តើហេតុអ្វីខ្ញុំមិនអាចនិយាយថាទេ? | Why can’t I say no?

មាតិកា | Contents

តើហេតុអ្វីខ្ញុំមិនអាចនិយាយថាទេ?
Why can’t I say no?

ទ្វេគ្រោះដ៏ឈឺចាប់ខ្លាំងបំផុតមួយដែលយើងប្រឈមមុខក្នុងនាមជាមនុស្ស គឺការដឹងថា អាកប្បកិរិយា ឬទង្វើហ្នឹងអាក្រក់សម្រាប់យើង និងសម្រាប់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនហើយ ប៉ុន្តែនៅតែរកមធ្យោបាយប្រព្រឹត្តវាដោយខ្លួនឯងឱ្យខាងតែបាន។

បន្ទាប់ពីមានបញ្ហាកើតឡើង បណ្តាលឱ្យមានការវិនិច្ឆ័យខ្លួនឯងនូវភាពអាម៉ាស និងកំហុស លាយឡំដោយការឈឺចាប់កើតឡើង។ នៅពេលទ្វាគ្រោះនេះកើតឡើងជាប្រចាំបង្ហាញថា អាការៈញៀនកើតឡើងជាញឹកញ៉ាប់ ហើយបណ្តាលឱ្យជីវិតគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ឡើយ។ ការញៀនអាចកើតឡើងចំពោះអ្វីមួយដូចជា ញៀនថ្នាំ ឬញៀនចំណីអាហារ ឬអាចមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលជាក់លាក់ដូចជា ទូរស័ព្ទដៃ ល្បែង ឬចង់ឱ្យគាប់ចិត្តមនុស្សជាដើម។ ចំនុចរួមគឺអសមត្ថភាពនិយាយថាទេ! ដើម្បីបញ្ឈប់ខ្លួនឯង។ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមានអាការៈពាក់ព័ន្ធដូចការរៀបរាប់នេះ អ្នករាល់គ្នាមិនមែនមានតែម្នាក់ឯងទេ។ ការញៀនជះឥទ្ធិពលដល់មនុស្សទូទាំងសកលលោកតាមកម្រិតផ្សេងគ្នា។

តើលទ្ធិព្រះសហគមន៍ចែងអ្វីខ្លះ?

ព្រះសហគមន៍បង្រៀនដោយទទួលស្គាល់ថា ការញៀនកើតឡើងពីធាតុផ្សំទាំងពីរយ៉ាងគឺ អំពើបាប និងមានជំងឺ។ យើងត្រូវលើកលែងទោសចំពោះទង្វើរបស់ខ្លួន ហើយយើងត្រូវការព្រះជាម្ចាស់ជួយព្យាបាល ដើម្បីឱ្យយើងមានសេរីភាព។ នៅទីបំផុត ការចាំបាច់ដែលយើងត្រូវដឹងគឺ យើងមានព្រះជាម្ចាស់ដែលស្រឡាញ់ និងថែរក្សាយើង ដោយសារហេតុនេះហើយ បានជាយើងមានហេតុផលដើម្បីជឿ និងទុកចិត្តថា អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនឹងដំណើរការយ៉ាងរលូន។

តើព្រះគម្ពីរចែងអ្វីខ្លះ?

សេចក្តីពន្យល់ដ៏មានឥទ្ធិពលអំពីការញៀន និងអំពើពាលមានចែងក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី គឺនៅក្នុងលិខិតរបស់គ្រីស្តទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្តបរិស័ទក្រុងរ៉ូម។ លោកបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំមិនយល់អ្វីដែលខ្ញុំធ្វើទេ កិច្ច‌ការណាដែលខ្ញុំចង់ធ្វើ ខ្ញុំមិនធ្វើ រីឯកិច្ច‌ការណាដែលខ្ញុំស្អប់ ខ្ញុំបែរជាធ្វើទៅវិញ។» (រ៉ូម ៧,១៥)។ នៅក្នុងជំពូកដដែល គ្រីស្តទូតប៉ូលបានសរសេររម្លឹកអំពីទ្វេគ្រោះរបស់លោកថា៖ «ខ្ញុំមិនប្រព្រឹត្តអំពើល្អ ដែលខ្ញុំចង់ធ្វើនោះទេ តែបែរជាប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ដែលខ្ញុំមិនចង់ធ្វើទៅវិញ។» (រ៉ូម ៧,១៩)។ សន្តប៉ូលមិននិយាយអំពីទ្រឹស្តីនោះទេ គឺគាត់និយាយពីបទពិសោធន៍ឈឺចាប់អំពីការញៀនប្រព្រឹត្តកំហុស ហើយមិនអាចបញ្ឈប់វាបានឡើយ។

