តូប៊ីត - Catholic Faith Cambodia

លោកតូប៊ីត

ពាក្យលំនាំ

រឿងលោកតូប៊ីត ជារឿងមួយពីរោះស្តាប់ ដូចជារឿងប្រលោមលោកដែរ។ ក្នុងកណ្ឌនេះ មាននិទានអំពីក្រុមគ្រួសារជនជាតិយូដាពីរគ្រួសារ ដែលស្មោះ‌ត្រង់នឹងព្រះ‌ជាម្ចាស់ជា‌និច្ច។ ពួកគេត្រូវជនជាតិអាស្ស៊ីរីកៀរ មុនពេលក្រុងសាម៉ារីត្រូវវិនាសអន្ត‌រាយ (គឺមុនឆ្នាំ ៧២២ មុន គ.ស.)។ ទោះបីគ្រួសារទាំងពីរនេះជួបប្រទះនឹងគ្រោះកាចផ្សេងៗក៏ដោយ ក៏គេនៅតែកាន់តាមធម្ម‌វិន័យរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ជា‌និច្ច។ មានទេវទូតរ៉ាផា‌អែល ដែលនិមិត្តខ្លួនជាមនុស្សធម្មតា តាមជួយពួកគេឲ្យសម្រេចគម្រោង‌ការរបស់ខ្លួន។

អ្នកនិពន្ធកណ្ឌនេះ មានគោលបំណងចង់ដាស់តឿនជនជាតិយូដា ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមជនជាតិដទៃ ឲ្យគោរពប្រតិ‌បត្តិតាមវិន័យរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ ដូចលោកតូប៊ីតដែរ គឺជឿ សង្ឃឹមលើព្រះ‌ជាម្ចាស់ជា‌និច្ច គោរពកោតខ្លាចឪពុក‌ម្តាយ ចែក‌ទាន និងធ្វើបុណ្យផ្សេងៗ រៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ស្របតាមព្រះ‌ហប្ញទ័យព្រះ‌ជាម្ចាស់ និងអធិដ្ឋានជា‌និច្ច។ ប្រសិនបើជនជាតិយូដា ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមសាសន៍ដទៃប្រព្រឹត្តដូច្នេះ ពួកគេមុខជារក្សាទុកនូវលក្ខណៈរបស់ខ្លួនជាប្រជា‌រាស្រ្តរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយព្រះ‌អង្គមុខជាសង្រ្គោះគេ ដូចព្រះ‌អង្គបានសង្គ្រោះមនុស្សសុចរិតពីដើមពុំខាន។ មនុស្សសុចរិតតែង‌តែរងទុក្ខវេទនាមែន ប៉ុន្តែ ព្រះ‌ជាម្ចាស់មើលថែ‌រក្សាពួកគេ ហើយនឹងប្រទានឲ្យគេបានសុភមង្គល។ ក្នុងកណ្ឌនេះ មានបង្ហាញអំពីជំនឿលើទេវទូត តាមរបៀបជនជាតិយូដាធ្លាប់ចែងនៅជំនាន់នោះ។ គេរៀបរាប់អំពីទេវទូតដូច្នេះ ដើម្បីប្រកាសថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់តាមថែ‌រក្សាមនុស្សលោកជា‌និច្ច។

រឿងនេះប្រហែលនិពន្ធនៅឆ្នាំ ២០០ មុនគ.ស.។

លោកតូប៊ីត

បុរេ‌កថា

១ នេះជាសៀវ‌ភៅរៀបរាប់អំពីជីវ‌ប្រវត្តិរបស់លោកតូប៊ីត ជាកូនរបស់លោកតូប៊ី‌អែល ជាកូនរបស់លោកអាណា‌នីអែល ជាកូនរបស់លោកអឌូ‌អែល ជាកូនរបស់លោកកាបា‌អែល ជាកូនរបស់លោករ៉ាផា‌អែល ជាកូនរបស់រ៉ាគូ‌អែល ជាពូជ‌ពង្សរបស់លោកអរី‌អែល ក្នុងកុល‌សម្ព័ន្ធណែប‌ថាលី។ ២ លោករស់នៅតំបន់ណែប‌ថាលីនៃស្រុកកាលីឡេប៉ែកខាងលើ ក្នុងភូមិទីសបេ ដែលស្ថិតនៅខាងត្បូងភូមិគីដូស នៅខាងកើតភូមិហាត់ស៊រ និងនៅខាងជើងភូមិផូគរ។ នៅរជ្ជ‌កាលព្រះ‌ចៅសាល‌ម៉ាណាសារ ជាស្ដេចស្រុកអាស្ស៊ីរ លោកត្រូវគេកៀរយកទៅជាឈ្លើយ។

លោកតូប៊ីត

៣ ខ្ញុំតូប៊ីត បានដើរតាមមាគ៌ានៃសេចក្ដីពិត គោរពប្រណិ‌ប័តន៍ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និងប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតគ្រប់យ៉ាង ជារៀងរាល់ថ្ងៃអស់មួយជីវិត។ ខ្ញុំតែងតែចែកទានដល់បង‌ប្អូន និងដល់ជនរួមជាតិដែលត្រូវខ្មាំងកៀរមកជាមួយខ្ញុំ ទៅក្រុងនីនីវេ ក្នុងស្រុកអាស្ស៊ីរី។

៤ កាលពីក្មេង ខ្ញុំរស់នៅលើទឹកដីរបស់ខ្ញុំ គឺនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ កុល‌សម្ព័ន្ធទាំងមូលរបស់ខ្ញុំ គឺកុល‌សម្ព័ន្ធណែប‌ថាលី បុព្វ‌បុរសរបស់ខ្ញុំ បានឃ្លាតចេញពីរាជវង្សា‌នុវង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ និងពីក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានជ្រើស‌រើសក្រុងនេះ ពីចំណោមកុល‌សម្ព័ន្ធទាំងប៉ុន្មាន របស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល សម្រាប់ធ្វើជាកន្លែងថ្វាយយញ្ញ‌បូជា។ នៅក្រុងនេះ គេសង់ព្រះ‌វិហារ ដែលជាព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ សម្រាប់មនុស្សគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ។ ៥ ញាតិសន្ដានរបស់ខ្ញុំ និងកុល‌សម្ព័ន្ធណែបថាលីជាបុព្វ‌បុរសរបស់ខ្ញុំ ធ្លាប់ធ្វើយញ្ញ‌បូជានៅលើភ្នំក្នុងស្រុកកាលី‌ឡេ ថ្វាយរូបកូនគោដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាស្ដេចអ៊ីស្រា‌អែលបានតម្កល់នៅក្រុងដាន់។ ៦ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំតែងតែធ្វើដំណើរម្នាក់ឯង ទៅកាន់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម តាមធម្ម‌វិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ដែលបានបញ្ជាឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល ទុកជាក្រឹត្យសម្រាប់អនុវត្តរហូតតរៀងទៅ។ ខ្ញុំតែងយកផលដំបូងនៃភោគផលរបស់ខ្ញុំ កូនសត្វកើតមុនគេ សត្វមួយភាគដប់ក្នុងហ្វូងសត្វ ព្រមទាំងរោមចៀមដែលកាត់មុនគេ មកថ្វាយព្រះ‌អង្គ។ ៧ ខ្ញុំតែងតែជូនអស់លោកបូជា‌ចារ្យ ជាពូជ‌ពង្សលោកអរ៉ុន សម្រាប់ថ្វាយលើអា‌សនៈ។ ខ្ញុំក៏យកស្រូវ ស្រា ផ្លែអូលីវ ផ្លែទទឹម ផ្លែឧទុម្ពរ និងផ្លែឈើដទៃទៀតមួយភាគដប់ ជូនកូនចៅលោកលេវី ដែលបម្រើក្នុងព្រះ‌វិហារនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹមដែរ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ខ្ញុំតែងតែយកប្រាក់មួយភាគដប់របស់ខ្ញុំ ទៅចាយក្នុងក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ៨ ហើយមួយភាគដប់ទៀត ទៅចែកឲ្យក្មេងកំព្រា ស្ត្រីមេ‌ម៉ាយ និងជនបរទេស ដែលរស់នៅជាមួយជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។ បីឆ្នាំម្ដង ខ្ញុំតែងយកប្រាក់នេះទៅទិញ អាហារបរិ‌ភោគជាមួយគ្នា ដូចមានចែងក្នុងគម្ពីរធម្ម‌វិន័យរបស់លោកម៉ូសេ និងតាមការប្រៀនប្រដៅរបស់អ្នកស្រីដេ‌បូរា ជាម្ដាយលោកអាណា‌នីអែល ដែលត្រូវជាឪពុកខ្ញុំ។ លោកឪពុកខ្ញុំបាត់បង់ជីវិតទៅ ទុកឲ្យខ្ញុំនៅកំព្រាតាំងពីកុមារម៉្លេះ។ ៩ ពេលខ្ញុំពេញវ័យចម្រើនឡើង ខ្ញុំរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ជាមួយស្ត្រីម្នាក់ ក្នុងកុល‌សម្ព័ន្ធរបស់ដូន‌តាយើង។ នាងបង្កើតបានកូនប្រុសម្នាក់ ដែលខ្ញុំដាក់ឈ្មោះថាតូ‌ប៊ីយ៉ា។ ១០ ពេលខ្មាំងកៀរប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល យកទៅជាឈ្លើយនៅស្រុកអាស្ស៊ីរី ខ្ញុំក៏ត្រូវគេកៀរទៅជាមួយពួកគេ ហើយមករស់នៅក្នុងក្រុងនីនីវេដែរ។ ញាតិសន្តាន និងជនរួមជាតិរបស់ខ្ញុំ នាំគ្នាបរិភោគចំណីអាហាររបស់សាសន៍ដទៃ។ ១១ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនព្រមបរិភោគអាហាររបស់ជាតិសាសន៍ដទៃ ជាដាច់ខាត។ ១២ ដោយខ្ញុំនឹកដល់ព្រះរបស់ខ្ញុំយ៉ាងស្មោះអស់ពីដួងចិត្ត ១៣ ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ប្រោស‌ប្រទានឲ្យខ្ញុំគាប់ព្រះ‌ហឫទ័យព្រះ‌ចៅសាលម៉ា‌ណាសារ។ ព្រះ‌រាជាចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅទិញរបស់របរដែលព្រះ‌អង្គត្រូវការ។ ១៤ ដូច្នេះ ខ្ញុំតែងតែធ្វើដំណើរទៅស្រុកម៉ែដ ដើម្បីទិញអីវ៉ាន់ថ្វាយព្រះ‌រាជា រហូតដល់ស្ដេចសោយទិវង្គត។ នៅថ្ងៃមួយ ខ្ញុំយកប្រាក់បី‌រយគីឡូដាក់ក្នុងថង់ ផ្ញើនឹងលោកកាបា‌អែល ដែលជាបង‌ប្អូនរបស់លោកកាព្រី រស់នៅស្រុកម៉ែដនោះ។

១៥ ពេលព្រះ‌ចៅសាលម៉ា‌ណាសារសោយទិវង្គត ព្រះ‌បាទសេណា‌កេរិប ជារាជ‌បុត្រ ក៏ឡើងស្នងរាជ្យជំនួសបិតា។ ពេលនោះ ការធ្វើដំណើរទៅកាន់ស្រុកម៉ែដ គ្មានសន្តិ‌សុខ ហើយខ្ញុំក៏ពុំអាចទៅស្រុកនោះទៀតដែរ។ ១៦ ក្នុងរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទសាលម៉ា‌ណាសារ ខ្ញុំតែងតែធ្វើទានជាច្រើនចំពោះបង‌ប្អូនរួមឈាមរបស់ខ្ញុំ ១៧ ដោយចែករំលែកអាហាររបស់ខ្ញុំ ឲ្យអ្នកស្រេកឃ្លាន និងចែកសម្លៀក‌បំពាក់ឲ្យអ្នកដែលគ្មាន។ ប្រសិន‌បើខ្ញុំឃើញសាកសពរបស់ជនរួមជាតិរបស់ខ្ញុំ ដែលគេទុកចោលក្រៅកំពែងក្រុងនីនីវេ ខ្ញុំតែងតែយកសពទាំងនោះទៅកប់។ ១៨ ខ្ញុំក៏បានបញ្ចុះសាកសព អស់អ្នក ដែលព្រះ‌បាទសេណា‌កេរិបប្រហារជីវិត នៅពេលស្ដេចបាក់ទ័ព ស្ដេចត្រឡប់ពីស្រុកយូដាវិញ។ ពេលនោះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជាព្រះ‌មហាក្សត្រនៃស្ថានបរម‌សុខ បានដាក់ទោសស្ដេច ព្រោះស្ដេចបានប្រមាថព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ ព្រះ‌រាជាព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធយ៉ាងខ្លាំង ហើយសម្លាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលជាច្រើននាក់។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំលួចសាកសពរបស់ពួកគេទៅបញ្ចុះ។ ព្រះ‌បាទសេណា‌កេរិប ឲ្យគេរកសាកសពទាំងនោះ តែរកមិនឃើញ។

១៩ ពេលនោះ អ្នកក្រុងនីនីវេម្នាក់ ទៅទូលព្រះ‌រាជាថា ខ្ញុំជាអ្នកបញ្ចុះសាកសពទាំងនោះ។ ហេតុនេះ ខ្ញុំត្រូវលាក់ខ្លួន។ កាលខ្ញុំដឹងថា ព្រះ‌រាជាជ្រាបពីរឿងខ្ញុំ ហើយឲ្យគេតាមរកខ្ញុំ ដើម្បីប្រហារជីវិត ខ្ញុំភ័យខ្លាច ហើយក៏រត់គេចខ្លួនទៅ។ ២០ រដ្ឋអំណាច រឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិទាំងអស់របស់ខ្ញុំ ដាក់ចូលក្នុងឃ្លាំងរាជទ្រព្យ នៅសល់តែនាងហាណ្ណាជាភរិយា និងតូប៊ីយ៉ាជាកូនប៉ុណ្ណោះ។

២១ សែ‌សិបថ្ងៃក្រោយមក ព្រះ‌រាជ‌បុត្រពីរអង្គ បានធ្វើគុតព្រះ‌ចៅសេណា‌កេរិបជាបិតា រួចរត់គេចខ្លួនទៅកាន់ភ្នំអរ៉ា‌រ៉ាត់។ ព្រះ‌បាទអសា‌រ៉ាដូន ជាព្រះ‌រាជបុត្រមួយអង្គទៀត ក៏ឡើងស្នងរាជ្យជំនួសបិតា។ ស្ដេចតែងតាំងលោកអហ៊ីការ ដែលជាកូនរបស់លោកអណ្ណា‌អែល ជាបង‌ប្អូនខ្ញុំ ឲ្យទទួលខុសត្រូវលើផ្នែកហិរញ្ញ‌វត្ថុ ក្នុងរាជា‌ណាចក្រ។ ដូច្នេះ ក្មួយរបស់ខ្ញុំមានអំណាចត្រួតត្រារាជការទាំងមូល។ ២២ ក្នុងរជ្ជ‌កាល ព្រះ‌ចៅសេណា‌កេរិប ស្ដេចស្រុកអាស្ស៊ីរី លោកអហ៊ីការទទួលមុខងារជារាជបម្រើ ចាក់ស្រាថ្វាយព្រះ‌រាជា ជាមន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌ អ្នកគ្រប់គ្រងរាជ‌ការ និងជាមន្ត្រីទទួល‌ខុសត្រូវលើផ្នែកហិរញ្ញ‌វត្ថុ។ ក្រោយមក ព្រះ‌ចៅអសា‌រ៉ាដូន តែងតាំងឲ្យលោកបន្តមុខងារទាំងនេះតទៅទៀត។ លោកអហ៊ីការ ជាញាតិ‌សន្តានរបស់ខ្ញុំ ជួយធ្វើអន្ត‌រាគមន៍ឲ្យខ្ញុំ អាចត្រឡប់មករស់នៅក្រុងនីនីវេវិញ។

