ម៉ាថាយ - Catholic Faith Cambodia

ដំណឹង‌ល្អរៀប‌រៀងដោយ

លោកម៉ាថាយ

ពាក្យលំនាំ

លោកម៉ាថាយ ជាអ្នកទារពន្ធជាតិយូដាម្នាក់ ដែលពីដើមមានឈ្មោះថាលេវី។ ព្រះ‌យេស៊ូបានត្រាស់‌ហៅលោកមកធ្វើជាសាវ័ក ព្រមទាំងបានតែង‌តាំងលោកជាគ្រីស្ដ‌ទូតផង។

គោលបំណងរបស់លោកម៉ាថាយ

លោកបានតែងកណ្ឌគម្ពីរដំណឹង‌ល្អនេះ ក្រោមការបំភ្លឺរបស់ព្រះ‌វិញ្ញាណដ៏‌វិសុទ្ធ ដើម្បីណែ‌នាំជនជាតិយូដាឲ្យជឿថា ព្រះ‌យេស៊ូពិតជាព្រះ‌គ្រីស្ដ ដែលបានយាងមកតាមព្រះ‌បន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ លោកចង់បង្ហាញថា ព្រះ‌យេស៊ូយាងមកក្នុងលោកនេះ ដើម្បីបំពេញកិច្ច‌ការទាំងអស់ ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់កាលពីដើម និងស្របតាមពាក្យដែលពួកព្យាការីថ្លែងទុកមកផងដែរ។

លោកម៉ាថាយចង់ពន្យល់ទៀតថា ព្រះ‌យេស៊ូក៏ដូចជាលោកម៉ូសេដែរ ព្រះ‌អង្គយាងមកប្រទានវិន័យ តែវិន័យថ្មីនេះធ្វើឲ្យវិន័យពីដើមមានអត្ថ‌ន័យ និងមានតម្លៃពេញលក្ខណៈថែមទៀត។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកចូលចិត្តដកស្រង់ឃ្លាជាច្រើនពីព្រះ‌គម្ពីរសម្ពន្ធ‌មេត្រីចាស់ ដែលជនជាតិយូដាចាំច្បាស់មកចម្លងដាក់ក្នុងគម្ពីររបស់លោក ដើម្បីធ្វើជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះ‌យេស៊ូពិតជាយាងមកផ្ដល់អត្ថ‌ន័យឲ្យព្រះ‌គម្ពីរសម្ពន្ធ‌មេត្រីចាស់បានពេញ‌លេញ។

លោកម៉ាថាយក៏ចង់ពន្យល់ជនជាតិយូដាថា ក្រុមគ្រីស្ដ‌បរិស័ទគ្រប់ជាតិគ្រប់សាសន៍ពិតជាប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ រីឯជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដែលមិនព្រមជឿព្រះ‌យេស៊ូ លែងមានសិទ្ធិជាប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ព្រះ‌អង្គទៀតហើយ។

លោកម៉ាថាយយកចិត្តទុកដាក់ដាស់តឿនក្រុមគ្រីស្ដ‌បរិស័ទ ដែលហៅថា“ព្រះ‌សហគ‌មន៍” ដ្បិតព្រះ‌សហគ‌មន៍នេះហើយដែលបានទទួលអំណាចពីព្រះ‌គ្រីស្ដ និងបន្ដបេសក‌កម្មរបស់ព្រះ‌អង្គក្នុងពិភព‌លោកសព្វថ្ងៃ។

លោកម៉ាថាយសរសេរកណ្ឌគម្ពីរដំណឹង‌ល្អនេះតាមគំនិតរបស់ជនជាតិយូដា គឺលោកមិនហ៊ានសរសេរព្រះ‌នាមព្រះ‌ជាម្ចាស់ទេ តែលោកប្រើពាក្យ «ស្ថានបរម‌សុខ» ជំនួសវិញ ឧទាហរណ៍លោកប្រើពាក្យ «ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខ» ជំនួសពាក្យ «ព្រះ‌រាជ្យរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់»។

អ្នកអានមុខជាឃើញក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដំណឹង‌ល្អម៉ាថាយថា ព្រះ‌យេស៊ូយាងមកផែន‌ដីនេះ ដើម្បីកសាងពិភព‌លោកមួយថ្មី គឺ«ព្រះ‌រាជ្យរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់» ហើយព្រះ‌អង្គប្រៀន‌ប្រដៅអស់អ្នកដែលមកតាមព្រះ‌អង្គអំពីរបៀបរស់នៅសមស្របនឹងព្រះ‌រាជ្យនេះ ដើម្បីឲ្យគេអាចធ្វើជាបន្ទាល់ នាំដំណឹង‌ល្អអំពីព្រះ‌រាជ្យទៅប្រកាសប្រាប់មនុស្សទាំងអស់នៅសព្វទីកន្លែង រហូតដល់អវសានកាលនៃពិភព‌លោក។

គម្រោងរបស់គម្ពីរម៉ាថាយ

• បញ្ជីរាយនាមអយ្យកោរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ និងការប្រសូតរបស់ព្រះ‌អង្គ (១.១‑២.២៣)

• បេសក‌កម្មរបស់លោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដ (៣.១-១២)

• ព្រះ‌យេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក និងឈ្នះការល្បួង (៣.១៣‑៤.១១)

• ព្រះ‌យេស៊ូប្រកាសដំណឹង‌ល្អនៅស្រុកកាលី‌ឡេ (៤.១២‑១៨.៣៥)

• ព្រះ‌យេស៊ូយាងពីស្រុកកាលី‌ឡេឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម (១៩.១‑២៩.៣៤)

• សប្តាហ៍ចុងក្រោយនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម និងភូមិដែលនៅជុំ‌វិញ (២១.១‑២៧.៦៦)

• ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌ជន្មរស់ឡើងវិញ និងបង្ហាញខ្លួនឲ្យអ្នកជឿឃើញ (២៨.១‑២០)

បញ្ជី‌រាយនាមព្រះ‌អយ្យ‌កោរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

(លូកា ៣.២៣-៣៨)

១ នេះជាបញ្ជី‌រាយនាមព្រះ‌អយ្យ‌កោរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ* ជាព្រះ‌រាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ ដែលត្រូវជាពូជ‌ពង្សរបស់លោកអប្រាហាំ*។

២ លោកអប្រាហាំបង្កើតលោកអ៊ីសាក លោកអ៊ីសាកបង្កើតលោកយ៉ាកុប លោកយ៉ាកុបបង្កើតលោកយូដា និងបង‌ប្អូនរបស់គាត់ ៣ លោកយូដា និងនាងថាម៉ារ បង្កើតលោកផារេស និងលោកសេរ៉ា លោកផារេសបង្កើតលោកហេត‌ស្រូម លោកហេត‌ស្រូមបង្កើតលោកអរ៉ាម ៤ លោកអរ៉ាមបង្កើតលោកអមីណា‌ដាប់ លោកអមីណា‌ដាប់បង្កើតលោកណាសូន លោកណាសូនបង្កើតលោកសាល‌ម៉ូន ៥ លោកសាល‌ម៉ូន និងនាងរ៉ាហាប បង្កើតលោកបូអាស លោកបូអាស និងនាងរូថបង្កើតលោកអូបេដ លោកអូបេដបង្កើតលោកយេសាយ ៦ លោកយេសាយបង្កើតស្ដេចដាវីឌ។

ស្ដេចដាវីឌ និងភរិយារបស់អ៊ូរីបង្កើតស្ដេចសាឡូម៉ូន ៧ ស្ដេចសាឡូម៉ូនបង្កើតស្ដេចរ៉ូបោម ស្ដេចរ៉ូបោមបង្កើតស្ដេចអប៊ីយ៉ា ស្ដេចអប៊ីយ៉ាបង្កើតស្ដេចអសាភ ៨ ស្ដេចអសាភបង្កើតស្ដេចយ៉ូសា‌ផាត ស្ដេចយ៉ូសា‌ផាតបង្កើតស្ដេចយ៉ូរ៉ាម ស្ដេចយ៉ូរ៉ាមបង្កើតស្ដេចអូស្សាស ៩ ស្ដេចអូស្សាសបង្កើតស្ដេចយ៉ូថាម ស្ដេចយ៉ូថាមបង្កើតស្ដេចអខាស ស្ដេចអខាសបង្កើតស្ដេចអេសេ‌ខ្យាស ១០ ស្ដេចអេសេ‌ខ្យាសបង្កើតស្ដេចម៉ាណាសេ ស្ដេចម៉ាណាសេបង្កើតស្ដេចអម៉ូន ស្ដេចអម៉ូនបង្កើតស្ដេចយ៉ូស្យាស ១១ ស្ដេចយ៉ូស្យាសបង្កើតស្ដេចយេកូ‌ញ៉ាស និងអនុជរបស់ព្រះ‌អង្គ ក្នុងគ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។

១២ ក្រោយគ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលយកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន ស្ដេចយេកូ‌ញ៉ាសបង្កើតលោកសាឡា‌ធាល លោកសាឡា‌ធាលបង្កើតលោកសូរ៉ូ‌បា‌បិល ១៣ លោកសូរ៉ូ‌បា‌បិលបង្កើតលោកអប៊ី‌យូដ លោកអប៊ី‌យូដបង្កើតលោកអេលី‌យ៉ា‌គីម លោកអេលី‌យ៉ា‌គីមបង្កើតលោកអស៊រ ១៤ លោកអស៊របង្កើតលោកសាដុក លោកសាដុកបង្កើតលោកអគីម លោកអគីមបង្កើតលោកអេលី‌យូដ ១៥ លោកអេលី‌យូដបង្កើតលោកអេលាសារ លោកអេលាសារបង្កើតលោកម៉ាថាន លោកម៉ាថាន បង្កើតលោកយ៉ាកុប ១៦ លោកយ៉ាកុបបង្កើតលោកយ៉ូសែបជាស្វាមីរបស់នាងម៉ារី ដែលបង្កើតព្រះ‌យេស៊ូ ហៅថា ព្រះ‌គ្រីស្ដ*។

១៧ ដូច្នេះ ចាប់ពីលោកអប្រាហាំមកទល់ស្ដេចដាវីឌ មានដប់‌បួនតំណ ចាប់ពីស្ដេចដាវីឌមកទល់នឹងគ្រា ដែលគេកៀរជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលយកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន មានដប់‌បួនតំណ ហើយចាប់ពីគ្រាដែលគេកៀរជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលយកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន មកទល់ព្រះ‌គ្រីស្ដ ក៏មានដប់‌បួនតំណដែរ។

កំណើតព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ

(លូកា ២.១-៧)

១៨ នេះជាដំណើររឿងអំពីកំណើតរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ។ នាងម៉ារី មាតារបស់ព្រះ‌អង្គត្រូវជាគូដណ្ដឹងរបស់លោកយ៉ូសែប។ មុនពេលអ្នកទាំងពីររួមរស់ជាមួយគ្នា នាងម៉ារីមានផ្ទៃពោះ ដោយ‌សារព្រះ‌វិញ្ញាណដ៏‌វិសុទ្ធរួចទៅហើយ។ ១៩ លោកយ៉ូសែប ស្វាមីរបស់នាងជាមនុស្សសុចរិត លោកមិនចង់បំបាក់មុខនាងឡើយ គឺលោកសម្រេចចិត្តថា នឹងផ្ដាច់ពាក្យដោយស្ងាត់ៗវិញ។ ២០ ពេលលោកកំពុងគិតដូច្នេះ ស្រាប់តែមានទេវទូត*របស់ព្រះ‌អម្ចាស់មកប្រាប់លោកក្នុងសុបិននិមិត្តថា៖ «លោកយ៉ូសែបជាព្រះ‌រាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ*អើយ សូមកុំខ្លាចនឹងទទួលនាងម៉ារីមកធ្វើជាភរិយាឡើយ! បុត្រដែលនៅក្នុងផ្ទៃនាង កើតមកពីព្រះ‌វិញ្ញាណដ៏‌វិសុទ្ធ*។ ២១ នាងនឹងសម្រាលបានបុត្រមួយ ហើយលោកត្រូវថ្វាយព្រះ‌នាមថា “យេស៊ូ” ដ្បិតបុត្រនោះនឹងសង្គ្រោះប្រជា‌រាស្ដ្រព្រះ‌អង្គ ឲ្យរួចពីបាបរបស់គេ»។

២២ ហេតុ‌ការណ៍នេះកើតឡើងស្របនឹងសេចក្ដី ដែលព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលតាម‌រយៈព្យាការី*ថា៖

២៣ «មើល! ស្ត្រីព្រហ្មចារីនឹងមានផ្ទៃពោះ

នាងនឹងសម្រាលបានបុត្រមួយដែលគេនឹងថ្វាយ

ព្រះ‌នាមថា “អេម៉ា‌នូអែល”»

ប្រែថា «ព្រះ‌ជាម្ចាស់គង់ជាមួយយើង»។

២៤ លុះលោកយ៉ូសែបភ្ញាក់ឡើង លោកក៏ធ្វើតាមបង្គាប់ទេវទូត*របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺលោកទទួលនាងម៉ារីមកធ្វើជាភរិយា ២៥ ប៉ុន្តែ លោកពុំបានរួមបវេណីជាមួយនាង រហូតដល់នាងសម្រាលបានបុត្រ ដែលលោកថ្វាយព្រះ‌នាមថា “យេស៊ូ”។

ពួកហោរា‌ចារ្យមកថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌ឱរសយេស៊ូ

១ ព្រះ‌យេស៊ូប្រសូតនៅភូមិបេថ្លេ‌ហិម ក្នុងស្រុកយូដា នារជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទហេរ៉ូដ។ មានពួកហោរា‌ចារ្យនាំគ្នាធ្វើដំណើរពីទិសខាងកើតមកដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ២ សួរថា៖ «ព្រះ‌មហាក្សត្ររបស់ជនជាតិយូដា ដែលទើបនឹងប្រសូតគង់នៅឯណា? យើងខ្ញុំបានឃើញផ្កាយរបស់ព្រះ‌អង្គរះនៅទិសខាងកើត ហើយយើងខ្ញុំមកថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អង្គ»។ ៣ កាលព្រះ‌បាទហេរ៉ូដឮដំណឹងនេះ ស្ដេចរន្ធត់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យយ៉ាងខ្លាំង ហើយអ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមទាំងអស់ ក៏រន្ធត់ចិត្តជាមួយព្រះ‌អង្គដែរ។ ៤ ព្រះ‌រាជាត្រាស់‌ហៅពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ទាំងប៉ុន្មានរបស់ប្រជាជនមក ដើម្បីសួរគេពីទីកន្លែងដែលព្រះ‌គ្រីស្ដ*ត្រូវប្រសូត។ ៥ គេទូលស្ដេចថា ព្រះ‌គ្រីស្ដត្រូវប្រសូតនៅភូមិបេថ្លេ‌ហិម ក្នុងស្រុកយូដា ដ្បិតមានសេចក្ដីចែងទុកមកតាម‌រយៈព្យាការី*ថា៖

៦ «ភូមិបេថ្លេ‌ហិមជាដែនដីយូដាអើយ!

ក្នុងបណ្ដាក្រុងសំខាន់ៗនៃស្រុកយូដា

អ្នកមិន‌មែនតូចជាងគេទេ

ដ្បិតនឹងមានមេដឹកនាំមួយរូបកើតចេញពីអ្នក

លោកនឹងថែ‌រក្សាជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល

ជាប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់យើង»។

៧ ពេលនោះ ព្រះ‌បាទហេរ៉ូដហៅពួកហោរា‌ចារ្យមកជាសម្ងាត់ សួរបញ្ជាក់អំពីពេលដែលផ្កាយរះឡើង។ ៨ បន្ទាប់មក ស្ដេចចាត់ហោរា‌ចារ្យទាំងនោះឲ្យទៅភូមិបេថ្លេ‌ហិម ដោយមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «សុំអស់លោកនាំគ្នាទៅចុះ ហើយស៊ើប‌សួរដំណឹងអំពីព្រះ‌ឱរសនោះឲ្យបានច្បាស់‌លាស់។ កាលបើបានឃើញហើយ ចូរមកប្រាប់យើងវិញផង ដើម្បីឲ្យយើងបានទៅថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អង្គដែរ»។ ៩ ក្រោយពីបានទទួលរាជ‌ឱង្ការហើយ គេក៏នាំគ្នាចេញទៅ។ ពេលនោះ ផ្កាយដែលគេបានឃើញនៅទិសខាងកើត នាំមុខគេរហូតដល់កន្លែងដែលព្រះ‌ឱរសគង់ ទើបឈប់។ ១០ កាលហោរា‌ចារ្យទាំងនោះឃើញផ្កាយ គេសប្បាយចិត្តពន់ប្រមាណ ១១ គេចូលទៅក្នុងផ្ទះ ឃើញព្រះ‌ឱរសគង់នៅជាមួយនាងម៉ារី ជាមាតា គេក៏នាំគ្នាក្រាបថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អង្គ រួចបើកហិបយកទ្រព្យរបស់ខ្លួន គឺមាស គ្រឿងក្រអូប និងជ័រល្វីង‌ទេស មកថ្វាយព្រះ‌អង្គ។ ១២ បន្ទាប់មក គេវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញ តាមផ្លូវមួយផ្សេងទៀត ដ្បិតព្រះ‌ជាម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលប្រាប់គេ ក្នុងសុបិននិមិត្ត មិនឲ្យវិលទៅគាល់ព្រះ‌បាទហេរ៉ូដវិញឡើយ។

ព្រះ‌យេស៊ូភៀសខ្លួនទៅនៅស្រុកអេស៊ីប

១៣ កាលពួកហោរា‌ចារ្យចាក‌ចេញផុតទៅ ទេវទូត*របស់ព្រះ‌អម្ចាស់មកប្រាប់លោកយ៉ូសែប ក្នុងសុបិននិមិត្តថា៖ «ចូរក្រោកឡើង នាំព្រះ‌ឱរស និងមាតារបស់ព្រះ‌អង្គ រត់ទៅស្រុកអេស៊ីបទៅ។ ចូរស្នាក់នៅស្រុកនោះ រហូតដល់យើងប្រាប់ឲ្យវិលត្រឡប់មកវិញ សឹមមក ដ្បិតស្ដេចហេរ៉ូដរកធ្វើគុតព្រះ‌ឱរស»។ ១៤ លោកយ៉ូសែបក្រោកឡើង នាំព្រះ‌ឱរស និងមាតារបស់ព្រះ‌អង្គ រត់ភៀសខ្លួនទៅស្រុកអេស៊ីបទាំងយប់។ ១៥ គាត់ស្នាក់នៅទីនោះរហូតដល់ព្រះ‌បាទហេរ៉ូដសោយទិវង្គត ដើម្បីឲ្យបានស្របនឹងសេចក្ដី ដែលព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលតាម‌រយៈព្យាការីថា៖ «យើងបានហៅបុត្រយើងចេញពីស្រុកអេស៊ីបមក»។

ស្ដេចហេរ៉ូដចេញបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់ក្មេងៗ

១៦ ព្រះ‌បាទហេរ៉ូដយល់ថាពួកហោរា‌ចារ្យបានបំបាក់មុខព្រះ‌អង្គ ស្ដេចទ្រង់ព្រះ‌ពិរក្រៃ‌លែង ហើយចេញបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់ក្មេងប្រុសៗទាំងអស់ ដែលមានអាយុពីពីរខួបចុះមក នៅភូមិបេថ្លេ‌ហិម និងភូមិជិតខាង គឺគិតចាប់តាំងពីពេលកំណត់ដែលផ្កាយត្រូវរះ ដូចស្ដេចបានសួរបញ្ជាក់ពួកហោរា‌ចារ្យ។ ១៧ ហេតុ‌ការណ៍នេះកើតឡើងស្របនឹងសេចក្ដី ដែលមានចែងទុកតាម‌រយៈព្យាការី*យេរេមីថា៖

១៨ «មានសំឡេងមួយលាន់ឮពីភូមិរ៉ាម៉ាមក

ជាទំនួញសោក‌សៅ

គឺនាងរ៉ាខែលយំសោកអាណិតកូន

នាងមិនព្រមឲ្យនរណាសម្រាលទុក្ខឡើយ

ព្រោះកូននាងបាត់‌បង់ជីវិតអស់ទៅហើយ»។

ព្រះ‌យេស៊ូត្រឡប់មកពីស្រុកអេស៊ីបវិញ

១៩ កាលព្រះ‌បាទហេរ៉ូដសោយទិវង្គតផុតទៅ ទេវទូត*របស់ព្រះ‌អម្ចាស់មកប្រាប់លោកយ៉ូសែប នៅស្រុកអេស៊ីប ក្នុងសុបិននិមិត្តថា៖ ២០ «ចូរក្រោកឡើង នាំព្រះ‌កុមារ និងមាតារបស់ព្រះ‌អង្គ វិលត្រឡប់ទៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលវិញទៅ ដ្បិតពួកអ្នកដែលប៉ុន‌ប៉ងធ្វើគុតព្រះ‌កុមារ ស្លាប់បាត់អស់ទៅហើយ»។

២១ លោកយ៉ូសែបក្រោកឡើង នាំព្រះ‌កុមារ និងមាតារបស់ព្រះ‌អង្គវិលត្រឡប់មកស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលវិញ។ ២២ ប៉ុន្តែ កាលលោកដឹងថា ព្រះ‌បាទអកេឡោសឡើងគ្រងរាជ្យនៅស្រុកយូដា ស្នងព្រះ‌បាទហេរ៉ូដជាព្រះ‌បិតា លោកខ្លាចមិនហ៊ានទៅស្រុកនោះទេ លោកភៀសខ្លួនទៅស្រុកកាលី‌ឡេ ដោយព្រះ‌ជាម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលឲ្យដឹង ក្នុងសុបិននិមិត្ត។ ២៣ លោកតាំងទីលំ‌នៅក្នុងភូមិមួយឈ្មោះណាសា‌រ៉ែត ដើម្បីឲ្យស្របតាមសេចក្ដីដែលពួកព្យាការី*បានថ្លែងទុកថា៖ «គេនឹងហៅព្រះ‌អង្គថាជាអ្នកភូមិណាសា‌រ៉ែត»។

លោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដប្រៀន‌ប្រដៅបណ្ដា‌ជន

(ម៉ាកុស ១.១-៨ លូកា ៣.១-១៨ យ៉ូហាន ១.១៩-២៨)

១ នៅគ្រានោះ លោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដ*មកដល់ លោកប្រកាសនៅវាលរហោ‌ស្ថាន*ស្រុកយូដាថា៖ ២ «ចូរកែ‌ប្រែចិត្តគំនិតឡើង ដ្បិតព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ*មកជិតបង្កើយហើយ!»។ ៣ ព្យាការី*អេសាយបានថ្លែងទុកអំពីលោកយ៉ូហាននេះថា៖

«មានសំឡេងបុរសម្នាក់ស្រែកឡើង

នៅវាលរហោ‌ស្ថានថាៈ

“ចូររៀប‌ចំផ្លូវរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់

ចូរតម្រង់ផ្លូវថ្វាយព្រះ‌អង្គ!”»។

៤ លោកយ៉ូហានមានសម្លៀក‌បំពាក់ធ្វើអំពីរោមអូដ្ឋ ហើយពាក់ខ្សែក្រវាត់ធ្វើអំពីស្បែក។ លោកបរិភោគកណ្ដូប និងទឹកឃ្មុំ។ ៥ អ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម អ្នកស្រុកយូដា និងអ្នកស្រុកនៅតំបន់ទន្លេយ័រដាន់ទាំងមូល នាំគ្នាចេញទៅរកលោក។ ៦ គេទទួលសារ‌ភាពអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយលោកក៏ធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*ឲ្យគេក្នុងទន្លេយ័រដាន់។

៧ កាលលោកឃើញពួកខាងគណៈផារីស៊ី* និងពួកខាងគណៈ‌សាឌូ‌ស៊ី*ជាច្រើន មកទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោក លោកមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖ «នែ៎ ពូជពស់វែកអើយ! តើនរណាប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យរត់គេចពីព្រះ‌ពិរោធ*របស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែលជិតមកដល់ដូច្នេះ?។ ៨ ចូរប្រព្រឹត្តអំពើល្អ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា អ្នករាល់គ្នាបានកែ‌ប្រែចិត្តគំនិតមែន។ ៩ កុំនឹកស្មានថាខ្លួនមានលោកអប្រាហាំជាបុព្វ‌បុរសនោះឡើយ ដ្បិតខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់ក៏អាចធ្វើឲ្យថ្មទាំងនេះទៅជាកូនចៅលោកអប្រាហាំបានដែរ។ ១០ ពូថៅនៅជិតគល់ឈើជាស្រេច ដើមណាមិនផ្ដល់ផ្លែល្អទេ នឹងត្រូវកាប់រំលំ ហើយបោះទៅក្នុងភ្លើង។ ១១ ខ្ញុំធ្វើពិធីជ្រមុជ*អ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានកែ‌ប្រែចិត្តគំនិត ប៉ុន្តែ លោកដែលមកក្រោយខ្ញុំ លោកមានកម្លាំងខ្លាំងជាងខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានឋានៈទាបណាស់ សូម្បីតែដោះស្បែកជើងជូនលោក ក៏មិនសមនឹងឋានៈដ៏ខ្ពង់‌ខ្ពស់របស់លោកផង។ លោកនឹងធ្វើពិធីជ្រមុជឲ្យអ្នករាល់គ្នា ក្នុងព្រះ‌វិញ្ញាណដ៏‌វិសុទ្ធ* និងដោយភ្លើងវិញ។ ១២ លោកកាន់ចង្អេរ លោកសំអាតលានបោកស្រូវ អុំស្រូវយកគ្រាប់ល្អរបស់លោកប្រមូលដាក់ជង្រុក រីឯសំដីវិញ លោកនឹងដុតក្នុងភ្លើង ដែលឆេះពុំចេះរលត់ឡើយ»។

ព្រះ‌យេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក

(ម៉ាកុស ១.៩-១១ លូកា ៣.២១-២២ យ៉ូហាន ១.៣២-៣៤)

១៣ ពេលនោះ ព្រះ‌យេស៊ូយាងពីស្រុកកាលី‌ឡេមករកលោកយ៉ូហាន នៅត្រង់ទន្លេយ័រដាន់ ដើម្បីឲ្យលោកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*ថ្វាយព្រះ‌អង្គ។ ១៤ ប៉ុន្តែ លោកយ៉ូហានប្រកែកថា៖ «ខ្ញុំទេតើដែលត្រូវទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោក ម្ដេចក៏លោកមករកខ្ញុំវិញ!»។ ១៥ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ឥឡូវនេះ សុំធ្វើសិនចុះ ធ្វើដូច្នេះ ទើបស្របតាមគ្រប់សេចក្ដីដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានបង្គាប់ទុកមក»។ លោកយ៉ូហានក៏យល់ព្រម។ ១៦ ពេលព្រះ‌យេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹករួចហើយ ព្រះ‌អង្គយាងឡើងពីទឹក ស្រាប់តែផ្ទៃមេឃបើកចំហ ព្រះ‌អង្គទតឃើញព្រះ‌វិញ្ញាណរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់យាងចុះដូចសត្វព្រាប មកសណ្ឋិតលើព្រះ‌អង្គ។ ១៧ ពេលនោះ មានព្រះ‌សូរ‌សៀងពីលើមេឃមកថា៖ «នេះជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង យើងគាប់‌ចិត្តនឹងព្រះ‌អង្គណាស់!»។

ព្រះ‌យេស៊ូឈ្នះការល្បួង

(ម៉ាកុស ១.១២-១៣ លូកា ៤.១-១៣)

១ ពេលនោះ ព្រះ‌វិញ្ញាណនាំព្រះ‌យេស៊ូទៅវាលរហោ‌ស្ថានឲ្យមារ*សាតាំងល្បួង ២ បន្ទាប់ពីបានតមអាហារអស់‌រយៈពេលសែ‌សិបថ្ងៃ សែ‌សិបយប់មក ព្រះ‌អង្គក៏ឃ្លាន។

៣ មេល្បួងចូលមកជិតព្រះ‌អង្គ ពោលថា៖ «ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះ‌បុត្រារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មែន សូមធ្វើឲ្យដុំថ្មទាំងនេះទៅជានំបុ័ងមើល៍!»។ ៤ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅវិញថា៖ «ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា“មនុស្សមិន‌មែនរស់ដោយ‌សារតែអាហារប៉ុណ្ណោះទេ គឺរស់ដោយ‌សារគ្រប់ព្រះ‌បន្ទូល ដែលចេញមកពីព្រះ‌ឱស្ឋរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ដែរ”»។ ៥ ពេលនោះ មារនាំព្រះ‌អង្គទៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ជាក្រុងដ៏‌វិសុទ្ធ* ដាក់ព្រះ‌អង្គលើកំពូលព្រះ‌វិហារ* ៦ ហើយពោលថា៖ «ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះ‌បុត្រារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មែន សូមលោតទម្លាក់ខ្លួនចុះទៅក្រោមមើល៍ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងថា “ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងបញ្ជាឲ្យទេវទូត*ចាំទ្រលោក មិនឲ្យជើងលោកប៉ះទង្គិចនឹងថ្មឡើយ”»។

៧ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅមារថា៖ «ក្នុងគម្ពីរមានចែងទៀតថា “កុំល្បង‌លព្រះ‌ជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកឡើយ”»។ ៨ មារក៏នាំព្រះ‌អង្គទៅលើកំពូលភ្នំមួយយ៉ាងខ្ពស់ ហើយចង្អុលបង្ហាញនគរទាំងប៉ុន្មានក្នុងពិភព‌លោក ព្រមទាំងឲ្យព្រះ‌អង្គឃើញភោគ‌ទ្រព្យរបស់នគរទាំងនោះផង។ ៩ មារទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «ប្រសិនបើលោកក្រាបថ្វាយ‌បង្គំខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងប្រគល់សម្បត្តិនេះឲ្យ!»។ ១០ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅមារថា៖ «សាតាំងអើយ! ចូរថយចេញទៅ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងថា “អ្នកត្រូវថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក និងគោរពបម្រើតែព្រះ‌អង្គប៉ុណ្ណោះ”»។ ១១ ពេលនោះ មារក៏ចាក‌ចេញពីព្រះ‌អង្គទៅ ហើយមានពួកទេវទូត*នាំគ្នាចូលមកគាល់ និងបម្រើព្រះ‌អង្គ។

ព្រះ‌យេស៊ូចាប់‌ផ្ដើមផ្សាយដំណឹង‌ល្អនៅស្រុកកាលី‌ឡេ

(ម៉ាកុស ១.១៤-១៥ លូកា ៤.១៤-១៥)

១២ កាលព្រះ‌យេស៊ូជ្រាបដំណឹងថា គេបានចាប់លោកយ៉ូហានយកទៅឃុំ‌ឃាំងហើយ ព្រះ‌អង្គក៏ភៀសចេញទៅស្រុកកាលី‌ឡេ។ ១៣ ព្រះ‌អង្គចាក‌ចេញពីភូមិណាសា‌រ៉ែត ទៅស្នាក់នៅក្រុងកាផានុម ជិតមាត់សមុទ្រ ក្នុងតំបន់សាប៊ូ‌ឡូន និងតំបន់ណែប‌ថាលី ១៤ ដើម្បីឲ្យបានស្របនឹងសេចក្ដីដែលមានចែងទុកតាម‌រយៈព្យាការីអេសាយថា៖

១៥ «ដែនដីសាប៊ូ‌ឡូន និងដែនដីណែប‌ថាលី

ដែលស្ថិតនៅតាមផ្លូវទៅកាន់សមុទ្រអើយ!

ស្រុកខាងនាយទន្លេយ័រដាន់

ស្រុកកាលី‌ឡេដែលសាសន៍ដទៃរស់នៅអើយ!

១៦ ប្រជាជនដែលអង្គុយនៅក្នុងទីងងឹត

បានឃើញពន្លឺមួយដ៏ភ្លឺខ្លាំង ហើយមានពន្លឺមួយ

លេចឡើង បំភ្លឺពួកអ្នករស់ក្នុងស្រុកដែល

ស្ថិតនៅក្រោមអំណាចនៃសេចក្ដីស្លាប់»។

១៧ តាំងពីគ្រានោះមក ព្រះ‌យេស៊ូចាប់‌ផ្ដើមប្រកាសថា៖ «ចូរកែ‌ប្រែចិត្តគំនិត ដ្បិតព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខនៅជិតបង្កើយហើយ!»។

ព្រះ‌យេស៊ូត្រាស់‌ហៅសាវ័កបួនរូប

(ម៉ាកុស ១.១៦-២០ លូកា ៥.១-១១)

១៨ កាលព្រះ‌អង្គយាងតាមឆ្នេរសមុទ្រកាលី‌ឡេ ព្រះ‌អង្គទតឃើញបង‌ប្អូនពីរនាក់ជាអ្នកនេសាទ កំពុងតែបង់សំណាញ់ គឺលោកស៊ីម៉ូន ហៅសិលា និងលោកអន់ដ្រេ ជាប្អូនរបស់គាត់។ ១៩ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «សូមអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងតាំងអ្នកឲ្យនេសាទមនុស្សវិញ»។ ២០ អ្នកទាំងពីរក៏ទុកសំណាញ់នៅទីនោះភ្លាម រួចដើរតាមព្រះ‌អង្គទៅ។ ២១ ព្រះ‌យេស៊ូយាងទៅមុខឆ្ងាយបន្ដិច ព្រះ‌អង្គទតឃើញបង‌ប្អូនពីរនាក់ទៀត គឺលោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហាន ជាកូនរបស់លោកសេបេដេ កំពុងតែរៀប‌ចំអួននៅក្នុងទូកជាមួយលោកសេបេដេ ជាឪពុក។ ព្រះ‌អង្គក៏ត្រាស់‌ហៅអ្នកទាំងពីរ។ ២២ អ្នកទាំងពីរចាក‌ចោលទូក ចាក‌ចោលឪពុកភ្លាម រួចដើរតាមព្រះ‌យេស៊ូទៅ។

២៣ ព្រះ‌យេស៊ូយាងកាត់ស្រុកកាលី‌ឡេទាំងមូល ព្រះ‌អង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ*របស់ពួកគេ ព្រះ‌អង្គប្រកាសដំណឹង‌ល្អអំពីព្រះ‌រាជ្យ* ហើយប្រោសអ្នកជំងឺគ្រប់យ៉ាង និងមនុស្សពិការគ្រប់ប្រភេទ ក្នុងចំណោមប្រជាជន ឲ្យបានជាផង។ ២៤ ព្រះ‌កិត្តិ‌នាមរបស់ព្រះ‌អង្គក៏ល្បីឮខ្ចរ‌ខ្ចាយពាស‌ពេញស្រុកស៊ីរីទាំងមូល។ គេបាននាំអស់អ្នកជំងឺគ្រប់យ៉ាង និងអ្នកកើតទុក្ខគ្រាំ‌គ្រា មនុស្សខ្មោចចូល មនុស្សឆ្កួតជ្រូក និងមនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើង មករកព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គក៏ប្រោសគេឲ្យជាទាំងអស់គ្នា។ ២៥ មានមហា‌ជនជាច្រើនពីស្រុកកាលី‌ឡេ ស្រុកដេកា‌ប៉ូល ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ស្រុកយូដា និងពីតំបន់ខាងនាយទន្លេយ័រដាន់ នាំគ្នាដើរតាមព្រះ‌យេស៊ូ។

សុភមង្គលដ៏ពិតប្រាកដ

(លូកា ៦.២០-២៦)

១ ព្រះ‌យេស៊ូទតឃើញមហា‌ជនទាំងនេះ ព្រះ‌អង្គយាងឡើងទៅលើភ្នំ រួចព្រះ‌អង្គគង់នៅទីនោះ។ សាវ័ក*នាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះ‌អង្គ ២ ព្រះ‌អង្គក៏មានព្រះ‌បន្ទូលបង្រៀនគេថា៖

៣ «អ្នកណាដាក់ចិត្តជាអ្នកក្រ‌ខ្សត់

អ្នកនោះមានសុភមង្គល*ហើយ

ដ្បិតពួកគេបានទទួលព្រះ‌រាជ្យ

នៃស្ថានបរម‌សុខ!

៤ អ្នកណាសោក‌សៅ

អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ

ដ្បិតព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងសម្រាលទុក្ខពួកគេ!

៥ អ្នកណាមានចិត្តស្លូត‌បូត

អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ

ដ្បិតពួកគេនឹងទទួលផែន‌ដីទុកជាមត៌ក!

៦ អ្នកណាស្រេកឃ្លានសេចក្ដីសុចរិត*

អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ

ដ្បិតព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យ

ពួកគេបានឆ្អែត!

៧ អ្នកណាមានចិត្តមេត្តា‌ករុណា

អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ

ដ្បិតព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងសម្ដែងព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ

មេត្តា‌ករុណាដល់ពួកគេវិញ!

៨ អ្នកណាមានចិត្តបរិសុទ្ធ*

អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ

ដ្បិតពួកគេនឹងឃើញព្រះ‌ជាម្ចាស់!

៩ អ្នកណាកសាងសន្តិ‌ភាព

អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ

ដ្បិតពួកគេនឹងមានឈ្មោះជាបុត្រ

របស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់!

១០ អ្នកណាត្រូវគេបៀត‌បៀន

ព្រោះតែបានធ្វើតាមសេចក្ដីសុចរិត*

អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ

ដ្បិតគេបានទទួលក្នុងព្រះ‌រាជ្យ

នៃស្ថានបរម‌សុខ!

១១ ប្រសិនបើមានគេត្មះ‌តិះ‌ដៀល បៀត‌បៀន និងមានគេនិយាយអាក្រក់គ្រប់យ៉ាង បង្ខូចឈ្មោះអ្នករាល់គ្នា ព្រោះតែខ្ញុំ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ! ១២ ចូរអរសប្បាយរីក‌រាយឡើង ព្រោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំនៅស្ថានបរម‌សុខ ដ្បិតពួកព្យាការី*ដែលរស់នៅមុនអ្នករាល់គ្នា ក៏ត្រូវគេបៀត‌បៀនដូច្នោះដែរ»។

អំបិល និងពន្លឺ

(ម៉ាកុស ៩.៥០-៥១ លូកា ១៤.៣៤-៣៥)

១៣ «អ្នករាល់គ្នាជាអំបិលសម្រាប់មនុស្សលោក ប៉ុន្តែ បើអំបិលបាត់ជាតិប្រៃហើយ តើគេនឹងយកអ្វីមកធ្វើឲ្យប្រៃឡើងវិញបាន?។ អំបិលនោះគ្មានប្រយោជន៍អ្វីទៀតទេ គឺមានតែបោះចោលទៅខាងក្រៅ ឲ្យមនុស្សដើរជាន់ប៉ុណ្ណោះ។ ១៤ អ្នករាល់គ្នាជាពន្លឺសម្រាប់បំភ្លឺមនុស្សលោក។ គេមិនអាចលាក់បំបាំងក្រុងណាដែលសង់នៅលើភ្នំបានឡើយ។ ១៥ គេមិនដែលអុជចង្កៀង ហើយយកធុងគ្របពីលើនោះទេ គឺគេតែងយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ ហើយចង្កៀងនោះបំភ្លឺអស់អ្នកដែលនៅក្នុងផ្ទះ។ ១៦ ចូរឲ្យពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នា បំភ្លឺមនុស្សទាំង‌ឡាយដូច្នោះដែរ គេនឹងឃើញអំពើល្អដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត ហើយលើកតម្កើងសិរី‌រុងរឿងព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ*»។

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីវិន័យ

១៧ «សុំកុំនឹកស្មានថាខ្ញុំមកលុបបំបាត់គម្ពីរ‌វិន័យ ឬគម្ពីរព្យាការី*ចោលឡើយ។ ខ្ញុំមិន‌មែនមកលុបបំបាត់ទេ គឺខ្ញុំមកធ្វើឲ្យគម្ពីរមានអត្ថ‌ន័យពេញលក្ខណៈទៅវិញ។ ១៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងច្បាស់ថា ដរាបណាផ្ទៃមេឃ និងផែន‌ដី នៅស្ថិត‌ស្ថេរ ដរាបនោះ គ្មានក្បៀស ឬបន្ដក់ណាមួយក្នុងគម្ពីរ‌វិន័យ* ត្រូវរលុបបាត់ឡើយ គឺគម្ពីរទាំងមូលនឹងនៅស្ថិត‌ស្ថេររហូតដល់ទីបំផុត។ ១៩ អ្នកណាល្មើសបញ្ញាត្តិតូចមួយនេះ ហើយបង្រៀនអ្នកផ្សេងឲ្យធ្វើតាម អ្នកនោះនឹងមានឋានៈតូចជាងគេ ក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកណាប្រតិ‌បត្តិតាមវិន័យ ហើយបង្រៀនអ្នកផ្សេងឲ្យប្រតិ‌បត្តិតាម អ្នកនោះនឹងមានឋានៈធំក្នុងព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខ។ ២០ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បើសេចក្ដីសុចរិត*របស់អ្នករាល់គ្នាមិនប្រសើរជាងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ* និងពួកផារីស៊ី*ទេ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចចូលទៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខឡើយ»។

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីកំហឹង

២១ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮសេចក្ដីដែលមានថ្លែងប្រាប់បុព្វ‌បុរស*ថា “កុំសម្លាប់មនុស្ស” អ្នកណាសម្លាប់គេ អ្នកនោះនឹងត្រូវគេផ្ដន្ទា‌ទោស។ ២២ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាខឹងនឹងបង‌ប្អូន អ្នកនោះនឹងត្រូវគេផ្ដន្ទា‌ទោសដែរ។ អ្នកណាជេរប្រទេច‌ផ្តាសាបង‌ប្អូន អ្នកនោះនឹងត្រូវក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*កាត់ទោស ហើយអ្នកណាត្មះ‌តិះ‌ដៀលគេ អ្នកនោះនឹងត្រូវគេផ្ដន្ទា‌ទោសធ្លាក់ក្នុងភ្លើងនរកអវិចី។ ២៣ ដូច្នេះ កាលណាអ្នកយកតង្វាយទៅថ្វាយព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយនៅទីនោះ អ្នកនឹកឃើញថាបង‌ប្អូនណាម្នាក់មានទំនាស់នឹងអ្នក ២៤ ចូរទុកតង្វាយរបស់អ្នក នៅកន្លែងថ្វាយតង្វាយ ហើយទៅស្រុះ‌ស្រួលនឹងបង‌ប្អូនរបស់អ្នកជាមុនសិន រួចសឹមវិលមកថ្វាយតង្វាយរបស់អ្នកវិញ។ ២៥ កាលណាអ្នកធ្វើដំណើរទៅតុលា‌ការជាមួយគូ‌វិវាទរបស់អ្នក ចូរស្រុះ‌ស្រួលជាមួយអ្នកនោះជាប្រញាប់ ក្រែងលោគេបញ្ជូនអ្នកទៅចៅ‌ក្រម ចៅ‌ក្រមបញ្ជូនអ្នកទៅនគរ‌បាល ហើយអ្នកត្រូវជាប់គុក។ ២៦ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នកដឹងច្បាស់ថា ដរាបណាអ្នកមិនបានបង់ប្រាក់ពិន័យគ្រប់ចំនួន ឥតខ្វះមួយសេនទេនោះ អ្នកនឹងមិនរួចខ្លួនឡើយ»។

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីការផិតក្បត់

២៧ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮសេចក្ដីថ្លែងទុកមកថា “កុំប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់”។ ២៨ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាមើលស្ត្រីម្នាក់ ហើយមានចិត្តស្រើប‌ស្រាលចង់រួមបវេណីជាមួយនាង អ្នកនោះដូចជាបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ជាមួយនាង នៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្លួន រួចស្រេចទៅហើយ។ ២៩ ប្រសិនបើភ្នែកស្ដាំរបស់អ្នក នាំអ្នកឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប ចូរខ្វេះចេញ ហើយបោះចោលឲ្យឆ្ងាយពីអ្នកទៅ បើអ្នកបាត់ភ្នែកតែមួយនេះ ប្រសើរជាងបណ្ដោយឲ្យរូបកាយទាំងមូលធ្លាក់ទៅក្នុងនរក។ ៣០ ប្រសិនបើដៃស្ដាំរបស់អ្នក នាំអ្នកឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប ចូរកាត់វា ហើយបោះចោលឲ្យឆ្ងាយពីអ្នកទៅ បើអ្នកបាត់តែអវយវៈមួយនេះ ប្រសើរជាងបណ្ដោយឲ្យរូបកាយទាំងមូលធ្លាក់ទៅក្នុងនរក»។

