សម្ពន្ធមេត្រីចាស់ | Old Testament 46
១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5
  1. កំណើតពិភពលោក (កណ)
    Genesis (Gn)
  2. សេរីភាព (សរ)
    Exodus (Ex)
  3. លេវីវិន័យ (លវ)
    Leviticus (Lv)
  4. ជំរឿនប្រជាជន (ជរ)
    Numbers (Nm)
  5. ទុតិយកថា (ទក)
    Deuteronomy (Dt)
២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16
  1. យ៉ូស៊ូអា (យអ)
    Joshua (Jos)
  2. វិរបុរស (វរ)
    Judges (Jdg)
  3. នាងរូថ (នរ)
    Ruth (Ru)
  4. ១សាម៉ូអែល (១សម)
    1 Samuel (1Sm)
  5. ២សាម៉ូអែល (២សម)
    2 Samuel (2Sm)
  6. ១ពង្សាវតារក្សត្រ (១ពង្ស)
    1 Kings (1Kg)
  7. ២ពង្សាវតារក្សត្រ (២ពង្ស)
    2 Kings (2Kg)
  8. ១របាក្សត្រ (១របា)
    1 Chronicles (1Ch)
  9. ២របាក្សត្រ (២របា)
    2 Chronicles (2Ch)
  10. អែសរ៉ា (អរ)
    Ezra (Ezr)
  11. នេហេមី (នហ)
    Nehemiah (Ne)
  12. យ៉ូឌីត (យឌ)
    Judith (Jth)
  13. តូប៊ីត (តប)
    Tobit (Tb)
  14. អែសធែរ (អធ)
    Esther (Est)
  15. ១ម៉ាកាបាយ (១មបា)
    1 Maccabees (1 Ma)
  16. ២ម៉ាកាបាយ (២មបា)
    2 Maccabees (2 Ma)
៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7
  1. ទំនុកតម្កើង (ទន)
    Psalms (Ps)
  2. យ៉ូប (យប)
    Job (Jb)
  3. សុភាសិត (សភ)
    Proverbs (Pr)
  4. បទចម្រៀង (បច)
    Song of Songs (Song)
  5. សាស្តា (សស)
    Ecclesiastes (Eccl)
  6. ព្រះប្រាជ្ញាញាណ (ប្រាញ)
    Wisdom (Wis)
  7. បេនស៊ីរ៉ាក់ (បសរ)
    Sirach (Sir)
៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18
  1. អេសាយ (អស)
    Isaiah (Is)
  2. យេរេមី (យរ)
    Jeremiah (Je)
  3. អេសេគីអែល (អគ)
    Ezekiel (Ez)
  4. ហូសេ (ហស)
    Hosea (Ho)
  5. យ៉ូអែល (យអ)
    Joel (Joe)
  6. អម៉ូស (អម)
    Amos (Am)
  7. អូបាឌី (អឌ)
    Obadiah (Ob)
  8. យ៉ូណាស (យណ)
    Jonah (Jon)
  9. មីកា (មីក)
    Micah (Mi)
  10. ណាហ៊ូម (ណហ)
    Nahum (Na)
  11. ហាបាគូក (ហគ)
    Habakkuk (Hb)
  12. សេផានី (សផ)
    Zephaniah (Zep)
  13. ហាកាយ (ហក)
    Haggai (Hg)
  14. សាការី (សក)
    Zechariah (Zec)
  15. ម៉ាឡាគី (មគ)
    Malachi (Mal)
  16. សំណោក (សណ)
    Lamentations (Lam)
  17. ដានីអែល (ដន)
    Daniel (Dn)
  18. បារូក (បារ)
    Baruch (Ba)
សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី | New Testament 27
១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4
  1. ម៉ាថាយ (មថ)
    Matthew (Mt)
  2. ម៉ាកុស (មក)
    Mark (Mk)
  3. លូកា (លក)
    Luke (Lk)
  4. យ៉ូហាន (យហ)
    John (Jn)
២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1
  1. កិច្ចការគ្រីស្តទូត (កក)
    Acts of the Apostles (Ac)
៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13
  1. រ៉ូម (រម)
    Romans (Rm)
  2. ១កូរិនថូស (១ករ)
    1 Corinthians (1Co)
  3. ២កូរិនថូស (២ករ)
    2 Corinthians (2Co)
  4. កាឡាទី (កាឡ)
    Galatians (Ga)
  5. អេភេសូ (អភ)
    Ephesians (Ep)
  6. ភីលីព (ភីល)
    Philippians (Phil)
  7. កូឡូស (កូឡ)
    Colossians (Col)
  8. ១ថេស្សាឡូនិក (១ថស)
    1 Thessalonians (1Th)
  9. ២ថេស្សាឡូនិក (២ថស)
    Thessalonians (2Th)
  10. ១ធីម៉ូថេ (១ធម)
    1 Timothy (1T)
  11. ២ធីម៉ូថេ (២ធម)
    2 Timothy (2T)
  12. ទីតុស (ទត)
    Titus (Ti)
  13. ភីលេម៉ូន (ភល)
    Philemon (Phim)
៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5
  1. ហេប្រឺ (ហប)
    Hebrews (He)
  2. យ៉ាកុប (យក)
    James (Ja)
  3. ១សិលា (១សល)
    1 Peter (1P)
  4. ២សិលា (២សល)
    2 Peter (2P)
  5. យូដាស (យដ)
    Jude (Ju)
៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4
  1. ១យ៉ូហាន (១យហ)
    1 John (1Jn)
  2. ២យ៉ូហាន (២យហ)
    2 John (2Jn)
  3. ៣យ៉ូហាន (៣យហ)
    3 John (3Jn)
  4. វិវរណៈ (វវ)
    Revelation (Rev)

កណ្ឌគម្ពីរ
ព្រះប្រាជ្ញាញាណ

ពាក្យលំនាំ

គម្ពីរ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ

ពាក្យ​លំនាំ

អ្នក​និពន្ធ​កណ្ឌ «ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ» នេះ​ប្រហែល​ជា​ជន​ជាតិ​យូដា​ដែល​រស់​នៅ​ក្រុង​អាឡិច‌សង់ឌ្រី (ប្រទេស​អេស៊ីប​) ៥០ ឬ ៣០​ឆ្នាំ​មុន​គ.ស.។ លោក​និពន្ធ​ជា​ភាសា​ក្រិក​តែ​ម្តង ហើយ​ខិត​ខំ​ប្រកាស​ជំនឿ​របស់​ជន​ជាតិ​យូដា តាម​គោល​គំនិត និង​តាម​អរិយ‌ធម៌​ក្រិក។ លោក​មាន​បំណង​ចង់​ណែនាំ​ទាំង​ជន​ជាតិ​យូដា​ដែល​ភ្លេច​ភាសា​របស់​ខ្លួន ទាំង​ជន​ជាតិ​ក្រិក​ឲ្យ​យល់​ថា ជំនឿ​របស់​ជន​ជាតិ​យូដា​ពិត​ជា​កេរ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​ថ្លៃ​ថ្នូរ។
- ក្នុង​ភាគ​ទី ១ (ចំពូក​១‑៥) អ្នក​និពន្ធ​រិះ​គិត​អំពី​អនាគត​របស់​អ្នក​មាន​ជំនឿ និង​មនុស្ស​អាក្រក់។ ក្នុង ២,១០-២០ មាន​រៀប​រាប់​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​មនុស្ស​សុចរិត។
- ក្នុង​ភាគ​ទី ២​(ចំពូក ៦‑៩, ១២) អ្នក​និពន្ធ​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដែល​មនុស្ស​លោក ជា​ពិសេស អ្នក​ដឹក​នាំ​ប្រទេស​ត្រូវ​ការ​ទាំង​អស់​គ្នា។ អ្នក​និពន្ធ​សរសេរ​ហាក់​ដូច​ជា​ព្រះ‌បាទ​សាឡូម៉ូន​ផ្ទាល់ ដែល​ជា​អ្នក​មាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឈ្លាស​វៃ​ជាង​គេ។ ហេតុ​នេះ ជួន​កាល​គេ​ដាក់​ចំណង​ជើង​កណ្ឌ​នេះ​ថា ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​របស់​ព្រះ‌បាទ​សាឡូម៉ូន។
- ក្នុង​ភាគ​ទី ៣ (៩, ១៣‑១៩, ២២) លោក​បង្ហាញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដែល​ណែ​នាំ​ប្រវត្តិ‌សាស្រ្ត​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល ជា​ពិសេស ពេល​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីប។ លោក​ក៏​ស្តី​បន្ទោស​អ្នក​គោរព​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ។
ដោយ​អ្នក​និពន្ធ​រិះ​គិត​អំពី​ជំនឿ​របស់​ជន​ជាតិ​យូដា​តាម​គោល​គំនិត​ក្រិក លោក​បញ្ចេញ​គំនិត​ថ្មី មិន​ដែល​មាន​ក្នុង​កណ្ឌ​ឯ​ទៀតៗ ដូច​ជា​ព្រលឹង និង​រូប​កាយ​ដាច់​ពី​គ្នា វិញ្ញាណ‌ក្ខន្ធ​ដែល​មាន​ជីវិត​អមតៈ​ជា​ដើម។

ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ
របស់​ព្រះ‌បាទ​សាឡូម៉ូន

សេចក្តី​សុចរិត​ជា​ប្រភព​នៃ​ជីវិត
 អស់​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ផែន​ដី​អើយ! ចូរ​ស្រឡាញ់​សេចក្តី​សុចរិត! ចូរ​មាន​គំនិត​ត្រឹម​ត្រូវ​ចំពោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់! ចូរ​ស្វែង​រក​ព្រះ‌អង្គ​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​សរ  ដ្បិត​អស់​អ្នក​ដែល​មិន​ល្បង​ល​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​គេ​រក​ព្រះ‌អង្គ​ឃើញ អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អង្គ ក៏​ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ដែរ។  គំនិត​វៀច​វេរ​រមែង​នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ រីឯ​មនុស្ស​ឆោត‌ល្ងង់​ដែល​ចង់​ល្បង​ល ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​បិទ​មាត់។
 ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មិន​យាង​ទៅ​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​គង់​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​របស់​អ្នក​ដែល​ជាប់​បាប​ដែរ។  ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​ដែល​អប់រំ​មនុស្ស។ ព្រះ‌អង្គ​មិន​គង់​នៅ​ជា​មួយ​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​ពីរ ព្រះ‌អង្គ​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​មនុស្ស​ដែល​មាន​គំនិត​លេ‌លា ហើយ​មិន​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​នឹង​អំពើ​ទុច្ច‌រិត​ឡើយ។
 ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​តែង​តែ​ស្រឡាញ់​រាប់​អាន​មនុស្ស ប៉ុន្តែ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ដាក់​ទោស​អ្នក​ដែល​និយាយ​ប្រមាថ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ឈ្វេង​យល់​ជម្រៅ​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស ព្រះ‌អង្គ​ជ្រាប​គំនិត​របស់​គេ​យ៉ាង​ច្បាស់ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌សណ្តាប់​ឮ​ពាក្យ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​គេ​និយាយ។  ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​គង់​នៅ​ពាស​ពេញ​លើ​ផែន​ដី​ទាំង​មូល ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ភ្ជាប់​ជា​មួយ​គ្នា​យ៉ាង​ស្អិត​ល្មួត ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​ជ្រាប​ពាក្យ​សម្ដី​ទាំង​អស់​ដែល​មនុស្ស​និយាយ។  នរណា​និយាយ​ពាក្យ​អាក្រក់ គេ​មិន​អាច​លាក់​ពី​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ឡើយ គេ​ត្រូវ​តែ​ទទួល​ទោស​តាម​អំពើ ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រព្រឹត្ត។  ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​បញ្ជា​ឲ្យ​គេ​ពិនិត្យ​មើល​បំណង​របស់​ជន‌ពាល ហើយ​គេ​នឹង​នាំ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ជន‌ពាល​នោះ​ទៅ​ទូល​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ដាក់​ទោស​ជន‌ពាល​តាម​អំពើ​អាក្រក់ ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត។ ១០ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ផ្ទៀង​ព្រះ‌កាណ៌ ស្តាប់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ សូម្បី​តែ​ពាក្យ​ខ្សឹប ក៏​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌សណ្តាប់​ឮ​ដែរ។ ១១ ហេតុ​នេះ​ហើយ ចូរ​កុំ​រិះគន់​គ្នា​ដោយ​ឥត​បាន​ការ​ឡើយ ចូរ​ទប់​មាត់​កុំ​និយាយ​ដើម​គេ ដ្បិត​ពាក្យ​ដែល​និយាយ​ដោយ​ស្ងាត់ៗ ក៏​បង្ក​ឲ្យ​កើត​ជា​រឿង​បាន​ដែរ។ អ្នក​និយាយ​មួល​បង្កាច់​គេ រមែង​បណ្តាល​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង​វិនាស។
១២ កុំ​រត់​រក​សេចក្តី​ស្លាប់ ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ពាលា​ឡើយ ហើយ​ក៏​កុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​ខ្លួន​អន្ត‌រាយ​ដែរ។ ១៣ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មិន​បាន​បង្កើត​សេចក្តី​ស្លាប់​ទេ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ឲ្យ​សត្វ​លោក​បាត់​បង់​ដែរ។ ១៤ ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ។ អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ក្នុង​លោក​នេះ សុទ្ធ​តែ​ផ្តល់​ផល​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​ជីវិត។ ក្នុង​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ គ្មាន​ជាតិ​ពុល​អ្វី​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​វិនាស​ឡើយ ហើយ​មច្ចុ‌រាជ​ក៏​គ្មាន​អំណាច​គ្រង​រាជ្យ​លើ​ផែន​ដី​ដែរ។ ១៥ ដ្បិត​សេចក្តី​សុចរិត​នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។
ការ​រិះ‌គិត​របស់​ជន‌ពាល
១៦ ជន‌ពាល​តែង​ហៅ​រក​មច្ចុ‌រាជ ដោយ​សារ​ពាក្យ​សម្ដី​ដែល​ខ្លួន​និយាយ និង​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត។ ពួក​គេ​ស្រឡាញ់​មច្ចុ‌រាជ​ខ្លាំង​ណាស់ ហើយ​ស្មាន​ថា មច្ចុ‌រាជ​ជា​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ខ្លួន។ ពួក​គេ​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ជា​មួយ​មច្ចុ‌រាជ ពិត​មែន​ហើយ ពួក​គេ​សម​នឹង​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​អំណាច​របស់​មច្ចុ‌រាជ!
ពួក​គេ​យល់​ខុស ដោយ​និយាយ​គ្នា​ថា «ជីវិត​មនុស្ស​យើង​ខ្លី​ណាស់ ហើយ​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ទុក្ខ​វេទនា​ផង! កាល​ណា​សេចក្តី​ស្លាប់​មក​ដល់ គ្មាន​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​អាច​ចៀស​ផុត​ឡើយ យើង​មិន​ដែល​ឃើញ​នរណា​ម្នាក់​វិល​ត្រឡប់​មក​ពី​ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់​ទេ។  យើង​កើត​មក​ដោយ​ចៃ‌ដន្យ លុះ​ដល់​ចែក​ស្ថាន​ទៅ យើង​ក៏​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ដែល​មាន​ជីវិត​ទាល់​តែ​សោះ។ ខ្យល់​ដង្ហើម​របស់​មនុស្ស​យើង គ្រាន់​តែ​ជា​ចំហាយ​មិន​នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ ហើយ​គំនិត​របស់​យើង​ប្រៀប​បាន​នឹង​ផ្កា​ភ្លើង ដែល​ខ្ចាយ​ចេញ​ពី​បេះ​ដូង។  កាល​ណា​ជីវិត​រលត់​រូប​កាយ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ផេះ រីឯ​វិញ្ញាណ​រលាយ​ដូច​ខ្យល់​ដែល​ចាប់​ពុំ​បាន។  បន្តិច​ក្រោយ​មក មនុស្ស​ម្នា​ភ្លេច​ឈ្មោះ​របស់​យើង ហើយ​គ្មាន​នរណា​នឹក​នា​ដល់​កិច្ច‌ការ ដែល​យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ទេ។ អាយុ​ជីវិត​របស់​យើង​ប្រៀប​ដូច​ជា​ដុំ​ពពក​ដែល​រសាត់​បាត់​ទៅ ឬ​ដូច​អ័ព្ទ​រលាយ​ដោយ​ត្រូវ​កម្ដៅ​ថ្ងៃ ឥត​ទុក​ដាន​អ្វី​ឡើយ។  ជីវិត​របស់​យើង​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្រមោល​ដែល​រលុប​បាត់​ទៅ ហើយ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​ចៀស​ផុត​ពី​សេចក្តី​ស្លាប់​បាន​ឡើយ ព្រោះ​មាន​កំណត់​ទុក​ជា​ស្រេច គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​វិល​ត្រឡប់​ក្រោយ​បាន​ទេ។  ដូច្នេះ​យើង​ត្រូវ​សប្បាយ​រីក​រាយ​នឹង​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ដែល​យើង​មាន​នៅ​បច្ចុប្បន្ន ហើយ​ត្រេក​ត្រអាល​នឹង​អ្វីៗ​នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ ឲ្យ​អស់​ពី​ចិត្ត​ទាន់​ខ្លួន​នៅ​ក្មេង។  យើង​នាំ​គ្នា​ទទួល​ទាន​ស្រា​ដ៏​ឆ្ងាញ់​បំផុត ហើយ​ប្រើ​ទឹក​អប់​ដ៏​ក្រអូប​បំផុត! យើង​នាំ​គ្នា​បេះ​ផ្កា​ក្រពុំ​ដ៏​ស្រស់​បំព្រង!  ចូរ​យក​ផ្កា​ដ៏​ក្រពុំ​មក​ក្រង​ធ្វើ​ជា​ភួង​ពាក់ មុន​ពេល​វា​ស្រពោន។  កុំ​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​យើង អាក់​ខាន​ចូល​រួម​ក្នុង​ពិធី​បុណ្យ​ដ៏​សប្បាយ​របស់​យើង​ឡើយ ហើយ​នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង​យើង​នឹង​ទុក​សញ្ញា​សម្គាល់​ពី​អំណរ​សប្បាយ​ដ៏​លើស​លប់​របស់​យើង! យើង​មាន​សិទ្ធិ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ព្រោះ​ជា​ចំណែក​មត៌ក​របស់​យើង!។
១០ យើង​នាំ​គ្នា​ជិះ​ជាន់​សង្កត់​សង្កិន​ជន​ក្រី​ក្រ ជា​មនុស្ស​សុច‌រិត កុំ​ត្រា​ប្រណី​ស្រ្តី​មេ‌ម៉ាយ កុំ​គោរព​មនុស្ស​ចាស់​សក់​ស្កូវ។ ១១ ចូរ​ប្រើ​កម្លាំង​បាយ​ធ្វើ​ជា​ច្បាប់​របស់​យើង ដ្បិត​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ទេ! ១២ ត្រូវ​រក​ឧបាយ‌កល​ចាប់​មនុស្ស​សុចរិត ព្រោះ​គេ​ចេះ​តែ​មក​រំខាន​ពួក​យើង ដោយ​ជំទាស់​នឹង​កិច្ច‌ការ​ដែល​យើង​ប្រព្រឹត្ត ហើយ​ស្តី​បន្ទោស​យើង​ថា បំពាន​វិន័យ និង​ក្បត់​ប្រពៃណី​របស់​យើង។ ១៣ មនុស្ស​សុចរិត​ទាំង​នោះ​អះអាង​ថា​ខ្លួន​ស្គាល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​ប្រកាស​ថា​ខ្លួន​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ១៤ របៀប​រស់​នៅ​របស់​គេ​ដូច​ជា​ចោទ​ប្រកាន់​គំនិត​របស់​យើង គ្រាន់​តែ​ឃើញ​មុខ​គេ ក៏​យើង​ទ្រាំ​លែង​បាន​ដែរ។ ១៥ ដ្បិត​របៀប​រស់​នៅ​របស់​គេ​ខុស​ពី​របៀប​រស់​នៅ​របស់​អ្នក​ឯ​ទៀតៗ ហើយ​កិរិយា​មារយាទ​របស់​គេ ខុស​ប្លែក​ពី​អ្នក​ដទៃ។ ១៦ គេ​ចាត់​យើង​ទុក​ជា​ជន​អាស្រូវ ហើយ​គេ​ចៀស​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​យើង ដូច​ចៀស​គំនរ​សំរាម។ គេ​ចេះ​តែ​ប្រកាស​ថា មនុស្ស​សុចរិត​ទទួល​សុភមង្គល​នៅ​ពេល​ផុត​ជីវិត ហើយ​អួត​អាង​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ជា​ព្រះ‌បិតា​របស់​គេ។ ១៧ យើង​នាំ​គ្នា​ចាំ​មើល តើ​ពាក្យ​របស់​គេ​ត្រឹម​ត្រូវ​ដែរ ឬ​យ៉ាង​ណា យើង​នឹង​ពិនិត្យ​មើល​ថា តើ​ជីវិត​របស់​គេ​ត្រូវ​បញ្ចប់​ដោយ​របៀប​ណា ១៨ បើ​មនុស្ស​សុចរិត​ពិត​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មែន ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​យាង​មក​ជួយ​គេ ហើយ​រំដោះ​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្តាប់​ដៃ​របស់​បច្ចា​មិត្ត​ជា​មិន​ខាន។ ១៩ យើង​ល្បង​ល​មើល​គេ​ដោយ​ត្មះ​តិះ​ដៀល និង​ធ្វើ​ទារុណ‌កម្ម​ដើម្បី​ឲ្យ​ឃើញ​ថា គេ​មាន​ចិត្ត​ស្លូត​បូត ខន្តី​អត់​ធ្មត់​ដល់​កម្រិត​ណា។ ២០ យើង​នាំ​គ្នា​ដាក់​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត​គេ​យ៉ាង​ថោក​ទាប​បំផុត ដ្បិត​គេ​អះ​អាង​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​យាង​មក​សង្រ្គោះ​គេ»។
២១ ពួក​គេ​រិះ​គិត​ដូច្នេះ ព្រោះ​គេ​វង្វេង​ស្មារតី​ហើយ! គំនិត​អាក្រក់​របស់​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​មើល​អ្វី​លែង​ឃើញ។ ២២ ពួក​គេ​មិន​ស្គាល់​គម្រោង‌ការ​ដ៏​អាថ៌​កំបាំង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​គ្មាន​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​ទទួល​រង្វាន់ ដោយ​ការ​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទេ។ គេ​មិន​យល់​អំពី​កិត្តិ‌យស ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ដល់​មនុស្ស​ឥត​សៅ​ហ្មង​ឡើយ។ ២៣ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត​មនុស្ស​លោក​មក ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​មិន​ចេះ​សាប​សូន្យ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​មនុស្ស​ឲ្យ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់។ ២៤ សេចក្តី​ស្លាប់​ចូល​មក​ក្នុង​ពិភព‌លោក ព្រោះ​តែ​ការ​ច្រណែន​ឈ្នា​នីស​របស់​មារ ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​ចូល​រួម​ជា​មួយ​មារ មុខ​ជា​ត្រូវ​ស្លាប់​ពុំ​ខាន។
មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​ទទួល​ជីវិត​អមតៈ
