សម្ពន្ធមេត្រីចាស់ | Old Testament 46
១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5
  1. កំណើតពិភពលោក (កណ)
    Genesis (Gn)
  2. សេរីភាព (សរ)
    Exodus (Ex)
  3. លេវីវិន័យ (លវ)
    Leviticus (Lv)
  4. ជំរឿនប្រជាជន (ជរ)
    Numbers (Nm)
  5. ទុតិយកថា (ទក)
    Deuteronomy (Dt)
២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16
  1. យ៉ូស៊ូអា (យអ)
    Joshua (Jos)
  2. វិរបុរស (វរ)
    Judges (Jdg)
  3. នាងរូថ (នរ)
    Ruth (Ru)
  4. ១សាម៉ូអែល (១សម)
    1 Samuel (1Sm)
  5. ២សាម៉ូអែល (២សម)
    2 Samuel (2Sm)
  6. ១ពង្សាវតារក្សត្រ (១ពង្ស)
    1 Kings (1Kg)
  7. ២ពង្សាវតារក្សត្រ (២ពង្ស)
    2 Kings (2Kg)
  8. ១របាក្សត្រ (១របា)
    1 Chronicles (1Ch)
  9. ២របាក្សត្រ (២របា)
    2 Chronicles (2Ch)
  10. អែសរ៉ា (អរ)
    Ezra (Ezr)
  11. នេហេមី (នហ)
    Nehemiah (Ne)
  12. យ៉ូឌីត (យឌ)
    Judith (Jth)
  13. តូប៊ីត (តប)
    Tobit (Tb)
  14. អែសធែរ (អធ)
    Esther (Est)
  15. ១ម៉ាកាបាយ (១មបា)
    1 Maccabees (1 Ma)
  16. ២ម៉ាកាបាយ (២មបា)
    2 Maccabees (2 Ma)
៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7
  1. ទំនុកតម្កើង (ទន)
    Psalms (Ps)
  2. យ៉ូប (យប)
    Job (Jb)
  3. សុភាសិត (សភ)
    Proverbs (Pr)
  4. បទចម្រៀង (បច)
    Song of Songs (Song)
  5. សាស្តា (សស)
    Ecclesiastes (Eccl)
  6. ព្រះប្រាជ្ញាញាណ (ប្រាញ)
    Wisdom (Wis)
  7. បេនស៊ីរ៉ាក់ (បសរ)
    Sirach (Sir)
៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18
  1. អេសាយ (អស)
    Isaiah (Is)
  2. យេរេមី (យរ)
    Jeremiah (Je)
  3. អេសេគីអែល (អគ)
    Ezekiel (Ez)
  4. ហូសេ (ហស)
    Hosea (Ho)
  5. យ៉ូអែល (យអ)
    Joel (Joe)
  6. អម៉ូស (អម)
    Amos (Am)
  7. អូបាឌី (អឌ)
    Obadiah (Ob)
  8. យ៉ូណាស (យណ)
    Jonah (Jon)
  9. មីកា (មីក)
    Micah (Mi)
  10. ណាហ៊ូម (ណហ)
    Nahum (Na)
  11. ហាបាគូក (ហគ)
    Habakkuk (Hb)
  12. សេផានី (សផ)
    Zephaniah (Zep)
  13. ហាកាយ (ហក)
    Haggai (Hg)
  14. សាការី (សក)
    Zechariah (Zec)
  15. ម៉ាឡាគី (មគ)
    Malachi (Mal)
  16. សំណោក (សណ)
    Lamentations (Lam)
  17. ដានីអែល (ដន)
    Daniel (Dn)
  18. បារូក (បារ)
    Baruch (Ba)
សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី | New Testament 27
១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4
  1. ម៉ាថាយ (មថ)
    Matthew (Mt)
  2. ម៉ាកុស (មក)
    Mark (Mk)
  3. លូកា (លក)
    Luke (Lk)
  4. យ៉ូហាន (យហ)
    John (Jn)
២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1
  1. កិច្ចការគ្រីស្តទូត (កក)
    Acts of the Apostles (Ac)
៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13
  1. រ៉ូម (រម)
    Romans (Rm)
  2. ១កូរិនថូស (១ករ)
    1 Corinthians (1Co)
  3. ២កូរិនថូស (២ករ)
    2 Corinthians (2Co)
  4. កាឡាទី (កាឡ)
    Galatians (Ga)
  5. អេភេសូ (អភ)
    Ephesians (Ep)
  6. ភីលីព (ភីល)
    Philippians (Phil)
  7. កូឡូស (កូឡ)
    Colossians (Col)
  8. ១ថេស្សាឡូនិក (១ថស)
    1 Thessalonians (1Th)
  9. ២ថេស្សាឡូនិក (២ថស)
    Thessalonians (2Th)
  10. ១ធីម៉ូថេ (១ធម)
    1 Timothy (1T)
  11. ២ធីម៉ូថេ (២ធម)
    2 Timothy (2T)
  12. ទីតុស (ទត)
    Titus (Ti)
  13. ភីលេម៉ូន (ភល)
    Philemon (Phim)
៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5
  1. ហេប្រឺ (ហប)
    Hebrews (He)
  2. យ៉ាកុប (យក)
    James (Ja)
  3. ១សិលា (១សល)
    1 Peter (1P)
  4. ២សិលា (២សល)
    2 Peter (2P)
  5. យូដាស (យដ)
    Jude (Ju)
៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4
  1. ១យ៉ូហាន (១យហ)
    1 John (1Jn)
  2. ២យ៉ូហាន (២យហ)
    2 John (2Jn)
  3. ៣យ៉ូហាន (៣យហ)
    3 John (3Jn)
  4. វិវរណៈ (វវ)
    Revelation (Rev)

កណ្ឌគម្ពីរ
បេនស៊ីរ៉ាក់

ពាក្យលំនាំ

លោក​បេន‌ស៊ីរ៉ាក់

ពាក្យ​លំនាំ

អ្នក​និពន្ធ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ​ឈ្មោះ «យេស៊ូ បេន‌ស៊ីរ៉ាក់» គឺ​លោក​យេស៊ូ (ភាសា​ហេប្រឺ យ៉ូ‌ស៊ូអា) ជា​កូន​របស់​លោក «ស៊ីរ៉ាក់»។ លោក​ជា​បណ្ឌិត​ខាង​វិន័យ (ធម្មា‌ចារ្យ) ម្នាក់​ដែល​បង្រៀន គម្ពីរ‌វិន័យ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ប្រហែល​នៅ​ឆ្នាំ ១៨០​មុន​គ.ស. គឺ​មុន​ពេល​ព្រះ‌បាទ​អន់ទី‌យ៉ូគូស​ធ្វើ​ការ​បៀត​បៀន​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល (ឆ្នាំ ១៧៥​មុន​គ.ស)។ លោក​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌គម្ពីរ ហើយ​យក​មក​រិះ​គិត និង​ប្រតិ‌បត្ដិ​តាម។ លោក​តែង​តែ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​ជា​ច្រើន​ដង គេ​ចាត់​ទុក​លោក​ជា​អ្នក​ប្រាជ្ញា​មួយ​រូប។ លុះ​ពេល​លោក​ចាស់ លោក​ក៏​បាន​ចង​ក្រង​សេចក្ដី​ដែល​លោក​បង្រៀន​នោះ ជា​លាយ​លក្ខណ៍​អក្សរ។ លោក​និពន្ធ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ​ជា​ភាសា​ហេប្រឺ តែ​ច្បាប់​ដើម​ដែល​លោក​សរសេរ​នោះ បាន​បាត់​ទៅ​ហើយ។ គេ​រក​ឃើញ​តែ​អត្ថបទ​ខ្លះៗ​ប៉ុណ្ណោះ។ ប្រហែល​ឆ្នាំ ១៣០​មុន​គ.ស. ចៅ​របស់​លោក​បាន​បក​ប្រែ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ​ជា​ភាសា​ក្រិក។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​បេន‌ស៊ីរ៉ាក់​មាន​ឥទ្ធិពល​យ៉ាង​ខ្លាំង​ក្នុង​សហ‌គមន៍​យូដា និង​ក្នុង​សហ‌គមន៍​គ្រីស្ត​បរិស័ទ​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក ជា​ពិសេស​សម្រាប់​អប់រំ​អ្នក​ដែល​ទើប​នឹង​ជឿ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​គ្រីស្ត​បរិស័ទ​តែង​តែ​ហៅ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ​ថា «កណ្ឌ​នៃ​ព្រះ‌សហគមន៏» (Ecclesiasticus) រហូត​ដល់​ចុង​សតវត្ស​ទី​ម្ភៃ។
នៅ​ជំនាន់​លោក​បេន‌ស៊ីរ៉ាក់​និពន្ធ​កណ្ឌ​នេះ គឺ​ជា​សម័យ​ដែល​អរិយ‌ធម៌​ក្រិក ជា​អរិយ‌ធម៌​អន្តរ‌ជាតិ កំពុង​ជ្រៀត​ចូល​គ្រប់​វិស័យ​ក្នុង​សង្គម​យូដា។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​លោក​សរសេរ​កណ្ឌ​នេះ ក្នុង​គោល​បំណង​ការ‌ពារ​សាសនា និង​អរិយ‌ធម៌​យូដា ដែល​ជា​កេរ​អាករ​ដ៏​ថ្លៃ​ថ្នូរ​របស់​ប្រជា‌រាស្រ្ត​នៃ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ឲ្យ​នៅ​គង់​វង្ស។ លោក​ខិត​ខំ​ណែ​នាំ​ជន​ជាតិ​យូដា​ឲ្យ​ដឹង​ថា គេ​មាន​អរិយ‌ធម៌ ល្អ​ប្រសើរ​ជាង​អរិយ‌ធម៌​ក្រិក​ទៅ​ទៀត។ លោក​ចង​ក្រង​សេចក្ដី​រិះ‌គិត​របស់​លោក ដើម្បី​អប់រំ​ពួក​យុវជន​ឲ្យ​ប្រតិ‌បត្ដិ​តាម​របៀប​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ក្នុង​គ្រប់​កាលៈទេសៈ។
កណ្ឌ​នេះ​អាច​ចែក​ជា​ប្រាំ‌ភាគ ប្រៀប​ដូច​ជា​កូន​សៀវភៅ​ប្រាំ។ ក្នុង​ភាគ​ទី​ប្រាំ លោក​បេន‌ស៊ីរ៉ាក់ កោត​សរសើរ​ប្ញទ្ធា‌នុភាព និង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង‌អស់។ បន្ទាប់​មក លោក​សរសើរ​មនុស្ស​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ​មួយ​ចំនួន​នៃ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល។
លោក​បេន‌ស៊ីរ៉ាក់​យល់​ឃើញ​ថា មនុស្ស​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា​រមែង​រស់​នៅ​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ សុច‌រិត និង​ទៀង​ត្រង់ ទាំង​ក្នុង​រង្វង់​ក្រុម​គ្រួសារ ទាំង​ក្នុង​សង្គម។ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ណែ​នាំ​មនុស្ស​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​សុភមង្គល​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឲ្យ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​គម្ពីរ‌វិន័យ​ឲ្យ​លោក​ម៉ូសេ។

លោក​បេន‌ស៊ីរ៉ាក់

អារម្ភ‌កថា​របស់​អ្នក​បក​ប្រែ
 គម្ពីរ‌វិន័យ គម្ពីរ​ព្យាការី និង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ក្រោយៗ​មក​ទៀត បាន​នាំ​មក​នូវ​ដំបូន្មាន​ដ៏​ល្អ​ប្រសើរ​ជា​ច្រើន​ដល់​យើង។ យើង​ត្រូវ​តែ​សរសើរ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល ដែល​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា និង​ចំណេះ​ដឹង។ ប៉ុន្តែ អ្នក​អាន​គម្ពីរ​មិន​ត្រូវ​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​តែ​ចំណេះ​ដឹង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ  អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ចំណេះ​នោះ ត្រូវ​សរសេរ ឬ​និយាយ​ពន្យល់​បក​ស្រាយ ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក ដែល​មិន​បាន​រៀន​សូត្រ​ដែរ។
ហេតុ​នេះ លោក​យេស៊ូ ជា​ជីតា​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ខិត​ខំ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ អាន​គម្ពីរ‌វិន័យ និង​គម្ពីរ​ព្យាការី ១០ ព្រម​ទាំង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ឯ​ទៀតៗ​របស់​ដូន‌តា​យើង លោក​ក៏​ក្លាយ​ទៅ​ជា អ្នក​ស្ទាត់​ជំនាញ​ខាង​គម្ពីរ​ដែរ។ លោក​យល់​ឃើញ​ថា ត្រូវ​តែ​តែង​សៀវភៅ​មួយ ស្ដី​អំពី​ចំណេះ​ដឹង និង​ប្រាជ្ញា ដើម្បី​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ចំណេះ​ដឹង ស្គាល់​សេចក្ដី​ទាំង​នោះ និង​ប្រព្រឹត្ត​តាម​គម្ពីរ‌វិន័យ​កាន់​តែ​ប្រសើរ​ទ្បើងៗ។ ១៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​សូម​អញ្ជើញ​មិត្ត​អ្នក​អាន ផ្ទៀង​ផ្ទាត់​មើល​សៀវភៅ​នេះ ដោយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ និង​អនុគ្រោះ​ផង។ ២០ ប្រសិន​បើ​មិត្ត​អ្នក​អាន​យល់​ឃើញ​ថា យើង​ខ្ញុំ​ពុំ​បាន​បក​ប្រែ​ពាក្យ ឬ​ឃ្លា​ខ្លះ​ឲ្យ​បាន​ចំ​អត្ថន័យ​ទេ​នោះ សូម​មេត្តា​ខន្តី​អភ័យ​ទោស​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ផង ព្រោះ​ថា ទោះ​បី​យើង​ខិតខំ​រក​គន្លឹះ​នៃ​ពាក្យ​យ៉ាង​ណា​ក្ដី សេចក្ដី​ដែល​ចែង​ជា​ភាសា​ហេប្រឺ កាល​ណា​បក​ប្រែ​ជា​ភាសា​មួយ​ផ្សេង​ទៀត បែរ​ជា​មាន​រស​ជាតិ​ប្លែក​ទៅ​វិញ។ មិន​មែន​តែ​សៀវភៅ​នេះ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​គម្ពីរ‌វិន័យ គម្ពីរ​ព្យាការី ២៥ និង​កណ្ឌ​ឯ​ទៀតៗ កាល​ណា​បក​ប្រែ​រួច ក៏​មាន​សេចក្ដី​ជា​ច្រើន​ប្លែក​ពី​សេចក្ដី​ដើម​ផង​ដែរ។

នៅ​ឆ្នាំ​ទី​សាម‌សិប នៃ​រជ្ជ‌កាល​ព្រះ‌បាទ​អេអ៉ែរ‌ស៊ែត ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ដល់​ស្រុក​អេស៊ីប ហើយ​ស្នាក់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​នោះ។ ខ្ញុំ​រក​ឃើញ​សៀវភៅ​អប់រំ​ដ៏​មាន​សារ​សំខាន់​មួយ​ច្បាប់ ៣០ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា ត្រូវ​តែ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​បក​ប្រែ​សៀវភៅ​នេះ ដោយ​ប្រិត​ប្រៀង ទោះ​បី​នឿយ​ហត់​យ៉ាង​ណា​ក្ដី។ ខ្ញុំ​បាន​ចំណាយ​ពេល​អស់​ជា​ច្រើន​យប់ និង​ប្រើ​ចំណេះ​ជា​ច្រើន ក្នុង​អំទ្បុង​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ស្នាក់​នៅ ក្នុង​ស្រុក​នោះ ដើម្បី​បក​ប្រែ​ឲ្យ​បាន​ចប់​សព្វ​គ្រប់ ជូន​អស់​អ្នក​ស្នាក់​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស ដែល​ស្រឡាញ់ និង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ចំណេះ​ដឹង ៣៥ ហើយ​ចង់​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​គម្ពីរ‌វិន័យ ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។