ឃ្លាព្រះគម្ពីរទាំងនេះ គ្រីស្តទូតប៉ូលបង្ហាញថាខ្លួនមានកំហុសធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ុន្តែលោកក៏លើកឡើងអំពីព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសដែលមានចំពោះលោកផងដែរថា៖ «ខ្ញុំវេទនាណាស់! តើនរណានឹងដោះលែងខ្ញុំឱ្យរួចពីរូបកាយ ដែលតែង‌តែស្លាប់នេះបាន? សូមអរព្រះ‌គុណព្រះ‌ជាម្ចាស់ តាម‌រយៈព្រះ‌យេស៊ូ‌គ្រីស្ដជា‌អម្ចាស់នៃយើង។» (រ៉ូម ៧,២៤-២៥)។

កាលណាយើងភ្លេចគិតដល់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួន និងព្រះជាម្ចាស់ យើងងាយនឹងផ្តោតលើឧបសគ្គដែលអូសទាញឱ្យធ្វើតាមការញៀន។ នៅពេលគ្រីស្តទូតប៉ូលនឹកគិតដល់ព្រះជាម្ចាស់ គាត់មិនពឹងផ្អែកលើកម្លាំងខ្លួនឯងទេ គឺគាត់ពឹងលើព្រះជាម្ចាស់ដែលពោរពេញដោយព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសវិញ។ ធ្វើដូច្នេះ យើងទទួលព្រះអំណោយទាននៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ទូលំទូលាយ ដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានមកយើងម្នាក់ៗ។

ការរិះគិត

ក្រុមជួយព្យាបាលការញៀនជាច្រើនប្រើប្រាស់កម្មវិធី១២ជំហាន ដំបូងគឺអ្នកញៀនស្រាធ្ងន់ធ្ងរ ដើម្បីជួយឱ្យជំនះឧបសគ្គ។ ដំណាក់កាល៣ដំបូងគឺធ្វើដូចខាងក្រោមនេះ៖

យើងព្រមទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងថាគ្មានអំណាច ជាហេតុដែលយើងមិនអាចគ្រប់គ្រងជីវិតខ្លួនឯងបានឡើយ។
យើងជឿថាព្រះជាម្ចាស់មានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងជាងយើងអាចស្តារយើងឡើងវិញបាន។
យើងសម្រេចចិត្តថ្វាយឆន្ទៈ និងជីវិតរបស់យើងទៅលើព្រះជាម្ចាស់ដែលថែរក្សា និងដឹកនាំយើងតាមមាគ៌ារបស់ព្រះអង្គ។

នៅពេលគ្រីស្តទូតប៉ូលថ្វាយគំនិតរបស់គាត់ទៅព្រះជាម្ចាស់ គាត់មានសេចក្តីសង្ឃឹមនៅក្នុងចំណោមបញ្ហានានាដែលគាត់ជួបប្រទះ។ ទ្វេគ្រោះដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច គឺការទទួលស្គាល់ថា ខ្ញុំមិនអាចនិយាយថា “ទេ” ប៉ុន្តែបែរជាអាចធ្វើបាន នេះគឺជាដំណាក់កាលដំបូងដែលទទួលយកសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងជីវិត។ ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់អាចព្យាបាលរបួសឱ្យបានជាសះស្បើយយ៉ាងស័ក្ដិសិទ្ធិ។

វីដេអូសក្ខីភាព

75 Views

Post Views: 74