---

ជំនឿគ្រីស្តបរិស័ទ
Christian faith

សេចក្តីសង្ខេប

២០០ សំណួរ-ចម្លើយ

១- ខ្ញុំផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងលើព្រះជាម្ចាស់
២- អំពើអាក្រក់ និងអំពើបាប
៣- ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃអ្វីៗទាំងអស់
៤- ព្រះជាម្ចា់ប្រសូតជាមនុស្ស
៥- ព្រះយេស៊ូជាព្រះសង្គ្រោះ
៦- ព្រះបិតា និងព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ
៧- យើងជាព្រះសហគមន៍
៨- ព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសឱ្យយើង
៩-​ នៅពេលស្លាប់ហើយ
១០- យើងលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់-អគ្គសញ្ញា
១១- យើងរួមភេទតាមរបៀបត្រឹមត្រូវ-ជីវិតផ្លូវភេទ
១២- យើងនឹកគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់-ការអធិដ្ឋាន

ធម៌ប្រកាសជំនឿ

ខ្ញុំជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះបិតា ដ៏មានតេជានុភាពសព្វប្រការ
ជាព្រះបង្កើតមេឃ និងដី។
ខ្ញុំជឿលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត
ជាព្រះបុត្រាតែមួយនៃព្រះបិតា ហើយជាព្រះអម្ចាស់យើងខ្ញុំ។
(អង្គប្រជុំឱនកាយបន្ដិចរហូតដល់ “ព្រះនាងព្រហ្មចារិនីម៉ារី”)
ព្រះអង្គមានកំណើតជាមនុស្ស ដោយសារព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ
ហើយទ្រង់បានប្រសូតពីព្រះនាងព្រហ្មចារិនីម៉ារី
ព្រះអង្គបានសោយទុក្ខលំបាកនៅជំនាន់លោក ប៉ុនពីឡាត។
ព្រះអង្គត្រូវគេឆ្កាង សោយទិវង្គត
ហើយព្រះសពព្រះអង្គត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងរូងថ្មមួយ។
ព្រះអង្គបានយាងចុះទៅស្ថានក្រោម
លុះដល់ថ្ងៃទីបី ព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ពីចំណោមមនុស្សស្លាប់
ព្រះអង្គបានយាងឡើងស្ថានបរមសុខ ទៅគង់ខាងស្តាំព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតា
ដ៏មានឫទ្ធានុភាពសព្វប្រការ។
ព្រះអង្គនឹងយាងមកវិញ ដើម្បីវិនិច្ឆ័យមនុស្សទាំងរស់ទាំងស្លាប់។
ខ្ញុំជឿលើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ខ្ញុំជឿលើព្រះសហគមន៍កាតូលិកដ៏វិសុទ្ធ
និងសហភាពរវាងជនដ៏វិសុទ្ធទាំងឡាយ។
ខ្ញុំជឿថា មានការលើកលែងទោសមនុស្សឱ្យរួចពីបាប
ហើយរូបកាយមនុស្សនឹងរស់ឡើងវិញ
ព្រមទាំងមានជីវិតរស់នៅអស់កល្បជានិច្ចផង។ អាម៉ែន។

អំពីធម៌ប្រកាសជំនឿ

“ទោះជាការសិក្សា ឬការប្រកាសជំនឿក៏ដោយ ចូរបងប្អូនគ្រាន់តែទទួលទុក ហើយចងចាំនូវអ្វីៗដែលបានបញ្ជូនមកនេះតាមរយៈព្រះសហគមន៍។ ហើយអ្វីៗទាំងនោះសុទ្ធតែមានព្រះគម្ពីរជាប្រភព ព្រោះទាំងអស់គ្នាមិនអាចយល់ព្រះគម្ពីរបានគ្រប់ចំណុចទេ អ្នកខ្លះបណ្តាលមកពីភាពអវិជ្ជមាន អ្នកខ្លះទៀតមកពីកង្វល់ផ្សេងៗ។ ដើម្បីកុំឱ្យបងប្អូនបាត់បង់ជំនឿ យើងរក្សាទុកលទ្ធិនៃជំនឿទាំងអស់នោះនៅក្នុងវគ្គតូចមួយ”។ សន្ត ស៊ីរីល នៅទីក្រុងយេរូសាឡឹម នៅសតវត្សទី៤ នៃគ.ស

១- តើធម៌ប្រកាសជំនឿជាអ្វី?

ធម៌ប្រកាសជំនឿជាសេចក្តីសង្ខេប និងជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃជំនឿ ដែលយើងហៅថា “ខ្ញុំជឿ” ឬ “ជរដៀ” ដែលព្រះសហគមន៍ដើមដំបូងបង្អស់បានរៀបចំ ដើម្បីសម្តែង និងបញ្ជូនបន្តជំនឿនោះឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទទាំងឡាយជាភាសាតែមួយ។ គ្រីស្តបរិស័ទប្រកាស “ធម៌ប្រកាសជំនឿ” ជារៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យនៅពេលគេថ្វាយអភិបូជា។

២- តើធម៌ប្រកាសជំនឿបានមកពីណា?

ធម៌ប្រកាសជំណឿបុរាណបំផុត បានមកពីក្បួនពិធីអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក។ ព្រះសហគមន៍ផ្តល់អគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកដោយព្រះនាមព្រះបិតា ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ (មថ ២៨.១៩) ដូច្នេះហើយ បានជាគ្រីស្តបរិស័ទចាត់ចែងធម៌ប្រកាសជំនឿជាបីផ្នែក តាមព្រះត្រៃឯក គឺ “ខ្ញុំជឿលើព្រះបិតា ខ្ញុំជឿលើព្រះបិត្រា…ខ្ញុំជឿលើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ” ។

៣- តើមានធម៌ប្រកាសជំនឿផ្សេងទៀតឬទេ?

ធម៌ប្រកាសជំនឿសំខាន់បំផុតគឺ ទីមួយ ធម៌មកពីក្រុមគ្រីស្តទូត ដែលជាធម៌ប្រកាសជំនឿបុរាណរបស់ព្រះសហគមន៍ក្រុងរ៉ូម និងទីពីរ គឺធម៌ប្រកាសជំនឿរបស់នីសេ-កុងស្តង់ទីណូប ដែលបានមកពីមហាសន្និបាតសកលដើមដំបូងនៅទីក្រុងនីសេ (ឆ្នាំ៣២៥) និងទីក្រុងកុងស្តង់ទីណូប (ឆ្នាំ៣៨១)។ ធម៌ប្រកាសជំនឿទាំងពីរ ប្រកាសជំនឿរួមរបស់គ្រីស្តបរិស័ទគ្រប់និកាយ (កាតូលិក អ័រតូដុក និងប្រូតេស្តង់) នៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល តាំងពីកកើតព្រះសហគមន៍រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ នៅក្នុងសៀវភៅនេះ យើងនឹងសិក្សាពីធម៌ប្រកាសជនឿដែលមកពីក្រុមគ្រីស្តទូត។

១- ខ្ញុំផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងលើព្រះជាម្ចាស់
“ខ្ញុំជឿលើព្រះជាម្ចាស់”
ព្រះជាម្ចាស់ស្វែងរកមនុស្ស

៤- តើមនុស្សស្វែងរកអ្វី?

មនុស្សស្វែងរកសុភមង្គល និងគោលដៅនៃជីវិត៖ ហេតុអ្វីបានជាមានជីវិត? តើមនុស្សយើងមកពីណា និងទៅណាពេលស្លាប់? ហេតុអ្វីបានជាមានអំពើអាក្រក់? តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ទើបបានសេចក្តីសុខសាន្ត? ។ល។
យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទជឿថា ព្រះជាម្ចាស់ជាចម្លើយចុងក្រោយនៃសំណួរទាំងនោះ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលអាចបំពេញចិត្តចង់ដឹង ចង់ស្គាល់របស់មនុស្ស។ ទោះបីមនុស្សមិនដឹង ឬមិនជឿថា មានព្រះតែមួយអង្គគត់ដែលប្រសើរលើសអ្វីៗទាំងអស់ មានលក្ខណៈខុសប្លែកពីមនុស្ស និងពិភពលោក ហើយជាគ្រឹះដ៏រឹងមាំ និងជាទិសដៅនៃជីវិតក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់នៅតែត្រាស់ហៅគេឱ្យមករកព្រះអង្គ ដើម្បីឱ្យគេមានជីវិតដ៏ពេញលេញ ស្គាល់សេចក្តីពិតគ្រប់កិច្ចការ និងទទួលសុភមង្គលពិតប្រាកដ ដែលគេកំពុងស្វែងរកឥតឈប់ឈរនោះ។

៥- តើមនុស្សអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បានឬទេ?

មនុស្សគ្រប់គ្នាអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បាន ដោយពិនិត្យពិចារណាពីអ្វីដែលនៅលើផែនដីនេះ។ ផែនដី និងសត្វលោកឆ្លុះបញ្ចាំងពីសប្បុរសធម៌ តេជានុភាព និងសោភ័ណភាពឥតព្រំដែនរបស់ព្រះអង្គ ដែលជាដើមហេតុ និងជាចម្លើយនៃអ្វីៗទាំងអស់។ ពេលឃើញជីវិត និងរបស់សព្វសារពើលើផែនដី យើងអាចសម្គាល់ថា វាជាស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ប៉ុន្តែ មនុស្សមិនអាចជ្រួតជ្រាបចូលទៅក្នុងអាថ៌កំបាំងដ៏គ្មានទីបញ្ចប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយខ្លួនឯងបានឡើយ។ មនុស្សដែលចង់ស្គាល់ព្រះអង្គដោយពឹងតែលើខ្លួនឯង តែងតែជួបឧបសគ្គជាច្រើន ឬអាចយល់ខុសពីព្រះអង្គ ឬទៅគោរពព្រះក្លែងក្លាយ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យបំភ្លឺចិត្តគំនិត និងប្រាជ្ញារបស់មនុស្សដោយសម្តែងព្រះអង្គឱ្យគេស្គាល់។ “មិនមែនយើងទេដែលបានស្រឡាញ់ព្រះអង្គ គឺព្រះអង្គទេតើដែលបានស្រឡាញ់យើងដើមដំបូង” (១យហ ៤,១០)។ ព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គតាមប្រវត្តិប្រទេសអ៊ីស្រាអែល តាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត និងតាមព្រះសហគមន៍។

ក- តាមប្រវត្វិប្រទេសអ៊ីស្រាអែល

៦- នៅក្នុងប្រវត្តិអ៊ីស្រាអែល​ តើព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គតាមតំណាក់កាលអ្វី?

ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅលោកអប្រាហាំជាបុព្វបុរសរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ឱ្យលះបង់ជំនឿលើព្រះក្លែងក្លាយ ចាកចេញពីប្រទេស និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ហើយដើរតាមព្រះអង្គដើម្បីឱ្យលោក “ក្លាយជាឪពុករបស់ប្រជាជាតិដ៏ច្រើនឥតគណនា” (កណ ១៧.៥) គឺសំដៅអស់អ្នកដែលជឿសង្ឃឹមលើព្រះជាម្ចាស់។
រឿងរបស់លោកម៉ូសេ (សរ ១៤) បង្ហាញឱ្យយើងដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់សង្រ្គោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឱ្យរួចផុតពីភាពជាទាសករនៅប្រទេសអេស៊ីប និងថែមទាំងបានប្រទានសេចក្តីសុខសាន្តដល់ពួកគេទៀតផង។
បន្ទាប់មក ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលសន្យានឹងរំដោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលជាស្ថាពរ ព្រមទាំងសង្រ្គោះប្រជាជាតិទាំងឡាយតាមរយៈព្រះញាតិវង្សម្នាក់របស់ព្រះបាទ    ដាវីឌជាស្តេចប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ យើងជឿថា ព្រះញាតិវង្សម្នាក់នោះ គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្តនេះហើយ ដែលយាងមកដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សលោក។

៧- តើព្រះជាម្ចាស់មានព្រះនាមអ្វី?

ព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងឱ្យលោកម៉ូសេស្គាល់ព្រះនាមដ៏អាថ៌កំបាំងរបស់ព្រះអង្គ គឺ​ “យើងមានព្រះជន្មគង់នៅ” (សរ ៣.១៤) បានសេចក្តីថា មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលមានជីវិតគង់នៅដ៏ពេលលក្ខណៈ រីឯមនុស្សវិញ គេបានទទួលអ្វីៗទាំងអស់ពីព្រះអង្គ និងពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គជា “ព្រះជាម្ចាស់ដែលស្ថិតនៅ” ដែលគ្មានដើមកំណើត ហើយក៏គ្មានទីបញ្ចប់ដែរ។ មានតែព្រះអង្គទេ ដែលស្ថិតនៅតាំងពីដើមរៀងមក និងជាដរាបតរៀងទៅ ហើយដែលមិនដែលប្រែប្រួល និងជាព្រះដ៏វិសុទ្ធខុសប្លែកពីពិភពលោករបស់មនុស្ស។

ខ- តាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត

៨- តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្តសម្តែងអ្វីខ្លះអំពីព្រះជាម្ចាស់?

គ្រីស្តបរិស័ទយើងជឿថា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តមិនគ្រាន់តែជាមនុស្សម្នាក់ ថែមទាំងជាព្រះជាម្ចាស់ដែលបានចាប់កំណើតជាមនុស្សដែរ (យហ ១៤.៩) ។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត     សម្តែងពីព្រះជាម្ចាស់ ដោយពេញលក្ខណៈ និងជាស្ថាពរ។ គ្មានអ្វី ឬគ្មាននរណាអាចសម្តែងពីព្រះជាម្ចាស់បាន លើសពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្តទៀតឡើយ។ អ្នកណាស្គាល់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត អ្នកនោះក៏ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តសម្តែងឱ្យយើងឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិត និងជាសេចក្តីស្រឡាញ់ ។

៩- តើព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីពិតយ៉ាងដូចម្តេច?

“អ្វីទៅជាសេចក្តីពិត?” (យហ ១៨.៣៩) ។ យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទជឿថា ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ព្រះបុត្រារបស់ព្រះអង្គ ឱ្យយាងមកក្នុងពិភពលោក “ដើម្បីផ្តល់សក្ខីភាពអំពីសេចក្តីពិត” (យហ ១៨.៣៧)។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះរាជបុត្រា ទ្រង់មិនត្រឹមតែបង្ហាញផ្លូវឆ្ពោះទៅកាន់សេចក្តីពិតទេ គឺព្រះអង្គផ្តល់ជាសេចក្តីពិត (យហ ១៤.៦ឃ)។ អ្នកណាចង់ស្គាល់សេចក្តីពិត អ្នកនោះត្រូវស្គាល់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។

១០- តើព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គឱ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដឹងថា ព្រះអង្គមានសេចក្តីស្រឡាញ់ខ្លាំងជាងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ឪពុកម្តាយចំពោះកូន ឬប្តីចំពោះប្រពន្ធទៅទៀត។ ព្រះជាម្ចាស់ “ជាសេចក្តីស្រឡាញ់” (១ យហ ៤.៨.១៦) ៖ ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់មនុស្សលោកខ្លាំងណាស់ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះអង្គប្រទានព្រះបុត្រាតែមួយព្រះអង្គមក ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សលោកតាមរយៈព្រះបុត្រាវិញ (យហ ៣.១៦-១៧) ។

គ- តាមព្រះសហគមន៍

១១- តើគ្រីស្តបរិស័ទបានទទួលជំនឿដោយរបៀបណា?

គ្រីស្តបរិស័ទបានទទួលជំនឿដែលមកពីក្រុមគ្រីស្តទូត តាមរយៈព្រះគម្ពីរ និងការបន្តបញ្ជូនរបស់ព្រះសហគមន៍។ ចំពោះគ្រីស្តបរិស័ទអរតូដុក និងកាតូលិក ព្រះគម្ពីរ និងការបន្តបញ្ជូនរបស់ព្រះសហគមន៍ ជាប្រភពពីរដ៏សំខាន់ ដើម្បីឱ្យយើងស្គាល់ជំនឿដែលបានមកពីព្រះយេស៊ូ ឯចំពោះក្រុមប្រូតេស្តង់វិញ មានតែព្រះគម្ពីរទេ ដែលជាប្រភពនៃជំនឿ។

១២- តើ “ការបន្តបញ្ជូនព្រះសហគមន៍” ជាអ្វី?

ក្រុមគ្រីស្តទូតបានបញ្ជូនការប្រៀនប្រដៅ សក្ខីភាព រចនាសម្ព័ន្ធ ពិធីប្រារព្វ អគ្គសញ្ញា ទំនៀមទំលាប់ និងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទជំនាន់ក្រោយស្គាល់សេចក្តីទាំងនោះ ដែលយើងហៅថា “ការបន្តបញ្ជូនរបស់ព្រះសហគមន៍” ។ លោកអភិបាលជាមេដឹកនាំត្រូវធានា និងមានមុខងារពិនិត្យមើលថា តើព្រះសហគមន៍មានជំនឿត្រឹមត្រូវតាមក្រុមគ្រីស្តទូតឬទេ?

១៣- តើព្រះគម្ពីរជាអ្វី?

ព្រះគម្ពីររៀបរាប់ពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលយាងមកគង់ក្នុងជីវិតមនុស្សលោក។ យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទជឿថា ព្រះគម្ពីរជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានបណ្តាលចិត្តឱ្យសរសេរ។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានបំភ្លឺចិត្តគំនិតរបស់អ្នកសរសេរ ដោយគោរពសេរីភាព និងប្រាជ្ញារបស់ពួកគេ ដើម្បីឱ្យព្រះគម្ពីរបានមកពីមនុស្សផង និងមកពីព្រះជាម្ចាស់ផង។
ព្រះសហគមន៍តែងតែលើកទឹកចិត្តគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យឧស្សាហ៍អានព្រះគម្ពីរ ព្រោះព្រះគម្ពីរជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបំភ្លឺចិត្តគំនិត និងពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នកអានគ្រប់ៗគ្នា។
ប៉ុន្តែ ចំពោះគ្រីស្តបរិស័ទ ជំនឿមិនត្រឹមតែពឹងផ្អែកលើសៀវភៅមួយទេ តែត្រូវពឹងលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ដែលជាព្រះបន្ទូលដ៏មានជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (យហ ១.១-៥)។
អ្នកណាចង់ស្គាល់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត អ្នកនោះត្រូវអានព្រះគម្ពីរ។

១៤- តើក័ណ្ឌគម្ពីរអ្វីដែលព្រះសហគមន៍ទទួលស្គាល់?

មានបញ្ជីក័ណ្ឌមួយចំនួន ដែលព្រះសហគមន៍ទទួលស្គាល់ពិតប្រាកដមែន ហើយដែលព្រះសហគមន៍បានជ្រើសរើសយកធ្វើជាសៀវភៅយោង ដើម្បីបំភ្លឺចិត្តគំនិត    គ្រីស្តបរស័ទ និងពង្រឹងជំនឿរបស់ពួកគេ។ តាមបញ្ជីរបស់ព្រះសហគមន៍កាតូលិក មានគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ៤៦ក័ណ្ឌ និងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ២៧ក័ណ្ឌ ។

១៥- តើសម្ពន្ធមេត្រីចាស់មានសារៈសំខាន់យ៉ាងដូចម្តេចសម្រាប់គ្រីស្តបរិស័ទ?

គ្រីស្តបរិស័ទត្រូវអានគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ដូចជាព្រះបន្ទូលពិតប្រាកដរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ រៀបចំចិត្តគំនិតមនុស្ស មុនព្រះយេស៊ូគ្រីស្តយាងមក ហើយរៀបរាប់ពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលបានជ្រើសរើសប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីធ្វើជាសញ្ញាសម្គាល់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គចំពោះយើងទាំងអស់គ្នា

១៦-  តើសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីមានសារៈសំខាន់យ៉ាងដូចម្តេចសម្រាប់គ្រីស្តបរិស័ទ?

ព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីផ្តល់សក្ខីភាពដ៏សំខាន់បំផុតអំពីជីវិត កិច្ចការ និងការណែនាំប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះយេស៊ូដែលសម្តែងព្រះជាម្ចាស់ ហើយក័ណ្ឌគម្ពីរទាំងនោះរៀបរាប់ពីកិច្ចការរបស់ព្រះសហគមន៍ដើមដំបូង ដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់គ្រីស្តបរិស័ទ

១៧- តើសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ និងសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីរួមគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច?

សម្ពន្ធមេត្រីចាស់ និងសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី រួមគ្នានៅក្នុងគម្ពីរតែមួយ ព្រោះមានព្រះវិញ្ញាណតែមួយ ដែលបានបំភ្លឺអ្នកសរសេរសម្ពន្ធមេត្រីទាំងពីរ។ សម្ពន្ធមេត្រីចាស់រៀបចំសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ឯសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីបំពេញសម្ពន្ធមេត្រីចាស់វិញ។ សម្ពន្ធមេត្រីទាំងពីរស្តីពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ដែលជាគន្លឹះឱ្យយើងយល់អត្ថន័យទាំងស្រុងរបស់ព្រះគម្ពីរ។
ឧ- នៅក័ណ្ឌ “ដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់សេរីភាព” លោកម៉ូសេដែលណែនាំប្រជាជនរបស់ខ្លួនឱ្យគេចផុតពីភាពជាទាសករ ជាតំណាងរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដែលណែនាំមនុស្សលោកឱ្យគេចផុតពីសេចក្តីស្លាប់។

១៨- តើព្រះគម្ពីរណែនាំសេចក្តីពិតឬទេ?

ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានបំភ្លឺអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរឱ្យគេរៀបរាប់អ្វីៗ ដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យសម្តែងឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់សេចក្តីពិតម្យ៉ាង គឺសេចក្តីពិតដ៏ចាំបាច់ដើម្បីទទួលការសង្រ្គោះ។

១៩- តើត្រូវបកស្រាយព្រះគម្ពីរយ៉ាងដូចម្តេច?

យើងមិនអាចបកស្រាយព្រះគម្ពីរតាមបំណងចិត្តបានទេ។ កាលណាយើងចង់បកស្រាយព្រះគម្ពីរ យើងត្រូវបកស្រាយដោយពឹងផ្អែកលើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ និងអ្នកណែនាំព្រះសហគមន៍ជួយបំភ្លឺចិត្តគំនិតយើង តាមលក្ខណៈបីយ៉ាងគឺ៖

១- ត្រូវបកស្រាយអត្ថបទនីមួយៗយោងតាមព្រះគម្ពីរទាំងមូល ដែលមានព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាគន្លឹះនៃអត្ថន័យ។
២- ត្រូវចាប់អារម្មណ៍អំពីអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជួយបំភ្លឺដល់ព្រះសហគមន៍។
៣- ការបកស្រាយរបស់យើងត្រូវស្របនឹងមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃជំនឿ។

ម្យ៉ាងទៀត យើងមិនអាចបកស្រាយព្រះគម្ពីរបានល្អទាំងស្រុង ដោយបកស្រាយតាមតែន័យចំនោះទេ តែត្រូវពិចារណាទៅលើន័យធៀបវិញ។
ឧ- នៅក្នុងអត្ថបទ មក ៦. ៤៥-៥២ ព្រះយេស៊ូយាងទៅកាន់ទូករបស់ក្រុមសាវ័កដោយដើរលើទឹកសមុទ្រ។ តើយើងត្រូវបកស្រាយអត្ថបទនោះយ៉ាងដូចម្តេច? តើព្រះយេស៊ូបានដើរលើទឹកមែនឬទេ? តើអត្ថបទនេះមានអត្ថន័យអ្វីចំពោះយើង។
ដើម្បីបកស្រាយអត្ថបទនេះឱ្យបានត្រឹមត្រូវល្អ យើងត្រូវដឹងថា ចំពោះជនជាតិយូដា សមុទ្រជានិមិត្តរូបនៃអំពើអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង។
ដូច្នេះហើយ បានជាយើងអាចសន្និដ្ឋានថា អ្នកនិពន្ធមានបំណងចង់ឱ្យយើងឃើញពីឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេស៊ូដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវីញ ទ្រង់បានឈ្នះរាល់អំពើអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង។

២០-​ ហេតុអ្វីបានជានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមាននិយាយអំពីហឹង្សា?

នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ មានអំពើហឹង្សាដែលមកពីមនុស្ស (កណ​៤.៨) និងអំពើកហឹង្សាដែលហាក់ដូចជាមកពីព្រះជាម្ចាស់ (កណ ១៩  ឬ លក ១៩.២៧ ឬ មថ ១៣.៤៩-៥០) ។
អ្នកនិពន្ធចង់បង្ហាញថា ទោះបីមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើឃោឃៅមែនក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់នៅតែស្រឡាញ់យើង និងត្រាស់ហៅយើងឱ្យកែប្រែចិត្តគំនិតបន្តិចម្តងៗ ដោយទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួន។ យើងដូចជាអ្នកជម្ងឺម្នាក់ ដែលត្រូវប្រាប់គ្រូពេទ្រអំពីរោគសញ្ញារបស់ខ្លួន ដើម្បីឱ្យគ្រូពេទ្រអាចព្យាបាលយើងបាន។
ឯចំពោះហឹង្សាដែលហាក់ដូចជាមកពីព្រះជាម្ចាស់វិញ អ្នកនិពន្ធគម្ពីរចង់បង្ហាញថា ជួនកាលមនុស្សយើងយកព្រះជាម្ចាស់ធ្វើជាមធ្យោបាយមួយ ដើម្បីដោះស្រាយអំពើហឹង្សារបស់ខ្លួនឯង តែតាមការពិតទៅ ព្រះអង្គក៏មិនសព្វព្រះហឫទ័យនឹងអំពើហឹង្សាឡើយ (កណ ៤. ១៥-ដណ ២០. ១៣) ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះបូជាជីវិតនៅលើឈើឆ្កាង និងលើកលែងទោសឱ្យខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គជាជាងប្រើអំពើហឹង្សា (លក ២៣. ៣៤) ។

២១- តើនរណាអាចបកស្រាយសេចក្តីនៃជំនឿយ៉ាងពិតប្រាកដ?

គ្រីស្តបរិស័ទគ្រប់រូបត្រូវរក្សាជំនឿទុក និងអាចបកស្រាយជំនឿដោយមានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ និងមេដឹកនាំព្រះសហគមន៍ជួយបំភ្លឺបន្ថែម។
អ្នកដឹកនាំព្រះសហគមន៍ ពោលគឺសម្តេចប៉ាប និងអស់លោកអភិបាលដែលចូលរួមជាមួយលោក ទទួលមុខងារសម្រេចគោលដៅសំខាន់ៗនៃជំនឿ។ ឯគ្រីស្តបរិស័ទទាំងឡាយត្រូវខិតខំយល់ពីសេចក្តីនៃជំនឿទាំងនោះ ដើម្បីស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្បាស់ឡើងៗ។

២២- តើមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងដូចម្តេចរវាងព្រះគម្ពីរ និងការបន្តបញ្ជូនរបស់ព្រះសហគមន៍?

ព្រះគម្ពីរ និងការបន្តបញ្ជូនរបស់ព្រះសហគមន៍រួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ ដែលមិនអាចញែកចេញឱ្យដាច់ពីគ្នាបានឡើយ ព្រោះទាំងពីរនោះ មានទំនាក់ទំនងគ្នាយ៉ាងសកម្មក្នុងការពង្រឹងជំនឿរបស់គ្រីស្តបរិស័ទតាមរបៀបរៀងៗខ្លួន ក្រោមការដឹកនាំនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។

មនុស្សផ្ញើជីវិតលើព្រះជាម្ចាស់៖ ខ្ញុំជឿ-យើងជឿ

២៣- តើជំនឿជាអ្វី?

ជំនឿរបស់គ្រីស្តបរិស័ទសំដៅទៅលើការស្តាប់ និងប្រតិបត្តិតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយជឿថា វាជាសេចក្តីពិត និងអាចសង្រ្គោះអ្នកជឿទាំងអស់ពិតប្រាកដមែន។
អ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងលើព្រះអង្គ រួមជាមួយព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត និងគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ។ អ្នកជឿសុខចិត្តពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើព្រះជាម្ចាស់ ដោយថ្វាយនូវអ្វីៗទាំងអស់ឱ្យព្រះអង្គជាអ្នកចាត់ចែងតាមព្រះហឫទ័យ។ ទោះបីអ្នកជឿរងទុក្ខលំបាក ឬជួបឧបសគ្គជាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែជឿថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយគាត់ និងតម្រង់ផ្លូវគាត់ឆ្ពោះទៅការសង្រ្គោះតាមមាគ៌ារបស់ព្រះអង្គ (មថ ២៦.៣៩)។ អ្នកជឿអាចជឿថា ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់គាត់តាមរយៈព្រះគម្ពីរ អ្នកដទែ (ជាពិសេសព្រះសហគមន៍) ការអធិដ្ឋាន និងកាលៈ ទេសៈនៃជីវិត។

២៤- តើជំនឿផ្លាស់ប្តូរអ្វីខ្លះនៅក្នុងជីវិតអ្នកជឿ?

