យ៉ូឌីត - Catholic Faith Cambodia

នាងយូឌីត

ពាក្យលំនាំ

អ្នកស្រីយូឌីតជាស្រ្តីមេ‌ម៉ាយម្នាក់ ដែលមានរូបសម្ផស្សល្អស្រស់លើសគេ គួរជាទីចាប់ចិត្តរបស់បុរសទាំង‌ឡាយ។ អ្នកស្រីតែងតែគោរពបម្រើព្រះ‌ជាម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ។ នៅពេលកង‌ទ័ពខ្មាំងសត្រូវចូលមកលុកលុយស្រុកយូដា ក្នុងគោលបំណងបំផ្លាញស្រុក និងសម្លាប់ប្រជាជនឲ្យវិនាសអន្ត‌រាយ អ្នកស្រីយូឌីតជឿសង្ឃឹមលើព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហ៊ានចេញទៅជួបមេ‌ទ័ពរបស់ខ្មាំងតែម្នាក់ឯង ហើយកាត់‌កមេ‌ទ័ពនោះទៀតផង។ ដូច្នេះ នាងបានសង្រ្គោះប្រជាជនរបស់ព្រះ‌អង្គ។ អ្នកស្រីយូឌីត ក៏ដូចព្យាការីនីដេ‌បូរា (វរ ៤‑៥) ឬព្រះ‌នាងអេសធែរដែរ។

អ្នកនិពន្ធរឿងនេះមិនមែននិពន្ធតាមប្រវត្តិ‌សាស្រ្តទេ! ឧប.ថា គេហៅព្រះ‌ចៅនេប៊ូកា‌នេសារ ជាព្រះ‌មហាក្សត្រស្រុកបាប៊ីឡូនថា «ព្រះ‌មហាក្សត្រស្រុកអាស្ស៊ីរី!» ព្រឹត្តិ‌ការណ៍ខ្លះបញ្ជាក់ថាជនជាតិយូដាដែលជាប់ជាឈ្លើយ ធ្វើមាតុ‌ភូមិនិវត្តន៍រួចហើយ (៤,៣; ៥,១១)។ ប៉ុន្តែ តាមប្រវត្តិ‌សាស្រ្ត ព្រះ‌ចៅនេប៊ូកា‌នេសារនេះបានកៀរពួកគេទៅធ្វើជាឈ្លើយ! គ្មាននរណាស្គាល់ក្រុងបេតធូលី និងកន្លែងផ្សេងៗទៀតឡើយ (៤,៧; ៦,១១‑១២; ៧,១២។ ល។)។

ដូច្នេះ អ្នកវិភាគតែងសន្និដ្ឋានថា ប្រហែលមានព្រឹត្តិ‌ការណ៍បែបនេះកើតឡើងនៅជំនាន់ជនជាតិពែរ្សគ្រប់គ្រងមជ្ឈិម‌បូព៌ា កណ្ឌនេះជារឿងនិទានដែលគេប្រឌិតឡើង ប៉ុន្តែ នៅពេលក្រោយគេកែច្នៃ និងបន្ថែមសេចក្តីឯទៀតៗ ប្រឌិតឡើងតាមរបៀបជនជាតិយូដា ហៅថា «មីត្រាស់» ដើម្បីដាស់តឿនជនជាតិយូដាដែលជួបឧបសគ្គជាច្រើន ឲ្យជឿសង្ឃឹមលើព្រះ‌ជាម្ចាស់ជា‌និច្ច! ព្រះ‌អង្គតាមថែរក្សាការ‌ពារប្រជា‌រាស្រ្តរបស់ព្រះ‌អង្គ!។

គេនិពន្ធនៅជំនាន់ព្រះ‌បាទ អន់ទី‌យ៉ូគូស អេ‌ភីផាន (១៧៥-១៦៤ មុនគ.ស) ធ្វើបាបប្រជាជន។ ដូច្នេះ អ្នកនិពន្ធមានគោលបំណង ប្រហាក់ប្រហែលនឹងគោលបំណងរបស់អ្នកនិពន្ធកណ្ឌ ដានីអែល។ ឈ្មោះ «យូឌីត» មានអត្ថន័យថា «ស្រ្តីជនជាតិយូដា» គឺជារូបតំណាងប្រជា‌រាស្រ្តរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ព្រះ‌អង្គមិនលះបង់ចោលប្រជា‌រាស្រ្តរបស់ព្រះ‌អង្គឡើយ!។

នាងយូឌីត

ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារធ្វើសង្គ្រាមឈ្នះព្រះ‌បាទអរផាសាដ

