ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១០ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២៣

អត្ថបទទី១៖ សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរជំរឿនប្រជាជន ជរ ២០,១-១៣

សហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូលធ្វើដំណើរទៅដល់វាលរហោស្ថានស៊ីននៅខែទីមួយ ហើយនាំគ្នាបោះជំរំនៅកាដែស។ អ្នកស្រីមៀរីយ៉ាមទទួលមរណភាព ហើយគេបញ្ចុះ​សពគាត់នៅទីនោះ។ ពេលនោះ គ្មានទឹកសម្រាប់សហគមន៍ទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏លើកគ្នាទៅប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេ ព្រមទាំងលោកអរ៉ុន។ ប្រជាជនរករឿងលោកម៉ូសេថា៖ «ប្រសិនបើយើងខ្ញុំផុតដង្ហើមជាមួយបងប្អូនរបស់យើងខ្ញុំដែលបានផុតដង្ហើមនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះអម្ចាស់នោះ ប្រសើរជាង! ហេតុអ្វីបានជាពួកលោកនាំសហគមន៍របស់ព្រះអម្ចាស់ឱ្យមកស្លាប់​នៅវាលរហោស្ថានេះ ជាមួយហ្វូងសត្វរបស់ពួកយើងដូច្នេះ? ហេតុអ្វីបានជាលោកទាំង​ពីរនាំពួកយើងចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីបមកនៅកន្លែងដ៏អាក្រក់នេះ? ទីនេះមិនមែនជា​កន្លែងដែលយើងអាចសាបព្រោះបានទេ ហើយក៏គ្មានដើមស្វាយ ដើមទំពាំងបាយជូរ និងដើមទទឹមដែរ។ រីឯទឹកសម្រាប់ផឹកក៏គ្មានដែរ»។ លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុននាំគ្នា​ចាកចេញពីសហគមន៍ ឆ្ពោះទៅមាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះអម្ចាស់។ លោកទាំងពីរក្រាបចុះ ឱនមុខដល់ដី ហើយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់លេចមកឱ្យលោកទាំងពីរឃើញ។ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ «ចូរយកដំបងរួចអ្នក និងអរ៉ុនជាបងប្រមូលសហគមន៍ឱ្យជួបជុំគ្នា។ ត្រូវបង្គាប់ថ្មដានៅចំពោះមុខពួកគេ នោះនឹងមាន​ទឹកហូរចេញពីថ្មដា។ អ្នកត្រូវធ្វើឱ្យទឹកហូរចេញពីថ្មដានោះសម្រាប់សហគមន៍ និង​ហ្វូងសត្វផឹក»។ លោកម៉ូសេយកដំបងដែលនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះអម្ចាស់ ដូចព្រះ​អង្គបានបង្គាប់មកលោក។ លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុនកោះហៅសហគមន៍ឱ្យមកជួបជុំគ្នានៅមុខថ្មដា។ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សបះបោរអើយ ចូរស្តាប់! តើពួកយើងអាចធ្វើឱ្យទឹកហូរចេញពីថ្មដានេះសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាបានឬមិនបាន?»។ លោកម៉ូសេលើកដៃឡើង ហើយយកដំបងរបស់លោកវាយថ្មដាពីរដង ស្រាប់​តែហូរចេញមកយ៉ាងបរិបូណ៌។ សហគមន៍ក៏នាំគ្នាផឹកទឹក ហើយហ្វូងសត្វក៏ផឹកដែរ។ ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុនថា៖ «អ្នកទាំងពីរពុំបានជឿលើយើង អ្នកទាំងពីរពុំបានសម្តែងឱ្យកូនចៅអ៊ីស្រាអែលស្គាល់ភាពដ៏វិសុទ្ធរបស់យើងទេ ហេតុនេះ អ្នកទាំងពីរមិនអាចនាំសហគមន៍នេះចូលទៅក្នុងស្រុកដែលយើងប្រគល់ឱ្យពួកគេឡើយ»។ គឺនៅត្រង់ទឹកមេរីបានោះហើយ ដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនាំគ្នារករឿងព្រះអម្ចាស់ (ឈ្មោះ “មេរីបា” នេះ មានន័យថា “រករឿង”) ប៉ុន្តែ ​​ព្រះអង្គបានសម្តែងឱ្យពួកគេឃើញភាពដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៩៥ (៩៤),១-២.៦-៩ បទកាកគតិ

