សម្ពន្ធមេត្រីចាស់ | Old Testament 46
១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5
  1. កំណើតពិភពលោក (កណ)
    Genesis (Gn)
  2. សេរីភាព (សរ)
    Exodus (Ex)
  3. លេវីវិន័យ (លវ)
    Leviticus (Lv)
  4. ជំរឿនប្រជាជន (ជរ)
    Numbers (Nm)
  5. ទុតិយកថា (ទក)
    Deuteronomy (Dt)
២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16
  1. យ៉ូស៊ូអា (យអ)
    Joshua (Jos)
  2. វិរបុរស (វរ)
    Judges (Jdg)
  3. នាងរូថ (នរ)
    Ruth (Ru)
  4. ១សាម៉ូអែល (១សម)
    1 Samuel (1Sm)
  5. ២សាម៉ូអែល (២សម)
    2 Samuel (2Sm)
  6. ១ពង្សាវតារក្សត្រ (១ពង្ស)
    1 Kings (1Kg)
  7. ២ពង្សាវតារក្សត្រ (២ពង្ស)
    2 Kings (2Kg)
  8. ១របាក្សត្រ (១របា)
    1 Chronicles (1Ch)
  9. ២របាក្សត្រ (២របា)
    2 Chronicles (2Ch)
  10. អែសរ៉ា (អរ)
    Ezra (Ezr)
  11. នេហេមី (នហ)
    Nehemiah (Ne)
  12. យ៉ូឌីត (យឌ)
    Judith (Jth)
  13. តូប៊ីត (តប)
    Tobit (Tb)
  14. អែសធែរ (អធ)
    Esther (Est)
  15. ១ម៉ាកាបាយ (១មបា)
    1 Maccabees (1 Ma)
  16. ២ម៉ាកាបាយ (២មបា)
    2 Maccabees (2 Ma)
៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7
  1. ទំនុកតម្កើង (ទន)
    Psalms (Ps)
  2. យ៉ូប (យប)
    Job (Jb)
  3. សុភាសិត (សភ)
    Proverbs (Pr)
  4. បទចម្រៀង (បច)
    Song of Songs (Song)
  5. សាស្តា (សស)
    Ecclesiastes (Eccl)
  6. ព្រះប្រាជ្ញាញាណ (ប្រាញ)
    Wisdom (Wis)
  7. បេនស៊ីរ៉ាក់ (បសរ)
    Sirach (Sir)
៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18
  1. អេសាយ (អស)
    Isaiah (Is)
  2. យេរេមី (យរ)
    Jeremiah (Je)
  3. អេសេគីអែល (អគ)
    Ezekiel (Ez)
  4. ហូសេ (ហស)
    Hosea (Ho)
  5. យ៉ូអែល (យអ)
    Joel (Joe)
  6. អម៉ូស (អម)
    Amos (Am)
  7. អូបាឌី (អឌ)
    Obadiah (Ob)
  8. យ៉ូណាស (យណ)
    Jonah (Jon)
  9. មីកា (មីក)
    Micah (Mi)
  10. ណាហ៊ូម (ណហ)
    Nahum (Na)
  11. ហាបាគូក (ហគ)
    Habakkuk (Hb)
  12. សេផានី (សផ)
    Zephaniah (Zep)
  13. ហាកាយ (ហក)
    Haggai (Hg)
  14. សាការី (សក)
    Zechariah (Zec)
  15. ម៉ាឡាគី (មគ)
    Malachi (Mal)
  16. សំណោក (សណ)
    Lamentations (Lam)
  17. ដានីអែល (ដន)
    Daniel (Dn)
  18. បារូក (បារ)
    Baruch (Ba)
សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី | New Testament 27
១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4
  1. ម៉ាថាយ (មថ)
    Matthew (Mt)
  2. ម៉ាកុស (មក)
    Mark (Mk)
  3. លូកា (លក)
    Luke (Lk)
  4. យ៉ូហាន (យហ)
    John (Jn)
២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1
  1. កិច្ចការគ្រីស្តទូត (កក)
    Acts of the Apostles (Ac)
៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13
  1. រ៉ូម (រម)
    Romans (Rm)
  2. ១កូរិនថូស (១ករ)
    1 Corinthians (1Co)
  3. ២កូរិនថូស (២ករ)
    2 Corinthians (2Co)
  4. កាឡាទី (កាឡ)
    Galatians (Ga)
  5. អេភេសូ (អភ)
    Ephesians (Ep)
  6. ភីលីព (ភីល)
    Philippians (Phil)
  7. កូឡូស (កូឡ)
    Colossians (Col)
  8. ១ថេស្សាឡូនិក (១ថស)
    1 Thessalonians (1Th)
  9. ២ថេស្សាឡូនិក (២ថស)
    Thessalonians (2Th)
  10. ១ធីម៉ូថេ (១ធម)
    1 Timothy (1T)
  11. ២ធីម៉ូថេ (២ធម)
    2 Timothy (2T)
  12. ទីតុស (ទត)
    Titus (Ti)
  13. ភីលេម៉ូន (ភល)
    Philemon (Phim)
៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5
  1. ហេប្រឺ (ហប)
    Hebrews (He)
  2. យ៉ាកុប (យក)
    James (Ja)
  3. ១សិលា (១សល)
    1 Peter (1P)
  4. ២សិលា (២សល)
    2 Peter (2P)
  5. យូដាស (យដ)
    Jude (Ju)
៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4
  1. ១យ៉ូហាន (១យហ)
    1 John (1Jn)
  2. ២យ៉ូហាន (២យហ)
    2 John (2Jn)
  3. ៣យ៉ូហាន (៣យហ)
    3 John (3Jn)
  4. វិវរណៈ (វវ)
    Revelation (Rev)

លិខិត​របស់​គ្រីស្តទូត​ប៉ូល​ផ្ញើ​ជូន
គ្រីស្ត‌បរិស័ទ​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម

ពាក្យលំនាំ

លិខិត​របស់​លោក​ប៉ូល

ជីវ‌ប្រវត្តិ​របស់​គ្រីស្ដ‌ទូត​ប៉ូល

លោក​ប៉ូល​កើត​នៅ​ក្រុង​តារសុស (ក្នុង​ប្រទេស​ទួរគី​សព្វ​ថ្ងៃ) នា​ដើម​គ្រីស្ដ‌សករាជ។ លោក​ជា​ជន​ជាតិ​យូដា ដែល​មាន​សញ្ជាតិ​រ៉ូម៉ាំង ដូច្នេះ លោក​មាន​ឈ្មោះ​ពីរ គឺ​តាម​ភាសា​ហេប្រឺ​ឈ្មោះ“សាអ៊ូល”(ឬ“សូល”) តាម​ភាសា​ឡាតាំង​ឈ្មោះ “ប៉ូល”។ កាល​ពី​ក្មេង លោក​បាន​ទទួល​ការ​អប់រំ​ខាង​គម្ពីរ‌វិន័យ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម តាម​របៀប​គណៈ‌ផារីស៊ី ពី​សំណាក់​លោក​គ្រូ​កាម៉ាលី‌អែល ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​ជាង​គេ។
កាល​ពី​ដើម លោក​ប៉ូល​មិន​បាន​ស្គាល់​ព្រះ‌យេស៊ូ​ផ្ទាល់​ទេ លោក​គ្រាន់​តែ​ឮ​អ្នក​ខ្លះ​ប្រកាស​ថា មាន​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ​យេស៊ូ ជា “ព្រះ‌គ្រីស្ដ” ជា “ព្រះ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់” និង​ជា “ព្រះ‌អម្ចាស់”។ ដោយ​លោក​ប៉ូល​កាន់​តាម​គម្ពីរ‌វិន័យ​យ៉ាង​តឹង‌រ៉ឹង លោក​ជំទាស់​នឹង​ពួក​គេ​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រោះ​លោក​យល់​ថាពួក​គេ​ប្រមាថ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ លោក​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​ធ្វើ​ទុក្ខ​បៀត‌បៀន​អ្នក​ជឿ​លើ​ព្រះ‌យេស៊ូ។ មាន​ថ្ងៃ​មួយ ប្រហែល​នៅ​គ.ស.៣៦ លោក​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រុង​ដាម៉ាស ប៉ុន‌ប៉ង​នឹង​ចាប់​ចង​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​យក​ទៅ​ឃុំ‌ឃាំង និង​ប្រហារ​ជីវិត ស្រាប់​តែ​ព្រះ‌យេស៊ូ​បង្ហាញ​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់​ឲ្យ​លោក​ឃើញ នាំ​ឲ្យ​លោក​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត​មក​ជឿ​ទុក​ចិត្ត​ទាំង​ស្រុង​លើ​ព្រះ‌អង្គ​វិញ (កិច្ច‌ការ ៩.១-១៩)។ បន្ទាប់​មក លោក​ចាប់​ផ្ដើម​ប្រកាស​ដំណឹង‌ល្អ​នៅ​មជ្ឈិម‌បូព៌ា​ទាំង​មូល​ថា ព្រះ‌យេស៊ូ​ជា​ព្រះ‌គ្រីស្ដ។ លោក​បាន​តែង‌តាំង​ព្រះ‌សហគមន៍​នៅ​តាម​ក្រុង​នានា​ជា​ច្រើន។ ដោយ​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​ក្នុង​ក្រុង​ទាំង​នោះ​ជួប​ប្រទះ​បញ្ហា​ផ្សេងៗ ពួក​គេ​តែង‌តែ​សរសេរ​សំបុត្រ​មក​សួរ​យោបល់​ពី​លោក។ លោក​ក៏​សរសេរ​លិខិត​ជា​ច្រើន​ច្បាប់ ដើម្បី​ជួយ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​របស់​គេ លើក​ទឹក​ចិត្ត​គេ ព្រម​ទាំង​ជួយ​កសាង​ជំនឿ​របស់​គេ​ផង។
លោក​ប៉ូល​បាន​សរសេរ​លិខិត​ទាំង​នេះ​ក្នុង​ចន្លោះ​គ.ស.៥១-៦៤ គឺ​មុន​ពេល​លោក​ម៉ាកុស លោក​លូកា លោក​ម៉ាថាយ និង​លោក​យ៉ូហាន ចង​ក្រង​គម្ពីរ​ដំណឹង‌ល្អ​ទៅ​ទៀត។ ដូច្នេះ លិខិត​ទាំង​នេះ​ជា​ឯក‌សារ​ដើម​ដំបូង​នៃ​គម្ពីរ​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ថ្មី ហើយ​មាន​សារ‌សំខាន់​ជា​ទី​បំផុត។
ជន​ជាតិ​យូដា​នៅ​សម័យ​នោះ​យល់​ថា លោក​ប៉ូល​បាន​ក្បត់​សាសនា​របស់​គេ គេ​ក៏​ស្អប់​លោក ហើយ​បង្ក​រឿង​ឲ្យ​លោក​ជាប់​ឃុំ‌ឃាំង​ជា​ច្រើន​លើក​ច្រើន​សា។ នៅ​ពេល​ចុង​ក្រោយ លោក​បាន​សុំ​ឲ្យ​គេ​បញ្ជូន​សំណុំ​រឿង​របស់​លោក​ទៅ​ថ្វាយ​ព្រះ‌ចៅ​អធិរាជ​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម​កាត់​ក្តី។ លុះ​ដល់​គ.ស.៦៤ ព្រះ‌ចៅ​អធិរាជ​ណេរ៉ុង​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ធ្វើ​ទុក្ខ​បៀត‌បៀន​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ ពេល​នោះ គេ​បាន​ធ្វើ​ឃាត​លោក​សិលា ហើយ​ក្រោយ​មក​ទៀត លោក​ប៉ូល​ក៏​ត្រូវ​គេ​កាត់​ក​ប្រហារ​ជីវិត​ដែរ។

លិខិត​របស់​លោក​ប៉ូល​ផ្ញើ​ជូន

គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម

ពាក្យ​លំនាំ

ក្រុង​រ៉ូមៈ កាល​ពី​ដើម ក្រុង​រ៉ូម​ជា​រាជ‌ធានី​របស់​ចក្រភព​រ៉ូម៉ាំង ដែល​មាន​ព្រះ‌ចៅ​អធិ‌រាជ​សេសារ​គ្រប់‌គ្រង។ សព្វ​ថ្ងៃ​ក្រុង​នេះ​ជា​រដ្ឋ‌ធានី​របស់​ប្រទេស​អ៊ីតា‌លី។ មុន​ពេល​សរសេរ​លិខិត​នេះ លោក​ប៉ូល​ពុំ​ដែល​បាន​ទៅ​ក្រុង​រ៉ូម​ទេ តែ​លោក​ស្គាល់​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​ជាតិ​យូដា​ជា​ច្រើន​នៅ​ក្រុង​នោះ ព្រោះ​ជន​ជាតិ​យូដា​តែង‌តែ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​មក ក្នុង​ចក្រ​ភព​រ៉ូម៉ាំង​ទាំង​មូល។ លោក​សរសេរ​លិខិត​នេះ​ក្នុង​អំឡុង​គ.ស.៥៧-៥៨ គឺ​ពេល​លោក​ស្នាក់​នៅ​ក្រុង​កូរិន‌ថូស (រ៉ូម ១៦.២៣)។ ប៉ុន្មាន​ខែ​មុន​លោក​សរសេរ​លិខិត​ជូន​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម
លោក​ក៏​បាន​សរសេរ​លិខិត​មួយ​ច្បាប់ ផ្ញើ​ជូន​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​នៅ​ស្រុក​កាឡា‌ទី​ដែរ ដើម្បី​រំឭក​គេ​ឲ្យ​ដឹង​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សង្គ្រោះ​មនុស្ស​មក​ពី​គេ​ជឿ មិន​មែន​មក​ពី​គេ​សន្សំ​កុសល​ផល​បុណ្យ ដោយ​ប្រតិបត្តិ​តាម​វិន័យ​នោះ​ឡើយ។ ដូច្នេះ ក្នុង​លិខិត​ផ្ញើ​ទៅ​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម​នេះ លោក​បាន​លាត​ត្រដាង​ជំនឿ​របស់​លោក តាម​សេចក្ដី​ដែល​លោក​បាន​ពន្យល់​ត្រួសៗ​ដល់​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​នៅ​ស្រុក​កាឡា‌ទី។

គោល​សំខាន់ៗ

• ១‑៤:
លោក​ប៉ូល​បញ្ជាក់​ថា មនុស្ស​គ្រប់ៗ​រូបមិន​ថា​ជាតិ​ណា​សាសន៍​ណា​ទេ សុទ្ធ​តែ​ជាប់​បាប​ទាំង​អស់​គ្នា គឺ​គ្មាន​ទំនាក់‌ទំនង​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ គេ​ចាំ‌បាច់​ត្រូវ​តែ​ជឿ​លើ​ព្រះ‌យេស៊ូ​ជា​ព្រះ‌សង្គ្រោះ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​សុចរិត និង​ទទួល​ជីវិត​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​តែ​អ្នក​ជឿ​ឲ្យ​សុចរិត ដូច​ពី​មុន​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ប្រោស​លោក​អប្រាហាំ​ក្នុង​គម្ពីរ​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ចាស់​ដែរ។
• ៥‑៦:
លោក​ប៉ូល​បរិយាយ​អំពី​អត្ថ‌ន័យ​នៃ​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក គឺ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដែល​ជឿ បាន​ចូល​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌យេស៊ូ​ដែល​សោយ​ទិវង្គត និង​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ។ មនុស្ស​គ្រប់ៗ​រូប​សុទ្ធ​តែ​ជាប់​បាប រួម​ជា​មួយ​លោក​អដាំ​យ៉ាង​ណា គេ​ក៏​អាច​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ ដោយ​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌យេស៊ូ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ឲ្យ​តែ​គេ​ជឿ​លើ​ព្រះ‌អង្គ។
• ៧‑៨:
បរិយាយ​អំពី​ការ​រារែក​របស់​មនុស្ស ព្រោះ​មាន​កិលេស‌តណ្ហា​គ្រប់​យ៉ាង​ទាក់‌ទាញ​ចិត្ត​ឲ្យ​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​អាណិត‌អាសូរ​គេ និង​ប្រទាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ផ្ទាល់​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មក​អ្នក​ជឿ ដើម្បី​រំដោះ​គេ​ឲ្យ​មាន​សេរី‌ភាព​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ។
• ៩‑១១:
លោក​ប៉ូល​បាន​យក​ប្រវត្តិ‌សាស្ត្រ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល មក​រិះ‌គិត​អំពី​គម្រោង‌ការ​ដ៏​លាក់​កំបាំង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែល​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សង្គ្រោះ​មនុស្ស​គ្រប់​ជាតិ​សាសន៍។
• ១២‑១៥:
បរិយាយ​អំពី​របៀប​រស់​នៅ​តាម​ជីវិត​ថ្មី​របស់​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ គឺ​ទំនាក់‌ទំនង​ជា​មួយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​មួយ​អ្នក​កាន់​អំណាច និង​ជា​មួយ​អ្នក​មាន​ជំនឿ​ដូច​គ្នា។
លិខិត​នេះ​មាន​សារ‌សំខាន់​ជាង​លិខិត​ឯ​ទៀតៗ ព្រោះ​លោក​ប៉ូល​វែក‌ញែក​យ៉ាង​ល្អិត‌ល្អន់​អំពី​គោល​ជំនឿ​របស់​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ គឺ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សង្គ្រោះ​មនុស្ស​លោក​ដោយ​គេ​មាន​ជំនឿ​លើ​ព្រះ‌យេស៊ូ មិន​មែន​ដោយ​សន្សំ​ផល​បុណ្យ ឬ​គ្រាន់​តែ​គោរព​តាម​វិន័យ​នោះ​ឡើយ។
សេចក្ដី​ផ្ដើម
ខ្ញុំ ប៉ូល ជា​អ្នក​បម្រើ​​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ ព្រះ‌ជាម្ចាស់*​បាន​ត្រាស់​ហៅ​ខ្ញុំ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​គ្រីស្ដ‌ទូត* និង​ជ្រើស‌រើស​ខ្ញុំ ឲ្យ​ប្រកាស​ដំណឹង‌ល្អ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។  ដំណឹង‌ល្អ​នេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​សន្យា​ទុក​ជា​មុន​ក្នុង​ព្រះ‌គម្ពីរ តាម‌រយៈ​ពួក​ព្យាការី*​របស់​ព្រះ‌អង្គ  ស្ដី​អំពី​ព្រះ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ បើ​គិត​តាម​មនុស្ស​ព្រះ‌បុត្រា​ប្រសូត​មក​ក្នុង​ព្រះ‌រាជ‌វង្ស​របស់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ  តែ​បើ​គិត​តាម​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ដែល​ផ្ដល់​ឲ្យ​មនុស្ស​បាន​វិសុទ្ធ*​វិញ​ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​តែង‌តាំង​ព្រះ‌អង្គ ជា​ព្រះ‌បុត្រា​ប្រកប​ដោយ​ឫទ្ធា‌នុភាព ដោយ​ប្រោស​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ។
 តាម‌រយៈ​ព្រះ‌បុត្រា គឺ​ព្រះ​យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ ជា​អម្ចាស់​នៃ​យើង ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ប្រណី‌សន្ដោស​យើង និង​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​មុខ‌ងារ​ជា​គ្រីស្ដ‌ទូត ដើម្បី​នាំ​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង​អស់​ប្រតិបត្តិ​តាម​ជំនឿ សម្រាប់​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ។  បង‌ប្អូន​ដែល​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​បាន​ត្រាស់​ហៅ ក៏​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង​នោះ​ដែរ។
 សូម​ជម្រាប​មក​បង‌ប្អូន​ទាំង​អស់ នៅ​ក្រុង​រ៉ូម ជា​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ស្រឡាញ់ និង​ត្រាស់​ហៅ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ។
សូម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​ព្រះ‌បិតា​របស់​យើង និង​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​ជា‌អម្ចាស់ ប្រណី‌សន្ដោស និង​ប្រទាន​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​ដល់​បង‌ប្អូន!។
លោក​ប៉ូល​មាន​បំណង​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម
 ជា​បឋម ខ្ញុំ​សូម​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​របស់​ខ្ញុំ តាម‌រយៈ​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ* ព្រោះ​តែ​បង‌ប្អូន​ទាំង​អស់​គ្នា ដ្បិត​គេ​តំណាល​អំពី​ជំនឿ​របស់​បង‌ប្អូន​ក្នុង​សកល​លោក​ទាំង​មូល។  ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​ខ្ញុំ​គោរព​បម្រើ​យ៉ាង​ស្មោះ ដោយ​ប្រកាស​ដំណឹង‌ល្អ* អំពី​ព្រះ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ស្រាប់​ហើយ​ថា ខ្ញុំ​តែង‌តែ​នឹក​គិត​ដល់​បង‌ប្អូន​ជា‌និច្ច ១០ គ្រប់​ពេល​ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន* សូម​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ឱកាស​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​បង‌ប្អូន បើ​ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ។ ១១ ខ្ញុំ​មាន​បំណង​ចង់​ជួប​មុខ​បង‌ប្អូន​យ៉ាង​ខ្លាំង ដើម្បី​ចែក​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​ណា​មួយ​របស់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ជូន​បង‌ប្អូន ឲ្យ​បង‌ប្អូន​បាន​មាំ‌មួន​ឡើង ១២ គឺ​ថា ពេល​យើង​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា យើង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដោយ​ជំនឿ​ដែល​យើង​មាន​រួម​គ្នា ទាំង​បង‌ប្អូន​ទាំង​ខ្ញុំ។
១៣ បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​បាន​ជ្រាប​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា ខ្ញុំ​មាន​គម្រោង‌ការ​ចង់​មក​ជួប​បង‌ប្អូន​ច្រើន​លើក​ច្រើន​សា​ហើយ ដើម្បី​ទទួល​ផល​ខ្លះ​ក្នុង​ចំណោម​បង‌ប្អូន ដូច​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​បាន​ទទួល​ក្នុង​ចំណោម​សាសន៍​ឯ​ទៀតៗ​ដែរ ក៏​ប៉ុន្តែ មក​ទល់​ពេល​នេះ ខ្ញុំ​ចេះ​តែ​ខក​ខាន​មិន​បាន​មក។ ១៤ ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​បំពេញ​កិច្ច‌ការ​ក្នុង​ចំណោម​សាសន៍​ក្រិក​ និង​ក្នុង​ចំណោម​សាសន៍​ដទៃ​ទៀត ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ប្រាជ្ញ និង​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ល្ងង់។ ១៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​បំណង​នាំ​ដំណឹង‌ល្អ មក​ជូន​បង‌ប្អូន​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម​នេះ​ដែរ ១៦ ដ្បិត​ខ្ញុំ​មិន​ខ្មាស​នឹង​ប្រកាស​ដំណឹង‌ល្អ​ទេ ព្រោះ​ដំណឹង‌ល្អ​នេះ​ជា​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ សម្រាប់​សង្គ្រោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ គឺ​មុន​ដំបូង​សាសន៍​យូដា បន្ទាប់​មក សាសន៍​ក្រិក។ ១៧ ដំណឹង‌ល្អ​នេះ​សម្ដែង​ឲ្យ​ដឹង​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​មនុស្ស​សុចរិត ដោយ‌សារ​ជំនឿ និង​ឲ្យ​គេ​កាន់​តាម​ជំនឿ​ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ «មនុស្ស​សុចរិត​មាន​ជីវិត​រស់ ដោយ‌សារ​ជំនឿ»
ទោស​របស់​មនុស្ស​លោក
