នាងរូថ

សម្ពន្ធមេត្រីចាស់ | Old Testament 46

១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16

៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7

៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18

សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី | New Testament 27

១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1

កិច្ចការគ្រីស្តទូត (កក)
Acts of the Apostles (Ac)

៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13

៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5

៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4

^{កណ្ឌគម្ពីរ}
នាងរូថ

ពាក្យលំនាំ

ពាក្យលំនាំ

កណ្ឌគម្ពីរ «នាងរូថ» រៀបរាប់អំពីរឿងដែលកើតមាននៅជំនាន់ពួកវីរ‌បុរស (១.១) ក្នុងគោលបំណងបង្ហាញនូវរបៀបដែលស្ត្រីមួយរូបជាសាសន៍ដទៃ បានមកចូលរួមក្នុងប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់។

កណ្ឌគម្ពីរនេះសង្កត់ទៅលើភក្តី‌ភាពរបស់នាងរូថ ដែលជាស្ត្រីសាសន៍ម៉ូអាប់ ចំពោះក្រុមគ្រួសារប្ដីរបស់នាង និងភក្តី‌ភាពរបស់នាងចំពោះព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់ឆ្លើយតបនឹងភក្តី‌ភាពរបស់នាង ដោយស្រោចស្រង់នាង និងម្ដាយក្មេករបស់នាង ឲ្យរួចផុតពីភាពកំសត់ទុរគត ហើយប្រោសប្រទានឲ្យនាងបានសម្បូណ៌‌សប្បាយ និងមានសុភមង្គល។ កណ្ឌគម្ពីរនេះនាំយកមេរៀនដ៏វិសេសមកអប់រំយើង អំពីភក្តី‌ភាពរវាងមនុស្ស និងមនុស្ស ព្រមទាំងការទុកចិត្តលើព្រះ‌ជាម្ចាស់។

កំណើតកូនប្រុសរបស់នាងរូថ ជាចំណុចមួយដ៏សំខាន់ក្នុងរឿងនេះ ព្រោះក្រោយមក កូនប្រុសរបស់នាងត្រូវជាជីតារបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ។ ហេតុនេះហើយ បានជានាងរូថមានឈ្មោះនៅក្នុងបញ្ជីរាយនាមបុព្វ‌បុរសរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១.៥)។

១

ទុក្ខវេទនារបស់គ្រួសារលោកអេលី‌ម៉េឡេក

១ នៅជំនាន់អស់លោកវីរ‌បុរស មានកើតទុរ្ភិក្សពេញក្នុងស្រុក។ ពេលនោះ មានបុរសម្នាក់នៅភូមិបេថ្លេហិម ក្នុងស្រុកយូដា បាននាំភរិយា និងកូនប្រុសទាំងពីរនាក់ ចេញទៅរស់នៅក្នុងស្រុកម៉ូអាប់។ ២ បុរសនោះឈ្មោះអេលី‌ម៉េឡេក ភរិយារបស់គាត់ឈ្មោះណា‌អូមី ហើយកូនគាត់ទាំងពីរឈ្មោះម៉ាឡូន និងគីលី‌យ៉ូន។ គ្រួសារនេះជាអ្នកនៅក្នុងអំបូរអេប្រា‌តា នៅភូមិបេថ្លេហិម ក្នុងស្រុកយូដា។ គេបានទៅដល់ស្រុកម៉ូអាប់ ហើយក៏រស់នៅទីនោះ។ ៣ ក្រោយមក លោកអេលី‌ម៉េឡេកបានទទួលមរណ‌ភាព ទុកឲ្យនាងណា‌អូមីនៅជាមួយកូនប្រុសទាំងពីរ។ ៤ កូនទាំងពីរបានរៀប‌ការជាមួយស្ត្រីសាសន៍ម៉ូអាប់ ម្នាក់ឈ្មោះអ៊រប៉ា និងម្នាក់ទៀតឈ្មោះរូថ។ គេរស់នៅក្នុងស្រុកនោះអស់‌រយៈពេលប្រហែលដប់ឆ្នាំ។ ៥ បន្ទាប់មក ម៉ាឡូន និងគីលី‌យ៉ូន ក៏ស្លាប់ទៅដែរ ទុកនាងណា‌អូមីជាម្ដាយឲ្យនៅតែម្នាក់ឯង បាត់ទាំងប្ដីបាត់ទាំងកូន។

