---

ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៤ ខែមិនា ឆ្នាំ២០២៤

ពាក្យប្រទានពរលើមែកឈើ

បពិត្រព្រះបិតាប្រកបដោយធម៌មេត្តាករុណាយ៉ាងក្រៃលែង! ព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យឱ្យយើងខ្ញុំអបអរសាទរ ទទួលព្រះយេស៊ូដែល​យាងមករកយើងខ្ញុំក្នុងនាមព្រះអង្គ។ សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាពង្រឹងជំនឿរបស់យើងខ្ញុំ ជាពិសេសនៅពេលយើងខ្ញុំកើតទុក្ខលំបាក។ សូម
ឱ្យយើងខ្ញុំសុខចិត្តបូជាជីវិតតាមព្រះយេស៊ូ មុននឹងទទួលសិរីរុងរឿងរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ត ដែលមានព្រះជន្មថ្មី ហើយដែលសោយោរាជ្យជាមួយព្រះអង្គ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាកុស មក ១១,១-១០

ព្រះយេស៊ូយាងមកជាមួយក្រុមសាវ័កជិតដល់ក្រុងយេរូសាឡឹមហើយ។ លុះមកដល់ជិតភូមិបេតផាសេ និងភូមិបេថានី ដែលនៅចង្កេះភ្នំដើមអូលីវ ព្រះអង្គចាត់សាវ័កពីរនាក់ឱ្យទៅមុន ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅភូមិនៅមុខអ្នករាល់គ្នា ពេលទៅដល់ភ្លាម អ្នកនឹងឃើញកូនលាមួយដែលគេចងទុក ពុំទាន់មាននរណាជិះនៅឡើយទេ ចូរស្រាយវាដឹកមក។ ប្រសិនបើមានគេសួរថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយវា”? “ចូរឆ្លើយប្រាប់គេថា” ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការវា តែព្រះអង្គនឹងឱ្យគេដឹកមកវិញភ្លាមជាមិនខាន”។ សាវ័កទាំងពីរចេញដំណើរទៅឃើញកូនលាមួយ ដែលគេចងទុកនៅមាត់ទ្វារខាងក្រៅផ្ទះ ក្បែរផ្លូវ ហើយក៏ស្រាយវា។ មានអ្នកខ្លះនៅទីនោះ សួរអ្នកទាំងពីរថា៖ «តើអ្នកធ្វើអ្វីហ្នឹង? ហេតុអ្វី បានជាអ្នកស្រាយកូនលានេះ? “សាវ័កទាំងពីរឆ្លើយទៅគេ តាមពាក្យដែលព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់មក គេក៏ឱ្យដឹកចេញទៅ។ សាវ័កទាំងពីរដឹកវាយកមកថ្វាយព្រះយេស៊ូ ហើយយកអាវរបស់ខ្លួនក្រាលពីលើខ្នងកូនលា ព្រះអង្គក៏ឡើងគង់នៅលើខ្នងកូនលានោះ។ មានមនុស្សម្នាជាច្រើននាំគ្នាយកអាវរបស់ខ្លួនក្រាលតាមផ្លូវ ហើយខ្លះទៀត យកស្លឹកឈើពីចម្ការ មក​រាយលើផ្លូវដែរ។ អស់អ្នកដែលដើរហែហមព្រះយេស៊ូពីមុខពីក្រោយ នាំគ្នាស្រែកឡើងថា៖ «ជយោ! សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះអង្គដែលយាងមកក្នុងព្រះនាមព្រះជាម្ចាស់ សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះរាជ្យដែលកំពុងតែមកដល់ គឺព្រះរាជ្យរបស់ព្រះបាទដាវីឌ ជាបិតារបស់យើង ! ជយោ! ព្រះជាម្ចាស់នៅស្ថានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត!»។

ឬ សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តៈយ៉ូហាន ១២,១២-១៦

បណ្តាជនច្រើនកុះករចូលរួមធ្វើបុណ្យចម្លង។ កាលគេឮដំណឹងថា ព្រះយេស៊ូយាងជិតដល់ក្រុងយេរូសាឡឹម គេនាំគ្នាកាច់ធាងទន្សែ កាន់មកទទួលព្រះអង្គទាំងស្រែកថា៖ ”ជយោ! សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះអង្គដែលយាងមកក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ គឺព្រះមហាក្សត្ររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល!”។ ព្រះយេស៊ូរកបានកូនលាមួយ ហើយព្រះអង្គគង់លើខ្នងវា ស្របតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកមកថា៖ ”ប្រជាជនក្រុងស៊ីយ៉ូនអើយ! កុំភ័យខ្លាចអី! មើលហ្ន៎! ព្រះមហាក្សត្ររបស់អ្នកយាងមកដល់ហើយ ព្រះអង្គគង់នៅលើខ្នងលា”។ នៅពេលនោះ ក្រុមសាវ័កពុំបានយល់ហេតុការណ៍ទាំងនេះភ្លាមៗទេ។ លុះដល់ព្រះយេស៊ូទទួលសិរីរុងរឿងហើយ ទើបគេនឹកឃើញថា ហេតុការណ៍ទាំងនេះ មានចែងទុកអំពីព្រះអង្គ ហើយមហាជនក៏បានធ្វើកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានថ្វាយព្រះអង្គ ស្របតាមគម្ពីរដែរ។