១៨ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សម្ដែង​ព្រះ‌ពិរោធ​​ពី​ស្ថាន​បរម‌សុខ*​មក ប្រឆាំង​នឹង​ការ​មិន​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌អង្គ ប្រឆាំង​នឹង​អំពើ​ទុច្ចរិត​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​មនុស្ស​លោក​ប្រព្រឹត្ត ទាំង​យក​អំពើ​ទុច្ចរិត​នោះ​ខ្ទប់​សេចក្ដី​ពិត​មិន​ឲ្យ​លេច​ចេញ​មក ១៩ ដ្បិត​អ្វីៗ​ដែល​មនុស្ស​លោក​អាច​ស្គាល់​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ នោះ​មាន​ជាក់​ច្បាស់​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ​ហើយ ព្រោះ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្ដែង​ឲ្យ​គេ​ឃើញ។ ២០ លក្ខណៈ​ដ៏​ប្រសើរ​បំផុត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដែល​មនុស្ស​មើល​ពុំ​ឃើញ គឺ​ឫទ្ធា‌នុភាព​ដែល​នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ក្តី ឬ​ឋានៈ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ក្តី​ ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្ដែង​ឲ្យ​គេ​ឃើញ តាំង​ពី​កំណើត​ពិភព‌លោក​មក​ម៉្លេះ នៅ​ពេល​ណា​ដែល​គេ​រិះ‌គិត​អំពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ដ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ដូច្នេះ គេ​ពុំ​អាច​ដោះ‌សា​ខ្លួន​ឡើយ ២១ ដ្បិត​គេ​បាន​ស្គាល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ តែ​ពុំ​បាន​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ ឲ្យ​សម​នឹង​ឋានៈ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទេ ហើយ​គេ​ក៏​ពុំ​បាន​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អង្គ​ទៀត​ផង។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គេ​បាន​វង្វេង​ទៅ​តាម​ការ​រិះ‌គិត​របស់​ខ្លួន ហើយ​ចិត្ត​ល្ងី‌ល្ងើ​របស់​គេ ក៏​បែរ​ទៅ​ជា​ងងឹត​សូន្យ‌សុង​ដែរ។ ២២ គេ​អួត‌អាង​ថា​ខ្លួន​មាន​ប្រាជ្ញា តែ​បែរ​ជា​លេលា​ទៅ​វិញ។ ២៣ គេ​មិន​បាន​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែល​គង់​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ទេ គឺ​បែរ​ជា​យក​រូប​សំណាក​ដូច​ជា​រូប​តំណាង​មនុស្ស​ដែល​តែង‌តែ​ស្លាប់​ យក​រូប​តំណាង​សត្វ​ស្លាប សត្វ​ជើង​បួន និង​សត្វ​លូន​វារ មក​គោរព​ថ្វាយ‌បង្គំ​ជំនួស​វិញ។ ២៤ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បណ្ដោយ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សៅ‌ហ្មង តាម​ទំនើង​ចិត្ត​លោភ‌លន់​របស់​គេ រហូត​ដល់​ទៅ​បន្ថោក​រូប​កាយ​របស់​ខ្លួន​ឯង​ផ្ទាល់​ទៀត​ផង។ ២៥ ពួក​គេ​និយម​ព្រះ‌ក្លែង‌ក្លាយជា​ជាង​ព្រះ​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​ ហើយ​នាំ​គ្នា​ថ្វាយ‌បង្គំ និង​គោរព​បម្រើ​អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត មក​ជំនួស​គោរព​បម្រើ​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នោះ​វិញ។ សូម​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច! អាម៉ែន!។ ២៦ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បណ្ដោយ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ងប់​នឹង​តណ្ហា​ថោក​ទាប គឺ​ស្រីៗ​នាំ​គ្នា​លះ‌បង់​ការ​រួម​បវេណី​តាម​របៀប​ធម្មតា ទៅ​ប្រព្រឹត្ត​ផ្ទុយ​ពី​ធម្ម‌ជាតិ​វិញ ២៧ រីឯ​ប្រុសៗ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ គេ​បាន​លះ‌បង់​ការ​រួម​បវេណី​ជា​មួយ​ស្រីៗ​តាម​របៀប​ធម្មតា ហើយ​ពុះ​កញ្ជ្រោល​ស្រើប‌ស្រាល​តែ​នឹង​ប្រុសៗ​គ្នា​ឯង។ គេ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​អៀន​ខ្មាស រវាង​ប្រុស​និង​ប្រុស។ ពួក​គេ​ទទួល​ទណ្ឌ‌កម្ម​ក្នុង​រូប​កាយ​គេ​ផ្ទាល់ សម​នឹង​ការ​វង្វេង​របស់​គេ។
២៨ ដោយ​ពួក​គេ​យល់​ថា មិន​បាច់​ស្គាល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យ៉ាង​ច្បាស់ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​បណ្ដោយ​គេ​ទៅ​តាម​គំនិត​ឥត​ពិចារណា​របស់​ខ្លួន គឺ​ឲ្យ​គេ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ដែល​មិន​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត។ ២៩ ចិត្ត​របស់​ពួក​គេ​ពោរ‌ពេញ​ដោយ​គំនិត​ទុច្ចរិត​គ្រប់​យ៉ាង គំនិត​អាក្រក់ គំនិត​លោភ‌លន់ គំនិត​ពាល ពេញ​ទៅ​ដោយ​ចិត្ត​ច្រណែន‌ឈ្នានីស ចង់​សម្លាប់​គេ ឈ្លោះ​ប្រកែក ល្បិច​កិច្ច‌កល និង​អបាយ‌មុខ។ ពួក​គេ​ចូល​ចិត្ត​បរិហារ​កេរ្តិ៍​គ្នា ៣០ និយាយ​ដើម​គ្នា តាំង​ខ្លួន​ជា​សត្រូវ​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មាន​ចិត្ត​កំរោល​ឃោរ‌ឃៅ មាន​អំនួត​អួត​បំប៉ោង ប្រសប់​ខាង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ឪពុក​ម្ដាយ។ ៣១ ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស​ល្ងី‌ល្ងើ មាន​ចិត្ត​មិន​ទៀង ជា​មនុស្ស​អត់​ចិត្ត មិន​ចេះ​អាណិត‌អាសូរ។ ៣២ ពួក​គេ​ស្គាល់​ការ​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យ៉ាង​ច្បាស់​ស្រាប់​ហើយ​ថា អ្នក​ណា​ប្រព្រឹត្ត​បែប​នេះ​នឹង​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​ដល់​ស្លាប់។ គេ​មិន​ត្រឹម​តែ​ប្រព្រឹត្ត​ខ្លួន​ឯង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​ថែម​ទាំង​យល់​ស្រប​ជា​មួយ​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បែប​នោះ​ផង​ដែរ។
ការ​វិនិច្ឆ័យ​ត្រឹម​ត្រូវ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
 ចំពោះ​អ្នក អ្នក​ថ្កោល​ទោស​គេ ទោះ​បី​អ្នក​ជា​នរណា​ក៏​ដោយ ក៏​អ្នក​ពុំ​អាច​ដោះ‌សា​ខ្លួន​ដែរ។ ពេល​ណា​អ្នក​ថ្កោល​ទោស​គេ អ្នក​ក៏​ដាក់​ទោស​ខ្លួន​ឯង ព្រោះ​អ្នក​ថ្កោល​ទោស​គេ តែ​អ្នក​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​គេ​ដែរ។  យើង​ដឹង​ថាព្រះ‌ជាម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ គឺ​វិនិច្ឆ័យ​ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ពិត។  រីឯ​អ្នក អ្នក​ថ្កោល​ទោស​គេ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ តែ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​គេ​ដែរ​នោះ តើ​អ្នក​នឹក​ស្មាន​ថា​នឹង​បាន​រួច​ខ្លួន ដោយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មិន​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​អ្នក​ឬ?  ឬ​មួយ​អ្នក​មើល‌ងាយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស ព្រះ‌ហឫទ័យ​យោគ‌យល់ និង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​អត់‌ធ្មត់​ដ៏​ទូលំ‌ទូលាយ​របស់​ព្រះ‌អង្គ! តើ​អ្នក​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស​ដូច្នេះ ដើម្បី​ជំរុញ​អ្នក​ឲ្យ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត​ទេ​ឬ?  ក៏​ប៉ុន្តែ ដោយ​អ្នក​មាន​ចិត្ត​រឹង‌រូស មិន​ព្រម​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត​ទេ​នោះ អ្នក​កំពុង​តែ​សន្សំ​ទោស ទុក​សម្រាប់​ថ្ងៃ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​ ជា​ថ្ងៃ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​សម្ដែង​ការ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ដោយ​យុត្តិធម៌  គឺ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​ប្រទាន​ផល​ឲ្យ​ម្នាក់ៗ តាម​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រព្រឹត្ត។  ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ជីវិត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ចដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ព្យាយាម​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ ហើយ​ស្វែង​រក​សិរី‌រុង​រឿង កិត្តិយស និង​អ្វីៗ​ដែល​មិន​ចេះ​សាប‌សូន្យ  តែ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ និង​ដាក់​ទោស​យ៉ាង​ធ្ងន់ ចំពោះ​អស់​អ្នក ដែល​គិត​តែ​ឈ្លោះ​ប្រកែក មិន​ព្រម​ស្ដាប់​តាម​សេចក្ដី​ពិត គឺ​បែរ​ទៅ​ស្ដាប់​តាម​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​វិញ។  ទុក្ខ​លំបាក ការ​តប់‌ប្រមល់ អន្ទះ‌អន្ទែង នឹង​កើត​មាន​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ជា​មិន​ខាន គឺ​មុន​ដំបូង​ដល់​សាសន៍​យូដា បន្ទាប់​មក សាសន៍​ក្រិក! ១០ រីឯ​សិរី‌រុង​រឿង កិត្តិយស និង​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត នឹង​កើត​មាន​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ​វិញ មុន​ដំបូង​ដល់​សាសន៍​យូដា បន្ទាប់​មក សាសន៍​ក្រិក! ១១ ដ្បិត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មិន​រើស​មុខ​នរណា​ឡើយ។
១២ អស់​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដោយ​មិន​ស្គាល់​គម្ពីរ‌វិន័យ*​របស់​លោក​ម៉ូសេ នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ទាំង​គ្មាន​គម្ពីរ‌វិន័យ។ រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដោយ​ស្គាល់​គម្ពីរ‌វិន័យ គេ​នឹង​ត្រូវ​ទទួល​ទោស ស្រប​តាម​គម្ពីរ‌វិន័យ​ដែរ ១៣ ដ្បិត​មិន​មែន​អ្នក​ឮ​គម្ពីរ‌វិន័យ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ដែល​បាន​សុចរិត*​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ គឺ​អ្នក​ប្រតិបត្តិ​តាម​គម្ពីរ‌វិន័យ​វិញ​ឯ‌ណោះ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ឲ្យ​សុចរិត។ ១៤ ពេល​សាសន៍​ដទៃ​ដែល​ពុំ​ស្គាល់​គម្ពីរ‌វិន័យ​របស់​លោក​ម៉ូសេ នាំ​គ្នា​ប្រតិបត្តិ​តាម​ដោយ​ឯក‌ឯង នូវ​សេចក្ដី​ដែល​វិន័យ​ចែង​ទុក គឺ​ទោះ​បី​គេ​មិន​ស្គាល់​វិន័យ​ក៏​ដោយ ក៏​ខ្លួន​គេ​នោះ​ហើយ​ជា​វិន័យ​របស់​គេ។ ១៥ ត្រង់​នេះ គេ​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​ថា កិច្ច‌ការ​ដែល​វិន័យ​ចែង​ទុក​ឲ្យ​ធ្វើ​នោះ មាន​ចារឹក​នៅ​ក្នុង​ដួង​ចិត្ត​របស់​គេ​ស្រាប់​ហើយ។ មន‌សិការ​របស់​គេ ព្រម​ទាំង​ការ​រិះ‌គិត​របស់​គេ ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ខ្លួន ឬ​ដោះ‌សា​ខ្លួន ក៏​ផ្ដល់​សក្ខី‌ភាព​អំពី​ការ​នេះ​ដែរ។ ១៦ ការ​នេះ​នឹង​លេច​មក​ឲ្យ​ឃើញ​ច្បាស់ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​មនុស្ស​លោក គឺ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​វិនិច្ឆ័យ តាម‌រយៈ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ នូវ​អំពើ​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​លាក់​កំបាំង ស្រប​តាម​ដំណឹង‌ល្អ*​ដែល​ខ្ញុំ​ផ្សព្វ‌ផ្សាយ។
សាសន៍​យូដា និង​គម្ពីរ‌វិន័យ
១៧ ចំពោះ​អ្នក​វិញ អ្នក​មាន​ឈ្មោះ​ជា​សាសន៍​យូដា អ្នក​ពឹង​ផ្អែក​លើ​គម្ពីរ‌វិន័យ​របស់​លោក​ម៉ូសេ ហើយ​អួត‌អាង​ខ្លួន​ថា ជា​កូន​ចៅ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ ១៨ អ្នក​ស្គាល់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ និង​បាន​ទទួល​ការ​អប់រំ​ពី​គម្ពីរ‌វិន័យ* ឲ្យ​ចេះ​រិះ‌គិត​ពិចារណា​មើល​ថា ការ​ណា​សំខាន់​ជាង​គេ ១៩ អ្នក​ជឿ​ជាក់​ថា​ខ្លួន​ជា​អ្នក​ណែ‌នាំ​មនុស្ស​ខ្វាក់ ជា​ពន្លឺ​បំភ្លឺ​អ្នក​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ងងឹត ២០ ជា​គ្រូ​អប់រំ មនុស្ស​ល្ងង់ ជា​គ្រូ​បង្រៀន​មនុស្ស​តូច‌តាច​ ព្រោះ​អ្នក​ជឿ​ជាក់​ថា ការ​ស្គាល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​សេចក្ដី​ពិត សុទ្ធ​តែ​មាន​ចែង​នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ‌វិន័យ​ទាំង​អស់។ ២១ អ្នក​ប្រៀន‌ប្រដៅ​គេ ម្ដេច​ក៏​អ្នក​មិន​ប្រដៅ​ខ្លួន​ឯង​ផង! អ្នក​ហាម​គេ​មិន​ឲ្យ​លួច តែ​ខ្លួន​ឯង​ក៏​លួច​គេ​ដែរ! ២២ អ្នក​ប្រាប់​គេ​មិន​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ផិត​ក្បត់ តែ​ខ្លួន​ឯង​ក៏​ផិត​ក្បត់​ដែរ! អ្នក​ថា​ខ្លួន​ស្អប់​ខ្ពើម​ព្រះ‌ក្លែង‌ក្លាយ តែ​អ្នក​បែរ​ជា​ប្លន់​វិហារ​របស់​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ទៅ​វិញ!​ ២៣ អ្នក​អួត‌អាង​លើ​វិន័យ តែ​អ្នក​បែរ​ជា​បង្អាប់​កិត្តិយស​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​វិន័យ ២៤ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថា «ព្រោះ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ជា​សាសន៍​ដទៃ​ប្រមាថ​ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់»
២៥ ការ​កាត់​ស្បែក*​មាន​ប្រយោជន៍ លុះ​ត្រា​តែ​អ្នក​ប្រតិបត្តិ​តាម​វិន័យ ប៉ុន្តែ បើ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​វិន័យ ការ​កាត់​ស្បែក​របស់​អ្នក​ទុក​ដូច​ជា​មិន​កាត់​ទៅ​វិញ។ ២៦ ប្រសិន​បើ​មនុស្ស​មិន​កាត់​ស្បែក​កាន់​តាម​បទ‌បញ្ជា​របស់​វិន័យ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ក៏​ចាត់​ទុក​គេ​ដូច​ជា​បាន​កាត់​ស្បែក​ដែរ!។ ២៧ ជន​ដែល​មិន​កាត់​ស្បែក​ផ្នែក​ខាង​រូប​កាយ តែ​ប្រតិបត្តិ​តាម​វិន័យ គេ​មុខ​ជា​ដាក់​ទោស​អ្នក​មិន​ខាន ព្រោះ​អ្នក​មាន​វិន័យ​សរសេរ​ជា​លាយ‌លក្ខណ៍​អក្សរ ហើយ​បាន​ទទួល​ពិធី​កាត់​ស្បែក តែ​អ្នក​បែរ​ជា​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​វិន័យ។ ២៨ សាសន៍​យូដា​ដ៏​ពិត​ប្រាកដមិន​ស្ថិត​នៅ​ត្រង់​សំបក​ក្រៅ​ទេ រីឯ​ការ​កាត់​ស្បែក​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ ក៏​មិន​ស្ថិត​នៅ​ត្រង់​សញ្ញា​លើ​រូប​កាយ​នោះ​ដែរ ២៩ សាសន៍​យូដា​ដ៏​ពិត​ប្រាកដសំដៅ​ទៅ​ផ្នែក​ខាង​ក្នុង​ចិត្ត​ឯ‌ណោះ​វិញ រីឯ​ការ​កាត់​ស្បែក​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​ក៏​ស្ថិត​នៅ​លើ​ចិត្ត​ដែរ គឺ​ជា​ការ​កាត់​ស្បែកស្រប​តាម​ព្រះ‌វិញ្ញាណ មិន​មែន​តាម​វិន័យ​ជា​លាយ‌លក្ខណ៍​អក្សរ​នោះ​ឡើយ។ សាសន៍​យូដា​ប្រភេទ​នេះទទួល​ការ​កោត​សរសើរ​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មិន​មែន​ពី​សំណាក់​មនុស្ស​ទេ។
 ដូច្នេះ តើ​សាសន៍​យូដា​ប្រសើរ​ជាង​គេ​យ៉ាង​ណា ហើយ​ការ​កាត់​ស្បែក​មាន​សារ‌ប្រយោជន៍​យ៉ាង​ណា​ដែរ?  សាសន៍​យូដា​ពិត​ជា​ប្រសើរ​លើស​គេ​បំផុត គ្រប់​វិស័យ​ទាំង​អស់​មែន គឺ​មុន​ដំបូង ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ប្រគល់​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ឲ្យ​សាសន៍​យូដា។  បើ​ដូច្នេះ ត្រូវ​គិត​ដូច​ម្ដេច? ដោយ​មាន​សាសន៍​យូដា​ខ្លះ​មិន​ស្មោះ‌ត្រង់​នឹង​ព្រះ‌អង្គ តើ​ចិត្ត​មិន​ស្មោះ‌ត្រង់​របស់​គេ​នឹង​នាំ​ឲ្យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​លែង​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ស្មោះ‌ត្រង់​ដែរ​ឬ?  មិន​ដូច្នោះ​ទេ ទោះ​បី​មនុស្ស​គ្រប់​រូប​សុទ្ធ​តែ​ជា​អ្នក​កុហក​ក្តី ក៏​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នៅ​តែ​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សច្ចៈ​ដែរ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ
«ត្រូវ​ឲ្យ​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ថាព្រះ‌អង្គ​សុចរិត
ឥត​ល្អៀង​ក្នុង​ព្រះ‌បន្ទូល​សោះ​ឡើយ
ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​មាន​ជ័យ‌ជម្នះ
នៅ​ពេល​គេ​កាត់​ក្តី​ព្រះ‌អង្គ»​។
 ប្រសិន​បើ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​យើង​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​ថា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សុចរិត តើ​ឲ្យ​យើង​ថា​ដូច​ម្ដេច​ទៅ​វិញ? ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដាក់​ទោស​យើង​ តើ​បាន​សេចក្ដី​ថា​ព្រះ‌អង្គ​មិន​សុចរិត​ឬ? (ខ្ញុំ​និយាយ​ដូច្នេះ គឺ​និយាយ​តាម​របៀប​មនុស្ស​លោក)។  មិន​ដូច្នោះ​ទេ! ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មិន​សុចរិត តើ​ឲ្យ​ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​មនុស្ស​លោក​ដូច​ម្ដេច​កើត?។
 មួយ​វិញ​ទៀត បើ​ការ​កុហក​របស់​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សច្ចៈ​​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ លេច​ចេញ​មក​យ៉ាង​ច្បាស់ ដើម្បី​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មែន​នោះ ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​ទទួល​ទោស ក្នុង​នាម​ជា​មនុស្ស​បាប​ទៅ​វិញ?  បើ​ដូច្នេះ ម្ដេច​ក៏​យើង​មិន​នាំ​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ផល​ល្អ​កើត​ចេញ​មក ដូច​អ្នក​ខ្លះ​ដែល​មួល​បង្កាច់​យើង​ថា យើង​បាន​និយាយ​បែប​នេះ! អ្នក​ទាំង​នោះ​មុខ​តែ​ទទួល​ទោស​ជា​ពុំ‌ខាន!។
គ្មាន​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​សុចរិត​ទេ
បើ​ដូច្នេះ យើង​ដែល​ជា​សាសន៍​យូដា តើ​យើង​ប្រសើរ​ជាង​គេ​ឬ? ទេ យើង​មិន​ប្រសើរ​ជាង​គេ​ទាល់​តែ​សោះ! ដ្បិត​យើង​បាន​បញ្ជាក់​រួច​មក​ហើយ​ថា មនុស្ស​ទាំង​អស់ ទោះ​បី​សាសន៍​យូដា​ក្តី សាសន៍​ក្រិក​ក្តី សុទ្ធ​តែ​មាន​បាប​សោយ​រាជ្យ​ពី​លើ​ទាំង​អស់​គ្នា ១០ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថា៖
«គ្មាន​មនុស្ស​ណា​សុចរិត​ឡើយ
សូម្បី​តែ​ម្នាក់​ក៏​គ្មាន​ផង
១១ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ដឹង​ខុស​ត្រូវ
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។
១២ មនុស្ស​គ្រប់ៗ​រូប​បាន​វង្វេង
ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ហើយ​វិនាស​បាត់​បង់​ជា​មួយ​គ្នា
គ្មាន​នរណា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សប្បុរស​សោះ​ឡើយ
សូម្បី​តែ​ម្នាក់​ក៏​គ្មាន​ផង»​។
១៣ «បំពង់​ករ​បស់​គេ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ផ្នូរ​ខ្មោច
នៅ​បើក​ចំហ
អណ្ដាត​របស់​គេ​គ្រលាស់​តែ​ពាក្យ
បោក​បញ្ឆោត
មាត់​របស់​គេ​មាន​បង្កប់​នូវ​ពិស​ពស់​វែក»
១៤ «មាត់​របស់​គេ​ពោរ‌ពេញ​ទៅ​ដោយ​ពាក្យ
អពមង្គល និង​ពាក្យ​ជូរ​ចត់»
១៥ «ជើង​របស់​គេ​ចាំ​តែ​ឈាន​ទៅ​បង្ហូរ​ឈាម
១៦ គេ​ទៅ​កន្លែង​ណា
កន្លែង​នោះ​ខ្ទេច‌ខ្ទី​អន្តរាយ​អស់។
១៧ គេ​មិន​ស្គាល់​ផ្លូវ​ទៅ​កាន់​សន្តិ‌ភាព​ទេ»​។
១៨ «គេ​រស់​ដោយ​មិន​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
សោះ​ឡើយ»
១៩ យើង​ដឹង​ថា គ្រប់​សេចក្ដី​ដែល​មាន​ចែង​ទុក​ក្នុង​គម្ពីរ‌វិន័យ* សុទ្ធ​តែ​ចែង​ទុក​សម្រាប់​អស់​អ្នក​ដែល​ចំណុះ​វិន័យ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​រក​ពាក្យ​ដោះ‌សា​បាន ហើយ​ឲ្យ​ពិភព‌លោក​ទាំង​មូល​ទទួល​ទោស នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ២០ ដូច្នេះ គ្មាន​មនុស្ស​ណា​សុចរិត​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌អង្គ ដោយ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​វិន័យ​ទេ ព្រោះ​វិន័យ​គ្រាន់​តែ​នាំ​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​អំពើ​បាប​ប៉ុណ្ណោះ។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ឲ្យ​មនុស្ស​សុចរិត ដោយ‌សារ​ជំនឿ​លើ​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ
២១ ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សម្ដែង​ឲ្យ​យើង​ដឹង អំពី​របៀប​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​មនុស្ស​ឲ្យ​សុចរិត គឺ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​គិត​ពី​វិន័យ*​ទេ ដូច​គម្ពីរ‌វិន័យ និង​គម្ពីរ​ព្យាការី* បាន​បញ្ជាក់​ទុក​ស្រាប់។ ២២ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​អ្នក​ដែល​មាន​ជំនឿ លើ​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​ឲ្យ​សុចរិត គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ដូច្នេះចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ។ មនុស្ស​ទាំង​អស់​មិន​ខុស​គ្នា​ត្រង់​ណា​ឡើយ ២៣ គ្រប់ៗ​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ហើយ​គ្មាន​សិរី‌រុង​រឿង​​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នៅ​ជា​មួយ ២៤ តែ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​គេ​ឲ្យ​សុចរិត ដោយ​ឥត​គិត​ពី​បុណ្យ​ដែល​គេ​សន្សំនោះ​ទេ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ឲ្យ​គេ​សុចរិត តាម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី​សន្ដោស​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដោយ​ព្រះ‌យេស៊ូ​គ្រីស្ត​លោះ​គេ។ ២៥ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​តម្រូវ​ឲ្យ​ព្រះ‌យេស៊ូ​ធ្វើ​ជា​យញ្ញ‌បូជា សម្រាប់​លោះ​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ជំនឿ ឲ្យ​រួច​ពី​បាប ដោយ‌សារ​ព្រះ‌លោហិត​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​បង្ហាញ​របៀប​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​មនុស្ស​ឲ្យ​សុចរិត គឺ​ពី​ដើម ព្រះ‌អង្គ​ពុំ​បាន​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​លោក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ២៦ ក្នុង​គ្រា​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​អត់‌ធ្មត់​ដល់​គេ​នោះ​ទេ។ ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​បង្ហាញ​អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​មនុស្ស​ឲ្យ​បាន​សុចរិត ដើម្បី​សម្ដែង​ថា​ព្រះ‌អង្គ​សុចរិត ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​អ្នក​ដែល​ជឿ​លើ​ព្រះ‌យេស៊ូ​ឲ្យ​សុចរិត​ផង​ដែរ។
២៧ ដូច្នេះ តើ​មនុស្ស​អាច​មាន​មូល​ហេតុ​អ្វី​អួត‌អាង​ខ្លួន​បាន? គ្មាន​ទាល់​តែ​សោះ! តើ​គេ​យក​អ្វី​ជា​ទី​ពឹង? ពឹង​លើ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ​ឬ? ទេ គឺ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ជំនឿ​វិញ ២៨ ដ្បិត​យើង​យល់​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​មនុស្ស​ឲ្យ​សុចរិត មក​ពី​គេ​មាន​ជំនឿ មិន​មែន​មក​ពី​គេ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​វិន័យ​នោះ​ឡើយ។ ២៩ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ​របស់​សាសន៍​យូដា​តែ​ប៉ុណ្ណោះ! តើ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​មែន​ជា​ព្រះ​របស់​សាសន៍​ដទៃ​ផង​ដែរ​ទេ​ឬ? មែន! ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ជា​ព្រះ​របស់​សាសន៍​ដទៃ​ដែរ។ ៣០ មាន​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​តែ​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ប្រោស​សាសន៍​យូដា​ឲ្យ​សុចរិត មក​ពី​គេ​មាន​ជំនឿ ហើយ​ក៏​ប្រោស​សាសន៍​ដទៃ​ឲ្យ​សុចរិត ដោយ​គេ​មាន​ជំនឿ​ដែរ។ ៣១ ដូច្នេះ តើ​មាន​ន័យ​ថា យើង​យក​ជំនឿ​មក​លុប​បំបាត់​ចោល​ឬតម្លៃ​វិន័យ? ទេ មិន​មែន​ដូច្នោះ​ទេ! គឺ​យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​វិន័យ​រឹត​តែ​មាន​តម្លៃ​ថែម​ទៀត។
លោក​អប្រាហាំ​បាន​សុចរិត​ដោយ‌សារ​ជំនឿ
 ដូច្នេះ ចំពោះ​លោក​អប្រាហាំ​ដែល​ជា​បុព្វបុរស*​របស់​យើង តើ​យើង​គិត​ដូច​ម្ដេច? ផ្នែក​ខាង​លោកិយ​ តើ​លោក​បាន​ទទួល​អ្វី​ខ្លះ?  ប្រសិន​បើ​លោក​អប្រាហាំ​បាន​សុចរិត ដោយ‌សារ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ​នោះ លោក​អាច​នឹង​អួត‌អាង​ខ្លួន​បាន​មែន។ ប៉ុន្តែ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ លោក​ពុំ​អាច​អួត‌អាង​បាន​ទេ  ដ្បិត​ក្នុង​គម្ពីរ​មាន​ចែង​ថា «លោក​អប្រាហាំ​ជឿ​លើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​លោក​ឲ្យ​សុចរិត ដោយ​យល់​ដល់​ជំនឿ​នេះ»។  ធម្មតា អ្នក​ណា​ធ្វើ​ការ​អ្វី​មួយ គេ​ពុំ​ចាត់​ទុក​ប្រាក់​ឈ្នួល​របស់​គេ​ថា​ជា​អំណោយ​ទេ គឺ​ចាត់​ទុក​ជា​ប្រាក់​ដែល​ខ្លួន​ត្រូវ​តែ​បាន។  ចំពោះ​អ្នក​ដែល​ពុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​តាម​វិន័យ តែ​មាន​ជំនឿ​លើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​ប្រោស​មនុស្ស​មិន​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​សុចរិត ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រោស​អ្នក​នោះ​ឲ្យ​សុចរិត ដោយ​យល់​ដល់​ជំនឿ​របស់​គេ។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​ថ្លែង​អំពី​សុភមង្គល*​របស់​អ្នក ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ឲ្យ​សុចរិត ដោយ​មិន​គិត​ដល់​ផល​បុណ្យ​ថាៈ
 «អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​អត់‌ទោស
និង​លុប​បំបាត់​អំពើ​បាប​ចោល
ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល​ហើយ!
 បុរស​ណា​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មិន​គិត‌គូរ
ពី​បាប​របស់​ខ្លួន​ទេ
បុរស​នោះ​ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល​ហើយ!»
តើ​មាន​តែ​សាសន៍​យូដា​ទេ​ឬ ដែល​អាច​ទទួល​សុភមង្គល​នេះ ឬ​មួយ​សាសន៍​ដទៃក៏​អាច​ទទួល​បាន​ដែរ?។ យើង​ទើប​នឹង​និយាយ​ថា «ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​លោក​អប្រាហាំ​ឲ្យ​បាន​សុចរិត ដោយ​យល់​ដល់​ជំនឿ​របស់​លោក»។ ១០ តើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​លោក​អប្រាហាំ​ឲ្យ​សុចរិត​នៅ​ពេល​ណា? ក្រោយ​ពេល​លោក​ទទួល​ពិធី​កាត់​ស្បែក* ឬ​ក៏​មុន​នោះ? គឺ​នៅ​មុន​ពេល​លោក​ទទួល​ពិធី​កាត់​ស្បែក មិន​មែន​ក្រោយ​ពេល​កាត់​ស្បែក​ហើយ​នោះ​ទេ!។ ១១ លោក​បាន​ទទួល​ពិធី​កាត់​ស្បែក​តាម​ក្រោយ ទុក​ជា​សញ្ញា​បញ្ជាក់​ថា លោក​បាន​សុចរិត ដោយ‌សារ​ជំនឿ​ដែល​លោក​មាន​កាល​ពី​មិន​ទាន់​កាត់​ស្បែក​នៅ​ឡើយ។ ដូច្នេះ លោក​បាន​ទៅ​ជា​ឪពុក​របស់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដែល​មិន​បាន​ទទួល​ពិធី​កាត់​ស្បែក តែ​មាន​ជំនឿ ហើយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​គេ​ឲ្យ​សុចរិត។ ១២ លោក​ក៏​ជា​ឪពុក​របស់​សាសន៍​យូដា​ដែល​កាត់​ស្បែក​ដែរ ជា​អ្នក​ដែល​មិន​ត្រឹម​តែ​បាន​ទទួល​ពិធី​កាត់​ស្បែក​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​ថែម​ទាំង​បាន​យក​តម្រាប់​តាម​ជំនឿ​របស់​លោក​អប្រាហាំ​ជា​ឪពុក​របស់​យើង នៅ​គ្រា​ដែល​លោក​មិន​ទាន់​ទទួល​ពិធី​កាត់​ស្បែក​នៅឡើយ​នោះ​ផង។
លោក​អប្រាហាំ​បាន​ទទួល​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​ដោយ‌សារ​ជំនឿ
១៣ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​មក​លោក​អប្រាហាំ និង​ពូជ‌ពង្ស​របស់​លោក​ថា គេ​នឹង​បាន​ទទួល​ពិភព‌លោក​ទុក​ជា​មត៌ក ព្រះ‌អង្គ​សន្យា​ដូច្នេះ មិន​មែន​មក​ពី​លោក​អប្រាហាំ​បាន​ប្រតិបត្តិ​តាម​វិន័យ​នោះ​ទេ គឺ​មក​ពី​លោក​ជា​មនុស្ស​សុចរិត ដោយ​លោក​មាន​ជំនឿ។ ១៤ ប្រសិន​បើ​មនុស្ស​ទទួល​មត៌ក ដោយ​គោរព​តាម​វិន័យ​នោះ បាន​សេចក្ដី​ថា​ជំនឿ​គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​សោះ ហើយ​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​ក៏​គ្មាន​តម្លៃ​អ្វី​ដែរ ១៥ ដ្បិត​វិន័យ​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ព្រះ‌ពិរោធ​ តែ​ទី​ណា​គ្មាន​វិន័យ នៅ​ទី​នោះ​ក៏​គ្មាន​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​វិន័យ​ដែរ។
១៦ ដូច្នេះ ព្រោះ​តែ​ជំនឿ មនុស្ស​ទទួល​មត៌ក តាម​ការ​ប្រណី‌សន្ដោស​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដូច្នេះ ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះ‌អង្គ មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​ពូជ‌ពង្ស​លោក​អប្រាហាំ​ទាំង​មូល មិន​ត្រឹម​តែ​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រតិបត្តិ​តាម​វិន័យ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​សម្រាប់​អស់​អ្នក​ដែល​មាន​ជំនឿ​ដូច​លោក​អប្រាហាំ ជា​ឪពុក​របស់​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែរ ១៧ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថា «យើង​បាន​តែង‌តាំង​អ្នក​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ឪពុក​របស់​ជាតិ​សាសន៍​មួយ​ចំនួន​ធំ»។ លោក​ជា​ឪពុក​របស់​យើងនៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​ព្រះ​ដែល​លោក​បាន​ជឿ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​ប្រោស​មនុស្ស​ស្លាប់​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ ហើយ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​អ្វីៗ​ដែល​គ្មាន​រូប​រាង​ឲ្យ​កើត​មាន។ ១៨ ទោះ​បី​គ្មាន​អ្វី​ជា​ទី​សង្ឃឹម​ក៏​ដោយ ក៏​លោក​អប្រាហាំ​នៅ​តែ​មាន​សង្ឃឹម និង​មាន​ជំនឿ ហើយ​លោក​ក៏​បាន​ទៅ​ជា​ឪពុក​របស់​ជាតិ​សាសន៍​ជា​ច្រើន ស្រប​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​មាន​ថ្លែង​ទុក​មក​ថា «ពូជ‌ពង្ស​របស់​អ្នក​នឹង​មាន​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ»១៩ កាល​ណោះ លោក​មាន​អាយុ​ជិត​មួយ‌រយ​ឆ្នាំ​ហើយ ទោះ​បី​លោក​មើល​មក​រូប​កាយ​របស់​លោក ឃើញ​ថា ជិត​ស្លាប់ និង​មើល​ទៅ​លោក​យាយ​សារ៉ា ឃើញ​ថា ពុំ​អាច​បង្កើត​កូន​បាន​សោះ​នោះ​ក៏​ដោយ ក៏​ជំនឿ​របស់​លោក​មិន​អន់‌ថយ​ដែរ។ ២០ លោក​មិន​បាត់​ជំនឿ ហើយ​មិន​សង្ស័យ​នឹង​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទេ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ជំនឿ​របស់​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​មាន​កម្លាំង​ចិត្ត​នឹង​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ២១ ព្រោះ​លោក​ជឿ​ប្រាកដ​ក្នុង​ចិត្ត​ថា បើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សន្យា​ធ្វើ​អ្វី ព្រះ‌អង្គ​ពិត​ជា​មាន​ឫទ្ធា‌នុភាព​នឹង​សម្រេច​តាម​មិន​ខាន។ ២២ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា «ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​លោក​ឲ្យ​សុចរិត»។ ២៣ ប៉ុន្តែ សេចក្ដី​ដែល​មាន​ចែង​ថា «ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ឲ្យ​សុចរិត» នេះ មិន​មែន​សំដៅ​តែ​លើ​លោក​អប្រាហាំ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ២៤ គឺ​សំដៅ​មក​យើង​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ឲ្យ​បាន​សុចរិត ព្រោះ​យើង​ជឿ​លើ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​ប្រោស​ព្រះ‌យេស៊ូ​ជា‌អម្ចាស់​នៃ​យើង ឲ្យ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​នេះ​ដែរ។ ២៥ ព្រះ‌យេស៊ូ​ត្រូវ​គេ​បញ្ជូន​ទៅ​សម្លាប់ ព្រោះ​តែ​កំហុស​របស់​យើង ហើយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​សុចរិត។
សន្តិ‌ភាព​ជា​មួយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
 ដូច្នេះ ដោយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​សុចរិត ព្រោះ​តែ​យើង​មាន​ជំនឿ យើង​ក៏​មាន​សន្តិ‌ភាព​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ‌អង្គ តាម‌រយៈ​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ ជា​អម្ចាស់​នៃ​យើង​ដែរ។  ដោយ​សារ​តែ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ និង​ដោយ‌សារ​ជំនឿ យើង​មាន​មាគ៌ា​ចូល​ទៅ​កាន់​ជីវិត​ថ្មី​ ហើយ​យើង​ក៏​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ថ្មី​នេះ​យ៉ាង​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន ទាំង​ខ្ពស់​មុខ ដោយ​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​បាន​ទទួល​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។  មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​សោត នៅ​ពេល​យើង​រង​ទុក្ខ​វេទនា យើង​នៅ​តែ​ខ្ពស់​មុខ​ដដែល ព្រោះ​យើង​ដឹង​ថា ទុក្ខ​វេទនា​នឹង​នាំ​ឲ្យ​យើង​ចេះ​អត់‌ធ្មត់  ការ​អត់‌ធ្មត់​នាំ​ឲ្យ​យើង​ចេះ​ស៊ូ‌ទ្រាំ ហើយ​ការ​ស៊ូ‌ទ្រាំ​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម។  សេចក្ដី​សង្ឃឹម​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ខក​ចិត្ត​ឡើយ ព្រោះ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ចាក់​បង្ហូរ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មក​ក្នុង​ចិត្ត​យើង ដោយ​ប្រទាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​មក​យើង។  កាល​យើង​មិន​ទាន់​មាន​កម្លាំង​នៅ​ឡើយ លុះ​ដល់​ពេល​កំណត់ ព្រះ‌គ្រីស្ដ​បាន​សោយ​ទិវង្គត​សម្រាប់​មនុស្ស​ដែល​មិន​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌អង្គ។  កម្រ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ស៊ូ​ប្ដូរ​ជីវិត ដើម្បី​មនុស្ស​សុចរិត​ណាស់ ប្រហែល​ជា​មាន​ម្នាក់​ហ៊ាន​ស៊ូ​ប្ដូរ​ជីវិត ដើម្បី​មនុស្ស​ល្អ​ដែរ​មើល​ទៅ! រីឯ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិញ ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្ហាញ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ចំពោះ​យើង គឺ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​បាន​សោយ​ទិវង្គត​សម្រាប់​យើង ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​នៅ​ជា​មនុស្ស​ជាប់​បាប​នៅ​ឡើយ។  ឥឡូវ​នេះ បើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រោស​យើង​ឲ្យ​សុចរិត​ដោយ‌សារ​ព្រះ‌លោហិត​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​យ៉ាង​ហ្នឹង​ទៅ​ហើយ ព្រះ‌អង្គ​រឹត​តែ​សង្គ្រោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​ព្រះ‌ពិរោធ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ថែម​ទៀត​ជា​ពុំ‌ខាន។ ១០ បើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សម្រុះ‌សម្រួល​យើង​ឲ្យ​ជា​នា​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​វិញ ដោយ​ព្រះ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​សោយ​ទិវង្គត ក្នុង​គ្រា​ដែល​យើង​នៅ​ជា​សត្រូវ​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​នៅ​ឡើយ ចំណង់​បើ​ឥឡូវ​នេះ យើង​បាន​ជា​នា​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​ហើយ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​រឹត​តែ​សង្គ្រោះ​យើង ដោយ‌សារ​ព្រះ‌ជន្ម​របស់​ព្រះ‌បុត្រា​ថែម​ទៀត ជា​ពុំ‌ខាន។ ១១ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​សោត យើង​នឹង​បាន​ខ្ពស់​មុខ​ដោយ​ពឹង​លើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ តាម‌រយៈ​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​ជា​អម្ចាស់​នៃ​យើង ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្រុះ‌សម្រួល​ឲ្យ​យើង​ជា​នា​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិញ​នៅ​ពេល​នេះ។
លោក​អដាំ និង​ព្រះ‌គ្រីស្ដ
១២ តាម‌រយៈ​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់ បាប*​បាន​ចូល​មក​ក្នុង​ពិភព‌លោក ហើយ​តាម‌រយៈ​បាប សេចក្ដី​ស្លាប់​ក៏​ចូល​មក​ដែរ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​សេចក្ដី​ស្លាប់​រាល‌ដាល​ដល់​មនុស្ស​គ្រប់ៗ​រូប ព្រោះ​គ្រប់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប។ ១៣ មុន​ពេល​មានគម្ពីរ‌វិន័យ បាប​មាន​នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ​រួច​ស្រេច​ទៅ​ហើយ តែ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ពុំ​បាន​ប្រកាន់​ទោស​មនុស្ស​លោក​ទេ ព្រោះ​គ្រា​នោះ​មិន​ទាន់​មាន​គម្ពីរ‌វិន័យ​នៅ​ឡើយ។ ១៤ ប៉ុន្តែ តាំង​ពី​សម័យ​លោក​អដាំមក​ទល់​នឹង​សម័យ​លោក​ម៉ូសេ មច្ចុរាជ​បាន​សោយ​រាជ្យ​លើ​មនុស្ស​លោក​រួច​ស្រេច​ទៅ​ហើយ ទោះ​បី​គេ​ពុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​បទ​ល្មើស ដូច​លោក​អដាំជា​និមិត្ត‌រូប​នៃ​ព្រះ‌គ្រីស្ដដែល​ត្រូវ​យាង​មក​នោះ​ក៏​ដោយ។ ១៥ ប៉ុន្តែ កំហុស​របស់​លោក​អដាំ និង​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មាន​លទ្ធ‌ផល​ខុស​គ្នា​ទាំង​ស្រុង។ មនុស្ស​ទូទៅ​ត្រូវ​ស្លាប់ ព្រោះ​តែ​កំហុស​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​នៃ​ការ​ប្រណី‌សន្ដោស ក៏​បាន​ហូរ​មក​លើ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​រឹត​តែ​បរិបូណ៌ តាម‌រយៈ​មនុស្ស​ម្នាក់ គឺ​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ១៦ រីឯ​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​អំពើ​បាប​របស់​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់​វិញ ក៏​មាន​លទ្ធ‌ផល​ខុស​គ្នា​ទាំង​ស្រុង​ដែរ គឺ​ដោយ‌សារ​ទោស​របស់​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់ មនុស្ស​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ជាប់​ទោស។ រីឯ​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​វិញ ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​បាន​សុចរិត ទោះ​បី​គេ​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​ជា​ច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ។ ១៧ ព្រោះ​តែ​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ខុស ហើយ​ដោយ​សារ​តែ​មនុស្ស​ម្នាក់​នេះ មច្ចុរាជ​បាន​សោយ‌រាជ្យ ចំណង់​បើ​តាម​រយៈ​ព្រះ​យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​តែ​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​វិញ អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​ការ​ប្រណី​សន្ដោស​ដ៏​បរិបូណ៍​លើស​លប់ ព្រម​ទាំង​បាន​សុចរិត​ដោយ‌សារ​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន នឹង​រឹត​តែ​បាន​សោយ‌រាជ្យនៅ​ក្នុង​ជីវិត​​ថែម​ទៀត​ជា​ពុំ​ខាន។
