ថ្ងៃពុធ ទី៣១ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៤

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្យាការីសាមូអែល ២សម ២៤,២.៩-១៧

ព្រះបាទដាវីឌមានរាជឱង្ការទៅកាន់លោកយ៉ូអាប់ជាមេបញ្ជាការកងទ័ពថា៖ «ចូរលោកធ្វើដំណើរទៅគ្រប់កុលសម្ព័ន្ធអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល គឺចាប់ពីក្រុងដាន់ រហូតទៅ​ដល់ក្រុងបៀរសេបា ហើយធ្វើជំរឿនប្រជាជន ដ្បិតយើងចង់ដឹងថា ពួកគេមានចំនួន​ប៉ុន្មាន»។ លោកយ៉ូអាប់ចូលទៅទូលស្តេចអំពីចំនួនប្រជាជន គឺនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលមានបុរសអាចបម្រើកងទ័ពប្រាំបីសែននាក់ និងនៅស្រុកយូដាមានចំនួនប្រាំសែននាក់។ ព្រះបាទដាវីឌដឹងខ្លួនប្រព្រឹត្តខុស ដោយបានធ្វើជំរឿនប្រជាជនដូច្នេះ ទ្រង់ទូល​ព្រះអម្ចាស់ថា៖​«បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដ៏ធ្ងន់! ឥឡូវនេះ សូម​ព្រះអង្គអត់ទោសឱ្យទូលបង្គំផង ដ្បិតទូលបង្គំប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សវង្វេងស្មារតីទាំង​ស្រុង!»។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ពេលព្រះបាទដាវីឌតើនឡើយ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្យាការីកាដ ជាគ្រូទាយរបស់ព្រះបាទដាវីឌដូចតទៅ៖ «ចូរទៅប្រាប់ស្តេច​ដាវីឌថា ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលដូចតទៅនេះ “យើងមានទណ្ឌកម្មបីយ៉ាងសម្រាប់ដាក់ទោសអ្នក ចូររើសយកមួយចុះ!”»។ លោកកាដចូលទៅគាល់ព្រះបាទដាវីឌ ហើយទូលថា៖ «តើព្រះករុណាសព្វព្រះហប្ញទ័យឱ្យស្រុកកើតទុរ្ភិក្សអស់រយៈប្រាំពីរឆ្នាំ ឬក៏ព្រះករុណាត្រូវបាក់ទ័ពរត់នៅមុខខ្មាំងសត្រូវអស់រយៈពេលបីខែ ឬក៏ចង់ឱ្យជំងឺអាសន្នរោគកើតឡើយនៅក្នុងស្រុក​អស់រយៈពេលបីថ្ងៃ? សូមព្រះករុណាពិចារណាមើលចុះ រួចសូមទ្រង់មានរាជឱង្ការ​ប្រាប់ទូលបង្គំ ដើម្បីឱ្យទូលបង្គំនាំចម្លើយទៅទូលថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ដែលចាត់ទូលបង្គំ​ឱ្យមក»។ ព្រះបាទដាវីឌមានរាជឱង្ការទៅកាន់លោកកាដថា៖ «យើងមានចិត្តតប់ប្រមល់ខ្លាំងណាស់! យើងស៊ូធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់ព្រះអម្ចាស់ ជាជាងធ្លាក់ក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់មនុស្ស ដ្បិតព្រះអង្គមានព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណាដ៏ធំធេង»។ ព្រះអម្ចាស់ធ្វើឱ្យជម្ងឺអាសន្នរោគកើតឡើងក្នុងស្រុងអ៊ីស្រាអែល ចាប់តាំងពីព្រឹក​នោះ រហូតដល់ពេលកំណត់។ ពីក្រុងដាន់ដល់ក្រុងបៀរសេបា មានប្រជាជនស្លាប់ទាំងអស់ប្រាំពីរម៉ឺននាក់។ កាលទេវទូលលើកដៃឡើងបម្រុងនឹងបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡឹម​ ព្រះអម្ចាស់ប្រែព្រះហប្ញទ័យ មិនព្រមដាក់ទោសក្រុងនេះទេ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ទេវទូតដែលកំពុងបំផ្លាញប្រជាជនថា៖ «ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ! ឈប់ប្រហារ​ទៅ!»។ ពេលនោះទេវទូតរបស់ព្រះអម្ចាស់ស្ថិតនៅជិតលាន​បោកស្រូវរបស់លោកអរ៉ូណា ជាជនជាតិយេប៊ូស។ កាលព្រះបាទដាវីឌឃើញទេវទូតប្រហារជីវិតប្រជាជន​ដូច្នេះ ទ្រង់ក៏ទូលព្រះអម្ចាស់ថា៖ «ទូលបង្គំទេតើដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប! ទូលបង្គំ​បានប្រព្រឹត្តខុស រី​ឯប្រជាជននេះវិញ ពុំបានធ្វើអំពើអាក្រក់ណាទេ សូមព្រះអង្គដាក់ទោសទូលបង្គំ និងក្រុមគ្រួសារទូលបង្គំចុះ!»។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៣២ (៣១),១-២.៥-៧ បទព្រហ្មគីតិ

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម យហ ១០,២៧

អាលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
បពិត្រព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ! ព្រះអង្គ​ជាគង្វាលដ៏ពិតប្រាកដ! យើងខ្ញុំស្តាប់ព្រះសូរសៀងព្រះអង្គ យើងខ្ញុំដើរតាមព្រះអង្គ​។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាកុស មក ៦,១-៦

ព្រះយេស៊ូយាងទៅភូមិស្រុករបស់ព្រះអង្គ។ ក្រុមសាវ័កក៏ទៅតាមព្រះអង្គដែរ។ លុះដល់ថ្ងៃសប្ប័ទ ព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងធម្មសាលា។ មនុស្សជាច្រើនដែលបានស្តាប់ព្រះអង្គងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែង។ គេនិយាយថា៖ «តើគាត់ដឹងសេចក្តី​ទាំងនេះមកពីណា? ប្រាជ្ញាដែលគាត់បានទទួលនេះជាប្រាជ្ញាអ្វីទៅ? ការអស្ចារ្យដែល​គាត់បានធ្វើនេះ កើតឡើយដោយវិធីណា?។ តើអ្នកនេះមិនមែនជាជាងឈើ ជាកូន​នាងម៉ារី ជាបងប្អូនរបស់យ៉ាកុប យ៉ូសែប យូដាស និងស៊ីម៉ូនទេឬអី? បងប្អូនស្រីរបស់​គាត់ទាំងប៉ុន្មានក៏រស់នៅក្នុងភូមិនេះជាមួយយើងដែរ!»។ ហេតុនេះហើយ បានជា​គេមិនអាចជឿព្រះអង្គបានឡើយ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ធម្មតា​គេមើលងាយព្យាការីតែក្នុងស្រុកកំណើត ក្នុងក្រុមគ្រួសារ និងក្នុងផ្ទះរបស់លោក​ប៉ុណ្ណោះ»។ នៅទីនោះ ព្រះយេស៊ូពុំអាចធ្វើការអស្ចារ្យអ្វីបានឡើយ បានត្រឹមតែដាក់​ព្រះហស្តលើអ្នកជំងឺខ្លះ ដើម្បីប្រោសគេឱ្យបានជាប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះអង្គនឹកឆ្ងល់ដោយឃើញគេគ្មានជំនឿបែបនេះ។