១ នៅឆ្នាំទីដប់‌ពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទនេ‌ប៊ូកានេសារ ជាស្ដេចស្រុកអាស្ស៊ីរីនៅក្រុងនីនីវេ ជាមហានគរ។ ចំណែកឯព្រះ‌បាទអរផាសាដវិញ ព្រះ‌អង្គគ្រងរាជ្យលើជនជាតិម៉ែដ ហើយគង់នៅរាជធានីអែកបាតាន។ ២ ព្រះ‌បាទអរផាសាដបញ្ជាឲ្យគេយកថ្ម ដែលមានបណ្ដោយប្រវែងប្រាំ‌មួយហត្ថ និងទទឹងបីហត្ថ មកសាងកំពែងជុំវិញអែកបាតាន។ កំពែងនេះមានកម្ពស់ចិតសិបហត្ថ ទទឹងហាសិបហត្ថ។ ៣ នៅសងខាងខ្លោងទ្វារក្រុង ស្ដេចឲ្យគេសង់ប៉មដែលមានកម្ពស់មួយ‌រយហត្ថ ហើយចាក់គ្រឹះមានទទឹងហុក‌សិបហត្ថ។ ៤ ស្ដេចក៏សង់ទ្វារក្រុងដែរ។ ទ្វារទាំងនោះមានកម្ពស់ចិត‌សិបហត្ថ និងទទឹងសែសិបហត្ថ សម្រាប់ឲ្យកង‌ទ័ព និងកងពលថ្មើរជើងចេញទៅច្បាំង។ ៥ នៅគ្រានោះ ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមនឹងព្រះ‌បាទអរ‌ផាសាដ នៅវាលទំនាបដ៏ធំក្បែរក្រុងរ៉ាកូ។ ៦ អ្នកស្រុកទាំងអស់ដែលរស់នៅតាមតំបន់ភ្នំ តាមទន្លេអឺប្រាត ទន្លេទីគ្រ ទន្លេហ៊ី‌ដាស់ ព្រមទាំងអ្នកស្រុងដែលរស់នៅតាមវាល ស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ‌បាទអរីយុគ ជាស្ដេចជនជាតិអេលី‌ម៉ាអ៊ីស ក៏ចូលរួមជាមួយកង‌ទ័ពរបស់ស្ដេចនេប៊ូកា‌នេសារដែរ។ កង‌ទ័ពនៃប្រជា‌ជាតិជាច្រើន រួមគ្នាជាមួយកង‌ទ័ពបា‌ប៊ីឡូន។ ៧ គ្រានោះ ព្រះ‌បាទនេ‌ប៊ូកានេសារ ជាស្ដេចនៅស្រុកអាស្ស៊ីរី ចាត់អ្នកនាំសារ ទៅទាក់ទងគ្រប់ជាតិសាសន៍ គឺអស់អ្នកដែលរស់នៅស្រុកពែរ្ស និងអ្នកដែលរស់នៅប៉ែកខាងលិចនៃស្រុកពែរ្ស អ្នកដែលនៅស្រុកស៊ីលីស៊ី និងក្រុងដាម៉ាស់ នៅតំបន់ភ្នំលីបង់ ភ្នំអង់ទី‌លីបង់ អស់អ្នកដែលរស់នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រ ៨ ព្រមទាំងប្រជាជនដែលរស់នៅតាមតំបន់ភ្នំការមែល ស្រុកកាឡាដប៉ែកខាងជើង ស្រុកកាលីឡេ និងនៅតាមវាលអេស្រ្ត‌ឡូនផង។ ៩ ស្ដេចក៏ចាត់អ្នកនាំសារទៅទាក់ទងនឹងអ្នកស្រុកសាម៉ារីទាំងអស់ និងតំបន់ប៉ែកខាងលិចនៃទន្លេយ័រដាន់ រហូតដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ក្រុងបាតា‌ណេ កេលូស‌កាដែស រហូតដល់ជ្រោះនៃព្រំប្រទល់ស្រុកអេស៊ីប ទៅក្រុងតាបា‌ណែស រ៉ាមសេស និងតំបន់កូសែមទាំងមូល ១០ គឺរហូតទៅដល់ក្រុងតានិ ម៉ឹមភីស ហើយនិងអស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអេត្យូពីទៀត។ ១១ ប៉ុន្តែ អ្នកស្រុកនៅតំបន់ទាំងនោះបានមើល‌ងាយរាជ‌ឱង្ការរបស់ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ជាស្ដេចស្រុកអាស្ស៊ីរី ហើយមិនព្រមចូលរួមជាមួយដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមទៀតផង ព្រោះគេមិនខ្លាចស្ដេចទេ ហើយរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយប្រឆាំងស្ដេចវិញ។ ពួកគេក៏បណ្ដេញអ្នកនាំសាររបស់ស្ដេចឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកវិញ ទាំងអា‌ម៉ាស់មុខយ៉ាងខ្លាំង ដោយគ្មានកង‌ទ័ពណាម្នាក់ទៅជាមួយឡើយ។ ១២ ហេតុ‌ការណ៍ទាំងនេះបានធ្វើឲ្យព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធយ៉ាងខ្លាំងហើយស្បថដោយយករាជបល្ល័ង្ក និងរាជា‌ណាចក្រ ធ្វើជាសាក្សីថា នឹងសងសឹកទៅលើប្រជាជនដែលរស់នៅតំបន់នោះ គឺប្រហារជីវិតអ្នកស្រុកស៊ីលីស៊ី តំបន់ក្រុងដាម៉ាស និងស្រុកស៊ីរី ស្រុកម៉ូអាប់ ស្រុកអាំម៉ូន អ្នកស្រុកយូដាទាំងមូល និងអ្នកស្រុកអេស៊ីប រហូតដល់សមុទ្រមេឌីទែ‌រ៉ាណេ និងសមុទ្រក្រហម។ ១៣ នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំពីរនៃរជ្ជកាលព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ព្រះ‌អង្គចេញទៅច្បាំងជាមួយព្រះ‌បាទអរផាសាដ ហើយទទួលបានជ័យ‌ជម្នះ។ ស្ដេចវាយកម្ទេចកង‌ទ័ពរបស់ព្រះ‌បាទអរផាសាដឲ្យបាក់ទ័ពរត់ទាំងកង‌ពលសេះ ទាំងរទេះចម្បាំង។ ១៤ ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារឡើងគ្រប់គ្រងលើក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្មាំងសត្រូវ ហើយយាងឆ្ពោះទៅកាន់ក្រុងអែកបាតាន។ ស្ដេចវាយដណ្ដើមយកប៉មទាំងប៉ុន្មាន ហើយរឹបអូសយកអ្វីៗទាំងអស់ដែលនៅតាមទីផ្សារ ធ្វើជាជយ‌ភណ្ឌ ព្រមទាំងបំផ្លាញលំអដ៏ល្អថ្កុំថ្កើងរបស់ក្រុងឲ្យបាក់បែកខ្ទេចខ្ទីអស់។ ១៥ ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ចាប់ព្រះ‌បាទអរផាសាដបាននៅតំបន់ភ្នំរ៉ាកូ រួចក៏យកលំពែងចាក់ធ្វើគុត បំផ្លាញរាជអំណាចនោះចោល រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ១៦ ក្រោយមក ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ យាងត្រឡប់មកទីក្រុងនីនីវេវិញ ដោយមានទាំងកង‌ទ័ពជាច្រើនមកជាមួយផង។ ស្ដេចគង់សម្រាកនៅទីនោះ ហើយជប់លៀងយ៉ាងសប្បាយជាមួយកង‌ទ័ព អស់‌រយៈពេលមួយ‌រយម្ភៃថ្ងៃ។