ភាគ​ទី​មួយ

ការ​អាថ៌‌កំបាំង​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ
 ប្រាជ្ញា​គ្រប់​យ៉ាង​សុទ្ធ​តែ​មក​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ស្ថិត​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។
 តើ​នរណា​អាច​រាប់​ចំនួន​គ្រាប់​ខ្សាច់​នៅ​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​បាន? តើ​នរណា​អាច​រាប់​ចំនួន​ដំណក់​ទឹក​ភ្លៀង ឬ​ចំនួន​ថ្ងៃ​នៃ​ជីវិត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច?  តើ​នរណា​អាច​វាស់​កម្ពស់​ផ្ទៃ​មេឃ បណ្ដោយ​ផែន​ដី និង​ជម្រៅ​មហា​សមុទ្រ​បាន?  ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​បង្កើត​ព្រះ‌តម្រិះ​ដ៏​វាង​វៃ តាំង​ពី​ដើម​ដំបូង​បង្អស់​ដែរ។ តើ​នរណា​ស្គាល់​ដើម​កំណើត​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ? តើ​នរណា​ស្គាល់​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ?  មាន​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​គង់​នៅ​លើ​បល្ល័ង្ក តែ​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ដែល​ប្រកប​ដោយ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច។  ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​បង្កើត​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ដោយ​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់ ព្រះ‌អង្គ​ទត​ឃើញ និង​ឈ្វេង​យល់​តម្លៃ​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​ចាក់​បង្ហូរ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នេះ​មក​លើ​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១០ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដល់​មនុស្ស​លោក​ទាំង​អស់ ដោយ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ទូលំ‌ទូលាយ ជា​ពិសេស ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌អង្គ។
ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់
១១ ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ នាំ​មក​នូវ​ភាព​រុង‌រឿង មោទន‌ភាព និង​អំណរ​សប្បាយ​ដ៏​លើស​លប់។
១២ ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ នាំ​ឲ្យ​ចិត្ត​រីក​រាយ ផ្តល់​អំណរ​សប្បាយ ព្រម​ទាំង​មាន​អាយុ​យឺន​យូរ។
១៣ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ នឹង​ជួប​តែ​សេចក្ដី​សុខ រហូត​ដល់​អវសាន​នៃ​ជីវិត នៅ​ថ្ងៃ​លា​ចាក​លោក​នេះ គេ​ក៏​ទទួល​ព្រះ‌ពរ​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។
១៤ ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ប្រភព​នៃ​ប្រាជ្ញា។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បង្កើត​ប្រាជ្ញា បម្រុង​ទុក​សម្រាប់​អ្នក​ជឿ​លើ​ព្រះ‌អង្គ តាំង​ពី​គេ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្តាយ​មក។
១៥ ប្រាជ្ញា​តាំង​ទី​លំនៅ​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​លោក​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ហើយ​ស្ថិត​នៅ​ជា​មួយ​ពូជ​ពង្ស​របស់​មនុស្ស​យ៉ាង​ស្មោះ​ស្ម័គ្រ​ទៀត​ផង។
១៦ ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ នាំ​មក​នូវ​ប្រាជ្ញា​យ៉ាង​ពេញ​លេញ ហើយ​ប្រាជ្ញា​ផ្តល់ សម្បត្ដិ​ហូរ​ហៀរ​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក។
១៧ ប្រាជ្ញា​ធ្វើ​ឲ្យ ផ្ទះ​របស់​គេ​មាន​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ ដែល​គេ​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន ហើយ​ជង្រុក​របស់​គេ​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ភោគ​ផល ដែល​បាន​មក​ពី​ប្រាជ្ញា​នេះ។
១៨ ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ពិត​ជា​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ។ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ប្រទាន​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត និង​សុខ‌ភាព​ល្អ ដូច​ផ្កា​រីក​ស្គុស​ស្គាយ។
១៩ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ប្រទាន​ចំណេះ​ដឹង យ៉ាង​ឈ្លាស​វៃ​បំផុត ដូច​ទឹក​ភ្លៀង​បង្អុរ​ចុះ​មក ព្រះ‌អង្គ​លើក​កិតិ្តយស​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នោះ​ទៀត​ផង។
២០ ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ប្ញស​គល់​នៃ​ប្រាជ្ញា ដែល​ផ្តល់​ឲ្យ​មនុស្ស​មាន​អាយុ​យឺន​យូរ។
ត្រូវ​ចេះ​អត់​ធ្មត់
២២ មិន​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​កំហឹង​ដ៏​អយុត្តិធម៌ ថា​ជា​អំពើ​ល្អ​ទ្បើយ ដ្បិត​អ្នក​ដែល​ខឹង​ពិត​ជា​ឈាន​ទៅ​រក​សេចក្តី​វិនាស​អន្ត‌រាយ​ពុំ​ខាន។
២៣ អ្នក​មាន​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់ រមែង​ចេះ​ទប់​ចិត្ត តាំង​ពី​ដើម​រហូត​ដល់​ចប់ ហើយ​នៅ​ទី​បំផុត គេ​នឹង​បាន​អំណរ​សប្បាយ​ទ្បើង​វិញ។
២៤ អ្នក​នោះ​រមែង​នៅ​ស្ងៀម តាំង​ពី​ដើម​រហូត​ដល់​ចប់ មនុស្ស​ម្នា នឹង​កោត​សរសើរ​គំនិត​ដ៏​ឆ្លាត​វាង​វៃ​របស់​គេ។
ប្រាជ្ញា និង​ចិត្ត​ទៀង​ត្រង់
២៥ ក្នុង​ចំណោម​សម្បត្ដិ​ដ៏​ថ្លៃ​ថ្នូរ របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ មាន​សុភាសិត​ដែល​ផ្តល់​ចំណេះ​ដឹង ប៉ុន្តែ មនុស្ស​បាប​រមែង​ស្អប់​ខ្ពើម​ការ​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ២៦ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ប្រាជ្ញា ចូរ​កាន់​តាម​វិន័យ​ទៅ! ព្រះ‌អម្ចាស់ មុខ​ជា​ប្រទាន​ប្រាជ្ញា​ឲ្យ​អ្នក​ពុំ​ខាន។ ២៧ អ្នក​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា និង​ចំណេះ​ដឹង​រមែង​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់។ អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់ និង​សុភាព​រាបសា​រមែង​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ព្រះ‌អង្គ។ ២៨ ចូរ​កុំ​រឹង​រូស នឹង​ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​កុំ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ‌អង្គ​ដោយ​ចិត្ត​វៀច​វេរ​ទ្បើយ។ ២៩ កុំ​និយាយ​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​ពុត​ត្បុត តែ​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​ពាក្យ​សម្ដី។ ៣០ កុំ​លើក​តម្កើង​ខ្លួន​ឯង ក្រែង​អ្នក​ដួល ហើយ​ត្រូវ​អាម៉ាស់​មុខ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​បើក​អាថ៌‌កំបាំង​របស់​អ្នក​ឲ្យ​គេ​ឃើញ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បំបាក់​មុខ​អ្នក​នៅ​កណ្តាល​អង្គ​ប្រជុំ ដ្បិត​អ្នក​មិន​ព្រម​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​មាន​សុទ្ធ​តែ​ពុត​ត្បុត។
អ្នក​ស្មោះ​ត្រង់​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
 កូន​អើយ! ប្រសិន​បើ​កូន​ប្រាថ្នា​ចង់​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ចូរ​រៀប​ចំ​ខ្លួន​ឲ្យ​ព្រះ‌អង្គ​ល្បង​ល។
 ចូរ​តម្រង់​ចិត្ត​ឲ្យ​បាន​ត្រង់! ចូរ​មាន​ចិត្ត​រឹង​ប៉ឹង​ទ្បើង! កុំ​ជ្រួល​ច្របល់​ក្នុង​ពេល​មាន​អាសន្ន។
 ចូរ​ជំពាក់​ចិត្ត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ កុំ​ឃ្លាត​ចាក​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ទ្បើយ នោះ​កូន​មុខ​ជា​ចម្រុង​ចម្រើន​នៅ​គ្រា​អវសាន​នៃ​ជីវិត។
 ចូរ​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​ហេតុ‌ការណ៍​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​កើត​មាន​ដល់​កូន ប្រសិន​បើ​កូន​ជួប​ប្រទះ​នឹង​ទុក្ខ​វេទនា ចូរ​មាន​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់​ជា‌និច្ច!
 ដ្បិត​គេ​យក​មាស​មក​បន្សុទ្ធ​ក្នុង​ភ្លើង​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យក​ទុក្ខ​វេទនា​មក ជម្រះ​ចិត្ត​អ្នក​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ព្រះ‌អង្គ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
 ចូរ​ជឿ​លើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​យាង​មក​ជួយ​កូន​ពុំ​ខាន។ ចូរ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ដ៏​ទៀង​ត្រង់ ហើយ​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អង្គ​ចុះ!។
 អស់​អ្នក ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ ចូរ​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ មេត្តា‌ករុណា​របស់​ព្រះ‌អង្គ! កុំ​ងាក​ចេញ​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ទ្បើយ ក្រែង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជំពប់​ដួល។
 អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ! ចូរ​ជឿ​លើ​ព្រះ‌អង្គ​ចុះ! អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​ទទួល​រង្វាន់​ពុំ​ខាន។
 អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ! ចូរ​សង្ឃឹម​ថា អ្នក​នឹង​ទទួល​សម្បត្ដិ​របស់​ព្រះ‌អង្គ គឺ​មាន​អំណរ​សប្បាយ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច និង​ទទួល​សេចក្តី​មេត្តា​ករុណា​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ផង។
១០ ចូរ​សង្កេត​មើល​មនុស្ស​ជំនាន់​មុនៗ ហើយ​រិះ​គិត​ពិចារណា​ចុះ! តើ​មាន​នរណា​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ត្រូវ​ខក​ចិត្ត​ឬ​ទេ? តើ​មាន​នរណា​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ត្រូវ​ព្រះ‌អង្គ​បោះ​បង់​ចោល​ឬ​ទេ? តើ​មាន​នរណា​អង្វរ​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ត្រូវ​ព្រះ‌អង្គ​មើល​ងាយ មិន​អើ​ពើ​ឬ​ទេ? ១១ ទេ! ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​អាណិត‌អាសូរ និង​មេត្តា​ករុណា ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​លើក​លែង​ទោស​មនុស្ស​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប ហើយ​សង្រ្គោះ​គេ​ក្នុង​គ្រា​មាន​អាសន្ន។
១២ រីឯ​មនុស្ស​កំសាក ខ្វះ​ការ​តស៊ូ គឺ​មនុស្ស​បាប​ដែល​ដើរ​ផ្លូវ​ពីរ មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ​ខាន!
១៣ អ្នក​ដែល​គ្មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន ហើយ​មិន​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ក៏​ត្រូវ​វេទនា​ដែរ! ព្រោះ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ការ‌ពារ​គេ​ទ្បើយ។
១៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​គ្មាន​ចិត្ត​ព្យាយាម​អើយ! អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ​ខាន! នៅ​ពេល​ព្រះ‌អម្ចាស់​យាង​មក​គិត​បញ្ជី តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច?
១៥ អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ រមែង​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អង្គ អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌អង្គ ក៏​តែង​តែ​ប្រតិបត្តិ​តាម​មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។
១៦ អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ រមែង​ខិត​ខំ​ឲ្យ​បាន​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ព្រះ‌អង្គ អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌អង្គ ក៏​តែង​តែ​យក​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ជា​អាហារ​ដែរ។
១៧ អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ រមែង​ប្រុង​ស្មារតី​ចាំ​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ​ជា‌និច្ច ពួក​គេ​តែង​តែ​ដាក់​ខ្លួន​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​ព្រះ‌អង្គ ទាំង​ពោល​ថា៖ ១៨ «ស៊ូ​ធ្លាក់​ក្រោម​អំណាច​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រសើរ​ជាង​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​មនុស្ស! ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​ថ្កុំ​ថ្កើង​រុង​រឿង​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មាន​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​មេត្តា​ករុណា​យ៉ាង​នោះ​ដែរ»។
ភារ‌កិច្ច​របស់​កូន​ចំពោះ​ឪពុក‌ម្តាយ
 ម្នាល​កូន​ទាំង‌ឡាយ​អើយ ចូរ​ស្តាប់​ដំបូន្មាន​របស់​ឪពុក! ប្រសិន​បើ​កូន​ធ្វើ​តាម​ដំបូន្មាន​ទាំង​នេះ កូន​មុខ​ជា​គេច​ផុត​ពី​សេចក្តី​អន្ត‌រាយ​ពុំ​ខាន!
 ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​ឪពុក​មាន​អំណាច​លើ​កូន ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រទាន​ឲ្យ​ម្តាយ​មាន​សិទ្ធិ​លើ​កូន​ប្រុស​ដែរ។
 កូន​ណា​គោរព​ឪពុក កូន​នោះ​លោះ​បាប​របស់​ខ្លួន។
 កូន​ដែល​លើក​តម្កើង​កិត្តិយស​របស់​ម្តាយ ក៏​ដូច​ជា​សន្សំ​ទ្រព្យ‌សម្បត្ដិ​ទុក​ដែរ។
 កូន​ដែល​គោរព​ឪពុក​នឹង​បាន​អំណរ​សប្បាយ​ពី​កូន​របស់​ខ្លួន​វិញ​ពុំ​ខាន។ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​គេ​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌សណ្តាប់​គេ។
 កូន​ណា​លើក​តម្កើង​កិតិ្តយស​របស់​ឪពុក កូន​នោះ​នឹង​មាន​អាយុ​យឺត​យូរ។ កូន​ដែល​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ម្តាយ​ស្ងប់​ចិត្ត។  កូន​នោះ​ក៏​បម្រើ​ឪពុក​ម្តាយ​របស់​ខ្លួន ដូច​បម្រើ​ចៅ​ហ្វាយ​នាយ​ដែរ។
 ក្នុង​គ្រប់​ពាក្យ​សម្ដី​ដែល​កូន​ពោល ក្នុង​គ្រប់​អំពើ​ដែល​កូន​ប្រព្រឹត្ត ចូរ​លើក​តម្កើង​កិតិ្តយស​របស់​ឪពុក ដើម្បី​ឲ្យ​កូន​ទទួល​ពរ។
 ពរ​របស់​ឪពុក ពិត​ជា​នាំ​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​កូន​បាន​រឹង​ប៉ឹង ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បណ្តាសា​របស់​ម្តាយ រមែង​នាំ​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​វិនាស​អន្ត‌រាយ។
១០ ចូរ​កុំ​តម្កើង​ខ្លួន ដោយ​ឃើញ​ឪពុក​អាប់​កិតិ្តយស ព្រោះ​ការ​អាប់​កិតិ្តយស​របស់​ឪពុក​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​បាន​ខ្ពស់​មុខ​ទ្បើយ។ ១១ ដ្បិត​មនុស្ស​បាន​ខ្ពស់​មុខ ព្រោះ​តែ​កិតិ្តយស​របស់​ឪពុក។ រីឯ​ម្តាយ​ដែល​អាប់​កិត្តិយស ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​អាម៉ាស់​មុខ​ដែរ។
១២ កូន​អើយ ចូរ​ផ្គត់​ផ្គង់​ឲ្យ​ឪពុក​ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​ចាស់​ជរា កុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​កើត​ទុក្ខ​នៅ​ពេល​គាត់ នៅ​មាន​ជីវិត​ដែរ។ ១៣ ទោះ​បី​គាត់​វង្វេង​ស្មារតី​ក្កី ចូរ​អាណិត​មេត្តា​ដល់​គាត់​ផង។ ក្នុង​ពេល​កូន​ពេញ​កម្លាំង កុំ​មើល​ងាយ​គាត់​ឲ្យ​សោះ។ ១៤ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​បំភ្លេច​ការ​ដឹង​គុណ ដែល​កូន​បាន​បំពេញ​ចំពោះ​ឪពុក​ឡើយ ការ​ដឹង​គុណ​ទាំង​នោះ នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​បាន​រួច​ពី​បាប​ជា​ច្រើន។ ១៥ នៅ​គ្រា​កូន​មាន​អាសន្ន ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មិន​បំភ្លេច​កូន​ទេ អំពើ​បាប​របស់​កូន​នឹង​រលាយ​បាត់​អស់ ដូច​ទឹក‌កក​ត្រូវ​កម្ដៅ​ថ្ងៃ។
១៦ អ្នក​ណា​បោះ​បង់​ចោល​ឪពុក​របស់​ខ្លួន អ្នក​នោះ​ដូច​ជា​ប្រមាថ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​អ្នក​ណា​ធ្វើ​ឲ្យ​ម្តាយ​ពិបាក​ចិត្ត ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ដាក់​បណ្តាសា​អ្នក​នោះ។
អំពី​ចិត្ត​សុភាព​រាបសា
១៧ កូន​អើយ! ចូរ​មាន​ចិត្ត​ស្លូត​បូត ក្នុង​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ដែល​កូន​ធ្វើ មនុស្ស​ម្នា​នឹង​ស្រឡាញ់​កូន​ជាង​អ្នក​មាន​ចិត្ត​ទូលាយ​ទៅ​ទៀត។ ១៨ ពេល​កូន​មាន​បុណ្យ​ស័ក្តិ​កាន់​តែ​ខ្ពស់​យ៉ាង​ណា ត្រូវ​តែ​ដាក់​ខ្លួន​ឲ្យ​កាន់​តែ​ទាប​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ហើយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រោស​ប្រណី​ដល់​កូន។ ១៩ ទោះបី​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ប្ញទ្ធា‌នុភាព​យ៉ាង​ណា​ក្ដី ក៏​ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ តាម‌រយៈ​អ្នក​ទន់​ទាប​វិញ។
២០ កុំ​ស្វែង​រក​អ្វី​ដែល​ពិបាក​ពេក កុំ​ចង់​យល់​ដឹង​អ្វី​ដែល​ហួស​ពី​ប្រាជ្ញា​របស់​ខ្លួន។
២១ ចូរ​ខិត​ខំ​រិះ‌គិត​អំពី​កិច្ច‌ការ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​កូន​ធ្វើ កុំ​ចង់​ដឹង​ពី​អ្វី​ដែល​លាក់​កំបាំង​ឡើយ។
២២ កុំ​ខ្វល់​ខ្វាយ​នឹង​កិច្ច‌ការ ដែល​ហួស​ពី​សមត្ថ‌ភាព​របស់​កូន ដ្បិត​អ្វីៗ​ដែល​កូន​ឃើញ​ក្នុង​លោក​នេះ សុទ្ធ​តែ​ខ្ពស់​លើស​ពី​ប្រាជ្ញា ដែល​មនុស្ស​អាច​យល់​បាន។
២៣ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​វង្វេង ដោយ​សារ​តែ​ការ​រិះ‌គិត​ផ្តេស​ផ្តាស​របស់​ខ្លួន។ គំនិត​ស្រមើ​ស្រមៃ​ដ៏​អាក្រក់​របស់​គេ ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ចិត្ត​គំនិត​របស់​ខ្លួន​វៀច​វេរ​ដែរ។
២៤ មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​ចចេស​រឹង​រូស រមែង​ផុត​ជីវិត​យ៉ាង​វេទនា អ្នក​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ប្រថុយ​ជីវិត មុខ​ជា​បាត់​បង់​ជីវិត​ពុំ​ខាន។
២៥ មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​ចចេស​រឹង​រូស​រមែង​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​ច្រើន មនុស្ស​ពាល​រមែង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ផ្ទួនៗ​គ្នា។ ២៦ ជំងឺ​ក្រអឺត​ក្រទម គ្មាន​ឱសថ​ព្យាបាល​ឡើយ ព្រោះ​គំនិត​អាក្រក់​បាន​ចាក់​ប្ញស​យ៉ាង​ជ្រៅ ក្នុង​ចិត្ត​របស់​គេ។
២៧ មនុស្ស​ឈ្លាស​វៃ តែង​តែ​យក​សុភា‌សិត​មក​សញ្ជឹង​គិត អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​ក៏​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ត្រង​ត្រាប់​ស្តាប់​ដំបូន្មាន​ដែរ។
អំពី​ការ​ចែក​ទាន
២៨ ទឹក​ពន្លត់​ភ្លើង​ដែល​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ​យ៉ាង​ណា ការ​ដាក់​ទាន​ក៏​លុប​លាង​បាប​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
២៩ អ្នក​ណា​ជួយ​យក​អាសារ​អ្នក​ដទៃ អ្នក​នោះ​មុខ​ជា​មាន​សេចក្ដី‌សុខ​សម្រាប់​អនាគត ពេល​មាន​អាសន្ន គាត់​នឹង​រក​ទី​ពឹង​បាន។
 កូន​អើយ! កុំ​បដិសេធ​ចែក​អ្វីៗ ដែល​អ្នក​ក្រី​ក្រ​ត្រូវ​ការ​ចាំ​បាច់​សម្រាប់​ជីវិត​របស់​គេ​ឡើយ។ កុំ​ទុក​ឲ្យ​អ្នក​ខ្វះ​ខាត​រង់​ចាំ​ទទួល​អំណោយ​ពី​កូន​យូរ​ពេក!
 កុំ​ទុក​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ស្រេក​ឃ្លាន​ព្រួយ​ចិត្ត កុំ​បណ្តាល​ឲ្យ​អ្នក​ទ័ល​ក្រ​មួម៉ៅ​ឡើយ។
 កុំ​បណ្តាយ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​កំពុង​មួម៉ៅ រឹត​តែ​កើត​ទុក្ខ​ថែម​ទៀត ប្រសិន​បើ​គេ​ត្រូវ​ការ​អ្វី​ចាំ​បាច់ កុំ​ពន្យា​ពេល​ឡើយ។ ចូរ​កូន​ចែក​ឲ្យ​គេ​ទៅ។
 កុំ​ដេញ​អ្នក​សុំ​ទាន ក្នុង​ពេល​គេ​មាន​អាសន្ន កុំ​គេច​មុខ​ចេញ​ពី​អ្នក​ក្រី​ក្រ។
 កុំ​មើល​អ្នក​ខ្វះ​ខាត​នឹង​ភ្នែក កុំ​ទុក​ឱកាស​ឲ្យ​គេ​ដាក់​បណ្តាសា​កូន​ឡើយ។  ប្រសិន​បើ​គេ​ដាក់​បណ្តាសា​កូន​ក្នុង​ពេល​គេ​ពិបាក​ចិត្ត ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​បង្កើត​គេ ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​ព្រះ‌សណ្តាប់​ពាក្យ​អង្វរ​របស់​គេ​ពុំ​ខាន។
 ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​នៅ​ជិត​ខាង ស្រឡាញ់​កូន ចូរ​ឱន​លំ​ទោន​កាយ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក​ធំ។
 ចូរ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្តាប់​អ្នក​ក្រី​ក្រ ចូរ​ឆ្លើយ​ទៅ​គេ​វិញ ដោយ​ពាក្យ​ទន់​ភ្លន់។
 ចូរ​រំដោះ​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ជិះ​ជាន់ ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្តាប់​ដៃ​របស់​អ្នក​សង្កត់​សង្កិន ពេល​កូន​កាត់​ក្តី ចូរ​កុំ​ខ្លាច​នរណា​ឡើយ។
១០ ចូរ​តាំង​ខ្លួន​ជា​ឪពុក​ដ៏​ល្អ​សម្រាប់​ក្មេង​កំព្រា ចូរ​ផ្គត់​ផ្គង់​ម្តាយ​របស់​ក្មេង​កំព្រា​ទាំង​នោះ ដូច​ស្វាមី​របស់​គេ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ​កូន​នឹង​ទៅ​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​ស្រឡាញ់​កូន​ជាង​ម្តាយ​របស់​កូន​ទៅ​ទៀត។
ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​អប់រំ​មនុស្ស
១១ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ផ្តល់​កិតិ្តយស​ឲ្យ​កូន​ចៅ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​តាម​ថែ‌រក្សា​អស់​អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះ‌អង្គ។
១២ អ្នក​ណា​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ អ្នក​នោះ​ស្រឡាញ់​ជីវិត អស់​អ្នក​ដែល​ក្រោក​តាំង​ពី​ព្រលឹម​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ មុខ​ជា​បាន​ពោរ​ពេញ​ដោយ​អំណរ។
១៣ អ្នក​ណា​កាន់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជាប់ អ្នក​នោះ​នឹង​ទទួល​សិរី​រុង‌រឿង​ទុក​ជា​មរត៌ក គេ​ទៅ​កន្លែង​ណា ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​គេ​នៅ​កន្លែង​នោះ។
១៤ អ្នក​ណា​បម្រើ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ អ្នក​នោះ​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌ដ៏‌វិសុទ្ធ អ្នក​ណា​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ព្រះ‌អម្ចាស់​ក៏​ស្រឡាញ់​អ្នក​នោះ​ដែរ។
១៥ អ្នក​ដែល​ស្តាប់​តាម​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ នឹង​កាត់​ក្ដី​ដោយ​យុត្តិធម៌ អ្នក​ជាប់​ចិត្ត​នឹង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នឹង​រស់​នៅ​យ៉ាង​សុខ​សាន្ត។ ១៦ អ្នក​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ នឹង​ទទួល​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ទុក​ជា​មរត៌ក ហើយ​ពូជ​ពង្ស​របស់​គេ​ក៏​ទទួល​មរត៌ក​នេះ​ដែរ។
១៧ មុន​ដំបូង ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ណែ​នាំ​គេ​ឲ្យ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ដ៏​ពិបាក ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ភ័យ​ខ្លាច និង​តក់​ស្លុត។ ព្រះ‌អង្គ​ប្រដៅ​គេ​ដោយ​លត់​ដំ​រហូត​ដល់​អាច​ទុក​ចិត្ត​លើ​គេ​បាន។ ព្រះ‌អង្គ​ល្បង​ល​មើល​ចិត្ត​គេ ដោយ​សារ​បទ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១៨ បន្ទាប់​មក ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ណែ​នាំ​គេ​តាម​សម្រួល ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​មាន​អំណរ​សប្បាយ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​សម្ដែង​ការ​អាថ៌‌កំបាំង​របស់​ព្រះ‌អង្គ ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ផង។
១៩ ប្រសិន​បើ​គេ​វង្វេង​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បោះ​បង់​គេ​ចោល ហើយ​បណ្ដោយ​ឲ្យ​គេ​វិនាស។
ការ​អៀន​ខ្មាស
២០ ចូរ​ពិនិត្យ​មើល​កាលៈទេសៈ ចូរ​ចៀស​វាង​អំពើ​អាក្រក់ កុំ​ខ្មាស​អៀន​នឹង​ជំនឿ​របស់​កូន​ឡើយ។
២១ មាន​ការ​ខ្មាស​អៀន​ម៉្យាង ដែល​នាំ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​បាប ហើយ​ក៏​មាន​ការ​ខ្មាស​អៀន​ម៉្យាង​ទៀត ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​ទទួល​សិរី​រុង‌រឿង និង​ការ​ប្រណី​សន្ដោស។
២២ កុំ​តឹង​តែង​នឹង​ខ្លួន​ឯង​ខ្លាំង​ពេក ហើយ​កុំ​ខ្មាស​អៀន​រហូត​ដល់​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ឡើយ។
២៣ កុំ​ញញើត​នឹង​និយាយ នៅ​ពេល​ដែល​ត្រូវ​និយាយ កុំ​លាក់​ប្រាជ្ញា​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​សោះ។ ២៤ ដ្បិត​គេ​ស្គាល់​ប្រាជ្ញា​របស់​មនុស្ស ដោយ​សារ​ពាក្យ​សម្ដី គេ​ក៏​ស្គាល់​ចំណេះ​ដឹង​ដោយ​សារ​ពាក្យ​ដែល​មនុស្ស​ពោល​ដែរ។
២៥ ចូរ​កុំ​និយាយ​ប្រឆាំង​នឹង​សេចក្ដី​ពិត ចូរ​កុំ​និយាយ​សេចក្ដី​ណា​ដែល​កូន​មិន​ដឹង។
២៦ កុំ​ទប់​ទន្លេ​មិន​ឲ្យ​ហូរ កុំ​ខ្មាស​អៀន​នឹង​សារ​ភាព​កំហុស​របស់​ខ្លួន​ទ្បើយ។
២៧ កុំ​បណ្តោយ​ឲ្យ​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​មើល​ងាយ​កូន កុំ​រើស​មុខ​ដោយ​ខ្លាច​អ្នក​មាន​អំណាច។ ២៨ ចូរ​ប្រយុទ្ធ​ដើម្បី​សេចក្ដី​ពិត រហូត​ដល់​ស្លាប់ នោះ​ព្រះ‌ជា​អម្ចាស់​នឹង​ត​យុទ្ធ​ជំនួស​កូន​ពុំ​ខាន។
២៩ កុំ​ហ៊ាន​និយាយ​ខ្លាំង​ពេក កុំ​ខ្ជិល​ច្រអូស និង​ធ្វេស​ប្រហែស​ក្នុង​កិច្ច‌ការ​ដែល​កូន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឡើយ។
៣០ កុំ​កាច​សាហាវ​ដូច​សត្វ​តោ នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន កុំ​កំសាក​ជា​មួយ​អ្នក​បម្រើ​របស់​កូន​ឡើយ។
៣១ កុំ​លា​ដៃ ចាំ​តែ​ទទួល​យក​ផល​ប្រយោជន៍​ពី​គេ ហើយ​កុំ​ក្តាប់​ដៃ​នៅ​ពេល​ដែល​ត្រូវ​សង​គេ​វិញ។
ការ​អួត​បំប៉ោង​របស់​អ្នក​មាន
 កូន​អើយ! កុំ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​សោះ! កុំ​និយាយ​អួត​អាង​ថា «ខ្ញុំ​មិន​ត្រូវ​ការ​នរណា​ទេ!»។
 កុំ​បណ្តោយ​តាម​សន្ទុះ​ចិត្ត​លោភ​លន់ និង​តណ្ហា​របស់​កូន​ឡើយ។
 កុំ​និយាយ​អួត​អាង​ថា «តើ​នរណា​មាន​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​លើ​ខ្ញុំ!» ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ផ្តន្ទា​ទោស​កូន​ជា​ពុំ​ខាន។
 កុំ​និយាយ​អួត​អាង​ថា «ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប តែ​គ្មាន​ហេតុ​អាក្រក់​កើត​មាន​ដល់​ខ្ញុំ​ទេ!»។ កុំ​ភ្លេច​ថា​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​អត់​ធ្មត់!
 កុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ផ្ទួនៗ​គ្នា ដោយ​អះ​អាង​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​មុខ​ជា​លើក​លែង​ទោស​ឲ្យ​កូន។
 កុំ​និយាយ​អួត​អាង​ថា «ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​អាណិត‌អាសូរ​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​លើក​លែង​ទោស​ខ្ញុំ​ពុំ​ខាន ទោះ​បី​ខ្ញុំ​មាន​ទោស​ច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក្ដី»។ ទោះ​បី​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​មេត្តា​ករុណា​ក្ដី ក៏​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​ដែរ ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​បាប​ពុំ​ខាន។
 ចូរ​វិល​ត្រទ្បប់​ទៅ​រក​ព្រះ‌អម្ចាស់​វិញ កុំ​បង្អង់​ឡើយ កុំ​រង់​ចាំ​មួយ​ថ្ងៃ​ហើយ មួយ​ថ្ងៃ​ទៀត ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ នៅ​ពេល​កូន​មិន​ដឹង​ជា​មុន ហើយ​កូន​ត្រូវ​វិនាស​នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស។  កុំ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ ដែល​កូន​រក​បាន​ដោយ​អយុតិ្ត‌ធម៌ នៅ​គ្រា​ដែល​កូន​មាន​អាសន្ន ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​ទាំង​នោះ នឹង​គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​សម្រាប់​កូន​ទ្បើយ។
ពាក្យ​សម្ដី​របស់​អ្នក​ប្រាជ្ញ
 កុំ​រេ​តាម​ខ្យល់ កុំ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​បត់​បែន ដូច​មនុស្ស​បាប ដែល​និយាយ​ពាក្យ​មិន​ទៀង​នោះ​ឡើយ។
១០ ចូរ​ប្រកាន់​ជំហរ​ឲ្យ​រឹង​ប៉ឹង កុំ​ប្រែ​ប្រួល​ឲ្យ​សោះ។
១១ ចូរ​ប្រុង​ស្តាប់​ជា‌និច្ច កុំ​ប្រញាប់​ឆ្លើយ​ទៅ​គេ​ពេក។
១២ ប្រសិន​បើ​កូន​មាន​យោបល់ ចូរ​ឆ្លើយ​តប​នឹង​សំនួរ​របស់​គេ ប្រសិន​បើ​កូន​គ្មាន​យោបល់​ទេ ចូរ​នៅ​ស្ងៀម​ចុះ។
១៣ មាន​កិត្តិយស និង​អាប់​កិត្តិ‌យស ស្ថិត​នៅ​លើ​ពាក្យ​សម្ដី ពាក្យ​សម្ដី​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​ខ្លួន​វិនាស។
១៤ កុំ​ឲ្យ​មាន​ឈ្មោះ​ថា ជា​មនុស្ស​ប្រសប់​និយាយ​ដើម​គេ មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​អ្នក​បង្កប់ នូវ​ល្បិច​កិច្ច​កល​ឲ្យ​សោះ! ដ្បិត​ចោរ​រមែង​តែង​តែ​ត្រូវ​អាម៉ាស់ រីឯ​មនុស្ស​និយាយ​មិន​ទៀង​ក៏​រមែង​តែង​តែ​មាន​ទោស​យ៉ាង​ធ្ងន់​ដែរ។
១៥ ចូរ​ចៀស​វាង​កំហុស​ទាំង​តូច​ទាំង​ធំ។
 កុំ​តាំង​ខ្លួន​ជា​សត្រូវ​នឹង​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​កូន​ឡើយ ដ្បិត​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​អាក្រក់​នឹង​នាំ​ឲ្យ​កូន​អាប់​យស និង​អាម៉ាស់​មុខ។ នេះ​ជា​វាសនា​របស់​មនុស្ស​បាប ដែល​និយាយ​មិន​ទៀង។
 កុំ​បណ្តោយ​ខ្លួន​តាម​តណ្ហា​ឡើយ ក្រែង​នាំ​ឲ្យ​កូន​បាក់​កម្លាំង។  កូន​នឹង​ប្រៀប​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ​ងាប់ គ្មាន​ស្លឹក គ្មាន​ផ្លែ។  តណ្ហា​រមែង​តែង​តែ​នាំ ឲ្យ​មនុស្ស​វិនាស​អន្ត‌រាយ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​សប្បាយ​រីក​រាយ​ក្រៃ​លែង។
អំពី​មិត្ត‌ភាព
 សម្ដី​ផ្អែម​ល្ហែម នាំ​ឲ្យ​មាន​មិត្ត​សម្លាញ់​ច្រើន ពាក្យ​សម្ដី​រួស​រាយ​បង្កើន​ទំនាក់​ទំនង​ល្អ។
 សូម​ឲ្យ​មាន​មនុស្ស​ជា​ច្រើន គោរព​រាប់​អាន​កូន ប៉ុន្តែ​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​មួយ​ពាន់​នាក់ ចូរ​ជ្រើស​រើស​យក​តែ​ម្នាក់ ធ្វើ​ជា​ទី​ប្រឹក្សា!
 បើ​កូន​ចង់​យក​នរណា​ម្នាក់ ធ្វើ​ជា​មិត្ត​សម្លាញ់ ចូរ​សង្កេត​មើល​ចិត្ត​គេ​ជា​មុន​សិន កុំ​អាល​ទុក​ចិត្ត​លើ​គេ​ពេក  ព្រោះ​អ្នក​ខ្លះ​ធ្វើ​ជា​មិត្ត​សម្លាញ់ នៅ​ពេល​ណា​ចង់​បាន​ផល​ពី​កូន តែ​ក្នុង​គ្រា​មាន​អាសន្ន គេ​រត់​ចោល​កូន។
 មាន​មិត្ត​សម្លាញ់​ខ្លះ ប្រែ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សត្រូវ ដោយ​និយាយ​បរិហារ​កេរ្ដិ៍​កូន បណ្តាល​ឲ្យ​កូន​អាប់​កិត្តិ‌យស។
១០ មាន​មិត្ត​សម្លាញ់​ខ្លះ បរិភោគ​បាយ​របស់​កូន ប៉ុន្តែ នៅ​គ្រា​កូន​មាន​អាសន្ន គេ​រត់​ចោល​កូន។ ១១ ក្នុង​ពេល​កូន​សម្បូណ៌​សប្បាយ គេ​សុខ​ចិត្ត​ស្លាប់​រស់​ជា​មួយ​កូន ទាំង​ហ៊ាន​ត្រួត​ត្រា​លើ​អ្នក​បម្រើ​របស់​កូន​ទៀត​ផង! ១២ លុះ​ពេល​កូន​ធ្លាក់​ខ្លួន​លំបាក គេ​ប្រឆាំង​នឹង​កូន ហើយ​គេ​គេច​មុខ​ចេញ​ពី​កូន។
១៣ ចូរ​នៅ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​ខ្មាំង​សត្រូវ ចូរ​ប្រយ័ត្ន​នឹង​មិត្ត​សម្លាញ់។
១៤ មិត្ត​សម្លាញ់​ស្មោះ​ត្រង់​បៀប​ដូច​ជា​ជម្រក​ដ៏​រឹង​មាំ អ្នក​ដែល​រក​បាន​មិត្ត​សម្លាញ់​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់ ក៏​ដូច​ជា​រក​បាន​កំណប់​មាស​ដែរ។
១៥ មិត្ត​សម្លាញ់​ស្មោះ​ត្រង់ មាន​តម្លៃ​រក​អ្វី​មក​ប្រៀប​ស្មើ​ពុំ​បាន។
១៦ មិត្ត​សម្លាញ់​ស្មោះ​ត្រង់ ប្រៀប​បាន​នឹង​ឱសថ​ដ៏​ស័ក្កិ​សិទ្ធិ ដែល​ជួយ​ឲ្យ​រស់​បាន​យូរ។ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ មុខ​ជា​រក​មិត្ត​សម្លាញ់​នោះ​បាន។
១៧ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ចេះ​ជ្រើស​រើស​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ខ្លួន ដ្បិត​គេ​មាន​ចិត្ត​យ៉ាង​ណា មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​គេ​ក៏​មាន​ចិត្ត​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
ត្រូវ​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ
១៨ កូន​អើយ! ចូរ​ព្រម​ទទួល​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ​តាំង​ពី​ក្មេង​ទៅ ដូច្នេះ កូន​នឹង​រក​ឃើញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​រហូត​ដល់​កូន​ចាស់​សក់​ស្កូវ។ ១៩ ចូរ​ស្វះ​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​រង់​ចាំ​ទទួល​ផល​ដ៏​ប្រសើរ​ពី​ព្រះ‌អង្គ ដូច​អ្នក​ភ្ជួរ និង​អ្នក​សាប​ព្រោះ​រង់​ចាំ​ទទួល​ផល​ពី​ស្រែ​ដែរ។ ត្រូវ​នឿយ​ហត់​បន្តិច ដើម្បី​រក​ឃើញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ បន្ទាប់​មក កូន​នឹង​ទទួល​ភោគ​ផល​នៅ​ពេល​ឆាប់ៗ​ពុំ​ខាន។
២០ អស់​អ្នក​ដែល​មិន​បាន​ទទួល​ការ​អប់រំ ពី​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​យល់​ថា ព្រះ‌អង្គ​តឹង​រ៉ឹង​ណាស់ រីឯ​មនុស្ស​ឥត​គំនិត មិន​ព្យាយាម​តស៊ូ​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឡើយ។ ២១ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ថ្ម​មួយ​ដុំ ដ៏​ធ្ងន់​ដែល​អ្នក​នោះ​ត្រូវ​លើក ដើម្បី​សាក​ល្បង​មើល​កម្លាំង។ ប៉ុន្តែ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន អ្នក​នោះ​នឹង​បោះ​បង់​ចោល​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជា​ពុំ​ខាន។ ២២ ដ្បិត​មាន​តែ​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​តូច​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​រក​ឃើញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ។
២៣ កូន​អើយ! ចូរ​ស្តាប់ ហើយ​ចង​ចាំ ពាក្យ​របស់​ឪពុក កុំ​បោះ​បង់​ចោល​ដំបូន្មាន​របស់​ឪពុក​ឡើយ។
២៤ ចូរ​យក​ច្រវាក់​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ មក​ដាក់​ជើង ចូរ​យក​នឹម​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មក​ដាក់​លើ ក។ ២៥ ចូរ​ទទួល​យក​អម្រែក​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ កុំ​ធុញ​ទ្រាន់ ព្រោះ​តែ​ជាប់​ចំណង​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឲ្យ​សោះ។
២៦ ចូរ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដោយ​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត ចូរ​ដើរ​តាម​គន្លង​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ឲ្យ​អស់​ពី​កម្លាំង​កាយ។ ២៧ ចូរ​ខិត​ខំ​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ចូរ​ខិត​ខំ​តាម​ដាន​ព្រះ‌អង្គ នោះ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មុខ​ជា​បង្ហាញ​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​កូន​ស្គាល់​ពុំ​ខាន! ពេល​កូន​ចាប់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​បាន កុំ​លែង​ឲ្យ​សោះ។ ២៨ នៅ​ចុង​បញ្ចប់ កូន​នឹង​សម្រាក​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​ការ​លំបាក​របស់​កូន​នឹង​ប្រែ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អំណរ​សប្បាយ​វិញ។ ២៩ ពេល​នោះ ច្រវាក់​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ នឹង​ការ‌ពារ​កូន​យ៉ាង​មាំ ហើយ​នឹម​របស់​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អលង្ការ​ដ៏​រុង​រឿង។ ៣០ នឹម​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ខ្សែ​ក​មាស ហើយ​ច្រវាក់​របស់​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បូ​ដ៏​មាន​តម្លៃ។
៣១ កូន​នឹង​ពាក់​គ្រឿង​ទាំង​នោះ ទុក​ដូច​ជា​សម្លៀក​បំពាក់​ដ៏​រុង​រឿង និង​ដូច​ជា​មកុដដែល​ផ្តល់​អំណរ​សប្បាយ។
៣២ កូន​អើយ! ប្រសិន​បើ​កូន​យល់​ព្រម កូន​នឹង​ទទួល​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ ប្រសិន​បើ​កូន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ កូន​នឹង​ទៅ​ជា​អ្នក​ប៉ិន​ប្រសប់។
៣៣ ប្រសិន​បើ​កូន​ចូល​ចិត្ត​ស្តាប់ កូន​មុខ​ជា​ចេះ​ដឹង ប្រសិន​បើ​កូន​ប្រុង​ត្រចៀក​ស្តាប់ កូន​នឹង​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា។
៣៤ ចូរ​ទៅ​រួម​ក្នុង​អង្គ​ប្រជុំ របស់​ចាស់​ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ ហើយ​ផោ្តត​ចិត្ត​នឹង​ប្រាជ្ញា​របស់​អស់​លោក។
៣៥ ត្រូវ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្តាប់​ព្រះ‌បន្ទូល ដែល​មក​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ កុំ​បណ្ដោយ​ឲ្យ​សុភា‌សិត​ដែល​មាន​ខ្លឹម​សារ​ណា​មួយ​បាត់​បង់​ឡើយ។
៣៦ ប្រសិន​បើ​កូន​ឃើញ​មនុស្ស​ម្នាក់​មាន​ប្រាជ្ញា ចូរ​រត់​ទៅ​រក​អ្នក​នោះ​តាំង​ពី​ព្រឹក ហើយ​ទៅ​ឲ្យ​បាន​ញឹក​ញាប់ រហូត​ដល់​សឹក​កាំ​ជណ្តើរ​ផ្ទះ​របស់​គាត់។
៣៧ ចូរ​ជញ្ជឹង​គិត​ពី​បទ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ចូរ​ខិត​ខំ​កាន់​តាម​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ជា‌និច្ច។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មុខ​ជា​ពង្រឹង​ចិត្ត​របស់​កូន​ឲ្យ​រឹង​មាំ និង​ប្រទាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ដែល​កូន​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​នោះ​ពុំ​ខាន។
ដំបូន្មាន​សម្រាប់​ការ​រស់​នៅ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ
 កុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ នោះ​គ្មាន​នរណា​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​ចំពោះ​កូន​ឡើយ។
 កុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អយុត្តិ‌ធម៌ នោះ​ក៏​គ្មាន​នរណា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អយុត្តិ‌ធម៌​ចំពោះ​កូន​ដែរ។
 ប្រសិន​បើ​សាប​ព្រោះ​អំពើ​ទុច្ច‌រិត កូន​នឹង​ទទួល​ផល​អាក្រក់ ដល់​ទៅ​ប្រាំពីរ​ដង។
 កុំ​ទូល​សូម​ព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រទាន​អំណាច​ដល់​កូន ហើយ​ក៏​កុំ​សូម​ព្រះ‌រាជា​តែង​តាំង​កូន ជា​មន្ត្រី​ដែរ។
 កុំ​តាំង​ខ្លួន​ជា​មនុស្ស​សុចរិត នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឡើយ ហើយ​ក៏​កុំ​តាំង​ខ្លួន​ជា​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​ស្តេច​ដែរ។  ប្រសិន​បើ​កូន​ពុំ​អាច​បំបាត់​អំពើ​អយុត្តិ‌ធម៌​ទេ ចូរ​កុំ​ប៉ង​ប្រាថ្នា ចង់​ធ្វើ​ជា​ចៅ​ក្រម​ឡើយ។ បើ​ពុំ​នោះ​ទេ អ្នក​កាន់​អំណាច​មុខ​ជា​អូស​ទាញ​កូន ហើយ​កូន​ក៏​លែង​ជា​មនុស្ស​ទៀង​ត្រង់​ដែរ។
 កុំ​បំផ្លាញ​ផល​ប្រយោជន៍​របស់​ប្រជាជន​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ជា​មួយ​កូន កុំ​បន្ថោក​ខ្លួន​ឯង​នៅ​ចំពោះ​មុខ​មហា​ជន។
 កុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ផ្ទួនៗ​គ្នា ដល់​ទៅ​ពីរ​ដង​ឡើយ ព្រោះ​អំពើ​បាប​ទី​មួយ បណ្តាល​ឲ្យ​កូន​មាន​ទោស​រួច​ស្រេច​ទៅ​ហើយ។
 កុំ​ពោល​ថា «ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​មុខ​ជា​ទត​ឃើញ​តង្វាយ​ដ៏​ច្រើន​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​សព្វ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​នឹង​តង្វាយ​ដែល​ខ្ញុំ​ថ្វាយ»។
១០ កុំ​ខ្មាស​អៀន​នៅ​ពេល​កូន​អធិដ្ឋាន កុំ​ធ្វេស​ប្រហែស​នឹង​ចែក​ទាន​ដល់​អ្នក​ក្រ‌ខ្សត់។
១១ កុំ​ចំអក​ដាក់​មនុស្ស​ដែល​កើត​ទុក្ខ ចូរ​នឹក​ឃើញ​ដល់​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បន្ទាប​មនុស្ស ឬ​លើក​មនុស្ស​ឲ្យ​ខ្ពស់​មុខ​ទើ្បង​វិញ។
១២ កុំ​ប្រើ​ល្បិច​កល បោក​ប្រាស​បង‌ប្អូន​របស់​កូន​ឡើយ ហើយ​ក៏​កុំ​បោក​ប្រាស​មិត្ត​ភក្ដិ​របស់​កូន​ដែរ។ ១៣ ចូរ​កុំ​ភូត​កុហក​ឲ្យ​សោះ អ្នក​ដែល​ចេះ​តែ​ភូត​កុហក​រមែង​ទទួល​ផល​អាក្រក់។
១៤ ពេល​កូន​ចូល​រួម​ក្នុង​អង្គ​ប្រជុំ​របស់​ព្រឹទ្ធាចារ្យ កុំ​និយាយ​ផ្តេស​ផ្តាស ពេល​កូន​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់​កុំ​ពោល​ពាក្យ​ច្រំ​ដែលៗ​ឡើយ។
១៥ កុំ​ស្អប់​ការ​លំបាក ឬ​ការ​ធ្វើ​ស្រែ​ចម្ការ​ឡើយ ព្រោះ​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត បាន​បង្កើត​ការ​ទាំង​នោះ​សម្រាប់​យើង​រាល់​គ្នា។
១៦ កុំ​សេព​គប់​ជា​មួយ​ក្រុម​អ្នក​បាប​ឡើយ ចូរ​នឹក​ចាំ​ថា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មុខ​ជា​ព្រះ‌ពិរោធ​ពុំ​ខាន។
១៧ ចូរ​ដាក់​ខ្លួន​ឲ្យ​ទាប ដ្បិត​ពួក​ទមិទ្ប​នឹង​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​ដោយ​ភ្លើង និង​ដង្កូវ។
មិត្ត​ភក្ដិ និង​គ្រួសារ
១៨ កុំ​បោះ​បង់​ចោល​មិត្ត​ភក្ដិ ព្រោះ​តែ​ចង់​បាន​ប្រាក់​ឡើយ ហើយ​ក៏​កុំ​បោះ​បង់​ចោល​បង‌ប្អូន​បង្កើត ព្រោះ​តែ​ចង់​បាន​មាស​សុទ្ធ​ដែរ។
១៩ កុំ​រួញ​រា​នឹង​រៀប​ការ​ជា​មួយ​ស្រ្តី​សុភាព​រាប​សា និង​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស​ឡើយ ព្រោះ​គុណ​សម្បត្ដិ​របស់​នាង​ប្រសើរ​ជាង​មាស​ទៅ​ទៀត។
២០ កុំ​ធ្វើ​បាប​អ្នក​បម្រើ ដែល​ធ្វើ​ការ​ដោយ​ស្មោះ​ត្រង់ កុំ​ធ្វើ​បាប​កូន​ឈ្នួល​ដែល​ធ្វើ​ការ​អស់​ពី​ចិត្ត​ដែរ។
២១ ប្រសិន បើ​កូន​ស្រឡាញ់​អ្នក​បម្រើ​ណា​ម្នាក់​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​ឈ្លាស​វៃ កុំ​បដិ‌សេធ​នឹង​ផ្តល់​ឲ្យ​គេ​មាន​សេរីភាព​ឡើយ។
២២ ប្រសិន​បើ​កូន​មាន​ហ្វូង​សត្វ ចូរ​មើល​ថែ​ទាំ​វា ហើយ​បើ​កូន​ទទួល​ផល​ពី​ហ្វូង​សត្វ​ទាំង​នោះ ចូរ​រក្សា​ទុក​ឲ្យ​គង់​វង្ស។
២៣ ប្រសិន​បើ​កូន​មាន​កូន​ចៅ ចូរ​អប់រំ​វា ចូរ​ប្រៀន​ប្រដៅ​ពួក​វា តាំង​ពី​នៅ​ក្មេង​ទៅ។
២៤ ប្រសិន​បើ​កូន​មាន​កូន​ស្រី ចូរ​មើល​រក្សា​ខ្លួន​នាង​ឲ្យ​នៅ​ព្រហ្មចារី កុំ​បណ្តោយ​តាម​ចិត្ត​នាង​ពេក។ ២៥ ចូរ​ទុក​ដាក់​នាង ឲ្យ​មាន​គូ​ស្រករ​នោះ​អ្នក​នឹង​បំពេញ​កិច្ច‌ការ​មួយ​ដ៏​ប្រសើរ។ ប៉ុន្តែ ចូរ​លើក​នាង​ឲ្យ​បុរស​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​វាង​វៃ។
២៦ ប្រសិន​បើ​កូន​បាន​រៀប​ការ​ជា​មួយ ភរិយា ដែល​គាប់​ចិត្ត​កូន កុំ​លែង​លះ​នាង​ឡើយ។ កុំ​ទុក​ចិត្ត​លើ​ភរិយា​ដែល​កូន​មិន​ស្រឡាញ់​ឲ្យ​សោះ។
២៧ ចូរ​លើក​កិត្តិយស​របស់​ឪពុក ដោយ​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត កុំ​បំភ្លេច​ការ​ឈឺ​ចាប់​របស់​ម្តាយ នៅ​ពេល​បង្កើត​អ្នក​មក​នោះ​ឡើយ។ ២៨ ចូរ​នឹក​ចាំ​ថា​កូន​មាន​ជីវិត ដោយ​សារ​គាត់​ទាំង​ពីរ។ តើ​កូន​ត្រូវ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា ដើម្បី​តប​ស្នង​សង​គុណ​គាត់?។
ករណីយ‌កិច្ច​ចំពោះ​បូជា‌ចារ្យ
២៩ ចូរ​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឲ្យ​អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត ហើយ​សម្ដែង​សេចក្តី​គោរព ចំពោះ​បូជា‌ចារ្យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផង។
៣០ ចូរ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​កូន ឲ្យ​អស់​ពី​កម្លាំង កុំ​ធ្វេស​ប្រហែស​នឹង​អស់​លោក​ដែល​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ។
៣១ ចូរ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​លើក​តម្កើង​បូជា‌ចារ្យ​ផង ចូរ​ជូន​ចំពោះ​លោក នូវ​ចំណែក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បញ្ជា​ដល់​កូន​ស្រាប់ គឺ​ផល​ដំបូង​នៃ​ដំណាំ យញ្ញ‌បូជា​លោះ​បាប សាច់​ចំទ្បក​នៃ​សត្វ ដែល​ថ្វាយ​ជា​យញ្ញ‌បូជា​តង្វាយ​ម្សៅ និង​ចំណែក​ដែល​ត្រូវ​ញែក​ពី​ផល​ដំបូង ថ្វាយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។
ករណីយ‌កិច្ច​ចំពោះ​អ្នក​ក្រខ្សត់
៣២ ចូរ​ចែក​ទាន​ដល់​អ្នក​ក្រខ្សត់ ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​ពរ​ដល់​កូន​យ៉ាង​ពេញ​លេញ។
៣៣ ចូរ​ចែក​ទាន​ដល់​អស់​អ្នក ដែល​នៅ​រស់​ដោយ​អនុ‌គ្រោះ សូម្បី​តែ​បុគ្គល​ដែល​ទើប​នឹង​ចែក​ស្ថាន​ទៅ​ហើយ ក៏​កុំ​បដិ‌សេធ​ក្នុង​ការ​ជួយ​បញ្ចុះ​សព​គេ​ឲ្យ​បាន​សម​រម្យ​ដែរ។
៣៤ កុំ​គេច​ចេញ​ពី​អ្នក​កំពុង​យំ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ចូរ​ចូល​រួម​ជា​មួយ​អ្នក​កាន់​ទុក្ខ។
៣៥ ចូរ​ឧស្សាហ៍​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​អ្នក​ជំងឺ ធ្វើ​ដូច្នេះ​គេ​មុខ​ជា​ស្រឡាញ់​រាប់​អាន​កូន។
៣៦ ក្នុង​គ្រប់​អំពើ​ដែល​កូន​ធ្វើ ចូរ​នឹក​គិត​ដល់​គ្រា​អវសាន​នៃ​ជីវិត​របស់​កូន នោះ​កូន​មុខ​ជា​មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​អ្វី​ឡើយ។
ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន
 កុំ​ប្រកែក​ត​វ៉ា​ជា​មួយ​អ្នក​កាន់​អំណាច ក្រែង​កូន​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​របស់​គេ។
 កុំ​ប្តឹង​ផ្ដល់​ជា​មួយ​អ្នក​មាន ក្រែង​កូន​ចាញ់​គេ ដ្បិត​មាស​បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ពុក​រលួយ ហើយ​មាស​ក៏​បាន​អូស​ទាញ​ស្តេច​ខ្លះ​ឲ្យ​វង្វេង​ដែរ។
 កុំ​ប្រកែក​ត​វ៉ា​ជា​មួយ​មនុស្ស​ពូកែ​ព្រោក​ប្រាជ្ញ មិន​ត្រូវ​ទុក​ឱកាស​ឲ្យ​គាត់​បង្ក​រឿង​ឡើយ។
 កុំ​និយាយ​លេង​ជា​មួយ​មនុស្ស​គ្មាន​សុជីវ‌ធម៌ ក្រែង​គេ​ជេរ​ប្រមាថ​ដូន‌តា​របស់​កូន។
 កុំ​ស្តី​បន្ទោស​អ្នក​ដែល​ទទួល​សារ‌ភាព​កំហុស​របស់​ខ្លួន ចូរ​នឹក​គិត​ថា មនុស្ស​យើង​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​មាន​កំហុស។
 កុំ​មើល​ងាយ​មនុស្ស​ចាស់​ជរា​ឡើយ ដ្បិត​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា ក៏​មាន​អាយុ​កាន់​តែ​ចាស់​ទៅៗ​ដែរ។
 កុំ​ត្រេក​អរ ដោយ​ឃើញ​នរណា​ម្នាក់​ស្លាប់​ឡើយ ចូរ​នឹក​គិត​ថា យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ក៏​ត្រូវ​តែ​ស្លាប់​ដែរ។
 កុំ​មាក់​ងាយ​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ​របស់​អ្នក​ប្រាជ្ញ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ចូរ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​រៀន​សុភា‌សិត​របស់​លោក​ទាំង​នោះ កូន​នឹង​ទទួល​ចំណេះ​ពី​លោក ហើយ​កូន​អាច​បំពេញ​មុខ​ងារ​របស់​ខ្លួន ក្នុង​ការ​បម្រើ​រដ្ឋ​អំណាច​ដែរ។
