ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៣ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២៥

ពាក្យប្រទានពរលើមែកឈើ

បពិត្រព្រះបិតាប្រកបដោយធម៌មេត្តាករុណាយ៉ាងក្រៃលែង! ព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យឱ្យយើងខ្ញុំអបអរសាទរ ទទួលព្រះយេស៊ូដែល​យាងមករកយើងខ្ញុំក្នុងនាមព្រះអង្គ។ សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាពង្រឹងជំនឿរបស់យើងខ្ញុំ ជាពិសេសនៅពេលយើងខ្ញុំកើតទុក្ខលំបាក។ សូម
ឱ្យយើងខ្ញុំសុខចិត្តបូជាជីវិតតាមព្រះយេស៊ូ មុននឹងទទួលសិរីរុងរឿងរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ត ដែលមានព្រះជន្មថ្មី ហើយដែលសោយោរាជ្យជាមួយព្រះអង្គ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ១៩,២៨-៤០

ព្រះយេស៊ូយាងនាំមុខក្រុមសាវ័ក ឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។ លុះព្រះអង្គយាងជិតដល់ភូមិបេតផាសេ និងភូមិបេថានីដែលនៅចង្កេះភ្នំដើមអូលីវ ព្រះអង្គចាត់សាវ័កពីរនាក់ឱ្យទៅមុនដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅភូមិខាងមុខនោះពេលអ្នកទៅដល់ អ្នកនឹងឃើញកូនលាមួយដែលគេចងនៅទីនោះ ពុំទាន់មាននរណាជិះនៅឡើយទេ ចូរស្រាយវាដឹកមក។ ប្រសិនបើមានគេសួរថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយវា?” ចូរឆ្លើយទៅគេថា “ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការវា” »។ សាវ័កទាំងពីរក៏ចេញទៅ ហើយឃើញដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់គេមែន។ ពេលគេកំពុងស្រាយកូនលា ម្ចាស់វាសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយលានេះ?» សាវ័កឆ្លើយថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការវា»។ បន្ទាប់មក អ្នកទាំងពីរនាក់ដឹកកូនលាមកថ្វាយព្រះយេស៊ូ ហើយដោះអាវធំរបស់ខ្លួនមកក្រាលតាមផ្លូវ។ កាលព្រះយេស៊ូយាងតាមផ្លូវដែលចុះពីភ្នំដើមអូលីវ មកជិតដល់ក្រុងយេរូសាឡឹម មានសាវ័កច្រើនកុះករអរសប្បាយនាំគ្នាបន្លឺសំឡេងសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ អំពីការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានដែលគេបានឃើញ។ គេពោលថា៖ «សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះមហាក្សត្រដែលយាងមកក្នុងព្រះនាមព្រះជាអម្ចាស់! សូមសេចក្តីសុខសាន្តកើតពីស្ថានបរមសុខមក សូមលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គនៅស្ថានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត!»។ មានអ្នកខាងគណៈផារីស៊ីខ្លះ ដែលនៅក្នុងចំណោមបណ្តាជនទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកគ្រូ! សូមឃាត់សិស្សរបស់លោកឱ្យនៅស្ងៀមផង!»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ប្រសិនបើអ្នកទាំងនេះនៅស្ងៀម ដុំថ្មមុខជាស្រែកជំនួសគេវិញមិនខាន»។

ពិធីរំឭកទុក្ខលំបាករបស់ព្រះយេស៊ូ

ពាក្យអង្វរនៅពេលចូល

បពិត្រព្រះបិតាប្រកបដោយធម៌មេត្តាករុណាយ៉ាងក្រៃលែង! ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះបុត្រាព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យរងទុក្ខលំបាក និងសោយទិវង្គតយ៉ាងសែនអាម៉ាស់ ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោកឱ្យរួចពីបាប។ សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាបំភ្លឺចិត្តគំនិតយើងខ្ញុំឱ្យយល់អំពី គម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ។ សូមឱ្យយើងខ្ញុំសុខចិត្តធ្វើតាមព្រះយេស៊ូផង។

អត្ថបទទី ១

ព្រះយេស៊ូពិតជា “អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់” ស្របតាមពាក្យទំនាយរបស់ព្យាការីអេសាយ។ ព្រះអង្គធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងគ្រប់ប្រការទាំងអស់រហូតដល់បូជាព្រះជន្ម។