សង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងប្រជាជននៅភូមិភាគប៉ែកខាងលិច

១ នៅថ្ងៃទីម្ភៃ‌ពីរខែដំបូង ក្នុងឆ្នាំទីដប់‌ប្រាំបីនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទនេប៊ូកានេសារ ជាស្ដេចស្រុកអាស្ស៊ីរី ព្រះ‌ចៅ និងមន្ត្រីទាំងប៉ុន្មានពិគ្រោះគ្នា គិតពីការសងសឹកនឹងប្រជាជនទាំងអស់ ដែលមិនព្រមចូលរួមច្បាំងជាមួយ ស្របតាមរាជ‌ឱង្ការស្បថកាលពីមុននោះ ២ ព្រះចៅកោះហៅមេទ័ព និងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ទាំងអស់ មកជួបប្រជុំគ្នាជាសម្ងាត់ ហើយសម្រេចសងសឹកដាក់ទោសដែនដីទាំងមូល។

៣ មន្ត្រីទាំងប៉ុន្មានក៏យល់ព្រមប្រហារជីវិតប្រជាជនទាំងអស់ ដែលពុំព្រមចូលរួមទៅច្បាំង តាមរាជ‌ឱង្ការរបស់ស្ដេច។ ៤ លុះការពិភាក្សាបានចប់សព្វគ្រប់ហើយ ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ជាស្ដេចស្រុកអាស្ស៊ីរី ហៅលោកហូឡូភែរ(ជាមេបញ្ជាការកង‌ទ័ពបន្ទាប់ពីស្ដេច) មក ហើយមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ ៥ «ព្រះ‌មហាក្សត្រដែលជា‌ម្ចាស់ផែនដីទាំងមូល បញ្ជាដូចតទៅ៖ ចូរទៅប្រមូលពល‌ទាហានដ៏ខ្លាំងពូកែអង់អាច គឺកងពលថ្មើរជើងចំនួនយ៉ាងតិចណាស់មួយសែនពីរ‌ម៉ឺននាក់ ព្រមទាំងពល‌សេះចំនួនមួយម៉ឺន‌ពីរ‌ពាន់នាក់ និងសេះជាច្រើនផង។ ៦ លោកត្រូវចេញទៅប្រយុទ្ធ ជាមួយប្រជាជនទាំងអស់នៅប៉ែកខាងលិច ព្រោះពួកគេមិនគោរពតាមរាជ‌ឱង្ការរបស់យើងទេ។ ៧ លោកត្រូវទាមទារឲ្យពួកគេចុះចូលក្រោមអំណាចរបស់យើង ដ្បិតយើងខ្ញាល់ខ្លាំងណាស់ ហើយបញ្ជាឲ្យកង‌ទ័ពចេញទៅវាយពួកគេ។ ទាហានរបស់យើងនឹងដើរជាន់កម្ទេចទឹកដីទាំងមូលរបស់គេ ហើយរឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់ពួកគេថែមទៀតផង។ ៨ អ្នករបួសខាងពួកគេ នឹងមានពាសពេញជ្រលងភ្នំ ហើយនៅតាមដងស្ទឹង និងដងទន្លេ មានពាសពេញទៅដោយសាក‌សព។ ៩ យើងនឹងកៀរពួកគេទៅជាឈ្លើយ រហូតដល់ចុងបំផុតនៃផែនដី។ ១០ រីឯលោក ចូរចេញទៅវាយយកតំបន់ទាំងប៉ុន្មានរបស់ពួកគេ មកឲ្យយើង។ កាលពួកគេចុះចូលនឹងលោកហើយ លោកត្រូវទុកពួកគេរហូតដល់ថ្ងៃដែលយើងដាក់ទោសពួកគេ។ ១១ រីឯអស់អ្នកដែលមិនព្រមចុះចូលវិញ ចូរកុំត្រាប្រណីពួកគេឲ្យសោះ ចូរសម្លាប់ ហើយរឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់ពួកគេឲ្យអស់នៅលើផែនដីទាំងមូល! ១២ យើងបានស្បថក្នុងនាមរាជសម្បត្តិ និងជីវិតយើងផ្ទាល់ថា យើងនឹងប្រព្រឹត្តដូច្នេះដោយខ្លួនយើង។ ១៣ ចំណែកឯលោក ចូរកុំប្រព្រឹត្តបំពាននឹងបញ្ជារបស់ម្ចាស់លោកឡើយ សូម្បីតែមួយម៉ាត់ក៏មិនត្រូវបំពានដែរ! ចូរធ្វើតាមរាជ‌បញ្ជាទាំងនេះជាកំហិត កុំបង្អែបង្អង់ឡើយ!»