អត្ថបទទី១៖ សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរកំណើត កណ ១៦,១-១២.១៥-១៦

លោកស្រីសារ៉ាជាភរិយារបស់លោកអប្រាហាំពុំបានបង្កើតកូនជូនលោកទេ។ គាត់មានស្រីបម្រើជាតិអេស៊ីបម្នាក់ ឈ្មោះនាងហាការ។ លោកស្រីសារ៉ាជម្រាបលោក​អប្រាហាំថា៖ «សូមលោកគិតមើល! ព្រះអម្ចាស់មិនបានប្រទានឱ្យខ្ញុំមានកូនសោះ ដូច្នេះ សូមលោកទៅយកស្រីបម្រើខ្ញុំទៅ! ប្រហែលជានាងនឹងបានកូនមួយ ហើយខ្ញុំយកកូននោះមកធ្វើជាកូនខ្ញុំផ្ទាល់តែម្តង»។ លោកអប្រាហាំក៏ធ្វើតាមពាក្យសម្តីរបស់លោក​​ស្រីសារ៉ា។ លោកអប្រាហាំមករស់នៅក្នុងស្រុកកាណានបានដប់ឆ្នាំហើយ ទើបលោក​ស្រីសារ៉ាជាភរិយា យកនាងហាការជាជនជាតិអេស៊ីបដែលជាស្រីបម្រើរបស់ខ្លួន មក​ប្រគល់ឱ្យលោកអប្រាហាំជាស្វាមីធ្វើជាប្រពន្ធ។ លោកអប្រាហាំយកនាងហាការ ហើយនាងក៏មានផ្ទៃពោះ។ ពេលនាងដឹងថា ខ្លួនមានផ្ទៃពោះដូច្នេះ នាងក៏បែរជាមើលងាយម្ចាស់ស្រីរបស់ខ្លួន។ លោកស្រីសារ៉ាពោលទៅកាន់លោកអប្រាហាំថា៖​ «ព្រោះតែលោកហ្នឹងហើយ បានជាខ្ញុំត្រូវអាម៉ាស់មុខ! ខ្ញុំយកស្រីបម្រើរបស់ខ្ញុំមកដាក់លើដើមទ្រូងរបស់លោក។ តែតាំងពីវាដឹងថា វាមានផ្ទៃពោះមក វាបែរជាមើលងាយ​ខ្ញុំទៅវិញ។ សូមព្រះអម្ចាស់វិនិច្ឆ័យរឿងលោក និងខ្ញុំផង!»។ លោកអប្រាហាំឆ្លើយតប​លោកស្រីសារ៉ាថា៖ «អូនមានអំណាចលើអ្នកបម្រើរបស់អូនស្រាប់ហើយ! អូនចង់ធ្វើអី្វ​នាង ចូរធ្វើតាមតែអូនយល់ឃើញទៅចុះ! »។ លោកស្រីសារ៉ាក៏ធ្វើបាបនាងហាការ​ជាខ្លាំង រហូតដល់នាងរត់ចេញពីគាត់បាត់ទៅ។ ទេវទូតរបស់ព្រះអម្ចាស់ ជួបនាងហាការនៅក្បែរប្រភពទឹកមួយក្នុងវាលរហោស្ថាន តាមផ្លូវទៅស្រុកស៊ូរ។ ទេវទូតមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នាងហាការជាអ្នកបម្រើរបស់លោកស្រីសារ៉ាអើយ! នាងទៅណា​មក​​ណា?»។ នាងហាការតបថា៖ «នាងខ្ញុំរត់ចេញពីលោកស្រីសារ៉ា ជាចៅហ្វាយរបស់​នាងខ្ញុំហើយ»។ ទេវទូតរបស់ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកនាងថា៖ «ចូរវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះចៅហ្វាយស្រីរបស់នាងវិញ ហើយស្តាប់បង្គាប់គាត់ទៅ!»។ ទេវទូតរបស់ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកនាងទៀតថា៖ «យើងនឹងធ្វើឱ្យពូជពង្សនាងកើនចំនួន​បានច្រើនឡើងឥតគណនា គ្មាននរណាអាចរាប់បានឡើយ។ ឥឡូវនេះនាងមានផ្ទៃ​ពោះ ហើយនាងនឹងសម្រាលបានកូនប្រុសមួយ។ នាងត្រូវដាក់ឈ្មោះកូននោះថា​ «អ៊ីស្មាអែល» (ឈ្មោះនេះមានន័យថា “ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ព្រះសណ្តាប់”) ដ្បិតព្រះ​អម្ចាស់បានឮសូរសម្រែករបស់នាង ក្នុងគ្រានាងកើតទុក្ខវេទនា។ កូននេះប្រៀប​បានទៅនឹងលាព្រៃ គឺវានឹងវាយមនុស្សទាំងអស់ ហើយមនុស្សទាំងអស់ក៏នឹងវាយវា​វិញដែរ។ វានឹងរស់នៅក្នុងវាលរហោស្ថាន ដាច់ដោយឡែកពីបងប្អូនរបស់វា»។ នាងហាការសម្រាលបានកូនប្រុសមួយជូនលោកអប្រាហាំ ហើយលោកដាក់ឈ្មោះកូន​នោះថា “អ៊ីស្មាអែល»។ ពេលអ៊ីស្មាអែលកើត លោកអប្រាហាំមានអាយុប៉ែតសិប​ប្រាំមួយឆ្នាំហើយ។

