តើខ្ញុំត្រូវសម្រេចចិត្តយ៉ាងដូចម្តេច? | How do I decide?

មាតិកា | Contents

តើខ្ញុំត្រូវសម្រេចចិត្តយ៉ាងដូចម្តេច?
How do I decide?

សម្រេចចិត្ត សម្រេចចិត្ត សម្រេចចិត្ត

រៀងរាល់ថ្ងៃ យើងមានរឿងជាច្រើនដែលត្រូវសម្រេចចិត្ត។ ច្រើនលើកច្រើនសារ ជម្រើសរបស់យើងធម្មតា ឬតូចតាច ហើយយើងតែងគិតគូអំពីវា។ ជួនកាល ការសម្រេចចិត្តខ្លះគឺជាការកែប្រែជីវិតរបស់យើង។ ពេលខ្លះ មានជម្រើសជាច្រើនដែលពិបាកជ្រើសរើស និងមិនអាចសម្រេចចិត្តបានឡើយ។ ពេលខ្លះទៀត យើងមានគំនិតវែងឆ្ងាយ តែត្រូវធ្វើការជ្រើសរើសតែមួយ ហើយសម្រេចចិត្តបោះបង់ចោលជម្រើសឯទៀតៗ។ រឿងដែលភ្ញាក់ផ្អើល គឺយើងសម្រេចចិត្តថា តើស្លៀកពាក់អ្វីនៅក្នុងឱកាសណាមួយ ក៏អាចធ្វើឱ្យថប់បារម្ភជាងការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់សម្រាប់អនាគតរបស់យើងថែមទៀតផង។ យើងមានផលវិបាកជាមួយនឹងការសម្រេចចិត្ត ហើយយើងនឹងឃើញលទ្ធផលកើតឡើងក្រោយពីបានសម្រេចចិត្ត។

ការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវ

ចិត្ត និងអារម្មណ៍អាចជះឥទ្ធិពលដល់ការសម្រេចចិត្តរបស់យើង។ អារម្មណ៍ខឹង អារម្មណ៍រំភើបខ្លាំង ឬអារម្មណ៍សោកសង្រេងអាចបណ្តាលឱ្យយើងផ្សងគ្រោះថ្នាក់។ ការដើរទិញទំនិញនៅពេលមានអារម្មណ៍កើតទុកអាចបណ្តាលឱ្យចំណាយជ្រុល ហើយអារម្មណ៍រំភើបពេកក៏អាចនាំឱ្យយើងមិនខ្វល់អំពីគ្រោះថ្នាក់លើរូបរាងកាយផងដែរ។

ស្មារតីអាចជួយយើងឱ្យចេះសម្រេចចិត្តលើការងារ លើដៃគូ ឬលើទីកន្លែងរស់នៅ ដើម្បីកែប្រែជីវិតប្រកបដោយសុពលភាព។ ដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តលើចំនុចទាំងអស់នេះឱ្យបានត្រឹមត្រូវ យើងត្រូវការពេលវេលា និងពិចារណាឱ្យបានល្អិតល្អន់ ជាពិសេសប្រឹក្សាយោបល់ជាមនុស្សដែលទុកចិត្ត។

ការសម្រេចចិត្តខ្លះតូចតាចធ្វើដោយប្រញាប់ ឬមកពីទទួលរងសម្ពាធ ឬមកពីអារម្មណ៍អាចបង្កឱ្យមានលទ្ធផលមិនសមតាមទំហំនៃការសម្រេចចិត្តឡើយ។ ការមិនអើពើដាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់សុវត្ថិភាព ការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងហួសកម្រិត ការភ្លក់គ្រឿងញៀន ការជំពាក់បំណុលធនាគារហួសពីសមត្ថភាពសង ការផ្តើមប្រកាសសង្គ្រាមពាក្យសម្តីជាមួយមិត្តភក្ដិ ឬដៃគូជាដើម ទង្វើទាំងអស់នេះអាចកែប្រែជីវិតយើងតែមួយប៉ប្រិចភ្នែក ហើយបង្កើតផលប៉ះពាល់ដល់អនាគតរបស់យើងជាដរាប។

