តើខ្ញុំបំបាត់អារម្មណ៍ឯកោយ៉ាងដូចម្តេច?

មាតិកា | Contents

ក្រុមទី៤
តើខ្ញុំបំបាត់អារម្មណ៍ឯកោយ៉ាងដូចម្តេច?
How do I stop feeling lonely?

ភាពឯកោគឺជាឃាតករ។ វាសម្លាប់សហមិត្ដភាពដែលជាប្រព័ន្ធគាំទ្រមួយដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់ទំនុកចិត្តរបស់យើង។

ភាពឯកោធ្វើឱ្យអ្នករាល់គ្នាគិតថា ខ្លួនឯងមិនអាចមានអ្វីល្អ ពីព្រោះគ្មាននរណាម្នាក់យកចិត្តទុកដាក់អំពីអ្នករាល់គ្នា។ អារម្មណ៍ឯកោញ៉ាំងឱ្យមានចិត្ដច្រណែនចំពោះមនុស្សដែលមានមិត្ដភក្ដិច្រើន។

ប៉ុន្តែ សូមកុំភាន់ច្រឡំឱ្យសោះ! ភាពឯកោមិនមែនជាអ្វីដែលកើតឡើងពីខាងក្រៅខ្លួន ពោលគឺមិនមែនជាមេរោគដែលចូលលុកលុយអ្នករាល់គ្នានោះទេ។ ភាពឯកោគឺជាអ្វីដែលកើតមានក្នុងអ្នករាល់គ្នា ងើបឡើងលបៗជាមួយភាពបរាជ័យ ការខកចិត្ត និងការមិនរាប់រក ដែលអ្នករាល់គ្នាពិបាកដោះស្រាយជាមួយ។ ម្ដងម្កាល អ្នករាល់គ្នាមានអារម្មណ៍ឯកោ អ្នករាល់គ្នាអាចដោះស្រាយជាមួយវាបាន។ អ្នករាល់គ្នាមិនមែនជាមនុស្សតែម្នាក់ទេដែលឯកោ។ ជួនកាល ភាពឯកោតោងលើមនុស្សគ្រប់គ្នា ហើយដំណឹងល្អនោះ គឺវាក៏មិនមែនជាអ្វីដែលគេចមិនផុតនោះទេ។

តើលទ្ធិព្រះសហគមន៍ចែងអ្វីខ្លះ?

សាច់រឿងនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកំណើតពិភពលោកប្រាប់យើងឱ្យដឹងថា៖ «ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សជាតំណាងរបស់ព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គបានបង្កើតគេឱ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គបានបង្កើតគេជាបុរសជាស្ត្រី។» (កណ ១,២៧)។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតយើងឱ្យរស់នៅជាមួយគ្នា ដើម្បីចូលរួមចំណែកបន្តព្រះបរមកិច្ចនៃស្នាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអង្គ។ ភាពឯកោពុំមាននៅក្នុងគម្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ ព្រះយេស៊ូបានប្រទានវិន័យថ្មី ពង្រឹងព្រះបរមកិច្ចឡើងវិញៈ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ។» (យហ ១៣,៣៤)។ ការយកចិត្តទុកដាក់ស្រឡាញ់ដែលយើងបង្ហាញគ្នាទៅវិញទៅមក គឺជាមធ្យោបាយធានាថាគ្មាននរណាម្នាក់នៅឯកោនោះទេ ឬគ្មានមធ្យោបាយណាផ្សេងដើម្បីរស់នៅបានសេចក្ដីសុខនោះដែរ។

ព្រះយេស៊ូអញ្ជើញអស់អ្នកដែលមាននឿយហត់ និងមានបន្ទុកធ្ងន់ឱ្យមករកព្រះអង្គ (មថ ១១,២៨-៣០)។ ព្រះអង្គទន្ទឹងរង់ចាំគេដោយសហមិត្ដភាព។ ក្នុងពិធីអរព្រះគុណ(អភិបូជា) នៅពេលធ្វើពិធីកាច់នំប៉័ង គឺជាពេលលើកតម្កើងការរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយជាមួយព្រះយេស៊ូ និងជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ សហមិត្តភាពជាមួយព្រះយេស៊ូ និងការរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមករបស់យើង គឺជាកម្លាំងចំចាត់ភាពឯកោ។

តើព្រះគម្ពីរចែងអ្វីខ្លះ?