។ ១៤ លោកមេទ័ពហូឡូភែរ ចាកចេញពីព្រះ‌ភ័ក្រ្តស្ដេចដែលជាម្ចាស់របស់លោក រួចកោះហៅពួកស្ដេចត្រាញ់ មេទ័ព និងនាយទាហាននៅស្រុកអាស្ស៊ីរីមក។ ១៥ លោកបានកែនកង‌ទ័ពស្រួចពិសេស ចំនួនមួយសែនពីរ‌ម៉ឺននាក់ តាមបញ្ជារបស់ព្រះចៅអធិរាជ ព្រមទាំងពល‌សេះដែលចេះបាញ់ធ្នូចំនួនមួយសែន‌ពីរម៉ឺននាក់ទៀត។ ១៦ លោករៀបចំទាហានដ៏ច្រើននោះជាកងពល ដើម្បីចេញទៅច្បាំង។ ១៧ លោកយកអូដ្ឋ លា និងសេះ សម្រាប់ដឹកជញ្ជូន គ្រឿងឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ ព្រមទាំងចៀម គោ ពពែជាច្រើនទៅជាមួយ សម្រាប់ធ្វើជាអាហារ។ ១៨ លោកក៏រៀបចំស្បៀងអាហារយ៉ាងច្រើន សម្រាប់ពល‌ទាហានម្នាក់ៗ ព្រមទាំងមាស និងប្រាក់មួយចំនួនធំពីឃ្លាំងរាជទ្រព្យ។ ១៩ លោកហូឡូភែរ ព្រមទាំងកង‌ទ័ពទាំងមូលចេញដំណើរទៅច្បាំងនឹងតំបន់ទាំងប៉ុន្មាននៅប៉ែកខាងលិច ឲ្យបានមុនព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ដោយមានរទេះច្បាំង ទ័ព‌សេះ និងកង‌ទ័ពស្រួចយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ មានពាសពេញនៅលើផែនដី។ ២០ កង‌ទ័ពដទៃទៀតក៏ចេញដំណើរជាមួយ កង‌ទ័ពរបស់លោកហូឡូភែរយ៉ាងច្រើនអនេក ដូចហ្វូងកណ្ដូប ឬដូចគ្រាប់ខ្សាច់នៅលើដី ដ្បិតគ្មាននរណាអាចរាប់ឡើយ។ ២១ កង‌ទ័ពទាំងនោះចេញដំណើរពីទីក្រុងនីនីវេ ហើយដើរអស់‌រយៈពេលបីថ្ងៃ ឆ្ពោះទៅកាន់វាលទំនាបបេក‌ទីលេត ហើយចេញពីបេក‌ទីលេតទៅបោះជំរំនៅភ្នំដែលស្ថិតនៅប៉ែកខាងជើងនៃស្រុកស៊ីលីស៊ី។ ២២ លោកហូឡូភែរ នាំកង‌ទ័ពទាំងអស់ គឺទាំងកងពលថ្មើរជើង ទាំងកងពល‌សេះ ទាំងរទេះចម្បាំង ចេញពីកន្លែងនោះទៅកាន់តំបន់ភ្នំ។ ២៣ លោកវាយដណ្ដើមយកទីក្រុងភូដ និងទីក្រុងលូដ ព្រមទាំងរឹបអូសយក ទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់កូនចៅរ៉ាស៊ីស និងកូនចៅអ៊ីស្មា‌អែលដែលស្នាក់អាស្រ័យនៅតាមវាលរហោស្ថានខាងត្បូងខេលេអូនទៀតផង។ ២៤ លោកនាំកង‌ទ័ពឆ្លងទន្លេអឺប្រាត និងឆ្លងកាត់តំបន់មេសូប៉ូ‌តាមី ហើយវាយកម្ទេចក្រុងទាំង‌ឡាយ ដែលមានកំពែងរឹងមាំ នៅតាមជ្រោះអប្រូណា រហូតទៅដល់សមុទ្រ។ ២៥ លោកកាន់កាប់តំបន់ស៊ីលីស៊ី ហើយកម្ទេចអស់អ្នកដែលប្រឆាំងតទល់នឹងលោក។ បន្ទាប់មកលោកទៅដល់ព្រំប្រទល់ស្រុកយ៉ា‌ផែត ដែលនៅខាងត្បូង ទល់មុខស្រុកអារ៉ាប៊ី។ ២៦ លោកឡោម‌ព័ទ្ធជនជាតិម៉ាឌីយ៉ានទាំងអស់ ដុតជំរំរបស់ពួកគេចោល ហើយរឹបអូសយកហ្វូងសត្វរបស់ពួកគេផង។ ២៧ លោកហូឡូភែរ លើកទ័ពចុះទៅដល់វាលនៃក្រុងដាម៉ាស់ ក្នុងរដូវចម្រូត ហើយដុតស្រែទាំងអស់ចោល កម្ទេចហ្វូងចៀម ហ្វូងគោរបស់គេ រឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិដែលមាននៅក្នុងទីក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់ពួកគេ បំផ្លាញវាលទំនាប ហើយសម្លាប់រង្គាលយុវជនទាំងអស់ចោល ដោយមុខដាវទៀតផង។ ២៨ នៅគ្រានោះ អ្នកក្រុងស៊ីដូន អ្នកក្រុងទីរូស អ្នកក្រុងសួរ អ្នកក្រុងអូគីណា និងអ្នកក្រុងយ៉ាម‌នីយ៉ាទាំងអស់ ដែលរស់នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រ នាំគ្នាភ័យតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំង។ អ្នកក្រុងអាសូត និងអ្នកក្រុងអាស្កាឡូន ក៏ភ័យខ្លាចតក់ស្លុតខ្លាំងណាស់ដែរ។

