បេសកកម្មសាសនទូត | Ad-Gentes

ការបកប្រែ | Translation

ពាក្យណែនាំរបស់អ្នកបកប្រែ

សារមហាសន្និបាត | Message of Council

ធម្មនុញ្ញគោលលទ្ធិ៤ | Constitutions 4

សេចក្តីប្រកាស៣ | Declarations 3

ក្រឹត្យក្រម៩ | Decrees 9

ព្រះអម្ចាស់ចាត់គ្រីស្តទូត
ឱ្យទៅកាន់ជាតិសាសន៍ដទៃ
AD GENTES

ខ្ញុំប៉ូល ជាអភិបាល និងជាអ្នកបម្រើអស់អ្នកដែលបម្រើព្រះជាម្ចាស់ រួមជាមួយអស់លោកអភិបាលដែលប្រជុំគ្នាក្នុងមហាសន្និបាតដ៏វិសុទ្ធ សូមប្រកាសក្រឹត្យក្រមនេះ ដើម្បីឱ្យគេនឹកចងចាំជានិច្ច ។

ក្រឹត្យក្រម
អំពីសកម្មភាពរបស់ព្រះសហគមន៍
ដែលទទួលបេសកកម្មជាសាសនទូត

បុព្វកថា

១- ព្រះជាម្ចាស់ចាត់ព្រះសហគមន៍ឱ្យទៅកាន់សាសន៍ដទៃ ដើម្បីទៅជា “អគ្គសញ្ញានៃការសង្គ្រោះរបស់មនុស្សទាំងអស់“ (ពន្លឺ ៤៨)។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះសហគមន៍ខិតខំអស់ពីសមត្ថភាពប្រកាសដំណឹងល្អឱ្យមនុស្សទាំងអស់ស្របតាមការទាមទារនៃលក្ខណៈរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ ជាព្រះសហគមន៍សកល និងតាមព្រះបញ្ជារបស់ព្រះយេស៊ូដែលបានបង្កើតព្រះសហគមន៍នោះដែរ (មក ១៦,១៦)។ ក្រុមគ្រីស្តទូតដែលជាគ្រឹះនៃព្រះសហគមន៍ បានយកតម្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ត គឺអស់លោក “បានប្រកាសព្រះបន្ទូលនៃសេចក្តីពិត និងបង្កើតព្រះសហគមន៍នានា“ (សន្តអូគូស្តាំង)។ អស់លោកដែលបន្តមុខងារពីក្រុមគ្រីស្តទូត ក៏មានភារកិច្ចបន្តកិច្ចការនេះដែរ ដើម្បីឱ្យ “ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់បានផ្សព្វផ្សាយ និងបានរុងរឿង“ (២ថស ៣,១)។ អស់លោកក៏មានភារកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះជាម្ចាស់គ្រងរាជ្យ និងតែងតាំងព្រះរាជ្យនោះលើពិភពលោកទាំងមូលផងដែរ។

ប៉ុន្តែ តាមសភាពការណ៍របស់មនុស្សលោកនាបច្ចុប្បន្នកាល ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅព្រះសហគមន៍ដែលជាអំបិលសម្រាប់ផែនដី និងជាពន្លឺបំភ្លឺពិភពលោក (មថ ៥,១៣-១៤) ជាបន្ទាន់ឱ្យសង្គ្រោះ និងកែទម្រង់សត្វលោកទាំងអស់ឱ្យបានជាថ្មី ដើម្បីឱ្យអ្វីៗកើតជាថ្មីក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត ហើយដើម្បីតែងតាំងមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ឱ្យធ្វើជាមហាគ្រួសារតែមួយក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត និងឱ្យធ្វើជាប្រជារាស្ត្រតែមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតផង។

ហេតុនេះហើយ បានជាមហាសន្និបាតដ៏វិសុទ្ធអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ចំពោះកិច្ចការដ៏ប្រសើរអស្ចារ្យ ដែលព្រះសហគមន៍ទាំងមូលបានខ្នះខ្នែងសម្រេចដោយចិត្តទូលំទូលាយ។ មហាសន្និបាតក៏ប្រាថ្នាចង់គូសបញ្ជាក់គោលការណ៍ដ៏សំខាន់ៗនៃសកម្មភាពរបស់ព្រះ សហគមន៍ ដែលបំពេញបេសកកម្មជាសាសនទូតដែរ។ មហាសន្និបាតក៏មានបំណងប្រមែប្រមូលកម្លាំងគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ ដើម្បី ឱ្យប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ដើរទៅមុខ តាមទ្វារចង្អៀតនៃឈើឆ្កាង និងលាតសន្ធឹងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់ ដែលទត មើលសតវត្សរ៍ទាំងប៉ុន្មាននៅពេលតែមួយ (បស ៣៦,១៩) ព្រមទាំងរៀបចំមាគ៌ាថ្វាយព្រះអង្គយាងមកយ៉ាងរុងរឿង។

ជំពូក១
គោលការណ៍តាមលទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា

២- គម្រោងការរបស់ព្រះបិតា

នៅពេលព្រះសហគមន៍ធ្វើដំណើរក្នុងលោកនេះ ព្រះសហគមន៍មានលក្ខណៈជាសាសនទូត ព្រោះព្រះសហសគមន៍កើតមកដោយព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតាចាត់ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធឱ្យយាងមកតាមព្រះអង្គគ្រោងទុក (ពន្លឺ១)។

គម្រោងការនេះហូរចេញមកពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះបិតា ជាប្រភពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ គឺព្រះបិតាជាដើមកំណើតនៃអ្វីៗទាំងអស់ ព្រះអង្គប្រទានព្រះជន្មឱ្យព្រះបុត្រា ហើយព្រះវិញ្ញាណក៏ហូរចេញមកពីព្រះបិតាដោយសារព្រះបុត្រា។ ព្រះបិតាបានប្រតិស្ឋានមនុស្សយើង ដោយព្រះអង្គមានសេរីភាពពេញលេញ មកពីព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យសប្បុរស និងមេត្តាករុណាយ៉ាងក្រៃលែងហួសពីការស្មាន។ ព្រះអង្គក៏ត្រាស់ហៅមនុស្យយើងឱ្យទទួលចំណែកក្នុងព្រះជន្ម និងសិរីរុងរឿងផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គថែមទៀត។ ព្រះអង្គបានចាក់បង្ហូរព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គលើយើងដោយឥតសំចៃ ហើយទ្រង់នៅតែចាក់បង្ហូរព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណានេះតទៅឥតឈប់ឈរដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះអង្គពិតជាព្រះអាទិករនៃសត្វលោកទាំងឡាយ ដើម្បីឱ្យព្រះអង្គ “គ្រងរាជ្យលើអ្វីទាំងអស់ក្នុងគ្រប់ប្រការទាំងអស់” (១ករ ១៥,២៨) ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គផង និងប្រទានសុភមង្គលឱ្យមនុស្សយើងផងដែរ។ ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យត្រាស់ហៅមនុស្សលោកឱ្យទទួលចំណែកក្នុងព្រះជន្មផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គ មិនគ្រាន់តែចែកឱ្យបុគ្គលម្នាក់ៗដែលគ្មានចំណងជាប់ទាក់ទងជាមួយអ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះទេ តែព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យតែងតាំងប្រជារាស្ត្រមួយឱ្យប្រមែប្រមូលបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គដែលខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ ឱ្យចូលរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយថែមទៀតផង (យហ ១១,៥២)។

៣- បេសកកម្មរបស់ព្រះបុត្រា

ព្រះជាម្ចាស់សម្រេចគម្រោងការសង្គ្រោះមនុស្សជាតិទាំងមូល តែព្រះអង្គមិនសង្គ្រោះគេដោយស្ងាត់ៗក្នុងចិត្តគំនិតគេប៉ុណ្ណោះទេ ព្រះអង្គក៏មិនសង្គ្រោះគេតាមរយៈអ្នកខ្លះដែលខិតខំស្វែងរកព្រះអង្គតាមរបៀបផ្សេងៗជាច្រើនដែរ សូម្បីតែតាមរយៈសាសនាផ្សេងៗក៏ដោយ។ អ្នកខ្លះខ្នះខ្នែងស្វែងរកព្រះអង្គទាំងមានបំណងទៅកាន់ព្រះអង្គ ប្រសិនបើពួកគេអាចធ្វើដូច្នេះបាននោះ គេក៏មានបំណងចង់ឃើញព្រះអង្គថែមទៀត។ តាមពិត ព្រះអង្គគង់មិននៅឆ្ងាយពីយើងម្នាក់ៗទេ (កក ១៧,២៧)។ ជួនកាលយើងអាចចាត់ទុកថា ការខិតខំទាំងនោះមកពីមនុស្សតម្រង់ខ្លួនទៅរកព្រះដ៏ពិតប្រាកដ ឬជាការរៀបចំខ្លួនឱ្យទទួលដំណឹងល្អ (ពន្លឺ១៦) តាមគម្រោងការដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលថែរក្សាមនុស្សលោកដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ ត្រូវតែបំភ្លឺ និងតម្រង់ការខិតខំទាំងនោះដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់សម្រេចព្រះហឫទ័យយាងចូលក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តមនុស្សលោកតាមរបៀបថ្មីជាស្ថាពរ គឺព្រះអង្គចាត់ព្រះបុត្រាឱ្យប្រសូតជាមនុស្សដូចយើង ដើម្បីដកមនុស្សលោកឱ្យរួចពីអំណាចនៃភាពងងឹត និងពីមារសាតាំង (កូឡ ១,១៣; កក ១០,៣៨) និងសម្រុះសម្រួលមនុស្សលោកជាមួយព្រះអង្គក្នុងព្រះបុត្រានោះដែរ (២ករ ៥,១៩)។ ដោយប្រព្រឹត្តដូច្នេះ ព្រះអង្គពង្រឹងសេចក្តីសុខសាន្ត គឺធ្វើឱ្យមនុស្សលោកដែលសុទ្ធតែជាអ្នកបាបរួបរួមជាមួយព្រះអង្គ និងរួមរស់ជាមួយគ្នាទុកជាបងប្អូន។ ព្រះអង្គប្រតិស្ឋានអ្វីៗទាំងអស់ដោយសារព្រះបុត្រា (ហប ១,២; យហ ១,៣.១០; ១ករ ៨,៦; កូឡ ១,១៦) និងតែងតាំងព្រះបុត្រានេះឱ្យទទួលអ្វីៗទាំងអស់ទុកជាមរតក និងប្រមូលអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងអង្គព្រះបុត្រា (អភ ១,១០ )។

ព្រះជាម្ចាស់ចាត់ព្រះគ្រីស្តយេស៊ូឱ្យយាងមកក្នុងពិភពលោក ធ្វើជាស្ពានមេត្រីដ៏ពិតប្រាកដរវាងព្រះអង្គ និងមនុស្សលោក។ ដោយព្រះបុត្រាពិតជាព្រះជាម្ចាស់មែន “គ្រប់លក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ស្ថិតនៅយ៉ាងពេញលេញក្នុងរូបកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ត” (កូឡ ២,៩)។ ព្រះបុត្រាជាលោកអាដាំថ្មី ព្រោះព្រះអង្គពិតជាមនុស្ស។ ព្រះបិតាតែងតាំងព្រះអង្គធ្វើជាមេដឹកនាំមនុស្សលោកដែលកើតជាថ្មី ព្រះអង្គពោរពេញដោយ “ព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោស និងដោយសេចក្តីពិត” (យហ ១,១៤)។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលប្រសូតជាមនុស្សយ៉ាងពិតប្រាកដ ព្រះអង្គយាងមកចែករំលែកព្រះជន្មផ្ទាល់របស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យមនុស្សលោក។ «ព្រះអង្គដែលមានសម្បត្តិដ៏ច្រើន បានដាក់ខ្លួនមកជាអ្នកក្រ ដើម្បីឱ្យយើងទៅជាអ្នកមានដោយភាពក្រីក្ររបស់ព្រះអង្គ» (២ករ ៨,៩)។ «បុត្រមនុស្សយាងមកក្នុងលោកនេះ មិនមែនដើម្បីឱ្យគេបម្រើលោកទេ គឺដើម្បីបម្រើមនុស្សលោក និងបូជាជីវិតសម្រាប់រំដោះមនុស្សទាំងអស់វិញ» (មក ១០,៤៥)។ អស់គ្រូបាធ្យាយដ៏វិសុទ្ធនៃព្រះសហគមន៍តែងតែប្រកាសថា ព្រះគ្រីស្តលើកយកអ្វីណាមួយក្នុងរូបកាយព្រះអង្គ ព្រះអង្គក៏ប្រោសអ្វីមួយនោះឱ្យបានជាសះស្បើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះបុត្រាបានលើកយកសភាពជាមនុស្សគ្រប់យ៉ាង ដូចយើងទាំងអស់គ្នាជាអ្នកកើតទុក្ខ និងជាអ្នកក្រីក្រ តែព្រះអង្គមិនដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាបណាមួយសោះឡើយ (ហប ៤,១៥; ៩,២៨)។ ព្រះបិតាបានញែកព្រះគ្រីស្តប្រសិទ្ធិឱ្យបានវិសុទ្ធ និងចាត់ព្រះអង្គឱ្យយាងមកក្នុងពិភពលោក (យហ ១០,៣៦)។ ព្រះគ្រីស្តមានព្រះបន្ទូលអំពីព្រះអង្គផ្ទាល់ថា៖ “ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់សណ្ឋិតលើខ្ញុំ ព្រះអង្គចាក់ប្រេងអភិសេកខ្ញុំឱ្យនាំដំណឹងល្អទៅប្រាប់ជនក្រីក្រ។ ព្រះអង្គចាត់ខ្ញុំឱ្យមកប្រាប់មនុស្សជាប់ជាឈ្លើយថា គេនឹងមានសេរីភាព ហើយប្រាប់មនុស្សខ្វាក់ថា គេមើលឃើញវិញ” (លក ៤,១៨)។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ “បុត្រមនុស្សបានមកដើម្បីស្វែងរក និងសង្គ្រោះមនុស្សដែលវិនាសបាត់បង់” (លក ១៩,១០)។

ត្រូវប្រកាសសេចក្តីដែលព្រះអម្ចាស់បានថ្លែងកាលពីមុន និងអ្វីៗដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រព្រឹត្តក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោក គឺត្រូវប្រកាស និងផ្សព្វផ្សាយរហូតដល់ទីដាច់ស្រយាលនៃផែនដី (កក ១,៨) ចាប់តាំងពីក្រុងយេរូសាឡឹមតទៅ (លក ២៤, ៤៧) ដើម្បីឱ្យអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេចម្តងជាស្រេចនោះ ក្នុងគោលបំណងសង្គ្រោះមនុស្សទាំងអស់ បានលទ្ធផលក្នុងមនុស្សទាំងអស់ នៅគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ។

៤- បេសកកម្មនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ

ព្រះគ្រីស្តចាត់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធពីព្រះបិតាមក ដើម្បីបំពេញគម្រោងការរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងពេញលេញ គឺព្រះវិញ្ញាណប្រោសឱ្យព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះគ្រីស្ត ដែលសង្គ្រោះមនុស្សលោកបានសម្រេចក្នុងចិត្តគំនិតរបស់មនុស្សលោក។ ព្រះវិញ្ញាណក៏ជំរុញព្រះសហគមន៍ ឱ្យលាតត្រដាងនៅគ្រប់កន្លែងដែរ។ ច្បាស់ជាព្រះវិញ្ញាណមានសកម្មភាពមុនព្រះគ្រីស្តទទួលសិរីរុងរឿងពិតមែនហើយ ត្រង់នេះមិនត្រូវសង្ស័យឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅបុណ្យថ្ងៃទីហាសិប ព្រះ វិញ្ញាណយាងមកសណ្ឋិតនៅលើក្រុមសាវ័ក ដើម្បីស្ថិតនៅជាមួយគេរហូតជានិ្ចចនិរន្តរ៍តរៀងទៅ (យហ ១៤,១៦)។ ពេលនោះ ព្រះសហគមន៍បង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខមនុស្សទាំងអស់ជាសាធារណៈ ហើយក្រុមសាវ័កចាប់ផ្តើមប្រកាសដំណឹងល្អទៀតផង។ នៅពេលដដែលនោះ ព្រះសហគមន៍នៃសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីដែលនិយាយគ្រប់ភាសាយល់ និងស្រឡាញ់គ្រប់ភាសាដូចគ្នា ក៏ផ្តល់សញ្ញាសម្គាល់ទុកជាមុនអំពីប្រជាជនទាំងអស់រួបរួមគ្នាក្នុងជំនឿសកលតែមួយដែរ។ ព្រះសហ គមន៍ក៏ប្រមែប្រមូលមនុស្សដែលខ្ចាត់ខ្ចាយដែរ (តាមអត្ថបទស្តីពីប្រាសាទនៅបាបិល កណ ១១,១-៩)។ នៅថ្ងៃបុណ្យទីហាសិប “កិច្ចការរបស់គ្រីស្តទូត” ចាប់ផ្តើមហើយ ដូចនៅពេលព្រះវិញ្ញាណយាងមកលើព្រះនាងព្រហ្មចារិនីម៉ារីនៅពេលព្រះគ្រីស្តចាប់ផ្ទៃ ឬដូចនៅ ពេលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដដែលនោះយាងមកលើព្រះគ្រីស្ត ពេលព្រះអង្គអធិដ្ឋានដូច្នោះដែរ ហើយជំរុញព្រះគ្រីស្តឱ្យចាប់ផ្តើមព្រះរាជកិច្ចបម្រើមនុស្សលោក (លក ៣,២២; ៤,១; កក ១០,៣៨)។ មុនពេលព្រះគ្រីស្តយេស៊ូបូជាព្រះជន្មសម្រាប់មនុស្សលោកដោយគ្មាននរណាបង្ខំ ព្រះអង្គចាត់ចែងមុខងារបម្រើរបស់ក្រុមគ្រីស្តទូត ហើយមានព្រះបន្ទូលសន្យាថា និងចាត់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធឱ្យយាងមកដែរ។ ហេតុ នេះហើយ បានជាមុខងារបម្រើ និងបេសកម្មក្រុមគ្រីស្តទូតនោះជាប់ជាមួយគ្នា ដើម្បីបំពេញព្រះរាជកិច្ចនៃការសង្គ្រោះនៅគ្រប់កន្លែង ហើយរហូតតរៀងទៅ។ នៅគ្រប់សម័យ ព្រះវិញ្ញាណ «បង្រួបបង្រួមព្រះសហគមន៍ទាំងមូលឱ្យរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ និងឱ្យមានមុខងារបម្រើផ្សេងៗ។ ព្រះអង្គក៏ប្រទានព្រះអំណោយទានផ្សេងៗ ដែលចាត់ចែងព្រះសហគមន៍ឱ្យមានរចនាសម្ពន្ធតាមលំដាប់លំដោយ និងឱ្យសម្តែងសកម្មភាពរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ដែរ» (ពន្លឺ ៤)។ ព្រះវិញ្ញាណផ្តល់ឱ្យរចនាសម្ពន្ធនៃព្រះសហគមន៍មានជីវិត រស់រវើក និងប្រោសឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទមានចិត្តជាសាសនទូត ដូចព្រះអង្គជំរុញព្រះគ្រីស្តកាលពីដើមដូច្នោះដែរ។ ជួនកាលព្រះវិញ្ញាណបំពេញសកម្មភាពយ៉ាងច្បាស់ មុនពេលគ្រីស្តទូតមកបំពេញការងាររបស់ខ្លួន (កក ១០,៤៤-៤៧; ១១,១៥; ១៥,៨) ព្រះអង្គក៏នៅតែណែនាំ និងគាំទ្រសកម្មភាពក្រុមគ្រីស្តទូតទាំងនោះដោយគ្រប់បែបយ៉ាងតទៅទៀតដែរ (កក ៤,៨; ៥,៣២; ៨,២៦.២៩.៣៩; ៩,៣១; ១០; ១១,២៤.២៨; ១៣,២.៤.៩; ១៦,៦-៧; ២០,២២-២៣; ២១,១១)។

៥- បេសកកម្មរបស់ព្រះសហគមន៍

នៅពេលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូចាប់ផ្តើមព្រះរាជកិច្ចព្រះអង្គ “ត្រាស់ហៅអស់អ្នកដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យជ្រើសរើស និងតែងតាំងសាវ័កដប់ពីរនាក់ឱ្យនៅជាមួយព្រះអង្គ ដើម្បីចាត់គេឱ្យទៅប្រកាសដំណឹងល្អ” (មក ៣,១៣; មថ ១០,១-៤២)។ ដូច្នេះ ក្រុមគ្រីស្តទូតទៅជាពន្លកដើមដំបូងនៃប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថ្មី និងជាដើមកំណើតនៃក្រុមអភិបាល។ បន្ទាប់មក កាលព្រះអម្ចាស់បង្ហើយគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យអំពីការសង្គ្រោះ និងអំពីការកែទម្រង់ពិភពលោកឱ្យបានជាថ្មីនោះ។ ដោយព្រះអង្គសោយទិវង្គត និងមានព្រះជន្មរស់ថ្មីដ៏រុង រឿង ព្រះអង្គទទួលគ្រប់អំណាចនៅលើមេឃ និងនៅលើផែនដី (មថ ២៨,១៨) ទ្រង់តែងតាំងព្រះសហគមន៍ទុកជាអគ្គសញ្ញានៃការសង្គ្រោះ មុនពេលព្រះជាម្ចាស់លើកព្រះអង្គទៅលើ (កក ១,១១)។ ព្រះបិតាចាត់ព្រះបុត្រាឱ្យយាងមកយ៉ាងណា (យហ ២០,២១) ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូក៏ចាត់ក្រុមគ្រីស្តទូតឱ្យទៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូលយ៉ាងនោះដែរ ទាំងបញ្ជាថា “ចូរចេញទៅនាំមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ឱ្យធ្វើជាសាវ័ក ហើយធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឱ្យគេក្នុងព្រះនាមព្រះបិតា ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ ត្រូវបង្រៀនគេឱ្យប្រតិបត្តិតាមសេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានបង្រៀនដល់អ្នករាល់គ្នា” (មថ ២៨,១៩ត)។ ”ចូរនាំគ្នាទៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោក ហើយប្រកាសដំណឹងល្អដល់មនុស្សលោកទាំងអស់ចុះ។ អ្នកណាជឿ និងទទួលពិធីជ្រមុជទឹក ព្រះជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះអ្នកនោះ រីឯអ្នកមិនព្រមជឿវិញនឹងត្រូវទទួលទោស“ (មក ១៦,១៥ត)។ តាមព្រះបន្ទូលទាំងនោះ ព្រះសហគមន៍មានភារកិច្ចផ្សព្វផ្សាយជំនឿ និងការសង្គ្រោះដែលព្រះគ្រីស្តនាំមក។ ម៉្យាងទៀត ក្រុមអភិបាលព្រះសហគមន៍ទទួលភារកិច្ចនេះទុកជាកេរមរតកបន្តពីក្រុមគ្រីស្តទូតដែរ ដោយមានក្រុមលោកគង្វាលជួយផង ទាំងរួបរួមជាមួយអភិបាលក្រុងរ៉ូមដែលបន្តមុខងារពីគ្រីស្តទូតសិលាមក ជាគង្វាលដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតនៃព្រះសហគមន៍។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះគ្រីស្តក៏ប្រទានឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទគ្រប់ៗរូបក្នុងព្រះសហគមន៍ទទួលជីវិតពីព្រះអង្គដែរ គឺ “ព្រះអង្គហើយដែលធ្វើឱ្យព្រះកាយទាំងមូលរូបរួមផ្គុំគ្នា និងភ្ជាប់ឡើងយ៉ាងមាំដោយសារសន្លាក់ឆ្អឹងទាំងប៉ុន្មានដែលបម្រើព្រះកាយ តាមកម្រិតសមត្ថភាពរបស់សរីរាង្គនីមួយៗ ដើម្បីឱ្យព្រះកាយនោះចម្រើន និងកសាងឡើងក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់។” (អភ ៤,១៦)។ ព្រះសហគមន៍បំពេញបេសកកម្មរបស់ខ្លួនដោយប្រព្រឹត្តតាមព្រះបញ្ជារបស់ព្រះគ្រីស្ត និងដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធប្រោសប្រទានឱ្យព្រះសហគមន៍មានចលនារស់រវើកនឹងសេចក្តីស្រឡាញ់។ ដូច្នេះ ព្រះសហគមន៍មានវត្តមានយ៉ាងពិតប្រាកដនៅក្បែរមនុស្សលោកគ្រប់ៗរូប និងនៅក្បែរប្រជាជនទាំងអស់។ ព្រះសហគមន៍ក៏នាំគេឱ្យផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ ឱ្យគេមានសេរីភាព និងឱ្យគេបានសេចក្កីសុខសាន្តរបស់ព្រះគ្រីស្ត។ ដោយគ្រីស្តបរិស័ទរស់នៅបែបជាគំរូដល់គេ ដោយប្រកាសដំណឹងល្អ ដោយចែងអគ្គសញ្ញានានា និងដោយប្រើមធ្យោបាយផ្សេងៗ ព្រះសហគមន៍នាំព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកគេទៀតផងដែរ។ ធ្វើដូច្នេះ ព្រះសហគមន៍ក៏បើកផ្លូវយ៉ាងពិតប្រាកដឱ្យគេអាចចូលរួមយ៉ាងពេញលេញក្នុងគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ត។ បេសកកម្មរបស់ព្រះសហគមន៍នេះបន្ត និងពង្រឹងបេសកកម្មរបស់ព្រះគ្រីស្តផ្ទាល់តាមដំណើរនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ គឺបេសកកម្មរបស់ព្រះគ្រីស្តដែលព្រះបិតាចាត់ឱ្យយាង មកប្រកាសដំណឹងល្អដល់ជនក្រីក្រ។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះគ្រីស្តក៏ជំរុញព្រះសហគមន៍ឱ្យទៅតាមផ្លូវរបស់ព្រះគ្រីស្តនោះ គឺព្រះសហ គមន៍ក៏ត្រូវរស់នៅក្នុងឋានៈជាជនក្រីក្រធ្វើតាមបញ្ជា សុខចិត្តបម្រើគេ និងសុខចិត្តបូជាជីវិតរហូតដល់បាត់បង់ជីវិតផង។ ប៉ុន្តែ ព្រះ គ្រីស្តមានជ័យជម្នះលើសេចក្តីស្លាប់នេះ ដោយទ្រង់ទទួលព្រះជន្មថ្មីដ៏រុងរឿង។ ក្រុមគ្រីស្តទូតទាំងអស់បានដើរតាមផ្លូវដដែលនោះទាំងមានចិត្តសង្ឃឹម អស់លោកក៏រងទុក្ខវេទនា និងឈឺចុកចាប់ជាច្រើនយ៉ាង គឺអស់លោក ”ជួយបំពេញទុក្ខលំបាករបស់ព្រះគ្រីស្តសម្រាប់ព្រះកាយព្រះអង្គជាព្រះសហគមន៍” (កូឡ ១,២៤)។ គ្រីស្តបរិស័ទបានបង្ហូរឈាមរបស់ខ្លួនជារឿយៗ ទុកជាពូជបង្កើតគ្រីស្តបរិស័ទឯទៀតៗដែរ (លោកទែរទូស៊ីយាំង)។

៦- សកម្មភាពជាសាសនទូត

ក្រុមអភិបាល ដែលមានអភិបាលក្រុងរ៉ូមជាអ្នកបន្តមុខតំណែងរបស់គ្រីស្តទូតសិលាមកធ្វើជាប្រធាន មានភារកិច្ចបំពេញបេសកកម្មនោះដោយមានព្រះសហគមន៍ទាំងមូលជួយអធិដ្ឋាន និងសហការផងដែរ។ ទោះបីអស់លោកអភិបាលបំពេញបេសកកម្មនេះតាមរបៀបផ្សេងៗពីគ្នា ត្រូវតាមសភាពការណ៍ផ្សេងៗក្តី ក៏បេសកកម្មនោះមានតែមួយគត់ និងដដែលនៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងគ្រប់កាលៈ ទេសៈ។ ហេតុនេះហើយ បានជាត្រូវទទួលស្គាល់ថា សកម្មភាពផ្សេងៗរបស់ព្រះសហគមន៍មិនមែនមកពីលក្ខណៈផ្ទាល់របស់បេសក កម្មទេ តែហូរមកពីសភាពការណ៍ផ្សេងៗរបស់គ្រីស្តរិស័ទដែលបំពេញបេសកកម្មនោះ។

ជួនកាលសភាពការណ៍ប្លែកៗមកពីព្រះសហគមន៍ ជួនកាលមកពីប្រជាជននានា ជួនកាលមកពីក្រុមមនុស្សដែលប្លែកពីគ្នា ឬជួន កាលមកពីមនុស្សដែលព្រះសហគមន៍ទាក់ទងជាមួយនៅពេលបំពេញបេសកកម្មនោះតែម្តង។ ទោះបីព្រះសហគមន៍មានមធ្យោបាយសព្វគ្រប់ដើម្បីនាំការសង្គ្រោះក្តី ក៏ព្រះសហគមន៍មិនប្រព្រឹត្ត ហើយក៏មិនអាចប្រព្រឹត្តភ្លាមៗ និងចំៗតាមគ្រប់មធ្យោបាយរបស់ខ្លួនជានិច្ចបានទេ។ ជួនកាលព្រះសហគមន៍ចាប់ផ្តើមបំពេញសកម្មភាពតាមកម្រិត ដើម្បីខិតខំធ្វើគម្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យបានសម្រេច។ ជួនកាលព្រះសហគមន៍ចាប់ផ្តើមបំពេញសកម្មភាពយ៉ាងស្រួល តែក្រោយមក ត្រូវអន់ថយទៅវិញ ឬស្ថិតនៅដដែលដូចជាឃាំងស្ទាក់មិនអាចទៅមុខទៀតបាន។ ចំពោះមនុស្សវិញ ព្រះសហគមន៍ទាក់ទងជាមួយក្រុមមនុស្សខ្លះ និងប្រជាជនខ្លះតែបន្តិចម្តងៗប៉ុណ្ណោះទេ ហើយក៏ជ្រួតជ្រាបក្នុងចិត្តគំនិតគេតែបន្តិចម្តងៗដែរ។ យូរៗទៅព្រះសហគមន៍ក៏លើកយកអ្នកទាំងនោះឱ្យចូលក្នុងសេចក្តីដ៏ពេញលក្ខណៈរបស់ព្រះសហគមន៍សកលដែរ។ តែត្រូវឱ្យសកម្មភាពរបស់ព្រះសហគមន៍ និងមធ្យោបាយផ្សេងៗដែលព្រះសហគមន៍ប្រើនោះ បានស្របតាមសភាពការណ៍នីមួយៗ និងតាមរបៀបរស់នៅរបស់គេ។