 កុំ​ធ្វេស​ប្រហែស​នឹង​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ​របស់​ចាស់​ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ​ឡើយ ព្រោះ​លោក​បាន​ទទួល​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ​នេះ​ពី​ដូន‌តា​របស់​លោក​មក។ កូន​នឹង​ដក​ស្រង់​យក​ការ​យល់​ដឹង​ពី​អស់​លោក ហើយ​ចេះ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា នៅ​ពេល​កូន​ត្រូវ​ការ។
១០ កុំ​បញ្ឆេះ​កំហឹង​របស់​ជន​កាច​សាហាវ​ឡើយ ក្រែង​លោ​ភ្លើង​នៃ​កំហឹង​របស់​គេ​ឆេះ​ឆាប​កូន។
១១ កុំ​ប្រកែក​ត​ទល់​នឹង​ជន​ព្រហើន ក្រែង​លោ​ជន​នោះ​ជំរុញ​កូន​ឲ្យ​និយាយ​ផ្តេស​ផ្តាស។
១២ កុំ​ឲ្យ​ប្រាក់​ទៅ​អ្នក​ដែល​មាន​អំណាច​ខ្លាំង​ជាង​កូន​ខ្ចី​ឡើយ ប្រសិន​បើ​កូន​ឲ្យ​គេ​ខ្ចី ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ប្រាក់​នោះ​ដូច​ជា​បាត់​បង់​ទៅ​ហើយ។
១៣ កុំ​ធានា​រ៉ាប់​រង​គេ លើស​ពី​សមត្ថ‌ភាព​របស់​កូន​ឡើយ ព្រោះ​បើ​កូន​ធានា​រ៉ាប់​រង​គេ កូន​ត្រូវ​តែ​ចេញ​ប្រាក់​សង​គេ​ជា​ពុំ​ខាន។
១៤ កុំ​ក្តី​ជា​មួយ​នឹង​ចៅ​ក្រម​ឡើយ ព្រោះ​គេ​មុខ​ជា​ឈ្នះ​កូន ដោយ​សារ​គេ​មាន​ឋានៈ​ជា​ចៅ​ក្រម។
១៥ កុំ​ធ្វើ​ដំណើរ​រួម​ជា​មួយ​មនុស្ស ដែល​ហ៊ាន​ពេក​នោះ​ឡើយ ក្រែង​លោ​គេ​នាំ​ឲ្យ​កូន​កើត​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​ច្រើន។ គេ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​តាម​អំពើ​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន ហើយ​កូន​ត្រូវ​វិនាស​អន្ត‌រាយ ដោយ​សារ​អំពើ​លេលា​របស់​គេ។
១៦ កុំ​ឈ្លោះ​ប្រកែក​ជា​មួយ​មនុស្ស​កំរោល កុំ​ទៅ​កន្លែង​ណា​ដែល​ស្ងាត់​ជា​មួយ​គេ ដ្បិត​គេ​មិន​ខ្លាច​នឹង​បង្ហូរ​ឈាម​មនុស្ស​ទេ! គឺ​គេ​នឹង​សម្លាប់​កូន​ចោល នៅ​កន្លែង​ណា​ដែល​គ្មាន​នរណា​ជួយ​កូន​បាន។
១៧ កុំ​គិត​គូរ​គម្រោង‌ការ​ជា​មួយ​នឹង​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​ឡើយ ដ្បិត​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​មិន​អាច​លាក់​ការណ៍​បាន​ទេ។ ១៨ កុំ​ធ្វើ​អ្វី​ដោយ​លាក់​កំបាំង ឲ្យ​ជន​បរទេស​ឃើញ ព្រោះ​កូន​មិន​ដឹង​ថា អ្នក​នោះ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​យ៉ាង​ណា​ឡើយ។
១៩ កុំ​បង្ហាញ​ទឹក​ចិត្ត​របស់​កូន ឲ្យ​នរណា​ដឹង ដ្បិត​គេ​នឹង​មិន​ដឹង​គុណ​កូន​ឡើយ!
អំពី​ស្រ្តី
 ប្រសិន​បើ​កូន​ស្រឡាញ់​ភរិយា កុំ​ប្រច័ណ្ឌ​នាង​ឡើយ ក្រែង​លោ​នាំ​ឲ្យ​នាង​ចេះ​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​ចំពោះ​កូន។
 កុំ​ប្រគល់​ខ្លួន​ទៅ​ឲ្យ​ស្រ្តី​ណា​ម្នាក់ រហូត​ដល់​នាង​អាច​ត្រួត​ត្រា​កូន​បាន​ឡើយ។
 កុំ​ទៅ​ទាក់​ទង​ជា​មួយ​ស្រ្តី​សាវ៉ា​ឡើយ ក្រែង​លោ​កូន​ចាញ់​កល‌ល្បិច​របស់​នាង។
 កុំ​នៅ​ក្បែរ​ស្រ្តី​លេង​ភ្លេង ក្រែង​លោ​កូន​ធ្លាក់​ក្នុង​អន្ទាក់​ចម្រៀង​ដ៏​ពីរោះ​របស់​នាង។
 កុំ​សម្លឹង​មើល​ស្រ្តី​ក្រមុំ មិន​ដាក់​ភ្នែក​ឲ្យ​សោះ ក្រែង​លោ​កូន​ត្រូវ​បង់​ខាត ព្រោះ​តែ​នាង។
 កុំ​បណ្ដោយ​ខ្លួន​ឲ្យ​លង់​នឹង​ស្រី​ពេស្យា​ឡើយ ក្រែង​លោ​កូន​បាត់​បង់​អ្វីៗ​ដែល​កូន​មាន។
 កុំ​ក្រឡេក​ភ្នែក លួច​មើល​តាម​ផ្លូវ ក្នុង​ទីក្រុង កុំ​ដើរ​លេង​នៅ​ទី​ស្ងាត់។
 ចូរ​ងាក​មុខ​ចេញ​ពី​ស្រ្តី​មាន​រូប​ល្អ​ឆើត​ឆាយ កុំ​ជាប់​ភ្នែក​នឹង​លំអ ដែល​មិន​មែន​ជា​របស់​កូន។ សម្ផស្ស​របស់​ស្រ្តី​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​បុរស​ជា​ច្រើន​វង្វេង ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​តណ្ហា​របស់​បុរស ឆាប​ឆេះ​ដូច​ភ្លើង។
 កុំ​អង្គុយ​ជិត​ស្រ្តី​ដែល​មាន​ប្តី កុំ​រួម​តុ​ស៊ី​ផឹក​សប្បាយ​ជា​មួយ​នាង​ជា​ដាច់​ខាត ក្រែង​លោ​កូន​ចាប់​ចិត្ត​ស្រឡាញ់​នាង​នោះ ហើយ​ត្រូវ​វិនាស​អន្ត‌រាយ​ដោយ​សារ​តណ្ហា។
អំពី​ទំនាក់​ទំនង​រវាង​មនុស្ស
១០ កុំ​បោះ​បង់​មិត្ត​ភក្តិ ដែល​កូន​ស្គាល់​តាំង​ពី​យូរ​មក​ហើយ ដ្បិត​មិត្ត​ថ្មី​មិន​ដូច​មិត្ត​ចាស់​ទេ។ មិត្ត​ថ្មី​បៀប​ដូច​ជា​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ថ្មី ស្រា​នោះ​មាន​រស​ជាតិ​ឆ្ងាញ់​លុះ​ត្រា​តែ​ទុក​បាន​យូរ។
១១ កុំ​ច្រណែន​នឹង​អ្នក​បាប ដោយ​ឃើញ​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន​ឡើយ កូន​ពុំ​ដឹង​ថា អវសាន​នៃ​ជីវិត​របស់​គេ​នឹង​វេទនា​យ៉ាង​ណា​ទេ។
១២ កុំ​អប​អរ​សាទរ ដោយ​ឃើញ​ជន​ទមិទ្ប​ចម្រុង​ចម្រើន​ឡើយ កូន​ត្រូវ​នឹក​ចាំ​ថា មុន​ពេល​ស្លាប់​ក៏​គេ​មាន​ទោស​ដែរ។
១៣ ចូរ​នៅ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​អ្នក​មាន​អំណាច​ប្រហារ​ជីវិត នោះ​កូន​មិន​ភិត​ភ័យ​នឹង​សេចក្តី​ស្លាប់​ទេ។ ប្រសិន​បើ​កូន​ចូល​ទៅ​ជួប​គេ កុំ​ធ្វើ​អ្វី​ខុស​ឆ្គង​ឡើយ ក្រែង​លោ​គេ​ផ្តាច់​ជីវិត​កូន។ តោង​ដឹង​ថា កូន​ដូច​ជា​ដើរ​នៅ​កន្លែង​មាន​អន្ទាក់​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ ឬ​ដូច​ជា​ដើរ​នៅ​លើ​កំពែង​ក្រុង​ដែរ។
១៤ ប្រសិន​បើ​កូន​អាច​ធ្វើ​បាន ចូរ​ខំ​រាប់​អាន​មនុស្ស​ឯ​ទៀតៗ ចូរ​ត្រង​ត្រាប់​ស្តាប់​ដំបូន្មាន​របស់​អ្នក​ប្រាជ្ញ។
១៥ ចូរ​ពិភាក្សា​ជា​មួយ​អ្នក​ឈ្លាស​វៃ ហើយ​យក​តែ​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​មក​ពិភាក្សា​គ្នា។
១៦ ចូរ​ជ្រើស‌រើស​តែ​មនុស្ស​សុចរិត ឲ្យ​រួម​តុ​ជា​មួយ ចូរ​យក​ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទុក​ជា​មោទន‌ភាព​របស់​កូន។
អ្នក​ដឹក​នាំ
១៧ គេ​សរសើរ​សិល្ប‌ករ ព្រោះ​តែ​ស្នា​ដៃ ហើយ​សរសើរ​អ្នក​ដឹក​នាំ ព្រោះ​តែ​ប្រាជ្ញា​ក្នុង​ការ​និយាយ​ស្តី។
១៨ ក្នុង​ទីក្រុង គេ​តែង​តែ​ក្រែង​រអែង​មនុស្ស​ពូកែ​ព្រោក​ប្រាជ្ញ ហើយ​ស្អប់​មនុស្ស​ដែល​និយាយ​បំផ្លើស។
១០
 អ្នក​ដឹក​នាំ​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា តែង​តែ​អប់រំ​ប្រជាជន​របស់​ខ្លួន អំណាច​របស់​មនុស្ស​ឈ្លាស​វៃ នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ​ជា‌និច្ច។
 ប្រមុខ​រដ្ឋ​យ៉ាង​ណា មន្រ្តី​ក៏​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ អភិបាល​ក្រុង​យ៉ាង​ណា អ្នក​ក្រុង​ក៏​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
 ស្ដេច​ដែល​ខ្វះ​ចំណេះ​ដឹង រមែង​នាំ​ប្រជា‌រាស្រ្ត​ឲ្យ​អន្ត‌រាយ អ្នក​ដឹក​នាំ​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រុង​បាន​រីក​ចម្រើន។
 ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​ផែន​ដី​ទាំង​មូល ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​អ្នក​ដឹក​នាំ​ត្រឹម​ត្រូវ នៅ​ពេល​ត្រូវ​ការ។  មនុស្ស​បាន​ចម្រុង​ចម្រើន ដោយ​សារ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​កិតិ្តយស​ឲ្យ​តែង​ច្បាប់។
អ្នក​ក្រអឺត​ក្រទម
 កុំ​ចង​គំនុំ​នឹង​អ្នក​ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អយុត្តិ‌ធម៌​ចំពោះ​កូន កុំ​តប​ត​ទៅ​គេ​វិញ​ដោយ​ចិត្ត​ឃោរ​ឃៅ​ឡើយ។
 ព្រះ‌អម្ចាស់ និង​មនុស្ស​លោក​រមែង​ស្អប់​ខ្ពើម​ការ​ក្រអឺត​ក្រទម។ ព្រះ‌អង្គ និង​មនុស្ស​តែង​ចាត់​ទុក​អំពើ​ឃោរ​ឃៅ ជា​អំពើ​ទុច្ច‌រិត។
 អំពើ​ឃោរ​ឃៅ អំពើ​អយុតិ្ត‌ធម៌ និង​ការ​លោភ​លន់ តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​រាជ្យ​អំណាច​ផ្ទេរ​ពី​ប្រជា‌ជាតិ​មួយ​ទៅ​ប្រជា‌ជាតិ​មួយ​ទៀត។
 មនុស្ស​ដែល​កើត​ពី​ធូលី​ដី និង​ផេះ​សោះ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​គេ​ក្រអឺត​ក្រទម​ដូច្នេះ? សូម្បី​តែ​ក្នុង​ពេល​គេ​មាន​ជីវិត ក៏​ក្នុង​ខ្លួន​របស់​គេ​មាន​ពោរ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ភាព​ស្អុយ​រលួយ​ដែរ!
១០ សូម្បី​តែ​គ្រូ​ពេទ្យ ក៏​ត្រូវ​តែ​មាន​ជំងឺ​ធ្ងន់ ហើយ​សូម្បី​តែ​ស្ដេច​ដែល​សោយ​រាជ្យ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ក៏​ត្រូវ​សោយ​ទិវង្គត​នៅ​ថ្ងៃ​សែ្អក​ដែរ។
១១ ពេល​ស្លាប់​ទៅ មនុស្ស​ទទួល​យក​ដង្កូវ ជន្លេន និង​សត្វ​ល្អិត​ផ្សេងៗ​ទៀត​ទុក​ជា​មត៌ក។
១២ មនុស្ស​ចាប់​ផ្តើម​ក្រអឺត​ក្រទម នៅ​ពេល​គេ​ឃ្លាត​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​បង្កើត​ខ្លួន។
១៣ អំពើ​បាប​ជា​ប្រភព​នៃ​ចិត្ត​អំនួត អ្នក​ដែល​នៅ​តែ​មាន​ចិត្ត​អួត​បំប៉ោង​ដូច្នេះ តែង​តែ​នាំ​ឲ្យ​កើត​មាន​ហេតុ‌ការណ៍​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម​ជា​ច្រើន​អនេក។ ហេតុ​នេះ ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ផ្តន្ទា​ទោស​គេ​ជា​ទម្ងន់ ហើយ​នៅ​ទី​បញ្ចប់ ព្រះ‌អង្គ​បណ្ដោយ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ក្រអឺត​ក្រទម​ត្រូវ​វិនាស។
១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​ទម្លាក់​អ្នក​កាន់​អំណាច​ចុះ​ពី​បល្ល័ង្ក ហើយ​តែង​តាំង​មនុស្ស​ស្លូត​បូត ឲ្យ​គ្រង​រាជ្យ​ជំនួស​វិញ។
១៥ ព្រះ‌អម្ចាស់​គាស់​រំ​លើង​ប្រជា‌ជាតិ​នានា ចោល ហើយ​យក​មនុស្ស​ទន់​ទាប​មក​ដាក់​ជំនួស​វិញ។
១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់​បំផ្លាញ​ទឹក​ដី នៃ​ប្រជា‌ជាតិ​នានា ហើយ​បំផ្លាញ​គេ​ដល់​គ្រឹះ​ផង។ ១៧ ព្រះ‌អង្គ​ដក​ពួក​គេ​ចេញ ពី​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​លោក ហើយ​បំផ្លាញ និង​លុប​បំបាត់​ពួក​គេ រហូត​ដល់​គ្មាន​នរណា​នឹក​នា​ដល់​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​នោះ​ទៀត។
១៨ ព្រះ‌អម្ចាស់​ពុំ​បាន​បង្កើត​មនុស្ស ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​មាន​ចិត្ត​ក្រអឺត​ក្រទម​ឡើយ។ មនុស្ស​ក៏​មិន‌មែន​កើត​មក ដើម្បី​បណ្ដោយ​ខ្លួន​ទៅ​តាម​កំហឹង​ដែរ។
១៩ តើ​ពូជ​ណា​ដែល​គួរ​ឲ្យ​គោរព? គឺ​ពូជ​មនុស្ស​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់! តើ​ពូជ​ណា​ដែល​មិន​គួរ​គោរព? គឺ​ពូជ​មនុស្ស​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​នឹង​បទ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់!។
២០ មេ​ដឹក​នាំ​តែង​តែ​ទទួល​ការ​គោរព ពី​ប្រជាជន ហើយ​គាត់​ក៏​តែង​តែ​គោរព​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែរ។ ២២ អ្នក​មាន​ក្ដី អ្នក​ធំ​ក្ដី ឬ​អ្នក​ក្រ​ក្ដី បាន​ខ្ពស់​មុខ គឺ​ដោយ​សារ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់។
២៣ ការ​មើល​ងាយ​ជន​ក្រីក្រ​ដែល​មាន​ប្រាជ្ញា​ជា​អំពើ​អយុត្តិ‌ធម៌ រីឯ​ការ​លើក​កិត្តិយស​មនុស្ស​បាប ក៏​មិន​សម​រម្យ​ដែរ។
២៤ គេ​រមែង​លើក​កិតិ្តយស​អ្នក​ធំ អ្នក​ដឹក​នាំ និង​អ្នក​កាន់​អំណាច។ ប៉ុន្តែ ក្នុង​ចំណោម​លោក​ទាំង​នោះ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ប្រសើរ​ជាង​អ្នក ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឡើយ។
២៥ អ្នក​បម្រើ​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា គង់​តែ​មាន​អ្នក​ជា​មក​បម្រើ​គាត់​វិញ​មិន​ខាន។ អ្នក​ចេះ​ដឹង​មិន​បន្ទោស​គេ ព្រោះ​តែ​ការ​នេះ​ទ្បើយ។
ចិត្ត​សុភាព​រាបសា
២៦ នៅ​ពេល​កូន​ធ្វើ​ការ​ងារ​របស់​ខ្លួន កុំ​តាំង​ខ្លួន​ជា​អ្នក​ប្រាជ្ញ ហើយ​ក៏​កុំ​វាយ​ប្ញក​នៅ​ពេល​កូន​ខ្វះ​ខាត​ដែរ។
២៧ អ្នក​ខំ​ធ្វើ​ការ ទទួល​បាន​កម្រៃ​ច្រើន​លើស​ពី​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ ប្រសើរ​ជាង​អ្នក​វាយ​ប្ញក តែ​គ្មាន អាហារ​បរិភោគ។
២៨ កូន​អើយ! បើ​កូន​សរសើរ​ខ្លួន ចូរ​មាន​ចិត្ត​សុភាព​រាបសា កុំ​លើក​កិត្តិយស​ខ្លួន​ឲ្យ​ហួស​ពី​សមត្ថ‌ភាព។
២៩ គ្មាន​នរណា​យល់​ស្រប​នឹង​ជន​ដែល​ធ្វើ​បាប​ខ្លួន​ឯង​នោះ​ទេ ហើយ​ក៏​គ្មាន​នរណា​សរសើរ​ជន ដែល​បន្ទាប​បន្ថោក​ជីវិត​របស់​ខ្លួន​ដែរ។
៣០ គេ​តែង​តែ​លើក​តម្កើង​មនុស្ស​ក្រ‌ខ្សត់ ព្រោះ​តែ​ការ​ចេះ​ដឹង​របស់​គាត់ គេ​តែង​តែ​លើក​តម្កើង​អ្នក​មាន ព្រោះ​តែ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​របស់​គាត់។
៣១ ប្រសិន​បើ​គេ​លើក​តម្កើង​មនុស្ស​ម្នាក់ នៅ​ពេល​គាត់​ក្រ‌ខ្សត់ លុះ​ដល់​ពេល​គាត់​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​ស្តុក​ស្តម្ភ តើ​គាត់​នឹង​មាន​កិត្តិ‌យស​យ៉ាង​ណា​ទៅ​ទៀត? ប្រសិន​បើ​គេ​មើល​ងាយ​មនុស្ស​ម្នាក់ នៅ​ពេល​គាត់​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​ស្តុក​ស្តម្ភ លុះ​ដល់​ពេល​គាត់​ធ្លាក់​ខ្លួន​ក្រ តើ​គេ​នឹង​មើល​ងាយ​យ៉ាង​ណា​ទៅ​ទៀត?
១១
ប្រាជ្ញា​របស់​មនុស្ស​ទន់​ទាប រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​បាន​ខ្ពស់​មុខ ហើយ​ទទួល​តំណែង​ក្នុង​ចំណោម​អស់​អ្នក ដែល​មាន​ឋានៈ​ខ្ពង់​ខ្ពស់។
កុំ​វាយ​តម្លៃ​មនុស្ស​តាម​សំបក​ក្រៅ
 កុំ​សរសើរ​នរណា​ម្នាក់ ដោយ​មើល​ទៅ​លើ​រូប​សម្បត្តិ​របស់​គេ​ទ្បើយ ហើយ​ក៏​កុំ​ស្អប់​នរណា​ម្នាក់ ដោយ​គ្រាន់​តែ​ឃើញ​រូប​រាង​ខាង​ក្រៅ​របស់​គេ​ដែរ។
 ក្នុង​ចំណោម​សត្វ​ស្លាប​ទាំង​ប៉ុន្មាន ឃ្មុំ​មាន​មាឌ​តូច តែ​ទឹក​ឃ្មុំ​មាន​រស​ជាតិ​ផ្អែម​ជាង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ក្នុង​លោក​នេះ។
 កុំ​មើល​ងាយ​មនុស្ស​ដែល​មាន​សម្លៀក​បំពាក់​មិន​សមរម្យ ហើយ​ក៏​កុំ​ចំអក​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​កើត​ទុក្ខ​ដែរ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​តែង​តែ​ធ្វើ​ការ​ផ្សេងៗ​គួរ​ឲ្យ​ស្ញើច​សរសើរ ប៉ុន្តែ មនុស្ស​មិន​ស្គាល់​ការ​លាក់​កំបាំង​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទេ។
 មាន​ស្ដេច​ជា​ច្រើន​បាត់​បង់​អំណាច រីឯ​អ្នក​ដែល​គ្មាន​នរណា​នឹក​ដល់ បាន​ទ្បើង​សោយ​រាជ្យ។
 មាន​អ្នក​ដឹក​នាំ​ជា​ច្រើន បាន​បាត់​បង់​បុណ្យ​ស័កិ្ត ហើយ​ជន​ដែល​មាន​កិត្តិ‌យស​ខ្ពង់​ខ្ពស់ បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទាសករ។
 ចូរ​សាក​សួរ​ឲ្យ​ដឹង​ហេតុ​ផល​សិន សឹម​រិះគន់​តាម​ក្រោយ ចូរ​ពិចារ‌ណា​ជា​មុន​សិន ទើប​ស្តី​បន្ទោស​គេ​ជា​ក្រោយ។
 បើ​ស្តាប់​មិន​ទាន់​ជាក់ កុំ​អាល​ឆ្លើយ បើ​គេ​កំពុង​និយាយ កុំ​កាត់​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​គេ​ឡើយ។
 កុំ​លូក​ដៃ​ចូល​ក្នុង​ជម្លោះ​ដែល​មិន​ជាប់​ពាក់​ព័ន្ធ​អ្វី​ដល់​កូន​ឡើយ។ ពេល​មនុស្ស​ពាល​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា កុំ​ជ្រៀត​ជ្រែក​ចូល​ក្នុង​រឿង​របស់​គេ​ឲ្យ​សោះ។
មាន​តែ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទេ​ដែល​អាច​ជួយ​បាន
១០ កូន​អើយ! កុំ​ធ្វើ​កិច្ច‌ការ​ច្រើន នៅ​ពេល​ជា​មួយ​គ្នា ប្រសិន​បើ​កូន​ធ្វើ​កិច្ច‌ការ​ច្រើន​ហួស នោះ​កូន​ពុំ​អាច​សម្រេច​ឡើយ។ ប្រសិន​បើ​កូន​រត់​ទៅ​រត់​មក​គ្រប់​ទិស​ទី កូន​ពុំ​អាច​ធ្វើ​អ្វី​បាន​ទេ បើ​កូន​ចេះ​តែ​រត់​បែប​នេះ កូន​មុខ​ជា​បរា‌ជ័យ​ពុំ​ខាន។
១១ អ្នក​ខ្លះ​ខិត​ខំ​ធ្វើ​ការ​កាន់​តែ​នឿយ​ហត់ និង​រហ័ស​រហួន​យ៉ាង​ណា ក៏​គេ​នៅ​តែ​ខ្វះ​ខាត​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
១២ មាន​អ្នក​ខ្លះ​មិន​សូវ​រហ័ស​រហួន​ទេ ហើយ​ត្រូវ​ការ​អ្នក​ដទៃ​ជួយ​ជា‌និច្ច គេ​គ្មាន​កម្លាំង និង​ខ្វះ​ខាត​យ៉ាង​ខ្លាំង ក៏​ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់​ទត​មើល​គេ​ដោយ​អនុគ្រោះ ព្រះ‌អង្គ​លើក​ស្ទួយ​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី ភាព​ទន់​ទាប​របស់​ខ្លួន។
១៣ ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ឲ្យ​គេ​បាន​ខ្ពស់​មុខ ហើយ​មនុស្ស​ម្នា​ស្ញើច​សរសើរ​យ៉ាង​ខ្លាំង។
១៤ អ្វី​ដែល​ល្អ និង​អ្វី​ដែល​អាក្រក់ ជីវិត និង​សេចក្តី​ស្លាប់ ភាព​ក្រ‌ខ្សត់ និង​ធន​ធាន​ជា​ច្រើន សុទ្ធ​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​ទាំង​អស់។ ១៧ ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ស្ថិត​នៅ​ជា​មួយ​អស់​អ្នក ដែល​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌អង្គ រហូត​ត​ទៅ ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ‌អង្គ នឹង​ណែ​នាំ​គេ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​មាគ៌ា​ល្អ​ត្រឹម​ត្រូវ​ជា‌និច្ច។ ១៨ អ្នក​ខ្លះ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន មក​ពី​គេ​ចេះ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន និង​ខិត​ខំ​សន្សំ​សំចៃ។ អ្នក​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​ទទួល​ផល​ដូច​ត​ទៅ : ១៩ នៅ​ពេល​ដែល​គេ​ពោល​ថា «ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​អាច​សម្រាក​បាន​ហើយ ខ្ញុំ​អាច​សប្បាយ​នឹង​យក​សម្បត្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ចាយ​វាយ»។ ប៉ុន្តែ គេ​មិន​ដឹង​ថា ពេល​ណា​គេ​ត្រូវ​ស្លាប់ ដោយ​ទុក​ចោល​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ឡើយ។
អំពី​សេចក្តី​ស្លាប់
២០ ចូរ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​យ៉ាង​ស្វិត​ស្វាញ នឹង​ការ​ងារ​របស់​ខ្លួន ចូរ​ធ្វើ​ការ​នេះ​រហូត​ដល់​មាន​វ័យ​ចាស់​ជរា។
២១ កុំ​នឹក​ឆ្ងល់ ដោយ​ឃើញ​មនុស្ស​បាប​ទទួល​ជោគ‌ជ័យ។ ចូរ​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ព្យាយាម​ក្នុង​កិច្ច‌ការ​របស់​ខ្លួន ព្រោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ក្រ‌ខ្សត់ ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​មួយ​រំពេច បាន​ដោយ​ងាយ។
២២ ព្រះ‌អម្ចាស់​តែង​តែ​ប្រទាន‌ពរ​ដល់​អ្នក ដែល​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌អង្គ ទុក​ជា​រង្វាន់។ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន‌ពរ​ជា​ច្រើន​ឲ្យ​គេ​ក្នុង‌រយៈ​ពេល​ដ៏​ខ្លី។
២៣ កុំ​ពោល​ថា «ខ្ញុំ​មិន​ត្រូវ​ការ​អ្វី ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ខ្វះ​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​អ្វី​ដែរ»។ ២៤ កុំ​ពោល​ថា «ខ្ញុំ​មាន​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ការ ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​មិន​ខ្លាច​គ្រោះ​កាច​អ្វី​មក​យាយី​ខ្ញុំ​ឡើយ!»។
២៤ ក្នុង​គ្រា​ដែល​មាន​សេចក្តី​សុខ គេ​តែង​តែ​ភ្លេច​ពី​ទុក្ខ​លំបាក ហើយ​ក្នុង​គ្រា​មាន​ទុក្ខ​លំបាក គេ​ក៏​តែង​តែ​ភ្លេច​ពី​សេចក្តី​សុខ​ដែរ។
២៥ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​មនុស្ស​បាត់​បង់​ជីវិត ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ​គេ ស្រប​តាម​អំពើ​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត។ ២៦ នៅ​ពេល​មាន​ទុក្ខ​វេទនា មនុស្ស​តែង​តែ​ភ្លេច​សេចក្តី​សប្បាយ​ដែល​គេ​ធ្លាប់​មាន។ ថ្ងៃ​អវសាន​នៃ​ជីវិត​របស់​មនុស្ស​តែង​តែ​បង្ហាញ​ពី​តម្លៃ​នៃ​អំពើ​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត។
២៧ កុំ​ប្រកាស​ថា​នរណា​ម្នាក់​មាន​សុភមង្គល មុន​ពេល​គេ​ស្លាប់​ឡើយ ដ្បិត​យើង​ស្គាល់​មនុស្ស​ម្នាក់​យ៉ាង​ច្បាស់ ក្រោយ​ពេល​ដែល​គេ​បាត់​បង់​ជីវិត​ប៉ុណ្ណោះ។
កុំ​សេព​គប់​ជា​មួយ​មនុស្ស​អាក្រក់
២៨ កុំ​ចេះ​តែ​នាំ​មនុស្ស ចូល​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន​ឡើយ ដ្បិត​ជន​ខិល​ខូច​ពូកែ​បោក​ប្រាស​ណាស់។
៣០ មនុស្ស​អួត​បំប៉ោង ប្រៀប​ដូច​ជា​សត្វ​ទទា​ដែល​នៅ​ក្នុង​ទ្រុង សម្រាប់​ទាក់​ទទា​ឯ‌ទៀតៗ គេ​តែង​តែ​រង់​ចាំ​ឱកាស ដើម្បី​ចាប់​អ្នក។ ៣១ គេ​ដាក់​អន្ទាក់ ដោយ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ការ​ល្អ​ទៅ​ជា​អាក្រក់ ហើយ​រិះគន់​អំពើ​បរិសុទ្ធ​បំផុត​ថា​ជា​អំពើ​មិន​ល្អ។
៣២ ផ្កា​ភ្លើង​ឆាប​ឆេះ​គំនរ​អុស​យ៉ាង​ណា អន្ទាក់​របស់​អ្នក​បាប ក៏​បង្ហូរ​ឈាម​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
៣៣ កុំ​ទុក​ចិត្ត​មនុស្ស​អាក្រក់ ដ្បិត​គេ​គិត​តែ​ពី​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ គេ​អាច​បំផ្លាញ​កិត្តិយស​របស់​កូន​ឲ្យ​បាត់​បង់​រហូត​ទៅ​បាន។
៣៤ ប្រសិន​បើ កូន​ទទួល​ជន​បរទេស ឲ្យ​ស្នាក់​អាស្រ័យ គេ​មុខ​ជា​បណ្តាល​ឲ្យ​កូន​មាន​កង្វល់ ហើយ​ជំរុញ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​កូន ឲ្យ​ប្រឆាំង​នឹង​កូន​ពុំ​បាន។
១២
ត្រូវ​រិះ​គិត​ពិចារ‌ណា​នៅ​ពេល​ធ្វើ​ទាន
 ប្រសិន​បើ​កូន​ធ្វើ​ទាន​ដល់​អ្នក​ដទៃ ចូរ​ពិចារ‌ណា​ឲ្យ​ដឹង​ថា កូន​ធ្វើ​ទាន​ចំពោះ​មនុស្ស​ប្រភេទ​ណា ដូច្នេះ គេ​នឹង​ដឹង​គុណ​កូន។
 ប្រសិន​បើ​កូន​ធ្វើ​ទាន​ដល់​អ្នក​ដែល​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ កូន​មុខ​ជា​ទទួល​រង្វាន់​ពុំ​ខាន បើ​អ្នក​នោះ​ពុំ​សង​គុណ​កូន​ទេ នោះ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ជំនួស​វិញ។
 ជន​ណា​នៅ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ ហើយ​មិន​ព្រម​ចែក​ទាន​ដល់​អ្នក​ក្រីក្រ ជន​នោះ​មិន​ជួប​សុភមង្គល​ឡើយ។
 ចូរ​ចែក​ទាន​ដល់​អ្នក​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ កុំ​ជួយ​មនុស្ស​បាប​ជា​ដាច់​ខាត។
 ចូរ​ធ្វើ​ទាន​ដល់​អ្នក​ទន់​ទាប កុំ​ឲ្យ​របស់​អ្វី​ដល់​មនុស្ស​ទមិឡ កុំ​ចែក​អាហារ​ឲ្យ​គេ​ជា​ដាច់​ខាត ក្រែង​គេ​មាន​កម្លាំង​វាយ​កូន​វិញ គេ​នឹង​សង​នូវ​អំពើ​អាក្រក់​ដល់​កូន មួយ​ទ្វេ​ជា​ពីរ តប​នឹង​អំពើ​ល្អ ដែល​កូន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​គេ។
 ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត មិន​សព្វ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​នឹង​មនុស្ស​បាប​ឡើយ ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ​ស្រប​តាម​អំពើ​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត។
 ចូរ​ចែក​ទាន​ដល់​មនុស្ស​ល្អ កុំ​ជួយ​មនុស្ស​បាប​ឡើយ។
មិត្ត​សម្លាញ់​ដ៏​ស្មោះ‌ត្រង់ និង​មិត្ត​សម្លាញ់​ក្លែង‌ក្លាយ
 ពេល​សុខ​សប្បាយ​យើង​មិន​ដឹង​ថា នរណា​ជា​មិត្ត​ឡើយ ពេល​មាន​ទុក្ខ សត្រូវ​តែង​តែ​បើក​មុខ។
ពេល​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន​សុខ​សប្បាយ ពួក​សត្រូវ​តែង​តែ​ក្រៀម​ក្រំ ពេល​គេ​មាន​ទុក្ខ សូម្បី​តែ​មិត្ត​ក៏​ឃ្លាត​ទៅ​ឆ្ងាយ​ពី​គេ​ដែរ។ ១០ កុំ​ទុក​ចិត្ត​សត្រូវ​ឲ្យ​សោះ ដ្បិត​ចិត្ត​ដ៏​កាច​សាហាវ​របស់​វា ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្ពាន ដែល​មាន​ដុះ​ស្នឹម។
១១ ទោះបី​សត្រូវ​ដាក់​ខ្លួន​សុភាព​រាប​សា ហើយ​ដើរ​ឱន​យ៉ាង​ណា​ក្តី ក៏​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​ដែរ មិន​ត្រូវ​ទុក​ចិត្ត​គេ​ទេ។ ចូរ​កូន​ធ្វើ​ដូច​ជា​អ្នក​ដុស​ខាត់​កញ្ចក់ ហើយ​តោង​ដឹង​ថា ស្នឹម​ស្ពាន់​មិន​នៅ​ជាប់​រហូត​ឡើយ។
១២ កុំ​យក​សត្រូវ​មក​ដាក់​នៅ​ជិត​ខ្លួន ខ្លាច​ក្រែង​គេ​ផ្តួល​រំលំ​កូន ដើម្បី​ដណើ្តម​មុខ​តំណែង។ កុំ​យក​គេ​មក​អង្គុយ​ខាង​ស្តាំ​កូន ក្រែង​គេ​ខំ​ខ្នះ​ខ្នែង​ដណើ្តម​កៅ​អី​របស់​កូន។ នៅ​ពេល​នោះ ទើប​កូន យល់​ថា​ពាក្យ​ទូន្មាន​របស់​ឪពុក​ជា​ពាក្យ​ត្រឹម​ត្រូវ កូន​នឹង​នឹក​ចាំ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ឪពុក ទាំង​សោក​ស្តាយ។
១៣ តើ​នរណា​អាណិត‌អាសូរ​គ្រូ​អា‌លម្ពាយ​ដែល​ត្រូវ​ពស់​ចឹក តើ​នរណា​អាណិត‌អាសូរ​អស់​អ្នក ដែល​ចូល​ចិត្ត​ទៅ​ក្បែរ​សត្វ​សាហាវ? ១៤ គ្មាន​នរណា​អាណិត‌អាសូរ​អ្នក ដែល​សេព​គប់​ជា​មួយ​មនុស្ស​បាប ហើយ​រង​គ្រោះ ព្រោះ​តែ​អំពើ​អាក្រក់​របស់​គេ។
១៥ មនុស្ស​អាក្រក់​នៅ​ជា​មួយ​កូន តែ​មួយ​ភ្លែត​ប៉ុណ្ណោះ។ ពេល​កូន​មាន​ទុក្ខ គេ​មិន​នៅ​ជា​មួយ​កូន​ទៀត​ទេ។
១៦ សត្រូវ​តែង​តែ​ពោល​ពាក្យ​សម្ដី​ផ្អែម​ល្អែម ប៉ុន្តែ ក្នុង​ចិត្ត​គេ​ចង់​ទម្លាក់​កូន​ទៅ​ក្នុង​រណ្តៅ។ ជួន​កាល គេ​រំភើប​ចិត្ត​រហូត​ដល់​ហូរ​ទឹក​ភ្នែក ប៉ុន្តែ ប្រសិន​បើ​គេ​រក​ឱកាស​បាន គេ​មុខ​ជា​ហុត​ឈាម​កូន​ពុំ​ខាន។
១៧ ប្រសិន​បើ​កូន​ជួប​ប្រទះ​គ្រោះ​កាច សត្រូវ​មក​នៅ​ទី​នោះ ស្រេច​ទៅ​ហើយ គេ​ថា​រក​លេស​ជួយ​កូន តែ​គេ​នឹង​ខ្ទាស់​ជើង​កូន​ឲ្យ​ជំពប់​ដួល។ ១៨ ពេល​នោះ ទើប​គេ​បើក​មុខ​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​របស់​គេ គេ​ទះ​ដៃ និង​ងក់​ក្បាល​ចំអក​ដាក់​កូន ហើយ​ដើរ​សំ​អុយ​ឈ្មោះ​កូន​គ្រប់​បែប​យ៉ាង។
១៣
អ្នក​មាន
 អ្នក​ដែល​ប៉ះ​ពាល់​ជ័រ តែង​តែ​ស្អិត​ជាប់​ដៃ រីឯ​អ្នក​ដែល​សេព​គប់​នឹង​មនុស្ស​អួត​បំប៉ោង ក៏​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​អួត​បំប៉ោង​ដែរ។
 កុំ​ចង់​លើក​អ្វី​ដែល​ធ្ងន់​ហួស​កម្លាំង កុំ​សេព​គប់​នឹង​អ្នក​ដែល​ខ្លាំង​ជាង​កូន ឬ​អ្នក​ដែល​មាន​ទ្រព្យ​ច្រើន​ជាង​កូន។ តើ​ឆ្នាំង​ដី និង​ឆ្នាំង​ដែក​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​កើត​ឬ? បើ​គ្រាន់​តែ​ប៉ះ​គ្នា ឆ្នាំង​ដី​នឹង​បែក​ភ្លាម។
ប្រសិន​បើ​អ្នក​មាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អយុត្តិ‌ធម៌​លើ​ជន​ណា​ម្នាក់ គាត់​តែង​តែ​ខឹង​រក​រឿង​គេ រីឯ​អ្នក​ក្រ‌ខ្សត់​វិញ ប្រសិន​បើ​គាត់​រង​នូវ​អំពើ​អយុត្តិ‌ធម៌ គាត់​ត្រូវ​តែ​សុំ​ទោស​គេ​ថែម​ទៀត។
អ្នក​មាន​តែង​តែ​ប្រើ​កូន នៅ​ពេល​ណា​គេ​យល់​ថា កូន​ផ្តល់​ផល​ប្រយោជន៍​ឲ្យ​គេ ពេល​ណា​កូន​ធ្លាក់​ខ្លួន​ក្រ គេ​នឹង​បោះ​បង់​ចោល​កូន។  បើ​កូន​មាន​ទ្រព្យ គេ​នឹង​រស់​នៅ​ជា​មួយ​កូន គេ​នឹង​បង្ហិន​បង្ហោច​កូន ដោយ​គ្មាន​ស្តាយ​ស្រណោះ​អ្វី​ឡើយ។  ប្រសិន​បើ​គេ​ត្រូវ​ការ​កូន គេ​បញ្ឆោត​កូន គឺ​គេ​ញញឹម​ដាក់​កូន ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​កូន គេ​នឹង​បញ្ជោរ​កូន​ទាំង​សួរ​ថា «តើ​អ្នក​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​អ្វី​ជូន?»។  គេ​នឹង​បញ្ចុក​បន្ស៊ី​កូន​ជា​ញឹក​ញាប់ បណ្តាល​ឲ្យ​កូន​អៀន​ខ្មាស​រហូត​ទាល់​តែ​ចាយ​វាយ​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ខ្លួន​ឯង​អស់​ពីរ ឬ​បី​ដង នៅ​ទី​បញ្ចាប់ គេ​ចំអក​ដាក់​កូន។ ពេល​ក្រោយ កាល​គេ​ឃើញ​កូន គេ​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ស្គាល់ ហើយ​គ្រវី​ក្បាល​ដាក់​កូន​ទៀត​ផង។
 ចូរ​ប្រយ័ត្ន កុំ​ឲ្យ​គេ​បោក​បញ្ឆោត​កូន​បាន​ឡើយ! កុំ​ឲ្យ​ត្រូវ​អាម៉ាស់ ព្រោះ​តែ​កូន​មិន​បាន​គិត​គូរ។
 ពេល​អ្នក​ធំ​អញ្ជើញ​កូន​ទៅ​ផ្ទះ​គេ កុំ​ប្រញាប់​យល់​ព្រម​ពេក ធ្វើ​ដូច្នេះ គេ​មុខ​ជា​ទទូច​អង្វរ​កូន​មិន​ខាន។ ១០ កុំ​ចេះ​តែ​ទៅ​រក​គេ​ពេក ក្រែង​លោ​គេ​ដេញ​កូន​ចេញ​ពី​ផ្ទះ ​ហើយ​ក៏​កុំ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​គេ​ពេក​ដែរ ក្រែង​លោ​គេ​ភ្លេច​កូន។ ១១ កុំ​អួត​ខ្លួន​ថា អាច​និយាយ​ជា​មួយ​អ្នក​ធំ ដូច​និយាយ​ជា​មួយ អ្នក​ដែល​មាន​ឋានៈ​ស្មើ​គ្នា​ឡើយ ហើយ​ក៏​កុំ​ទុក​ចិត្ត លើ​ពាក្យ​ទាំង‌ឡាយ​របស់​គេ​ដែរ ដ្បិត​គេ​និយាយ​ច្រើន ដើម្បី​ល្បង​ល​មើល​ចិត្ត​របស់​កូន សូម្បី​តែ​ពេល​គេ​ញញឹម ក៏​គេ​ស្ទង់​មើល​ចិត្ត​របស់​កូន​ដែរ។
១២ អ្នក​ដែល​មិន​ចេះ​ទប់​មាត់ គ្មាន​ចិត្ត​អាណិត‌អាសូរ​ទេ គេ​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​ចៀស​ផុត​ពី​ការ​វាយ​ដំ ឬ​ពី​ជាប់​ច្រវាក់​ឡើយ។
១៣ ចូរ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ឲ្យ​មែន​ទែន ដ្បិត​កូន​កំពុង​ដើរ​នៅ​កន្លែង​កំពុង​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់។
អ្នក​មាន និង​អ្នក​ក្រ
១៥ សត្វ​តែង​តែ​ចូល​ចិត្ត​សត្វ ដែល​មាន​ប្រភេទ​ដូច​គ្នា រីឯ​មនុស្ស​វិញ ក៏​ចូល​ចិត្ត​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចរិត​ដូច​គ្នា​ដែរ។
១៦ សត្វ​តែង​តែ​នៅ​ជុំ​គ្នា ជា​មួយ​សត្វ ដែល​មាន​ពូជ​ដូច​គ្នា រីឯ​មនុស្ស​ក៏​តែង​តែ​សេព​គប់​ជា​មួយ​មនុស្ស​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​គ្នា​ដែរ។
១៧ តើ​ចចក និង​កូន​ចៀម​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​បាន​ឬ​ទេ? មនុស្ស​បាប និង​អ្នក​ដែល​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មាន​លក្ខណៈ​ដូច​គ្នា​ត្រង់​ណា? ១៨ ចចក និង​ឆ្កែ​អាច​រស់​ជា​មួយ​គ្នា ដោយ​សុខ​សាន្ត​បាន​ឬ​ទេ តើ​អ្នក​មាន និង​អ្នក​ក្រ​អាច​ចុះ​សំរុង​គ្នា​កើត​ឬ?។
១៩ នៅ​វាល​រហោ​ស្ថាន សិង្ហ​តែង​តែ​ចាប់​សត្វ​លា​ព្រៃ​មក​ធ្វើ​ជា​អាហារ។ យ៉ាង​ណា​មិញ អ្នក​មាន​តែង​តែ​ត្របាក់​លេប​អ្នក​ក្រ។
២០ អ្នក​ក្រអឺត​ក្រទម តែង​តែ​ស្អប់​ខ្ពើម​មនុស្ស​ទន់​ទាប អ្នក​មាន​ក៏​តែង​តែ​ស្អប់​ខ្ពើម​អ្នក​ក្រ​ដែរ។
២១ ពេល​អ្នក​មាន​ភ្លាត់​ជើង មិត្ត​ភក្ដិ​របស់​គាត់​ជួយ​ទប់ ពេល​អ្នក​ក្រ​ដួល​ដល់​ដី មិត្ត​ភក្ដិ​របស់​គាត់​មិន​អើ​ពើ​ឡើយ។
២២ ពេល​អ្នក​មាន​ធ្វើ​ខុស មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ការ‌ពារ​គាត់ ប្រសិន​គាត់​ពោល​ពាក្យ​ផ្តេស​ផ្តាស គេ​ថា​គាត់​និយាយ​ត្រឹម​ត្រូវ។ ពេល​អ្នក​ក្រ​ធ្វើ​ខុស​គេ​ស្តី​បន្ទោស​គាត់ ប្រសិន​បើ​គាត់​ពោល​ពាក្យ​សម​ហេតុ​ផល គ្មាន​នរណា​ចាប់​អារម្មណ៍​ទេ។ ២៣ ពេល​អ្នក​មាន​ទើ្បង​និយាយ គេ​នៅ​ស្ងៀម ហើយ​ស្ងើច​សរសើរ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​គាត់​គ្រប់​គ្នា។ ពេល​អ្នក​ក្រ​ទើ្បង​និយាយ អ្នក​ផង​សួរ​ថា «អ្នក​នេះ​ជា​ស្អី»? ប្រសិន​បើ​គាត់​ភ្លាត់​ជើង គេ​នឹង​ច្រាន​គាត់ ឲ្យ​ដួល​តែ​ម្តង។
២៤ ទ្រព្យ​ជា​របស់​ល្អ​ប្រសើរ លុះ​ត្រា​តែ​គេ​រក​បាន ដោយ​សុចរិត រីឯ​ភាព​ក្រីក្រ​ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ផ្តន្ទា​ទោស នោះ​គ្មាន​អ្វី​ល្អ​ប្រសើរ​ឡើយ។
២៥ ចិត្ត​គំនិត​ល្អ ឬ​អាក្រក់​របស់​មនុស្ស តែង​តែ​ធ្វើ​ទឹក​មុខ​គេ​ប្រែ​ជា​ល្អ ឬ​អាក្រក់។
២៦ ទឹក​មុខ​ញញឹម តែង​តែ​បង្ហាញ​ពី​ចិត្ត​គំនិត​ល្អ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បី​បង្កើត​សុភា‌សិត​ល្អ ត្រូវ​ខំ​ប្រឹង​រិះ‌គិត​ឲ្យ​បាន​ម៉ត់​ចត់។
១៤
សុភមង្គល​របស់​មនុស្ស​សុចរិត
 អ្នក​ចេះ​ប្រយ័ត្ន​ពាក្យ​សម្ដី ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល! គេ​មិន​កើត​ទុក្ខ ព្រោះ​តែ​អំពើ​បាប​របស់​ខ្លួន​ឡើយ!។
 អ្នក​ណា​ដឹង​ខ្លួន​ថា​គ្មាន​កំហុស ហើយ​មិន​ដែល​ខក​ចិត្ត អ្នក​នោះ​ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល!
ចិត្ត​លោភ​លន់ និង​កំណាញ់
 មាន​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ តែ​កំណាញ់ ហើយ​មាន​ប្រាក់ តែ​មិន​ហ៊ាន​ចាយ តើ​បាន​ប្រយោជន៍​អ្វី?
 អ្នក​ដែល​ប្រមូល​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ តែ​បង្អត់​ខ្លួន​ឯង ប្រមូល​ទុក​សម្រាប់​អ្នក​ដទៃ គឺ​អ្នក​ដទៃ​ចាយ​វាយ​ទ្រព្យ​នោះ ដើម្បី​រស់​នៅ​យ៉ាង​សប្បាយ។
 អ្នក​ដែល​កំណាញ់​ចំពោះ​ខ្លួន​ឯង តើ​ចង់​សម្ដែង​ចិត្ត​សប្បុរស​ចំពោះ​នរណា? គេ​មិន​បាន​សប្បាយ ដោយ​សារ​ធន​ធាន​របស់​ខ្លួន​ទេ។
 គ្មាន​នរណា​កាច​ជាង អ្នក​ធ្វើ​បាប​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ គេ​តែង​តែ​រង​ទុក្ខ​ទោស ព្រោះ​តែ​ចិត្ត​អាក្រក់​របស់​ខ្លួន។
 ប្រសិន​បើ​ជន​កំណាញ់​ធ្វើ​ទាន គេ​ធ្វើ​ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន នៅ​ទី​បញ្ចប់ គេ​មុខ​ជា​បង្ហាញ​ចិត្ត​អាក្រក់​របស់​ខ្លួន​មិន​ខាន!
 អ្នក​មាន​ចិត្ត​លោភ​លន់​ជា​មនុស្ស​អាក្រក់ គេ​មើល​ងាយ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​ធ្វើ​មិន​ឃើញ។  អ្នក​មាន​ចិត្ត​លោភ​លន់ មិន​ដែល​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ចំណែក​ទ្រព្យ​របស់​ខ្លួន​ទេ ការ​កំណាញ់​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​អត់​ចិត្ត។
១០ ជន​កំណាញ់​មិន​ងាយ​ចែក​អាហារ​ឲ្យ​គេ​ទេ សូម្បី​តែ​នៅ​លើ​តុ​របស់​ខ្លួន​ឯង​ផ្ទាល់​ក៏​គ្មាន​បាយ​ផង!
ចូរ​ប្រើ​ប្រាស់​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​តាម​សម‌រម្យ
១១ កូន​អើយ! ប្រសិន​បើ​កូន​មាន​គ្រប់​គ្រាន់ ចូរ​ថែ​ទាំ​ខ្លួន​ឲ្យ​បាន​ស្រួល ហើយ​ថ្វាយ​តង្វាយ​ទៅ​ព្រះ‌អម្ចាស់​តាម​វិន័យ។ ១២ កុំ​ភេ្លច​ថា សេចក្តី​ស្លាប់​នឹង​មក​ដល់​ឆាប់ៗ កូន​ពុំ​ដឹង​ថ្ងៃ​កំណត់​ដែល​កូន​ត្រូវ​ស្លាប់​ទេ។ ១៣ មុន​នឹង​ស្លាប់ ចូរ​ធ្វើ​ទាន​ដល់​មិត្ត​សម្លាញ់ ចូរ​មាន​ចិត្ត​ទូលាយ​ចំពោះ​គេ តាម​ធន​ធាន​របស់​កូន។
១៤ ត្រូវ​ចេះ​សប្បាយ​រីក​រាយ ទោះបី​ការ​សប្បាយ​រីក​រាយ​នេះ មាន‌រយៈ​ពេល​ខ្លី​ក៏​ដោយ។ កុំ​ទុក​ឲ្យ​ឱកាស​ដែល​កូន​អាច​បំពេញ​បំណង​ប្រាថ្នា​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ កន្លង​បាត់​ទៅ​ឡើយ។
១៥ ត្រូវ​ដឹង​ថា កូន​នឹង​ទុក​ផល​នៃ​ផល​នឿយ​ហត់​របស់​កូន ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ គឺ​គេ​នឹង​យក​ផល​នៃ​កិច្ច‌ការ​ដ៏​សែន​លំបាក​របស់​កូន​ទៅ​ចែក​គ្នា ដោយ​ចាប់​ឆ្នោត។
១៦ ទោះ​បី​កូន​ឲ្យ​អ្វី​ទៅ​គេ ឬ​ទទួល​អ្វី​ពី​គេ ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​បាន​សប្បាយ! ត្បិត​មនុស្ស​ស្លាប់​មិន​ស្វែង​រក​ការ​សប្បាយ​រីក​រាយ​ទៀត​ទេ។
១៧ សត្វ​លោក​ទាំង​ទ្បាយ រមែង​តែង​តែ​ចាស់​ទៅៗ ហើយ​កាន់​តែ​រេច​រិល ដូច​សម្លៀក​បំពាក់ ដែល​ត្រូវ​តែ​សឹក។ មាន​ច្បាប់​ធម្ម​ជាតិ​តែ​មួយ​សម្រាប់​សត្វ​លោក​ទូ​ទៅ គឺ​គ្រប់​គ្នា​ត្រូវ​តែ​ស្លាប់។
១៨ មនុស្ស​លោក​ចេះ​តែ​កើត​តៗ​គ្នា គឺ​មនុស្ស​មួយ​ជំនាន់​ស្លាប់​បាត់​ទៅ ហើយ​មាន​ជំនាន់​មួយ​ទៀត​កើត​ទើ្បង​ជំនួស ដូច​ដើម​ឈើ​ស៊ុប​ទ្រុប​ដែល​មាន​ស្លឹក​ជ្រុះ រួច​មាន​ស្លឹក​ថ្មី​ដុះ​លូត​លាស់​ទើ្បង​ជំនួស។
១៩ ស្នា​ដៃ​អ្វីៗ​ដែល​មនុស្ស​ធ្វើ តែង​តែ​រលាយ​បាត់ ហើយ​ម្ចាស់​ស្នា​ដៃ​នោះ ក៏​ត្រូវ​រលាយ​សូន្យ​ទៅ​ជា​មួយ​ដែរ។
ត្រូវ​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា‌ញាណ
២០ អ្នក​ដែល​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​ខិត​ខំ​ត្រិះ​រិះ​ពិចារ‌ណា ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល​ពុំ​ខាន។ ២១ អ្នក​នោះ​សញ្ជឹង​គិត​អំពី​មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​រិះ‌គិត​អំពី​អាថ៌‌កំបាំង​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។ ២២ គាត់​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ដូច​ព្រាន​តាម​ដាន​សត្វ ហើយ​ឃ្លាំ​មើល​កន្លែង​ដែល​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ត្រូវ​យាង​កាត់។ ២៣ គាត់​លប​មើល​តាម​បង្អួច​នៃ​ដំណាក់​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​លួច​ស្តាប់​នៅ​មាត់​ទ្វារ។ ២៤ គាត់​តាំង​ទី​លំ​នៅ​ក្បែរ​ដំណាក់​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​បោះ​ចម្រឹង​នៃ​ជំរំ​របស់​ខ្លួន​ជាប់​នឹង​ជញ្ជាំង​ដំណាក់​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ២៥ គាត់​បោះ​ជំរំ​ក្បែរ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​រស់​នៅ​ក្នុង​កន្លែង​ដែល​មាន​សុភមង្គល។ ២៦ គាត់​ធ្វើ​សំបុក​ដាក់​កូន​នៅ តាម​មែក​សាខា​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​ម្លប់​ដ៏​ត្រជាក់​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ២៧ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ការ‌ពារ​គាត់ មិន​ឲ្យ​ត្រូវ​កម្ដៅ​ថ្ងៃ ហើយ​ឲ្យ​គាត់​តាំង​ទី​លំនៅ ក្នុង​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១៥
រង្វាន់​របស់​មនុស្ស​សុចរិត
 អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​តែង​តែ​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​អ្នក​ដែល​មាន​ចំណេះ​ដឹង​ខាង​វិន័យ​រមែង​ទទួល​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ។  ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នឹង​យាង​មក​ជួប​គាត់ ដូច​ម្តាយ​មក​ជួប​កូន ឬ​ដូច​កូន​ក្រមុំ​ទទួល​ស្វាមី នៅ​ថ្ងៃ​រៀប​ការ​ដែរ។  ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ផ្តល់​សុភ‌និច្ឆ័យ ទុក​ជា​អាហារ​សម្រាប់​គាត់ ហើយ​ផ្តល់​ប្រាជ្ញា​ទុក​ជា​ភេជ្ជៈ​សម្រាប់​គាត់។  ដោយ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ គាត់​មិន​ខ្សោយ​កម្លាំង​ទេ ហើយ​ដោយ​ជំពាក់​ចិត្ត​លើ​ព្រះ‌អង្គ គាត់​ក៏​មិន​អាម៉ាស់​មុខ​ដែរ។  ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​នឹង​លើក​គាត់​ទ្បើង ឲ្យ​ខ្ពស់​លើស​ញាតិ​សន្តាន​របស់​គាត់ ហើយ​ប្រទាន​ឲ្យ​គាត់​មាន​ពាក្យ​សម្ដី ដែល​ត្រូវ​និយាយ នៅ​ក្នុង​អង្គ​ប្រជុំ។  គាត់​នឹង​មាន​អំណរ​សប្បាយ ដូច​បាន​ពាក់​មកុដ​គាត់​ក៏​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ដែរ។
 រីឯ​មនុស្ស​លេលា​វិញ គេ​ពុំ​អាច​ឈោង​ចាប់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​បាន​ទេ! មនុស្ស​បាប​ក៏​មិន​អាច​ឃើញ​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។
 ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ស្ថិត​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​មនុស្ស​អួត​បំប៉ោង ហើយ​អ្នក​កុហក​ភូត​ភរ​មិន​នឹក​ចាំ​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ទ្បើយ។
 មនុស្ស​បាប​មិន​សម​នឹង​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទេ ព្រោះ​ការ​សរសើរ​តម្កើង​សុទ្ធ​តែ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ។
១០ ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ណែ​នាំ​មនុស្ស​ឲ្យ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បំភ្លឺ​ចិត្ត​គំនិត​គេ​ឲ្យ​លើក​តម្កើង។
១១ ប្រសិន​បើ​កូន​ងាក​ចេញ​ពី​មាគ៌ា​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ កុំ​ពោល​ថា​មក​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទ្បើយ! ព្រោះ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​កិច្ច‌ការ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​មិន​សព្វ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ទេ! ១២ កុំ​ពោល​ថា «ព្រះ‌អង្គ​នាំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​វង្វេង» ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ត្រូវ​ការ​មនុស្ស​បាប​ឡើយ។
១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​ស្អប់​អំពើ​អាក្រក់​គ្រប់​យ៉ាង អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អង្គ មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ទេ!។
១៤ កាល​ពី​ដើម​ដំបូង ពេល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បង្កើត​មនុស្ស ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​មនុស្ស​ធ្វើ​ជា​ម្ចាស់​លើ​សេចក្ដី​សម្រេច​របស់​ខ្លួន។ ១៥ ប្រសិន​បើ​កូន​មាន​បំណង​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ នោះ​កូន​មុខ​ជា​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​បាន។ កូន​អាច​ស្មោះ​ត្រង់​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​បាន តាម​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​កូន។ ១៦ ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទឹក និង​ភ្លើង​នៅ​មុខ​កូន កូន​អាច​លូក​ដៃ​ជ្រើស‌រើស​យក​មួយ​ណា​ក៏​បាន តាម​ចិត្ត​កូន​ប្រាថ្នា។ ១៧ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​មាន​ជីវិត ឬ​ស្លាប់ តាម​តែ​ម្នាក់ៗ​ជ្រើស‌រើស។
១៨ ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រកប​ដោយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឈ្លាស​វៃ​ក្រៃ​លែង ព្រះ‌អង្គ​មាន​ប្ញទ្ធា‌នុភាព​ខ្លាំង​ក្លា ហើយ​ឈ្វេង​យល់​អ្វីៗ​សព្វ​គ្រប់​ទាំង​អស់។
១៩ ព្រះ‌អម្ចាស់​យក​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ទុក​ដាក់ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ឈ្វេង​យល់​កិច្ច‌ការ​ទាំង​អស់​ដែល​មនុស្ស​លោក​ប្រព្រឹត្ត។
២០ ព្រះ‌អង្គ​មិន​បញ្ជា​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់​ប្រព្រឹត្ត​បទ​ល្មើស​ទេ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ដែរ។
១៦
មនុស្ស​ទមិទ្ប នឹង​មាន​ទោស
 ស៊ូ​គ្មាន​កូន ប្រសើរ​ជាង​មាន​កូន​ច្រើន​ឥត​បាន​ការ។ ចូរ​កុំ​អរ​សប្បាយ​ដោយ​មាន​កូន បើ​កូន​ទាំង​នោះ​មិន​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌អម្ចាស់។  ប្រសិន​បើ​កូនៗ​មិន​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទេ ទោះបី​មាន​កូន​ច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក្តី ក៏​កុំ​ត្រេក​អរ​ដែរ!  កុំ​សង្ឃឹម​ថា កូន​ទាំង​នោះ​នឹង​មាន​អាយុ​យឺន​យូរ ហើយ​កុំ​ពឹង​លើ​ចំនួន​កូន​ច្រើន! បើ​មាន​កូន​តែ​ម្នាក់​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ នោះ​ប្រសើរ​ជាង​មាន​កូន​រាប់​ពាន់​នាក់ ដែល​មិន​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌អង្គ។ ស៊ូ​ស្លាប់​ដោយ​ឥត​មាន​កូន ប្រសើរ​ជាង​មាន​កូន​ច្រើន​ដែល​មើល​ងាយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។  អ្នក​ប្រាជ្ញ​តែ​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​មួយ រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​កើន​ចំនួន​ច្រើន​ទ្បើង តែ​ជន‌ពាល​មួយ​ហ្វូង​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រុង​វិនាស​អន្ត‌រាយ។
 ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ហេតុ​ការណ៍​ជា​ច្រើន​បែប​នេះ​ផ្ទាល់​នឹង​ភ្នែក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឮ​រឿង​ហេតុ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​ច្រើន​ជាង​នេះ ផ្ទាល់​នឹង​ត្រចៀក។  ភ្លើង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឆាប​ឆេះ​អង្គ​ប្រជុំ របស់​មនុស្ស​បាប ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​ចំពោះ​ពួក​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ‌អង្គ។  ព្រះ‌អង្គ​ពុំ​បាន​លើក​លែង​ទោស ឲ្យ​ពួក​ដែល​មាន​មាឌ​ធំ នៅ​សម័យ​ដើម​ទេ ពួក​គេ​បាន​បះ​បោរ​ដោយ​អាង​លើ​កម្លាំង​របស់​ខ្លួន។  ព្រះ‌អង្គ​ពុំ​បាន​ត្រា​ប្រណី​ដល់​ក្រុង​របស់​លោក​ទ្បុត​ទេ ព្រោះ​ព្រះ‌អង្គ​ស្អប់​ខ្ពើម​ចិត្ត​អួត​បំប៉ោង​របស់​អ្នក​ក្រុង​នោះ។  ព្រះ‌អង្គ​ពុំ​អាណិត​ជន​ជាតិ​កាណាន​ដែល​ត្រូវ​វិនាស​នោះ​ទេ ពួក​គេ​ផុត​ពូជ ព្រោះ​តែ​អំពើ​បាប​របស់​ខ្លួន។ ១០ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ពុំ​បាន​អាណិត​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ប្រាំ​មួយ​សែន​នាក់ ដែល​បាត់​បង់​ជីវិត ព្រោះ​តែ​ចិត្ត​រឹង​ចចេស​របស់​ខ្លួន​ដែរ។ ១១ ទោះ​បី​មាន​មនុស្ស​រឹង​ចចេស​តែ​ម្នាក់​ក្ដី ក៏​គេ​មុខ​ជា​ទទួល​ទោស​ពុំ​ខាន! ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​មេត្តា​ផង ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​ផង។ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ប្ញទ្ធា‌នុភាព​អាច​ប្រោស​ប្រណី និង​ផ្តន្ទា​ទោស។
១២ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​មេត្តា​ករុណា​លើស​លុប​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌អង្គ​ក៏​តឹង​តែង​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ​មនុស្ស តាម​អំពើ​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត។ ១៣ មនុស្ស​បាប​មិន​អាច​រត់​រួច ដោយ​នាំ​យក​អ្វីៗ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រមូល​ទៅ​ជា​មួយ​នោះ​ផង​ទេ រីឯ​មនុស្ស​សុចរិត ដែល​ចេះ​ស៊ូ​ទ្រាំ ក៏​មិន​ខក​ចិត្ត​ដែរ។ ១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ទទួល​ស្គាល់​ទាន​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​មនុស្ស​ធ្វើ ម្នាក់ៗ​តែង​តែ​បាន​ផល​តាម​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រព្រឹត្ត។
មនុស្ស​មិន​អាច​គេច​ផុត​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់
១៧ កុំ​និយាយ​ថា «ខ្ញុំ​នឹង​លាក់​ខ្លួន​ពួន​អាត្មា មិន​ឲ្យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទត​ឃើញ! តើ​នៅ​ស្ថាន​លើ​នរណា​នឹក​ឃើញ​ខ្ញុំ? ក្នុង​ចំណោម​បណ្តា‌ជន​ដ៏​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ គ្មាន​នរណា​ស្គាល់​ខ្ញុំ​ទេ! ក្នុង​ពិភព‌លោក​ដ៏​ធំ​ធេង ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បង្កើត​មក តើ​ខ្ញុំ​ជា​នរណា? ១៨ នៅ​ពេល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យាង​មក ផ្ទៃ​មេឃ លំហ​អាកាស​ដ៏​ល្ហ​ល្ហេវ ទី​ជម្រៅ​នៃ​សមុទ្រ និង​ផែន​ដី ត្រូវ​កក្រើក​រញ្ជួយ។ ១៩ នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ ទត​មើល​មក ភ្នំ​ទាំង​ទ្បាយ និង​គ្រឹះ​នៃ​ផែន​ដី​ក៏​ញាប់​ញ័រ​ដែរ។ ២០ ប៉ុន្តែ មនុស្ស​មិន​នឹក​គិត​ដល់​ហេតុ​ការណ៍​ទាំង​នោះ​ទេ តើ​នរណា​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​មាគ៌ា របស់​ព្រះ‌អង្គ? ២១ ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ស្ទើរ​តែ​ទាំង​អស់ នៅ​លាក់​កំបាំង​នៅ​ឡើយ ដូច​ខ្យល់​កំបុត​ត្បូង​មក​ដល់ ដោយ​មនុស្ស​មិន​ដឹង​ជា​មុន។ ២២ តើ​នរណា​នឹង​នាំ​ដំណឹង​អំពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ដោយ​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​សុចរិត? តើ​នរណា​រង់​ចាំ​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ទាំង​នោះ? សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ពិត​ជា​នៅ​ឆ្ងាយ​ណាស់!»។ ២៣ មនុស្ស​គ្មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ រមែង​គិត​ពិចារ‌ណា​ដូច្នេះ គឺ​អ្នក​លេ​លា​ដែល​វង្វេង នៅ​តែ​នឹក​គិត​អំពី សេចក្តី​ល្ងី​ល្ងើ​នេះ។