គ្រីស្តបរិស័ទយើងមានជីវិតមិនខុសប្លែកពីអ្នកដទែឡើយ។ ពេលយើងកើតទុក្ខ យើងក៏ពិបាកចិត្តដែរ។ ជំនឿមិនមែនជាថ្នាំសណ្តំ ឬវត្ថុស័ក្តិសិទ្ធការពារយើងពីទុក្ខលំបាកទេ។ ប៉ុន្តែ គ្រីស្តបរិស័ទយើងទទួលអ្វីៗទាំងអស់ ទោះសុខក្តី ឬទុក្ខក្តី ដូចជាអំណោយទានដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានមក។ យើងមិនព្រួយបារម្ភពីអនាគតរបស់ខ្លួន ព្រោះយើងជឿថា អ្វីៗដែលកើតឡើងមកពីព្រះហឫទ័យដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះអង្គដើម្បីសង្រ្គោះយើង។ យើងជឿថា យើងមិនមែននៅម្នាក់ឯងទេ ព្រោះព្រះគ្រីស្តមានព្រះជន្មគង់នៅជាមួយើងជារៀងរហូតតាមព្របន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ។ ពេលស្លាប់ហើយ យើងនឹងទៅកាន់ព្រះបិតាជាទីស្រឡាញ់របស់យើង រួមជាមួយព្រះយេស៊ូគ្រីស្តផង។ ដូច្នេះហើយ បានជាយើងមិនខ្លាចសេចក្តីស្លាប់ទេ ហើយមានសេចក្តីក្លាហាន និងសេចក្តីសង្ឍឹមជានិច្ច។
គ្រីស្តបរិស័ទយើងស្រឡាញ់ចាត់ទុកអ្នកដទៃដូចបងប្អូនបង្កើត ព្រោះយើងជឿថា មនុស្សទាំងឡាយជាបុត្រធីតារបស់ព្រះបិតា ដែលព្រះអង្គត្រាស់ហៅធ្វើជាមហាគ្រូសារតែមួយ។ ជំនឿរបស់យើងរុញច្រានយើងឱ្យកសាងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅលើផែនដី ដោយរកយុត្តិធម៌ កសាងសន្តិភាព និងផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅរបស់យើង។
ជំនឿធ្វើឱ្យអ្នកជឿមានភាពកក់ក្តៅពីព្រះជាម្ចាស់ និងគ្រីស្តបរិស័ទកែប្រែចិត្តគំនិតមិនល្អដែលខ្លួនមាន ចេះស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ចេះអាណិតអាសូរដល់គេ​ ចេះគិតប្រយោជន៍រួមជាធំ ចេះវិនិច្ឆ័យនូវអ្វីល្អ អ្វីអាក្រក់ ហើយមានសេចក្តីសុខសាន្ត សេរីភាព និងសេចក្តីក្លាហានជាដើម។

២៥- តើជំនឿមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្តេច?

១- ជំនឿមកពីមនុស្សផង មកពីព្រះជាម្ចាស់ផង

• ជំនឿជាអំណោយទានមកពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលផ្តល់ឱ្យអ្នកណាម្នាក់តាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ (មថ ១៦. ១៧)។
• ប៉ុន្តែជំនឿក៏មកពីយើងដែរ និងមិនទាមទារឱ្យយើងចេះដាក់ខ្លួន បើកចំហចិត្តឱ្យទូលំទូលាយទទួលព្រះអង្គ និងខិតខំគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអង្គដោយចិត្តស្មោះស្ម័គ្រ។

២- ជំនឿ និងសេរីភាព

• គ្មាននរណាអាចបង្ខំនរណាម្នាក់ឱ្យជឿលើព្រះជាម្ចាស់បានទេ។ ជំនឿយ៉ាងពិតប្រាកដ គឺពឹងលើចិត្តរបស់អ្នកជឿ។ ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅមនុស្សលោក ឱ្យជឿដោយមិនបង្ខំគេទេ។
• ប៉ុន្តែ យើងត្រូវតែជឿជាចាំបាច់ ដើម្បីទទួលការសង្រ្គោះដែរ។ គ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់មិនអាចក្លាយជាមនុស្សសុចរិត ដោយមិនជឿលើព្រះអង្គឡើយ (ហប ១១. ៦-៧)។

៣- ជំនឿ និងអំពើល្អ

• យើងជឿថា ព្រះជាម្ចាស់ប្រោសមនុស្សឱ្យបានសុចរិត មកពីគេមានជំនឿ មិនមែនមកពីគេប្រព្រឹត្តតាមវិន័យ ឬគេធ្វើអំពើល្អ (រ៉ូម ៣.២២) ឬដោយសារ គេមានបុណ្យច្រើនទេ។
• ប៉ុន្តែ “បងប្អូនអើយ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់ពោលថា ខ្លួនមានជំនឿ តែមិនប្រព្រឹត្តអំពើល្អទេ តើមានប្រយោជន៍អ្វី? តើជំនឿនេះ អាចធ្វើឱ្យគេទទួល បានការសង្រ្គោះឬ ?” (យក ២ .១៤)។ អ្នកជឿដែលមិនប្រព្រឹត្តអំពើល្អ មិនមែនជាអ្នកជឿពិតប្រាកដទេ។ ជំនឿធ្វើឱ្យយើងកែប្រែចិត្តគំនិត ហើយចង់ប្រព្រឹត្តអំពើល្អដើម្បីបង្ហាញថា យើងស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ និងអរព្រះគុណព្រះអង្គដែលបានសង្រ្គោះយើងរួចមកហើយ (យក ២.២២)។

៤- ជំនឿ និងប្រាជ្ញា

• អ្នកជឿចង់យល់ពីជំនឿរបស់គ្រីស្តបរិស័ទ ដើម្បីរីកចម្រើនក្នុងជំនឿ ហើយដើម្បីស្គាល់ និងស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ ប្រាជ្ញាធ្វើឱ្យយើងយល់ពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
• ប៉ុន្តែ យើងមិនអាចយល់អ្វីៗទាំងអស់ដោយគ្រាន់តែប្រើប្រាជ្ញានោះទេ។ ពេលនោះ មានតែជំនឿទេ ដែលអាចជួយបំភ្លឺយើងបាន បានសេចក្តីថា ជំនឿប្រសើរជាងប្រាជ្ញា។

៥- ជំនឿរួមជាមួយគ្រីស្តបរិស័ទឯទៀតៗ

ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ យើងមិនអាចរក្សាជំនឿទុកតែម្នាក់ឯងបានទេ ហើយគ្រីស្តបរិស័ទក៏មិនអាចរស់នៅតែម្នាក់ឯងបានឡើយ។ អ្នកជឿបានទទួលជំនឿពីព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈគ្រីស្តបរិស័ទឯទៀតៗ ហើយត្រូវប្រកាសជំនឿនេះ ឱ្យអ្នកផ្សេងទៀតដែរ។ ដើម្បីពង្រឹងជំនឿគ្រីស្តបរិស័ទត្រូវតែមានទំនាក់ទំនងរវាងគ្នានឹងគ្នា ជាមួយនឹងគ្រីស្តបរិស័ទឯទៀតៗ ជាពិសេស គឺព្រះសហគមន៍។ នៅពេលដែលយើងកាន់ឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះសហគមន៍ ជំនឿយើងក៏កាន់តែថយចុះដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងប្រកាសជំនឿដល់អ្នកដទៃ ធ្វើឱ្យយើងយល់ពីជំនឿរបស់ខ្លួនឯងកាន់តែច្បាស់។

២៦- តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្តេចពេលកើតមានមន្ទិលសង្ស័យ?

ពេលយើងរងទុក្ខលំបាក កើតជម្ងឺ ឬជួបឧបសគ្គជាច្រើន ពិបាកជឿថា ព្រះជាម្ចាស់មានចិត្តសប្បុរស គង់នៅជាមួយយើង និងស្រឡាញ់យើង។ ពេលខ្លះយើងអាចសង្ស័យអំពីជំនឿ។ តើត្រូចធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីការពារ និងថែរក្សាជំនឿរបស់យើង?
យើងត្រូវស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ​ហើយអធិដ្ឋានទួលអង្វរសូមព្រះអង្គជួយបំភ្លឺចិត្តគំនិត និងការពារយើងពីការល្បួងឱ្យលះបង់ចោលជំនឿដែលមានតម្លៃលើសអ្វីៗទាំងអស់ (១​ ពត្រ ១. ៦-៧) ដោយថ្វាយនូវបញ្ហាទាំងអស់នោះឱ្យព្រះអង្គជាអ្នកជួយដោះស្រាយ។ ធ្វើដូចនេះ យើងនឹងស្ងប់ចិត្តជាមិនខាន។
យើងត្រូវហ៊ាននិយាយអំពីបញ្ហានោះជាមួយគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ ដែលយើងទុកចិត្ត និងអាចជួយយើងបាន។ សំខាន់ គឺជជែកអំពីការសង្ស័យទាំងអស់ដោយមិនលាក់បាំង ដើម្បីឱ្យគេផ្តល់ដំបូន្មានល្អៗ។
យើងត្រូវនឹកគិតដល់សាក្សីនៃជំនឿ ដូចជាព្រះនាងម៉ារី លោកអាប្រាហាំ សន្តបុគ្គល និងមរណសាក្សីទាំងឡាយ ហើយគ្រីស្តបរិស័ទឯទៀតៗ ដែលសុខចិត្តលះបង់អ្វីៗទាំងអស់រហូតដល់បូជាជីវិតដោយសារជំនឿ។
យើងត្រូវតែខិតខំស្វែងរក និងយល់សេចក្តីនៃជំនឿ ដើម្បីបំភ្លឺ និងជម្រះចិត្តគំនិតរបស់យើង ដើម្បីឱ្យយើងអាចរីកចម្រើននៅក្នុងជំនឿបាន។

២- អំពើអាក្រក់ និងអំពើបាប
“ខ្ញុំជឿលើព្រះបិតាដ៏មានឫទ្ធានុភាពសព្វប្រការ”
ឫទ្ធានុភាពនៃព្រះបិតា

២៧- តើព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតាមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ចំពោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតា ព្រះអង្គបានបង្កើតមនុស្សលោក (កណ ១-២) និងបានរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឱ្យរួចផុតពីទាសភាពនៅប្រទេសអេស៊ីប (សរ ៤. ២២)។ ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃជីវិតដ៏ពេញលក្ខណៈ។
ព្រះយេស៊ូបង្ហាញឱ្យយើងឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតារបស់ព្រះអង្គ គឺព្រះជាម្ចាស់មានព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រាតែមួយរបស់ព្រះអង្គ (យហ ១៤. ៧) តែនៅក្នុងអង្គព្រះបុត្រានោះ យើងអាចក្លាយទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។
ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតាបានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់មិនស្ថិតនៅឆ្ងាយពីមនុស្សយើង តែជាព្រះមួយអង្គដែលប្រកបដោយព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា សេចក្តីស្រឡាញ់ និងដែលជួយសម្រាលទុក្ខគ្រប់បែបយ៉ាងទាំងអស់។ ព្រះជាម្ចាស់ការពារយើង ឱ្យលែងភ័យខ្លាចអ្វីទាំងអស់ ព្រោះយើងជាបុត្រធីតាជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ និងអាចមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គយ៉ាងស្និទ្ធស្នាល។ ឯយើងវិញ យើងគោរព និងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះអង្គ មិនមែនដោយសារយើងខ្លាចព្រះអង្គទេ តែដោយសារយើងបានទទួលភាពកក់ក្តៅពីព្រះបិតា និងចង់ស្រឡាញ់ព្រះបិតាវិញ ដូចជាកូនម្នាក់ ដ៏កត្តញ្ញូ។

២៨- តើ​ “ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបិតា” មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គ “ប្រកបដោយចេស្តាដ៏ខ្លាំងពូកែ” និង “ជាអ្នកចម្បាំងដ៏ជំនាញ” (ទំន ២៤. ៨) “គ្មានការអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើមិនកើតនោះឡើយ” (លក ១. ៣៧) ។ ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះតែមួយ ដែលគ្រប់គ្រងលើផែនដីទាំងមូល និងស្ថានបរមសុខដែរ។

ព្រះជាម្ចាស់សម្តែងឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអង្គ៖

• ដោយបង្កើតពិភពលោក និងមនុស្ស។
• ដោយសង្រ្គោះមនុស្សលោកឱ្យរួចពីបាប តាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។
• ដោយលើកលែងទោសឱ្យមនុស្សបាប និងទទួលគេធ្វើជាបុត្រធីរបស់ព្រះអង្គទៀតផង។

ព្រះជាម្ចាស់មាមនឫទ្ធានុភាពសព្វប្រការ តែជាព្រះបិតាយើងដែរ បានសេចក្តីថា ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលប្រើឫទ្ធានុភាពសព្វប្រការរបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីសង្កត់សង្កិន ជិះជាន់មនុស្សយើង ឬបង្ខំចិត្តមនុស្សឱ្យជឿ និងដើរតាមព្រះអង្គទេ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះជាម្ចាស់ប្រោសប្រទានឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអង្គឱ្យអ្នកជឿ ដើម្បីឱ្យគេមានជីវិតដ៏ពេញ      លក្ខណៈ។

២៩- បើព្រះជាម្ចាស់មានឫទ្ធានុភាពសព្វប្រការ ហើយមានចិត្តសប្បុរស ហេតុអ្វីបានជាមានអំពើអាក្រក់?

អំពើអាក្រក់មានពីរយ៉ាងគឺ៖

• អំពើអាក្រក់ ដែលកើតចេញពីចិត្តមនុស្ស ជាហេតុនាំឱ្យមានសង្រ្គាម ជម្លោះ ភាពច្រណែនឈ្នានីស អំពើសៅហ្មងគ្រប់បែបយ៉ាង។ល។
• ជម្ងឺ ឧប្បត្តិហេតុ គ្រោះធម្មជាតិ។ល។ ដែលយើងរកមិនឃើញពីបុព្វហេតុបានឡើយ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយយើងជឿថា ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាដើមហេតុនៃអំពើអាក្រក់ទាំងនោះឡើយ តែតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ព្រះអង្គបានឈ្នះអំពើដ៏អាក្រក់បំផុត គឺអំពើបាបរបស់មមនុស្ស ដែលជាឫសគល់នៃអំពើអាក្រក់ទាំងពួង។

៣០- ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់បណ្តោយឱ្យមានអំពើអាក្រក់?

ចំពោះអំពើអាក្រក់ដែលមកពីមនុស្ស៖ ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់ ព្រះអង្គផ្តល់សេរីភាពឱ្យយើងជាអ្នកជ្រើសរើសផ្លូវល្អ ឬផ្លួវអាក្រក់។
ឯចំពោះបញ្ហាអាក្រក់ដែលយើងមិនអាចពន្យល់បាននោះ យើងជឿថា ព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានឫទ្ធានុភាព ទ្រង់មានគម្រោងការដ៏លាក់កំបាំង ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សលោក ដោយឱ្យផលល្អចេញពីបញ្ហាអាក្រក់នោះបាន (កណ ៥០. ២០)^១ ។ ឧ- អំពើបាបរបស់មនុស្សលោកបានស្លាប់ទៅតាមការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូ។
ម្យ៉ាងទៀត អំពើអាក្រក់ ឬទុក្ខលំបាកគ្រប់បែបយ៉ាង អាចជាឱកាសមួយដ៏ពិសេស ដើម្បីរួមជាមួយព្រះយេស៊ូ ដែលបានរងទុក្ខលំបាកចំពោះយើង ហើយដើម្បីពង្រឹងជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់។

៣១- តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះពេលប្រឈមមុខនឹងអំពើអាក្រក់?

គ្រីស្តបរិស័ទត្រូវយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូ ដែលបានតស៊ូប្រឆាំងនឹងអំពើអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង និងនៅតែផ្ញើជីវិតទៅលើព្រះបិតាដោយចិត្តសង្ឃឹម។ ទោះបីកិច្ចការទាំងឡាយរបស់ព្រះយេស៊ូនាំព្រះអង្គឱ្យទទួលគ្រោះថ្នាក់ក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គតែងតែស្វែងរកយុត្តិធម៌នៅក្នុងសង្គម ការពារមនុស្សទន់ខ្សោយដែលត្រូវគេសង្កត់សង្កិនជិះជាន់ ប្រោសអ្នកជម្ងឺឱ្យបានជា ហើយលើកលែងទោសឱ្យអ្នកបាប​។ល។ ទោះបីនៅតែមានអំពើអាក្រក់ក្តី ក៏គ្រីស្តបរិស័ទត្រូវតែតស៊ូប្រឆាំងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងមានសេចក្តីសង្ឃឹមជានិច្ចលើព្រះជាម្ចាស់។

៣២- ពីដំបូងតើព្រះជាម្ចាស់មានគម្រោងការដូចម្តេចចំពោះមនុស្ស?

រឿងរបស់លោក អដាំ និងនាងអេវ៉ា (កណ ២-៣) បង្ហាញឱ្យយើងដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សសុចរិត និងបរិសុទ្ធ។ តាមគម្រោងការដើមដំបូងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បុរស និងស្រីចេះគ្រប់គ្រងលើផែនដី សត្វគ្រប់ប្រភេទ និងលើខ្លួនឯង មានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គ និងជាមួយគ្នា ហើយគ្មានទុក្ខលំបាក សេចក្តីស្លាប់ និងសេចក្តីអាក្រក់ឡើយ។

៣៣- តើអំពើបាបមានប្រភពមកពីណា?

ព្រះសហគមន៍អះអាងថា មារសាតាំង និងបរិវាររបស់វា ជាទេវទូតដ៏ល្អកើតមកពីព្រះជាម្ចាស់ បានក្លាយទៅជាអារ្យដ៏អាក្រក់បំផុត ដោយបដិសេធមិនព្រមគោរព និងគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ជារៀងរហូតឡើយ។ អំពើបាបមិនមែនកើតចេញពីមនុស្សតែប៉ុណ្ណោះទេ គឺមារសាតាំងព្យាយាមបង្ខំមនុស្ស ឱ្យរួមចំណែកជាមួយវា ដើម្បីផ្តាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ អំពើបាបរបស់លោក អដាំ និងនាងអេវ៉ា (កណ ៣) ជានិមិត្តរូបនៃកិលេសតណ្ហា ដែលឆ្លងកាត់ពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ និងរាលដាលដល់មនុស្សគ្រប់ៗរូបតាំងពីក្នុងផ្ទៃម្តាយមកម៉្លេះ ទោះបីយើងមិនប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយផ្ទាល់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏យើងជាអ្នកបាបដែរ។

៣៤- តើអំពើបាបជាអ្វី?

អំពើបាប គឺជាអំពើអាក្រក់ដែលប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់។
មនុស្សមានបាប គឺប្រព្រឹត្តអំពើលាមកថោកទាបគ្រប់យ៉ាង ឬខានប្រព្រឹត្តអំពើល្អ ថែមទាំងជាមនុស្សម្នាក់ដែលបដិសេធមិនព្រមធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្រឡាញ់អ្នកដទៃផងដែរ។

៣៥- តើអំពើបាបមានអ្វីខ្លះ?

• យើងអាចប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដោយកាយ ចាវា ចិត្ត និងដោយខានប្រព្រឹត្តកិច្ចការរបស់យើង។
• យើងប្រព្រឹត្តអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរ (មក១០. ១៩)^៣ ដោយដឹងខ្លួន និងចេតនា។ ពេលនោះ យើងត្រូវសុំព្រះសហគមន៍លើកលែងទោសឱ្យយើង តាមរយៈអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក ឬអគ្គសញ្ញាលើកលែងទោស។
• មានអំពើបាប ៧ ប្រភេទ ជាទំនៀមទម្លាប់ដ៏អាក្រក់ និងជាប្រភពនៃអំពើបាបផ្សេងទៀត គឺមានចិត្តក្រអឺតក្រទម ចិត្តកំណាញ់ ចិត្តលោភលន់ ចិត្តខឹង ចិត្តមិនបរិសុទ្ធ ចិត្តល្មោភស៊ី ឬពេលយើងខ្ជិលច្រអូស។

៣៦- តើអំពើបាបមានផលដូចម្តេចខ្លះ?

តាមព្រះគម្ពីរ អំពើបាបរបស់លោក អដាំ និងនាងអេវ៉ា នាំឱ្យមនុស្សមានជីវិតមិនគ្រប់លក្ខណៈទៀតឡើយ គេលែងទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើបាបគ្នាទៅវិញទៅមក និងស្ថិតនៅក្រោមអំណាចនៃទុក្ខលំបាក និងសេចក្តីស្លាប់ (រ៉ូម ៥. ១២) បណ្តាលឱ្យ មនុស្សជាឈ្លើយនៃកិលេសតណ្ហា មានលោភៈ មោហៈ ទោសៈ ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សគ្មានសន្តិភាពឡើយ។ អំពើបាបយើងម្នាក់ៗ អាចធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃ ហើយបង្កើតផលវិបាកក្នុងសង្គម។

៣៧- តើព្រះជាម្ចាស់ធ្វើអ្វីខ្លះបន្ទាប់ពីអំពើបាបបានកើតឡើង?

តាមរឿងរបស់លោក អដាំ និងនាងអេវ៉ា (កណ ២-៣) ព្រះជាម្ចាស់មិនបានលះបង់ចោលមនុស្សឱ្យនៅក្រោមអំណាចនៃសេចក្តីស្លាប់ ដែលជាផលនៃអំពើបាបទេ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គក៏មានព្រះបន្ទូលសន្យាថា ទ្រង់នឹងរំដោះមនុស្សឱ្យរួចពីអំបើបាប (កណ ៣. ១៥)។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តបំពេញព្រះបន្ទូលនេះ ដោយរំដោះអស់អ្នកជឿ ដែលបានទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកឱ្យរួចផុតពីបាប និងដោយប្រោសគេឱ្យទៅជាមនុស្សសុចរិត។

៣៨- បើព្រះជាម្ចាស់ប្រោសប្រណីឱ្យអ្នកជឿក្លាយជាមនុស្សសុចរិតរួចហើយ តើគែចាំបាច់ត្រូវធ្វើអំពើល្អដើម្បីទទួលការសង្រ្គោះឬទេ?

អ្នកជឿដែលបានទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក បានរួចផុតពីឫសគល់នៃអំពើបាប ដូច្នេះហើយ បានជាគេបានទទួលការសង្រ្គោះរួចហើយ តែគេត្រូវបន្តប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងកិលេសតណ្ហារបស់ខ្លួនឯង ដើម្បីឱ្យបានសមនឹងឋានៈ និងលក្ខណៈបុត្រធីតាព្រះជាម្ចាស់ គឺព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឱ្យយើងកែប្រែចិត្តគំនិត មិនប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ទៀត និងខិតខំព្យាយាមធ្វើល្អ ដើម្បីសម្តែងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះអង្គ និងអ្នកដទៃ។ តាមការពិត យើងត្រួវទទួលស្គាល់ថា ប្រភពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងអំពើល្អទាំងឡាយមកពីព្រះជាម្ចាស់ដែរ។

៣៩- តើអំពើល្អដ៏ត្រឹមត្រូវមានលក្ខណៈអ្វីខ្លះ?

យើងវិនិច្ឆ័យអំពើល្អដ៏ត្រឹមត្រូវ ដែលគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ តាមលក្ខណៈបីយ៉ាងគឺ៖

១- អំពើផ្ទាល់ខ្លួនដែលយើងប្រព្រឹត្ត

មានអំពើខ្លះអាក្រក់ជានិច្ច ដូចជាសម្លាប់អ្នកដទៃ។ យើងមិនអាចធ្វើអំពើនោះទាល់តែសោះ សូម្បីតែដើម្បីជួយអ្នកដទៃ។ យើងមិនអាចធ្វើអំពើអាក្រក់ ដើម្បីទទួលបានផលល្អ
ឧ- យើងមិនអាចសម្លាប់មនុស្សម្នាក់ ដើម្បីសង្រ្គោះអ្នកផ្សេងទៀតបានទេ។

២- គោលបំណង ឬគោលដៅនៃអំពើដែលយើងប្រព្រឹត្ត

ពេលមានគោលដៅអាក្រក់ អំពើទាំងអស់ក៏អាក្រក់ដែរ។
ឧ- ពេលយើងធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រ ដើម្បីឱ្យគេសរសើរយើង (មថ ៦. ២-៤) អំពើនេះមិនល្អតែម្តងឡើយ។

៣- ការលៈទេសៈ និងផលនៃអំពើដែលយើងប្រព្រឹត្ត

កាលៈទេសៈ និងផលនៃអំពើណា ដែលយើងប្រព្រឹត្ត ជួយឱ្យយើងយល់ថា តើអំពើនេះល្អ ឬអាក្រក់?
ឧ-​ អ្នកដែលលួចអាហារ ដើម្បីរស់រានមានជីវិត មិនមែនជាទោសធ្ងន់ឡើយ តែការលួចនៅតែជាអំពើអាក្រក់ដដែល។

៤០- តើធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីស្គាល់អ្វីល្អ អ្វីអាក្រក់?

១- ត្រូវធ្វើអ្វីដែលយើងគិតថាត្រឹមត្រូវដោយចិត្តស្មោះ ផ្ចង់ចិត្តអធិដ្ឋាន អានព្រះបន្ទូល ស្គាល់ធម៌វិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះសហគមន៍ ហើយរិះគិតពិចារណាជាមួយគ្រីស្តបរិស័ទ និងសុំយោបល់ពីអ្នកដែលចេះផ្តល់ទូន្មានល្អ។

២- ត្រូវធ្វើតាមវិន័យបីគឺ៖

• យើងមិនអាចធ្វើអំពើអាក្រក់ ដើម្បីទទួលផលល្អបានឡើយ។
• “បើអ្នករាល់គ្នាចង់ឱ្យអ្នកដទៃប្រព្រឹត្តចំពោះខ្លួបបែបណា ត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះគេបែបនោះដែរ” (មថ ៧. ១២)។
• គោរពអ្នកដទៃ និងចិត្តគំនិតរបស់គេជានិច្ច។

៤១- តើវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានអ្វីខ្លះ?

ក- ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកយើងជាមនុស្សនៅក្នុងដួងចិត្ត ទើបត្រូវតែស្តាប់សម្លេងនោះជានិច្ច។
ខ- ប៉ុន្តែ ដោយសារអំពើបាប យើងអាចយល់ច្រឡំអ្វីល្អ និងអ្វីអាក្រក់បាន ជាហេតុនាំឱ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យលោកម៉ូសេនូវវិន័យ ១០ ប្រការ (សរ ២០. ២-១៧) គឺ៖

១- មិនត្រូវគោរពព្រះណាផ្សេងក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ អ្នកមិនត្រូវឆ្លាក់រូបអ្វី ឬយករូបដែលជាតំណាងអ្វីមួយ ធ្វើជាព្រះឡើយ។ អ្នកមិនត្រូវក្រាបថ្វាយបង្គំរូបព្រះទាំងនោះ ឬគោរពបម្រើរូបទាំងនោះឡើយ។
២- អ្នកមិនត្រូវយកព្រះនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក ទៅប្រើឥតបានការនោះឡើយ។
៣- ចូររំឮកថ្ងៃអាទិត្យ ដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់។
៤- ចូរគោរពមាតាបិតារបស់អ្នក។
៥- កុំសម្លាប់មនុស្ស។
៦- កុំក្បត់ចិត្តស្វាមីភរិយាឡើយ។
៧- កុំលួចប្លន់គេ។
៨- កុំពោលពាក្យកុហក ឬធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយឡើយ។
៩- កុំមានចិត្តលោភលន់ចង់បានប្តី ឬប្រពន្ធគេឡើយ។
១០- កុំមានចិត្តលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិគេឡើយ។

ធម៌វិន័យ ១០ ប្រការនោះបង្ហាញអ្វីដែលល្អ និងអាចគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែមិនប្រទានកម្លាំងឱ្យយើងចេះប្រព្រឹត្តតាមឡើយ (រ៉ូម ៧)។

គ- ព្រះយេស៊ូបានសង្ខេបធម៌វិន័យទាំងនេះមកត្រឹមពីរប្រការ (មថ ២២. ៣៧-៤០) គឺ “ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក ឱ្យអស់ពីចិត្តគំនិតអស់ពីស្មារតី និងអស់ពីប្រាជ្ញា ហើយត្រូវស្រឡាញ់អ្នកឯទៀតៗ ដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង” ទាំងប្រទានកម្លាំងនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធឱ្យយើងចេះប្រព្រឹត្តតាម។

៤២- តើសេរីភាពក្នុងការធ្វើអ្វីមួយជាអ្វី?