សម្តេចប៉ាប ហ្រ្វង់ស៊ីស្កូ យល់ឃើញថា ការទុកពេលវេលាដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់៖

«ខ្ញុំតែងតែមិនទុកចិត្តចំពោះការសម្រេចចិត្តដែលធ្វើឡើងដោយប្រញាប់។
ខ្ញុំតែងតែមិនទុកចិត្តចំពោះការសម្រេចចិត្តជាលើកដំបូង មានន័យថា
ប្រសិនបើខ្ញុំត្រូវសម្រេចចិត្ត ខ្ញុំគិតទៅលើការមិនទុកចិត្តជាមុន។
ការសម្រេចចិត្តធ្វើតាមរបៀបនេះមិនត្រឹមត្រូវទេ។
ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវទុកពេលវេលារង់ចាំ និងស្ទង់មើលឱ្យឃើញច្បាស់ដល់ទីជម្រៅក្នុងខ្លួនរបស់ខ្ញុំ។»^ក

តើព្រះគម្ពីរចែងអ្វីខ្លះ?

យើងជាប្រជារាស្រ្តដែលមានជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ យើងមិនមែនធ្វើការសម្រេចចិត្តតែម្នាក់ឯងនោះទេ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមានព្រះបន្ទូលមួយឃ្លាដែលធានាឱ្យយើងចេះទុកចិត្ត គឺនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរព្យាការីយេរេមីថ្លែងថា៖

«យើងស្គាល់ច្បាស់នូវគម្រោង‌ការដែលយើងបានគ្រោងទុកសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា
ជាគម្រោង‌ការដែលផ្តល់សេចក្ដីសុខ‌សាន្តដល់អ្នករាល់គ្នា
គឺមិនមែនឱ្យអ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាទេ។
យើងនឹងផ្តល់សេចក្ដីសង្ឃឹម និងអនាគតល្អឱ្យអ្នករាល់គ្នា។»
(យរ ២៩,១១)

នៅក្នុងលិខិតគ្រីស្តទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្តបរិស័ទក្រុងរ៉ូមក៏មានចែងឃ្លាព្រះបន្ទូលធានាឱ្យយើងចេះទុកចិត្តដូចគ្នាដែរថា៖

«យើងដឹងទៀតថា អ្វីៗទាំងអស់ផ្សំគ្នាឡើង
ដើម្បីឱ្យអស់អ្នកស្រឡាញ់ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានទទួលផលល្អ
គឺអ្នកដែលព្រះ‌អង្គបានត្រាស់ហៅមក ស្របតាមគម្រោង‌ការរបស់ព្រះ‌អង្គ។»
(រ៉ូម ៨,២៨)

ហេតុនេះ យើងមិនត្រូវភ័យខ្លាចនឹងធ្វើការសម្រេចចិត្តឡើយ ប្រសិនបើយើងមានព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគម្រោងការនោះ។

លទ្ធិព្រះសហគមន៍ចែងអ្វីខ្លះ?

រាប់រយឆ្នាំមកហើយ ដែលគេប្រើវិធីសាស្រ្តថ្លឹងថ្លែងដោយមានព្រះជាម្ចាស់បំភ្លឺលើការសម្រេចចិត្ត។ វិធីសាស្រ្តនេះ គឺសន្ត អ៊ីញ៉ាស់ នៅឡូយ៉ូឡា ស្ថាបនិកក្រុមសហជីវិនព្រះយេស៊ូជាអ្នកបង្កើត ហើយវានៅតែមានប្រយោជន៍ឱ្យគេប្រើប្រាស់នាពេលសព្វថ្ងៃនេះ ដូចសម័យកាលពីមុនដែរ។ វិធីសាស្រ្តនេះជួយយើងឱ្យចេះបែងចែករវាងតម្រូវការ និងការចង់បានរបស់យើង ឱ្យចេះមើលឃើញជ្រាលជ្រៅ និងវែងឆ្ងាយ ជាជាងបណ្តោយឱ្យឋិតនៅក្រោមចំណង់ដែលជំរុញភ្លាមៗ។ សម្តេចប៉ាប ហ្រ្វង់ស៊ីស្កូ ពន្យល់ថា៖