ភាគ​ទី​ពីរ

ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្ដែង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ក្នុង​ពិភព‌លោក
២៤ កូន​អើយ! ចូរ​ស្តាប់​ឪពុក ចូរ​ខិត​ខំ​ស្វែង​រក​ចំណេះ​ដឹង ចូរ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​ពាក្យ​ពេចន៍ ដែល​ឪពុក​ថ្លែង​ប្រាប់។ ២៥ ឪពុក​នឹង​បក​ស្រាយ​ដំបូន្មាន​យ៉ាង​សម​រម្យ ហើយ​បង្រៀន​ចំណេះ​ឲ្យ​កូន ដោយ​ផ្ចិត​ផ្ចង់។
២៦ កាល​ពី​ដើម​ដំបូង​បង្អស់ ពេល​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​អ្វីៗ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​នៅ តាម​កន្លែង​រៀងៗ​ខ្លួន។ ២៧ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​ហ្វូង​តារា​មាន​របៀប​រៀប‌រយ​ជា​រៀង​រហូត​ត​ទៅ គឺ​តាំង​ពី​កំណើត​រហូត​ដល់​អនាគត​ដ៏​យូរ​លង់។ តារា​ទាំង​នោះ​ពុំ​ដែល​ស្រេក​ឃ្លាន ឬ​នឿយ​ហត់​ឡើយ ហើយ​ក៏​ពុំ​បោះ​បង់​ចោល​ភារ‌កិច្ច​របស់​ខ្លួន​ដែរ។ ២៨ គ្មាន​ផ្កាយ​ណា​មួយ ប៉ះ​ទង្គិច​នឹង​ផ្កាយ​ដែល​នៅ​ជិត​ខ្លួន​ទេ ហើយ​ក៏​ពុំ​ដែល​មាន​ផ្កាយ​ណា​មួយ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាម បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។ ២៩ បន្ទាប់​មក​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទត​មើល​ផែន​ដី ហើយ​ប្រទាន​ពរ​យ៉ាង​បរិបូណ៌​ឲ្យ​ផែន​ដី​ផង។ ៣០ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សត្វ​គ្រប់​ប្រភេទ​រស់​នៅ​ពាស​ពេញ​ផែន​ដី​ទាំង​មូល ហើយ​សត្វ ទាំង​នោះ​ក៏​នឹង​ត្រទ្បប់​ទៅ​ជា​ដី​វិញ​ដែរ។
១៧
ភារ‌កិច្ច​របស់​មនុស្ស​ចំពោះ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
 ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​បង្កើត​មនុស្ស​ពី​ដី​មក ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ត្រទ្បប់​ទៅ​ជា​ដី​វិញ​ដែរ។
 ព្រះ‌អង្គ​បាន​កំណត់​ចំនួន​ថ្ងៃ​នៃ​ជីវិត​មនុស្ស​តាម​កម្រិត​ជាក់​លាក់ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រគល់​ឲ្យ​មនុស្ស មាន​អំណាច​លើ​អ្វីៗ​នៅ​លើ​ផែន​ដី​ដែរ។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​បង្កើត​មនុស្ស ឲ្យ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​មនុស្ស​មាន​អំណាច ដូច​ព្រះ‌អង្គ។
 ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្វ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ខ្លាច​មនុស្ស ហើយ​ឲ្យ​មនុស្ស​គ្រប់​គ្រង​លើ​សត្វ​តិរច្ឆាន និង​លើ​បក្សា​បក្សី​ផង។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​មនុស្ស​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ ចេះ​និយាយ មើល​ឃើញ ស្តាប់​ឮ និង​មាន​ស្មារតី​សម្រាប់​រិះ‌គិត​ពិចារណា។
 ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​មនុស្ស​បាន​ពោរ​ពេញ​ចំណេះ និង​ប្រាជ្ញា ព្រះ‌អង្គ​ក៏​បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ការ​ល្អ និង​ការ​អាក្រក់​ដែរ។
 ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ពន្លឺ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ក្នុង​ចិត្ត​មនុស្ស ដើម្បី​បង្ហាញ​ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង​នៃ​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់។
១០ ពួក​គេ​នឹង​ច្រៀង​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌នាម​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​រៀប​រាប់​ពី​លក្ខណៈ ដ៏​ប្រសើរ​អស្ចារ្យ​នៃ​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផង។
១១ ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​គ្រាន់​តែ​ប្រទាន​ឲ្យ​គេ​មាន​ចំណេះ​ដឹង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​វិន័យ ថែម​ទៀត​ផង ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​មាន​ជីវិត។
១២ ព្រះ‌អង្គ​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ជា​មួយ​ពួក​គេ ហើយ​សម្ដែង​ការ​វិនិច្ឆ័យ របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ផង។
១៣ មនុស្ស​បាន​ឃើញ​ភាព​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់​នឹង​ភ្នែក ហើយ​ក៏​បាន​ឮ​ព្រះ‌សូរ​សៀង ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង​រឿង​ផ្ទាល់​នឹង​ត្រចៀក​ដែរ។
១៤ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​កាន់​មនុស្ស​លោក​ថា «ចូរ​ចៀស​ឲ្យ​ផុត​ពី​អំពើ​ទុច្ច‌រិត​គ្រប់​យ៉ាង» ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រទាន​វិន័យ​ដល់​ម្នាក់ៗ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ចេះ​រស់​នៅ​ជាមួយ​គ្នា។
ព្រះ‌អម្ចាស់​ទត​ឃើញ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់
១៥ ព្រះ‌អម្ចាស់​ឈ្វេង​យល់​កិរិយា​មារយាទ​របស់​មនុស្ស​លោក​គ្រប់​ពេល​វេលា ពួក​គេ​ពុំ​អាច​លាក់​ខ្លួន​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ទ្បើយ។
១៧ ព្រះ‌អង្គ​បាន​តែង​តាំង​មេ​ដឹក​នាំ​ម្នាក់ សម្រាប់​ប្រជា‌ជាតិ​នីមួយៗ ក៏​ប៉ុន្តែ ប្រជា‌រាស្រ្ត​អ៊ីស្រា‌អែល​ជា​ចំណែក​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ផ្ទាល់។
១៩ ព្រះ‌អម្ចាស់​ទត​ឃើញ​អ្វីៗ​ដែល​មនុស្ស​លោក​ប្រព្រឹត្ត​យ៉ាង​ច្បាស់​ដូច​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់ ព្រះ‌អង្គ​ឈ្វេង​យល់​កិរិយា​របស់​ពួក​គេ​ជា‌និច្ច។ ២០ គេ​ពុំ​អាច​លាក់​អំពើ​ទុច្ច‌រិត ចំពោះ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ឡើយ ព្រះ‌អង្គ​ទត​ឃើញ​អំពើ​បាប​ទាំង​អស់ របស់​ពួក​គេ។
២២ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ទាន​របស់​មនុស្ស​ប្រៀប​ដូច​ជា​ត្រា​សម្គាល់​ខ្លួន​របស់​គេ អំពើ​សប្បុរស​របស់​គេ មាន​តម្លៃ​ចំពោះ​ព្រះ‌អង្គ ដូច​ប្រស្រី​ភ្នែក​ដែរ។
២៣ នៅ​ទី​បញ្ចប់ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​តើន​ទ្បើង ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ពួក​គេ ស្រប​តាម​អំពើ​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត។ ២៤ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត អាច​វិល​ត្រទ្បប់​មក​រក​ព្រះ‌អង្គ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ដែល​អស់​សង្ឃឹម​ដែរ។
ចូរ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត!
២៥ ចូរ​ត្រទ្បប់​មក​រក​ព្រះ‌អម្ចាស់​វិញ ហើយ​លះ​បង់​អំពើ​បាប​ចោល​ទៅ! ចូរ​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អង្គ នោះ​អំពើ​អាក្រក់​របស់​កូន​នឹង​បាន​ធូរ​ស្រាល។
២៦ ចូរ​ត្រទ្បប់​មក​រក​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ហើយ​ងាក​ចេញ​ពី​អំពើ​ទុច្ច‌រិត។ ចូរ​ចៀស​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី អំពើ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម។
២៧ នៅ​ស្ថាន​មច្ចុរាជ តើ​នរណា​នឹង​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​បាន? មាន​តែ​មនុស្ស​ដែល​នៅ​រស់​ទេ ទើប​អាច​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ!។
២៨ ពេល​មនុស្ស​ស្លាប់ គឺ​ពេល​ដែល​គេ​បាត់​បង់​ជីវិត គេ​មិន​អាច​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អង្គ​ទៀត​ទ្បើយ។ មាន​តែ​ពេល​មនុស្ស​នៅ​រស់ និង​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ​ទេ ដែល​អាច​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន។
២៩ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​មេត្តា​ករុណា​យ៉ាង​ក្រៃ​លែង ព្រះ‌អង្គ​លើក​លែង​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ប្រែ​ចិត្ត​មក​រក​ព្រះ‌អង្គ​វិញ!
៣០ មនុស្ស​លោក​គ្មាន​សមត្ថ‌ភាព​នឹង​ធ្វើ​អ្វី​ទាំង​អស់​បាន​ទេ ព្រោះ​គេ​ពុំ​មាន​ជីវិត​អមតៈ។
៣១ តើ​មាន​អ្វី​ភ្លឺ​ជាង​ព្រះ‌អាទិត្យ? ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អាទិត្យ​ធ្លាប់​បាត់​រស្មី​ដោយ​សូរ្យ‌គ្រាស។ មនុស្ស លោកីយ៍​រមែង​ប៉ុន​ប៉ង​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់។
៣២ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ឃ្លាំ​មើល​ហ្វូង​តារា​ទាំង​ទ្បាយ​នៅ​លើ​មេឃ ប៉ុន្តែ​មនុស្ស​ម្នា​សុទ្ធ​តែ​កើត​ពី​ដី និង​ពី​ផេះ​ទាំង​អស់។
១៨
ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ជន្ម អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​សព្វ​សារ​ពើ។  មាន​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មួយ​អង្គ​ទេ​ដែល​សុចរិត!  ព្រះ‌អង្គ​មិន​បាន​ប្រាប់​នរណា​ម្នាក់​ឲ្យ​ប្រកាស​អំពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទេ។ តើ​នរណា​អាច​ស្គាល់​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ?  តើ​នរណា​អាច​វាស់​មហិទិ្ធ‌ប្ញទិ្ធ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ? តើ​នរណា​អាច​រៀប​រាប់​អំពី​ការ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ប្រព្រឹត្ត ដោយ​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​ប្រណី​សន្តោស?  ពុំ​មាន​នរណា​អាច​ដក​ហូត ឬ​បន្ថែម​អ្វី​លើ​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ ហើយ​ក៏​ពុំ​អាច​ស្គាល់​ការ​អាថ៌​កំបាំង​ដ៏​អស្ចារ្យ របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែរ!  ពេល​មនុស្ស​ស្មាន​ថា ខ្លួន​យល់​ដឹង​សព្វ​គ្រប់​នោះ គេ​គ្រាន់​តែ​ចាប់​ផ្តើម​ប៉ុណ្ណោះ។ កាល​ណា​គេ​ឈប់​ស្វែង​រក​នោះ គេ​នៅ​ស្ទាក់​ស្ទើរ​នៅ​ឡើយ។
តើ​មនុស្ស​យើង​ជា​អ្វី?
 តើ​មនុស្ស​ជា​អ្វី? តើ​មនុស្ស​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី? អំពើ​ល្អ​ឬ​អំពើ​អាក្រក់​ដែល​មនុស្ស​ប្រព្រឹត្ត តើ​មាន​តម្លៃ​អ្វី?  ប្រសិន​បើ​មនុស្ស​រស់​បាន​ត្រឹម​តែ​មួយ‌រយ​ឆ្នាំ បាន​សេចក្តី​ថា គេ​មាន​អាយុ​វែង ណាស់​ទៅ​ហើយ! ១០ ប៉ុន្តែ បើ​ប្រៀប​ធៀប​ទៅ​នឹង​ជីវិត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ចំនួន​មួយ‌រយ​ឆ្នាំ​នោះ តិច​តួច​ទេ គឺ​ដូច​ជា​ទឹក​មួយ​តំណក់​នៅ​ក្នុង​សមុទ្រ ឬ​ដូច​ខ្សាច់​មួយ​គ្រាប់​នៅ​វាល​ខ្សាច់។ ១១ ហេតុ​នេះ បាន​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​អត់​ធ្មត់​ចំពោះ​មនុស្ស​លោក ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ចាក់​បង្ហូរ​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​មេត្តា​ករុណា មក​លើ​ពួក​គេ។ ១២ ព្រះ‌អង្គ​ឈ្វេង​យល់ និង​ជ្រាប​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា ចុង​បញ្ចប់ របស់​ពួក​គេ​នឹង​វេទនា​យ៉ាង​ណា ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ ទូលំ‌ទូលាយ លើក​លែង​ទោស​ឲ្យ​គេ។ ១៣ មនុស្ស​តែង​តែ​អាណិត​មេត្តា​ដល់​អ្នក​ដែល​ខ្លួន​ស្គាល់ រីឯ​ព្រះ‌អម្ចាស់​វិញ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​អាណិត​មេត្តា ដល់​មនុស្ស​លោក ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​មក។ ព្រះ‌អង្គ​ស្តី​បនោ្ទស អប់រំ និង​ទូន្មាន​មនុស្ស ព្រះ‌អង្គ​ណែ​នាំ​គេ​ឲ្យ​វិល​មក​រក​ព្រះ‌អង្គ​វិញ ដូច​គង្វាល ណែ​នាំ​ចៀម​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​វិល​ត្រទ្បប់​មក​វិញ​ដែរ។ ១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ​ហប្ញ‌ទ័យ​អាណិត​មេត្តា ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​សុខ​ចិត្ត​ទទួល​ការ​អប់រំ​ពី​ព្រះ‌អង្គ គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្វែង​យល់​អំពី​សេចក្តី​សម្រេច​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
អំពី​របៀប​ចែក​ទាន
១៥ កូន​អើយ ពេល​ណា​កូន​ធ្វើ​ទាន​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់ កុំ​ស្តី​បន្ទោស​គេ ហើយ​ពេល​ណា​កូន​ជូន​អំណោយ​ទៅ​គេ កុំ​ពោល​ពាក្យ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​គេ​អាក់​អន់​ស្រពន់​ចិត្ត​ឡើយ!។
១៦ ជួន​កាល​ពាក្យ​មួយ​ម៉ាត់ ប្រសើរ​ជាង​អំណោយ គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ទឹក​ភ្លៀង​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រជាក់ នៅ​ពេល​កំពុង​តែ​ក្តៅ។
១៧ ពាក្យ​សម្ដី​ផ្អែម​ល្ហែម ប្រសើរ​ជាង​អំណោយ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​ទៅ​ទៀត! ជន​សប្បុរស​តែង​តែ​ជូន អំណោយ ដោយ​ពោល​ពាក្យ​ផ្អែម​ល្ហែម​ជា​មួយ​ផង។
១៨ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​តែង​តែ​ស្តី​បនោ្ទស ដែល​នាំ​គេ​ឲ្យ​អាក់​អន់​ចិត្ត​អំណោយ​របស់​ជន ដែល​ច្រណែន​និន្ទា តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ទាស់​ចិត្ត​យំ​សោក។
ត្រូវ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន
១៩ ត្រូវ​រៀន​ឲ្យ​ចេះ​ដឹង​ជា​មុន​សិន សឹម​និយាយ។ ចូរ​ថែ​ទាំ​ខ្លួន​ជា​មុន​សិន កុំ​ចាំ​ដល់​ពេល​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ។
១០ ចូរ​ត្រួត​ពិនិត្យ​មើល​ខ្លួន​ឯង​សិន កុំ​ចាំ​ដល់​ពេល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យាង​មក​វិនិច្ឆ័យ​កូន! ធ្វើ​ដូច្នេះ នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​គិត​បញ្ជី ព្រះ‌អង្គ​នឹង​លើក​ទោស​ឲ្យ។
២១ ចូរ​សារ​ភាព​កំហុស មុន​ពេល​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ។ ពេល​កូន​ធ្វើ​ខុស ចូរ​សម្ដែង​ថា កូន​សោក​ស្តាយ​ដោយ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ខុស។
២២ ប្រសិន​បើ​កូន​បាន​បន់ ចូរ​លា​បំណន់​តាម​ពេល​កំណត់ កុំ​ចាំ​ដល់​ជិត​ស្លាប់ ទើប​លា​បំណន់!
២៣ មុន​នឹង​បន់​ស្រន់ ចូរ​គិត​ពិចារណា​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់ កុំ​ធ្វើ​ដូច​អ្នក​ដែល​ចង់​ល្បង​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឡើយ។
២៤ កុំ​ភេ្លច​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​សម្ដែង​ព្រះ‌ពិរោធ​ចំពោះ​កូន នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ជីវិត​របស់​កូន គឺ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ដាក់​ទណ្ឌ‌កម្ម​កូន ដោយ​មិន​ទទួល​ស្គាល់​កូន​ឡើយ។
២៥ ពេល​កូន​មាន​អាហារ​បរិភោគ​បរិបូណ៌ ចូរ​កុំ​ភ្លេច​ដល់​ពេល​កូន​អត់​ឃ្លាន។ ពេល​កូន​មាន ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ស្តុក​ស្តម្ភ ចូរ​នឹក​ដល់​ពេល​ដែល​កូន​ក្រីក្រ និង​ខ្វះ​ខាត!។
២៦ តាំង​ពី​ព្រលឹម​ទល់​ព្រលប់ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​អាច​ប្រែ​ប្រួល​បាន ព្រះ‌អម្ចាស់​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វីៗ​ប្រែ​ប្រួល យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស។
២៧ អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា តែង​តែ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ដែល​ខ្លួន​ធ្វើ។ នៅ​ពេល​បាប​ក្រទ្បឹង​ជុំ​វិញ​គាត់ គាត់​ការ‌ពារ​ខ្លួន​ឥត​ធ្វេស​ប្រហែស​ឡើយ។ ២៨ មនុស្ស​ឈ្លាស​វៃ តែង​តែ​ទទួល​ស្គាល់​ប្រាជ្ញា ហើយ​សរសើរ​អ្នក​ដែល​រក​ឃើញ​ប្រាជ្ញា។
២៩ អស់​អ្នក ដែល​យល់​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​អ្នក​ប្រាជ្ញ រមែង​ទៅ​ជា​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ដូច​គេ ហើយ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​សុភា​សិត ដូច​ទឹក​ភ្លៀង​បង្អុរ​ចុះ​មក។
ត្រូវ​ចេះ​ប្រមាណ​ខ្លួន
៣០ កុំ​បណ្តោយ​ខ្លួន​តាម​តណ្ហា ហើយ​កុំ​ធ្វើ​តាម​ចិត្ត​ប៉ង​ប្រាថ្នា​របស់​កូន​ទ្បើយ។ ៣១ ប្រសិន​បើ​កូន​ទោរ​ទន់​ទៅ​តាម​តណ្ហា នោះ​សត្រូវ​នឹង​ចំអក​ឲ្យ​កូន​ជា​ពុំ​ខាន។
៣២ កុំ​រស់​នៅ​ដោយ​ហ៊ឺ‌ហា​ឡើយ ក្រែង​លោ​កូន​ត្រូវ​បង់​ទ្រព្យ។ ៣៣ ប្រសិន​បើ​កូន​គ្មាន​ប្រាក់​ក្នុង​ហោ​ប៉ៅ​ទេ កុំ​ខ្ចី​ប្រាក់​គេ​យក​ទៅ​ជប់​លៀង​ឲ្យ​សោះ ក្រែង​លោ​កូន​ធ្លាក់​ខ្លួន​ក្រ។
១៩
 កម្មករ​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ស្រា មិន​អាច​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​ឡើយ ហើយ​អ្នក​មិន​ចេះ​ប្រមាណ​ខ្លួន មុខ​ជា​ធ្លាក់​ខ្លួន​វេទនា​បន្តិច​ម្តងៗ។
 ស្រា និង​ស្រី រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ចេះ​ដឹង​ឆ្កួត​វង្វេង អ្នក​ដែល​សេព​គប់​នឹង​ស្រី​ពេស្យា​ផុង​ខ្លួន​កាន់​តែ​ជ្រៅ​ទៅៗ។  ការ​ផុង​ខ្លួន​របស់​គេ នាំ​ឲ្យ​គេ​វិនាស រូប​កាយ​របស់​គេ​នឹង​រលួយ ហើយ​ត្រូវ​ដង្កូវ​ស៊ី។
អ្នក​ព្រោក​ប្រាជ្ញ​ត្រូវ​អន្ត‌រាយ
 អ្នក​ណា​ឆាប់​ទុក​ចិត្ត​លើ​គេ​ពេក អ្នក​នោះ​ជា​មនុស្ស​ខ្វះ​ការ​ពិចារណា។ អ្នក​ណា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប អ្នក​នោះ​ធ្វើ​ទោស​ខ្លួន​ឯង។
 អ្នក​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ស្តាប់​រឿង​អាស្រូវ រមែង​ដាក់​ទោស​ខ្លួន​ឯង។
 អ្នក​ស្អប់​ការ​ព្រោក​ប្រាជ្ញ​ឥត​ប្រយោជន៍ តែង​តែ​ចៀស​ផុត​ពី​ការ​អាក្រក់។
 ពេល​គេ​និយាយ​រឿង​អ្វី​ប្រាប់​កូន កុំ​យក​ទៅ​និយាយ​បន្ត​ឲ្យ​សោះ ធ្វើ​ដូច្នេះ កូន​នឹង​មិន​ខាត​បង់​អ្វី​ឡើយ។
 កុំ​និយាយ​អ្វី​អំពី​មិត្ត​សម្លាញ់ ឬ​អំពី​សត្រូវ​ឲ្យ​សោះ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិន​បើ​មនុស្ស​សុចរិត​មាន​ទោស ព្រោះ​តែ​កូន​នៅ​ស្ងៀម​នោះ កូន​ត្រូវ​តែ​និយាយ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ កុំ​និយាយ​អ្វី​ទ្បើយ។
 ប្រសិន​បើ​គេ​ឮ​កូន​និយាយ​អ្វី​ពី​គេ គេ​មុខ​ជា​មិន​ទុក​ចិត្ត​កូន ហើយ​ស្អប់​កូន​មិន​ខាន។
១០ ប្រសិន​បើ​កូន​ឮ​ពាក្យ​ចចាម​អារ៉ាម ចូរ​កូន​នៅ​ស្ងៀម​ដូច​ដុំ​ថ្ម។ ចូរ​ទុក​ពាក្យ​នេះ​ក្នុង​ពោះ កុំ​ភ័យ​ខ្លាច​ឡើយ ពាក្យ​នេះ​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពោះ​របស់​កូន​ផ្ទុះ​ទ្បើង​ទេ!។
១១ ពាក្យ​ចចាម​អារ៉ាម រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​កើត​ទុក្ខ ដូច​ស្រ្តី​ឈឺ​ចាប់​នៅ​ពេល​សម្រាល​កូន​ដែរ។ ១២ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ មិន​អាច​លាក់​អាថ៌​កំបាំង​បាន​ទេ បើ​លាក់ គេ​នឹង​ឈឺ​ចាប់​ប្រៀប​ដូច​ជា​មាន​ព្រួញ​ដោត​ជាប់​នឹង​ភ្លៅ​របស់​គេ។
អំពី​ពាក្យ​មួល​បង្កាច់​គេ
១៣ ប្រសិន​បើ​កូន​ឮ​គេ​និយាយ​ដើម​មិត្ត​សម្លាញ់​ម្នាក់ ចូរ​សួរ​គាត់​ជា​មុន​សិន គាត់​ប្រហែល​ជា​មិន​បាន​ធ្វើ​អ្វី​សោះ។ ប្រសិន​បើ​គាត់​បាន​ធ្វើ​ដូច​គេ​ថា​មែន ចូរ​ប្រាប់​គាត់​កុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ត​ទៅ​ទៀត។
១៤ ប្រសិន​បើ​កូន​ឮ​គេ​និយាយ​ដើម​អ្នក​ជិត​ខាង ចូរ​សួរ​គាត់​សិន គាត់​ប្រហែល​ជា​មិន​បាន​និយាយ ដូចោ្នះ​ទេ។ ប៉ុន្តែ​បើ​គាត់​បាន​និយាយ​ដូច​គេ​ថា​មែន កុំ​ឲ្យ​គាត់​និយាយ​បែប​នេះ​ទៀត​ឡើយ។
១៥ ប្រសិន​បើ​កូន​ឮ​គេ​និយាយ​ដើម​មិត្ត​សម្លាញ់​ម្នាក់ ចូរ​សួរ​គាត់​សិន ព្រោះ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ចូល​ចិត្ត​និយាយ​មួល​បង្កាច់​គេ កុំ​ជឿ​សេចក្តី​ដែល​មនុស្ស​និយាយ។
១៦ មាន​អ្នក​ខ្លះ​និយាយ​មិន​សម​សួន តែ​គ្មាន​បំណង​អាក្រក់​ទេ។ តើ​នរណា​មិន​ធ្លាប់​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដោយ​សារ​ពាក្យ​សម្ដី?។
១៧ ប្រសិន​បើ​កូន​ឮ​គេ​និយាយ​ដើម​មិត្ត​សម្លាញ់​ម្នាក់ ចូរ​សួរ​គាត់​សិន មុន​នឹង​គំរាម​គាត់។ ចូរ​ទុក​ឲ្យ​វិន័យ*​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ដាក់​ទោស​គេ​ចុះ។
ប្រាជ្ញា​ត្រឹម​ត្រូវ និង​ប្រាជ្ញា​ក្លែង‌ក្លាយ
២០ ប្រាជ្ញា​គ្រប់​យ៉ាង​មាន​ន័យ​ថា គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ និង​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​វិន័យ*​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
២២ ប៉ុន្តែ បើ​គ្រាន់​តែ​មាន​ចំណេះ​ពី​អំពើ​បាប ពុំ​មែន​ជា​ប្រាជ្ញា​ទេ ដំបូន្មាន​របស់​មនុស្ស​បាប មិន​នាំ​ឲ្យ​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ​ឡើយ។
២៣ មាន​ការ​ឆ្លាត​វាង​វៃ​ម្យ៉ាង គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម។ អ្នក​ខ្វះ​ប្រាជ្ញា ជា​មនុស្ស​គ្មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ។
២៤ មនុស្ស​មិន​សូវ​ឈ្លាស​វៃ តែ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រសើរ​ជាង​មនុស្ស​ឈ្លាស​វៃ តែ​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​នឹង​វិន័យ។
២៥ អ្នក​ឆ្លាត​វាង​វៃ​ខ្លះ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ច‌រិត អ្នក​ខ្លះ​ប្រើ​ឧបាយ‌កល ដើម្បី​ឲ្យ​តែ​បាន​ឈ្នះ។
២៦ អ្នក​ខ្លះ​ដើរ​ឱន ហាក់​ដូច​ជា​កើត​ទុក្ខ​ព្រួយ តែ​ចិត្ត​គំនិត​របស់​គេ​ពោរ​ពេញ​ដោយ​កល‌ល្បិច។
២៧ គេ​ឈ្ងោក​មុខ​ធ្វើ​ជា​ថ្លង់ ប៉ុន្តែ នៅ​ពេល​កូន​មិន​ចាប់​អារម្មណ៍ គេ​យក​ឈ្នះ​លើ​កូន។
២៨ អ្នក​ខ្លះ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ បាប ព្រោះ​គេ​គ្មាន​កម្លាំង​នឹង​ប្រព្រឹត្ត លុះ​គេ​មាន​ឱកាស គេ​ឆ្លៀត​ប្រព្រឹត្ត​ភ្លាម។ ២៩ យើង​ស្គាល់​មនុស្ស ដោយ​ឃើញ​ទ្រង់​ទ្រាយ​របស់​គេ ហើយ​យើង​ស្គាល់​សុភ‌និច្ឆ័យ​របស់ មនុស្ស​ដោយ​បាន​ជួប​មុខ​គេ។
៣០ សម្លៀក​បំពាក់ របៀប​លេង​សើច របៀប​ដើរ​របស់​មនុស្យ​ម្នាក់ តែង​តែ​បង្ហាញ​ពី​ចិត្ត​គំនិត​របស់​គេ។
២០
ពេល​ដែល​ត្រូវ​និយាយ ឬ​ត្រូវ​នៅ​ស្ងៀម
 មាន​ពាក្យ​ស្ដី​បន្ទោស​ខ្លះ​មិន​ទំនង​តាម​ពេល​វេលា។ ការ​នៅ​ស្ងៀម​បង្ហាញ​ថា ខ្លួន​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ។
 ស្តី​បន្ទោស​គេ ប្រសើរ​ជាង​បៀម​កំហឹង​ទុក។
 អ្នក​ស្គាល់​កំហុស រមែង​តែង​តែ​រួច​ខ្លួន។
 អ្នក​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ដោយ​ប្រើ​កម្លាំង​បាយ ប្រៀប​ដូច​ជា​មនុស្ស​កម្រៀវ ដែល​ប្រាថ្នា​ចង់​រំលោភ​ស្រី​ក្រមុំ។
 អ្នក​ខ្លះ​បង្ហាញ​ថា​ខ្លួន​មាន​ប្រាជ្ញា ដោយ​នៅ​ស្ងៀម ហើយ​អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​ចេះ​តែ​ព្រោក​ប្រាជ្ញ នាំ​ឲ្យ​គេ​ស្អប់។ 6 អ្នក​ខ្លះ​នៅ​ស្ងៀម ព្រោះ​គេ​គ្មាន​អ្វី​នឹង​និយាយ អ្នក​ខ្លះ​នៅ​ស្ងៀម ព្រោះ​គេ​ស្គាល់​ពេល​ដែល​ត្រូវ​និយាយ។
 អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​តែង​តែ​នៅ​ស្ងៀម រង់​ចាំ​ឱកាស​ល្អ រីឯ​អ្នក​អួត​ក្អេង​ក្អាង និង​មនុស្ស​មិន​ចេះ​គិត តែង​តែ​បណ្តាល​ឲ្យ​ឱកាស​ល្អ​នោះ​កន្លង​ផុត​ទៅ។
 អ្នក​និយាយ​ព្រោក​ប្រាជ្ញ​ច្រើន​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ស្អប់ រីឯ​អ្នក​និយាយ​តិច​ពេក ក៏​គេ​មិន​ចូល​ចិត្ត​ដែរ។
ការ​ផ្ទុយ​គ្នា
 ជួន​កាល ទុក្ខ​វេទនា​អាច​នាំ​មក​នូវ​ផល​ល្អ តែ​ភ័ព្វ​សំណាង​នាំ​មក​នូវ​ការ​បង់​ខាត​ទៅ​វិញ។
១០ ពេល​កូន​ឲ្យ​អ្វី​ទៅ​គេ ជួន​កាល​មិន​បាន​ផល​អ្វី​ទេ ជួន​កាល​បាន​ផល​មួយ​ទ្វេ​ជា​ពីរ។
១១ កិត្តិ‌យស​អាច​នាំ​ឲ្យ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ទាប រីឯ​អ្នក​ដែល​ធ្លាក់​ទន់​ទាប នឹង​បាន​ខ្ពស់​មុខ​វិញ។
១២ អ្នក​ខ្លះ​ទិញ​អីវ៉ាន់​បាន​ច្រើន ស្មាន​ថា​ខ្លួន​ចាយ​ប្រាក់​តិច ប៉ុន្តែ តាម​ពិត គេ​ចំណាយ​លើស​តម្លៃ ធម្មតា​ប្រាំពីរ​ដង។
១៣ អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​ពោល​ពាក្យ​តែ​បន្តិច​បន្តួច​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ស្រឡាញ់ រីឯ​អ្នក​ល្ងី​ល្ងើ​ខំ​ប្រឹង​ពោល​ពាក្យ​ផ្អែម​ល្ហែម​ជា​ច្រើន តែ​ឥត​បាន​ការ។
១៤ អំណោយ​របស់​មនុស្ស​គ្មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ មិន​ផ្តល់​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​កូន​សោះ ព្រោះ​គេ​រង់​ចាំ ឲ្យ​កូន​សង ច្រើន​ជាង​ពេល​ដែល​គេ​ឲ្យ​កូន។ ១៥ គេ​ឲ្យ​តិច​តួច ប៉ុន្តែ គេ​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​អាម៉ាស់​ជា​ច្រើន គឺ​គេ​ស្រែក​ដូច​អ្នក​ពពាយ​នាយ​លក់​អីវ៉ាន់។ ថ្ងៃ​នេះ គេ​ឲ្យ​កូន​ខ្ចី ដល់​ស្អែក​គេ​ទាម​ទារ​យក​វិញ។ មនុស្ស​ប្រភេទ​នេះ​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ណាស់!
១៦ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​តែង​តែ​ប្រកាស​ថា ខ្លួន​គ្មាន​មិត្ត​ភក្តិ​ទេ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ដឹង​គុណ​គេ​ទ្បើយ អស់​អ្នក​ដែល​ស៊ី​បាយ​គេ សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស​រមិល​គុណ។ ១៧ មនុស្ស​ជា​ច្រើន រមែង​សើច​ចំអក​ដាក់​អ្នក​បែប​នោះ។
ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​ពាក្យ​សម្ដី
១៨ រអិល​ជើង​ដួល​លើ​ថ្ម ប្រសើរ​ជាង​រអិល​មាត់។ មនុស្ស​អាក្រក់​តែង​តែ​ភ្លាត់​ដួល​ភ្លាមៗ។
១៩ មនុស្ស​ខ្វះ​សុជីវ‌ធម៌ ប្រៀប​ដូច​ជា​រឿង​ដ៏​អាស្រូវ ដែល​មនុស្ស​ខ្វះ​ការ​អប់រំ​តែង​និយាយ។
២០ គ្មាន​នរណា​ចូល​ចិត្ត​សុភា‌សិត ដែល​ចេញ​ពី​មាត់​របស់​មនុស្ស​ល្ងី‌ល្ងើ​ឡើយ ដ្បិត​មនុស្ស​ល្ងី‌ល្ងើ​តែង​លើក​សុភា‌សិត​មក​និយាយ​មិន​ស្រប​តាម​ពេល​វេលា។
២១ អ្នក​ខ្លះ​ក្រ​តោក​យ៉ាក​ពេក មិន​អាច​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​បាន​ទ្បើយ គេ​សម្រាន្ដ​យ៉ាង​ស្រួល ដោយ​គ្មាន​វិប្បដិ‌សារី។
២២ អ្នក​ខ្លះ​ត្រូវ​វិនាស ដោយ​អៀន​ខ្មាស មិន​ហ៊ាន​និយាយ​នៅ​មុខ​មនុស្ស​ដែល​គ្មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ។
២៣ អ្នក​ខ្លះ​និយាយ​សន្យា​ជា​មួយ​មិត្ត​ភក្ដិ ព្រោះ​មិន​ហ៊ាន​បដិសេធ បណ្តាល​ឲ្យ​មិត្ត​ភក្ដិ​នោះ ក្លាយ​ទៅ​ជា​សត្រូវ ដោយ​គ្មាន​ហេតុ​ផល។
២៤ ពាក្យ​ភូត​កុហក ជា​ការ​សៅ​ហ្មង​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម មនុស្ស​ខ្វះ​សុជីវ‌ធម៌​រមែង​ភូត​ភរ​កុហក ជា​ញឹក​ញយ។
២៥ អ្នក​ធ្វើ​ចោរ​ប្រសើរ​ជាង​មនុស្ស​ដែល​ចេះ​តែ​ភូត​កុហក ប៉ុន្តែ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ត្រូវ​វិនាស​ដូច​គ្នា។ ២៦ ទម្លាប់​ភូត​កុហក​បណ្តាល​ឲ្យ​អាប់​យស គេ​ត្រូវ​អាម៉ាស់​មុខ​រហូត​ត​ទៅ។
សុភា‌សិត​ផ្សេងៗ
២៧ អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា ត្រូវ​ការ​ពោល​ពាក្យ​តិច​តួច ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​លើក​តម្កើង អ្នក​ប្រកប​ដោយ សុភ‌និច្ឆ័យ​តែង​តែ​គាប់​ចិត្ត​អ្នក​កាន់​អំណាច។
២៨ អ្នក​ស្រែ​ដែល​ខិត​ខំ​ធ្វើ​ការ រមែង​ទទួល​ផល​ជា​ច្រើន មនុស្ស​ដែល​គាប់​ចិត្ត​អ្នក​កាន់​អំណាច នឹង​អាច​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​ខ្លួន​បាន។
២៩ ជំនូន និង​អំណាច តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ទៅ​ជា​ខ្វាក់ ឬ​ដូច​ប្រដាប់​ឃ្លុំ​មាត់ មិន​ឲ្យ​ពោល​ពាក្យ​បន្ទោស​បាន។
៣០ ប្រាជ្ញា​លាក់​កំបាំង និង​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ដែល​កប់​ទុក មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី? ៣១ អ្នក​ដែល​លាក់​ភាព​លេ​លា​របស់​ខ្លួន ប្រសើរ​ជាង​អ្នក​ដែល​លាក់​ប្រាជ្ញា​របស់​ខ្លួន!។
២១
ចូរ​ចៀស​វាង​អំពើ​បាប
 កូន​អើយ! ប្រសិន​បើ​កូន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ហើយ ចូរ​កុំ​ប្រព្រឹត្ត​ទៀត។ ត្រូវ​សុំ​អភ័យ​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​បាប​ដែល​កូន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​ទៅ។
 ចូរ​រត់​គេច​ឲ្យ​ផុត​ពី​អំពើ​បាប ដូច​គេ​រត់​គេច​ពី​ពស់​អសិរ‌ពិស! បើ​កូន​ទៅ​ជិត​ពស់ វា​មុខ​ជា​ចឹក​កូន​ពុំ​ខាន។ អំពើ​បាប​ប្រៀប​ដូច​ជា​ចង្កូម​សិង្ហ​ដែល​អាច​ខាំ​សម្លាប់​មនុស្ស។
 គ្រប់​ការ​បំពាន​លើ​វិន័យ* ប្រៀប​ដូច​ជា​ដាវ​ដែល​មាន​មុខ​ពីរ តែង​តែ​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​របួស ដែល​មិន​អាច​ព្យាបាល​ទ្បើយ។
 អំពើ​ឃោរ​ឃៅ និង​ចិត្ត​ក្រអឺត​ក្រទម រមែង​បណ្តាល​ឲ្យ​ធន​ធាន​វិនាស​ហិន​ហោច ពូជ​អ្នក​អួត​បំប៉ោង​ក៏​ត្រូវ​វិនាស​អន្ត‌រាយ​ដូច្នេះ​ដែរ។
 ពេល​អ្នក​ក្រី‌ក្រ​ទូល​អង្វរ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌សណ្តាប់​ឮ​ពាក្យ​របស់​ពួក​គេ ហើយ​រក​យុត្តិ‌ធម៌ ឥត​បង្អង់​ទ្បើយ។
 អ្នក​ដែល​មិន​ព្រម​ឲ្យ​គេ​ស្តី​បន្ទោស តែង​តែ​ដើរ​តាម​ដាន​មនុស្ស​បាប រីឯ​អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច ព្រះ‌អម្ចាស់​រមែង​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត។
 អ្នក​ពូកែ​វោ​ហារ​រមែង​មាន​គេ​ស្គាល់​គ្រប់ៗ​គ្នា ប៉ុន្តែ ពេល​គាត់​និយាយ​ផ្តេស​ផ្តាស អ្នក​ដែល​ចេះ ពិចារណា​ដឹង​ភ្លាម។
 អ្នក​ដែល​សង់​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន​ដោយ​ប្រាក់​របស់​អ្នក​ដទៃ ដូច​ជា​រើស​ថ្ម​សម្រាប់​សង់​ផ្នូរ​របស់​ខ្លួន។
 ពួក​អ្នក​ដែល​មិន​គោរព​វិន័យ ប្រៀប​ដូច​ជា​គំនរ​អុស ពួក​គេ​មុខ​ជា​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆាប​ឆេះ​អស់​មិន​ខាន។
១០ ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​បាប​រាប​ស្មើ គា្មន​ថ្ម​រដិប​រដុប ក៏​ប៉ុន្តែ វា​នាំ​ទៅ​រក​រណ្តៅ​នៃ​មច្ចុរាជ។
អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា និង​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់
១១ អ្នក​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​វិន័យ* តែង​តែ​ធ្វើ​ជា​ម្ចាស់​នៃ​ចិត្ត​គំនិត​របស់​ខ្លួន។ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច ព្រះ‌អម្ចាស់​តែង​តែ​ទទួល​ប្រាជ្ញា។
១២ មនុស្ស​មិន​ឆ្លាត ពុំ​អាច​ទទួល​ការ​អប់រំ​បាន​ទេ ប៉ុន្តែ មាន​មនុស្ស​ឆ្លាត​ខ្លះ​បង្ក​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​ច្រើន។
១៣ ចំណេះ​ដឹង​របស់​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា ចេះ​តែ​កើន​ទ្បើង​ដូច​ទឹក​ជំនន់ ដំបូន្មាន​របស់​គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា ប្រភព​ទឹក​ហូរ។
១៤ ចិត្ត​គំនិត​របស់​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ ប្រៀប​ដូច​ជា​ថូ​ប្រេះ គេ​ពុំ​អាច​ចង​ចាំ​សេចក្តី​ដែល​គេ​រៀន​ទ្បើយ។
១៥ ពេល​អ្នក​ចេះ​ដឹង​ស្តាប់​ឮ​ពាក្យ​ពេចន៍ ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា គេ​សុខ​ចិត្ត​ទទួល ហើយ​រិះ​គិត​ត​ទៅ​ទៀត។ រីឯ​មនុស្ស​ពាល​វិញ ពេល​ស្តាប់​ឮ​ពាក្យ​ពេចន៍​នោះ គេ​មិន​ពេញ​ចិត្ត គេ​ក៏​រលាស់​ចោល​ទៅ។
១៦ ពាក្យ​សម្ដី​របស់​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ ប្រៀប​ដូច​ជា​អីវ៉ាន់​ដ៏​ធ្ងន់ ដែល​ត្រូវ​រែក​តាម​ផ្លូវ រីឯ​ពាក្យ​ពេចន៍ របស់​អ្នក​ឈ្លាស​វៃ​រមែង​តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​សប្បាយ​ចិត្ត​ជា‌និច្ច។
១៧ នៅ​ក្នុង​អង្គ​ប្រជុំ គេ​តែង​តែ​ចូល​ចិត្ត​ស្តាប់​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​អ្នក​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ គេ​យក​ពាក្យ របស់​អ្នក​នោះ​មក​ជញ្ជឹង​គិត។
១៨ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​តែង​តែ​យល់​ថា ប្រាជ្ញា​ប្រៀប​ដូច​ជា​ផ្ទះ​បាក់​បែក រីឯ​ចំណេះ​ដឹង​របស់​មនុស្ស ឆោត​ល្ងង់​ជា​ពាក្យ​សម្ដី​ដែល​គ្មាន​ខ្លឹម​សារ។
១៩ អប់រំ មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់​ហាក់​ដូច​ជា​ដាក់​ខ្នោះ​ជើង​គេ ឬ​ដូច​ជា​ចង​ដៃ​ស្តាំ​គេ ដោយ​ច្រវាក់។
២០ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ តែង​តែ​សើច​ក្អេង​ក្អាង​យ៉ាង​ខ្លាំង រីឯ​មនុស្ស​វៃ​ឆ្លាត​វិញ គ្រាន់​តែ​ញញឹម​ប៉ុណ្ណោះ។
២១ ការ​អប់រំ​មនុស្ស​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ ប្រៀប​ដូច​ជា​យក​គ្រឿង​អលង្ការ​ពី​មាស ឬ​ដូច​ជា​យក​ខ្សែ​ដៃ​មាស មក​ពាក់​នៅ​ដៃ​ស្តាំ​របស់​គេ។
២២ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​តែង​តែ​ប្រញាប់ ចូល​ផ្ទះ​អ្នក​ដទៃ​ដោយ​ក្អេង​ក្អាង រីឯ​អ្នក​ដែល​មាន​ពិសោធន៍​វិញ តែង​តែ​ចូល​ដោយ​សុភាព​រាប​សា។
២៣ មនុស្ស​ខ្វះ​សុភ‌និច្ឆ័យ រមែង​លួច​មើល​ក្នុង​ផ្ទះ​គេ តាម​ស្លាប​ព្រឹល រីឯ​មនុស្ស​មាន​សុជីវ‌ធម៌ តែង​តែ​ឈរ​នៅ​ខាង​ក្រៅ។
២៤ អ្នក​លួច​ស្តាប់​តាម​មាត់​ទ្វារ ជា​មនុស្ស​ខ្វះ​សុជីវ‌ធម៌ អ្នក​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ​យល់​ថា ធ្វើ​ដូច្នេះ ជា​ការ​អាប់​យស។
២៥ អ្នក​ព្រោក​ប្រាជ្ញ​តែង​តែ​និយាយ​តាម​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​អ្នក​ដទៃ រីឯ​អ្នក​ដែល​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ តែង​តែ​ថ្លឹង​ថ្លែង​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ខ្លួន។
២៦ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​និយាយ​មុន ទើប​រិះ‌គិត​តាម​ក្រោយ រីឯ​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​វិញ តែង​តែ​រិះ‌គិត ជា​មុន​សិន​ទើប​និយាយ។
២៧ ពេល​មនុស្ស​ពាល​ម្នាក់ ប្រទេច​ផ្តាសា​គូ​វិវាទ​របស់​ខ្លួន គឺ​គេ​ប្រទេច​ផ្តាសា​ខ្លួន​ឯង​ទៅ​វិញ​ទេ។
២៨ អ្នក​និយាយ​ដើម​គេ រមែង​តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​សៅ​ហ្មង ហើយ​នាំ​ឲ្យ​ញាតិ​សន្តាន​ស្អប់។
២២
មនុស្ស​ខ្ជិល
 មនុស្ស​ខ្ជិល ប្រៀប​ដូច​ជា​ដុំ​ថ្ម​ប្រឡាក់​លា​មក។ មនុស្ស​ម្នា​មិន​រាប់​រក ដោយ​ខ្ពើម​រអើម។  មនុស្ស​ខ្ជិល​ប្រៀប​ដូច​ជា​លា​មក​មួយ​ដុំ នរណា​រើស​ក៏​រលាស់​ចោល​វិញ​ភ្លាម។
កូន​ដែល​ដើរ​ខុស​ផ្លូវ
 ឪពុក​ដែល​មាន​កូន​ប្រុស​ខ្វះ​សុជីវ‌ធម៌ តែង​តែ​អាម៉ាស់​មុខ ប្រសិន​បើ​ជា​កូន​ស្រី​វិញ នោះ​ឪពុក​រឹត​តែ​បង់​ខាត​យ៉ាង​ខ្លាំង​ទៅ​ទៀត។
 កូន​ស្រី​ដែល​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ មុខ​ជា​គេ​ចូល​ស្តី​ដណ្តឹង​ត្រឹម​ត្រូវ រីឯ​កូន​ស្រី​ដែល​មិន​ចេះ​អៀន ខ្មាស​តែង​តែ​នាំ​ឲ្យ​ឪពុក​មាន​ទុក្ខ​កង្វល់។
 ស្រី​ព្រហើន​កោង​កាច តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឪពុក និង​ប្តី ត្រូវ​អាម៉ាស់ ហើយ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​មិន​គោរព​នាង​ទេ។
 ទូន្មាន​កូន ត្រូវ​តាម​កាលៈទេសៈ ហាក់​បី​ដូច​ជា​ច្រៀង​បទ​សប្បាយ​ក្នុង​ពេល​គេ​កាន់​ទុក្ខ។ ប៉ុន្តែ​ការ​វាយ​ប្រដៅ​អប់រំ​គ្រប់​ពេល​វេលា ពិត​ជា​ត្រឹម​ត្រូវ ស្រប​តាម​ប្រាជ្ញា។
មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​មិន​អាច​អប់រំ​ទេ
 បង្រៀន​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ ដូច​ជា​ចង់​ផ្គុំ​អំបែង​ចាន ឬ​ដូច​ជា​ដាស់​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​កំពុង​ដេក​លក់។
១០ អ្នក​និយាយ​ទៅ​កាន់​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ ដូច​ជា​និយាយ​ទៅ​រក​អ្នក​ដេក​លក់ នៅ​ទី​បញ្ចប់ មុខ​ជា​គេ​សួរ​ថា «អ្នក​និយាយ​ពី​រឿង​អ្វី!»។
១១ ចូរ​យំ​ស្រណោះ​បុគ្គល​ដែល​ស្លាប់ ព្រោះ​បុគ្គល​នោះ​ឃ្លាត​ចាក​ពី​ពន្លឺ​ហើយ ចូរ​យំ​ស្រណោះ មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​ដែរ ព្រោះ​គេ​ឃ្លាត​ចាក​ពី​ប្រាជ្ញា ប៉ុន្តែ កុំ​យំ​ស្រណោះ​អ្នក​ដែល​ស្លាប់​ខ្លាំង​ពេក ដ្បិត​គេ​បាន​រក​ឃើញ​ការ​សម្រាក​ហើយ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ជីវិត​របស់​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ អាក្រក់​ជាង​សេចក្តី​ស្លាប់​ទៅ​ទៀត។
១២ ធម្មតា គេ​យំ​កាន់​ទុក្ខ​មនុស្ស​ម្នាក់ ប្រាំ​ពីរ​ថ្ងៃ​ទេ រីឯ​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ ឬ​ជន‌ពាល​វិញ គេ​ត្រូវ​កាន់​ទុក្ខ​អស់​មួយ​ជីវិត។
១៣ កុំ​និយាយ​ច្រើន ទៅ​រក​មនុស្ស​ខ្វះ​សុភ‌និច្ឆ័យ កុំ​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​មួយ​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់ ចូរ​ប្រយ័ត្ន​ក្រែង​លោ​គេ​នាំ​ឲ្យ​កូន​អំពល់​ទុក្ខ ហើយ​នៅ​ពេល​ណា​គេ​គ្រញែង​រលាស់​ខ្លួន ក្រែង​លោ​នាំ​ឲ្យ​ប្រឡាក់​កូន។ ប្រសិន​បើ​កូន​ចង់​បាន​សេចក្តី​សុខ ចូរ​ចៀស​ចេញ​ពី​គេ នោះ​កូន​មិន​ខ្ពើម​រអើម ដោយ​ពាក្យ​សម្ដី​ឆោត​ល្ងង់​របស់​គេ​ទ្បើយ។
១៤ តើ​មាន​អ្វី​ដែល​ធ្ងន់​ជាង​សំណ? គឺ​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ។ ១៥ លី​ខ្សាច់ អំបិល ឬ​ដុំ​ដែក ស្រួល​ជាង​ទ្រាំ​ទ្រ​នឹង​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់។
១៦ គ្រឿង​ឈើ​ផ្គុំ​គ្នា​យ៉ាង​មាំ នៅ​ពេល​សង់​ផ្ទះ តែង​តែ​នៅ​ជាប់​ពេល​រញ្ជួយ​ផែន​ដី។ អ្នក​ជាប់ ជំពាក់​ចិត្ត​នឹង​គម្រោង‌ការ​ដែល​គេ​សម្រេច​ដោយ​បាន​គិត​គូរ​យ៉ាង​យូរ តែង​តែ​មាន​ចិត្ត​នឹង​នរ នៅ​គ្រា​ពិបាក។
១៧ សេចក្តី​សម្រេច​ដែល​ផុស​ចេញ​ពី​ការ​រិះ‌គិត​យ៉ាង​ឈ្លាស​វៃ តែង​តែ​នៅ​ជាប់​លាប់ ដូច​ជញ្ជាំង​មួយ​ដ៏​មាំ ហើយ​តុប​តែង​ដោយ​គ្រឿង​លំអ។
១៨ គ្រួស​តូចៗ​ដែល​គេ​ដាក់​នៅ​តាម​ជញ្ជាំង​តែង​តែ​ធ្លាក់​នៅ​ពេល​ខ្យល់​បក់​មក​យ៉ាង​ខ្លាំង។ អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​រំជើប​រំជួល​ដោយ​គំនិត​ល្ងី​ល្ងើ ពេល​ណា​មាន​អាសន្ន​គួរ​ឲ្យ​ភ័យ​ខ្លាច​កើត​ទ្បើង គេ​មិន​អាច​នៅ​ស្ថិត​សេ្ថរ​ទ្បើយ។
ភក្តី​ភាព
១៩ បើ​អ្នក​ប៉ះ​ទង្គិច​ភ្នែក នោះ​មុខ​ជា​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ភ្នែក​ហូរ​ចេញ​មក ហើយ​បើ​អ្នក​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​របួស​ចិត្ត នោះ​អ្នក​នឹង​ស្គាល់​មនោ‌សញ្ចេតនា​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​របស់​គេ។
២០ បើ​អ្នក​យក​ដុំ​ថ្ម​គប់​សត្វ​ស្លាប វា​នឹង​ហើរ​បាត់​អស់ បើ​អ្នក​រិះគន់​មិត្ត​ភក្តិ នោះ​អ្នក​មុខ​ជា​បំផ្លាញ​មិត្ត​ភាព។
២១ ទោះបី​កូន​ដក​កាំ​បិត​គំរាម​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ចូរ​កុំ​អាល​អស់​សង្ឃឹម ដ្បិត​អ្នក​ទាំង​ពីរ​អាច​ជា​នា​នឹង​គ្នា​វិញ​បាន។ ២២ ប្រសិន​បើ​កូន​ឈ្លោះ​ប្រកែក​នឹង​មិត្ត​ភក្តិ ចូរ​កុំ​បារម្ភ​ទ្បើយ! អ្នក​ទាំង​ពីរ​អាច​ជា​នា​នឹង​គ្នា​វិញ​បាន។ ប៉ុន្តែ ការ​ជេរ​ប្រមាថ ការ​វាយ​ប្ញក​ខ្ពស់​ដាក់​គេ ការ​បរិហារ​អាថ៌‌កំបាំង​របស់​គេ ឬ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ អាក្រក់​ក្រោយ​ខ្នង ទោះ​បី​មិត្ត​ភក្តិ​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​រត់​គេច​ចេញ​ពី​អ្នក​ដែរ។ ២៣ ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ជិត​ខាង​ទុក​ចិត្ត​លើ​កូន ក្នុង​ពេល​គេ​មាន​អាសន្ន​អន់​ក្រ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ នៅ​ពេល​គេ​ចម្រុង​ចម្រើន កូន​ក៏​នឹង​ទទួល​ផល​រួម​ជា​មួយ​គេ​ដែរ។ ពេល​គេ​កើត​ទុក្ខ​វេទនា ចូរ​នៅ​ស្មោះ​ត្រង់​នឹង​គេ​ជា‌និច្ច។ ធ្វើ​ដូច្នេះ នៅ​ពេល​គេ​ទទួល​មរត៌ក កូន​ក៏​នឹង​ទទួល​រួម​ជា​មួយ​គេ​ដែរ។
២៤ កាល​ណា​មាន​ចំហាយ​ទឹក ឬ​ផ្សែង នោះ​មុខ​តែ​មាន​ភ្លើង។ ពេល​មាន​ពាក្យ​ជេរ​ប្រមាថ នោះ​មុខ​តែ​មាន​ការ​បង្ហូរ​ឈាម។
២៥ ខ្ញុំ​មិន​អៀន​ខ្មាស​នឹង​ការ‌ពារ​មិត្ត​ភក្តិ​ទេ ខ្ញុំ​ក៏​មិន​គេច​មុខ នៅ​ពេល​គាត់​ត្រូវ​ការ​ខ្ញុំ​ដែរ។ ២៦ ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​កើត​ទុក្ខ​កង្វល់​ដោយ​សារ​គាត់ អស់​អ្នក​ដែល​ដឹង​រឿង​នេះ មុខ​ជា​លែង​ទុក​ចិត្ត​គាត់។
សូម​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចេះ​ប្រមាណ​ពាក្យ​សម្ដី
២៧ ទូល​បង្គំ​ចង់​បាន​អ្នក​ការ‌ពារ​មាត់​ទូល​បង្គំ កុំ​ឲ្យ​និយាយ​ផ្តេស​ផ្តាស ហើយ​ទប់​មាត់​ទូល​បង្គំ កុំ​ឲ្យ​ចេះ​តែ​និយាយ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ ទូល​បង្គំ​មិន​ត្រូវ​អន្ត‌រាយ ដោយ​សារ​ពាក្យ​សម្ដី​ទ្បើយ។
២៣
បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ‌បិតា និង​ជា​ម្ចាស់​នៃ​ជីវិត​ទូល​បង្គំ សូម​កុំ​បណ្ដោយ​ឲ្យ មាត់​ទូល​បង្គំ​និយាយ ដោយ​មិន​រិះ‌គិត សូម​កុំ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ដោយ​ពាក្យ​សម្ដី!  សូម​ព្រះ‌អង្គ​មេត្តា​កែ​តម្រង់​គំនិត​ទូល​បង្គំ សូម​យក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​របស់​ព្រះ‌អង្គ មក​អប់រំ​ចិត្ត​ទូល​បង្គំ​ផង! ពេល​ទូល​បង្គំ​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន សូម​វាយ​ប្រដៅ​ទូល​បង្គំ ហើយ​ពេល​ទូល​បង្គំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប សូម​កុំ​ធ្វើ​ជា​មិន​ឃើញ​ទ្បើយ។  ក្រែង​លោ​ទូល​បង្គំ​វង្វេង និង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​កាន់​តែ​ច្រើន​ទ្បើងៗ ក្រែង​ទូល​បង្គំ​ដួល​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ខ្មាំង​សត្រូវ ហើយ​ពួក​គេ​សប្បាយ​រីក​រាយ ដោយ​បាន​ឈ្នះ​ទូល​បង្គំ។  បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ‌បិតា និង​ជាម្ចាស់​នៃ​ជីវិត​របស់​ទូល​បង្គំ! សូម​មេត្តា​កុំ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​មាន​ចិត្ត​ព្រហើន!  សូម​ពង្វាង​សេចក្តី​លោភ​លន់​ចេញ​ពី​ចិត្ត​ទូល​បង្គំ។  សូម​កុំ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ឈ្លក់​វង្វេង​នឹង​កាម​គុណ និង​តណ្ហា សូម​កុំ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​មាន​ចិត្ត​ស្រើប​ស្រាល​ឡើយ។
ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​ស្បថ​ស្បែ​របស់​ខ្លួន
 ម្នាល​កូន​ចៅ​ទាំង‌ឡាយ​អើយ! ចូរ​រៀន​ធ្វើ​ជា​ម្ចាស់​លើ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ខ្លួន។ អ្នក​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​ដំបូន្មាន​នេះ​មិន​ដែល​មាន​កំហុស​ឡើយ។
 មនុស្ស​បាប​តែង​តែ​ទទួល​ទោស ដោយ​សារ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ខ្លួន អ្នក​មួល​បង្កាច់​គេ និង​អ្នក​អួត​បំប៉ោង ក៏​ត្រូវ​ទទួល​ទោស ដោយ​សារ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ខ្លួន​ដែរ។
 កុំ​មាន​ទម្លាប់​ស្បថ​ស្បែ​ទ្បើយ ហើយ​ក៏​កុំ​យក​ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌ដ៏‌វិសុទ្ធ*ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ដែរ។
១០ ទាសករ​ណា ដែល​មាន​ម្ចាស់​ជា​មនុស្ស​ប្រិត​ប្រៀប តែង​តែ​មាន​ស្លាក​ស្នាម​ពេញ​ខ្លួន ដោយ​ម្ចាស់​វាយ។ យ៉ាង​ណា​មិញ អ្នក​ដែល​ស្បថ និង​អ្នក​យក​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ធ្វើ​ជា​សាក្សី​គ្រប់​ពេល​វេលា មិន​អាច​ចៀស​ផុត​ពី​បាប​ទេ។
១១ អ្នក​ដែល​និយាយ​ស្បថ​ស្បែ​ច្រើន រមែង​បំពាន​លើ​វិន័យ​កាន់​តែ​ច្រើន​ដែរ ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គេ​ត្រូវ​ទទួល​ទណ្ឌ‌កម្ម​មិន​ចេះ​អស់​មិន​ចេះ​ហើយ។ ប្រសិន​បើ​ស្បថ​ដោយ​អចេតនា គេ​ត្រូវ​ទទួល​ទោស។ ប្រសិន​បើ​គេ​ស្បថ​ដោយ​មិន​ពិនិត្យ​ពិច័យ​ជា​មុន គេ​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​មួយ​ទ្វេ​ជា​ពីរ។ ប្រសិន​បើ​គេ​ស្បថ​បំពាន ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មិន​ប្រោស​គេ​ឲ្យ​បាន​សុច‌រិត​ទេ ហើយ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គេ​នឹង​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​មិន​ខាន។
របៀប​និយាយ​មិន​សម​គួរ
១២ របៀប​និយាយ​ខ្លះ​មាន​ពិស​ពុល ដូច​សេចក្តី​ស្លាប់។ សូម​កុំ​ឲ្យ​មាន​របៀប​និយាយ​ប្រភេទ​នេះ​នៅ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល​ឡើយ! អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ តែង​តែ​ចៀស​វាង​ពី​របៀប និយាយ​នេះ ហើយ​មិន​លង់​ខ្លួន​ក្នុង​អំពើ​បាប​បែប​នេះ​ឡើយ។
១៣ កុំ​ទម្លាប់​មាត់​ពោល​ពាក្យ​អាស្រូវ ដ្បិត​ពាក្យ​ទាំង​នោះ​បណ្តាល​ឲ្យ​កូន​មាន​បាប ដោយ​សារ​ពាក្យ​សម្ដី។
១៤ ពេល​កូន​អង្គុយ​នៅ​ក្នុង​ក្រុម​ប្រឹក្សា​របស់​អ្នក​ដឹក​នាំ ចូរ​នឹក​ដល់​ឪពុក​ម្តាយ ក្រែង​លោ​កូន​និយាយ​ពាក្យ​មិន​សម​រម្យ នៅ​ចំពោះ​មុខ​អស់​លោក​ទាំង​នោះ តាម​ទម្លាប់​របស់​កូន។ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ កូន​មុខ​ជា​នឹក​ស្តាយ ដោយ​បាន​កើត​មក ហើយ​ប្រទេច​ផ្តា​សា​ថ្ងៃ​ដែល​កូន​កើត។
១៥ អ្នក​ធ្លាប់​តែ​និយាយ​ពាក្យ​អាស​អាភាស មិន​អាច​កែ​ខ្លួន​បាន​រហូត​អស់​មួយ​ជីវិត។
អំពី​កាម​គុណ
១៦ មាន​មនុស្ស​ច្រើន​ប្រភេទ ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ផ្ទួនៗ​គ្នា។ អ្នក​ខ្លះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ គឺ​អ្នក​ដែល​មាន​តណ្ហា​ឆេះ​រោល​ដូច​ភ្លើង តណ្ហា​នេះ​មិន​រលត់​ឡើយ រហូត​ទាល់​តែ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប។ អ្នក​ដែល​ប្រគល់​ខ្លួន​ប្រាណ​ទៅ​ឲ្យ​កាម​គុណ មិន​អាច​ទប់​ខ្លួន​ទ្បើយ រហូត​ទាល់​តែ​កាម​គុណ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​មាន​បាប។
១៧ ចំពោះ​បុរស​ដែល​ឈ្លក់​វង្វេង​ក្នុង​កាម​គុណ​ស្រី​ណា​ក៏​ដោយ គេ​យក​ទាំង​អស់ រហូត​ទាល់​តែ​ស្លាប់ ក៏​គេ​មិន​ចេះ​ឆ្អែត​ឆ្អន់​ដែរ។
១៨ បុរស​ផិត​ក្បត់​ភរិយា​តែង​តែ​ពោល​ថា «តើ​នរណា​ឃើញ​ខ្ញុំ? នៅ​ជុំ​វិញ​ខ្ញុំ មាន​សុទ្ធ​តែ​ភាព​ងងឹត ជញ្ជាំង​ក៏​បិទ​បាំង​ខ្ញុំ គ្មាន​នរណា​ឃើញ​ខ្ញុំ​ទេ! ខ្ញុំ​មិន​បារម្ភ​អ្វី​ឡើយ ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​មិន នឹក​គិត​ដល់​អំពើ​បាប​របស់​ខ្ញុំ​ទេ!»។ ១៩ បុរស​នេះ​ខ្លាច​តែ​ភ្នែក​មនុស្ស គេ​មិន​ដឹង​ថា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទត​ឃើញ​គេ​ទេ ព្រះ‌នេត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ភ្លឺ​ជាង​ព្រះ‌អាទិត្យ​ទៅ​ទៀត ព្រះ‌អង្គ​ឈ្វេង​យល់​ការ​ទាំង​អស់​ដែល​មនុស្ស​ប្រព្រឹត្ត អ្វីៗ​ដែល​លាក់​កំបាំង​នៅ​កន្លៀត​កន្លោះ ព្រះ‌អង្គ​ទត​មើល​ធ្លុះ​ទាំង​អស់។ ២០ ព្រះ‌អង្គ​ស្គាល់​អ្វីៗ​សព្វ​សារ​ពើ តាំង​តែ​ពី​មុន ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​នោះ​មក​ម៉េ្លះ ហើយ​ពេល​ដែល​អ្វីៗ​ទាំង​នោះ​បាត់​បង់​អស់​ទៅ ក៏​ព្រះ‌អង្គ​នៅ​តែ​ស្គាល់​ដដែល។ ២១ គេ​នឹង​ចាប់​អ្នក​នោះ​ទាន់ នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​មិន​ដឹង​ខ្លួន ហើយ​គាត់​នឹង​ទទួល​ទណ្ឌ‌កម្ម​នៅ​ទី​សាធារណៈ។
អំពី​ស្រ្តី​ក្បត់​ប្តី
២២ ចំពោះ​ស្រ្តី​ក្បត់​ប្តី ហើយ​មាន​កូន​ជា​មួយ​បុរស​ម្នាក់​ផ្សេង​ទៀត​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ។ ២៣ ទី​មួយ នាង​បាន​បំពាន​លើ​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។ ទី​ពីរ នាង​បាន​ធ្វើ​ខុស​ចំពោះ​ប្តី​របស់​នាង។ ទីបី នាង​ប្រាស​ចាក​សីលធម៌ និង​បាន​បង្កើត​កូន​ជា​មួយ​បុរស​ផ្សេង​ទៀត។ ២៤ ត្រូវ​ចាប់​នាង​នាំ​ទៅ​ចំពោះ​មុខ​អង្គ​ប្រជុំ គេ​នឹង​សាក​សួរ​អំពី​កូន​របស់​នាង។ ២៥ គេ​នឹង​ដេញ​កូន​ទាំង​នោះ​ចេញ​ពី​សហគមន៍ ហើយ​ចៅ​ក៏​គ្មាន​សិទ្ធិ​អ្វី​ដែរ។ ២៦ នាង​ត្រូវ​បណ្តាសា ដែល​លុប​បំបាត់​មិន​បាន។ គេ​នៅ​តែ​នឹក​ពី​អំពើ​ខិល​ខូច​របស់​នាង​រហូត។
២៧ ដូច្នេះ​អស់​អ្នក​ដែល​នៅ​រស់ នឹង​ដឹង​ថា ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រសើរ​ជាង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ហើយ​ការ​ប្រតិបត្តិ​តាម​បទ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ក៏​ផ្តល់​សេចក្តី​សុខ​ស្រួល​ដែរ។
២៤