តាមធម្មតាគេហៅ “បេសកកម្ម” គឺកិច្ចការផ្សេងៗរបស់អ្នកដែលព្រះសហគមន៍ចាត់ឱ្យទៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ និងតែងតាំងព្រះសហគមន៍ក្នុងប្រជាជនមួយ និងក្នុងក្រុមមនុស្សដែលមិនទាន់ជឿលើព្រះគ្រីស្តនៅឡើយ។ ធម្មតា “បេសកជន” ឬ «សាសនទូត» ទាំងនោះបំពេញសកម្មភាពផ្សេងៗក្នុងតំបន់ដែលសន្តអាសនៈបានកំណត់ទុក និងទទួលស្គាល់ហើយ។ សកម្មភាពរបស់សាសនទូតទាំងនោះមានគោលដៅតែមួយ គឺនាំដំណឹងល្អដល់ប្រជាជន និងតែងតាំងព្រះសហគមន៍នៅក្នុងប្រជាជន ឬនៅក្នុងក្រុមមនុស្សដែលព្រះសហគមន៍មិនទាន់ចាក់ឫសនៅឡើយ។ ត្រូវឱ្យព្រះសហគមន៍ថ្មីៗដោយឡែក កើតឡើងដោយសារព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងចម្រើនឡើងនៅគ្រប់កន្លែងក្នុងពិភពលោកទាំងមូល។ ត្រូវតែងតាំងព្រះសហគមន៍ទាំងនោះឱ្យមានសមត្ថភាពអាចរស់នៅដោយខ្លួនឯងបាន និងមានកម្លាំងមាំមួនគ្រប់គ្រាន់ ហើយមានធនធានផ្ទាល់ គឺមានកម្លាំងដូចជាមានអាយុពេញវ័យ។ ត្រូវឱ្យព្រះសហគមន៍ថ្មីៗមានក្រុមអភិបាលដែលកើតមកពីប្រជាជននោះ រួមជាមួយប្រជាជនគ្រីស្តបរិស័ទ និងមានមធ្យោបាយគ្រប់គ្រាន់ដែលគេត្រូវការសមស្របតាមទេពកោសល្យ និងអរិយធម៌របស់គេ។ ធ្វើដូច្នេះ ទើបព្រះសហគមន៍ថ្មីៗទាំងនោះអាចរស់នៅក្នុងឋានៈជាគ្រីស្តបរិស័ទយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយអាចជួយជាប្រយោជន៍ដល់ព្រះសហគមន៍ទាំងមូលផងដែរ។ មានតែការប្រកាសដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តប៉ុណ្ណោះទេ ដែលជាមធ្យោបាយចម្បងសម្រាប់តែងតាំងព្រះសហគមន៍បែបនោះ។ ព្រះអម្ចាស់ចាត់ក្រុមសាវ័កក្នុងពិភពលោកទាំងមូល ដើម្បីឱ្យគេប្រកាសដំណឹងល្អ និងដើម្បីឱ្យមនុស្សដែលកើតជាថ្មីដោយសារព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះ (១សល ១,២៣) អាចចូលរួមក្នុងព្រះសហគមន៍ដោយអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកទៀតផង។ ព្រះសហគមន៍ជាព្រះកាយរបស់ព្រះគ្រីស្ត ដែលជាព្រះបន្ទូលប្រសូតជាមនុស្ស។ ព្រះសហគមន៍ទទួលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទុកជាអាហារដែលផ្តល់ជីវិត និងទទួលនំបុ័ងនៃអគ្គសញ្ញាអរព្រះគុណទៀតដែរ (កក ២,៤២ )។

នៅពេលព្រះសហគមន៍បំពេញបេសកកម្មជាសាសនទូតនេះ ព្រះសហគមន៍ជួបប្រទះសភាពការណ៍ប្លែកៗពីគ្នា។ ជួនកាលសភាពការណ៍ទាំងនោះលាយឡំគ្នា គឺមុនដំបូងព្រះសហគមន៍ចាប់ផ្តើមចាក់ឫស រួចចម្រើនឡើងដូចជានៅថ្មីខ្ចី ក្រោយមកគេដូចជានៅ យុវវ័យ។ កាលណាព្រះសហមន៍ឆ្លងដំណាក់កាលទាំងនោះ ព្រះសហគមន៍នៅតែប្រកាសដំណឹងល្អតទៅទៀត គឺព្រះសហគមន៍តែងតាំងថ្មីទាំងនោះនៅតែមានភារកិច្ចបន្តបេសកកម្មនេះតទៅទៀត គឺប្រកាសដំណឹងល្អដល់អស់អ្នកដែលនៅខាងក្រៅនៅឡើយ។ លើសពីនេះទៅទៀត ជួនកាលព្រះសហគមន៍ស្ថិតនៅក្នុងក្រុមមនុស្សខ្លះរួចហើយ តែក្រុមទាំងនោះត្រូវប្រែប្រួលទាំងស្រុងដោយមានមូលហេតុផ្សេងៗ បណ្តាលឱ្យសភាពការណ៍ថ្មីៗកើតឡើង។ ពេលនោះ ព្រះសហគមន៍ត្រូវពិនិត្យពិចារណាថា តើត្រូវបង្កើតសកម្ម ភាពប្រកាសដំណឹងល្អសារជាថ្មី ព្រោះសភាពការណ៍ទាំងនោះឬយ៉ាងណា?។ ម្យ៉ាងទៀត ក្នុងសភាពការណ៍ខ្លះ ព្រះសហគមន៍គ្មានលទ្ធភាពអាចប្រកាសដំណឹងល្អចំៗភ្លាមបានទេ យ៉ាងហោចណាស់ក្នុងរយៈពេលមួយ។ ពេលនោះ សាសនទូតអាច នឹងត្រូវផ្តល់សក្ខីភាពអំពីព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់ និងមេត្តាករុណារបស់ព្រះគ្រីស្តដោយចិត្តអត់ធ្មត់ខន្តី និងប្រុងប្រយ័ត្ន ទាំងផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ ធ្វើដូច្នេះ សាសនទូតរៀបចំមាគ៌ាថ្វាយព្រះអម្ចាស់ និងធ្វើឱ្យព្រះអង្គមានវត្តមានម្យ៉ាងនៅក្នុងប្រជាជននោះ។ ហេតុនេះហើយ បានជាសកម្មភាពជាសាសនទូតច្បាស់ជាហូរចេញមកយ៉ាងជ្រៅពីលក្ខណៈផ្ទាល់របស់ព្រះសហគមន៍មែន។ សកម្មភាពជាសាសនទូតនេះផ្សព្វផ្សាយជំនឿដែលសង្គ្រោះមនុស្សលោក និងលាតសន្ធឹងព្រះសហគមន៍។ សកម្មភាពនេះក៏ធ្វើឱ្យលក្ខណៈសកលរបស់ព្រះសហគម៍កើតជារូបរាងដែរ។ លក្ខណៈរបស់ព្រះសហគមន៍ដែលមានក្រុមគ្រីស្តទូតជាគ្រឹះ ក៏ពង្រឹងសកម្មភាពជាសាសនទូតឱ្យមានកម្លាំងឡើង និងនាំឱ្យក្រុមអភិបាលមានអារម្មណ៍ទទួលខុសត្រូវរួមជាមួយគ្នា។ សកម្មភាពជាសាសនទូតនោះក៏បញ្ជាក់ និងផ្សព្វផ្សាយ ព្រមទាំងណែនាំមនុស្សឱ្យបានវិសុទ្ធថែមទៀតផង។ ហេតុនេះហើយ បានជាសកម្មភាពជាសាសនទូតក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ ប្លែកពីសកម្មភាពរបស់ព្រះសហសគមន៍ដែលឃ្វាលណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ ហើយប្លែកពីកិច្ចការផ្សេងៗដែលត្រូវចាប់ផ្តើមធ្វើ ដើម្បីបង្រួបបង្រួមគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ឱ្យរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយដែរ។ ប៉ុន្តែ សកម្មភាពទាំងពីរនោះ ក៏ភា្ជប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធនឹងសកម្មភាពជាសាសនទូតរបស់ព្រះសហគមន៍ដែរ ព្រោះថា គ្រីស្តបរិស័ទបាក់បែកគ្នាដូច្នេះ បណ្តាលឱ្យកើតមានឧបសគ្គរារាំងការប្រកាសដំណឹងល្អដល់សត្វលោកទាំងឡាយដែលជាកិច្ចការដ៏វិសុទ្ធជាងគេបំផុត (បង្រួប ១) ហើយក៏បិទផ្លូវមិនឱ្យមនុស្សជាច្រើនមានជំនឿទៀតដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅអស់អ្នកដែលទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកឱ្យរួបរួមគ្នាជាមហាគ្រួសារតែមួយ។ ដូច្នេះ គេអាចព្រមគ្នាផ្តល់សក្ខីភាពតែមួយអំពីព្រះគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់របស់គេ នៅចំពោះមុខជាតិសាសន៍ទាំងឡាយ។ នេះពិតជាភារកិច្ចដ៏ចាំបាច់នៃបេសកកម្មជាសាសនទូតមែន។ ប្រសិនបើគ្រីស្តបរិស័ទមិនទាន់មានសមត្ថភាពអាចផ្តល់សក្ខីភាពអំពីជំនឿតែមួយនៅឡើយ ក៏យ៉ាងហោចណាស់គេត្រូវស្រឡាញ់គ្នា និងរាប់អានគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ។

៧- មូលហេតុ និងសេចក្តីត្រូវការនៃសកម្មភាពជាសាសនទូត

“ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យសង្គ្រោះមនុស្សទាំងអស់ និងឱ្យបានស្គាល់សេចក្តីពិត ដ្បិតមានព្រះជាម្ចាស់តែមួយព្រះអង្គជាស្ពានមេត្រីតែមួយរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សលោក គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានបូជាព្រះជន្មដើម្បីរំដោះមនុស្សទាំងអស់” (១ធម ២,៤-៥)។ “គ្មាននរណាផ្សេងទៀតអាចសង្គ្រោះមនុស្សលោកបានឡើយ” (កក ៤,១២)។ ព្រះសហគមន៍បំពេញសកម្មភាពជាសាសនទូតនេះ មកពីព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យដូច្នេះ។ ហេតុនេះហើយ បានជាត្រូវឱ្យមនុស្សទាំងអស់ប្រែចិត្តទៅរកព្រះគ្រីស្ត ដែលគេបានស្គាល់ដោយព្រះសហគមន៍ប្រកាសដំណឹងល្អ។ គេក៏ត្រូវចូលរួមក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត និងក្នុងព្រះសហគមន៍ដែលជាព្រះកាយព្រះអង្គដោយសារអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក។ “ព្រះគ្រីស្តផ្ទាល់បង្រៀនយ៉ាងជាក់ច្បាស់ថា មនុស្សត្រូវតែផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ និងទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកជាចំាបាច់ (មក ១៦,១៦; យហ ៣,៥)។ នៅពេលជាមួយគ្នានោះ ព្រះអង្គក៏បញ្ជាក់ថាត្រូវតែមានព្រះសហគមន៍ជាចំបាច់ដែរ។ មនុស្សចូលក្នុងព្រះសហគមន៍ដោយអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកដែលជាទ្វារ។ ហេតុនេះហើយ បានជាអស់អ្នកដែលដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់បានតែងតាំងព្រះសហគមន៍កាតូលិក ដោយសារព្រះយេស៊ូគ្រីស្តទុកជាមធ្យោបាយដ៏ចាំបាច់ដើម្បីទទួលការសង្គ្រោះ ប៉ុន្តែ បដិសេធមិនព្រមចូលព្រះសហគមន៍កាតូលិក ឬបដិសេធមិនព្រមព្យាយាមស្ថិតនៅជាប់នឹងព្រះសហគមន៍នោះ ពុំអាចទទួលការសង្រោ្គះបានឡើយ” (ពន្លឺ ១៤)។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់អាចណែនាំមនុស្សដែលមិនស្គាល់ដំណឹងល្អ (ដោយគ្មានកំហុសផ្ទាល់ខ្លួនទេ) ឱ្យផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គតាមមាគ៌ាផ្សេងៗបាន ជាមាគ៌ាដែលមានតែព្រះអង្គទេដែលស្គាល់។ មានតែការផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ ប៉ុណ្ណោះទេ ដែលអាចធ្វើឱ្យមនុស្សបានគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់បាន (ហប ១១,៦)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះសហគមន៍មានកាតព្វកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អ (១ករ ៩,១៦) ហើយក៏មានសិទ្ធិដ៏សក្ការៈប្រកាសដំណឹងល្អនេះថែមទៀតផង។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះសហគមន៍ត្រូវតែមានសកម្មភាពជាសាសនទូតយ៉ាងខ្លាំង និងជាចាំបាច់យ៉ាងពេញលេញនៅសម័យបច្ចុប្បន្ន ក៏ដូចនៅគ្រប់សម័យដែរ។

ដោយការប្រកាសដំណឹងល្អនេះ ព្រះកាយដ៏អាថ៌កំបាំងរបស់ព្រះគ្រីស្តប្រមែប្រមូល និងចាត់ចែងកម្លាំងរបស់ខ្លួនឥតឈប់ឈរ ដើម្បីចម្រើនឡើង (អភ ៤,១១-១៦)។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់សមាជិកនៃព្រះសហគមន៍ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ជំរុញឱ្យគេបំពេញេសកម្មភាពជាសាសនទូតនេះ ហើយក៏ជំរុញឱ្យគេមានបំណងចង់ចែករំលែកសម្បត្តិខាងព្រះវិញ្ញាណនៃជីវិតនៅលោកខាងមុខ ឱ្យមនុស្សទាំងអស់ ដូចគេចែករំលែកសម្បត្តិនៅនាលោកនេះឱ្យគេដែរ។

ដោយព្រះសហគមន៍មានសកម្មភាពជាសាសនទូតដូច្នេះ មនុស្សលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពេញលេញទៀត ព្រោះគេទទួលស្គាល់ទាំងដឹងខ្លួន និងយ៉ាងពេញលេញនូវព្រះរាជកិច្ចដែលព្រះអង្គបានសម្រេចក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត ដើម្បីសង្គ្រោះគេ។ ដោយព្រះសហគមន៍ប្រកាសដំណឹងល្អដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់ក៏សម្រេចគម្រោងការរបស់ព្រះអង្គ ជាគម្រោងការដែលព្រះគ្រីស្តបានបម្រើដោយទ្រង់បានស្តាប់តាមព្រះបញ្ជា និងដោយព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់ ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះបិតាដែលចាត់ព្រះអង្គឱ្យយាងមក (យហ ៧,១៨; ៨,៣០.៤៤.៥០; ១៧,១)។ គម្រោងការនេះមានដូចតទៅ គឺនាំឱ្យមនុស្សលោកទាំងមូលរួបរួមគ្នាជាប្រជារាស្ត្រតែមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងជួបជុំគ្នាក្នុងព្រះកាយតែមួយរបស់ព្រះគ្រីស្ត ហើយកសាងឡើងជាព្រះវិហារតែមួយរបស់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធទៀតផង។ គម្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះមានគោលដៅបង្រួបបង្រួមមនុស្ស ឱ្យរួបរួមគ្នាក្នុងសេចក្តីសុខសាន្តទុកជាបងប្អូន ក៏ស្របតាមបំណងប្រាថ្នាកប់ជ្រៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សទាំងអស់ដែរ។ មនុស្សទាំងអស់មានសភាពជាមនុស្សតែមួយដូចគ្នា ពេលណាគេទទួលជីវិតថ្មីក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្តដោយសារព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា និងរួមគ្នាបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (២ ករ ៣,១៨) ដោយរួមគ្នាប្រកាសថា “ឱ! ព្រះបិតាយើងខ្ញុំ” នៅពេលនោះ ព្រះអាទិករនឹងសម្រេចគម្រោងការរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងពេញ លេញជាស្ថាពរ គឺព្រះអង្គដែលបានប្រតិស្ឋានមនុស្សឱ្យជារូបតំណាងរបស់ព្រះអង្គ និងឱ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះអង្គ។

៨- សកម្មភាពជាសាសនទូតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សលោក

សកម្មភាពជាសាសនទូតភ្ជាប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយសភាពនឹងសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់មនុស្សជាតិ។ ពេលព្រះសហគមន៍សម្តែងព្រះគ្រីស្តឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់ ព្រះសហគមន៍ក៏សម្តែងសេចក្តីពិតប្រាកដអំពីតម្លៃនៃជីវិតមនុស្ស និងអំពីឧបនិស័្សយទាំងមូលរបស់គេតាមព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅគេ ព្រោះព្រះគ្រីស្តជាប្រភព និងជាគំរូរបស់មនុស្សលោកដែលកើតជាថ្មី ពោរពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ទុកជាបងប្អូន ពោរពេញដោយសេចក្តីស្មោះត្រង់ និងពោរពេញដោយចិត្តគំនិតចង់បានសន្តិភាព សមស្របតាមបំណងប្រាថ្នាមនុស្សលោកចង់បាននោះ។ ព្រះសហគមន៍ផ្តល់សក្ខីភាពថ្វាយព្រះគ្រីស្តដោយប្រកាសដំណឹងល្អ។ ព្រះគ្រីស្ត និងព្រះសហគមន៍មិនភ្ជាប់នឹងគំនិតជាតិនិយមទេ ហើយក៏មិនប្រកាន់ពណ៌សម្បុរដែរ។ ហេតុនេះ នៅកន្លែងណាក៏ដោយ ហើយនរណាក៏ដោយ ក៏មនុស្សមិនអាចចាត់ព្រះគ្រីស្ត និងព្រះសហគមន៍ទុកជាជនបរទេសគ្មានទំនាក់ទំនងជាមួយខ្លួនបានឡើយ។ ព្រះគ្រីស្តផ្ទាល់ជាសេចក្តីពិត និងជាមាគ៌ាដែលព្រះសហគមន៍សម្តែងឱ្យមនុស្សទាំងអស់ស្គាល់ ដោយប្រកាសដំណឹងល្អ គឺនាំព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគ្រីស្តនោះថា “ចូរប្រែចិត្តគំនិត និងជឿដំណឹងល្អចុះ” (មក ១,១៥)។ អ្នកមិនព្រមផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គក៏ទទួលទោសរួចហើយ (យហ ៣,១៨)។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគ្រីស្តសម្តែងព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសផង ហើយក៏សម្តែងការវិនិច្ឆ័យដាក់ទោសផង ជាព្រះបន្ទូលដែលផ្តល់ជីវិតផង ហើយក៏នាំសេចក្តីស្លាប់ផងដែរ។ យើងត្រូវតែសម្លាប់អ្វីៗក្នុងខ្លួនដែលចាស់ទៅហើយនោះ ទើបយើងអាចទៅដល់ជីវិតថ្មីបាន។ សេចក្តីនេះមានអត្ថន័យមុនដំបូងសម្រាប់មនុស្ស តែសេចក្តីនេះក៏មានអត្ថន័យសម្រាប់សម្បត្តិផ្សេងៗនៅក្នុងលោកនេះដែរ គឺអ្វីៗទាំងអស់ភ្ជាប់នឹងបាបរបស់មនុស្សផង ហើយក៏ភ្ជាប់នឹងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ ដ្បិតមនុស្ស “គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយបាត់បង់សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់” (រម ៣,២៣)។ គ្មាននរណារួចពីបាបដោយខ្លួនឯងបានទេ ឬដោយការខិតខំរបស់ខ្លួនឡើយ គ្មាននរណាម្នាក់រួចផុតទាំងស្រុងពីភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួន និងពីភាពឯកោរបស់ខ្លួន ហើយពីឋានៈជាទាសករបានទេ គឺមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាត្រូវការព្រះគ្រីស្តជាគំរូ ជាព្រះបរមគ្រូ ជាអ្នករំដោះ ជាព្រះសង្គ្រោះ និងជាអ្នកផ្តល់ជីវិត។ ពិតមែនហើយ តាមប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់មនុស្សលោក សូម្បីតែតាមផ្លូវលោកីយ៍ក៏ដោយ ក៏ដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្តបាននាំសេរីភាព និងនាំឱ្យសង្គមជឿនលឿនដូចជាមេដែលធ្វើឱ្យម្សៅដោរឡើងដូច្នោះដែរ។ សព្វថ្ងៃក៏ដូចពីមុនដែរ ដំណឹងល្អក៏បង្ហាញខ្លួនជានិច្ចទុកជាមេក្នុងម្សៅ គឺនាំឱ្យមនុស្សស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកទុកជាបងប្អូន និងនាំឱ្យមនុស្សរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ ហើយក៏នាំសន្តិភាពថែមទៀតដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាគ្រីស្តបរិស័ទនំាគ្នាគោរពព្រះគ្រីស្តយ៉ាងត្រឹមត្រូវទុកជា “ព្រះដែលប្រជាជាតិនានារង់ចាំ និងជាព្រះសង្គ្រោះរបស់គេផង” (សន្តៈ អ៊ីរ៉េណេ)។

៩- សកម្មភាពជាសាសនទូតបង្ហាញអំពីគ្រាចុងក្រោយបំផុត

ព្រះសហគមន៍បំពេញសកម្មភាពជាសាសនទូតនៅក្នុងចន្លោះពេលព្រះអម្ចាស់យាងមកលើកដំបូង និងពេលព្រះអង្គនឹងយាងមកលើកទីពីរ។ នៅពេលចុងក្រោយនោះ ព្រះអង្គនឹងប្រមែប្រមូលព្រះសហគមន៍ពីគ្រប់ទិសទី ដូចអ្នកស្រែប្រមូលស្រូវដែលគេច្រូតឱ្យចូលក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (មថ ២៤,៣១)។ ប៉ុន្តែ មុនព្រះអម្ចាស់យាងមកនោះ “ត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អឱ្យមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍” (មក ១៣,១០)។

សកម្មភាពជាសាសនទូត ពិតជាសម្តែងអំពីគម្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលកើតជារូបរាង គឺសកម្មភាពជាសាសនទូតនេះពិតជាគ្មានអត្ថន័យប្លែកពីការសម្តែងគម្រោងការនេះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់សម្តែង និងបំពេញគម្រោងការនោះក្នុងពិភពលោក និងតាមប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់មនុស្សលោក គឺព្រះអង្គច្បាស់ជាណែនាំប្រវត្តិសាស្រ្តនៃការសង្គ្រោះទៅកាន់ទិសដៅរបស់ខ្លួន។ ដោយព្រះសហគមន៍ប្រកាសព្រះបន្ទូល និងធ្វើអគ្គសញ្ញានានាដែលមានអគ្គសញ្ញាអរព្រះគុណជាស្នូល និងជាកំពូល ព្រះសហគមន៍ធ្វើឱ្យព្រះគ្រីស្តមានវត្តមានក្នុងពិភពលោកនេះហើយ គឺព្រះគ្រីស្តដែលសម្រេចការសង្គ្រោះ។ ព្រះជាម្ចាស់បានសាបព្រោះអ្វីៗដ៏ពិតប្រាកដ និងអ្វីៗដែលសម្តែងព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសរបស់ព្រះអង្គ កប់ទុកក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ ហាក់ដូចជាវត្តមានម៉្យាងដ៏ស្ងាត់កំបាំងរបស់ព្រះអង្គក្នុងសាសន៍ទាំងនោះ។ បើព្រះសហគមន៍រកឃើញ ព្រះសហគមន៍រំដោះអ្វីទាំងនោះឱ្យរួចពីចំណងអាក្រក់ និងលើកទៅថ្វាយសងព្រះគ្រីស្តដែលបានបង្កើតអ្វីៗទាំងនោះវិញ។ ព្រះគ្រីស្តបំផ្លាញអំណាចរបស់មារ និងកម្ទេចសេចក្តីអាក្រក់ដ៏មានមុខជាច្រើនអនេកនៃអំពើបាបផង។ “ប្រសិនបើព្រះសហគមន៍រកឃើញពូជដ៏ល្អសាបព្រោះក្នុងចិត្តគំនិតរបស់មនុស្សលោក ឬក្នុងពិធីបុណ្យរបស់គេ និងក្នុងអរិយធម៌ប្រជាជាតិនានា ព្រះសហគមន៍មិនគ្រាន់តែរក្សាទុកឱ្យនៅគង់វង្សមិនឱ្យវិនាសបាត់បង់ប៉ុណ្ណោះទេ តែព្រះសហគមន៍ព្យាបាលពូជទាំងនោះឱ្យបានជា និងនាំឱ្យបានពេញលក្ខណៈ ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ កិច្ចការនោះបណ្តាលឱ្យមារត្រូវអាម៉ាស់ ហើយក៏នាំឱ្យមនុស្សលោកបានសុភមង្គលទៀតផង” (ពន្លឺ ១៧)។ ដូច្នេះហើយ សកម្មភាពជាសាសនទូត តម្រង់ឱ្យមនុស្សលោកបានពេញលក្ខណៈនៅពេលចុងក្រោយបំផុត។ ដោយសកម្មភាពជាសាសនទូតនេះ ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់រីកចម្រើនឡើងរហូតដល់បានពេញកម្រិត និងរហូតដល់ពេលវេលាដែលព្រះបិតាបានកំណត់ទុកដោយអំណាចរបស់ព្រះអង្គ (កក ១,៧)។ ព្យាការីអេសាយបានថ្លែងអំពីព្រឹត្តការណ៍នេះទុកជាមុនថា “ចូរពង្រីកជំរំរបស់អ្នកឱ្យបានទូលាយឡើង ចូរលាតដំបូលក្រណាត់នៃលំនៅរបស់អ្នកឱ្យវែងកុំសំចៃឡើយ” (អស ៥៤,២)។ សកម្មភាពជាសាសនទូតធ្វើឱ្យព្រះកាយដ៏អាថ៌កំបាំងរបស់ព្រះគ្រីស្តរីកចម្រើនឡើងរហូតដល់ “ទៅជាមនុស្សពេញវ័យឡើងដល់កំពូលរបស់ព្រះគ្រីស្តដែលបំពេញអ្វីៗទាំងអស់” (អភ ៤,១៣) គឺរហូតដល់ព្រះវិហារខាងព្រះវិញ្ញាណ ជាកន្លែងថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់តាមព្រះវិញ្ញាណ និងតាមសេចក្តីពិត (យហ ៤,២៣) ចម្រើន ហើយសាងសង់ឡើងលើក្រុមគ្រីស្តទូត និងព្យាការីនានាជាគ្រឹះ ដោយមានព្រះគ្រីស្តផ្ទាល់ជាសរសរទ្រូងដ៏សំខាន់ (អភ ២,២០)។

ជំពូក២
សកម្មភាពជាសាសនទូត

១០- សេចក្តីផ្តើម

ព្រះគ្រីស្តចាត់ព្រះសហគមន៍ដើម្បីសម្តែង និងចែករំលែកព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យមនុស្សទាំងអស់ និងឱ្យគ្រប់ជាតិសាសន៍បានស្គាល់។ ព្រះសហគមន៍យល់ឃើញថា បេសកកម្មជាសាសនទូតដែលខ្លួនត្រូវបំពេញនោះនៅតែធំសម្បើមណាស់នៅ ឡើយ។ មានមនុស្សចំនួនរាប់កោដិនាក់មិនទាន់បានឮដំណឹងល្អ ឬបានឮ មិនច្បាស់។ ចំនួននេះនៅតែកើនឡើងជាលំដាប់។ មនុស្សទាំងនោះជួបជុំគ្នាជាក្រុមធំៗ កំណត់ដោយទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នាយ៉ាងស្ថិតស្ថេរតាមវប្បធម៌ ឬដោយប្រពៃណីសាសនាពីបុរាណ ឬដោយចំណងដ៏មាំមួននានាក្នុងសង្គម។ មនុស្សខ្លះកាន់សាសនាមួយដ៏សំខាន់ មនុស្សខ្លះមិនស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ទាល់តែសោះ មនុស្សខ្លះទៀតបដិសេធថា គ្មានព្រះជាម្ចាស់ទេ ឬជួនកាលជំទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គក៏មានដែរ។ ព្រះសហគមន៍ត្រូវចូលរួមក្នុងគ្រប់ក្រុមមនុស្សទាំងនោះ ដូចព្រះគ្រីស្តផ្ទាល់ដែលកើតជាមនុស្សយាងចូលរួមក្នុងសភាពការណ៍សង្គមមួយ ក្នុងសភាពការណ៍វប្បធម៌ប្រជាជនមួយ។ នៅសម័យព្រះអង្គរស់នៅក្នុងលោកនេះ ព្រះអង្គរស់នៅក្នុងក្រុមមនុស្សដែលមានអរិយធម៌ផ្ទាល់ខ្លួន។ បើធ្វើដូច្នេះ ទើបព្រះសហគមន៍អាចបង្ហាញគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យនៃការសង្គ្រោះឱ្យមនុស្សទាំងអស់បានស្គាល់ និងអាចជូនជីវិតដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យទៀតផង។

