ថ្ងៃអាទិត្យ ទី០២ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២៣

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាថាយ មថ ២១,១-១១

ព្រះយេស៊ូយាងមកជាមួយក្រុមសាវ័កជិតដល់ក្រុងយេរូសាឡឹមហើយ។ កាលមកដល់ភូមិបេតផាសេដែលនៅចង្គេះភ្នំដើមអូលីវ ព្រះអង្គចាត់សាវ័កពីរនាក់ឱ្យទៅមុន ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅភូមិដែលនៅមុខអ្នករាល់គ្នា។ ពេលទៅដល់ភ្លាម អ្នកនឹងឃើញមេលាមួយដែលគេចងនៅទីនោះ ហើយមានកូនវានៅជាមួយដែរ។ ចូរស្រាយវាដឹកមកឱ្យខ្ញុំ។ ប្រសិនបើមាននរណាសួរ ចូរប្រាប់គេថា ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការវា តែព្រះអង្គនឹងឱ្យគេដឹកមកវិញភ្លាមជាមិនខាន»។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះកើតឡើងស្របនឹងសេចក្តីដែលមាន​ចែងទុកដោយសារព្យាការីថា៖ «ចូរប្រាប់ប្រជាជនក្រុងស៊ីយ៉ូនថា មើលហ្ន៎! ព្រះមហាក្សត្ររបស់អ្នកយាងមករកអ្នកហើយ។ ទ្រង់មានព្រះហប្ញ​ទ័យស្លូតបូត ទ្រង់គង់លើខ្នងលា ហើយគង់នៅលើខ្នងកូនលាផងដែរ»។ សាវ័កទាំងពីរនាក់នាំគ្នាចេញទៅ ហើយធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះយេស៊ូ គេដឹកមេលា និងកូនវាមក។ គេយកអាវក្រាលពីលើខ្នងលា និងលើខ្នងកូនលាផង ហើយព្រះយេស៊ូឡើងគង់នៅ​លើខ្នងវា។ នៅពេលនោះ មានបណ្តាជនជាច្រើននាំគ្នាយកអាវរបស់ខ្លួនក្រាលតាមផ្លូវ ហើយអ្នកខ្លះទៀតកាច់ធាងទន្សែយកមកក្រាលលើផ្លូវដែរ។ មហាជនដែលដើរហែហមព្រះយេស៊ូពីមុខពីក្រោយនាំគ្នាស្រែកឡើងថា៖ «ជយោ! ព្រះរាជ្យវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ! សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះអង្គ ដែលយាងមកក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់! ជយោ! ព្រះជាម្ចាស់នៅស្ថានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត!”។ កាលព្រះយេស៊ូ​យាងទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡឹម ប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុងទាំងមូលនាំគ្នាជ្រួសច្របល់សួរថា៖ «តើលោកនោះជានរណា?»។ មហាជនឆ្លើយថា៖ «លោកជាព្យាការីយេស៊ូ មកពីភូមិណាសារ៉ែត ក្នុងស្រុកកាលីឡេ»។

ពិធីរំឭកទុក្ខលំបាករបស់ព្រះយេស៊ូ

អត្ថបទទី ១

ព្រះយេស៊ូពិតជា “អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់” ស្របតាមពាក្យទំនាយរបស់ព្យាការីអេសាយ។ ព្រះអង្គធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងគ្រប់ប្រការទាំងអស់ រហូតដល់បូជាព្រះជន្ម។

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្យាការីអេសាយ អស ៥០,៤-៧

អ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់បង្រៀនខ្ញុំអំពីសេចក្តីដែលខ្ញុំត្រូវនិយាយ។ ព្រះអង្គប្រទានឱ្យខ្ញុំចេះពោលពាក្យលើកទឹកចិត្តមនុស្សដែលអស់សង្ឃឹម។ រៀងរាល់ព្រឹក ព្រះអង្គរំឭកដាស់តឿនខ្ញុំ ហើយបង្រៀនខ្ញុំឱ្យចេះស្តាប់ ដូចសាវ័កស្តាប់ពាក្យគ្រូ ព្រះជាអម្ចាស់បានប្រៀនប្រដៅខ្ញុំ ឱ្យយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់។ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនបានបះបោរប្រឆាំង ឬដកខ្លួនថយក្រោយឡើយ។ ខ្ញុំបានបែរខ្នងទៅឱ្យអ្នកដែលចង់វាយខ្ញុំ ខ្ញុំបានបែរមុខទៅឱ្យអ្នកដែលចង់បោចពុកមាត់ខ្ញុំ ហើយពេលគេប្រមាថមើលងាយ និងស្តោះទឹកមាត់ដាក់ខ្ញុំ ខ្ញុំមិនបានគេចមុខចេញឡើយ។ ព្រះជាអម្ចាស់ជួយខ្ញុំ ហេតុនេះហើយ បានជាខ្ញុំមិនបាក់មុខ ខ្ញុំនៅតែរក្សាទឹកមុខរឹងប៉ឹងដដែល ព្រោះខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមិនត្រូវអាម៉ាស់ឡើយ»។