ពិធីរំឭកទុក្ខលំបាករបស់ព្រះយេស៊ូ

ពាក្យអង្វរនៅពេលចូល

បពិត្រព្រះបិតាប្រកបដោយធម៌មេត្តាករុណាយ៉ាងក្រៃលែង! ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះបុត្រាព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យរងទុក្ខលំបាក និងសោយទិវង្គតយ៉ាងសែនអាម៉ាស់ ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោកឱ្យរួចពីបាប។ សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាបំភ្លឺចិត្តគំនិតយើងខ្ញុំឱ្យយល់អំពី គម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ។ សូមឱ្យយើងខ្ញុំសុខចិត្តធ្វើតាមព្រះយេស៊ូផង។

អត្ថបទទី ១

ព្រះយេស៊ូពិតជា “អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់” ស្របតាមពាក្យទំនាយរបស់ព្យាការីអេសាយ។ ព្រះអង្គធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងគ្រប់ប្រការទាំងអស់រហូតដល់បូជាព្រះជន្ម។

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្យាការីអេសាយ អស ៥០,៤-៧

អ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់បង្រៀនខ្ញុំអំពីសេចក្តីដែលខ្ញុំត្រូវនិយាយ។ ព្រះអង្គប្រទានឱ្យខ្ញុំចេះពោលពាក្យលើកទឹកចិត្តមនុស្សដែលអស់សង្ឃឹម។ រៀងរាល់ព្រឹកព្រះអង្គរំឭកដាស់តឿនខ្ញុំ ហើយបង្រៀនខ្ញុំឱ្យចេះស្តាប់ ដូចសាវ័កស្តាប់ពាក្យគ្រូ ព្រះជាអម្ចាស់បានប្រៀនប្រដៅខ្ញុំឱ្យយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់។ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនបានបះបោរប្រឆាំង ឬដកខ្លួនថយក្រោយឡើយ។ ខ្ញុំបានបែរខ្នងទៅឱ្យអ្នកដែលចង់វាយខ្ញុំ ខ្ញុំបានបែរមុខទៅឱ្យអ្នកដែលចង់បោចពុកមាត់ខ្ញុំ ហើយពេលគេប្រមាថមើលងាយ និងស្តោះទឹកមាត់ដាក់ខ្ញុំ ខ្ញុំមិនបានគេចមុខចេញឡើយ។ ព្រះជាអម្ចាស់ជួយខ្ញុំ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំមិនបាក់មុខ ខ្ញុំនៅតែរក្សាទឹកមុខរឹងប៉ឹងដដែលព្រោះខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមិនត្រូវអាម៉ាស់ឡើយ»។

ទំនុកតម្កើងលេខ ២២ (២១),៨-៩.១៧-២០.២២-២៤ បទកាកគតិ​​​

អត្ថបទទី ២៖ សូមថ្លែងលិខិតរបស់គ្រីស្ដទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្តបរិស័ទក្រុងភីលីព ភីល ២,៦-១១

ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដែលមានឋានៈជាព្រះជាម្ចាស់ ក៏ពុំមានបំណងទាមទារឱ្យបានស្មើនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានលះបង់អ្វីៗទាំងអស់មកយកឋានៈជាទាសករ ព្រះអង្គបានទៅជាមនុស្សដូចមនុស្សឯទៀតៗ ហើយក៏រស់នៅក្នុងភាពជាមនុស្សធម្មតាដែរ។ ព្រះអង្គបានដាក់ខ្លួនធ្វើតាមព្រះបញ្ជារហូតដល់សោយទិវង្គត គឺរហូតដល់សោយទិវង្គតលើឈើឆ្កាងថែមទៀតផង។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់លើកតម្កើងព្រះអង្គឡើងយ៉ាងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ព្រមទាំងប្រោសប្រទានឱ្យព្រះអង្គមានព្រះនាមដ៏ប្រសើរលើសអ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីឱ្យអ្វីៗទាំងអស់ ទាំងនៅលើមេឃ ទាំងនៅលើផែនដី ទាំងនៅក្រោមដី នាំគ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំគោរពព្រះនាមព្រះយេស៊ូ និងឱ្យមនុស្សគ្រប់ភាសាប្រកាសឡើងថា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតា។

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ១៣០,៧

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរស្តីអំពីទុក្ខលំបាករបស់ព្រះយេស៊ូជាអម្ចាស់តាមសន្តម៉ាកុស មក ១៤,១-១៥,៤៧

ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមចាប់ផ្តើមពីបន្ទាត់ទី០៦

អ– នៅពីរថ្ងៃមុនបុណ្យចម្លង និងបុណ្យនំប័ុងឥតមេ ក្រុមនាយកបូជាចារ្យ និងពួកធម្មាចារ្យ នាំគ្នារកមធ្យោបាយដើម្បីចាប់ព្រះយេស៊ូដោយកល្បល្បិច យកទៅធ្វើគុត។ ប៉ុន្តែ គេនិយាយគ្នាថា៖
ឆ– «កុំចាប់ក្នុងពេលបុណ្យនេះឡើយ ក្រែងកើតចលាចលក្នុងចំណោមប្រជាជន»។
អ– ព្រះយេស៊ូគង់នៅភូមិបេថានី ក្នុងផ្ទះបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូន ជាមនុស្សឃ្លង់។ ពេលព្រះអង្គកំពុងសោយព្រះស្ងោយ មានស្រ្តីម្នាក់ចូលមក ទាំងកាន់ដបថ្មកែវផង។ នៅក្នុងដបនោះ មានប្រេងទេព្វិរូសុទ្ធដ៏មានតម្លៃលើសលប់។ នាងបំបែកដបថ្មកែវ ហើយចាក់ប្រេងក្រអូបលើព្រះសិរសារបស់ព្រះយេស៊ូ។ មានអ្នកខ្លះនៅទីនោះទាស់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង គេនិយាយគ្នាថា៖
ឆ– «ម្តេចក៏ខ្ជះខ្ជាយប្រេងក្រអូបដូច្នេះ! បើយកប្រេងនេះទៅលក់ មុខជាបានប្រាក់ជាងបីរយដួង ចែកទានដល់ជនក្រីក្រវិញ»។
អ– អ្នកទាំងនោះខឹងនឹងនាងណាស់។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ– «ទុកឱ្យនាងធ្វើតាមចិត្តនាងទៅ! ហេតុអ្វីបានជារករឿងនាង! នាងបានធ្វើអំពើដ៏ល្អចំពោះខ្ញុំ។ អ្នករាល់គ្នាមានអ្នកក្រីក្រនៅជាមួយរហូត អ្នករាល់គ្នាអាចធ្វើទានដល់គេតាមតែចិត្តអ្នករាល់គ្នាចង់ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិននៅជាមួយអ្នករាល់គ្នារហូតទេ។ ស្ត្រីនេះ បានធ្វើតាមសមត្ថភាពរបស់នាង គឺនាងលាបប្រេងក្រអូបលើរូបកាយខ្ញុំទុកជាមុន សម្រាប់យកទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា នៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោកទាំងមូល កាលណាគេប្រកាសដំណឹងល្អ គេក៏នឹងតំណាលអំពីកិច្ចការដែលនាងបានធ្វើដែរ ដើម្បីរំឭកអំពីនាង។