មនុស្សយើងបានទទួលសេរីភាពពីព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការធ្វើល្អ ឬធ្វើអាក្រក់ តែដោយ សារអំពើបាប យើងដូចជាឈ្លើយនៃកិលេសតណ្ហា គ្មានសេរីភាពគ្រប់លក្ខណៈទេ ទើបយើងត្រូវការព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ដើម្បីជួយបំភ្លឺយើង។ សេរីភាពយ៉ាងពិតប្រាកដជាព្រះអំណោយទាន ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់ ស្របនឹងឋានៈ និងតម្លៃរបស់មនុស្សដែលជាបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គ។ តាមគ្រីស្តសាសនា មនុស្សមានសេរីភាពពិតប្រាកដ នៅពេលដែលគេគេចផុតពីអំពើអាក្រក់ និងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដ្បិតមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ជាឈ្លើយនៃកិលេសតណ្ហា ដូចព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដែលមានសេរីភាពគ្រប់លក្ខណៈ។

៣- ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃអ្វីៗទាំងអស់
“ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមេឃ និងដី”

៤៣- តើព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមេឃ និងដីមានអត្ថន័យយ៉ាងណា?

ពេលយើងជឿថា “កាលពីដំបូងបង្អស់ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី” (កណ ១. ១) យើងអះអាងថា ការបង្កើតពិភពលោក៖

• ជាចម្លើយទីមួយចំពោះមនុស្សលោកដែលចង់ដឹងថា តើគេមកពីណា និងទៅណា? តើជីវិតមានអត្ថន័យយ៉ាងណា? ហេតុអ្វីបានជាមានអំពើអាក្រក់?។ល។
• បង្ហាញឱ្យយើងដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃជីវិតគ្រប់បែបយ៉ាង។

៤៤- ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់បង្កើតផ្ទៃមេឃ ផែនដី និងមនុស្ស?

មនុស្សយើងមិនមែនជាលទ្ធផលនៃសេចក្តីត្រូវការណាមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនកើតឡើងដោយចែដន្យ ឬមិនមែនមកពីវាសនា និងព្រហ្មលិខិតនោះទេ តែព្រះអង្គបានបង្កើតមនុស្សលោក ព្រោះព្រះអង្គស្រឡាញ់យើង និងឱ្យយើងស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់ និងទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ចពីព្រះជាម្ចាស់។

៤៥- តើព្រះជាម្ចាស់បង្កើតពិភពលោកយ៉ាងដូចម្តេច? តើជំនឿប្រឆាំងនឹងវិទ្យាសាស្រ្តឬទេ?

កំណើតនៃពិភពលោក (កណ ១-២) ហាក់ដូចជាប្រឆាំងនឹងវិទ្យាសាស្រ្ត តាមការពិត អ្នកនិពន្ធគម្ពីរចង់ពន្យល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃអ្វីៗទាំងអស់។

៤៦- តើព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតអ្វីខ្លះ?

តាម កណ ១-២ ព្រះសហគមន៍ជឿថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ ទាំងមើលឃើញ និងមើលមិនឃើញ ព្រមទាំងទេវទូត សត្វ និងមនុស្ស។

៤៧- តើទេវទូតជានរណា?

ទេវទូតជាវិញ្ញាណដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជូនមក ដែលមិនចេះស្លាប់ និងដែលយើងមើលមិនឃើញ។ ទេវទូតមិនមែនជាព្រះទេ តែស្ថិតនៅក្រោមអំណាចនៃព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេមើលឃើញព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា និងជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះអង្គ (លក ១. ២៦-២៧)។ ព្រះជាម្ចាស់ចាត់ទេវទូតឱ្យយើងម្នាក់ៗ (យប ៣៣. ២៣) ដើម្បីការពារ និងជួយណែនាំយើង។

៤៨- តើការបង្កើតមានលក្ខណៈអ្វី?

តាមក័ណ្ឌគម្ពីរ (កណ ១. ១-២​.៤) យើងអាចយល់ដឹងថា៖

• យើងម្នាក់ៗ មិនអាចរស់នៅតែម្នាក់ឯងបានទេ តែយើងត្រូវការអ្នកដទៃ និងព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃអ្វីៗទាំងអស់។
• មនុស្សមានតម្លៃដ៏ថ្លៃថ្លាបំផុត តម្លៃនោះមិនស្ថិតលើខ្លួនគេតែប៉ុណ្ណោះទេ តែលើសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះគេ។
• អ្វីៗទាំងអស់ស្ថិតក្នុងគោលដៅតែមួយ គឺរួមចំណែកនៅក្នុងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទទួលសេរីភាព និងជីវិតរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។
  ដូច្នេះហើយបានជាត្រូវតែថែរក្សាមនុស្ស ផែនដី សត្វ និងធម្មជាតិដែលជាស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

៤៩- តើ “មនុស្សមានលក្ខណៈដូចព្រះជាម្ចាស់” មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

“មនុស្សមានលក្ខណៈដូចព្រះជាម្ចាស់” មានន័យថា មនុស្សមិនមែនជាវត្ថុ ឬសត្វណាមួយឡើយ តែមនុស្សមានប្រាជ្ញា សេរីភាព ឆន្ទៈ បំណង ហើយអាចស្រឡាញ់ព្រះអង្គ និងអ្នកឯទៀតៗបាន។ ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅមនុស្ស ដើម្បីទទួលព្រះជន្មផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីបម្រើមនុស្ស គឺមនុស្សមានតម្លៃលើសអ្វីៗទាំងអស់ (កណ ១)។ មានតែមនុស្សទេ ដែលអាចរួមជាមួយព្រះអង្គជាព្រះបិតារបស់ខ្លួន។ ចំពោះយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ ដែលជាមនុស្សដ៏ពេញលក្ខណៈតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះហើយបានជាព្រះអង្គត្រាស់ហៅមនុស្សគ្រប់ៗរូប ឱ្យក្លាយដូចជាព្រះគ្រីស្តនេះដែរ។

៥០- តើព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សពីអ្វី?

មនុស្សមានទាំងវិញ្ញាណ ដែលរួមគ្នាតែមួយ គឺព្រះជាម្ចាស់បានផ្តល់វិញ្ញាណដល់មនុស្សដើម្បីមានជីវិត និងមានលក្ខណៈដូចព្រះអង្គ (កណ ១. ២៧)។

៥១- តើព្រះជាម្ចាស់ណែនាំមនុស្សយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះជាម្ចាស់ណែនាំមនុស្សឆ្ពោះទៅសុភមង្គល តាមរយៈអ្នកដទៃ និងកាលៈទេសៈនៃជីវិត ប៉ុន្តែមនុស្សមិនមែនមនុស្សយន្តរបស់ព្រះអង្គទេ គឺព្រះអង្គគោរពសេរីភាពរបស់គេ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានអ្វីៗទាំងអស់តាមសេចក្តីត្រូវការរបស់មនុស្ស ដើម្បីឱ្យ គេអាចគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គបាន (មថ ៦. ៣១-៣៣ / រ៉ូម ៨. ២៨ / ១ ពត្រ ៥-៧)។

៤- ព្រះជាម្ចាស់ប្រសូតជាមនុស្ស

“ខ្ញុំជឿលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ជាព្រះបុត្រាតែមួយនៃព្រះបិតា ហើយជាព្រះអម្ចាស់យើងខ្ញុំ”

៥២- តើដំណឹងល្អជាអ្វី?

ដំណឹងល្អ គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្តផ្ទាល់ (មក ១. ១) ដែលសោយទិវង្គត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សគ្រប់ៗរូប គឺដើម្បីលោះអស់អ្នកដែលស្ថិតនៅក្រោមអំណាចនៃអំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់ (កាឡ ៤. ៤-៥) ហើយផ្តល់ជីវិតរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ឱ្យគេ។
សព្វថ្ងៃនេះ អស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូ ប្រកាសដំណឹងល្អនេះ គឺពួកគេចង់ឱ្យអ្នកឯទៀតៗស្គាល់ព្រះអង្គ និងទទួលការសង្រ្គោះគ្រប់លក្ខណៈផង (កក ២. ២០ /  ១ យហ ១. ១-៤ / ភល ៣. ៨-១១) ។

៥៣- តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជានរណា? តើព្រះអង្គបានធ្វើអ្វីខ្លះ?

ព្រះយេស៊ូកើតនៅដើមគ្រីស្តសករាជ ក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល នៅខាងលិចទ្វីបអាស៊ីយើង។ ព្រះអង្គកើតនៅក្នុងត្រកូលអ្នកក្រីក្រ។ ព្រះយេស៊ូក៏ប្រកបអាជីវកម្មជាជាងឈើ។ លុះដល់ប្រហែលមានព្រះជន្ម ៣០ ព្រះវស្សា ព្រះយេស៊ូចេញពីក្រុមគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គ ត្រាស់ហៅសាវ័កខ្លះៗឱ្យដើរតាមព្រះអង្គ ប្រោសអ្នកជម្ងឺឱ្យបានជា ដេញខ្មោចចេញពីមមនុស្ស លើកលែងទោសឱ្យអ្នកបាប ជាសញ្ញាសម្គាល់ថា “ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជិតមកដល់ហើយ” (មក ១. ១៥) ។ ព្រះអង្គបង្ហាញមាគ៌ាទៅកាន់សុភមង្គលពិតប្រាកដ និងបង្ហាញឱ្យយើងដឹងថា មនុស្សគ្រប់ៗរូបជាបុត្រធីតារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រហែលជា ៣ឆ្នាំ ក្រោយមក មេដឹកនាំសាសនាអ៊ីស្រាអែលសម្រេចចិត្តសម្លាប់ព្រះយេស៊ូ ប៉ុន្តែ៣ថ្ងៃក្រោយពីសោយទិវង្គត ព្រះយេស៊ូក៏បង្ហាញឱ្យក្រុមសាវ័ករបស់ព្រះអង្គឃើញថា ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និងគង់នៅជាមួយពួកគេជាដរាបតរៀងទៅ តាមរបៀបខុសប្លែកពីមុន។ បន្តិចម្តងៗ សាវ័ករបស់ព្រះអង្គយល់ថា ព្រះយេស៊ូពិតជាព្រះជាម្ចាស់ប្រសូតជាមនុស្ស ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សលោកឱ្យរួចពីអំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់។

៥៤- តើព្រះនាម “យេស៊ូ” មានអត្ថន័យដូចម្តេច?

ព្រះនាម “យេស៊ូ” មានន័យថា “ព្រះសង្គ្រោះ” សម្តែងលើអត្តសញ្ញាណ និងបេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គតែម្តង ដ្បិត “បុត្រនោះនឹងសង្រ្គោះប្រជារាស្រ្តព្រះអង្គឱ្យរូចពីបាបរបស់គេ” (មថ ១. ២១)។ គ្រីស្តទូតសិលា អះអាងថា “ក្រៅពីព្រះយេស៊ូ គ្មាននរណាម្នាក់អាចសង្រ្គោះមនុស្សលោកបានទាល់តែសោះ” (កក ៤. ១២) ។ មានតែ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តទេ ជាព្រះសង្រ្គោះ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេស៊ូមិនគ្រាន់តែបង្ហាញផ្លូវទៅការសង្រ្គោះ គឺព្រះអង្គផ្ទាល់ជាសង្រ្គោះ។

៥៥- តើ “ព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត” មានអត្ថន័យដូចម្តេច?

ព្រះគ្រីស្ត “ជាភាសាក្រិក” ឬ ព្រះមេស្ស៉ី “ជាភាសាហេប្រឺ” មានន័យថា អ្នកដែលជាព្រះជាម្ចាស់បានតែងតាំង ហើយដែលបានទទួលប្រេងអភិសេក ដើម្បីបំពេញបេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គ។
នៅសម័យរបស់ព្រះយេស៊ូ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទន្ទឹងរងចាំព្រះគ្រីស្ត ឱ្យយាងមកសង្រ្គោះគេពីខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ ដោយប្រើអំណាច និងឫទ្ធានុភាព តាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ថា ព្រះអង្គពិតជាព្រះគ្រីស្ត ពេលព្រះអង្គទទួលពិធីជ្រមុជទឹក។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូសង្រ្គោះមនុស្សទាំងអស់តាមរបៀបខុសប្លែកពីលោកីយ៍ និងដោយប្រើមនុស្សលោក ព្រមទាំងបូជាជីវិតសម្រាប់គេ (មថ ២០. ២៨) និងដោយកម្ចាត់អំពើអាក្រក់ឱ្យចេញពីចិត្តមនុស្ស។

៥៦- តើព្រះយេស៊ូជាំ “ព្រះបុត្រាតែមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់” មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រាតែមួយ និងល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពេលព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះបិតាមានព្រះបន្ទូលថា ព្រះយេស៊ូជា “ព្រះបុត្រាជាទីស្រឡាញ់” របស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា គ្មាននរណាស្គាល់ព្រះបិត្រាក្រៅពីព្រះបិតា (មថ ១១. ២៧)។ ព្រះយេស៊ូអះអាងថា ព្រះអង្គមានទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេស ហើយតាំងពីដើមរៀងមក និងអស់កល្បជានិច្ចជាមួយព្រះបិតា។ ព្រះចយេស៊ូជាព្រះបុត្រាតែមួយគត់របស់ព្រះជាម្ចាស់ (១ យហ ៤. ៩) ដែលប្រោសអ្នកជឿឱ្យក្លាយទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គដែរ។

៥៧- តើ “ព្រះអម្ចាស់” មានអត្ថន័យដូចម្តេច?

នៅក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ពាក្យ “ព្រះអម្ចាស់” សំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី គេប្រើពាក្យ “ព្រះអម្ចាស់” ចំពោះព្រះយេស៊ូដែរ ដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូមានឋានៈស្មើនឹងព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះគ្រីស្តសម្តែងខ្លួនជាព្រះអម្ចាស់ ព្រោះព្រះអង្គមានអំណាចលើធម្មជាតិ អារក្សអ្នកតា អំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់ ហើយបានទទួលព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ “ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តមានកំណើត ដោយសារព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ហើយទ្រង់ប្រសូតពីព្រះនាងព្រហ្មចារីម៉ារី” ។

៥៨- ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ប្រសូតជាមនុស្ស?

ព្រះជាម្ចាស់ប្រសូតជាមនុស្សដើម្បីឱ្យមនុស្ស៖

• អាចសម្រុះសម្រួលជាមួយព្រះអង្គបាន និងមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គជាព្រះបិតារបស់គេ។
• ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដ និងសេចក្តីស្រឡាញដ៏ឥតព្រំដែនរបស់ព្រះអង្គ។
• អាចគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះអង្គបាន ដោយយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ហើលដើម្បីទទួលសុភមង្គលយ៉ាងពិតប្រាកដ។
• ទទួលជីវិតរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ (២ ពត្រ ១. ៤) ដោយរួមរស់ជាមួយព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះអង្គ។
  “ព្រះជាម្ចាស់បានប្រសូតជាមនុស្ស ដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គបាន”។

៥៩- តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះជាម្ចាស់ ឬជាមនុស្ស?

 ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាបុគ្គលតែម្នាក់ តែមានសភាវៈពីរ ដែលមិនលាយឡំគ្នា គឺមានឋានៈស្មើព្រះជាម្ចាស់ និងដូចនឹងព្រះអង្គ ហើយជាមនុស្សដូចយើង មានវិញ្ញាណ ប្រាជ្ញា សាច់ ឈាម និងរូបកាយ តែមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបសោះឡើយ (ហប ៤. ១៥)។ ព្រះយេស៊ូមិនមែនជាទេវតាដែលកាឡាខ្លួនឡើយ តែជាព្រះជាម្ចាស់ពិតប្រាកដផង និងជាមនុស្សពិតប្រាកដផង។

៦០- តើព្រះយេស៊ូស្គាល់អ្វីៗទាំងអស់ដូចព្រះជាម្ចាស់ឬទេ?

ព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលស្គាល់ព្រះបិតា (មក ១៤. ៣៧) និងចិត្តគំនិតរបស់មនុស្ស (មក ២. ៨)។ ប៉ុន្តែ នៅលើផែនដីព្រះយេស៊ូមានប្រាជ្ញាដូចមនុស្ស ដែលមានព្រំដែន តែរីកចម្រើនឡើងតាមកាលៈទេសៈ និងបទពិសោធន៍នៃជីវិត (លក ២. ៥២)។ ដូច្នេះហើយ បានជាព្រះយេស៊ូមិនស្គាល់អ្វីៗទាំងអស់ (មក ១៣. ៣២)^៤ ក្រៅពីអ្វីៗសំខាន់ៗ និងជាចាំបាច់ ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សតាមផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (មក ១០. ៣៣-៣៤)^៥ ។

៦១- តើបំណងរបស់ព្រះយេស៊ូស្របតាមព្រះយឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដូចម្តេច?

ព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះយឫទ័យដូចគ្នា ហើយព្រះយេស៊ូជាមនុស្សមានបំណងដូចមនុស្សដែរ តែព្រះយេស៊ូបានគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលាដោយមិនប្រកែក (លក ២២. ៤២)។ ទោះពីជាព្រះយេស៊ូមានការល្បួងជាច្រើនដ៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គមិនដែលចាញ់មារសាតាំងឡើយ (លក ៤)។

ព្រះនាងម៉ារីជាព្រះមាតារបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត

៦២- តើ “ព្រះយេស៊ូប្រសូតជាមនុស្សដោយសារឫទ្ធានុភាពនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ” មានអត្ថន័យដូចម្តេច?

សេចក្តីនេះមានន័យថា ព្រះនាងម៉ារីមានគភ៌ដោយសារតែព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ គ្មានបុរសណាម្នាក់បានរួមដំណេកជាមួយព្រះនាងម៉ារីឡើយ (លក ១. ៣៥)។ ព្រះយេស៊ូមានកំណើតមកពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់តែប៉ុណ្ណោះ មិនមែនមកពីបំណងរបស់មនុស្សទេ។

៦៣- តើព្រះនាងម៉ារីជាព្រះមាតាព្រះយេស៊ូឬទេ?

នៅពេលយើងសូត្រ “បពិត្រព្រះនាងម៉ារី” យើងនិយាយថា ឱ! សន្តីម៉ារីជាព្រះមាតាព្រះជាម្ចាស់ សូមជួយអង្វរឱ្យយើងខ្ញុំ តែយើងដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ជាប្រភពនៃជីវិត មិនអាចមានមាតាបានទេ។ តើពាក្យ “មាតាព្រះជាម្ចាស់” មានអត្ថន័យដូចម្តេច?
ព្រះនាងម៉ារីជាមនុស្សធម្មតា ដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅនាងធ្វើជាព្រះមាតាព្រះយេស៊ូ (យហ ២. ១ / ១៩. ២៥) ដែលជាព្រះជាម្ចាស់ប្រសូតជាមនុស្ស។ ពេលយើងប្រកាសថា ព្រះនាងម៉ារីជាព្រះមាតារបស់ព្រះជាម្ចាស់ យើងអះអាងថា ព្រះយេស៊ូជាព្រះជាម្ចាស់។

៦៤- តើព្រះនាងម៉ារីមានបាបឬទេ? ហេតុអ្វី?

ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសព្រះនាងម៉ារីជាមនុស្សសាមញ្ញធម្មតា ដើម្បីក្លាយទៅជាព្រះមាតារបស់ព្រះបុត្រាព្រះអង្គ។ ដើម្បីបំពេញបេសកកម្មនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសព្រះនាងម៉ារីឱ្យគ្មានជំពាក់បាបអ្វីទាំងអស់ តាំងពីចាប់កំណើតនៅក្នុងផ្ទៃម្តាយរបស់ព្រះនាងមកម៉្លេះ (លក ១. ២៨)។ ទង្វើនោះមិនមែនមកពីបុណ្យកុសលរបស់ព្រះនាងម៉ារីទេ តែមកពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងគុណបុណ្យរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តផង។

៦៥- តើយើងអាចផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងលើព្រះនាងម៉ារីបានទេ?

ទោះបីព្រះនាម៉ារីជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានលក្ខណៈពីសេសក៏ដោយ ក៏ព្រះនាងពុំមានឋានៈជាព្រះជាម្ចាស់ទេ ដូច្នេះហើយ បានជាគ្រីស្តបរិស័ទអាចទួលសូមព្រះនាងម៉ារីឱ្យព្រះនាងជួយអង្វរព្រះជាម្ចាស់បាន តែមិនអាចផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងលើព្រះនាងបានឡើយ។

៦៦- តើភាពព្រហ្មចារីរបស់ព្រះនាងមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ភាពព្រហ្មចារីរបស់ព្រះនាងម៉ារី (អស ៧. ១៤ / លក ១. ២៦-៣៨) មានន័យថា ព្រះយេស៊ូមិនមែនបុត្ររបស់បុរសណាម្នាក់ទេ តែពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូដែលជាបុគ្គលតែមួយ ជាមនុស្សដូចព្រះនាងម៉ារី (រ៉ូម ១. ៣) និងជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ (យហ ១. ១៣)។ ម្យ៉ាងទៀត ភាពព្រហ្មចារីរបស់ព្រះនាងម៉ារីបង្ហាញឱ្យយើងយល់ថា ការសង្រ្គោះ គឺមកពីព្រះជាម្ចាស់តែប៉ុណ្ណោះ មិនមែនមកពីមនុស្សឡើយ។

៦៧- តើព្រះនាងម៉ារីនៅតែជាព្រហ្មចារីនីឬទេ?

ព្រះសហគមន៍កាតូលិកជឿថា ព្រះនាងម៉ារីជាព្រហ្មចារីនីជាដរាប គឺព្រះនាងថ្វាយខ្លួនទាំងស្រុងចំពោះតែព្រះជាម្ចាស់។ មានចែងនៅក្នុងគម្ពីរថា ព្រះយេស៊ូមានបងប្អូន (មថ ១២. ៤៦) តែបងប្អូនទាំងនោះសំដៅទៅលើបងប្អូនជូនដូនមួយរបស់ព្រះ អង្គ។

៦៨- តើព្រះនាងម៉ារីជាមាតារបស់មនុស្សយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះនាងម៉ារីមានបុត្រតែមួយ គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ប៉ុន្តែតាមរយៈព្រះអង្គ មនុស្សទាំងឡាយអាចទទួលព្រះនាងម៉ារីធ្វើជាមាតារបស់ពួកគេបាន (យហ ១៩. ២៦-២៧) ។ ព្រះនាងម៉ារីជាព្រះនាងអេវ៉ាថ្មី ជាមាតាពិតប្រាកដរបស់មនុស្សទាំងអស់ដែលមានជីវិត (កណ ៣. ២០) គឺអស់អ្នកដែលដើរតាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះនាងម៉ារីជាតំណាងព្រះសហគមន៍ដែលអាចប្រៀបដូចមាតាចិញ្ចឹមអប់រំអ្នកជឿ។

ព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗពីជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត
មុនព្រះអង្គសោយទិវង្គត

៦៩- តើជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តសម្តែងអ្វីខ្លះ?

• ជីវិតព្រះយេស៊ូសម្តែងឱ្យយើងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតារបស់យើង “អ្នកបានឃើញខ្ញុំ ក៏បានឃើញព្រះបិតាដែរ” (ហយ ១៤. ៩)។
• ទោះបីព្រះគ្រីស្តសង្រ្គោះមនុស្សដោយសោយទិវង្គត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដ៏ដោយ ក៏អ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះអង្គបានប្រព្រឹត្តទាំងកាយវិការ ពាក្យសម្តី និងទុក្ខលំបាក មានគោលដៅតែមួយ គឺជួយសង្រ្គោះមនុស្សលោកដែរ (២ ករ ៨. ៩) គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាគំរូសម្រាប់យើង ហើយយើងអាចគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន ដោយរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ត។

៧០- ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូនៅភូមិសាណារ៉ែតអស់រយៈពេល ៣០ឆ្នាំ?

នៅភូមិណសារ៉ែត ព្រះយេស៊ូមានជីវិតសាមញ្ញដូចមនុស្សទូទៅដើម្បី៖

• រៀបចំខ្លួនឱ្យបំពេញបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
• ឱ្យមនុស្សយល់ថា គ្រប់កិច្ចការប្រចាំថ្ងៃសុទ្ធតែមានតម្លៃ។
• ឱ្យយើងយល់ថា យើងអាចក្លាយទៅជាគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ដ៏ពេញលក្ខណៈនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។

៧១- ហេតុអ្វីជាព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក?

នៅសម័យព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មនៅឡើយ លោកយ៉ូហានបាទីស្ត ប្រកាសឱ្យមនុស្សកែប្រែចិត្តគំនិត ដោយទទួលពិធីជ្រមុជទឹក ទើបព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសឱ្យគេរួចពីបាប (លក ៣.១៣)។ ទោះបីព្រះយេស៊ូគ្មានបាប និងមិនត្រូវកែប្រែចិត្តគំនិតក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គសុខចិត្តទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកយ៉ូហានបាទីស្ត ដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះអង្គជា “កូនចៀមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលដកបាបចេញពីមនុស្សលោក” (យហ ១. ២៩) ដោយរួមសាមគ្គីជាមួយពួកអ្នកបាប គឺព្រះអង្គមិនប្រកាន់គេ ហើយសុខចិត្តដាក់ខ្លួន និងទទួលរងការបៀតបៀនគ្រប់បែបយ៉ាងដើម្បីសង្រ្គោះគេ តាមផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
នៅពេលនោះ “ផ្ទៃមេឃរហែក” បានសេចក្តីថា ព្រះយេស៊ូយាងមកដើម្បីឱ្យមនុស្សអាចទាក់ទងជាមួយព្រះបិតាបាន។ ព្រះយេស៊ូដូចជាត្រាស់ដឹង គឺព្រះអង្គយល់ថា ទ្រង់ជាព្រះគ្រីស្ត ជាព្រះសង្រ្គោះ។

៧២- តើការល្បួងរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញពីអ្វីខ្លះ?

ដូចលោកអដាំនៅសួនអេដែន និងប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនៅវាលរហោឋាន មារសាតាំងល្បួងព្រះយេស៊ូ (លក ៤) ប៉ុន្តែព្រះអង្គឈ្នះការល្បួងជាសញ្ញាសម្គាល់ថា ព្រះអង្គចាប់កំណើតជាមនុស្សដូចយើងបេះបិទ តែទ្រង់គ្មានបាបសោះ (យហ ៨. ៤៦)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក គ្រីស្តបរិស័ទដែលរួមជាមួយព្រះយេស៊ូ និងជឿលើឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអង្គ អាចឈ្នះការល្បួងគ្រប់បែបយ៉ាង និងគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯងបាន។

៧៣- ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូសម្តែងការអស្ចារ្យ?

ព្រះយេស៊ូសម្តែងការអស្ចារ្យផ្សេងៗ ដូចជាប្រោសអ្នកជម្ងឺឱ្យបានជា ឬដេញខ្មោចឱ្យចេញពីមនុស្ស ជាសញ្ញាសម្គាល់បញ្ជាក់ថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គពិតជាសេចក្ដីពិត ហើយព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតាគាំទ្រ និងគង់នៅជាមួយព្រះយេស៊ូ (យហ ២. ១១ / ៣. ២ / ៦. ២៩-៣០) ។
ព្រះយេស៊ូសម្តែងការអស្ចារ្យ មិនមែនដើម្បីឱ្យគេសរសើរ ឬលើកតម្កើងព្រះអង្គទេ តែដើម្បីជួយពង្រឹងជំនឿរបស់មនុស្ស គឺជំនឿនេះហើយ ដែលសង្រ្គោះគេ (មក ១. ៣៤ / ១.៤៤ / ៥. ៤៣)។

៧៤- បើព្រះយេស៊ូចេះប្រព្រឹត្តការអស្ចារ្យ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គមិនបានបំផ្លាញ អំពើអាក្រក់ទាំងអស់?

ទោះបីព្រះយេស៊ូបានព្យាបាលអ្នកជម្ងឺខ្លះៗ ឬដេញខ្មោចខ្លះចេញពីមនុស្សក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គមិនបានបំបាត់ចោលអំពើអាក្រក់ទាំងអស់ឱ្យចេញពីផែនដីទេ ព្រោះព្រះអង្គយាងមកដើម្បីរំដោះមនុស្សលោកឱ្យរួចពីបាប ដែលជាឫសគល់នៃអំពើអាក្រក់ទាំងនោះ (មថ ៨. ១៧) និងផ្តល់សិទ្ធិសេរីភាពឱ្យមនុស្សជាអ្នកជ្រើសរើស។

៥- ព្រះយេស៊ូជាព្រះសង្រ្គោះ
“ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តសោយទុក្ខលំបាក នៅជំនាន់លោក ប៉ុនពីឡាត
ព្រះអង្គត្រូវគេឆ្កាង សោយទិវង្គត ហើយព្រះសពព្រះអង្គ
ត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងរូងថ្មមួយ”

៧៥- តើព្រះយេស៊ូសង្រ្គោះយើងពីអ្វីខ្លះ?