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីការលែង‌លះប្ដីប្រពន្ធ

(ម៉ាថាយ ១៩.៩ ម៉ាកុស ១០.១១-១២ លូកា ១៦.១៨)

៣១ «មានសេចក្ដីថ្លែងទុកមកថា “បុរសណាលែងភរិយា ត្រូវធ្វើលិខិតលែង‌លះឲ្យនាង” ៣២ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា បុរសណាលែងភរិយារបស់ខ្លួន (លើក‌លែងតែរួមរស់ជាមួយគ្នា ដោយឥតបានរៀប‌ការ) បុរសនោះធ្វើឲ្យនាងទៅជាស្ត្រីផិតក្បត់ ប្រសិនបើនាងរៀប‌ការម្ដងទៀត។ រីឯបុរសណារៀប‌ការនឹងស្ត្រីប្ដីលែង បុរសនោះក៏ប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដែរ»។

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីសម្បថ

៣៣ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮសេចក្ដីដែលមានថ្លែងប្រាប់បុព្វ‌បុរស*ថា : “កុំបំភ្លេចពាក្យសម្បថចោលឡើយ។ ត្រូវតែធ្វើតាមគ្រប់ពាក្យដែលអ្នកបានស្បថនឹងព្រះ‌អម្ចាស់”។ ៣៤ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំស្បថឲ្យសោះ កុំស្បថដោយយកមេឃជាសាក្សីឡើយ ព្រោះមេឃជាបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ៣៥ ក៏កុំស្បថដោយយកផែន‌ដីជាសាក្សីដែរ ព្រោះផែន‌ដីជាកំណល់ទ្រព្រះ‌បាទារបស់ព្រះ‌អង្គ។ កុំស្បថដោយយកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមជាសាក្សី ព្រោះយេរូ‌សាឡឹមជាក្រុងរបស់ព្រះ‌មហាក្សត្រដ៏ឧត្ដម។ ៣៦ កុំស្បថដោយយកក្បាលអ្នកជាសាក្សី ព្រោះអ្នកពុំអាចធ្វើឲ្យសក់របស់អ្នកទៅជាស ឬខ្មៅបានឡើយ សូម្បីតែមួយសរសៃក៏ពុំផង។ ៣៧ ត្រូវនិយាយឲ្យទៀង‌ទាត់ បើ “មែន” ឲ្យប្រាកដជា “មែន” បើ “ទេ” ឲ្យប្រាកដជា“ទេ”។ រីឯពាក្យពន្លើស សុទ្ធតែមកពីមារកំណាចទាំងអស់»។

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីគំនុំសង‌សឹក

(លូកា ៦.២៩-៣០)

៣៨ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮសេចក្ដីថ្លែងទុកមកថា “ប្រសិនបើគេវាយភ្នែកអ្នកម្ខាង ត្រូវវាយភ្នែកគេតែម្ខាងវិញ ប្រសិនបើគេវាយអ្នកបាក់ធ្មេញមួយ ត្រូវវាយគេឲ្យបាក់ធ្មេញតែមួយដែរ”។ ៣៩ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំតប‌តនឹងមនុស្សកំណាចឲ្យសោះ បើមានគេទះកំផ្លៀងស្ដាំរបស់អ្នក ចូរបែរឲ្យគេទះម្ខាងទៀតទៅ។ ៤០ បើមានគេប្ដឹងចង់បានអាវក្នុងរបស់អ្នក ចូរឲ្យគេយកអាវធំថែមទៀតទៅ។ ៤១ បើមានគេបង្ខំអ្នកឲ្យធ្វើដំណើរមួយយោជន៍ ចូរទៅពីរយោជន៍ជាមួយគេចុះ។ ៤២ អ្នកណាសុំអ្វីពីអ្នក ចូរឲ្យគេទៅ ហើយកុំគេចមុខចេញពីអ្នកដែលសុំខ្ចីអ្វីៗពីអ្នកដែរ»។

ត្រូវស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវ

(លូកា ៦.២៧-២៨, ៣២-៣៦)

៤៣ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានឮសេចក្ដីថ្លែងទុកមកថា “ចូរស្រឡាញ់បង‌ប្អូនឯទៀតៗ ហើយស្អប់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នក”។ ៤៤ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា ព្រមទាំងទូល‌អង្វរព្រះ‌ជាម្ចាស់ សូមព្រះ‌អង្គប្រទានពរឲ្យអស់អ្នកដែលបៀត‌បៀនអ្នករាល់គ្នាផង។ ៤៥ ធ្វើដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងបានទៅជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បិតាដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ ដ្បិតព្រះ‌អង្គប្រទានឲ្យព្រះ‌អាទិត្យរបស់ព្រះ‌អង្គរះបំភ្លឺ ទាំងមនុស្សអាក្រក់ ទាំងមនុស្សល្អ ហើយព្រះ‌អង្គប្រទានទឹកភ្លៀងឲ្យទាំងមនុស្សសុចរិត ទាំងមនុស្សទុច្ចរិតផងដែរ។ ៤៦ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា តើនឹងទទួលរង្វាន់អ្វី? សូម្បីតែអ្នកទារពន្ធ*ក៏ចេះស្រឡាញ់គ្នាគេដែរ។ ៤៧ បើអ្នករាល់គ្នារាប់រកតែបង‌ប្អូនរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ តើមានអ្វីអស្ចារ្យ? សូម្បីតែសាសន៍ដទៃក៏ប្រព្រឹត្តដូច្នោះដែរ។ ៤៨ ព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខព្រះ‌អង្គគ្រប់លក្ខណ៍យ៉ាងណា សុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍យ៉ាងនោះដែរ»។

ការធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រ

១ «កុំធ្វើបុណ្យទាននៅមុខមនុស្ស‌ម្នា ដើម្បីឲ្យតែគេឃើញនោះឡើយ។ ធ្វើបែបនេះអ្នករាល់គ្នាពុំបានទទួលរង្វាន់អ្វីពីព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ*ទេ។ ២ ពេលណាអ្នកធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រ កុំស្រែកប្រកាសក្ដែងៗដូចពួកមានពុតតែងធ្វើនៅក្នុងសាលាប្រជុំ* ឬនៅតាមដងផ្លូវ ដើម្បីឲ្យមនុស្ស‌ម្នាកោតសរ‌សើរនោះឡើយ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យដឹងច្បាស់ថា អ្នកទាំងនោះបានទទួលរង្វាន់របស់គេហើយ។ ៣ រីឯអ្នកវិញ កាលណាដៃស្ដាំអ្នកធ្វើទាន មិនបាច់ឲ្យដៃឆ្វេងដឹងឡើយ ៤ ដើម្បីឲ្យទានរបស់អ្នកនៅស្ងាត់កំបាំង ហើយព្រះ‌បិតារបស់អ្នក ទតឃើញអំពើដែលអ្នកធ្វើនៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំង ព្រះ‌អង្គនឹងប្រទានរង្វាន់មកអ្នកវិញ»។

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីការអធិស្ឋាន

(លូកា ១១.២-៤)

៥ «កាលណាអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន* កុំធ្វើដូចពួកអ្នកមានពុត ដែលចូលចិត្តឈរអធិស្ឋាន នៅក្នុងសាលាប្រជុំ* និងនៅត្រង់ថ្នល់កែង ដើម្បីឲ្យមនុស្ស‌ម្នាឃើញនោះឡើយ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ពួកទាំងនោះបានទទួលរង្វាន់របស់គេហើយ។ ៦ រីឯអ្នកវិញ កាលណាអ្នកអធិស្ឋាន ត្រូវចូលទៅក្នុងបន្ទប់ បិទទ្វារឲ្យជិត ហើយទូលទៅកាន់ព្រះ‌បិតារបស់អ្នក ដែលគង់នៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំង។ ព្រះ‌បិតារបស់អ្នកដែលទតឃើញនៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំង ព្រះ‌អង្គនឹងប្រទានរង្វាន់មកអ្នកជាពុំ‌ខាន។ ៧ ពេលទូលទៅព្រះ‌បិតា កុំពោលពាក្យច្រំ‌ដែលៗឥតប្រយោជន៍ ដូចសាសន៍ដទៃនោះឡើយ។ គេនឹកស្មានថា បើពោលពាក្យយ៉ាងច្រើនដូច្នេះ ព្រះរបស់គេនឹងស្ដាប់គេ។ ៨ កុំធ្វើដូចគេឡើយ ដ្បិតព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នាជ្រាបនូវអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវការ មុនអ្នករាល់គ្នាទូលសូមព្រះ‌អង្គទៅទៀត។ ៩ អ្នករាល់គ្នាត្រូវទូលព្រះ‌អង្គដូចតទៅ:

ឱព្រះ‌បិតានៃយើងខ្ញុំ

ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ*អើយ!

១០ សូមសម្ដែងព្រះ‌បារមីឲ្យមនុស្សលោក

ស្គាល់ព្រះ‌នាមព្រះ‌អង្គ

សូមឲ្យព្រះ‌រាជ្យ*ព្រះ‌អង្គបានមកដល់

សូមឲ្យព្រះ‌ហឫ‌ទ័យរបស់ព្រះ‌អង្គ

បានសម្រេចនៅលើផែន‌ដី

ដូចនៅស្ថានបរម‌សុខដែរ។

១១ សូមប្រទានអាហារ

ដែលយើងខ្ញុំត្រូវការនៅថ្ងៃនេះ។

១២ សូមអត់‌ទោសឲ្យយើងខ្ញុំ

ដូចយើងខ្ញុំអត់‌ទោសឲ្យ

អស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តខុសនឹងយើងខ្ញុំ។

១៣ សូមកុំបណ្ដោយឲ្យយើងខ្ញុំ

ចាញ់ការល្បួងឡើយ

តែសូមរំដោះយើងខ្ញុំឲ្យរួចពីមារ*កំណាច

[ដ្បិតព្រះ‌អង្គគ្រងរាជ្យ

ព្រះ‌អង្គមានឫទ្ធា‌នុភាព និងសិរី‌រុងរឿង

អស់‌កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ អាម៉ែន។]

១៤ បើអ្នករាល់គ្នាអត់‌ទោសឲ្យមនុស្សលោក ព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នានៅស្ថានបរម‌សុខ* ក៏អត់‌ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ។ ១៥ ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាមិនអត់‌ទោសឲ្យមនុស្សលោកទេនោះ ព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នា ក៏មិនអត់‌ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ»។

ការតមអាហារ

១៦ «កាលណាអ្នករាល់គ្នាតមអាហារ កុំធ្វើមុខក្រៀមដូចពួកអ្នកមានពុតនោះឡើយ។ ពួកគេបង្ហាញទឹកមុខឲ្យអ្នកដទៃឃើញថាខ្លួនតមអាហារ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា អ្នកទាំងនោះបានទទួលរង្វាន់របស់គេហើយ។ ១៧ រីឯអ្នកវិញ កាលណាអ្នកតមអាហារ ត្រូវលាបទឹកអប់លើក្បាល ហើយលុបមុខផង ១៨ កុំឲ្យមនុស្ស‌ម្នាឃើញថាអ្នកតមឡើយ គឺឲ្យតែព្រះ‌បិតារបស់អ្នក ដែលគង់នៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំងទតឃើញប៉ុណ្ណោះ ពេលនោះ ព្រះ‌បិតារបស់អ្នកដែលទតឃើញនៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំង នឹងប្រទានរង្វាន់មកអ្នកជាមិនខាន»។

អំពីសម្បត្តិសួគ៌

(លូកា ១២.៣៣-៣៤)

១៩ «កុំសន្សំទ្រព្យ‌សម្បត្តិទុកសម្រាប់ខ្លួន នៅលើផែន‌ដី ជាកន្លែងដែលមានកណ្ដៀរ និងច្រែះស៊ី ជាកន្លែងដែលមានចោរទម្លាយជញ្ជាំងចូលមកលួចប្លន់នោះឲ្យសោះ។ ២០ ចូរប្រមូលទ្រព្យ‌សម្បត្តិទុកនៅស្ថានបរម‌សុខ*វិញ ជាស្ថានដែលគ្មានកណ្ដៀរ និងច្រែះស៊ីជាស្ថានដែលគ្មានចោរទម្លាយជញ្ជាំងចូលមកលួចប្លន់ឡើយ ២១ ដ្បិតទ្រព្យ‌សម្បត្តិអ្នកនៅកន្លែងណា ចិត្តរបស់អ្នកក៏នៅកន្លែងនោះដែរ»។

ពាក្យប្រស្នាអំពីចង្កៀង

(លូកា ១១.៣៤-៣៦)

២២ «ភ្នែកប្រៀបបាននឹងចង្កៀងរបស់រូបកាយ បើភ្នែកអ្នកនៅភ្លឺល្អ រូបកាយអ្នកទាំងមូលក៏ភ្លឺដែរ ២៣ តែបើភ្នែកអ្នកងងឹតវិញ រូបកាយអ្នកទាំងមូលក៏ងងឹតដែរ។ ប្រសិនបើពន្លឺនៅក្នុងអ្នកត្រឡប់ទៅជាងងឹតប៉ុណ្ណឹងទៅហើយ នោះមិនដឹងជាសេចក្ដីងងឹតនឹងទៅជាសូន្យ‌សុង ដល់កម្រិតណាទៀតទេ»។

ត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះ‌ជាម្ចាស់

(លូកា ១៦.១៣, ១២.២២-៣១)

២៤ «គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចបម្រើម្ចាស់ពីរបានទេ ព្រោះអ្នកនោះនឹងស្អប់មួយ ស្រឡាញ់មួយ ស្មោះ‌ត្រង់នឹងម្នាក់ មើល‌ងាយម្នាក់ទៀតជាពុំ‌ខាន។ អ្នករាល់គ្នាក៏ពុំអាចគោរពបម្រើព្រះ‌ជាម្ចាស់ផង ហើយគោរពបម្រើទ្រព្យ‌សម្បត្តិ ទុកជាព្រះផងបានឡើយ»។

២៥ «ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នា កុំឲ្យខ្វល់‌ខ្វាយអំពីម្ហូបអាហារសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត ឬសម្លៀក‌បំពាក់សម្រាប់បិទ‌បាំងកាយឡើយ។ ជីវិតមានតម្លៃលើសម្ហូបអាហារ ហើយរូបកាយក៏មានតម្លៃលើសសម្លៀក‌បំពាក់ទៅទៀត។ ២៦ ចូររំពៃមើលបក្សា‌បក្សីនៅលើមេឃ វាមិនដែលសាបព្រោះ មិនដែលច្រូតកាត់ មិនដែលប្រមូលស្រូវដាក់ជង្រុកឡើយ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ* ព្រះ‌អង្គចិញ្ចឹមវា។ រីឯអ្នករាល់គ្នា អ្នករាល់គ្នាមានតម្លៃលើសបក្សា‌បក្សីទាំងនោះទៅទៀត។ ២៧ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ទោះបីខំខ្វល់‌ខ្វាយយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គ្មាននរណាអាចនឹងបង្កើនអាយុរបស់ខ្លួនឲ្យវែងបានដែរ សូម្បីតែបន្ដិចក៏មិនផង។

២៨ ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នករាល់គ្នាខ្វល់‌ខ្វាយអំពីសម្លៀក‌បំពាក់? ចូរសង្កេតមើលផ្កានៅតាមវាល វាដុះឡើងយ៉ាងណា។ វាមិនដែលធ្វើការនឿយ‌ហត់ ឬត្បាញរវៃឡើយ ២៩ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែព្រះ‌បាទសាឡូម៉ូន កាលពីជំនាន់ដែលព្រះ‌អង្គមានសិរី‌រុងរឿងដ៏ប្រសើរបំផុតនោះក៏ដោយ ក៏ស្ដេចគ្មានព្រះ‌ភូសាល្អស្មើនឹងផ្កាមួយទងនេះផង។ ៣០ មនុស្សមានជំនឿតិចអើយ! ប្រសិនបើព្រះ‌ជាម្ចាស់ផ្ដល់សម្រស់ឲ្យផ្កាដែលរីកនៅតាមវាលថ្ងៃនេះ តែថ្ងៃស្អែកត្រូវគេដុតចោលយ៉ាងហ្នឹងទៅហើយ តើព្រះ‌អង្គនឹងទំនុកបម្រុងអ្នករាល់គ្នាលើសនេះយ៉ាងណាទៅទៀត?។ ៣១ ហេតុនេះ កុំខ្វល់‌ខ្វាយដោយពោលថា “យើងនឹងមានអ្វីបរិភោគ មានអ្វីស្លៀកពាក់” នោះឡើយ ៣២ ដ្បិតមានតែសាសន៍ដទៃប៉ុណ្ណោះទេ ដែលខំស្វះ‌ស្វែងរករបស់ទាំងនោះ។ រីឯព្រះ‌បិតាដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ ព្រះ‌អង្គជ្រាបនូវអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវការ។ ៣៣ ចូរស្វែងរកព្រះ‌រាជ្យ*របស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និងសេចក្ដីសុចរិត*របស់ព្រះ‌អង្គជាមុនសិន ទើបព្រះ‌អង្គប្រទានរបស់ទាំងនោះមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀត។ ៣៤ កុំខ្វល់‌ខ្វាយអំពីហេតុ‌ការណ៍ដែលនឹងកើតមាននៅថ្ងៃស្អែកឡើយ ចាំស្អែកសឹមគិតពីរឿងថ្ងៃស្អែកទៅ! បើមានការលំបាកកើតឡើងនៅថ្ងៃណា ត្រូវដោះស្រាយសម្រាប់តែថ្ងៃនោះបានហើយ»។

កុំថ្កោល‌ទោសអ្នកដទៃ

(លូកា ៦.៣៧-៣៨, ៤១-៤២)

១ «កុំថ្កោល‌ទោសអ្នកដទៃឲ្យសោះ ដើម្បីកុំឲ្យព្រះ‌ជាម្ចាស់ថ្កោល‌ទោសអ្នករាល់គ្នា ២ បើអ្នករាល់គ្នាថ្កោល‌ទោសគេយ៉ាងណា ព្រះ‌ជាម្ចាស់ក៏នឹងថ្កោល‌ទោសអ្នករាល់គ្នាយ៉ាងនោះដែរ។ ព្រះ‌អង្គនឹងវាល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នា តាមរង្វាល់ដែលអ្នករាល់គ្នាវាល់ឲ្យអ្នកដទៃ។ ៣ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមើលឃើញល្អងធូលីនៅក្នុងភ្នែកបង‌ប្អូន តែមើលមិនឃើញធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកដូច្នេះ? ៤ បើមានធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នក ម្ដេចក៏អ្នកនិយាយទៅបង‌ប្អូនថា “ទុកឲ្យខ្ញុំផ្ដិតយកល្អងធូលី ចេញពីភ្នែកអ្នក!” ៥ មនុស្សមានពុតអើយ! ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែកអ្នកជាមុនសិន ទើបអ្នកមើលឃើញច្បាស់ ល្មមនឹងផ្ដិតយកល្អងធូលីចេញពីភ្នែករបស់បង‌ប្អូនអ្នកបាន។

៦ កុំយកអ្វីៗដែលជារបស់វិសុទ្ធ* ទៅឲ្យឆ្កែឡើយ ហើយក៏កុំបោះត្បូងពេជ្ររបស់អ្នករាល់គ្នានៅមុខជ្រូកដែរ ក្រែងលោវាជាន់ឈ្លី រួចបែរមកត្របាក់ខាំអ្នករាល់គ្នាវិញ»។

អំពីរបៀបដែលត្រូវអធិស្ឋាន

(លូកា ១១.៩-១៣)

៧ «ចូរសុំ នោះព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នា ចូរស្វែងរក នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានឃើញ ចូរគោះទ្វារ នោះព្រះ‌អង្គនឹងបើកឲ្យអ្នករាល់គ្នាជាពុំ‌ខាន ៨ ដ្បិតអ្នកណាសុំ អ្នកនោះតែង‌តែបានទទួល អ្នកណាស្វែងរក អ្នកនោះតែង‌តែបានឃើញ ហើយគេតែង‌តែបើកទ្វារឲ្យអ្នកដែលគោះ។ ៩ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើកូនសុំនំបុ័ង មិនដែលមាននរណាយកដុំថ្មឲ្យវាឡើយ ១០ ហើយបើកូនសុំត្រី ក៏មិនដែលមាននរណាយកពស់អសិ‌រពិសឲ្យវាដែរ។ ១១ សូម្បីតែអ្នករាល់គ្នា ដែលជាមនុស្សអាក្រក់ ក៏ចេះឲ្យរបស់ល្អៗទៅកូន ចុះចំណង់បើព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ* តើព្រះ‌អង្គនឹងប្រទានអ្វីៗដ៏ល្អៗឲ្យអស់អ្នកដែលទូលសូមពីព្រះ‌អង្គ យ៉ាងណាទៅទៀត!»។

ទ្វារចង្អៀត

(លូកា ១៣.២៤)

១២ «ដូច្នេះ បើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យអ្នកដទៃប្រព្រឹត្តចំពោះខ្លួនបែបណា ត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះគេបែបនោះដែរ។ គម្ពីរ‌វិន័យ និងគម្ពីរព្យាការីមានចែងទុកមកដូច្នេះឯង។

១៣ ចូរនាំគ្នាចូលតាមទ្វារចង្អៀត ដ្បិតទ្វារដែលនាំទៅរកសេចក្ដីវិនាសអន្តរាយធំណាស់ ហើយផ្លូវទៅរកសេចក្ដីវិនាសក៏ទូលាយដែរ មានមនុស្សជាច្រើនចូលតាមទ្វារនោះ។ ១៤ រីឯទ្វារដែលនាំទៅរកជីវិត ចង្អៀត ហើយពិបាកដើរផង មានមនុស្សតិចទេរកផ្លូវនោះឃើញ»។

ប្រស្នាអំពីដើមឈើល្អ និងដើមឈើអាក្រក់

(លូកា ៦.៤៣-៤៤)

១៥ «ចូរប្រយ័ត្ននឹងពួកព្យាការី*ក្លែង‌ក្លាយ គេក្លែងខ្លួនមករកអ្នករាល់គ្នា ដោយពាក់ស្បែកចៀម តែគេមានចិត្តសាហាវដូចចចក។ ១៦ អ្នករាល់គ្នាអាចស្គាល់គេបាន តាមអំពើដែលគេប្រព្រឹត្ត។ ពុំដែលមាននរណាបេះផ្លែទំពាំង‌បាយ‌ជូរ និងផ្លែឧទុម្ពរ*ពីគុម្ពបន្លាឡើយ។ ១៧ ដើមឈើល្អតែងផ្ដល់ផ្លែល្អ រីឯដើមឈើអា‌ក្រក់តែងផ្ដល់ផ្លែអា‌ក្រក់។ ១៨ ដើមឈើល្អមិនអាចផ្ដល់ផ្លែអា‌ក្រក់ទេ រីឯដើមឈើអា‌ក្រក់ក៏មិនអាចផ្ដល់ផ្លែល្អបានដែរ។ ១៩ ដើមឈើណាមិនផ្ដល់ផ្លែល្អ គេនឹងកាប់យកទៅដុត។ ២០ រីឯពួកព្យាការីក្លែង‌ក្លាយក៏ដូច្នោះដែរ អ្នករាល់គ្នាអាចស្គាល់គេបាន តាមអំពើដែលគេប្រព្រឹត្ត»។

សាវ័កដ៏ពិតប្រាកដ

(លូកា ១៣.២៥-២៧)

២១ «អ្នកដែលចូលទៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ* មិន‌មែនជាអ្នកដែលគ្រាន់តែហៅខ្ញុំថា “ព្រះ‌អម្ចាស់! ព្រះ‌អម្ចាស់!” ប៉ុណ្ណោះទេ គឺជាអ្នកដែលធ្វើតាមព្រះ‌ហឫ‌ទ័យរបស់ព្រះ‌បិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខនោះវិញ។ ២២ នៅថ្ងៃនោះ នឹងមានមនុស្សជាច្រើនពោលមកខ្ញុំ ថា“ព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រះ‌អម្ចាស់អើយ! យើងខ្ញុំធ្លាប់ថ្លែងព្រះ‌បន្ទូលក្នុងព្រះ‌នាមព្រះ‌អង្គ យើងខ្ញុំធ្លាប់ដេញខ្មោចក្នុងព្រះ‌នាមព្រះ‌អង្គ ហើយយើងខ្ញុំក៏ធ្លាប់ធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើន ក្នុងព្រះ‌នាមព្រះ‌អង្គដែរ”។ ២៣ ពេលនោះ ខ្ញុំនឹងប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា “ពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតអើយ! ចូរថយចេញឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នករាល់គ្នាទេ!”»។

ប្រស្នាអំពីមនុស្សពីរនាក់សង់ផ្ទះ

(លូកា ៦.៤៦-៤៩)

២៤ «អ្នកណាស្ដាប់ពាក្យខ្ញុំនេះ ហើយប្រព្រឹត្តតាម អ្នកនោះប្រៀបបានទៅនឹងមនុស្សឈ្លាសវៃម្នាក់ ដែលបានសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួននៅលើផ្ទាំងថ្ម។ ២៥ ទោះបីភ្លៀងបង្អុរចុះមក ហើយមានទឹកជន់ មានខ្យល់បក់‌បោកប៉ះនឹងផ្ទះនោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ផ្ទះនោះមិនរលំដែរ ព្រោះមានគ្រឹះនៅលើផ្ទាំងថ្ម។ ២៦ រីឯអ្នកដែលស្ដាប់ពាក្យខ្ញុំនេះ តែមិនប្រព្រឹត្តតាម ប្រៀបបានទៅនឹងមនុស្សឆោតល្ងង់ម្នាក់ ដែលបានសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួននៅលើដីខ្សាច់ ២៧ ពេលភ្លៀងបង្អុរចុះមក ហើយមានទឹកជន់ មានខ្យល់បក់‌បោកប៉ះនឹងផ្ទះនោះ ផ្ទះនោះរលំបាក់‌បែកខ្ទេចអស់គ្មានសល់»។

២៨ កាលព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយ មហា‌ជនងឿង‌ឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងអំពីសេចក្ដីដែលព្រះ‌អង្គប្រៀន‌ប្រដៅ ២៩ ព្រោះព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលប្រកបដោយអំណាច ខុសប្លែកពីពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*របស់ពួកគេ។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ឲ្យជា

(ម៉ាកុស ១.៤០-៤៥ លូកា ៥.១២-១៤)

១ កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំមកវិញ មានមហា‌ជនជាច្រើននាំគ្នាដើរតាមព្រះ‌អង្គ។ ២ ពេលនោះ មានមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ចូលមកក្រាបថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អង្គ ទូលថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ! ប្រសិនបើលោកមិនយល់ទាស់ទេ សូមប្រោសខ្ញុំប្របាទឲ្យជាស្អាតបរិសុទ្ធ*ផង»។ ៣ ព្រះ‌យេស៊ូលូកព្រះ‌ហស្ដទៅពាល់គាត់ ទាំងមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំយល់ព្រមហើយ ចូរឲ្យបានជាស្អាតបរិសុទ្ធចុះ»។ រំពេចនោះ គាត់ក៏បានជាស្អាតបរិសុទ្ធពីរោគឃ្លង់ភ្លាម។ ៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ចូរប្រយ័ត្នឲ្យមែន‌ទែន កុំនិយាយប្រាប់ឲ្យនរណាដឹងរឿងនេះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវទៅបង្ហាញខ្លួនដល់លោកបូជា‌ចារ្យ* ហើយថ្វាយតង្វាយដូចលោកម៉ូសេ*បានបង្គាប់មក ដើម្បីជាសក្ខី‌ភាពបញ្ជាក់ថាអ្នកបានជាមែន»។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសអ្នកបម្រើរបស់នាយទាហានរ៉ូម៉ាំងឲ្យជា

(លូកា ៧.១-១០)

៥ នៅពេលព្រះ‌យេស៊ូយាងចូលក្រុងកាផានុម មាននាយទាហានរ៉ូម៉ាំងម្នាក់ចូលមកគាល់ព្រះ‌អង្គ ទូល‌អង្វរថា៖ ៦ «លោកម្ចាស់អើយ! អ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំប្របាទដេកស្ដូក‌ស្ដឹងនៅឯផ្ទះ ទាំងឈឺចុក‌ចាប់យ៉ាងខ្លាំង»។ ៧ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំនឹងទៅមើលគាត់ឲ្យបានជា»។ ៨ នាយទាហានទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «លោកម្ចាស់ ខ្ញុំប្របាទមានឋានៈទន់‌ទាបណាស់ មិនសមនឹងលោកអញ្ជើញចូលក្នុងផ្ទះខ្ញុំប្របាទទេ សូមលោកមានប្រសាសន៍តែមួយម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះ អ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំប្របាទនឹងជាសះ‌ស្បើយមិនខាន។ ៩ ខ្ញុំប្របាទជាអ្នកនៅក្រោមបញ្ជាគេ ហើយមានកូនទាហាននៅក្រោមបញ្ជាខ្ញុំប្របាទដែរ បើខ្ញុំប្របាទបញ្ជាអ្នកណាម្នាក់ឲ្យទៅ គេនឹងទៅ បើប្រាប់ម្នាក់ទៀតឲ្យមក គេនឹងមក។ ពេលខ្ញុំប្របាទប្រាប់អ្នកបម្រើឲ្យធ្វើការអ្វីមួយ គេនឹងធ្វើតាម»។ ១០ កាលព្រះ‌យេស៊ូព្រះ‌អង្គព្រះ‌សណ្ដាប់ដូច្នេះហើយ ព្រះ‌អង្គស្ងើចសរ‌សើរណាស់ ក៏មានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់អស់អ្នកដែលដើរតាមព្រះ‌អង្គថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ខ្ញុំមិនដែលឃើញនរណាមានជំនឿបែបនេះ នៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលឡើយ។ ១១ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នឹងមានមនុស្សជាច្រើន ពីទិសខាងកើត និងទិសខាងលិច មកចូលរួមពិធីជប់‌លៀង ក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ*ជាមួយលោកអប្រាហាំ លោកអ៊ីសាក និងលោកយ៉ាកុប។ ១២ រីឯអស់អ្នកដែលត្រូវចូលក្នុងព្រះ‌រាជ្យព្រះ‌ជាម្ចាស់ បែរជាដេញឲ្យទៅនៅខាងក្រៅក្នុងទី‌ងងឹត ជាកន្លែងដែលគេយំសោក ខឹងសង្កៀតធ្មេញ»។ ១៣ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅនាយទាហានរ៉ូម៉ាំងថា៖ «អញ្ជើញត្រឡប់ទៅវិញទៅ សុំឲ្យបានសម្រេចតាមជំនឿរបស់លោកចុះ!»។ អ្នកបម្រើក៏បានជាសះ‌ស្បើយនៅពេលនោះ។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនឲ្យជា

(ម៉ាកុស ១.២៩-៣៤ លូកា ៤.៣៨-៤១)

១៤ បន្ទាប់មកទៀត ព្រះ‌យេស៊ូយាងទៅផ្ទះលោកសិលា ទតឃើញម្ដាយក្មេករបស់គាត់កំពុងគ្រុនសម្រាន្ដនៅលើគ្រែ។ ១៥ ព្រះ‌អង្គពាល់ដៃគាត់ គាត់ក៏បាត់គ្រុន ហើយក្រោកឡើង បម្រើព្រះ‌អង្គ។

១៦ លុះដល់ល្ងាច គេនាំមនុស្សខ្មោចចូលជាច្រើននាក់មករកព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គក៏ដេញខ្មោចដោយមានព្រះ‌បន្ទូល ហើយប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យបានជាគ្រប់ៗគ្នា ១៧ ស្របនឹងសេចក្ដីដែលមានចែងទុកតាម‌រយៈព្យាការី*អេសាយថា៖

«ព្រះ‌អង្គបានទទួលយកភាពពិការរបស់យើង

ហើយព្រះ‌អង្គក៏ទទួលយកជំងឺរបស់យើងដែរ»។

លក្ខណ‌សម្បត្តិរបស់អ្នកដែលចង់តាមព្រះ‌យេស៊ូ

(លូកា ៩.៥៧-៦២)

១៨ កាលព្រះ‌យេស៊ូឃើញបណ្ដា‌ជនចោម‌រោមព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គក៏បញ្ជាឲ្យគេចេញទូកទៅត្រើយម្ខាង។ ១៩ ពេលនោះ មានបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ម្នាក់ចូលមកជិតព្រះ‌អង្គ ទូលថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំប្របាទសុខចិត្តទៅតាមលោក ទោះបីលោកអញ្ជើញទៅទីណាក៏ដោយ»។ ២០ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖ «សត្វកញ្ជ្រោងមានរូងរបស់វា បក្សា‌បក្សីក៏មានសំបុករបស់វាដែរ រីឯបុត្រមនុស្សវិញ គ្មានទីជម្រកសម្រាកសោះឡើយ»។ ២១ មានសាវ័កមួយរូបទៀតទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «លោកម្ចាស់ សូមលោកអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំប្របាទត្រឡប់ទៅបញ្ចុះសពឪពុកសិន»។ ២២ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ ទុកឲ្យមនុស្សស្លាប់បញ្ចុះសពគ្នាគេចុះ»។

ព្រះ‌យេស៊ូធ្វើឲ្យរលកស្ងប់

(ម៉ាកុស ៤.៣៥-៤១ លូកា ៨.២២-២៥)

២៣ ព្រះ‌យេស៊ូយាងចុះទូក ហើយពួកសាវ័ក*នាំគ្នាទៅជាមួយព្រះ‌អង្គដែរ។ ២៤ ពេលនោះ មានខ្យល់ព្យុះបក់‌បោកមកលើសមុទ្រយ៉ាងខ្លាំង បណ្ដាលឲ្យរលកជះមកគ្របពីលើទូក។ រីឯព្រះ‌យេស៊ូវិញ ព្រះ‌អង្គផ្ទំលក់។ ២៥ ពួកសាវ័ក*ចូលទៅជិតដាស់ព្រះ‌អង្គថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ! សូមជួយផង យើងស្លាប់ឥឡូវហើយ»។ ២៦ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «មនុស្សមានជំនឿតិចអើយ! ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាភិត‌ភ័យដូច្នេះ?»។ ព្រះ‌អង្គក្រោកឈរឡើង មានព្រះ‌បន្ទូលគំរាមខ្យល់ព្យុះ និងសមុទ្រ ពេលនោះសមុទ្រ ក៏ស្ងប់‌ឈឹង។ ២៧ ពួកសាវ័កនាំគ្នាស្ងើចសរ‌សើរ ហើយពោលថា៖ «តើលោកនេះមានឋានៈអ្វី បានជាខ្យល់ព្យុះ និងសមុទ្រ ស្ដាប់បង្គាប់លោកដូច្នេះ?»។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសបុរសខ្មោចចូលពីរនាក់

(ម៉ាកុស ៥.១-២០ លូកា ៨.២៦-៣៩)

២៨ កាលព្រះ‌យេស៊ូ និងពួកសាវ័កបានទៅដល់ត្រើយម្ខាង ក្នុងតំបន់កាដារ៉ា មានបុរសខ្មោចចូលពីរនាក់ចេញពីទីបញ្ចុះសព ដើរតម្រង់មករកព្រះ‌អង្គ។ បុរសទាំងពីរនេះកាចណាស់ គ្មាននរណាហ៊ានដើរកាត់តាមនោះទេ។ ២៩ អ្នកទាំងពីរស្រែកឡើងថា៖ «ព្រះ‌បុត្រារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់អើយ! តើព្រះ‌អង្គចង់ធ្វើអ្វីយើងខ្ញុំ? ព្រះ‌អង្គយាងមកទីនេះ ដើម្បីធ្វើទុក្ខ‌ទោសយើងខ្ញុំ មុនពេលកំណត់ឬ?»។ ៣០ នៅឆ្ងាយពីនោះបន្ដិច មានជ្រូកមួយហ្វូងធំកំពុងរកស៊ី។ ៣១ ពួកខ្មោចអង្វរព្រះ‌យេស៊ូថា៖ «បើព្រះ‌អង្គចង់ដេញយើងខ្ញុំ សូមបញ្ជូនយើងខ្ញុំឲ្យចូលទៅក្នុងជ្រូកមួយហ្វូងនេះទៅ»។ ៣២ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅខ្មោចថា៖ «ទៅចុះ!»។ ពួកខ្មោចក៏ចេញពីបុរសទាំងពីរ ចូលទៅក្នុងជ្រូក។ ពេលនោះ ហ្វូងជ្រូកបោលចុះតាមជម្រាលភ្នំ តម្រង់ទៅសមុទ្រ លង់ទឹកងាប់អស់ទៅ។ ៣៣ អ្នកថែ‌រក្សាហ្វូងជ្រូកនាំគ្នាយករឿងអស់ទាំងនេះរត់ទៅប្រាប់អ្នកភូមិ ព្រមទាំងរៀប‌រាប់ហេតុ‌ការណ៍អំពីបុរសខ្មោចចូលទាំងពីរនាក់នោះផង។ ៣៤ អ្នកភូមិទាំងអស់ក៏នាំគ្នាចេញមកជួបព្រះ‌យេស៊ូ លុះបានឃើញហើយ គេអង្វរព្រះ‌អង្គឲ្យចាក‌ចេញពីស្រុកភូមិរបស់គេ។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់ឲ្យដើររួច

(ម៉ាកុស ២.១-១២ លូកា ៥.១៧-២៦)

១ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេស៊ូយាងចុះទូក ឆ្លងសមុទ្រទៅក្រុងរបស់ព្រះ‌អង្គវិញ។ ២ ពេលនោះ មានគេសែងមនុស្សខ្វិនដៃខ្វិនជើងម្នាក់មករកព្រះ‌អង្គ។ ព្រះ‌យេស៊ូឈ្វេងយល់ជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះ ព្រះ‌អង្គក៏មានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់អ្នកពិការថា៖ “កូនអើយ! ចូរក្លាហានឡើង ខ្ញុំអត់‌ទោសឲ្យអ្នកបានរួចពីបាប*ហើយ!”។ ៣ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ខ្លះឮដូច្នេះ ក៏នឹកក្នុងចិត្តថា៖ «អ្នកនេះប្រមាថព្រះ‌ជាម្ចាស់!»។ ៤ ព្រះ‌យេស៊ូឈ្វេងយល់គំនិតអ្នកទាំងនោះ ទើបព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមានគំនិតអាក្រក់បែបនេះ? ៥ បើខ្ញុំនិយាយថា “ខ្ញុំអត់‌ទោសឲ្យអ្នកបានរួចពីបាបហើយ” ឬថា “ចូរក្រោកឡើងដើរទៅចុះ” តើឃ្លាមួយណាស្រួលនិយាយជាង? ៦ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា បុត្រមនុស្សមានអំណាចអត់‌ទោសឲ្យមនុស្សនៅក្នុងលោកនេះបានរួចពីបាប»។ ព្រះ‌អង្គក៏មានព្រះ‌បន្ទូលទៅអ្នកខ្វិនថា៖ «ចូរក្រោកឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នក ដើរទៅផ្ទះវិញទៅ!»។ ៧ អ្នកខ្វិនក៏ក្រោកឡើងដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ ៨ កាលមហា‌ជនបានឃើញដូច្នេះ គេស្ញែងខ្លាចជាខ្លាំង ទាំងនាំគ្នាលើកតម្កើងសិរី‌រុងរឿងព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែលបានប្រោសប្រទានអំណាចដ៏អស្ចារ្យយ៉ាងនេះដល់មនុស្សលោក។

ព្រះ‌យេស៊ូត្រាស់‌ហៅលោកម៉ាថាយ

(ម៉ាកុស ២.១៣-១៧ លូកា ៥.២៧-៣២)

៩ កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងពីទីនោះទៅមុខបន្ដិច ព្រះ‌អង្គទតឃើញបុរសម្នាក់ឈ្មោះម៉ាថាយ អង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ*។ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។ គាត់ក៏ក្រោកឡើងដើរតាមព្រះ‌អង្គទៅ។ ១០ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គសោយព្រះ‌ស្ងោយនៅផ្ទះលោកម៉ាថាយ មានអ្នកទារពន្ធ ព្រមទាំងមនុស្សបាបជាច្រើន មកអង្គុយរួមតុជាមួយព្រះ‌យេស៊ូ និងពួកសាវ័កដែរ។ ១១ ពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ឃើញដូច្នេះ គេនិយាយទៅកាន់សាវ័ករបស់ព្រះ‌អង្គថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាគ្រូរបស់អ្នករាល់គ្នាបរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធ និងមនុស្សបាប?»។ ១២ ព្រះ‌យេស៊ូឮដូច្នេះ ក៏មានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «មនុស្សសុខ‌ភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យទេ មានតែអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការ។ ១៣ ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅរិះ‌គិតមើល សេចក្ដីដែលមានចែងទុកមកថាៈ “យើងមិនចង់បានយញ្ញ‌បូជាទេ គឺចង់បានតែសេចក្ដីមេត្តា‌ករុណាប៉ុណ្ណោះ” មានន័យដូចម្ដេច? ខ្ញុំមិន‌មែនមករកមនុស្សសុចរិតទេ គឺមករកមនុស្សបាប»។

អំពីការតមអាហារ

(ម៉ាកុស ២.១៨-២២ លូកា ៥.៣៣-៣៨)

១៤ ពេលនោះ ពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានចូលមកគាល់ព្រះ‌អង្គ ហើយទូលថា៖ «យើងខ្ញុំ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ី* តមអាហារ ចុះហេតុដូចម្ដេចបានជាសិស្សរបស់លោកមិនតមដូច្នេះ?»។ ១៥ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូល‌ឆ្លើយទៅគេវិញថា៖ «ក្នុងពិធីមង្គល‌ការ ពេលកូនកំលោះនៅជាមួយ តើភ្ញៀវអាចកាន់ទុក្ខកើតឬទេ! ថ្ងៃក្រោយ ពេលគេចាប់ស្វាមីយកទៅ ទើបភ្ញៀវទាំងនោះតមអាហារវិញ។

១៦ ពុំដែលមាននរណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះសម្លៀក‌បំពាក់ចាស់ឡើយ ដ្បិតបំណះនឹងធ្វើឲ្យសម្លៀក‌បំពាក់នោះរហែកលើសដើមទៅទៀត។ ១៧ ពុំដែលមាននរណាច្រកស្រាទំពាំង‌បាយ‌ជូរថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់ដែរ បើធ្វើដូច្នេះ ថង់ស្បែកមុខជាធ្លាយ ស្រានឹងហូរចេញ ហើយថង់ស្បែកត្រូវខូចខាតមិនខាន។ គេតែង‌តែច្រកស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មី ទើបទាំងស្រា ទាំងថង់ស្បែកនៅគង់បាន»។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសស្ត្រីមានជំងឺធ្លាក់ឈាមឲ្យជា និងប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរ៉ូសឲ្យរស់ឡើងវិញ

(ម៉ាកុស ៥.២១-៤៣ លូកា ៨.៤០-៥៦)

១៨ កាលព្រះ‌យេស៊ូកំពុងតែមានព្រះ‌បន្ទូលទាំងនេះទៅគេ មាននាម៉ឺនម្នាក់ចូលមកក្រាបថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អង្គទូលថា៖ «កូនស្រីរបស់ខ្ញុំប្របាទទើបនឹងផុតដង្ហើមថ្មីៗនេះ សូមលោកមេត្តាអញ្ជើញទៅដាក់ដៃ*លើនាង នាងនឹងមានជីវិតរស់ពុំ‌ខាន»។ ១៩ ព្រះ‌យេស៊ូក្រោកឡើង យាងទៅជាមួយគាត់ ពួកសាវ័ក*ក៏ទៅជាមួយដែរ។ ២០ មានស្ត្រីម្នាក់កើតជំងឺធ្លាក់ឈាមដប់‌ពីរឆ្នាំមកហើយ នាងមកពីក្រោយព្រះ‌យេស៊ូ ហើយពាល់ជាយព្រះ‌ពស្ដ្រព្រះ‌អង្គ ២១ ដ្បិតនាងរិះ‌គិតក្នុងចិត្តថា «បើខ្ញុំគ្រាន់តែបានពាល់អាវលោក ខ្ញុំមុខជាទទួលការសង្គ្រោះមិនខាន»។ ២២ ព្រះ‌យេស៊ូបែរទៅក្រោយទតឃើញនាង ក៏មានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «កូនស្រីអើយ! ចូរក្លាហានឡើង ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ»។ ស្ត្រីធ្លាក់ឈាមបានជាសះ‌ស្បើយនៅពេលនោះ។

