ថ្ងៃចន្ទ ទី០៧ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២៤

សូមថ្លែងលិខិតរបស់គ្រីស្ដទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្ដបរិស័ទស្រុកកាឡាទី កាឡ ១,៦-១២

បងប្អូនជាទីស្រលាញ់!
ខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់ ដោយឃើញបងប្អូនឆាប់ងាកចេញពី​ព្រះជាម្ចាស់​​ដែលបានត្រាស់ហៅបងប្អូនតាមព្រះហឬទ័យប្រណីសន្តោសរបស់ព្រះគ្រីស្ត។ ​បងប្អូនក៏បែរ​ទៅរកដំណឹងល្អមួយផ្សេងទៀត។ តាមពិត គ្មានដំណឹងល្អណាមួយផ្សេងទៀត​ឡើយ! គឺមានតែអ្នកខ្លះបានធ្វើឱ្យកើតវឹកវរ និងចង់បំភ្លៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្តប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់ ទោះបីយើងក្តី ឬទេវទូតណាមួយពីស្ថានបរមសុខក្តី នាំដំណឹង​​ល្អណាផ្សេងមកប្រាប់បងប្អូន ខុសប្លែកពីដំណឹងល្អដែលយើងបាននាំមកជូនបងប្អូន សូម​ឱ្យអ្នកនោះត្រូវបណា្តសាទៅចុះ!។ ដូចយើងបានជម្រាបមកស្រាប់ហើយ តែខ្ញុំក៏សូម​ជម្រាប​ម្តងទៀតថា ប្រសិនបើនរណាម្នាក់នាំដំណឹងល្អផ្សេងមកជូនបងប្អូន ខុសប្លែកពី​ដំណឹងល្អ​ដែលបងប្អូនធ្លាប់ទទួល សូមឱ្យអ្នកនោះត្រូវបណ្តាសាទៅចុះ!។ ឥឡូវនេះ តើខ្ញុំចង់ផ្គាប់ចិត្តមនុស្ស ឬចង់ឱ្យគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់? តើខ្ញុំ​​ស្វែងរកឱ្យមនុស្សពេញចិត្តឬ? ប្រសិនបើខ្ញុំនៅតែចង់ឱ្យមនុស្សពេញចិត្តនោះមានន័យថា ខ្ញុំលែងបម្រើព្រះគ្រីស្តទៀតហើយ!។
បងប្អូនអើយ! ខ្ញុំសូមជម្រាបបងប្អូនថា ដំណឹងល្អដែលខ្ញុំបាននាំមកជូនបងប្អូន មិនមែន​មានប្រភពចេញមកពីមនុស្សលោកទេ រីឯខ្ញុំផ្ទាល់ ខ្ញុំក៏ពុំបានទទួល ឬរៀនពី​មនុស្សណា​ម្នាក់ដែរ គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ដឯណោះទេដែលបានសម្ដែងឱ្យខ្ញុំស្គាល់។