ទំនុកតម្កើងលេខ ២២ (២១),៨-៩.១៧-២០.២២-២៤ បទកាកគតិ​​​

អត្ថបទទី២៖ សូមថ្លែងលិខិតរបស់គ្រីស្ដទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្តបរិស័ទក្រុងភីលីព ភីល ២,៦-១១

ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដែលមានឋានៈជាព្រះជាម្ចាស់ ក៏ពុំមានបំណងទាមទារឱ្យបានស្មើនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានលះបង់អ្វីៗទាំងអស់មកយកឋានៈជាទាសករ ព្រះអង្គបានទៅជាមនុស្សដូចមនុស្សឯទៀតៗ ហើយក៏រស់នៅក្នុងភាពជាមនុស្សធម្មតាដែរ។ ព្រះអង្គបានដាក់ខ្លួនធ្វើតាមព្រះបញ្ជារហូតដល់សោយទិវង្គត គឺរហូតដល់សោយទិវង្គតលើឈើឆ្កាងថែមទៀតផង។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះជាម្ចាស់លើកតម្កើងព្រះអង្គឡើងយ៉ាងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ព្រមទាំងប្រោសប្រទានឱ្យព្រះអង្គមានព្រះនាមដ៏ប្រសើរ​លើសអ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីឱ្យអ្វីៗទាំងអស់ ទាំងនៅលើមេឃ ទាំងនៅលើផែនដី ទាំងនៅក្រោមដី នាំគ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំគោរពព្រះនាមព្រះយេស៊ូ និងឱ្យមនុស្សគ្រប់ភាសាប្រកាសឡើងថា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតា។

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ១៣០,៧

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរស្តីអំពីទុក្ខលំបាករបស់ព្រះយេស៊ូជាអម្ចាស់តាមសន្តម៉ាថាយ មថ ២៦,១៤-២៧,៦៦

អ- សាវ័កម្នាក់ក្នុងក្រុមសាវ័កទាំងដប់ពីរ ឈ្មោះយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុត ទៅជួបក្រុមនាយកបូជាចារ្យ ជម្រាបថា៖
ឆ- «បើខ្ញុំប្រគល់លោកយេស៊ូជូនអស់លោក តើអស់លោកឱ្យអ្វីមកខ្ញុំ?»។
អ- ពួកនាយកបូជាចារ្យក៏រាប់ប្រាក់ឱ្យគាត់សាមសិបស្លឹង។ ចាប់ពីពេលនោះមក យូដាសរកឱកាសល្អ ដើម្បីនាំគេទៅចាប់ព្រះយេស៊ូ។
អ- នៅថ្ងៃដំបូងនៃពិធីនំប័ុងឥតមេ ក្រុមសាវ័កនាំគ្នាមកគាល់ព្រះយេស៊ូ ហើយទូលថា៖
ឆ- «តើព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យឱ្យយើងខ្ញុំរៀបចំជប់លៀងក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លងថ្វាយព្រះអង្គកន្លែងណា?»
អ- ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «ចូរនាំគ្នាទៅផ្ទះបុរសម្នាក់នៅទីក្រុង ប្រាប់គាត់ថា“ លោកគ្រូមានប្រសាសន៍ថា ពេលកំណត់របស់ខ្ញុំជិតមកដល់ហើយ ខ្ញុំនឹងធ្វើពិធីបុណ្យចម្លងជាមួយសិស្សខ្ញុំនៅក្នុងផ្ទះអ្នក”។»
អ- សាវ័កនាំគ្នាធ្វើតាមដូចព្រះយេស៊ូបង្គាប់ ហើយរៀបចំម្ហូបអាហារសម្រាប់បុណ្យចម្លង។ លុះដល់ល្ងាច ព្រះអង្គរួមតុជាមួយសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់។ នៅពេលបរិភោគ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានម្នាក់នឹងនាំគេមកចាប់ខ្ញុំ»។
អ- ក្រុមសាវ័កព្រួយចិត្តក្រៃលែង ម្នាក់ៗទូលសួរព្រះអង្គថា៖
ឆ- «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! តើទូលបង្គំឬ?»។
អ- ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេវិញថា៖
យ- «អ្នកណាជ្រលក់នំប័ុងក្នុងចានជាមួយខ្ញុំ គឺអ្នកនោះហើយដែលនាំគេមកចាប់ខ្ញុំ។ បុត្រមនុស្សត្រូវតែស្លាប់ ដូចមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរអំពីលោកស្រាប់។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលនាំគេមកចាប់បុត្រមនុស្សត្រូវវេទនាជាមិនខាន។ ចំពោះអ្នកនោះ បើមិនបានកើតមក ទើបប្រសើរជាង!»។
អ- យូដាសជាអ្នកក្បត់ព្រះអង្គទូលសួរថា៖
ឆ- «ព្រះគ្រូ! តើខ្ញុំឬ?»។
អ- ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖
យ- «អ្នកនិយាយដូច្នេះ ត្រូវហើយ!»។