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្យាការីអេសាយ អស ៥០,៤-៧

អ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់បង្រៀនខ្ញុំអំពីសេចក្តីដែលខ្ញុំត្រូវនិយាយ។ ព្រះអង្គប្រទានឱ្យខ្ញុំចេះពោលពាក្យលើកទឹកចិត្តមនុស្សដែលអស់សង្ឃឹម។ រៀងរាល់ព្រឹកព្រះអង្គរំឭកដាស់តឿនខ្ញុំ ហើយបង្រៀនខ្ញុំឱ្យចេះស្តាប់ ដូចសាវ័កស្តាប់ពាក្យគ្រូ ព្រះជាអម្ចាស់បានប្រៀនប្រដៅខ្ញុំឱ្យយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់។ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនបានបះបោរប្រឆាំង ឬដកខ្លួនថយក្រោយឡើយ។ ខ្ញុំបានបែរខ្នងទៅឱ្យអ្នកដែលចង់វាយខ្ញុំ ខ្ញុំបានបែរមុខទៅឱ្យអ្នកដែលចង់បោចពុកមាត់ខ្ញុំ ហើយពេលគេប្រមាថមើលងាយ និងស្តោះទឹកមាត់ដាក់ខ្ញុំ ខ្ញុំមិនបានគេចមុខចេញឡើយ។ ព្រះជាអម្ចាស់ជួយខ្ញុំ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំមិនបាក់មុខ ខ្ញុំនៅតែរក្សាទឹកមុខរឹងប៉ឹងដដែលព្រោះខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមិនត្រូវអាម៉ាស់ឡើយ»។

ទំនុកតម្កើងលេខ ២២ (២១),៨-៩.១៧-២០.២២-២៤ បទកាកគតិ​​​

អត្ថបទទី ២៖ សូមថ្លែងលិខិតរបស់គ្រីស្ដទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្តបរិស័ទក្រុងភីលីព ភីល ២,៦-១១

ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដែលមានឋានៈជាព្រះជាម្ចាស់ ក៏ពុំមានបំណងទាមទារឱ្យបានស្មើនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានលះបង់អ្វីៗទាំងអស់មកយកឋានៈជាទាសករ ព្រះអង្គបានទៅជាមនុស្សដូចមនុស្សឯទៀតៗ ហើយក៏រស់នៅក្នុងភាពជាមនុស្សធម្មតាដែរ។ ព្រះអង្គបានដាក់ខ្លួនធ្វើតាមព្រះបញ្ជារហូតដល់សោយទិវង្គត គឺរហូតដល់សោយទិវង្គតលើឈើឆ្កាងថែមទៀតផង។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់លើកតម្កើងព្រះអង្គឡើងយ៉ាងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ព្រមទាំងប្រោសប្រទានឱ្យព្រះអង្គមានព្រះនាមដ៏ប្រសើរលើសអ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីឱ្យអ្វីៗទាំងអស់ ទាំងនៅលើមេឃ ទាំងនៅលើផែនដី ទាំងនៅក្រោមដី នាំគ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំគោរពព្រះនាមព្រះយេស៊ូ និងឱ្យមនុស្សគ្រប់ភាសាប្រកាសឡើងថា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតា។

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ១៣០,៧

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរស្តីអំពីទុក្ខលំបាករបស់ព្រះយេស៊ូជាអម្ចាស់តាមសន្តលូកា លក ២២,១៤-២៣,៥៦

ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមចាប់ផ្តើមត្រឹមឃ្លាខាងក្រោម៖ ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមចាប់ផ្តើមត្រង់នេះ

អ- ដល់ពេលកំណត់ធ្វើពិធីជប់លៀងក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លងហើយ ព្រះយេស៊ូរួមតុជាមួយក្រុមសាវ័ក ព្រមទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «មុនពេលខ្ញុំរងទុក្ខលំបាក ខ្ញុំចង់បរិភោគម្ហូបអាហារក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លងនេះជាមួយអ្នករាល់គ្នាណាស់!។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំនឹងមិនបរិភោគម្ហូបអាហារបុណ្យចម្លងនេះទៀតទេ លុះត្រាពិធីបុណ្យនេះបានសម្រេចសព្វគ្រប់នៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់»។
អ- ព្រះអង្គយកពែងមួយមកកាន់ ហើយអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «ចូរយកទៅចែកគ្នាពិសាចុះ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចាប់ពីពេលនេះតទៅខ្ញុំមិនទទួលទានស្រាទំពាំងបាយជូរទៀតឡើយ លុះត្រាតែព្រះជាម្ចាស់មកដល់»។
អ- បន្ទាប់មក ព្រះអង្គយកនំប័ុងមកកាន់ អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចព្រះអង្គកាច់ប្រទានឱ្យគេទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «នេះជារូបកាយខ្ញុំដែលត្រូវបូជាសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា ចូរធ្វើដូច្នេះដើម្បីនឹករំឭកដល់ខ្ញុំ»។
អ- លុះជប់លៀងរួចហើយ ព្រះអង្គធ្វើតាមរបៀបដដែលទ្រង់យក​ពែងមកកាន់ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- នេះជាពែងនៃសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ចងឡើងដោយសារលោហិតខ្ញុំដែលត្រូវបង្ហូរសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ ប៉ុន្តែតោងដឹងថា អ្នកដែលនឹងបញ្ជូនខ្ញុំ ក៏នៅរួមតុជាមួយខ្ញុំដែរ។ បុត្រមនុស្សត្រូវតែស្លាប់តាមព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកមក តែអ្នកដែលបញ្ជូនបុត្រមនុស្ស មុខជាត្រូវវេទនាពុំខាន»។
អ- ពេលនោះ ក្រុមសាវ័កសួរគ្នាទៅវិញទៅមកចង់ដឹងថា ក្នុងចំណោមពួកគេ តើនរណាមានបំណងប្រព្រឹត្តដូច្នេះ។

