សម្ពន្ធមេត្រីចាស់ | Old Testament 46
១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5
  1. កំណើតពិភពលោក (កណ)
    Genesis (Gn)
  2. សេរីភាព (សរ)
    Exodus (Ex)
  3. លេវីវិន័យ (លវ)
    Leviticus (Lv)
  4. ជំរឿនប្រជាជន (ជរ)
    Numbers (Nm)
  5. ទុតិយកថា (ទក)
    Deuteronomy (Dt)
២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16
  1. យ៉ូស៊ូអា (យអ)
    Joshua (Jos)
  2. វិរបុរស (វរ)
    Judges (Jdg)
  3. នាងរូថ (នរ)
    Ruth (Ru)
  4. ១សាម៉ូអែល (១សម)
    1 Samuel (1Sm)
  5. ២សាម៉ូអែល (២សម)
    2 Samuel (2Sm)
  6. ១ពង្សាវតារក្សត្រ (១ពង្ស)
    1 Kings (1Kg)
  7. ២ពង្សាវតារក្សត្រ (២ពង្ស)
    2 Kings (2Kg)
  8. ១របាក្សត្រ (១របា)
    1 Chronicles (1Ch)
  9. ២របាក្សត្រ (២របា)
    2 Chronicles (2Ch)
  10. អែសរ៉ា (អរ)
    Ezra (Ezr)
  11. នេហេមី (នហ)
    Nehemiah (Ne)
  12. យ៉ូឌីត (យឌ)
    Judith (Jth)
  13. តូប៊ីត (តប)
    Tobit (Tb)
  14. អែសធែរ (អធ)
    Esther (Est)
  15. ១ម៉ាកាបាយ (១មបា)
    1 Maccabees (1 Ma)
  16. ២ម៉ាកាបាយ (២មបា)
    2 Maccabees (2 Ma)
៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7
  1. ទំនុកតម្កើង (ទន)
    Psalms (Ps)
  2. យ៉ូប (យប)
    Job (Jb)
  3. សុភាសិត (សភ)
    Proverbs (Pr)
  4. បទចម្រៀង (បច)
    Song of Songs (Song)
  5. សាស្តា (សស)
    Ecclesiastes (Eccl)
  6. ព្រះប្រាជ្ញាញាណ (ប្រាញ)
    Wisdom (Wis)
  7. បេនស៊ីរ៉ាក់ (បសរ)
    Sirach (Sir)
៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18
  1. អេសាយ (អស)
    Isaiah (Is)
  2. យេរេមី (យរ)
    Jeremiah (Je)
  3. អេសេគីអែល (អគ)
    Ezekiel (Ez)
  4. ហូសេ (ហស)
    Hosea (Ho)
  5. យ៉ូអែល (យអ)
    Joel (Joe)
  6. អម៉ូស (អម)
    Amos (Am)
  7. អូបាឌី (អឌ)
    Obadiah (Ob)
  8. យ៉ូណាស (យណ)
    Jonah (Jon)
  9. មីកា (មីក)
    Micah (Mi)
  10. ណាហ៊ូម (ណហ)
    Nahum (Na)
  11. ហាបាគូក (ហគ)
    Habakkuk (Hb)
  12. សេផានី (សផ)
    Zephaniah (Zep)
  13. ហាកាយ (ហក)
    Haggai (Hg)
  14. សាការី (សក)
    Zechariah (Zec)
  15. ម៉ាឡាគី (មគ)
    Malachi (Mal)
  16. សំណោក (សណ)
    Lamentations (Lam)
  17. ដានីអែល (ដន)
    Daniel (Dn)
  18. បារូក (បារ)
    Baruch (Ba)
សម្ពន្ធមេត្រីថ្មី | New Testament 27
១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4
  1. ម៉ាថាយ (មថ)
    Matthew (Mt)
  2. ម៉ាកុស (មក)
    Mark (Mk)
  3. លូកា (លក)
    Luke (Lk)
  4. យ៉ូហាន (យហ)
    John (Jn)
២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1
  1. កិច្ចការគ្រីស្តទូត (កក)
    Acts of the Apostles (Ac)
៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13
  1. រ៉ូម (រម)
    Romans (Rm)
  2. ១កូរិនថូស (១ករ)
    1 Corinthians (1Co)
  3. ២កូរិនថូស (២ករ)
    2 Corinthians (2Co)
  4. កាឡាទី (កាឡ)
    Galatians (Ga)
  5. អេភេសូ (អភ)
    Ephesians (Ep)
  6. ភីលីព (ភីល)
    Philippians (Phil)
  7. កូឡូស (កូឡ)
    Colossians (Col)
  8. ១ថេស្សាឡូនិក (១ថស)
    1 Thessalonians (1Th)
  9. ២ថេស្សាឡូនិក (២ថស)
    Thessalonians (2Th)
  10. ១ធីម៉ូថេ (១ធម)
    1 Timothy (1T)
  11. ២ធីម៉ូថេ (២ធម)
    2 Timothy (2T)
  12. ទីតុស (ទត)
    Titus (Ti)
  13. ភីលេម៉ូន (ភល)
    Philemon (Phim)
៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5
  1. ហេប្រឺ (ហប)
    Hebrews (He)
  2. យ៉ាកុប (យក)
    James (Ja)
  3. ១សិលា (១សល)
    1 Peter (1P)
  4. ២សិលា (២សល)
    2 Peter (2P)
  5. យូដាស (យដ)
    Jude (Ju)
៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4
  1. ១យ៉ូហាន (១យហ)
    1 John (1Jn)
  2. ២យ៉ូហាន (២យហ)
    2 John (2Jn)
  3. ៣យ៉ូហាន (៣យហ)
    3 John (3Jn)
  4. វិវរណៈ (វវ)
    Revelation (Rev)

កណ្ឌគម្ពីរ
ព្យាការីអេសាយ

ពាក្យលំនាំ

អេសាយ

(ព្យាការី​អេសាយ)

ពាក្យ​លំនាំ

«អេសាយ»ក្នុង​ភាសា​ហេប្រឺ​មាន​ន័យ​ថា «ព្រះ‌អម្ចាស់​សង្គ្រោះ»។ ឈ្មោះ​របស់​លោក​អេសាយ​ហាក់​ដូច​ជា​ចង់​សង្ខេប​អត្ថ‌ន័យ​នៃ​ខ្លឹម‌សារ​របស់​កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ​នេះ​ទាំង​មូល។ ប៉ុន្តែ ការ​សង្គ្រោះ​ដែល​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​មក ជួន​កាល មិន​ស្រប​តាម​ចិត្ត​ប៉ង‌ប្រាថ្នា​របស់​មនុស្ស​ទេ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ​អេសាយ មាន​សេចក្ដី​ខ្លះ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ងឿង‌ឆ្ងល់ អំពី​របៀប ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​សង្គ្រោះ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ យើង​អាច​បែង​ចែក​កណ្ឌ​គម្ពីរ​អេសាយ​ទាំង​៦៦​ចំពូក ជា​បី​ផ្នែក យោង​តាម​យុគ‌សម័យ​បី​នៃ​ប្រវត្តិ‌សាស្ត្រ​របស់​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​អ៊ីស្រា‌អែល។
ផ្នែក​ទី​មួយ(ចំពូក​១‑៣៩): ព្រះ‌បន្ទូល​ក្នុង​ផ្នែក​នេះ រៀប‌រាប់​ចាប់​ពី​ឆ្នាំ ៧៤០ ដល់ ៧០០ មុន​គ.ស.។ លោក​អេសាយ​ថ្លែង​ព្រះ‌បន្ទូល​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ក្នុង‌រយៈ​កាល​មួយ​ដ៏​វឹក‌វរ គឺ​នៅ​គ្រា​ដែល​មាន​វិបត្តិ​អន្តរ‌ជាតិ​មួយ​ធ្ងន់‌ធ្ងរ : ស្រុក​អេស៊ីប ដែល​ជា​មហា​អំណាច​ប៉ែក​ខាង​ត្បូង កំពុង​តែ​ចុះ​ឱន​ថយ ហើយ​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ដែល​នៅ​ខាង​ជើង​ចេះ​តែ​ពង្រឹង​អំណាច​ខ្លាំង​ឡើងៗ។
នៅ​ឆ្នាំ ៧៣៥ មុន​គ.ស. គឺ​នៅ​គ្រា​ដែល​ព្រះ‌បាទ​អខាស​គ្រង​រាជ្យ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម រាជា‌ណា‌ចក្រ​ស៊ីរី និង​អេប្រា‌អ៊ីម (អ៊ីស្រា‌អែល​ខាង​ជើង) បាន​ព្រួត​គ្នា​ប្រឆាំង​នឹង​រាជា‌ណា‌ចក្រ​យូដា ដើម្បី​បង្ខំ​នគរ​នេះ​ឲ្យ​ចូល​ដៃ​ជា​មួយ​ពួក​គេ ត‌ទល់​នឹង​ការ​គំរាម‌កំហែង​របស់​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី។
នៅ​ឆ្នាំ ៧២២‑៧២១: រាជា‌ណា‌ចក្រ​អ៊ីស្រា‌អែល​ខាង​ជើង​ត្រូវ​រលាយ គឺ​កង‌ទ័ព​អាស្ស៊ីរី​វាយ​យក​បាន​ក្រុង​សាម៉ារី ហើយ​កៀរ​ប្រជាជន​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក។
នៅ​ឆ្នាំ ៧០១: កង‌ទ័ព​អាស្ស៊ីរី​ឡោម‌ព័ទ្ធ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ហើយ​លេប​ទឹក​ដី​យូដា​បន្តិច​ម្ដងៗ។ ក្នុង‌រយៈ​កាល​នោះ ព្យាការី​អេសាយ​ប្រកាស​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​យ៉ាង​តឹង‌រ៉ឹង​បំផុត។ លោក​ស្តី​បន្ទោស​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល ដោយ​ប្រកាស​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​មក​គំរាម‌កំហែង​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល ដើម្បី​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ ព្រោះ​ពួក​គេ​បោះ‌បង់​ចោល​ព្រះ‌អង្គ។ លោក​ក៏​បាន​ប្រកាស​ជំទាស់​នឹង​នយោ‌បាយ​របស់​អ្នក​ដឹក​នាំ ដែល​គិត‌គូរ​រក​មធ្យោ‌បាយ​រំដោះ​ស្រុក ដោយ​ពឹង​លើ​កម្លាំង​មនុស្ស​លោក។ លោក​ប្រកាស​ប្រឆាំង​នឹង​មេ​ដឹក​នាំ ដែល​ចេះ​តែ​ប្រើ​អំណាច​ជិះ‌ជាន់ រំលោភ​លើ​សិទ្ធិ​ប្រជាជន​ទន់​ខ្សោយ ព្រម​ទាំង​ប្រឆាំង​នឹង​មេ​ដឹក​នាំ​សាសនា​ដែល​ឆ្លៀត​ឱកាស​កេង‌ប្រវ័ញ្ច​ប្រជាជន​ក្រីក្រ ហើយ​លោក​ក៏​បន្ទោស​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ចំពោះ​មហិច្ឆតា​ចង់​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មហា​ប្រទេស​ដែរ។
ប៉ុន្តែ នៅ​ពេល​មាន​ទុក្ខ​លំបាក​មក​ដល់ ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​លោក​ថ្លែង បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ពាក្យ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ប្រជាជន​មិន​ឲ្យ​ភ័យ​តក់‌ស្លុត ឬ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត​ឡើយ។ ក្នុង​គ្រប់​កាលៈ‌ទេសៈ​ទាំង​អស់ ព្យាការី​អេសាយ​ប្រកាស​ឲ្យ​ប្រជាជន​កែ‌ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត ហើយ​ជឿ​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ លោក​ណែ‌នាំ​ប្រជាជន​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ផ្សេងៗ ស្រប​តាម​ជំនឿ​របស់​ខ្លួន ទោះ‌បី​ក្នុង​ផ្នែក​សង្គម ឬ​ផ្នែក​នយោ‌បាយ និង​ក្នុង​ជីវិត​របស់​បុគ្គល​ម្នាក់ៗ​ក្តី។
យើង​អាច​ចែក​ផ្នែក​ទី​មួយ​នេះ​ដូច​ត​ទៅ:
• ចំពូក ១‑១២; ២៨‑៣៣: ព្រះ‌បន្ទូល​ស្តី​អំពី​រាជា‌ណា‌ចក្រ​យូដា និង​រាជា‌ណា‌ចក្រ​អ៊ីស្រា‌អែល។
• ចំពូក ១៣‑២៣: ព្រះ‌បន្ទូល​ស្តី​អំពី​ប្រជា‌ជាតិ​ឯ​ទៀតៗ គឺ​មាន​បាប៊ីឡូន ភីលី‌ស្ទីន និង​ម៉ូអាប់។ ល។
• ចំពូក ២៤‑២៧; ៣៤‑៣៥: ស្ថាន‌ភាព​វឹក‌វរ​នៅ​គ្រា​ចុង​ក្រោយ​បំផុត។
• ចំពូក ៣៦‑៣៩: ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ផ្សេងៗ​នៅ​រជ្ជ‌កាល​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស ដែល​ជា​កំណត់​ហេតុ​ដូច​គ្នា​នឹង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ​ដែរ។
ផ្នែក​ទី​ពីរ (ចំពូក​៤០-៥៥): ពេល​ខ្លះ គេ​ហៅ​ផ្នែក​នេះ​ថា«គម្ពីរ​សម្រាល​ទុក្ខ​អ៊ីស្រា‌អែល»។ ក្នុង​ផ្នែក​នេះ មាន​រៀប‌រាប់​អំពី​ជន​ជាតិ​បាប៊ីឡូន ដែល​ឡើង​ជា​មហា​អំណាច​គ្រប់‌គ្រង​នៅ​តំបន់​នោះ ជំនួស​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី។ កង‌ទ័ព​បាប៊ីឡូន​វាយ​យក​បាន​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​នៅ​ឆ្នាំ ៥៨៧ មុន​គ.ស. ហើយ​កៀរ​ប្រជាជន​យក​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក។ ពេល​នោះ ប្រជាជន​ដែល​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ​នាំ​គ្នា​បាក់​ទឹក​ចិត្ត ហើយ​គិត​ថា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​បោះ‌បង់​ចោល​ពួក​គេ។
ក្នុង​ផ្នែក​នេះ ព្យាការី​ប្រកាស​ថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​ប្រើ​ព្រះ‌ចៅ​ស៊ីរូស ជា​ស្តេច​នៃ​ចក្រ‌ភព​ពែរ្ស ឲ្យ​រំដោះ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ ព្រម​ទាំង​នាំ​ពួក​គេ​វិល​មក​កាន់​ទឹក​ដី​សន្យា​វិញ។ តាម‌រយៈ​ការ​រំដោះ​នេះ ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ប្រកាស​ឲ្យ​ប្រជាជន​ដឹង​ថា ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ‌អាទិករ​នៃ​ពិភព‌លោក​នេះ ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ប្រកាស ហើយ​អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​គ្រោង​ទុក មុខ​តែ​សម្រេច​ជា​រូប‌រាង​មិន​ខាន។ រីឯ​ព្រះ​របស់​សាសន៍​ដទៃ​វិញ សុទ្ធ​តែ​ឥត​ប្រយោជន៍ ព្រោះ​ពុំ​អាច​ធ្វើ​អ្វី​កើត​ឡើយ។
នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​ផ្តល់​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​នេះ មាន​កំណាព្យ​បួន​ថ្លែង​អំពី «អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់» (៤២.១‑៤; ៤៩.១-៦; ៥០.៤-៩; ៥២.១៣-៥៣.១២) ដែល​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​រូប‌ភាព​មួយ​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូ ក្នុង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ថ្មី(សូម​អាន​កិច្ច‌ការ ៨.៣០-៣៥)។
ផ្នែក​ទី​បី (ចំពូក ៥៦‑៦៦): ពេល​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​ត្រូវ​គេ​កៀរ​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក វិល​មក​ដល់​ស្រុក​វិញ ពួក​គេ​រស់​នៅ​យ៉ាង​លំបាក កំសត់​ទុរគត គឺ​ទី‌ក្រុង​បាក់‌បែក មាន​សត្រូវ​យាយី​ជុំ‌វិញ ហើយ​អ្នក​ដែល​ស្មោះ‌ត្រង់​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​មាន​នៅ​សល់​តែ​មួយ​ចំនួន​តូច​ប៉ុណ្ណោះ…។
ប៉ុន្តែ ព្យាការី​ប្រកាស​ថា ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ចាត់​លោក​ឲ្យ​មក​ប្រកាស​ដំណឹង‌ល្អ​ដល់​ជន​ក្រីក្រ និង​ថែ​ទាំ​អ្នក​ដែល​បាក់​ទឹក​ចិត្ត…(ចំពូក ៦១)។ ក្រោយ​មក ព្រះ‌យេស៊ូ​ប្រកាស​ថា ព្រះ‌អង្គ​យាង​មក​បំពេញ​ព្រះ‌បរម‌កិច្ច​របស់​ព្រះ‌អង្គ​នៅ​ផែន‌ដី ដូច​ព្យាការី​បាន​ប្រកាស​ទុក​មែន (លូកា ៤.១៦‑២១)។

ភាគ​ទី​មួយ សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្រះ‌អម្ចាស់​បន្ទោស​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ
 ក្នុង​រជ្ជ‌កាល​ព្រះ‌បាទ​អសា‌រីយ៉ា ព្រះ‌បាទ​យ៉ូថាម ព្រះ‌បាទ​អខាស និង​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស ជា​ស្តេច​ស្រុក​យូដា ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​លោក​អេសាយ ជា​កូន​របស់​លោក​អម៉ុស និមិត្ត​ឃើញ​ការ​អស្ចារ្យ​ស្តី​អំពី​ស្រុក​យូដា និង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ដូច​ត​ទៅ:
 ផ្ទៃ​មេឃ​អើយ ចូរ​ស្ដាប់!
ផែន‌ដី​អើយ ចូរ​ផ្ទៀង​ត្រចៀក!
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
យើង​បាន​ចិញ្ចឹម​បី​បាច់​ថែ‌រក្សា​កូន
យើង​បាន​អប់រំ​ពួក​វា
តែ​ពួក​វា​បែរ​ជា​បះ‌បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​យើង។
 គោ​ស្គាល់​ម្ចាស់​វា
រីឯ​លា​ក៏​ស្គាល់​ម្ចាស់​ដែល​ឲ្យ​ចំណី​វា​ដែរ
តែ​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​មិន​ស្គាល់​អ្វី​ទាំង​អស់
ប្រជាជន​របស់​យើង​មិន​ចេះ​ពិចារណា​សោះ!
 អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រជា‌ជាតិ​មាន​បាប
ជា​ប្រជាជន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់
ជា​ពូជ​មនុស្ស​ខិល‌ខូច ជា​អំបូរ​ពុក​រលួយ
អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​វេទនា​ជា​ពុំ‌ខាន!
អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បោះ‌បង់​ចោល​ព្រះ‌អម្ចាស់
អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​មើល‌ងាយ
ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ហើយ​បែរ​ខ្នង​ដាក់​ព្រះ‌អង្គ​ទៀត​ផង!
 យើង​មិន​ដឹង​ថា ត្រូវ​វាយ​ប្រដៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា
ត្រង់​កន្លែង​ណា​ទៀត​ទេ
ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​តែ​បះ‌បោរ
ប្រឆាំង​នឹង​យើង​ជា‌និច្ច។
ក្បាល​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​របួស​សព្វ​ទី​កន្លែង
ចិត្ត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មាន​ជំងឺ​ដែរ។
 តាំង​ពី​ក្បាល​រហូត​ដល់​ចុង​ជើង
គ្មាន​អ្វី​នៅ​ល្អ​សោះ គឺ​មាន​សុទ្ធ​តែ​ដំបៅ
ស្នាម​ជាំ និង​មុខ​របួស​ថ្មីៗ នៅ​គ្រប់​កន្លែង
ដែល​គ្មាន​នរណា​លាង រុំ ឬ​លាប​ប្រេង
ឲ្យ​ធូរ​ស្បើយ​ឡើយ។
 ស្រុក​ទេស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ហិន‌ហោច
ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ​អស់
ជន​បរទេស​ប្លន់​យក​ផល​ពី​ទឹក​ដី
របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​នឹង​មុខ
ដូច​មាន​ខ្មាំង​មក​រាត‌ត្បាត
ឥត​ទុក​អ្វី​ឲ្យ​នៅ​សល់​ឡើយ
 គឺ​នៅ​សល់​តែ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ដែល​ប្រៀប​ដូច​ជា​ខ្ទម
នៅ​ក្នុង​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
ឬ​ដូច​ខ្ទម​នៅ​ចម្ការ​ត្រសក់
ឬ​ដូច​ក្រុង​ដែល​ខ្មាំង​ឡោម‌ព័ទ្ធ។
 ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល*
មិន​បាន​ទុក​យើង​ឲ្យ​នៅ​សេស‌សល់
មួយ​ចំនួន​តូច​ទេ​នោះ
យើង​មុខ​ជា​វិនាស​ដូច​អ្នក​ក្រុង​សូដុម
យើង​នឹង​ប្រៀប​ដូច​ជា​អ្នក​ក្រុង​កូម៉ូរ៉ា។
១០ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​មេ​ដឹក​នាំ​ដ៏​អាក្រក់
ដូច​មេ​ដឹក​នាំ​ក្រុង​សូដុម​អើយ
ចូរ​ស្ដាប់​ការ​ប្រៀន‌ប្រដៅ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់!
អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រជាជន​ដ៏​អាក្រក់
ដូច​ប្រជាជន​ក្រុង​កូម៉ូរ៉ា​អើយ
ចូរ​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្ដាប់​ការ​ប្រៀន‌ប្រដៅ
របស់​ព្រះ​នៃ​យើង!
១១ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
យើង​មិន​រវី‌រវល់​នឹង​យញ្ញ‌បូជា
ដ៏​ច្រើន​ឥត​គណនា​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ
យើង​ធុញ‌ទ្រាន់​នឹង​ពពែ​ឈ្មោល
ព្រម​ទាំង​ខ្លាញ់​កូន​គោ
ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដុត​ទាំង​មូល​ថ្វាយ​យើង
ហើយ​យើង​ក៏​មិន​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ឈាម​គោ
ឈាម​ចៀម និង​ឈាម​ពពែ
របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។
១២ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​មក​រក​យើង
តើ​នរណា​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​មក​ជាន់
ទី‌លាន​ដំណាក់​របស់​យើង​ដូច្នេះ?
១៣ ចូរ​ឈប់​យក​តង្វាយ​ឥត​បាន​ការ​នេះ
មក​ថ្វាយ​យើង​ទៅ!
យើង​ខ្ពើម​ផ្សែង​តង្វាយ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ណាស់
ហើយ​យើង​ក៏​ធុញ‌ទ្រាន់​នឹង​ពិធី​បុណ្យ​ផ្សេងៗ
បុណ្យ​ចូល​ខែ​ថ្មី បុណ្យ​សប្ប័ទ*
ឬ​ពិធី​ដ៏​ឱឡា‌រិក
ដែល​រៀប‌ចំ​ឡើង​ដោយ​ជន​ទុច្ចរិត​ដែរ។
១៤ យើង​ស្អប់​បុណ្យ​ចូល​ខែ​ថ្មី និង​ពិធី​បុណ្យ​ផ្សេងៗ
របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ណាស់
ពិធី​បុណ្យ​ទាំង​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ធុញ‌ទ្រាន់
ទ្រាំ​មិន​បាន។
១៥ កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​លើក​ដៃ​ប្រណម្យ
យើង​ងាក​មុខ​ចេញ
ទោះ‌បី​អ្នក​រាល់​គ្នា​អធិស្ឋាន​ច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក្តី
ក៏​យើង​មិន​ព្រម​ស្ដាប់​ដែរ
ព្រោះ​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រឡាក់​ដោយ​ឈាម។
១៦ ចូរ​លាង​សំអាត និង​ជម្រះ​ខ្លួន
ឲ្យ​បាន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ!
ចូរ​យក​អំពើ​ទុច្ចរិត​ចេញ​ពី​មុខ​យើង​ទៅ
កុំ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ទៀត​ឡើយ!
១៧ ចូរ​រៀន​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ! ចូរ​ស្វែង​រក​យុត្តិ‌ធម៌!
ចូរ​ណែ‌នាំ​អ្នក​ដែល​សង្កត់‌សង្កិន​គេ
ឲ្យ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ដ៏​ត្រឹម‌ត្រូវ!
ចូរ​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​ក្មេង​កំព្រា
ហើយ​ការ‌ពារ​ស្ត្រី‌មេម៉ាយ!
១៨ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
ចូរ​មក យើង​ពិភាក្សា​ជា​មួយ​គ្នា
ទោះ‌បី​អំពើ​បាប​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្មៅ​កខ្វក់
យ៉ាង​ណា​ក្តី
ក៏​វា​នឹង​ប្រែ​ទៅ​ជា ស ដូច​សម្លី​វិញ​ដែរ
ហើយ​ទោះ‌បី​វា​មាន​ពណ៌​ខ្មៅ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ
វា​នឹង​ប្រែ​ជា ស​ដូច​កប្បាស។
១៩ ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ស្ដាប់​បង្គាប់​យើង
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បរិភោគ
ផល​ល្អៗ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នេះ។
២០ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​យល់​ព្រម
ហើយ​មាន​ចិត្ត​រឹង​ចចេស
អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ​ពុំ‌ខាន​ឡើយ!
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
២១ ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​បុរី​ដ៏​ស្មោះ‌ត្រង់
បែរ​ជា​ខូច​អស់​បែប​នេះ?
ពី​មុន នៅ​ក្នុង​ទី‌ក្រុង មាន​ពេញ​ដោយ​យុត្តិ‌ធម៌
សេចក្ដី​សុចរិត​ក៏​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ទី‌ក្រុង​នេះ​ដែរ។
ប៉ុន្តែ ឥឡូវ​នេះ អ្នក​គ្រប់‌គ្រង
សុទ្ធ​តែ​ជា​ឃាតក!
២២ អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​អើយ
ប្រាក់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្អាត‌ស្អំ​ទេ
ហើយ​ស្រា​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​លាយ​ទឹក​ដែរ។
២៣ អ្នក​ដឹក​នាំ​របស់​អ្នក​សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស​បះ‌បោរ
ពួក​គេ​ចូល​ដៃ​ជា​មួយ​ចោរ
ពួក​គេ​ចូល​ចិត្ត​សំណូក
ហើយ​គិត​តែ​ពី​ស្វះ‌ស្វែង​រក​ជំនូន
គឺ​ពួក​គេ​មិន​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​ក្មេង​កំព្រា​ទេ
ហើយ​ក៏​មិន​រវី‌រវល់​ស្ដាប់​ស្ត្រី‌មេម៉ាយ​ដែរ។
២៤ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់
នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល គឺ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ឫទ្ធិ‌ចេស្ដា
របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​នឹង​ដណ្ដើម​យក​ជ័យ‌ជម្នះ​ពី​បច្ចា‌មិត្ត​របស់​យើង
ហើយ​យើង​នឹង​សង‌សឹក​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​យើង!
២៥ យេរូ‌សាឡឹម​អើយ
យើង​នឹង​វាយ​ប្រដៅ​អ្នក
យើង​នឹង​បន្សុទ្ធ​អ្នក ដូច​គេ​បន្សុទ្ធ​លោហ‌ធាតុ
យើង​ក៏​នឹង​ដក​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​សៅ‌ហ្មង
ចេញ​ពី​អ្នក​ដែរ។
២៦ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ចៅ‌ក្រម​របស់​អ្នក
បាន​ដូច​ចៅ‌ក្រម​នៅ​ជំនាន់​ដើម
ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទី​ប្រឹក្សា​របស់​អ្នក
បាន​ដូច​ទី​ប្រឹក្សា​នៅ​ជំនាន់​មុន​ដែរ។
ពេល​នោះ គេ​នឹង​ហៅ​អ្នក​ថា “ក្រុង​ដ៏​សុចរិត”
“បុរី​ដ៏​ស្មោះ‌ត្រង់”។
២៧ យុត្តិ‌ធម៌​នឹង​រំដោះ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
ឲ្យ​មាន​សេរី‌ភាព
ហើយ​សេចក្ដី​សុចរិត​ក៏​នឹង​រំដោះ
ប្រជាជន​ដែល​កែ‌ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត
ឲ្យ​មាន​សេរី‌ភាព​ដែរ។
២៨ រីឯ​ពួក​បះ‌បោរ មនុស្ស​បាប
និង​អស់​អ្នក​ដែល​បោះ‌បង់​ចោល​ព្រះ‌អម្ចាស់​វិញ
គេ​នឹង​វិនាស​អន្តរាយ​ជា​មួយ​គ្នា​អស់​ទៅ។
២៩ ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បាក់​មុខ
ព្រោះ​តែ​ជំពាក់​ចិត្ត​នឹង​ដើម​ឈើ​ដ៏​សក្ការៈ
ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​នឹង​ត្រូវ​អាម៉ាស់
ព្រោះ​តែ​បាន​ជ្រើស‌រើស​សួន​ឧទ្យាន​ទាំង​នោះ
ទុក​ជា​កន្លែង​ធ្វើ​សក្ការ‌បូជា​ដែរ។
៣០ ដ្បិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​ដូច​ដើម​ឈើ​ទាំង​នោះ
ដែល​មាន​ស្លឹក​ក្រៀម​ស្ងួត
ហើយ​ដូច​សួន​ឧទ្យាន​ដែល​គ្មាន​ទឹក។
៣១ មនុស្ស​ខ្លាំង​ពូកែ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​កម្ទេច​ឈើ​ស្ងួត
ហើយ​អ្វីៗ​ដែល​គេ​ធ្វើ ប្រៀប​បាន​នឹង​ផ្កា​ភ្លើង
ដែល​ឆេះ​ជា​មួយ​គ្នា
គ្មាន​នរណា​ពន្លត់​បាន​ឡើយ។
ប្រជាជន​ជួប‌ជុំ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
 នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​ព្យាការី*​អេសាយ ជា​កូន​របស់​លោក​អម៉ុស បាន​ទទួល​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់ ស្តី​អំពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ដែល​នឹង​កើត​មាន​នៅ​ស្រុក​យូដា និង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម:  ថ្ងៃ​ក្រោយ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​លើក
ភ្នំ​ដែល​មាន​ព្រះ‌ដំណាក់​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដាក់​នៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ
ដើម្បី​ឲ្យ​ភ្នំ​នោះ​បាន​ខ្ពស់​ជាង​គេ
ហើយ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នឹង​នាំ​គ្នា​ឡើង​ទៅ
ជា​ហូរ‌ហែ។
 ប្រជាជន​ជា​ច្រើន​នឹង​ឡើង​ទៅ​ភ្នំ​នោះ
ទាំង​ពោល​ថា «ចូរ​នាំ​គ្នា​មក!
យើង​ឡើង​លើ​ភ្នំ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
យើង​ឡើង​ទៅ​ព្រះ‌ដំណាក់​នៃ​ព្រះ
របស់​លោក​យ៉ាកុប។
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បង្រៀន​យើង​អំពី
មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ហើយ​យើង​នឹង​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​នេះ»
ដ្បិត​ការ​ប្រៀន‌ប្រដៅ​ចេញ​មក​ពី​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
ហើយ​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ក៏​ចេញ​មក​ពី​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ដែរ។
 ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ចៅ‌ក្រម​រវាង​ប្រជា‌ជាតិ​នានា
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​សម្រុះ‌សម្រួល​ជាតិ​សាសន៍​ជា​ច្រើន
ឲ្យ​ឈប់​ទាស់‌ទែង​គ្នា។
ពេល​នោះ ពួក​គេ​នឹង​យក​ដាវ​របស់​ខ្លួន
មក​រំលាយ​ធ្វើ​ជា​ផាល​នង្គ័ល
ហើយ​យក​លំពែង​មក​រំលាយ​ធ្វើ​ជា​កណ្ដៀវ។
ប្រជា‌ជាតិ​មួយ​ឈប់​ច្បាំង​នឹង
ប្រជា‌ជាតិ​មួយ​ទៀត
ហើយ​គេ​ក៏​លែង​ហាត់​រៀន​ធ្វើ​សង្គ្រាម​ដែរ។
 កូន​ចៅ​របស់​លោក​យ៉ាកុប​អើយ ចូរ​នាំ​គ្នា​មក!
យើង​ដើរ​ក្រោម​ពន្លឺ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់!
 ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ ព្រះ‌អង្គ​បាន​បោះ‌បង់​ចោល
ពូជ‌ពង្ស​របស់​លោក​យ៉ាកុប
ដែល​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ព្រោះ​មាន​គ្រូ​មន្ត‌អាគម​ពី​ទិស​ខាង​កើត
នៅ​ពេញ​ក្នុង​ស្រុក​របស់​គេ
ពួក​គេ​មាន​គ្រូ​ទាយ​ច្រើន​ដូច​នៅ​ស្រុក​ភីលី‌ស្ទីន
ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ចង​សម្ពន្ធ‌មិត្ត
ជា​មួយ​ជន​បរទេស។
 ស្រុក​របស់​គេ​ពោរ‌ពេញ​ទៅ​ដោយ
មាស និង​ប្រាក់
ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​គេ​មាន​ច្រើន​ឥត​គណនា
ស្រុក​របស់​គេ​ពោរ‌ពេញ​ទៅ​ដោយ​សេះ
រទេះ​ចម្បាំង​របស់​គេ​មាន​ច្រើន​ឥត​គណនា។
 ស្រុក​របស់​គេ​ក៏​ពោរ‌ពេញ​ទៅ​ដោយ
ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ដែរ
គេ​នាំ​គ្នា​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ​ស្នា‌ដៃ​របស់​ខ្លួន
គេ​នាំ​គ្នា​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ​អ្វីៗ
ដែល​ដៃ​របស់​ខ្លួន​បាន​សូន​បង្កើត​មក។
 មនុស្ស​លោក​ត្រូវ​អាប់​ឱន
គេ​នឹង​ដួល​ផ្កាប់​មុខ​ដល់​ដី
ព្រះ‌អង្គ​មិន​អត់‌ទោស​ឲ្យ​គេ​ឡើយ។
១០ ចូរ​នាំ​គ្នា​ចូល​មក​ពួន​នៅ​ក្នុង​ក្រហែង​ថ្ម​នេះ
ចូរ​នាំ​គ្នា​លាក់​ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​ដី ដើម្បី​គេច
ឲ្យ​ផុត​ពី​ព្រះ‌ពិរោធ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ហើយ​គេច​ឲ្យ​ផុត​ពី​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​នៃ
សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១១ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បន្ទាប​មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​ព្រហើន
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ពង្រាប​មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​អួត‌អាង។
នៅ​ថ្ងៃ​នោះ មាន​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មួយ​អង្គ​ទេ
ដែល​មនុស្ស​ត្រូវ​លើក​តម្កើង
១២ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
បាន​កំណត់​ថ្ងៃ​មួយ​ទុក
សម្រាប់​ពង្រាប​មនុស្ស​ព្រហើន
មនុស្ស​អួត‌អាង និង​មនុស្ស​វាយ​ឫក។
១៣ ព្រះ‌អង្គ​ពង្រាប​ដើម​ឈើ​ដ៏​ខ្ពស់ៗ​ទាំង​ប៉ុន្មាន
នៅ​ស្រុក​លីបង់
ពង្រាប​ដើម​ជ្រៃ​ទាំង‌ឡាយ​នៅ​ស្រុក​បាសាន។
១៤ ព្រះ‌អង្គ​ពង្រាប​ភ្នំ​ធំៗ​ទាំង‌ឡាយ
ពង្រាប​ភ្នំ​ដ៏​ខ្ពស់ៗ
១៥ ពង្រាប​ប៉ម​ដ៏​ខ្ពស់ៗ
ពង្រាប​កំពែង​ដ៏​រឹង‌មាំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន។
១៦ ពង្រាប​សំពៅ​ទាំង​អស់​នៅ​ស្រុក​តារស៊ីស
និង​ពង្រាប​នាវា​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត។
១៧ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បន្ទាប​មនុស្ស​ព្រហើន
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ពង្រាប​មនុស្ស​អួត‌អាង។
នៅ​ថ្ងៃ​នោះ មាន​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មួយ​អង្គ​ទេ
ដែល​មនុស្ស​ត្រូវ​លើក​តម្កើង។
១៨ ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នឹង​វិនាស​សូន្យ។
១៩ ពេល​នោះ គេ​នឹង​នាំ​គ្នា​ចូល​ទៅ​ពួន​នៅ​ក្នុង​រូង​ភ្នំ
គេ​នឹង​លាក់​ខ្លួន​ក្នុង​រូង​ដែល​នៅ​ក្រោម​ដី
ដើម្បី​គេច​ឲ្យ​ផុត​ពី​ព្រះ‌ពិរោធ
របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ហើយ​គេច​ឲ្យ​ផុត​ពី​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង
នៃ​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ
នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ក្រោក​ឡើង
ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​ភ័យ​តក់‌ស្លុត​នៅ​លើ​ផែន‌ដី។
២០ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ មនុស្ស​លោក​នឹង​យក​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ ធ្វើ​អំពី​ប្រាក់ និង​មាស ដែល​គេ​សិត​សម្រាប់​ថ្វាយ‌បង្គំ បោះ​ទៅ​ឲ្យ​កណ្តុរ និង​ប្រជៀវ។ ២១ គេ​នឹង​នាំ​គ្នា​ចូល​ទៅ​ពួន​ក្នុង​គុហា និង​ក្រហែង​ភ្នំ ដើម្បី​គេច​ឲ្យ​ផុត​ពី​ព្រះ‌ពិរោធ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​គេច​ឲ្យ​ផុត​ពី​ភាព​ដ៏​ថ្កុំ‌ថ្កើង​នៃ​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ក្រោក​ឡើង ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​ភ័យ​តក់‌ស្លុត​លើ​ផែន‌ដី។
២២ ចូរ​ឈប់​ពឹង​ផ្អែក​លើ​មនុស្ស​ទៀត​ទៅ
ដ្បិត​ជីវិត​របស់​គេ​ប្រៀប​បាន​នឹង
មួយ​ដង្ហើម​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​គេ​គ្មាន​តម្លៃ​អ្វី​ទេ!
អណា‌ធិបតេយ្យ​ក្នុង​រាជា‌ណា‌ចក្រ​យូដា
 ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
នឹង​ដក​អ្វីៗ​ទាំង​ប៉ុន្មាន
ដែល​ជា​បង្អែក​របស់​ប្រជាជន
ចេញ​ពី​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម និង​ស្រុក​យូដា
គឺ​លែង​មាន​ស្បៀង​អាហារ និង​ប្រភព​ទឹក
 លែង​មាន​វីរ‌បុរស លែង​មាន​អ្នក​ចម្បាំង
លែង​មាន​ចៅ‌ក្រម លែង​មាន​ព្យាការី
លែង​មាន​ហោរា លែង​មាន​ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ
 លែង​មាន​មេ‌ទ័ព លែង​មាន​អ្នក​ធំ
លែង​មាន​ទី​ប្រឹក្សា លែង​មាន​ជំនាញ​ការ
ហើយ​ក៏​លែង​មាន​គ្រូ​ពូកែ​ខាង​មន្ត‌អាគម​ដែរ។
 ពេល​នោះ យើង​នឹង​ឲ្យ​ក្មេង‌ក្មាង​ឡើង​ធ្វើ
ជា​មេ​ដឹក​នាំ ត្រួត‌ត្រា​លើ​ពួក​គេ
តាម​អំពើ​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន។
 ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន
គេ​សង្កត់‌សង្កិន​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក
ម្នាក់ៗ​សង្កត់‌សង្កិន​បង‌ប្អូន​របស់​ខ្លួន។
ក្មេង‌ក្មាង​ប្រឆាំង​នឹង​ចាស់ៗ
មនុស្ស​ពាល​ប្រឆាំង​នឹង​មនុស្ស​ថ្លៃ‌ថ្នូរ។
 ពេល​នោះ នឹង​មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​ចាប់​បង្ខំ​បង‌ប្អូន
ក្នុង​អំបូរ​របស់​ខ្លួន ដោយ​ពោល​ថា:
បង​មាន​អាវ​ធំ ដូច្នេះ សូម​ធ្វើ​ជា
មេ​ដឹក​នាំ​លើ​យើង ហើយ​ត្រួត‌ត្រា​លើ​ទឹក​ដី
ដែល​គ្មាន​សណ្ដាប់‌ធ្នាប់​នេះ​ទៅ!
 ប៉ុន្តែ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ អ្នក​នោះ​តប​ទៅ​វិញ​ថា:
ខ្ញុំ​មិន‌មែន​ជា​គ្រូ​ពេទ្យ​ទេ
នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​ក៏​គ្មាន​អាហារ ឬ​អាវ​ធំ​ដែរ
កុំ​តែង‌តាំង​ខ្ញុំ​ជា​មេ​ដឹក​នាំ​លើ​ប្រជាជន​អី!
 ពិត​មែន​ហើយ យេរូ‌សាឡឹម​ជា​ក្រុង​ដែល​កំពុង​តែ​រលំ
ហើយ​យូដា​ជា​ស្រុក​កំពុង​តែ​ហិន‌ហោច
ដ្បិត​ប្រជាជន​នាំ​គ្នា​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដើម្បី​បន្ថោក​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដោយ​ពាក្យ​សម្ដី
និង​ដោយ​អំពើ​ផ្សេងៗ​ដែល​ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត។
 ឫក‌ពា​របស់​ពួក​គេ​សម្ដែង​ឲ្យ​ឃើញ​ថា
ពួក​គេ​មាន​ទោស
ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ដូច​អ្នក​ក្រុង​សូដុម
គឺ​គេ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ឥត​អៀន‌ខ្មាស
ឥត​លាក់‌លៀម​សោះ​ឡើយ។
ពួក​គេ​ត្រូវ​វេទនា​ជា​មិន​ខាន
ព្រោះ​គេ​បង្ក​ទោស​ខ្លួន​ឯង!
១០ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ពោល​ថា:
មនុស្ស​សុចរិត​បាន​សុខ‌ដុម‌រមនា
គេ​នឹង​ទទួល​ផល​ពី​កិច្ច‌ការ​ដែល​គេ​ធ្វើ។
១១ រីឯ​មនុស្ស​អាក្រក់​នឹង​ត្រូវ​វេទនា
គេ​មិន​បាន​សុខ​ទេ
គេ​ទទួល​ផល​តាម​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត។
១២ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
ប្រជាជន​របស់​យើង​ត្រូវ​ក្មេង‌ក្មាង
ជិះ‌ជាន់​សង្កត់‌សង្កិន
ស្រីៗ​ក៏​នាំ​គ្នា​ត្រួត‌ត្រា​លើ​ពួក​គេ​ដែរ។
ប្រជាជន​របស់​យើង​អើយ
ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​វង្វេង
ពួក​គេ​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ដើរ​ខុស​ផ្លូវ។
១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​កំពុង​តែ​ប្រុង‌ប្រៀប​កាត់​ក្តី
ព្រះ‌អង្គ​ក្រោក​ឡើង​វិនិច្ឆ័យ​ទោស
ជាតិ​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ។
១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​ចោទ​ប្រកាន់​ពួក​ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ
និង​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​នៃ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ថា:
“អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បំផ្លាញ​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ!
អ្នក​រាល់​គ្នា​រឹប​អូស​យក​របស់​ទ្រព្យ​ជន​ក្រីក្រ
មក​ដាក់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា!
១៥ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជាន់​ឈ្លី
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង
ហើយ​បង្អាប់​កិត្តិ‌យស​ជន​ក្រីក្រ​ដូច្នេះ?”។
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់
នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។
ព្រះ‌អម្ចាស់​បន្ទោស​ពួក​ជំទាវ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
ពួក​ជំទាវ​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​អួត‌អាង​ណាស់
ពួក​គេ​មាន​កិរិយា​ឆ្មើង‌ឆ្មៃ និង​វាយ​ឫក​ខ្ពស់
ពួក​គេ​ដើរ​កាច់​រាង
ទាំង​អង្រួន​កង​ជើង​ឲ្យ​គេ​ឮ។
១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​ជំទាវ
នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន កើត​រមាស់​ពេញ​ក្បាល
ហើយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្បាល​ពួក​គេ
ទៅ​ជា​ត្រងោល។
១៨ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​យក​គ្រឿង​អលង្ការ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ចេញ​ពី​ស្ត្រី​ទាំង​នោះ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ដក​ក្រវិល ភ្នួង‌សក់ បន្តោង​ខ្សែ​ក ១៩ ទំហូ ខ្សែ​ដៃ ស្បៃ​បាំង​មុខ ២០ ស្នៀត​សក់​ដែល​មាន​ដាំ​ពេជ្រ កង​ជើង ខ្សែ​ក្រវាត់ ប្រអប់​ដាក់​គ្រឿង​ក្រអូប ដន្លាប់ ២១ ចិញ្ចៀន ក្រវិល ច្រមុះ ២២ សម្លៀក‌បំពាក់​ដ៏​មាន​តម្លៃ អាវ​វែង អាវ​ធំ កាបូប ២៣ កញ្ចក់ ក្រណាត់​ស្តើង ឆ្នួត​ក្បាល និង​ស្បៃ​រុំ​ខ្លួន។
២៤ ពេល​នោះ ក្លិន​អសោច​នឹង​ជំនួស​ក្លិន​ទឹក​អប់
ច្រវាក់​នឹង​ជំនួស​ខ្សែ​ក្រវាត់
ក្បាល​ត្រងោល​នឹង​ជំនួស​សក់​ក្រង​យ៉ាង​ស្អាត
សម្លៀក‌បំពាក់​កណ្តាច់‌កណ្តាច​នឹង​ជំនួស
សម្លៀក‌បំពាក់​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត
សញ្ញា​ដែល​គេ​ដៅ​ជា​ទាសករ
នឹង​ជំនួស​សម្ផស្ស​ដ៏​ស្អាត។
២៥ យេរូ‌សាឡឹម​អើយ ប្រុសៗ​របស់​អ្នក
នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ
ទាហាន​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ដោយ​សឹក​សង្គ្រាម។
២៦ ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ទាំង​មូល​នឹង​យំ​សោក‌សង្រេង
កាន់​ទុក្ខ ដូច​ស្ត្រី‌មេម៉ាយ​អង្គុយ​យំ​នៅ​លើ​ដី
ព្រោះ​បាត់‌បង់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្លួន​មាន។
 នៅ​គ្រា​នោះ ស្ត្រី​ប្រាំ​ពីរ​នាក់
នឹង​ចោម‌រោម​ចង់​បាន​បុរស​ម្នាក់
ទាំង​ពោល​ថា៖
«សូម​លោក​យក​យើង​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ជា​ភរិយា​ផង
សូម​ដក​សេចក្ដី​អាម៉ាស់​ចេញ​ពី​យើង​ខ្ញុំ​ទៅ
យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ដោយ​ខ្លួន​ឯង
យើង​ខ្ញុំ​នឹង​រក​សម្លៀក‌បំពាក់​ដោយ​ខ្លួន​ឯង»។
អនាគត​របស់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
 នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពន្លក​មួយ​លូត​ចេញ​មក ពន្លក​នេះ​នាំ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​នៅ​សល់​ពី​ស្លាប់ ឲ្យ​មាន​កិត្តិ‌យស និង​សិរី‌រុង​រឿង ហើយ​ដី​នឹង​បង្កើត​ភោគ‌ផល​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​មោទន‌ភាព និង​មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្បី‌ល្បាញ។  ពេល​នោះ អ្នក​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ដែល​សល់​ពី​ស្លាប់ អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត នឹង​មាន​ឈ្មោះ​ថា «ជន​ដ៏‌វិសុទ្ធ»។ ព្រះ‌អម្ចាស់​កត់​ឈ្មោះ​អ្នក​ទាំង​នោះ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម។  ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ផ្លុំ​ខ្យល់​មក​ដូច​ភ្លើង ដើម្បី​វិនិច្ឆ័យ និង​ជម្រះ​អ្នក​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន ឲ្យ​បាន​រួច​ផុត​ពី​អំពើ​សៅ‌ហ្មង។ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​លាង​ឈាម​ដែល​គេ​បាន​បង្ហូរ នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ដែរ។
 បន្ទាប់​មក ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​បង្កើត​ដុំ​ពពក និង​ផ្សែង នៅ​ពេល​ថ្ងៃ ហើយ​ពន្លឺ​ដ៏​ចិញ្ចែង‌ចិញ្ចាច ដូច​ភ្លើង​ដែល​ឆេះ​យ៉ាង​សន្ធោ‌សន្ធៅ នៅ​ពេល​យប់ ឲ្យ​មក​ស្ថិត​លើ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន​ទាំង​មូល និង​លើ​អង្គ​ប្រជុំ​នានា ក្នុង​ពេល​គេ​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ។ សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​គ្រប​បាំង​ការ‌ពារ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់។  សិរី‌រុង​រឿង​នោះ​គ្រប​បាំង​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្វេតច្ឆត្រ​ផ្តល់​ម្លប់​ដ៏​ត្រជាក់‌ត្រជុំ​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​ក្ដៅ ហើយ​ក៏​ជា​ជម្រក នៅ​ពេល​ព្យុះ​សង្ឃរា និង​ពេល​ភ្លៀង​ផង​ដែរ។
ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
 ខ្ញុំ​សូម​ច្រៀង​បទ​មួយ
ក្នុង​នាម​មិត្ត​របស់​ខ្ញុំ
ជា​បទ​ចម្រៀង​ស្តី​អំពី​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ខ្ញុំ
និង​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​របស់​គាត់។
មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​ខ្ញុំ​មាន
ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​មួយ
នៅ​លើ​ជម្រាល​ភ្នំ​ដែល​មាន​ជី‌ជាតិ​ល្អ
 គាត់​បាន​កាប់​គាស់​ដី រើស​ដុំ​ថ្ម​ចេញ
ហើយ​ដាំ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ពូជ​ល្អ​បំផុត។
គាត់​បាន​សង់​ខ្ទម
និង​ជីក​កន្លែង​បញ្ជាន់​ផ្លែ
នៅ​កណ្ដាល​ចម្ការ​នោះ
គាត់​នឹក​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​បាន​ផ្លែ​ល្អ តែ​ចម្ការ​នោះ
បែរ​ជា​បង្កើត​សុទ្ធ​តែ​ផ្លែ​មិន​ល្អ​ទៅ​វិញ។
 មិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​ពោល​ឡើង​ថា៖
អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម និង​អ្នក​ស្រុក​យូដា​អើយ
សូម​ជួយ​វិនិច្ឆ័យ​រឿង​ខ្ញុំ និង​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
របស់​ខ្ញុំ​ផង។
 ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ការ​សព្វ​គ្រប់​ទាំង​អស់​ចំពោះ​ចម្ការ
នេះ​ហើយ តើ​នៅ​ខ្វះ​អ្វី​ទៀត?
ខ្ញុំ​នឹក​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​បាន​ផ្លែ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ល្អ
តែ​ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​ចម្ការ​ខ្ញុំ បង្កើត​សុទ្ធ​តែ
ផ្លែ​មិន​ល្អ​ទៅ​វិញ​ដូច្នេះ?។
 ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ដឹង
អំពី​ការ​ដែល​ខ្ញុំ​បម្រុង​នឹង​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ចម្ការ​នេះ
គឺ​ខ្ញុំ​នឹង​រើ​របង​ចេញ ឲ្យ​សត្វ​ចូល​ស៊ី​បំផ្លាញ
ខ្ញុំ​នឹង​ទម្លុះ​ជញ្ជាំង ឲ្យ​គេ​ចូល​ជាន់​ឈ្លី។
 ខ្ញុំ​បំផ្លាញ​វា​ឲ្យ​ដូច​ចម្ការ​ដែល
គេ​បោះ‌បង់​ចោល គ្មាន​អ្នក​ណា​លួស​មែក
គ្មាន​អ្នក​ណា​ជ្រួយ​ដី​ទៀត​ឡើយ
គឺ​មាន​តែ​រពាក់ បន្លា​ដុះ​ពាស‌ពេញ
ខ្ញុំ​នឹង​ហាម​ពពក​មិន​ឲ្យ​បង្អុរ​ភ្លៀង
មក​លើ​ចម្ការ​នេះ​ត​ទៅ​ទៀត​ឡើយ។
 ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល គឺ​ប្រជា‌ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដើម​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ស្រឡាញ់
គឺ​ប្រជាជន​យូដា។
ព្រះ‌អង្គ​នឹក​សង្ឃឹម​ថា​ពួក​គេ​នឹង
ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​យុត្តិ‌ធម៌
តែ​ពួក​គេ​បែរ​ជា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត
ព្រះ‌អង្គ​នឹក​សង្ឃឹម​ថា​ពួក​គេ​នឹង
ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សុចរិត
តែ​ព្រះ‌អង្គ​បែរ​ឮ​ស្នូរ​សម្រែក
របស់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ជិះ‌ជាន់​ទៅ​វិញ។
ទុក្ខ‌ទោស​របស់​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យព្រះ‌អម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ
 អស់​អ្នក​ដែល​រឹប​អូស​យក​ផ្ទះ​គេ
មក​ធ្វើ​ជា​ផ្ទះ​ខ្លួន​ឯង មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
អស់​អ្នក​ដែល​យក​ដី​គេ មក​បញ្ចូល​ក្នុង​ដី​ខ្លួន​ឯង
ក៏​ត្រូវ​វេទនា​ដែរ!
ពួក​គេ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​រហូត​ទាល់​តែ​អ្នក​ផ្សេង
លែង​មាន​ដី​ទៀត
ហើយ​នៅ​ទី​បំផុត ក្នុង​ស្រុក​មាន​នៅ​សល់
តែ​ពួក​គេ​ប៉ុណ្ណោះ។
 ខ្ញុំ​បាន​ឮ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​យ៉ាង​ម៉ឺង‌ម៉ាត់​ថា:
ផ្ទះ​ទាំង​នេះ​មុខ​ជា​ត្រូវ​វិនាស​អន្តរាយ​អស់
ផ្ទះ​ដ៏​ស្កឹម‌ស្កៃ​ទាំង​នេះ
នឹង​គ្មាន​មនុស្ស​នៅ​ទៀត​ទេ។
១០ ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​បី​ហិកតា
នឹង​ឲ្យ​ផល​បាន​ត្រឹម​តែ​ស្រា​ហា‌សិប​លីត្រ
ស្រូវ​ពូជ​ដែល​ព្រោះ​ទៅ​មួយ‌រយ​គីឡូ
បាន​ផល​ត្រឹម​តែ​ដប់​គីឡូ​ប៉ុណ្ណោះ។
១១ អស់​អ្នក​ដែល​ក្រោក​ឡើង​ពី​ព្រលឹម
ស្វែង​រក​ស្រា​ខ្លាំង
ហើយ​គិត​តែ​ផឹក​រហូត​ដល់​អធ្រាត្រ
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
១២ ពួក​គេ​គិត​តែ​ពី​ផឹក​ស្រា​សប្បាយ
ដោយ​មាន​សំឡេង​ពិណ និង​ចាប៉ី
ព្រម​ទាំង​ក្រាប់ និង​ខ្លុយ​លេង​កំដរ
ពួក​គេ​ឥត​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​កិច្ច‌ការ​ដែល
ព្រះ‌អម្ចាស់​កំពុង​ធ្វើ គេ​ឥត​ឃើញ​ថា
ព្រះ‌អង្គ​កំពុង​សម្រេច​ការ​អ្វី​ទេ។
១៣ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្មាំង​នឹង​កៀរ
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង​នាំ​យក​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ
ដ្បិត​ពួក​គេ​មិន​យល់​អ្វី​ទាំង​អស់។
អ្នក​ធំ​របស់​គេ​នឹង​ស្លាប់ ដោយ​អត់​បាយ
ប្រជាជន​តូច‌តាច​នឹង​ស្លាប់​ដោយ​អត់​ទឹក។
១៤ ក្នុង​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​កំពុង​ជប់‌លៀង​សប្បាយ
មច្ចុរាជ​នឹង​បើក​មាត់​ចំហ​យ៉ាង​ធំ
លេប​យក​ទាំង​អ្នក​ធំ ទាំង​ប្រជាជន​តូច‌តាច
នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម។
១៥ មនុស្ស​លោក​នឹង​ត្រូវ​អាប់​ឱន
គេ​នឹង​ដួល​ផ្កាប់​មុខ​ដល់​ដី
មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​ព្រហើន​នឹង​ត្រូវ​បន្ទាប​ចុះ។
១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​នឹង​សម្ដែង
ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដោយ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ពួក​គេ
ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នឹង​សម្ដែង​ភាព​វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​សេចក្ដី​សុចរិត។
១៧ ហ្វូង​ចៀម​នឹង​ដើរ​រក​ស៊ី​តាម​គំនរ​បាក់‌បែក
ដូច​នៅ​តាម​វាល​ស្មៅ
ហើយ​ពពែ​ដែល​គេ​បំប៉ន
ក៏​មក​ស៊ី​ស្មៅ​នៅ​តាម​នោះ​ដែរ។
១៨ អស់​អ្នក​ដែល​ខំ​ប្រឹង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប
ដូច​គោ​ខំ​ប្រឹង​ទាញ​រទេះ
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន
ព្រោះ​គេ​នឹង​ទទួល​ទោស
តាម​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត។
១៩ ពួក​គេ​ពោល​ថា «សូម​ព្រះ‌អម្ចាស់​បំពេញ
កិច្ច‌ការ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​ឆាប់ៗ​ទៅ
ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បាន​ឃើញ​ផង!
សូម​ឲ្យ​គម្រោង‌ការ​របស់​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​បាន​សម្រេច​ឆាប់ៗ
ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បាន​ស្គាល់​ផង!»។
២០ អស់​អ្នក​ដែល​ហៅ​អំពើ​អាក្រក់​ថា​ល្អ
ហៅ​អំពើ​ល្អ​ថា​អាក្រក់
ចាត់​ទុក​ភាព​ងងឹត​ថា​ជា​ពន្លឺ
ចាត់​ទុក​ពន្លឺ​ថា​ជា​ភាព​ងងឹត
ហើយ​ចាត់​ទុក​ការ​ជូរ​ចត់​ថា​ជា​ការ​សប្បាយ
ចាត់​ទុក​ការ​សប្បាយ​ថា​ជា​ការ​ជូរ​ចត់
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
២១ អស់​អ្នក​ដែល​នឹក​ស្មាន​ថា​ខ្លួន​មាន​ប្រាជ្ញា
ហើយ​ចាត់​ទុក​ខ្លួន​ឯង​ថា​ជា​អ្នក​ចេះ​ដឹង
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
២២ អស់​អ្នក​ដែល​ពូកែ​ខាង​ផឹក​ស្រា
ហើយ​ជា​ជើង​ឯក​ខាង​បិត​ស្រា​ខ្លាំង
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
២៣ ពួក​គេ​ទទួល​សំណូក
ហើយ​ចាត់​ទុក​ជន​ឧក្រិដ្ឋ​ថា​គ្មាន​ទោស
និង​ចាត់​ទុក​ជន​ស្លូត​ត្រង់​ថា​មាន​ទោស​វិញ។
២៤ ហេតុ​នេះ ពួក​គេ​នឹង​រលួយ​ទាំង​ឫស
ផ្កា​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ធូលី​ដី
ដូច​អណ្ដាត​ភ្លើង​ឆាប‌ឆេះ​ស្បូវ
ឬ​ដូច​ចំបើង​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ​ដែរ
ដ្បិត​ពួក​គេ​បោះ‌បង់​ចោល​ការ​ប្រៀន‌ប្រដៅ
របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
ហើយ​មាក់​ងាយ​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់
ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។
២៥ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ
ព្រះ‌ពិរោធ​ទាស់​នឹង​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ព្រះ‌អង្គ​លើក​ព្រះ‌ហស្ដ វាយ​ប្រហារ​ពួក​គេ
ពេល​នោះ ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ​នឹង​ត្រូវ​រង្គើ
ហើយ​នឹង​មាន​សាក‌សព​ដូច​ជា​សំរាម
នៅ​ពាស‌ពេញ​តាម​ដង​ផ្លូវ។
ទោះ‌បី​យ៉ាង​នេះ​ក្តី ព្រះ‌ពិរោធ​របស់
ព្រះ‌អង្គ​នៅ​តែ​មិន​ស្ងប់​ដែរ
ព្រះ‌អង្គ​លើក​ព្រះ‌ហស្ដ​គំរាម​ពួក​គេ​ដដែល។
២៦ ព្រះ‌អង្គ​លើក​ទង់​ឡើង ជា​សញ្ញា​ដល់​ប្រជា‌ជាតិ
ដែល​នៅ​ឆ្ងាយៗ ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​សញ្ញា​ហៅ​ពួក​គេ
ពី​ស្រុក​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី
ពួក​គេ​ក៏​នាំ​គ្នា​រូត‌រះ​មក​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស។
២៧ ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​នឿយ‌ហត់
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​បាក់​កម្លាំង
ហើយ​ក៏​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ងោក‌ងុយ
ឬ​ដេក​លង់‌លក់​ដែរ។
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ដោះ​ខ្សែ​ក្រវាត់​ចេញ​ពី​ចង្កេះ
ឬ​ស្រាយ​ខ្សែ​ស្បែក​ជើង​សោះ​ឡើយ។
២៨ ពួក​គេ​សំលៀង​មុខ​ព្រួញ​របស់​ខ្លួន​ជា‌និច្ច
ធ្នូ​របស់​គេ​នៅ​ត្រៀម​ជា​ស្រេច
ក្រចក​ជើង​សេះ​របស់​គេ​ដូច​ថ្ម​ភ្លឺ​រលើប
កង់​រទេះ​របស់​គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ខ្យល់​កួច។
២៩ សម្រែក​របស់​គេ​ប្រៀប​បាន​នឹង​សម្រែក​សត្វ​សិង្ហ
គេ​គ្រហឹម​ដូច​ជា​កូន​សិង្ហ​គ្រហឹម
ចាប់​រំពា​នាំ​យក​ទៅ គ្មាន​នរណា​អាច​មក​រំដោះ
ឲ្យ​រួច​ឡើយ។
៣០ ក៏​ប៉ុន្តែ នៅ​គ្រា​នោះ នឹង​មាន​ឮ​សន្ធឹក
ដូច​ស្នូរ​សមុទ្រ​បក់‌បោក​មក​លើ​ប្រជា‌ជាតិ​នេះ។
ពេល​ក្រឡេក​មើល​ស្រុក​នោះ
គេ​ឃើញ​មាន​សុទ្ធ​តែ​ភាព​ងងឹត និង​ការ​ឈឺ​ចាប់
ហើយ​នឹង​មាន​ពពក​យ៉ាង​ក្រាស់​មក​បាំង​ពន្លឺ​ថ្ងៃ
ឲ្យ​ប្រែ​ទៅ​ជា​ងងឹត​វិញ។
ព្រះ‌អម្ចាស់​ត្រាស់‌ហៅ​លោក​អេសាយ
 នៅ​ឆ្នាំ​ដែល​ព្រះ‌បាទ​អសា‌រីយ៉ា​សោយ​ទិវង្គត ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ព្រះ‌អម្ចាស់​គង់​លើ​បល្ល័ង្ក​ដ៏​ខ្ពស់​បំផុត ជាយ​ព្រះ‌ភូសា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​លាត​ពេញ​ក្នុង​ព្រះ‌វិហារ។  នៅ​ពី​លើ​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ពពួក​សេរ៉ាភីម*។ សេរ៉ាភីម​នីមួយៗ​មាន​ស្លាប​ប្រាំ​មួយ គឺ​ស្លាប​ពីរ​សម្រាប់​បាំង​មុខ ស្លាប​ពីរ​សម្រាប់​បាំង​ជើង និង​ស្លាប​ពីរ​ទៀត​សម្រាប់​ហើរ។  សេរ៉ាភីម​ទាំង​នោះ​បន្លឺ​សំឡេង​ឆ្លើយ‌ឆ្លង​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ថា៖
«ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល!
ផែន‌ដី​ទាំង​មូល​ពោរ‌ពេញ​ទៅ​ដោយ​សិរី‌រុង​រឿង
របស់​ព្រះ‌អង្គ!»។
 ព្រះ‌សូរ‌សៀង​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​កក្រើក​ទ្វារ​ព្រះ‌វិហារ ហើយ​មាន​ផ្សែង​ហុយ​ពេញ​ព្រះ‌ដំណាក់។  ពេល​នោះ ខ្ញុំ​លាន់​មាត់​ថា៖ «ស្លាប់​ខ្ញុំ​ហើយ! ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ត្រូវ​វិនាស ដ្បិត​ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​មាន​បបូរ​មាត់​មិន​បរិសុទ្ធ* ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​រស់​នៅ​កណ្ដាល​ចំណោម​ប្រជាជន​ដែល​មាន​បបូរ​មាត់​មិន​បរិសុទ្ធ​ដែរ តែ​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់ នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល»។
 ខណៈ​នោះ សេរ៉ាភីម​មួយ​ហើរ​មក​រក​ខ្ញុំ ទាំង​កាន់​តង្កៀប​កៀប​រងើក​ភ្លើង​ពី​អាសនៈ​មក​ជា​មួយ​ផង  រួច​យក​រងើក​ភ្លើង​នោះ​មក​ប៉ះ​មាត់​ខ្ញុំ ទាំង​ប្រាប់​ថា៖ «ដោយ​រងើក​ភ្លើង​នេះ​ប៉ះ​បបូរ​មាត់​លោក​ដូច្នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់​លើក‌លែង​ទោស​ឲ្យ​លោក ព្រះ‌អង្គ​ដក​បាប​ចេញ​ពី​លោក​ហើយ»។
 បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​ឮ​ព្រះ‌សូរ‌សៀង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
«តើ​យើង​នឹង​ចាត់​អ្នក​ណា​ឲ្យ​ទៅ
តើ​នរណា​នឹង​នាំ​ពាក្យ​របស់​យើង?»។
ខ្ញុំ​ទូល‌ឆ្លើយ​ថា៖
«ទូល‌បង្គំ​នៅ​ទី​នេះ​ស្រាប់​ហើយ!
សូម​ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ទូល‌បង្គំ​ចុះ!»។
 ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
«ទៅ​ចុះ! ចូរ​ទៅ​ប្រាប់​ប្រជាជន​នេះ​ថា
ទោះ‌បី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខំ​ប្រឹង​ស្ដាប់
ក៏​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​យល់
ទោះ‌បី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខំ​ប្រឹង​មើល
ក៏​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ឃើញ​ដែរ។
១០ ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​នេះ​មាន​ចិត្ត​រឹង‌រូស
ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រចៀក​គេ​ធ្ងន់
ចូរ​បិទ​ភ្នែក​គេ កុំ​ឲ្យ​មើល​ឃើញ
កុំ​ឲ្យ​ត្រចៀក​គេ​ស្ដាប់​ឮ
កុំ​ឲ្យ​ប្រាជ្ញា​របស់​គេ​ស្វែង​យល់​បាន
ក្រែង​លោ​គេ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត
ហើយ​យើង​នឹង​ប្រោស​គេ​ឲ្យ​ជា!»។
១១ ខ្ញុំ​ទូល​ថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ
ទូល‌បង្គំ​ត្រូវ​ថ្លែង​ដូច្នេះ​រហូត​ដល់​ពេល​ណា?»
ព្រះ‌អង្គ​តប​មក​វិញ​ថា៖
«រហូត​ដល់​ទី‌ក្រុង​វិនាស​ហិន‌ហោច​អស់
លែង​មាន​មនុស្ស​ក្នុង​ក្រុង
ក្នុង​ផ្ទះ​ក៏​លែង​មាន​មនុស្ស​នៅ
គឺ​រហូត​ដល់​ទឹក​ដី​វិនាស​អន្តរាយ​អស់»។
១២ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​បណ្តេញ​មនុស្ស‌ម្នា​ចេញ​ពី​ទី​នោះ
ហើយ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក មាន​ដី​ជា​ច្រើន
ដែល​ត្រូវ​គេ​បោះ‌បង់​ចោល។
១៣ ទោះ‌បី​នៅ​សល់​ប្រជាជន​តែ​មួយ​ភាគ​ដប់
ក៏​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆេះ​ដែរ
ដូច​ដើម​ពោធិ និង​ដើម​ជ្រៃ​ដែល​គេ​កាប់​ចោល
នៅ​សល់​តែ​គល់។
ប៉ុន្តែ នឹង​មាន​ពន្លក​ដ៏‌វិសុទ្ធ
ដុះ​ចេញ​ពី​គល់​នោះ។
ព្យាការី​អេសាយ​ទៅ​ជួប​ស្តេច​អខាស
 នៅ​គ្រា​ដែល​ព្រះ‌បាទ​អខាស ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌បាទ​យ៉ូថាម ដែល​ត្រូវ​ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌បាទ​អសា‌រីយ៉ា គ្រង​រាជ្យ​នៅ​ស្រុក​យូដា មាន​សង្គ្រាម​មួយ​ផ្ទុះ​ឡើង គឺ​ព្រះ‌បាទ​រេស៊ីន ជា​ស្តេច​ស្រុក​ស៊ីរី បាន​ពួត‌ដៃ​ជា​មួយ​ព្រះ‌បាទ​ពេកា ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌បាទ​រេម៉ា‌លី‌យ៉ាហ៊ូ និង​ជា​ស្តេច​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល លើក​ទ័ព​ទៅ​វាយ​យក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ប៉ុន្តែ មិន​អាច​វាយ​សម្រុក​ចូល​ឡើយ។  មាន​គេ​នាំ​ដំណឹង​មក​ទូល​ព្រះ‌រាជ‌វង្ស​របស់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​ថា ជន​ជាតិ​ស៊ីរី​បោះ​ទ័ព​នៅ​ស្រុក​អេប្រា‌អ៊ីម។ ដំណឹង​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌បាទ​អខាស និង​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​ញ័រ​រន្ធត់ ដូច​ព្រៃ​ឈើ​ត្រូវ​ខ្យល់​បក់‌បោក។
 ពេល​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​កាន់​លោក​អេសាយ​ថា៖ «ចូរ​នាំ​សេអា-‌យ៉ាស៊ូប ជា​កូន​ប្រុស​របស់​អ្នក ទៅ​ជួប​ស្តេច​អខាស នៅ​ក្បែរ​ស្រះ​ផ្នែក​ខាង​លើ ត្រង់​ក្បាល​ប្រឡាយ តាម​ផ្លូវ​ទៅ​ចម្ការ​របស់​អ្នក​ជ្រលក់​ល័ក្ខ។  ត្រូវ​ប្រាប់​ស្តេច​ថា
សូម​ព្រះ‌ករុណា​កុំ​ខ្វល់​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ
កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ!
សូម​កុំ​តក់‌ស្លុត នៅ​ចំពោះ​កំហឹង​របស់
ស្តេច​រេស៊ីន និង​ពួក​ស៊ីរី
ព្រម​ទាំង​ស្តេច​ពេកា​ឲ្យ​សោះ។
ស្តេច​ទាំង​ពីរ​នេះ​ប្រៀប​បាន​នឹង​កន្ទុយ​អុស
ដែល​ហុយ​ផ្សែង ជិត​រលត់។
 ស្តេច​ស្រុក​ស៊ីរី​បាន​ពួត‌ដៃ​ជា​មួយ​ពួក​អេប្រា‌អ៊ីម
និង​ស្តេច​អ៊ីស្រា‌អែល ប្រឆាំង​ព្រះ‌រាជា
ដោយ​ពោល​ថា:
 “យើង​លើក​គ្នា​ទៅ​ច្បាំង​នឹង​ស្រុក​យូដា
យើង​បំភ័យ​គេ​ឲ្យ​តក់‌ស្លុត
ហើយ​វាយ​លុក​ស្រុក​គេ
រហូត​ដល់​គេ​ចុះ​ញ៉ម​នឹង​យើង
បន្ទាប់​មក យើង​នឹង​លើក​កូន​របស់​តាបេអែល
ឲ្យ​ឡើង​គ្រង​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​នោះ”។
 ប៉ុន្តែ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច​ត​ទៅ:
“ពួក​គេ​មិន​អាច​សម្រេច​ការ​ទាំង​នេះ​ទេ
ការ​ទាំង​នេះ​ពុំ​អាច​កើត​ឡើង​បាន​ឡើយ។
 ក្រុង​ដាម៉ាស​ជា​រាជ​ធានី​របស់​ស្រុក​ស៊ីរី
ស្តេច​រេស៊ីន​ជា​ម្ចាស់​របស់​ក្រុង​ដាម៉ាស។
ក្នុង​រវាង​ហុក‌សិប​ប្រាំ​ឆ្នាំ​ទៀត
អេប្រា‌អ៊ីម​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​សូន្យ
លែង​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ប្រជាជន​ទៀត​ហើយ។
 ក្រុង​សាម៉ារី​ជា​រាជ​ធានី​របស់​ស្រុក​អេប្រា‌អ៊ីម
ស្តេច​ពេកា​ជា​ម្ចាស់​របស់​ក្រុង​សាម៉ារី។
ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​យើង
យ៉ាង​ខ្ជាប់​ខ្ជួន​ទេ​នោះ
អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​អាច​នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ
យ៉ាង​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន​ឡើយ”»។
១០ ព្រះ‌អម្ចាស់​ចាត់​លោក​អេសាយ​ឲ្យ​ទៅ​ទូល​ព្រះ‌បាទ​អខាស​សា​ជា​ថ្មី​ថា៖ ១១ «ព្រះ​ករុណា​ត្រូវ​ទូល​សុំ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​ព្រះ‌ករុណា សម្ដែង​នូវ​ទី​សម្គាល់​មួយ ទោះ‌បី​នៅ​លើ​ភ្នំ​ដ៏​ខ្ពស់​ក្តី ឬ​ក្នុង​ទី​ដ៏​ជ្រៅ​ក្តី ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ‌អង្គ​ពិត​ជា​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះ‌ករុណា»។ ១២ ព្រះ‌បាទ​អខាស​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​តប​មក​វិញ​ថា៖ «យើង​នឹង​មិន​ទូល​សូម​អ្វី​ជា​ដាច់​ខាត យើង​នឹង​មិន​ព្រម​ល្បង‌ល​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឡើយ!»។ ១៣ ពេល​នោះ ព្យាការី​អេសាយ​ទូល​ព្រះ‌រាជា​ថា៖
«បពិត្រ​ព្រះ‌រាជ‌វង្ស​របស់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ
សូម​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌សណ្ដាប់​ទូល‌បង្គំ!