១- សក្ខីភាពរបស់គ្រីស្តបរិស័ទ

១១- គ្រីស្តបរិស័ទផ្តល់សក្ខីភាពតាមការរស់នៅរបស់ខ្លួន និងសន្ទនាជាមួយអ្នកដទៃ

ព្រះសហគមន៍ត្រូវមានវត្តមាននៅក្នុងគ្រប់ក្រុមមនុស្ស ដោយមានគ្រីស្តបរិស័ទរស់នៅក្នុងក្រុមទាំងនោះស្រាប់ ឬដោយព្រះសហគមន៍ចាត់គ្រីស្តបរិស័ទខ្លះឱ្យទៅរស់នៅក្នុងក្រុមទាំងនោះដែរ។ កន្លែងណាគ្រីស្តបរិស័ទរស់នៅ គេមានភារកិច្ចបង្ហាញបញ្ជាក់ថា គេបានកើតជាថ្មីដោយរួបរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ត នៅពេលគេទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក។ គេក៏បានទទួលកម្លាំងរបស់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ នៅ ពេលគេបានទទួលអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាសដែរ។ គេផ្តល់សក្ខីភាពនេះដោយរស់នៅតាមរបៀបល្អធ្វើជាគំរូឱ្យអ្នកដទៃ និងដោយនិយាយជាមួយដែរ។ ដូច្នេះ អ្នកដទៃមុខជានឹងឃើញអំពើល្អដែលគ្រីស្តបរិស័ទប្រព្រឹត្ត ហើយនាំគ្នាលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះបិតា (មថ ៥, ១៦) ព្រមទាំងយល់អត្ថន័យជីវិតមនុស្សឱ្យកាន់តែច្បាស់ និងកាន់តែពិតប្រាកដឡើង ព្រមទាំងយល់ឃើញកាន់តែច្បាស់ថា មនុស្សទូទាំងសកលលោករួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយផងដែរ។

គ្រីស្តបរិស័ទអាចធ្វើជាសាក្សីអំពីព្រះគ្រីស្តបែបនេះ និងបានផលលុះត្រាតែគេរួមរស់ជាមួយអ្នកដទៃ ហើយរាប់អានគេ និងស្រឡាញ់គេដោយចិត្តស្មោះ។ គ្រីស្តបរិស័ទត្រូវចាត់ខ្លួនទុកជាសមាជិកនៃក្រុមដែលខ្លួនរស់នៅ គឺត្រូវរួមចំណែកក្នុងសកម្មភាពនានាខាងវប្បធម៌ និងក្នុងសង្គមដោយចែកចាយអ្វីៗក្នុងកិច្ចការផ្សេងៗប្រចាំជីវិតមនុស្សថែមទៀតផង។ គ្រីស្តបរិស័ទក៏ត្រូវស្គាល់ប្រពៃណីជាតិ និងប្រពៃណីសាសនារបស់គេទាំងទទួលស្គាល់ និងគោរពដោយរីករាយនូវ “ពូជនៃព្រះបន្ទូល” កប់ទុកក្នុងប្រពៃណី និងក្នុងសាសនាទាំងនោះស្រាប់។ នៅពេលជាមួយគ្នានោះ គ្រីស្តបរិស័ទត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងការផ្លាស់ប្រែយ៉ាងជ្រៅដែលកើតឡើងក្នុងប្រជាជាតិទាំងនោះ។ មនុស្សសម័យទំនើប តែងតែចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងហួសទៅលើវិទ្យាសាស្ត្រ និងទៅលើបច្ចេកទេស។ គ្រីស្ត បរិស័ទត្រូវតែខិតខំណែនាំគេកុំឱ្យងាកបែរចេញពីអ្វីៗដែលពាក់ព័ន្ធនឹងព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ត្រូវដាស់តឿនពួកគេឱ្យមានបំណងប្រាថ្នាចង់រកសេចក្តីពិតឱ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ និងចង់បានសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់។ កាលពីដើម ព្រះគ្រីស្តផ្ទាល់បានស្ទង់ចិត្តមនុស្សលោក ហើយបានណែនាំគេទៅកាន់ពន្លឺរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយនិយាយសន្ទនាជាមួយគេតាមរបៀបមនុស្សធម្មតា។ ក្រុមសាវ័ករបស់ព្រះអង្គដែលមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះគ្រីស្តជ្រួតជ្រាបពេញខ្លួន ក៏ត្រូវស្គាល់មនុស្សដែលរស់នៅជាមួយ ត្រូវអត់ធ្មត់ព្យាយាមនិយាយសន្ទនាជាមួយគេដោយចិត្តស្មោះ ដើម្បីឱ្យខ្លួនស្គាល់អ្វីៗដ៏ថ្លៃថ្នូរបំផុត ដែលជាព្រះអំណោយទានដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសប្រទានឱ្យជនជាតិទាំងឡាយ តាមព្រះហឫទ័យទូលាយដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ។ នៅពេលជាមួយគ្នានោះ គ្រីស្តបរិស័ទក៏ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នាំពន្លឺនៃដំណឹងល្អមកបំភ្លឺអ្វីៗដ៏ថ្លៃថ្នូរបំផុតទាំងនោះ និងរំដោះអ្វីទាំងនោះ ហើយណែនាំឱ្យស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះសង្គ្រោះទៀតផង។

១២- អំពីមេត្តាករុណារបស់គ្រីស្តបរិស័ទ

គ្រីស្តបរិស័ទដែលរស់នៅក្នុងក្រុមនានារបស់មនុស្សត្រូវមានចិត្តស្រឡាញ់ក្នុងខ្លួន ដូចព្រះជាម្ចាស់បានស្រឡាញ់យើងដូច្នោះដែរ គឺព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឱ្យយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដោយព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់នោះឯង (១យហ ៤,១១)។ គ្រីស្តបរិស័ទស្រឡាញ់មនុស្សគ្រប់ប្រភេទយ៉ាងពិតប្រាកដដោយមិនប្រកាន់ឋានៈ វណ្ណៈ ជាតិ ឬសាសនាណាឡើយ។ គ្រីស្តបរិស័ទស្រឡាញ់អ្នកដទៃដោយមិនចង់បានផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ឬឱ្យគេតបស្នងសងគុណនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើងដោយមិនចង់បានប្រយោជន៍ពីយើងទេ។ យ៉ាងណាមិញ គ្រីស្តបរិស័ទដែលស្រឡាញ់គេ ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងបុគ្គលម្នាក់ៗក្នុងឋានៈគេជាមនុស្ស គឺត្រូវស្រឡាញ់គេតាមរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់យាងមករកយើងដូច្នេះដែរ។ កាលពីដើម ព្រះគ្រីស្តយាងចុះយាងឡើងគ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ ទាំងព្យាបាលមនុស្សដែលមានជំងឺរោគាព្យាធិគ្រប់ប្រភេទ ទុកជាសញ្ញាសម្គាល់បញ្ជាក់ថា ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកជិតបង្កើយហើយ (មថ ៩,៣៥ត; កក ១០-៣៨)។ យ៉ាងណាមិញ ដោយសារគ្រីស្តបរិស័ទជាបុត្រធីតា ព្រះសហគមន៍ក៏មានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សទាំងអស់ ទោះជាមានឋានៈ វណ្ណៈយ៉ាងណាក៏ដោយ គឺព្រះសហគមន៍មានទំនាក់ទំនងយ៉ាងពិសេសជាមួយអ្នកក្រីក្រ និងអ្នកកើតទុក្ខលំបាក ហើយក៏ស្ម័គ្រចិត្ត «ចំណាយខ្លួនដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់គេ» ថែមទៀត (២ករ ១២,១៥)។ ព្រះសហគមន៍តែងរំលែកអំណរសប្បាយ និងទុកព្រួយរបស់គេ ស្គាល់បំណងប្រាថ្នា និងបញ្ហាជីវិតរបស់គេ ព្រមទាំងតែងរំលែកទុក្ខព្រួយ និងតប់ប្រមល់នៅពេលគេស្លាប់។ ចំពោះអស់អ្នកដែលស្វែងរកសន្តិភាព ព្រះសហគមន៍ប៉ងប្រាថ្នាចង់សន្ទនាជាមួយគេ ដូចសន្ទនាជាមួយបងប្អូនដែរ ទាំងនាំសន្តិភាព និងពន្លឺដែលហូរមកពីដំណឹងល្អជូនគេផង។

ហេតុនេះហើយ បានជាគ្រីស្តបរិស័ទត្រូវរួមសហការជាមួយមនុស្សឯទៀតៗទាំងអស់ ដើម្បីចាត់ចែងសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមឱ្យបានទៀងត្រង់ល្អត្រឹមត្រូវ។ គ្រីស្តបរិស័ទត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ប្រើកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្តយ៉ាងពិសេសក្នុងការអប់រំក្មេងៗ និងកូនជំទង់ ដោយចាត់ចែងឱ្យមានសាលារៀនគ្រប់មុខ។ ត្រូវចាត់សាលារៀនទាំងនោះទុកជាមធ្យោបាយពិសេស មិនគ្រាន់តែសម្រាប់អប់រំ និងលើកស្ទួយយុវជនគ្រីស្តបរិស័ទប៉ុណ្ណោះទេ តែនៅពេលជាមួយគ្នានោះ សម្រាប់បម្រើមនុស្សទាំងអស់តាមរបៀបដ៏មានតម្លៃថ្លៃថ្នូរបំផុត។ ជាពិសេស នៅក្នុងប្រទេសដែលកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ឡើង សាលារៀនទាំងនោះក៏លើកស្ទួយតម្លៃដ៏ថ្លៃថ្នូររបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងរៀបចំឱ្យមនុស្សអាចរស់នៅស្របតាមលក្ខណៈជាមនុស្សកាន់តែប្រសើរឡើងៗ។ ម្យ៉ាងទៀត គ្រីស្តបរិស័ទក៏ត្រូវរួមជាមួយជនរួមជាតិទាំងអស់ដែលខិតខំខ្នះខ្នែងបំបាត់ការអត់ឃ្លាន បំបាត់ភាពល្ងង់ខ្លៅ និងបំបាត់ជំងឺ។ ធ្វើដូច្នេះ ទើបគេយកចិត្តទុកដាក់ឱ្យជីវភាពប្រជាជនចម្រើនឡើង ព្រមទាំងពង្រឹងសន្តិភាពក្នុងពិភពលោកទាំងមូល។ ក្នុងសកម្មភាពនេះ គ្រីស្តបរិស័ទក៏ត្រូវមានបំណងប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំង ទាំងប្រុងប្រយ័ត្នចង់រួមសហការជាមួយអង្គការនានា ជាអង្គការឯកជនក្តី សាធារណៈក្តី ជាមួយរដ្ឋាភិបាលនានា ជាមួយអង្គការអន្តរ ជាតិ ជាមួយក្រុមគ្រីស្តបរិស័ទផ្សេងៗ និងជាមួយក្រុមបរិស័ទសាសនាឯទៀតៗដែរ។

ប៉ុន្តែ ព្រះសហគមន៍គ្មានបំណងចង់ចូលឈ្លានពានក្នុងការដឹកនាំប្រទេសក្នុងលោកនេះជាដាច់ខាត។ ព្រះសហគមន៍ទាមទារសេចក្តីតែមួយ គឺបម្រើមនុស្សលោកយ៉ាងស្មោះ ទាំងបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់គេ ដោយព្រះជាម្ចាស់ជួយឧបត្ថម្ភផង (មថ ២០,២៦; ២៣,១១)។

សាវ័ករបស់ព្រះគ្រីស្តរួមយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយមនុស្សឯទៀតៗដោយរស់នៅ និងប្រព្រឹត្តកិច្ចការនានា។ ទោះបីនៅកន្លែងណាដែលគេគ្មានលទ្ធភាពប្រកាសអំពីព្រះគ្រីស្តយ៉ាងច្បាស់ក្តីក៏គេសង្ឃឹមថា នឹងបង្ហាញសក្ខីភាពដ៏ពិតប្រាកដអំពីព្រះគ្រីស្តឱ្យមនុស្សលោកឃើញ និងខិតខំជួយមនុស្សលោកឱ្យទទួលការសង្គ្រោះថែមទៀត។ គ្រីស្តបរិស័ទមិនស្វែងរកឱ្យមនុស្សចម្រើនឡើង និងជឿនលឿនតែផ្នែកខាងសម្ភារៈប៉ុណ្ណោះទេ តែមានបំណងចង់ពង្រីកកិត្តិយសដ៏ថ្លៃថ្នូររបស់គេ ព្រមទាំងចង់ឱ្យមនុស្សរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយក្នុងឋានៈជា បងប្អូន ដោយបង្រៀនសេចក្តីពិតខាងសាសនា និងខាងសីលធម៌ តាមព្រះគ្រីស្តបំភ្លឺឱ្យយល់នោះ។ ធ្វើដូច្នេះ គ្រីស្តបរិស័ទត្រួសត្រាយផ្លូវកាន់តែប្រសើរឡើងៗនាំមនុស្សឆ្ពោះទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់បន្តិចម្តងៗ។ គ្រីស្តបរិស័ទជួយមនុស្សឱ្យទទួលការសង្គ្រោះដោយស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្រឡាញ់អ្នកដទៃ។ ធ្វើដូច្នេះ “គម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ត” ចាប់ផ្តើមលេចធ្លោឡើង គឺមនុស្សថ្មីកើតមកស្របតាមព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ លេចមកក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត (អភ ៤,២៤) ហើយព្រះជាម្ចាស់ក៏សម្តែងព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្តនោះដែរ។

២- ការប្រកាសដំណឹងល្អ និងការប្រមូលប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់

១៣- ការប្រកាសដំណឹងល្អ និងការប្រែចិត្តគំនិត

ត្រូវប្រកាសគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ត (១ករ ៩, ១៦; រម ១០,១៤) ឱ្យមនុស្សទាំងអស់ (មក ១៦,១៥) ដោយចិត្តអង់អាច និងដោយចិត្តព្យាយាមខន្តី (កក ៤,១៣.២៩.៣១; ៩,២៧-២៨; ១៣,៤៦; ១៤,៣; ១៩,៨; ២៦,២៦; ២៨,៣១; ១ថស ២,២; ២ករ ៣,១២; ៧,៤; ភល ១,២០; អភ ៣,១២; ៦,១៩-២០) នៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់ “បើកទ្វារចំហ” (កូឡ ៤,៣) គឺត្រូវប្រកាសអំពីព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានព្រះជន្មគង់នៅ និងអំពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់ឱ្យយាងមកសង្គ្រោះមនុស្សលោកទាំងអស់ (១ថស ១,៩-១០; ១ករ ១,១៨-២១; កាឡ ៣,១៣-១៤; កក ១៤,១៥-១៧; ១៧,២២-៣១) ដើម្បីឱ្យព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបើកចិត្តគំនិតអ្នកដែលមិនកាន់គ្រីស្តសាសនា (កក ១៦-១៤) ឱ្យគេប្រែចិត្តគំនិតដោយសេរីទៅរកព្រះអម្ចាស់ និងផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គផង។ គេក៏ផ្ចង់ចិត្តនឹងព្រះអង្គយ៉ាងស្មោះ គឺលើព្រះអង្គដែល “ជាមាគ៌ា ជាសេចក្តីពិត និងជាជីវិត” (យហ ១៤,៦)។ ព្រះអង្គបំពេញសេចក្តីដែលមនុស្សលោកទន្ទឹងរង់ចាំប៉ងប្រាថ្នាចង់បានខាងផ្លូវវិញ្ញាណ។ ព្រះអង្គក៏នឹងប្រទានហួសពីសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាទាំងនោះទៅទៀត។

តាមពិត ត្រូវយល់ឃើញថា មនុស្សប្រែចិត្តគំនិតដូច្នេះ គឺគ្រាន់តែប្រែចិត្តគំនិតខាងដើមដំបូងប៉ុណ្ណោះ។ ដោយគេប្រែចិត្តគំនិតដើមដំបូងដូច្នេះ ទើបធ្វើឱ្យគេដឹងខ្លួនថា គេងាកចេញពីអំពើបាប ហើយចូលក្នុងគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យត្រាស់ហៅគេឱ្យប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយព្រះអង្គក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត។ អ្នកប្រែចិត្តគំនិតថ្មីនោះ ចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរតាមព្រះវិញ្ញាណ ដោយព្រះជាម្ចាស់ប្រោសប្រណីជួយគេផង។ ពេលធ្វើដំណើរនេះ ដោយសារជំនឿ គេរួបរួមក្នុងគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្តដែលសោយទិវង្គត និងទទួលព្រះជន្មថ្មីដ៏រុងរឿង។ គេលះបង់របៀបរស់នៅបែបចាស់ចោល ឆ្លងទៅរស់នៅតាមរបៀបថ្មី គឺទៅជាមនុស្សថ្មីដ៏ពេញលក្ខណៈក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត (កូឡ ៣,៥-១០; អភ ៤,២០-២៤)។ ដំណើរឆ្លងដូច្នេះនាំឱ្យគេប្រែចិត្តគំនិត និងប្រែរបៀបរស់នៅបន្តិចម្តងៗតាមលំដាប់លំដោយ។ ការប្រែចិត្តគំនិតនេះក៏ត្រូវលេចធ្លោឡើងតាមរបៀបរស់នៅក្នុងសង្គមមនុស្សបន្តិចម្តងៗកាន់តែជ្រៅទៅៗ អស់រយៈពេលដែលគេទទួលការអប់រំជំនឿ។ គេផ្ញើជីវិតលើព្រះអម្ចាស់ គឺលើព្រះអង្គដែលជាសញ្ញាសម្គាល់នាំឱ្យមនុស្សខ្វែងគំនិត និងញែកចេញពីគ្នាយ៉ាងណា (លក ២,៣៤; មថ ១០,៣៤-៣៩) អ្នកប្រែចិត្តគំនិតថ្មីក៏ធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ថា ខ្លួនត្រូវញែកចេញពីក្រុមគ្រួសារ បាក់បែកពីគេយ៉ាងនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ គេក៏បានអំណរសប្បាយដោយព្រះជាម្ចាស់ប្រោសប្រទានព្រះអំណោយទានដល់គេហួសកម្រិតដែរ (១ថស ១,៦)។

ព្រះសហគមន៍ហាមផ្តាច់មិនឱ្យបង្ខំនរណាម្នាក់ចូលគ្រីស្តសាសនាជាដាច់ខាត និងមិនឱ្យណែនាំគេ ឬទាក់ទាញចិត្តគេដោយប្រើឧបាយកលមិនគួរគប្បីឡើយ ក៏ដូចព្រះសហគមន៍ទាមទារដាច់អហង្ការនូវសិទ្ធិសេរីភាពរបស់ខ្លួន កុំឱ្យគេបង្ខំនរណាម្នាក់ឱ្យលះបង់ជំនឿរបស់ខ្លួន ដោយធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដល់គេយ៉ាងថោកទាបដូច្នោះដែរ (សេរីភាព ២.៤.១០; អំណរ ២១)។ តាមប្រពៃណីពីបុរាណដ៏យូរអង្វែងរបស់ព្រះសហគមន៍មក ត្រូវពិនិត្យពិច័យយ៉ាងម៉ត់ចត់នូវមូលហេតុដែលនាំឱ្យមនុស្សម្នាក់ប្រែចិត្តគំនិត។ ប្រសិនបើជាត្រូវការ ត្រូវជម្រះមូលហេតុទាំងនោះឱ្យបានទៀងត្រង់ផង។

១៤- ក្រុមអ្នកស្តាប់ព្រះសូរសៀងព្រះជាម្ចាស់លាន់ឮឡើង

អស់អ្នកដែលផ្ញើជីវិតលើព្រះគ្រីស្ត ទុកជាអំណោយទានរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈព្រះសហគមន៍ (ពន្លឺ ១៧) ត្រូវចូលក្នុងក្រុមអ្នកទទួលការអប់រំជំនឿដោយសារពិធីផ្សេងៗ។ ការអប់រំជំនឿនោះមិនគ្រាន់តែអាស្រ័យទៅលើការរៀបរាប់អំពីគោលលទ្ធិដ៏សំខាន់ៗនៃជំនឿ និងនៃធម៌វិន័យប៉ុណ្ណោះទេ តែជាការហ្វឹកហ្វឺនឱ្យគេរស់នៅបែបជាគ្រីស្តបរិស័ទក្នុងគ្រប់វិស័យប្រចាំជីវិត ព្រមទាំងបង្ហាត់គេយ៉ាងសមរម្យ។ សាវ័ករបស់ព្រះគ្រីស្តរួបរួមជាមួយព្រះបរមគ្រូរបស់គេ ដោយទទួលការអប់រំ និងហ្វឹកហ្វឺនផង។ ហេតុនេះហើយ បានជាត្រូវណែនាំអ្នកទទួលការអប់រំជំនឿទាំងនោះ ឱ្យចូលក្នុងគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យនៃការសង្គ្រោះយ៉ាងសមរម្យ និងត្រូវបង្ហាត់គេឱ្យរស់ នៅស្របតាមបែបដំណឹងល្អទៀត។ ត្រូវណែនាំគេដោយពិធីផ្សេងៗតាមពេលវេលាជាលំដាប់លំដោយ (ពិធី ៦៤-៦៥) ឱ្យចូលរួមក្នុងរបៀបរស់នៅតាមជំនឿ ឱ្យចូលរួមក្នុងពិធីនានានៃព្រះសហគមន៍ ព្រមទាំងឱ្យគេមានចិត្តស្រឡាញ់ស្របតាមប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់។

បន្ទាប់មក អ្នកស្តាប់ព្រះសូរសៀងព្រះជាម្ចាស់លាន់ឮឡើងបាន “រួចផុតពីអំណាចនៃភាពងងឹត” (កូឡ ១,១៣) រួចហើយ ដោយអគ្គសញ្ញាទាំងបីដែលបញ្ចូលគេក្នុងព្រះសហគមន៍ គេរួមស្លាប់ជាមួយព្រះគ្រីស្ត បានចុះក្នុងផ្នូររួមជាមួយព្រះអង្គ ហើយក៏បានទទួលជីវិតថ្មីដ៏រុងរឿងរួមជាមួយព្រះអង្គដែរ (រម ៦,៤-១១; កូឡ ២,១២-១៣; ១សល ៣,២១-២២; មក ១៦,១៦)។ គេទទួលព្រះវិញ្ញាណដែលប្រោសឱ្យគេទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះបិតា (១ថស ៣,៥-៧; កក ៨,១៤-១៧) ហើយនាំគ្នាធ្វើពិធីនឹករម្លឹកព្រះអម្ចាស់សោយ ទិវង្គត និងទទួលព្រះជន្មថ្មីដ៏រុងរឿងរួមជាមួយប្រជារាស្រ្តទាំងមូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

មហាសន្និបាតប្រាថ្នាចង់ប្រែសម្រួលពិធីបុណ្យនានាក្នុងរដូវអប់រំពិសេស និងក្នុងរដូវបុណ្យចម្លង ដើម្បីរៀបចំចិត្តគំនិតអ្នកស្តាប់ព្រះសូរសៀងព្រះជាម្ចាស់លាន់ឮឡើង ឱ្យលើកតម្កើងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនៃបុណ្យចម្លង ព្រោះក្នុងពិធីបុណ្យចម្លងដ៏ឱឡារិកនោះ គេកើតជាថ្មីក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត ដោយទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក។

មិនគ្រាន់តែអស់អ្នកណែនាំ ឬអស់លោកបូជាចារ្យ (អាចារ្យ) ប៉ុណ្ណោះទេ មានភារកិច្ចហ្វឹកហ្វឺនអ្នកអប់រំជំនឿឱ្យទៅជាគ្រីស្តបរិស័ទ តែសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទទាំងមូលឯណោះវិញទទួលភារកិច្ចហ្វឹកហ្វឺននោះ ជាពិសេស សហគមន៍ឪពុកម្តាយធម៌ ឬបងធម៌។ ធ្វើដូច្នោះ ទើបអ្នកទទួលការអប់រំជំនឿដឹងខ្លួនតាំងពីដើមដំបូងមកថា គេមានទំនាក់ទំនងជាមួយប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ ដោយព្រះសហគមន៍មានលក្ខណៈជាគ្រីស្តទូត អ្នកកំពុងទទួលការអប់រំជំនឿក៏ត្រូវហាត់ខ្លួនឱ្យរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អ និងក្នុងកិច្ចសាងសង់ព្រះសហគមន៍ ដោយផ្តល់សក្ខីភាពអំពីការរស់នៅតាមបែបថ្មី និងដោយប្រកាសជំនឿរបស់ខ្លួន។ ត្រូវបញ្ជាក់លក្ខន្តិកៈរបស់អ្នកទទួលការអប់រំជំនឿទាំងនេះឱ្យបានច្បាស់ ក្នុងក្បួនច្បាប់ថ្មីជាទូទៅរបស់ព្រះសហគមន៍ ព្រោះគេរួបរួមជាមួយព្រះសហគមន៍រួចហើយ (ពន្លឺ ១៤) គេក៏នៅក្នុងព្រះដំណាក់ព្រះគ្រីស្តរួចហើយ ដែរ។ តាមធម្មតា គេរស់នៅដោយមានជំនឿ មានចិត្តសង្ឃឹម និងមានចិត្តស្រឡាញ់ផង។

៣- ការអប់រំសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទ

១៥- ការអប់រំសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទ

ព្រះវិញ្ញាណត្រាស់ហៅមនុស្សទាំងអស់ឱ្យមករកព្រះគ្រីស្ត ដោយព្រះអង្គសាបព្រោះពូជនៃព្រះបន្ទូលក្នុងចិត្តមនុស្សគ្រប់ៗរូប និងដោយព្រះអង្គចាត់ឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទប្រកាសដំណឹងល្អផង។ ព្រះវិញ្ញាណនាំមនុស្សឱ្យសុខចិត្តគោរពតាមបង្គាប់នៃជំនឿ ហើយក៏ប្រោស ឱ្យអស់អ្នកដែលផ្ញើជីវិតលើព្រះគ្រីស្តមានជីវិតថ្មីដោយអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកដែរ។ ព្រះអង្គប្រមូលគេឱ្យចូលរួមក្នុងប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះ ជាម្ចាស់តែមួយ “ជាពូជសាសន៍ដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើស ជាក្រុមបូជាចារ្យរបស់ព្រះមហាក្សត្រ ជាប្រជាជាតិដ៏វិសុទ្ធ ជាប្រជារាស្ត្រដែលព្រះជាម្ចាស់បានយកមកធ្វើជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គ” (១សល ២,៩; ពន្លឺ ៩)។

ហេតុនេះហើយ បានជាសាសនទូតទាំងអស់ដែលជាសហការីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (១ករ ៣,៩) ត្រូវបង្កើតសហគមន៍របស់អ្នកជឿ។ សហគមន៍ទាំងនោះត្រូវរស់នៅយ៉ាងសមរម្យ ស្របតាមព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រាស់ហៅគេ (អភ ៤,១) ហើយត្រូវមានសមត្ថភាពអាចបំពេញបន្ទុកដែលព្រះអង្គបានផ្ញើទុកឱ្យគេ គឺបំពេញបន្ទុកជាបូជាចារ្យ ជាព្យាការី និងជាព្រះមហាក្សត្រ។ ដូច្នេះ សហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទក្លាយទៅជាសញ្ញាសម្គាល់អំពីវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងពិភពលោក លុះត្រាតែសហគមន៍បំពេញបន្ទុកទាំងបីនោះ។ ដោយថ្វាយអភិបូជា សហគមន៍នេះរួមជាមួយព្រះគ្រីស្តឆ្លងទៅកាន់ព្រះបិតាដោយឥតឈប់ឈរ (ពន្លឺ ១០.១១.៣៤)។ ដោយផ្ចិតផ្ចង់ទទួលព្រះបន្ទូលទុកជាអាហារ (បន្ទូល ២១) សហគមន៍នេះបង្ហាញសក្ខីភាពអំពីព្រះគ្រីស្ត (ពន្លឺ ១២.៣៥)។ សហគមន៍នេះក៏មានចិត្តមេត្តាករុណា ហើយមានចិត្តឧស្សាហ៍បំពេញកិច្ចការជាគ្រីស្តទូតថែមទៀត (ពន្លឺ ២៣.២៦)។

តាំងពីដើមដំបូងរៀងមក ត្រូវចាត់ចែងសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទឱ្យមានសមត្ថភាពអាចផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការរបស់ខ្លួនដោយខ្លួនឯង ប្រសិន បើអាចធ្វើបាន។

ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទដែលប្រជុំគ្នានោះ មានអរិយធម៌ជាទ្រព្យដ៏ថ្លៃថ្នូរនៃជាតិរបស់ខ្លួន។ ហេតុនេះហើយ សហគមន៍នោះត្រូវចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅក្នុងប្រជាជនរបស់ខ្លួនដែរ។ ក្រុមគ្រួសារគ្រីស្តបរិស័ទត្រូវមានលទ្ធភាពនឹងចម្រើនឡើងបាន ដោយមាន គោលគំនិតស្របតាមដំណឹងល្អ ជ្រួតជ្រាបចិត្តគំនិតគេ (ពន្លឺ ១១.៣៥.៤១)។ គេត្រូវមានសាលារៀនយ៉ាងសមរម្យសម្រាប់ជួយអប់រំក្មេងៗ។ ត្រូវចាត់ចែងឱ្យមានសមាគម និងក្រុមផ្សេងៗក្នុងសហគមន៍ទាំងនោះ ដើម្បីឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទអាចបំពេញកិច្ចការជាគ្រីស្តទូត គឺនាំគំនិតស្របតាមដំណឹងល្អឱ្យចូលជ្រួតជ្រាបក្នុងសង្គមទាំងមូល។ គ្រីស្តបរិស័ទកាតូលិកដែលតែងកាន់តាមរបៀបរបបពិធីប្លែកៗពីគ្នា ក៏ត្រូវសម្តែងចិត្តស្រឡាញ់គ្នាឱ្យអ្នកដទៃឃើញយ៉ាងច្បាស់ដែរ (បូព៌ា ៣០)។