 មនុស្ស​សុចរិត​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ គេ​នឹង​មិន​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក​ណា​ទៀត​ឡើយ។  អ្នក​ឆោត​ល្ងង់​ស្មាន​ថា មនុស្ស​សុចរិត​បាត់​បង់​ជីវិត ហើយ​យល់​ថា​ការ​លា​ចាក​លោក​នេះ ជា​មហន្ត‌រាយ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត។  គេ​ស្មាន​ទៀត​ថា ពេល​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​លោក​យើង​នេះ មនុស្ស​សុចរិត​វិនាស​សាប​សូន្យ។ ប៉ុន្តែ តាម​ពិត​មនុស្ស​សុចរិត​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត។  តាម​ការ​យល់​ឃើញ​របស់​មនុស្ស​ធម្មតា អ្នក​សុចរិត​ទាំង​នោះ​បាន​រង​ទុក្ខ​ទោស​មែន តែ​ពួក​គេ​មាន​សង្ឃឹម​យ៉ាង​មោះ​មុត​ថា នឹង​ទទួល​ជីវិត​អមតៈ។  ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វាយ​ប្រដៅ​ពួក​គេ​តែ​បន្តិច​ទេ តែ​ពួក​គេ​នឹង​ទទួល​សុភមង្គល​ដ៏​បរិបូណ៌។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ល្បង​ល​ពួក​គេ ហើយ​ឈ្វេង​យល់​ថា​ពួក​គេ​ពិត​ជា​សម​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ។  ព្រះ‌អង្គ​បន្សុទ្ធ​ពួក​គេ​ដូច​ជាង​បន្សុទ្ធ​មាស​ក្នុង​ឡ ព្រះ‌អង្គ​ទទួល​ពួក​គេ ដូច​ទទួល​តង្វាយ​ដុត*​ទាំង​មូល។
 លុះ​ដល់​ពេល​កំណត់ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​យាង​មក​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​មនុស្ស​លោក ពួក​គេ​នឹង​ភ្លឺ​ដូច​អណ្តាត​ភ្លើង​ឆាប​ឆេះ​ជញ្រ្ជាំង។  ពួក​គេ​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ប្រជា‌ជាតិ​នានា ហើយ​គ្រប់​គ្រង​លើ​ជាតិ​សាសន៍​ជា​ច្រើន។ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​គ្រង​រាជ្យ​លើ​ពួក​គេ​អស់​កល្ប​ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ។  អស់​អ្នក​ដែល​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​យល់​ថា គម្រោង‌ការ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ពិត​ជា​ត្រឹម​ត្រូវ ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​រួម​រស់​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ក្នុង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី​សន្តោស និង​មេត្តា​ករុណា ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជ្រើស‌រើស។
១០ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ជន‌ពាល​ដែល​ប្រមាថ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ នឹង​ទទួល​ទណ្ឌ‌កម្ម ស្រប​តាម​គំនិត​របស់​ខ្លួន ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន​មើល​ងាយ​មនុស្ស​សុចរិត ហើយ​បែរ​ខ្នង​ដាក់​ព្រះ‌អម្ចាស់។ ១១ អស់​អ្នក​ដែល​ព្រងើយ​កន្តើយ​នឹង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ និង​ការ​អប់រំ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ពិត​ជា​មនុស្ស​វេទនា សេចក្តី​សង្ឃឹម​របស់​ពួក​គេ​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ស្រមើ​ស្រមៃ​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​ពួក​គេ សុទ្ធ​តែ​ឥត​បាន​ការ ហើយ​អ្វីៗ​ដែល​គេ​ធ្វើ​ក៏​ឥត​ប្រយោជន៍​ដែរ។ ១២ ភរិយា​របស់​ពួក​គេ​ជា​ស្រ្តី​ឥត​គំនិត កូន​របស់​គេ​ជា​មនុស្ស​កំណាច ហើយ​ពូជ​ពង្ស​របស់​គេ​នឹង​ត្រូវ​បណ្តា‌សា។
ចិត្ត​ស្មោះ‌ត្រង់ ប្រសើរ​ជាង​មាន​កូន​ចៅ​ច្រើន
១៣ ស្រ្តី​ឥត​សៅ​ហ្មង ហើយ​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ប្រាស​ចាក​សីល‌ធម៌ ទោះ​បី​នាង​គ្មាន​កូន​ក្តី ក៏​នាង​មាន​សុភមង្គល​ដែរ! នាង​នឹង​ទទួល​រង្វាន់ នៅ​ពេល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យាង​មក​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​មនុស្ស​លោក។ ១៤ បុរស​កម្រៀវ​ដែល​មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ហើយ​គ្មាន​គំនិត​អាក្រក់​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ‌អម្ចាស់ ក៏​មាន​សុភមង្គល​ដែរ ដ្បិត​គេ​នឹង​ទទួល​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​ពិសេស ព្រោះ​គេ​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ‌ត្រង់។ គេ​នឹង​ទទួល​កន្លែង​ដ៏​ប្រសើរ ក្នុង​ព្រះ‌វិហារ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៥ អ្នក​ដែល​ខិត​ខំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ រមែង​ទទួល​ផល​ដ៏​រុង‌រឿង ហើយ​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ប្រៀប​ដូច​ដើម​ឈើ​ដែល​មាន​ឫស​គង់​វង្ស​ជា‌និច្ច។ ១៦ កូន​កើត​មក​ពី​អំពើ​ប្រាស​ចាក​សីល‌ធម៌ មិន​ដែល​ចម្រុង​ចម្រើន​ទេ ហើយ​ពូជ​ពង្ស​របស់​អ្នក​រួម​បវេណី​ខុស​វិន័យ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​បាត់​បង់​ជា​ពុំ​ខាន។ ១៧ ទោះ​បី​គេ​រស់​នៅ​យូរ​យ៉ាង​ណា​ក្តី ក៏​គ្មាន​នរណា​រាប់​រក​គេ​ដែរ ហើយ​ត្រូវ​អ្នក​ដទៃ​មើល​ងាយ រហូត​ដល់​ចាស់​ស្លាប់។ ១៨ ប្រសិន​បើ​គេ​ស្លាប់​នៅ​វ័យ​ក្មេង​នោះ គេ​គ្មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ទេ ហើយ​នៅ​ថ្ងៃ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិនិច្ឆ័យ​ទោស គេ​ក៏​មិន​បាន​ធូរ​ស្រាល​ដែរ។ ១៩ ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ពូជ​ពង្ស​របស់​មនុស្ស​ទុច្ច‌រិត​វេទនា​ណាស់!
មាន​កិរិយា​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ប្រសើរ​ជាង​មាន​កូន។ គេ​នឹក​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​កិរិយា​ល្អ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ដ្បិត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​មនុស្ស​លោក​ទទួល​ស្គាល់​អ្នក​ដែល​មាន​កិរិយា​ល្អ​បែប​នេះ។  ពេល​អ្នក​ទាំង​នោះ​នៅ​រស់ មនុស្ស​ម្នា​យក​តម្រាប់​តាម​ពួក​គេ ពេល​គេ​លា​ចាក​លោក​នេះ​ផុត​ទៅ មនុស្ស​ម្នា​អាឡោះ​អាល័យ​ពួក​គេ។ អ្នក​មាន​កិរិយា​ល្អ​នឹង​ពាក់​ភួង​ជ័យ ព្រោះ​ពួក​គេ​ទទួល​ជ័យ‌ជម្នះ​ក្នុង​ការ​ប្រយុទ្ធ​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ ដណ្តើម​យក​រង្វាន់។  ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពូជ​ពង្ស​របស់​ជន‌ពាល​ដែល​ប្រមាថ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ទោះ​បី​គេ​មាន​គ្នា​ច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក្តី ក៏​ឥត​បាន​ការ​ដែរ។ គេ​គ្មាន​គ្រឹះ​រឹង​មាំ​ឡើយ គឺ​ប្រៀប​បាន​នឹង​គល់​ឈើ​ដែល​ចាក់​ឫស​មិន​ជ្រៅ។  ទោះ​បី​គល់​ឈើ​ទាំង​នោះ​ដុះ​ខ្នែង​បែក​មែក​សាខា​មួយ​គ្រា​ក្តី ក៏​វា​មិន​នឹង​នរ​ដែរ។ ពេល​មាន​ខ្យល់​ព្យុះ​បក់​បោក​មក វា​នឹង​រង្គើ ហើយ​រលើង​អស់។  មែក​ខ្ចីៗ​របស់​វា​នឹង​ត្រូវ​បាក់ ហើយ​ក្តិប​របស់​វា​ក៏​ឥត​បាន​ការ ព្រោះ​ខ្ចី​ពេក​បរិភោគ​មិន​កើត។  នៅ​ថ្ងៃ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យាង​មក​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​មនុស្ស​លោក កូន​ដែល​កើត​ពី​អំពើ​ប្រាស​ចាក​សីល‌ធម៌ នឹង​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​បញ្ជាក់​អំពី កិរិយា​អាក្រក់​របស់​ឪពុក​ម្តាយ​ខ្លួន។
សេចក្តី​ស្លាប់​របស់​មនុស្ស​សុចរិត នៅ​ពេល​វ័យ​ក្មេង
 រីឯ​មនុស្ស​សុចរិត​វិញ ទោះបី​គេ​ស្លាប់​នៅ​វ័យ​ក្មេង​ក្តី ក៏​គេ​បាន​សម្រាក​ដោយ​សុខ​សាន្ត​ដែរ។  អាយុ​ជីវិត​ដែល​មាន​តម្លៃ មិន​មែន​មក​ពី​មាន​អាយុ​វែង ហើយ​រស់​បាន​យូរ​ឆ្នាំ​នោះ​ទេ។  មនុស្ស​មាន​ប្រាជ្ញា ប្រសើរ​ជាង​មាន​សក់​ស្កូវ ជីវិត​ឥត​សៅ​ហ្មង ក៏​ប្រសើរ​ជាង​មាន​អាយុ​វែង​ដែរ។
១០ មនុស្ស​សុចរិត​រមែង​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ស្រឡាញ់​គាត់​ដែរ។ គាត់​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​បាប ព្រះ‌អង្គ​លើក​គាត់​ទៅ ១១ ព្រះ‌អង្គ​លើក​គាត់​ឡើង​ទៅ​ដូច្នេះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ឥទ្ធិពល​អាក្រក់ បង្ខូច​ប្រាជ្ញា​របស់​គាត់ និង​កុំ​ឲ្យ​កល‌ល្បិច​អូស​ទាញ​គាត់។ ១២ សេចក្តី​អាក្រក់​រមែង​ពង្វក់​មនុស្ស​មិន​ឲ្យ​មើល​អំពើ​ល្អ​ឃើញ​ច្បាស់ រីឯ​តណ្ហា​ពុះ​កញ្ជ្រោល​ក៏​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​គំនិត​ត្រឹម​ត្រូវ ក្លាយ​ទៅ​ជា​វង្វេង​ដែរ។ ១៣ មនុស្ស​សុចរិត​បាន​ពេញ​លក្ខណៈ​ក្នុង‌រយៈ​ពេល​ដ៏​ខ្លី ហើយ​គាត់​ដូច​ជា​រស់​នៅ​បាន​យ៉ាង​យូរ។ ១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​នឹង​របៀប​រស់​នៅ​របស់​គាត់ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​ដក​គាត់​ចេញ​ពី​ចំណោម​មនុស្ស​អាក្រក់​យ៉ាង​ប្រញាប់។ មនុស្ស​ម្នា​ឃើញ​ការ​នេះ តែ​មិន​យល់​ទេ គេ​មិន​បាន​រិះ​គិត​អំពី​ហេតុ​ការណ៍​នេះ​ឡើយ។ ១៥ គឺ​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី​សន្តោស និង​មេត្តា​ករុណា​ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជ្រើស‌រើស ហើយ​តាម​ការ‌ពារ​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១៦ មនុស្ស​សុចរិត ទោះបី​ស្លាប់​ក្តី ក៏​នៅ​តែ​ដាក់​ទោស​ជន‌ពាល​ដែល​នៅ​រស់។ យុវជន​ដែល​ឆាប់​ពេញ​លក្ខណៈ ក៏​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​ចាស់​ជរា​ដែល​ទុច្ចរិត​ដែរ។ ១៧ មនុស្ស​ម្នា​ឃើញ​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​ទទួល​មរណ​ភាព​ដូច្នេះ គេ​មិន​យល់​អំពី​គម្រោង‌ការ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ចំពោះ​គាត់​ឡើយ គេ​ក៏​មិន​យល់​ពី​មូល​ហេតុ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ដក​គាត់ ឲ្យ​ទៅ​នៅ​កន្លែង​សុខ​ស្រួល​ដែរ។ ១៨ ពួក​គេ​ឃើញ​ដូច្នេះ ហើយ​នាំ​គ្នា​មើល​ងាយ តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ចំអក​ដាក់​ពួក​គេ។ ១៩ ក្រោយ​មក ពេល​ពួក​គេ​ស្លាប់​ទៅ គ្មាន​នរណា​គោរព​សាក​សព​របស់​ពួក​គេ​ទេ។ ក្នុង​ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់ ពួក​គេ​ត្រូវ​អាម៉ាស់​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ទាញ​ក្បាល​ពួក​គេ​ទម្លាក់​ចុះ ដោយ​គ្មាន​ពាក្យ​តវ៉ា​បាន​ឡើយ។ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​រលើង​ទាំង​ឫស​រហូត​ត​ទៅ ពួក​គេ​នឹង​រង​ទុក្ខ​លំបាក ហើយ​គ្មាន​នរណា​នឹក​ដល់​ពួក​គេ​ទៀត​ឡើយ។
ការ​សោក​ស្តាយ​របស់​ជន‌ពាល
២០ ពេល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​មនុស្ស តាម​អំពើ​បាប​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត ជន‌ពាល​ទាំង​នោះ​នឹង​នាំ​គ្នា​ចូល​មក ទាំង​ភ័យ​ខ្លាច។ អំពើ​អាក្រក់​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ថ្កោល​ទោស​ពួក​គេ។
ពេល​នោះ មនុស្ស​សុចរិត​នឹង​ឈរ​យ៉ាង​អង់​អាច នៅ​ចំពោះ​មុខ​ពួក​អ្នក​ដែល​សង្កត់​សង្កិន និង​មើល​ងាយ​ការ​ខិត​ខំ​ប្រឹង​ប្រែង​របស់​គាត់។  ពួក​គេ​ឃើញ ហើយ​ជ្រួល​ច្របល់​ទាំង​ភ័យ​ញ័រ​ខ្លួន និង​ស្រឡាំង​កាំង ដោយ​ឃើញ​ថា គាត់​រួច​ជីវិត ផ្ទុយ​ពី​ការ​ស្មាន​របស់​ពួក​គេ។  ពួក​គេ​តឹង​ទ្រូង ហើយ​ត្អូញ​ត្អែរ និយាយ​គ្នា​ទាំង​សោក​ស្តាយ​ថា៖  «អ្នក​នេះ​ហើយ​ដែល​យើង​ចំអក​ដាក់​កាល​ពី​មុន! យើង​បាន​ត្មះ​តិះ​ដៀល​គាត់! យើង​ពិត​ជា​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់​មែន! យើង​ស្មាន​ថា របៀប​រស់​នៅ​របស់​គាត់​ជា​ការ​លេលា និង​ស្មាន​ថា​ការ​ស្លាប់​របស់​គាត់​ជា​ការ​អាម៉ាស់។  តែ​ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បញ្ចូល​គាត់​ទៅ​ក្នុង​ចំណោម​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ គាត់​ក៏​រួម​ចំណែក​ជា​មួយ​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ*របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ!។  ដូច្នេះ យើង​វង្វេង​ឆ្ងាយ​ពី​មាគ៌ា​នៃ​សេចក្តី​ពិត ពន្លឺ​នៃ​សេចក្តី​សុចរិត​មិន​បាន​បំភ្លឺ​ដំណើរ​ជីវិត​របស់​យើង​ទេ! ព្រះ‌អាទិត្យ​ក៏​មិន​បាន​រះ​បំភ្លឺ​យើង​ដែរ!  យើង​បាន​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ទុច្ចរិត ដែល​នាំ​ឲ្យ​វិនាស​អន្ត‌រាយ រហូត​ដល់​ឆ្អែត​ចិត្ត ហើយ​បាន​ដើរ​កាត់​វាល​រហោ​ស្ថាន​ដែល​គ្មាន​ផ្លូវ តែ​យើង​មិន​ព្រម​ទទួល​ស្គាល់​មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទេ។  តើ​ការ​ក្រអឺត​ក្រទម​របស់​យើង បាន​ប្រយោជន៍​អ្វី? តើ​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ដ៏​បរិបូណ៌ ដែល​ជា​ទី​អួត​អាង​របស់​យើង បាន​ផ្តល់​អ្វី​ដល់​យើង?  អ្វីៗ​ទាំង​នេះ​រសាត់​បាត់​ទៅ​ដូច​ស្រមោល គឺ​ដូច​ជា​ដំណឹង​ដែល​ឮ​ហើយ​ភ្លេច​ភ្លាម។ ១០ ជីវិត​របស់​យើង​ប្រៀប​ដូច​ជា​សំពៅ​ជ្រែក​រលក​សមុទ្រ តែ​មិន​ទុក​ដាន​អ្វី​សោះ​ឡើយ។ ១១ ជីវិត​របស់​យើង​ប្រៀប​បាន​នឹង​សត្វ​ដែល​ហើរ​នៅ​លើ​អាកាស​វេហាស៍ គ្មាន​នរណា​មើល​ឃើញ​ផ្លូវ​របស់​វា​ទេ វា​ទទះ​ស្លាប​ហោះ​ជ្រែក​អាកាស​ទៅ​មុខ ដោយ​ឥត​ទុក​ដាន​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ថា វា​ហោះ​តាម​ផ្លូវ​ណា​ឡើយ។ ១២ ជីវិត​របស់​យើង​ក៏​ប្រៀប​បាន​នឹង​ព្រួញ ដែល​គេ​បាញ់​ឆ្ពោះ​ទៅ​ទី​ដៅ វា​ជ្រែក​អាកាស តែ​អាកាស​នៅ​ដដែល គឺ​វា​មិន​ទុក​ដាន​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ថា ព្រួញ​នោះ​ហោះ​តាម​ណា​ទេ។ ១៣ រីឯ​យើង​វិញ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ យើង​កើត​មក ហើយ​បាត់​បង់​ជីវិត​ទៅ​វិញ​ភ្លាម ដោយ​មិន​បន្សល់​ទុក​នូវ​កិរិយា​ល្អ​ពី​ក្រោយ​យើង​ឡើយ យើង​បាន​បំផ្លាញ​ជីវិត​របស់​យើង​ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់»។
១៤ សេចក្តី​សង្ឃឹម​របស់​ជន‌ពាល​ប្រៀប​ដូច​ជា​អង្កាម ដែល​ខ្យល់​ផាត់​យក​ទៅ ឬ​ដូច​ពពុះ​ទឹក​ដែល​ខ្យល់​ព្យុះ​បក់​យក​ទៅ ឬ​ដូច​ផ្សែង​ដែល​រលាយ​តាម​ខ្យល់។ មនុស្ស​ម្នា​នឹង​ភ្លេច​ជន‌ពាល​ដូច​ភ្លេច​ភ្ញៀវ ដែល​បាន​មក​ស្នាក់​នៅ​តែ​មួយ​យប់​ប៉ុណ្ណោះ។
អនាគត​ដ៏​រុង‌រឿង​របស់​មនុស្ស​សុចរិត
១៥ រីឯ​មនុស្ស​សុចរិត​វិញ ពួក​គេ​រស់​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ហើយ​ទទួល​រង្វាន់​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់។ ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​ថែ​រក្សា​ពួក​គេ។ ១៦ ហេតុ​នេះ ពួក​គេ​នឹង​ទទួល​ព្រះ‌រាជ្យ​ដ៏​រុង‌រឿង ព្រម​ទាំង​មកុដ​ដ៏​ល្អ​ប្រសើរ​បំផុត​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដ្បិត​ព្រះ‌បារមី​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​គ្រប​បាំង​ពួក​គេ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ការ‌ពារ​ពួក​គេ ដោយ​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។ ១៧ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យក​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ស្រឡាញ់​ដ៏​ខ្លាំង​របស់​ព្រះ‌អង្គ ធ្វើ​ជា​គ្រឿង​សឹក ព្រះ‌អង្គ​យក​អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​មក ធ្វើ​ជា​អាវុធ។ ១៨ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ពាក់​សេចក្តី​សុចរិត ធ្វើ​ជា​អាវ​ក្រោះ ហើយ​យក​ការ​វិនិច្ឆ័យ​តាម​យុត្តិធម៌ ធ្វើ​ជា​មួក​ដែក។ ១៩ ព្រះ‌អង្គ​យក​ភាព​វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ជា​ខែល​ដែល​គ្មាន​នរណា​អាច​ឈ្នះ​បាន ២០ ហើយ​យក​ព្រះ‌ពិរោធ​ដ៏​ឥត​ត្រា​ប្រណី ធ្វើ​ជា​ដាវ​ដ៏​មុត។ ពិភព​ទាំង​មូល​នឹង​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ ធ្វើ​សឹក​ប្រឆាំង​នឹង​ពួក​ឆោត​ល្ងង់។ ២១ រន្ទះ​នឹង​បាញ់​ចេញ​ពី​ពពក​ដូច​ព្រួញ​ដែល​បាញ់​ពី​ធ្នូ​ដ៏​តឹង តម្រង់​យ៉ាង​លឿន​ឆ្ពោះ​ទៅ​ទី​ដៅ។ ២២ គ្រាប់​ព្រឹល​ធា្លក់​យ៉ាង​សា​ហាវ​បំផុត ធា្លក់​ដូច​ថ្ម​ដែល​គេ​បាញ់​ដោយ​ដង្ហក់។ រលក​ទឹក​សមុទ្រ​នឹង​បក់​បោក​លើ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ទឹក​ទន្លេ​នឹង​ពន្លិច​ពួក​គេ​ដោយ​ឥត​ត្រា​ប្រណី​ដែរ។ ២៣ ខ្យល់​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​នឹង​បក់​បោក​មក​លើ​ពួក​គេ ហើយ​ផាត់​ពួក​គេ​យក​ទៅ​ដូច​ខ្យល់​ព្យុះ។ ផែន​ដី​ទាំង​មូល​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទី​ស្ម​សាន ព្រោះ​តែ​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត ហើយ​អ្នក​កាន់​អំណាច​នឹង​ត្រូវ​ធ្លាក់​ពី​បល្ល័ង្ក​របស់​ខ្លួន ព្រោះ​អំពើ​អាក្រក់​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត។
អ្នក​ដឹក​នាំ​ត្រូវ​ស្វែង​យល់​អំពី​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ
 ស្តេច​ទាំង‌ឡាយ សូម​ស្តាប់ និង​យល់! អស់​អ្នក​ដែល​គ្រប់​គ្រង​ផែន​ដី​អើយ សូម​អញ្ជើញ​មក​សិក្សា!  អស់​អ្នក​ដែល​មាន​អំណាច​លើ​មហា‌ជន​ទាំង‌ឡាយ ហើយ​អួត​អាង​ថា ខ្លួន​ត្រួត​ត្រា​លើ​ប្រជា‌ជាតិ​ដ៏​ច្រើន​ឥត​គណនា​អើយ សូម​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្តាប់!  សូម​ជ្រាប​ថា អស់​លោក​បាន​ទទួល​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ពិនិត្យ​មើល​កិច្ច‌ការ​ដែល​អស់​លោក​ធ្វើ ព្រះ‌អង្គ​តាម​សង្កេត​មើល​គោល​បំណង​របស់​អស់​លោក។  អស់​លោក​កាន់​អំណាច​ក្នុង​នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែល​ជា​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ។ ប្រសិន​បើ​អស់​លោក​មិន​គ្រប់​គ្រង​ដោយ​យុត្តិ‌ធម៌ មិន​គោរព​ច្បាប់ ហើយ​មិន​ធ្វើ​តាម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទេ។  នោះ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ដាក់​ទោស​អស់​លោក​យ៉ាង​ទាន់​ហន់ គួរ​ឲ្យ​ភ័យ​ខ្លាច ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​អ្នក​កាន់​អំណាច​ដោយ​ឥត​ត្រា​ប្រណី។  ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​លើក​លែង​ទោស និង​អាណិត​មេត្តា​អ្នក​តូច​តាច តែ​ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​យ៉ាង​តឹង​រ៉ឹង ចំពោះ​អ្នក​កាន់​អំណាច។  ព្រះ​ដែល​ជា​ម្ចាស់​នៃ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​មិន​យោគ​យល់​នរណា​ឡើយ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​គិត​ពី​ឋានៈ​របស់​គេ​ដែរ ព្រោះ​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​មនុស្ស​ទាំង​តូច ទាំង​ធំ ហើយ​ថែ​រក្សា​មនុស្ស​ទាំង​អស់​តាម​របៀប​តែ​មួយ។  ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គ​ពិនិត្យ​ពិច័យ​មើល​អ្នក​មាន​អំណាច​យ៉ាង​ហ្មត់​ចត់។  អ្នក​កាន់​អំណាច​ទាំង‌ឡាយ​អើយ! ខ្ញុំ​សូម​ជម្រាប​សេចក្តី​ទាំង​នេះ​ជូន ដើម្បី​ឲ្យ​អស់​លោក​រៀន​មាន​ប្រាជ្ញា និង​ចៀស​វាង​ការ​វង្វេង។ ១០ អស់​អ្នក​ដែល​កាន់​តាម​វិន័យ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​ឥត​ខ្ចោះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​រាប់​គេ​ទុក​ជា​មនុស្ស​ដ៏‌វិសុទ្ធ ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​សុខ​ចិត្ត​ទទួល​ការ​អប់រំ​ពី​វិន័យ​ទាំង​នោះ នឹង​អាច​ដោះ​សារ​ការ‌ពារ​ខ្លួន នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស។ ១១ ហេតុ​នេះ​សូម​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្តាប់​ពាក្យ​របស់​ខ្ញុំ! សូម​ស្វះ​ស្វែង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ពាក្យ​នេះ ហើយ​ទទួល​ការ​អប់រំ​ផង។
