ថ្ងៃអង្គារ ទី០៧ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៣

អត្ថបទទី១៖ សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរកំណើត កណ ១,២០-២,៤

ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរឱ្យមានសត្វរស់រវើកយ៉ាងច្រើនកុះករនៅក្នុងទឹក និងចូរឱ្យមានបក្សាបក្សីហើយរពីលើដី នៅក្នុងលំហអាកាស»។ ព្រះជាម្ចាស់​បង្កើតសត្វធំៗអស្ចារ្យដែលនៅក្នុងសមុទ្រ ព្រមទាំងសត្វទាំងប៉ុន្មានដែលហែល​រវើករវ័ណពាសពេញក្នុងទឹកតាមពូជរបស់វា។ ព្រះអង្គក៏បានបង្កើតបក្សាបក្សីតាមពូជរបស់វាដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថា សត្វទាំងនោះល្អប្រសើរ​ហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរឱ្យសត្វទាំងនោះ ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរបង្កើតកូនចៅ​​ឱ្យកើនបានច្រើនឡើងពាសពេញក្នុងទឹកសមុទ្រ ហើយឱ្យបក្សាបក្សីកើនបានច្រើនឡើងនៅលើផែនដីដែរ!»។ ពេលនោះ មានល្ងាច មានព្រឹក គឺជាថ្ងៃទីប្រាំ។
ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរឱ្យដីបង្កើតសត្វផ្សេងៗតាមពូជរបស់វា គឺ​មានសត្វស្រុក សត្វព្រៃ និងសត្វល្អិតៗតាមពូជរបស់វា»។ ការណ៍នេះក៏កើតឡើយ​ដូច្នេះ ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតសត្វព្រៃតាមពូជរបស់វា សត្វស្រុកតាមពូជរបស់វា និងសត្វល្អិតៗទាំងប៉ុន្មាននៅលើដីតាមពូជរបស់វាដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញថាសត្វទាំងនោះល្អប្រសើរហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «យើងប្រតិស្ឋានមនុស្សជាតំណាងរបស់យើង គឺ ឱ្យមានលក្ខណៈដូចយើង ដើម្បីឱ្យគេមានអំណាចលើត្រីសមុទ្រ លើបក្សបក្សីដែល​ហើរនៅលើមេឃ លើសត្វស្រុក នៅលើផែនដីទាំងមូល និងលើសត្វល្អិតៗទាំងប៉ុន្មានដែលលូនវារនៅដីផង»។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រតិស្ឋានមនុស្សជាតំណាងរបស់ព្រះអង្គ​ ព្រះអង្គបានបង្កើតគេឱ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គប្រតិស្ឋានមនុស្សជាបុរស ជាស្ត្រី។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរឱ្យមនុស្ស គឺព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរបង្កើត​កូនចៅឱ្យកើនបានច្រើនឡើងពាសពេញលើផែនដី ហើយត្រួតត្រាផែនដីទៅ! ចូរមាន​អំណាចលើត្រីសមុទ្រ លើបក្សាបក្សីដែលហើរនៅលើមេឃ និងលើសត្វល្អិតៗទាំងប៉ុន្មានដែលលូនវារ នៅលើដី!»។
ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «មើល៍! យើងប្រគល់ធញ្ញជាតិទាំងប៉ុន្មាន ដែលមានគ្រាប់ពូជដុះនៅពាសពេញលើផែនដី និងរុក្ខជាតិដែលបង្កើតផ្លែមានគ្រាប់បន្តពូជ​ឱ្យអ្នករាល់គ្នា សម្រាប់ធ្វើជាអាហារ។ យើងក៏ឱ្យធញ្ញជាតិទាំងប៉ុន្មានដល់សត្វទាំង​អស់នៅលើផែនដី ដល់បក្សាបក្សីដែលហើរនៅលើមេឃ ដល់សត្វល្អិតៗទាំងប៉ុន្មានដែលលូនវារនៅលើដី គឺដល់អស់សត្វទាំងប៉ុន្មានដែលមានដង្ហើមជីវិតសម្រាប់ធ្វើ​ជាអាហារ។ ការណ៍នេះក៏កើតឡើងដូច្នេះ។ ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញអ្វីៗទាំងអស់ដែល​ព្រះអង្គបានបង្កើតមក ទ្រង់ឈ្វេងយល់ថាល្អប្រសើរណាស់។ ពេលនោះ មានល្ងាច​មានព្រឹកគឺជាថ្ងៃទីប្រាំមួយ។
ផ្ទៃមេឃ ផែនដី អ្វីៗទាំងអស់នៅផ្ទៃមេឃ និងនៅលើផែនដីបានកើតឡើងដូច្នេះ​រួចរាល់សព្វគ្រប់អស់ហើយ។ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ ព្រះជាម្ចាស់បង្ហើយកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានធ្វើចប់សព្វគ្រប់។ ក្រោយពីព្រះអង្គបានបញ្ចប់ការទាំងនោះមក ទ្រង់ក៏ឈប់ធ្វើការ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរឱ្យថ្ងៃទីប្រាំពីរនោះ និងញែកថ្ងៃនោះឱ្យបានវិសុទ្ធ ដ្បិតថ្ងៃនោះហើយដែលព្រះអង្គបញ្ចប់កិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលទ្រង់បានប្រតិស្ឋានមក។ នេះហើយជាដើមកំណើតរបស់ផ្ទៃមេឃ និងផែនដី នៅគ្រាដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រតិស្ឋានមក។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៨,៤-៩ បទកាកគតិ