អ- ខណៈនោះ ក្រុមសាវ័កជជែកទាស់ទែងគ្នាចង់ដឹងថា ក្នុងចំណោមពួកគេ នរណាមានឋានៈធំជាងគេ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖
យ- «ស្តេចទាំងឡាយតែងតែត្រួតត្រាលើប្រជារាស្ត្រ ហើយអ្នកកាន់អំណាចតែងឱ្យគេហៅខ្លួនថា អ្នកមានគុណ។ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ មិនត្រូវធ្វើដូច្នោះឡើយ។ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកដែលអង្គុយនៅតុ និងអ្នកបម្រើតុ តើអ្នកណាធំជាង? ធម្មតាអ្នកអង្គុយតុ ធំជាងអ្នកបម្រើតុ។ រីឯខ្ញុំ ខ្ញុំនៅកណ្តាលចំណោមអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំធ្វើជាអ្នកបម្រើវិញ។ គ្រប់ពេលខ្ញុំជួបទុក្ខលំបាក អ្នករាល់គ្នាស៊ូទ្រាំនៅជាមួយខ្ញុំជានិច្ច។ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្រគល់ព្រះរាជ្យឱ្យអ្នករាល់គ្នា ដូចព្រះបិតាបានប្រគល់មកឱ្យខ្ញុំដែរ។ ក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ខ្ញុំ អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគរួមតុជាមួយខ្ញុំ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្ក ដើម្បីគ្រប់គ្រងលើកុលសម្ពន្ធទាំងដប់ពីរនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។
ស៊ីម៉ូន! ស៊ីម៉ូនអើយ! មារសាតាំងបានទាមទារសុំរែងអ្នករាល់គ្នា ដូចគេរែងអង្ករ។
ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមកុំឱ្យអ្នកបាត់ជំនឿឡើង។ លុះដល់ពេលអ្នកប្រែចិត្តមកវិញ ចូរជួយបងប្អូនរបស់អ្នកឱ្យមានជំនឿមាំមួនផង»។
អ- លោកសិលាទូលព្រះអង្គថា៖
ឆ- «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ទោះបីត្រូវជាប់ឃុំឃាំង ឬត្រូវស្លាប់ក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំសុខចិត្តទៅជាមួយព្រះអង្គរហូត»។
អ- ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់ថា៖
យ- «សិលាអើយ! ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នកថា នៅយប់នេះមុនមាន់រងាវអ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ»។
អ- បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរសាវ័កថា៖
យ- «កាលដែលខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាទៅដោយគ្មានថង់ប្រាក់ ថង់យាម ឬស្បែកជើង តើអ្នករាល់គ្នាមានខ្វះខាតអ្វីទេ?»។
អ- គេទូលថា៖
ឆ- «យើងខ្ញុំគ្មានខ្វះខាតអ្វីឡើយ»។
អ- ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖
យ- «ឥឡូវនេះ អ្នកណាមានថង់ប្រាក់ត្រូវយកទៅជាមួយ ហើយអ្នកណាមានថង់យាមក៏ត្រូវយកទៅជាមួយដែរ។ រីឯអ្នកដែលគ្មានដាវ ត្រូវលក់អាវធំរបស់ខ្លួនយកប្រាក់ទៅទិញដាវមួយទៅ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ក្នុងគម្ពីរមានចែងទុកអំពីខ្ញុំថា “គេបានរាប់លោកទុកដូចជាអ្នកមានទោសឧក្រិដ្ឋ”។ ហេតុការណ៍នោះត្រូវតែកើតមានស្របតាមគម្ពីរ»។
អ- ក្រុមសាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖
ឆ- «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! យើងមានដាវពីរ»។
អ- ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយតបវិញថា៖
យ- «ប៉ុណ្ណឹងគ្រប់គ្រាន់ហើយ»។
អ- ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីផ្ទះនោះឆ្ពោះទៅភ្នំដើមអូលីវ តាមទម្លាប់របស់ព្រះអង្គ។ សាវ័កក៏នាំគ្នាតាមព្រះអង្គទៅដែរ។ កាលយាងទៅដល់ហើយ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖
យ- «ចូរអធិដ្ឋាន កុំឱ្យចាញ់ការល្បួងឡើយ»។
អ- បន្ទាប់មក ព្រះអង្គយាងទៅឆ្ងាយពីក្រុមសាវ័ក ចម្ងាយប្រហែលគេចោលដុំថ្មមួយទំហឹងដៃ។ ព្រះអង្គលុតជង្គង់ចុះ ទូលអង្វរថា៖
យ- «ឱព្រះបិតាអើយ! ប្រសិនបើព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យ សូមដកពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះចេញឱ្យឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅ។ ប៉ុន្តែ សូមកុំឱ្យសម្រេចតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ គឺសូមឱ្យបានសម្រេចតាមព្រះហប្ញទ័យរបស់ព្រះអង្គវិញ»។
អ- ពេលនោះមានទេវទូតមួយរូបចុះពីស្ថានបរមសុខមកឱ្យព្រះអង្គឃើញ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូព្រួយអន្ទះអន្ទែងពន់ប្រមាណ ព្រះអង្គទូលអង្វរកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ តំណក់ញើសរបស់ព្រះអង្គដូចជាតំណក់ឈាមស្រក់ចុះដល់ដី។ កាលព្រះអង្គទូលអង្វររួចហើយ ទ្រង់ក្រោកឡើងត្រឡប់ទៅរកក្រុមសាវ័កឃើញគេកំពុងដេកលក់ដោយព្រួយចិត្ត។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖
យ- «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាដេកលក់ដូច្នេះ? ចូរក្រោកឡើងអធិដ្ឋានកុំឱ្យចាញ់ការល្បួង»។