• ព្រះយេស៊ូសង្រ្គោះយើងឱ្យរួចផុតពីអំពើបាប កិលេសតណ្ហា និងសេចក្តីស្លាប់ ដែលរារាំងយើងមិនឱ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ និងមិនអាចធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។
• ព្រះយេស៊ូផ្តល់ជីវិតថ្មីដ៏ពេញលក្ខណៈ និងអស់កល្បជានិច្ចឱ្យអ្នកជឿសង្ឃឹមលើព្រះអង្គ។

៧៦- តើបុណ្យចម្លងមានអត្ថន័យយ៉ាងណា?

នៅក្នុងសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ជនជាតិយូដាគោរពពិធីបុណ្យចម្លង ដើម្បីរំឭកដល់ពេលដែលប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល និងលោកម៉ូសេឆ្លងផុតពីទាសភាពនៅស្រុកអេស៊ីបនៅកាន់សេរីភាព នៅពេលពួកគេឆ្លងផុតសមុទ្រក្រហម។ យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទនាំគ្នាធ្វើពិធីបុណ្យចម្លង ដើម្បីលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ដែលប្រោសព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះបុត្រាព្រះអង្គ ឱ្យឆ្លងពីមរណភាពទៅកាន់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ទើបអស់អ្នកជឿអាចរួមស្លាប់រួមរស់ជាមួយព្រះយេស៊ូបាន។

៧៧- ហេតុអ្វីបានជាធម៌ប្រកាសជំនឿមានស្តីពី “លោក ប៉ុន ពីឡាត” ?

ព្រះគម្ពីរអះអាងថា ព្រះយេស៊ូសោយទិវង្គតនៅជំនាន់លោកប៉ុនពីឡាត នៅសម័យព្រះបាទហេរ៉ូដ និងព្រះចៅអធិរាជរ៉ូម៉ាំងព្រះនាម អូគូស្ត (លក ២. ១) នេះបានសេចក្តីថា រឿងរបស់ព្រះយេស៊ូមិនមែនជារឿងប្រឌិតទេ តែជារឿងពិតៗ ដែលកើតឡើងនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់មនុស្សលោក។

៧៨- ហេតុអ្វីបានគេជាសម្លាប់ព្រះយេស៊ូ?

មេដឹកនាំខ្លះនៃប្រទេសអ៊ីស្រាអែលច្រណែន ខ្លាច និងស្អប់ព្រះយេស៊ួយ៉ាងខ្លាំង ហើយចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ ដោយយកលេសថា ព្រះអង្គមិនប្រតិបត្តិតាមធម៌វិន័យរបស់សាសនាអ៊ីស្រាអែល មិនគោរពព្រះវិហាររបស់ទីក្រុងយេរូសាឡឹម ដែលជាព្រះដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយបានតាំងខ្លួនជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់។

៧៩- តើព្រះយេស៊ូមិនប្រតិបត្តិតាមធម៌វិន័យរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមែនឬ?

ព្រះយេស៊ូពុំមានព្រះហឫទ័យ លុបចោកធម៌វិន័យដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឱ្យលោកម៉ូសេឡើយ (មថ ៥. ១៧-១៩) តែព្រះអង្គបំពេញធម៌វិន័យនេះឱ្យបានគ្រប់លក្ខណៈ គឺសេចក្តីស្រឡាញ់បកស្រាយធម៌វិន័យទាំងមូល (មថ ២២. ៣៧-៤០)។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យឱ្យជនជាតិយូដា មានសេរីភាពពេញលេញ ដោយយល់ថា ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានធម៌វិន័យ និងប្រពៃណី ដើម្បីបម្រើមនុស្ស មិនមែនដើម្បីឱ្យមនុស្សជាប់ធ្វើជាខ្ញុំបម្រើនៃធម៌វិន័យ និងប្រពៃណីទេ។ ការស្រឡាញ់អ្នកដទៃប្រសើរជាងការប្រព្រឹត្តតាមវិន័យទាំងអស់ដោយខ្លាចបាប ខ្លាចខ្មាស់គេ ខ្លាចខុសពីគេទៅទៀត។

៨០- តើព្រះយេស៊ូមិនគោរពព្រះវិហារយេរូសាឡឹមមែនឬ?

មេដឹកនាំប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូថា ព្រះអង្គចង់បំផ្លាញព្រះវិហារយេរូសាឡឹម ដែលជាព្រះដំណាក់ដវិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប៉ុន្តែ ពេលព្រះយេស៊ូអះអាងថា ព្រះអង្គនឹងរុះព្រះវិហារចោល ហើយសង់ព្រះវិហារថ្មី (យហ ២. ១៣-២២) គួរយល់ថា ព្រះវិហារនេះ ជាព្រះកាយព្រះអង្គដែលជាព្រះដំណាក់ថ្មីពិតប្រាកដ និងជាស្ថាពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយព្រះកាយនេះត្រូវបូជាដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សលោក។

៨១- តើព្រះយេស៊ូប្រឆាំងនឹងជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់តែមួយរបស់ជនជាតិយូដាឬទេ?

ព្រះយេស៊ូត្រូវមេដឹងនាំសាសនាយូដាចោទថា ព្រះអង្គប្រកាន់ខ្លួនជាព្រះជាម្ចាស់ ជាពិសេសពេលព្រះអង្គលើកលែងទោសឱ្យអ្នកបាប ជាទងង្វើមួយដែលមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចប្រព្រឹត្តបាន។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីប្រោសអ្នកខ្វិនម្នាក់ឱ្យរួចពីបាប ព្រះយេស៊ូក៏ប្រោសគាត់ឱ្យបានជា ដើម្បីបង្ហាញបញ្ជាក់ថា ព្រះអង្គពិតជាព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានអំណាចលើកលែងទោសឱ្យអ្នកបាបពិតប្រាកដមែន (មក ២.​ ១-១២)។

៨២- តើនរណាបានសម្លាប់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត?

ទុក្ខលំបាក និងសេចក្តីស្លាប់របស់ព្រះយេស៊ូ មិនត្រឹមតែមកពីជនជាតិយូដា ឬជនជាតិរ៉ូម៉ាំងប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមកពីអស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប គឺសំដៅទៅលើមនុស្សទាំងឡាយ ព្រោះពេលយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាប យើងមិនព្រមទទួលព្រះអង្គដែរ។ ក្នុងចំណោមពួកនោះ គ្រីស្តបរិស័ទដែលបានទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកហើយ និងចេះតែធ្វើតាមកិលេសតណ្ហា ដោយមិនព្រមកែប្រែចិត្តគំនិត មានទោសកំហុសធ្ងន់ជាងគេ។

៨៣- ហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះបិតាមានព្រះហឫទ័យឱ្យព្រះគ្រីស្តសោយទិវង្គត?

ព្រះគ្រីស្តមិនសោយទិវង្គតដោយចៃដន្យ ឬដោយចេតនា ឬដោយសារតែអំពើបាបរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះទេ គឺព្រះគ្រីស្តសោយទិវង្គត “ស្របតាមព្រះគម្ពីរ” ដែលមានចែងទុកជាមុនថា អ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងបូជាជីវិត (អស ៥៣)។
ព្រះបុត្រាព្រះអង្គសុខចិត្តបូជាជីវិត ដើម្បីឱ្យព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបំភ្លឺចិត្តគំនិតឱ្យយើងដឹងថា៖

• ព្រះបិតាមានព្រះហឫទ័យសម្រុះសម្រួលយើងជាអ្នកបាបជាមួយនឹងព្រះអង្គ។ យើងជាអ្នកបាបត្រូវការការសង្រ្គោះ។ មនុស្សយើងមិនអាចរួចពីបាបដោយខ្លួនឯងបានទេ យើងត្រូវការព្រះសង្គ្រោះមួយអង្គ។
• យើងមានតម្លៃលើសលប់ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានរងទុក្ខលំបាក និងសោយទិវង្គងដើម្បីលោះ^៦ យើងឱ្យរួចពីបាប (យហ ១. ២៩)។

សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏គ្មានព្រំដែននេះ នាំឱ្យយើងចង់កែប្រែចិត្តគំនិត ដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់វិញ ដែលបាន “ប្រទានព្រះបុត្រាតែមួយរបស់ព្រះអង្គ” (យហ ៣. ១៦) ឱ្យយើង។

៨៤- តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ដែលសោយទិវង្គតនៅលើឈើឆ្កាងសង្គ្រោះមនុស្សយ៉ាងដូចម្តេច?

ភាពជាមនុស្សរបស់ព្រះអង្គដូចជាស្ពានមួយ ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សទាំងឡាយ គឺព្រះយេស៊ូប្រើលក្ខណៈជាមនុស្សរួមជាមួយអ្នកបាប និងទទួលយកអំពើបាបទាំងអស់ជាប់លើខ្លួនព្រះអង្គ ទើបពេលព្រះអង្គសោយទិវង្គត អំពើក៏ត្រូវបំផ្លាញជាមួយគ្នាដែរ ដើម្បីរំដោះមនុស្សឱ្យរួចពីបាប (មថ ២០. ២៨)។
“ព្រះគ្រីស្តគ្មានបានទាល់តែសោះ តែព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើឱ្យព្រះអង្គទៅជាតួបាបសម្រាប់យើង ដើម្បីប្រោសយើងឱ្យបានសុចរិតរួមជាមួយព្រះគ្រីស្តដែរ” (២ ករ ៥.២១)។
ពេលយើងនឹកគិតដល់ព្រះយេស៊ូ ដែលសោយទិវង្គតដោយសារយើង សម្រាប់យើង និងជំនួសយើង យើងក៏កែខ្លួនឱ្យរួចពីបាប និងផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅរបស់យើង ដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះអង្គវិញ (រ៉ូម ៥. ៨ / ១ យហ ៤. ១០)។

៨៥- តើពិធីជប់លៀងចុងក្រោយរបស់ព្រះយេស៊ូមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

នៅក្នុងពិធីជប់លៀងចុងក្រោយជាមួយក្រុមសាវ័ក មុននឹងសោយទិវង្គត ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ “នេះជារូបកាយរបស់ខ្ញុំ ដែលត្រូវបូជា…” (លក ២២. ១៩) “នេះជាលោហិតរបស់ខ្ញុំ ដែលត្រូវបូជាសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា” (មថ ២៦. ២៨) ដើម្បីបង្ហាញជាមុនថា ព្រះអង្គនឹងបូជាជីវិតនៅលើឈើឆ្កាងដោយគ្មាននរណាបង្ខំឡើយ គឺតាមព្រះហឫទ័យព្រះបិតារបស់ព្រះអង្គ។ រាល់ពេលយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទថ្វាយអភិបូជា ដែលជាពិធីរំឭកដល់ថ្ងៃចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គ យើងរួមជាមួយព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ដែលបូជាជីវិតសម្រាប់មនុស្សទាំងឡាយ​ ហើយយើងចូលរួមក្នុងសក្ការបូជារបស់ព្រះអង្គ និងបូជាជីវិតរប​ស់យើងដោយបម្រើព្រះជាម្ចាស់ និងអ្នកដទៃផងដែរ (យហ ១៣)។

៨៦- តើមានអ្វីខ្លះបានកើតឡើងនៅសួនច្បារ “កេតសេម៉ានី” ?

នៅក្នុងឋានៈជាមនុស្ស ព្រះយេស៊ូរន្ធត់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងបំផុតមុនឹងសោយទិវង្គត តែព្រះអង្គចិត្តគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះបិតា (មថ ២៦. ៤២) គឺព្រះអង្គសុខចិត្តសោយទិវង្គត ដោយទទួលយកអំពើបាបរបស់យើងជាប់នឹងខ្លួនទ្រង់ ដើម្បីសង្រ្គោះយើង។ នៅពេលនោះ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តក្នុងឋានៈជាមនុស្ស មានបំណងស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយគ្មានចន្លោះទាល់តែសោះ ធ្វើឱ្យមនុស្សយើងអាចគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គបាននៅក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្តដែរ។

៨៧- តើសក្ការបូជារបស់ព្រះគ្រីស្តនៅលើឈើឆ្កាងមានផលអ្វីខ្លះ?

ព្រះយេស៊ូបានបូជាជីវិតនៅលើឈើឆ្កាង ជាសក្ការបូជាដ៏ល្អឥតខ្ចោះ និងជាស្ថាពរ ដើម្បីលោះមនុស្សទាំងឡាយ គឺព្រះអង្គទូទាត់អំពើបាបរបស់យើង ស្របតាមព្រះហឫទ័យទាំងស្រុងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គុណបុណ្យ ទុក្ខលំបាក និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត សម្រុះសម្រូលមនុស្សទាំងអស់ជាមួយព្រះជាម្ចាស់ និងធ្វើឱ្យមនុស្សទាំងអស់ អាចមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះជាម្ចាស់បាន។

៨៨- តើទុក្ខលំបាកអាចមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ពេលព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅក្រុមសាវ័កឱ្យដើរតាមព្រះអង្គ និងលីឈើឆ្កាងជាមួយព្រះអង្គ គឺព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឱ្យគេ ចូលរួមក្នុងសក្ការបូជារបស់ទ្រង់។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាពេលយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទរងទុកលំបាកដោយសារយើងដើរតាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត យើងមិនមែនតែម្នាក់ឯងទេ តែយើងចូលរួមជាមួយព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាង និងរួមចំណែកក្នុងការសង្រ្គោះមនុស្សលោកដែរ។

៨៩- តើ “ព្រះសពព្រះយេស៊ូគ្រីស្តត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងរូងថ្មមួយ” មានអត្ថន័យយ៉ាងណា?

ព្រះសពព្រះយេស៊ូគ្រីស្តត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងរូងថ្មមួយ បានសេចក្តីថា ព្រះអង្គបានសោយទិវង្គតយ៉ាងពិតប្រាកដ នេះបង្ហាញថា ព្រះអង្គពិតជាដូចមនុស្សយើង នឹងរួមជាមួយយើងយ៉ាងពិតប្រាកដរហូដល់ស្លាប់។ ពេលមនុស្សស្លាប់គេក៏អាចរួមជាមួយព្រះអង្គបានដែរ​ ទើបគេអាចទទួលជីវិតថ្មី។
ធម្មតាសាកសពមនុស្សចាប់ផ្តើមរលួយចាប់តាំងពីថ្ងៃទីបួន (យហ ១១. ៣៩) ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យ ប្រោសព្រះសពព្រះអង្គមិនឱ្យរលួយ (កក ២. ២៦-២៧) ដោយប្រោសព្រះយេស៊ូឱ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃទីបី (១ ករ ១៥. ៤ / លក ២៤. ៤៦)។

“ព្រះអង្គបានយាងចុះទៅស្ថានក្រោម លុះដល់ថ្ងៃទីបី
ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ”

៩០- តើ “ស្ថានក្រោម” ដែលព្រះយេស៊ូយាងចុះទៅជាអ្វី?

ស្ថានក្រោម ជាសភាពរបស់មនុស្សសុចរិត និងទុច្ចរិត ដែលស្លាប់ហើយ។ ព្រះយេស៊ូយាងចុះទៅស្វែងរកមនុស្សសុចរិត ដែលកំពុងរងចាំការសង្រ្គោះ។ ព្រះយេស៊ូមិនមែនយាងចុះដើម្បីរំដោះមនុស្សទុច្ចរិត ឬដើម្បីបំផ្លាញឋាននរកឡើយ។ ក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានឈ្នះលើសេចក្តីស្លាប់ និងលើមារសាតាំង (ហប ២. ១៤) ដោយសោយទិវង្គត ព្រះអង្គក៏បានរំដោះមនុស្សសុចរិតទាំងនោះ។ ដូច្នេះហើយ បានជាពេលយើងប្រកាសថា ព្រះអង្គបានយាងចុះទៅស្ថានក្រោម យើងប្រកាសដំណឹងដ៏ល្អមួយ គឺការរំដោះដល់មនុស្សសុចរិត គ្រប់ជាតិ គ្រប់សាសន៍ និងគ្រប់ជំនាន់ ឱ្យរួចពីសេចក្តីស្លាប់ (១ ពត្រ ៤. ៦)។

៩១- តើ “ព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ” របស់ព្រះយេស៊ូមានអត្ថន័យយ៉ាងណា?

ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតាបានប្រោសព្រះយេស៊ូឱ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ព្រះយេស៊ូមិនសោយទិវង្គតទៀតទេ ហើយព្រះអង្គគង់នៅខាងស្តាំព្រះបិតាពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ ដូច្នេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូពិតជាព្រះគ្រីស្ត ជាព្រះសង្រ្គោះ ជាផ្លូវ ជាជីវិត ជាសេចក្តីពិត ជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាស្ពានរវាងមនុស្ស និងព្រះបិតា ទ្រង់មានឋានៈស្មើនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយបញ្ជាក់ថា មនុស្សនឹងរស់ឡើងវិញដែរ។

៩២- ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូទទួលព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទី៣?

នៅក្នុងគម្ពីរ ថ្ងៃទី៣ ជានិមិត្តរូបនៃអវសានកាលនៃពិភពលោក គឺព្រឹត្តការណ៍អស្ចារ្យដែលនឹងកើតមានឡើងនៅពេលចុងក្រោយបំផុតនៃលោកនេះ ជាពេលដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្ស។ ពេលយើងប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវីញនៅថ្ងៃទី៣ យើងអះអាងថា អវសានកាលនៃពិភពលោកបានចាប់ផ្តើមហើយ ដោយព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនៃការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូ ហើយយើងជឿថា ព្រះអង្គកំពុងវិនិច្ឆ័យមនុស្ស។

៩៣- តើមានភស្តុតាងថា ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញឬទេ?

គ្មានភស្តុតាងអំពីព្រះយេស៊ូដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញឡើយ មានតែសក្ខីភាពរបស់ក្រុមគ្រីស្តទូត និងសាវ័កឯទៀតៗ។ បីថ្ងៃក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានសោយទិវង្គត ស្រ្តីបីនាក់បានទៅដល់ផ្នូរ ប៉ុន្តែពុំបានឃើញព្រះសពរបស់ព្រះអង្គទេ (យហ ២០. ៦) ពួកគេថែមទាំងជួបព្រះយេស៊ួដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ (១ ករ ១៥. ៥-៦)។ ក្រុមគ្រីស្តទូតមិនបានប្រឌិតព្រឹត្តិការណ៍នេះទេ ព្រោះតាមជំនឿជនជាតិយូដា មនុស្សមិនអាចរស់ឡើងវិញបានឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេស៊ូបានស្តីបន្ទោសក្រុមសាវ័កដែលនៅសង្ស័យ (យហ ២០. ២៤-២៧)។ នៅទីបញ្ចប់ ក្រុមគ្រីស្តទូតភាពច្រើនផ្តល់សក្ខីភាពអំពីព្រះយេស៊ូដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដោយហ៊ានបូជាជីវិតទាំងស្រុងរហូតដល់ស្លាប់ ព្រោះតែជំនឿនេះ។
សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះសហគមន៍ផ្តល់សក្ខីភាពអំពីព្រះយេស៊ូដែលមានព្រះជន្មអស់កល្បជានិច្ច ហើយមនុស្សយើងអាចជួបព្រះយេស៊ូដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានដែរ (កក ៩) ។

៩៤- ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូមិនបង្ហាញខ្លួនឱ្យមនុស្សទាំងឡាយឃើញតែម្តង?

ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់ ដែលពោរពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះប្រាជ្ញាញ្ញាណហួសពីការស្មាន ព្រះអង្គក៏មានព្រះហឫទ័យដ៏សប្បុរសមិនបង្ខំចិត្តរបស់មនុស្សឡើយ តែសម្តែងខ្លួនឱ្យអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះអង្គឃើញ ដើម្បីឱ្យក្លាយទៅជាសាក្សីរបស់ព្រះអង្គចំពោះមនុស្សឯទៀតៗ។

៩៥- តើព្រះកាយព្រះអង្គដែលមានជីវិតរស់ឡើងវិញមានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះយេស៊ូមិនបានចាប់ជាតិ ឬក្លាយទៅជាខ្មោចទេ តែមានជីវិត៖

• ដូចពីមុនម្យ៉ាង គឺព្រះកាយព្រះគ្រីស្តមានស្នាមដែកគោលជាសញ្ញានៃទុក្ខលំបាករបស់ព្រះអង្គ ហើយសាវ័កអាចឃើញ និងប៉ះស្ទាបព្រះកាយព្រះអង្គបានដែរ (លក ២៤. ៣៩ / យហ ២០. ២៧)។
• ខុសប្លែកពីមុនម្យ៉ាង គឺព្រះយេស៊ូអាចបង្ហាញព្រះកាយឱ្យសាវ័កដោយគ្មានកំណត់ពេល ឬព្រំដែនទៀតឡើង (លក ២៤. ២៦-៤៣​ / មថ ២៨. ៩)។

“ព្រះយេស៊ូបានយាងឡើងស្ថានបរមសុខ គង់ខាងស្តាំព្រះបិតា
ដ៏មានឫទ្ធានុភាពសព្វប្រការ ហើយនឹងយាងមកវិញ
ដើម្បីកាត់ឱ្យមនុស្សទាំងរស់ ទាំងស្លាប់”

៩៦- តើ “ព្រះយេស៊ូយាងឡើងស្ថនបរមសុខ” មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

គ្រីស្តបរិស័ទប្រកាសសេចក្តីនេះ ដើម្បីពន្យល់អត្ថន័យនៃជីវិតថ្មី ដែលព្រះយេស៊ូបានទទួលនៅបុណ្យចម្លង គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាអម្ចាស់ពោរពេញដោយសិរីរុងរឿង គង់ខាងស្តាំព្រះបិតា មានឋានៈ និងឫទ្ធានុភាពស្មើនឹងព្រះបិតា។

៩៧- តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្តនឹងយាងមកវិញយ៉ាងដូចម្តេច?

គ្រីស្តបរិស័ទយើងជឿថាព្រះយេស៊ូគ្រីស្តនឹងយាងមកវិញពោរពេញដោយសិរីរុងរឿង រីឯថ្ងៃកំណត់ និងពេលវេលា គ្មាននរណាដឹងឡើយ ដូច្នេះហើយ បានជាយើងត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ច (មថ ២៤. ៤៤) ដោយសេចក្តីសង្ឃឹម និងទួលអង្វរព្រះអង្គថា៖ ឱ! ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូអើយ សូមយាងមក! (វវ ២២. ២០)។

៩៨- តើព្រះគ្រីស្តនឹងកាត់ក្តីមនុស្សរស់ និងមនុស្សស្លាប់យ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តនឹងវិនិច្ឆ័យមនុស្សតាមរយៈសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលម្នាក់ៗ បានសម្តែងចំពោះអ្នកដទៃ ទាំងតាមពាក្យសម្តី និងតាមកិច្ចការរបស់ខ្លួន (មថ ២៥. ៤០-៤៦)។ ឯគ្រីស្តបរិស័ទវិញ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តនឹងវិនិច្ឆ័យគេតាមសេចក្តីស្រឡាញ់ កិច្ចការ និងជំនឿរបស់ពួកគេដែរ។

៦- ព្រះបិតា ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ
“ខ្ញុំជឿលើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ”

៩៩- តើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជានរណា?

ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធមិនមែនថាមពល ឬជាកម្លាំងទេ តែជាព្រះទីបីរបស់ព្រះត្រៃឯក។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជាព្រះជាម្ចាស់រួមជាមួយព្រះបិតា និងព្រះបុត្រា ហើយមានឋានៈស្មើគ្នា។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ហូរចេញមកពីព្រះបិតា (យហ ១៥. ២៦) ហើយគ្មានដើមកំណើត ឬទីបញ្ចប់ឡើយ។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ហូរចេញពីព្រះបុត្រាដែរ (Filioque) ដែលជាព្រះអំណោយទានរបស់ព្រះបិតាចំពោះព្រះបុត្រា។

១០០- តើមាននិមិត្តរូបអ្វីខ្លះអំពីព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ?

• ខ្យល់ ដ្បិតព្រះវិញ្ញាណជាព្រះជន្មផ្ទាល់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងជាខ្យល់ដង្ហើមរបស់អស់អ្នកជឿ។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្យល់បក់ តែយើងមិនដឹងថា ខ្យល់បក់មកពីណា និងទៅទីណា (យហ ៣. ៨) ហើយអស់អ្នកដែលកើតចេញមកពីព្រះវិញ្ញាណមានសេរីភាពដូចព្រះអង្គដែរ។
• ទឹក ព្រោះទឹកជានិមិត្តរូបនៃជីវិត ដែលព្រះបិតាប្រទានឱ្យអស់អ្នកដែលទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក។ ព្រះវិញ្ញាណជាទឹកដែលផុសចេញពីឆ្អឹងជំនីរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលសោយទីវង្គត (យហ ១៩. ៣៤) ដើម្បីឱ្យយើងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។
• ប្រេង ព្រោះតាមរយៈព្យាការី ព្រះជាម្ចាស់ចាក់លើមនុស្សដូចព្រះបាទដាវីឌ ដើម្បីតែងតាំងគេឱ្យធ្វើជាស្តេច (១ សម ១៦. ១៣)។ ព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត (ឬ ព្រះមេស្ស៊ី) គឺអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់ចាក់ប្រេងអភិសេកតែងតាំងជាស្តេចពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សលោក។
• ភ្លើង ព្រោះភ្លើងប្រែអ្វីៗទាំងអស់ដែលឆេះ។ ព្រះវិញ្ញាណជាភ្លើង ដែលប្រែចិត្តគំនិតរបស់គ្រីស្តបរិស័ទ និងនាំគេឱ្យមានជីវិតរស់រវើក និងថ្លៃថ្លាដូចអណ្តាតភ្លើង (លក ៣. ១៦ / ១២. ៤៩ / កក ២. ៣-៤)។
• ពពក ព្រោះក្នុងគម្ពីរពពកជានិមិត្តរូបនៃវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងសម្តែងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់ ហើយក៏លាក់មិនឱ្យគេឃើញផងដែរ (សរ ២៤. ១៥-១៨ / ៤០. ៣៦-៣៨)។
• ដៃ ព្រោះព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជម្ងឺឱ្យបានជា និងប្រទានពរដល់ក្មេងៗដោយដាក់ព្រះហស្តលើពួកគេ។ ពិធីដាក់ដៃជាកាយវិការមួយរបស់គ្រីស្តទូត ដើម្បីទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះវិញ្ញាណលើគ្រីស្តបរិស័ទ (កក ១៣. ៣)។
• សត្វព្រាប ព្រោះកាលព្រះយេស៊ូទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹករួចហើយ ព្រះវិញ្ញាណរប​ស់ព្រះជាម្ចាស់យាងចុះដូចសត្វព្រាបមកសណ្ឋិតលើព្រះអង្គ (មថ ៣.១៦)។ ព្រះវិញ្ញាណក៏យាងមកសណ្ឋិតលើអ្នកដែលទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹលដែរ។

១០១- តើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធស្ថិតនៅឯណា?

គ្មាននរណាម្នាក់អាចឃើញព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដោយផ្ទាល់នឹងភ្នែកបានទេ តែអស់ អ្នកជឿ ដែលមានព្រះវិញ្ញាណស្ថិតនៅក្នុងចិត្ត អាចស្គាល់ព្រះអង្គតាមរយៈផលរបស់ព្រះអង្គ គឺក្នុងកិច្ចការព្រះសហគមន៍ចំពោះអ្នកដទៃ ការអធិដ្ឋាន ព្រះគម្ពីរដ៏វិសុទ្ធ ពិធីបុណ្យផ្សេងៗ អំណោយទានដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទ ដោយរាល់ពេលដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងអំណរសប្បាយ។

១០២- តើបុណ្យ “ព្រះវិញ្ញាណយាងមក” ជាអ្វី?