លោកតួប៊ីតកើតទុក្ខ

១ ក្នុងរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអសា‌រ៉ាដូន ខ្ញុំត្រឡប់មកផ្ទះរបស់ខ្ញុំ នៅក្រុងនីនីវេ ខ្ញុំជួបជុំជាមួយនាងហាណ្ណា ជាភរិយា និងតូប៊ីយ៉ាជាកូនរបស់ខ្ញុំវិញ។ ក្នុងឱកាសបុណ្យ «ថ្ងៃទីហា‌សិប» គឺជាថ្ងៃបុណ្យដ៏‌វិសុទ្ធ នៃសប្ដាហ៍ទីប្រាំពីរ ក្រោយបុណ្យចម្លង គេរៀប‌ចំពិធីជប់‌លៀងមួយសម្រាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចូលអង្គុយ ដើម្បីបរិ‌ភោគ។ ២ គេក៏លើកម្ហូប‌អាហារដ៏ឆ្ងាញ់ជាច្រើន មកដាក់លើតុឲ្យខ្ញុំទទួលទាន។ ខ្ញុំប្រាប់តូប៊ី‌យ៉ាកូនខ្ញុំថា៖ «ចូរកូនចេញទៅរកអ្នកក្រីក្រម្នាក់ ក្នុងចំណោមបង‌ប្អូនរួមជាតិយើង ដែលខ្មាំងបានកៀរមកក្រុងនីនីវេ ជាអ្នកនឹកដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ រួចនាំគេមកបរិភោគអាហារជាមួយពុក។ ពុករង់ចាំរហូតដល់កូនត្រឡប់មកវិញ»។ ៣ តូប៊ីយ៉ាចេញទៅរកអ្នកក្រីក្រម្នាក់ ក្នុងចំណោមបង‌ប្អូនរបស់យើង តែវាត្រឡប់មកវិញ ទាំងប្រាប់ថា៖ «លោកឪពុក!»។ ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា៖ «មានការអ្វីកូន?» កូនខ្ញុំពោលថា៖ «មានគេច្របាច់កសម្លាប់ជនជាតិយើងម្នាក់ ហើយទុកសាកសពចោលនៅទីផ្សារ»។ ៤ ខ្ញុំស្ទុះក្រោកឡើងចោលអាហារ ដែលមិនទាន់បរិភោគផង រត់ទៅយកសាកសពនោះចេញមកទុកក្នុងរោងតូចមួយ ចាំដល់ថ្ងៃលិច ទើបយកទៅបញ្ចុះ។ ៥ ក្រោយមក ខ្ញុំវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ហើយក៏ងូតទឹកជម្រះខ្លួនឲ្យបានបរិសុទ្ធ រួចបរិភោគអាហារទាំងក្ដីសោក‌សៅ ៦ ដោយនឹកដល់ពាក្យដែលព្យាការីអម៉ូស បានថ្លែងប្រឆាំងនឹងអ្នកក្រុងបេត‌អែលថា៖ «ថ្ងៃបុណ្យរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងក្លាយទៅជាថ្ងៃកាន់ទុក្ខ ហើយបទចម្រៀងរបស់អ្នករាល់‌គ្នា ក៏ក្លាយទៅជាបទទំនួញវិញដែរ» រួចខ្ញុំក៏យំ។ ៧ លុះដល់ថ្ងៃលិច ខ្ញុំចេញទៅជីករណ្ដៅបញ្ចុះសាកសពនោះ។ ៨ អ្នកជិតខាងចំអកដាក់ខ្ញុំថា៖ «គាត់មិនរាងចាលទេ! គេបានតាមរកចាប់គាត់ ដើម្បីប្រហារជីវិតម្ដងទៅហើយ ព្រោះតែរឿងបញ្ចុះសាកសព គាត់ក៏រត់គេចខ្លួន! នៅពេលនេះ គាត់បញ្ចុះសាកសពទៀត!»។ ៩ នៅយប់នោះ ខ្ញុំជម្រះខ្លួនឲ្យបរិសុទ្ធ រួចខ្ញុំចេញទៅទីធ្លាខាងក្រៅ ហើយដេកតាមជញ្ជាំងនៃធ្លានោះ តែខ្ញុំមិនបានគ្របមុខទេ ព្រោះក្ដៅ។ ១០ ខ្ញុំដឹងថា នៅលើជញ្ជាំងចំពីលើក្បាលខ្ញុំនោះ មានសំបុកចាបទេ ចាបវាជុះអាចម៍ដាក់ចំភ្នែកខ្ញុំទាំងសងខាង បណ្ដាលឲ្យគ្រាប់ភ្នែកខ្ញុំឡើងពណ៌ស។ ខ្ញុំទៅឲ្យពេទ្យជាច្រើននាក់ពិនិត្យព្យាបាល ទោះបីគេដាក់ថ្នាំច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ភ្នែកខ្ញុំកាន់តែឡើងសខ្លាំងជាងមុនទៅទៀត រហូតដល់ងងឹតទាំងស្រុង។ ខ្ញុំមើលអ្វីៗមិនឃើញសោះអស់‌រយៈពេលបួនឆ្នាំ។ បង‌ប្អូនសាច់‌ញាតិរបស់ខ្ញុំ ព្រួយ‌បារម្ភយ៉ាងខ្លាំងចំពោះខ្ញុំ ហើយលោក អហ៊ីការ ផ្គត់ផ្គង់ខ្ញុំអស់‌រយៈពេលពីរឆ្នាំ មុនពេលគាត់ចាកចេញទៅស្រុកអ៊ី‌លីមៃ។

១១ ពេលនោះ នាងហាណ្ណាជាប្រពន្ធខ្ញុំ ក៏ចេញទៅស៊ីឈ្នួលគេដែរ។ ១២ នាងធ្វើការឲ្យគេ ដើម្បីយកប្រាក់មកចិញ្ចឹមជីវិត។ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ ខែចេត្រ នាងត្បាញបានក្រណាត់មួយដុំ ហើយប្រគល់ឲ្យម្ចាស់ក្រណាត់។ ម្ចាស់នោះប្រគល់ថ្លៃឈ្នួលត្បាញឲ្យគ្រប់ចំនួន ព្រមទាំងឲ្យកូនពពែមួយក្បាលបន្ថែមទៀតផង។ ១៣ ពេលកូនពពែនោះចូលមកជិតខ្ញុំ វាក៏ស្រែក។ ខ្ញុំហៅប្រពន្ធខ្ញុំមកសួរថា៖ «តើកូនពពែនេះមកពីណា? លួចគេទេឬ? ចូរយកវាទៅឲ្យម្ចាស់វាវិញ! យើងគ្មានសិទ្ធិបរិភោគអ្វី ដែលបានមកពីការលួចគេនោះទេ!»។ ១៤ នាងឆ្លើយតបថា «កូនពពែនេះជាអំណោយដែលគេឲ្យបន្ថែមពីលើប្រាក់ឈ្នួលទេតើ!»។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនៅតែមិនព្រមជឿនាង ហើយទទូចឲ្យនាងយកកូនពពែនេះ ទៅប្រគល់ឲ្យម្ចាស់វាវិញ។ ខ្ញុំខឹងនាងជាខ្លាំង ព្រោះតែកូនពពែនេះ។ ពេលនោះ នាងតបមកខ្ញុំថា៖ «តើឯណាទានរបស់លោក? តើអំពើល្អរបស់លោកនៅឯណា? មែនហើយ អំពើល្អរបស់លោកអត់បានការអ្វីឡើយ»។

ពាក្យអង្វររបស់លោកតូប៊ីត

១ ខ្ញុំព្រួយចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ខ្ញុំថ្ងូរ ហើយសម្រក់ទឹក‌ភ្នែក។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមទូលអង្វរព្រះ‌ជាម្ចាស់ ទាំងសោកសៅថា៖ ២ «បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! ព្រះ‌អង្គពិតជាសុច‌រិត ស្នាព្រះ‌ហស្តទាំងអស់របស់ព្រះ‌អង្គ ពិតជាត្រឹម‌ត្រូវ។ ព្រះ‌អង្គប្រព្រឹត្តការទាំងអស់ ដោយព្រះ‌ហឫទ័យអាណិត‌មេត្តា ដោយស្មោះ‌ត្រង់។ គឺព្រះ‌អង្គហើយ ដែលវិនិច្ឆ័យពិភពទាំងមូល។ ៣ ឱព្រះ‌អម្ចាស់អើយ! សូមព្រះ‌អង្គកុំបំភ្លេចទូលបង្គំ! សូមទតមើលមកទូលបង្គំ! សូមកុំដាក់ទោសទូលបង្គំ! ព្រោះតែអំពើបាបរបស់ទូល‌បង្គំ និង អំពើបាបដែលដូន‌តារបស់ទូលបង្គំ បានប្រព្រឹត្តខុសនឹងព្រះ‌ហឫទ័យព្រះ‌អង្គ។ ៤ ដូន‌តារបស់ទូល‌បង្គំ មិនបានគោរពប្រណិ‌ប័តន៍តាមបញ្ជារបស់ព្រះ‌អង្គទេ ហេតុនេះ ព្រះ‌អង្គបានបណ្ដោយឲ្យខ្មាំងសត្រូវរឹបអូស យកទ្រព្យ‌សម្បត្តិ ព្រមទាំងកៀរយើង‌ខ្ញុំទៅជាឈ្លើយ និងប្រហារជីវិតយើង‌ខ្ញុំផង។ ប្រជា‌ជាតិនានាចំអកឡកឡឺយ ជេរ‌ប្រមាថនៅក្នុងស្រុក ដែលព្រះ‌អង្គកម្ចាត់‌កម្ចាយយើងខ្ញុំឲ្យទៅនៅ។ ៥ ការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះ‌អង្គ ពិតជាត្រឹមត្រូវ ព្រះ‌អង្គដាក់ទោសទូលបង្គំ ព្រោះតែអំពើបាបរបស់ទូលបង្គំ និងអំពើបាបដូន‌តារបស់ទូលបង្គំ។ យើងខ្ញុំ ពុំបាន គោរពប្រណិ‌ប័តន៍តាមព្រះ‌បញ្ជារបស់ព្រះ‌អង្គ ហើយក៏មិនបានដើរតាមសេចក្ដីសុចរិត នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្រ្តព្រះ‌អង្គដែរ។ ៦ ឥឡូវនេះ សូមប្រព្រឹត្តចំពោះទូលបង្គំតាមព្រះ‌ហឫទ័យព្រះ‌អង្គចុះ! សូមដកយកខ្យល់ដង្ហើមរបស់ទូលបង្គំត្រឡប់ទៅវិញ! សូមព្រះ‌អង្គមេត្តាផ្ដាច់ជីវិតទូលបង្គំ ឲ្យទូលបង្គំត្រឡប់ទៅជាធូលីដីវិញចុះ។ ទូលបង្គំសុខចិត្តស្លាប់ ប្រសើរជាងរស់នៅតទៅទៀត ដ្បិតទូលបង្គំឮតែពាក្យជេរ‌ប្រមាថ ហើយទូលបង្គំមានទុក្ខព្រួយជាពន់‌ពេក! ឱព្រះ‌អម្ចាស់អើយ! សូមមេត្តាជួយរំដោះទូលបង្គំឲ្យរួចពីទុក្ខវេទនានេះផង សូមរំដោះទូលបង្គំ ឲ្យបានសម្រាកអស់កល្ប‌ជា‌និច្ច! ឱព្រះ‌អម្ចាស់អើយ! សូមកុំបែរព្រះ‌ភ័ក្រ្តចេញពីទូលបង្គំឡើយ! ពិតមែនហើយ ទូលបង្គំសុខចិត្តស្លាប់ប្រសើរជាងរងទុក្ខវេទនាបែបនេះអស់មួយជីវិត ហើយចៀសផុតពីការជេរ‌ប្រមាថទៀតផង!»។

ទុក្ខវេទនារបស់នាងសារ៉ា

៧ នាថ្ងៃនោះដែរ នៅក្រុងអែក‌បាថានក្នុងស្រុកម៉ែដ មានស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះនាងសារ៉ា ជាកូនរបស់លោករ៉ាគូ‌អែល ឮស្រីបម្រើរបស់ឪពុកជេរ‌ប្រមាថនាង។ ៨ នាងសារ៉ាធ្លាប់រៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ចំនួនប្រាំពីរដងរួចមកហើយ ប៉ុន្តែ អារក្ខកំណាចម្នាក់ឈ្មោះអា‌ស្មូដេ បានសម្លាប់ស្វាមីទាំងប្រាំពីររបស់នាងជារៀងរាល់លើក មុនពេលរួមបវេណីជាមួយនាង។ ហេតុនេះ ស្រីបម្រើនោះចោទប្រកាន់នាងសារ៉ាថា៖ «គឺនាងហើយដែលសម្លាប់ប្ដីទាំងប្រាំពីរនាក់! គេលើកនាងឲ្យមានប្ដីប្រាំពីរលើក ប៉ុន្តែ នាងគ្មានឈ្មោះ ជាប្រពន្ធរបស់បុរសណាម្នាក់ឡើយ! ៩ ហេតុអ្វីបានជានាងធ្វើបាបយើង ព្រោះតែប្ដីទាំងប្រាំពីរនាក់ស្លាប់ដូច្នេះ? ចូរនាងទៅនៅជាមួយប្ដីនាងចុះ! កុំឲ្យនាងមានកូនប្រុស ឬកូនស្រីឡើយ!»។ ១០ នៅថ្ងៃនោះ នាងសារ៉ាកើតទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំង នាងយំ ហើយឡើងទៅបន្ទប់ខាងលើរបស់ឪពុកនាង ដោយមានបំណងចងកសម្លាប់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក នាងបានរិះគិតពិចារណាថា បើខ្ញុំចងកសម្លាប់ខ្លួនមែននោះ គេមុខជាប្រមាថឪពុកខ្ញុំថា៖ «លោកមានកូនស្រីជាទីស្រឡាញ់តែម្នាក់គត់ នាងចងក ព្រោះតែកើតទុក្ខខ្លាំងពេក។ ធ្វើដូច្នេះ ឪពុករបស់ខ្ញុំដែលកាន់តែចាស់ជរាហើយនេះ មុខជាលាចាកលោកនេះ ទាំងកើតទុក្ខជាមិនខាន។ ហេតុនេះ ខ្ញុំសម្រេចចិត្តថា ខ្ញុំមិនគួរចងកទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំត្រូវអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ សូមព្រះ‌អង្គដកជីវិតខ្ញុំចុះ ដើម្បីកុំឲ្យគេជេរ‌ប្រមាថខ្ញុំអស់មួយជីវិតដូច្នេះ»។

ពាក្យទូល‌អង្វររបស់នាងសារ៉ា

១១ ពេលនោះ នាងសារ៉ា លើកដៃបែរទៅរកបង្អួច ហើយទូលអង្វរព្រះ‌ជាម្ចាស់ថា៖ ១២ «បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រកបដោយព្រះ‌ហឫទ័យមេត្តា‌ករុណា! នាងខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ! សូមលើកតម្កើងព្រះ‌នាមព្រះ‌អង្គអស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ! សូមឲ្យស្នាព្រះ‌ហស្តទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះ‌អង្គ លើកតម្កើងរហូតតរៀងទៅផង។ ឥឡូវនេះ នាងខ្ញុំសូមបែរមុខទៅរកព្រះ‌អង្គ នាងខ្ញុំសូមបែរភ្នែកទៅរកព្រះ‌អង្គ! ១៣ សូមព្រះ‌អង្គមេត្តាប្រោសឲ្យនាងខ្ញុំលាចាកលោកនេះ កុំឲ្យនាងខ្ញុំឮពាក្យ គេជេរ‌ប្រមាថទៀតឡើយ!។ ១៤ បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! ព្រះ‌អង្គជ្រាបហើយថា ខ្ញុំម្ចាស់នៅព្រហ្មចារីនៅឡើយ ដោយមិនបានខូចខ្លួននឹងបុរសណាម្នាក់ទេ ១៥ ខ្ញុំ‌ម្ចាស់ពុំដែលធ្វើឲ្យកេរ្តិ៍‌ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ‌ម្ចាស់ ឬ ឈ្មោះរបស់ឪពុកខ្ញុំ‌ម្ចាស់មានសៅ‌ហ្មង នៅក្នុងស្រុក ដែលខ្មាំងសត្រូវកៀរយើងខ្ញុំឲ្យមករស់នៅនោះទេ ឪពុកខ្ញុំ‌ម្ចាស់មានកូនស្រីតែម្នាក់គត់ គាត់គ្មានកូនណាទៀតដែលអាចទទួលមត៌កស្នងពីគាត់ឡើយ ហើយគាត់ក៏គ្មានបង‌ប្អូនញាតិ‌សន្តានឯណាទៀតដែលអាចរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ជាមួយខ្ញុំ‌ម្ចាស់ដែរ។ ប្ដីខ្ញុំ‌ម្ចាស់ទាំងប្រាំពីរនាក់ បាត់‌បង់ជីវិតអស់ហើយ ដូច្នេះ តើខ្ញុំ‌ម្ចាស់រស់នៅតទៅទៀតដើម្បីអ្វី? បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! ប្រសិនបើព្រះ‌អង្គមិនសព្វព្រះ‌ហឫទ័យដកជីវិតខ្ញុំ‌ម្ចាស់ទេ សូមព្រះ‌អង្គមេត្តាសណ្ដាប់ពាក្យដែលគេជេរមករកខ្ញុំ‌ម្ចាស់ផង!»។

ព្រះ‌ជាម្ចាស់ព្រះ‌សណ្ដាប់ ពាក្យអង្វរអ្នកទាំងពីរ

១៦ ពេលដដែលនោះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រកបដោយសិរីរុង‌រឿង ព្រះ‌អង្គព្រះ‌សណ្ដាប់ពាក្យអង្វររបស់អ្នកទាំងពីរ ១៧ ហើយចាត់ទេវទូតរ៉ាផា‌អែល ទៅព្យាបាលអ្នកទាំងពីរឲ្យជាសះ‌ស្បើយ គឺដកស្បែកសចេញពីភ្នែករបស់លោកតូប៊ីត ដើម្បីឲ្យគាត់មើលឃើញពន្លឺរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយដេញអា‌ស្មូដេ ជាអារក្ខកំណាចចេញពីនាងសារ៉ា ជាកូនរបស់លោករ៉ាគូ‌អែល ដើម្បីលើកនាងឲ្យរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ជាមួយលោកតូប៊ីយ៉ា ជាកូនប្រុសរបស់លោកតូប៊ីត។ ក្នុងចំណោមសាច់‌ញាតិទាំងអស់ មានតែលោកតូប៊ីយ៉ានេះទេ ដែលមានសិទ្ធិដណ្ដឹងនាងមុនគេ។ ពេលនោះ លោកតូប៊ីតដើរពីទីធ្លា ចូលមកក្នុងផ្ទះគាត់ រីឯនាងសារ៉ាជាកូនស្រីរបស់លោករ៉ាគូ‌អែល ក៏ចុះពីបន្ទប់ខាងលើមកដែរ។

