តើអ្នកមករកអ្វី?

អំណានព្រះបន្ទូល

អត្ថាធិប្បាយអត្ថបទព្រះគម្ពីរ

អត្ថបទផ្សេងៗ

តើអ្នកមករកអ្វី?
(យហ ១,៣៥-៤២)

អត្ថបទព្រះគម្ពីរ

៣៥	ថ្ងៃបន្ទាប់មកទៀត លោកយ៉ូហាននៅ ភូមិបេថានីដដែល(១,២៨) ហើយមាន សិស្សរបស់លោកពីរនាក់នៅជាមួយផង។
៣៦	លោកសម្លឹងមើលព្រះ‌យេស៊ូយាងកាត់តាមនោះ ក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «មើលហ្ន៎! លោកនេះ ហើយជាកូនចៀមរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់»។
៣៧	កាលសិស្សទាំងពីរបានឮពាក្យនេះ គេនាំគ្នាដើរតាមព្រះ‌យេស៊ូទៅ។

៣៨	ព្រះ‌យេស៊ូងាកមកក្រោយ ទតឃើញអ្នកទាំងពីរ ដើរតាម ព្រះ‌អង្គក៏មានព្រះ‌បន្ទូលសួរថា៖ «អ្នកទាំងពីរមករកអ្វី?»។ គេទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «រ៉ាប៊ី! (ពាក្យ“រ៉ាប៊ី” នេះប្រែថា“លោកគ្រូ”) តើលោកនៅកន្លែងណា?»។
៣៩	ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេវិញថា៖ «សុំអញ្ជើញមក អ្នកនឹងបានឃើញ!»។ គេក៏ទៅឃើញកន្លែងដែលព្រះ‌អង្គគង់នៅ ហើយគេក៏នៅជាមួយព្រះ‌អង្គនៅថ្ងៃនោះ (ពេលនោះ ប្រហែលជាម៉ោងបួនរសៀល)។
៤០	ក្នុងចំណោមសិស្សទាំងពីរដែលបានឮពាក្យ របស់លោកយ៉ូហាន ហើយតាមព្រះ‌យេស៊ូ ទៅនោះ មានម្នាក់ឈ្មោះអន់ដ្រេជាប្អូន របស់លោកស៊ីម៉ូនសិលា។

៤១	គាត់ទៅជួបលោកស៊ីម៉ូនជាបងមុនគេប្រាប់ថា៖ «យើងបានរកព្រះ‌មេស្ស៊ីឃើញហើយ!» (ពាក្យ “មេស្ស៊ី” នេះ ប្រែថា“ព្រះ‌គ្រីស្ដ”)។

៤២	គាត់ក៏នាំលោកស៊ីម៉ូនទៅគាល់ព្រះ‌យេស៊ូ។ ព្រះ‌យេស៊ូសម្លឹងមើលលោកស៊ីម៉ូន ក៏មានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «អ្នកឈ្មោះស៊ីម៉ូនជាកូនរបស់លោកយ៉ូហាន អំណើះតទៅ អ្នកត្រូវមានឈ្មោះថា“កេផាស” (ពាក្យ “កេផាស” នេះ ប្រែថា សិលា)»។

សេចក្តីផ្តើម

«តើអ្នកមករកអ្វី?» គឺជាសំណួរដកស្រង់ចេញពីប្រភពដើមក្នុងអត្ថបទព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តយ៉ូហាន ១,៣៨។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរសំណួរនេះដល់ក្រុមសាវ័ក ដែលព្រះអង្គត្រាស់ហៅដើមដំបូងគេបង្អស់។ ព្រះយេស៊ូតាមរយៈព្រះសហគមន៍ក៏សួរសំណួរដដែលនេះដល់យើងផងដែរ។ សំណួរនេះជួយឱ្យយើងដឹងអំពីក្តីរំពឹង អំពីការតាំងចិត្ត និងអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនថា តើខ្ញុំមានបំណងស្វែងរកអ្វីនៅក្នុងជីវិត? តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីសម្រេចបំណងប្រាថ្នានោះ?

