- សេចក្ដីផ្ដើម
Introduction - សេចក្ដីថ្លែងការយល់ព្រម
Endorsements - តើហេតុអ្វីខ្ញុំនៅទីនេះ?
Why am I here? - តើព្រះជាម្ចាស់នៅឯណា នៅពេលកើតទុក្ខលំបាក?
Where is God when it hurts? - តើហេតុអ្វីខ្ញុំចេះតែខ្វល់ខ្វាយ និងថប់បារម្ភដូច្នេះ?
Why am I so worried and anxious? - តើខ្ញុំបំបាត់អារម្មណ៍ឯកោយ៉ាងដូចម្តេច?
How do I stop feeling lonely? - តើហេតុអ្វីខ្ញុំមិនអាចនិយាយថាទេ?
Why can’t I say no? - តើខ្ញុំអាចរៀនស្រឡាញ់រូបកាយរបស់ខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេច?
How can I learn to love my body? - តើហេតុអ្វីខ្ញុំមិនអាចដោះលែងវាបាន?
Why can’t I let go? - តើហេតុអ្វីបានជាគ្មាននរណាម្នាក់ស្តាប់ខ្ញុំ?
Why is no one listening to me? - តើជីវិតពិតជាមានតម្លៃដើម្បីរស់នៅ?
Is life really worth living? - តើខ្ញុំសាកសមនៅទីកន្លែងណា?
Where do I fit in? - តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីថែមទៀតដើម្បីជួយភពផែនដី?
Should I do more to help the planet? - តើខ្ញុំត្រូវរស់នៅក្នុងពិភពកាមគុណនេះយ៉ាងដូចម្តេច?
How do I live in this sexualised world? - តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីបានចំពោះការបំពានលើបណ្តាញសង្គម?
What can I do about online abuse? - តើខ្ញុំនៅលីវមានតួនាទីអ្វី?
I’m single – what is my role? - ភាពមិនជាក់ស្តែង? ការចោទសំណួរ? មានមន្ទិលជំនឿ?
Uncertain? Questioning? Doubtful? - តើត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីឱ្យមានតុល្យភាពត្រឹមត្រូវ?
How do I get the balance right? - តើខ្ញុំត្រូវសម្រេចចិត្តយ៉ាងដូចម្តេច?
How do I decide? - តើខ្ញុំត្រូវដោះស្រាយចំពោះការបដិសេធយ៉ាងដូចម្តេច?
How do I cope with rejection? - តើខ្ញុំត្រូវរស់នៅជាមួយនឹងអ្វីដែលខ្លួនមានយ៉ាងដូចម្តេច?
How do I live with what I have? - តើខ្ញុំត្រូវជឿលើអ្វីនៅក្នុងពិភពព័ត៌មានក្លែងក្លាយនេះ?
What do I believe in a world of fake news? - តើមេដឹកនាំមានតាំងពីកំណើត ឬត្រូវបណ្ដុះបណ្តាល?
Are leaders born or made? - តើហេតុអ្វីខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានសម្ពាធ?
Why do I feel pressure? - តើត្រូវបញ្ចប់អំពើហិង្សាយ៉ាងដូចម្តេច?
An end to Violence? - តើអ្នកជាអ្នកដឹកនាំ ឬជាអ្នកដើរតាម?
Are you a leader or a follower?

តើត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីឱ្យមានតុល្យភាពត្រឹមត្រូវ?
How do I get the balance right?
យើងកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលពោរពេញដោយឧបសគ្គ ហើយបញ្ហាធំបំផុតដែលយើងប្រឈមមុខ គឺត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឱ្យមានតុល្យភាពលើតម្រូវការដែលយើងមាន ឬយើងបង្កើតតម្រូវការដោយខ្លួនឯង។
ប្រទេសលោកខាងលិច គឺជាសង្គមមូលធននិយម ដែលជំរុញឱ្យអ្នកជំនួញទាំងអស់ត្រូវបង្កើនផលិតកម្ម និងប្រាក់ចំណេញ។ ចង្វាក់ផលិតកម្មនេះអាចបង្ខំឱ្យមនុស្សធ្វើការដែលពួកគេមិនចង់ធ្វើ ឬមិនជឿទុកចិត្ត ប៉ុន្តែពួកគេបន្តធ្វើការងារទាំងនោះ ក៏ព្រោះតែដើម្បីបង្គ្រប់តាមតម្រូវការដែលពួកគេអាចធ្វើបាន។ អត្រាជំងឺតានតឹងផ្លូវចិត្តកើនឡើងខ្លាំងដូចជា ជំងឺស្ទះសរសៃឈាមខួរក្បាល ជំងឺគាំងបេះដូង និងជំងឺមហារីក នៅក្នុងបណ្តាប្រទេសជាច្រើនបង្ហាញឱ្យយើងឃើញថា គំរូការងារបែបនេះគ្មានតុល្យភាពទេ។ ហើយគម្លាតគ្នារវាងអ្នកមានបំផុត និងអ្នកក្រីក្របំផុតក៏មានអត្រាកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ។
ការរិះគិត
នៅពេលអ្នករាល់គ្នាសម្រេចចិត្តថា ធ្វើការដើម្បីរស់ ឬរស់ដើម្បីធ្វើការណាក៏ដោយ ចូរសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរខាងក្រោមនេះ៖
- តើខ្ញុំទិញឥវ៉ាន់ដោយសារខ្ញុំមានតម្រូវការ ឬខ្ញុំមានទំនោរតាមទំនិញ?
- តើខ្ញុំមានទម្លាប់អធិដ្ឋានដោយទៀងទាត់តាមការរៀបចំតាមពេលកំណត់ដោយខ្លួនឯង ជាពិសេសចូលរួមអភិបូជាថ្ងៃអាទិត្យដែរឬទេ?
- តើខ្ញុំឈប់អានព្រះគម្ពីរ ឬអានអត្ថបទអំពីជំនឿ ឬតាមដានទស្សនាវីដេអូនៅលើយូធូប ឬស្តាប់ការផ្សព្វផ្សាយអំពីគ្រីស្តសាសនាដែរឬទេ?
- តើខ្ញុំទទួលទានអាហារយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយក្រុមគ្រួសារ ឬមិត្ដភក្ដិ ឬខ្ញុំរវល់ទទួលទានបណ្តើរមើលទូរស័ព្ទបណ្ដើរ។
- តើខ្ញុំដែលយកពេលវេលាគយគន់មើលសម្បត្ដិធម្មជាតិដែរឬទេ?
- តើខ្ញុំអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ចំពោះព្រះអំណោយទាន និងសោភ័ណភាពនៃជីវិត ហើយខិតខំចែករំលែកជាមួយអ្នកដទៃដោយចិត្តកត្តញ្ញូដែរឬទេ?
តើព្រះគម្ពីរចែងអ្វីខ្លះ?