ព្រះ‌ករុណា​មិន​ត្រឹម​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស
ណាយ​ចិត្ត​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ
គឺ​ថែម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​របស់​ទូល‌បង្គំ
ណាយ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ទៀត​ផង។
១៤ ហេតុ​នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់​ផ្ទាល់​នឹង​ប្រទាន
ទី​សម្គាល់​មួយ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។
មើល៍! ស្ត្រី​ព្រហ្ម‌ចារី​នឹង​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ
នាង​នឹង​សម្រាល​បាន​បុត្រា​មួយ
ហើយ​ថ្វាយ​ព្រះ‌នាម​ថា «អេម៉ា‌នូ‌អែល»។
១៥ បុត្រ​នោះ​នឹង​សោយ​តែ​ទឹក​ដោះ និង​ទឹក​ឃ្មុំ
រហូត​ដល់​ពេល​ចេះ​បដិសេធ​អ្វីៗ​ដែល​អាក្រក់
ហើយ​ជ្រើស​យក​អ្វីៗ​ដែល​ល្អ​វិញ។
១៦ ប៉ុន្តែ មុន​ពេល​បុត្រ​នោះ​ចេះ​បដិសេធ​អ្វីៗ
ដែល​អាក្រក់ ហើយ​ជ្រើស​យក​អ្វីៗ​ដែល​ល្អ
ស្រុក​របស់​ស្តេច​ទាំង​ពីរ​ដែល​បាន​មក
បំភ័យ​ព្រះ‌ករុណា នឹង​ត្រូវ​គេ​បោះ‌បង់​ចោល
ឲ្យ​នៅ​ស្ងាត់‌ជ្រងំ។
១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌ករុណា
ព្រម​ទាំង​ប្រជា‌រាស្ដ្រ និង​ព្រះ‌រាជ‌វង្ស
ជួប​ប្រទះ​នឹង​សភាព‌ការណ៍​ផ្សេងៗ
ព្រោះ​តែ​ស្តេច​របស់​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី
គឺ​ចាប់​តាំង​ពី​ថ្ងៃ​ដែល​កុល‌សម្ព័ន្ធ​អេប្រា‌អ៊ីម
បាន​បែក​ចេញ​ពី​ប្រជា‌ជាតិ​យូដា​មក
មិន​ដែល​មាន​សភាព‌ការណ៍​បែប​នេះ​ទេ។
១៨ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ហៅ​ហ្វូង​រុយ
ដែល​នៅ​ខាង​ចុង​ជ្រោយ​ទន្លេ​នីល
និង​ហ្វូង​ឃ្មុំ​នៅ​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី
១៩ ឲ្យ​មក​ទំ​នៅ​តាម​ចំណោត​ភ្នំ
តាម​ក្រហែង​ថ្ម​ទាំង‌ឡាយ
ព្រម​ទាំង​នៅ​តាម​គុម្ពោត
និង​នៅ​តាម​វាល​ស្មៅ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែរ។
២០ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ជួល​កាំបិត​កោរ
ពី​ខាង​នាយ​ទន្លេ​អឺប្រាត
- គឺ​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី -
មក​កោរ​សក់ កោរ​រោម​ជើង
និង​កោរ​ពុក​ចង្កា​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នេះ។
២១ នៅ​គ្រា​នោះ ម្នាក់ៗ​នឹង​ចិញ្ចឹម​មេ​គោ​មួយ
និង​ពពែ​ញី​ពីរ​ក្បាល
២២ ហើយ​ដោយ‌សារ​សម្បូណ៌​ទឹក​ដោះ​ពេក
ប្រជាជន​នឹង​បរិភោគ​ខ្លាញ់​ទឹក​ដោះ
ដ្បិត​ប្រជាជន​ដែល​នៅ​សល់​ក្នុង​ស្រុក
នឹង​នាំ​គ្នា​បរិភោគ​ខ្លាញ់​ទឹក​ដោះ និង​ទឹក​ឃ្មុំ។
២៣ នៅ​គ្រា​នោះ គ្រប់​ទី​កន្លែង​ដែល​មាន
ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​មួយ​ពាន់​ដើម
តម្លៃ​ជា​ប្រាក់​បី‌រយ​តម្លឹង
បែរ​ជា​ដុះ​សុទ្ធ​តែ​បន្លា និង​រពាក់។
២៤ ស្រុក​នោះ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​កន្លែង​បរ​បាញ់
ព្រោះ​មាន​សុទ្ធ​តែ​បន្លា និង​រពាក់។
២៥ ចំណែក​ឯ​នៅ​តាម​ភ្នំ
ដែល​ពី​មុន​គេ​ធ្លាប់​តែ​កាប់​គាស់
បែរ​ជា​គ្មាន​នរណា​ហ៊ាន​ចូល​ទៅ​ទៀត​ទេ
ព្រោះ​គេ​ខ្លាច​បន្លា និង​រពាក់
គេ​ទុក​ឲ្យ​គោ និង​ហ្វូង​ចៀម
ទៅ​ស៊ី​ស្មៅ​នៅ​តាម​កន្លែង​នោះ»។
កូន​របស់​ព្យាការី​អេសាយ​ជា​ប្រផ្នូល​អំពី​ការ​គំរាម‌កំហែង​ពី​សំណាក់​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា៖ «ចូរ​យក​បន្ទះ​ថ្ម​ធំ​មួយ​មក ហើយ​ចារ​អក្សរ​នៅ​លើ​នោះ​ថា “រឹប​អូស​ជា​ប្រញាប់ ប្រមូល​ជ័យ‌ភ័ណ្ឌ​ឲ្យ​លឿន!”»។  ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បង្ហាញ​បន្ទះ​ថ្ម​ដល់​មនុស្ស ដែល​គួរ​ជា​ទី​ទុក​ចិត្ត គឺ​បូជា‌ចារ្យ​អ៊ូរី និង​លោក​សាការី ជា​កូន​របស់​លោក​យេបេរេ‌គីយ៉ាហ៊ូ ធ្វើ​ជា​សាក្សី។
 ខ្ញុំ​បាន​រួម​រស់​ជា​មួយ​ព្យាកា‌រិនី​ជា​ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ នាង​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ ហើយ​សម្រាល​បាន​កូន​ប្រុស​មួយ។ ព្រះ‌អម្ចាស់ មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា៖ «ត្រូវ​ដាក់​ឈ្មោះ​ឲ្យ​កូន​នេះ​ថា “ម៉ាហ៊ែរ‌សាឡាល់‌ហាសបាស់”  ដ្បិត​មុន​ពេល​ដែល​កូន​នេះ​ចេះ​ហៅ ពុក! ម៉ែ! មាន​គេ​ប្រមូល​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​ក្រុង​ដាម៉ាស ហើយ​ប្រមូល​ជ័យ‌ភ័ណ្ឌ​ពី​ក្រុង​សាម៉ារី យក​ទៅ​ដាក់​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី»។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ទៀត​ថា៖
 «ដោយ​ប្រជាជន​មាក់‌ងាយ​ទឹក​ដែល​ហូរ
យ៉ាង​ស្រួល​នៅ​ប្រឡាយ​ស៊ីឡោម
ហើយ​បែរ​ជា​នាំ​គ្នា​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ស្តេច​រេស៊ីន
ព្រម​ទាំង​ស្តេច​ពេកា​វិញ​នោះ
 ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ទន្លេ​ដ៏​ធំ
ហូរ​យ៉ាង​ខ្លាំង ជន់​ឡើង​ហួស​ច្រាំង
បំផ្លាញ​ពួក​គេ
ពោល​គឺ​ស្តេច និង​កង‌ទ័ព​របស់​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី។
 ទន្លេ​នេះ​នឹង​ហូរ​មក​លើ​ទឹក​ដី​យូដា
ហើយ​ជន់​ឡើង លិច​រហូត​ដល់​ក។
ឱ​ព្រះ‌អេម៉ា‌នូអែល​អើយ!
ទឹក​នេះ​នឹង​ជន់​ឡើង
លិច​ពាស‌ពេញ​ទឹក​ដី​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
 ប្រជាជន​ទាំង‌ឡាយ​អើយ ចូរ​ញាប់​ញ័រ!
ដ្បិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​សូន្យ
អស់​អ្នក​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ទី​ដាច់​ស្រយាល
នៃ​ផែន‌ដី​អើយ ចូរ​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្ដាប់!
អ្នក​រាល់​គ្នា​រៀប‌ចំ​ខ្លួន​ធ្វើ​សឹក
តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​ត្រូវ​វិនាស​សូន្យ​មិន​ខាន!
ពិត​មែន​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​រៀប‌ចំ​ខ្លួន​ធ្វើ​សឹក
តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​ត្រូវ​វិនាស​សូន្យ!។
១០ អ្នក​រាល់​គ្នា​រៀប‌ចំ​ផែន​ការ
តែ​ផែន​ការ​ទាំង​នោះ​នឹង​ត្រូវ​រលាយ​សូន្យ
អ្នក​រាល់​គ្នា​ចាត់​វិធាន‌ការ
តែ​វិធាន‌ការ​នោះ​មិន​អាច​សម្រេច​ឡើយ
ដ្បិត​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង!
១១ ពេល​ព្រះ‌អម្ចាស់​សណ្ឋិត​នៅ​ជា​មួយ​ខ្ញុំ ព្រះ‌អង្គ​ហាម​ខ្ញុំ​មិន​ឲ្យ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នេះ​ទេ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា៖
១២ អ្វីៗ​ដែល​ប្រជា‌ជាតិ​នេះ​ហៅ​ថា​ការ​បះ‌បោរ
មិន​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ការ​បះ‌បោរ​ឡើយ
កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វីៗ​ដែល​ពួក​គេ​ភ័យ‌ខ្លាច
គឺ​កុំ​ញ‌ញើត​ឲ្យ​សោះ»។
១៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែ​ទទួល​ស្គាល់​ថា
មាន​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​ប៉ុណ្ណោះ
ដែល​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្ញែង​ខ្លាច និង​កោត​ញ‌ញើត
តែ​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ។
១៤ ពេល​នោះ ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់​នឹង​ធ្វើ​ជា​ទី​សក្ការៈ
តែ​ព្រះ‌អង្គ​ជា​ថ្ម​ដែល​នាំ​ឲ្យ
ប្រជា‌ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ទាំង​ពីរ​នគរ​ប៉ះ‌ទង្គិច
ជា​សិលា​ដែល​នាំ​ឲ្យ​គេ​ជំពប់​ដួល
ហើយ​ក៏​ជា​ជង់ និង​ជា​អន្ទាក់
ដល់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ដែរ។
១៥ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ជំពប់​ជើង​នឹង​ថ្ម​នេះ
ហើយ​ដួល​បាក់‌បែក​ខ្ទេច‌ខ្ទាំ
ពួក​គេ​នឹង​ជាប់​អន្ទាក់
ហើយ​ត្រូវ​ព្រាន​ចាប់​យក​ទៅ។
ហេតុ‌ការណ៍​នា​បច្ចុប្បន្ន​កាល និង​អនាគត‌កាល
១៦ ខ្ញុំ​រក្សា​សក្ខី‌ភាព​នេះ​ទុក ខ្ញុំ​បិទ​ត្រា​លើ​ពាក្យ​ទូន្មាន​នេះ ហើយ​រក្សា​ទុក​ក្នុង​ចំណោម​សាវ័ក​របស់​ខ្ញុំ។ ១៧ ខ្ញុំ​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ខ្ញុំ​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អង្គ ដែល​បាន​លាក់​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​នឹង​កូន​ចៅ​របស់​លោក​យ៉ាកុប។ ១៨ នៅ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល ខ្ញុំ និង​កូន​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ រួម​គ្នា​ធ្វើ​ជា​ទី​សម្គាល់ និង​ជា​ប្រផ្នូល មក​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល ដែល​គង់​នៅ​លើ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន។
១៩ ប្រសិន​បើ​មាន​គេ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា «ចូរ​ទៅ​រក​គ្រូ​ខាប គ្រូ​ទាយ និង​គ្រូ​ស្តោះ​ផ្លុំ ដ្បិត​ប្រជាជន​នីមួយៗ​ត្រូវ​តែ​រក​ព្រះ​របស់​ខ្លួន ហើយ​បញ្ជាន់​ខ្មោច ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​នៅ​រស់»។ ២០ ចូរ​ពិនិត្យ​មើល​ពាក្យ​ទូន្មាន និង​សក្ខី‌ភាព​ចុះ!។ ប្រសិន​បើ​គេ​និយាយ​មិន​ស្រប​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​នេះ​ទេ នោះ​នឹង​គ្មាន​ថ្ងៃ​រះ​លើ​ពួក​គេ​សោះ​ឡើយ។
២១ គេ​នឹង​ដើរ​កាត់​ស្រុក​ទាំង​កើត​ទុក្ខ ទាំង​ឃ្លាន
ពេល​គេ​ឃ្លាន គេ​ក្ដៅ​ក្រហាយ
ហើយ​ប្រទេច‌ផ្តាសា​ស្តេច និង​ព្រះ​របស់​ខ្លួន
គេ​ងើយ​មើល​ទៅ​លើ
២២ បន្ទាប់​មក ពេល​ឈ្ងោក​ចុះ​មក​ដី
ឃើញ​មាន​សុទ្ធ​តែ​ទុក្ខ​លំបាក និង​ភាព​ងងឹត
ហើយ​ត្រូវ​ខ្មាំង​កៀរ​ទៅ​រក​ភាព​អន្ធការ។
២៣ (៩.១)ក៏​ប៉ុន្តែ ភាព​ងងឹត​មិន​គ្រប​បាំង​ទឹក​ដី
ដ៏​សែន​លំបាក​នេះ​ទៀត​ឡើយ។
កាល​ពី​មុន ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ
តំបន់​សាប៊ូ‌ឡូន និង​តំបន់​ណែប‌ថាលី
ត្រូវ​អាម៉ាស់
តែ​ទៅ​អនាគត ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ
ស្រុក​នៅ​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ
ស្រុក​នៅ​ខាង​កើត​ទន្លេ​យ័រដាន់
និង​ស្រុក​កាលី‌ឡេ​ដែល​សាសន៍​ដទៃ​រស់​នៅ​បាន​រុង‌រឿង​ឡើង។
 (២) ប្រជាជន​ដែល​ដើរ​ក្នុង​ភាព​ងងឹត
បាន​ឃើញ​ពន្លឺ​មួយ​ដ៏​ចិញ្ចែង‌ចិញ្ចាច
មាន​ពន្លឺ​មួយ​លេច​ឡើង​បំភ្លឺ​អស់​អ្នក
ដែល​រស់​នៅ​ក្រោម​អំណាច​នៃ​សេចក្ដី​ស្លាប់។
 (៣) ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន
ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​នេះ​បាន​ចម្រើន​ឡើង
ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​គេ​មាន​អំណរ​ដ៏​លើស‌លប់។
គេ​នឹង​សប្បាយ​រីក‌រាយ​នៅ​ចំពោះ
ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌អង្គ​ដូច​ជា​សប្បាយ​នៅ​រដូវ​ចម្រូត
ឬ​ដូច​នៅ​ពេល​ចែក​ជ័យ‌ភ័ណ្ឌ​ដែរ
 (៤) ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បំបាក់​នឹម​ដែល
ខ្មាំង​សត្រូវ​ដាក់​លើ​គេ
ព្រះ‌អង្គ​រំដោះ​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​ជិះ‌ជាន់
សង្កត់‌សង្កិន​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ
ដូច​នៅ​ជំនាន់​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​រំដោះ
បុព្វ‌បុរស​របស់​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ
នៃ​ជន​ជាតិ​ម៉ាឌីយ៉ាន​ដែរ។
 (៥) ស្បែក​ជើង​របស់​ទាហាន
ដែល​តែង‌តែ​រុក​ទន្ទ្រាន
និង​សម្លៀក‌បំពាក់​ដែល​ប្រឡាក់​ដោយ​ឈាម
នឹង​ត្រូវ​ដុត​ឲ្យ​ឆេះ​អស់​គ្មាន​សល់
 (៦) ដ្បិត​មាន​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រ​មួយ​អង្គ​ប្រសូត​មក
សម្រាប់​យើង
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ប្រទាន​ព្រះ‌បុត្រា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ
មក​យើង​ហើយ។
បុត្រ​នោះ​ទទួល​អំណាច​គ្រប់‌គ្រង
គេ​នឹង​ថ្វាយ​ព្រះ‌នាម​ថា:
“ព្រះ​ដ៏​គួរ​ស្ងើច​សរសើរ
ព្រះ​ប្រកប​ដោយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា‌ញាណ
ព្រះ​ដ៏​មាន​ឫទ្ធិ‌ចេស្ដា
ព្រះ‌បិតា​ដ៏​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​គង់​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច
ព្រះ‌អង្គ​ម្ចាស់​នៃ​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត”។
 (៧) ព្រះ‌រាជ‌បុត្រ​នោះ​នឹង​លាត​សន្ធឹង​អំណាច
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​រាជ​បល្ល័ង្ក​របស់
ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ និង​នគរ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
មាន​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​រហូត​ត​ទៅ។
ព្រះ‌អង្គ​យក​សេចក្ដី​សុចរិត និង​យុត្តិ‌ធម៌
មក​ពង្រឹង​នគរ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​បាន​គង់‌វង្ស
ចាប់​ពី​ពេល​នេះ រហូត​អស់‌កល្ប​ជា​អង្វែង
ត​រៀង​ទៅ
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​សម្រេច​ដូច្នេះ
មក​ពី​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្រឡាញ់
យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​យើង។
ការ​ដាក់​ទោស​រាជា‌ណា‌ចក្រ​អ៊ីស្រា‌អែល
 (៨) ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រកាស​ដាក់​ទោស
ប្រជាជន​នៅ​ក្នុង​រាជា‌ណា‌ចក្រ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​ជា​ពូជ‌ពង្ស​របស់​លោក​យ៉ាកុប។
 (៩) ប្រជាជន​ទាំង​មូល គឺ​អ្នក​ស្រុក​អេប្រា‌អ៊ីម
និង​អ្នក​ស្រុក​សាម៉ារី មុខ​ជា​ដឹង
ហើយ​នាំ​គ្នា​និយាយ​អួត​ក្អេង‌ក្អាង​ថា៖
 (១០) «អាគារ​ធ្វើ​ពី​ដី​ឥដ្ឋ​បាន​រលំ​ហើយ
យើង​នឹង​យក​ថ្ម​មក​សង់​ឡើង​វិញ
គេ​បាន​កាប់​រំលំ​សសរ​ធ្វើ​ពី​ដើម​ត្បែង
តែ​យើង​នឹង​យក​សសរ​ធ្វើ​ពី​ដើម​ផ្ចឹក
មក​ជំនួស​វិញ!»។
១០ (១១) ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​នាំ​បច្ចា‌មិត្ត​របស់​ស្តេច​រេស៊ីន
ឲ្យ​មក​វាយ​លុក​ពួក​គេ
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ពង្រឹង​កម្លាំង​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​គេ
១១ (១២) ជន​ជាតិ​ស៊ីរី​នឹង​វាយ​ពួក​គេ​ពី​ខាង​កើត
ហើយ​ជន​ជាតិ​ភីលី‌ស្ទីន​ពី​ខាង​លិច។
ខ្មាំង​សត្រូវ​ត្របាក់​លេប​អ៊ីស្រា‌អែល។
ប៉ុន្តែ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី
ក៏​ព្រះ‌ពិរោធ​នៅ​តែ​ពុំ​ទាន់​ស្ងប់​ដដែល
គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៅ​តែ​លាត​ព្រះ‌ហស្ដ
ចាំ​វាយ​ប្រដៅ​គេ​ជា‌និច្ច។
១២ (១៣) ទោះ‌បី​ព្រះ‌អម្ចាស់​វាយ​ប្រដៅ​យ៉ាង​ណា​ក្តី
ក៏​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​ពុំ​ព្រម​វិល​មក​រក
ព្រះ‌អង្គ​ដែរ ពួក​គេ​ពុំ​ស្វែង​រក
ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​ទេ។
១៣ (១៤) ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដាក់​ទោស​អ៊ីស្រា‌អែល​ក្នុង​ថ្ងៃ​តែ​មួយ
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​កាត់​ទាំង​ក្បាល ទាំង​កន្ទុយ
ទាំង​អ្នក​ចេះ ទាំង​អ្នក​ខ្លៅ
១៤ (១៥) ក្បាល​គឺ​ពួក​ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ និង​អ្នក​មុខ​អ្នក​ការ
រីឯ​កន្ទុយ គឺ​ព្យាការី​ដែល​ជា​គ្រូ​ក្លែង‌ក្លាយ។
១៥ (១៦) ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ
ប្រជាជន​នេះ​វង្វេង
ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ដឹក​នាំ
ក៏​វិនាស​អន្តរាយ​ដែរ។
១៦ (១៧) ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
មិន​អាណិត​យុវជន​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ
ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​មេត្តា​ក្មេង​កំព្រា
និង​ស្ត្រី‌មេម៉ាយ​របស់​ពួក​គេ​ដែរ
ដ្បិត​អ្នក​ទាំង​នោះ​សុទ្ធ​តែ​ជា​ទមិឡ
និង​ជា​មនុស្ស​ពាល។
មាត់​របស់​ពួក​គេ​ពោល​សុទ្ធ​តែ​ពាក្យ​អាស្រូវ។
ប៉ុន្តែ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី
ក៏​ព្រះ‌ពិរោធ​នៅ​តែ​ពុំ​ទាន់​ស្ងប់​ដដែល
គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៅ​តែ​លាត​ព្រះ‌ហស្ដ
ចាំ​វាយ​ប្រដៅ​គេ​ជា‌និច្ច។
១៧ (១៨) អំពើ​អាក្រក់​របស់​គេ​ប្រៀប​បាន​នឹង
ភ្លើង​ដែល​ឆេះ​គុម្ព​បន្លា និង​គុម្ព​រពាក់
រួច​ហើយ​រាល‌ដាល​ឆេះ​ព្រៃ​របោះ ធ្វើ​ឲ្យ
មាន​ផ្សែង​ខ្មួល‌ខ្មាញ់​ហុយ​ឡើង​ទៅ​លើ​មេឃ។
១៨ (១៩) ដោយ‌សារ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​យ៉ាង​ខ្លាំង
ទឹក​ដី​របស់​គេ​នឹង​ត្រូវ​ឆាប‌ឆេះ
ហើយ​ប្រជាជន​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ចំណី​ភ្លើង។
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ត្រា‌ប្រណី​បង‌ប្អូន​របស់​ខ្លួន​ទេ។
១៩ (២០) ប្រជាជន​ងាក​ទៅ​ខាំ​ខាង​ស្តាំ
គេ​នៅ​តែ​ឃ្លាន
ងាក​ទៅ​ត្របាក់​ខាង​ឆ្វេង
ក៏​នៅ​តែ​មិន​បាន​ឆ្អែត​ដដែល
ដូច្នេះ ម្នាក់ៗ​ហែក​សាច់​ឈាម​របស់​ខ្លួន​ឯង​ស៊ី
២០ (២១) គឺ​ម៉ាណាសេ​ស៊ី​សាច់​អេប្រា‌អ៊ីម
អេប្រា‌អ៊ីម​ស៊ី​សាច់​ម៉ាណាសេ
ហើយ​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ព្រួត​គ្នា​ស៊ី​សាច់​យូដា
ប៉ុន្តែ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី
ក៏​ព្រះ‌ពិរោធ​នៅ​តែ​ពុំ​ទាន់​ស្ងប់​ដដែល
គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៅ​តែ​លាត​ព្រះ‌ហស្ដ
ចាំ​វាយ​ប្រដៅ​គេ​ជា‌និច្ច។
១០
 អ្នក​ណា​បង្កើត​ច្បាប់​អយុត្តិ‌ធម៌
ហើយ​ចេញ​បទ‌បញ្ជា
ដើម្បី​ជិះ‌ជាន់​ប្រជាជន
អ្នក​នោះ​នឹង​ត្រូវ​វេទនា​ជា​ពុំ‌ខាន។  ពួក​គេ​ឃាត់​ជន​ក្រីក្រ​មិន​ឲ្យ​រក​យុត្តិ‌ធម៌
ហើយ​បំបិទ​សិទ្ធិ​របស់​ជន​ទុរគត​ក្នុង​ចំណោម
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង!
ពួក​គេ​រឹប​អូស​យក​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ពី​ស្ត្រី‌មេម៉ាយ
ហើយ​ប្លន់​យក​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ពី​ក្មេង​កំព្រា។
 ពេល​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដាក់​ទោស
គឺ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ខ្យល់
ព្យុះ​សង្ឃរា​ពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ​បក់‌បោក​មក
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច?
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រត់​ទៅ​រក​ជំនួយ​ពី​នរណា?
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​យក​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ
របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ទុក​នៅ​ឯ​ណា?
 គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែ​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ​សឹក
ឬ​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ​ប៉ុណ្ណោះ
ប៉ុន្តែ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី
ក៏​ព្រះ‌ពិរោធ​នៅ​តែ​ពុំ​ទាន់​ស្ងប់​ដដែល
គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៅ​តែ​លាត​ព្រះ‌ហស្ដ
ចាំ​វាយ​ប្រដៅ​គេ​ជា‌និច្ច។
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រើ​កង‌ទ័ព​អាស្ស៊ីរី​ជា​ឧបករណ៍ ដាក់​ទោស​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
 ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​ត្រូវ​វេទនា​ហើយ!
យើង​នឹង​ប្រើ​ពួក​គេ​ជា​ដំបង
ដើម្បី​ធ្វើ​តាម​កំហឹង​របស់​យើង។
 យើង​ចាត់​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​ឲ្យ​ទៅ​ធ្វើ​ទោស ប្រជា‌ជាតិ​ទមិឡ
យើង​នឹង​នាំ​ពួក​គេ​ទៅ​វាយ​ប្រហារ​ប្រជាជន
ដែល​បាន​បង្ក​ឲ្យ​យើង​មាន​កំហឹង
ពួក​គេ​នឹង​ប្លន់ រឹប​អូស​យក​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ
ហើយ​ជាន់​ឈ្លី​ប្រជា‌ជាតិ​នេះ
ដូច​គេ​ដើរ​ជាន់​ភក់​នៅ​តាម​ផ្លូវ។
 ប៉ុន្តែ ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​ពុំ​បាន​យល់​ដូច្នេះ​ទេ
គឺ​គេ​មាន​ចិត្ត​គំនិត​ផ្សេង គិត​តែ​ពី​កម្ទេច
និង​សម្លាប់​រង្គាល​ប្រជា‌ជាតិ​ជា​ច្រើន​ឥត​គណនា។
 គេ​ពោល​ថា៖ «មេ‌ទ័ព​របស់​យើង​មាន​អំណាច
ស្មើ​នឹង​ស្តេច​ឯ​ទៀតៗ។
 យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ក្រុង​កាល់ណូ
ដូច​ក្រុង​ការកេមីស
ហើយ​យើង​ក៏​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ក្រុង​ហាម៉ាត់
ក្រុង​អារប៉ាដ ក្រុង​សាម៉ារី
និង​ក្រុង​ដាម៉ាស​ដូច​គ្នា​ដែរ។
១០ បន្ទាប់​មក យើង​បាន​យក​ជ័យ‌ជម្នះ​លើ​នគរ
របស់​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ ដែល​មាន​រូប​បដិមា​ធំ
ជាង​រូប​ព្រះ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
និង​ក្រុង​សាម៉ារី​ទៅ​ទៀត។
១១ យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ក្រុង​សាម៉ារី
និង​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​របស់​គេ​យ៉ាង​ណា
យើង​ក៏​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
និង​រូប​ព្រះ​របស់​គេ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ»។
១២ ពេល​ព្រះ‌អម្ចាស់​បញ្ចប់​កិច្ច‌ការ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ព្រះ‌អង្គ​នៅ​លើ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន និង​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​រួច​ហើយ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ដាក់​ទោស​ស្តេច​អាស្ស៊ីរី ដែល​មាន​ចិត្ត​អួត‌អាង និង​វាយ​ឫក​ខ្ពស់
១៣ ដ្បិត​ស្តេច​នោះ​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​ថា:
«យើង​ទទួល​ជ័យ‌ជម្នះ
ដោយ‌សារ​កម្លាំង និង​ប្រាជ្ញា​របស់​យើង​ផ្ទាល់
ដ្បិត​យើង​មាន​បញ្ញា​វាង‌វៃ។
យើង​បាន​រំលាយ​ព្រំ‌ដែន​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា
ព្រម​ទាំង​រឹប​អូស​យក​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ
របស់​គេ​ទៀត​ផង។
យើង​បាន​ប្រើ​ឫទ្ធិ​អំណាច​របស់​យើង
ទម្លាក់​ស្តេច​ជា​ច្រើន​ចុះ​ពី​បល្ល័ង្ក។
១៤ យើង​បាន​រឹប​អូស​យក​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់
ប្រជាជន​ទាំង‌ឡាយ ដូច​គេ​ប្រមូល​ពង​សត្វ
ពី​សំបុក​ដែល​មេ​វា​បោះ‌បង់​ចោល។
យើង​បាន​ប្រមូល​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​ផែន‌ដី
ឥត​មាន​នរណា​ម្នាក់​ហ៊ាន​កម្រើក
ឬ​ហើប​មាត់​តវ៉ា​ឡើយ»។
១៥ មិន​ដែល​មាន​ពូថៅ​ណា​អួត​ខ្លួន​ថា
ប្រសើរ​ជាង​អ្នក​ដែល​ប្រើ​វា​ទេ
ហើយ​រណារ​ក៏​មិន​ដែល​អួត​បំប៉ោង
ជំទាស់​នឹង​អ្នក​ដែល​ប្រើ​វា​ដែរ។
មិន​ដែល​មាន​ព្រនង់​ណា​បញ្ជា​ទៅ​ដៃ
ដែល​កាន់​វា ឲ្យ​កម្រើក​ឡើយ
ហើយ​ក៏​មិន​ដែល​មាន​ដំបង​ណា​កាន់
អ្នក​ដែល​ប្រើ​វា​ដែរ!
១៦ ហេតុ​នេះ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទាហាន​ដ៏​មាំ‌មួន​របស់​គេ
ក្លាយ​ទៅ​ជា​ស្គម​រីង‌រៃ
ហើយ​ឲ្យ​មាន​ភ្លើង​យ៉ាង​សន្ធោ‌សន្ធៅ
ឆេះ​បំផ្លាញ​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុង‌រឿង​របស់​ពួក​គេ។
១៧ ក្នុង‌រយៈ​ពេល​តែ​មួយ​ថ្ងៃ ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​ជា
ពន្លឺ និង​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ប្រែ​ទៅ​ជា​ភ្លើង ឆាប‌ឆេះ​បន្លា និង​រពាក់។
១៨ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​កម្ទេច​ព្រៃ​ព្រឹក្សា​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត
របស់​ពួក​គេ ឲ្យ​រលាយ​សូន្យ
ដូច​អ្នក​ជំងឺ​ដែល​កំពុង​ត្រដរ​ខ្យល់។
១៩ ព្រៃ​របស់​គេ​នៅ​សល់​ដើម​ឈើ​តែ​បន្តិច‌បន្តួច
សូម្បី​តែ​កូន​ក្មេង​ក៏​អាច​រាប់​អស់​ដែរ។
ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​នៅ​សេស‌សល់
២០ នៅ​គ្រា​នោះ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​នៅ​សល់ គឺ​ពូជ‌ពង្ស​របស់​លោក​យ៉ាកុប​ដែល​រួច​ពី​ស្លាប់ លែង​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ប្រជា‌ជាតិ​ដែល​វាយ​ប្រហារ​ខ្លួន​ទៀត​ហើយ ពួក​គេ​នឹង​ផ្ញើ​ជីវិត​ទាំង​ស្រុង​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។ ២១ ប្រជាជន​ដែល​នៅ​សេស‌សល់ គឺ​កូន​ចៅ​របស់​លោក​យ៉ាកុប​ដែល​នៅ​សេស‌សល់ នឹង​នាំ​គ្នា​វិល​មក​រក​ព្រះ​ដ៏​មាន​ឫទ្ធិ‌ចេស្ដា​វិញ។ ២២ ប៉ុន្តែ អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ ទោះ‌បី​ប្រជាជន​របស់​អ្នក​មាន​ចំនួន​ច្រើន ដូច​គ្រាប់​ខ្សាច់​នៅ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​ក្តី ក៏​មាន​ចំនួន​ដ៏​តូច​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​វិល​មក​វិញ។ ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​សម្រេច​កម្ទេច​ស្រុក​នេះ ដើម្បី​បង្ហាញ​សេចក្ដី​សុចរិត​ដ៏​លើស‌លប់​របស់​ព្រះ‌អង្គ។ ២៣ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​បាន​សម្រេច​កម្ទេច​ស្រុក​ទាំង​មូល។
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​កម្ទេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី
២៤ ហេតុ​នេះ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖ «ប្រជាជន​របស់​យើង​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​អើយ! មិន​ត្រូវ​ខ្លាច​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី ដែល​កំពុង​តែ​លើក​ព្រនង់ និង​លើក​ដំបង​វាយ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ធ្លាប់​វាយ​កាល​ពី​មុន​នោះ​ឡើយ។ ២៥ បន្តិច​ទៀត យើង​ឈប់​ខឹង​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ គឺ​យើង​នឹង​បំបែរ​កំហឹង​ទៅ​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​វិញ»។ ២៦ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​នឹង​យក​រំពាត់ វាយ​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី ដូច​ពី​ដើម ព្រះ‌អង្គ​បាន​វាយ​ជន​ជាតិ​ម៉ាឌីយ៉ាន​នៅ​ក្បែរ​ថ្ម​អូរិប ព្រះ‌អង្គ​នឹង​លើក​ដំបង​វាយ​សមុទ្រ ដូច​ព្រះ‌អង្គ​បាន​វាយ​សមុទ្រ​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប។
២៧ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​យក​អម្រែក
ចេញ​ពី​ស្មា​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ព្រះ‌អង្គ​យក​នឹម​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ
ចេញ​ពី​ក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។
នឹម​នោះ​ត្រូវ​ខ្ទាត​ចេញ
ដោយ‌សារ​ភាព​សម្បូណ៌‌សប្បាយ
ខ្មាំង​សត្រូវ​វាយ​ជិត​ដល់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
២៨ កង‌ទ័ព​របស់​ខ្មាំង​បាន​ចូល​ទៅ​ដល់​ក្រុង​អៃយ៉ាត់
ពួក​គេ​ឆ្លង​កាត់​ក្រុង​មីក្រូន
ហើយ​ទុក​របស់​របរ​នៅ​ក្រុង​មីគ‌ម៉ាស។
២៩ គេ​ឆ្លង​កាត់​ច្រក​ភ្នំ មក​បោះ​ជំរំ​នៅ​កេបា
ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ភូមិ​រ៉ាម៉ា​ញ័រ​រន្ធត់
ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ភូមិ​គីបា ជា​ភូមិ
កំណើត​របស់​ស្តេច​សាអ៊ូល នាំ​គ្នា​រត់​គេច​ខ្លួន។
៣០ អ្នក​ស្រុក​កាលីម​អើយ ចូរ​ទ្រហោ​យំ​ទៅ!
អ្នក​ស្រុក​ឡៃសា​អើយ ចូរ​ត្រង‌ត្រាប់​ស្ដាប់!
អ្នក​ស្រុក​អាណា‌តូត​អើយ ម្ដេច​ក៏​វេទនា​ម៉្លេះ!
៣១ អ្នក​ស្រុក​ម៉ាដ‌ម៉េណា​នឹង​រត់​បែក‌ខ្ញែក​គ្នា
អ្នក​ស្រុក​កេប៊ីម​នឹង​នាំ​គ្នា​រត់​រក​កន្លែង​ពួន។
៣២ នៅ​ថ្ងៃ​ដដែល​នោះ ខ្មាំង​សត្រូវ​ទៅ​ដល់​ណូប
គេ​ប្រើ​កម្លាំង​គំរាម‌កំហែង​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន
គឺ​គំរាម‌កំហែង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម។
៣៣ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
នឹង​កាប់​កម្ទេច​មែក​ទាំង‌ឡាយ​ចោល
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ផ្តួល​រំលំ​ដើម​ឈើ​ខ្ពស់ៗ
ហើយ​កាប់​ដើម​ឈើ​ដែល​នៅ​ខ្ពស់​ជាង​គេ
ឲ្យ​ធ្លាក់​ចុះ​មក​ដី។
៣៤ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​កាប់​រំលំ​ព្រៃ​របោះ
ហើយ​ដើម​ឈើ​ធំៗ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​នៅ​ស្រុក​លីបង់
នឹង​ត្រូវ​រលំ​ដែរ។
១១
រាជ្យ​របស់​ព្រះ‌មេស្ស៊ី
 មាន​ខ្នែង​មួយ​ដុះ​ចេញ​ពី​គល់
របស់​លោក​យេសាយ
 ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
នឹង​សណ្ឋិត​នៅ​លើ​ព្រះ‌បុត្រា​នោះ
គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដែល​ផ្តល់​ប្រាជ្ញា
ឲ្យ​ចេះ​ពិចារណា​ដឹង​ខុស​ត្រូវ
ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដែល​ផ្តល់​ការ​ឈ្លាស​វៃ
និង​ចិត្ត​អង់‌អាច
ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដែល​បំភ្លឺ​ឲ្យ​ស្គាល់
និង​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់
 ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​មាន​អំណរ​សប្បាយ
ក្នុង​ការ​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់
ព្រះ‌បុត្រា​នេះ​មិន​វិនិច្ឆ័យ
តាម​លក្ខណៈ​ខាង​ក្រៅ​ឡើយ
ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​កាត់​ក្តី
តាម​ដែល​ឮ​គេ​និយាយ​ដែរ។
 ព្រះ‌អង្គ​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​ជន​ក្រីក្រ​ដោយ​យុត្តិ‌ធម៌
កាត់​ក្តី​ឲ្យ​ជន​ទុរគត ដោយ​ទៀង​ត្រង់។
ព្រះ‌អង្គ​ប្រើ​ព្រះ‌បន្ទូល​ជា​ដំបង
ដើម្បី​ធ្វើ​ទោស​មនុស្ស​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​នេះ
ហើយ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ចេញ​បញ្ជា
មនុស្ស​អាក្រក់​ត្រូវ​តែ​ស្លាប់។
 ព្រះ‌អង្គ​នឹង​យក​យុត្តិ‌ធម៌​ធ្វើ​ជា​ខ្សែ​ក្រវាត់​ចង្កេះ
យក​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្មោះ‌ត្រង់​ធ្វើ​ជា​សង្វារ។
 ចចក និង​កូន​ចៀម នឹង​រស់​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា
ខ្លា​រខិន​នឹង​ដេក​ជា​មួយ​កូន​ពពែ។
កូន​គោ និង​កូន​សិង្ហ នឹង​ស៊ី​ចំណី​ជា​មួយ​គ្នា
ហើយ​មាន​ក្មេង​តូច​ម្នាក់​ឃ្វាល​វា។
 គោ​ញី និង​ខ្លា‌ឃ្មុំ ស៊ី​ស្មៅ​ជា​មួយ​គ្នា
ហើយ​កូន​របស់​វា​ក៏​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​ដែរ។
សត្វ​សិង្ហ​នឹង​ចេះ​ស៊ី​ចំបើង​ដូច​គោ។
 ក្មេង​ដែល​នៅ​បៅ​ដោះ​នឹង​លេង
ត្រង់​មាត់​រន្ធ​ពស់​វែក
ក្មេង​តូចៗ​លូក​ដៃ​ទៅ​ក្នុង​រន្ធ​ពស់​អសិរ‌ពិស។
 ប្រជាជន​នឹង​លែង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់
ឬ​បំផ្លាញ​គ្នា​នៅ​ភ្នំ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​យើង​ទៀត​ហើយ
សមុទ្រ​ពោរ‌ពេញ​ដោយ​ទឹក​យ៉ាង​ណា
នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ក៏​មាន​សុទ្ធ​តែ​មនុស្ស​ដែល​ស្គាល់
ព្រះ‌អម្ចាស់​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
១០ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​លើក​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ
ដែល​ប្រសូត​ចេញ​ពី​ពូជ‌ពង្ស​លោក​យេសាយ
ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ទង់ សម្រាប់​ប្រជាជន​ទាំង‌ឡាយ
ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​នោះ​នឹង​ស្វែង​រក​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ
ហើយ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ប្រថាប់
នឹង​បាន​ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុង‌រឿង។
ប្រជាជន​ដែល​គេ​ចាប់​យក​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក នឹង​វិល​មក​ស្រុក​វិញ
១១ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្ដែង​បារមី​សា​ជា​ថ្មី
ដើម្បី​លោះ​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដែល​នៅ​សេស‌សល់
គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី
ស្រុក​អេស៊ីប ស្រុក​ប៉ាត្រូស ស្រុក​អេត្យូពី
ស្រុក​អេឡាម ស្រុក​ស៊ី‌ណេអារ ក្រុង​ហាម៉ាត់
និង​កោះ​ទាំង‌ឡាយ​នៅ​តាម​សមុទ្រ។
១២ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​លើក​ទង់​មួយ
ជា​សញ្ញា​ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​ដឹង​ថា
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រមែ‌ប្រមូល​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​គេ​កៀរ​យក​ទៅ
ហើយ​នាំ​ជន​ជាតិ​យូដា​ដែល​បែក‌ខ្ញែក​គ្នា
ទៅ​ពាស‌ពេញ​សកល​លោក​ទាំង​មូល
ឲ្យ​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ។
១៣ ពេល​នោះ អេប្រា‌អ៊ីម​ឈប់​មាន​ចិត្ត​ច្រណែន
ហើយ​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​យូដា​នឹង​វិនាស​សូន្យ។
អេប្រា‌អ៊ីម​លែង​ច្រណែន​នឹង​យូដា
យូដា​ក៏​លែង​ប្រឆាំង​នឹង​អេប្រា‌អ៊ីម​ទៀត​ដែរ។
១៤ គេ​នឹង​ពួត‌ដៃ​គ្នា​វាយ​លុក​ជន​ជាតិ​ភីលី‌ស្ទីន
ដែល​នៅ​ខាង​លិច
គេ​នឹង​រឹប​អូស​យក​សម្បត្តិ​របស់​ជន​ជាតិ​នានា
ដែល​នៅ​ខាង​កើត
គេ​នឹង​បង្ក្រាប​ស្រុក​អេដុម និង​ស្រុក​ម៉ូអាប់
ព្រម​ទាំង​យក​ស្រុក​អាំម៉ូន​ធ្វើ​ជា​ចំណុះ​ផង។
១៥ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ឈូង​សមុទ្រ
នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប​រីង​ស្ងួត
ព្រះ‌អង្គ​លើក​ព្រះ‌ហស្ដ​កំហែង​ទន្លេ​អឺប្រាត
ព្រះ‌អង្គ​ប្រើ​ព្រះ‌ចេស្ដា​ផ្លុំ​បំបែក​ទន្លេ​នេះ
ឲ្យ​ទៅ​ជា​ដៃ​ទន្លេ​ប្រាំ​ពីរ
ហើយ​ប្រជាជន​អាច​ដើរ​ឆ្លង​បាន។
១៦ ពេល​នោះ នឹង​មាន​ផ្លូវ​មួយ សម្រាប់​ប្រជាជន
អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​នៅ​សេស‌សល់​ពី​ស្លាប់
គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី
ដូច​កាល​ពី​ដើម មាន​ផ្លូវ​មួយ​សម្រាប់
បុព្វ‌បុរស​របស់​គេ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីប​ដែរ។
១២
ទំនុក‌តម្កើង​អរ‌ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អម្ចាស់
 នៅ​គ្រា​នោះ ប្រជាជន​នឹង​ពោល​ឡើង​ថា៖
«ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ!
ទូល‌បង្គំ​នឹង​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ។
ពី​មុន ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​នឹង​ទូល‌បង្គំ
ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌អង្គ​លែង​ព្រះ‌ពិរោធ​ទៀត​ហើយ
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​សម្រាល​ទុក្ខ​ទូល‌បង្គំ។
 ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ជា​ព្រះ‌សង្គ្រោះ​របស់​ខ្ញុំ
ខ្ញុំ​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អង្គ
ខ្ញុំ​លែង​ភ័យ‌ខ្លាច​ទៀត​ហើយ
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​កម្លាំង​របស់​ខ្ញុំ
ខ្ញុំ​នឹង​ច្រៀង​ថ្វាយ​ព្រះ‌អង្គ
ព្រោះ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សង្គ្រោះ​ខ្ញុំ»។
 ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ជា​ព្រះ‌សង្គ្រោះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ចូរ​ទៅ​ដង​ទឹក​ពី​ប្រភព​នៃ​ការ​សង្គ្រោះ​នេះ
ដោយ​អំណរ​សប្បាយ​ដ៏​លើស‌លប់។
 នៅ​គ្រា​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ពោល​ឡើង​ថា:
ចូរ​អរ‌ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ចូរ​ប្រកាស​ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ចូរ​ថ្លែង​ពី​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ដ​ដ៏​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ប្រាប់​ប្រជាជន​ទាំង‌ឡាយ។
ចូរ​រំឭក​ឲ្យ​គ្រប់ៗ​គ្នា​ដឹង​ថា
ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឧត្តុង្គ‌ឧត្ដម​ណាស់។
 ចូរ​ស្មូត្រ​ទំនុក‌តម្កើង​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ការ​ផ្សេងៗ​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត
ចូរ​ប្រកាស​ពី​ការ​អស្ចារ្យ​ទាំង​នេះ
ឲ្យ​មនុស្ស​នៅ​លើ​ផែន‌ដី​ទាំង​មូល​ដឹង​ផង!
 អ្នក​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​បន្លឺ​សំឡេង​ជយ‌ឃោស​ដោយ​អំណរ!
ដ្បិត​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​គង់​នៅ​កណ្ដាល​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា
ព្រះ‌អង្គ​ឧត្តុង្គ‌ឧត្ដម!
១៣

សេចក្ដី​ប្រកាស​ប្រឆាំង​នឹង​ប្រជា‌ជាតិ​នានា

ទោស​របស់​រាជា‌ណា‌ចក្រ​បាប៊ីឡូន
 សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ស្រុក​បាប៊ីឡូន ដែល​លោក​អេសាយ​ជា​កូន​របស់​លោក​អម៉ុស បាន​ឃើញ​ក្នុង​និមិត្ត​ដ៏​អស្ចារ្យ:
 «ចូរ​លើក​ទង់​សញ្ញា​មួយ
នៅ​លើ​ភ្នំ​មួយ​ដែល​គ្មាន​ដើម​ឈើ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្រែក និង​បក់​ដៃ​ហៅ​ពួក​ទាហាន
ទាំង​នោះ​ឲ្យ​ចូល​មក​តាម​ទ្វារ​កិត្តិ‌យស។
 យើង​បាន​ចេញ​បញ្ជា​ទៅ​កាន់​អស់​អ្នក
ដែល​ប្រគល់​ជីវិត​មក​យើង
គឺ​ហៅ​អ្នក​ចម្បាំង​ដ៏​ជំនាញ​ទាំង​នោះ​មក
ដើម្បី​ប្រើ​ពួក​គេ​ឲ្យ​សម្រេច​តាម
កំហឹង​របស់​យើង
ពួក​គេ​នឹង​មាន​អំណរ​សប្បាយ
ដោយ​យើង​មាន​ជ័យ‌ជម្នះ»។
 ចូរ​ស្ដាប់​ស្នូរ​សន្ធឹក​ដ៏​គគ្រឹក‌គគ្រេង​នៅ​តាម​ភ្នំ
ដូច​សំឡេង​មហា‌ជន​យ៉ាង​ច្រើន​កុះ‌ករ
គឺ​ជា​សំឡេង​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នៃ​រាជា‌ណា‌ចក្រ
ជា​ច្រើន​ឥត​គណនា​ដែល​មក​ជួប‌ជុំ​គ្នា។
ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
ត្រួត​ពល​ដែល​ត្រៀម​ខ្លួន​ទៅ​ច្បាំង។
 អ្នក​ទាំង​នោះ​មក​ពី​ស្រុក​ឆ្ងាយៗ
គឺ​មក​ពី​ជើង​មេឃ
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រើ​ពួក​គេ
ដើម្បី​សម្រេច​តាម​ព្រះ‌ពិរោធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
និង​បំផ្លាញ​ស្រុក​នោះ​ទាំង​មូល។
 ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្រែក​ទ្រហោ​យំ
ដ្បិត​ថ្ងៃ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​មក​ជិត​បង្កើយ​ហើយ។
នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់‌ខ្ពស់​បំផុត
នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​កើត​មហន្ត‌រាយ។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​មនុស្ស​គ្រប់ៗ​គ្នា
បាក់​ទឹក​ចិត្ត លែង​មាន​សេចក្ដី​ក្លា‌ហាន។
 ពួក​គេ​នឹង​ភ័យ​តក់‌ស្លុត ឈឺ​ចុក‌ចាប់ រមួល​ខ្លួន
ដូច​ស្ត្រី​ដែល​កំពុង​តែ​សម្រាល​កូន។
ពួក​គេ​មើល​មុខ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក
ទាំង​ស្រឡាំង‌កាំង ហើយ​មុខ​របស់​គេ
ពោរ‌ពេញ​ទៅ​ដោយ​ភាព​អាម៉ាស់។
 មើល៍ ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មក​ដល់​ហើយ
គឺ​ជា​ថ្ងៃ​មួយ​ដ៏​សាហាវ
ជា​ថ្ងៃ​ដែល​មនុស្ស​ត្រូវ​ទទួល​ទោស
ស្រប​តាម​ព្រះ‌ពិរោធ​ដ៏​ខ្លាំង​បំផុត។
ថ្ងៃ​នោះ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ផែន‌ដី​ក្លាយ​ទៅ​ជា
ទី​ស្មសាន​ដ៏​ស្ងាត់‌ជ្រងំ
មនុស្ស​បាប​ទាំង​អស់​នឹង​វិនាស​សូន្យ។
១០ ផ្កាយ​ទាំង​ប៉ុន្មាន និង​ហ្វូង‌តារា​នៅ​លើ​មេឃ
នឹង​លែង​បញ្ចេញ​ពន្លឺ
ព្រះ‌អាទិត្យ​នឹង​បាត់​រស្មី​តាំង​ពី​ពេល​រះ​ឡើង
ហើយ​ព្រះ‌ច័ន្ទ​ក៏​លែង​ចាំង​ពន្លឺ​ទៀត​ដែរ។
១១ យើង​នឹង​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​លោក
ព្រោះ​តែ​អំពើ​អាក្រក់​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត
យើង​នឹង​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​ពាល
ព្រោះ​តែ​កំហុស​របស់​គេ យើង​នឹង​បំបាក់
អំនួត​របស់​មនុស្ស​អួត‌អាង ហើយ​បង្ក្រាប
ចិត្ត​ព្រហើន​របស់​មនុស្ស​ឃោរ‌ឃៅ។
១២ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​នៅ​សល់​តិច‌តួច​បំផុត
គឺ​ពិបាក​រក​ជាង​រក​មាស​ទឹក​ដប់
និង​មាស​ដ៏​ល្អ​បំផុតទៅ​ទៀត។
១៣ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
ខ្ញាល់​នឹង​មនុស្ស​លោក
ផ្ទៃ​មេឃ​នឹង​កក្រើក​រំពើក
ផែន‌ដី​នឹង​រញ្ជួយ​នៅ​លើ​គ្រឹះ​របស់​វា
ដោយ‌សារ​ព្រះ‌ពិរោធ​ដ៏​ខ្លាំង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១៤ ពេល​នោះ ម្នាក់ៗ​វិល​ទៅ​រក​ប្រជាជន​របស់​ខ្លួន
ហើយ​រត់​ទៅ​រក​ស្រុក​កំណើត​វិញ
ប្រៀប​ដូច​សត្វ​ប្រើស​ប្រឹង​រត់​នៅ​មុខ​ព្រាន
ឬ​ដូច​ហ្វូង​ចៀម​ដែល​គ្មាន​នរណា​ឃ្វាល។
១៥ អ្នក​ណា​ត្រូវ​គេ​ប្រទះ​ឃើញ
អ្នក​នោះ​នឹង​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ព្រួញ
ហើយ​អ្នក​ណា​ត្រូវ​គេ​តាម​ទាន់
អ្នក​នោះ​នឹង​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ។
១៦ ខ្មាំង​នឹង​បោក​ទារក​របស់​គេ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​គេ
ផ្ទះ​របស់​គេ​ត្រូវ​ខ្មាំង​រឹប​អូស​យក​អ្វីៗ​ទាំង​អស់
ហើយ​ប្រពន្ធ​របស់​គេ​ក៏​ត្រូវ​ខ្មាំង​រំលោភ​ដែរ។
១៧ យើង​នឹង​ជំរុញ​ជន​ជាតិ​ម៉ែដ
ឲ្យ​លើក​គ្នា​មក​វាយ​ប្រហារ​ពួក​គេ។
អ្នក​ទាំង​នោះ​គ្មាន​ចិត្ត​ចង់​បាន​មាស ឬ​ប្រាក់​ទេ។
១៨ ជន​ជាតិ​ម៉ែដ​នឹង​បាញ់​ព្រួញ​ប្រហារ​ពួក​យុវជន
ហើយ​គ្មាន​ចិត្ត​អាណិត‌អាសូរ​ទារក​ដែល​ទើប
នឹង​កើត ឬ​ក៏​អាណិត​មេត្តា​ក្មេង​តូចៗ​ទេ។
១៩ រីឯ​បាប៊ីឡូន ជា​ក្រុង​ដ៏​ថ្កុំ‌ថ្កើង​ជាង​គេ​ក្នុង
រាជា‌ណា‌ចក្រ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​ខាល់ដេ
មាន​មោទន‌ភាព នឹង​ត្រូវ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​រំលាយ
ដូច​ក្រុង​សូដុម និង​ក្រុង​កូម៉ូរ៉ា​ដែរ។
២០ ក្រុង​នោះ​នឹង​លែង​មាន​នរណា​រស់​នៅ
លែង​មាន​ប្រជាជន​រហូត​ត​ទៅ។
សូម្បី​ពួក​អារ៉ាប៊ី​ក៏​លែង​បោះ​ជំរំ​នៅ​ទី​នោះ
ហើយ​ពួក​គង្វាល​ក៏​មិន​នាំ​ហ្វូង​ចៀម​របស់​ខ្លួន
ទៅ​ស៊ី​ស្មៅ​នៅ​តាម​ទី​នោះ​ដែរ។
២១ មាន​តែ​សត្វ​ព្រៃ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​នឹង​នាំ​គ្នា​មក
ស្នាក់​អាស្រ័យ​នៅ
មាន​សត្វ​ទីទុយ​នាំ​គ្នា​មក​ធ្វើ​សំបុក​នៅ​តាម​ផ្ទះ
សត្វ​ត្មាត​នាំ​គ្នា​មក​រស់​នៅ
សត្វ​ពពែ​ព្រៃ​នាំ​គ្នា​មក​លោត​លេង។
២២ ហ្វូង​ឆ្កែ​ព្រៃ​នឹង​លូ​នៅ​តាម​ដំណាក់​របស់​ពួក​គេ
ហើយ​ហ្វូង​ស្វាន​រស់​នៅ​ក្នុង​វិមាន​លំហែ​កាយ។
ពេល​កំណត់​របស់​ក្រុង​បាប៊ីឡូន​ជិត​មក​ដល់
ឥត​ពន្យារ​ឡើយ។
១៤
មាតុ‌ភូមិ​និវត្តន៍​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
 ព្រះ‌អម្ចាស់​អាណិត‌អាសូរ​ដល់​ពូជ‌ពង្ស​លោក​យ៉ាកុប ព្រះ‌អង្គ​នៅ​តែ​ជ្រើស‌រើស ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដដែល ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ឲ្យ​គេ​ទៅ​រស់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​របស់​ខ្លួន​វិញ។ ជន​បរទេស​នឹង​មក​ជ្រក​កោន ហើយ​រួម​រស់​ជា​មួយ​កូន​ចៅ​លោក​យ៉ាកុប។
 ជាតិ​សាសន៍​នានា​នឹង​ជួយ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល ឲ្យ​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​មាតុ‌ភូមិ​របស់​ខ្លួន​វិញ។ នៅ​លើ​ទឹក​ដី​របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ អ៊ីស្រា‌អែល​នឹង​យក​អ្នក​ទាំង​នោះ​ធ្វើ​ជា​ទាសា‌ទាសី។ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​នឹង​ចាប់​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ចាប់​ពួក​គេ​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ យក​មក​ជា​ឈ្លើយ​វិញ ហើយ​យក​អស់​អ្នក​ដែល​ធ្លាប់​សង្កត់‌សង្កិន​ខ្លួន ធ្វើ​ជា​ចំណុះ​វិញ។
ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ស្តេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន
 អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ ក្រោយ​ពី​អ្នក​នឿយ‌ហត់ និង​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ជា​ច្រើន ហើយ​បន្ទាប់​ពី​អ្នក​ធ្វើ​ជា​ទាសករ​យ៉ាង​សែន​លំបាក​នោះ​មក ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​អ្នក​បាន​សម្រាក។  ពេល​នោះ អ្នក​នឹង​ច្រៀង​ចំអក​ឲ្យ​ស្តេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​ដូច​ត​ទៅ:
ស្តេច​ដែល​ជិះ‌ជាន់​គេ ទៅ​ណា​បាត់​ហើយ?
អំណាច​ផ្ដាច់​ការ ទៅ​ណា​បាត់​ហើយ?
 ព្រះ‌អម្ចាស់​ផ្តួល​រំលំ​អំណាច​ដ៏​ឃោរ‌ឃៅ
ព្រះ‌អង្គ​បំបាក់​ដំបង​រាជ្យ​របស់​ជន​កំណាច
 គឺ​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​កាច​សាហាវ
វាយ​ធ្វើ​បាប​ប្រជាជន​ឥត​ស្រាក‌ស្រាន្ត
មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​កំរោល
ហើយ​យក​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​ធ្វើ​ជា​ចំណុះ
និង​តាម​ព្យាបាទ​ពួក​គេ​ឥត​ត្រា‌ប្រណី។
 ឥឡូវ​នេះ ផែន‌ដី​ទាំង​មូល​បាន​សុខ‌សាន្ត‌ត្រាណ
មនុស្ស‌ម្នា​នាំ​គ្នា​ស្រែក​ហ៊ោ​យ៉ាង​សប្បាយ
 សូម្បី​តែ​ដើម​ស្រល់ និង​ដើម​ឈើ​ធំៗ
នៅ​ស្រុក​លីបង់​ក៏​មាន​អំណរ​សប្បាយ
ដោយ​ឃើញ​អ្នក​អស់​ឫទ្ធិ​ដែរ
គឺ​ដើម​ឈើ​ទាំង​នោះ​នាំ​គ្នា​ពោល​ថា:
“តាំង​ពី​អ្នក​រលំ​មក
គ្មាន​នរណា​ឡើង​មក​កាប់​យើង​ទៀត​ទេ!”។
 ស្តេច​កំណាច​អើយ!
ក្នុង​ស្ថាន​មច្ចុរាជ ក៏​មាន​ភាព​ជ្រួល‌ជ្រើម
រង់‌ចាំ​ទទួល​អ្នក​ដែរ
មច្ចុរាជ​ដាស់​វិញ្ញាណ‌ក្ខ័ន្ធ​អ្នក​ធំ​ទាំង​អស់
គឺ​ដាស់​វិញ្ញាណ‌ក្ខ័ន្ធ​ស្តេច​ទាំង​ប៉ុន្មាន
របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា
ឲ្យ​ងើប​ពី​បល្ល័ង្ក​របស់​ខ្លួន​ដែរ។
១០ វិញ្ញាណ‌ក្ខ័ន្ធ​ទាំង​នោះ​នឹង​ពោល​មក​កាន់​អ្នក​ថា:
“អុញ ព្រះ‌ករុណា​អស់​ឫទ្ធិ​ដូច​យើង​ដែរ​តើ!
គឺ​មិន​ខុស​ពី​យើង​ទេ!។
១១ ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​របស់​អ្នក​បាន​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង
ស្ថាន​មច្ចុរាជ ដោយ​មាន​សំឡេង​ពិណ​កំដរ​ផង
ដង្កូវ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ពូក ជា​ភួយ​របស់​អ្នក”។
១២ ឱ​ផ្កាយ​ព្រឹក​ដ៏​ភ្លឺ​អើយ
ម្ដេច​ក៏​អ្នក​ធ្លាក់​ពី​លើ​មេឃ​មក​ដូច្នេះ?
អ្នក​ធ្លាប់​បង្ក្រាប​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ
ម្ដេច​អ្នក​ដួល​ដល់​ដី​យ៉ាង​នេះ?
១៣ អ្នក​តែង‌តែ​ពោល​ថា:
“យើង​នឹង​ឡើង​ទៅ​លើ​មេឃ ហើយ​លើក
បល្ល័ង្ក​របស់​យើង​ឡើង​ឲ្យ​ខ្ពស់​ជាង​ផ្កាយ
របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ទៅ​ទៀត។
យើង​នឹង​អង្គុយ​លើ​ភ្នំ​នៅ​ខាង​ជើង​បំផុត
ជា​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​ទាំង‌ឡាយ​ជួប‌ជុំ​គ្នា។
១៤ យើង​នឹង​ឡើង​ទៅ​លើ ខ្ពស់​ជាង​ពពក​ទៅ​ទៀត
យើង​នឹង​បាន​ដូច​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់‌ខ្ពស់​បំផុត”។
១៥ ឥឡូវ​នេះ អ្នក​បែរ​ជា​ធ្លាក់​ចុះ​មក​ដល់​ស្ថាន
មច្ចុរាជ គឺ​ក្នុង​រណ្ដៅ​ដ៏​ជ្រៅ​នេះ​ទៅ​វិញ។
១៦ អស់​អ្នក​ដែល​ឃើញ​អ្នក គេ​ខំ​ប្រឹង​សម្លឹង​មើល
ដោយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ហើយ​សួរ​គ្នា​ថា:
“អ្នក​នេះ​ឬ​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​កក្រើក​ផែន‌ដី
និង​រំលំ​អាណា‌ចក្រ​ទាំង‌ឡាយ
១៧ ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពិភព‌លោក​ក្លាយ​ទៅ​ជា
ទី​ស្មសាន​ដ៏​ស្ងាត់‌ជ្រងំ
និង​កម្ទេច​ទី‌ក្រុង​នានា
ហើយ​មិន​ដែល​ដោះ​លែង​ឈ្លើយ​សឹក
ទាល់​តែ​សោះ​នុ៎ះ?”។
១៨ ស្តេច​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា​សុទ្ធ​តែ​សម្រាក
យ៉ាង​រុង‌រឿង ក្នុង​ផ្នូរ​របស់​ខ្លួន។
១៩ ចំពោះ​អ្នក​វិញ
គេ​បាន​បោះ​សាក‌សព​អ្នក​ចោល​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្នូរ
គួរ​ឲ្យ​ខ្ពើម ដូច​កូន​ដែល​គេ​រំលូត​ចោល
ឬ​ដូច​សាក‌សព​ដែល​គេ​ដើរ​ជាន់។
មាន​សាក‌សព​របស់​អស់​អ្នក​ដែល​គេ
សម្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ​នៅ​គរ​ពី​លើ​អ្នក
ហើយ​សាក‌សព​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​គេ​ច្រាន​ទម្លាក់
ទៅ​លើ​ថ្ម​នៅ​បាត​រណ្ដៅ។
២០ អ្នក​ពុំ​បាន​សម្រាក​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ​ជា​មួយ​ស្តេច​ឯ​ទៀតៗ​ទេ
ព្រោះ​អ្នក​បាន​បំផ្លាញ​ស្រុក​របស់​អ្នក
និង​សម្លាប់​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​អ្នក។
ទៅ​ថ្ងៃ​មុខ គេ​នឹង​លែង​នឹក​នា​ដល់​ឈ្មោះ
ពូជ​ដ៏​កំណាច​របស់​អ្នក​ទៀត​ហើយ។
២១ ព្រោះ​តែ​កំហុស​របស់​ឪពុក
ចូរ​ប្រុង‌ប្រៀប​ខ្លួន សម្លាប់​រង្គាល​កូន​ប្រុសៗ
របស់​គេ​ចោល​ទៅ
ក្រែង​លោ​គេ​ក្រោក​ឡើង​រុក‌រាន​ទន្ទ្រាន​ផែន‌ដី
ហើយ​សង់​ក្រុង​ពាស‌ពេញ​លើ​ពិភព‌លោក។
២២ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖ «យើង​នឹង​ក្រោក​ឡើង ប្រឆាំង​នឹង​ជន​ជាតិ​បាប៊ីឡូន យើង​នឹង​លុប​បំបាត់​ឈ្មោះ​បាប៊ីឡូន ព្រម​ទាំង​ពូជ‌ពង្ស និង​ខ្សែ​ស្រឡាយ​របស់​គេ - នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់២៣ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្រុក​របស់​គេ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ព្រៃ​រនាម ដែល​មាន​តែ​សត្វ​កាំ‌ប្រមា​រស់​នៅ យើង​នឹង​បោស​ក្រុង​បាប៊ីឡូន ឥត​ទុក​អ្វី​ឲ្យ​នៅ​សល់​ឡើយ» -នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។
ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី
២៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល
ដាច់‌អហង្ការ​ថា៖
“យើង​បាន​គ្រោង​ទុក​យ៉ាង​ណា
យើង​ក៏​នឹង​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ធ្វើ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ
យើង​បាន​សម្រេច​យ៉ាង​ណា
ហេតុ‌ការណ៍​ក៏​នឹង​កើត​មាន​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
២៥ យើង​នឹង​កម្ទេច​ពួក​អាស្ស៊ីរី​ក្នុង​ទឹក​ដី​របស់​យើង
យើង​នឹង​ជាន់​ឈ្លី​ពួក​គេ​នៅ​លើ​ភ្នំ​របស់​យើង
យើង​នឹង​យក​នឹម​ដែល​អាស្ស៊ីរី​ដាក់​លើ
ប្រជាជន​របស់​យើង​ចេញ
ហើយ​យើង​ក៏​នឹង​យក​អម្រែក​ដែល​គេ​ដាក់​លើ
ស្មា​ប្រជាជន​យើង​នោះ​ចេញ​ដែរ”។
២៦ នេះ​ជា​ការ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្រេច​ធ្វើ
ចំពោះ​ផែន‌ដី​ទាំង​មូល
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​លាត​ព្រះ‌ហស្ដ​ប្រហារ
ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​អស់។
២៧ បើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​សម្រេច​ដូច្នេះ
គ្មាន​នរណា​អាច​កែ‌ប្រែ​ឡើយ
ពេល​ព្រះ‌អង្គ​លាត​ព្រះ‌ហស្ដ​ប្រហារ​ហើយ
គ្មាន​នរណា​អាច​បញ្ឈប់​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ទេ។
ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ជន​ជាតិ​ភីលី‌ស្ទីន
២៨ នៅ​ឆ្នាំ​ដែល​ព្រះ‌បាទ​អខាស​សោយ​ទិវង្គត
ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច​ត​ទៅ:
២៩ ភីលី‌ស្ទីន​ទាំង​មូល​អើយ
មិន​ត្រូវ​រីក‌រាយ ដោយ​ឃើញ​ដំបង​ដែល
ធ្លាប់​វាយ​អ្នក បាន​បាក់​នោះ​ឡើយ!
ដ្បិត​នឹង​មាន​ពស់​វែក​មួយ
កើត​ចេញ​ពី​ពូជ​របស់​ពស់​នោះ
ហើយ​ក៏​នឹង​មាន​ពស់​អសិរ‌ពិស​កើត​ចេញ
ពី​ពង​របស់​ពស់​វែក​នោះ​ដែរ។
៣០ ពេល​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ថែ‌រក្សា
មនុស្ស​កំសត់​ទុរគត
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​នាំ​មនុស្ស​ក្រីក្រ​ទៅ​រក​កន្លែង
សម្រាក​យ៉ាង​សុខ‌សាន្ត។
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ
ពូជ‌ពង្ស​របស់​អ្នក​ស្លាប់​ដោយ​អត់​ឃ្លាន
រីឯ​អ្នក​ដែល​នៅ​សល់ នឹង​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ។
៣១ ទ្វារ​ក្រុង​អើយ ចូរ​សោក‌សង្រេង​ទៅ!
ទី‌ក្រុង​អើយ ចូរ​ស្រែក​យំ​ទៅ!
ស្រុក​ភីលី‌ស្ទីន​ទាំង​មូល​រលាយ​សូន្យ​ហើយ
ដ្បិត​មាន​ផ្សែង​ហុយ​មក​ពី​ទិស​ខាង​ជើង
ខ្មាំង​សត្រូវ​លើក​ទ័ព​មក​ទាំង​អស់​គ្នា
ឥត​បាត់​ម្នាក់​ណា​ឡើយ។
៣២ តើ​យើង​ត្រូវ​ឆ្លើយ​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច​ទៅ​ទូត
របស់​ស្រុក​ភីលី‌ស្ទីន?
ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា “ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​សង់​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ឡើង
ហើយ​ជន​ទុរគត​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ជ្រក​កោន​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​នោះ”។
១៥
ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ស្រុក​ម៉ូអាប់
 សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ស្រុក​ម៉ូអាប់:
ក្រុង​អារ-‌ម៉ូអាប់​មុខ​ជា​ត្រូវ​ហិន‌ហោច
និង​វិនាស​សូន្យ​ក្នុង​ពេល​តែ​មួយ​យប់​ប៉ុណ្ណោះ!
ហើយ​ក្រុង​គៀរ-‌ម៉ូអាប់​ក៏​ត្រូវ​ហិន‌ហោច
និង​វិនាស​សូន្យ ក្នុង​ពេល​តែ​មួយ​យប់​ដែរ!
 ប្រជាជន​នាំ​គ្នា​ឡើង​ទៅ​វិហារ​នៅ​ឌីបូន
គេ​យំ​សោក​នៅ​កន្លែង​សក្ការៈ​តាម​ទួល​ខ្ពស់ៗ
ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់​នាំ​គ្នា​សោក‌សង្រេង
ស្រណោះ​ក្រុង​នេបូ និង​ក្រុង​មែដេបា
គេ​កោរ​សក់​ទាំង​អស់​គ្នា
ហើយ​គេ​ក៏​កោរ​ពុក​មាត់​ពុក​ចង្កា​ចេញ​ដែរ។
 នៅ​តាម​ផ្លូវ​ក្រុង គេ​ស្លៀក​បាវ​កាន់​ទុក្ខ
ហើយ​គ្រប់ៗ​គ្នា​យំ​សោក‌សង្រេង
នៅ​លើ​ផ្ទះ និង​នៅ​តាម​ទី​ផ្សារ។
 នៅ​ក្រុង​ហេស‌បូន និង​អេឡាលេ
ប្រជាជន​ស្រែក​យំ​លាន់​ឮ
រហូត​ដល់​ក្រុង​យ៉ាហាត់។
សូម្បី​តែ​ពួក​ទាហាន​របស់​ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់
ក៏​ស្រែក​ទ្រហោ​យំ ដោយ​បាក់​ទឹក​ចិត្ត​ដែរ។
 ខ្ញុំ​យំ​អាណិត​ស្រុក​ម៉ូអាប់
ដ្បិត​មាន​ពួក​គេ​ខ្លះ​រត់ រហូត​ដល់​ក្រុង​សូអារ
ក្រុង​អេក្លាត-‌សេ‌លីស្យ៉ា
ពួក​គេ​នាំ​គ្នា​យំ​សោក​តាម​ផ្លូវ​ឡើង​ទៅ​លូគិត
ពួក​គេ​ស្រែក​ទ្រហោ​យំ​យ៉ាង​អស់​សង្ឃឹម
តាម​ផ្លូវ​ទៅ​ហូរ៉ូណា‌អ៊ីម
 ដ្បិត​អណ្ដូង​ទឹក​នៅ​នីមរីម ត្រូវ​គេ​លុប​ឲ្យ​រីង
តិណ‌ជាតិ​ក្រៀម​ស្វិត​អស់
ស្មៅ​ដ៏​ខៀវ​ខ្ចី​ក៏​ងាប់​អស់
ហើយ​រុក្ខ‌ជាតិ​ក៏​លែង​មាន​ទៀត​ដែរ។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ពួក​គេ​ប្រមែ‌ប្រមូល
អ្វីៗ​ដែល​នៅ​សល់​នាំ​យក​ទៅ​ទុក
នៅ​ឆ្ងាយ​ហួស​ជ្រោះ​ដើម​ចាក​ទៅ​ទៀត។
 សម្រែក​របស់​ប្រជាជន​លាន់​ឮ​ជុំ‌វិញ
ព្រំ‌ដែន​ស្រុក​ម៉ូអាប់​ទាំង​មូល
ទំនួញ​របស់​ពួក​គេ​ឮ​ទៅ​ដល់​អេក្លាអ៊ីម
ទំនួញ​របស់​ពួក​គេ​ឮ​ទៅ​ដល់​បៀរ-‌អេលីម។
 ទឹក​អូរ​ដែល​ហូរ​កាត់​ភូមិ​ដេម៉ូន
មាន​សុទ្ធ​តែ​ឈាម
ហើយ​យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទុក្ខ​វេទនា
កើត​មាន​ដល់​ភូមិ​ដេម៉ូន​នេះ​ថែម​ទៀត
គឺ​សត្វ​សិង្ហ​នឹង​មក​ខាំ​ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់
ដែល​នៅ​សល់​លើ​ទឹក​ដី​របស់​គេ។
១៦
ស្រុក​ម៉ូអាប់​ស្រែក​ហៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ឲ្យ​ជួយ
 ចូរ​ផ្ញើ​ចៀម​ពី​ក្រុង​សិលា​តាម​ផ្លូវ​វាល​រហោ‌ស្ថាន
យក​ទៅ​ថ្វាយ​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​យូដា
ដែល​គង់​នៅ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន!
 ស្ត្រី​ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់​នាំ​គ្នា​ឈរ​នៅ​ត្រង់​អាណូន
ជា​កន្លែង​ទឹក​រាក់
ដូច​បក្សី​ដែល​គេ​ដេញ​ចេញ​ពី​សំបុក។
 ស្ត្រី​ទាំង​នោះ​អង្វរ​ជន​ជាតិ​យូដា​ថា៖
«សូម​ជួយ​ផ្តល់​គំនិត​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ
សូម​ចាត់​វិធាន‌ការ​ជួយ​យើង​ខ្ញុំ​ផង។
ក្នុង​ពេល​ថ្ងៃ​ពេញ​កម្ដៅ​នេះ
សូម​ធ្វើ​ជា​ម្លប់​ដល់​យើង​ខ្ញុំ
ដូច​នៅ​ពេល​យប់​ដែរ
សូម​ឲ្យ​ជន​ភៀស​ខ្លួន​របស់​យើង​ខ្ញុំ
ជ្រក​កោន​ជា​មួយ​បង‌ប្អូន
សូម​លាក់​ពួក​យើង​ខ្ញុំ​ដែល​រត់​មក​នេះ​ផង។
 សូម​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ជន​ភៀស​ខ្លួន​សាសន៍​ម៉ូអាប់
ជ្រក​កោន​ជា​មួយ​បង‌ប្អូន​ផង!
សូម​លាក់​គេ​កុំ​ឲ្យ​មេ​បំផ្លាញ​រក​ឃើញ!