១៨ សរុប​មក ដោយ‌សារ​កំហុស​របស់​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់ មនុស្ស​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ជាប់​ទោស​យ៉ាង​ណា ដោយ‌សារ​អំពើ​សុចរិត​របស់​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់ មនុស្ស​ទាំង​អស់​ក៏​បាន​សុចរិត និង​បាន​ទទួល​ជីវិត​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ១៩ ហើយ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ជាប់​បាប ដោយ‌សារ​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ក៏​នឹង​ប្រោស​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ឲ្យ​បាន​សុចរិត ដោយ‌សារ​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់​បាន​ស្ដាប់​បង្គាប់​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
២០ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​គម្ពីរ‌វិន័យ​មក ដើម្បី​ឲ្យ​កំហុស​ចេញ​មុខ​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើងៗ។ នៅ​ទី​ណា​ដែល​មាន​បាប​កាន់​តែ​ច្រើន នៅ​ទី​នោះ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ក៏​រឹត​តែ​មាន​ច្រើន​លើស‌លប់​ថែម​ទៀត។ ២១ បាប​សោយ​រាជ្យ​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​ស្លាប់​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​ក៏​នឹង​សោយ​រាជ្យ​ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​សុចរិត​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច តាម‌រយៈ​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​ជា​អម្ចាស់​នៃ​យើង។
ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​ជឿ​រួច​ពី​ចំណង​អំពើ​បាប
 ដូច្នេះ យើង​ត្រូវ​គិត​ដូច​ម្ដេច? តើ​យើង​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ត​ទៅ​មុខ​ទៀត ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រណី‌សន្ដោស​យើង​រឹត​តែ​បរិបូណ៌​ឬ​យ៉ាង​ណា?  ទេ មិន​កើត​ទេ! យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែល​បាន​រួច​ផុត​ពី​អំណាច​បាប​​ហើយ តើ​ឲ្យ​យើង​នៅ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ត​ទៅ​ទៀត​ដូច​ម្ដេច​កើត!  តើ​បង‌ប្អូន​មិន​ជ្រាប​ទេ​ឬ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែល​បាន​ទទួល​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក* ដើម្បី​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ​នោះ គឺ​យើង​បាន​ជ្រមុជរួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​សោយ​ទិវង្គត។  ហេតុ​នេះ ដោយ​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក ដើម្បី​រួម​ស្លាប់​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ យើង​ដូច​ជា​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្នូររួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។ ដូច្នេះ ព្រះ‌គ្រីស្ដ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ដោយ‌សារ​សិរី‌រុង​រឿង​​របស់​ព្រះ‌បិតា​យ៉ាង​ណា យើង​ក៏​រស់​នៅ​តាម​របៀប​ថ្មី​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។  ប្រសិន​បើ​យើង​បាន​រួម​ស្លាប់​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​សោយ​ទិវង្គត យើង​ក៏​នឹង​បាន​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​ដែរ។  យើង​ដឹង​ថា ចរិត​ចាស់​របស់​យើង​បាន​ជាប់​ឆ្កាង​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​រួច​ហើយ ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្លួន​យើង​​ដែល​ជាប់​បាប​នេះ​ត្រូវ​វិនាស​សាប‌សូន្យ កុំ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​របស់​បាប​ត​ទៅ​ទៀត  ដ្បិត​អ្នក​ដែល​ស្លាប់មិន​ទាក់​ទាម​នឹង​បាប​ទៀត​ទេ។  ដូច្នេះ ប្រសិន​បើ​យើង​រួម​ស្លាប់​ជា​មួយ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ យើង​ក៏​ជឿ​ថា យើង​នឹង​មាន​ជីវិត​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ  ព្រោះ​យើង​ដឹង​ថា ព្រះ‌គ្រីស្ដដែល​រស់​ឡើង​វិញ​នោះ ព្រះ‌អង្គ​លែង​សោយ​ទិវង្គត​ហើយ មច្ចុរាជ​គ្មាន​អំណាច​លើ​ព្រះ‌អង្គ​ទៀត​ទេ ១០ ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សោយ​ទិវង្គត​នោះ គឺ​សោយ​ទិវង្គត​ឲ្យ​បាន​រួច​ផុត​ពី​អំណាច​បាប​ ម្ដង​ជា​សូរេច។ ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​នោះ គឺ​រស់​សម្រាប់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ១១ រីឯ​បង‌ប្អូន​វិញ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ ចូរ​ចាត់​ទុក​ថាខ្លួន​បាន​ស្លាប់ រួច​ផុត​ពី​អំណាច​បាប ហើយ​បង‌ប្អូន​មាន​ជីវិត​រស់សម្រាប់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដោយ​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ។
១២ ដូច្នេះ មិន​ត្រូវ​ទុក​ឲ្យ​បាប​សោយ​រាជ្យ​លើ​ខ្លួន​បង‌ប្អូន​ដែល​តែង‌តែ​ស្លាប់ ដើម្បី​ស្ដាប់​តាម​តណ្ហា​លោភ‌លន់​របស់​ខ្លួន​នោះ​ឡើយ ១៣ ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​ប្រគល់​សរី‌រាង្គ‌កាយ​របស់​បង‌ប្អូនឲ្យ​ទៅ​បម្រើ​បាប និង​ធ្វើ​ជា​ឧបករណ៍​សម្រាប់​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត​ដែរ គឺ​ត្រូវ​ថ្វាយ​ខ្លួន​ទៅ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដូច​មនុស្ស​ដែល​បាន​រស់​ឡើង​វិញ ហើយ​ប្រគល់​សរី‌រាង្គ‌កាយ​របស់​បង‌ប្អូន​ទៅ​បម្រើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​ធ្វើ​ជា​ឧបករណ៍​សម្រាប់​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សុចរិត។ ១៤ បាប​នឹង​លែង​ត្រួត‌ត្រា​លើ​បង‌ប្អូន​ទៀត​ហើយ ព្រោះ​បង‌ប្អូន​មិន​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​អំណាច​របស់​វិន័យ​ទេ គឺ​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិញ។
គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​សេចក្ដី​សុចរិត
១៥ បើ​ដូច្នេះ ដោយ​យើង​មិន​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​អំណាច​របស់​វិន័យ* គឺ​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ តើ​យើង​ត្រូវ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ឬ? ទេ មិន​កើត​ទេ! ១៦ បង‌ប្អូន​មិន​ដឹង​ទេ​ឬ បើ​បង‌ប្អូន​ប្រគល់​ខ្លួន​ទៅ​បម្រើ និង​ស្ដាប់​បង្គាប់​ម្ចាស់​ណា បង‌ប្អូន​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​របស់​អ្នក​ដែល​បង‌ប្អូន​ស្ដាប់​បង្គាប់​នោះ ឬ​មួយ​បង‌ប្អូន​នឹង​ទៅ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​របស់​បាប ដែល​នាំ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ស្លាប់ ឬ​មួយ​បង‌ប្អូន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​នាំ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​សុចរិត​។ ១៧ សូម​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់! ពី​ដើម បង‌ប្អូន​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​របស់​បាប​មែន តែ​ដោយ​បង‌ប្អូន​បាន​ស្ដាប់​បង្គាប់​យ៉ាង​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត តាម​គោល‌ការណ៍​នៃ​សេចក្ដី​បង្រៀន​ដែល​បង‌ប្អូន​បាន​ទទួល ១៨ បង‌ប្អូន​ក៏​បាន​រួច​ពី​អំណាច​បាប មក​បម្រើ​សេចក្ដី​សុចរិត​វិញ។ ១៩ ខ្ញុំ​សូម​និយាយ​តាម​របៀប​មនុស្ស​លោក​ទៅ​ចុះ ព្រោះ​បង‌ប្អូន​ជា​មនុស្ស​ទន់​ខ្សោយ។ ពី​ដើម បង‌ប្អូន​បាន​ប្រគល់​សរី‌រាង្គ‌កាយ​របស់​បង‌ប្អូន ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​នៃ​អំពើ​សៅ‌ហ្មង និង​អំពើ​ទុយ៌ស ដែល​នាំ​ឲ្យ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យ៉ាង​ណា ឥឡូវ​នេះ ចូរ​បង‌ប្អូន​ប្រគល់​សរី‌រាង្គ‌កាយ​របស់​បង‌ប្អូន ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​នៃ​សេចក្ដី​សុចរិត ដើម្បី​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​បាន​វិសុទ្ធ*​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
២០ កាល​បង‌ប្អូន​នៅ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​របស់​បាប​នៅ​ឡើយ បង‌ប្អូន​គ្មាន​ជាប់​ទាក់​ទាម​អ្វី​នឹង​សេចក្ដី​សុចរិត​ទេ។ ២១ កាល​ណោះ​បង‌ប្អូន​បាន​ទទួល​ផល​អ្វី? គឺ​គ្មាន​អ្វី​ក្រៅ​ពី​កិច្ច‌ការ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ខ្មាស​នៅ​ពេល​នេះ​ឡើយ ជា​កិច្ច‌ការ​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ស្លាប់! ២២ ប៉ុន្ដែ​ឥឡូវ​នេះ បង‌ប្អូន​បាន​រួច​ពី​អំណាច​បាប មក​បម្រើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិញ។ បង‌ប្អូន​បាន​ផល​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ទៅ​ជា​វិសុទ្ធ* ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ២៣ ដ្បិត​លទ្ធ‌ផល​​នៃ​បាប គឺ​សេចក្ដី​ស្លាប់ រីឯ​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិញ គឺ​ជីវិត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ចរួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង។
គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​រួច​ផុត​ពី​អំណាច​របស់​វិន័យ
 បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​សូម​និយាយ​ចំពោះ​បង‌ប្អូន ដែល​ស្ទាត់​ជំនាញ​ខាង​ច្បាប់ បង‌ប្អូន​ជ្រាប​ស្រាប់​ហើយ​ថា ច្បាប់​មាន​អំណាច​លើ​មនុស្ស តែ​ក្នុង​ពេល​ដែល​គេ​នៅ​មាន​ជីវិត​នៅ​ឡើយ។  ឧបមា​ថា ស្ត្រី​ម្នាក់​មាន​ប្ដី​តាម​ច្បាប់ នាង​នៅ​ជាប់​ជា​មួយ​ប្ដី តែ​ក្នុង​ពេល​ដែល​ប្ដី​មាន​ជីវិត​នៅ​ឡើយ​ប៉ុណ្ណោះ។ បើ​ប្ដី​ស្លាប់ នាង​នឹង​រួច​ផុត​ពី​ច្បាប់​ដែល​ចង​នាង​ឲ្យ​នៅ​ជាប់​នឹង​ប្ដី​នោះ​ហើយ។  ដូច្នេះ ពេល​ប្ដី​នៅ​រស់​នៅ​ឡើយ ប្រសិន​បើ​នាង​មាន​ប្ដី​មួយ​ទៀត នាង​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ជា​ស្ត្រី​ផិត​ក្បត់។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បើ​ប្ដី​នាង​ស្លាប់ នាង​មាន​សេរី‌ភាព​រួច​ផុត​ពី​ច្បាប់ ហើយ​បើ​នាង​មាន​ប្ដី​មួយ​ទៀត នាង​ឥត​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ជា​ស្ត្រី​ផិត​ក្បត់​ទេ។  រីឯ​បង‌ប្អូន​វិញ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌កាយ​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ដ បង‌ប្អូន​បាន​ស្លាប់ រួច​ផុត​ពី​វិន័យ ហើយ​ទៅ​ជាប់​នឹង​ម្ចាស់​មួយ​ទៀត គឺ​ជាប់​នឹង​ព្រះ‌គ្រីស្ដដែល​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ដើម្បី​បង្កើត​ផល​ថ្វាយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់  ដ្បិត​កាល​យើង​រស់​នៅ​ខាង​លោកីយ៍​នៅ​ឡើយ ដោយ​មាន​វិន័យ​ជំរុញ តណ្ហា​អាក្រក់​ផ្សេងៗបាន​សម្ដែង​ឥទ្ធិ‌ពល​ក្នុង​សរី‌រាង្គ‌កាយ​របស់​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បង្កើត​ផល​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​ស្លាប់  តែ​ឥឡូវ​នេះ ដោយ​យើង​បាន​ស្លាប់ រួច​ផុត​ពី​វិន័យ​ហើយ គឺ​រួច​ផុត​ពី​អ្វីៗ​ដែល​បាន​ឃុំ‌ឃាំង​យើង ដូច្នេះ យើង​បម្រើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​តាម​របៀប​ថ្មី ដែល​មក​ពី​ព្រះ‌វិញ្ញាណ មិន​មែន​បម្រើ​តាម​របៀប​ចាស់ ដែល​មក​ពី​វិន័យ​សរសេរ​ជា​លាយ‌លក្ខណ៍​អក្សរ​នោះ​ឡើយ។
វិន័យ​ពុំ​អាច​រំដោះ​មនុស្ស​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប​ឡើយ
 ដូច្នេះ តើ​យើង​គិត​ដូច​ម្ដេច? វិន័យ​ជា​បាប​ឬ? ទេ មិន​មែន​ទេ!។ ប៉ុន្តែ មាន​តែ​វិន័យ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្គាល់​បាប។ ប្រសិន​បើ​វិន័យ​មិន​ហាម​ថា «កុំ​លោភ‌លន់» នោះ​ខ្ញុំ​មុខ​ជា​ពុំ​ដឹង​ថា​ការ​លោភ‌លន់​នេះ​ជា​អ្វី​ផង។  បាប*​ក៏​ឆ្លៀត​ឱកាស​ដែល​បញ្ញត្តិ​ហាម​ឃាត់​ខ្ញុំ​នោះ បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ការ​លោភ‌លន់​គ្រប់​យ៉ាង​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​ខ្ញុំ។ ប្រសិន​បើ​គ្មាន​វិន័យ​ទេ បាប​ក៏​គ្មាន​ដែរ​។  ពី​ដើម កាល​ពុំ​ទាន់​មាន​វិន័យ ខ្ញុំ​មាន​ជីវិត។ លុះ​បញ្ញត្តិ​មក​ដល់ បាប​ក៏​កើត​មាន​ឡើង ១០ រីឯ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏​បាត់​បង់​ជីវិត។ ដូច្នេះ បញ្ញត្តិ​ដែល​ត្រូវ​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ជីវិត​នោះ បែរ​ជា​បណ្ដាល​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្លាប់​ទៅ​វិញ ១១ ដ្បិត​បាប​បាន​ឆ្លៀត​ឱកាស​យក​បញ្ញត្តិ​មក​បោក​បញ្ឆោត​ខ្ញុំ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្លាប់​ដោយ‌សារ​បញ្ញត្តិ​នេះ។
១២ ដូច្នេះ វិន័យ​ក៏​វិសុទ្ធ* រីឯ​បញ្ញត្តិ​ក៏​វិសុទ្ធ សុចរិត ហើយ​ល្អ​ដែរ។ ១៣ តើ​អ្វីៗ​ដ៏​ល្អ​នោះ​បែរ​ជា​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្លាប់​ឬ? ទេ មិន​មែន​ទេ! គឺ​បាប​វិញ​ទេ​តើ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្លាប់។ បាប​បាន​ប្រើ​វិន័យ​ដែល​ល្អ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្លាប់ ដើម្បី​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​ថា បាប​ពិត​ជា​បាប​មែន ហើយ​តាម‌រយៈ​បញ្ញត្តិ បាប​លេច​ចេញ​មក​រឹត​តែ​អាក្រក់​ហួស​ហេតុ​ទៅ​ទៀត។
មនុស្ស​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​អំណាច​របស់​បាប
១៤ យើង​ដឹង​ស្រាប់​ហើយ​ថា វិន័យ​មក​ពី​ព្រះ‌វិញ្ញាណ រីឯ​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​លោកីយ៍ ដែល​លក់​ខ្លួន​ដាច់​ថ្លៃ​ឲ្យ​បាប ១៥ ដ្បិត​ខ្ញុំ​មិន​យល់​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ទេ កិច្ច‌ការ​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​ធ្វើ ខ្ញុំ​មិន​ធ្វើ រីឯ​កិច្ច‌ការ​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​ស្អប់ ខ្ញុំ​បែរ​ជា​ធ្វើ​ទៅ​វិញ។ ១៦ ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​កិច្ច‌ការ​ណា ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ធ្វើ​ដូច្នេះ បាន​សេចក្ដី​ថា ខ្ញុំ​យល់​ស្រប​នឹង​វិន័យ ហើយ​ទទួល​ស្គាល់​ថា វិន័យ​ពិត​ជា​ល្អ​មែន។ ១៧ ដូច្នេះ មិន​មែន​ខ្ញុំ​ទេ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​កិច្ច‌ការ​នោះ គឺ​បាប​នៅ​ក្នុង​ខ្ញុំ​វិញ​ទេ​តើ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត ១៨ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ដឹង​ថាអ្វីៗ​ដែល​ល្អ​មិន​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ខ្ញុំ​ទេ ពោល​គឺ​មិន​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ចរិត​លោកីយ៍​របស់​ខ្ញុំ​ទេ។ ខ្ញុំ​មាន​ឆន្ទៈ​នឹង​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ តែ​ខ្ញុំ​គ្មាន​សមត្ថ‌ភាព​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ​ឡើយ។ ១៩ ខ្ញុំ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​ធ្វើ​នោះ​ទេ តែ​បែរ​ជា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ធ្វើ​ទៅ​វិញ។ ២០ ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ណា​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ធ្វើ បាន​សេចក្ដី​ថា​មិន​មែន​ខ្ញុំ​ទៀត​ទេ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ គឺ​បាប​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ខ្ញុំ​វិញ​ទេ​តើ ដែល​ប្រព្រឹត្ត។ ២១ ដូច្នេះ ចំពោះ​ខ្ញុំ​ដែល​ចង់​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ ខ្ញុំ​សង្កេត​ឃើញ​មាន​គោល‌ការណ៍​មួយ​នេះ​ថា ខ្ញុំ​មាន​សមត្ថ‌ភាព​ធ្វើ​បាន​តែ​អំពើ​អាក្រក់​ប៉ុណ្ណោះ។ ២២ ក្នុង​ជម្រៅ​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ណាស់ ២៣ ក៏​ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ឃើញ​ថា នៅ​ក្នុង​សរី‌រាង្គ‌កាយ​របស់​ខ្ញុំ មាន​គោល‌ការណ៍​មួយ​ទៀត ដែល​តយុទ្ធ​នឹង​វិន័យ​នៃ​គំនិត​ប្រាជ្ញា​​របស់​ខ្ញុំ ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ​របស់​បាប​ ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​សរី‌រាង្គ‌កាយ​របស់​ខ្ញុំ​ថែម​ទៀត​ផង។ ២៤ ខ្ញុំ​វេទនា​ណាស់! តើ​នរណា​នឹង​ដោះ​លែង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួច​ពី​រូប​កាយ ដែល​តែង‌តែ​ស្លាប់​នេះ​បាន? ២៥ សូម​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ តាម‌រយៈ​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​ជា‌អម្ចាស់​នៃ​យើង។
ដូច្នេះ ដោយ‌សារ​គំនិត​ប្រាជ្ញា​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​បម្រើ​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ តែ​ដោយ‌សារ​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ខាង​លោកីយ៍ ខ្ញុំ​បម្រើ​បាប​​វិញ។
ជីវិត​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ
 ឥឡូវ​នេះ អស់​អ្នក​ដែល​ចូល​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ ឥត​មាន​ទោស‌ពៃរ៍​ទៀត​ឡើយ​  ដ្បិត​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដែល​ផ្ដល់​ជីវិត​ក្នុង​អង្គ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ បាន​រំដោះ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​បាប​ និង​ពី​សេចក្ដី​ស្លាប់។  ការ​ណា​ដែល​វិន័យ​ធ្វើ​ពុំ​កើត ព្រោះ​និស្ស័យ​លោកីយ៍​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​វិន័យ​នោះ​ទៅ​ជា​អស់​ឫទ្ធិ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​សម្រេច​ការ​នោះ​រួច​ទៅ​ហើយ គឺ​ព្រោះ​តែ​បាប ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ព្រះ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់ឲ្យ​យាង​មក មាន​ជាតិ​ជា​មនុស្ស​ដូច​មនុស្ស​ឯ​ទៀតៗ​ដែល​មាន​បាប ដើម្បី​ដាក់​ទោស​បាប ក្នុង​ឋានៈ​ជា​មនុស្ស។  ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​សុចរិត ស្រប​តាម​ការ​តម្រូវ​របស់​វិន័យ គឺ​ចំពោះ​យើង​ដែល​មិន​រស់​នៅ​តាម​លោកីយ៍ តែ​រស់​នៅ​តាម​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​វិញ  ដ្បិត​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​លោកីយ៍ គិត​តែ​ពី​អ្វីៗ​ដែល​ទាក់‌ទង​នឹង​លោកីយ៍ រីឯ​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​ព្រះ‌វិញ្ញាណ គិត​តែ​ពី​ខាង​ព្រះ‌វិញ្ញាណ។  ការ​គិត​ខាង​លោកីយ៍​នាំ​ឲ្យ​ស្លាប់ រីឯ​ការ​គិត​ខាង​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត និង​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​វិញ  ដ្បិត​ការ​គិត​ខាង​លោកីយ៍​ទាស់​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រោះ​លោកីយ៍​ពុំ​ចុះ​ចូល​នឹង​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទេ ហើយ​ថែម​ទាំង​គ្មាន​សមត្ថ‌ភាព​នឹង​ចុះ​ចូល​បាន​ផង។  អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​លោកីយ៍ ពុំ​អាច​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ឡើយ។