អ- នៅពេលព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយ ស្រាប់តែបណ្តាជនមកដល់នាំមុខដោយឈ្មោះយូដាស ជាសាវ័កម្នាក់ក្នុងក្រុមទាំងដប់ពីរ។ គាត់ចូរមកជិតព្រះយេស៊ូ ហើយថើបព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖
យ- «យូដាសអើយ! អ្នកធ្វើជាថើប ដើម្បីបញ្ជូនបុត្រមនុស្សឬអ្វី?»។
អ- ពួកអ្នកនៅជាមួយព្រះយេស៊ូ ឃើញហេតុការណ៍ដែលហៀបនឹងកើតឡើង ក៏ទូលសួរព្រះអង្គថា៖
ឆ- «ព្រះអម្ចាស់! តើឱ្យខ្ញុំហូតដាវកាប់គេឬ?»។
អ- សាវ័កម្នាក់បានកាប់អ្នកបម្រើរបស់លោកមហាបូជាចារ្យមួយដាវដាច់ស្លឹកត្រចៀកស្តាំ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ!»។
អ- ព្រះអង្គក៏ពាល់ត្រចៀកបុរសនោះ ហើយប្រោសគាត់ឱ្យបានជាដូចដើមវិញ។
បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកនាយកបូជាចារ្យ មេក្រុមរក្សាព្រះវិហារ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យដែលមកចាប់ព្រះអង្គថា៖
យ- «ខ្ញុំជាចោរព្រៃឬ បានជាអស់លោកកាន់ដាវ កាន់ដំបងមកចាប់ខ្ញុំដូច្នេះ?។ ខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហារជាមួយអស់លោកជារៀងរាល់ថ្ងៃ តែអស់លោកពុំបានចាប់ខ្ញុំទេ។ ឥឡូវនេះជាពេលរបស់អស់លោកហើយ គឺជាពេលដែលម្ចាស់នៃសេចក្តីងងឹតបញ្ចេញអំណាច»។

អ- ពួកគេចាប់ព្រះយេស៊ូ បណ្តើរនាំចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់លោកមហាបូជាចារ្យ លោកសិលាដើរតាមព្រះអង្គពីចម្ងាយ។ គេបានដុតភ្លើងនៅកណ្តាលទីលានហើយអង្គុយជុំវិញ លោកសិលាក៏អង្គុយនៅកណ្តាលចំណោមពួកគេដែរ។ ស្ត្រីបម្រើម្នាក់ឃើញគាត់អង្គុយនៅមុខពន្លឺភ្លើង ក៏សម្លឹងមើលគាត់ហើយពោលថា៖
ឆ- «ម្នាក់នេះនៅជាមួយយេស៊ូ!»។
អ- លោកសិលាប្រកែកថា៖
ឆ- «ទេនាងអើយ! ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់គាត់ទេ»។
អ- មួយស្របក់ក្រោយមក មានម្នាក់ទៀតឃើញគាត់ក៏ពោលថា៖
ឆ- «ទេ! មិនមែនខ្ញុំទេ!»។
អ- ប្រហែលមួយម៉ោងក្រោយមក មានម្នាក់ទៀតនិយាយបែបប្រាកដប្រជាថា៖
ឆ- «អ្នកពិតជានៅជាមួយយេស៊ូមែន ព្រោះគាត់ជាអ្នកស្រុកកាលីឡេដូចគ្នា»។
អ- លោកសិលាឆ្លើយថា៖
យ- «ខ្ញុំមិនដឹងជាអ្នកចង់និយាយអំពីរឿងអ្វីសោះ»។
អ- គាត់កំពុងតែនិយាយនៅឡើយ ស្រាប់តែមាន់រងាវឡើង។ ព្រះជាម្ចាស់បែរព្រះភក្ត្រទតមកលោកសិលា។ លោកសិលាក៏នឹកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គថា “យប់នេះ មុនមាត់រងាវអ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ”។ លោកសិលាចាកចេញពីទីនោះ ហើយយំសោកយ៉ាងខ្លោចផ្សា។
ពួកអ្នកយាមព្រះយេស៊ូចំអកដាក់ព្រះអង្គ ហើយវាយតប់ព្រះអង្គផង។ គេយកក្រណាត់គ្របព្រះភក្ត្រព្រះអង្គហើយសួរថា៖
ឆ- «ទាយមើល៍! អ្នកណាវាយឯង?»។
អ- រួចគេជេរប្រមាថព្រះអង្គជាច្រើនថែមទៀតផង។