ពេល​ណា​ចប់​ការ​សង្កត់‌សង្កិន
និង​ការ​សម្លាប់​រង្គាល
ពេល​ណា​មេ​បំផ្លាញ​ចាក‌ចេញ​បាត់​ពី​ស្រុក
 ពេល​នោះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ
ព្រះ‌រាជ‌វង្ស​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ​ឡើង​គ្រង​រាជ្យ
ប្រកប​ដោយ​មេត្តា​ករុណា។
ព្រះ‌រាជា​នឹង​គ្រប់‌គ្រង​លើ​ប្រជាជន​ដោយ​ស្មោះ‌ស្ម័គ្រ
ស្តេច​យក​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ទុក​ដាក់​នឹង​សេចក្ដី​សុចរិត
ព្រម​ទាំង​ស្វែង​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​ប្រជាជន»។
ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ពុំ​អាច​ជួយ​ស្រុក​ម៉ូអាប់​ឡើយ
 ពេល​នោះ ជន​ជាតិ​យូដា​តប​វិញ​ថា៖
«យើង​បាន​ឮ​គេ​និយាយ​ថា​ពួក​ម៉ូអាប់
ពូកែ​អួត‌អាង​ខ្លាំង​ណាស់
ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​ព្រហើន វាយ​ឫក​ខ្ពស់
ហើយ​អួត​បំប៉ោង ចង់​ធ្វើ​ជា​មហា​អំណាច»។
 ប៉ុន្តែ ឥឡូវ​នេះ ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់​បែរ​ជា
សោក‌សង្រេង​អាណិត​ខ្លួន​ឯង​គ្រប់ៗ​គ្នា។
ពួក​គេ​យំ​សោក‌ស្តាយ​អាហារ​ដែល
ធ្លាប់​បរិភោគ​នៅ​គៀរ-‌ហារេ‌សេត
ពួក​គេ​ស្រែក​ថ្ងូរ​ដោយ​អស់​សង្ឃឹម។
 ចម្ការ​ដំណាំ​នៅ​ហេស‌បូន​ត្រូវ​ខូច​ខាត​អស់
រីឯ​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​នៅ​ស៊ីបម៉ា​ក៏​វិនាស
ហិន‌ហោច​អស់​ដែរ។
ចម្ការ​នេះ​ធ្លាប់​តែ​ផ្តល់​ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
ឲ្យ​មេ​ដឹក​នាំ​ប្រជា‌ជាតិ​នានា។
ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​នេះ​ធ្លាប់​លាត​សន្ធឹង
រហូត​ដល់​យ៉ាស៊ែរ
និង​វារ​រហូត​ដល់​វាល​រហោ‌ស្ថាន
ព្រម​ទាំង​បែក​មែក​ហួស​សមុទ្រ​ទៅ​ទៀត។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​យំ
ជា​មួយ​អ្នក​ស្រុក​យ៉ាស៊ែរ
ស្រណោះ​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​នៅ​ស៊ីបម៉ា។
យើង​បង្ហូរ​ទឹក​ភ្នែក​ស្រោច‌ស្រព
ហេស‌បូន និង​អេឡាលេ
ដ្បិត​សង្គ្រាម​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ភោគ‌ផល​ដំណាំ
របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិនាស​ហិន‌ហោច​អស់។
១០ នៅ​តាម​ចម្ការ​ដំណាំ​នោះ
លែង​មាន​ឮ​សម្រែក​អរ‌សប្បាយ​ទៀត​ហើយ
រីឯ​ក្នុង​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
ក៏​គ្មាន​នរណា​ច្រៀង​ដោយ​អំណរ
ហើយ​ក៏​គ្មាន​នរណា​គាប​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
ដាក់​ក្នុង​ធុង​ទៀត​ដែរ
គឺ​លែង​មាន​សម្រែក​ហ៊ោ​កញ្ជ្រៀវ​ទៀត​ហើយ។
១១ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​ស្មូត្រ​យ៉ាង
អន្លង់‌អន្លោច ដូច​សំឡេង​ពិណ
ព្រោះ​ខ្ញុំ​អាណិត​ស្រុក​ម៉ូអាប់
ខ្ញុំ​ស្រណោះ​ក្រុង​គៀរ-‌ហេរ៉ែស។
១២ គេ​នឹង​ឃើញ​អ្នក​ស្រុក​ម៉ូអាប់​ខំ​ប្រឹង​ឡើង​ទៅ
កន្លែង​សក្ការៈ​តាម​ទួល​ខ្ពស់ៗ
យ៉ាង​ត្រដាប‌ត្រដួស
គេ​បន់​ព្រះ​របស់​ខ្លួន​នៅ​កន្លែង​សក្ការៈ
តែ​ឥត​បាន​ផល​អ្វី​សោះ។
១៣ នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រកាស​ទុក​ជា​មុន តាំង​ពី​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ ស្តី​អំពី​ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់។ ១៤ ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖ «គម្រប់​បី​ឆ្នាំ​ទៀត គឺ​គិត​ចាប់​តាំង​ពី​ថ្ងៃ​នេះ​ទៅ មេ​ដឹក​នាំ​របស់​ស្រុក​ម៉ូអាប់​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​សូន្យ​ជា​មួយ​ប្រជាជន​ដ៏​ច្រើន​លើស‌លប់​របស់​ខ្លួន។ រីឯ​អ្នក​ដែល​នៅ​សេស‌សល់​មួយ​ចំនួន​តូច​នឹង​ត្រូវ​អាប់​ឱន»។
១៧
ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ក្រុង​ដាម៉ាស និង​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល
 សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ក្រុង​ដាម៉ាស:
ថ្ងៃ​មួយ ដាម៉ាស​នឹង​លែង​ជា​ទី‌ក្រុង
ទៀត​ហើយ
គឺ​ក្លាយ​ទៅ​គំនរ​បាក់‌បែក។
 ក្រុង​នានា​របស់​ស្រុក​ស៊ីរី​នឹង​ត្រូវ​គេ
បោះ‌បង់​ចោល​រហូត​ត​ទៅ
គឺ​មាន​តែ​ហ្វូង​សត្វ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​នាំ​គ្នា​មក​ជ្រក
នៅ​ទី​នោះ ឥត​មាន​នរណា​រំខាន​វា​ឡើយ។
 នគរ​អេប្រា‌អ៊ីម​នឹង​លែង​មាន​បង្អែក​ការ‌ពារ
ហើយ​នគរ​ដាម៉ាស​នឹង​បាត់‌បង់​រាជ្យ។
រីឯ​ជន​ជាតិ​ស៊ីរី​ដែល​នៅ​សេស‌សល់​នឹង​ត្រូវ
អាប់​ឱន​ដូច​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែរ។
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។
 នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​របស់
កូន​ចៅ​លោក​យ៉ាកុប​នឹង​ត្រូវ​ចុះ​ឱន​ថយ
គេ​នឹង​បាត់‌បង់​ភោគ‌ទ្រព្យ
ហើយ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ក្រ‌ខ្សត់។
 ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល​ប្រៀប​បាន​ទៅ​នឹង​ស្រែ
ដែល​គេ​ទើប​នឹង​ច្រូត​កាត់​រួច
គ្មាន​អ្វី​នៅ​សល់​សោះ
គឺ​ដូច​វាល​ទំនាប​រេផាអ៊ីម
នៅ​ពេល​ដែល​គេ​ទើប​នឹង​ប្រមូល​ស្រូវ​អស់។
 មាន​ប្រជាជន​តែ​មួយ​ចំនួន​តូច​ប៉ុណ្ណោះ
ដែល​នៅ​សល់
គឺ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល​ប្រៀប​បាន​នឹង
ដើម​អូលីវ​ដែល​គេ​ទើប​នឹង​បេះ​ផ្លែ​រួច
នៅ​ខាង​ចុង​មាន​សល់​ពីរ​បី​ផ្លែ
ហើយ​តាម​មែក​មាន​សល់​បួន​ប្រាំ​ផ្លែ។
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ជា​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។
 នៅ​ថ្ងៃ​នោះ មនុស្ស​នឹង​ផ្ចង់​ចិត្ត​ទៅ​រក​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ខ្លួន​មក ភ្នែក​របស់​គេ​សម្លឹង​ឆ្ពោះ​ទៅ​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។  គេ​លែង​ផ្តោត​អារម្មណ៍​ទៅ​រក​អាសនៈ ដែល​ដៃ​របស់​ខ្លួន​បាន​ធ្វើ​នោះ​ទៀត​ហើយ គេ​ក៏​លែង​សម្លឹង​មើល​ទៅ​ស្តូប​ព្រះ‌អាសេ‌រ៉ា ឬ​អាសនៈ​សម្រាប់​ដុត​គ្រឿង​ក្រអូប ដែល​ដៃ​របស់​គេ​បាន​សង់​ឡើង​នោះ​ទៀត​ដែរ។
 នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ទី‌ក្រុង​របស់​គេ​ដែល​មាន​កំពែង​រឹង‌មាំ នឹង​ត្រូវ​បោះ‌បង់​ចោល​ឲ្យ​នៅ​ស្ងាត់‌ជ្រងំ ដូច​ក្រុង​នានា ដែល​ជន​ជាតិ​ហេវី និង​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី បោះ‌បង់​ចោល​នៅ​មុខ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល គឺ​ឥត​មាន​សល់​អ្វី​ឡើយ។
១០ អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ អ្នក​បាន​បំភ្លេច​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ដែល​ជា​ព្រះ‌សង្គ្រោះ​របស់​អ្នក
អ្នក​ពុំ​បាន​នឹក​ឃើញ​ព្រះ​ដែល​ជា​កំពែង​ការ‌ពារ​អ្នក​ទេ។
ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​អ្នក​ដាំ​ដំណាំ
សម្រាប់​ថ្វាយ​ជា​សក្ការៈ​ដល់​ព្រះ​ដទៃ។
១១ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​ដាំ​ដំណាំ
អ្នក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ដំណាំ​នោះ​ដុះ​ឡើង។
នៅ​ព្រឹក​ដែល​អ្នក​ព្រោះ​គ្រាប់​ពូជ​ទៅ
វា​ក៏​ចេញ​ផ្កា​ភ្លាម។
ប៉ុន្តែ ពេល​ចម្រូត​មក​ដល់ គ្មាន​ផល​អ្វី​សោះ
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ មាន​តែ​ការ​ឈឺ​ចាប់
គ្មាន​អ្វី​ព្យាបាល​ឲ្យ​ជា​បាន​ទេ។
បរា‌ជ័យ​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ
១២ មាន​ឮ​ស្នូរ​សន្ធឹក​ប្រជាជន​ដ៏​ច្រើន​ឥត​គណនា
ប្រៀប​បាន​នឹង​ស្នូរ​សន្ធឹក​មហា​សាគរ
និង​ឮ​ស្នូរ​សំឡេង​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ
គគ្រឹក‌គគ្រេង​ដូច​រលក​សមុទ្រ
១៣ សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ​នាំ​គ្នា​បន្លឺ​សំឡេង​យ៉ាង
គគ្រឹក‌គគ្រេង​ដូច​ទឹក​ហូរ​យ៉ាង​ខ្លាំង
ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់​គំរាម​ពួក​គេ
ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​រត់​ចេញ​ឆ្ងាយ
ពួក​គេ​ត្រូវ​ខ្ចាត់‌ខ្ចាយ ដូច​អង្កាម​ត្រូវ​ខ្យល់​ភ្នំ
ផាត់​បាត់​អស់​ទៅ និង​ដូច​លំអង​ផ្កា
ដែល​ត្រូវ​ខ្យល់​កួច​យក​ទៅ​ដែរ។
១៤ នៅ​ពេល​ល្ងាច ពួក​គេ​ភ័យ​ញ័រ​រន្ធត់
មុន​ពេល​ថ្ងៃ​រះ ពួក​គេ​វិនាស​សូន្យ​អស់​ទៅ។
នេះ​ហើយ​ជា​ទុក្ខ‌ទោស​របស់​ពួក​អ្នក​ដែល​ប្លន់
និង​រឹប​អូស​យក​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​យើង។
១៨
ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ស្រុក​អេត្យូពី
 រីឯ​ទឹក​ដី​ដែល​មាន​ទូក​ក្តោង
ធ្វើ​ដំណើរ​នៅ​តាម​ដង​ទន្លេ​ខាង​នាយ
ស្រុក​អេត្យូពី
នឹង​ត្រូវ​វេទនា​ជា​ពុំ‌ខាន។
 ពួក​គេ​បាន​ចាត់​ទូត​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​ជិះ​ក្បូន
ដែល​ធ្វើ​ពី​ដើម​កក់ ចុះ​តាម​ទន្លេ​នីល។
អ្នក​នាំ​សារ​ដ៏​រហ័ស​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ស្រុក​របស់​សាសន៍
ដែល​មាន​មាឌ​ខ្ពស់ និង​មាន​ស្បែក​ភ្លឺ​រលើប។
មនុស្ស​ទាំង​ជិត​ទាំង​ឆ្ងាយ​ស្ញែង​ខ្លាច​សាសន៍​នេះ
ព្រោះ​ពួក​គេ​ជា​ប្រជា‌ជាតិ​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ។
ពួក​គេ​និយាយ​ភាសា​ចម្លែក
រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​មាន​ទន្លេ​ហូរ​កាត់។
 អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ពិភព‌លោក
អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រជាជន​នៅ​លើ​ផែន‌ដី​អើយ
ពេល​ណា​គេ​ដោត​ទង់​ជា​សញ្ញា​នៅ​លើ​ភ្នំ​នានា
ចូរ​នាំ​គ្នា​សម្លឹង​មើល​ទៅ
ហើយ​ពេល​ណា​គេ​ផ្លុំ​ស្នែង
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​កុំ​បី​ខាន។
 ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ដូច​ត​ទៅ:
«យើង​សម្លឹង​មើល​ពី​ស្ថាន​លើ​មក
យ៉ាង​ស្ងៀម‌ស្ងាត់ ដូច​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​បណ្តើរ​កូន
និង​ដូច​ទឹក​សន្សើម​នៅ​រដូវ​ចម្រូត។
 មុន​ពេល​រដូវ​ចម្រូត
នៅ​ពេល​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ឈប់​ផ្កា
គឺ​ពេល​ផ្កា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ផ្លែ
ហើយ​ពេល​ផ្លែ​នោះ​ទុំ
គេ​យក​កាំបិត​មក​កាប់​មែក
និង​លួស​ធាង​វា​ចោល​យ៉ាង​ណា
 ខ្មាំង​សត្រូវ​នឹង​ប្រល័យ​ជីវិត​ជន​ជាតិ​អេត្យូពី
ហើយ​ទុក​សាក‌សព​ចោល​យ៉ាង​នោះ​ដែរ
គេ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ចំណី​ត្មាត​ដែល​រស់​នៅ​តាម​ភ្នំ
និង​ជា​ចំណី​របស់​សត្វ​សាហាវ។
ត្មាត​នឹង​ស៊ី​សាក‌សព​របស់​ពួក​គេ​នៅ​រដូវ​ក្ដៅ
ហើយ​សត្វ​សាហាវ​នឹង​ស៊ី​សាក‌សព​របស់​ពួក​គេ
នៅ​រដូវ​ត្រជាក់»។
 នៅ​គ្រា​នោះ សាសន៍​ដែល​មាន​មាឌ​ខ្ពស់
និង​មាន​ស្បែក​ភ្លឺ​រលើប នឹង​នាំ​តង្វាយ
មក​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
គឺ​សាសន៍​ដែល​មនុស្ស​ទាំង​ជិត
ទាំង​ឆ្ងាយ ស្ញែង‌ខ្លាច
ព្រោះ​ពួក​គេ​ជា​ប្រជា‌ជាតិ​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ។
ពួក​គេ​និយាយ​ភាសា​ចម្លែក
រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​មាន​ទន្លេ​ហូរ​កាត់។
សាសន៍​នេះ​នឹង​នាំ​តង្វាយ​មក​ថ្វាយ​នៅ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន
ជា​កន្លែង​ដែល​ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ស្ថិត​នៅ។
១៩
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​ដាក់​ទោស​ស្រុក​អេស៊ីប
 សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ស្រុក​អេស៊ីប:
ព្រះ‌អម្ចាស់​យាង​មក​ស្រុក​អេស៊ីប
ដោយ​គង់​លើ​ពពក​មួយ​ដុំ​ដែល​រសាត់​យ៉ាង​លឿន។
ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​របស់​ស្រុក​អេស៊ីប​នាំ​គ្នា​ញាប់‌ញ័រ
នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌អង្គ
ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ក៏​បាត់‌បង់​ទឹក​ចិត្ត​អស់​ដែរ។
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
 «យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ច្បាំង​នឹង​គ្នា​ឯង
ម្នាក់ៗ​ប្រហារ​បង‌ប្អូន និង​មិត្ត‌ភក្ដិ​របស់​ខ្លួន
ក្រុង​មួយ​ច្បាំង នឹង​ក្រុង​មួយ
ហើយ​នគរ​មួយ​ច្បាំង​នឹង​នគរ​មួយ​ទៀត។
 យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​វង្វេង​ស្មារតី
ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​នយោ‌បាយ​របស់​គេ​ត្រូវ​រលាយ
ពួក​គេ​នឹង​ទៅ​បន់​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
ទៅ​រក​គ្រូ​អន្ទង​ខ្មោច​បញ្ជាន់​ខ្មោច
និង​រក​គ្រូ​ទាយ​ឲ្យ​ជួយ។
 យើង​នឹង​ប្រគល់​ស្រុក​អេស៊ីប​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ
របស់​អ្នក​កាន់​អំណាច​ផ្ដាច់​ការ​ហើយ​នឹង
មាន​ស្តេច​កំណាច​គ្រង​រាជ្យ​លើ​ពួក​គេ»
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់
នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។
 ទឹក​សមុទ្រ​នឹង​ហួត​បាត់​អស់​ទៅ
ហើយ​ទន្លេ​នីល​ក៏​រីង​ស្ងួត​អស់​ទៅ​ដែរ។
 ទឹក​នៅ​តាម​ព្រែក​ទាំង‌ឡាយ​នឹង​ស្អុយ​កខ្វក់
ទឹក​នៅ​តាម​តំបន់​ទន្លេ​នីល​ទាំង​មូល​នឹង​ស្រក
ហើយ​រីង​អស់​ទៅ។
ដើម​ត្រែង និង​ដើម​កក់​ក៏​ក្រៀម​ស្វិត​អស់​ដែរ។
 ដំណាំ​តាម​ដង​ទន្លេ​នីល រហូត​ដល់​មាត់​សមុទ្រ
នឹង​ហិន‌ហោច​អស់​គ្មាន​សល់!
អ្វីៗ​ដែល​គេ​សាប‌ព្រោះ​នៅ​ជិត​ទន្លេ​នីល
ក៏​ក្រៀម​ស្ងួត ហើយ​ត្រូវ​ខ្យល់​ផាត់​បាត់​ទៅ។
 ពួក​អ្នក​នេសាទ​នឹង​នាំ​គ្នា​ស្រែក​ថ្ងូរ
ពួក​អ្នក​ស្ទូច​ត្រី​នៅ​តាម​ទន្លេ​នីល​នឹង​ត្អូញ‌ត្អែរ
ហើយ​ពួក​អ្នក​បង់​សំណាញ់​នឹង​អស់​សង្ឃឹម។
 ពួក​អ្នក​រវៃ​អំបោះ និង​ពួក​អ្នក​ត្បាញ​ក្រណាត់
នឹង​មាន​ទឹក​មុខ​ស្លេក‌ស្លាំង។
១០ អស់​អ្នក​ដែល​ជា​ជន្ទល់​របស់​ស្រុក​ទេស
នឹង​បាត់‌បង់​ទឹក​ចិត្ត
ហើយ​កម្មករ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នឹង​កើត​ទុក្ខ​ព្រួយ។
១១ ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​នៅ​ក្រុង​សូអាន​សុទ្ធ​តែ​ល្ងី‌ល្ងើ
រីឯ​ក្រុម‌ប្រឹក្សា​របស់​ស្តេច​ផារ៉ោន
ជា​ក្រុម​មួយ​ផ្សំ​ឡើង​ដោយ​មនុស្ស​ភ្លី‌ភ្លើ
តែ​ពួក​នេះ​ហ៊ាន​ទូល​ស្តេច​ផារ៉ោន​ថា
“ទូល‌បង្គំ​ជា​ពូជ​អ្នក​ប្រាជ្ញ
ជា​ពូជ​ស្តេច​នៅ​ជំនាន់​ដើម”។
១២ ព្រះ‌ចៅ​ផារ៉ោន​អើយ
អ្នក​ប្រាជ្ញ​របស់​ព្រះ‌ករុណា​នៅ​ឯ​ណា?
សូម​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទូល​ព្រះ‌ករុណា​អំពី
ហេតុ‌ការណ៍​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
សម្រេច​ធ្វើ​ចំពោះ​ស្រុក​អេស៊ីប​នេះ​ទៅ!
១៣ ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​នៅ​ក្រុង​សូអាន​សុទ្ធ​តែ​លេលា
ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​នៅ​ក្រុង​ណូប​សុទ្ធ​តែ​ឡប់‌សតិ
គឺ​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​កុល‌សម្ព័ន្ធ​ទាំង​នោះ​ហើយ
ដែល​បាន​ដឹក​នាំ​ប្រជាជន​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប
ឲ្យ​វង្វេង។
១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ឡប់​ស្មារតី
ពួក​គេ​នឹង​នាំ​ស្រុក​អេស៊ីប​ឲ្យ​វង្វេង
ក្នុង​គ្រប់​វិស័យ​ទាំង​អស់
គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​មនុស្ស​ប្រមឹក
ដើរ​រអិល​ដួល​នៅ​ក្នុង​កំអួត​របស់​ខ្លួន។
១៥ នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប ចាប់​ពី​អ្នក​ធំ​រហូត​ដល់​អ្នក​តូច ចាប់​ពី​មនុស្ស​ចេះ​ដឹង​រហូត​ដល់​មនុស្ស​ខ្លៅ​ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​ធ្វើ​អ្វី​កើត​ឡើយ។
ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​នឹង​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ‌អម្ចាស់
១៦ នៅ​គ្រា​នោះ ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ប្រៀប​បាន​នឹង​ស្រីៗ គឺ​ពួក​គេ​នឹង​ភ័យ​ញ័រ‌ចំប្រប់ នៅ​ពេល​ឃើញ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល លើក​ព្រះ‌ហស្ដ​គំរាម​ពួក​គេ។ ១៧ ទឹក​ដី​យូដា​ជា​កន្លែង​មួយ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ញាប់‌ញ័រ​ជា​ខ្លាំង ពេល​ណា​រំឭក​ពី​ស្រុក​យូដា គេ​ភ័យ‌ខ្លាច​ណាស់ ព្រោះ​តែ​ការ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​បាន​សម្រេច​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ពួក​គេ។
១៨ គ្រា​នោះ មាន​ក្រុង​ប្រាំ​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប​និយាយ​ភាសា​ហេប្រឺ ហើយ​អ្នក​ក្រុង​នោះ​ស្បថ‌ស្បែ​ថា គេ​នឹង​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។ ក្រុង​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​ក្រុង​ទាំង​ប្រាំ នឹង​មាន​ឈ្មោះ​ថា “ក្រុង​របស់​ព្រះ‌អាទិត្យ” ។
១៩ គ្រា​នោះ គេ​នឹង​សង់​អាសនៈ​មួយ​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់ នៅ​ចំ​កណ្ដាល​ស្រុក​អេស៊ីប ហើយ​គេ​នឹង​ដំឡើង​ស្តូប​មួយ​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៅ​ក្បែរ​ព្រំ‌ដែន ២០ ទុក​ជា​សញ្ញា​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​គង់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​អេស៊ីប។ ពេល​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​អង្វរ​សូម​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជួយ​ពួក​គេ ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​អស់​អ្នក​ដែល​ជិះ‌ជាន់​ពួក​គេ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ចាត់​អ្នក​សង្គ្រោះ​ម្នាក់​ឲ្យ​មក​ការ‌ពារ និង​រំដោះ​ពួក​គេ។ ២១ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​សម្ដែង​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ស្គាល់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​នៅ​គ្រា​នោះ ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​នឹង​ស្គាល់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ពិត​មែន។ ពួក​គេ​នឹង​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ ដោយ​ថ្វាយ​យញ្ញ‌បូជា និង​តង្វាយ​ផ្សេងៗ ពួក​គេ​នាំ​គ្នា​បន់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រម​ទាំង​លា​បំណន់​ផង។ ២២ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​វាយ​ប្រហារ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​មែន តែ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រោស​គេ​ឲ្យ​ជា ពួក​គេ​កែ‌ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត​មក​រក​ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ទទួល​ពួក​គេ ព្រម​ទាំង​ប្រោស​ពួក​គេ​ឲ្យ​ជា​ទៀត​ផង។
២៣ នៅ​គ្រា​នោះ នឹង​មាន​ផ្លូវ​មួយ​ភ្ជាប់​ពី​ស្រុក​អេស៊ីប​ទៅ​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី។ ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​នឹង​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ស្រុក​អេស៊ីប ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ទៅ​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី ហើយ​ជន​ជាតិ​ទាំង​ពីរ​នឹង​គោរព​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​មួយ​គ្នា។ ២៤ នៅ​គ្រា​នោះ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​នឹង​មក​រួម​ជា​មួយ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប និង​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី ហើយ​ជន​ជាតិ​ទាំង​បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពិភព‌លោក​ទាំង​មូល​ស្គាល់​ព្រះ‌ពរ។ ២៥ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​នឹង​ប្រទាន​ពរ​ដល់​ពួក​គេ​ថា: «សូម​ឲ្យ​អេស៊ីប​ជា​ប្រជាជន​របស់​យើង ព្រម​ទាំង​អាស្ស៊ីរី ដែល​យើង​បាន​បង្កើត​មក និង​អ៊ីស្រា‌អែល​ជា​ចំណែក​មត៌ក​របស់​យើង បាន​ទទួល​ពរ!»។
២០
ទី​សម្គាល់​របស់​ព្យាការី​អេសាយ​ស្តី​អំពី​ជ័យ‌ជម្នះ​របស់​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​លើ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប
 នៅ​គ្រា​ដែល​មេ‌ទ័ព​របស់​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​វាយ​ដណ្ដើម​យក​បាន​ក្រុង​អាស្តូត តាម​បញ្ជា​របស់​ព្រះ‌ចៅ​សារកូន ជា​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី  ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​កាន់​លោក​អេសាយ ជា​កូន​របស់​លោក​អម៉ុស​ថា៖ «ចូរ​ស្រាយ​បាវ​ដែល​អ្នក​ស្លៀក​ជាប់​នឹង​ចង្កេះ និង​ដោះ​ស្បែក​ជើង​ចេញ​ទៅ»។ លោក​អេសាយ​ធ្វើ​តាម គឺ​លោក​ដើរ​ខ្លួន​ទទេ ហើយ​ក៏​មិន​ពាក់​ស្បែក​ជើង​ដែរ។  ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖ «អេសាយ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង ដើរ​ខ្លួន​ទទេ ហើយ​ឥត​ពាក់​ស្បែក​ជើង​ដូច្នេះ ទុក​ជា​ទី​សម្គាល់ និង​ជា​ប្រផ្នូល​អំពី​ហេតុ‌ការណ៍​ដែល​នឹង​កើត​មាន​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប និង​ស្រុក​អេត្យូពី ក្នុង‌រយៈ​ពេល​បី​ឆ្នាំ​ទៀត  គឺ​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​នឹង​ចាប់​អ្នក​ស្រុក​អេស៊ីប​នាំ​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក ព្រម​ទាំង​ជន្លៀស​អ្នក​ស្រុក​អេត្យូពី​ទាំង​ក្មេង​ទាំង​ចាស់​យក​ទៅ​ដែរ ពួក​គេ​នឹង​ចេញ​ទៅ​ខ្លួន​ទទេ ឥត​ពាក់​ស្បែក​ជើង គឺ​នៅ​អាក្រាត។ ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​នឹង​ត្រូវ​អាម៉ាស់​ជា​ខ្លាំង!។  ពេល​នោះ អស់​អ្នក​ដែល​យក​ស្រុក​អេត្យូពី​ធ្វើ​ជា​បង្អែក និង​អស់​អ្នក​ដែល​យក​ស្រុក​អេស៊ីប​ធ្វើ​ជា​ទី​ពឹង មុខ​ជា​ត្រូវ​អស់​សង្ឃឹម និង​ខក​ចិត្ត​មិន​ខាន។  នៅ​ពេល​នោះ ប្រជាជន​ដែល​រស់​នៅ​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​នេះ នឹង​នាំ​គ្នា​ពោល​ថា៖ “មើល៍ ស្រុក​ដែល​យើង​ចាត់​ទុក​ជា​ទី​សង្ឃឹម ជា​ជម្រក​សម្រាប់​រត់​ទៅ​ជ្រក​កោន ដើម្បី​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី ធ្លាក់​ដល់​កម្រិត​ហ្នឹង​ទៅ​ហើយ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​ឲ្យ​យើង​អាច​រួច​ខ្លួន​បាន?”»។
២១
ស្រុក​បាប៊ីឡូន​នឹង​ត្រូវ​រលំ
 សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​តំបន់​វាល​រហោ‌ស្ថាន​នៅ​ជាប់​នឹង​សមុទ្រ:
ខ្មាំង​សត្រូវ​នឹង​នាំ​គ្នា​ចេញ​មក​ពី​វាល​រហោ‌ស្ថាន
គឺ​ពី​ស្រុក​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច
ដូច​ខ្យល់​ព្យុះ​សង្ឃរា​បក់‌បោក​នៅ
វាល​រហោ‌ស្ថាន​ណេកិប​ដែរ។
 ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ហេតុ‌ការណ៍​មួយ​គួរ​ឲ្យ​ព្រឺ​ខ្លាច
គឺ​សម្ពន្ធ‌មិត្ត​នឹង​ក្បត់​គ្នា​ឯង
មេ​បំផ្លាញ​នឹង​បំផ្លិច‌បំផ្លាញ។
កង‌ទ័ព​អេឡាម​អើយ ចូរ​នាំ​គ្នា​វាយ​លុក​ទៅ
កង‌ទ័ព​ម៉ែដ​អើយ ចូរ​នាំ​គ្នា​ឡោម‌ព័ទ្ធ​ទៅ
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​បាក់​អំនួត
ទាំង​អស់​គ្នា។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​ឈឺ​ចាប់
សព្វ​សព៌ាង្គ​កាយ
ខ្ញុំ​ឈឺ​ចុក‌ចាប់​ដូច​ស្ត្រី​កំពុង​តែ​សម្រាល​កូន។
ខ្ញុំ​រំជួល​ចិត្ត រក​ស្ដាប់​អ្វី​មិន​ឮ ខ្ញុំ​រន្ធត់​ចិត្ត
រក​មើល​អ្វី​មិន​ឃើញ​សោះ​ឡើយ។
 ខ្ញុំ​លែង​មាន​កម្លាំង​ចិត្ត​ទៀត​ហើយ
គឺ​ចិត្ត​ភ័យ‌ខ្លាច​គ្រប​ដណ្តប់​មក​លើ​ខ្ញុំ។
ខ្ញុំ​ទន្ទឹង​រង់‌ចាំ​ពេល​យប់​មក​ដល់ ដើម្បី​សម្រាក
តែ​យប់​នោះ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​យប់​ដ៏​ខ្លោច‌ផ្សា
សម្រាប់​ខ្ញុំ​ទៅ​វិញ។
 ពេល​គេ​កំពុង​តែ​រៀប‌ចំ​ម្ហូប​អាហារ
និង​ក្រាល​កម្រាល​ព្រំ
ពេល​គេ​កំពុង​តែ​ជប់‌លៀង
ស្រាប់​តែ​មាន​ឮ​សំឡេង​ស្រែក​ឡើង​ថា:
ពួក​នាយ​ទាហាន​អើយ ចូរ​ក្រោក​ឡើង
នាំ​គ្នា​រៀប‌ចំ​គ្រឿង​សាស្ត្រា‌វុធ​ទៅ!
 ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា:
ចូរ​ដាក់​មនុស្ស​ចាំ​ឃ្លាំ​មើល
ដើម្បី​ផ្តល់​ដំណឹង​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​គេ​មើល​ឃើញ។
 ប្រសិន​បើ​គេ​ឃើញ​រទេះ​ចម្បាំង
ដែល​ទឹម​ដោយ​សេះ​មួយ​គូ
និង​ឃើញ​ទាហាន​ម្នាក់​ជិះ​លា ឬ​ជិះ​អូដ្ឋ​មក
គេ​ត្រូវ​តែ​ប្រុង‌ប្រយ័ត្ន​ខ្លួន​ឲ្យ​មែន‌ទែន។
 អ្នក​ដែល​ឃ្លាំ​មើល​នោះ​ត្រូវ​ស្រែក​ឡើង​ថា:
«លោក​ម្ចាស់ ខ្ញុំ​ប្របាទ​នៅ​ចាំ​យាម​ក្នុង​ប៉ម​នេះ
ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ
ខ្ញុំ​ប្របាទ​ស្ថិត​នៅ​កន្លែង​យាម​នេះ អស់​មួយ​យប់»
 មើល​ហ្ន៎! មាន​មនុស្ស​ម្នាក់​ជិះ​រទេះ​ចម្បាំង
ដែល​ទឹម​ដោយ​សេះ​មួយ​គូ មក​ដល់
ហើយ​ស្រែក​ថា: «ក្រុង​បាប៊ីឡូន​រលំ​ហើយ
ក្រុង​បាប៊ីឡូន​រលំ​ហើយ!
រីឯ​រូប​ព្រះ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ក្រុង​នេះ
ក៏​ធ្លាក់​បាក់‌បែក​ខ្ទេច‌ខ្ទី​អស់​ដែរ!»។
១០ ឱ​ប្រជាជន​របស់​ខ្ញុំ​អើយ
អ្នក​ត្រូវ​គេ​បង្ក្រាប​ដូច​ស្រូវ​ដែល​គេ​បោក‌បែន
ឥឡូវ​នេះ អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
ជា​ព្រះ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង
ខ្ញុំ​ក៏​យក​មក​ប្រកាស ជា​ដំណឹង​ដល់​អ្នក​រាល់​ដែរ!។
ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ក្រុង​ឌូម៉ា និង​ស្រុក​អារ៉ាប៊ី
១១ សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ក្រុង​ឌូម៉ា:
មាន​គេ​ស្រែក​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ពី​ស្រុក​សៀរ​មក​ថា:
អ្នក​យាម​អើយ យប់​ថ្មើរ​ណា​ហើយ?
អ្នក​យាម​អើយ យប់​ថ្មើរ​ណា​ហើយ?
១២ អ្នក​យាម​តប​មក​វិញ​ថា:
ជិត​ភ្លឺ​ហើយ ប៉ុន្តែ នៅ​តែ​យប់​ដដែល។
ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​បាន​ចម្លើយ
ចូរ​វិល​មក​សួរ​ម្ដង​ទៀត​ចុះ។
១៣ សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ស្រុក​អារ៉ាប៊ី។
ជន​ជាតិ​ដេដាន់​ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​ក្រុមៗ​អើយ
នៅ​ពេល​យប់ ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្នាក់​នៅ​តាម​គុម្ពោត
ក្នុង​ស្រុក​អារ៉ាប៊ី​នេះ​ហើយ!
១៤ អ្នក​ស្រុក​តេម៉ា​អើយ
ចូរ​យក​ទឹក​ទៅ​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្រេក
ចូរ​នាំ​គ្នា​យក​អាហារ​ទៅ​ទទួល
ជន​ភៀស​ខ្លួន​ទាំង​នោះ​ផង!
១៥ អ្នក​ទាំង​នោះ​រត់​គេច​ពី​មុខ​ដាវ
គឺ​រត់​គេច​ពី​មុខ​ដាវ​ដែល​ហូត​ចេញ​ពី​ស្រោម
រត់​គេច​ពី​ធ្នូ​ដែល​គេ​យឹត​បម្រុង​នឹង​បាញ់
ហើយ​រត់​ចេញ​ពី​សង្គ្រាម​ដ៏​សែន​វេទនា
១៦ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា៖ «នៅ​មួយ​ឆ្នាំ​ទៀត ដោយ​គិត​ចាប់​ពី​ថ្ងៃ​នេះ​ទៅ ស្រុក​កេដារ​នឹង​បាត់‌បង់​ភាព​រុង‌រឿង​របស់​ខ្លួន​ទាំង​ស្រុង។ ១៧ ទាហាន​បាញ់​ធ្នូ​ដ៏​ពូកែ​របស់​ស្រុក​កេដារ នឹង​នៅ​សល់​តែ​មួយ​ចំនួន​ដ៏​តូច​ប៉ុណ្ណោះ»។ នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។
២២
ព្រះ‌បន្ទូល​ព្រមាន​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
 សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ជ្រលង​ភ្នំ
នៃ​និមិត្ត​ហេតុ​អស្ចារ្យ:
យេរូ‌សាឡឹម​អើយ!
តើ​មាន​រឿង​អ្វី​កើត​ឡើង​ដល់​អ្នក
បាន​ជា​ប្រជាជន​របស់​អ្នក
នាំ​គ្នា​អង្គុយ​នៅ​មុខ​ផ្ទះ​ដូច្នេះ?
 ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ក្រុង​នេះ​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ
ភាព​អ៊ូអរ និង​សំឡេង​ហ៊ោ​កញ្ជ្រៀវ​បែប​នេះ?
ទាហាន​របស់​អ្នក ដែល​ស្លាប់
មិន‌មែន​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ​ទេ
ហើយ​ក៏​មិន‌មែន​ស្លាប់​លើ​សមរ‌ភូមិ​ដែរ។
 នាយ​ទាហាន​របស់​អ្នក​ត្រូវ​បរា‌ជ័យ
បាក់​ទ័ព​រត់​នៅ​មុខ​ពល​បាញ់​ធ្នូ​របស់​ខ្មាំង។
ទោះ‌បី​ពួក​គេ​រត់​ទៅ​ឆ្ងាយ​យ៉ាង​ណា​ក្តី
ក៏​ខ្មាំង​សត្រូវ​ចាប់​បាន​ពួក​គេ
យក​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​ដែរ។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​សុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា
កុំ​រវី‌រវល់​នឹង​ខ្ញុំ​អី
ទុក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​យំ​សោក​យ៉ាង​ជូរ​ចត់​ទៅ
មិន​បាច់​ខ្វល់‌ខ្វាយ​នឹង​សម្រាល​ទុក្ខ​ខ្ញុំ
ព្រោះ​តែ​ទី‌ក្រុង​នៃ​ប្រជាជន​របស់​ខ្ញុំ
ត្រូវ​អន្តរាយ​នោះ​ឡើយ
 ដ្បិត​ថ្ងៃ​នេះ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ចលា‌ចល
បរា‌ជ័យ និង​ភាព​ច្របូក‌ច្របល់។
នៅ​ក្នុង​ជ្រលង​ភ្នំ​នៃ​និមិត្ត​ហេតុ​ដ៏​អស្ចារ្យ​នេះ
កំពែង​ក្រុង​ត្រូវ​ស្រុត
អ្នក​ក្រុង​ស្រែក​អង្វរ​ហៅ​រក​ជំនួយ​ពី​លើ​ភ្នំ។
 កង‌ទ័ព​អេឡាម​ស្ពាយ​បំពង់​ព្រួញ​មក
ហើយ​ក៏​មាន​រទេះ​ចម្បាំង និង​កង‌ពល‌សេះ
មក​ជា​មួយ​ដែរ។
រីឯ​កង‌ទ័ព​គៀរ​នាំ​គ្នា​រៀប‌ចំ​ខែល។
 យេរូ‌សាឡឹម​អើយ!
ជ្រលង​ភ្នំ​ដ៏​ស្រស់​បំព្រង​របស់​អ្នក
មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​រទេះ​ចម្បាំង
ហើយ​កង‌ពល‌សេះ​តំរៀប​គ្នា
នៅ​មាត់​ទ្វារ​របស់​អ្នក។
 យូដា​គ្មាន​អ្វី​ការ‌ពារ​ខ្លួន​ទេ
នៅ​ថ្ងៃ​នោះ អ្នក​បែរ​ចិត្ត​ទៅ​រក​គ្រឿង
សាស្ត្រា‌វុធ​នៅ​ក្នុង​ប្រាសាទ​ព្រៃ។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​កំពែង​ក្រុង
របស់​ព្រះ‌បាទ​ដាវីឌ បាក់‌បែក​ជា​ច្រើន​កន្លែង
អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រមូល​ទឹក​ទុក​បង្ការ
នៅ​ក្នុង​ស្រះ​ប៉ែក​ខាង​ក្រោម។
១០ អ្នក​រាល់​គ្នា​រាប់​ចំនួន​ផ្ទះ​នៅ​ក្នុង
ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រំលំ​ផ្ទះ​ខ្លះ
ដើម្បី​ឲ្យ​ងាយ​ការ‌ពារ​កំពែង​ក្រុង។
១១ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជីក​អាង​ទឹក
នៅ​ចន្លោះ​កំពែង​ទាំង​ពីរ
ដើម្បី​បង្ហូរ​ទឹក​ពី​ស្រះ​ចាស់​មក។
ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​បាន​នឹក​ដល់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ​អស់​ទាំង​នេះ​ទេ
អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ព្រះ‌អង្គ
ដែល​រៀប‌ចំ​គម្រោង‌ការ​នេះ
តាំង​ពី​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ។
១២ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
បាន​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​យំ​សោក‌សង្រេង
កោរ​សក់ និង​ស្លៀក​បាវ​កាន់​ទុក្ខ
១៣ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បែរ​ជា​ធ្វើ​បុណ្យ សើច​សប្បាយ
គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​សម្លាប់​គោ សម្លាប់​ចៀម
ហើយ​ស៊ី​ផឹក​ជប់‌លៀង​ទៅ​វិញ!
អ្នក​រាល់​គ្នា​ពោល​ថា: “យើង​នាំ​គ្នា​ស៊ី​ផឹក​ទៅ
ដ្បិត​ស្អែក​យើង​នឹង​ស្លាប់​ហើយ!” ។
១៤ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
បាន​សម្ដែង​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា
រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្លាប់
ក៏​ព្រះ‌អង្គ​មិន​លើក‌លែង​ទោស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ។
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់
នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។
លោក​អភិបាល​សិបណា​នឹង​ត្រូវ​បាត់​មុខ​តំណែង
១៥ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា: «ចូរ​ទៅ​ជួប​លោក​សិបណា ជា​មន្ត្រី​មើល​ខុស​ត្រូវ​ក្នុង​ព្រះ‌រាជ​វាំង ប្រាប់​គាត់​ដូច​ត​ទៅ:
១៦ តើ​អ្នក​មាន​ឋានៈ​អ្វី ជា​ពូជ‌ពង្ស​ស្តេច​ណា
បាន​ជា​អ្នក​ហ៊ាន​ជីក​ផ្នូរ​ទុក​នៅ​ក្នុង​វាំង​ដូច្នេះ?
អ្នក​ដាប់​ថ្ម​ធ្វើ​ផ្នូរ​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន នៅ​លើ​ទី​ខ្ពស់!
១៧ ឥស្សរ‌ជន​អើយ!
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​រំលំ​អ្នក​យ៉ាង​ទាន់‌ហន់
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ចង​អ្នក​មិន​ឲ្យ​រើ​រួច​ឡើយ។
១៨ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បោះ​អ្នក​ឲ្យ​រមៀល
ដូច​គេ​បោះ​កូន​គោល​នៅ​លើ​ដី​ដ៏​ធំ​ទូលាយ
អ្នក​នឹង​ស្លាប់​លើ​ដី​នោះ
ជា​មួយ​រថ​ដ៏​រុង‌រឿង​របស់​អ្នក
ដ្បិត​អ្នក​បាន​បន្ថោក​វាំង​របស់​ម្ចាស់​អ្នក!
១៩ យើង​នឹង​បណ្តេញ​អ្នក​ចេញ​ពី​មុខ​តំណែង
ហើយ​ដក​បុណ្យ​ស័ក្តិ​របស់​អ្នក​ទៀត​ផង។
២០ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ យើង​នឹង​ហៅ​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
ឲ្យ​មក គឺ​អេលី‌យ៉ា‌គីម​ជា​កូន​ហ៊ីល‌គីយ៉ា
២១ យើង​នឹង​យក​អាវ​កិត្តិ‌យស និង​សង្វារ​របស់​អ្នក
មក​បំពាក់​ឲ្យ​គាត់។
យើង​នឹង​ដក​អំណាច​របស់​អ្នក
ប្រគល់​ទៅ​ឲ្យ​គាត់។
គាត់​នឹង​ថែ‌រក្សា​អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
និង​អ្នក​ស្រុក​យូដា ដូច​ឪពុក​ថែ‌រក្សា​កូន។
២២ យើង​នឹង​ប្រគល់​កូន​សោ​វាំង
របស់​ស្តេច​ដាវីឌ​ឲ្យ​គាត់
បើ​គាត់​បើក គ្មាន​នរណា​បិទ​បាន​ទេ
ហើយ​បើ​គាត់​បិទ ក៏​គ្មាន​នរណា​បើក​បាន​ដែរ។ ២៣ យើង​នឹង​តាំង​គាត់​ឲ្យ​មាន​ជំហរ​រឹង‌ប៉ឹង
ដូច​ដែក​គោល​ដែល​បោះ​ភ្ជាប់​លើ​ឈើ​ខ្លឹម
គាត់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​វង្ស​ត្រកូល​របស់​គាត់
មាន​កិត្តិ‌យស​ថ្លៃ‌ថ្នូរ។
២៤ សាច់‌ញាតិ​របស់​គាត់ ទាំង​តូច ទាំង​ធំ
នឹង​ពឹង​ផ្អែក​លើ​គាត់​ទាំង​អស់​គ្នា
គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ចាន ឆ្នាំង និង​ថូ
ដែល​គេ​ដាក់​ក្នុង​សង្រែក
ហើយ​ព្យួរ​នឹង​ដែក​គោល​តែ​មួយ។
២៥ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
“នៅ​គ្រា​នោះ ដែក​គោល​ដែល​បោះ​ភ្ជាប់
លើ​ឈើ​ខ្លឹម​នោះ​នឹង​បាក់​របូត​ធ្លាក់​ចុះ​មក
ហើយ​អ្វីៗ​ដែល​ព្យួរ​នៅ​នឹង​ដែក​គោល​នោះ
ក៏​បាក់‌បែក​ខ្ទេច‌ខ្ទី​អស់​ដែរ”»
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់
២៣
ព្រះ‌បន្ទូល​ស្តី​អំពី​ក្រុង​ទីរ៉ុស និង​ក្រុង​ស៊ីដូន
សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី
ក្រុង​ទីរ៉ុស:
នាវា​មក​ពី​ស្រុក​តារស៊ីស​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្រែក​យំ​ទៅ
ដ្បិត​កំពង់‌ផែ​របស់​ក្រុង​ទីរ៉ុស​វិនាស​សូន្យ
ឥត​មាន​សល់​ផ្ទះ ឥត​មាន​កន្លែង​ចូល​សំចត
ទៀត​ឡើយ!។
ពួក​គេ​បាន​ឃើញ​ដូច្នេះ នៅ​ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ
មក​ពី​កោះ​គីប្រុស។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​រស់​នៅ​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ
អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ឈ្មួញ​នៅ​ស្រុក​ស៊ីដូន​ដែល​ចាត់
មនុស្ស​ឲ្យ​ទៅ​រក​ស៊ី​តាម​សមុទ្រ​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​តក់‌ស្លុត និយាយ​លែង​ចេញ!។
 អ្នក​ស្រុក​ស៊ីដូន​បាន​ប្រមូល​ភោគ‌ផល​ទាំង​ប៉ុន្មាន
ដែល​គេ​ដាំ​នៅ​តាម​ដង​ទន្លេ​នីល
ភោគ​សម្បត្តិ​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ
សុទ្ធ​តែ​នៅ​ប្រមូល​ផ្តុំ​ក្នុង​ក្រុង​ស៊ីដូន​ទាំង​អស់។
 ស៊ីដូន​ជា​ក្រុង​ដ៏​រឹង‌មាំ​នៅ​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​អើយ
អ្នក​ត្រូវ​អាម៉ាស់​ហើយ
ដ្បិត​សមុទ្រ​ពោល​ថា:
ខ្ញុំ​ពុំ​ធ្លាប់​ឈឺ​ផ្ទៃ ខ្ញុំ​ពុំ​ធ្លាប់​បង្កើត​កូន
ហើយ​ក៏​ពុំ​ធ្លាប់​ចិញ្ចឹម​កូន​កម្លោះ​កូន​ក្រមុំ​ដែរ។
 ពេល​ដំណឹង​នេះ​លេច​ឮ​ទៅ​ដល់​ស្រុក​អេស៊ីប
អ្នក​ស្រុក​នាំ​គ្នា​ភ័យ​ញ័រ ដូច​កាល​ដែល​គេ​បាន
ឮ​ដំណឹង​ពី​ហេតុ‌ការណ៍​ដែល​កើត​មាន
ដល់​ក្រុង​ទីរ៉ុស​ដែរ។
 អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ឆ្លង​ទៅ​ស្រុក​តារស៊ីស
ហើយ​ស្រែក​យំ​នៅ​ទី​នោះ​ទៅ!។
 តើ​នេះ​ឬ​ទី‌ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ជា​កន្លែង​ដែល​ធ្លាប់​តែ​មាន​មនុស្ស​អ៊ូអរ
ជា​ក្រុង​ដែល​មាន​កំណើត​ពី​បុរាណ​កាល​មក
ហើយ​ធ្លាប់​ត្រួត‌ត្រា​ស្រុក​ឆ្ងាយៗ​នោះ?
 តើ​នរណា​សម្រេច​រំលាយ​ក្រុង​ទីរ៉ុស​ដូច្នេះ?
ដ្បិត​ក្រុង​ទីរ៉ុស​ធ្លាប់​តែង‌តាំង​ស្តេច
ឲ្យ​គ្រង​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​នានា
អ្នក​រក​ស៊ី​ពី​ក្រុង​នេះ​សុទ្ធ​តែ​ជា​មេ​ដឹក​នាំ
ហើយ​មនុស្ស‌ម្នា​លើ​ផែន‌ដី​ទាំង​មូល តែង‌តែ
គោរព​អ្នក​ជំនួញ​របស់​ក្រុង​នេះ​គ្រប់ៗ​គ្នា។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​បាន​សម្រេច​ដូច្នេះ
ដើម្បី​បំបាក់​អំនួត​របស់​អស់​អ្នក​ដែល
ស្រឡាញ់​កិត្តិ‌យស
និង​ដើម្បី​បន្ទាប​អស់​អ្នក​ដែល​តម្កើង​ខ្លួន
នៅ​លើ​ផែន‌ដី​នេះ។
១០ ទីរ៉ុស​អើយ ចូរ​ភ្ជួរ​រាស់​ដី​របស់​អ្នក
ដូច​គេ​ភ្ជួរ​រាស់​នៅ​តាម​ទន្លេ​នីល
ដ្បិត​លែង​មាន​កំពង់‌ផែ​សម្រាប់​ឲ្យ​នាវា
មក​ពី​ស្រុក​តារស៊ីស​ចូល​ចត​ទៀត​ហើយ!។
១១ ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​លាត​ព្រះ‌ហស្ដ​ទៅ​លើ​សមុទ្រ
ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​នគរ​ទាំង‌ឡាយ​ញាប់​ញ័រ
ព្រះ‌អង្គ​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​កាណាន
កម្ទេច​ក្រុង​ដែល​មាន​កំពែង​រឹង‌មាំ​របស់​ខ្លួន។
១២ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
អ្នក​ក្រុង​ស៊ីដូន ដែល​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប​អើយ
អ្នក​នឹង​លែង​បាន​ធ្វើ​បុណ្យ​យ៉ាង​សប្បាយ
ត​ទៅ​មុខ​ទៀត​ហើយ
ទោះ‌បី​អ្នក​រូត‌រះ​ឆ្លង​ទៅ​កោះ​គីប្រុស​ក្តី
ក៏​នៅ​តែ​ពុំ​បាន​សម្រាក​ដែរ។
១៣ ចូរ​មើល​ទៅ​ស្រុក​ខាល់ដេ!
ស្រុក​នោះ​លែង​មាន​ប្រជាជន​ទៀត​ហើយ
ព្រោះ​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្រុក​នោះ
ក្លាយ​ទៅ​ជា​ជម្រក​របស់​សត្វ​ព្រៃ។
ពួក​គេ​បាន​ដំឡើង​ប៉ម​ចាំ​យាម
ហើយ​ផ្តួល​រំលំ​ដំណាក់​ទាំង‌ឡាយ​នៅ​ក្រុង​ទីរ៉ុស
ឲ្យ​បាក់‌បែក​អស់។
១៤ នាវា​ទាំង‌ឡាយ​ដែល​មក​ពី​ស្រុក​តារស៊ីស​អើយ
ចូរ​ស្រែក​យំ​ទៅ ដ្បិត​ទី‌ក្រុង​ជា​ជម្រក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
រលាយ​សូន្យ​បាត់​ទៅ​ហើយ!
១៥ នៅ​គ្រា​នោះ ក្រុង​ទីរ៉ុស​នឹង​ត្រូវ​គេ​លែង​នឹក​នា​អស់‌រយៈ​ពេល​ចិត‌សិប​ឆ្នាំ ពោល​គឺ‌រយៈ​ពេល​មួយ​រជ្ជ‌កាល​របស់​ស្តេច​មួយ​អង្គ។ លុះ​ផុត​ពេល​ចិត‌សិប​ឆ្នាំ​នេះ​ទៅ នឹង​មាន​ហេតុ‌ការណ៍​កើត​ឡើង​ដល់​ក្រុង​នេះ ស្រប​នឹង​ចម្រៀង​ស្តី​អំពី​ស្ត្រី​ពេស្យា​ថា:
១៦ «ស្ត្រី​ពេស្យា​ដែល​គេ​បំភ្លេច​ចោល​អើយ
ចូរ​យក​ចាប៉ី​មួយ​មក
ហើយ​ដើរ​ព័ទ្ធ​ជុំ‌វិញ​ទី‌ក្រុង​ទៅ!
ចូរ​លេង​ឲ្យ​ពីរោះ
ចូរ​ច្រៀង​ហើយ​ច្រៀង​ទៀត​ទៅ
ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​នឹក​នា​ដល់​នាង​វិញ!»។
១៧ លុះ​ចិត‌សិប​ឆ្នាំ​កន្លង​ផុត​ទៅ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​យាង​មក​សង្គ្រោះ​ក្រុង​ទីរ៉ុស តែ​ក្រុង​នេះ​វិល​ទៅ​រក​ស៊ី​យ៉ាង​ថោក‌ទាប​វិញ គឺ​វា​នឹង​លក់​ខ្លួន​ឲ្យ​នគរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក្នុង​សកល​លោក​នេះ។ ១៨ ប៉ុន្តែ កម្រៃ និង​ប្រាក់​ចំណេញ​ដែល​ក្រុង​នេះ​រក​បាន នឹង​ត្រូវ​ញែក​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់ គ្មាន​នរណា​អាច​ប្រមូល​ទ្រព្យ​ទាំង​នេះ​ទុក​ឡើយ ដ្បិត​របស់​ទ្រព្យ​ទាំង​នេះ​នឹង​ត្រូវ​បម្រុង​ទុក​ជា​អាហារ សម្រាប់​ពួក​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ និង​ជា​សម្លៀក‌បំពាក់​ដ៏​ថ្លៃ‌ថ្នូរ​សម្រាប់​ពួក​គេ។
២៤
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ផែន‌ដី
 ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​បំផ្លាញ​ផែន‌ដី
ឲ្យ​វិនាស។
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​រំលើង​ផែន‌ដី ហើយ​កម្ចាត់‌កម្ចាយ
មនុស្ស‌ម្នា​ដែល​រស់​នៅ​លើ​ផែន‌ដី
 គឺ​បូជា‌ចារ្យ​ក៏​ដូច​ប្រជាជន
ម្ចាស់​ប្រុស​ក៏​ដូច​ទាសា
ម្ចាស់​ស្រី​ក៏​ដូច​ទាសី
អ្នក​លក់​ក៏​ដូច​អ្នក​ទិញ
ម្ចាស់​របស់​ក៏​ដូច​អ្នក​ខ្ចី
ម្ចាស់​បំណុល​ក៏​ដូច​កូន​បំណុល​ដែរ។
 ផែន‌ដី​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ហិន‌ហោច​ទាំង​ស្រុង
ស្រប​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
 មនុស្ស​នៅ​ផែន‌ដី​នឹង​កាន់​ទុក្ខ
គេ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ខ្សោយ
ឥត​មាន​កម្លាំង​កំហែង​ទៀត​ទេ
វត្ថុ​ស័ក្តិ‌សិទ្ធិ​ទាំង‌ឡាយ​នឹង​អស់​ឫទ្ធិ។
 ផែន‌ដី​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អាស្រូវ
ដោយ‌សារ​មនុស្ស​ជាន់​ឈ្លី
គឺ​ពួក​គេ​បាន​បំពាន​លើ​វិន័យ
ពួក​គេ​រំលោភ​ដំបូន្មាន​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ផ្ដាច់
សម្ពន្ធ‌មេត្រី​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច
ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ចង​ជា​មួយ​គេ។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ផែន‌ដី​ត្រូវ​បណ្ដាសា
មនុស្ស‌ម្នា​នៅ​លើ​ផែន‌ដី​មាន​ទោស
ព្រោះ​តែ​អំពើ​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត។
ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស
ហើយ​នៅ​សេស‌សល់​តែ​មួយ​ចំនួន​តូច​ប៉ុណ្ណោះ។
 សូម្បី​តែ​ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ថ្មី​ក៏​កាន់​ទុក្ខ​ដែរ
ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ត្រូវ​ហិន‌ហោច​អស់
អស់​អ្នក​ដែល​ធ្លាប់​តែ​សប្បាយ
បែរ​ជា​ស្រែក​ថ្ងូរ​ទៅ​វិញ។
 សំឡេង​ស្គរ​របាំ​ដ៏​សប្បាយ​លែង​ឮ​ទៀត​ហើយ
សំឡេង​ហ៊ោ​ខ្ញៀវ‌ខ្ញារ​ក៏​ត្រូវ​ចប់
ហើយ​សំឡេង​ចាប៉ី​ដ៏​ពីរោះ
ក៏​លែង​មាន​ទៀត​ដែរ។
 ពេល​នោះ មនុស្ស‌ម្នា​លែង​ផឹក​ស្រា
ទាំង​ច្រៀង​ទៀត​ហើយ
ស្រា​ឆ្ងាញ់​បែរ​ជា​ជូរ​ល្វីង​ដល់​អ្នក​ផឹក​ទៅ​វិញ។
១០ ក្រុង​ដែល​គ្មាន​មនុស្ស​នៅនឹង​ត្រូវ​រលំ
ផ្ទះ​ទាំង‌ឡាយ​ត្រូវ​បិទ​ទ្វារ​ចោល
គ្មាន​នរណា​អាច​ចូល​បាន​ទៀត​ឡើយ។
១១ នៅ​តាម​ផ្លូវ មនុស្ស‌ម្នា​នាំ​គ្នា​ត្អូញ‌ត្អែរ
ព្រោះ​រក​ស្រា​ផឹក​មិន​បាន
ការ​រីក‌រាយ​ក៏​លែង​មាន
ហើយ​ក៏​គ្មាន​អំណរ​សប្បាយ
នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ទៀត​ដែរ។
១២ ក្នុង​ទី‌ក្រុង​មាន​តែ​សំណល់​បាក់‌បែក
ទ្វារ​ក្រុង​ក៏​ខូច​ខាត​ខ្ទេច‌ខ្ទី​អស់​ដែរ។
១៣ ក្នុង​ចំណោម​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ
នៅ​លើ​ផែន‌ដី
ប្រជាជន​ដែល​នៅ​សេស‌សល់ មាន​ចំនួន​តិច
ដូច​ជា​ផ្លែ​អូលីវ និង​ផ្លែ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ដែល
នៅ​សេស‌សល់ ក្រោយ​ពេល​គេ​បេះ​ផ្លែ​ចប់។
១៤ រីឯ​អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត
នឹង​នាំ​គ្នា​បន្លឺ​សំឡេង​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង
ព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយ​អំណរ​រីក‌រាយ។
ពួក​គេ​មក​ពី​ស្រុក​ខាង​លិច​យ៉ាង​សប្បាយ។
១៥ អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ទិស​បូព៌ា
នាំ​គ្នា​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​កោះ​ទាំង‌ឡាយ
ក៏​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់
ជា​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែរ!
១៦ យើង​បាន​ឮ​សូរ​ចម្រៀង
ពី​ចុង​ខាង​នាយ​ផែន‌ដី​មក​ថា:
«សូម​លើក​តម្កើង​ព្រះ​ដ៏​សុចរិត!»។
ប៉ុន្តែ ចំពោះ​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​ពោល​ថា:
ខ្ញុំ​វិនាស​បាត់‌បង់​ហើយ! ខ្ញុំ​វេទនា​ហើយ!
ពួក​ក្បត់​ចេះ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ក្បត់​ច្រើន​ឡើងៗ!
១៧ មនុស្ស‌ម្នា​នៅ​លើ​ផែន‌ដី​អើយ
អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​ត្រូវ​ញ័រ​រន្ធត់
ធ្លាក់​រណ្ដៅ និង​ជាប់​អន្ទាក់​មិន​ខាន!
១៨ អ្នក​ដែល​រត់​គេច​ផុត​ពី​ការ​ញ័រ​រន្ធត់
នឹង​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​រណ្ដៅ
អ្នក​ដែល​ឡើង​ផុត​ពី​រណ្ដៅ នឹង​ជាប់​អន្ទាក់។
ទ្វារ​មេឃ​បើក​ចំហ បង្អុរ​ទឹក​ចុះ​មក
ហើយ​គ្រឹះ​នៃ​ផែន‌ដី​ក៏​កក្រើក​ដែរ។
១៩ ផែន‌ដី​ប្រេះ ផែន‌ដី​បាក់‌បែក
ផែន‌ដី​រញ្ជួយ​ញាប់‌ញ័រ​យ៉ាង​ខ្លាំង
២០ ឃ្លីង‌ឃ្លោង​ដូច​មនុស្ស​ស្រវឹង
ហើយ​ទ្រេត‌ទ្រោត​ដូច​ខ្ទម​ត្រូវ​ខ្យល់​បក់‌បោក
ព្រោះ​អំពើ​បាប​របស់​ផែន‌ដី​ធ្ងន់‌ធ្ងរ​ណាស់
ផែន‌ដី​ត្រូវ​រលំ ក្រោក​ឡើង​វិញ​ពុំ​រួច​ឡើយ។
ចុង​បញ្ចប់​របស់​អាណា‌ចក្រ​នានា
២១ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ទោស​អំណាច​នានា​នៅ​ស្ថាន​លើ ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​ទោស​ស្តេច​ទាំង‌ឡាយ នៅ​ផែន‌ដី​ដែរ។ ២២ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រមូល​អំណាច​ទាំង​នោះ ដូច​គេ​ប្រមូល​អ្នក​ទោស​នៅ​ក្នុង​រណ្ដៅ ព្រះ‌អង្គ​ឃុំ​ពួក​គេ​ទុក។ ច្រើន​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​មុខ​ទៀត ទើប​ព្រះ‌អង្គ​ជំនុំ‌ជម្រះ​ពួក​គេ។
២៣ ពេល​នោះ ព្រះ‌ច័ន្ទ​ត្រូវ​បាក់​មុខ
ព្រះ‌អាទិត្យ​ត្រូវ​អាម៉ាស់។
ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​នឹង​គ្រង​រាជ្យ
នៅ​លើ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន និង​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ហើយ​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ភ្លឺ​ចិញ្ចែង‌ចិញ្ចាច​នៅ​មុខ​អស់​លោក​ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ
របស់​ព្រះ‌អង្គ។
២៥
ទំនុក​អរ‌ព្រះ‌គុណ
 ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ
ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ​នៃ​ទូល‌បង្គំ
ទូល‌បង្គំ​សូម​កោត​សរសើរ និង​លើក​តម្កើង
ព្រះ‌កិត្តិ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​កិច្ច‌ការ​ដ៏​អស្ចារ្យ។
គម្រោង‌ការ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​រៀប‌ចំ​ទុក
តាំង​ពី​យូរ‌យារ​ណាស់​មក​ហើយ​នោះ
សុទ្ធ​តែ​នៅ​ជាប់‌លាប់ ឥត​ប្រែ‌ប្រួល​ឡើយ។
 ព្រះ‌អង្គ​បាន​រំលាយ​ទី‌ក្រុង​ឲ្យ
ក្លាយ​ទៅ​ជា​គំនរ​ឥដ្ឋ
ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​បុរី​ដែល​មាន​កំពែង​រឹង‌មាំ
ក្លាយ​ទៅ​ជា​គំនរ​បាក់‌បែក
បន្ទាយ​របស់​ខ្មាំង​បាន​រលាយ​សូន្យ
លែង​មាន​ឈ្មោះ​ជា​ទី‌ក្រុង​ទៀត
ហើយ​ក៏​គ្មាន​នរណា​សង់​ឡើង​វិញ​ឡើយ។
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ
នាំ​គ្នា​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ
សូម្បី​នៅ​ក្នុង​ទី‌ក្រុង​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​ដ៏​សាហាវ
ក៏​គេ​នាំ​គ្នា​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ
 ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​ជា​កំពែង​ការ‌ពារ​មនុស្ស
ទន់​ខ្សោយ និង​ជា​បង្អែក​របស់​មនុស្ស​ទុរគត
ក្នុង​ពេល​មាន​អាសន្ន
ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ជា​ជម្រក​នៅ​ពេល​មាន​ភ្លៀង​ព្យុះ
ហើយ​ជា​ម្លប់​បាំង​កម្ដៅ
ព្រោះ​កំហឹង​របស់​មនុស្ស​សាហាវ
ប្រៀប​បាន​នឹង​ភ្លៀង​ព្យុះ​ដ៏​កំណាច។
 ព្រះ‌អង្គ​បង្ក្រាប​មនុស្ស​ព្រៃ​ឲ្យ​បាត់​មាត់​ឈឹង
ដូច​ព្រះ‌អង្គ​បន្ថយ​កម្ដៅ​ក្នុង​ទី​ហួត‌ហែង។
ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ចម្រៀង​ជោគ‌ជ័យ
របស់​មនុស្ស​សាហាវ​ប្រែ​ជា​ស្ងាត់​សូន្យ
ដូច​ពពក​បន្ថយ​កម្ដៅ​ថ្ងៃ​ដែរ។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​នឹង​ជប់‌លៀង
ប្រជាជន​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន
គឺ​មាន​ម្ហូប​ដ៏​ឆ្ងាញ់​ពិសា
និង​ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ដ៏​មាន​ឱជា‌រស​បំផុត
មាន​សាច់​ចំឡក និង​ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
ដែល​គេ​សម្រាំង​យ៉ាង​ល្អ។
 នៅ​លើ​ភ្នំ​នោះ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ដក​ស្បៃ​កាន់​ទុក្ខ​
ចេញ​ពី​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង​ប៉ុន្មាន
ហើយ​ក៏​ដក​វាំងនន​ទុក្ខ​ព្រួយ​ចេញ​ពី
ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​អស់​ដែរ។
 ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បំបាត់​សេចក្ដី​ស្លាប់​រហូត​ត​ទៅ
ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នឹង​ជូត​ទឹក​ភ្នែក​ចេញ​ពី​មុខ
របស់​មនុស្ស​ទាំង​អស់។
ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ដក​ការ​អាម៉ាស់​នៃ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ
របស់​ព្រះ‌អង្គ ចេញ​ពី​ទឹក​ដី​ទាំង​មូល​ដែរ។
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
 នៅ​ថ្ងៃ​នោះ គេ​នឹង​ប្រកាស​ថា៖
«ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង
យើង​បាន​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អង្គ
ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​សង្គ្រោះ​យើង
យើង​បាន​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មែន!
ចូរ​យើង​សប្បាយ​រីក‌រាយ និង​មាន​អំណរ​ឡើង
ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​សង្គ្រោះ​យើង!»។
១០ ព្រះ‌អម្ចាស់​ដាក់​ព្រះ‌ហស្ដ​លើ​ភ្នំ​នេះ
រីឯ​ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់​នឹង​ត្រូវ​ជាន់​ឈ្លី​នៅ​នឹង​កន្លែង
ដូច​ចំបើង​កប់​នៅ​ក្នុង​លាមក​សត្វ។
១១ នៅ​ក្នុង​រណ្ដៅ​លាមក​សត្វ
ម៉ូអាប់​បោះ​ដៃ ដូច​គេ​បោះ​ដៃ​ហែល​ទឹក
ប៉ុន្តែ ទោះ‌បី​គេ​ខំ​ប្រឹង​យ៉ាង​ណា​ក្តី
ព្រះ‌អម្ចាស់​គង់​តែ​បំបាក់​អំនួត
របស់​ជន​ជាតិ​នេះ​ជា​មិន​ខាន។
១២ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ផ្តួល​រំលំ​កំពែង​ដ៏​ខ្ពស់ៗ
នៅ​ស្រុក​ម៉ូអាប់
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​រាប​ដល់​ដី កប់​ក្នុង​ធូលី​ដី។
២៦
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រទាន​ជ័យ‌ជម្នះ​ឲ្យ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​ព្រះ‌អង្គ
 នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ក្នុង​ស្រុក​យូដា
គេ​នឹង​ច្រៀង​បទ​ចម្រៀង​ដូច​ត​ទៅ:
«យើង​មាន​ក្រុង​មួយ​ដ៏​រឹង‌មាំ
ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ការ​សង្គ្រោះ​មក​យើង
ទុក​ជា​កំពែង និង​ជញ្ជាំង ការ‌ពារ​យើង។
 ចូរ​បើក​ទ្វារ​ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​ដ៏​សុចរិត
ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ‌ស្ម័គ្រ​ចូល​ផង!
 ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​ជា‌និច្ច​និរន្តរ៍
ដល់​ប្រជា‌ជាតិ​នេះ
ព្រោះ​គេ​មាន​ជំហរ​រឹង‌ប៉ឹង
ហើយ​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អង្គ។
 ចូរ​នាំ​គ្នា​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា‌និច្ច​ចុះ!
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ថ្ម‌ដា​ដែល​នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ
អស់‌កល្ប​ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ។
 ព្រះ‌អង្គ​បន្ទាប​មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​ឆ្មើង‌ឆ្មៃ
ព្រះ‌អង្គ​ផ្តួល​រំលំ​ក្រុង​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ទី​ខ្ពស់ៗ
ឲ្យ​រាប​ដល់​ដី កប់​ក្នុង​ធូលី
 មនុស្ស​ទន់‌ទាប និង​មនុស្ស​ទន់​ខ្សោយ
នឹង​ដើរ​ជាន់​ក្រុង​នោះ»។
 ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ!
ព្រះ‌អង្គ​បង្ហាញ​ឲ្យ​មនុស្ស​សុចរិត​ស្គាល់​មាគ៌ា​ដ៏​ទៀង​ត្រង់
ព្រះ‌អង្គ​ពង្រាប​មាគ៌ា​របស់​មនុស្ស​សុចរិត
ឲ្យ​រាប​ស្មើ។
 ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ! យើង​ខ្ញុំ​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អង្គ
យើង​ខ្ញុំ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា
ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ត្រួស‌ត្រាយ​ទុក
ចិត្ត​យើង​ខ្ញុំ​ប្រាថ្នា​ចង់​តែ​ថ្លែង​អំពី​ព្រះ‌នាម
របស់​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ។
៩​​​​ នៅ​ពេល​យប់ ទូល‌បង្គំ​ចង់​នៅ​ជិត​ព្រះ‌អង្គ
ទូល‌បង្គំ​ក៏​ស្វែង​រក​ព្រះ‌អង្គ​អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត​ដែរ។
ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​នៅ​លើ​ផែន‌ដី
ស្រប​តាម​ការ​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ពួក​គេ​នឹង​ស្គាល់​សេចក្ដី​សុចរិត។
១០ ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌អង្គ​លើក‌លែង​ទោស​ឲ្យ
មនុស្ស​អាក្រក់
នោះ​គេ​នឹង​មិន​ដឹង​ថា សេចក្ដី​សុចរិត​ជា​អ្វី​ទេ
គឺ​គេ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត​នៅ​ក្នុង
ស្រុក​ដ៏​សុចរិត​នេះ
ហើយ​មិន​យល់​ពី​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុង‌រឿង
របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឡើយ។
១១ ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ!
អ្នក​ទាំង​នោះ​ពុំ​ចាប់​អារម្មណ៍​ថា
ព្រះ‌អង្គ​កំពុង​តែ​គំរាម​ពួក​គេ​ទេ។
សូម​ឲ្យ​បច្ចា‌មិត្ត​ត្រូវ​អាម៉ាស់
ដោយ​ឃើញ​របៀប​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​ការ‌ពារ
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
សូម​ឲ្យ​ភ្លើង​ឆេះ​បំផ្លាញ​ពួក​គេ។
១២ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់!
ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​បាន​សុខ‌សាន្ត
អ្វីៗ​ដែល​យើង​ខ្ញុំ​ប្រព្រឹត្ត
ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​បាន​សម្រេច​ទាំង​អស់។
១៣ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ​អើយ!
ក្រៅ​ពី​ព្រះ‌អង្គ យើង​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​មាន​ម្ចាស់​ជា​ច្រើន
ត្រួត‌ត្រា​លើ​យើង​ខ្ញុំ
ប៉ុន្តែ មាន​តែ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ
ដែល​យើង​ខ្ញុំ​ចង់​គោរព​បម្រើ។
១៤ អស់​អ្នក​ដែល​ស្លាប់​ផុត​ទៅ​ហើយ
មិន​រស់​ឡើង​វិញ​ទេ
អ្នក​ទាំង​នោះ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ស្រមោល
គេ​មិន​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ​ឡើយ។
ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ទោស​ពួក​គេ​ឲ្យ​វិនាស​សូន្យ
ឥត​មាន​នរណា​នឹក​នា​ដល់​ពួក​គេ​ទៀត។
១៥ ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ
ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​យើង​កើន​ចំនួន​ច្រើន​ឡើង
ព្រះ‌អង្គ​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ហើយ​ពង្រីក​ព្រំ‌ប្រទល់​ទឹក​ដី​របស់​យើង​ខ្ញុំ។
១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ!
ពេល​មាន​អាសន្ន យើង​ខ្ញុំ​មក​រក​ព្រះ‌អង្គ
នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទោស
យើង​ខ្ញុំ​ទទូច​អង្វរ​ករ​ព្រះ‌អង្គ។
១៧ ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ!
ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​ហៀប​នឹង​សម្រាល​កូន
ស្រែក​ថ្ងូរ​ដោយ ឈឺ​ចុក‌ចាប់​យ៉ាង​ណា
យើង​ខ្ញុំ​ក៏​ស្រែក​ថ្ងូរ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​របស់
ព្រះ‌អង្គ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
១៨ យើង​ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្ត្រី​ដែល​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ
យើង​ខ្ញុំ​ឈឺ​ចុក‌ចាប់ តែ​ឥត​បង្កើត​អ្វី​សោះ​ឡើយ
យើង​ខ្ញុំ​មិន​បាន​នាំ​ការ​សង្គ្រោះ
មក​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​ទេ
ហើយ​យើង​ខ្ញុំ​ក៏​មិន​បាន​បង្កើត​មនុស្ស​ថ្មី
នៅ​លើ​ផែន‌ដី​ដែរ។
មនុស្ស​ស្លាប់​នឹង​រស់​ឡើង​វិញ ការ​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត
១៩ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា
អ្នក​ដែល​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ​នឹង​រស់​ឡើង​វិញ!
សាក‌សព​របស់​គេ​នឹង​ក្រោក​ឡើង!
អស់​អ្នក​ដែល​ដេក​ក្នុង​ធូលី​ដី​អើយ
ចូរ​ភ្ញាក់​ឡើង!
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្រែក​ហ៊ោ​យ៉ាង​សប្បាយ​រីក‌រាយ​ទៅ!
ទឹក​សន្សើម​ធ្លាក់​ចុះ​មក​ស្រោច‌ស្រព​ផែន‌ដី
ធ្វើ​ឲ្យ​ដំណាំ​ដុះ​ឡើង​យ៉ាង​ណា
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រទាន​ពន្លឺ​មក
ប្រោស​អស់​អ្នក​ដែល​ចែក​ស្ថាន​ទៅ​ហើយ
ឲ្យ​ចេញ​ពី​ដី
មាន​ជីវិត​ឡើង​វិញ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
២០ ឱ​ប្រជាជន​របស់​ខ្ញុំ​អើយ!