អ- នៅពេលកំពុងបរិភោគ ព្រះយេស៊ូយកនំប័ុងមកកាន់ ព្រះអង្គលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ហើយកាច់ប្រទានឱ្យក្រុមសាវ័កទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «នេះជារូបកាយខ្ញុំ ចូលយកពិសាចុះ»។
អ- បន្ទាប់មក ព្រះអង្គយកពែងមកកាន់ អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចប្រទានឱ្យក្រុមសាវ័កទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «ចូរយកពិសាទាំងអស់គ្នាចុះ នេះជាលោហិតរបស់ខ្ញុំ គឺលោហិតនៃសម្ព័ន្ធមេត្រីដែលត្រូវបង្ហូរដើម្បីលើកលែងទោសមនុស្សទាំងអស់ឱ្យរួចពីបាប។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អំណើះតទៅ ខ្ញុំមិនពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរទៀតឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំនឹងពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មី ជាមួយអ្នករាល់គ្នានៅក្នុងព្រះរាជ្យនៃព្រះបិតាខ្ញុំ»។

អ- ក្រោយពីបានច្រៀងទំនុកតម្កើងរួចហើយ ព្រះយេស៊ូយាងឆ្ពោះទៅភ្នំដើមអូលីវជាមួយក្រុមសាវ័ក។ ពេលនោះ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «យប់នេះ អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងឃ្លាតចាកពីជំនឿព្រោះតែខ្ញុំ ដ្បិតមានចែងទុកមកថា យើងនឹងវាយសម្លាប់គង្វាល ហើយចៀមនៅក្នុងហ្វូងនឹងត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពេលខ្ញុំមានជីវិតរស់ឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងទៅស្រុកកាលីឡេមុនអ្នករាល់គ្នា»។
អ- លោកសិលាទូលព្រះអង្គថា៖
ឆ- «ទោះបីអ្នកឯទៀតបោះបង់ជំនឿព្រោះតែព្រះអង្គទាំងអស់គ្នាក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំមិនបោះបង់ជំនឿជាដាច់ខាត!»។
អ- ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖
យ- «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឱ្យអ្នកដឹងច្បាស់ថា នៅយប់នេះឯង មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ»។
អ- លោកសិលាទូលព្រះអង្គថា៖
ឆ- «ទោះបីទូលបង្គំត្រូវស្លាប់ជាមួយព្រះអង្គក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំមិនបដិសេធថា មិនស្គាល់ព្រះអង្គជាដាច់ខាត»។
អ- សាវ័កឯទៀតៗក៏ទូលព្រះអង្គដូចលោកសិលាដែរ។ ពេលនោះ ព្រះយេស៊ូយាងទៅជាមួយក្រុមសាវ័កដល់កន្លែងមួយឈ្មោះកេតសេម៉ានី ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖
យ- «អ្នករាល់គ្នាអង្គុយនៅទីនេះសិន ចាំខ្ញុំទៅអធិដ្ឋាននៅត្រង់កន្លែងនោះ»។
អ- ព្រះអង្គនាំលោកសិលា និងកូនរបស់លោកសេបេដេទាំងពីនាក់ទៅជាមួយ។ ពេលនោះ ព្រះអង្គចាប់ផ្តើមព្រួយព្រះហប្ញទ័យ ហើយ​ចុកចាប់អន្ទះសារពន់ប្រមាណ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកទាំងបីថា៖
យ- «ខ្ញុំព្រួយចិត្តយ៉ាងខ្លាំងស្ទើរតែស្លាប់ អ្នករាល់គ្នានៅទីនេះសិនហើយ ចូរប្រុងស្មារតីជាមួយខ្ញុំ»។
អ- ព្រះអង្គយាងទៅមុខបន្តិច ក្រាបព្រះភក្ត្រដល់ដី ទូលអង្វរថា៖
យ- ឱព្រះបិតានៃទូលបង្គំអើយ! ប្រសិនបើបាន សូមឱ្យពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះចេញឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែ សូមកុំឱ្យបានសម្រេចតាមបំណងទូលបង្គំឡើយ គឺសូមឱ្យបានសម្រេចតាមព្រះហប្ញទ័យរបស់ព្រះអង្គវិញ»។
អ- ព្រះអង្គយាងមករកក្រុមសាវ័ក ឃើញគេកំពុងតែដេកលក់ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោកសិលាថា៖
យ- «អ្នករាល់គ្នាមិនស៊ូទ្រាំប្រុងស្មារតីជាមួយខ្ញុំ សូម្បីតែមួយម៉ោងក៏មិនបានដែរឬ!។ ចូរប្រុងស្មារតី ហើយអធិដ្ឋាន កុំឱ្យចាញ់ការល្បួងឡើយ ។ វិញ្ញាណរបស់មនុស្សប្រុងប្រៀបជាស្រេចមែន តែខ្លួនគេនៅខ្សោយទេ»។
អ- ព្រះអង្គយាងចេញទៅម្តងទៀតជាលើកទីពីរ ហើយទូលអង្វរថា៖
យ- «ឱព្រះបិតានៃទូលបង្គំអើយ! ប្រសិនបើទូលបង្គំត្រូវតែទទួលពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះ ចៀសពុំបានទេ នោះសូមឱ្យបានសម្រេចតាមព្រះហប្ញទ័យរបស់ព្រះអង្គចុះ!»។
អ- ព្រះយេស៊ូវិលត្រឡប់ទៅរកក្រុមសាវ័កម្តងទៀត ឃើញគេដេកលក់ ដ្បិតគេងងុយពេក បើកភ្នែកពុំរួចសោះ។ ព្រះអង្គក៏យាងចាកចេញពីគេ ទៅអធិដ្ឋានជាលើកទីបី ហើយទូលអង្វរដោយពាក្យដដែល។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គវិលមករកសាវ័កវិញ មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖
យ- «ចូរអ្នករាល់គ្នាដេកលក់ និងសម្រាកទៅ! ពេលកំណត់ដែលបុត្រមនុស្សត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់មនុស្សបាប មកជិតបង្កើយហើយ។ ចូរក្រោកឡើង! យើងនាំគ្នាទៅ ដ្បិតអ្នកដែលនាំគេមកចាប់ខ្ញុំមកជិតដល់ហើយ!»។