១ ជនជាតិទាំងនោះចាត់អ្នកនាំសារទៅជួបលោកហូឡូភែរ ដើម្បីចរចាសុំសន្តិ‌ភាព។ ពួកគេនិយាយថា៖ ២ «យើងខ្ញុំប្រ‌បាទទាំងអស់គ្នាជាខ្ញុំបម្រើព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ដែលជាព្រះ‌មហាក្សត្រ! សូមលោកប្រើយើងខ្ញុំប្រ‌បាទតាមចិត្តរបស់លោកចុះ។ ៣ វាលស្មៅសម្រាប់ហ្វូងសត្វរបស់យើងខ្ញុំប្របាទ ដីធ្លី ស្រែចម្ការ ហ្វូងចៀម ហ្វូងគោរបស់យើងខ្ញុំទាំងប៉ុន្មាន យើងខ្ញុំសូមប្រគល់ជូនលោកទាំងអស់ សូមលោកប្រើប្រាស់តាមតែលោកយល់ឃើញទៅចុះ។ ៤ ក្រុងរបស់យើងខ្ញុំជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះលោក និងអ្នកក្រុងទាំងនោះក៏សុទ្ធតែទាសាទាសីរបស់លោកដែរ សូមលោកអញ្ជើញចូលក្នុងក្រុងទាំងនោះ តាមតែការយល់ឃើញទៅចុះ»។ ៥ អ្នកនាំសារទាំងនោះមកជួបលោកហូឡូភែរ ហើយក៏ជម្រាបលោកដូច្នេះ។ ៦ ពេលនោះ លោកហូឡូភែរ និងកង‌ទ័ពទាំងមូល ធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់តំបន់តាមឆ្នេរសមុទ្រ ហើយតាំងទ័ពនៅក្នុងក្រុងទាំងប៉ុន្មាន ដែលមានកំពែង រួចលោកកែនទាហានដ៏ខ្លាំងពូកែពីក្រុងទាំងនោះឲ្យទៅជួយច្បាំង។ ៧ ប្រជាជននៅតំបន់ជុំវិញក្រុងទាំងនោះនាំគ្នាទទួលស្វាគមន៍លោកហូឡូភែរ ហើយបំពាក់កម្រងផ្កា វាយស្គរ និងច្រៀងរាំជួនលោកទៀតផង។ ៨ ប៉ុន្តែ លោកបានបំផ្លាញទឹកដីរបស់ពួកគេ ហើយកាប់ដើមឈើជាទីសក្ការៈរបស់ពួកគេចោល ព្រោះលោកបានទទួលព្រះ‌រាជ‌បញ្ជាឲ្យបំផ្លាញ កម្ទេចព្រះទាំងប៉ុន្មាននៅលើផែនដី ដើម្បីឲ្យប្រជា‌ជាតិទាំងអស់គោរពថ្វាយ‌បង្គំតែព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារមួយអង្គគត់ និងដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ គ្រប់ភាសា បួងសួងអង្វរព្រះ‌រាជា ទុកដូចជាព្រះរបស់គេ។ ៩ លោកទៅដល់មុខក្រុងអេស្រ្ត‌ឡូន នៅក្បែរក្រុងដូតន ដែលស្ថិតនៅទន្ទឹមនឹងជួរភ្នំដ៏ខ្ពស់របស់ស្រុកយូដា។ ១០ ពេលនោះ លោកបានបោះជំរំទ័ពនៅចន្លោះក្រុងកេបា និងក្រុងស៊ីថូ‌ប៉ូលីស ហើយស្នាក់នៅទីនោះ អស់‌រយៈពេលមួយខែ ដើម្បីរៀបចំស្បៀងបម្រុងសម្រាប់កង‌ទ័ព។