នាងណា‌អូមីវិលត្រឡប់ទៅភូមិបេថ្លេហិមវិញជាមួយនាងរូថជាកូនប្រសា

៦ នៅស្រុកម៉ូអាប់ នាងណា‌អូមីបានឮគេនិយាយថា ព្រះ‌អម្ចាស់ប្រោស‌ប្រណីដល់ប្រជាជនព្រះ‌អង្គ ដោយប្រទានឲ្យពួកគេមានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់។ នាងក៏រៀប‌ចំខ្លួនចាកចេញពីស្រុកម៉ូអាប់ជាមួយកូនប្រសាស្រីទាំងពីរនាក់។ ៧ នាងណា‌អូមី និងកូនប្រសាទាំងពីរ នាំគ្នាចេញដំណើរពីស្រុកដែលនាងធ្លាប់រស់នៅ វិលត្រឡប់មកស្រុកយូដាវិញ។

៨ ពេលនោះ នាងណា‌អូមីពោលទៅកាន់កូនប្រសាស្រីទាំងពីរថា៖ «ចូរកូនត្រឡប់ទៅនៅជាមួយម្ដាយរៀងៗខ្លួនវិញទៅ! សូមព្រះ‌អម្ចាស់សម្ដែងព្រះ‌ហឫទ័យសប្បុរសចំពោះនាង ដូចនាងធ្លាប់មានចិត្តសប្បុរសចំពោះកូនខ្ញុំដែលបានស្លាប់ទៅហើយ និងចំពោះរូបខ្ញុំដែរ។ ៩ សូមព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានឲ្យនាងទាំងពីរបានប្ដីថ្មី និងមានសុភមង្គលក្នុងគ្រួសាររៀងៗខ្លួនផង»។ បន្ទាប់មក នាងណា‌អូមីថើបលាកូនប្រសាទាំងពីរនាក់ ហើយគេទ្រហោយំទាំងអស់គ្នា។ ១០ កូនប្រសាទាំងពីរពោលទៅម្ដាយក្មេកវិញថា៖ «ទេ! យើងខ្ញុំទៅជាមួយអ្នកម្ដាយ ជាមួយជនជាតិរបស់អ្នកម្ដាយដែរ»។ ១១ ប៉ុន្តែនាងណា‌អូមីប្រកែកថា៖ «កូនទាំងពីរត្រូវតែត្រឡប់ទៅវិញ ហេតុអ្វីបានជាកូនចង់ទៅជាមួយម្ដាយ?។ ម៉ែហួសអាយុនឹងមានកូនប្រុស ដែលអាចរៀប‌ការជាមួយនាងហើយ។ ១២ ចូរត្រឡប់ទៅវិញចុះ! ម៉ែចាស់ណាស់ហើយ មិនអាចមានប្ដីទៀតទេ។ បើសិនជាម៉ែមានសង្ឃឹមថានឹងបានរួមរស់ជាមួយបុរសណាម្នាក់ នៅយប់នេះ ហើយបង្កើតបានកូនប្រុសៗ ១៣ តើនាងអាចទ្រាំចាំរហូតដល់កូននោះពេញវ័យបានឬ? តើសុខចិត្តរស់នៅដោយឥតមានប្ដីដូច្នេះឬ? ទេកូនអើយ ធ្វើដូច្នេះមិនកើតទេ!។ ព្រះ‌អម្ចាស់ងាកមកប្រឆាំងនឹងម៉ែ ធ្វើឲ្យវាសនារបស់ម៉ែ ល្វីងជូរចត់ជាងវាសនាកូនទាំងពីរទៅទៀត»។

១៤ ពេលនោះ កូនប្រសាទាំងពីរនាក់ទ្រហោយំសាជាថ្មី។ នាងអ៊រប៉ាក៏ថើបលាម្ដាយក្មេកទៅ រីឯនាងរូថវិញ នាងសម្រេចចិត្តនៅជាមួយម្ដាយក្មេក។ ១៥ នាងណា‌អូមីនិយាយទៅកាន់នាងរូថថា៖ «មើល៍! ប្អូនថ្លៃកូនបានវិលត្រឡប់ទៅរកជនជាតិរបស់នាង និងទៅបម្រើព្រះរបស់នាងវិញហើយ ចូរកូនទៅតាមប្អូនថ្លៃរបស់កូនចុះ!»។ ១៦ ប៉ុន្តែនាងរូថឆ្លើយថា៖ «សូមអ្នកម្ដាយកុំបង្ខំកូនឲ្យចាកចេញពីអ្នកម្ដាយធ្វើអ្វី! អ្នកម្ដាយទៅទីណា កូនក៏ទៅទីនោះដែរ អ្នកម្ដាយស្នាក់នៅកន្លែងណា កូនក៏ស្នាក់នៅកន្លែងនោះដែរ។ ជនជាតិរបស់អ្នកម្ដាយជាជនជាតិរបស់កូន ហើយព្រះរបស់អ្នកម្ដាយក៏ជាព្រះរបស់កូនដែរ។ ១៧ អ្នកម្ដាយស្លាប់កន្លែងណា កូនក៏ស្លាប់កន្លែងនោះដែរ ហើយគេនឹងបញ្ចុះសពកូននៅទីនោះ។ មានតែសេចក្ដីស្លាប់ទេដែលអាចបំបែកកូនចេញពីអ្នកម្ដាយបាន បើមិនពិតទេ សូមព្រះ‌អម្ចាស់ដាក់ទោសមកលើរូបកូនចុះ!»។ ១៨ ដោយឃើញថាកូនប្រសាប្ដេជ្ញាចិត្តទៅជាមួយដូច្នេះ នាងណា‌អូមីក៏នៅស្ងៀម។