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម មថ ១៦,១៨១

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
ព្រះអម្ចាស់បានសង់ព្រះសហគមន៍របស់ព្រះអង្គលើជំនឿរបស់គ្រីស្តទូតសិលា។ សេចក្តីស្លាប់ពុំមានអំណាចលើព្រះសហគមន៍នេះបានឡើយ។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាថាយ មថ ១៦,១៣-២៣

នៅគ្រានោះ ព្រះយេស៊ូយាងមកដល់ស្រុកសេសារេភីលីព ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរក្រុមសាវ័កថា៖ «តើមនុស្សទាំងឡាយថាបុត្រមនុស្សជានរណា?»។ គេទូលថា៖​ «អ្នកខ្លះថា លោកជាលោកយ៉ូហានបាទីស្ត។ អ្នកខ្លះថា លោកជាព្យាការីអេលី។ អ្នកខ្លះទៀតថា លោកជាព្យាការីយេរេមី! ឬជាព្យាការីណាមួយរូប»។ ព្រះអង្គសួរគេ​ទៀតថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើអ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំជានរណាដែរ?»។ លោកស៊ីម៉ូន​សិលាទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកជាព្រះគ្រីស្តជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានព្រះជន្មគង់នៅ»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖ «ស៊ីម៉ូនកូនលោកយ៉ូណាស​អើយ! អ្នកពិតជាមានសុភមង្គលមែន អ្នកដឹងសេចក្តីនេះ មិនមែនដោយខ្លួន​ឯងទេ គឺព្រះបិតារបស់ខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខបានសម្តែងឱ្យអ្នកដឹង។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នកថា អ្នកឈ្មោះសិលា ហើយនៅលើផ្ទាំងសិលានេះ ខ្ញុំនឹងសង់ព្រះសហគមន៍របស់ខ្ញុំ។ សេចក្តីស្លាប់ពុំមានអំណាចលើព្រះសហគមន៍នេះបានឡើយ។ ខ្ញុំនឹងប្រគល់កូនសោ​ព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខឱ្យអ្នក។ អ្វីៗដែលអ្នកចងនៅលើផែនដីនេះ ព្រះជាម្ចាស់នឹងចងនៅស្ថានបរមសុខ ហើយអ្វីៗដែលអ្នកស្រាយនៅលើផែនដី ព្រះជាម្ចាស់ក៏នឹង​ស្រាយនៅស្ថានបរមសុខដែរ»។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលហាមក្រុមសាវ័កមិនឱ្យប្រាប់នរណាថា ព្រះ​អង្គជាព្រះគ្រីស្តឡើយ។ តាំងពីពេលនោះមក ព្រះគ្រីស្តចាប់ផ្តើមបង្ហាញឱ្យក្រុម​សាវ័កដឹងថា ព្រះអង្គត្រូវយាងទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។ នៅទីនោះ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកធម្មាចារ្យនឹងនាំគ្នាធ្វើបាបព្រះអង្គឱ្យរងទុក្ខលំបាក​យ៉ាងខ្លាំង ថែមទាំងធ្វើគុតព្រះអង្គទៀតផង តែនៅថ្ងៃទីបី ព្រះអង្គនឹងទទួលព្រះជន្មថ្មី​ដ៏រុងរឿង។ លោកសិលានាំព្រះយេស៊ូទៅដាច់ឡែកពីគេ ហើយទូលជំទាស់ថា៖ ​«បពិត្រព្រះអម្ចាស់! សូមព្រះជាម្ចាស់មេត្តាអាណិតកុំឱ្យការណ៍នេះកើតមានដល់​ព្រះអង្គឡើយ!»។ ព្រះយេស៊ូបែរមកមានព្រះបន្ទូលទៅលោកសិលាថា៖ «នែ៎! មារ​សាតាំងអើយ! ថយទៅខាងក្រោយខ្ញុំ! ដ្បិតអ្នកកំពុងរារាំងផ្លូវខ្ញុំ គំនិតអ្នកមិនមែនជាគំនិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ គឺជាគំនិតរបស់មនុស្សលោកសុទ្ធសាធ»។