ហាសិបថ្ងៃក្រោយមុខបុណ្យចម្លង ជនជាតិយូដាធ្លាប់ប្រារព្ធថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់បានចង់សម្ពន្ធមេត្រីជាមួយគេ ដោយប្រទានវិន័យឱ្យលោកម៉ូសេនៅលើភ្នំស៊ីណៃ។ ហាសិបថ្ងៃក្រោយពេលព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ (បុណ្យចម្លង) ព្រះអង្គក៏ប្រោសប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធឱ្យក្រុមសាវ័ក និងអស់អ្នកជឿ (កក ២. ៣៦) គឺថ្ងៃ កំណើតព្រះសហគមន៍ ជាសញ្ញាសម្គាល់នៃសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមួយមនុស្ស ហើយភ្លើងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ របស់ព្រះវិញ្ញាណជាធម្មវិន័យថ្មី។

១០៣- តើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធមានបេសកកម្មអ្វីខ្លះ?

ព្រះជាម្ចាស់បាន “ចាត់ព្រះវិញ្ញាណឱ្យយាងមកសណ្ឋិតក្នុងចិត្តយើង” (កាឡ ៤. ៦) ដើម្បីឱ្យយើងទទួលជីវិតថ្មីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងក្លាយទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះវិញ្ញាណស្ថិតនៅក្នុងចិត្តបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គ ឱ្យគេលែងធ្វើទាសករអំពើបាបទៀត ណែនាំគេឱ្យស្គាល់សេចក្តីពិតគ្រប់ជំពូក និងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ជា “ឪពុក” របស់គេ។
ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធកសាង ណែនាំ និងប្រោសព្រះហសគមន៍ឱ្យបរិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណជាសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលប្រោសអ្នកជឿឱ្យមករកព្រះគ្រីស្ត សម្រុះសម្រូលជាមួយព្រះបិតា ក្លាយទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គ និងរួមរស់ជាមួយព្រះអង្គដោយទទួលជីវិតដ៏រស់រវើក។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធធ្វើឱ្យព្រះគ្រីស្តគង់នៅជាមួយព្រះសហគមន៍ ជាពិសេសពេលថ្វាយអភិបូជា ធ្វើឱ្យអ្នកជឿយល់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ និងប្រតិបត្តិតាម ហើយចាត់គេឱ្យទៅធ្វើជាសាក្សីរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តតាមរយៈមុខងារ និងអំណោយទានរៀងៗខ្លួន ដើម្បីឱ្យគេបង្កើតផលជាច្រើន (កាឡ ៥. ២២)។

១០៤- តើព្រះអំណោយទានរបស់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធមានអ្វីខ្លះ?

អ្នកណាដែលទុកឱ្យព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធណែនាំជីវិតរបស់ខ្លួន នោះបានទទួលព្រះអំណោយទាន ដែលជួយគេឱ្យគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺព្រះអង្គផ្តល់ឱ្យមានប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃ ចេះពិចារណាដឹងខុសត្រូវ មានចិត្តអង់អាច ស្គាល់ និងគោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងមានអំណរសប្បាយក្នុងការកោតខ្លាចព្រះអង្គ។

១០៥- តើផលនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធមានអ្វីខ្លះ?

អ្នកណាដែលស្ថិតនៅក្រោមអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ បានទទួលផលដ៏ល្អប្រសើរបំផុត។ ផលនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធមាន ៩ គឺសេចក្តីស្រឡាញ់ អំណរ សេចក្តីសុខសាន្ត ចិត្តអត់ធ្មត់ ចិត្តសប្បុរស ចិត្តសន្តោសមេត្តា ជំនឿ ចិត្តស្លូតបូត ចេះទប់ចិត្តខ្លួនឯង (កាឡ ៥. ២២-២៣)។

ខ្ញុំជឿលើព្រះបិតា ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ៖ ព្រះត្រៃឯក

១០៦- ហេតុអ្វីបានជាធម៌ប្រកាសជំនឿចាប់ផ្តើមដោយ “ខ្ញុំជឿលើព្រះជាម្ចាស់ព្រះបិតា”

ធម៌ប្រកាសជំនឿចាប់ផ្តើមដោយ “ខ្ញុំជឿលើព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតា” ព្រោះព្រះបិតាជាប្រភពនៃជីវិត និងវត្ថុសព្វសារពើក្នុងលោក។

១០៧- ហេតុអ្វីបានជាយើងជឿលើព្រះតែមួយ?

ព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងព្រះអង្គឱ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់មានតែមួយគត់។ អ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរស្តាប់! មានតែព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើងតែមួយព្រះអង្គគត់ (ទក ៦. ៤)។ ក្រៅពីយើងគ្មានព្រះណាទៀតទេ (អស ៤៥. ២២)
ព្រះយេស៊ូផ្ទាល់បានបញ្ជាក់ថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះតែមួយព្រះអង្គគត់ (មក ១២. ២៩)។ ពេលយើងប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូ និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជាព្រះជាម្ចាស់ដែរ យើងមិនបំបែកព្រះជាម្ចាស់ទៅជាព្រះបីអង្គទេ តែយើងជឿថា ព្រះបិតា និងព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធរួមគ្នាជាព្រះតែមួយ ដែលយើងហៅថា ព្រះត្រៃឯក។

១០៨- តើយើងអាចស្គាល់ និងយល់អាថ៌កំបាំងនៃព្រះត្រៃឯកបានយ៉ាងដូចម្តេច?

មនុស្សមិនអាចជ្រួតជ្រាបចូលទៅក្នុងអាថ៌កំបាំងដ៏គ្មានទីបញ្ចប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយខ្លួនឯងបានឡើយ តែព្រះយេស៊ូគ្រីស្តយាងមក និងចាត់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ដើម្បីឱ្យព្រះសហគមន៍យល់បន្តិចម្តងៗថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះត្រៃឯក។
ដើម្បីនិយាយអំពីព្រះត្រៃឯក ព្រះសហគមន៍ប្រើនិមិត្តរូបខ្លះៗដូចជា៖

• ព្រះបិតាប្រៀបបីដូចជាព្រះអាទិត្យ ព្រះបុត្រាប្រៀបបីដូចជារស្មី ព្រះវិញ្ញាណប្រៀបបីដូចជាពន្លឺ។
• ឬព្រះបិតាដូចជាឪពុក ព្រះបុត្រាប្រៀបដូចជាម្តាយ ព្រះវិញ្ញាណប្រៀបដូចជាកូន។
• ឬព្រះបិតាប្រៀបដូចជាប្រភពទឹក ព្រះបុត្រាប្រៀបដូចជាស្ទឹង និងព្រះវិញ្ញាណប្រៀបដូចជាទឹកសម្រាប់ទទួលទាន។

១០៩- តើព្រះបិតា និងព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធរួមគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច?

• ព្រះបិតា និងព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជាបុគ្គលផ្សេងគ្នា និងមានលក្ខណៈខុសប្លែកពីគ្នា។
• ព្រះបិតា និងព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធមានសភាវៈតែមួយដូចគ្នា និងមានឋានៈស្មើគ្នា។
• ព្រះបិតា និងព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធខុសគ្នាតាមតួនាទីរបស់ខ្លួន និងតាមទំនាក់ទំនងរវាងគ្នា និងគ្នា។

១១០- តើព្រះត្រៃឯកមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះចំពោះមនុស្ស?

ព្រះត្រៃឯកបង្ហាញឱ្យយើងចេះស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកនៅក្នុងគ្រួសារ ឬនៅក្នុងសង្គម គឺដោយរួមរស់ជាមួយគ្នាជាធ្លុងតែមួយ ហើយដោយគោរពចរិត និងលក្ខណៈរបស់ម្នាក់ៗ។ ធ្វើដូច្នេះ យើងជាតំណាងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងមានលក្ខណៈដូចព្រះអង្គ (កណ ១. ២៧)។

៧- យើងជាព្រះសហគមន៍
“ខ្ញុំជឿលើព្រះសហគមន៍”

១១១- តើពាក្យ “ព្រះសហគមន៍” មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះសហគមន៍ជាក្រុមមនុស្ស ដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅ និងប្រមូលពិភពលោកទាំងមូល ដើម្បីឱ្យគេក្លាយទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គ ក្លាយជាព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត និងជាព្រះដំណាក់នៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ តាមរយៈជំនឿ និងពិធីជ្រមុជទឹក។
នៅក្នុងគម្ពីរមាននិមិត្តរូបជាច្រើនបានមកពីជីវិតប្រចាំថ្ងៃ គឺអាចប្រៀបធៀបព្រះសហគមន៍ដូចជា ក្រុមគ្រួសារ ហ្វូងចៀម ដើមឈើ ចម្ការទំពាំងបាយជូរ ផ្ទះ ផ្ទាំងថ្ម ប្រពន្ធ ឬមាតាជាដើម។

១១២- តើព្រះសហគមន៍មកពីណា?

ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះសហឫទ័យលើព្រះសហគមន៍តាំងពីដើមរៀងមក។ ព្រះអង្គបានរៀបចំព្រះសហគមន៍នៅក្នុងសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ពេលព្រះអង្គត្រាស់ហៅប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ឱ្យធ្វើជាសញ្ញាសម្គាល់បង្ហាញថា ព្រះអង្គនឹងប្រមូលមនុស្សទាំងឡាយនៅពេលអនាគត។
ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជ្រើសរើសសាវ័ករបស់ព្រះអង្គឱ្យធ្វើជាគ្រឹះនៃព្រះសហគមន៍ ដែលកើតមាននៅពេលព្រះអង្គសោយទិវង្គត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។
ព្រះសហគមន៍នឹងមានទីបញ្ចប់ និងទទួលសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលអវសានកាលនៃពិភពលោក។

១១៣- ព្រះសហគមន៍មានបេសកកម្មអ្វីខ្លះ?

ព្រះសហគមន៍ត្រូវប្រកាស និងកសាងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ពិភពលោកទាំងមូល។ ព្រះសហគមន៍សម្តែងព្រះរាជ្យដ៏លាក់កំបាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានតែអ្នកជឿ ទើបអាចមើលឃើញបាន។

១១៤- តើព្រះសហគមន៍ជាសញ្ញាសម្គាល់អំពីអ្វីខ្លះ?

ព្រះសហគមន៍ជាសញ្ញាសម្គាល់នៃការសង្គ្រោះ និងជាមធ្យោបាយឱ្យមនុស្សសម្រស់សម្រួល ហើយរួមគ្នាជាមួយព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងមហាគ្រួសារតែមួយ។
ព្រះសហគន៍ជាប្រជារាស្រ្ដរបស់ព្រះបិតា ជាព្រះកាយព្រះគ្រីស្ដ និងជាព្រះដំណាក់នៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។

១១៥- តើប្រជារាស្រ្ដរបស់ព្រះបិតាមានលក្ខណៈអ្វីខ្លះ?

ព្រះសហគមន៍ជាប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យប្រមូលផ្តុំមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងមហាគ្រួសារតែមួយ ដូចជាព្រះបិតា ព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធរួមរស់ជាមួយគ្នាជាធ្លុងតែមួយដែរ។
ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានលក្ខណៈខុសប្លែកពីក្រុមឯទៀតៗនៅក្នុងសង្គមរបស់មនុស្សលោកនេះ គឺ៖

• ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ ដែលទ្រង់ជាម្ចាស់តែមួយ។
• យើងជាសមាជិកក្នុងចំណោមប្រជារាស្រ្តនេះ ដោយជឿលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត និងទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក។
• ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះគ្រីស្តជាអ្នកដឹកនាំ ដូចព្រះសិរសាណែនាំព្រះកាយ។
• ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានឋានៈជាបុត្រធីតាព្រះអង្គ។
• ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានវិន័យតែមួយ គឺស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ និងអ្នកដទៃ ដូចព្រះគ្រីស្តបានស្រឡាញ់យើង។
• ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានគោលដៅជួយកសាងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

១១៦- តើ “ព្រះសហគមន៍ជាព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត” មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ដោយសារឫទ្ធានុភាពនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយរួមរស់ជាមួយអស់អ្នកជឿសង្ឃឹមលើព្រះអង្គ។ ដូច្នេះហើយ ទើបទ្រង់ផ្តល់ជីវិតរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ឱ្យគេតាមរយៈអគ្គសញ្ញានានា។ ពេលទទួសអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក និងពេលថ្វាយអភិបូជា គ្រីស្តបរិស័ទចូលរួមស្លាប់រួមរស់ជាមួយព្រះគ្រីស្ត ហើយពួកគេក៏ក្លាយទៅជាព្រះកាយតែមួយរបស់ព្រះគ្រីស្តផ្ទាល់។ គ្រីស្តបរិស័ទរួមគ្នាជាព្រះកាយតែមួយ ដោយស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក តែមានព្រះអំណោយទាន មុខងារ និងសកម្មភាពផ្សេងៗពីគ្នា។
ឯព្រះគ្រីស្តវិញ ព្រះអង្គប្រៀបដូចជាព្រះសិរសាដែលដឹកនាំព្រះកាយព្រះអង្គដែលជាព្រះសហគមន៍ (កូឡ ១. ១៨) បានសេចក្តីថា ព្រះគ្រីស្ត និងព្រះសហគមន៍រួមគ្នាដោយមិនអាចបំបែកបានទើបអ្នកដែលឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះសហគមន៍ គឺហាក់ដូចជាឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះគ្រីស្តដែរ ជាហេតុនាំឱ្យជំនឿរបស់គេកាន់តែថយចុះដែរ។

១១៧- ហេតុអ្វីបានព្រះសហគមន៍ប្រៀបដូចនឹងភរិយារបស់ព្រះគ្រីស្ត?

ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តផ្ទាល់មានព្រះបន្ទូលថា ព្រះអង្គជាស្វាមី (មក ២. ១៩) ដែលបានស្រឡាញ់ព្រះសហគមន៍ និងបានចងសម្ពន្ធមេត្រីអស់កល្បជានិច្ច។ ព្រះគ្រីស្តបានបូជាព្រះជន្ម ដើម្បីប្រោសឱ្យព្រះសហគមន៍បានទៅជាវិសុទ្ធ ដោយសារព្រះលោហិតព្រះអង្គ។
ពាក្យ “ព្រះកាយ” សំដៅទៅលើការឯកភាពរវាងព្រះគ្រីស្ត និងព្រះសហគមន៍ រីឯពាក្យ “ភរិយា” រំឭកឱ្យយើងដឹងថា ព្រះគ្រីស្ត និងព្រះសហគមន៍ខុសប្លែកពីគ្នា តែមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្និទ្ធស្នាល។

១១៨- ហេតុអ្វីបានព្រះសហគមន៍ជាព្រះដំណាក់នៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ?

គ្រីស្តបរិស័ទដូចជាដុំថ្មនីមួយៗរបស់ព្រះសហគមន៍ ចំណែលឯព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដែលស្ថិតនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកជឿ គឺដូចជាស៊ីម៉ង់ដែលភ្ជាប់ដុំថ្មទាំងនោះឱ្យក្លាយទៅជាព្រះដំណាក់នៃព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ។

ព្រះសហគមន៍ គឺមានតែមួយដ៏វិសុទ្ធ កាតូលិក
និងមានក្រុមគ្រីស្តទូតជាគ្រឹះ

១១៩- ហេតុអ្វីបានជាព្រះសហគមន៍មានតែមួយ?

ទោះបីមានវប្បធម៌ ភាសា អរិយធម៌ ឬមុខងារជាច្រើនខុសប្លែកពីគ្នាក៏ដោយ គ៏ព្រះសហគមន៍មានតែមួយ៖

• ព្រះសហគមន៍មានប្រភពតែមួយ គឺព្រះបិតា ​និងព្រះបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ដែលជាព្រះតែមួយគត់ និងជាគំរូឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទទាំងឡាយរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ។
• ព្រះសហគមន៍មានអ្នកដឹកនាំតែមួយ គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដែលសម្រុះសម្រួលមនុស្សទាំងឡាយជាមួយព្រះបិតា នៅក្នុងមហាគ្រួសារតែមួយ ហើយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធប្រោសឱ្យគេរួបរួមគ្នាជារូបកាយតែមួយ។
• ព្រះសហគមន៍មកពីក្រុមតែមួយរបស់គ្រីស្តទូត មានពិធីជ្រមុជទឹកតែមួយ មានជំនឿ សេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីស្រឡាញ់តែមួយផងដែរ។

គ្រីស្តបរិស័ទទាំងឡាយមានភារកិច្ចយកចិត្តទុកដាក់បង្រួបបង្រួមគេឱ្យរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយនៅក្នុងព្រះសហគមន៍ (យហ ១៧)។

១២០- តើព្រះសហគមន៍ពិតប្រាកដរបស់ព្រះគ្រីស្តស្ថិតនៅឯណា?

ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តបានផ្តល់ការសង្រ្គោះដ៏ពេញលក្ខណៈឱ្យក្រុមគ្រីស្តទូតដែលមានលោកសិលាជាមេដឹកនាំ។ សព្វថ្ងៃនេះ គ្រីស្តសាសនាមាននិកាយជាច្រើនតែព្រះសហគមន៍ពិតប្រាកដរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តស្ថិតនៅក្នុង (Subsistit in) ព្រះសហគមន៍កាតូលិក ដែលមានសម្តេចប៉ាជាអ្នកស្នងលោកសិលា រួមជាមួយលោកអភិបាលព្រះសហគមន៍កាតូលិក។

១២១- តើត្រូវចាត់ទុកគ្រីស្តបរិស័ទឯទៀតៗយ៉ាងដូចម្តេច?

នៅក្នុងព្រះសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទទាំងឡាយ ដែលមិនមែនជាព្រះសហគមន៍កាតូលិកពេញលក្ខណៈ មានចំណុចជាច្រើនដែលនាំឱ្យមនុស្សឆ្ពោះទៅការសង្រ្គោះ និងសេចក្តីពិតដែរ។ សមាជិករបស់សហគមន៍ទាំងនោះទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកដែរ ស្គាល់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះហើយ បានជាអ្នកទាំងនោះជាគ្រីស្តបរិស័ទ និងជាបងប្អូនរបស់យើងជាកាតូលិកដែរ។
ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យកែប្រែចិត្តគំនិតរៀងៗខ្លួន មិនវិនិច្ឆ័យ គ្នា ស្គាល់គ្នាទៅវិញទៅមក អធិដ្ឋាន និងសហការជាមួយគ្នា (យហ ១៧. ២១)។

១២២- តើព្រះសហគមន៍បានវិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្តេច?

ទោះបីគ្រីស្តបរិស័ទជាអ្នកបាក៏ដោយ ក៏ព្រះសហគមន៍បានវិសុទ្ធ ពីព្រោះ

• ព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាព្រះវិសុទ្ធបំផុតតែមួយជាប្រភពនៃព្រះសហគមន៍។
• ដោយសារព្រះយេស៊ូគ្រីស្តបានបូជាព្រះជន្មព្រះអង្គ ទើបព្រះសហគមន៍បានវិសុទ្ធ។
• មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលជាព្រះដ៏វិសុទ្ធ តែព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធស្ថិតនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកជឿធ្វើឱ្យគេបានទៅជាវិសុទ្ធ។

១២៣- តើ “កាតូលិក” មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះសហគមន៍របស់យើងជាកាតូលិក ឬសកល ពោលគឺ៖

• ព្រះសហគមន៍បានទទួលជំនឿគ្រប់ប្រការ និងផ្តល់ការសង្រ្គោះដ៏ពេញលក្ខណៈសម្រាប់មនុស្សទាំងឡាយ។
• ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅមនុស្សគ្រប់រូប គ្រប់ជំនាន់ និងគ្រប់វប្បធម៌ជាដើម ឱ្យចូលរួមក្នុងព្រះសហគមន៍។

ព្រះសហគមន៍នៅតំបន់មួយ (ដែលគេហៅថា ភូមិភាគ) ជាកាតូលិកដ៏ពេញលក្ខណៈ លុះត្រាតែគ្រីស្តបរិស័ទរួមគ្នាតាមជំនឿ និងអគ្គសញ្ញា ហើយរួមជាមួយលោកអភិបាលរបស់គេ និងជាមួយព្រះសហគមន៍ទីក្រុងរ៉ូម ដែលជាគ្រឹះរបស់ព្រះសហគមន៍ទាំងមូល។

១២៤- តើព្រះសហគមន៍កាតូលិកមានទំនាក់ទំនងអ្វីខ្លះ ជាមួយជនជាតិអ៊ីស្រាអែល?

ព្រះសហគមន៍កាតូលិកមកពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលជាបុព្វបុរសរបស់គ្រីស្តបរិស័ទ។ ព្រះសហគមន៍ទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមុនគេបង្អង់ ដើម្បីធ្វើជាសាក្សីរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះជាម្ចាស់បានរាប់ពួកគេទុកជាបុត្រធីតារបស់ព្រះអង្គ ពួកគេមានសិរីរុងរឿង មានសម្ពន្ធមេត្រីនានា មានគម្ពីរវិន័យ ស្គាល់របៀបគោរពបម្រើព្រះអង្គ ទទួលព្រះបន្ទូលសន្យាផ្សេងៗ មានបុព្វបុរស ហើយព្រះគ្រីស្តកកើតមកជាមនុស្សក្នុងពូជពង្សរបស់ពួកគេថែមទៀតផង (រ៉ូម ៩. ៤-៥)។

១២៥- តើព្រះសហគមន៍កាតូលិកមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងដូចម្តេចជាមួយសាសនាដទៃ?

សាសនានានាមានគោលដៅជំរុញឱ្យមនុស្សស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ប្រព្រឹត្តអំពើល្អ និងស្វែងយល់ តើមនុស្សមកពីណា និងទៅណា? តើជីវិតមានអត្ថន័យ៉ាងដូចម្តេច? ព្រះសហគមន៍កាតូលិកទទួលស្គាល់ថា អ្វីៗដ៏ល្អប្រសើរ និងត្រឹមត្រូវតាមសេចក្តីពិត ដែលស្ថិតនៅក្នុងសាសនានីមួយៗ មកពីព្រះជាម្ចាស់ និងជាកាំរស្មីនៃសេចក្តីពិតរបស់ព្រះអង្គ ហើយអាចរៀបចំចិត្តមនុស្សឱ្យបានទទួលដំណឹងល្អ ដែលមកពីព្រះគ្រីស្តជាសេចក្តីពិតគ្រប់ប្រការ។

១២៦- តើមនុស្សអាចទទួលការសង្រ្គោះក្រៅពីព្រះសហគមន៍បានឬទេ?

ការសង្រ្គោះមកពីព្រះគ្រីស្តតាមរយៈព្រះសហគមន៍ ដែលជាព្រះកាយ និងជាតំណាងរបស់ព្រះអង្គនៅលើផែនដីនេះ។
អស់អ្នកណាដែលដឹងច្បាស់ថា ព្រះសហគមន៍មានសារៈសំខាន់ជាចាំបាច់ក្នុងការជួយពួកគេឱ្យទទួលបានការសង្រ្គោះ តែមិនចង់ចួលរួម ឬបោះបង់ព្រះសហគមន៍ នោះមិនអាចទទួលបានការសង្រ្គោះដ៏ពេញលក្ខណៈបានឡើយ។
រីឯអស់អ្នកដែលមិនស្គាល់ដំណឹងល្អ និងព្រះសហគមន៍ ដែលមកពីព្រះគ្រីស្ត តែស្វែងរកសេចក្តីពិតដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ហើយខិតខំគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ តាមអ្វីដែលគេគិតថាត្រឹមត្រូវ អាចទទួលការសង្រ្គោះបាន។

១២៧- ហេតុអ្វីបានជាសហគមន៍មានក្រុមគ្រីស្តទូតជាអ្វី?

ព្រះសហគមន៍មានក្រុមគ្រីស្តទូតជាគ្រឹះ ពីព្រោះ៖

• ក្រុមគ្រីស្តទូតជាប្រភពនៃព្រះសហគមន៍ ដោយសារព្រះយេស៊ូបានតែងតាំងពួកគេឱ្យបន្តបង្កើតព្រះសហគមន៍ (អក ២. ២០)។
• ក្រុមគ្រីស្តទូតបានប្រៀនប្រដៅព្រះសហគមន៍។
• ក្រុមគ្រីស្តទូតបានចាត់ចែងព្រះសហគមន៍ គឺលោកអភិបាលព្រះសហគមន៍នានា ដោយរួមជាមួយសម្តេចប៉ាប ជាអ្នកស្នងគ្រីស្តទូតសិលា។

១២៨- តើនរណាបានទទួលតំណែងពីក្រុមគ្រីស្តទូត?

ពាក្យ “គ្រីស្តទូត” បានន័យថា អ្នកដែលគេចាត់ឱ្យទៅ។ ព្រះគ្រីស្តដែលជាទូតរបស់ព្រះបិតា បានត្រាស់ហៅសាវ័កដប់ពីររួប និងតែងតាំងគេឱ្យធ្វើជាទូតរបស់ព្រះអង្គ គឺពួកគេជាសាក្សីរបស់ព្រះអង្គ នៅពេលដែលទ្រង់ទទួលព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ធ្វើឱ្យពួកគេជាគ្រឹះនៃព្រះសហគមន៍។ ព្រះយេស៊ូបានចាត់គេឱ្យទៅប្រកាសដំណឹងល្អ (យហ ២០. ២១) និងមានព្រះបន្ទូលសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងគង់នៅជាមួយពួកគេរហូតដល់អវសានកាលនៃពិភពលោក។
គ្រីស្តបរិស័ទកាតូលិកជឿថា អស់លោកអភិបាលព្រះសហគមន៍មកពីក្រុមគ្រីស្តទូតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តតាមអគ្គសញ្ញាតែងតាំង ដែលប្រគល់មុខងារ និងអំណាចរបស់ក្រុមគ្រីស្តទូតដូចអស់លោក។

ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅយើងឱ្យចូលរួមក្នុងព្រះសហគមន៍

១២៩- តើគ្រីស្តបរិស័ទជានរណា?

គ្រីស្តបរិស័ទ គឺជាមនុស្សដែល

• ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅ។
• បានទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក។
• ស្តាប់ព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ និងប្រតិបត្តិតាម។
• ផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។
• ចូលរួមនៅក្នុងសកម្មភាពរបស់ព្រះសហគមន៍។
• ផ្តល់សក្ខីភាពអំពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្តតាមពាក្យសម្តី និងតាមកិច្ចការនៅក្នុងសង្គម។

១៣០- តើមុខងារអ្វីខ្លះនៅក្នុងព្រះសហគមន៍?

ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យត្រាស់ហៅគ្រីស្តបរិស័ទតាមមុខងារផ្សេងៗពីគ្នាគឺ៖

• លោកឧបដ្ឋាក បូជាចារ្យ និងអភិបាល។
• គ្រីស្តបរិស័ទធម្មតា។
• នៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកទាំងនោះ មានគ្រីស្តបរិស័ទខ្លះជាបព្វជិត។

១៣១- ហេតុអ្វីបានជាត្រូវគោរពភាពនៅលីវពេលទទួលអគ្គសញ្ញាតែងតាំង?

នៅពេលគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ទទួលអគ្គសញ្ញាតែងតាំងធ្វើជាលោកអភិបាល ឬបូជាចារ្យ គេត្រូវសន្យារក្សាទុកភាពនៅលីវអស់មួយជីវិត ដើម្បី

• ធ្វើជាសញ្ញាសម្គាល់នៃវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តនៅលើផែនដីនេះ។
• បង្ហាញថា គេជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូអស់ពីដួងចិត្ត។
• បង្ហាញថា មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលអាចបំពេញសេចក្តីត្រូវការគ្រប់យ៉ាងរបស់មនុស្ស។
• មានពេលទំនេរច្រើនក្នុងការបម្រើព្រះសហគមន៍ និងយកចិត្តទុកដាក់អ្នកដទៃ ដោយមិនខ្វាយខ្វល់លើកិច្ចការគ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួន។

១៣២- តើសម្តេចប៉ាបមានមុខងារអ្វី?

សម្តេចប៉ាប ដែលជាលោកអភិបាលទីក្រុងរ៉ូម និងជាអ្នកស្នងលោកសិលាបានទទួលបន្ទុកពង្រឹងជំនឿរបស់គ្រីស្តបរិស័ទ និងធ្វើឱ្យគេរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ។ សម្តេចប៉ាប ជាសញ្ញារបស់ឯកភាពព្រះសហគមន៍កាតូលិក ជាតំណាងរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត និងជួយណែនាំលោកអភិបាលឯទៀតៗ។

១៣៣- តើលោកអភិបាលទទួលបន្ទុកអ្វីខ្លះ?