---

អ– យូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុត ជាសាវ័កម្នាក់ក្នុងក្រុមដប់ពីរនាក់ បានទៅជួបពួកនាយកបូជាចារ្យ ដើម្បីគិតគូរនាំគេទៅចាប់ព្រះយេស៊ូ។ កាលអ្នកទាំងនោះស្តាប់ពាក្យយូដាសនិយាយ គេសប្បាយចិត្តណាស់ ហើយសន្យាថា នឹងឱ្យប្រាក់គាត់។ យូដាសក៏រកឱកាសល្អ ដើម្បីនាំគេទៅចាប់ព្រះអង្គ។

---

អ– នៅថ្ងៃដំបូងនៃពិធីបុណ្យនំប័ុងឥតមេ ជាថ្ងៃដែលគេសម្លាប់កូនចៀមធ្វើយញ្ញបូជាសម្រាប់បុណ្យចម្លង ក្រុមសាវ័កទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖
ឆ– «តើព្រះគ្រូចង់ឱ្យយើងខ្ញុំរៀបចំពិធីជប់លៀងជូនក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លងនៅកន្លែងណា?»។
អ– ព្រះអង្គចាត់សាវ័កពីរនាក់ទៅ ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ– «ចូរអ្នកទៅទីក្រុង អ្នកនឹងជួបបុរសម្នាក់លីក្អមទឹក។ ចូរដើរតាមគាត់ទៅ គាត់ចូលផ្ទះណា អ្នកត្រូវនិយាយទៅម្ចាស់ផ្ទះនោះថា លោកគ្រូមានប្រសាសន៍ថា បន្ទប់ដែលខ្ញុំនឹងត្រូវជប់លៀងជាមួយពួកសិស្សក្នុងពេលបុណ្យចម្លងនៅឯណា?។ ម្ចាស់ផ្ទះនឹងបង្ហាញបន្ទប់មួយយ៉ាងធំ នៅជាន់ខាងលើ ដែលមានប្រដាប់ប្រដាសព្វគ្រប់រៀបចំជាស្រេច ចូររៀបចំម្ហូបអាហារសម្រាប់យើងនៅក្នុងបន្ទប់នោះចុះ»។
អ– សាវ័កទាំងពីរក៏ចេញទៅ។ លុះដល់ទីក្រុង គេបានឃើញដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់មែន គេក៏រៀបចំម្ហូបអាហារសម្រាប់បុណ្យចម្លង។ លុះដល់ល្ងាច ព្រះអង្គយាងមកដល់ជាមួយសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់។ នៅពេលព្រះយេស៊ូរួមតុសោយព្រះស្ងោយជាមួយក្រុមសាវ័ក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ– «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងច្បាស់ថា ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែលបរិភោគជាមួយខ្ញុំ មានម្នាក់នឹងនាំគេមកចាប់ខ្ញុំ»។
អ– ក្រុមសាវ័កព្រួយចិត្តក្រៃលែង គេទូលសួរព្រះអង្គបន្តបន្ទាប់គ្នាថា៖
ឆ- «តើទូលបង្គំឬ?»។
អ- ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖
យ- «គឺម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងដប់ពីរ ដែលកំពុងជ្រលក់នំប័ុងក្នុងចានជាមួយខ្ញុំនេះហើយ។ បុត្រមនុស្សត្រូវតែស្លាប់ ដូចមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរអំពីលោកស្រាប់ហើយ។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលនាំគេមកចាប់បុត្រមនុស្សនឹងត្រូវវេទនាជាមិនខាន។ ចំពោះអ្នកនោះ បើមិនបានកើតមកទេ ទើបប្រសើរជាង»។
អ– នៅពេលកំពុងបរិភោគ ព្រះយេស៊ូយកនំប័ុងមកកាន់ ព្រះអង្គលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ហើយកាច់ប្រទានឱ្យគេ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ– «សុំពិសាចុះ! នេះជារូបកាយរបស់ខ្ញុំ»។
អ– បន្ទាប់មក ព្រះអង្គយកពែងមកកាន់ អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចប្រទានឱ្យក្រុមសាវ័ក ក្រុមសាវ័កក៏បរិភោគទាំងអស់គ្នា។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖
យ– «នេះជាលោហិតរបស់ខ្ញុំ គឺលោកហិតនៃសម្ពន្ធមេត្រីដែលត្រូវបង្ហូរសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់។ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ខ្ញុំនឹងមិនពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរទៀតឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំនឹងពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មី នៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់»។
អ– ក្រោយពីបានច្រៀងទំនុកតម្កើងរួចហើយ ព្រះយេស៊ូយាងឆ្ពោះទៅភ្នំដើមអូលីវជាមួយក្រុមសាវ័ក។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅក្រុមសាវ័កថា៖
យ– «អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងឃ្លាតចាកពីជំនឿ ដ្បិតមានចែងទុកមកថា “យើងនឹងវាយសម្លាប់គង្វាល ហើយចៀមនឹងត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ”។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយពេលខ្ញុំមានជីវិតរស់ឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងទៅស្រុកកាលីឡេមុនអ្នករាល់គ្នា»។
អ– លោកសិលាទូលព្រះអង្គថា៖
ឆ– «ទោះបីអ្នកឯទៀតៗបោះបង់ជំនឿក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំមិនបោះបង់ចោលជំនឿជាដាច់ខាត»។
អ– ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖
យ– «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នកដឹងច្បាស់ថា នៅយប់នេះឯង មុនមាន់រងាវពីរដង អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ»។
អ– ប៉ុន្តែ លោកសិលាប្រកែករឹតតែខ្លាំងឡើងថា៖
ឆ– «ទោះបីទូលបង្គំត្រូវស្លាប់ជាមួយព្រះអង្គក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំមិនបដិសេធថា មិនស្គាល់ព្រះអង្គជាដាច់ខាត»។
អ– សាវ័កឯទៀតៗក៏ទូលព្រះអង្គដូចលោកសិលាដែរ។