១៩ ម្ដាយ និងកូនបានធ្វើដំណើរមកដល់ភូមិបេថ្លេហិម។ កាលអ្នកទាំងពីរមកដល់ភូមិនោះ អ្នកស្រុកទាំងអស់ក៏ភ្ញាក់ផ្អើល ហើយស្ត្រីៗនិយាយគ្នាថា៖ «អ្នកនេះជាណា‌អូមីមែន ឬមិនមែន?»។ ២០ នាងណា‌អូមីឆ្លើយថា៖ «កុំហៅខ្ញុំថា“ណា‌អូមី” ទៀត ត្រូវហៅខ្ញុំថា“ម៉ារ៉ា”វិញ ដ្បិតព្រះដ៏មានឫទ្ធា‌នុភាពខ្ពង់‌ខ្ពស់បំផុត បានធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំល្វីងជូរ‌ចត់ក្រៃ‌លែង។ ២១ ខ្ញុំចាកចេញពីទីនេះទៅ ខ្ញុំមានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់បានឲ្យខ្ញុំត្រឡប់មកវិញដោយដៃទទេ។ សូមកុំហៅខ្ញុំថា “ណា‌អូមី”ទៀត ដ្បិតព្រះ‌អម្ចាស់បានប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ ព្រះដ៏មានឫទ្ធា‌នុភាពខ្ពង់‌ខ្ពស់បំផុតបានធ្វើឲ្យខ្ញុំរងទុក្ខលំបាក!»។

២២ បែបដូច្នេះហើយ ដែលនាងណា‌អូមីវិលត្រឡប់មកភូមិកំណើតវិញ ទាំងនាំនាងរូថ សាសន៍ម៉ូអាប់ ជាកូនប្រសាមកជាមួយផង។ អ្នកទាំងពីរបានមកដល់ភូមិបេថ្លេហិម នៅដើមរដូវចម្រូត។

២

នាងរូថរើសស្រូវនៅក្នុងស្រែរបស់លោកបូអូស

១ នាងណា‌អូមីមានសាច់‌ញាតិខាងប្ដីម្នាក់ឈ្មោះបូអូស ជាអ្នកមានកិត្តិយស និងមានសម្បត្តិស្តុក‌ស្តម្ភ។ ២ នាងរូថ ជាសាសន៍ម៉ូអាប់ ពោលទៅម្ដាយក្មេកថា៖ «សូមអ្នកម្ដាយឲ្យកូនទៅរើសស្រូវនៅតាមស្រែនានាទៅ គង់តែមានគេអាណិត ទុកឲ្យកូនរើសស្រូវតាមក្រោយពុំ‌ខាន»។ នាងណា‌អូមីឆ្លើយថា៖ «ទៅចុះកូន!»។ ៣ នាងរូថក៏ចេញទៅរើសស្រូវតាមក្រោយពួកអ្នកច្រូតនៅក្នុងស្រែមួយ គាប់ជួនប៉ះចំលើស្រែរបស់លោកបូអូស ដែលត្រូវជាសាច់‌ញាតិរបស់លោកអេលី‌ម៉េឡេក។

