ថ្ងៃពុធ-អាទិត្យទី០៤-រដូវធម្មតា«ឆ្នាំគូ»
ថ្ងៃពុធ អាទិត្យទី០៤
រដូវធម្មតា«ឆ្នាំគូ»
ពណ៌បៃតង
ថ្ងៃពុធ ទី៣១ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៤
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្យាការីសាមូអែល ២សម ២៤,២.៩-១៧
ព្រះបាទដាវីឌមានរាជឱង្ការទៅកាន់លោកយ៉ូអាប់ជាមេបញ្ជាការកងទ័ពថា៖ «ចូរលោកធ្វើដំណើរទៅគ្រប់កុលសម្ព័ន្ធអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល គឺចាប់ពីក្រុងដាន់ រហូតទៅដល់ក្រុងបៀរសេបា ហើយធ្វើជំរឿនប្រជាជន ដ្បិតយើងចង់ដឹងថា ពួកគេមានចំនួនប៉ុន្មាន»។ លោកយ៉ូអាប់ចូលទៅទូលស្តេចអំពីចំនួនប្រជាជន គឺនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលមានបុរសអាចបម្រើកងទ័ពប្រាំបីសែននាក់ និងនៅស្រុកយូដាមានចំនួនប្រាំសែននាក់។ ព្រះបាទដាវីឌដឹងខ្លួនប្រព្រឹត្តខុស ដោយបានធ្វើជំរឿនប្រជាជនដូច្នេះ ទ្រង់ទូលព្រះអម្ចាស់ថា៖«បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធ្ងន់! ឥឡូវនេះ សូមព្រះអង្គអត់ទោសឱ្យទូលបង្គំផង ដ្បិតទូលបង្គំប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សវង្វេងស្មារតីទាំងស្រុង!»។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ពេលព្រះបាទដាវីឌតើនឡើយ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្យាការីកាដ ជាគ្រូទាយរបស់ព្រះបាទដាវីឌដូចតទៅ៖ «ចូរទៅប្រាប់ស្តេចដាវីឌថា ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលដូចតទៅនេះ “យើងមានទណ្ឌកម្មបីយ៉ាងសម្រាប់ដាក់ទោសអ្នក ចូររើសយកមួយចុះ!”»។ លោកកាដចូលទៅគាល់ព្រះបាទដាវីឌ ហើយទូលថា៖ «តើព្រះករុណាសព្វព្រះហប្ញទ័យឱ្យស្រុកកើតទុរ្ភិក្សអស់រយៈប្រាំពីរឆ្នាំ ឬក៏ព្រះករុណាត្រូវបាក់ទ័ពរត់នៅមុខខ្មាំងសត្រូវអស់រយៈពេលបីខែ ឬក៏ចង់ឱ្យជំងឺអាសន្នរោគកើតឡើយនៅក្នុងស្រុកអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ? សូមព្រះករុណាពិចារណាមើលចុះ រួចសូមទ្រង់មានរាជឱង្ការប្រាប់ទូលបង្គំ ដើម្បីឱ្យទូលបង្គំនាំចម្លើយទៅទូលថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ដែលចាត់ទូលបង្គំឱ្យមក»។ ព្រះបាទដាវីឌមានរាជឱង្ការទៅកាន់លោកកាដថា៖ «យើងមានចិត្តតប់ប្រមល់ខ្លាំងណាស់! យើងស៊ូធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ព្រះអម្ចាស់ ជាជាងធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់មនុស្ស ដ្បិតព្រះអង្គមានព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណាដ៏ធំធេង»។ ព្រះអម្ចាស់ធ្វើឱ្យជម្ងឺអាសន្នរោគកើតឡើងក្នុងស្រុងអ៊ីស្រាអែល ចាប់តាំងពីព្រឹកនោះ រហូតដល់ពេលកំណត់។ ពីក្រុងដាន់ដល់ក្រុងបៀរសេបា មានប្រជាជនស្លាប់ទាំងអស់ប្រាំពីរម៉ឺននាក់។ កាលទេវទូលលើកដៃឡើងបម្រុងនឹងបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡឹម ព្រះអម្ចាស់ប្រែព្រះហប្ញទ័យ មិនព្រមដាក់ទោសក្រុងនេះទេ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ទេវទូតដែលកំពុងបំផ្លាញប្រជាជនថា៖ «ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ! ឈប់ប្រហារទៅ!»