ជនជាតិយូដាមានគម្រោង‌ការការ‌ពារខ្លួន

១ ប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលដែលរស់នៅក្នុងស្រុកយូដា បានទទួលដំណឹងអំពីហេតុ‌ការណ៍ ទាំងប៉ុន្មានដែលលោកហូឡូភែរ ជាមេ‌ទ័ពរបស់ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ស្ដេចស្រុកអាស្ស៊ីរី ធ្វើចំពោះប្រជា‌ជាតិទាំងអស់ ហើយដឹងពីរបៀបដែលលោកបានបំផ្លាញទីសក្ការៈ និងរឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិពីទីនោះ។ ២ ពួកគេភ័យខ្លាចតក់ស្លុតខ្លាំងណាស់ ហើយព្រួយបារម្ភពីវាសនាក្រុងយេរូ‌សាឡឹម និងព្រះ‌វិហាររបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ពួកគេ ៣ ព្រោះពួកគេទើបនឹងវិលត្រឡប់ពីជាប់ជាឈ្លើយមកវិញថ្មីៗ។ ប្រជាជនយូដា បានប្រមូលគ្រឿងបរិក្ខារ និងអាសនៈព្រមទាំងធ្វើពិធីញែកលើគ្រឿងប្រើប្រាស់លើអាសនៈ និងលើព្រះដំណាក់របស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែលពួកខ្មាំងបានបង្អាប់បង្ឱនឲ្យបរិសុទ្ធឡើងវិញ។ ៤ ពួកគេចាត់អ្នកនាំសារទៅតំបន់សាម៉ារីទាំងមូល តំបន់កូណា តំបន់បែត‌ហូរ៉ូន អរបែល‌ម៉ាអ៊ីម យេរីខូ រហូតដល់ទៅខូបា អៃស៊រ និងរហូតទៅដល់វាលទំនាបសាឡឹម។ ៥ ពួកគេកាន់កាប់កំពូលភ្នំខ្ពស់ៗទាំង‌ឡាយ ដោយ សង់កំពែងជុំវិញភូមិនៅតាមតំបន់ភ្នំ ដើម្បីផ្ទុកស្បៀងអាហារសម្រាប់ទប់ទល់នៅពេលមានចម្បាំង ព្រោះពួកគេទើបតែច្រូតស្រូវហើយថ្មីៗ។ ៦ លោកយ៉ូអាគីមជាមហាបូជា‌ចារ្យ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹមក្នុងសម័យនោះ គាត់បានសរសេរលិខិតមួយច្បាប់ទៅប្រជាជននៃក្រុងបេតធូលី និងក្រុងបេតូ‌មេសតាអ៊ីម ដែលនៅមុខក្រុងអេស្ត្រឡូន និងនៅមុខវាលដូតន។ ៧ ក្នុងលិខិតនេះ លោកបញ្ជាឲ្យគេកាន់កាប់ច្រកភ្នំ ដ្បិតទាហានដែលចង់ចូលទៅស្រុកយូដា ត្រូវតែឆ្លងកាត់ច្រកនេះ។ ម្យ៉ាងទៀត នៅកន្លែងនោះស្រួលវាយស្ទាក់ទាហាន ព្រោះពួកគេពុំអាចដើរទន្ទឹមគ្នា លើសពីពីរនាក់ឡើយ ដោយសារច្រកភ្នំនេះចង្អៀតពេក។ ៨ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលនាំគ្នាធ្វើតាមសេចក្ដីដែលលោកមហាបូជា‌ចារ្យយ៉ូអាគីម និងក្រុមប្រឹក្សាព្រឹទ្ធាចារ្យរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម បានបញ្ជាគេ។ ៩ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូលទូលអង្វរព្រះ‌ជាម្ចាស់យ៉ាងខ្លាំង ដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ១០ ហើយនាំគ្នាធ្វើពិធីតមអាហារយ៉ាងតឹងរ៉ឹង ទាំងបុរស ទាំងស្ត្រី ទាំងកូនចៅ ទាំងហ្វូងសត្វរបស់ពួកគេ។ ពួកអន្តោប្រវេសន៍ ព្រមទាំងកូនឈ្នួល និងទាសាទាសីរបស់គេក៏នាំគ្នាស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់កាន់ទុក្ខដែរ។ ១១ អ្នកក្រុងយេរូសាឡឹមទាំងអស់ ទាំងប្រុស ទាំងស្រី ទាំងក្មេង ទាំងចាស់ ក្រាបថ្វាយ‌បង្គំនៅមុខព្រះ‌វិហារ ហើយយកផេះមករោយលើក្បាលរបស់គេ ព្រមទាំងលាតសម្លៀក‌បំពាក់កាន់ទុក្ខធ្វើពីបាវ ទូលអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ផង។ ១២ ពួកគេយកក្រណាត់កាន់ទុក្ខមកក្រាលជុំវិញអាសនៈ រួចនាំគ្នាទូលអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់យ៉ាងខ្លាំង សូមព្រះ‌អង្គកុំបណ្ដោយឲ្យខ្មាំងសត្រូវចាប់យកប្រពន្ធ និងកូនចៅរបស់ពួកគេបាន សូមកុំបណ្ដោយឲ្យខ្មាំងបំផ្លាញក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់គេ ដែលព្រះ‌អង្គប្រទានឲ្យទុកជាកេរមត៌កសូមកុំបណ្ដោយឲ្យប្រជា‌ជាតិដទៃមានជ័យ‌ជម្នះ បង្អាប់ព្រះ‌វិហាររបស់ពួកគេដែរ។ ១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់ព្រះ‌អង្គព្រះ‌សណ្ដាប់សម្រែករបស់ពួកគេ ព្រះ‌អង្គក៏ទតឃើញទុក្ខវេទនារបស់គេដែរ។ ប្រជាជននៅស្រុកយូដាទាំងមូល និងនៅស្រុកយេរូ‌សាឡឹម បន្តពិធីតមអាហារនៅមុខព្រះ‌វិហាររបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ដ៏មានតេជា‌នុភាពសព្វប្រការអស់ពេលយ៉ាងយូរ។ ១៤ លោកមហាបូជា‌ចារ្យយ៉ូអាគីម អស់លោកបូជា‌ចារ្យ ព្រមទាំងអ្នកបម្រើព្រះ‌អម្ចាស់ នៅក្នុងព្រះ‌វិហារបានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់កាន់ទុក្ខ ហើយនាំគ្នាថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូលជាប្រចាំ តង្វាយលាបំណន់ និងតង្វាយស្ម័គ្រចិត្តរបស់ប្រជាជន។ ១៥ ពួកគេយកផេះដាក់លើឈ្នួត ហើយនៅតែស្រែកទូលអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយពេញទំហឹង សូមព្រះ‌អង្គយាងមកសង្គ្រោះប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលផង។