---

អ– ព្រះយេស៊ូយាងទៅដល់កន្លែងមួយឈ្មោះ “កេតសេម៉ានី” ជាមួយក្រុមសាវ័ក។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ– «ចូរអ្នករាល់គ្នាអង្គុយនៅទីនេះហើយ ចាំខ្ញុំអធិដ្ឋានសិន»។
អ– ព្រះអង្គនាំលោកសិលា លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានទៅជាមួយ។ ពេលនោះ ព្រះអង្គចាប់ផ្តើមភ័យតក់ស្លុត ព្រមទាំងចុកចាប់អន្ទះសាពន់ប្រមាណ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកទាំងបីថា៖
យ– «ខ្ញុំព្រួយចិត្តយ៉ាងខ្លាំងស្ទើរតែស្លាប់! អ្នករាល់គ្នានៅទីនោះសិនហើយ ចូរប្រុងស្មារតី»។
អ– ព្រះអង្គយាងទៅមុខបន្តិច ក្រាបចុះដល់ដី ទូលអង្វរសូមឱ្យទុក្ខលំបាកនេះចេញឆ្ងាយពីព្រះអង្គទៅ បើសិនជាអាចកន្លងផុតទៅបាន។ ព្រះអង្គទូលថា៖
យ– «អ័ប្បា ឱព្រះបិតាអើយ! ព្រះអង្គអាចសម្រេចគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់បាន សូមដកយកពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះ ចេញឱ្យឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែ សូមកុំឱ្យបានសម្រេចតាមបំណងទូលបង្គំឡើយ គឺសូមឱ្យបានសម្រេចតាមព្រះហប្ញទ័យព្រះអង្គវិញ»។
អ– ព្រះអង្គយាងទៅរកក្រុមសាវ័ក ឃើញគេកំពុងតែដេកលក់ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោកសិលាថា៖
យ– «ស៊ីម៉ូនអើយ! ម្តេចក៏អ្នកដេកលក់ដូច្នេះ? អ្នកនៅស៊ូទ្រាំប្រុងស្មារតីសូម្បីតែមួយម៉ោងក៏មិនបានដែរឬ? ចូរប្រុងស្មារតី ហើយអធិដ្ឋាន កុំឱ្យចាញ់ការល្បួង។ វិញ្ញាណរបស់មនុស្សប្រុងប្រៀបជាស្រេចមែន ប៉ុន្តែ ខ្លួនគេនៅខ្សោយទេ!»។
អ- ព្រះអង្គយាងចេញទៅឆ្ងាយពីគេសាជាថ្មី ហើយទូលអង្វរដោយប្រើពាក្យដដែល។ ព្រះអង្គវិលត្រឡប់មករកក្រុមសាវ័កម្តងទៀត ឃើញគេដេកលក់ ដ្បិតគេងងុយពេក បើកភ្នែកមិនរួច មិនដឹងទូលព្រះអង្គដូចម្តេច។ ព្រះយេស៊ូវិលមករកគេជាលើកទីបី មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖
យ– «អ្នករាល់គ្នានៅតែដេកលក់ អ្នករាល់គ្នាសម្រាកដល់អង្កាល់ទៀត ប៉ុណ្ណឹងល្មមហើយ! ឥឡូវនេះពេលកំណត់មកដល់ហើយ បុត្រមនុស្សត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់មនុស្សបាប។ ចូរក្រោកឡើង យើងនាំគ្នាទៅ ដ្បិតអ្នកដែលនាំគេមកចាប់ខ្ញុំជិតមកដល់ហើយ!»។