៤ ពេលនោះ លោកបូអូសបានមកពីភូមិបេថ្លេហិម គាត់ពោលទៅកាន់ពួកអ្នកច្រូតថា៖ «សូមព្រះ‌អម្ចាស់គង់ជាមួយអ្នករាល់គ្នា!»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «សូមព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានពរដល់លោកដែរ!»។ ៥ បន្ទាប់មក លោកបូអូសសួរអ្នកបម្រើរបស់លោក ដែលទទួលខុសត្រូវលើពួកអ្នកច្រូតថា៖ «តើនាងនេះជានរណា?»។ ៦ បុរសនោះឆ្លើយថា៖ «នាងជាស្ត្រីសាសន៍ម៉ូអាប់ ដែលមកជាមួយនាងណា‌អូមី នៅពេលគាត់វិលត្រឡប់មកពីស្រុកម៉ូអាប់វិញ។ ៧ នាងបានសុំដើរតាមពីក្រោយពួកអ្នកច្រូត ដើម្បីរើសសន្សំស្រូវដែលជ្រុះនៅលើដី។ នាងមករើសតាំងពីព្រលឹមរហូតមកទល់ពេលនេះ ហើយនាងបានទៅសម្រាកនៅផ្ទះតែមួយស្របក់ប៉ុណ្ណោះ»។ ៨ ពេលនោះ លោកបូអូសនិយាយទៅកាន់នាងរូថថា៖ «នាងអើយ សូមស្ដាប់ខ្ញុំ! កុំទៅរើសស្រូវក្នុងស្រែណាផ្សេងអី ហើយក៏កុំទៅណាឆ្ងាយពីស្រែនេះដែរ។ ចូរនៅជាមួយស្រីបម្រើរបស់ខ្ញុំទាំងនេះចុះ! ៩ ចូរឃ្លាំមើល បើឃើញគេទៅកន្លែងណា ចូរដើរតាមគេទៅ។ ខ្ញុំបានហាមអ្នកបម្រើប្រុសៗមិនឲ្យប៉ះ‌ពាល់នាងឡើយ។ បើនាងស្រេក ចូរទៅពិសាទឹកក្នុងក្អម ដែលពួកអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំដងទុកនោះទៅ!»។ ១០ ពេលនោះ នាងរូថក៏ក្រាបចុះឱនមុខដល់ដី ហើយពោលទៅកាន់លោកបូអូសថា៖ «ហេតុអ្វីក៏លោកប្រណីមេត្តាដល់នាងខ្ញុំ ដែលជាជនបរទេសដូច្នេះ?»។ ១១ លោកបូអូសឆ្លើយថា៖ «គេប្រាប់ខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់អំពីការទាំងប៉ុន្មាន ដែលនាងបានប្រព្រឹត្តចំពោះម្ដាយក្មេក ក្រោយពេលប្ដីនាងស្លាប់ចោលទៅ គឺនាងសុខចិត្តលះ‌បង់ឪពុកម្ដាយ និងស្រុកកំណើត មករស់នៅជាមួយជនជាតិដែលនាងមិនធ្លាប់ស្គាល់ពីមុនមក។ ១២ សូមព្រះ‌អម្ចាស់តបស្នងមកនាងវិញ ស្របតាមការដែលនាងបានប្រព្រឹត្ត សូមព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ប្រទានរង្វាន់មកនាងយ៉ាងបរិបូណ៌ ព្រោះនាងបានមកជ្រកកោនក្រោមម្លប់បារមីរបស់ព្រះ‌អង្គ»។ ១៣ នាងរូថតបវិញថា៖ «លោកម្ចាស់មានចិត្តសប្បុរសមកលើនាងខ្ញុំជាពន់ពេក ទោះបីនាងខ្ញុំមានឋានៈទាបជាងស្រីបម្រើរបស់លោកក្តី ក៏លោកមានប្រសាសន៍សម្រាលទុក្ខ និងលើកទឹកចិត្តនាងខ្ញុំដែរ»។

១៤ នៅពេលបរិភោគ លោកបូអូសនិយាយទៅកាន់នាងរូថថា៖ «អញ្ជើញមកពិសានំបុ័ង ហើយជ្រលក់ដុំនំបុ័ងក្នុងទឹកជ្រលក់នេះទៅ!»។ នាងរូថក៏អង្គុយជិតពួកអ្នកច្រូត លោកបូអូសហុចលាជឲ្យនាង នាងបរិភោគឆ្អែត ហើយទុកលាជដែលនៅសល់ផង។ ១៥ បន្ទាប់មក នាងក្រោកឡើងទៅរើសស្រូវទៀត។ ពេលនោះ លោកបូអូសបានបញ្ជាដល់អ្នកបម្រើរបស់លោកថា៖ «ទុកឲ្យនាងរើសស្រូវនៅកន្លែងមានកណ្ដាប់ផង កុំរា‌រាំងនាងអី!។ ១៦ ចូរទម្លាក់កួរស្រូវខ្លះចេញពីកណ្ដាប់ឲ្យនាងរើសផង កុំស្តីបន្ទោសនាងឡើយ!»។