ចូរ​នាំ​គ្នា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ហើយ​បិទ​ទ្វារ​ឲ្យ​ជិត។
ត្រូវ​នៅ​សំងំ​លាក់​ខ្លួន
រហូត​ទាល់​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​លែង​ព្រះ‌ពិរោធ
២១ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​យាង​ចេញ​ពី​ព្រះ‌ដំណាក់
ដើម្បី​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​នៅ​ផែន‌ដី
ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត។
ពេល​នោះ អំពើ​ឧក្រិដ្ឋ​ដែល​មនុស្ស​ប្រព្រឹត្ត
នៅ​លើ​ផែន‌ដី
នឹង​លាក់​លែង​ជិត​ទៀត​ហើយ
ហើយ​ផែន‌ដី​ក៏​នឹង​លែង​លាក់​អស់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ
គេ​សម្លាប់​ទៀត​ដែរ។
២៧
 នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រើ ព្រះ‌ខ័ន​ដ៏​ធំ ហើយ​មុត និង​ប្រកប​ដោយ​មហិទ្ធិ‌ឫទ្ធិ ដើម្បី​ដាក់​ទោស​ខ្មោច​ទឹក គឺ​ពស់​ដ៏​កំសាក ហើយ​មាន​កល‌ល្បិច ព្រះ‌អង្គ​នឹង​សម្លាប់​សត្វ​នាគ​ដ៏​សម្បើម​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​សមុទ្រ។
ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
 នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ចូរ​នាំ​គ្នា​បន្លឺ​សំឡេង​ច្រៀង
សរសើរ​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
ដែល​ផ្តល់​ស្រា​ដ៏​មាន​រស‌ជាតិ​ឆ្ងាញ់​ពិសា។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
យើង​ថែ‌រក្សា​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
យើង​ស្រោច​ទឹក​វា ត្រូវ​តាម​ពេល​កំណត់។
យើង​យាម​ចម្ការ​នេះ​ទាំង​ថ្ងៃ​ទាំង​យប់
ក្រែង​លោ​មាន​នរណា​លួច​ចូល​មក​បំផ្លាញ។
 យើង​មិន​ខឹង‌សម្បារ​នឹង​វា​ទៀត​ទេ
ប៉ុន្តែ ប្រសិន​បើ​យើង​ឃើញ
បន្លា ឬ​អញ្ចាញ​ដុះ​នៅ​ក្នុង​នោះ
យើង​នឹង​កាប់​ឆ្ការ​វា
ព្រម​ទាំង​ដុត​កម្ទេច​ចោល​ទៀត​ផង។
 បើ​គេ​ចូល​មក​ជ្រក​កោន​នឹង​យើង
ហើយ​ចុះ​ចូល​សុំ​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​ពី​យើង
នោះ​យើង​នឹង​ផ្តល់​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​ឲ្យ​គេ។
 នៅ​អនាគត‌កាល ពូជ‌ពង្ស​របស់​លោក​យ៉ាកុប
នឹង​ចាក់​ឫស
ពូជ‌ពង្ស​របស់​លោក​អ៊ីស្រា‌អែល
នឹង​មាន​ពន្លក​ដុះ​ចេញ​មក
រួច​មាន​ផ្កា មាន​ផ្លែ​ពាស‌ពេញ​លើ​ផែន‌ដី។
 តើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​វាយ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដូច​ព្រះ‌អង្គ​វាយ​អស់​អ្នក
ដែល​បាន​វាយ​ពួក​គេ​ឬ​ទេ?
តើ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រហារ​ជីវិត​ពួក​គេ
ដូច​ព្រះ‌អង្គ​ប្រហារ​ជីវិត​អស់​អ្នក
ដែល​បាន​សម្លាប់​ពួក​គេ​ឬ​ទេ?។
 ទេ! ព្រះ‌អម្ចាស់​ដាក់​ទោស​ប្រជា‌រាស្ដ្រ
របស់​ព្រះ‌អង្គ ដោយ​និរទេស​ពួក​គេ
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បណ្តេញ​ពួក​គេ
ដោយ‌សារ​ខ្យល់​បក់‌បោក​យ៉ាង​ខ្លាំង
ពី​បូព៌ា​ប្រទេស។
 ដោយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​លើក‌លែង​ទោស​ឲ្យ
កូន​ចៅ​របស់​លោក​យ៉ាកុប​រួច​ពី​បាប
ពួក​គេ​នឹង​កម្ទេច​ថ្ម​អាសនៈ
របស់​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ឲ្យ​ខ្ទេច
ដូច​ថ្ម​កំបោរ​ដែល​គេ​កម្ទេច​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ធូលី​ដី
ព្រម​ទាំង​ផ្តួល​រំលំ​បង្គោល​របស់​ព្រះ‌អាសេ‌រ៉ា
និង​កន្លែង​ថ្វាយ​សក្ការ‌បូជា​ដល់​ព្រះ​ទាំង​នោះ។
១០ ទី‌ក្រុង​ដែល​មាន​កំពែង​ដ៏​រឹង‌មាំ
នឹង​លែង​មាន​មនុស្ស​នៅ​ទៀត​ហើយ
គឺ​ក្រុង​នោះ​ត្រូវ​គេ​បោះ‌បង់​ចោល​ឲ្យ​នៅ
ស្ងាត់‌ជ្រងំ ក្លាយ​ទៅ​ជា​វាល​ស្មៅ
សម្រាប់​គោ​មក​ដេក
ហើយ​ស៊ី​ស្លឹក​ឈើ​តាម​គុម្ពោត​នៅ​ទី​នោះ។
១១ ពេល​មែក​ឈើ​ងាប់ វា​បាក់​ធ្លាក់​ពី​ដើម
ស្រីៗ​មក​ប្រមូល​យក​ទៅ​ដុត។
ប្រជាជន​នេះ​មិន​ដឹង​ខុស​ត្រូវ​អ្វី​សោះ
ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អាទិករ​របស់​ពួក​គេ
លែង​អាណិត​មេត្តា​ពួក​គេ
ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ពួក​គេ​មក
លែង​អត់‌ឱន​ដល់​ពួក​គេ​ទៀត​ហើយ។
១២ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​បោក‌បែន​ស្រូវ
ចាប់​ពី​ទន្លេ​អឺប្រាត
រហូត​ដល់​ទឹក​ជ្រោះ​ស្រុក​អេស៊ីប
ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ នៅ​ពេល​នោះ
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រមូល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ម្ដង​មួយៗ។ ១៣ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ គេ​នឹង​ផ្លុំ​ត្រែ​ធំ
ប្រជាជន​ដែល​ខ្ចាត់‌ព្រាត់​នៅ​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី
ប្រជាជន​ដែល​បែក‌ខ្ញែក​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប
នឹង​នាំ​គ្នា​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ
គេ​នឹង​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ‌អម្ចាស់
នៅ​លើ​ភ្នំ​ដ៏‌វិសុទ្ធ គឺ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម។
២៨
ខ្យល់​ព្យុះ​កម្ទេច​រាជា‌ណា‌ចក្រ​ខាង​ជើង
 ក្រុង​សាម៉ារី
ដែល​ជា​អំនួត​របស់​ពួក​ប្រមឹក
នៅ​រាជា‌ណា‌ចក្រ​អេប្រា‌អ៊ីម
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
សម្ផស្ស​របស់​ក្រុង​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ពី​លើ​វាល​ទំនាប
ដ៏​សម្បូណ៌‌សប្បាយ​នេះ
ប្រៀប​ដូច​ជា​ភួង​ផ្កា​ស្រពោន​នៅ​លើ​ក្បាល
របស់​ពួក​ប្រមឹក​ទាំង​នោះ។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​ចាត់​អ្នក​ខ្លាំង​ពូកែ​ម្នាក់​ឲ្យ​មក
អ្នក​នោះ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ខ្យល់​ព្យុះ​សង្ឃរា
ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​គ្រាប់​ព្រឹល​ធំៗ​ធ្លាក់​ចុះ​មក
ឬ​ដូច​ភ្លៀង​ដែល​បង្អុរ​ចុះ​មក​ធ្វើ​ឲ្យ
មាន​ទឹក​ជំនន់​យ៉ាង​ធំ។
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ច្រាន​ក្រុង​នោះ​ឲ្យ​រលំ​ដល់​ដី។
 ក្រុង​ដែល​ជា​អំនួត​របស់​ពួក​ប្រមឹក​អេប្រា‌អ៊ីម
នឹង​ត្រូវ​ខ្មាំង​ជាន់​ឈ្លី។
 រីឯ​ភួង​ផ្កា​ស្រពោន​ជា​សម្ផស្ស​របស់​ក្រុង​ដែល
ស្ថិត​នៅ​ពី​លើ​វាល​ទំនាប​ដ៏​សម្បូណ៌‌សប្បាយ
ក៏​ត្រូវ​វិនាស ដូច​ក្តឹប​ឧទុម្ពរ​នៅ​ដើម​រដូវ
ត្រូវ​គេ​បេះ ហើយ​ទំពា​លេប​អស់​ទៅ។
 នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​នឹង​បាន​ដូច​ជា​ភួង​ផ្កា​ដ៏​ស្រស់​បំព្រង ជា​មកុដ និង​ជា​គ្រឿង​អលង្ការ សម្រាប់​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​នៅ​សេស‌សល់។  ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​ចៅ‌ក្រម​កាត់​ក្តី​ដោយ​យុត្តិ‌ធម៌ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ការ‌ពារ​ទឹក​ដី​មាន​កម្លាំង​រុញ​ច្រាន​សត្រូវ​ដែល​មក​យាយី។
ពួក​ប្រមឹក​នាំ​គ្នា​ចំអក​ឲ្យ​ព្យាការី​អេសាយ
 រីឯ​អ្នក​ទាំង​នេះ​ក៏​ត្រូវ​ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
និង​ស្រា​ខ្លាំងៗ នាំ​ឲ្យ​វង្វេង‌វង្វាន់​ដែរ។
ពួក​បូជា‌ចារ្យ និង​ព្យាការី ត្រូវ​ស្រា​ខ្លាំងៗ
នាំ​ឲ្យ​វង្វេង។
សុរា​នាំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្រវឹង​ទ្រេត‌ទ្រោត
ស្រា​ខ្លាំង​នាំ​ឲ្យ​គេ​វង្វេង‌វង្វាន់
បណ្តាល​ឲ្យ​គេ​ឃើញ​និមិត្ត​ហេតុ​ផ្តេស‌ផ្តាស
ហើយ​សេចក្ដី​អ្វី​ដែល​គេ​ប្រកាស
ក៏​មិន​ច្បាស់‌លាស់​ដែរ។
 តុ​របស់​គេ​ប្រឡាក់​ពេញ​ដោយ​កំអួត
គួរ​ឲ្យ​ខ្ពើម
គឺ​រក​កន្លែង​ស្អាត​ត្រង់​ណា​គ្មាន​សោះ។
 គេ​ពោល​ថា:
«អេសាយ​នេះ​ចង់​បង្រៀន​អ្វី?
តើ​គាត់​ចង់​ពន្យល់​និមិត្ត​ហេតុ​របស់​គាត់
ប្រាប់​នរណា?
តើ​គាត់​ចង់​បង្ហាត់​បង្រៀន
កូនង៉ា​ដែល​គេ​ទើប​នឹង​ផ្ដាច់​ដោះ
កូនង៉ា​ដែល​គេ​លែង​ឲ្យ​បៅ​នោះ​ឬ?
១០ គាត់​ចេះ​តែ​ពោល​ថា: “ក កា កិ កី…
អា​នាង​ធ្វើ​នេះ! អា​នាង​ធ្វើ​នោះ!” »
១១ ពិត​មែន​ហើយ! ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល
មក​កាន់​ប្រជាជន​នេះ
ដោយ​ប្រើ​ភាសា​ដែល​ពួក​គេ​ស្ដាប់​មិន​បាន
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​យក​ភាសា​ដទៃ​ទៀត
មក​និយាយ​ជា​មួយ​ពួក​គេ។
១២ ព្រះ‌អង្គ​ធ្លាប់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​ពួក​គេ​ថា
“ទុក​ឲ្យ​អ្នក​ហត់‌នឿយ
មក​រក​សម្រាក​លំហែ​កាយ​ចុះ”
តែ​ពួក​គេ​មិន​ព្រម​ស្ដាប់​ព្រះ‌អង្គ​ទេ។
១៣ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ ដូច​បង្ហាត់​កូន​ក្មេង​ថា: “ក កា កិ កី… អា​នាង​ធ្វើ​នេះ! អា​នាង​ធ្វើ​នោះ!” ដូច្នេះ ពួក​គេ​នឹង​ជំពប់​ដួល បាក់​ដៃ​បាក់​ជើង ហើយ​ជាប់​អន្ទាក់​ចេញ​ពុំ​រួច​ឡើយ។
១៤ មេ​ដឹក​នាំ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ដែល​ចូល​ចិត្ត​តែ​និយាយ​ចំអក​អើយ!
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល
ដូច​ត​ទៅ:
១៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​អះ‌អាង​ថា
អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ​សន្ធិ‌សញ្ញា​ជា​មួយ​មច្ចុរាជ
ព្រម​ទាំង​ចុះ​កិច្ច​ព្រម‌ព្រៀង​ជា​មួយ
ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់។
កាល​ណា​មាន​គ្រោះ​កាច​មក​ដល់
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​ត្រូវ​អន្តរាយ​ឡើយ
ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​ការ​កុហក​ធ្វើ​ជា​ទី​ពឹង
និង​យក​ការ​ភូត‌ភរ​ជា​ជម្រក។
១៦ ហេតុ​នេះ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
យើង​នឹង​យក​ថ្ម​មួយ​ដុំ​មក​ដាក់​ធ្វើ​ជា​គ្រឹះ
នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន ដើម្បី​ល្បង​មើល​អ្នក​រាល់​គ្នា។
ថ្ម​នោះ​ជា​ថ្ម​ដ៏​សំខាន់ និង​មាន​តម្លៃ
ហើយ​ជា​គ្រឹះ​ដ៏​មាំ។
អ្នក​ណា​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ថ្ម​នេះ
អ្នក​នោះ​មុខ​ជា​បាន​រឹង‌ប៉ឹង​មិន​ខាន។
១៧ យើង​នឹង​យក​យុត្តិ‌ធម៌​ធ្វើ​ជា​រង្វាស់
ហើយ​យក​សេចក្ដី​សុចរិត​ធ្វើ​ជា​ខ្នាត។
ខ្យល់​ព្យុះ​នឹង​បក់​រំលើង​ការ​កុហក
ដែល​ជា​ទី​ពឹង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ហើយ​ទឹក​ក៏​នឹង​ជន់​ឡើង កួច​យក​ការ​ភូត‌ភរ
ដែល​ជា​ជម្រក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ដែរ។
១៨ សន្ធិ‌សញ្ញា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចុះ
ជា​មួយ​មច្ចុរាជ នឹង​ត្រូវ​លុប​បំបាត់
កិច្ច​ព្រម‌ព្រៀង​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចុះ​ជា​មួយ
ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់ ក៏​ពុំ​អាច​នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ​បាន​ដែរ
ពេល​គ្រោះ​កាច​មក​ដល់
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​អន្តរាយ​ជា​មិន​ខាន។
១៩ រាល់​ពេល​ដែល​គ្រោះ​កាច​នោះ​មក​ដល់ វា​នឹង​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា គ្រោះ​កាច​នោះ​នឹង​កើត​មាន​រៀង‌រាល់​ព្រឹក រៀង‌រាល់​ថ្ងៃ និង​រៀង‌រាល់​យប់។ បើ​គ្រាន់​តែ​ឮ​សូរ​គេ​និយាយ ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ញ័រ​រន្ធត់​ដែរ។
២០ ពេល​នោះ គ្រែ​ដេក​បែរ​ទៅ​ជា​ខ្លី​ពេក
រីឯ​ភួយ​ក៏​តូច​ពេក​រក​ដណ្តប់​ពុំ​បាន​ដែរ។
២១ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​យាង​មក
ដូច​កាល​ព្រះ‌អង្គ​យាង​មក​នៅ​ភ្នំ​ពេរ៉ា‌ស៊ីម
និង​វាល​ទំនាប​កាបូន​ដែរ
ព្រះ‌អង្គ​ក្រោក​ឡើង​សម្ដែង​ឫទ្ធិ‌បារមី
ដែល​ជា​ឫទ្ធិ‌បារមី​ដ៏​ចម្លែក
ព្រះ‌អង្គ​បំពេញ​កិច្ច‌ការ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដែល​ជា​កិច្ច‌ការ​ខុស​ប្លែក​ពី​ធម្មតា។
២២ ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ឈប់​និយាយ​ចំអក​ទៀត​ទៅ ក្រែង​លោ​ចំណង​រួប‌រឹត​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​តែ​តឹង​ថែម​ទៀត ដ្បិត​ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ព្រះ‌អង្គ​សម្រេច​រំលាយ​ស្រុក​នេះ​ទាំង​មូល​រួច​ហើយ។
២៣ ចូរ​នាំ​គ្នា​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្ដាប់​សំឡេង​របស់​ខ្ញុំ
ចូរ​ត្រង‌ត្រាប់​ស្ដាប់​ពាក្យ​របស់​ខ្ញុំ!
២៤ តើ​អ្នក​ភ្ជួរ​ដី ដើម្បី​សាប‌ព្រោះ
ចេះ​តែ​ភ្ជួរ​ជា‌និច្ច​រហូត​ទៅ​ឬ?
តើ​គាត់​នៅ​តែ​ភ្ជួរ​ត្រឡប់ និង​រាស់​ដី​ជា‌និច្ច​ឬ?
២៥ ទេ មិន​ដូច្នោះ​ទេ!
ពេល​ណា​គាត់​ភ្ជួរ​រាស់​ដី​រាប​ស្មើ​ហើយ
គាត់​យក​គ្រាប់​សណ្តែក និង​គ្រាប់​ល្ង​មក​ព្រោះ
គាត់​ព្រោះ​ពូជ​ស្រូវ
ហើយ​ព្រោះ​ពូជ​ស្រូវ​ដំណើប
តាម​កន្លែង​ដែល​គាត់​បាន​កំណត់​ទុក
ព្រម​ទាំង​ព្រោះ​ពូជ​ស្រូវ​ដែល​មិន​សូវ​ល្អ
នៅ​កៀនៗ។
២៦ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រាប់​ឲ្យ​គាត់​ដឹង​ថា
តើ​ត្រូវ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណាៗ​ខ្លះ
ព្រះ‌អង្គ​បង្ហាត់​បង្រៀន​គាត់។
២៧ ពេល​បេះ​សណ្តែក បេះ​ល្ង​រួច​ហើយ
គាត់​យក​ឈើ​មក​វាយ​គ្រាប់​សណ្តែក
និង​យក​រំពាត់​មក​វាយ​គ្រាប់​ល្ង
គឺ​គាត់​មិន​យក​រនាស់​មក​រាស់​សណ្តែក
ឬ​ក៏​យក​រទេះ​មក​បរ​ពី​លើ​ល្ង​ឡើយ។
២៨ រីឯ​ស្រូវ​វិញ គាត់​មិន​កិន​ទេ
គឺ​គាត់​គ្រាន់​តែ​បោក‌បែន​ប៉ុណ្ណោះ
តែ​មិន‌មែន​បោក‌បែន​រហូត​ឡើយ។
គាត់​បរ​រទេះ​សេះ​បញ្ជាន់​ស្រូវ​នោះ
តែ​គាត់​មិន​កិន​វា​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ម្សៅ​ទេ។
២៩ គាត់​ចេះ​ធ្វើ​ការ​ទាំង​នេះ​មក​ពី
ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​ណែ‌នាំ
ដំបូន្មាន​របស់​ព្រះ‌អង្គ​គួរ​ឲ្យ​កោត​សរសើរ
ហើយ​ព្រះ‌ប្រាជ្ញា‌ញាណ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ប្រសើរ​ឧត្តុង្គ‌ឧត្ដម​ក្រៃ‌លែង។
២៩
ព្រះ‌បន្ទូល​ស្តី​អំពី​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
 ក្រុង​អារីអែល ក្រុង​អារីអែល
ជា​បុរី​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​បោះ​ទ័ព
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
ទោះ​បី​អ្នក​ខំ​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ​រៀង‌រាល់​ឆ្នាំ​ក្តី
 ក៏​យើង​នឹង​កម្ទេច​ក្រុង​នេះ​ចោល​ដែរ។
ពេល​នោះ​នឹង​មាន​សំឡេង​យំ​សោក សម្រែក​ថ្ងូរ
ហើយ​ទី‌ក្រុង​ទាំង​មូល​នឹង​ប្រៀប​ដូច​ជា
អាសនៈ​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា។
 យេរូ‌សាឡឹម​អើយ យើង​នឹង​បោះ​ទ័ព​ជុំ‌វិញ​អ្នក
យើង​នឹង​ឲ្យ​កង‌ទ័ព​ឡោម‌ព័ទ្ធ​អ្នក
យើង​នឹង​ដំឡើង​គ្រឿង​សឹក​វាយ​សម្រុក​អ្នក។
 ពេល​នោះ អ្នក​នឹង​ធ្លាក់​ខ្លួន​យ៉ាង​ទាប​បំផុត
ពាក្យ​សម្ដី​របស់​អ្នក​លេច​ឮ​ពី​ក្នុង​ដី
ពាក្យ‌ពេចន៍​របស់​អ្នក​លេច​ចេញ​ពី​ធូលី​ដី
សំឡេង​របស់​អ្នក​ឮ​ពី​ក្នុង​ដី​មក​ដូច​សំឡេង​ខ្មោច
ហើយ​ពាក្យ​ដែល​អ្នក​និយាយ​ខ្សឹបៗ
ក៏​លេច​ឮ​ពី​ធូលី​ដី​មក​ដែរ។
 ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​អ្នក​នឹង​មាន​ចំនួន
ច្រើន​ឥត​គណនា​ដូច​ធូលី​ដី
សត្រូវ​ដ៏​កាច​សាហាវ​នេះ​នឹង​ប្រៀប​ដូច​ជា
កម្ទេច​ចំបើង​ដែល​ហុយ​ឡើង។
 រំពេច​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
យាង​មក​ជួយ​អ្នក ដោយ​ប្រើ​ផ្គរ‌លាន់
ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​ផែន‌ដី​រញ្ជួយ
ឲ្យ​មាន​រន្ទះ​បាញ់
មាន​ខ្យល់​ព្យុះ​សង្ឃរា​បក់‌បោក​យ៉ាង​ខ្លាំង
ព្រម​ទាំង​មាន​ភ្លើង​ឆេះ​ដ៏​សន្ធោ‌សន្ធៅ​ផង។
 កង‌ទ័ព​ដ៏​ច្រើន​ឥត​គណនា
របស់​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​ដែល​លើក​គ្នា​មក
ច្បាំង ឡោម‌ព័ទ្ធ និង​ចង់​កម្ទេច
យេរូ‌សាឡឹម​ដែល​ជា​អាសនៈ​របស់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
មុខ​ជា​ត្រូវ​បាត់​សូន្យ​ទៅ​វិញ ដូច​គេ​យល់​សប្ដិ
និង​ដូច​សុបិន​និមិត្ត​នៅ​ពេល​យប់​ដែរ។
 ពេល​នោះ កង‌ទ័ព​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​ប៉ុន្មាន
ដែល​លើក​គ្នា​មក​វាយ​លុក​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន
នឹង​ប្រៀប​ដូច​ជា​អ្នក​ដែល​គ្មាន​អាហារ​បរិភោគ
ហើយ​យល់​សប្ដិ​ឃើញ​ថា​ខ្លួន​កំពុង​តែ​បរិភោគ
តែ​គេ​ភ្ញាក់​ឡើង​ក្រពះ​នៅ​ទទេ។
អ្នក​ដែល​ស្រេក​ទឹក យល់​សប្ដិ​ឃើញ​ថា​ខ្លួន
កំពុង​ផឹក​ទឹក
តែ​គេ​ភ្ញាក់​ឡើង​អស់​កម្លាំង ស្ងួត​បំពង់​ក។
 ចូរ​ស្រឡាំង‌កាំង ហើយ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ទៅ
ចូរ​បិទ​ភ្នែក ធ្វើ​ជា​មនុស្ស​ខ្វាក់​ទៅ!
ចូរ​ស្រវឹង តែ​មិន‌មែន​ស្រវឹង​ស្រា​ទេ
ចូរ​ដើរ​ទ្រេត‌ទ្រោត តែ​មិន‌មែន​ដោយ‌សារ
អំណាច​របស់​គ្រឿង​ស្រវឹង​ណា​ដែរ
១០ ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ
វិញ្ញាណ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ពឹក​ស្រពន់
ព្រះ‌អង្គ​បិទ​ភ្នែក​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​ជា​ព្យាការី
ព្រះ‌អង្គ​បាំង​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​គ្រូ​ទាយ។
១១ ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា
អត្ថ‌ន័យ​នៃ​និមិត្ត​ហេតុ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ទាំង​នេះ
ប្រៀប​បាន​នឹង​សេចក្ដី​ដែល​មាន​ចែង​ទុក
ក្នុង​សៀវភៅ​មួយ​បិទ​ត្រា​ជិត
ហើយ​គេ​យក​ទៅ​ឲ្យ​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល
ចេះ​អក្សរ ទាំង​ពោល​ថា «ចូរ​អាន​ទៅ!»
តែ​អ្នក​នោះ​តប​មក​វិញ​ថា «ខ្ញុំ​អាន​ពុំ​កើត​ទេ
ព្រោះ​សៀវភៅ​នេះ​មាន​បិទ​ត្រា!»។
១២ គេ​ក៏​យក​សៀវភៅ​នោះ​ទៅ​ឲ្យ​មនុស្ស​ម្នាក់
ទៀត​ដែល​មិន​ចេះ​អក្សរ
ទាំង​ពោល​ថា «ចូរ​អាន​ទៅ!»
តែ​អ្នក​នោះ​តប​មក​វិញ​ថា
«ខ្ញុំ​មិន​ចេះ​អក្សរ​ទេ!»។
១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​នេះ​ចូល​មក​ជិត​យើង
ហើយ​លើក​តម្កើង​យើង​ត្រឹម​តែ​ពាក្យ​សម្ដី
និង​បបូរ​មាត់​ប៉ុណ្ណោះ
តែ​ចិត្ត​របស់​គេ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​យើង​ណាស់
រីឯ​ការ​ដែល​ពួក​គេ​គោរព​កោត​ខ្លាច​យើង
គ្រាន់​តែ​ជា​ទំនៀម‌ទម្លាប់
ដែល​គេ​រៀន​ពី​មនុស្ស​ប៉ុណ្ណោះ។
១៤ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​ធ្វើ​ឲ្យ
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​នេះ​រឹត​តែ​ងឿង‌ឆ្ងល់​ត​ទៅ​ទៀត
ដោយ​ប្រើ​ការ​អស្ចារ្យ
និង​ឫទ្ធិ‌បាដិហារិយ៍​ផ្សេងៗ
យើង​នឹង​រំលាយ​ប្រាជ្ញា​របស់​ពួក​អ្នក​ប្រាជ្ញ
ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​តម្រិះ​របស់​ពួក​អ្នក​ចេះ​ដឹង
ប្រែ​ជា​ឥត​បាន​ការ​ទៅ​វិញ។
១៥ អស់​អ្នក​ដែល​គេច​ខ្លួន​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដើម្បី​លាក់​គម្រោង‌ការ​របស់​ខ្លួន
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន។
អ្នក​ទាំង​នោះ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ផ្សេងៗ​នៅ​ក្នុង
ទី​លាក់​កំបាំង ទាំង​ពោល​ថា
«គ្មាន​នរណា​ឃើញ​យើង
គ្មាន​នរណា​ដឹង​ថា​យើង​កំពុង​តែ​ធ្វើ​អ្វី​ទេ!»។
១៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ដូច្នេះ​ខុស​ទាំង​ស្រុង!
តើ​គេ​អាច​ចាត់​ទុក​ដី​ឥដ្ឋ
ស្មើ​នឹង​ជាង​ស្មូន​កើត​ឬ?
ក្អម​មិន​អាច​និយាយ​អំពី​ជាង​ស្មូន​ថា
«អ្នក​នោះ​មិន​បាន​សូន​ខ្ញុំ​មក​ទេ»
ថូ​ក៏​មិន​អាច​និយាយ​អំពី​ជាង​ស្មូន​ថា
«គាត់​គ្មាន​ប្រាជ្ញា» ដែរ។
ពិភព‌លោក​ថ្មី​ដ៏​ប្រសើរ​រុង‌រឿង
១៧ បន្តិច​ទៀត ព្រៃ​ព្រឹក្សា​លើ​ភ្នំ​លីបង់
នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ចម្ការ​ដំណាំ
ហើយ​ចម្ការ​ដំណាំ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ព្រៃ​វិញ។
១៨ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ មនុស្ស​ថ្លង់​នឹង​ឮ​ព្រះ‌បន្ទូល
ដែល​មាន​ចែង​ទុក​នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ
ហើយ​មនុស្ស​ខ្វាក់​នឹង​មើល​ឃើញ
គឺ​គេ​រួច​ផុត​ពី​ភាព​ងងឹត
លែង​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ភាព​អន្ធការ​ទៀត​ហើយ។
១៩ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រោស​ឲ្យ​មនុស្ស​ទន់‌ទាប
មាន​អំណរ​សប្បាយ​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើងៗ
ហើយ​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
នឹង​ប្រោស​ឲ្យ​មនុស្ស​ក្រីក្រ
បាន​ត្រេក​អរ‌សប្បាយ​ដ៏​លើស‌លប់​ដែរ។
២០ ស្តេច​ដែល​កាន់​អំណាច​ផ្ដាច់​ការ
នឹង​ត្រូវ​វិនាស​សូន្យ
ហើយ​អ្នក​ដែល​មើល‌ងាយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ក៏​នឹង​សាប‌សូន្យ​អស់​ដែរ។
អស់​អ្នក​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ធ្វើ​បាប​អ្នក​ដទៃ
នឹង​ត្រូវ​បាត់‌បង់​ជីវិត​ជា​ពុំ‌ខាន
២១ ព្រោះ​ពួក​គេ​ពោល​ពាក្យ​ចោទ​ប្រកាន់​អ្នក​ដទៃ
ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ទទួល​ទោស
ពួក​គេ​ប្រើ​ឧបាយ‌កល
ធ្វើ​ឲ្យ​ចៅ‌ក្រម​កាត់​ក្តី​ខុស
ហើយ​ចោទ​ប្រកាន់​មនុស្ស​ស្លូត​ត្រង់
ដោយ​គ្មាន​មូល​ហេតុ​ត្រឹម‌ត្រូវ។
២២ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​ជា​ព្រះ​របស់​ពូជ‌ពង្ស​លោក​យ៉ាកុប
និង​ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​លោះ​លោក​អប្រាហាំ
មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា
ចាប់​ពី​ពេល​នេះ​ត​ទៅ ពូជ‌ពង្ស​លោក​យ៉ាកុប
នឹង​លែង​អាម៉ាស់​ទៀត​ហើយ
គេ​ក៏​លែង​តក់‌ស្លុត​ទៀត​ដែរ
២៣ ដ្បិត​ពេល​ណា​កូន​ចៅ​របស់​គេ​ឃើញ
កិច្ច‌ការ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដែល​យើង​នឹង​ប្រព្រឹត្ត
ចំពោះ​ពួក​គេ នោះ​ពួក​គេ​នឹង​ទទួល​ស្គាល់
នាម​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​យើង
ពួក​គេ​នឹង​ទទួល​ស្គាល់​ថា
យើង​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​លោក​យ៉ាកុប
ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​កោត​ខ្លាច​យើង
ដែល​ជា​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។
២៤ ពេល​នោះ ពួក​ដែល​វង្វេង​ស្មារតី
បែរ​ជា​ចាប់​ផ្តើម​មាន​ប្រាជ្ញា
ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​តែង‌តែ​រឹង​ចចេស
បែរ​ជា​សុខ​ចិត្ត​ទទួល​ពាក្យ​ប្រៀន‌ប្រដៅ។
៣០
ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​ចង​សម្ពន្ធ‌មិត្ត​រវាង អ៊ីស្រា‌អែល និង​អេស៊ីប
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
កូនៗ​ដែល​ចេះ​តែ​បះ‌បោរ
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​តាម​គម្រោង‌ការ
ដែល​យើង​មិន​បាន​គ្រោង​ទុក
ពួក​គេ​បាន​ចង​សម្ពន្ធ‌មិត្ត ផ្ទុយ​ពី​ឆន្ទៈ​របស់​យើង
ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​ផ្ទួនៗ​គ្នា។
 ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ស្រុក​អេស៊ីប
ដោយ​ពុំ​សួរ​យោបល់​ពី​យើង​សោះ
ពួក​គេ​ទៅ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ស្តេច​ផារ៉ោន
ពួក​គេ​រត់​ទៅ​ជ្រក​ក្រោម​ម្លប់​ស្រុក​អេស៊ីប។
 ក៏​ប៉ុន្តែ ការ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ស្តេច​ផារ៉ោន
នឹង​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​អាម៉ាស់
ការ​ជ្រក​កោន​ក្រោម​ម្លប់​របស់​ស្រុក​អេស៊ីប
នឹង​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាក់​មុខ​ជា​មិន​ខាន!
 ពួក​រដ្ឋ​មន្ត្រី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ទៅ​ដល់​ក្រុង​សូអាន​ហើយ
ទូត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ដល់​ក្រុង​ហាណែស
 តែ​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​ខក​ចិត្ត
ដោយ​ឃើញ​ថា​ប្រជាជន​អេស៊ីប
ពុំ​អាច​ផ្តល់​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​ពួក​គេ​ទេ
គឺ​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ពុំ​អាច​សង្គ្រោះ
ពុំ​អាច​ជួយ​ពួក​គេ​បាន​ទាល់​តែ​សោះ!
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ មាន​តែ​នាំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ត្រូវ
អាម៉ាស់ និង​បាត់‌បង់​កិត្តិ‌យស​ប៉ុណ្ណោះ។
 សេចក្ដី​ប្រកាស​អំពី​សត្វ​តិរច្ឆាន​នៅ
វាល​រហោ‌ស្ថាន​ណេកិប:
ពួក​គេ​ឆ្លង​កាត់​វាល​ហួត‌ហែង​គួរ​ឲ្យ​ព្រឺ​ខ្លាច
ជា​កន្លែង​ដែល​មាន​សត្វ​សិង្ហ
មាន​ពស់​វែក និង​មាន​នាគ​ហោះ
ពួក​គេ​ដឹក​ជញ្ជូន​ភោគ‌ទ្រព្យ​ដ៏​មាន​តម្លៃ
លើ​ខ្នង​លា និង​លើ​ខ្នង​អូដ្ឋ
យក​ទៅ​ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​មួយ​ដែល​ពុំ​អាច
ផ្តល់​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​ពួក​គេ​ទាល់​តែ​សោះ។
 ជំនួយ​របស់​ស្រុក​អេស៊ីប
គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ស្រមើ‌ស្រមៃ​ប៉ុណ្ណោះ
គឺ​ពុំ​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ឡើយ។
ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​ដាក់​ងារ​ឲ្យ
ស្រុក​អេស៊ីប​ថា «ពួក​រត់​ខ្វែង​ដៃ​ខ្វែង​ជើង
តែ​មិន​បាន​ការ​អ្វី»។
ប្រជាជន​ដែល​មិន​ចេះ​ស្ដាប់​បង្គាប់
 ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ចារឹក​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ​លើ​បន្ទះ​ថ្ម
ហើយ​សរសេរ​ជា​លាយ‌លក្ខណ៍​អក្សរ
នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ទុក​ជា​ឯក‌សារ​ទៅ​អនាគត
ទុក​ជា​ភស្តុតាង​អស់‌កល្ប​ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ។
 ប្រជាជន​នេះ​ជា​ប្រជាជន​ដែល​ចេះ​តែ​បះ‌បោរ
ពួក​គេ​សុទ្ធ​តែ​ជា​កូន​អកតញ្ញូ
ដែល​ពុំ​ព្រម​ស្ដាប់​ដំបូន្មាន​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទេ។
១០ គេ​បំបិទ​មាត់​ហោរា​ថា “កុំ​ទាយ​អី”
ហើយ​ប្រាប់​គ្រូ​ទស្សន៍‌ទាយ​ថា
“កុំ​ទស្សន៍‌ទាយ​ការ​ពិត
ចូរ​ពោល​តែ​ពាក្យ​បញ្ចើច‌បញ្ចើ
និង​រឿង​ប្រឌិត​ប៉ុណ្ណោះ​បាន​ហើយ!
១១ ចូរ​ងាក​ចេញ​ពី​មាគ៌ា​ដ៏​ត្រឹម‌ត្រូវ
ចូរ​ឃ្លាត​ចាក​ពី​គន្លង​ធម៌
កុំ​និយាយ​អំពី​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នៃ​ជន​ជាតិ
អ៊ីស្រា‌អែល​ប្រាប់​យើង​ទៀត!”។
១២ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នៃ​ជន​ជាតិ
អ៊ីស្រា‌អែល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច​ត​ទៅ៖
អ្នក​រាល់​គ្នា​បដិសេធ​មិន​ទទួល​ពាក្យ​របស់​យើង
ហើយ​បែរ​ទៅ​ពឹង​ផ្អែក​លើ
អំណាច​ផ្ដាច់​ការ និង​កល‌ល្បិច។
១៣ អំពើ​អាក្រក់​នេះ​នឹង​បណ្តាល​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា
វិនាស​សូន្យ​ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន
ដូច​ស្នាម​នៅ​លើ​កំពែង​ដ៏​ខ្ពស់
ធ្វើ​ឲ្យ​កំពែង​ប្រេះ​រលំ​ភ្លាម​មួយ​រំពេច។
១៤ កំពែង​នោះ​នឹង​រលំ​ខ្ទេច‌ខ្ទី
ដូច​ក្អម​ដី​ដែល​ជាង​ស្មូន​បោក​កម្ទេច
គ្មាន​អំបែង​ណា​មួយ​នៅ​ធំ​ទេ គឺ​សូម្បី​យក​ទៅ
ប្រើ​សម្រាប់​កាយ​រងើក​ភ្លើង​ចេញ​ពី​ចង្ក្រាន
ឬ​ដួស​ទឹក​ពាង​ក៏​មិន​បាន​ផង។
១៥ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ
អ៊ីស្រា‌អែល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៀត​ថា៖
ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បែរ​មក​រក​យើង​វិញ
ហើយ​នៅ​ស្ងប់‌ស្ងៀម
នោះ​យើង​នឹង​សង្គ្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​មិន​ខាន។
ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ស្ងប់‌ស្ងៀម
ហើយ​ទុក​ចិត្ត​លើ​យើង
នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​មាន​កម្លាំង!
ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ព្រម​ឡើយ។
១៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​បែរ​ជា​ពោល​ថា
«ទេ! យើង​នឹង​ជិះ​សេះ​រត់​ទៅ!»
ពិត​មែន​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រត់​ទៅ​មែន។
អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ពោល​ទៀត​ថា
«រទេះ​ចម្បាំង​របស់​យើង​បរ​លឿន​ណាស់»
ពិត​មែន​ហើយ! តែ​ខ្មាំង​ដែល​ដេញ​តាម​ក្រោយ
មាន​ល្បឿន​លឿន​ជាង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ទៀត។
១៧ ខ្មាំង​សត្រូវ​តែ​ម្នាក់​គំរាម‌កំហែង
អ្នក​រាល់​គ្នា​មួយ​ពាន់​នាក់​ឲ្យ​រត់​ប្រាស‌អាយុ
ខ្មាំង​តែ​ប្រាំ​នាក់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា
រត់​អស់​គ្មាន​សល់។
ដូច្នេះ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា
អ្នក​ដែល​សល់​ពី​ស្លាប់ មាន​គ្នា​តិច​ណាស់
គឺ​ប្រៀប​បាន​នឹង​បង្គោល​មួយ​នៅ​លើ​ភ្នំ
ឬ​ដូច​ជា​ទង់​មួយ​នៅ​លើ​ទួល​ប៉ុណ្ណោះ។
អនាគត​ដ៏​ភ្លឺ​ស្វាង
១៨ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់​រង់‌ចាំ​ពេល​ដែល​ព្រះ‌អង្គ
ត្រូវ​ប្រណី​សន្ដោស​អ្នក​រាល់​គ្នា
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ក្រោក​ឡើង ដើម្បី​បង្ហាញ
ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​អាណិត​មេត្តា​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​ដ៏​សុចរិត។
អស់​អ្នក​ដែល​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អង្គ
ប្រាកដ​ជា​មាន​សុភមង្គល​ពុំ‌ខាន។
១៩ ប្រជាជន​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​អើយ
អ្នក​នឹង​លែង​យំ​សោក​ទៀត​ហើយ!
ពេល​ណា​អ្នក​ស្រែក​ហៅ​រក​ព្រះ‌អង្គ
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រណី​សន្ដោស
ពេល​ណា​ព្រះ‌អង្គ​ឮ​សំឡេង​អ្នក
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ឆ្លើយ​តប​មក​អ្នក​ជា​មិន​ខាន។
២០ នៅ​គ្រា​មាន​អាសន្ន
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រទាន​អាហារ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា
នៅ​ពេល​ខ្វះ​ខាត
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រទាន​ទឹក​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា។
ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បង្រៀន​អ្នក
លែង​ពួន​នឹង​អ្នក​ទៀត​ហើយ
អ្នក​នឹង​ឃើញ​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់​ភ្នែក។
២១ បើ​អ្នក​ទៅ​ខាង​ស្តាំ ឬ​ទៅ​ខាង​ឆ្វេង
អ្នក​នឹង​ឮ​សំឡេង​បន្លឺ​ខាង​ក្រោយ​ខ្នង​ថា
«នេះ​ជា​មាគ៌ា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដើរ!»។
២២ ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ចាត់​ទុក
មាស និង​ប្រាក់​ដែល​ស្រោប​ជុំ‌វិញ​រូប​បដិមា
របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា ជា​មាស​ប្រាក់​មិន​បរិសុទ្ធ
អ្នក​នឹង​យក​ទៅ​បោះ​ចោល​ដូច​សំរាម
ដោយ​ពោល​ថា «វត្ថុ​គម្រក់!»។
២៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រទាន​ភ្លៀង​ឲ្យ​ធ្លាក់​ចុះ​មក
លើ​គ្រាប់​ពូជ​ដែល​អ្នក​បាន​សាប‌ព្រោះ
ហើយ​ដី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ដំណាំ​ដុះ​ឡើង
យ៉ាង​បរិបូណ៌ និង​ឆ្ងាញ់​ពិសា​ទៀត​ផង។
នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ហ្វូង​សត្វ​របស់​អ្នក
នឹង​ស៊ី​ស្មៅ​ក្នុង​វាល​ស្មៅ​ដ៏​ល្វឹង‌ល្វើយ។
២៤ គោ និង​ក្របី​ដែល​ធ្លាប់​អូស​នង្គ័ល
ក៏​ស៊ី​ស្មៅ​ដ៏​ឆ្ងាញ់​បំផុត
ដែល​គេ​ជជុះ​នឹង​រនាស់​ដែរ។
២៥ នៅ​ថ្ងៃ​មហា​ពិឃាត
គឺ​ថ្ងៃ​ដែល​បន្ទាយ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ត្រូវ​រលំ
នោះ​នឹង​មាន​ទឹក​ហូរ​ស្រោច‌ស្រព
ភ្នំ​ទាំង​ធំ​ទាំង​តូច។
២៦ នៅ​ថ្ងៃ​ព្រះ‌អម្ចាស់​រុំ​របួស​ឲ្យ
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ព្យាបាល​គេ
ឲ្យ​ជា​ពី​មុខ​របួស​ទាំង​អស់
ព្រះ‌ច័ន្ទ​នឹង​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​ភ្លឺ​ដូច​ព្រះ‌អាទិត្យ
ហើយ​ព្រះ‌អាទិត្យ​នឹង​ភ្លឺ​ជាង​ធម្មតា​ប្រាំ​ពីរ​ដង
គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​មាន​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​ចំនួន​ប្រាំ​ពីរ​រួម​គ្នា។
ព្រះ‌អម្ចាស់​ធ្វើ​ទោស​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី
២៧ មើល ព្រះ‌អម្ចាស់​ផ្ទាល់​នឹង​យាង​មក​ពី​ចម្ងាយ
ទាំង​ខ្ញាល់ ដូច​ខ្យល់​បក់‌បោក​យ៉ាង​ខ្លាំង
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដោយ​ព្រះ‌ពិរោធ
ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ភ្លើង
ដែល​ឆេះ​យ៉ាង​សន្ធោ‌សន្ធៅ។
២៨ ខ្យល់​ដែល​ចេញ​ពី​ព្រះ‌អង្គ​ប្រៀប​បាន​នឹង
ទឹក​ជ្រោះ ដែល​ជន់​ឡើង​រហូត​ដល់​ច្រមុះ។
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​រែង​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​នោះ
ឲ្យ​វិនាស​បាត់‌បង់
ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ដែក​បង្ហៀរ​នៅ​មាត់​ប្រជាជន​នេះ
ដើម្បី​នាំ​គេ​ទៅ​កន្លែង​ដែល​គេ​មិន​ចង់​ទៅ។
២៩ រីឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ច្រៀង​យ៉ាង​សប្បាយ ដូច​នៅ​រាត្រី​ដែល​គេ​ប្រារព្ធ​ពិធី​បុណ្យ អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើង​ទៅ​លើ​ភ្នំ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែល​ជា​ថ្ម‌ដា​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល ដោយ​មាន​ចិត្ត​អរ‌សប្បាយ ដូច​អ្នក​ដើរ​តាម​ចង្វាក់​សំឡេង​ខ្លុយ។
៣០ ពេល​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​បន្លឺ​ព្រះ​សូរ‌សៀង
ប្រកប​ដោយ​តេជ‌បារមី
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បង្ហាញ​ព្រះ‌ចេស្ដា
និង​ព្រះ‌ពិរោធ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
តាម‌រយៈ​ភ្លើង​ដែល​ឆេះ​យ៉ាង​សន្ធោ‌សន្ធៅ
តាម‌រយៈ​ព្យុះ​សង្ឃរា ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្លៀង
និង​ព្រឹល​ដែល​បង្អុរ​ចុះ​មក។
៣១ ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​នឹង​ភ័យ​ញាប់​ញ័រ​ជា​ខ្លាំង
នៅ​ពេល​ឮ​ព្រះ​សូរ‌សៀង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
និង​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​វាយ​ធ្វើ​ទោស​ពួក​គេ។
៣២ គ្រប់​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ដំបង គឺ​នៅ​ពេល​ព្រះ‌អម្ចាស់​វាយ​ពួក​អាស្ស៊ីរី នោះ​នឹង​ឮ​ស្នូរ​សំឡេង​ក្រាប់ និង​ចាប៉ី លេង​កំដរ​ផង។
៣៣ មើល៍ គេ​បាន​រៀប‌ចំ​កន្លែង​បូជា
តាំង​ពី​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ
គេ​បម្រុង​ទុក​សម្រាប់​បូជា​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី
គឺ​គេ​ជីក​រណ្ដៅ​យ៉ាង​ជ្រៅ ហើយ​ទូលាយ
ព្រម​ទាំង​ប្រមូល​គំនរ​អុស​ដ៏​ច្រើន​បរិបូណ៌
ទុក​សម្រាប់​ដុត។
ខ្យល់​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្ពាន់ធ័រ
នឹង​បក់​មក​បញ្ឆេះ​គំនរ​អុស​នោះ។
៣១
អេស៊ីប​ពុំ​អាច​ជួយ​អ៊ីស្រា‌អែល​ឡើយ
 អស់​អ្នក​ដែល​រត់​ទៅ
ស្រុក​អេស៊ីប ដើម្បី​រក​ជំនួយ
មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
អ្នក​ទាំង​នោះ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​សេះ
និង​ទុក​ចិត្ត​លើ​រទេះ​ចម្បាំង
ព្រោះ​ឃើញ​មាន​ចំនួន​ច្រើន
ពួក​គេ​ទុក​ចិត្ត​លើ​កង‌ទ័ព‌សេះ
ព្រោះ​ឃើញ​ថា​ខ្លាំង​ពូកែ
តែ​ពួក​គេ​ពុំ​នឹក​នា​ដល់​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ទេ
ពួក​គេ​ពុំ​ស្វែង​រក​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឡើយ។
 រីឯ​ព្រះ‌អង្គ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ខ្លាំង​ពូកែ​ដែរ
ព្រះ‌អង្គ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ទុក្ខ​វេទនា​កើត​ឡើង
ព្រះ‌អង្គ​គំរាម​យ៉ាង​ណា ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​យ៉ាង​នោះ
ព្រះ‌អង្គ​ប្រឆាំង​នឹង​ពួក​មនុស្ស​អាក្រក់
ហើយ​ប្រឆាំង​នឹង​អស់​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត
ដែល​គេ​ហៅ​ឲ្យ​មក​ជួយ។
 ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ជា​មនុស្ស គឺ​មិន‌មែន​ជា​ព្រះ​ទេ
សេះ​របស់​ពួក​គេ​ជា​សត្វ
គឺ​មិន‌មែន​ជា​ទេវតាឡើយ។
ពេល​ណា​ព្រះ‌អម្ចាស់​លើក​ព្រះ‌ហស្ដ​ឡើង
អ្នក​ដែល​មក​ជួយ​សង្គ្រោះ​នឹង​ជំពប់​ដួល
ហើយ​អ្នក​ដែល​គេ​ជួយ​ក៏​នឹង​ដួល​ដែរ
គឺ​គេ​ត្រូវ​វិនាស​ជា​មួយ​គ្នា។
មាន​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទេ​ដែល​អាច​សង្គ្រោះ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ដូច​ត​ទៅ:
«ពេល​ណា​សត្វ​សិង្ហ ឬ​កូន​វា​គ្រហឹម​ទៅ​លើ​រំពា
ទោះ‌បី​ពួក​គង្វាល​លើក​គ្នា​មក​ស្រែក​គំរាម
ចង់​ដណ្ដើម​រំពា​នោះ​ពី​វា​ក្តី
ក៏​វា​មិន​ភ័យ‌ខ្លាច​សម្រែក​របស់​ពួក​គេ
ឬ​ដក​ខ្លួន​ថយ ដោយ​សំឡេង​បង្អើល
របស់​ពួក​គង្វាល​នោះ​ឡើយ។
រីឯ​យើង​ដែល​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ
យើង​នឹង​ចុះ​ទៅ​ធ្វើ​សឹក​នៅ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន»។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​នឹង​ការ‌ពារ
ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ដូច​បក្សី​ត្រដាង​ស្លាប​ការ‌ពារ​កូន​របស់​វា។
ព្រះ‌អង្គ​ការ‌ពារ និង​រំដោះ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ព្រះ‌អង្គ​សង្គ្រោះ​ក្រុង​នេះ
មិន​ឲ្យ​វិនាស​អន្តរាយ​ឡើយ។
កូន​ចៅ​អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ! អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ងាក​ចេញ​យ៉ាង​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់ ចូរ​នាំ​គ្នា​វិល​មក​រក​ព្រះ‌អង្គ​វិញ!។ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប ដោយ​ឆ្លាក់​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ធ្វើ​ពី​មាស​ពី​ប្រាក់។ ប៉ុន្តែ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បោះ‌បង់​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ។
ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​នឹង​វិនាស​ដោយ​មុខ​ដាវ
តែ​មិន‌មែន​ជា​ដាវ​របស់​មនុស្ស​ទេ
គឺ​ពួក​គេ​មិន​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ
របស់​មនុស្ស​ឡើយ។
ពួក​អាស្ស៊ីរី​នឹង​បាក់​ទ័ព
ហើយ​ទាហាន​ក្មេងៗ​របស់​ពួក​គេ
នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក។
 ស្តេច​របស់​ពួក​គេ​នឹង​រត់​ទៅ ទាំង​ភ័យ​ញាប់​ញ័រ
មេ‌ទ័ព​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ញ័រ​រន្ធត់
នៅ​មុខ​ទង់​ជ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​ប្រជាជន​គោរព​បម្រើ​នៅ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន
ហើយ​ដុត​តង្វាយ​ថ្វាយ​ព្រះ‌អង្គ
នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម។
៣២
ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​ប្រកប​ដោយ​ទសពិធ‌រាជ‌ធម៌
 ពេល​នោះ នឹង​មាន​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​គ្រង​រាជ្យ​ដោយ​សុចរិត
ហើយ​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​នឹង​គ្រប់‌គ្រង​លើ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ
ដោយ​យុត្តិ‌ធម៌។
 លោក​ទាំង​នោះ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ជម្រក
ការ‌ពារ​នៅ​ពេល​មាន​ខ្យល់ មាន​ព្យុះ
ហើយ​ដូច​ជា​ទឹក​ហូរ​នៅ​លើ​ដី​បែក​ក្រហែង
និង​ដូច​ជា​ផ្ទាំង​ថ្ម​មួយ​ដ៏​ធំ
ផ្តល់​ម្លប់​ទៅ​លើ​ដី​ហួត‌ហែង។
 ភ្នែក​របស់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​មើល
លែង​ស្រវាំង​ទៀត​ហើយ
ត្រចៀក​របស់​អស់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ស្ដាប់
ក៏​លែង​ថ្លង់​ទៀត​ដែរ។
 អស់​អ្នក​ដែល​មិន​សូវ​មាន​ប្រាជ្ញា​វាង‌វៃ
បែរ​ជា​ចាប់​ផ្តើម​យល់
ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​និយាយ​ត្រដិត
បែរ​ជា​និយាយ​លឿន និង​ច្បាស់​ទៀត​ផង។
 គេ​លែង​គោរព​មនុស្ស​ល្ងី‌ល្ងើ​ទុក​ជា
មនុស្ស​ថ្លៃ‌ថ្នូរ​ទៀត​ហើយ
ហើយ​ក៏​លែង​គោរព​មនុស្ស​វៀច‌វេរ​ថា
ជា​មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​ទូលាយ​ទៀត​ដែរ
 ដ្បិត​មនុស្ស​ល្ងី‌ល្ងើ​ស្រដី​ចេញ​មក​តែ​ពាក្យ​ល្ងី‌ល្ងើ
ចិត្ត​របស់​គេ​គិត​តែ​ពី​ការ​អាក្រក់
ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ព្រៃ‌ផ្សៃ
ហើយ​ប្រមាថ​មើល‌ងាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ពួក​គេ​មិន​ឲ្យ​អាហារ​ដល់​អ្នក​អត់​ឃ្លាន​ទេ
ហើយ​ថែម​ទាំង​យក​ទឹក​ចេញ​ពី​អ្នក
ដែល​ស្រេក​ទៀត​ផង។
 មនុស្ស​អប្រិយ​មាន​សុទ្ធ​តែ​គំនិត​អប្រិយ​ក្នុង​ខ្លួន
គេ​រៀប‌ចំ​គម្រោង‌ការ​ទុច្ចរិត
ដើម្បី​ចោទ​ប្រកាន់ ដាក់​ទោស​ជន​ក្រីក្រ
នៅ​ពេល​ជន​ទុរគត​នេះ​ទាម‌ទារ​រក​យុត្តិ‌ធម៌។
 រីឯ​មនុស្ស​ថ្លៃ‌ថ្នូរ​វិញ
គេ​រៀប‌ចំ​គម្រោង‌ការ​ដ៏​ថ្លៃ‌ថ្នូរ
ហើយ​គិត​តែ​ពី​ធ្វើ​គម្រោង‌ការ​ថ្លៃ‌ថ្នូរ​នេះ។
ព្រះ‌បន្ទូល​ព្រមាន​ពួក​ស្ត្រី​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
 ពួក​ស្ត្រី​ដែល​រស់​នៅ​យ៉ាង​ស្រណុក
ឥត​កង្វល់​អើយ
ចូរ​ក្រោក​ឡើង ស្ដាប់​ពាក្យ​យើង
ចូរ​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្ដាប់​យើង!
១០ ពួក​ស្ត្រី​ដែល​ឥត​កង្វល់​អើយ
ក្នុង‌រយៈ​ពេល​ជាង​មួយ​ឆ្នាំ​ទៀត
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​ភ័យ​ញ័រ
ដ្បិត​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​នឹង​គ្មាន​ផ្លែ
ហើយ​ដំណាំ​ឯ​ទៀតៗ​ក៏​គ្មាន​ផល​ដែរ។
១១ ពួក​ស្ត្រី​ដែល​រស់​នៅ​យ៉ាង​ស្រណុក
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​ញ័រ​រន្ធត់
ពួក​ស្ត្រី​ដែល​ឥត​កង្វល់​អើយ
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​ភ័យ​ញ័រ!
ចូរ​យក​សម្លៀក‌បំពាក់​ចេញ
រួច​ពាក់​អាវ​កាន់​ទុក្ខ​វិញ!
១២ ចូរ​នាំ​គ្នា​គក់​ទ្រូង​កាន់​ទុក្ខ
ហើយ​យំ​ស្រណោះ​ស្រែ​ចម្ការ
និង​ស្រណោះ​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
ដែល​ធ្លាប់​តែ​ផ្តល់​ផល​ផ្លែ​ដ៏​ល្អ​នោះ​ទៅ!
១៣ នៅ​លើ​ដី​នៃ​ប្រជាជន​របស់​យើង
មាន​ដុះ​សុទ្ធ​តែ​គុម្ព​រពាក់ និង​បន្លា
ហើយ​ក្នុង​ក្រុង​ដ៏​សប្បាយ​នេះ
សូម្បី​តែ​នៅ​តាម​ផ្ទះ​ទាំង​ប៉ុន្មាន
ដែល​ធ្លាប់​មាន​សុភមង្គល
ក៏​មាន​សុទ្ធ​តែ​គុម្ព​រពាក់ និង​បន្លា​ដែរ។
១៤ វិមាន​ដ៏​ស្កឹម‌ស្កៃ​នឹង​ត្រូវ​គេ​បោះ‌បង់​ចោល
ក្រុង​ដែល​ធ្លាប់​អ៊ូអរ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ស្ងាត់‌ជ្រងំ
កំពែង​ខ្ពស់ៗ និង​ប៉ម​របស់​ទី‌ក្រុង
នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ជម្រក​របស់​លា​ព្រៃ
ហើយ​ជា​វាល​ស្មៅ​សម្រាប់​ហ្វូង​ចៀម។
ព្រះ‌អម្ចាស់​លើក​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឡើង​វិញ
១៥ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃ​មួយ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ចាក់​បង្ហូរ
ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មក​លើ​យើង
ពេល​នោះ វាល​រហោ‌ស្ថាន
នឹង​ប្រែ​ទៅ​ជា​ចម្ការ​ដំណាំ
ហើយ​ចម្ការ​ដំណាំ​មាន​ដើម​ឈើ​ដុះ​ដេរ‌ដាស
ដូច​ជា​ព្រៃ​ព្រឹក្សា​វិញ។
១៦ ពេល​នោះ អ្នក​នៅ​តាម​វាល​រហោ‌ស្ថាន
នឹង​រស់​នៅ​ដោយ​យុត្តិ‌ធម៌
ហើយ​អ្នក​នៅ​តាម​ចម្ការ
ក៏​នឹង​រស់​នៅ​ដោយ​សុចរិត​ដែរ។
១៧ សេចក្ដី​សុចរិត​នឹង​នាំ​មក​នូវ​សន្តិ‌ភាព
អំពើ​សុចរិត​នឹង​នាំ​មក​នូវ​សន្តិ‌សុខ
និង​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​រហូត​ត​ទៅ។
១៨ ប្រជាជន​របស់​យើង​នឹង​រស់​នៅ
ក្នុង​កន្លែង​ស្ងប់‌ស្ងាត់
គេ​អាស្រ័យ​នៅ​កន្លែង​សាន្ត‌ត្រាណ
ហើយ​សម្រាក​នៅ​កន្លែង​សុខ​ក្សេម‌ក្សាន្ត។
១៩ រីឯ​ព្រៃ​ព្រឹក្សា​នឹង​ត្រូវ​ហិន‌ហោច
ដោយ‌សារ​ព្រឹល
ហើយ​ទី‌ក្រុង​នឹង​រលំ​ខ្ទេច‌ខ្ទី​អស់។
២០ ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ
អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​សុភមង្គល​ហើយ
អ្នក​នឹង​សាប‌ព្រោះ​នៅ​តាម​មាត់​ទឹក
ព្រម​ទាំង​លែង​គោ និង​លា​របស់​ខ្លួន
ឲ្យ​ស៊ី​ស្មៅ​តាម​ចិត្ត។
៣៣
ព្រះ‌អម្ចាស់​រំដោះ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ
 អ្នក​បាន​បំផ្លាញ​អ្នក​ដទៃ
តែ​គ្មាន​នរណា​បំផ្លាញ​អ្នក​វិញ
អ្នក​មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
អ្នក​បាន​ក្បត់​អ្នក​ដទៃ
តែ​គ្មាន​នរណា​ក្បត់​អ្នក​វិញ​ទេ។
ពេល​ណា​អ្នក​បំផ្លាញ​អ្នក​ដទៃ​ចប់​ហើយ
នោះ​នឹង​មាន​គេ​បំផ្លាញ​អ្នក​វិញ
ពេល​ណា​អ្នក​ក្បត់​អ្នក​ដទៃ​ចប់​ហើយ
នោះ​នឹង​មាន​គេ​ក្បត់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ។
 ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ សូម​អាណិត​មេត្តា​យើង​ខ្ញុំ​ផង
យើង​ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អង្គ​ហើយ
រៀង‌រាល់​ព្រឹក
សូម​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ជា​កម្លាំង​ដល់​យើង​ខ្ញុំ។
នៅ​ពេល​មាន​អាសន្ន
សូម​សង្គ្រោះ​យើង​ខ្ញុំ​ផង!
 ពេល​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ​ឮ​ស្នូរ​សន្ធឹក
របស់​ព្រះ‌អង្គ គេ​នាំ​គ្នា​រត់​ចេញ​ទៅ
ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ក្រោក​ឡើង
ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​បែក‌ខ្ញែក​គ្នា​អស់។
 ពេល​នោះ មនុស្ស‌ម្នា​ច្រើន​ដូច​កណ្ដូប
នាំ​គ្នា​ប្រមូល​យក​ជ័យ‌ភ័ណ្ឌ
គេ​លើក​គ្នា​ដូច​ស្រមោច
ទៅ​ដណ្ដើម​យក​ជ័យ‌ភ័ណ្ឌ​នោះ។
 មនុស្ស‌ម្នា​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់
ព្រោះ​ព្រះ‌អង្គ​គង់​នៅ​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពង់‌ខ្ពស់​បំផុត!
ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ឲ្យ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
មាន​ពោរ‌ពេញ​ដោយ
សេចក្ដី​សុចរិត និង​យុត្តិ‌ធម៌។
 ពេល​នោះ អ្នក​នឹង​រស់​នៅ​ដោយ​សុខ‌សាន្ត។
ប្រាជ្ញា​វាង‌វៃ និង​ការ​ស្គាល់​ព្រះ‌អម្ចាស់
នឹង​ផ្តល់​ការ​សង្គ្រោះ​យ៉ាង​បរិបូណ៌​ឲ្យ​អ្នក
ហើយ​ការ​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់
ជា​កំណប់​ទ្រព្យ​ដ៏​ថ្លៃ‌ថ្នូរ​របស់​អ្នក!
 នៅ​គ្រា​នោះ អ្នក​ក្រុង​អារីអែល
ស្រែក​តាម​ផ្លូវ រក​គេ​ជួយ
រីឯ​អ្នក​ដែល​ទៅ​ចចារ​រក​សន្តិ‌ភាព
បែរ​ជា​មក​វិញ នាំ​គ្នា​យំ​យ៉ាង​ខ្លោច‌ផ្សា។
 ផ្លូវ​នានា​ស្ងាត់‌ជ្រងំ
ឥត​មាន​នរណា​ដើរ​កាត់​តាម​នោះ​ទៀត​ទេ
គូ​ភាគី​លែង​គោរព​សន្ធិ‌សញ្ញា
គេ​ប្រមាថ​មាក់‌ងាយ​សាក្សី​នៃ​សន្ធិ‌សញ្ញា​នេះ
គឺ​គេ​មិន​គោរព​នរណា​ទាំង​អស់។
 ប្រជាជន​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នាំ​គ្នា​កាន់​ទុក្ខ
ទឹក​ដី​កំពុង​តែ​រ៉ាំរ៉ៃ​ទៅៗ
ព្រៃ​ឈើ​នៅ​ភ្នំ​លីបង់​នឹង​បាក់​មុខ ហើយ​រុះ​រោយ
វាល​សារ៉ូន​ប្រៀប​បាន​នឹង​វាល​ហួត‌ហែង
ភ្នំ​បាសាន និង​ភ្នំ​កាម៉ែល នឹង​លែង​មាន
ព្រៃ​ឈើ​ទៀត​ហើយ។
១០ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
«ឥឡូវ​នេះ យើង​ក្រោក​ឡើង
យើង​ត្រូវ​ងើប​ឡើង
ដើម្បី​បង្ហាញ​ឫទ្ធិ‌បារមី​របស់​យើង។
១១ គម្រោង‌ការ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រៀប​ដូច​ជា​ចំបើង
ពេល​ណា​សម្រេច​ជា​រូប‌រាង​ឡើង
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឃើញ​មាន​តែ
កម្ទេច​សំរាម​ប៉ុណ្ណោះ
ដង្ហើម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រៀប​ដូច​ជា​ភ្លើង
ដែល​ឆេះ​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា។
១២ ជាតិ​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ​នឹង​ឆេះ​ក្នុង​ឡ
និង​ដូច​បន្លា​រពាក់​ដែល​គេ​កាប់​យក​ទៅ​ដុត»។
១៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​នៅ​ស្រុក​ឆ្ងាយ​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​អំពី​កិច្ច‌ការ​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ!
អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​នៅ​ជិតៗ​នេះ​អើយ
ចូរ​ទទួល​ស្គាល់​ឫទ្ធា‌នុភាព​របស់​យើង!
១៤ នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន មនុស្ស​បាប​នាំ​គ្នា​ញ័រ​រន្ធត់
ពួក​ទមិឡ​នឹង​ភ័យ​តក់‌ស្លុត ទាំង​ពោល​ថា:
“ក្នុង​ចំណោម​ពួក​យើង តើ​នរណា​អាច​រស់​នៅ
ក្បែរ​ភ្លើង​ដ៏​សន្ធោ‌សន្ធៅ​នេះ​បាន?
តើ​នរណា​អាច​រស់​នៅ​ក្បែរ​គុក​ភ្លើង
ដែល​ឆេះ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​នេះ​បាន?”។
១៥ មាន​តែ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​តាម​មាគ៌ា​ដ៏​សុចរិត
និង​អ្នក​និយាយ​ការ​ពិត
ទើប​អាច​នៅ​ក្បែរ​បាន
គឺ​អ្នក​មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ហិង្សា ដើម្បី​រក​កម្រៃ
អ្នក​មិន​ព្រម​ទទួល​សំណូក
អ្នក​ខ្ទប់​ត្រចៀក​មិន​ព្រម​ស្ដាប់​ពាក្យ
គេ​បបួល​ទៅ​ប្រហារ​ជីវិត​អ្នក​ដទៃ
អ្នក​មិន​ចង់​ឃើញ​អំពើ​អាក្រក់។
១៦ មនុស្ស​បែប​នេះ​នឹង​បាន​រស់​នៅ​កន្លែង​ខ្ពស់ៗ
គេ​នឹង​មាន​ថ្ម‌ដា​ដ៏​រឹង‌មាំ​ជា​ជម្រក
គេ​នឹង​មាន​អាហារ មាន​ទឹក គ្រប់‌គ្រាន់
ឥត​ខ្វះ​អ្វី​ឡើយ។
១៧ ពេល​នោះ អ្នក​នឹង​ឃើញ​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ
ប្រកប​ដោយ​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង
អ្នក​នឹង​ឃើញ​ស្រុក​ទេស​របស់​អ្នក
មាន​ទឹក​ដី​ធំ​ល្វឹង‌ល្វើយ។
១៨ អ្នក​នឹក​ដល់​អតីត‌កាល
ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ញ័រ​រន្ធត់ ហើយ​សួរ​ថា:
“តើ​ពួក​ត្រួត‌ត្រា ពួក​ទារ​ពន្ធ
និង​ពួក​អ្នក​ត្រួត​ពិនិត្យ​នៅ​តាម​កំពែង
ទៅ​ណា​បាត់​អស់​ហើយ?”។
១៩ អ្នក​នឹង​លែង​ឃើញ​ជាតិ​សាសន៍​ដែល​វាយ​ឫក​ខ្ពស់
ហើយ​និយាយ​ភាសា​ចម្លែក​ស្ដាប់​ពុំ​បាន
គួរ​ឲ្យ​អស់​សំណើច​នោះ​ទៀត​ហើយ។
២០ ចូរ​សម្លឹង​មើល​ទៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន ជា​ក្រុង​ដែល
យើង​តែង​ជួប‌ជុំ​គ្នា​ធ្វើ​ពិធី​បុណ្យ​នោះ​ទៅ
អ្នក​នឹង​ឃើញ​ថា
យេរូ‌សាឡឹម​ជា​ក្រុង​មួយ​ដ៏​សុខ​ក្សេម‌ក្សាន្ត
ជា​ពន្លា​ដែល​គ្មាន​នរណា​រុះ‌រើ​ទៀត
ហើយ​ក៏​គ្មាន​នរណា​ដក​ចម្រឹង និង​ស្រាយ​ខ្សែ
ចេញ​ពី​ពន្លា​នេះ​បាន​ទៀត​ដែរ។
២១ នៅ​ទី​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្ដែង​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង
របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​យើង​ឃើញ
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ទន្លេ​ដ៏​ធំ​ទូលាយ
ជា​ទន្លេ​ដែល​នាវា​ចម្បាំង​ពុំ​អាច​ចូល​បាន
ហើយ​សំពៅ​ដ៏​ធំៗ​ក៏​ពុំ​អាច​ឆ្លង​កាត់​បាន​ដែរ។
២២ ព្រះ‌អម្ចាស់​គ្រប់‌គ្រង​លើ​យើង
ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​ច្បាប់​ទម្លាប់​មក​យើង
ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​របស់​យើង
មាន​តែ​ព្រះ‌អង្គ​ទេ​ដែល​សង្គ្រោះ​យើង។
២៣ ខ្សែ​ដែល​អ្នក​ចង​ក្តោង​នោះ​ធូរ​អស់​ហើយ
វា​ពុំ​អាច​ទប់​ដង​ក្តោង​ឲ្យ​នៅ​រឹង‌ប៉ឹង​ទេ
ហើយ​ក៏​ពុំ​អាច​ចង​ក្តោង​បាន​ទៀត​ដែរ។
ពេល​នោះ គេ​នឹង​យក​ជ័យ‌ភ័ណ្ឌ​ដ៏​ច្រើន
មក​ចែក​គ្នា សូម្បី​តែ​មនុស្ស​ខ្វិន
ក៏​មក​យក​ជ័យ‌ភ័ណ្ឌ​នេះ​ដែរ។
២៤ នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ពោល​ថា
«ខ្ញុំ​មាន​ជំងឺ» ទៀត​ឡើយ
ព្រោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​លើក‌លែង​ទោស​ឲ្យ
ប្រជាជន​នៅ​ក្នុង​ទី‌ក្រុង​រួច​ពី​បាប។
៣៤
ព្រះ‌អម្ចាស់​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ស្រុក​អេដុម មាតុ​ភូមិ​និវត្តន៍​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
 ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ចូល​មក ហើយ​ស្ដាប់​ចុះ
ជាតិ​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ផ្ទៀង​ត្រចៀក!
ផែន‌ដី និង​អ្វីៗ​នៅ​លើ​ផែន‌ដី
ពិភព‌លោក និង​អ្វីៗ​ដែល​កើត​ចេញ
ពី​ពិភព‌លោក
ចូរ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ដឹង​ឮ​ចុះ!
 ព្រះ‌អម្ចាស់​ទាស់​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​នឹង
ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​អស់
ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​នឹង​កង‌ទ័ព​ទាំង​ប៉ុន្មាន
របស់​ពួក​គេ។
ព្រះ‌អង្គ​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ថ្វាយ​ផ្ដាច់​ដល់​ព្រះ‌អង្គ
ព្រះ‌អង្គ​បញ្ជូន​ពួក​គេ​ទៅ​ឲ្យ​ខ្មាំង
សម្លាប់​រង្គាល។
 សាក‌សព​របស់​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​ទុក​ចោល
ឲ្យ​មាន​ក្លិន​អសោច
ហើយ​ឈាម​របស់​ពួក​គេ​ហូរ​ពាស‌ពេញ​ភ្នំ។
 ផ្កាយ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​លើ​មេឃ​នឹង​រលាយ​សូន្យ
ផ្ទៃ​មេឃ​នឹង​ត្រូវ​រមូរ ដូច​ក្រាំង​ដែល​គេ​មូរ​ទុក
ហើយ​អ្វីៗ​នៅ​លើ​មេឃ​នឹង​ជ្រុះ​អស់
ដូច​ស្លឹក​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ និង​ស្លឹក​ឧទុម្ពរ
ដែល​ជ្រុះ​អស់​នោះ​ដែរ។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​កំពុង​គ្រវី​ព្រះ‌ខ័ន​នៅ​លើ​មេឃ
ព្រះ‌ខ័ន​នេះ​នឹង​ធ្លាក់​មក​លើ​ស្រុក​អេដុម
ដើម្បី​បំផ្លាញ​ប្រជាជន
ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​កាត់​ទោស​នេះ
ថ្វាយ​ផ្ដាច់​ដល់​ព្រះ‌អង្គ។
 ព្រះ‌ខ័ន​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រឡាក់​សុទ្ធ​តែ
ឈាម និង​ខ្លាញ់
គឺ​ដូច​ឈាម​កូន​ចៀម និង​ពពែ​ឈ្មោល
ដូច​ខ្លាញ់​ដែល​ជាប់​នឹង​ក្រលៀន
របស់​ចៀម​ឈ្មោល
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា​នៅ​ក្រុង​បូសរ៉ា
ហើយ​នឹង​មាន​ការ​សម្លាប់​រង្គាល​យ៉ាង​ខ្លាំង
នៅ​ស្រុក​អេដុម។
 នៅ​ពេល​នោះ ក្របី គោ​ស្ទាវ និង​គោ​បា
វិនាស​ជា​មួយ​គ្នា
ដី​នឹង​ជោក​ជាំ​ទៅ​ដោយ​ឈាម
ហើយ​ធូលី​ដី​នឹង​ប្រឡាក់​ជោក​ទៅ​ដោយ​ខ្លាញ់
 ដ្បិត​ថ្ងៃ​នោះ​ជា​ថ្ងៃ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់
សង‌សឹក​ខ្មាំង​សត្រូវ
ហើយ​នៅ​ឆ្នាំ​នោះ ព្រះ‌អង្គ​ជម្រះ​បញ្ជី​ពួក​គេ
ជំនួស​ប្រជាជន​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន។
 ទឹក​ជ្រោះ​នៅ​ស្រុក​អេដុម​នឹង​ក្លាយ​ជា​ធ្យូង​ថ្ម
ដី​របស់​គេ​នឹង​ក្លាយ​ជា​ស្ពាន់ធ័រ
ហើយ​ស្រុក​របស់​គេ
ប្រៀប​ដូច​ជា​ធ្យូង​ដែល​កំពុង​តែ​ឆេះ​គគុក។
១០ គឺ​មាន​ភ្លើង​ឆេះ​ទាំង​ថ្ងៃ​ទាំង​យប់
មាន​ផ្សែង​ហុយ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។
ស្រុក​ទេស​របស់​គេ​នឹង​នៅ​ជា​ទី​ស្មសាន
ជា​ដរាប​ត​រៀង​ទៅ ឥត​មាន​នរណា​ម្នាក់
ដើរ​កាត់​តាម​នោះ​ទៀត​ឡើយ។
១១ សត្វ​ទុង និង​កាំ‌ប្រមា មក​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក
ហើយ​ទីទុយ និង​ក្អែក
ក៏​នាំ​គ្នា​មក​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នោះ​ដែរ។
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្រុក​វិនាស​ហិន‌ហោច
ឥត​រូប‌រាង​អ្វី​ទៀត​ឡើយ។
១២ នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នឹង​លែង​មាន​អ្នក​ធំ
ដើម្បី​ជ្រើស‌រើស​ស្តេច​ឲ្យ​ឡើង
សោយ​រាជ្យ​ទៀត​ហើយ
រីឯ​អ្នក​ដឹក​នាំ​ស្រុក​ក៏​បាត់​សូន្យ​អស់​ដែរ។
១៣ គុម្ព​បន្លា​នឹង​ដុះ​នៅ​តាម​កំពែង​ក្រុង
បន្លា​ស្អិត និង​ដើម​ដំបង‌យក្ស​នឹង​ដុះ​នៅ
ពាស‌ពេញ​បន្ទាយ
ដែល​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ជម្រក​របស់​ចចក
និង​ជា​ទ្រនំ​របស់​សត្វ​ត្មាត។
១៤ សត្វ​ដែល​រស់​នៅ​តាម​វាល​រហោ‌ស្ថាន
មក​ជួប‌ជុំ​នឹង​សត្វ​ស្វាន​នៅ​ទី​នោះ
ពពែ​ព្រៃ​មក​ជួប‌ជុំ​គ្នា
ហើយ​ព្រាយ​បិសាច​ក៏​មក​តាំង​ទី​លំ‌នៅ
និង​សម្រាក​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ។
១៥ រីឯ​ពស់​វែក​មក​ធ្វើ​រូង និង​ដាក់​ពង​នៅ​ទី​នោះ
រួច​ភ្ញាស់​កូន​របស់​វា។
ខ្លែង‌ស្រាក​ក៏​ហើរ​ទាំង​ហ្វូងៗ
មក​ជួប‌ជុំ​គ្នា​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ។
១៦ ចូរ​ពិនិត្យ​មើល​ក្នុង​គម្ពីរ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​ឃើញ​សេចក្ដី​ដែល​មាន​ចែង
ថា: «សត្វ​ទាំង​នោះ​នឹង​នាំ​គ្នា​មក
ឥត​ខ្វះ​មួយ​ណា​ឡើយ
គឺ​វា​ធ្វើ​តាម​បង្គាប់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទាំង​អស់​គ្នា
ដ្បិត​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
នឹង​ប្រមែ‌ប្រមូល​វា​មក។
១៧ ព្រះ‌អង្គ​ជ្រើស‌រើស​កន្លែង​សម្រាប់​សត្វ​ទាំង​នោះ
ហើយ​វាស់​ទឹក​ដី​ចែក​ឲ្យ​ពួក​វា
ពួក​វា​ធ្វើ​ជា​ម្ចាស់ និង​រស់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​នោះ
រហូត​អស់‌កល្ប​ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ»។
៣៥
សម័យ​កាល​ដ៏​ប្រសើរ​រុង‌រឿង
 វាល​រហោ‌ស្ថាន និង​ដី​ហួត‌ហែង
ចូរ​រីក‌រាយ​ឡើង!