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អ ទន ១១៩,៣៦.២៩

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
បពិត្រព្រះអម្ចាស់! សូមទាក់ទាញចិត្តយើងខ្ញុំ​​ឱ្យធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ព្រះអង្គ! សូមប្រោសយើងខ្ញុំឱ្យប្រតិបត្តិតាមធម្មវិន័យរបស់ព្រះអង្គផង។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាកុស មក ៧,១-១៣

មានពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងធម្មាចារ្យខ្លះនាំគ្នាមកពីក្រុងយេរូសាឡឹមទៅជួប​ព្រះយេស៊ូ។ គេឃើញសាវ័កខ្លះបរិភោគអាហារដោយដៃមិនបរិសុទ្ធ គឺគេមិនបានលាង​ដៃជាមុន។ ធម្មតាពួកផារីស៊ី និងជនជាតិយូដាទាំងអស់តែងធ្វើពិធីលាងដៃយ៉ាងស្អាតហ្មត់ចត់ មុននឹងបរិភោគតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ចាស់បុរាណ។ នៅពេលត្រឡប់មកពីផ្សារវិញ ដរាបណាគេមិនបានធ្វើពិធីជម្រះខ្លួនជាមុនទេ គេមិនបរិភោគឡើយ។ គេកាន់ទំនៀមទម្លាប់ផ្សេងៗទៀតជាច្រើនដូចជា ធ្វើពិធីលាងពែង លាងថូទឹក លាងឆ្នាំង លាងតុជាដើម ពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងពួកធម្មចារ្យទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោកមិនកាន់ទំនៀមទំម្លាប់របស់ចាស់បុរាណ គឺបរិភោគដោយដៃមិនបរិសុទ្ធដូច្នេះ?»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ព្យាការី​អេសាយបានថ្លែងទុកថា “អ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សមានពុត” ត្រូវណាស់! ដូចមានចែងថា “ប្រជារាស្រ្តនេះគោរពយើងតែបបូរមាត់ប៉ុណ្ណោះ ឯចិត្តគេនៅឆ្ងាយពីយើងទេ។ គេថ្វាយបង្គំយើង តែឥតបានការអ្វីសោះ ព្រោះគេបង្រៀនតែក្បួនច្បាប់របស់មនុស្ស​ប៉ុណ្ណោះ”។ អ្នករាល់គ្នាបោះបង់ចោលវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បែរទៅកាន់តាមទំនៀមទំទម្លាប់របស់មនុស្សវិញ»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «អ្នករាល់គ្នាប្រសប់បំបាត់វិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចោល បែរទៅកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់អ្នករាល់គ្នាផ្ទាល់វិញ។ ពាក្យលោកម៉ូសេបានថ្លែងថា “ចូរគោរពមាតាបិតារបស់អ្នក អ្នកណាជេរប្រទេចផ្តាសាមាតារបស់ខ្លួននឹងត្រូវមានទោសដល់ជីវិត”។ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ អ្នករាល់គ្នាបែរជាពោលថា “ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់និយាយទៅឪពុកម្តាយថា អ្វីៗដែល​កូនត្រូវជូនលោកឪពុកអ្នកម្តាយ កូនបានរាប់ថាជា “គ័របាន់” ស្រេចទៅហើយ (ពាក្យនេះ​​ប្រែថា ទុកជាតង្វាយថ្វាយព្រះជាម្ចាស់) អ្នករាល់គ្នាពុំទុកឱ្យគាត់ជួយឪពុកម្តាយឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាបានបំបាត់តម្លៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយទំនៀមទម្លាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាបង្រៀនតៗគ្នា។ អ្នករាល់គ្នាធ្វើការផ្សេងៗជាច្រើន ស្រដៀងនឹងការទាំងនេះ​ដែរ»។