១៧ នាងរូថរើសកួរស្រូវរហូតដល់ល្ងាច រួចនាងបោកបែនកួរស្រូវនោះបានជិតមួយថាំង។ ១៨ នាងក៏ទូលស្រូវត្រឡប់មកភូមិ បង្ហាញឲ្យម្ដាយក្មេកឃើញ ព្រមទាំងយកអាហារដែលសល់ពីពេលបាយមកជូនគាត់ផងដែរ។ ១៩ ម្ដាយក្មេកសួរនាងថា៖ «ថ្ងៃនេះ កូនរើសស្រូវនៅកន្លែងណា ក្នុងស្រែអ្នកណា?។ សូមព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានពរដល់អ្នកដែលមានចិត្តមេត្តាចំពោះកូន!»។ នាងរូថបានរៀបរាប់ប្រាប់ម្ដាយក្មេកថា នាងបានទៅរើសស្រូវនៅក្នុងស្រែរបស់បុរសម្នាក់ឈ្មោះបូអូស។ ២០ នាងណា‌អូមីពោលទៅកាន់កូនប្រសាថា៖ «សូមអរព្រះ‌គុណព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលមានព្រះ‌ហឫទ័យមេត្តាករុណាជា‌និច្ច ចំពោះមនុស្សនៅរស់ ក៏ដូចជាមនុស្សស្លាប់ដែរ!»។ នាងណា‌អូមីនិយាយបន្តទៀតថា៖ «បុរសនេះជាសាច់‌ញាតិជិត‌ដិតរបស់យើង គាត់ជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានភារ‌កិច្ចទទួលបន្ទុកថែ‌រក្សាយើង»។ ២១ នាងរូថជាសាសន៍ម៉ូអាប់ ពោលថា៖ «គាត់បានប្រាប់កូនឲ្យនៅរើសស្រូវជាមួយអ្នកបម្រើរបស់គាត់ រហូតទាល់តែផុតរដូវចម្រូត»។ ២២ នាងណា‌អូមីពោលទៅកូនប្រសាទៀតថា៖ «កូននៅរើសស្រូវជាមួយស្រីបម្រើរបស់លោកបូអូសតទៅទៀត គឺជាការល្អណាស់! បើកូនទៅស្រែអ្នកដទៃ ក្រែងលោគេធ្វើបាប»។

២៣ នាងរូថនៅរើសស្រូវជាមួយស្រីបម្រើរបស់លោកបូអូស រហូតទាល់តែផុតរដូវចម្រូត។ នាងរូថ រស់នៅជាមួយម្ដាយក្មេកតទៅទៀត។

៣

នាងរូថនៅក្នុងលានបោកបែនស្រូវ

១ ថ្ងៃមួយ នាងណា‌អូមីពោលទៅកាន់នាងរូថថា៖ «ម៉ែត្រូវតែរកអនាគតឲ្យកូន ដើម្បីកូនបានសេចក្ដីសុខ។ ២ លោកបូអូសដែលកូនធ្វើការជាមួយស្រីបម្រើរបស់គាត់នោះ ជាប់សាច់‌ញាតិនឹងយើងដែរ។ ល្ងាចនេះ គាត់នឹងទៅបោកបែនស្រូវនៅលាន។ ៣ ចូរកូនតុប‌តែងខ្លួនឲ្យស្អាត លាបទឹកអប់ និងស្លៀកពាក់យ៉ាងល្អផង រួចដើរទៅលានដែលគាត់បោកបែនស្រូវ តែកុំបង្ហាញខ្លួនឲ្យគាត់ស្គាល់ រហូតទាល់តែគាត់ពិសាអាហារ និងស្រារួច។ ៤ ពេលគាត់ចូលសម្រាន្ដ កូនត្រូវមើលចំណាំកន្លែងដែលគាត់សម្រាន្ដឲ្យបានច្បាស់។ បន្ទាប់មក កូនត្រូវទៅបើកភួយនៅចុងជើងគាត់ ហើយដេកត្រង់កន្លែងនោះទៅ គាត់នឹងប្រាប់កូននូវអ្វីៗដែលកូនត្រូវធ្វើ»។ ៥ នាងរូថឆ្លើយថា៖ «កូននឹងធ្វើតាមពាក្យរបស់អ្នកម្ដាយសព្វគ្រប់ទាំងអស់»។