ត្រូវអប់រំពន្លកថ្មីឱ្យមានចិត្តចង់បង្រួបបង្រួមគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ គឺគេត្រូវយល់ឱ្យបានច្បាស់ថា បងប្អូនទាំងអស់ដែលផ្ញើជីវិតលើព្រះគ្រីស្ត ក៏ជាសាវ័ករបស់ព្រះគ្រីស្តដូចខ្លួនដែរ គេបានទទួលជីវិតថ្មីដោយអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក ហើយក៏ទទួលចំណែកនៃព្រះអំណោយទានជាច្រើនរបស់ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ដូចខ្លួនដែរ។ ប្រសិនបើអាចធ្វើបានស្របតាមសភាពការណ៍ខាងសាសនា គ្រីស្តបរិស័ទកាតូលិកត្រូវរួមសហការជាមួយបងប្អូននិកាយឯទៀតៗ គឺរួមគ្នាប្រកាសជំនឿតែមួយទៅលើព្រះជាម្ចាស់ និងទៅលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្តនៅចំពោះមុខប្រជាជាតិទាំងឡាយ ស្របតាមក្រឹត្យក្រមស្តីអំពីការបង្រួបបង្រួមគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ត្រូវប្រយ័ត្នកុំនឹកស្មានថា គ្រប់និកាយដូចគ្នាទាំងអស់ ឬនិកាយណាក៏ដូចនិកាយណាដែរនោះ។ ទោះបីត្រូវប្រយ័ត្នមិនឱ្យលាយឡំជំនឿក្តី ប៉ុន្តែ មិនត្រូវប្រកួតប្រជែងគ្នាជាដាច់ខាត។ ប្រសិនបើអាចធ្វើបាន សូមឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទកាតូលិករួមសហការជាមួយគ្រីស្តបរិស័ទនិកាយផ្សេងៗ ដោះស្រាយបញ្ហាសង្គមកិច្ច បច្ចេកទេស វប្បធម៌ និងសាសនាផង។ សូមរួមសហការគ្នា ជាពិសេស ដោយយល់ដល់ព្រះគ្រីស្តដែលជាព្រះអម្ចាស់តែមួយព្រះអង្គ គឺជាព្រះអម្ចាស់របស់គេ និងជាព្រះអម្ចាស់របស់យើងដែរ។ សូមព្រះនាមព្រះអង្គបង្រួបបង្រួមគ្រីស្តបរិស័ទគ្រប់និកាយឱ្យរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយផង។ ត្រូវរួមសហការគ្នាមិនត្រឹមតែក្នុងឋានៈជាបុគ្គលម្នាក់ៗប៉ុណ្ណោះទេ តែក្នុងឋានៈជាសហគមន៍ ជាក្រុមជំនុំ និងតាមកិច្ចការដែលគេធ្វើរួមជាមួយគ្នា តាមការយល់ឃើញរបស់អភិបាលភូមិភាគ។

គ្រីស្តបរិស័ទដែលមកពីគ្រប់ប្រជាជាតិ ហើយដែលរួមប្រជុំគ្នាក្នុងព្រះសហគមន៍ ”មិនប្លែកពីមនុស្សឯទៀតៗទេ គេគ្មានប្រទេសប្លែកពីគេទេ គេមិនប្រើភាសាប្លែកពីគេដែរ។ ក្នុងសង្គម គេក៏មិនរស់នៅតាមរបៀបប្លែកពីគេដែរ” (លិខិតទៅលោកឌីយ៉ូង៉ែត ៥; ពន្លឺ ៣៨)។ ហេតុនេះហើយ បានជាគ្រីស្តបរិស័ទត្រូវតែរស់នៅទាំងថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងចំពោះព្រះគ្រីស្តតាមប្រពៃណី និងតាមទំនៀមទម្លាប់ស្រុករបស់ខ្លួន គឺត្រូវមានចិត្តស្រឡាញ់មាតុភូមិយ៉ាងពិតប្រាកដ និងយ៉ាងសកម្មក្នុងឋានៈជាប្រជាពលរដ្ឋដ៏ល្អត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែ ត្រូវជៀសវាងកុំឱ្យប្រកាន់ពូជសាសន៍ជាដាច់ខាត កុំកាន់លទ្ធិជាតិនិយមជ្រុលហួស ត្រូវខិតខំណែនាំគេឱ្យចេះស្រឡាញ់មនុស្សលោកទូទៅ។ គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតា ជាអ្នកដែលចូលរួមក្នុងព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត ដោយអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក ហើយរស់នៅក្នុងលោកនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់ ដើម្បីឱ្យព្រះសហគមន៍បានលទ្ធផលទាំងនោះបាន គួរឱ្យគោរពគេយ៉ាងពិសេស។ គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាមានតួនាទីពិសេសដោយឡែកមួយ គឺដោយព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះគ្រីស្តជ្រួតជ្រាបចិត្តគំនិត គេផ្តល់ជីវិតរស់រវើកដល់អ្វីៗក្នុងលោកីយ៍នេះ គេដូចជាមេក្នុងម្សៅ គឺចាត់ចែងអ្វីៗទាំងនោះពីខាងក្នុងឱ្យបានស្របតាមព្រះគ្រីស្តជានិច្ច (ពន្លឺ ៣២)។

ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើគ្រីស្តបរិស័ទរស់នៅ ហើយចាត់ចែងគ្នាជាព្រះសហគមន៍ក្នុងប្រទេសណាមួយក៏មិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ។ ប្រសិនបើគ្រីស្តបរិស័ទបំពេញកិច្ចការជាគ្រីស្តទូត ដោយគ្រាន់តែធ្វើជាគំរូឱ្យអ្នកដទៃ ក៏មិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់តែងតាំងប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គឱ្យរស់នៅក្នុងប្រទេសនីមួយៗ ដើម្បីឱ្យគេប្រកាសដំណឹងអំពីព្រះគ្រីស្តដល់ជនរួមជាតិក្នុងប្រទេសនោះ ដោយនិយាយអំពីព្រះអង្គផង និងដោយធ្វើកិច្ចការផង គឺជួយជនរួមជាតិនោះឱ្យទទួលព្រះគ្រីស្តយ៉ាងពេញលេញ។

មិនតែប៉ុណ្ណោះសោត ត្រូវតែងតាំងមុខងារបម្រើផ្សេងៗក្នុងព្រះសហគមន៍ជាចាំបាច់ ដើម្បីឱ្យព្រះសហគមន៍ចាក់ឫសយ៉ាងមាំ និងចម្រើនឡើងបាន។ ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅអ្នកខ្លះពីក្នុងផ្ទៃអង្គប្រជុំនៃគ្រីស្តបរិស័ទនោះឱ្យបំពេញមុខងារបម្រើទាំងនោះ។ គ្រីស្តបរិស័ទទំាងអស់ក៏ត្រូវគោរពអ្នកទាំងនោះ និងគាំទ្រលើកទឹកចិត្តគេយ៉ាងខ្លាំង។ ក្នុងចំណោមមុខងារបម្រើទាំងនោះ មានមុខងារជាបូជាចារ្យ ជាឧបដ្ឋាក ជាអ្នកអប់រំជំនឿ ជាអ្នកបំពេញសកម្មភាពកាតូលិកក្នុងសង្គមជាដើម។ ម្យ៉ាងទៀត បព្វជិតបព្វជិតា ក៏បំពេញភារកិច្ចមួយដ៏ចាំបាច់ខានពុំបាន គឺជួយធ្វើឱ្យព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចាក់ឫសក្នុងចិត្តមនុស្ស ព្រមទាំងពង្រឹង និងលាតសន្ធឹងព្រះរាជ្យនោះយ៉ាងឆ្ងាយ ដោយអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ឬដោយប្រព្រឹត្តកិច្ចការផ្សេងៗយ៉ាងសកម្មទៀតដែរ។

១៦- ការតែងតាំងក្រុមបូជាចារ្យដែលកើតក្នុងស្រុក

ព្រះសហមន៍មានអំណរសប្បាយជាខ្លាំង ហើយសូមអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ដែលទ្រង់ត្រាស់ហៅយុវជនជាច្រើនក្នុងចំណោមប្រជា ជនទាំងប៉ុន្មាន ដែលទើបនឹងប្រែចិត្តមករកព្រះគ្រីស្តឱ្យទៅជាបូជាចារ្យ។ ការនេះពិតជាព្រះអំណោយទានដ៏ថ្លៃថ្លារកថ្លែងពុំបានមកពីព្រះជាម្ចាស់។ ពេលព្រះសហគមន៍ស្ថិតនៅក្នុងក្រុមមនុស្សណាមួយ មានអ្នកបម្រើមុខងារនៃការសង្គ្រោះកើតចេញមកពីខ្លួនផ្ទាល់ គឺមានក្រុមអភិបាល ក្រុមលោកគង្វាល និងក្រុមឧបដ្ឋាក ពេលនោះ ព្រះសហគមន៍ពិតជាចាក់ឫសយ៉ាងមាំក្នុងក្រុមមនុស្សនោះ។ អស់លោកបម្រើបងប្អូនរួមជាតិ ហើយបន្តិចម្តងៗព្រះសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទថ្មីនោះក៏មានរចនាសម្ព័ន្ធជាភូមិភាគ ដោយមានក្រុមអ្នកទទួលអគ្គសញ្ញាតែងតាំងផ្ទាល់ដែរ។

ចាប់តាំងពីពេលព្រះសហគមន៍ណាមួយចាប់ផ្តើមចាក់ឫសមក ហើយនៅក្នុងព្រះសហគមន៍ថ្មីៗ ត្រូវអនុវត្តតាមគោលការណ៍ដ៏សំខាន់ៗស្តីអំពីការអប់រំគ្រីស្តបរិស័ទដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅឱ្យទៅជាបូជាចារ្យ តាមមហាសន្និបាតបានសម្រេចនោះ។ ត្រូវចាប់អារម្មណ៍ជាទីបំផុតអំពីការអប់រំគេឱ្យរស់នៅតាមព្រះវិញ្ញាណ។ ការអប់រំនេះត្រូវភ្ជាប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងការបង្រៀនអំពីលទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា និងការហ្វឹកហ្វឺនឱ្យចេះឃ្វាលណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ។ ត្រូវបង្ហាត់គេអំពីរបៀបរស់នៅស្របតាមបែបដំណឹងល្អ ដោយមិនគិតគូរដល់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងដល់ប្រយោជន៍របស់បងប្អូន ញាតិសន្តានឡើយ។ ត្រូវអប់រំគេយ៉ាងជ្រៅអំពីគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះសហគមន៍ ដែលគេត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ពង្រីកនោះ។ ដូច្នេះ និស្សិតទេវវិទ្យាល័យទាំងនោះនឹងទទួលការអប់រំយ៉ាងអស្ចារ្យឱ្យបូជាកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្ត បម្រើព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត និងបម្រើដំណឹងល្អ។ គេក៏ភ្ជាប់ចិត្តភ្ជាប់គំនិតនឹងអភិបាលរបស់ខ្លួន ក្នុងឋានៈជាសហការីដ៏ទៀងត្រង់ ព្រមទាំងជួយបូជាចារ្យឯទៀតៗជាបងប្អូនដោយចិត្តស្មោះសរផងដែរ (ហ្វិក ៤.៨.៩)។ ត្រូវអប់រំនិសិ្សតទាំងនោះឱ្យបានស្របតាមពន្លឺនៃគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យនៃការសង្គ្រោះ ដូចមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរស្រាប់។ ត្រូវឱ្យគេស្គាល់គម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ត និងគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យនៃការសង្គ្រោះរបស់មនុស្សលោក ដែលមានលាតត្រដាងនៅតាមពិធីគោរពបម្រើព្រះជាម្ចាស់ (ពិធី ១៧) ហើយគេក៏ត្រូវរស់នៅតាមគម្រោងការនោះទៀតផង។

ចំពោះគោលកាណ៍ដែលត្រូវតែកាន់ជាទូទៅក្នុងការអប់រំនិស្សិតទេវវិទ្យាល័យ សូម្បីតែក្នុងការហ្វឹកហ្វឺនឱ្យចេះឃ្វាលណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ និងការអនុវត្ត ត្រូវប្រតិបត្តិតាមសេចក្តីចាត់ចែងនៃមហាសន្និបាតដែរ (ហ្វឹក ១)។ ក៏ប៉ុន្តែ ត្រូវភ្ជាប់ការហ្វឹកហ្វឺននេះនិងការអប់រំឱ្យមានចិត្តព្យាយាមខ្នះខ្នែងចង់ស្គាល់របៀបរិះគិត និងរបៀបប្រព្រឹត្តនៃជាតិរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ថែមទៀតផង។ ត្រូវបើកចិត្តគំនិតនិសិត្សទាំងនោះឱ្យចេះពិចារណាយ៉ាងជ្រៅ ដើម្បីឱ្យគេស្គាល់អរិយធម៌ជាតិរបស់ខ្លួនយ៉ាងច្បាស់ និងចេះវិនិច្ឆ័យថ្លឹងថ្លែងអំពីអ្វីៗដ៏ល្អ និងអ្វីៗដ៏អាក្រក់បង្កប់ទុកនៅក្នុងអរិយធម៌ជាតិនោះ។ ពេលបង្រៀនទស្សនវិទ្យា និងទេវវិទ្យា ត្រូវអប់រំគេឱ្យយល់ច្បាស់អំពីបុព្វហេតុបណ្តាលឱ្យប្រពៃណី និងសាសនាជាតិ មិនស្របនឹងគ្រីស្តសាសនា។ យ៉ាងណាមិញ ពេលហ្វឹកហ្វឺននិសិ្សតឱ្យទៅជាបូជាចារ្យ ត្រូវនឹកគិតដល់តម្រូវការក្នុងកិច្ចឃ្វាលណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទនៅតាមតំបន់នោះ។ ជាពិសស និសិត្សត្រូវរៀនឱ្យស្គាល់ប្រវត្តិសាស្រ្ត ស្គាល់គោលដៅ និងរប្រៀបអស់សាសនទូតនៅសម័យមុនៗបានប្រកាសដំណឹងល្អក្នុងស្រុកនោះ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ត្រូវអប់រំគេឱ្យស្គាល់សភាពការណ៍ពិសេសនៃសង្គម សភាពការណ៍ពិសេសនៃសេដ្ឋកិច្ច និងសភាពការណ៍ពិសេសនៃវប្បធម៌របស់ប្រជាជនរបស់ខ្លួនគេផ្ទាល់។ គេក៏ត្រូវទទួលការអប់រំឱ្យចង់បង្រួបបង្រួមគ្រីស្តបរិស័ទគ្រប់និកាយឱ្យរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ (បង្រួប ៤) និងហាត់ខ្លួនឱ្យចេះនិយាយសន្ទនាយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយអ្នកកាន់សាសនាដទៃ ដូចជាសន្ទនាជាមួយបងប្អូនដែរ។ យោងតាមមូលហេតុទាំងនេះ ប្រសិនបើអាចធ្វើបាន ត្រូវបង្រៀននិសិ្សតដែលនឹងទៅជាបូជាចារ្យឱ្យជាប់ទាក់ទងជានិច្ចនឹងស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន ហើកក៏រស់នៅស្របតាមរបៀបរស់នៅនៃប្រជាជនក្នុងស្រុករបស់ខ្លួនដែរ។ ត្រូវអប់រំគេខាងរដ្ឋបាលព្រះសហគមន៍ គឺឱ្យចេះបំពេញក្រដាសស្នាមយ៉ាងត្រឹមត្រូវតាមការចាត់ចែងនៃព្រះសហគមន៍ និងអប់រំគេឱ្យចេះត្រួតត្រាធនធានព្រះសហគមន៍ថែមទៀតផង។

ក្នុងចំណោមបូជាចារ្យដែលធ្លាប់ឃ្វាលណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទតាមសហគមន៍ជាយូរឆ្នាំល្មមហើយនោះ ត្រូវជ្រើសរើសបូជាចារ្យខ្លះដែលមានសមត្ថភាពអាចបន្តឧត្តមសិក្សាកម្រិតខ្ពស់ដោយជោគជ័យបាននៅសកលវិទ្យាល័យក្នុងប្រទេស ឬនៅសកលវិទ្យាល័យខាងក្រៅប្រទេស ជាពិសេស នៅក្រុងរ៉ូម ឬនៅក្នុងគ្រឹះស្ថានវិទ្យាសាស្ត្រផ្សេងទៀតផង។ ធ្វើដូច្នេះ ទើបព្រះសហគមន៍ថ្មីៗមានលោកខ្លះពីក្រុមបូជាចារ្យដែលកើតក្នុងស្រុកនោះប្រកបដោយចំណេះវិជ្ជា និងដោយបទពិសោធន៍សមរម្យ អាចបំពេញមុខងារដ៏ពិបាកជាងគេក្នុងព្រះសហគមន៍នោះបាន។

ប្រសិនបើក្រុមអភិបាលក្នុងប្រទេសមួយយល់ឃើញថា ល្អគួរត្រូវតែងតាំងក្រុមឧបដ្ឋាកដូចកាលពីដើម ទុកជាក្រុមមួយដែលមានរបៀបរស់នៅជាអចិន្ត្រៃយ៍ ស្របតាមធម្មនុញ្ញគោលលទ្ធិអំពីព្រះសហគមន៍ (ពន្លឺ ២៩)។ ត្រូវមានបុរសបំពេញមុខងារបម្រើជាឧបដ្ឋាកយ៉ាងពិតប្រាកដ គឺប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬគ្រប់គ្រងសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទដែលនៅឆ្ងាយ ក្នុងនាមបូជាចារ្យទទួលខុសត្រូវសហគមន៍នោះ ឬក្នុងនាមលោកអភិបាល។ អស់លោកឧបដ្ឋាកក៏សម្តែងមេត្តាករុណាធម៌តាមសង្គមកិច្ច ឬតាមអង្គការមនុស្សធម៌ផ្សេងៗ។ ត្រូវពង្រឹងកម្លាំងបុរសទាំងនោះដោយធ្វើពិធីទ្រាបដៃលើគេ ជាពិធីដែលក្រុមគ្រីស្តទូតបានបញ្ចូនបន្តមក។ អស់លោកក៏ត្រូវរួបរួមយ៉ាងជិតស្និទ្ធនឹងតុសក្ការៈ ពោលគឺ ចូលរួមក្នុងអភិបូជា ដើម្បីឱ្យអស់លោកអាចបំពេញមុខងារបម្រើរបស់ខ្លួនយ៉ាងសកម្មបាន តាមព្រះជាម្ចាស់ប្រណីសន្តោសដោយសារអគ្គសញ្ញាតែងតាំងជាឧបដ្ឋាក។

១៧- ការបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកអប់រំជំនឿ

គួរឱ្យសរសើរកងទ័ពដ៏ប្រសើររបស់អ្នកអប់រំជំនឿ ដែលមានគុណយ៉ាងខ្លាំងក្នុងកិច្ចបំពេញបេសកកម្មជាសាសនទូតទៅកាន់សាសនាដទៃ។ អ្នកអប់រំជំនឿទាំងបុរស ទាំងស្ត្រីនោះពិតជាមានចិត្តគំនិតជាគ្រីស្តទូតមែន។ គេធ្វើការយ៉ាងខ្លាំងអស្ចារ្យ គឺជួយព្រះសហគមន៍យ៉ាងពិសេស ជាជំនួយដ៏ចាំបាច់ជាទីបំផុតក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយជំនឿ និងពង្រីកព្រះសហគមន៍។ សព្វថ្ងៃ ដោយចំនួនបូជាចារ្យមានតិចពេក ដើម្បីនាំដំណឹងល្អដល់មនុស្សច្រើនអនេកផង និងដើម្បីឃ្វាលណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទផង តួនាទីរបស់អ្នកអប់រំជំនឿមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់។ ត្រូវអប់រំពួកគេយ៉ាងសមរម្យស្របតាមការចម្រើននៃវប្បធម៌ស្រុកគេ ដើម្បីឱ្យគេអាចធ្វើជាសហការីសកម្មរបស់ក្រុមបូជាចារ្យ។ សព្វថ្ងៃ ពួកគេទទួលបន្ទុកកាន់តែថ្មី និងកាន់តែធ្ងន់ និងទូលំទូលាយទៀតផង។

ហេតុនេះហើយ បានជាត្រូវបង្កើនចំនួនសាលាតាមភូមិភាគ និងតាមតំបន់ដើម្បីហ្វឹកហ្វឺនអ្នកអប់រំជំនឿ។ ក្នុងសាលាទាំងនោះត្រូវ យកចិត្តទុកដាក់បង្ហាត់បង្រៀនអ្នកដែលនឹងអប់រំជំនឿនៅពេលអនាគត ឱ្យស្គាល់គោលលទ្ធិកាតូលិក ជាពិសេស បង្រៀនគម្ពីរ និងពិធីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងឱ្យគេស្គាល់គរុកោសល្យអប់រំជំនឿ និងកិច្ចឃ្វាលណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ។ ក្នុងសាលាទាំងនោះ គេត្រូវហ្វឹកហ្វឺនឱ្យកាន់តាមសីលធម៌គ្រីស្តបរិស័ទ ទាំងយកចិត្តទុកដាក់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាម្ចាស់ និងរស់នៅយ៉ាងវិសុទ្ធជានិច្ច។ លើសពីនេះទៅទៀត ត្រូវចាត់ចែងសិក្ខាសាលា ឬត្រូវបង្រៀនគេតាមពេលកំណត់ ដើម្បីផ្តល់ឱកាសឱ្យអ្នកអប់រំជំនឿទទួលចំណេះវិទ្យាទំនើបខាងវិស័យសិក្សា និងខាងបច្ចេកទេសដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់បំពេញមុខងាររបស់ខ្លួន ព្រមទាំងសម្រាប់ចិញ្ចឹម និងពង្រឹងជីវិតរបស់គេតាមព្រះវិញ្ញាណ។ មិនតែប៉ុណ្ណេះសោត ព្រះសហគមន៍ត្រូវផ្តល់ប្រាក់បៀវត្សរ៍គ្រប់គ្រាន់តាមយុត្តិធម៌ឱ្យអស់អ្នកដែលបូជាកម្លាំងចិត្តទាំងស្រុងបំពេញបន្ទុកនេះ។ ព្រះសហគមន៍ក៏ត្រូវធានាឱ្យគេអាចរស់នៅបែបសមរម្យ និងផ្តល់ប្រាក់សម្រាប់សុខភាពដែរ។ មហាសន្និបាតសំណូមពរឱ្យក្រសួងប្រកាសដំណឹងល្អក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានា បង្កើតមូលនិធិពិសេសមួយដើម្បីជួយអប់រំ និងផ្គត់ផ្គង់អ្នកអប់រំជំនឿយ៉ាងសមរម្យ។ ប្រសិនបើអស់លោកអភិបាលយល់ឃើញថា មានប្រយោជន៍ និងត្រូវការ សូមបង្កើតក្រុមប្រមូលប្រាក់សម្រាប់អ្នកអប់រំជំនឿ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះសហគមន៍នានាត្រូវទទួលស្គាល់កិច្ចការរបស់អ្នកជួយអប់រំជំនឿទៀត ពួកគេបានប្រព្រឹត្តកិច្ចការទាំងនោះដោយចិត្តទូលាយ ត្រូវគោរ និងអរគុណគេដែរ។ ព្រះសហគមន៍ត្រូវកាអ្នកជំនួយទាំងនោះជាចាំបាច់។ អ្នកជំនួយទាំងនោះធ្វើជាអធិបតីក្នុងពេលសហគមន៍របស់ខ្លួនអធិដ្ឋាន ហើយបង្រៀនលទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា។ ហេតុនេះហើយ បានជាត្រូវយកចិត្តទុកដាក់អប់រំគេឱ្យស្គាល់លទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា ទាំងអប់រំគេខាងផ្លូវជីវិតតាមព្រះវិញ្ញាណ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ប្រសិនបើលោកអភិបាលយល់ឃើញថាសមគួរ ត្រូវផ្ញើបេសកកម្មជាផ្លូវការតាមក្បួនច្បាប់ឱ្យអ្នកអប់រំជំនឿដែលទទួលការអប់រំគ្រប់គ្រាន់ ដោយធ្វើពិធីមួយជាសាធារណៈ ដើម្បីឱ្យគេអាចបម្រើជំនឿប្រជាជនប្រកបដោយអំណាច។

១៨- ត្រូវលើកស្ទួយឱ្យមានបព្វជិតបព្វជិតា

ចាប់តាំងពីពេលតែងតាំងព្រះសហគមន៍មួយមក ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើកស្ទួយឱ្យមានបព្វជិតបព្វជិតា។ បព្វជិតបព្វជិតាមិនគ្រាន់ តែជួយយ៉ាងសកម្ម និងយ៉ាងចាំបាច់បំផុតក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អប៉ុណ្ណោះទេ តែដោយបព្វជិតបព្វជិតាញែកខ្លួនថ្វាយព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងស្និទ្ធស្នាលក្នុងព្រះសហគមន៍ដូច្នេះ (ពន្លឺ ៣១.៤៤) អស់លោកអ្នកក៏បង្ហាញបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទយល់អត្ថន័យនៃការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យទៅជាគ្រីស្តបរិស័ទថែមទៀត។

បព្វជិតបព្វជិតានៃគ្រឹះស្ថានដែលជួយតែងតាំងព្រះសហគមន៍ ត្រូវរួមរស់យ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះគ្រីស្តជ្រួតជ្រាបក្នុងចិត្តយ៉ាងជ្រៅ។ ការរស់នៅបែបនេះពិតជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្នូរ និងជាសិរីរុងរឿងនៃប្រពៃណីសាសនារបស់ព្រះសហគមន៍។ គេត្រូវខិតខំបង្ហាញ និងបញ្ជូនបន្តប្រពៃណីដ៏ថ្លៃថ្នូរនេះស្របតាមទេពកោសល្យ និងតាមលក្ខណៈប្រជាជាតិនីមួយៗ។ ជួនកាលប្រជាជនទាំងនោះមានប្រពៃណីបួសធ្វើតបធម៌ និងប្រពៃណីស្មឹងស្មាធិ៍ធ្វើសមាធិមុនពេលព្រះគ្រីស្តប្រកាសដំណឹងល្អទៅទៀត តាមព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យផ្សព្វផ្សាយពូជទាំងនោះក្នុងអរិយធម៌បុរាណ។ គ្រឹះស្ថានបព្វជិតបព្វជិតាត្រូវរិះគិតពិចារណាអំពីរបៀបលើកយកប្រពៃណីតបធម៌ និងប្រពៃណីស្មឹងស្មាធិ៍ទាំងនោះ ឱ្យចូលក្នុងការរស់នៅជាបព្វជិតបព្វជិតានៃគ្រីស្តសាសនាផង។

ក្នុងព្រះសហគមន៍ថ្មីៗត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើកស្ទួយរបៀបរស់នៅផ្សេងៗជាបព្វជិតបព្វជិតា ដើម្បីបង្ហាញមុខផ្សេងៗនៃបេសកកម្មរបស់ព្រះគ្រីស្ត និងនៃការរស់នៅរបស់ព្រះសហគមន៍។ ក្រុមបព្វជិតបព្វជិតាទាំងនោះត្រូវបូជាកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្តបំពេញសកម្ម ភាពផ្សេងៗក្នុងការឃ្វាលណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ និងអប់រំសមាជិករបស់ខ្លួនយ៉ាងសមរម្យឱ្យអាចបំពេញសកម្មភាពទាំងនោះបាន។ ប៉ុន្តែ ក្រុមអភិបាលក្នុងប្រទេសនីមួយៗត្រូវប្រយ័ត្នប្រយែងកុំឱ្យមានក្រុមគ្រួសារដែលមានគោលដៅជាគ្រីស្តទូតប្រហែលគ្នាចម្រើនចំនួនឡើង ក្រែងបណ្តាលឱ្យមានផលវិបាកកើតដល់ការរស់នៅជាបព្វជិតបព្វជិតាផង និងដល់កិច្ចការជាគ្រីស្តទូតរបស់ព្រះសហគមន៍ទៀតផង។

គួរឱ្យកត់សម្គាល់យ៉ាងពិសេសថា បព្វជិតបព្វជិតាខ្លះខិតខំចាប់ផ្តើមធ្វើឱ្យរបៀបរស់នៅដោយស្មឹងស្មាធិ៍ធ្វើសមាធិ ចាក់ឫសនៅក្នុងព្រះសហគមន៍ថ្មីៗ។ គ្រឹះស្ថានខ្លះរក្សាទុកតែកត្តាខ្លះដ៏សំខាន់ៗនៃការរស់នៅបែបលោកសង្ឃ ហើយខិតខំតែងតាំងប្រពៃណីដ៏ប្រសើរបំផុតនៃក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន។ គ្រឹះស្ថានខ្លះទៀតត្រឡប់មកកាន់តាមរបៀបរស់នៅរបស់លោកសង្ឃគ្រីស្តបរិស័ទពីជំនាន់ដើម។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អស់លោកអ្នកទាំងនោះត្រូវស្វែងរកឱ្យការរស់នៅរបស់អស់លោកអ្នក បានសមស្របតាមសភាពការណ៍ស្រុកនោះយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ត្រូវតែងតាំងក្រុមបព្វជិតបព្វជិតាស្មឹងស្មាធិ៍ធ្វើសមាធិ នៅគ្រប់កន្លែងក្នុងគ្រប់ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗ ព្រោះការរស់នៅបែបនេះ ពិតជាសញ្ញាសម្គាល់បញ្ជាក់ថា ព្រះសហគមន៍ចម្រើនឡើងយ៉ាងពេញលក្ខណៈប្រាកដមែន។