ភាគ​ទីបី

ពាក្យ​សសើរ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញាញាណ
 ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់ ហើយ​សម្ដែង​មោទន‌ភាព ក្នុង​ចំណោម​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល ជា​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ។  ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ក្នុង​សហគមន៍​របស់​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ហើយ​សម្ដែង​មោទន‌ភាព នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​របស់​ព្រះ‌ដ៏​មាន​តេជា‌នុភាព​ថា៖
 «យើង​ចេញ​ពី​ព្រះ‌ឱស្ឋ របស់​ព្រះ
ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត
យើង​ប្រៀប​ដូច​ជា​អ័ព្ទ​គ្រប​ដណ្តប់​ផែន​ដី។
 យើង​តាំង​ទី​លំនៅ​ឯ​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត
បល្ល័ង្ក​របស់​យើង​ស្ថិត​នៅ​លើ​ដុំ​ពពក។
 មាន​តែ​យើង​ទេ ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​ជុំ​វិញ​ចក្រវាឡ
យើង​ក៏​បាន​ដើរ​នៅ​បាត​មហា​សមុទ្រ​ដ៏​ជ្រៅ។
 យើង​មាន​អំណាច​គ្រប់​គ្រង​លើ​រលក​សមុទ្រ
លើ​ផែន​ដី​ទាំង​មូល
លើ​ប្រជាជន និង​លើ​ប្រជា‌ជាតិ​នានា។
 យើង​ស្វែង​រក​កន្លែង​តាំង​ទី​លំ​នៅ
រក​ស្រុក​ដើម្បី​ស្នាក់​អាស្រ័យ។
 ពេល​នោះ ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ពិភព​ទាំង​មូល
មាន​ព្រះ‌បញ្ជា​មក​យើង
គឺ​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​យើង ក៏​បាន​ប្រាប់​យើង
អំពី​កន្លែង​ដែល​ត្រូវ​តាំង​ទី​លំ​នៅ។
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​យើង​ថា
“ចូរ​តាំង​ទី​លំ​នៅ​ក្នុង​ពូជ​ពង្ស​របស់​យ៉ាកុប
ចូរ​យក​ទឹក​ដី​អ៊ីស្រា‌អែល
ធ្វើ​ជា​ចំណែក​មត៌ក​របស់​ខ្លួន”។
 ពី​ដើម​ដំបូង​បង្អស់ ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​យើង
ហើយ​យើង​ក៏​នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ
អស់​កល្ប​ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ​ដែរ។
១០ យើង​បាន​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ
ក្នុង​ព្រះ‌ពន្លា​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​ព្រះ‌អង្គ
ហើយ​យើង​មក​តាំង​ទី​លំ​នៅ​ជាប់​លាប់
នៅ​លើ​ភ្នំ​ស៊ី​យ៉ូន។
១១ ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស ឲ្យ​យើង​សម្រាក
នៅ​ក្រុង​ដ៏​ជា​ទី​ស្រឡាញ់
ហើយ​យើង​ក៏​មាន​អំណាច​គ្រប់​គ្រង
នៅ​ក្រុង​យេរូសា‌ឡឹម​ទៀត​ផង។
១២ យើង​បាន​ចាក់​ប្ញស ក្នុង​ប្រជាជន​មួយ​ដ៏​រុង‌រឿង
ហើយ​បាន​ទទួល​ចំណែក​មត៌ក​ក្នុង
ព្រះ‌រាជ​ទ្រព្យ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់។
១៣ យើង​ចម្រើន​ទ្បើង​ដូច​ដើម​តា​ត្រៅ​នៅ​ភ្នំ​លី​បង់
ដូច​ដើម​ស្រល់​នៅ​ភ្នំ​ហ៊ែរ​ម៉ូន។
១៤ ដូច​ដើម​លម៉ើ​នៅ​អែន​កេឌី
ឬ​ដូច​ដើម​យី​ថោ​នៅ​ក្រុង​យេរីខូ
ដូច​ដើម​អូលីវ​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត​ក្នុង​វាល​ទំនាប
យើង​ចម្រើន​ទ្បើង​ដូច​ដើម​ម៉ៃ​សាក់។
១៥ យើង​សាយ​ក្លិន​ក្រអូប ដូច​សំបក​សម្បុរ​ល្វែង
ដូច​កំបូរ ឬ​ដូច​ជ័រ​ល្វីង​ទេស​ដ៏​មាន​តម្លៃ
ដូច​ជ័រ​កំញាន ដូច​ខ្លឹម​ច័ន្ទ
ឬ​ដូច​ផ្សែង​គ្រឿង​ក្រអូប​ក្នុង​ព្រះ‌ពន្លា។
១៦ យើង​បែក​មែក​ដូច​ដើម​ជ្រៃ
ជា​មែក​សាខា​ដ៏​ល្អ​ត្រសុំ​ត្រសាយ។
១៧ យើង​បាន​បង្កើត​ខ្នែង​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត
ដូច​ដើម​ទំពាំង​បាយ​ជូរ
ផ្កា​របស់​យើង​បាន​បង្កើត​ផ្លែ​ល្អៗ
យ៉ាង​បរិបូណ៌។
១៩ អស់​អ្នក​ដែល​ប៉ង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​យើង
សូម​អញ្ជីញ​មក​រក​យើង!
ចូរ​ពិសា​ភោគ​ផល​របស់​យើង​ឲ្យ​ឆ្អែត!
២០ ដ្បិត​ការ​នឹក​គិត​ដល់​យើង ផ្អែម​ជាង​ទឹក​ឃ្មុំ
ហើយ​ទទួល​យើង ទុក​ជា​ចំណែក​មត៌ក
ឆ្ងាញ់​ជាង​រក​សំបុក​ឃ្មុំ​ទៅ​ទៀត។
២១ អ្នក​បរិភោគ យើង​រមែង​តែង​តែ​ឃ្លាន
ចង់​បរិភោគ​ថែម​ទៀត។
អ្នក​ភ្លក់​រស​ជាតិ​របស់​យើង
ក៏​រមែង​ស្រេក​ចង់​ផឹក​ថែម​ទៀត​ដែរ។
២២ អ្នក​ស្តាប់​បង្គាប់​យើង មិន​ត្រូវ​អាម៉ាស់​មុខ​ទេ
អ្នក​ធ្វើ​ការ​រួម​ជា​មួយ​យើង​ក៏​មិន​ប្រព្រឹត្ត
អំពើ​បាប​ដែរ។
ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ និង​វិន័យ
២៣ សេចក្តី​ទាំង​អស់​ខាង​លើ​នេះ មាន​ចែង​ទុក​ក្នុង​គម្ពីរ​នៃ​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​របស់​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត គឺ​គម្ពីរ‌វិន័យ​ដែល​លោក​ម៉ូសេ​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​យើង​គោរព​តាម គឺ​កេរមត៌ក​នៅ​ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ*របស់​កូន​ចៅ​លោក​យ៉ាកុប។
២៥ វិន័យ​ផ្តល់​ប្រាជ្ញា​យ៉ាង​សម្បូណ៌​ហូរ​ហៀរ ដូច​ទន្លេ​ពី​សូន ឬ​ទន្លេ​ទី​គ្រីស ដែល​កំពុង​ជោរ​នៅ​រដូវ​ផ្កា​រីក។
២៦ វិន័យ​ផ្តល់​ចំណេះ​ដឹង​ដ៏​ពោរ​ពេញ ដូច​ទន្លេ​អឺ​ប្រាត ឬ​ដូច​ទន្លេ​យ័រដាន់ ជន់​លិច​មាត់​ច្រាំង នៅ​រដូវ​ចម្រូត។
២៧ វិន័យ​ផ្តល់​ចំណេះ​វិជ្ជា​យ៉ាង​ទូលំ‌ទូលាយ ដូច​ទន្លេ​នីល ឬ​ដូច​ទន្លេ​គីហូន នៅ​រដូវ​បេះ​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ។
២៨ គ្មាន​នរណា​អាច​ស្គាល់​វិន័យ​សព្វ​គ្រប់​ទ្បើយ តាំង​ពី​អ្នក​ដើម​ដំបូង រហូត​ដល់​អ្នក​ចុង​ក្រោយ​បំផុត គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​យល់​ពី​អត្ថន័យ​ដ៏​ជ្រៅ​របស់​វិន័យ​នេះ​ទេ។
២៩ តំរិះ​របស់​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ធំ​ទូលំ‌ទូលាយ​ជាង​មហា​សាគរ ហើយ​គម្រោង‌ការ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មាន​អត្ថន័យ​ជ្រៅ​ជាង​បាត​សមុទ្រ​ទៅ​ទៀត។
៣០ ចំណែក​ឯខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ប្រឡាយ​ដែល​នាំ​ទឹក​ពី​ទន្លេ​មក ឬ​ដូច​ជា​ព្រែក​ដែល​ហូរ​ចាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សួន​ឧទ្យាន។
៣១ ខ្ញុំ​នឹក​គិត​ថា ខ្ញុំ​នឹង​ស្រោច​សួន​របស់​ខ្ញុំ ព្រម​ទាំង​បញ្ចូល​ទឹក​ឲ្យ​លិច​សួន​ច្បារ​នោះ ស្រាប់​តែ​ប្រឡាយ​របស់​ខ្ញុំ​ប្រែ​ទៅ​ជា​ទន្លេ ហើយ​ទន្លេ​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​ប្រែ​ទៅ​ជា​សមុទ្រ។
៣២ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​សេចក្តី​ប្រៀន​ប្រដៅ​របស់​ខ្ញុំ​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​រស្មី ដូច​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​រះ ខ្ញុំ​នឹង​ជះ​ពន្លឺ​នៃ​ដំបូន្មាន​របស់​ខ្ញុំ​ទៅ​ទី​ឆ្ងាយ។
៣៣ ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​សេចក្តី​ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​ដូច​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​ថ្លែង​ក្នុង​នាម​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយ​ទុក​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ជា​កេរមត៌ក​ដល់​កូន​ចៅ​ជំនាន់​ក្រោយៗ។
៣៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ស្រាប់​ហើយ! ខ្ញុំ​នឿយ​ហត់​ដូច្នេះ ពុំ​មែន​សម្រាប់​តែ​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ទេ គឺ​សម្រាប់​អស់​អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ។
២៥
មនុស្ស​ដែល​គួរ​ចូល​ចិត្ត និង​មនុស្ស​ដែល​គួរ​ស្អប់
 ខ្ញុំ​ពេញ​ចិត្ត នឹង​សេចក្តី​បី​យ៉ាង​ជា​ខ្លាំង ជា​សេចក្តី​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ព្រះ‌អម្ចាស់ និង​គាប់​ចិត្ត​មនុស្ស​ដែរ គឺ​បង‌ប្អូន​ដែល​ចុះ​សំរុង​គ្នា អ្នក​ជិត​ខាង​ស្រឡាញ់​រាប់​អាន​គ្នា និង​ស្វាមី​ភរិយា​ដែល​មាន​ចិត្ត​គំនិត​តែ​មួយ។
 ខ្ញុំ​ស្អប់​មនុស្ស​បី​ប្រភេទ ដែល​មាន​កិរិយា​មារ​យាទ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ក្តៅ​ក្រហាយ គឺ​អ្នក​ក្រីក្រ​ដែល​ព្រហើន អ្នក​មាន​ស្តុក​ស្តម្ភ​ដែល​កុហក​ភូត​ភរ និង​មនុស្ស​ចាស់​ដែល​ខ្វះ​ការ​ពិចារ‌ណា ហើយ​វក់​នឹង​កាម​គុណ។
 ប្រសិន​បើ​កូន​មិន​បាន​សន្សំ​អ្វី​ទុក កាល​ពី​នៅ​ក្មេង​ទេ តើ​កូន​នឹង​មាន​អ្វី​នៅ​ពេល​កូន​មាន​វ័យ​ចាស់​ជរា?  អ្នក​សក់​ស្កូវ​រមែង​ចេះ​វិនិច្ឆ័យ ហើយ​ចាស់​ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ​ក៏​រមែង​ចេះ​ទូន្មាន​ដែរ។
 ប្រាជ្ញា​ស័កិ្តសម​នឹង​មនុស្ស​ចាស់​ជរា ដូច​ការ​រិះ​គិត និង​ការ​ទូន្មាន ស័កិ្ត​សម​នឹង​អ្នក​មាន​កិតិ្ត‌យស​ដែរ។
 បទ​ពិសោធ​ដ៏​ច្រើន ប្រៀប​ដូច​ជា​មកុដ នៅ​លើ​ក្បាល​មនុស្ស​មាន​វ័យ​ចាស់ ប៉ុន្តែ​ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​មាន​កិត្តិយស​កាន់​តែ​ខ្ពស់​ទៅ​ទៀត។
 ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា មាន​សេចក្ដី​ប្រាំ​បួន​យ៉ាង​ដែល​ផ្តល់​សុភមង្គល ខ្ញុំ​ក៏​អាច​បន្ថែម​សេចក្ដី​មួយ​ទៀត​បាន​ដែរ គឺ​មនុស្ស​ដែល​មាន​អំណរ​សប្បាយ​ដោយ​សារ​កូនៗ​របស់​ខ្លួន មនុស្ស​ដែល​ឃើញ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ខ្លួន​ដួល​ដល់​ដី នៅ​ពេល​ខ្លួន​មាន​ជីវិត​នៅ​ទ្បើយ។
 អ្នក​ដែល​រួម​រស់​ជា​មួយ​ភរិយា​វៃ​ឆ្លាត អ្នក​មិន​ដែល​ភ្លាត់​ជើង​ដោយ​ពាក្យ​សម្ដី អ្នក​ដែល​មិន​បម្រើ​ម្ចាស់​ល្ងង់​ជាង​ខ្លួន អ្នក​ទាំង​នោះ​ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល​ហើយ។
 អ្នក​រក​ឃើញ​សុភ‌និច្ឆ័យ អ្នក​និយាយ​ទៅ​កាន់​មនុស្ស​ដែល​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្តាប់ ក៏​ពិត​ជា​មាន​សុភង្គល​ដែរ។
១០ អ្នក​រក​ឃើញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ពិត​ជា​ប្រសើរ​ឧត្តម! ប៉ុន្តែ គ្មាន​នរណា​ប្រៀប​ផ្ទឹម​ស្មើ​នឹង​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទ្បើយ។
១១ ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រសើរ​ជាង​អ្វី​ទាំង​អស់ គឺ​មិន​អាច​យក​អ្វី​មក​ប្រៀប​ផ្ទឹម​បាន​ទេ។
ស្រ្តី​អាក្រក់
១៣ ស៊ូ​របួស​កាយ កុំ​ឲ្យ​តែ​របួស​ចិត្ត ស៊ូ​ជួប​គ្រោះ​កាច​ដ៏​អាក្រក់ ជា​ជាង​ជួប​ស្រ្តី​ដែល​មាន​ចិត្ត​អាក្រក់!
១៤ គ្មាន​ទុក្ខ​លំបាក​ណា​ធ្ងន់​ធ្ងរ ក្រៅ​ពី​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​ស្អប់​ទ្បើយ ហើយ​ក៏​គ្មាន​ការ​សង​សឹក​ណា​អាក្រក់​ជាង​ការ​សង​សឹក​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ​ដែរ។
១៥ គ្មាន​ពិស​ណា សាហាវ​ជាង​ពិស​ពស់​ទ្បើយ ហើយ​ក៏​គ្មាន​កំហឹង​ណា សាហាវ​ជាង​កំហឹង​របស់​ស្រ្តី​ដែរ។
១៦ រស់​នៅ​ជា​មួយ​សត្វ​តោ ឬ​ជា​មួយ​នាគរាជ ប្រសើរ​ជាង​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ស្រ្តី​ចិត្ត​អាក្រក់។
១៧ ចិត្ត​អាក្រក់​របស់​ស្រ្តី​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​មុខ​របស់​គេ​ប្រែ​ប្រួល គឺ​មាន​ទឹក​មុខ​គំរោះ​គំរើយ​ដូច​ខ្លា​ឃ្មុំ។
១៨ ស្វាមី​របស់​ស្រ្តី​នោះ​តែង​តែ​ទៅ​បរិភោគ​បាយ​ជា​មួយ​អ្នក​ជិត​ខាង ហើយ​ត្អូញ​ត្អែរ ដោយ​ទប់​ចិត្ត​មិន​បាន។
១៩ ការ​អាក្រក់​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​ស្រាល​ជាង​ចិត្ត​ដ៏​អាក្រក់​របស់​ស្រ្តី​ដែរ។ សូម​ឲ្យ​ស្រ្តី​នោះ​ទទួល​វាសនា​ដូច​អ្នក​បាប​ចុះ!។
២០ ស្រ្តី​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ព្រោក​ប្រាជ្ញ ហើយ​មាន​ស្វាមី​មិន​សូវ​ចេះ​មាត់​ក ប្រៀប​ដូច​ជា​ផ្លូវ​ទ្បើង​ភ្នំ​ដែល​មាន​សុទ្ធ​តែ​ខ្សាច់ បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ចាស់​ជរា​ពិបាក​ទ្បើង។
២១ កុំ​ចាញ់​សម្រស់​របស់​ស្រ្តី កុំ​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ស្រ្តី​នោះ ព្រោះ​តែ​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​នាង​ទ្បើយ។
២២ ស្វាមី​ដែល​ភរិយា​ចិញ្ចឹម មុខ​ជា​ជួប​ប្រទះ​នឹង​ការ​ក្តៅ​ក្រហាយ តូច​ចិត្ត និង​អាម៉ាស់​ជា​ខ្លាំង។
២៣ ស្រ្តី​អាក្រក់ តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្តី​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត មុខ​ជ្រប់​ស្រពោន​ឈឺ​ចិត្ត។ ស្រ្តី​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្តី​គ្មាន​សេចក្តី​សុខ ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ទន់​ដៃ​ទន់​ជើង មិន​ចង់​ធ្វើ​អ្វី​ទ្បើយ។
២៤ ស្រ្តី​ជា​ប្រភព​នៃ​អំពើ​បាប យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ក៏​ត្រូវ​ស្លាប់ ព្រោះ​តែ​កំហុស​ស្រ្តី។
២៥ កុំ​បណ្តោយ​ឲ្យ​ទឹក​ហូរ​ចេញ​ពី​អាង​ទ្បើយ ហើយ​ក៏​កុំ​បណ្តោយ​ឲ្យ​ស្រ្តី​កាច​និយាយ​តាម​ចិត្ត​បាន​ដែរ។
២៦ ប្រសិន​បើ​ភរិយា​មិន​ធ្វើ​តាម​បង្គាប់ ក្នុង​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ទេ ចូរ​កាត់​ចិត្ត​ពី​នាង ហើយ​លែង​លះ​នាង​ទៅ។
២៦
សុភមង្គល​របស់​បុរស​ដែល​មាន​ភរិយា​ល្អ
 ស្វាមី​មាន​ភរិយា​ចិត្ត​ល្អ ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល និង​មាន​អាយុ​វែង មួយ​ទ្វេ​ជា​ពីរ។
 ភរិយា​ក្លាហាន តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្វាមី​មាន​អំណរ​សប្បាយ និង​ស្គាល់​តែ​សេចក្តី‌សុខ​អស់​មួយ​ជីវិត។
 ស្វាមី​ដែល​មាន​ភរិយា​ចិត្ត​ល្អ​ពិត​ជា​មាន​សំណាង ព្រោះ​ជា​អំណោយ​ទាន ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អង្គ។
 ទោះ​បី​ជា​គេ​ក្រ​ក្តី មាន​ក្តី ក៏​គេ​នៅ​តែ​មាន​ចិត្ត​សប្បាយ មាន​ទឹក​មុខ​រីករាយ​គ្រប់​ពេល​វេលា។
ស្រ្តី​ខាត​លក្ខណ៍
 មាន​សេចក្តី​បី​យ៉ាង ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បារម្ភ ហើយ​មាន​សេចក្តី​មួយ​ទៀត ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ខ្លាច​ជាង​គេ គឺ​ពាក្យ​ចចាម​អារ៉ាម​ក្នុង​ទីក្រុង មហា​ជន​ប្រមូល​ផ្គុំ​គ្នា និង​ពាក្យ​មួល​បង្គាច់។ សេចក្តី​ទាំង​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ជាង​ស្លាប់​ទៅ​ទៀត។
 ប៉ុន្តែ មាន​សេចក្តី​មួយ​ទៀត​ដែល​ជូរ​ចត់​ខ្លាំង​ជាង​គេ​បំផុត គឺ​ស្រ្តី​ម្នាក់​ប្រច័ណ្ឌ​នឹង​ប្រពន្ធ​ចុង​របស់​ប្តី ហើយ​ចេះ​តែ​មាន​ពាក្យ​សម្ដី​អាក្រក់​ជា‌និច្ច។
 ស្រ្តី​កាច​ប្រៀប​ដូច​ជា​នឹម ដែល​មិន​ជាប់​នឹង​ក​គោ នរណា​ចង់​ត្រួត​នាង ក៏​ដូច​ជា​ចាប់​ខ្ទួយ​ដែរ។
 ស្រ្តី​ដែល​ចំណូល​ស្រា​បណ្តាល​ឲ្យ​កើត​រឿង​អាស្រូវ នាង​ពុំ​អាច​លាក់​ការ​អាម៉ាស់​របស់​ខ្លួន​ទ្បើយ។
 យើង​ដឹង​ភ្លាម​ថា ស្រ្តី​ម្នាក់​ប្រាស​ចាក​សីល‌ធម៌​ដោយ​គ្រាន់​តែ​ឃើញ ក្រសែ​ភ្នែក​ដ៏​ស្រើប​ស្រាល​របស់​នាង យើង​ស្គាល់​កិរិយា​របស់​នាង ដោយ​ឃើញ​នាង​ចោល​កន្ទុយ​ភ្នែក។
១០ ប្រសិន​បើ​កូន​ស្រី​មិន​ចេះ​អឹម​អៀន​ទេ ចូរ​ឃ្លាំ​មើល​នាង​ឲ្យ​មែន​ទែន បើ​ពុំ​នោះ​ទេ នាង​នឹង​ឆ្លៀត​ឱកាស ដើម្បី​ធ្វើ​តាម​បំណង​របស់​ខ្លួន។ ១១ ចូរ​ឃ្លាំ​មើល​ក្រសែ​ភ្នែក ដ៏​ស្រើប​ស្រាល​របស់​នាង ប្រសិន​បើ​នាង​បោក​ប្រាស់​អ្នក នោះ​កុំ​ឆ្ងល់​ទ្បើយ។ ១២ នាង​ចេះ​តែ​ចង់​ទៅ​អង្គុយ​លើ​គ្រប់​បង្គោល ហើយ​តែង​តែ​បើក​បំពង់​របស់​នាង ឲ្យ​ព្រួញ​ចូល។ នាង​ប្រៀប​ដូច​ជា​អ្នក​ដំណើរ ដែល​ស្រេក​ទឹក​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​ទឹក​អ្វី​ក៏​ដោយ ឲ្យ​តែ​ឃើញ គេ​ផឹក​ទាំង​អស់។
ស្រ្តី​គ្រប់​លក្ខណ៍
១៣ សម្រស់​របស់​ភរិយា ធ្វើ​ឲ្យ​ស្វាមី​មាន​អំណរ រីឯ​ស្រ្តី​ប៉ិន​ប្រសប់ រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្តី​បាន​ចម្រុង​ចម្រើន។
១៤ ភរិយា​មិន​ចេះ​មាត់​ក ជា​អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ រីឯ​ភរិយា​ដែល​បាន​ទទួល​ការ​អប់រំ​ល្អ ក៏​មាន​តម្លៃ​លើស​លប់ រក​អ្វី​មក​ប្រៀប​ផ្ទឹម​ស្មើ​ពុំ​បាន​ទ្បើយ។
១៥ ភរិយា​ចេះ​អៀន​ខ្មាស ជា​សម្រស់​ដ៏​ល្អ​លើស​លប់​បំផុត។ ភរិយា​មាន​កិរិយា​មារយាទ​បរិសុទ្ធ មាន​តម្លៃ​លើស​អ្វីៗ​ទាំង​អស់។
១៦ នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ដែល​តុប​តែង​យ៉ាង​ស្អាត សម្ផស្ស​របស់​ភរិយា​គ្រប់​លក្ខណ៍ ប្រៀប​បី​ដូច​ជា​ព្រះ‌អាទិត្យ​រះ​ទ្បើង​លើ​មេឃ​ដ៏​ខ្ពស់។
១៧ មុខ​ល្អ​ស្អាត ដែល​ស្ថិត​នៅ​លើ​ដង​ខ្លួន​សម​សួន ប្រៀប​ដូច​ជា​ពន្លឺ​ដ៏​ចិញ្ចាច​ស្ថិត​នៅ លើ​ជើង​ចង្កៀង​ដ៏‌វិសុទ្ធ។
១៨ ស្រ្តី​ដែល​មាន​ជើង​ស្អាត ជាប់​នឹង​កែង​ជើង​មាំ​មួន ប្រៀប​ដូច​ជា​សសរ​មាស​ជាប់​លើ​កំណល់​ប្រាក់។
សភាព‌ការណ៍​ដ៏​តឹង​តែង
២៨ ខ្ញុំ​អាក់​អន់​ចិត្ត​ចំពោះ​រឿង​ពីរ​យ៉ាង ហើយ​មាន​រឿង​មួយ​ទៀត ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ក្តៅ​ក្រហាយ គឺ​អ្នក​មាន​ស្តុក​ស្តម្ភ​ប្រែ​ជា​ធ្លាក់​ខ្លួន​ក្រ‌ខ្សត់ អ្នក​ចេះ​ដឹង​ត្រូវ​គេ​មើល​ងាយ អ្នក​លះ​បង់​អំពើ​សុចរិត​ទៅ​ជា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប។ សូម​ព្រះ‌អម្ចាស់​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ។
អំពី​អ្នក​ធ្វើ​ជំនួញ
២៩ កម្រ​មាន​ឈ្មួញ ដែល​ចៀស​វៀង​ការ​គៃ​បន្លំ​ណាស់ ហើយ​ក៏​កម្រ​មាន​អ្នក​ជំនួញ​ដែល​មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ដែរ។
២៧
មនុស្ស​ជា​ច្រើន តែង​តែ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​កម្រៃ។ អ្នក​គិត​តែ​ពី​ស្វែង​រក​ប្រមូល​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ មិន​រវី​រវល់​នឹង​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ទ្បើយ។
 អំពើ​បាប​ជ្រៀត​ចូល​រវាង​អ្នក​លក់ និង​អ្នក​ទិញ ដូច​ជា​ចម្រឹង​ដែល​ជ្រៀត​ចូល​ក្នុង​ចន្លោះ​ថ្ម​ពីរ​ដុំ​ដែរ។
 អ្នក​ដែល​មិន​ជំពាក់​ចិត្ត នឹង​ការ​គោរព​កោត​ព្រះ‌អម្ចាស់​យ៉ាង​ស្មោះ ផ្ទះ​របស់​គេ​នឹង​ត្រូវ​រលំ​បាក់​បែក​នៅ​ពេល​ឆាប់ៗ​ពុំ​ខាន។
មនុស្ស​គេ​យក​សម្ដី
 កាល​ណា​គេ​រែង​អង្ករ សំរាម​លេច​ចេញ​មក ពេល​មនុស្ស​និយាយ​ស្តី គុណ​វិបត្តិ​របស់​គេ​ក៏​លេច​ចេញ​មក​ដែរ។
 ជាង​ស្មូន​ដឹង​ថា ភាជន៍​ល្អ ឬ​មិន​ល្អ​ក្នុង​ពេល​ដុត​ចម្អិន​វា​នៅ​ក្នុង​ឡ យើង​ដឹង​ចិត្ត​គំនិត​របស់​មនុស្ស​ក្នុង​ពេល​គេ​និយាយ​ស្តី។
 ផ្លែ​ឈើ​បង្ហាញ​ពី​របៀប​ដែល​គេ​ថែ​ទាំ​ដើម​វា​យ៉ាង​ណា ពាក្យ​សម្ដី​ក៏​បង្ហាញ​ពី​ចិត្ត​ថ្លើម​របស់​មនុស្ស​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
 កុំ​សរសើរ​នរណា​ម្នាក់ មុន​ពេល​បាន​ឮ​សម្ដី​របស់​គេ ដ្បិត​ពាក្យ​សម្ដី​នេះ​ហើយ​ដែល​បង្ហាញ​ពី​ចិត្ត​គំនិត​របស់​មនុស្ស។
អំពី​សេចក្តី​សុចរិត
 ប្រសិន បើ​កូន​ខិត​ខំ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​សេចក្តី​សុចរិត កូន​មុខ​ជា​បាន​សេចក្ដី​សុចរិត​ពុំ​ខាន កូន​នឹង​យក​សេចក្តី​សុចរិត​នោះ​មក​តុប​តែង​ខ្លួន ដូច​ពាក់​អាវ​ដ៏​រុង​រឿង​ដែរ។
 បក្សា​បក្សី​ប្រភេទ​ដូច​គ្នា តែង​តែ​ប្រមូល​គ្នា​មក​រស់​នៅ​ក្នុង​សំបុក​តែ​មួយ យ៉ាង​ណា​មិញ​អ្នក​ខិត​ខំ​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​សេចក្តី​ពិត រមែង​តែង​តែ​ទទួល​ផល​នៃ​សេចក្តី​ពិត​ដូច្នោះ​ដែរ។
១០ អំពើ​បាប​តែង​តែ​ឃ្លាំ​មើល​អ្នក​ដែល ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ច‌រិត ដូច​សិង្ហ​ឃ្លាំ​ចាំ​ចាប់​សត្វ​មក​ធ្វើ​ជា​អាហារ​ដែរ។
១១ ពាក្យ​សម្ដី​របស់​អ្នក​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ សុទ្ធ​តែ​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជា‌និច្ច រីឯ​អ្នក​ដែល​ខ្វះ​សុភ‌និច្ឆ័យ តែង​តែ​ប្រែ​ប្រួល​ដូច​ព្រះ‌ច័ន្ទ។
១២ ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់ ចូរ​កូន​កុំ​នៅ​ជា​មួយ​គេ​យូរ​ពេក ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បើ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ចេះ​រិះ​គិត​ពិចារណា ចូរ​កូន​នៅ​ជា​មួយ​គេ​ឲ្យ​បាន​យូរ។
១៣ ពាក្យ​សម្ដី​របស់​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ រមែង​តែង​តែ​នាំ​ឲ្យ​ក្តៅ​ចិត្ត សំណើច​របស់​ពួក​គេ​តែង​តែ​នាំ​ឲ្យ​ភ្លើត​ភ្លើន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប។
១៤ ពាក្យ​របស់​អ្នក​ចូល​ចិត្ត​ស្បថ​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រឺ​សាច់ ជម្លោះ​របស់​គេ​បណ្តាល​ឲ្យ​អ្នក​ទាំង‌ឡាយ​យក​ដៃ​ចុក​ត្រចៀក។
១៥ ជម្លោះ​របស់​មនុស្ស​អួត​បំប៉ោង តែង​តែ​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​បង្ហូរ​ឈាម ពាក្យ​ជេរ​ប្រទេច​របស់​ពួក​គេ តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​សង្កៀរ​ត្រចៀក។
អំពី​ការ​សម្ងាត់
១៦ អ្នក​ទម្លាយ​រឿង​អាថ៌​កំបាំង រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​លែង​ទុក​ចិត្ត ហើយ​មិន​អាច​រក​មិត្ត​ភក្ដិ​ដែល​ខ្លួន​ពេញ​ចិត្ត​បាន​ទៀត​ទេ។
១៧ ចូរ​ស្រឡាញ់​មិត្ត​ភក្ដិ​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ‌ត្រង់ ប៉ុន្តែ ប្រសិន​បើ​កូន​ទម្លាយ​អាថ៌​កំបាំង​របស់​គេ កុំ​ទៅ​រក​គេ​ទៀត​ទ្បើយ។ ១៨ ដ្បិត​កូន​បាត់​បង់​មិត្ត‌ភាព ដូច​មនុស្ស​បាត់​បង់​បង‌ប្អូន​ដែល​ស្លាប់​ដែរ។ ១៩ កូន​បណ្តោយ​ឲ្យ​មិត្ត​ភក្តិ​ចាក​ចេញ​ទៅ គេ​មិន​អាច​វិល​មក​វិញ​ទេ គឺ​ដូច​ជា​បក្សា​ដែល​កូន​បណ្តោយ​ឲ្យ​ហើរ​ចេញ​ពី​ក្នុង​ដៃ​របស់​កូន​ទៅ​បាត់។ ២០ កុំ​ខំ​តាម​គេ ដ្បិត​គេ​ទៅ​ឆ្ងាយ​ហើយ គេ​រត់​ដូច​ឈ្លូស​ដែល​រួច​ពី​អន្ទាក់។
២១ ពេល​មាន​របួស យើង​អាច​ព្យាបាល​បាន ពេល​ជេរ​គ្នា​ហើយ យើង​អាច​សម្រុះ​សម្រួល​ឲ្យ​ជា​នា​នឹង​គ្នា​បាន ប៉ុន្តែ អ្នក​ដែល​ទម្លាយ​អាថ៌​កំបាំង គ្មាន​សង្ឃឹម​នឹង​ផ្សះ​ផ្សា​គ្នា​វិញ​ទ្បើយ។
អ្នក​មាន​ពុត​ត្បុត
២២ មនុស្ស​ចោល​កន្ទុយ​ភ្នែក​តែង​តែ​មាន​គម្រោង‌ការ​អាក្រក់។ អ្នក​ដែល​ចេះ​សម្គាល់​មើល​មនុស្ស​ប្រភេទ​នេះ តែង​តែ​ដក​ខ្លួន​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​គេ។ ២៣ នៅ​មុខ​កូន គេ​តែង​ពោល​ពាក្យ​ផ្អែម​ពី​រោះ គេ​សរសើរ​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​កូន ប៉ុន្តែ នៅ​ក្រោយ​ខ្នង​វិញ​គេ​ផ្លាស់​ប្តូរ​របៀប​និយាយ បែរ​ទៅ​យក​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​កូន មក​ប្រើ ដើម្បី​ធ្វើ​បាប​កូន​ទៅ​វិញ។
២៤ ខ្ញុំ​ស្អប់​សេចក្តី​អាក្រក់​ជា​ច្រើន ប៉ុន្តែ មនុស្ស​ប្រភេទ​នេះ ខ្ញុំ​ស្អប់​ជាង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ក៏​ស្អប់​គេ​ដែរ។
២៥ អ្នក​ណា​បោះ​ដុំ​ថ្ម​ទៅ​លើ អ្នក​នោះ​មុខ​ជា​ត្រូវ​ដុំ​ថ្ម​ធ្លាក់ មក​លើ​ក្បាល​ខ្លួន​ឯង​វិញ​មិន​ខាន។ អ្នក​ណា​វាយ​គេ​ឲ្យ​របួស ដោយ​ប្រើ​កល‌ល្បិច អ្នក​នោះ​មុខ​ជា​ត្រូវ​គេ​វាយ ឲ្យ​របួស​វិញ ដោយ​ប្រើ​កល‌ល្បិច​មិន​ខាន។
២៦ អ្នក​ជីក​រណ្តៅ មុខ​ជា​ធ្លាក់​ក្នុង​រណ្តៅ​នោះ អ្នក​ដាក់​អន្ទាក់​ចាប់​គេ មុខ​ជា​ជាប់​អន្ទាក់​នោះ​ពុំ​ខាន​ដែរ។
២៧ អំពើ​អាក្រក់​ដែល​មនុស្ស​ប្រព្រឹត្ត តែង​តែ​ធ្លាក់​មក​លើ​ខ្លួន​គេ​វិញ ដោយ​គេ​ពុំ​ដឹង​ខ្លួន​ថា ការ​អាក្រក់​នេះ​កើត​មក​ពី​ណា​ផង
២៨ មនុស្ស​អួត​បំប៉ោង​តែង​តែ​ចំអក និង​ជេរ​គេ ប៉ុន្តែ អ្នក​នោះ​ត្រូវ​គេ​រង់​ចាំ​សង​សឹក ដូច​សិង្ហ​ពួន​ចាំ​ស្កាត់​ចាប់​សត្វ​ស៊ី​ដែរ។
២៩ អ្នក​ណា​ដែល​សប្បាយ​ចិត្ត ដោយ​ឃើញ​មនុស្ស​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ជំពប់​ដួល អ្នក​នោះ មុខ​ជា​ត្រូវ​ជាប់​អន្ទាក់ ហើយ​កើត​ទុក្ខ​យ៉ាង​ខ្លាំង​មុន​ពេល​ស្លាប់។
ការ​លើក​លែង​ទោស
៣០ គំនុំ និង​កំហឹង សុទ្ធ​តែ​ជា​អំពើ​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម មនុស្ស​បាប​ប៉ិន​ប្រសប់​ក្នុង​ការ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​នេះ​ណាស់។
២៨
 អ្នក​ណា​សង​សឹក​គេ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​សង​សឹក​អ្នក​នោះ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​កត់​អំពើ​បាប​របស់​គេ​ក្នុង​បញ្ជី គ្មាន​ភេ្លច​បាប​មួយ​ណា​ទ្បើយ។  ចូរ​អត់​ឱន​ឲ្យ​ជន ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​នឹង​កូន ដូច្នេះ ពេល​កូន​អង្វរ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​លើក​លែង​ទោស​ឲ្យ​កូន​ជា​មិន​ខាន។  បើ​មនុស្ស​ម្នាក់​ចេះ​តែ​ចង​កំហឹង ចំពោះ​មនុស្ស​ដូច​គ្នា តើ​អ្នក​ខឹង​នោះ​អាច​សុំ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ឲ្យ​ជា​សះ​ស្បើយ​ម្តេច​កើត?។  បើ​មនុស្ស​គ្មាន​ចិត្ត​អាណិត​មេត្តា​ដល់​មនុស្ស​ដូច​គ្នា​ទេ​នោះ តើ​គេ​អាច​អង្វរ​សូម​ព្រះ‌អង្គ​លើក​លែង​ឲ្យ​ខ្លួន​ដូច​ម្តេច​កើត?។  បើ​គេ​ជា​មនុស្ស​លោកីយ៍​នៅ​តែ​គុំ​កួន​ដូច្នេះ តើ​គេ​អាច​អង្វរ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ សូម​ព្រះ‌អង្គ​លើក​លែង​ទោស​ឲ្យ​ខ្លួន​គេ​ផ្ទាល់​ដូច​ម្តេច​កើត?  ចូរ​នឹក​ដល់​គ្រា​អវសាន​នៃ​ជីវិត ហើយ​លះ​បង់​ការ​ស្អប់​នេះ​ចោល​ទៅ! ចូរ​គិត​ថា​កូន​ត្រូវ​ស្លាប់ ហើយ​រូប​កាយ​ក៏​ត្រូវ​រលួយ​ដែរ ដូច្នេះ ចូរ​កាន់​តាម​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទៅ!  ចូរ​នឹក​ដល់​វិន័យ​ទាំង‌ឡាយ កុំ​គុំ​កួន​នឹង​មនុស្ស​ដូច​គ្នា ចូរ​នឹក​ដល់​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​របស់​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ហើយ​បំភ្លេច​កំហុស​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​មក​លើ​កូន​នោះ​ចោល​ទៅ។
ជម្លោះ​ទាស់​ទែង​គ្នា
 ចូរ​នៅ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​ជម្លោះ ធ្វើ​ដូច្នេះ​កូន​នឹង​គ្មាន​ឱកាស​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ទេ ដ្បិត​ជន​កំរោល​តែង​តែ​បង្ក​ជម្លោះ​ឲ្យ​ឆាប​ឆេះ​ទ្បើង។
 អ្នក​បាប​តែង​តែ​បង្ក​ឲ្យ​មាន​ទំនាស់ ក្នុង​ចំណោម​មិត្ត​ភក្ដិ ហើយ​បណ្តាល​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ជុំ​គ្នា​ដោយ​សុខ​សាន្ត បែរ​ជា​ប្រេះ​ឆា​នឹង​គ្នា​ទៅ​វិញ។
១០ ដរាប​ណា​គេ​ថែម​អុស ភ្លើង​នៅ​តែ​ឆេះ ដរាប​ណា​គេ​រឹង​ចចេស ជម្លោះ​ក៏​នៅ​តែ​បន្ត​ខ្លាំង​ទ្បើងៗ​ដែរ។ មនុស្ស​មាន​កម្លាំង​យ៉ាង​ណា ចិត្ត​ឃោរ​ឃៅ​របស់​គេ​ក៏​ខ្លាំង​យ៉ាង​នោះ​ដែរ រីឯ​អ្នក​មាន​ស្តុក​ស្តម្ភ​យ៉ាង​ណា កំហឹង​របស់​គេ​ក៏​កាន់​តែ​សាហាវ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
១១ ការ​ខ្វែង​គំនិត​គ្នា​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស រមែង​បញ្ឆេះ​ភ្លើង​កំហឹង​ឲ្យ​ឆេះ​សន្ធោរ​សន្ធៅ​ទ្បើង។ ជម្លោះ​ដែល​ក​កើត​ទ្បើង​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស ក៏​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​បង្ហូរ​ឈាម​គ្នា​ដែរ។
១២ ពេល​ផ្លុំ​រងើក​ភ្លើង អណ្តាត​ភ្លើង​នឹង​លេច​ចេញ​មក ពេល​ស្តោះ​ទឹក​មាត់​លើ​រងើក​ភ្លើង ភ្លើង​នោះ​នឹង​រលត់។ ការ​ទាំង​ពីរ​នេះ​កើត​ទ្បើង​ដោយ​សារ​មាត់​តែ​មួយ។
ពាក្យ​សម្ដី​អាក្រក់
១៣ អ្នក​ខ្សឹប​ខ្សៀវ​និយាយ​អាក្រក់​ពី​គេ និង​អ្នក​ដែល​និយាយ​បាត​ដៃ​ជា​ខ្នង​ដៃ មុខ​ជា​ត្រូវ​បណ្តា​សា​ពុំ​ខាន!។ គេ​បណ្តោយ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដែល​រស់​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​ដោយ​សុខ​សាន្ត ត្រូវ​វិនាស​អន្ត‌រាយ។
១៤ ពាក្យ​មួល​បង្កាច់ រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាត់​បង់​កិត្តិយស ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រង​គ្រោះ​រត់​គេច​ខ្លួន​ចេញ​ពី​ស្រុក។ ពាក្យ​មួល​បង្កាច់​នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រុង​ដែល​មាន​កំពែង​រឹង​មាំ​ត្រូវ​រលំ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​អភិ​ជន​វិនាស​អន្ត‌រាយ។
១៥ ពាក្យ​មួល​បង្កាច់ បណ្តាល​ឲ្យ​ស្វាមី​ដេញ​ភរិយា​ស្មោះ‌ត្រង់ ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​បាត់​បង់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ដែល​គេ​រក​បាន​ដោយ​នឿយ​ហត់​ទៀត​ផង។
១៦ អ្នក​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ នឹង​ពាក្យ​មួល​បង្កាច់ លែង​បាន​សេចក្តី​សុខ​ទៀត​ហើយ គេ​ក៏​លែង​រស់​នៅ​យ៉ាង​ស្ងប់​ស្ងៀម​ទៀត​ដែរ។
១៧ ការ​វាយ​ដោយ​រំពាត់ តែង​តែ​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ស្នាម​ជាំ រីឯ​ការ​វាយ​ប្រហារ​ដោយ​ពាក្យ​សម្ដី តែង​តែ​បណ្តាល​ឲ្យ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត។
១៨ មនុស្ស​ដែល​ស្លាប់​ដោយ​សារ​ពាក្យ​សម្ដី មាន​ច្រើន​ជាង​មនុស្ស ដែល​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ​ទៅ​ទៀត។
១៩ អ្នក​ណា​គេច​ផុត​ពី​ពាក្យ​មួល​បង្កាច់​របស់​អ្នក​ដទៃ ហើយ​មិន​បាន​រង​គ្រោះ ព្រោះ​តែ​កំហឹង​របស់​អ្នក​មួល​បង្កាច់ អ្នក​នោះ​ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល!។ រីឯ​អ្នក​ដែល​មិន​ស្ថិត​នៅ ក្នុង​នឹម​របស់​អ្នក​មួល​បង្កាច់ ហើយ​មិន​ជាប់​ចំណង​របស់​គេ​ទេ​នោះ ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល។ ២០ ដ្បិត​នឹម​របស់​គេ​នោះ​ជា​នឹម​ដែក រីឯ​ចំណង​របស់​គេ​នោះ​ជា​ច្រវាក់​លង្ហិន។
២១ ពាក្យ​មួល​បង្កាច់ បណ្តាល​ឲ្យ​ស្លាប់​យ៉ាង​ឃោរ​ឃៅ​បំផុត ស៊ូ​ស្លាប់​ប្រសើរ​ជាង​រស់​នៅ​ក្រោម​អំណាច​របស់​ជន​មួល​បង្កាច់។
២២ ប៉ុន្តែ ពាក្យ​មួល​បង្កាច់​ពុំ​អាច​ធ្វើ​ចំពោះ​អ្នក​ដែល គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ទ្បើយ។ អណ្តាត​ភ្លើង​នៃ​ការ​មួល​បង្កាច់ ពុំ​អាច​ឆាប​ឆេះ​អ្នក​នោះ​បាន​ទេ។
២៣ អ្នក​ដែល​បោះ​បង់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ចោល មុខ​ជា​ត្រូវ​ស្លាប់​ដោយ​សារ​ពួក​មួល​បង្កាច់ ព្រោះ​អ្នក​ទាំង​នោះ បង្ក​មូល​ហេតុ បង្កាត់​ភ្លើង​ដែល​មិន​ចេះ​រលត់។ ជន​និយាយ​មួល​បង្កាច់​សង្រ្គប់​អស់​អ្នក​ដែល​បោះ​បង់​ចោល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដូច​សិង្ហ​សង្រ្គប់​ចាប់​រំពា ឬ​ដូច​ខ្លា​រខិន​ហែក​រំពា​ស៊ី​ដែរ។ ២៤-២៥ កូន​ធ្លាប់​ធ្វើ​របង​បន្លា​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ​ចម្ការ​របស់​កូន​យ៉ាង​ណា កូន​ក៏​ត្រូវ​ថ្លឹង​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​កូន​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ កូន​ធ្លាប់​ទុក​ប្រាក់ និង​មាស​ដោយ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​យ៉ាង​ណា ចូរ​ទប់​មាត់ ហើយ​ដាក់​គន្លឹះ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ!។
២៦ ចូរ​ប្រយ័ត្ន កុំ​ឲ្យ​ដួល ព្រោះ​ពាក្យ​សម្ដី​ទ្បើយ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ កូន​មុខ​ជា​ធ្លាក់​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​របស់​ជន​ដែល​ចាំ​ឃ្លាំ​មើល​កូន។
២៩
អំពី​ការ​ខ្ចី​ប្រាក់
 អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត មេត្តា‌ករុណា រមែង​សុខ​ចិត្ត​ឲ្យ​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្ចី​ប្រាក់។ អ្នក​ដែល​ចេះ​ជួយ​គេ ប្រាកដ​ជា​កាន់​តាម​វិន័យ។
 ចូរ​សុខ​ចិត្ត​ឲ្យ​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្ចី​ប្រាក់​នៅ​ពេល​គេ​ត្រូវ​ការ។ ចូរ​សង​ប្រាក់​គេ ឲ្យ​ទាន់​ពេល​កំណត់។
 ចូរ​កាន់​ពាក្យ​សច្ចៈ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ទុក​ចិត្ត​លើ​កូន។ ធ្វើ​ដូច្នេះ កូន​នឹង​ទទួល​អ្វី​ដែល​កូន​ត្រូវ​ការ គ្រប់​ពេល​វេលា។  មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ចាត់​ទុក ប្រាក់​ដែល​ខ្លួន​ខ្ចី​ថា​ជា​ប្រាក់​ដែល​ខ្លួន​បាន​រើស​បាន គឺ​មិន​ចង់​សង​ម្ចាស់​ដើម​វិញ​ទេ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ បណ្តាល​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​យក​អាសា​ខ្លួន ជួប​ការ​លំបាក។  មុន​នឹង​ទទួល​ប្រាក់​គេ ចូរ​ឱន​កាយ​ថើប​ដៃ​ម្ចាស់​ប្រាក់ ដោយ​ពោល​ពាក្យ​សុភាព​រាប​សា អំពី​ទ្រព្យ​របស់​ម្ចាស់​ប្រាក់​នោះ។ លុះ​ដល់​ពេល​ត្រូវ​សង គេ​ចេះ​បង្អង់​ឲ្យ​យឺត​យ៉ាវ សង​តែ​ពាក្យ​សម្ដី​នឹក​ស្តាយ ហើយ​ចោទ​ទៅ​លើ​កាលៈទេសៈ។  ប្រសិន​បើ កូន​បំណុល​អាច​សង​ប្រាក់​មក​វិញ​តែ​ពាក់​កណ្តាល​នោះ ម្ចាស់​បំណុល​ចាត់​ទុក​ខ្លួន​ឯង​ថា​មាន​សំណាង​ហើយ។ បើ​ពុំ​នោះ​ទេ ម្ចាស់​បំណុល​នឹង​បាត់​បង់​ទ្រព្យ​របស់​ខ្លួន ហើយ​មាន​សត្រូវ​ម្នាក់​ដោយ​ឥត​អំពើ។ កូន​បំណុល​នឹង​យក​ពាក្យ​ប្រមាថ​ប្រទេច​ផ្តាសា មក​សង​ជំនួស​ប្រាក់​វិញ គេ​បែរ​ជា​មើល​ងាយ​គាត់ ជំនួស​ការ​គោរព។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​មិន​ព្រម​ឲ្យ​គេ​ខ្ចី​ប្រាក់ មិន‌មែន​មក​ពី​គេ​ចិត្ត​អាក្រក់​ទេ គឺ​មក​ពី​គេ​ខ្លាច​បាត់​បង់​ទ្រព្យ​ដោយ​ឥត​អំពើ។
ការ​ចែក​ទាន
 ប៉ុន្តែ ចូរ​មាន​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់​នឹង​ជន​ក្រីក្រ កុំ​បណ្តោយ​ឲ្យ​គេ​រង់​ចាំ​ទាន​យូរ​ពេក។
 ចូរ​យក​អាសា‌ជន​កំសត់​ទុរគត ដោយ​ចង់​ប្រតិបត្តិ​តាម​វិន័យ កុំ​ឲ្យ​គេ​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ដៃ​ទទេ នៅ​ពេល​ដែល​គេ​ត្រូវ​ការ​ទ្បើយ។
១០ ស៊ូ​ខាត​បង់​ប្រាក់ សម្រាប់​បង‌ប្អូន ឬ​សម្រាប់​មិត្ត​ភក្តិ ជា​ជាង​លាក់​ប្រាក់​នោះ​ទុក​នៅ​ក្រោម​ដុំ​ថ្ម​ឲ្យ​ច្រែះ​ស៊ី។
១១ ចូរ​ប្រើ​ប្រាស់​ទ្រព្យ​របស់​កូន ស្រប​តាម​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ដូច្នេះ ទ្រព្យ​ទាំង​នោះ​មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​កូន ជាង​មាស​ទៅ​ទៀត។
១២ ចូរ​ធ្វើ​ទាន​សម្រាប់​ជន​ក្រីក្រ ដោយ​បម្រុង​ទុក​ទ្រព្យ​ទាំង​នោះ​ក្នុង​ឃ្លាំង​របស់​កូន ទាន​ទាំង​នោះ​នឹង​រំដោះ​កូន​ពី​គ្រោះ​កាច​ទាំង‌ឡាយ។
១៣ ទាន​ទាំង​នោះ នឹង​ការ‌ពារ​កូន​នៅ​ចំពោះ​មុខ​សត្រូវ ហើយ​តយុទ្ធ​សម្រាប់​កូន ប្រសើរ​ជាង​ខែល​ដ៏​មាំ ឬ​លំ​ពែង​ដ៏​ធ្ងន់​ទៅ​ទៀត។
អំពី​អ្នក​ជួយ​ធានា
១៤ អ្នក​មាន​ចិត្ត​ល្អ​រមែង​ជួយ​ធានា​រ៉ាប់​រង​ឲ្យ​ជន​រួម​ជាតិ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អ្នក​ដែល​លះ​បង់​ចោល​គេ តែង​តែ​បាត់​បង់​កិត្តិ‌យស។
១៥ ប្រសិន​បើ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ជួយ​ធានា​រ៉ាប់​រង​ឲ្យ​កូន ចូរ​កុំ​បំភ្លេច​គុណ​គេ​ទ្បើយ ព្រោះ​គេ​ហ៊ាន​ប្រថុយ​ជីវិត​គេ​ផ្ទាល់ ដើម្បី​ធានា​កូន។
១៦ មនុស្ស​បាប​តែង​តែ​ខ្ជះខ្ជាយ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​របស់​អ្នក​ដែល​ជួយ​ធានា​ខ្លួន ១៧ ហើយ​ជន​រមិល​គុណ ក៏​តែង​តែ​បោះ​បង់​ចោល​អ្នក​ដែល​បាន​ជួយ​រំដោះ​គេ​ឲ្យ​រួច​ខ្លួន​ដែរ។
១៨ អ្នក​មាន​ជា​ច្រើន​ត្រូវ​ហិន​ហោច ព្រោះ​តែ​បាន​ជួយ​ធានា​គេ អ្នក​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​ជ្រួល​ច្របល់​ញាប់​ញ័រ​ដូច​រលក​សមុទ្រ។ មាន​អ្នក​ធំ​ខ្លះ​ក៏​ត្រូវ​ចាក​ចេញ​ពី​មាតុ​ភូមិ​របស់​ខ្លួន ហើយ​ត្រាច់​ចរ​ឥត​គោល​ដៅ​តាម​ប្រជា‌ជាតិ​នានា ព្រោះ​តែ​បាន​ជួយ​ធានា​អ្នក​ដទៃ។
១៩ មនុស្ស​បាប តែង​តែ​រត់​ប្រញាប់​ប្រញាល់​ជួយ​ធានា​អ្នក​ដទៃ​ព្រោះ​សង្ឃឹម​ថា​ខ្លួន​បាន​ចំណេញ​ពី​ការ​ធានា​នោះ តែ​គាត់​មុខ​ជា​ត្រូវ​ជាប់​ចោទ​នៅ​តុលា​ការ​ពុំ​ខាន។
២០ ចូរ​ជួយ​យក​អាសា​ជន​រួម​ជាតិ តាម​លទ្ធ​ភាព​របស់​កូន ប៉ុន្តែ​ចូរ​ប្រយ័ត្ន​កុំ​ឲ្យ​ចាញ់​ឧបាយ‌កល​របស់​គេ។
អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​រស់​នៅ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង
២១ មនុស្ស​ត្រូវ​ការ​ទឹក អាហារ និង​សម្លៀក​បំពាក់ ជា​ចាំ​បាច់ ហើយ​ក៏​ត្រូវ​ការ​ផ្ទះ​សំបែង​ជា​ចាំ​បាច់ ដើម្បី​លាក់​ខ្លួន​ពួន​អាត្មា​ដែរ។
២២ ការ​រស់​នៅ​យ៉ាង​ក្រីក្រ ក្រោម​ដំបូល​ខ្ទម​ស្លឹក​របស់​ខ្លួន ប្រសើរ​ជាង​ជប់​លៀង​យ៉ាង​អធឹក​អធម​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​ដទៃ។
២៣ ទោះបី​កូន​មាន​តិច ឬ​ច្រើន​ក្តី ចូរ​ស្កប់​ចិត្ត​ជា‌និច្ច ដូច្នេះ គ្មាន​នរណា​ចោទ​កូន​ថា ស៊ី​បាយ​របស់​គេ​ទ្បើយ។
២៤ ជន​ដែល​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​មួយ​ទៅ​ផ្ទះ​មួយ​ទៀត​ពិត​ជា​រស់​នៅ​យ៉ាង​ថោក​ទាប ព្រោះ​នៅ​ទី​ណា​ក៏​ដោយ គេ​គ្មាន​សិទ្ធិ​ហើប​មាត់​និយាយ​ទេ។ ២៥ កូន​នឹង​បម្រើ​បាយ​ទឹក​ឲ្យ​គេ តែ​គ្មាន​នរណា​ដឹង​គុណ​កូន​ទេ ហើយ​គេ​ពោល​ពាក្យ​ទ្រ​គោះ​បោះ​បោក​លើ​កូន​ទៀត​ផង៖ ២៦ «នែ៎ អា​ចោល​ស្រុក! មក​ណេះ រៀប​ចំ​បាយ​ទឹក អ្វីៗ​ដែល​ឯង​កាន់​នោះ ចូរ​យក​មក​ឲ្យ​អញ​ហូប! ២៧ នែ៎ អា​ចោល​ស្រុក! ចេញ​ទៅ! មាន​ភ្ញៀវ​កិត្តិយស​មក​ដល់​ហើយ! មាន​បង‌ប្អូន​មក​ស្នាក់​នៅ​ផ្ទះ​អញ អញ​ត្រូវ​ការ​ផ្ទះ»។ ២៨ ចំពោះ​អ្នក​ដែល​ចេះ​គិត ពេល​ឮ​គេ​ជេរ​ខ្លួន​ថា «អា​បំបង់​បាយ» ឬ​ក៏​ឮ​ពាក្យ​ជេរ​ប្រមាថ​របស់​ម្ចាស់​បំណុល នោះ​ពិត​ជា​បណ្តាល​ឲ្យ​ឈឺ​ចិត្ត​ខ្លាំង​ណាស់!។
៣០
ការ​អប់រំ​កូន
 អ្នក​ស្រឡាញ់​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្លួន​ខ្លាំង តែង​តែ​វាយ​វា​នឹង​រំពាត់​ជា​ញឹក​ញាប់។ ដល់​ពេល​ចាស់ អ្នក​នោះ​នឹង​បាន​សប្បាយ​ដោយ​សារ​កូន​ពុំ​ខាន។
 អ្នក​អប់រំ​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្លួន​បាន​ល្អ រមែង​ស្កប់​ចិត្ត​ដោយ​សារ​កូន​នោះ។ គេ​មុខ​ជា​ខ្ពស់​មុខ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ដែល​ខ្លួន​ស្គាល់ ព្រោះ​តែ​កូន​នោះ​ទៀត។
 អ្នក​ដែល​ផ្តល់​ចំណេះ​ឲ្យ​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្លួន​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​ច្រណែន​ឈ្នានីស ហើយ​បាន​សប្បាយ​រីក​រាយ​ក្រៃ​លៃង នៅ​ចំពោះ​មុខ​មិត្ត​ភក្ដិ​របស់​ខ្លួន។  កាល​ណា​អ្នក​នោះ​ផុត​ជីវិត គាត់​ដូច​ជា​មិន​ស្លាប់​ទេ ព្រោះ​មាន​កូន​ម្នាក់​ដូច​គាត់​បន្ត​ពូជ​ពង្ស​របស់​គាត់។  ក្នុង​ពេល​គាត់​នៅ​មាន​ជីវិត គាត់​អរ​សប្បាយ​នឹង​ឃើញ​កូន​ប្រុស​របស់​គាត់ ពេល​គាត់​ស្លាប់ គាត់​បិទ​ភ្នែក​ជិត ដោយ​មិន​ស្តាយ​ស្រណោះ​អ្វី​ទេ។  គាត់​ទុក​កូន​ម្នាក់​ដែល​នឹង​ចេះ​សង​សឹក​សត្រូវ​ឲ្យ​គាត់ ហើយ​ដឹង​គុណ​មិត្ត​ភក្ដិ​របស់​គាត់។
 អ្នក​ដែល​ថ្នាក់​ថ្នម​កូន​ប្រុស​ខ្លាំង​ពេក ត្រូវ​តែ​ព្យាបាល​របួស​របស់​កូន​នោះ។ ពេល​កូន​ស្រែក​តែ​បន្តិច គាត់​ភ័យ​ស្លោ​ភ្លាម។  សេះ​ដែល​គេ​បង្ហាត់​មិន​ដល់ ពិបាក​ជិះ រីឯ​កូន​ប្រុស​ដែល​គេ​បណ្ដោយ​ឲ្យ​ធ្វើ​តាម​ចិត្ត តែង​តែ​ធ្វើ​បាប​ឪពុក​ម្តាយ។
 ប្រសិន​បើ​អ្នក​ថ្នាក់​ថ្នម​កូន​ពេក កូន​មុខ​ជា​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​កើត​ទុក្ខ ប្រសិន​បើ​អ្នក​លេង​ជា​មួយ​វា វា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ព្រួយ​បារម្ភ​ពុំ​ខាន។
១០ ចូរ​កុំ​លេង​សើច​ជា​មួយ​កូន​ជ្រុល​ពេក ក្រែង​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​មាន​ទុក្ខ​រួម​ជា​មួយ​វា នៅ​ទី​បញ្ចប់ អ្នក​នឹង​នឹក​ស្តាយ​ពុំ​ខាន។
១១ ពេល​កូន​នៅ​ក្មេង ចូរ​កុំ​បណ្តោយ​ឲ្យ​វា​មាន​សេរី​ភាព​ជ្រុល​ពេក។
១២ចូរ​វាយ​ប្រដៅ​កូន ពេល​វា​នៅ​ក្មេង ក្រែង​ដល់​ពេល​វា​ធំ វា​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់។
១៣ ចូរ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​អប់រំ​កូន​ប្រុស​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ជួប​ការ​អាម៉ាស់ ដោយ​សារ​កិរិយា​អាក្រក់​របស់​វា។
សុខ​ភាព
១៤ ជន​ក្រីក្រ​ដែល​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ និង​កម្លាំង​មាំ​មួន​ប្រសើរ​ជាង​អ្នក​មាន​ស្តុក​ស្តម្ភ តែ​មាន​សុខ​ភាព​ទន់​ខ្សោយ!។
១៥ មាន​សុខ​ភាព​ល្អ​មាំ​មួន​ប្រសើរ​ជាង​មាន​មាស​ទាំង​អស់​នៃ​ពិភព‌លោក មាន​កាយ​សម្បទា​មាំ​មួន​ប្រសើរ​ជាង​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​ស្តុក​ស្តម្ភ។
១៦ ពុំ​មាន​សម្បត្តិ​ណា ប្រសើរ​ដូច​ខ្លួន​ប្រាណ​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ​ទ្បើយ គ្មាន​សុភមង្គល​ណា​ប្រសើរ​ជាង​មាន​ការ​សប្បាយ​រីករាយ​ក្នុង​ចិត្ត​ទេ។
១៧ ស៊ូ​ស្លាប់ ជា​ជាង​រស់​នៅ​ដោយ​អភ័ព្វ ស៊ូ​បាត់​បង់​ជីវិត ជា​ជាង​រស់​នៅ តែ​មាន​ជំងឺ​រ៉ាំរ៉ៃ។
១៨ ចំណី​អាហារ​ដ៏​ឆ្ងាញ់​ពិសា ដាក់​នៅ​មុខ​អ្នក​ជំងឺ ដែល​មិន​ឃ្លាន ប្រៀប​ដូច​ជា​ម្ហូប​អាហារ​ដែល​គេ​សែន​នៅ​លើ​ផ្នូរ​ខ្មោច។
១៩ តើ​សំណែន​ដែល​គេ​សែន​ទៅ​ព្រះ‌ក្លែង‌ក្លាយ​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​ព្រះ​នោះ បើ​ព្រះ​នោះ​មិន​ដឹង​រស​ជាតិ មិន​ដឹង​ក្លិន! រីឯ​មនុស្ស​មាន​ជំងឺ ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ។ ២០ គាត់​តែង​តែ​មើល​ម្ហូប​អាហារ​ដែល​គេ​យក​មក​ឲ្យ​គាត់ ហើយ​ដក​ដង្ហើម​ធំ​ហាក់​ដូច​ជា​មនុស្ស​កម្រៀវ​ឱប​ស្រី​ក្រមុំ ហើយ​ដក​ដង្ហើម​ធំ​ដែរ។
ការ​សប្បាយ​រីករាយ
២១ ចូរ​កុំ​បណ្តោយ​ខ្លួន​តាម​ទុក្ខ​ព្រួយ​ទ្បើយ! ចូរ​កុំ​យក​ទុក្ខ​កង្វល់​មក​ដាក់​ក្នុង​ខ្លួន​ឯង។
២២ ចិត្ត​រីករាយ​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​មាន​សុខភាព​ល្អ ការ​ត្រេកអរ តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​មាន​អាយុ​យឺន​យូរ។
២៣ ចូរ​ឆ្លៀត​ពេល​សប្បាយ​ខ្លះ ចូរ​ធ្វើ​ចិត្ត​ឲ្យ​រីករាយ​ទ្បើង ចូរ​បណ្តេញ​ទុក្ខ​ព្រួយ​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​អ្នក ដ្បិត​ទុក្ខ​ព្រួយ​បំផ្លាញ​មនុស្ស​អស់​ជា​ច្រើន ហើយ​ទុក្ខ​ព្រួយ​ក៏​គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដែរ។
២៤ ចិត្ត​ច្រណែន​ឈ្នានីស និង​កំហឹង តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​អាយុ​ខ្លី រីឯ​កង្វល់​តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ឆាប់​ចាស់​មុន​អាយុ។
២៥ ការ​សប្បាយ​ចិត្ត រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​បរិភោគ​ឆ្ងាញ់ ហើយ​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ម្ហូប​អាហារ ដែល​ខ្លួន​បរិ‌ភោគ។
៣១
អំពី​ធន​ធាន
ការ​ខ្វល់​ខ្វាយ នឹង​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​មាន​ដេក​មិន​លក់ ហើយ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ស្គម។  រីឯ​ការ​ខ្វល់​ខ្វាយ​រក​ស៊ី ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ដេក​បិទ​ភ្នែក​មិន​ជិត ដូច​មាន​ជំងឺ​យ៉ាង​ធ្ងន់​ដែរ។
 អ្នក​មាន​នឿយ​ហត់​ដោយ​ខំ​ប្រមូល​ទ្រព្យ។ ពេល​ឈប់​ប្រមូល គាត់​គិត​តែ​ពី​សប្បាយ។
 អ្នក​ក្រ​ធ្វើ​ការ​នឿយ​ហត់​ស្ទើរ​ស្លាប់​ខ្លួន នៅ​តែ​រក​មិន​បាន​គ្រប់​គ្រាន់ ពេល​ឈប់​រក គាត់​រឹត​តែ​ខ្វះ​ខាត​ខ្លាំង​ទៀត។
 អ្នក​ស្រឡាញ់​មាស​ខ្លាំង មិន​ដែល​សុច​រិត​ទេ។ អ្នក​គិត​តែ​ពី​រក​ចំណេញ រមែង​ឃ្លាត​ចាក​ពី​គន្លង​ផ្លូវ​ល្អ។
 មនុស្ស​ជា​ច្រើន​រង​គ្រោះ ហើយ​ជួប​ប្រទះ​នឹង​មហន្ត‌រាយ ព្រោះ​តែ​ស្រឡាញ់​មាស​ខ្លាំង​ពេក។  មាស​ជា​អន្ទាក់​សម្រាប់​អស់​អ្នក ដែល​វក់​នឹង​វា ហើយ មនុស្ស​គ្មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ​តែង​តែ​ជាប់​អន្ទាក់​នោះ។
 អ្នក​មាន​ដែល​គ្មាន​កំហុស ហើយ​រក​បាន​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ដោយ​មិន​វក់​តាម​មាស ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល​មិន​ខាន។  តើ​អ្នក​មាន​បែប​នោះ​នៅ​ឯណា? យើង​ត្រូវ​នាំ​គ្នា​ទៅ​សរសើរ​គាត់! ដ្បិត​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​ទាំង​មូល មាន​តែ​គាត់​ទេ​ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្តការ‌អស្ចារ្យ​បែប​នេះ។ ១០ តើ​នរណា​អាច​គេច​ផុត​ពី​ការ​ល្បួង​នេះ​បាន? ប្រសិន​គាត់​មិន​វក់​នឹង​មាស​មែន គាត់​អាច​ខ្ពស់​មុខ​បាន។
មាន​មនុស្ស​តិច​ណាស់ ដែល​មាន​ឱកាស​បំពាន​លើ​វិន័យ តែ​មិន​ព្រម​បំពាន ឬ​ទោះបី​ជា​គេ​អាច​ប្រព្រឹតិ្ត​អំពើ​បាប​ក្តី ក៏​គេ​មិន​ព្រម​ប្រព្រឹត្ត​ដែរ។ ១១ មនុស្ស​បែប​នេះ នឹង​ចម្រុង​ចម្រើន​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​អង្គ​ប្រជុំ នឹង​និយាយ​រៀប​រាប់​នូវ​អំពើ​ល្អ​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត។
អំពី​ការ​ជប់​លៀង
១២ ពេល​អ្នក​អង្គុយ​រួម​តុ​ជា​មួយ​អ្នក​ធំ ចូរ​កុំ​លាន់​មាត់​នឹង​ម្ហូប​ដ៏​ឆ្ងាញ់​ទាំង​នោះ​ថា «មាន​ម្ហូប​ច្រើន​ណាស់!»។
១៣ ចូរ​នឹក​ចាំ​ជា‌និច្ច​ថា ចិត្ត​លោភ​លន់​ជា​ការ​អាក្រក់ ជា​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​ភ្នែក​មើល​ឃើញ​តែ​របស់​ដែល​ខ្លួន​ចង់​បាន។ ពុំ​មាន​អ្វី​អាក្រក់​ជាង​ភ្នែក​ទ្បើយ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ភ្នែក​ចេះ​តែ​យំ។ ១៤ កុំ​លូក​ដៃ​ទៅ​រក​ម្ហូប​ដែល​អ្នក​ដទៃ​ចង់​បាន ក្រែង​ប៉ះ​ទង្គិច​ដៃ​របស់​គេ។ ១៥ ចូរ​ចេះ​ស្មាន​ចិត្ត​អ្នក​ជិត​ខាង ហើយ​រិះ​គិត​ពិចារណា​សិន មុន​នឹង​លូក​ដៃ។
១៦ អ្វីៗ​ដែល​គេ​លើក​ជូន​អ្នក ចូរ​បរិភោគ​ដោយ​សម​រម្យ កុំ​ឲ្យ​គេ​ដៀល​ថា អ្នក​ស៊ី​ដូច​ជ្រូក។ ១៧ ចូរ​ឈប់​បរិភោគ​ឲ្យ​បាន​មុន​គេ ដើម្បី​សម្ដែង​ថា អ្នក​ជា​មនុស្ស​មាន​សុជីវ‌ធម៌ កុំ​បរិភោគ​ហាក់​ដូចជា​មិន​ចេះ​ឆ្អែត ដែល​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ទាស់​ចិត្ត​នោះ​ទ្បើយ។
១៨ ប្រសិន​បើ​អ្នក​រួម​តុ​ជា​មួយ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន កុំ​លូក​ដៃ ឬ​យក​ម្ហូប​qទៅ​បរិភោគ​មុន​គេ​ឲ្យ​សោះ។
១៩ មនុស្ស​មាន​សុជីវ‌ធម៌​តែង​ស្កប់​ចិត្ត​នឹង​របស់​បន្តិច​បន្តួច! កាល​ណា​គាត់​ចូល​ដំណេក គាត់​ឥត​រសាប់​រសល់​ទេ។
២០ អ្នក​បរិភោគ​ដោយ​ចេះ​ប្រមាណ នឹង​សម្រាន្ដ​លក់​ស្រួល គាត់​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម ហើយ​ស្រួល​ខ្លួន។ រីឯ​មនុស្ស​ល្មោភ តែង​តែ​ដេក​មិន​លក់ ក្អួត​ចង្អោរ និង​ចុក​ពោះ​ជា​ដើម។
២១ ប្រសិន​បើ​គេ​បង្ខំ​ឲ្យ​បរិភោគ​ច្រើន​ជ្រុល ចូរ​ក្រោក​ទ្បើង​ទៅ​ក្អួត​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​គេ នោះ​កូន​នឹង​បាន​ធូរ​ស្រាល។
២២ ម្នាល​កូន​អើយ! ចូរ​ស្តាប់​ឪពុក! កុំ​មើល​ងាយ​ពាក្យ​របស់​ឪពុក​ទ្បើយ! ទៅ​ថ្ងៃ​មុខ​កូន​នឹង​យល់​ពាក្យ​ដែល​ឪពុក​ប្រាប់​ជា​មិន​ខាន។ ចូរ​ចេះ​ប្រមាណ​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ច‌ការ នោះ​កូន​នឹង​ចៀស​ផុត​ពី​ការ​ឈឺ​ថ្កាត់។
២៣ អ្នក​ដែល​អញ្ជើញ​ភ្ញៀវ​មក​ជប់​លៀង​យ៉ាង​អធឹក​អធម មុខ​ជា​ទទួល​ការ​សរសើរ​ពី​មនុស្ស​គ្រប់ៗ​គ្នា ព្រោះ​គេ​យល់​ឃើញ​ថា គាត់​មាន​ចិត្ត​ទូលាយ។ ២៤ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អ្នក​ដែល​ទទួល​ភ្ញៀវ​ដោយ​សំចៃ​បាយ នឹង​ត្រូវ​គេ​និយាយ​ដើម​ពេញ​ទីក្រុង​ថា គាត់​ជា​មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​កំណាញ់។
អំពី​ស្រា
២៥ ចូរ​កុំ​អះ​អាង​ថា​ខ្លួន​ខ្លាំង​ជាង​ស្រា ដ្បិត​ស្រា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​វិនាស​អន្ត‌រាយ។
២៦ កម្ដៅ​របស់​ឡ​រមែង​ល្បង‌ល​មើល​គុណ​ភាព​ដែក រីឯ​ស្រា​ក៏​ល្បង‌ល​មើល​ចិត្ត​ពួក​អ្នក​ក្រអឺត​ក្រទម ដែល​ប្រវាយ​ប្រតប់​គ្នា​ដែរ។
២៧ ស្រា​ប្រៀប​បាន​នឹង​ជីវិត​សម្រាប់​មនុស្ស​យើង ឲ្យ​តែ​យើង​បរិភោគ​ដោយ​ចេះ​ប្រមាណ។ បើ​គ្មាន​ស្រា​ទេ តើ​ជីវិត​របស់​គេ​សប្បាយ​ដូច​ម្តេច​បាន? ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត​ស្រា​តាំង​ពី​ដើម​ដំបូង ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​សប្បាយ​រីករាយ។
២៨ ប្រសិន​បើ​គេ​បរិភោគ​ស្រា តាម​ពេល​វេលា និង​ចេះ​ប្រមាណ ស្រា​នោះ​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​អារម្មណ៍​ល្អ និង​ចិត្ត​រីក​រាយ។
២៩ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ មនុស្ស​ដែល​បរិភោគ​ស្រា​ជ្រុល​បណ្តាល​ឲ្យ​អារម្មណ៍​ទៅ​ជា​កាច​សាហាវ រក​រឿង​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា។
៣០ ការ​ស្រវឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ខ្វះ​សុភនិច្ឆ័យ​កាន់​តែ​មួម៉ៅ​ទ្បើង រហូត​ដល់​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​រឿង​ដល់​ខ្លួន។ ស្រា​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​បាក់​កម្លាំង ហើយ​ត្រូវ​អ្នក​ដទៃ​វាយ​ដំ​ថែម​ទៀត​ផង។
៣១ ពេល​កូន​ចូល​រួម​ក្នុង​ពិធី​ជប់​លៀង​ដែល​គេ​ពិសា​ស្រា​ច្រើន ចូរ​កុំ​ស្តី​បន្ទោស​អ្នក​ជិត​ខាង នៅ​ពេល​ឃើញ​គេ​បរិភោគ​ស្រា​ហួស​កំណត់​ទ្បើយ ចូរ​កុំ​បន្តុះ​បង្អាប់​គេ កុំ​និយាយ​ពាក្យ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ខូច​ចិត្ត កុំ​បំបាក់​មុខ​គេ ដោយ​ទារ​ប្រាក់​ដែល​គេ​ជំពាក់​កូន​ឲ្យ​សោះ។
៣២
កិរិយា​មារយាទ​ក្នុង​ពិធី​ជប់​លៀង
ប្រសិន​បើ​គេ​អញ្ជើញ​អ្នក​ឲ្យ​ធ្វើ​អធិបតី​នៃ​ពិធី​ជប់​លៀង កុំ​វាយ​ប្ញក​ទ្បើយ! ចូរ​ធ្វើ​ដូច​ភ្ញៀវ​ធម្មតា​ក្នុង​ចំណោម​ភ្ញៀវ​ឯ‌ទៀតៗ។ ចូរ​អញ្ជើញ​ភ្ញៀវ​ទៅ​អង្គុយ​តាម​កន្លែង​រៀងៗ​ខ្លួន រួច​សឹម​អង្គុយ​ខ្លួន​ឯង។  ចូរ​បំពេញ​ករណីយ‌កិច្ច​ទាំង​អស់​របស់​ខ្លួន​ជា​មុន​សិន រួច​សឹម​ទៅ​អង្គុយ​នៅ​កន្លែង​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​មាន​អំណរ​ដោយ​ឃើញ​ភ្ញៀវ​ពេញ​ចិត្ត ហើយ​ឲ្យ​អ្នក​ទទួល​កម្រង​ផ្កា​ដែល​ជា​រង្វាន់ ព្រោះ​អ្នក​ចាត់​ចែង​ពិធី​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។
 ប្រសិន​បើ​អ្នក​មាន​វ័យ​ចាស់​ជាង​គេ អ្នក​មាន​សិទ្ធិ​នឹង​និយាយ ក៏​ប៉ុន្តែ ចូរ​និយាយ​តែ​អំពី​សេចក្តី​ដែល​អ្នក​ដឹង កុំ​រំខាន​ដល់​ភ្លេង​ដែល​កំពុង​លេង​ទ្បើយ។  កុំ​ថ្លែង​សុន្ទរ‌កថា​នៅ​ពេល​ដែល​គេ​កំពុង​ស្តាប់​ភ្លេង និង​ចម្រៀង កុំ​លាត​ត្រដាង​ប្រាជ្ញា​របស់​ខ្លួន​ខុស​ពេល​វេលា។  ភ្លេង​នៅ​ក្នុង​ពិធី​ជប់​លៀង​ដែល​ភ្ញៀវ​កំពុង​ពិសា​ស្រា ប្រៀប​ដូច​ជា​ពេជ្រ​ដែល​គេ​ដាំ​នៅ​លើ​ចិញ្ចៀន​មាស។  បទ​ភ្លេង​កំដរ​ស្រា​ឆ្ងាញ់ ក៏​ប្រៀប​ដូច​ជា​បន្តោង​មរកត​ជាប់​នៅ​ខ្សែ​ក​មាស​ដែរ។
 ប្រសិន​បើ​អ្នក​នៅ​ក្មេង​ជាង​គេ ហើយ​បើ​គេ​សុំ​ឲ្យ​និយាយ ចូរ​និយាយ​ចុះ។ ប៉ុន្តែ ត្រូវ​រង់​ចាំ​គេ​អង្វរ​ពីរ​ដង សឹម​និយាយ។  កុំ​និយាយ​វែង​ពេក គឺ​ត្រូវ​និយាយ​យ៉ាង​សង្ខេប ប្រើ​ពាក្យ​តិច​តួច​បាន​ហើយ។ ចូរ​ធ្វើ​ដូច​ជា​អ្នក​ចេះ​ដឹង ក៏​ប៉ុន្តែ នៅ​ស្ងៀម។  កុំ​វាយ​ឫក​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ធំ កុំ​និយាយ​ព្រោក​ប្រាជ្ញ​នៅ​ទី​ណា​មាន​មនុស្ស​ចាស់។ ១០ ផ្លេក​បន្ទោរ​តែង​តែ​មាន​មុន​ឮ​ផ្គរ​លាន់​យ៉ាង​ណា កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​របស់​មនុស្ស​ស្រគត់​ស្រគំ​ក៏​ល្បី​ខ្ទរ​ខ្ទារ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
១១ ដល់​ម៉ោង​ហើយ ចូរ​ក្រោក​ទ្បើង កុំ​បង្អង់​ទ្បើយ! ចូរ​រូត​រះ​ត្រទ្បប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ។
១២ នៅ​ផ្ទះ អ្នក​អាច​លេង​សប្បាយ​តាម​អំពើ​ចិត្ត ប៉ុន្តែ កុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដោយ​និយាយ​អួត​បំប៉ោង​ទ្បើយ។
១៣ ក្រោយ​មក ចូរ​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្នក ហើយ​ប្រទាន​ព្រះ​អំណោយ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​យ៉ាង​បរិបូណ៌​ដល់​អ្នក។