។ ពេលនោះទេវទូតរបស់ព្រះអម្ចាស់ស្ថិតនៅជិតលានបោកស្រូវរបស់លោកអរ៉ូណា ជាជនជាតិយេប៊ូស។ កាលព្រះបាទដាវីឌឃើញទេវទូតប្រហារជីវិតប្រជាជនដូច្នេះ ទ្រង់ក៏ទូលព្រះអម្ចាស់ថា៖ «ទូលបង្គំទេតើដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប! ទូលបង្គំបានប្រព្រឹត្តខុស រីឯប្រជាជននេះវិញ ពុំបានធ្វើអំពើអាក្រក់ណាទេ សូមព្រះអង្គដាក់ទោសទូលបង្គំ និងក្រុមគ្រួសារទូលបង្គំចុះ!»។
ទំនុកតម្កើងលេខ ៣២ (៣១),១-២.៥-៧ បទព្រហ្មគីតិ
១ | អ្នកដែលព្រះម្ចាស់ | លើកលែងទោសប្រោសប្រណី | |
រួចពីបាបទុក្ខភ័យ | មានសេរីសុខមង្គល | ។ | |
២ | អស់អ្នកដែលព្រះម្ចាស់ | មិនចាប់ទោសផុតអំពល់ | |
គ្មានចិត្តវៀចវិលវល់ | មានមង្គលសុខឥតល្ហែ | ។ | |
៥ | រូបខ្ញុំបានសារភាព | អំពើបាបមុខព្រះអង្គ | |
ខ្ញុំមិនលាក់លៀមសោះ | នូវកំហុសខ្ញុំនោះឡើយ | ។ | |
ទូលបង្គំពោលថា | ខ្ញុំនេះណាសារភាពហើយ | ||
ទោសខ្ញុំធ្ងន់ឥតស្បើយ | ទ្រង់លើកឱ្យរួចពីបាប | ។ | |
៦ | ហេតុនេះហើយបានជា | អ្នករាល់គ្នាប្រណិប័តន៍ក្រាប | |
ព្រះម្ចាស់ជាដរាប | ជាប់រៀងរៀបមិនភិតភ័យ | ។ | |
ទោះជាមានកង្វល់ | ជួបព្យុះខ្យល់ទឹកជក់ក្តី | ||
ព្រះម្ចាស់តែងប្រណី | មិនឱ្យក្ស័យឬលិចលង់ | ។ | |
៧ | ព្រះអង្គជាជំរក | ឱ្យខ្ញុំជ្រកមិនឱ្យហ្មង | |
ការពាររូបខ្ញុំផង | កំចាត់បង់អាសន្នភ័យ | ។ |
ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម យហ ១០,២៧
អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
បពិត្រព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ! ព្រះអង្គជាគង្វាលដ៏ពិតប្រាកដ! យើងខ្ញុំស្តាប់ព្រះសូរសៀងព្រះអង្គ យើងខ្ញុំដើរតាមព្រះអង្គ។ អាលេលូយ៉ា!
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាកុស មក ៦,១-៦
ព្រះយេស៊ូយាងទៅភូមិស្រុករបស់ព្រះអង្គ។ ក្រុមសាវ័កក៏ទៅតាមព្រះអង្គដែរ។ លុះដល់ថ្ងៃសប្ប័ទ ព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងធម្មសាលា។ មនុស្សជាច្រើនដែលបានស្តាប់ព្រះអង្គងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែង។ គេនិយាយថា៖ «តើគាត់ដឹងសេចក្តីទាំងនេះមកពីណា? ប្រាជ្ញាដែលគាត់បានទទួលនេះជាប្រាជ្ញាអ្វីទៅ? ការអស្ចារ្យដែលគាត់បានធ្វើនេះ កើតឡើយដោយវិធីណា?។ តើអ្នកនេះមិនមែនជាជាងឈើ ជាកូននាងម៉ារី ជាបងប្អូនរបស់យ៉ាកុប យ៉ូសែប យូដាស និងស៊ីម៉ូនទេឬអី? បងប្អូនស្រីរបស់គាត់ទាំងប៉ុន្មានក៏រស់នៅក្នុងភូមិនេះជាមួយយើងដែរ!»។ ហេតុនេះហើយ បានជាគេមិនអាចជឿព្រះអង្គបានឡើយ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ធម្មតាគេមើលងាយព្យាការីតែក្នុងស្រុកកំណើត ក្នុងក្រុមគ្រួសារ និងក្នុងផ្ទះរបស់លោកប៉ុណ្ណោះ»។ នៅទីនោះ ព្រះយេស៊ូពុំអាចធ្វើការអស្ចារ្យអ្វីបានឡើយ បានត្រឹមតែដាក់ព្រះហស្តលើអ្នកជំងឺខ្លះ ដើម្បីប្រោសគេឱ្យបានជាប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះអង្គនឹកឆ្ងល់ដោយឃើញគេគ្មានជំនឿបែបនេះ។