៦ នាងរូថចេញទៅលានបោកបែនស្រូវ ហើយធ្វើសព្វគ្រប់ទាំងអស់តាមពាក្យដែលម្ដាយក្មេកបានបង្គាប់។ ៧ លោកបូអូសពិសាម្ហូបអាហារ និងស្រារួចហើយ គាត់ក៏សប្បាយចិត្ត ទម្រេតខ្លួនសម្រាន្ដលក់នៅជិតគំនរកណ្ដាប់ស្រូវ។ នាងរូថដើរលបៗចូលមក បើកភួយនៅចុងជើងរបស់គាត់ ហើយដេកត្រង់កន្លែងនោះទៅ។ ៨ នៅពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ ដោយលោកបូអូសរងា គាត់ក៏ប្រែខ្លួន ហើយឃើញស្ត្រីម្នាក់ដេកនៅចុងជើងគាត់។ ៩ លោកបូអូសសួរថា៖ «នរណាហ្នឹង?»។ នាងឆ្លើយថា៖ «នាងខ្ញុំឈ្មោះរូថ ជាអ្នកបម្រើរបស់លោកម្ចាស់។ សូមលោកម្ចាស់មេត្តាទទួលនាងខ្ញុំធ្វើជាភរិយាទៅ ដ្បិតលោកមានភារ‌កិច្ចទទួលបន្ទុកថែ‌រក្សានាងខ្ញុំស្រាប់ហើយ»។ ១០ លោកបូអូសពោលថា៖ «សូមព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានពរដល់នាង! នាងប្រព្រឹត្តដូច្នេះ គឺនាងបង្ហាញចិត្តស្មោះ‌ត្រង់ប្រសើរជាងពីមុនទៅទៀត គឺនាងមិនបានដើររកប្រុសក្មេងៗ ទោះជាអ្នកមាន ឬអ្នកក្រក្តី មកធ្វើជាប្ដីទេ។ ១១ ឥឡូវនេះ សូមនាងកុំបារម្ភឡើយ អ្វីៗដែលនាងសុំ ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមទាំងអស់ ដ្បិតប្រជាជនទាំងមូលដឹងច្បាស់ថា នាងជាស្ត្រីថ្លៃ‌ថ្នូរ។ ១២ ខ្ញុំជាសាច់‌ញាតិដែលមានភារ‌កិច្ចទទួលបន្ទុកថែ‌រក្សានាងពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែ នៅមានបុរសម្នាក់ ជាសាច់‌ញាតិនឹងនាង ជិតជាងខ្ញុំទៅទៀត។ ១៣ យប់នេះ សូមនាងសម្រាកនៅទីនេះហើយ! ចាំព្រឹកស្អែក ខ្ញុំនឹងទៅសួរគេ។ ប្រសិនបើគេចង់ទទួលខុសត្រូវលើនាង ឲ្យគេទទួលចុះ តែបើគេមិនព្រមទេ ខ្ញុំសូមសន្យា ដោយយកព្រះ‌អម្ចាស់ដ៏មានព្រះ‌ជន្មគង់នៅជាសាក្សីថា ខ្ញុំមុខជាទទួលខុសត្រូវលើនាងពុំ‌ខាន! សូមនាងសម្រាកនៅទីនេះរហូតដល់ព្រឹកចុះ!»។

១៤ នាងរូថដេកនៅចុងជើងលោកបូអូសរហូតដល់ព្រឹក ហើយនាងបានក្រោកពីព្រលឹមស្រាងៗ មុនពេលមើលគ្នាស្គាល់។ លោកបូអូសក៏មិនចង់ឲ្យនរណាម្នាក់ដឹងថា នាងបានចូលមកក្នុងលាននេះដែរ។ ១៥ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរដោះអាវធំរបស់នាង កាន់ឲ្យជាប់»។ នាងក៏ដោះអាវ ហើយលោកចាក់ស្រូវមួយតៅឲ្យនាង ព្រមទាំងជួយលើកដាក់ឲ្យនាងទូលទៀតផង។ នាងក៏ទូលស្រូវនោះចូលទៅក្នុងភូមិវិញ។

១៦ ពេលទៅដល់ផ្ទះ ម្ដាយក្មេកសួរថា៖ «យ៉ាងដូចម្ដេចទៅហើយកូន?»។ នាងរូថរៀបរាប់ប្រាប់ម្ដាយក្មេកនូវហេតុ‌ការណ៍ទាំងប៉ុន្មាន ដែលលោកបូអូសបានប្រព្រឹត្តចំពោះនាង។ ១៧ នាងបញ្ជាក់ថា៖ «លោកបានឲ្យស្រូវមួយតៅមកកូន ទាំងពោលថា នាងមិនត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដៃទទេឡើយ!»។ ១៨ នាងណា‌អូមីនិយាយថា៖ «ចូរកូននៅរង់‌ចាំមើលសិន រហូតទាល់តែដឹងថាការនេះនឹងទៅជាយ៉ាងណា ដ្បិតលោកបូអូសនឹងមិននៅស្ងៀមទេ គឺគាត់នឹងគិត‌គូររហូតទាល់តែបានសម្រេចនៅថ្ងៃនេះជាពុំ‌ខាន»។