រីឯ​វាល​ខ្សាច់ ចូរ​ត្រេក​អរ‌សប្បាយ
ហើយ​មាន​ផ្កា​រីក​ស្គុស‌ស្គាយ​ឡើង!
 ចូរ​មាន​ផ្កា​ដុះ​ដេរ‌ដាស
ហើយ​ត្រេក​អរ‌សប្បាយ
ព្រម​ទាំង​បន្លឺ​សំឡេង​ច្រៀង​ដោយ​រីក‌រាយ
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ​ទឹក​ដី​នេះ
រុង‌រឿង​ដូច​ព្រៃ​នៅ​ភ្នំ​លីបង់
មាន​សោភណ‌ភាព​ដូច​ព្រៃ​ព្រឹក្សា​នៅ​ភ្នំ​កាម៉ែល
និង​ដូច​ចម្ការ​ដំណាំ​នៅ​វាល​ទំនាប​សារ៉ូន​ដែរ។
ពេល​នោះ ប្រជាជន​នឹង​ឃើញ
សិរី‌រុង​រឿង និង​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ជា​ព្រះ​នៃ​យើង។
 ចូរ​ជួយ​អ្នក​ដែល​ទន់​ដៃ​ទន់​ជើង
ឲ្យ​មាន​កម្លាំង​រឹង‌ប៉ឹង​មាំ‌មួន​ឡើង​វិញ!
 ចូរ​កម្លា​ចិត្ត​អ្នក​ដែល​ភ័យ​តក់‌ស្លុត​ថា:
ចូរ​មាន​ចិត្ត​ក្លា‌ហាន​ឡើង កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ!
មើល៍‌ហ្ន៎ ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា!
ព្រះ‌អង្គ​យាង​មក​សង‌សឹក
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ខ្មាំង​សត្រូវ
តាម​អំពើ​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់ យាង​មក​សង្គ្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា។
 ពេល​នោះ មនុស្ស​ខ្វាក់​នឹង​មើល​ឃើញ
មនុស្ស​ថ្លង់​នឹង​ស្ដាប់​ឮ
 មនុស្ស​ខ្វិន​នឹង​លោត​ដូច​ប្រើស
ហើយ​មនុស្ស​គ​នឹង​ច្រៀង​យ៉ាង​រីក‌រាយ
ដ្បិត​មាន​ទឹក​ផុស​ឡើង​នៅ​វាល​រហោ‌ស្ថាន
ព្រម​ទាំង​មាន​ទឹក​ជ្រោះ​ហូរ
នៅ​វាល​ហួត‌ហែង។
 ដី​បែក​ក្រហែង​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បឹង‌បួរ
ស្រុក​ដែល​ធ្លាប់​តែ​រីង​ស្ងួត
បែរ​ជា​មាន​ប្រភព​ទឹក​ផុស​ឡើង​ជា​ច្រើន
នៅ​តាម​រូង​ចចក បែរ​ជា​មាន​ដើម​ត្រែង
និង​ដើម​កក់​ដុះ​វិញ។
 នៅ​ទី​នោះ នឹង​មាន​ផ្លូវ​មួយ​ឈ្មោះ​ហៅ​ថា
«ផ្លូវ​ដ៏‌វិសុទ្ធ»។
មនុស្ស​មិន​បរិសុទ្ធ​មិន​អាច​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​នោះ​ទេ
ហើយ​អ្នក​គោរព​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
ក៏​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​នោះ​មិន​បាន​ដែរ
ព្រោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ផ្ទាល់​ព្រះ‌អង្គ​យាង​នាំ​មុខ​គេ។
 គ្មាន​សត្វ​សិង្ហ សត្វ​សាហាវ នៅ​តាម​ផ្លូវ​នោះ​ទេ
មាន​តែ​ពួក​ឈ្លើយ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​លោះ
មក​វិញ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​នោះ។
១០ ពួក​ឈ្លើយ​សឹក​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​រំដោះ
នឹង​ដើរ​ត្រឡប់​មក​ស្រុក​វិញ
ពួក​គេ​មក​ដល់​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
ដោយ​ស្រែក​ហ៊ោ​យ៉ាង​សប្បាយ។
ទឹក​មុខ​របស់​ពួក​គេ​ពោរ‌ពេញ​ទៅ​ដោយ​អំណរ
រក​អ្វី​ប្រៀប​ស្មើ​ពុំ​បាន
ពួក​គេ​សប្បាយ​រីក‌រាយ​ឥត​ឧបមា
ដ្បិត​ទុក្ខ​ព្រួយ និង​សម្រែក​យំ​ថ្ងូរ
លែង​មាន​ទៀត​ហើយ។
៣៦
ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ឡោម‌ព័ទ្ធ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
(២​ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ ១៨.១៣, ១៧-៣៧)
 នៅ​ឆ្នាំ​ទី​ដប់‌បួន​នៃ​រជ្ជ‌កាល​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស ព្រះ‌ចៅ​សេណា‌ខេរីប ជា​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី បាន​លើក​ទ័ព​មក​វាយ​ដណ្ដើម​យក​ក្រុង​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​មាន​កំពែង​រឹង‌មាំ នៅ​ស្រុក​យូដា។  បន្ទាប់​មក ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ចាត់​មេ‌ទ័ព​មួយ​រូប​ពី​កន្លែង​បោះ​ទ័ព​នៅ​ឡាគីស ឲ្យ​មក​ជួប​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ទាំង​នាំ​កង‌ពល​យ៉ាង​ច្រើន​មក​ជា​មួយ​ផង។ គាត់​ឈរ​នៅ​ក្បែរ​ព្រែក​ជីក ដែល​នៅ​ជាប់​នឹង​ស្រះ​ខាង​លើ តាម​ផ្លូវ​ទៅ​ចម្ការ​របស់​អ្នក​ជ្រលក់​ល័ក្ខ។
 ពេល​នោះ លោក​អេលី‌យ៉ា‌គីម ជា​កូន​របស់​លោក​ហ៊ីល‌គីយ៉ា ដែល​ជា​អ្នក​មើល​ខុស​ត្រូវ​លើ​ព្រះ‌បរម‌រាជ‌វាំង ចេញ​ទៅ​ជួប​មេ‌ទ័ព​របស់​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​នោះ ដោយ​មាន​លោក​សិបណា ជា​ស្មៀន​ហ្លួង ព្រម​ទាំង​លោក​យ៉ូអា ជា​កូន​របស់​លោក​អសាភ និង​ជា​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​របស់​ស្តេច​ទៅ​ជា​មួយ​ផង។  មេ‌ទ័ព​របស់​ព្រះ‌ចៅ​សេណា‌ខេរីប​ពោល​ថា៖ «សូម​អស់​លោក​ទៅ​ទូល​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ដូច​ត​ទៅ: ព្រះ‌មហា​ក្សត្រា‌ធិរាជ គឺ​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​របស់​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី មាន​រាជ‌ឱង្ការ​ថា តើ​ព្រះ‌ករុណា​មាន​អ្វី បាន​ជា​មាន​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​អង់‌អាច​បែប​នេះ?  ព្រះ‌ករុណា​ស្មាន​ថា ពាក្យ​សម្ដី​អាច​ជំនួស​ក្រុម‌ប្រឹក្សា​យោធា និង​កម្លាំង​ទ័ព ក្នុង​ការ​ធ្វើ​សឹក​សង្គ្រាម​បាន​ឬ? តើ​ព្រះ‌ករុណា​ពឹង​ផ្អែក​លើ​នរណា​បាន​ជា​ហ៊ាន​បះ‌បោរ​នឹង​យើង​ដូច្នេះ?  ព្រះ‌ករុណា​ទុក​ចិត្ត​លើ​ស្រុក​អេស៊ីប ដែល​ប្រៀប​ដូច​ជា​ដើម​ត្រែង​បាក់​ឬ? អស់​អ្នក​ដែល​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ‌ចៅ​ផារ៉ោន ជា​ស្តេច​ស្រុក​អេស៊ីប ប្រៀប​បាន​នឹង​មនុស្ស​ដែល​ច្រត់​ដៃ​លើ​ដើម​ត្រែង​បាក់ គឺ​នាំ​ឲ្យ​តែ​ធ្លុះ​បាត​ដៃ​ប៉ុណ្ណោះ។  ព្រះ‌ករុណា​ប្រហែល​ជា​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​មក​យើង​ថា “ពួក​យើង​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​យើង!”។ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌ករុណា​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​គេ​កម្ទេច​កន្លែង​សក្ការៈ​នៅ​តាម​ទួល​ខ្ពស់ៗ និង​អាសនៈ​របស់​ព្រះ​នេះ ហើយ​ថែម​ទាំង​បញ្ជា​អ្នក​ស្រុក​យូដា និង​អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ឲ្យ​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ​តែ​នៅ​មុខ​អាសនៈ​មួយ​នោះ មែន​ឬ​មិន‌មែន?  ឥឡូវ​នេះ សុំ​ព្រះ‌ករុណា​សាក​ល្បង​ភ្នាល់​ជា​មួយ​ព្រះ‌ចៅ​ក្រុង​អាស្ស៊ីរី ជា​អម្ចាស់​របស់​ទូល‌បង្គំ​ទៅ នោះ​ទូល‌បង្គំ​នឹង​ថ្វាយ​សេះ​ពីរ‌ពាន់​ក្បាល ប្រសិន​បើ​ព្រះ‌ករុណា​រក​អ្នក​ជិះ​បាន!  សូម្បី​តែ​មេ‌ទ័ព​អាស្ស៊ីរី​ម្នាក់​ដែល​ខ្សោយ​ជាង​គេ ក៏​ព្រះ‌ករុណា​វាយ​មិន​ឈ្នះ​ផង ទោះ‌បី​ព្រះ‌ករុណា​ពឹង​លើ​រទេះ​ចម្បាំង និង​កង‌ទ័ព‌សេះ​របស់​ស្រុក​អេស៊ីប​ក៏​ដោយ។ ១០ មួយ​វិញ​ទៀត យើង​លើក​ទ័ព​មក​វាយ​កម្ទេច​ស្រុក​នេះ ស្រប​តាម​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បង្គាប់​ឲ្យ​យើង​មក​វាយ​កម្ទេច​ស្រុក​នេះ»។
១១ ពេល​នោះ លោក​អេលី‌យ៉ា‌គីម លោក​សិបណា និង​លោក​យ៉ូអា ពោល​ទៅ​កាន់​មេ‌ទ័ព​អាស្ស៊ីរី​ថា៖ «សូម​លោក​មេត្តា​មាន​ប្រសាសន៍​មក​យើង​ខ្ញុំ​ជា​ភាសា​អារ៉ាម​មក ដ្បិត​យើង​ខ្ញុំ​ស្ដាប់​ភាសា​លោក​បាន តែ​សូម​កុំ​មាន​ប្រសាសន៍​ជា​ភាសា​យូដា ក្រែង​ប្រជាជន​នៅ​តាម​កំពែង​ក្រុង​ឮ»។ ១២ មេ‌ទ័ព​អាស្ស៊ីរី​តប​វិញ​ថា៖ «ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​របស់​យើង​ប្រើ​យើង​ឲ្យ​មក​នេះ មិន‌មែន​គ្រាន់​តែ​នាំ​ពាក្យ​មក​ទូល​ស្តេច​របស់​អស់​លោក ឬ​ក៏​ប្រាប់​អស់​លោក​ផ្ទាល់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​ស្តេច​ឲ្យ​យើង​មក​ប្រាប់​អ្នក​ទាំង​អស់ ដែល​ស្ថិត​នៅ​តាម​កំពែង​នេះ។ អ្នក​ទាំង​នោះ​កំពុង​តែ​ស៊ី​លាមក​ខ្លួន​ឯង ហើយ​ផឹក​ទឹក​នោម​ខ្លួន​ឯង ដូច​អស់​លោក​ដែរ»។ ១៣ បន្ទាប់​មក មេ‌ទ័ព​អាស្ស៊ីរី​នោះ​ឈរ​ស្រែក​ក្តែងៗ​យ៉ាង​អស់​ទំហឹង ជា​ភាសា​យូដា​ថា៖ «ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​រាជ‌ឱង្ការ​របស់​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រា‌ធិរាជ គឺ​ព្រះ‌ចៅ​ក្រុង​អាស្ស៊ីរី ដូច​ត​ទៅ: ១៤ ព្រះ‌ករុណា​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​ថា: កុំ​ទុក​ឲ្យ​ស្តេច​អេសេ‌ខ្យាស​បោក‌ប្រាស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ ដ្បិត​ស្តេច​នេះ​ពុំ​អាច​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ដាច់​ខាត ១៥ កុំ​ទុក​ឲ្យ​ស្តេច​អេសេ‌ខ្យាស​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយ​ពោល​ថា “ព្រះ‌អម្ចាស់​ពិត​ជា​រំដោះ​យើង ព្រះ‌អង្គ​មិន​បណ្តោយ​ឲ្យ​ក្រុង​នេះ​ធ្លាក់​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ឡើយ”។ ១៦ កុំ​ស្ដាប់​ស្តេច​អេសេ‌ខ្យាស​ឲ្យ​សោះ ដ្បិត​ព្រះ‌ចៅ​ក្រុង​អាស្ស៊ីរី​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​ថា “ចូរ​នាំ​គ្នា​ចុះ​សន្ធិ‌សញ្ញា​សុំ​សន្តិ‌ភាព​ពី​យើង ចូរ​នាំ​គ្នា​មក​ចុះ​ចូល​នឹង​យើង​ទៅ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​បរិភោគ​ផ្លែ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ និង​ផ្លែ​ឧទុម្ពរ*​របស់​ខ្លួន ព្រម​ទាំង​ផឹក​ទឹក​ពី​អណ្ដូង​របស់​ខ្លួន​ដែរ ១៧ រួច​ហើយ យើង​នឹង​មក​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​ទៅ​នៅ​ស្រុក​មួយ​ទៀត ដែល​សម្បូណ៌‌សប្បាយ​ដូច​ស្រុក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ស្រុក​ពោរ‌ពេញ​ដោយ​ស្រូវ និង​ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ជា​ស្រុក​សម្បូណ៌​អាហារ និង​ចម្ការ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ”។ ១៨ កុំ​ទុក​ឲ្យ​ស្តេច​អេសេ‌ខ្យាស​បញ្ឆោត​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​ពោល​ថា “ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​រំដោះ​យើង”​នោះ​ឡើយ ដ្បិត​ក្នុង​ចំណោម​ព្រះ​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ គ្មាន​ព្រះ​ណា​បាន​រំដោះ​ស្រុក​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី​ព្រះ‌ហស្ដ​របស់​ព្រះ‌ចៅ​ក្រុង​អាស្ស៊ីរី​ទាល់​តែ​សោះ! ១៩ តើ​ព្រះ​របស់​ក្រុង​ហាម៉ាត ព្រះ​របស់​ក្រុង​អារប៉ាដ ព្រះ​របស់​ពួក​សេផារ‌វ៉ាអ៊ីម ទៅ​ណា​បាត់​អស់​ហើយ? ម្ដេច​ក៏​មិន​ឃើញ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​រំដោះ​ក្រុង​សាម៉ារី ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​យើង? ២០ ក្នុង​ចំណោម​ព្រះ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​ស្រុក​ទាំង​នោះ គ្មាន​ព្រះ​មួយ​ណា​បាន​រំដោះ​ស្រុក​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​យើង​ឡើយ។ ដូច្នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់​ក៏​ពុំ​អាច​រំដោះ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​យើង​ដែរ!»។
២១ ប្រជាជន​នៅ​ស្ងៀម‌ស្ងាត់​ទាំង​អស់​គ្នា គ្មាន​នរណា​ឆ្លើយ​ទៅ​មេ‌ទ័ព​អាស្ស៊ីរី​ឡើយ ដ្បិត​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស បង្គាប់​ពួក​គេ​មិន​ឲ្យ​ឆ្លើយ​តប​នឹង​មេ‌ទ័ព​នោះ​ជា​ដាច់​ខាត។ ២២ លោក​អេលី‌យ៉ា‌គីម ជា​កូន​របស់​លោក​ហ៊ីល‌គីយ៉ា ដែល​ជា​អ្នក​មើល​ខុស​ត្រូវ​លើ​ព្រះ‌បរម‌រាជ​វាំង លោក​សិបណា ជា​ស្មៀន​ហ្លួង ព្រម​ទាំង​លោក​យ៉ូអា ជា​កូន​របស់​លោក​អសាភ និង​ជា​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​របស់​ព្រះ‌រាជា នាំ​គ្នា​វិល​ទៅ​គាល់​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​វិញ ទាំង​ហែក​សម្លៀក‌បំពាក់ ហើយ​ទូល​ថ្វាយ​ព្រះ‌រាជា​នូវ​ពាក្យ​របស់​មេ‌ទ័ព​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី។
៣៧
ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​សួរ​យោបល់​ព្យាការី​អេសាយ
(២​ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ ១៩.១-៧)
 កាល​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ទទួល​ដំណឹង​នេះ ស្តេច​ហែក​ព្រះ‌ភូសា​ចោល យក​បាវ​មក​ស្លៀក រួច​យាង​ទៅ​ព្រះ‌ដំណាក់​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់។  ព្រះ‌រាជា​ចាត់​លោក​អេលី‌យ៉ា‌គីម ដែល​ជា​អ្នក​មើល​ខុស​ត្រូវ​លើ​ព្រះ‌បរម‌រាជ‌វាំង និង​លោក​សិបណា ជា​ស្មៀន​ហ្លួង ព្រម​ទាំង​លោក​បូជា‌ចារ្យ​ចាស់ៗ​ដែល​ស្លៀក​បាវ​ទាំង​អស់​គ្នា ឲ្យ​ទៅ​ជួប​ព្យាការី​អេសាយ ជា​កូន​របស់​លោក​អម៉ុស។  ពួក​គេ​ជម្រាប​លោក​ដូច​ត​ទៅ៖ «ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​ថា: ថ្ងៃ​នេះ​ជា​ថ្ងៃ​មាន​អាសន្ន ជា​ថ្ងៃ​ដែល​យើង​ទទួល​ទណ្ឌ‌កម្ម និង​អាម៉ាស់​មុខ គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ថ្ងៃ​ដែល​ទារក​ត្រូវ​កើត តែ​ម្ដាយ​គ្មាន​កម្លាំង​បង្កើត​វា​ទេ។  ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​បាន​ចាត់​មេ‌ទ័ព​ឲ្យ​មក​ជេរ​ប្រមាថ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​ដែល​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​គង់​នៅ។ ព្រះ‌អម្ចាស់ជា​ព្រះ​របស់​លោក​ប្រហែល​ជា ឮ​ពាក្យ​របស់​មេ‌ទ័ព​នោះ​ដែរ ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​ដាក់​ទោស​គេ ព្រោះ​តែ​ពាក្យ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ឮ។ ហេតុ​នេះ សូម​ទូល‌អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​របស់​លោក សូម​ព្រះ‌អង្គ​មេត្តា​ប្រណី​ដល់​ប្រជាជន​ដែល​នៅ​សេស‌សល់​នេះ​ផង»។
 មន្ត្រី​របស់​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​នាំ​គ្នា​ទៅ​ជួប​លោក​អេសាយ  ហើយ​លោក​អេសាយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា៖ «អស់​លោក​ត្រូវ​ទូល​ព្រះ‌ករុណា​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច​ត​ទៅ: “កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច ព្រោះ​តែ​ពាក្យ​ដែល​អ្នក​បាន​ឮ គឺ​ពាក្យ​ដែល​ពួក​អាស្ស៊ីរី​ប្រមាថ​មាក់‌ងាយ​យើង​នោះ​ឡើយ។  បន្តិច​ទៀត ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ទទួល​ដំណឹង​មួយ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្តេច​នេះ​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ស្រុក​របស់​ខ្លួន​វិញ ហើយ​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​គុត​ដោយ​មុខ​ដាវ​នៅ​ស្រុក​នោះ”»។
ការ​គំរាម‌កំហែង​សា​ជា​ថ្មី​ពី​សំណាក់​ស្តេច​សេណា‌ខេរីប
(២​ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ ១៩.៨-១៣)
 មេ‌ទ័ព​បាន​វិល​ទៅ​ជួប​ស្តេច​អាស្ស៊ីរី​វិញ ក្នុង​ពេល​ដែល​ស្តេច​កំពុង​តែ​លើក​ទ័ព​ចេញ​ពី​ក្រុង​ឡាគីស ទៅ​វាយ​យក​ក្រុង​លីបណា។  ពេល​នោះ ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ថា កង‌ទ័ព​អេស៊ីប​ដឹក​នាំ​ដោយ​ព្រះ‌ចៅ​ទីរ៉ាកា ជា​ជន​ជាតិ​អេត្យូពី​កំពុង​តែ​ចេញ​មក​ធ្វើ​សឹក​នឹង​ទ័ព​អាស្ស៊ីរី។ ពេល​ឮ​ដំណឹង​នេះ​ហើយ ស្តេច​ក៏​ចាត់​អ្នក​នាំ​សារ​ឲ្យ​ទៅ​ជួប​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស ដោយ​ផ្តាំ​ថា៖ ១០ «ចូរ​ប្រាប់​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស ជា​ស្តេច​ស្រុក​យូដា​ដូច​ត​ទៅ “សូម​កុំ​ឲ្យ​ព្រះ​របស់​ព្រះ‌ករុណា គឺ​ព្រះ​ដែល​ព្រះ‌ករុណា​ទុក​ចិត្ត បញ្ឆោត​ព្រះ‌ករុណា​ដោយ​អះ‌អាង​ថា ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​នឹង​មិន​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ទេ”។ ១១ ព្រះ‌ករុណា​ជ្រាប​ស្រាប់​ហើយ​ថា ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​នៅ​ជំនាន់​មុនៗ បាន​បំផ្លាញ​នគរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​អស់​គ្មាន​សល់។ ចុះ​ព្រះ‌ករុណា​វិញ តើ​ព្រះ‌ករុណា​ស្មាន​ថា​នឹង​រួច​ខ្លួន​កើត​ឬ? ១២ ពេល​អយ្យកោ​របស់​យើង​កម្ទេច​នគរ​កូសាន ហារ៉ាន រ៉េតសេប និង​ក្រុង​របស់​ពួក​អេដែន នៅ​ស្រុក​តេឡាសារ គ្មាន​ព្រះ​ណា​មួយ​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​នោះ​រំដោះ​ពួក​គេ​ឡើយ។ ១៣ រីឯ​ស្តេច​ទាំង‌ឡាយ​របស់​ក្រុង​ហាម៉ាត ក្រុង​អារប៉ាដ ក្រុង​សេផារ‌វ៉ាអ៊ីម ក្រុង​ហេណា និង​ក្រុង​អ៊ីវ៉ា ក៏​ត្រូវ​វិនាស​អស់​គ្មាន​សល់​ដែរ!»។
ពាក្យ​អធិស្ឋាន​របស់​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស
(២​ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ ១៩.១៤-៣៧)
១៤ ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ទទួល​លិខិត​ពី​អ្នក​នាំ​សារ មក​អាន រួច​ស្តេច​យាង​ឡើង​ទៅ​ព្រះ‌ដំណាក់ យក​លិខិត​នោះ​លាត​បង្ហាញ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់១៥ ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ទូល‌អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដូច​ត​ទៅ៖
១៦ «ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​អើយ ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល ដែល​គង់​នៅ​លើ​ពួក​ខេរូប៊ីម មាន​តែ​ព្រះ‌អង្គ​មួយ​គត់​ដែល​ជា​ព្រះ​របស់​នគរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​លើ​ផែន‌ដី ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែន‌ដី។ ១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ សូម​ផ្ទៀង​ព្រះ‌កាណ៌​ស្ដាប់​ទូល‌បង្គំ! ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ សូម​បើក​ព្រះ‌នេត្រ​ទត​មើល​ផង! សូម​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌សណ្ដាប់​សេចក្ដី​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ស្តេច​សេណា‌ខេរីប​បាន​ផ្ញើ​មក​ជេរ​ប្រមាថ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​គង់​នៅ!។ ១៨ ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​ពិត​ជា​បាន​កម្ទេច​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​ប៉ុន្មាន និង​បំផ្លាញ​ទឹក​ដី​របស់​គេ​មែន ១៩ ព្រម​ទាំង​យក​ព្រះ​របស់​គេ​ទៅ​ដុត​ឲ្យ​វិនាស​សូន្យ​ថែម​ទៀត​ផង។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទាំង​នោះ មិន‌មែន​ជា​ព្រះ​ទេ គឺ​គ្រាន់​តែ​ជា​រូប​ឈើ ឬ​ថ្ម​ដែល​ជា​ស្នា‌ដៃ​របស់​មនុស្ស​ប៉ុណ្ណោះ។ ២០ ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ​អើយ ឥឡូវ​នេះ សូម​សង្គ្រោះ​យើង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ស្តេច​សេណា‌ខេរីប​ផង ដើម្បី​ឲ្យ​នគរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ផែន‌ដី​ដឹង​ថា មាន​តែ​ព្រះ‌អង្គ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់!»។
២១ ពេល​នោះ លោក​អេសាយ ជា​កូន​របស់​លោក​អម៉ុស ចាត់​គេ​ឲ្យ​ទៅ​ទូល​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ថា៖ «ព្រះ‌ករុណា​បាន​ទូល‌អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល ស្តី​អំពី​សេណា‌ខេរីប ជា​ស្តេច​របស់​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី។ នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល‌ឆ្លើយ​តប​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
២២ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ប្រឆាំង​នឹង​ស្តេច​នោះ​ថា:
សេណា‌ខេរីប​អើយ!
ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន ដែល​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្ត្រី​ព្រហ្ម‌ចារី
នឹង​ប្រមាថ​មើល‌ងាយ​អ្នក
អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​នឹង​គ្រវី​ក្បាល
ចំអក​ឲ្យ​អ្នក។
២៣ តើ​អ្នក​បាន​ជេរ និង​ត្មះ‌តិះ‌ដៀល​នរណា?
តើ​អ្នក​ស្រែក​ក្តែងៗ​ប្រឆាំង​នឹង​នរណា?
គឺ​អ្នក​ហ៊ាន​ព្រហើន​ដាក់​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។
២៤ អ្នក​បាន​ប្រើ​ពួក​បម្រើ​របស់​អ្នក
ឲ្យ​មក​ជេរ​ព្រះ‌អម្ចាស់។
អ្នក​ពោល​ថា: ដោយ​អញ​មាន​រទេះ​ចម្បាំង​ច្រើន
អញ​នឹង​ឡើង​ទៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ
អញ​នឹង​ចូល​ទៅ​ដល់​ព្រៃ​ជ្រៅ​នៅ​ស្រុក​លីបង់
ដើម្បី​កាប់​ដើម​តាត្រៅ​ដ៏​ខ្ពស់ៗ
និង​ដើម​ស្រឡៅ​ដ៏​ល្អៗ។
អញ​នឹង​ឡើង​ទៅ​ដល់​កំពូល​ដ៏​ខ្ពស់​ជាង​គេ
ហើយ​ចូល​ទៅ​ដល់​ព្រៃ​ស្រោង​ផង។
២៥ អញ​បាន​ជីក​អណ្ដូង ហើយ​ផឹក​ទឹក
ពេល​អញ​ឈាន​ជើង​ជាន់​តំបន់​ទន្លេ​នីល
ទឹក​នៅ​តាម​ដៃ​ទន្លេ​នឹង​រីង​អស់​ជា​មិន​ខាន។
២៦ សេណា‌ខេរីប​អើយ អ្នក​មិន​ដឹង​ទេ​ឬ​ថា
យើង​បាន​គ្រោង​ទុក និង​រៀប‌ចំ​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍
ទាំង​នេះ តាំង​ពី​បុរាណ​កាល​មក​ម៉្លេះ!
ឥឡូវ​នេះ យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​សម្រេច
ដើម្បី​កម្ទេច​ក្រុង​ដែល​មាន​កំពែង​ដ៏​រឹង‌មាំ
ឲ្យ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​គំនរ​ឥដ្ឋ។
២៧ អ្នក​ក្រុង​ទាំង​នោះ​គ្មាន​កម្លាំង​ត‌ទល់​ទេ
ពួក​គេ​ភ័យ‌ខ្លាច ហើយ​អាម៉ាស់​មុខ។
ពួក​គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្មៅ​នៅ​តាម​ទី​វាល
ឬ​ដូច​រុក្ខ‌ជាតិ​នៅ​តាម​ចម្ការ
និង​ដូច​ស្មៅ​ដែល​ដុះ​នៅ​លើ​ដំបូល​ផ្ទះ
ពេល​ខ្យល់​ក្ដៅ​ពី​ទិស​ខាង​កើត​បក់​មក
វា​ក៏​ក្រៀម​អស់​ទៅ។
២៨ ចំណែក​ឯ​យើង​វិញ
អ្នក​ធ្វើ​អ្វី​ក៏​ដោយ យើង​ដឹង​ទាំង​អស់។
ពេល​ណា​អ្នក​អង្គុយ ពេល​ណា​អ្នក​ចេញ ចូល
ឬ​ច្រឡោត​ខឹង​នឹង​យើង ក៏​យើង​ដឹង​ដែរ។
២៩ អ្នក​ច្រឡោត​ខឹង​នឹង​យើង
យើង​បាន​ឮ​ពាក្យ​សម្ដី​ព្រហើនៗ​របស់​អ្នក
ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​យក​កន្លុះ
មក​ដាក់​ច្រមុះ​អ្នក
និង​យក​បង្ហៀរ​មក​ដាក់​មាត់​អ្នក
ហើយ​ដឹក​អ្នក​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​ស្រុក​របស់​អ្នក​វិញ
តាម​ផ្លូវ​ដែល​អ្នក​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​មក។
៣០ ចំពោះ​អ្នក​វិញ អេសេ‌ខ្យាស​អើយ យើង​នឹង​បង្ហាញ​ទី​សម្គាល់​មួយ​ឲ្យ​អ្នក​ឃើញ គឺ​ឆ្នាំ​នេះ និង​ឆ្នាំ​ក្រោយ អ្នក​រាល់​គ្នា​បរិភោគ​ស្រូវ​ដែល​ដុះ​ឯក​ឯង តែ​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មួយ​ទៀត អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​សាប‌ព្រោះ ច្រូត​កាត់ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដាំ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ រួច​បរិភោគ‌ផល​នោះ​ទៅ។ ៣១ អ្នក​ស្រុក​យូដា​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត និង​នៅ​សេស‌សល់ ប្រៀប​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ​ដែល​ចាក់​ឫស​ទៅ​ក្នុង​ដី ហើយ​មាន​មែក​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ផ្លែ។ ៣២ ដោយ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្រឡាញ់​ដ៏​លើស‌លប់​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ទុក​ឲ្យ​ប្រជាជន​មួយ​ចំនួន​នៅ​សេស‌សល់​ក្នុង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ហើយ​ឲ្យ​ប្រជាជន​មួយ​ចំនួន​រួច​ជីវិត​នៅ​លើ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន។
៣៣ ចំពោះ​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​វិញ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា “ស្តេច​នោះ​នឹង​មិន​ចូល​មក​ក្នុង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​បាញ់​ព្រួញ​ចូល​មក ឬ​ក៏​ប្រើ​ខែល និង​លើក​ដី​ដើម្បី​វាយ​លុក​ក្រុង​នេះ​ដែរ។ ៣៤ ស្តេច​នោះ​នឹង​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ តាម​ផ្លូវ​ដែល​គេ​ធ្វើ​ដំណើរ​មក គឺ​គេ​នឹង​មិន​ចូល​មក​ក្នុង​ក្រុង​នេះ​ឡើយ” -នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់៣៥ យើង​នឹង​ការ‌ពារ ហើយ​សង្គ្រោះ​ក្រុង​នេះ ដោយ​យល់​ដល់​នាម​យើង និង​យល់​ដល់​ដាវីឌ ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង»។
៣៦ ពេល​នោះ ទេវទូត​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ចេញ​មក​វាយ​ទី​តាំង​ទ័ព​របស់​ពួក​អាស្ស៊ីរី ហើយ​ប្រហារ​ជីវិត​ពួក​គេ អស់​មួយ​សែន​ប្រាំ​បី‌ម៉ឺន​ប្រាំ‌ពាន់​នាក់។ លុះ​ព្រឹក​ឡើង ពេល​គេ​ភ្ញាក់​ពី​ដំណេក គេ​ឃើញ​មាន​សាក‌សព​នៅ​ពាស‌ពេញ​ទី​តាំង​ទ័ព។ ៣៧ ព្រះ‌ចៅ​សេណា‌ខេរីប ជា​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី ក៏​ដក​ទ័ព​ចេញ​ពី​ទី​នោះ វិល​ត្រឡប់​ទៅ​គង់​នៅ​ក្រុង​នីនីវេ​វិញ។ ៣៨ ថ្ងៃ​មួយ ពេល​ស្តេច​កំពុង​តែ​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ‌នីសរ៉ុក នៅ​ក្នុង​វិហារ នោះ​បុត្រា​ពីរ​អង្គ​របស់​ស្តេច គឺ​អដ្រា‌មេឡេក និង​សារ៉េតសេ បាន​ធ្វើ​គុត​ស្តេច​ដោយ​មុខ​ដាវ រួច​នាំ​គ្នា​គេច​ខ្លួន​ទៅ​តំបន់​អារ៉ារ៉ាត។ បុត្រា​មួយ​អង្គ​ទៀត​នាម​អេសារ‌ហាដូន បាន​ឡើង​ស្នង​រាជ្យ។
៣៨
ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ប្រឈួន និង​បាន​ជា​វិញ
(២​ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ ២០.១-១១)
 នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ប្រឈួន​ជា​ទម្ងន់ ហៀប​នឹង​សុគត។ ព្យាការី​អេសាយ ជា​កូន​លោក​អម៉ុស មក​គាល់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ទូល​ថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា សូម​ព្រះ‌ករុណា​ផ្តែ‌ផ្តាំ​ព្រះ‌រាជ‌វង្សា‌នុវង្ស​ឲ្យ​ហើយ​ទៅ ដ្បិត​ព្រះ‌ករុណា​មិន​អាច​រស់​រាន​ត​ទៅ​ទៀត​ទេ គឺ​ព្រះ‌ករុណា​ជិត​សោយ​ទិវង្គត​ហើយ»។  ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​បែរ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ទៅ​រក​ជញ្ជាំង ហើយ​ទូល‌អង្វរ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដូច​ត​ទៅ៖  «ឱ! ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ សូម​កុំ​ភ្លេច​ថា ទូល‌បង្គំ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ‌ស្ម័គ្រ និង​ចិត្ត​ទៀង​ត្រង់ ទូល‌បង្គំ​ប្រព្រឹត្ត​តែ​អំពើ​ដែល​គាប់​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ!»។ ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​បង្ហូរ​ជល‌នេត្រ​យ៉ាង​ខ្លាំង។  ពេល​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​កាន់​លោក​អេសាយ​ដូច​ត​ទៅ៖  «ចូរ​វិល​ទៅ​ប្រាប់​ស្តេច​អេសេ‌ខ្យាស​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​ដាវីឌ​ដែល​ជា​អយ្យកោ​របស់​ព្រះ‌ករុណា មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច​ត​ទៅ​នេះ: “យើង​បាន​ឮ​ពាក្យ​អង្វរ​របស់​អ្នក ហើយ​យើង​ក៏​បាន​ឃើញ​ទឹក​ភ្នែក​របស់​អ្នក​ដែរ។ យើង​នឹង​បន្ថែម​អាយុ​ឲ្យ​អ្នក​ដប់​ប្រាំ​ឆ្នាំ​ទៀត។  យើង​នឹង​រំដោះ​អ្នក ព្រម​ទាំង​រំដោះ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​នេះ ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី យើង​ក៏​នឹង​ការ‌ពារ​ក្រុង​នេះ​ដែរ”»។
២១ បន្ទាប់​មក លោក​អេសាយ​បង្គាប់​ទៅ​រាជ​បម្រើ​ថា៖ «ចូរ​យក​ម្សៅ​ឧទុម្ពរ​មក​លាប​លើ​ដំបៅ​របស់​ព្រះ‌ករុណា​ទៅ នោះ​ស្តេច​នឹង​ជា​សះ​ស្បើយ​មិន​ខាន»។
២២ ពេល​នោះ ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​សួរ​ថា៖ «តើ​មាន​ទី​សម្គាល់​អ្វី​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មុខ​ជា​អាច​ឡើង​ទៅ​ព្រះ‌ដំណាក់​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន?»។  លោក​អេសាយ​ទូល​ស្តេច​វិញ​ថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រទាន​ទី​សម្គាល់​មួយ ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ‌ករុណា​ជ្រាប​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​មុខ​ជា​សម្រេច​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះ‌អង្គ  គឺ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្រមោល​ថ្ងៃ ដែល​ជះ​ទៅ​លើ​រង្វាស់​ម៉ោង​របស់​ព្រះ‌បាទ​អខាស ដើរ​ថយ​ក្រោយ​ដប់​កាំ»។ ពេល​នោះ ស្រមោល​ដែល​ជ្រេ​ទៅ​ហើយ ក៏​ថយ​ក្រោយ​វិញ​ដប់​កាំ​មែន។
 ក្រោយ​ពេល​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស ជា​ស្តេច​ស្រុក​យូដា បាន​ជា​សះ‌ស្បើយ​ពី​ជំងឺ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​លើក​ទំនុក តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដូច​ត​ទៅ:
១០ «ខ្ញុំ​នឹក​ថា ខ្ញុំ​រស់​បាន​តែ​ពាក់​កណ្ដាល​អាយុ
ហើយ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​លា​ចាក​លោក​នេះ
ទៅ​កាន់​ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់ ដើម្បី​បន្ត​អាយុ​ជីវិត
ដែល​នៅ​សល់​នៅ​ស្ថាន​នោះ។
១១ ខ្ញុំ​នឹក​ថា ខ្ញុំ​នឹង​លែង​ឃើញ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​របស់
ព្រះ‌អម្ចាស់​ក្នុង​ពិភព​របស់​មនុស្ស​ទៀត​ហើយ
ហើយ​នៅ​ក្នុង​ពិភព​នេះ
ខ្ញុំ​ក៏​នឹង​លែង​ឃើញ​មុខ​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​ដែរ។
១២ ជីវិត​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ឃ្លាត​ចាក​ឆ្ងាយ​ពី​ខ្ញុំ​ទៅ
ដូច​គង្វាល​រើ​ជំរំ​របស់​គេ
ព្រះ‌អម្ចាស់​ធ្វើ​ឲ្យ​ជីវិត​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ចប់
នៅ​ពេល​ល្ងាច ដូច​អ្នក​តម្បាញ​មូរ​ក្រណាត់
ដែល​គាត់​បាន​ត្បាញ​ហើយ​នោះ​ដែរ។
១៣ ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​មុន​ពេល​ថ្ងៃ​រះ
ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឈឺ​សព្វ​សព៌ាង្គ​កាយ
ប្រៀប​ដូច​ជា​មាន​សត្វ​សិង្ហ​មក​ទំពា​ឆ្អឹង​ខ្ញុំ
ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ ចាប់​ពី​ថ្ងៃ​ដល់​យប់
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ជីវិត​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ចប់។
១៤ ខ្ញុំ​ស្រែក​យំ​ដូច​សត្វ​ត្រចៀក​កាំ ខ្ញុំ​ថ្ងូរ​ដូច​ព្រាប
ភ្នែក​ខ្ញុំ​សម្លឹង​មើល​ទៅ​លើ​មេឃ ទាំង​ទុក្ខ​សោក
ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ ទូល‌បង្គំ​វេទនា​ខ្លាំង​ណាស់
សូម​ជួយ​ស្រោច‌ស្រង់​ទូល‌បង្គំ​ផង!
១៥ តើ​ខ្ញុំ​អាច​ថ្លែង​ដូច​ម្ដេច?
តើ​ខ្ញុំ​ទូល​ទៅ​ព្រះ‌អង្គ​ដូច​ម្ដេច​ខ្លះ?
ព្រះ‌អង្គ​ទេ​តើ​ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ការណ៍​នេះ​កើត​ឡើង
ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ជូរ​ចត់​ជា​ខ្លាំង
ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទទួល​ទាន​ដំណេក​មិន​លក់​ឡើយ។
១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ មនុស្ស​មាន​ជីវិត
ដោយ‌សារ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​សប្បុរស​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ទូល‌បង្គំ​នៅ​មាន​ដង្ហើម​ចេញ​ចូល
ក៏​ដោយ‌សារ​តែ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​សប្បុរស​នេះ​ដែរ
ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​ទូល‌បង្គំ
មាន​កម្លាំង និង​មាន​ជីវិត​ឡើង​វិញ។
១៧ ឥឡូវ​នេះ ចិត្ត​ជូរ​ចត់​របស់​ទូល‌បង្គំ
ប្រែ​មក​ជា​ចិត្ត​ដ៏​សុខ‌សាន្ត ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់​សព្វ
ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្រង់​ជីវិត​ទូល‌បង្គំ
ឲ្យ​ចៀស​ផុត​ពី​រណ្ដៅ​មច្ចុរាជ
ព្រះ‌អង្គ​លែង​នឹក​នា​ពី​អំពើ​បាប​របស់​ទូល‌បង្គំ​ទៀត​ហើយ។
១៨ ក្នុង​ស្ថាន​មនុស្ស​ស្លាប់
គ្មាន​នរណា​អាច​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ឡើយ
មច្ចុរាជ​ក៏​ពុំ​អាច​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ
ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​រណ្ដៅ
ក៏​ពុំ​អាច​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្មោះ‌ស្ម័គ្រ
របស់​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ទៀត​ដែរ។
១៩ មាន​តែ​អ្នក​ដែល​នៅ​រស់​ប៉ុណ្ណោះ
ដែល​អាច​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ
ដូច​ទូល‌បង្គំ​លើក​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។
ឪពុក​នឹង​តំណាល​ប្រាប់​កូនៗ​របស់​ខ្លួន
អំពី​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្មោះ‌ស្ម័គ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
២០ ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ ព្រះ‌អង្គ​បាន​សង្គ្រោះ​ទូល‌បង្គំ
យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រគំ​តូរ្យ‌តន្ដ្រី
នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌ដំណាក់​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ជា​រៀង‌រាល់​ថ្ងៃ អស់​មួយ​ជីវិត​យើង​ខ្ញុំ»។
២៩
ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ទទួល​ទូត​របស់​ស្រុក​បាប៊ីឡូន
(២​ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ ២០.១២-១៩)
 នៅ​គ្រា​នោះ ស្តេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន គឺ​ព្រះ‌ចៅ​មេរ៉ូដាក-‌បាឡាដន ជា​បុត្រ​របស់​ព្រះ‌ចៅ​បាឡាដន បាន​ផ្ញើ​រាជ‌សារ និង​តង្វាយ​មក​ថ្វាយ​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស ដ្បិត​ស្តេច​ជ្រាប​ដំណឹង​ថា ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ប្រឈួន ហើយ​បាន​ជា​ឡើង​វិញ។  ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស មាន​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​រីក‌រាយ​ណាស់ ស្តេច​នាំ​រាជ‌ទូត​របស់​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​ទៅ​ទស្សនា​កន្លែង​ដែល​ស្តេច​ទុក​វត្ថុ​ដ៏​មាន​តម្លៃ ធ្វើ​ពី​មាស និង​ប្រាក់ ព្រម​ទាំង​គ្រឿង​ក្រអូប ប្រេង​ដ៏​មាន​តម្លៃ គ្រឿង​សព្វា‌វុធ​ផ្សេងៗ និង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ឃ្លាំង​រាជ‌ទ្រព្យ។ ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​បង្ហាញ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​រាជ‌វាំង និង​ក្នុង​នគរ ឲ្យ​រាជ‌ទូត​របស់​ស្តេច​បាប៊ីឡូន​ឃើញ ឥត​មាន​ចន្លោះ​អ្វី​ឡើយ។
 បន្ទាប់​មក ព្យាការី​អេសាយ​ចូល​មក​គាល់​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស សួរ​ថា៖ «អ្នក​ទាំង​នោះ​មក​ពី​ណា? តើ​គេ​ទូល​ព្រះ‌ករុណា​ដូច​ម្ដេច​ខ្លះ?»។ ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​ថា៖ «ពួក​គេ​មក​ពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ ដើម្បី​មក​គាល់​យើង គឺ​មក​ពី​ស្រុក​បាប៊ីឡូន»។  លោក​អេសាយ​សួរ​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ទៀត​ថា៖ «តើ​ពួក​គេ​បាន​ឃើញ​អ្វី​ខ្លះ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌បរម‌រាជ​វាំង?»។ ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​តប​វិញ​ថា៖ «ពួក​គេ​ឃើញ​អ្វីៗ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ក្នុង​វាំង​របស់​យើង ដ្បិត​យើង​បង្ហាញ​ភោគ‌ទ្រព្យ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ពួក​គេ​ឃើញ ឥត​មាន​លាក់‌លៀម​អ្វី​ឡើយ»។
 ពេល​នោះ លោក​អេសាយ​ទូល​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ថា៖ «សូម​ព្រះ‌ករុណា​ព្រះ‌អង្គ​សណ្ដាប់​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល ដូច​ត​ទៅ:  ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា “នៅ​គ្រា​ខាង​មុខ រាជ‌ទ្រព្យ​ទាំង​អស់​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​វាំង​របស់​អ្នក និង​ភោគ​សម្បត្តិ​ដែល​អយ្យកោ​របស់​អ្នក​បាន​សន្សំ​ទុក នឹង​ត្រូវ​គេ​ដឹក​ជញ្ជូន​យក​ទៅ​ស្រុក​បាប៊ីឡូន ឥត​មាន​សេស‌សល់​អ្វី​ឡើយ។  គេ​ក៏​នាំ​រាជ‌វង្សា‌នុវង្ស​របស់​អ្នក យក​ទៅ​ធ្វើ​ជា​មហា‌តលិក នៅ​ក្នុង​វាំង​របស់​ស្តេច​ស្រុក​បាប៊ីឡូន​ដែរ”»។  ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​មាន​រាជ‌ឱង្ការ​តប​ទៅ​លោក​អេសាយ​វិញ​ថា៖ «ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​លោក​ថ្លែង​នេះ​ល្អ​ហើយ» ដ្បិត​ព្រះ‌រាជា​គិត​ថា «ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​នៅ​មាន​ជីវិត យើង​នឹង​រស់​នៅ​ដោយ​សន្តិ‌ភាព និង​សុខ‌សាន្ត‌ត្រាណ»។
៤០

ភាគ​ទី​ពីរ ព្រះ‌ជាម្ចាស់​សម្រាល​ទុក្ខ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល

សេចក្ដី​ប្រកាស​ស្តី​អំពី​ការ​សង្គ្រោះ
 ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា មាន
ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
«ចូរ​ជួយ​សម្រាល​ទុក្ខ​ប្រជាជន​របស់​យើង
កុំ​បង្អង់​ឡើយ!
 ចូរ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ហើយ​ប្រកាស​ប្រាប់​គេ​ថា
ពេល​វេលា​ដែល​ខ្មាំង​បង្ខំ​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​ការ
យ៉ាង​ធ្ងន់​នោះ បាន​ចប់​សព្វ​គ្រប់​ហើយ!
គេ​រង​ទុក្ខ‌ទោស​គ្រប់‌គ្រាន់​ហើយ!
ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ដាក់​ទោស​គេ
ព្រោះ​តែ​អំពើ​បាប​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត
ហើយ​គេ​ក៏​បាន​រង​ទុក្ខ‌ទោស​នោះ
មួយ​ទ្វេ​ជា​ពីរ​ដែរ!»។
 មាន​សំឡេង​មួយ​ស្រែក​ថា៖
«នៅ​វាល​រហោ‌ស្ថាន
ចូរ​បើក​ផ្លូវ​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ចូរ​កាប់​ឆ្ការ​ព្រៃ​របោះ​ធ្វើ​ផ្លូវ​ថ្វាយ​ព្រះ​នៃ​យើង
 ត្រូវ​បំពេញ​ច្រក​ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ
ហើយ​ពង្រាប​ភ្នំ​តូច​ភ្នំ​ធំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ឲ្យ​រាប
កន្លែង​ណា​មាន​ដី​ខ្ពស់​ទាប
ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​វាល​រាប​ស្មើ
កន្លែង​ណា​រដិប‌រដុប​ក៏​ត្រូវ​ពង្រាប
ឲ្យ​ស្មើ​ផង​ដែរ។
 ពេល​នោះ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​សម្ដែង​សិរី‌រុង​រឿង
ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​ឃើញ​ក្នុង​ពេល​ជា​មួយ​គ្នា
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច្នេះ»។
 មាន​សំឡេង​មួយ​បង្គាប់​ថា៖
«ចូរ​ស្រែក​ប្រកាស​ចុះ!»
សំឡេង​មួយ​ទៀត​សួរ​ថា៖
«តើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្រែក​ប្រកាស​អំពី​រឿង​អ្វី?»។
«មនុស្ស​លោក​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្មៅ
រីឯ​អំពើ​ល្អ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​គេ
ប្រៀប​ដូច​ជា​ផ្កា​ដែល​ដុះ​តាម​វាល​ស្មៅ។
 នៅ​ពេល​ណា​ខ្យល់​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​បក់​មក​លើ
ស្មៅ​តែង‌តែ​ក្រៀម ហើយ​ផ្កា​ក៏​ស្រពោន​ដែរ។
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​នេះ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ស្មៅ។
 ស្មៅ​តែង‌តែ​ក្រៀម ហើយ​ផ្កា​ក៏​ស្រពោន
ប៉ុន្តែ ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ​នៃ​យើង
នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច»។
 ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ជា​អ្នក​នាំ​ដំណឹង‌ល្អ​អើយ
ចូរ​ឡើង​ទៅ​លើ​ភ្នំ​ខ្ពស់!
ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ជា​អ្នក​នាំ​ដំណឹង‌ល្អ​អើយ
ចូរ​ស្រែក​ឲ្យ​អស់​ទំហឹង កុំ​ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ!
ចូរ​ប្រាប់​ក្រុង​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ស្រុក​យូដា​ថា:
មើល​ហ្ន៎ ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា!
១០ មើល​ហ្ន៎ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​យាង​មក
ប្រកប​ដោយ​ឫទ្ធា‌នុភាព
ព្រះ‌អង្គ​យាង​មក​ប្រកប​ដោយ​ព្រះ‌បារមី
ដើម្បី​គ្រង​រាជ្យ។
ព្រះ‌អង្គ​នាំ​អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​លោះ
មក​ជា​មួយ​ពួក​គេ​នាំ​គ្នា
ដើរ​នៅ​ខាង​មុខ​ព្រះ‌អង្គ។
១១ ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ថែ‌រក្សា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដូច​គង្វាល​ថែ‌រក្សា​ហ្វូង​ចៀម​របស់​ខ្លួន។
ព្រះ‌អង្គ​លើក​ព្រះ‌ហស្ដ​ឡើង​ប្រមូល​កូន​ចៀម
ព្រះ‌អង្គ​បី​កូន​តូចៗ​ជាប់​នឹង​ព្រះ‌ឱរា
ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ថែ​ទាំ​មេ​ចៀម
ដែល​កំពុង​បំបៅ​កូន​ផង​ដែរ។
គ្មាន​នរណា​ផ្ទឹម​ស្មើ​នឹង​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ឡើយ
១២ តើ​នរណា​យក​ដៃ​ក្បង់​ទឹក​សមុទ្រ​មក​វាល់
ហើយ​យក​បាត​ដៃ​វាស់​ទំហំ​ផ្ទៃ​មេឃ?
តើ​នរណា​យក​រង្វាល់​មក​វាល់​ធូលី
ហើយ​ថ្លឹង​ទម្ងន់​ភ្នំ​ធំ​តូច​ទាំង‌ឡាយ?
១៣ តើ​នរណា​ស្ទង់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ‌អម្ចាស់
តើ​នរណា​ធ្វើ​ជា​ទី​ប្រឹក្សា​ជួយ​គំនិត​ព្រះ‌អង្គ?
១៤ តើ​ព្រះ‌អង្គ​សុំ​នរណា​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ទី​ប្រឹក្សា
ដើម្បី​ថ្វាយ​យោបល់​ព្រះ‌អង្គ?
តើ​នរណា​បង្រៀន​ព្រះ‌អង្គ​អំពី​មាគ៌ា​ដ៏​សុចរិត?
តើ​នរណា​បង្រៀន​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​ស្គាល់​ប្រាជ្ញា
ហើយ​ណែ‌នាំ​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​ស្គាល់​មាគ៌ា
នៃ​បញ្ញា​ឈ្លាស​វៃ?
១៥ ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​ប្រៀប​ដូច​ជា
ដំណក់​ទឹក​ដែល​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​ពាង
ពួក​គេ​មាន​តម្លៃ​ដូច​ធូលី​ដី​នៅ​លើ​ជញ្ជីង។
កោះ​ទាំង‌ឡាយ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ធូលី​ដី
ដែល​ផាត់​ទៅ​តាម​ខ្យល់។
១៦ ព្រៃ​ឈើ​នៅ​ស្រុក​លីបង់​ពុំ​មាន​ច្រើន​ល្មម
សម្រាប់​ធ្វើ​ជា​អុស
ហើយ​សត្វ​ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​នោះ​ក៏​ពុំ​មាន​ច្រើន
ល្មម​សម្រាប់​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា​ថ្វាយ​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ។
១៧ នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​អស់​គ្មាន​តម្លៃ​អ្វី​ទាល់​តែ​សោះ
គឺ​ពួក​គេ​ថោក​ជាង​អ្វីៗ​ដែល​ឥត​ប្រយោជន៍
និង​ឥត​បាន​ការ​ទៅ​ទៀត។
១៨ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​ប្រៀប​ប្រដូច​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ទៅ​នឹង​ព្រះ​ណា?
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​អ្វី​មក​តំណាង​ព្រះ‌អង្គ?
១៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រដូច​ព្រះ‌អង្គ
ទៅ​នឹងព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ឬ?
ទេ! គឺ​ជាង​ទេ​តើ ដែល​សូន​ធ្វើ​រូប​ព្រះ​ទាំង​នោះ
ជាង​មាស​យក​មាស​មក​ស្រោប​រូប​នោះ
ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​ខ្សែ​ក​ប្រាក់​ពាក់​ឲ្យ​ទៀត​ផង។
២០ រីឯ​ជន​ក្រីក្រ​ដែល​គ្មាន​មាស​គ្មាន​ប្រាក់
គេ​ជ្រើស‌រើស​យក​ឈើ​ខ្លឹម
ហើយ​រក​ជាង​មួយ​រូប​ដ៏​ចំណាន
ឲ្យ​ឆ្លាក់​ធ្វើ​រូប​ព្រះ​ដ៏​រឹង‌មាំ។
២១ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ធ្លាប់​ដឹង​ទេ​ឬ?
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ធ្លាប់​ឮ​ទេ​ឬ?
តើ​គេ​មិន​បាន​ផ្សព្វ‌ផ្សាយ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា
តាំង​ពី​ដើម​ដំបូង​មក​ទេ​ឬ?
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​យល់​អំពី​ដើម​កំណើត​របស់
ផែន‌ដី​នេះ​ទេ​ឬ?
២២ ព្រះ‌អង្គ​ដែល​គង់​នៅ​ពី​លើ​លំហ​អាកាស
ព្រះ‌អង្គ​ទត​មើល​មនុស្ស​នៅ​លើ​ផែន‌ដី
ឃើញ​មនុស្ស​ដូច​សត្វ​ស្រមោច
ព្រះ‌អង្គ​លាត​សន្ធឹង​ផ្ទៃ​មេឃ
ដូច​គេ​លាត​សន្ធឹង​ក្រណាត់​មួយ​ផ្ទាំង
ព្រះ‌អង្គ​ដំឡើង​ផ្ទៃ​មេឃ​ធ្វើ​ជា​ព្រះ‌ដំណាក់
ដូច​ដំឡើង​ព្រះ‌ពន្លា។
២៣ ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មេ​ដឹក​នាំ​ទាំង‌ឡាយ
ទៅ​ជា​ឥត​ប្រយោជន៍
ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​កាន់​អំណាច​ទាំង​ប៉ុន្មាន
នៅ​លើ​ផែន‌ដី​ទៅ​ជា​ឥត​បាន​ការ។
២៤ អ្នក​ទាំង​នោះ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ដើម​ឈើ​ដែល​ដុះ
ទោះ‌បី​លូត​លាស់ ឬ​មិន​លូត​លាស់
ចាក់​ឫស ឬ​មិន​ចាក់​ឫស​ក្តី
ពេល​ណា​ខ្យល់​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​បក់​មក​លើ
ក៏​ស្វិត​ក្រៀម​អស់
រួច​ត្រូវ​ខ្យល់​កួច​យក​បាត់​ទៅ​ដូច​កម្ទេច​ចំបើង។
២៥ ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រៀប​ប្រដូច​យើង
ទៅ​នឹង​នរណា?
តើ​នរណា​អាច​ស្មើ​នឹង​យើង​បាន?។
២៦ ចូរ​ងើយ​ទៅ​លើ​មេឃ ហើយ​រំពៃ​មើល​ចុះ!
តើ​នរណា​បាន​បង្កើត​ផ្កាយ​ទាំង​នោះ?
គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​ហៅ​ហ្វូង‌តារា​ទាំង​នោះ
ឲ្យ​រះ​ឡើង ផ្តុំ​គ្នា​ជា​កង‌ទ័ព
ព្រះ‌អង្គ​ហៅ​ផ្កាយ​នីមួយៗ​តាម​ឈ្មោះ​របស់​វា។
ដោយ‌សារ​មហិទ្ធិ‌ឫទ្ធិ
និង​ព្រះ‌ចេស្ដា​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ
ឥត​មាន​ផ្កាយ​ណា​មួយ​ពុំ​ព្រម​រះ​នោះ​ឡើយ។
២៧ ម្នាល​កូន​ចៅ​របស់​លោក​យ៉ាកុប​អើយ!
ម្នាល​ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ!
ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេះ​តែ​ពោល​ថា៖
ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​យល់​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​ខ្ញុំ​ទេ
ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ​មិន​អើពើ​នឹង​រក​យុត្តិ‌ធម៌
ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឡើយ។
២៨ តើ​អ្នក​មិន​ធ្លាប់​ដឹង​ទេ​ឬ?
តើ​អ្នក​មិន​ធ្លាប់​ឮ​ទេ​ឬ​ថា
ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​ដែល​គង់​នៅ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច
បាន​បង្កើត​ផែន‌ដី​ទាំង​មូល?
ព្រះ‌អង្គ​មិន​ចេះ​នឿយ‌ហត់ មិន​ចេះ​អស់​កម្លាំង
រីឯ​ព្រះ‌តម្រិះ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ក៏​គ្មាន​នរណា​អាច​ស្ទង់​បាន​ដែរ។
២៩ ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​កម្លាំង‌ពលំ
ដល់​អ្នក​នឿយ‌ហត់ និង​ខ្សោះ​ល្វើយ។
៣០ ក្មេង​ជំទង់ៗ​តែង​នឿយ‌ហត់ និង​អស់​កម្លាំង
ហើយ​មនុស្ស​ពេញ​កម្លាំង​ក៏​តែង​ភ្លាត់​ដួល​ដែរ
៣១ រីឯ​អ្នក​ជឿ​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អម្ចាស់
តែង‌តែ​មាន​កម្លាំង​ថ្មី​ជា‌និច្ច
ប្រៀប​បាន​នឹង​សត្វ​ឥន្ទ្រី​ហោះ​ហើរ
គេ​ស្ទុះ​រត់​ទៅ​មុខ ដោយ​មិន​ចេះ​ហត់
ហើយ​ដើរ​ដោយ​មិន​ចេះ​អស់​កម្លាំង។
៤១
ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ទី​ពឹង​ផ្អែក​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
 មនុស្ស‌ម្នា​នៅ​តាម​កោះ
ទាំង‌ឡាយ​អើយ
ចូរ​នៅ​ស្ងៀម‌ស្ងាត់​ស្ដាប់​ខ្ញុំ​និយាយ!
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​ទាំង‌ឡាយ​អើយ
ចូរ​មាន​កម្លាំង​ឡើង​វិញ
ចូរ​នាំ​គ្នា​បោះ​ជំហាន​ចូល​មក រួច​សឹម​និយាយ!
យើង​ឡើង​មក ដើម្បី​រក​ខុស​ត្រូវ​ជា​មួយ​គ្នា។
 តើ​នរណា​បាន​ហៅ​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​រក​យុត្តិ‌ធម៌
ឲ្យ​មក​ពី​ទិស​ខាង​កើត?
តើ​នរណា​ឲ្យ​លោក​មាន​ជ័យ‌ជម្នះ
លើ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ
ព្រម​ទាំង​បង្ក្រាប​ស្តេច​នានា?
ដាវ​របស់​លោក​កម្ទេច​ពួក​គេ ឲ្យ​ទៅ​ជា​ធូលី​ដី
ព្រួញ​របស់​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ខ្ចាត់‌ខ្ចាយ
ដូច​កម្ទេច​ចំបើង​ប៉ើង​តាម​ខ្យល់។
 លោក​ដេញ​តាម​ពួក​គេ
លោក​ឆ្លង​កាត់​ទ័ព​របស់​គេ
ដោយ​ឥត​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​អ្វី​ឡើយ
ជើង​របស់​លោក​ក៏​មិន​បាច់​ជាន់​ដី​ដែរ។
 តើ​នរណា​បាន​គ្រោង​ទុក
និង​សម្រេច​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ទាំង​នេះ?
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​ណែ‌នាំ​មនុស្ស​គ្រប់​ជំនាន់
តាំង​ពី​ដើម​ដំបូង​រៀង​មក។
យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​នៅ​មុន​គេ
ហើយ​យើង​ក៏​នៅ​ជា​មួយ
មនុស្ស​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​ដែរ។
 ប្រជាជន​នៅ​តាម​កោះ​នានា​ឃើញ​អ្នក​នោះ
ហើយ​នាំ​គ្នា​ភ័យ‌ខ្លាច។
ប្រជាជន​ដែល​នៅ​ទី​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី
នឹង​នាំ​គ្នា​ចូល​មក​ជិត ទាំង​ញ័រ​រន្ធត់។
 ពួក​គេ​ជួយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក
ម្នាក់ៗ​ពោល​ទៅ​កាន់​បង‌ប្អូន​របស់​ខ្លួន​ថា
“ចូរ​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ឡើង!”។
 ជាង​ចម្លាក់​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ជាង​ស្មិត
អ្នក​ដុត​ដែក​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ដំ​ដែក
ដោយ​ពោល​ថា “ផ្សារ​ដូច្នេះ ល្អ​ណាស់!”។
បន្ទាប់​មក គាត់​យក​ដែក​គោល​មក​ដំ​ភ្ជាប់
រូប​ចម្លាក់​កុំ​ឲ្យ​រង្គើ។
 ចំពោះ​អ្នក​វិញ
ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
កូន​ចៅ​យ៉ាកុប​ដែល​យើង​បាន​ជ្រើស‌រើស
ពូជ‌ពង្ស​របស់​អប្រាហាំ
ដែល​ជា​មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​យើង​អើយ!
 យើង​បាន​ដឹក​ដៃ​អ្នក
ពី​ស្រុក​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី
យើង​បាន​ហៅ​អ្នក​ពី​ស្រុក​ចុង​កាត់​មាត់‌ញក​មក
យើង​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​ថា:
អ្នក​ជា​អ្នក​បម្រើ​ដែល​យើង​បាន​ជ្រើស‌រើស
យើង​នឹង​មិន​បោះ‌បង់​ចោល​អ្នក​ឡើយ!
១០ កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី យើង​ស្ថិត​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក
កុំ​ព្រួយ​បារម្ភ​ឲ្យ​សោះ
យើង​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក
យើង​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​មាន​កម្លាំង​រឹង‌ប៉ឹង
យើង​ជួយ​អ្នក យើង​គាំ‌ទ្រ​អ្នក
យើង​នឹង​សម្ដែង​បារមី រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​អ្នក។
១១ ពួក​ចង​កំហឹង​នឹង​អ្នក
មុខ​ជា​ត្រូវ​អាម៉ាស់ និង​បាក់​មុខ
ពួក​ប្រឆាំង​នឹង​អ្នក មុខ​ជា​វិនាស​បាត់‌បង់
និង​រលាយ​សូន្យ​ទៅ។
១២ អ្នក​នឹង​ស្វែង​រក​ពួក​ដែល​ធ្លាប់​ប្រឆាំង​នឹង​អ្នក
តែ​រក​ពួក​គេ​មិន​ឃើញ​ទៀត​ទេ
ពួក​ដែល​ធ្លាប់​ធ្វើ​សឹក​ជា​មួយ​អ្នក
ប្រែ​ជា​សាប‌សូន្យ រលាយ​បាត់​អស់
១៣ ដ្បិត​យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក
យើង​កាន់​ដៃ​ស្តាំ​របស់​អ្នក​ហើយ
យើង​ប្រាប់​អ្នក​ថា:
កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី យើង​ជួយ​អ្នក​ហើយ!
១៤ កូន​ចៅ​យ៉ាកុប!
ពូជ‌ពង្ស​អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ!
អ្នក​ទន់​ខ្សោយ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ដង្កូវ​មែន
តែ​កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី
យើង​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
យើង​ជួយ​អ្នក និង​លោះ​អ្នក​ជា​មិន​ខាន
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
១៥ យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រែ​ទៅ​ជា​រនាស់​ដែក​ថ្មី
ដែល​មាន​ធ្មេញ​យ៉ាង​មុត
អ្នក​នឹង​រាស់​កម្ទេច​ភ្នំ​តូច​ធំ
ឲ្យ​ទៅ​ជា​ធូលី​ដី។
១៦ អ្នក​កម្ចាត់‌កម្ចាយ​ពួក​គេ​ឲ្យ​រសាត់​តាម​ខ្យល់
ហើយ​ខ្យល់​កួច​យក​ពួក​គេ​ទៅ​អស់​គ្មាន​សល់។
រីឯ​អ្នក​វិញ អ្នក​នឹង​រីក‌រាយ ព្រោះ​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់
អ្នក​នឹង​ខ្ពស់​មុខ
ព្រោះ​តែ​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។
១៧ ជន​ក្រីក្រ និង​ជន​ទុរគត​ស្វែង​រក​ទឹក
តែ​រក​ពុំ​បាន​ទេ គេ​ស្រេក​ខះ​ក។
យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ
ពាក្យ​អង្វរ​របស់​ពួក​គេ
យើង​ជា​ព្រះ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
នឹង​មិន​បោះ‌បង់​ចោល​គេ​ឡើយ។
១៨ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ទន្លេ
ផុស​ចេញ​ពី​ផ្នូក​ខ្សាច់
ហើយ​មាន​ទឹក​ហូរ​តាម​ជ្រលង​ភ្នំ។
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​វាល​រហោ‌ស្ថាន
ប្រែ​ទៅ​ជា​បឹង‌បួ
ឲ្យ​ដី​ហួត‌ហែង​ប្រែ​ជា​ប្រភព​ទឹក​ទៅ​វិញ។
១៩ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ដើម​គគីរ បេង
នាង‌នួន ពពាល‌ខែ ដុះ​ក្នុង​វាល​រហោ‌ស្ថាន
ហើយ​ដើម​កកោះ ស្រល់ ស្រឡៅ
ដុះ​ជា​មួយ​គ្នា​តាម​ព្រៃ​របោះ។
២០ ដូច្នេះ មនុស្ស​ទាំង​អស់​នឹង​ឃើញ ហើយ​ដឹង
ព្រម​ទាំង​ពិចារណា និង​យល់​ជា​មួយ​គ្នា​ថា
គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​បាន​ផ្តួច‌ផ្តើម​ធ្វើ​ការ​ទាំង​នោះ
ដោយ​ព្រះ‌ហស្ដ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផ្ទាល់។
ព្រះ‌អម្ចាស់​ជំទាស់​នឹង​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
២១ ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​នៃ​ពូជ‌ពង្ស
របស់​លោក​យ៉ាកុប មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
«ចូរ​បង្ហាញ​សំណុំ​រឿង និង​បញ្ចេញ​ភស្តុតាង
របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មក!
២២ ឲ្យ​ព្រះ​ទាំង​នេះ​រៀប‌រាប់
ហើយ​ថ្លែង​ប្រាប់​អំពី​ហេតុ‌ការណ៍​ដែល
នឹង​ត្រូវ​កើត​មាន​នៅ​អនាគត។
ចូរ​រំឭក​យើង​អំពី​ហេតុ‌ការណ៍
ដែល​កើត​មាន​នៅ​គ្រា​ដើម​ដំបូង
នោះ​យើង​នឹង​រិះ‌គិត។
ចូរ​រៀប‌រាប់​អំពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍
ដែល​នឹង​កើត​មាន​នៅ​អនាគត‌កាល
ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ដឹង​ផង។
២៣ ចូរ​និយាយ​ប្រាប់​យើង​អំពី​ហេតុ‌ការណ៍
ដែល​នឹង​កើត​មាន​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ
ដូច្នេះ យើង​នឹង​ទទួល​ស្គាល់​ថា
អ្នក​រាល់​គ្នា​ពិត​ជា​ព្រះ​មែន
ចូរ​ធ្វើ​ការ​អ្វី​មួយ ទោះ‌បី​អាក្រក់​ក្តី ល្អ​ក្តី
ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ឃើញ និង​ស្ងើច​សរសើរ។
២៤ តាម​ពិត អ្នក​រាល់​គ្នា​ឥត​បាន​ការ​អ្វី​ទាំង​អស់
អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ធ្វើ​អ្វី​មិន​កើត​ដែរ
អស់​អ្នក​ដែល​ជ្រើស‌រើស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទុក​ជា​ព្រះ
សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស​គម្រក់។
២៥ យើង​បាន​ហៅ​មនុស្ស​ម្នាក់​មក​ពី​ទិស​ខាង​ជើង
ហើយ​អ្នក​នោះ​ក៏​មក​ដល់។
នៅ​ទិស​ខាង​កើត គេ​គោរព​ឈ្មោះ​គាត់
គាត់​ជាន់​ឈ្លី​អ្នក​ដឹក​នាំ​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា
ដូច​គេ​ដើរ​ជាន់​ភក់
ឬ​ដូច​ជាង​ស្មូន​ជាន់​ដី​ឥដ្ឋ​ដែរ។
២៦ តើ​នរណា​បាន​ថ្លែង​ប្រាប់​អំពី​ហេតុ‌ការណ៍
ទាំង​នេះ​ជា​មុន
ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ទទួល​ស្គាល់ និង​ពោល​ថា
ហេតុ‌ការណ៍​នោះ​ពិត​ជា​កើត​មាន​ដូច្នោះ​មែន!
ទេ! គ្មាន​នរណា​ផ្តល់​ដំណឹង​ជា​មុន
ហើយ​ក៏​គ្មាន​នរណា​ប្រាប់​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ដែរ
គ្មាន​នរណា​ឮ​ពាក្យ​សម្ដី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។
២៧ យើង​ទេ​តើ ដែល​បាន​នាំ​ដំណឹង​មក​ដល់
ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​មុន​គេ
ដោយ​ចាត់​អ្នក​នាំ​សារ​មក​ប្រាប់
អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម។
២៨ យើង​ក្រឡេក​មើល​ទៅ
ពុំ​ឃើញ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ទាល់​តែ​សោះ
ក្នុង​ចំណោម​ព្រះ​ទាំង​នោះ
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ផ្តល់​យោបល់ ឬ​ឆ្លើយ​នឹង​សំណួរ
ដែល​យើង​សាក‌សួរ​នោះ​ទេ។
២៩ ព្រះ​ទាំង​នោះ​គ្មាន​បាន​ការ
គេ​ពុំ​អាច​ធ្វើ​អ្វី​បាន​សោះ​ឡើយ
រូប​បដិមា​ទាំង​នោះ​សុទ្ធ​តែ​ឥត​ប្រយោជន៍
ឥត​បាន​ការ​អ្វី​ទាំង​អស់!»
៤២
អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
លោក​នេះ​ហើយ​ជា​អ្នក​បម្រើ
ដែល​យើង​គាំ‌ទ្រ
ជា​អ្នក​ដែល​យើង​បាន​ជ្រើស‌រើស
និង​ជា​ទី​គាប់‌ចិត្ត​របស់​យើង។
យើង​ដាក់​វិញ្ញាណ​របស់​យើង​លើ​លោក។
លោក​នឹង​បង្ហាញ​ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ
ស្គាល់​ការ​វិនិច្ឆ័យ។
 លោក​មិន​ស្រែក ឬ​គំហក​កំហែង
ដាក់​នរណា​ឡើយ
ហើយ​ក៏​មិន​បន្លឺ​សំឡេង​នៅ​តាម​ផ្លូវ​ដែរ។
 លោក​នឹង​មិន​កាច់​ផ្ដាច់​ដើម​ត្រែង​ណា
ដែល​ទក់​ហើយ​នោះ​ទេ
ហើយ​លោក​ក៏​មិន​ផ្លុំ​ពន្លត់​ភ្លើង
ដែល​ហៀប​នឹង​រលត់​នោះ​ដែរ
លោក​នឹង​នាំ​មក​នូវ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​ពិត​មែន!
 លោក​នឹង​មិន​ទន់​ខ្សោយ​ឡើយ
លោក​អង់‌អាច​ជា‌និច្ច
រហូត​ទាល់​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​វិនិច្ឆ័យ
នៅ​លើ​ផែន‌ដី
ហើយ​មនុស្ស​នៅ​តាម​កោះ​នានា​នាំ​គ្នា
រង់‌ចាំ​ទទួល​វិន័យ​ពី​លោក។
 នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត និង​លាត​ផ្ទៃ​មេឃ
ព្រះ‌អង្គ​បាន​សន្ធឹង​ផែន‌ដី និង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វីៗ
ទាំង​អស់​កកើត​ឡើង។
ព្រះ‌អង្គ​បាន​ប្រទាន​ដង្ហើម​ចេញ​ចូល​ឲ្យ
សត្វ​លោក​ទាំង‌ឡាយ​នៅ​លើ​ផែន‌ដី
ហើយ​ប្រទាន​ជីវិត​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល
ចរ‌យាត្រា​នៅ​លើ​ផែន‌ដី​នេះ។
 យើង​នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់!