ព្រះយេស៊ូគឺជាសិប្បករឈើដ៏ស្ទាត់ជំនាញស្ទើរពេញមួយជីវិតរបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលព្រះអង្គស្ដាប់ឮការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះបិតា ព្រះអង្គបានចេញដំណើរដោយឥតស្ទាក់ស្ទើរ និងបានត្រាស់ហៅក្រុមសាវ័កពីទីកន្លែងការងាររៀងខ្លួនឱ្យដើរតាមព្រះអង្គ (លក ៥,១-១១)។ នៅពេលបំពេញបេសកកម្ម ព្រះអង្គយកពេលនៅម្នាក់ឯង ដើម្បីអធិដ្ឋានទូលអង្វរព្រះបិតា (លក ១១,១-១៣)។ ដោយសារព្រះអង្គ និងក្រុមសាវ័កធ្វើដំណើរទៅគ្រប់ទីកន្លែងមានពេលច្រើនដើម្បីបង្រៀន និងពិភាក្សា។
ជារឿយៗ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីផលវិបាកនៃទ្រព្យសម្បត្ដិ ដូចករណីយុវកម្លោះជាអ្នកមានម្នាក់ គាត់មិនសុខចិត្តលះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ស្ដុកស្ដម្ភ ដើម្បីបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចឡើយ តែគាត់ត្រឡប់ទៅវិញទាំងព្រួយចិត្ត (មថ ១៩,១៦-២២)។ ពេលព្រះយេស៊ូបំពេញព្រះបរមកិច្ច ព្រះអង្គព្យាបាលអ្នកជំងឺ និងសម្តែងបាដិហារិយ៍ជាច្រើននៅពេលព្រះអង្គចែកអាហារ។ ជាពិសេស យើងឃើញកិច្ចការទាំងអស់នេះ នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា ដែលក្រុមអ្នកប្រាជ្ញាហៅថា “ដំណឹងល្អអំពីបដិសណ្ឋារកិច្ចរបស់ព្រះជាម្ចាស់”។ ព្រះអង្គប្រទានអាហារដល់មនុស្សស្រេកឃ្លាន (លក ៩,១២-១៧) និងសោយព្រះស្ងោយជាមួយអ្នកទារពន្ធ និងមនុស្សបាប (លក ៧,៣៦-៤២)។ ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះហឫទ័យរីករាយ និងមានសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះមិត្តភាពផងដែរ។ ព្រះអង្គបានយកពេលវេលានៅផ្ទះរបស់នាងម៉ារី នាងម៉ាថា និងលោកឡាសា។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គក៏មិនថ្លែងព្រះបន្ទូលចំៗ ទៅកាន់អ្នកដែលខ្លះការពិចារណាដែរ។
«បើមនុស្សម្នាក់បានពិភពលោកទាំងមូលមកធ្វើជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួន
តែបាត់បង់ជីវិត នោះនឹងមានប្រយោជន៍អ្វី?
តើមនុស្សអាចយកអ្វីមកប្ដូរនឹងជីវិតរបស់ខ្លួនបាន?»
(មថ ១៦,២៦)
ពាក្យអធិដ្ឋាន
បពិត្រព្រះជាម្ចាស់!
ព្រះអង្គប្រោសប្រទានឱ្យបង្គំមានព្រះហឫទ័យប្រណីសណ្តោស និងធម៌មេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គនៅក្នុងជីវិត។
ព្រះអង្គគាំទ្រទូលបង្គំ នៅពេលទន់ខ្សោយ
ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយទូលបង្គំ នៅពេលទូលបង្គំឯកោ
ព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ នៅពេលទូលបង្គំជួបទុក្ខលំបាក
ព្រះអង្គជាសេចក្តីសង្ឃឹម នៅពេលទូលបង្គំបរាជ័យ
ព្រះអង្គឈ្វេងយល់អំពីតម្រូវការរបស់ទូលបង្គំ
សូមប្រោសឱ្យទូលបង្គំមានចិត្តសុភាព និងចេះសម្របសម្រួល ជាជាងបង្ករឿងស្មុគស្មាញ និងមានចិត្តរឹងរូស។
សូមបំភ្លឺឱ្យទូលបង្គំមានគោលដៅច្បាស់លាស់ក្នុងជីវិត។ ទូលបង្គំចង់ស្រឡាញ់ព្រះអង្គ និងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ពីព្រះអង្គ។
ការល្បួងបង្វែរទូលបង្គំឱ្យទៅគ្រប់ទិស សូមព្រះអង្គទាញទូលបង្គំទៅតាមគន្លងរបស់ព្រះអង្គផង។
សូមព្រះអង្គប្រោសឱ្យទូលបង្គំមានសន្តិភាព និងសុខដុមរមនាផង។
សូមប្រោសឱ្យទូលបង្គំមានចិត្តប្រណីសណ្តោស និងមានតុល្យភាពផង។
ទូលបង្គំសូមទូលអង្វរព្រះអង្គ ក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាព្រះអម្ចាស់យើងខ្ញុំ។
អាមែន។