អត្ថបទទី១
សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរមរណសាក្សីនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ១មបា ១,១០-១៥.៤១.៤៣.៥៤-៥៧.៦២-៦៥

នៅឆ្នាំមួយរយសាមសិបប្រាំពីរនៃសករាជក្រិក ព្រះបាទអន់ចូគូសអេពីផាន ជារាជ​បុត្ររបស់ព្រះបាទអន់ចូគូស ឡើងសោយរាជ្យ ក្រោយពីបានរួចពីចំណាប់ទុកនៅក្រុងរ៉ូម​មក។ ទ្រង់ជាស្ដេចពាលឥតសាសនា។ នៅពេលនោះ មានពួកមនុស្សខិលខូចងើប​ឡើងនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយល្បួងទាក់ទាញចិត្តអ្នកស្រុកជាច្រើន ដោយពោលថា៖​«យើងនាំគ្នាចងសម្ពន្ធមេត្រីជាមួយប្រជាជាតិទាំងប៉ុន្មានដែលរស់នៅជុំវិញយើង ដ្បិត​តាំងពីយើងបានរស់នៅតាមរប្រៀបប្លែកពីគេមក យើងចេះតែជួបក្ដីអន្ដរាយជាច្រើន។ អ្នកស្រុកពេញចិត្តស្ដាប់ពាក្យនេះ ហើយមានគ្នាជាច្រើនប្រញាប់ប្រញាល់ទៅគាល់ព្រះ​មហាក្សត្រ។ សេ្ដចក៏ទ្រង់រាជានុញ្ញាតឱ្យគេកាន់តាមប្រពៃណីប្រជាជាតិទាំងនោះ។​ ដូច្នេះ ពួកគេសាងកីឡាស្ថាននៅក្រុងយេរូសាឡឹមតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ប្រជាជាតិ​ដទៃ។ គេយកស្បែកមកភ្ជិត ដើម្បីកុំឱ្យឃើញស្នាមកាត់ស្បែក។ គេលះបង់សម្ពន្ធ​មេត្រីដ៏វិសុទ្ធចោល ហើយបែរទៅចូលរួមរស់ជាមួយជនជាតិដ៏ទៃ។ ពួកគេក៏លក់ខ្លួន​ទៅប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ថែមទៀតផង។

ព្រះបាទអន់ចូគូសបានចេញរាជ្យក្រឹត្យមួយ បញ្ជាឱ្យជនជាតិទាំងប៉ុន្មានដែល​រស់នៅក្នុ​​​​ងរាជាណាចក្រទាំងមូល លះបង់ទំនៀមទម្លាប់រៀៗខ្លួនចោល ដើម្បីចូលរួម​គ្នាធ្វើជាប្រជាជនតែមួយ ប្រជាជាតិដទៃទាំងប៉ុន្មានអនុវត្តតាមព្រះរាជ្យក្រឹត្យនេះ។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាច្រើនក៏សុខចិត្តកាន់តាមសាសនារបស់ព្រះមហាក្សត្រដែរ គឺនាំគ្នាធ្វើយញ្ញបូជាថ្វាយព្រះក្លែងក្លាយ ព្រមទាំងលែងគោរពថ្ងៃសប្ប័ទផង។ នៅ​ថ្ងៃទីដប់ប្រាំខែមិគសិរ ឆ្នាំមួយរយសែសិបប្រាំ ព្រះបាទអន់ទីយ៉ូគូសធ្វើរូបបដិមាដ៏​គួរស្អប់ខ្ពើមដាក់នៅលើអាសនៈ ក្នុងព្រះវិហារក្រុងយេរូសាឡឹម ហើយអ្នករាជការក៏​សង់អាសនៈតាមក្រុងនានា ដែលនៅជុំវិញដែរ។ គេដុតធូបនៅមាត់ទ្វារផ្ទះ និងកន្លែង​សាធារណៈ។ បើគេរកឃើញគម្ពីរធម្មវិន័យ គេហែកដុតចោល។ ប្រសិនបើគេឃើញគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីក្នុងផ្ទះអ្នកណា ឬបើអ្នកណាម្នាក់ប្រតិបត្តិតាមធម្មវិន័យក៏គេកាត់​ទោសអ្នកនោះ តាមព្រះរាជ្យក្រឹត្យរបស់ព្រះមហាក្សត្រ ប៉ុន្ដែ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ​ក៏ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាច្រើនមានចិត្តរឹងប៉ឹង ក្លាហានអង់អាច មិនព្រមបរិភោគម្ហូប​អាហារមិនបរិសុទ្ធឡើយ។ អ្នកទាំងនោះស៊ូស្លាប់ ជាជាងបរិភោគអាហារមិនបរិសុទ្ធ​ ហើយត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់ក្ដី ក៏គេមិនព្រមបង្អាប់បង្អោនសម្ពន្ធមេត្រីដ៏វិសុទ្ធដែរ។ នៅគ្រានោះ ជនអ៊ីស្រាអែលជួបគ្រោះមហន្ដរាយយ៉ាងខ្លាំង។