ជំពូក៣
ព្រះសហគមន៍ដោយឡែក

១៩- ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗចម្រើនឡើង

កាលក្រុមគ្រីស្តបរិស័ទចាក់ឫសក្នុងការរស់នៅនៃសង្គមមួយរួចហើយ និងរស់នៅសមស្របតាមអរិយធម៌ស្រុកនោះខ្លះៗ ព្រមទាំងស្ថិតស្ថេរនៅយ៉ាងមាំមួនផងនោះ កិច្ចតែងតាំងព្រះសហគមន៍ក្នុងក្រុមមនុស្សនោះបានដល់ទិសដៅម៉្យាងហើយ។ ពេលនោះ ព្រះ សហគមន៍ត្រូវមានធនធានមនុស្សផ្ទាល់ ទោះបីមិនគ្រប់គ្រាន់ក្តី គឺមានក្រុមបូជាចារ្យដែលកើតក្នុងស្រុក មានបព្វជិតបព្វជិតាជាតិនោះ មានគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតា ហើយក៏មានមុខងារបម្រើ និងស្ថាប័នផ្សេងៗដែលព្រះសហគមន៍ត្រូវការសម្រាប់ណែនាំការរស់នៅនៃប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យចម្រើនឡើង ក្រោមការណែនាំរបស់លោកអភិបាល។

ប៉ន្តែ ត្រូវឱ្យការរស់នៅរបស់ប្រជារាស្ត្រព្រះជាម្ចាស់ក្នុងព្រះសហគមន៍ថ្មីទាំងនោះ មានលក្ខណៈពេញវ័យក្នុងគ្រប់វិស័យនៃការរស់នៅជាគ្រីស្តបរិស័ទ។ ត្រូវសម្រួលរបៀបរស់នៅជាគ្រីស្តបរិស័ទនោះ តាមសេចក្តីចាត់ចែងរបស់មហាសន្និបាត។ ត្រូវឱ្យអង្គប្រជំុរបស់គ្រីស្តបរិស័ទដឹងខ្លួនបន្តិចម្តងៗ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃថា គេពិតជាសហគមន៍រួមជំនឿ ជាសហគមន៍ធ្វើពិធីគោពប្រណិប័តន៍រួមគ្នាជាសហ គមន៍ដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់រួមដែរ។ គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាដែលមានសកម្មភាពក្នុងសង្គម និងមានសកម្មភាពជាគ្រីស្តទូត ក៏ខិតខំបង្កើតសង្គមប្រកបដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងដោយយុត្តិធម៌។ ត្រូវប្រើមធ្យោបាយទូរគមនាគមន៍នានាក្នុងសង្គមតាមតម្រូវការ និងដោយប្រុងប្រយ័ត្ន។ ដោយក្រុមគ្រួសារគ្រីស្តបរិស័ទនីមួយៗរស់នៅតាមបែបជាគ្រីស្តបរិស័ទយ៉ាងពិតប្រាកដ ក្រុមគ្រួសារទាំងនោះក្លាយទៅជាកន្លែងអប់រំយុវជនឱ្យយកចិត្តទុកដាក់នឹងកិច្ចការជាគ្រីស្តទូត ហើយក៏ជាកន្លែងព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅគេឱ្យធ្វើជាបូជាចារ្យ និងធ្វើជាបព្វជិតបព្វជិតាផង។ ព្រះសហគមន៍នេះអប់រំជំនឿតាមរបៀបសមរម្យ ហើយក៏លើកតម្តើងជំនឿនេះតាមពិធីគោពប្រណិ ប័តន៍ស្របតាមទេពកោសល្យនៃប្រជាជននោះ។ ជំនឿនេះក៏ជ្រាបចូលក្នុងស្ថាប័នគួរគោរព និងក្នុងទំនៀមទម្លាប់ស្រុកនោះតាមរយៈច្បាប់ដ៏សមរម្យរបស់ព្រះសហគមន៍ទៀតផង។

អភិបាលម្នាក់ៗ រួមជាមួយក្រុមលោកគង្វាលរបស់ខ្លួន ត្រូវរួមចិត្តគំនិតកាន់តែស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះគ្រីស្ត និងជាមួយព្រះសហគមន៍ គឺគិតគូរ និងរស់នៅរួបរួមជាមួយព្រះសហគមន៍សកល គឺព្រះសហគមន៍ថ្មីៗទាំងប៉ុន្មានត្រូវរួបរួមជាមួយព្រះសហគមន៍ទាំងមូល។ ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗទាំងនោះត្រូវយកសេចក្តីខ្លះពីប្រពៃណីនៃអរិយធម៌ប្រទេសរបស់ខ្លួន មកផ្សំជាមួយប្រពៃណីព្រះសហគមន៍សកល ដើម្បីពង្រីកព្រះជន្មនៃព្រះកាយដ៏អាថ៌កំបាំងរបស់ព្រះគ្រីស្ត ដោយជួយចែកចាយសេចក្តីខ្លះពីប្រពៃណីនៃអរិយធម៌របស់ខ្លួនឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ ហេតុនេះហើយ បានជាត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើកស្ទួយសេចក្តីខ្លះតាមទេវវិទ្យា តាមចិត្តសាស្រ្ត និងតាមមនុស្សវិជ្ជា ដែលអាចជួយឱ្យព្រះសហគមន៍ថ្មីទាំងនោះយល់ឃើញថា គេរួបរួមជាមួយព្រះសហគមន៍សកលកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។

ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗជាច្រើនស្ថិតនៅតំបន់ក្រជាងគេក្នុងពិភពលោក។ តាមធម្មតាព្រះសហគមន៍ទាំងនោះនៅតែខ្វះបូជាចារ្យយ៉ាងខ្លាំង។ គេក៏ខ្វះធនធានសម្ភារៈដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះសហគមន៍ទាំងនោះត្រូវការឱ្យព្រះសហគមន៍ទាំងមូលបន្តបេសកកម្មជាសាសនទូត និងបន្តការជួយផ្គត់ផ្គង់ជំនួយតទៅទៀត។ ត្រូវប្រើជំនួយទាំងនោះជាអាទិ៍ ឱ្យព្រះសហគមន៍ទាំងនោះចម្រើនឡើង និងឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទរស់នៅក្នុងឋានៈជាគ្រីស្តបរិស័ទពេញវ័យ។ ព្រះសហគមន៍សាកលក៏ត្រូវជួយបន្តបេសកកម្មជាសាសនទូត ឱ្យព្រះសហគមន៍ដែលតែងតាំងជាយូរមកហើយដែរ តែកំពុងអន់ថយ និងទន់ខ្សោយ។

ប៉ុន្តែ ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗទាំងនោះត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ខ្នះខ្នែងណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទជាទូទៅ និងចាត់ចែងសកម្មភាពស្របតាមសភាពការណ៍ ដើម្បីឱ្យអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅឱ្យធ្វើជាបូជាចារ្យក្នុងភូមិភាគ និងគ្រឹះស្ថានបព្វជិតបព្វជិតាចម្រើនចំនួនឡើងៗ។ ប៉ុន្តែ ត្រូវពិនិត្យពិច័យ និងលើកស្ទួយអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅ និងគ្រឹះស្ថានទាំងនោះឱ្យកាន់តែច្បាស់ និងកាន់តែសកម្ម (បូជាចារ្យ ១១; ហ្វឹកហ្វឹន ២)។ ធ្វើដូច្នេះ ទើបព្រះសហគមន៍ថ្មីៗទាំងនោះអាចផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការរបស់ខ្លួនបន្តិចម្តងៗ ព្រមទាំងអាចជួយព្រះសហគមន៍ដទៃទៀតផង។

២០- សកម្មភាពជាសាសនទូតរបស់ព្រះសហគមន៍តាមភូមិភាគ

ព្រះសហគមន៍ភូមិភាគមានភារកិច្ចធ្វើជាតំណាងព្រះសហគមន៍សកលឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើងៗ។ ហេតុនេះ ព្រះសហគមន៍ភូមិភាគត្រូវដឹងច្បាស់ថា ព្រះជាម្ចាស់ចាត់ខ្លួនឱ្យទៅកាន់អស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ជាមួយគ្នា តែមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត។ ព្រះសហគមន៍ត្រូវធ្វើជាសញ្ញាសម្គាល់បង្ហាញព្រះគ្រីស្តឱ្យពួកគេស្គាល់ ដោយគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ៗ និងព្រះសហគមន៍ទាំងមូលផ្តល់សក្ខីភាពដោយសារការរស់នៅរបស់គេ។

ម្យ៉ាងទៀត ត្រូវមានអ្នកមានមុខងារបម្រើព្រះបន្ទូលជាចាំបាច់ ដើម្បីឱ្យដំណឹងល្អទៅដល់មនុស្សទាំងអស់។ ហេតុនេះហើយ ជាអាទិ៍លោកអភិបាលត្រូវប្រកាសជំនឿ នាំឱ្យមានសាវ័កថ្មីមករកព្រះគ្រីស្ត (ពន្លឺ ២៥)។ លោកអភិបាលត្រូវស្គាល់សភាពការណ៍នៃហ្វូង ចៀមរបស់ខ្លួនឱ្យបានច្បាស់ ហើយក៏ត្រូវស្គាល់គំនិតដ៏ជ្រៅកប់ក្នុងចិត្តរបស់ជនរួមជាតិនោះអំពីព្រះជាម្ចាស់ ទាំងនឹកគិតយ៉ាងហ្មត់ ចត់អំពីការប្រែប្រួលដែលបណ្តាលមកពីមនុស្សទៅរស់នៅក្នុងទីក្រុង មនុស្សផ្លាស់ប្តូរកន្លែងទៅរកការងារធ្វើ និងមនុស្សមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងសាសនាណាសោះទៀតផង។ បើលោកស្គាល់ដូច្នេះ ទើបលោកអាចបំពេញបន្ទុកដ៏ប្រសើរនេះបាន។

ក្នុងព្រះសហគមន៍ថ្មីៗ លោកគង្វាលដែលកើតក្នុងស្រុកត្រូវខ្នះខ្នែងប្រកាសដំណឹងល្អ ដោយចាត់ចែងសកម្មភាពរួមជាមួយសាសន ទូតមកពីបរទេស។ ទាំងអស់លោកគង្វាលកើតក្នុងស្រុក ទាំងលោកគង្វាលមកពីបរទេស ក៏ត្រូវរួបរួមយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាក្រុមគង្វាលតែមួយ ក្រោមអំណាចរបស់លោកអភិបាល។ អស់លោកមិនគ្រាន់តែឃ្វាលថែរក្សាគ្រីស្តបរិស័ទ និងធ្វើពិធីគោរពបម្រើព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ តែអស់លោកត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អដល់មនុស្សនៅខាងក្រៅព្រះសហគម៍ទៀតផង។ ប្រសិនបើមានឱកាសផ្តល់ឱ្យ ត្រូវប្រុងខ្លួនដោយចិត្តមុះមុត ជូនខ្លួនទៅលោកអភិបាលឱ្យលោកចាត់ ទៅចាប់ផ្តើមកិច្ចការជាសាសនទូតនៅស្រុកដាច់ស្រយាល ឬនៅតំបន់ណាដែលគ្មាននរណាអើពើក្នុងភូមិភាគរបស់ខ្លួនក្តី ឬក្នុងភូមិភាគឯទៀតៗដែរ។

បព្វជិតបព្វជិតា និងគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាក៏ត្រូវខ្នះខ្នែងចំពោះជនរួមជាតិដូច្នេះដែរ ជាពិសេស ចំពោះអ្នកក្រីក្រជាងគេ។

ក្រុមអភិបាលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចាក់ចែងសិក្ខាសាលាតាមពេលកំណត់ ដើម្បីបង្រៀនគម្ពីរ បង្រៀនទេវវិជ្ជា បង្ហាត់ជីវិតតាមព្រះវិញ្ញាណ និងបង្ហាត់អំពីការណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទតាមរបៀបទំនើបទាន់សម័យ។ ត្រូវចាត់ចែងដូច្នេះ ដោយមានបំណងឱ្យអស់លោកគង្វាលបានចំណេះអំពីទេវវិទ្យា និងអំពីវិធីណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទកាន់តែច្បាស់ នៅពេលពិភពលោកដ៏មិនទៀងទាត់នេះប្រែប្រួលគ្រប់យ៉ាង។

សូមអនុវត្តតាមសេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលមហាសន្និបាតបានសម្រេច ដោយមានចិត្តគំនិតចង់គោរពសាសនា ជាពិសេស ក្នុងក្រឹត្យក្រមស្តីអំពីមុខងារ និងការរស់នៅរបស់អស់លោកគង្វាល។ ត្រូវឱ្យព្រះសហគមន៍ភូមិភាគតែងតាំងអ្នកមានមុខងារបម្រើ ដែលមានសមត្ថ ភាពគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីឱ្យព្រះសហគមន៍នេះអាចបំពេញសកម្មភាពជាសាសនទូតរបស់ខ្លួនដោយជោគជ័យបាន។ ហេតុនេះហើយ បាន ជាត្រូវអប់រំអ្នកទទួលមុខងារបម្រើទាំងនោះឱ្យទាន់ពេលវេលា ស្របតាមសភាពការណ៍ព្រះសហគមន៍នីមួយៗ។ ដោយមនុស្សនាបច្ចុប្បន្នចូលចិត្តរួមគ្នាជាក្រុមកាន់តែច្រើនឡើងៗ ត្រូវឱ្យក្រុមអភិបាលក្នុងប្រទេសចែកចាយយោបល់គ្នាទៅវិញទៅមក អំពីរបៀបសន្ទនាទាក់ទងជាមួយក្រុមទាំងនោះ។ នៅតំបន់ខ្លះ មានក្រុមមនុស្សខ្លះមិនអាចទទួលជំនឿរបស់ព្រះសហគមន៍កាតូលិកបានទេ ព្រោះគេមិនអាចសម្របខ្លួនតាមបែបបទរបស់ព្រះសហគមន៍នៅស្រុកដែលគេរស់នៅនោះ។ ក្នុងករណីនេះ គួរឱ្យរកដំណោះស្រាយតាមរបៀបពិសេស រហូតដល់ពេលគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់អាចជួបជុំគ្នាក្នុងសហគមន៍តែមួយបានផង (គង្វាល ១០)។ អភិបាលម្នាក់ៗត្រូវត្រាស់ហៅសាសនទូត ឬសុខចិត្តទទួលសាសនទូតឱ្យមករស់នៅក្នុងភូមិភាគរបស់ខ្លួន គឺសាសនទូតដែលសន្តៈអាសនៈបានចាត់ ចែងឱ្យទៅក្នុងគោលបំណងនេះ។ លោកអភិបាលក៏ត្រូវជួយលើកស្ទួយសាសនទូតទាំងនោះយ៉ាងសកម្ម ក្នុងកិច្ចដែលអស់លោកមានបំណងចង់ធ្វើទៀតដែរ។

គួរណាស់ឱ្យព្រះសហគមន៍ថ្មីៗចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងបេសកកម្មសកលរបស់ព្រះសហគមន៍ដែរ។ ទោះបីខ្លួនខ្វះគង្វាលក្ដី ព្រះសហ គមន៍ថ្មីៗទាំងនោះ គួរណាស់ចាត់សាសនាទូតដែលអាចទៅប្រកាសដំណឹងល្អនៅលើផែនដីទាំងមូលដែរ។ ធ្វើដូច្នេះ ទើបក្រុមគង្វាលជាបងប្អូនរួមជាតិចាប់ផ្តើមមានចិត្តខ្នះខ្នែងធ្វើសាសនទូតចំពោះអ្នកដទៃ។ ពេលណាព្រះសហគមន៍ថ្មីៗរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អចំពោះសាសន៍ដទៃឯទៀត គឺពេលនោះ ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗទាំងនោះពិតជារួបរួមជាមួយព្រះសហគមន៍សកលជាពំុខានឡើយ។

២១- ត្រូវលើកស្ទួយគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាឱ្យទៅជាគ្រីស្តទូត

ព្រះសហគមន៍ចាក់គ្រឹះបានមាំមួន និងមានជីវិតរស់រវើកយ៉ាងពេញលេញ ព្រមទាំងធ្វើជាសញ្ញាសម្គាល់ដ៏ពេញលក្ខណៈអំពីព្រះគ្រីស្តក្នុងចំណោមមនុស្សលោក លុះត្រាតែមានក្រុមគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាដ៏ពិតប្រាកដ ធ្វើការរួមជាមួយក្រុមអភិបាល។ ដំណឹងល្អអាចជ្រួតជ្រាបយ៉ាងជ្រៅក្នុងចិត្តគំនិត ក្នុងការរស់នៅ និងក្នុងកិច្ចការរបស់ប្រជាជនណាមួយបាន លុះត្រាតែមានគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាបញ្ចេញសកម្មភាព។ ហេតុនេះហើយ បានជាតាំងពីពេលចាក់គ្រឹះព្រះសហគមន៍ណាមួយមក ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងបំផុតតែងតាំងក្រុមគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាដែលប្រៀបបានទៅនឹងមនុស្សពេញវ័យ។

គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាជាសមាជិកនៃប្រជារាស្ត្រព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពេញលេញ ហើយក៏ជាសមាជិកនៃសង្គមមនុស្សយ៉ាងពេញលេញផង ដែរ។ ពួកគេក៏ជាសមាជិកនៃជាតិរបស់គេដែរ គេកើតក្នុងស្រុកនោះ ពេលគេរៀនសូត្រ គេចាប់ផ្តើមស្គាល់ទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មានតម្លៃនៃវប្បធម៌ជាតិរបស់គេ។ គេភ្ជាប់នឹងការរស់នៅតាមលក្ខណៈជាតិនោះ ដោយមានចំណងពាក់ព័ន្ធបែបជាច្រើនក្នុងសង្គម គេរិះគិត និងយល់ឃើញអំពីបញ្ហារួមរបស់ជាតិ ហាក់ដូចជាបញ្ហារបស់ខ្លួនផ្ទាល់ ហើយគេក៏ខិតខំរកដំណោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះទៀតផងដែរ។ គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាក៏ជាកម្មសិទ្ធរបស់ព្រះគ្រីស្ត ព្រោះគេបានកើតជាថ្មីក្នុងព្រះសហគមន៍ដោយសារជំនឿ និងដោយអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក គេរួមជាប់ជាមួយព្រះគ្រីស្ត (១ករ ១៥,២៣) ដោយរស់នៅតាមរបៀបថ្មី និងដោយប្រព្រឹត្តកិច្ចការតាមរបៀបថ្មីដែរ ដើម្បីឱ្យអ្វីៗទាំងអស់ចុះចូលក្រោមអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយរួមក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត និងដើម្បីឱ្យព្រះជាម្ចាស់បំពេញអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងមនុស្សទាំងអស់ (១ករ ១៥,២៨)។

គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតា ទាំងបុរស ទាំងស្ត្រីមានភារកិច្ចដ៏សំខាន់ជាងគេ គឺធ្វើជាសាក្សីអំពីព្រះគ្រីស្តដោយរបៀបរស់នៅរបស់ខ្លួន និងដោយពាក្យសម្តីដែលគេនិយាយអពីព្រះអង្គ ក្នុងរង្វង់គ្រួសារ ក្នុងសង្គម និងនៅកន្លែងប្រកបការងារ។ ហេតុនេះ “និស្ស័យមនុស្សថ្មីដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមកតាមសេចក្តីសុចរិត ដើម្បីឱ្យបានវិសុទ្ធយ៉ាងពិតប្រាកដ” (អភ ៤,២៤) ត្រូវលេចធ្លោឡើងក្នុងរូបគេ។ គេក៏ត្រូវបង្ហាញបញ្ចេញជីវិតតាមរបៀបថ្មីនៅក្នុងសង្គមមនុស្ស នៅក្នុងអរិយធម៌ជាតិ និងតាមប្រពៃណីជាតិដែរ។ គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាត្រូវស្គាល់អរិយធម៌ជាតិ ព្យាបាលអរិយធម៌នេះ ថែរក្សា និងពង្រីកអរិយធម៌នេះតាមសភាពការណ៍ថ្មីៗ ហើយនាំឱ្យអរិយធម៌នេះបានពេញលក្ខណៈក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត។ ធ្វើដូច្នេះ ជំនឿលើព្រះគ្រីស្ត និងការរស់នៅរបស់ព្រះសហគមន៍លែងមានលក្ខណៈ ក្រៅពីសង្គមជាកន្លែងដែលគេរស់នៅទៀតហើយ។ គេក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើឱ្យជំនឿជ្រួតជ្រាបក្នុងសង្គមនោះ ព្រមទាំង ចាប់ផ្តើមប្រែទម្រង់សង្គមនោះទៀត ផង។ គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាត្រូវសហការជាមួយជនរួមជាតិរបស់ខ្លួនដោយចិត្តស្មោះ ដើម្បីបង្ហាញតាមរបៀបរស់នៅរបស់គេថា មានចំណងទាក់ទងថ្មី បង្រួបបង្រួមមនុស្ស និងមានចំណងសាមគ្គីសាកលថ្មី ដែលហូរចេញមកពីគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ត។ គេក៏ត្រូវផ្សព្វផ្សាយជំនឿលើព្រះគ្រីស្ត ក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលរស់នៅជាមួយ និងធ្វើការជាមួយដែរ។ គេមានកាតព្វកិច្ចផ្សព្វផ្សាយជំនឿដូច្នេះជាចាំបាច់ ព្រោះមនុស្សភាគច្រើនអាចស្តាប់ឮដំណឹងល្អ និងស្គាល់ព្រះគ្រីស្តបាន ដោយសារតែគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតារស់នៅក្បែរគេប៉ុណ្ណោះ។ លើសពីនេះទៅទៀត នៅកន្លែងដែលអាចធ្វើបាន គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាក៏ត្រូវប្រុងខ្លួនបំពេញបេសកកម្មពិសេសមួយ ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ និងបង្រៀនលទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា ទាំងរួមសហការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយក្រុមអភិបាល។ ដូច្នេះ គេផ្តល់ឱ្យព្រះសហគមន៍ទើបកើតនោះមានកម្លាំងមាំមួន។ អស់លោកដែលមានមុខងារបម្រើព្រះសហគមន៍ ត្រូវទទួលស្គាល់តម្លៃនៃកិច្ចការដ៏សែនពិបាករបស់គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាក្នុងឋានៈជាគ្រីស្តទូត។ អស់លោកត្រូវអប់រំគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាទាំងនោះឱ្យដឹងខ្លួនថា ដោយគេជាសរីរាង្គនៃព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត គេក៏ទទួលខុសត្រូវលើមនុស្សឯទៀតទាំងអស់ដែរ។ អស់លោកត្រូវបង្រៀនគេឱ្យជ្រាបយ៉ាងជ្រៅអំពីគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ត និងបង្ហាត់គេឱ្យចេះប្រើវិជ្ជាថ្មីៗទៀតផង។ អស់លោកត្រូវនៅជាមួយគេ នៅគ្រាលំបាកស្របតាមគំនិតនៃធម្មនុញ្ញគោលលទ្ធិ “ព្រះគ្រីស្តជាពន្លឺបំភ្លឺប្រជាជាតិនានា” និងក្រឹត្យក្រម “សកម្មភាពជាគ្រីស្តទូត”។ ធ្វើដូច្នេះ ព្រះសហគមន៍ថ្មីទាំងមូលត្រូវផ្តល់សក្ខីភាពតែមួយយ៉ាងរស់រវើក និងមាំមួនអំពីព្រះគ្រីស្ត ដើម្បីឱ្យព្រះសហគមន៍ទៅជាសញ្ញាសម្គាល់យ៉ាងច្បាស់អំពីការសង្គ្រោះដែលមកដល់យើងដោយសារព្រះគ្រីស្ត។ ប៉ុន្តែ គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាត្រូវគោរពមុខងារ និងភារកិច្ចផ្ទាល់របស់អស់លោកជាគង្វាលព្រះសហគមន៍។

២២- គ្រីស្តបរិស័ទរស់នៅតាមរបៀបប្លែកៗពីគ្នាក្នុងព្រះសហគមន៍តែមួយ

ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រៀបបាននឹងពូជ។ កាលពូជនោះចាក់ឫសក្នុងដីដែលមានជីជាតិល្អ ហើយមានទឹកសន្សើមរបស់ព្រះជា ម្ចាស់ស្រោចស្រពទៀតផងនោះ វាស្រូបជីជាតិពីដី និងយកជីជាតិនោះមកប្រែធ្វើជាកម្លាំង និងជាជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីឱ្យបានផ្លែយ៉ាងបរិបូណ៌។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗដែលចាក់ឫសក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្តនិងសាងសង់លើគ្រីស្តទូតជាគ្រឹះ ក៏ទទួលយកអរិយធម៌ដ៏ថ្លៃថ្នូរនៃប្រជាជាតិនានាមកស្រូបយកជីជាតិធ្វើជាកម្លាំង និងជាជីវិតរបស់ខ្លួនផ្ទាល់យ៉ាងនោះដែរ។ ព្រះគ្រីស្តបានទទួលប្រជាជាតិទាំងអស់ទុកជាមរតក (ទំន ២,៨)។ ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗ និងប្រជាជាតិទាំងនោះចែកចាយអ្វីដ៏មានតម្លៃរបស់ខ្លួនជូនទៅវិញទៅមកយ៉ាងអស្ចារ្យ។ ព្រះជាម្ចាស់ចាត់ចែងអំពីព្រះបុត្រាប្រសូតជាមនុស្សដូច្នោះដែរ។ ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗទាំងនោះ លើកយកទំនៀមទម្លាប់ និងប្រពៃណី លើកយកប្រាជ្ញាញាណរបស់គេ ហើយក៏លើកយកចំណេះវិជ្ជា សិល្បៈ និងវិន័យរបស់ប្រជាជាតិទាំងនោះ គឺលើកយកអ្វីៗទាំងអស់មកជួយប្រកាសសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអាទិករ។ ព្រះសហគមន៍លើកយកអ្វីៗទាំងអស់មកជួយធ្វើឱ្យព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសរបស់ព្រះសង្គ្រោះលេចធ្លោឡើង ព្រមទាំងជួយចាត់ចែងរបៀបរស់នៅរបស់គ្រីស្តបរិស័ទឱ្យបានត្រឹមត្រូវល្អទៀតផង (ពន្លឺ ១៣)។

ក្នុងតំបន់ធំៗដែលមានបណ្តាប្រទេសមានអារ្យធម៌ស្រដៀងគ្នា ត្រូវដាស់តឿនឱ្យគេរិះគិតរួមគ្នាតាមផ្លូវទេវវិទ្យាអំពីសេចក្តីទាំងនោះ ដើម្បីឱ្យព្រះសហគមន៍ទទួលលទ្ធផលខាងលើនេះ។ ត្រូវតែពិនិត្យពិច័យព្រះរាជកិច្ច និងព្រះបន្ទូលដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងដែលមានចែងកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ តាមអស់បុព្វបុរសនៃព្រះសហគមន៍ និងក្រុមណែនាំព្រះសហគមន៍បានពន្យល់ហើយស្រាប់។ ត្រូវរិះគិតពិនិត្យពិច័យសាជាថ្មី ក្រោមពន្លឺរបស់ព្រះសហគមន៍សកលដែលបញ្ជូនបន្តជំនឿតៗរៀងមកដែរ។ ដោយរិះគិតដូច្នេះ គ្រីស្តបរិស័ទមុខជានឹងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីរបៀបដែលប្រាជ្ញាមនុស្សអាចពន្យល់លទ្ធិជំនៃនឿបាន ស្របតាមទស្សនវិទ្យា និងតាមប្រាជ្ញាញាណរបស់ប្រជាជាតិនានា។ គេក៏អាចយល់កាន់តែច្បាស់ថា ប្រពៃណី អត្ថន័យនៃជីវិត របៀបចាត់ចែងសង្គមនៃជនជាតិរបស់ខ្លួន អាចស្របតាមរបៀបរស់នៅដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់។ ដោយរិះគិតដូច្នេះ គេមុខជានឹងរកឃើញមាគ៌ាឱ្យខ្លួនរស់នៅសមស្របយ៉ាងជ្រៅតាមអរិយធម៌ប្រជាជាតិនានាក្នុងគ្រប់វិស័យនៃការរស់នៅជាគ្រីស្តបរិស័ទ។ គេក៏ចៀសវាងមិនយកសាសនាផ្សេងៗមកលាយឡំនឹងសាសនារបស់ខ្លួន ហើយក៏លះបង់ការប្រកាន់សាសនាថា គ្រីស្តសាសនាតាមបែបរបស់ខ្លួនថា ល្អដាច់គេ។ ការរស់នៅជាគ្រីស្តបរិស័ទមុខជានឹងបានសមស្របតាមទេពកោសល្យ និងតាមលក្ខណៈនៃអរិយធម៌ប្រទេសនោះ។ ព្រះ សហគមន៍ត្រូវលើកយកប្រពៃណីដែលមានគុណសម្បត្តិនៃគ្រប់ប្រជាជាតិ មកថ្លឹងថ្លែងតាមពន្លឺនៃដំណឹងល្អបំភ្លឺផងនោះ ឱ្យរួបរួមជាធ្លុងតែមួយក្នុងព្រះសហគមន៍សកល។ ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗតាមតំបន់ទាំងនោះ ដែលលើកយកប្រពៃណីដ៏ថ្លៃថ្នូរប្រទេសរបស់ខ្លួនធ្វើជាសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួននោះ ក៏ចូលរួបរួមក្នុងព្រះសហគមន៍សកលទាំងគោរពអាសនៈ គ្រីស្តទូតសិលាដែលជា “អធិបតីនាំមុខគ្រប់សហ គមន៍ប្រកបដោយមេត្តាករុណាធម៌” (ពន្លឺ ១៣)។