ចំពោះ​បង‌ប្អូន ដោយ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​បង‌ប្អូន បង‌ប្អូន​មិន​នៅ​ខាង​លោកីយ៍​ទៀត​ទេ គឺ​នៅ​ខាង​ព្រះ‌វិញ្ញាណ។ អ្នក​ណា​គ្មាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ដ អ្នក​នោះ​មិន​មែន​ជា​កូន​ចៅ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទេ។ ១០ ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​គង់​នៅ​ក្នុង​បង‌ប្អូន ទោះ​បី​រូប​កាយ​របស់​បង‌ប្អូន​ស្លាប់ ព្រោះ​តែ​បាប​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៅ​តែ​ផ្ដល់​ជីវិត​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ដែរ មក​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​បង‌ប្អូន​ឲ្យ​សុចរិត។ ១១ ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែល​បាន​ប្រោស​ព្រះ‌យេស៊ូ​ឲ្យ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​បង‌ប្អូន​មែន​នោះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​បាន​ប្រោស​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ឲ្យ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ​រូប​កាយ​របស់​បង‌ប្អូន ដែល​តែង‌តែ​ស្លាប់​នេះ មាន​ជីវិត​តាម‌រយៈ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដែល​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​បង‌ប្អូន​នោះ​ដែរ។
១២ ហេតុ​នេះ បង‌ប្អូន​អើយ យើង​មាន​ជំពាក់​ម្យ៉ាង តែ​មិន​មែន​ជំពាក់​ខាង​លោកីយ៍ ដើម្បី​រស់​តាម​លោកីយ៍​ទៀត​ឡើយ។ ១៣ ប្រសិន​បើ​បង‌ប្អូន​រស់​នៅ​តាម​លោកីយ៍ បង‌ប្អូន​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ប្រសិន​បើ​បង‌ប្អូន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ដើម្បី​រំលាយ​របៀប​រស់​នៅ​តាម​លោកីយ៍ បង‌ប្អូន​មុខ​តែ​មាន​ជីវិត ១៤ ដ្បិត​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ណែ‌នាំ សុទ្ធ​តែ​ជា​បុត្រ‌ធីតា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ១៥ បង‌ប្អូន​ពុំ​បាន​ទទួល​វិញ្ញាណ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ទៅ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ ហើយ​ឲ្យ​នៅ​តែ​ភ័យ​ខ្លាច​ទៀត​ទេ គឺ​បង‌ប្អូន​បាន​ទទួល​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ទៅ​ជា​បុត្រ‌ធីតា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នេះ យើង​បន្លឺ​សំឡេង​ឡើង​ថា «អប្បា!»​ ឱ​ព្រះ‌បិតា! ១៦ គឺ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ផ្ទាល់​ដែល​ផ្ដល់​សក្ខី‌ភាព​ឲ្យ​វិញ្ញាណ​របស់​យើង​ដឹង​ថា យើង​ពិត​ជា​បុត្រ‌ធីតា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មែន។ ១៧ ប្រសិន​បើ​យើង​ពិត​ជា​បុត្រ‌ធីតា​មែន នោះ​យើង​មុខ​ជា​ទទួល​មត៌ក​ពុំ‌ខាន។ យើង​នឹង​ទទួល​មត៌ក​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ គឺ​ទទួល​មត៌ក​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ។ ដោយ​យើង​រង​ទុក្ខ​លំបាក​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ដូច្នេះ យើង​ក៏​នឹង​ទទួល​សិរី‌រុង​រឿង​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។
សិរី‌រុង​រឿង​នៅ​បរ‌លោក
១៨ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា ទុក្ខ​លំបាក​នា​បច្ចុប្បន្ន‌កាលពុំ​អាច​ប្រៀប​ផ្ទឹម​នឹង​សិរី‌រុង​រឿង ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សម្ដែង​ឲ្យ​យើង​ឃើញ នៅ​អនាគត‌កាល​នោះ​ឡើយ។ ១៩ អ្វីៗ​សព្វ​សារពើ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​មក កំពុង​តែ​អន្ទះ‌អន្ទែង ទន្ទឹង​រង់‌ចាំ​ពេល​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​បង្ហាញ​បុត្រ‌ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ២០ ដ្បិត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នោះ​បែរ​ទៅ​ជា​ឥត​ន័យ​ តែ​មិន​មែន​ដោយ​ចិត្ត​ឯង​ទេ គឺ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​តម្រូវ​ដូច្នេះ។ ពិភព‌លោក​នៅ​តែ​មាន​សង្ឃឹម​ថា ២១ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​លោះ​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​វិនាស​អន្តរាយ​ ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​សេរី‌ភាព និង​សិរី‌រុង​រឿង​នៃ​បុត្រ‌ធីតា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ២២ យើង​ដឹង​ហើយ​ថា មក​ទល់​ថ្ងៃ​នេះ ពិភព‌លោក​ទាំង​មូល​កំពុង​តែ​ស្រែក​ថ្ងូរ និង​ឈឺ​ចុក​ចាប់​ដូច​ជា​ស្ត្រី​ដែល​ហៀប​នឹង​សម្រាល​កូន។ ២៣ មិន​ត្រឹម​តែ​ពិភព‌លោក​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ សូម្បី​តែ​យើង ដែល​បាន​ទទួល​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​ដំបូង​របស់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ក៏​ថ្ងូរ​ក្នុង​ចិត្ត ទាំង​ទន្ទឹង​រង់‌ចាំ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​ទៅ​ជា​បុត្រ‌ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ និង​លោះ​រូប​កាយ​យើង​ទាំង​ស្រុង​ដែរ ២៤ ដ្បិត​យើង​បាន​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ​តែ​ក្នុង​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិន​បើ​យើង​បាន​​អ្វី​ដែល​យើង​សង្ឃឹម​ចង់​បាន នោះមិន​មែន​ហៅ​ថា​សង្ឃឹម​ទៀត​ទេ ព្រោះ​អ្វីៗ​ដែល​យើង​បាន​ហើយ តើ​យើង​សង្ឃឹម​ចង់​បាន​ដូច​ម្ដេច​ទៀត!។ ២៥ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ប្រសិន​បើ​យើង​សង្ឃឹម​ទៅ​លើ​អ្វីៗ ដែល​យើង​មិន​ទាន់​មាន នោះ​យើង​ទន្ទឹង​រង់‌ចាំ​ដោយ​ចិត្ត​ព្យាយាម។
២៦ យ៉ាង​ណា‌មិញ ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ក៏​យាង​មក​ជួយ​យើង​ដែល​ទន់​ខ្សោយ​នេះ​ដែរ ដ្បិត​យើង​ពុំ​ដឹង​អធិស្ឋាន*​ដូច​ម្ដេច ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​សម​នោះ​ឡើយ តែ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ផ្ទាល់ព្រះ‌អង្គ​ទូល‌អង្វរ​ឲ្យ​យើង ដោយ​ព្រះ‌សូរសៀង​ដែល​គ្មាន​នរណា​អាច​ថ្លែង​បាន។ ២៧ រីឯ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​ឈ្វេង​យល់​ចិត្ត​មនុស្ស ព្រះ‌អង្គ​ជ្រាប​ព្រះ‌បំណង​របស់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ព្រោះ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ទូល‌អង្វរ​ឲ្យ​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ ស្រប​តាម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។
២៨ យើង​ដឹង​ទៀត​ថា អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ផ្សំ​គ្នា​ឡើង ដើម្បី​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់បាន​ទទួល​ផល​ល្អ​ គឺ​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​មក ស្រប​តាម​គម្រោង‌ការ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ២៩ ដ្បិត​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជ្រើស‌រើស​ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​បាន​តម្រូវ​គេ​ទុក​ជា​មុន ឲ្យ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ‌បុត្រា​បាន​ទៅ​ជា​រៀម‌ច្បង ក្នុង​បណ្ដា​បង‌ប្អូន​ជា​ច្រើន។ ៣០ អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​តម្រូវ​ទុក​ជា​មុន​នោះ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​បាន​ត្រាស់​ហៅ ហើយ​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​នោះ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រោស​ឲ្យ​គេ​សុចរិត រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ឲ្យ​សុចរិត ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រទាន​ឲ្យ​គេ​មាន​សិរី‌រុង​រឿង​ដែរ។
ព្រះ‌ហឫទ័យ​ស្រឡាញ់​ដ៏​លើស‌លប់​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
៣១ បើ​ដូច្នេះ តើ​យើង​ត្រូវ​គិត​ដូច​ម្ដេច​ទៀត​អំពី​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ? ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​កាន់​ខាង​យើង​ហើយ តើ​នរណា​អាច​នឹង​ចោទ​ប្រកាន់​យើង​បាន? ៣២ ព្រះ‌អង្គ​ពុំ​បាន​ទុក​ព្រះ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់​ទេ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បញ្ជូន​ព្រះ‌បុត្រា​នោះ​មក​សម្រាប់​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា បើ​ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​ប្រណី‌សន្ដោស​ប្រទាន​អ្វីៗ​ទាំង​អស់មក​យើង រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌បុត្រា​នោះ​ដែរ។ ៣៣ តើ​នរណា​អាច​ចោទ​ប្រកាន់​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ជ្រើស‌រើស បើ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​គេ​ឲ្យ​សុចរិត​ហើយ​នោះ? ៣៤ តើ​នរណា​អាច​ដាក់​ទោស​គេ​បាន បើ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ​បាន​សោយ​ទិវង្គត ហើយ​ជា​ពិសេស​ព្រះ‌អង្គ មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ គង់​នៅ​ខាង​ស្ដាំ​ព្រះ‌បិតា និង​ទូល‌អង្វរ​ឲ្យ​យើង​ដូច្នេះ? ៣៥ តើ​នរណា​អាច​បំបែក​យើង​ចេញ​ពី​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​បាន? ទុក្ខ​វេទនា ឬ​ការ​តប់‌ប្រមល់ អន្ទះ‌អន្ទែង ការ​បៀត‌បៀន ការ​ស្រេក​ឃ្លាន ខ្វះ​សម្លៀក‌បំពាក់ គ្រោះ​ថ្នាក់ ឬ​មួយ​ត្រូវ​គេ​សម្លាប់? ៣៦ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ
ព្រោះ​តែ​ព្រះ‌អង្គ
យើង​ត្រូវ​គេ​រក​សម្លាប់​ពី​ព្រឹក​ដល់​ល្ងាច
គេ​ចាត់​ទុក​យើង​ដូច​ជា​ចៀម​ដែល​ត្រូវ​គេ
យក​ទៅ​សម្លាប់
៣៧ ប៉ុន្តែ ក្នុង​ការ​ទាំង​នោះ យើង​មាន​ជ័យ‌ជម្នះ​លើស​ពី​អ្នក​មាន​ជ័យ‌ជម្នះ​ទៅ​ទៀត ដោយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​ស្រឡាញ់​យើង។ ៣៨ ខ្ញុំ​ជឿ​ជាក់​ថា ទោះ​បី​សេចក្ដី​ស្លាប់​ក្តី ជីវិត​ក្តី ទេវទូត*​ក្តី វត្ថុ​ស័ក្តិ‌សិទ្ធិ​នានា​ក្តី បច្ចុប្បន្ន‌កាល​ក្តី អនាគត‌កាល​ក្តី អំណាច​នានា​ក្តី ៣៩ អ្វីៗ​ដែល​នៅ​ស្ថាន​លើ​ក្តី នៅ​ស្ថាន​ក្រោម​ក្តី ឬ​អ្វីៗ​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត​មក​ក្តី ក៏​ពុំ​អាច​បំបែក​យើង​ចេញ​ពី​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្ដែង​ឲ្យ​យើង​ឃើញ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ ជា​អម្ចាស់​នៃ​យើង​បាន​ឡើយ។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ជ្រើស‌រើស​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល
 ខ្ញុំ​សូម​និយាយ​សេចក្ដី​ពិត ដោយ​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ ខ្ញុំ​មិន​កុហក​ទេ គឺ​ខ្ញុំ​និយាយ​ដោយ​មាន​មន‌សិការ​របស់​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់ ជា​សាក្សី និង​ដោយ​មាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​បំភ្លឺ​ថា  ខ្ញុំ​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ​ជា​ខ្លាំង ហើយ​ឈឺ​ចុក​ចាប់​ក្នុង​ចិត្ត​ជា‌និច្ច​ផង  ដ្បិត​ខ្ញុំ​បន់​ឲ្យ​តែ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ត្រូវ​បណ្ដាសា បែក​ចេញ​ពី​ព្រះ‌គ្រីស្ដ ព្រោះ​តែ​បង‌ប្អូន និង​ញាតិ‌សន្ដាន ដែល​ជា​សាច់​សា​លោហិត​របស់​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់  គឺ​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​រាប់​ពួក​គេ​ទុក​ជា​បុត្រ‌ធីតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ពួក​គេ​មាន​សិរី‌រុង​រឿង មាន​សម្ពន្ធ‌មេត្រី*​នានា មាន​គម្ពីរ‌វិន័យ* ស្គាល់​របៀប​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ ទទួល​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​ផ្សេងៗ  មាន​បុព្វបុរស ហើយ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ក៏​កើត​មក​ជា​មនុស្ស​ក្នុង​ពូជ‌ពង្ស​របស់​ពួក​គេ​ថែម​ទៀត​ផង ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដ៏​ខ្ពង់‌ខ្ពស់​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ សូម​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច អាម៉ែន!។
 ប៉ុន្តែ មិន​មែន​មាន​ន័យ​ថា ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បែរ​ទៅ​ជា​អសារ​ឥត​ការ​នោះ​ទេ ព្រោះ​អស់​អ្នក​ដែល​កើត​មក​ពី​ពូជ‌ពង្ស​លោក​អ៊ីស្រា‌អែល​ មិន​មែន​សុទ្ធ​តែ​ជា​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ពិត​ប្រាកដ​ឡើយ  ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​កើត​ពី​ពូជ‌ពង្ស​របស់​លោក​អប្រាហាំ ក៏​មិន​មែន​សុទ្ធ​តែ​ជា​កូន​ចៅ​របស់​លោក​អប្រាហាំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែរ ដូច​មាន​ថ្លែង​ទុក​មក​ថា «មាន​តែ​កូន​ចៅ​អ៊ីសាក​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថាជា​ពូជ‌ពង្ស​របស់​អ្នក»  ពោល​គឺ​មិន​មែន​កូន​ចៅ​ដែល​កើត​មក​តាម​សាច់​ឈាម​ធម្មតា​នោះ​ទេ ដែល​ត្រូវ​រាប់​ជា​បុត្រ‌ធីតា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មាន​តែ​កូន​ចៅ​ដែល​កើត​មក​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​ប៉ុណ្ណោះ ទើប​រាប់​ជា​ពូជ‌ពង្ស​បាន  ដ្បិត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​ថា «ឆ្នាំ​ក្រោយ យើង​នឹង​មក​ក្នុង​ពេល​ដដែល​នេះ ហើយ​នាង​សារ៉ា​នឹង​មាន​កូន​ប្រុស​មួយ»
១០ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​សោត នាង​រេបេកា​ក៏​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​នឹង​បុរស​តែ​មួយ គឺ​លោក​អ៊ីសាក​ជា​បុព្វបុរស​របស់​យើង។ ១១ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​គម្រោង‌ការ​ជ្រើស‌រើស​មនុស្ស ដោយ​មិន​គិត​ពី​អំពើ​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត​នោះ​ទេ គឺ​ជ្រើស‌រើស​តាម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​ត្រាស់​ហៅ។ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ស្រប​តាម​គម្រោង‌ការ​នេះ នៅ​ពេល​កូន​ភ្លោះ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃពុំ​ទាន់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ ឬ​អាក្រក់​នៅ​ឡើយ​ផង​នោះ ១២ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​នាង​រេបេកា​ថា «កូន​ច្បង​នឹង​បម្រើ​កូន​ប្អូន»១៣ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថា «យើង​ស្រឡាញ់​យ៉ាកុប​ជាង​អេសាវ»​។
១៤ ដូច្នេះ តើ​យើង​ត្រូវ​គិត​ដូច​ម្ដេច? តើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​អយុត្ដិ‌ធម៌​ឬ? ទេ​មិន​មែន​ទេ! ១៥ ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​កាន់​លោក​ម៉ូសេ​ថាៈ «យើង​នឹង​មាន​ចិត្ត​មេត្តា‌ករុណា​ដល់​នរណា ដែល​យើង​មេត្តា‌ករុណា ហើយ​យើង​ក៏​នឹង​អាណិត‌អាសូរ​នរណា​ដែល​យើង​អាណិត‌អាសូរ​ដែរ»១៦ ដូច្នេះ មិន​មែន​ស្រេច​តែ​បំណង​ចិត្ត ឬ​ការ​ខំ​ប្រឹង‌ប្រែង​របស់​មនុស្ស​ឡើយ គឺ​ស្រេច​តែ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែល​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​មេត្តា‌ករុណា​នោះ​វិញ ១៧ ដ្បិត​ក្នុង​គម្ពីរ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​កាន់​ស្ដេច​ផារ៉ោន​ថា «យើង​បាន​តាំង​អ្នក​ជា​ស្ដេច ដើម្បី​បង្ហាញ​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​យើង​តាម‌រយៈ​អ្នកនិង​ឲ្យ​កិត្តិនាម​របស់​យើង​បាន​ឮ​ខ្ចរ‌ខ្ចាយ​ពាស‌ពេញ​លើ​ផែន‌ដី​ទាំង​មូល»១៨ ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​មេត្តា‌ករុណា​ដល់​នរណា​ក៏​បាន ស្រេច​តែ​នឹង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​ចិត្ត​នរណា​ទៅ​ជា​រឹង‌រូស​ក៏​បាន ស្រេច​តែ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។
ព្រះ‌ពិរោធ និង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​អាណិត‌អាសូរ
១៩ អ្នក​ប្រហែល​ជា​សួរ​ខ្ញុំ​ថា «បើ​ដូច្នេះ ម្ដេច​ក៏​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នៅ​តែ​បន្ទោស​មនុស្ស​ទៀត? តើ​មាន​នរណា​អាច​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ?»។ ២០ ឱ​មនុស្ស​អើយ តើ​អ្នក​មាន​ឋានៈ​អ្វី​បាន​ជា​ហ៊ាន​ជជែក​តវ៉ា​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បែប​នេះ? តើ​ដី​ឥដ្ឋ​មាន​ដែល​និយាយ​ទៅ​កាន់​ជាង​ស្មូន​ថា «ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​រូប​រាង​យ៉ាង​នេះ»ដែរ​ឬ​ទេ?​។ ២១ ជាង​ស្មូន​យក​ដី​ទៅ​សូន​ធ្វើ​អ្វី​ក៏​បាន គឺ​ដី​ឥដ្ឋ​ដដែល គាត់​អាច​យក​ទៅ​សូន​ធ្វើ​ជា​របស់​ថ្លៃ‌ថ្នូរ​ផង ហើយ​សូន​ធ្វើ​ជា​របស់​ធម្មតា​ផង។
២២ រីឯ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិញ ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​បង្ហាញ​ព្រះ‌ពិរោធ និង​សម្ដែង​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​អត់‌ធ្មត់​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រះ‌អង្គ​ស៊ូ‌ទ្រាំ​នឹង​អស់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​រង​ព្រះ‌ពិរោធ​ ហើយ​ត្រូវ​វិនាស​អន្តរាយ។ ២៣ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ចង់​បង្ហាញ​សិរី‌រុង​រឿង​ដ៏​ប្រសើរ​លើស‌លប់​របស់​ព្រះ‌អង្គ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​មេត្តា‌ករុណា​ដែរ​ ជា​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​តម្រូវ​ទុក​ជា​មុន​ឲ្យ​ទទួល​សិរី‌រុង​រឿង ២៤ ពោល​គឺ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ មិន​ត្រឹម​តែ​ពី​ក្នុង​ចំណោម​សាសន៍​យូដា​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​ពី​ក្នុង​ចំណោម​ជាតិ​សាសន៍​ដទៃ​ថែម​ទៀត​ផង ២៥ ដូច​មាន​ថ្លែង​ទុក​ក្នុង​គម្ពីរ​ព្យាការី*​ហូសេ​ថាៈ
«អ្នក​ដែល​មិន​មែន​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង
យើង​នឹង​ហៅ​គេ​ថា​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង
រីឯ​ជាតិ​សាសន៍​ដែល​យើង​មិន​បាន​ស្រឡាញ់
យើង​នឹង​ហៅ​គេ​ថា​ជា​ជាតិ​សាសន៍
ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​យើង
២៦ ហើយ​ត្រង់​ណា​ដែល​មាន​ពោល​ទៅ
អ្នក​ទាំង​នោះ​ថា “អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​ជា
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង​ទេ!”