ភាគ​ទីបួន

ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
១៤ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ រមែង​ទទួល​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ។ អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះ‌អង្គ​តាំង​ពី​ព្រលឹម រមែង​ទទួល​ការ​ប្រោស​ប្រណី​ពី​ព្រះ‌អង្គ។ ១៥ អ្នក​ដែល​ព្យាយាម​សិក្សា​គម្ពីរ‌វិន័យ រមែង​ទទួល​ព្រះ‌ពរ​យ៉ាង​បរិបូណ៌ រីឯ​អ្នក​មាន​ពុត​ត្បុត​វិញ រមែង​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​អំពើ​បាប ព្រោះ​តែ​វិន័យ។
១៦ អស់​អ្នក​ដែល​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ តែង​តែ​ស្គាល់​អ្វី​ដែល​សុចរិត អំពើ​ល្អ​ដែល​ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត នឹង​ភ្លឺ​ចិញ្ចែង​ចិញ្ចាច។
១៧ មនុស្ស​បាប​មិន​ព្រម​ឲ្យ​គេ​ស្តី​បន្ទោស​ទេ ហើយ​តែង​តែ​បក​ស្រាយ​គម្ពីរ‌វិន័យ តាម​ទំនើង​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន។
១៨ មនុស្ស​ដែល​ផ្តល់​យោបល់​ល្អ តែង​តែ​រិះ​គិត​ពិចារណា រីឯ​ជន‌ពាល និង​ជន​អួត​បំប៉ោង មិន​ខ្លាច​អ្វី​សោះ​ទ្បើយ។
១៩ មុន​ធ្វើ​ការ​អ្វី ត្រូវ​គិត​ពិចារណា​ឲ្យ​បាន​ហ្មត់​ចត់​ជា​មុន​សិន ធ្វើ​ដូច្នេះ អ្នក​នឹង​មិន​ស្តាយ​ក្រោយ​ទ្បើយ។
២០ កុំ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្លូវ ដែល​មាន​ឧបសគ្គ​ច្រើន ក្រែង​ជំពប់​ជើង​នៅ​កន្លែង​រដិប​រដុប។
២១ កុំ​ទុក​ចិត្ត​ផ្លូវ​រាប​ស្មើ។
២២ សូម្បី​តែ​ជា​មួយ​កូន​របស់​ខ្លួន​ផ្ទាល់ ក៏​ត្រូវ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ដែរ។
២៣ ចូរ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ខ្លួន​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ដែល​អ្នក​ធ្វើ នោះ​ទើប​ស្រប​តាម​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។
២៤ អ្នក​ពឹង​ផ្អែក​លើ​វិន័យ តែង​តែ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​កាន់​តាម​បទ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ អ្នក​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ នឹង​មិន​ខក​ចិត្ត​ទ្បើយ។
៣៣
អ្នក​គោរព កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​ជួប​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក ហើយ​គេច​ផុត​ពី​គ្រោះ​កាច​ជា‌និច្ច។
 អ្នក​ប្រាជ្ញ​មិន​ស្អប់​វិន័យ​ទេ រីឯ​អ្នក​មិន​ស្មោះ‌ត្រង់​នឹង​វិន័យ ប្រៀប​ដូច​ជា​នាវា​ដែល​ត្រូវ​ព្យុះ​សង្ឃរា​បោក​បក់។
 អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​ឆ្លាត​វាង​វៃ តែង​តែ​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ គេ​ទុក​វិន័យ ដូច​ពាក្យ​ទំនាយ​របស់​ព្យាការី។
 ប្រសិន​បើ​អ្នក​ចង់​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​អ្នក ចូរ​រៀបចំ​ពាក្យ​សម្ដី​ដែល​អ្នក​ត្រូវ​និយាយ ដោយ​ប្រមូល​គំនិត​ដែល​អ្នក​ចង​ចាំ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​ឲ្យ​ហើយ​សិន រួច​ចាំ​ឆ្លើយ​តប​ទៅ​គេ។
 ចិត្ត​គំនិត​របស់​មនុស្ស​ល្ងីល្ងើ​ប្រៀប​ដូច​ជា​កង់​រទេះ ការ​ត្រិះ​រិះ​ពិចារណា​របស់​គេ ក៏​តែង​តែ​ប្រែ​ប្រួល​ដូច​ដុំ​រទេះ ដែល​វិល​ដែរ។
 មិត្ត​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ចំអក​ដាក់​អ្នក​ដទៃ ប្រៀប​ដូច​ជា​សេះ​បា ដែល​ស្រែក​កញ្ជ្រៀវ រាល់​ពេល​មាន​អ្នក​ថ្មី​ទ្បើង​ជិះ​វា។
មនុស្ស​មាន​ឋានៈ​ប្លែក​ពី​គ្នា
 ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំៗ ថ្ងៃ​ទាំង​អស់​ទទួល​ពន្លឺ​ពី​ព្រះ‌អាទិត្យ​ដូច​គ្នា ចុះ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ថ្ងៃ​មួយ​ប្រសើរ​ជាង​ថ្ងៃ​មួយ​ទៀត?  គឺ​មក​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់​សព្វ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ញែក​ថ្ងៃ​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​ប្លែក​ពី​គ្នា ដើម្បី​កំណត់​រដូវ និង​ពេល​វេលា​សម្រាប់​ពិធី​បុណ្យ​ផ្សេងៗ។  ព្រះ‌អង្គ​បាន​លើក​ថ្ងៃ​ខ្លះ​ជា​ថ្ងៃ​ដ៏‌វិសុទ្ធ ហើយ​ចាត់​ទុក​ថ្ងៃ​ឯ​ទៀត​ជា​ថ្ងៃ​ធម្មតា។
១០ មនុស្ស​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​កើត​ពី​ដី ដូច​លោក​អដាំ ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​បង្កើត​មក​ពី​ដី​ដែរ។ ១១ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រកប​ដោយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដ៏​ភ្លឺ​ស្វាង បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​មាន​លក្ខណៈ​ខុស​ពី​គ្នា ហើយ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ប្លែក​ពី​គ្នា។ ១២ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​អ្នក​ខ្លះ និង​លើក​តម្កើង​គេ ព្រះ‌អង្គ​ញែក​អ្នក​ខ្លះ​ឲ្យ​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ។ ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​បណ្តាសា និង​បន្ទាប​អ្នក​ខ្លះ ទម្លាក់​អ្នក​ខ្លះ​ចុះ​ពី​តំណែង។
១៣ ជាង​ស្មូន​យក​ដី​ឥដ្ឋ​មក​ច្របាច់ សូន​ជា​រូប​តាម​ចិត្ត​ប្រាថ្នា​របស់​ខ្លួន​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌អង្គ​ក៏​បង្កើត​មនុស្ស​ទាំង‌ឡាយ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​កំណត់​វាសនា​ឲ្យ​ពួក​គេ​រៀងៗ​ខ្លួន តាម​ការ​សម្រេច​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១៤ អំពើ​ល្អ​នៅ​ទន្ទឹម​នឹង​អំពើ​អាក្រក់ ហើយ​ជីវិត​នៅ​ទន្ទឹម​នឹង​សេចក្តី​ស្លាប់​យ៉ាង​ណា អ្នក​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ក៏​នៅ​ទន្ទឹម​នឹង​មនុស្ស​បាប​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ១៥ ហេតុ​នេះ ចូរ​ពិនិត្យ​មើល​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ទាំង​នោះ​នៅ​ទន្ទឹម​គ្នា​ជា​គូរៗ ហើយ​ក្នុង​គូ​នី​មួយៗ​មាន​ធាតុ​ពីរ​ផ្ទុយ​គ្នា។
១៦ ខ្ញុំ​មក​ធ្វើ​ការ​ក្រោយ​គេ​បង្អស់ ដូច​អ្នក​សន្សំ​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ ដែល​អ្នក​បេះ​បាន​ភ្លេច​ចោល​នៅ​លើ​ដើម។ ១៧ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​ពរ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រមូល​ផ្លែ​យក​មក​ដាក់​ពេញ​ធុង​សម្រាប់​គាប​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​របស់​ខ្ញុំ ដូច​អ្នក​ឯ​ទៀតៗ​ដែរ។
១៨ សូម​គិត​មើល! ខ្ញុំ​ពុំ​បាន​នឿយ​ហត់​សម្រាប់​តែ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ម្នាក់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​សម្រាប់​អស់​អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ​ដែរ។
ការ​គ្រប់​គ្រង​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​ខ្លួន
១៩ អស់​លោក​ជា​ឥស្សរជន​អើយ សូម​ត្រង​ត្រាប់​ស្តាប់​ខ្ញុំ! អស់​លោក​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​សហគមន៍​អើយ សូម​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្តាប់​ខ្ញុំ! ២០ អស់​មួយ​ជីវិត សូម​កុំ​បណ្តោយ​ឲ្យ​កូន ភរិយា បង‌ប្អូន ឬ​មិត្ត​សម្លាញ់ មាន​អំណាច​លើ​អ្នក​ទ្បើយ ហើយ​ក៏​កុំ​ប្រគល់​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​អ្នក ឲ្យ​មនុស្ស​ដទៃ​ដែរ ក្រែង​អ្នក​នឹក​ស្តាយ​ក្រោយ ហើយ​បែរ​ជា​ទៅ​ទាម​ទារ​ទ្រព្យ​នោះ​មក​វិញ។
២១ ដរាប​ណា​អ្នក​នៅ​មាន​ជីវិត កុំ​បណ្តោយ​ឲ្យ​នរណា​ម្នាក់​មាន​អំណាច​លើ​អ្នក​ទ្បើយ។
២២ បើ​កូន​របស់​អ្នក​សុំ​អ្វី​ពី​អ្នក ប្រសើរ​ជាង​អ្នក​សុំ​អ្វី​ពី​កូន។
២៣ ចូរ​ធ្វើ​ជា​ម្ចាស់ ក្នុង​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ដែល​អ្នក​ធ្វើ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​បាត់​បង់​កិតិ្តយស​របស់​ខ្លួន​ទ្បើយ។
២៤ នៅ​ថ្ងៃ​អ្នក​ជិត​ខាង​ផុត​ជីវិត គឺ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ​បំផុត​របស់​អ្នក ចូរ​ចែក​មត៌ក​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​គេ​ចុះ។
អំពី​ទាសករ
២៥ ស្មៅ រំពាត់ និង​បន្ទុក​ធ្ងន់ៗ ជា​ចំណែក​របស់​លា រីឯ​អាហារ ការ​វាយ​ប្រដៅ និង​ការងារ​ជា​ចំណែក​របស់​អ្នក​បម្រើ។
២៦ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ប្រើ​អ្នក​បម្រើ​ទាំង​វាយ​ប្រដៅ អ្នក​មុខ​ជា​បាន​សេចក្តី​សុខ។ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​តាម​ទំនើង​ចិត្ត គេ​នឹង​រក​ឱកាស​លួច​រត់។
២៧ ដើម្បី​ឲ្យ​គោ​ចុះ​ចូល គេ​ប្រើ​នឹម និង​ខ្សែ​ព្រ័ត ហើយ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​បម្រើ​អាក្រក់​ស្តាប់​បង្គាប់ គេ​តែង​តែ​ប្រើ​ទារុណ​កម្ម និង​រំពាត់។
២៨ ចូរ​ជំរុញ​ខ្ញុំ​បម្រើ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​គេ​នៅ​ទំនេរ។ ២៩ ដ្បិត​ជន​ដែល​នៅ​ទំនេរ​រមែង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់។
៣០ ចូរ​ប្រើ​អ្នក​បម្រើ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​តាម​កម្លាំង​របស់​គេ ប្រសិន​បើ​គេ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​ទេ ចូរ​ដាក់​ច្រវាក់​ចង​ជើង​គេ ប៉ុន្តែ ចំពោះ​នរណា​ក៏​ដោយ​កុំ​តឹង​រ៉ឹង​ពេក គឺ​កុំ​ធ្វើ​អ្វី​ផ្ទុយ​នឹង​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​សោះ។
៣១ ប្រសិន​បើ​អ្នក​មាន​ខ្ញុំ​បម្រើ​តែ​ម្នាក់ ចូរ​ចាត់​ទុក​គេ​ដូច​បង‌ប្អូន​បង្កើត ព្រោះ​អ្នក​ត្រូវ​ការ​គេ ដូច​ត្រូវ​ការ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន​ផ្ទាល់​ដែរ។ ៣២ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ធ្វើ​បាប​គេ ហើយ​គេ​លួច​រត់​បាត់​ទៅ។ ៣៣ តើ​អ្នក​ទៅ​រក​គេ​នៅ​ឯ​ណា?។
៣៤
អំពី​ការ​យល់​សប្តិ
 សេចក្តី​សង្ឃឹម​ឥត​ខ្លឹមសារ រមែង​បោក​បញ្ឆោត​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ រីឯ​ការ​យល់​សប្តិ​ក៏​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស ដែល​គ្មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ​ស្មាន​ថា​ខ្លួន​អាច​ធ្វើ​អ្វី​បាន​តាម​អំពើ​ចិត្ត​ដែរ។
 អ្នក​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​ការ​យល់​សប្តិ ហាក់​ដូច​ជា​ចង់​ចាប់​ស្រមោល ឬ​ដេញ​តាម​ខ្យល់។
 ពេល​យល់​សប្តិ មនុស្ស​យើង​បាន​ឃើញ​តែ​ស្រមោល​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ដូច​ជា​ឃើញ​មុខ​នៅ​ក្នុង​កញ្ចក់។
 តើ​អ្វី​ដ៏​បរិសុទ្ធ អាច​ចេញ​ពី​អ្វី​ដែល​មិន​បរិសុទ្ធ​ដូច​ម្តេច​បាន? តើ​សេចក្តី​ពិត អាច​ចេញ​ពី​ការ​ភូត​កុហក​ដូច​ម្តេច​កើត?
 ការ​ទស្សន៍​ទាយ ប្រផ្នូល ការ​យល់​សប្តិ សុទ្ធ​តែ​ឥត​ខ្លឹម​សារ​ទាំង​អស់ ដូច​គំនិត​រវើ‌រវាយ​របស់​ស្រ្តី​ដែល​ឈឺ​ចាប់​ក្នុង​ពេល​កំពុង​សម្រាល​កូន។
 កុំ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​សុបិន លើក​លែង​តែ​សុបិន​នោះ​មក​ពី​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។
 សុបិន​បណ្តាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​វង្វេង អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​លើ​សុបិន​ទាំង​នោះ តែង​តែ​ខក​ចិត្ត​ជា​ខ្លាំង។
 វិន័យ​ដ៏​ពេញ​លក្ខណៈ​មិន​ជាប់​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ការ​បោក​បញ្ឆោត​ទាំង​នេះ​ទេ រីឯ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដែល​អ្នក​ជឿ​ថ្លែង បាន​ពេញ​លក្ខណ: ដោយ​មិន​ជាប់​ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​ការ​បោក​បញ្ឆោត​ទាំង​នេះ​ដែរ។
អំពី​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ
 អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​ច្រើន​ក៏​រៀន​បាន​ច្រើន។ អ្នក​ដែល​មាន​ការ​ពិសោធ​ជា​ច្រើន ក៏​មាន​យោបល់​ដ៏​ឈ្លាស​វៃ​ដែរ។
១០ អ្នក​គ្មាន​បទ​ពិសោធ យល់​ដឹង​តែ​បន្តិច​បន្តួច​ប៉ុណ្ណោះ។
១១ រីឯ​អ្នក​ដែល​តែង​តែ​ធ្វើ​ដំណើរ​ច្រើន រមែង​បង្កើត​ការ​ប៉ិន​ប្រសប់។
១២ ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​អ្វីៗ​ជា​ច្រើន ខ្ញុំ​ក៏​យល់​សេចក្តី​ច្រើន ជាង​សេចក្តី​ដែល​ខ្ញុំ​អាច​និយាយ​បាន​ទៅ​ទៀត។
១៣ ខ្ញុំ​ជួប​ប្រទះ​នឹង​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដល់​ជីវិត​ជា​ញឹក​ញយ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ដោះ​ខ្លួន​រួច​ដោយ​សារ​ការ​ពិសោធ​របស់​ខ្ញុំ។
ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
១៤ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​មាន​អាយុ​យឺន​យូរ។ ១៥ ព្រោះ​គេ​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ​សង្គ្រោះ​របស់​ខ្លួន។ ១៦ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​ខ្លាច​អ្វី​ទ្បើយ គេ​មិន​ភ័យ​ពី​អ្វី​សោះ ព្រោះ​គេ​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អង្គ។
១៧ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់​ពិត​ជា​មាន​សុភមង្គល​ហើយ! ១៨ តើ​អ្នក​នោះ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​នរណា? តើ​នរណា​ជា​អ្នក​គាំ​ទ្រ​គេ?។
១៩ ព្រះ‌អម្ចាស់​តែង​តែ​ទត​មើល​អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ជា​ខែល​ដ៏​មាន​មហិទិ្ធ​ប្ញទិ្ធ ជា​បង្អែក​ដ៏​រឹង​មាំ ជា​ជម្រក​ការ‌ពារ​ខ្យល់​ក្តៅ ជា​ម្លប់​ដ៏​ត្រជាក់ ក្រោម​កម្ដៅ​ថ្ងៃ​ត្រង់ ព្រះ‌អង្គ​រក្សា​ការ‌ពារ​គេ​ក្នុង​គ្រប់​ឧបសគ្គ ហើយ​ជួយ​គេ​មិន​ឲ្យ​រលំ​ដួល​ទ្បើយ។
២០ ព្រះ‌អង្គ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គេ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្នែក​គេ​ភ្លឺ ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ឲ្យ​គេ​បាន​ជា​សះស្បើយ ព្រម​ទាំង​ប្រទាន​ជិវិត និង​ព្រះ‌ពរ។
អំពី​ការ​គោរព​ប្រណិប័តន៍ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដ៏​ស្មោះ‌ត្រង់
២១ ប្រសិន​បើ​អ្នក​យក​សត្វ ដែល​ខ្លួន​រក​បាន​ដោយ​អយុត្តិធម៌​មក​ធ្វើ​ជា​យញ្ញ‌បូជា ក៏​ដូច​ជា​មើល​ងាយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែរ។
២២ ព្រះ‌អង្គ​មិន​សព្វ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ទទួល​តង្វាយ​របស់​មនុស្ស ដែល​បំពាន​វិន័យ​ឡើយ។
២៣ ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​មិន​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​នឹង​តង្វាយ​របស់​ជន‌ពាល​ទេ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​លើក​លែង​ទោស​ពួក​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប តាម​ចំនួន​យញ្ញ‌បូជា​នោះ​ដែរ។
២៤ អ្នក​ដែល​កេង​ប្រវ័ញ្ច​ទ្រព្យ​របស់​ជន​ក្រខ្សត់​យក​មក​ថ្វាយ​ជា​យញ្ញ‌បូជា ហាក់​ដូច​ជា​អារ​ក​កូន​នៅ​មុខ​ឪពុក។
២៥ អាហារ​ជា​អាយុ​ជីវិត​របស់​ជន​ក្រ‌ខ្សត់ អ្នក​ដក​ហូត​អាហារ​ពី​គេ គឺ​ជា​ឃាត​ក។
២៦ អ្នក​ដែល​រឹប​អូស​យក​ឧបករណ៍​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​របស់​អ្នក​ដទៃ ក៏​ដូច​សម្លាប់​គេ​ដែរ។
២៧ អ្នក​ដែល​មិន​ឲ្យ​ប្រាក់​ឈ្នួល​ដល់​កូន​ឈ្នួល ក៏​ដូច​ជា​បង្ហូរ​ឈាម​គេ​ដែរ។
២៨ បើ​ម្នាក់​អ្នក​សង់ ហើយ​ម្នាក់​ទៀត​ជា​អ្នក​បំផ្លាញ បាន​សេចក្តី​ថា អ្នក​ទាំង​ពីរ​គ្មាន​ចំណេញ​អ្វី​ក្រៅ​ពី​ការ​នឿយ​ហត់​ទ្បើយ។
២៩ បើ​ម្នាក់​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ម្នាក់​ទៀត​ប្រទេច​ផ្តា​សា ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ទាំង​ពីរ តើ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ​សណ្តាប់​នរណា​មួយ?។
៣០ អ្នក​ជម្រះ​ខ្លួន​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ ក្រោយ​ពី​បាន​ប៉ះ​សាក​សព​រួច បើ​គេ​ប៉ះ​សាក​សព​ម្តង​ទៀត តើ​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក​ដើម្បី​ជម្រះ​កាយ​បាន​ប្រយោជន៍​អ្វី?។
៣១ អ្នក​តម​អាហារ ដើម្បី​សុំ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​លើក​លែង​ទោស​រំដោះ​បាប រួច​បែរ​ទៅ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ដដែល តើ​នរណា​នឹង​ស្តាប់​ពាក្យ​អង្វរ​របស់​គាត់? តើ​គាត់​តម​អាហារ​ធ្វើ​អ្វី?
៣៥
អ្នក​ដែល​គោរព​ប្រតិបត្តិ​តាម​វិន័យ ក៏​ដូច​ជា​បាន​ថ្វាយ​តង្វាយ​ជា​ច្រើន​អនេក​ដល់​ព្រះ‌អម្ចាស់។
 អ្នក​ដែល​ជាប់​ជំពាក់​ចិត្ត​នឹង​វិន័យ ក៏​ដូច​ជា​បាន​ថ្វាយ​យញ្ញ‌បូជា​មេត្រី‌ភាព​ដែរ។
 អ្នក​ដឹង​គុណ​ក៏​ដូច​ជា​បាន​ថ្វាយ​តង្វាយ​ម្សៅ​សុទ្ធ។
 អ្នក​ចែក​ទាន​ឲ្យ​គេ ក៏​ដូច​ជា​បាន​ថ្វាយ​សក្ការ‌បូជា ដើម្បី​សរសើរ​តម្កើង។
 អ្នក​ណា​ងាក​ចេញ​ពី​អំពើ​អាក្រក់ អ្នក​នោះ​នឹង​បាន​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ព្រះ‌អម្ចាស់ រីឯ​អ្នក​ដែល​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​អំពើ​ទុច្ច‌រិត ក៏​ដូច​ជា​បាន​ថ្វាយ​យញ្ញ‌បូជា ដើម្បី​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប​ដែរ។
 ប៉ុន្តែ សូម​កុំ​មក​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដោយ​ដៃ​ទទេ​ទ្បើយ  ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បញ្ជា ឲ្យ​ថ្វាយ​សក្ការ‌បូជា​ទាំង​នោះ​ផង​ដែរ។
 តង្វាយ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត​ពិត​ជា​តង្វាយ​ពេញ​លក្ខណៈ មាន​ក្លិន​ឈ្ងុយ​ឈ្ងប់ ដែល​ហុយ​ទ្បើង​ទៅ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។
 សក្ការ‌បូជា​របស់​មនុស្ស​សុចរិត​រមែង​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គ​មិន​បំភ្លេច​តង្វាយ​ដែល​គេ​ដុត​លើ​អាសនៈ​ទ្បើយ។
១០ ចូរ​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដោយ​ចិត្ត​ទូលាយ កុំ​មាន​ចិត្ត​ចង្អៀត​ចង្អល់​នៅ​ពេល​ថ្វាយ​ផល​ផ្លែ​ដំបូង​នៃ​កិច្ច‌ការ​របស់​ខ្លួន។
១១ ពេល​អ្នក​ថ្វាយ​តង្វាយ ចូរ​សម្ដែង​ទឹក​មុខ​រីក​រាយ ចូរ​ថ្វាយ​តង្វាយ​មួយ​ភាគ​ដប់​ដោយ​អំណរ។
១២ ចូរ​ថ្វាយ​តង្វាយ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​តាម​ព្រះ‌អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ‌អង្គ ចូរ​មាន​ចិត្ត​ទូលាយ​តាម​កម្លាំង​ធន​ធាន​របស់​អ្នក ១៣ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​តែង​តែ​សង​វិញ​មួយ​ជា​ប្រាំ​ពីរ​ពុំ​ខាន។
១៤ កុំ​ប្រើ​តង្វាយ ដើម្បី​ទិញ​យក​ការ​អនុគ្រោះ​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ទ្បើយ ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ព្រម​ទទួល​សំណូក​ពី​នរណា​ទេ។
១៥ កុំ​ពឹង​លើ​សក្ការ‌បូជា​ដ៏​ទុច្ច‌រិត ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ចៅ​ក្រម ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ ដោយ​មិន​រើស​មុខ។
១៦ ព្រះ‌អង្គ​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខូច ប្រយោជន៍​របស់​អ្នក​ក្រ‌ខ្សត់ ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​ព្រះ‌សណ្តាប់​ពាក្យ​អង្វរ​របស់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​សង្កត់​សង្កិន។
១៧ ព្រះ‌អង្គ​មិន​ដែល​ព្រងើយ​កន្តើយ នឹង​ក្មេង​កំព្រា ព្រម​ទាំង​ពាក្យ​ត្អូញ​ត្អែរ​របស់​ស្រ្តី​មេ​ម៉ាយ​ទេ។ ១៨ ទឹក​ភ្នែក​ហូរ​នៅ​លើ​ថ្ពាល់ ១៩ និង​សម្រែក​របស់​នាង រមែង​ចោទ​ប្រកាន់​ជន​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​យំ​ស្រែក​ដូច្នេះ។
២០ អ្នក​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដោយ​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត ពិត​ជា​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ពាក្យ​សុំ​របស់​គេ​នឹង​ទ្បើង​ទៅ​ដល់​ព្រះ‌អង្គ។
២១ ពាក្យ​អង្វរ​របស់​មនុស្ស​ទន់​ទាប ពិត​ជា​រសាត់​ទៅ​ដល់​ស្ថាន​បរម​សុខ។ បើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​ឆ្លើយ​តប​ទេ គេ​មិន​ព្រម​ឈប់​ព្រួយ​ទ្បើយ គេ​នៅ​តែ​ទទូច​អង្វរ​ឥត​ឈប់​ឈរ ទាល់​តែ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​អាណិត​គេ។ ២២ ព្រះ‌អង្គ​វិនិច្ឆ័យ និង​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​គេ។ ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​បង្អែ​បង្អង់​ទេ ព្រះ‌អង្គ​គ្មាន​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​អត់​ធ្មត់ ចំពោះ​ជន​ដែល​ធ្វើ​បាប​មនុស្ស​សុច‌រិត​ទ្បើយ ព្រះ‌អង្គ​បំបាក់​ខ្នង​របស់​ជន​ទាំង​នោះ​ឥត​ត្រា​ប្រណី។
២៣ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​សង​សឹក​ដាក់​ទោស​ប្រជា‌ជាតិ​នានា ព្រះ‌អង្គ​ដក​មហា​ជន​ព្រហើន​ចេញ ហើយ​កម្ទេច​អំណាច​របស់​ជន​ទុច្ចរិត​ទាំង​នោះ។
២៤ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​ឲ្យ​មនុស្ស​ស្រប​តាម​អំពើ​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត ព្រះ‌អង្គ​ក៏​វិនិច្ឆ័យ​កិច្ច‌ការ​របស់​មនុស្ស តាម​ចិត្ត​គំនិត​របស់​គេ​ដែរ។
២៥ នៅ​ទី​បំផុត ព្រះ‌អង្គ​នឹង​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​គេ​បាន​អំណរ​សប្បាយ ដោយ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​មេត្តា​ករុណា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
២៦ នៅ​ពេល​មាន​អាសន្ន មនុស្ស​ម្នា​រង់​ចាំ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​មេត្តា​ករុណា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដូច​គេ​រង់​ចាំ​ទឹក​ភ្លៀង នៅ​ពេល​រាំង​ស្ងួត​ដែរ។
៣៦
ពាក្យ​អង្វរ​សូម​ព្រះ‌អម្ចាស់​រំដោះ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល
 ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ចៅ​ហ្វាយ​លើ​ពិភព​ទាំង​មូល​អើយ! សូម​អាណិត​មេត្តា​យើង​ខ្ញុំ​ផង!។
 សូម​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​អស់​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អង្គ។
 សូម​លើក​ព្រះ‌ហស្ត​ប្រហារ​ជាតិ​សាសន៍​នានា​ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្គាល់​ប្ញទ្ធិ​បារមី​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
 ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្ដែង​ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្គាល់​ថា ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ ដោយ​ដាក់​ទោស​យើង​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ណា សូម​សម្ដែង​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ព្រះ‌អង្គ​មាន​ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង​ដោយ​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
 បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់! សូម​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ថា គ្មាន​ព្រះ​ឯណា​ក្រៅ​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ទ្បើយ ដូច​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។
 សូម​ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​ទី​សម្គាល់​ដ៏​អស្ចារ្យ និង​ប្ញទ្ធិ​បាដិហាយ៍​សា​ជា​ថ្មី​វិញ។
 សូម​សម្ដែង​សិរី​រុង‌រឿង​នៃ​ព្រះ​បារមី​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​កោត​សរសើរ​ផង!
 សូម​ព្រះ‌អង្គ​ខ្ញាល់ ហើយ​ជះ​ព្រះ‌ពិរោធ​ទៅ​លើ​ពួក​គេ។
 សូម​បំផ្លាញ​អ្នក​ប្រឆាំង សូម​កម្ទេច​ខ្មាំង​សត្រូវ​ឲ្យ​វិនាស​សូន្យ!
១០ សូម​ឲ្យ​ពេល​ចុង​ក្រោយ​បំផុត​ឆាប់​មក​ដល់ សូម​ព្រះ‌អង្គ​កុំ​ភ្លេច​ពេល​កំណត់។ ពេល​នោះ មនុស្ស​ម្នា​នឹង​រៀប​រាប់​ពី​ការ​អស្ចារ្យ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ។
១១ សូម​ឲ្យ​ភ្លើង​នៃ​ព្រះ‌ពិរោធ​ឆាប​ឆេះ​អ្នក​ដែល​រត់​គេច​រួច! សូម​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​បាប​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ត្រូវ​វិនាស​អន្ត‌រាយ​ផង!
១២ សូម​វាយ​បំបែក​ក្បាល​មេ​ដឹកនាំ​របស់​សត្រូវ​ដែល​ពោល​ថា «ក្រៅ​ពី​យើង គ្មាន​នរណា​មាន​សារ​សំខាន់​ទ្បើយ»។ ១៣ សូម​ព្រះ‌អង្គ​ប្រមែ​ប្រមូល​កុល​សម្ព័ន្ធ*ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៃ​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក​យ៉ាកុប។
១៤ សូម​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​កាន់​កាប់​ទឹក​ដី​ជា​ចំណែក​មត៌ក​របស់​ខ្លួន ដូច​កាល​ពី​ដើម។
១៥ បពិត្រ ព្រះ‌អម្ចាស់! សូម​អាណិត‌អាសូរ​ប្រជាជន​ដែល​គោរព​ព្រះ​នាម​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ចាត់​ទុក​ជា​បុត្រ​ច្បង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១៦ សូម​អាណិត​មេត្តា​ដល់​ក្រុង​ដែល​មាន​ទី​សក្ការៈ​របស់​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ក្រុង​យេរូសា‌ទ្បឹម​ដែល​ជា​ព្រះ​ដំណាក់​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១៧ សូម​ឲ្យ​មនុស្ស​ម្នា​ក្នុង​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​រៀប​រាប់​ពី​ការ​អស្ចារ្យ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ សូម​ឲ្យ​ព្រះ‌វិហារ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ពោរ​ពេញ ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១៨ សូម​ព្រះ‌អង្គ​ផ្តល់​សក្ខី​ភាព​ថា អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​កាល​ពី​ដំបូង​បង្អស់ ពិត​ជា​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ សូម​សម្រេច​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា ដែល​អស់​លោក​ព្យាការី​បាន​ថ្លែង​ក្នុង​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ។
១៩ សូម​ប្រទាន​រង្វាន់​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ជឿ​ថា សេចក្តី​ដែល​ព្យាការី​ថ្លែង​ពិត​ជា​ត្រឹម​ត្រូវ​មែន។
២០ ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ! សូម​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌សណ្តាប់​ពាក្យ​អង្វរ​របស់​យើង​ខ្ញុំ ជា​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ តាម​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ប្រោស​ប្រណី ចំពោះ​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផង។ ដូច្នេះ មនុស្ស​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​ផែន​ដី នឹង​ទទួល​ស្គាល់​ថា ព្រះ‌អង្គ​ពិត​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​គង់​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​មែន។
អំពី​ការ​រិះ​គិត​ពិចារ‌ណា
២១ ក្រពះ​ទទួល​យក​អាហារ​បាន​គ្រប់​យ៉ាង។ ប៉ុន្តែ អាហារ​ខ្លះ​មាន​រស​ជាតិ​ឆ្ងាញ់​ជាង​អាហារ​ឯ​ទៀតៗ។
២២ មាត់​រមែង​ដឹង​រស​ជាតិ​សាច់​សត្វ ដែល​គេ​បរ​បាញ់​យក​មក​ធ្វើ​ម្ហូប​យ៉ាង​ណា អ្នក​ឆ្លាត​វាង​វៃ​រមែង​ដឹង​ពាក្យ​ភូតភរ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
២៣ អ្នក​មាន​ចិត្ត​វៀច​វេរ​រមែង​បង្ក​ទំនាស់ អ្នក​មាន​បទ‌ពិសោធ​ក៏​រមែង​តែង​តែ​មាន​ទំនាស់​នឹង​គេ​ដែរ។
អំពី​ការ​ជ្រើស‌រើស​ភរិយា
២៤ ស្រ្តី​ត្រូវ​តែ​ទទួល​យក​ស្វាមី ដែល​គេ​ផ្សំ​ផ្គុំ​ឲ្យ​នាង ប៉ុន្តែ បុរស​យល់​ថា មាន​ស្រ្តី​ខ្លះ​ប្រសើរ​ជាង​ស្រ្តី​ឯ​ទៀតៗ។
២៥ សម្រស់​ភរិយា​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្វាមី​របស់​នាង​មាន​មុខ​រីក​រាយ ស្វាមី​មិន​ប៉ង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​អ្វី​ប្រសើរ​ជាង​នេះ​ទៀត​ទ្បើយ។
២៦ ប្រសិន​បើ​នាង​ចេះ​និយាយ​ស្ដី​យ៉ាង​សុភាព​រាបសា និង​ទន់​ភ្លន់​ថែម​ទៀត​នោះ ស្វាមី​របស់​នាង​ពិត​ជា​ត្រេក​អរ​សប្បាយ​លើស​គេ​ទាំង​ពួង។ ២៧ អ្នក​យក​ភរិយា ដូច​ជា​បាន​អ្វី​ម៉្យាង​ដ៏​ប្រសើរ​បំផុត គឺ​បាន​មនុស្ស​ម្នាក់​មក​ធ្វើ​ជា​គ្នា និង​ជា​បង្អែក​ដ៏​រឹង​មាំ​ផង។
២៨ ទី​ណា​គ្មាន​របង ចោរ​ប្លន់​រឹប​អូស​យក​ទ្រព្យ​នៅ​ទី​នោះ​បាន​ដោយ​ងាយ។ ទី​ណា​គ្មាន​ស្រ្តី បុរស​ដែល​នៅ ទី​នោះ​រមែង​តែង​តែ​អភ័ព្វ ដើរ​ដោយ​គ្មាន​ទី​ដៅ។
២៩ គ្មាន​អ្នក​ណា​ទុក​ចិត្ត​លើ​ចោរ ដែល​មាន​កល‌ល្បិច ចេះ​តែ​ត្រាច់​ចរ​ពី​ក្រុង​មួយ​ទៅ​ក្រុង​មួយ​ទេ! យ៉ាង​ណា​មិញ បុរស​ដែល​គ្មាន​ផ្ទះ​ពិត​ប្រាកដ យប់​កន្លែង​ណា សម្រាក​នៅ​កន្លែង​នោះ។
៣៧
អំពី​មិត្ត​សម្លាញ់
 មនុស្ស​គ្រប់​ប្រភេទ តែង​ពោល​ថា៖ «ខ្ញុំ​ក៏​ជា​មិត្ត​របស់​អ្នក​ដែរ!»។ ប៉ុន្តែ អ្នក​ខ្លះ​ជា​មិត្ត​តែ​មាត់​ប៉ុណ្ណោះ។
 ពេល​ណា​មិត្ត​ជិត​ស្និទ្ធ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សត្រូវ ពេល​នោះ នឹង​កើត​ទុក្ខ​ស្ទើរ​តែ​ស្លាប់​ខ្លួន!។
 តើ​ការ​លំអៀង​របស់​មនុស្ស ដែល​នាំ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ មាន​ប្រភព​ពី​ណា? ការ​លំអៀង​អាក្រក់​នេះ បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ការ​បោក​បញ្ឆោត​នៅ​លើ​ផែន​ដី​ទាំង​មូល។
 មាន​អ្នក​ខ្លះ​ធ្លាប់​សប្បាយ​រួម​ជា​មួយ​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ខ្លួន ប៉ុន្តែ នៅ​ពេល​មាន​អាសន្ន បែរ​ជា​ប្រឆាំង​នឹង​គេ​វិញ។
 មាន​អ្នក​ខ្លះ​ជួយ​រំលែក​ទុក្ខ​ព្រួយ​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ខ្លួន ដរាប​ណា​មិត្ត​នោះ​ចិញ្ចឹម​គេ លុះ​ដល់​ពេល​ត្រូវ​ប្រយុទ្ធ គេ​កាន់​ខែល​ការ‌ពារ​ខ្លួន។
 កុំ​ភ្លេច​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ខ្លួន ក្នុង​ពេល​ប្រយុទ្ធ ចូរ​នឹក​គិត​ដល់​គេ នៅ​ពេល​ទទួល​ជយ​ភណ្ឌ។
អំពី​អ្នក​ផ្តល់​យោបល់
 ទី​ប្រឹក្សា​ណា​ក៏​តែង​តែ​អួត​ថា យោបល់​របស់​ខ្លួន​ប្រសើរ​ជាង​គេ​ដែរ ប៉ុន្តែ មាន​ទី​ប្រឹក្សា​ខ្លះ​គិត​តែ​ពី​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន។
 កុំ​ទុក​ចិត្ត​អ្នក​ដែល​ផ្តល់​យោបល់​ទ្បើយ។ ចូរ​ដឹង​ជា​មុន​ថា តើ​គាត់​ត្រូវ​ការ​អ្វី ដ្បិត​គាត់​ធ្វើ​គម្រោង‌ការ ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​របស់​គាត់ ក្រែង​លោ​គាត់​យក​សម្បត្តិ​របស់​កូន។
 ពេល​គាត់​ពោល​ថា៖ «អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ​ល្អ​ហើយ!» រួច​គាត់​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​យើង ដើម្បី​មើល​ថា តើ​មាន​កើត​អ្វី​ចំពោះ​កូន។
១០ កុំ​សួរ​យោបល់​ពី​អ្នក​ដែល​មិន​ចង់​ឲ្យ​កូន​បាន​លើស​គេ ចូរ​លាក់​គម្រោង‌ការ​ចំពោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​ច្រណែន​នឹង​កូន។
១១ កុំ​សួរ​យោបល់​ស្រ្តី​ម្នាក់ អំពី​ប្រពន្ធ​ចុង​របស់​ប្តី​ទ្បើយ កុំ​សួរ​យោបល់​មនុស្ស​កំសាក​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​សង្គ្រោម កុំ​សួរ​យោបល់​ឈ្មួញ​អំពី​ការ​លក់​ដូរ កុំ​សួរ​យោបល់​អ្នក​ទិញ ពី​តម្លៃ​ដែល​កូន​ចង់​លក់។ កុំ​សួរ​យោបល់​អ្នក​ដែល​តែង​តែ​ច្រណែន​ឈ្នា​នីស អំពី​ការ​ដឹង​គុណ កុំ​សួរ​យោបល់​មនុស្ស​ឥត​មេត្តា អំពី​សេចក្តី​សប្បុរស កុំ​សួរ​យោបល់​មនុស្ស​ខ្ជិល​ច្រអូស​អំពី​ការ​ងារ។ កុំ​សួរ​យោបល់​កូន​ឈ្នួល​ដែល​ទទួល​ប្រាក់​សម្រាប់​មួយ​ឆ្នាំ អំពី​ពេល​ធ្វើ​កិច្ច‌ការ​របស់​ខ្លួន កុំ​សួរ​យោបល់​អ្នក​បម្រើ​កម្ជិល អំពី​កិច្ច‌ការ​ដ៏​ធំ​ដុំ​ទ្បើយ!។ កុំ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​យោបល់​របស់​អ្នក​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​សោះ!។
១២ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ចូរ​ឧស្សាហ៍​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក​ដែល​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​មនុស្ស​ដែល​កូន​ដឹង​ថា គេ​កាន់​តាម​វិន័យ​ទាំង‌ឡាយ ហើយ​មាន​ចិត្ត​គំនិត​ដូច​កូន​ដែរ។ ប្រសិន​បើ​កូន​បរា‌ជ័យ គាត់​នឹង​ជួយ​រំលែក​ទុក្ខ​កូន​មិន​ខាន។
១៣ ចូរ​ទុក​ចិត្ត​លើ​គម្រោងការ ដែល​ផុស​ចេញ​ពី​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន ដ្បិត​គ្មាន​នរណា​ស្មោះ‌ត្រង់​នឹង​កូន ជាង​ខ្លួន​កូន​ទ្បើយ។
១៤ ធម្មតា សតិ​សម្ប​ជញ្ញៈ តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ភ្ញាក់​រលឹក ប្រសើរ​ជាង​មាន​អ្នក​យាម​ប្រាំពីរ​នាក់ ដែល​ចាំ​ឃ្លាំ​មើល​នៅ​ទី​ខ្ពស់។
១៥ ប៉ុន្តែ ជា​ពិសេស សូម​អង្វរ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត សូម​ព្រះ‌អង្គ​នាំ​កូន​តាម​មាគ៌ា​នៃ​សេចក្តី​ពិត។
ប្រាជ្ញា​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ
១៦ មុន​នឹង​ចាប់​ផ្តើម​ធ្វើ​កិច្ច‌ការ​អ្វី​មួយ ចូរ​ពិភាក្សា​គ្នា​សិន។ មុន​នឹង​ធ្វើ​អ្វី​មួយ ចូរ​រិះ​គិត​ពិចារណា​ជា​មុន​ដែរ។
១៧ គំនិត​តែង​តែ​ដុះ​ចេញ​ពី​ក្នុង​ចិត្ត។
១៨ ចិត្ត​អាច​បណ្តុះ​មែក​ធាង​បួន​យ៉ាង​គឺ អំពើ​ល្អ និង​អំពើ​អាក្រក់​ជីវិត និង​សេចក្តី​ស្លាប់។ ប៉ុន្តែ មាន​តែ​អណ្តាត​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​សម្រេច​កិច្ច‌ការ​ជា‌និច្ច។
១៩ មាន​អ្នក​ខ្លះ​ពូកែ​អប់រំ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ប៉ុន្តែ ចំពោះ​ខ្លួន​ឯង ឥត​បាន​ការ​ទាល់​តែ​សោះ។
២០ អ្នក​ខ្លះ​មាន​វោហារ​ទាល់​តែ​គេ​ស្អប់ ហើយ​គេ​ក៏​មិន​ព្រម​ចែក​អាហារ​ឲ្យ​គាត់​ដែរ។
២១ ព្រះ‌អម្ចាស់ ពុំ​ប្រទាន​ឲ្យ​គេ​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​គាត់​ទេ ដ្បិត​គាត់​ខ្វះ​ប្រាជ្ញា​គ្រប់​យ៉ាង។
២២ អ្នក​ខ្លះ​ប្រើ​ប្រាជ្ញា សម្រាប់​តែ​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន គេ​តែង​តែ​ទាញ​យក​ផល​ពី​ប្រាជ្ញា​ដ៏​ឆ្លាត​វាង​វៃ​របស់​គេ ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​របស់​ខ្លួន​គេ​ផ្ទាល់។
២៣ អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​រមែង​តែង​តែ​អប់រំ ប្រជាជន​របស់​ខ្លួន។ មនុស្ស​ម្នា​តែង​តែ​ទទួល​ផល​ពី​ប្រាជ្ញា​របស់​គាត់​ដែរ។
២៤ អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​រមែង​តែង​តែ​ទទួល​ពរ​យ៉ាង​បរិបូណ៍ អស់​អ្នក​ដែល​ឃើញ​គាត់​តែង​តែ​ពោល​ថា គាត់​មាន​អំណរ​សប្បាយ។
២៥ គេ​អាច​រាប់​ចំនួន​ថ្ងៃ​នៃ​ជីវិត​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់​បាន ប៉ុន្តែ គេ​មិន​អាច​រាប់​ចំនួន​ថ្ងៃ​នៃ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​ទ្បើយ។
២៦ អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា តែង​ទទួល​ការ​ទុក​ចិត្ត​ពី​ប្រជាជន ហើយ​ឈ្មោះ​របស់​គាត់ នឹង​ស្ថិត​នៅ​ជា​រៀង​រហូត។
អំពី​ការ​ចេះ​ប្រមាណ
២៧ កូន​អើយ! ចូរ​ពិសោធ​មើល​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន​អស់​មួយ​ជីវិត​ចុះ ចូរ​ស្គាល់​នូវ​អ្វី​ដែល​អាក្រក់​សម្រាប់​កូន ហើយ​ចូរ​បោះ​បង់​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ពី​កូន។
២៨ ដោយ​សារ​អ្វីៗ ទាំង​អស់​មិន‌មែន​សុទ្ធ​តែ​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ទេ ហើយ​មនុស្ស​ក៏​មិន​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នោះ​ដែរ។
២៩ ចូរ​កូន​ចេះ​ប្រមាណ អំពី​ការ​សប្បាយ​គ្រប់​យ៉ាង កុំ​ធ្វើ​ដូច​ជា​អ្នក​អត់​ឃ្លាន ដែល​ស្រវា​រក​ម្ហូប​អាហារ​នោះ​ឡើយ។
៣០ ដ្បិត​បរិភោគ​អាហារ​ច្រើន បណ្តាល​ឲ្យ​កើត​ជំងឺ ហើយ​ការ​បរិភោគ​ច្រើន​ហួស​ហេតុ ក៏​បណ្តាល​ឲ្យ​ក្អួត​ចង្អោរ​ដែរ។