អ- ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយ ស្រាប់តែយូដាស ជាសាវ័កម្នាក់ក្នុង ចំណោមសាវ័កទាំងដប់ពីរមកដល់ ទាំងមានបណ្តាជនជាច្រើនកាន់ដាវកាន់ដំបងមកជាមួយផង។ ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យរបស់ប្រជាជន បានចាត់អ្នកទាំងនោះឱ្យមក។ យូដាសដែលនាំគេមកចាប់ព្រះយេស៊ូ បានសន្មតជាមួយគេនូវសញ្ញាមួយថា៖
ឆ- «ខ្ញុំថើបអ្នកណា គឺអ្នកនោះហើយ សុំចាប់គាត់ទៅ!»។

អ- កាលយូដាមកដល់ភ្លាម គាត់ដើរតម្រង់រកព្រះយេស៊ូទូលថា៖
ឆ- «ជម្រាបសួរព្រះគ្រូ!»។
អ- រួចថើបព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖
យ- «សម្លាញ់អើយ! អ្នកមកនេះចង់ធ្វើអ្វី ធ្វើទៅចុះ!»។
អ- ពេលនោះ បណ្តាជនក៏នាំគ្នាចូលមកចាប់ព្រះអង្គ។ មានម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលនៅជាមួយព្រះយេស៊ូ បានហូតដាវកាប់អ្នកបម្រើរបស់លោកមហាបូជាចារ្យដាច់ស្លឹកត្រចៀក។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅអ្នកនេះថា៖
យ- «ស៊កដាវទៅក្នុងស្រោមវិញទៅ ដ្បិតអស់អ្នកដែលប្រើដាវ នឹងត្រូវស្លាប់ដោយមុខដាវជាមិនខាន។ អ្នកស្មានថា ខ្ញុំមិនអាចអង្វរព្រះបិតាខ្ញុំឱ្យចាត់ទេវទូតជាងដប់ពីរកងពល មកជួយខ្ញុំបានភ្លាមៗទេឬ?។ តែបើធ្វើដូច្នោះ ធ្វើដូចម្តេចនឹងបានស្របតាមសេចក្តីដែលមាន​ចែងទុកក្នុងគម្ពីរ អំពីហេតុការណ៍ដែលត្រូវតែកើតឡើងយ៉ាងនេះ!»។
អ- ពេលនោះ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់មហាជនថា៖
យ- «ខ្ញុំជាចោរព្រៃឬ បានជាអស់លោកកាន់ដាវ កាន់ដំបងមកចាប់ខ្ញុំដូច្នេះ? ខ្ញុំតែងអង្គុយបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារជារៀងរាល់ថ្ងៃ តែអស់លោកពុំបានចាប់ខ្ញុំទេ។ ហេតុការណ៍ទាំងនេះកើតឡើង ដើម្បីឱ្យបានស្របតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរព្យាការី»។
អ- ពេលនោះ ក្រុមសាវ័កនាំគ្នាបោះបង់ចោលព្រះអង្គ ហើយរត់បាត់អស់ទៅ។

