អត្ថបទទី១ ដណ ៣,១-៨.១៣-១៥

គ្មាននរណាអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងច្បាស់បានទេ។ កាលពីដើមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ពិតជា “ព្រះដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ” ព្រោះពួកគេយល់ថា ព្រះអង្គដែលណែនាំប្រវត្តិរបស់ពួកគេ។ យើងសព្វថ្ងៃក៏ដូចគេដែរ គឺយើងស្គាល់ព្រះអង្គដដែល ណែនាំប្រវត្តិរបស់ខ្លួនយើងផ្ទាល់ ឱ្យចូលរួមជាមួយព្រះអង្គ។

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់សេរីភាព សរ ៣,១-៨ក.១០.១៣-១៥

លោកម៉ូសេឃ្វាលហ្វូងសត្វរបស់លោកយេត្រូ ជាឪពុកក្មេករបស់របស់លោក ដែលជាបូជាចារ្យនៅស្រុកម៉ាឌីយ៉ាន។ លោកនាំហ្វូងសត្វទៅខាងនាយវាលរហោស្ថាន រហូតដល់ភ្នំហូរែ៉បជាភ្នំរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅទីនោះ ទេវទូតរបស់ព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញខ្លួនក្នុងអណ្តាតភ្លើងដែលឆេះចេញពីកណ្តាលគុម្ពោតឱ្យលោកឃើញ។ លោកឃើញភ្លើងចេញពីគុម្ពោត តែគុម្ពោតមិនឆេះទេ។ លោកម៉ូសេក៏គិតថា៖ «ខ្ញុំនឹងឆៀងទៅមើលហេតុការណ៍ដ៏ចម្លែកនេះ ហេតុអ្វីបានជាគម្ពោតមិនឆេះ?»។ ព្រះអម្ចាស់ឃើញលោកម៉ូសេឆៀងចូលមកជិតដូច្នេះ ព្រះអង្គហៅលោកពីក្នុងគុម្ពោតថា៖ «ម៉ូសេអើយ! ម៉ូសេ!»។ លោកម៉ូសេ ទូលឆ្លើយថា៖ «ក្រាបទូល!»។ ព្រះអង្គមានព្រះបញ្ជាថា៖ ​«កុំមកជិតកន្លែងនេះ! ចូរដោះស្បែកជើងចេញ ដ្បិតកន្លែងដែលអ្នកឈរនេះជាដីដ៏វិសុទ្ធ។ យើងជាព្រះដែលឪពុកអ្នកតែងគោរពបម្រើ គឺព្រះរបស់លោកអប្រាហាំ លោកអ៊ីសាក និងលោកយ៉ាកុប»។ លោកម៉ូសេខ្ទប់មុខ ព្រោះមិនហ៊ានមើលព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «យើងបានឃើញទុក្ខលំបាករបស់ប្រជាជនយើង នៅស្រុកអេស៊ីប យើងក៏បានឮសម្រែករបស់គេ ព្រោះតែមេត្រួតត្រាវាយដំ។ យើងដឹងអំពីទុក្ខវេទនារបស់ពួកគេហើយ។ ដូច្នេះ យើងចុះមកដើម្បីរំដោះពួកគេឱ្យរួចពីកណ្តាប់ដៃរបស់ជនជាតិអេស៊ីប។ ឥឡូវនេះ យើងចាត់អ្នកឱ្យទៅជួបស្តេចផារ៉ោន។ ចូរទៅនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ជាប្រជារាស្ត្ររបស់យើងចេញពីស្រុកអេស៊ីបមក»។
លោកម៉ូសេទូលព្រះជាម្ចាស់ថា៖ «បពិត្រព្រះជាម្ចាស់! ទូលបង្គំនឹងទៅជួបជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ «ព្រះរបស់បុព្វបុរសអ្នករាល់គ្នាចាត់ខ្ញុំឱ្យមកជួបអ្នករាល់គ្នា។ ប្រសិនបើពួកគេសួរថា ព្រះអង្គព្រះនាមអ្វីនោះ តើទូលបង្គំប្រាប់ពួកគេដូចម្តេច?»។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «យើងជាព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ។ អ្នកត្រូវប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថា ព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះជន្មគង់នៅចាត់ខ្ញុំឱ្យមកជួបអ្នករាល់គ្នា»។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថែមទៀតថា៖ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដូចតទៅនេះ ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់បុព្វបុរសអ្នករាល់គ្នា គឺព្រះរបស់លោកអប្រាហាំ លោកអ៊ីសាក និងលោកយ៉ាកុប ចាត់ខ្ញុំឱ្យមកជួបអ្នករាល់គ្នា។ នេះជានាមរបស់យើង ដែលនៅស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ច សម្រាប់ឱ្យមនុស្សលោកនឹកដល់យើងអស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ»។