លោកអភិបាលទទួលបន្ទុកបី គឺ៖

• ត្រូវប្រៀនប្រដៅគ្រីស្តបរិស័ទពីជំនឿពិតប្រាកដ ដែលបានមកពីក្រុមគ្រីស្តទូត ដោយប្រកាស និងបកស្រាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយតាមកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានរបស់គេ។
• ត្រូវដឹកនាំព្រះសហគមន៍ឱ្យបានវិសុទ្ធ ដោយថ្វាយអភិបូជា និងផ្តល់អគ្គសញ្ញានានា ហើយដោយទួលអង្វរព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់មមនុស្សទាំងអស់យ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់។
• ត្រូវណែនាំព្រះសហគមន៍របស់គេ និងព្រះសហគមន៍នៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូលដែរ ដោយគិតតែពីផលប្រយោជន៍រួមរបស់ព្រះសហគមន៍ប៉ុណ្ណោះ ដូចព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាអ្នកគង្វាលដ៏សប្បុរស (យហ ១០)។

១៣៤- តើមេដឹកនាំអាចមានការភាន់ច្រឡំដែរឬទេ?

នៅពេលសម្តេចប៉ាប ឬលោកអភិបាលទាំងឡាយប្រកាសសេចក្តីមួយអំពីជំនឿ ឬសីលធម៌យ៉ាងឱឡារិក និងជាស្ថាពរក្នុងនាមព្រះសហគមន៍ទាំងមូល ព្រះសហគមន៍ជឿថា ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជួយឧបត្ថម្ភគេមិនឱ្យមានការភាន់ច្រឡំបានឡើយ។ នៅពេលនោះ គ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ត្រូវគោរព និងធ្វើតាមសេចក្តីសម្រេចចិត្តនោះ។

១៣៥- តើបព្វជិតជានរណា?

បព្វជិតជាមនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅ ដើម្បីឱ្យរស់នៅតាមរបៀបខុសប្លែកពីមនុស្សធម្មតា និងធ្វើសច្ចាបីយ៉ាង គឺ៖

១- រស់នៅជាព្រហ្មចារីយ៍ មិនយកគ្រួសារ និងថ្វាយខ្លួនទាំងស្រុងលើព្រះជាម្ចាស់ ដោយចេះគ្រប់គ្រងលើតណ្ហារបស់ខ្លួន។
២- លះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ គឺរស់នៅក្នុងឋានៈជាអ្នកក្រីក្រ ដោយពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើព្រះជាម្ចាស់ខាងសម្ភារៈ និងខាងស្មារតី។
៣-ស្តាប់បង្គាប់អ្នកដឹកនាំក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន និងលោកអភិបាលព្រះសហគមន៍ ដែលជាអ្នកតំណាងរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅលើផែនដី។

១៣៦- តើបព្វជិតជាសញ្ញាសម្គាល់អំពីអ្វី?

ការរស់នៅរបស់បព្វជិតវាជាសញ្ញាសម្គាល់សង្ហាញឱ្យមនុស្សយល់ឃើញថា៖

• ពួកគេធ្វើដូចព្រះគ្រីស្ត ដែលពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ និងបានលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គចំពោះព្រះបិតា និងមនុស្សលោក។
• ពួកគេជាគំរូបង្ហាញពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់យាងមកដល់ហើយនៅក្នុងលោកនេះ ទើបយើងត្រូវផ្លាស់ប្តូររបៀបរស់នៅ។
• មនុស្សយើងជាមហាគ្រួសារតែមួយ ដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅដើម្បីរួមរស់ជាមួយគ្នាដូចបងប្អូនបង្កើត។

១៣៧- តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីស្គាល់ការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះខ្លួនឯង?

តើព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅយើងឱ្យធ្វើជាបូជាចារ្យ ជាបព្វជិត ឬអ្នកមានគ្រួសារ? ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងសំណួរនេះ យើងត្រូវចំណាយពេលវេលាជាច្រើនស្តាប់ព្រះបន្ទូល និងនិយាយជាមួយបូជាចារ្យ ឬគ្រីស្តបរិស័ទដែលយើងទុកចិត្ត។
គួរឱ្យនឹកឃើញថា ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅយើងឱ្យមានសុភមង្គល។
ឧ- ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចទ្រាំនឹងភាពនៅលីវបាន ព្រះជាម្ចាស់មិនត្រាស់ហៅអ្នកឱ្យធ្វើជាបូជាចារ្យឡើយ (១ ករ ៧. ៩)។

“ខ្ញុំជឿថា មានសហភាពរវាងជនដ៏វិសុទ្ធទាំងឡាយ”

១៣៨- តើ “សហភាពរវាងជនដ៏វិសុទ្ធទាំងឡាយ” មានអត្ថន័យដូចម្តេច?

សហភាពរវាងជនដ៏វិសុទ្ធទាំងឡាយជាព្រះសហគមន៍ ដែលមានសមាជិករួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ មានជំនឿតែមួយ ព្យាយាមស្តាប់សេចក្តីបង្រៀនរបស់ក្រុមគ្រីស្តទូត ទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក ថ្វាយអភិបូជា និងព្យាយាមអធិដ្ឋានជាមួយគ្នា (កក ២. ៤២) ។ សហភាពរវាងជនដ៏វិសុទ្ធទាំងឡាយ កើតមកពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលមិនស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន (១ ករ ១៣. ៥) តែជំរុញគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យយកទ្រព្យរបស់ខ្លួន មកដាក់សម្បត្តិរួម (កក ៤. ៣២) ដើម្បបម្រើព្រះសហគមន៍ និងជួយអ្នកក្រីក្រ  ផង។
ម្យ៉ាងទៀត សហភាពរវាងជនដ៏វិសុទ្ធទាំងឡាយ មានន័យថា អស់អ្នកដែលគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ ស្លាប់ហើយ ឬនៅរស់ក្តី រួមជាមួយព្រះយេស៊ូគ្រីស្តនៅក្នុងគ្រួសារតែមួយ។

១៣៩- តើសន្តបុគ្គលជានរណា?

ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅគ្រីស្តបរិស័ទទាំងឡាយ ឱ្យបានទៅជាសន្តបុគ្គល (១ សល ១. ១៦) ដោយស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះបិតា និងបណ្តោយខ្លួននៅក្រោមឫទ្ធានុភាពនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ នៅក្នុងចំណោមគ្រីស្តបរិស័ទ ព្រះសហគមន៍ជ្រើសរើសអ្នកខ្លះធ្វើជាគំរូសម្រាប់គ្រីស្តបរិស័ទឯទៀតៗ ដែលគេហៅថា សន្តៈ ឬសន្តីបុគ្គល។ បុគ្គលទាំងនោះមិនមែនជាវីរបុរស ឬមនុស្សពូកែលើសគេ តែជាមនុស្សសាមញ្ញធម្មតា ដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រោសគេឱ្យឆ្លុះបញ្ចាំងពីលក្ខណៈមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូចជាការបន្ទាបខ្លួនរស់នៅជាអ្នកក្រីក្រ ការសម្តែងចិត្តមេត្តាករុណា និងចិត្តសប្បុរសធម៌ជាដើម។

៨- ព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសឱ្យយើង

“ខ្ញុំជឿថា មានការលើកលែងទោសឱ្យរួចពីបាប”

១៤០- ហេតុអ្វីបានជាយើងរួចពីបាប?

មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលមានអំណាចលើកលែងទោសឱ្យមនុស្សរួចពីបាប។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តបានសម្តែងថា ព្រះអង្គជាព្រះជាម្ចាស់ និងមានអំណាចលើកលែងទោសឱ្យអ្នកបាប (មក ២. ១-១២)។ ព្រះយេស៊ូបានសោយទិវង្គត ដើម្បីលោះយើងពីអំពើបាប និងសម្រុះសម្រួលយើងជាមួយព្រះបិតាវិញ។ អស់អ្នកណាដែលផ្ញើជីវិតលើព្រះអម្ចាស់ កែប្រែចិត្តគំនិត និងទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក បានទទួលការលើកលែងទោសរួចជាស្រេចហើយ។
ពេលគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាប ក្រោយពីបានទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក គេអាចសូមទទួលការលើកលែងទោសពីព្រះសហគមន៍បាន លុះត្រាតែគាត់សារភាព និងសោកស្តាយអំពើបាបដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្ត កែប្រែចិត្តគំនិត ហើយចង់លុបលាងការខូចខាតដែលកើតឡើងដោយសារបាបរបស់ខ្លួន។ ពេលនោះ គាត់អាចជួបបូជាចារ្យម្នាក់ ដើម្បីទទួលអគ្គសញ្ញាលើកលែងទោសតែពីរនាក់បាន។

១៤១- ហេតុអ្វីបានជាព្រះសហគមន៍មានអំណាចលើកលែងទោសឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទរួចពីបាប?

ព្រះសហគមន៍មានអំណាចលើកលែងទោសឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទរួចពីបាបក្នុងនាមព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះព្រះយេស៊ូគ្រីស្តផ្ទាល់ព្រះអង្គបានប្រគល់អំណាចនោះឱ្យក្រុមគ្រីស្តទូត (យហ ២០. ២២-២៣) ហើយពីព្រះសហគមន៍ជាតំណាងព្រះគ្រីស្តនៅលើលោកនេះ។

១៤២- ហេតុអ្វីបានជាមានអគ្គសញ្ញាលើកលែងទោសក្រោយពីបានទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក?

ពេលយើងទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក ព្រះជាម្ចាស់ដកគល់នៃបាបចេញពីយើង តែការស្រេកឃ្លាននៃកិលេសតណ្ហា នៅតែមាននៅក្នុងខ្លួនរបស់យើង។ ព្រះជាម្ចាស់មិនលុបអំពើអាក្រក់ទាំងអស់ពីខ្លួនយើងទេ ព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យឱ្យយើងចេះសង្រ្គោះខ្លួនឯងដែរ ដោយខិតខំតស៊ូប្រឆាំងនឹងអំពើអាក្រក់ ។
ដូច្នេះហើយ បានជាព្រះយេស៊ូគ្រីស្តបានបង្កើតអគ្គសញ្ញាលើកលែងទោសសម្រាប់គ្រីស្តបរិស័ទ (យហ ២០. ២២-២៣)។

១៤៣- តើអ្នកណាអាចទទួលការលើកលែងទោស?

មានតែគ្រីស្តបរិស័ទទេ ដែលអាចទទួលអគ្គសញ្ញាលើកលែងទោស។ គេត្រូវទទួលស្គាល់ថា គេជាអ្នកមានបាប សោកស្តាយអំពើដែលគេបានប្រព្រឹត្តមានបំណងពិតប្រាកដចង់កែប្រែចិត្តគំនិត និងរបៀបរស់នៅ គេមិនត្រូវអាងលើបុណ្យរបស់ខ្លួន តែគេត្រូវការអាង​លើធម៌មេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះគេ និងជឿថាព្រះអង្គបានជួយគេឱ្យរួចពីអំពើអាក្រក់តទៅទៀត។ ម្យ៉ាងទៀត គេត្រូវចេះលើកលែងទោសឱ្យអស់អ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តខុសលើខ្លួនគេ។ ឯចំពោះអ្នកណាដែលមិនមែនជាគ្រីស្តបរិស័ទវិញ គេត្រូវទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក ដើម្បីអាចទទួលការលើកលែងទោសបាន។

១៤៤- តើព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសកំហុសទាំងអស់ឬទេ?

ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា នឹងលើកលែងទោសលើអ្វីៗទាំងអស់គ្រប់បែបយ៉ាង “ប៉ុន្តែអ្នកណាពោលពាក្យទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណដ៏​វិសុទ្ធ ព្រះអង្គមិនលើកលែងទោសឱ្យគេឡើយ” (មក ៣. ២៩ / លក ១២. ១០ / មថ ១២. ៣២) គឺអ្នកណាមិនយល់ព្រមឱ្យព្រះអង្គលើកលែងទោសឱ្យនោះ ព្រះអង្គក៏មិនអាចលើកលែងទោសឱ្យអ្នកនោះបានឡើយ។

១៤៥- ហេតុអ្វីបានជាត្រូវសារភាពចំពោះបូជាចារ្យម្នាក់ដែលជាអ្នកបាបដូចគ្នា?

យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទជឿថា ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅអ្នកខ្លះធ្វើជាតំណាងយ៉ាងពិសេសរបស់ព្រះអង្គ គឺជាបូជាចារ្យលើកលែងទោសឱ្យអ្នកបាបក្នុងព្រះនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់។  លោកបូជាចារ្យត្រូវតែលាក់អ្វីដែលអ្នកបាបបានប្រាប់គាត់ទុកជាអាថ៌កំបាំង បើមិនដូច្នេះទេ ព្រះសហគមន៍នឹងដកហូតមុខងាររបស់លោកបូជាចារ្យ និងដាក់ទោសយ៉ាងធ្ងន់លើគាត់។ ម្យ៉ាងទៀត លោកបូជាចារ្យអាចផ្តល់ដំបូន្មានល្អៗឱ្យយើងរីកចម្រើនក្នុងជំនឿ។

១៤៦- តើត្រូវសារភាពអ្វីខ្លះ?

មុនទទួលសារភាព ត្រូវចំណាយពេលវេលាដើម្បីគិតដល់អំពើបាបរបស់ខ្លួនទាំងកាយ វាចា ចិត្ត ដែលយើងបានប្រព្រឹត្ត ឬអំពើល្អដែលយើងខានប្រព្រឹត្ត។ ត្រូវមានចិត្តស្មោះត្រង់ហ៊ានសារភាពនូវអ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីបណ្តេញបាបចេញពីខ្លួនឯង។
ដើម្បីជួយយើងឱ្យរិះគិតពីអំពើបាបរបស់យើង នោះយើងអាចនឹកគិតដល់

• វិន័យ ១០ ប្រការនៃសម្ពន្ធមេត្រីចាស់។
• វិន័យរបស់ព្រះយេស៊ូនៃសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី (មថ ២២. ៣៧-៤០)។
• សួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកដទៃ ព្រះសហគមន៍ និងខ្លួនខ្ញុំយ៉ាងដូចម្តេច?

យើយើងភ្លេចសារភាពបាបស្រាលៗណាមួយដោយគ្មានបំណង យើងមិនត្រូវបារម្ភឡើយ តែត្រូវជឿលើធម៌មេត្តាករុណាដ៏លើសលប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះយើង។
បើយើងប្រព្រឹត្តអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរ នោះព្រះសហគមន៍សុំឱ្យយើងស្រាយបាបមុននឹងទៅទទួលព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត។

១៤៧- តើការលើកលែងទោសមានផលអ្វី?

អគ្គសញ្ញាលើកលែងទោស គឺអគ្គសញ្ញាមួយ ដែលជម្រះចិត្តគំនិតយើង។ ដោយសារអគ្គសញ្ញានេះ យើងអាចមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះជាម្ចាស់វិញ។ យើងត្រូវទទួលអគ្គសញ្ញានេះជារឿយៗ ដើម្បីមានអារម្មណ៍ស្ងប់ ស្គាល់ខ្លួនឯង និងដើម្បីឱ្យជីវិតយើងរីកចម្រើនឡើង។ យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទមានសេរីភាព មិនខ្លាចបាបដូចមនុស្សឯទៀតៗឡើយ ហើយយើងខិតខំធ្វើអំពើល្អ មិនមែនព្រោះយើងមិនខ្លាចបាបទេ តែព្រោះយើងចង់គាប់ព្រះហឫទ័យពោរពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះបិតាចំពោះយើង។

១៤៨- តើព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសឱ្យយើង គ្រាន់តែនៅពេលយើងទទួលអគ្គសញ្ញាលើកលែងទោសប៉ុណ្ណោះ ឬយ៉ាងណា?

ព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសស្រាលៗឱ្យអ្នកជឿតាមរបៀបផ្សេងៗពេលគេស្រឡាញ់អ្នកដទៃ (១ សល ៤. ៨) ឬនៅពេលគេថ្វាយអភិបូជា។

៩- នៅពេលស្លាប់ហើយ
“ខ្ញុំជឿថា រូបកាយមនុស្សនឹងរស់ឡើងវិញ
ព្រមទាំងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច”

១៤៩- តើ​ “រូបកាយមនុស្សនឹងរស់ឡើងវិញ” មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ពាក្យ “រូបកាយ” មិនគ្រាន់តែជាសាច់ ឬឈាម ថែមទាំងប្រៀបបាននឹងសំបករបស់វិញ្ញាណ ដែលឱ្យយើងមានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃបានដែរ។
ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅមនុស្ស ទាំងវិញ្ញាណ ទាំងរូបកាយឱ្យទទួលជីវិតថ្មីដូចព្រះអង្គបានបង្កើតមនុស្ស ទាំងវិញ្ញាណ ទាំងរូបកាយផងដែរ។ រូបកាយដែលរស់ឡើងវិញនេះ មិនមែនជារូបកាយដែលមានសាច់ មានឈាម មានការឈឺចាប់ដូចមនុស្សរស់សាមញ្ញទេ តែជារូបកាយដែលអាចធ្វើឱ្យយើងមានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដទៃ និងខុសប្លែកពីមុនម្យ៉ាង។

១៥០- ពេលស្លាប់ តើមានអ្វីខ្លះកើតឡើងចំពោះយើង?

ពេលមនុស្សស្លាប់ វិញ្ញាណបែកពីរូបកាយ។ វិញ្ញាណដែលមិនអាចស្លាប់បាន ឆ្ពោះទៅព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យព្រះអង្គវិនិច្ឆ័យ ឯសាច់ និងឈាមដែលគេកប់ក្នុងដីជារូបកាយធម្មជាតិត្រូវរលួយ។ នៅពេលថ្ងៃចុងក្រោយ ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រមូលវិញ្ញាណ និងរូបកាយខុសប្លែកពីមុន និងពោរពេញដោយសិរីរុងរឿង។

១៥១- តើសេចក្តីស្លាប់មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

សេចក្តីស្លាប់មានលក្ខណៈបី គឺ៖
១- សេចក្តីស្លាប់ជាការបញ្ចប់ជីវិតមនុស្សដូចសត្វលោកទាំងឡាយដែរ។ សេចក្តីស្លាប់រំឮកឱ្យយើងដឹងថា ជីវិតមានតម្លៃ មានតែមួយ មានពេលកំណត់ យើងត្រូវតែសម្រេចគោលដៅនៃជីវិតរបស់ខ្លួនយើងជាបន្ទាន់។
២- សេចក្តីស្លាប់ជាហេតុផលនៃអំពើបាប។ ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមនុស្សដើម្បីឱ្យគេមានជីវិត ប៉ុន្តែសេចក្តីស្លាប់ចូលមកក្នុងពិភពលោក ព្រោះតែអំពើបាបរបស់មនុស្ស (រ៉ូម ៥. ១២)។ 
៣- អត្ថន័យនៃសេចក្តីស្លាប់បានប្រែប្រួលដោយសារព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។ មុនសោយទិវង្គត ទោះបីព្រះគ្រីស្តភ័យតក់ស្លុតក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គសុខចិត្តគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។ ពេលយើងស្លាប់ យើងក៏អាចថ្វាយខ្លួនទាំងស្រុងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ។
ចំពោះគ្រីស្តបរិស័ទវិញ សេចក្តីស្លាប់អាចមានអត្ថន័យប្រសើរបំផុត គឺអ្នកណាដែលបានទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក និងស្លាប់ដោយគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ ហើយដោយមិនប្រព្រឹត្តអំពើបាប អ្នកនោះនឹងរួមរស់ជាមួយព្រះយេស៊ូគ្រីស្តអស់កល្បជានិច្ច។ ចំពោះខ្ញុំ បើរស់ ខ្ញុំរស់រួមជាមួយព្រះគ្រីស្ត ហើយបើស្លាប់ខ្ញុំក៏បានចំណេញដែរ (ភីល ១. ២១) ឬប្រសិនបើយើងរួមស្លាប់ជាមួយព្រះអង្គ យើងក៏នឹងមានជីវិតរស់រួមជាមួយព្រះអង្គដែរ (២ ធម ២. ១១)។ ពេលស្លាប់ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅយើងរួមរស់ជាមួយព្រះអង្គ ដូច្នេះគ្រីស្តបរិស័ទអាចនិយាយថា ខ្ញុំប៉ងប្រាថ្នាចង់លាចាកលោកនេះ ទៅនៅជាមួយព្រះគ្រីស្ត នោះប្រសើរជាងឆ្ងាយណាស់ (ភលី ១. ២៣)។

១៥២-​ តើ “ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច” មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅមនុស្សឱ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច គឺជីវិតដែលគ្មានទុក្ខលំបាកអ្វីសោះ ហើយដែលចាប់ផ្តើមពីព្រះយេស៊ូបានវិនិច្ឆ័យកាត់ក្តីយើងម្នាក់ៗ។

១៥៣- តើយើងទៅណាពេលស្លាប់ហើយ?

ព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យមនុស្សម្នាក់ៗ ដើម្បីឱ្យគេចូលក្នុងស្ថានបរមសុខ ឬជម្រះចិត្តគំនិតឱ្យបានបវិសុទ្ធ ឬធ្លាក់ខ្លួនក្នុងឋាននរក។

១៥៤- តើស្ថានបរមសុខជាអ្វី?

ស្ថានបរមសុខជាសភាពរបស់អស់អ្នកដែលស្លាប់ដោយគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ និងរួមរស់ជាមួយព្រះអង្គ ព្រះនាងម៉ារី ទេវទូត និងសន្តបុគ្គលទាំងឡាយ ដោយឃើញព្រះអង្គនៅទល់មុខគ្នា (១ ករ ១៣. ១២)។ ទោះបីគេបានទទួលសុភមង្គលដ៏ពេញលេញក៏ដោយ ក៏គេមិនភ្លេចយើង និងទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ឱ្យយើងអាចដើរតាមផ្លូវនេះបានដែរ។

១៥៥- តើអ្នកណាត្រូវជម្រះចិត្តគំនិតមុនចូលស្ថានបរមសុខ?

អស់អ្នកដែលមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ ត្រូវជម្រះចិត្តគំនិតឱ្យបានវិសុទ្ធមុនចូលក្នុងស្ថានបរមសុខ ដើម្បីឱ្យគេចេះស្រឡាញ់ អាចជួប និងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ព្រះសហគមន៍ជឿសេចក្តីនេះ ព្រោះមានចែងក្នុងគម្ពីរថា អ្នកដែលពោលពាក្យទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ទោះបីនៅក្នុងលោកនេះ ឬនៅបរលោកក្តី ក៏ព្រះអង្គមិនលើកលែងទោសឱ្យដែរ (មថ ១២. ៣២) ដូច្នេះហើយ បានជាយើងអាចសន្និដ្ឋានថា ព្រះជាម្ចាស់អាចលើកលែងទោសឱ្យយើង ក្រៅពីទោសពោលពាក្យទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនៅក្នុងលោកនេះ។

១៥៦- តើយើងអាចជួយសង្គ្រោះអ្នកដែលបានចាកពីលោកនេះបានឬទេ?

តាំងពីដើមដំបូង (២ មបា ១២. ៤៦) ព្រះសហគមន៍ជឿថា មនុស្សយើងដែលមានសភាវៈតែមួយ អាចជួយសង្រ្គោះមនុស្សរស់ក្តី ស្លាប់ក្តី បានដោយទួលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ឬថ្វាយអភិបូជាសម្រាប់គេ។

១៥៧- តើឋាននរកជាអ្វី?

អស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់បំផុត ហើយបដិសេធមិនព្រមកែប្រែចិត្តគំនិតជាដាច់ខាត អាចធ្លាក់ឋាននរក (មថ ២៥.៤១) គឺគេមិនអាចជួប និងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលជាសុភមង្គល និងជិវិតដ៏ពេញលេញ ក្រោពីព្រះជាម្ចាស់គ្មានអ្វីទៀតទេ។

១៥៨- បើព្រះជាម្ចាស់បានចិត្តសប្បុរស ហេតុអ្វីបានជាមានឋាននរក?

ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យសង្រ្គោះមនុស្សទាំងឡាយ ប៉ុន្តែព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យមិនបង្ខំសេរីភាពរបស់មនុស្ស ទើបឋាននរកមកពីមនុស្សខ្លួនឯង ដែលមានបំណងឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះអង្គ។ ព្រះសហគមន៍សង្ឃឹមថា គ្មាននរណាម្នាក់នឹងធ្លាក់ឋាននរកដោយសារឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

១០- យើងលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់
“អគ្គសញ្ញាទូទៅ”

១៥៩- តើអគ្គសញ្ញាជាអ្វី?

ពាក្យ “អគ្គសញ្ញា” មកពីពាក្យ “អគ្គ” ដែលមានន័យថា ខ្ពង់ខ្ពស់ ប្រសើរឧត្តម និងមានតម្លៃ ហើយពាក្យ “សញ្ញា” មានន័យថា ទីសម្គាល់ កាយវិការមួយ ឬវត្ថុមួយ ដែលមានអត្ថន័យមួយ។
ឧ- នៅក្នុងអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាស ប្រេងជានិមិត្តរូបនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។
អគ្គសញ្ញា គឺជាសញ្ញា និងជាមធ្យោបាយមួយនៃព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលព្រះយេស៊ូគ្រីស្តបានផ្តល់ឱ្យព្រះសហគមន៍ ដើម្បីឱ្យអ្នកជឿទទួលជីវិតរបស់ព្រះអង្គ និងផលនៃអគ្គសញ្ញានោះ។
នៅក្នុងអគ្គសញ្ញាទាំង៧^៧ អ្នកជឿធ្វើកាយវិការមួយបញ្ជាក់ពីជំនឿរបស់ខ្លួន។ ប្រសិនបើអ្នកនោះគ្មានជំនឿទេ អគ្គសញ្ញាក៏គ្មានប្រយោជន៍អ្វីសោះដែរ។ ព្រះសហគមន៍^៨ក៏ធ្វើកាយវិការមួយក្នុងនាមព្រះយេស៊ូដែរ ដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយអ្នកជឿ និងបានប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដល់អ្នកជឿនោះ។

១៦០- តើអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹកជាអ្វី?

នៅក្នុងអគ្គសញ្ញានេះ អ្នកជឿធ្វើសញ្ញាសម្គាល់មួយ ដើម្បីបង្ហាញបញ្ជាក់ថា ខ្លួនចង់រួមស្លាប់រួមរស់ជាមួយព្រះយេស៊ូ ដែលបានសោយទិវង្គត និងមានជីវិតរស់ឡើងវិញ ហើយនឹងចង់ចូលរួមនៅក្នុងព្រះសហគមន៍ ដើម្បីកសាងពិភពលោកថ្មី។ លោកបូជាចារ្យម្នាក់ជ្រមុជអ្នកជឿក្នុងទឹក ទុកជាសញ្ញាសម្គាល់ថា អ្នកជឿនោះសុខចិត្តរួមស្លាប់ជាមួយព្រះយេស៊ូដែលសោយទិវង្គត។ ព្រះអង្គបានប្រៀបធៀបការចូលទិវង្គតដូចជាការជ្រមុជទឹកក្នុងមរណភាព (មក ១០. ៣៩) ។ អ្នកជឿក៏ស្ម័គ្រចិត្តលះបង់ចោលអំពើអាក្រក់គ្រប់យ៉ាង និងរំងាប់កិលេសតណ្ហារបស់ខ្លួន។
នៅពេលនោះ អ្នកជឿទទួលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ដែលប្រទានកម្លាំង និងចិត្តក្លាហានឱ្យគេអាចឈ្នះអំពើបាបបាន ហើយគេទទួលជីវិតថ្មី ដូចព្រះយេស៊ូបានទទួលព្រះជន្មរស់ឡើងវិញពីព្រះបិតារបស់ព្រះអង្គ គឺក្លាយទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត។

១៦១- តើអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាសជាអ្វី?

៥០ថ្ងៃក្រោយពេលព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ព្រះអង្គចាត់ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គទៅលើក្រុមគ្រីស្តទូត។ កាលពីមុន គ្រីស្តទូតភ័យខ្លាចមិនហ៊ាននិយាយអំពីព្រះយេស៊ូទេ។ លុះដល់ពេលព្រះវិញ្ញាណយាងមកសណ្ឋិតលើពួកគេ នោះពួកគេក៏មានចិត្តក្លាហានប្រកាសដំណឹងល្អពីព្រះយេស៊ូ។
នៅពេលធ្វើអគ្គសញ្ញាលាបថ្ងាស លោកអភិបាលព្រះសហគមន៍ដាក់ដៃលើគ្រីស្តបរិស័ទ ដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះវិញ្ញាណយាងមកសណ្ឋិតនៅជាមួយគេ។ លោកក៏យកប្រេងមកដៅថ្វាសគ្រីស្តបរិស័ទ ជាសញ្ញាបង្ហាញថា ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូជ្រូតជ្រាបក្នុងចិត្តគំនិតរបស់អ្នកជឿ ដូចប្រេងជ្រូតជ្រាបសាច់ដុំរបស់កីឡាករ ដើម្បីផ្តល់កម្លាំងដូច្នោះដែរ។

១៦២- តើអគ្គសញ្ញាលាបប្រេងឱ្យអ្នកជម្ងឺជាអ្វី?

ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តធ្លាប់ប្រោសអ្នកជម្ងឺឱ្យបានជាសះស្បើយ ដើម្បីបង្ហាញថាព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យឱ្យមនុស្សមានជីវិតដ៏ពេញលក្ខណៈ។ ពេលគ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់កើតជម្ងឺធ្ងន់ ចាស់ជរា ឬជិតស្លាប់ ព្រះសហគមន៍ធ្វើនិមិត្តសញ្ញាមួយ ដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយគេ និងលើកទឹកចិត្តឱ្យគេរួមជាព្រះយេស៊ូ ដែលបានរងទុក្ខលំបាកដែរ។ លោកបូជាចារ្យជាតំណាងព្រះយេស៊ូលាបប្រេង ដែលជានិមិត្តរូបនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ដែយយាងមកគង់ក្នុងអ្នកជម្ងឺនោះ ដើម្បីឱ្យអ្នកជម្ងឺនោះមានកម្លាំងកាយ មានចិត្តក្លាហាន និងមានជំនឿមាំមួន។

១៦៣- តើអគ្គសញ្ញាតែងតាំងជាអ្វី?

ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កខ្លះ ហើយតែងតាំង ១២នាក់ធ្វើជាគ្រីស្តទូត គឺឱ្យបន្តបេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គក្នុងលោកនេះ។ សព្វថ្ងៃ ព្រះសហគមន៍ធ្វើសញ្ញាសម្គាល់មួយដូចព្រះយេស៊ូធ្វើកាលពីដើមដែរ គឺលោកអភិបាលព្រះសហគមន៍ត្រាស់ហៅគ្រីស្តបរិស័ទខ្លះឱ្យធ្វើជាបូជាចារ្យ ហើយដាក់ដៃលើអ្នកនោះ ដើម្បីបង្ហាញថា លោកប្រគល់មុខងារជាសហការីរបស់លោក គឺធ្វើជាតំណាងរបស់ព្រះយេស៊ូថ្វាយអភិបូជា និងផ្តល់អគ្គសញ្ញាលើកលែងទោស។ លោកអភិបាលព្រះសហគមន៍ក៏បានទទួលមុខងារពីអភិបាលឯទៀតៗតពីក្រុមគ្រីស្តទូតមក។

អភិបូជា

១៦៤- តើអភិបូជាជាអ្វី?

អភិបូជា ជាសក្ការបូជារបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តដែលបានបូជាព្រះកាយ និងព្រះលោហិតព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សលោក។ ពេលថ្វាយអភិបូជា គ្រីស្តបរិស័ទចូលរួមជាមួយគ្នា ដើម្បីរំឭកពីការបូជាជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយពួកគេទទួលការសង្រ្គោះ និងជីវិតរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។

អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់

១៦៥- ហេតុអ្វីបានជាយើងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់?

អភិបូជា ជាភាសាក្រិកមានន័យថា ពិធីអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ដ៏ប្រសើរបំផុត។

យើងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះ៖

• ព្រះបិតាបានបង្កើតពិភពលោក និងប្រទានជីវិតឱ្យមនុស្សលោក
• ព្រះបុត្រាបូជាព្រះជន្មដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សលោក
• ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធប្រោសអ្នកជឿឱ្យទៅជាបុត្រធីតារបស់ព្រះជាម្ចាស់។

១៦៦- តើនំប៉័ង និងស្រានៅក្នុងសម្ពន្ធមេត្រីចាស់មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

នៅក្នុងសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលធ្លាប់យកនំប៉័ង និងស្រាមកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីថ្លែងអំណរព្រះគុណព្រះអង្គសម្រាប់ការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះអង្គចំពោះគេ។
ពេលចេញពីប្រទេសអេស៊ីប និងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់សេរីភាព ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល យកកូនចៀមមកធ្វើជាយញ្ញបូជាថ្វាយព្រះជាម្ចាស់។
ក្រោយមក ពិធីទាំងពីរនេះរលាយចូលគ្នាទៅជាពិធីតែមួយ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ជនជាតិយូដាប្រារព្ធពិធីនេះ ដើម្បីរំឭកដល់ការរំដោះចេញពីប្រទេសអេស៊ីប និងអរព្រះគុណព្រះអង្គសម្រាប់ហេតុការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនេះ គឺបុណ្យចម្លង។

១៦៧- តើព្រះគ្រីស្តផ្តល់អត្ថន័យណាឱ្យធ្វើពិធីបុណ្យចម្លង?

សូមអានយ៉ូហាន ១៣ និង ១ ករ ១១. ២៣-២៦។
នៅមុនថ្ងៃបុណ្យចម្លង ព្រះយេស៊ូទ្រង់ជ្រាបថា ដល់ពេលកំណត់ដែលព្រះអង្គត្រូវឆ្លងពីលោកនេះឆ្ពោះទៅរកព្រះបិតាហើយ។ ដោយព្រះអង្គស្រឡាញ់សាវ័ករបស់ព្រះអង្គរហូតដល់ទីបំផុត ពេលកំពុងសោយព្រះស្ងោយ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តយកនំប៉័ង និងស្រាមកកាន់អរព្រះគុណព្រះបិតា និងមានព្រះបន្ទូលថា៖ នេះជារូបកាយ និងលោហិតរបស់ខ្ញុំ ដែលត្រូវបូជាសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ក្រោយមក ព្រះអង្គបញ្ជាឱ្យក្រុមសាវ័ក ធ្វើពិធីនេះ ដើម្បីនឹករឭកដល់ព្រះអង្គ ដែលសោយទិវង្គត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។
ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះយេស៊ូផ្តល់អត្ថន័យថ្មី និងស្ថាពរ ឱ្យបុណ្យចម្លងរបស់ជនជាតិយូដា គឺការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះអង្គ ជាការរំដោះយើងឱ្យរួចពីបាប និងពីសេចក្តីស្លាប់ ចំណែកឯការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ ជាការប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់អស់អ្នកជឿ។

១៦៨- តើនំប៉័ង និងស្រាមានអត្ថន័យអ្វីខ្លះចំពោះព្រះសហគមន៍?

នំប៉័ង និងស្រាជានិមិត្តរូបរបស់សកម្មភាព ការងារ សុខទុក្ខ និងជីវិតរបស់មនុស្សយើង។ ជីវិតយើងមកពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយយើងក៏ត្រូវថ្វាយទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់វិញទាំងអរព្រះគុណព្រះអង្គ។ នៅពេលថ្វាយអភិបូជា ដោយសារឫទ្ធានុភាពនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ព្រះជាម្ចាស់ប្រោសជីវិតរបស់យើងឱ្យចូលរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ត ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និងប្លែកពីមុនម្យ៉ាង។ ហេតុនេះ ពេលយើងចូលរួមនៅក្នុងអភិបូជា យើងថ្វាយជីវិតទាំងស្រុងរបស់យើងឱ្យព្រះជាម្ចាស់ ហើយយើងក៏ទទួលជីវិតផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គមកវិញ។

បូជាជីវិតរួមជាមួយព្រះយេស៊ូ

១៦៩- “ធ្វើដូច្នេះដើម្បីនឹករឭកដល់ខ្ញុំ” ៖ តើពាក្យ “នឹករឭក” មានន័យយ៉ាងដូចម្តេច?

ធម្មតាពាក្យនេះមានន័យថា ចងចាំ និងនិយាយឡើងវិញនូវរឿងនៃព្រឹត្តិការណ៍ដែលកើតក្នុងអតីតកាល។ តែនៅក្នុងគម្ពីរ និងអភិបូជា ពាក្យនេះ មានន័យយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ គឺថា ធ្វើឱ្យព្រឹត្តិការណ៍ដែលកើតឡើង ២០០០ ឆ្នាំមុន កើតឡើងក្នុងបច្ចុប្បន្ន  ម្តងទៀត​តាមរបៀបថ្មីម្យ៉ាង។ ពេលថ្វាយអភិបូជា យើងប្រៀបដូចជាក្រុមសាវ័ក ដែលធ្វើពិធីជប់លៀងជាមួយព្រះយេស៊ូកាលពី ២០០០ឆ្នាំមុនដូច្នោះដែរ។
ហេតុនេះហើយបានជាយើងមិនគ្រាន់តែរំឭកហេតុការណ៍ ដែលកើតឡើងកាល ២០០០ ឆ្នាំមុនប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងអាចចូលរួមនៅក្នុងគ្រប់កិច្ចការរបស់ព្រះអង្គបានថែមទៀតផង។ ពេលយើងថ្វាយអភិបូជា យើងពិតជាកំពុងទទួលការសង្រ្គោះមែន!

១៧០- តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្តគង់នៅឯណា?

ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តគង់នៅជាមួយយើង នៅក្នុងព្រះសហគមន៍តាមរបៀបផ្សេងៗដូចជាក្នុងព្រះបន្ទូល ក្នុងពេលពីរបីនាក់កំពុងអធិដ្ឋាន ក្នុងចិត្តមនុស្ស ជាពិសេស អ្នកទន់ខ្សោយ អ្នកជម្ងឺ អ្នកទោស (មថ ២៥) ក្នុងអគ្គសញ្ញានានា ឬក្នុងបូជាចារ្យផងដែរ។
ប៉ុន្តែព្រះអង្គស្ថិតតាមរបៀបពិសេសមួយទៀត គឺក្នុងនំប៉័ង និងស្រាដែលបូជាចារ្យ បានឧទ្ទិសឱ្យទៅជាព្រះកាយ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គនៅពេលថ្វាយអភិបូជា។ ពេលបូជាចារ្យទួលអង្វរព្រះវិញ្ញាណឱ្យទ្រង់ប្រែនំប៉័ង និងស្រាទៅជាព្រះកាយ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះគ្រីស្ត គឺជាអគ្គសញ្ញាមួយដែលបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូស្ថិតនៅក្នុងនំប៉័ង និងស្រាមែន!

១៧១- តើនំប៉័ង និងស្រាគ្រាន់តែជានិមិត្តរូបនៃវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្តប៉ុណ្ណោះទេឬ?

ចំពោះយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទកាតូលិក នំប៉័ង និងស្រាដែលបូជាចារ្យបានឧទ្ទិសឱ្យទៅជាព្រះកាយ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គនៅពេលថ្វាយអភិបូជា មិនត្រឹមតែជានិមិត្តរូបរបស់ព្រះគ្រីស្តទេ តែជាព្រះកាយ និងព្រះលោហិតព្រះអង្គផ្ទាល់ តាមរបៀបអគ្គសញ្ញា គឺព្រះកាយ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គ មិនមែនជាសាច់ឈាមដូចមនុស្សធម្មតាទេ តែជាព្រះកាយ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ខុសប្លែកពីមនុស្សយើង។
តាមយ៉ូហាន ៦. ៥១៖ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា ខ្ញុំនេះហើយជាអាហារដែលមានជីវិត (…) អ្នកណាបរិភោលអាហារនេះ នឹងរស់នៅអសកល្បជានិច្ច។ អាហារដែលខ្ញុំនឹងឱ្យនោះ គឺខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ដែលត្រូវបូជាសម្រាប់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាមានជីវិត។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចពន្យល់អាថ៌កំបាំងនេះបានទេ សូម្បីតែវិទ្យាសាស្រ្តក៏មិនអាចដែរ គឺគ្រាន់តែជាអំណះអំណាងលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ និងឱ្យយើងយល់ថា ព្រះអង្គបានជ្រើសរើសនំប៉័ង និងស្រាធ្វើជាអគ្គសញ្ញានៃវត្តមានយ៉ាងពិតប្រាកដរបស់ព្រះអង្គចំពោះមនុស្សយើងរហូតតទៅ។

១៧២- តើ​ “ធ្វើដូច្នេះដើម្បីនឹករឭកដល់ខ្ញុំ” មានអត្ថន័យយ៉ាងណា?

នៅពេលចុងក្រោយនៃពិធីជប់លៀង ព្រះយេស៊ូបញ្ជាឱ្យក្រុមសាវ័កធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីនឹករឭកដល់ខ្ញុំ ពោលគឺពេលគ្រីស្តបរិស័ទថ្វាយអភិបូជា ពួកគេសុខចិត្តបូជាជីវិតដូចព្រះយេស៊ូ ដើម្បីគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយបម្រើអ្នកដទៃ។ នៅពេលនោះ គ្រីស្តបរិស័ទដែលជាព្រះកាយរបស់ព្រះអង្គ រួមរស់ជាមួយព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ដែលបានបូជាព្រះជន្ម។ ដូច្នេះហើយ បានជាយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទស្ម័គ្របម្រើអ្នកដទៃ ជាពិសេសអ្នកទន់ខ្សោយ។ ជីវិតរបស់យើងទទួលអត្ថន័យថ្មី និងមានតម្លៃដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ព្រោះយើងរួមស្លាប់រួមរស់ដោយព្រះគ្រីស្ត ជាមួយព្រះគ្រីស្ត និងក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត។

ផលនៃការទទួលព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត

១៧៣- តើពេលយើងទទួលព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត យើងទទួលបានផលអ្វីខ្លះ?

១- អ្នកណាពិសាសាច់ និងលោហិតរបស់ខ្ញុំ អ្នកនោះស្ថិតនៅក្នុងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងអ្នកនោះដែរ (យហ ៦. ៥៦)។ ពេលយើងទទួលព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត យើងក៏ភ្ជាប់ចិត្តនឹងព្រះអង្គដែរ។
២- ពេលយើងទទួលព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត យើងទទួលការលើកលែងទោសពីអំពើបាបស្រាលរបស់ខ្លួន ហើយព្រះអង្គជួយយើងឱ្យគេចផុតពីអំពើបាបធ្ងន់។
៣- ពេលយើងទទួលព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត យើងក្លាយទៅជារូបកាយរបស់ព្រះអង្គ ទើបព្រះសហគមន៍រីកចម្រើន។
៤- ពេលយើងទទួលព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត យើងត្រូវចាប់អារម្មណ៍ និងជួយមនុស្សទូទៅ ជាពិសេសអ្នកក្រីក្រ អ្នកទោស អ្នកជម្ងឺជាដើម ដែលជាព្រះកាយព្រះយេស៊ូគ្រីស្តផ្ទាល់ដែរ។

១១- យើងរួមភេទតាមរបៀបត្រឹមត្រូវ

“ជីវិតផ្លូវភេទ”

១៧៤- តើបុរស និងស្រ្តីមានលក្ខណៈយ៉ាងណា?

ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតបុរស និងស្រ្តី។ បុរស និងស្រ្តីខុសពីគ្នា តែមានឋានៈស្មើគ្នា។ ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅគេឱ្យ៖

• ស្រឡាញ់ និងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក។
• ចេះគោរពគ្នា និងបំពេញចំណុចខ្វះខាតគ្នាទៅវិញទៅមក។
• រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយគ្នា (មថ ១៩. ៦)ជារូបកាយតែមួយ(កណ ២. ២៤)និងបង្កើតកូនចៅតទៅទៀត(កណ ២. ២៨) ។
• ម្នាក់ៗជាតំណាងរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមក។

១៧៥- តើច្បាប់ព្រះសហគមន៍ក្នុងការរួមភេទជាអ្វី?

ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សជាមនុស្សប្រុស និងស្រី ហើយត្រាស់ហៅពួកគេឱ្យបង្កើតកូនចៅជាច្រើន ដោយធ្វើជារូបកាយតែមួយ។ ការរួមភេទជាព្រះអំណោយទានមួយដ៏ប្រសើរបំផុត លុះត្រាតែដៃគូរួមភេទគោរពលក្ខណៈ ៤ យ៉ាងគឺ៖
១- ប្តីប្រពន្ធទាំងពីរត្រូវសប្បាយចិត្តក្នុងការរួមភេទ គឺរួមភេទមិនគ្រាន់តែជាមធ្យោបាយបង្កើតកូនឡើយ ថែមទាំងធ្វើឱ្យប្តីប្រពន្ធស្រឡាញ់គ្នាខ្លាំងឡើងដែរ។
២- ប្តីប្រពន្ធត្រូវចេះមានទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា ទទួលស្គាល់តម្លៃគ្នា យល់ចិត្តគ្នា ចេះស្តាប់គ្នា និងគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយមានឋានៈស្មើគ្នា គឺប្រពន្ធ (ឬប្តី) មិនមែនជាវត្ថុសប្បាយរបស់ប្តី (ឬប្រពន្ធ)។ ពេលប្តីប្រពន្ធមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយគ្នា គេអាចទទួលការសប្បាយកាន់តែខ្លាំងឡើងបាន។ ចំណុចនេះរំឭកឱ្យយើងដឹងថា សុភមង្គលរបស់ប្តីប្រពន្ធសម្អាងលើទំនាក់ទំនងរវាងគ្នាជាជាងការរួមភេទ។ ប្តីប្រពន្ធដែលចេះទាក់ទងជាមួយគ្នា មិនអាងលើការរួមភេទប៉ុណ្ណោះ ពួកគេអាចប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គជាច្រើនជាមួយគ្នា ដោយចិត្តស្មោះត្រង់អស់មួយជីវិត (ឧ- ពេលដៃគូណាមួយកើតជំងឺ ដែលនាំឱ្យគាត់មិនអាចរួមភេទទៀតបាន បើទំនាក់ទំនងរវាងអ្នកទាំងពីរពឹងលើតែការរួមភេទ ពួកគេនឹងបែកគ្នាជាមិនខាន)។
៣- ប្តីប្រពន្ធត្រូវស្ម័គ្រចិត្តមានកូន។ កូនជាផ្លែផ្ការបស់ប្តីប្រពន្ធ និងជាព្រះអំណោយទានមកពីព្រះជាម្ចាស់។ ប្តីប្រពន្ធមិនអាចរួមភេទដោយគិតតែពីការសប្បាយរបស់ខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះបានឡើយ គឺទាំងពីរនាក់ត្រូវយល់ព្រមបង្កើតកូន។ កូននាំឱ្យប្តីប្រពន្ធមានសុភមង្គលយ៉ាងពិតប្រាកដ ព្រោះនេះជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យ។
៤- ចំពោះព្រះសហគមន៍កាតូលិក មានតែស្វាមីភរិយាដែលអាចរួមភេទជាមួយគ្នាបាន ព្រោះការរួមភេទជាសញ្ញាសម្គាល់ពីការប្រគល់ខ្លួនទាំងស្រុងឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក និងតាមសេចក្តីពិត ចំពោះអ្នកជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដមានតែមួយគត់ ហើយពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យឱ្យបុរស និងស្ត្រីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយគ្នា (កណ ២. ១៨-២៥ / មថ ១៩. ៦)។ តាមច្បាប់ព្រះសហគមន៍មិនអនុញ្ញាតឱ្យបុរស និងស្រ្តីរួមភេទមុនពេលរៀបការបានទេ។

១៧៦- នៅក្នុងអគ្គសញ្ញាអាពាហ៍ពិពាហ៍ តើគូស្វាមីភរិយាសន្យាអ្វីខ្លះ?

នៅពេលទទួលអគ្គសញ្ញាអាពាហ៍ពិពាហ៍ គូស្វាមីភរិយាសន្យាថា គេសុខចិត្តបូជាជីវិតចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះហើយ បានជាពួកគេ៖
១- ត្រូវមានសេរីភាពពិតប្រាកដដោយគ្មាននរណា ឬកាលៈទេសៈមួយបង្ខំគេក្នុងការជ្រើសរើសរវាងគ្នា និងគ្នា។
២- សន្យាមិនក្បត់ចិត្ត និងគោរពភក្តីភាព ចិត្តស្មោះត្រង់អស់មួយជីវិតចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយមិនអាចរំលាយបាន ព្រោះសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដជាសេចក្តីស្រឡាញ់ជាស្ថាពរ ហើយពីព្រោះប្តីប្រពន្ធជាសញ្ញាសម្គាល់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់តែមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្សយើង។
៣- ត្រូវសុខចិត្តយល់ព្រមមានកូន (កណ ១. ២៨) និងអប់រំគេក្នុងគ្រីស្តសាសនា។ ក្រុមគ្រួសារដូចជាព្រះសហគមន៍ទីមួយសម្រាប់កូន។
បើគេមិនអាចមានកូនបាន គេនៅតែអាចិញ្ចឹមកូនកំព្រា ឬយកចិត្តទុកដាក់មនុស្សតោកយ៉ាកដែលគ្មានទីពឹង។

១៧៧- តើគូស្វាមីភរិយាគ្រីស្តបរិស័ទជាសញ្ញាសម្គាល់ពីអ្វីខ្លះ?

ព្រះយេស៊ូបានចងសម្ពន្ធមេត្រីជាមួយមនុស្សលោក។ ព្រះយេស៊ូបានប្រៀបផ្ទឹមព្រះអង្គទៅនឹងស្វាមី ដែលរៀបមង្គលការជាមួយមនុស្សលោក (យហ ២. ១-១២)។ ព្រះអង្គបានបូជាព្រះជន្ម ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ព្រះសហគមន៍ដែលប្រៀបបាននឹងព្រះមហេសីរបស់ព្រះអង្គ។
ចំពោះយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ ប្តីប្រពន្ធជាសញ្ញាសម្គាល់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះប្រជាជនរបស់ព្រះអង្គ ឬសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តចំពោះព្រះសហគមន៍ (អភ ៥. ៣១-៣២)។

១៧៨- តើប្តីប្រពន្ធអាចលែងលះបានឬទេ?

គូស្វាមីភរិយាដែលជាសញ្ញាសម្គាល់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស មិនអាចលែងលះបានឡើយ (មក ១០. ៩) ព្រោះព្រះអង្គចង់សម្ពន្ធមេត្រីជាមួយមនុស្សអស់កល្បជានិច្ច។ ម្យ៉ាងទៀត បើដៃគូណាមួយលែងលះ និងរៀបការម្តងទៀតជាមួយម្នាក់ផ្សេង គាត់ជាអ្នកក្បត់ចិត្តដែគូដើម (មថ ១៩. ៩) ហើយមិនអាចទទួលព្រះកាយព្រះគ្រីស្តពេលថ្វាយអភិបូជាបានឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែព្រះសហគមន៍ទទួលស្គាល់ថា ប្តីប្រពន្ធអាចរួមរស់ដោយឡែកពីគ្នា នៅពេលដែលការរួមភេទជាមួយគ្នាអាចបង្ករឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតសម្រាប់ដៃគូណាមួយ នៅពេលដែលគ្មានដំណោះស្រាយផ្សេងទៀត។

១៧៩- តើយើងអាចបញ្ឈប់ ឬពន្យារកំណើតកូនបានឬទេ?

ព្រះសហគមន៍មិនអនុញ្ញាតប្តីប្រពន្ធឱ្យប្រើមធ្យោបាយបញ្ឈប់កំណើតឡើយ ព្រោះក្រុមគ្រួសារត្រូវផ្តល់ជីវិត (កណ ២. ២៨) ប៉ុន្តែ គេអាចពន្យារកំណើតកូនបាន ព្រោះមានកូនច្រើនពេកអាចនាំឱ្យគេមានបញ្ហាក្នុងគ្រួសារ ដូចជាភាពក្រីក្រ ជម្លោះរវាងប្តីប្រពន្ធ សុខភាពរបស់ម្តាយជាដើម។ ព្រះសហគមន៍អនុញ្ញាតមធ្យោបាយពន្យារកំណើតតែមួយ គឺវិធីសាស្រ្តធម្មជាតិប៉ុណ្ណោះ ព្រោះមានតែរបៀបនេះទេ ដែលគោរពដល់សុខភាពរបស់ស្រី្ត។

១៨០- តើយើងអាចរំលូតកូនបានឬទេ?

ចំពោះយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ ការរំលូតកូនស្មើនឹងការសម្លាប់មនុស្សម្នាក់ ព្រោះព្រះសហគមន៍ចាត់ទុកថា មានជីវិតមនុស្សម្នាក់ចាប់តាំងពីពេលដែលគេចាប់កំណើតនៅក្នុងផ្ទៃម្តាយ (យរ ១. ៥ ៖ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា “យើងស្គាល់តាំងពីមុនពេលដែលយើងបានសូនអ្នកក្នុងផ្ទៃម្តាយម្ល៉េះ យើងក៏បានញែកអ្នកទុកសម្រាប់យើងតាំងពីមុនពេលអ្នកកើតចេញពីផ្ទៃម្តាយដែរ” ។

១៨១- តើយើងអាចលេងប្រដាប់ភេទខ្លួនឯង ឬរួមភេទជាមួយភេទដូចគ្នាបានឬទេ?

ការលេងប្រដាប់ភេទខ្លួនឯង​ ឬការរួមភេទរវាងបុរសនឹងបុរស ឬស្រី្តនឹងស្រ្តីជាអំពើខុសឆ្គងមួយដែលព្រះជាម្ចាស់មិនសព្វព្រះហឫទ័យសោះឡើយ ហើយដែលមិនសមនឹងឋានៈរបស់យើងជាមនុស្ស ដែលព្រះអង្គបានបង្កើតយើងតាមលក្ខណៈជាបុរស និងស្រ្តី។ ការរួមភេទបែបនោះមិនអាចនាំឱ្យយើងមានសុភមង្គលយ៉ាងពិតប្រាកដឡើយ ព្រោះការរួមភេទបែបនោះអាចនាំឱ្យយើងក្លាយជាឈ្លើយនៃតណ្ហា ហើយមិនអាចផ្តល់ជីវិត (កូន) បានឡើយ។
ព្រះសហគមន៍មិនអនុញ្ញាតឱ្យមានការរួមភេទបែបនោះទេ តែលើកទឹកចិត្តយើងឱ្យជឿទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ ដែលអាចជួយយើងឱ្យម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងបាន។

១៨២- តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីទប់ខ្លួន និងគេចផុតពីកិលេសតណ្ហា?

គ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ៗត្រូវចេះខ្លួនក្នុងការរួមភេទ ដើម្បីមានសេរីភាពដ៏ពេញលក្ខណៈ គោរពរូបកាយរបស់ខ្លួន និងគោរពដៃគូរបស់ខ្លួន ដោយមិនត្រូវចាត់ទុកវត្ថុសប្បាយឡើយ។ ចំពោះមនុស្សយើង ការគ្រប់គ្រងលើកិលេសតណ្ហា មិនមែនជាការងាយស្រួលប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែ ព្រះសហគមន៍អះអាងថា យើងអាចគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯង និងធ្វើជាម្ចាស់នៃកិលេសតណ្ហាបាន។ ដើម្បីឈ្នះការល្បួង

• យើងត្រូវការពេលវេលា ដោយមានចិត្តព្យាយាម និងអត់ធ្មត់។ ម្យ៉ាងទៀត ការលេងកីឡាកំសាន្តក៏អាចជួយយើងបានដែរ។
• យើងត្រូវស្គាល់ខ្លួនឯង និងជៀសវាងអ្វីដែលអាចធ្វើឱ្យយើងស្រើបស្រាល ដូចជាមើលរូបភាព និងរឿងអាសអាភាសជាដើម។
• យើងត្រូវទួលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ និងផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងលើព្រះអង្គ ដោយជឿទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងប្រទានកម្លាំងឱ្យយើងអាចទប់ខ្លួនពីតណ្ហាបាន។
• ត្រូវទទួលស្គាល់ថា ច្បាប់ព្រះសហគមន៍មិនហួសពីសមត្ថភាពរបស់យើងឡើយ។

១៨៣- តើការរក្សាព្រហ្មចារីយ៍ទុកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ជាអ្វី?

តាំងពីព្រះសហគមន៍ដើមដំបូង មានគ្រីស្តបរិស័ទខ្លះសម្រេចចិត្តមិនរៀបការដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូ និងបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់គេចំពោះព្រះអង្គ ហើយដើម្បីយកចិត្តទុកដាក់តែលើព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ (មថ ១៩. ១២) បាន    សេចក្តីថា គេស្ម័គ្រចិត្តលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ពេញមួយជីវិតរបស់គេដូចជាពេលវេលា គំនិត អារម្មណ៍ ជាដើម ដើម្បីតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។

១២- យើងនឹកគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់

“ការអធិដ្ឋាន”

១៨៤- តើការអធិដ្ឋានជាអ្វី?