ត្រង់​នោះ​គេ​នឹង​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ជា​ប្រហែល​ជា
របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដ៏​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់»​។
២៧ រីឯ​ព្យាការី​អេសាយ​វិញ លោក​បាន​ប្រកាស​អំពី​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ថាៈ
ទោះ​បី​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​បាន​កើន​ចំនួន​ច្រើន
ដូច​ខ្សាច់​នៅ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​ហើយ​ក៏​ដោយ
មាន​តែ​មួយ​ចំនួន​តូច សល់​ពី​ស្លាប់​ប៉ុណ្ណោះ
ដែល​នឹង​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ
២៨ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​សម្រេច​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល
របស់​ព្រះ‌អង្គ​គ្រប់​ប្រការ​ទាំង​អស់
យ៉ាង​ឆាប់ៗ​នៅ​ផែន‌ដី​នេះ
២៩ មួយ​វិញ​ទៀត ព្យាការី​អេសាយ​ក៏​បាន​ថ្លែង​ទុក​ជា​មុន​មក​ថាៈ
ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
មិន​បាន​ទុក​កូន​ចៅ​យើង​មួយ​ចំនួន
ឲ្យ​នៅ​សល់​ទេ
នោះ​យើង​នឹង​វិនាស​ទៅ​ដូច​ជា​អ្នក​ក្រុង​សូដុម
ហើយ​យើង​ក៏​ប្រៀប​បី​ដូច​ជា​អ្នក​ក្រុង
កូម៉ូរ៉ា​ដែរ​។
អ៊ីស្រា‌អែល និង​ដំណឹង‌ល្អ
៣០ ដូច្នេះ តើ​យើង​ត្រូវ​គិត​ដូច​ម្ដេច? សាសន៍​ដទៃ​ដែល​ពុំ​បាន​ស្វះ‌ស្វែង​រក​សេចក្ដី​សុចរិត បែរ​ជា​បាន​ទទួល​សេចក្ដី​សុចរិត​ទៅ​វិញ គឺ​សេចក្ដី​សុចរិត​មក​ពី​ជំនឿ។ ៣១ រីឯ​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល គេ​ខំ​ប្រឹង​ធ្វើ​តាម​វិន័យ* ដែល​ផ្ដល់​សេចក្ដី​សុចរិត តែ​ពួក​គេ​ពុំ​បាន​សុចរិត​តាម​វិន័យ​នោះ​ឡើយ។ ៣២ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ដូច្នេះ? គឺ​មក​ពួក​គេ​ពឹង​លើ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​វិន័យ មិន​ពឹង​លើ​ជំនឿ​ទេ។ ពួក​គេ​ជំពប់​ដួល​នឹង «ថ្ម​ដែល​នាំ​ឲ្យ​គេ​ជំពប់» ៣៣ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ
យើង​បាន​ដាក់​ថ្ម​មួយ​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
ជា​ថ្ម​ដែល​នាំ​ឲ្យ​គេ​ជំពប់​ដួល
ជា​សិលា​ដែល​នាំ​ឲ្យ​គេ​រវាត​ចិត្ត​បាត់​ជំនឿ
អ្នក​ណា​ជឿ​លើ​ថ្ម​នេះ
អ្នក​នោះ​មុខ​ជា​មិន​ខក​ចិត្ត​ឡើយ​។
១០
 បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​ប៉ង‌ប្រាថ្នា​អស់​ពី​ចិត្ត ចង់​តែ​ឲ្យ​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​បាន​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​ទូល‌អង្វរ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដែរ។  ខ្ញុំ​ហ៊ាន​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ថា ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​ខ្នះ‌ខ្នែង​បម្រើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ខ្លាំង​ណាស់ តែ​គេ​បម្រើ​ទាំង​ល្ងិត​ល្ងង់​។  ដោយ​ពួក​គេ​ពុំ​ស្គាល់​របៀប​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​មនុស្ស​លោក​ឲ្យ​សុចរិត ពួក​គេ​ខំ​ប្រឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​សុចរិត ដោយ​ខ្លួន​គេ​ផ្ទាល់ គឺ​ពុំ​ព្រម​ទទួល​របៀប​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​មនុស្ស​ឲ្យ​សុចរិត​នេះ​ទេ។  ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ជា​គោល‌ដៅ​របស់​វិន័យ ដើម្បី​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​បាន​សុចរិត។
ការ​សង្គ្រោះតាម‌រយៈ​ជំនឿ​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់
 លោក​ម៉ូសេ​បាន​សរសេរ​ទុក​អំពី​សេចក្ដី​សុចរិត​ដែល​មក​ពី​វិន័យ*​ថាៈ «អ្នក​ណា​ប្រតិបត្តិ​តាម​អ្វីៗ​ដែល​មាន​ចែង​ទុក​ក្នុង​វិន័យ អ្នក​នោះ​នឹង​មាន​ជីវិត​ដោយ‌សារ​វិន័យ»​។  ចំពោះ​សេចក្ដី​សុចរិត​ដែល​មក​ពី​ជំនឿ​វិញ មាន​ចែង​ថា «អ្នក​មិន​ត្រូវ​សួរ​ក្នុង​ចិត្ត​ថា តើ​អ្នក​ណា​នឹង​ឡើង​ទៅ​ស្ថាន​បរម‌សុខ?» គឺ​ថា ដើម្បី​នឹង​នាំ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ចុះ​មក  «តើ​អ្នក​ណា​នឹង​ចុះ​ទៅ​ស្ថាន​ក្រោម?»​ គឺ​ថា ដើម្បី​នាំ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ឡើង​ពី​ចំណោម​មនុស្ស​ស្លាប់​មក  តើ​ក្នុង​គម្ពីរ​មាន​ចែង​ដូច​ម្ដេច? គឺ​មាន​ចែង​ថា «ព្រះ‌បន្ទូល​ស្ថិត​នៅ​ក្បែរ​អ្នក នៅ​ក្នុង​មាត់​អ្នក និង​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​ដែរ»​។ ព្រះ‌បន្ទូល​នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​ស្ដី​អំពី​ជំនឿ​ដែល​យើង​ប្រកាស។  ប្រសិន​បើ​មាត់​អ្នក​ប្រកាស​ថា ព្រះ‌យេស៊ូ​ពិត​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​បើ​ចិត្ត​អ្នក​ជឿ​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ពិត​ជា​បាន​ប្រោស​ព្រះ‌យេស៊ូ​ឲ្យ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​មែន នោះ​អ្នក​នឹង​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ​ជា​មិន​ខាន ១០ ដ្បិត​បើ​ចិត្ត​យើង​ជឿ យើង​នឹង​បាន​សុចរិត ហើយ​បើ​មាត់​យើង​ប្រកាស​ជំនឿ នោះ​យើង​នឹង​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ ១១ ដូច​មាន​ថ្លែង​ទុក​ក្នុង​គម្ពីរ​ថា «អ្នក​ណា​ជឿ​លើ​ព្រះ‌អង្គ អ្នក​នោះ​មុខ​ជា​មិន​ខក​ចិត្ត​ឡើយ»១២ ដូច្នេះ សាសន៍​យូដា និង​សាសន៍​ក្រិក មិន​ប្លែក​ពី​គ្នា​ត្រង់​ណា​ទេ គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​មាន​ព្រះ‌អម្ចាស់​តែ​មួយ​ដែល​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ទូលាយ ដល់​អស់​អ្នក​អង្វរ​រក​ព្រះ‌អង្គ ១៣ ដ្បិត «អ្នក​ណា​អង្វរ​រក​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់ អ្នក​នោះ​នឹង​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ»​។
១៤ ប៉ុន្តែ ឲ្យ​គេ​អង្វរ​រក​ព្រះ‌អង្គ​ដូច​ម្ដេច​កើត បើ​គេ​មិន​ជឿ? ឲ្យ​គេ​ជឿ​លើ​ព្រះ‌អង្គ​ដូច​ម្ដេច​កើត បើ​គេ​មិន​ដែល​ឮ​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល? ឲ្យ​គេ​ឮ​ដូច​ម្ដេច​កើត បើ​គ្មាន​នរណា​ប្រកាស? ១៥ ឲ្យ​មាន​អ្នក​ប្រកាស​ដូច​ម្ដេច​កើត បើ​គ្មាន​នរណា​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ​ប្រកាស​ផង​នោះ? ដូច​មាន​ចែង​ទុក​ថាៈ
«មើល៍ អ្នក​ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​នាំ​ដំណឹង​ដ៏​ល្អៗ​មក
ប្រសើរ​រុង‌រឿង​ណាស់​ហ្ន៎!»​។
១៦ ប៉ុន្តែ មិន​មែន​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​ទេ​ដែល​ព្រម​ស្ដាប់​តាម​ដំណឹង‌ល្អ ដូច​ព្យាការី*​អេសាយ​បាន​ថ្លែង​ទុក​មក​ថាៈ «បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់ តើ​នរណា​ជឿ​សេចក្ដី​ដែល​យើង​និយាយ​ឲ្យ​ស្ដាប់?»​។
១៧ ដូច្នេះ ជំនឿ​កើត​មក​ពី​សេចក្ដី​ដែល​យើង​បាន​ស្ដាប់ រីឯ​សេចក្ដី​ដែល​យើង​បាន​ស្ដាប់​នោះ កើត​មក​ពី​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​។ ១៨ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​សូម​សួរ​ថា តើ​ពួក​គេ​មិន​ដែល​បាន​ឮ​ទេ​ឬ? ទេ ពួក​គេ​ប្រាកដ​ជា​បាន​ឮ​ហើយ!។
«សំឡេង​របស់​គេ​បាន​ឮ​ខ្ចរ‌ខ្ចាយ​ពាស‌ពេញ
លើ​ផែន‌ដី​ទាំង​មូល
ហើយ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​គេ​បាន​ឮ​ខ្ចរ​ខ្ចាយ
រហូត​ដល់​ស្រុក​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ពិភព‌លោក»
១៩ ខ្ញុំ​សូម​សួរ​ទៀត​ថា តើ​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​មិន​បាន​យល់​ទេ​ឬ?។ លោក​ម៉ូសេ​បាន​ថ្លែង​មុន​គេ​ថាៈ
«យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ច្រណែន
នឹង​ពួក​អ្នក​ដែល​មិន​មែន​ជា​ប្រជា‌ជាតិ​មួយ
ដ៏​ពិត​ប្រាកដ
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​កំហឹង
នឹង​ជាតិ​សាសន៍​មួយ​ដ៏​ល្ងី‌ល្ងើ»
២០ រីឯ​ព្យាការី​អេសាយ លោក​ហ៊ាន​និយាយ​លើស​ពី​នេះ​ទៅ​ទៀត​ថាៈ
«អស់​អ្នក​ដែល​មិន​ស្វែង​រក​យើង
គេ​បាន​រក​យើង​ឃើញ
ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​មិន​សុំ​អ្វី​ពី​យើង
យើង​បាន​បង្ហាញ​ខ្លួន​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​ច្បាស់»
២១ ចំពោះ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​វិញ លោក​បាន​ថ្លែង​ថាៈ
«មួយ​ថ្ងៃ​វាល់​ល្ងាច យើង​បាន​លូក​ដៃ​ទៅ​រក
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​ដែល​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់
ហើយ​ចេះ​តែ​ប្រកែក​ជំទាស់»
១១
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ពុំ​បោះ​បង់​ចោល​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ឡើយ
 ដូច្នេះ ខ្ញុំ​សូម​សួរ​ថា តើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បោះ​បង់​ចោល​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ហើយ​ឬ? ទេ ព្រះ‌អង្គ​មិន​បោះ​បង់​ចោល​គេ​ទេ! ដ្បិត​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់​ក៏​ជា​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែរ ខ្ញុំ​ជា​ពូជ‌ពង្ស​របស់​លោក​អប្រាហាំ កើត​ក្នុង​កុល‌សម្ព័ន្ធ*​បេន‌យ៉ាមីន។  ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ពុំ​បាន​បោះ​បង់​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ជ្រើស‌រើស​ទុក​ជា​មុន​នោះ​ឡើយ។ តើ​បង‌ប្អូន​មិន​ជ្រាប​សេចក្ដី​ដែល​មាន​ចែង​ទុក​ក្នុង​គម្ពីរ ស្ដី​អំពី​ព្យាការី*​អេលី​ទូល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទាស់​នឹង​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ទេ​ឬ? គឺ​លោក​ទូល​ថាៈ  «បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ពួក​គេ​បាន​នាំ​គ្នា​សម្លាប់​ព្យាការី​ទាំង‌ឡាយ​របស់​ព្រះ‌អង្គ និង​រំលំ​អាសនៈ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ មាន​តែ​ទូល‌បង្គំ​ម្នាក់​គត់ដែល​បាន​រួច​ខ្លួន តែ​ពួក​គេ​រក​ផ្ដាច់​ជីវិត​ទូល‌បង្គំ​ទៀត!»។  តើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​តប​ទៅ​លោក​វិញ​ដូច​ម្ដេច? គឺ​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថាៈ «យើង​បាន​បម្រុង​ទុក​មនុស្ស​ប្រាំ​ពីរ‌ពាន់​នាក់ អ្នក​ទាំង​នេះ​ពុំ​បាន​លុត​ជង្គង់​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ​បាល​ឡើយ»។  រីឯ​បច្ចុប្បន្ន‌កាល​នេះ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ គឺ​មាន​នៅ​សល់​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ជ្រើស‌រើស តាម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​របស់​ព្រះ‌អង្គ។  ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អង្គ​ជ្រើស‌រើស​គេ​ដោយ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស ដូច្នេះ បាន​សេចក្ដី​ថា មិន​មែន​មក​ពី​គេ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​វិន័យ​ឡើយ។ បើ​មក​ពី​គេ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​វិន័យ ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​លែង​មាន​លក្ខណៈ​ជា​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​ទៀត​ហើយ​។  ដូច្នេះ តើ​យើង​ត្រូវ​គិត​ដូច​ម្ដេច? អ្វីៗ​ដែល​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ខំ​ស្វែង​រក​នោះ គេ​មិន​បាន​ទទួល​ទេ។ មាន​តែ​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ជ្រើស‌រើស​ប៉ុណ្ណោះ ទើប​បាន​ទទួល រីឯ​អ្នក​ឯ​ទៀត ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​មាន​ចិត្ត​រឹង‌រូស​វិញ  ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ
«ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​មាន​វិញ្ញាណ
ស្ពឹក‌ស្រពន់ ឲ្យ​ភ្នែក​គេ​មើល​ពុំ​ឃើញ
និង​ឲ្យ​ត្រចៀក​គេ​ស្ដាប់​ពុំ​ឮ រហូត​មក​ទល់
សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ»
 ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​ក៏​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​ថាៈ
«សូម​ឲ្យ​តុ​​របស់​ពួក​គេ
ក្លាយ​ទៅ​ជា​អន្ទាក់ ឬ​ជា​មង
ដែល​នាំ​ឲ្យ​គេ​រវាត​ចិត្ត​បាត់​ជំនឿ
និង​ឲ្យ​គេ​មាន​ទោស!។
១០ សូម​ឲ្យ​ភ្នែក​របស់​គេ​ទៅ​ជា​ងងឹត
មើល​លែង​ឃើញ
ហើយ​សូម​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​កោង​ខ្នង
រហូត​ត​ទៅ»​។
១១ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​សូម​សួរ​ថា សាសន៍​យូដា​ដែល​ជំពប់​ដួល តើ​គេ​ត្រូវ​ដួល​រហូត​ឬ? ទេ គេ​មិន​ដួល​រហូត​ទេ! គឺ​កំហុស​របស់​ពួក​គេបាន​នាំ​ឲ្យ​សាសន៍​ដទៃ​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​ច្រណែន។ ១២ ប្រសិន​បើ​កំហុស​របស់​សាសន៍​យូដានាំ​ឲ្យ​ពិភព‌លោក​ទទួល​ព្រះ‌ពរ​ដ៏​លើស‌លប់ ហើយ​ការ​ចុះ​អន់‌ថយ​របស់​គេនាំ​ឲ្យ​សាសន៍​ដទៃ​ទទួល​ព្រះ‌ពរ​ដ៏​លើស‌លប់​យ៉ាង​ហ្នឹង​ទៅ​ហើយ ចុះ​ទម្រាំ​បើ​ពួក​គេ​បាន​ចម្រើន​ឡើង​យ៉ាង​ពោរ‌ពេញ​វិញ​នោះ តើ​ព្រះ‌ពរ​នឹង​មាន​កាន់​តែ​ច្រើន​លើស‌លប់​យ៉ាង​ណា​ទៅ​ទៀត?។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សង្គ្រោះ​សាសន៍​ដទៃ
១៣ ខ្ញុំ​សូម​ជម្រាប​បង‌ប្អូន​ជា​សាសន៍​ដទៃ ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ​ជា​គ្រីស្ដ‌ទូត*​សម្រាប់​សាសន៍​ដទៃ​ថា ខ្ញុំ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​បំពេញ​មុខ‌ងារ​របស់​ខ្ញុំឲ្យ​បាន​ល្អ​ប្រសើរ ១៤ ក្នុង​គោល​បំណង​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​រួម​ឈាម​របស់​ខ្ញុំ​ច្រណែន ដើម្បី​សង្គ្រោះ​អ្នក​ខ្លះ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ។ ១៥ ដោយ​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ដាច់​ចេញ​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ទៅ ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​បាន​ជា​នា​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​វិញ​យ៉ាង​នេះ​ទៅ​ហើយ ចុះ​ចំណង់​បើ​ព្រះ‌អង្គ​ទទួល​គេ​សា​ជា​ថ្មី តើ​នឹង​កើត​មាន​យ៉ាង​ណា​ទៅ​ទៀត? គឺ​ប្រាកដ​ជា​មនុស្ស​ស្លាប់​នឹង​រស់​ឡើង​វិញ​ពុំ‌ខាន!។
១៦ ប្រសិន​បើ​យើង​យក​ផល​ដំបូង​ថ្វាយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ម្សៅ​នំបុ័ង​ទាំង​មូល​ក៏​ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ ហើយ​ប្រសិន​បើ​ឫស​ជា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មែក​ក៏​ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។ ១៧ សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ប្រៀប​បី​ដូច​ជា​ដើម​អូលីវ ដែល​គេ​កាត់​មែក​ខ្លះ​ចោល រីឯ​អ្នក​វិញ អ្នក​ប្រៀប​បី​ដូច​ជា​មែក​អូលីវ​ព្រៃ ត្រូវ​គេ​យក​មក​ផ្សាំ​ជំនួស​មែក​ដែល​គេ​កាត់​ចោល​នោះ។ ឥឡូវ​នេះ អ្នក​ស្រូប​យក​ជី‌ជាតិ​ពី​ឫស​រួម​ជា​មួយ​មែក​ឯ​ទៀតៗ​ដែរ ១៨ ដូច្នេះ អ្នក​មិន​ត្រូវ​អួត​ខ្លួន ដោយ​មើល‌ងាយ​មែក​ដែល​គេ​កាត់​ចោល​នោះ​ឡើយ។ បើ​អ្នក​ចង់​អួត​ខ្លួន តោង​ដឹង​ថា មិន​មែន​អ្នក​ទេ​ដែល​ចិញ្ចឹម​ឫស គឺ​ឫស​វិញ​ទេ​តើ​ដែល​ចិញ្ចឹម​អ្នក! ១៩ អ្នក​ប្រហែល​ជា​ពោល​ថា “ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​កាត់​មែក​ទាំង​នោះ​ចោល ដើម្បី​យក​ខ្ញុំ​មក​ផ្សាំ​ជំនួស!”។ ២០ មែន​ហើយ! ព្រះ‌អង្គ​កាត់​មែក​ទាំង​នោះ​ចោល មក​ពី​មែក​ទាំង​នោះ​គ្មាន​ជំនឿ រីឯ​អ្នក​វិញ អ្នក​នៅ​ជាប់​នឹង​ដើម​មក​ពី​អ្នក​មាន​ជំនឿ។ ដូច្នេះ កុំ​លើក​ខ្លួន​សោះ​ឡើយ ត្រូវ​ភ័យ​ខ្លាច​វិញ។ ២១ ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ពុំ​បាន​ទុក​មែក​ពី​កំណើត​ទេ ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​ពុំ​ទុក​អ្នក​ដែរ។ ២២ ដូច្នេះ សូម​គិត​ពិចារណា​អំពី​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស និង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រិត‌ប្រៀង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទៅ។ ព្រះ‌អង្គ​ប្រិត‌ប្រៀង​ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ដួល ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស​ចំពោះ​អ្នក លុះ​ត្រា​ណា​អ្នក​នៅ​តែ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សប្បុរស​នេះ។ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​កាត់​អ្នក​ចោល​ដែរ។ ២៣ ចំពោះ​ពួក​គេ ប្រសិន​បើ​គេ​បោះ​បង់​ចិត្ត​មិន​ជឿ​នោះ​ចោល ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មុខ​តែ​ផ្សាំ​គេ​វិញ​ជា​មិន​ខាន ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ឫទ្ធា‌នុភាព​អាច​នឹង​ផ្សាំ​ពួក​គេ​សា​ជា​ថ្មី​បាន។ ២៤ រីឯ​អ្នក បើ​អ្នក​មាន​កំណើត​ពី​ដើម​អូលីវ​ព្រៃ ហើយ​ត្រូវ​ព្រះ‌អង្គ​កាត់​យក​មក​ផ្សាំ​នឹង​ដើម​អូលីវ​ស្រុក ដែល​មិន​មែន​ជា​ដើម​ពី​កំណើត​របស់​អ្នក​យ៉ាង​ហ្នឹង​ទៅ​ហើយ ចុះ​ទម្រាំ​បើ​ពួក​គេ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​យក​គេ​មក​ផ្សាំ​ជាប់​នឹង​ដើម​ពី​កំណើត​របស់​ខ្លួន​វិញ រឹត​តែ​ងាយ​ជាង​នេះ​យ៉ាង​ណា​ទៅ​ទៀត។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សង្គ្រោះ​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល
២៥ បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ជ្រាប​យ៉ាង​ច្បាស់​ពី​គម្រោង‌ការ​ដ៏​លាក់​កំបាំង​នេះ ក្រែង​លោ​បង‌ប្អូន​ស្មាន​ថា​ខ្លួន​ឯង​មាន​ប្រាជ្ញា។ គម្រោង‌ការ​ដ៏​លាក់​កំបាំង​នោះ គឺ​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​មួយ​ចំនួន​មាន​ចិត្ត​រឹង‌រូស រហូត​ដល់​ពេល​សាសន៍​ដទៃ​ទាំង​អស់​បាន​ចូល​មក​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ ២៦ ពេល​នោះ ទើប​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ទាំង​មូល​នឹង​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ​ដែរ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ
«ព្រះ‌អង្គ​ដែល​រំដោះ​នឹង​យាង​ចេញ​ពី
ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ដក​អំពើ​ទមិឡ*​ចេញ​ពី​កូន​ចៅ
លោក​យ៉ាកុប
២៧ នេះ​ហើយ​ជា​សម្ពន្ធ‌មេត្រី*​ដែល​យើង​នឹង
ចង​ជា​មួយ​ពួក​គេ
នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ដក​អំពើ​បាប
ចេញ​ពី​ពួក​គេ»។​។
២៨ បើ​គិត​តាម​ដំណឹង‌ល្អ* សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ជា​សត្រូវ​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​បង‌ប្អូន។ បើ​គិត​តាម​ការ​ជ្រើស‌រើស​វិញ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ស្រឡាញ់​គេ មក​ពី​ព្រះ‌អង្គ​គិត​ដល់​បុព្វបុរស​របស់​គេ។ ២៩ កាល​ណា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​ហើយ ព្រះ‌អង្គ​មិន​ដក​ហូត​វិញ​ទេ ហើយ​កាល​ណា​ព្រះ‌អង្គ​ត្រាស់​ហៅ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​ប្រែ‌ប្រួល​ដែរ។ ៣០ រីឯ​បង‌ប្អូន ពី​ដើម បង‌ប្អូន​មិន​បាន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទេ តែ​ឥឡូវ​នេះ ដោយ​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មេត្តា‌ករុណា​ដល់​បង‌ប្អូន។ ៣១ រីឯ​ពួក​គេ​វិញ ពួក​គេ​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​នៅ​ពេល​នេះ មក​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មេត្តា‌ករុណា​ដល់​បង‌ប្អូន។ ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មេត្តា‌ករុណា​ដល់​ពួក​គេ​នៅ​ពេល​នេះ​ដែរ ៣២ ដ្បិត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បណ្ដោយ​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​សម្ដែង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​មេត្តា‌ករុណា​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់។
៣៣ ព្រះ‌ហឫទ័យ​ទូលាយ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ជ្រៅ​ពន់​ពេក​ណាស់ ហើយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា‌ញាណ និង​ព្រះ‌តម្រិះ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ខ្ពង់‌ខ្ពស់​ដែរ! គ្មាន​នរណា​អាច​យល់​ការ​សម្រេច​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ ហើយ​ក៏​គ្មាន​នរណា​អាច​យល់​មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ដែរ! ៣៤ តើ​នរណា​ស្គាល់​គំនិត​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់? តើ​នរណា​បាន​ថ្វាយ​យោបល់​ទៅ​ព្រះ‌អង្គ? ៣៥ តើ​នរណា​បាន​ថ្វាយ​អ្វី​មួយ​ទៅ​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ‌អង្គ​តប​ស្នង​សង​គុណ​វិញ?​។
៣៦ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​មក​ពី​ព្រះ‌អង្គ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌អង្គ និង​សម្រាប់​ព្រះ‌អង្គ!។ សូម​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ អស់​កល្ប‌ជានិច្ច! អាម៉ែន!។