អ- លុះព្រឹកឡើង ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យរបស់ប្រជាជន ពួកនាយបូជាចារ្យ និងពួកធម្មាចារ្យជួបជុំគ្នាបង្គាប់ឱ្យគេនាំព្រះយេស៊ូចូលមកឈរនៅខាងមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់របស់គេ។ ពួកគេសួរព្រះអង្គថា៖
ឆ- «ប្រាប់យើងមកមើល៍ តើអ្នកជាព្រះគ្រីស្តឬ?»។
អ- ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖
យ- «បើខ្ញុំប្រាប់អស់លោក ក៏អស់លោកពុំជឿខ្ញុំ ហើយបើខ្ញុំសួរអស់លោកវិញ ក៏អស់លោកមិនឆ្លើយនឹងខ្ញុំដែរ។ ប៉ុន្តែអំណើះតទៅ បុត្រមនុស្សនឹងអង្គុយនៅខាងស្តាំព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានប្ញទ្ធានុភាព»។
អ- ពេលនោះគេសួរព្រមគ្នាឡើងថា៖
ឆ- «បើដូច្នេះ អ្នកជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬ?»។
អ- ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបទៅថា៖
យ- «អស់លោកមានប្រសាសន៍ត្រូវមែន គឺខ្ញុំនេះហើយ»។
អ- គេក៏និយាយឡើងថា៖
ឆ- «យើងមិនបាច់រកសាក្សីឯណាទៀតទេ ដ្បិតយើងបានឮពាក្យរបស់អ្នកនេះផ្ទាល់តែម្តង!»។

ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមចាប់ផ្តើមត្រង់នេះ
អ- ក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ក្រោកឡើងទាំងអស់គ្នា ហើយបញ្ជូនព្រះយេស៊ូទៅលោកពីឡាត។ គេនាំគ្នាចោទប្រកាន់ព្រះអង្គថា៖
ឆ- «យើងខ្ញុំឃើញអ្នកនេះកំពុងតែបំបះបំបោរប្រជារាស្ត្រយើង គឺហាមគេមិនឱ្យបង់ពន្ធថ្វាយព្រះចៅអធិរាជ ហើយគាត់អះអាងខ្លួនថាជាព្រះគ្រីស្ត គឺ “ជាស្តេច”»។
អ- លោកពីឡាតសួរព្រះអង្គថា៖
ឆ- «តើអ្នកជាស្តេចសាសន៍យូដាមែនឬ?។
អ- ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖
យ- «គឺលោកទេតើដែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ»។
អ- លោកពីឡាតក៏ពោលទៅកាន់ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងបណ្តាជនថា៖
ឆ- «ខ្ញុំពុំឃើញអ្នកនេះមានទោសអ្វីឡើយ»។
អ- ប៉ុន្តែ គេរឹតតែចោទប្រកាន់ខ្លាំងឡើងៗថា៖
ឆ- «អ្នកនេះបានបំបះបំបោរប្រជាជន ដោយបង្រៀនគេចាប់តាំងពីស្រុកកាលីឡេរហូតមកដល់ទីនេះ»។

អ- លោកពីឡាតឮដូច្នោះក៏សួរថា៖
ឆ- «តើអ្នកនេះជាអ្នកស្រុកកាលីឡេឬ?»។
អ- កាលលោកពីឡាតដឹងថា ព្រះយេស៊ូជាអ្នកស្រុកនៅក្រោមអំណាចរបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដ លោកក៏បញ្ជូនព្រះអង្គទៅព្រះបាទហេរ៉ូដ ដែលស្នាក់នៅក្រុងយេរូសាឡឹមពេលនោះដែរ។ ពេលឃើញព្រះយេស៊ូ ព្រះបាទហេរ៉ូដសប្បាយព្រះហប្ញទ័យក្រៃលែង ដ្បិតទ្រង់ចង់ជួបព្រះយេស៊ូតាំងពីរយូណាស់មកហើយ ព្រោះទ្រង់តែងឮគេនិយាយអំពីព្រះអង្គ ហើយសង្ឃឹមថា នឹងបានឃើញព្រះយេស៊ូធ្វើការអស្ចារ្យអ្វីមួយ។ ទ្រង់ទូលសួរសំនួរជាច្រើន តែព្រះយេស៊ូពុំមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយតបទាល់តែសោះ។ ពួកមហាបូជា​ចារ្យ និងពួកធម្មាចារ្យក៏នៅទីនោះដែរ គេបានចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូយ៉ាងខ្លាំងបំផុត។ ព្រះបាទហេរ៉ូដ និងពួកទាហានចំអកដាក់ព្រះយេស៊ូ ព្រមទាំងជេរប្រមាថមើល​ងាយព្រះអង្គផង។ គេយកអាវដ៏ល្អវិសេសមកពាក់ឱ្យព្រះអង្គ រួចបញ្ជូនទៅលោកពីឡាតវិញ។ កាលពីមុន ព្រះបាទហេរ៉ូដ និងលោកពីឡាតជាសត្រូវនឹងគ្នា។ ប៉ុន្តែចាប់ពីថ្ងៃនោះមក លោកទាំងពីរត្រឡប់ទៅជាមិត្តសម្លាញ់នឹងគ្នាវិញ។

អ- លោកពីឡាតបានកោះហៅពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកមន្ត្រី និងប្រជាជនមកជួបជុំគ្នា។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖
ឆ- «អស់លោកបាននាំបុរសនោះមកឱ្យខ្ញុំកាត់ទោសដោយចោទប្រកាន់ថា គាត់បំបះបំបោរប្រជារាស្ត្រ។ ខ្ញុំបានសួរចម្លើយគាត់នៅមុខអស់លោក តែមិនឃើញមានទោសអ្វីដែរ ហេតុនេះហើយបានជាទ្រង់បញ្ជូនគាត់មកវិញ។ បុរសនេះមិនបានប្រព្រឹត្តអ្វីគួរឱ្យប្រហារជីវិតឡើយ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែឱ្យគេវាយប្រដៅគាត់ រួចលែងគាត់ឱ្យទៅវិញ»។
អ- គេស្រែកឡើងព្រមគ្នាថា៖
ឆ- «សូមសម្លាប់អ្នកនេះទៅ! លែងបារ៉ាបាសឱ្យយើងខ្ញុំវិញ!»។
អ- ឈ្មោះបារ៉ាបាសនេះជាប់ឃុំឃាំង ព្រោះគាត់បានបង្កចលាចលក្នុងទីក្រុង ព្រមទាំងបានសម្លាប់មនុស្សផង។ លោកពីឡាតចង់ដោះលែងព្រះយេស៊ូ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅគេម្តងទៀត។ ប៉ុន្តែគេស្រែកឡើងថា៖
ឆ- «ឆ្កាងទៅ! ឆ្កាងទៅ!»។
អ- លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍ទៅគេជាលើកទីបីថា៖
ឆ- «តើអ្នកនេះបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វី? ខ្ញុំមិនឃើញគាត់មានទោសអ្វីគួរឱ្យប្រហារជីវិតឡើយ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែឱ្យគេវាយប្រដៅគាត់ រួចលែងគាត់ឱ្យទៅវិញ»។
អ- ប៉ុន្តែគេចេះតែស្រែកខ្លាំងឡើងៗ ទាមទារឱ្យឆ្កាងព្រះយេស៊ូ សម្រែករបស់គេមានប្រៀបជាង។ លោកពីឡាតក៏យល់ព្រមតាមពាក្យទាមទាររបស់ពួកគេ។ លោកដោះលែងបារ៉ាបាស ជាអ្នកជាប់ឃុំឃាំងមកពីបានបង្កចលាចល និងបានសម្លាប់មនុស្ស។ រីឯព្រះយេស៊ូវិញ លោកប្រគល់ឱ្យគេយកទៅធ្វើតាមអំពើចិត្ត។