មនុស្ស​សុចរិត​រមែង​រក​ឃើញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ
១២ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ភ្លឺ​ចិញ្ចែង‌ចិញ្ចាច​ជា‌និច្ច​មិន​ចេះ​ស្រអាប់​ឡើយ។ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​បង្ហាញ​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌អង្គ អស់​អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ក៏​រក​ឃើញ​ព្រះ‌អង្គ​យ៉ាង​ស្រួល​ដែរ។ ១៣ អ្នក​ដែល​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ព្រះ‌អង្គ​បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់ មុន​គេ​រក​ឃើញ​ព្រះ‌អង្គ​ទៅ​ទៀត។ ១៤ អ្នក​ដែល​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម ដើម្បី​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មិន​នឿយ​ហត់​ឡើយ ដ្បិត​គេ​នឹង​ឃើញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​គង់​នៅ​មាត់​ទ្វារ​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន។ ១៥ អ្នក​ណា​មាន​ចិត្ត​ឆេះ​ឆួល ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ អ្នក​នោះ​មុខ​ជា​យល់​ដឹង​យ៉ាង​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។ រីឯ​អ្នក​ដែល​ប្រុង​ស្មារតី​ដោយ​នឹក​ដល់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ មុខ​ជា​រួច​ពី​កង្វល់​គ្រប់​បែប​យ៉ាង​ក្នុង​ពេល​ឆាប់ៗ។ ១៦ ចំណែក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ស្វែង​រក​អស់​អ្នក​ដែល​សម​នឹង​ទទួល​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​សម្ដែង​ឲ្យ​ពួក​គេ​ឃើញ​ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស ក្នុង​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ដែល​គេ​ធ្វើ ហើយ​យាង​មក​ជួប​ពួក​គេ គ្រប់​ពេល​ដែល​គេ​គិត។ ១៧ អ្នក​ណា​ប៉ង​ប្រាថ្នា​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​សរ​ចង់​ឲ្យ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​អប់រំ​ខ្លួន អ្នក​នោះ​ចាប់​ផ្តើម​មាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ហើយ! ១៨ អ្នក​ណា​ប្រាថ្នា​ចង់​ទទួល​ការ​អប់រំ អ្នក​នោះ​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ហើយ។ អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ រមែង​កាន់​តាម​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​តាម​វិន័យ មុខ​ជា​មាន​ជីវិត​មិន​ចេះ​សាប​សូន្យ។ ១៩ រីឯ​ជីវិត​មិន​ចេះ​សាប​សូន្យ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​ស្ថិត​នៅ​ក្បែរ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ២០ ដូច្នេះ ការ​ប៉ង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ រមែង​នាំ​មនុស្ស​ទៅ​កាន់​រាជ​សម្បត្តិ។ ២១ អ្នក​ដឹក​នាំ​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ​អើយ! ប្រសិន​បើ​អស់​លោក​ស្រឡាញ់​រាជ​បល្ល័ង្ក និង​អំណាច ចូរ​គោរព​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ទៅ នោះ​អស់​លោក​មុខ​ជា​គ្រង​រាជ្យ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ពុំ​ខាន។
២២ តើ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជា​អ្វី​ទៅ ហើយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មាន​ដើម​កំណើត​យ៉ាង​ដូម្តេច? ខ្ញុំ​សូម​ជម្រាប​ជូន​អស់​លោក ខ្ញុំ​មិន​លាក់​លៀម​សេចក្តី​អាថ៌​កំបាំង​ណា​ឡើយ។ ខ្ញុំ​នឹង​រៀប​រាប់​អំពី​កំណើត​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​តាំង​ពី​ដើម​ដំបូង​បង្អស់ ខ្ញុំ​នឹង​បរិយាយ​យ៉ាង​ច្បាស់​នូវ​សេចក្តី ដែល​ត្រូវ​ស្គាល់​អំពី​ព្រះ‌អង្គ ដោយ​មិន​ប្រាស​ចាក​ពី​សេចក្តី​ពិត​ឡើយ។ ២៣ ខ្ញុំ​គ្មាន​បំណង​លាក់​តម្រិះ​ទុក​ក្នុង​ខ្លួន ព្រោះ​គំនិត​បែប​នេះ​មិន​ចុះ​សំរុង​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ទេ។ ២៤ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ប្រសិន​បើ​មាន​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ច្រើន ពិភព‌លោក​មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ ហើយ​ស្តេច​ដែល​មាន​តម្រិះ​តែង​តែ​នាំ​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត​មក​ឲ្យ​ប្រជា‌រាស្រ្ត។ ២៥ ហេតុ​នេះ ចូរ​បណ្តោយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បង្រៀន​អស់​លោក! អស់​លោក​មុខ​ជា​ទទួល​ប្រយោជន៍​ពុំ​ខាន។
ព្រះ‌បាទ​សាឡូម៉ូន​ជា​មនុស្ស​ធម្មតា
 ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស ដែល​រមែង​តែង​តែ​ស្លាប់​ដូច​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ខ្ញុំ​ក៏​ជា​ពូជ​ពង្ស​របស់​មនុស្ស​ដើម​ដំបូង ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​សូន​ពី​ដី​មក​ដែរ។  ខ្ញុំ​បាន​ចាប់​ផ្ទៃ​ដោយ​មេ​ជីវិត​របស់​បុរស​ម្នាក់ ក្នុង​ពេល​រួម​បវេណី​យ៉ាង​សប្បាយ ហើយ​រូប​កាយ​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​កើត​ឡើង​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្តាយ។ អស់‌រយៈ​ពេល​ដប់​ខែ លោហិត​ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​រូប​កាយ​នេះ កាន់​តែ​រឹង​ប៉ឹង​ឡើយៗ។  តាំង​ពី​ខ្ញុំ​កើត​មក ខ្ញុំ​ដក​ដង្ហើម​ពី​ខ្យល់​ដូច​គេ​ឯង ខ្ញុំ​មក​រស់​នៅ​លើ​ផែន​ដី​នេះ​រង​ទុក្ខ​ដូច​គេ​ឯង ហើយ​សំឡេង​ដើម​ដំបូង​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ខុស​ពី​ទារក​ឯ​ទៀតៗ​ទាំង​អស់។  គេ​យក​ក្រណាត់​មក​រុំ​ខ្ញុំ ហើយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ថែ​រក្សា។  គ្មាន​ស្តេច​ណា ចាប់​ផ្តើម​ជីវិត​តាម​របៀប​ផ្សេង​ទេ!  មនុស្ស​ទាំង​អស់ ចូល​មក​ក្នុង​ពិភព‌លោក​តាម​របៀប​ដូច​គ្នា ហើយ​ចាក​ចេញ​ទៅ​វិញ តាម​របៀប​ដូច​គ្នា​ដែរ។
ព្រះ‌បាទ​សាឡូម៉ូន​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ
 ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ។ ខ្ញុំ​ទូល​សូម​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រទាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​គំនិត​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ។  ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា មាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ប្រសើរ​ជាង​មាន​រាជ​បល្ល័ង្ក និង​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​ទៅ​ទៀត។ បើ​ប្រៀប​នឹង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ខ្ញុំ​ចាត់​ទុក​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ទាំង​អស់​ថា​គ្មាន​តម្លៃ។  សូម្បី​តែ​ត្បូង​ពេជ្រ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​ក៏​មិន​អាច​ប្រៀប​ផ្ទឹម​នឹង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដែរ។ បើ​ប្រៀប​ផ្ទឹម​នឹង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ មាស​ទាំង​អស់​ក្នុង​ពិភព‌លោក​ទាំង​មូល ប្រៀប​បី​ដូច​ជា​ខ្សាច់​មួយ​ក្តាប់​តូច ហើយ​ប្រាក់​ក៏​ប្រៀប​ដូច​ជា​ភក់​ដែរ។ ១០ ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជាង​ស្រឡាញ់​សុខភាព​ល្អ និង​សម្ផស្ស​ទៅ​ទៀត។ ខ្ញុំ​សម្រេច​ចិត្ត​យក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ ព្រោះ​ពន្លឺ​ដែល​ចេញ​ពី​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មិន​ចេះ​ស្រអាប់​ឡើយ។
១១ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​យាង​មក​រក​ខ្ញុំ ទាំង​នាំ​សម្បត្តិ​គ្រប់​យ៉ាង និង​កាន់​ភោគ​ទ្រព្យ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​មក​ជា​មួយ​ផង។ ១២ ខ្ញុំ​សប្បាយ​រីក​រាយ​នឹង​សម្បត្តិ​ទាំង​នេះ ព្រោះ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នាំ​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ ក៏​ប៉ុន្តែ កាល​ណោះ​ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​ដឹង​ថា ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​បង្កើត​សម្បត្ដិ​ទាំង​នេះ​ទេ។ ១៣ អ្វីៗ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ពី​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​សរ ខ្ញុំ​ថ្លែង​ប្រាប់​អ្នក​ដទៃ​ឥត​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ។ ខ្ញុំ​មិន​លាក់​លៀម​សម្បត្តិ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ទេ ១៤ ដ្បិត​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជា​កំណប់​ដ៏​មាន​តម្លៃ មិន​ចេះ​រលស់​សម្រាប់​មនុស្ស​លោក។ អស់​អ្នក​ដែល​មាន​កំណប់​នេះ នឹង​ធ្វើ​ជា​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រោះ​លទ្ធ​ផល​នៃ​ការ​អប់រំ​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌អង្គ។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ជា​ប្រភព​នៃ​ការ​ចេះ​ដឹង​គ្រប់​យ៉ាង
១៥ សូម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចេះ​និយាយ​ប្រកប​ដោយ​វិចារណ‌ញ្ញាណ និង​ចេះ​គិត​សម​តាម​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​ជា​មគ្គុទ្ទេសក៍​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​តម្រង់​ផ្លូវ​អ្នក​ប្រាជ្ញ ១៦ ព្រះ‌អង្គ​ជាម្ចាស់​របស់​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា ហើយ​ជា​ម្ចាស់​លើ​ពាក្យ​សម្ដី ចិត្ត​គំនិត និង​ចំណេះ​ឯក‌ទេស​របស់​យើង។ ១៧ ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្គាល់​ច្បាស់​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​មាន​ក្នុង​លោក​នេះ គឺ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្គាល់​រចនា​សម្ពន្ធ​នៃ​ពិភព‌លោក និង​សកម្ម​ភាព​របស់​ធាតុ​ទាំង​ប្រាំ។ ១៨ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចេះ​រាប់​ដើម​ដំបូង ពាក់​កណ្តាល និង​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ពេល​វេលា ព្រម​ទាំង​ស្គាល់​រដូវ​កាល ដែល​ចេះ​តែ​មាន​ជា​បន្ត​បន្ទាប់​គ្នា​តាម​ដំណើរ​ព្រះ‌អាទិត្យ ១៩ វដ្ត​នៃ​ឆ្នាំ​នីមួយៗ និង​ទី​តាំង​តារា​ទាំង​ប៉ុន្មាន ២០ ប្រភេទ​របស់​សត្វ និង​លក្ខណៈ​របស់​សត្វ​ព្រៃ អានុភាព​របស់​វត្ថុ​ស័ក្តិ​សិទ្ធិ និង​ចិត្ត​គំនិត​របស់​មនុស្ស រុក្ខ​ជាតិ​ប្លែកៗ​ពី​គ្នា ព្រម​ទាំង​ប្រយោជន៍​នៃ​ឫស​រុក្ខ​ជាតិ​ទាំង​នោះ​ដែល​អាច​ប្រើ​ធ្វើ​ជា​ថ្នាំ​បាន។ ២១ ខ្ញុំ​ស្គាល់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​មនុស្ស​លោក​មើល​ឃើញ ឬ​មើល​ពុំ​ឃើញ ដ្បិត​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដែល​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​បាន​បង្រៀន​ខ្ញុំ។
លក្ខណៈ​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ
២២ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ មាន​វិញ្ញាណ​ដ៏​ឈ្លាស​វៃ និង​វិសុទ្ធ។ មាន​វិញ្ញាណ​តែ​មួយ​ដែល​ធ្វើ​ការ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ មនុស្ស​ស្ទាប ឬ​ចាប់​មិន​បាន ខុស​ប្លែក​ពី​អ្វី​ទាំង​អស់ ឥត​សៅ​ហ្មង ជ្រះ​ថ្លា មិន​ប្រែ​ប្រួល​ស្រឡាញ់​ការ​ល្អ មោះ​មុត ២៣ គ្មាន​នរណា​អាច​បង្ខំ​បាន ជួយ​យក​អាសា​គេ ស្រឡាញ់​មនុស្ស នឹងន រឹងមាំ ឥត​រង្គើ មិន​ខ្វល់​ខ្វាយ អាច​សម្រេច​ការ​ទាំង​អស់​បាន ពិនិត្យ​មើល​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ស្ទង់​គំនិត​ទាំង‌ឡាយ​គឺ​គំនិត​របស់​អ្នក​ចេះ​ដឹង អ្នក​បរិសុទ្ធ និង​អ្នក​ឈ្លាស​វៃ​បំផុត។ ២៤ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​លឿន​ជាង​អ្វីៗ​ដែល​កម្រើក​បាន។ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​បរិសុទ្ធ​បំផុត ហេតុ​នេះ ព្រះ‌អង្គ​អាច​ឆ្លង​កាត់ និង​ជ្រាប​ចូល​អ្វីៗ​ទាំង​អស់។ ២៥ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ជា​ខ្យល់​ដង្ហើម​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ប្រកប​ដោយ​ឫទ្ធា‌នុភាព និង​ជា​រស្មី​ដ៏‌បរិសុទ្ធ​ចេញ​មក​ពី​សិរី​រុង‌រឿង​នៃ​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។ ដូច្នេះ គ្មាន​ភាព​សៅ​ហ្មង​ណា​អាច​ចូល​ក្នុង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឡើយ។ ២៦ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជា​រស្មី​នៃ​ពន្លឺ​ដែល​នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ជា​កញ្ចក់​ដ៏​ភ្លឺ​ថ្លា ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​មហិទ្ធិ‌ឫទ្ធិ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​ជា​តំណាង​នៃ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ២៧ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មាន​តែ​មួយ​អង្គ​គត់ តែ​ព្រះ‌អង្គ​អាច​សម្រេច​កិច្ច‌ការ​ទាំង​អស់​បាន។ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មិន​ដែល​ប្រែ​ប្រួល​ទេ តែ​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ផ្លាស់​ប្រែ​ជា​ថ្មី​បាន។ ពី​ជំនាន់​មួយ ទៅ​ជំនាន់​មួយ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​យាង​មក​សណ្ឋិត​ក្នុង​ដួង‌ចិត្ត​របស់​មនុស្ស​វិសុទ្ធ* ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ទៅ​ជា​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​ទៅ​ជា​ព្យាការី។ ២៨ ដ្បិត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ស្រឡាញ់​តែ​អស់​អ្នក​ដែល​រួម​រស់​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ប៉ុណ្ណោះ។ ២៩ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ភ្លឺ​ជាង​ពន្លឺ​ព្រះ‌អាទិត្យ និង​កញ្ចុំ​ផ្កាយ​ទាំង‌ឡាយ​ទៅ​ទៀត បើ​ប្រៀប​ផ្ទឹម​នឹង​ពន្លឺ​ថ្ងៃ ព្រះ‌អង្គ​ភ្លឺ​ហួស​ប្រមាណ។ ៣០ យប់​រមែង​ផ្ទេរ​កន្លែង​ទៅ​ឲ្យ​ថ្ងៃ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឈ្នះ​សេចក្តី​អាក្រក់​ជា‌និច្ច។
 ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​លាត​ត្រដាង​ឫទ្ធា‌នុភាព​ពី​ជើង​មេឃ​ម្ខាង ទៅ​ជើង​មេឃ​ម្ខាង ហើយ​ត្រួត​ត្រា​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស។
ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជា​មហេសី​ដ៏​ប្រសើរ​បំផុត
 ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់ ហើយ​ខំ​ស្វះ​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​តាំង​ពី​យុវ​វ័យ​មក ខ្ញុំ​ក៏​ចាប់​ចិត្ត​នឹង​សម្រស់​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ព្រម​ទាំង​ចង់​យក​មក​ធ្វើ​ជា​មហេសី​របស់​ខ្ញុំ​ថែម​ទៀត​ផង។  ដោយ​រួម​រស់​ជា​មួយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មាន​សិរី​រុង‌រឿង​លើស​អភិ‌ជន​នានា ហើយ​ព្រះ​ដែល​ជា​ម្ចាស់​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ក៏​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដែរ។  ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឈ្វេង​យល់​ព្រះ​តម្រិះ​ដ៏​លាក់​កំបាំង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​ផ្តល់​គំនិត​ក្នុង​កិច្ច‌ការ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​សម្រេច​ធ្វើ។  ក្នុង​លោក​នេះ មនុស្ស​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ជា​ច្រើន។ ប៉ុន្តែ គ្មាន​អ្វី​មាន​តម្លៃ​ជាង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នោះ​ឡើយ!  បើ​ប្រាជ្ញា​របស់​មនុស្ស​យើង​ចេះ​ធ្វើ​ការ​ប្រកប​ដោយ​ប្រសិទ្ធ‌ភាព​ប៉ុណ្ណឹង​ទៅ​ហើយ ចុះ​ចំណង់​បើ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដែល​បាន​ច្នៃ​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ តើ​រឹត​តែ​មាន​ប្រសិទ្ធ‌ភាព​យ៉ាង​ណា​ទៅ​ទៀត។  តើ​មាន​នរណា​ស្រឡាញ់​សេចក្តី​សុចរិត​ឬ​ទេ? កិរិយា​ល្អ​គ្រប់​យ៉ាង​សុទ្ធ​តែ​ជា​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បង្រៀន​ឲ្យ​ចេះ​ស្កប់​ចិត្ត ចេះ​រិះ‌គិត​ពិចារណា មាន​សេចក្តី​សុចរិត និង​ចិត្ត​ក្លាហាន។ ក្នុង​ជីវិត​មនុស្ស​យើង គ្មាន​អ្វី​មាន​ប្រយោជន៍​ជាង​កិរិយា​ល្អ​ទាំង​នោះ​ទេ។  តើ​មាន​នរណា​ចង់​បាន​បទ‌ពិសោធន៍​ដ៏​យូរ​លង់​ឬទេ? ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជ្រាប​អតីត​កាល និង​អនាគត‌កាល។ ព្រះ‌អង្គ​ចេះ​បក​ស្រាយ ពាក្យ​ពេចន៍​ទាំង​ប៉ុន្មាន ហើយ​ក៏​ចេះ​កាត់​ប្រស្នា ព្រះ‌អង្គ​ជ្រាប​ជា​មុន នូវ​ទី​សម្គាល់​ដ៏​អស្ចារ្យ និង​អភូត​ហេតុ​នានា ព្រម​ទាំង​ជ្រាប​អំពី​ពេល​វេលា ដែល​មាន​នក្ខត្ត​ឫក្ស​ដែរ។  ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​សម្រេច​ចិត្ត​យក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មក​ធ្វើ​ជា​គូគាប់ រួម​រស់​ជា​មួយ​ខ្ញុំ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នឹង​ផ្តល់​យោបល់​យ៉ាង​ល្អ​ប្រពៃ​ដល់​ខ្ញុំ ព្រម​ទាំង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​មាន​កង្វល់ និង​កើត​ទុក្ខ​ផង។ ១០ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា ដោយ​សារ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នេះ មហា​ជន​មុខ​ជា​លើក​តម្កើង​ខ្ញុំ ទោះបី​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង​ក្តី ក៏​ចាស់​ទុំ​គោរព​ខ្ញុំ​ដែរ។ ១១ ពេល​ខ្ញុំ​កាត់​ក្តី គេ​មុខ​ជា​ឃើញ​ថា ខ្ញុំ​ឈ្លាស​វៃ ហើយ​អ្នក​កាន់​អំណាច​នានា មុខ​ជា​ស្ងើច​សរសើរ​ខ្ញុំ។ ១២ ពេល​ខ្ញុំ​នៅ​ស្ងៀម អស់​លោក​ទាំង​នោះ​នឹង​រង់​ចាំ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​និយាយ ពេល​ខ្ញុំ​និយាយ គេ​មុខ​ជា​ត្រង​ត្រាប់​ស្តាប់ ពេល​ខ្ញុំ​និយាយ​យូរ គេ​នៅ​ស្ងៀម ហើយ​កោត​សរសើរ​ខ្ញុំ​ក្នុង​ចិត្ត។ ១៣ ដោយ​សារ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ខ្ញុំ​នឹង​មាន​ជីវិត​អមតៈ ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ក្រោយ​ខ្ញុំ នឹង​នឹក​ចាំ​ពី​ខ្ញុំ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។ ១៤ ខ្ញុំ​នឹង​គ្រប់​គ្រង​លើ​ជាតិ​សាសន៍​នានា ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​នឹង​នៅ​ក្រោម​អំណាច​របស់​ខ្ញុំ។ ១៥ ពេល​ឮ​ឈ្មោះ​ខ្ញុំ ស្តេច​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច​នាំ​គ្នា​តក់​ស្លុត។ ខ្ញុំ​នឹង​សម្ដែង​ចិត្ត​សប្បុរស​ចំពោះ​ប្រជាជន​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​សម្ដែង​ចិត្ត​ក្លាហាន​នៅ​ពេល​ធ្វើ​សឹក​សង្រ្គាម។ ១៦ កាល​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ ខ្ញុំ​នឹង​សម្រាក​នៅ​ក្បែរ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ដ្បិត​អ្នក​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មិន​ដែល​មាន​ចិត្ត​ជូរ​ចត់​ទេ។ ការ​រួម​រស់​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ក៏​មិន​បណ្តោយ​ឲ្យ​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ​ដែរ គឺ​មាន​តែ​សេចក្តី​សុខ និង​អំណរ​សប្បាយ​ប៉ុណ្ណោះ។