---

អ– ព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយ ស្រាប់តែយូដាសជាសាវ័កម្នាក់ក្នុងចំណោមសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់មកដល់ ដោយមានបណ្តាជនមួយក្រុមកាន់ដាវ កាន់ដំបងមកជាមួយផង។ ពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកធម្មាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យបានចាត់អ្នកទាំងនោះឱ្យមក។ យូដាដែលនាំគេមកចាប់ព្រះយេស៊ូបានសន្មតជាមួយអ្នកទាំងនោះនូវសញ្ញាមួយថា៖
ឆ– «ខ្ញុំថើបអ្នកណា គឺអ្នកនោះហើយ សុំចាប់គាត់នាំយកទៅដោយប្រយ័ត្នប្រយែងឱ្យមែនទែន»។
អ– កាលមកដល់ភ្លាម យូដាសដើរតម្រង់មករកព្រះយេស៊ូពោលថា៖
ឆ– «លោកគ្រូ!»
អ– រួចគាត់ថើបព្រះអង្គ ពួកគេនាំគ្នាចាប់ព្រះយេស៊ូ។ មានម្នាក់ដែលនៅទីនោះហូតដាវកាប់អ្នកបម្រើរបស់មហាបូជាចារ្យដាច់ស្លឹកត្រចៀកម្ខាង។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖
យ– «ខ្ញុំជាចោរព្រៃឬ? បានជាអស់លោកកាន់ដាវ កាន់ដំបងមកចាប់ខ្ញុំដូច្នេះ?។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហារជាមួយអស់លោក ទាំងបង្រៀនផង តែអស់លោកពុំបានចាប់ខ្ញុំទេ។ ការណ៍ទាំងនេះកើតឡើង ដើម្បីឱ្យបានស្របតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរ»។
អ– ពេលនោះ ក្រុមសាវ័កបោះបង់ព្រះយេស៊ូចោល ហើយរត់បាត់អស់ទៅ។ មានកំលោះម្នាក់ដែលទៅតាមព្រះអង្គ មានតែសំពត់មួយផ្ទាំងបិទបាំងកាយប៉ុណ្ណោះ គេចាប់គាត់ដែរ តែគាត់ចោលសំពត់រត់ទៅខ្លួនទទេ។

---

អ– គេបណ្តើរព្រះយេស៊ូនាំយកទៅដល់ដំណាក់របស់លោកមហាបូជាចារ្យ។ ពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ និងពួកធម្មាចារ្យ មកជួបជុំទាំងអស់គ្នានៅទីនោះ។ លោកសិលាដើរតាមព្រះអង្គពីចម្ងាយ រហូតដល់ខាងក្នុងទីធ្លាដំណាក់មហាបូជាចារ្យ ហើយអង្គុយអាំងភ្លើងជាមួយកងរក្សាព្រះវិហារ។ ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ទាំងមូលនាំគ្នារកពាក្យចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូ ដើម្បីកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះអង្គ តែរកមិនបានសោះ។ មនុស្សជាច្រើនប្រឌិតរឿងក្លែងក្លាយចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ ប៉ុន្តែ ពាក្យចោទទាំងនោះមិនស្របគ្នាឡើយ។ មានអ្នកខ្លះក្រោកឡើង ពោលរឿងក្លែងក្លាយចោទប្រកាន់ព្រះអង្គថា៖
ឆ– «យើងបានឮអ្នកនេះពោលថា ខ្ញុំនឹងរុះព្រះវិហារដែលសង់ឡើងដោយដៃមនុស្សចោល ហើយក្នុងរវាងបីថ្ងៃ ខ្ញុំនឹងសង់ព្រះវិហារមួយផ្សេងទៀត ដែលមិនមែនសង់ដោយដៃមនុស្សទេ»។
អ– ប៉ុន្តែ ទោះបីក្នុងរឿងនេះក៏ដោយ ក៏ពាក្យរបស់គេនៅតែពុំស្របគ្នាដដែល។ ពេលនោះ លោកមហាបូជាចារ្យក្រោកឈរឡើងនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ សួរព្រះយេស៊ូថា៖
ឆ– «ម្តេចក៏អ្នកមិនឆ្លើយនឹងពាក្យចោទប្រកាន់របស់លោកទាំងនេះ?»
អ– ព្រះយេស៊ូនៅស្ងៀម ពុំឆ្លើយតបទាល់តែសោះ។ លោកមហាបូជាចារ្យសួរព្រះអង្គម្តងទៀតថា៖
ឆ– «តើអ្នកពិតជាព្រះគ្រីស្ត ជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះដែលយើងលើកតម្កើងមែនឬ?»។
អ– ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖
យ– «មែន! គឺខ្ញុំហ្នឹងហើយ។ អស់លោកនឹងឃើញបុត្រមនុស្សគង់នៅខាងស្តាំព្រះដ៏មានប្ញទ្ធានុភាព ហើយនឹងយាងមកជាមួយពពកនៅលើមេឃ»។
អ– លោកមហាបូជាចារ្យឮដូច្នេះ ក៏ហែកអាវរបស់លោក ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖
ឆ– «យើងមិនបាច់រកសាក្សីឯណាទៀតទេ អស់លោកឮជននេះពោលពាក្យប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ស្រាប់ហើយ តើអស់លោកយល់ឃើញដូចម្តេច?»។
អ– គេបានសម្រចចិត្តទាំងអស់គ្នា កាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូ។ អ្នកខ្លះនាំគ្នាស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះអង្គ គេគ្របព្រះភក្ត្រព្រះអង្គ វាយតប់ព្រះអង្គ ហើយសួរថា៖
ឆ– «ទាយមើល៍! អ្នកណាវាយឯង?»។
អ– កងរក្សាព្រះវិហារយកព្រះយេស៊ូមកទះកំផ្លៀង។