៣១ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ស្លាប់ ព្រោះ​បរិភោគ​ច្រើន​ហួស រីឯ​អ្នក​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​មាន​អាយុ​វែង។
៣៨
អំពី​គ្រូ​ពេទ្យ និង​ជំងឺ
 ចូរ​គោរព​គ្រូ​ពេទ្យ​ដែល​ព្យាបាល​កូន ព្រោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​បង្កើត​គាត់​ដែរ។
 គាត់​អាច​មើល​អ្នក​ជំងឺ​ជា​បាន ដោយ​សារ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។ គាត់​ក៏​ទទួល​អំណោយ​ពី​ព្រះ‌រាជា​ដែរ។
 ចំណេះ​របស់​គ្រូ​ពេទ្យ ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ខ្ពស់​មុខ មនុស្ស​ម្នា​ក៏​ស្ងើច​សរសើរ​គាត់ ដូច​សរសើរ​លោក​ធំ​ដែរ។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​បង្កើត​ថ្នាំ ដែល​គេ​យក​ពី​ធម្ម​ជាតិ។ អ្នក​មាន​សុភ‌និច្ឆ័យ មិន​មើល​ងាយ​ថ្នាំ​ទាំង​នោះ​ទេ។
 យើង​ដឹង​ច្បាស់​ថា លោក​ម៉ូសេ​ធ្វើ​ទឹក​ភ្លាវ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​សាប ដោយ​សារ​ឈើ​មួយ​កំណាត់ ដើម្បី​បង្ហាញ​ពី​គុណ​ភាព​របស់​ឈើ។
 ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ប្រទាន​ចំណេះ​ដឹង​ឲ្យ​មនុស្ស ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​លើក​តម្កើង​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ ពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ដ៏​អស្ចារ្យ​នេះ។
 គ្រូ​ពេទ្យ​តែង​តែ​យក​ធាតុ​ផ្សេងៗ ពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ទាំង​នោះ​មក​ផ្សំ​ជា​ឳសថ ដើម្បី​ព្យាបាល និង​បំបាត់​ការ​ឈឺ​ចាប់។
 អ្នក​ផ្សំ​ថ្នាំ​លាយ​ជាតិ​ទាំង​នោះ ដើម្បី​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បង្កើត​មក មាន​ជីវិត​គង់​វង្ស​ត​ទៅ​មុខ ហើយ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​មាន​សុខ​ភាព​ល្អ​នៅ​លើ​ផែន​ដី​ទាំង​មូល ដោយ​សារ​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។
 កូន​អើយ! ប្រសិន​បើ​កូន​ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ ចូរ​កុំ​ធ្វេស​ប្រហែស​ទ្បើយ ប៉ុន្តែ ចូរ​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​ប្រោស​កូន​ឲ្យ​ជា​សះ​ស្បើយ​ពុំ​ខាន។
១០ ចូរ​លះ​បង់​អំពើ​អាក្រក់​របស់​កូន​ចោល ចូរ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ទៀង​ត្រង់ ចូរ​ជម្រះ​ចិត្ត​គំនិត​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ វៀរ​ចាក​ពី​អំពើ​បាប។
១១ ចូរ​កូន​ថ្វាយ​គ្រឿង​ក្រអូប ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​តង្វាយ​ម្សៅ ចូរ​ច្រួច​ប្រេង​នៅ​លើ​តង្វាយ​តាម​ធន​ធាន​របស់​កូន។
១២ បន្ទាប់​មក ចូរ​ទុក​ឲ្យ​គ្រូ​ពេទ្យ​ព្យាបាល​ចុះ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​ក៏​បាន​បង្កើត​គាត់​ដែរ។ កុំ​ឲ្យ​គ្រូ​ពេទ្យ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​កូន​ទ្បើយ ព្រោះ​កូន​ត្រូវ​ការ​គាត់។
១៣ ក្នុង​ករណី​ខ្លះ គ្រូ​ពេទ្យ​ដែល​មាន​សមត្ថភាព​មុខ​ជា​មើល​កូន​ជា។
១៤ ដោយ​សារ​គ្រូ​ពេទ្យ​ក៏​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែរ សូម​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស ឲ្យ​គេ​អាច​សម្រាល​ការ​ឈឺ​ចាប់​របស់​អ្នក​ជំងឺ​បាន និង​រក​វិធី​សង្រ្គោះ​ជីវិត​អ្នក​ជំងឺ​ផង។
១៥ អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ទាស់​នឹង​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​របស់​ព្រះ ដែល​បង្កើត​ខ្លួន​មក សូម​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ជា​អ្នក​ជំងឺ​ចុះ!។
អំពី​មរណ​ទុក្ខ
១៦ កូន​អើយ! ចូរ​យំ​ស្រណោះ​អ្នក​ដែល​ស្លាប់​នោះ​ចុះ។ ចូរ​រៀប​រាប់​ពី​បុគ្តល​នោះ​ដោយ​ក្តី​ខ្លោច​ផ្សា និង​សោក​ស្តាយ​ជា​ខ្លាំង។ ចូរ​កូន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​សាក​សព ហើយ​កុំ​ធ្វេស​ប្រហែស​នឹង​ធ្វើ​ផ្នូរ​ឲ្យ​សាក​សព​នោះ​ផង។
១៧ ចូរ​សោក​សង្រេង និង​ទ្រហោ​យំ​គក់​ទ្រូង​ឲ្យ​ខ្លាំងៗ។ ចូរ​កាន់​ទុក្ខ​ឲ្យ​បាន​សមរម្យ​មួយ​ថ្ងៃ ឬ​ពីរ​ថ្ងៃ ដើម្យី​ចៀស​វាង​ពាក្យ​រិះគន់ រួច​ចូរ​ខិត​ខំ​រំសាយ​ទុក្ខ​នោះ​ឲ្យ​បាន​ធូរ​ស្រាល​ទ្បើង​វិញ។
១៨ សេចក្តី​ទុក្ខ​សោក​សង្រេង​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​ស្លាប់​បាន ព្រួយ​ចិត្ត​ហួស​ពេក​រមែង​តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​កម្លាំង​ចុះ​អន់​ថយ។
១៩ ភាព​អាសន្ន​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ​យ៉ាង​យូរ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​នឹក​ស្មាន​ថា មាន​ជីវិត​រស់​ជា​ជន​ក្រ‌ខ្សត់ ព្រោះ​ទទួល​បណ្តាសា។
២០ ចូរ​កុំ​បណ្តោយ​ខ្លួន​ទៅ​តាម​ទុក្ខ​ព្រួយ​ទ្បើយ ចូរ​រំសាយ​ទុក្ខ​នោះ ហើយ​នឹក​គិត​ដល់​អនាគត។
២១ ចូរ​កុំ​ភ្លេច​ថា មនុស្ស​ស្លាប់​មិន​ត្រឡប់​មក​វិញ​ទេ ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​កូន គ្មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​ស្លាប់​ទ្បើយ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​ឈឺ​ចាប់​ផង។
២២ ចូរ​កូន​នឹក​គិត​ថា ចុង​បញ្ចប់​របស់​កូន​ក៏​ដូច​ជា​ចុង​បញ្ចប់​របស់​បុគ្គល​នោះ​ដែរ ថ្ងៃ​មុន​ដល់​វេន​គេ ថ្ងៃ​នេះ​ដល់​វេន​របស់​កូន។
២៣ កាល​ណា​មនុស្ស​ស្លាប់ គឺ​គេ​សម្រាក​ហើយ ចូរ​ឈប់​នឹក​គិត​ដល់​គាត់​ទៅ។ ពេល​ណា​គាត់​ផុត​ដង្ហើម ចូរ​ខំ​កាត់​ចិត្ត កុំ​គិត​ពី​គាត់​ទៀត​ទ្បើយ។
ផល​អាក្រក់​នៃ​មុខ​របរ​ផ្សេងៗ
២៤ អ្នក​ដែល​ចង់​ទៅ​ជា​ធម្មា​ចារ្យ​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា ត្រូវ​មាន​ពេល​ទំនេរ​ច្រើន។ អ្នក​មិន​សូវ​មាន​កិច្ច‌ការ​ធ្វើ​ច្រើន អាច​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​បាន។
២៥ អ្នក​កាន់​នង្គ័ល​អាច​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​ប្រាជ្ញា​ដូច​ម្តេច​កើត? គេ​អួត​អាង​តែ​ពី​ការ​កាន់​ជ្រលួញ​បញ្ជា​គោ​ប៉ុណ្ណោះ។ គេ​តែង​តែ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ឯ​ស្រែ​គ្រប់​ពេល​វេលា ហើយ​និយាយ​តែ​អំពី​កូន​គោ។
២៦ គេ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​ការ​ភ្ជួរ​រាស់ ហើយ​នៅ​ពេល​យប់ គេ​រវល់​តែ​នឹង​ការ​រក​ស្មៅ​ឲ្យ​គោ​ស៊ី។
២៧ ជាង ឬ​មេ​ជាង​ក៏​ដូច្នេះ​ដែរ គេ​តែង​តែ​រវល់​ទាំង​ថ្ងៃ ទាំង​យប់។ ជាង​ឆ្លាក់​ត្រា​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ឆ្លាក់​រូប​ប្លែកៗ​ពី​គ្នា គេ​ខិត​ខំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ដូច​គំរូ​ដើម ហើយ​នៅ​ពេល​យប់ គេ​បង្ហើយ​កិច្ច‌ការ​របស់​គេ។
២៨ ជាង​ដំ​ដែក​អង្គុយ​ក្បែរ​ឡ​គេ គាត់​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​វត្ថុ​ដែល​ផលិត​ពី​ដែក។ ចំហាយ​ភ្លើង​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​បែក​ញើស ហើយ​គាត់​ទប់​ទល់​នឹង​កម្ដៅ​ឡ​យ៉ាង​យូរ។ ស្នូរ​ញញួរ​លាន់​រំពង​រហូត ហើយ​គាត់​សម្លឹង​មើល​លើ​គំរូ​នៃ​វត្ថុ​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ធ្វើ​នោះ។ គាត់​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​បង្ហើយ​កិច្ច‌ការ​របស់​ខ្លួន ហើយ​នៅ​ពេល​យប់ គាត់​កែ​ច្នៃ​ស្នា​ដៃ​របស់​គាត់​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។
២៩ ជាង​ស្មូន​អង្គុយ​ធ្វើ​ការ យក​ជើង​មក​បង្វិល​កង់ ហើយ​រវល់​តែ​ពី​ការ​ងារ​របស់​ខ្លួន​ជា‌និច្ច ដើម្បី​បង្គ្រប់​តាម​ចំនួន​ដែល​គេ​ត្រូវ​ការ។
៣០ គាត់​យក​ដៃ​ច្របាច់​ដី​ឥដ្ឋ រួច​យក​ជើង​ជាន់​ដី​ឥដ្ឋ​ឲ្យ​ជ្រាយ។ គាត់​យក​ថ្នាំ​មក​លាប​ដោយ​ផ្ចិត​ផ្ចង់ ហើយ​នៅ​ពេល​យប់ គាត់​សំអាត​ឡ។
៣១ ជាង​ទាំង​នោះ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ដៃ​របស់​ខ្លួន ហើយ​ម្នាក់ៗ​ស្ទាត់​ជំនាញ​តាម​មុខ​របរ​រៀងៗ​ខ្លួន​ដែរ។
៣២ ប្រសិន​បើ​គ្មាន​ជាង​ទាំង​នោះ​ទេ គឺ​មិន​អាច​សង់​ក្រុង​ទ្បើយ គ្មាន​មនុស្ស​រស់​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង ហើយ​ក៏​គ្មាន​នរណា​អាច​ធ្វើ​ដំណើរ​ក្នុង​ក្រុង​ទៀត​ផង។ ប៉ុន្តែ នៅ​សភា​ប្រជាជន គ្មាន​នរណា​សួរ​យោបល់​ពី​អ្នក​ទាំង​នោះ​ទេ។
៣៣ ក្នុង​អង្គ​ប្រជុំ ពួក​គេ​គ្មាន​កន្លែង​កិត្តិយស នៅ​កន្លែង​ចៅ​ក្រម ក៏​ពួក​គេ​គ្មាន​កន្លែង​ដែរ ពួក​គេ​មិន​យល់​អំពី​ច្បាប់ និង​ក្រឹត​ក្រម ពួក​គេ​មិន​ពូកែ​ខាង​ច្បាប់​ទេ។ គេ​មិន​ធ្លាប់​អើ​ពើ​នឹង​សុភា‌សិត​ទ្បើយ។
៣៤ ប៉ុន្តែ គេ​ជាប់​ចិត្ត​នឹង​ធម្ម​ជាតិ ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បង្កើត​មក ហើយ​គេ​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​ដំណើរ​ការ​ការ​ងារ​របស់​ខ្លួន​គេ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។
៣៩
ពាក្យ​សរសើរ​ធម្មា‌ចារ្យ
 អ្នក​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​រិះ​គិត​ពិចារណា​អំពី​ធម្ម‌វិន័យ​របស់​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត មិន‌មែន​ដូច​ជាង​ទាំង​នោះ​ទេ! អ្នក​នោះ​រមែង​តែង​តែ​ស្វែង​យល់​អំពី​ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ​ពី​បុរាណ ហើយ​ក៏​ចូល​ចិត្ត​អាន​ពាក្យ​ដែល​ព្យាការី​បាន​ចែង​ទុក​ដែរ។  អ្នក​នោះ​ចង​ចាំ​តែ​រឿង​និទាន អំពី​វីរ‌បុរស​ល្បី​ល្បាញ និង​រិះគិត​ពិចារណា​លើ​ពាក្យ​ប្រស្នា​ដ៏​ជ្រៅ​ជ្រះ។  គាត់​ស្វែង​យល់​ពី​អត្ថន័យ ដ៏​លាក់​កំបាំង​នៃ​សុភា‌សិត ហើយ​រិះគិត​តែ​ពី​ពាក្យ ប្រស្នា​ដ៏​ជ្រៅ​ជ្រះ​អស់​មួយ​ជីវិត។  ដូច្នេះ​គាត់​អាច​ជួយ​បម្រើ​អ្នក​ធំៗ ហើយ​គេ​តែង​ឃើញ​គាត់ នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ដឹង​នាំ។ គេ​ចាត់​ឲ្យ​គាត់​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ស្រុក​នៃ​ប្រជា‌ជាតិ​ដទៃ ព្រោះ​គាត់​មាន​បទ​ពិសោធ​ដឹង​អ្វី​ល្អ និង​អ្វី​អាក្រក់​ក្នុង​ចិត្ត​មនុស្ស។  តាំង​ពី​ព្រលឹម គាត់​ផ្ចង់​ចិត្ត ទៅ​រក​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បង្កើត​គាត់ ហើយ​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​ផង។ គាត់​ពោល​ពាក្យ​អធិដ្ឋាន​អង្វរ​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​សូម​ព្រះ‌អង្គ​លើក​លែង​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​បាប​របស់​គាត់។  ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដ៏​ឧត្តុង​ឧត្តម​សព្វ​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ គាត់​នឹង​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ឈ្លាស​វៃ។ គាត់​ពោល​សុទ្ធ​តែ​ពាក្យ​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា ហើយ​ក្នុង​ពេល​អធិដ្ឋាន គាត់​នឹង​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែរ។  ព្រះ‌អង្គ​បំភ្លឺ​ការ​វិនិច្ឆ័យ និង​ចំណេះ​ដឹង​របស់​គាត់ ឲ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ។ គាត់​នឹង​រិះគិត​អំពី​ការ​អាថ៌​កំបាំង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។  គាត់​នឹង​បង្ហាញ​ការ​យល់​ដឹង​ដែល​គាត់​បាន​ទទួល ហើយ​គាត់​នឹង​ខ្ពស់​មុខ​ដោយ​សារ​វិន័យ​នៃ​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់។  មនុស្ស​ជា​ច្រើន​សរសើរ​លើក​តម្កើង​ប្រាជ្ញា​របស់​គាត់ ហើយ​មិន​បំភ្លេច​ចោល​គាត់​ទ្បើយ។ គេ​ចង​ចាំ​គាត់​ជា​ដរាប​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​របស់​គាត់​ស្ថិត​នៅ​គ្រប់​តំណ ត​រៀង​ទៅ។ ១០ ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ នឹង​រៀប​រាប់​ពី​ប្រាជ្ញា​របស់​គាត់ ហើយ​សហគមន៍​នឹង​សរសើរ​តម្កើង​គាត់​ដែរ។ ១១ ប្រសិន​បើ​គាត់​មាន​អាយុ​វែង គាត់​នឹង​បន្សល់​ទុក​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​ដ៏​ល្បី​រុង​រឿង​ប្រសើរ​ជាង​មនុស្ស​មួយ​ពាន់​នាក់​ទៅ​ទៀត។ ប្រសិន​បើ​គាត់​ទទួល​មរណ‌ភាព គាត់​នឹង​ស្កប់​ចិត្ត​ហើយ។
ពាក្យ​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
១២ ក្រោយ​ពី​បាន​រិះ​គិត​ពិចារណា​រួច​ហើយ ខ្ញុំ​មាន​គំនិត​យ៉ាង​ច្រើន ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​ប្រាប់​ឲ្យ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ព្រះ‌ចន្ទ​ពេញ​បូរមី។ ១៣ ម្នាល​កូន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​អើយ! ចូរ​ត្រង​ត្រាប់​ស្តាប់​ពុក ហើយ​ចម្រើន​ទ្បើង ដូច​កូឡាប​ដែល​ដុះ​តាម​មាត់​ទឹក។ ១៤ ចូរ​សាយ​ភាយ​គន្ធ​ពិដោរ ដូច​ក្លិន​គ្រឿង​ក្រអូប ចូរ​ចម្រើន​ទ្បើង​ដូច​ផ្កា​ម្លិះ​កំពុង​រីក។ ចូរ​បន្លឺ​សំឡេង​ច្រៀង​រួម​គ្នា ហើយ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់​ចំពោះ​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ប្រព្រឹត្ត។ ១៥ ចូរ​ប្រកាស​ព្រះ‌នាម​ដ៏​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម​ថ្លៃ​ថ្លា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ចូរ​សរសើរ​ព្រះ‌អង្គ​ដោយ​ច្រៀង និង​ដេញ​ពិណ។ ចូរ​កូន​ពោល​ពាក្យ​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អង្គ​ដូច​ត​ទៅ៖ ១៦ ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ល្អ​ប្រពៃ! បទ​ញ្ជា​នីមួយ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​សម្រេច​តាម​ពេល​កំណត់។ ១៧ មិន​ត្រូវ​សួរ​ថា «តើ​នេះ​ជា​អ្វី?» «ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ការណ៍​នេះ​កើត​ទ្បើង​ដូច្នេះ?» នោះ​ទេ ដ្បិត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នឹង​ត្រូវ​ដោះ‌ស្រាយ​តាម​កាល​កំណត់។ ពេល​ព្រះ‌អង្គ​បញ្ជា ទឹក​ក៏​ឈប់​នៅ​នឹង​ថ្កល់​ដូច​ជា​គំនរ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​តែ​មួយ​ព្រះ‌ឱស្ឋ នោះ​ទឹក​ប្រមូល​គ្នា​នៅ​ក្នុង​ស្រះ។ ១៨ ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ចេញ​បញ្ជា អ្វីៗ​ក៏​សម្រេច​តាម​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ គ្មាន​នរណា​អាច​រារាំង​នឹង​ការ​សង្រ្គោះ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទ្បើយ។ ១៩ ព្រះ‌អង្គ​ទត​មើល​សព្វ​កិច្ច‌ការ​ដែល​មនុស្ស​ប្រព្រឹត្ត គ្មាន​នរណា​អាច​គេច​ផុត​ពី​ព្រះ‌នេត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទ្បើយ។ ២០ ព្រះ‌អង្គ​ពិនិត្យ​មើល​អ្វីៗ​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក រហូត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច គ្មាន​អ្វី​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ងឿង​ឆ្ងល់​ទ្បើយ។ ២១ មិន​ត្រូវ​សួរ​ថា «តើ​នេះ​ជា​អ្វី?» «ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ការណ៍​នេះ​កើត​ទ្បើង​ដូច្នេះ?» ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​អ្វី​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​មាន​ប្រយោជន៍។ ២២ ព្រះ‌ពរ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ប្រៀប​បាន​នឹង​ទឹក​ទន្លេ​ដែល​កំពុង​ជន់​ទ្បើង ឬ​ដូច​ទឹក​ជំនន់ ដែល​ស្រោច​ស្រព​ផែន​ដី។ ២៣ ប្រជា‌ជាតិ​នានា​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ ដូច​គ្រា​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទី​កន្លែង​ដែល​មាន​ទឹក​បរិបូរណ៍ ទៅ​ជា​វាល​រហោ‌ស្ថាន។ ២៤ ប្រជា‌រាស្រ្ត​ដ៏‌វិសុទ្ធ​យល់​ឃើញ​ថា មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​សុទ្ធ​តែ​ទៀង​ត្រង់ រីឯ​ជន‌ពាល​វិញ​ឃើញ​មាន​តែ​ឧបសគ្គ។ ២៥ តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​ដែល​ល្អ​សម្រាប់​មនុស្ស​ល្អ និង​អ្វីៗ​ដែល​អាក្រក់​សម្រាប់​មនុស្ស​បាប។ ២៦ អ្វី​ដែល​មនុស្ស​ត្រូវ​ការ​ជា​ចាំ​បាច់​សម្រាប់​ជីវិត គឺ​ទឹក ភ្លើង ដែក អំបិល ម្សៅ ទឹក​ដោះ ទឹក​ឃ្មុំ ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ ប្រេង សម្លៀក​បំពាក់។ ២៧ អ្វីៗ​ទាំង​នោះ មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​មនុស្ស​ដែល​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែ ប្រែ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អាក្រក់ សម្រាប់​មនុស្ស​បាប​វិញ។ ២៨ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត​ខ្យល់​ខ្លះ ដើម្បី​ដាក់​ទោស​អ្នក​បាប​ដែល​មិន​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​ព្រះ‌អង្គ ពេល​ខ្យល់​បោក​បក់​យ៉ាង​ខ្លាំង បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​គ្រោះ​កាច​កាន់​តែ​ធ្ងន់​ធ្ងរ។ នៅ​គ្រា​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បំផ្លាញ​ជន​អាក្រក់ ខ្យល់​ទាំង​នោះ​ជះ​កំហឹង ហើយ​បន្ធូរ​ព្រះ‌ពិរោធ​របស់​ព្រះ​ដែល​បង្កើត​វា​ផង។ ២៩ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត​ភ្លើង ព្រឹល ទុរ្ភិក្ស និង​សេចក្តី​ស្លាប់ ដើម្បី​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​ទុច្ចរិត។ ៣០ ចង្កូម​របស់​សត្វ​សាហាវ ខ្យាដំរី ពស់វែក ដាវ ដាក់​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត​ជន‌ពាល។ ៣១ អ្វីៗ​ទាំង​នោះ​សុទ្ធ​តែ​សប្បាយ​រីករាយ ដោយ​ធ្វើ​តាម​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ នៅ​លើ​ផែន​ដី ពួក​វា​ត្រៀម​ខ្លួន​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ​ជា‌និច្ច ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អង្គ​ត្រូវ​ការ។ ពេល​កំណត់​មក​ដល់ ពួកវា​តែង​តែ​គោរព​តាម​ព្រះ‌បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ៣២ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​មាន​គំនិត​ច្បាស់​លាស់​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក រួច​ខ្ញុំ​រិះ​គិត​ពិចារណា ហើយ​ចារ​ទុក​ជា​លាយ​លក្ខណ៍​អក្សរ។ ៣៣ ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​សុទ្ធ​តែ​ល្អ​ទាំង​អស់។ ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ចែង​តាម​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ និង​តាម​ពេល​វេលា។ ៣៤ មិន​ត្រូវ​ពោល​ថា អ្វី​អាក្រក់​ជាង​អ្វី​ទ្បើយ ដ្បិត​គេ​ទទួល​ស្គាល់​ថា អ្វីៗ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​ល្អ តាម​ពេល​កំណត់​របស់​ខ្លួន។ ៣៥ ឥទ្បូវ​នេះ ចូរ​បន្លឺ​សំឡេង​យ៉ាង​ខ្លាំង ច្រៀង​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឲ្យ​អស់​ពី​ចិត្ត។
៤០
ទុក្ខ​វេទនា​របស់​មនុស្ស​លោក
 ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ម្នាក់ៗ​រមែង​មាន​កង្វល់​យ៉ាង​ធ្ងន់​ធ្ងរ ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​នឹម​ដ៏​ធ្ងន់​លើ​ស្មា​មនុស្ស​លោក តាំង​ពី​ពេល​កើត​ចេញ​ពី​ផ្ទៃ​ម្តាយ រហូត​ដល់​ពេល​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ធរណី ដែល​មាតា​រួម​នៃ​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់​វិញ។  មនុស្ស​តែង​តែ​រិះ​គិត​ទាំង​ភ័យ​ខ្លាច​ពី​ថ្ងៃ​ដែល​គេ​ត្រូវ​ស្លាប់។ គេ​រង់​ចាំ​ថ្ងៃ​នោះ​ទាំង​អស់​គ្នា។  គឺ​តាំង​ពី​ស្តេច​ដែល​គង់​លើ​រាជ​បល្ល័ង្ក ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង រហូត​ដល់​អ្នក​តូច​តាច​ដែល​អង្គុយ​លើ​ដី និង​នៅ​លើ​ផេះ។  តាំង​ពី​អ្នក​ដែល​ពាក់​ព្រះ​ភូសា​ពណ៌​ស្វាយ និង​មកុដ រហូត​ដល់​អ្នក​ក្រីក្រ​ដែល​ស្លៀក​បាវ។  មនុស្ស​ចេះ​តែ​ខឹង ច្រណែន ឈ្នានីស ជ្រួល​ច្របល់ ភ័យ​ខ្លាច​ស្លាប់ ចង​គំនុំ​គុំ​កួន ការ​វិវាទ​គ្នា។ ពេល​យប់ ការ​ដេក​គ្រាន់​តែ​ផ្លាស់​ប្តូរ​កង្វល់​ប៉ុណ្ណោះ។  ពេល​បាន​សម្រាក​បន្តិច គេ​យល់​សប្តិ​អាក្រក់ បណ្តាល​ឲ្យ​គេ​កើត​ទុក្ខ​ថែម​ទៀត ដូច​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ទាហាន​ដែល​រត់​ចោល​សមរ‌ភូមិ។  ពេល​រំដោះ​រួច​ខ្លួន គេ​ភ្ញាក់​ទ្បើង​ទាំង​នឹក​ឆ្ងល់ ដោយ​ភ័យ​ឥត​បាន​ការ។  សត្វ​លោក​ទាំង​អស់ ចាប់​តាំង​ពី​មនុស្ស​រហូត​ដល់​សត្វ តែង​តែ​ជួប​ប្រទះ​នឹង​ទុក្ខ​លំបាក ប៉ុន្តែ អ្នក​បាប​រមែង​តែង​តែ​ជួប​ប្រទះ​នឹង​ទុក្ខ​នោះ លើស​ពី​គេ​ប្រាំពីរ​ដង  គឺ​សេចក្តី​ស្លាប់ ឃាត​កម្ម ការ​វិវាទ​គ្នា សង្គ្រាម គ្រោះ​កាច ការ​អត់​ឃ្លាន ការ​វិនាស​អន្ត‌រាយ។ ១០ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត​ទុក្ខ​លំបាក​ទាំង​នោះ​មក ដើម្បី​ដាក់​ទោស​ជន‌ពាល ហើយ​ទឹក​ជំនន់​កើត​មក ក៏​ព្រោះ​តែ​ជន​ទាំង​នោះ​ដែរ។ ១១ អ្វីៗ​ដែល​កើត​ពី​ដី​មក ត្រូវ​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​ដី​វិញ អ្វីៗ​ដែល​កើត​ពី​ទឹក​មក ក៏​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​សមុទ្រ​វិញ​ដែរ។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បំបាត់​ភាព​អយុត្តិធម៌
១២ សំណូក​សូក​ប៉ាន់​គ្រប់​យ៉ាង និង​អំពើ​អយុត្តិធម៌​គ្រប់​បែប ត្រូវ​តែ​វិនាស​បាត់​ទៅ រីឯ​សេចក្តី​ស្មោះ‌ត្រង់​នឹង​ស្ថិត​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។ ១៣ ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​មនុស្ស​ទុច្ចរិត រមែង​តែង​តែ​រីង​ស្ងួត​ដូច​ទឹក​ជ្រោះ និង​ត្រូវ​តែ​កន្លង​ទៅ​ដូច​ផ្គរ​លាន់ នៅ​ពេល​ភ្លៀង​ខ្លាំង។ ១៤ ពេល​ជន​ទុច្ចរិត​វិនាស​អន្ត‌រាយ ដុំ​ថ្ម​ក៏​សប្បាយ​រីក​រាយ​ដែរ អស់​អ្នក​ដែល​បំពាន​ធម្ម‌វិន័យ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មុខ​ជា​ត្រូវ​វិនាស​សូន្យ​មិន​ខាន។ ១៥ ពូជ​ពង្ស​របស់​ជន‌ពាល​មិន​បង្កើត​មែក​សាខា​ទ្បើយ ជន​មិន​បរិសុទ្ធ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ​ដែល​ចាក់​ប្ញស​លើ​ថ្ម។ ១៦ ដើម​ត្រែង​ដែល​ដុះ​តាម​មាត់​ទន្លេ ត្រូវ​ទឹក​ហូរ​កួច​នាំ​យក​ទៅ​មុន ស្មៅ​ផ្សេងៗ​ទៀត។ ១៧ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ចិត្ត​សប្បុរស ប្រៀប​ដូច​ជា​សួន​ឧទ្យាន​ដែល​ទទួល​ព្រះ‌ពរ ហើយ​ទាន​នឹង​ស្ថិត​នៅ​ជា​ដរាប​តរៀង​ទៅ។
សម្បត្តិ​សួគ៌​មាន​តម្លៃ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត
១៨ ការ​រស់​នៅ​របស់​មនុស្ស​ដែល​មិន​ពឹង​ពាក់​លើ​អ្នក​ដទៃ និង​ការ​រស់​នៅ​របស់​អ្នក​ដែល​មាន​កម្លាំង​ធ្វើ​ការ ពិត​ជា​សុខ​ស្រួល​មែន។ ប៉ុន្តែ អ្នក​ដែល​ឃើញ​កំណប់ រឹត​តែ​សប្បាយ​ប្រសើរ​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត!។ ១៩ អ្នក​មាន​កូន​ច្រើន ឬ​អ្នក​សង់​ក្រុង​មួយ តែង​តែ​មាន​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​ស្ថិត​នៅ​ជា‌និច្ច។ ប៉ុន្តែ ស្រ្តី​គ្រប់​លក្ខណ៍ ប្រសើរ​ជាង​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​ទាំង​ពីរ​នេះ​ទៅ​ទៀត។ ២០ ស្រា និង​តន្រ្តី តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​សប្បាយ​ចិត្ត ប៉ុន្តែ ការ​ស្រឡាញ់​ប្រាជ្ញា តែង​តែ​ផ្តល់​អំណរ​សប្បាយ លើស​ពី​នេះ​ទៅ​ទៀត។ ២១ ខ្លុយ និង​ពិណ តែង​តែ​ប្រគំ​ភ្លេង​យ៉ាង​ពី​រោះ ប៉ុន្តែ ពាក្យ​សម្ដី​ល្អ​គួរ​សម ប្រសើរ​លើស​ពី​នេះ​ទៅ​ទៀត។ ២២ សម្ផស្ស និង​លំអ​របស់​ស្រ្តី ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ចង់​គយ​គន់ ប៉ុន្តែ រុក្ខ​ជាតិ​ខៀវ​ខ្ចី​នៅ​តាម​វាល​ស្រែ ល្អ​ប្រសើរ​លើស​ពី​នេះ​ទៅ​ទៀត។ ២៣ មិត្ត​សម្លាញ់ និង​គូ​កន រមែង​តែង​តែ​ជួប​គ្នា​តាម​ពេល​កំណត់ ប៉ុន្តែ គូ​ស្វាមី​ភរិយា តែង​តែ​ជួប​គ្នា​លើស​ពី​អ្នក​ទាំង​ពីរ​នេះ​ទៅ​ទៀត។ ២៤ បង‌ប្អូន និង​ជន​សប្បុរស រមែង​តែង​តែ​ជួយ​គ្នា​នៅ​គ្រា​មាន​អាសន្ន ទាន​ដែល​កូន​ចែក​ឲ្យ​អ្នក​ក្រ រឹត​តែ​ប្រសើរ​លើស​ពី​នេះ​ទៅ​ទៀត។ ២៥ មាស និង​ប្រាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​បាន​ខ្ពស់​មុខ ប៉ុន្តែ ដំបូន្មាន រឹត​តែ​ល្អ​ប្រសើរ​លើស​ពី​នេះ​ទៅ​ទៀត។ ២៦ ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ្ត​ស្តុក​ស្តម្ភ និង​កម្លាំង រមែង​តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ទុក​ចិត្ត​បាន ប៉ុន្តែ ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ រឹត​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ទុក​ចិត្ត​លើស​ពី​នេះ​ទៅ​ទៀត។ អ្នក​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ មិន​ខ្វះ​អ្វី​ទ្បើយ អ្នក​នោះ​ក៏​មិន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ​ដទៃ​ដែរ។ ២៧ ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រៀប​ដូច​ជា​សួន​ឧទ្យាន​ដែល​ទទួល​ព្រះ‌ពរ​ការ‌ពារ​មនុស្ស ប្រសើរ​ជាង​អ្នក​មាន​សិរី​រុង‌រឿង​ទៅ​ទៀត។
ការ​សុំ​ទាន
២៨ ម្នាល​កូន​អើយ! កុំ​រស់​នៅ​ដោយ​សុំ​ទាន​គេ​ជា​ដាច់​ខាត! ស៊ូ​ស្លាប់​ប្រសើរ​ជាង​សុំ​ទាន​គេ។ ២៩ មនុស្ស​ដែល​តែង​តែ​រំពៃ​មើល​តុ​របស់​អ្នក​ដទៃ ជីវិត​របស់​គេ​មិន​សម​ជា​ការ​រស់​នៅ​របស់​មនុស្ស​ទេ គេ​ប្រឡាក់​មាត់​ដោយ​បរិភោគ​ម្ហូប​ដែល​ខ្លួន​មិន​បាន​រក។ រីឯ​អ្នក​ដែល​មាន​សុជីវ‌ធម៌ ហើយ​មាន​ចំណេះ​ដឹង នឹង​ចៀស​វាង​ពី​អំពើ​ទាំង​នោះ។ ៣០ ជន​មិន​ចេះ​អៀន​ខ្មាស​ចូល​ចិត្ត​បរិភោគ​អាហារ ដែល​សុំ​ទាន​ពី​គេ ប៉ុន្តែ អាហារ​នេះ​ជា​ដុំ​ភ្លើង​ដែល​ដុត​រោល​ក្នុង​ពោះ​របស់​គេ​ទៅ​វិញ។
៤១
សេចក្តី​ស្លាប់
 មជ្ចុរាជ​អើយ! មនុស្ស​ណា​រស់​នៅ​យ៉ាង​សុខសាន្ត ដោយ​ប្រើ​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​ខ្លួន គឺ​មនុស្ស​ដែល​គ្មាន​កង្វល់ និង​ចេះ​តែ​ចម្រុង​ចម្រើន​ក្នុង​គ្រប់​ប្រការ ហើយ​នៅ​តែ​មាន​កម្លាំង ដើម្បី​ត្រេក​ត្រអាល​នៅ​ឡើយ អ្នក​នោះ​រមែង​តែង​តែ​នឹក​គិត​ដល់​មច្ចុរាជ​ឯង​ដោយ​ចិត្ត​ជូរ​ចត់។  ឱមច្ចុរាជ​អើយ! មនុស្ស​ដែល​បាក់​កម្លាំង ហើយ​ចាស់​ជរា កំពុង​មាន​ទុក្ខ​កង្វល់​គ្រប់​យ៉ាង អ្នក​បះបោរ​មិន​អាច​ទ្រាំ​ទ្រ​ទៀត​បាន មនុស្ស​នោះ​ចូល​ចិត្ត​ទទួល​ការ​សម្រេច​របស់​មច្ចុរាជ​ឯង!។  កូន​អើយ! កុំ​ភ័យ​ខ្លាច​សេចក្តី​ស្លាប់​ឡើយ នៅ​ពេល​ណា​មច្ចុរាជ​សម្រេច​ថា​នឹង​ទទួល​កូន! ចូរ​នឹក​គិត​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ចែក​ស្ថាន​ទៅ​មុន​កូន ព្រម​ទាំង​ដល់​អស់​អ្នក ដែល​នឹង​ត្រូវ​បាត់​បង់​ជីវិត​នៅ​ពេល​ក្រោយៗ​ទៀត។  ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្រេច​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​ថា សត្វ​លោក​ត្រូវ​តែ​ស្លាប់​គ្រប់ៗ​គ្នា។ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ប្រកែក​គ្នា​អំពី​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ​សប្បុរស​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត? ទោះ​បី​កូន​រស់​នៅ​ដប់​ឆ្នាំ​ក្តី មួយ‌រយ​ឆ្នាំ​ក្តី ឬ​មួយ​ពាន់​ឆ្នាំ​ក្តី ក៍​ស្ថាន​មច្ចុរាជ​គ្មាន​អ្វី​ខុស​គ្នា​ត្រង់​ណា​ឡើយ។
ទោស​របស់​ជន‌ពាល
 កូន​របស់​អ្នក​បាប រមែង​ទៅ​ជា​កូន​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម ហើយ​ចូល​ចិត្ត​រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ជន‌ពាល។  កេរ​មត៌ក​នៃ​កូន​របស់​អ្នក​បាប​ទាំង​នោះ ត្រូវ​តែ​វិនាស​អន្ត‌រាយ ហើយ​ពូជ​ពង្ស​របស់​ពួក​គេ ក៏​ត្រូវ​តែ​អាម៉ាស់​រហូត​ដែរ។  ឪពុក​ដែល​ជា​ជន‌ពាល​តែង​តែ​ត្រូវ​កូន​ស្តី​បន្ទោស ដ្បិត​កូន​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​អាម៉ាស់ ដោយ​សារ​ឪពុក។  ម្នាល​ជន‌ពាល​អើយ! អ្នក​រាល់​គ្នា​បោះ​បង់​ចោល​ធម្ម‌វិន័យ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​វេទនា​មិន​ខាន!។  អ្នក​រាល់​គ្នា​កើត​មក សម្រាប់​តែ​ទទួល​បណ្តាសា! អ្នក​រាល់​គ្នា​បាត់​បង់​ជីវិត​ហើយ ក៏​ត្រូវ​ទទួល​បណ្តាសា​ដែរ។ ១០ អ្វីៗ​ដែល​កើត​មក​ពី​ដី មុខ​ជា​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​ដី​វិញ។ ដូច្នេះ ជន‌ពាល​ដែល​ត្រូវ​បណ្តាសា មុខ​ជា​អន្ត‌រាយ​មិន​ខាន។
កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្អ
១១ រូប​កាយ​របស់​មនុស្ស​ឥត​ខ្លឹម​សារ ប៉ុន្តែ កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​របស់​មនុស្ស​សុចរិត មិន​សាប​សូន្យ​ឡើយ។ ១២ ចូរ​គិត​គូរ​អំពី​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​របស់​កូន ដ្បិត​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​នឹង​ស្ថិត​នៅ​យូរ ក្រោយ​ពេល​កូន​ស្លាប់​ទៅ ជាង​គំនរ​មាស​រាប់​ពាន់​គំនរ​ទៅ​ទៀត។ ១៣ មនុស្ស​រស់​នៅ​យ៉ាង​សប្បាយ​រីក​រាយ តែ​មួយ‌រយៈ​ពេល​ដ៏​ខ្លី​ប៉ុណ្ណោះ រីឯ​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្បី ស្ថិត​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។
ការ​អៀន​ខ្មាស
១៤ ម្នាល​កូន​ចៅ​អើយ! ចូរ​រក្សា​ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ​ឲ្យ​បាន​ល្អ! ប្រសិន​បើ​គេ​លាក់​ប្រាជ្ញា ឬ​កំណប់ តើ​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី? ១៥ មនុស្ស​ដែល​លាក់​ភាព​លេលា​របស់​ខ្លួន ប្រសើរ​ជាង​មនុស្ស​ដែល​លាក់​ប្រាជ្ញា​របស់​ខ្លួន។ ១៦ ខ្ញុំ​សូម​រៀប​រាប់​អំពី​សេចក្តី​ណា​ដែល​ត្រូវ​អៀន​ខ្មាស​ពិត​ប្រាកដ ដ្បិត​មិន​គួរ​រក្សា​ទុក​ការ​អៀន​ខ្មាស​គ្រប់​យ៉ាង​ទេ! មនុស្ស​មិន​ត្រូវ​វាយ​តម្លៃ​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដូច​គ្នា​ដែរ។ ១៧ ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ផិត​ក្បត់​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ឪពុក​ម្តាយ។ ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​និយាយ​កុហក នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក​ដឹក​នាំ និង​អ្នក​មាន​អំណាច។ ១៨ ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ធ្វើ​ខុស​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ចៅ​ក្រម និង​អ្នក​គ្រប់​គ្រង ចូរ​អៀន​ខ្មាស ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​បំពាន​លើ​ធម្ម‌វិន័យ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​សហគមន៍ និង​ប្រជាជន ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត នៅ​ចំពោះ​មុខ​មិត្ត​សម្លាញ់ និង​គូកន ១៩ ចូរ​អៀន​ខ្មាស ដោយ​លួច​ប្លន់​អ្វី​មួយ នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក​ជិត​ខាង​កន្លែង​ដែល​កូន​ធ្លាប់​រស់​នៅ។ ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ក្បត់​ពាក្យ​សន្យា ឬ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​លើក​ដៃ​សុំ​ទាន​អាហារ ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ចែក​ទាន ឬ​ទទួល​អ្វី​ពី​គេ​ទាំង​មើល​ងាយ​គេ។ ២០ ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​នៅ​ស្ងៀម ចំពោះ​មុខ​អ្នក​ដែល​សំពះ​កូន ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​សម្លឹង​មើល​ស្រ្តី​ពេស្យា។ ២១ ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​មិន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​ជន​រួម​ជាតិ ដោយ​យក​អ្វី​មួយ​ដែល​ជា​ចំណែក​របស់​អ្នក​ដទៃ ឬ​អ្វី​ដែល​គេ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​គន់​មើល​ភរិយា​របស់​បុរស​ដទៃ។ ២២ កុំ​និយាយ​លេង​សើច​ជា​មួយ​ស្រ្តី​បម្រើ​របស់​កូន ហើយ​កុំ​ទៅ​ជិត​គ្រែ​របស់​នាង។ ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ប្រមាថ ឬ​ស្តី​បន្ទោស​មិត្ត​សម្លាញ់ ក្រោយ​ពេល​ដែល​កូន​បាន​ឲ្យ​អ្វី​មួយ​ទៅ​គេ។
៤២
ចូរ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ពោល​សេចក្តី​ដែល​កូន​បាន​ឮ ព្រម​ទាំង​បើក​ក​កាយ​សេចក្តី​អាថ៌‌កំបាំង​ដល់​អ្នក​ដទៃ។ ក្នុង​ករណី​ទាំង​នោះ កូន​ត្រូវ​អៀន​ខ្មាស​មិន​ហ៊ាន​ធ្វើ ហើយ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​នឹង​ចូល​ចិត្ត​កូន​ជា​ពុំ​ខាន។ មាន​ករណី​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​កូន​មិន​ត្រូវ​អៀន​ខ្មាស ប៉ុន្តែ កុំ​យក​ការ​ទាំង​នោះ​ធ្វើ​ជា​លេស ដើម្បី​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ឡើយ។  កុំ​អៀន​ខ្មាស​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ធម្ម‌វិន័យ​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ហើយ​កាន់​តាម​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ផង។ កុំ​អៀន​ខ្មាស​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​សាសន៍​ដទៃ​ស្លូត​ត្រង់​ឡើយ។  កុំ​អៀន​ខ្មាស​នឹង​គិត​បញ្ជី​ប្រាក់​ពី​គូ​កន ឬ​អ្នក​ដំណើរ។ កុំ​អៀន​ខ្មាស​នឹង​ចែក​មត៌ក​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ។  កុំ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ប្រើ​ជញ្ជីង​ត្រឹម​ត្រូវ កុំ​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ចំណេញ​ច្រើន ឬ​តិច។  កុំ​អៀន​ខ្មាស​នឹង​ប្រាក់​ចំណេញ ដែល​បាន​មក​ពី​ការ​លក់​ដូរ កុំ​អៀន​ខ្មាស​នឹង​ការ​វាយ​ប្រៀន​ប្រដៅ​កូន​ជា​ញឹក​ញយ ឬ​យក​រំពាត់​វាយ​អ្នក​បម្រើ​អាក្រក់ រហូត​ដល់​ចេញ​ឈាម​ឡើយ។  ប្រសិន​បើ​កូន​ពុំ​អាច​ទុក​ចិត្ត​ភរិយា​បាន ឬ​ប្រសិន​បើ​នៅ ផ្ទះ​មាន​មនុស្ស​ច្រើន​ពេក ចូរ​យក​របស់​មាន​តម្លៃ​ទៅ​ចាក់​សោរ​ទុក។  អ្វី​ដែល​កូន​ផ្ញើ​ទុក​នឹង​គេ​ត្រូវ​រាប់ និង​ថ្លឹង​ជា​មួយ​គេ ហើយ​អ្វី​ដែល​កូន​ផ្ញើ ឬ​ទទួល​ពី​គេ​មក​វិញ ចូរ​កត់​ត្រា​សេចក្តី​ទាំង​អស់​ទុក​ជា​លាយ​លក្ខណ៍​អក្សរ​ផង។  កុំ​អៀន​ខ្មាស​នឹង​វាយ​ប្រដៅ​មនុស្ស​លេ​លា និង​ជន​ល្ងី​ល្ងើ ឬ​ចាស់​ព្រឹទ្ធាចារ្យ​ដែល​គេ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា វក់​នឹង​កាម​គុណ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ កូន​ពិត​ជា​សម្ដែង​ឲ្យ​ដឹង​ថា កូន​បាន​ទទួល​ការ​អប់រំ​ត្រឹម​ត្រូវ ហើយ​មនុស្ស​ម្នា​នឹង​សរសើរ​កូន​ទៀត​ផង។
កង្វល់​របស់​ឪពុក​ចំពោះ​កូន​ស្រី​ខ្លួន
កូន​ស្រី​រមែង​តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឪពុក​ដេក​មិន​លក់។ អ្នក​នោះ​មិន​និយាយ​អ្វី​ទេ តែ​ក្តី​កង្វល់​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ដេក​មិន​លក់។ ពេល​នាង​នៅ​ក្មេង ឪពុក​របស់​នាង​ខ្លាច​នាង​ហួស​អាយុ​រៀប​អាពាហ៍‌ពិពាហ៍។ ពេល​នាង​រៀប​អាពាហ៍‌ពិពាហ៍​រួច គាត់​ភ័យ​ខ្លាច​ប្តី​មិន​ស្រឡាញ់​នាង។ ១០ ពេល​នាង​នៅ​ក្រមុំ​ព្រហ្មចារី គាត់​ខ្លាច​នាង​ត្រូវ​គេ​លួង​លោម​បោក​ប្រាស់ ហើយ​មាន​ផ្ទៃ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​គាត់​ដោយ​គ្មាន​ប្តី។ ពេល​រស់​នៅ​ជា​មួយ​ប្តី គាត់​ខ្លាច​នាង​ក្បត់​ចិត្ត​ប្តី ឬ​គាត់​ខ្លាច​ថា នាង​ទៅ​ជា​ស្រី​អារ។ ១១ ចូរ​ខិត​ខំ​ឃ្លាំ​មើល​កូន​ស្រី​ដែល​មិន​ចេះ​ប្រមាណ​ខ្លួន ខ្លាច​ក្រែង​សត្រូវ​របស់​កូន​ចំអក​ដាក់​កូន​ព្រោះ​តែ​នាង និង​អ្នក​ក្រុង​និយាយ​បរិហារ​កេរ្តិ៍ ព្រម​ទាំង​ប្រជាជន​នាំ​គ្នា​សើច​ចំអក ហើយ​កូន​នឹង​ត្រូវ​អាម៉ាស់​មុខ​យ៉ាង​ខ្លាំង នៅ​ក្នុង​អង្គ​ប្រជុំ​ព្រោះ​តែ​នាង។
ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​នឹង​ស្រ្តី
១២ កុំ​គន់​មើល​សម្ផស្ស​របស់​មនុស្ស​ឲ្យ​សោះ កុំ​អង្គុយ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ស្រ្តីៗ ១៣ ដ្បិត​សត្វ​ល្អិត​ដែល​ចេញ​ពី​សម្លៀក​បំពាក់​យ៉ាង​ណា សេចក្តី​អាក្រក់​ក៏​ចេញ​មក​ពី​ស្រ្តី​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ១៤ សេចក្តី​អាក្រក់​របស់​បុរស​ប្រសើរ​ជាង​ចិត្ត​ល្អ​របស់​ស្រ្តី។ ស្រ្តី​រមែង​ធ្វើ​ឲ្យ​អាម៉ាស់ និង​បណ្តាល​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ជេរ​ប្រមាថ​មើល​ងាយ។