ពាក្យបណ្ដាំរបស់លោកតូប៊ីត

១ នៅថ្ងៃនោះ លោកតូប៊ីតនឹកឃើញដល់ប្រាក់ដែលគាត់បានផ្ញើទុក នឹងលោកកាបា‌អែល ក្នុងក្រុងរ៉ា‌កែស នៅស្រុកម៉ែដ។ ២ គាត់គិតថា «ខ្ញុំសូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ដកជីវិតខ្ញុំរួចហើយ មុនពេលខ្ញុំបាត់បង់ជីវិត ខ្ញុំគួរហៅកូនខ្ញុំមកប្រាប់ឲ្យដឹងពីប្រាក់នោះ»។ ៣ គាត់ហៅតូប៊ី‌យ៉ា ជាកូនមក ហើយប្រាប់ថា៖ «កូនប្រុសអើយ! នៅពេលពុកចែកស្ថានទៅ ចូរកូនយកសពពុកទៅបញ្ចុះ ឲ្យបានសមរម្យផង! ចូរគោរពម្ដាយកូន! ចូរថែរក្សាម្ដាយអស់មួយជីវិតរបស់គាត់ កុំបោះបង់ចោលគាត់ឡើយ! ចូរខិតខំធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យគាត់សប្បាយចិត្ត! កុំធ្វើអ្វីដែលបណ្ដាលឲ្យម្ដាយព្រួយចិត្ត ៤ កូនអើយ! សូមនឹកថាម្ដាយបានទ្រាំនូវទុក្ខលំបាក ពេលដែលកូននៅក្នុងផ្ទៃរបស់គាត់។ ពេលម្ដាយបាត់បង់ជីវិត ចូរយកសពរបស់គាត់ ទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរជាមួយពុក។ ៥ កូនអើយ! ចូរកូននឹកដល់ព្រះ‌អម្ចាស់អស់មួយជីវិតរបស់កូន កុំបណ្ដោយខ្លួនឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប ឬបំពានវិន័យរបស់ព្រះ‌អង្គឡើយ! ចូរប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតជារៀងរាល់ថ្ងៃ អស់មួយជីវិតរបស់កូន។ កុំប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ច‌រិតឡើយ ៦ ដ្បិតអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត តែងបានចម្រុងចម្រើនឡើង ក្នុងគ្រប់កិច្ច‌ការរបស់ខ្លួន ៧ ចូរយកសម្បត្តិរបស់ខ្លួន ដាក់ទានដល់អ្នក ដែលប្រព្រឹត្ត តាមសេចក្ដីសុចរិត។ ពេលកូនដាក់ទាន ចូរកុំនឹកស្ដាយឲ្យសោះ! ចូរកូនកុំងាកចេញពីជនក្រីក្រ នោះព្រះ‌ជាម្ចាស់ក៏មិនបែរព្រះ‌ភ័ក្រ្តចេញពីកូនដែរ។ ៨ ចូរដាក់ទានតាមលទ្ធ‌ភាព និងតាមទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់កូន។ ប្រសិនបើកូនមានសម្បត្តិតិច ចូរកុំខ្លាចយកអ្វីៗដ៏តិច‌តួចនោះទៅចែកទានដល់គេឡើយ។ ៩ ធ្វើដូច្នេះ កូននឹងសន្សំសម្បត្តិដ៏ប្រសើរថ្លៃថ្លា សម្រាប់ថ្ងៃដែលកូនមានទុក្ខវេទនា ១០ ព្រោះទាន តែង‌តែរំដោះមិនឲ្យស្លាប់ ហើយមិនឲ្យធ្លាក់ទៅក្នុងទីងងឹត ១១ អស់អ្នកដែលធ្វើទានដល់អ្នកក្រីក្រ ហាក់ដូចជាបានថ្វាយតង្វាយដ៏ប្រសើរចំពោះព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត។ ១២ កូនអើយ! ចូរកុំរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ខុសធម្ម‌វិន័យ! ជាបឋម ចូរកូនដណ្ដឹងកូនស្រីក្នុងពូជពង្សដូន‌តារបស់យើង។ កុំយកប្រពន្ធជាសាសន៍ដទៃឡើយ គឺប្រពន្ធដែលមិនជាប់នឹងកុល‌សម្ព័ន្ធរបស់យើង ព្រោះយើងជាកូនចៅរបស់អស់លោកព្យាការី។ ចូរកូននឹកគិតដល់លោកណូអេ លោកអប្រា‌ហាំ លោកអ៊ីសាក លោកយ៉ាកុបជាបុព្វ‌បុរសរបស់យើង។ តាំងពីបុរាណកាលមក បុព្វ‌បុរសបានយកភរិយាក្នុងចំណោមសាច់‌ញាតិរបស់គាត់។ ដូច្នេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានប្រទានឲ្យអស់លោកមានកូនចៅ និងកាន់កាប់ទឹកដីទុកជាមត៌កផង។ ១៣ កូនអើយ! ចូរស្រឡាញ់បង‌ប្អូនសាច់‌ញាតិឲ្យខ្លាំងជាងគេ! កុំវាយឫកដាក់បង‌ប្អូន កូនប្រុស កូនស្រី ដែលជាជនរួមឈាមរបស់កូន រហូតដល់មិនយកភរិយា ក្នុងចំណោមជនជាតិរបស់ខ្លួន។ អ្នកវាយឫកខ្ពស់ មុខជាត្រូវអន្ត‌រាយ ហើយត្រូវខកចិត្ត រីឯអ្នកខ្ជិល រមែងក្រតោកយ៉ាកបំផុត ដ្បិតការខ្ជិលជាប្រភពនៃការអត់ឃ្លាន។ ១៤ កុំទុកប្រាក់ឈ្នួលរបស់កម្មកររហូតដល់ថ្ងៃស្អែកឡើយ គឺត្រូវបើកឈ្នួលឲ្យគេភ្លាម។ ប្រសិនបើកូនបម្រើព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គមុខជាសងឲ្យកូនវិញពុំខាន។ ចូរប្រយ័ត្នក្នុងគ្រប់កិច្ច‌ការដែលកូនប្រព្រឹត្ត ហើយកាន់កិរិយាមារ‌យាទ ជាអ្នកទទួលការអប់រំល្អ។ ១៥ អ្វីៗដែលកូនមិនចូលចិត្ត ចូរកូនកុំធ្វើការនោះលើអ្នកដទៃឲ្យសោះ!។ ១៦ ចូរចែកអាហាររបស់កូន ដល់អ្នកដែលឃ្លាន និងចែកសម្លៀកបំពាក់ដល់អ្នកដែលគ្មានផង។ ចូរយកអ្វីៗដែលលើសពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់កូនទៅចែកទានឲ្យអ្នកក្រីក្រ។ ពេលណាកូនធ្វើទាន ចូរកុំនឹកស្ដាយក្រោយឲ្យសោះ! ១៧ ចូរយកអាហារ ទៅឲ្យអ្នកកំពុងយំកាន់ទុក្ខមនុស្សសុចរិតស្លាប់ ប៉ុន្តែ កុំយកអាហារ ទៅឲ្យមនុស្សទុច្ច‌រិតស្លាប់ឡើយ! ១៨ ចូរសួរយោ‌បល់ពីអ្នកប្រាជ្ញ ហើយកុំមើលងាយអ្នកដែលផ្តល់យោបល់ល្អ។ ១៩ ចូរលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកគ្រប់កាលៈ‌ទេសៈ ចូរទូលអង្វរព្រះ‌អង្គឲ្យតម្រង់ផ្លូវកូន និងប្រោសឲ្យកូនបានសម្រេចគ្រប់កិច្ច‌ការ គ្រប់គម្រោង‌ការរបស់កូន។ គ្មានប្រជាជនណាមានប្រាជ្ញាដឹងខុសត្រូវឡើយ គឺមានតែព្រះ‌ជាម្ចាស់មួយព្រះ‌អង្គ ប៉ុណ្ណោះដែលប្រោសប្រទានអ្វីៗដ៏ល្អ ព្រះ‌អង្គមានបំណងចង់បន្ទាបនរណា ក៏ព្រះ‌អង្គបន្ទាបគេរហូតដល់ស្លាប់ដែរ។ ឥឡូវនេះ ចូរកូនចងចាំពាក្យបណ្ដាំទាំងនេះនៅក្នុងចិត្តកុំភ្លេចឲ្យសោះ។ ២០ ពុកសូមប្រាប់កូនថា ពុកផ្ញើប្រាក់ចំនួនបី‌រយគីឡូ នឹងលោកកាបា‌អែល ជាកូនលោកកាព្រី នៅក្រុងរ៉ា‌កែស ក្នុងស្រុកម៉ែដ។ ២១ កូនអើយ ចូរកុំខ្លាច! ប្រសិនបើយើងធ្លាក់ខ្លួនក្រ។ ប្រសិនបើកូនចៀសវាងអំពើបាបគ្រប់បែបយ៉ាង និងប្រព្រឹត្តការដែលគាប់ព្រះ‌ហឫទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់កូន!។ កូននឹងមានសម្បត្តិដ៏ស្ដុក‌ស្ដម្ភ បើកូនគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌ជាម្ចាស់‍»។

លោកតូប៊ី‌យ៉ារៀបចំធ្វើដំណើរ

១ ពេលនោះ តូប៊ី‌យ៉ាឆ្លើយតបនឹងលោកតូប៊ីតជាឪពុកថា៖ «បាទលោកឪពុក! កូននឹងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ តាមបណ្ដាំរបស់លោកឪពុក! ២ ប៉ុន្តែ តើកូននឹងយកប្រាក់ទាំងនេះពីគេដូចម្ដេច បើកូនមិនស្គាល់គេផង ហើយគេក៏មិនស្គាល់កូនដែរ!។ តើកូនមានអ្វីអាចឲ្យគេស្គាល់ និងទុកចិត្តកូន ដើម្បីឲ្យគេប្រគល់ប្រាក់នេះ មកឲ្យកូន? ម្យ៉ាងទៀត កូនមិនស្គាល់ផ្លូវឆ្ពោះទៅស្រុកម៉ែដទេ!»។ ៣ លោកតូប៊ីតឆ្លើយទៅតូប៊ី‌យ៉ាជាកូនថា៖ «លោកកាបា‌អែលបានចុះហត្ថ‌លេខាលើសំបុត្រព្រមព្រៀងមួយ ហើយពុកក៏បានចុះហត្ថ‌លេខាដែរ។ ពុកបានហែកសំបុត្រនោះជាពីរ ទុកម្នាក់ពាក់កណ្ដាល ហើយពុកបានទុកពាក់កណ្ដាលទៀត និងប្រាក់នោះនៅនឹងគាត់។ ពុកបានផ្ញើប្រាក់នោះម្ភៃឆ្នាំមកហើយ! ឥឡូវនេះ ចូរកូនរកមនុស្សគួរឲ្យទុកចិត្តម្នាក់ ដើម្បីធ្វើដំណើរទៅជាមួយកូន។ យើងនឹងជូនប្រាក់ឈ្នួលឲ្យគេ នៅពេលកូនវិលត្រឡប់មកវិញ។ ចូរកូនទៅយកប្រាក់នេះពីផ្ទះលោកកាបា‌អែលមក!»។

៤ លោកតូប៊ី‌យ៉ា ចេញទៅរកមនុស្សម្នាក់ ដែលស្គាល់ផ្លូវច្បាស់ អាចរួមដំណើរជាមួយគាត់ទៅស្រុកម៉ែដ។ ពេលចេញមកក្រៅផ្ទះ គាត់ជួបទេវទូតរ៉ាផា‌អែល ដែលឈរនៅពីមុខគាត់ តែគាត់មិនដឹងថា លោកជាទេវទូតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ទេ!។ ៥ គាត់សួរទេវទូតថា៖ «តើអ្នកមកពីណា?» ទេវទូតឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំជាជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលម្នាក់ ជាបង‌ប្អូនរបស់ប្អូន ខ្ញុំមករកការ‌ងារធ្វើនៅទីនេះ»។ លោកតូប៊ី‌យ៉ាសួរថា៖ «តើបងស្គាល់ផ្លូវទៅកាន់ស្រុកម៉ែដឬទេ?» ៦ ទេវទូតឆ្លើយថា៖ «បាទ! បងធ្លាប់ទៅទីនោះជាញឹក‌ញាប់ បងស្គាល់ផ្លូវច្បាស់ណាស់! បងធ្លាប់ទៅស្រុកម៉ែដជាច្រើនដង ហើយបងធ្លាប់ស្នាក់នៅផ្ទះលោកកាបា‌អែល ជាសាច់ញាតិរបស់យើងដែលរស់នៅក្រុងរ៉ា‌កែស ក្នុងស្រុកនោះដែរ។ ពីក្រុងអែកបាតានទៅក្រុងរ៉ា‌កែស ដើរធម្មតាពីរថ្ងៃទើបដល់ ដ្បិតក្រុងទាំងពីរនោះនៅតាមតំបន់ភ្នំ។ ៧ លោកតូប៊ី‌យ៉ាប្រាប់គាត់ថា៖ «សូមបងចាំខ្ញុំនៅទីនេះ ខ្ញុំទៅជម្រាបឪពុកខ្ញុំសិន ដ្បិតខ្ញុំត្រូវការបងធ្វើដំណើរជាមួយ ហើយខ្ញុំនឹងជូនប្រាក់ឈ្នួលដល់បង» ៨ ទេវទូតតបថា៖ «បាទ! បងចាំនៅទីនេះ ប៉ុន្តែសូមកុំយូរពេក»