១៧ ខ្ញុំ​បាន​រិះ​គិត​អំពី​សេចក្តី​ទាំង​នេះ ហើយ​យល់​ឃើញ​ថា ការ​រួម​រស់​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អមតៈ។ ១៨ ចំណង​មិត្ត​ភាព​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជា​ប្រភព​នៃ​សុភមង្គល​ដ៏​ពេញ​លក្ខណៈ សកម្ម‌ភាព​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ផ្តល់​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ដែល​មិន​ចេះ​រលស់។ ខ្ញុំ​ក៏​យល់​ថា ទំនាក់​ទំនង​ជា​ប្រក្រតី​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ ហើយ​ការ​សន្ទនា​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​កិត្តិ‌នាម។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​ដើរ​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​គ្រប់​ទី​កន្លែង ដើម្បី​យក​មក​ធ្វើ​ជា​មហេសី​របស់​ខ្ញុំ។ ១៩ ខ្ញុំ​កើត​ក្នុង​វង្ស​ត្រកូល​ខ្ពស់​មែន ខ្ញុំ​ក៏​ទទួល​ព្រលឹង​ដ៏​ល្អ​ប្រសើរ​ដែរ ២០ ឬ​បើ​និយាយ​ឲ្យ​ត្រូវ​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត ដោយ​ខ្ញុំ​មាន​ព្រលឹង​ដ៏​ល្អ​ប្រសើរ ខ្ញុំ​ក៏​ចូល​មក​ក្នុង​រូប​កាយ​ដ៏​ឥត​សៅ​ហ្មង។ ២១ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា បើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មិន​ប្រោស​ប្រទាន​ទេ​នោះ ខ្ញុំ​ពុំ​អាច​ទទួល​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឡើយ! ដោយ​ខ្ញុំ​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​នេះ​មក​ពី​ព្រះ‌អង្គ ដូច្នេះ​ស​ឲ្យ​ឃើញ​ថា ខ្ញុំ​ចេះ​គិត​ពិចារណា​ហើយ។ ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់ អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត​ថា៖
ពាក្យ​ទូល​អង្វរ​សូម​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ
 បពិត្រ​ព្រះ​នៃ​បុព្វ‌បុរស​របស់​ទូល​បង្គំ និង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រកប​ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​មេត្តា​ករុណា ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​អ្វីៗ​សព្វ​សារ‌ពើ​ដោយ​សារ​ព្រះ‌បន្ទូល។  ព្រះ‌អង្គ​បាន​សូន​មនុស្ស​ដោយ​សារ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ដើម្បី​ឲ្យ​គ្រប់​គ្រង​លើ​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​មក  ហើយ​ឲ្យ​គេ​ត្រួត​ត្រា​ពិភព‌លោក​ដោយ​ភាព​វិសុទ្ធ និង​សុចរិត​តាម​យុត្តិ‌ធម៌ ព្រម​ទាំង​វិនិច្ឆ័យ​ដោយ​ចិត្ត​ទៀង​ត្រង់។  សូម​មេត្តា​ប្រោស​ប្រទាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ដែល​គង់​នៅ​លើ​បល្ល័ង្ក​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ មក​ទូល​បង្គំ​ផង! សូម​កុំ​ដក​ទូល​បង្គំ ចេញ​ពី​ចំណោម​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ។  ទូល​បង្គំ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដូច​ម្តាយ​របស់​ទូល​បង្គំ​ដែរ។ ទូល​បង្គំ​ជា​មនុស្ស​ទន់​ខ្សោយ ដែល​មាន​អាយុ​ខ្លី មិន​សូវ​យល់​អំពី​វិន័យ និង​ច្បាប់​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ។  មួយ​វិញ​ទៀត ទោះ​បី​មាន​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ក្តី ប្រសិន​បើ​គេ​គ្មាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មក​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ទេ គេ​គ្មាន​តម្លៃ​អ្វី​ឡើយ!  ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជ្រើស‌រើស​ទូល​បង្គំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្តេច​លើ​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​គ្រប់​គ្រង​លើ​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។  ព្រះ‌អង្គ​បញ្ជា​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​សង់​ព្រះ‌វិហារ​នៅ​លើ​ភ្នំ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ព្រម​ទាំង​សង់​អាសនៈ​មួយ​ក្នុង​ក្រុង​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​គង់​នៅ ដោយ​យក​ព្រះ‌ពន្លា​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​រៀប​ចំ​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក​ធ្វើ​ជា​គំរូ។  បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់! ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ជ្រាប​អំពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ពេល​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​ពិភព‌លោក ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ ព្រម​ទាំង​ជ្រាប​អំពី​អ្វីៗ​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌អង្គ និង​អ្វីៗ​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១០ សូម​ចាត់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឲ្យ​យាង​ចុះ​ពី​ស្ថាន‌បរម​សុខ ដែល​ជា​ព្រះ‌ដំណាក់​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ សូម​ឲ្យ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​យាង​ពី​បល្ល័ង្ក ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​នឿយ​ហត់​រួម​ជា​មួយ​ទូល​បង្គំ និង​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ខ្ញុំ​ស្គាល់​អ្វីៗ​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌អង្គ​ផង។ ១១ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជ្រាប និង​យល់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ហើយ​ណែនាំ​ទូល​បង្គំ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​កិច្ច‌ការ​ផ្សេងៗ ដោយ​ចេះ​គិត​ពិចារណា។ សូម​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ការ‌ពារ​ទូល​បង្គំ​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផង! ១២ ដូច្នេះ កិច្ច‌ការ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ទូល​បង្គំ​ប្រព្រឹត្ត មុខ​ជា​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ទូល​បង្គំ​នឹង​គ្រង‌រាជ្យ​លើ​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដោយ​គតិ​យុត្តិ‌ធម៌ ហើយ​ក៏​ស័ក្តិ​សម​អង្គុយ​លើ​បល្ល័ង្ក​របស់​បិតា​ទូល​បង្គំ​ដែរ។
១៣ ឱ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​អើយ! តើ​នរណា​អាច​ស្គាល់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​បាន? តើ​នរណា​អាច​ស្មាន​យល់​អំពី​បំណង​របស់​ព្រះ‌អង្គ? ១៤ មនុស្ស​តែង​តែ​ស្លាប់ មាន​គំនិត​មិន​ប្រាកដ​ប្រជា​ទេ ហើយ​ការ​រិះ‌គិត​របស់​យើង​ខ្ញុំ​ក៏​រមែង​ប្រែ​ប្រួល​ជា‌និច្ច។ ១៥ រូប​កាយ​របស់​យើង​ខ្ញុំ​ដែល​ត្រូវ​រលួយ ជា​បន្ទុក​យ៉ាង​ធ្ងន់ សង្កត់​លើ​ព្រលឹង​របស់​យើង​ខ្ញុំ។ រូប​កាយ​ជា​សំបក​ធ្វើ​ពី​ដី ក៏​សង្កត់​លើ​វិញ្ញាណ​ដែល​ប្រទាញ​ប្រទង់​ដោយ​កង្វល់​ផ្សេងៗ។ ១៦ យើង​ខ្ញុំ​ពិបាក​ស្រមៃ​ឃើញ​ពី​អ្វីៗ​នៅ​លើ​ផែន​ដី ហើយ​ក៏​មិន​ងាយ​យល់​អំពី​អ្វីៗ ដែល​យើង​អាច​ប៉ះ​ពាល់​បាន​ប៉ុណ្ណឹង​ទៅ​ហើយ ចុះ​ចំណង់​បើ​អ្វីៗ​ដែល​នៅ​ឯ​ស្ថាន‌បរម​សុខ​វិញ តើ​នរណា​អាច​ស្វែង​យល់​បាន! ១៧ ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​បាន​ប្រោស​ប្រទាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​មិន​បាន​ចាត់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ពី​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពស់​មក​ទេ​នោះ គ្មាន​នរណា​អាច​ស្គាល់​បំណង​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ។ ១៨ ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​បាន​តំរែ​តម្រង់​មនុស្ស​ឲ្យ​រស់​នៅ​ដោយ​ទៀង​ត្រង់​នៅ​លើ​ផែន​ដី ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្រៀន​ពួក​គេ​ពី​អ្វីៗ​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ក៏​សង្រ្គោះ​គេ​ដែរ។
១០
នាទី​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ក្នុង​ប្រវត្តិ‌សាស្រ្ត
 ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ថែ​រក្សា​ការ‌ពារ​បិតា​របស់​មនុស្ស​ជាតិ ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​សូន​មុន​គេ ក្នុង​គ្រា​ដែល​គាត់​នៅ​តែ​ម្នាក់​ឯង។ បន្ទាប់​មក ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​បាន​រំដោះ​គាត់​ឲ្យ​រួច​ពី​អំពើ​បាប​ដែល​គាត់​ប្រព្រឹត្ត។  ហើយ​ប្រទាន​ឲ្យ​គាត់​មាន​កម្លាំង​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់។
 ប៉ុន្តែ មនុស្ស​ទុច្ច‌រិត​ម្នាក់​បាន​ងាក​ចេញ​ពី​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ដោយ​កំហឹង​បាំង​មុខ ហើយ​ត្រូវ​អន្ត‌រាយ​ខ្លួន​ឯង ព្រោះ​តែ​បាន​សម្លាប់​ប្អូន​យ៉ាង​ឃោរ​ឃៅ។  ដោយ​សារ​កំហុស​របស់​គាត់ ទឹក​បាន​ជន់​លិច​ផែន​ដី តែ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​សង្រ្គោះ​ផែន​ដី ហើយ​ណែនាំ​មនុស្ស​សុចរិត​ម្នាក់​ដែល​នៅ​ក្នុង​ទូក​ធ្វើ​ពី​ឈើ​ធម្មតា។
 ពេល​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​រួម​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ ហើយ​ត្រូវ​ព្រះ‌អង្គ​បំភ័ន្ត​ភាសា​របស់​ពួក​គេ​ឲ្យ​និយាយ​លែង​ស្តាប់​គ្នា​បាន ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ក៏​ទទួល​ស្គាល់​មនុស្ស​សុចរិត​ម្នាក់ និង​រក្សា​គាត់​មិន​ឲ្យ​មាន​សៅ​ហ្មង នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ប្រោស​ឲ្យ​គាត់​មាន​កម្លាំង​ធ្វើ​តាម​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ទោះ​បី​គាត់​មាន​ចិត្ត​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​កូន​របស់​ខ្លួន​ក៏​ដោយ។
 នៅ​ពេល​ភ្លើង​ធ្លាក់​លើ​ក្រុង​ទាំង​ប្រាំ មនុស្ស​ពាល​ត្រូវ​វិនាស តែ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​សង្រ្គោះ​មនុស្ស​សុចរិត ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​រត់​ផុត​ពី​មុខ​ភ្លើង។  រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ កន្លែង​នោះ​នៅ​តែ​មាន​ដី​ហួត​ហែង​ចេញ​ផ្សែង រុក្ខ​ជាតិ​មាន​ផ្លែ​មិន​ចេះ​ទុំ និង​មាន​បង្គោល​អំបិល​បញ្ឈរ​ទុក​ជា​ទី​រំឭក​ដល់​អ្នក​ដែល​មិន​ព្រម​ជឿ។  អស់​អ្នក​ដែល​បាន​មើល​ងាយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ មិន​គ្រាន់​តែ​គ្មាន​លទ្ធភាព​ស្គាល់​ល្អ​ស្គាល់​អាក្រក់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ពួក​គេ​ថែម​ទាំង​បន្សល់​ទុក​នូវ​ស្តូប​មួយ​ដែល រំឭក​ពី​ភាព​លេលា​របស់​ខ្លួន ឲ្យ​មនុស្ស​ជំនាន់​ក្រោយ​ដឹង​ទៀត​ផង ធ្វើ​ដូច្នេះ គ្មាន​នរណា​អាច​បំភ្លេច​កំហុស​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ។  រីឯ​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​បាន​រំដោះ​ពួក​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី​ទុក្ខ​លំបាក។
១០ មាន​មនុស្ស​សុចរិត​ម្នាក់​រត់​គេច​ពី​បង​របស់​គាត់​ដែល​កំពុង​ខឹង ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ណែ‌នាំ​គាត់​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ទៀង​ត្រង់ ហើយ​បង្ហាញ​ឲ្យ​ស្គាល់​ព្រះ‌រាជ្យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​អ្វីៗ​ដ៏‌វិសុទ្ធ។ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ក៏​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​ការ​នឿយ​ហត់​របស់​គាត់​ទទួល​ផល​បរិបូណ៌ និង​ឲ្យ​គាត់​ចម្រើន​ទ្បើង។ ១១ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជួយ​គាំ​ទ្រ​គាត់ ប្រឆាំង​នឹង​ការ​លោភ​លន់​របស់​អ្នក​ដែល​សង្កត់​សង្កិន​គាត់ ហើយ​ប្រោស​គាត់​ឲ្យ​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន។ ១២ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ការ‌ពារ​គាត់​ឲ្យ​រួច​ពី​ខ្មាំង​សត្រូវ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ចៀស​ផុត​ពី​អ្នក​ដែល​ដាក់​អន្ទាក់​គាត់។ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ក៏​ប្រកាស​ថា គាត់​មាន​ជ័យ‌ជម្នះ នៅ​ពេល​បោក​ចំ​បាប់​យ៉ាង​ខ្លាំង ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​ដឹង​ថា​ការ​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ឫទ្ធា‌នុភាព​លើស​អ្វីៗ​ទាំង​អស់។
១៣ នៅ​ពេល​មនុស្ស​សុចរិត​ត្រូវ​គេ​លក់ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មិន​បោះ​បង់​ចោល​គាត់​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​បាន​រំដោះ​គាត់​ឲ្យ​រួច​ពី​អំពើ​បាប។ ១៤ នៅ​ពេល​គាត់​ជាប់​ឃុំ​ឃាំង ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មិន​បោះ​បង់​គាត់​ឡើយ ព្រះ‌អង្គ​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​រណ្តៅ​ជា​មួយ​គាត់ រួច​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​គាត់​មាន​អំណាច​ដូច​ស្តេច ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​គាត់​ត្រួត​ត្រា​លើ​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ធ្វើ​បាប​គាត់។ ដូច្នេះ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​បញ្ជាក់​ច្បាស់​ថា អស់​អ្នក​ចោទ​ប្រកាន់​គាត់​ពិត​ជា​ជន​ភូត​ភរ ហើយ​ប្រទាន ឲ្យ​គាត់​ទទួល​សិរី​រុង‌រឿង​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ទៀត​ផង។
១៥ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​បាន​រំដោះ​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ គឺ​ពូជ​ដ៏​ឥត​សៅ​ហ្មង​ឲ្យ​រួច​ពី​ប្រជា‌ជាតិ​ដែល​ជិះ​ជាន់​សង្កត់​សង្កិន​ពួក​គេ។ ១៦ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​បាន​យាង​មក​សណ្ឋិត​ក្នុង​ចិត្ត​នៃ​អ្នក​បម្រើ​មួយ​រូប​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ប្រឆាំង​នឹង​ស្តេច​ដ៏​គួរ​ស្ញែង​ខ្លាច​ទាំង‌ឡាយ ដោយ​សម្ដែង​ឫទិ្ធ​បាដិ‌ហារិយ៍ និង​ទី​សម្គាល់​ដ៏​អស្ចារ្យ។ ១៧ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ប្រទាន​រង្វាន់​ឲ្យ​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ​នឿយ​ហត់ ព្រម​ទាំង​នាំ​ពួក​គេ​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ដ៏​អស្ចារ្យ។ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ជា​ម្លប់​ដល់​ពួក​គេ នៅ​ពេល​ថ្ងៃ ហើយ​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​ដ៏​ត្រចះ​ត្រចង់​ដូច​ហ្វូង​តារា នៅ​ពេល​យប់។ ១៨ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នាំ​ពួក​គេ​ដើរ​កាត់​សមុទ្រ​ក្រហម គឺ​ឲ្យ​គេ​ដើរ​នៅ​ចន្លោះ​កណ្តាល​មហា​សាគរ។ ១៩ ប៉ុន្តែ​ព្រះ‌អង្គ​ពន្លិច​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ពួក​គេ រួច​ឲ្យ​សមុទ្រ​ដ៏​ជ្រៅ​ខ្ជាក់​សាក​សព​ខ្មាំង​ទាំង​នោះ​មក​វិញ។ ២០ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ជន​សុចរិត​រឹប​អូស​យក​សម្បត្តិ​របស់​ជន‌ពាល។ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ពួក​គេ​ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះ‌នាម​ដ៏‌វិសុទ្ធ​បំផុត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​រួម​គ្នា​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌បារមី​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​ការ‌ពារ​ពួក​គេ។ ២១ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ប្រោស​មនុស្ស​គ​ឲ្យ​និយាយ​បាន ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទារក​និយាយ​យ៉ាង​ច្បាស់។
១១
 ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ប្រោស​ប្រទាន ឲ្យ​កិច្ច‌ការ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ធ្វើ បាន​ប្រកប​ដោយ​ជោគ‌ជ័យ ព្រោះ​តែ​ព្យាការី​ដ៏‌វិសុទ្ធ​ម្នាក់។  ពួក​គេ​ដើរ​កាត់​វាល​រហោ‌ស្ថាន ជា​កន្លែង​គ្មាន​នរណា​រស់​នៅ ហើយ​បោះ​ជំរំ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក ដែល​គ្មាន​នរណា​ដើរ​ជាន់។  ពួក​គេ​អាច​ត​ទល់​នឹង​ខ្មាំង​ស​ត្រូវ ហើយ​រុញ​ច្រាន​បច្ចា​មិត្ត​របស់​ពួក​គេ​ថែម​ទៀត​ផង។
ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល និង​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប
 បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ស្រេក​ទឹក​យ៉ាង​ខ្លាំង គេ​នាំ​គ្នា​អង្វរ​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ផុស​ចេញ​ពី​ចំណោត​ថ្ម។ ថ្ម​មួយ​ដ៏​រឹង​បញ្ចេញ​ទឹក​ឲ្យ​ពួក​គេ​បរិភោគ បំបាត់​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន។  ដូច្នេះ ទឹក​ដែល​បំផ្លាញ​ខ្មាំង​សត្រូវ​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​អំណោយ​ទាន ជួយ​ពួក​គេ​ក្នុង​គ្រា​ដែល​ពួក​គេ​មាន​អាសន្ន។
 ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ទន្លេ​នីល​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ភក់ លាយ​ដោយ​ឈាម​ជំនួស​ទឹក​ដែល​តែង​តែ​ហូរ​ជា​ប្រក្រតី  ដើម្បី​ធ្វើ​ទោស​អស់​អ្នក​ដែល​ចេញ​បញ្ជា​ឲ្យ​សម្លាប់​ទារក​នៃ​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ទឹក​បរិបូណ៌​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​បរិភោគ នៅ​ពេល​ពួក​គេ​អស់​សង្ឃឹម។  ក្នុង​ពេល​ពួក​គេ​ស្រេក​ទឹក ព្រះ‌អង្គ​បង្ហាញ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ឃើញ​អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទោស​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ពួក​គេ។  ព្រះ‌អង្គ​ល្បង​ល​ពួក​គេ ហើយ​វាយ​ប្រដៅ​ពួក​គេ​ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​មេត្តា​ករុណា ដូច្នេះ ពួក​គេ​ស្គាល់​ទុក្ខ​លំបាក ដែល​ជន‌ពាល​តែង​ទទួល នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ។ ១០ ព្រះ‌អង្គ​ល្បង​ល​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដូច​ឪពុក​ទូន្មាន​កូន។ រីឯ​ជន​ជាតិ​នោះ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ ដូច​ស្តេច​ដាក់​ទោស​ឥត​ត្រា​ប្រណី​ឡើយ។ ១១ ទោះបី​ពួក​គេ​នៅ​ឆ្ងាយ ឬ​នៅ​ជិត​ប្រជាជន​ព្រះ‌អង្គ​ក្តី ក៏​ពួក​គេ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ដដែល។ ១២ ពួក​គេ​មាន​ទុក្ខ​កង្វល់ ពីរ​យ៉ាង គឺ​ម្យ៉ាង​ពួក​គេ​ថ្ងូរ​ដោយ​នឹក​ដល់​ព្រឹត្ត‌ការណ៍​ដែល​កើត​មាន​ចំពោះ​ពួក​គេ ១៣ ហើយ​ម្យ៉ាង​ទៀត ពួក​គេ​ទទួល​ដំណឹង​ថា ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន‌ពរ​ដល់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល ដោយ​សារ​ទឹក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ប្រើ​សម្រាប់​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ។ ពេល​នោះ ពួក​គេ​យល់​ឃើញ​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​ពិត​ជា​បាន​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍​មែន។ ១៤ ពួក​គេ​ស្រេក​ទឹក​តាម​របៀប​ប្លែក​ពី​មនុស្ស​សុចរិត។ កាល​ព្រឹត្ត‌ការណ៍​ទាំង​នោះ​កន្លង​ផុត​ទៅ ពួក​គេ​ស្រឡាំង​កាំង​ដោយ​ឃើញ​លោក​ម៉ូសេ​ដែល​ពួក​គេ​បំបរ‌បង់​ចោល និង​បណ្តេញ​ចេញ​ទាំង​ចំអក​ឡក​ឡឺយ​ថែម​ទៀត​ផង។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដាក់​ទោស​អ្នក​ដែល​គោរព​សត្វ​ទុក​ជា​ព្រះ​របស់​ខ្លួន
១៥ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់! ពួក​គេ​មាន​គំ‌និត​លេ‌លា​មក​ពី​គេ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ច‌រិត ដែល​នាំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​វង្វេង រហូត​ដល់​ទៅ​គោរព​បម្រើ​ឧរង្គ​សត្វ ដែល​គ្មាន​គំនិត និង​សត្វ​ដ៏​ថោក​ទាប។ ហេតុ​នេះ ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​សត្វ​ជា​ច្រើន​ឥត​គណនា ជា​សត្វ​ដែល​មិន​ដឹង​ខុស​ត្រូវ ឲ្យ​ធ្វើ​ទោស​ពួក​គេ ១៦ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា មនុស្ស​យើង​រមែង​រង​ទុក្ខ​ទោស តាម​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត។ ១៧ ដោយ​ព្រះ‌បារមី និង​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​អាច​ធ្វើ​អ្វីៗ​សព្វ​សារ​ពើ ព្រះ‌អង្គ​បាន​យក​ធាតុ​ដែល​គ្មាន​រូប​រាង​មក​បង្កើត​ពិភព‌លោក។ ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​ពិបាក​ចាត់​ខ្លា​ឃ្មុំ ឬ​សិង្ហ​ដ៏​សាហាវ ច្រើន​ឥត​គណនា ឲ្យ​ទៅ​ធ្វើ​ទោស​ពួក​គេ​ឡើយ។ ១៨ ព្រះ‌អង្គ​អាច​បង្កើត​សត្វ​ដ៏​សម្បើម និង​សាហាវ​បំផុត ដែល​គ្មាន​នរណា​ធ្លាប់​ស្គាល់ ហើយ​ព្រោះ​ភ្លើង​មក​ឆាប​ឆេះ​ពួក​គេ ឬ​ផ្លុំ​ផ្សែង​ដ៏​ខ្មួល​ខ្មាញ់ និង​បញ្ចេញ​ផ្លេក​បន្ទោរ​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច តាម​ភ្នែក។ ១៩ សត្វ​ទាំង​នោះ​មិន​បាច់​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ទេ គ្រាន់​តែ​ពួក​គេ​ឃើញ ក៏​ត្រូវ​បាត់​បង់​ជីវិត​ដោយ​ភ័យ​ខ្លាច​ហួស​ហេតុ។ ២០ ទោះ​បី​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ប្រើ​សត្វ​សម្បើម​ទាំង​នោះ​ក្តី ក៏​ព្រះ‌អង្គ​អាច​ផ្តួល​រំលំ​ពួក​គេ​ដោយ​ខ្យល់​ដង្ហើម​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។ សេចក្តី​សុច‌រិត និង​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដេញ​តាម​ប្រហារ​ពួក​គេ​ឲ្យ​វិនាស​ខ្ចាត់‌ខ្ចាយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ចែង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ដោយ​មាន​កម្រិត និង​របៀប​រៀប‌រយ។
២១ ព្រះ‌អង្គ​អាច​ប្រើ​ព្រះ​ចេស្តា​ដ៏​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម​របស់​ព្រះ‌អង្គ​នៅ​ពេល​ណា​ក៏​បាន។ គ្មាន​នរណា​អាច​ត​ទល់​នឹង​ព្រះ​បារមី​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទេ។ ២២ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​ព្រះ‌អង្គ ពិភព‌លោក​ទាំង​មូល​ប្រៀប​ដូច​ជា​ធូលី​ដី​ក្នុង​ជញ្ជីង ឬ​ដូច​តំណក់​ទឹក​សន្សើម​ដែល​ធ្លាក់​មក​លើ​ផែន​ដី នៅ​ពេល​ព្រលឹម។ ២៣ ព្រះ‌អង្គ​អាណិត‌អាសូរ​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ព្រោះ​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ឫទ្ធា‌នុភាព​អាច​សម្រេច​កិច្ច‌ការ​ទាំង​អស់ ព្រះ‌អង្គ​មិន​ប្រកាន់​មនុស្ស ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ទេ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត។ ២៤ ព្រះ‌អង្គ​ស្រឡាញ់​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់ មិន​ស្អប់​ខ្ពើម​សត្វ​លោក​ណា​មួយ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​សោះ​ឡើយ។ ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អង្គ​ស្អប់​សត្វ​លោក​ណា​មួយ ព្រះ‌អង្គ​មិន​បង្កើត​សត្វ​នោះ​ទេ! ២៥ ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​បង្កើត​ទេ​នោះ តើ​មាន​សត្វ​លោក​ណា​អាច​រស់​នៅ​បាន? ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ហៅ​ឲ្យ​កើត​មក​ទេ តើ​សត្វ​លោក​នោះ​អាច​នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ​ដូច​ម្តេច​បាន? ២៦ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​ស្រឡាញ់​ជីវិត ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស ចំពោះ​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់ ដ្បិត​សត្វ​លោក​សុទ្ធ​តែ​ជា​កម្ម​សិទ្ធិ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១២
 រីឯ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដែល​គង់​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ក៏​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​សត្វ​លោក​ទាំង​នោះ​ដែរ!។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដាក់​ទោស​ជន​ជាតិ​កាណាន
 បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​ស្តី​បន្ទោស​យ៉ាង​ទន់​ភ្លន់ ចំពោះ​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ ព្រះ‌អង្គ​ទូន្មាន​ពួក​គេ ដោយ​រំឭក​គេ​ពី​អំពើ​បាប​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​លះ​បង់​អំពើ​អាក្រក់ ហើយ​ងាក​មក​ជឿ​លើ​ព្រះ‌អង្គ​វិញ។  ព្រះ‌អង្គ​ធ្លាប់​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ ចំពោះ​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​ដ៏‌វិសុទ្ធ​កាល​ពី​ជំនាន់​ដើម។  ព្រះ‌អង្គ​ស្អប់​ពួក​គេ ព្រោះ​តែ​អំពើ​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម​ដែល​ពួក​គេ​ធ្លាប់​ប្រព្រឹត្ត គឺ​មាន​មន្ត​អាគម និង​ពិធី​ដ៏​អាស្រូវ  សម្លាប់​ក្មេង​ដោយ​ឥត​ត្រា​ប្រណី យក​សាច់ និង​ឈាម​មក​ជប់​លៀង ហើយ​បរិភោគ​រហូត​ដល់​ពោះ​វៀន​ទៀត​ផង! ព្រះ‌អង្គ​ចាប់​បក្ស​ពួក​គេ​ទាន់​ក្នុង​ពិធី​ជប់​លៀង​ដ៏​អាក្រក់​នេះ។  ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ឲ្យ​ដូន‌តា​របស់​យើង​ខ្ញុំ​ប្រហារ​ជីវិត​ឪពុក‌ម្តាយ​ទាំង​នោះ ដែល​បាន​សម្លាប់​កូន​របស់​ខ្លួន​ដោយ​គ្មាន​នរណា​ការ‌ពារ។  ដូច្នេះ ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ស្រឡាញ់​ខ្លាំង​ជាង​ទឹក​ដី​ឯ​ទៀតៗ សម​នឹង​ទទួល​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​អាស្រ័យ​នៅ។
 ទោះ​បី​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ព្រះ‌អង្គ​នៅ​តែ​សម្ដែង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស ចំពោះ​អ្នក​ទាំង​នោះ​ដែរ ព្រោះ​ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស! ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ឳម៉ាល់​ឲ្យ​ទៅ​មុន​កង‌ទ័ព​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​ប្រល័យ​ជីវិត​ពួក​គេ​បន្តិច​ម្តងៗ។  ព្រះ‌អង្គ​អាច​ប្រយុទ្ធ​នឹង​ជន‌ពាល​ទាំង​នោះ ហើយ​ប្រគល់​គេ​ទៅ​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត ឬ​ប្រើ​សត្វ​សាហាវ និង​ព្រះ‌បន្ទូល​ដ៏​ឥត​ត្រា​ប្រណី​របស់​ព្រះ‌អង្គ ឲ្យ​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ក្នុង​មួយ​រំពេច​ក៏​បាន ១០ ក៏​ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គ​ទុក​ឱកាស​ឲ្យ​ពួក​គេ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត ដោយ​សម្រេច​តាម​ការ​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ បន្តិច​ម្តងៗ។ ព្រះ‌អង្គ​ជ្រាប​ថា ពួក​គេ​ជា​ជាតិ​សាសន៍​ខិល​ខូច​តាំង​ពី​កំណើត​មក សេចក្តី​អាក្រក់​នៅ​ជាប់​ជា​មួយ​ពួក​គេ​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក ហើយ​ពួក​គេ​មិន​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត​សោះ​ឡើយ! ១១ ដ្បិត​ពួក​គេ​ជា​ពូជ​សាសន៍​ដែល​ត្រូវ​បណ្តាសា តាំង​ពី​ដើម​ដំបូង​បង្អស់។ ព្រះ‌អង្គ​មិន​បាន​ដាក់​ទោស​គេ​ភ្លាមៗ មិន‌មែន​មក​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ខ្លាច​នរណា​ឡើយ។ ១២ តើ​នរណា​ហ៊ាន​ទូល​ព្រះ‌អង្គ​ថា ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ? តើ​នរណា​ហ៊ាន​ជំទាស់​នឹង​សេចក្តី​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្រេច? ពេល​ព្រះ‌អង្គ​បំផ្លាញ​ជាតិ​សាសន៍​នានា​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត តើ​មាន​នរណា​ហ៊ាន​ចោទ​ប្រកាន់​ព្រះ‌អង្គ? តើ​នរណា​ហ៊ាន​ប្តឹង​ត​ទល់​នឹង​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​ការ‌ពារ​មនុស្ស​ទុច្ច‌រិត? ១៣ ក្រៅ​ពី​ព្រះ‌អង្គ គ្មាន​ព្រះ‌ណា​ផ្សេង​ដែល​យក​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ទុក​ដាក់ នឹង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នោះ​ឡើយ។ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​ចាំ​បាច់​រាយ​ការណ៍​ឲ្យ​នរណា​ដឹង​ថា ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ដោយ​យុត្តិ‌ធម៌​ដែរ។ ១៤ គ្មាន​ស្តេច ឬ​អ្នក​កាន់​អំណាច​ណា អាច​ជំទាស់​នឹង​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​ការ‌ពារ​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ទោស​ទេ។ ១៥ ដោយ​ព្រះ‌អង្គ​សុចរិត ព្រះ‌អង្គ​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដោយ​សុចរិត។ ព្រះ‌អង្គ​យល់​ថា ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មិន‌មែន​ប្រើ​សម្រាប់​ដាក់​ទោស​មនុស្ស ដែល​គ្មាន​ទោស​ទេ។ ១៦ ព្រះ‌ចេស្តា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ជា​ប្រភព​នៃ​សេចក្តី​សុចរិត​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​សត្វ​លោក ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ‌ជាម្ចាស់​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់។ ១៧ មាន​តែ​អ្នក​កាន់​អំណាច​ផ្តាច់​ការ ដែល​ប្រជាជន​មិន​ទុក​ចិត្ត​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ទើប​ប្រើ​កម្លាំង​របស់​ខ្លួន​បង្រ្កាប​អ្នក​ទាំង​នោះ។ ១៨ រីឯ​ព្រះ‌អង្គ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដោយ​ឫទ្ធា‌នុភាព ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស ហើយ​ណែនាំ​យើង​ខ្ញុំ​ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ខន្តី​អត់​ធ្មត់។ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ឫទ្ធា‌នុភាព​អាច​សម្រេច​ការ​អ្វី​ទាំង​អស់ តាម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១៩ ព្រះ‌អង្គ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ ដើម្បី​បង្រៀន​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ ឲ្យ​ដឹង​ថា អ្នក​សុចរិត ត្រូវ​តែ​សម្ដែង​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​មនុស្ស​លោក។ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រទាន​ឲ្យ​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម គឺ​ទុក​ឱកាស​ឲ្យ​ពួក​គេ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត ដោយ​លះបង់​អំពើ​បាប។ ២០ ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទោស​ខ្មាំង​សត្រូវ​នៃ​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ខន្តី​អត់​ធ្មត់​ទោះ​បី ពួក​គេ​សម​នឹង​ទទួល​ទោស​ដល់​ស្លាប់​ក្តី។ ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ទុក​ពេល និង​ឱកាស​ឲ្យ​ពួក​គេ​លះបង់​អំពើ​អាក្រក់។ ២១ រីឯ​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​រឹត​តែ​ប្រោស​ប្រណី​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត ព្រោះ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ជា​មួយ​បុព្វ‌បុរស​របស់​ពួក​គេ ព្រម​ទាំង​សន្យា​យ៉ាង​ម៉ឺងម៉ាត់​ថា​នឹង​ប្រទាន​ពរ​គ្រប់​យ៉ាង​ដល់​ពួក​គេ។ ២២ ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទោស​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​យើង​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ស្រាល ដើម្បី​អប់រំ​យើង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​នឹក​ដល់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស​របស់​ព្រះ‌អង្គ នៅ​ពេល​ណា​យើង​ខ្ញុំ​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌ហឫទ័យ អាណិត​មេត្តា​របស់​ព្រះ‌អង្គ នៅ​ពេល​ណា​ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​យើង​ខ្ញុំ។ ២៣ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ទារុណ‌កម្ម​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់ ដែល​រស់​នៅ​តាម​របៀប​ទុច្ច‌រិត។ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ទុក្ខ​ទោស​ពួក​គេ ដោយ​សារ​សត្វ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម ដែល​ពួក​គេ​គោរព​ថ្វាយ​បង្គំ។ ២៤ ពួក​គេ​វង្វេង​ជ្រុល ដោយ​នាំ​គ្នា​ចាត់​ទុក​សត្វ​ដ៏​ថោក​ទាប និង​គួរ​ឲ្យ​មើល​ងាយ​ជាង​គេ​ថា​ជា​ព្រះ​របស់​ខ្លួន! គេ​ចាញ់​បញ្ឆោត​ដូច​កូន​ក្មេង​ដែល​ឆោត​ល្ងង់។ ២៥ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​ចំអក​ឲ្យ​គេ ដោយ​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ​ដូច​ដាក់​ទោស​ក្មេងៗ​ដែល​មិន​ចេះ​គិត​គូរ។ ២៦ ប៉ុន្តែ អ្នក​ដែល​មិន​បាន​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ទោស​ដ៏​ស្រាលៗ សម្រាប់​កូន​ក្មេង​នេះ មុខ​ជា​ទទួល​ទោស​សម​នឹង​ការ​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ២៧ ពួក​គេ​ខក​ចិត្ត​នឹង​សត្វ​ដែល​ធ្វើ​ទុក្ខ​ពួក​គេ ដោយ​ឃើញ​ថា សត្វ​ដែល​ពួក​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​ព្រះ​នោះ បែរ​ជា​ធ្វើ​ទោស​ពួក​គេ​ទៅ​វិញ។ ដោយ​រង​ទុក្ខ​ដូច្នេះ ពួក​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ ដែល​ពួក​គេ​មិន​ព្រម​ទទួល​ស្គាល់​កាល​ពី​មុន។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដាក់​ទោស​គេ​យ៉ាង​ធ្ងន់​បំផុត។
១៣
ពាក្យ​ស្តី‌បន្ទោស​អ្នក​គោរព​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
 អស់​អ្នក​ដែល​ចចេស​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស​លេលា​ពី​កំណើត​មែន! ព្រោះ​ពួក​គេ​មើល​ឃើញ​អ្វីៗ​ដ៏​ល្អ តែ​ពុំ​អាច​ស្គាល់​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​គង់​នៅ។ ពួក​គេ​ពិនិត្យ​ពិច័យ​មើល​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ តែ​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​នោះ​មក​ឡើយ។  ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពួក​គេ​បែរ​ជា​យក​ភ្លើង ខ្យល់ អាកាស កញ្ចុំ​ផ្កាយ​ដែល​វិល​វល់​នៅ​លើ​មេឃ ទឹក​ដែល​ហូរ​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រះ‌អាទិត្យ និង​ព្រះ‌ចន្ទ​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​របស់​ខ្លួន។  ពួក​គេ​បាន​ឈ្លក់​វង្វេង​នឹង​សម្រស់​របស់​ធម្ម​ជាតិ​ទាំង​នោះ ហើយ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ព្រះ។ អ្នក​ទាំង​នោះ​គួរ​តែ​ដឹង​ច្បាស់​ថា ព្រះ​ដែល​ជា​ម្ចាស់​នៃ​ធម្ម​ជាតិ​ទាំង​នេះ​រឹត​តែ​ល្អ​ប្រសើរ! គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ហើយ​ដែល​ជា​ប្រភព​នៃ​សម្រស់ ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​ធម្ម​ជាតិ​ទាំង​នោះ។  បើ​មនុស្ស​ស្ញប់​ស្ញែង​កម្លាំង និង​អំណាច​នៃ​ធម្ម​ជាតិ​ទាំង​នោះ ពួក​គេ​គួរ​តែ​រិះ​គិត​ថា ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ មាន​ឫទ្ធា‌នុភាព​រឹត​តែ​ខ្លាំង​ទៅ​ទៀត។  ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង និង​សម្រស់​របស់​សត្វ​លោក នាំ​មនុស្ស​ឲ្យ​សញ្ជឹង​គិត ដោយ​ការ​ប្រៀប​ធៀប​អំពី​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​បង្កើត​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់។
 ប៉ុន្តែ មិន​ត្រូវ​ស្តី​បន្ទោស​មនុស្ស​ទាំង​នោះ​ខ្លាំង​ពេក​ទេ ពួក​គេ​វង្វេង​ប្រហែល​មក​ពី​របៀប​ដែល​គេ​ស្វែង​រក និង​ចង់​ឃើញ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។  ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ស្ថិត​នៅ​ជុំ​វិញ​ពួក​គេ ពួក​គេ​ខំ​ពិនិត្យ​មើល ហើយ​ភាន់​ច្រឡំ​ដោយ​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ភាព​ខាង​ក្រៅ​ដែល​គេ​មើល​ឃើញ ព្រោះ​អ្វីៗ​ដែល​ពួក​គេ​មើល​ឃើញ​នោះ​ល្អ​ណាស់។  ទោះបី​យ៉ាង​នេះ​ក្តី ក៏​ពួក​គេ​ពុំ​អាច​ដោះ​សា​ខ្លួន​បាន​ដែរ។  ដោយ​ហេតុ​ថា ពួក​គេ​មាន​ចំណេះ​វិជ្ជា​ខ្ពង់​ខ្ពស់ រហូត​ដល់​អាច​ស្គាល់​អាថ៌​កំបាំង​នៃ​ពិភព‌លោក តែ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ពួក​គេ​រក​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នៃ​អ្វីៗ​ទាំង​នោះ​ពុំ​ឃើញ​ជា​មុន​សិន?