២៣ កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងទៅដល់ផ្ទះនាម៉ឺននោះ ព្រះ‌អង្គទតឃើញអ្នកលេងភ្លេងកំដរសព និងឃើញមនុស្ស‌ម្នាជ្រួល‌ច្របល់ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ ២៤ «នាំគ្នាចេញទៅ! ក្មេងស្រីនេះមិនស្លាប់ទេ នាងគ្រាន់តែដេកលក់ទេតើ»។ គេចំអកដាក់ព្រះ‌អង្គ។ ២៥ កាលព្រះ‌អង្គដេញគេចេញទៅក្រៅអស់ហើយ ព្រះ‌អង្គយាងចូលទៅក្នុងបន្ទប់ ចាប់ដៃក្មេងស្រីនោះ នាងក៏ក្រោកឡើង។ ២៦ ដំណឹងនេះលេចឮខ្ចរ‌ខ្ចាយពាស‌ពេញតំបន់នោះទាំងមូល។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់ឲ្យភ្លឺ

២៧ កាលព្រះ‌យេស៊ូកំពុងតែយាងចេញពីទីនោះ មានមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់មកតាមព្រះ‌អង្គ ស្រែកថា៖ «ព្រះ‌រាជ‌វង្សព្រះ‌បាទដាវីឌអើយ! សូមអាណិតមេត្តាយើងខ្ញុំផង»។ ២៨ ពេលព្រះ‌អង្គយាងទៅដល់ផ្ទះ មនុស្សខ្វាក់ទាំងពីរនាក់ចូលទៅជិតព្រះ‌អង្គ។ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅអ្នកទាំងពីរថា៖ «តើអ្នកជឿថាខ្ញុំអាចធ្វើឲ្យភ្នែកអ្នកភ្លឺឬ?»។ គេទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «យើងខ្ញុំជឿហើយ ព្រះ‌អម្ចាស់អើយ»។ ២៩ ព្រះ‌អង្គក៏ពាល់ភ្នែកអ្នកទាំងពីរ ទាំងមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «សុំឲ្យបានសម្រេចតាមជំនឿរបស់អ្នកចុះ»។ ៣០ ពេលនោះ ភ្នែករបស់គេក៏ភ្លឺ។ ព្រះ‌យេស៊ូហាម‌ប្រាមគេយ៉ាងតឹង‌តែងថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន កុំឲ្យនរណាដឹងឡើយ»។ ៣១ ប៉ុន្តែ បុរសទាំងពីរចេញទៅផ្សព្វ‌ផ្សាយរឿងនោះ ឲ្យគេដឹងពាស‌ពេញស្រុក។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សគម្នាក់ឲ្យនិយាយបាន

៣២ លុះអ្នកទាំងពីរចេញផុតទៅ មានគេនាំមនុស្សគម្នាក់ដែលមានខ្មោចចូល មកគាល់ព្រះ‌យេស៊ូ។ ៣៣ កាលព្រះ‌អង្គដេញខ្មោចចេញហើយ មនុស្សគក៏និយាយបាន។ មហា‌ជននាំគ្នាស្ងើចសរ‌សើរយ៉ាងខ្លាំង ទាំងពោលថា៖ «យើងមិនដែលឃើញការអស្ចារ្យបែបនេះ នៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលឡើយ»។ ៣៤ ប៉ុន្តែ ពួកខាងគណៈផារីស៊ីពោលថា៖ «គាត់ដេញខ្មោចបានដូច្នេះ មកពីស្ដេចខ្មោចបានប្រគល់អំណាចឲ្យ»។

ព្រះ‌យេស៊ូអាណិតមហា‌ជន

(ម៉ាកុស ៦.៣៤ លូកា ១០.២)

៣៥ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេស៊ូយាងទៅតាមក្រុង និងតាមភូមិនានា ព្រះ‌អង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ* ព្រមទាំងប្រកាសដំណឹង‌ល្អ*អំពីព្រះ‌រាជ្យ* ហើយប្រោសអ្នកជំងឺ និងអ្នកពិការគ្រប់ប្រភេទឲ្យជាផង។ ៣៦ កាលព្រះ‌អង្គទតឃើញមហា‌ជន ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ហឫ‌ទ័យអាណិត‌អាសូរគេពន់‌ពេកណាស់ ព្រោះអ្នកទាំងនោះអស់កម្លាំងល្វើយ ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ប្រៀបបីដូចជាចៀមដែលគ្មានគង្វាលថែ‌ទាំ។ ៣៧ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័កថា៖ «ស្រូវដែលត្រូវច្រូតមានច្រើនណាស់ តែអ្នកច្រូតមានតិចពេក។ ៣៨ ហេតុនេះ ចូរអង្វរម្ចាស់ស្រែ ឲ្យចាត់អ្នកច្រូតមកក្នុងស្រែរបស់លោក»។

ព្រះ‌យេស៊ូតែង‌តាំងគ្រីស្ដ‌ទូត១២រូប

(ម៉ាកុស ៣.១៣-១៩ លូកា ៦.១២-១៦)

១ ព្រះ‌យេស៊ូត្រាស់‌ហៅសាវ័កទាំងដប់‌ពីររូបមក ព្រះ‌អង្គប្រទានឲ្យគេមានអំណាចដេញខ្មោច ព្រមទាំងមានអំណាចប្រោសអ្នកជំងឺគ្រប់យ៉ាង និងអ្នកពិការគ្រប់ប្រភេទឲ្យជាផង។ ២ គ្រីស្ត‌ទូត*ទាំងដប់‌ពីរមាននាមដូចតទៅ: អ្នកទីមួយ គឺស៊ីម៉ូនហៅសិលា និងអន់ដ្រេ ជាប្អូនរបស់គាត់ យ៉ាកុប និងយ៉ូហានជាប្អូនរបស់គាត់ ដែលត្រូវជាកូនរបស់លោកសេបេដេ ៣ ភីលីព និងបារថូ‌ឡូមេ ថូម៉ាស់ និងម៉ាថាយជាអ្នកទារពន្ធ* យ៉ាកុបជាកូនរបស់លោកអាល់‌ផាយ និងថាដេ ៤ ស៊ីម៉ូនជាអ្នកជាតិនិយម និងយូដាស‌អ៊ី‌ស្កា‌រី‌យ៉ុតជាអ្នកក្បត់ព្រះ‌អង្គ។

ព្រះ‌យេស៊ូចាត់ទាំង ១២ទៅប្រកាសដំណឹង‌ល្អ

(ម៉ាកុស ៦.៧-១៣ លូកា ៩.១-៦)

៥ ព្រះ‌យេស៊ូចាត់សាវ័ក*ទាំងដប់‌ពីររូបនេះឲ្យទៅ ដោយផ្ដែ‌ផ្ដាំថា៖ «កុំទៅរកសាសន៍ដទៃឡើយ ហើយក៏កុំចូលទៅក្នុងភូមិរបស់ជនជាតិសាម៉ារីដែរ ៦ គឺត្រូវទៅស្វែងរកអស់អ្នកដែលវង្វេងក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលនោះវិញ។ ៧ ពេលធ្វើដំណើរទៅ ចូរប្រកាសថា ព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ*មកជិតបង្កើយហើយ។ ៨ ចូរមើលអ្នកជំងឺឲ្យជា ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ធ្វើឲ្យមនុស្សឃ្លង់ជាស្អាតបរិសុទ្ធ* ដេញខ្មោចចេញពីមនុស្ស។ អ្នករាល់គ្នាបានទទួលអំណាចដោយឥតបង់ថ្លៃ ត្រូវជួយគេវិញដោយឥតគិតថ្លៃដែរ។ ៩ កុំរកមាសប្រាក់ ឬលុយកាក់ ដាក់ក្នុងថង់ឡើយ ១០ ហើយកុំយកថង់យាម កុំយកអាវពីរបន្លាស់ កុំយកស្បែកជើង ឬដំបងទៅជាមួយ ដ្បិតអ្នកធ្វើការត្រូវតែទទួលម្ហូបអាហារ។

១១ ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងភូមិ ឬក្រុងណាមួយ ចូរសួររកអ្នកដែលសមនឹងទទួលអ្នករាល់គ្នាឲ្យស្នាក់នៅ។ ត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះអ្នកនោះ រហូតដល់ពេលអ្នករាល់គ្នាចេញពីទីនោះ។ ១២ ពេលចូលទៅក្នុងផ្ទះណា ត្រូវជម្រាបសួរអ្នកផ្ទះនោះ ១៣ ប្រសិនបើអ្នកផ្ទះនោះសមនឹងទទួលសេចក្ដីសុខ‌សាន្ត នោះសេចក្ដីសុខ‌សាន្តនឹងកើតមានដល់គេ ដូចពាក្យជម្រាបសួររបស់អ្នករាល់គ្នាមិនខាន។ ផ្ទុយទៅវិញ បើគេមិនសមនឹងទទួលទេ សេចក្ដីសុខ‌សាន្តរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងវិលមករកអ្នករាល់គ្នាវិញ។ ១៤ បើគេមិនព្រមទទួលអ្នករាល់គ្នា ហើយបើគេមិនព្រមស្ដាប់ពាក្យរបស់អ្នករាល់គ្នាទេ ចូរចេញពីផ្ទះនោះ ឬពីក្រុងនោះ ទាំងរលាស់ធូលីដីចេញពីជើងរបស់អ្នករាល់គ្នាផង។ ១៥ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា នៅថ្ងៃព្រះ‌ជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក អ្នកក្រុងសូដុម និងអ្នកក្រុងកូម៉ូរ៉ា នឹងទទួលទោសស្រាលជាងអ្នកក្រុងនោះ»។

អំពីការបៀត‌បៀន

(ម៉ាកុស ១៣.៩-១៣ លូកា ២១.១២-១៧)

១៦ «ខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យទៅ ដូចឲ្យចៀមទៅកណ្ដាលហ្វូងចចក។ ហេតុនេះ ត្រូវចេះប្រយ័ត្នខ្លួនដូចសត្វពស់ ហើយកាន់ចិត្តស្លូតត្រង់ដូចសត្វព្រាប។ ១៧ ចូរប្រយ័ត្ន កុំទុកចិត្តមនុស្សលោកឲ្យសោះ ដ្បិតគេនឹងចាប់បញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅតុលា‌ការ គេនឹងយករំពាត់ខ្សែ‌តីមកវាយអ្នករាល់គ្នា នៅក្នុងសាលាប្រជុំរបស់គេ។ ១៨ គេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅឲ្យលោកទេសា‌ភិបាល និងឲ្យស្ដេចនានាកាត់ទោស ព្រោះតែអ្នករាល់គ្នាតាមខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ពេលនោះ ជាឱកាសសម្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាផ្ដល់សក្ខី‌ភាពឲ្យពួកលោក និងឲ្យសាសន៍ដទៃ ដឹងឮទៅវិញ។ ១៩ ពេលគេចាប់បញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅកាត់ទោស ចូរកុំភ័យបារម្ភនឹងរកពាក្យដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវនិយាយយ៉ាងណាៗនោះឡើយ ដ្បិតព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងប្រទានពាក្យដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវនិយាយ នៅពេលនោះតែម្ដង។ ២០ មិន‌មែនអ្នករាល់គ្នាទេដែលនិយាយ គឺព្រះ‌វិញ្ញាណនៃព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នានឹងមានព្រះ‌បន្ទូលនៅក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា។

២១ បង‌ប្អូននឹងចាប់បញ្ជូនគ្នាឯងទៅឲ្យគេសម្លាប់ ឪពុកនឹងចាប់បញ្ជូនកូនទៅឲ្យគេសម្លាប់ ហើយកូនៗលើកគ្នាប្រឆាំងនឹងឪពុកម្ដាយ ព្រមទាំងបញ្ជូនទៅឲ្យគេសម្លាប់ទៀតផង។ ២២ មនុស្សគ្រប់ៗរូបនឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ព្រោះតែនាមខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាស៊ូ‌ទ្រាំរហូតដល់ចុងបញ្ចប់ ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះអ្នកនោះ។ ២៣ ប្រសិនបើគេបៀត‌បៀនអ្នករាល់គ្នានៅក្រុងណាមួយ ចូររត់ទៅក្រុងមួយទៀតទៅ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បុត្រមនុស្ស*នឹងមកដល់ មុនអ្នករាល់គ្នាទៅដល់ក្រុងទាំងប៉ុន្មាន ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលទៅទៀត។

២៤ ពុំដែលមានសិស្សណាចេះជាងគ្រូឡើយ ហើយក៏ពុំដែលមានអ្នកបម្រើណាធំជាងម្ចាស់ដែរ ២៥ បើសិស្សចេះបានដូចគ្រូ ហើយអ្នកបម្រើបានដូចម្ចាស់ នោះល្មមគ្រប់‌គ្រាន់ហើយ។ ប្រសិនបើគេឲ្យឈ្មោះម្ចាស់ផ្ទះថា បេល‌សេ‌ប៊ូលទៅហើយ គេមុខជាឲ្យឈ្មោះអ្នកនៅក្នុងផ្ទះនោះ រឹតតែអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀតមិនខាន»។

ព្រះ‌យេស៊ូទូន្មានសាវ័កកុំឲ្យភ័យបារម្ភ

(លូកា ១២.២-៧)

២៦ «កុំខ្លាចពួកអ្នកទាំងនោះឡើយ ដ្បិតការលាក់កំបាំងទាំងអស់ក៏នឹងត្រូវបើកឲ្យគេឃើញ ហើយអាថ៌‌កំបាំងទាំងប៉ុន្មានក៏នឹងត្រូវបើកឲ្យគេដឹងដែរ។ ២៧ អ្វីៗដែលខ្ញុំនិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាក្នុងទីងងឹត ចូរយកទៅនិយាយនៅក្នុងពន្លឺថ្ងៃ ហើយអ្វីៗដែលគេខ្សឹបដាក់ត្រចៀក ចូរយកទៅប្រកាសនៅលើផ្ទះ។ ២៨ កុំខ្លាចអស់អ្នកដែលសម្លាប់បានត្រឹមតែរូបកាយ ហើយពុំអាចសម្លាប់ព្រលឹងបាននោះឲ្យសោះ គឺត្រូវខ្លាចព្រះ‌ជាម្ចាស់វិញ ព្រោះព្រះ‌អង្គអាចធ្វើឲ្យទាំងព្រលឹង ទាំងរូបកាយ ធ្លាក់ទៅក្នុងភ្លើងនរកបាន។ ២៩ ធម្មតា គេលក់ចាបពីរថ្លៃមួយសេន។ ទោះបីថោកយ៉ាងនេះក៏ដោយ ប្រសិនបើព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នាមិនយល់ព្រមទេនោះ ក៏គ្មានចាបណាមួយធ្លាក់ចុះដល់ដីបានឡើយ។ ៣០ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ សូម្បីតែសក់នៅលើក្បាលអ្នករាល់គ្នាក៏ព្រះ‌អង្គរាប់អស់ដែរ។ ៣១ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាកុំខ្លាចអ្វីឡើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានតម្លៃលើសចាបទាំងអស់ទៅទៀត»។

អ្នកទទួលស្គាល់ និងអ្នកមិនទទួលស្គាល់ព្រះ‌យេស៊ូ

(លូកា ១២.៨-៩)

៣២ «អ្នកណាទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខមនុស្សលោក ខ្ញុំនឹងទទួលស្គាល់អ្នកនោះវិញ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌បិតារបស់ខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ។ ៣៣ រីឯអ្នកណាបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខមនុស្សលោក ខ្ញុំក៏បដិសេធមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌បិតារបស់ខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ*ដែរ»។

ការបាក់‌បែកគ្នា ព្រោះជំនឿ

(លូកា ១២.៥១-៥៣)

៣៤ «កុំនឹកស្មានថា ខ្ញុំមកនេះ ដើម្បីនាំយកសន្តិ‌ភាពមកឲ្យផែន‌ដីឡើយ។ ខ្ញុំមិន‌មែននាំសន្តិ‌ភាពមកទេ តែខ្ញុំមកបំបែកមនុស្សចេញពីគ្នា។ ៣៥ ខ្ញុំមក ធ្វើឲ្យកូនប្រុសបែកពីឪពុក កូនស្រីបែកពីម្ដាយ កូនប្រសាស្រីបែកពីម្ដាយក្មេក។ ៣៦ អ្នកដែលនៅក្នុងផ្ទះជាមួយគ្នាក្លាយទៅជាសត្រូវនឹងគ្នា»។

សាវ័កដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

(លូកា ១៤.២៦-២៧)

៣៧ «អ្នកណាស្រឡាញ់ឪពុកម្ដាយខ្លាំងជាងស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះមិនសមនឹងធ្វើជាសាវ័ក*របស់ខ្ញុំឡើយ។ អ្នកដែលស្រឡាញ់កូនប្រុសកូនស្រីរបស់ខ្លួនខ្លាំងជាងស្រឡាញ់ខ្ញុំ ក៏មិនសមនឹងធ្វើជាសាវ័ករបស់ខ្ញុំដែរ។ ៣៨ អ្នកណាមិនយកឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួន ហើយមិនមកតាមខ្ញុំទេ អ្នកនោះមិនសមធ្វើជាសាវ័ករបស់ខ្ញុំឡើយ។ ៣៩ អ្នកណាចង់រក្សាទុកជីវិតរបស់ខ្លួន អ្នកនោះនឹងបាត់‌បង់ជីវិត រីឯអ្នកដែលបាត់‌បង់ជីវិត ព្រោះតែខ្ញុំ នឹងបានជីវិតនោះមកវិញ»។

អ្នកណាទទួលអ្នករាល់គ្នា ក៏ដូចជាទទួលខ្ញុំដែរ

៤០ «អ្នកណាទទួលអ្នករាល់គ្នាក៏ដូចជាទទួលខ្ញុំ ហើយអ្នកណាទទួលខ្ញុំក៏ដូចជាទទួលព្រះ‌អង្គ ដែលចាត់ខ្ញុំឲ្យមកនោះដែរ។ ៤១ អ្នកណាទទួលព្យាការី*ម្នាក់ក្នុងនាមលោកជាព្យាការី អ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ដូចព្យាការី។ អ្នកណាទទួលមនុស្សសុចរិត*ម្នាក់ក្នុងនាមជាមនុស្សសុចរិត អ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ដូចមនុស្សសុចរិត។ ៤២ អ្នកណាឲ្យទឹកត្រជាក់ សូម្បីតែមួយកែវដល់អ្នកតូច‌តាចម្នាក់ក្នុងនាមជាសាវ័ក*របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា អ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ជាមិនខាន»។

លោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដចាត់សិស្សទៅជួបព្រះ‌យេស៊ូ

(លូកា ៧.១៨-៣៥)

១ កាលព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលផ្ដែ‌ផ្ដាំសាវ័ក*ទាំងដប់‌ពីររូបចប់សព្វគ្រប់ហើយ ព្រះ‌អង្គយាងចាក‌ចេញពីទីនោះទៅបង្រៀន និងប្រកាសដំណឹង‌ល្អ*ដល់ប្រជាជន នៅតាមភូមិនានា។

២ ពេលនោះ លោកយ៉ូហានជាប់ក្នុងមន្ទីរឃុំ‌ឃាំង ហើយឮគេនិយាយអំពីកិច្ច‌ការទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះ‌គ្រីស្ដ*បានធ្វើ។ លោកក៏ចាត់សិស្សឲ្យទៅទូលសួរព្រះ‌យេស៊ូថា៖ ៣ «តើលោកជាព្រះ‌គ្រីស្ដដែលត្រូវយាងមក ឬមួយយើងខ្ញុំត្រូវរង់‌ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត?»។ ៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅសិស្សទាំងនោះថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅជម្រាបលោកយ៉ូហាននូវហេតុ‌ការណ៍ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮ និងបានឃើញនេះទៅ ៥ គឺមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញ មនុស្សខ្វិនដើរបាន មនុស្សឃ្លង់ជាស្អាតបរិសុទ្ធ មនុស្សថ្លង់ស្ដាប់ឮ មនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញ ហើយមានគេនាំដំណឹង‌ល្អទៅប្រាប់ជនក្រីក្រ។ ៦ អ្នកណាមិនរវាតចិត្តចេញពីជំនឿដោយ‌សារខ្ញុំ អ្នកនោះពិតជាមានសុភមង្គលហើយ!»។

៧ ពេលពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានចេញផុតទៅ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅមហា‌ជនអំពីលោកយ៉ូហានថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាទៅវាលរហោ‌ស្ថានរកមើលអ្វី? រកមើលដើមត្រែងដែលត្រូវខ្យល់បក់នោះឬ?។ ៨ តើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី? រកមើលមនុស្សស្លៀកពាក់ល្អរុង‌រឿងឬ? តាមធម្មតា អស់អ្នកដែលស្លៀកពាក់ល្អរុង‌រឿង គេរស់នៅក្នុងដំណាក់ស្ដេចឯ‌ណោះ!។ ៩ បើដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី? រកមើលព្យាការី*ម្នាក់ឬ?។ ត្រូវហើយ! ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា លោកនោះប្រសើរជាងព្យាការីទៅទៀត ១០ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងអំពីលោកយ៉ូហានថា “យើងចាត់ទូតយើងឲ្យទៅមុនព្រះ‌អង្គ ដើម្បីរៀប‌ចំផ្លូវរបស់ព្រះ‌អង្គ”។ ១១ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បណ្ដាមនុស្សដែលកើតមកក្នុងលោកនេះ គ្មាននរណាមានឋានៈធំជាងលោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដឡើយ។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាតូចជាងគេនៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ* អ្នកនោះប្រសើរលើសលោកយ៉ូហានទៅទៀត។

១២ តាំងពីជំនាន់លោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដមកទល់សព្វថ្ងៃ ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខបានរងនូវអំពើឃោរ‌ឃៅ ហើយមនុស្សឃោរ‌ឃៅបាននាំគ្នាប្រើកម្លាំងដណ្ដើមយកព្រះ‌រាជ្យនេះផង។ ១៣ តាំងពីដើមរហូតមកដល់ជំនាន់លោកយ៉ូហាន ព្យាការីទាំងអស់បានថ្លែងទុកអំពីព្រះ‌រាជ្យនេះ ហើយក្នុងគម្ពីរ‌វិន័យ*ក៏មានចែងទុកដែរ។ ១៤ ជឿខ្ញុំចុះ លោកយ៉ូហានហ្នឹងហើយជាព្យាការីអេលីដែលត្រូវមក។ ១៥ អ្នកណាឮពាក្យនេះ សុំយកទៅពិចារណាទៅ!

១៦ តើខ្ញុំអាចប្រដូចមនុស្សជំនាន់នេះទៅនឹងជនប្រភេទណា? អ្នកទាំងនោះប្រៀបបានទៅនឹងកូនក្មេងដែលអង្គុយលេងនៅតាមផ្សារ ហើយស្ដីបន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមកថាៈ ១៧ “យើងបានផ្លុំខ្លុយ តែពួកឯងពុំព្រមរាំទេ យើងបានស្មូត្របទទំនួញ ក៏ពួកឯងពុំព្រមគក់ទ្រូងយំដែរ”។ ១៨ យ៉ាងណា‌មិញ លោកយ៉ូហានបានមក លោកតមអាហារ តមសុរា តែគេថាលោកមានខ្មោចចូល ១៩ រីឯបុត្រមនុស្ស*ក៏បានមកដែរ លោកបរិភោគអាហារ និងពិសាសុរា តែគេថា “មើលចុះ! អ្នកនេះគិតតែពីស៊ីផឹក ហើយសេព‌គប់ជាមួយពួកទារពន្ធ* និងមនុស្សបាប”។ ប៉ុន្តែ មនុស្សលោកទទួលស្គាល់ថា ព្រះ‌ប្រាជ្ញា‌ញាណរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ពិតជាល្អត្រឹម‌ត្រូវមែន ដោយគេបានឃើញកិច្ច‌ការដែលព្រះ‌អង្គធ្វើ»។

ព្រះ‌យេស៊ូបន្ទោសអ្នកក្រុងនានាដែលពុំព្រមជឿ

(លូកា ១០.១៣-១៥)

២០ ពេលនោះ ព្រះ‌អង្គចាប់‌ផ្ដើមស្ដីបន្ទោសអ្នកក្រុងនានាយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះគេបានឃើញព្រះ‌អង្គសម្ដែងការអស្ចារ្យផ្សេងៗក្នុងក្រុងរបស់គេ តែគេពុំព្រមកែ‌ប្រែចិត្តគំនិតសោះ៖

២១ «អ្នកក្រុងខូរ៉ា‌ស៊ីនអើយ! អ្នកត្រូវវេទនាជាពុំ‌ខាន។ អ្នកក្រុងបេតសៃដាអើយ! អ្នកក៏ត្រូវវេទនាដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកក្រុងទីរ៉ូស និងអ្នកក្រុងស៊ីដូនបានឃើញការអស្ចារ្យ ដូចអ្នករាល់គ្នាឃើញនៅទីនេះ ម៉្លេះសមអ្នកក្រុងទាំងនោះកែ‌ប្រែចិត្តគំនិត ហើយស្លៀកបាវអង្គុយក្នុងផេះជាមិនខាន។ ២២ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក អ្នកក្រុងទីរ៉ូស និងអ្នកក្រុងស៊ីដូនទទួលទោសស្រាលជាងអ្នករាល់គ្នា។

២៣ អ្នកក្រុងកាផានុមអើយ! កុំនឹកស្មានថាអ្នកនឹងបានថ្កើងឡើងដល់ស្ថានសួគ៌ឡើយ អ្នកនឹងធ្លាក់ទៅស្ថាននរកវិញ។ ប្រសិនបើអ្នកក្រុងសូដុមបានឃើញការអស្ចារ្យ ដែលកើតមាននៅកណ្ដាលចំណោមអ្នករាល់គ្នា ម៉្លេះសមក្រុងសូដុមនៅស្ថិត‌ស្ថេរគង់‌វង្ស ដរាបមកទល់សព្វថ្ងៃជាមិនខាន។ ២៤ ហេតុនេះ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក អ្នកក្រុងសូដុមនឹងទទួលទោសស្រាលជាងអ្នករាល់គ្នា»។

ព្រះ‌បិតា និងព្រះ‌បុត្រា

(លូកា ១០.២១-២២)

២៥ នៅពេលនោះ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលឡើងថា៖ «បពិត្រព្រះ‌បិតា ជាអម្ចាស់នៃស្ថានបរម‌សុខ* និងជាអម្ចាស់នៃផែន‌ដី ទូល‌បង្គំសូមសរ‌សើរតម្កើងព្រះ‌អង្គ ព្រោះព្រះ‌អង្គបានសម្ដែងការទាំងនេះឲ្យមនុស្សតូច‌តាចយល់ តែព្រះ‌អង្គបានលាក់មិនឲ្យអ្នកប្រាជ្ញ និងអ្នកចេះដឹងយល់ទេ។ ២៦ មែនហើយ! ព្រះ‌អង្គសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យសម្រេចដូច្នេះ។

២៧ ព្រះ‌បិតារបស់ខ្ញុំបានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់មកខ្ញុំ គ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះ‌បុត្រាក្រៅពីព្រះ‌បិតា ហើយក៏គ្មាននរណាស្គាល់ព្រះ‌បិតាក្រៅពីព្រះ‌បុត្រា និងអ្នកដែលព្រះ‌បុត្រាសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យសម្ដែងឲ្យស្គាល់នោះដែរ»។

វិន័យរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

២៨ «អស់អ្នកដែលនឿយ‌ហត់ និងមានបន្ទុកធ្ងន់អើយ! ចូរមករកខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានសម្រាក។ ២៩ ចូរយកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នា ហើយរៀនពីខ្ញុំទៅ អ្នករាល់គ្នាមុខជាបានស្ងប់ចិត្តមិនខាន ដ្បិតខ្ញុំស្លូត និងមានចិត្តសុភាព។ ៣០ នឹមរបស់ខ្ញុំស្រួល ហើយបន្ទុកដែលខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នាក៏ស្រាលដែរ»។

ព្រះ‌យេស៊ូមានអំណាចលើវិន័យថ្ងៃសប្ប័ទ

(ម៉ាកុស ២.២៣-២៨ លូកា ៦.១-៥)

១ មានគ្រាមួយ ព្រះ‌យេស៊ូយាងកាត់វាលស្រែ នៅថ្ងៃសប្ប័ទ* សាវ័ក*របស់ព្រះ‌អង្គឃ្លានពេក ក៏នាំគ្នាបូតកួរស្រូវមកបរិភោគ។ ២ ពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ឃើញដូច្នោះ ទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «សូមលោកមើលចុះ ពួកសិស្សរបស់លោកនាំគ្នាធ្វើការ ដែលបញ្ញត្តិហាមមិនឲ្យធ្វើនៅថ្ងៃសប្ប័ទ!»។ ៣ ព្រះ‌យេស៊ូតបទៅគេវិញថា៖ «ក្នុងគម្ពីរ មានអត្ថ‌បទមួយស្ដីអំពីការដែលព្រះ‌បាទដាវីឌ និងបរិពារបានប្រព្រឹត្តនៅពេលឃ្លាន ៤ គឺស្ដេចយាងចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយយកនំបុ័ងដែលគេតាំងថ្វាយព្រះ‌ជាម្ចាស់ មកសោយជាមួយពួកបរិពារ។ តាមវិន័យ* មានតែពួកបូជា‌ចារ្យ*ប៉ុណ្ណោះ ដែលបរិភោគនំបុ័ងនេះបាន រីឯព្រះ‌រាជាគ្មានសិទ្ធិសោយទេ ហើយពួកបរិពារក៏គ្មានសិទ្ធិបរិភោគដែរ តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់អានអត្ថ‌បទនោះឬទេ? ៥ ម្យ៉ាងទៀត នៅថ្ងៃសប្ប័ទ ពួកបូជា‌ចារ្យដែលបំពេញមុខ‌ងារនៅក្នុងព្រះ‌វិហារ* សុទ្ធតែរំលោភលើវិន័យថ្ងៃសប្ប័ទ តែឥតមានទោសឡើយ តើអ្នករាល់គ្នាដែលអានធម្ម‌វិន័យនោះទេ? ៦ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅទីនេះ មានម្នាក់ប្រសើរជាងព្រះ‌វិហារទៅទៀត។ ៧ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាយល់អត្ថ‌ន័យនៃសេចក្ដីដែលមានចែងទុកមកថា “យើងមិនចង់បានយញ្ញ‌បូជាទេ គឺចង់បានតែចិត្តមេត្តា‌ករុណាប៉ុណ្ណោះ” នោះអ្នករាល់គ្នាមុខជាមិនប្រកាន់ទោសជនដែលគ្មានទោសទាំងនេះឡើយ ៨ ដ្បិតបុត្រមនុស្ស*ជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ*»។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សស្វិតដៃម្នាក់ឲ្យជា

(ម៉ាកុស ៣.១-៦ លូកា ៦.៦-១១)

៩ ព្រះ‌យេស៊ូចាក‌ចេញពីទីនោះ យាងចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំ*របស់គេ។ ១០ មានបុរសស្វិតដៃម្នាក់នៅក្នុងសាលាប្រជុំនោះដែរ។ គេនាំគ្នាទូលសួរព្រះ‌អង្គថា៖ «នៅថ្ងៃសប្ប័ទ* តើយើងមានសិទ្ធិប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យជាឬទេ?»។ គេសួរដូច្នេះ ក្នុងគោលបំណងរកលេសដើម្បីចោទប្រកាន់ព្រះ‌អង្គ។ ១១ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើនរណាម្នាក់មានចៀមតែមួយ ហើយចៀមនោះធ្លាក់អណ្ដូងនៅថ្ងៃសប្ប័ទ តើអ្នកនោះមិនទៅស្រង់យកចៀមឡើងមកវិញទេឬ?។ ១២ រីឯមនុស្សវិញ គេមានតម្លៃលើសចៀមឆ្ងាយណាស់! ដូច្នេះ យើងមានសិទ្ធិធ្វើអំពើល្អនៅថ្ងៃសប្ប័ទបាន»។

១៣ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃនោះថា៖ «ចូរលាតដៃមើល៍!»។ បុរសនោះលាតដៃ ហើយដៃគាត់ក៏ជាដូចដៃម្ខាងទៀត។

១៤ ពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ចេញពីសាលាប្រជុំ* ហើយពិគ្រោះគ្នារកមធ្យោ‌បាយធ្វើគុតព្រះ‌អង្គ។ ១៥ កាលព្រះ‌យេស៊ូជ្រាបដូច្នោះ ព្រះ‌អង្គយាងចាក‌ចេញពីទីនោះ ទាំងមានមហា‌ជនជាច្រើនដើរតាមព្រះ‌អង្គទៅដែរ។ ព្រះ‌អង្គបានប្រោសពួកគេឲ្យជាពីជំងឺទាំងអស់គ្នា ១៦ តែព្រះ‌អង្គគំរាមគេយ៉ាងម៉ឺង‌ម៉ាត់ មិនឲ្យនិយាយប្រាប់អ្នកដទៃថា ព្រះ‌អង្គជានរណាឡើយ ១៧ ដើម្បីឲ្យស្របនឹងសេចក្ដីដែលមានចែងទុក តាម‌រយៈព្យាការី*អេសាយថា៖

១៨ «លោកនេះហើយជាអ្នកបម្រើដែលយើងបាន

ជ្រើស‌រើស ជាអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់

ហើយធ្វើឲ្យចិត្តយើងរីក‌រាយ។

យើងនឹងដាក់វិញ្ញាណរបស់យើង

ឲ្យសណ្ឋិតលើលោក

ហើយលោកនឹងប្រាប់ឲ្យជាតិសាសន៍

ទាំងអស់ស្គាល់សេចក្ដីសុចរិត។

១៩ លោកនឹងមិនឈ្លោះប្រកែកជាមួយនរណាឡើយ

ហើយក៏មិនស្រែកដាក់នរណាផង

គ្មាននរណាឮសំឡេងរបស់លោកនៅ

តាមទី‌ផ្សារទេ។

២០ លោកនឹងមិនកាច់ដើមត្រែងណាដែល

ទក់ហើយនោះឡើយ

ហើយក៏មិនផ្លុំពន្លត់ភ្លើងណា ដែលហៀបនឹង

រលត់នោះដែរ។

លោកធ្វើដូច្នេះ រហូតដល់លោកនាំ

សេចក្ដីសុចរិតឲ្យមានជ័យ‌ជម្នះ។

២១ ជាតិសាសន៍ទាំងអស់នឹងនាំគ្នា

សង្ឃឹមលើលោក»។

ព្រះ‌យេស៊ូឆ្លើយតបនឹងអ្នកចោទប្រកាន់ព្រះ‌អង្គ

(ម៉ាកុស ៣.២០-៣០ លូកា ១១.១៤-២៣)

២២ ពេលនោះ មានគេនាំបុរសខ្មោចចូលម្នាក់មកគាល់ព្រះ‌អង្គ។ ខ្មោចបានធ្វើឲ្យគាត់ខ្វាក់ផង ថ្លង់ផង។ ព្រះ‌អង្គប្រោសគាត់ឲ្យជា គាត់ក៏និយាយបាន និងមើលឃើញទៀតផង។ ២៣ មហា‌ជនស្រឡាំង‌កាំងទាំងអស់គ្នា គេពោលថា៖ «លោកនេះពិតជាព្រះ‌រាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌមែន!»។២៤ ប៉ុន្តែ ពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ពោលថា៖ «អ្នកនេះដេញខ្មោចបានដូច្នេះ មកពីបេល‌សេ‌ប៊ូល ជាស្ដេចខ្មោចប្រគល់អំណាចឲ្យប៉ុណ្ណោះ»។ ២៥ ព្រះ‌អង្គឈ្វេងយល់គំនិតរបស់គេ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «នគរណាក៏ដូចនគរណាដែរ ប្រសិនបើពលរដ្ឋបាក់‌បែកទាស់‌ទែងគ្នាឯង នគរនោះមុខជាត្រូវវិនាសមិនខាន រីឯក្រុង ឬក្រុមគ្រួសារណាបាក់‌បែកទាស់‌ទែងគ្នាឯង ក៏មិនអាចនៅស្ថិត‌ស្ថេរគង់‌វង្សបានដែរ។ ២៦ បើមារ*សាតាំងបណ្ដេញមារសាតាំង ហើយវាបាក់‌បែកទាស់‌ទែងនឹងខ្លួនវា ធ្វើម្ដេចឲ្យរាជ្យរបស់វានៅស្ថិត‌ស្ថេរគង់‌វង្សបាន!។ ២៧ ប្រសិនបើខ្ញុំដេញខ្មោច ដោយអំណាចបេល‌សេ‌ប៊ូលមែន តើកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាដេញខ្មោច ដោយអាងលើនរណាវិញ?។ ដូច្នេះ កូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាពុំ‌ខាន។ ២៨ ផ្ទុយទៅវិញ បើខ្ញុំដេញខ្មោច ដោយព្រះ‌វិញ្ញាណរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ បានសេចក្ដីថា ព្រះ‌រាជ្យ*របស់ព្រះ‌អង្គមកដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ។ ២៩ ម្យ៉ាងទៀត ពុំមាននរណាអាចចូលទៅក្នុងផ្ទះមនុស្សខ្លាំងពូកែ ហើយរឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់គាត់ឡើយ លុះត្រាណាតែចងមនុស្សខ្លាំងពូកែនោះជាមុនសិន ទើបអាចប្លន់យកទ្រព្យ‌សម្បត្តិក្នុងផ្ទះគាត់បាន។ ៣០ អ្នកណាមិនរួមជាមួយខ្ញុំ អ្នកនោះប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ ហើយអ្នកណាមិនជួយប្រមូលផ្ដុំជាមួយខ្ញុំទេ អ្នកនោះជាអ្នកកម្ចាត់‌កម្ចាយ។ ៣១ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា បើមនុស្សលោកប្រព្រឹត្តអំពើបាប និងពោលពាក្យប្រមាថព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គនឹងលើក‌លែងទោសឲ្យបានទាំងអស់ តែបើគេប្រមាថព្រះ‌វិញ្ញាណវិញ ព្រះ‌អង្គនឹងមិនលើក‌លែងទោសឲ្យឡើយ។ ៣២ បើអ្នកណាពោលពាក្យទាស់នឹងបុត្រមនុស្ស* ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងលើក‌លែងទោសឲ្យបាន រីឯអ្នកដែលពោលពាក្យទាស់នឹងព្រះ‌វិញ្ញាណដ៏‌វិសុទ្ធ* ទោះបីនៅក្នុងលោកនេះ ឬនៅបរលោកក្តី ក៏ព្រះ‌អង្គមិនលើក‌លែងទោសឲ្យដែរ»។

ដើមឈើល្អ ដើមឈើអាក្រក់

(លូកា ៦.៤៣-៤៥)

៣៣ «បើដើមល្អ ផ្លែក៏ល្អ តែបើដើមអាក្រក់វិញ ផ្លែវាក៏អាក្រក់ដែរ ដ្បិតគេស្គាល់ដើមឈើតាមផ្លែរបស់វា។ ៣៤ នែ៎ ពូជពស់វែកអើយ! អ្នករាល់គ្នានិយាយសេចក្ដីល្អៗដូចម្ដេចបាន បើអ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែជាមនុស្សអាក្រក់ដូច្នេះ! ដ្បិតមាត់របស់មនុស្សតែងស្រដីចេញមកនូវសេចក្ដីណា ដែលមានពេញហូរ‌ហៀរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន។ ៣៥ មនុស្សល្អតែងប្រព្រឹត្តល្អ ព្រោះគេមានសុទ្ធតែគំនិតល្អនៅក្នុងខ្លួន រីឯមនុស្សអាក្រក់វិញ តែងប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ព្រោះគេមានសុទ្ធតែគំនិតអាក្រក់នៅក្នុងខ្លួន។ ៣៦ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃព្រះ‌ជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក ព្រះ‌អង្គនឹងវិនិច្ឆ័យតាមពាក្យសម្ដីឥតប្រយោជន៍ ដែលគេបាននិយាយ ៣៧ ដ្បិតអ្នកនឹងសុចរិតដោយ‌សារពាក្យសម្ដីអ្នក ឬមួយអ្នកត្រូវទទួលទោសក៏ដោយ‌សារតែពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកដែរ»។

ទីសម្គាល់របស់លោកយ៉ូណាស

(ម៉ាកុស ៨.១១-១២ លូកា ១១.២៩-៣២)

៣៨ នៅពេលនោះ មានពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ* និងពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ខ្លះ ទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «លោកគ្រូ សូមលោកធ្វើទីសម្គាល់ដ៏អស្ចារ្យមួយឲ្យយើងខ្ញុំឃើញផង!»។

៣៩ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគេថា៖ «មនុស្សជំនាន់នេះអាក្រក់ណាស់ ហើយក្បត់នឹងព្រះ‌ជាម្ចាស់ផង។ គេចង់តែឃើញទីសម្គាល់ដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌ជាម្ចាស់មិនប្រទានទីសម្គាល់ណាផ្សេង ក្រៅពីទីសម្គាល់របស់ព្យាការី*យ៉ូណាសឡើយ។ ៤០ លោកយ៉ូណាសស្ថិតនៅក្នុងពោះត្រីធំបីថ្ងៃបីយប់យ៉ាងណា បុត្រមនុស្សក៏នឹងស្ថិតនៅក្នុងដីបីថ្ងៃបីយប់យ៉ាងនោះដែរ។ ៤១ នៅថ្ងៃដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក អ្នកក្រុងនីនីវេនឹងក្រោកឡើងជាមួយមនុស្សជំនាន់នេះ ព្រមទាំងចោទប្រកាន់គេផង ព្រោះកាលពីជំនាន់ដើម នៅពេលដែលអ្នកក្រុងនីនីវេឮសេចក្ដីលោកយ៉ូណាសប្រកាស គេបានកែ‌ប្រែចិត្តគំនិត។ រីឯនៅទីនេះ មានម្នាក់ប្រសើរជាងលោកយ៉ូណាសទៅទៀត។ ៤២ នៅថ្ងៃដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក មហាក្សត្រិយ៍ស្រុកខាងត្បូងនឹងក្រោកឡើងជាមួយមនុស្សជំនាន់នេះ ព្រមទាំងចោទប្រកាន់គេផង ព្រោះកាលពីជំនាន់ដើម ព្រះ‌នាងបានយាងមកពីតំបន់ដាច់ស្រយាលនៃផែន‌ដី ដើម្បីស្ដាប់ព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌បាទសាឡូម៉ូន ប្រកបដោយប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃ។ រីឯនៅទីនេះ មានម្នាក់ប្រសើរជាងព្រះ‌បាទសាឡូម៉ូនទៅទៀត»។

ត្រូវប្រយ័ត្ន កុំឲ្យខ្មោចចូលម្ដងទៀត

(លូកា ១១.២៤-២៦)

៤៣ «កាលបើខ្មោចចេញពីមនុស្សណាម្នាក់ហើយ វាតែងស្វែងរកទីជម្រកនៅវាលហួត‌ហែង តែប្រសិនបើវារកពុំឃើញទេ ៤៤ វាមុខជានិយាយថា “អញនឹងវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះ ដែលអញទើបចេញមក”។ លុះទៅដល់ ឃើញផ្ទះនោះនៅទំនេរ បោសស្អាត ហើយតុប‌តែងល្អ ៤៥ វានឹងចេញទៅបបួលខ្មោចប្រាំពីរទៀត ដែលសុទ្ធតែអាក្រក់ជាងវាមកចូលនៅក្នុងអ្នកនោះ បណ្ដាលឲ្យគាត់រឹង‌រឹតតែអាក្រក់លើសដើមទៅទៀត។ រីឯមនុស្សអាក្រក់នៅជំនាន់នេះ ក៏នឹងកើតមានដូច្នោះដែរ»។

ព្រះ‌ញាតិវង្សពិតប្រាកដរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ៣.៣១-៣៥ លូកា ៨.១៩-២១)

៤៦ ព្រះ‌អង្គកំពុងតែមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់មហា‌ជននៅឡើយ ស្រាប់តែមាតា និងបង‌ប្អូនរបស់ព្រះ‌អង្គ មកឈរចាំនៅខាងក្រៅ ចង់និយាយជាមួយព្រះ‌អង្គ។ ៤៧ មានម្នាក់ទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «ម្ដាយលោក និងបង‌ប្អូនលោកនៅខាងក្រៅ ចង់និយាយជាមួយលោក»។ ៤៨ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖ «តើនរណាជាម្ដាយខ្ញុំ នរណាជាបង‌ប្អូនខ្ញុំ?»។ ៤៩ ព្រះ‌អង្គលើកព្រះ‌ហស្ដចង្អុលទៅពួកសាវ័ក* ទាំងមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «អ្នកទាំងនេះហើយជាមាតា និងជាបង‌ប្អូនរបស់ខ្ញុំ ៥០ ដ្បិតអ្នកណាធ្វើតាមព្រះ‌ហឫ‌ទ័យរបស់ព្រះ‌បិតាខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ* អ្នកនោះហើយជាបង‌ប្អូនប្រុសស្រី និងជាម្ដាយរបស់ខ្ញុំ»។

ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជ

(ម៉ាកុស ៤.១-២០ លូកា ៨.៤-១៥)

១ នៅគ្រានោះ ព្រះ‌យេស៊ូចាក‌ចេញពីផ្ទះ យាងទៅគង់នៅមាត់សមុទ្រ។ ២ មានមហា‌ជនច្រើនកុះ‌ករ មកចោម‌រោមព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គក៏យាងចុះទៅគង់ក្នុងទូកមួយ រីឯបណ្ដា‌ជនឈរនៅមាត់ច្រាំង។ ៣ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេយ៉ាងច្រើន ដោយប្រើប្រស្នាដូចតទៅ៖

«មានបុរសម្នាក់ចេញទៅព្រោះគ្រាប់ពូជ។ ៤ ពេលគាត់ព្រោះ មានគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវ ហើយសត្វមកចឹកស៊ីអស់ទៅ។ ៥ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើកន្លែងមានថ្ម ពុំសូវមានដី។ គ្រាប់ពូជក៏ដុះឡើងភ្លាម ព្រោះដីមិនជ្រៅ។ ៦ លុះដល់ថ្ងៃក្ដៅឡើង ពន្លកទាំងនោះក្រៀមស្វិតអស់ទៅ ព្រោះឫសចាក់មិនបានជ្រៅ។ ៧ គ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីមានបន្លា។ បន្លាក៏ដុះឡើង រួប‌រឹតស្រូវមិនឲ្យដុះឡើយ។ ៨ គ្រាប់ពូជខ្លះទៀត ធ្លាក់ទៅលើដីមានជី‌ជាតិល្អ មួយគ្រាប់ឲ្យផលជាមួយ‌រយគ្រាប់ មួយទៀតឲ្យហុក‌សិប និងមួយទៀតឲ្យសាម‌សិប។ ៩ អស់អ្នកដែលឮពាក្យនេះ សូមយកទៅពិចារណាចុះ!»។

១០ ពេលនោះ ពួកសាវ័កនាំគ្នាចូលមកជិតព្រះ‌អង្គ ទូលសួរថា៖ «ហេតុដូចម្ដេចបានជាព្រះ‌គ្រូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់បណ្ដា‌ជន ដោយប្រើពាក្យប្រស្នាដូច្នេះ?»។ ១១ ព្រះ‌អង្គតបទៅគេវិញថា៖ «មកពីព្រះ‌ជាម្ចាស់បានប្រោសប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នាយល់គម្រោង‌ការដ៏លាក់កំបាំងរបស់ព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ* រីឯអ្នកដទៃវិញ ព្រះ‌អង្គមិនប្រទានឲ្យយល់ឡើយ។ ១២ អ្នកណាមានហើយ ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងប្រទានថែមទៀត ដើម្បីឲ្យអ្នកនោះបានបរិបូណ៌ រីឯអ្នកដែលគ្មាន ព្រះ‌អង្គនឹងហូតយកអ្វីៗដែលអ្នកនោះមានផង។ ១៣ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំនិយាយទៅគេ ដោយប្រើពាក្យប្រស្នា គឺទោះបីគេមើលក៏ពុំឃើញ ទោះបីគេស្ដាប់ក៏ពុំឮ ហើយក៏ពុំយល់ដែរ ១៤ ដើម្បីឲ្យបានស្របនឹងសេចក្ដីដែលព្យាការី*អេសាយថ្លែងទុកអំពីពួកគេថា៖

“អ្នករាល់គ្នាស្ដាប់មែន

តែពុំឮទេ ហើយក៏ពុំយល់ផង។

អ្នករាល់គ្នាមើលមែន តែមិនឃើញសោះ

១៥ ដ្បិតចិត្តប្រជា‌រាស្ដ្រនេះរឹងណាស់

ហើយត្រចៀកគេក៏ធ្ងន់។

គេនាំគ្នាបិទភ្នែកមិនឲ្យមើលឃើញ

មិនឲ្យត្រចៀកស្ដាប់ឮ មិនឲ្យប្រាជ្ញាយល់

ហើយមិនចង់វិលមកវិញទេ

ក្រែងលោយើងប្រោសគេឲ្យជា”។

១៦ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ អ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ ព្រោះភ្នែកអ្នករាល់គ្នាមើលឃើញ ត្រចៀកអ្នករាល់គ្នាស្ដាប់ឮ! ១៧ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា មានព្យាការី និងមនុស្សសុចរិត*ជាច្រើនមានបំណងចង់ឃើញហេតុ‌ការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញនេះដែរ តែមិនបានឃើញទេ គេចង់ឮសេចក្ដីដែលអ្នករាល់គ្នាឮនេះដែរ តែមិនបានឮឡើយ!។

១៨ ដូច្នេះ សុំស្ដាប់អត្ថ‌ន័យនៃប្រស្នាអំពីអ្នកព្រោះស្រូវដូចតទៅ: ១៩ អ្នកដែលបានឮព្រះ‌បន្ទូលអំពីព្រះ‌រាជ្យ* តែមិនយល់ ប្រៀបបាននឹងអ្នកដែលទទួលគ្រាប់ពូជនៅតាមផ្លូវ ដ្បិតមារកំណាចមកឆក់យកព្រះ‌បន្ទូលដែលបានធ្លាក់ក្នុងចិត្តគេនោះទៅ។ ២០ រីឯអ្នកដែលទទួលគ្រាប់ពូជលើដីមានថ្ម គឺអស់អ្នកដែលបានឮព្រះ‌បន្ទូលហើយ ក៏ទទួលយកភ្លាមដោយអំណរ ២១ ប៉ុន្តែ គេពុំបានទុកឲ្យព្រះ‌បន្ទូលចាក់ឫសនៅក្នុងខ្លួនគេឡើយ គេជាប់ចិត្តតែមួយ‌ភ្លែតប៉ុណ្ណោះ លុះដល់មានទុក្ខលំបាក ឬត្រូវគេបៀត‌បៀន ព្រោះតែព្រះ‌បន្ទូល គេក៏បោះ‌បង់ចោលជំនឿភ្លាម។ ២២ អ្នកដែលទទួលគ្រាប់ពូជក្នុងដីមានបន្លា គឺអ្នកដែលបានឮព្រះ‌បន្ទូល ប៉ុន្តែ ការខ្វល់‌ខ្វាយអំពីជីវិតក្នុងលោកីយ៍ ចិត្តលោភ‌លន់ចង់បានទ្រព្យ‌សម្បត្តិ រួប‌រឹតព្រះ‌បន្ទូលមិនឲ្យបង្កើតផលឡើយ។ ២៣ រីឯអ្នកដែលទទួលគ្រាប់ពូជក្នុងដីមានជី‌ជាតិល្អ គឺអស់អ្នកដែលបានឮព្រះ‌បន្ទូល ហើយយល់ គេបង្ក‌បង្កើតផល ខ្លះបានមួយជាមួយ‌រយ ខ្លះបានមួយជាហុក‌សិប និងខ្លះទៀតបានមួយជាសាម‌សិប»។

ប្រស្នាអំពីស្រងែ

២៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាមួយទៀតទៅគេថា៖ «ព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ*ប្រៀបបាននឹងបុរសម្នាក់ ដែលបានព្រោះគ្រាប់ពូជល្អទៅក្នុងស្រែរបស់គាត់។ ២៥ ពេលមនុស្ស‌ម្នាដេកលក់អស់ មារសត្រូវរបស់គាត់ បានមកព្រោះស្រងែនៅក្នុងស្រែនោះដែរ រួចចេញបាត់ទៅ។ ២៦ ពេលស្រូវដុះឡើងដាក់គ្រាប់ ស្រងែក៏ដុះឡើងដែរ។ ២៧ ពួកអ្នកបម្រើចូលមកជម្រាបម្ចាស់ស្រែថាៈ “លោកម្ចាស់! លោកបានព្រោះតែគ្រាប់ពូជល្អក្នុងស្រែសោះ ចុះស្រងែនេះមកពីណា?”។ ២៨ ម្ចាស់តបវិញថាៈ “ពិតជាមានមារសត្រូវមកព្រោះហើយ!”។ ពួកអ្នកបម្រើសួរលោកទៀតថាៈ “តើលោកចង់ឲ្យយើងខ្ញុំទៅដកស្រងែនោះចេញឬ?”។ ២៩ ម្ចាស់តបថាៈ “កុំអី! បើអ្នករាល់គ្នាដក ក្រែងលោដោយស្រូវមកជាមួយដែរ ៣០ ទុកឲ្យវាដុះជាមួយគ្នារហូតដល់ស្រូវទុំចុះ ពេលនោះ ខ្ញុំនឹងប្រាប់ពួកអ្នកច្រូតថា ចូរប្រមូលស្រងែចងជាបាច់ យកទៅដុតចោលជាមុនសិន រួចសឹមប្រមូលស្រូវដាក់ជង្រុកឲ្យខ្ញុំ”»។

ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជល្អិត និងមេនំបុ័ង

(ម៉ាកុស ៤.៣០-៣៤ លូកា ១៣.១៨-២១)

៣១ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាមួយទៀតទៅគេថា៖ «ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខប្រៀបបីដូចជាគ្រាប់ពូជម្យ៉ាងដ៏ល្អិត ដែលបុរសម្នាក់យកទៅដាំក្នុងចម្ការរបស់ខ្លួន។ ៣២ គ្រាប់ពូជនោះតូចជាងគ្រាប់ពូជទាំងអស់ ប៉ុន្តែ ពេលដុះឡើង វាធំជាងដំណាំឯទៀតៗ គឺទៅជាដើមឈើមួយយ៉ាងធំ ហើយបក្សា‌បក្សីមកធ្វើសំបុកស្នាក់អាស្រ័យនៅតាមមែករបស់វា»។

៣៣ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាមួយទៀតថា៖ «ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខប្រៀបបីដូចជាមេនំបុ័ង ដែលស្ត្រីម្នាក់យកទៅលាយនឹងម្សៅពីរតៅ ធ្វើឲ្យម្សៅនោះដោរឡើង»។

៣៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលអំពីសេចក្ដីទាំងនេះ ទៅកាន់មហា‌ជនជាពាក្យប្រស្នាទាំងអស់ គឺព្រះ‌អង្គមិនដែលមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេ ដោយឥតប្រើពាក្យប្រស្នាឡើយ ៣៥ ដើម្បីឲ្យស្របនឹងសេចក្ដីដែលមានចែងទុកតាម‌រយៈពួកព្យាការី*ថា៖

«យើងនឹងនិយាយទៅគេជាពាក្យប្រស្នា

យើងនឹងប្រកាសសេចក្ដីលាក់កំបាំង

តាំងពីដើមកំណើតពិភព‌លោកមក

ឲ្យគេដឹង»។

ព្រះ‌យេស៊ូពន្យល់អត្ថ‌ន័យប្រស្នាអំពីស្រងែ

៣៦ ពេលនោះ ព្រះ‌យេស៊ូយាងចេញពីមហា‌ជនចូលទៅក្នុងផ្ទះ។ ពួកសាវ័ក*នាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះ‌អង្គ ទូលថា៖ «សូមព្រះ‌គ្រូបកស្រាយប្រស្នាអំពីស្រងែក្នុងស្រែ ឲ្យយើងខ្ញុំបានយល់អត្ថ‌ន័យផង»។ ៣៧ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖ «អ្នកព្រោះគ្រាប់ពូជល្អ គឺបុត្រមនុស្ស* ៣៨ ស្រែ គឺពិភព‌លោក គ្រាប់ពូជល្អ គឺអ្នកដែលត្រូវចូលទៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យ រីឯស្រងែវិញ គឺកូនចៅរបស់មារ*កំណាច។ ៣៩ សត្រូវដែលសាបព្រោះស្រងែ គឺមារ រដូវចម្រូត គឺអវសាន‌កាលនៃពិភព‌លោក ហើយអ្នកច្រូត គឺទេវទូត*។ ៤០ គេច្រូតស្រងែយកទៅដុតក្នុងភ្លើងយ៉ាងណា នៅអវសានកាលនៃពិភព‌លោក ក៏នឹងកើតមានយ៉ាងនោះដែរ។ ៤១ បុត្រមនុស្សនឹងចាត់ទេវទូតរបស់លោកឲ្យមក។ ទេវទូតទាំងនោះនឹងប្រមូលពួកអ្នកដែលនាំគេឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប និងពួកអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតយកចេញពីព្រះ‌រាជ្យ ៤២ បោះទៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះសន្ធោ‌សន្ធៅ ហើយនៅទីនោះមានតែសម្រែកយំសោក ខឹងសង្កៀតធ្មេញ។ ៤៣ រីឯអ្នកសុចរិត*វិញ គេនឹងស្ថិតនៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យនៃព្រះ‌បិតារបស់គេ ទាំងបញ្ចេញរស្មីភ្លឺដូចព្រះ‌អាទិត្យ។ អ្នកណាឮពាក្យនេះ សូមយកទៅពិចារណាចុះ!»។

ប្រស្នាស្ដីអំពីកំណប់ និងអំពីពេជ្រដ៏មានតម្លៃ

៤៤ «ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខ*ប្រៀបបីដូចជាកំណប់ដែលគេកប់ទុកនៅក្នុងស្រែមួយ។ មានបុរសម្នាក់រកកំណប់នោះឃើញ ហើយកប់ទុកវិញ។ គាត់មានចិត្តត្រេកអរជាខ្លាំង ក៏ចេញទៅលក់ទ្រព្យ‌សម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់មាន យកប្រាក់ទិញដីស្រែនោះ។

៤៥ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខប្រៀបបីដូចជាអ្នកជំនួញម្នាក់ ដែលស្វែងរកទិញពេជ្រល្អៗ។ ៤៦ កាលបានឃើញពេជ្រមួយគ្រាប់ដ៏មានតម្លៃលើស‌លប់ហើយ គាត់ក៏ទៅលក់អ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់មាន យកប្រាក់មកទិញពេជ្រនោះ»។

ប្រស្នាស្ដីអំពីអួន

៤៧ «ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខប្រៀបបីដូចជាអួនមួយដែលគេរាយក្នុងសមុទ្រ ហើយជាប់បានត្រីគ្រប់យ៉ាង។ ៤៨ ពេលជាប់បានត្រីពេញហើយ គេអូសអួននោះឡើងមកលើគោក រួចអង្គុយរើសត្រីល្អៗដាក់ក្នុងកព្ឆោ រីឯត្រីមិនល្អវិញ គេបោះចោល។ ៤៩ នៅអវសាន‌កាលនៃពិភព‌លោកក៏នឹងកើតមានដូច្នេះដែរ។ ពួកទេវទូត*នាំគ្នាមកញែកមនុស្សទុច្ចរិតចេញពីចំណោមមនុស្សសុចរិត ៥០ រួចបោះមនុស្សទុច្ចរិតទាំងនោះទៅក្នុងភ្លើង ដែលឆេះសន្ធោ‌សន្ធៅ ហើយនៅទីនោះ មានតែសម្រែកយំសោកខឹងសង្កៀតធ្មេញ។

៥១ តើអ្នករាល់គ្នាយល់សេចក្ដីទាំងនេះឬទេ?» ពួកសាវ័កទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «បាទ យល់!»។

៥២ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេទៀតថា៖ «ហេតុនេះហើយបានជាពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យដែលបានទទួលការអប់រំអំពីព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខ* ប្រៀបបានទៅនឹងម្ចាស់ផ្ទះដែលយកទ្រព្យ ទាំងចាស់ទាំងថ្មីចេញពីឃ្លាំងរបស់គាត់ដូច្នោះដែរ»។

អ្នកភូមិណាសា‌រ៉ែតមិនព្រមទទួលស្គាល់ព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ៦.១-៦ លូកា ៤.១៦-៣០)

៥៣ កាលព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយ ព្រះ‌អង្គក៏យាងចេញពីទីនោះ ៥៤ ត្រឡប់ទៅភូមិស្រុករបស់ព្រះ‌អង្គវិញ។ ព្រះ‌អង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ*របស់គេ ធ្វើឲ្យគេងឿង‌ឆ្ងល់គ្រប់ៗគ្នា។ គេពោលថា៖ «តើគាត់បានទទួលប្រាជ្ញា និងឫទ្ធា‌នុភាពធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនេះមកពីណា? ៥៥ អ្នកនេះជាកូនរបស់ជាងឈើ ហើយម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះ នាងម៉ារី បង‌ប្អូនគាត់ឈ្មោះយ៉ាកុប យ៉ូសែប ស៊ីម៉ូន យូដាស ទេតើ! ៥៦ ប្អូនស្រីរបស់គាត់ទាំងប៉ុន្មានរស់នៅក្នុងភូមិជាមួយយើងដែរ។ ដូច្នេះ គាត់ដឹងសេចក្ដីទាំងនេះពីណាមក?»។ ៥៧ ហេតុនេះហើយបានជាគេមិនអាចជឿព្រះ‌អង្គបាន។ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ធម្មតា គេមើល‌ងាយព្យាការីតែក្នុងស្រុកកំណើត និងក្នុងផ្ទះរបស់លោកប៉ុណ្ណោះ!»។ ៥៨ នៅទីនោះ ព្រះ‌យេស៊ូពុំបានធ្វើការអស្ចារ្យច្រើនឡើយ ព្រោះគេគ្មានជំនឿ។

ស្ដេចហេរ៉ូដសម្លាប់លោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដ

(ម៉ាកុស ៦.១៤-២៩ លូកា ៩.៧-៩)

១ នៅគ្រានោះ ព្រះ‌បាទហេរ៉ូដ ជាស្ដេចអនុ‌រាជ* បានជ្រាបអំពីព្រះ‌កិត្តិ‌នាមរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ ២ ស្ដេចមានរាជ‌ឱង្ការទៅពួកបរិពារថា៖ «យ៉ូហាន‌បាទីស្ដបានរស់ឡើងវិញហើយ បានជាគាត់មានឫទ្ធា‌នុភាព សម្ដែងការអស្ចារ្យយ៉ាងនេះ»។

៣ ព្រះ‌បាទហេរ៉ូដបានចាប់លោកយ៉ូហានដាក់ច្រវាក់យកទៅឃុំ‌ឃាំង ដោយស្ដេចជឿតាមពាក្យព្រះ‌នាងហេរ៉ូ‌ឌី‌យ៉ាដា ដែលត្រូវជាមហេសីរបស់ស្ដេចភីលីព ជាអនុជ* ៤ ព្រោះលោកយ៉ូហានបានបន្ទោសស្ដេចថា «ព្រះ‌ករុណាគ្មានសិទ្ធិយកព្រះ‌នាងមកធ្វើជាមហេសីឡើយ»។ ៥ ស្ដេចហេរ៉ូដចង់សម្លាប់លោកយ៉ូហាន តែស្ដេចខ្លាចបណ្ដា‌ជន ព្រោះពួកគេចាត់ទុកលោកជាព្យាការី*មួយរូប។

៦ នៅថ្ងៃបុណ្យខួបចម្រើនព្រះ‌ជន្មរបស់ព្រះ‌បាទហេរ៉ូដ បុត្រីរបស់ព្រះ‌នាងហេរ៉ូ‌ឌី‌យ៉ាដាចូលមករាំនៅមុខភ្ញៀវ ធ្វើឲ្យស្ដេចពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ៧ រហូតដល់ស្បថ‌ស្បែសន្យានឹងនាងថា បើនាងចង់បានអ្វី ស្ដេចប្រទានឲ្យទាំងអស់។ ៨ នាងទូលទៅស្ដេចវិញ តាមពាក្យបង្គាប់របស់មាតាថា៖ «សូមព្រះ‌ករុណាប្រទានក្បាលរបស់យ៉ូហាន‌បាទីស្ដ ដាក់លើថាសមកឲ្យខ្ញុំម្ចាស់!»។

៩ ព្រះ‌រាជាព្រួយព្រះ‌ហឫ‌ទ័យក្រៃ‌លែង ព្រោះស្ដេចបានស្បថនៅមុខភ្ញៀវទាំងអស់ជ្រុលហួសទៅហើយ។ ស្ដេចក៏បញ្ជាឲ្យគេធ្វើតាមពាក្យសុំរបស់នាង ១០ គឺចាត់ទាហានឲ្យទៅកាត់កលោកយ៉ូហាន ១១ យកក្បាលដាក់លើថាសមួយ ប្រគល់ឲ្យនាង រួចនាងយកទៅថ្វាយមាតា។

១២ ពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន មកយកសពលោកទៅបញ្ចុះ ហើយនាំគ្នាយកដំណឹងទៅទូលព្រះ‌យេស៊ូ។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រទាននំបុ័ងឲ្យមនុស្សប្រាំ‌ពាន់នាក់បរិភោគ

(ម៉ាកុស ៦.៣០-៤៤ លូកា ៩.១០-១៧ យ៉ូហាន ៦.១-១៤)

១៣ កាលព្រះ‌យេស៊ូបានជ្រាបដំណឹងនេះ ព្រះ‌អង្គក៏យាងចុះទូក ចាក‌ចេញជាមួយពួកសាវ័ក* ឆ្ពោះទៅកាន់កន្លែងមួយស្ងាត់ដាច់ឡែកពីបណ្ដា‌ជន។ ប៉ុន្តែ មហា‌ជនបានដឹង ហើយនាំគ្នាចេញពីក្រុងនានាដើរទៅតាមព្រះ‌អង្គ។ ១៤ កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងឡើងពីទូក ទតឃើញមហា‌ជនដ៏ច្រើនយ៉ាងនេះ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ហឫ‌ទ័យអាណិត‌អាសូរគេពន់‌ពេកណាស់ ហើយព្រះ‌អង្គក៏ប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យជា។

១៥ ពេលនោះ ថ្ងៃជ្រេណាស់ហើយ សាវ័កនាំគ្នាចូលមកជិតព្រះ‌អង្គទូលថា៖ «ទីនេះស្ងាត់ណាស់ ហើយក៏ជិតយប់ផង សូមប្រាប់បណ្ដា‌ជនទាំងនេះឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ រកទិញម្ហូបអាហារនៅតាមភូមិ»។ ១៦ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់សាវ័កថា៖ «មិនបាច់ឲ្យគេត្រឡប់ទៅវិញទេ ចូរអ្នករាល់គ្នាយកម្ហូបអាហារឲ្យគេបរិភោគទៅ»។

១៧ សាវ័កទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «យើងខ្ញុំមាននំបុ័ងតែប្រាំដុំ និងត្រី‌ងៀតពីរកន្ទុយប៉ុណ្ណោះ»។ ១៨ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ចូរយកនំបុ័ង និងត្រីនោះមកឲ្យខ្ញុំ»។ ១៩ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គប្រាប់បណ្ដា‌ជនឲ្យអង្គុយលើស្មៅ ព្រះ‌អង្គយកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយនោះមកកាន់ ព្រះ‌អង្គងើបព្រះ‌ភ័ក្ត្រឡើងលើ សរ‌សើរតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយកាច់នំបុ័ងប្រទានឲ្យពួកសាវ័ក* ពួកសាវ័កក៏ចែកឲ្យបណ្ដា‌ជនបរិភោគ។ ២០ អ្នកទាំងនោះបានបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នា ហើយពួកសាវ័កប្រមូលនំបុ័ងដែលនៅសល់ ដាក់បានពេញដប់‌ពីរល្អី។ ២១ អស់អ្នកដែលបានបរិភោគនំបុ័ង មានប្រុសៗទាំងអស់ប្រមាណប្រាំ‌ពាន់នាក់ ឥតគិតស្រីៗ និងក្មេងៗផងទេ។

ព្រះ‌យេស៊ូយាងលើទឹកសមុទ្រ

(ម៉ាកុស ៦.៤៥-៥២ យ៉ូហាន ៦.១៥-២១)

២២ រំពេចនោះ ព្រះ‌យេស៊ូបញ្ជាពួកសាវ័ក*ឲ្យចុះទូកឆ្លងទៅត្រើយម្ខាងមុនព្រះ‌អង្គ ហើយព្រះ‌អង្គក៏ប្រាប់មហា‌ជនឲ្យវិលត្រឡប់ទៅវិញដែរ។ ២៣ កាលព្រះ‌អង្គឲ្យមហា‌ជនចេញផុតអស់ហើយ ព្រះ‌យេស៊ូយាងឡើងទៅលើភ្នំ ដាច់ឡែកពីគេ ដើម្បីអធិស្ឋាន*។ លុះដល់យប់ ព្រះ‌អង្គគង់នៅទីនោះតែមួយព្រះ‌អង្គឯង។

២៤ ពេលនោះ ទូកចេញឆ្ងាយពីច្រាំងហើយ ក៏ត្រូវរលកបក់‌បោក ព្រោះបញ្ច្រាសខ្យល់។ ២៥ ដល់ពេលជិតភ្លឺ ព្រះ‌អង្គយាងលើទឹកឆ្ពោះទៅរកពួកសាវ័ក។ ២៦ កាលពួកគេឃើញព្រះ‌អង្គយាងលើទឹកសមុទ្រដូច្នេះ គេភ័យរន្ធត់ ហើយស្រែកឡើងថា «ខ្មោចលង!» ព្រោះគេភ័យពេក។ ២៧ រំពេចនោះ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ចូរតាំងចិត្តក្លាហានឡើង ខ្ញុំទេតើ កុំខ្លាចអី!»។ ២៨ លោកសិលាទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «លោកម្ចាស់ ប្រសិនបើពិតជាលោកមែន សូមបញ្ជាឲ្យខ្ញុំអាចដើរលើទឹកទៅរកលោកផង»។ ២៩ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «អញ្ជើញមក!» លោកសិលាក៏ចុះពីទូក ដើរលើទឹកឆ្ពោះទៅរកព្រះ‌យេស៊ូ។ ៣០ ប៉ុន្តែ កាលលោកឃើញខ្យល់បក់ខ្លាំង លោកភ័យណាស់ ហើយចាប់‌ផ្ដើមលិចទៅក្នុងទឹក។ លោកស្រែកឡើងថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ សូមជួយខ្ញុំផង!»។ ៣១ ព្រះ‌យេស៊ូក៏លូកព្រះ‌ហស្ដទាញគាត់ឡើងភ្លាម ទាំងមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «មនុស្សមានជំនឿតិចអើយ ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នកមិនទុកចិត្តដូច្នេះ?»។ ៣២ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គ និងលោកសិលាចូលមកក្នុងទូក ហើយខ្យល់ក៏ស្ងប់។ ៣៣ អ្នកនៅក្នុងទូកនាំគ្នាក្រាបថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អង្គ ទាំងពោលថា៖ «ព្រះ‌អង្គពិតជាព្រះ‌បុត្រារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មែន!»។

៣៤ ព្រះ‌យេស៊ូ និងពួកសាវ័ក* បានឆ្លងទៅដល់ត្រើយម្ខាង ត្រង់ស្រុកកេនេ‌សា‌រ៉ែត។ ៣៥ អ្នកស្រុកនោះស្គាល់ព្រះ‌អង្គភ្លាម ហើយយកដំណឹងទៅផ្សព្វ‌ផ្សាយពាស‌ពេញតំបន់ទាំងមូល។ គេនាំអ្នកជំងឺទាំងអស់មករកព្រះ‌អង្គ ៣៦ អង្វរសូមគ្រាន់តែពាល់ជាយព្រះ‌ពស្ដ្ររបស់ព្រះ‌អង្គប៉ុណ្ណោះ អស់អ្នកដែលពាល់ បានជាសះ‌ស្បើយគ្រប់ៗគ្នា។

ពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងទំនៀម‌ទម្លាប់

(ម៉ាកុស ៧.១-១៣)

១ មានពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យពីក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ចូលមកគាល់ព្រះ‌យេស៊ូហើយទូលថា៖ ២ «ហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោក មិនគោរពតាមទំនៀម‌ទម្លាប់របស់ចាស់បុរាណ គឺមិនធ្វើពិធីលាងដៃមុនពេលបរិភោគដូច្នេះ?»។ ៣ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នា ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងវិន័យរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ទៅកាន់តាមទំនៀម‌ទម្លាប់របស់អ្នករាល់គ្នាវិញដូច្នេះ?។ ៤ ព្រះ‌ជាម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលថាៈ “ចូរគោរពមាតា‌បិតារបស់អ្នក អ្នកណាជេរប្រទេចផ្ដាសាមាតា‌បិតារបស់ខ្លួន នឹងត្រូវមានទោសដល់ជីវិត”។ ៥ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ បែរជាពោលថាៈ បើអ្នកណានិយាយទៅឪពុកម្ដាយថា “អ្វីៗដែលខ្ញុំត្រូវជូនលោកឪពុកអ្នកម្ដាយនោះ ខ្ញុំបានទុកថ្វាយព្រះ‌ជាម្ចាស់រួចទៅហើយ” ៦ អ្នកនោះមិនបាច់គោរពឪពុកម្ដាយទេ។ ត្រង់ហ្នឹងហើយ ដែលអ្នករាល់គ្នាបំបាត់តម្លៃព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ទៅប្រព្រឹត្តតាមទំនៀម‌ទម្លាប់របស់អ្នករាល់គ្នាវិញ!។ ៧ មនុស្សមានពុតអើយ ពាក្យដែលព្យាការី*អេសាយថ្លែងទុកអំពីអ្នករាល់គ្នាត្រូវណាស់គឺ:

៨ “ប្រជា‌រាស្ដ្រនេះគោរពយើងតែបបូរមាត់

រីឯចិត្តគេនៅឆ្ងាយពីយើង។

៩ គេថ្វាយ‌បង្គំយើងឥតបានការអ្វីសោះ

ព្រោះគេបង្រៀនតែក្បួនច្បាប់របស់មនុស្ស

ប៉ុណ្ណោះ”»។

មូលហេតុដែលបណ្ដាលឲ្យមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ

(ម៉ាកុស ៧.១៤-២៣)

10 បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេស៊ូត្រាស់‌ហៅបណ្ដា‌ជន រួចមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ចូរស្ដាប់ ហើយយល់ឲ្យច្បាស់ថា ១១ អ្វីៗដែលចូលតាមមាត់មនុស្ស ពុំដែលធ្វើឲ្យមនុស្សទៅជាមិនបរិសុទ្ធឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ មានតែអ្វីៗដែលចេញពីមាត់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សត្រឡប់ទៅជាមិនបរិសុទ្ធ»។

១២ ពេលនោះ សាវ័ក* នាំគ្នាចូលមកជិតព្រះ‌អង្គ ហើយទូលថា៖ «សូមព្រះ‌គ្រូជ្រាប ពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ទាស់ចិត្តណាស់ មកពីឮព្រះ‌គ្រូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ»។ ១៣ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖ «ព្រះ‌បិតារបស់ខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ* នឹងដករុក្ខ‌ជាតិទាំង‌ឡាយណាដែលព្រះ‌អង្គមិនបានដាំ។ ១៤ កុំអំពល់នឹងគេធ្វើអ្វី អ្នកទាំងនោះសុទ្ធតែជាមនុស្សខ្វាក់ ដឹកនាំមនុស្សខ្វាក់។ បើមនុស្សខ្វាក់ដឹកដៃមនុស្សខ្វាក់ គេមុខជាធ្លាក់រណ្ដៅទាំងពីរនាក់មិនខាន»។ ១៥ លោកសិលាទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «សូមព្រះ‌គ្រូបកស្រាយពាក្យប្រស្នានេះឲ្យយើងខ្ញុំយល់ផង»។ ១៦ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នានៅតែគ្មានប្រាជ្ញាដូចគេដែរឬ! ១៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយល់ថា អ្វីៗដែលចូលតាមមាត់មនុស្ស ត្រូវចូលទៅក្នុងពោះ រួចធ្លាក់ទៅទីបន្ទោរបង់! ១៨ ផ្ទុយទៅវិញ អ្វីៗដែលចេញពីមាត់មនុស្ស សុទ្ធតែផុសចេញពីចិត្តមក គឺសេចក្ដីនោះឯងដែលធ្វើឲ្យមនុស្សទៅជាមិនបរិសុទ្ធ* ១៩ ដ្បិតគំនិតអាក្រក់ ការកាប់សម្លាប់ អំពើផិតក្បត់ កាម‌គុណថោក‌ទាប ការលួចប្លន់ ពាក្យកុហក ពាក្យត្មះ‌តិះ‌ដៀល សុទ្ធតែចេញមកពីចិត្តមនុស្សទាំងអស់ ២០ គឺការទាំងនេះហើយដែលធ្វើឲ្យមនុស្សក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។ រីឯការបរិភោគដោយមិនបានធ្វើពិធីលាងដៃនោះ ឥតធ្វើឲ្យមនុស្សក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធឡើយ»។

ស្ត្រីសាសន៍ដទៃម្នាក់ជឿព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ៧.២៤-៣០)

២១ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេស៊ូយាងចាក‌ចេញពីទីនោះ ឆ្ពោះទៅកាន់តំបន់ជិតក្រុងទីរ៉ូស និងក្រុងស៊ីដូន។ ២២ មានស្ត្រីសាសន៍កាណានម្នាក់ដែលរស់នៅស្រុកនោះ ចូលមកគាល់ព្រះ‌អង្គ ហើយទូល‌អង្វរថា៖ «ឱព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះ‌រាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌអើយ សូមអាណិតមេត្តាខ្ញុំម្ចាស់ផង! កូនស្រីខ្ញុំម្ចាស់ត្រូវខ្មោចចូលបណ្ដាលឲ្យវេទនាខ្លាំងណាស់»។ ២៣ ព្រះ‌យេស៊ូពុំបានឆ្លើយតបនឹងនាងឡើយ។ ពួកសាវ័កនាំគ្នាចូលមកជិតព្រះ‌អង្គ ទូលថា៖ «សូមព្រះ‌គ្រូប្រោស‌ប្រណីដល់នាងផង ព្រោះនាងចេះតែស្រែកអង្វរពីក្រោយយើង»។ ២៤ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតបថា៖ «ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានចាត់ឲ្យខ្ញុំមករកតែអស់អ្នកដែលវង្វេង ក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលប៉ុណ្ណោះ»។

២៥ ប៉ុន្តែ ស្ត្រីនោះចូលមកក្រាបទៀបព្រះ‌បាទាព្រះ‌អង្គ ហើយទូលថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់អើយ សូមជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង!»។ ២៦ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតបថា៖ «មិនគួរយកអាហាររបស់កូនចៅបោះទៅឲ្យកូនឆ្កែស៊ីឡើយ»។ ២៧ នាងទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «ពិតមែនហើយព្រះ‌អម្ចាស់! ប៉ុន្តែ កូនឆ្កែស៊ីកម្ទេចអាហារដែលជ្រុះពីតុរបស់ម្ចាស់វា»។ ២៨ ព្រះ‌យេស៊ូក៏មានព្រះ‌បន្ទូលទៅនាងថា៖ «នាងអើយ នាងមានជំនឿមាំ‌មួនណាស់ ដូច្នេះ សូមឲ្យបានសម្រេចតាមចិត្តនាងប្រាថ្នាចុះ!»។ កូនស្រីរបស់នាងបានជាតាំងពីពេលនោះមក។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសអ្នកមានជំងឺផ្សេងៗឲ្យជា

(ម៉ាកុស ៧.៣១)

២៩ ព្រះ‌យេស៊ូចាក‌ចេញពីទីនោះ ឆ្ពោះទៅកាន់ឆ្នេរសមុទ្រកាលី‌ឡេ។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គយាងឡើងទៅលើភ្នំ លុះយាងដល់ហើយ ព្រះ‌អង្គគង់ចុះ ៣០ មានមហា‌ជនច្រើនកុះ‌ករនាំគ្នាចូលមករកព្រះ‌អង្គ ទាំងនាំមនុស្សខ្វិន មនុស្សខ្វាក់ មនុស្សពិការជើង មនុស្សគថ្លង់ និងអ្នកមានជំងឺឯទៀតៗមកជាមួយ។ គេដាក់អ្នកទាំងនោះនៅទៀបព្រះ‌បាទាព្រះ‌អង្គ ហើយព្រះ‌អង្គប្រោសគេឲ្យជាទាំងអស់គ្នា។ ៣១ ពេលឃើញមនុស្សគនិយាយបាន មនុស្សពិការជើងជាដូចធម្មតា មនុស្សខ្វិនដើរបាន និងមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញ មហា‌ជននាំគ្នាកោតស្ញប់‌ស្ញែងក្រៃ‌លែង ទាំងលើកតម្កើងសិរី‌រុងរឿងរបស់ព្រះ‌នៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលផង។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រទាននំបុ័ងឲ្យមនុស្សបួន‌ពាន់នាក់បរិភោគ

(ម៉ាកុស ៨.១-១០)

៣២ ព្រះ‌យេស៊ូត្រាស់‌ហៅពួកសាវ័ក*មក ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំអាណិត‌អាសូរបណ្ដា‌ជននេះពន់‌ពេកណាស់ ដ្បិតគេនៅជាមួយខ្ញុំអស់‌រយៈពេលបីថ្ងៃមកហើយ ហើយគ្មានអ្វីបរិភោគសោះ។ ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យគេត្រឡប់ទៅវិញ ទាំងពោះទទេឡើយ ក្រែងគេអស់កម្លាំងដួលតាមផ្លូវ»។ ៣៣ ពួកសាវ័កទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «នៅទីនេះស្ងាត់ណាស់ តើយើងបានម្ហូបអាហារឯណាឲ្យបណ្ដា‌ជនច្រើនយ៉ាងនេះបរិភោគគ្រាន់?»។ ៣៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមាននំបុ័ងប៉ុន្មានដុំ?»។ ពួកគេទូលថា៖ «មានប្រាំពីរដុំ និងមានត្រីតូចៗខ្លះដែរ»។ ៣៥ ព្រះ‌អង្គក៏ប្រាប់បណ្ដា‌ជនឲ្យអង្គុយផ្ទាល់នឹងដី ៣៦ ព្រះ‌អង្គយកនំបុ័ងទាំងប្រាំពីរដុំ និងត្រីមកកាន់ អរព្រះ‌គុណព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយកាច់ប្រទានឲ្យពួកសាវ័ក ពួកសាវ័កក៏យកទៅចែកបណ្ដា‌ជន។ ៣៧ ពួកគេបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នា ហើយប្រមូលនំបុ័ង និងត្រីដែលនៅសល់ បានប្រាំពីរជាល។ ៣៨ អស់អ្នកដែលបានបរិភោគមានចំនួនបួន‌ពាន់នាក់ ឥតគិតស្រីៗ និងក្មេងៗផងទេ។ ៣៩ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គប្រាប់មហា‌ជនឲ្យវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ រួចព្រះ‌អង្គយាងចុះទូកឆ្ពោះទៅតំបន់ម៉ាកា‌ដាន។

ពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងពួកខាងគណៈសាឌូ‌ស៊ីចង់ឃើញការអស្ចារ្យ ទុកជាទីសម្គាល់

(ម៉ាកុស ៨.១១-១៣ លូកា ១២.៥៤-៥៦)

១ ពេលនោះ ពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងពួកខាងគណៈសាឌូ‌ស៊ី នាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះ‌យេស៊ូ ក្នុងគោលបំណងចាប់កំហុសព្រះ‌អង្គ។ គេសុំឲ្យព្រះ‌អង្គសម្ដែងទីសម្គាល់មួយបញ្ជាក់ថា ព្រះ‌អង្គបានទទួលអំណាចពីព្រះ‌ជាម្ចាស់មក។ ២ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគេថា៖ [«នៅពេលថ្ងៃលិច កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញផ្ទៃមេឃពណ៌ក្រហម អ្នករាល់គ្នាតែងពោលថា ស្អែកថ្ងៃល្អហើយ។ ៣ នៅពេលព្រឹកព្រហាម កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញផ្ទៃមេឃខ្មៅដាស អ្នករាល់គ្នាតែងពោលថា ថ្ងៃនេះភ្លៀងហើយ។ អ្នករាល់គ្នាយល់ហេតុ‌ការណ៍ផ្សេងៗនៅលើមេឃបាន តែអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ទីសម្គាល់នាសម័យនេះសោះ!] ៤ មនុស្សជំនាន់នេះអាក្រក់ណាស់ ហើយក្បត់នឹងព្រះ‌ជាម្ចាស់ផង គេចង់តែឃើញទីសម្គាល់ដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គមិនប្រទានទីសម្គាល់ណាផ្សេងក្រៅពីទីសម្គាល់របស់ព្យាការី*យ៉ូណាសឡើយ»។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេស៊ូយាងចាក‌ចេញពីគេទៅ។

ពុតត្បុតរបស់ពួកខាងគណៈផារី‌ស៊ី និងពួកខាងគណៈសាឌូ‌ស៊ី

(ម៉ាកុស ៨.១៤-២១)

៥ ពេលឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង ពួកសាវ័កភ្លេចយកនំបុ័ងទៅជាមួយ ៦ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័ត្ននឹងមេម្សៅរបស់ពួកខាងគណៈផារីស៊ី* និងមេម្សៅរបស់ពួកខាងគណៈសាឌូ‌ស៊ី*ឲ្យមែន‌ទែន»។ ៧ ពួកសាវ័កជជែកគ្នាថា៖ «យើងមិនបានយកនំបុ័ងមកទេ!»។ ៨ ព្រះ‌យេស៊ូជ្រាបគំនិតរបស់គេ ក៏មានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «មនុស្សមានជំនឿតិចអើយ ម្ដេចក៏ជជែកគ្នាអំពីរឿងគ្មាននំបុ័ងដូច្នេះ? ៩ អ្នករាល់គ្នានៅតែពុំទាន់យល់ទៀតឬ? កាលខ្ញុំចែកនំបុ័ងប្រាំដុំឲ្យមនុស្សប្រាំ‌ពាន់នាក់នោះ អ្នករាល់គ្នាប្រមូលបានប៉ុន្មានល្អី អ្នករាល់គ្នាចាំឬទេ? ១០ ហើយកាលខ្ញុំចែកនំបុ័ងប្រាំពីរដុំឲ្យមនុស្សបួន‌ពាន់នាក់ អ្នករាល់គ្នាប្រមូលបានប៉ុន្មានជាល? ១១ ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ដូច្នេះ ខ្ញុំគ្មានបំណងនិយាយអំពីនំបុ័ងទេ គឺខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រយ័ត្ននឹងមេម្សៅរបស់ពួកខាងគណៈផារី‌ស៊ី* និងពួកខាងគណៈសាឌូ‌ស៊ី*ឯ‌ណោះ»។

១២ ពេលនោះ ពួកសាវ័កយល់ថា ព្រះ‌អង្គចង់ឲ្យគេប្រយ័ត្ននឹងសេចក្ដីដែលពួកខាងគណៈផារី‌ស៊ី និងពួកខាងគណៈសាឌូ‌ស៊ីបង្រៀន មិន‌មែនប្រយ័ត្នអំពីមេម្សៅនោះឡើយ។

លោកស៊ីម៉ូនប្រកាសថា ព្រះ‌យេស៊ូជាព្រះ‌គ្រីស្ដ

(ម៉ាកុស ៨.២៧-៣០ លូកា ៩.១៨-២១)

១៣ កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងមកដល់ស្រុកសេសារេ‌ភីលីព ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលសួរពួកសាវ័ក*ថា៖ «មនុស្សទាំង‌ឡាយថាបុត្រមនុស្សជានរណា?»។ ១៤ គេទូលថា៖ «អ្នកខ្លះថាលោកជាលោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដ អ្នកខ្លះថាលោកជាព្យាការី*អេលី អ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាព្យាការីយេរេមី ឬជាព្យាការីណាមួយរូប»។ ១៥ ព្រះ‌អង្គសួរគេទៀតថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើអ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំជានរណាដែរ?»។ ១៦ លោកស៊ីម៉ូន‌សិលាទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «លោកជាព្រះ‌គ្រីស្ដ* ជាព្រះ‌បុត្រារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ដ៏មានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ»។ ១៧ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖ «ស៊ីម៉ូនកូនលោកយ៉ូណាសអើយ អ្នកពិតជាមានសុភមង្គលមែន អ្នកដឹងសេចក្ដីនេះមិន‌មែនដោយគំនិតប្រាជ្ញាខាងលោកីយ៍ទេ គឺព្រះ‌បិតារបស់ខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ*បានសម្ដែងឲ្យអ្នកដឹង។ ១៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នកថា អ្នកឈ្មោះសិលា ហើយនៅលើផ្ទាំងសិលានេះ ខ្ញុំនឹងសង់ព្រះ‌សហ‌គមន៍*របស់ខ្ញុំ។ សេចក្ដីស្លាប់ពុំមានអំណាចលើព្រះ‌សហ‌គមន៍នេះឡើយ ១៩ ខ្ញុំនឹងប្រគល់កូនសោព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខឲ្យអ្នក។ អ្វីៗដែលអ្នកចងនៅលើផែន‌ដីនេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងចងនៅស្ថានបរម‌សុខ ហើយអ្វីៗដែលអ្នកស្រាយភ នៅលើផែន‌ដី ព្រះ‌ជាម្ចាស់ក៏នឹងស្រាយនៅស្ថានបរម‌សុខដែរ»។

