២. មនុស្សមិនស្គាល់គ្នានៅតាមផ្លូវ

អ្នកស្រុកសាម៉ារីមានចិត្តសប្បុរសបង្ហាញយើងឱ្យមានផ្លូវនៃសេចក្តីសង្ឃឹម។ មនុស្សជាច្រើនមិនស្គាល់ជនត្រូវរបួសដេកដួលនៅតាមផ្លូវ។ មានតែមនុស្សម្នាក់ដែលឈប់ ហើយផ្តល់នូវភាពជិតស្និតដល់ជនរងគ្រោះនោះ។ នៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ រួមជាមួយមនុស្សរងរបួសយ៉ាងច្រើនគណនាៈ តើយើងសុខចិត្តរួមដំណើរដោយមិនបែងចេកពីពួកគាត់ដែរឬទេ? តើយើងប្រព្រឹត្តដូចជាអ្នកស្រុកសាម៉ារីមានចិត្តសប្បុរសនោះដែរឬទេ? យើងត្រូវជ្រើសរើស។

៣. ពិចារណា និងធ្វើកិច្ចការឱ្យពិភពលោកមួយនេះបើកចំហរ

ចូរចេញទៅតំបន់ក្បែរខាងដែលមាន “ជនភៀសសឹក” រស់នៅ។ ចូរគិតអំពីគុណតម្លៃរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។ ចូរថែរក្សាគ្នាទៅវិញទៅមក។ ចូរផ្តល់នូវអំណោយទានរបស់ខ្លួនយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តដល់អ្នកដទៃ។ យើងអាចធ្វើរឿងជាច្រើនដើម្បីជៀសវាងការអាក្រក់ដ៏គ្រោះថ្នាក់គឺ ការមិនចេះស្រឡាញ់គ្នា។

៤. ការបើកដួងចិត្តទៅកាន់ពិភពលោក

មនុស្សគ្មានព្រំដែនទេ។ ប្រឈមទៅនឹងដែនកំណត់នៃព្រំដែនទាំងនេះ យើងអាចទទួលស្វាគមន៍ ការពារ បង្ហាញឱ្យស្គាល់ និងរួមបញ្ចូលមនុស្សប្លែកពីយើង ដែលមករកយើង។ ចូរយើងបើកពីលក្ខណៈមូលដ្ឋានឱ្យទៅជាលក្ខណៈសាកល ដើម្បីបង្កើនបទពិសោធន៍ពីវប្បធម៌ដទៃ។

៥. នយោបាយដែលល្អប្រពៃ

តើភាតរភាពសកល និងសន្តិភាពសង្គមអាចកើតឡើងដោយគ្មាននយោបាយដ៏ល្អប្រពៃបានដែរឬទេ? សូមមនុស្សម្នាក់ៗមានចិត្តចង់ធ្វើនយោបាយ និងយកចិត្តទុកដាក់ស្វែងរកយុត្តិធម៌សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់។ នយោបាយដែលធ្វើការផ្តោតលើគុណតម្លៃរបស់មនុស្ស និងផ្តោតលើមេត្តាករុណាសង្គមជាបង្គោល។ នយោបាយដែលធ្វើការតតាំងនឹងបញ្ហាទាំងឡាយរបស់ពិភពលោកនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយកែប្រែរចនាសម្ពន្ធ និងអង្គភាពសង្គម​។ នយោបាយដែលបើកសិទ្ធិឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នា ហើយលើកកំពស់សិទ្ធិជាមូលដ្ឋានរបស់មនុស្សឱ្យបានទូលំទូលាយ។

៦. ការសន្ទនា និងមិត្តភាពសង្គម

ការសន្ទនាត្រូវតែផ្តើមពីនយោបាយ។ ការសន្ទនាគម្បីគោរពយោបល់អ្នកដទៃ។ តែក៏ស្វែងរកមិត្តភាពសង្គមដោយជួបជាមួយមនុស្ស ដែលគេមិនចាប់អារម្មណ៍ជាងគេបំផុត។ ធ្វើតាមមធ្យោបាយនេះ យើងអាចប្រព្រឹត្តបានយ៉ាងល្អប្រសើរ គឺយើងអាចព្យាបាលរបួសដែលបង្កើតឡើងដោយសង្រ្គាម និងអាចបង្កើតសន្តិភាពឡើងវិញម្តងទៀតបាន។

៧. មធ្យោបាយដើម្បីជួបគ្នាជាថ្មី

ការសម្រុះសម្រួលពិតប្រាកដកើតឡើងជាក់ស្តែងតាមរយៈការបង្កើតសកម្មភាព។ នៅក្នុងសង្គ្រាម ដំណោះស្រាយ គឺតាមរយៈការសន្ទនា។ មានតែការធ្វើតាមរបៀបនេះប៉ុណ្ណោះ ទើបយើងអាចឈានទៅដល់ការលើកលែងទោស ហើយយើងអាចសម្រុះសម្រួលគ្នាបាន។

៨. សាសនាបម្រើឱ្យភាតរភាពនៅក្នុងពិភពលោក

ការសន្ទនាក្នុងចំណោមសាសនានាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់សម្តែងវត្តមានក្នុងសង្គមរបស់យើង។ អំពើហិង្សាមិនមែនជាមូលដ្ឋាននៅក្នុងឆន្ទៈគ្រឹះរបស់សាសនានោះទេ តែវាមកពីគ្មានការអប់រំរបស់មនុស្ស។ រវាងសាសនា និងសាសនាអាចបង្កើតទំនាក់ទំនងមិត្តភាព សន្តិភាព សុខដុមរមនា និងចែករំលែកគុណតម្លៃ ដែលជាមាគ៌ានៃសេចក្តីសុខសាន្ត។ ចំនុចចាប់ផ្តើម គឺត្រូវសម្លឹងមើលព្រះជាម្ចាស់។ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់មិនទតមើលតាមរយៈព្រះនេត្រានោះទេ ព្រះអង្គទតមើលដោយព្រះហឫទ័យ។

អធិដ្ឋាន

បពិត្រព្រះអម្ចាស់ និងជាព្រះបិតារបស់មនុស្សលោក
សូមព្រះអង្គចាក់បង្ហូរវិញ្ញាណនៃភាតរភាពក្នុងដួងចិត្តយើងខ្ញុំ។
សូមព្រះអង្គបំភ្លឺយើងខ្ញុំនូវក្តីសុបិនអំពីការជួបជុំ
ការសន្ទនា អំពីយុត្តិធម៌ និងអំពីសេចក្តីសុខសាន្ត។