អ- នៅពេលបណ្តើរព្រះយេស៊ូទៅ គេជួបបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូន ជាអ្នកស្រុកគីរេនដែលត្រឡប់មកពីចម្ការ។ គេចាប់បង្ខំគាត់ឱ្យលីឈើឆ្កាង ដើរតាមក្រោយព្រះយេស៊ូ។ ប្រជាជនច្រើនកុះករដើរតាមព្រះអង្គទៅ ព្រមទាំងមានពួកស្ត្រីគក់ទ្រូងយំសោកអាណិតព្រះអង្គផង។ ព្រះយេស៊ូងាកមកមានព្រះបន្ទូលនឹងស្រ្តីនោះថា៖
យ- «ស្រ្តីក្រុងយេរូសាឡឹមអើយ! កុំយំសោកអាណិតខ្ញុំធ្វើអ្វី ចូរយំសោកអាណិតខ្លួននាង និងកូននាងវិញដ្បិតនៅថ្ងៃក្រោយនឹងមានគេពោលថា ស្រ្តីណាឥតកូន ស្រ្តីណាមិនបង្កើតកូន និងស្រ្តីណាមិនដែលបំបៅកូន ស្ត្រីនោះពិតជាមានសុភមង្គលមែន។ នៅពេលនោះ គេនឹងនិយាយទៅភ្នំថា ចូររលំសង្កត់ពីលើយើងខ្ញុំមក! ចូរជួយលាក់ខ្លួនយើងខ្ញុំផង!។ បើគេធ្វើបាបឈើស្រស់យ៉ាងហ្នឹងទៅហើយ ចុះទម្រាំបើឈើងាប់វិញ តើគេនឹងធ្វើបាបដល់កម្រិតណាទៅ!»។
អ- គេនាំអ្នកទោសពីរនាក់ទៀតមកសម្លាក់ជាមួយព្រះយេស៊ូដែរ។ លុះមកដល់កន្លែងមួយដែលគេហៅថា “ភ្នំលលាដ៍ក្បាល” គេឆ្កាងព្រះយេស៊ូនៅទីនោះ ហើយគេក៏ឆ្កាងអ្នកទោសទាំងពីរនាក់នោះដែរ ម្នាក់នៅខាងស្តាំព្រះអង្គ ម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេងព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «ឱ! ព្រះបិតាអើយ! សូមព្រះអង្គអត់ទោសឱ្យអ្នកទាំងនេះផង ដ្បិតគេមិនដឹងថាគេកំពុងធ្វើអ្វីឡើយ»។
អ- គេយកសម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះអង្គមកចាប់ឆ្នោតចែកគ្នា។ ប្រជាជននាំគ្នាឈរមើល រីឯពួកនាម៉ឺននិយាយចំអកមើលងាយព្រះអង្គថា៖
ឆ- «គាត់បានសង្គ្រោះមនុស្សឯទៀតៗ បើគាត់ជាព្រះគ្រីស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយជាអ្នកដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើសមែននោះ ឱ្យគាត់សង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ!»។
អ- ពួកទាហានក៏បានចំអកដាក់ព្រះអង្គដែរ គេយកទឹកខ្មេះមកថ្វាយព្រះអង្គសោយ ទាំងពោលថា៖
ឆ- «បើអ្នកជាស្តេចជនជាតិយូដាមែន ចូរសង្គ្រោះខ្លួនអ្នកទៅ!»។
អ- នៅពីលើព្រះអង្គមានសរសេរអក្សរថា «អ្នកនេះជាស្តេចជនជាតិយូដា»។ អ្នកទោសម្នាក់ដែលជាប់ឆ្កាង ពោលប្រមាថព្រះយេស៊ូថា៖
ឆ- «បើអ្នកជាព្រះគ្រីស្តមែន ចូរសង្គ្រោះខ្លួនអ្នកទៅ ហើយសង្គ្រោះយើងផង!»។
អ- ប៉ុន្តែ អ្នកទោសម្នាក់ទៀតស្តីឱ្យអ្នកនោះថា៖
ឆ- «ឯងមិនកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ទេឬ? ឯងត្រូវគេកាត់ទោសដូចលោក គេធ្វើទោសយើងនេះត្រូវហើយ យើងទទួលទោសតាមអំពើដែលបានប្រព្រឹត្ត។ រីឯលោកវិញ លោកមិនបានធ្វើអំពើអាក្រក់អ្វីសោះ»។
អ- បន្ទាប់មក គាត់ទូលព្រះអង្គថា៖
ឆ- «ឱព្រះយេស៊ូអើយ! ពេលព្រះអង្គយាងមកគ្រងរាជ្យ សូមកុំភ្លេចទូលបង្គំ»។
អ- ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នកដឹងច្បាស់ថា ថ្ងៃនេះអ្នកបានទៅនៅស្ថានបរមសុខជាមួយខ្ញុំ»។

អ- ពេលនោះប្រហែលជាថ្ងៃត្រង់ ផែនដីទាំងមូលងងឹតសូន្យរហូតដល់ម៉ោងបីរសៀល ព្រះអាទិត្យបាត់រស្មី វាំងនននៅក្នុងព្រះវិហាររហែកជាពីរចំពាក់កណ្តាល។ ព្រះយេស៊ូបន្លឺព្រះសូរសៀងខ្លាំងៗថា៖
យ- «ព្រះបិតា! ទូលបង្គំសូមប្រគល់វិញ្ញាណរបស់ទូលបង្គំទៅក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គវិញ»។
អ- ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលដូច្នោះរួចហើយ ក៏រលត់វិញ្ញាណទៅ។

សូមផ្អាកមួយស្របក់ ទុកឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទស្មឹងស្មាធិ៍
អ- នាយទាហានរ៉ូមុាំងដែលបានឃើញហេតុការណ៍កើតឡើង ក៏លើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពោលថា៖
ឆ- «បុរសនេះពិតជាសុចរិតមែន!»។
អ- រីឯបណ្តាជនទាំងប៉ុន្មានដែលមកមើល កាលបានឃើញហេតុការណ៍ទាំងនេះ គេនាំគ្នាត្រឡប់ទៅវិញទាំងគក់ទ្រូង។ អ្នកជិត
ដិតនឹងព្រះយេស៊ូទាំងប៉ុន្មាន ព្រមទាំងពួកស្ត្រីដែលដើរតាមព្រះអង្គតាំងពីស្រុកកាលីឡេមក នាំគ្នាឈរមើលហេតុការណ៍ទាំងអស់ពីចម្ងាយ។

ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមចប់ត្រឹមនេះ
អ- មានសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ ឈ្មោះយ៉ូសែប។ លោកជាអ្នកក្រុងអារីម៉ាថេ ជាក្រុងមួយរបស់ជនជាតិយូដា។ លោកជាមនុស្សសុចរិតដែលមានចិត្តល្អ ហើយទន្ទឹងរង់ចាំព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ លោកពុំបានយល់ស្របជាមួយគេលើការសម្រេចចិត្តធ្វើគុតព្រះយេស៊ូទេ ហើយក៏មិនបានចូលរួមក្នុងអំពើដែលគេប្រព្រឹត្តនោះដែរ​។ លោកបានទៅជួបលោកពីឡាត សុំយកព្រះសពព្រះយេស៊ូ។ លោកយកព្រះសពព្រះយេស៊ូចុះពីឈើឆ្កាង ហើយរុំនឹងក្រណាត់ផាឌិប រួចដាក់ក្នុងរូងថ្មមួយដែលគេដាប់ធ្វើជាផ្នូរ។ ផ្នូរនេះពុំទាន់មានដាក់សពណាមួយនៅឡើយទេ។ ថ្ងៃនោះ ជាថ្ងៃរៀបចំបុណ្យចម្លង ហើយថ្ងៃសប្ប័ទជិតមកដល់។ ពួកស្ត្រីៗដែលមកតាមព្រះអង្គតាំងពីស្រុកកាលីឡេ ក៏ទៅជាមួយលោកយ៉ូសែបដែរ។ នាងបានឃើញផ្នូរ ហើយឃើញរបៀបដែលគេដាក់ព្រះសពព្រះយេស៊ូផង។ បន្ទាប់មកស្ត្រីទាំងនោះ វិលត្រឡប់ទៅវិញរៀបចំគ្រឿងក្រអូប និងទឹកអប់។ នៅថ្ងៃសប្ប័ទនាងនាំគ្នាឈប់សម្រាកតាមធម្មវិន័យចែងទុកមក។

ពាក្យថ្វាយតង្វាយ

បពិត្រព្រះអម្ចាស់ជាព្រះបិតា! នៅពេលព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រាព្រះអង្គរងទុក្ខលំបាក និងសោយទិវង្គត ទ្រង់បានសម្តែងសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះបិតាក្នុងនាមយើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នា ហួសពីរការយល់ឃើញរបស់មនុស្ស។ យើងខ្ញុំគ្មានអ្វីតបស្នងព្រះគុណព្រះអង្គទេ។ យើងខ្ញុំគ្រាន់តែយកកាយ វាចា ចិត្ត ថ្វាយរួមជាមួយព្រះយេស៊ូដែលបានបូជាព្រះជន្ម គឺព្រះអង្គមានព្រះជន្មគង់នៅ និងសោយ​រាជ្យអស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។

ធម៌លើកតម្កើង

បពិត្រព្រះបិតាប្រកបដោយធម៌មេត្តាករុណាយ៉ាងក្រៃលែង! យើងខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះអង្គ និងសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដោយរួមជាមួយព្រះគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់យើងខ្ញុំ។ ព្រះគ្រីស្តមានឋានៈជាព្រះបុត្រា ព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យលះបង់ឋានៈព្រះអង្គមកកើតជាមនុស្សដូចយើងខ្ញុំ។ ទោះបីព្រះបុត្រាគ្មានទោសអ្វីក្តី ក៏ទ្រង់សព្វព្រះហប្ញទ័យទទួលទោសរួមជាមួយអ្នកបាប ហើយរងទុក្ខលំបាកដូចទាសករដែរ។ ទ្រង់យកសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងលើសលប់អស្ចារ្យ មកផ្ទាញ់សេចក្តីឃោឃៅរបស់អ្នកបាប ហើយបំផ្លាញ់បាបរបស់ មនុស្សលោក។ ទ្រង់ក៏ប្រោសមនុស្សលោកឱ្យទទួលព្រះជន្មផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គផង។
អាស្រ័យហេតុនេះហើយ បានជាយើងខ្ញុំសូមចូលរួមជាមួយអស់ទេវទូត និងសន្តបុគ្គលទាំងឡាយ សូមលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ ដោយប្រកាសថា៖ “ព្រះដ៏វិសុទ្ធ!”។

ពាក្យអរព្រះគុណ

បពិត្រព្រះអម្ចាស់ជាព្រះបិតា! ដោយព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រាព្រះអង្គបូជាព្រះជន្ម ព្រះអង្គសម្តែងសេចក្តីស្រឡាញ់ហួសកម្រិតចំពោះមនុស្សលោក!។ យើងខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ!។ សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាពង្រឹងជំនឿ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងខ្ញុំ។ សូមឱ្យយើងខ្ញុំសុខចិត្តបូជាជីវិតរួមជាមួយព្រះយេស៊ូ នោះយើងខ្ញុំមានសង្ឃឹមថា នឹងទទួលសិរីរុងរឿងជាមួយព្រះអង្គផង។