២០ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលហាមពួកសាវ័ក*មិនឲ្យប្រាប់នរណាថា ព្រះ‌អង្គជាព្រះ‌គ្រីស្ដ*ឡើយ។

២០ តាំងពីពេលនោះមក ព្រះ‌យេស៊ូចាប់‌ផ្ដើមប្រាប់ឲ្យពួកសាវ័កដឹងថា ព្រះ‌អង្គត្រូវតែយាងទៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ* ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ* នឹងនាំគ្នាធ្វើបាបព្រះ‌អង្គឲ្យរងទុក្ខលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ថែមទាំងធ្វើគុតព្រះ‌អង្គទៀតផង តែបីថ្ងៃក្រោយមក ព្រះ‌អង្គនឹងមានព្រះ‌ជន្មរស់ឡើងវិញ។

២២ លោកសិលា*នាំព្រះ‌យេស៊ូទៅដាច់ឡែកពីគេ ហើយទូលជំទាស់ថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់អើយ! សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់មេត្តាអាណិត កុំឲ្យការណ៍នេះកើតមានដល់ព្រះ‌អង្គឡើយ»។ ២៣ ព្រះ‌យេស៊ូបែរមកមានព្រះ‌បន្ទូលទៅលោកសិលាថា៖ «នែ៎ មារ*សាតាំងអើយ! ថយទៅខាងក្រោយខ្ញុំ ដ្បិតអ្នកកំពុងរារាំងផ្លូវខ្ញុំ គំនិតអ្នកមិន‌មែនជាគំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ទេ គឺជាគំនិតរបស់មនុស្សលោកសុទ្ធ‌សាធ»។

២៤ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័កថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកតាមក្រោយខ្ញុំ ត្រូវលះ‌បង់ខ្លួនឯងចោល ត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួន ហើយមកតាមខ្ញុំចុះ ២៥ ដ្បិតអ្នកណាចង់បានរួចជីវិត អ្នកនោះនឹងបាត់‌បង់ជីវិត ប៉ុន្តែ អ្នកណាបាត់‌បង់ជីវិត ព្រោះតែខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងបានជីវិតវិញ។ ២៦ បើមនុស្សម្នាក់បានពិភព‌លោកទាំងមូលមកធ្វើជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួន តែបាត់‌បង់ជីវិត នោះនឹងមានប្រយោជន៍អ្វី? តើមនុស្សអាចយកអ្វីមកប្ដូរនឹងជីវិតរបស់ខ្លួនបាន? ២៧ លុះដល់បុត្រមនុស្ស*ប្រកបដោយសិរី‌រុងរឿងព្រះ‌បិតារបស់ព្រះ‌អង្គយាងមកជាមួយពួកទេវទូតរបស់ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គនឹងប្រទានរង្វាន់ ឬដាក់ទោសម្នាក់ៗ តាមអំពើដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្ត។ ២៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា អ្នកខ្លះដែលនៅទីនេះនឹងមិនស្លាប់ទេ មុនបានឃើញបុត្រមនុស្សយាងមកគ្រងព្រះ‌រាជ្យ*»។

សិរី‌រុងរឿងរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ៩.២-៨ លូកា ៩.២៨-៣៦)

១ ប្រាំមួយថ្ងៃក្រោយមក ព្រះ‌យេស៊ូនាំលោកសិលា លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហាន ជាប្អូន ឡើងទៅលើភ្នំ ដាច់ឡែកពីគេ។ ២ ពេលនោះ ព្រះ‌អង្គប្រែជាមានទ្រង់‌ទ្រាយប្លែកពីមុន នៅមុខសាវ័ក*ទាំងបី គឺព្រះ‌ភ័ក្ត្ររបស់ព្រះ‌អង្គបញ្ចេញរស្មីចែង‌ចាំងដូចពន្លឺថ្ងៃ ហើយព្រះ‌ពស្ដ្ររបស់ព្រះ‌អង្គត្រឡប់ជាមានពណ៌សដូចពន្លឺ។ ៣ សាវ័កទាំងបីបានឃើញលោកម៉ូសេ* និងព្យាការី*អេលី សន្ទនាជាមួយព្រះ‌យេស៊ូ។ ៤ លោកសិលាទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់! យើងខ្ញុំបាននៅទីនេះប្រសើរណាស់ បើព្រះ‌អង្គសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ ទូល‌បង្គំនឹងសង់ជម្រកបី គឺមួយសម្រាប់ព្រះ‌អង្គ មួយសម្រាប់លោកម៉ូសេ និងមួយទៀតសម្រាប់ព្យាការីអេលី»។ ៥ កាលលោកសិលាកំពុងតែមានប្រសាសន៍នៅឡើយ ស្រាប់តែមានពពក*ដ៏ភ្លឺមកគ្របបាំងគេទាំងអស់គ្នា ហើយមានព្រះ‌សូរ‌សៀងបន្លឺពីក្នុងពពកមកថា៖ «នេះជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង យើងគាប់‌ចិត្តនឹងព្រះ‌អង្គណាស់ ចូរស្ដាប់ព្រះ‌អង្គចុះ!»។ ៦ ពួកសាវ័កឮដូច្នោះ ក៏នាំគ្នាក្រាបចុះ ឱនមុខដល់ដី ព្រោះគេភ័យ‌ខ្លាចជាខ្លាំង។ ៧ ព្រះ‌យេស៊ូយាងចូលទៅជិត ដាក់ព្រះ‌ហស្ដលើគេ ទាំងមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ចូរនាំគ្នាក្រោកឡើង កុំខ្លាចអី!»។ ៨ កាលពួកសាវ័កងើបមុខឡើង ឃើញតែព្រះ‌យេស៊ូមួយព្រះ‌អង្គប៉ុណ្ណោះ ពុំឃើញមាននរណាទៀតឡើយ។ ៩ ពេលព្រះ‌អង្គយាងចុះពីលើភ្នំជាមួយសាវ័ក*ទាំងបី ព្រះ‌យេស៊ូហាម‌ប្រាមគេថា៖ «កុំនិយាយប្រាប់នរណាអំពីហេតុ‌ការណ៍ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញនេះឲ្យសោះ ត្រូវចាំរហូតដល់បុត្រមនុស្ស*មានជីវិតរស់ឡើងវិញ»។ ១០ ពួកសាវ័ក*ទូលសួរព្រះ‌អង្គថា៖ «ហេតុដូចម្ដេចបានជាពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ចេះតែនិយាយថា ព្យាការីអេលីត្រូវអញ្ជើញមកមុន?»។ ១១ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតបថា៖ «ព្យាការីអេលីអញ្ជើញមកមែន ដើម្បីរៀប‌ចំសព្វគ្រប់ទាំងអស់ឡើងវិញ។ ១២ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្យាការីអេលីបានអញ្ជើញមករួចហើយ តែពួកគេមិនព្រមទទួលស្គាល់លោកទេ មិនតែប៉ុណ្ណោះសោត គេថែមទាំងបានធ្វើបាបលោកសព្វបែបយ៉ាង តាមអំពើចិត្តរបស់គេទៀតផង។ បុត្រមនុស្សក៏នឹងត្រូវគេធ្វើបាបដូច្នោះដែរ»។ ១៣ ពេលនោះ ពួកសាវ័កយល់ថា ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលអំពីលោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដ*។

ព្រះ‌យេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីក្មេងម្នាក់

(ម៉ាកុស ៩.១៤-២៧ លូកា ៩.៣៧-៤៣)

១៤ កាលព្រះ‌យេស៊ូ និងសាវ័ក*ទាំងបីរូប មកដល់កន្លែងដែលបណ្ដា‌ជននៅជុំគ្នា មានបុរសម្នាក់ចូលមកគាល់ព្រះ‌អង្គ។ គាត់លុតជង្គង់ចុះ ១៥ ទូលថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ សូមលោកអាណិតមេត្តាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំប្របាទផង វាឆ្កួតជ្រូក បណ្ដាលឲ្យវាឈឺចុក‌ចាប់ខ្លាំងណាស់ វាដួលទៅក្នុងភ្លើង និងធ្លាក់ទឹក ជាញឹកញាប់។ ១៦ ខ្ញុំប្របាទបាននាំវាមកជួបសាវ័ករបស់លោកដែរ តែគេពុំអាចមើលវាឲ្យជាទេ»។ ១៧ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបថា៖ «នែ៎ពួកមនុស្សអាក្រក់មិនព្រមជឿអើយ! តើត្រូវឲ្យខ្ញុំទ្រាំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត! ចូរនាំក្មេងនោះមកឲ្យខ្ញុំ»។ ១៨ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលគំរាមខ្មោច ខ្មោចក៏ចេញ ហើយក្មេងនោះបានជាតាំងពីពេលនោះមក។

១៩ ពេលនោះ ពួកសាវ័កចូលមកគាល់ព្រះ‌យេស៊ូ ដាច់ឡែកពីគេ ទូលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាយើងខ្ញុំពុំអាចដេញខ្មោចនោះបាន?»។ ២០ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគេថា៖ «មកពីអ្នករាល់គ្នាមានជំនឿតិចពេក។ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បើអ្នករាល់គ្នាមានជំនឿប៉ុនគ្រាប់ពូជមួយដ៏ល្អិត អ្នករាល់គ្នានឹងបញ្ជាទៅភ្នំនោះថា “ចូរចេញពីនេះ ទៅនៅកន្លែងផ្សេងទៅ!” ភ្នំមុខជាធ្វើតាមពាក្យអ្នករាល់គ្នាមិនខាន ដ្បិតគ្មានការអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើមិនកើតឡើយ។ ២១ [គេអាចដេញខ្មោចប្រភេទនេះឲ្យចេញបាន លុះត្រាតែអធិស្ឋាន* និងតមអាហារ»។]

ព្រះ‌យេស៊ូប្រកាសអំពីព្រះ‌អង្គត្រូវសោយទិវង្គត

(ម៉ាកុស ៩.៣០-៣២ លូកា ៩.៤៣-៤៥)

២២ កាលពួកសាវ័ក*នៅជុំគ្នាក្នុងស្រុកកាលី‌ឡេ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «បុត្រមនុស្សនឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មនុស្សលោកជាមិនខាន។ ២៣ គេនឹងសម្លាប់លោក ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃទីបី លោកនឹងមានជីវិតរស់ឡើងវិញ»។ ឮដូច្នោះ ពួកសាវ័ក*ព្រួយចិត្តជាខ្លាំង។

ការបង់ពន្ធព្រះ‌វិហារនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម

២៤ លុះព្រះ‌យេស៊ូយាងមកដល់ក្រុងកាផានុមជាមួយពួកសាវ័ក អ្នកហូតពន្ធសម្រាប់ព្រះ‌វិហារនាំគ្នាចូលមករកលោកសិលា ហើយសួរថា៖ «លោកគ្រូរបស់អ្នកបង់ពន្ធសម្រាប់ព្រះ‌វិហារឬទេ?»។ ២៥ លោកតបវិញថា៖ «បាទ! លោកបង់!»។ កាលលោកសិលាទៅដល់ផ្ទះ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់មុនថា៖ «ស៊ីម៉ូន! តាមយោបល់អ្នក ស្ដេចនៅផែន‌ដីនេះទារពន្ធអាករពីនរណា? ពីបុត្ររបស់ស្ដេច ឬពីអ្នកផ្សេង?»។ ២៦ លោកទូលថា៖ «ពីអ្នកផ្សេង»។ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «មែន បើដូច្នេះ បុត្ររបស់ស្ដេចមិនត្រូវបង់ពន្ធឡើយ ២៧ ប៉ុន្តែ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកទាំងនោះទាស់ចិត្ត ចូរទៅស្ទូចត្រីសមុទ្រ ហើយយកត្រីដែលស្ទូចបានមុនគេ មកបើកមាត់ អ្នកនឹងឃើញកាក់មួយ ចូរយកកាក់នោះទៅបង់ពន្ធឲ្យខ្ញុំ និងឲ្យអ្នកចុះ!»។

អ្នកធំជាងគេ

(ម៉ាកុស ៩.៣៣-៣៧ លូកា ៩.៤៦-៤៨)

១ ពេលនោះ សាវ័កនាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះ‌យេស៊ូ ហើយទូលថា៖ «តើអ្នកណាមានឋានៈធំជាងគេនៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ*?»។ ២ ព្រះ‌អង្គហៅក្មេងតូចម្នាក់ឲ្យមកឈរនៅកណ្ដាលចំណោមពួកសាវ័ក ៣ រួចមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បើអ្នករាល់គ្នាមិនដូរចិត្តគំនិតឲ្យបានដូចក្មេងតូចៗទេ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចចូលទៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ*ឡើយ។ ៤ អ្នកណាដាក់ខ្លួនដូចក្មេងតូចនេះ អ្នកនោះមានឋានៈធំជាងគេ ក្នុងព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខ។ ៥ អ្នកណាទទួលក្មេងតូចណាម្នាក់ដូចក្មេងនេះក្នុងនាមខ្ញុំ ក៏ដូចជាបានទទួលខ្ញុំដែរ»។

កុំនាំអ្នកដទៃប្រព្រឹត្តអំពើបាប

(ម៉ាកុស ៩.៤២-៤៨ លូកា ១៧.១-២)

៦ «អ្នកណានាំអ្នកតូច‌តាចម្នាក់ ក្នុងបណ្ដាអ្នកដែលជឿលើខ្ញុំនេះ ឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប ចំពោះអ្នកនោះ ប្រសិនបើគេយកត្បាល់ថ្មយ៉ាងធំមកចងកគាត់ ទម្លាក់ទៅក្នុងបាតសមុទ្រឲ្យលង់ទឹក ប្រសើរជាងទុកគាត់ឲ្យនៅរស់!។ ៧ មនុស្សលោកមុខជាត្រូវវេទនាមិនខាន ដ្បិតមានហេតុផ្សេងៗជាច្រើននាំឲ្យគេប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ ហេតុផ្សេងៗដែលនាំឲ្យគេប្រព្រឹត្តអំពើបាបនោះ ត្រូវតែមានចៀសមិនផុត ប៉ុន្តែ អ្នកណានាំគេឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប អ្នកនោះត្រូវវេទនាហើយ!។

៨ ប្រសិនបើដៃ ឬជើងរបស់អ្នក នាំអ្នកឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប ចូរកាត់វាបោះចោលឲ្យឆ្ងាយទៅ បើអ្នកចូលទៅក្នុងជីវិតមានតែដៃម្ខាង ឬជើងម្ខាង នោះប្រសើរជាងមានដៃពីរ ឬមានជើងពីរ ហើយត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះអស់កល្ប‌ជានិច្ច។ ៩ ប្រសិនបើភ្នែករបស់អ្នកនាំអ្នកឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប ចូរខ្វេះវាចេញ ហើយបោះចោលឲ្យឆ្ងាយទៅ បើអ្នកចូលទៅក្នុងជីវិតមានតែភ្នែកម្ខាង នោះប្រសើរជាងមានភ្នែកពីរ ហើយត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងភ្លើងនរក។

១០ ចូរប្រយ័ត្ន កុំមាក់‌ងាយនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកតូច‌តាចនេះឡើយ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ទេវទូត*របស់ពួកគេស្ថិតនៅឯស្ថានបរម‌សុខ* ទាំងឃើញព្រះ‌ភ័ក្ត្ររបស់ព្រះ‌បិតា ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខគ្រប់ពេលវេលាផង ១១ [ដ្បិតបុត្រមនុស្សបានមកសង្គ្រោះមនុស្សដែលវិនាសបាត់‌បង់»។]

ប្រស្នាអំពីចៀមដែលវង្វេងបាត់ ហើយរកឃើញវិញ

(លូកា ១៥.៤-៧)

១២ «តើអ្នករាល់គ្នាយល់យ៉ាងណា ប្រសិនបើបុរសម្នាក់មានចៀមមួយ‌រយក្បាល ហើយចៀមមួយវង្វេងបាត់?។ គាត់មុខជាទុកចៀមកៅ‌សិបប្រាំបួននៅលើភ្នំ ហើយទៅតាមរកចៀមដែលបាត់នោះពុំ‌ខាន។ ១៣ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បើគាត់រកចៀមនោះឃើញវិញ គាត់មុខតែត្រេក‌អរសប្បាយជាមិនខាន គឺសប្បាយលើសពីឃើញចៀមកៅ‌សិបប្រាំបួនដែលមិនវង្វេងបាត់ទៅទៀត។ ១៤ រីឯព្រះ‌បិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ*ក៏ដូច្នោះដែរ ព្រះ‌អង្គមិនសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យឲ្យអ្នកណាម្នាក់ ក្នុងចំណោមអ្នកតូច‌តាចទាំងនេះ វិនាសបាត់‌បង់ឡើយ»។

ត្រូវអត់‌ទោសឲ្យគេជា‌និច្ច

១៥ «ប្រសិនបើមានបង‌ប្អូនណាម្នាក់បានប្រព្រឹត្តអំពើបាបអ្វីមួយ ចូរទៅជួបអ្នកនោះស្ងាត់ៗតែពីរនាក់ ហើយស្ដីប្រដៅគាត់ទៅ។ បើគាត់ស្ដាប់អ្នក អ្នកនឹងរក្សាបង‌ប្អូននោះមិនឲ្យបាត់ឡើយ ១៦ តែបើគាត់មិនព្រមស្ដាប់អ្នកទេ ចូរនាំម្នាក់ ឬពីរនាក់ទៀតទៅជាមួយ ជួយដាស់តឿន ដើម្បីសម្រួលរឿងទាំងអស់ដោយមានសាក្សីពីរ ឬបីនាក់។ ១៧ ប្រសិនបើគាត់មិនព្រមស្ដាប់ពាក្យអ្នកទាំងនោះ ត្រូវនាំរឿងនេះទៅប្រាប់ព្រះ‌សហ‌គមន៍ ហើយបើគាត់នៅតែមិនព្រមស្ដាប់ព្រះ‌សហ‌គមន៍ទៀតនោះ ត្រូវចាត់ទុកគាត់ដូចជាសាសន៍ដទៃ ឬដូចជាអ្នកទារពន្ធ*ចុះ។ ១៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នករាល់គ្នាចងនៅលើផែន‌ដីនេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងចងនៅស្ថានបរម‌សុខ ហើយអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាស្រាយនៅលើផែន‌ដី ព្រះ‌ជាម្ចាស់ក៏នឹងស្រាយនៅស្ថានបរម‌សុខដែរ។ ១៩ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ទៀតថា ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ប្រសិនបើមានពីរនាក់នៅលើផែន‌ដីនេះរួមចិត្តគំនិតគ្នា ទូលសូមអ្វីក៏ដោយ ក៏ព្រះ‌បិតារបស់ខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ នឹងប្រទានឲ្យជាមិនខាន ២០ ដ្បិតនៅទីណាមានពីរ ឬបីនាក់ជួប‌ជុំគ្នាក្នុងនាមខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ស្ថិតនៅទីនោះជាមួយគេដែរ»។

២១ ពេលនោះ លោកសិលាចូលមកជិតព្រះ‌យេស៊ូ ហើយទូលថា៖ «បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់ បើបង‌ប្អូនចេះតែប្រព្រឹត្តអំពើបាបមកលើទូល‌បង្គំ តើទូល‌បង្គំត្រូវអត់‌ទោសឲ្យគេប៉ុន្មានដង? រហូតដល់ប្រាំពីរដងឬ?»។ ២២ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នកថា អ្នកត្រូវអត់‌ទោសឲ្យគេ មិនត្រឹមតែប្រាំពីរដងប៉ុណ្ណោះទេ គឺត្រូវអត់‌ទោសឲ្យគេចិត‌សិបដងប្រាំពីរដង»។

ប្រស្នាអំពីអ្នកបម្រើដែលពុំព្រមអត់‌ទោសឲ្យគេ

២៣ «ហេតុនេះ ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខ*ប្រៀបបាននឹងស្ដេចមួយអង្គ ដែលចង់គិតបញ្ជីជាមួយអ្នកបម្រើ។ ២៤ ពេលព្រះ‌រាជាចាប់‌ផ្ដើមគិតបញ្ជី មានគេនាំកូនបំណុលម្នាក់ដែលជំពាក់ប្រាក់រាប់លានណែនមក។ ២៥ ដោយអ្នកនោះគ្មានប្រាក់សង ស្ដេចក៏ចេញបញ្ជាឲ្យលក់ទាំងគាត់ ទាំងប្រពន្ធ ទាំងកូន ទាំងរបស់របរដែលគាត់មាន ដើម្បីយកប្រាក់មកសងបំណុល។ ២៦ អ្នកបម្រើនោះលុតជង្គង់ក្រាបទៀបព្រះ‌បាទាស្ដេច ទូល‌អង្វរថាៈ “សូមព្រះ‌ករុណាមេត្តាអត់‌ឱន ពន្យារពេលឲ្យទូល‌បង្គំផង ទូល‌បង្គំនឹងសងព្រះ‌ករុណាវិញគ្រប់ចំនួន”។ ២៧ ព្រះ‌រាជាមានព្រះ‌ហឫ‌ទ័យអាណិត‌អាសូរអ្នកបម្រើនោះពន់‌ពេកណាស់ ស្ដេចក៏ឲ្យគាត់ទៅវិញ ទាំងលុបបំណុលចោលថែមទៀតផង។

២៨ ពេលអ្នកបម្រើនោះចេញទៅ គាត់បានជួបនឹងគូ‌កនម្នាក់ ដែលជំពាក់ប្រាក់គាត់មួយ‌រយដួង* គាត់ចាប់អ្នកនោះច្របាច់ក ទាំងពោលថាៈ “សងប្រាក់អញទាំងអស់មក!”។ ២៩ គូ‌កនរបស់អ្នកនោះក៏លុតជង្គង់ចុះ អង្វរថា “សុំអត់‌ឱនពន្យារពេលឲ្យគ្នាផង គ្នានឹងសងឯងវិញគ្រប់ចំនួន”។ ៣០ ប៉ុន្តែ អ្នកបម្រើនោះពុំព្រមទេ មិនតែប៉ុណ្ណោះសោត គាត់ចាប់អ្នកជំពាក់ប្រាក់យកទៅឃុំ‌ឃាំង រហូតទាល់តែបានសងបំណុលគ្រប់ចំនួន។ ៣១ អ្នកបម្រើឯទៀតៗឃើញដូច្នោះ ទាស់ចិត្តជាខ្លាំង គេយករឿងនេះទៅទូលស្ដេច។ ៣២ ស្ដេចក៏ហៅអ្នកបម្រើនោះមកសួរថាៈ “នែ៎អ្នកបម្រើអាក្រក់! យើងបានលុបបំណុលឯងទាំងប៉ុន្មានចោលអស់ ព្រោះឯងបានទទូចអង្វរយើង។ ៣៣ យើងបានអាណិតមេត្តាឯង។ ហេតុដូចម្ដេចបានជាឯងពុំព្រមអាណិតមេត្តាគូ‌កនរបស់ឯងផងដូច្នេះ?”។ ៣៤ ស្ដេចព្រះ‌អង្គខ្ញាល់ក្រៃ‌លែង ក៏បញ្ជាឲ្យគេយកអ្នកនោះទៅធ្វើទារុណ‌កម្ម រហូតទាល់តែសងបំណុលគ្រប់ចំនួន។ ៣៥ ចំពោះអ្នករាល់គ្នា បើម្នាក់ៗមិនព្រមលើក‌លែងទោសឲ្យបង‌ប្អូនដោយស្មោះអស់ពីចិត្តទេ ព្រះ‌បិតារបស់ខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ ក៏នឹងធ្វើទារុណ‌កម្មអ្នករាល់គ្នាដូច្នោះដែរ»។

ព្រះដំបូន្មានអំពីរឿងលែង‌លះប្ដីប្រពន្ធ

(ម៉ាកុស ១០.១-១២ លូកា ១៦.១៨)

១ កាលព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយ ព្រះ‌អង្គក៏ចាក‌ចេញពីស្រុកកាលី‌ឡេ យាងឆ្ពោះទៅត្រើយខាងនាយទន្លេយ័រដាន់ ក្នុងស្រុកយូដា។ ២ មហា‌ជនច្រើនកុះ‌ករនាំគ្នាមកតាមព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គក៏ប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យជានៅទីនោះ។ ៣ មានពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ចូលមកជិត ហើយទូលសួរក្នុងគោលបំណងល្បង‌លមើលព្រះ‌អង្គថា៖ «តើស្វាមីមានសិទ្ធិនឹងលែងភរិយា ដោយសំអាងលើមូលហេតុអ្វីក៏ដោយបានឬទេ?»។ ៤ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតបថា៖ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់អានគម្ពីររួចមកហើយថា កាលដើមដំបូង ព្រះ‌អាទិករ*បានបង្កើតមនុស្សមកជាបុរស ជាស្ត្រី ៥ រួចព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថាៈ “ហេតុនេះហើយបានជាបុរសត្រូវចាក‌ចេញពីឪពុកម្ដាយ ទៅរួមរស់ជាមួយភរិយារបស់ខ្លួន ហើយអ្នកទាំងពីរត្រឡប់ទៅជារូបកាយតែមួយ”។ ៦ គេមិន‌មែនជាបុគ្គលពីរនាក់ទៀតទេ គឺជារូបកាយតែមួយវិញ។ ដូច្នេះ មនុស្សមិនត្រូវបំបាក់‌បំបែកគូ‌ស្រករ ដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានផ្សំ‌ផ្គុំនោះឡើយ»។ ៧ ពួកគេទូលសួរព្រះ‌អង្គថា៖ «ចុះហេតុដូចម្ដេចបានជាលោកម៉ូសេបញ្ជាឲ្យស្វាមីធ្វើលិខិតលែង‌លះភរិយា?»។ ៨ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «លោកម៉ូសេអនុញ្ញាតឲ្យអ្នករាល់គ្នាលែងភរិយាបាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តរឹង‌រូស តែកាលដើមឡើយមិន‌មែនដូច្នោះទេ។ ៩ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា បុរសណាលែងភរិយា(លើក‌លែងតែរួមរស់ជាមួយគ្នា ដោយឥតបានរៀប‌ការ) ហើយទៅរៀប‌ការនឹងស្ត្រីម្នាក់ទៀត បុរសនោះឯងជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់»។

១០ សាវ័ក*នាំគ្នាទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «បើមានល័ក្ខ‌ខ័ណ្ឌរវាងប្ដីប្រពន្ធបែបនេះ គួរកុំរៀប‌ការប្រសើរជាង»។ ១១ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេវិញថា៖ «មនុស្សគ្រប់រូបពុំអាចយល់សេចក្ដីនេះឡើយ គឺមានតែអ្នកដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រោសប្រទានឲ្យយល់ប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចយល់បាន។ ១២ អ្នកខ្លះមិនអាចរៀប‌ការបានតាំងពីកំណើតមក។ អ្នកខ្លះទៀតមិនអាចរៀប‌ការបានមកពីត្រូវគេក្រៀវ។ រីឯអ្នកខ្លះទៀតមិនរៀប‌ការមកពីយល់ដល់ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខ។ អ្នកណាមានប្រាជ្ញា ចូរយកពាក្យនេះទៅរិះ‌គិតឲ្យយល់ចុះ!»។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រទានពរដល់ក្មេងៗ

(ម៉ាកុស ១០.១៣-១៦ លូកា ១៨.១៥-១៧)

១៣ មានមនុស្ស‌ម្នានាំក្មេងតូចៗមកឲ្យព្រះ‌យេស៊ូដាក់ព្រះ‌ហស្ដលើវា និងអធិស្ឋាន*ឲ្យ។ ពួកសាវ័ក*ស្ដីបន្ទោសអ្នកទាំងនោះ ១៤ តែព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ទុកឲ្យក្មេងតូចៗមករកខ្ញុំចុះ កុំឃាត់វាឡើយ ដ្បិតមានតែអ្នកមានចិត្តដូចក្មេងៗទាំងនេះប៉ុណ្ណោះ ដែលចូលក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខបាន»។ ១៥ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គដាក់ព្រះ‌ហស្ដលើក្មេងទាំងនោះ រួចព្រះ‌អង្គយាងចាក‌ចេញពីទីនោះទៅ។

អ្នកមានម្នាក់ចង់បានជីវិតអស់កល្ប‌ជានិច្ច

(ម៉ាកុស ១០.១៧-៣១ លូកា ១៨.១៨-៣០)

១៦ ពេលនោះ មានបុរសម្នាក់ចូលមកគាល់ព្រះ‌អង្គ ហើយទូលថា៖ «លោកគ្រូ! តើខ្ញុំត្រូវប្រព្រឹត្តអំពើល្អអ្វីខ្លះ ដើម្បីឲ្យមានជីវិតអស់កល្ប‌ជានិច្ច?»។ ១៧ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នកសួរខ្ញុំអំពីអ្វីដែលល្អដូច្នេះ? មានតែព្រះ‌ជាម្ចាស់មួយព្រះ‌អង្គប៉ុណ្ណោះដែលល្អសប្បុរស។ បើអ្នកចង់ចូលទៅក្នុងជីវិត ត្រូវប្រតិ‌បត្តិតាមវិន័យ*ទៅ»។ ១៨ គាត់ទូលសួរព្រះ‌អង្គថា៖ «វិន័យអ្វីខ្លះ?»។ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូល‌ឆ្លើយថា៖ «កុំសម្លាប់មនុស្ស កុំប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ កុំលួចទ្រព្យ‌សម្បត្តិគេ កុំនិយាយកុហកធ្វើឲ្យគេមានទោស ១៩ ចូរគោរពមាតា‌បិតាចូរស្រឡាញ់បង‌ប្អូនឯទៀតៗឲ្យបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯងដែរ»។ ២០ យុវ‌បុរសនោះទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «ខ្ញុំបានប្រតិ‌បត្តិតាមវិន័យទាំងនេះហើយ តើនៅខ្វះអ្វីទៀត?»។ ២១ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «បើអ្នកចង់បានល្អឥតខ្ចោះ ចូរយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់អ្នកទាំងប៉ុន្មានទៅលក់ ហើយចែកឲ្យជនក្រីក្រទៅ ធ្វើដូច្នេះ ទើបអ្នកបានសម្បត្តិសួគ៌ រួចសឹមអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ!»។ ២២ កាលយុវ‌បុរសនោះឮដូច្នេះ គាត់ត្រឡប់ទៅវិញ ទាំងព្រួយចិត្ត ដ្បិតគាត់មានទ្រព្យ‌សម្បត្តិស្ដុក‌ស្តម្ភណាស់។

២៣ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅពួកសាវ័ក*ថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា អ្នកមានពិបាកចូលទៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ*ណាស់!។ ២៤ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាទៀតថា សត្វអូដ្ឋចូលតាមប្រហោងម្ជុល ងាយជាងអ្នកមានចូលទៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខទៅទៀត»។ ២៥ កាលពួកសាវ័កឮដូច្នោះ គេងឿង‌ឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង ហើយពោលថា៖ «បើដូច្នេះ តើអ្នកណានឹងអាចទទួលការសង្គ្រោះ?»។ ២៦ ព្រះ‌យេស៊ូទតមើលគេ រួចមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ការនេះមនុស្សធ្វើពុំកើតទេ រីឯព្រះ‌ជាម្ចាស់វិញ អ្វីក៏ដោយ ព្រះ‌អង្គធ្វើកើតទាំងអស់»។ ២៧ ពេលនោះ លោកសិលា*ទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «ព្រះ‌អង្គទតឃើញស្រាប់ហើយ យើងខ្ញុំបានលះ‌បង់អ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីមកតាមព្រះ‌អង្គ។ តើយើងខ្ញុំនឹងទៅជាយ៉ាងណា?»។ ២៨ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅពួកសាវ័កថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា នៅក្នុងពិភពថ្មី ពេលបុត្រមនុស្ស*គង់លើបល្ល័ង្កប្រកបដោយសិរី‌រុងរឿង អ្នករាល់គ្នាដែលមកតាមខ្ញុំនេះ ក៏នឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្កទាំងដប់‌ពីរ ហើយគ្រប់‌គ្រងលើកុល‌សម្ព័ន្ធទាំងដប់‌ពីរនៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទៀតផង។ ២៩ អ្នកណាលះ‌បង់ផ្ទះសំបែង បង‌ប្អូនប្រុសស្រី ឪពុកម្ដាយ កូន ឬស្រែចម្ការ ព្រោះតែខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងបានទទួលវិញមួយជាមួយ‌រយ ព្រមទាំងមានជីវិតអស់កល្ប‌ជានិច្ច។ ៣០ មានមនុស្សជាច្រើនដែលនៅខាងមុខ នឹងត្រឡប់ទៅនៅខាងក្រោយ រីឯអ្នកដែលនៅខាងក្រោយ នឹងត្រឡប់ទៅនៅខាងមុខវិញ»។

ប្រស្នាអំពីកម្មករចម្ការទំពាំង‌បាយ‌ជូរ

១ «ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខ*ប្រៀបបាននឹងម្ចាស់ចម្ការម្នាក់ ដែលចាក‌ចេញពីផ្ទះតាំងពីព្រលឹម ដើម្បីរកជួលកម្មករមកធ្វើការនៅក្នុងចម្ការទំពាំង‌បាយ‌ជូររបស់គាត់។ ២ គាត់ព្រមព្រៀងជាមួយពួកកម្មករជាស្រេចថា នឹងឲ្យប្រាក់មួយដួង*ក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយចាត់គេឲ្យទៅធ្វើការក្នុងចម្ការ។ ៣ ប្រមាណជាម៉ោងប្រាំ‌បួនព្រឹក គាត់ចេញទៅឃើញអ្នកផ្សេងទៀតកំពុងតែឈរនៅតាមទីផ្សារ ឥតធ្វើអ្វីសោះ។ ៤ គាត់ក៏និយាយទៅកាន់គេថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅធ្វើការនៅចម្ការខ្ញុំដែរទៅ ខ្ញុំនឹងឲ្យប្រាក់ឈ្នួលត្រឹម‌ត្រូវ”។ ៥ អ្នកទាំងនោះក៏នាំគ្នាទៅធ្វើការនៅចម្ការ។ ម្ចាស់ចម្ការចេញទៅសាជាថ្មីទៀតនៅម៉ោងដប់‌ពីរ និងម៉ោងបីរសៀល ហើយជួលអ្នកផ្សេងតាមរបៀបដដែល។ ៦ ប្រមាណជាម៉ោងប្រាំល្ងាច គាត់ចេញទៅសាជាថ្មី ឃើញអ្នកខ្លះទៀតឈរនៅតាមទីផ្សារ។ គាត់សួរគេថា “ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នករាល់គ្នាឈរនៅទីនេះ មួយថ្ងៃវាល់ល្ងាច ឥតធ្វើអ្វីសោះដូច្នេះ?” ៧ ពួកគេឆ្លើយថា “មកពីគ្មាននរណាជួលយើងខ្ញុំទៅធ្វើការទេ!”។ គាត់ក៏ពោលទៅអ្នកទាំងនោះថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅធ្វើការនៅចម្ការខ្ញុំដែរទៅ”។

៨ លុះដល់ល្ងាច ម្ចាស់ចម្ការប្រាប់ទៅអ្នកកាន់ប្រាក់ថា “ចូរហៅពួកកម្មករមក ហើយបើកប្រាក់ឲ្យគេ គឺចាប់‌ផ្ដើមពីអ្នកដែលចូលធ្វើការក្រោយគេបង្អស់ រហូតដល់អ្នកមកមុនគេបង្អស់”។ ៩ ពួកអ្នកដែលបានចាប់‌ផ្ដើមធ្វើការម៉ោងប្រាំល្ងាចមកដល់ ទទួលប្រាក់ម្នាក់មួយដួង*ៗ។ ១០ ពួកអ្នកដែលចាប់‌ផ្ដើមធ្វើការមុនគេក៏មកដល់ដែរ ហើយគិតថា នឹងបានប្រាក់ច្រើនជាង ប៉ុន្តែ គេទទួលម្នាក់មួយដួងដូចៗគ្នា។ ១១ គេទទួលយកប្រាក់ទាំងរអ៊ូ‌រទាំដាក់ម្ចាស់ចម្ការថា ១២ “ពួកអ្នកដែលមកដល់ក្រោយនេះ បានធ្វើការតែមួយម៉ោងប៉ុណ្ណោះ រីឯយើងខ្ញុំវិញ យើងខ្ញុំធ្វើការហាលថ្ងៃ ហាលក្ដៅ ហើយលោកបែរជាបើកប្រាក់ឲ្យគេស្មើនឹងយើងខ្ញុំដែរ!”។ ១៣ ម្ចាស់ចម្ការនិយាយទៅកាន់ម្នាក់ក្នុងចំណោមកម្មករទាំងនោះថា “សម្លាញ់អើយ! ខ្ញុំមិនបានបោកបញ្ឆោតអ្នកទេ។ អ្នកបានយល់ព្រមធ្វើការឲ្យខ្ញុំមួយដួងក្នុងមួយថ្ងៃមែនឬមិន‌មែន! ១៤ ចូរយកប្រាក់ឈ្នួលរបស់អ្នក ហើយចេញទៅចុះ! ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកដែលមកដល់ក្រោយ ទទួលប្រាក់ស្មើនឹងអ្នកដែរ។ ១៥ តើខ្ញុំគ្មានសិទ្ធិនឹងយកប្រាក់របស់ខ្ញុំទៅធ្វើអ្វីតាមបំណងចិត្តខ្ញុំទេឬ? ឬមួយអ្នកច្រណែន មកពីឃើញខ្ញុំមានចិត្តសប្បុរស?”។ ១៦ ហេតុនេះ អ្នកដែលនៅខាងក្រោយនឹងត្រឡប់ទៅនៅខាងមុខ រីឯអ្នកដែលនៅខាងមុខនឹងត្រឡប់ទៅនៅខាងក្រោយវិញ»។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រកាសអំពីព្រះ‌អង្គចូលទិវង្គត

(ម៉ាកុស ១០.៣២-៣៤ លូកា ១៨.៣១-៣៤)

១៧ កាលព្រះ‌យេស៊ូកំពុងយាងឡើងទៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ព្រះ‌អង្គនាំសាវ័ក*ទាំងដប់‌ពីររូបទៅដាច់ឡែកពីគេ។ នៅតាមផ្លូវ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ ១៨ «ឥឡូវនេះ យើងឡើងទៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ បុត្រមនុស្សនឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ* គេនឹងកាត់ទោសប្រហារជីវិតលោក។ ១៩ គេនឹងបញ្ជូនលោកទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់សាសន៍ដទៃ ដើម្បីឲ្យពួកនោះចំអកដាក់លោក យករំពាត់វាយលោក ព្រមទាំងឆ្កាងសម្លាប់លោកទៀតផង ប៉ុន្តែ បីថ្ងៃក្រោយមក លោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។

សំណូមពររបស់ម្ដាយលោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហាន

(ម៉ាកុស ១០.៣៥-៤៥ លូកា ២២.២៤-២៧)

២០ ពេលនោះ ភរិយារបស់លោកសេបេដេបាននាំកូនទាំងពីរចូលមក គាត់ក្រាបទៀបព្រះ‌បាទាព្រះ‌យេស៊ូ ចង់ទូលសុំអ្វីមួយ។ ២១ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលសួរគាត់ថា៖ «អ្នកចង់បានអ្វី?»។ គាត់ទូលព្រះ‌អង្គវិញថា៖ «ដល់ពេលព្រះ‌អង្គគ្រងរាជ្យ សូមឲ្យកូនរបស់ខ្ញុំម្ចាស់បានអង្គុយអមព្រះ‌អង្គផង គឺម្នាក់នៅខាងស្ដាំ ម្នាក់នៅខាងឆ្វេង»។ ២២ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបថា៖ «អ្នកមិនដឹងថាខ្លួនសុំអ្វីឡើយ តើអ្នកទាំងពីរអាចទទួលពែងដែលខ្ញុំត្រូវទទួលនោះបានឬទេ?»។ លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានទូលថា៖ «យើងខ្ញុំអាចទទួលបាន»។ ២៣ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅអ្នកទាំងពីរថា៖ «អ្នកនឹងទទួលពែងរបស់ខ្ញុំបានមែន ចំណែកឯអង្គុយនៅខាងស្ដាំ ឬខាងឆ្វេងខ្ញុំនោះ ខ្ញុំមិនអាចសម្រេចឲ្យឡើយ ព្រោះកន្លែងនោះបម្រុងទុកសម្រាប់តែអស់អ្នក ដែលព្រះ‌បិតារបស់ខ្ញុំបានសម្រេចឲ្យប៉ុណ្ណោះ»។

២៤ កាលសាវ័ក*ដប់រូបទៀតបានឮដូច្នោះ គេទាស់ចិត្តនឹងបង‌ប្អូនទាំងពីរនាក់នេះណាស់។

២៥ ព្រះ‌យេស៊ូត្រាស់‌ហៅសាវ័កទាំងអស់មក ហើយមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹងស្រាប់ហើយ ពួកអ្នកគ្រប់‌គ្រងស្រុកតែង‌តែជិះ‌ជាន់ប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ខ្លួន រីឯអ្នកធំក៏តែង‌តែប្រើអំណាចលើប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ខ្លួនដែរ។ ២៦ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាមិន‌មែនដូច្នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើមានអ្នកណាម្នាក់ចង់ធ្វើធំជាងគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ត្រូវឲ្យអ្នកនោះបម្រើអ្នករាល់គ្នាវិញ។ ២៧ បើមានអ្នកណាម្នាក់ចង់ធ្វើមេគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះត្រូវធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់អ្នករាល់គ្នាសិន។ ២៨ បុត្រមនុស្សមកក្នុងពិភព‌លោកនេះ មិន‌មែនដើម្បីឲ្យគេបម្រើលោកទេ គឺលោកមកបម្រើគេវិញ ព្រមទាំងបូជាជីវិត ដើម្បីលោះមនុស្សទាំងអស់ផង»។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់ឲ្យភ្លឺ

(ម៉ាកុស ១០.៤៦-៥២ លូកា ១៨.៣៥-៤៣)

២៩ កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងចេញពីក្រុងយេរីខូ មានបណ្ដា‌ជនច្រើនកុះ‌ករនាំគ្នាដើរតាមព្រះ‌អង្គ ៣០ ពេលនោះ មានមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់អង្គុយនៅក្បែរផ្លូវ។ អ្នកទាំងពីរឮថា ព្រះ‌យេស៊ូយាងមក ក៏ស្រែកឡើងថា៖ «ឱព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះ‌រាជ‌វង្សព្រះ‌បាទដាវីឌអើយ! សូមអាណិតមេត្តាយើងខ្ញុំផង!»។ ៣១ បណ្ដា‌ជនគំរាមអ្នកទាំងពីរឲ្យនៅស្ងៀម ប៉ុន្តែ គេស្រែករឹតតែខ្លាំងឡើងថា៖ «ឱព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះ‌រាជ‌វង្សព្រះ‌បាទដាវីឌអើយ! សូមអាណិតមេត្តាយើងខ្ញុំផង!»។ ៣២ ព្រះ‌យេស៊ូក៏ឈប់ ហើយហៅគេមកសួរថា៖ «តើអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វី?»។ ៣៣ គេទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! សូមប្រោសឲ្យភ្នែកយើងខ្ញុំបានភ្លឺផង»។ ៣៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌ហឫ‌ទ័យអាណិត‌អាសូរអ្នកទាំងពីរពន់‌ពេកណាស់ ព្រះ‌អង្គក៏ពាល់ភ្នែកគេ។ រំពេចនោះ គេមើលឃើញភ្លាម ហើយនាំគ្នាដើរតាមព្រះ‌យេស៊ូទៅ។

ព្រះ‌យេស៊ូយាងចូលក្រុងយេរូ‌សាឡឹម

(មក.១១.១-១១ លក.១៩.២៨-៤០ យហ.១២.១២-១៩)