---

អ– ពេលលោកសិលានៅក្នុងទីធ្លា មានស្ត្រីបម្រើម្នាក់របស់លោកមហាបូជាចារ្យមកដល់។ នាងឃើញលោកសិលាកំពុងអាំងភ្លើង ក៏សម្លឹងមើលមុខគាត់ឱ្យបានច្បាស់ រួចពោលថា៖
ឆ– «អ្នកឯងក៏នៅជាមួយយេស៊ូ ជាអ្នកភូមិតណាសារ៉ែតដែរ!»។
អ– ប៉ុន្តែ លោកប្រកែកឡើងថា៖
ឆ– «ខ្ញុំមិនដឹងទេ ខ្ញុំមិនយល់ថា នាងចង់និយាយអំពីរឿងអ្វីឡើយ»។
អ– លោកសិលាក៏ចេញពីទីនោះ ឆ្ពោះទៅខ្លោងទ្វារខាងក្រៅ ពេលនោះ មាន់រងាវឡើង។ ស្ត្រីបម្រើឃើញលោកសិលាក៏ប្រាប់អស់អ្នកដែលនៅទីនោះម្តងទៀតថា៖
ឆ– «អ្នកនេះជាបក្សពួកគេដែរ»។
អ– លោកសិលាប្រកែកសាជាថ្មី។ បន្តិចក្រោយមក អស់អ្នកដែលនៅទីនោះនិយាយទៅលោកសិលាទៀតថា៖
ឆ– «អ្នកឯងប្រាកដជាបក្សពួកអ្នកទាំងនោះមែន ព្រោះអ្នកឯងជាអ្នកស្រុកកាលីឡេដូចគ្នា»។
អ– លោកសិលាក៏និយាយឡើងទាំងស្បថស្បែថា៖
ឆ– «បើខ្ញុំកុហក សូមឱ្យព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោសខ្ញុំចុះ ខ្ញុំសុំស្បថថា ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នកនោះទាល់តែសោះ»។
អ– ភ្លាមនោះ មាន់រងាវឡើងជាលើកទីពីរ។ លោកសិលាក៏នឹកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា “មុនមាន់រងាវពីរដង អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថា មិនស្គាល់ខ្ញុំ”។ គាត់ក៏ទ្រហោយំ។

---

ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមចាប់ផ្តើមពីនេះទៅ

អ– លុះព្រលឹមឡើង ពួកនាយកបូជាចារ្យប្រជុំគ្នាជាមួយពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ ពួកធម្មាចារ្យ និងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ទាំងមូល។ គេចងព្រះយេស៊ូ ហើយបញ្ជូនព្រះអង្គទៅលោកពីឡាត។ លោកពីឡាតសួរព្រះអង្គថា៖
ឆ– «តើអ្នកជាស្តេចយូដាមែនឬ?»។
អ– ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖
យ– «លោកទេតើដែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ!»។
អ– ពួកនាយកបូជាចារ្យ បានយករឿងជាច្រើនមកចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូ។ លោកពីឡាតសួរព្រះអង្គម្តងទៀតថា៖
ឆ– «ហេតុដូចម្តេចបានជាអ្នកមិនឆ្លើយអ្វីសោះដូច្នេះ? អ្នកមិនឮពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលគេចោទប្រកាន់អ្នកទេឬ?»។
អ– ព្រះយេស៊ូពុំបានឆ្លើយតបទៀតឡើយ ជាហេតុនាំឱ្យលោកពីឡាតងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង លោកពីឡាតតែងតែលែងអ្នកទោសម្នាក់ តាមពាក្យសុំរបស់បណ្តាជន។ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ បារ៉ាបាស ជាប់ឃុំឃាំងជាមួយពួកបះបោរដែលសម្លាប់មនុស្សម្នាក់ នៅពេលកើតចលាចល។ បណ្តាជននាំគ្នាឡើងទៅជួបលោកពីឡាត សុំឱ្យលោកដោះលែងអ្នកទោសម្នាក់តាមទម្លាប់ ដែលលោកធ្លាប់អនុគ្រោះដល់គេ។ លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍សួរថា៖
ឆ– «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឱ្យខ្ញុំដោះលែងស្តេចយូដាឬ?»។
អ– លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ មកពីលោកជ្រាបថា ពួកនាយកបូជាចារ្យបញ្ជូនព្រះយេស៊ូមកលោក ព្រោះពួកគេមានចិត្តច្រណែន។ ពួកនាយកបូជាចារ្យនាំគ្នាបញ្ចុះបញ្ចូលបណ្តាជន សុំឱ្យលោកពីឡាតដោះលែងបារ៉ាបាសវិញ។ លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍ទៅគេម្តងទៀតថា៖
ឆ– «បើដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឱ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីដល់អ្នកដែលអ្នករាល់គ្នាហៅថា ស្តេចយូដានេះ?»។
អ– គេស្រែកឡើងថា៖
ឆ– «ឆ្កាងទៅ!»។
អ– លោកពីឡាតសួរថា៖
ឆ– «តើអ្នកនេះបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វី?»។
អ– ប៉ុន្តែ គេនាំគ្នាស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើងៗថា៖
ឆ– «ឆ្កាងទៅ!»។
អ– លោកពីឡាតចង់បំពេញចិត្តបណ្តាជន ក៏ដោះលែងបារ៉ាបាស។ បន្ទាប់ពីបញ្ជាឱ្យគេវាយព្រះយេស៊ូនឹងរំពាត់រួចហើយ លោកប្រគល់ព្រះអង្គទៅឱ្យគេឆ្កាង។