ទំនុកតម្កើងលេខ ១០៦ (១០៥),១-៥ បទពាក្យ ៧

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ៩៤,១.៧

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
សូមអញ្ជើញមក! សូមអបអរសាទរព្រះអម្ចាស់ដោយអំណរ! ចូរលើកតម្កើងព្រះអង្គដែលជាពំនឹងពំនាក់ និងជាព្រះសង្គ្រោះរបស់យើង។ ព្រះអង្គពិតជាព្រះរបស់យើងមែន។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាថាយ មថ ៧,២១-២៩

ក្រុមសាវ័កជួបជុំជាមួយព្រះយេស៊ូនៅលើភ្នំ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ « អ្នកដែលចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខ មិនមែនជាអ្នកដែលគ្រាន់តែហៅខ្ញុំថា “ព្រះអម្ចាស់! ព្រះអម្ចាស់!” ប៉ុណ្ណោះទេ គឺជាអ្នកដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខនោះវិញ។ នៅថ្ងៃនោះ នឹងមានមនុស្ស​ជាច្រើនពោលមកខ្ញុំថា “ព្រះអម្ចាស់! ព្រះអម្ចាស់អើយ! យើងខ្ញុំធ្លាប់ថ្លែងព្រះបន្ទូល​ក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គ យើងខ្ញុំធ្លាប់ដេញខ្មោចក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គ យើងក៏ធ្លាប់ធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើនក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គដែរ”។ ពេលនោះ ខ្ញុំនឹងប្រកាសប្រាប់អ្នក​រាល់គ្នាថា “ពួកអ្នកប្រព្រឹត្ត​អំពើទុច្ចរិតអើយ! ចូរថយចេញឱ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នករាល់គ្នាទេ!”។ អ្នកណាស្តាប់ពាក្យខ្ញុំនេះ ហើយប្រព្រឹត្តតាមអ្នកនោះប្រៀបបានទៅនឹងមនុស្សឈ្លាសវៃម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួននៅលើផ្ទាំងថ្ម។ ទោះបី​មានភ្លៀងបង្អុរចុះមក ហើយមានទឹកជន់ មានខ្យល់បក់បោកប៉ះនឹងផ្ទះនោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ផ្ទះនោះមិន រលំដែរ ព្រោះមានគ្រឹះនៅលើផ្ទាំងថ្ម។ រីឯអ្នកដែលស្តាប់ពាក្យ​ខ្ញុំនេះ តែមិនប្រព្រឹត្តតាម ប្រៀបបានទៅនឹងមនុស្សឥតប្រាជ្ញាម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួននៅលើដីខ្សាច់។ ពេលភ្លៀងបង្អុរចុះមក ហើយមានទឹកជន់ មានខ្យល់បក់បោក​ប៉ះនឹងផ្ទះនោះ ផ្ទះនោះរលំបាក់បែកខ្ទេចអស់គ្មានសល់» ។ កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយ មហាជនងឿងឆ្ងល់យ៉ាង​ខ្លាំងអំពីសេចក្តីដែលព្រះអង្គប្រៀនប្រដៅ ព្រោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលប្រកបដោយអំណាចឈ្លាសវៃ ខុសប្លែកពីពួកធម្មាចារ្យរបស់ពួកគេ។