លោកហូឡូភែរពិ‌ភាក្សាជាមួយមេ‌ទ័ព

១ នៅពេលនោះ លោកហូឡូភែរជាមេបញ្ជាការកង‌ទ័ពជនជាតិអាស្ស៊ីរី ទទួលដំណឹងថា ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលត្រៀមខ្លួនធ្វើសង្គ្រាម។ ពួកគេបិទច្រកភ្នំទាំង‌ឡាយ សង់កំពែងនៅ លើកំពូលភ្នំទាំងនោះសម្រាប់ការ‌ពារខ្លួន ព្រមទាំងបង្កឧបសគ្គស្ទាក់ផ្លូវតាមវាលទំនាប ២ លោកខឹងក្ដៅក្រហាយជាខ្លាំង ហើយកោះហៅមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ទាំងអស់ មេទ័ពរបស់ជនជាតិអាំម៉ូន និងទេសា‌ភិបាលដែលត្រួតត្រានៅតាមឆ្នេរសមុទ្រ។ ៣ លោកមានប្រ‌សាសន៍ថា៖ «ជនជាតិកាណានអើយ! ចូរប្រាប់ខ្ញុំឲ្យបានដឹងផង តើប្រជាជនណាដែលរស់នៅតាមតំបន់ភ្នំនោះ? ពួកគេរស់នៅក្នុងក្រុងណាខ្លះ? មានទ័ពប៉ុន្មាន? ពួកគេមានអំណាច និងកម្លាំងដោយសារអ្វី? ស្ដេចណាដឹកនាំកង‌ទ័ពរបស់ពួកគេ? ៤ ហេតុអ្វីបានជាក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងប៉ុន្មាន ដែលរស់នៅប៉ែកខាងលិច មានតែពួកគេប៉ុណ្ណោះ ដែលបដិ‌សេធមិនមកជួយយើង?»។