១២
ជីវិត​ថ្មី​ស្រប​តាម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌អម្ចាស់
 ហេតុ​នេះ បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​សូម​ដាស់‌តឿន​បង‌ប្អូន​ថា ដោយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​អាណិត‌អាសូរ​បង‌ប្អូន ចូរ​ថ្វាយ​ខ្លួន​ទៅ​ព្រះ‌អង្គ ទុក​ជា​យញ្ញ‌បូជា​ដ៏​មាន​ជីវិត ដ៏‌វិសុទ្ធ* ហើយ​ជា​ទី​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ បើ​បង‌ប្អូន​ធ្វើ​ដូច្នេះ ទើប​ហៅ​ថា​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ​តាម​របៀប​ត្រឹម​ត្រូវ​មែន​។  មិន​ត្រូវ​យក​តម្រាប់​តាម​លោកីយ៍​នេះ​ឡើយ ត្រូវ​ទុក​ឲ្យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត​បង‌ប្អូន ឲ្យ​ទៅ​ជា​ថ្មី​ទាំង​ស្រុង​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ចេះ​ពិចារណា​មើល​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​នឹង​អ្វី​ខ្លះ គឺ​អ្វី​ដែល​ល្អ ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌អង្គ និង​គ្រប់​លក្ខណៈ។
 ខ្ញុំ​សូម​ជម្រាប​បង‌ប្អូន តាម​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ប្រទាន​មក​ខ្ញុំ​ថា ម្នាក់ៗ​មិន​ត្រូវ​លើក​តម្លៃ​ខ្លួន​ឯង​ខ្ពស់ ហួស​ពី​គំនិត​ដែល​ត្រូវ​គិត​នោះ​ឡើយ តែ​ត្រូវ​គិត​ឲ្យ​បាន​សមរម្យ​តាម​កម្រិត​នៃ​ជំនឿ ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​ម្នាក់ៗ។  រូប​កាយ​មនុស្ស​យើង​មាន​សរី‌រាង្គ​ច្រើន ហើយ​សរី‌រាង្គ​នីមួយៗ​មាន​មុខ‌ងារ​ខុសៗ​គ្នា​យ៉ាង​ណា  យើង​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ យើង​មាន​គ្នា​ច្រើន​រួម​ជា​ព្រះ‌កាយ​តែ​មួយ​ក្នុង​អង្គ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ ហើយ​ម្នាក់ៗ​ជា​សរី‌រាង្គ​របស់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។  យើង​មាន​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​ប្លែកៗ​ពី​គ្នា ស្រប​តាម​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ប្រណី‌សន្ដោស​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​មក​យើង។ ប្រសិន​បើ​បង‌ប្អូន​ណា​ទទួល​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​ខាង​ថ្លែង*​ព្រះ‌បន្ទូល ត្រូវ​ថ្លែង​ឲ្យ​ស្រប​តាម​ជំនឿ  អ្នក​ណា​ទទួល​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​ខាង​បម្រើ ចូរ​បម្រើ​ទៅ អ្នក​ណា​ទទួល​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​ខាង​បង្រៀន ចូរ​បង្រៀន​ទៅ  អ្នក​ដែល​លើក​ទឹក​ចិត្ត​បង‌ប្អូន ចូរ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គេ​ទៅ អ្នក​ដែល​ចែក​ទ្រព្យ​របស់​ខ្លួន​ ចូរ​ចែក​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​សរ អ្នក​ដែល​ដឹក​នាំ ចូរ​ដឹក​នាំ​ដោយ​ចិត្ត​ខ្នះ‌ខ្នែង អ្នក​ដែល​ចែក​ទាន​ដល់​ជន​ក្រីក្រ ចូរ​ចែក​ឲ្យ​គេ​ដោយ​ចិត្ត​ត្រេក​អរ។
ចូរ​មាន​ចិត្ត​ស្រឡាញ់ ដោយ​ឥត​លាក់​ពុត​ឡើយ។ ចូរ​ស្អប់​ខ្ពើម​អ្វីៗ​ដែល​អាក្រក់ ហើយ​ជាប់​ចិត្ត​តែ​នឹង​អ្វីៗ​ដែល​ល្អ​វិញ។ ១០ ចូរ​ស្រឡាញ់​រាប់​អាន​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ទុក​ដូច​ជា​បង‌ប្អូន​បង្កើត។ ត្រូវ​លើក​កិត្តិយស​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដោយ​ចិត្ត​គោរព។ ១១ ត្រូវ​ឧស្សាហ៍​ខ្នះ‌ខ្នែង កុំ​ខ្ជិល​ច្រអូស​ឡើយ។ ត្រូវ​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដោយ​ចិត្ត​ក្លៀវ‌ក្លា។ ១២ ចូរ​សប្បាយ​រីក‌រាយ​ដោយ​ចិត្ត​សង្ឃឹម។ ចូរ​កាន់​ចិត្ត​អត់‌ធ្មត់​ក្នុង​ពេល​មាន​ទុក្ខ​លំបាក។ ចូរ​ព្យាយាម​អធិស្ឋាន*។ ១៣ ត្រូវ​ជួយ​ទំនុក​បម្រុង​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ*​ដែល​ខ្វះ​ខាត ព្រម​ទាំង​ទទួល​ភ្ញៀវ​ដោយ​រាក់‌ទាក់​ផង។
១៤ ត្រូវ​ជូន​ពរ​អស់​អ្នក​ដែល​បៀត‌បៀន​បង‌ប្អូន ត្រូវ​ជូន​ពរ​គេ កុំ​ដាក់​បណ្ដាសា​គេ​ឡើយ។ ១៥ ចូរ​អរ​សប្បាយ​ជា​មួយ​អស់​អ្នក​ដែល​អរ​សប្បាយ ចូរ​យំ​សោក​ជា​មួយ​អស់​អ្នក​ដែល​យំ​សោក។ ១៦ ត្រូវ​មាន​ចិត្ត​គំនិត​ចុះ​សំរុង​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ មិន​ត្រូវ​មាន​គំនិត​លើក​ខ្លួន​ឡើយ តែ​ត្រូវ​ចាប់​ចិត្ត​នឹង​អ្វីៗ​ដែល​ទន់‌ទាប​វិញ។ មិន​ត្រូវ​អួត​ខ្លួន​ថា​ជា​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​ឡើយ
១៧ កុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​តប​នឹង​អំពើ​អាក្រក់ ត្រូវ​គិត​តែ​ពី​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​វិញ​។ ១៨ ផ្នែក​ឯ​ខាង​បង‌ប្អូន ប្រសិន​បើ​បង‌ប្អូន​អាច​ធ្វើ​បាន ត្រូវ​រស់​នៅ​ដោយ​សុខ‌សាន្ត​ជា​មួយ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ទៅ។ ១៩ បង‌ប្អូន​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​អើយ មិន​ត្រូវ​សង‌សឹក​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ គឺ​ទុក​ឲ្យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សម្ដែង​ព្រះ‌ពិរោធ​ចំពោះ​គេ​វិញ ដ្បិត​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ «ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា “ការ​សង‌សឹក​ស្រេច​តែ​លើ​យើង គឺ​យើង​ទេ​តើ​ដែល​នឹង​តប​ទៅ​គេ”២០ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ “ប្រសិន​បើ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​អ្នក​ឃ្លាន ចូរ​យក​ម្ហូប​អាហារ​ឲ្យ​គេ​បរិភោគ​ទៅ ប្រសិន​បើ​គេ​ស្រេក ចូរ​ឲ្យ​ទឹក​គេ​ផឹក​ផង ធ្វើ​ដូច្នេះ ប្រៀប​បី​ដូច​ជា​ប្រមូល​រងើក​ភ្លើង​ទៅ​ដាក់​ពី​លើ​ក្បាល​របស់​គេ”»២១ មិន​ត្រូវ​ចាញ់​ការ​អាក្រក់​ឡើយ គឺ​ត្រូវ​ឈ្នះ​ការ​អាក្រក់ ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ​វិញ។
១៣
ការ​ស្ដាប់​បង្គាប់​អាជ្ញា‌ធរ
 មនុស្ស​គ្រប់​រូប​ត្រូវ​ស្ដាប់​បង្គាប់​អាជ្ញា‌ធរ ដ្បិត​អំណាច​ទាំង‌ឡាយ​សុទ្ធ​តែ​មក​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​តែង‌តាំង​ឲ្យ​មាន​អំណាច​ទាំង​នោះ​ឡើង។  ដូច្នេះ អ្នក​ដែល​ប្រឆាំង​នឹង​អាជ្ញា‌ធរ ក៏​ដូច​ជា​ប្រឆាំង​នឹង​របៀប​រៀប‌រយ ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ចាត់​ចែង​នោះ​ដែរ ហើយ​អ្នក​ដែល​ប្រឆាំង មុខ​ជា​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​មាន​ទោស​មិន​ខាន។  អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ​មិន​ខ្លាច​អ្នក​គ្រប់‌គ្រង​ស្រុក​ឡើយ មាន​តែ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ខ្លាច។ បើ​អ្នក​មិន​ចង់​ខ្លាច​អាជ្ញា‌ធរ​ទេ ចូរ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ​ទៅ នោះ​អាជ្ញា‌ធរ​នឹង​សរសើរ​អ្នក​ជា​មិន​ខាន  ដ្បិត​លោក​ទាំង​នោះ​ជា​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដើម្បី​ជំរុញ​អ្នក​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បើ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ ចូរ​ខ្លាច​ទៅ ដ្បិត​អាជ្ញា‌ធរ​មិន​មែន​កាន់​អំណាច​ជា​អាសា​ឥត​ការ​ទេ គឺ​គេ​ជា​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដើម្បី​ធ្វើ​ទណ្ឌ‌កម្ម ដាក់​ទោស​ អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់។  ដូច្នេះ ត្រូវ​ស្ដាប់​បង្គាប់​អាជ្ញា‌ធរ មិន​មែន​ដោយ​ខ្លាច​ទទួល​ទណ្ឌ‌កម្ម​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​ធ្វើ​ដោយ​មាន​មន‌សិការ​ផង។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​បង‌ប្អូន​ត្រូវ​តែ​បង់​ពន្ធដារ ដ្បិត​លោក​ទាំង​នោះ​ទទួល​មុខ‌ងារ​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដើម្បី​បំពេញ​កិច្ច‌ការ​នេះ​យ៉ាង​ហ្មត់‌ចត់។  ត្រូវ​ជូន​លោក​ទាំង​នោះ នូវ​អ្វី​ដែល​បង‌ប្អូន​ត្រូវ​ជូន គឺ​បង់​អាករ​ទៅ​លោក​ណា ដែល​បង‌ប្អូន​ត្រូវ​បង់ បង់​ពន្ធ​ទៅ​លោក​ណា​ដែល​បង‌ប្អូន​ត្រូវ​បង់​ពន្ធ កោត​ខ្លាច​លោក​ណា​ដែល​បង‌ប្អូន​ត្រូវ​កោត​ខ្លាច គោរព​លោក​ណា​ដែល​បង‌ប្អូន​ត្រូវ​គោរព។
ការ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក
 មិន​ត្រូវ​ជំពាក់​អ្វី​នរណា ក្រៅ​ពី​ជំពាក់​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​នោះ​ឡើយ ដ្បិត​អ្នក​ណា​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ អ្នក​នោះ​ប្រតិបត្តិ​តាម​គម្ពីរ‌វិន័យ*​សព្វ​គ្រប់​ហើយ  ព្រោះ​វិន័យ​ដែល​ចែង​ថា «កុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ផិត​ក្បត់ កុំ​សម្លាប់​មនុស្ស កុំ​លួច​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​គេ កុំ​មាន​ចិត្ត​លោភ‌លន់»​ និង​វិន័យ​ឯ‌ទៀតៗ​សង្ខេប​មក​ជា​វិន័យ​តែ​មួយ​នេះ ថា «ចូរ​ស្រឡាញ់​បង‌ប្អូន​ឯ​ទៀតៗ ឲ្យ​បាន​ដូច​ស្រឡាញ់​ខ្លួន​ឯង​ដែរ»​។ ១០ អ្នក​មាន​ចិត្ត​ស្រឡាញ់​មិន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​ចំពោះ​បង‌ប្អូន​ឯ​ទៀតៗ​ឡើយ ដូច្នេះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​នាំ​ឲ្យ​ប្រតិបត្តិ​តាម​វិន័យ​បាន​ពេញ​លក្ខណៈ។
ការ​រៀបចំ​ខ្លួន​រង់‌ចាំ​ទទួល​ព្រះ‌អម្ចាស់
១១ បង‌ប្អូន​ជ្រាប​ហើយ​ថា យើង​កំពុង​តែ​រស់​នៅ​ក្នុង​គ្រា​ណា គឺ​ដល់​ពេល​យើង​ត្រូវ​ក្រោក​ពី​ដេក ដ្បិត​ឥឡូវ​នេះ ការ​សង្គ្រោះ​ខិត​មក​ជិត​យើង​ជាង​កាល​យើង​ទើប​នឹង​ជឿ។ ១២ យប់​ជិត​ផុត​ហើយ ហើយ​ថ្ងៃ​ក៏​ជិត​ដល់​ដែរ ដូច្នេះ យើង​ត្រូវ​លះ‌បង់​អំពើ​នៃ​សេចក្ដី​ងងឹត​​ចោល​ទៅ ហើយ​ប្រដាប់​ខ្លួន​ដោយ​គ្រឿង​សាស្ត្រា‌វុធ​នៃ​ពន្លឺ​វិញ។ ១៣ ត្រូវ​រស់​នៅ​ឲ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ ដូច​រស់​នៅ​ក្នុង​ពេល​ថ្ងៃ គឺ​មិន​ស៊ី​ផឹក​ស្រវឹង មិន​ប្រព្រឹត្ត​កាម​តណ្ហា​ក្រៅ​តំរា មិន​ប្រាស​ចាក​សីល‌ធម៌ មិន​ឈ្លោះ​ប្រកែក និង​មិន​ច្រណែន‌ឈ្នានីស​គ្នា។ ១៤ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ត្រូវ​ប្រដាប់​ខ្លួន ដោយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ ហើយ​កុំ​បណ្ដោយ​ខ្លួន​ឲ្យ​ខ្វល់‌ខ្វាយ តាម​ការ​លោភ‌លន់​របស់​លោកីយ៍​នោះ​ឡើយ។
១៤
គ្រីស្ដ‌បរិស័ទ​ត្រូវ​យល់​អធ្យាស្រ័យ​គ្នា
 ចូរ​ទទួល​បង‌ប្អូន​ណា​ដែល​មាន​ជំនឿ​ទន់​ខ្សោយ​ដោយ​រាក់‌ទាក់ មិន​ត្រូវ​រិះគន់​យោបល់​របស់​គេ​ឡើយ។  បើ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ជឿ​ថា ខ្លួន​មាន​សិទ្ធិ​បរិភោគ​អ្វី​ក៏​បាន ហើយ​មាន​ម្នាក់​ទៀត​ដែល​មាន​ជំនឿ​ទន់​ខ្សោយ បរិភោគ​តែ​បន្លែ  មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​បរិភោគ​អ្វី​ក៏​បាន មើល‌ងាយ​អ្នក​ដែល​មិន​បរិភោគ​នោះ​ឡើយ រីឯ​អ្នក​ដែល​មិន​បរិភោគ ក៏​មិន​ត្រូវ​វិនិច្ឆ័យ​អ្នក​បរិភោគ ដ្បិត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទទួល​អ្នក​នោះ​ដែរ។  តើ​អ្នក​មាន​ឋានៈ​អ្វី បាន​ជា​ហ៊ាន​វិនិច្ឆ័យ​អ្នក​បម្រើ​របស់​គេ​ដូច្នេះ? អ្នក​បម្រើ​នោះ​ឈរ​ក្តី ដួល​ក្តី ស្រេច​តែ​នៅ​លើ​ម្ចាស់​របស់​គាត់​ទេ។ ប៉ុន្តែ អ្នក​បម្រើ​នោះ​មុខ​ជា​ឈរ​មាំ​មិន​ខាន ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​អំណាច​ជួយ​គាត់​ឲ្យ​ឈរ​បាន។
 មាន​ម្នាក់​យល់​ថា ថ្ងៃ​មួយ​សំខាន់​ជាង​ថ្ងៃ​មួយ តែ​ម្នាក់​ទៀត​យល់​ថា ថ្ងៃ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​ដូច​គ្នា។ ម្នាក់ៗ​ត្រូវ​យល់​ឃើញ​តាម​គំនិត​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់​ទៅ!។  ចំពោះ​អ្នក​ដែល​ប្រកាន់​ថា​មាន​ថ្ងៃ​សំខាន់ ឬ​មិន​សំខាន់​នោះ គេ​ប្រកាន់​ដូច្នេះ ដើម្បី​គោរព​ព្រះ‌អម្ចាស់។ អ្នក​ដែល​បរិភោគ​អ្វី​ទាំង​អស់ គេ​បរិភោគ​ដើម្បី​គោរព​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដ្បិត​គេ​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អង្គ។ អ្នក​ដែល​មិន​បរិភោគ គេ​មិន​បរិភោគ ដើម្បី​គោរព​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​គេ​ក៏​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ  ព្រោះ​ក្នុង​ចំណោម​បង‌ប្អូន គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​រស់ ឬ​ស្លាប់​សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ  ដ្បិត​បើ​យើង​រស់ យើង​រស់​សម្រាប់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​បើ​យើង​ស្លាប់ ក៏​ស្លាប់​សម្រាប់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែរ។ ទោះ​បី​យើង​រស់​ក្តី ស្លាប់​ក្តី យើង​ថ្វាយ​ខ្លួន​ទៅ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា‌និច្ច  ដ្បិត​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​បាន​សោយ​ទិវង្គត និង​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទាំង​លើ​មនុស្ស​ស្លាប់​ទាំង​លើ​មនុស្ស​រស់។ ១០ រីឯ​អ្នក ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​អ្នក​ថ្កោល​ទោស​បង‌ប្អូន​របស់​អ្នក? ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​អ្នក​មើល‌ងាយ​បង‌ប្អូន​របស់​អ្នក?។ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​នឹង​ទៅ​ឈរ​នៅ​មុខ​តុលា​ការ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ១១ ដ្បិត​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ
ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា
ពិត​ដូច​យើង​មាន​ជីវិត​រស់​យ៉ាង​ណា
មនុស្ស​ទាំង​អស់​ពិត​ជា​លុត​ជង្គង់​ថ្វាយ‌បង្គំ​យើង
ហើយ​ប្រកាស​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
យ៉ាង​នោះ​ដែរ​។
១២ ដូច្នេះ យើង​ត្រូវ​រៀប​រាប់​ទូល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នូវ​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​យើង​ម្នាក់ៗ​បាន​ប្រព្រឹត្ត។
កុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​បាត់​បង់​ជំនឿ​ឡើយ
១៣ ហេតុ​នេះ​ហើយបាន​ជា​យើង​ត្រូវ​តែ​ឈប់​ថ្កោល​ទោស​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក តែ​ត្រូវ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ថា មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​នាំ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ជំពប់​ដួល ឬ​រវាត​ចិត្ត​បាត់​ជំនឿ​នោះ​ឡើយ។ ១៤ ដោយ​ខ្ញុំ​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អម្ចាស់‌យេស៊ូ ខ្ញុំ​ដឹង ហើយ​ជឿ​ជាក់​ថា គ្មាន​អ្វី​មួយ​មិន​បរិសុទ្ធ*​ឯក​ឯង​នោះ​ទេ គឺ​ទាល់​តែ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ចាត់​ទុក​ថា​មិន​បរិសុទ្ធ ទើប​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មិន​បរិសុទ្ធ ចំពោះ​អ្នក​ដែល​ថា​នោះ។ ១៥ ប្រសិន​បើ​អ្នក​នាំ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​អ្នក​ពិបាក​ចិត្ត ព្រោះ​តែ​រឿង​អាហារ នោះ​បាន​សេចក្ដី​ថា អ្នក​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាម​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ទៀត​ទេ។ មិន​ត្រូវ​យក​អាហារ​មក​ធ្វើ​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់​វិនាស​បាត់​បង់​ឲ្យ​សោះ ព្រោះ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​បាន​សោយ​ទិវង្គត​សម្រាប់​គេ​ហើយ។ ១៦ អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​យល់​ថា​ល្អ មិន​ត្រូវ​ទុក​ឲ្យ​គេ​មាន​ឱកាស​និយាយ​និន្ទា​ឡើយ ១៧ ដ្បិត​ព្រះ‌រាជ្យ*​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់មិន​មែន​អាស្រ័យ​នៅ​លើ​ការ​ស៊ី​ផឹក​នោះ​ទេ គឺ​អាស្រ័យ​នៅ​លើ​សេចក្ដី​សុចរិត សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត និង​អំណរ​ដែល​មក​ពី​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដ៏‌វិសុទ្ធ។ ១៨ អ្នក​ណា​បម្រើ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​របៀប​នេះ អ្នក​នោះ​នឹង​បាន​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​មនុស្ស​ផង​ទាំង​ពួង​ក៏​គោរព​រាប់​អាន​គេ​ដែរ។ ១៩ ដូច្នេះ យើង​ត្រូវ​ស្វែង​រក​អ្វី​ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​សុខ និង​ឲ្យ​មាន​ការ​អប់រំ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ ២០ មិន​ត្រូវ​បំផ្លាញ​កិច្ច‌ការ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រោះ​តែ​រឿង​អាហារ​នោះ​ឡើយ។ តាម​ពិត អ្វីៗ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​ល្អ​បរិសុទ្ធ ក៏​ប៉ុន្តែ បើ​យើង​បរិភោគ​អ្វី​មួយ​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង​ជំពប់​ចិត្ត បាត់​ជំនឿ​នោះ គឺ​យើង​បែរ​ជា​ប្រព្រឹត្ត​ការ​អាក្រក់​ទៅ​វិញ។ ២១ ប្រសិន​បើ​យើង​មិន​បរិភោគ​សាច់ មិន​ពិសា​ស្រា និង​មិន​ប៉ះ‌ពាល់​របស់​ណា​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ជំពប់​ចិត្ត​បាត់​ជំនឿ​នោះ ជា​ការ​ល្អ​ប្រពៃ​ហើយ។ ២២ អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​ជឿ​ថា​ត្រឹម​ត្រូវ ចូរ​រក្សា​ទុក​តែ​ម្នាក់​ឯង​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទៅ។ អ្នក​ណា​មិន​ដាក់​ទោស​ខ្លួន​ឯង ចំពោះ​ការ​យល់​ឃើញ​របស់​ខ្លួន អ្នក​នោះ​មាន​សុភមង្គល​ហើយ! ២៣ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អ្នក​ណា​មាន​ចិត្ត​សង្ស័យ​ពី​អាហារ​ដែល​ខ្លួន​បរិភោគ អ្នក​នោះ​មាន​ទោស​ហើយ ព្រោះ​ការ​យល់​ឃើញ​របស់​គេ​នោះមិន​មែន​មក​ពី​ជំនឿ​ទេ។ ការ​អ្វី​ដែល​មិន​មែន​មក​ពី​ជំនឿ សុទ្ធ​តែ​ជា​អំពើ​បាប​ទាំង​អស់។
១៥
ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​សប្បាយ​ចិត្ត
 ចំពោះ​យើង​ដែល​មាន​ជំនឿ​មាំ‌មួន យើង​មាន​ភារ‌កិច្ច​ជួយ​អ្នកដែល​មាន​ជំនឿ​ទន់​ខ្សោយ គឺ​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​តាម​តែ​ខ្លួន​ឯង​ពេញ​ចិត្ត​នោះ​ឡើយ។  យើង​ម្នាក់ៗ​តោង​តែ​ខំ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ពេញ​ចិត្ត ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ល្អ​ដល់​គេ និង​ជួយ​គេ​ឲ្យ​ចម្រើន​ឡើង​  ដ្បិត​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ពុំ​បាន​ស្វែង​រក​អ្វី ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់​នោះ​ឡើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ មាន​ចែង​ទុក​មក​ថា «ពាក្យ​ត្មះ‌តិះ‌ដៀល​របស់​អស់​អ្នក​ដែល​តិះ‌ដៀល​ព្រះ‌អង្គ បាន​ធ្លាក់​មក​លើ​ទូលបង្គំ»។  អ្វីៗ​ដែល​មាន​ចែង​ទុក​ពី​មុន​មក គឺ​ចែង​ទុក​សម្រាប់​អប់រំ​យើង។ ដោយ​គម្ពីរ​ជួយ​សម្រាល​ទុក្ខ​យើង និង​ឲ្យ​យើង​ចេះ​ស៊ូ‌ទ្រាំ យើង​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម។  សូម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​ជួយ​សម្រាល​ទុក្ខ និង​ជួយ​ឲ្យ​ចេះ​ស៊ូ‌ទ្រាំ ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​រួម​គ្នា មាន​ចិត្ត​គំនិត​តែ​មួយ ស្រប​តាម​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ  ដើម្បី​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​មាន​ចិត្ត​ថ្លើម​តែ​មួយ មាន​សំឡេង​តែ​មួយ លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​ព្រះ‌បិតា​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ ជា​អម្ចាស់​នៃ​យើង។
ដំណឹង‌ល្អ​សម្រាប់​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​អស់
ដូច្នេះ ត្រូវ​ទទួល​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ដោយ​រាក់‌ទាក់ ឲ្យ​បាន​ដូច​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ទទួល​បង‌ប្អូន​ដែរ ដើម្បី​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ខ្ញុំ​សូម​ជម្រាប​បង‌ប្អូន​ថា ព្រះ‌គ្រីស្ដ​បាន​មក​ធ្វើ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​សាសន៍​ដែល​កាត់​ស្បែក* ដើម្បី​សម្រេច​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​សន្យា​ចំពោះ​បុព្វបុរស* និង​សម្ដែង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​សច្ចៈ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។  រីឯ​សាសន៍​ដទៃ​វិញ គេ​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដោយ​ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​មេត្តា‌ករុណា​ដល់​គេ ដូច​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ
«ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ទូលបង្គំ​ប្រកាស​ទទួល
ស្គាល់​ព្រះ‌អង្គ​ក្នុង​ចំណោម​ជាតិ​សាសន៍​នានា
ហើយ​ទូលបង្គំ​នឹង​ច្រៀង​លើក​តម្កើង
ព្រះ‌កិត្តិនាម​របស់​ព្រះ‌អង្គ»
១០ មាន​ចែង​ទៀត​ថាៈ
«ជាតិ​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ​អើយ ចូរ​មាន​អំណរ
ជា​មួយ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទៅ!»