ហេតុនេះហើយ បានជាមហាសន្និបាតមានសំណូមពរលើសពីនេះទៅទៀត (តាមពិតត្រូវតែធ្វើតាម) សូមឱ្យក្រុមអភិបាលព្រះសហ គមន៍ក្នុងប្រទេសនានា តាមតំបន់ធំៗដែលមានអរិយធម៌ស្រដៀងគ្នា រួមគ្នាចែករំលែកយោបល់គ្នា ព្រមព្រៀងគ្នាយ៉ាងពិតប្រាកដ បន្តកិច្ចសម្រួលព្រះសហគមន៍ឱ្យបានសមស្របតាមអរិយធម៌នោះ។

ជំពូក៤
ក្រុមសាសនទូត

២៣- ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យធ្វើជាសាសនទូត

សាវ័ករបស់ព្រះគ្រីស្តគ្រប់ៗគ្នាមានភារកិច្ចផ្សព្វផ្សាយជំនឿតាមចំណែករៀងៗខ្លួន (ពន្លឺ ១៧)។ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមសាវ័កទាំងប៉ុន្មាន ព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់នៅតែត្រាស់ហៅអស់អ្នកដែលព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យ ដើម្បីឱ្យគេនៅជាមួយព្រះអង្គ និងចាត់គេឱ្យទៅប្រកាសដំណឹងល្អដល់សាសន៍ដទៃ (មក ៣,១៣ត)។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះអង្គប្រទានឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទខ្លះមានចិត្តគំនិតចង់ធ្វើជាសាសនទូត ដោយសារព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដែលចែករំលែកព្រះអំណោយទានតាមព្រះហឫទ័យព្រះអង្គ (១ករ ១២,១១) ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ព្រះសហគមន៍។ ព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់ក៏ធ្វើឱ្យកើតគ្រឹះស្ថានដែលទទួលបេសកកម្មប្រកាសដំណឹងល្អទុកជាភារកិច្ចផ្ទាល់ ទោះជាភារកិច្ចរបស់ព្រះសហគមន៍ទាំងមូល។

ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅគ្រីស្តបរិស័ទខ្លះយ៉ាងពិសេស ឱ្យសុខចិត្តទទួលភារកិច្ចជាសាសនទូត។ អ្នកទាំងនោះជាជនបរទេស ឬជាអ្នកកើតក្នុងស្រុក ជាបូជាចារ្យ (អាចារ្យ) ឬជាបព្វជិតបព្វជិតា ឬជាគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតា មានទេពកោសល្យ មានគុណសម្បត្តិ និងមានប្រាជ្ញាល្មមឱ្យអាចបំពេញបេសកកម្មពិសេសជាសាសនទូតនេះ។ អ្នកកាន់អំណាចដ៏ត្រឹមត្រូវក្នុងព្រះសហគមន៍ចាត់គេឱ្យទៅកាន់អ្នកដែលនៅឆ្ងាយពីព្រះគ្រីស្ត។ គេក៏ទៅដោយមានជំនឿ និងស្តាប់បង្គាប់ទៀតផង។ ព្រះគ្រីស្តជ្រើសរើសញែកគេដើម្បីឱ្យបំពេញកិច្ចដែលព្រះអង្គដាក់ឱ្យគេបំពេញនោះ (កក ១៣,២) ក្នុងឋានៈជាអ្នកមានមុខងារបម្រើដំណឹងល្អ “ដើម្បីនាំសាសន៍ដទៃមកថ្វាយខ្លួនជាតង្វាយដែលគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ និងជាតង្វាយដែលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធប្រោសឱ្យបានវិសុទ្ធ” (រម ១៥,១៦)។

២៤- ចិត្តគំនិតតាមព្រះវិញ្ញាណជាសាសនទូត

មនុស្សត្រូវតបឆ្លើយនឹងព្រះជាម្ចាស់ដ៏ពិតប្រាកដដែលត្រាស់ហៅគេធ្វើជាសានាទូតដោយ “មិនសួរយោបល់ពីមនុស្សណាម្នាក់ឡើយ” (កាឡ ១,១៦) គេក៏ភ្ជាប់ចិត្តទាំងស្រុងនឹងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អដែរ។ ប៉ុន្តែ អ្នកនោះអាចឆ្លើយបែបនេះបាន លុះត្រាតែព្រះវិញ្ញាណអញ្ជើញគេ និងប្រទានឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអង្គឱ្យគេ ដ្បិតអ្នកដែលព្រះគ្រីស្តចាត់ឱ្យទៅរួមរស់ និងរួមបំពេញបេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គដែល “លះបង់អ្វីទាំងអស់មកយកឋានៈជាទាសករ” (ភីល ២,៧)។ គេត្រូវប្រុងខ្លួនបន្តបេសកកម្មនេះអស់មួយជីវិត គឺសុខចិត្តលះបង់ខ្លួន និងលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ដែលគេមានរហូតដល់ពេលនោះ ព្រមទាំងធ្វើឱ្យខ្លួន “បានដូចមនុស្សទាំងអស់” (១ករ ៩,២២)។

ពេលសាសនទូតប្រកាសដំណឹងល្អក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ គាត់នាំគេឱ្យស្គាល់គម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ត។ គាត់ត្រូវមានចិត្តសង្ឃឹម ព្រោះគាត់ជាទូតរបស់ព្រះអង្គ។ ដោយរួមក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត គាត់ហ៊ាននិយាយពាក្យត្រឹមត្រូវតាមដែលគាត់ត្រូវនិយាយ (អភ ៦,១៩ត; កក ៤,៣១)។ គាត់មិនត្រូវខ្មាសនឹងនិយាយអំពីឈើឆ្កាងដែល “រារាំងមនុស្សមិនឱ្យជឿ” ទេ (១ករ ១,២៣)។ សាសនទូតដើរតាមដានព្រះបរមគ្រូដែល “ស្លូតនិងមានចិត្តសុភាព” ហើយត្រូវបង្ហាញថា នឹមរបស់ព្រះអង្គស្រួល ហើយបន្ទុកដែលព្រះអង្គដាក់លើគេក៏ស្រាលដែរ (មថ ១១,២៩ត)។ គាត់ត្រូវផ្តល់សក្ខីភាពអំពីព្រះអម្ចាស់របស់ខ្លួនដោយរស់នៅត្រឹមត្រូវតាមដំណឹងល្អ ដោយមានចិត្តស៊ូទ្រាំ មានចិត្តអត់ធ្មត់យ៉ាងខ្លាំង មានចិត្តស្លូតបូត និងមានចិត្តស្រឡាញ់ឥតពុតត្បុត (២ករ ៦,៤ត)។ ប្រសិនបើត្រូវការ គាត់ក៏ត្រូវផ្តល់សក្ខីភាពថ្វាយព្រះអម្ចាស់របស់ខ្លួនរហូតដល់បូជាជីវិតទៀតផង។ គាត់ត្រូវអង្វរព្រះអង្គប្រទានឱ្យគាត់មានចិត្តក្លាហាន និងមានកម្លាំងដើម្បីទទួលស្គាល់ថា ទោះបីគាត់ជួបប្រទះទុក្ខលំបាកជាច្រើន និងរស់នៅក្នុងឋានៈជាអ្នកក្រតោកយ៉ាកបំផុតយ៉ាងណាក្តី ក៏គាត់មានអំណរខ្លាំងក្រៃលែងដែរ (២ករ ៨,២)។ គាត់ត្រូវជឿជាក់ថា អ្នកបម្រើព្រះគ្រីស្តត្រូវស្តាប់តាមបង្គាប់ ព្រោះការស្តាប់តាមបង្គាប់នេះជាគុណធម៌ពិសេសនៃអ្នកបម្រើរបស់ព្រះគ្រីស្ត ដែលព្រះអង្គបានរំដោះមនុស្សលោកដោយស្តាប់តាមព្រះបញ្ជារបស់ព្រះបិតាដែរ។

អស់អ្នកប្រកាសដំណឹងល្អត្រូវចៀសវាងកុំធ្វេសប្រហែសនឹងព្រះអំណោយទានដែលស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនឡើយ ហើយក៏ត្រូវប្រែចិត្តគំនិតឱ្យបានជាថ្មីជារៀងរាល់ថ្ងៃដែរ (១ធម ៤,១៤; អភ ៤,២៣; ២ករ ៤,១៦)។ អស់លោកអភិបាល និងអស់មេដឹកនាំក្រុមគ្រួសារនានា ត្រូវប្រជុំសាសនទូតទាំងអស់ឱ្យជួបជុំគ្នាតាមពេលកំណត់ ដើម្បីពង្រឹងសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់គេលើព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រាស់ហៅគេ និងដើម្បីឱ្យគេមានចិត្តគំនិតថ្មី ក្នុងមុខងាររបស់ខ្លួនជាគ្រីស្តទូត។ ត្រូវចាត់ចែងឱ្យមានគេហដ្ឋានសម្រាប់ប្រជុំទាំងនោះ។

២៥- ការបង្ហាត់សាសនទូតឱ្យរស់តាមព្រះវិញ្ញាណ និងតាមសីលធម៌

អ្នកដែលត្រូវជាសាសនទូតនៅពេលអនាគត ត្រូវរៀបចំចិត្តគំនិតយ៉ាងពិសេសឱ្យបំពេញមុខងារដ៏ប្រសើរនេះ ដោយបង្ហាត់ខ្លួនឱ្យរស់តាមព្រះវិញ្ញាណ និងតាមសីលធម៌។ សាសនទូតត្រូវប្រុងខ្លួនចាប់ផ្តើមកិច្ចការផ្សេងៗដោយគំនិតផ្ទាល់ ត្រូវមានចិត្តនឹងតស៊ូដើម្បីសម្រេចកិច្ចដែលគាត់បានចាប់ផ្តើមនោះ នៅពេលជួបប្រទះការលំបាកនានាគាត់ត្រូវមានចិត្តព្យាយាម។ សាសនទូតត្រូវស៊ូទ្រាំរស់នៅម្នាក់ឯង ស៊ូទ្រាំអស់កម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្ត ស៊ូទ្រាំធ្វើការដោយគ្មានលទ្ធផល ទាំងមានចិត្តក្លាហាន និងចិត្តអត់ធ្មត់ខន្តី។ គាត់ត្រូវទៅ ជួបមនុស្សទាំងឡាយដោយចិត្តគំនិតទូលំទូលាយ និងចិត្តបើកចំហទៀតផង។ សាសនទូតត្រូវបំពេញកិច្ចការដែលព្រះសហគមន៍ផ្ញើឱ្យគាត់ធ្វើដោយចិត្តទូលាយ។ គាត់ត្រូវសុខចិត្តសម្របខ្លួនតាមរបៀបរស់នៅរបស់ជនជាតិដទៃ និងសម្របខ្លួនតាមសភាពការណ៍ដែលតែងតែប្រែប្រួលទៀតផង។ គាត់ត្រូវជួយសាសនទូតឯទៀតៗជាបងប្អូន និងអស់អ្នកដែលយកកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្តរួមធ្វើកិច្ចការតែមួយដូចគ្នា ដោយធ្វើការរួមចិត្តគំនិតជាមួយគេ និងដោយចិត្តស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកផង។ ដូច្នេះ អ្នកទាំងនោះមានចិត្តថ្លើមតែមួយ ដោយយកសហគមន៍នៅជំនាន់គ្រីស្តទូតជាគំរូ (កក ២,៤២; ៤,៣២)។

ពេលសាសនទូតទទួលការអប់រំ ត្រូវបង្ហាត់គេឱ្យរៀបចំចិត្តគំនិតតាមរបៀបនេះ ត្រូវឱ្យជីវិតខាងព្រះវិញ្ញាណថែទាំ លើកឡើង និងគាំទ្រចិត្តគំនិតបែបនេះឱ្យកាន់តែមាំមួនឡើង។ សាសនទូតត្រូវមានជំនឿមោះមុត និងមានសេចក្តីសង្ឃឹមដែលមិនចេះរង្គោះរង្គើឡើយ ហើយក៏ត្រូវជាមនុស្សចូលចិត្តអធិដ្ឋាន។ គាត់ត្រូវមានចិត្តអង់អាច មានចិត្តស្រឡាញ់ និងចិត្តធ្ងន់ (២ធម ១,៧)។ គាត់ “ត្រូវរៀនឱ្យចេះស្កប់ចិត្តក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ” (ភីល ៤,១១)។ ដោយគាត់សុខចិត្តបូជាជីវិត គាត់ត្រូវផ្ទុកក្នុងរូបកាយរបស់គាត់នូវសេចក្តីឈឺចុកចាប់របស់ព្រះយេស៊ូជានិច្ច ដើម្បីឱ្យព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គមានឥទ្ធិពលយ៉ាងសកម្ម នៅក្នុងរូបកាយរបស់អស់អ្នកដែលគេចាត់គាត់ទៅជួប (២ករ ៤,១០ត)។ ដោយគាត់មានចិត្តខ្នះខ្នែងចង់នាំការសង្គ្រោះដល់អ្នកដទៃ គាត់ត្រូវសុខចិត្តចំណាយអ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់មាន ហើយក៏ចំណាយខ្លួនឯងថែមទៀត ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់គេដែរ (២ករ ១២,១៥ត) រហូតដល់ “ស្រឡាញ់ព្រះជា ម្ចាស់ និងស្រឡាញ់មនុស្សឯទៀតៗកាន់តែខ្លាំងឡើង ដោយបំពេញកិច្ចការរបស់ខ្លួនជារៀងរាល់ថ្ងៃ” (ពន្លឺ ៤១)។ ដូច្នេះ ដោយគាត់រួមជាមួយព្រះគ្រីស្តដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះបិតា គាត់នឹងបន្តបេសកកម្មរបស់ព្រះគ្រីស្ត ក្រោមអំណាចរបស់លោកអភិបាល និងរួមសហការក្នុងគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលសង្គ្រោះមនុស្សលោក។

២៦- ការអប់រំខាងលទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា និងខាងកិច្ចការជាគ្រីស្តទូត

អស់អ្នកដែលព្រះសហគមន៍ចាត់ឱ្យទៅកាន់សាសន៍ដទៃៗទាំងនោះ ត្រូវទទួល “ការអប់រំអំពីជំនឿ និងអំពីគោលលទ្ធិដ៏ត្រឹមត្រូវ” (១ធម ៤,៦) ដើម្បីឱ្យគេទៅជាអ្នកបម្រើព្រះគ្រីស្តយ៉ាងល្អប្រសើរ។ គេត្រូវរៀនអំពីគោលលទ្ធិដ៏ត្រឹមត្រូវនេះ ជាពិសេស ដោយយោង សេចក្តីពីព្រះគម្ពីរ ហើយត្រូវរិះគិតយ៉ាងជ្រៅអំពីគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្តដែលគេនឹងត្រូវប្រកាស និងធ្វើជាសាក្សីនោះ។

ហេតុនេះហើយ បានជាត្រូវរៀបចំ និងអប់រំសាសនទូតទាំងអស់ គឺទាំងបូជាចារ្យ ទាំងបព្វជិតបព្វជិតា ទាំងគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតា តាមសភាពការណ៍ររៀងៗខ្លួនកុំឱ្យគេអន់ក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្លួននៅពេលអនាគត។ តាំងពីដើមដំបូងនៃការអប់រំនោះ ត្រូវចាត់ចែងការបង្រៀនអំពីលទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា ដោយនឹកគិតដល់លក្ខណៈសកលរបស់ព្រះសហគមន៍ និងនឹកគិតដល់លក្ខណៈប្លែកៗនៃប្រជាជាតិនានា។ ត្រូវបង្រៀនមុខវិទ្យាទាំងប៉ុន្មានឯទៀតៗ ដោយមានគោលគំនិតបែបនេះដែរ គឺវិជ្ជាទាំងប៉ុន្មានដែលគេរៀននោះ មុខជានឹងជួយអប់រំឱ្យគេអាចបំពេញមុខងារបម្រើរបស់ខ្លួន។ ត្រូវឱ្យគេរៀនអំពីចំណេះដែលមានប្រយោជន៍ គឺចំណេះទូទៅអំពីប្រជាជននានា អំពីអរិយធម៌ និងអំពីសាសនានានាផង។ ត្រូវរៀនដូច្នេះ ដោយមិនគ្រាន់តែបែរទៅកាន់អតីតកាលប៉ុណ្ណោះទេ តែត្រូវបែរខ្លួនទៅរកបច្ចុប្បន្នកាលទៀតផង។ អ្នកដែលត្រូវជួបជាមួយប្រជាជនណាមួយប្លែកពីប្រជាជនរបស់ខ្លួន ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងនឹងបេតិកភ័ណ្ឌ ភាសា និងរបៀបរស់នៅរបស់ប្រជាជននោះ។ ហេតុនេះហើយ បានជាសាសនទូតត្រូវរៀនអំពីមុខវិជ្ជាសាសនទូតជាចាំបាច់បំផុត ពោលគឺ រៀនឱ្យស្គាល់លទ្ធិ និងសេចក្តីណែនាំរបស់ព្រះសហគមន៍អំពីកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អ និងស្គាល់របៀបអ្នកនាំដំណឹងល្អបានប្រព្រឹត្តតាមសតវត្សរ៍មុនៗដែរ។ គេក៏ត្រូវស្គាល់សភាពការណ៍បច្ចុប្បន្ននៃព្រះសហគមន៍ក្នុងប្រទេសដែលមនុស្សភាគច្រើនមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ត។ នៅពេលជាមួយគ្នានេះ គេត្រូវស្គាល់វិធីដែលស័ក្តិសិទ្ធិជាងគេសព្វថ្ងៃ តាមការយល់ឃើញរបស់សាសនទូត។

ទោះបីក្នុងការអប់រំដែលមានលក្ខណៈសព្វគ្រប់បែបនេះ សាសនទូតត្រូវយកកចិត្តទុកដាក់នឹងការណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទក្តី ក៏គាត់ត្រូវទទួលការអប់រំយ៉ាងពិសេស និងចាត់ចែងយ៉ាងត្រឹមត្រូវ អំពីកិច្ចការជាគ្រីស្តទូតដោយមានគេបង្រៀនផង និងដោយគាត់ធ្វើការអនុវត្តន៍ផងដែរ (ហ្វឹកហ្វឺន ១៩-២១)។

ត្រូវឱ្យបព្វជិតបព្វជិតាមួយចំនួនធំ តាមលទ្ធភាពអាចធ្វើបានទទួលការអប់រំយ៉ាងសមរម្យអំពីវិធីអប់រំជំនឿ ដើម្បីឱ្យគេអាចរួមសហការកាន់តែខ្លាំងឡើងៗក្នុងកិច្ចការជាគ្រីស្តទូត។ សូម្បីតែអស់អ្នកដែលបំពេញតួនាទីមួយផ្នែកក្នុងសកម្មភាពជាសាសនទូតតែមួយរយៈពេលប៉ុណ្ណោះ ក៏ត្រូវទទួលការអប់រំស្របតាមសភាពការណ៍របស់ខ្លួនដែរ។

លើសពីការអប់រំគ្រប់យ៉ាងនោះ កាលសាសនទូតរស់នៅក្នុងប្រទេសដែលព្រះសហគមន៍ចាត់ឱ្យទៅនោះក៏ត្រូវទទួលការអប់រំបន្ថែម ពោលគឺ ត្រូវឱ្យសាសនទូតស្គាល់ប្រវត្តិសាស្ត្រកាន់តែច្បាស់ ស្គាល់រចនាសម្ពន្ធក្នុងសង្គម និងប្រពៃណីប្រជាជនទាំងនោះ។ ត្រូវឱ្យសាសនទូតយល់សីលធម៌ និងវិន័យខាងសាសនារបស់ប្រជាជននោះ ព្រមទាំងស្គាល់គោលគំនិតកប់ក្នុងចិត្តតាមប្រពៃណីដ៏សក្ការៈរបស់គេ អំពីព្រះជាម្ចាស់ អំពីពិភពលោក និងអំពីមនុស្សដែរ។ ត្រូវឱ្យសាសនទូតរៀនភាសាប្រជាជននោះរហូតដល់អាចនិយាយយ៉ាងស្រួល និងត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឱ្យគេមានផ្លូវចាប់ចិត្តនឹងគំនិតរបស់គេ។ លើសពីនេះទៅទៀត ត្រូវណែនាំឱ្យសាសនទូតស្គាល់តម្រូវការពិសេសក្នុងកិច្ចណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទក្នុងប្រទេសនោះ។

ត្រូវអប់រំសាសនទូតខ្លះឱ្យបានជ្រៅ នៅគ្រឹះស្ថានសម្រាប់បង្រៀនមុខវិជ្ជាជាសាសនទូត ឬនៅមហាវិទ្យាល័យ ឬនៅសកលវិទ្យាល័យផ្សេងៗ ដើម្បីឱ្យគេអាចបំពេញមុខងារពិសេសយ៉ាងសកម្ម។ ដោយគេមានចំណេះវិជ្ជាខ្ពស់ដូច្នេះ គេមានសមត្ថភាពអាចជួយសាសន ទូតឯទៀតៗក្នុងសកម្មភាពជាសាសនទូតរបស់អស់លោកដែលកាន់តែចំាបាច់ ប៉ុន្តែ កាន់តែពិបាកក្នុងពិភពលោកនាបច្ចុប្បន្ន។ ម្យ៉ាងទៀត គួរឱ្យក្រុមអភិបាលតាមតំបន់មានអ្នកជំនាញការបែបនេះកាន់តែច្រើនឡើង ដើម្បីយកចំណេះវិជ្ជា និងបទពិសោធន៍របស់គេមកប្រើ ដើម្បីរកដំណោះស្រាយបញ្ហាដ៏ពិបាក ដែលអស់លោកជួបប្រទះក្នុងការបំពេញបន្ទុករបស់អស់លោក។ ត្រូវមានមនុស្សដែលចេះប្រើគ្រឿងបច្ចេកទេស និងមធ្យោបាយទូរគមនាគមន៍ក្នុងសង្គមដែលអស់លោកត្រូវយល់ថា មានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងកិច្ចបំពេញបេសកកម្មរបស់អស់លោក។

២៧- គ្រឹះស្ថានដែលបំពេញសកម្មភាពក្នុងប្រទេសមានមនុស្សភាគច្រើនដែលមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ត

ទោះបីអ្នកដែលត្រូវគេចាត់ឱ្យទៅប្រកាសដំណឹងល្អដល់សាសន៍ដទៃ ត្រូវការការអប់រំទាំងប៉ុន្មានខាងលើនេះជាចាំបាច់បំផុតក្តី ក៏បុគ្គលម្នាក់ៗដូចជាពិបាកសម្រេចដោយខ្លួនឯងឱ្យមានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងពិតប្រាកដ។ តាមបទពិសោធន៍ ក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចបំពេញកិច្ចការជាសាសនទូតដោយម្នាក់ឯងដាច់ពីគេបានដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅមនុស្សខ្លះឱ្យចូលរួមក្នុងគ្រឹះស្ថានផ្សេងៗ។ ដោយអ្នកទាំងនោះរួមកម្លាំងគ្នា គេអាចទទួលការអប់រំត្រឹមត្រូវស្របតាមតម្រូវការ ហើយក៏អាចបំពេញបេសកកម្មនេះក្នុងនាមព្រះសហគមន៍បាន និងតាមបំណងប្រាថ្នាក្រុមអភិបាលផងដែរ។ តាំងពីយូរសតវត្សរ៍មក សមាជិកគ្រឹះស្ថានទាំងនោះនឿយហត់ហាលថ្ងៃហាលក្តៅ បូជាកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្តទាំងស្រុង បម្រើកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អ ឬក៏បម្រើកិច្ចការនេះតែមួយផ្នែកដែរ។ ជួនកាលសន្តៈអាសនៈផ្ញើតំបន់ដ៏ធំសម្បើមឱ្យគ្រឹះស្ថានទាំងនោះប្រកាសដំណឹងល្អ។ សមាជិកគ្រឹះស្ថានទាំងនោះបានប្រមូលប្រជារាស្រ្តថ្មីថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ពោលគឺ ព្រះសហគមន៍តាមតំបន់នោះដែលសព្វថ្ងៃភ្ជាប់ចិត្តនឹងគង្វាលទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្លួន។ គេតែងតាំងព្រះសហគមន៍ផ្សេងៗដោយបែកញើសហូរញើស ហើយលើសពីនេះទៅទៀត ដោយបានបូជាជីវិតដែរ។ សព្វថ្ងៃ គេយក បទពិសោធន៍របស់គេមកបម្រើព្រះសហគមន៍ទាំងនោះ ទាំងខ្នះខ្នែងរួមសហការជាមួយព្រះសហគមន៍តាមតំបន់ដូចបងប្អូន ឬទទួលខុសត្រូវណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ ឬបំពេញបន្ទុកពិសេសដើម្បីជាប្រយោជន៍រួម។

ជួនកាលសមាជិកគ្រឹះស្ថានទាំងនោះទទួលខុសត្រូវបំពេញកិច្ចការខ្លះដ៏បន្ទាន់បំផុតសម្រាប់តំបន់មួយទាំងមូល ឧបមាថា ការប្រកាសដំណឹងល្អដល់ក្រុមមនុស្សពិសេសមួយ ឬដល់ប្រជាជនមួយដែលមិនទាន់ទទួលដំណឹងល្អ ដោយមូលហេតុផ្សេងៗ ឬដែលជំទាស់នឹងដំណឹងល្អនេះតាំងពីដើមរៀងមក (គង្វាល ១០)។

ប្រសិនមានតម្រូវការ សមាជិកគ្រឹះស្ថានទាំងនោះត្រូវប្រុងខ្លួនសុខចិត្តជួយអប់រំអស់អ្នកដែលស្ម័គ្រចិត្តបំពេញសកម្មភាពជាសាសន ទូតតែមួយរយៈពេល ដោយចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់ខ្លួនឱ្យគេ។

ដោយមូលហេតុទាំងអស់ខាងលើនេះ និងដោយមានប្រជាជនជាច្រើនទៀតដែលត្រូវនាំមករកព្រះគ្រីស្ត ព្រះសហគមន៍នៅតែត្រូវការគ្រឹះស្ថានទាំងនោះជាចាំបាច់បំផុត។

ជំពូក៥
ការចាត់ចែងសកម្មភាពជាសាសនទូត

សេចក្តីផ្តើម

២៨- គ្រីស្តបរិស័ទទទួលព្រះអំណោយទានផ្សេងៗពីគ្នា (រម ១២,៦)។ ហេតុនេះហើយ បានជាគេត្រូវរួមសហការគ្នាក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អ គឺម្នាក់ៗតាមលទ្ធភាព តាមធនធាន តាមព្រះអំណោយទាន និងតាមមុខងារបម្រើរៀងៗខ្លួន (១ករ ៣,១០)។ គ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ គឺទាំងអ្នកសាបព្រោះ ទាំងអ្នកច្រូតកាត់ (យហ ៤,៣៧) ទាំងអ្នកដាំ ទាំងអ្នកស្រោចទឹកត្រូវរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ (១ករ ៣, ៨) ដើម្បី “ខិតខំរួមគ្នាដោយស្ម័គ្រចិត្ត និងដោយមានសណ្តាប់ធ្នាប់ទៅរកទិសដៅតែមួយ” (ពន្លឺ ១៨)។ គេក៏ត្រូវមានចិត្តថ្លើមតែមួយ ចំណាយកម្លាំងរបស់ខ្លួនកសាងព្រះសហគមន៍ដែរ។

ហេតុនេះហើយ បានជាត្រូវតម្រែតម្រង់កិច្ចការរបស់អ្នកប្រកាសដំណឹងល្អ និងជំនួយគ្រីស្តបរិស័ទឯទៀតៗឱ្យភ្ជាប់រួមជាមួយគ្នា ដើម្បីឱ្យ “គេធ្វើការទាំងអស់នោះដោយមានសណ្តាប់ធ្នាប់” (១ករ ១៤,៤០) និងឱ្យរួមសហការគ្នាក្នុងគ្រប់វិស័យនៃសកម្មភាពជាសាសនទូតផង។

២៩- ការចាត់ចែងជាទូទៅ

ក្រុមអភិបាលទាំងមូលទទួលភារកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អនៅលើផែនដីទាំងមូល (ពន្លឺ ២៣)។ ហេតុនេះហើយ បានជាសន្និបាតរបស់អស់លោកអភិបាល ឬ “ក្រុមប្រឹក្សាអចិន្ត្រៃយ៍របស់អភិបាលនៃព្រះសហគមន៍សកល” ក្នុងចំណោមកិច្ចទូទៅរបស់អស់លោក ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងពិសេសនឹងសកម្មភាពជាសាសនទូត ទុកជាភារកិច្ចមួយដ៏សំខាន់បំផុត និងជាភារកិច្ចដ៏សក្ការៈបំផុតរបស់ព្រះសហគមន៍។

ត្រូវឱ្យមានក្រសួងតែមួយដែលមានសមត្ថកិច្ចសម្រាប់គ្រប់គ្រងតំបន់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត និងសម្រាប់ណែនាំសកម្មភាពជាសាសនទូតគ្រប់យ៉ាង គឺ “ក្រសួងផ្សព្វផ្សាយជំនឿ”។ ក្រសួងនោះត្រូវណែនាំ និងចាត់ចែងកិច្ច និងសកម្ម ភាពជាសាសនទូតទាំងនោះនៅលើផែនដីទាំងមូលឱ្យរួមសហការគ្នា។ ក៏ប៉ុន្តែ ត្រូវគោរពសិទ្ធិព្រះសហគមន៍នៅមជ្ឈិមបូព៌ាទុកដោយ ឡែក។