អ- លុះចាប់ព្រះយេស៊ូបានហើយ គេបណ្តើរព្រះអង្គទៅដល់ដំណាក់របស់លោកកៃផាស ជាមហាបូជាចារ្យ។ ពួកធម្មាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យជួបជុំគ្នានៅទីនោះ។ លោកសិលាដើរតាមព្រះអង្គពីចម្ងាយ គាត់តាមរហូតដល់ទីធ្លាខាងក្នុងដំណាក់របស់មហាបូជាចារ្យ ហើយអង្គុយជាមួយកងរក្សាព្រះវិហារ ចង់ដឹងថា ហេតុការណ៍នឹងទៅជាយ៉ាងណា។ ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ទាំងមូលនាំគ្នារកពាក្យចោទប្រកាន់ មួលបង្កាច់ព្រះយេស៊ូ ដើម្បីកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះអង្គទោះបីមានមនុស្សជាច្រើនធ្វើសាក្សីក្លែងក្លាយក៏ដោយ ក៏គេរកមិនបានដែរ។ នៅទីបំផុត មានបុរសពីរនាក់នាំគ្នាចូលមកពោលថា៖
ឆ- «អ្នកនេះបានអះអាងថា ខ្ញុំអាចរុះព្រះវិហាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ចោល ហើយសង់ឡើងវិញបានក្នុងរវាងបីថ្ងៃ»។
អ- ពេលនោះ លោកមហាបូជាចារ្យក្រោកឡើង សួរព្រះអង្គថា៖
ឆ- «ម្តេចក៏អ្នកមិនឆ្លើយនឹងពាក្យចោទប្រកាន់របស់អ្នកទាំងនេះ?»។
អ- ព្រះយេស៊ូនៅស្ងៀម។ លោកមហាបូជាចារ្យសួរព្រះអង្គទៀតថា៖
ឆ- «ចូរស្បថ ដោយយកព្រះដ៏មានព្រះជន្មគង់នៅធ្វើជាប្រធាន តើអ្នកពិតជាព្រះគ្រីស្ត ជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែនឬ?»។
អ- ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅលោកថា៖
យ- «គឺលោកទេតើដែលមានប្រសាសន៍ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អស់លោកថា អំណើះតទៅ អស់លោកនឹងឃើញបុត្រមនុស្សគង់នៅខាងស្តាំព្រះដ៏មានប្ញទ្ធានុភាព ហើយនឹងយាងមកលើពពកក្នុងផ្ទៃមេឃ»។
អ- ពេលនោះ លោកមហាបូជាចារ្យហែកអាវរបស់លោក ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖
ឆ- «ជននេះបានពោលពាក្យប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ហើយ! យើងមិនបាច់រកសាក្សីឯណាទៀតទេ អស់លោកឮអ្នកនេះពោលពាក្យប្រមាថព្រះជាម្ចាស់អម្បាញ់មិញស្រាប់! តើអស់លោកមានយល់យ៉ាងណា?»។
អ- ពួកគេឆ្លើយឡើងថា៖
ឆ- «អ្នកនេះមានទោសដល់ជីវិត!»។
អ- គេក៏នាំគ្នាស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះភក្ត្រព្រះអង្គ គេវាយតប់ព្រះអង្គ ហើយអ្នកខ្លះទះកំផ្លៀងព្រះអង្គ ទាំងពោលថា៖
ឆ- «ព្រះគ្រីស្តអើយ! ទាយមើល៍ អ្នកណាវាយឯង!»។

អ- ពេលនោះ លោកសិលាអង្គុយនៅខាងក្រៅក្នុងទីធ្លា។ មានស្រ្តីបម្រើរបស់មហាបូជាចារ្យម្នាក់ចូលមកជិតគាត់ ពោលថា៖
ឆ- «អ្នកឯងនៅជាមួយយេស៊ូជាអ្នកស្រុកកាលីឡេដែរ!»។
អ- ប៉ុន្តែ គាត់ប្រកែកនៅចំពោះមុខមនុស្សទាំងអស់ថា៖
ឆ- «ខ្ញុំមិនដឹងថា នាងចង់និយាយអំពីរឿងអ្វីឡើយ!»។
អ- ពេលលោកសិលាដើរចេញពីទីនោះ ឆ្ពោះទៅរកខ្លោងទ្វារ មានស្រ្តីបម្រើម្នាក់ទៀតឃើញគាត់ ហើយពោលថា៖
ឆ- «អ្នកនេះនៅជាមួយយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតដែរ!»។
អ- លោកសិលាក៏ប្រកែកសាជាថ្មី ទាំងស្បថថា៖
ឆ- «ខ្ញុំមិនស្គាល់អ្នកនោះទេ!»។
អ- បន្តិចក្រោយមក អស់អ្នកដែលនៅទីនោះនាំគ្នាចូលទៅជិតលោកសិលា ហើយពោលថា៖
ឆ- «អ្នកឯងពិតជាបក្សពួករបស់អ្នកទាំងនោះ ព្រោះសម្តីអ្នកឯងបញ្ជាក់ច្បាស់ថា អ្នកឯងមកពីស្រុកកាលីឡេមែន!»។
អ- លោកសិលាក៏ពោលឡើងថា៖
ឆ- «បើខ្ញុំកុហក សូមព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោសខ្ញុំចុះ!។ ខ្ញុំសុំស្បថថា ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នកនោះទាល់តែសោះ!»។
អ- រំពេចនោះ ស្រាប់តែមាន់រងាវឡើង លោកសិលាក៏នឹកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា “មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ”។ លោសិលាចាកចេញពីទីនោះ ហើយយំសោកយ៉ាងខ្លោចផ្សា។

អ- លុះព្រឹកឡើង ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យទាំងអស់របស់ប្រជាជនប្រជុំគ្នា ដើម្បីធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ។ គេក៏ចងព្រះអង្គបញ្ជូនទៅលោកពីឡាតជាទេសាភិបាល។ កាលយូដាសជាអ្នកដែលនាំគេមកចាប់ព្រះយេស៊ូឃើញគេកាត់ទោសព្រះអង្គដូច្នេះ គាត់សោកស្តាយជាខ្លាំង ក៏យកប្រាក់សាមសិបស្លឹងទៅប្រគល់ឱ្យពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យវិញ ទាំងពោលថា៖
ឆ- «ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ព្រោះខ្ញុំបានបញ្ជូនមនុស្សឥតទោសទៅឱ្យគេបង្ហូរឈាម»។
អ- ពួកគេឆ្លើយថា៖
ឆ- «រឿងនេះគ្មានទាក់ទងអ្វីនឹងយើងទេ ជារឿងរបស់អ្នកទេតើ!»។
អ- យូដាសបាចប្រាក់នោះនៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយចេញទៅចងកសម្លាប់ខ្លួន។ ពួកនាយកបូជាចារ្យរើសប្រាក់នោះទាំងពោលថា៖
ឆ- «យើងគ្មានច្បាប់នឹងបញ្ចូលប្រាក់នេះទៅក្នុងហិបតង្វាយឡើង ព្រោះជាប្រាក់បង់ថ្លៃឈាម»។
អ- ក្រោយពីបានពិភាក្សាគ្នាហើយ គេក៏យកប្រាក់នោះទៅទិញដីចម្ការរបស់ជាងស្មូន ទុកធ្វើជាកន្លែងបញ្ចុះសពជនបរទេស។ ហេតុនេះហើយ បានជាគេហៅចម្ការនោះថា “ចម្ការឈាម” រហូតមកទល់សព្វថ្ងៃ។ ហេតុការណ៍នេះកើតឡើងស្របនឹងសេចក្តីដែលមាន​ចែងទុកតាមរយៈព្យាការីយេរេមីថា៖ “គេបានយកប្រាក់សាមសិបស្លឹង ប្រាក់ដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលសន្មតថា ជាថ្លៃទិញលោកនោះ ហើយគេបានយកប្រាក់នោះទៅទិញចម្ការរបស់ជាងស្មូន ដូចព្រះអម្ចាស់បង្គាប់មកខ្ញុំ”។

ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមចាប់ផ្តើមនៅត្រង់នេះ
អ- ព្រះយេស៊ូឈរនៅចំពោះមុខលោកទេសាភិបាល។ លោកសួរព្រះអង្គថា៖
ឆ- «តើអ្នកជាស្តេចយូដាមែនឬ?»។
អ- ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖
យ- «លោកទេតើដែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ»។
អ- ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យនាំគ្នាចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ តែព្រះអង្គពុំឆ្លើយអ្វីទាល់តែសោះ។ លោកពីឡាតសួរព្រះអង្គថា៖
ឆ- «អ្នកមិនឮសេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលគេចោទប្រកាន់អ្នកទេឬ?»។
អ- ព្រះយេស៊ូពុំបានឆ្លើយតបមួយម៉ាត់សោះឡើយ ជាហេតុនាំឱ្យលោកទេសាភិបាលងឿងឆ្ងល់ជាខ្លាំង។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង លោកទេសាភិបាលតែងតែលែងអ្នកទោសម្នាក់តាមសំណូមពររបស់បណ្តាជន។ នៅពេលនោះ មានអ្នកទោសដ៏ល្បីម្នាក់ឈ្មោះយេស៊ូ បារ៉ាបាស។ កាលបណ្តាជនមកជុំគ្នាហើយ លោកពីឡាតសួរគេថា៖
ឆ- «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឱ្យខ្ញុំដោះលែងអ្នកណា ដោះលែងយេស៊ូបារ៉ាបាស ឬយេស៊ូហៅព្រះគ្រីស្ត្រ?»។
អ- លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ មកពីលោកជ្រាបថា ពួកគេបញ្ជូនព្រះយេស៊ូមកលោក ព្រោះគេមានចិត្តច្រណែន។
នៅពេលដែលលោកពីឡាតអង្គុយនៅលើវេទិកាកាត់ក្តី ភរិយារបស់លោកចាត់គេឱ្យមកជម្រាបថា៖
ឆ- «កុំឡូកឡំនឹងរឿងមនុស្សឥតទោសនេះធ្វើអ្វី។ យប់មិញ ព្រោះតែរឿងបុរសនេះ ខ្ញុំយល់សប្តិអាក្រក់ណាស់»។
អ- ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យនាំគ្នាញុះញង់បណ្តាជនឱ្យសុំដោះលែងបារ៉ាបាស និងសុំប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូ។ លោកទេសាភិបាលមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖
ឆ- «ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងពីនេះ តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឱ្យខ្ញុំដោះលែងអ្នកណា?»។
អ- ពួកគេឆ្លើយថា៖
ឆ- «បារ៉ាបាស!»។
អ- លោកពីឡាតសួរទៅគេថា៖
ឆ- «បើដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឱ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីដល់ឈ្មោះយេស៊ូហៅព្រះគ្រីស្តនេះ?»។
អ- គេស្រែកឡើងទាំងអស់គ្នាថា៖
ឆ- «យកទៅឆ្កាងទៅ!»។
អ- លោកមានប្រសាសន៍ថា៖
ឆ- «តើអ្នកនេះបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វី?»។
អ- គេនាំគ្នាស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើងថា៖
ឆ- «យកទៅឆ្កាងទៅ!»។

អ- ដោយលោកពីឡាតឃើញថា និយាយទៅឥតបានការ ហើយផ្ទុយទៅវិញ ឃើញគេកើតចលាចលកាន់តែខ្លាំងឡើងៗដូច្នេះ លោកក៏យកទឹកមកលាងដៃនៅមុខបណ្តាជន ទាំងពោលថា៖
ឆ- «នេះជាបញ្ហារបស់អ្នករាល់គ្នាទេ ខ្ញុំឥតទទួលខុសត្រូវក្នុងការបង្ហូរឈាមបុរសនេះឡើយ»។
អ- ប្រជាជនឆ្លើយឡើងទាំងអស់គ្នាថា៖
ឆ- «យើងខ្ញុំ និងកូនចៅរបស់យើងខ្ញុំទទួលខុសត្រូវក្នុងការប្រហារជីវិតជននេះ!»។
អ- លោកពីឡាតក៏ដោះលែងបារ៉ាបាស រីឯព្រះយេស៊ូវិញ លោកឱ្យគេវាយនឹងរំពាត់ ​រួចបញ្ជូនព្រះអង្គទៅឱ្យគេឆ្កាង។