៤

ពិធីមង្គលការនាងរូថ និងលោកបូអូស

១ លោកបូអូសចេញទៅអង្គុយនៅមាត់ទ្វារក្រុង។ ពេលនោះ បុរសដែលជាប់សាច់‌ញាតិជិតបំផុតរបស់លោកអេលី‌ម៉េឡេក គឺបុរសដែលលោកបូអូសប្រាប់នាងរូថកាលពីមុន បានដើរកាត់កន្លែងនោះ។ លោកបូអូសពោលទៅកាន់បុរសនោះថា៖ «សូមបងអញ្ជើញមកអង្គុយទីនេះសិន»។ បុរសនោះក៏អង្គុយចុះ។ ២ លោកបូអូសបានអញ្ជើញចាស់ទុំដប់នាក់ពីក្នុងភូមិមក ហើយសុំឲ្យគេអង្គុយជាមួយដែរ។ ៣ លោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់សាច់‌ញាតិនោះដូចតទៅ៖ «បងជ្រាបស្រាប់ហើយថា បងស្រីណា‌អូមីបានវិលត្រឡប់មកពីស្រុកម៉ូអាប់វិញ ហើយគាត់ចង់លក់ដីស្រែ ដែលជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់បងអេលី‌ម៉េឡេក។ ៤ ខ្ញុំបានគិតថាគួរតែជម្រាបបង ហើយសូមឲ្យបងទិញដីស្រែនោះ ដោយមានចាស់ទុំ និងបង‌ប្អូនឯទៀតៗ ដែលនៅទីនេះជួយដឹងឮផង។ ប្រសិនបើបងចង់ទិញ សូមទិញចុះ! តែបើបងមិនទិញទេ សូមប្រាប់ឲ្យខ្ញុំដឹងផង ដ្បិតនៅទីនេះ មានតែបងទេដែលមានសិទ្ធិទិញ ហើយបន្ទាប់ពីបង គឺរូបខ្ញុំ»។ បុរសនោះពោលថា៖ «ខ្ញុំចង់ទិញ!»។ ៥ លោកបូអូសក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «បើបងទិញដីស្រែរបស់បងស្រីណា‌អូមី បងក៏ត្រូវយកនាងរូថ ជាសាសន៍ម៉ូអាប់ ធ្វើជាភរិយាដែរ ដើម្បីឲ្យដីនៅតែជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់បង‌ប្អូនយើងដែលស្លាប់ទៅហើយនោះដដែល»។ ៦ បុរសនោះឆ្លើយវិញថា៖ «បើដូច្នេះ ខ្ញុំមិនអាចទិញបានទេ ព្រោះខ្ញុំមិនចង់ខាតប្រយោជន៍ និងបាត់កេរ‌អាករផ្ទាល់របស់ខ្ញុំឡើយ សូមលោកប្អូនទិញយកចុះ! ខ្ញុំពុំអាចទិញបានទេ!»។

៧ កាលពីដើមនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ពេលអ្នកស្រុកទិញទ្រព្យ‌សម្បត្តិ ឬផ្ទេរកម្ម‌សិទ្ធិអ្វីមួយ ពួកគេមានទម្លាប់ដោះស្បែកជើង ហុចទៅឲ្យម្នាក់ទៀត ទុកជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា គេបានព្រមព្រៀងគ្នាហើយ។ ៨ ហេតុនេះហើយបានជានៅពេលបុរសនោះពោលទៅកាន់លោកបូអូសថា៖ «សូមលោកប្អូនទិញយកចុះ!» គាត់ក៏បានដោះស្បែកជើងជូនលោកបូអូសដែរ។ ៩ លោកបូអូសមានប្រសាសន៍ទៅពួកចាស់ទុំ និងប្រជាជនទាំងមូលថា៖ «ថ្ងៃនេះ សូមអស់លោកជួយធ្វើជាសាក្សីឲ្យខ្ញុំផង ខ្ញុំបានទិញអ្វីៗទាំងអស់ដែលជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់បងអេលី‌ម៉េឡេក ព្រមទាំងអ្វីៗដែលជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់គីលី‌យ៉ូន និងម៉ាឡូន ពីបងស្រីណា‌អូមីហើយ។ ១០ ខ្ញុំក៏សូមយកនាងរូថ ជាសាសន៍ម៉ូអាប់ ដែលត្រូវជាភរិយារបស់ម៉ាឡូន មកធ្វើជាប្រពន្ធខ្ញុំផងដែរ ដើម្បីឲ្យកេរ‌មត៌ករបស់គាត់នៅតែជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់គាត់ដដែល ហើយខ្ញុំនឹងបន្តពូជ‌ពង្សឲ្យគាត់ ដើម្បីរក្សាឈ្មោះគាត់ឲ្យនៅគង់‌វង្ស ក្នុងចំណោមអ្នកស្រុកអ្នកភូមិ និងនៅទ្វារក្រុងនេះតទៅទៀត។ ថ្ងៃនេះ អស់លោកជាសាក្សីដឹងឮស្រាប់ហើយ»។