៩ លោកតូប៊ី‌យ៉ាចូលទៅជម្រាបលោកតូប៊ីត ជាឪពុកថា៖ «កូនរកបានមនុស្សម្នាក់ហើយ គឺគាត់ជាជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ជាបង‌ប្អូនរបស់យើង»។ លោកតូប៊ីតពោលថា៖ «ចូរហៅគេមក ដើម្បីឲ្យពុកស្គាល់ថា តើគាត់នៅក្នុងអំបូរណា កុល‌សម្ព័ន្ធណា តើពុកអាចទុកចិត្តគាត់ឲ្យរួមដំណើរជាមួយកូនបានឬទេ?» លោកតូប៊ី‌យ៉ាចេញទៅហៅទេវទូតថា៖ «បងសម្លាញ់អើយ! ឪពុកខ្ញុំមានប្រសាសន៍!»។ ១០ ទេវទូតចូលក្នុងផ្ទះ ហើយលោកតូប៊ីតក៏លើកដៃជម្រាបសួរគាត់មុន។ ទេវទូតមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមឲ្យលោកបានប្រកបដោយ សេចក្ដីសុខសាន្តយ៉ាងបរិបូណ៌!។ លោកតូប៊ីតតបឆ្លើយថា៖ «តើខ្ញុំបានសេចក្ដីសុខយ៉ាងដូចម្ដេច បើភ្នែកខ្ញុំខ្វាក់ដូច្នេះ មើលពន្លឺថ្ងៃក៏មិនឃើញ ខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងភាពងងឹតដូចមនុស្សស្លាប់ដែលមិនឃើញអ្វី! ទោះបីខ្ញុំមានជីវិតក្ដី ក៏ខ្ញុំរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សស្លាប់ទៅហើយដែរ។ ខ្ញុំឮសំឡេងគេ តែមើលគេមិនឃើញសោះ!»។ ទេវទូតតបថា៖ «ចូរក្លាហានឡើង! បន្តិចទៀត ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងប្រោសលោកឲ្យជាមិនខាន! ចូរក្លាហានឡើង!»។ លោកតូប៊ីតពោលថា៖ «តូប៊ី‌យ៉ាកូនខ្ញុំចង់ធ្វើដំណើរទៅស្រុកម៉ែដ។ តើលោកអាចរួមដំណើរជាមួយ ព្រមទាំងណែនាំផ្លូវកូនខ្ញុំបានទេ? ខ្ញុំនឹងជូនប្រាក់ឈ្នួលដល់លោក»។ ទេវទូតតបថា៖ «ខ្ញុំអាចរួមដំណើរទៅជាមួយបាន ខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវទាំងអស់ ខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើដំណើរទៅស្រុកម៉ែដជាញឹក‌ញាប់ ខ្ញុំធ្លាប់ដើរកាត់វាល និងភ្នំទាំងប៉ុន្មាន ខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវទាំងអស់!»។ ១១ លោកតូប៊ីតសួរថា៖ «តើលោកជាកូនចៅអ្នកណា? ក្នុងកុល‌សម្ព័ន្ធណា? សូមប្រាប់ឲ្យខ្ញុំដឹងផង»។ ១២ ទេវទូតតបថា៖ «តើលោកចង់ដឹងកុល‌សម្ព័ន្ធរបស់ខ្ញុំធ្វើអ្វី?»។ លោកតូប៊ីតពោលថា៖ «ខ្ញុំចង់ដឹងការពិត លោកជាកូនចៅអ្នកណា? ហើយមានឈ្មោះអ្វី? ១៣ ទេវទូតឆ្លើយតបថា៖ ខ្ញុំឈ្មោះអសារី‌យ៉ា ជាកូនរបស់លោកអណា‌នីយ៉ាដ៏ប្រសើរឧត្ដម ដែលជាសាច់ញាតិរបស់លោក»។ ១៤ លោកតូប៊ីតពោលថា៖ «ល្អណាស់ប្អូន! សូមកុំខឹង ព្រោះខ្ញុំចង់ដឹងការពិត ពីញាតិ‌សន្តានរបស់លោក។ លោកច្បាស់ជាជាប់សាច់ញាតិយើង ហើយកើតក្នុងវង្សត្រកូលដ៏ប្រសើរ! ខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់លោកអណា‌នីយ៉ា និងលោកណា‌ថាន ជាកូនទាំងពីររបស់លោកសេមេ‌លីយ៉ាដ៏ប្រសើរឧត្ដម។ លោកទាំងពីរធ្លាប់ធ្វើដំណើរ ទៅថ្វាយបង្គំព្រះ‌ជាម្ចាស់ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹមជាមួយខ្ញុំ។ លោកទាំងពីរមិនវង្វេងជំនឿដូចគេទេ! ញាតិ‌សន្តានរបស់លោកជាមនុស្សល្អត្រឹមត្រូវ លោកជាមនុស្សមានពូជ‌ពង្សល្អ។ សូមឲ្យលោកបានសេចក្ដីសុខ‌សាន្ត!»។ ១៥ លោកពោលតទៅទៀតថា៖ «ខ្ញុំជូនប្រាក់ឈ្នួលដ៏សមរម្យដល់លោក គឺមួយថ្ងៃមួយដួង។ ខ្ញុំនឹងផ្ដល់ស្បៀងអាហារជូនលោក ដូចខ្ញុំឲ្យកូនរបស់ខ្ញុំដែរ។ ១៦ ចូរនាំផ្លូវកូនខ្ញុំ ឲ្យបានល្អផង ខ្ញុំនឹងជូនរង្វាន់បន្ថែមទៀតពីលើប្រាក់ឈ្នួល!»។ ១៧ ទេវទូតពោលថា៖ «បាទ! ខ្ញុំនឹងរួមដំណើរជាមួយកូនរបស់លោក! សូមកុំខ្លាចអ្វីឡើយ! យើងនឹងត្រឡប់មកជួបលោកវិញដោយសេចក្ដីសុខ‌សាន្ត ដូចពេលយើងចេញដំណើរទៅដែរ ដ្បិតតាមផ្លូវមានសន្តិ‌សុខល្អទេ។ លោកតូប៊ីតមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទាន‌ពរដល់លោក!» រួចលោកហៅកូនមកប្រាប់ថា៖ «ចូររៀបចំអ្វីដែលកូនត្រូវការសម្រាប់ធ្វើដំណើរ រួចចេញទៅជាមួយបងប្រុសឯងចុះ! សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ដែលគង់នៅស្ថាន‌បរមសុខ តាមថែរក្សាអ្នកទាំងពីរនៅស្រុកនោះ ព្រមទាំងនាំអ្នកទាំងពីរមករកខ្ញុំវិញ ដោយសុវត្ថិ‌ភាព! សូមឲ្យទេវទូតរបស់ព្រះ‌អង្គ រួមដំណើរជាមួយ និងតាមថែរក្សាអ្នកទាំងពីរផង»។ លោកតូប៊ី‌យ៉ារៀបចំខ្លួនចេញដំណើរ រួចឱបថើបឪពុក‌ម្ដាយ។ លោកតូប៊ីតប្រាប់កូនថា៖ ចូរធ្វើដំណើរប្រកបដោយសុវត្ថិ‌ភាព! ១៨ ម្ដាយរបស់តូប៊ី‌យ៉ាយំ ហើយពោលទៅលោកតូប៊ីតថា៖ «ហេតុអ្វីក៏លោកឲ្យកូនខ្ញុំចេញទៅដូច្នេះ! មានតែវាទេដែលជួយផ្គត់‌ផ្គង់ និងគាំទ្រយើង! ១៩ លោកគិតតែពីប្រាក់ សូមចោលប្រាក់នេះទៅ! ទុកជីវិតកូនយើងប្រសើរជាង! ២០ យើងស្កប់ចិត្តនឹងជីវភាព ដែលព្រះបានប្រទានមកយើងហើយ»។ ២១ ប៉ុន្តែលោកតូប៊ីត ប្រាប់ភរិយារបស់គាត់ថា៖ «កុំព្រួយបារម្ភអ្វីឡើយ! កូនយើងនឹងត្រឡប់មកជួបយើងវិញ ដោយសេចក្ដីសុខ‌សាន្តដូចនៅពេលនេះដែរ! ម៉ែវានឹងឃើញកូនដោយផ្ទាល់ភ្នែក នៅថ្ងៃគេត្រឡប់មកវិញជាមិនខាន! ២២ កុំបារម្ភអ្វីឡើយ! ចូរឈប់ខ្លាចកើតមានអ្វី ដល់អ្នកទាំងពីរទៀតទៅ! ទេវទូតដ៏ល្អមួយអង្គ មុខជារួមដំណើរជាមួយគេ ហើយកិច្ច‌ការទាំងអស់នឹងសម្រេចដូចបំណង ហើយគេនឹងត្រឡប់មកជួបយើងវិញដោយសុខ‌សាន្ត»។ ២៣ ពេលនោះ អ្នកស្រីហាណ្ណាក៏ឈប់យំ។

លោកតូប៊ី‌យ៉ាចាប់ត្រីមួយ

១ យុវជនតូប៊ី‌យ៉ាចេញដំណើរ ដោយមានទេវទូតទៅជាមួយ ហើយឆ្កែគាត់ក៏ទៅជាមួយដែរ។ នៅយប់ទីមួយ អ្នកទាំងពីរសម្រាកនៅមាត់ទន្លេទីគ្រ។ ២ ចំណែកតូប៊ី‌យ៉ា ចុះទៅលាងជើងក្នុងទន្លេ ស្រាប់តែមានត្រីមួយយ៉ាងធំលោតចេញពីទឹកមក ដូចជាចង់ត្របាក់លេបជើងគាត់។ យុវជនស្រែក។ ៣ ទេវទូតប្រាប់គាត់ថា៖ «ចូរចាប់វា! ចូរចាប់វាឲ្យជាប់!»។ តូប៊ី‌យ៉ាចាប់ត្រីនោះជាប់ ហើយអូសវាឡើងមកលើគោក។ ៤ ទេវទូតប្រាប់ថា៖ «ចូរវះត្រីយកប្រមាត់ បេះដូង និងថ្លើមទុកដោយឡែក រួចយកពោះវៀនវាចោល។ ប្រមាត់ បេះដូង និងថ្លើមវា អាចយកធ្វើជាថ្នាំដ៏ពូកែស័ក្ដិ‌សិទ្ធិ។ ៥ យុវជន វះត្រីយកប្រមាត់ បេះដូង និងថ្លើម រួចយកសាច់ខ្លះមកអាំងបរិភោគ ហើយប្រឡាក់អំបិលទុកខ្លះ។

៦ អ្នកទាំងពីរបន្តដំណើរជាមួយគ្នា ទៅទៀត រហូតដល់ព្រំប្រទល់ស្រុកម៉ែដ។ ៧ ពេលនោះ យុវជនសួរទៅទេវទូតថា៖ «បងអាសា‌រីយ៉ា! តើក្នុងបេះដូង ក្នុងថ្លើម និងក្នុងប្រមាត់ត្រី មានថ្នាំអ្វីខ្លះ?» ៨ ទេវទូតឆ្លើយថា៖ «កាលណាមានបុរសឬស្រ្តីណាម្នាក់ ត្រូវអារក្ខឬខ្មោចចូល ត្រូវយកបេះដូង និងថ្លើមទៅដុតនៅចំពោះមុខអ្នកនោះ។ ផ្សែងដែលហុយឡើងអាចបណ្ដេញអារក្ខ ឬខ្មោចឲ្យចេញពីរូបអ្នកនោះរហូត។ ៩ រីឯប្រមាត់ គេយកទៅលាបភ្នែកអ្នកខ្វាក់ រួចគេផ្លុំ ហើយបកស្បែកសដែលជាប់នឹងភ្នែកចេញ អ្នកខ្វាក់នឹងភ្លឺវិញ!»។

គម្រោង‌ការរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍

១០ អ្នកទាំងពីរមកដល់ស្រុកម៉ែដ ហើយមកជិតដល់ក្រុងអែកបាតាន។ ១១ កាលនោះ ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលពោលទៅកាន់យុវជនតូប៊ី‌យ៉ាថា៖ «ប្អូនតូប៊ី‌យ៉ាអើយ!» លោកតូប៊ី‌យ៉ាតបថា៖ «មានការអ្វីបង?»។ ទេវទូតមានប្រសាសន៍ថា៖ «យប់នេះយើងត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះលោករ៉ាគូ‌អែល។ លោកជាញាតិ‌សន្តានរបស់ប្អូន។ គាត់មានកូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះសារ៉ា។ ១២ ក្រៅពីកូនស្រីនេះ គាត់គ្មានកូនឯណាទៀតទេ។ ប្អូនជាសាច់ញាតិជិតជាងគេក្នុងចំណោមសាច់ញាតិទាំងប៉ុន្មានរបស់នាង ប្អូនមានសិទ្ធិដណ្ដឹងនាងជាភរិយាមុនគេ។ ប្អូនក៏មានសិទ្ធិទទួលទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់ឪពុកនាងទុកជាមត៌កដែរ។ នាងនេះមានប្រាជ្ញាវាងវៃ មានចិត្តក្លាហាន មានរូបឆោមល្អស្អាត ហើយឪពុកនាងក៏ជាមនុស្សល្អដែរ។ ១៣ ប្អូនមានសិទ្ធិរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ ជាមួយនាង។ ចូរស្ដាប់បងសិន! ល្ងាចនេះបងនឹងទៅស្ដីដណ្ដឹងនាង ដើម្បីប្អូនបានភ្ជាប់ពាក្យជាមួយនាង។ ពេលយើងត្រឡប់ពីក្រុងរ៉ាកែសវិញ ប្អូននឹងរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ជាមួយនាង។ បងដឹងច្បាស់ថា លោករ៉ាគូអែលពុំអាចបដិ‌សេធប្អូន ឬលើកនាងឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតឡើយ។ តាមគម្ពីរ‌វិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ប្រសិនបើគាត់លើកនាងឲ្យអ្នកផ្សេង គាត់ត្រូវទទួលទោសដល់ជីវិត ព្រោះគាត់ដឹងច្បាស់ថា ប្អូនមានសិទ្ធិទទួលនាងធ្វើជាភរិយាមុនអ្នកដទៃ។ ហេតុនេះ ចូរស្ដាប់បងសិន! ល្ងាចនេះ លោករ៉ាគូ‌អែល និងបងពិភាក្សាជាមួយគ្នាអំពីនាង ហើយបងស្តីដណ្ដឹងនាងឲ្យប្អូន។ ពេលយើងធ្វើដំណើរត្រឡប់ពីក្រុងរ៉ាកែសវិញ យើងនាំនាងទៅនៅផ្ទះរបស់ប្អូន»។

១៤ លោកតូប៊ី‌យ៉ាតបទៅទេវទូតរ៉ាផា‌អែលថា៖ បងអសា‌រីយ៉ា! ប្អូនឮគេនិយាយថា៖ គេលើកនាងឲ្យរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ ចំនួនប្រាំពីរដងរួចមកហើយ! ប៉ុន្តែ ប្ដីរបស់នាងទាំងប្រាំពីរនាក់ បានបាត់បង់ជីវិតក្នុងបន្ទប់រៀបការ នៅពេលដែលបុរសទាំងនោះចូលទៅជិតនាង។ ខ្ញុំឮគេនិយាយថា មានអារក្ខមួយសម្លាប់ពួកគេ។ ១៥ ដូច្នេះនៅពេលនេះ ខ្ញុំខ្លាចណាស់! អារក្ខមិនធ្វើបាបនាងទេ តែពេលមានបុរសម្នាក់ចង់ទៅជិតនាង អារក្ខនោះសម្លាប់មនុស្សនោះភ្លាម។ ឪពុកខ្ញុំមានកូនតែមួយគត់ គឺរូបខ្ញុំនេះ។ ប្រសិនបើខ្ញុំស្លាប់ ហាក់ដូចជាធ្វើឲ្យឪពុក‌ម្ដាយខ្ញុំស្លាប់យ៉ាងវេទនាដែរ។ គាត់គ្មានកូនណាទៀតនឹងបញ្ចុះសពគាត់ឡើយ»។ ១៦ ទេវទូតផារ៉ា‌អែលប្រាប់ថា៖ «កុំភ្លេចពាក្យបណ្ដាំឪពុកប្អូន! គឺលោកបានផ្ដាំឲ្យប្អូនយកភរិយាក្នុងញាតិ‌សន្តានរបស់គាត់! ឥឡូវនេះ ចូរស្ដាប់បង! កុំបារម្ភនឹងអារក្ខនោះឲ្យសោះ ហើយរៀបការជាមួយនាងទៅ! បងដឹងថា ល្ងាចនេះ ឪពុកនាង នឹងលើកនាងឲ្យប្អូន។ ១៧ ប៉ុន្តែ ពេលរៀបការរួច ពេលប្អូនចូលបន្ទប់នាង ចូរយកថ្លើមមួយដុំ និងបេះដូងត្រីនោះ ទៅដាក់លើរងើក‌ភ្លើងក្នុងចានដុតគ្រឿងក្រអូប។ ក្លិននោះនឹងសាយភាយចេញទៅ នោះអារក្ខនឹងធំក្លិន ហើយវានឹងរត់គេចទៅជារៀងរហូត។ អារក្ខមិនមករំខាននាងទៀតឡើយ! ១៨ មុនពេលរួមបវេណី អ្នកទាំងពីរត្រូវក្រោកឡើងសិន រួចអធិដ្ឋានអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់នៃស្ថាន‌បរមសុខ សូមព្រះ‌អង្គព្រះ‌មេត្តាអាណិតសង្គ្រោះអ្នកទាំងពីរ។ ចូរកុំខ្លាចអ្វី ដ្បិតព្រះ‌ជាម្ចាស់ តម្រូវនាងឲ្យធ្វើជាភរិយារបស់ប្អូនតាំងពីដើមរៀងមក ហើយប្អូននឹងសង្គ្រោះនាង។ នាងនឹងតាមប្អូន ហើយខ្ញុំហ៊ានធានាអះអាងថា ប្អូននឹងមានកូនជាមួយនាង ហើយប្អូននឹងស្រឡាញ់កូនទាំងនោះយ៉ាងខ្លាំង! ចូរកុំព្រួយបារម្ភឡើយ!»។ ១៩ ក្រោយពីបានឮ ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះហើយ និងដឹងថានាងសារ៉ាជាជនរួមជាតិ និងជាញាតិ‌សន្តានរបស់ឪពុក លោកតូប៊ី‌យ៉ា ក៏ចាប់ចិត្តស្រឡាញ់នាងយ៉ាងខ្លាំង។