ព្រះវិញ្ញាណដាស់តឿនគ្រីស្តបរិស័ទតាមរបៀបផ្សេងៗពីគ្នាក្នុងព្រះសហគមន៍របស់ព្រះជាម្ចាស់ ឱ្យគេមានគំនិតជាសាសនទូត។ ជារឿយៗ ព្រះវិញ្ញាណតែងតែមានសកម្មភាព មុនអស់លោកដែលមានមុខងារណែនាំការរស់នៅរបស់ព្រះសហគមន៍ទៅទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ តាមតែខ្លួនអាចធ្វើបាន ក្រសួងនោះត្រូវខិតខំជួយឱ្យមានគ្រីស្តបរិស័ទខ្លះតបឆ្លើយនឹងព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រាស់ហៅគេឱ្យទៅជាសាសនទូត និងផ្សព្វផ្សាយចិត្តគំនិតជាសាសនទូតផងដែរ។ ក្រសួងនោះត្រូវខិតខំនាំឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទមានចិត្តខ្នះខ្នែង និងអង្វរព្រះជាម្ចាស់សូមព្រះអង្គប្រទានពរដល់ព្រះសហគមន៍នៅតំបន់ដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ត។ ត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយដំណឹងផ្សេងៗដ៏ពិតប្រាកដ ហើយដែលមានសារៈសំខាន់អំពីព្រះសហគមន៍ទាំងនោះទៀតដែរ។ ក្រសួងនោះត្រូវដាស់តឿនឱ្យមានសាសនទូតច្រើន ព្រមទាំងចែកសាសនទូតទាំងនោះតាមតម្រូវការដ៏សំខាន់ជាងគេនៃតំបន់នានា។ ក្រសួងនេះត្រូវចាត់ចែងផែនការណ៍ប្រកបដោយប្រាជ្ញា ដើម្បីឱ្យសាសនទូតប្រព្រឹត្តសកម្មភាព។ ក្រសួងនោះត្រូវបញ្ចេញសេចក្តីណែនាំ និងគោលការណ៍សម្រាប់ការប្រកាសដំណឹងល្អឱ្យបានសមស្របតាមសភាពការណ៍ ព្រមទាំងត្រូវជំរុញគ្រីស្តបរិស័ទក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អនោះ។ ក្រសួងនោះត្រូវចាត់ចែងការរៃប្រាក់យ៉ាងសកម្ម និងដោយរួមសហការគ្នា ព្រមទាំងចែករំលែកធនធានទាំងនោះតាមសេចក្តីត្រូវការ តាមប្រយោជន៍ និងតាមទំហំតំបន់ទាំងនោះស្របតាមចំនួនគ្រីស្តបរិស័ទ និងចំនួនអ្នកកាន់សាសនាដទៃ តាមកិច្ចការផ្សេងៗ តាមគ្រឹះស្ថាន តាមចំនួនអ្នកបម្រើព្រះសហគមន៍ និងតាមចំនួនសាសនទូតដែរ។

ក្រសួងផ្សព្វផ្សាយជំនឿនេះ ត្រូវរួមសហការជាមួយក្រសួងបង្រួបបង្រួមគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ ដើម្បីជួយរកផ្លូវ និងមធ្យោបាយចាត់ចែងការសហការជាមួយគ្រីស្តបរិស័ទនិកាយផ្សេងៗទុកជាបងប្អូន។ ត្រូវរួបរួមជាមួយក្រុមជំនុំគ្រីស្តបរិស័ទផ្សេងៗ ដែលបង្កើតសកម្មភាពជាសាសនទូត មិនត្រូវទាស់ទែងគ្នាក្នុងគោលបំណងផ្សះផ្សាគ្នា ប្រសិនបើអាចធ្វើបាន ព្រោះការបែបបាក់គ្នានេះជាមូលហេតុរារាំងមិនឱ្យមនុស្សជឿលើព្រះគ្រីស្តបាន។

ហេតុនេះហើយ បានជាក្រសួងនោះត្រូវជាអង្គភាពរដ្ឋបាលផង និងត្រូវជាអង្គភាពចាត់ចែងដែលមានជីវិតរស់រវើកផង។ ត្រូវប្រើវិធីបែបវិទ្យាសាស្ត្រ និងប្រើមធ្យោបាយស្របតាមសភាពការណ៍នាបច្ចុប្បន្នកាលយើងនេះ គឺថា ត្រូវគិតគូរដល់អ្នកសិក្សាស្វែងរកតាមទេវវិទ្យា តាមវិជ្ជាចាត់ចែងវិធី និងតាមវិជ្ជាណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យទៅជាសាសនទូតផងដែរ។

អស់លោកដែលរួមសហការក្នុងកិច្ចការជាសាសនទូត ត្រូវជ្រើសរើសតំណាងឱ្យចូលក្នុងអង្គភាពណែនាំក្រសួងនោះ គឺអភិបាលជាតំណាងមកពីសកលលោកទាំងមូល ដើម្បីឱ្យក្រសួងស្តាប់យោបល់ក្រុមអភិបាលតាមប្រទេសនានា។ ត្រូវមានមេដឹកនាំខ្លះនៃគ្រឹះ ស្ថាននានា ព្រមទាំងមេដឹកនាំនៃក្រុម «កិច្ចការសាសនទូតរបស់អភិបាលក្រុមរ៉ូម»។ តំណាងទាំងនោះត្រូវរួមចំណែកក្នុងការណែនាំក្រសួងយ៉ាងសកម្ម ដោយមានសម្លេងអាចសម្រេចសេចក្តីបានផង។ ត្រូវជ្រើសរើសតំណាងទាំងនោះតាមរបៀប និងតាមវិធីអភិបាលព្រះសហគមន៍ក្រុងរ៉ូមនឹងចាត់ចែងនៅពេលខាងមុខ។ ត្រូវកោះហៅតំណាងទាំងនោះឱ្យជួបជុំគ្នាតាមពេលកំណត់។ តំណាងទាំងនោះត្រូវចាត់ចែងខាងលើបំផុតនូវកិច្ចជាសាសនទូតទាំងមូល ក្រោមអំណាចអភិបាលព្រះសហគមន៍ក្រុងរ៉ូម។

ក្រសួងនេះត្រូវតែមានក្រុមអចិន្រៃ្តយ៍របស់អ្នកជំនាញការផ្តល់យោបល់ ជាអ្នកមានចំណេះជ្រៅជ្រះ និងមានបទពិសោធន៍ជាខ្លាំង។ ក្នុងចំណោមកិច្ចការឯទៀតៗ ក្រុមនោះមានតួនាទីប្រមូលពត៌មានសមរម្យអំពីសភាពការណ៍តាមតំបន់នីមួយៗ និងតាមមតិរបស់ក្រុមមនុស្សផ្សេងៗអំពីវិធីប្រកាសដំណឹងល្អដែលត្រូវប្រើទៀតដែរ។ ក្រុមនោះត្រូវផ្តល់សេចក្តីសន្និដ្ឋានបែបវិទ្យាសាស្រ្ត សម្រាប់ធ្វើកិច្ចការជាសាសនទូត និងឱ្យមានការរួមសហការគ្នាក្នុងកិច្ចការនោះ។ ត្រូវមានតំណាងគ្រឹះស្ថានបព្វជិតា តំណាងក្រុមនានាតាមតំបន់ដែលជួយព្រះសហគមន៍នៅប្រទេសដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ត និងតំណាងអង្គការគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតា ជាពិសេស តំណាងអង្គការអន្តរជាតិចូលរួមក្នុងក្រសួងនេះតាមការគួរ។

៣០- ការចាត់ចែងតាមតំបន់មនុស្សភាគច្រើនមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ត

អស់អ្នកដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចបំពេញសកម្មភាពជាសាសនទូតត្រូវមាន “ចិត្តថ្លើមតែមួយ” (កក ៤,៣២) ដើម្បីឱ្យកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អនោះបានលទ្ធផលតាមគោលដៅ។ អភិបាលជាមេដឹកនាំ និងជាអ្នកធ្វើឱ្យកិច្ចការជាគ្រីស្តទូតទាំងអស់ក្នុងភូមិភាគរួមសហការគ្នា។ លោកមានភារកិច្ចជំរុញសកម្មភាពជាសាសនទូត និងណែនាំសកម្មភាពនោះ ហើយចាត់ចែងឱ្យមានការរួមសហការគ្នា។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកត្រូវរក្សាទុក និងលើកទឹកចិត្តរបស់អ្នកដែលមានគំនិតផុសឡើងថ្មីដោយខ្លួនឯងក្នុងកិច្ចការនេះដែរ។ អស់សាសនទូត សូម្បី តែបព្វជិតបព្វជិតាដែលមិនស្ថិតនៅក្រោមអំណាចរបស់អភិបាល ក៏ត្រូវសុខចិត្តធ្វើតាមបង្គាប់របស់លោក ក្នុងកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលពាក់ព័ន្ធនឹងមុខងារដ៏សក្ការៈជាគ្រីស្តទូតដែរ (អភិបាល ៣៥.៤)។ លោកអភិបាលត្រូវចាត់ចែងឱ្យមានក្រុមប្រឹក្សាណែនាំមួយ ដើម្បីពង្រឹងការរួមសហការនោះ ដោយមានតំណាងរបស់ក្រុមគង្វាល តំណាងរបស់បព្វជិតបព្វជិតា និងតំណាងរបស់គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាចូលរួមផង ដើម្បីឱ្យការរួមសហការកាន់តែល្អឡើងៗ។ លោកអភិបាលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចាត់ចែងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អ មិនគ្រាន់ តែសំដៅចំពោះអ្នកដែលប្រែចិត្តគំនិតជឿលើព្រះគ្រីស្តប៉ុណ្ណោះទេ តែត្រូវចែករំលែកចំនួនអ្នកប្រកាសដំណឹងល្អ និងចែករំលែកចំនួនធនធានស្មើភាគគ្នា សម្រាប់បំពេញកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អដល់អ្នកមិនកាន់គ្រីស្តសាសនាដែរ។

៣១- ការរួមសហការតាមតំបន់

ក្រុមអភិបាលក្នុងប្រទេសនានាត្រូវតែសម្រេចបញ្ហាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ និងបញ្ហាបន្ទាន់ជាងគេដោយរិះគិតរួមគ្នា និងព្រមព្រៀងគ្នា ក៏ប៉ុន្តែ មិនត្រូវបំភ្លេចថា ភូមិភាគមានសភាពការណ៍ប្លែកៗពីគ្នាដែរ (អភិបាល ៣៦-៣៨)។ មហាសន្និបាតទូន្មានឱ្យក្រុមអភិបាលរួមកម្លាំង បង្កើតកិច្ចការផ្សេងៗ ដើម្បីជាប្រយោជន៍រួម ពោលគឺ ត្រូវមានទេវវិទ្យាល័យ សាលារៀនកម្រិតឧត្តម និងសាលាបច្ចេកទេស មជ្ឈមណ្ឌលណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ មជ្ឈមណ្ឌលបង្រៀនអ្នកអប់រំជំនឿ មជ្ឈមណ្ឌលអប់រំអំពីពិធីគោរពប្រណិប័តន៍ ព្រមទាំងមជ្ឈមណ្ឌលមធ្យោបាយទូរគមនាគមន៍ក្នុងសង្គម។ ធ្វើដូច្នេះ អស់លោកជៀសវាងការប្រើធនធានមនុស្ស និងធនធានសម្ភារៈដែលមានមិនគ្រប់គ្រាន់ផង ដោយខ្ជះខ្ជាយ ហើយក៏ជៀសវាងការបង្កើតអ្វីៗដែលមិនសូវត្រូវការប៉ុន្មាន។

ត្រូវចាត់ចែងការសហការបែបនេះយ៉ាងសមគួរតាមសេចកី្តត្រូវការ សូម្បីតែក្រុមអភិបាលព្រះសហគមន៍ក្នុងប្រទេសនានា ក៏ត្រូវរួមសហការរបៀបនេះដែរ។

៣២- ការចាត់ចែង និងសកម្មភាពគ្រឹះស្ថានរបស់សាសនទូត

ត្រូវចាត់ចែងសកម្មភាពដែលគ្រឹះស្ថាន និងសមាគមនានាខាងព្រះសហគមន៍បំពេញនោះឱ្យរួមសហការគ្នា។ ការសហការដូច្នេះពិត ជាមានប្រយោជន៍មែន។ ទោះជាគ្រឹះស្ថាន និងសមាគមទាំងនោះជាគ្រឹះស្ថាន និងជាសមាគមបែបណាក៏ដោយ ក៏ត្រូវធ្វើតាមបង្គាប់អភិបាលភូមិភាគគ្រប់ៗគ្នា ក្នុងគ្រប់ករណីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អ។ ហេតុនេះ អភិបាល និងមេដឹកនាំគ្រឹះស្ថាននីមួយៗ ត្រូវចាត់ចែងការព្រមព្រៀងដោយឡែក សម្រាប់ណែនាំទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា។

ប្រសិនបើសន្តៈអាសនៈផ្ញើតំបន់មួយឱ្យគ្រឹះស្ថានណាមួយ មេដឹកនាំព្រះសហគមន៍ក្នុងតំបន់នោះ និងគ្រឹះស្ថាននោះត្រូវយកចិត្តទុក ដាក់ចាត់ចែងអ្វីៗទាំងអស់ ឱ្យតម្រែតម្រង់ទៅរកគោលដៅតែមួយ គឺជួយឱ្យសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទថ្មីនោះចម្រើនឡើង និងក្លាយទៅ ជាព្រះសហគមន៍តាមតំបន់នៅពេលក្រោយ ដែលមានអភិបាលកើតពីប្រជាជននោះណែនាំ តាមរការសមរម្យ ដោយមានក្រុមគង្វាលរបស់លោកជាសហការីផង។

ពេលគ្រឹះស្ថានណាផុតអាណត្តិប្រកាសដំណឹងល្អនៅតំបន់មួយ សភាពការណ៍ថ្មីមួយកើតឡើង ពេលនោះក្រុមអភិបាល និងគ្រឹះស្ថាននានាត្រូវពិគ្រោះគ្នា និងចាត់ចែងសេចក្តីណែនាំក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងអភិបាលភូមិភាគ និងគ្រឹះស្ថានទាំងនោះ (អភិបាល ៣៥,៥-៦)។ សន្តៈអាសនៈត្រូវគ្រោងទុកគោលការណ៍ទូទៅសម្រាប់ឱ្យក្រុមអភិបាល និងគ្រឹះស្ថាននានាធ្វើការព្រមព្រៀងគ្នាតាមតំបន់ ឬការព្រមព្រៀងដោយឡែកផង។

ទោះបីគ្រឹះស្ថាននានាប្រុងខ្លួនបន្តកិច្ចការដែលគេចាប់ផ្តើមធ្វើនោះ ដោយរួមសហការក្នុងកិច្ចបំពេញមុខងារបម្រើគ្រីស្តបរិស័ទជាធម្មតាក្តី ក៏នៅពេលក្រុមគង្វាលដែលកើតក្នុងប្រទេសនោះបានចម្រើនចំនួនឡើង ហើយគ្រឹះស្ថាននានាត្រូវតែសិ្ថតនៅក្នុងភូមិភាគនោះដដែលដោយចិត្តទូលាយ ទាំងបំពេញកិច្ចពិសេស ឬណែនាំតំបន់ខ្លះៗ ប្រសិនបើគេអាចធ្វើបានស្របតាមគោលដៅរបស់គ្រឹះស្ថានទាំងនោះ។

៣៣- គ្រឹះស្ថាននានាត្រូវរួមសហការគ្នា

គ្រឹះស្ថាននានាដែលបំពេញសកម្មភាពជាសាសនទូតក្នុងតំបន់តែមួយ ត្រូវរកមធ្យោបាយនិងវិធីឱ្យគេបំពេញសកម្មភាពដោយរួមសហការគ្នា។ ហេតុនេះហើយ បានជាក្រុមបព្វជិត និងសហព័ន្ធបព្វជិតាដែលមានគ្រឹះស្ថានទាំងអស់ក្នុងប្រទេសមួយ ឬក្នុងតំបន់មួយចូលរួមមានប្រយោជន៍ខ្លាំងណាស់។ ក្រុមទាំងនោះត្រូវស្វែងរកកិច្ចដែលគេអាចធ្វើបាន ដោយរួមកម្លាំងគ្នា ហើយក៏ត្រូវមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយក្រុមអភិបាលប្រទេសនោះផងដែរ។ ដោយមូលហេតុដូចខាងលើ ត្រូវចាត់ចែងឱ្យគ្រឹះស្ថានរបស់សាសន ទូត រួមសហការគ្នាក្នុងស្រុកកំណើតរបស់គេតាមបែបដដែលនេះ។ ដូច្នេះ គេអាចដោះស្រាយបញ្ហា និងកិច្ចការដែលគេផ្តើមគំនិតធ្វើរួមគ្នាឱ្យបានងាយស្រួល និងដោយសន្សំកម្លាំង ពោលគឺ ការអប់រំសាសនទូតខាងគោលលិទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា ការចាត់ចែងសិក្ខាសាលាសម្រាប់សាសនទូត និងសេចក្តីរាយការណ៍ដែលត្រូវផ្ញើដល់រដ្ឋអំណាច ឬដល់អង្គការអន្តរជាតិជាដើម។

៣៤- គ្រឹះស្ថានវិទ្យាសាស្ត្រត្រូវរួមសហការគ្នា

ត្រូវតែអប់រំសាសនទូតតាមបែបវិទ្យាសាស្ត្រ ដើម្បីឱ្យគេអាចបំពេញបេសកកម្មរបស់ខ្លួនបានតាមរបៀបជាធម្មតា និងមានសណ្តាប់ ធ្នាប់។ ជាពិសេស ត្រូវហ្វឹកហ្វឺនសាសនទូតឱ្យគេចេះរិះគិតអំពីទំនាក់ទំនងគ្រីស្តសាសនា និងសាសនាដទៃ ហើយជាមួយអរិយធម៌ឯទៀតៗ ហើយក៏ត្រូវជួយគេយ៉ាងសកម្មក្នុងពេលគេទាក់ទងជាមួយសាសនា និងអរិយធម៌ទាំងនោះដែរ។ មហាសន្និបាតសំណូមពរ ឱ្យគ្រឹះស្ថាននានាដែលសិក្សាវិជ្ជាជាសាសនទូត និងមុខវិជ្ជាផ្សេងទៀត ឬបច្ចេកទេសដែលមានប្រយោជន៍សម្រាប់ប្រទេសដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ត រួមសហការក្នុងការហ្វឹកហ្វឺនអំពីការសិក្សាខាងជាតិសាសន៍ ភាសាវិទ្យា ប្រវត្តិវិទ្យា សង្គមវិទ្យា វិជ្ជាណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ និងវិទ្យាផ្សេងៗទៀតដែលស្រដៀងគ្នា។ ដោយគ្រឹះស្ថានទាំងនោះរួមសហការគ្នាដូច្នេះ ទើបគេអាចជួយសាសនទូតឱ្យបំពេញបេសកកម្មរបស់ខ្លួន និងជួយព្រះសហគមន៍ក្នុងតំបន់ដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្តដែរ។

ជំពូក៦
សហប្រតិបតិ្តការ

៣៥- សេចក្តីផ្តើម

ព្រះសហគមន៍ទាំងមូលមានលក្ខណៈជាសាសនទូត។ ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏មានភារកិច្ចចម្បង គឺប្រកាសដំណឹងល្អដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាមហាសន្និបាតដ៏វិសុទ្ធ អញ្ជើញគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ឱ្យប្រែចិត្តគំនិតទាំងស្រុង សូមភ្ញាក់ស្មារតីឡើងដឹងខ្លួន ឱ្យច្បាស់ថា ខ្លួនត្រូវទទួលខុសត្រូវក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ ខ្លួនក៏ត្រូវបំពេញមុខងារមួយផ្នែករបស់ខ្លួនផ្ទាល់ក្នុងកិច្ចការជាសាសនទូត នៅចំពោះអ្នកដែលមិនកាន់គ្រីស្តសាសនាដែរ។

៣៦- ប្រជារាស្ត្រព្រះជាម្ចាស់ទាំងមូលមានភារកិច្ចជាសាសនទូត

គ្រីស្តបរិស័ទក្នុងឋានៈជាសិរីរាង្គរបស់ព្រះគ្រីស្តដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ បានចូលរួមក្នុងព្រះកាយព្រះគ្រីស្តនោះ និងបានដូចព្រះអង្គដោយទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក អគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាស និងអគ្គសញ្ញាអរព្រះគុណ។ ហេតុនេះហើយ បានជាគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់មានភារកិច្ចរួមសហការលាតសន្ធឹងព្រះកាយព្រះគ្រីស្តឱ្យចម្រើនឡើង ដើម្បីធ្វើឱ្យព្រះកាយនោះបានបំពេញអ្វីៗទាំងអស់នៅពេលឆាប់ៗ (អភ ៤,១៣)។

ហេតុនេះហើយ បានជាគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ត្រូវភ្ញាក់ស្មារតីឡើងដឹងខ្លួនយ៉ាងច្បាស់ថា គេត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះមនុស្សលោក។ គេត្រូវពង្រឹងចិត្តគំនិតជាកាតូលិក គឺចិត្ត “សកល” យ៉ាងពិតប្រាកដ យកចិត្តទុកដាក់នឹងមនុស្សទាំងអស់ក្នុងសកលលោក និងចំណាយកម្លាំងរបស់ខ្លួនក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អ។ ប៉ុន្តែ គេត្រូវដឹងទាំងអស់គ្នាថា ភារកិច្ចចម្បងដ៏សំខាន់ជាងគេបំផុតក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយជំនឿ គឺឱ្យគេរស់នៅបែបល្អប្រសើរជាគ្រីស្តបរិស័ទ។ ប្រសិនបើគេយកចិត្តទុកដាក់បម្រើព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងខ្លាំង និងមានចិត្តស្រឡាញ់អ្នកដទៃ គេមុខជានឹងនាំកម្លាំងខាងព្រះវិញ្ញាណមកព្រះសហគមន៍ទាំងមូលពុំខាន។ ពេលនោះ ព្រះសហគមន៍ក៏នឹងលេចធ្លោឡើង ទុកជាទង់ ជាសញ្ញាសម្គាល់មួយក្នុងចំណោមប្រជាជាតិទាំងឡាយ (អស ១១,១២) និងជា “ពន្លឺសម្រាប់បំភ្លឺមនុស្សលោក” (មថ ៥,១៤) ហើយ ”ជាអំបិលសម្រាប់មនុស្សលោក” (មថ ៥,១៣)។ ប្រសិនបើគ្រីស្តបរិស័ទផ្តល់សក្ខីភាពដោយរស់នៅបែបនោះ រួមជាមួយក្រុមគ្រីស្តបរិស័ទនិកាយផ្សេងៗ ស្របតាមក្រឹត្យក្រមស្តីអំពីការបង្រួបបង្រួមគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ (បង្រួប ១២)។ សក្ខីភាពរបស់គ្រីស្តបរិស័ទដែលរស់បែបនោះ ក៏រឹតតែបានលទ្ធផលល្អទៅទៀតផង។

គ្រីស្តបរិស័ទដែលប្រែចិត្តគំនិតជាថ្មីបែបនោះ មុខជានឹងពោលពាក្យអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ដែលផុសឡើងឯកឯងពីក្នុងចិត្ត និងនាំឱ្យគេធ្វើកិច្ចតបធម៌ផ្សេងៗថ្វាយព្រះអង្គ សូមទ្រង់ប្រណីសន្តោសឱ្យកិច្ចការរបស់សាសនទូតបានផលជាច្រើន។ ចិត្តគំនិតថ្មីនោះក៏មុខជានឹងបណ្តាលឱ្យព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យធ្វើជាសាសនទូត និងឱ្យព្រះសហគមន៍ដែលនៅប្រទេសដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ត បានធនធានសាសនទូតតាមតម្រូវការ។

ត្រូវប្រើមធ្យោបាយទំនើបខាងទូរគមនាគមន៍ក្នុងសង្គម ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយពត៌មានអំពីកិច្ចការជាសាសនទូត ដើម្បីឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ៗ និងគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ស្គាល់សភាពការណ៍បច្ចុប្បន្ននៃព្រះសហគមន៍ក្នុងពិភពលោកទាំងមូលយ៉ាងច្បាស់។ ពេលនោះ គេមុខជានឹងបានឮសម្លេងរបស់មនុស្សច្រើនអនេកស្រែកឡើងថា ”សូមមកជួយយើងផង!” (កក ១៦,៩) ហើយភ្ញាក់ស្មារតីថា សកម្ម ភាពជាសាសនទូតក៏ពិតជាសកម្មភាពរបស់ខ្លួនផ្ទាល់។ នៅពេលនោះ គេមុខជានឹងមានចិត្តទូលាយ សុខចិត្តជួយតាមតម្រូវការដ៏សម្បើមរបស់មនុស្សលោក ហើយនាំគ្នាជួយគេផងដែរ។

ត្រូវរូមសហការគ្នាក្នុងការប្រមូលព័ត៌មាន និងឱ្យអង្គការជាតិ និងអន្តរជាតិរួមសហការគ្នាទៀតផង។

៣៧- សហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទមានភារកិច្ចទៅជាសាសនទូត

ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់រស់នៅជាព្រះសហគមន៍ៗ ជាពិសេស គឺមានព្រះសហកមន៍ភូមិភាគ និងព្រះសហគមន៍ភូមិ។ មនុស្សលោកឃើញប្រជារាស្រ្តនេះនៅតាមសហគមន៍ទាំងនោះ។ ហេតុនេះហើយ បានជាសហគមន៍ទាំងនោះមានភារកិច្ចផ្តល់សក្ខីភាពអំពីព្រះគ្រីស្តនៅចំពោះមុខសាសន៍ដទៃ។ ព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលប្រោសឱ្យសហគមន៍ទាំងនោះប្រែជាថ្មីកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ អាចចម្រើនឡើងបានក្នុងសហគមន៍ទាំងនោះ លុះត្រាតែសហគមន៍នីមួយៗលាតសន្ធឹងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន រហូតដល់ទីដាច់ស្រយាលនៃផែនដី។ សហគមន៍ទាំងនោះក៏ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្នកដែលនៅឆ្ងាយ ដូចគេយកចិត្តទុកដាក់នឹងសមាជិករបស់ខ្លួនផ្ទាល់ដូច្នោះដែរ។

ធ្វើដូច្នេះ សហគមន៍ទាំងមូលអធិដ្ឋានរួមសហការជាមួយគេ មានសកម្មភាពក្នុងចំណោមប្រជាជនរបស់អ្នកដែលមិនកាន់គ្រីស្តសាសនា តាមរយៈបុត្រធីតាដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើស ឱ្យបំពេញបន្ទុកជាសាសនទូត ជាបន្ទុកដ៏ប្រសើរអស្ចារ្យ។

សមាគមត្រូវនៅតែមានទំនាក់ទំនងជាមួយសាសនទូតទាំងប៉ុន្មានដែលចេញពីសហគមន៍នោះ ឬឱ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយ សហគមន៍មួយថ្មី និងជាមួយភូមិភាគក្នុងប្រទេសដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត ដើម្បីបង្ហាញបញ្ជាក់ថា សហគមន៍នោះទៅជាចំណងដែលគេមើលឃើញបានអំពីព្រះសហគមន៍នានារួបរួមគ្នា និងដើម្បីកសាងគ្នាទៅវិញទៅមកផង។ តែត្រូវប្រយ័ត្នកុំឱ្យសហការបែបនោះនាំឱ្យធ្វេសប្រហែសនឹងកិច្ចការជាសាសនទូតសកលឡើយ។

៣៨- ភារកិច្ចរបស់អភិបាលក្នុងកិច្ចការជាសាសនទូត

អស់លោកអភិបាល ក្នុងឋានៈអស់លោកជាសមាជិកនៃក្រុមអភិបាលដែលបន្តពីក្រុមគ្រីស្តទូតមក ក៏ទទួលអគ្គសញ្ញាតែងតាំងជាអភិបាល មិនគ្រាន់តែដើម្បីណែនាំភូមិភាគមួយប៉ុណ្ណោះទេ តែដើម្បីជួយសង្គ្រោះមនុស្សលោកទាំងមូលផង។ ព្រះគ្រីស្តមានព្រះបញ្ជា ឱ្យគ្រីស្តទូតប្រកាសដំណឹងល្អដល់មនុស្សទាំងអស់ (មក ១៦,១៥)។ ព្រះបញ្ជានោះសំដៅមកចំៗលើអស់លោកផ្ទាល់មុនគេ រួមជាមួយគ្រីស្តទូតសិលា ហើយក៏ក្រោមការណែនាំរបស់គ្រីស្តទូតសិលាដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះសហគមន៍ទាំងប៉ុន្មានរួបរួមគ្នា និងសហការគ្នាជាចាំបាច់បំផុតនាបច្ចុប្បន្នកាលនេះ ដើម្បីបន្តកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អ។ ដោយព្រះសហគមន៍រួបរួមគ្នាដូច្នេះ ព្រះសហ គមន៍នីមួយៗយកចិត្តទុកដាក់នឹងព្រះសហគមន៍ឯទៀតៗទាំងអស់។ ព្រះសហគមន៍នីមួយៗជម្រាបសេចក្តីត្រូវការរបស់ខ្លួនឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក និងចែករំលែកធនធានគ្នា ដ្បិតក្រុមអភិបាលទាំងមូលមានភារកិច្ចធ្វើឱ្យព្រះកាយព្រះគ្រីស្តចម្រើនឡើង (ពន្លឺ ២៣-២៤)។