យើង​បាន​ហៅ​អ្នក​មក
ស្រប​តាម​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​យើង។
យើង​កាន់​ដៃ​អ្នក យើង​ទុក​អ្នក​ដោយ​ឡែក
ហើយ​តែង‌តាំង​អ្នក​ជា​សម្ពន្ធ‌មេត្រី
សម្រាប់​ប្រជាជន
ឲ្យ​អ្នក​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​ដល់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា
 ប្រោស​មនុស្ស​ខ្វាក់​ឲ្យ​ភ្លឺ
នាំ​ជន​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ​សឹក​ចេញ​ពី​ទី​ឃុំ‌ឃាំង
ព្រម​ទាំង​រំដោះ​ប្រជាជន​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង
ភាព​ងងឹត ឲ្យ​បាន​ចេញ​រួច​ផង។
 យើង​មាន​នាម​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់
យើង​មិន​ប្រគល់​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​យើង
ទៅ​ឲ្យ​ព្រះ​ណា​ផ្សេង​ទៀត​ឡើយ!
យើង​ក៏​មិន​ឲ្យ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ណា
ទទួល​ការ​សរសើរ​តម្កើង​ជំនួស​យើង​ដែរ!
 មើល​ចុះ! ហេតុ‌ការណ៍​ផ្សេងៗ​ដែល​កើត​មាន
នៅ​គ្រា​ដំបូង បាន​សម្រេច​ជា​រូប‌រាង​អស់​ហើយ
យើង​ក៏​ប្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង
នូវ​ហេតុ‌ការណ៍​ឯ​ទៀតៗ​ដែល​នឹង​កើត​មាន
គឺ​យើង​ប្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង
មុន​ហេតុ‌ការណ៍​ទាំង​នោះ​កកើត​ជា​រូប‌រាង។
បទ​ចម្រៀង​ថ្មី
១០ អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ទី​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី
អស់​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​សមុទ្រ
និង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​នៅ​ក្នុង​សមុទ្រ
កោះ​ទាំង‌ឡាយ
ព្រម​ទាំង​អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​កោះ​អើយ
ចូរ​ច្រៀង​បទ​ថ្មី​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ចូរ​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ!
១១ អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​វាល​រហោ‌ស្ថាន
និង​តាម​ភូមិ​នានា​ក្នុង​វាល​រហោ‌ស្ថាន​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​បន្លឺ​សំឡេង​ឡើង!
អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​ភូមិ​របស់​កុល‌សម្ព័ន្ធ​កេដារ
និង​អ្នក​ក្រុង​សិលា​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្រែក​ហ៊ោ​រំពង​ឡើង!
អស់​អ្នក​ដែល​រស់​នៅ​តាម​កំពូល​ភ្នំ​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្រែក​អបអរ‌សាទរ!
១២ ចូរ​នាំ​គ្នា​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​ព្រះ‌អម្ចាស់
ហើយ​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌អង្គ
នៅ​តាម​កោះ​ទាំង‌ឡាយ!
១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​ស្រឡាញ់​ប្រជាជន
របស់​ព្រះ‌អង្គ​យ៉ាង​ខ្លាំង
ព្រះ‌អង្គ​យាង​ចេញ​ទៅ​ដូច​វីរ‌ជន
ដូច​អ្នក​ចម្បាំង​ដ៏​ចំណាន
ព្រះ‌អង្គ​បន្លឺ​ព្រះ​សូរ‌សៀង ស្រែក​កម្លា
ហើយ​យក​ជ័យ‌ជម្នះ​លើ​ខ្មាំង​សត្រូវ។
១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​នៅ​ស្ងៀម​តាំង​ពី​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ
យើង​នៅ​សំងំ យើង​ខំ​ទប់​ចិត្ត
ឥឡូវ​នេះ យើង​ស្រែក​ដង្ហក់
ដូច​ស្ត្រី​ស្រែក​ថ្ងូរ នៅ​ពេល​សម្រាល​កូន!
១៥ យើង​នឹង​កម្ទេច​ទាំង​ភ្នំ​ធំ ទាំង​ភ្នំ​តូច
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​រុក្ខ‌ជាតិ​ក្រៀម​ស្វិត
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទន្លេ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ដី​គោក
ហើយ​ឲ្យ​បឹង‌បួ​រីង​ហួត‌ហែង។
១៦ យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ខ្វាក់​ដើរ​នៅ​តាម​ផ្លូវ
ដែល​គេ​ពុំ​ស្គាល់
យើង​នឹង​ដឹក​ដៃ​គេ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ
ដែល​គេ​ពុំ​ធ្លាប់​ដើរ
យើង​នឹង​ប្ដូរ​ភាព​ងងឹត​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ពន្លឺ
នៅ​មុខ​ពួក​គេ
ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្លូវ​រដិប‌រដុប​ប្រែ​ទៅ​ជា
ផ្លូវ​រាប​ស្មើ។
យើង​ពិត​ជា​ធ្វើ​ដូច្នោះ​មែន
គឺ​យើង​នឹង​សម្រេច​ការ​ទាំង​នោះ​ពុំ‌ខាន។
១៧ រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
ហើយ​ហៅ​រូប​បដិមា​ថា​ជា​ព្រះ​របស់​ខ្លួន
មុខ​ជា​ដក​ខ្លួន​ថយ និង​ត្រូវ​អាម៉ាស់។
១៨ មនុស្ស​ថ្លង់​អើយ ចូរ​ស្ដាប់​ឮ​ឡើង!
មនុស្ស​ខ្វាក់​អើយ ចូរ​បើក​ភ្នែក
ហើយ​មើល​ឃើញ​ទៅ!
១៩ តើ​នរណា​ជា​មនុស្ស​ខ្វាក់ គឺ​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
តើ​នរណា​ថ្លង់​ដូច​អ្នក​នាំ​ពាក្យ
ដែល​យើង​ចាត់​ឲ្យ​មក?
តើ​នរណា​ខ្វាក់​ដូច​អ្នក​ដែល​យើង
ស្រោច‌ស្រង់​ឡើង​វិញ
គឺ​ខ្វាក់​ដូច​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់?
២០ អ្នក​បាន​ឃើញ​ហេតុ‌ការណ៍​ជា​ច្រើន
តែ​អ្នក​ពុំ​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចង​ចាំ​ទេ
អ្នក​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្ដាប់ តែ​ពុំ​ឮ​អ្វី​សោះ​ឡើយ។
២១ ដោយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​សុចរិត
ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ធ្វើ​ឲ្យ​វិន័យ​របស់
ព្រះ‌អង្គ​បាន​ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុង‌រឿង។
២២ ក៏​ប៉ុន្តែ ប្រជា‌រាស្ដ្រ​នោះ​ត្រូវ​គេ​ប្លន់
ត្រូវ​គេ​រឹប​អូស​យក​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ
ត្រូវ​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​អន្ទាក់
ហើយ​ត្រូវ​គេ​ឃុំ‌ឃាំង​ទាំង​អស់​គ្នា។
ខ្មាំង​សត្រូវ​បាន​ប្លន់​ពួក​គេ
តែ​គ្មាន​នរណា​រំដោះ​ពួក​គេ​ឡើយ
ខ្មាំង​សត្រូវ​បាន​រឹប​អូស​យក​សម្បត្តិ​ពួក​គេ
តែ​គ្មាន​នរណា​អើពើ​ទាម‌ទារ​របស់​ទាំង​នោះ ឲ្យ​ពួក​គេ​វិញ​ដែរ។
២៣ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា តើ​មាន​នរណា
ត្រង‌ត្រាប់​ស្ដាប់​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ?
ទៅ​អនាគត តើ​មាន​នរណា
យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្ដាប់?
២៤ តើ​នរណា​បាន​ប្រគល់​ពូជ‌ពង្ស​លោក​យ៉ាកុប
ទៅ​ឲ្យ​ខ្មាំង​រឹប​អូស?
តើ​នរណា​បាន​ប្រគល់​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រា‌អែល
ទៅ​ឲ្យ​ខ្មាំង​ប្លន់​ដូច្នេះ?
គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​ធ្វើ​ដូច្នេះ
ព្រោះ​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប
ទាស់​នឹង​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
យើង​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ហើយ​មិន​ព្រម​ស្ដាប់​វិន័យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ទេ។
២៥ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​ជះ​ព្រះ‌ពិរោធ
មក​លើ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល
ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្លើង​សង្គ្រាម​ផ្ទុះ​ឡើង
ឆេះ​រាល‌ដាល​គ្រប់​ទិស‌ទី។
ប៉ុន្តែ ទោះ‌បី​យ៉ាង​នេះ​ក្តី
ក៏​ពួក​គេ​ពុំ​បាន​ភ្ញាក់​ខ្លួន
ហើយ​ទោះ‌បី​គេ​ហិន‌ហោច​យ៉ាង​នេះ​ក្តី
ក៏​គេ​ពុំ​អើពើ​ដែរ។
៤៣
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​រំដោះ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
 ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ជា​កូន​ចៅ
របស់​លោក​យ៉ាកុប​អើយ
ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​បង្កើត
និង​សូន​អ្នក ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ
ដ្បិត​យើង​បាន​លោះ​អ្នក
យើង​ក៏​បាន​ហៅ​អ្នក​ចំ​ឈ្មោះ
ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ធ្វើ​ជា​ប្រជាជន​របស់​យើង។
 ប្រសិន​បើ​អ្នក​ឆ្លង​សមុទ្រ យើង​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក
ប្រសិន​បើ​អ្នក​ឆ្លង​ព្រែក អ្នក​មិន​លង់​ឡើយ។
ប្រសិន​បើ​អ្នក​ដើរ​កាត់​ភ្លើង អ្នក​មិន​រលាក​ទេ
អណ្ដាត​ភ្លើង​ក៏​មិន​ឆាប‌ឆេះ​អ្នក​ដែរ
 ដ្បិត​យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក
យើង​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ជា​ព្រះ‌សង្គ្រោះ​របស់​អ្នក។
យើង​បាន​ប្រគល់​ប្រជាជន​អេស៊ីប​ឲ្យ​សត្រូវ
ដើម្បី​លោះ​អ្នក
យើង​ក៏​បាន​ប្រគល់​ស្រុក​អេត្យូពី និង​ស្រុក​សេបា
ជា​ថ្នូរ​ឲ្យ​គេ ដើម្បី​លោះ​អ្នក​ដែរ។
 យើង​ប្រគល់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ឲ្យ​គេ​ជំនួស​អ្នក
គឺ​យើង​ក៏​ប្រគល់​ប្រជាជន​ផ្សេងៗ​ឲ្យ​គេ
ជា​ថ្នូរ​លោះ​អ្នក
ដ្បិត​យើង​ចាត់​ទុក​ថា​អ្នក​មាន​តម្លៃ​ដ៏​លើស‌លប់
ហើយ​យើង​ស្រឡាញ់​អ្នក​ថែម​ទៀត​ផង។
 កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី! យើង​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក
យើង​នឹង​នាំ​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​ពី​ស្រុក​ខាង​កើត
ឲ្យ​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ
ហើយ​ប្រមូល​ពូជ‌ពង្ស​របស់​អ្នក
ពី​ស្រុក​ខាង​លិច ឲ្យ​វិល​មក​វិញ​ដែរ។
 យើង​នឹង​បញ្ជា​ដល់​ស្រុក​ខាង​ជើង
ឲ្យ​ប្រគល់​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​មក​យើង​វិញ
យើង​នឹង​បញ្ជា​ដល់​ស្រុក​ខាង​ត្បូង
មិន​ឲ្យ​ឃាត់​គេ​ទៀត​ឡើយ។
យើង​នឹង​ប្រាប់​ស្រុក​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​ប្រមូល
កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​របស់​យើង​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ស្រុក
ឆ្ងាយ​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី​មក​វិញ
 គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​យក​ឈ្មោះ​យើង​ធ្វើ​ជា​ត្រកូល
ជា​អស់​អ្នក​ដែល​យើង​បាន​សូន និង​បង្កើត
ដើម្បី​បង្ហាញ​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​យើង។
អ៊ីស្រា‌អែល​ជា​សាក្សី​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
 ចូរ​នាំ​ប្រជាជន​នោះ​ចេញ​មក
ពួក​គេ​មាន​ភ្នែក តែ​មើល​មិន​ឃើញ
មាន​ត្រចៀក តែ​ស្ដាប់​មិន​ឮ។
 ចូរ​ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​អស់​មក​ជួប‌ជុំ​គ្នា
ឲ្យ​ប្រជាជន​ទាំង‌ឡាយ​មក​ប្រមូល​ផ្តុំ​គ្នា
ក្នុង​ចំណោម​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ
តើ​មាន​ព្រះ​ណា​បាន​ប្រាប់
ដំណឹង​ជា​មុន​អំពី​ហេតុ‌ការណ៍​ទាំង​នេះ?
តើ​ព្រះ​ណា​បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​យើង​ដឹង
អំពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ដើម​ដំបូង?
ឲ្យ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​រក​សាក្សី
និង​បង្ហាញ​ភស្តុតាង​មក
ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ឮ រួច​ពោល​ថា
ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ព្រះ​នោះ​ត្រឹម‌ត្រូវ​មែន។
១០ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
អ្នក​រាល់​គ្នា​នេះ​ហើយ​ជា​សាក្សី​របស់​យើង
អ្នក​រាល់​គ្នា​នេះ​ហើយ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង។
យើង​បាន​ជ្រើស‌រើស​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ឮ និង​ជឿ​លើ​យើង
ព្រម​ទាំង​យល់​ថា មាន​តែ​យើង​នេះ​ទេ
ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់។
នៅ​មុន​យើង គ្មាន​ព្រះ​ណា​ទេ
នៅ​ក្រោយ​យើង ក៏​គ្មាន​ព្រះ​ណា​ទៀត​ដែរ។
១១ មាន​តែ​យើង​ទេ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
ក្រៅ​ពី​យើង គ្មាន​ព្រះ‌សង្គ្រោះ​ណា​ទៀត​ឡើយ
១២ មាន​តែ​យើង​ទេ
ដែល​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ដឹង
និង​សង្គ្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា
រីឯ​ព្រះ​ដទៃ​ទៀត​មិន​បាន​ធ្វើ​បែប​នេះ
ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។
ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​សាក្សី​របស់​យើង
ហើយ​យើង​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
១៣ អំណើះ​ត​ទៅ យើង​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា
មាន​តែ​យើង​ទេ​ដែល​ពិត​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
គ្មាន​នរណា​អាច​រំដោះ​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ
របស់​យើង​បាន​ទេ
អ្វីៗ​ដែល​យើង​ធ្វើ​រួច​ហើយ
គ្មាន​នរណា​អាច​ផ្លាស់​ប្ដូរ​បាន​ជា​ដាច់​ខាត។
១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​លោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា
គឺ​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច​ត​ទៅ:
ដោយ​យល់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា
យើង​នឹង​ចាត់​ទ័ព​ឲ្យ​ទៅ​វាយ​ក្រុង​បាប៊ីឡូន
ដើម្បី​រំលំ​អំណាច​របស់​ពួក​គេ។
ពេល​នោះ ជន​ជាតិ​ខាល់ដេ​នឹង​រត់​ខ្ចាត់‌ខ្ចាយ
ដោយ​ជិះ​សំពៅ
ជា​កន្លែង​ដែល​ពួក​គេ​ធ្លាប់​ហ៊ោ​សប្បាយ។
១៥ យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
យើង​ជា​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​ដែល​បាន
បង្កើត​អ្នក​រាល់​គ្នា។
ផ្លូវ​ថ្មី​នៅ​ក្នុង​វាល​រហោ‌ស្ថាន
១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​ញែក​សមុទ្រ​ធ្វើ​ផ្លូវ​មួយ
គឺ​ធ្វើ​ផ្លូវ​តូច​នៅ​កណ្ដាល​មហា​សាគរ
១៧ ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​ប្រមូល​កង‌ទ័ព
មាន​រទេះ​ចម្បាំង កង‌ពល‌សេះ
ព្រម​ទាំង​ទាហាន​ដ៏​អង់‌អាច
ព្រះ‌អង្គ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​បរា‌ជ័យ
ក្រោក​ពុំ​រួច
គឺ​ពួក​គេ​រលត់​ទៅ ដូច​ចង្កៀង​អស់​ប្រេង
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
១៨ កុំ​គិត​អំពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ដែល​កើត​មាន
នៅ​គ្រា​ដើម​ដំបូង​នោះ​ធ្វើ​អ្វី
កុំ​នឹក​នា​អំពី​ហេតុ‌ការណ៍​ដែល​កើត​មាន
នៅ​បុរាណ​កាល​ដែរ។
១៩ បន្តិច​ទៀត យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន
ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ថ្មី​កើត​ឡើង
ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​នោះ​កំពុង​ពន្លក​ចេញ​មក
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ឃើញ​ទេ​ឬ?
យើង​នឹង​ធ្វើ​ផ្លូវ​មួយ​ក្នុង​វាល​រហោ‌ស្ថាន
ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ទន្លេ​ហូរ
នៅ​វាល​ហួត‌ហែង​ទៀត​ផង។
២០ សត្វ​ព្រៃ​ទាំង‌ឡាយ
គឺ​មាន​ឆ្កែ​ព្រៃ និង​ត្មាត​ជា​ដើម
នឹង​នាំ​គ្នា​លើក​តម្កើង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​យើង
ដ្បិត​យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ទឹក
ក្នុង​វាល​រហោ‌ស្ថាន
និង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ទន្លេ​ហូរ​កាត់​វាល​ហួត‌ហែង
ដើម្បី​ផ្តល់​ទឹក​ឲ្យ​ប្រជាជន
ដែល​យើង​បាន​ជ្រើស‌រើស
២១ គឺ​ប្រជាជន​ដែល​យើង​បាន​បង្កើត​សម្រាប់​យើង
ដើម្បី​សរសើរ​តម្កើង​យើង។
២២ ពូជ‌ពង្ស​យ៉ាកុប​អើយ
អ្នក​ពុំ​បាន​ហៅ​រក​យើង​ទេ
អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ អ្នក​នឿយ‌ណាយ​នឹង​បម្រើ​យើង។
២៣ អ្នក​យក​កូន​ចៀម​មក​ដុត​ទាំង​មូល​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា
តែ​មិន‌មែន​ថ្វាយ​យើង​ទេ
អ្នក​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា
តែ​មិន​បាន​បន្ថែម​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​យើង​ទេ។
យើង​មិន​បាន​បង្ខិត‌បង្ខំ
អ្នក​ឲ្យ​យក​តង្វាយ​មក​ឲ្យ​យើង
យើង​ក៏​មិន​បាន​ឲ្យ​អ្នក
នឿយ‌ហត់​ដុត​ធូប​ដែរ។
២៤ អ្នក​យក​ប្រាក់​ទៅ​ទិញ​គ្រឿង​ក្រអូប
តែ​មិន‌មែន​សម្រាប់​យើង​ទេ
ហើយ​អ្នក​យក​ខ្លាញ់​សត្វ​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា
តែ​មិន‌មែន​ដើម្បី​ចម្អែត​យើង​ឡើយ។
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ដោយ‌សារ​អំពើ​បាប​របស់​អ្នក
អ្នក​បែរ​ជា​បង្ខិត‌បង្ខំ​យើង
ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​របស់​អ្នក​ទៅ​វិញ
អ្នក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឿយ‌ណាយ
ដោយ‌សារ​អំពើ​អាក្រក់​របស់​អ្នក។
២៥ ប៉ុន្តែ ដោយ​យើង​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស
និង​ដោយ​យល់​ដល់​នាម​របស់​យើង
យើង​យល់​ព្រម​លើក‌លែង​ទោស​ឲ្យ​អ្នក
យើង​នឹង​មិន​នឹក​នា​ដល់​អំពើ​បាប
របស់​អ្នក​ទៀត​ឡើយ។
២៦ ចូរ​រៀប‌រាប់​ប្រាប់​យើង​មក​មើល!
យើង​ទាំង​ពីរ​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​រក​ខុស​ត្រូវ​ជា​មួយ​គ្នា
ចូរ​និយាយ​ការ‌ពារ​ខ្លួន
ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា អ្នក​ពិត​ជា​គ្មាន​ទោស!
២៧ យ៉ាកុប​ជា​បុព្វ‌បុរស​របស់​អ្នក
បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប
ហើយ​ពួក​តំណាង​របស់​អ្នក
ក៏​បាន​បះ‌បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​យើង​ដែរ។
២៨ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​បន្ទាប‌បន្ថោក
មេ​ដឹក​នាំ​ព្រះ‌វិហារ
យើង​ឲ្យ​គេ​បំផ្លាញ​កូន​ចៅ​យ៉ាកុប
យើង​ឲ្យ​គេ​ប្រមាថ​មើល‌ងាយ
ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល។
៤៤
មាន​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ពិត​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
 កូន​ចៅ​យ៉ាកុប
ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​យើង​បាន​ជ្រើស‌រើស​អើយ
ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ស្ដាប់​យើង!
 ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្នក
ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​សូន​អ្នក​តាំង​ពី​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្ដាយ
ព្រះ‌អង្គ​ដែល​ជួយ​អ្នក ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យ៉ាកុប​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង​យេស៊ូរូន​ដែល​យើង​បាន​ស្រោច‌ស្រង់​អើយ
កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ!
 យើង​នឹង​ចាក់​បង្ហូរ​ទឹក​ទៅ​លើ​ដី​បែក​ក្រហែង
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ទឹក​ហូរ
នៅ​លើ​ដី​ហួត‌ហែង
យើង​នឹង​ចាក់​បង្ហូរ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​យើង
ទៅ​លើ​ពូជ‌ពង្ស​អ្នក
ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​ពរ​ដល់​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​ផង។
 កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​នឹង​ចម្រើន​ឡើង
ដូច​ស្មៅ​ត្រូវ​ទឹក​ភ្លៀង
និង​ដូច​រុក្ខ‌ជាតិ​ដុះ​នៅ​តាម​មាត់​ស្ទឹង។
 ពេល​នោះ ម្នាក់​ពោល​ថា
ខ្ញុំ​ជា​កូន​ចៅ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ម្នាក់​ទៀត​ថា ខ្លួន​ជា​កូន​ចៅ​របស់​យ៉ាកុប
ម្នាក់​ទៀត​ចារ​លើ​បាត​ដៃ​ថា
“ខ្ញុំ​ថ្វាយ​ខ្លួន​ទៅ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ព្រម​ទាំង​មាន​មោទន‌ភាព
ព្រោះ​ខ្លួន​ជា​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ‌មហា​ក្សត្រ​របស់
ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
ដែល​បាន​លោះ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​នៅ​មុន​គេ ហើយ​នៅ​ក្រោយ​គេ​បំផុត
ក្រៅ​ពី​យើង គ្មាន​ព្រះ​ណា​ទៀត​ឡើយ។
 តើ​មាន​ព្រះ​ណា​ដូច​យើង?
ឲ្យ​ព្រះ​នោះ​បង្ហាញ​ខ្លួន ហើយ​និយាយ​មក!
គឺ​ត្រូវ​រៀប‌រាប់​អំពី​ហេតុ‌ការណ៍​ដែល​កើត​មាន
ចាប់​ពី​ពេល​យើង​បង្កើត​ប្រជាជន
តាំង​ពី​អស់‌កល្ប​រៀង​មក
ព្រម​ទាំង​រៀប‌រាប់​អំពី​ហេតុ‌ការណ៍
ដែល​នឹង​កើត​មាន​នៅ​គ្រា​ខាង​មុខ​ដែរ។
 កុំ​ញ័រ​រន្ធត់ កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ
តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក
យើង​តែង‌តែ​ប្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ជា‌និច្ច
អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​សាក្សី​របស់​យើង​ស្រាប់​ហើយ
ក្រៅ​ពី​យើង តើ​មាន​ព្រះ​ណា​ទៀត​ទេ?
ទេ! គ្មាន​ថ្ម‌ដា​ណា​ទៀត​ឡើយ
យើង​មិន​ដែល​បាន​ស្គាល់​ទាល់​តែ​សោះ។
អ្នក​បង្កើត​រូប​បដិមា
 អស់​អ្នក​ដែល​ឆ្លាក់​រូប​បដិមា
សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស​ឥត​បាន​ការ
រីឯ​ស្នា‌ដៃ​ដែល​គេ​ចាត់​ទុក​ថា​មាន​តម្លៃ
ក៏​គ្មាន​សារ​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដែរ។
រូប​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ជា​សាក្សី​របស់​ពួក​គេ
តែ​ជា​សាក្សី​ដែល​មិន​ចេះ​មើល
ហើយ​ក៏​មិន​ដឹង​អ្វី​ដែរ
គឺ​គ្រាន់​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ខក​ចិត្ត​ប៉ុណ្ណោះ។
១០ អ្នក​សូន​រូប​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ ឬ​សិត​រូប​បដិមា
ដែល​ពុំ​អាច​ផ្តល់​សារ​ប្រយោជន៍​អ្វី​សោះ
ពិត​ជា​មនុស្ស​ល្ងី‌ល្ងើ​មែន!
១១ រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​ថ្វាយ‌បង្គំ​រូប​ទាំង​នោះ
នឹង​ត្រូវ​អាម៉ាស់
ដ្បិត​អ្នក​ឆ្លាក់​រូប​ទាំង​នោះ​សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស។
ទុក​ឲ្យ​ពួក​គេ​ប្រមូល​គ្នា
ឲ្យ​គេ​ជួប‌ជុំ​គ្នា​ទៅ
ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​ញាប់​ញ័រ ហើយ​អាម៉ាស់​មុខ។
១២ ជាង​ដែក​យក​លោហ‌ធាតុ​មក​ដុត
ដំ​នឹង​ញញួរ​ធ្វើ​ជា​រូប។
អ្នក​នោះ​ខំ​ប្រឹង​ធ្វើ​ការ​យ៉ាង​ស្វាហាប់
ក៏​ប៉ុន្តែ បើ​គេ​មិន​បរិភោគ គេ​មុខ​ជា​អស់​កម្លាំង
បើ​គេ​មិន​ផឹក​ទឹក គេ​មុខ​ជា​នឿយ‌ហត់។
១៣ ជាង​ឈើ​លាត​សន្ធឹង​ខ្សែ​មក​វាស់​ឈើ
និង​គូរ​រូប​ពី​លើ
ហើយ​យក​ពន្លាក​មក​ដាប់​ឈើ​នោះ
តាម​រូប‌រាង និង​ភិន‌ភាគ​ដូច​មនុស្ស
រួច​យក​ទៅ​តម្កល់​នៅ​ក្នុង​វិហារ​មួយ។
១៤ គេ​កាប់​ដើម​ឈើ​ដ៏​ធំៗ
គេ​ជ្រើស‌រើស​យក​ឈើ​ខ្លឹម​ដ៏​មាន​តម្លៃ
ពី​ចំណោម​ដើម​ឈើ​ទាំង‌ឡាយ​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ។
គេ​ដាំ​ដើម​ស្រល់
ហើយ​ភ្លៀង​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ដុះ​លូត​លាស់​ឡើង។
១៥ មនុស្ស‌ម្នា​យក​ឈើ​ទាំង​នោះ​មក​ប្រើ​ជា​អុស
សម្រាប់​កម្ដៅ​ផ្ទះ និង​ចម្អិន​ម្ហូប​អាហារ។
គេ​ក៏​យក​ឈើ​នោះ​ឆ្លាក់​ធ្វើ​រូប​ព្រះ
សម្រាប់​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ
និង​ធ្វើ​ជា​រូប​បដិមា​សម្រាប់​គោរព‌បូជា។
១៦ គេ​យក​ឈើ​មួយ​ចំណែក​ទៅ​ធ្វើ​ជា​អុស
អាំង​សាច់​បរិភោគ​ចម្អែត​ក្រពះ
ហើយ​ក៏​ប្រើ​សម្រាប់​កម្ដៅ​រូប‌រាង​កាយ
ទាំង​ពោល​ថា “មើល៍ អណ្ដាត​ភ្លើង​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​កក់​ក្ដៅ​ស្រួល​ណាស់!”។
១៧ រីឯ​ឈើ​មួយ​ចំណែក​ទៀត គេ​យក​ទៅ​ធ្វើ​ជា
រូប​បដិមា​ជា​ព្រះ​របស់​ខ្លួន រួច​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ
គេ​គោរព​បម្រើ​រូប​នោះ និង​ទូល‌អង្វរ​ថា
“សូម​រំដោះ​ទូល‌បង្គំ​ផង!
ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ​របស់​ទូល‌បង្គំ!”។
១៨ អ្នក​ទាំង​នោះ​មិន​យល់ និង​មិន​រិះ‌គិត​ពិចារណា
ព្រោះ​ភ្នែក​គេ​ងងឹត​មើល​អ្វី​ពុំ​ឃើញ
ហើយ​ចិត្ត​គំនិត​របស់​គេ​ក៏​ពុំ​យល់​អ្វី​ដែរ។ ១៩ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ចាប់​អារម្មណ៍ រិះ‌គិត
និង​ពិចារណា រួច​ពោល​ថា
“ខ្ញុំ​បាន​ដុត​ឈើ​អស់​ពាក់​កណ្ដាល
ខ្ញុំ​ដុត​នំបុ័ង​នៅ​លើ​រងើក​ភ្លើង
ខ្ញុំ​អាំង​សាច់​បរិភោគ។
រីឯ​ឈើ​ពាក់​កណ្ដាល​ទៀត​ដែល​នៅ​សល់
ខ្ញុំ​យក​ទៅ​ធ្វើ​ជា​រូប​ព្រះ​គួរ​ស្អប់​ខ្ពើម
រួច​ខ្ញុំ​នឹង​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ​រូប​ឈើ​នោះ”។
២០ គេ​ចាប់​ចិត្ត​នឹង​អ្វី​ដែល​ជា​ផេះ
ចិត្ត​គំនិត​លេលា​របស់​គេ​នាំ​ខ្លួន​គេ​ឲ្យ
វង្វេង​វង្វាន់​លែង​ដឹង​អ្វី​សោះ។
រូប​ព្រះ​របស់​គេ​ពុំ​អាច​រំដោះ​គេ​បាន​ទេ
ប៉ុន្តែ គេ​មិន​ថា រូប​ដែល​គេ​កាន់​នេះ
ជា​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ​ឡើយ។
ព្រះ‌អម្ចាស់​តែ​មួយ​គត់ ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និង​ជា​ព្រះ‌សង្គ្រោះ​មនុស្ស​លោក
២១ អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​ជា​កូន​ចៅ​យ៉ាកុប​អើយ
ចូរ​ចង​ចាំ​ថា អ្នក​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
យើង​បាន​បង្កើត​អ្នក ដើម្បី​ឲ្យ​បម្រើ​យើង
អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ
យើង​នឹង​មិន​បំភ្លេច​អ្នក​ចោល​ឡើយ!
២២ យើង​លុប​បំបាត់​ទោស និង​កំហុស​របស់​អ្នក
ដូច​ពពក​រសាត់​បាត់​ទៅ
ចូរ​វិល​ត្រឡប់​មក​រក​យើង​វិញ
ដ្បិត​យើង​បាន​លោះ​អ្នក​ហើយ។
២៣ ផ្ទៃ​មេឃ​អើយ ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្រែក​ហ៊ោ​ឡើង
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​អន្តរា‌គមន៍​ហើយ
ទី​ជម្រៅ​នៃ​ផែន‌ដី​អើយ ចូរ​បន្លឺ​សំឡេង​ឡើង
ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ​អើយ ចូរ​ស្រែក​អឺង‌កង​ឡើង
រីឯ​ព្រៃ​ព្រឹក្សា និង​រុក្ខ‌ជាតិ​ទាំង​អស់
ក៏​ត្រូវ​បន្លឺ​សំឡេង​រួម​ជា​មួយ​គ្នា​ដែរ
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​លោះ​កូន​ចៅ​របស់
លោក​យ៉ាកុប​ហើយ
ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្ដែង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដោយ​សង្គ្រោះ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល។
ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​តែង‌តាំង​ស្តេច​ស៊ីរូស
២៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​លោះ​អ្នក
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្នក​តាំង​ពី​ក្នុង
ផ្ទៃ​ម្ដាយ​មក ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច​ត​ទៅ:
“យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​បង្កើត
អ្វីៗ​ទាំង​អស់ យើង​បាន​លាត​ផ្ទៃ​មេឃ
ហើយ​យើង​ក៏​បាន​សន្ធឹង​ផែន‌ដី
ដោយ​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់។
២៥ យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទំនាយ​របស់​គ្រូ‌ហោរ
ទៅ​ជា​ឥត​បាន​ការ
យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គ្រូ​ទាយ​វង្វេង​វង្វាន់
យើង​នឹង​រំលាយ​គម្រោង‌ការ​របស់​ពួក​អ្នក​ប្រាជ្ញ
ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ចំណេះ​របស់​គេ
ក្លាយ​ទៅ​ជា​ការ​លេលា​ទៅ​វិញ។
២៦ យើង​បំពេញ​តាម​ពាក្យ​សម្ដី​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​គម្រោង‌ការ​របស់​អស់​អ្នក​ដែល
យើង​ចាត់​ឲ្យ​មក​នោះ បាន​សម្រេច។
យើង​ថ្លែង​អំពី​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ថា
ចូរ​ឲ្យ​មាន​ប្រជាជន​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​នេះ​វិញ
យើង​ថ្លែង​អំពី​ក្រុង​នានា​ក្នុង​ស្រុក​យូដា​ថា
ចូរ​សង់​ក្រុង​ទាំង​នោះ​ឡើង​វិញ
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វីៗ​ដែល​បាក់‌បែក
មាន​រូប‌រាង​ឡើង​វិញ។
២៧ យើង​បង្គាប់​មហា‌សាគរ​ឲ្យ​រីង​ស្ងួត
ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទន្លេ​រីង។
២៨ យើង​និយាយ​អំពី​ស្តេច​ស៊ីរូស​ថា
អ្នក​នេះ​ជា​មេ​ដឹក​នាំ​ដែល​យើង​បាន​តែង‌តាំង។
គាត់​នឹង​បំពេញ​អ្វីៗ
តាម​ចិត្ត​ដែល​យើង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន
គាត់​នឹង​បញ្ជា​ឲ្យ​គេ​សង់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
និង​ព្រះ‌វិហារ​ឡើង​វិញ”។
៤៥
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ
ស្តេច​ស៊ីរូស ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន
ចាក់​ប្រេង​អភិសេក​នោះ​ថា៖
«យើង​កាន់​ដៃ​ស្តាំ​របស់​អ្នក
យើង​បង្ក្រាប​ប្រជា‌ជាតិ​នានា​នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក
ហើយ​ដក​អាវុធ​ពី​ស្តេច​ទាំង‌ឡាយ
ព្រម​ទាំង​បើក​ទ្វារ​ក្រុង​ចំហ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក
រហូត​ត​រៀង​ទៅ។
 យើង​នឹង​ដើរ​នៅ​មុខ​អ្នក
យើង​នឹង​ពង្រាប​កន្លែង​រដិប‌រដុប​ឲ្យ​រាប​ស្មើ
យើង​នឹង​បំបាក់​ទ្វារ​លង្ហិន​ទាំង‌ឡាយ
ព្រម​ទាំង​កម្ទេច​រនុក​ដែក​ឲ្យ​ខ្ទេច​ផង។
 យើង​នឹង​ប្រគល់​មាស​ប្រាក់
ដែល​គេ​កប់​ទុក​ក្នុង​ទី​ងងឹត​មក​ឲ្យ​អ្នក
ព្រម​ទាំង​ប្រគល់​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​ដែល
គេ​ទុក​ក្នុង​ទី​លាក់​កំបាំង​មក​ឲ្យ​អ្នក​ដែរ។
ដូច្នេះ អ្នក​នឹង​ដឹង​ថា​យើង​ពិត​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
ជា​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​ហៅ​អ្នក​មក​តាម​ឈ្មោះ​របស់​អ្នក។
 យើង​ហៅ​អ្នក​ចំ​ឈ្មោះ
ព្រម​ទាំង​ប្រគល់​តំណែង​ដ៏​ខ្ពង់‌ខ្ពស់​ឲ្យ​អ្នក
ទោះ‌បី​អ្នក​មិន​ស្គាល់​យើង​ក៏​ដោយ
ព្រោះ​យើង​អាណិត​កូន​ចៅ​របស់​យ៉ាកុប
ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
គឺ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​យើង​បាន​ជ្រើស‌រើស។
 យើង​នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
គ្មាន​ព្រះ‌អម្ចាស់​ណា​ផ្សេង​ទៀត​ឡើយ
ក្រៅ​ពី​យើង គ្មាន​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ណា​ទេ
ទោះ​បី​អ្នក​មិន​ស្គាល់​យើង​ក្តី
ក៏​យើង​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​មាន​ឫទ្ធិ‌អំណាច
 ដើម្បី​ឲ្យ​មនុស្ស​ក្នុង​ពិភព‌លោក​ទាំង​មូល
តាំង​ពី​ទិស​ខាង​កើត​ដល់​ទិស​ខាង​លិច
ទទួល​ស្គាល់​ថា ក្រៅ​ពី​យើង
ព្រះ​ឯ​ទៀតៗ​សុទ្ធ​តែ​ឥត​បាន​ការ។
យើង​នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
គ្មាន​ព្រះ‌អម្ចាស់​ណា​ផ្សេង​ទៀត​ឡើយ។
 យើង​បង្កើត​ពន្លឺ និង​ភាព​ងងឹត
យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​សុខ និង​ទុក្ខ​វេទនា
គឺ​យើង​នេះ​ហើយ​ជាព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ការ​ទាំង​នេះ។
 ចូរ​ឲ្យ​ផ្ទៃ​មេឃ​សម្រក់​សេចក្ដី​សុចរិត​ចុះ​មក
ដូច​ទឹក​សន្សើម
ចូរ​ឲ្យ​ពពក​បង្អុរ​សេចក្ដី​សុចរិត​ចុះ​មក
ដូច​ទឹក​ភ្លៀង
ចូរ​ឲ្យ​ផែន‌ដី​បើក​ចំហ
ដើម្បី​ឲ្យ​ការ​សង្គ្រោះ​រីក​ចម្រើន​ឡើង
និង​ឲ្យ​សេចក្ដី​សុចរិត
ពន្លក​ចេញ​ជា​មួយ​គ្នា​ដែរ។
យើង​នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​បាន​បង្កើត​អ្នក​នោះ​មក»។
 អ្នក​ណា​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ខ្លួន
អ្នក​នោះ​មុខ​ជា​វេទនា​ពុំ‌ខាន!
អ្នក​នោះ​កើត​ពី​ដី មិន​ខុស​ពី​អ្នក​ឯ​ទៀតៗ​ទេ។
មិន​ដែល​មាន​ដី​ឥដ្ឋ​ណា​ពោល​ទៅ​កាន់​ជាង​ស្មូន
ដែល​កំពុង​តែ​សូន​ខ្លួន​ថា តើ​អ្នក​ធ្វើ​អ្វី​ហ្នឹង!។
ថ្វី​ដៃ​របស់​អ្នក​គ្មាន​បាន​ការ​អ្វី​ទេ!។
១០ អ្នក​ណា​ពោល​ទៅ​កាន់​ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​ខ្លួន​ថា
“ម្ដេច​ក៏​បង្កើត​កូន​បែប​នេះ​មក”
អ្នក​នោះ​មុខ​ជា​ត្រូវ​វេទនា​ពុំ‌ខាន។
១១ រីឯ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់
ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​ជន​ជាតិ​នេះ​មក
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា
“តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​សាក‌សួរ​យើង
អំពី​កិច្ច‌ការ​ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ
នៅ​ពេល​អនាគត សម្រាប់​កូន​ចៅ​របស់​យើង​ឬ?
អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​បញ្ជា​យើង​អំពី​កិច្ច‌ការ
ដែល​យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​ឬ?
១២ យើង​នេះ​ហើយ​ដែល​បាន​បង្កើត​ផែន‌ដី
ព្រម​ទាំង​បាន​បង្កើត​មនុស្ស​ឲ្យ​រស់
នៅ​លើ​ផែន‌ដី​នេះ​ផង
យើង​បាន​លាត​សន្ធឹង​ផ្ទៃ​មេឃ
ដោយ​ដៃ​របស់​យើង​ផ្ទាល់
ហើយ​យើង​ក៏​បញ្ជា​ហ្វូង‌តារា​ទាំង​ប៉ុន្មាន
នៅ​លើ​មេឃ​ដែរ”។
១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា
“យើង​នេះ​ហើយ​ដែល​លើក​ស្តេច​ស៊ីរូស​ឡើង
តាម​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​យើង
យើង​ពង្រាប​ផ្លូវ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ឲ្យ​ស្តេច​នោះ។
ស្តេច​នោះ​នឹង​សង់​ក្រុង​របស់​យើង​ឡើង​វិញ
ព្រម​ទាំង​បើក​ឲ្យ​ប្រជាជន​របស់​យើង
ដែល​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ​សឹក​វិល​មក​ស្រុក​វិញ
ដោយ​មិន​បាច់​បង់​ពិន័យ
ឬ​ក៏​ជូន​សគុណ​អ្វី​ឡើយ”។
១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
សម្បត្តិ​របស់​ស្រុក​អេស៊ីប
និង​ភោគ‌ទ្រព្យ​របស់​ស្រុក​អេត្យូពី
រីឯ​ប្រជាជន​មាន​មាឌ​ខ្ពស់ៗ​មក​ពី​ស្រុក​សេបា
នឹង​ឆ្លង​កាត់​តាម​អ្នក
ហើយ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទ្រព្យ‌សម្បត្តិ​របស់​អ្នក។
ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​នោះ​នឹង​ដើរ​តាម​ក្រោយ​អ្នក
ទាំង​ជាប់​ច្រវាក់
គេ​នាំ​គ្នា​ក្រាប​នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក
ហើយ​ប្រកាស​ប្រាប់​អ្នក​ថា:
“ព្រះ‌ជាម្ចាស់​គង់​នៅ​ជា​មួយ​អស់​លោក​ពិត​មែន
ក្រៅ​ពី​ព្រះ‌អង្គ គ្មាន​ព្រះ​ណា​ទៀត​ទេ
ដ្បិត​ព្រះ​ទាំង‌ឡាយ​សុទ្ធ​តែ​ឥត​បាន​ការ។
១៥ ឱ​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​ជា​ព្រះ‌សង្គ្រោះ​អើយ
មនុស្ស​លោក​ពិបាក​រក​ឃើញ​ព្រះ‌អង្គ​ណាស់!
១៦ អស់​អ្នក​ដែល​សូន​ធ្វើ​រូប​បដិមា
ត្រូវ​អាម៉ាស់ និង​បាក់​មុខ​គ្រប់ៗ​គ្នា
ពួក​គេ​ចេញ​ទៅ​ទាំង​អៀន‌ខ្មាស​ជា​ខ្លាំង។
១៧ ចំណែក​ឯ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​វិញ
គេ​បាន​ទទួល​ការ​សង្គ្រោះ​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់
ព្រះ‌អង្គ​សង្គ្រោះ​គេ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។
អ្នក​មិន​ត្រូវ​អាម៉ាស់ ឬ​បាក់​មុខ​សោះ​ឡើយ”។
១៨ ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ
ព្រម​ទាំង​សូន​ផែន‌ដី
ព្រះ‌អង្គ​បាន​ពង្រឹង​ផែន‌ដី​ឲ្យ​រឹង‌មាំ
ព្រះ‌អង្គ​មិន​បាន​បង្កើត​ផែន‌ដី​មក
ដើម្បី​ឲ្យ​នៅ​ទទេ​ឡើយ
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បង្កើត​ផែន‌ដី
ឲ្យ​សត្វ​លោក​ស្នាក់​អាស្រ័យ​នៅ។
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
“គឺ​យើង​នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
ក្រៅ​ពី​យើង គ្មាន​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឯ​ណា​ទៀត​ទេ។
១៩ យើង​មិន​ដែល​និយាយ​ដោយ​លាក់‌លៀម
ក្នុង​ទី​ងងឹត​នៃ​ផែន‌ដី​ឡើយ។
យើង​ក៏​មិន​ដែល​ប្រាប់​ពូជ‌ពង្ស​របស់​យ៉ាកុប
ឲ្យ​ស្វែង​រក​យើង នៅ​កន្លែង
ដែល​គ្មាន​អ្វី​សោះ​នោះ​ដែរ។
យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់ យើង​តែង​និយាយ​ត្រឹម‌ត្រូវ
អ្វីៗ​ដែល​យើង​ប្រកាស​សុទ្ធ​តែ​ពិត​ត្រង់”។
២០ អ្នក​សេស‌សល់​ពី​ប្រជា‌ជាតិ​នានា​អើយ
ចូរ​ប្រមែ‌ប្រមូល​គ្នា​មក
ចូរ​នាំ​គ្នា​ខិត​ចូល​មក​ជិត។
អស់​អ្នក​ដែល​សែង​ព្រះ​របស់​ខ្លួន​ធ្វើ​ពី​ឈើ
ហើយ​បួង‌សួង​ព្រះ​ដែល​មិន​អាច​សង្គ្រោះ
សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស​ឥត​ដឹង​អ្វី​ទាំង​អស់។
២១ ចូរ​យក​សំណុំ​រឿង និង​បង្ហាញ​ភស្តុតាង​មក​មើល
ចូរ​ពិភាក្សា​គ្នា​ទៅ។
តាំង​ពី​បុរាណ​កាល​មក
តើ​នរណា​បាន​ប្រាប់​ទុក​ជា​មុន
នូវ​ហេតុ‌ការណ៍​ទាំង​អំបាល‌ម៉ាន
ដែល​កើត​មាន​នៅ​ពេល​នេះ?
គឺ​មាន​តែ​យើង​ដែល​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប៉ុណ្ណោះ
ដែល​បាន​ប្រាប់​ជា​មុន
ក្រៅ​ពី​យើង គ្មាន​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ណា​ទៀត​ទេ។
យើង​ជា​ព្រះ​ដ៏​សុចរិត និង​ជា​ព្រះ‌សង្គ្រោះ
ក្រៅ​ពី​យើង គ្មាន​ព្រះ‌សង្គ្រោះ​ដ៏​សុចរិត
ណា​ទៀត​ឡើយ។
២២ អស់​អ្នក​រស់​នៅ​ទី​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​បែរ​មក​រក​យើង
យើង​នឹង​សង្គ្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដ្បិត​យើង​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ក្រៅ​ពី​យើង គ្មាន​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ណា​ទៀត​ទេ។
២៣ អ្វីៗ​ដែល​យើង​និយាយ​ចេញ​មក
សុទ្ធ​តែ​ជា​ពាក្យ​សច្ចៈ
មិន​អាច​ប្រែ​ក្រឡាស់​ឡើយ។
យើង​សុំ​ប្រកាស​យ៉ាង​ឱឡា‌រិក
ក្នុង​នាម​យើង​ផ្ទាល់​ថា
មនុស្ស​លោក​ទាំង​អស់​នឹង​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ​យើង
ហើយ​មនុស្ស​គ្រប់​ភាសា​នាំ​គ្នា​សច្ចា​ថា
នឹង​គោរព​បម្រើ​យើង​ដោយ​ស្មោះ។
២៤ គេ​នឹង​ពោល​ថា
មាន​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​មួយ​ព្រះ‌អង្គ​ទេ
ដែល​មាន​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្មោះ‌ស្ម័គ្រ
និង​មាន​ព្រះ‌ចេស្ដា។
រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ប្រឆាំង​ព្រះ‌អង្គ
នឹង​មក​រក​ព្រះ‌អង្គ​ទាំង​អាម៉ាស់។
២៥ ពូជ‌ពង្ស​អ៊ីស្រា‌អែល​ទាំង​មូល​នឹង​សុចរិត
ហើយ​ខ្ពស់​មុខ​ដោយ‌សារ​ព្រះ‌អម្ចាស់
៤៦
ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​បាប៊ីឡូន និង​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
 ព្រះ​បេល​បរា‌ជ័យ​ហើយ
ព្រះ‌នេបូ​ក៏​អស់​ឫទ្ធិ​ដែរ។
គេ​ដឹក​រូប​ព្រះ​ទាំង​នោះ
ដោយ​ដាក់​នៅ​លើ​សត្វ​តិរច្ឆាន
ធ្វើ​ឲ្យ​សត្វ​ទាំង​នោះ​នឿយ‌ហត់
ព្រោះ​មាន​បន្ទុក​យ៉ាង​ធ្ងន់​នៅ​លើ​ខ្នង​វា។
 ព្រះ​ទាំង​នោះ​បរា‌ជ័យ និង​អស់​ឫទ្ធិ
ពួក​គេ​មិន​អាច​រំដោះ​ខ្លួន​ឯង​ឡើយ
ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​ត្រូវ​ដឹក​ទៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក​ដែរ។
 អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ជា​ពូជ‌ពង្ស​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​នៅ​សេស‌សល់
កូន​ចៅ​យ៉ាកុប​អើយ ចូរ​ស្ដាប់​យើង!
យើង​បាន​ថែ​ទាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា
តាំង​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្ដាយ
យើង​បាន​បី​បាច់​ថែ‌រក្សា​អ្នក​រាល់​គ្នា
តាំង​ពី​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​កើត​មក​ម៉្លេះ។
 យើង​នៅ​តែ​ជួយ​គាំ‌ទ្រ​អ្នក​រាល់​គ្នា
រហូត​អស់​មួយ​ជីវិត
យើង​មិន​ប្រែ‌ប្រួល​ឡើយ។
យើង​នឹង​បី​បាច់​ថែ‌រក្សា​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដូច​យើង​បាន​ធ្វើ​រួច​មក​ហើយ
យើង​ជួយ​គាំ‌ទ្រ និង​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា។
 តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រៀប​ប្រដូច​យើង​ទៅ​ព្រះ​ណា
អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​ព្រះ​ណា​មក​ផ្ទឹម​ស្មើ​នឹង​យើង?
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​ឲ្យ​យើង​ដូច​ព្រះ​ណា?
 មាន​អ្នក​ខ្លះ​ចាក់​មាស​អស់​ពី​ថង់​របស់​ខ្លួន
ពួក​គេ​ថ្លឹង​ប្រាក់
ហើយ​ជួល​ជាង​មាស​ឲ្យ​សិត​ធ្វើ​រូប​ព្រះ
រួច​នាំ​គ្នា​គោរព និង​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ​រូប​នោះ។
 ពួក​គេ​លើក​រូប​ព្រះ​នោះ​សែង​យក​ទៅ​តម្កល់
នៅ​កន្លែង​របស់​វា
រូប​ព្រះ​នោះ​មិន​កម្រើក​ទៅ​ណា​ឡើយ!
ទោះ‌បី​ពួក​គេ​ស្រែក​អង្វរ​យ៉ាង​ណា
ក៏​រូប​ព្រះ​នោះ​មិន​ឆ្លើយ ហើយ​ក៏​មិន​សង្គ្រោះ
ពួក​គេ​ឲ្យ​រួច​ពី​ភាព​អាសន្ន​ដែរ!
 អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​មនុស្ស​បះ‌បោរ​អើយ
ចូរ​នឹក​ចាំ​អំពី​ការ​នេះ
ចូរ​ភ្ញាក់​រលឹក ហើយ​រិះ‌គិត​ពិចារណា​ឡើង។
 ចូរ​នឹក​ចាំ​អំពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍
ដែល​កើត​មាន​នៅ​គ្រា​ដើម​ដំបូង
ហើយ​ដឹង​ថា យើង​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ក្រៅ​ពី​យើង គ្មាន​ព្រះ​ណា​ទៀត​ទេ
យើង​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
គ្មាន​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​អាច​ផ្ទឹម​ស្មើ
នឹង​យើង​ឡើយ។
១០ យើង​បាន​ប្រាប់​ទុក​ជា​មុន តាំង​ពី​គ្រា​ដំបូង
នូវ​ហេតុ‌ការណ៍​ដែល​នឹង​កើត​មាន​តាម​ក្រោយ
យើង​ប្រាប់​ទុក​ជា​មុន​តាំង​ពី​យូរ‌លង់
នូវ​ហេតុ‌ការណ៍​ដែល​ពុំ​ទាន់​កើត​មាន​នៅ​ឡើយ
យើង​ពោល​ថា គម្រោង‌ការ​របស់​យើង
មុខ​ជា​បាន​សម្រេច​មិន​ខាន
យើង​ធ្វើ​អ្វី​បាន​តាម​ចិត្ត​យើង​ប្រាថ្នា។
១១ យើង​ហៅ​សត្វ​ត្មាត​មួយ​ពី​ទិស​ខាង​កើត
គឺ​បុរស​ម្នាក់​ពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ​ដែល​នឹង​សម្រេច​តាម
គម្រោង‌ការ​របស់​យើង។
អ្វី​ដែល​យើង​និយាយ
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​សម្រេច​ជា​រូប‌រាង
អ្វី​ដែល​យើង​គិត‌គូរ យើង​មុខ​ជា​ធ្វើ​មិន​ខាន។
១២ មនុស្ស​មាន​ចិត្ត​រឹង‌រូស ដែល​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី
សេចក្ដី​សុចរិត​អើយ ចូរ​ស្ដាប់​យើង!
១៣ យើង​នឹង​នាំ​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​យើង​ចូល​មក
សេចក្ដី​សុចរិត​នេះ​នៅ​ជិត​បង្កើយ
ហើយ​យើង​ក៏​នឹង​នាំ​ការ​សង្គ្រោះ​មក​ឆាប់ៗ​ដែរ
យើង​នឹង​សង្គ្រោះ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
យើង​នឹង​នាំ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល
ឲ្យ​ស្គាល់​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង។
៤៧
ក្រុង​បាប៊ីឡូន​ទទួល​ទោស
ក្រុង​បាប៊ីឡូន​អើយ
អ្នក​រលំ​ហើយ
ចូរ​អង្គុយ​នៅ​ក្នុង​ធូលី​ដី​ទៅ!
ក្រុង​របស់​ជន​ជាតិ​ខាល់ដេ​អើយ
ចូរ​អង្គុយ​ផ្ទាល់​នឹង​ដី​នេះ​ទៅ
អ្នក​គ្មាន​បល្ល័ង្ក​ទៀត​ទេ។
គេ​លែង​ហៅ​អ្នក​ថា​ជា​ក្រុង​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត
ឬ​ក្រុង​ដ៏​សម្បូណ៌‌សប្បាយ​ទៀត​ហើយ។
 ចូរ​យក​ត្បាល់​ពីរ​មក​កិន​ម្សៅ
ចូរ​យក​ស្បៃ​ចេញ​ពី​មុខ
ចូរ​លាត់​សំពត់​ឡើង
ដើរ​ឆ្លង​ទឹក​ទន្លេ​ទៅ!
 មនុស្ស‌ម្នា​នឹង​ឃើញ​កេរ្ដិ៍‌ខ្មាស​របស់​អ្នក
គេ​នឹង​ឃើញ​ភាព​អាម៉ាស់​របស់​អ្នក
យើង​នឹង​សង‌សឹក​អ្នក យើង​នឹង​ប្រហារ​អ្នក
ឥត​មាន​នរណា​ឃាត់​យើង​បាន​ឡើយ។
 ព្រះ​ដែល​លោះ​យើង​មាន​ព្រះ‌នាម​ថា
«ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល
ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល»
 ក្រុង​របស់​ជន​ជាតិ​ខាល់ដេ​អើយ
ចូរ​អង្គុយ​យ៉ាង​ស្ងៀម‌ស្ងាត់
ចូរ​ធ្លាក់​ក្នុង​ទី​ងងឹត​ទៅ!
គេ​នឹង​លែង​ហៅ​អ្នក​ថា​ជា
ម្ចាស់​គ្រប់‌គ្រង​លើ​នគរ​នានា​ទៀត​ហើយ។
 ពី​មុន​យើង​ទាស់​ចិត្ត​នឹង​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង
យើង​បាន​បំបាក់​មុខ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ
ដែល​ជា​កេរ‌មត៌ក​របស់​យើង
ហើយ​ប្រគល់​ពួក​គេ​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​អ្នក
តែ​អ្នក​ពុំ​បាន​អាណិត​មេត្តា​ពួក​គេ​សោះ
អ្នក​សង្កត់‌សង្កិន​ធ្វើ​បាប​មនុស្ស​ចាស់​ជរា។
 អ្នក​ពោល​ថា
“យើង​ជា​ម្ចាស់​គ្រប់‌គ្រង​ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ”
អ្នក​ពុំ​បាន​រិះ‌គិត​អំពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ទាំង​នេះ
ឲ្យ​ដិត​ដល់​ទេ
គឺ​អ្នក​ពុំ​បាន​ចង​ចាំ​ថា​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​នេះ
នឹង​មាន​ទី​បញ្ចប់​ឡើយ។
 ក្រុង​ដែល​ធ្លាប់​តែ​សម្បូណ៌‌សប្បាយ
គិត​តែ​ពី​អួត​ក្អេង‌ក្អាង​អើយ
អ្នក​តែង​គិត​ថា “គ្មាន​នរណា​ផ្ទឹម​ស្មើ​នឹង​អញ​ទេ
អញ​នឹង​មិន​ធ្លាក់​ខ្លួន​ជា​ស្រី​មេម៉ាយ
អញ​នឹង​មិន​បាត់‌បង់​កូន​ចៅ​ជា​ដាច់​ខាត!”។
ក៏​ប៉ុន្តែ ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ស្ដាប់!
 ទុក្ខ​វេទនា​ទាំង​ពីរ​នេះ​នឹង​កើត​មាន​ដល់​អ្នក
យ៉ាង​ទាន់‌ហន់
គឺ​ក្នុង​ថ្ងៃ​តែ​មួយ អ្នក​នឹង​បាត់‌បង់​កូន​ចៅ
ហើយ​ធ្លាក់​ខ្លួន​ជា​ស្រី​មេម៉ាយ។
ទុក្ខ​វេទនា​នេះ​នឹង​កើត​មាន​ដល់​អ្នក
គេច​មិន​ផុត​ឡើយ
ទោះ‌បី​អ្នក​មាន​មន្ត‌អាគម ឬ​មាន​គាថា
ការ‌ពារ​ខ្លួន​ច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ។
១០ អ្នក​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ពុត‌ត្បុត​អាក្រក់​របស់​ខ្លួន
ហើយ​អ្នក​តែង‌តែ​ពោល​ថា
“គ្មាន​នរណា​មើល​អញ​ឃើញ​ទេ!”
ក៏​ប៉ុន្តែ តម្រិះ​ប្រាជ្ញា​របស់​អ្នក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ
អ្នក​បែរ​ទៅ​ជា​វង្វេង
អ្នក​គិត​ថា “គ្មាន​នរណា​ផ្ទឹម​ស្មើ​នឹង​អញ​ទេ!”។
១១ ទុក្ខ​វេទនា​នឹង​កើត​មាន​ដល់​អ្នក
អ្នក​រក​ច្រក​ចេញ​ពុំ​រួច​ឡើយ
មហន្ត‌រាយ​នឹង​ធ្លាក់​មក​លើ​អ្នក
ហើយ​អ្នក​ការ‌ពារ​ខ្លួន​ពុំ​បាន​ឡើយ
ការ​វិនាស​ដែល​អ្នក​នឹក​ស្មាន​មិន​ដល់
នឹង​កើត​មាន​ដល់​អ្នក​យ៉ាង​ទាន់‌ហន់។
១២ ចូរ​ប្រើ​មន្ត‌អាគម‌គាថា​ដ៏​ច្រើន ដែល​អ្នក​ខិត‌ខំ
រៀន​តាំង​ពី​ក្មេង​នោះ បន្ត​ទៀត​ទៅ!
អ្នក​ប្រហែល​ជា​អាច​ទាញ​យក​ផល​ប្រយោជន៍
អ្នក​ប្រហែល​ជា​អាច​ដេញ​ចង្រៃ​ឧប‌ទ្រព​បាន!
១៣ ទោះ‌បី​មាន​គ្រូ​ហោរ​ជា​ច្រើន​ជួយ​គំនិត​អ្នក​ក្តី
ក៏​អ្នក​នៅ​តែ​ឥត​បាន​ការ​ដែរ
អ្នក​ទាំង​នោះ​បែង​ចែក​មេឃ សង្កេត​មើល​ផ្កាយ
ហើយ​ទស្សន៍‌ទាយ​រៀង‌រាល់​ខែ
អំពី​ហេតុ‌ការណ៍​ដែល​ត្រូវ​កើត​មាន។
ចូរ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មក​សង្គ្រោះ​អ្នក​ទៅ!
១៤ ប៉ុន្តែ អ្នក​ទាំង​នោះ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ចំបើង
ដែល​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆាប‌ឆេះ
គេ​មិន​អាច​ដក​ខ្លួន
ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​អណ្ដាត​ភ្លើង​ឡើយ
ដ្បិត​ភ្លើង​នោះ​មិន‌មែន​ជា​ភ្លើង
សម្រាប់​ចម្អិន​អាហារ
ឬ​សម្រាប់​អាំង​កម្ដៅ​ខ្លួន​នោះ​ឡើយ។
១៥ ពួក​គ្រូ​ហោរ​ដែល​អ្នក​ខំ​ប្រឹង​ទៅ​រក
ឲ្យ​ជួយ​មើល តាំង​ពី​ក្មេង​រៀង​មក​នោះ
នឹង​ត្រូវ​វេទនា​បែប​នេះ​ឯង
គឺ​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​វង្វេង​ខ្ចាត់‌ព្រាត់​រៀងៗ​ខ្លួន
គ្មាន​នរណា​អាច​សង្គ្រោះ​អ្នក​ឡើយ!។
៤៨
ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​អំណាច​លើ​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ទាំង​អស់
 អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​កូន​ចៅ
របស់​យ៉ាកុប
អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​មាន​ត្រកូល​អ៊ីស្រា‌អែល
ហើយ​ជា​ពូជ‌ពង្ស​របស់​យូដា​អើយ
ចូរ​ស្ដាប់​សេចក្ដី​នេះ!
អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង‌តែ​ស្បថ
ដោយ​យក​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់​ធ្វើ​ជា​សាក្សី
អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង‌តែ​អង្វរ​រក​ព្រះ​របស់
ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
តែ​គ្មាន​ចិត្ត​ស្មោះ‌ត្រង់ និង​សុចរិត​ទេ។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​អួត​ថា
ខ្លួន​ជា​អ្នក​រស់​នៅ​ក្នុង
ក្រុង​ដ៏‌វិសុទ្ធ
ហើយ​ថា​ខ្លួន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ​របស់​ជន​ជាតិ
អ៊ីស្រា‌អែល ដែល​មាន​ព្រះ‌នាម​ថា
ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។
 យើង​បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​អំពី
ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ដើម​ដំបូង​នោះ
តាំង​ពី​យូរ‌លង់​ណាស់​មក​ហើយ
យើង​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផ្ទាល់​មាត់
ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ឮ
យើង​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ការ​ទាំង​នោះ​សម្រេច
ចេញ​ជា​រូប‌រាង​ឡើង​មួយ​រំពេច​ដែរ។
 យើង​ដឹង​ថា អ្នក​ជា​មនុស្ស​រឹង‌រូស
ចិត្ត​របស់​អ្នក​រឹង​ដូច​ដែក‌ថែប
ហើយ​ក្បាល​អ្នក​រឹង​ដូច​ដែក
 យើង​បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​ដឹង​ជា​មុន​យ៉ាង​យូរ
យើង​បាន​ឲ្យ​អ្នក​ដឹង
មុន​ហេតុ‌ការណ៍​មក​ដល់
ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ពោល​ថា
“គឺ​រូប​បដិមា​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ​នេះ
គឺ​រូប​ព្រះ ឬ​រូប​ដែល​ខ្ញុំ​សិត
បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​ហេតុ‌ការណ៍​កើត​មាន”។
 អ្នក​ឮ​សេចក្ដី​ដែល​យើង​ប្រាប់​ទុក​ជា​មុន
ហើយ​ក៏​ឃើញ​ថា​កើត​មាន​ដូច្នោះ​មែន
តើ​អ្នក​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ទេ​ឬ?
តាំង​ពី​ពេល​នេះ​ទៅ យើង​ប្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​ដឹង
អំពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ថ្មីៗ​ទៀត
ដែល​យើង​បាន​គ្រោង​ទុក
តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ទាន់​ដឹង​នៅ​ឡើយ។
 ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​នោះ​ទើប​នឹង​កកើត
តែ​មិន‌មែន​កើត​ឡើង​យូរ​មក​ហើយ​ទេ
រហូត​មក​ទល់​ពេល​នេះ
អ្នក​ពុំ​ដែល​ឮ​អំពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​នេះ​ឡើយ
ដូច្នេះ អ្នក​ពុំ​អាច​ពោល​ថា
“ខ្ញុំ​ស្គាល់​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​នេះ​ហើយ”។
 អ្នក​មិន​ព្រម​ចង់​ដឹង ចង់​ឮ
ហើយ​តាំង​ពី​ដើម​មក
អ្នក​មិន​ដែល​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្ដាប់​ឡើយ
យើង​ស្គាល់​អ្នក​ច្បាស់​ណាស់​ថា
អ្នក​ជា​មនុស្ស​ដែល​មិន​អាច​ទុក​ចិត្ត​បាន
គេ​ហៅ​អ្នក​ថា​ជា​មេ​បះ‌បោរ
តាំង​ពី​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្ដាយ​មក។
 ដោយ​យល់​ដល់​នាម​យើង​ដែល​ជា​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
យើង​បាន​ទប់​កំហឹង
ដោយ​យល់​ដល់​កិត្តិ‌នាម​របស់​យើង
យើង​បាន​ទុក​ជីវិត​ឲ្យ​អ្នក
យើង​មិន​បំផ្លាញ​អ្នក​ឡើយ។
១០ យើង​មិន​បាន​ឲ្យ​គេ​យក​ភ្លើង​មក​បន្សុទ្ធ​អ្នក
ដូច​គេ​បន្សុទ្ធ​ប្រាក់​នោះ​ទេ
គឺ​យើង​លត់‌ដំ​អ្នក ដោយ​ទុក្ខ​លំបាក​ដ៏​ខ្លាំង។
១១ យើង​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដោយ​យល់​ដល់​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់
យើង​មិន​ចង់​បន្ទាប​បន្ថោក​ឈ្មោះ​យើង
ហើយ​យើង​ក៏​មិន​ចង់​ឲ្យ​ព្រះ​ណា​ផ្សេង​ទៀត
ទទួល​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​យើង​ដែរ។
១២ កូន​ចៅ​យ៉ាកុប ពូជ‌ពង្ស​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​យើង​ត្រាស់‌ហៅ​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​ពាក្យ​យើង!
គឺ​យើង​នេះ​ហើយ​ដែល​នៅ​មុន​គេ
និង​នៅ​ក្រោយ​គេ​បំផុត។
១៣ យើង​បាន​បង្កើត​ផែន‌ដី​មក​ដោយ​ដៃ​យើង​ផ្ទាល់
យើង​បាន​លាត​សន្ធឹង​ផ្ទៃ​មេឃ
ដោយ​ឫទ្ធិ‌បារមី​របស់​យើង
យើង​បាន​ហៅ​ផ្ទៃ​មេឃ ហើយ​ផ្ទៃ​មេឃ​ក៏​មក។
១៤ ប្រជាជន​ទាំង​មូល​អើយ
ចូរ​មក​ជួប‌ជុំ​គ្នា ហើយ​ស្ដាប់​ចុះ!
មិត្ត​សម្លាញ់​របស់​យើង​នឹង​ប្រហារ​ក្រុង​បាប៊ីឡូន
ព្រម​ទាំង​ដាក់​ទោស​ជន​ជាតិ​ខាល់ដេ
ស្រប​តាម​បំណង​របស់​យើង។
ក្នុង​ចំណោម​ព្រះ​ឯ​ទៀតៗ
តើ​ព្រះ​ណា​បាន​ប្រាប់
ឲ្យ​ដឹង​ជា​មុន​អំពី​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​នេះ។
១៥ គឺ​យើង​ហើយ​ដែល​បាន​ប្រាប់
យើង​ក៏​បាន​ហៅ​អ្នក​នោះ​ថែម​ទៀត!
យើង​នាំ​គាត់​មក
ហើយ​អ្វីៗ​ដែល​គាត់​ធ្វើ​មុខ​ជា​បាន​សម្រេច។
១៦ ចូរ​នាំ​គ្នា​ចូល​មក​ជិត ហើយ​ស្ដាប់​យើង​ចុះ!
តាំង​ពី​ដើម​ដំបូង​រៀង​មក
យើង​មិន​ដែល​និយាយ​លាក់‌លៀម​ទេ។
ពេល​ព្រឹត្តិ‌ការណ៍​ទាំង​នេះ​ចាប់​ផ្តើម​កើត​ឡើង
យើង​ក៏​ស្ថិត​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ។
- ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ទៅ
ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ប្រទាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ឲ្យ​គង់​ជា​មួយ​ខ្ញុំ​ដែរ។
ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​មិន​ព្រម​ស្ដាប់​ព្រះ‌បន្ទូល​ព្រះ‌អម្ចាស់
១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ
អ៊ីស្រា‌អែល ដែល​បាន​លោះ​អ្នក
មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក
យើង​ប្រៀន‌ប្រដៅ​អ្នក​អំពី​អ្វី​ដែល​មាន
ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក
យើង​ណែ‌នាំ​អ្នក​ឲ្យ​ដើរ​ក្នុង​មាគ៌ា
ដែល​អ្នក​កំពុង​តែ​ដើរ។
១៨ ប្រសិន​បើ​អ្នក​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ធ្វើ​តាម
សេចក្តី​ដែល​យើង​បង្គាប់
នោះ​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​មុខ​ជា​ហូរ​មក​លើ​អ្នក
ដូច​ទឹក​ទន្លេ។
ហើយ​សេចក្ដី​សុចរិត​មុខ​ជា​បក់‌បោក​លើ​អ្នក
ដូច​រលក​សមុទ្រ។
១៩ ពូជ‌ពង្ស​របស់​អ្នក​នឹង​កើន​ច្រើន​ឡើង
ដូច​គ្រាប់​ខ្សាច់​នៅ​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ
ហើយ​ឈ្មោះ​របស់​អ្នក​នឹង​ស្ថិត‌ស្ថេរ
នៅ​មុខ​យើង​រហូត ឥត​សាប‌សូន្យ​ឡើយ។
២០ ចូរ​នាំ​គ្នា​ចាក‌ចេញ​ពី​ក្រុង​បាប៊ីឡូន
ចូរ​រត់​ចេញ​ពី​ក្នុង​ចំណោម​ជន​ជាតិ​ខាល់ដេ
ចូរ​បន្លឺ​សំឡេង ប្រកាស​យ៉ាង​សប្បាយ
ចូរ​ប្រកាស​រហូត​ដល់​ទី​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី
ឲ្យ​មនុស្ស‌ម្នា​ដឹង​ឮ​ថា
ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​លោះ​កូន​ចៅ​លោក​យ៉ាកុប
ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​មក​វិញ​ហើយ!។
២១ ព្រះ‌អង្គ​ដឹក​នាំ​ពួក​គេ​នៅ​តាម​វាល​ហួត‌ហែង
តែ​ពួក​គេ​មិន​ស្រេក​ទឹក​ទេ។
ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ទឹក​ផុស​ចេញ​ពី​ថ្ម‌ដា
សម្រាប់​ពួក​គេ
ព្រះ‌អង្គ​វាយ​បំបែក​ថ្ម
នោះ​ទឹក​ក៏​ហូរ​ចេញ​មក។
២២ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា
មនុស្ស​ទុច្ចរិត​គ្មាន​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​ឡើយ។
៤៩
អ្នក​បម្រើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ពន្លឺ​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា
 ម្នាល​អ្នក​កោះ​ទាំង‌ឡាយ​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​ខ្ញុំ!
ម្នាល​ប្រជាជន​នៅ​ស្រុក​ឆ្ងាយៗ​អើយ!
ចូរ​ត្រង‌ត្រាប់​ស្ដាប់​ខ្ញុំ​និយាយ!
ព្រះ‌អម្ចាស់​ត្រាស់‌ហៅ​ខ្ញុំ
តាំង​ពី​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្ដាយ
ព្រះ‌អង្គ​ក៏​ហៅ​ចំ​ឈ្មោះ​ខ្ញុំ
តាំង​ពី​មុន​ពេល​ខ្ញុំ​កើត​មក​ម៉្លេះ។
 ព្រះ‌អង្គ​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​មាត់​ខ្ញុំ​មុត​ដូច​ដាវ
ព្រះ‌អង្គ​លាត​ព្រះ‌ហស្ដ​ការ‌ពារ​ខ្ញុំ។
ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ជា​ព្រួញ​មួយ​ស្រួច
ហើយ​លាក់​ទុក​ក្នុង​បំពង់​ព្រួញ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
 ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា:
អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ អ្នក​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
យើង​នឹង​បង្ហាញ​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​របស់​យើង
តាម‌រយៈ​អ្នក។
 រីឯ​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​គិត​ថា ខ្ញុំ​ខំ​ប្រឹង​ធ្វើ​ការ
តែ​បែរ​ជា​ឥត​អំពើ
ខ្ញុំ​ខាត​កម្លាំង​ជា​អសារ‌បង់
ហើយ​គ្មាន​បាន​ការ​អ្វី​ឡើយ។
ប៉ុន្តែ តាម​ពិត ព្រះ‌អម្ចាស់​នៅ​តែ​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​ខ្ញុំ
ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រទាន​រង្វាន់​មក​ខ្ញុំ។
 ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ
ព្រះ‌អង្គ​បាន​សូន​ខ្ញុំ​តាំង​ពី​ក្នុង​ផ្ទៃ​ម្ដាយ
ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដើម្បី​ណែ‌នាំ​កូន​ចៅ​លោក​យ៉ាកុប
ឲ្យ​វិល​ត្រឡប់​មក​រក​ព្រះ‌អង្គ និង​ប្រមូល
ប្រជាជន​អ៊ីស្រា‌អែល​មក​នៅ​ជុំ‌វិញ​ព្រះ‌អង្គ។
ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ចាត់​ទុក​ខ្ញុំ
ថា​ជា​មនុស្ស​ថ្លៃ‌ថ្នូរ
ហើយ​ព្រះ​នៃ​ខ្ញុំ ពិត​ជា​កម្លាំង​របស់​ខ្ញុំ​មែន។
 ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា:
អ្នក​មិន​គ្រាន់​តែ​ជា​អ្នក​បម្រើ
ដែល​ណែ‌នាំ​កុល‌សម្ព័ន្ធ​នៃ​កូន​ចៅ
របស់​លោក​យ៉ាកុប​ឲ្យ​ងើប​ឡើង
និង​នាំ​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រា‌អែល​ដែល​នៅ​សេស‌សល់
ឲ្យ​វិល​មក​វិញ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ
គឺ​យើង​តែង‌តាំង​អ្នក​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ
សម្រាប់​បំភ្លឺ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ
ហើយ​នាំ​ការ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង
រហូត​ដល់​ស្រុក​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
និង​ជា​ព្រះ​ដែល​លោះ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​កាន់
អ្នក​ដែល​គេ​មើល‌ងាយ
និង​អ្នក​ដែល​មនុស្ស‌ម្នា​ស្អប់​ខ្ពើម
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​កាន់​អ្នក
ដែល​ជា​ទាសករ​របស់​ពួក​កាន់​កាប់​អំណាច​ថា:
ពេល​ស្តេច​ទាំង‌ឡាយ​ឃើញ​អ្នក
គេ​នឹង​នាំ​គ្នា​ក្រោក​ឈរ​ឡើង ដើម្បី​គោរព
ពេល​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​ឃើញ​អ្នក
គេ​នឹង​នាំ​គ្នា​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ
គេ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដោយ​យល់​ដល់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​មាន​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្មោះ‌ស្ម័គ្រ
ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​បាន​ជ្រើស‌រើស​អ្នក។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
នៅ​គ្រា​ដែល​យើង​គាប់‌ចិត្ត
យើង​បាន​ឆ្លើយ​តប​មក​អ្នក
ដល់​ថ្ងៃ​កំណត់​ដែល​យើង​សង្គ្រោះ
យើង​ក៏​បាន​ជួយ​អ្នក។
យើង​បាន​ញែក​អ្នក​ឲ្យ​នៅ​ដាច់​ឡែក​ពី​គេ
ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​សម្រាប់​ប្រជាជន។
យើង​នឹង​ស្តារ​ស្រុក​ទេស​ឡើង​វិញ
យើង​ចែក​ដី​ដែល​គេ​បាន​បោះ‌បង់​ចោល
ឲ្យ​ប្រជាជន
 ហើយ​ប្រាប់​ពួក​ឈ្លើយ​សឹក​ថា “ចូរ​ចេញ​មក!”