ភាគ​ទី ៥

ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង និង​ព្រះ‌ប្រាជ្ញាញាណ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
១៥ ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​សូម​លើក​អំពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​គឺ​ខ្ញុំ​នឹង​រៀប​រាប់​អំពី​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ។ ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​សុទ្ធ​តែ​កើត​ឡើង​ដោយ​សារ​ព្រះ‌បន្ទូល​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​អ្វីៗ​ដែល​កើត​ជា​រូប​រាង​ឡើង​មក​នោះ ក៏​ស្រប​តាម​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។ ១៦ ព្រះ‌អាទិត្យ​រះ​ឡើង​បំភ្លឺ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ហើយ​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ពោរ​ពេញ​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១៧ សូម្បី​តែ​ពួក​ទេវ‌ទូត​ក៏​ពុំ​អាច​រៀប​រាប់ ពី​ការ​អស្ចារ្យ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឡើយ គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដ៏​មាន​តេជា‌នុភាព​សព្វ​ប្រការ បាន​ចាក់​គ្រឹះ​ដ៏​រឹង​មាំ ដើម្បី​ពង្រឹង​ពិភព​ទាំង​មូល ឲ្យ​នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ​ក្នុង​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១៨ ព្រះ‌អម្ចាស់​ស្ទង់​ទាំង​ជម្រៅ​សមុទ្រ ទាំង​ចិត្ត​មនុស្ស។ ព្រះ‌អង្គ​ឈ្វេង​យល់​ពី​គំនិត​លាក់​កំបាំង​របស់​គេ ដ្បិត​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​ជ្រាប​សេចក្តី​ទាំង​អស់។ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ទត​មើល​អស់​ហ្វូង​តារា​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​ដើម្បី​កំណត់​ពេល​វេលា។ ១៩ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រកាស​ដំណឹង​ពី​អតីត‌កាល និង​អនាគត‌កាល។ ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​អាថ៌​កំបាំង​ទាំង‌ឡាយ។ ២០ គ្មាន​គំនិត​ណា​មួយ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ជ្រាប​នោះ​ទេ ហើយ​ក៏​គ្មាន​ពាក្យ​សម្ដី​ណា​មួយ ដែល​លាក់​កំបាំង​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។ ២១ ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ចែង​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត ដ៏​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​យ៉ាង​ល្អ​ប្រពៃ ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​គង់​នៅ​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក ជា​ដរាប​តរៀង​ទៅ។ គ្មាន​នរណា​ដក ឬ​បន្ថែម​អ្វី​លើ​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ឡើយ។ ព្រះ‌អង្គ​មិន​ត្រូវ​ការ​ឲ្យ​នរណា​ថ្វាយ​យោបល់​ព្រះ‌អង្គ​ទេ។ ២២ ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ‌អង្គ សុទ្ធ​តែ​គួរ​ស្ងើច​សរសើរ​ក្រៃ​លែង សូម្បី​តែ​ផ្កា​ភ្លើង​ដ៏​តូច​បំផុត​ដែល​ភ្នែក​អាច​មើល​ឃើញ ក៏​គួរ​ឲ្យ​ស្ងើច​សរសើរ​ដែរ។ ២៣ ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ទាំង​នោះ សុទ្ធ​តែ​មាន​ជីវិត ហើយ​ស្ថិត​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ត្រៀម​ចាំ​គោរព​តាម​ព្រះ‌បញ្ជា និង​តាម​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ។ ២៤ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​មាន​គូ​របស់​វា ព្រះ‌អង្គ​មិន​បង្កើត​អ្វី​ដែល​មិន​ពេញ​លក្ខណៈ​នោះ​ទេ។ ២៥ សត្វ​លោក​នីមួយៗ បំពេញ​អត្ថ​ប្រយោជន៍​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក។ យើង​រំពឹង​គិត​ពី​សេចក្តី​នេះ ដោយ​សប្បាយ​រហូត។
៤៣
ព្រះ​អាទិត្យ
 លំហ​អាកាស​វេហាស៍​ដ៏​ភ្លឺ​ថ្លា​ល្អ​ប្រសើរ​អើយ! គួរ​ស្ងើច​សរសើរ​ផ្ទៃ​មេឃ​ដែល​ប្រកប​ដោយ​ពន្លឺ​រស្មី​ដ៏​រុង​រឿង ជា​ទី​គយ​គន់!  ពេល​ព្រលឹម ព្រះ​អាទិត្យ​រះ​ឡើង​ប្រកាស​អំពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត គឺ​អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង​គួរ​ឲ្យ​ស្ងើច​សរសើរ។  នៅ​វេលា​ថ្ងៃ​ត្រង់ ព្រះ​អាទិត្យ​ធ្វើ​ឲ្យ​ដី​ស្ងួត​ហែង តើ​នរណា​អាច​ទ្រាំ​នឹង​កម្ដៅ​ព្រះ​អាទិត្យ​បាន?  គេ​តែង​តែ​ដុត​ភ្លើង​ក្នុង​ឡ​ឲ្យ​ក្តៅ ដើម្បី​ដំ​ដែក ប៉ុន្តែ ព្រះ​អាទិត្យ​ក្តៅ​ជាង​ឡ​នោះ​បី​ដង​ទៅ​ទៀត ហើយ​ឆាប​ឆេះ​ភ្នំ។ ព្រះ​អាទិត្យ​ជះ​ចំហាយ​ក្តៅ​ធ្វើ​ឲ្យ​រលាក និង​បញ្ចេញ​រស្មី​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្រវាំង​ភ្នែក។  ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រសើរ​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​ព្រះ​អាទិត្យ ហើយ​បញ្ជា​ព្រះ​អាទិត្យ​ឲ្យ​ធ្វើ​ដំណើរ​យ៉ាង​លឿន។
ព្រះចន្ទ
 ព្រះ​ចន្ទ​ក៏​រះ​ឡើង​តាម​ពេល​ម៉ោង ហើយ​កំណត់​រដូវ​កាល និង​ជា​សញ្ញា​សម្គាល់​នៃ​ពេល​វេលា។  ព្រះ​ចន្ទ​ដែល​ចេះ​តែ​តូច​ទៅ រហូត​ដល់​រលុប​នៅ​ពេល​រនោច ផ្តល់​សញ្ញា​សម្គាល់ ឲ្យ​យើង​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ។  ដូច្នេះ គេ​ហៅ​ខែ​នីមួយៗ​តាម​ព្រះចន្ទ។ ពេល​ខែ​ថ្មី ព្រះ​ចន្ទ​ចម្រើន​ឡើង​យ៉ាង​អស្ចារ្យ ជា​ពន្លឺ​ភ្លឺ​ចិញ្ចែង​ចិញ្ចាច​លើ​លំហ​អាកាស កណ្តាល​ហ្វូង​តារា​ទាំង‌ឡាយ។
ផ្កាយ
 ពន្លឺ​ដ៏​រុង​រឿង​នៃ​តារា​ទាំង‌ឡាយ ជា​គ្រឿង​លំអ​ផ្ទៃ​មេឃ ជា​គ្រឿង​បំភ្លឺ​យ៉ាង​ត្រចះ​ត្រចង់​នៅ​ឯស្ថាន​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ១០ ផ្កាយ​ទាំង‌ឡាយ​នៅ​តាម​កន្លែង​របស់​ខ្លួន តាម​ព្រះ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ ហើយ​មិន​បោះ​បង់​ចោល​ការ​ងារ​របស់​ខ្លួន​ឡើយ។
ឥន្ទធនូ
១១ សូម​មើល​ឥន្ទធនូ ហើយ​ចូរ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដែល​បង្កើត​ឥន្ទធនូ​មក ឥន្ទធនូ​នេះ​មាន​ពន្លឺ​ប្រសើរ​ណាស់។ ១២ ឥន្ទ​ធនូ​បញ្ចេញ​រស្មី​ដ៏​ត្រចះ‌ត្រចង់​នៅ​លើ​មេឃ គឺ​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត យិត​ខ្សែ​ឥន្ទធនូ​នេះ!។
អភូត‌ហេតុ​នៃ​ធម្ម​ជាតិ
១៣ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បញ្ជា ទើប​ព្រឹល​ធ្លាក់​មក។ ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ផ្លេក​បន្ទោរ ឲ្យ​នាំ​សេចក្តី​សម្រេច​នៃ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១៤ ព្រះ‌អង្គ​បើក​ឃ្លាំង ទើប​ពពក​រសាត់​ចេញ ដូច​សត្វ​ហើរ។ ១៥ ប្ញទ្ធា‌នុភាព​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពពក​រឹង ហើយ​ធ្លាក់​ជា​គ្រាប់​ព្រឹល​ធំៗ។ ១៦  ផ្គរ​លាន់​បណ្តាល​ឲ្យ​ផែន​ដី​កក្រើក 16 ពេល​ឃើញ​ព្រះ‌អង្គ ភ្នំ​នាំ​គ្នា​រញ្ជួយ។ ពេល​ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ ខ្យល់​បក់​មក​ពី​ត្បូង។ ១៧  ព្យុះ​កំបុត​ត្បូង បក់​មក​ពី​ជើង ហើយ​មាន​ខ្យល់​កួច​ផង។ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រឹល​ធ្លាក់​មក ដូច​សត្វ​ស្លាប​ហើរ​មក​ទំ​លើ​ផែន​ដី ព្រឹល​ធ្លាក់​មក​ដូច​កណ្តូប​សេះ​ហើរ ហើយ​ធ្លាក់​មក​ដី។ ១៨ សម្បុរ​ពណ៌​ស​របស់​ព្រឹល​ល្អ​គួរ​ឲ្យ​គយ​គន់ ហើយ​មនុស្ស​ម្នា​សប្បាយ​ចិត្ត នៅ​ពេល​ព្រឹល​ធ្លាក់​មក។ ១៩ ព្រះ‌អង្គ​ចាក់​សន្សើម​មក​លើ​ផែន​ដី ហាក់​ដូច​ជា​បាច​អំបិល ពេល​សន្សើម​នេះ​កក មាន​រាង​ដូច​ជា​បន្លា។ ២០ ខ្យល់​រងា​បក់​មក​ពី​ជើង​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្ទៃ​ទឹក​នៅ​ក្នុង​បឹង​កក ហើយ​គ្រប​លើ​ផ្ទៃ​ទឹក​ទាំង​មូល ដូច​គេ​ពាក់​អាវ​ក្រោះ។ ២១ ខ្យល់​ក្តៅ​ដុត​កម្ទេច​ភ្នំ ហើយ​ដុត​រោល​វាល​រហោ‌ស្ថាន​ឲ្យ​ឆាប​ឆេះ បំផ្លាញ​រុក្ខ​ជាតិ​ខៀវ​ខ្ចី​ដូច​ភ្លើង។ ២២ អ័ព្ទ​ធ្លាក់​មក ធ្វើ​ឲ្យ​រុក្ខ​ជាតិ​ដុះ​ឡើង​វិញ។ ទឹក​សន្សើម​ធ្លាក់​មក ធ្វើ​ឲ្យ​ធម្ម​ជាតិ​ស្រស់​បំព្រង​ឡើង​វិញ។ ២៣ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្រ្កាប​មហា​សាគរ​ដ៏​ជ្រៅ​តាម​គម្រោងការ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ដាំ​កោះ​ក្នុង​សមុទ្រ។ ២៤ អស់​អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ​ទឹក តែង​តែ​តំណាល​ពី​គ្រោះ​ថ្នាក់​នៃ​មហា​សាគរ​ដ៏​ជ្រៅ ហាក់​ដូច​ជា​រក​ជឿ​មិន​កើត។ ២៥ នៅ​ក្នុង​មហា​សមុទ្រ មាន​សត្វ​អស្ចារ្យ​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បង្កើត​មក គឺ​មាន​សត្វ​គ្រប់​ប្រភេទ និង​សត្វ​ដ៏​ធំ​សម្បើម​អស្ចារ្យ។ ២៦ អ្នក​ដំណើរ​ទៅ​ដល់​ត្រើយ​យ៉ាង​ស្រួល ដោយ​សារ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​អ្វីៗ​ដែល​មាន​ជីវិត ក៏​ភ្ជាប់​ជា​មួយ​គ្នា​យ៉ាង​ល្អ ដោយ​សារ​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។ ២៧ យើង​អាច​និយាយ​រៀប​រាប់​អំពី​រឿង​រ៉ាវ ជា​ច្រើន​ទៀត​មិន​ចេះ​អស់​មិន​ចេះ​ហើយ សរុប​សេចក្តី​ទៅ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​ជា​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ២៨ តើ​មនុស្ស​អាច​កោត​សរសើរ​លើក​តម្កើង​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ យ៉ាង​សម​រម្យ​ដូច​ម្តេច​បាន បើ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រសើរ​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម​ដូច្នេះ? ព្រះ‌អង្គ​ប្រសើរ​លើស​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បង្កើត​មក។ ២៩ ព្រះ‌អម្ចាស់​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច​ក្រៃ​លែង ព្រះ‌អង្គ​ប្រសើរ​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម ព្រះ‌អង្គ​មាន​ប្ញទ្ធា‌នុភាព​គួរ​ឲ្យ​សរសើរ។ ៣០ ចូរ​នាំ​គ្នា​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់ ចូរ​កោត​សរសើរ​ព្រះ‌អង្គ! ទោះ​បី​ខំ​លើក​តម្កើង​យ៉ាង​ណា​ក្តី ក៏​ព្រះ‌អង្គ​ប្រសើរ លើស​ពី​ពាក្យ​សរសើរ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ទៀត! ចូរ​ខិត​ខំ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​អស់​ពី​សមត្ថ‌ភាព កុំ​ណាយ​ចិត្ត​ឡើយ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​អាច​សរសើរ​ឲ្យ​សព្វ​គ្រប់​ទេ!។ ៣១ តើ​នរណា​ឃើញ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​អាច​ពណ៌នា​ឲ្យ​យើង​ស្គាល់? តើ​នរណា​អាច​លើក​តម្កើង ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​គ្រប់​គ្រាន់​បាន? ៣២ យើង​ឃើញ​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ​តែ​មួយ​ចំនួន​តូច​ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ មាន​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ត​ជា​ច្រើន ប្រសើរ​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត ដែល​យើង​មើល​មិន​ឃើញ។ ៣៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​មនុស្ស​ដែល​គោរព​ប្រណិ‌ប័តន៍​ព្រះ‌អង្គ មាន​ប្រាជ្ញា​ឈ្លាស​វៃ​ផង។
៤៤
ពាក្យ​កំណាព្យ​សរសើរ​បុព្វ‌បុរស
 ឥឡូវ​នេះ យើង​នាំ​គ្នា​សរសើរ​តម្កើង​វីរ‌បុរស​ដ៏​ល្បី គឺ​បុព្វ‌បុរស​របស់​យើង​គ្រប់​ជំនាន់​រៀង​មក។  ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​សិរី​រុង‌រឿង​ដ៏​ធំធេង ឲ្យ​អស់​លោក គឺ​វីរ‌បុរស​ទាំង​អស់​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក។  មាន​ស្តេច​គ្រប់​គ្រង​រាជ្យ​លើ​អាណា‌ចក្រ​របស់​ខ្លួន មាន​កិត្តិ‌នាម​ល្បី​ល្បាញ ព្រោះ​តែ​ប្ញទ្ធិ​អំណាច​របស់​ខ្លួន។ មាន​អ្នក​ធ្វើ​ជា​ទី​ប្រឹក្សា​ដ៏​ល្អ ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ឈ្លាស​វៃ​របស់​ខ្លួន ហើយ​បាន​ទស្សន៍​ទាយ​ពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ដែល​នឹង​កើត​តាម​ក្រោយ។  មាន​អ្នក​ខ្លះ​ដឹក​នាំ​ប្រជាជន ដោយ​ផ្តល់​យោបល់ ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ឈ្លាស​វៃ ហើយ​ប្រៀន​ប្រដៅ​គេ​នូវ​ពាក្យ​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ប្រាជ្ញា។  មាន​អ្នក​ខ្លះ​ចេះ​តែង​បទ​ចម្រៀង​យ៉ាង​ពីរោះ ហើយ​ជា​កវី​និពន្ធ​កំណាព្យ។  អ្នក​ខ្លះ​មាន​អំណាច​ដោយ​សារ​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ គេ​រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ដោយ​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត។  អ្នក​ទាំង​នោះ​សុទ្ធ​តែ​ទទួល​ការ​សរសើរ ពី​ប្រជាជន​ដែល​រស់​នៅ​ជំនាន់​របស់​គេ។ គាត់​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​ពេល​គាត់​មាន​ជីវិត​នៅ​ឡើយ។  ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ទាំង​នោះ មាន​អ្នក​ខ្លះ​ត្រូវ​មនុស្ស​ជំនាន់​ក្រោយ​ពោល​សរសើរ​ពី​កិត្តិនាម​របស់​គាត់។  មាន​អ្នក​ខ្លះ​ទៀត ពេល​គាត់​បាត់​បង់​ជីវិត​ទៅ​គ្មាន​នរណា​នឹក​នា​ឡើយ ឈ្មោះ​របស់​គេ​ត្រូវ​បាត់​សូន្យ​ឈឹង ហាក់​ដូច​ជា​គេ​មិន​បាន​កើត​ទាល់​តែ​សោះ កូន​ចៅ​របស់​គេ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ។ ១០ រីឯ​បុព្វ‌បុរស​យើង ជា​មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស មនុស្ស​ជំនាន់​ក្រោយ មិន​បំភ្លេច​អំពើ​សុចរិត​របស់​អស់​លោក​ឡើយ។ ១១ ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​គាត់​ត្រូវ​ផ្ទេរ​ឲ្យ​ពូជ​ពង្ស​គាត់ គឺ​កូន​ចៅ​គាត់​ក៏​បាន​ទទួល​កេរ​មត៌ក​ពី​គាត់​ដែរ។ ១២ ពូជ​ពង្ស​របស់​គាត់​កាន់​តាម​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ជា‌និច្ច ដោយ​សារ​គាត់​កូន​ចៅ​របស់​គាត់​ក៏​កាន់​តាម​គាត់​ដែរ។ ១៣ ពូជ​ពង្ស​របស់​គាត់​នៅ​ស្ថិត​ស្ថេរ​ជា​រៀង​រហូត ហើយ​ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង​រុង​រឿង​របស់​គាត់ មិន​សាប​សូន្យ​ឡើយ។ ១៤ សព​របស់​គាត់​បាន​សម្រាក​ក្នុង​ផ្នូរ​ដោយ​សុខ​សាន្ត រីឯ​ឈ្មោះ​របស់​គាត់​ស្ថិត​ស្ថេរ​នៅ​ជា​រហូត​តរៀង​ទៅ។ ១៥ ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​ពោល​រៀប​រាប់​អំពី​ប្រាជ្ញា​របស់​គាត់ ហើយ​សហគមន៍​ក៏​សរសើរ​តម្កើង​គាត់​ដែរ។
លោក​ហេណុក
១៦ លោក​ហេណុក​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ទើប​ព្រះ‌អង្គ​លើក​លោក​ឲ្យ​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ។ លោក​បែរ​ចិត្ត​ទៅ​រក​ព្រះ‌អង្គ នឹង​ទៅ​ជា​គំរូ​សម្រាប់​មនុស្ស​គ្រប់​ជំនាន់។
លោក​ណូអេ
១៧ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យល់​ឃើញ​ថា លោក​ណូអេ​ជា​មនុស្ស​សុចរិត​ឥត​ខ្ចោះ។ ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ គឺ​លោក​ជា​អ្នក​បន្ត​ពូជ​របស់​មនុស្ស​ជាតិ។ នៅ​ពេល​ទឹក​ជំនន់​លិច​លង់ លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​មនុស្ស​សេស​សល់​នៅ​លើ​ផែន​ដី។ ១៨ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ជា​មួយ​មនុស្ស​លោក​ដោយ​សន្យា​ថា មិន​ឲ្យ​សត្វ​លោក​វិនាស​អន្ត‌រាយ​ដោយ​ទឹក​ជំនន់​ទៀត​ឡើយ។
លោក​អប្រាហាំ
១៩ លោក​អប្រាហាំ​ជា​បុព្វ‌បុរស​ដ៏​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​ជា​ច្រើន។ គ្មាន​នរណា​មាន​សិរី​រុង‌រឿង​ដូច​លោក​ទេ។ ២០ លោក​កាន់​តាម​ធម្ម‌វិន័យ​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ដែល​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ជា​មួយ​លោក។ លោក​ដាក់​សញ្ញា​សម្គាល់​នៃ​សម្ពន្ធ‌មេត្រី នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​លោក ហើយ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ល្បង​ល​ចិត្ត​លោក ព្រះ‌អង្គ​យល់​ឃើញ​ថា លោក​ជា​មនុស្ស​ស្មោះ‌ត្រង់។ ២១ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​យ៉ាង​ម៉ឺង​ម៉ាត់​ជា​មួយ​លោក​ថា ប្រជា‌ជាតិ​នានា​នឹង​ទទួល​ពរ​ដោយ​សារ​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក។ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​បង្កើន​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក​ឲ្យ​មាន​ចំនួន​ដូច​ធូលី​ដី ហើយ​លើក​តម្កើង​ពូជ​ពង្ស​របស់​គាត់​ឲ្យ​បាន​ដូច​ផ្កាយ​នៅ​លើ​មេឃ ព្រម​ទាំង​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ​ឲ្យ​លាត​សន្ធឹង តាំង​ពី​សមុទ្រ​មរណៈ​រហូត​ដល់​សមុទ្រ​មេឌីទែ‌រ៉ាណេ តាំង​ពី​ទន្លេ​អឺប្រាត​រហូត​ដល់​ទី​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន​ដី។
លោក​អ៊ីសាក និង​លោក​យ៉ាកុប
២២ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​មក​លោក​អ៊ីសាក​តាម​របៀប​ដដែល ដោយ​យោគ​យល់​ដល់​លោក​អប្រាហាំ​ជា​ឪពុក។ ២៣ បន្ទាប់​មក ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់ តាម‌រយៈ​លោក​យ៉ាកុប ព្រម​ទាំង​តែង​តាំង​លោក​ឲ្យ​បន្ត​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ជា​មួយ​មនុស្ស​លោក​ដែរ។ ព្រះ‌អង្គ​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​លោក ហើយ​ប្រគល់​ទឹក​ដី​ឲ្យ​លោក​ទុក​ជា​មត៌ក​ផង។ ព្រះ‌អង្គ​ចែក​ទឹក​ដី​នេះ​ជា​ដប់​ពីរ​ចំណែក ប្រគល់​ឲ្យ​កុល​សម្ព័ន្ធ​ទាំង​ដប់​ពីរ។
លោក​ម៉ូសេ
ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ដ៏​សប្បុរស​ម្នាក់ ចេញ​ពី​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក​យ៉ាកុប អ្នក​នោះ​ក៏​គាប់​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដែរ។
៤៥
 គឺ​លោក​ម៉ូសេ ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​មនុស្ស​ស្រឡាញ់។ គេ​តែង​តែ​នឹក​ដល់​លោក​ដោយ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់  ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង​ស្មើ​នឹង​ពពួក​ទេវ‌ទូត ហើយ​លើក​លោក​ឲ្យ​មាន​អំណាច ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ខ្លប​ខ្លាច​លោក។  ពេល​លោក​មាន​ប្រសាសន៍ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សម្ដែង​បាដិ​ហារិយ៍ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ស្តេច​នានា។ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​បទ​បញ្ជា​សម្រាប់​ប្រជាជន​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​សម្ដែង​សិរី​រុង‌រឿង​ខ្លះ​ឲ្យ​លោក​ឃើញ។  ព្រះ‌អង្គ​ញែក​លោក​ឲ្យ​ថ្វាយ​ខ្លួន​ចំពោះ​ព្រះ‌អង្គ ព្រោះ​លោក​ជា​មនុស្ស​ស្មោះ‌ត្រង់ និង​ស្លូត​បូត។ ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជ្រើស‌រើស​លោក​ក្នុង​ចំណោម​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់​ដែរ។  ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ឲ្យ​លោក​ឮ​ព្រះ‌សូរ​សៀង​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​នាំ​លោក​ចូល​ក្នុង​ពពក។ ព្រះ‌អង្គ​ប្រគល់​បទ​បញ្ជា​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ឲ្យ​លោក​ម៉ូសេ​ទល់​មុខ​គ្នា គឺ​ធម្ម‌វិន័យ​ដែល​ផ្តល់​ជីវិត និង​ប្រាជ្ញា ដើម្បី​បង្រៀន​ច្បាប់​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ឲ្យ​កូន​ចៅ​លោក​យ៉ាកុប និង​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ឲ្យ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល។
លោក​អរ៉ុន
 ព្រះ‌ជាម្ចាស់​លើក​លោក​អរ៉ុន​ឡើង គឺ​លោក​ជា​ជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​ដូច​លោក​ម៉ូសេ​ជា​ប្អូន ក្នុង​កុល​សម្ព័ន្ធ‌លេវី។  ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​តាំង​លោក​តាម​ក្បួន​តម្រា​ដែល​ស្ថិត​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច និង​ប្រគល់​មុខ​ងារ​ឲ្យ​លោក​ធ្វើ​ជា​បូជា‌ចារ្យ​សម្រាប់​ប្រជាជន។ ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​មាន​អំណរ​សប្យាយ ដោយ​ស្លៀក​សម្លៀក​បំពាក់​យ៉ាង​ល្អ​ប្រណីត និង​ពាក់​អាវ​ផាយ​ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង។  ព្រះ‌អង្គ​យក​គ្រឿង​អលង្ការ​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត មក​បំពាក់​ឲ្យ​លោក ប្រគល់​សញ្ញា​សម្គាល់​នៃ​អំណាច​របស់​លោក មាន​ខោ​ខ្លី អាវ​ផាយ និង​អេផូដ។  ព្រះ‌អង្គ​បញ្ជា​ឲ្យ​ដេរ​ជាយ​អាវ​ផាយ​នេះ ដោយ​ប៉ាក់​ជា​រូប​ផ្លែ​ទទឹម ដាក់​កូន​កណ្តឹង​មាស​តូចៗ​ជា​ច្រើន​នៅ​ជុំ​វិញ ដែល​បន្លឺ​នៅ​ពេល​លោក​អរ៉ុន​បោះ​ជំហាន។ កណ្តឹង​ទាំង​នេះ​បន្លឺ​ស្នូរ​ក្នុង​ព្រះ‌វិហារ ដើម្បី​រំឭក​ប្រជាជន​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១០ ពួក​សិប្បករ​ធ្វើ​អាវ​ផាយ​សក្ការៈ​ពី​អំបោះ​មាស ពណ៌​ស្វាយ ពណ៌​ក្រហម​ទុំ​ជូន​លោក។ លោក​ពាក់​អាវ​លើ​ទ្រូង​សម្រាប់​វិនិច្ឆ័យ គឺ​សម្រាប់​រក​សេចក្តី​ពិត។ ១១ ជាង​ទង​យក​ត្បូង​ពេជ្រ​ដែល​ចារ​តាម​របៀប​គេ​ឆ្លាក់​ត្រា មក​ដាំ​លើ​មាស ហើយ​ពាក់​ភ្ជាប់​លើ​អាវ ដែល​ដាក់​នៅ​លើ​ទ្រូង​ផង។ គេ​ឆ្លាក់​ឈ្មោះ​លើ​ត្បូង តាម​ចំនួន​កុល​សម្ព័ន្ធ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ចង​ចាំ​ជា‌និច្ច។ ១២ លោក​ពាក់​មកុដ​មាស​ពី​លើ​ឆ្នួត​ក្បាល ដែល​មាន​ឆ្លាក់​អក្សរ​ថា «បូជា​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់»។ គ្រឿង​អលង្ការ​នេះ ជា​សញ្ញា​នៃ​កិត្តិ‌យស ជា​ស្នា​ដៃ​ដ៏​ល្អ​គួរ​ឲ្យ​គយ​គន់ និង​ជា​គ្រឿង​អលង្ការ​ដ៏​ប្រណីត។ ១៣ មុន​ជំនាន់​លោក​អរ៉ុន គ្មាន​នរណា មាន​សម្លៀក​បំពាក់​ល្អ​ប្រណីត​ដូច្នេះ​ទេ ជន​ជាតិ​បរទេស មិន​ដែល​មាន​សម្លៀក​បំពាក់​ទាំង​នោះ​ទ្បើយ គឺ​មាន​តែ​កូនៗ​របស់​លោក និង​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ស្លៀក​សម្លៀក​បំពាក់​របៀប​នេះ រហូត​តរៀង​ទៅ។ ១៤ លោក​ថ្វាយ​តង្វាយ​ដុត​ទាំង​មូល ពីរ​ដង​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ ជា​រៀង​រហូត។ ១៥ លោក​ម៉ូសេ​តែង​តាំង​លោក​បូជា‌ចារ្យ ដោយ​ចាក់​ប្រេង​ដ៏‌វិសុទ្ធ​អភិសេក​លោក។ ដូច្នេះ លោក​អរ៉ុន និង​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក ទទួល​មុខ​ងារ​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ធ្វើ​ជា​បូជា‌ចារ្យ និង​យក​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ​មក​ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​ប្រជាជន​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច ហើយ​ស្ថិត​នៅ​ជា​រៀង​រហូត​ដូច​មេឃ។ ១៦ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ជ្រើស‌រើស​លោក​អរ៉ុន​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ដើម្បី​ថ្វាយ​តង្វាយ​ដុត​ទាំង​មូល គ្រឿង​ក្រអូប ទុក​ជា​ការ​នឹក​ដល់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​ពិធី​លើក​លែង​ទោស​ឲ្យ​ប្រជាជន​ផង ១៧ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​មាន​អំណាច​បក​ស្រាយ​បទ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដើម្បី​កាត់​ក្តី។ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​បង្រៀន​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក​យ៉ាកុប ស្គាល់​សេចក្តី​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ និង​បំភ្លឺ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដោយ​សារ​ធម្ម‌វិន័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១៨ កាល​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​នៅ​វាល​រហោ‌ស្ថាន មាន​ជន​បរទេស គឺ​បក្ស​ពួក​របស់​ដាតាន និង​អ័ប៊ីរាម ព្រម​ទាំង​បន​របស់​កូរ៉េ​មាន​ចិត្ត​ច្រណែន​ឈ្នានីស ហើយ​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​លោក ដោយ​ខឹង​ក្តៅ​ក្រហាយ។ ១៩ ព្រះ‌អម្ចាស់​ទត​ឃើញ ហើយ​មិន​សព្វ​ព្រះ‌ហប្ញទ័យ ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​ជា​ខ្លាំង ហើយ​សម្ដែង​បាដិ‌ហារិយ៍ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​វិនាស គឺ​រន្ទះ​បាញ់​ដុត​បំផ្លាញ​គេ​ចោល។ ២០ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​អរ៉ុន​ប្រកប​ដោយ​ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង​រុង​រឿង​ថែម​ទៀត ដោយ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​មាន​ចំណែក​មត៌ក គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​ទទួល​ផល​ដើម​ដំបូង​ទាំង​អស់ និង​ផ្តល់​ឲ្យ​លោក​មាន​អាហារ​បរិភោគ​យ៉ាង​បរិបូរណ៍។ ២១ ដ្បិត​អស់​លោក​បូជា‌ចារ្យ តែង​តែ​យក​យញ្ញ‌បូជា និង​តង្វាយ​មួយ​ចំណែក ធ្វើ​ជា​អាហារ​របស់​ខ្លួន។ ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​តង្វាយ​ទាំង​នោះ​ដល់​លោក និង​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក​តរៀង​ទៅ។ ២២ ប៉ុន្តែ អស់​លោក​គ្មាន​ចំណែក​ក្នុង​ទឹក​ដី​របស់​ប្រជាជន​ទេ គេ​មិន​បាន​ទទួល​មត៌ក​ដូច​ប្រជាជន​ឯ​ទៀត ព្រោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល មក​កាន់​លោក​អរ៉ុន​ថា៖ «យើង​ជា​ចំណែក​មត៌ក​របស់​អ្នក»។
លោក​ភីនេអាស
២៣ លោក​ភីនេអាស ជា​កូន​របស់​លោក​អេឡាសារ ជា​បុរស​ទី​បី ដែល​ប្រកប​ដោយ​ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង​រុង​រឿង ព្រោះ​លោក​មាន​ចិត្ត​ខ្នះ​ខ្នែង ក្នុង​ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់។ លោក​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​មោះ​មុត​ហ៊ាន​ជំទាស់​នឹង​ប្រជាជន នៅ​គ្រា​ដែល​ពួក​គេ​បែក​ចេញ​ពី​ព្រះ‌អង្គ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​លើក​លែង​ទោស​ឲ្យ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល។ ២៤ ហេតុ​នេះ​ហើយ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​នៃ​សន្តិ‌ភាព​ជា​មួយ​លោក គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ជ្រើស​តាំង​លោក​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​លើ​ទី​សក្ការៈ និង​ជា​មេ​ដឹក​នាំ​ប្រជាជន។ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក និង​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក មាន​មុខ​ងារ​ជា​មហា​បូជា‌ចារ្យ​រហូត​តរៀង​ទៅ។ ២៥ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ជា​មួយ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ ជា​កូន​របស់​លោក​យេសាយ ក្នុង​កុល​សម្ព័ន្ធ​យូដា​ដែរ។ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​ថា រាជ​អំណាច​ផ្ទេរ​ពី​បិតា​ទៅ​បុត្រ​តែ​ម្នាក់ រីឯ​កេរ‌មរត៌ក​របស់​លោក​អរ៉ុន គឺ​ផ្ទេរ​ឲ្យ​ពូជ​ពង្ស​ទាំង​មូល​របស់​លោក។ ២៦ សូម​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា‌ញាណ ដើម្បី​ឲ្យ​អស់​លោក​អាច​វិនិច្ឆ័យ​ប្រជា‌រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដោយ​សេចក្តី​សុចរិត និង​ដើម្បី​ឲ្យ​នៅ​តែ​មាន​សេចក្តី​ចម្រុង​ចម្រើន និង​កិត្តិយស​របស់​ខ្លួន​រហូត​តរៀង​ទៅ​ដែរ។
៤៦
លោក​យ៉ូស៊ូអា និង​លោក​កាលែប
 លោក​យ៉ូស៊ូអា​ជា​កូន​របស់​លោក​នូន ជា​យុទ្ធ​ជន​ដ៏​អង់​អាច។ លោក​បន្ត​មុខ​ងារ​ជា​ព្យាការី​ពី​លោក​ម៉ូសេ។ ស្រប​តាម​អត្ថន័យ​នៃ​ឈ្មោះ​របស់​លោក លោក​ទៅ​ជា​វីរជន​ដ៏​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម ដើម្បី​សង្រ្គោះ​ប្រជាជន​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ជ្រើស‌រើស។ លោក​ក៏​ដាក់​ទោស​ខ្មាំង​សត្រូវ​ដែល​លើក​គ្នា​ប្រឆាំង​នឹង​លោក ហើយ​នាំ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​ទៅ​កាន់​កាប់​ទឹក​ដី​ជា​មត៌ក។  លោក​ទទួល​សិរី​រុង‌រឿង​ប្រសើរ​ណាស់! នៅ​ពេល​លោក​លើក​ដៃ និង​តម្រង់​ដាវ​បម្រុង​វាយ​ដណ្តើម​ក្រុង​នានា។  តើ​មាន​នរណា​ម្នាក់​មាន​ចិត្ត​អង់​អាច​ដូច​លោក​តាំង​ពី​មុន​មក? លោក​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ​ការ​ប្រយុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់។  លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌អាទិត្យ​ឈប់​ធ្វើ​ដំណើរ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​មួយ​ថ្ងៃ​វែង​ដូច​ជា​ពីរ​ថ្ងៃ។  ពេល​ខ្មាំង​សត្រូវ​ព័ទ្ធ​លោក​ជុំ​វិញ លោក​ទូល​អង្វរ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត គឺ​ព្រះ​ដ៏​មាន​តេ​ជា​នុភាព​សព្វ​ប្រការ ហើយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដ៏​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ​សណ្តាប់​លោក ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​គ្រាប់​ព្រឹល​ធំៗ ដែល​មាន​កម្លាំង​ខ្លាំង​ក្លា​ធ្លាក់​ចុះ​មក។  លោក​វាយ​សម្រុក​លើ​កង‌ទ័ព​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ ហើយ​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​នៅ​ពេល​គេ​រត់​ចុះ​តាម​ជម្រាល​ភ្នំ។ លោក​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​ជាតិ​សាសន៍​ដទៃ ស្គាល់​អាវុធ​គ្រប់​យ៉ាង​របស់​លោក ព្រោះ​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង​នោះ លើក​គ្នា​ទៅ​ច្បាំង​នឹង​ព្រះ‌អម្ចាស់​ផ្ទាល់។ លោក​តែង​តែ​ធ្វើ​តាម​បញ្ជា​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ប្ញទ្ធា‌នុភាព។  នៅ​សម័យ​លោក​ម៉ូសេ លោក​បង្ហាញ​ចិត្ត​ស្មោះ‌ត្រង់​រួម​ជា​មួយ​លោក​កាលែប ជា​កូន​របស់​លោក​យេភូនេ ដោយ​ប្រឆាំង​នឹង​សហគមន៍ ហើយ​ឃាត់​ប្រជាជន​មិន​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប។ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​លែង​រអ៊ូ‌រទាំ និយាយ​អាក្រក់​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ‌អង្គ។  ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សង្រ្គោះ​លោក​ទាំង​ពីរ​ឲ្យ​រួច​ជីវិត ក្នុង​ចំណោម​ពល‌ទាហាន​ថ្មើរ​ជើង ប្រាំ​មួយ​សែន​នាក់ ដើម្បី​នាំ​ប្រជាជន​ចូល​ទៅ​កាន់​កាប់​ទឹក​ដី​ដ៏​សម្បូរ​សប្បាយ។  ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​កាលែប​មាន​កម្លាំង​ខ្លាំង​ក្លា រហូត​ដល់​ចាស់​ជរា ដើម្បី​វាយ​ដណ្តើម​យក​តំបន់​ភ្នំ​ដែល​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក កាន់​កាប់​ទុក​ជា​មត៌ក។ ១០ ដូច្នេះ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ទាំង​អស់​ទទួល​ស្គាល់​ថា ធ្វើ​តាម​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ពិត​ជា​ការ​ល្អ​ប្រពៃ។
វីរ‌បុរស
១១ សូម​នឹក​ដល់​អស់​លោក​វីរ‌បុរស ទាំង​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់​ផង។ វីរ‌បុរស​គ្រប់ៗ​រូប មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​តាម​របៀប​ប្លែកៗ​ពី​គ្នា គឺ​ពួក​គេ​គ្មាន​ចិត្ត​ក្បត់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ងាក​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ។ ១២ ទោះ​បី​ធាតុ​របស់​អស់​លោក​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ​ក្តី សូម​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន ឲ្យ​ឈ្មោះ​អស់​លោក​ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង មាន​ជីវិត​ជា​ថ្មី​ដោយ​សារ​កូន​ចៅ​របស់​ខ្លួន​ផង។
លោក​សាម៉ូអែល
១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​ស្រឡាញ់​លោក​សាម៉ូអែល​ជា​ខ្លាំង។ លោក​ជា​ព្យាការី​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ លោក​តែង​តាំង​ឲ្យ​មាន​ស្តេច​សោយ‌រាជ្យ ហើយ​ចាក់​ប្រេង​អភិ​សេក​ស្តេច​ជា​ច្រើន​អង្គ ឲ្យ​ត្រួត​ត្រា​លើ​ប្រជា‌រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ១៤ លោក​វិនិច្ឆ័យ​សហគមន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​តាម​ក្រឹត្យ​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ថែ​រក្សា​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក​យ៉ាកុប។ ១៥ ចិត្ត​ស្មោះ‌ត្រង់​របស់​លោក​បញ្ជាក់​ថា លោក​ពិត​ជា​ព្យាការី​មែន។ សេចក្តី​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​លោក​ថ្លែង បញ្ជាក់​ថា លោក​ពិត​ជា​ឃើញ​និមិត្ត​ហេតុ​គួរ​ឲ្យ​ជឿ។ ១៦ ពេល​ខ្មាំង​សត្រូវ​លើក​គ្នា​ពី​គ្រប់​ទិស​ទី​មក​ប្រឆាំង​នឹង​លោក លោក​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដ៏​មាន​ប្ញទ្ធា‌នុភាព ទាំង​យក​កូន​ចៀម​ធ្វើ​ជា​យញ្ញ‌បូជា​ផង។ ១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្គរ​លាន់​ឮ​ពី​លើ​មេឃ​មក និង​បន្លឺ​ព្រះ​សូរ​សៀង​លាន់​ឮ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ១៨ លោក​បំផ្លាញ​មេ​ដឹក​នាំ​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ និង​ពួក​ស្តេច​ត្រាញ់​ទាំង​អស់​របស់​ជន​ជាតិ​ភីលីស្ទីន​ដែរ។ ១៩ មុន​ពេល​លោក​ចូល​សម្រាន្ត​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច លោក​បាន​ប្រកាស​ជា​សាធារណៈ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ និង​ស្តេច​ថា «ខ្ញុំ​ពុំ​ដែល​រឹប​អូស​យក​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ពី​នរណា​ឡើយ សូម្បី​តែ​ស្បែក​ជើង ក៏​ខ្ញុំ​មិន​ដែល​យក​ដែរ»។ គ្មាន​នរណា​ចោទ​ប្រកាន់​ទោស​លោក​ទេ។ ២០ ទោះ​បី​ក្រោយ​ពេល​លោក​ចែក​ស្ថាន​ក្តី ក៏​លោក​នៅ​តែ​ថ្លែង​ព្រះ‌បន្ទូល​ក្នុង​នាម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទៀត​ដែរ គឺ​លោក​ទូល​ស្តេច​ថា ព្រះ‌អង្គ​ត្រូវ​ចូល​ទិវង្គត។ លោក​ថ្លែង​ព្រះ‌បន្ទូល​ក្នុង​នាម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ពី​ក្នុង​ដី ដើម្បី​លុប​លាង​កំហុស​របស់​ប្រជាជន។
៤៧
ព្យាការី​ណាថាន និង​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ
 បន្ទាប់​ពី​លោក​សាម៉ូអែល ព្យាការី​ណាថាន​ងើប​ឡើង ដើម្បី​ថ្លែង​ព្រះ‌បន្ទូល​ក្នុង​រជ្ជកាល​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ។  ពេល​ថ្វាយ​យញ្ញ‌បូជា​មេត្រី‌ភាព បូជា‌ចារ្យ​តែង​តែ​ញែក​ចំណែក​ដ៏​ល្អ​បំផុត​ដាក់​ដោយ​ឡែក​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ក៏​ញែក​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ ដាក់​ដោយ​ឡែក​ពី​ចំណោម ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។  លោក​បង្រ្កាប​សិង្ហ ដូច​បង្រ្កាប​កូន​ពពែ ហើយ​ចាប់​ខ្លា​ឃ្មុំ ដូច​ចាប់​កូន​ចៀម។  កាល​នៅ​វ័យ​ក្មេង​នៅ​ឡើយ លោក​ប្រហារ​ជីវិត​មនុស្ស​មាន​មាឌ​ធំ​សម្បើម ហើយ​ដក​ការ​អាម៉ាស់​ចេញ​ពី​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល គឺ​លោក​យក​ដង្ហក់​បាញ់​ក្រួស និង​ប្រហារ​ជីវិត​គូលីយ៉ាត​ជា​ជន​ព្រហើន។  លោក​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​កម្លាំង​ឲ្យ​លោក ដើម្បី​ប្រហារ​ជីវិត​ទាហាន​ដ៏​ស្ទាត់​ជំនាញ ព្រម​ទាំង​ផ្តល់​កម្លាំង​ឲ្យ​ប្រជាជន​ព្រះ‌អង្គ​ឡើង​វិញ។  ហេតុ​នេះ​ហើយ អ្នក​ស្រុក​លើក​តម្កើង​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​លោក ហាក់​ដូច​ជា​បាន​ប្រហារ​ជីវិត​ខ្មាំង​មួយ‌ម៉ឺន​នាក់។ គេ​ក៏​នាំ​គ្នា​ច្រៀង​សរសើរ​លោក ទាំង​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែរ ហើយ​គេ​ជូន​មកុដ​ដ៏​រុង​រឿង​ឲ្យ​លោក​ផង។  ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​កម្ទេច​ខ្មាំង​សត្រូវ​នៅ​គ្រប់​ទិស​ទី បំផ្លាញ​ជន​ជាតិ​ភីលីស្ទីន ជា​បច្ចា​មិត្ត ហើយ​កម្ទេច​កម្លាំង​របស់​គេ​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។  ក្នុង​គ្រប់​កិច្ច‌ការ​ដែល​ស្តេច​ប្រព្រឹត្ត ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​សរសើរ​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ដោយ​លើក​តម្កើង​សិរី​រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផង។ ស្តេច​តែង​តែ​ស្មូត្រ​ទំនុក​តម្កើង​ដោយ​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត ហើយ​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែល​បង្កើត​លោក​មក។  ស្តេច​បង្កើត​ក្រុម​ចម្រៀង​ឲ្យ​ច្រៀង​យ៉ាង​ពីរោះ​នៅ​មុខ​អាសនៈ។ ១០ ធ្វើ​ឲ្យ​ពិធី​បុណ្យ​នានា​បាន​ថ្កុំ​ថ្កើង​ឡើង និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពិធី​បុណ្យ​កាន់​តែ​អធិក​អធម ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រជាជន​ច្រៀង​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌នាម ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ លាន់​ឮ​រំពង​ក្នុង​ទី​សក្ការៈ តាំង​ពី​ព្រលឹម។ ១១ ព្រះ‌អម្ចាស់​លើក​លែង​ទោស​ឲ្យ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ ហើយ​ពង្រឹង​អំណាច​របស់​ព្រះ‌រាជា ជា​រៀង​រហូត។ ព្រះ‌អង្គ​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ជា​មួយ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ ក្នុង​ឋានៈ​ជា​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ ហើយ​ប្រទាន​រាជ​បល្ល័ង្ក ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង​នៅ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែរ។
ព្រះ‌បាទ​សាឡូម៉ូន
១២ បន្ទាប់​ពី​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ មាន​រាជ​បុត្រ​មួយ​អង្គ​ទៀត ប្រកប​ដោយ​ចំណេះ​វិជ្ជា​ជ្រៅ​ជ្រះ ងើប​ឡើង។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យល់​ដល់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​បុត្រ​នោះ រស់​នៅ​យ៉ាង​សុខ​សាន្ត។ ១៣ ក្នុង​រជ្ជកាល​របស់​ព្រះ‌បាទ​សាឡូម៉ូន ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល​ប្រកប​ដោយ​សុខ​សន្តិ‌ភាព។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត​នៅ​គ្រប់​ទិស​ទី ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ​រាជា​សង់​ព្រះ​ដំណាក់​សម្រាប់​ព្រះ‌អង្គ​គង់​នៅ និង​រៀប​ចំ​ទី​សក្ការៈ​ដែល​ស្ថិត​ស្ថេរ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។ ១៤ បពិត្រ​ព្រះ‌ករុណា! ពេល​ព្រះ‌ករុណា​នៅ​ជា​យុវជន ព្រះ‌ករុណា​មាន​ប្រាជ្ញា​ឈ្លាស​វៃ ពោរ​ពេញ​ដោយ​សុភ‌និច្ឆ័យ ដូច​ទន្លេ​ពេញ​ប្រៀប​ដោយ​ទឹក។ ១៥ ចំណេះ​វិជ្ជា​របស់​ព្រះ‌ករុណា​លាត​សន្ធឹង​លើ​ផែន​ដី​ទាំង​មូល ព្រះ‌ករុណា​ក៏​តែង​ពាក្យ​ប្រស្នា និង​សុភា‌សិត ពី​គ្រប់​វិស័យ។ ១៦ កិត្តិនាម​របស់​ព្រះ‌ករុណា​លាន់​ឮ​ដល់​កោះ​នៅ​ទី​ដាច់​ស្រយាល ហើយ​គេ​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ករុណា ព្រោះ​តែ​សន្តិ‌ភាព ដែល​ព្រះ‌ករុណា​ប្រទាន​ឲ្យ​គេ។ ១៧ មនុស្ស​ទាំង​អស់ ក្នុង​ពិភព‌លោក​ទាំង​មូល នាំ​គ្នា​ស្ងើច​សរសើរ​ចម្រៀង​សុភា‌សិត​ប្រស្នា និង​ការ​បក​ស្រាយ​របស់​ព្រះ‌ករុណា។ ១៨ ព្រះ‌ករុណា​ទទួល​នាម​ដ៏​រុង​រឿង​ពី​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។ ព្រះ‌ករុណា​ប្រមូល​មាស ដូច​គេ​ប្រមូល​ស្ពាន់​ហើយ​ប្រមូល​ប្រាក់​ដូច​គេ​ប្រមូល​សំណ។ ១៩ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌រាជា​បាន​ប្រគល់​ព្រះ​កាយ​ឲ្យ​ស្រ្តីៗ ហើយ​ស្រ្តី​ទាំង​នោះ​ធ្វើ​ជា​ម្ចាស់ លើ​ព្រះ​កាយ​របស់​ព្រះ‌ករុណា។ ២០ ដូច្នេះ ព្រះ‌ករុណា​បណ្តាល​ឲ្យ​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌ករុណា​ជាប់​សៅ​ហ្មង ព្រះ‌ករុណា​បាន​បន្ទាប​បន្ថោក​ជាតិ រហូត​ដល់​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​នឹង​រាជ​វង្សា‌នុវង្ស។ រាជ​វង្សា‌នុវង្ស នឹក​ស្តាយ​អំពើ​លេលា​របស់​ព្រះ‌ករុណា​ជា​ខ្លាំង។ ២១ អាណា​ចក្រ​របស់​ព្រះ‌រាជា​នឹង​ចែក​ជា​ពីរ ហើយ​មាន​អាណា​ចក្រ​របស់​អ្នក​បះ​បោរ កើត​ចេញ​ពី​កុល​សម្ព័ន្ធ​អេប្រា‌អ៊ីម។ ២២ ប៉ុន្តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​បោះ​បង់​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ មេត្តា‌ករុណា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទេ ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះ‌អង្គ នៅ​តែ​មាន​ប្រសិទ្ធ‌ភាព​ជា‌និច្ច។ ព្រះ‌អង្គ​មិន​បណ្តោយ​ឲ្យ​ពូជ​ពង្ស​របស់​ស្តេច​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជ្រើស‌រើស​នោះ វិនាស​សាប​សូន្យ​ឡើយ។ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​លុប​បំបាត់​ជាតិ​សាសន៍​របស់​អ្នក ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ស្រឡាញ់​ដែរ។ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​ប្រជាជន​របស់​លោក​យ៉ាកុប នៅ​មាន​សេស​សល់ ហើយ​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ មាន​អ្នក​ស្នង​រាជ្យ​ចេញ​ពី​ពូជ​ពង្ស​របស់​ស្តេច​ដែរ។
ព្រះ‌បាទ​រ៉ូបោម
២៣ បន្ទាប់​មក ព្រះ‌បាទ​សាឡូម៉ូន​យាង​ចូល​ទៅ​សម្រាក​ជា​មួយ​អយ្យកោ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ព្រះ‌រាជា​ទុក​រាជ​វង្ស​មួយ​អង្គ​ដែល​លេលា​ជាង​គេ ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន និង​គ្មាន​ប្រាជ្ញា ឲ្យ​សោយ​រាជ្យ គឺ​ព្រះ‌បាទ​រ៉ូបោម ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​មាន​ការ​បះបោរ តាម​ការ​សម្រេច​របស់​ខ្លួន។
ព្រះ‌បាទ​យេរ៉ូ​បោម
ព្រះ‌បាទ​យេរ៉ូ​បោម ជា​កូន​របស់​លោក​នេបាត នាំ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​ឲ្យ ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប និង​នាំ​កុល​សម្ព័ន្ធ‌អេប្រាអ៊ីម ឲ្យ​ដើរ​ក្នុង​ផ្លូវ​អាក្រក់។ ២៤ ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើងៗ បាន​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បណ្តាល​ឲ្យ​ខ្មាំង​កៀរ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ទឹក​ដី​របស់​ខ្លួន។ ២៥ ពួក​គេ​បណ្តោយ​ខ្លួន​ឲ្យ​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់​គ្រប់​យ៉ាង រហូត​ដល់​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដាក់​ទណ្ឌ‌កម្ម​ដល់​ពួក​គេ។
៤៨
ព្យាការី​អេលី
 ព្យាការី​អេលី​ងើប​ឡើង​ដូច​ភ្លើង ពាក្យ​សម្ដី​របស់​លោក ភ្លឺ​ដូច​ចន្លុះ​ក្នុង​ពេល​យប់។  លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​ទុរ្ភិក្ស​កើត​មាន​នៅ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល។ លោក​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យ៉ាង​ខ្លាំង លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​នៅ​សល់​តែ​មួយ​ចំនួន​តូច​ប៉ុណ្ណោះ។  តាម​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​មេឃ​រាំង ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្លើង​ធ្លាក់​ពី​លើ​មេឃ​មក​ចំនួន​បី​ដង​ដែរ។  ព្យាការី​អេលី​អើយ! លោក​ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង ដោយ​សារ​តែ​លោក​សម្ដែង​បាដិ​ហារិយ៍ តើ​នរណា​អាច​ប្រៀប​ស្មើ​នឹង​លោក​បាន?  លោក​ប្រោស​មនុស្ស​ស្លាប់​ម្នាក់​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ ដោយ​សារ​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។  លោក​ទម្លាក់​ស្តេច​ជា​ច្រើន​អង្គ ឲ្យ​វិនាស​អន្ត‌រាយ ព្រម​ទាំង​ទម្លាក់​មេ​ដឹក​នាំ​ឲ្យ​ធ្លាក់​ពី​មុខ​តំណែង​របស់​ខ្លួន​ដែរ។  នៅ​លើ​ភ្នំ​ស៊ីណៃ លោក​ឮ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ស្តី​បន្ទោស​លោក។ នៅ​លើ​ភ្នំ​ហូរ៉ែប លោក​ក៏​ឮ​ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទណ្ឌ‌កម្ម​ដែរ។  លោក​ចាក់​ប្រេង​អភិ​សេក​ស្តេច​ជា​ច្រើន​អង្គ ដើម្បី​រក​យុត្តិ‌ធម៌ ឲ្យ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល លោក​ក៏​ចាក់​ប្រេង​តែង​តាំង​ព្យាការី ឲ្យ​បន្ត​មុខ​តំណែង​ពី​លោក​ដែរ។  ព្រះ‌អម្ចាស់​លើក​លោក​ឡើង​ដោយ​ភ្លើង​កួច​នៅ​លើ​រទេះ ទឹម​ដោយ​សេះ​ភ្លើង​ផង។ ១០ ក្នុង​គម្ពីរ​មាន​ចែង​ថា ពេល​អនាគត លោក​ទទួល​ភារកិច្ច​បន្ធូរ​ព្រះ‌ពិរោធ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ មុន​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទណ្ឌ‌កម្ម គឺ​លោក​នឹង​អង្វរ​ចិត្ត​ឪពុក​ទៅ​រក​កូន ព្រម​ទាំង​ស្រោច​ស្រង់​កុល​សម្ព័ន្ធ​របស់​លោក​យ៉ាកុប ឲ្យ​បាន​ដូច​ដើម​ឡើង​វិញ​ផង។ ១១ មាន​សុភមង្គល​ហើយ! អ្នក​ដែល​បាន​ឃើញ និង​អ្នក​ដែល​ស្លាប់​ទៅ ទាំង​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដ្បិត​យើង​ពិត​ជា​មាន​ជីវិត​មិន​ខាន។
ព្យាការី​អេលីស៊េ
១២ កាល​ព្យាការី​អេលី​បាត់​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​កួច​នោះ ព្យា​ការី​អេលីស៊េ បាន​ពោរ​ពេញ​ដោយ​វិញ្ញាណ​របស់​ព្យាការី​អេលី។ អស់​មួយ​ជីវិត​របស់​លោក គ្មាន​អ្នក​កាន់​អំណាច​ណា​ម្នាក់​អាច​បំភ័យ​លោក​ឲ្យ​ខ្លាច​ទេ ហើយ​ក៏​គ្មាន​នរណា​អាច​បង្ខំ​លោក​បាន​ដែរ។ ១៣ គ្មាន​អ្វី​បង្ក​ការ​លំបាក​ដល់​លោក​ឡើយ សូម្បី​តែ​លោក​ទទួល​មរណ​ភាព​ហើយ​ក្តី ក៏​សព​របស់​លោក​អាច​ថ្លែង​ព្រះ‌បន្ទូល​ក្នុង​នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែរ។ ១៤ ពេល​លោក​មាន​ជីវិត​នៅ​ឡើយ លោក​បាន​សម្ដែង​បាដិហារិយ៍ ហើយ​ក្រោយ​ពេល​លោក​ទទួល​មរណ​ភាព​ទៅ លោក​ក៏​ប្រព្រឹត្ត​កិច្ច‌ការ​គួរ​ឲ្យ​អស្ចារ្យ​ដែរ។ ១៥ ទោះបី​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី ក៏​ប្រជាជន​មិន​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត ហើយ​មិន​ព្រម​ឃ្លាត​ចាក​ពី​អំពើ​បាប​របស់​ខ្លួន រហូត​ដល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រើ​ខ្មាំង​ឲ្យ​កៀរ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ទឹក​ដី​របស់​ខ្លួន និង​កម្ចាត់​កម្ចាយ​ពួក​គេ​នៅ​លើ​ផែន​ដី​ទាំង​មូល។ នៅ​សល់​តែ​ប្រជាជន​មួយ​ចំនួន​តូច ព្រម​ទាំង​មេ​ដឹក​នាំ​ម្នាក់ ក្នុង​រាជ​វង្ស​របស់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ។ ១៦ ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​ស្រុក​យូដា​មួយ​ចំនួន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែ មួយ​ចំនួន​ទៀត ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើងៗ។
ព្រះ‌បាទ​អេសេខ្យាស និង​ព្យាការី​អេសាយ
១៧ ព្រះ‌បាទ​អេសេខ្យាស សង់​កំពែង​ជុំ​វិញ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ព្រម​ទាំង​បញ្ចូល​ទឹក​មក​ខាង​ក្នុង​ទីក្រុង ហើយ​ឲ្យ​គេ​យក​ដែក​មក​ដាប់​ថ្ម និង​ជីក​ស្រះ​សម្រាប់​ទុក​ទឹក។ ១៨ នៅ​ជំនាន់​ព្រះ‌បាទ​អេសេខ្យាស ព្រះ‌បាទ​សេណា‌កេរីប​លើក​ទ័ព​មក​វាយ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ហើយ​ចាត់​លោក​រ៉ាបសាកែស​ឲ្យ​លើក​ដៃ​ប្រឆាំង​នឹង​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន ដោយ​ចិត្ត​ព្រហើន​កោង​កាច។ ១៩ ពេល​នោះ ប្រជាជន​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​នាំ​គ្នា​តក់​ស្លុត​ស្មារតី ញ័រ​ដៃ ញ័រ​ជើង ហើយ​ឈឺ​ចុក​ចាប់ ដូច​ស្ត្រី​ហៀប​នឹង​សម្រាល​កូន។ ២០ ពួក​គេ​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រកប​ដោយ​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​មេត្តា​ករុណា ពួក​គេ​លើក​ដៃ​ទៅ​រក​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​ព្រះ‌អង្គ​ឆ្លើយ​តប​តាម​ពាក្យ​អង្វរ​របស់​ពួក​គេ​ពី​ស្ថាន​បរម​សុខ​មក ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ព្យាការី​អេសាយ​ឲ្យ​មក​រំដោះ​ពួក​គេ។ ២១ ព្រះ‌អង្គ​វាយ​ប្រហារ​ជំរំ​របស់​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី ហើយ​ទេវ‌ទូត​របស់​ព្រះ‌អង្គ បំផ្លាញ​ខ្មាំង​ឲ្យ​វិនាស​សាប​សូន្យ។ ២២ ដ្បិត​ព្រះ‌បាទ​អេសេខ្យាស ធ្វើ​កិច្ច‌ការ​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​ព្រះ‌អម្ចាស់។ ស្តេច​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ ជា​អយ្យ‌កោ​យ៉ាង​ម៉ត់​ចត់ ដូច​ព្យាការី​អេសាយ ជា​ព្យាការី​ដ៏​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម​ដែល​និមិត្ត​ឃើញ​ហេតុ​គួរ​ឲ្យ​ជឿ តែង​តែ​ទូន្មាន​ស្តេច។ ២៣ នៅ​ជំនាន់​ព្យាការី​អេសាយ ព្រះ​អាទិត្យ​ធ្វើ​ដំណើរ​ថយ​ក្រោយ ដើម្បី​បង្កើន​ព្រះ‌ជន្ម​របស់​ស្តេច។ ២៤ ព្រះ​វិញ្ញាណ​ដ៏​ប្រសើរ​ឧត្តម​បាន​បំភ្លឺ​លោក ឲ្យ​និមិត្ត​ឃើញ​ពេល​អវសាន​កាល ហើយ​សម្រាល​ទុក្ខ​ប្រជាជន​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន។ ២៥ លោក​ថ្លែង​ប្រាប់​អំពី​ពេល​អនាគត រហូត​ដល់​ចុង​បញ្ចប់ និង​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​លាក់​កំបាំង មុន​ហេតុ​ការណ៍​ទាំង​នោះ​កើត​មាន។
៤៩
ព្រះ‌បាទ​យ៉ូស្យាស
 ប្រជាជន​នឹក​ដល់​ព្រះ‌បាទ​យ៉ូស្យាស ដូច​គេ​នឹក​ពី​ក្លិន​នៃ​គ្រឿង​ក្រអូប​ដែល​អ្នក​អប់​បាន​រៀប​ចំ​ទុក។ ពេល​គេ​ពោល​ពី​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌បាទ​យ៉ូស្យាស ប្រៀប​ដូច​គេ​យក​ទឹក​ឃ្មុំ​ដ៏​ផ្អែម​ឆ្ងាញ់​ដាក់​ក្នុង​មាត់ ឬ​ដូច​ភ្លេង​ដ៏​ពីរោះ​ក្នុង​ពិធី​ជប់​លៀង ដែល​មាន​ភ្ញៀវ​ពិសា​ស្រា។  ព្រះ‌រាជា​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ដ៏​ទៀង​ត្រង់ ដោយ​នាំ​ប្រជាជន​ឲ្យ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត ហើយ​លុប​បំបាត់​ការ​គោរព​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ។  ព្រះ‌រាជា​តម្រង់​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​ទៅ​រក​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ពង្រឹង​ការ​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ‌អម្ចាស់ ក្នុង​គ្រា​ដែល​ប្រជាជន​លះ​បង់​ព្រះ‌អង្គ​ចោល។
ស្តេច​ស្រុក​យូដា​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ និង​ព្យាការី​យេរេមី
 ក្រៅ​ពី​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ ព្រះ‌បាទ​អេសេខ្យាស និង​ព្រះ‌បាទ​យ៉ូស្យាស មាន​ស្តេច​ផ្សេងៗ​ទៀត​សុទ្ធ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ផ្ទួនៗ​គ្នា។ ស្តេច​ទាំង​នោះ​បោះ​បង់​ចោល​ធម្ម‌វិន័យ​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។ ឈ្មោះ​ស្តេច​ទាំង​នោះ វិនាស​សាប​សូន្យ​ទាំង​អស់។  ព្រះ‌ជាម្ចាស់ បាន​ដក​កម្លាំង​របស់​ស្តេច​ទាំង​នោះ​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង ហើយ​ដក​សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌រាជា​ទាំង​នោះ ប្រគល់​ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​ដទៃ។  ខ្មាំង​សត្រូវ​នាំ​គ្នា​ដុត​ចោល​ក្រុង​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ជ្រើស‌រើស គឺ​ទីក្រុង​ដែល​មាន​ទី​សក្ការៈ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្លូវ​ក្នុង​ទីក្រុង​នោះ​ស្ងាត់​ជ្រងំ  ដូច​ព្យាការី​យេរេមី​បាន​ថ្លែង​ប្រាប់​ជា​មុន។ ស្តេច​ទាំង​នោះ​ធ្វើ​បាប​លោក​យេរេមី ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ញែក​ទុក​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ព្យាការី តាំង​ពី​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្តាយ​មក ដើម្បី​គាស់​រំលើង បំផ្លាញ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​វិនាស ព្រម​ទាំង​ដាំ និង​កសាង​ឡើង​វិញ​ដែរ។
ព្យាការី​អេសេ‌គីអែល
 ព្យាការី​អេសេគី‌អែល​ឃើញ សិរី​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ក្នុង​និមិត្ត​ហេតុ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​សិរី​រុង‌រឿង​នៅ​លើ​រទេះ ទឹម​ដោយ​ខេរូប៊ីម  ដ្បិត​លោក​នឹក​ដល់​លោក​យ៉ូប ដែល​ប្រព្រឹត្ត​តាម​មាគ៌ា​ដ៏​សុចរិត​ទៀង​ត្រង់។
ព្យាការី​ទាំង​ដប់​ពីរ​នាក់
១០ រីឯ​ព្យាការី​ទាំង​ដប់​ពីរ​នាក់ ទោះ​បី​ធាតុ​របស់​អស់​លោក​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ​ក្តី ក៏​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​មាន​ព្យាការី បន្ត​មុខ​ងារ​ពី​អស់​លោក​ដែរ ដ្បិត​អស់​លោក​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត កូន​ចៅ​របស់​លោក​យ៉ាកុប ហើយ​រំដោះ​គេ​ឲ្យ​មាន​ជំនឿ និង​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ជា‌និច្ច។
លោក​សូរ៉ូ‌បាបែល និង​លោក​យ៉ូស៊ូអា
១១ តើ​យើង​ថ្លែង​ពី​កិត្តិ‌យស​ដ៏​ថ្កុំ​ថ្កើង​របស់​លោក​សូរ៉ូបាបែល​ដូច​ម្តេច​កើត? លោក​ប្រៀប​ដូច​ជា​ត្រា ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌ហស្ត​ស្តាំ របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់។ ១២ លោក​យ៉ូស៊ូអា ជា​កូន​របស់​លោក​យ៉ូសេ​ដេក​ក៏​ដូច្នេះ​ដែរ។ នៅ​ជំនាន់​នោះ លោក​ទាំង​ពីរ​សង់​ព្រះ​ដំណាក់ និង​ទី​សក្ការៈ​ថ្វាយ​ទៅ​ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺ​ទី​សក្ការៈ​ដែល​ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង អស់​កល្ប​ជា​អង្វែង​តរៀង​ទៅ។
លោក​នេហេមី
១៣ លោក​នេហេមី​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ គួរ​ឲ្យ​នឹក​ដល់​លោក​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រោះ​លោក​បាន​សង់​កំពែង​ដែល​រលំ​ឲ្យ​ឈរ​ឡើង​វិញ។ លោក​ដាក់​ទ្វារ និង​រនុក លោក​បាន​សង់​ផ្ទះ​របស់​យើង​ឡើង​វិញ​ដែរ។
បុព្វ‌បុរស
១៤ ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត​មក​នៅ​លើ​ផែន​ដី គ្មាន​នរណា​ប្រសើរ​ដូច​លោក​ហេណុក​ឡើយ ដ្បិត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​លើក​លោក​ឡើង​ពី​ផែន​ដី​ដែរ។ ១៥ គ្មាន​បុរស​ណា​ដូច​លោក​យ៉ូសែប ដែល​ធ្វើ​ជា​មេ​ដឹក​នាំ​លើ​បងៗ​ខ្លួន ព្រម​ទាំង​គាំ​ទ្រ​ប្រជាជន​របស់​ខ្លួន​ផង។ គេ​នាំ​គ្នា​គោរព​ធាតុ​របស់​លោក​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ១៦ លោក​សែម និង​លោក​សែត​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​លោក ប៉ុន្តែ លោក​អដាំ​ជា​មនុស្ស​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់ ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បង្កើត​មក។
៥០
លោក​ស៊ីម៉ូន​ជា​មហា​បូជា‌ចារ្យ
 លោក​ស៊ីម៉ូន ជា​មហា​បូជា‌ចារ្យ ជា​កូន​របស់​លោក​អូនីយ៉ា លោក​បាន​ជួស​ជុល​ព្រះ​ដំណាក់ ឬ​ពេល​ដែល​លោក​បំពេញ​មុខ​ងារ​របស់​ខ្លួន។ លោក​ក៏​ពង្រឹង​ទី​សក្ការៈ​ឲ្យ​មាំ​ដែរ។  លោក​ចាក់​គ្រឹះ​កំពែង​ដែល​មាន​កំពស់​មួយ​ទ្វេ​ជា​ពីរ និង​គ្រឹះ​បរិវេណ​នៃ​ព្រះ‌វិហារ។  ក្រោម​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​លោក គេ​ជីក​ស្រះ និង​ធ្វើ​អាង​ទឹក​ដែល​មាន​ទទឹង និង​បណ្តោយ​ស្មើ​នឹង​សមុទ្រ​លង្ហិន​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​ដំណាក់​ពី​ដើម។  លោក​តែង​តែ​ព្រួយ​បារម្ភ ខ្លាច​ក្រែង​ប្រជាជន​មិន​អាច​ចៀស​ផុត​ពី​សេចក្តី​វិនាស​អន្ត‌រាយ ហេតុ​នេះ​ទើប​លោក​សង់​កំពែង​ក្រុង​ដ៏​រឹង​មាំ ដើម្បី​បង្ការ​ការ​ឡោម​ព័ទ្ធ​របស់​ខ្មាំង។  លោក​ប្រកប​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង​ភ្លឺ​ចិញ្ចែង​ចិញ្ចាច ពេល​លោក​ដើរ​ជុំ​វិញ​ទី​សក្ការៈ ក៏​ដូច​នៅ​ពេល​លោក​ចេញ​ពី​ក្រោយ​វាំង​នន នៃ​ទី​សក្ការៈ​ដែរ។  លោក​ភ្លឺ​ដូច​ផ្កាយ​ព្រឹក​លេច​ចេញ​ពី​ពពក ដូច​ព្រះ​ចន្ទ​នៅ​ពេល​ពេញ​បូរមី  ដូច ព្រះ​អាទិត្យ​រះ​នៅ​លើ​ទី​សក្ការៈ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់ ដូច​ឥន្ទធនូ​ដែល​ភ្លឺ​ត្រចះ​ត្រចង់ លេច​ចេញ​ពី​ពពក។  ដូច​ផ្កា​កូឡាប​នៅ​ដើម​រដូវ​ផ្កា​រីក ដូច​ផ្កា​ម្លិះ​ដែល​ដុះ​នៅ​ក្បែរ​ប្រភព​ទឹក ដូច​ព្រៃ​ព្រឹក្សា​នៅ​លើ​ភ្នំ​លីបង់​នា​រដូវ​ក្តៅ។  ដូច​គ្រឿង​ក្រអូប​ដែល​គេ​ដុត​ក្បែរ​អាសនៈ ដូច​ភាជន៍​ធ្វើ​ពី​មាស​សុទ្ធ ដែល​មាន​ដាំ​ត្បូង​ពេជ្រ​គ្រប់​ប្រភេទ​ថែម​ទៀត​ផង ១០ ដូច​ដើម​អូលីវ​ដែល​មាន​ផ្លែ​ពេញ​ដើម ដូច​ដើម​ស្រល់​ដែល​មាន​កម្ពស់​ទល់​មេឃ។ ១១ ពេល​លោក​ពាក់​អាវ​ផាយ​របស់​មហា​បូជា‌ចារ្យ និង​ពាក់​គ្រឿង​អលង្ការ​ដ៏​រុង​រឿង​អស្ចារ្យ ពេល​លោក​ឡើង​ទៅ​លើ​អាសនៈ​ដ៏‌វិសុទ្ធ លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​បរិវេណ​នៃ​ទី​សក្ការៈ​ពោរ​ពេញ​ដោយ​សិរី​រុង‌រឿង។ ១២ លោក​តែង​តែ​ឈរ​ក្បែរ​ចង្រ្កាន​នៃ​អាសនៈ ហើយ​ទទួល​ចំណែក​នៃ​យញ្ញ‌បូជា ពី​អស់​លោក​បូជា‌ចារ្យ។ អស់​លោក​បូជា‌ចារ្យ​ជា​បង‌ប្អូន​នៅ​ជុំ​វិញ​លោក ដូច​មកុដ​មួយ ដូច​ដើម​តាត្រៅ​នៅ​លើ​ភ្នំ​លីបង់ អស់​លោក​នៅ​ជុំ​វិញ​លោក​ស៊ីម៉ូន ដូច​ដើម​លមើ។ ១៣ អស់​លោក​បូជា‌ចារ្យ​ជា​ពូជ​ពង្ស​របស់​លោក​អារ៉ុន ឈរ​ទាំង​ពាក់​អាវ​ដ៏​រុង​រឿង​របស់​បូជា‌ចារ្យ ពួក​គេ​កាន់​តង្វាយ​សម្រាប់​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់ នៅ​ចំពោះ​មុខ​សហគមន៍​អ៊ីស្រា‌អែល​ទាំង​មូល។ ១៤ លោក​ស៊ីម៉ូន​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៅ​លើ​អាសនៈ ហើយ​រៀប​ចំ​តង្វាយ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត គឺ​ព្រះ​ដ៏​មាន​តេជា‌នុភាព​សព្វ​ប្រការ។ ១៥ លោក​លូក​ដៃ​ទៅ​កាន់​ពែង ហើយ​ច្រួច​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ គឺ​លោក​ចាក់​នៅ​លើ​អាសនៈ ជះ​ក្លិន​ក្រអូប ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ជា​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។ ១៦ ពេល​នោះ អស់​លោក​បូជា‌ចារ្យ​ជា​កូន​ចៅ​លោក​អរ៉ុន​នាំ​គ្នា​ផ្លុំ​ត្រែ​ធ្វើ​ពី​ដែក ហើយ​បន្លឺ​សំឡេង​យ៉ាង​ខ្លាំង ដើម្បី​រំឭក​ប្រជាជន​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។ ១៧ រំពេច​នោះ ប្រជាជន​នាំ​គ្នា​ក្រាប​ចុះ ឱន​មុខ​ដល់​ដី​ទាំង​អស់​គ្នា ដើម្បី​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ‌អម្ចាស់​របស់​ពួក​គេ គឺ​ព្រះ​ដ៏​មាន​តេជា‌នុភាព​សព្វ​ប្រការ ជា​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។ ១៨ មាន​ក្រុម​អ្នក​ចម្រៀង​នាំ​គ្នា​ច្រៀង​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ ដោយ​បន្លឺ​សំឡេង​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​ពីរោះ​លាន់​ឮ​ពេញ​ព្រះ‌វិហារ។ ១៩ ប្រជាជន​នាំ​គ្នា​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត គេ​អធិដ្ឋាន​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្រ្ត​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែល​ប្រកប​ដោយ​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​មេត្តា​ករុណា រហូត​ដល់​ចប់​ពិធី​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់។ ២០ លុះ​ចប់​សព្វ​គ្រប់​ហើយ លោក​ស៊ីម៉ូន​ចុះ​ពី​អាសនៈ ហើយ​លើក​ដៃ​ដាក់​លើ​សហគមន៍​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ទាំង​មូល ដើម្បី​ជូន​ពរ​ក្នុង​នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់ លោក​មាន​កិត្តិយស​ប្រកាស​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ។ ២១ ប្រជាជន​ទាំង​មូល​ក្រាប​ម្តង​ទៀត ដើម្បី​ទទួល​ព្រះ​ពរ​ពី​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត។
ពាក្យ​ដាស់​តឿន
២២ ឥឡូវ​នេះ ចូរ​សរសើរ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល ព្រះ‌អង្គ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​កិច្ច‌ការ​ដ៏​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម​នៅ​គ្រប់​ទិសទី។ ព្រះ‌អង្គ​បាន​លើក​តម្កើង​ជីវិត​យើង​ឲ្យ​ចម្រើន​ឡើង តាំង​ពី​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្តាយ​មក ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​យើង ដោយ​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​មេត្តា​ករុណា​ជា‌និច្ច។ ២៣ សូម​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​អំណរ​សប្បាយ! សូម​ឲ្យ​យើង​រស់​នៅ​ដោយ​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត ក្នុង​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល ជា​យូរ​អង្វែង​តរៀង​ទៅ។ ២៤ សូម​ព្រះ‌អង្គ​អាណិត​មេត្តា​ដល់​យើង​ជា​ដរាប! សូម​ព្រះ‌អង្គ​រំដោះ​យើង​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ អស់​មួយ​ជីវិត​ផង។

ប្រជា‌ជាតិ​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម

២៥ មាន​ប្រជា‌ជាតិ​ពីរ​ដែល​ខ្ញុំ​ស្អប់ ហើយ​ក៏​មាន​ប្រជា‌ជាតិ​ទី​បី ដែល​មិន‌មែន​ជា​ប្រជា‌ជាតិ​ទេ ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្អប់​ដែរ។ ២៦ គឺ​ពួក​អ្នក​ស្រុក​ដែល​តាំង​ទី​លំ​នៅ​តាម​ភ្នំ​សេអ៊ីរ ប្រជាជន​ភីលីស្ទីន និង​ប្រជាជន​ដ៏​លេលា​ដែល​រស់​នៅ​ភូមិ​ស៊ីគែម។
ពាក្យ​បញ្ចប់
២៧ លោក​យេស៊ូ ជា​កូន​របស់​លោក​ស៊ីរ៉ាក់ ជា​ចៅ​លោក​អេឡាសារ ជា​អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម បាន​កត់​ត្រា​ទុក​សេចក្តី​ប្រៀន​ប្រដៅ ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ​ប្រកប​ដោយ​ការ​ត្រិះ​រិះ​ពិចារណា និង​ចំណេះ​ដឹង។ លោក​ចាក់​បង្ហូរ​ប្រាជ្ញា ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​លោក​មក​ដូច​ទឹក​ភ្លៀង។ ២៨ មាន​សុភមង្គល​ហើយ អស់​អ្នក​ដែល​តែង​តែ​ត្រិះ​រិះ​ពិចារណា​ពី​សេចក្តី​ប្រៀន​ប្រដៅ​នេះ អ្នក​ដែល​ចង​ចាំ​ទុក​សេចក្តី​ទាំង​នេះ​ក្នុង​ចិត្ត មុខ​ជា​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មិន​ខាន។ ២៩ ប្រសិន​បើ​អ្នក​នោះ​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​សេចក្តី​ទាំង​នោះ គេ​មាន​កម្លាំង​អាច​ពុះ​ពារ​គ្រប់​ឧប‌សគ្គ ដ្បិត​គេ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​នៃ​ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់។
៥១

សេចក្តី​បន្ថែម

ពាក្យ​អធិដ្ឋាន​របស់​លោក​យេស៊ូ ជា​កូន​របស់​លោក​បេនស៊ីរ៉ាក់
 បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ! ខ្ញុំ​សូម​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អង្គ សូម​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជា​ព្រះ​សង្រ្គោះ​របស់​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​សូម​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ។  ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ការ‌ពារ និង​ជួយ​សង្រ្គោះ​ខ្ញុំ ព្រះ‌អង្គ​បាន​រំដោះ​រូប​កាយ​ខ្ញុំ ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​វិនាស​អន្ត‌រាយ រួច​ពី​អន្ទាក់​នៃ​អណ្តាត​របស់​មនុស្ស​និយាយ​មួល​បង្កាច់ រួច​ពី​មាត់​របស់​អ្នក​ដែល​តែង​តែ​ភូត​ភរ​ផង។ ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជួយ និង​រំដោះ​ខ្ញុំ​នៅ​ចំពោះ​បច្ចា​មិត្ត​ខ្ញុំ។  ព្រះ‌អង្គ​បាន​រំដោះ​ខ្ញុំ ដោយ​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​អាណិត​មេត្តា​ដ៏​លើស​លប់​របស់​ព្រះ‌អង្គ និង​ដោយ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​រំដោះ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួច​ពី​អ្នក​ដែល​ប៉ង​ប្រាថ្នា​ចង់​ត្របាក់​ខ្ញុំ និង​រួច​ពី​កណ្តាប់​ដៃ​របស់​មនុស្ស​ដែល​រក​សម្លាប់​ខ្ញុំ។ ព្រះ‌អង្គ​បាន​សង្រ្គោះ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ទុក្ខ​វេទនា​ដ៏​ច្រើន​ឥត​គណនា​ផង!  គឺ​ពី​ភ្លើង​ដែល​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ​នៅ​ជុំ​វិញ​ខ្លួន ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ថប់​ដង្ហើម! ព្រះ‌អង្គ​បាន​រំដោះ​ខ្ញុំ​ចេញ​ពី​ក្នុង​អណ្តាត​ភ្លើង ដែល​ខ្ញុំ​មិន​បាន​បង្កាត់។  ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួច​ពី​សេច​ក្តី​ស្លាប់ ពី​ពាក្យ​សម្ដី​អាក្រក់ និង​ពាក្យ​ភូត​ភរ​កុហក  ពី​ចុង​អណ្តាត​របស់​មនុស្ស​អាក្រក់។ ខ្ញុំ​ជិត​ស្លាប់​ហើយ ជិត​ចុះ​ទៅ​ជួប​មច្ចុរាជ​ហើយ។  គេ​ឡោម​ព័ទ្ធ​ខ្ញុំ​ជុំ​វិញ ហើយ​គ្មាន​នរណា​សង្រ្គោះ​ខ្ញុំ​ទេ។ ខ្ញុំ​សម្លឹង​រក​មើល​មនុស្ស​ជួយ តែ​គ្មាន​ឃើញ​នរណា​សោះ។  បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់! ពេល​នោះ ខ្ញុំ​នឹក​ឃើញ​ពី​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​អាណិត​មេត្តា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ពី​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​សប្បុរស​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដែល​មាន​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក។ ព្រះ‌អង្គ​តែង​តែ​រំដោះ​អ្នក​ដែល​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​តែង​តែ​សង្រ្គោះ​គេ ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្តាប់​ដៃ​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ។  ខ្ញុំ​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌អង្គ​ពី​ផែន​ដី​ទៅ សូម​ឲ្យ​រួច​ពី​សេច​ក្តី​ស្លាប់។ ១០ ខ្ញុំ​អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ‌បិតា សូម​កុំ​បោះ​បង់​ខ្ញុំ​ចោល​នៅ​គ្រា​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​អាសន្ន ក្នុង​គ្រា​ដែល​មាន​សុទ្ធ​តែ​មនុស្ស​អួត​បំប៉ោង ខ្ញុំ​គ្មាន​ទី​ពឹង​ឡើយ។ ១១ ខ្ញុំ​នឹង​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ​ឥត​ឈប់​ឈរ ខ្ញុំ​ក៏​ច្រៀង​បទ​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អង្គ​ផង។ ព្រះ‌អម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ​សណ្តាប់​ពាក្យ​អង្វរ​របស់​ខ្ញុំ។ ១២ ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សង្រ្គោះ​ខ្ញុំ ឲ្យ​រួច​ពី​ក្តី​វិនាស​អន្ត‌រាយ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​រំដោះ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួច​ពី​អាសន្ន​នេះ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​សូម​អរ​ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អង្គ សូម​ច្រៀង​បទ​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ ខ្ញុំ​សូម​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់។
ការ​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញាញាណ
១៣ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង​នៅ​ឡើយ គឺ​មុន​ពេល​ខ្ញុំ​ដើរ​ផ្សង​ព្រេង​ក្នុង​ពិភព‌លោក ខ្ញុំ​បាន​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ដោយ​ទូល​អង្វរ​សុំ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឥត​លាក់​លៀម​ឡើយ។ ១៤ នៅ​ខាង​មុខ​ព្រះ‌វិហារ​ខ្ញុំ​អង្វរ​សុំ​ឲ្យ​បាន​ទទួល​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ខ្ញុំ​ក៏​ស្វែង​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ រហូត​ដល់​អវសាន​នៃ​ជីវិត។ ១៥ ពេល​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ចម្រើន​ឡើង ព្រះ‌អង្គ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​កំពុង​ទុំ ហើយ​ជា​សេចក្តី​សប្បាយ​រីក​រាយ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ដ៏​ទៀង​ត្រង់ គឺ​តាំង​ពី​ក្មេង​មក ខ្ញុំ​ដើរ​តាម​ដាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ។ ១៦ ខ្ញុំ​ប្រុង​ត្រចៀក​ស្តាប់​បន្តិច ទើប​ខ្ញុំ​ទទួល​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ព្រម​ទាំង​ទទួល​ពាក្យ​អប់រំ​ជា​ច្រើន។ ១៧ ខ្ញុំ​ចម្រើន​ឡើង​ក៏​ដោយ​សារ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ដែរ។ ខ្ញុំ​សូម​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែល​បាន​ប្រទាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ឲ្យ​ខ្ញុំ។ ១៨ ខ្ញុំ​សម្រេច​ចិត្ត​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហើយ​ខំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ល្អ ខ្ញុំ​មិន​ខក​ចិត្ត​ឡើយ។ ១៩ ខ្ញុំ​ប្រយុទ្ធ​យ៉ាង​ខ្លាំង​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ខ្ញុំ​ក៏​ខំ​ប្រតិ‌បត្តិ​តាម​ធម្ម‌វិន័យ​យ៉ាង​ម៉ត់​ចត់​ដែរ។ ខ្ញុំ​បាន​លើក​ដៃ​អង្វរ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទាំង​នឹក​ស្តាយ ដោយ​មិន​បាន​ធ្វើ​តាម​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​ជា‌និច្ច។ ២០ ខ្ញុំ​បាន​តម្រង់​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ។ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ស្អាត​បរិសុទ្ធ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​រក​ឃើញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ។ ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចេះ​រិះ​គិត​ពិចារណា ដោយ​សារ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក​ដែរ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មិន​បោះ​បង់​ចោល​ខ្ញុំ​ឡើយ។ ២១ ខ្ញុំ​រំភើប​ចិត្ត​ជា​ខ្លាំង​ដោយ​ស្វែង​រក​ឃើញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ដោយ​សារ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ខ្ញុំ​មាន​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ដ៏​ប្រសើរ​បំផុត។ ២២ ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​វោហារ​ទុក​ជា​រង្វាន់ ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​ខ្ញុំ​អាច​ច្រៀង​កោត​សរសើរ​ព្រះ‌អង្គ។ ២៣ អស់​អ្នក​ដែល​គ្មាន​ការ​អប់រំ​អើយ! សូម​អញ្ជើញ​មក​រក​ខ្ញុំ! ចូរ​មក​រៀន​ពី​ខ្ញុំ​ចុះ! ២៤ នៅ​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្រេក​ឃ្លាន​យ៉ាង​ខ្លាំង ចង់​បាន​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្វះ​ការ​អប់រំ​ត​ទៅ​ទៀត​ដូច្នេះ? ២៥ ខ្ញុំ​សូម​ប្រកាស​ថា ចូរ​មក​ទិញ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង ដោយ​មិន​បាច់​ចេញ​ថ្លៃ!។ ២៦ ចូរ​ឱន​ក្បាល​យក​នឹម​នៃ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា​ញាណ​មក​ដាក់​លើ ក និង​ទទួល​ការ​អប់រំ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ចុះ! អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ស្វែង​រក​ឃើញ​ការ​អប់រំ​នេះ​នៅ​ក្បែរៗ​អ្នក។ ២៧ ចូរ​សង្កេត​មើល​ផ្ទាល់​ភ្នែក​ចុះ! ខ្ញុំ​នឿយ​ហត់​តែ​បន្តិច​បន្តួច​ប៉ុណ្ណោះ មុន​នឹង​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត​យ៉ាង​កក់​ក្តៅ។ ២៨ ចូរ​ទទួល​ការ​អប់រំ​ដោយ​ចំណាយ​ប្រាក់​យ៉ាង​ច្រើន ហើយ​ដោយ​សារ​ការ​អប់រំ នេះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ទទួល​បាន​មាស​យ៉ាង​ច្រើន​ដែរ។ ២៩ សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រេក​អរ​សប្បាយ ដោយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌ហប្ញ​ទ័យ​មេត្តា​ករុណា កុំ​អៀន​ខ្មាស​នឹង​សរសើរ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ។ ៣០ ចូរ​បំពេញ​ការ​ងារ​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​ទាន់​ពេល​កំណត់ នោះ​ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​ប្រទាន​រង្វាន់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ខាន!។
1,009 Views

Theme: Overlay by Kaira