រៀងរាល់ថ្ងៃ ប្រសិនបើយើងក្រឡេកមើលក្នុងខ្លួនយើង យើងមានជម្រើសជាច្រើននៅក្នុងចិត្តដែលត្រូវប្រឈមមុខ ពោលគឺយើងអាចមើលឃើញមានសំណួរពីរខុសពីគ្នាកើតឡើង។ សំណួរមួយសួរថាៈ “តើខ្ញុំមានអារម្មណ៍ចូលចិត្តធ្វើអ្វី?” សំណួរនេះដឹកនាំខុសជាញឹកញាប់ ពីព្រោះវាមានគោលដៅដឹកនាំយើងឱ្យគិតតែពីខ្លួនឯង ហើយបណ្តោយខ្លួនទៅតាមបំណងប្រាថ្នា និងចំណង់ដែលជំរុញភ្លាមៗ។ រីឯសំណួរមួយទៀតខុសពីសំណួរនេះ ពីព្រោះព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធមានគម្រោងការនៅក្នុងចិត្តរបស់យើង។ ចូរកុំសួរថាៈ “តើអ្នកមានអារម្មណ៍ចូលចិត្តធ្វើអ្វីឡើយ?” តែត្រូវសួរថាៈ “តើអ្វីទៅដែលល្អបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ?” រៀងរាល់ថ្ងៃ យើងត្រូវជ្រើសរើសរវាងសំណួរទាំងពីរនេះគឺ តើខ្ញុំមានអារម្មណ៍ចូលចិត្តធ្វើអ្វី? ឬតើអ្វីទៅដែលល្អបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ?
ការថ្លឹងថ្លែងក្នុងជម្រៅចិត្តតាមរបៀបនេះអាចផ្តល់លទ្ធផល ទាំងនៅលើជម្រើសខ្ជីខ្ជារ ឬនៅលើជម្រើសដែលកសាងជីវិតរបស់យើង ពោលគឺអាស្រ័យនៅលើយើង។ ចូរយើងសម្លឹងមើលព្រះយេស៊ូ និងទូលអង្វរព្រះអង្គប្រទានកម្លាំងចិត្តដើម្បីចេះជ្រើសរើសនូវអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើង ដើម្បីជួយយើងឱ្យចេះដើរតាមព្រះអង្គនៅក្នុងមាគ៌ានៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ យើងរកឃើញអំណរសប្បាយនៅក្នុងមាគ៌ានេះ។ “ចូរចេះរស់នៅមិនមែនចេះនៅរស់នោះទេ”^២។

ហេតុនេះ ការរៀនអំពីការថ្លឹងថ្លែងពិតជាមានសារៈសំខាន់ ជាពិសេសគឺរៀន “ចេះរស់នៅដោយមានគោលដៅច្បាស់លាស់ដើម្បីអ្វី មិនមែនចេះនៅរស់គ្រាន់តែកំដរដង្ហើមឥតបានការនោះទេ“។ តាមរយៈបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងមកពីបទពិសោធន៍របស់មនុស្សជាច្រើននាំឱ្យខ្ញុំដឹងថា ការរៀនថ្លឹងថ្លែងពិតជាមានសារៈប្រយោជន៍ដល់ជីវិតយ៉ាងខ្លាំង។

វីដេអូសក្ខីភាព

61 Views

Post Views: 54