១១ ហើយ​មាន​ចែង​ទៀត​ថាៈ
«ជាតិ​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ​អើយ
ចូរ​កោត​សរសើរ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ត្រូវ​ឲ្យ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​ផង​ទាំង​ពួង
ច្រៀង​សរសើរ​ព្រះ‌អង្គ»
១២ ព្យាការី​អេសាយ​ក៏​មាន​ប្រសាសន៍​ថាៈ
«ពូជ​របស់​លោក​យេសាយ​នឹង​មក​ដល់
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ក្រោក​ឡើង
ដើម្បី​ដឹក​នាំ​ជាតិ​សាសន៍​នានា
ហើយ​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង​នោះ
នឹង​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អង្គ»​។
១៣ សូម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​ប្រភព​នៃ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម ប្រោស​បង‌ប្អូន​ដែល​មាន​ជំនឿ ឲ្យ​បាន​ពោរ‌ពេញ​ដោយ​អំណរ និង​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​គ្រប់​ប្រការ ដើម្បី​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​មាន​សង្ឃឹម​យ៉ាង​បរិបូណ៌​ហូរ‌ហៀរ​ដោយ​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដ៏‌វិសុទ្ធ។
សកម្ម‌ភាព និង​គម្រោង‌ការ​របស់​លោក​ប៉ូល
១៤ បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​ជឿ​ជាក់​ថា បង‌ប្អូន​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស​ណាស់ ហើយ​ក៏​មាន​ចំណេះ​ជ្រៅ‌ជ្រះ និង​មាន​សមត្ថ‌ភាព​អាច​ទូន្មាន​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​បាន​ថែម​ទៀត​ផង។ ១៥ ប៉ុន្តែ នៅ​ត្រង់​ចំណុច​ខ្លះ ខ្ញុំ​សរសេរ​មក​រំឭក​ដាស់‌តឿន​បង‌ប្អូន​យ៉ាង​ធ្ងន់ៗ​បន្ដិច ដោយ​សំអាង​លើ​មុខ‌ងារ​ ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​មក​ខ្ញុំ ១៦ ឲ្យ​បម្រើ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ​សម្រាប់​សាសន៍​ដទៃ។ ខ្ញុំ​ប្រកាស​ដំណឹង‌ល្អ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​មុខ‌ងារ​មួយ​ដ៏​ពិសិដ្ឋ ដើម្បី​នាំ​សាសន៍​ដទៃ​មក​ថ្វាយ​ខ្លួន​ទុក​ជា​តង្វាយ​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ‌អង្គ និង​ជា​តង្វាយ​ដែល​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​ប្រោស​ឲ្យ​វិសុទ្ធ។ ១៧ ដោយ​ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ខ្ពស់​មុខ​ដោយ​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌យេស៊ូ ចំពោះ​កិច្ច‌ការ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ថ្វាយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ ១៨ ដ្បិត​ខ្ញុំ​មិន​ហ៊ាន​លើក​យក​អ្វី​ផ្សេង​មក​និយាយ​ក្រៅ​ពី​ការ​ដែល​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​បាន​ធ្វើ​តាម‌រយៈ​ខ្ញុំ ទោះ​បី​តាម​ពាក្យ​សម្ដី​ក្តី ឬ​តាម​កិច្ច‌ការ​ក្តី ដើម្បី​នាំ​សាសន៍​ដទៃ​ឲ្យ​មក​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នោះ​ឡើយ។ ១៩ ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​ឫទ្ធា‌នុភាព​នៃ​ទី​សម្គាល់ និង​ឫទ្ធិ‌បាដិ‌ហារិយ៍ ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បាន​ផ្សព្វ‌ផ្សាយ​ដំណឹង‌ល្អ​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​សព្វ​គ្រប់ នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង ចាប់​តាំង​ពី​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម រហូត​ទៅ​ដល់​តំបន់​អ៊ីល្លីរី​។ ២០ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បាន​តាំង​ចិត្ត​ប្រកាស​ដំណឹង‌ល្អ​តែ​នៅ​កន្លែង​ណា​ដែល​គេ​មិន​ទាន់​ឮ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​នៅ​ឡើយ ដើម្បី​ចៀស‌វាង​សង់​ពី​លើ​គ្រឹះ​ដែល​អ្នក​ផ្សេង​បាន​ចាក់​រួច​មក​ហើយ ២១ គឺ​ឲ្យ​បាន​ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ដែល​មាន​ចែង​ទុក​មក​ថាៈ
«អស់​អ្នក​ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ទទួល​ដំណឹង
អំពី​ព្រះ‌អង្គ មុខ​ជា​ឃើញ
ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ឮ
មុខ​ជា​បាន​យល់»
គម្រោង‌ការ​របស់​លោក​ប៉ូល​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រុង​រ៉ូម
២២ ការ​នេះ​ហើយ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ខក​ខាន​ជា​ច្រើន​ដង មិន​បាន​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​បង‌ប្អូន។ ២៣ ប៉ុន្តែ ឥឡូវ​កិច្ច‌ការ​របស់​ខ្ញុំ​ក្នុង​ភូមិ​ភាគ​ទាំង​នេះ​ចប់​សព្វ​គ្រប់​ហើយ។ ម្យ៉ាង​ទៀត តាំង​ពី​យូរ​ឆ្នាំ​មក​ហើយ ខ្ញុំ​មាន​បំណង​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​បង‌ប្អូន​ជា​ខ្លាំង ២៤ នៅ​ពេល​ណា​ខ្ញុំ​ទៅ​ស្រុក​អេស៉្បាញ។ ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា នឹង​បាន​ឆៀង​ចូល​មក​ជួប​បង‌ប្អូន ដើម្បី​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ជួយ​ខ្ញុំ​បន្ដ​ដំណើរ​ទៅ​ស្រុក​នោះ ក្រោយ​ពី​ខ្ញុំ​បាន​សប្បាយ​ចិត្ត ស្នាក់​នៅ​ជា​មួយ​បង‌ប្អូន​បន្ដិច​មក។ ២៥ ប៉ុន្តែ ពេល​នេះ ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ដើម្បី​បម្រើ​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ* ២៦ ដ្បិត​បង‌ប្អូន​នៅ​ស្រុក​ម៉ាសេ‌ដូន និង​ស្រុក​អាខៃ បាន​មូល​មតិ​គ្នា​ចូល​ប្រាក់​ទៅ​ជួយ​បង‌ប្អូន​ក្រីក្រ ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម។ ២៧ បង‌ប្អូន​ទាំង​នោះ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ដូច្នេះ ព្រោះ​គេ​មាន​ជំពាក់​បំណុល​ម្យ៉ាង គឺ​បង‌ប្អូន​សាសន៍​ដទៃ​បាន​ទទួល​សម្បត្តិ​ខាង​វិញ្ញាណ រួម​ជា​មួយ​សាសន៍​យូដា​យ៉ាង​ណា គេ​ក៏​ត្រូវ​យក​សម្បត្តិ​ខាង​លោកីយ៍ទៅ​ជួយ​សាសន៍​យូដា​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ២៨ ពេល​ណា​ខ្ញុំ​បំពេញ​កិច្ច‌ការ​នេះ​ចប់ គឺ​ប្រគល់​ប្រាក់​ដែល​ប្រមូល​បាន​ទៅ​ឲ្យ​គេ​ជា​ផ្លូវ​ការ​រួច​រាល់​ហើយ ខ្ញុំ​នឹង​ចេញ​ដំណើរ​ទៅ​ស្រុក​អេស៉្បាញ ដោយ​ឆៀង​ចូល​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​បង‌ប្អូន។ ២៩ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ពេល​ខ្ញុំ​មក​រក​បង‌ប្អូន​នោះ ខ្ញុំ​មាន​ទាំង​ព្រះ‌ពរ​គ្រប់​យ៉ាង​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​មក​ជា​មួយ​ផង​។
៣០ បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​សូម​ដាស់‌តឿន​បង‌ប្អូន ក្នុង​នាម​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​ជា‌អម្ចាស់​នៃ​យើង និង​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដែល​មក​ពី​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ថា សូម​តយុទ្ធ​ជា​មួយ​ខ្ញុំ ដោយ​ទូល‌អង្វរ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង ៣១ ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រួច​ផុត​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​អ្នក​ស្រុក​យូដា​ដែល​មិន​ជឿ និង​ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹមបាន​ទទួល​ជំនួយ​ដែល​ខ្ញុំ​នាំ​យក​ទៅ​នោះ ដោយ​អំណរ។ ៣២ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​នឹង​មក​ដល់​បង‌ប្អូនទាំង​សប្បាយ​ចិត្ត ហើយ​ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ ខ្ញុំ​នឹង​សម្រាក​នៅ​ជា​មួយ​បង‌ប្អូន។ ៣៣ សូម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​ប្រភព​នៃ​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត គង់​ជា​មួយ​បង‌ប្អូន​ទាំង​អស់​គ្នា! អាម៉ែន!។
១៦
ពាក្យ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ
 ខ្ញុំ​សូម​ផ្ដែ‌ផ្ដាំ​មក​បង‌ប្អូន​អំពី​នាង​ផេបេ ដែល​ជា​បង‌ប្អូន​របស់​យើង គាត់​បម្រើ​ព្រះ‌សហគមន៍​នៅ​ក្រុង​សង់ក្រេ  សូម​បង‌ប្អូន​ទទួល​គាត់ ក្នុង​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឲ្យ​បាន​សម​ជា​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ។ សូម​បង‌ប្អូន​ជួយ​គាត់​ក្នុង​ករណី​ណា ដែល​គាត់​ត្រូវ​ការ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​ជួយ ដ្បិត​គាត់​បាន​ជួយ​រ៉ាប់​រង​បង‌ប្អូន​ជា​ច្រើន​នាក់ ហើយ​ក៏​បាន​ជួយ​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ។
 សូម​ជម្រាប​សួរ​នាង​ព្រីស្កា និង​លោក​អគី‌ឡាស​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង។ គាត់​ទាំង​ពីរ​នាក់​បាន​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ រួម​ជា​មួយ​ខ្ញុំ  គាត់​បាន​ស៊ូ​ប្ដូរ​ជីវិត ដើម្បី​ជួយ​សង្គ្រោះ​ខ្ញុំ ហើយ​មិន​ត្រឹម​តែ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​ដែល​អរ‌គុណ​គាត់ ព្រះ‌សហគមន៍​ទាំង​មូល​របស់​សាសន៍​ដទៃ ក៏​អរ‌គុណ​គាត់​ដែរ។  សូម​ជម្រាប​សួរ​ព្រះ‌សហគមន៍ ដែល​ជួប‌ជុំ​គ្នា​ក្នុង​ផ្ទះ​គាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង។ សូម​ជម្រាប​សួរ​លោក​អេប៉ៃ‌ណែតដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ ដែល​បាន​ថ្វាយ​ខ្លួន​ចំពោះ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​មុន​គេ​បង្អស់ នៅ​ស្រុក​អាស៊ី។  សូម​ជម្រាប​សួរ​នាង​ម៉ារី​ដែល​បាន​នឿយ‌ហត់​យ៉ាង​ច្រើន ដើម្បី​បង‌ប្អូន។  សូម​ជម្រាប​សួរ​លោក​អង់ត្រូ‌នីគូស និង​នាង​យូញ៉ាស ជា​សាច់‌ញាតិ​របស់​ខ្ញុំ ដែល​បាន​ជាប់​ឃុំ‌ឃាំង​ជា​មួយ​ខ្ញុំ​នោះ​ដែរ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ជា​គ្រីស្ដ‌ទូត*​ដែល​គេ​គោរព​រាប់​អាន​ខ្លាំង​ណាស់ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​ជឿ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​មុន​ខ្ញុំ​ផង។
 សូម​ជម្រាប​សួរ​លោក​អំព្លីយ៉ាទូសដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ ក្នុង​ព្រះ‌អម្ចាស់។  សូម​ជម្រាប​សួរ​លោក​អ៊ូរបាន់​ដែល​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​រួម​ជា​មួយ​យើង និង​ជម្រាប​សួរ​លោក​ស្តាគីស​ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ​ផង។ ១០ សូម​ជម្រាប​សួរ​លោក​អប្ប៉ឺឡែស ដែល​បាន​បង្ហាញ​ជំនឿ​រឹង‌ប៉ឹង​លើ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ។ សូម​ជម្រាប​សួរ​បង‌ប្អូន ដែល​ជា​ក្រុម​ញាតិ​របស់​លោក​អរីស្តូប៊ូល។ ១១ សូម​ជម្រាប​សួរ​លោក​ហេរ៉ូ‌ឌីយ៉ូន​ជា​សាច់‌ញាតិ​របស់​ខ្ញុំ។ សូម​ជម្រាប​សួរ​បង‌ប្អូន​ដែល​ជឿ​ព្រះ‌អម្ចាស់ និង​ជា​ក្រុម​ញាតិ​លោក​ណារគីស។ ១២ សូម​ជម្រាប​សួរ​នាង​ទ្រី‌ភែន និង​នាង​ទ្រី‌ផូស នាង​ទាំង​ពីរ​បាន​នឿយ‌ហត់​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់។ សូម​ជម្រាប​សួរ​នាង​ពែរស៊ីស​ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ ដែល​បាន​នឿយ‌ហត់​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៣ សូម​ជម្រាប​សួរ​លោក​រូភូស ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ជ្រើស‌រើស និង​ជម្រាប​សួរ​ម្ដាយ​របស់​គាត់​ដែល​ខ្ញុំ​ចាត់​ទុក​ដូច​ជា​ម្ដាយ​របស់​ខ្ញុំ​ដែរ។ ១៤ សូម​ជម្រាប​សួរ​លោក​អស៊ីន‌គ្រីត លោក​ផ្លេគូន លោក​ហ៊ែរម៉ែស លោក​ប៉ាត្រូ‌បាស លោក​ហ៊ែរម៉ាស និង​បង‌ប្អូន​ដែល​នៅ​ជា​មួយ​គេ។ ១៥ សូម​ជម្រាប​សួរ​លោក​ភីឡូ‌ឡូក នាង​យូលី លោក​នេរេ និង​ប្អូន​ស្រី​គាត់ ព្រម​ទាំង​ជម្រាប​សួរ​លោក​អូលីម‌ប៉ាស និង​ប្រជាជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​ទាំង​អស់​ដែល​នៅ​ជា​មួយ​គេ​ផង​ដែរ។ ១៦ សូម​បង‌ប្អូន​ជម្រាប​សួរ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ដោយ​ស្និទ្ធ‌ស្នាល​ផង​។
ព្រះ‌សហគមន៍​ទាំង​អស់​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ដ សូម​ជម្រាប​សួរ​មក​បង‌ប្អូន។
ពាក្យ​ដាស់‌តឿន​ចុង​បញ្ចប់
១៧ បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​សូម​ដាស់‌តឿន​បង‌ប្អូន​ឲ្យ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​នឹង​ពួក​អ្នក​ដែល​បង្ក​ឲ្យ​មាន​ការ​បាក់​បែក​គ្នា និង​នាំ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​រវាត​ចិត្ត​ចេញ​ពី​ជំនឿ ដោយ​គេ​ប្រព្រឹត្ត​ផ្ទុយ​ពី​សេចក្ដី​បង្រៀន ដែល​បង‌ប្អូន​បាន​ទទួល សូម​បង‌ប្អូន​ចៀស​ចេញ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​អ្នក​ទាំង​នោះ​ទៅ ១៨ ដ្បិត​មនុស្ស​ប្រភេទ​នេះ​មិន​បម្រើ​ព្រះ‌គ្រីស្ដ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​ទេ គឺ​គេ​បម្រើ​ក្រពះ​របស់​គេ​វិញ ហើយ​បញ្ឆោត​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្លូត​ត្រង់ ដោយ​ប្រើ​ពាក្យ​សម្ដី​ពីរោះៗ និង​ពាក្យ​បញ្ចើច‌បញ្ចើ។ ១៩ រីឯ​បង‌ប្អូន​វិញ មនុស្ស‌ម្នា​ដឹង​គ្រប់​គ្នា​ថា បង‌ប្អូន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ‌អម្ចាស់។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​មាន​អំណរ ព្រោះ​តែ​បង‌ប្អូន ហើយ​ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​មាន​ប្រាជ្ញា​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ដែល​ល្អ ឥត​ទាក់​ទាម​នឹង​ការ​អ្វី​ដែល​អាក្រក់។ ២០ ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​ប្រភព​នៃ​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត នឹង​កម្ទេច​មារ*​សាតាំងឲ្យ​នៅ​ក្រោម​បាត​ជើង​របស់​បង‌ប្អូន ក្នុង​ពេល​ឆាប់ៗ។ សូម​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ជា‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​ប្រណី‌សន្ដោស​ដល់​បង‌ប្អូន!។
២១ លោក​ធីម៉ូថេដែល​ធ្វើ​ការ​រួម​ជា​មួយ​ខ្ញុំ សូម​ជម្រាប​សួរ​មក​បង‌ប្អូន ហើយ​លោក​លូស្យូស លោក​យ៉ាសូន និង​លោក​សូស៊ី‌ប៉ាទែរ ដែល​ជា​សាច់‌ញាតិ​របស់​ខ្ញុំ ក៏​សូម​ជម្រាប​សួរ​មក​បង‌ប្អូន​ដែរ។
២២ ខ្ញុំ​ទែរទីយូសជា​អ្នក​សរសេរ​លិខិត​នេះ សូម​ជម្រាប​សួរ​មក​បង‌ប្អូន ក្នុង​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែរ។ ២៣ លោក​កៃយូស​ដែល​ទទួល​ខ្ញុំ និង​ទទួល​ព្រះ‌សហគមន៍​ទាំង​មូល ឲ្យ​ជួប‌ជុំ​គ្នា​នៅ​ផ្ទះ​គាត់ សូម​ជម្រាប​សួរ​មក​បង‌ប្អូន លោក​អេរ៉ាស្ត្រ ជា​មេ​ឃ្លាំង​ប្រាក់​របស់​ក្រុង និង​លោក​គ័រទូស ជា​បង‌ប្អូន​យើង ក៏​សូម​ជម្រាប​សួរ​មក​បង‌ប្អូន​ដែរ។ [២៤សូម​ព្រះ‌គ្រីស្ដ​ប្រណី‌សន្ដោស​ដល់​បង‌ប្អូន​ទាំង​អស់​គ្នា! អាម៉ែន]។
២៥ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ឫទ្ធា‌នុភាពនឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​មាន​ជំនឿ​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន ស្រប​តាម​ដំណឹង‌ល្អ​របស់​ខ្ញុំ និង​ស្រប​តាម​ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រកាស​អំពី​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ តាម​តែ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​សម្ដែង​អំពី​គម្រោង‌ការ​ដ៏​លាក់​កំបាំង ដែល​ព្រះ‌អង្គ​លាក់​ទុក​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក ២៦ តែ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្ដែង​ឲ្យ​យើង​ស្គាល់នៅ​ពេល​នេះ​តាម‌រយៈ​គម្ពីរ​ព្យាការី និង​ស្រប​តាម​ព្រះ‌បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែល​គង់​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ដើម្បី​ឲ្យ​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង​អស់​បាន​ស្គាល់ ហើយ​ឲ្យ​គេ​ជឿ និង​ស្ដាប់​តាម។ ២៧ មាន​តែ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​គត់ ដែល​ប្រកប​ដោយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា‌ញាណ សូម​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ តាម‌រយៈ​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ​អស់‌កល្ប​ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ! អាម៉ែន!។
770 Views

Theme: Overlay by Kaira