បំណងប្រាថ្នាពិតរបស់មនុស្ស

សេចក្តីពិតនៅក្នុងមនុស្សគ្រប់រូបទាំងបុរស ទាំងស្រ្តីសុទ្ធតែមានបំណងប្រាថ្នាស្វែងរកអត្ថន័យ និងសុភមង្គលដ៏ពិតប្រាកដសម្រាប់ជីវិតរបស់ខ្លួន។ តើហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមានចំណង់ប្រាថ្នាបែបនេះ? តើមិនមែនព្រះជាម្ចាស់បំភ្លឺ ឬជំរុញមនុស្សឱ្យស្វែងរកទេឬ? ជាក់ស្តែង គឺព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់បំភ្លឺមនុស្ស។ ចំពោះយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ អត្ថន័យ និងសុភមង្គលពិតប្រាកដនៃជីវិត គឺស្ថិតនៅលើព្រះជាម្ចាស់តែប៉ុណ្ណោះ ដ្បិតព្រះអង្គបានបង្កើតមនុស្សជារូបតំណាង និងមានលក្ខណៈដូចព្រះជាម្ចាស់ (កណ ១,២៧)។ រីឯមនុស្សវិញ ដរាបណាគេស្វែងរកព្រះអង្គមិនបានសម្រេចទេ គេនឹងមានចិត្តពុះកញ្ជ្រោល និងអន្ទះសារនៅមិនសុខឡើយ ដូចដីដ៏ស្ងួតបែកក្រហែងត្រូវការទឹក (ទំន ៦៣,២)។ កាលណាមនុស្សស្វែងរកព្រះជាម្ចាស់ឃើញ គេនឹងមានសេចក្តីសុខសាន្តដ៏ពិតប្រាកដ «មានតែនៅក្បែរព្រះ‌ជាម្ចាស់ទេ ដែលចិត្តខ្ញុំបានស្ងប់ព្រោះព្រះ‌អង្គសង្គ្រោះខ្ញុំ។ ពិតមែនហើយ ដ្បិតព្រះ‌អង្គជាទីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំ។» (ទំន ៦២,២.៦)។ ដូចសន្តអូគូស្តាំង (៣៥៤-៤៣០ នៃគ.ស) បានផ្តល់សក្ខីភាពនៃជំនឿរបស់គាត់ថា «ព្រះអម្ចាស់បានបង្កើតទូលបង្គំសម្រាប់ព្រះអង្គ ដួងចិត្តទូលបង្គំមិនបានសេចក្តីសុខឡើយ ដរាបណាមិនបាននៅជាប់នឹងព្រះអង្គ»។ នេះជាសក្ខីភាព ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យយើងដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាបំភ្លឺ និងទាក់ទាញចិត្តមនុស្សឱ្យស្វែងរកព្រះអង្គ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យជីវិតមនុស្សមានអត្ថន័យ មានអំណរសប្បាយ និងមានសុភមង្គលដ៏ពិតប្រាកដមែន កាលណាមនុស្សផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ។

១. ព្រះយេស៊ូជាព្រះសង្គ្រោះ (យហ ១,៣៥-៣៧)

សាវ័កទាំងពីរនាក់ដើមដំបូងក្នុងអត្ថបទនេះ បានស្តាប់សក្ខីភាពរបស់លោកយ៉ូហានបាទីស្ត ដែលបានចង្អុលបង្ហាញឱ្យស្គាល់ពីឋានៈរបស់ព្រះយេស៊ូជាកូនចៀមរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ «មើលហ្ន៎! លោកនេះហើយជាកូនចៀមរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់» (១,៣៦)។ ពួកគាត់បានដើរតាមព្រះយេស៊ូដោយឥតបង្អង់ឡើយ។

ព្រះយេស៊ូជាកូនចៀមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលលះ‌បង់ជីវិត និងសុខចិត្តទទួលយកបាបរបស់មនុស្សមកដាក់លើព្រះអង្គផ្ទាល់ស្របតាមពាក្យ ដែលព្យាការីអេសាយបានថ្លែងនៅរវាងឆ្នាំ៥៨៦ មុនគ.ស (អស ៥២,១៣-៥៣,១២)។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេស៊ូជាកូនចៀមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សំដៅលើកូនចៀមបុណ្យចម្លង ដែលត្រូវបូជាក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ ដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចាកចេញពីទាសករនៅប្រទេសអេស៊ីបធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់សេរីភាពនាស.វទី១៣ មុនគ.ស ក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់។ ប្រជារាស្រ្តអ៊ីស្រាអែលបានរួចផុតពីគ្រោះកាចឆ្លងកាត់ប្រទេសអេស៊ីប ដោយសារលោហិតរបស់កូនចៀមបែបណា (សរ ១២,២១) មនុស្សលោកទទួលការសង្គ្រោះពីការវិនិច្ឆ័យទោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយសារលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តបែបនោះដែរ។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលចូលរួមរំដោះខ្លួនឱ្យរួចពីសេចក្តីស្លាប់ក្នុងប្រទេសអេស៊ីប ដោយការបរិភោគសាច់កូនចៀមបុណ្យចម្លងយ៉ាងណា មនុស្សលោកមានសេរីភាពរួចចាកផុតពីសេចក្តីស្លាប់ហើយចូលទៅក្នុងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដោយទទួលទានសាច់កូនចៀមរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងនោះដែរ (យហ ៦,១២)។ សេចក្តីនេះនាំឱ្យយើងនឹកគិតដល់អភិបូជាជាពិធីជប់លៀងរបស់កូនចៀមព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺសក្ការៈបូជាដ៏ឧត្តមបំផុតរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ព្រះអង្គត្រាស់ហៅមនុស្សឱ្យចូលរួមក្នុងពិធីជប់លៀងដើម្បីគេមានសុភមង្គលដ៏ពិតប្រាកដ។

«នេះជាកូនចៀមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នេះជាព្រះអង្គដែលដកបាបនៃពិភពលោក។ អ្នកណាដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅឱ្យចូលរួមក្នុងពិធីជប់លៀងរបស់កូនចៀម អ្នកនោះពិតជាមានសុភមង្គលហើយ។» (ពិធីទទួលព្រះកាយ ព្រះលោហិតក្នុងអភិបូជា)។

ដូច្នេះ ឋានៈរបស់ព្រះយេស៊ូជាកូនចៀមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលលោកយ៉ូហានបាទីស្តបានចង្អុលបង្ហាញនៅទីនេះបំភ្លឺយើងឱ្យស្គាល់ថា សេចក្តីដែលមានចែងទុកអំពីព្រះអង្គនៅក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ទាំងគម្ពីរព្យាការី និងគម្ពីរធម្មវិន័យបានកើតជារូបរាង។ ហេតុនេះហើយ បានជាយើងត្រូវស្តាប់ហើយដើរតាមព្រះយេស៊ូ។ ការស្តាប់ហើយដើរតាមនរណាម្នាក់គឺជាការរួមជោគវាសនានៃជីវិតរបស់ខ្លួនជាមួយអ្នកនោះដោយរំពឹង និងសង្ឃឹមថា អាចផ្លាស់ប្រែអនាគតរបស់ខ្លួនបាន។ ពិតប្រាកដមែន ព្រះយេស៊ូជាព្រះសង្គ្រោះ ដែលអាចស្រោចស្រង់យើងពីភាពទន់ខ្សោយដោយសារអំពើបាបដែលបណ្តាលឱ្យស្លាប់ ដើម្បីស្តារយើងឱ្យមានលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺចូលរួមក្នុងព្រះជន្មព្រះអង្គផ្ទាល់ដែលជាជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ដ្បិតកាលណាយើងទទួលព្រះកាយព្រះលោហិតព្រះយេស៊ូជាកូនចៀមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ យើងរួបរួមក្នុងរូបកាយរបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីព្រះអង្គប្រែយើងឱ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះជាម្ចាស់។

២. ព្រះយេស៊ូជាព្រះប្រាជ្ញាញាណ (១,៣៨-៤០)

ជាធម្មតា ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ស្វែងរកអ្វីមួយ គឺបណ្តាលមកពីគាត់បាត់បង់ ឬខ្វះខាត ឬមកពីគាត់ឥតមានរបស់នោះតែម្តង ហើយគាត់ត្រូវការវាជាចាំបាច់។ កាលណាគាត់រកបានឃើញហើយ គាត់មានអំណរក្រៃលែង។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរសាវ័កទាំងពីរថា តើអ្នកមករកអ្វី? ដើម្បីឈ្វេងយល់អំពីចេតនារបស់ពួកគាត់។ សាវ័កទាំងពីរនាក់មិនបានលាក់លៀមអំពីបំណងរបស់ខ្លួន ក៏បង្ហាញពីចេតនាដោយទូលសួរព្រះយេស៊ូឥតបង្អង់ថា «រ៉ាប៊ី» តើលោកនៅឯណា? ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យសប្បុរសក៏ត្រាស់ហៅពួកគាត់ដោយសន្យាថា «សុំអញ្ជើញមក អ្នកនឹងបានឃើញ!»។ ក្រោយពីព្រះអង្គបានអញ្ជើញហើយ សាវ័កទាំងពីរក៏យល់ព្រមទៅតាមព្រះយេស៊ូ ហើយបានឃើញកន្លែងរបស់ព្រះអង្គ។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់នៅជាមួយព្រះអង្គដោយឥតស្ទាក់ស្ទើរឡើយ ។

ព្រះយេស៊ូជាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ស្របតាមព្រះគម្ពីរស្តីអំពីព្រះប្រាជ្ញាញាណក្នុងសម្ពន្ធមេត្រីចាស់។ ព្រះប្រាជ្ញាញាណបង្ហាញខ្លួនឱ្យអ្នកដែល«ស្វែងរក»ព្រះអង្គឃើញ (ប្រាជ្ញា ៦,១២)។ អ្នកមានប្រាជ្ញាពិតប្រាកដគឺមិនមែនជាអ្នកដែលគ្រាន់តែរៀនអំពីព្រះប្រាជ្ញាញាណតែប៉ុណ្ណោះទេ គឺគាត់«ស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះតែមួយ» ជាមួយព្រះអង្គ (ប្រាជ្ញា ៧,២៨)។