ទំនុកតម្កើងលេខ ១១៩ (១១៨) ,៥៣.៦១.១៣៤.១៥០.១៥៥.១៥៨ បទកាកគតិ

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម យហ ៨,១២

អលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
បពិត្រព្រះយេស៊ូគ្រីស្ដ! ព្រះអង្គពិតជាពន្បំភ្លឺពិភពលោកមែន! អ្នកណាទៅតាមព្រះអង្គ អ្នកនោះមានពន្លឺដែលនាំគេទៅកាន់ជីវិត។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្ដលូកា លក ១៥,១-១០

ព្រះយេស៊ូយាងមកជិតដល់ក្រុងយេរីខូ ស្រាប់តែមានមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់អង្គុយសុំទាន​នៅតាមផ្លូវ។ ពេលគាត់ឮស្នូរបណ្ដាជនដើរតាមនោះ គាត់សួរគេថា មានរឿងអ្វី។ គេប្រាប់គាត់ថា ព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតយាងមកតាមផ្លូវនោះ។ មនុស្សខ្វាក់​ក៏ស្រែកឡើងថា៖«ឱព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវិឌអើយ! សូមអាណិតមេត្តា​ទូលបង្គំផង!»។ ពួកអ្នកដែលដើរខាងមុខបានឃាត់គាត់ឱ្យនៅស្ងៀម ប៉ុន្ដែ គាត់​ស្រែករឹតតែខ្លាំងឡើងៗថា៖« ឱព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវិឌអើយ! សូមអាណិតមេត្តា​ទូលបង្គំផង!»។ ព្រះយេស៊ូក៏ឈប់ ហើយបញ្ជាគេឱ្យនាំគាត់ចូលមកជិតព្រះអង្គ។ លុះមនុស្សខ្វាក់ដើរចូលមក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរគាត់ថា៖«តើអ្នកចង់ឱ្យខ្ញុំធ្វើ​អ្វី?»។ គាត់ទូលព្រះអង្គថា៖«បពិត្រព្រះអម្ចាស់! សូមព្រះអង្គប្រោសឱ្យភ្នែកទូលបង្គំ​បានភ្លឺឡើងវិញផង!»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«ជំនឿរបស់អ្នកបាន​សង្គ្រោះអ្នកហើយ ចូរឱ្យភ្នែកអ្នកបានភ្លឺឡើងវិញចុះ!»។ រំពេចនោះ គាត់មើលឃើញ​វិញភ្លាម ហើយគាត់ក៏តាមព្រះយេស៊ូ ទាំងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផង។ ប្រជាជនទាំងមូលបានឃើញហេតុការណ៍នោះ គេសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ទាំងអស់គ្នា។