លោកតូប៊ី‌យ៉ារៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍

១ ពេលលោកតូប៊ី‌យ៉ា ចូលក្រុងអែកបាតាន គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «បងអសារី‌យ៉ា! សូមនាំប្អូនទៅផ្ទះលោករ៉ាគូ‌អែល ជាសាច់ញាតិរបស់យើងភ្លាមទៅ!»។ ទេវទូតនាំគាត់ទៅផ្ទះលោករ៉ាគូ‌អែល ឃើញលោកអង្គុយនៅមាត់ទ្វារទីធ្លា ហើយក៏នាំគ្នាជម្រាបសួរលោក។ លោកជម្រាបសួរអ្នកទាំងពីរវិញ៖ «ជម្រាបសួរក្មួយ!»។ លោកក៏នាំអ្នកទាំងពីរចូលក្នុងផ្ទះ។ ២ គាត់ប្រាប់អ្នកស្រីអេដ‌ណាជាភរិយាថា៖ «យុវជននេះ មុខដូចតូប៊ីតបេះបិទ!»។ ៣ អ្នកស្រីអេដ‌ណាសួរអ្នកទាំងពីរថា៖ «តើប្អូនទាំងពីរមកពីណា?»។ គេឆ្លើយថា៖ «យើងជាកុល‌សម្ព័ន្ធណែប‌ថាលី ដែលត្រូវខ្មាំងកៀរយកទៅក្រុងនីនីវេ»។ ៤ នាងសួរពួកគេថា «តើប្អូនទាំងពីរមានស្គាល់លោកបងតូប៊ីតឬទេ?»។ ពួកគេតបថា៖ «បាទអ្នកស្រី! យើងស្គាល់» ៥ នាងសួរថា៖ «តើគាត់សុខសប្បាយឬទេ?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «បាទអ្នកស្រី! គាត់សុខសប្បាយជាទេ! គាត់នៅមានជីវិតនៅឡើយ!»។ រួចលោកតូប៊ី‌យ៉ាពោលឡើងថា៖ «លោកឪពុករបស់ខ្ញុំទេតើ!» ៦ លោករ៉ាគូ‌អែលក្រោកឈរឡើង ស្ទុះទៅឱប‌ថើបតូប៊ី‌យ៉ា ហើយសម្រក់ទឹកភ្នែក។ បន្ទាប់មក លោកពោលថា៖ សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទាន‌ពរដល់កូន! កូនមានឪពុកដ៏ល្អប្រសើរ! គួរឲ្យស្ដាយណាស់ មនុស្សសុចរិតដូចគាត់ ជាអ្នកដែលធ្វើបុណ្យទានយ៉ាងច្រើន បែរជាក្លាយខ្លួនជាមនុស្សខ្វាក់ដូច្នេះ ហើយគាត់ឱបតូប៊ី‌យ៉ា រួចយំ។ ៧ នាងអេដ‌ណាជាភរិយាក៏យំអាណិតលោកតូប៊ីត រីឯនាងសារ៉ាជាកូនរបស់លោកក៏យំដែរ។ ៨ ក្រោយមក លោករ៉ាគូ‌អែលសម្លាប់ចៀមឈ្មោលមួយ ដើម្បីធ្វើម្ហូបទទួលអ្នកទាំងពីរយ៉ាងរាក់ទាក់។ ៩ កាលអ្នកទាំងពីរងូតទឹក និងធ្វើពិធីជម្រះកាយរួច ពួកគេអង្គុយរួមតុជាមួយគ្នា។ លោកតូប៊ី‌យ៉ាប្រាប់ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលថា៖ «បងអសារី‌យ៉ា! សូមស្ដីដណ្ដឹងនាងសារ៉ាជាសាច់ញាតិខ្ញុំ ពីលោករ៉ាគូ‌អែលមក!»។ ១០ លោករ៉ាគូ‌អែលឮពាក្យនេះ ហើយប្រាប់យុវជនតូប៊ី‌យ៉ាថា៖ «អញ្ជើញពិសាសាច់ និងស្រា! ចូរសប្បាយក្នុងរាត្រីនេះ ព្រោះមានតែក្មួយឯងទេ ដែលអាចរៀបការជាមួយសារ៉ាកូនស្រីអ៊ំបាន! ក្រៅពីក្មួយ គ្មាននរណា មានសិទ្ធិដណ្ដឹងនាងបានឡើយ! សូម្បីតែអ៊ំ ក៏អ៊ំគ្មានសិទ្ធិលើកនាងឲ្យនរណាផ្សេង ក្រៅពីក្មួយដែរ ព្រោះក្មួយជាសាច់ញាតិជិតជាងគេ។ ប៉ុន្តែ អ៊ំត្រូវតែប្រាប់ពីសេចក្ដីពិតសព្វគ្រប់ឲ្យក្មួយបានដឹង។ ១១ អ៊ំបានលើកកូនស្រីអ៊ំឲ្យទៅជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលចំនួនប្រាំពីរនាក់រួចទៅហើយ ប៉ុន្តែ បុរសទាំងនោះបាត់បង់ជីវិត នៅពេលយប់ដែលគេបម្រុងនឹងរួមបវេណីជាមួយនាង។ ឥឡូវនេះ ចូរក្មួយបរិភោគសាច់ និងស្រាទាំងនេះទៅ! ព្រះ‌អម្ចាស់មុខជាជួយកូនទាំងពីរមិនខាន»។ ១២ លោកតូប៊ី‌យ៉ាតបថា៖ «ក្មួយមិនព្រមទទួលទានសាច់ និងស្រានៅទីនេះ មុនពេលលោកអ៊ំសម្រេចរឿងនេះឡើយ!»។ លោករ៉ាគូ‌អែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «យល់ព្រម! អ៊ំនឹង សម្រេច។ នាងជាភរិយារបស់ក្មួយ ស្របតាមគម្ពីរ‌វិន័យរបស់លោកម៉ូសេ គឺព្រះ‌ជាម្ចាស់បានសម្រេចលើកនាងឲ្យក្មួយ។ ដូច្នេះ ចូរក្មួយទទួលនាងធ្វើជាភរិយាចុះ។ តាំងពីពេលនេះតទៅ ក្មួយជាស្វាមីរបស់នាង ហើយនាងក៏ជាភរិយារបស់ក្មួយ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទាននាងឲ្យក្មួយចាប់តាំងពីពេលនេះរហូតតរៀងទៅ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់នៃស្ថាន‌បរមសុខ នឹងប្រោសឲ្យកូនទាំងពីរបានសុខស្រួល ក្នុងយប់នេះ សូមព្រះ‌អង្គអាណិត‌មេត្តា និងប្រទានសេចក្ដីសុខសាន្ត ដល់កូនទាំងពីរ»។ ១៣ លោករ៉ាគូ‌អែលហៅនាងសារ៉ា ជាកូនមក។ កាលនាងមកដល់ លោករ៉ាគូ‌អែលចាប់ដៃកូនស្រី នាំទៅរកលោកតូប៊ី‌យ៉ា ទាំងពោលថា៖ «ចូរក្មួយទទួលនាងធ្វើជាភរិយា ដើម្បីឲ្យស្របតាមធម្ម‌វិន័យ និងស្របតាមសេចក្ដីសម្រេច ដែលចែងទុកក្នុងគម្ពីររបស់លោកម៉ូសេចុះ។ ចូរទទួលនាង ហើយនាំយកនាងទៅផ្ទះឪពុករបស់ក្មួយឲ្យបានសេចក្ដីសុខសាន្តចុះ។ សូមព្រះនៃស្ថាន‌បរមសុខ ដឹក‌នាំកូនទាំងពីរ ឲ្យប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត»។ ១៤ បន្ទាប់មក លោកហៅម្ដាយរបស់នាងសារ៉ា ហើយឲ្យយកក្រដាស និងស្លាបប៉ាកាមកសរសេរ។ គាត់ធ្វើលិខិតចុះកិច្ច‌សន្យាអាពាហ៍‌ពិពាហ៍ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា គាត់ពិតជាលើកកូនស្រីរបស់គាត់ ឈ្មោះនាងសារ៉ា ឲ្យធ្វើជាភរិយារបស់លោកតូប៊ី‌យ៉ា ស្របតាមក្រឹត្យដែលមានចែងក្នុងវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ។ បន្ទាប់មក ទើបពួកគេចាប់ផ្ដើមបរិភោគអាហារ និងស្រា។

យប់ផ្សំដំណេក

១៥ លោករ៉ាគូ‌អែលហៅនាងអេដ‌ណាជាភរិយាមក ហើយប្រាប់ថា៖ «ចូររៀបចំបន្ទប់មួយទៀត ហើយនាំសារ៉ាកូនរបស់យើង ចូលក្នុងបន្ទប់នោះទៅ!»។ ១៦ នាងអេដ‌ណាទៅរៀបចំគ្រែក្នុងបន្ទប់ តាមបង្គាប់របស់ប្ដី។ គាត់នាំកូនស្រីទៅ ហើយយំអាណិតនាង រួចគាត់ជូតទឹកភ្នែក ពោលទៅកូនស្រីថា៖ ១៧ «កូនស្រីអើយ! ចូរក្លាហានឡើងណាកូន! សូមព្រះ‌អម្ចាស់នៃស្ថាន‌បរមសុខ ប្រែទុក្ខព្រួយរបស់កូនទៅជាអំណរសប្បាយ! ចូរក្លាហានឡើងណាកូនស្រីអើយ!»។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏ដើរចេញទៅ។

១ ពេលបរិភោគអាហារ និងស្រារួចហើយ គេក៏ចង់ទៅសម្រាក។ គេនាំយុវជនតូប៊ី‌យ៉ាចូលក្នុងបន្ទប់។ ២ ពេលនោះលោកតូប៊ី‌យ៉ានឹកឃើញដល់ពាក្យរបស់ទេវទូតរ៉ាផា‌អែល គាត់ក៏យកថ្លើម និងបេះដូងត្រី ចេញពីថង់មកដាក់លើរងើកភ្លើង ក្នុងចានសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប។ ៣ ក្លិនត្រីឃាត់អារក្ខមិនឲ្យចូល ហើយវាក៏រត់ចេញតាមអាកាសវេហាស៍ រហូតដល់ស្រុកអេស៊ីប។ ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលដេញតាមទៅដល់ស្រុកនោះដែរ បង្ក្រាបវា ហើយចាប់ចងវាភ្លាម។ ៤ បន្ទាប់មក គេទុកលោកតូប៊ី‌យ៉ានៅក្នុងបន្ទប់ គេក៏នាំគ្នាចេញ ហើយបិទទ្វារ។ លោកតូប៊ី‌យ៉ាចុះពីគ្រែ ហើយពោលទៅកាន់នាងសារ៉ាថា៖ «ចូរក្រោកឡើងអូនអើយ! យើងនាំគ្នាអធិដ្ឋាន ទូលអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់នៃយើង សូមព្រះ‌អង្គអាណិតមេត្តា និងសង្គ្រោះយើងផង!»។ ៥ នាងក្រោកឡើង ហើយអ្នកទាំងពីរនាំគ្នាអធិដ្ឋានទូលអង្វរព្រះ‌ជាម្ចាស់ សូមព្រះ‌អង្គសង្គ្រោះពួកគេ។ លោកតូប៊ី‌យ៉ាទូលអង្វរថា៖ «បពិត្រព្រះ‌ជាម្ចាស់នៃបុព្វ‌បុរសរបស់យើងខ្ញុំ! យើងខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ! សូមឲ្យមនុស្សគ្រប់ជំនាន់ ក្រោយៗទៀត នាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះ‌នាមរបស់ព្រះ‌អង្គជាដរាបតរៀងទៅ។ សូមឲ្យផ្ទៃមេឃ និងអ្វីៗសព្វសារពើនៅលើផែនដីនេះ នាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ! ៦ ព្រះ‌អង្គបានបង្កើតលោកអដាំ ហើយព្រះ‌អង្គក៏បានបង្កើតនាងអេវ៉ាជាភរិយាឲ្យជួយ និងបានជាគ្នា គឺអ្នកទាំងពីរនេះហើយ ដែលផ្ដល់កំណើតឲ្យមនុស្សជាតិ។ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ បើមនុស្សប្រុសនៅតែឯងដូច្នេះ មិនស្រួលទេ! យើងនឹងបង្កើតម្នាក់ទៀតឲ្យជួយ និងបានជាគ្នា។ ៧ បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំរៀបការជាមួយនាងមិន‌មែនមានបំណងបំពេញតណ្ហាទេ គឺដើម្បីឲ្យស្របតាមធម្ម‌វិន័យ! ហេតុនេះ សូមព្រះ‌អង្គព្រះ‌មេត្តាអាណិត‌អាសូរដល់យើងខ្ញុំទាំងពីរនាក់! សូមឲ្យយើងខ្ញុំទាំងពីរនាក់នេះ បានរស់នៅជាមួយគ្នា រហូតដល់ចាស់ជរារៀងៗខ្លួនផង!»។ ៨ បន្ទាប់មក អ្នកទាំងពីរឆ្លើយព្រមគ្នាថា៖ «អាម៉ែន! អាម៉ែន!» ៩ ហើយក៏រួមដំណេកជាមួយគ្នា នៅយប់នោះទៅ។ ១០ រីឯ លោករ៉ាគូ‌អែលក្រោកឡើង ហើយប្រមូលអ្នកបម្រើរបស់គាត់ ដើម្បីទៅជីករណ្ដៅ ដ្បិតលោករ៉ាគូ‌អែលនឹកថា៖ «ប្រសិនបើក្មួយរបស់យើងស្លាប់ គេមុខជាសើចចំអក និងជេរប្រមាថយើងមិនខាន!»។ ១១ កាលពួកអ្នកបម្រើជីករណ្ដៅរួច លោករ៉ាគូ‌អែលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ហើយហៅភរិយា ១២ មកប្រាប់ថា៖ «ចូរចាត់អ្នកបម្រើស្រីម្នាក់ទៅបន្ទប់នេះមើល តើតូប៊ី‌យ៉ានៅមានជីវិត ឬយ៉ាងណា? ប្រសិនបើតូប៊ី‌យ៉ាស្លាប់មែន យើងអាចយកសពរបស់គេទៅកប់ទាំងយប់ កុំឲ្យនរណាម្នាក់ដឹងឡើយ»។ ១៣ លោកទាំងពីរហៅស្រីបម្រើម្នាក់មកអុជចង្កៀង ហើយបើកទ្វារបន្ទប់។ ស្រីនោះចូលទៅ ឃើញអ្នកទាំងពីរកំពុងតែដេកលង់‌លក់ជាមួយគ្នា។ ១៤ នាងចេញទៅជម្រាបថា៖ «គាត់នៅមានជីវិត! អ្វីៗទាំងអស់ក៏ស្រួលបួលដែរ!»។ ១៥ ពេលនោះ គេនាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់នៃស្ថាន‌បរមសុខដោយពោលថា៖ «បពិត្រព្រះ‌ជាម្ចាស់! សូមឲ្យអស់អ្នកដែលមានចិត្តបរិសុទ្ធទាំងអស់ លើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ! ១៦ សូមលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ ដែលប្រោសប្រទានឲ្យខ្ញុំបានពោរពេញដោយអំណរបរិបូណ៌! ដ្បិតគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងដូចខ្ញុំនឹកស្មាននោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គបានប្រោសយើងខ្ញុំ ស្របតាមព្រះ‌ហឫទ័យមេត្តាករុណាដ៏លើសលប់របស់ព្រះ‌អង្គ។ ១៧ សូមលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ ដែលអាណិតមេត្តាដល់កូនទោលទាំងពីរនាក់របស់យើងខ្ញុំនេះ។ បពិត្រព្រះ‌ជាម្ចាស់! សូមព្រះ‌អង្គសម្ដែងព្រះ‌ហឫទ័យមេត្តាករុណា សង្គ្រោះកូនទាំងពីរនាក់នេះ! និងសូមព្រះ‌អង្គប្រណីសន្ដោសដល់គេ ឲ្យមានអំណរសប្បាយផង» ១៨ លោករ៉ាគូ‌អែល បង្គាប់ពួកអ្នកបម្រើឲ្យលុបរណ្ដៅមុនពេលថ្ងៃរះ។

ពិធីជប់លៀងក្នុងពេលរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍

១៩ លោករ៉ាគូ‌អែលប្រាប់ភរិយា ឲ្យរៀបចំអាហារយ៉ាងបរិបូណ៌ រួចគាត់ដើរសំដៅទៅហ្វូងសត្វ ហើយចាប់គោពីរក្បាល និងចៀមឈ្មោលបួនក្បាល ឲ្យគេកាប់យកសាច់ធ្វើម្ហូប។ ពួកគេរៀបចំពិធីមង្គល‌ការ។ ២០ លោករ៉ាគូ‌អែលហៅលោកតូប៊ី‌យ៉ា ហើយប្រកាសថា៖ «ក្នុងអំឡុងពេលដប់បួនថ្ងៃកូនមិនត្រូវចេញពីនេះទេ! ត្រូវបរិភោគអាហារ និងស្រានៅផ្ទះអ៊ំ ហើយធ្វើឲ្យកូនស្រីអ៊ំ មានអំណរសប្បាយឡើងវិញ ព្រោះនាងមានទុក្ខព្រួយនៅឡើយ។ ២១ ចាប់ពីពេលនេះទៅអ៊ំចែកទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់អ៊ំ ចំនួនពាក់កណ្ដាលឲ្យកូន ហើយកូនត្រឡប់ទៅជួបឪពុករបស់កូនវិញ ដោយសុខ‌សាន្តចុះ! ពេលអ៊ំ និងអ៊ំស្រីចែកស្ថានទៅ ទ្រព្យ‌សម្បត្តិចំនួនពាក់កណ្ដាលទៀត ដែលនៅក្នុងផ្ទះនេះ នឹងទៅជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់កូនទាំងពីរដែរ។ កូនអើយ! ចូរក្លាហានឡើង! អ៊ំជាឪពុករបស់កូន ហើយនាងអេដ‌ណា ក៏ជាម្ដាយរបស់កូនដែរ។ តាំងពីពេលនេះទៅ យើងជាប់ចិត្តនឹងកូនទាំងពីរជារៀងរហូត! ចូរក្លាហានឡើងកូនអើយ!»។