---

អ– ពួកទាហានបណ្តើរព្រះយេស៊ូទៅក្នុងទីធ្លាបន្ទាយ ហើយហៅកងទាហានទាំងមូលមក។ គេយកអាវពណ៌ក្រហមទុំមកពាក់ឱ្យព្រះអង្គ រួចយកបន្លាមកក្រងធ្វើភួងបំពាក់ជាមកុដលើព្រះសិរសាព្រះអង្គ។ គេក៏នាំគ្នាសំពះព្រះអង្គទាំងពោលថា៖
ឆ– «សូមគោរពថ្វាយបង្គំស្តេចយូដា!»។
អ– គេយកផ្តៅវាយព្រះសិរសាព្រះអង្គ គេស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះអង្គ ព្រមទាំងលុតជង្គង់ថ្វាយបង្គំព្រះអង្គថែមទៀតផង។ ក្រោយពីបានប្រមាថមើលងាយព្រះអង្គរួចហើយ ពួកគេដោះអាវពណ៌ក្រហមចេញ យកព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គមកពាក់ថ្វាយព្រះអង្គវិញ ហើយបណ្តើរយកទៅឆ្កាង។

---

អ– ពេលនោះ មានបុរសម្នាក់ជាអ្នកស្រុកគីរ៉េន ត្រឡប់មកពីចម្ការ គេចាប់បង្គំគាត់ឱ្យលីឈើឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូ។ អ្នកនោះឈ្មោះស៊ីម៉ូន ជាឪពុករបស់អឡិចសង់ និងរូភូស។ គេបណ្តើរព្រះយេស៊ូមកដល់កន្លែងមួយឈ្មោះ “កុលកូថា” ដែលប្រែថា“ ភ្នំលលាដ៏ក្បាល”។ គេយកស្រាទំពាំងបាយជូរ លាយជាមួយគ្រឿងញៀនម្យ៉ាងមកថ្វាយព្រះអង្គសោយ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គពុំបានសោយទេ។ គេក៏ឆ្កាងព្រះអង្គ ហើយយកសម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះអង្គមកចាប់ឆ្នោតចែកគា្ន។ គេឆ្កាងព្រះអង្គនៅម៉ោងប្រាំបួនព្រឹក។ គេសរសេរប្រកាសអំពីមូលហេតុដែលគេធ្វើទោសព្រះអង្គថា៖ “ស្តេចជនជាតិយូដា”។ គេក៏ឆ្កាងចោរព្រៃពីរនាក់ជាមួយព្រះយេស៊ូដែរ ម្នាក់នៅខាងស្តាំព្រះអង្គ ម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេងព្រះអង្គ។ ហេតុការណ៍នេះកើតឡើង ស្របតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរថា “ព្រះអង្គត្រូវគេរាប់បញ្ចូលជាមួយមនុស្សអាក្រក់”។ មនុស្សម្នាដើរកាត់តាមនោះ ប្រមាថមើលងាយព្រះអង្គ ទាំងគ្រវីក្បាលដាក់ព្រះអង្គ និងពោលថា៖
ឆ– «នែ៎! អ្នករុះព្រះវិហារ ហើយសង់ឡើងវិញតែបីថ្ងៃអើយ សង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ! អញ្ជើញចុះពីលើឈើឆ្កាងមក!។
អ– រីឯពួកនាយកបូជាចារ្យ និងធម្មាចារ្យ ក៏និយាយគ្នាចំអកដាក់ព្រះអង្គដូចគេដែរ ពួកគេពោលថា៖
ឆ– «គាត់បានសង្គ្រោះអ្នកឯទៀតៗ តែមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនឯងបានទេ!។ សូមព្រះគ្រីស្តជាស្តេចអ៊ីស្រាអែលអញ្ជើញចុះពីលើឈើឆ្កាងឥឡូវនេះមក ដើម្បីឱ្យយើងឃើញ និងជឿផង!»។
អ– អ្នកដែលជាប់ឆ្កាងជាមួយព្រះយេស៊ូក៏ជេរប្រមាថព្រះអង្គដែរ។

---

អ– នៅពេលថ្ងៃត្រង់ ស្រាប់តែផែនដីទាំងមូលងងឹតសូន្យ រហូតដល់ម៉ោងបីរសៀល។
នៅវេលាម៉ោងបីរសៀល ព្រះយេស៊ូស្រែកខ្លាំងៗថា៖
យ– «អេឡយ អេឡយ ឡាម៉ាសាបាច់ថានី?»។
អ– ពាក្យនេះប្រែថា
យ– «ឱព្រះនៃទូលបង្គំ! ព្រះនៃទូលបង្គំអើយ! ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គបោះបង់ទូលបង្គំចោលដូច្នេះ?»។
អ– អ្នកខ្លះឈរនៅទីនោះ បានឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គក៏ពោលថា៖
ឆ– «ឃើញទេ! គាត់ហៅលោកអេលី!»។
អ– មានម្នាក់រត់ទៅយកសារាយស្ងួត ជ្រលក់ទឹកខ្មេះជោក រុំជាប់នៅចុងត្រែងមួយដើម ហុចថ្វាយព្រះអង្គសោយ ទាំងពោលថា៖
ឆ– «ចាំមើលមើល៍! តើលោកអេលីមកយកគាត់ចុះពីឈើឆ្កាងឬទេ?»។
អ– រីឯព្រះយេស៊ូវិញ ទ្រង់បន្លឺព្រះសូសៀងយ៉ាងខ្លាំង រួចរលត់វិញ្ញាណទៅ។

សូមផ្អាកមួយស្របក់ ទុកឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទស្មឹងស្មាធិ៍