ការអធិដ្ឋាន ជាការនិយាយសន្ទនាយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះបិតាជាឪពុករបស់យើង ជាមួយព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជារៀមច្បងរបស់យើង និងជាមួយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដែលស្ថិតនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង។ ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងនឹកគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ គ្រីស្តបរិស័ទម្នាក់ៗត្រូវនឹកគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា ពីព្រោះការអធិដ្ឋានជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏ចាំបាច់នៃជីវិតរបស់យើងជាគ្រីស្ត បរិស័ទ។
ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យមានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សគ្រប់ៗរួបតាមរយៈការអធិដ្ឋាន។ យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទជឿថា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះជាម្ចាស់ដែលយាងមកសាងស្ពានមេត្រីជាមួយយើង គឺព្រះអង្គស្វែងរកយើង មុនយើងស្វែងរកព្រះអង្គ។
តាមការពិត គឺព្រះយេស៊ូផ្ទាល់ដែលអធិដ្ឋានទៅកាន់ព្រះបិតារបស់ព្រះអង្គតាមរយៈព្រះសហគមន៍។ នៅក្នុងអគ្គសញ្ញានានា ពិធីបុណ្យផ្សេងៗ ជាពិសេស ពេលថ្វាយអភិបូជា ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាមហាបូជាចារ្យដែលថ្វាយខ្លួនទាំងស្រុងចំពោះព្រះបិតា។ នៅពេលនោះ យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទចូលរួមដោយព្រះគ្រីស្តជាមួយព្រះគ្រីស្ត និងក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត ក្នុងពាក្យអធិដ្ឋានរបស់ព្រះអង្គ។

ក- នៅក្នុងសម្ពន្ធមេត្រីចាស់

១៨៥- តើបុគ្គលនៃសម្ពន្ធមេត្រីចាស់អធិដ្ឋានបែបណា?

លោកអប្រាហាំដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រាស់ហៅគាត់ឱ្យចាកចេញពីស្រុកកំណើតរបស់គាត់ ចងសម្ពន្ធមេត្រីជាមួយព្រះអង្គ និងផ្ញើជីវិតទាំងស្រុងលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ គឺលោកអប្រាហាំប្រតិបត្តិតាមដោយមិនដែលប្រកែក។ លោកអប្រាហាំអធិដ្ឋានដោយគ្មានសង្ស័យឡើយ (កណ ២២. ៨)។
លោកម៉ូសេជាគំរូសម្រាប់យើង ព្រោះពេលគាត់អធិដ្ឋាន គាត់តែងតែនឹកដល់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេល។ គាត់ចំណាយពេលវេលាជាច្រើនជាមួយព្រះអង្គ ហើយនិយាយទល់មុខនឹងទ្រង់យ៉ាងស្និទស្នាលដូចមនុស្សម្នាក់សន្ទនាជាមួយមិត្តសម្លាញ់របស់ខ្លួន (សរ ៣៣. ១១)។
ព្រះបាទដាវីឌដែលជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនត្រឹមតែអធិដ្ឋានសម្រាប់ខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជួយអធិដ្ឋានសម្រាប់អ្នកដទៃដែរ គឺទ្រង់អង្វរព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ប្រជារាស្រ្តអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ព្រមទាំងអ្នកបាបផងដែរ។
ព្យាការីទាំងឡាយមិនត្រឹមតែអធិដ្ឋានតាមពាក្យសម្តី ឬតាមបបូរមាត់ប៉ុណ្ណោះទេ គឺរួមទាំងកិច្ចការរបស់ខ្លួន និងតាមសេចក្តីពិតដែរ។ ពួកគេដាស់តឿនប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឱ្យអធិដ្ឋានដោយចេញពីចិត្ត និងដោយកែប្រែចិត្តគំនិតយ៉ាងពិតប្រាកដ។

១៨៦- តើទំនុកតម្កើងអាចជួយយើងអធិដ្ឋានយ៉ាងដូចម្តេច?

ក្នុងព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ មានទំនុកតម្កើងមួយចំនួនជាកំណាព្យ និងពាក្យអធិដ្ឋានរបស់ជនជាតិយូដា។ អ្នកនិពន្ធទាំងឡាយបញ្ចេញអារម្មណ៍របស់ពួកគេចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ទំនុកតម្កើងបង្ហាត់យើងឱ្យចេះនិយាយសន្ទនាជាមួយព្រះជាម្ចាស់គ្រប់កាលៈទេសៈនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។
ពេលយើងសូត្រទំនុកតម្កើង យើងអាចយល់ដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យឱ្យ យើងអធិដ្ឋានគ្រប់កាលៈទេសៈ គឺពេលយើងសប្បាយចិត្ត ឬពេលយើងកើតទុក្ខដែរ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុត គឺយើងមិនត្រូវផ្តាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។
ពេលយើងសូត្រទំនុកតម្កើង យើងអាចសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ អរព្រះគុណព្រះអង្គ បង្ហាញអំពីកំហឹងរបស់ខ្លួន តម្រូវការរបស់ខ្លួន សេចក្តីអស់សង្ឃឹម ទុក្ខលំបាក និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់យើង។ ព្រះអង្គនឹងប្រទានកម្លាំងឱ្យយើង ធ្វើឱ្យយើងស្ងប់ចិត្ត និងមានអារម្មណ៍ស្រឡះឡើងវិញ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវដឹងថា ព្រះយេស៊ូក៏បានសូត្រទំនុកតម្កើងដែរ ដូច្នេះហើយ បានជាពេលយើងសូត្រទំនុកតម្កើង យើងប្រើពាក្យអធិដ្ឋានរបស់ព្រះយេស៊ូដែរ។

ខ- ព្រះយេស៊ូបង្រៀនយើងឱ្យចេះអធិដ្ឋាន

១៨៧- តើព្រះយេស៊ូអធិដ្ឋាននៅពេលណា និងយ៉ាងដូចម្តេច?

 ព្រះយេស៊ូអធិដ្ឋានមុនពេលធ្វើការសម្រេចចិត្តសំខាន់ៗ ដូចជាមុនទទួលអគ្គសញ្ញាជ្រមុជទឹក (លក ៣. ២១) មុនត្រាស់ហៅក្រុមគ្រីស្តទូត (លក ៦. ១២) មុនបញ្ចេញសិរីរុងរឿងឱ្យសាវ័កឃើញ (លក ៩. ២៨) ។ ព្រះយេស៊ូទួលអង្វរព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់លោកសិលា (លក ២២. ៣១-៣២) និងសុំព្រះអង្គចាត់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធឱ្យយាងមកសណ្ឋិតលើក្រុមសាវ័ក (យហ ១៤. ១៥-១៧)។ ព្រះយេស៊ូទួលអង្វរព្រះជាម្ចាស់មុននឹងប្រោសលោកឡាសារឱ្យមានជីវិតរស់សាជាថ្មី (យហ ១១. ៤១) មុនយាងចូលនៅទីក្រុងយេរូសាឡឹម (យហ ១២. ២៧) ពេលធ្វើពិធីជប់លៀងលើកចុងក្រោយជាមួយក្រុមសាវ័ក (យហ ១៧) ហើយមុនរងទុក្ខលំបាក និងសោយទិវង្គត ព្រះអង្គក៏ទួលអង្វរព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ទ្រង់ (លក ២២. ៣៩-៤៦) / ២៣. ៣៤) ។ តាមការពិតទៅ ព្រះយេស៊ូរួមចិត្តគំនិតជាមួយព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់ទីកន្លែងផង។
សូមអាន មថ ៦. ៥-៨ / មថ ៧. ៧. ១១ / មថ ៧. ២១ / មថ ២១. ២២ / មថ ២៦. ៤១ / មក ១១. ២០-២៥ / លក ១១. ៥-១១ / លក ១៨. ១-៨ / លក ១៨. ៩-១៤ /លក ២២. ៤០-៤៦ / យហ ១៥. ៤-១១។

១៨៨- តើព្រះយេស៊ូប្រៀនប្រដៅអ្វីខ្លះ ដើម្បីអធិដ្ឋានពេលរងទុក្ខលំបាក?

មុននឹងសោយទិវង្គត ព្រះយេស៊ូរន្ធត់ព្រះហឫទ័យយ៉ាងខ្លាំង និងទួលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ថា៖ “ឱព្រះបិតាអើយ! ប្រសិនបើព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យ សូមដកយកពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះ ចេញឱ្យឆ្ងាយចេញពីទួលបង្គំទៅ (លក ២២. ៤២)។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូបន្ថែមភ្លាមថា៖ ប៉ុន្តែសូមកុំឱ្យសម្រេចតាមចិត្តទួលបង្គំឡើយ គឺឱ្យសម្រេចតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គវិញ” (យហ ២២. ៤២) បានសេចក្តីថា ពេលយើងរងទុក្ខលំបាក យើងត្រូវទុកចិត្តលើព្រះហឫទ័យដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះអង្គចំពោះយើង ព្រោះទ្រង់ជ្រាបអ្វីៗទាំងអស់ដែលកើតឡើងចំពោះយើងហើយ។

១៨៩- តើធម៌ “ឱ! ព្រះបិតា…” មានអត្ថន័យយ៉ាងណា?

ថ្ងៃមួយ នៅពេលគេឃើញព្រះយេស៊ូអធិដ្ឋាន សាវ័កសូមឱ្យព្រះអង្គបង្រៀនពួកគេឱ្យ ចេះអធិដ្ឋាន។ ពេលអធិដ្ឋានព្រះយេស៊ូហាក់ដូចជាជាប់ព្រះហឫទ័យទាំងស្រុងនឹងព្រះជាម្ចាស់ មិននឹកគិតអ្វីក្រៅពីអធិដ្ឋាន។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបឆ្លើយទៅកាន់ពួកសាវ័កថា៖ ពេលអ្នករាល់គ្នាអធិដ្ឋាន ត្រូវនិយាយថា៖ ឱ! ព្រះបិតា…
ក- យើងថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ និងបែរមុខទៅរកព្រះបិតា ដូចកូនបែរទៅរកឪពុកដែរ
“ឱ! ព្រះបិតាយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខអើយ”
ខ- យើងថ្វាយព្រះពរចំពោះព្រះជាម្ចាស់
“សូមឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់ព្រះនាមព្រះអង្គ”
យើងសូមព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញព្រះអង្គឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់។
“សូមឱ្យព្រះរាជ្យរបស់ព្រះអង្គបានមកដល់”
សូមព្រះអង្គយាងមកគ្រងរាជ្យលើមមនុស្សទាំងអស់ គឺឱ្យមានយុត្តិធម៌ សន្តិភាព និងសេចក្តីសុខសាន្តយ៉ាងពេញលេញ។
“សូមឱ្យព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គបានសម្រេចនៅលើផែនដីដូចនៅស្ថានបរមសុខដែរ”
យើងសូមព្រះអង្គបំពេញគម្រោងការរបស់ព្រះអង្គ គឺឱ្យមនុស្សរួបរួមគ្នាជាមួយព្រះអង្គដោយចិត្តស្រឡាញ់ ហើយសូមឱ្យយើងទាំងអស់គ្នាស្រឡាញ់ និងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះអង្គ។
គ- យើងអង្វរព្រះបិតា
– “សូមប្រទានអាហារដែលយើងខ្ញុំត្រូវការនៅថ្ងៃនេះ”
=អាហារសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត។ យើងសូមអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការ ជាសេចក្តីស្រឡាញ់ពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលបំភ្លឺជីវិតយើង និងអ្នកដទៃ។
=អាហារជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលបំភ្លឺជីវិតយើង និងនាំឱ្យយើងស្គាល់អ្វីល្អអ្វីអាក្រក់។
=អាហារជាព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត​ ដែលយើងទទួលពេលថ្វាយអភិបូជា និងដែលផ្តល់ ជីវិតអស់កកល្បជានិច្ច។
-“ សូមអត់ទោសឱ្យយើងខ្ញុំ ដូចយើងខ្ញុំអត់ទោសឱ្យអស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តខុសនឹងយើងខ្ញុំ”
យើងសូមអង្វរព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសឱ្យយើង ប៉ុន្តែយើងត្រូវលើកលែងទោសឱ្យអស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តខុសនឹងយើងដែរ។
-“សូមកុំបណ្តោយឱ្យយើងខ្ញុំចាញ់ល្បួងឡើយ តែសូមរំដោះយើងខ្ញុំឱ្យពីមារកំណាច”
យើងជាមនុស្សទន់ខ្សោយ ហើយបញ្ហាផ្សេងៗអាចនាំឱ្យយើងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ដែលយើងសូមព្រះអង្គប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ឱ្យយើងឈ្នះការល្បួង និងគាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គ។

គ- នៅក្នុងព្រះសហគមន៍

១៩០- តើព្រះសហគមន៍អធោដ្ឋានយ៉ាងដូចម្តេច?

សាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តព្យាយាមស្តាប់សេចក្តីបង្រៀនរបស់ក្រុមគ្រីស្តទូត រួមរស់ជាមួយគ្នាជាបងប្អូន ធ្វើពិធីកាច់នំប៉័ង និងព្យាយាមអធិដ្ឋាន (កក ២. ៤២) គឺពេលយើងចង់អធិដ្ឋាន ត្រូវស្តាប់ និងព្យាយាមយល់ព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ ចូលរួមក្នុងសក្ការបូជារបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ដោយបូជាជីវិតរបស់យើងសម្រាប់អ្នកដទៃ ហើយចំណាយពេលវេលាជាមួយព្រះជាម្ចាស់។

ត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីអធិដ្ឋាន?

១៩១- តើយើងត្រូវអធិដ្ឋាននៅពេលណា?

យើងត្រូវអធិដ្ឋានគ្រប់ពេលវេលា ប៉ុន្តែពេលខ្លះយើងភ្លេចអធិដ្ឋាន ឬយើងរវល់នឹងកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ដូច្នេះហើយបានជាយើងត្រូវទុកពេលវេលាមួយដ៏ពិសេសជារៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីអធិដ្ឋាន។ ពេលព្រឹក រសៀល ល្ងាច ឬពេលយប់ រយៈពេលរវាងដប់នាទីទៅមួយម៉ោង តាមលទ្ធភាព និងបំណងចិត្ត យើងត្រូវឆ្លៀតពេលនិយាយសន្ទនាជាមួយព្រះជាម្ចាស់។

១៩២- តើយើងត្រូវអធិដ្ឋាននៅឯណា?

យើងអាចអធិដ្ឋាននៅគ្រប់ទីកន្លែង ដូចជានៅក្នុងព្រះវិហារ ខាងមុខព្រះពន្លា (កន្លែងដាក់ព្រះកាយព្រះគ្រីស្ត) នៅក្នុងផ្ទះ ឬបន្ទប់គេងរបស់យើងនៅតាមផ្លូវ។ល។ ពេលយើងអធិដ្ឋាននៅកន្លែងដែលប៉ះពាល់ដល់ចិត្តយើង ធ្វើឱ្យយើងមានចិត្តចង់អធិដ្ឋាន។ យើងអាចតុបតែងកន្លែងមួយឱ្យបានស្អាត គឺដាក់រូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូ ឈើឆ្កាងមួយ ផ្កា ក្រណាត់មួយផ្ទាំង អុជទៀន ដុតធូប ដើម្បីបង្កើតបរិយាកាសល្អ និងទាក់ទាញឱ្យយើងអធិដ្ឋាន។

១៩៣- តើត្រូវយកអ្វីមកជួយក្នុងការអធិដ្ឋាន?

យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទអាចប្រើមធ្យោបាយផ្សេងៗ ដើម្បីជួយយើងឱ្យអធិដ្ឋានដូចជា

• អានព្រះគម្ពីរតាមលំដាប់នៃក័ណ្ឌ ឬតាមអត្ថបទអភិបូជាប្រចាំថ្ងៃ ឬដោយបើកព្រះគម្ពីរចំអត្ថបទណា ហើយអានអត្ថបទនោះ។
• នឹកគិតដល់ព្រះបន្ទូលណាមួយដែលប៉ះពាល់នឹងចិត្តយើង។
• មើលធម្មជាតិ ហើយនឹកសរសើរដល់ព្រះអង្គដែលបានបង្កើតពិភពលោកដ៏ស្រស់ស្អាត។
• មើលរូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូដែលយើងស្រឡាញ់។
• នឹកសញ្ជឹងគិតអំពីសកម្មភាពរបស់ព្រះយេស៊ូ និងកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រព្រឹត្តនៅក្នុងជីវិតយើង។
• សូត្រទំនុកតម្កើង ដែលព្រះយេស៊ូផ្ទាល់បានសូត្រូដែរ ដើម្បីមានអារម្មណ៍ស្និទ្ធស្នាលនឹងព្រះអង្គ ហើយរួមជាមួយព្រះយេស៊ូ។
• សូត្រផ្គាំរួមជាមួយព្រះនាងម៉ារី ដើម្បីនឹកសញ្ជឹងដល់ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះបិតាបានប្រព្រឹត្ត ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សលោក។

អធិដ្ឋានតាមរបៀបផ្សេងៗ

១៩៤- ហេតុអ្វីយើងនិយាយពេលអធិដ្ឋាន?

ដូចមនុស្សយើងត្រូវនិយាយដើម្បីទាក់ទងជាមួយគ្នា យើងក៏និយាយទាក់ទងជាមួយព្រះបិតាដែរ។ ព្រះបិតាសព្វព្រះហឫទ័យឱ្យយើងនិយាយផ្ទាល់មាត់ជាមួយព្រះអង្គ ដូចជាព្រះយេស៊ូសន្ទនាជាមួយសាវ័ក និងបង្រៀនគេឱ្យចេះអធិដ្ឋានដោយប្រើពាក្យសម្តី។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងនិយាយ យើងអាចបញ្ចេញមតិ និងបន្ទូរអារម្មណ៍។
ក៏ប៉ុន្តែ យើងអាចអធិដ្ឋានដោយស្ងៀមស្ងាត់ដែរ គឺដោយគ្រាន់តែគិតសញ្ជឹងដល់ព្រះជាម្ចាស់តែប៉ុណ្ណោះ។
ម្យ៉ាងទៀត ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យឱ្យយើងអធិដ្ឋានតាមបបូរមាត់ ហើយតាមវិញ្ញាណ និងសេចក្តីពិត គឺយើងត្រូវប្រតិបត្តិតាមពាក្យសម្តីរបស់យើង ព្រោះពេលយើងនិយាយតែមាត់ គ្មានប្រយោជន៍ទេ បើមិនប្រតិបត្តិតាម។

១៩៥- តើអាចគិតដល់អ្វីខ្លះពេលអធិដ្ឋាន?

ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងស្វែងរកព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះយើង ដើម្បីប្រតិបត្តិតាម។ ពេលនោះ យើងត្រូវការស្តាប់ព្រះជាម្ចាស់ គឺត្រូវអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងយឺតៗ និងគិតដល់បរិយាកាស និងតួអង្គម្នាក់ៗនៅក្នុងអត្ថបទព្រះគម្ពីរ។ បន្ទាប់មក យើងអាចរិះគិតពិចារណាអំពីសំណួរខ្លះៗដូចជា តើយើងចាប់អារម្មណ៍ឃ្លាណា? សេចក្តីណា? តួអង្គណាខ្លះ? ហេតុអ្វី? តើអត្ថបទនេះទាក់ទងយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះជីវិតយើងបច្ចុប្បន្ន? តើព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យឱ្យយើង ធ្វើអ្វីខ្លះឥឡូវនេះ និងនៅពេលអនាគត?

១៩៦- តើការអធិដ្ឋានយ៉ាងពិតប្រាកដជាអ្វី?

ពេលយើងអធិដ្ឋានយ៉ាងពិតប្រាកដ យើងប្រៀបបីដូចជាសង្សារម្នាក់ដែលស្វែងរកម្ចាស់ចិត្តរបស់ខ្លួន (បច ៣. ១) គឺយើងនឹកគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់ដោយស្រឡាញ់ព្រះអង្គ។ ទោះបីយើងជួបឧបសគ្គជាច្រើនដ៏ដោយ ក៏យើងចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្បាស់ឡើងៗ ស្រឡាញ់ព្រះអង្គកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ហើយចំណាយពេលវេលាជាមួយព្រះអង្គកាន់តែយូរ ដោយមិនគិតដល់ផលប្រយោជន៍របស់ខ្លួនឯងឡើយ។

របៀបផ្សេងៗ ដើម្បីជួយអធិដ្ឋាន

១៩៧- តើយើងអាចសុំព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងដូចម្តេច?

យើងអាចសុំព្រះជាម្ចាស់តាមតម្រូវការរបស់យើង ឬរបស់អ្នកដទៃ សុំព្រះអង្គលើកលែងទោសរបស់យើង ឬសុំឱ្យគម្រោងការរបស់ព្រះអង្គបានសម្រេច។ តែជួនកាលព្រះអង្គហាក់ដូចជាមិនប្រទានឱ្យ ឬមិនឆ្លើយតបពាក្យសុំរបស់យើង។ ពេលនោះគួរឱ្យរំឭកថា ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាវត្ថុស័ក្តិសិទ្ធិ ធ្វើតាមបញ្ជាយើង តែទ្រង់ជាព្រះបិតា ដែលស្គាល់តម្រូវការគ្រប់ប្រការរបស់យើង ច្បាស់ជាងយើងទៅទៀត។ ទោះបីយើងមិនបានទទួលតាមពាក្យទួលសុំរបស់យើងក៏ដោយ ក៏យើងត្រូវជឿទុកចិត្តលើព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណារបស់ព្រះបិតាចំពោះយើង និងអរព្រះគុណព្រះអង្គជានិច្ច សូម្បីតែមុនបានទួលអង្វរសុំព្រះអង្គ (យហ ១១. ៤១-៤២)។

១៩៨- តើយើងអាចជួយអង្វរព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់អ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្តេច?

យើងអាចទួលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរឱ្យឪពុកម្តាយ បងប្អូនបង្កើត មិត្តភក្តី និងមនុស្សទាំងឡាយបានសេចក្តីសុខសាន្តគ្រប់បែបយ៉ាង។ នៅពេលនោះយើង

• រួមជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាជួយសង្រ្គោះមនុស្សលោកទាំងឡាយ។
• រួមរស់ជាមួយសន្តបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលជួយអង្វរព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់មមនុស្សយើងដែរ។
• មិនគិតដល់ផលប្រយោជន៍របស់ខ្លួនផ្ទាល់ទេ តែត្រូវគិតដល់ផលប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ។

១៩៩- ហេតុអ្វីបានជាយើងអាចលើកតម្កើង និងកោតសរសើរព្រះជាម្ចាស់?

យើងអាចកោតសរសើរលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះព្រះអង្គបានប្រទានអ្វីៗទាំងអស់ឱ្យយើង ដូចជាជីវិត ឪពុកម្តាយ បងប្អូន មិត្តភក្តីជាដើម។ ប៉ុន្តែ យើងអាចសរសើរព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះតែព្រះអង្គជាព្រះជាម្ចាស់ដ៏អស្ចារ្យរបស់យើង។ នៅពេលនោះ យើងលើកតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះព្រះអង្គបានប្រទានព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ដែលបានបូជាជីវិតសម្រាប់យើង ឬព្រោះព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធប្រោសយើងឱ្យបានជាបុត្រធីតារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬមួយទៀត ព្រោះព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះពោរពេញដោយសិរីរុងរឿង ធម៌មេត្តាករុណា និងសប្បុរសធម៌ ដែលគង់នៅជាមួយយើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ!

ឧបសគ្គរារាំងការអធិដ្ឋាន

២០០- តើត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច ដើម្បីដោះស្រាយឧបសគ្គរារាំងការអធិដ្ឋាន?

១- ពេលខ្លះយើងមានអារម្មណ៍មិនចង់អធិដ្ឋានទេ ព្រោះ៖

• យើងគិតថា ពេលអធិដ្ឋានយើងត្រូវខិតខំតាំងអារម្មណ៍ឱ្យនឹងនរយ៉ាងយូរ។
• យើងគ្មានពេលទំនេរទេ ព្រោះយើងរវល់រកស៊ី រៀនសូត្រ ជួយអ្នកក្រីក្រ សួរសុខទុក្ខអ្នកជម្ងឺ មានបញ្ហាផ្សេងៗជាដើម។ យើងគិតថា ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងខាតពេលវេលា។
• យើងគិតថា ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងមិនទទួលផលប្រយោជន៍អ្វីសោះ ការអធិដ្ឋានហាក់ដូចជាគ្មានប្រយោជន៍អ្វីសោះ ផ្ទុយទៅវិញ យើងអាចគិតថា យើងមិនត្រូវការអធិដ្ឋានទេ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់ស្គាល់សេចក្តីត្រូវការរបស់យើងរួចជាស្រេចហើយ។
• មានពេលខ្លះ ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងអផ្សុក មិនសប្បាយ គ្មានរំភើបចិត្តអ្វីសោះ។ យើងមិនចង់ផ្ចង់អារម្មណ៍នឹកគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់ទេ តែយើងបែរជាស្លុងអារម្មណ៍លើរឿងផ្សេងទៀត មានកង្វល់ច្រើន និងគិតតែពីកិច្ចការទាំងឡាយដែលយើងត្រូវបំពេញ។
• យើងគិតថា ព្រះជាម្ចាស់មិនគង់នៅជាមួយយើងឡើយ ឃ្លាតឆ្ងាយពីយើង មិនចាប់អារម្មណ៍នឹងយើង ហើយព្រះអង្គក៏មិនឆ្លើយតបនឹងពាក្យទួលអង្វររបស់យើង និងមិនសព្វព្រះហឫទ័យប្រទានតាមសេចក្តីត្រូវការរបស់យើងទៀត។
• យើងគិតថា យើងមិនសមនឹងព្រះជាម្ចាស់ យើងគ្មានតម្លៃ ហើយយើងមិនទុកចិត្តលើខ្លួនឯង ព្រោះយើងជាអ្នកបាប មានឋានៈតូចតាចពេក មិនអាចនិយាយជាមួយព្រះអង្គជាព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតឡើយ។

២- ដើម្បីជួយដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់នោះ គួរឱ្យនឹកឃើញថា៖

• យើងមិនត្រូវបាក់ទឹកចិត្តទេ ព្រោះបញ្ហាទាំងនោះជារឿងធម្មតា។ អ្វីដែលសំខាន់ គឺចំណាយពេលវេលាជារៀងរាល់ថ្ងៃជាមួយព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រប់កាលៈទេសៈ។
• យើងត្រូវអធិដ្ឋានដោយជឿ និងទុកចិត្តថា ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះពោរពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ទ្រង់អាចដកទាំងទុក្ខកង្វល់ និងបញ្ហាទាំងឡាយ ដែលយើងជួបប្រទះ ហើយនឹងផ្តល់នូវសេចក្តីសុខសាន្តដ៏ពេញលេញដល់យើងបាន។
• យើងមិនត្រូវកុហកខ្លួនឯងទេ ហើយត្រូវទទួលស្គាល់ដោយចិត្តស្មោះត្រង់ថា បើយើងចង់អធិដ្ឋាន យើងអាចអធិដ្ឋានបាន ព្រោះយើងអាចគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់ទីកន្លែងបាន។
• យើងត្រូវគិតថា យើងមិនអធិដ្ឋានព្រោះតែផលប្រយោជន៍ខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេ គឺព្រោះយើងស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់។
• ព្រះជាម្ចាស់អាចមានព្រះហឫទ័យសាកល្បងមើល និងពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ហើយអប់រំយើងឱ្យមានចិត្តព្យាយាម និងចេះតស៊ូ៖ តើយើងស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ត្រឹមណា?
• ព្រះជាម្ចាស់ដែលជាព្រះបិតារបស់យើង តែងតែបំពេញសេចក្តីត្រូវការពិតប្រាកដ និងជាចាំបាច់របស់យើង តែជូនកាលតាមវិធីខុសពីបំណងប្រាថ្នារបស់យើង។

ទោះបីយើងគិតថា ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងនៅតែម្នាក់ឯង មិនចេះអធិដ្ឋាន ឬមិនសមនឹងរួមចិត្តគំនិតជាមួយព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដែលស្ថិតនៅក្នុងដួងចិត្តយើង ទួលអង្វរព្រះអង្គសម្រាប់យើង និងជាមួយយើង ហើយជួយយើង​ឱ្យទៅកាន់ព្រះបិតាតាមផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ។
នៅក្នុងជីវិតយើង គួរឱ្យរិះគិតពិចារណាពីសំណួរខ្លះៗដូចជា
តើមនុស្សយើងមកពីណា?
តើមានព្រះជាម្ចាស់ឬទេ?
តើជំនឿជាអ្វី?
ហេតុអ្វីបានជាមានអំពើអាក្រក់?
តើយើងទៅណាក្រោយពេលស្លាប់?

តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីអធិដ្ឋាន? ។ល។ និង។ល។ ខ្ញុំបាននិពន្ធសៀវភៅនេះ ជាសេចក្តីសង្ខេបពីលទ្ធិនៃគ្រីស្តសាសនា ដើម្បីជួយបំភ្លឺមិត្តអ្នកអានអត្ថន័យនៃជីវិត តាមជំនឿរបស់យើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា មិត្តអ្នកអាននឹងបានទទួលផលជាច្រើន។