លោកតូប៊ី‌យ៉ាទទួលប្រាក់ជាបញ្ញើ

១ ពេលនោះ លោកតូប៊ី‌យ៉ាហៅទេវទូតរ៉ាផា‌អែលមកប្រាប់ថា៖ ២ «បងអសារី‌យ៉ា! សូមយកអ្នកបម្រើបួននាក់ និងអូដ្ឋពីរក្បាលទៅផ្ទះលោកកាបា‌អែល នៅក្រុងរ៉ាកែស សូមបងយកសំបុត្រផ្ញើប្រាក់ជូនគាត់ ហើយទទួលយកប្រាក់នោះមកវិញ រួចចូរនាំលោកកាបា‌អែលមកជាមួយបងផង ដើម្បីចូលរួមពិធីមង្គល‌ការ។ ៣ បងដឹងស្រាប់ហើយថា ឪពុកខ្ញុំមុខជាទន្ទឹងមើលផ្លូវខ្ញុំត្រឡប់ទៅវិញ។ ប្រសិនបើខ្ញុំយឺតតែមួយថ្ងៃនោះ ខ្ញុំមុខជាធ្វើឲ្យគាត់ព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងមិនខាន។ ៤ ម៉្យាងទៀត បងជ្រាបហើយថា អ៊ំរ៉ាគូ‌អែលបានស្បថ‌ស្បែ មិនឲ្យខ្ញុំចាកចេញពីផ្ទះគាត់ឡើយ។ ហេតុនេះខ្ញុំមិនអាចបំពានពាក្យសម្បថរបស់គាត់ទេ!»។ ៥ ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលនាំអ្នកបម្រើបួននាក់ និងអូដ្ឋពីរក្បាលចេញទៅក្រុងរ៉ាកែស នៅស្រុកម៉ែដ ហើយស្នាក់នៅផ្ទះលោកកាបា‌អែលមួយយប់។ គាត់ប្រគល់សំបុត្រព្រមព្រៀងផ្ញើប្រាក់ និងជម្រាបលោកអំពីលោកតូប៊ី‌យ៉ា ជាកូនលោកតូប៊ីត ដែលបានរៀបការ ហើយអញ្ជើញលោក ទៅចូលរួមក្នុងពិធីមង្គល‌ការនោះផង។ លោកកាបា‌អែលរាប់ថង់ ដែលមានបិទត្រាហើយយកថង់ប្រាក់ទាំងនោះដាក់លើខ្នងអូដ្ឋ។ ៦ រួចគេនាំគ្នាចេញដំណើរទៅតាំងពីព្រលឹម ដើម្បីចូលរួមក្នុងពិធីអាពាហ៍‌ពិពាហ៍។ ពួកគេចូលទៅដល់ផ្ទះលោករ៉ាគូ‌អែល ហើយជួបលោកតូប៊ី‌យ៉ាអង្គុយរួមតុជាមួយគ្នា។ គាត់ស្ទុះក្រោកឡើង ហើយជម្រាបសួរលោកកាបា‌អែល។ លោកកាបា‌អែលយំ ហើយជូនពរលោកតូប៊ីតដូចតទៅ៖ «កូនដ៏ប្រពៃរបស់មនុស្សម្នាក់ដ៏ប្រសើរដែលសុចរិត និងចិត្តល្អ! សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទាន‌ពរពីស្ថាន‌បរមសុខ មកក្មួយ មកប្រពន្ធរបស់ក្មួយ មកឪពុក‌ម្ដាយរបស់ប្រពន្ធក្មួយផង! សូមលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដ្បិតខ្ញុំបានឃើញកូនគាត់ ក៏ដូចជាខ្ញុំបានឃើញបងតូប៊ីតផ្ទាល់ដែរ»។

លោកតូប៊ីត និងអ្នកស្រីហាណ្ណារង់‌ចាំកូនត្រឡប់មកវិញ

១ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ លោកតូប៊ីតអង្គុយរាប់ចំនួនថ្ងៃ ដែលកូនធ្វើដំណើរទៅ និងថ្ងៃដែលកូនត្រូវត្រឡប់មកវិញ។ កាលចំនួនថ្ងៃទាំងនោះ បានកន្លងផុតទៅហើយ នៅតែមិនទាន់ឃើញ កូនត្រឡប់មកវិញទៀត។ ២ គាត់នឹកគិតថា «គេប្រហែលជាឃាត់វានៅទីនោះទេដឹង? ឬលោកកាបា‌អែលប្រហែលជាស្លាប់ ហើយគ្មាននរណាអាចប្រគល់ប្រាក់ឲ្យវាទេមើលទៅ?» ៣ គាត់ចាប់ផ្ដើមព្រួយបារម្ភ។ ៤ អ្នកស្រីហាណ្ណាជាភរិយាពោលថា៖ ៥ «កូនខ្ញុំស្លាប់ហើយ! វាមិនរស់ទៀតទេ!» អ្នកស្រីចាប់ផ្ដើមយំ និងរៀបរាប់អាណិតកូន ដោយប្រាប់ថា៖ «កូនអើយ! ម្ដាយត្រូវតែកើតទុក្ខវេទនា! ម្ដាយបណ្ដោយឲ្យកូនដែលជាកែវភ្នែករបស់ម្ដាយចាកចេញទៅ!»។ ៦ លោកតូប៊ីតនិយាយតបទៅគាត់ថា៖ «នៅឲ្យស្ងៀមម៉ែវា! កុំព្រួយបារម្ភអ្វី! កូនយើងសុខសប្បាយទេ! ពួកគេទាំងពីរមុខជាជួបឧប‌សគ្គអ្វីមួយនៅទីនោះហើយ ព្រោះអ្នកដែលធ្វើដំណើរជាមួយវា ជាមនុស្សគួរឲ្យទុកចិត្ត និងជាសាច់ញាតិរបស់យើងទៀត។ កុំបារម្ភពីកូនអី! បន្តិចទៀត កូនយើងមុខជាត្រឡប់មកវិញមិនខាន!»។ ៧ ប៉ុន្តែ អ្នកស្រីឆ្លើយថា៖ «កុំមានប្រសាសន៍ទៀត! សូមឈប់និយាយកុហកខ្ញុំទៅ! កូនខ្ញុំបាត់បង់ជីវិតទៅហើយ!»។ រៀងរាល់ថ្ងៃ អ្នកស្រីហាណ្ណាតែងរូតរះចេញពីផ្ទះតាំងពីព្រលឹម ទៅសម្លឹងមើលផ្លូវដែលកូនរបស់គាត់ចាកចេញទៅ ដ្បិតគាត់មិនទុកចិត្តនរណាទាល់តែសោះ។ ពេលថ្ងៃលិច ទើបគាត់ចូលផ្ទះវិញ ហើយយំសោកសៅពេញមួយយប់សម្រាន្តមិនលក់សោះ។

៨ លុះពិធីរៀបមង្គល‌ការកូនស្រីរបស់លោករ៉ាគូ‌អែលក្នុង‌រយៈពេលដប់បួនថ្ងៃ តាមពាក្យសម្បថរបស់លោក បានចប់សព្វគ្រប់ហើយ លោកតូប៊ី‌យ៉ា ទៅជម្រាបលោករ៉ាគូ‌អែលថា៖ «សូមលោកឪពុកមេត្តាអនុ‌ញ្ញាត ឲ្យកូនចាកចេញទៅផ្ទះរបស់ឪពុកកូនវិញ ដ្បិតកូនដឹងច្បាស់ថា ឪពុកម្ដាយរបស់កូន មុខជាអស់សង្ឃឹមថាបានជួបមុខកូនទៀតហើយ!។ ហេតុនេះ សូមលោកឪពុកមេត្តាអនុ‌ញ្ញាតឲ្យកូនត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ឪពុកកូនវិញផង! ដូចកូនធ្លាប់បានរៀបរាប់ អំពីសភាពរស់នៅរបស់ឪពុកកូន ជូនលោកឪពុកជ្រាបស្រាប់ហើយ!»។ ៩ ប៉ុន្តែ លោករ៉ាគូ‌អែលប្រាប់លោកតូប៊ី‌យ៉ាថា៖ «កូនអើយ! ចូរនៅទីនេះជាមួយឪពុកហើយ! ពុកនឹងចាត់អ្នកនាំសារ ឲ្យយកដំណឹងនេះ ទៅប្រាប់ឪពុករបស់កូន»។ លោកតូប៊ី‌យ៉ាតបថា៖ «ទេ! សូមលោកឪពុកមេត្តាអនុ‌ញ្ញាតឲ្យកូនត្រឡប់ទៅផ្ទះឪពុករបស់កូនវិញផង!»។ ១០ ពេលនោះ លោករ៉ាគូ‌អែលប្រគល់នាងសារ៉ាជាភរិយាទៅឲ្យលោកតូប៊ី‌យ៉ា ព្រមទាំងទ្រព្យ‌សម្បត្តិចំនួនពាក់កណ្ដាលរបស់លោក អ្នកបម្រើប្រុសស្រី គោ ចៀម លា អូដ្ឋ សម្លៀក‌បំពាក់ មាស ប្រាក់ និងរបស់របរផ្សេងៗទៀតជាច្រើន។ ១១ លោកបានអនុ‌ញ្ញាតឲ្យពួកគេចាកចេញទៅ ទាំងសប្បាយរីករាយ។ លោកជូនពរលោកតូប៊ី‌យ៉ាដូចតទៅ៖ «សូមឲ្យកូនមានសុខ‌ភាពល្អ! កូនអើយ សូមធ្វើដំណើរទៅដោយសុវត្តិ‌ភាព! សូមព្រះ‌អម្ចាស់នៃស្ថាន‌បរមសុខដឹកនាំកូន និងនាងសារ៉ាជាភរិយារបស់កូនផង! សូមឲ្យពុកអាចឃើញមុខចៅ មុនពេលពុកចែកស្ថានទៅ!»។ ១២ លោកពោលទៅកាន់នាងសារ៉ាជាកូនស្រីគាត់ថា៖ «ចូរកូនទៅផ្ទះឪពុកក្មេករបស់កូនចុះ! តាំងពីពេលនេះតទៅ ឪពុក‌ម្ដាយរបស់ប្ដីកូនក៏ដូចជាឪពុក‌ម្ដាយបង្កើតរបស់កូនដែរ។ ចូរទៅឲ្យបានសុខ‌សាន្តចុះ! កូនស្រីអើយ! សូមឲ្យពុកឮគេនិយាយល្អអំពីកូនស្រី គ្រប់ពេលដែលឪពុកនៅមានជីវិត»។ បន្ទាប់មក គាត់លើកដៃជូន‌ពរគេ ហើយឲ្យពួកគេចាកចេញទៅ។ ១៣ អ្នកស្រីអេដណាពោលទៅកាន់លោកតូប៊ី‌យ៉ាថា៖ «កូនដ៏ជាទីស្រឡាញ់! សូមព្រះ‌អម្ចាស់នាំកូនត្រឡប់មកវិញ! សូមព្រះ‌អង្គប្រោសប្រទានឲ្យម្ដាយមានអាយុវែង ដើម្បីបានឃើញមុខចៅ មុននឹងម្ដាយចែកស្ថានទៅ។ ដោយមានព្រះ‌អម្ចាស់ជាសាក្សី ម្ដាយសូមប្រគល់កូនស្រី ឲ្យកូនថែរក្សានាង។ ចូរកូនកុំធ្វើឲ្យនាងពិបាកចិត្តអស់មួយជីវិតកូនអើយ! សូមអញ្ជើញទៅដោយសុខ‌សាន្តចុះ! ចាប់តាំងពីថ្ងៃនេះទៅ ម្ដាយគឺជាម្ដាយរបស់កូន ហើយនាងសារ៉ាជាភរិយារបស់កូន។ សូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាជួបតែសេចក្ដីសុខ ជារៀងរាល់ថ្ងៃអស់មួយជីវិត ដូចនៅថ្ងៃនេះ!»។ រួចគាត់ឱបថើបកូនទាំងពីរ និងឲ្យគេចេញដំណើរដោយសប្បាយរីករាយ។ ១៤ ដូច្នេះ លោកតូប៊ី‌យ៉ាចាកចេញពីផ្ទះលោករ៉ាគូ‌អែលទាំងចិត្តអំណរសប្បាយ និងលើកតម្កើងព្រះ‌អម្ចាស់នៃផ្ទៃមេឃ និងផែនដី គឺជាព្រះ‌មហាក្សត្រនៃពិភពទាំងមូល ព្រោះព្រះ‌អង្គបានប្រោសឲ្យគាត់ធ្វើដំណើរប្រកបដោយជោគ‌ជ័យ។ លោករ៉ាគូ‌អែលប្រាប់លោកតូប៊ី‌យ៉ាថា៖ «សូមឲ្យកូនមានអំណរសប្បាយ ដោយគោរពបម្រើឪពុក‌ម្ដាយជារៀងរាល់ថ្ងៃអស់មួយជីវិត»។

លោកតូប៊ីតបានជាសះស្បើយ

១ ពេលពួកគេធ្វើដំណើរមកជិតដល់កាសេ‌រិន នៅក្បែរក្រុងនីនីវេ ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលប្រាប់លោកតូប៊ី‌យ៉ាថា៖ ២ «ប្អូនជ្រាបហើយថា យើងបានទុកឪពុកឲ្យនៅក្នុងសភាពណា! ៣ ដូច្នេះ យើងគួរនាំគ្នាទៅមុន ដើម្បីរៀបចំផ្ទះទទួលនាងសារ៉ា និងអ្នកឯទៀតៗមកតាមក្រោយ»។ ៤ អ្នកទាំងពីរក៏ទៅ។ ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលប្រាប់លោកតូប៊ី‌យ៉ាឲ្យយកប្រមាត់ត្រីទៅជាមួយផង។ ឆ្កែក៏ដើរតាមពីក្រោយពួកគេដែរ។ ៥ អ្នកស្រីហាណ្ណាកំពុងអង្គុយរង់ចាំមើលផ្លូវកូនដែលត្រូវធ្វើដំណើរត្រឡប់មកវិញ។ ៦ ពេលគាត់ឃើញកូនមក គាត់ស្រែកប្រាប់លោកតូប៊ីតថា៖ «កូនយើងមកហើយ គឺមកជាមួយបុរសដែលរួមដំណើរជាមួយ!»។ ៧ មុនពេលលោកតូប៊ី‌យ៉ាទៅដល់ជិតឪពុក ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលប្រាប់លោកតូប៊ី‌យ៉ាថា៖ «បងដឹងច្បាស់ថា ភ្នែករបស់ឪពុកប្អូននឹងភ្លឺឡើងវិញ! ៨ ចូរយកប្រមាត់ត្រីទៅដាក់លើភ្នែករបស់គាត់ទៅ។ ថ្នាំនេះនឹងធ្វើឲ្យស្បែកសរលុបបាត់។ ពេលនោះ ភ្នែករបស់ឪពុកប្អូននឹងជាសះ‌ស្បើយ ហើយគាត់នឹងមើលឃើញពន្លឺជាថ្មីឡើងវិញ»។

៩ អ្នកស្រីហាណ្ណារត់ទៅឱបកូន ហើយពោលថា៖ «ម្ដាយឃើញកូនត្រឡប់មកវិញ ម្ដាយត្រេកអរណាស់! កូនសម្លាញ់ម្ដាយ! ឥឡូវនេះ ម្ដាយស្លាប់បិទភ្នែកជិតហើយ!» គាត់ក៏យំ។ ១០ តូប៊ីតក៏ក្រោកឡើងដែរ ហើយដើរចេញតាមទ្វារទីធ្លា ទាំងពពីមពពើម។ ១១ លោកតូប៊ី‌យ៉ាដើរតម្រង់ទៅរកឪពុក ទាំងកាន់ប្រមាត់ត្រីទៅជាមួយផង គាត់ផ្លុំដាក់លើភ្នែកឪពុក ហើយកាន់ឪពុកជាប់ ទាំងពោលថា៖ «ពុកអើយ! សូមក្លាហានឡើង!»។ គាត់ដាក់ថ្នាំលើភ្នែកឪពុក ហើយទប់ថ្នាំនោះជាប់។ ១២ បន្ទាប់មក យកដៃទាំងពីរ ចាប់បកស្បែកសពីកន្ទុយភ្នែកនីមួយៗចេញ។ ១៣ ពេលនោះ លោកតូប៊ីតឱបកូនទាំងយំ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពុកមើលឃើញកូនហើយ! កូនអើយ! គឺកូនធ្វើឲ្យភ្នែករបស់ពុកភ្លឺ!» ១៤ គាត់ពោលទៀតថា៖ «សូមលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់! សូមលើកតម្កើងព្រះ‌នាមដ៏ប្រសើរឧត្តុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះ‌អង្គ! សូមលើកតម្កើងពួកទេវទូតរបស់ព្រះ‌អង្គ សូមព្រះ‌នាមដ៏ឧត្តុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះ‌អង្គ តាមថែរក្សាការ‌ពារយើង! សូមលើកតម្កើងពួកទេវទូតរបស់ព្រះ‌អង្គ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ ព្រះ‌អម្ចាស់បានវាយប្រដៅខ្ញុំ តែឥឡូវនេះ ខ្ញុំមើលឃើញតូប៊ី‌យ៉ាកូនខ្ញុំវិញហើយ!»។ ១៥ លោកតូប៊ី‌យ៉ាចូលផ្ទះទាំងមានអំណរ ហើយលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ដោយសំឡេងយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់រៀបរាប់ឲ្យឪពុកស្ដាប់ ពីដំណើររបស់គាត់ដែលប្រកបដោយជោគ‌ជ័យ គឺគាត់បានយកប្រាក់មកវិញ និងរៀបការជាមួយនាងសារ៉ា ជាកូនរបស់លោករ៉ាគូ‌អែល។ គាត់ប្រាប់ថា៖ «នាងមកជិតដល់ហើយ! នាងនៅក្បែរទ្វារក្រុងនីនីវេ»។

១៦ លោកតូប៊ីតត្រេកអរ ហើយលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ផង រួចចេញទៅទទួលកូនប្រសានៅមាត់ទ្វារក្រុងនីនីវេ។ អ្នកក្រុងនីនីវេឃើញគាត់ដើរទៅមកដោយស្រួល គ្មាននរណាដឹកដៃដូច្នេះ គេនាំគ្នាស្ងើចសរសើរគ្រប់ៗគ្នា។ លោកតូប៊ីត ប្រកាសនៅចំពោះមុខពួកគេថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់អាណិតមេត្តាគាត់ ហើយប្រោសគាត់ឲ្យមើលឃើញ។ ១៧ គាត់មកជិតនាងសារ៉ា ជាភរិយារបស់លោកតូប៊ី‌យ៉ា កូនប្រុសរបស់គាត់ ហើយជូនពរនាងដូចតទៅ៖ «សូមឲ្យនាងបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ! សូមលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់របស់កូន ដែលនាំកូនឲ្យមកផ្ទះយើង។ សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទាន‌ពរដល់ឪពុកកូន! សូមព្រះ‌អង្គប្រទាន‌ពរដល់តូប៊ី‌យ៉ាកូនរបស់ខ្ញុំ! និងដល់កូនផងដែរ។ សូមចូលក្នុងផ្ទះមកកូន! សូមស្វាគមន៍! សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទាន‌ពរកូន! សូមឲ្យកូនមានអំណរសប្បាយ! ចូលមកកូនស្រី!»។ ១៨ នៅថ្ងៃនោះជនជាតិយូដាទាំងអស់ក្នុងក្រុងនីនីវេ មានអំណរសប្បាយជាខ្លាំង។ ១៩ លោកអហ៊ីការ និងលោកណាដន ជាក្មួយរបស់លោកតូប៊ីត ក៏អញ្ជើញមកផ្ទះរបស់លោក ទាំងមានអំណរសប្បាយដ៏លើសលប់ដែរ។

ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលបង្ហាញខ្លួន

១ កាលពិធីមង្គល‌ការ ចប់សព្វគ្រប់ហើយ លោកតូប៊ីតហៅលោកតូប៊ី‌យ៉ាជាកូនមក ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «កូនអើយ ចូរកុំភ្លេចជូនប្រាក់ឈ្នួលឲ្យអ្នកដែលរួមដំណើរជាមួយកូន! ចូរថែមប្រាក់ខ្លះទៀតបន្ថែមឲ្យគាត់ផង»។ ២ លោកតូប៊ី‌យ៉ាតបទៅឪពុកថា៖ «ពុក! តើកូនត្រូវជូនគាត់ប៉ុន្មាន? ទោះបីកូនចែកទ្រព្យដែលយើងនាំយកមកជាមួយនោះ ពាក់កណ្ដាល ក៏មិនសមល្មមដែរ។ ៣ គាត់នាំកូនមកវិញដោយសុខ‌សាន្ត គាត់បានព្យាបាលប្រពន្ធរបស់កូនឲ្យជា។ គាត់បាននាំយកប្រាក់មកជាមួយកូន និងព្យាបាលពុកឲ្យជាសះ‌ស្បើយ តើយើងត្រូវជូនគាត់ប៉ុន្មាន ដើម្បីតបស្នងគុណទាំងនេះ?»។ ៤ លោកតូប៊ីត មានប្រសាសន៍ទៅកូនថា៖ «កូនអើយ! ពិតមែនហើយ ចូរចែកទ្រព្យដែលគាត់នាំយកមកពាក់កណ្ដាល ជូនទៅគាត់»។ ៥ លោកតូប៊ី‌យ៉ា ហៅទេវទូតរ៉ាផា‌អែល ហើយជម្រាបគាត់ថា៖ «សូមបងទទួលទ្រព្យដែលបងបាននាំយកមកជាមួយខ្ញុំនេះចំនួនពាក់កណ្ដាលទុកជាប្រាក់ឈ្នួលចុះ ហើយសូមបងអញ្ជើញត្រឡប់ទៅវិញ ដោយសុខ‌សាន្ត!»។ ៦ ពេលនោះ ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលនាំអ្នកទាំងពីរចេញដោយឡែកពីគេ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់! ចូរលើកតម្កើងព្រះ‌នាមព្រះ‌អង្គនៅចំពោះមុខសត្វលោកទាំងអស់ ដែលមានជីវិត និងចំពោះការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកទាំងពីរ។ ចូរលើកតម្កើង និងច្រៀងសរសើរព្រះ‌នាមព្រះ‌អង្គ។ ចូរបង្ហាញឲ្យមនុស្សទាំងអស់ ស្គាល់ស្នាព្រះ‌ហស្តរបស់ព្រះ‌អង្គព្រោះការទាំងនេះពិតជាអស្ចារ្យមែន។ ចូរលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គដោយឥតឈប់ឈរ! ៧ គួរឲ្យលាក់រឿងសម្ងាត់របស់ព្រះ‌មហាក្សត្រ ផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវលើកតម្កើងស្នាព្រះ‌ហស្តរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ត្រូវប្រកាសឲ្យគេបានស្គាល់គ្រប់គ្នាផង។ ចូរលើកតម្កើងស្នាព្រះ‌ហស្តរបស់ព្រះ‌អង្គ ព្រោះការទាំងនេះពិតជាអស្ចារ្យមែន។

ចូរប្រព្រឹត្តអំពើល្អ នោះអ្នកមុខជាមិនជួបប្រទះនឹងគ្រោះកាចឡើយ។ ៨ ការអធិដ្ឋានដោយស្មោះ និងការចែកទានដោយចិត្តសុចរិត ប្រសើរជាងមានទ្រព្យ‌សម្បត្តិយ៉ាងបរិបូណ៌ ដោយប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិត! ការចែកទានឲ្យគេ ប្រសើរជាងប្រមូលមាសទុក។ ៩ ដ្បិតការចែកទាន រំដោះឲ្យរួចពីសេចក្ដីស្លាប់ ហើយជម្រះឲ្យរួចពីអំពើបាបគ្រប់យ៉ាង។ អ្នកធ្វើទាន រមែងមានអាយុវែង ១០ រីឯអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើបាប និងអំពើទុច្ចរិត រមែងក្លាយជាខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួនផ្ទាល់។ ១១ ពេលនេះ ខ្ញុំសូមប្រាប់សេចក្ដីពិតទាំងអស់ឥតលាក់លៀមអ្វីឡើយ។ ខ្ញុំទើបនឹងបង្រៀនអ្នកទាំងពីរថា៖ គួរឲ្យលាក់រឿងសម្ងាត់របស់ព្រះ‌មហាក្សត្រ ផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវបង្ហាញស្នាព្រះ‌ហស្តរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់យ៉ាងជាក់ស្តែង ឲ្យគេស្គាល់ផង។ ១២ កាលលោក និងនាងសារ៉ាទូលអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ ខ្ញុំបាននាំពាក្យអង្វរនេះ ទៅទូលថ្វាយនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្រ្តព្រះ‌អង្គ ដែលប្រកបដោយសិរីរុង‌រឿង។ នៅពេលដែលលោកបញ្ចុះសាក‌សព ក៏ខ្ញុំថ្វាយការនេះទៅព្រះ‌ជាម្ចាស់ដែរ។ ១៣ នៅគ្រាដែលលោកមិនរួញរានឹងក្រោកឡើង ដោយទុកអាហារចោល ដើម្បីទៅបញ្ចុះសពបុគ្គលម្នាក់។ ពេលនោះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់ចាត់ខ្ញុំឲ្យមកជួបលោក ដើម្បីល្បងលលោក។ ១៤ ប៉ុន្តែ នៅពេលជាមួយគ្នានេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់ចាត់ខ្ញុំឲ្យមកព្យាបាលលោក និងនាងសារ៉ាជាកូនប្រសាលោក ឲ្យជាសះ‌ស្បើយ។ ១៥ ខ្ញុំឈ្មោះរ៉ាផា‌អែល ជាទេវទូតមួយរូប ក្នុងចំណោមទេវទូតទាំងប្រាំពីរដែលឈរនៅ ចំពោះព្រះ‌ភ័ក្រ្តព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រកបដោយសិរីរុង‌រឿងនឹងចាំបម្រើព្រះ‌អង្គជា‌និច្ច»។ ១៦ អ្នកទាំងពីរស្រឡាំងកាំង ហើយក្រាបចុះឱនមុខដល់ដីទាំងភ័យ។ ១៧ ប៉ុន្តែ ទេវទូតប្រាប់គេថា៖ «កុំខ្លាចអ្វី! សូមអ្នកទាំងពីរប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ‌សាន្ត! ចូរលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ ១៨ ខ្ញុំនៅជាមួយអ្នកទាំងពីរ គឺមកពីព្រះ‌ហឫទ័យរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ពុំមែនដោយខ្ញុំមានចិត្តមេត្តាទេ គឺព្រះ‌ជាម្ចាស់ហើយ ដែលអ្នកទាំងពីរត្រូវលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ ជារៀងរាល់ថ្ងៃអស់មួយជីវិត។ អ្នកទាំងពីរត្រូវច្រៀងសរសើរតែព្រះ‌អង្គប៉ុណ្ណោះ។ ១៩ ឥឡូវនេះ អ្នកទាំងពីរដឹងថា កាលខ្ញុំបរិ‌ភោគនោះ ខ្ញុំមិនបានបរិ‌ភោគអ្វីឡើយ គឺខ្ញុំគ្រាន់តែធ្វើហាក់ដូចជាបរិ‌ភោគប៉ុណ្ណោះ។ ២០ ហេតុនេះហើយ ចូរលើកតម្កើងព្រះ‌អម្ចាស់ ចូរកោតសរសើរព្រះ‌ជាម្ចាស់នៅលើផែនដីនេះ។ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំត្រឡប់ទៅរកព្រះ‌អង្គដែលចាត់ខ្ញុំឲ្យមក! ចូរកត់ត្រាទុកព្រឹត្តិ‌ការណ៍ទាំងអស់ ដែលកើតឡើងចំពោះអ្នកទាំងពីរ»។ លុះពោលសេចក្ដីរួចហើយ ទេវទូតក៏យាងឡើងបាត់ទៅ។ ២១ លោកទាំងពីរក្រោកឈរឡើង ប៉ុន្តែ ពុំអាចឃើញទេវទូតទៀតទេ។ ២២ លោកទាំងពីរនាំគ្នាលើកតម្កើង និងច្រៀងកោតសរសើរព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយពួកគេប្រកាសពីស្នាព្រះ‌ហស្តដ៏អស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះ‌អង្គបានប្រព្រឹត្តនោះ គឺមានទេវទូតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់បង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកគេឃើញ។

បទចម្រៀងរបស់លោកតូប៊ីត

១ លោកតូប៊ីតមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖ ២ សូមលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ និងគ្រងរាជ្យអស់កល្ប‌ជានិច្ច! ព្រះ‌អង្គដាក់ទោស ហើយក៏អាណិត‌អាសូរដែរ។ ព្រះ‌អង្គធ្វើឲ្យមនុស្សស្លាប់ ចុះទៅស្ថានមច្ចុរាជនៅក្នុងទីជម្រៅនៃផែនដីក្រោយមក ព្រះ‌អង្គប្រោសឲ្យរួចផុតពីអន្ត‌រាយ។ គ្មានអ្វីអាចគេចផុតពីបារមីរបស់ព្រះ‌អង្គឡើយ!។ ៣ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលអើយ! ចូរនាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ នៅចំពោះប្រជា‌ជាតិទាំង‌ឡាយ គឺក្នុងចំណោមប្រជា‌ជាតិដែលព្រះ‌អង្គកម្ចាត់កម្ចាយ ឲ្យអ្នករាល់គ្នាទៅរស់នៅ។ ៤ នៅទីនោះ ព្រះ‌អង្គបានសម្ដែងភាពថ្កុំ‌ថ្កើងរបស់ព្រះ‌អង្គ ឲ្យអ្នករាល់គ្នាឃើញ ចូរលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គនៅចំពោះសត្វលោកទាំងអស់ ដ្បិតព្រះ‌អង្គពិតជាព្រះ‌អម្ចាស់របស់យើង ពិតជាព្រះរបស់យើង ពិតជាព្រះ‌បិតារបស់យើង!។ ព្រះ‌អង្គជាព្រះ‌ជាម្ចាស់អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ ៥ ព្រះ‌អង្គដាក់ទោស ព្រោះតែអ្នករាល់គ្នាបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គមុខជាអាណិត‌អាសូរអ្នករាល់គ្នា នឹងនាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីចំណោមប្រជា‌ជាតិ ដែលព្រះ‌អង្គកម្ចាត់កម្ចាយអ្នករាល់គ្នាឲ្យទៅរស់នៅ។ ៦ នៅថ្ងៃដែលអ្នករាល់គ្នាវិលមករកព្រះ‌អង្គវិញ ដោយស្មោះអស់ពីចិត្តគំនិត អស់ពីប្រាជ្ញា ដើម្បីប្រព្រឹត្តយ៉ាងស្មោះ‌ត្រង់ចំពោះព្រះ‌អង្គ នៅថ្ងៃនោះ ព្រះ‌អង្គនឹងវិលមករកអ្នករាល់គ្នាជាពុំខាន ព្រះ‌អង្គមិនគេចព្រះ‌ភ័ក្រ្ត ចេញពីអ្នករាល់គ្នាទៀតឡើយ។ ៧ ឥឡូវនេះ ចូរគិតពិចារ‌ណាអំពីការដែលព្រះ‌អង្គប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នករាល់គ្នា ហើយចូរលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គយ៉ាងពេញទំហឹង។ ចូរលើកតម្កើងព្រះ‌អម្ចាស់ដែលប្រព្រឹត្តដោយយុត្តិ‌ធម៌ ចូរកោតសរសើរព្រះ‌មហាក្សត្រ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ ៨ រីឯខ្ញុំ ខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គនៅលើដែនដីដែលខ្មាំងកៀរឲ្យមករស់នៅ។ ខ្ញុំបង្ហាញឫទ្ធា‌នុភាព និងភាពឧត្ដុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះ‌អង្គ ឲ្យប្រជា‌ជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាប បានស្គាល់។ អស់អ្នកបាបអើយ! ចូរត្រឡប់មកវិញ! ចូរប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត ដែលគាប់ព្រះ‌ហឫទ័យព្រះ‌អង្គ។ ព្រះ‌អង្គប្រហែលអាណិតមេត្តាប្រោសប្រណី ដល់អ្នករាល់គ្នាទេដឹង? ៩ សូមលើកតម្កើងព្រះរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអំណរសប្បាយរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារព្រះ‌មហាក្សត្រនៃស្ថាន‌បរមសុខ។ ១០ សូមអ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមទាំងមូល នាំគ្នាប្រកាសអំពីភាពថ្កុំ‌ថ្កើងរបស់ព្រះ‌អង្គ។ សូមឲ្យគេលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គគ្រប់ៗគ្នា។ យេរូ‌សាឡឹមជាក្រុងដ៏‌វិសុទ្ធអើយ! ព្រះ‌អង្គដាក់ទោសអ្នក ព្រោះតែអំពើអាក្រក់របស់កូនចៅអ្នក! ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គមុខជាអាណិតមេត្តាកូនចៅរបស់ជនសុចរិតពុំខាន។ ១១ ចូរលើកតម្កើងព្រះ‌អម្ចាស់យ៉ាងឱឡារិក សូមលើកតម្កើងព្រះ‌មហាក្សត្រ ដែលសោយរាជ្យអស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ! ដើម្បីឲ្យគេសង់ព្រះ‌ដំណាក់ឡើងវិញ នៅក្នុងក្រុងយេរូ‌សាឡឹម នាំឲ្យប្រជាជនសប្បាយរីករាយ។ ១២ សូមព្រះ‌អម្ចាស់ប្រោសប្រទានដល់អស់អ្នកដែលខ្មាំងកៀរយកទៅនោះ បានអំណរសប្បាយផង! សូមព្រះ‌អង្គស្រឡាញ់ជនកម្សត់ទុរគតទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅក្នុងចំណោមប្រជាជនអ្នក នៅគ្រប់តំណតរៀងទៅ។ ១៣ មានពន្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាច នឹងភ្លឺរហូតនៅទីដាច់ស្រយាលនៃផែនដី។ មានប្រជា‌ជាតិជាច្រើននៅទីឆ្ងាយៗ និងអ្នកស្រុកពីចុងកាត់មាត់ញកនៃផែនដី នាំគ្នាមករកព្រះ‌នាមដ៏‌វិសុទ្ធរបស់ព្រះ‌អង្គ។ គេមានកាន់តង្វាយគ្រប់ដៃ មកថ្វាយព្រះ‌មហាក្សត្រនៃស្ថាន‌បរមសុខ។ មនុស្សគ្រប់តំណក្រោយៗ នឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានអំណរសប្បាយ។ មនុស្សម្នានៅជំនាន់ក្រោយ នឹងចាំពីឈ្មោះដ៏ល្បីនៃក្រុង ដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានជ្រើស‌រើស។ ១៤ សូមឲ្យជនទាំង‌ឡាយដែលគំរាមកំហែងអ្នក ត្រូវបណ្ដា‌សា!។ សូមឲ្យអស់ជនណាដែលបំផ្លាញអ្នក រំលំកំពែង រំលំប៉មរបស់អ្នក និងដុតផ្ទះអ្នកចោល ត្រូវបណ្ដា‌សា! ផ្ទុយទៅវិញ សូមព្រះ‌អង្គប្រទាន‌ពរអស់កល្ប‌ជានិច្ចដល់អស់ជនណា ដែលគោរពកោតខ្លាចអ្នក!។ ១៥ ចូរត្រេកអរសប្បាយឡើង ព្រោះតែកូនចៅរបស់ជនសុចរិត! ដ្បិតព្រះ‌អង្គនឹងប្រមូលផ្ដុំពួកគេ! ហើយគេនឹងលើកតម្កើងព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅអស់កល្ប‌ជានិច្ច ជនណាស្រឡាញ់អ្នក ពិតជាមានសុភមង្គល! ជនណាសប្បាយរីករាយ ដោយជួយអបអរដល់សេចក្ដីសុខ‌សាន្តរបស់អ្នក ជននោះពិតជាមានសុភមង្គល! ១៦ ជនទាំង‌ឡាយដែលព្រួយចិត្ត ដោយឃើញអ្នកទទួលទណ្ឌ‌កម្ម ពិតជាមានសុភមង្គល! ដ្បិតពួកគេនឹងត្រេកអរសប្បាយ រួមជាមួយអ្នក គេនឹងឃើញអំណរសប្បាយរបស់អ្នក អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ ពិតមែនហើយ ខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះ‌មហាក្សត្រ ១៧ ដ្បិតគេនឹងកសាងក្រុងយេរូ‌សាឡឹមឡើងវិញ ហើយនៅទីក្រុងនោះ គេនឹងសង់ព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អង្គ ឲ្យនៅស្ថិត‌ស្ថេរ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ ប្រសិនបើប្រជា‌ជាតិរបស់ខ្ញុំ ដែលនៅសេសសល់ពីស្លាប់ ឃើញសិរីរុង‌រឿងរបស់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម និងលើកតម្កើងព្រះ‌មហាក្សត្រនៃស្ថាន‌បរមសុខ ខ្ញុំពិតជាមានសុភមង្គល។ គេនឹងយកត្បូងកណ្ដៀង និងថ្មកែវមត៌កមកសង់ទ្វារក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ គេយកពេជ្រមកសង់កំពែងទាំង‌ឡាយ ហើយយកមាសមកសង់ប៉ម និងមាសសុទ្ធមកសង់កំពែង។ គេយកត្បូងកណ្ដៀង និងត្បូងទទឹមមកក្រាលផ្លូវក្រុង ១៨ អ្នកក្រុងនឹងច្រៀងដោយអំណរនៅទ្វារទីក្រុង។ អ្នកក្រុងច្រៀងថា៖ «អាលេ‌លូយ៉ា សូមលើកតម្កើងព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល! អស់អ្នកដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានជ្រើស‌រើស នឹងលើកតម្កើងព្រះនាមដ៏‌វិសុទ្ធរបស់ព្រះ‌អង្គអស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ!»។