១ ព្រះ‌យេស៊ូយាងមកជាមួយពួកសាវ័ក* ជិតដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹមហើយ។ កាលមកដល់ភូមិបេតផាសេ ដែលនៅចង្កេះភ្នំដើមអូលីវ ព្រះ‌អង្គចាត់សាវ័កពីរនាក់ឲ្យទៅមុន ២ ទាំងមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ចូរទៅភូមិដែលនៅមុខអ្នករាល់គ្នា។ ពេលទៅដល់ភ្លាម អ្នកនឹងឃើញមេលាមួយដែលគេចងនៅទីនោះ ហើយមានកូនវានៅជាមួយដែរ។ ចូរស្រាយវាដឹកមកឲ្យខ្ញុំ។ ៣ ប្រសិនបើមាននរណាសួរ ចូរប្រាប់គេថា ព្រះ‌អម្ចាស់ត្រូវការវា តែព្រះ‌អង្គនឹងឲ្យគេដឹកមកវិញភ្លាមជាមិនខាន»។ ៤ ព្រឹត្តិ‌ការណ៍នេះកើតឡើង ស្របនឹងសេចក្ដី ដែលមានចែងទុកតាម‌រយៈព្យាការី*ថា៖

៥ «ចូរប្រាប់ប្រជាជនក្រុងស៊ីយ៉ូនថាៈ

មើលហ្ន៎ ព្រះ‌មហាក្សត្ររបស់អ្នកយាងមករកអ្នកហើយ។

ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ហឫ‌ទ័យស្លូត‌បូត

ព្រះ‌អង្គគង់លើខ្នងលា

ហើយគង់លើខ្នងកូនលាផងដែរ»។

៦ សាវ័កទាំងពីរនាំគ្នាចេញទៅ ធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះ‌យេស៊ូ ៧ ដឹកមេលា និងកូនវាមក។ គេយកអាវក្រាលពីលើខ្នងលា និងលើខ្នងកូនលាផង ហើយព្រះ‌យេស៊ូឡើងគង់លើខ្នងវា។ ៨ នៅពេលនោះ មានបណ្ដា‌ជនជាច្រើននាំគ្នាយកអាវរបស់ខ្លួនក្រាលតាមផ្លូវ ហើយអ្នកខ្លះទៀតកាច់ធាងទន្សែយកមកក្រាលលើផ្លូវដែរ។ ៩ មហា‌ជនដែលដើរហែ‌ហមព្រះ‌យេស៊ូពីមុខពីក្រោយ នាំគ្នាស្រែកឡើងថា៖ «ជយោ! ព្រះ‌រាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ! សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះ‌អង្គ ដែលយាងមកក្នុងព្រះ‌នាមព្រះ‌អម្ចាស់! ជយោ! ព្រះ‌ជាម្ចាស់នៅស្ថានដ៏ខ្ពង់‌ខ្ពស់បំផុត!»។

១០ កាលព្រះ‌យេស៊ូយាងទៅដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ប្រជាជននៅក្នុងទី‌ក្រុងទាំងមូលនាំគ្នាជ្រួល‌ច្របល់ សួរថា៖ «តើលោកនោះជានរណា?»។ ១១ មហា‌ជនឆ្លើយថា៖ «លោកជាព្យាការី*យេស៊ូមកពីភូមិណាសា‌រ៉ែតក្នុងស្រុកកាលី‌ឡេ»។

ព្រះ‌យេស៊ូដេញពួកអ្នកលក់ដូរចេញពីព្រះ‌វិហារ

(មក.១១.១៥-១៩ លក.១៩.៤៥-៤៨ យហ.២.១៣-២២)

១២ បន្ទាប់មក ព្រះ‌យេស៊ូចូលព្រះ‌វិហារ ហើយព្រះ‌អង្គដេញអ្នកលក់ដូរចេញពីទីនោះ។ ព្រះ‌អង្គផ្ដួលតុអ្នកដូរប្រាក់ ផ្ដួលកៅ‌អីរបស់អ្នកលក់ព្រាប។ ១៣ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា “ដំណាក់របស់យើងត្រូវធ្វើជាកន្លែងសម្រាប់អធិស្ឋាន*តែអ្នករាល់គ្នាបែរជាយកធ្វើជាសំបុកចោរទៅវិញ!”»។

១៤ មានមនុស្សខ្វាក់ និងមនុស្សខ្វិន នាំគ្នាមករកព្រះ‌អង្គនៅក្នុងព្រះ‌វិហារ ព្រះ‌អង្គក៏ប្រោសគេឲ្យជាទាំងអស់គ្នា។

១៥ កាលក្រុមនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ឃើញការអស្ចារ្យដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ និងឮក្មេងៗស្រែកនៅក្នុងព្រះ‌វិហារថា «ជយោព្រះ‌រាជ‌វង្សព្រះ‌បាទដាវីឌ!» គេទាស់ចិត្តណាស់ ១៦ គេទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «តើលោកឮក្មេងៗស្រែកថាដូចម្ដេចទេ?»។ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេវិញថា៖ «ខ្ញុំឮហើយ! ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា “ព្រះ‌អង្គបានធ្វើឲ្យពាក្យសរ‌សើរតម្កើង ហូរចេញពីបបូរមាត់ក្មេងតូចៗ និងទារកដែលនៅបៅ” តើអស់លោកមិនដែលអានទេឬ?»។ ១៧ ព្រះ‌អង្គទុកគេចោល ព្រះ‌អង្គយាងចេញពីទី‌ក្រុងឆ្ពោះទៅភូមិបេថានី ហើយស្នាក់នៅទីនោះ។

ដើមឧទុម្ពរត្រូវបណ្ដាសា

(ម៉ាកុស ១១.១២-១៤, ២០-២៤)

១៨ ព្រលឹមឡើង ព្រះ‌យេស៊ូយាងត្រឡប់ទៅទី‌ក្រុងវិញ ពេលនោះ ព្រះ‌អង្គឃ្លាន។ ១៩ ព្រះ‌អង្គទតឃើញឧទុម្ពរមួយដើមនៅតាមផ្លូវ ព្រះ‌អង្គយាងចូលទៅជិត មិនឃើញមានផ្លែសោះ មានសុទ្ធតែស្លឹក។ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់ដើមឧទុម្ពរនោះថា៖ «ចាប់ពីពេលនេះតទៅ កុំឲ្យឯងមានផ្លែសោះឡើយ!»។ ពេលនោះ ស្រាប់តែដើមឧទុម្ពរក្រៀមស្វិតមួយរំពេច។ ២០ ឃើញដូច្នោះ ពួកសាវ័ក*ងឿង‌ឆ្ងល់ជាខ្លាំង គេពោលថា៖ «ហេតុដូចម្ដេចបានជាដើមឧទុម្ពរក្រៀមស្វិតមួយរំពេចដូច្នេះ?»។ ២១ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូល‌ឆ្លើយទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមានជំនឿឥតសង្ស័យសោះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រឹមតែអាចធ្វើឲ្យដើមឧទុម្ពរនេះក្រៀមស្វិតប៉ុណ្ណោះទេ គឺបើអ្នករាល់គ្នាពោលទៅកាន់ភ្នំនេះថាៈ “ចូរចេញពីទីនេះ ធ្លាក់ក្នុងសមុទ្រទៅ!” នោះនឹងសម្រេចដូច្នោះជាមិនខាន។ ២២ អ្វីក៏ដោយឲ្យតែអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន*សុំទាំងមានជំនឿ អ្នករាល់គ្នាមុខជាបានទទួលមែន»។

អំណាចរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ១១.២៧-៣៣ លូកា ២០.១-៨)

២៣ ព្រះ‌យេស៊ូយាងចូលក្នុងព្រះ‌វិហារ* ហើយនៅពេលព្រះ‌អង្គកំពុងតែបង្រៀនគេ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ*របស់ប្រជាជន នាំគ្នាចូលមកសួរព្រះ‌អង្គថា៖ «តើលោកធ្វើការទាំងនេះដោយអាងអំណាចអ្វី? អ្នកណាប្រគល់អំណាចនេះឲ្យលោក?»។ ២៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបថា៖ «ខ្ញុំក៏សុំសួរសំណួរតែមួយដល់អស់លោកដែរ បើអស់លោកប្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងប្រាប់អស់លោកវិញថាខ្ញុំធ្វើការទាំងនេះ ដោយអាងលើអំណាចអ្វី។ ២៥ តើនរណាចាត់លោកយ៉ូហានឲ្យមកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក*? ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ឬមនុស្ស?»។ គេពិគ្រោះគ្នាថា៖ «បើយើងឆ្លើយថា “ព្រះ‌ជាម្ចាស់ចាត់លោកយ៉ូហានឲ្យមក” គាត់មុខជាសួរយើងថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនជឿលោកយ៉ូហាន” ២៦ បើយើងឆ្លើយថា “មនុស្សចាត់លោកយ៉ូហានឲ្យមក” នោះយើងខ្លាចប្រជាជនរករឿង ដ្បិតមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាចាត់ទុកលោកយ៉ូហានជាព្យាការី*»។ ២៧ ដូច្នេះ គេទូល‌ឆ្លើយព្រះ‌យេស៊ូថា៖ «យើងមិនដឹងទេ!»។ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅវិញថា៖ «រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អស់លោកថា ខ្ញុំធ្វើការទាំងនេះ ដោយអាងលើអំណាចអ្វីដែរ»។

ប្រស្នាអំពីកូនប្រុសពីរនាក់

២៨ «អ្នករាល់គ្នាយល់យ៉ាងណាដែរ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់មានកូនប្រុសពីរ ហើយគាត់និយាយទៅកាន់កូនច្បងថា “កូនអើយ! ថ្ងៃនេះ ចូរកូនទៅធ្វើការនៅចម្ការទំពាំង‌បាយ‌ជូររបស់ពុកទៅ!”។ ២៩ កូនតបមកវិញថា “ខ្ញុំមិនចង់ទៅទេ!” ប៉ុន្តែ ក្រោយមក កូននោះដូរគំនិត ហើយក៏ទៅចម្ការ។ ៣០ បន្ទាប់មក ឪពុកនិយាយពាក្យដដែលទៅកាន់កូនពៅ កូនពៅឆ្លើយថាៈ “បាទ កូនទៅ!” តែអត់ទៅទេ។ ៣១ ក្នុងចំណោមកូនទាំងពីរនាក់ តើកូនណាបានធ្វើតាមបំណងឪពុក?»។ គេទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «កូនច្បង»។ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ពួកអ្នកទារពន្ធ* និងពួកស្ត្រីពេស្យា នឹងចូលទៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*របស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មុនអ្នករាល់គ្នា ៣២ ដ្បិតលោកយ៉ូហានបានមកណែ‌នាំអ្នករាល់គ្នាឲ្យដើរតាមមាគ៌ាសុចរិត តែអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមជឿលោកទេ។ ពួកអ្នកទារពន្ធ និងស្ត្រីពេស្យាបានជឿលោក រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ ទោះបីអ្នករាល់គ្នាបានឃើញហេតុ‌ការណ៍ទាំងនោះក៏ដោយ ក៏អ្នករាល់គ្នាមិនបានដូរចិត្តគំនិត ហើយជឿលោកដែរ»។

ប្រស្នាអំពីអ្នកថែ‌រក្សាចម្ការទំពាំង‌បាយ‌ជូរ

(ម៉ាកុស ១២.១-១២ លូកា ២០.៩-១៩)

៣៣ «សុំស្ដាប់ប្រស្នាមួយទៀតៈ មានបុរសម្នាក់ជាម្ចាស់ចម្ការ គាត់បានដាំទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ហើយធ្វើរបងព័ទ្ធជុំ‌វិញ គាត់រៀប‌ចំកន្លែងមួយ ដើម្បីបញ្ជាន់ផ្លែទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ព្រមទាំងសង់ខ្ទមមួយផង។ បន្ទាប់មក គាត់ប្រវាស់ឲ្យពួកកសិករមើលថែទាំ រួចចេញដំណើរពីស្រុកនោះទៅ។ ៣៤ លុះដល់រដូវទំពាំង‌បាយ‌ជូរទុំ គាត់ក៏ចាត់ពួកអ្នកបម្រើឲ្យមកជួបអ្នកថែចម្ការទាំងនោះ ដើម្បីទទួលយកផលដែលជាចំណែករបស់គាត់។ ៣៥ ពួកកសិករនាំគ្នាចាប់ពួកអ្នកបម្រើមកវាយ‌ដំម្នាក់ ប្រហារជីវិតម្នាក់ និងយកដុំថ្មគប់សម្លាប់ម្នាក់ទៀត។ ៣៦ ម្ចាស់ចម្ការក៏ចាត់អ្នកបម្រើផ្សេងទៀត ដែលមានគ្នាច្រើនជាងមុនឲ្យមក។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកថែចម្ការបានធ្វើបាបអ្នកបម្រើទាំងនោះដូចពួកមុនៗដែរ។ ៣៧ នៅទីបំផុត ម្ចាស់ចម្ការចាត់កូនប្រុសរបស់គាត់ ឲ្យមកជួបគេដោយគិតថា “គេមុខជាគោរពកោតខ្លាចកូនប្រុសខ្ញុំមិនខាន”។ ៣៨ ប៉ុន្តែ ពេលពួកកសិករឃើញកូនប្រុសម្ចាស់ចម្ការមកដល់ គេពិគ្រោះគ្នាថាៈ “អ្នកនេះជាអ្នកទទួលកេរ‌មត៌កពីម្ចាស់ចម្ការទៅថ្ងៃក្រោយ បើយើងនាំគ្នាសម្លាប់វា មត៌កនេះនឹងត្រូវបានមកយើងមិនខាន”។ ៣៩ គេក៏ចាប់កូនប្រុសម្ចាស់ចម្ការបោះទៅខាងក្រៅ ហើយសម្លាប់ចោលទៅ។ ៤០ ដល់ពេលម្ចាស់ចម្ការមក តើគាត់នឹងធ្វើយ៉ាងណាចំពោះកសិករទាំងនោះ?»។ ៤១ គេទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «គាត់មុខជាសម្លាប់ជន‌ពាលទាំងនោះឥតត្រា‌ប្រណីឡើយ រួចប្រវាស់ចម្ការឲ្យអ្នកផ្សេងទៀត ដែលនឹងប្រគល់ផលជាចំណែករបស់គាត់ជូនគាត់ នៅរដូវទំពាំង‌បាយ‌ជូរទុំ»។ ៤២ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ក្នុងគម្ពីរមានចែងថាៈ

“ថ្មដែលពួកជាងសង់ផ្ទះបោះចោល

បានត្រឡប់មកជាថ្មគ្រឹះដ៏សំខាន់បំផុត។

ព្រះ‌អម្ចាស់បានសម្រេចការអស្ចារ្យនេះ

យើងបានឃើញ ហើយស្ងើចសរ‌សើរផង”។

តើអ្នករាល់គ្នាដែលអានអត្ថ‌បទនេះឬទេ?។

៤៣ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងដកព្រះ‌រាជ្យចេញពីអ្នករាល់គ្នា ប្រគល់ទៅឲ្យសាសន៍មួយទៀត ដែលចេះបង្កើតផលសមស្របនឹងព្រះ‌រាជ្យ។ ៤៤ អ្នកណាដួលលើថ្មនេះ អ្នកនោះមុខជាត្រូវបាក់‌បែកខ្ទេច‌ខ្ទាំមិនខាន ហើយបើថ្មនេះសង្កត់លើអ្នកណា មុខជាកិនកម្ទេចអ្នកនោះឲ្យស្លាប់ជាប្រាកដដែរ»។

៤៥ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ឮដូច្នោះ ក៏ដឹងថា ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលសំដៅទៅលើពួកគេ។ ៤៦ គេនាំគ្នារកមធ្យោ‌បាយចាប់ព្រះ‌អង្គ ប៉ុន្តែ គេខ្លាចមហា‌ជន ព្រោះមហា‌ជនចាត់ទុកព្រះ‌យេស៊ូជាព្យាការី*មួយរូប។

ប្រស្នាអំពីមង្គល‌ការ

(លូកា ១៤.១៦-២៤)

១ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលជាប្រស្នាទៅពួកគេម្ដងទៀតថា៖ ២ «ព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ*ប្រៀបបាននឹងស្ដេចមួយអង្គ ដែលរៀបវិវាហ‌មង្គល‌ការព្រះ‌រាជបុត្រ។ ៣ ព្រះ‌រាជាចាត់រាជបម្រើឲ្យទៅអញ្ជើញភ្ញៀវមកជប់‌លៀង ក្នុងឱកាសមង្គល‌ការនោះ តែគ្មាននរណាមកសោះ។ ៤ ព្រះ‌អង្គចាត់រាជបម្រើផ្សេងទៀត ឲ្យទៅជម្រាបភ្ញៀវថាៈ “យើងបានរៀប‌ចំភោជនា‌ហារសម្រាប់ជប់‌លៀង គឺបានសម្លាប់គោ និងសម្លាប់សត្វដែលបានបំប៉ននោះ រួចរាល់អស់ហើយ សូមអញ្ជើញមកពិសាការ!”។ ៥ ប៉ុន្តែ ភ្ញៀវមិនរវី‌រវល់អើពើឡើយ អ្នកខ្លះទៅចម្ការ អ្នកខ្លះទៅធ្វើជំនួញ ៦ អ្នកខ្លះទៀតចាប់ពួករាជបម្រើវាយធ្វើបាប ព្រមទាំងសម្លាប់ចោលថែមទៀត។ ៧ ព្រះ‌រាជាព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធយ៉ាងខ្លាំង ក៏ចាត់ទាហានឲ្យទៅប្រហារជីវិតឃាតកទាំងនោះ ហើយដុតកម្ទេចស្រុកភូមិរបស់គេផង។ ៨ បន្ទាប់មក ស្ដេចមានរាជ‌ឱង្ការទៅពួករាជបម្រើថាៈ “យើងបានរៀប‌ចំពិធីមង្គល‌ការរួចស្រេចហើយ ប៉ុន្តែ ភ្ញៀវទាំងនោះមិនសមនឹងមកចូលរួមទេ។ ៩ ហេតុនេះ ចូរនាំគ្នាចេញទៅតាមផ្លូវកែង ហើយអញ្ជើញមនុស្សទាំងអស់ដែលអ្នករាល់គ្នាជួប ឲ្យមកជប់‌លៀង”។ ១០ ពួករាជបម្រើក៏ចេញទៅតាមផ្លូវ ប្រមូលមនុស្ស‌ម្នា ដែលគេបានជួបទាំងប៉ុន្មានមក ទាំងអាក្រក់ ទាំងល្អ។ ពេលនោះ មានភ្ញៀវពេញរោងការ។

១១ ព្រះ‌រាជាយាងចូលមកមើលភ្ញៀវនៅក្នុងរោងការ ទតឃើញបុរសម្នាក់ស្លៀកពាក់មិនត្រូវនឹងរបៀបពិធីការ ១២ ព្រះ‌រាជាក៏មានរាជ‌ឱង្ការទៅអ្នកនោះថា “សម្លាញ់អើយ! ហេតុអ្វីបានជាអ្នកចូលមកទីនេះ ដោយមិនស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់សម្រាប់មង្គល‌ការដូច្នេះ?” បុរសនោះរកនិយាយអ្វីមិនចេញឡើយ។ ១៣ ព្រះ‌រាជាបង្គាប់ទៅពួករាជបម្រើថា “ចូរចងដៃចងជើងអ្នកនេះ សែងយកទៅចោលនៅទី‌ងងឹតខាងក្រៅ ជាកន្លែងយំសោកខឹងសង្កៀតធ្មេញនោះទៅ!”»។

១៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៀតថា៖ «ព្រះ‌ជាម្ចាស់ត្រាស់‌ហៅមនុស្សទាំងអស់ តែព្រះ‌អង្គជ្រើស‌រើសយកបានចំនួនតិចទេ»។

អំពីពន្ធដារ

(ម៉ាកុស ១២.១៣-១៧ លូកា ២០.២០-២៦)

១៥ ពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ចេញទៅពិគ្រោះគ្នា រិះ‌រកមធ្យោ‌បាយចាប់កំហុសព្រះ‌យេស៊ូ នៅពេលព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូល។ ១៦ គេក៏ចាត់សិស្សរបស់គេ និងពួកខាងស្ដេចហេរ៉ូដ ឲ្យទៅជួបព្រះ‌អង្គ ហើយទូលថា៖ «លោកគ្រូ! យើងខ្ញុំដឹងថា ពាក្យដែលលោកមានប្រសាសន៍សុទ្ធតែពិតទាំងអស់។ លោកគ្រូប្រៀន‌ប្រដៅអំពីរបៀបរស់នៅ ដែលគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌ជាម្ចាស់តាមសេចក្ដីពិត គឺលោកគ្រូពុំយោគ‌យល់ ហើយក៏ពុំរើសមុខនរណាឡើយ។ ១៧ ហេតុនេះ សូមលោកគ្រូឲ្យយោបល់យើងខ្ញុំមើល៍ តើវិន័យរបស់យើងអនុញ្ញាតឲ្យបង់ពន្ធដារ ថ្វាយព្រះចៅអធិ‌រាជរ៉ូម៉ាំងឬទេ?»។ ១៨ ព្រះ‌យេស៊ូឈ្វេងយល់គំនិតអាក្រក់របស់ពួកគេ ទើបមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «មនុស្សមានពុតអើយ! ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាចង់ចាប់កំហុសខ្ញុំដូច្នេះ? ១៩ ចូរបង្ហាញប្រាក់សម្រាប់បង់ពន្ធនោះឲ្យខ្ញុំមើលមើល៍!»។ គេក៏យកប្រាក់មួយកាក់មកថ្វាយព្រះ‌អង្គ។ ២០ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលសួរគេថា៖ «តើលើកាក់នេះ មានរូបនរណា ឈ្មោះនរណា?»។ ២១ គេទូលថា៖ «រូប និងឈ្មោះព្រះចៅអធិ‌រាជ»។ ព្រះ‌អង្គក៏មានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «អ្វីៗដែលជារបស់ព្រះចៅអធិ‌រាជ ចូរថ្វាយទៅព្រះចៅអធិ‌រាជវិញទៅ ហើយអ្វីៗដែលជារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ចូរថ្វាយទៅព្រះ‌ជាម្ចាស់វិញដែរ»។ ២២ ពួកគេងឿង‌ឆ្ងល់នឹងចម្លើយរបស់ព្រះ‌អង្គ ហើយនាំគ្នាចាក‌ចេញពីព្រះ‌អង្គទៅ។

អំពីមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ

(ម៉ាកុស ១២.១៨-២៧ លូកា ២០.២៧-៤០)

២៣ នៅថ្ងៃនោះ មានពួកខាងគណៈសាឌូ‌ស៊ី*ចូលមកគាល់ព្រះ‌អង្គ។ ពួកសាឌូ‌ស៊ីមិនជឿថា មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញទេ។ គេទូលសួរព្រះ‌យេស៊ូថា៖ ២៤ «លោកគ្រូ! លោកម៉ូសេ*មានប្រសាសន៍ថាៈ “បើបុរសណាស្លាប់ទៅ តែគ្មានកូនសោះ ត្រូវឲ្យប្អូនប្រុសរបស់បុរសនោះរៀប‌ការនឹងបងថ្លៃ ដើម្បីបន្ដពូជឲ្យបងប្រុសរបស់ខ្លួន”។ ២៥ ឧបមាថា នៅក្នុងចំណោមយើង មានបង‌ប្អូនប្រុសប្រាំពីរនាក់។ បងបង្អស់រៀប‌ការ ហើយស្លាប់ទៅ តែគ្មានកូនសោះ ទុកប្រពន្ធឲ្យប្អូន។ ២៦ ប្អូនទីពីរ ប្អូនទីបី រហូតដល់ប្អូនទីប្រាំពីរ សុទ្ធតែបានរៀប‌ការជាមួយនាង ហើយស្លាប់ទៅគ្មានកូនដូចគ្នា។ ២៧ នៅទីបំផុត ស្ត្រីនោះក៏ស្លាប់ទៅដែរ។ ២៨ លុះដល់ពេលមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ តើនាងបានទៅជាប្រពន្ធនរណា បើបង‌ប្អូនទាំងប្រាំពីរនាក់សុទ្ធតែបានរៀប‌ការជាមួយនាងគ្រប់គ្នាដូច្នេះ?»។ ២៩ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាយល់ខុសហើយ! ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមិនយល់គម្ពីរ ទាំងមិនស្គាល់ឫទ្ធា‌នុភាពរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ផង។ ៣០ ពេលមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ គេមិនរៀប‌ការប្ដីប្រពន្ធទៀតឡើយ គឺគេនឹងបានដូចទេវទូត*នៅស្ថានបរម‌សុខ*។ ៣១ ព្រះ‌ជាម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលអំពីមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញថាៈ ៣២ “យើងជាព្រះរបស់អប្រាហាំ ជាព្រះរបស់អ៊ីសាក និងជាព្រះរបស់យ៉ាកុប” តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់អានឬទេ? ព្រះ‌ជាម្ចាស់មិន‌មែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេ គឺជាព្រះរបស់មនុស្សដែលមានជីវិត»។ ៣៣ កាលមហា‌ជនបានឮសេចក្ដីដែលព្រះ‌អង្គបង្រៀន គេងឿង‌ឆ្ងល់ជាខ្លាំង។

វិន័យសំខាន់ជាងគេ

(ម៉ាកុស ១២.២៨-៣៤ លូកា ១០.២៥-២៨)

៣៤ ពេលនោះ ពួកខាងគណៈផារីស៊ី*ប្រជុំគ្នា ព្រោះគេឮថា ព្រះ‌យេស៊ូបានធ្វើឲ្យពួកខាងគណៈសាឌូ‌ស៊ី*ទ័លប្រាជ្ញ រកនិយាយអ្វីទៀតមិនកើត។ ៣៥ ក្នុងចំណោមពួកគេ មានម្នាក់ជាបណ្ឌិតខាងវិន័យទូលសួរព្រះ‌យេស៊ូ ក្នុងគោលបំណងល្បង‌លមើលព្រះ‌អង្គថា៖ ៣៦ «លោកគ្រូ! ក្នុងគម្ពីរ‌វិន័យ* តើមានវិន័យណាសំខាន់ជាងគេ?»។ ៣៧ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «“ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីចិត្តគំនិត អស់ពីស្មារតី និងអស់ពីប្រាជ្ញា” ៣៨ ហ្នឹងហើយជាវិន័យទីមួយ ដែលសំខាន់ជាងគេបំផុត។ ៣៩ រីឯវិន័យទីពីរក៏សំខាន់ដូចគ្នាដែរ “គឺត្រូវស្រឡាញ់បង‌ប្អូនឯទៀតៗ ឲ្យបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង”។ ៤០ វិន័យទាំងពីរនេះជាឫសគល់របស់គម្ពីរ‌វិន័យ និងគម្ពីរព្យាការី*ទាំងអស់»។

ព្រះ‌គ្រីស្ដជាព្រះ‌អម្ចាស់លើស្ដេចដាវីឌ

(ម៉ាកុស ១២.៣៥-៣៧ លូកា ២០.៤១-៤៤)

៤១ ពេលនោះ ពួកខាងគណៈផារីស៊ី*នៅជុំគ្នា ព្រះ‌យេស៊ូក៏មានព្រះ‌បន្ទូលសួរគេថា៖ ៤២ «តើអ្នករាល់គ្នាយល់ថា ព្រះ‌គ្រីស្ដជាព្រះ‌រាជ‌វង្សរបស់អ្នកណា?»។ គេទូលថា៖ «ព្រះ‌អង្គជាព្រះ‌រាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ»។ ៤៣ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ប្រសិនបើព្រះ‌គ្រីស្ដជាព្រះ‌រាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌមែន ចុះហេតុដូចម្ដេចបានជាព្រះ‌បាទដាវីឌ ដែលមានព្រះ‌វិញ្ញាណបំភ្លឺហៅព្រះ‌គ្រីស្ដថា “ព្រះ‌អម្ចាស់” ទៅវិញដូច្នេះ គឺស្ដេចមានរាជ‌ឱង្ការថាៈ

៤៤ “ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូល

ទៅកាន់ព្រះ‌អម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា

សូមគង់ខាងស្ដាំយើង ទម្រាំដល់យើងបង្ក្រាប

ខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះ‌អង្គ

មកដាក់ក្រោមព្រះ‌បាទារបស់ព្រះ‌អង្គ”។

៤៥ បើព្រះ‌បាទដាវីឌហៅព្រះ‌គ្រីស្ដថា “ព្រះ‌អម្ចាស់” ដូច្នេះ តើឲ្យព្រះ‌គ្រីស្ដត្រូវជាព្រះ‌រាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌អង្គដូចម្ដេចកើត!»។ ៤៦ គ្មាននរណាម្នាក់អាចឆ្លើយទៅព្រះ‌អង្គវិញ សូម្បីតែមួយម៉ាត់ក៏មិនបានផង ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះមក គ្មាននរណាហ៊ានសួរដេញ‌ដោលព្រះ‌អង្គទៀតឡើយ។

ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលឲ្យប្រយ័ត្ននឹងពុត‌ត្បុតរបស់ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ី

(ម៉ាកុស ១២.៣៨-៤០ លូកា ២០.៤៥-៤៧, ១១.៣៩-៥២)

១ ពេលនោះ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់មហា‌ជន និងពួកសាវ័ក*ថា៖ ២ «ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ* និងពួកខាងគណៈផារីស៊ី* មានភារ‌កិច្ចបង្រៀនគម្ពីរ‌វិន័យរបស់លោកម៉ូសេ*។ ៣ អ្វីៗដែលគេបង្រៀនអ្នករាល់គ្នា ចូរស្ដាប់ ហើយយកទៅប្រតិ‌បត្តិតាមទៅ តែកុំយកតម្រាប់តាមអំពើដែលគេប្រព្រឹត្តឡើយ ដ្បិតគេមិនប្រតិ‌បត្តិតាមសេចក្ដីដែលគេបង្រៀននោះទេ។ ៤ អ្នកទាំងនោះបានបង្កើតវិន័យយ៉ាងតឹង‌រ៉ឹង យកមកផ្ទុកលើមនុស្ស ហើយមិនជួយសម្រាលបន្ទុកនោះទេ សូម្បីតែបន្ដិច‌បន្តួចក៏មិនជួយផង។ ៥ គេធ្វើកិច្ច‌ការផ្សេងៗ ដើម្បីឲ្យមនុស្ស‌ម្នាកោតសរ‌សើរ គឺគេធ្វើក្លាក់កាន់តែធំឡើងៗ និងធ្វើខ្សែរំយោលនៅជាយអាវកាន់តែវែងទៅៗ។ ៦ ពួកគេចូលចិត្តកន្លែងកិត្តិ‌យសក្នុងពិធីជប់‌លៀង ហើយរើសកន្លែងអង្គុយនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ*។ ៧ ពួកនេះចូលចិត្តឲ្យគេឱនកាយគោរព នៅតាមផ្សារ និងឲ្យគេហៅខ្លួនថា “ព្រះ‌គ្រូ”។ ៨ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ កុំបង្គាប់គេឲ្យហៅខ្លួនថា “ព្រះ‌គ្រូ” សោះឡើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមាន “ព្រះ‌គ្រូ” តែមួយគត់ ហើយអ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែជាបង‌ប្អូននឹងគ្នា។ ៩ កុំហៅនរណាម្នាក់នៅលើផែន‌ដីនេះថា “ព្រះ‌បិតា” ឲ្យសោះ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមាន“ព្រះ‌បិតា”តែមួយគត់ ដែលគង់នៅស្ថានបរម‌សុខ។ ១០ កុំឲ្យគេហៅអ្នករាល់គ្នាថា“មគ្គទេសក៍”ឡើយ ដ្បិតមានតែព្រះ‌គ្រីស្ដមួយព្រះ‌អង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលជាមគ្គទេសក៍របស់អ្នករាល់គ្នា។ ១១ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកណាមានឋានៈធំជាងគេ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះបម្រើអ្នករាល់គ្នា។ ១២ អ្នកណាលើកតម្កើងខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវគេបន្ទាបចុះ។ រីឯអ្នកដែលបន្ទាបខ្លួន នឹងត្រូវគេលើកតម្កើងវិញ»។

១៣ នែ៎! ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ* និងពួកផារីស៊ី*ដ៏មានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំ‌ខាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបិទទ្វារ មិនឲ្យមនុស្សចូលទៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ* អ្នករាល់គ្នាមិនត្រឹមតែមិនបានចូលខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេ គឺថែមទាំងរារាំងអ្នកដែលចង់ចូលមិនឲ្យគេចូលទៀតផង។

១៤ [ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ និងពួកផារីស៊ីដ៏មានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំ‌ខាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាឆ‌បោកយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់ស្ត្រី‌មេម៉ាយ ដោយធ្វើឫកជាសូត្រធម៌យ៉ាងយូរ។ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នករាល់គ្នាត្រូវទទួលទោសយ៉ាងធ្ងន់មិនខាន]។

១៥ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ និងពួកផារីស៊ីដ៏មានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំ‌ខាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទឹក និងតាមផ្លូវគោក ស្វែងរកបញ្ចុះ‌បញ្ចូលគេ ឲ្យចូលសាសនារបស់អ្នករាល់គ្នា យ៉ាងហោចណាស់ឲ្យបានមនុស្សម្នាក់ដែរ។ លុះគេចូលសាសនាហើយ អ្នករាល់គ្នាធ្វើឲ្យគេរឹតតែអាក្រក់ជួ‌ជាតិជាងអ្នករាល់គ្នាមួយទ្វេជាពីរ។

១៦ ពួកអ្នកដឹកនាំកង្វាក់អើយ! អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំ‌ខាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នានិយាយថា “បើអ្នកណាស្បថដោយយកព្រះ‌វិហារ*ធ្វើជាសាក្សី ពាក្យសម្បថនោះយកជាការពុំបានទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើស្បថដោយយកមាសរបស់ព្រះ‌វិហារធ្វើជាសាក្សី ទើបយកជាការបាន”។

១៧ មនុស្សលេ‌លា កង្វាក់អើយ! មាស និងព្រះ‌វិហារ ដែលធ្វើឲ្យមាសទៅជាវត្ថុពិសិដ្ឋ តើមួយណាសំខាន់ជាង?។ ១៨ អ្នករាល់គ្នានិយាយទៀតថា “អ្នកណាស្បថដោយយកអាសនៈធ្វើជាសាក្សី ពាក្យសម្បថនោះយកជាការពុំបានទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើស្បថដោយយកតង្វាយលើអាសនៈធ្វើជាសាក្សី ទើបយកជាការបាន”។ ១៩ មនុស្សកង្វាក់អើយ! តង្វាយដែលគេថ្វាយលើអាសនៈ និងអាសនៈដែលធ្វើឲ្យតង្វាយទៅជាតង្វាយពិសិដ្ឋ តើមួយណាសំខាន់ជាង?។ ២០ ដូច្នេះ អ្នកណាស្បថដោយយកអាសនៈជាសាក្សី អ្នកនោះមានទាំងអាសនៈ មានទាំងអ្វីៗនៅលើអាសនៈជាសាក្សីមែន។ ២១ អ្នកណាស្បថដោយយកព្រះ‌វិហារជាសាក្សី អ្នកនោះមានទាំងព្រះ‌វិហារ មានទាំងព្រះ‌ជាម្ចាស់ដែលគង់នៅក្នុងព្រះ‌វិហារជាសាក្សីដែរ។ ២២ អ្នកណាស្បថដោយយកស្ថានបរម‌សុខជាសាក្សី អ្នកនោះមានទាំងបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មានទាំងព្រះ‌ជាម្ចាស់ដែលគង់នៅលើបល្ល័ង្កជាសាក្សី។

២៣ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ និងពួកផារីស៊ីដ៏មានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំ‌ខាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាយកជីរ‌អង្កាម ជីរ‌នាង‌វង និងម្អម មួយភាគដប់មកថ្វាយព្រះ‌ជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាលះ‌បង់វិន័យ*សំខាន់ៗចោល មានសេចក្ដីសុចរិត មេត្តា‌ករុណាធម៌ និងជំនឿស្មោះ‌ត្រង់ជាដើម។ វិន័យទាំងប៉ុន្មានប្រការនេះហើយ ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រតិ‌បត្តិតាម ដោយឥតលះ‌បង់ចោលប្រការឯទៀតៗ។ ២៤ អ្នកដឹកនាំកង្វាក់អើយ! អ្នករាល់គ្នាត្រងយកមូសចេញពីទឹកផឹក តែអ្នករាល់គ្នាលេបដំរីមួយទាំងមូលទៅវិញ!។

២៥ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ និងពួកផារីស៊ីដ៏មានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំ‌ខាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាសំអាតពែង និងចាន តែខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ ផ្នែកខាងក្នុងពោរ‌ពេញទៅដោយផលដែលកើតមកពីការកេង‌ប្រវ័ញ្ច និងការលោភ‌លន់។ ២៦ ពួកផារីស៊ីដ៏កង្វាក់អើយ! ចូរសំអាតផ្នែកខាងក្នុងពែងជាមុនសិន ទើបអ្វីៗនៅខាងក្រៅបានស្អាតបរិសុទ្ធ*ដែរ។

២៧ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ និងពួកផារីស៊ីដ៏មានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំ‌ខាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាប្រៀបបាននឹងផ្នូរ ដែលគេលាបកំបោរស មើលពីក្រៅឃើញហាក់ដូចជាស្អាត តែខាងក្នុងពោរ‌ពេញទៅដោយឆ្អឹងសាក‌សព និងធាតុរលួយសព្វបែបយ៉ាង។ ២៨ អ្នករាល់គ្នាក៏ដូច្នោះដែរ អ្នករាល់គ្នាសម្ដែងឫក‌ពារខាងក្រៅឲ្យមនុស្ស‌ម្នាឃើញថា អ្នករាល់គ្នាសុចរិត តែចិត្តអ្នករាល់គ្នាពោរ‌ពេញដោយគំនិតលាក់ពុត និងគំនិតទុច្ចរិតទៅវិញ។

២៩ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ និងពួកផារីស៊ីដ៏មានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំ‌ខាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានសង់ផ្នូរឲ្យពួកព្យាការី ព្រមទាំងតុប‌តែងផ្នូររបស់មនុស្សសុចរិត ៣០ ដោយពោលថាៈ “ប្រសិនបើយើងបានរស់នៅជំនាន់បុព្វ‌បុរស* នោះយើងមុខជាមិនសមគំនិតជាមួយគេ ក្នុងការសម្លាប់ពួកព្យាការីឡើយ”។ ៣១ អ្នករាល់គ្នាពោលដូច្នេះបានសេចក្ដីថា អ្នករាល់គ្នាចោទខ្លួនឯង ថាជាពូជ‌ពង្សរបស់ពួកអ្នកដែលបានសម្លាប់ព្យាការី។ ៣២ ដូច្នេះ ចូរបន្ដកិច្ច‌ការរបស់បុព្វ‌បុរសអ្នករាល់គ្នាឲ្យបានសម្រេចទៅ! ៣៣ នែ៎ ពួកពស់ពូជពស់វែកអើយ! ធ្វើម្ដេចឲ្យអ្នករាល់គ្នាគេចផុតពីទោសធ្លាក់នរកបាន?។ ៣៤ ហេតុនេះ ខ្ញុំចាត់ព្យាការី អ្នកប្រាជ្ញ និងបណ្ឌិតខាងវិន័យឲ្យមករកអ្នករាល់គ្នា តែអ្នករាល់គ្នានឹងសម្លាប់ពួកគេខ្លះ ឆ្កាងខ្លះ និងវាយធ្វើបាបខ្លះក្នុងសាលាប្រជុំ* ព្រមទាំងតាមបៀត‌បៀនគេពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយផង។ ៣៥ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវទទួលទោស ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានបង្ហូរឈាមជនសុចរិត ចាប់ពីលោកអេបិលជាមនុស្សសុចរិតរហូតដល់លោកសាការី ជាបុត្ររបស់លោកបារ៉ាគី ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសម្លាប់ នៅត្រង់ចន្លោះទី‌សក្ការៈ* និងអាសនៈ*។ ៣៦ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងថា ទោសទាំងនោះនឹងត្រូវធ្លាក់មកលើមនុស្សជំនាន់នេះជាមិនខាន។

អ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមបដិសេធមិនទទួលព្រះ‌យេស៊ូ

(លូកា ១៣.៣៤-៣៥)

៣៧ «អ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម អ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមអើយ! អ្នករាល់គ្នាបានសម្លាប់ពួកព្យាការី* និងយកដុំថ្មគប់សម្លាប់អស់អ្នកដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានចាត់ឲ្យមករកអ្នករាល់គ្នា។ ច្រើនលើកច្រើនសាមកហើយដែលខ្ញុំចង់ប្រមូលផ្ដុំអ្នករាល់គ្នា ដូចមេមាន់ក្រុងកូនវានៅក្រោមស្លាប តែអ្នករាល់គ្នាពុំព្រមសោះ។ ៣៨ ហេតុនេះ ផ្ទះរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងត្រូវបោះ‌បង់ចោលឲ្យនៅស្ងាត់ជ្រងំ។ ៣៩ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ពីពេលនេះទៅមុខ អ្នករាល់គ្នានឹងលែងឃើញខ្ញុំទៀតហើយ រហូតដល់ពេលអ្នករាល់គ្នាពោលថាៈ

“សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់ព្រះ‌អង្គ

ដែលយាងមកក្នុងនាមព្រះ‌អម្ចាស់!”»។

ព្រះ‌យេស៊ូប្រកាសអំពីការបំផ្លាញព្រះ‌វិហារ*

(ម៉ាកុស ១៣.១-២ លូកា ២១.៥-៦)

១ ពេលនោះ ព្រះ‌យេស៊ូកំពុងយាងចេញពីព្រះ‌វិហារ ពួកសាវ័កចូលមកជិត ចង្អុលបង្ហាញវិមានផ្សេងៗក្នុងព្រះ‌វិហារ ថ្វាយព្រះ‌អង្គទត។ ២ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា អ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញនៅពេលនេះ នឹងត្រូវរលំបាក់‌បែកអស់ លែងមានថ្មត្រួតពីលើថ្មទៀតហើយ!»។

ហេតុ‌ការណ៍នៅគ្រាចុងក្រោយ

(ម៉ាកុស ១៣.៣-១៣ លូកា ២១.៧-១៩)

៣ កាលព្រះ‌យេស៊ូគង់នៅលើភ្នំដើមអូលីវ ពួកសាវ័ក*នាំគ្នាចូលទៅគាល់ព្រះ‌អង្គដាច់ឡែកពីគេ ហើយទូលថា៖ «សូមប្រាប់ឲ្យយើងខ្ញុំដឹងផង ហេតុ‌ការណ៍ទាំងនេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា? តើមានអ្វីជាសម្គាល់ឲ្យយើងខ្ញុំដឹងថា ដល់ពេលព្រះ‌អង្គយាងមក និងដល់អវសានកាលនៃពិភព‌លោក?»។ ៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគេថា៖ «ចូរប្រុង‌ប្រយ័ត្ន កុំបណ្ដោយនរណាមកបញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នាឲ្យវង្វេងឡើយ ៥ ដ្បិតនឹងមានមនុស្សជាច្រើន យកឈ្មោះខ្ញុំទៅប្រើ ដោយពោលថាៈ “ខ្ញុំនេះហើយជាព្រះ‌គ្រីស្ដ*”។ គេនឹងនាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យវង្វេង។ ៦ អ្នករាល់គ្នានឹងឮគេនិយាយអំពីសង្គ្រាម និងឮដំណឹងថា មានសង្គ្រាមផ្ទុះឡើងហើយ។ កុំជ្រួល‌ច្របល់ឡើយ ដ្បិតហេតុ‌ការណ៍ទាំងនេះត្រូវតែកើតឡើង តែមិនទាន់ដល់អវសាន‌កាលនៃពិភព‌លោកនៅឡើយទេ។ ៧ ប្រជា‌ជាតិមួយនឹងធ្វើសង្គ្រាមត‌ទល់នឹងប្រជា‌ជាតិមួយទៀត ប្រទេសមួយត‌ទល់នឹងប្រទេសមួយទៀត។ នៅតាមតំបន់ផ្សេងៗនឹងមានកើតទុរ្ភិក្ស និងរញ្ជួយផែន‌ដី។ ៨ ប៉ុន្តែ ហេតុ‌ការណ៍ទាំងនេះប្រៀបបានទៅនឹងការឈឺចាប់ដើមដំបូងរបស់ស្ត្រី ដែលហៀបនឹងសម្រាលកូន។