រួច​ប្រាប់​អស់​អ្នក​នៅ​ទី​ងងឹត​ថា
“ចូរ​បង្ហាញ​ខ្លួន​មក!”
ពួក​គេ​នឹង​រក​ស៊ី​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​យ៉ាង​សុខ‌សាន្ត
ដូច​ចៀម​ស៊ី​ស្មៅ​នៅ​តាម​ផ្លូវ
និង​ស្វែង​រក​អាហារ​តាម​វាល​ស្មៅ
នៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំ។
១០ ពួក​គេ​លែង​ស្រេក​ឃ្លាន​ទៀត​ហើយ
ខ្យល់​ក្ដៅ និង​ព្រះ‌អាទិត្យ មិន​ធ្វើ​ទុក្ខ​គេ​ទេ
ដ្បិត​ព្រះ​ដែល​មាន​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ
មេត្តា​ករុណា​ចំពោះ​គេ ព្រះ‌អង្គ​នាំ​ផ្លូវ​គេ
ព្រះ‌អង្គ​ដឹក​នាំ​គេ​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​ប្រភព​ទឹក។
១១ យើង​នឹង​ពង្រាប​ភ្នំ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ផ្លូវ
ហើយ​លើក​ថ្នល់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ឲ្យ​ខ្ពស់​ឡើង
សម្រាប់​ប្រជាជន​របស់​យើង។
១២ មើល​ហ្ន៎! ពួក​គេ​មក​ពី​ឆ្ងាយ​ណាស់
អ្នក​ខ្លះ​មក​ពី​ខាង​ជើង អ្នក​ខ្លះ​មក​ពី​ខាង​លិច
អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​មក​ពី​ស្រុក​ខាង​ត្បូង។
១៣ ផ្ទៃ​មេឃ​អើយ ចូរ​ហ៊ោ​កញ្ជ្រៀវ!
ផែន‌ដី​អើយ ចូរ​ត្រេក​អរ‌សប្បាយ!
ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ​អើយ ចូរ​ស្រែក​អបអរ‌សាទរ!
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្រាល​ទុក្ខ
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ព្រះ‌អង្គ​អាណិត​មេត្តា​កូន​ចៅ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដែល​រង​ទុក្ខ​វេទនា។
១៤ ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​តែង​ពោល​ថា
ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​បោះ‌បង់​ខ្ញុំ​ចោល
ព្រះ‌អម្ចាស់​ភ្លេច​ខ្ញុំ​ហើយ!។
១៥ តើ​ម្ដាយ​អាច​បំភ្លេច​កូន​របស់​ខ្លួន
ដែល​នៅ​បៅ​បាន​ឬ?
តើ​ម្ដាយ​លែង​អាណិត​មេត្តា​កូន​ដែល
កើត​ចេញ​ពី​ផ្ទៃ​របស់​ខ្លួន​បាន​ឬ?
ឧបមា​ថា​ម្ដាយ​បំភ្លេច​កូន​បាន​ទៅ​ចុះ
ចំណែក​ឯ​យើង​វិញ
យើង​មិន​អាច​ភ្លេច​អ្នក​បាន​ឡើយ!
១៦ យើង​បាន​ចារ​ឈ្មោះ​អ្នក
នៅ​លើ​បាត​ដៃ​របស់​យើង
ហើយ​យើង​តែង‌តែ​នឹក​គិត​ដល់​កំពែង
របស់​អ្នក​ជា‌និច្ច។
១៧ ប្រជាជន​ដែល​នឹង​សង់​អ្នក​ឡើង​វិញ
កំពុង​តែ​រូត‌រះ​ធ្វើ​ដំណើរ​មក
រីឯ​សត្រូវ​ដែល​បាន​កម្ទេច និង​បំផ្លាញ​អ្នក
នឹង​ចាក‌ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​អ្នក។
១៨ ចូរ​ងើប​មុខ​ឡើង សម្លឹង​មើល​ជុំ‌វិញ​ខ្លួន​ទៅ
កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​មក​ជួប‌ជុំ​គ្នា​អស់​ហើយ
គេ​នាំ​គ្នា​មក​រក​អ្នក។
យើង​សន្យា​ថា​ពិត​ជា​កើត​មាន​ដូច្នោះ​មែន!
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់ព្រះ‌អម្ចាស់-
អ្នក​ទាំង​នោះ​ប្រៀប​បាន​នឹង​គ្រឿង​អលង្ការ
សម្រាប់​លំអ​អ្នក ដូច​កូន​ក្រមុំ​តាក់​តែង​ខ្លួន
នៅ​ពេល​រៀប​មង្គល‌ការ។
១៩ ក្រុង​ដែល​គេ​បំផ្លាញ​ចោល​ឲ្យ​នៅ​ស្ងាត់‌ជ្រងំ
ហើយ​មាន​តែ​គំនរ​បាក់‌បែក​នេះ
មុខ​ជា​មាន​ប្រជាជន​មក​រស់​នៅ​កក‌កុញ
ឥត​សល់​កន្លែង​ទំនេរ​ឡើយ
រីឯ​សត្រូវ​ដែល​បាន​លេប​ទឹក​ដី​អ្នក​កាល​ពី​មុន
នឹង​ចាក‌ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​ទី​នេះ។
២០ អ្នក​នឹក​ស្មាន​ថា ខ្លួន​បាត់‌បង់​កូន​អស់​ហើយ
តែ​ឥឡូវ​នេះ អ្នក​បែរ​ជា​ឮ​កូនៗ​និយាយ​ថា
“ខ្ញុំ​ចង្អៀត​ណាស់ ខិត​បន្តិច​ទៅ
ទុក​កន្លែង​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នៅ​ផង!”។
២១ ពេល​នោះ អ្នក​នឹង​រិះ‌គិត​ថា
តើ​នរណា​បាន​បង្កើត​កូន​ចៅ​ឲ្យ​ខ្ញុំ
ដ្បិត​ពី​មុន ខ្ញុំ​បាត់‌បង់​កូន​អស់​ហើយ
ខ្ញុំ​ពុំ​អាច​បង្កើត​កូន​ទៀត​ឡើយ។
ខ្ញុំ​ត្រូវ​គេ​ជន្លៀស​ឲ្យ​ទៅ​នៅ​ដាច់​ឡែក
ដូច្នេះ តើ​នរណា​បាន​ចិញ្ចឹម​កូន​ទាំង​នេះ?
ខ្ញុំ​នៅ​ឯកោ​តែ​ម្នាក់​ឯង
ចុះ​អ្នក​ទាំង​នេះ​មក​ពី​ណា?
២២ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ដូច​ត​ទៅ:
យើង​នឹង​លើក​ដៃ​ធ្វើ​សញ្ញា​ដល់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា
យើង​លើក​ទង់​របស់​យើង​ឡើង
ឲ្យ​ប្រជាជន​ទាំង‌ឡាយ​ឃើញ
គេ​នឹង​បី​កូន​ប្រុសៗ​របស់​អ្នក
ហើយ​បញ្ជិះ​កូន​ស្រីៗ​របស់​អ្នក​នៅ​លើ​ស្មា
នាំ​ត្រឡប់​មក​វិញ។
២៣ គ្រូ​អប់រំ​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​សុទ្ធ​តែ​ជា​ស្តេច
ហើយ​មេ‌ដោះ​របស់​គេ​សុទ្ធ​តែ​ជា​ម្ចាស់‌ក្សត្រិយ៍
ស្តេច​ទាំង​នោះ​នឹង​នាំ​គ្នា​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ​អ្នក
ឱន​មុខ​ដល់​ដី ក្រោម​ល្អង​ធូលី​ជើង​របស់​អ្នក។
ពេល​នោះ អ្នក​នឹង​ដឹង​ថា យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
អស់​អ្នក​ដែល​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​យើង
នឹង​មិន​ខក​ចិត្ត​ឡើយ។
២៤ អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​ចម្បាំង​ដ៏​ជំនាញ​រឹប​អូស​យក​ហើយ
តើ​នរណា​អាច​ដណ្ដើម​យក​មក​វិញ​បាន?
រីឯ​អ្នក​ដែល​ជន​កំណាចចាប់​យក​ទៅ​ហើយ
តើ​នរណា​អាច​រំដោះ​បាន?
២៥ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
ពិត​មែន​ហើយ អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​ចម្បាំង​ដ៏​ជំនាញ
រឹប​អូស​យក​ទៅ
មុខ​ជា​ត្រូវ​ដណ្ដើម​យក​មក​វិញ​បាន
រីឯ​មនុស្ស​ដែល​ជន​កំណាច​ចាប់​យក​ទៅ
ក៏​នឹង​ត្រូវ​រំដោះ​រួច​ចេញ​មក​វិញ​ដែរ។
យើង​នឹង​រក​រឿង​បច្ចា‌មិត្ត​ដែល​រក​រឿង​អ្នក
ហើយ​យើង​នឹង​សង្គ្រោះ​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក។
២៦ យើង​នឹង​ឲ្យ​ពួក​សង្កត់‌សង្កិន​អ្នក
ស៊ី​សាច់​ខ្លួន​ឯង
ហើយ​ឲ្យ​គេ​ស្រវឹង​នឹង​ហុត​ឈាម​របស់​ខ្លួន
ដូច​ផឹក​ស្រា​ថ្មី។
ពេល​នោះ សត្វ​លោក​ទាំង​អស់​នឹង​ដឹង​ថា
យើង​នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​សង្គ្រោះ និង​លោះ​អ្នក
យើង​ជា​ព្រះ​របស់​យ៉ាកុប
ជា​ព្រះ​ប្រកប​ដោយ​ឫទ្ធា‌នុភាព។
៥០
ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​បោះ‌បង់​អ៊ីស្រា‌អែល​ទេ
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
លិខិត​បញ្ជាក់​ថា
យើង​លែង‌លះ​ម្ដាយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ឯ​ណា?
តើ​យើង​លក់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដើម្បី​សង​បំណុល​នរណា?
យើង​បាន​លក់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ព្រោះ​តែ​អំពើ​ទុច្ចរិត​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត
យើង​បាន​លែង‌លះ​ម្ដាយ​អ្នក​រាល់​គ្នា
ព្រោះ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បះ‌បោរ!
 ពេល​យើង​មក ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​មិន​ឃើញ
មាន​នរណា​ម្នាក់​ដូច្នេះ?
យើង​បាន​ស្រែក​ហៅ
ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​គ្មាន​នរណា​ឆ្លើយ​សោះ?
តើ​ដៃ​របស់​យើង​ខ្លី​ពេក
រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​កើត​ឬ?
តើ​យើង​គ្មាន​កម្លាំង​ល្មម​នឹង​ដោះ​លែង
អ្នក​រាល់​គ្នា​ឬ?
ពេល​យើង​ស្រែក​គំរាម នោះ​សមុទ្រ​ក៏​រីង​ស្ងួត
ទន្លេ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​វាល​រហោ‌ស្ថាន
ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រី​វិនាស​អស់ ព្រោះ​គ្មាន​ទឹក។
 យើង​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្ទៃ​មេឃ​ប្រែ​ជា​ងងឹត
ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​អាប់‌អួ
ដូច​កាន់​ទុក្ខ​ទៀត​ផង។
អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប តែ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​លោក
 ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​បង្រៀន​ខ្ញុំ​ឲ្យ​និយាយ
ពាក្យ​សម្ដី​ជា​សាវ័ក
ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​លើក​ទឹក​ចិត្ត
មនុស្ស​ដែល​អស់​សង្ឃឹម។
រៀង‌រាល់​ព្រឹក ព្រះ‌អង្គ​រំឭក​ដាស់​តឿន​ខ្ញុំ
ហើយ​អប់រំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ចេះ​ស្ដាប់
ដូច​សាវ័ក​ស្ដាប់​ពាក្យ​គ្រូ។
 ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​ណែ‌នាំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ស្ដាប់
រីឯ​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​មិន​បាន​បះ‌បោរ​ប្រឆាំង
ឬ​ដក​ខ្លួន​ថយ​ក្រោយ​ឡើយ។
 ខ្ញុំ​បាន​បែរ​ខ្នង​ទៅ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ចង់​វាយ​ខ្ញុំ
ខ្ញុំ​បាន​បែរ​មុខ​ទៅ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ចង់
បោច​ពុក​ចង្កា​របស់​ខ្ញុំ
ពេល​គេ​ប្រមាថ​មើល‌ងាយ
និង​ស្តោះ​ទឹក​មាត់​ដាក់​ខ្ញុំ
ខ្ញុំ​មិន​បាន​គេច​មុខ​ចេញ​ឡើយ។
 ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​យាង​មក​ជួយ​ខ្ញុំ
ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​មិន​បាក់​មុខ
ខ្ញុំ​រក្សា​ទឹក​មុខ​រឹង‌ប៉ឹង
ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មិន​ត្រូវ​អាម៉ាស់​ឡើយ។
 ព្រះ‌អង្គ​ដែល​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​ខ្ញុំ
ព្រះ‌អង្គ​គង់​នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំ
តើ​នរណា​ចង់​ប្ដឹង​ខ្ញុំ?
សុំ​អញ្ជើញ​មក យើង​ទៅ​តុលាការ​ជា​មួយ​គ្នា!
តើ​នរណា​ចង់​ចោទ​ប្រកាន់​ខ្ញុំ
សុំ​អញ្ជើញ​មក​ជួប​ខ្ញុំ​ចុះ!
 មែន​ហើយ! ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​យាង​មក​ជួយ​ខ្ញុំ
តើ​នរណា​អាច​ផ្តន្ទា​ទោស​ខ្ញុំ?
ពួក​អ្នក​ដែល​ជំទាស់​នឹង​ខ្ញុំ​មុខ​ជា​ត្រូវ​ហិន‌ហោច
ដូច​សម្លៀក‌បំពាក់​ដែល​ត្រូវ​កណ្ដៀរ​ស៊ី។
១០ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា
បើ​អ្នក​ណា​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌អម្ចាស់
អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ស្ដាប់​តាម​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
បើ​អ្នក​ណា​ដើរ​ក្នុង​ភាព​ងងឹត
ហើយ​មិន​ឃើញ​ពន្លឺ​ទេ
អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់
និង​ផ្ញើ​ជីវិត​លើ​ព្រះ‌អង្គ​ចុះ!
១១ រីឯ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែល​បង្កាត់​ភ្លើង
ហើយ​ដុត​ព្រួញ​ភ្លើង
អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​ត្រូវ​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​ដែល
ឆេះ​យ៉ាង​សន្ធោ‌សន្ធៅ
ព្រួញ​ភ្លើង​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដុត
ក៏​នឹង​ឆាប‌ឆេះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។
យើង​ដាក់​ទោស​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដោយ​ដៃ​យើង​ផ្ទាល់ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា
នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​យ៉ាង​សែន​វេទនា។
៥១
ព្រះ‌អម្ចាស់​រំដោះ​ពូជ‌ពង្ស​លោក​អប្រាហាំ
 អស់​អ្នក​ដែល​ខិត‌ខំ
ស្វែង​រក​សេចក្ដី​សុចរិត
អស់​អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ
ចូរ​ស្ដាប់​យើង! ចូរ​រំពឹង​គិត​ថា
តើ​ព្រះ‌អង្គ​យក​ថ្ម‌ដា​ណា​មក​ដាប់​ធ្វើ​អ្នក​រាល់​គ្នា
ព្រះ‌អង្គ​យក​ដី​ឥដ្ឋ​ណា​មក​សូន​ធ្វើ​អ្នក​រាល់​គ្នា?
 “ចូរ​រំពឹង​គិត​ពី​អប្រាហាំ
ជា​បុព្វ‌បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
និង​សារ៉ា​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្នក​រាល់​គ្នា។
ពេល​យើង​ហៅ​អប្រាហាំ​មក
គាត់​នៅ​ម្នាក់​ឯង គ្មាន​កូន​ទេ។
យើង​ឲ្យ​ពរ​គាត់ ហើយ​គាត់​ក៏​មាន​កូន​ចៅ
កើន​ចំនួន​ឡើង​ជា​ច្រើន”។
 មែន​ហើយ! ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្រាល​ទុក្ខ
ប្រជាជន​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
ព្រះ‌អង្គ​សម្រាល​ទុក្ខ​ក្រុង​ដែល​ខូច​ខ្ទេច‌ខ្ទី​អស់
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្រុង​ដែល​ស្ងាត់‌ជ្រងំ​នេះ
បាន​ដូច​ជា​សួន​អេដែន។
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ដី​ហួត‌ហែង​នេះ
ប្រែ​ទៅ​ជា​សួន​ឧទ្យាន​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ពេល​នោះ នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
នឹង​មាន​ឮ​សូរ​សម្រែក​សប្បាយ​រីក‌រាយ
ព្រម​ទាំង​មាន​បទ​ចម្រៀង​អរ‌ព្រះ‌គុណ
និង​មាន​ស្នូរ​តូរ្យ‌តន្ដ្រី​ឡើង​វិញ។
 ប្រជាជន​របស់​យើង​អើយ
ចូរ​ត្រង‌ត្រាប់​ស្ដាប់​យើង!
ប្រជា‌ជាតិ​របស់​យើង​អើយ
ចូរ​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្ដាប់​យើង!
ដ្បិត​យើង​នឹង​បង្កើត​វិន័យ
យើង​នឹង​ឲ្យ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​ហូរ​ចេញ​មក
ជា​ពន្លឺ​បំភ្លឺ​ប្រជាជន​ទាំង‌ឡាយ។
 សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​យើង​នៅ​ជិត​បង្កើយ
ការ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង​ក៏​ជិត​មក​ដល់​ដែរ
យើង​នឹង​គ្រប់‌គ្រង​លើ​ប្រជាជន​នានា
ដោយ​បារមី​របស់​យើង
មនុស្ស‌ម្នា​នៅ​តាម​កោះ​នឹង​សង្ឃឹម​លើ​យើង
ពួក​គេ​នឹង​ទុក​ចិត្ត​លើ​បារមី​របស់​យើង។
 ចូរ​ងើប​មុខ​ឡើង​សម្លឹង​ទៅ​លើ​មេឃ
រួច​ក្រឡេក​មើល​មក​ផែន‌ដី​នេះ
ផ្ទៃ​មេឃ​នឹង​រសាត់​បាត់​ទៅ​ដូច​ផ្សែង
ផែន‌ដី​នឹង​រេច‌រឹល​ទៅ​ដូច​សម្លៀក‌បំពាក់
មនុស្ស​នៅ​លើ​ផែន‌ដី​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ដូច​សត្វ​ល្អិត
តែ​ការ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង​នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ
អស់​កល្ប‌ជានិច្ច
ហើយ​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​យើង
នឹង​មិន​សាប‌សូន្យ​ឡើយ។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ស្គាល់​សេចក្ដី​សុចរិត
ប្រជាជន​ដែល​គោរព​វិន័យ​របស់​យើង
ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​យើង!
មិន​ត្រូវ​ខ្លាច​មនុស្ស​លោក​ចំអក​ឲ្យ​ឡើយ
ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​ចុះ​ចាញ់
ព្រោះ​តែ​គេ​បន្ទាប​បន្ថោក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។
 ដ្បិត​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស
ដូច​សម្លៀក‌បំពាក់ និង​រោម​ចៀម
ត្រូវ​កណ្ដៀរ​ស៊ី​បំផ្លាញ
តែ​សេចក្ដី​សុចរិត និង​ការ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង
នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ​អស់‌កល្ប​ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ។
 ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ សូម​ក្រោក​ឡើង!
សូម​ក្រោក​ឡើង សម្ដែង​ព្រះ‌បារមី!
សូម​តើន​ឡើង ដូច​នៅ​ជំនាន់​ដើម!
កាល​ពី​បុរាណ ព្រះ‌បារមី​ព្រះ‌អង្គ
បាន​ប្រហារ​ស្រុក​អេស៊ីប
និង​ចាក់​ទម្លុះ​សត្វ​ដ៏​សម្បើម​នោះ។
១០ ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សមុទ្រ​រីង​ស្ងួត
ព្រះ‌អង្គ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មហា‌សាគរ​ដ៏​ជ្រៅ
ប្រែ​ទៅ​ជា​ផ្លូវ សម្រាប់​អស់​អ្នក​ដែល
ព្រះ‌អង្គ​បាន​លោះ ដើរ​ឆ្លង​កាត់។
១១ ពួក​ឈ្លើយ​សឹក​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​រំដោះ
នឹង​ដើរ​ត្រឡប់​មក​ស្រុក​វិញ
ពួក​គេ​មក​ដល់​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
ទាំង​ស្រែក​ហ៊ោ​យ៉ាង​សប្បាយ។
ទឹក​មុខ​របស់​ពួក​គេ​ពោរ‌ពេញ​ដោយ​អំណរ
រក​អ្វី​ប្រៀប​ស្មើ​ពុំ​បាន
ពួក​គេ​សប្បាយ​រីក‌រាយ​ឥត​ឧបមា
ដ្បិត​ទុក្ខ​ព្រួយ និង​សម្រែក​យំ​ថ្ងូរ
លែង​មាន​ទៀត​ហើយ។
១២ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
គឺ​យើង​នេះ​ហើយ​ដែល​សម្រាល​ទុក្ខ​អ្នក​រាល់​គ្នា
ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​ភ័យ‌ខ្លាច
មនុស្ស​ដែល​តែង‌តែ​ស្លាប់?
មនុស្ស​លោក នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ដូច​ស្មៅ​ដែរ។
១៣ អ្នក​ភ្លេច​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្នក
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​លាត​សន្ធឹង​ផ្ទៃ​មេឃ
និង​ចាក់​គ្រឹះ​នៃ​ផែន‌ដី។
រៀង‌រាល់​ថ្ងៃ អ្នក​ចេះ​តែ​ភ័យ​ញ័រ​នៅ​ចំពោះ​មុខ
មនុស្ស​ដែល​សង្កត់‌សង្កិន
ហាក់​ដូច​ជា​គេ​មាន​កម្លាំង​បំផ្លាញ​អ្នក​បាន។
ពួក​គេ​ពុំ​អាច​គំរាម‌កំហែង​អ្នក
រហូត​ត​ទៅ​ឡើយ។
១៤ បន្តិច​ទៀត អ្នក​ជាប់​ឃុំ‌ឃាំង​នឹង​មាន​សេរី‌ភាព
គេ​មិន​ត្រូវ​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​គុក​នោះ​ទេ
គេ​ក៏​មិន​ខ្វះ​ម្ហូប​អាហារ​បរិភោគ​ដែរ។
១៥ យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក
យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​សមុទ្រ​កក្រើក
ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​រលក​បក់‌បោក
យើង​មាន​នាម​ថា ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល។
១៦ យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាត់​អ្នក​ពោល​ពាក្យ​របស់​យើង
យើង​លាត​ដៃ​ធ្វើ​ជា​ម្លប់​ការ‌ពារ​អ្នក
ដោយ​លាត​សន្ធឹង​ផ្ទៃ​មេឃ ចាក់​គ្រឹះ​នៃ​ផែន‌ដី
ហើយ​ពោល​ទៅ​កាន់​អ្នក​ក្រុង​ថា
“អ្នក​ជា​ប្រជាជន​របស់​យើង”។
១៧ យេរូ‌សាឡឹម​អើយ
ចូរ​ភ្ញាក់​រលឹក ចូរ​ក្រោក​ឡើង!
អ្នក​បាន​ផឹក​ពី​ពែង​នៃ​ព្រះ‌ពិរោធ​ដ៏​ខ្លាំង
របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
អ្នក​បាន​ផឹក​ព្រះ‌ពិរោធ​ពី​ពែង​នេះ
រហូត​ដល់​តំណក់​ចុង​ក្រោយ
គឺ​រហូត​ដល់​បាត់​ស្មារតី!
១៨ ក្នុង​ចំណោម​កូន​ចៅ​ដែល​កើត​ចេញ​ពី​អ្នក​មក
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ដឹក​នាំ​អ្នក​សោះ
ក្នុង​ចំណោម​កូន​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​អ្នក​ចិញ្ចឹម
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​អ្នក​វិញ​ទេ។
១៩ ទុក្ខ​វេទនា​ពីរ​យ៉ាង​បាន​កើត​មាន
ចំពោះ​អ្នក​ផ្ទួនៗ​គ្នា
គឺ​អ្នក​ត្រូវ​ហិន‌ហោច និង​ខ្ទេច‌ខ្ទី
ទុរ្ភិក្ស និង​សង្គ្រាម
តែ​គ្មាន​នរណា​អាណិត‌អាសូរ​អ្នក
គ្មាន​នរណា​សម្រាល​ទុក្ខ​អ្នក​សោះ។
២០ កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​ដួល​ដេក​នៅ​តាម​ដង​ផ្លូវ
ពួក​គេ​កម្រើក​លែង​រួច ដូច​សត្វ​ជាប់​អន្ទាក់
ព្រោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ​ចំពោះ​ពួក​គេ
ព្រះ​របស់​អ្នក​គំរាម‌កំហែង​ពួក​គេ។
២១ ហេតុ​នេះ ក្រុង​ដែល​រង​ទុក្ខ​វេទនា​អើយ
ចូរ​ស្ដាប់​ចុះ!
អ្នក​ស្រវឹង តែ​មិន‌មែន​ស្រវឹង​ដោយ​ផឹក​ស្រា​ទេ!
២២ ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​របស់​អ្នក គឺ​ព្រះ​ដែល​តែង‌តែ
រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​លែង​ឲ្យ​អ្នក​ផឹក​ពី​ពែង
ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​អ្នក​បាត់​ស្មារតី
អ្នក​នឹង​លែង​ផឹក​ពី​ពែង​នៃ​កំហឹង
របស់​យើង​ទៀត​ហើយ។
២៣ យើង​នឹង​ឲ្យ​សត្រូវ​ដែល​ធ្វើ​បាប​អ្នក
ផឹក​ពី​ពែង​នេះ​វិញ។
គឺ​ពួក​នោះ​ដែល​ធ្លាប់​ពោល​មក​អ្នក​ថា
“ក្រាប​ចុះ ទុក​ឲ្យ​យើង​ដើរ​លើ​ខ្នង​ឯង!”
ពេល​នោះ អ្នក​ក៏​ក្រាប​ចុះ
ធ្វើ​ដូច​ដី និង​ដូច​ផ្លូវ​ដែល​គេ​ដើរ​ជាន់។
៥២
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នឹង​លើក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ឡើង​វិញ
 ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​អើយ ចូរ​ភ្ញាក់​ឡើង
ចូរ​ក្រោក​ឡើង សម្ដែង​ឫទ្ធិ។
យេរូ‌សាឡឹម​ជា​ក្រុង​ដ៏‌វិសុទ្ធ​អើយ
ចូរ​តាក់​តែង​ខ្លួន​ដោយ​សម្លៀក‌បំពាក់
ដ៏​ល្អ​ប្រណីត
ដ្បិត​សាសន៍​ដទៃ ដែល​មិន​បរិសុទ្ធ
នឹង​លែង​ចូល​មក​លុក‌លុយ​អ្នក​ទៀត​ហើយ។
 យេរូ‌សាឡឹម​អើយ ចូរ​រលាស់​ធូលី​ដី​ចេញ​ពី​អ្នក
ចូរ​ក្រោក​មក​អង្គុយ​នៅ​កន្លែង​ដើម
របស់​អ្នក​វិញ!
ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ដែល​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ​អើយ
ចូរ​ស្រាយ​ចំណង​ចេញ​ពី​ក​អ្នក​ទៅ!
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា ព្រះ‌អង្គ​បាន​លក់​អ្នក ឲ្យ​គេ​យក​ទៅ​ធ្វើ​ជា​ទាសករ ដោយ​មិន​ឲ្យ​គេ​បង់​ប្រាក់ ព្រះ‌អង្គ​ក៏​លោះ​អ្នក​យក​មក​វិញ ដោយ​មិន​បង់​ប្រាក់​ដែរ។  ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា: ពី​ដំបូង ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង​ចុះ​ទៅ​ស្នាក់​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីប នៅ​ទី​បញ្ចប់​ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​ធ្វើ​បាប​ពួក​គេ​យ៉ាង​សែន​ឃោរ‌ឃៅ។  ឥឡូវ​នេះ តើ​យើង​ទទួល​ផល​អ្វី? - នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ - គេ​យក​ប្រជាជន​របស់​យើង​ទៅ ដោយ​មិន​បង់​ថ្លៃ ជន​កំណាច​ទាំង​នោះ​ស្រែក​ជយ‌ឃោស -នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ - គេ​នាំ​គ្នា​ប្រមាថ​ឈ្មោះ​យើង​ជា​រៀង‌រាល់​ថ្ងៃ។  ហេតុ​នេះ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង​នឹង​ដឹង​ថា យើង​ជា​នរណា គេ​នឹង​ទទួល​ស្គាល់​ថា គឺ​យើង​ដែល​និយាយ​ថា យើង​មក​ដល់​ហើយ។
ដំណឹង‌ល្អ​អំពី​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត
 អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​នៅ​លើ​ភ្នំ នាំ​ដំណឹង‌ល្អៗ​មក
ប្រសើរ​រុង‌រឿង​ណាស់​ហ្ន៎
គេ​ប្រកាស​ដំណឹង​អំពី​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត!
គេ​ប្រកាស​ដំណឹង​ដ៏​ល្អៗ​អំពី​ការ​សង្គ្រោះ
គេ​ពោល​មក​កាន់​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ថា
“ព្រះ​របស់​អ្នក​សោយ​រាជ្យ​ហើយ!”។
 នេះ​ជា​សំឡេង​របស់​អ្នក​យាម​ក្រុង!
ពួក​គេ​បន្លឺ​សំឡេង​ឡើង
និង​ស្រែក​ហ៊ោ​រួម​ជា​មួយ​គ្នា
ដ្បិត​ពួក​គេ​ឃើញ​ព្រះ‌អម្ចាស់​យាង​ត្រឡប់​មក
ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​វិញ ដោយ​ផ្ទាល់​នឹង​ភ្នែក។
 គំនរ​បាក់‌បែក​នៃ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​អើយ
ចូរ​ស្រែក​ហ៊ោ​រួម​ជា​មួយ​គ្នា
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្រាល​ទុក្ខ​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ព្រះ‌អង្គ​លោះ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​មក​វិញ​ហើយ!
១០ ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្ដែង​ព្រះ‌បារមី​ដ៏‌វិសុទ្ធ
របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​អស់​ឃើញ
មនុស្ស​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ទី​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី
នឹង​ឃើញ​ការ​សង្គ្រោះ​របស់​ព្រះ​នៃ​យើង។
១១ អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​កាន់​គ្រឿង​សម្ភារៈ
របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ចូរ​នាំ​គ្នា​ចាក‌ចេញ​ពី​ទី​នេះ​ទៅ
កុំ​ប៉ះ‌ពាល់​អ្វីៗ​ដែល​មិន​បរិសុទ្ធ​ឡើយ!
ចូរ​ចាក‌ចេញ​ពី​ក្រុង​បាប៊ីឡូន​នេះ
ហើយ​ធ្វើ​ពិធី​ជម្រះ​កាយ​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ!
១២ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ចាក‌ចេញ​ទៅ​យ៉ាង​រហន់​ទេ
ហើយ​ក៏​មិន​ចាក‌ចេញ​ទៅ​ដូច​គេ​រត់​លូន​ដែរ
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
គង់​នៅ​មុខ និង​គង់​នៅ​ពី​ក្រោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដើម្បី​ការ‌ពារ​អ្នក។
ទុក្ខ​លំបាក​នៃ​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង​នឹង​បាន​ចម្រុង​ចម្រើន
មាន​ឋានៈ​ខ្ពង់‌ខ្ពស់
និង​ត្រូវ​គេ​លើក​តម្កើង​យ៉ាង​ឧត្តុង្គ‌ឧត្ដម​បំផុត។
១៤ កាល​ពី​មុន ពេល​មហា‌ជន​ឃើញ​លោក
គេ​ក៏​នាំ​គ្នា​ព្រឺ​ខ្លាច​យ៉ាង​ខ្លាំង
ព្រោះ​គេ​មើល​មុខ​លោក​លែង​ស្គាល់
លោក​លែង​មាន​ទ្រង់‌ទ្រាយ​ជា​មនុស្ស​ទៀត​ហើយ។
១៥ តែ​ឥឡូវ​នេះ ប្រជា‌ជាតិ​ជា​ច្រើន​ឃើញ​លោក
ហើយ​នាំ​គ្នា​ស្ងើច​សរសើរ
ស្តេច​ជា​ច្រើន​នឹង​នៅ​ស្ងៀម‌ស្ងាត់
ដ្បិត​ស្តេច​ទាំង​នោះ​នឹង​ឃើញ​ហេតុ‌ការណ៍
ដ៏​អស្ចារ្យ​ដែល​គ្មាន​នរណា​ធ្លាប់​និទាន​ប្រាប់
ព្រម​ទាំង​ស្ដាប់​សេចក្ដី​ផ្សេងៗ
ដែល​គេ​មិន​ធ្លាប់​ឮ​ពី​មុន​មក។
៥៣
 ប្រជាជន​តប​ថា តើ​នរណា​ជឿ
សេចក្ដី​ដែល​គេ​ប្រាប់​យើង?
តើ​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​សម្ដែង​ឫទ្ធិ‌បារមី
ចំពោះ​នរណា?
 នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់
អ្នក​បម្រើ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ពន្លក​មួយ
ដែល​លូត​លាស់​មិន​សូវ​ល្អ
ដូច​ដំណាំ​ដែល​ដុះ​ចេញ​ពី​ដី​ហួត‌ហែង។
លោក​គ្មាន​រូប​សម្បត្តិ និង​គ្មាន​កិត្តិ‌យស​ថ្លៃ‌ថ្នូរ
គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​ឡើយ
ហើយ​លោក​ក៏​គ្មាន​រូប‌រាង​អ្វី​គួរ​ឲ្យ
ទាក់‌ទាញ​ចិត្ត​យើង​ដែរ។
 លោក​ជា​មនុស្ស​ដែល​ត្រូវ​គេ​មើល‌ងាយ
គ្មាន​នរណា​រាប់‌រក។
លោក​ជា​មនុស្ស​ស្គាល់​តែ​ការ​ឈឺ​ចាប់
ធ្លាប់​តែ​រង​ទុក្ខ​វេទនា
លោក​ដូច​មនុស្ស​ដែល​គេ​ខ្ពើម
គេ​ខ្ទប់​មុខ​មិន​ហ៊ាន​សម្លឹង​មើល​ទេ។
យើង​បាន​មើល‌ងាយ​លោក
ហើយ​មិន​រាប់‌រក​លោក​ឡើយ។
 តាម​ពិត លោក​បាន​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ជំនួស​យើង
លោក​ទទួល​យក​ការ​ឈឺ​ចាប់​របស់​យើង
មក​ដាក់​លើ​ខ្លួន​លោក។
រីឯ​យើង​វិញ យើង​ស្មាន​ថា
ព្រះ‌ជាម្ចាស់​បាន​ដាក់​ទោស​លោក
ព្រះ‌អង្គ​បាន​វាយ និង​បន្ទាប​បន្ថោក​លោក។
 ប៉ុន្តែ លោក​ត្រូវ​គេ​ចាក់​ទម្លុះ
ព្រោះ​តែ​ការ​បះ‌បោរ​របស់​យើង
លោក​ត្រូវ​គេ​ជាន់​ឈ្លី
ព្រោះ​តែ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​យើង
លោក​បាន​រង​ទារុណ‌កម្ម
ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ទទួល​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត
ហើយ​ដោយ‌សារ​ស្នាម​របួស​របស់​លោក
យើង​ក៏​បាន​ជា​សះ‌ស្បើយ។
 កាល​ពី​មុន យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​វង្វេង
ដូច​ចៀម​ដែល​បែក​ចេញ​ពី​ហ្វូង
ម្នាក់ៗ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​ខ្លួន​ផ្ទាល់
តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ទម្លាក់​កំហុស​របស់
យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ទៅ​លើ​លោក។
 លោក​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​ទារុណ‌កម្ម លោក​បន្ទាប​ខ្លួន
មិន​ហើប​មាត់​ទាល់​តែ​សោះ
ដូច​កូន​ចៀម​ដែល​គេ​ដឹក​ទៅ​ទី​ពិឃាត
ឬ​ដូច​ចៀម​ឈរ​ស្ងៀម​នៅ​មុខ​អ្នក​កាត់​រោម
លោក​មិន​បាន​ហើប​មាត់​ទាល់​តែ​សោះ។
 គេ​ចាប់​លោក ទាំង​បង្ខំ​យក​ទៅ​កាត់​ទោស
ហើយ​នាំ​ទៅ​សម្លាប់
គ្មាន​នរណា​រវី‌រវល់​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់
នឹង​ពូជ‌ពង្ស​របស់​លោក​ឡើយ។
គេ​បាន​ដក​លោក​ចេញ​ពី​ចំណោម​មនុស្ស
ដែល​រស់​នៅ​លើ​ផែន‌ដី​នេះ
លោក​ត្រូវ​គេ​វាយ​រហូត​ដល់​បាត់‌បង់​ជីវិត
ព្រោះ​តែ​អំពើ​បាប​នៃ​ប្រជាជន​របស់​លោក។
 ទោះ‌បី​លោក​មិន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ឃោរ‌ឃៅ
ឬ​និយាយ​បោក​បញ្ឆោត​នរណា​ក្តី
ក៏​គេ​បញ្ចុះ​សព​លោក​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​ពាល
និង​ក្នុង​ផ្នូរ​របស់​អ្នក​មាន។
១០ ព្រះ‌អម្ចាស់​សព្វ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ឲ្យ​អ្នក​បម្រើ
របស់​ព្រះ‌អង្គ​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ដ៏​ខ្លោច‌ផ្សា។
ដោយ​លោក​បាន​បូជា​ជីវិត
ធ្វើ​ជា​យញ្ញ‌បូជា​លោះ​បាប​សម្រាប់​អ្នក​ដទៃ
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​មាន​ពូជ‌ពង្ស
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​បន្ត​អាយុ​ជីវិត​របស់​លោក
ហើយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​សម្រេច​តាម​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ
របស់​ព្រះ‌អង្គ​តាម‌រយៈ​លោក។
១១ “ក្រោយ​ពី​បាន​រង​ទុក្ខ​លំបាក​យ៉ាង​ខ្លាំង​មក
ជីវិត​របស់​អ្នក​បម្រើ​នឹង​មាន​ពន្លឺ
មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នឹង​ទទួល​ស្គាល់
ចំណេះ​ដឹង​របស់​លោក។
អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង​សុចរិត
លោក​ក៏​ប្រោស​មហា‌ជន​ឲ្យ​សុចរិត
ដោយ​ទទួល​យក​កំហុស​របស់​ពួក​គេ។
១២ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​ប្រគល់
ឲ្យ​លោក​គ្រប់‌គ្រង​លើ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន
លោក​នឹង​ចែក​ជ័យ‌ភ័ណ្ឌ​រួម​ជា​មួយ
ពួក​កាន់​អំណាច
ព្រោះ​លោក​បាន​លះ‌បង់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់
រហូត​ដល់​បាត់‌បង់​ជីវិត និង​សុខ​ចិត្ត​ឲ្យ
គេ​រាប់​បញ្ចូល​ទៅ​ក្នុង​ចំណោម​ជន​ឧក្រិដ្ឋ
ដ្បិត​លោក​ទទួល​យក​បាប​របស់​មនុស្ស​ទាំង​អស់
មក​ដាក់​លើ​ខ្លួន​លោក
ព្រម​ទាំង​ទូល‌អង្វរ​ឲ្យ​មនុស្ស​បាប​ផង”។
៥៤
ព្រះ‌អម្ចាស់​មិន​បោះ‌បង់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ទៀត​ឡើយ
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​អើយ
អ្នក​ដែល​លែង​មាន​កូន គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្ត្រី​អារ
តែ​ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ស្រែក​ហ៊ោ​យ៉ាង​សប្បាយ!
អ្នក​ដែល​លែង​សម្រាល​កូន​អើយ!
ចូរ​អបអរ‌សាទរ​ឡើង
ដ្បិត​ភរិយា​ដែល​ស្វាមី​បោះ‌បង់​ចោល
នឹង​មាន​កូន​ច្រើន​ជាង​ភរិយា​ដែល​ស្វាមី
នៅ​ជា​មួយ​ទៅ​ទៀត។
 ចូរ​ពង្រីក​ជំរំ​របស់​អ្នក​ឲ្យ​ទូលាយ​ឡើង
ចូរ​លាត​ដំបូល​ក្រណាត់​នៃ​លំ‌នៅ​របស់​អ្នក
ឲ្យ​វែង កុំ​សំចៃ​ឡើយ!
ចូរ​ទាញ​ខ្សែ​ឲ្យ​វែង និង​បោះ​ចម្រឹង​ឲ្យ​មាំ
 ដ្បិត​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​នឹង​រីក​កាន់​តែ​ធំ​ឡើង
ពូជ‌ពង្ស​អ្នក​នឹង​ទទួល​ស្រុក​របស់
ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​មក​គ្រប់‌គ្រង​ឡើង​វិញ
ព្រម​ទាំង​វិល​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ដែល
គេ​បាន​បោះ‌បង់​ចោល​ផង។
កុំ​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី
អ្នក​នឹង​មិន​ត្រូវ​អាម៉ាស់​ទៀត​ឡើយ
កុំ​ព្រួយ​ចិត្ត​ឲ្យ​សោះ
ដ្បិត​អ្នក​នឹង​លែង​បាត់‌បង់​កិត្តិ‌យស​ទៀត​ហើយ
អ្នក​នឹង​ភ្លេច​ភាព​អាម៉ាស់
ដែល​អ្នក​ធ្លាប់​ជួប​ប្រទះ​កាល​នៅ​ពី​ក្មេង
អ្នក​នឹង​ឈប់​នឹក​នា​ពី​ការ​ត្មះ‌តិះ‌ដៀល
នៅ​គ្រា​ដែល​យើង​បោះ‌បង់​ចោល​អ្នក។
 ស្វាមី​របស់​អ្នក គឺ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្នក!
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌នាម​ថា
«ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ពិភព​ទាំង​មូល»។
ព្រះ​ដែល​បាន​លោះ​អ្នក​មក​នោះ
គឺ​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌នាម​ថា
«ព្រះ‌ជាម្ចាស់​នៃ​ផែន‌ដី​ទាំង​មូល»។
 អ្នក​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្ត្រី​ដែល​ប្ដី​បោះ‌បង់​ចោល
ហើយ​កើត​ទុក្ខ​ក្រៀម‌ក្រំ
តែ​ឥឡូវ​នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់​ត្រាស់‌ហៅ​អ្នក
ឲ្យ​វិល​មក​វិញ​ហើយ។
ព្រះ​របស់​អ្នក​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
“បុរស​ពុំ​អាច​បោះ‌បង់​ចោល​ភរិយា​ដែល
ខ្លួន​រៀប‌ការ​កាល​ពី​នៅ​វ័យ​ក្មេង​ឡើយ”។
 យើង​បាន​បោះ‌បង់​អ្នក​មួយ‌ភ្លែត​មែន
តែ​យើង​នឹង​ទទួលអ្នក​មក​វិញ
ដោយ​ចិត្ត​អាណិត‌អាសូរ​ពន់‌ពេក​ណាស់។
 យើង​បាន​ខឹង‌សម្បារ​នឹង​អ្នក
ព្រម​ទាំង​គេច​មុខ​ចេញ​ពី​អ្នក​មួយ‌រយៈ​មែន
ប៉ុន្តែ យើង​នឹង​អាណិត​មេត្តា​អ្នក
ព្រោះ​យើង​ស្រឡាញ់​អ្នក​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។
នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​លោះ​អ្នក​មក​វិញ។
 កាល​ពី​ជំនាន់​លោក​ណូអេ
យើង​បាន​សន្យា​យ៉ាង​ម៉ឺង‌ម៉ាត់​ថា
លែង​ឲ្យ​ទឹក​ជន់​លិច​ផែន‌ដី​ម្ដង​ទៀត
ឥឡូវ​នេះ ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ យើង​សន្យា​ថា
លែង​ខឹង លែង​គំរាម​អ្នក​ទៀត​ហើយ។
១០ ទោះ‌បី​ភ្នំ​តូច​ភ្នំ​ធំ​កក្រើក​រំពើក​ក្តី
សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​យើង
មិន​ឃ្លាត​ចេញ​ពី​អ្នក​ឡើយ
រីឯ​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​របស់​យើង
ដែល​ផ្តល់​ឲ្យ​អ្នក​បាន​សុខ‌សាន្ត​នោះ
ក៏​មិន​ប្រែ‌ប្រួល​ដែរ
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​អាណិត​មេត្តា​អ្នក។
១១ ក្រុង​ដ៏​សែន​វេទនា​អើយ!
អ្នក​ត្រូវ​ខ្យល់​ព្យុះ​បក់‌បោក
តែ​គ្មាន​អ្នក​ណា​សម្រាល​ទុក្ខ​អ្នក​ទេ។
ឥឡូវ​នេះ យើង​យក​ថ្ម​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត
មក​សង់​អ្នក​ឡើង​វិញ
យើង​យក​ត្បូង​កណ្ដៀង​ចាក់​ជា​គ្រឹះ
១២ យើង​យក​ត្បូង​ទទឹម​ធ្វើ​ជា​ប៉ម
យក​ពេជ្រ​ចរណៃ​ធ្វើ​ជា​ទ្វារ
ព្រម​ទាំង​យក​ត្បូង​មក​ធ្វើ​ជា​កំពែង។
១៣ យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រៀន‌ប្រដៅ​កូន​ចៅ​អ្នក
ដោយ​ខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់
ហើយ​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក
នឹង​មាន​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​យ៉ាង​បរិបូណ៌។
១៤ អ្នក​នឹង​បាន​រឹង‌មាំ ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​សុចរិត
ហើយ​អ្នក​នឹង​មិន​ភ័យ‌ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ។
គ្មាន​នរណា​មក​សង្កត់‌សង្កិន មក​បំភ័យ
ឲ្យ​អ្នក​តក់‌ស្លុត​ទៀត​ទេ។
១៥ ប្រសិន​បើ​មាន​នរណា​វាយ​ប្រហារ​អ្នក
នោះ​មិន‌មែន​យើង​ចាត់​គេ​ឲ្យ​មក​ទេ
បើ​គេ​វាយ​ប្រហារ​អ្នក
គេ​នឹង​ដួល​នៅ​មុខ​អ្នក​ជា​មិន​ខាន។
១៦ យើង​បាន​បង្កើត​ជាង​ដែក
ដែល​ដុត​ធ្យូង​លត់‌ដំ ផលិត​គ្រឿង​អាវុធ
ដើម្បី​ធ្វើ​សឹក​សង្គ្រាម
ហើយ​យើង​ក៏​បាន​បង្កើត​អ្នក​កម្ទេច
គ្រឿង​អាវុធ​នោះ​ដែរ។
១៧ គ្រឿង​សព្វា‌វុធ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​គេ​បាន​បង្កើត
ដើម្បី​វាយ​ប្រហារ​អ្នក
នឹង​គ្មាន​ប្រសិទ្ធ‌ភាព​អ្វី​ឡើយ
ចំពោះ​គូ‌វិវាទ​ដែល​ប្ដឹង​ចោទ​ប្រកាន់​អ្នក
អ្នក​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ទទួល​ទោស​វិញ។
យើង​នឹង​ការ‌ពារ​ពួក​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
ព្រម​ទាំង​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​ពួក​គេ​បែប​នេះ​ឯង
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
៥៥
ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រោស​ប្រទាន​ការ​សង្គ្រោះ
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
អស់​អ្នក​ដែល​ស្រេក​ទឹក​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​មក​រក​ទឹក​ឯ‌ណេះ!
ទោះ‌បី​អ្នក​រាល់​គ្នា​គ្មាន​ប្រាក់​ក៏​ដោយ
ចូរ​មក ហើយ​ពិសា​ទៅ។
ចូរ​មក​យក​អាហារ​បរិភោគ
ចូរ​នាំ​គ្នា​មក​យក​ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
និង​ទឹក​ដោះ​គោ​ដោយ​មិន​បាច់​ចំណាយ​ប្រាក់
ឬ​បង់​ថ្លៃ​អ្វី​ឡើយ!
 ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​ប្រាក់​ទៅ​ទិញ
អាហារ​ដែល​មិន​អាច​ចិញ្ចឹម​ជីវិត
ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​បង់​កម្លាំង
រក​អាហារ​ដែល​មិន​អាច​ចម្អែត​ក្រពះ​ដូច្នេះ?
ចូរ​ស្ដាប់​យើង នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន
បរិភោគ​អាហារ​យ៉ាង​ឆ្ងាញ់
ហើយ​សប្បាយ​ចិត្ត​នឹង​អាហារ​ដ៏​មាន​ឱជា‌រស។
 ចូរ​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្ដាប់ ចូរ​នាំ​គ្នា​មក​ជិត​យើង
ចូរ​ត្រង‌ត្រាប់​ស្ដាប់
នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​ជីវិត។
យើង​នឹង​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​មួយ​ដែល
នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ​អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ជា​មួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដើម្បី​បញ្ជាក់​នូវ​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា​របស់​យើង
ចំពោះ​ដាវីឌ។
 យើង​បាន​តែង‌តាំង​ដាវីឌ
ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​របស់​យើង
នៅ​មុខ​កុល‌សម្ព័ន្ធ​ទាំង​អស់
ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​មគ្គទេសក៍
ដឹក​នាំ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ។
 អ៊ីស្រា‌អែល​អើយ អ្នក​នឹង​ហៅ​ប្រជា‌ជាតិ​មួយ
ដែល​អ្នក​មិន​ស្គាល់​ពី​មុន​ឲ្យ​មក
ហើយ​ប្រជា‌ជាតិ​ដែល​មិន​ស្គាល់​អ្នក
នឹង​រត់​មក​រក​អ្នក
ព្រោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក
និង​ជា​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ប្រទាន​ឲ្យ​អ្នក​បាន​ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុង‌រឿង។
 ចូរ​ស្វែង​រក​ព្រះ‌អម្ចាស់
ក្នុង​ពេល​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​សព្វ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ
ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រក​ព្រះ‌អង្គ​ឃើញ
ចូរ​អង្វរ​រក​ព្រះ‌អង្គ
ក្នុង​ពេល​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​គង់​នៅ​ជិត​អ្នក​រាល់​គ្នា។
 មនុស្ស​អាក្រក់​ត្រូវ​លះ‌បង់​ផ្លូវ​របស់​ខ្លួន
មនុស្ស​ពាល​ក៏​ត្រូវ​លះ‌បង់​ចិត្ត​គំនិត​អាក្រក់​ដែរ
អ្នក​នោះ​ត្រូវ​បែរ​មក​រក​ព្រះ‌អម្ចាស់​វិញ
ព្រះ‌អង្គ​មុខ​ជា​មេត្តា​ករុណា​ដល់​គេ​ពុំ‌ខាន
ឲ្យ​តែ​គេ​ងាក​មក​រក​ព្រះ​នៃ​យើង​វិញ
ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ទូលំ‌ទូលាយ
អត់‌ទោស​ឲ្យ​គេ។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
គំនិត​យើង​ខុស​ប្លែក​ពី​គំនិត​អ្នក​រាល់​គ្នា
រីឯ​របៀប​ដែល​យើង​ប្រព្រឹត្ត ក៏​ខុស​ប្លែក​ពី
របៀប​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​ដែរ។
 មេឃ​ខ្ពស់​ជាង​ផែន‌ដី​យ៉ាង​ណា
របៀប​ដែល​យើង​ប្រព្រឹត្ត​ក៏​ខុស​ប្លែក​ពី
បៀប​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត
ហើយ​គំនិត​របស់​យើង​ក៏​ខុស​ប្លែក​ពី
គំនិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
១០ ទឹក​ភ្លៀង និង​ទឹក​សន្សើម​ធ្លាក់​ពី​លើ​មេឃ​មក
ស្រោច‌ស្រព​ផែន‌ដី។
ទឹក​ទាំង​នេះ​មិន​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ឡើយ
ដរាប​ណា​ទាល់​តែ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ដំណាំ​ដុះ​ឡើង
បង្កើត​ភោគ‌ផល ផ្តល់​ពូជ​សម្រាប់​អ្នក​សាប‌ព្រោះ
និង​ផ្តល់​អាហារ​ឲ្យ​គេ​បរិភោគ។
១១ រីឯ​ពាក្យ​របស់​យើង​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ
គឺ​ពាក្យ​ដែល​ចេញ​ពី​មាត់​របស់​យើង
នឹង​មិន​វិល​ត្រឡប់​មក​រក​យើង​វិញ​ឡើយ
ដរាប​ណា​ទាល់​តែ​បាន​សម្រេច
តាម​បំណង​របស់​យើង​ជា​មុន​សិន
គឺ​បំពេញ​កិច្ច‌ការ​ដែល​យើង​ចាត់​ឲ្យ​មក​ធ្វើ
រួច​រាល់​សព្វ​គ្រប់។
១២ ពិត​មែន​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ចេញ​មក
ប្រកប​ដោយ​អំណរ​សប្បាយ
យើង​នឹង​ដឹក​នាំ​អ្នក​យ៉ាង​សុខ‌សាន្ត។
ពេល​នោះ ភ្នំ​តូច​ធំ​នឹង​ស្រែក​ហ៊ោ​យ៉ាង​សប្បាយ
ហើយ​រុក្ខ‌ជាតិ​នៅ​តាម​វាល
ក៏​នាំ​គ្នា​អបអរ‌សាទរ​ដែរ។
១៣ ដើម​កកោះ​នឹង​ដុះ​ឡើង​ជំនួស​បន្លា
ដើម​ចំប៉ី​នឹង​ដុះ​ជំនួស​ខ្ញែរ
ទុក​ជា​ទី​សម្គាល់​ដែល​ឥត​ប្រែ‌ប្រួល
ឲ្យ​មនុស្ស‌ម្នា​ដឹង​ឮ​រហូត​ត​ទៅ​ថា
ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​ការ​នេះ។
៥៦

ភាគ​ទី​បី ព្រះ‌បន្ទូល​សន្យា

ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ចាត់​ទុក​សាសន៍​ដទៃ​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដែរ
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
ចូរ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​យុត្តិ‌ធម៌
និង​កាន់​តាម​សេចក្ដី​សុចរិត
ដ្បិត​ការ​សង្គ្រោះ​របស់​យើង​មក​ជិត​បង្កើយ
យើង​ក៏​សម្ដែង​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​យើង​ដែរ។
 មនុស្ស​ណា​ក៏​ដោយ​ឲ្យ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ
គឺ​គោរព​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ*​បាន​ត្រឹម‌ត្រូវ​ឥត​ខ្ចោះ
ព្រម​ទាំង​មិន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ណា​មួយ
មុខ​ជា​មាន​សុភមង្គល​មិន​ខាន!
 ជន​បរទេស​ដែល​ជាប់​ចិត្ត​នឹង​ព្រះ‌អម្ចាស់
មិន​ត្រូវ​ពោល​ថា “ព្រះ‌អម្ចាស់​មុខ​ជា​ញែក​ខ្ញុំ
ចេញ​ពី​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ!”
រីឯ​មនុស្ស​កម្រៀវ​ក៏​មិន​ត្រូវ​ពោល​ថា
“ខ្ញុំ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ដើម​ឈើ​ងាប់!”។
 ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
«បើ​មនុស្ស​កម្រៀវ​ណា​គោរព​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ*
បើ​គេ​សម្រេច​ចិត្ត​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ដែល​គាប់‌ចិត្ត​យើង
ហើយ​ស្ថិត​នៅ​ជាប់​នឹង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​របស់​យើង
 នោះ​យើង​នឹង​ចារ​ឈ្មោះ​គេ​ទុក
នៅ​តាម​ជញ្ជាំង​ដំណាក់​របស់​យើង
យើង​នឹង​ឲ្យ​គេ​មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្បី​ជាង
កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​របស់​យើង​ទៅ​ទៀត
ឈ្មោះ​គេ​នឹង​នៅ​គង់‌វង្ស​រហូត​ត​ទៅ
គ្មាន​នរណា​លុប​បំបាត់​បាន​ឡើយ»។
 រីឯ​ជន​បរទេស​ដែល​ជាប់​ចិត្ត​នឹង​យើង
គោរព​បម្រើ​យើង ស្រឡាញ់​នាម​យើង
សុខ​ចិត្ត​ថ្វាយ​ខ្លួន​ធ្វើ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
គោរព​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ*​បាន​ត្រឹម‌ត្រូវ​ឥត​ខ្ចោះ
ហើយ​ស្ថិត​នៅ​ជាប់​នឹង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​របស់​យើង
 នោះ​យើង​នឹង​នាំ​គេ​មក​កាន់​ភ្នំ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​យើង
យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​រីក‌រាយ​នៅ​ក្នុង
ដំណាក់​របស់​យើង​ដែល​ជា​កន្លែង​អធិស្ឋាន
យើង​នឹង​ទទួល​តង្វាយ​ដុត​ទាំង​មូល
ព្រម​ទាំង​យញ្ញ‌បូជា​ផ្សេងៗ​ដែល​គេ​យក​មក
ថ្វាយ​នៅ​លើ​អាសនៈ​របស់​យើង។
ដ្បិត​គេ​នឹង​ហៅ​ដំណាក់​របស់​យើង​ថា​ជា
កន្លែង​សម្រាប់​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង​អស់​អធិស្ឋាន។
 ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​ប្រមែ‌ប្រមូល​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​ត្រូវ​និរទេស​ឲ្យ​មក​ជួប‌ជុំ​គ្នា
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​នឹង​ប្រមែ‌ប្រមូល​អ្នក​ឯ​ទៀតៗ
ឲ្យ​មក​ជួប‌ជុំ​ជា​មួយ​អ្នក​ដែល​នៅ​ជុំ​គ្នា​នេះ
ថែម​ទៀត។
ព្រះ‌បន្ទូល​បន្ទោស​អ្នក​បោះ‌បង់​ជំនឿ និង​អ្នក​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
 សត្វ​ស្រុក និង​សត្វ​ព្រៃ​ទាំង​អស់​អើយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​មក​ស៊ី​ចំណី!
១០ គ្រូ​បណ្ឌិត​ខាង​វិន័យ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស​ខ្វាក់ គេ​មិន​យល់​អ្វី​ទាំង​អស់។
អ្នក​ទាំង​នោះ​សុទ្ធ​តែ​ជា​ឆ្កែ​ដែល​មិន​ចេះ​ព្រុស
គឺ​ចេះ​តែ​ដេក​រវើ‌រវាយ
និង​ចូល​ចិត្ត​ងោក‌ងុយ។
១១ អ្នក​ទាំង​នោះ​ក៏​ជា​ឆ្កែ​ដែល​គិត​តែ​ពី​ត្របាក់​ស៊ី
ហើយ​មិន​ចេះ​ស្កប់​ស្កល់​ទេ។
ពួក​គេ​ជា​មេ​ដឹក​នាំ
តែ​មិន​ចេះ​គិត​ពិចារណា​អ្វី​ទាំង​អស់
ម្នាក់ៗ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​ខ្លួន
ហើយ​គិត​តែ​ពី​ស្វែង​រក​ផល​ប្រយោជន៍
របស់​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ។
១២ គេ​បបួល​គ្នា​ថា «មក៍! ខ្ញុំ​ទៅ​យក​ស្រា
យើង​នឹង​ផឹក​ស្រា​ខ្លាំង​ជា​មួយ​គ្នា!
ស្អែក​ក៏​យើង​ផឹក​ទៀត​ដែរ
ព្រោះ​នៅ​សល់​ស្រា​ច្រើន​ណាស់»។
៥៧
មនុស្ស​សុចរិត​កំពុង​តែ​វិនាស
តែ​គ្មាន​នរណា​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់
មនុស្ស​ល្អ​បាត់‌បង់​ជីវិត
តែ​គ្មាន​នរណា​ចាប់​អារម្មណ៍​សោះ
មនុស្ស​សុចរិត​អន្តរាយ
ដោយ​មនុស្ស​អាក្រក់​ធ្វើ​បាប។
 ប៉ុន្តែ សន្តិ‌ភាព​នឹង​មក​ដល់
អ្នក​ដែល​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ដ៏​ត្រឹម‌ត្រូវ
នឹង​បាន​សម្រាក​យ៉ាង​សុខ‌សាន្ត។
 រីឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​កូន​របស់​មេ​ធ្មប់
ជា​ពួក​ក្បត់​ព្រះ‌ជាម្ចាស់
ហើយ​គោរព​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ចូល​មក!
 តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុង​ចំអក​ឲ្យ​នរណា?
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហា​មាត់​យ៉ាង​ធំ
ហើយ​លៀន​អណ្ដាត​ដាក់​នរណា?
អ្នក​រាល់​គ្នា​ពិត​ជា​កូន​បះ‌បោរ
និង​ពូជ​អ្នក​កុហក​មែន!
 អ្នក​រាល់​គ្នា​ថ្វាយ‌បង្គំ​ខ្មោច​ព្រៃ
នៅ​ក្រោម​ដើម​ឈើ​សក្ការៈ
អ្នក​រាល់​គ្នា​សម្លាប់​កូន​ចៅ​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា
នៅ​តាម​ជ្រោះ និង​នៅ​តាម​ក្រហែង​ថ្ម។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​ចាត់​ទុក​ថ្ម​ដ៏​រលើប​នៅ​ក្នុង​ជ្រោះ​ថា
ជា​សម្បត្តិ និង​ជា​ចំណែក​មត៌ក​ដ៏​សក្ការៈ
អ្នក​រាល់​គ្នា​ច្រួច‌ស្រា និង​សែន​នៅ​លើ​នោះ។
តើ​ឲ្យ​យើង​អត់​ទ្រាំ​បាន​ឬ?
 អ្នក​ធ្វើ​ពិធី​រួម​បវេណី​សក្ការៈ​នៅ​លើ​ភ្នំ​ខ្ពស់ៗ
អ្នក​ក៏​ឡើង​ទៅ​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា​លើ​ភ្នំ​នោះ​ដែរ។
 អ្នក​យក​រូប​លឹង្គ​របស់​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
ដាក់​នៅ​ខាង​ក្រោយ​ទ្វារ និង​នៅ​តាម​ក្រប​ទ្វារ
អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ផិត​ក្បត់​នៅ​ពី​ក្រោយ​ខ្នង​យើង
គឺ​អ្នក​យក​សម្លៀក‌បំពាក់​ចេញ
ព្រម​ទាំង​ឡើង​ទៅ​ដេក​ជា​មួយ​សហាយ
ដែល​អ្នក​ស្រឡាញ់
ហើយ​សម្លឹង​មើល​រូប​លឹង្គ​ទាំង​នោះ។
 អ្នក​យក​ប្រេង​ក្រអូប និង​ទឹក​អប់​យ៉ាង​ច្រើន
រត់​ទៅ​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ​ម៉ូឡុក
អ្នក​ចាត់​ពួក​នាំ​សារ​ឲ្យ​ទៅ​ឆ្ងាយៗ
គឺ​រហូត​ទៅ​ដល់​ស្ថាន​មច្ចុរាជ​។
១០ អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​រហូត​ទាល់​តែ​នឿយ‌ហត់
តែ​អ្នក​មិន​ព្រម​ឈប់​ទេ
គឺ​អ្នក​ខំ​ប្រឹង‌ប្រែង ពុះ‌ពារ​ត​ទៅ​មុខ​ទៀត។
១១ តើ​នរណា​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ភ័យ‌ខ្លាច
រហូត​ដល់​អ្នក​ក្បត់​ចិត្ត​យើង
ហើយ​លែង​រវី‌រវល់​នឹក​នា​ដល់​យើង​បែប​នេះ?
អ្នក​ឈប់​ស្រឡាញ់​យើង​ដូច្នេះ
មក​ពី​យើង​នៅ​ស្ងៀម​យូរ​ពេក​ឬ?
១២ យើង​នឹង​លាត​ត្រដាង​អំពើ​ដែល​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត
អំពើ​ដែល​អ្នក​ចាត់​ទុក​ថា​សុចរិត​នោះ
ពុំ​ផ្តល់​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​អ្នក​សោះ​ឡើយ។
១៣ ពេល​អ្នក​ស្រែក​អង្វរ​ករ
ឲ្យ​រូប​ព្រះ​ទាំង​នោះ​រំដោះ​អ្នក​ទៅ!
រូប​ព្រះ​ទាំង​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ខ្យល់​កួច​យក​បាត់​ទៅ
រីឯ​អ្នក​ដែល​មក​ជ្រក​កោន​ជា​មួយ​យើង
នឹង​គ្រប់‌គ្រង​ស្រុក​ទេស​ទុក​ជា​មត៌ក
ហើយ​ក៏​នឹង​បាន​ទទួល​ភ្នំ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​យើង
ទុក​ជា​កម្ម‌សិទ្ធិ​ដែរ។
ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រោស​ប្រជាជន​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឲ្យ​ជា
១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
ចូរ​ត្រួស‌ត្រាយ​រៀប‌ចំ​ផ្លូវ
ចូរ​យក​ឧបសគ្គ​ផ្សេងៗ​ចេញ​ពី​ផ្លូវ
របស់​ប្រជាជន​យើង!
១៥ ដ្បិត​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់‌ខ្ពស់​បំផុត​ដែល​គង់​នៅ
អស់​កល្ប‌ជានិច្ច
ហើយ​ដែល​មាន​ព្រះ‌នាម​ដ៏‌វិសុទ្ធ​បំផុត
មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពង់‌ខ្ពស់​បំផុត
និង​ជា​ស្ថាន​ដ៏‌វិសុទ្ធ​មែន
តែ​យើង​ក៏​ស្ថិត​នៅ​ជា​មួយ​មនុស្ស​ដែល​ត្រូវ​គេ
សង្កត់‌សង្កិន និង​មនុស្ស​ដែល​គេ​មើល‌ងាយ​ដែរ
ដើម្បី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​មនុស្ស​ដែល​គេ​មើល‌ងាយ
និង​មនុស្ស​រង​ទុក្ខ​ខ្លោច‌ផ្សា។
១៦ យើង​មិន​រក​រឿង​អ្នក​រាល់​គ្នា​រហូត​ទេ
ហើយ​ក៏​មិន​ខឹង​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​រហូត​ដែរ
បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ សត្វ​លោក​ទាំង​ប៉ុន្មាន
ដែល​យើង​បាន​បង្កើត​មក
មុខ​ជា​រលត់​វិញ្ញាណ​មិន​ខាន។
១៧ យើង​បាន​ខឹង​នឹង​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង
ព្រោះ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​លោភ‌លន់
និង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់
យើង​បាន​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ
យើង​បាន​គេច​មុខ​ចេញ​ពី​ពួក​គេ
ប៉ុន្តែ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក្តី
ក៏​ប្រជាជន​ដ៏​រឹង‌រូស​នេះ នៅ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​តាម
ទំនើង​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ដដែល។
១៨ យើង​ស្គាល់​មារយាទ​របស់​គេ​យ៉ាង​ច្បាស់
តែ​យើង​នឹង​ប្រោស​គេ​ឲ្យ​បាន​ជា​សះ‌ស្បើយ
យើង​នឹង​ដឹក​នាំ​គេ
ព្រម​ទាំង​សម្រាល​ទុក្ខ​ប្រជាជន
ដែល​កំពុង​កាន់​ទុក្ខ​នេះ​ទៀត​ផង។
១៩ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា
យើង​នឹង​ដាក់​ពាក្យ​សរសើរ​តម្កើង
នៅ​ក្នុង​មាត់​ពួក​គេ។
ចូរ​ឲ្យ​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​កើត​មាន​ដល់
អ្នក​ដែល​នៅ​ឆ្ងាយៗ​ក៏​ដូច​ជា​អ្នក​ដែល​នៅ​ជិត
យើង​នឹង​ប្រោស​ពួក​គេ​ឲ្យ
បាន​ជា​សះ‌ស្បើយ​មែន!
២០ រីឯ​មនុស្ស​អាក្រក់​វិញ ប្រៀប​បាន​នឹង
រលក​សមុទ្រ​ដែល​កំពុង​តែ​បក់‌បោក
គ្មាន​នរណា​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្ងប់​ឡើយ
ទឹក​សមុទ្រ​នោះ​បញ្ចេញ​ភក់​ជ្រាំ
សព្វ​បែប​យ៉ាង​មក។
២១ ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
មនុស្ស​អាក្រក់​មិន​បាន​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​ទេ។
៥៨
ការ​តម​អាហារ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​សព្វ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
ចូរ​ស្រែក​ឲ្យ​អស់​ទំហឹង
កុំ​ញញើត​ឡើយ!
ចូរ​បន្លឺ​សំឡេង​ឲ្យ​លាន់​រំពង​ដូច​ត្រែ
ចូរ​ប្រាប់​ប្រជាជន​របស់​យើង​ឲ្យ
ស្គាល់​ការ​បះ‌បោរ​របស់​ខ្លួន
ចូរ​ប្រាប់​កូន​ចៅ​លោក​យ៉ាកុប
ឲ្យ​ស្គាល់​អំពើ​បាប​របស់​គេ​ផង!
 រៀង‌រាល់​ថ្ងៃ គេ​សាក‌សួរ
ចង់​ស្គាល់​បំណង​របស់​យើង។
គេ​ធ្វើ​ហាក់​ដូច​ជា​ប្រជា‌ជាតិ​មួយ​ដែល
ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សុចរិត
ឥត​បោះ‌បង់​វិន័យ​ព្រះ​របស់​ខ្លួន​ទេ។
គេ​ទាម‌ទារ​សុំ​ឲ្យ​យើង​វិនិច្ឆ័យ​ពួក​គេ
តាម​យុត្តិ‌ធម៌
ព្រម​ទាំង​ចង់​ឲ្យ​យើង​ស្ថិត​នៅ​ជា​មួយ​គេ។
 ពួក​គេ​តែង​ពោល​ថា
“យើង​តម​អាហារ​បាន​ប្រយោជន៍​អ្វី
បើ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ទត​មើល​ផង​នោះ!។
យើង​បន្ទាប​ខ្លួន​បាន​ប្រយោជន៍​អ្វី
បើ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ចាប់​អារម្មណ៍​ផង​នោះ!”។
យើង​ប្រាប់​ពួក​គេ​ឲ្យ​ដឹង​វិញ​ថា
«នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​តម​អាហារ
អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង‌តែ​ឆ្លៀត​រក​ផល​ប្រយោជន៍
អ្នក​រាល់​គ្នា​វាយ​ធ្វើ​បាប​កម្មករ​ទាំង​អស់
របស់​ខ្លួន​ថែម​ទៀត​ផង។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​តម​អាហារ ទាំង​រក​រឿង
ឈ្លោះ​ប្រកែក និង​វាយ​តប់​គ្នា​យ៉ាង​ឃោរ‌ឃៅ
គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​បាន​តម​អាហារ​ឲ្យ​ស្រប​តាម
គោល‌ការណ៍​របស់​ថ្ងៃ​តម​អាហារ
ដើម្បី​ឲ្យ​ពាក្យ​ទូល‌អង្វរ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
លាន់​ឮ​ទៅ​ដល់​យើង​ឡើយ។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​តម​អាហារ និង​បន្ទាប​ខ្លួន​បែប​នេះ
ស្មាន​ថា​យើង​ពេញ​ចិត្ត​ឬ?
អ្នក​រាល់​គ្នា​ឱន​ក្បាល
ដូច​ដើម​កក់​ត្រូវ​ខ្យល់​បក់
អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្រាប​លើ​បាវ
និង​អង្គុយ​លើ​ផេះ​បែប​នេះ ស្មាន​ថា​ជា
ការ​តម​អាហារ​ដែល​គាប់‌ចិត្ត​យើង​ឬ?
 ការ​តម​អាហារ​ដែល​គាប់‌ចិត្ត​យើង
គឺ​ត្រូវ​ដោះ​លែង​អ្នក​ទោស
ដែល​អ្នក​យក​មក​ដាក់​ច្រវាក់​ដោយ​អយុត្តិ‌ធម៌
ត្រូវ​ដោះ​នឹម​ដែល​អ្នក​ដាក់​លើ​គេ​នោះ​ចេញ
ត្រូវ​ដោះ​លែង​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​សង្កត់‌សង្កិន
ឲ្យ​មាន​សេរី‌ភាព​ឡើង​វិញ
ពោល​គឺ​ត្រូវ​បំបាក់​នឹម​គ្រប់​យ៉ាង។
 ត្រូវ​ចែក​អាហារ​ឲ្យ​អ្នក​ស្រេក​ឃ្លាន
ត្រូវ​ទទួល​ជន​ក្រីក្រ ដែល​គ្មាន​ទី​ជម្រក
ឲ្យ​ស្នាក់​នៅ​ជា​មួយ។
បើ​ឃើញ​នរណា​ម្នាក់​គ្មាន​សម្លៀក‌បំពាក់
ត្រូវ​ចែក​ឲ្យ​គ្នា​ស្លៀក​ពាក់​ផង
ហើយ​មិន​ត្រូវ​គេច​ខ្លួន​ពី​បង‌ប្អូន​ណា
ដែល​មក​ពឹង​ពាក់​អ្នក​ឡើយ។
 បើ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ ពន្លឺ​របស់​អ្នក
នឹង​លេច​ចេញ​មក​ដូច​ថ្ងៃ​រះ
ស្នាម​របួស​របស់​អ្នក​នឹង​បាន​ជា​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស
សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​អ្នក
នឹង​ស្ថិត​នៅ​ពី​មុខ​អ្នក​ជា‌និច្ច
ហើយ​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ក៏​ស្ថិត​នៅ​ពី​ក្រោយ​អ្នក​ដែរ។
 ប្រសិន​បើ​អ្នក​ស្រែក​អង្វរ
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ព្រះ‌សណ្ដាប់​អ្នក។
បើ​អ្នក​ស្រែក​ហៅ​ព្រះ‌អង្គ
នោះ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​តប​មក​វិញ​ថា
“យើង​មក​ហើយ!”។
ប្រសិន​បើ​អ្នក​ឈប់​ជិះ‌ជាន់ ឈប់​គំរាម‌កំហែង
ឈប់​ចោទ​មួល​បង្កាច់​គេ
១០ ប្រសិន​បើ​អ្នក​សុខ​ចិត្ត​បេះ​អាហារ​ពី​មាត់​ខ្លួន
យក​ទៅ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ស្រេក​ឃ្លាន
ប្រសិន​បើ​អ្នក​យក​ម្ហូប​អាហារ
ទៅ​ចម្អែត​មនុស្ស​ទុរគត
នោះ​ពន្លឺ​របស់​អ្នក​នឹង​ចែង‌ចាំង​ក្នុង​ទី​ងងឹត
ហើយ​ភាព​ងងឹត​របស់​អ្នក​នឹង​ប្រែ​ទៅ​ជា​ភ្លឺ
ដូច​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​ត្រង់​ដែរ។
១១ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ដឹក​នាំ​អ្នក​ជា‌និច្ច
ទោះ‌បី​អ្នក​ដើរ​នៅ​ក្នុង​វាល​ហួត‌ហែង​ក្តី
ក៏​ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​អាហារ​ដ៏​បរិបូណ៌​ឲ្យ​អ្នក
និង​ប្រទាន​ឲ្យ​អ្នក​មាន​កម្លាំង​មាំ‌មួន។
អ្នក​នឹង​ប្រៀប​ដូច​ជា​សួន​ច្បារ
ដែល​សម្បូណ៌​ទៅ​ដោយ​ទឹក
ឬ​ដូច​ជា​ប្រភព​ទឹក​ដែល​មិន​ចេះ​រីង។
១២ អ្នក​នឹង​សង់​អ្វីៗ​ដែល​បាក់‌បែក​ឡើង​វិញ
អ្នក​នឹង​សង់​នៅ​លើ​គ្រឹះ​ដែល​គេ​បាន​ចាក់
ពី​បុរាណ​កាល។
គេ​នឹង​ដាក់​ឈ្មោះ​អ្នក​ថា
“អ្នក​ជួស‌ជុល​កំពែង​ធ្លុះ​ធ្លាយ
អ្នក​រៀប‌ចំ​ផ្លូវ ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​មនុស្ស​រស់​នៅ
ក្នុង​ក្រុង​ឡើង​វិញ”។
១៣ ប្រសិន​បើ​អ្នក​មិន​ធ្វើ​ការ​រក​ស៊ី​នៅ​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ*
ប្រសិន​បើ​អ្នក​មិន​ស្វែង​រក​កម្រៃ
នៅ​ថ្ងៃ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​យើង
ប្រសិន​បើ​អ្នក​ចាត់​ទុក​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ
ថា​ជា​ថ្ងៃ​មួយ​ដ៏​សប្បាយ
ជា​ថ្ងៃ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ហើយ​ប្រសិន​បើ​អ្នក​គោរព​ថ្ងៃ​នោះ​ពិត​មែន
គឺ​មិន​រក​ស៊ី មិន​រក​កម្រៃ
និង​មិន​និយាយ​ត‌ថ្លៃ​នោះ​ទេ
១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​សប្បាយ​រីក‌រាយ
យើង​នឹង​នាំ​អ្នក​ឡើង​ទៅ​ទី​ខ្ពស់​នៃ​ផែន‌ដី
យើង​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​រស់​នៅ​យ៉ាង​សប្បាយ
ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​យើង​បាន​ចែក​ឲ្យ​យ៉ាកុប
ជា​បុព្វ‌បុរស​របស់​អ្នក»។
នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​ចេញ​មក​ពី
ព្រះ‌ឱស្ឋ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
៥៩
អំពើ​បាប​របស់​ប្រជាជន
 កុំ​នឹក​ស្មាន​ថា
ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​បារមី​ទន់​ខ្សោយ
ពុំ​អាច​សង្គ្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នោះ​ឡើយ
ហើយ​កុំ​នឹក​ស្មាន​ថា ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌កាណ៌​ធ្ងន់
ស្ដាប់​មិន​ឮ​នោះ​ដែរ!