១ លោកតូប៊ីត បញ្ជាក់ ពាក្យអរព្រះ‌គុណដូច្នេះ។

លោកតូប៊ីតទទួលមរណ‌ភាព

២ លោកតូប៊ីតទទួលមរណ‌ភាព យ៉ាងសុខស្រួល ក្នុងជន្មា‌យុ មួយ‌រយដប់‌ពីរឆ្នាំ។ គេធ្វើពិធីបញ្ចុះសពលោកយ៉ាងអធិក‌អធម នៅក្រុងនីនីវេ។ កាលលោកខ្វាក់ភ្នែក លោកមានអាយុហុក‌សិបពីរឆ្នាំ។ ក្រោយពីភ្នែកគាត់ភ្លឺឡើងវិញ គាត់មានទ្រព្យ‌សម្បត្តិសម្បូរហូរ‌ហៀរ ហើយតែងតែចែកទានដល់អ្នកក្រីក្រ។ លោកតែងតែលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ និងកោតសរសើរ ភាពឧត្តុង្គឧត្ដមរបស់ព្រះ‌អង្គជា‌និច្ច។

៣ កាលលោកតូប៊ីត ហៀបនឹងទទួលមរណ‌ភាព លោកហៅលោកតូប៊ី‌យ៉ាជាកូន ហើយផ្ដែ‌ផ្ដាំដូច តទៅ៖ «កូនអើយ! ចូរនាំចៅ ៤ ទៅស្រុកម៉ែដជាប្រញាប់ ដ្បិតពុកជឿលើព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែលថ្លែងតាម‌រយៈព្យាការីណាហ៊ូម ប្រឆាំងនឹងក្រុងនីនីវេ។ អ្វីដែលថ្លែងប្រឆាំងនឹងស្រុកអាស្ស៊ីរី ព្រមទាំងក្រុងនីនីវេ នឹងកើតជារូបរាងមិនខាន។ សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលអស់លោកព្យាការីនៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលថ្លែងទុក គឺព្យាការីដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានចាត់ឲ្យមក នឹងកើតមានមិនខាន។ សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលអស់លោកបានថ្លែងទុក នឹងកើតឡើងតាមពេលកំណត់ គ្មានចន្លោះត្រង់ណាឡើយ។ អ្នកស្រុកនឹងរស់នៅដោយសុខ‌សាន្ត នៅស្រុកម៉ែដ ជាងនៅស្រុកអាស្ស៊ីរី និងនៅក្រុងបាប៊ីឡូន។ ខ្ញុំជឿ‌ជាក់ថា សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូល នឹងកើតមានមិនខាន។ គ្មានព្រះ‌បន្ទូលណាមួយមិនសម្រេចនោះឡើយ។ បង‌ប្អូនយើងដែលរស់នៅលើទឹកដីអ៊ីស្រា‌អែលនៅឡើយ សុទ្ធតែត្រូវខ្មាំងសត្រូវជំរឿន ហើយកៀរទៅឆ្ងាយពីទឹកដីដ៏សែនសប្បាយនោះ។ ទឹកដីអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល នឹងក្លាយទៅជាទីស្ម‌សាន។ ក្រុងសាម៉ារី និងក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ក្លាយទៅជាទីស្ងាត់ជ្រងំ ហើយខ្មាំងដុតបំផ្លាញព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ អស់មួយ‌រយៈ។ ៥ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងអាណិតមេត្តាពួកគេម្ដងទៀត ហើយនាំពួកគេវិលត្រឡប់មកស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលវិញ។ ពួកគេនឹងសង់ព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អង្គសាជាថ្មី តែព្រះ‌ដំណាក់នោះពុំល្អដូចព្រះ‌ដំណាក់ជំនាន់មុន លុះដល់ពេលកំណត់ ទើបបានល្អឡើងវិញ។ ក្រោយមក ពួកគេវិលត្រឡប់មកទាំងអស់គ្នា គេនឹងសាងក្រុងយេរូ‌សាឡឹមយ៉ាងល្អប្រសើរឡើងវិញ។ គេកសាងព្រះ‌ដំណាក់ព្រះ‌អង្គតាមសេចក្ដី ដែលអស់លោកព្យាការីនៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលបានថ្លែងទុក។ ៦ មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់នៅលើផែនដីទាំងមូល នឹងប្រែចិត្តគំនិត ហើយនាំគ្នាកោតខ្លាចព្រះ‌ជាម្ចាស់ដោយស្មោះ។ ពួកគេនាំគ្នាឈប់គោរពបម្រើព្រះ‌ក្លែង‌ក្លាយ ដែលចេះតែបញ្ឆោតគេ និងនាំពួកគេឲ្យវង្វេងទៀតហើយ។ ពួកគេក៏នាំគ្នាលើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅអស់កល្ប‌ជានិច្ច ដោយប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត។ ៧ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទាំងអស់ នឹងទទួលការសង្គ្រោះ នៅថ្ងៃនោះ ព្រោះពួកគេនឹកគិតដល់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ គេជួបជុំគ្នា និងនាំគ្នាមកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមវិញ។ ព្រះ‌អង្គប្រោសប្រទានឲ្យពួកគេរស់នៅលើទឹកដីរបស់លោកអប្រា‌ហាំដោយសុខ‌សាន្ត អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ អស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ នឹងមានអំណរ រីឯអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើបាប ព្រមទាំងអំពើទុច្ចរិត នឹងត្រូវអន្ត‌រាយបាត់ពីផែនដីនេះ។

៨ ឥឡូវនេះ កូនអើយ! ចូរស្ដាប់ពាក្យបណ្ដាំរបស់ពុក! ចូរគោរពបម្រើព្រះ‌ជាម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ ចូរប្រព្រឹត្តអំពើដែលគាប់ព្រះ‌ហឫទ័យរបស់ព្រះ‌អង្គ។ ចូរប្រៀនប្រដៅកូនចៅឲ្យប្រព្រឹត្តតែសេចក្ដីសុចរិត និងចែកទាន។ ចូរនឹកគិតដល់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ និងលើកតម្កើងព្រះ‌នាមរបស់ព្រះ‌អង្គ គ្រប់ពេលវេលាដោយចិត្តស្មោះ និងអស់ពីកម្លាំង។ ៩ រីឯកូន ចូរចាកចេញពីក្រុងនីនីវេនេះទៅ! កុំនៅទីនេះទៀតឡើយ។ ក្រោយពីបានបញ្ចុះសពម្ដាយរបស់កូន នៅក្បែរពុករួច ចូរកូនកុំនៅក្រុងនេះតទៅទៀតឡើយ សូម្បីតែមួយយប់ក៏មិនបានដែរ! ដ្បិតពុកឃើញអំពើទុច្ច‌រិតបានសាបព្រោះក្នុងក្រុង ហើយអ្នកក្រុងនាំគ្នាប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ច‌រិតជាច្រើន តែគ្មាននរណាអៀនខ្មាសឡើយ។ ១០ ចូរកូននឹកដល់កិច្ច‌ការទាំងប៉ុន្មាន ដែលលោកណាដនបានប្រព្រឹត្ត ចំពោះលោកអហ៊ីការ ជាឪពុកចិញ្ចឹមរបស់គាត់ គឺគាត់បានយកលោកអហ៊ីការ ទៅដាក់គុកងងឹត នៅក្រោមដីទាំងរស់។ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌ជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យគាត់អាម៉ាស់ នៅចំពោះមុខលោកអហ៊ីការ! គឺលោកអហ៊ីការចេញមកឃើញពន្លឺវិញ។ រីឯលោកណាដន ធ្លាក់ក្នុងទីងងឹតអស់កល្ប‌ជានិច្ច ដ្បិតគាត់ចង់សម្លាប់លោកអហ៊ីការ។ លោកអហ៊ីការធ្លាប់ចែកទាន លោកបានរួចផុតពីអន្ទាក់ ដែលលោកណាដនដាក់ពីមុខលោក តែលោកណាដនបានជាប់អន្ទាក់របស់ខ្លួន ហើយត្រូវអន្ត‌រាយវិញ។ ១១ ដូច្នេះ កូនអើយ! ចូរសង្កេតមើលផលនៃទាន និងផលនៃអំពើទុច្ចរិត! គឺអំពើទុច្ចរិតបង្កបង្កើតសេចក្ដីស្លាប់ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ ជីវិតរបស់ពុកជិតផុតរលត់ហើយ!»។ គេដាក់លោកតូប៊ីតលើគ្រែ ហើយលោកក៏ទទួលមរណ‌ភាពទៅ។ គេធ្វើបុណ្យបញ្ចុះសព យ៉ាងអធិក‌អធម។

ពាក្យបញ្ចប់

១២ កាលម្ដាយរបស់លោកតូប៊ីយ៉ា ទទួលមរណ‌ភាព លោកបានយកសពរបស់គាត់ទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរជាមួយឪពុក។ បន្ទាប់មក លោកចេញដំណើរទៅស្រុកម៉ែដ ជាមួយភរិយារបស់លោក។ គាត់រស់នៅស្រុកអែកបាតាន ក្បែរលោករ៉ាគូ‌អែល ជាឪពុកក្មេក។ ១៣ គាត់គោរពឪពុក‌ម្ដាយក្មេកយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងពេលគាត់ចាស់ជរា។ គាត់បញ្ចុះសពអ្នកទាំងពីរ នៅក្បែរក្រុងអែកបាតាន ក្នុងស្រុកម៉ែដ រួចគាត់ទទួលកេរមត៌កពីលោក រ៉ាគូ‌អែល និងទទួលកេរមត៌កពីលោកតូប៊ីត ជាឪពុកគាត់ដែរ។ ១៤ គេតែងគោរពរាប់អានគាត់គ្រប់ៗគ្នា ហើយគាត់ទទួលមរណ‌ភាពក្នុងជន្មាយុមួយ‌រយដប់ប្រាំពីរឆ្នាំ។ ១៥ មុនពេលគាត់ទទួលមរណ‌ភាព គាត់ទទួលដំណឹងថា ក្រុងនីនីវេត្រូវអន្ត‌រាយហើយ គាត់ក៏ឃើញអ្នកក្រុងនីនីវេដែលព្រះ‌មហាក្សត្រស៊ី‌អាសារ ស្ដេចស្រុកម៉ែដកៀរមកដែរ។ គាត់លើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ចំពោះការទាំងអស់ ដែលព្រះ‌អង្គបានប្រព្រឹត្តចំពោះប្រជាជនក្រុងនីនីវេ និងស្រុកអាស្ស៊ីរី។ មុនពេលគាត់ទទួលមរណ‌ភាព គាត់មានអំណរសប្បាយដោយក្រុងនីនីវេត្រូវអន្ត‌រាយ ហើយគាត់លើកតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។ «អាម៉ែន!»

១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16

៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7

៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18

១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1

៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13

៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5

៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4

^{កណ្ឌគម្ពីរ}
តូប៊ីត

លោកតូប៊ីត

ពាក្យលំនាំ

លោកតូប៊ីត

បុរេ‌កថា

លោកតូប៊ីត

លោកតួប៊ីតកើតទុក្ខ

ពាក្យអង្វររបស់លោកតូប៊ីត

ទុក្ខវេទនារបស់នាងសារ៉ា

ពាក្យទូល‌អង្វររបស់នាងសារ៉ា

ព្រះ‌ជាម្ចាស់ព្រះ‌សណ្ដាប់ ពាក្យអង្វរអ្នកទាំងពីរ

ពាក្យបណ្ដាំរបស់លោកតូប៊ីត

លោកតូប៊ី‌យ៉ារៀបចំធ្វើដំណើរ

លោកតូប៊ី‌យ៉ាចាប់ត្រីមួយ

គម្រោង‌ការរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍

លោកតូប៊ី‌យ៉ារៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍

យប់ផ្សំដំណេក

ពិធីជប់លៀងក្នុងពេលរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍

លោកតូប៊ី‌យ៉ាទទួលប្រាក់ជាបញ្ញើ

លោកតូប៊ីត និងអ្នកស្រីហាណ្ណារង់‌ចាំកូនត្រឡប់មកវិញ

លោកតូប៊ីតបានជាសះស្បើយ

ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលបង្ហាញខ្លួន

បទចម្រៀងរបស់លោកតូប៊ីត

លោកតូប៊ីតទទួលមរណ‌ភាព

ពាក្យបញ្ចប់

១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16

៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7

៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18

១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1

៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13

៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5

៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4

កណ្ឌគម្ពីរតូប៊ីត

លោកតូប៊ីត

ពាក្យលំនាំ

លោក​តូប៊ីត

បុរេ‌កថា

លោក​តូប៊ីត

លោក​តួប៊ីត​កើត​ទុក្ខ

ពាក្យ​អង្វរ​របស់​លោក​តូប៊ីត

ទុក្ខ​វេទនា​របស់​នាង​សារ៉ា

ពាក្យ​ទូល‌អង្វរ​របស់​នាង​សារ៉ា

ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ព្រះ‌សណ្ដាប់ ពាក្យ​អង្វរ​អ្នក​ទាំង​ពីរ

ពាក្យ​បណ្ដាំ​របស់​លោក​តូប៊ីត

លោក​តូប៊ី‌យ៉ា​រៀបចំ​ធ្វើ​ដំណើរ

លោក​តូប៊ី‌យ៉ា​ចាប់​ត្រី​មួយ

គម្រោង‌ការ​រៀប​អាពាហ៍‌ពិពាហ៍

លោក​តូប៊ី‌យ៉ា​រៀប​អាពាហ៍‌ពិពាហ៍

យប់​ផ្សំ​ដំណេក

ពិធី​ជប់​លៀង​ក្នុង​ពេល​រៀប​អាពាហ៍‌ពិពាហ៍

លោក​តូប៊ី‌យ៉ា​ទទួល​ប្រាក់​ជា​បញ្ញើ

លោក​តូប៊ីត និង​អ្នក​ស្រី​ហាណ្ណា​រង់‌ចាំ​កូន​ត្រឡប់​មក​វិញ

លោក​តូប៊ីត​បាន​ជា​សះ​ស្បើយ

ទេវទូត​រ៉ាផា‌អែល​បង្ហាញ​ខ្លួន

បទ​ចម្រៀង​របស់​លោក​តូប៊ីត

លោក​តូប៊ីត​ទទួល​មរណ‌ភាព

ពាក្យ​បញ្ចប់

^{កណ្ឌគម្ពីរ}
តូប៊ីត

លោកតូប៊ីត

លោកតូប៊ីត

លោកតួប៊ីតកើតទុក្ខ

ពាក្យអង្វររបស់លោកតូប៊ីត

ទុក្ខវេទនារបស់នាងសារ៉ា

ពាក្យទូល‌អង្វររបស់នាងសារ៉ា

ព្រះ‌ជាម្ចាស់ព្រះ‌សណ្ដាប់ ពាក្យអង្វរអ្នកទាំងពីរ

ពាក្យបណ្ដាំរបស់លោកតូប៊ីត

លោកតូប៊ី‌យ៉ារៀបចំធ្វើដំណើរ

លោកតូប៊ី‌យ៉ាចាប់ត្រីមួយ

គម្រោង‌ការរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍

លោកតូប៊ី‌យ៉ារៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍

យប់ផ្សំដំណេក

ពិធីជប់លៀងក្នុងពេលរៀបអាពាហ៍‌ពិពាហ៍

លោកតូប៊ី‌យ៉ាទទួលប្រាក់ជាបញ្ញើ

លោកតូប៊ីត និងអ្នកស្រីហាណ្ណារង់‌ចាំកូនត្រឡប់មកវិញ

លោកតូប៊ីតបានជាសះស្បើយ

ទេវទូតរ៉ាផា‌អែលបង្ហាញខ្លួន

បទចម្រៀងរបស់លោកតូប៊ីត

លោកតូប៊ីតទទួលមរណ‌ភាព

ពាក្យបញ្ចប់