១០ អស់​អ្នក​ដែល​សង្ឃឹម​ទុក​ចិត្ត​លើ​វត្ថុ​គ្មាន​ជីវិត​ពិត​ជា​វេទនា​ពុំ​ខាន! ពួក​គេ​តែង​ហៅ​ស្នា​ដៃ​របស់​មនុស្ស​ថា «ព្រះ» គឺ​មាស ប្រាក់​ដែល​គេ​រចនា ជា​រូប​របស់​សត្វ ឬ​ដុំ​ថ្ម​ប្រើ​ការ​បាន ជា​ថ្ម​ដែល​រចនា​ពី​បុរាណ​កាល។ ១១ ឧបមា​ថា​អ្នក​កាប់​ឈើ​អារ​ឈើ​ជា​កង់ៗ ដើម្បី​ស្រួល​ដឹក។ គាត់​បក​សំបក​ចេញ​តាម​បច្ចេក​ទេស​របស់​ខ្លួន រួច​យក​មក​ច្នៃ​តាម​ប្រាជ្ញា​ឆ្លាត​វៃ ធ្វើ​ជា​គ្រឿង​សម្រាប់​ប្រើ​ប្រាស់​ប្រចាំ​ថ្ងៃ។ ១២ កម្ទេច​ឈើ​ដែល​នៅ​សល់ គាត់​យក​ទៅ​ចម្អិន​ម្ហូប​អាហារ​បរិភោគ។ ១៣ រីឯ​កំណាត់​ឈើ​ដែល​នៅ​សល់​ប្រើ​មិន​កើត ព្រោះ​វៀច មាន​សុទ្ធ​តែ​ភ្នែក គាត់​យក​មក​ឆ្លាក់ ដើម្បី​កែ​ការ​អផ្សុក ឲ្យ​មាន​រូប​រាង​ជា​មនុស្ស។ ១៤ ឬ​ឲ្យ​មាន​រូប​ជា​សត្វ​ថោក​ទាប។ គាត់​យក​ថ្នាំ​ក្រហម​មក​លាប​ថ្ពាល់ ព្រម​ទាំង​បិទ​ស្នាម​ទាំង​អស់។ ១៥ គាត់​រៀប​ហ៊ឹង​មួយ​សម្រាប់​ដាក់​រូប​នោះ រួច​យក​ដែក​វាយ​ភ្ជាប់​នឹង​ជញ្ជាំង​យ៉ាង​មាំ។ ១៦ គាត់​ប្រយ័ត្ន​ប្រយែង​មិន​ឲ្យ​រូប​ព្រះ​នោះ​រលំ​ដួល ព្រោះ​គាត់​ដឹង​ថា ព្រះ​នោះ​ពុំ​អាច​ជួយ​ខ្លួន​ឯង​ទេ ព្រោះ​គ្រាន់​តែ​ជា​រូប​មួយ ដែល​ត្រូវ​ការ​ឲ្យ​គេ​ជួយ​ប៉ុណ្ណោះ! ១៧ ប៉ុន្តែ ពេល​ណា​គាត់​ចង់​ឲ្យ​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ភរិយា និង​កូន​របស់​គាត់​បាន​ចម្រើន គាត់​មិន​ខ្មាស​នឹង​ទូល​អង្វរ​វត្ថុ​ដែល​គ្មាន​ជីវិត​នោះ​ទេ។ គាត់​អង្វរ​វត្ថុ​ដែល​គ្មាន​កម្លាំង ឲ្យ​ផ្តល់​សុខភាព​ល្អ​មក​គាត់។ ១៨ គាត់​បួង​សួង​វត្ថុ​ដែល​គ្មាន​ជីវិត ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ទទួល​ជីវិត គាត់​យក​ឈើ​ដែល​មិន​អាច​ជួយ​បាន​មក​ធ្វើ​ជា​ទី​ពឹង គាត់​សូម​ឲ្យ​វត្ថុ​ដែល​មិន​ចេះ​ដើរ ឲ្យ​ជួយ​គាត់​នៅ​ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ។ ១៩ គាត់​សូម​ឲ្យ​រូប​ដែល​មាន​ដៃ តែ​គ្មាន​កម្លាំង​ជួយ​គាត់​ក្នុង​ការ​រក​ស៊ី​ចិញ្ចឹម​ជីវិត និង​ឲ្យ​គាត់​ទទួល​ជោគ‌ជ័យ​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ដែល​គាត់​ធ្វើ។
១៤
អំពី​អ្នក​សំពៅ​ដែល​ពឹង​លើ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
 មាន​បុរស​ម្នាក់​ទៀត​រៀប​ចំ​សំពៅ​ឆ្លង​កាត់​រលក​សមុទ្រ​ដ៏​សាហាវ។ គាត់​បន់​ដុំ​ឈើ​ពុក​ជាង​ឈើ​សំពៅ​ដែល​គាត់​ជិះ។  ដ្បិត​ជាង​ដែល​សង់​សំពៅ បាន​រិះ​គិត​នឹង​សង់​សំពៅ តាម​បច្ចេក‌ទេស​របស់​ជាង​ដ៏​ចំណាន ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ប្រាក់។  បពិត្រ​ព្រះ‌បិតា គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ហើយ​ដែល​កាន់​ចង្កូត! ព្រះ‌អង្គ​រៀប​ចំ​ទាំង​អស់​ជា​មុន ព្រះ‌អង្គ​បាន​ត្រួស​ត្រាយ​ផ្លូវ​នៅ​លើ​សមុទ្រ គឺ​ផ្លូវ​ដ៏​រឹង​មាំ​នៅ​លើ​រលក!  ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​បង្ហាញ​ថា ទោះ​បី​មនុស្ស​ម្នាក់​ធ្វើ​ដំណើរ​កាត់​សមុទ្រ ដោយ​គ្មាន​ការ​ពិសោធ​ក្តី ក៏​ព្រះ‌អង្គ​អាច​សង្រ្គោះ​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី​គ្រោះ​កាច​ទាំង‌ឡាយ​ដែរ។  ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ឲ្យ​អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​មក ដោយ​សារ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ មាន​ប្រយោជន៍។ ហេតុ​នេះ មនុស្ស​ដែល​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​សំពៅ​ធ្វើ​អំពី​ឈើ អាច​ឆ្លង​សមុទ្រ​ដែល​មាន​រលក​ធំៗ និង​រួច​ពី​គ្រោះ​ថ្នាក់​ទាំង​អស់។  យ៉ាង​ណា​មិញ កាល​ពី​ដើម​ដំបូង មនុស្ស​ដែល​មាន​មាឌ​ធំ ហើយ​អួត​បំប៉ោង​ត្រូវ​វិនាស​អន្ត‌រាយ។ រីឯ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​របស់​មនុស្ស​លោក ដែល​យក​ក្បូន ធ្វើ​ជា​ជម្រក​បាន​រក្សា​ពូជ​មនុស្ស​ទុក​សម្រាប់​អនាគត​ដោយ​សារ​ព្រះ‌បារមី​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ណែនាំ​ក្បូន​នោះ។
 សូម​ឲ្យ​ឈើ​ដែល​នាំ​សេចក្តី​សុចរិត មក​នោះ​បាន​ទទួល​ពរ!  តែ​សូម​ឲ្យ​ទាំង​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ និង​ជាង​ដែល​ឆ្លាក់​វា ត្រូវ​បណ្តា​សា គឺ​ជាង​ត្រូវ​បណ្តា​សា​មក​ពី​បាន​ឆ្លាក់​រូប ហើយ​រូប​ត្រូវ​បណ្តា​សា មក​ពី​គេ​គោរព​ទុក​ជា​ព្រះ តាម​ពិត វា​គ្រាន់​តែ​ជា​ឈើ ដែល​រមែង​តែង​តែ​ពុក​ប៉ុណ្ណោះ។  ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ស្អប់​មនុស្ស​ពាល និង​អំពើ​ពាល​របស់​គេ។ ១០ ដូច្នេះ ស្នា​ដៃ​ត្រូវ​ទទួល​ទារុណ‌កម្ម ដូច​ជាង​ដែល​ឆ្លាក់​វា​ដែរ។ ១១ ពិត​មែន​ហើយ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​យាង​មក​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ស្អប់​ខ្ពើម​រូប​ទាំង​នោះ ទោះបី​រូប​ទាំង​នោះ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​សត្វ​លោក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​មក​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រោះ​វា​បាន​ទាក់​ទាញ​ចិត្ត​មនុស្ស​លោក​ឲ្យ​ជំពប់‌ដួល និង​ជា​អន្ទាក់​សម្រាប់​ចាប់​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់។
ដើម​កំណើត​របស់​រូប​ចម្លាក់
១២ ការ​ក្បត់​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​របៀប​នេះ បណ្តាល​មក​ពី​គំនិត​ចង់​ធ្វើ​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ។ ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ទាំង​នោះ​បាន​បង្ខូច​ជីវិត​មនុស្ស​លោក។ ១៣ កាល​ដើម​ដំបូង​គ្មាន​រូប​ទាំង​នោះ​ទេ ហើយ​វា​ក៏​មិន​នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ​រហូត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ដែរ។ ១៤ ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ចូល​មក​ក្នុង​លោក​នេះ ដោយ​ជំនឿ​អកុសល​របស់​មនុស្ស។ ហេតុ​នេះ​ហើយ វា​ត្រូវ​វិនាស​អន្ត‌រាយ​ឆាប់ៗ​តាម​ពេល​កំណត់។
១៥ ឧបមា​ថា មាន​ឪពុក​ម្នាក់​កើត​ទុក្ខ​ជា​ទម្ងន់​ដោយ​កូន​របស់​គាត់​បាត់​បង់​ជីវិត ក្នុង​ពេល​នៅ​ក្មេង​នៅ​ឡើយ។ គាត់​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​រូប​តំណាង​កូន ដែល​បាត់​បង់​ជីវិត​ក្នុង​ពេល​នៅ​ក្មេង​នោះ។ ដូច្នេះ គាត់​ក៏​គោរព​រូប​កូន​ទុក​ជា​ព្រះ ហើយ​ណែនាំ​ក្រុម​គ្រួសារ​ឲ្យ​រៀប​ចំ​បុណ្យ និង​ពិធី​សែន​ព្រេន​ផ្សេងៗ​តរៀង​ទៅ។ ១៦ ក្រោយ​មក គេ​នាំ​គ្នា​គោរព​ប្រ​ពៃណី​ដ៏​ពាល​នេះ ទុក​ជា​ច្បាប់​ទម្លាប់​ដែល​មាន​ឥទ្ធិពល​ដ៏​យូរ​លង់។
មួយ​វិញ​ទៀត គេ​នាំ​គ្នា​គោរព​រូប​ចម្លាក់​តាម​បញ្ជា​របស់​អ្នក​កាន់​អំណាច។ ១៧ ដោយ​ប្រជាជន​ពុំ​អាច​គោរព​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​ផ្ទាល់ ព្រោះ​ស្តេច​គង់​នៅ​ឆ្ងាយ គេ​នាំ​គ្នា​ធ្វើ​រូប​តំណាង​ក្នុង​ស្រុក​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​គោរព​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​ដែល​ពុំ​គង់​ជា​មួយ ហាក់​ដូច​ជា​ស្តេច​គង់​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ។ ១៨ សូម្បី​តែ​អ្នក​មិន​ស្គាល់​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ ក៏​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​គោរព​រូប​ទាំង​នោះ​តាម​បំណង​របស់​វិចិត្រ‌ករ។ ១៩ វិចិត្រ‌ករ​ចង់​ផ្គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ ក៏​ខិត​ខំ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ប្រើ​បច្ចេក‌ទេស​របស់​ខ្លួន ធ្វើ​រូប​តំណាង​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ជាង​ម្ចាស់។ ២០ មហា​ជន​ចាញ់​បញ្ឆោត​លំអ​នៃ​ស្នា​ដៃ​នោះ ហើយ​នាំ​គ្នា​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​របស់​ស្តេច ដែល​ពី​មុន​គេ​តែង​គោរព​ទុក​ជា​មនុស្ស​ប៉ុណ្ណោះ។ ២១ រូប​នោះ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អន្ទាក់​សម្រាប់​មនុស្ស​ជាតិ គឺ​ពេល​ណា​គេ​រង​ទុក្ខ​ដោយ​សារ​គ្រោះ​កាច ឬ​ដោយ​សារ​អ្នក​កាន់​អំណាច គេ​បន់​ស្រន់​រូប​ធ្វើ​ពី​ថ្ម និង​រូប​ធ្វើ​ពី​ឈើ ទុក​ដូច​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​តែ​មួយ​អង្គ​គត់។
ផល​វិបាក​នែ​ការ​គោរព​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
២២ ពួក​គេ​មិន​គ្រាន់​តែ​វង្វេង​ក្នុង​ការ​ស្គាល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ លើស​ពី​នោះ ពួក​គេ​រស់​នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ​ដែល​មាន​ការ​ទាស់​ទែង​គ្នា​យ៉ាង​ខ្លាំង បណ្តាល​មក​ពី​ការ​មិន​ដឹង​ខុស​ត្រូវ ហើយ​ពួក​គេ​ហៅ​អំពើ​យង់​ឃ្នង​ទាំង​នោះ​ថា សេចក្តី​សុខ​សាន្ត។ ២៣ ពួក​គេ​យក​កូន​ក្មេង​ធ្វើ​បូជា‌យញ្ញ ធ្វើ​ពិធី​លាក់​កំបាំង ដង្ហែ​ក្បួន​គួរ​ឲ្យ​ព្រឺ​ខ្លាច។ ២៤ ពួក​គេ​មិន​គោរព​ជីវិត​មនុស្ស មិន​គោរព​ភាព​បរិសុទ្ធ​នៃ​ការ​រស់​នៅ​ជា​គូ​ស្វាមី​ភរិយា។ បុរស​ម្នាក់​សម្លាប់​បុរស​ម្នាក់​ដោយ​ចិត្ត​ក្បត់ ឬ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ឈឺ​ចិត្ត ដោយ​លួច​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​ប្រពន្ធ​របស់​គេ។ ២៥ ការ​អាក្រក់​ទាំង​នេះ​ចូល​លាយ​ឡំ​គ្នា គឺ​ការ​បង្ហូរ​ឈាម ឃាត​កម្ម ការ​លួច​ប្លន់ ការ​បោក​ប្រាស់ អំពើ​ពុក​រលួយ ការ​មិន​ទុក​ចិត្ត​គ្នា ការ​ជ្រួល​ច្របល់ ការ​ស្បថ​បំពាន ២៦ ធ្វើ​បាប​ជន​សប្បុរស រមឹល‌គុណ អសីល‌ធម៌ រួម​បវេណី​នឹង​ភេទ​ដូច​គ្នា វិបត្តិ​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​ជា​គូស្វាមី​ភរិយា អំពើ​ផិត​ក្បត់ និង​អំពើ​ប្រាស​ចាក​សីល‌ធម៌។
២៧ ការ​គោរព​បម្រើ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ដែល​យើង​មិន​អាច​លើក​ឈ្មោះ​មក​ថ្លែង​បាន ជា​ដើម​ដំបូង និង​ជា​ចុង​បំផុត ហើយ​ជា​មួយ​មូល​ហេតុ និង​លទ្ធផល​នៃ​សេចក្តី​អាក្រក់​គ្រប់​យ៉ាង។ ២៨ អស់​អ្នក​ដែល​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ តែង​តែ​វង្វេង​ស្មារតី ហើយ​ពេល​ត្រេក​ត្រអាល​ក្នុង​ការ​ភ្លឹក គេ​ថ្លែង​ទំនាយ​ក្លែង‌ក្លាយ។ពួក​គេ​រស់​នៅ​តាម​របៀប​ទុច្ច‌រិត​ហើយ​ក្រឡាស់​ពាក្យ​សម្ដី​ភ្លាមៗ។ ២៩ ដោយ​យក​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ឥត​វិញ្ញាណ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី នៅ​ពេល​ស្បថ ពួក​គេ​មិន​ខ្លាច​ទទួល​ទោស ដោយ​បាន​ស្បថ​បំពាន​បែប​នេះ​ទេ! ៣០ ពួក​គេ​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​ទ្វេ​ឡើង ព្រោះ​ម្យ៉ាង​ពួក​គេ​យល់​ច្រឡំ​អំពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដោយ​ទៅ​ពឹង​លើ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ ហើយ​ម្យ៉ាង​ទៀត ពួក​គេ​បាន​ស្បថ​ក្លែង‌ក្លាយ​ដោយ​ប្រើ​កល‌ល្បិច​ទាំង​មើល​ងាយ​ភាព​វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផង។ ៣១ ទោះ​បី​ពួក​គេ​មិន​ខ្លាច​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ ដែល​គេ​យក​មក​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ក្នុង​ការ​ស្បថ​នោះ​ក្តី ក៏​ពួក​គេ​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​តាម​យុត្តិ‌ធម៌ សម​នឹង​អំពើ​ទុច្ច‌រិត​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត។
១៥
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ការ‌ពារ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​មិន​ឲ្យ​គោរព​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
 បពិត្រ​ព្រះ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ! ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស និង​ស្មោះ‌ត្រង់​ជា‌និច្ច! ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​អត់​ធ្មត់ ហើយ​គ្រប់​គ្រង​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់​ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​មេត្តា​ករុណា។  ទោះ​បី​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ក្តី ក៏​យើង​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ជា​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ​ដដែល ដ្បិត​យើង​ខ្ញុំ​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌ចេស្តា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ប៉ុន្តែ យើង​ខ្ញុំ​ឈប់​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ទៀត​ហើយ ដោយ​ដឹង​ថា ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ទុក​យើង​ខ្ញុំ​ជា​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ។  ការ​ស្គាល់​ព្រះ‌អង្គ​នាំ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​សេចក្តី​សុចរិត​ដ៏​ពេញ​លក្ខណៈ។ ការ​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌ចេស្តា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ក៏​នាំ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ដែរ។  យើង​ខ្ញុំ​ពុំ​បាន​វង្វេង​តាម​ថ្វី​ដៃ​ដ៏​ប៉ិន​ប្រសប់​ដែល​មនុស្ស​រចនា​នោះ​ឡើយ ហើយ​យើង​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​បាន​វង្វេង​តាម​គំនូរ​ដ៏​ឥត​ខ្លឹម​សារ ដែល​ជាង​ខិត​ខំ​គូរ​ទាំង​នឿយ​ហត់ ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ភាន់​ច្រឡំ។ គេ​ផាត់​គំនូរ​ចម្រុះ​ពណ៌​អាក្រក់​មើល។  ពេល​ឃើញ​គំនូរ​ទាំង​នោះ មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់​នាំ​គ្នា​ចាប់​ចិត្ត​ជា​ខ្លាំង ហើយ​ស្រើប​ស្រាល​ចំពោះ​រូប​ដែល​មិន​កម្រើក គឺ​គំនូរ​ដែល​គ្មាន​ជីវិត។  ជាង​ដែល​ធ្វើ​រូប​ទាំង​នោះ ព្រម​ទាំង​អ្នក​ដែល​ចង់​បាន និង​អ្នក​ដែល​គោរព​ថ្វាយ​បង្គំ​រូប​ទាំង​នោះ សុទ្ធ​តែ​ជា​អ្នក​ស្រឡាញ់​សេចក្តី​អាក្រក់ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ត្រឹម​តែ​ខក​ចិត្ត​ប៉ុណ្ណោះ។
ភាព​លេលា​របស់​ជាង​ស្មូន​ដែល​ធ្វើ​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
 ឧបមា​ថា មាន​ជាង​ស្មូន​ខិត​ខំ​ច្របាច់​ដី​ឥដ្ឋ​ទាំង​នឿយ​ហត់ សូន​ធ្វើ​ប្រដាប់​ប្រដា​ដែល​យើង​ប្រើ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ គាត់​យក​ដី​ឥដ្ឋ​ដដែល​មក​សូន​ធ្វើ​វត្ថុ​ថ្លៃ​ថ្នូរ​ផង និង​វត្ថុ​ធម្មតា​ផង។ គាត់​ធ្វើ​វត្ថុ​ទាំង​អស់​តាម​របៀប​ដូច​គ្នា មាន​តែ​ជាង​ស្មូន​ទេ​ដែល​សម្រេច​ថា វត្ថុ​នីមួយៗ​ត្រូវ​ប្រើ​ប្រាស់​សម្រាប់​ធ្វើ​អ្វី។  បន្ទាប់​មក គាត់​យក​ដី​ឥដ្ឋ​ដដែល​មក ហើយ​ខិត​ខំ​ប្រឹង​ប្រែង​ធ្វើ​ការ​ឥត​ប្រយោជន៍ គឺ​សូន​រូប​ព្រះ​ឥត​បាន​ការ។ ជាង​នេះ​ទើប​តែ​កើត​ចេញ​ពី​ដី ហើយ​បន្តិច​ទៀត​នៅ​ពេល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទារ​ឲ្យ​គាត់​សង​ព្រលឹង​ដែល​គាត់​ខ្ចី​នោះ គាត់​ត្រូវ​តែ​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​ដី ដែល​គាត់​ទើប​ចេញ​មក​វិញ​ដែរ។  គាត់​គួរ​តែ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ និង​គិត​ថា​អាយុ​ជីវិត​មនុស្ស​ខ្លី​ណាស់ ចៀស​មិន​ផុត​ពី​សេចក្តី​ស្លាប់​ឡើយ! ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គាត់​បែរ​ជា​ប្រណាំង​ប្រជែង​ជា​មួយ​ជាង​មាស ជាង​ប្រាក់ គាត់​យក​តម្រាប់​តាម​ជាង​លង្ហិន ហើយ​ចង់​បាន​កិត្តិ‌យស​ដោយ​សូន​ធ្វើ​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ! ចិត្ត​របស់​គាត់​ប្រៀប​ដូច​ជា​ផេះ សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​គាត់​ឥត​បាន​ការ ដូច​ធូលី​ដី ហើយ​ជីវិត​របស់​គាត់​ថោក​ជាង​ដី​ឥដ្ឋ​ទៅ​ទៀត! ១១ ដ្បិត​គាត់​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​សូន​គាត់​មក​ទេ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ផ្លុំ​ខ្យល់​ដង្ហើម​ឲ្យ​គាត់​អាច​ធ្វើ​ចលនា​បាន ព្រម​ទាំង​វិញ្ញាណ​ដែល​ផ្តល់​ឲ្យ​គាត់​មាន​ជីវិត។ ១២ ប៉ុន្តែ គាត់​យល់​ឃើញ​ថា ជីវិត​មនុស្ស​ប្រៀប​ដូច​ជា​ល្បែង​លេង​សើច ការ​រស់​នៅ​របស់​មនុស្ស​ប្រៀប​ដូច​ជា​ផ្សារ​ចោរ។ ដូច្នេះ គាត់​គិត​ថា ត្រូវ​ខិត​ខំ​រក​ចំណេញ​ពី​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ទាំង​អស់ ទោះ​បី​ការ​អាក្រក់​ក្តី។ ១៣ មនុស្ស​បែប​នេះ​ដឹង​ច្បាស់​ជាង​គេ​ថា ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដោយ​យក​ដី​មក​សូន​ភាជន៍​ដែល​តែង​តែ​បែក និង​សូន​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ផង។
ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​គោរព​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
១៤ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ខ្មាំង​សត្រូវ​ដែល​ជិះ​ជាន់​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​កាល​ពី​ដើម បាន​បង្ហាញ​ថា​ពួក​គេ​លេលា ហើយ​មាន​ស្មារតី​អន់​ជាង​កូន​ក្មេង​ទៅ​ទៀត។ ១៥ ពួក​គេ​ចាត់​ទុក​រូប​បដិមា​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា​ថា​ជា​ព្រះ! ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ទាំង​នោះ​មាន​ភ្នែក តែ​មិន​ចេះ​មើល មាន​ច្រមុះ តែ​មិន​ចេះ​ដក​ដង្ហើម មាន​ត្រចៀក តែ​មិន​ចេះ​ស្តាប់ មាន​ដៃ តែ​មិន​ចេះ​ស្ទាប មាន​ជើង តែ​មិន​ចេះ​ដើរ។ ១៦ ដ្បិត​រូប​ទាំង​នោះ​ជា​ស្នា​ដៃ​របស់​មនុស្ស! អ្នក​ដែល​រចនា​រូប​នេះ គ្រាន់​តែ​បាន​ខ្ចី​ដង្ហើម​ជីវិត​ប៉ុណ្ណោះ។ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​រចនា​រូប​ព្រះ​ឲ្យ​ដូច​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ។ ១៧ គេ​ជា​មនុស្ស​រមែង​តែង​តែ​ស្លាប់ គេ​ប្រើ​ដៃ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្មើស​វិន័យ ហើយ​ផលិត​រូប​ដែល​គ្មាន​ជីវិត។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក្តី ក៏​គេ​ប្រសើរ​ជាង​រូប​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​គេ​គោរព​ប្រតិ‌បត្តិ​នោះ​ដែរ គឺ​គេ​បាន​ទទួល​ជីវិត រីឯ​រូប​ទាំង​នោះ​វិញ មិន​ដែល​ទទួល​ជីវិត​ទាល់​តែ​សោះ​ឡើយ។ ១៨ ពួក​គេ​បាន​គោរព​ថ្វាយ​បង្គំ​សត្វ​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម​បំផុត គឺ​សត្វ​តិរច្ឆាន​ដ៏​អាក្រក់​ជាង​គេ។ ១៩ សត្វ​ទាំង​នោះ​គ្មាន​សម្ផស្ស​គួរ​ឲ្យ​គយ​គន់ គួរ​ឲ្យ​ទាក់​ទាញ​ចិត្ត​ដូច​សត្វ​ឯ​ទៀតៗ​ឡើយ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មិន​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​សត្វ​ទាំង​នោះ​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​វា​ដែរ។
១៦
 ហេតុ​នេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ប្រើ​សត្វ​ដែល​មាន​រូប ដូច​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ទាំង​នោះ ឲ្យ​មក​ធ្វើ​ទារុណ​កម្ម​ពួក​គេ សម​នឹង​អំពើ​ដែល​ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត ពួក​គេ​ត្រូវ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ដោយ​សារ​សត្វ​ល្អិត​ជា​ច្រើន។  ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស​ចំពោះ​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​សត្វ​ក្រួច​ជា​អាហារ​យ៉ាង​ឆ្ងាញ់ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​បរិភោគ​ឆ្អែត នៅ​ពេល​ពួក​គេ​ឃ្លាន​យ៉ាង​ខ្លាំង។  ដូច្នេះ ទោះ​បី​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ត្រូវ​ការ​អាហារ​ក្តី ក៏​ពួក​គេ​បរិភោគ​មិន​កើត​ដែរ ព្រោះ​ពួក​គេ​ខ្ពើម​រអើម ដោយ​សារ​សត្វ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ឲ្យ​មក​ធ្វើ​ទុក្ខ​ទោស​ពួក​គេ។ ចំពោះ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​វិញ ក្រោយ​ពី​បាន​ខ្វះ​ខាត​មួយ‌រយៈ​ពេល​ដ៏​ខ្លី ពួក​គេ​បាន​ទទួល​អាហារ​ដ៏​ឆ្ងាញ់​ពិសា។  ដូច្នេះ អ្នក​ដែល​ជិះ​ជាន់​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ត្រូវ​តែ​រង​ទុក្ខ​ដោយ​អត់​ឃ្លាន​យ៉ាង​ខ្លាំង រីឯ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​វិញ គេ​គ្រាន់​តែ​ឃើញ​របៀប​ដែល​ខ្មាំង​សត្រូវ​រង​ទុក្ខ​ទោស​ប៉ុណ្ណោះ។
ពស់​ធ្វើ​ពី​ទង់​ដែង
 មាន​សត្វ​ដ៏​គួរ​ព្រឺ​ខ្លាច​ខាំ​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​យ៉ាង​សាហាវ​បំផុត ហើយ​ក៏​មាន​ពស់​អសិ‌រពិស​ចឹក​ពួក​គេ បណ្តាល​ឲ្យ​ស្លាប់​ជា​ច្រើន​នាក់​ដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គ​មិន​ពិរោធ​ទាស់​នឹង​ពួក​គេ រហូត​ដល់​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​បាត់​បង់​ជីវិត​ទាំង​អស់​គ្នា​ឡើយ។  ព្រះ‌អង្គ​គ្រាន់​តែ​គំរាម​ពួក​គេ​មួយ‌រយៈ ដើម្បី​ប្រៀន​ប្រដៅ​គេ​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រទាន​ទី​សម្គាល់​បង្ហាញ​អំពី​ការ​សង្រ្គោះ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​នឹក​គិត​ដល់​ច្បាប់​នៃ​គម្ពីរ‌វិន័យ*។  អ្នក​ដែល​ងាក​បែរ​ទៅ​មើល​ទី​សម្គាល់​នោះ បាន​រួច​ជីវិត។ ប៉ុន្តែ គេ​បាន​រួច​ជីវិត មិន‌មែន​ដោយ​សារ​វត្ថុ​ដែល​គេ​មើល​ឃើញ​នោះ​ឡើយ គឺ​ដោយ​សារ​តែ​ព្រះ‌អង្គ ជា​ព្រះ‌សង្រ្គោះ​របស់​មនុស្ស​លោក​ទាំង​អស់​ប៉ុណ្ណោះ!  ធ្វើ​ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​បង្ហាញ​ឲ្យ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​យើង​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា មាន​តែ​ព្រះ‌អង្គ​ទេ ដែល​រំដោះ​ឲ្យ​រួច​ពី​សេចក្តី​អាក្រក់​គ្រប់​យ៉ាង។  ខ្មាំង​សត្រូវ​បាត់​បង់​ជីវិត​ដោយ​សារ​កណ្តូប និង​រុយ​ខាំ។ ពួក​គេ​រក​ថ្នាំ​សង្កូវ​មក​ព្យាបាល​ខ្លួន​មិន​បាន ព្រោះ​ពួក​គេ​ត្រូវ​តែ​ទទួល​ទារុណ​កម្ម​ដោយ​សារ​សត្វ​បែប​នេះ។ ១០ រីឯ​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​វិញ សូម្បី​តែ​ពស់​អសិ‌រពិស​ក៏​មិន​អាច​ប្រហារ​ពួក​គេ​ដែរ ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​យាង​មក​ជួយ​ពួក​គេ និង​ប្រោស​ពួក​គេ​ឲ្យ​ជា ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​មេត្តា​ករុណា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១១ ព្រះ‌អង្គ​យក​ជន្លួញ​មក​ចាក់​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​នឹក​ដល់​ព្រះ‌បន្ទូល​ព្រះ‌អង្គ តែ​ព្រះ‌អង្គ​សង្រ្គោះ​ពួក​គេ​ជា​បន្ទាន់ ក្រែង​គេ​ភ្លេច​ព្រះ‌អង្គ​រហូត ហើយ​មិន​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១២ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់! ពួក​គេ​មិន​បាន​យក​សំបក​ឈើ ឬ​ប្រើ​ថ្នាំ​អ្វី​មក​ព្យាបាល​ឲ្យ​ជា​ឡើយ តែ​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អង្គ​វិញ​ទេ ដែល​ប្រោស​ពួក​គេ​ឲ្យ​ជា​គ្រប់ៗ​គ្នា។ ១៣ ព្រះ‌អង្គ​មាន​អំណាច​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​រស់ ឬ​ស្លាប់​ក៏​បាន ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ចុះ​ទៅ​ស្ថាន​មច្ចុរាជ ឬ​ឡើង​មក​វិញ​ក៏​បាន​ដែរ។ ១៤ មនុស្ស​អាច​សម្លាប់​មនុស្ស ព្រោះ​តែ​ចិត្ត​អាក្រក់​របស់​ខ្លួន តែ​គេ​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​វិញ្ញាណ ដែល​ចេញ​ពី​រូប​កាយ​ទៅ​នោះ វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ​ឡើយ។ គេ​ក៏​មិន​អាច​រំដោះ​ព្រលឹង ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ស្ថាន​មច្ចុរាជ​បាន​ដែរ។
ព្រឹល និង​នំ‌ម៉ាណា
១៥ គ្មាន​នរណា​អាច​គេច​ផុត​ពី​ឫទ្ធិ‌បារមី​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ! ១៦ ព្រះ‌អង្គ​ប្រើ​ឫទ្ធិ‌បារមី​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ប្រហារ​ជន‌ពាល​ដែល​មិន​ព្រម​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ភ្ញៀង ព្រឹល ខុស​ពី​ធម្មតា ព្យុះ‌សង្ឃរា​ធ្វើ​ទោស​គេ​ឥត​ត្រា​ប្រណី រន្ទះ​ក៏​បាញ់​សម្លាប់​ពួក​គេ​ដែរ។ ១៧ គួរ​ឲ្យ​អស្ចារ្យ​មែន! នៅ​ពេល​នោះ ភ្លើង​ឆាប​ឆេះ​កាន់​តែ​សន្ធោ​សន្ធៅ ក្នុង​ទឹក​ដែល​រមែង​ពន្លត់​ភ្លើង ដ្បិត​ធម្ម​ជាតិ​ទាំង​មូល​ជួយ​ការ‌ពារ​មនុស្ស​សុចរិត។ ១៨ ជួន​កាល​អណ្តាត​ភ្លើង​ចុះ​អន់​ថយ​បន្តិច ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ឆេះ​សត្វ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ​ប្រឆាំង​នឹង​ជន‌ពាល។ ឃើញ​ដូច្នេះ ពួក​គេ​ត្រូវ​តែ​ដឹង​ថា ព្រះ‌អង្គ​តាម​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ពួក​គេ។ ១៩ ជួន​កាល ភ្លើង​នៅ​តែ​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ​កណ្តាល​ទឹក លើស​ពី​ធម្មតា​ដើម្បី​បំផ្លាញ​ភោគ​ផល​នៃ​ស្រុក​របស់​មនុស្ស​ទុច្ច‌រិត​នោះ។ ២០ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​អាហារ​របស់​ទេវទូត​ឲ្យ​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​បរិភោគ។ ព្រះ‌អង្គ​ប្រគល់​អាហារ​ដែល​រៀប​ចំ​ទុក​ជា​ស្រេច​ឲ្យ​ពួក​គេ ដោយ​ពួក​គេ​មិន​នឿយ​ហត់​ស្វែង​រក។ អាហារ​ទាំង​នោះ សុទ្ធ​តែ​មាន​ឱជា‌រស តាម​ចំណូល‌ចិត្ត​របស់​មនុស្ស​គ្រប់ៗ​រូប។ ២១ អាហារ​នោះ​មក​ពី​ព្រះ‌អង្គ ដែល​បង្ហាញ​ពី​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ទន់​ភ្លន់​ចំពោះ​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ អាហារ​នោះ​ក៏​ត្រូវ​តាម​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​អ្នក​បរិភោគ​ដែរ គឺ​ប្រែ​ឱជា‌រស​តាម​តែ​ម្នាក់ៗ​ចូល​ចិត្ត។ ២២ ទោះបី​នំ‌ម៉ាណា​ប្រៀប​ដូច​ជា​ព្រឹល និង​ទឹក‌កក​ក្តី នៅ​ពេល​ត្រូវ​ភ្លើង ក៏​នំ​នោះ​មិន​រលាយ​ដែរ។ ការ​នេះ​ស​ឲ្យ​ឃើញ​ថា ភ្លើង​បំផ្លាញ​ភោគ​ផល​របស់​បច្ចា​មិត្ត​ដោយ​រន្ទះ​បាញ់ ក្នុង​ពេល​ភ្លៀង​ធ្លាក់ និង​ព្រឹល។ ២៣ ប៉ុន្តែ ភ្លើង​ដដែល​នោះ​មិន​បំផ្លាញ​អាហារ​ដែល​មនុស្ស​សុចរិត​ត្រូវ​ការ​បរិភោគ​ឡើយ។
២៤ ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​មក ហើយ​ធម្ម​ជាតិ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត ត្រៀម​ខ្លួន​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ​ជា‌និច្ច ដើម្បី​ធ្វើ​ទោស​មនុស្ស​ទុច្ច‌រិត តែ​ផ្តល់​សេចក្តី​សុខ​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អង្គ។ ២៥ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ធម្ម​ជាតិ​អាច​ប្រែ​ប្រួល​គ្រប់​យ៉ាង ដើម្បី​ទទួល​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ទៅ​ជា​អាហារ​គ្រប់​យ៉ាង​តាម​បំណង​របស់​អ្នក​ដែល​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន។ ២៦ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់! ដូច្នេះ បុត្រ​ធីតា​ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដឹង​ថា មនុស្ស​ចិញ្ចឹម​ជីវិត មិន​មែន​ដោយ​ការ​បង្កើត​ភោគ​ផល​ទេ គឺ​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អង្គ​វិញ​ឯ​ណោះ ដែល​ទ្រ​ព្រះ‌អង្គ​ជីវិត​អស់​អ្នក​ជឿ​លើ​ព្រះ‌អង្គ។ ២៧ អាហារ​ដែល​ភ្លើង​មិន​បំផ្លាញ​ត្រូវ​រលាយ​ដោយ​កម្ដៅ​ព្រះ‌អាទិត្យ ក្នុង​ពេល​មួយ​ប៉ប្រិច​ភ្នែក។ ២៨ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ពួក​គេ​ត្រូវ​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អង្គ និង​ជួប​ព្រះ‌អង្គ​មុន​ថ្ងៃ​រះ។ ២៩ ប៉ុន្តែ សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​ជន​អកតញ្ញូ ត្រូវ​រលាយ​ដូច​ទឹក‌កក​ត្រូវ​ថ្ងៃ ហើយ​ហូរ​ជា​ទឹក​ដែល​ប្រើ​ការ​មិន​កើត។
១៧
គ្រោះ‌កាច​នៃ​សេចក្ដី​ងងឹត
 ការ​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ទូលំ‌ទូលាយ​ណាស់ ហើយ​ពិបាក​យល់​ផង។ ហេតុ​នេះ អ្នក​ដែល​មិន​ព្រម​ទទួល​ការ​អប់រំ​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ពិត​ជា​វង្វេង។  ជន​ទុច្ច‌រិត​ទាំង​នោះ​មាន​បំណង​បង្រ្កាប​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ តែ​ភាព​ងងឹត​ហ៊ុម​ព័ទ្ធ​ពួក​គេ ពួក​គេ​ជាប់​ឃុំ​ឃាំង​ក្នុង​ភាព​អន្ធការ​នៃ​យប់​ដ៏​យូរ​លង់ ពួក​គេ​ដេក​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន ទៅ​ណា​មិន​កើត ហើយ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស​របស់​ព្រះ‌អង្គ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។  ពួក​គេ​ស្មាន​ថា​អាច​លាក់​អំពើ​បាប​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត ដោយ​លាក់​កំបាំង ពួក​គេ​គិត​ថា ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​ភ្លេច​អំពើ​បាប​ទាំង​នោះ។ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​ត្រូវ​ខ្ចាត់‌ខ្ចាយ​បែក​ខ្ញែក​ពី​គ្នា ទាំង​ភ័យ​តក់​ស្លុត ហើយ​ត្រូវ​ជ្រួល​ច្របល់ ដោយ​ការ​ស្រមើ​ស្រមៃ។  សូម្បី​តែ​នៅ​កន្លែង​លាក់​ខ្លួន​ក៏​ពួក​គេ​មិន​អាច​រួច​ផុត​ពី​ការ​តក់​ស្លុត​នេះ​ដែរ ព្រោះ​មាន​ស្នូរ​សន្ធឹក​លាន់​ឮ​រំពង​នៅ​ជុំ​វិញ ហើយ​គេ​ឃើញ​ខ្មោច​លង ដែល​មាន​មុខ​អាក្រក់​អាក្រី គួរ​ឲ្យ​ព្រឺ​ខ្លាច។  គ្មាន​ភ្លើង​អ្វី​អាច​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​មក​បំភ្លឺ​ពួក​គេ​បាន​ទេ សូម្បី​តែ​ពន្លឺ​ដ៏​ត្រចះ​ត្រចង់​របស់​ផ្កាយ​ក៏​ពុំ​អាច​បំភ្លឺ​យប់​ដ៏​សែន​អាណោច​អាធ័ម​នោះ​ដែរ។  ភ្លើង​ដែល​ឆេះ​ឯក​ឯង​បាន ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ភ័យ​តក់​ស្លុត​ជា​ខ្លាំង។ កាល​ពួក​គេ​លែង​ឃើញ​អព្ភូត‌ហេតុ​នេះ ពួក​គេ​នៅ​តែ​ស្លុត​ចិត្ត​ដដែល ព្រោះ​គេ​យល់​ថា​អ្វីៗ​ដែល​កើត​មាន​ពិត​ប្រាកដ គួរ​ឲ្យ​ព្រឺ​ខ្លាច​ជាង​ការ​ស្រមើ​ស្រមៃ​ទៅ​ទៀត។  ក្បួន​មន្ត​អាគម​បាត់​បង់​ប្រសិទ្ធ‌ភាព អ្នក​ដែល​អួត​អាង​ថា ខ្លួន​ចេះ​គ្រប់​សព្វ​ទាំង​អស់ បែរ​ជា​មិន​ដឹង​អ្វី​សោះ ហើយ​ត្រូវ​អាម៉ាស់​ទៀត​ផង។  អ្នក​ដែល​អួត​ថា ខ្លួន​ចេះ​ព្យាបាល​មនុស្ស​វិកល​ចរិត បែរ​ជា​មាន​ជំងឺ​ភ័យ​ខ្លាច​ផ្តេស​ផ្តាស​ទៅ​វិញ។  ទោះ​បី​គ្មាន​អ្វី​អស្ចារ្យ​គួរ​ឲ្យ​ភ័យ​ខ្លាច​ក្តី នៅ​ពេល​មាន​សត្វ​ដើរ​កាត់ ឬ​ពស់​ហួច ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ភ័យ​ខ្លាច​ដែរ។ ១០ គេ​ខ្លាច​ស្ទើរ​តែ​លោះ​ព្រលឹង ហើយ​មិន​ហ៊ាន​បើក​ភ្នែក​មើល​ភាព​ងងឹត ដែល​ពួក​គេ​គេច​មិន​ផុត​នោះ​ឡើយ។
១១ ចិត្ត​អាក្រក់​របស់​មនុស្ស​តែង​តែ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​បញ្ជាក់​ពី​ភាព​កំសាក​របស់​ខ្លួន ហើយ​ថ្កោល​ទោស​ខ្លួន​ឯង​ដែរ។ មន​សិការ​របស់​គេ​ចោទ​ប្រកាន់​ខ្លួន ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ចេះ​តែ​ស្រមើ​ស្រមៃ ឃើញ​ការ​អាក្រក់​ផ្សេងៗ​ថែម​ពី​លើ​ការ​លំបាក​របស់​ខ្លួន។ ១២ អ្នក​ភ័យ​ខ្លាច​មិន​ដែល​ប្រើ​ប្រាជ្ញា ដើម្បី​ជួយ​បំបាត់​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​ខ្លួន​ទេ។ ១៣ បើ​គេ​មិន​ពឹង​លើ​ប្រាជ្ញា​ដែល​ជា​ជំនួយ​មក​ពី​ខាង​ក្នុង​នោះ គេ​រឹត​តែ​ព្រួយ​បារម្ភ ព្រោះ​គេ​មិន​ស្គាល់​មូល​ហេតុ​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​គេ​កើត​ទុក្ខ។ ១៤ ក្នុង​ពេល​យប់​ដ៏​សែន​ពិបាក គឺ​យប់​ដែល​មាន​ប្រភព​ពី​ស្ថាន‌មច្ចុរាជ​ដ៏​ជ្រៅ ហើយ​គ្មាន​អំណាច​នោះ ពួក​គេ​ដេក​លក់​ដូច​គ្នា​ទាំង​អស់។ ១៥ ប៉ុន្តែ​ពួក​គេ​យល់​សប្តិ​អាក្រក់​គ្រប់ៗ​គ្នា ឃើញ​ខ្មោច​ដ៏​សម្បើម​អស្ចារ្យ​ដេញ​តាម​ពួក​គេ។ ពួក​គេ​គ្មាន​កម្លាំង​កម្រើក​ឡើយ ហើយ​លោះ​ព្រលឹង​អស់ ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់​សោះ​ថា ការ​ភ័យ​ខ្លាច​កើត​មាន​ចំពោះ​ពួក​គេ​យ៉ាង​ទាន់​ហន់​ដូច្នេះ ១៦ អស់​អ្នក​ដែល​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប ក៏​ដួល​ដល់​ដី​គ្រប់ៗ​គ្នា កម្រើក​លែង​រួច ដូច​ជាប់​ក្នុង​គុក​ដែល​គ្មាន​ជញ្ជាំង។ ១៧ កសិករ ក្តី គង្វាល​ក្តី កម្មករ​ដែល​ធ្វើ​ការ​ធ្ងន់​ហាល​ថ្ងៃ​នៅ​វាល​រហោ​ស្ថាន​ក្តី សុទ្ធ​តែ​ត្រូវ​ទទួល​មហន្ត​រាយ​យ៉ាង​ទាន់​ហន់ រត់​គេច​មិន​រួច ១៨ ដ្បិត​ពួក​គេ​ជាប់​ចំណង​ជាមួយ​គ្នា ដោយ​សារ​ភាព​ងងឹត​នោះ។ ស្នូរ​ខ្យល់​បក់​មក សំឡេង​បក្សា​បក្សី​យំ​យ៉ាង​ពី​រោះ​នៅ​លើ​មែក​ឈើ​ដ៏​ក្រាស់ ស្នូរ​ទឹក​ហូរ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ១៩ ស្នូរ​ដុំ​ថ្ម​ដែល​ធ្លាក់​ពី​លើ​មក ស្នូរ​សត្វ​លោត​ដែល​គ្មាន​នរណា​ឃើញ សម្រែក​គ្រហឹម​របស់​សត្វ​សាហាវ សំឡេង​ខ្ទរ​លាន់​ឮ​រំពង​នៅ​តាម​ភ្នំ​បណ្តាល​ឲ្យ​ពួក​គេ​ភ័យ​បាត់​ស្មារតី កម្រើក​ក៏​មិន​រួច​ដែរ។ ២០ នៅ​កន្លែង​ឯ​ទៀតៗ មាន​ពន្លឺ​ដ៏​ត្រចះ​ត្រចង់​បំភ្លឺ​ពិភព‌លោក​ទាំង​មូល ហើយ​មនុស្ស​ម្នា​នៅ​តែ​បន្ត​កិច្ច‌ការ​របស់​ខ្លួន ដោយ​គ្មាន​អ្វី​មក​រំខាន​ឡើយ។ ២១ មាន​តែ​ពួក​គេ​ទេ​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​យប់​ងងឹត​ស្លុង​យ៉ាង​នេះ! ភាព​ងងឹត​នេះ​ជា​និមិត្ត​រូប​នៃ​ភាព​ងងឹត​ដែល​បម្រុង​នឹង​ទទួល​ពួក​គេ នៅ​ពេល​បាត់​បង់​ជីវិត។ ប៉ុន្តែ ការ​តប់​ប្រមល់​របស់​ពួក​គេ​ធ្ងន់​ជាង​ភាព​ងងឹត​ទៅ​ទៀត។