 តាម​ពិត គឺ​អំពើ​អាក្រក់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ​តើ
ដែល​ខណ្ឌ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
អំពើ​បាប​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌អង្គ​លាក់​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ
មិន​ព្រម​ស្ដាប់​ឮ​ពាក្យ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
 ដ្បិត​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រឡាក់​ដោយ​ឈាម
ម្រាម​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពោរ‌ពេញ​ដោយ​អំពើ​ទុច្ចរិត
មាត់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេះ​តែ​ពោល​ពាក្យ​ភូត‌ភរ
និង​និយាយ​បរិហារ​គេ។
 ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា
នរណា​ក៏​ចោទ​ប្រកាន់​គ្នា​ដោយ​អយុត្តិ‌ធម៌
និង​ឆ្លើយ​ការ‌ពារ​ខ្លួន​ដោយ​មិន​ទៀង​ត្រង់​ដែរ
អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​រឿង​មិន​ពិត​មក​ធ្វើ​ជា​ភស្តុតាង
អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​និយាយ​សុទ្ធ​តែ​ឥត​ន័យ។
អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត‌គូរ​គម្រោង‌ការ​ជិះ‌ជាន់​គេ
រួច​នាំ​គ្នា​សម្រេច​ចេញ​ជា​អំពើ​ទុច្ចរិត។
 គម្រោង‌ការ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រៀប​បាន​នឹង
ស៊ុត​ពស់​អសិរ‌ពិស
អ្នក​ណា​បរិភោគ​ស៊ុត​នេះ​មុខ​ជា​ត្រូវ​ស្លាប់
ហើយ​បើ​គេ​បំបែក​ស៊ុត​ណា​មួយ
នោះ​នឹង​មាន​ពស់​វែក​ចេញ​មក។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​រៀប‌ចំ​គម្រោង‌ការ
ដូច​ត្បាញ​សំបុក​ពីង‌ពាង
ដែល​ពុំ​អាច​យក​ទៅ​ធ្វើ​ជា​សម្លៀក‌បំពាក់
បិទ‌បាំង​កាយ​ឡើយ។
អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​សុទ្ធ​តែ​ទុច្ចរិត
ស្នា​ដៃ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ឃោរ‌ឃៅ។
 ជើង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​តែ​ពី​រត់​ទៅ
ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់
ហើយ​ប្រញាប់​ទៅ​បង្ហូរ​ឈាម​ជន​ស្លូត​ត្រង់
គំនិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ទុច្ចរិត
អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ទី​ណា
ទី​នោះ​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ហិន‌ហោច។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្គាល់​មាគ៌ា​ដែល​នាំ​ទៅ​រក
សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​ទេ
អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត មិន​យុត្តិ‌ធម៌​សោះ
កិរិយា​មារយាទ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​វៀច
អ្នក​ដែល​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​អ្នក
នឹង​មិន​ស្គាល់​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​ឡើយ។
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទទួល​ស្គាល់​កំហុស
 ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​មិន​ប្រញាប់
នឹង​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​យើង
ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​សង្គ្រោះ​យើង​ភ្លាមៗ​ដែរ។
យើង​សង្ឃឹម​ថា​នឹង​មាន​ពន្លឺ
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ យើង​ជួប​តែ​ភាព​ងងឹត
យើង​រង់‌ចាំ​ថ្ងៃ​រះ
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ យើង​បែរ​ជា​ដើរ​ក្នុង​យប់​អន្ធការ។
១០ យើង​ដើរ​ស្ទាបៗ ដូច​មនុស្ស​ខ្វាក់​ដើរ​សសៀរ
តាម​ជញ្ជាំង
យើង​ដើរ​ស្ទាបៗ ដូច​មនុស្ស​គ្មាន​ភ្នែក
យើង​ដើរ​ជំពប់​ជើង ទាំង​កណ្ដាល​ថ្ងៃ​ត្រង់
ដូច​ដើរ​នៅ​ពេល​យប់
ទោះ‌បី​យើង​មាន​សុខ‌ភាព​ល្អ​ក្តី
ក៏​យើង​ដូច​ជា​មនុស្ស​ស្លាប់​ដែរ។
១១ យើង​រអ៊ូ‌រទាំ​បញ្ចេញ​សំឡេង​ដូច​ខ្លា‌ឃ្មុំ
និង​ថ្ងូរ​ឥត​ឈប់​ឈរ​ដូច​សត្វ​ព្រាប។
យើង​សង្ឃឹម​ថា​ព្រះ‌អម្ចាស់​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​យើង
តែ​ព្រះ‌អង្គ​មិន​រក​ឲ្យ​ទេ!
យើង​រង់‌ចាំ​ព្រះ‌អម្ចាស់​សង្គ្រោះ
តែ​ព្រះ‌អង្គ​គង់​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​យើង!។
១២ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់!
យើង​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត​ជា​ច្រើន
នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌អង្គ
អំពើ​បាប​របស់​យើង​ខ្ញុំ​ចោទ​ប្រកាន់​យើង​ខ្ញុំ
អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​យើង​ខ្ញុំ​តាម​យើង​ខ្ញុំ​ជាប់​ជា‌និច្ច
យើង​ខ្ញុំ​ស្គាល់​កំហុស​របស់​ខ្លួន​ហើយ។
១៣ យើង​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត
និង​ក្បត់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ហើយ​ងាក​ចេញ​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ​របស់​យើង​ខ្ញុំ
យើង​ខ្ញុំ​និយាយ​អំពី​ការ​ជិះ‌ជាន់​អ្នក​ដទៃ
ព្រម​ទាំង​ការ​បះ‌បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ‌អង្គ
ជា​ពាក្យ​សម្ដី​ហូរ​ចេញ​ពី​ជម្រៅ​ចិត្ត​របស់​យើង​ខ្ញុំ
យើង​ខ្ញុំ​និយាយ​ពាក្យ​ភូត‌ភរ​ច្រំ‌ដែលៗ។
១៤ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​មិន​រក​យុត្តិ‌ធម៌
ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ទេ
ព្រះ‌អង្គ​ក៏​មិន​សង្គ្រោះ​យើង​ខ្ញុំ​ដែរ
ដ្បិត​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​របស់​យើង​ខ្ញុំ
គ្មាន​សេចក្ដី​ពិត​ទេ
យើង​ខ្ញុំ​គ្មាន​ចិត្ត​ទៀង​ត្រង់​សោះ។
១៥ សេចក្ដី​ពិត​បាន​បាត់​ពី​ខ្លួន​យើង​ខ្ញុំ​ទៅ​ហើយ
សូម្បី​អ្នក​ដែល​ងាក​ចេញ​ពី​អំពើ​អាក្រក់
ក៏​ត្រូវ​អ្នក​ដទៃ​ប្លន់​យក​អ្វីៗ​ដែល​គេ​មាន។
ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ទត​មើល​ការ​ទាំង​នេះ
ហើយ​យល់​ឃើញ​ថា​សុទ្ធ​តែ​អាក្រក់
គឺ​គ្មាន​យុត្តិ‌ធម៌​ទាល់​តែ​សោះ។
១៦ ព្រះ‌អង្គ​ទត​ឃើញ​ថា​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អើពើ
ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​សោក‌ស្តាយ
ដោយ​ពុំ​ឃើញ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ឈឺ‌ឆ្អាល
ព្រះ‌អង្គ​ក៏​យាង​មក​សង្គ្រោះ
ដោយ​ឫទ្ធិ‌បារមី​របស់​ព្រះ‌អង្គ
និង​សំអាង​លើ​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១៧ ព្រះ‌អង្គ​យក​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ធ្វើ​ជា​អាវ‌ក្រោះ
ព្រះ‌អង្គ​យក​ការ​សង្គ្រោះ​ធ្វើ​ជា​មួក​ដែក
ព្រះ‌អង្គ​យក​ការ​សង‌សឹក​ធ្វើ​ជា​ព្រះ‌ពស្ដ្រ
និង​យក​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ប្រច័ណ្ឌ​ធ្វើ​ជា​ព្រះ‌ភូសា។
១៨ ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទោស​ម្នាក់ៗ
តាម​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត។
ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទោស​ខ្មាំង​សត្រូវ
និង​បច្ចា‌មិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង
សូម្បី​តែ​ជាតិ​សាសន៍​ដែល​នៅ​ឆ្ងាយៗ
ក៏​ព្រះ‌អង្គ​ដាក់​ទោស​ដែរ។
១៩ ពេល​នោះ ចាប់​តាំង​ពី​ទិស​ខាង​កើត
រហូត​ដល់​ទិស​ខាង​លិច
មនុស្ស‌ម្នា​នឹង​កោត​ខ្លាច​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់
និង​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​យាង​មក​ដូច​ទឹក​ទន្លេ
ត្រូវ​ខ្យល់​បក់‌បោក ហូរ​មក​យ៉ាង​ខ្លាំង។
២០ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​យាង​មក​លោះ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
និង​លោះ​ប្រជាជន​ក្នុង​ចំណោម​កូន​ចៅ
របស់​លោក​យ៉ាកុប​ដែល​លះ‌បង់​អំពើ​ទុច្ចរិត
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់ព្រះ‌អម្ចាស់
២១ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៀត​ថា៖ «រីឯ​សម្ពន្ធ‌មេត្រី*​ដែល​យើង​ចង​ជា​មួយ​អ្នក​ទាំង​នោះ​មាន​ដូច​ត​ទៅ: ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​យើង​សណ្ឋិត​លើ​អ្នក ហើយ​យើង​ឲ្យ​អ្នក​ប្រកាស​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​យើង ចាប់​ពី​ពេល​នេះ រហូត​អស់‌កល្ប​ត​ទៅ។ យើង​នឹង​មិន​ដក​ព្រះ‌បន្ទូល​នេះ​ចេញ​ពី​មាត់​អ្នក មាត់​កូន​ចៅ និង​ពូជ‌ពង្ស​របស់​អ្នក​ឡើយ» - នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
៦០
សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​បំភ្លឺ​លើ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
 យេរូ‌សាឡឹម​អើយ!
ចូរ​ក្រោក​ឡើង បញ្ចាំង​ពន្លឺ
ដ្បិត​ពន្លឺ​របស់​អ្នក​មក​ដល់​ហើយ!
សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ភ្លឺ​មក​លើ​អ្នក
ដូច​ថ្ងៃ​រះ។
 មើល! ផែន‌ដី​ទាំង​មូល​នៅ​ងងឹត​ស្លុង
ហើយ​ភាព​អន្ធការ​គ្រប​លើ​ប្រជាជន​ទាំង‌ឡាយ
តែ​ពន្លឺ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​រះ​ឡើង​បំភ្លឺ​អ្នក
សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ក៏​លេច​មក
ដូច​ថ្ងៃ​រះ​ចាំង​លើ​អ្នក​ដែរ។
 ប្រជា‌ជាតិ​នានា​នាំ​គ្នា​ដើរ​ទៅ​រក​ពន្លឺ​របស់​អ្នក
ហើយ​ស្តេច​ទាំង‌ឡាយ​ក៏​ដើរ​ទៅ​រក​រស្មី​ដែល
ចាំង​ចេញ​ពី​អ្នក​ដែរ។
 ចូរ​ងើប​មុខ​ឡើង​មើល​ជុំ‌វិញ​ខ្លួន
កូនៗ​ទាំង​អស់​ជួប‌ជុំ​គ្នា​ដើរ​តម្រង់​មក​រក​អ្នក។
កូន​ប្រុសៗ​របស់​អ្នក​នឹង​មក​ពី​ទី​ឆ្ងាយ
ហើយ​ប្រជា‌ជាតិ​នានា​ក៏​បី​កូន​ស្រីៗ
របស់​អ្នក​មក​ដែរ។
 ពេល​ណា​អ្នក​ឃើញ អ្នក​នឹង​ត្រេក‌អរ
សប្បាយ​រីក‌រាយ ហើយ​រំភើប​ចិត្ត។
គេ​នឹង​នាំ​ភោគ​សម្បត្តិ​ពី​ខាង​នាយ​សមុទ្រ
មក​ឲ្យ​អ្នក
ហើយ​ធន‌ធាន​របស់​ប្រជា‌ជាតិ​នានា
ក៏​នឹង​ហូរ​មក​ដល់​អ្នក​ដែរ។
 សត្វ​អូដ្ឋ​ទាំង​ហ្វូងៗ​នឹង​មក​ពេញ​ទី‌ក្រុង
គឺ​អូដ្ឋ​របស់​ពួក​ម៉ាឌីយ៉ាន និង​ពួក​អេផា។
អ្នក​ស្រុក​សេបា​ទាំង​អស់​នឹង​នាំ​គ្នា​មក
ពួក​គេ​យក​មាស និង​កំញាន​មក​ជា​មួយ​ផង
ហើយ​លើក​តម្កើង​ការ​អស្ចារ្យ
ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ធ្វើ។
 ហ្វូង​សត្វ​នៅ​ស្រុក​កេដារ
នឹង​មក​ជួប‌ជុំ​គ្នា​នៅ​មុខ​អ្នក។
អ្នក​នឹង​ទទួល​ចៀម​ឈ្មោល​ពី​ស្រុក​នេបា‌យ៉ូត
សម្រាប់​ធ្វើ​ជា​យញ្ញ‌បូជា​នៅ​លើ
អាសនៈ​របស់​យើង
ជា​តង្វាយ​ដែល​គាប់‌ចិត្ត​យើង។
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ដំណាក់​ដ៏​រុង‌រឿង​របស់​យើង
បាន​ថ្កុំ‌ថ្កើង​ឡើង។
 តើ​អ្នក​ទាំង​នោះ​ជា​នរណា?
ពួក​គេ​រសាត់​មក​ដូច​ពពក
និង​ដូច​ព្រាប​ដែល​ហើរ​មក​រក​សំបុក​វា​វិញ។
 មនុស្ស‌ម្នា​នៅ​តាម​កោះ​នានា​នឹង​មក​រក​យើង
នាវា​នៅ​ស្រុក​តារស៊ីស​នឹង​ដឹក​កូន​ប្រុសៗ
របស់​អ្នក​ពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ
ទាំង​នាំ​មាស​ប្រាក់​របស់​ខ្លួន​មក​ជា​មួយ
ពួក​គេ​នាំ​គ្នា​មក​តម្កើង​ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក
គឺ​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
ដែល​ប្រោស​អ្នក​ឲ្យ​បាន​ថ្កុំ‌ថ្កើង។
១០ ជន​ជាតិ​ដទៃ​នឹង​នាំ​គ្នា​សង់
កំពែង​របស់​អ្នក​ឡើង​វិញ
ស្តេច​របស់​ពួក​គេ​នឹង​មក​បម្រើ​អ្នក
ដ្បិត​កាល​ពី​មុន យើង​បាន​ខឹង ហើយ​វាយ​អ្នក
តែ​ឥឡូវ​នេះ យើង​សម្ដែង​ចិត្ត​អាណិត​មេត្តា
ចំពោះ​អ្នក​វិញ។
១១ ទោះ​ជា​យប់ ឬ​ថ្ងៃ​ក្តី ទ្វារ​របស់​អ្នក
នៅ​បើក​ចំហ​ជា‌និច្ច ឥត​បិទ​សោះ​ឡើយ
ដើម្បី​ឲ្យ​ភោគ‌ទ្រព្យ​របស់​ប្រជា‌ជាតិ
ទាំង‌ឡាយ​ហូរ​ចូល​មក
និង​ឲ្យ​ស្តេច​របស់​ពួក​គេ
មក​ជា​ហូរ‌ហែ​ដែរ។
១២ ប្រជា‌ជាតិ​ណា និង​នគរ​ណា ដែល​មិន​បម្រើ​អ្នក មុខ​ជា​ត្រូវ​វិនាស​មិន​ខាន ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​នោះ​នឹង​ត្រូវ​គេ​បំផ្លាញ។
១៣ គេ​នឹង​ដឹក​ឈើ​ល្អៗ​ពី​ស្រុក​លីបង់​មក​ឲ្យ​អ្នក
គឺ​ឈើ​ដ៏​មាន​តម្លៃ​ទាំង​អស់
ដើម្បី​យក​មក​ធ្វើ​ជា​គ្រឿង​សង្ហារឹម
លំអ​ទី​សក្ការៈ​របស់​យើង។
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​កន្លែង​ដែល​យើង
ស្ថិត​នៅ​នេះ បាន​ប្រកប​ដោយ​សិរី‌រុង​រឿង។
១៤ កូន​ចៅ​របស់​ពួក​ដែល​បាន​សង្កត់‌សង្កិន​អ្នក
នឹង​នាំ​គ្នា​មក​ឱន​កាយ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក
ពួក​ដែល​បាន​ជេរ​ប្រមាថ​អ្នក
នឹង​នាំ​គ្នា​មក​ក្រាប​នៅ​ទៀប​ជើង​អ្នក
គេ​នឹង​ហៅ​អ្នក​ថា “ក្រុង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
“ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​របស់​ព្រះ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល”។
១៥ ពី​មុន គេ​បាន​បោះ‌បង់​ចោល​អ្នក គេ​ស្អប់​អ្នក
ហើយ​គ្មាន​នរណា​ដើរ​កាត់
តែ​យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រែ​ទៅ​ជា​ក្រុង​មួយ​ដ៏​ថ្លៃ‌ថ្នូរ
ជា​ក្រុង​ដ៏​សប្បាយ​រហូត​អស់‌កល្ប
ជា​អង្វែង​ត​រៀង​ទៅ។
១៦ ប្រជា‌ជាតិ និង​ស្តេច​ទាំង‌ឡាយ
នឹង​ធ្វើ​ជា​មេ‌ដោះ​របស់​អ្នក។
អ្នក​នឹង​ទទួល​ស្គាល់​ថា
ព្រះ‌សង្គ្រោះ​របស់​អ្នក គឺ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ព្រះ​ដែល​លោះ​អ្នក គឺ​ព្រះ​របស់​យ៉ាកុប
ជា​ព្រះ​ប្រកប​ដោយ​ឫទ្ធិ‌បារមី។
១៧ យើង​នឹង​ឲ្យ​គេ​យក​មាស​មក​ជំនួស​លង្ហិន
ប្រាក់​ជំនួស​ដែក
លង្ហិន​ជំនួស​ឈើ ដែក​ជំនួស​ថ្ម។
យើង​ឲ្យ​សន្តិ‌ភាព និង​យុត្តិ‌ធម៌
គ្រប់‌គ្រង ហើយ​កាន់​អំណាច​លើ​អ្នក។
១៨ ក្នុង​ស្រុក​របស់​អ្នក គេ​នឹង​លែង​និយាយ​ពី
អំពើ​ហិង្សា​ទៀត​ហើយ
ក្នុង​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​ក៏​លែង​មាន
ការ​វិនាស​ហិន‌ហោច​ទៀត​ដែរ។
គេ​នឹង​ហៅ​កំពែង​របស់​អ្នក​ថា “សង្គ្រោះ”
ហៅ​ទ្វារ​របស់​អ្នក​ថា​ទ្វារ “សរសើរ​តម្កើង”។
១៩ នៅ​ពេល​ថ្ងៃ អ្នក​មិន​ត្រូវ​ការ​ពន្លឺ​ព្រះ‌អាទិត្យ
ទៀត​ទេ
ហើយ​នៅ​ពេល​យប់
អ្នក​ក៏​មិន​ត្រូវ​ការ​ពន្លឺ​ព្រះ‌ច័ន្ទ​ដែរ
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​បំភ្លឺ​អ្នក
រហូត​ត​រៀង​ទៅ
ព្រះ​របស់​អ្នក​ជា​ពន្លឺ​ដ៏​ត្រចះ‌ត្រចង់​ដល់​អ្នក។
២០ ពន្លឺ​ថ្ងៃ​របស់​អ្នក​នឹង​មិន​អស្តង្គត​ទៀត​ឡើយ
ពន្លឺ​ព្រះ‌ច័ន្ទ​របស់​អ្នក​ក៏​មិន​លិច​បាត់​ទៅ​វិញ​ដែរ
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ជា​ពន្លឺ​បំភ្លឺ​អ្នក
រហូត​ត​រៀង​ទៅ
រីឯ​ពេល​វេលា​ដែល​អ្នក​កាន់​ទុក្ខ
ក៏​ចប់​សព្វ​គ្រប់​ហើយ។
២១ ប្រជាជន​របស់​អ្នក​សុទ្ធ​តែ​ជា​មនុស្ស​សុចរិត
ពួក​គេ​នឹង​គ្រប់‌គ្រង​ទឹក​ដី​នេះ​រហូត​ត​ទៅ។
ពួក​គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​កូន​ឈើ​ដែល​យើង​បាន​ដាំ
យើង​បង្កើត​ពួក​គេ​មក
ដើម្បី​បង្ហាញ​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​របស់​យើង។
២២ អំបូរ​ដែល​តូច​ជាង​គេ​នឹង​កើន​ចំនួន​រាប់​ពាន់
អ្នក​ដែល​ខ្សោយ​ជាង​គេ
នឹង​ប្រែ​ទៅ​ជា​ប្រជា‌ជាតិ​មួយ​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ។
យើង​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ការ​ទាំង​នេះ​សម្រេច​ជា​រូប‌រាង
យ៉ាង​ឆាប់ៗ តាម​ពេល​កំណត់។
៦១
ដំណឹង‌ល្អ​ស្តី​អំពី​ការ​សង្គ្រោះ
 ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់
សណ្ឋិត​លើ​ខ្ញុំ
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ចាក់​ប្រេង​អភិសេក​ខ្ញុំ
ឲ្យ​នាំ​ដំណឹង‌ល្អ​ទៅ​ប្រាប់​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ជិះ‌ជាន់
ជួយ​ថែ​ទាំ​អ្នក​ដែល​បាក់​ទឹក​ចិត្ត
ប្រកាស​ប្រាប់​ជន​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ​ថា
ពួក​គេ​នឹង​រួច​ខ្លួន
ហើយ​ប្រាប់​អ្នក​ជាប់​ឃុំ‌ឃាំង​ថា
ពួក​គេ​នឹង​មាន​សេរី‌ភាព
 ព្រម​ទាំង​ប្រកាស​ពី​ឆ្នាំ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្ដែង
ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​មេត្តា​ករុណា
និង​ពី​ថ្ងៃ​កំណត់​ដែល​ព្រះ​របស់​យើង
ដាក់​ទោស​មនុស្ស​អាក្រក់
ហើយ​សម្រាល​ទុក្ខ​អស់​អ្នក​ដែល​កាន់​ទុក្ខ
 គឺ​ឲ្យ​អ្នក​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ដែល​កាន់​ទុក្ខ​នោះ
ទទួល​មកុដ​នៅ​លើ​ក្បាល​ជំនួស​ផេះ
ឲ្យ​គេ​លាប​ប្រេង​សម្ដែង​អំណរ​សប្បាយ
ជំនួស​ភាព​ក្រៀម‌ក្រំ​នៃ​ការ​កាន់​ទុក្ខ
ឲ្យ​គេ​ស្លៀក​ពាក់​យ៉ាង​ថ្លៃ‌ថ្នូរ
ជំនួស​ខោ‌អាវ​ដាច់‌ដាច។
ពេល​នោះ គេ​នឹង​ប្រដូច​អ្នក​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ទៅ​នឹង​ដើម​ឈើ​សក្ការៈ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​សុចរិត
ជា​សួន​ឧទ្យាន​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដើម្បី​បង្ហាញ​ភាព​ថ្កុំ‌ថ្កើង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
 ពួក​គេ​នឹង​សង់​ក្រុង
ដែល​បាក់‌បែក​កាល​ពី​មុន​នោះ​ឡើង​វិញ
ពួក​គេ​នឹង​លើក​អ្វីៗ​ដែល​ខ្ទេច‌ខ្ទី​កាល​ពី​បុរាណ
ឲ្យ​មាន​រូប‌រាង​ឡើង​វិញ។
ពួក​គេ​ជួស‌ជុល​ក្រុង​ដែល​ខ្មាំង​បំផ្លាញ​ចោល
ជា​ច្រើន​ជំនាន់​នោះ​ឡើង​វិញ។
 សាសន៍​ដទៃ​នឹង​នាំ​គ្នា​មក
ហើយ​ឃ្វាល​ហ្វូង​ចៀម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
កូន​ចៅ​របស់​គេ​នឹង​ភ្ជួរ​រាស់​ដី
ហើយ​ដាំ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា។
 ចំណែក​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​ឈ្មោះ​ថា
បូជា‌ចារ្យ*​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
គេ​នឹង​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា
អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ​នៃ​យើង។
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ដោយ​ភោគ‌ទ្រព្យ
របស់​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ
ហើយ​តែង​ខ្លួន​ដោយ​គ្រឿង​អលង្ការ​ដ៏​មាន
តម្លៃ​របស់​ពួក​គេ។
 អ្នក​រាល់​គ្នា​លែង​អាម៉ាស់
និង​លែង​បាក់​មុខ​ទៀត​ហើយ
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ទឹក​ដី​របស់​គេ
មួយ​ទ្វេ​ជា​ពីរ​ទុក​ជា​មត៌ក
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​អំណរ​សប្បាយ
អស់​កល្ប‌ជានិច្ច។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា
យើង​ចូល​ចិត្ត​យុត្តិ‌ធម៌
ហើយ​ស្អប់​ការ​ជំរិត​ជិះ‌ជាន់​ណាស់។
យើង​នឹង​សង​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ​យ៉ាង​ត្រឹម‌ត្រូវ
យើង​នឹង​ចង​សម្ពន្ធ‌មេត្រី​ដែល​នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ
អស់​កល្ប‌ជានិច្ច​ជា​មួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា។
 ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​នឹង​ស្គាល់​កូន​ចៅ
របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ហើយ​ពូជ‌ពង្ស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​នឹង​មាន​ឈ្មោះ​ល្បី
នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ជាតិ​សាសន៍​នានា​ដែរ។
អស់​អ្នក​ដែល​ជួប​ពួក​គេ​នឹង​ទទួល​ស្គាល់​ថា
ពួក​គេ​ជា​ជាតិ​មួយ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់
បាន​ប្រទាន​ពរ។
១០ ខ្ញុំ​មាន​អំណរ​យ៉ាង​ខ្លាំង ព្រោះ​តែ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ខ្ញុំ​រីក‌រាយ​យ៉ាង​អស់​ពី​ចិត្ត ព្រោះ​តែ​ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ
ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សង្គ្រោះ​ខ្ញុំ។
ព្រះ‌អង្គ​បាន​យក​សេចក្ដី​សុចរិត
មក​ពាក់​ឲ្យ​ខ្ញុំ ដូច​កូន​កម្លោះ និង​កូន​ក្រមុំ
តែង​ខ្លួន​នៅ​ថ្ងៃ​រៀប​មង្គល‌ការ។
១១ ដី​ធ្វើ​ឲ្យ​ពន្លក និង​គ្រាប់​ពូជ​ផ្សេងៗ
ដុះ​ឡើង​នៅ​ក្នុង​សួន​ច្បារ​យ៉ាង​ណា
ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​សេចក្ដី​សុចរិត
និង​ការ​សរសើរ​តម្កើង​ផុស​ចេញ​ពី​ទឹក​ដី​នេះ
នៅ​ចំពោះ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
៦២
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​សង់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​ឡើង​វិញ
 យើង​គិត​ដល់​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន
យើង​នឹង​មិន​នៅ​ស្ងៀម​ឡើយ
ដោយ​យើង​គិត​ដល់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
យើង​នឹង​មិន​នៅ​សំងំ​ឥត​ធ្វើ​អ្វី​នោះ​ឡើយ
ដរាប​ណា​ទាល់​តែ​សេចក្ដី​សុចរិត​ចាំង​ចេញ
ពី​ក្រុង​នេះ​ដូច​ថ្ងៃ​រះ
ហើយ​ការ​សង្គ្រោះ​កើត​មាន​ដល់​ក្រុង​នេះ
យ៉ាង​ច្បាស់​ដូច​ពន្លឺ​ភ្លើង។
 ពេល​នោះ ប្រជា‌ជាតិ​នានា​នឹង​ឃើញ
សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​អ្នក
ហើយ​ស្តេច​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នឹង​ឃើញ​សិរី‌រុង​រឿង
របស់​អ្នក​ដែរ។
គេ​នឹង​ហៅ​អ្នក​តាម​ឈ្មោះ​ថ្មី
ជា​ឈ្មោះ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ឲ្យ។
 អ្នក​នឹង​ប្រៀប​ដូច​ជា​ភួង​ជ័យ​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត
នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌ហស្ដ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
និង​ជា​មកុដ‌រាជ្យ​ក្នុង​ព្រះ‌ហស្ដ​ព្រះ​របស់​អ្នក។
 គេ​នឹង​លែង​ហៅ​អ្នក​ថា
“ស្ត្រី​ដែល​ស្វាមី​លះ‌បង់​ចោល” ទៀត​ហើយ
គេ​ក៏​នឹង​លែង​ហៅ​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​ថា
“ដី​ដែល​គេ​បោះ‌បង់​ចោល​ដែរ”។
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គេ​នឹង​ហៅ​អ្នក​ថា
“ព្រលឹង​មាស​បង!”
ហើយ​គេ​នឹង​ហៅ​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​ថា
“ភរិយា​សម្លាញ់​ចិត្ត”
ដ្បិត​ព្រះ‌អម្ចាស់​គាប់​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​នឹង​អ្នក
ហើយ​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​នឹង​បាន​ដូច​ជា
ស្ត្រី​ដែល​ជា​នា​នឹង​ប្ដី​ឡើង​វិញ។
 ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​សង់​អ្នក
នឹង​រៀប‌ការ​ជា​មួយ​អ្នក
ដូច​កំលោះ​ម្នាក់​រៀប‌ការ​នឹង​ស្រី​ក្រមុំ។
ភរិយា​ថ្មោង‌ថ្មី​ផ្តល់​អំណរ​សប្បាយ
ឲ្យ​ស្វាមី​យ៉ាង​ណា
អ្នក​ក៏​ផ្តល់​អំណរ​សប្បាយ
ដល់​ព្រះ​របស់​អ្នក​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។
 យេរូ‌សាឡឹម​អើយ យើង​នឹង​ដាក់​អ្នក​យាម
នៅ​តាម​កំពែង​របស់​អ្នក
ទោះ‌បី​ថ្ងៃ​ក្តី​យប់​ក្តី
អ្នក​ទាំង​នោះ​មិន​ត្រូវ​នៅ​ស្ងៀម​ឡើយ
គឺ​ត្រូវ​រំឭក​ព្រះ‌អម្ចាស់​ពី​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
អ្នក​ទាំង​នោះ​មិន​ត្រូវ​សម្រាក​ឡើយ!។
 អ្នក​ត្រូវ​ទទូច​អង្វរ ឥត​ឈប់​ឈរ
រហូត​ទាល់​តែ​ព្រះ‌អង្គ​ស្តារ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ឲ្យ​មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​ល្បី​លើ​ផែន‌ដី​ឡើង​វិញ
 ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​សន្យា​យ៉ាង​ម៉ឺង‌ម៉ាត់ ដោយ​យក
ឫទ្ធិ‌បារមី​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ថា
យើង​មិន​ប្រគល់​ស្រូវ​របស់​អ្នក
ទៅ​ឲ្យ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ទៀត​ឡើយ
កូន​ចៅ​របស់​សាសន៍​ដទៃ​ក៏​លែង​ផឹក
ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ថ្មី​ដែល​អ្នក​បាន​នឿយ‌ហត់
នោះ​ទៀត​ដែរ។
 ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អស់​អ្នក​ដែល​ច្រូត​កាត់
នឹង​បាន​ស្រូវ​អង្ករ​បរិភោគ
ហើយ​នាំ​គ្នា​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់
រីឯ​អស់​អ្នក​ដែល​បេះ​ផ្លែ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ
នឹង​បាន​ស្រា​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ផឹក​នៅ
ក្នុង​ទីធ្លា​សក្ការៈ​របស់​យើង។
១០ ចូរ​នាំ​គ្នា​ចាក‌ចេញ ចូរ​នាំ​គ្នា​ចេញ​តាម​ទ្វារ!
ចូរ​រៀប‌ចំ​ផ្លូវ​សម្រាប់​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង!
ចូរ​ត្រួស‌ត្រាយ ចូរ​ត្រួស‌ត្រាយ​ផ្លូវ
ចូរ​យក​ដុំ​ថ្ម​ចេញ
ហើយ​លើក​ទង់​សញ្ញា​មួយ​ឲ្យ
ប្រជាជន​ទាំង‌ឡាយ​ឃើញ!
១១ ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រកាស​ប្រាប់​មនុស្ស‌ម្នា​ដែល
នៅ​ទី​ដាច់​ស្រយាល​នៃ​ផែន‌ដី ដូច​ត​ទៅ:
ចូរ​ប្រាប់​ប្រជាជន​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ថា
មើល​ហ្ន៎! ព្រះ‌សង្គ្រោះ​របស់​អ្នក
ព្រះ‌អង្គ​យាង​មក​ដល់ ទាំង​នាំ​យក​អស់​អ្នក
ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​លោះ​មក​ជា​មួយ​ផង
ពួក​គេ​នាំ​គ្នា​ដើរ​នៅ​មុខ​ព្រះ‌អង្គ។
១២ គេ​នឹង​ហៅ​អ្នក​ទាំង​នោះ​ថា ប្រជា‌រាស្ដ្រ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​លោះ។
រីឯ​អ្នក​វិញ មនុស្ស‌ម្នា​នឹង​ហៅ​អ្នក​ថា
ទី‌ក្រុង​បណ្តូល​ចិត្ត
ក្រុង​ដែល​គេ​មិន​បោះ‌បង់​ចោល។
៦៣
ថ្ងៃ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​វិនិច្ឆ័យ​ទោស
 - តើ​អ្នក​ដែល​មក​ពី​ក្រុង​បូសរ៉ា
នៅ​ស្រុក​អេដុម
ហើយ​ស្លៀក​ពាក់​ដ៏​ក្រហម​ឆ្អិន‌ឆ្អៅ
ព្រម​ទាំង​ដើរ​យ៉ាង​អង់‌អាច
សម្ដែង​ឫទ្ធិ​ដ៏​ខ្លាំង​ពូកែ​នេះ​ជា​នរណា?
- គឺ​យើង ដែល​មក​កាត់​ក្តី ដោយ​យុត្តិ‌ធម៌
យើង​មក​រក​រឿង​ប្រជា‌ជាតិ​នានា
ដើម្បី​សង្គ្រោះ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង។
 - ចុះ​ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​ព្រះ‌ភូសា​របស់
ព្រះ‌អង្គ​មាន​ពណ៌​ក្រហម ដូច​សម្លៀក‌បំពាក់
របស់​អ្នក​ជាន់​ផ្លែ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​ដូច្នេះ?
 - ពិត​មែន​ហើយ យើង​បាន​ជាន់​ផ្លែ
ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​តែ​ម្នាក់​ឯង
គឺ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​នៅ​ជា​មួយ​យើង​ឡើយ។
យើង​បាន​ជាន់​ឈ្លី​ពួក​គេ តាម​កំហឹង​របស់​យើង
យើង​បាន​ជាន់​កម្ទេច​ពួក​គេ
ព្រោះ​យើង​ខឹង​ជា​ខ្លាំង។
ឈាម​របស់​ពួក​គេ​បាន​ខ្ទាត​មក​លើ
សម្លៀក‌បំពាក់​របស់​យើង
ហើយ​សម្លៀក‌បំពាក់​របស់​យើង
ប្រឡាក់​ទៅ​ដោយ​ឈាម។
 យើង​បាន​គ្រោង​ទុក​ថា
នឹង​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ
ឆ្នាំ​កំណត់​ដែល​យើង​ត្រូវ​លោះ
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង ក៏​បាន​មក​ដល់​ហើយ។
 យើង​រំពៃ​មើល
តែ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​មក​ជួយ​យើង​ទេ
យើង​អស់​សង្ឃឹម
ព្រោះ​គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​គាំ‌ទ្រ​យើង​ឡើយ
ដូច្នេះ យើង​ក៏​ប្រើ​ឫទ្ធិ‌បារមី​របស់​យើង
ដើម្បី​សង្គ្រោះ​ខ្លួន​យើង
ហើយ​ប្រើ​កំហឹង​របស់​យើង ដើម្បី​គាំ‌ទ្រ​យើង។
 យើង​ជាន់​កម្ទេច​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង‌ឡាយ
មក​ពី​យើង​ខឹង​យ៉ាង​ខ្លាំង
យើង​ដាក់​ទោស​គេ​យ៉ាង​សែន​វេទនា
យើង​នឹង​បង្ហូរ​ឈាម​របស់​គេ​នៅ​លើ​ផែន‌ដី។
ការ​រំឭក​ពី​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​អាណិត​មេត្តា​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
 ខ្ញុំ​សូម​រំឭក​ពី​អំពើ​ដ៏​សប្បុរស​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ខ្ញុំ​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌អម្ចាស់
ចំពោះ​កិច្ច‌ការ​ទាំង​ប៉ុន្មាន
ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​មក​លើ​យើង។
ខ្ញុំ​សូម​ថ្លែង​អំពី​កិច្ច‌ការ​ដ៏​ល្អ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល
ព្រះ‌អង្គ​ប្រទាន​មក​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល
គឺ​កិច្ច‌ការ​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្ដែង​ចំពោះ​ពួក​គេ
ដោយ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​មេត្តា​ករុណា​ដ៏​លើស‌លប់
និង​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​សប្បុរស​ពន់​ប្រមាណ។
 ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
អ្នក​ទាំង​នោះ​ពិត​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង​មែន
ពិត​ជា​កូន​ចៅ​ដែល​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ខក​ចិត្ត!
ព្រះ‌អង្គ​តែង‌តែ​សង្គ្រោះ​ពួក​គេ​ជា‌និច្ច
 គ្រប់​ពេល​ពួក​គេ​មាន​អាសន្ន
ព្រះ‌អង្គ​មិន​ប្រើ​ទេវទូត ឬ​នរណា​ផ្សេង​ទៀត
ឲ្យ​មក​សង្គ្រោះ​គេ​ទេ
គឺ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សង្គ្រោះ​ពួក​គេ
ដោយ​ផ្ទាល់​ព្រះ‌អង្គ។
ព្រះ‌អង្គ​បាន​លោះ​ពួក​គេ
ដោយ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្រឡាញ់
និង​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​មេត្តា​ករុណា។
ព្រះ‌អង្គ​គាំ‌ទ្រ លើក​ស្ទួយ​ពួក​គេ ជា​រៀង‌រាល់​ថ្ងៃ
តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក។
១០ ក៏​ប៉ុន្តែ ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​តែង‌តែ
នាំ​គ្នា​បះ‌បោរ
ពួក​គេ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
ខក​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ
ហើយ​ប្រឆាំង​នឹង​ពួក​គេ​វិញ
គឺ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ហើយ​ដែល​បាន​ប្រហារ​ពួក​គេ។
១១ ពេល​នោះ ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​នឹក​ដល់
ជំនាន់​លោក​ម៉ូសេ។
តើ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​បាន​នាំ​ពួក​គេ​ឡើង​ពី​សមុទ្រ
ជា​មួយ​មេ​ដឹក​នាំ​របស់​ពួក​គេ
ព្រះ‌អង្គ​នៅ​ឯ​ណា?
តើ​ព្រះ‌អង្គ​ដែល​ប្រទាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដ៏‌វិសុទ្ធ
ឲ្យ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ពួក​គេ ព្រះ‌អង្គ​នៅ​ឯ​ណា?
១២ ព្រះ‌អង្គ​គង់​នៅ​ខាង​ស្តាំ​លោក​ម៉ូសេ
ហើយ​សម្ដែង​ព្រះ‌បារមី​ដ៏​ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុង‌រឿង
ញែក​ទឹក​សមុទ្រ​នៅ​មុខ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ
របស់​ព្រះ‌អង្គ
ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ល្បី‌ល្បាញ
រហូត​ត​រៀង​ទៅ។
១៣ ព្រះ‌អង្គ​នាំ​ពួក​គេ​ដើរ​កាត់​បាត​សមុទ្រ
ដូច​សេះ​បោល​នៅ​វាល​រហោ‌ស្ថាន
គេ​មិន​ជំពប់​ដួល​ឡើយ។
១៤ ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​នាំ​ពួក​គេ​ឆ្ពោះ
ទៅ​កាន់​ទី​សម្រាក ដូច​ហ្វូង​ចៀម​ចុះ​ទៅ​សម្រាក
នៅ​តាម​ជ្រលង​ភ្នំ​ដែរ។
ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ ព្រះ‌អង្គ​ដឹក​នាំ
ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​បែប​នេះ
ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ល្បី‌ល្បាញ
ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុង‌រឿង។
១៥ សូម​ព្រះ‌អង្គ​ទត​មើល​ពី​លើ​មេឃ
គឺ​ពី​ព្រះ‌ដំណាក់​ដ៏‌វិសុទ្ធ និង​ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុង‌រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
ឯ​ណា​ទៅ ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ស្រឡាញ់​ដ៏​ខ្លាំង​បំផុត
និង​ភាព​អង់‌អាច​របស់​ព្រះ‌អង្គ!
ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ
លែង​អាណិត​មេត្តា
លែង​អាណិត‌អាសូរ​ទូល‌បង្គំ​ដូច្នេះ!
១៦ បពិត្រ​ព្រះ‌អម្ចាស់
ព្រះ‌អង្គ​ពិត​ជា​ព្រះ‌បិតា​របស់​យើង​ខ្ញុំ។
លោក​អប្រាហាំ​ពុំ​ដែល​បាន​ស្គាល់​យើង​ខ្ញុំ​ទេ
លោក​អ៊ីស្រា‌អែល​ក៏​ពុំ​ដែល​បាន​ឃើញ
យើង​ខ្ញុំ​ដែរ គឺ​មាន​តែ​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ
ដែល​ជា​ព្រះ‌បិតា​របស់​យើង​ខ្ញុំ
ហើយ​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក យើង​តែង​ហៅ
ព្រះ‌អង្គ​ថា​ជា​ព្រះ​ដែល​លោះ​យើង​ខ្ញុំ។
១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ! ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ
បណ្តោយ​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​វង្វេង​ឆ្ងាយ​ពី​មាគ៌ា
របស់​ព្រះ‌អង្គ​ដូច្នេះ?
ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះ‌អង្គ​បណ្តោយ​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ
មាន​ចិត្ត​រឹង‌រូស​មិន​ព្រម​គោរព​កោត​ខ្លាច
ព្រះ‌អង្គ​ដូច្នេះ?
សូម​យាង​មក​វិញ
សូម​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​បម្រើ
និង​ជា​កុល‌សម្ព័ន្ធ​ផ្ទាល់​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ផង។
១៨ យើង​ខ្ញុំ​ដែល​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
មិន​បាន​គ្រប់‌គ្រង​លើ​ទឹក​ដី​នេះ​យូរ​ប៉ុន្មាន​ទេ
ខ្មាំង​សត្រូវ​បាន​មក​ជាន់​ឈ្លី​ទី​សក្ការៈ
របស់​ព្រះ‌អង្គ។
១៩ តាំង​ពី​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ
យើង​ខ្ញុំ​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ
ដែល​ព្រះ‌អង្គ​លែង​គ្រប់‌គ្រង
ព្រះ‌អង្គ​លែង​រាប់​យើង​ខ្ញុំ​ទុក​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ
របស់​ព្រះ‌អង្គ។
សូម​ព្រះ‌អង្គ​ហែក​ផ្ទៃ​មេឃ ហើយ​យាង​ចុះ​មក!
ពេល​នោះ ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ​មុខ​ជា​កក្រើក
នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
៦៤
 ដូច​ភ្លើង​ឆេះ​សន្ធោ‌សន្ធៅ
រំលាយ​លោហ‌ធាតុ
និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ពុះ​កញ្ជ្រោល
ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្មាំង​សត្រូវ​ស្គាល់
ព្រះ‌កិត្តិ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
ពេល​នោះ ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ​នឹង​ភ័យ‌ញ័រ
នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​ព្រះ‌អង្គ។
 ពេល​ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​មហិទ្ធិ‌ឫទ្ធិ​ដ៏​អស្ចារ្យ
ដែល​យើង​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ទន្ទឹង​រង់‌ចាំ
គឺ​នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​យាង​ចុះ​មក
ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ​មុខ​ជា​កក្រើក
នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ពុំ‌ខាន។
 តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក គេ​ពុំ​ដែល​ឮ​ពុំ​ដែល​ឃើញ
ព្រះ​ណា​ប្រព្រឹត្ត​បែប​នេះ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល
ជឿ​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ
គឺ​មាន​តែ​ព្រះ‌អង្គ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ។
 ព្រះ‌អង្គ​តែង‌តែ​ប្រណី​សន្ដោស​អស់​អ្នក​ដែល
ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សុចរិត​ដោយ​ចិត្ត​រីក‌រាយ
គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​មិន​ភ្លេច​មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
ពេល​ណា​យើង​ខ្ញុំ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​ពី​មុន​វិញ
ព្រះ‌អង្គ​នឹង​សង្គ្រោះ​យើង​ខ្ញុំ។
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌អង្គ​ព្រះ‌ពិរោធ
នៅ​ពេល​ណា​យើង​ខ្ញុំ​ងាក​ចេញ​ពី
មាគ៌ា​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
 យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ជន​មិន​បរិសុទ្ធ
ហើយ​អំពើ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​យើង​ខ្ញុំ​ប្រព្រឹត្ត
ដោយ​ស្មាន​ថា​ជា​អំពើ​សុចរិត​នោះ
ប្រៀប​បាន​នឹង​ក្រណាត់​សំពត់​ប្រឡាក់​ឈាម
យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ប្រៀប​បាន​នឹង​ស្លឹក​ឈើ​ក្រៀម
ហើយ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​យើង​ខ្ញុំ​នឹង​បក់‌បោក
នាំ​យើង​ខ្ញុំ​ទៅ​ដូច​ស្លឹក​ឈើ​ប៉ើង​តាម​ខ្យល់។
 គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អង្វរ​រក​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ​ទេ
គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ភ្ញាក់​រឭក
ហើយ​ជំពាក់​ចិត្ត​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​ឡើយ
ដ្បិត​ព្រះ‌អង្គ​បាន​លាក់​ព្រះ‌ភ័ក្ត្រ​នឹង​យើង​ខ្ញុំ
ព្រះ‌អង្គ​បណ្តោយ​ឲ្យ​ចិត្ត​អាក្រក់
របស់​យើង​ខ្ញុំ ដឹក​នាំ​យើង​ខ្ញុំ។
 ក៏​ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ
ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ‌បិតា​របស់​យើង​ខ្ញុំ។
យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​ប្រៀប​បាន​នឹង​ដី​ឥដ្ឋ
ហើយ​ព្រះ‌អង្គ​ដូច​ជា​ជាង​ស្មូន។
យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា​សុទ្ធ​តែ​ជា​ស្នា​ព្រះ‌ហស្ដ
របស់​ព្រះ‌អង្គ។
 ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ សូម​កុំ​ព្រះ‌ពិរោធ
នឹង​យើង​ខ្ញុំ​ខ្លាំង​ពេក
សូម​កុំ​ចង​ចាំ​អំពើ​អាក្រក់​របស់​យើង​ខ្ញុំ
រហូត​ត​ទៅ​ឡើយ
សូម​ទត​មើល​ចុះ យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់​គ្នា
សុទ្ធ​តែ​ជា​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
 ក្រុង​ដ៏‌វិសុទ្ធ​នានា​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទី​ស្ងាត់‌ជ្រងំ
ស៊ីយ៉ូន​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ក្រុង​ស្ងាត់‌ជ្រងំ
យេរូ‌សាឡឹម​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ក្រុង​ហិន‌ហោច។
១០ ព្រះ‌វិហារ​ដ៏‌វិសុទ្ធ និង​ថ្កុំ‌ថ្កើង​របស់​យើង​ខ្ញុំ
ជា​កន្លែង​ដែល​ដូន‌តា​យើង​ខ្ញុំ​តែង‌តែ​នាំ​គ្នា
សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ‌នាម​របស់​ព្រះ‌អង្គ
បាន​ត្រូវ​ភ្លើង​ឆាប‌ឆេះ​អស់
អ្វីៗ​ទាំង​អស់​យើង​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ខ្លាំង
ក៏​ត្រូវ​វិនាស​ដែរ។
១១ ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ
ពេល​ព្រះ‌អង្គ​ទត​ឃើញ​ដូច្នេះ
តើ​ព្រះ‌អង្គ​នៅ​ស្ងៀម​កើត​ឬ?
តើ​ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​ព្រងើយ ទុក​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ
អាម៉ាស់​ងើប​មុខ​មិន​រួច​ឬ?
៦៥
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​ទោស
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​ត្រៀម​ខ្លួន​ឆ្លើយ​តប​ជា‌និច្ច
តែ​គ្មាន​នរណា​សាក‌សួរ​អ្វី​ពី​យើង​ទេ។
យើង​ត្រៀម​ជា​ស្រេច​នឹង​បង្ហាញ​ខ្លួន
តែ​គ្មាន​នរណា​ស្វែង​រក​យើង​ឡើយ។
ប្រជា‌ជាតិ​នេះ​មិន​បាន​ហៅ​រក​នាម​យើង​សោះ
ទោះ‌បី​យើង​ត្រៀម​ខ្លួន​ចាំ​ជួយ​គេ​ក៏​ដោយ។
 រៀង‌រាល់​ថ្ងៃ យើង​លាត​ដៃ​ទៅ​ចង់​ជួយ​គេ
តែ​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​នេះ​រឹង​ចចេស​ណាស់
គឺ​គេ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​អាក្រក់
និង​ធ្វើ​តាម​អំពើ​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន។
 ជាតិ​សាសន៍​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ទាស់​ចិត្ត​ជា‌និច្ច
ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​នៅ​មុខ​យើង
ពួក​គេ​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា​នៅ​ក្នុង​សួន​ឧទ្យាន
ហើយ​អុជ​ធូប​បន់​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
នៅ​លើ​អាសនៈ​ធ្វើ​ពី​ឥដ្ឋ។
 ពួក​គេ​នាំ​គ្នា​ទៅ​នៅ​ក្នុង​ផ្នូរ​ខ្មោច
ពេល​យប់ គេ​ដេក​នៅ​តាម​រូង​គុហា
គេ​បរិភោគ​សាច់​ជ្រូក និង​ដាក់​ម្ហូប​មិន​បរិសុទ្ធ
នៅ​ក្នុង​ចាន​របស់​ខ្លួន។
 អ្នក​ទាំង​នោះ​តែង​ស្រែក​ប្រាប់​គេ​ឯង​ថា:
“ចៀស! កុំ​ចូល​មក​ជិត​ខ្ញុំ
ក្រែង​លោ​ភាព​វិសុទ្ធ​របស់​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ឯង​ស្លាប់!”
ពេល​យើង​ឃើញ​ដូច្នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​កំហឹង​របស់
យើង​កាន់​តែ​ឆេះ‌ឆួល​ឡើង​ថែម​ទៀត។
 យើង​បាន​កត់‌ត្រា​ទាំង​អស់​ទុក
យើង​នឹង​មិន​នៅ​ស្ងៀម​ឡើយ
យើង​នឹង​ដាក់​ទោស​ពួក​គេ​យ៉ាង​ធ្ងន់។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​កត់‌ត្រា​ទុក​នូវ​កំហុស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
និង​កំហុស​ដូន‌តា​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដែល​បាន​អុជ​ធូប​បន់​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
នៅ​តាម​ភ្នំ​ទាំង‌ឡាយ
ហើយ​បាន​បំបាក់​មុខ​យើង​នៅ​តាម​ភ្នំ​នានា។
យើង​នឹង​ដាក់​ទោស​យ៉ាង​ធ្ងន់
ចំពោះ​កំហុស​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល
អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​កាល​ពី​អតីត‌កាល។
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៀត​ថា:
ពេល​អ្នក​ចម្ការ​ឃើញ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​មាន​ផ្លែ​ល្អ
គេ​ពោល​ថា “កុំ​បំផ្លាញ​ឲ្យ​សោះ
ព្រោះ​ទំពាំង‌បាយ‌ជូរ​នេះ​នឹង​ផ្តល់​ស្រា​ឆ្ងាញ់”។
ចំពោះ​យើង​វិញ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ
ដោយ​យល់​ដល់​ពួក​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង
យើង​នឹង​មិន​បំផ្លាញ​ជាតិ​សាសន៍​នេះ​ឡើយ។
 យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ពូជ‌ពង្ស​មួយ
កើត​ចេញ​ពី​កូន​ចៅ​របស់​យ៉ាកុប
ហើយ​ឲ្យ​ម្នាក់​ដែល​គ្រប់‌គ្រង​លើ
ភ្នំ​របស់​យើង កើត​ចេញ​ពី​កូន​ចៅ​របស់​យូដា។
អស់​អ្នក​ដែល​យើង​ជ្រើស‌រើស
នឹង​គ្រប់‌គ្រង​លើ​ទឹក​ដី​នេះ
អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង​ក៏​នឹង​រស់​នៅ​ទី​នេះ​ដែរ។
១០ ប្រជាជន​ដែល​ស្វែង​រក​យើង​នឹង​ទទួល
វាល​ទំនាប​សារ៉ូន​ជា​វាល​ស្មៅ​សម្រាប់​ហ្វូង​ចៀម
ហើយ​ជ្រលង​ភ្នំ​អាគរ​ជា​ជម្រក​សម្រាប់​ហ្វូង​គោ។
១១ រីឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​បោះ‌បង់​ចោល​ព្រះ‌អម្ចាស់
អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​បំភ្លេច​ភ្នំ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​យើង
ហើយ​បែរ​ជា​ទៅ​រៀប‌ចំ​ម្ហូប​សែន​ព្រះ​កាដ
និង​ច្រួច‌ស្រា​សែន​ព្រះ‌មេនី
១២ យើង​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្លាប់​ដោយ​មុខ​ដាវ
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​លុត​ជង្គង់​ចុះ​ឲ្យ​គេ​អារ ក
ដ្បិត​យើង​បាន​ហៅ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ឆ្លើយ​ទេ
យើង​បាន​និយាយ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្ដាប់​ទេ
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ
ដែល​យើង​យល់​ថា​អាក្រក់
គឺ​អំពើ​ដែល​យើង​មិន​ពេញ​ចិត្ត។
១៣ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់
មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖
«អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង​នឹង​មាន​អាហារ​បរិភោគ
តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឃ្លាន
អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង​នឹង​មាន​ទឹក​ផឹក
តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ស្រេក
អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង​នឹង​មាន​អំណរ​សប្បាយ
តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​អាម៉ាស់។
១៤ អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង​នឹង​ស្រែក​ហ៊ោ
ព្រោះ​គេ​សប្បាយ​ចិត្ត
តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បែរ​ជា​ស្រែក​យំ
ព្រោះ​ឈឺ​ចុក‌ចាប់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​សោក‌សង្រេង បាក់​ទឹក​ចិត្ត។
១៥ ប្រជាជន​ដែល​យើង​បាន​ជ្រើស‌រើស
នឹង​យក​ឈ្មោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​សម្រាប់​ដាក់​បណ្ដាសា
ថា “សូម​ព្រះ‌ជា‌អម្ចាស់​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ស្លាប់
ដូច​ជន​នេះ ឬ​ជន​នោះ”។
រីឯ​អ្នក​បម្រើ​របស់​យើង​វិញ
គេ​នឹង​ជូន​ពរ​គ្នា ដោយ​ប្រើ​នាម​ថ្មី។
១៦ នៅ​ក្នុង​ស្រុក អ្នក​ណា​ចង់​ជូន​ពរ
ត្រូវ​ជូន​ពរ​ក្នុង​នាម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ
ហើយ​នរណា​ចង់​ស្បថ
ត្រូវ​ស្បថ​ក្នុង​នាម​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ។
ទុក្ខ​លំបាក​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​កើត​មាន​កាល​ពី​មុន
នឹង​លែង​មាន​ទៀត​ហើយ
យើង​ក៏​លែង​នឹក​នា​ពី​ការ​ទាំង​នោះ​ទៀត​ដែរ»។
ផ្ទៃ​មេឃ​ថ្មី និង​ផែន‌ដី​ថ្មី
១៧ យើង​នឹង​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ​ថ្មី និង​ផែន‌ដី​ថ្មី
អ្វីៗ​ដែល​កើត​មាន​កាល​ពី​មុន
គេ​លែង​នឹក​នា​ទៀត​ហើយ
គឺ​គ្មាន​នរណា​នឹង​ឃើញ​ទៀត​ទេ។
១៨ ចូរ​អរ‌សប្បាយ​ឡើង
ចូរ​សប្បាយ​រីក‌រាយ​រហូត​ត​ទៅ
ចំពោះ​អ្វីៗ​ដែល​យើង​បង្កើត​មក
គឺ​យើង​បង្កើត​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ដែល​មាន​អំណរ​សប្បាយ​រីក‌រាយ
យើង​បង្កើត​ប្រជាជន​នៅ​ក្រុង​នេះ
ដែល​មាន​អំណរ។
១៩ ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង
សប្បាយ​រីក‌រាយ
ប្រជាជន​របស់​យើង​ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​រីក‌រាយ
ក្នុង​ទី‌ក្រុង គេ​លែង​ឮ​សូរ​សម្រែក​យំ​សោក​ទៀត​ហើយ
២០ នៅ​ក្រុង​នោះ ក៏​លែង​មាន​ទារក​រស់​បាន​តែ
បួន​ដប់​ថ្ងៃ​ទៀត​ដែរ
ប្រជាជន​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​មាន​អាយុ​វែង
អ្នក​ដែល​ស្លាប់​ក្មេង​ជាង​គេ
មាន​អាយុ​យ៉ាង​ហោច​ណាស់​មួយ‌រយ​ឆ្នាំ
រីឯ​មនុស្ស​ដែល​រស់​បាន​ត្រឹម​តែ​មួយ‌រយ​ឆ្នាំ
គេ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​អ្នក​ត្រូវ​បណ្ដាសា។
២១ ពេល​នោះ គេ​នឹង​សង់​ផ្ទះ
ហើយ​រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​នោះ
គេ​ដាំ​ដំណាំ ហើយ​បរិភោគ‌ផល​ពី​ដំណាំ​នោះ
២២ គឺ​គេ​មិន​សង់​ផ្ទះ​ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង​មក​នៅ
គេ​មិន​ដាំ​ដំណាំ​ទុក​ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង
បរិភោគ‌ផល​ឡើយ
ដ្បិត​ប្រជា‌រាស្ដ្រ​របស់​យើង​នឹង​មាន​អាយុ​វែង
ដូច​អាយុ​ដើម​ឈើ​ធំៗ
អស់​អ្នក​ដែល​យើង​ជ្រើស‌រើស
នឹង​ប្រើ‌ប្រាស់​អ្វីៗ​ដែល​ខ្លួន​បាន​បង្ក‌បង្កើត។
២៣ គេ​នឹង​មិន​ធ្វើ​ការ​នឿយ‌ហត់​ជា​អសារ‌បង់
ហើយ​គេ​ក៏​មិន​បង្កើត​កូន​ចៅ​មក
ដើម្បី​ឲ្យ​ត្រូវ​អន្តរាយ​ដែរ
ដ្បិត​ពួក​គេ​នឹង​បាន​ទៅ​ជា​ពូជ‌ពង្ស​មួយ
ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​ប្រទាន​ពរ
កូន​ចៅ​របស់​គេ​នឹង​គង់‌វង្ស​នៅ​ជា​មួយ​គេ។
២៤ ពេល​នោះ យើង​នឹង​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​ពួក​គេ
មុន​ពួក​គេ​អង្វរ​ករ​យើង​ទៅ​ទៀត
ពេល​ពួក​គេ​កំពុង​តែ​ទូល‌អង្វរ​នោះ
យើង​សម្រេច​តាម​ពាក្យ​សុំ​របស់​គេ
រួច​ស្រេច​ទៅ​ហើយ។
២៥ ពេល​នោះ ចចក និង​កូន​ចៀម
នឹង​ស៊ី​ស្មៅ​ជា​មួយ​គ្នា
សត្វ​សិង្ហ​នឹង​ស៊ី​ស្មៅ​ដូច​គោ។
រីឯ​សត្វ​ពស់ វា​នឹង​ស៊ី​ធូលី​ដី​ជា​អាហារ។
គេ​នឹង​លែង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់ ឬ​បំផ្លាញ​គ្នា
នៅ​លើ​ភ្នំ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​យើង​ទៀត​ហើយ។
នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
៦៦
ការ​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​តាម​របៀប​ដ៏​ត្រឹម‌ត្រូវ
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
ផ្ទៃ​មេឃ​ជា​បល្ល័ង្ក​របស់​យើង
ហើយ​ផែន‌ដី​ជា​កំណល់​ទ្រ​ជើង​របស់​យើង​ដែរ
តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​សង់​ដំណាក់​បែប​ណា
ឲ្យ​យើង​បាន?
តើ​កន្លែង​ដែល​យើង​នឹង​សម្រាក​នោះ​នៅ​ឯ​ណា?
 យើង​ទេ​តើ​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់
ហើយ​អ្វីៗ​ទាំង​នោះ​ក៏​សុទ្ធ​តែ​ជា
កម្ម‌សិទ្ធិ​របស់​យើង​ដែរ
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់ -
យើង​នឹង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ
ជន​កំសត់​ទុរគត ដែល​បាក់​ទឹក​ចិត្ត
និង​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​យើង ដោយ​ញាប់‌ញ័រ។
 រីឯ​អ្នក​ដែល​យក​គោ​មក​ថ្វាយ​ជា​យញ្ញ‌បូជា
តែ​សម្លាប់​មនុស្ស
អ្នក​ដែល​យក​ចៀម​មក​ធ្វើ​យញ្ញ‌បូជា
តែ​វាយ​បំបាក់​ក​ឆ្កែ
អ្នក​ដែល​យក​តង្វាយ​មក​ថ្វាយ
តែ​តង្វាយ​នេះ​ជា​ឈាម​ជ្រូក
អ្នក​ដែល​ដុត​គ្រឿង​ក្រអូប
តែ​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ
គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​តាម
ការ​យល់​ឃើញ​របស់​ខ្លួន
ហើយ​ចូល​ចិត្ត​តែ​អំពើ​គួរ​ស្អប់​ខ្ពើម
 យើង​ក៏​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទទួល​ផល
ពី​អំពើ​ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត​នោះ​ដែរ។
យើង​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ការ​លំបាក​សព្វ​បែប​យ៉ាង
កើត​មាន​ដល់​ពួក​គេ
គឺ​ការ​លំបាក​ដែល​គេ​តែង‌តែ​ខ្លាច‌រអែង។
យើង​បាន​ហៅ តែ​គ្មាន​នរណា​ឆ្លើយ
យើង​បាន​និយាយ តែ​គ្មាន​នរណា​ស្ដាប់​ទេ
ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ពួក​គេ​នាំ​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ
ដែល​យើង​យល់​ថា​អាក្រក់
គឺ​អំពើ​ដែល​យើង​មិន​ពេញ​ចិត្ត។
សិរី‌រុង​រឿង​របស់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
 អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ស្ដាប់​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដោយ​ញាប់‌ញ័រ
ចូរ​នាំ​គ្នា​ស្ដាប់​ព្រះ‌អង្គ។
បង‌ប្អូន​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ស្អប់ និង​កាត់‌កាល់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ព្រោះ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គោរព​ព្រះ‌អង្គ។
ពួក​គេ​ពោល​ថា “សូម​ព្រះ‌អម្ចាស់​សម្ដែង
សិរី‌រុង​រឿង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ឃើញ​អំណរ
របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផង!”។
អ្នក​ទាំង​នោះ​មុខ​ជា​ត្រូវ​អាម៉ាស់។
 មាន​សំឡេង​លាន់​ឮ​រំពង​ពី​ទី‌ក្រុង
មាន​សំឡេង​លាន់​ឮ​ពី​ព្រះ‌វិហារ
គឺ​ជា​ព្រះ‌សូរ‌សៀង​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
ដែល​កំពុង​តែ​ដាក់​ទោស​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ព្រះ‌អង្គ
តាម​អំពើ​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត។
 ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​ប្រៀប​បាន​នឹង​ស្ត្រី
ដែល​សម្រាល​កូន មុន​ឈឺ​ផ្ទៃ
ហើយ​បង្កើត​បាន​កូន​ប្រុស មុន​ឈឺ​ចុក‌ចាប់។
 តើ​នរណា​ធ្លាប់​ឮ​ហេតុ‌ការណ៍​យ៉ាង​នេះ?
តើ​នរណា​ធ្លាប់​ឃើញ​ហេតុ‌ការណ៍​ដូច្នេះ?
តើ​នគរ​មួយ​អាច​កើត​ឡើង
ក្នុង‌រយៈ​ពេល​តែ​មួយ​ថ្ងៃ​បាន​ឬ?
តើ​ប្រជា‌ជាតិ​មួយ​អាច​កើត
ក្នុង​ពេល​តែ​មួយ​បាន​ឬ?
ចំណែក​ឯ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន​វិញ
នាង​ទើប​នឹង​ចាប់​ផ្តើម​ឈឺ​ផ្ទៃ ក៏​សម្រាល​កូន​ចៅ!
 ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
បើ​យើង​ឲ្យ​ស្ត្រី​ម្នាក់​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​គ្រប់​ខែ
តើ​យើង​ឃាត់‌ឃាំង​មិន​ឲ្យ​កូន​កើត​បាន​ឬ
ព្រះ​របស់​អ្នក​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា
បើ​យើង​ឲ្យ​ទារក​ចាប់​ផ្ទៃ
តើ​យើង​រា‌រាំង​វា​មិន​ឲ្យ​កើត​បាន​ឬ?
១០ អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​អើយ
ចូរ​សប្បាយ​រួម​ជា​មួយ​ក្រុង​នេះ​ចុះ
ចូរ​ត្រេក​អរ​រីក‌រាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង!
អស់​អ្នក​ដែល​កាន់​ទុក្ខ​អាណិត
ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម​អើយ ចូរ​សប្បាយ​រីក‌រាយ
រួម​ជា​មួយ​ក្រុង​នេះ​ដែរ។
១១ សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ស្កប់​ចិត្ត​នឹង​ក្រុង​នេះ
ដូច​កូន​ដែល​ម្ដាយ​ថ្នាក់‌ថ្នម​បំបៅ​ដែរ
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​ថ្កុំ‌ថ្កើង​រុង‌រឿង
ដោយ‌សារ​ក្រុង​នេះ។
១២ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា:
យើង​នឹង​ឲ្យ​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត
ហូរ​មក​ក្រុង​នេះ ដូច​ទឹក​ទន្លេ
យើង​នឹង​បង្ហូរ​ធន‌ធាន​ដ៏​រុង‌រឿង​របស់
ប្រជា‌ជាតិ​នានា​ចូល​មក​ក្នុង​ក្រុង​នេះ
ដូច​ទឹក​ហូរ​ប្រៀប​មាត់​ច្រាំង។
យើង​នឹង​ថ្នាក់‌ថ្នម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​ម្ដាយ​បំបៅ​កូន
បី​វា និង​ថ្នាក់‌ថ្នម​វា​នៅ​លើ​ភ្លៅ។
១៣ ម្ដាយ​លួង‌លោម​កូន​យ៉ាង​ណា
យើង​នឹង​លួង‌លោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​នោះ​ដែរ
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
ដោយ​លែង​មាន​ទុក្ខ​ព្រួយ​ទៀត។
១៤ កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម
បាន​សុខ‌សាន្ត​ដូច្នេះ
អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​ចិត្ត​សប្បាយ​រីក‌រាយ
ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​កម្លាំង​ឡើង​វិញ
ដូច​ស្មៅ​លាស់​ស្រស់​បំព្រង។
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​សម្ដែង​ព្រះ‌បារមី
ឲ្យ​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ឃើញ
តែ​ព្រះ‌អង្គ​សម្ដែង​ព្រះ‌ពិរោធ​ទាស់​នឹង
ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
ការ​ដាក់​ទោស​មនុស្ស​អាក្រក់​នៅ​គ្រា​ចុង​ក្រោយ
១៥ មើល ព្រះ‌អម្ចាស់​កំពុង​តែ​យាង​មក
ព្រះ‌អង្គ​យាង​មក​ក្នុង​ភ្លើង
រាជ‌រថ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ប្រៀប​បាន​នឹង​ខ្យល់​កួច។
ព្រះ‌អង្គ​ធ្វើ​តាម​ព្រះ‌ពិរោធ​ដ៏​ខ្លាំង​របស់​ព្រះ‌អង្គ
ព្រះ‌អង្គ​ប្រើ​អណ្ដាត​ភ្លើង ដើម្បី​ដាក់​ទោស
ស្រប​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​ព្រះ‌អង្គ
ព្រមាន​ទុក​ជា​មុន។
១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​មនុស្ស​ទាំង​អស់
ដោយ​ប្រើ​ភ្លើង និង​ដាវ
ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រហារ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។
១៧ អស់​អ្នក​ដែល​ខិត‌ខំ​ញែក​ខ្លួន
និង​ជម្រះ​កាយ​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ
ដើម្បី​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សួន​ឧទ្យាន
របស់​ព្រះ​ក្លែង‌ក្លាយ តាម​មេ​ដឹក​នាំ​របស់​គេ
ហើយ​នាំ​គ្នា​បរិភោគ​សាច់​ជ្រូក កណ្តុរ
ព្រម​ទាំង​អ្វីៗ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម
មុខ​ជា​ត្រូវ​វិនាស​ទាំង​អស់​គ្នា​មិន​ខាន។
- នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
១៨ យើង​នឹង​ឲ្យ​មនុស្ស​គិត​តែ​អំពី​យើង
ហើយ​គិត​តែ​ពី​ធ្វើ​កិច្ច‌ការ​សម្រាប់​យើង។
យើង​នឹង​ប្រមូល​មនុស្ស​គ្រប់​ជាតិ​សាសន៍ គ្រប់​ភាសា​ឲ្យ​មក ពួក​គេ​នឹង​ឃើញ​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​យើង។
១៩ យើង​នឹង​ដាក់​ទី​សម្គាល់​មួយ​ជា​សញ្ញា នៅ​កណ្ដាល​ជាតិ​សាសន៍​ទាំង​នោះ។ យើង​នឹង​ចាត់​អ្នក​ខ្លះ​ក្នុង​ចំណោម​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត ឲ្យ​ទៅ​កាន់​ប្រទេស​នៃ​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ គឺ​ទៅ​ស្រុក​តារស៊ីស ស្រុក​ពូល និង​ស្រុក​លូដ (អ្នក​ស្រុក​នោះ​ជា​អ្នក​បាញ់​ព្រួញ​ដ៏​ចំណាន) ស្រុក​ទូបាល និង​ស្រុក​យ៉ាវ៉ន ព្រម​ទាំង​កោះ​ឆ្ងាយៗ​ទាំង​ប៉ុន្មាន អ្នក​ស្រុក​ទាំង​នោះ​មិន​ដែល​ឮ​គេ​និយាយ​អំពី​យើង ហើយ​ក៏​មិន​ដែល​ឃើញ​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​យើង​ដែរ។ អ្នក​ដែល​យើង​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ​នឹង​ថ្លែង​ពី​សិរី‌រុង​រឿង​របស់​យើង នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង‌ឡាយ។ ២០ ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​នោះ​នឹង​នាំ​បង‌ប្អូន​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ មក​ថ្វាយ​ព្រះ‌អម្ចាស់។ ពួក​គេ​ហែ‌ហម​បង‌ប្អូន​ទាំង​នោះ ដែល​ជិះ​សេះ រទេះ អង្រឹង​ស្នែង លា និង​អូដ្ឋ រហូត​មក​ដល់​ភ្នំ​ដ៏‌វិសុទ្ធ​របស់​យើង គឺ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម ដូច​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​ធ្លាប់​យក​តង្វាយ ដាក់​លើ​ជើង​ពាន​ដ៏​បរិសុទ្ធ​មក​ថ្វាយ នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌ដំណាក់​ដែរ។ ២១ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា សូម្បី​តែ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា‌ជាតិ​ទាំង​នោះ យើង​ជ្រើស‌រើស​អ្នក​ខ្លះ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​បូជា‌ចារ្យ* និង​អ្នក​ខ្លះ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ពួក​លេវី*​ដែរ។ ២២ ផ្ទៃ​មេឃ​ថ្មី និង​ផែន‌ដី​ថ្មី ដែល​យើង​បង្កើត នឹង​គង់‌វង្ស​នៅ​ចំពោះ​មុខ​យើង​យ៉ាង​ណា ពូជ‌ពង្ស និង​ឈ្មោះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​គង់‌វង្ស​នៅ​ចំពោះ​មុខ​យើង រហូត​ត​រៀង​ទៅ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ -នេះ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់
២៣ ព្រះ‌អម្ចាស់​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៀត​ថា:
រៀង‌រាល់​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ចូល​ខែ​ថ្មី
និង​រៀង‌រាល់​ថ្ងៃ​សប្ប័ទ*
មនុស្ស​លោក​ទាំង​អស់​នឹង​នាំ​គ្នា
មក​ក្រាប​ថ្វាយ‌បង្គំ​យើង។
២៤ ពេល​គេ​ចេញ​ពី​ព្រះ‌វិហារ
គេ​នឹង​ឃើញ​សាក‌សព​របស់​មនុស្ស
ដែល​បាន​បះ‌បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​យើង។
ដង្កូវ​នឹង​មិន​ងាប់ ហើយ​ភ្លើង​ក៏​មិន​រលត់
សាក‌សព​ទាំង​នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្វ​លោក
ទាំង​អស់​ខ្ពើម​រអើម។
893 Views

Theme: Overlay by Kaira