ទំនុកតម្កើងលេខ ១១១ (១១០) ,១-២.៧-១០ បទពាក្យ ៧

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ១យហ ៤,២១

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ១០,២៥-៣៧

ពេល​នោះ មាន​បណ្ឌិត​ខាង​វិន័យ​ម្នាក់​ក្រោក​ឈរ​ទូល​សួរ​ព្រះ‌យេស៊ូក្នុង​គោល​បំណង​ចង់​ចាប់​កំហុស​ព្រះ‌អង្គ​ថា៖ «លោក​គ្រូ! តើ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ ដើម្បី​ឱ្យ​បាន​ទទួល​ជីវិត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច?»។ ព្រះ‌យេស៊ូ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖ «តើ​ក្នុង​គម្ពីរ‌វិន័យ​មាន​ចែង​ទុក​មក​ដូច​ម្ដេច​ខ្លះ? ពេល​លោក​អាន តើ​លោក​យល់​យ៉ាង​ណា?»។ គាត់​ទូល‌ឆ្លើយ​ទៅ​ព្រះ‌យេស៊ូ​ថា៖ «ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​ឱ្យ​អស់​ពី​ចិត្ត​គំនិត អស់​ពី​ស្មារតី អស់​ពី​កម្លាំង និង​អស់​ពី​ប្រាជ្ញា ហើយ​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​បង‌ប្អូន​ឯ​ទៀតៗ​ឱ្យបាន​ដូច​ស្រឡាញ់​ខ្លួន​ឯង​ដែរ»។ ព្រះ‌យេស៊ូ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖«លោក​ឆ្លើយ​ត្រឹម‌ត្រូវ​ល្អ​ណាស់ សុំ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ទៅ នោះ​លោក​នឹង​មាន​ជីវិត​អស់‌កល្ប​ជា​មិន​ខាន»។ ប៉ុន្តែ បណ្ឌិត​ខាង​វិន័យ​នោះ​ចង់​បង្ហាញ​ថា សំណួរ​របស់​គាត់​ជា​សំណួរ​ត្រឹម‌ត្រូវ គាត់​ក៏​សួរ​ព្រះ‌យេស៊ូ​ទៀត​ថា៖«តើ​នរណា​ជា​បង‌ប្អូន​របស់​ខ្ញុំ?»។ ព្រះ‌យេស៊ូ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖ «មាន​បុរស​ម្នាក់ធ្វើ​ដំណើរ​ចុះ​ពី​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ឆ្ពោះ​ទៅ​ក្រុង​យេរីខូ។ គាត់​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ពួក​ចោរ វា​ប្លន់​គាត់ ថែម​ទាំង​វាយ‌ដំ​គាត់​ឱ្យ​របួស​ជា​ទម្ងន់ រួច​នាំ​គ្នា​រត់​បាត់​អស់​ទៅ ទុក​គាត់​ចោល​នៅ​ស្ដូក‌ស្ដឹង​បាត់​ស្មារតី​មិន​ដឹង​ខ្លួន។ ពេល​នោះ មាន​បូជា‌ចារ្យ​មួយ​រូប​ធ្វើដំណើរ​ចុះ​តាម​ផ្លូវ​នោះ។ គាត់​ឃើញ​បុរស​នោះ ក៏​ដើរ​វាង​ហួស​ទៅ។ មាន​ម្នាក់​ពី​ក្រុម​លេវីដើរ​មក​ដល់​កន្លែង​នោះ​ដែរ។ គាត់​ឃើញ​បុរស​នោះ ក៏​ដើរ​វាង​ហួស​ទៅ។ គាប់​ជួន​ជា​មាន​អ្នក​ស្រុក​សាម៉ារី​ម្នាក់ ធ្វើ​ដំណើរ​មក​តាម​ផ្លូវ​នោះ​ដែរ គាត់​ឃើញ​បុរស​នោះ គាត់​មាន​ចិត្ត​អាណិត‌អាសូរ​ពន់‌ពេក​ណាស់។ គាត់​ចូល​ទៅ​ជិត​អ្នក​របួស យក​ប្រេង និង​ស្រាចាក់​ពី​លើ​មុខ​របួស រុំ​របួស​ឱ្យ រួច​គាត់​លើក​អ្នក​របួស​ដាក់​លើ​ជំនិះ​របស់​គាត់នាំ​ទៅ​ផ្ទះ​សំណាក់ ហើយ​ថែ​ទាំ​អ្នក​របួស​នោះ។ ស្អែក​ឡើង គាត់​យក​ប្រាក់​ប្រគល់​ឱ្យ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​សំណាក់ ទាំង​ផ្ដាំ​ថា “សូម​ថែ​ទាំ​បុរស​នេះ​ផង ប្រសិន​បើ​អ្នក​ចំណាយ​លើស​ពី​ប្រាក់​នេះ ពេល​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​មក​វិញ ខ្ញុំ​នឹង​ជូន​បង្គ្រប់”។ ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ទាំង​បី​នាក់ តើ​លោក​យល់​ថា អ្នក​ណា​ចាត់​ទុក​ខ្លួន​ជា​បង‌ប្អូន​នឹង​បុរសដែល​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ពួក​ចោរ​ប្លន់​នោះ?»។ បណ្ឌិត​ខាង​វិន័យ​ឆ្លើយ​ថា៖«គឺ​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្តា‌ករុណា​ចំពោះ​គាត់»។ ព្រះ‌យេស៊ូ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា៖«សុំ​លោក​អញ្ជើញ​ទៅ​ចុះ ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​ឱ្យ​បាន​ដូច​អ្នក​នោះ​ទៅ»។