៩ គេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅធ្វើទុក្ខ‌ទោស ព្រមទាំងឲ្យគេសម្លាប់អ្នករាល់គ្នាថែមទៀតផង។ ជាតិសាសន៍ទាំងអស់នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ព្រោះតែនាមខ្ញុំ។ ១០ នៅពេលនោះ នឹងមានមនុស្សជាច្រើនបែកចិត្តឃ្លាតចេញពីជំនឿ ក្បត់គ្នាទៅវិញទៅមក និងស្អប់គ្នាផង។ ១១ ព្យាការី*ក្លែង‌ក្លាយជាច្រើននឹងមកដល់ ហើយបញ្ឆោតមនុស្សជាច្រើនឲ្យវង្វេង។ ១២ អំពើទុច្ចរិតនឹងរីកចម្រើនឡើងជាខ្លាំង បណ្ដាលឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់មនុស្សមួយចំនួនធំ ត្រូវធ្លាក់ចុះអន់‌ថយ។ ១៣ ប៉ុន្តែ អ្នកណាស៊ូ‌ទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះអ្នកនោះ។ ១៤ គេនឹងប្រកាសដំណឹង‌ល្អ*អំពីព្រះ‌រាជ្យ*នេះ ពាស‌ពេញសកលលោកទាំងមូល ទុកជាសក្ខី‌ភាពដល់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់។ ពេលនោះ ទើបដល់អវសានកាលនៃពិភព‌លោក»។

គ្រាមានទុក្ខលំបាក

(ម៉ាកុស ១៣.១៤-២៣ លូកា ២១.២០-២៤)

១៥ «ពេលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញ វត្ថុចង្រៃដ៏គួរស្អប់ខ្ពើម តាំងនៅក្នុងទី‌សក្ការៈ ដូចព្យាការីដានីអែលបានថ្លែងទុក (សូមឲ្យអ្នកអានយល់ពាក្យនេះចុះ!) ១៦ ពេលនោះ អ្នកដែលរស់ក្នុងស្រុកយូដា ត្រូវនាំគ្នារត់ទៅជ្រកនៅតាមភ្នំ។ ១៧ រីឯអ្នកនៅលើដំបូលផ្ទះ មិនត្រូវចុះមកយកអ្វីៗនៅក្នុងផ្ទះឡើយ ១៨ ហើយអ្នកដែលនៅឯចម្ការ ក៏មិនត្រូវវិលទៅផ្ទះយកអាវធំរបស់ខ្លួនដែរ។ ១៩ គ្រានោះ ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងស្ត្រីបំបៅកូនមុខជាត្រូវវេទនាពុំ‌ខាន។ ២០ ចូរទូល‌អង្វរព្រះ‌ជាម្ចាស់ សូមកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាត្រូវរត់ភៀសខ្លួននៅរដូវត្រជាក់ ឬនៅថ្ងៃសប្ប័ទ*ឡើយ ២១ ដ្បិតពេលនោះ ជាពេលមានទុក្ខលំបាកយ៉ាងខ្លាំង តាំងពីដើមកំណើតពិភព‌លោក មកទល់សព្វថ្ងៃ ហើយទោះជាទៅថ្ងៃមុខទៀត ក៏ពុំដែលមានទុក្ខលំបាកខ្លាំងយ៉ាងនេះដែរ។ ២២ ប្រសិនបើព្រះ‌ជាម្ចាស់មិនបន្ថយចំនួនថ្ងៃទាំងនោះទេ មុខជាគ្មានមនុស្សណាបានរួចជីវិតឡើយ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គបន្ថយចំនួនថ្ងៃទាំងនោះ ដោយយោគ‌យល់ដល់ពួកអ្នកដែលព្រះ‌អង្គបានជ្រើស‌រើស។

២៣ ប្រសិនបើមានគេប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា “ព្រះ‌គ្រីស្ដ*គង់នៅទីនេះ ឬនៅទីនោះ” កុំជឿគេឡើយ ២៤ ដ្បិតនឹងមានមនុស្សក្លែងខ្លួនធ្វើជាព្រះ‌គ្រីស្ដ ព្រមទាំងមានព្យាការី*ក្លែង‌ក្លាយ នាំគ្នាសម្ដែងទីសម្គាល់ធំអស្ចារ្យ និងឫទ្ធិបាដិ‌ហារិយ៍ផ្សេងៗ ដើម្បីបញ្ឆោតមនុស្សរហូតដល់ទៅនាំពួកអ្នក ដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានជ្រើស‌រើសឲ្យវង្វេងថែមទៀតផង ប្រសិនបើគេអាចធ្វើបាន។ ២៥ ខ្ញុំនិយាយប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងជាមុនឲ្យហើយ។

២៦ បើមានគេប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា “ព្រះ‌អង្គនៅវាលរហោ‌ស្ថានឯ‌ណោះ!” កុំចេញទៅតាមគេឡើយ ឬមួយបើគេថា “ព្រះ‌អង្គនៅក្នុងបន្ទប់ឯ‌ណេះ!” ក៏កុំជឿពាក្យគេដែរ ២៧ ដ្បិតបុត្រមនុស្ស*នឹងយាងមកប្រៀបបីដូចជាផ្លេក‌បន្ទោរភ្លឺ‌ឆ្វាច ឆូតកាត់ពីទិសខាងកើតទៅទិសខាងលិច។ ២៨ សាក‌សពនៅទីណា ត្មាតក៏មកប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅទីនោះដែរ»។

បុត្រមនុស្សនឹងយាងមក

(ម៉ាកុស ១៣.២៤-២៧ លូកា ២១.២៥-២៨)

២៩ «លុះគ្រាមានទុក្ខវេទនានេះកន្លងផុតទៅ ភ្លាមនោះ ព្រះ‌អាទិត្យនឹងបាត់រស្មី ព្រះ‌ច័ន្ទលែងមានពន្លឺទៀតហើយ។ រីឯផ្កាយទាំង‌ឡាយនឹងធ្លាក់ចុះពីលើមេឃ អំណាចនានានៅលើមេឃនឹងត្រូវកក្រើករំពើក។ ៣០ ពេលនោះ ទីសម្គាល់របស់បុត្រមនុស្ស*នឹងលេចចេញពីផ្ទៃមេឃមក។ កុល‌សម្ព័ន្ធ*ទាំងប៉ុន្មាននៅលើផែន‌ដីនឹងនាំគ្នាយំគក់ទ្រូង គេនឹងឃើញបុត្រមនុស្សយាងមកលើពពក*ក្នុងផ្ទៃមេឃ ប្រកបដោយឫទ្ធា‌នុភាព និងសិរី‌រុងរឿងដ៏អស្ចារ្យ។ ៣១ ពេលនោះ មានសំឡេងត្រែលាន់ឮរំពងឡើង លោកក៏ចាត់ពួកទេវទូត*របស់លោកឲ្យទៅទិសទាំងបួន ដើម្បីប្រមូលពួកអ្នកដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានជ្រើស‌រើស ចាប់ពីជើងមេឃម្ខាង ទៅជើងមេឃម្ខាង»។

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីដើមឧទុម្ពរ

(ម៉ាកុស ១៣.២៨-៣១ លូកា ២១.២៩-៣៣)

៣២ «ចូរអ្នករាល់គ្នាយកប្រស្នា*ស្ដីអំពីដើមឧទុម្ពរ*ទៅរិះ‌គិតចុះ។ កាលណាមែករបស់វាមានស្លឹកលាស់ខៀវខ្ចី អ្នករាល់គ្នាដឹងថា រដូវប្រាំងជិតមកដល់ហើយ។ ៣៣ ដូច្នេះ កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញព្រឹត្តិ‌ការណ៍ទាំងអស់នោះកើតឡើង ត្រូវដឹងថា បុត្រមនុស្សក៏ជិតមកដល់ហើយដែរ គឺលោកមកជិតបង្កើយហើយ។ ៣៤ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ហេតុ‌ការណ៍ទាំងនោះនឹងកើតឡើង ក្នុងពេលដែលមនុស្សជំនាន់នេះ មានជីវិតនៅឡើយ។ ៣៥ ផ្ទៃមេឃ និងផែន‌ដីនឹងរលាយបាត់ទៅ តែពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយមិនរលាយបាត់ទេ»។

ការត្រៀមខ្លួនរង់‌ចាំទទួលព្រះ‌គ្រីស្ដ

(ម៉ាកុស ១៣.៣២-៣៧ លូកា ១៧.២៦-៣០, ៣៤-៣៦)

៣៦ «រីឯថ្ងៃកំណត់ និងពេលវេលា គ្មាននរណាដឹងឡើយ ទោះបីទេវទូត*នៅស្ថានបរម‌សុខ* ឬព្រះ‌បុត្រាក៏ពុំជ្រាបដែរ មានតែព្រះ‌បិតាមួយព្រះ‌អង្គប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប។ ៣៧ នៅគ្រាបុត្រមនុស្សយាងមក ក៏ដូចកាលនៅសម័យលោកណូអេដែរ ៣៨ គឺមុនពេលទឹកជំនន់ធំ មនុស្ស‌ម្នាតែង‌តែនាំគ្នាស៊ីផឹក រៀប‌ការប្ដីប្រពន្ធ រហូតដល់ថ្ងៃដែលលោកណូអេចូលក្នុងទូកធំ។ ៣៩ គេមិនបានចាប់អារម្មណ៍អ្វីសោះ ទាល់តែទឹកជំនន់ឡើងមកដល់បំផ្លាញគេអស់ទៅ។ នៅគ្រាដែលបុត្រមនុស្សយាងមក ក៏កើតមានដូច្នោះដែរ។ ៤០ បើមានមនុស្សពីរនាក់ធ្វើការក្នុងចម្ការជាមួយគ្នា ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងយកម្នាក់ទៅ ទុកម្នាក់ទៀតឲ្យនៅ។ ៤១ បើមានស្ត្រីពីរនាក់កិនស្រូវជាមួយគ្នា ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងយកម្នាក់ទៅ ទុកម្នាក់ទៀតឲ្យនៅ។ ៤២ ដូច្នេះ ចូរប្រុងស្មារតីឲ្យមែន‌ទែន ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាពុំដឹងថា ព្រះ‌អម្ចាស់របស់អ្នករាល់គ្នានឹងមកដល់នៅពេលណាឡើយ។ ៤៣ អ្នករាល់គ្នាដឹងហើយថា បើម្ចាស់ផ្ទះដឹងចោរចូលមកប្លន់ថ្មើរណា គាត់មុខជាប្រុងស្មារតីពុំ‌ខាន មិនបណ្ដោយឲ្យចោរចូលមកប្លន់ផ្ទះគាត់ឡើយ។ ៤៤ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវត្រៀមខ្លួនជា‌និច្ច ដ្បិតបុត្រមនុស្សនឹងមកដល់ នៅវេលាដែលអ្នករាល់គ្នាពុំបានគិត»។

ប្រស្នាអំពីអ្នកបម្រើស្មោះ‌ត្រង់ និងអ្នកបម្រើមិនស្មោះ‌ត្រង់

(លូកា ១២.៤១-៤៨)

៤៥ «បើអ្នកបម្រើណាមានចិត្តស្មោះ‌ត្រង់ ហើយឈ្លាសវៃ ម្ចាស់មុខជាផ្ទុក‌ផ្ដាក់ឲ្យអ្នកបម្រើនោះមើលខុសត្រូវលើអ្នកបម្រើឯទៀតៗ ក្នុងការចែកម្ហូបអាហារឲ្យគេ តាមពេលកំណត់ពុំ‌ខាន។ ៤៦ ពេលម្ចាស់ត្រឡប់មកដល់ផ្ទះវិញ ឃើញអ្នកបម្រើកំពុងបំពេញកិច្ច‌ការរបស់ខ្លួនដូច្នេះ អ្នកបម្រើនោះប្រាកដជាមានសុភមង្គលហើយ។ ៤៧ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ម្ចាស់មុខជាផ្ទុក‌ផ្ដាក់ឲ្យគាត់មើលខុសត្រូវលើទ្រព្យ‌សម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកថែមទៀតផង។ ៤៨ ផ្ទុយទៅវិញ បើអ្នកបម្រើនោះមានចិត្តអាក្រក់ ហើយគិតថា “ម្ចាស់អញក្រមកដល់ណាស់” ៤៩ គាត់វាយអ្នកបម្រើឯទៀតៗ ព្រមទាំងទៅស៊ីផឹកជាមួយអ្នកប្រមឹក។ ៥០ ពេលម្ចាស់វិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ នៅថ្ងៃដែលអ្នកបម្រើនោះមិនបានរង់‌ចាំ ឬនៅពេលដែលគាត់មិនដឹង ៥១ លោកនឹងធ្វើទោសគាត់ជាទម្ងន់ ហើយឲ្យគាត់ទទួលទោសរួមជាមួយពួកមានពុត‌ត្បុតដែរ គឺឲ្យទៅនៅកន្លែងយំសោកខឹងសង្កៀតធ្មេញ»។

ប្រស្នាអំពីស្ត្រីក្រមុំដប់នាក់

១ «ព្រះ‌រាជ្យនៃស្ថានបរម‌សុខ*ប្រៀបបានទៅនឹងស្ត្រីក្រមុំដប់នាក់ ដែលយកចង្កៀងចេញទៅទទួលស្វាមី។ ២ ក្នុងចំណោមពួកនាង មានប្រាំនាក់ជាស្ត្រីឥតគំនិត ប្រាំនាក់ទៀតជាស្ត្រីឈ្លាសវៃ។ ៣ ស្ត្រីឥតគំនិតយកចង្កៀងទៅ តែមិនយកប្រេងទៅបង្ការជាមួយទេ។ ៤ រីឯស្ត្រីឈ្លាសវៃវិញ នាងបានយកចង្កៀងទៅ មានទាំងប្រេងបង្ការផង។ ៥ ដោយស្វាមីក្រមកដល់ នាងទាំងដប់នាក់ងោក‌ងុយពេក ក៏ដេកលក់ទាំងអស់គ្នាទៅ។ ៦ លុះដល់ពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ មានគេស្រែកឡើងថា “ស្វាមីមកដល់ហើយ! ចូរនាំគ្នារត់ទៅទទួលលោក!”។ ៧ ស្ត្រីក្រមុំទាំងនោះក៏ក្រោកឡើងរៀប‌ចំអុជចង្កៀង។ ៨ ស្ត្រីឥតគំនិតនិយាយទៅកាន់ស្ត្រីឈ្លាសវៃថា “សុំចែកប្រេងឲ្យយើងខ្លះផង ព្រោះចង្កៀងយើងចង់រលត់អស់ហើយ”។ ៩ ស្ត្រីឈ្លាសវៃឆ្លើយទៅវិញថា “ទេមិនបានទេ! បើយើងចែកឲ្យពួកនាង ក្រែងមិនគ្រាន់សម្រាប់យើងផង សម្រាប់ពួកនាងផង។ ចូរនាំគ្នាទៅទិញនៅផ្ទះលក់ប្រេងទៅ!”។

១០ នៅពេលស្ត្រីឥតគំនិតទាំងប្រាំចេញទៅរកទិញប្រេងផុតទៅ ស្រាប់តែស្វាមីមកដល់ ឯស្ត្រីប្រាំនាក់ដែលត្រៀមខ្លួនជាស្រេច នាំគ្នាចូលទៅក្នុងរោងការជាមួយលោក ហើយគេបិទទ្វារជិត។ ១១ ក្រោយមក ស្ត្រីប្រាំនាក់ទៀតមកដល់ ស្រែកហៅថាៈ “លោកម្ចាស់ លោកម្ចាស់! សូមបើកទ្វារឲ្យយើងខ្ញុំចូលផង!”។ ១២ ស្វាមីឆ្លើយទៅវិញថាៈ “ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យនាងទាំងអស់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ខ្ញុំមិនស្គាល់ពួកនាងទេ!”។

១៣ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងស្មារតី ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាពុំដឹងថា បុត្រមនុស្ស*នឹងមកដល់ថ្ងៃណា ពេលណាឡើយ»។

ប្រស្នាស្ដីអំពីប្រាក់ណែន

(លូកា ១៩.១១-២៧)

១៤ «ព្រះ‌រាជ្យ*នៃស្ថានបរម‌សុខ* ប្រៀបបាននឹងបុរសម្នាក់ ដែលហៀបចេញដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ។ គាត់ហៅពួកអ្នកបម្រើមកប្រគល់ទ្រព្យ‌សម្បត្តិឲ្យ។ ១៥ គាត់ប្រគល់ប្រាក់ឲ្យអ្នកបម្រើម្នាក់ៗ តាមសមត្ថ‌ភាពរៀងៗខ្លួន គឺឲ្យប្រាំណែន ទៅអ្នកទីមួយ ពីរណែនទៅអ្នកទីពីរ និងមួយណែនទៅអ្នកទីបី រួចគាត់ចេញដំណើរទៅ។ ១៦ អ្នកបម្រើដែលបានទទួលប្រាក់ប្រាំណែន យកប្រាក់ចេញទៅរកស៊ីភ្លាម ហើយចំណេញបានប្រាំណែនទៀត។ ១៧ អ្នកទីពីរក៏ដូច្នោះដែរ គាត់យកប្រាក់ពីរណែននោះទៅរកស៊ី ចំណេញបានពីរណែនទៀត។ ១៨ រីឯអ្នកដែលទទួលប្រាក់មួយណែន បានចេញទៅ ជីកដីកប់ប្រាក់ម្ចាស់របស់ខ្លួនទុក។

១៩ លុះយូរក្រោយមក ម្ចាស់វិលត្រឡប់មកវិញ ហើយគិតបញ្ជីជាមួយអ្នកទាំងបីនោះ។ ២០ អ្នកទទួលប្រាក់ប្រាំណែន យកប្រាក់ដែលចំណេញបានប្រាំណែន ចូលមកជូនម្ចាស់ ដោយពោលថាៈ “លោកម្ចាស់! លោកបានប្រគល់ប្រាក់ប្រាំណែនឲ្យខ្ញុំប្របាទ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំប្របាទចំណេញបានប្រាំណែនទៀត”។ ២១ ម្ចាស់ក៏ពោលទៅគាត់ថាៈ “ល្អហើយ! អ្នកបម្រើដ៏ប្រសើរ មានចិត្តស្មោះ‌ត្រង់អើយ! អ្នកបានស្មោះ‌ត្រង់នឹងកិច្ច‌ការមួយដ៏តូចនេះ ខ្ញុំនឹងតាំងអ្នកឲ្យមើលខុសត្រូវលើកិច្ច‌ការធំៗ។ ចូរអ្នកចូលមកសប្បាយរួមជាមួយនឹងខ្ញុំចុះ”។ ២២ អ្នកទទួលប្រាក់ពីរណែន ក៏យកប្រាក់ដែលចំណេញបានពីរណែនទៀតនោះ ចូលមកដែរ ហើយជម្រាបថាៈ “លោកម្ចាស់! លោកបានប្រគល់ប្រាក់ពីរណែនឲ្យខ្ញុំប្របាទ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំប្របាទចំណេញបានពីរណែនទៀត”។ ២៣ ម្ចាស់ក៏ពោលទៅគាត់ថាៈ “ល្អហើយ! អ្នកបម្រើដ៏ប្រសើរមានចិត្តស្មោះ‌ត្រង់អើយ! អ្នកបានស្មោះ‌ត្រង់នឹងកិច្ច‌ការមួយដ៏តូចនេះ ខ្ញុំនឹងតាំងអ្នកឲ្យមើលខុសត្រូវលើកិច្ច‌ការធំៗ។ ចូរអ្នកចូលមកសប្បាយរួមជាមួយនឹងខ្ញុំចុះ”។ ២៤ បន្ទាប់មក អ្នកដែលបានទទួលប្រាក់មួយណែនក៏ចូលមក ហើយជម្រាបថាៈ “លោកម្ចាស់! ខ្ញុំប្របាទដឹងថាលោកជាមនុស្សតឹង‌តែងណាស់។ លោកតែងច្រូតយកផលពីស្រែដែលលោកមិនបានសាបព្រោះ ហើយប្រមូលយកផលពីដំណាំដែលលោកមិនបានដាំ។ ២៥ ខ្ញុំប្របាទបានយកប្រាក់ដែលលោកប្រគល់ឲ្យ ទៅជីកដីកប់ ព្រោះខ្ញុំប្របាទភ័យ‌ខ្លាចពេក។ ឥឡូវនេះ សូមលោកម្ចាស់យកប្រាក់របស់លោកវិញចុះ”។ ២៦ ម្ចាស់ក៏ពោលទៅអ្នកនោះថាៈ “នែ៎ អ្នកបម្រើអា‌ក្រក់ ខ្ជិលច្រអូសអើយ! អ្នកដឹងស្រាប់ហើយថា ខ្ញុំតែងច្រូតយកផលពីស្រែដែលខ្ញុំមិនបានសាបព្រោះ និងប្រមូលផលពីដំណាំដែលខ្ញុំមិនបានដាំ។ ២៧ គួរតែអ្នកយកប្រាក់ខ្ញុំទៅចងការ កាលណាខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំនឹងទទួលប្រាក់ ទាំងដើម ទាំងការ!។ ២៨ ចូរយកប្រាក់ពីអ្នកនេះ ប្រគល់ឲ្យអ្នកដែលមានដប់ណែននោះទៅ ២៩ ដ្បិតអ្នកណាមានហើយ អ្នកនោះនឹងទទួលបរិបូណ៌ហូរ‌ហៀរថែមទៀត។ រីឯអ្នកដែលគ្មានវិញ គេនឹងដកហូតនូវអ្វីៗដែលអ្នកនោះមានផង។ ៣០ ចំណែកឯអ្នកបម្រើឥតបានការនេះ ចូរយកគាត់ទៅចោលនៅទីងងឹតខាងក្រៅ ជាកន្លែងយំសោក ខឹងសង្កៀតធ្មេញនោះទៅ!”»។

ការកាត់ទោសនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់

៣១ «នៅពេលបុត្រមនុស្សយាងមកជាមួយពួកទេវទូត* ប្រកបដោយសិរី‌រុងរឿង លោកនឹងគង់នៅលើបល្ល័ង្កដ៏រុង‌រឿង។ ៣២ ពេលនោះ មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍នឹងមកផ្ដុំគ្នានៅមុខលោក លោកនឹងញែកគេចេញពីគ្នា ដូចគង្វាលញែកចៀមចេញពីពពែ ៣៣ គឺឲ្យចៀមនៅខាងស្ដាំ ពពែនៅខាងឆ្វេង។ ៣៤ ពេលនោះ ព្រះ‌មហាក្សត្រនឹងមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់អស់អ្នកនៅខាងស្ដាំព្រះ‌អង្គថា “អស់អ្នកដែលព្រះ‌បិតាខ្ញុំបានប្រទានពរអើយ! ចូរនាំគ្នាមកទទួលព្រះ‌រាជ្យដែលព្រះ‌អង្គបានរៀបទុកឲ្យអ្នករាល់គ្នា តាំងពីកំណើតពិភព‌លោកមក ៣៥ ដ្បិតកាលយើងឃ្លាន អ្នករាល់គ្នាបានឲ្យអាហារយើងបរិភោគ កាលយើងស្រេក អ្នករាល់គ្នាបានឲ្យទឹកយើងពិសា កាលយើងជាជនបរទេស អ្នករាល់គ្នាបានទទួលយើងឲ្យស្នាក់អាស្រ័យ ៣៦ កាលយើងគ្មានសម្លៀក‌បំពាក់ អ្នករាល់គ្នាបានយកសម្លៀក‌បំពាក់មកឲ្យយើង កាលយើងមានជំងឺ អ្នករាល់គ្នាបានមកសួរសុខទុក្ខយើង ហើយកាលយើងជាប់ឃុំ‌ឃាំង អ្នករាល់គ្នាក៏បានមកសួរយើងដែរ”។ ៣៧ ពួកអ្នកសុចរិតទូលព្រះ‌អង្គវិញថាៈ “បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! តើយើងខ្ញុំដែលបានឃើញព្រះ‌អង្គឃ្លាន ហើយយកម្ហូបអាហារមកថ្វាយព្រះ‌អង្គសោយ ឬឃើញព្រះ‌អង្គស្រេក ហើយយកទឹកមកថ្វាយព្រះ‌អង្គសោយពីអង្កាល់?។ ៣៨ តើយើងខ្ញុំដែលបានឃើញព្រះ‌អង្គជាជនបរទេស ហើយទទួលព្រះ‌អង្គឲ្យស្នាក់អាស្រ័យ ឬឃើញព្រះ‌អង្គគ្មានសម្លៀក‌បំពាក់ ហើយយកសម្លៀក‌បំពាក់មកថ្វាយព្រះ‌អង្គពីអង្កាល់?។ ៣៩ តើយើងខ្ញុំដែលបានឃើញព្រះ‌អង្គប្រឈួន ឬជាប់ឃុំ‌ឃាំង ហើយមកសួរសុខទុក្ខព្រះ‌អង្គពីអង្កាល់?”។ ៤០ ព្រះ‌មហាក្សត្រនឹងមានព្រះ‌បន្ទូលតបទៅគេថា “យើងសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា គ្រប់ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តអំពើទាំងនោះ ចំពោះអ្នកតូច‌តាចជាងគេបំផុតម្នាក់ ដែលជាបង‌ប្អូនរបស់យើងនេះ អ្នករាល់គ្នាក៏ដូចជាបានប្រព្រឹត្តចំពោះយើងដែរ”។

៤១ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គនឹងមានព្រះ‌បន្ទូលទៅពួកអ្នកនៅខាងឆ្វេងថាៈ “ពួកត្រូវបណ្ដា‌សាអើយ! ចូរថយចេញឲ្យឆ្ងាយពីយើង ហើយធ្លាក់ទៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះអស់កល្ប‌ជានិច្ច ជាភ្លើងបម្រុងទុកសម្រាប់ផ្ដន្ទា‌ទោសមារ*សាតាំង និងបរិវាររបស់វានោះទៅ! ៤២ ដ្បិតកាលយើងឃ្លាន អ្នករាល់គ្នាពុំបានឲ្យម្ហូបអាហារយើងបរិភោគទេ កាលយើងស្រេក អ្នករាល់គ្នាក៏ពុំបានឲ្យទឹកយើងពិសាដែរ ៤៣ កាលយើងជាជនបរទេស អ្នករាល់គ្នាពុំបានទទួលយើងឲ្យស្នាក់អាស្រ័យឡើយ កាលយើងគ្មានសម្លៀក‌បំពាក់ អ្នករាល់គ្នាក៏ពុំបានយកសម្លៀក‌បំពាក់មកឲ្យយើងដែរ កាលយើងមានជំងឺ និងជាប់ឃុំ‌ឃាំង អ្នករាល់គ្នាពុំបានមកសួរសុខទុក្ខយើងទាល់តែសោះ”។ ៤៤ ពួកនោះនាំគ្នាទូលព្រះ‌អង្គថា “បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! តើយើងខ្ញុំមានដែលបានឃើញព្រះ‌អង្គឃ្លាន ឃើញព្រះ‌អង្គស្រេក ឃើញព្រះ‌អង្គជាជនបរទេស ឃើញព្រះ‌អង្គគ្មានសម្លៀក‌បំពាក់ ឃើញព្រះ‌អង្គប្រឈួន ឬជាប់ឃុំ‌ឃាំង ហើយយើងខ្ញុំមិនដែលជួយព្រះ‌អង្គសោះពីអង្កាល់?”។ ៤៥ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា “យើងសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា គ្រប់ពេលអ្នករាល់គ្នាមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើទាំងនោះ ចំពោះអ្នកតូច‌តាចជាងគេបំផុតម្នាក់ ដែលជាបង‌ប្អូនរបស់យើងនេះ អ្នករាល់គ្នាក៏ដូចជាមិនបានប្រព្រឹត្តចំពោះយើងដែរ”។ ៤៦ អ្នកទាំងនេះនឹងត្រូវទទួលទោសអស់កល្ប‌ជានិច្ច រីឯអ្នកសុចរិតវិញ នឹងទទួលជីវិតអស់កល្ប‌ជានិច្ច»។

ការឃុប‌ឃិតចាប់ព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ១៤.១-២ លូកា ២២.១-២ យ៉ូហាន ១១.៤៥-៥៣)

១ កាលព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទាំងនេះចប់សព្វគ្រប់ហើយ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់ពួកសាវ័កថា៖ ២ «អ្នករាល់គ្នាដឹងហើយថា ពីរថ្ងៃទៀត ដល់បុណ្យចម្លង* គេនឹងចាប់បុត្រមនុស្ស*បញ្ជូនទៅឆ្កាង»។

៣ ពេលនោះ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ*របស់ប្រជាជន ជួប‌ជុំគ្នានៅក្នុងដំណាក់របស់លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យ ឈ្មោះកៃផាស ៤ ហើយបានសម្រេចចិត្តជាមួយគ្នា រកកល‌ល្បិចចាប់ព្រះ‌យេស៊ូយកទៅធ្វើគុត។ ៥ ប៉ុន្តែ គេនិយាយគ្នាថា៖ «កុំចាប់ក្នុងពេលបុណ្យឡើយ ក្រែងកើតចលា‌ចលក្នុងចំណោមប្រជាជន»។

ស្ត្រីម្នាក់ចាក់ប្រេងលើសិរសាព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ១៤.៣-៩ យ៉ូហាន ១២.១-៨)

៦ ព្រះ‌យេស៊ូគង់នៅភូមិបេថានី ក្នុងផ្ទះបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូន ជាមនុស្សឃ្លង់។ ៧ មានស្ត្រីម្នាក់ចូលមករកព្រះ‌អង្គ ទាំងកាន់ដបថ្មកែវផង។ នៅក្នុងដបនោះមានប្រេងក្រអូបដ៏មានតម្លៃលើស‌លប់។ ពេលព្រះ‌យេស៊ូកំពុងសោយព្រះ‌ស្ងោយ នាងយកប្រេងក្រអូបនោះចាក់លើព្រះ‌សិរសាព្រះ‌អង្គ។ ៨ ពួកសាវ័ក*ឃើញដូច្នេះទាស់ចិត្តជាខ្លាំង ហើយពោលថា៖ «ម្ដេចក៏ខ្ជះ‌ខ្ជាយអ៊ីចឹង! ៩ បើយកប្រេងក្រអូបនេះទៅលក់មុខជាបានប្រាក់ច្រើន សម្រាប់ចែកទានដល់ជនក្រីក្រវិញ!»។ ១០ ព្រះ‌យេស៊ូជ្រាបគំនិតរបស់គេ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជារករឿងនាងដូច្នេះ! នាងបានធ្វើអំពើដ៏ល្អចំពោះខ្ញុំ។ ១១ អ្នករាល់គ្នាមានជនក្រីក្រនៅជាមួយរហូត រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិននៅជាមួយអ្នករាល់គ្នារហូតទេ។១២ នាងបានចាក់ប្រេងលាបរូបកាយខ្ញុំដូច្នេះ ដើម្បីធ្វើពិធីបញ្ចុះសពខ្ញុំទុកជាមុន។ ១៣ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា គ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភព‌លោកទាំងមូល កាលណាគេប្រកាសដំណឹង‌ល្អ*នេះ គេក៏នឹងតំណាលអំពីកិច្ច‌ការដែលនាងបានធ្វើនេះដែរ ដើម្បីរំឭកអំពីនាង»។

យូដាស‌អ៊ី‌ស្កា‌រី‌យ៉ុតក្បត់ព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ១៤.១០-១១ លូកា ២២.៣-៦)

១៤ ពេលនោះ សាវ័ក*ម្នាក់ក្នុងក្រុមសាវ័កទាំងដប់‌ពីរឈ្មោះ យូដាស‌អ៊ី‌ស្កា‌រី‌យ៉ុត បានទៅជួបក្រុមនាយកបូជា‌ចារ្យ* ១៥ ជម្រាបថា៖ «បើខ្ញុំប្រគល់លោកយេស៊ូជូនអស់លោក តើអស់លោកឲ្យអ្វីខ្ញុំ?»។ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យក៏រាប់ប្រាក់ឲ្យគាត់សាម‌សិបស្លឹង។ ១៦ ចាប់ពីពេលនោះមក យូដាសរកឱកាសល្អ ដើម្បីនាំគេទៅចាប់ព្រះ‌យេស៊ូ។

ព្រះ‌យេស៊ូធ្វើពិធីបុណ្យចម្លងជាមួយពួកសាវ័ក

(ម៉ាកុស ១៤.១២-២១ លូកា ២២.៧-១៤, ២១-២២ យ៉ូហាន ១៣.២១-៣០)

១៧ នៅថ្ងៃដំបូងនៃពិធីបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ* សាវ័ក*នាំគ្នាមកគាល់ព្រះ‌យេស៊ូ ទូលថា៖ «តើព្រះ‌គ្រូចង់ឲ្យយើងខ្ញុំរៀប‌ចំជប់‌លៀងជូន ក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង*នៅកន្លែងណា?»។ ១៨ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ចូរនាំគ្នាទៅផ្ទះបុរសម្នាក់នៅទី‌ក្រុង ប្រាប់គាត់ថាៈ “លោកគ្រូមានប្រសាសន៍ថា ពេលកំណត់*របស់ខ្ញុំជិតមកដល់ហើយ ខ្ញុំនឹងធ្វើពិធីបុណ្យចម្លងជាមួយសិស្សខ្ញុំនៅក្នុងផ្ទះអ្នក”»។ ១៩ សាវ័កនាំគ្នាធ្វើតាមដូចព្រះ‌យេស៊ូបង្គាប់ ហើយរៀប‌ចំម្ហូបអាហារ សម្រាប់បុណ្យចម្លង។

២០ លុះដល់ល្ងាច ព្រះ‌អង្គរួមតុជាមួយសាវ័កទាំងដប់‌ពីររូប។ ២១ នៅពេលបរិភោគ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានម្នាក់នឹងនាំគេមកចាប់ខ្ញុំ»។ ២២ ពួកសាវ័កព្រួយចិត្តក្រៃ‌លែង ម្នាក់ៗទូលសួរព្រះ‌អង្គថា៖ «បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! តើទូល‌បង្គំឬ?»។ ២៣ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេវិញថា៖ «អ្នកណាជ្រលក់នំបុ័ងក្នុងចានជាមួយខ្ញុំ គឺអ្នកនោះហើយដែលនាំគេមកចាប់ខ្ញុំ។ ២៤ បុត្រមនុស្ស*ត្រូវតែស្លាប់ ដូចមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរអំពីលោកស្រាប់។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលនាំគេមកចាប់បុត្រមនុស្ស នឹងត្រូវវេទនាជាមិនខាន។ ចំពោះអ្នកនោះ បើមិនបានកើតមកទេ ទើបប្រសើរជាង!»។ ២៥ យូដាសជាអ្នកក្បត់ព្រះ‌អង្គ ទូលសួរថា៖ «ព្រះ‌គ្រូ! តើខ្ញុំឬ?»។ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «អ្នកនិយាយដូច្នេះ ត្រូវហើយ!»។

ពិធីជប់‌លៀងចុងក្រោយបំផុត

(ម៉ាកុស ១៤.២២-២៦ លូកា ២២.១៥-២០ ១កូរិន‌ថូស ១១.២៣-២៥)

២៦ នៅពេលកំពុងបរិភោគ ព្រះ‌យេស៊ូយកនំបុ័ងមកកាន់ ព្រះ‌អង្គសរ‌សើរតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយកាច់ប្រទានឲ្យពួកសាវ័ក* ដោយមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «នេះជារូបកាយខ្ញុំ សុំយកពិសាចុះ»។ ២៧ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គយកពែងមកកាន់ អរព្រះ‌គុណព្រះ‌ជាម្ចាស់ រួចប្រទានឲ្យពួកសាវ័ក ទាំងមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «សុំយកពិសាទាំងអស់គ្នាចុះ ២៨ នេះជាលោហិតរបស់ខ្ញុំ គឺលោហិតនៃសម្ពន្ធ‌មេត្រី*ដែលត្រូវបង្ហូរ ដើម្បីលើក‌លែងទោសមនុស្សទាំងអស់ឲ្យរួចពីបាប។ ២៩ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អំណើះតទៅ ខ្ញុំនឹងមិនពិសាស្រាទំពាំង‌បាយ‌ជូរទៀតឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំនឹងពិសាស្រាទំពាំង‌បាយ‌ជូរថ្មី ជាមួយអ្នករាល់គ្នា នៅក្នុងព្រះ‌រាជ្យ*នៃព្រះ‌បិតាខ្ញុំ»។

៣០ ក្រោយពីបានច្រៀងទំនុក‌តម្កើង*រួចហើយ ព្រះ‌យេស៊ូយាងឆ្ពោះទៅភ្នំដើមអូលីវជាមួយពួកសាវ័ក។

ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលអំពីលោកសិលា បដិសេធមិនទទួលស្គាល់ព្រះ‌អង្គ

(ម៉ាកុស ១៤.២៧-៣១ លូកា ២២.៣១-៣៤ យ៉ូហាន ១៣.៣៦-៣៨)

៣១ ពេលនោះ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «យប់នេះ អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងបោះ‌បង់ខ្ញុំចោល ដ្បិតមានចែងទុកមកថាៈ “យើងនឹងវាយសម្លាប់គង្វាល ហើយចៀមនៅក្នុងហ្វូងនឹងត្រូវខ្ចាត់‌ខ្ចាយ”។ ៣២ ប៉ុន្តែ ក្រោយពេលខ្ញុំមានជីវិតរស់ឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងទៅស្រុកកាលី‌ឡេ មុនអ្នករាល់គ្នា»។ ៣៣ លោកសិលាទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «ទោះបីអ្នកឯទៀតបោះ‌បង់ចោលព្រះ‌អង្គទាំងអស់គ្នាក៏ដោយ ក៏ទូល‌បង្គំមិនសុខចិត្តបោះ‌បង់ចោលព្រះ‌អង្គជាដាច់ខាត!»។ ៣៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នកដឹងច្បាស់ថា នៅយប់នេះឯង មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ»។ ៣៥ លោកសិលាទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «ទោះបីទូល‌បង្គំត្រូវស្លាប់ជាមួយព្រះ‌អង្គក៏ដោយ ក៏ទូល‌បង្គំមិនបដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះ‌អង្គជាដាច់ខាត»។ សាវ័កឯទៀតៗក៏ទូលព្រះ‌អង្គដូចលោកសិលាដែរ។

ព្រះ‌យេស៊ូអធិស្ឋាននៅក្នុងសួនកេតសេ‌ម៉ានី

(ម៉ាកុស ១៤.៣២-៤២ លូកា ២២.៣៩-៤៦)

៣៦ ពេលនោះ ព្រះ‌យេស៊ូយាងទៅជាមួយពួកសាវ័ក*ដល់កន្លែងមួយ ឈ្មោះកេតសេ‌ម៉ានី ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាអង្គុយនៅទីនេះសិន ចាំខ្ញុំទៅអធិស្ឋាន*នៅត្រង់កន្លែងនោះ»។ ៣៧ ព្រះ‌អង្គនាំលោកសិលា និងកូនរបស់លោកសេបេដេទាំងពីរនាក់ទៅជាមួយ។ ពេលនោះ ព្រះ‌អង្គចាប់‌ផ្ដើមព្រួយព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ ហើយចុក‌ចាប់អន្ទះ‌សាពន់‌ប្រមាណ ៣៨ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់អ្នកទាំងបីថា៖ «ខ្ញុំព្រួយចិត្តយ៉ាងខ្លាំងស្ទើរតែស្លាប់ អ្នករាល់គ្នានៅទីនេះសិនហើយ ចូរប្រុងស្មារតីជាមួយខ្ញុំ»។ ៣៩ ព្រះ‌អង្គយាងទៅមុខបន្ដិច ក្រាបព្រះ‌ភ័ក្ត្រដល់ដី ទូល‌អង្វរថា៖ «ឱព្រះ‌បិតាអើយ! ប្រសិនបើបាន សូមឲ្យពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះចេញឆ្ងាយពីទូល‌បង្គំទៅ ប៉ុន្តែ សូមកុំធ្វើតាមបំណងទូល‌បង្គំឡើយ គឺសូមឲ្យបានសម្រេចតាមព្រះ‌ហឫ‌ទ័យរបស់ព្រះ‌អង្គវិញ»។ ៤០ ព្រះ‌អង្គយាងមករកពួកសាវ័ក ឃើញគេកំពុងតែដេកលក់ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលទៅលោកសិលាថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនស៊ូ‌ទ្រាំប្រុងស្មារតីជាមួយខ្ញុំ សូម្បីតែមួយម៉ោងក៏មិនបានដែរឬ!»។ ៤១ «ចូរប្រុងស្មារតី ហើយអធិស្ឋាន* កុំឲ្យចាញ់ការល្បួងឡើយ។ វិញ្ញាណរបស់មនុស្សប្រុង‌ប្រៀបជាស្រេចមែន តែខ្លួនគេនៅទន់ខ្សោយទេ»។

៤២ ព្រះ‌អង្គយាងចេញទៅម្ដងទៀតជាលើកទីពីរ ហើយទូល‌អង្វរថា៖ «ឱព្រះ‌បិតាអើយ ប្រសិនបើទូល‌បង្គំត្រូវតែទទួលពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះចៀសពុំបានទេនោះ សូមឲ្យបានសម្រេចតាមព្រះ‌ហឫ‌ទ័យរបស់ព្រះ‌អង្គចុះ!»។

៤៣ ព្រះ‌យេស៊ូវិលត្រឡប់ទៅរកពួកសាវ័កម្ដងទៀត ឃើញគេដេកលក់ ដ្បិតគេងងុយពេក បើកភ្នែកពុំរួចសោះ។ ៤៤ ព្រះ‌អង្គក៏យាងចាក‌ចេញពីគេទៅអធិស្ឋាន*ជាលើកទីបី ហើយទូល‌អង្វរដោយពាក្យដដែល។ ៤៥ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គវិលមករកសាវ័កវិញ មានព្រះ‌បន្ទូលទៅគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នានៅតែដេកលក់ អ្នករាល់គ្នាសម្រាកដល់អង្កាល់ទៀត? ឥឡូវនេះ ជិតដល់ពេលកំណត់ដែលបុត្រមនុស្សត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មនុស្សបាបហើយ។ ៤៦ ចូរក្រោកឡើង! យើងនាំគ្នាទៅ ដ្បិតអ្នកដែលនាំគេមកចាប់ខ្ញុំមកជិតដល់ហើយ!»។

គេចាប់ព្រះ‌យេស៊ូ

(មក.១៤.៤៣-៥០ លក.២២.៤៧-៥៣ យហ.១៨.៣-១១)

៤៧ ព្រះ‌អង្គកំពុងតែមានព្រះ‌បន្ទូលនៅឡើយ ស្រាប់តែយូដាសជាសាវ័ក*ម្នាក់ ក្នុងចំណោមសាវ័កទាំងដប់‌ពីរមកដល់ ទាំងមានបណ្ដា‌ជនជាច្រើនកាន់ដាវ កាន់ដំបងមកជាមួយផង។ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ*របស់ប្រជាជន បានចាត់អ្នកទាំងនោះឲ្យមក។ ៤៨ យូដាសដែលនាំគេមកចាប់ព្រះ‌យេស៊ូ បានសន្មតជាមួយគេនូវសញ្ញាមួយថា៖ «ខ្ញុំថើបអ្នកណា គឺអ្នកនោះហើយ សុំចាប់គាត់ទៅ!»។ ៤៩ កាលយូដាសមកដល់ភ្លាម គាត់ដើរតម្រង់មករកព្រះ‌យេស៊ូ ទូលថា៖ «ជម្រាបសួរព្រះ‌គ្រូ!» រួចថើបព្រះ‌អង្គ។ ៥០ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «សម្លាញ់អើយ អ្នកមកនេះចង់ធ្វើអ្វី ធ្វើទៅចុះ!»។ ពេលនោះ បណ្ដា‌ជនក៏នាំគ្នាចូលមកចាប់ព្រះ‌អង្គ។ ៥១ មានម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលនៅជាមួយព្រះ‌យេស៊ូ បានហូតដាវកាប់អ្នកបម្រើរបស់លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យ* ដាច់ស្លឹកត្រចៀក។ ៥២ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅអ្នកនោះថា៖ «ស៊កដាវអ្នកទៅក្នុងស្រោមវិញទៅ ដ្បិតអស់អ្នកដែលប្រើដាវនឹងត្រូវស្លាប់ដោយមុខដាវជាមិនខាន។ ៥៣ អ្នកស្មានថា ខ្ញុំមិនអាចអង្វរ‌ករព្រះ‌បិតាខ្ញុំឲ្យចាត់ទេវទូតជាងដប់‌ពីរកង‌ពល មកជួយខ្ញុំបានភ្លាមៗទេឬ? ៥៤ តែបើធ្វើដូច្នោះ ធ្វើម្ដេចនឹងបានស្របតាមសេចក្ដីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរ អំពីហេតុ‌ការណ៍ ដែលត្រូវតែកើតឡើងយ៉ាងនេះ!»។