អ- ពួកទាហានរបស់លោកទេសាភិបាលនាំព្រះយេស៊ូទៅក្នុងទីធ្លាបន្ទាយ ហើយប្រមូលគ្នីគ្នាក្នុងកងនោះមកចោមរោមព្រះអង្គ។ គេដោះព្រះពស្រ្តរបស់ព្រះអង្គចេញ ហើយយកអាវធំដែលមានពណ៌ក្រហមទុំមកបំពាក់ថ្វាយព្រះអង្គ។ គេយកបន្លាមកក្រងធ្វើជាភួងបំពាក់លើព្រះសិរសាព្រះអង្គ និងយកដើមត្រែងមកដាក់ក្នុងព្រះហស្តស្តាំព្រះអង្គកាន់ រួចគេនាំគ្នាលុតជង្គង់នៅមុខព្រះអង្គទាំងពោលចំអកថា៖
ឆ- «សូមគោរពថ្វាយបង្គំស្តេចយូដា!»។
អ- គេស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះអង្គ និងយកដើមត្រែងនោះវាយព្រះសិរសាព្រះអង្គទៀតផង។ ក្រោយពីបានប្រមាថមើលងាយព្រះអង្គរួចហើយ ពួកគេដោះអាវធំចេញ យកព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គមកបំពាក់ថ្វាយព្រះអង្គវិញ រួចបណ្តើនាំយកទៅឆ្កាង។

អ- ពេលចេញពីទីក្រុងទៅ គេជួបបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូន ជាអ្នកស្រុកគីរេន គេបង្គំគាត់ឱ្យលីឈើឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូ។ លុះមកដល់កន្លែងមួយឈ្មោះ “កុលកូថា” ដែលប្រែថា “ភ្នំលលាដ៏ក្បាល”។ គេយកស្រាទំពាំងបាយជូរលាយជាមួយប្រមាត់មកថ្វាយព្រះអង្គ​សោយ។ ព្រះយេស៊ូក្រេបបន្តិច តែព្រះអង្គពុំព្រមសោយទេ។
ក្រោយពីឆ្កាងព្រះអង្គរួចហើយ ពួកទាហានយកសម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះអង្គមកចាប់ឆ្នោតចែកគ្នា រួចអង្គុយយាមព្រះអង្គនៅទីនោះ។ គេបានសរសេរប្រកាសអំពីមូលហេតុដែលគេធ្វើទោសព្រះអង្គថា៖ “អ្នកនេះឈ្មោះយេស៊ូជាស្តេចជនជាតិយូដា ហើយគេបោះប្រកាសនោះនៅពីខាងលើព្រះសិរសាព្រះអង្គ។ ពេលនោះ គេឆ្កាងចោរព្រៃពីរនាក់ជាមួយព្រះយេស៊ូដែរ ម្នាក់នៅខាងស្តាំ ម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេង។ មនុស្សម្នាដើរកាត់តាមនោះ ប្រមាថមើលងាយព្រះអង្គ គ្រវីក្បាលដាក់ព្រះអង្គទាំងពោលថា៖
ឆ- «អ្នករុះព្រះវិហារ ហើយសង់ឡើងវិញតែបីថ្ងៃអើយ! ចូរសង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ! បើអ្នកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន អញ្ជើញចុះពីឈើឆ្កាងមក!»។
អ- រីឯពួកនាយបូជាចារ្យ ពួកធម្មាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យក៏នាំគ្នាចំអកដាក់ព្រះអង្គដូចគេដែរ ពោលថា៖
ឆ- «គាត់បានសង្គ្រោះអ្នកឯទៀតៗ តែមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនឯងបានទេ! គាត់ជាស្តេចអ៊ីស្រាអែល ឱ្យគាត់ចុះពីឈើឆ្កាងឥឡូវនេះមក ដើម្បីយើងជឿផង!។ គាត់បានទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ បើព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញទ័យនឹងគាត់មែន សូមឱ្យព្រះអង្គដោះលែងគាត់ឥឡូវនេះទៅ! ដ្បិតគាត់ពោលថា ខ្ញុំជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។
អ- សូម្បីតែចោរព្រៃដែលជាប់ឆ្កាងជាមួយព្រះយេស៊ូក៏ជេរប្រមាថព្រះអង្គដូច្នោះដែរ។