ទំនុកតម្កើងលេខ ១០៣(១០២),១-៣.៦-៨.១១ បទកាកគតិ​​​

អត្ថបទទី២៖ សូមថ្លែងលិខិតទី១ របស់គ្រីស្តទូតប៉ូលផ្ញើជូនគ្រីស្តបរិស័ទក្រុងកូរិនថូស ១ករ ១០,១-៦.១០-១២

បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់!
ខ្ញុំចង់ឱ្យបងប្អូនជ្រាបថា បុព្វបុរសរបស់យើងសុទ្ធតែស្ថិតនៅក្រោមពពក និងដើរឆ្លងសមុទ្រទាំងអស់គ្នា។ ពួកលោកទទួលពិធីជ្រមុជក្នុងពពក និងក្នុងសមុទ្រ ដើម្បីឱ្យបានរួមជាមួយលោកម៉ូសេ។ បុព្វបុរសទាំងនោះបរិភោគអាហារខាងវិញ្ញាណ និងពិសាទឹកខាងវិញ្ញាណដូចគ្នាទាំងអស់ ដ្បិតពួកលោកពិសាទឹកដែលហូរចេញពីថ្មដាខាងវិញ្ញាណ ជាថ្មដែលរួមដំណើរជាមួយពួកលោក ថ្មនេះគឺព្រះគ្រីស្ត។ ប៉ុន្តែ ដោយបុព្វបុរសមួយចំនួនធំមិនបានគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេស្លាប់នៅវាល រហោ​ស្ថាន។ ហេតុការណ៍ទាំងនោះជាមេរៀនសម្រាប់យើង ដើម្បីកុំឱ្យយើងមានចិត្តប៉ងប្រាថ្នាអាក្រក់ដូចពួកបុព្វបុរសឡើយ។ សូមកុំរអ៊ូរទាំដូចបុព្វបុរសខ្លះដែលបានរអ៊ូរទាំ ហើយត្រូវមច្ចុរាជប្រហារជីវិតនោះ។ ហេតុការណ៍ទាំងនោះកើតមានដល់ពួកលោកទុកជាមេរៀន ហើយចែងទុកក្នុងគម្ពីរ ដើម្បីទូន្មានពួកយើងដែលរស់នៅជំនាន់ចុងក្រោយបង្អស់នេះ។ ដូច្នេះ បើអ្នកណានឹកស្មានថាខ្លួនមានជំហរមាំមួន អ្នកនោះត្រូវប្រយ័ត្ន ក្រែងលោជំពប់ដួលទៅវិញ។

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម ទន ៥១(៥០),១៤

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តលូកា លក ១៣,១-៩

ពេលនោះ មានអ្នកខ្លះមកទូលព្រះយេស៊ូអំពីអ្នកស្រុកកាលីឡេ ដែលលោកពីឡាតបានសម្លាប់ នៅពេលគេកំពុងតែថ្វាយយញ្ញបូជា។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាស្មានថា អ្នកស្រុកកាលីឡេទាំងនោះជាមនុស្សបាបច្រើនជាងអ្នកស្រុកកាលីឡេឯទៀតៗឬ បានជាគេស្លាប់របៀបនេះ?។ ទេ មិនមែនទេ! ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា បើអ្នករាល់គ្នាមិនកែប្រែចិត្តគំនិតទេ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវិនាសអន្តរាយដូចគេជាមិនខាន។ ចុះមនុស្សដប់ប្រាំពីរនាក់ដែលស្លាប់ដោយប៉មស៊ីឡោមរលំសង្កត់​លើ តើអ្នករាល់គ្នាស្មានថា អ្នកទាំងនោះមានទោសធ្ងន់ជាងអ្នកក្រុងយេរូសាឡឹមឯទៀតៗឬ?។ ទេ មិនមែនទេ! ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា បើអ្នករាល់គ្នាមិនកែប្រែចិត្តគំនិតទេ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវិនាសអន្តរាយដូច្នោះដែរ»។
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នានេះទៅគេថា៖ «មានដើមស្វាយមួយដើមដុះក្នុងចម្ការបុរសម្នាក់។ ម្ចាស់ចម្ការមករកបេះផ្លែពីដើមស្វាយនេះតែគ្មានផ្លែសោះ គាត់ប្រាប់អ្នកថែចម្ការថា៖ «មើល៍! ខ្ញុំមករកបេះផ្លែស្វាយនេះបីឆ្នាំហើយ តែមិនឃើញមានផ្លែសោះ ចូរកាប់វាចោលទៅ ទុកនាំតែខាតដីទេ!»។ អ្នកថែចម្ការឆ្លើយតបថា៖ ​«សូមលោកទុកវាមួយឆ្នាំទៀតសិន ចំាខ្ញុំជ្រួយដីជុំវិញ ហើយដាក់ដី។ ប្រហែលជាឆ្នាំក្រោយនឹងមានផ្លែ បើមិនផ្លែទេសឹមកាប់វាចោលទៅចុះ!»។