ព្រះយេស៊ូបានបំបាត់ភាពឯកោដោយបង្កើតឱ្យមានសហគមន៍ ដែលមានមនុស្សជួយគាំទ្រ និងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ព្រះអង្គបានមានព្រះបន្ទូលសន្យាបន្ថែមថានឹងនៅជាមួយអស់អ្នកដែលតាមព្រះអង្គ (មថ ២៨,២០)។

ពាក្យ “companion” (សហការី) មកពីភាសាឡាតាំងមានពីរពាក្យគឺ (Cum = រួម Panis = នំប៉័ង) មានន័យថា “រួមនំប៉័ង“។ ដើម្បីក្លាយជាសហការី ឬដើម្បីមានសហការីមានន័យថា ត្រូវចែកនំប៉័ងគ្នា។

ព្រះយេស៊ូបានហៅខ្លួនព្រះអង្គថា នំប៉័ងផ្តល់ជីវិត (យហ ៦,៤៨) ហើយប្រទានព្រះអង្គផ្ទាល់ឱ្យមិត្តសម្លាញ់ព្រះអង្គក្នុងលក្ខណៈជាអាហារ។ សហមិត្តភាពគឺជាទំនាក់ទំនងដែលទុកចោលភាពឯកោឱ្យនៅឯកា។ សហមិត្តភាពគឺជាការរួមគ្នាធានាថា យើងមិននៅឯកោទេ ទោះបីនៅពេលដែលមិត្ដសម្លាញ់មិននៅជាមួយក៏ដោយ។

ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមានអារម្មណ៍ឯកោ

ចូរពិចារណាមើលភាពឯកោនេះមកពីណា។ តើអ្នករាល់គ្នាចំណាយពេលវេលារបស់ខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេច? តើការចំណាយពេលវេលានេះនាំឱ្យអ្នករាល់គ្នាមានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរ ឬរឹតតែពិបាកខ្លាំងឡើង?

ចូរគិតគូរ និងស្វែងរកជំនួយ។ ចូរនិយាយជាមួយក្រុមគ្រួសារ មិត្តរួមថ្នាក់ អ្នកជិតខាង ក្រុមរួមការងារជាដើម។ រៀបគម្រោងជួបគ្នា ឬផ្ញើសារឆ្លើយឆ្លងគ្នាជាប្រចាំ។

ហៅទូរស័ព្ទ ឬផ្ញើសារទៅនរណាម្នាក់ដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានទាក់ទងជាមួយអស់មួយរយៈពេលយូរកន្លងមក គឺគ្រាន់តែនិយាយថា “ជម្រាបសួរ”។ ក្រោយមក អ្នករាល់គ្នាត្រៀមខ្លួនទទួលដំណឹងដ៏ភ្ញាក់ផ្អើលពីកាយវិការដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើ។

សូមកុំយល់ច្រឡំអំពី ភាពឯកោ និងនៅឯកា។ ពាក្យទាំងពីរនេះផ្តល់អត្ថន័យខុសពីគ្នា។

ការរិះគិត

អស់អ្នកដែលនៅមានជីវិតពីមន្ទីរធ្វើទារុណកម្មអូស្វីជ៍ (Auschwitz) បាននិទានអំពីកុមារដែលទទួលបំណែកនំប៉័ងតូចៗឱ្យកាន់នៅពេលយប់។ នំប៉័ងនេះក្លាយជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសង្ឃឹមរង់ចាំថ្ងៃថ្មីរះឡើង។ នំប៉័ង “រួមដំណើរ” ជាមួយពួកគេឆ្លងកាត់គ្រាដ៏សែនវេទនា។