១៨
ដុំ​ភ្លើង
 ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ មាន​ពន្លឺ​ដ៏​ត្រចះ​ត្រចង់​បំភ្លឺ​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​គ្រាន់​តែ​ឮ​សូរ​សំឡេង​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ តែ​មើល​គេ​មិន​ឃើញ​ទេ ហើយ​នាំ​គ្នា​ប្រកាស​ថា ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​មាន​សុភមង្គល ដោយ​មិន​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ដូច​ខ្លួន។  ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ក៏​សូម​អរគុណ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​មិន​សង​សឹក​ពួក​គេ ព្រោះ​តែ​ពួក​គេ​ធ្លាប់​ធ្វើ​បាប​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ជា​ច្រើន​ដង។ ពួក​គេ​នាំ​គ្នា​សូម​អភ័យ​ទោស ដោយ​បាន​ប្រឆាំង​នឹង​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។  ព្រះ‌អង្គ​បាន​ប្រោស​ប្រទាន​ដុំ​ភ្លើង​ដែល​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ មក​ណែ​នាំ​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ តាម​ផ្លូវ​ដែល​ពួក​គេ​មិន​ស្គាល់។ ដុំ​ភ្លើង​នោះ​ភ្លឺ​ដូច​ព្រះ‌អាទិត្យ តែ​មិន​ធ្វើ​ទុក្ខ​ពួក​គេ​នៅ​ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ ប្រកប​ដោយ​ភាព​រុង​រឿង​នោះ​ឡើយ។  ចំណែក​ឯ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​វិញ ពួក​គេ​សម​តែ​ខ្វះ​ពន្លឺ ហើយ​ជាប់​ឃុំ​ឃាំង​នៅ​ក្នុង​ភាព​ងងឹត ព្រោះ​ពួក​គេ​បាន​ឃុំ​ឃាំង​បុត្រ​ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ! ប៉ុន្តែ​ព្រះ‌អង្គ​បម្រុង​នឹង​ប្រទាន​ពន្លឺ​ដ៏​អមតៈ​នៃ​វិន័យ​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​តាម‌រយៈ​បុត្រ​ធីតា​ទាំង​នោះ។
កូន​ច្បង​នៃ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ត្រូវ​ស្លាប់
 ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​បាន​សម្រេច​សម្លាប់​ទារក​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ។ មាន​តែ​ទារក​ម្នាក់​ទេ​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត ក្រោយ​ពី​គេ​បំបរ​បង់​ចោល។ ព្រះ‌អង្គ​បាន​ដក​ជីវិត ពី​កូន​របស់​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​មួយ​ចំនួន​ធំ ដើម្បី​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ។ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​វិនាស​អន្ត‌រាយ​ជា​មួយ​គ្នា ក្នុង​រលក​សមុទ្រ​ដ៏​ធំ​សម្បើម​នោះ​ដែរ។  ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​បុព្វ‌បុរស​របស់​យើង​ខ្ញុំ ឲ្យ​ដឹង​ជា​មុន អំពី​យប់​នោះ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​លោក​ត្រេក​អរ​សប្បាយ ដោយ​មិន​ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ ព្រោះ​ដឹង​ថា ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​ដែល​ពួក​លោក​ជឿ​នោះ ពិត​ជា​ត្រឹម​ត្រូវ​មែន។  ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ ដោយ​ដឹង​ថា ព្រះ‌អង្គ​សង្រ្គោះ‌មនុស្ស​សុចរិត ហើយ​បំផ្លាញ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​គេ នៅ​យប់​នោះ។  អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​យក​មក​ប្រើ​សម្រាប់​ដាក់​ទោស​បច្ចា​មិត្ត​របស់​យើង​ខ្ញុំ ត្រឡប់​ទៅ​ជា​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​យើង​ខ្ញុំ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ត្រាស់​ហៅ។
ពូជ​ពង្ស​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​បុព្វ‌បុរស តែង​តែ​ថ្វាយ​សក្ការ​បូជា​យ៉ាង​ស្ងាត់ៗ ហើយ​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​នឹង​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​ច្បាប់​ដែល​មក​ពី​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ទៅ​អនាគត ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នឹង​រួម​សុខ​រួម​ទុក្ខ​ជា​មួយ​គ្នា។ នៅ​គ្រា​នោះ ពួក​គេ​នាំ​គ្នា​ស្មូត​បទ​របស់​បុព្វ‌បុរស សម្រាប់​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ​រួច​ស្រេច​ទៅ​ហើយ។ ១០ ទន្ទឹម​នឹង​នោះ សម្រែក​នៃ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ដែល​បន្លឺ​ឡើង​មិន​ស្រប​គ្នា​ក៏​លាន់​ឮ​ដែរ គឺ​ទំនួញ​របស់​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​កូន​ស្លាប់ បាន​បន្លឺ​យ៉ាង​ខ្ទរ​ខ្ទារ។ ១១ ទាំង​ខ្ញុំ​បម្រើ ទាំង​ម្ចាស់ ទទួល​ទារុណ‌កម្ម​ដូច​គ្នា ប្រជាជន​សាមញ្ញ​ក៏​កើត​ទុក្ខ​ដូច​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​ដែរ។ ១២ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ មាន​មនុស្ស​ច្រើន​ឥត​គណនា​ស្លាប់​ក្នុង​ពេល​ជា​មួយ​គ្នា ដោយ​មូល​ហេតុ​តែ​មួយ។ អ្នក​ដែល​នៅ​រស់​មាន​ចំនួន​មិន​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​បញ្ចុះ​សព​ទាំង​នោះ​ទេ ព្រោះ​កូន​ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប ត្រូវ​បាត់​បង់​ជីវិត​ក្នុង​មួយ​រំពេច។ ១៣ រហូត​មក​ទល់​ពេល​នោះ ពួក​គេ​មិន​អើពើ​នឹង​ការ​ព្រមាន​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទាល់​តែ​សោះ ព្រោះ​ពួក​គេ​អាង​លើ​មន្ត​អាគម​របស់​ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ ពេល​កូន​ច្បង​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ពួក​គេ​វិនាស ទើប​ពួក​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ថា ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​ពិត​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មែន។
១៤ ពេល​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នៅ​ស្ងៀម​ស្ងាត់ គឺ​នៅ​ពាក់​កណ្តាល​អធ្រាត្រ ១៥ ស្រាប់​តែ​ព្រះ‌បន្ទូល​ដ៏​មាន​ឫទ្ធា‌នុភាព​សព្វ​ប្រការ​បាន​យាង​ចាក​ចេញ​ពី​ព្រះ‌រាជ​បល្ល័ង្ក​របស់​ព្រះ‌អង្គ នៅ​ស្ថាន​បរម‌សុខ ចុះ​មក​ដូច​អ្នក​ចម្បាំង​ដែល​គ្មាន​ចិត្ត​ត្រា​ប្រណី ឆ្ពោះ​ទៅ​កណ្តាល​ស្រុក​ដែល​ត្រូវ​អន្ត‌រាយ ១៦ ទាំង​កាន់​ព្រះ‌បញ្ជា​ដែល​មិន​ចេះ​ប្រែ​ប្រួល ធ្វើ​ដូច​ជា​ដាវ​ដ៏​មុត។ ព្រះ‌បន្ទូល​ក្រោក​ឡើង ដោយ​មាន​ព្រះ​សិរ​សា​ប៉ះ​មេឃ និង​ព្រះ‌បាទា​ជាន់​ផែន​ដី បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្លាប់​នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង។ ១៧ ភ្លាម​នោះ ពួក​គេ​ឃើញ​សុបិន​អាក្រក់​គួរ​ឲ្យ​ព្រឺ​ខ្លាច​បណ្តាល​ឲ្យ​ពួក​គេ​ជ្រួល​ច្របល់ តក់​ស្លុត​ហួស​ពី​ការ​ស្មាន។ ១៨ ម្នាក់ៗ​លោះ​ព្រលឹង ដួល​ពាស​ពេញ​ស្រុក ហើយ​ប្រាប់​ពី​មូល​ហេតុ​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​គេ​ភ័យ​តក់​ស្លុត​ដូច្នេះ។ ១៩ សុបិន​អាក្រក់​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ជ្រួល​ច្របល់​នោះ ពួក​គេ​បាន​ដឹង​ជា​មុន​រួច​ស្រេច​ទៅ​ហើយ។ ដូច្នេះ ពួក​គេ​បាន​ដឹង​អំពី​មូល​ហេតុ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ទុក្ខ​ទោស​កើត​មាន​ដល់​ពួក​គេ។
លោក​អរ៉ុន​ធ្វើ​អន្ត‌រាគមន៍​នៅ​វាល​រហោ‌ស្ថាន
២០ ជន​សុចរិត​ក៏​ត្រូវ​បាត់​បង់​ដែរ ហើយ​មាន​មួយ​ចំនួន​ធំ​វិនាស​ក្នុង​វាល​រហោ‌ស្ថាន។ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​មិន​យូរ​ទេ ២១ ដ្បិត​មាន​បុរស​ម្នាក់​ដែល​ឥត​សៅ​ហ្មង បាន​ប្រយុទ្ធ​ការ‌ពារ​ពួក​គេ​ជា​បន្ទាន់។ លោក​បាន​យក​មុខ​ងារ​ជា​បូជា‌ចារ្យ​មក​ធ្វើ​អាវុធ គឺ​លោក​ទូល​អង្វរ និង​ថ្វាយ​គ្រឿង​ក្រអូប ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​បាន​រួច​ពី​បាប។ លោក​តទល់​នឹង​ព្រះ‌ពិរោធ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​មហន្ត‌រាយ​ស្ងប់ ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា លោក​ពិត​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មែន។ ២២ លោក​ពុំ​បាន​ប្រើ​កម្លាំង​កាយ ឬ​កម្លាំង​ស័ក្តិ​សិទ្ធិ​នៃ​សាស្រ្តា‌វុធ​យក​ជ័យ‌ជម្នះ​លើ​ព្រះ‌ពិរោធ​នោះ​ទេ តែ​លោក​ប្រើ​ពាក្យ​សម្ដី ដើម្បី​បង្រ្កាប​អ្នក​ដែល​មាន​ភារ‌កិច្ច​បំផ្លាញ​ពួក​គេ។ លោក​ក៏​រំឭក​អំពី​សម្ពន្ធ‌មេត្រី និង​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​យ៉ាង​ឱឡា‌រឹក​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ចំពោះ​បុព្វ‌បុរស​ដែរ។ ២៣ ពេល​មាន​សាក​សព​ចាប់​ផ្តើម​គ​លើ​គ្នា​លោក​បាន​ធ្វើ​អន្ត‌រាគមន៍ ហើយ​ទប់​ទល់​នឹង​ការ​វាយ​សម្រុក​នៃ​មហន្ត‌រាយ​នោះ ទាំង​ហាម​ឃាត់​វា​មិន​ឲ្យ​ទៅ​ប៉ះ​អ្នក​ដែល​នៅ​រស់​ឡើយ ២៤ នៅ​លើ​អាវ​វែង​របស់​លោក​មាន​រូប​តំណាង​ពិភព‌លោក​ទាំង​មូល និង​មាន​ឆ្លាក់​ឈ្មោះ​ដ៏​ប្រសើរ​នៃ​បុព្វ‌បុរស នៅ​លើ​ត្បូង​បួន​ជួរ នៅ​លើ​ឈ្នួត​ក្បាល​របស់​លោក​មាន​សញ្ញា​សម្គាល់​នៃ​ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ២៥ ពេល​មច្ចុរាជ​ឃើញ​ដូច្នេះ វា​ថយ​ក្រោយ ទាំង​ភ័យ​ខ្លាច​ទៀត​ផង។ តាម​ពិត ព្រះ‌អង្គ​គ្រាន់​តែ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សម្ដែង​ឲ្យ​ប្រជាជន ស្គាល់​ព្រះ‌ពិរោធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ។
១៩
ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​ឆ្លង​សមុទ្រ​ក្រហម
 ព្រះ‌អង្គ​ប្រហារ​ជន‌ពាល ដោយ​ព្រះ‌ពិរោធ​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា ឥត​ត្រា​ប្រណី រហូត​ដល់​ស្ងប់​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​ជ្រាប​ជា​មុន​នូវ​អំពើ​ដែល​ពួក​គេ​បម្រុង​នឹង​ប្រព្រឹត្ត  គឺ​បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ចាក​ចេញ​ទៅ ព្រម​ទាំង​ដេញ​ឲ្យ​ចេញ​យ៉ាង​ប្រញាប់​ទៀត​នោះ។ ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ដូរ​គំនិត ហើយ​បែរ​ជា​ដេញ​តាម​ប្រជា‌រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទៅ​វិញ។  ក្នុង​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​នៅ​កាន់​ទុក្ខ ហើយ​សោក​សង្រេង​ក្បែរ​ផ្នូរ​កូន​របស់​ខ្លួន ពួក​គេ​មាន​គំនិត​មួយ​ផ្សេង​ទៀត ជា​គំនិត​លេ​លា គឺ​នាំ​គ្នា​ដេញ​តាម​អស់​អ្នក​ដែល​ខ្លួន​បាន​អង្វរ​ករ ឲ្យ​ចាក​ចេញ​កាល​ពី​មុន។ ពួក​គេ​ដេញ​តាម​អ្នក​ទាំង​នោះ ដូច​ដេញ​តាម​ជន​ដែល​រត់​ចោល​ស្រុក។  តាម​ពិត ពួក​គេ​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​បែប​នេះ ហើយ​គេ​ក៍​ត្រូវ​តែ​បំភ្លេច​អ្វីៗ ដែល​បាន​កើត​ពី​មុន​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទទួល​ទារុណ‌កម្ម​សព្វ​គ្រប់ ឥត​ខ្វះ​ត្រង់​ណា​ឡើយ។  ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​កាត់​សមុទ្រ​យ៉ាង​អស្ចារ្យ រីឯ​ពួក​គេ​វិញ ត្រូវ​ស្លាប់​តាម​របៀប​គួរ​ឲ្យ​ឆ្ងល់។
 ពេល​នោះ ព្រះ‌អង្គ​សូន​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់​សា​ជា​ថ្មី តាម​ប្រភេទ​រៀងៗ​ខ្លួន ហើយ​សត្វ​លោក​ទាំង​នោះ​ធ្វើ​តាម​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​ការ‌ពារ​បុត្រ‌ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ឲ្យ​ចៀស​ផុត​ពី​គ្រោះ​កាច​នានា។  ពួក​គេ​ឃើញ​ពពក​គ្រប​បាំង​កន្លែង​បោះ​ជំរំ ដី​គោក​លេច​ចេញ​ពី​កន្លែង​មាន​សុទ្ធ​តែ​ទឹក គឺ​បាត​សមុទ្រ​ក្រហម​ប្រែ​ទៅ​ជា​ផ្លូវ​ដែល​អាច​ដើរ​បាន​ស្រួល ហើយ​រលក​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​ប្រែ​ទៅ​ជា​វាល​ស្មៅ​ដ៏​ខៀវ​ខ្ចី។  ប្រជា‌រាស្រ្ត​ទាំង​មូល​ដើរ​កាត់​តាម​នោះ ទាំង​ឃើញ​ប្ញទ្ធិ​បាដិ​ហារិយ៍​ដ៏​អស្ចារ្យ ដោយ​មាន​ព្រះ‌បារមី​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ជួយ​ការ‌ពារ។  បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់! ប្រជា‌រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ហ្វូង​សេះ​ដែល​កំពុង​ស៊ី​ស្មៅ និង​លោត​ដូច​កូន​ចៀម ទាំង​សរសើរ​តម្តើង​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​រំដោះ​គេ ១០ ដ្បិត​ពួក​គេ​នៅ​នឹក​ចាំ​ពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ដែល​កើត​ឡើង ក្នុង​ពេល​ពួក​គេ​រស់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​បរទេស គឺ​ពេល​នោះ ដី​បាន​បង្កើត​តែ​មូស គឺ​មិន​បង្កើត​សត្វ​ឯ​ទៀតៗ​ទេ ទន្លេ​ខ្ជាក់​តែ​កង្កែប​ដ៏​ច្រើន​ឥត​គណនា​ជំនួស​ត្រី។ ១១ ក្រោយ​មក​ទៀត នៅ​ពេល​គេ​ឃ្លាន​ពេក ហើយ​នាំ​គ្នា​តវ៉ា​សុំ​អាហារ​ឆ្ងាញ់​ពិសារ គេ​ឃើញ​បក្សា​បក្សី​មួយ​ប្រភេទ​ថ្មី ១២ គឺ​មាន​ក្រួច​ហោះ​ចេញ​ពី​សមុទ្រ ដើម្បី​បំពេញ​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​ពួក​គេ។
ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ស្អប់​ជន​ជាតិ​ដទៃ
១៣ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អ្នក​បាប​ទទួល​ទារុណ‌កម្ម ដោយ​មាន​រន្ទះ​បាញ់​ខ្លាំងៗ ជា​ទី​សម្គាល់​ផ្តល់​ដំណឹង​ជា​មុន។ ពួក​គេ​ទទួល​ទោស​ដូច្នេះ ពិត​ជា​យុត្តិ‌ធម៌ ស្រប​តាម​អំពើ​អាក្រក់​របស់​ខ្លួន ដ្បិត​ពួក​គេ​ស្អប់​ជន​បរទេស​បំផុត។ ១៤ កាល​ពី​ដើម អ្នក​ក្រុង​សូដុម​មិន​ព្រម​ទទួល​អ្នក​ដំណើរ​ដែល​ខ្លួន​មិន​ស្គាល់ រីឯ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​នេះ​បែរ​ជា​យក​ភ្ញៀវ​ដែល​បាន​នាំ​ផល​ប្រយោជន៍​ដល់​គេ ធ្វើ​ជា​ទាសករ​ទៅ​វិញ។ ១៥ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​សោត អ្នក​ក្រុង​សូដុម​ទទួល​ទោស ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ស្វាគមន៍​ភ្ញៀវ​ដោយ​រាក់​ទាក់។ ១៦ រីឯ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​វិញ ក្រោយ​ពី​បាន​អបអរ​សាទរ​ទទួល​អ្នក​ដែល​មក​ថ្មីៗ ហើយ​មាន​សិទ្ធិ​ស្មើៗ​គ្នា ពួក​គេ​បែរ​ជា​ជិះ​ជាន់​សង្កត់​សង្កិន​ភ្ញៀវ ដោយ​ប្រើ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ជា​ទម្ងន់។ ១៧ ពួក​គេ​ត្រូវ​ខ្វាក់​ដូច​អ្នក​ក្រុង​សូដុម ត្រូវ​ខ្វាក់​នៅ​មាត់​ទ្វារ​ផ្ទះ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត ពេល​នោះ គេ​ងងឹត មើល​អ្វី​លែង​ឃើញ ម្នាក់ៗ​រក​ផ្លូវ​ទៅ​កាន់​ផ្ទះ​រៀងៗ​ខ្លួន។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ធាតុ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​រស់​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​យ៉ាង​ស្រួល
១៨ ឧបមា​ថា ពិណ ទោះបី​តន្រ្តី​ករ​ដូរ​ចង្វាក់ និង​តែង​បទ​ផ្សេង​ក្តី ក៏​សំឡេង​របស់​ខ្សែ​នីមួយៗ​នៅ​តែ​ដដែល។ យ៉ាង​ណា​មិញ ធាតុ​ទាំង​ប្រាំ​ដែល​ផ្សំ​គ្នា​បង្កើត​បាន​ជា​ពិភព‌លោក ទោះ​បី​មាន​លក្ខណៈ​ប្លែក​គ្នា​ក្តី ក៏​នៅ​ផ្សំ​គ្នា​តាម​របៀប​ថ្មី​បាន​ដែរ។ ប្រសិន​បើ​យើង​ពិនិត្យ​មើល​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ដែល​កើត​មាន​នៅ​គ្រា​នោះ យើង​មុខ​ជា​យល់​សេចក្តី​នេះ​យ៉ាង​ច្បាស់។ ១៩ សត្វ​ដែល​ធ្លាប់​រស់​នៅ​លើ​គោក បែរ​ជា​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ទឹក រីឯ​សត្វ​ដែល​ធ្លាប់​ហែល​ក្នុង​ទឹក បែរ​ជា​ដើរ​នៅ​លើ​គោក​វិញ។ ២០ ភ្លើង​មាន​អំណាច​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើងៗ​នៅ​ក្នុង​ទឹក រីឯ​ទឹក​បែរ​ជា​លែង​មាន​អំណាច​ពន្លត់​ភ្លើង។ ២១ អណ្តាត​ភ្លើង​មិន​ឆាប​ឆេះ​សត្វ​ដ៏​ទន់​ខ្សោយ ដែល​ដើរ​វិល​វល់​នៅ​ក្នុង​ភ្លើង​នោះ​ឡើយ។ អណ្តាត​ភ្លើង​ក៏​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​អាហារ​ទិព្វ​រលាយ​ដែរ ទោះ​បី​អាហារ​ទិព្វ​នេះ​តែង​តែ​រលាយ ដូច​ទឹក‌កក​ក៏​ដោយ។
អវ‌សាន​កថា
២២ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់! ព្រះ‌អង្គ​លើក​តម្កើង​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ឲ្យ​មាន​សិរី​រុង‌រឿង​ក្នុង​គ្រប់​ប្រការ! ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជួយ​ទំនុក​បម្រុង​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ គ្រប់​ពេល​វេលា និង​នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង​ផង។
534 Views

Theme: Overlay by Kaira