«អ្នកដែលយកចិត្តទុកដាក់ ស្វែងរកព្រះ‌ប្រាជ្ញាញាណ ហើយខិតខំត្រិះរិះពិចារ‌ណា ពិតជាមានសុភមង្គលពុំខាន។ គាត់ស្វែងរកព្រះ‌ប្រាជ្ញាញាណដូចព្រានតាមដានសត្វ ហើយឃ្លាំមើលកន្លែងដែលព្រះ‌ប្រាជ្ញាញាណត្រូវយាងកាត់។ គាត់តាំងទីលំនៅក្បែរដំណាក់របស់ព្រះ‌ប្រាជ្ញាញាណ ហើយបោះចម្រឹងនៃជំរំរបស់ខ្លួនជាប់នឹងជញ្ជាំងដំណាក់របស់ព្រះ‌អង្គ។ គាត់បោះជំរំក្បែរព្រះ‌ប្រាជ្ញាញាណ ហើយរស់នៅក្នុងកន្លែងដែលមានសុភមង្គល។ គាត់ធ្វើសំបុកដាក់កូននៅតាមមែកសាខារបស់ព្រះ‌ប្រាជ្ញាញាណ ហើយស្ថិតនៅក្រោមម្លប់ដ៏ត្រជាក់របស់ព្រះ‌អង្គ។» (បសរ ១៤,២០-២៧)។

ក្នុងសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី នៅក្នុងលិខិតផ្ញើជូនគ្រីស្តបរិស័ទក្រុងកូឡូស គ្រីស្តទូតប៉ូលបានថ្លែងឱ្យយើងស្គាល់យ៉ាងច្បាស់អំពីឋានៈរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ «ដ្បិតព្រះ‌តម្រិះ និងព្រះ‌ប្រាជ្ញា‌ញាណដ៏ខ្ពង់‌ខ្ពស់របស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ សុទ្ធតែលាក់ទុកក្នុងអង្គព្រះ‌គ្រីស្តហ្នឹងហើយ។» (កូឡ ២,៣)។

៣. ព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត (១,៤១-៤២)

លោកអន់ដ្រេជាសាវ័កម្នាក់ក្នុងចំណោមសាវ័កទាំងពីរដែលបានជួបព្រះយេស៊ូ។ បន្ទាប់ពីបាននៅជាមួយព្រះអង្គ គាត់ក៏ទៅរកលោកស៊ីម៉ូនជាបងមុនគេដោយប្រាប់ថា «យើងបានរកព្រះ‌មេស្ស៊ីឃើញហើយ!» រួចហើយគាត់នាំលោកស៊ីម៉ូនទៅគាល់ព្រះយេស៊ូ។ ក្រោយពេលលោកស៊ីម៉ូនបានជួបព្រះយេស៊ូហើយ ព្រះអង្គបានដាក់ឈ្មោះថ្មីដល់គាត់។

លោកអន់ដ្រេក្លាយជាអ្នកនាំដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្តដល់បងប្អូនរបស់ខ្លួនមុនដំបូងគេបង្អស់។ ព្រះគ្រីស្តដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទន្ទឹងរង់ចាំតាមព្រះបន្ទូលសន្យាក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ទាំងមូលបានសម្រេចជារូបរាងហើយ។ ព្រះអង្គជាព្រះសង្គ្រោះ និងជាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាដំណឹងល្អផ្តល់ឱ្យអស់អ្នកដែលរកព្រះអង្គមានអំណរសប្បាយ ដូចក្រុមសាវ័កដែលបានរកព្រះអង្គឃើញ ហើយនៅជាមួយព្រះអង្គ ពួកគាត់មានអំណរសប្បាយ។ ដោយសារតែអំណរសប្បាយនេះហើយ ធ្វើឱ្យលោកអន់ដ្រេនៅមិនសុខឡើយ ហើយជំរុញគាត់ឱ្យរត់ទៅនាំលោកស៊ីម៉ូនមកគាល់ព្រះយេស៊ូ។ ធ្វើដូច្នេះ លោកស៊ីម៉ូន និងលោកអន់ដ្រេមានអំណរដូចគ្នា។ ក្រៅពីអំណរសប្បាយនេះ ព្រះយេស៊ូមានគម្រោងការណ៍ថ្មីសម្រាប់លោកស៊ីម៉ូន គឺការប្តូរឈ្មោះរបស់គាត់ទៅជាកេផាសដែលប្រែថា «សិលា»។ គាត់ក្លាយទៅជាមនុស្សថ្មីលែងរស់នៅតាមរបៀបចាស់ដែលស្វែងសម្បត្តិលោកីយ៍ និងស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ទៀតហើយ ពោលគឺគាត់បំពេញបេសកកម្មស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តវិញ។

1,219 Views

Post Views: 1,123