អ– វាំងនននៅក្នុងព្រះវិហាររហែកជាពីរ តាំងពីលើរហូតដល់ក្រោម។ នាយទាហានរ៉ូមុាំងដែលឈរនៅខាងមុខព្រះយេស៊ូ ឃើញព្រះអង្គរលត់វិញ្ញាណរបៀបនេះ ក៏ពោលឡើងថា៖
ឆ– «បុរសនេះពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន!»។
អ– មានស្ត្រីៗខ្លះទៀតមើលពីចម្ងាយ។ ក្នងចំណោមស្រ្តីទាំងនោះ មាននាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា នាងម៉ារី ជាម្តាយរបស់យ៉ាកុបតូច និងយ៉ូសែបព្រមទាំងនាងសាឡូមេផង។ ស្ត្រីទាំងនោះមកជាមួយ ហើយបម្រើព្រះអង្គតាំងពីរព្រះអង្គនៅស្រុកកាលីឡេម៉្លេះ។ មានស្ត្រីឯទៀតៗជាច្រើនបានឡើងមកក្រុងយេរូសាឡឹមជាមួយព្រះអង្គដែរ។

ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមចប់ត្រឹមនេះ

អ– ថ្ងៃនោះ ជាថ្ងៃដែលគេរៀបចំបុណ្យចម្លង គឺមួយថ្ងៃមុនថ្ងៃសប្ប័ទ។ លុះដល់ល្ងាច លោកយ៉ូសែបជាអ្នកស្រុកអារីម៉ាថេមកដល់ លោកជាសមាជិកដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អក្នុងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ ហើយលោកក៏រង់ចាំព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ លោកពីឡាតនឹកឆ្ងល់ណាស់ ដោយឮថា ព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតយ៉ាងឆាប់ដូច្នេះ។ លោកហៅនាយទាហានមកសួរឱ្យដឹងថា ព្រះយេស៊ូសោយ​ទិវង្គតយូរហើយឬ។ បន្ទាប់ពីបានទទួលសេចក្តីរាយការណ៍ពីនាយទាហានរួចហើយ លោកក៏អនុញ្ញាតឱ្យគេប្រគល់ព្រះសពទៅលោកយ៉ូសែប។ លោកយ៉ូសែបទិញក្រណាត់ផាឌិប លោកយកព្រះសពព្រះយេស៊ូចុះពីឈើឆ្កាង ហើយរុំនឹងក្រណាត់ រួចដាក់ក្នុងរូងថ្មមួយដែលគេដាប់ធ្វើជាផ្នូរ។ បន្ទាប់មក លោកប្រមៀលថ្មមួយដុំបិទមាត់ផ្នូរ។ នាងម៉ារី ជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា និងនាងម៉ារីជាម្តាយយ៉ូសេ នាំគ្នាមើលកន្លែងដែលគេបញ្ចុះព្រះសពព្រះអង្គ។

ពាក្យថ្វាយតង្វាយ

បពិត្រព្រះអម្ចាស់ជាព្រះបិតា! នៅពេលព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រាព្រះអង្គរងទុក្ខលំបាក និងសោយទិវង្គត ទ្រង់បានសម្តែងសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះបិតាក្នុងនាមយើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នា ហួសពីរការយល់ឃើញរបស់មនុស្ស។ យើងខ្ញុំគ្មានអ្វីតបស្នងព្រះគុណព្រះអង្គទេ។ យើងខ្ញុំគ្រាន់តែយកកាយ វាចា ចិត្ត ថ្វាយរួមជាមួយព្រះយេស៊ូដែលបានបូជាព្រះជន្ម គឺព្រះអង្គមានព្រះជន្មគង់នៅ និងសោយ​រាជ្យអស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។

ធម៌លើកតម្កើង

បពិត្រព្រះបិតាប្រកបដោយធម៌មេត្តាករុណាយ៉ាងក្រៃលែង! យើងខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះអង្គ និងសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដោយរួមជាមួយព្រះគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់យើងខ្ញុំ។ ព្រះគ្រីស្តមានឋានៈជាព្រះបុត្រា ព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យលះបង់ឋានៈព្រះអង្គមកកើតជាមនុស្សដូចយើងខ្ញុំ។ ទោះបីព្រះបុត្រាគ្មានទោសអ្វីក្តី ក៏ទ្រង់សព្វព្រះហប្ញទ័យទទួលទោសរួមជាមួយអ្នកបាប ហើយរងទុក្ខលំបាកដូចទាសករដែរ។ ទ្រង់យកសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងលើសលប់អស្ចារ្យ មកផ្ទាញ់សេចក្តីឃោឃៅរបស់អ្នកបាប ហើយបំផ្លាញ់បាបរបស់ មនុស្សលោក។ ទ្រង់ក៏ប្រោសមនុស្សលោកឱ្យទទួលព្រះជន្មផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គផង។
អាស្រ័យហេតុនេះហើយ បានជាយើងខ្ញុំសូមចូលរួមជាមួយអស់ទេវទូត និងសន្តបុគ្គលទាំងឡាយ សូមលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ ដោយប្រកាសថា៖ “ព្រះដ៏វិសុទ្ធ!”។

ពាក្យអរព្រះគុណ

បពិត្រព្រះអម្ចាស់ជាព្រះបិតា! ដោយព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រាព្រះអង្គបូជាព្រះជន្ម ព្រះអង្គសម្តែងសេចក្តីស្រឡាញ់ហួសកម្រិតចំពោះមនុស្សលោក!។ យើងខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ!។ សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាពង្រឹងជំនឿ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងខ្ញុំ។ សូមឱ្យយើងខ្ញុំសុខចិត្តបូជាជីវិតរួមជាមួយព្រះយេស៊ូ នោះយើងខ្ញុំមានសង្ឃឹមថា នឹងទទួលសិរីរុងរឿងជាមួយព្រះអង្គផង។