១១ ពួកចាស់ទុំ និងប្រជាជនទាំងមូលនៅមាត់ទ្វារក្រុងបានឆ្លើយថា៖ «យើងទាំងអស់គ្នាជាសាក្សីហើយ! សូមព្រះ‌អម្ចាស់ប្រោសប្រទានឲ្យស្ត្រីដែលចូលក្នុងគ្រួសារលោក បានដូចជាលោកស្រីរ៉ាខែល និងលោកស្រីលេអា ដែលបានបង្កើតជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដែរ! សូមឲ្យលោកមានសម្បត្តិស្តុក‌ស្តម្ភនៅភូមិអេប្រា‌តា និងមានកេរ្តិ៍‌ឈ្មោះល្បីនៅភូមិបេថ្លេហិម។ ១២ សូមព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានឲ្យលោក និងនាងមានកូនចៅច្រើន ដើម្បីឲ្យគ្រួសារលោកបានដូចគ្រួសាររបស់លោកផារេស ជាកូនរបស់លោកយូដា និងនាងថាម៉ារដែរ!»។

លោកបូអូស និងពូជ‌ពង្សរបស់លោក

១៣ លោកបូអូសក៏យកនាងរូថមកធ្វើជាភរិយា ហើយក្រោយមក ព្រះ‌អម្ចាស់បានប្រោសប្រទានឲ្យនាងមានផ្ទៃពោះ សម្រាលបានកូនប្រុសមួយ។ ១៤ ពួកស្ត្រីនៅភូមិបេថ្លេហិមពោលទៅកាន់នាងណា‌អូមីថា៖ «សូមអរព្រះ‌គុណព្រះ‌អម្ចាស់ ដ្បិតព្រះ‌អង្គបានប្រោសប្រទានឲ្យអ្នកមានចៅប្រុសមួយសម្រាប់ថែ‌រក្សាអ្នក!។ សូមឲ្យចៅរបស់អ្នកមានឈ្មោះល្បី‌ល្បាញ ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ១៥ ចៅនេះនឹងធ្វើឲ្យជីវិតអ្នកមានសុភមង្គលឡើងវិញ ហើយជួយថែ‌រក្សាអ្នកនៅពេលចាស់ជរាផង ដ្បិតក្មេងនេះបានកើតពីកូនប្រសាដែលស្រឡាញ់អ្នក។ នាងនេះប្រសើរជាងកូនប្រុសប្រាំពីរនាក់ទៅទៀត»។

១៦ នាងណា‌អូមីក៏យកចៅមកបី ហើយចិញ្ចឹមបីបាច់តរៀងទៅ។ ១៧ ពួកស្ត្រីដែលនៅជិតខាងនាំគ្នាពោលថា៖ «នាងណា‌អូមីមានកូនប្រុសមួយ!»។ ពួកគេហៅកូននោះថា «អូបេដ»។ គឺលោកអូបេដនេះហើយដែលត្រូវជាឪពុកលោកយេសាយ ហើយលោកយេសាយជាបិតារបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ។

១៨ នេះជាពូជ‌ពង្សលោកពេរេស: លោកពេរេសបង្កើតលោកហេត‌ស្រូម ១៩ លោកហេត‌ស្រូមបង្កើតលោកអរ៉ាម លោកអរ៉ាមបង្កើតលោកអមី‌ណា‌ដាប់ ២០ លោកអមី‌ណា‌ដាប់បង្កើតលោកណា‌សូន លោកណា‌សូនបង្កើតលោកសាល‌ម៉ូន ២១ លោកសាល‌ម៉ូនបង្កើតលោកបូអូស លោកបូអូសបង្កើតលោកអូបេដ ២២ លោកអូបេដបង្កើតលោកយេសាយ ហើយលោកយេសាយបង្កើតព្រះ‌បាទដាវីឌ។

422 Views

Post Views: 425