អ- ផែនដីទាំងមូលងងឹតសូន្យ ចាប់ពីពេលថ្ងៃត្រង់ រហូតដល់ម៉ោងបីរសៀល។ ប្រមាណជាម៉ោងបីរសៀល ព្រះយេស៊ូស្រែកអង្វរខ្លាំងៗថា៖
យ- «អេលី អេលី ឡេម៉ាសាបាច់ថានី!» ដែលមានន័យថា ឱព្រះនៃទូលបង្គំ ព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គបោះបង់ទូលបង្គំចោលដូច្នេះ?»។
អ- អ្នកខ្លះឈរនៅទីនោះ បានឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គក៏ពោលថា៖
ឆ- «គាត់ហៅលោកអេលី!»។
អ- រំពេចនោះ មានគ្នាគេម្នាក់រត់ទៅយកសារាយស្ងួតជ្រលក់នឹងទឹកខ្មេះ រុំជាប់នៅចុងត្រែមួយដើម ហុចថ្វាយព្រះអង្គសោយ។ ប៉ុន្តែ អ្នកឯទៀតៗពោលថា៖
ឆ- «ចាំមើលមើល៍! តើលោកអេលីមកសង្គ្រោះគាត់ឬទេ?»។
អ- ព្រះយេស៊ូស្រែកយ៉ាងខ្លាំងម្តងទៀត រួចផុតវិញ្ញាណទៅ។

សូមផ្អាកមួយស្របក់ ទុកឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទស្មឹងស្មាធិ៍
អ- ពេលនោះ វាំងនននៅក្នុងព្រះវិហាររហែកជាពីរ តាំងពីលើចុះដល់ក្រោម ផែនដីក៏រញ្ជួយ ផ្ទាំងថ្មក៏ប្រេះចេញពីគ្នា ផ្នូរក៏បើកចំហឡើង ហើយសាកសពប្រជាជនដ៏វិសុទ្ធជាច្រើនបានរស់ឡើងវិញ និងនាំគ្នាចេញពីផ្នូរ។ ក្រោយពេលព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ គេបានចូលទៅក្នុងក្រុងដ៏វិសុទ្ធ ព្រមទាំបង្ហាញខ្លួនឱ្យមនុស្សជាច្រើនបានឃើញផង។ កាលនាយទាហានរ៉ូមុាំង និងពួកទាហានដែលនៅយាមព្រះយេស៊ូបានឃើញផែនដីរញ្ជួយ និងបានឃើញហេតុការណ៍ទាំងឡាយកើតឡើងដូច្នេះ គេកោតស្ញប់ស្ញែងជាខ្លាំង ហើយពោលថា៖
ឆ- «លោកនេះ ពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន!»។

ប្រសិនបើអានយ៉ាងខ្លី សូមចប់ត្រឹមនេះ
អ- នៅទីនោះមានស្រ្តីជាច្រើនមើលពីចម្ងាយ គឺស្ត្រីៗដែលតាមបម្រើព្រះយេស៊ូតាំងពីស្រុកកាលីឡេមក។ ក្នុងចំណោមស្រ្តីៗទាំងនោះ មាននាងម៉ារី ជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា នាងម៉ារី ជាម្តាយរបស់យ៉ាកុប និងយ៉ូសែប ព្រមទាំភរិយារបស់លោកសេបេដេជាដើម។
លុះដល់ល្ងាច មានសេដ្ឋីម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូសែប ជាអ្នកក្រុងអារីម៉ាថេមកដល់ គាត់ក៏ជាសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូដែរ។ គាត់អញ្ជើញទៅជួបលោកពីឡាត សុំយកព្រះសពព្រះយេស៊ូ។ លោកពីឡាតក៏បញ្ជាឱ្យគេប្រគល់ព្រះសពមកគាត់។ លោកយ៉ូសែបយកព្រះសពមករុំនឹងក្រណាត់ផាឌិបថ្មី រួចដាក់ក្នុងផ្នូរថ្មីរបស់គាត់ ជារូងថ្មដែលគេដាប់ធ្វើផ្នូរ។ បន្ទាប់មក គាត់ប្រមៀលថ្មមួយដុំធំបិទមាត់ផ្នូរ ហើយចាកចេញទៅ។ នាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា និងនាងម៉ារីម្នាក់ទៀតក៏នៅទីនោះដែរ នាងអង្គុយនៅមុខផ្នូរ។
អ- នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ជាថ្ងៃរៀបចំថ្ងៃសប្ប័ទ ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ីនាំគ្នាទៅជួបលោកពីឡាត ជម្រាបថា៖
ឆ- «លោកម្ចាស់! យើងខ្ញុំនៅចាំពាក្យរបស់ជនបោកប្រាស់នោះកាលពីគាត់នៅរស់ថា៖ បីថ្ងៃក្រោយខ្ញុំស្លាប់ ខ្ញុំនឹងមានជីវិតថ្មី។ ហេតុនេះ សូមលោកបញ្ជាឱ្យគេយាមផ្នូរនោះ រហូតដល់ថ្ងៃទីបីទៅ ក្រែងលោសិស្សរបស់គាត់មកលួចយកសព ហើយប្រាប់ប្រជាជនថា គាត់រស់ឡើងវិញ។ ការបោកប្រាស់លើកនេះ មុខជាអាក្រក់ជាងមុនទៅទៀត»។
អ- លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖
ឆ- «អស់លោកមានទាហានស្រាប់ហើយ សុំអញ្ជើញទៅចាត់ចែងឱ្យគេយាមផ្នូរតាមអស់លោកឃើញទៅចុះ!»។
អ- ពួកគេក៏នាំគ្នាចេញទៅចាត់ចែងឱ្យយាមផ្នូរ គឺភ្ជិតផ្នូរបោះត្រាពីលើ និងដាក់ទាហានឱ្យនៅយាមផង។