៥៥ ពេលនោះ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅកាន់មហា‌ជនថា៖ «ខ្ញុំជាចោរព្រៃឬ បានជាអស់លោកកាន់ដាវកាន់ដំបងមកចាប់ខ្ញុំដូច្នេះ? ខ្ញុំតែងអង្គុយបង្រៀននៅក្នុងព្រះ‌វិហារ*ជារៀងរាល់ថ្ងៃ តែអស់លោកពុំបានចាប់ខ្ញុំទេ»។ ៥៦ ហេតុ‌ការណ៍ទាំងនេះកើតឡើង ដើម្បីឲ្យបានស្របតាមសេចក្ដី ដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរព្យាការី*។ ពេលនោះ ពួកសាវ័កនាំគ្នាបោះ‌បង់ចោលព្រះ‌អង្គ ហើយរត់បាត់អស់ទៅ។

ព្រះ‌យេស៊ូនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់

(ម៉ាកុស ១៤.៥៣-៦៥ លូកា ២២.៥៤-៥៥, ៦៣-៧១ យ៉ូហាន ១៨.១៣-១៤, ១៩.២៤)

៥៧ លុះចាប់ព្រះ‌យេស៊ូបានហើយ គេបណ្ដើរព្រះ‌អង្គទៅដល់ដំណាក់របស់លោកកៃផាស ជាមហា‌បូជា‌ចារ្យ*។ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ* និងពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ* ជួប‌ជុំគ្នានៅទីនោះ។ ៥៨ លោកសិលាដើរតាមព្រះ‌អង្គពីចម្ងាយ គាត់តាមរហូតដល់ទីធ្លាខាងក្នុងដំណាក់របស់មហា‌បូជា‌ចារ្យ ហើយអង្គុយជាមួយកងរក្សាព្រះ‌វិហារ ចង់ដឹងថាហេតុ‌ការណ៍នឹងទៅជាយ៉ាងណា។

៥៩ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ និងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*ទាំងមូល នាំគ្នារកពាក្យចោទប្រកាន់ មួលបង្កាច់ព្រះ‌យេស៊ូ ដើម្បីកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះ‌អង្គ ៦០ ទោះបីមានមនុស្សជាច្រើនធ្វើសាក្សីក្លែង‌ក្លាយក៏ដោយ ក៏គេរកមិនបានដែរ។ នៅទីបំផុត មានបុរសពីរនាក់នាំគ្នាចូលមក ៦១ ពោលថា៖ «អ្នកនេះបានអះ‌អាងថា “ខ្ញុំអាចរុះព្រះ‌វិហាររបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ចោល ហើយសង់ឡើងវិញបានក្នុងរវាងបីថ្ងៃ”»។ ៦២ ពេលនោះ លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យក្រោកឈរឡើង សួរព្រះ‌អង្គថា៖ «ម្ដេចក៏អ្នកមិនឆ្លើយនឹងពាក្យចោទប្រកាន់របស់អ្នកទាំងនេះ?»។ ៦៣ ព្រះ‌យេស៊ូនៅស្ងៀម។ លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យសួរព្រះ‌អង្គទៀតថា៖ «ចូរស្បថដោយយកព្រះដ៏មានព្រះ‌ជន្មគង់នៅធ្វើជាប្រធាន តើអ្នកពិតជាព្រះ‌គ្រីស្ដ* ជាព្រះ‌បុត្រារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មែនឬ?»។ ៦៤ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលទៅលោកថា៖ «ត្រូវដូចលោកមានប្រសាសន៍មែន ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អស់លោកថា អំណើះតទៅ អស់លោកនឹងឃើញ បុត្រមនុស្ស*គង់នៅខាងស្ដាំព្រះដ៏មានឫទ្ធា‌នុភាព ហើយនឹងយាងមកលើពពក*ក្នុងផ្ទៃមេឃ»។ ៦៥ ពេលនោះ លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យហែកអាវរបស់លោក ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ជននេះបានពោលពាក្យប្រមាថព្រះ‌ជាម្ចាស់ហើយ! យើងមិនបាច់រកសាក្សីឯណាទៀតទេ អស់លោកឮអ្នកនេះពោលពាក្យប្រមាថព្រះ‌ជាម្ចាស់អំបាញ់មិញស្រាប់! ៦៦ តើអស់លោកយល់យ៉ាងណា?»។ ពួកគេឆ្លើយឡើងថា៖ «អ្នកនេះត្រូវមានទោសដល់ជីវិត!»។ ៦៧ គេក៏នាំគ្នាស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អង្គ គេវាយតប់ព្រះ‌អង្គ ហើយអ្នកខ្លះទះកំផ្លៀងព្រះ‌អង្គ ៦៨ ទាំងពោលថា៖ «ទាយមើល៍ ព្រះ‌គ្រីស្ដអើយ អ្នកណាវាយឯង!»។

លោកសិលាបដិសេធមិនស្គាល់ព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ១៤.៦៦-៧២ លូកា ២២.៥៦-៦២ យ៉ូហាន ១៨.១២-១៨, ២៥-២៧)

៦៩ ពេលនោះ លោកសិលាអង្គុយនៅខាងក្រៅក្នុងទីធ្លា។ មានស្ត្រីបម្រើរបស់មហា‌បូជា‌ចារ្យ*ម្នាក់ចូលមកជិតគាត់ ពោលថា៖ «អ្នកឯងជាបក្ស‌ពួករបស់យេស៊ូ ជាអ្នកស្រុកកាលី‌ឡេដែរ!»។ ៧០ ប៉ុន្តែ គាត់ប្រកែកថា៖ «ខ្ញុំមិនដឹងថា នាងចង់និយាយអំពីរឿងអ្វីឡើយ!»។ ៧១ ពេលលោកសិលាដើរចេញពីទីនោះឆ្ពោះទៅរកខ្លោងទ្វារ មានស្ត្រីបម្រើម្នាក់ទៀតឃើញគាត់ ហើយពោលថា៖ «អ្នកនេះជាបក្ស‌ពួករបស់យេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសា‌រ៉ែតដែរ!»។ ៧២ លោកសិលាក៏ប្រកែកសាជាថ្មី ទាំងស្បថថា៖ «ខ្ញុំមិនស្គាល់អ្នកនោះទេ!»។ ៧៣ បន្ដិចក្រោយមក អស់អ្នកដែលនៅទីនោះនាំគ្នាចូលទៅជិតលោកសិលា ហើយពោលថា៖ «អ្នកឯងពិតជាបក្ស‌ពួករបស់អ្នកទាំងនោះ ព្រោះសម្ដីអ្នកឯងបញ្ជាក់ច្បាស់ថា អ្នកឯងមកពីស្រុកកាលី‌ឡេមែន!»។ ៧៤ លោកសិលាក៏ពោលឡើងថា៖ «បើខ្ញុំកុហក សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ដាក់ទោសខ្ញុំចុះ!។ ខ្ញុំសុំស្បថថា ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នកនោះទាល់តែសោះ!»។ រំពេចនោះ ស្រាប់តែមាន់រងាវឡើង ៧៥ លោកសិលាក៏នឹកឃើញព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌យេស៊ូដែលថា៖ «មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថា មិនស្គាល់ខ្ញុំ»។ លោកសិលាចាក‌ចេញពីទីនោះ ហើយយំសោកយ៉ាងខ្លោច‌ផ្សា។

ក្រុម‌ជំនុំជាន់ខ្ពស់កាត់ទោសព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ១៥.១ លូកា ២៣.១-២ យ៉ូហាន ១៨.២៨-៣២)

១ លុះព្រឹកឡើង ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ និងព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ*ទាំងអស់របស់ប្រជាជនប្រជុំគ្នា ហើយសម្រេចចិត្តធ្វើគុតព្រះ‌យេស៊ូ។ ២ គេក៏ចងព្រះ‌អង្គ បញ្ជូនទៅលោកពីឡាតជាទេសា‌ភិបាល។

ប្រាក់បង់ថ្លៃឈាម

(កិច្ច‌ការ ១.១៨-១៩)

៣ កាលយូដាសជាអ្នកដែលនាំគេមកចាប់ព្រះ‌យេស៊ូ ឃើញគេកាត់ទោសព្រះ‌អង្គដូច្នេះ គាត់សោក‌ស្ដាយជាខ្លាំង ក៏យកប្រាក់សាម‌សិបស្លឹងទៅប្រគល់ឲ្យពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ*វិញ ៤ ទាំងពោលថា៖ «ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ព្រោះខ្ញុំបានបញ្ជូនមនុស្សឥតទោសទៅឲ្យគេបង្ហូរឈាម»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «រឿងនេះគ្មានទាក់‌ទងអ្វីនឹងយើងទេ ជារឿងរបស់អ្នកទេតើ!» ៥ យូដាសបាចប្រាក់នោះនៅក្នុងព្រះ‌វិហារ* ហើយចេញទៅចងកសម្លាប់ខ្លួន។

៦ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យរើសប្រាក់នោះ ទាំងពោលថា៖ «យើងគ្មានច្បាប់នឹងបញ្ចូលប្រាក់នេះទៅក្នុងហិបតង្វាយឡើយ ព្រោះជាប្រាក់បង់ថ្លៃឈាម»។ ៧ ក្រោយពីបានពិភាក្សាគ្នាហើយ គេក៏យកប្រាក់នោះទៅទិញដីចម្ការរបស់ជាងស្មូន ទុកធ្វើជាកន្លែងបញ្ចុះសពជនបរទេស។ ៨ ហេតុនេះហើយបានជាគេហៅចម្ការនោះថា «ចម្ការឈាម» រហូតមកទល់សព្វថ្ងៃ។ ៩ ហេតុ‌ការណ៍នេះកើតឡើងស្របនឹងសេចក្ដីដែលមានចែងទុក តាម‌រយៈព្យាការី*យេរេមីថា៖ «គេបានយកប្រាក់សាម‌សិបស្លឹង ជាប្រាក់ដែលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលសន្មតថាជាថ្លៃទិញលោកនោះ ១០ ហើយគេបានយកប្រាក់នោះទៅទិញចម្ការរបស់ជាងស្មូន ដូចព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មកខ្ញុំ»។

លោកពីឡាតកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ១៥.២-១៥ លូកា ២៣.៣-៥, ១៣-២៥ យ៉ូហាន ១៨.៣៣-១៩.១៦)

១១ ព្រះ‌យេស៊ូឈរនៅចំពោះមុខលោកទេសា‌ភិបាល លោកសួរព្រះ‌អង្គថា៖ «តើអ្នកជាស្ដេចយូដាមែនឬ?»។ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «លោកទេតើដែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ»។

១២ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ* នាំគ្នាចោទប្រកាន់ព្រះ‌អង្គ តែព្រះ‌អង្គពុំឆ្លើយអ្វីទាល់តែសោះ។ ១៣ លោកពីឡាតសួរព្រះ‌អង្គថា៖ «អ្នកមិនឮសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលគេចោទប្រកាន់អ្នកទេឬ?»។ ១៤ ព្រះ‌យេស៊ូពុំបានឆ្លើយតបមួយម៉ាត់សោះឡើយ ជាហេតុនាំឲ្យលោកទេសា‌ភិបាលងឿង‌ឆ្ងល់ជាខ្លាំង។

១៥ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង* លោកទេសា‌ភិបាលតែង‌តែលែងអ្នកទោសម្នាក់ តាមសំណូមពររបស់បណ្ដា‌ជន។ ១៦ នៅពេលនោះ មានអ្នកទោសដ៏ល្បីម្នាក់ ឈ្មោះយេស៊ូ‌បារ៉ា‌បាស។ ១៧ កាលបណ្ដា‌ជនមកជុំគ្នាហើយ លោកពីឡាតសួរគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងអ្នកណា ដោះលែងយេស៊ូ‌បារ៉ា‌បាស ឬយេស៊ូហៅព្រះ‌គ្រីស្ដ?»។ ១៨ លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ មកពីលោកជ្រាបថា ពួកគេបញ្ជូនព្រះ‌យេស៊ូមកលោក ព្រោះគេមានចិត្តច្រណែន។

១៩ នៅពេលលោកពីឡាតអង្គុយនៅលើវេទិកាកាត់ក្តី ភរិយារបស់លោកបានចាត់គេឲ្យមកជម្រាបថា៖ «កុំឡូក‌ឡំនឹងរឿងមនុស្សឥតទោសនេះធ្វើអ្វី។ យប់‌មិញ ព្រោះតែរឿងបុរសនេះ ខ្ញុំយល់‌សប្ដិអាក្រក់ណាស់»។

២០ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ* នាំគ្នាញុះ‌ញង់បណ្ដា‌ជនឲ្យសុំដោះលែងបារ៉ា‌បាស និងសុំប្រហារជីវិតព្រះ‌យេស៊ូ។ ២១ លោកទេសា‌ភិបាលមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖ «ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងពីរនេះ តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងអ្នកណា?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «បារ៉ា‌បាស!»។ ២២ លោកពីឡាតសួរទៅគេថា៖ «បើដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីដល់ឈ្មោះ យេស៊ូ ហៅព្រះ‌គ្រីស្ដនេះ?»។ គេស្រែកឡើងទាំងអស់គ្នាថា៖ «យកទៅឆ្កាងទៅ!»។ ២៣ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើអ្នកនេះបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វី?» គេនាំគ្នាស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើងថា៖ «យកទៅឆ្កាងទៅ!»។ ២៤ ដោយលោកពីឡាតឃើញថានិយាយទៅឥតបានការ ហើយផ្ទុយទៅវិញ ឃើញគេកើតចលា‌ចលកាន់តែខ្លាំងឡើងៗដូច្នេះ លោកក៏យកទឹកមកលាងដៃនៅមុខបណ្ដា‌ជន ទាំងពោលថា៖ «នេះជាបញ្ហារបស់អ្នករាល់គ្នាទេ ខ្ញុំឥតទទួលខុសត្រូវក្នុងការបង្ហូរឈាមបុរសនេះឡើយ»។ ២៥ ប្រជាជនឆ្លើយឡើងទាំងអស់គ្នាថា៖ «យើងខ្ញុំ និងកូនចៅរបស់យើងខ្ញុំ ទទួលខុសត្រូវក្នុងការប្រហារជីវិតជននេះ!»។ ២៦ លោកពីឡាតក៏ដោះលែងបារ៉ា‌បាស រីឯព្រះ‌យេស៊ូវិញ លោកឲ្យគេវាយនឹងរំពាត់ រួចបញ្ជូនព្រះ‌អង្គទៅឲ្យគេឆ្កាង។

ទាហានមើល‌ងាយ និងធ្វើបាបព្រះ‌យេស៊ូ

(ម៉ាកុស ១៥.១៦-២០ យ៉ូហាន ១៩.២-៣)

២៧ ពួកទាហានរបស់លោកទេសា‌ភិបាលនាំព្រះ‌យេស៊ូទៅក្នុងទី‌ធ្លាបន្ទាយ ហើយប្រមូលគ្នី‌គ្នាក្នុងកងនោះមកចោម‌រោមព្រះ‌អង្គ។ ២៨ គេដោះព្រះ‌ពស្ដ្ររបស់ព្រះ‌អង្គចេញ ហើយយកអាវធំ ដែលមានពណ៌ក្រហមទុំ មកបំពាក់ថ្វាយព្រះ‌អង្គ។ ២៩ គេយកបន្លាមកក្រងធ្វើជាភួង បំពាក់លើព្រះ‌សិរសាព្រះ‌អង្គ និងយកដើមត្រែងមកដាក់ក្នុងព្រះ‌ហស្ដស្ដាំឲ្យព្រះ‌អង្គកាន់ រួចគេនាំគ្នាលុតជង្គង់នៅមុខព្រះ‌អង្គ ទាំងពោលចំអកថា៖ «សូមគោរពថ្វាយ‌បង្គំស្ដេចយូដា!»។ ៣០ គេស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះ‌អង្គ និងយកដើមត្រែងនោះវាយព្រះ‌សិរសាព្រះ‌អង្គទៀតផង។ ៣១ ក្រោយពីបានប្រមាថមើល‌ងាយព្រះ‌អង្គរួចហើយ ពួកគេដោះអាវធំចេញ យកព្រះ‌ពស្ដ្ររបស់ព្រះ‌អង្គមកបំពាក់ថ្វាយព្រះ‌អង្គវិញ រួចបណ្ដើរនាំយកទៅឆ្កាង។

គេឆ្កាងព្រះ‌យេស៊ូ

(មក.១៥.២១-៣២ លក.២៣.២៦-៤៣ យហ.១៩.១៧-២៧)

៣២ ពេលចេញពីទី‌ក្រុងទៅ គេជួបបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូន ជាអ្នកស្រុកគីរេន គេបង្ខំគាត់ឲ្យលីឈើឆ្កាងរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ។ ៣៣ លុះមកដល់កន្លែងមួយឈ្មោះ «កុល‌កូថា» ដែលប្រែថា «ភ្នំលលាដ៍ក្បាល» ៣៤ គេយកស្រាទំពាំង‌បាយ‌ជូរលាយជាមួយប្រមាត់ មកថ្វាយព្រះ‌អង្គសោយ។ ព្រះ‌យេស៊ូក្រេបបន្ដិច ព្រះ‌អង្គពុំព្រមសោយទេ។

៣៥ ក្រោយពីឆ្កាងព្រះ‌អង្គរួចហើយ ពួកទាហានយកសម្លៀក‌បំពាក់របស់ព្រះ‌អង្គមកចាប់ឆ្នោតចែកគ្នា ៣៦ រួចអង្គុយយាមព្រះ‌អង្គនៅទីនោះ។ ៣៧ គេបានសរសេរប្រកាសអំពីហេតុដែលគេធ្វើទោសព្រះ‌អង្គថា «អ្នកនេះឈ្មោះយេស៊ូ ជាស្ដេចជនជាតិយូដា» ហើយគេបោះប្រកាសនោះ នៅពីខាងលើព្រះ‌សិរសាព្រះ‌អង្គ។ ៣៨ ពេលនោះ គេបានឆ្កាងចោរព្រៃពីរនាក់ជាមួយព្រះ‌យេស៊ូដែរ ម្នាក់នៅខាងស្ដាំ ម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេង។

៣៩ មនុស្ស‌ម្នាដើរកាត់តាមនោះ ប្រមាថមើល‌ងាយព្រះ‌អង្គ គ្រវីក្បាលដាក់ព្រះ‌អង្គ ៤០ ទាំងពោលថា៖ «អ្នករុះព្រះ‌វិហារ* ហើយសង់ឡើងវិញតែបីថ្ងៃអើយ! ចូរសង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ! បើអ្នកពិតជាព្រះ‌បុត្រារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មែន អញ្ជើញចុះពីឈើឆ្កាងមក!»។ ៤១ រីឯពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ* និងពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ*ក៏នាំគ្នាចំអកដាក់ព្រះ‌អង្គដូចគេដែរ ដោយពោលថា៖ ៤២ «គាត់បានសង្គ្រោះអ្នកឯទៀតៗ តែមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនឯងបានទេ! គាត់ជាស្ដេចអ៊ីស្រា‌អែល ឲ្យគាត់ចុះពីឈើឆ្កាងឥឡូវនេះមក ដើម្បីយើងជឿផង! ៤៣ គាត់បានទុកចិត្តលើព្រះ‌ជាម្ចាស់ បើព្រះ‌ជាម្ចាស់គាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យនឹងគាត់មែន សូមឲ្យព្រះ‌អង្គដោះលែងគាត់ឥឡូវនេះទៅ! ដ្បិតគាត់ពោលថា “ខ្ញុំជាព្រះ‌បុត្រារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់”»។

៤៤ សូម្បីតែចោរព្រៃដែលជាប់ឆ្កាងជាមួយព្រះ‌យេស៊ូ ក៏ជេរប្រមាថព្រះ‌អង្គដូច្នោះដែរ។

ព្រះ‌យេស៊ូសោយទិវង្គត

(មក.១៥.៣៣-៤១ លក.២៣.៤៤-៤៩ យហ.១៩.២៨-៣០)

៤៥ ផែន‌ដីទាំងមូលងងឹតសូន្យ ចាប់ពីពេលថ្ងៃត្រង់រហូតដល់ម៉ោងបីរសៀល។ ៤៦ ប្រមាណជាម៉ោងបីរសៀល ព្រះ‌យេស៊ូស្រែកអង្វរខ្លាំងៗថា៖ «អេលី អេលី ឡាម៉ាសា‌បាច់‌ថានី!» ដែលមានន័យថា «ឱព្រះ‌នៃទូល‌បង្គំ ព្រះ‌នៃទូល‌បង្គំអើយ ហេតុអ្វីបានជាព្រះ‌អង្គបោះ‌បង់ទូល‌បង្គំចោលដូច្នេះ?»។ ៤៧ អ្នកខ្លះឈរនៅទីនោះបានឮព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អង្គ ក៏ពោលថា៖ «គាត់ហៅលោកអេលី!»។ ៤៨ រំពេចនោះ មានគ្នាគេម្នាក់រត់ទៅយកសារាយស្ងួត ជ្រលក់នឹងទឹកខ្មេះ រុំជាប់នៅចុងត្រែងមួយដើម ហុចថ្វាយព្រះ‌អង្គសោយ។ ៤៩ ប៉ុន្តែ អ្នកឯទៀតៗពោលថា៖ «ចាំមើលមើល៍! តើលោកអេលីមកសង្គ្រោះគាត់ឬទេ?»។

៥០ ព្រះ‌យេស៊ូស្រែកយ៉ាងខ្លាំងម្ដងទៀត រួចផុតវិញ្ញាណទៅ។ ៥១ ពេលនោះ វាំងនននៅក្នុងព្រះ‌វិហារ*រហែកជាពីរ តាំងពីលើដល់ក្រោម ផែន‌ដីក៏រញ្ជួយ ផ្ទាំងថ្មក៏ប្រេះចេញពីគ្នា ៥២ ផ្នូរក៏របើកចំហឡើង ហើយសាក‌សពប្រជាជនដ៏‌វិសុទ្ធ*ជាច្រើនបានរស់ឡើងវិញ ៥៣ និងនាំគ្នាចេញពីផ្នូរ។ ក្រោយពេលព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌ជន្មរស់ឡើងវិញ គេបានចូលទៅក្នុងក្រុងដ៏‌វិសុទ្ធ ព្រមទាំងបង្ហាញខ្លួនឲ្យមនុស្សជាច្រើនបានឃើញផង។

៥៤ កាលនាយទាហានរ៉ូម៉ាំង និងពួកទាហានដែលនៅយាមព្រះ‌យេស៊ូ បានឃើញផែន‌ដីរញ្ជួយ និងបានឃើញហេតុ‌ការណ៍ទាំង‌ឡាយកើតឡើងដូច្នេះ គេកោតស្ញប់‌ស្ញែងជាខ្លាំង ហើយពោលថា៖ «លោកនេះ ពិតជាព្រះ‌បុត្រារបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មែន!»។

៥៥ នៅទីនោះ មានស្ត្រីជាច្រើនមើលពីចម្ងាយ គឺស្ត្រីៗដែលតាមបម្រើព្រះ‌យេស៊ូ តាំងពីស្រុកកាលី‌ឡេមក។ ៥៦ ក្នុងចំណោមស្ត្រីៗទាំងនោះ មាននាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា នាងម៉ារីជាម្ដាយរបស់យ៉ាកុប និងយ៉ូសែប ព្រមទាំងភរិយារបស់លោកសេបេដេជាដើម។

ការបញ្ចុះសពព្រះ‌យេស៊ូ

(មក.១៥.៤២-៤៧ លក.២៣.៥០-៥៦ យហ.១៩.៣៨-៤២)

៥៧ លុះដល់ល្ងាច មានសេដ្ឋីម្នាក់ ឈ្មោះយ៉ូសែប ជាអ្នកក្រុងអារី‌ម៉ាថេ មកដល់ គាត់ក៏ជាសាវ័ករបស់ព្រះ‌យេស៊ូដែរ។ ៥៨ គាត់បានអញ្ជើញទៅជួបលោកពីឡាត សុំយកព្រះ‌សពព្រះ‌យេស៊ូ។ លោកពីឡាតក៏បញ្ជាឲ្យគេប្រគល់ព្រះ‌សពមកគាត់។ ៥៩ លោកយ៉ូសែបយកព្រះ‌សពមក រុំនឹងក្រណាត់ផាឌិបថ្មី ៦០ រួចដាក់ក្នុងផ្នូរថ្មីរបស់គាត់ ជារូងថ្មដែលគេដាប់ធ្វើផ្នូរ។ បន្ទាប់មក គាត់ប្រមៀលថ្មមួយដុំធំបិទមាត់ផ្នូរ ហើយចាក‌ចេញទៅ។ ៦១ នាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា និងនាងម៉ារីម្នាក់ទៀត ក៏នៅទីនោះដែរ នាងអង្គុយនៅមុខផ្នូរ។

៦២ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ជាថ្ងៃរៀប‌ចំថ្ងៃឈប់សម្រាក* ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យ* និងពួកខាងគណៈផារីស៊ី* នាំគ្នាទៅជួបលោកពីឡាត ៦៣ ជម្រាបថា៖ «លោកម្ចាស់! យើងខ្ញុំនៅចាំពាក្យរបស់ជនបោកប្រាស់នោះ កាលពីគាត់នៅរស់ថាៈ “បីថ្ងៃក្រោយខ្ញុំស្លាប់ ខ្ញុំនឹងមានជីវិតរស់ឡើងវិញ”។ ៦៤ ហេតុនេះ សូមលោកបញ្ជាឲ្យគេយាមផ្នូរនោះ រហូតដល់ថ្ងៃទីបីទៅ ក្រែងលោសិស្សរបស់គាត់មកលួចយកសព ហើយប្រាប់ប្រជាជនថាគាត់រស់ឡើងវិញ។ ការបោកប្រាស់លើកនេះមុខជាអាក្រក់ជាងមុនទៅទៀត»។ ៦៥ លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍ទៅគេថា៖ «អស់លោកមានទាហានស្រាប់ហើយ សុំអញ្ជើញទៅចាត់ចែងឲ្យគេយាមផ្នូរ តាមអស់លោកយល់ឃើញទៅចុះ!»។ ៦៦ ពួកគេក៏នាំគ្នាចេញទៅចាត់ចែងឲ្យយាមផ្នូរ គឺភ្ជិតផ្នូរ បោះត្រាពីលើ និងដាក់ទាហានឲ្យនៅយាមផង។

ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌ជន្មរស់ឡើងវិញ

(ម៉ាកុស ១៦.១-៨ លូកា ២៤.១-១២ យ៉ូហាន ២០.១-២០)

១ ក្រោយថ្ងៃសប្ប័ទ* គឺនៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ នាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា និងនាងម៉ារីម្នាក់ទៀតនាំគ្នាទៅមើលផ្នូរ។ ២ ពេលនោះ ស្រាប់តែផែន‌ដីរញ្ជួយយ៉ាងខ្លាំង ដ្បិតមានទេវទូត*របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ចុះពីស្ថានបរម‌សុខ* មកប្រមៀលថ្មចេញពីមាត់ផ្នូរ ហើយអង្គុយលើថ្មនោះថែមទៀតផង។ ៣ ទេវទូតនោះមានទ្រង់‌ទ្រាយភ្លឺដូចផ្លេក‌បន្ទោរ និងមានសម្លៀក‌បំពាក់សដូចសម្លី។ ៤ ទាហានភ័យញ័រជាខ្លាំង ភាំងស្មារតីដូចមនុស្សស្លាប់។ ៥ ទេវទូតនិយាយទៅកាន់ស្ត្រីៗថា៖ «កុំភ័យ‌ខ្លាចអ្វី! ខ្ញុំដឹងថានាងៗមករកព្រះ‌យេស៊ូ ជាអ្នកភូមិណាសា‌រ៉ែតដែលគេបានឆ្កាង។ ៦ ព្រះ‌អង្គមិននៅទីនេះទេ ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានប្រោសព្រះ‌អង្គឲ្យមានព្រះ‌ជន្មរស់ឡើងវិញ ដូចព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលរួចមកហើយ សុំមកមើលកន្លែងដែលគេដាក់ព្រះ‌សពព្រះ‌អង្គឯ‌ណេះសិន ៧ ហើយសឹមអញ្ជើញទៅប្រាប់ពួកសាវ័ករបស់ព្រះ‌អង្គជាប្រញាប់ ថាព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ជន្មរស់ឡើងវិញហើយ ឥឡូវនេះ ព្រះ‌អង្គយាងទៅស្រុកកាលី‌ឡេមុនអ្នករាល់គ្នា។ នៅទីនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញព្រះ‌អង្គ សុំនាងជ្រាប!»។

៨ ស្ត្រីទាំងនោះប្រញាប់‌ប្រញាល់ចេញពីផ្នូរ ទាំងភ័យទាំងអរយ៉ាងខ្លាំង នាំដំណឹងនេះរត់ទៅជម្រាបពួកសាវ័ក។ ៩ ពេលនោះ ស្រាប់តែព្រះ‌យេស៊ូយាងមកជួបពួកនាង ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ជម្រាបសួរនាង!»។ នាងទាំងនោះក៏ចូលមកឱបព្រះ‌បាទា ហើយក្រាបថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អង្គ។ ១០ ព្រះ‌យេស៊ូមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «កុំភ័យ‌ខ្លាចអ្វីឡើយ! សុំទៅប្រាប់បង‌ប្អូនខ្ញុំឲ្យទៅស្រុកកាលី‌ឡេទៅ គេនឹងឃើញខ្ញុំនៅទីនោះ»។

១១ កាលស្ត្រីទាំងនោះកំពុងតែធ្វើដំណើរទៅ ទាហានខ្លះនាំគ្នាចូលទៅទី‌ក្រុង ជម្រាបពួកនាយកបូជា‌ចារ្យអំពីហេតុ‌ការណ៍ទាំងប៉ុន្មាន ដែលកើតឡើង។ ១២ ពួកនាយកបូជា‌ចារ្យក៏ប្រជុំពិភាក្សាគ្នាជាមួយពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ ហើយសម្រេចចិត្តឲ្យប្រាក់យ៉ាងច្រើនដល់ពួកទាហាន ១៣ ទាំងប្រាប់ថា៖ «ត្រូវនិយាយថា “ពេលយើងខ្ញុំកំពុងដេកលក់ មានសិស្សរបស់អ្នកនោះមកលួចយកសពទៅទាំងយប់”។ ១៤ ប្រសិនបើរឿងនេះលេចឮដល់លោកទេសា‌ភិបាល ចាំយើងជួយដោះស្រាយ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានទោស»។

១៥ ពួកទាហានទទួលយកប្រាក់ ហើយធ្វើតាមសេចក្ដីដែលគេបង្គាប់។ រឿងនេះក៏លេចឮសុស‌សាយក្នុងចំណោមជនជាតិយូដា រហូតមកទល់សព្វថ្ងៃ។

ព្រះ‌យេស៊ូបង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកសាវ័កឃើញ

(ម៉ាកុស ១៦.១៤-១៨ លូកា ២៤.៣៦-៤៩ យ៉ូហាន ២០.១៩-២៣ កិច្ច‌ការ ១.៦-៨)

១៦ សាវ័ក*ទាំងដប់មួយរូបនាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅស្រុកកាលី‌ឡេ ហើយឡើងទៅលើភ្នំដែលព្រះ‌យេស៊ូបានប្រាប់ឲ្យគេទៅ។ ១៦ កាលគេបានឃើញព្រះ‌អង្គ គេក្រាបថ្វាយ‌បង្គំ ប៉ុន្តែ មានអ្នកខ្លះនៅសង្ស័យ។ ១៨ ព្រះ‌យេស៊ូយាងចូលមកជិតគេ ហើយមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំបានទទួលគ្រប់អំណាច ទាំងនៅស្ថានបរម‌សុខ* ទាំងនៅលើផែន‌ដី។ ១៩ ដូច្នេះ ចូរចេញទៅនាំមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ឲ្យធ្វើជាសាវ័ក ហើយធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យគេ ក្នុងព្រះ‌នាមព្រះ‌បិតា ព្រះ‌បុត្រា និងព្រះ‌វិញ្ញាណដ៏‌វិសុទ្ធ*។ ២០ ត្រូវបង្រៀនគេឲ្យប្រតិ‌បត្តិតាមសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់អ្នករាល់គ្នា។ ចូរដឹងថា ខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃ រហូតដល់អវសានកាលនៃពិភព‌លោក»។

១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16

៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7

៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18

១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1

៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13

៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5

៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4

គម្ពីរដំណឹង‌ល្អ​តាមសន្ត​ម៉ាថាយ

ដំណឹង‌ល្អ​រៀប‌រៀង​ដោយ

លោក​ម៉ាថាយ

ពាក្យ​លំនាំ

គោល​បំណង​របស់​លោក​ម៉ាថាយ

គម្រោង​របស់​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ

បញ្ជី‌រាយ​នាម​ព្រះ‌អយ្យ‌កោ​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូ

កំណើត​ព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ

ពួក​ហោរា‌ចារ្យ​មក​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ‌ឱរស​យេស៊ូ

ព្រះ‌យេស៊ូ​ភៀស​ខ្លួន​ទៅ​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប

ស្ដេច​ហេរ៉ូដ​ចេញ​បញ្ជា​ឲ្យ​គេ​សម្លាប់​ក្មេងៗ

ព្រះ‌យេស៊ូ​ត្រឡប់​មក​ពី​ស្រុក​អេស៊ីប​វិញ

លោក​យ៉ូហាន‌បាទីស្ដ​ប្រៀន‌ប្រដៅ​បណ្ដា‌ជន

ព្រះ‌យេស៊ូ​ទទួល​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក

ព្រះ‌យេស៊ូ​ឈ្នះ​ការ​ល្បួង

ព្រះ‌យេស៊ូ​ចាប់‌ផ្ដើម​ផ្សាយ​ដំណឹង‌ល្អ​នៅ​ស្រុក​កាលី‌ឡេ

ព្រះ‌យេស៊ូ​ត្រាស់‌ហៅ​សាវ័ក​បួន​រូប

សុភមង្គល​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ

អំបិល និង​ពន្លឺ

ព្រះ‌បន្ទូល​អំពី​វិន័យ

ព្រះ‌បន្ទូល​អំពី​កំហឹង

ព្រះ‌បន្ទូល​អំពី​ការ​ផិត​ក្បត់

ព្រះ‌បន្ទូល​អំពី​ការ​លែង‌លះ​ប្ដី​ប្រពន្ធ

ព្រះ‌បន្ទូល​អំពី​សម្បថ

ព្រះ‌បន្ទូល​អំពី​គំនុំ​សង‌សឹក

ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ខ្មាំង​សត្រូវ

ការ​ធ្វើ​ទាន​ដល់​ជន​ក្រីក្រ

ព្រះ‌បន្ទូល​អំពី​ការ​អធិស្ឋាន

ការ​តម​អាហារ

អំពី​សម្បត្តិ​សួគ៌

ពាក្យ​ប្រស្នា​អំពី​ចង្កៀង

ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់

កុំ​ថ្កោល‌ទោស​អ្នក​ដទៃ

អំពី​របៀប​ដែល​ត្រូវ​អធិស្ឋាន

ទ្វារ​ចង្អៀត

ប្រស្នា​អំពី​ដើម​ឈើ​ល្អ និង​ដើម​ឈើ​អាក្រក់

សាវ័ក​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ

ប្រស្នា​អំពី​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​សង់​ផ្ទះ

ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រោស​មនុស្ស​ឃ្លង់​ម្នាក់​ឲ្យ​ជា

ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រោស​អ្នក​បម្រើ​របស់​នាយ​ទាហាន​រ៉ូម៉ាំង​ឲ្យ​ជា

ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រោស​អ្នក​ជំងឺ​ជា​ច្រើន​ឲ្យ​ជា

លក្ខណ‌សម្បត្តិ​របស់​អ្នក​ដែល​ចង់​តាម​ព្រះ‌យេស៊ូ

ព្រះ‌យេស៊ូ​ធ្វើ​ឲ្យ​រលក​ស្ងប់

ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រោស​បុរស​ខ្មោច​ចូល​ពីរ​នាក់

ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រោស​មនុស្ស​ខ្វិន​ម្នាក់​ឲ្យ​ដើរ​រួច

ព្រះ‌យេស៊ូ​ត្រាស់‌ហៅ​លោក​ម៉ាថាយ

អំពី​ការ​តម​អាហារ

ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រោស​ស្ត្រី​មាន​ជំងឺ​ធ្លាក់​ឈាម​ឲ្យ​ជា និង​ប្រោស​កូន​ស្រី​លោក​យ៉ៃរ៉ូស​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ

ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រោស​មនុស្ស​ខ្វាក់​ពីរ​នាក់​ឲ្យ​ភ្លឺ

ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រោស​មនុស្ស​គ​ម្នាក់​ឲ្យ​និយាយ​បាន

ព្រះ‌យេស៊ូ​អាណិត​មហា‌ជន

ព្រះ‌យេស៊ូ​តែង‌តាំង​គ្រីស្ដ‌ទូត​១២​រូប

ព្រះ‌យេស៊ូ​ចាត់​ទាំង ១២​ទៅ​ប្រកាស​ដំណឹង‌ល្អ

អំពី​ការ​បៀត‌បៀន

ព្រះ‌យេស៊ូ​ទូន្មាន​សាវ័ក​កុំ​ឲ្យ​ភ័យ​បារម្ភ

អ្នក​ទទួល​ស្គាល់ និង​អ្នក​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌យេស៊ូ

ការ​បាក់‌បែក​គ្នា ព្រោះ​ជំនឿ

សាវ័ក​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូ

អ្នក​ណា​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​ដូច​ជា​ទទួល​ខ្ញុំ​ដែរ

លោក​យ៉ូហាន‌បាទីស្ដ​ចាត់​សិស្ស​ទៅ​ជួប​ព្រះ‌យេស៊ូ

ព្រះ‌យេស៊ូ​បន្ទោស​អ្នក​ក្រុង​នានា​ដែល​ពុំ​ព្រម​ជឿ

ព្រះ‌បិតា និង​ព្រះ‌បុត្រា

វិន័យ​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូ

ព្រះ‌យេស៊ូ​មាន​អំណាច​លើ​វិន័យ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ

ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រោស​មនុស្ស​ស្វិត​ដៃ​ម្នាក់​ឲ្យ​ជា

ព្រះ‌យេស៊ូ​ឆ្លើយ​តប​នឹង​អ្នក​ចោទ​ប្រកាន់​ព្រះ‌អង្គ

ដើម​ឈើ​ល្អ ដើម​ឈើ​អាក្រក់

ទី​សម្គាល់​របស់​លោក​យ៉ូណាស

ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន កុំ​ឲ្យ​ខ្មោច​ចូល​ម្ដង​ទៀត

ព្រះ‌ញាតិ​វង្ស​ពិត​ប្រាកដ​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូ

ប្រស្នា​អំពី​គ្រាប់​ពូជ

^{គម្ពីរដំណឹង‌ល្អតាម}
សន្តម៉ាថាយ

ដំណឹង‌ល្អរៀប‌រៀងដោយ

លោកម៉ាថាយ

ពាក្យលំនាំ

គោលបំណងរបស់លោកម៉ាថាយ

គម្រោងរបស់គម្ពីរម៉ាថាយ

បញ្ជី‌រាយនាមព្រះ‌អយ្យ‌កោរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

កំណើតព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដ

ពួកហោរា‌ចារ្យមកថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌ឱរសយេស៊ូ

ព្រះ‌យេស៊ូភៀសខ្លួនទៅនៅស្រុកអេស៊ីប

ស្ដេចហេរ៉ូដចេញបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់ក្មេងៗ

ព្រះ‌យេស៊ូត្រឡប់មកពីស្រុកអេស៊ីបវិញ

លោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដប្រៀន‌ប្រដៅបណ្ដា‌ជន

ព្រះ‌យេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក

ព្រះ‌យេស៊ូឈ្នះការល្បួង

ព្រះ‌យេស៊ូចាប់‌ផ្ដើមផ្សាយដំណឹង‌ល្អនៅស្រុកកាលី‌ឡេ

ព្រះ‌យេស៊ូត្រាស់‌ហៅសាវ័កបួនរូប

សុភមង្គលដ៏ពិតប្រាកដ

អំបិល និងពន្លឺ

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីវិន័យ

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីកំហឹង

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីការផិតក្បត់

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីការលែង‌លះប្ដីប្រពន្ធ

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីសម្បថ

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីគំនុំសង‌សឹក

ត្រូវស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវ

ការធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រ

ព្រះ‌បន្ទូលអំពីការអធិស្ឋាន

ការតមអាហារ

អំពីសម្បត្តិសួគ៌

ពាក្យប្រស្នាអំពីចង្កៀង

ត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះ‌ជាម្ចាស់

កុំថ្កោល‌ទោសអ្នកដទៃ

អំពីរបៀបដែលត្រូវអធិស្ឋាន

ទ្វារចង្អៀត

ប្រស្នាអំពីដើមឈើល្អ និងដើមឈើអាក្រក់

សាវ័កដ៏ពិតប្រាកដ

ប្រស្នាអំពីមនុស្សពីរនាក់សង់ផ្ទះ

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ឲ្យជា

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសអ្នកបម្រើរបស់នាយទាហានរ៉ូម៉ាំងឲ្យជា

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនឲ្យជា

លក្ខណ‌សម្បត្តិរបស់អ្នកដែលចង់តាមព្រះ‌យេស៊ូ

ព្រះ‌យេស៊ូធ្វើឲ្យរលកស្ងប់

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសបុរសខ្មោចចូលពីរនាក់

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់ឲ្យដើររួច

ព្រះ‌យេស៊ូត្រាស់‌ហៅលោកម៉ាថាយ

អំពីការតមអាហារ

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសស្ត្រីមានជំងឺធ្លាក់ឈាមឲ្យជា និងប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរ៉ូសឲ្យរស់ឡើងវិញ

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់ឲ្យភ្លឺ

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សគម្នាក់ឲ្យនិយាយបាន

ព្រះ‌យេស៊ូអាណិតមហា‌ជន

ព្រះ‌យេស៊ូតែង‌តាំងគ្រីស្ដ‌ទូត១២រូប

ព្រះ‌យេស៊ូចាត់ទាំង ១២ទៅប្រកាសដំណឹង‌ល្អ

អំពីការបៀត‌បៀន

ព្រះ‌យេស៊ូទូន្មានសាវ័កកុំឲ្យភ័យបារម្ភ

អ្នកទទួលស្គាល់ និងអ្នកមិនទទួលស្គាល់ព្រះ‌យេស៊ូ

ការបាក់‌បែកគ្នា ព្រោះជំនឿ

សាវ័កដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

អ្នកណាទទួលអ្នករាល់គ្នា ក៏ដូចជាទទួលខ្ញុំដែរ

លោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដចាត់សិស្សទៅជួបព្រះ‌យេស៊ូ

ព្រះ‌យេស៊ូបន្ទោសអ្នកក្រុងនានាដែលពុំព្រមជឿ

ព្រះ‌បិតា និងព្រះ‌បុត្រា

វិន័យរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

ព្រះ‌យេស៊ូមានអំណាចលើវិន័យថ្ងៃសប្ប័ទ

ព្រះ‌យេស៊ូប្រោសមនុស្សស្វិតដៃម្នាក់ឲ្យជា

ព្រះ‌យេស៊ូឆ្លើយតបនឹងអ្នកចោទប្រកាន់ព្រះ‌អង្គ

ដើមឈើល្អ ដើមឈើអាក្រក់

ទីសម្គាល់របស់លោកយ៉ូណាស

ត្រូវប្រយ័ត្ន កុំឲ្យខ្មោចចូលម្ដងទៀត

ព្រះ‌ញាតិវង្សពិតប្រាកដរបស់ព្រះ‌យេស៊ូ

ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជ

ប្រស្នាអំពីស្រងែ

ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជល្អិត និងមេនំបុ័ង

ព្រះ‌យេស៊ូពន្យល់អត្ថ‌ន័យប្រស្នាអំពីស្រងែ

ប្រស្នាស្ដីអំពីកំណប់ និងអំពីពេជ្រដ៏មានតម្លៃ

ប្រស្នាស្ដីអំពីអួន

អ្នកភូមិណាសា‌រ៉ែតមិនព្រមទទួលស្គាល់ព្រះ‌យេស៊ូ

ស្ដេចហេរ៉ូដសម្លាប់លោកយ៉ូហាន‌បាទីស្ដ

ព្រះ‌យេស៊ូប្រទាននំបុ័ងឲ្យមនុស្សប្រាំ‌ពាន់នាក់បរិភោគ

ព្រះ‌យេស៊ូយាងលើទឹកសមុទ្រ