អភិបាលម្នាក់ៗរួមជាអង្គតែមួយនឹងភូមិភាគរបស់ខ្លួន។ ពេលណាលោកធ្វើឱ្យកិច្ចការជាសាសនទូតក្នុងភូមិភាគរបស់លោកមានជីវិតរស់រវើក ពេលលោកជំរុញកិច្ចការនោះទៅមុខ ឬណែនាំកិច្ចការជាគ្រីស្តទូត ពេលនោះ លោកហាក់ដូចជាបង្ហាញចិត្តគំនិតខ្នះខ្នែងរបស់ប្រជារាស្រ្តព្រះជាម្ចាស់ ដែលបំពេញកិច្ចការជាសាសនទូតឱ្យគេឃើញ។ ធ្វើដូច្នេះ លោកណែនាំឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ក្នុងភូមិភាគទាំងមូលទៅជាសាសនទូតដែរ។

លោកអភិបាលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ធ្វើឱ្យមានគ្រីស្តបរិស័ទក្នុងប្រជាជនរបស់លោក ជាពិសេស ក្នុងចំណោមជនពិការ និងជនដែលកើតទុក្ខ អង្វរព្រះជាម្ចាស់ និងថ្វាយតបធម៌ទៅព្រះអង្គអស់ពីដួងចិត្ត ដើម្បីឱ្យមនុស្សលោកទទួលដំណឹងល្អ។ លោកត្រូវលើកទឹកចិត្តយុវជន និងគង្វាលឱ្យចូលគ្រឹះស្ថានសាសនទូត ឱ្យសុខចិត្តទាំងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ ដោយព្រះអង្គជ្រើសរើសអ្នកខ្លះឱ្យចូលក្នុងសកម្មភាពជាសាសនទូតរបស់ព្រះសហគមន៍សកល។ លោកត្រូវដាស់តឿន និងជួយក្រុមគ្រួសារបព្វជិតបព្វជិតាក្នុងភូមិភាគ ឱ្យបំពេញផ្នែករបស់ខ្លួនក្នុងកិច្ចការជាសាសនទូត។ លោកត្រូវណែនាំឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទជួយកិច្ចការរបស់គ្រឹះស្ថានសាសនទូត ជាពិសេស «កិច្ចការសាសនទូតរបស់អភិបាលព្រះសហគមន៍ក្រុងរ៉ូម»។ គួរលើកតម្កើងកិច្ចការទាំងនោះយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះកិច្ចការទាំងនោះជាមធ្យោបាយធ្វើឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទមានចិត្តគំនិតសកល និងជាសាសនទូតទៀតផងតាំងពីក្មេងមក។ «កិច្ចការជាសាសនទូតរបស់អភិបាលព្រះសហគមន៍ក្រុងរ៉ូម» គឺជាមធ្យោបាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាពសម្រាប់ប្រមែប្រមូលធនធាន ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ព្រះសហគមន៍នៅតំបន់ទាំងប៉ុន្មានដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត តាមសេចក្តីត្រូវការព្រះសហគមន៍នីមួយៗនោះ។

ត្រូវការចំនួនកម្មករធ្វើការក្នុងចម្ការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឱ្យកាន់តែច្រើនឡើងៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ម៉្យាងទៀត ក្នុងភូមិភាគនីមួយៗក៏មានបូជាចារ្យភូមិភាដែលមានបំណងប្រាថ្នាចង់បំពេញមុខងារក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អក្នុងពិភពលោកទាំងមូលកាន់តែខ្លាំងឡើងៗដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាមហាសន្និបាតដាស់តឿនអស់លោកអភិបាលឱ្យរិះគិតថា ការខ្វះចំនួនបូជាចារ្យខ្លាំងពេក ជាហេតុរារាំងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អក្នុងតំបន់ជាច្រើន។ សូមអស់លោកសុខចិត្តចាត់បូជាចារ្យដ៏ល្អប្រសើរជាងគេពីភូមិភាគរបស់ខ្លួន ដែលសូមទៅបំពេញកិច្ចការជាសាសនទូតនោះ ឱ្យទៅក្នុងភូមិភាគដែលខ្វះគង្វាល។ ប៉ុន្តែ បូជាចារ្យទាំងនោះត្រូវទទួលការអប់រំតាមសេចក្តីត្រូវការជាមុនសិន។ បូជាចារ្យទាំងនោះនឹងត្រូវបំពេញមុខងារបម្រើជាសាសនទូតក្នុងតំបន់ ដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ត យ៉ាងហោចណាស់បានមួយរយៈពេល។

ក្រុមអភិបាលក្នុងប្រទេសនីមួយៗ ត្រូវចាត់ចែងការរួមសហការឱ្យមានរបៀបរៀបរយក្នុងតំបន់របស់អស់លោក ដើម្បីឱ្យអស់លោកអាចបំពេញសកម្មភាពជាកិច្ច ជាសាសនទូតយ៉ាងសកម្ម ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ព្រះសហគមន៍ទាំងមូល។

ពេលអស់លោកអភិបាលប្រជុំគ្នាជាក្រុមអភិបាល សូមចាត់ចែងអំពីបូជាចារ្យពីក្រុមគង្វាលក្នុងភូមិភាគដែលត្រូវចាត់ឱ្យទៅបម្រើកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អដល់ប្រជាជាតិទាំងឡាយ។ សូមឱ្យលោកសម្រេចចំនួនប្រាក់ដែលភូមិភាគនីមួយៗត្រូវតែប្រគល់ជារៀងរាល់ឆ្នាំ សម្រាប់កិច្ចការជាសាសនទូតនោះ គឺស្របតាមប្រាក់ចំណូលនៃភូមិភាគរបស់ខ្លួន (អភិបាល ៦)។ សូមសម្រេចអំពីគោលដៅ អំពីរបៀបចាត់ចែងធនធានសម្រាប់ជួយព្រះសហគមន៍ក្នុងប្រទេស ដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត។ សូមសម្រេចអំពីជំនួយសម្រាប់គ្រឹះស្ថានសាសនទូត និងសម្រាប់ទេវវិទ្យាល័យភូមិភាគនៃព្រះសហគមន៍ក្នុងប្រទេសមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត ហើយប្រសិនបើត្រូវការ ត្រូវសម្រេចបង្កើតទេវវិទ្យាល័យក្នុងតំបន់នោះទៀតផង។ សូមសម្រេចពង្រីក និងពង្រឹងចំណងទាក់ទងរវាងគ្រឹះស្ថានសាសនទូតជាមួយភូមិភាគនានាឱ្យកាន់តែជិតស្និទ្ធឡើងៗ។

ក្រុមអភិបាលក៏មានភារកិច្ចតែងតាំង និងពង្រឹងកិច្ចការផ្សេងៗសម្រាប់ទទួលអស់ជនដែលចាកចេញពីតំបន់ ដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត មករស់នៅក្នុងភូមិភាគរបស់អស់លោក។ អ្នកទាំងនោះចេញពីប្រទេសរបស់ខ្លួនដោយមានមូលហេតុផ្សេងៗ ឧទាហរណ៍ មករកការងារធ្វើ ឬមកសិក្សានៅឯបរទេសជាដើម។ ត្រូវទទួលអ្នកទាំងនោះយ៉ាងរាក់ទាក់ទុកជាបងប្អូន ហើយយកចិត្តទុកដាក់នឹងណែនាំគេយ៉ាងសមរម្យខាងសាសនា។ ដោយជនទាំងនោះចូលមករស់នៅក្នុងប្រទេសរបស់អស់លោក ប្រជាជនទាំងឡាយដែលនៅឆ្ងាយ ក៏ដូចជាមករស់នៅក្បែរអស់លោកហើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ជនបរទេសចូលមករស់នៅក្នុងស្រុកអស់លោក ក៏ផ្តល់ឱកាសឱ្យព្រះសហគមន៍ដែលមានគ្រីស្តបរិស័ទជាយូរមកហើយ អាចចាប់ផ្តើមមានទំនាក់ទំនងជាមួយប្រជាជាតិដែលមិនទាន់បានឮដំណឹងល្អដែរ។ សហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទទាំងនោះក៏អាចបង្ហាញឱ្យគេឃើញព្រះភ័ក្ត្រដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះគ្រីស្ត ដោយគ្រីស្តបរិស័ទបម្រើគេទាំងមានចិត្តស្រឡាញ់ និងជួយគេផង។

៣៩- ក្រុមគង្វាលមានភារកិច្ចធ្វើជាសាសនទូត

លោកគង្វាលជារូបតំណាងរបស់ព្រះគ្រីស្ត និងជាសហការីរបស់ក្រុមអភិបាលក្នុងមុខងារដ៏សក្ការៈទាំងបី ដែលមានលក្ខណៈភ្ជាប់នឹងបេសកកម្មរបស់ព្រះសហគមន៍ (ពន្លឺ ២៨)។ ហេតុនេះហើយ បានជាលោកគង្វាលត្រូវយល់យ៉ាងជាក់ច្បាស់ថា អស់លោកញែកខ្លួនថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីបម្រើកិច្ចការជាសាសនទូតដែរ។ អស់លោកមានមុខងារបម្រើផ្ទាល់មួយដ៏ពិសេស គឺថ្វាយអភិបូជាជាដើម ដែលធ្វើឱ្យព្រះសហគមន៍បានពេញលក្ខណៈ។ អស់លោករួបរួមជាមួយព្រះគ្រីស្តជាព្រះសិរសា ហើយនាំអ្នកដទៃឱ្យរួបរួមជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ដូច្នេះអស់លោកគង់តែដឹងខ្លួនថា ព្រះកាយព្រះគ្រីស្តនៅតែខ្វះសមាជិកជាច្រើន គឺព្រះកាយមិនទាន់ពេញលេញនៅឡើយ។ អស់លោកក៏គង់តែដឹងថា ខ្លួនត្រូវខិតខំធ្វើអ្វីដើម្បីឱ្យព្រះកាយនោះចម្រើនឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ហេតុនេះហើយ បានជាអស់លោកមុខជានឹងចាត់ចែងកិច្ចណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ ដើម្បីឱ្យមានប្រយោជន៍ដល់កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ។

ពេលអស់លោកង្វាលបំពេញមុខងារណែនាំគ្រីស្តបរិស័ទ អស់លោកត្រូវដាស់តឿនគេឱ្យមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អក្នុងពិភពលោកទាំងមូល។ ដោយអប់រំជំនឿរបស់គេ និងធ្វើពិធីអត្ថាធិប្បាយគម្ពីរ អស់លោកបង្រៀនអំពីព្រះសហគមន៍មានបេសកកម្មប្រកាសព្រះគ្រីស្តដល់សាសន៍ដទៃ។ អស់លោកត្រូវបង្រៀនក្រុមគ្រួសារគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យដឹងអំពីការចាំបាច់ និងកិត្តិយសដោយមានកូនទៅជាសាសនទូត ប្រសិនព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ខ្លួនឱ្យទៅជាសាសនទូត ត្រូវជួយកូនៗឱ្យតបឆ្លើយនឹងព្រះអង្គ។ អស់លោកត្រូវលើកទឹកចិត្តយុវជនយុវនារីតាមសាលារៀន ឬតាមសមាគមគ្រីស្តបរិស័ទ ឱ្យមានចិត្តខ្នះខ្នែងនឹងកិច្ចការជាសាសនទូត។ ធ្វើដូច្នេះ មុខជានឹងមានអ្នកចេញមកពីចំណោមរបស់គេទៅប្រកាសដំណឹងល្អពុំខាន។ អស់លោកគង្វាលត្រូវបង្ហាត់គ្រីស្តបរិស័ទឱ្យអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមព្រះអង្គប្រទានពរដល់ព្រះសហគមន៍ក្នុងប្រទេសដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត។ កុំខ្មាស់នឹងសំុទានសម្រាប់ជួយព្រះសហគមន៍ទាំងនោះឡើយ ព្រោះអស់លោកក្លាយទៅជាអ្នកសុំទានសម្រាប់ព្រះគ្រីស្ត និងដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោក។

សាស្ត្រាចារ្យនៃទេវវិទ្យាល័យ និងសកលវិទ្យាល័យត្រូវបង្រៀនយុវជនឱ្យស្គាល់សភាពការណ៍ដ៏ពិតប្រាកដនៃពិភពលោកផង និងសភាពការណ៍របស់ព្រះសហគមន៍ផង។ ធ្វើដូច្នេះ យុវជនទាំងនោះមុខជានឹងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីការចាំបាច់នៃកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អដល់សាសន៍ដទៃ ហើយយុវជនទាំងនោះមុខជានឹងមានចិត្តខ្នះខ្នែងជួយព្រះសហគមន៍ទាំងនោះជាពំុខាន។ ពេលសាស្រ្តាចារ្យបង្រៀនគោលលទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា ឬបង្រៀនគម្ពីរ ឬបង្រៀនសីលធម៌ និងប្រវត្តិសាស្រ្តអស់លោកត្រូវបង្ហាញឱ្យបានច្បាស់អំពីសេចក្តីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងកិច្ចការជាសាសនទូតដែលកប់ទុកក្នុងមុខវិជ្ជាទាំងនោះ ដើម្បីឱ្យយុវជនដែលទទួលការអប់រំឱ្យទៅជាបូជាចារ្យ (អាចារ្យ) នៅពេលអនាគតភ្ញាក់ស្មារតីជាសាសនទូត។

៤០- គ្រឹះស្ថានបព្វជិតបព្វជិតាដែលមានទិសដៅឱ្យទៅជាគ្រីស្តបរិស័ទពេញលក្ខណៈមានភារកិច្ចជាសាសនទូត

តាំងពីដើមរៀងមក ហើយក៏ដូចនៅសព្វថ្ងៃដែរ គ្រឹះស្ថានបព្វជិតបព្វជិតា ទាំងគ្រឹះស្ថានបព្វជិតព្វជិតាដែលមានគោលដៅស្មឹងស្មាធិ៍ធ្វើសមាធិ ទាំងគ្រឹះស្ថានបព្វជិតបព្វជិតាដែលតែងតែមានសកម្មភាពក្នុងសង្គម ទទួលចំណែកដ៏សំខាន់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អដល់មនុស្សលោក។ មហាសន្និបាតពេញចិត្តទទួលស្គាល់គុណសម្បត្តិរបស់បព្វជិតបព្វជិតាទាំងនោះ និងសូមអរ ព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ ចំពោះអស់លោកដែលបានបូជាកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្ត ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបម្រើមនុស្សលោក។ មហាសន្និបាតក៏ដាស់តឿនបព្វជិតបព្វជិតានៃគ្រឹះស្ថានទាំងនោះឱ្យព្យាយាមបន្តកិច្ចការដែលអស់លោកអ្នកបានចាប់ផ្តើមធ្វើដោយមិនអាក់ខានឡើយ។ អស់លោកអ្នកដឹងច្បាស់ថា ត្រូវតែប្រតិបត្តិតាមសេចក្តីស្រឡាញ់ ជាគុណធម៌ដែលអស់លោកអ្នកចង់កាន់តាមរបៀបកាន់តែពេញលក្ខណៈ ស្របតាមព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅអស់លោកអ្នក។ សេចក្តីស្រឡាញ់នោះជំរុញ និងបង្ខំអស់លោកអ្នកឱ្យមានចិត្តគំនិតចង់បំពេញកិច្ចការដែលពិតជាមានលក្ខណៈកាតូលិកមែន (ពន្លឺ ៤៤)។

បព្វជិតបព្វជិតាដែលស្មឹងស្មាធិ៍ធ្វើសមាធិ ក៏មានសារៈសំខាន់ជាខ្លាំងក្នុងកិច្ចណែនាំឱ្យមនុស្សប្រែចិត្តគំនិតមករកព្រះគ្រីស្ត ព្រោះថា ដោយអស់លោកអ្នកអធិដ្ឋាន ធ្វើតបធម៌ និងឆ្លងកាត់ការលំបាកផ្សេងៗ ទើបព្រះជាម្ចាស់ចាត់អ្នកច្រូតទៅក្នុងស្រែរបស់ព្រះអង្គ (មថ ៩,៣៨) តាមពាក្យអង្វររបស់យើង ព្រះអង្គបើកចិត្តគំនិតអ្នកមិនកាន់គ្រីស្តសាសនាឱ្យស្តាប់ដំណឹងល្អបាន (កក ១៦,១៤) ព្រះអង្គក៏ប្រោសឱ្យព្រះបន្ទូលស្តីអំពីការសង្គ្រោះដុះឡើងដែរ (១ករ ៣,៧)។ លើសពីនេះទៅទៀត មហាសន្និបាតអញ្ជើញគ្រឹះស្ថានទាំងនោះឱ្យបង្កើតក្រុមថ្មីក្នុងតំបន់មានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត ដូចមានគ្រឹះស្ថានខ្លះបានបង្កើតរួចមកហើយដែរ។ ដោយអស់លោកអ្នករស់នៅក្នុងឋានៈជាបព្វជិតបព្វជិតា ស្របតាមប្រពៃណីដ៏ពិតប្រាកដនៃសាសនាប្រជាជនទាំងនោះ អស់លោកអ្នកផ្តល់សក្ខីភាពដ៏ល្អប្រសើរក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ អំពីព្រះជាម្ចាស់ដ៏ឧត្តុងឧត្តមដែលមានព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់ចំពោះប្រជាជននោះ ព្រមទាំងផ្តល់សក្ខីភាពថា មនុស្សលោករួបរួមគ្នាក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្តទៀតផង។

គ្រឹះស្ថានបព្វជិតបព្វជិតាដែលបំពេញសកម្មភាពផ្សេងៗ ទោះបីមានគោលដៅប្រកាសដំណឹងល្អយ៉ាងច្បាស់ជាគោលដៅតែមួយរបស់គេក្តី ឬគ្មានគោលដៅនេះយ៉ាងច្បាស់ក្តី ក៏ត្រូវសួរខ្លួនឯងដោយចិត្តស្មោះនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ថា តើគ្រឹះស្ថានរបស់ខ្លួនអាចលាតសន្ធឹងសកម្មភាពក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ ដើម្បីលាតត្រដាងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឬយ៉ាងណា?។ តើគេអាចផ្ញើមុខងារបម្រើរបស់ខ្លួនខ្លះទុកឱ្យអ្នកដទៃបំពេញ ដើម្បីចំណាយកម្លាំងរបស់ខ្លួនទៅប្រកាសដំណឹងល្អបានឬយ៉ាងណា? តើគេអាចចាប់ផ្តើមសកម្ម ភាពរបស់ខ្លួនក្នុងតំបន់ដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត ដោយកែសម្រួលធម្មនុញ្ញរបស់គ្រឹះស្ថានរបស់ខ្លួន ប្រសិនបើត្រូវការកែសម្រួលឱ្យបានសមស្របតាមសកម្មភាពថ្មីនោះបានឬយ៉ាងណា? (ប៉ុន្តែ ត្រូវកែសម្រួលធម្មនុញ្ញរបស់គេឱ្យបានស្របតាមគោលគំនិតអ្នកបង្កើតគ្រឹះស្ថាននោះ)។ តើបព្វជិតបព្វជិតានៃគ្រឹះស្ថានទាំងនោះទទួលចំណែកក្នុងកិច្ចការជាសាសនទូត តាមកម្លាំងរបស់ខ្លួន ឬយ៉ាងណា? តើរបៀបអស់លោកអ្នករស់នៅពិតជាផ្តល់សក្ខីភាពអំពីដំណឹងល្អ ហើយពិតជាស្របតាមទេពកោសល្យ និងស្របតាមសភាពការណ៍ប្រជាជនឬយ៉ាងណា?

ក្នុងព្រះសហគមន៍មានគ្រឹះស្ថានគ្រីស្តបរិស័ទរស់នៅក្នុងសង្គម ទាំងថ្វាយខ្លួនទៅព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្រើនឡើងៗជារៀងរាល់ថ្ងៃជាលំដាប់ ដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជួយបំភ្លឺផង។ គ្រឹះស្ថានទាំងនោះអាចជួយព្រះសហគមន៍ក្នុងតំបន់ មានមនុស្សភាគច្រើនដែលមិន ជឿលើព្រះគ្រីស្តតាមរបៀបផ្សេងៗ ក្រោមអំណាចរបស់លោកអភិបាល។ ត្រូវរាប់គ្រឹះស្ថានទាំងនោះទុកជាសញ្ញាសម្គាល់បញ្ជាក់ ថា គេថ្វាយខ្លួនទាំងស្រុងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អដល់មនុស្សលោកទាំងមូល។

៤១- ភារកិច្ចរបស់គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាក្នុងកិច្ចការជាសាសនទូត

គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតារួមសហការក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អរបស់ព្រះសហគមន៍ ក្នុងឋានៈជាសាក្សី ហើយក៏រួមយ៉ាងសកម្មក្នុងបេសក កម្មរបស់ព្រះសហគមន៍ ពោលគឺ នាំការសង្គ្រោះដល់មនុស្សលោក (ពន្លឺ ៣៣.៣៥) ជាពិសេស ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅគេ ហើយក្រុមអភិបាលបញ្ជាឱ្យគេបំពេញការងារនេះ។

ក្នុងដែនដីដែលមានគ្រីស្តបរិស័ទជាច្រើន ហើយគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតារួមសហការក្នុងកិច្ចប្រកាសដំណឹងល្អដោយធ្វើឱ្យទាំងខ្លួនគេ ទាំងអ្នកដទៃស្គាល់ និងស្រឡាញ់ព្រះសហគមន៍ក្នុងតំបន់ដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត។ គេក៏រួមសហការដោយនាំឱ្យមានអ្នកខ្លះក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន ក្នុងគ្រឹះស្ថាន និងក្នុងសមាគមកាតូលិកនានា និងក្នុងសាលារៀនសុខចិត្តតបឆ្លើយនឹងព្រះជា ម្ចាស់ ដែលត្រាស់ហៅអ្នកខ្លះឱ្យធ្វើជាសាសនទូត។ គេក៏រួមសហការដោយប្រមូលធនធានគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីឱ្យអ្នកដទៃអាចទទួលព្រះអំណោយទាននៃជំនឿ ដែលខ្លួនបានទទួលដោយឥតបង់ថ្លៃដែរ។

ក្នុងតំបន់ដែលមានមនុស្សភាគច្រើនមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ត គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាជាជនជាតិបរទេសក្តី ជាជនជាតិកើតនៅស្រុកនោះក្តី ក៏ត្រូវបង្រៀនតាមសាលារៀន ឬត្រួតត្រាសម្ភារៈលោកីយ៍ ឬរួមសហការក្នុងសកម្មភាពនៃព្រះសហគមន៍ភូមិ និងព្រះសហគមន៍នៃភូមិ ភាគ។ គេត្រូវតែងតាំង និងពង្រីកកិច្ចការរបស់គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាជាគ្រីស្តទូតគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទរបស់ព្រះសហគមន៍ថ្មីៗទាំងនោះ អាចទទួលខុសត្រូវលើការរស់នៅរបស់ព្រះសហគមន៍របស់គេផ្ទាល់នៅពេលឆាប់ៗ។

គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាត្រូវសហការដោយចិត្តទូលាយខាងសេដ្ឋកិច្ច និងខាងសង្គមជាមួយប្រជាជនទាំងឡាយដែលកំពុងតែចម្រើនឡើង។ គួរឱ្យសរសើរកិច្ចរួមសហការនោះ ព្រោះមានគោលដៅតែងតាំងស្ថាប័ន ដែលអាចប្រែរចនាសម្ព័ន្ធសង្គម ឬដែលមានគោល ដៅអប់រំអ្នកដែលទទួលខុសត្រូវលើកិច្ចការណែនាំប្រទេសទៀតដែរ។

គួរសរសើរយ៉ាងពិសេសអស់លោកអ្នកដែលជួយឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់អរិយធម៌ប្រជាជននានា និងស្គាល់សាសនានានាផងដែរ ដោយស្វែងរកតាមប្រវត្តិសាស្ត្រ ឬតាមសង្គមវិទ្យា ឬតាមសាសនាវិទ្យាក្នុងសកលវិទ្យាល័យ ឬតាមគ្រឹះស្ថានវិទ្យាសាស្ត្រផ្សេងៗ។ ធ្វើដូច្នេះ អស់លោកជួយអ្នកប្រកាសដំណឹងល្អ និងរៀបចំផ្លូវសម្រាប់ទាក់ទងសន្ទនាជាមួយអ្នកកាន់សាសនាដទៃ។

គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាត្រូវរួមសហការជាមួយគ្រីស្តបរិស័ទនិកាយឯទៀតៗ និងរួមជាមួយអ្នកកាន់សាសនាដទៃ ហើយជាពិសេស ជាមួយសមាជិកនៃអង្គការអន្តរជាតិដែរ។ ត្រូវរួមសហការជាមួយគេដូចបងប្អូនដោយនឹកគិតជានិច្ចថា “ត្រូវសាងសង់បុរីនៅលើផែនដី ដោយ យកព្រះអម្ចាស់ធ្វើជាគ្រឹះ ហើយក៏តម្រង់បុរីនេះទៅរកព្រះអង្គដែរ” (ពន្លឺ ៤៦)។

គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាត្រូវទទួលការអប់រំខាងបច្ចេកទេស និងខាងជីវិតខាងព្រះវិញ្ញាណជាចាំបាច់ខានមិនបាន ដើម្បីឱ្យគេអាចបំពេញបន្ទុកទាំងនោះ។ គ្រឹះស្ថានដែលមានបច្ចេកទេសពិសេស ត្រូវជួយអប់រំគេដើម្បីឱ្យការរស់នៅរបស់គេទៅជាសក្ខីភាពអំពីព្រះគ្រីស្ត ក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃ តាមពាក្យរបស់គ្រីស្តទូតប៉ូលថា៖ “សូមបងប្អូនកុំធ្វើឱ្យសាសន៍យូដា សាសន៍ក្រិក ឬព្រះសហគមន៍របស់ព្រះ ជាម្ចាស់ជំពប់ចិត្តឡើយ។ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំខំប្រឹងផ្គាប់ចិត្តមនុស្សទាំងអស់ក្នុងគ្រប់កិច្ចការ ខ្ញុំមិនស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនទេ គឺស្វែងរកប្រយោជន៍សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ដើម្បីឱ្យគេទទួលការសង្គ្រោះ” (១ករ ១០,៣២-៣៣)។

ពាក្យបញ្ចប់

អស់លោកអភិបាលដែលប្រជុំគ្នាក្នុងមហាសន្និបាត រួមជាមួយអភិបាលព្រះសហគមន៍ក្រុងរ៉ូម យល់ឃើញយ៉ាងជ្រៅបំផុតអំពីភារកិច្ចលាតសន្ធឹងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រប់ទីកន្លែង សូមសរសើរដោយចិត្តស្រឡាញ់ អស់លោកអ្នកដែលប្រកាសដំណឹងល្អ ជាពិសេស អស់លោកអ្នកដែលត្រូវគេបៀតបៀនព្រោះតែព្រះគ្រីស្ត ហើយក៏សូមរំលែកទុក្ខគេផង។

អស់លោកអភិបាលក៏មានចិត្តស្រឡាញ់គេយ៉ាងខ្លាំងដែរ ដូចព្រះគ្រីស្តមានព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះមនុស្សលោកដូច្នោះដែរ។ អស់លោកអភិបាលដឹងច្បាស់ថា មានតែព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គទេ ដែលប្រោសឱ្យព្រះរាជ្យព្រះអង្គមកដល់នៅលើផែនដីបាន។ ហេតុនេះ អស់លោករួមជាមួយគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ ក៏សូមអង្វរព្រះជាម្ចាស់ និងដោយមានព្រះនាងព្រហ្មចារីម៉ារីជាព្រះមហាក្សត្រីយានីរបស់គ្រីស្តទូតទាំងឡាយជួយអង្វរផង សូមឱ្យប្រជាជាតិនានាស្គាល់សេចក្តីពិតនៅពេលឆាប់ៗ (១ធម ២,៤)។ សូមឱ្យសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលចាំងលើព្រះភ័ក្រ្តរបស់ព្រះគ្រីស្ត ចាប់ផ្តើមបំភ្លឺមនុស្សទាំងអស់ដោយសារព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធផង (២ករ ៤,៦)។

អស់លោកអភិបាលដែលចូលរួមក្នុងមហាសន្និបាត ពេញចិត្តនឹងឯកសារទាំងមូលនេះ ហើយនឹងគោលការណ៍នីមួយៗផង។ រីឯយើងវិញ ស្របតាមអំណាចជាគ្រីស្តទូតដែលព្រះគ្រីស្តបានប្រគល់ឱ្យ រួមជាមួយអស់លោកអភិបាល យើងក៏យល់ព្រមសម្រេចនឹងប្រកាសចេញជាក្រឹតក្រមដែរ ដោយមានព្រះវិញ្ញាណចូលរួមជាមួយផង។ យើងបង្គាប់ឱ្យសេចក្តីដែលមហាសន្និបាតបានចាត់ចែងនេះត្រូវផ្សព្វផ្សាយ ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ចនិរន្តរ៍តរៀងទៅ។

ធ្វើនៅក្រុងរ៉ូម នៅព្រះវិហារសន្តសិលា ថ្ងៃទី៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៦៥
ខ្ញុំ ប៉ូល អភិបាលនៃព្រះសហគមន៍កាតូលិក។
(ហេត្ថលេខារបស់អស់លោកអភិបាល)

469 Views

Post Views: 443

ព្រះអម្ចាស់ចាត់គ្រីស្តទូតឱ្យទៅកាន់ជាតិសាសន៍ដទៃAD GENTES

ក្រឹត្យក្រមអំពីសកម្មភាពរបស់ព្រះសហគមន៍​ដែលទទួលបេសកកម្មជាសាសនទូត