សុន្ទរ‌កថាលោកអឃីយ័រ

៥ លោកឃីយ័រ ជាមេដឹកនាំជនជាតិអាំម៉ូនទាំងអស់ មានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកហូឡូភែរថា៖ «សូមលោកម្ចាស់មេត្តាអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំប្រ‌បាទជម្រាបជូន។ ខ្ញុំប្រ‌បាទនឹងជម្រាបជូនសេចក្ដីពិតពីប្រជាជនដែលរស់នៅតាមតំបន់ភ្នំ ក្បែរជំរំរបស់លោកម្ចាស់។ ខ្ញុំប្រ‌បាទមិនកុហកលោកទេ។ ៦ ប្រជាជននេះ ជាពូជ‌ពង្សរបស់ជនជាតិខាល់ដេមួយក្រុម។ ៧ មុនដំបូង ពួកគេរស់នៅស្រុកមេសូ‌ប៉ូតាមី តែគេមិនព្រមគោរពបម្រើតាមព្រះទាំងប៉ុន្មានរបស់ដូន‌តាគេ ដែលរស់នៅស្រុកខាល់ដេទេ។ ៨ ពួកគេឃ្លាតចាកពីមាគ៌ារបស់ដូន‌តាគេ ហើយនាំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌ជាម្ចាស់នៃស្ថានបរមសុខ ជាព្រះដែលគេទើបនឹងស្គាល់។ អ្នកស្រុកដេញពួកគេឲ្យឆ្ងាយពីព្រះទាំងនោះ រួចហើយពួកគេភៀសខ្លួនទៅនៅស្រុកមេសូ‌ប៉ូតាមីប៉ែកខាងជើងវិញ ហើយក៏រស់នៅយ៉ាងយូរក្នុងស្រុកនោះ។ ៩ ព្រះរបស់ពួកគេ មានព្រះ‌បន្ទូល ឲ្យចាកចេញពីតំបន់នោះ ទៅស្រុកកាណាន។ ពួកគេតាំងទីលំនៅនៅទីនោះ ហើយប្រមូលមាសប្រាក់ ព្រមទាំងមានហ្វូងសត្វយ៉ាងច្រើនទៀតផង។ ១០ ក្រោយមក ពួកគេចុះទៅស្រុកអេស៊ីប ព្រោះមានទុរ្ភិក្ស ពេញស្រុកកាណានទាំងមូល។ ពួកគេស្នាក់អាស្រ័យនៅស្រុកអេស៊ីប ព្រោះទីនោះមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ អាចឧបត្ថម្ភឲ្យពួកគេរស់តទៅទៀតបាន។ ពួកគេបង្កើតកូនចៅយ៉ាងច្រើននៅស្រុកអេស៊ីបនោះ ហើយបានក្លាយទៅជាប្រជា‌ជាតិមួយដ៏ធំ មានចំនួនច្រើនឥតគណនា។ ១១ ប៉ុន្តែ ស្ដេចអេស៊ីបបែរមកប្រឆាំងនឹងពួកគេ ហើយប្រើនយោ‌បាយដ៏ឈ្លាសវៃ គឺប្រើពួកគេយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរឲ្យធ្វើឥដ្ឋ។ ព្រះ‌អង្គបានជិះជាន់ពួកគេ និងចាត់ទុកពួកគេជាទាស‌ករ។ ១២ ពួកគេស្រែកអង្វរព្រះរបស់ពួកគេ ហើយព្រះ‌អង្គធ្វើឲ្យមានគ្រោះកាចជាច្រើនធ្លាក់មកលើស្រុកអេស៊ីបទាំងមូល។ នៅពេលនោះ ប្រជាជនអេស៊ីបបណ្ដេញពួកគេចេញពីស្រុក។ ១៣ ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានធ្វើឲ្យសមុទ្រក្រហមរីងស្ងួតនៅមុខពួកគេ ១៤ រួចនាំពួក គេធ្វើដំណើរទៅកាន់ភ្នំស៊ីណៃ និងភូមិកាដែស‌បារណេ។ ពួកគេបានដេញប្រជាជនទាំងអស់ ដែលរស់នៅតាមវាលរហោ‌ស្ថាន ១៥ រួចពួកគេមកតាំងទីលំនៅ ក្នុងទឹកដីរបស់ជនជាតិអាម៉ូរី។ ពួកគេមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា វាយកម្ទេចជនជាតិហេសបូនអស់។ បន្ទាប់មក ពួកគេឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ ហើយដណ្ដើមយកតំបន់ភ្នំទាំងមូលមកកាន់កាប់ ទុកជាកម្ម‌សិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ ១៦ ពួកគេបណ្ដេញជនជាតិកាណាន ជនជាតិពេរីស៊ី ជនជាតិយេប៊ូស ជនជាតិស៊ីគែម និងជនជាតិគៀកាស៊ីទាំងអស់ ហើយរស់នៅលើទឹកដីនេះយ៉ាងយូរ។ ១៧ ក្នុង‌រយៈពេលដែលពួកគេមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ទាស់នឹងព្រះ‌ហឫទ័យព្រះរបស់ពួកគេ ពួកគេជួបតែសេចក្ដីសុខសាន្ត ដ្បិតព្រះដែលរស់នៅជាមួយពួកគេ ស្អប់អំពើទុច្ចរិតជាខ្លាំង។ ១៨ ប៉ុន្តែ នៅពេលពួកគេឃ្លាតចាកពីមាគ៌ា ដែលព្រះរបស់ពួកគេចាត់ចែងឲ្យដើរតាមនោះ ពួកគេត្រូវវិនាសអន្ត‌រាយដោយទទួលបរា‌ជ័យយ៉ាងធ្ងន់បំផុត ក្នុងសង្គ្រាមជាច្រើនលើក។ ទីបំផុត ខ្មាំងសត្រូវកៀរពួកគេយកទៅជាឈ្លើយនៅស្រុកដទៃ ព្រមទាំងកម្ទេចព្រះ‌វិហារព្រះរបស់ពួកគេ ហើយវាយដណ្ដើមយកក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់គេទៀតផង។ ១៩ នៅពេលនេះ ពួកគេវិលត្រឡប់មករកព្រះរបស់ពួកគេវិញ គេត្រឡប់ពីស្រុកនានា ជាកន្លែងដែលព្រះ‌អង្គបានកម្ចាត់កម្ចាយឲ្យពួកគេទៅនៅ។ ពួកគេកាន់កាប់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹមជាថ្មី គឺជាកន្លែងដែលមានព្រះ‌វិហាររបស់គេ ហើយតាំងទីលំនៅតាមតំបន់ភ្នំ ព្រោះគ្មានប្រជាជនណារស់នៅទេ។ ២០ លោកម្ចាស់! ឥឡូវនេះ ប្រសិនបើពួកគេប្រព្រឹត្តអំពើបាបខុសនឹងព្រះ‌ហឫទ័យព្រះរបស់គេ ហើយប្រសិនបើយើងចាប់គេបាន ចូរវាយពួកគេចុះ យើងមុខជាឈ្នះមិនខាន។ ២១ ប៉ុន្តែ បើសិនប្រជាជនទាំងនេះមិនបានប្រព្រឹត្តបទល្មើស ទាស់នឹងព្រះរបស់ពួកគេទេ សូមលោក‌ម្ចាស់ចៀសចេញពីពួកគេទៅ! ក្រែងព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់គេជួយការ‌ពារពួកគេ។ ពេលនោះមនុស្សនៅលើផែនដីទាំងមូល នឹងមើលងាយយើងជាមិនខាន»។ ២២ ពេលលោកអឃីយ័រមានប្រសាសន៍សព្វគ្រប់ហើយ ប្រជាជនដែលនៅជុំវិញជំរំហូឡូភែរនាំគ្នារអ៊ូរទាំតវ៉ាគ្រប់ៗគ្នា។ ពួកទ័ពរបស់លោកហូឡូភែរ និងអស់អ្នកដែលរស់នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រ ព្រមទាំងប្រជាជនម៉ូអាប់ មានបំណងចង់ប្រហារជីវិតលោកអឃីយ័រ។ ២៣ ពួកគេពោលឡើងថា៖ «យើងមិនត្រូវខ្លាចជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទេ! ពួកគេគ្មានកម្លាំង គ្មានទ័ពទប់ទល់ក្នុងចម្បាំងដ៏ខ្លាំងឡើយ។ ២៤ យើងនាំគ្នាវាយពួកវាទៅ! ពេលនោះ កង‌ទ័ពរបស់លោកហូឡូភែរនឹងស៊ីសាច់ហុតឈាមវាជាមិនខាន»។

១ កាលអស់អ្នកដែលនៅជុំវិញក្រុមប្រឹក្សាស្ងៀមស្ងាត់ហើយ លោកហូឡូភែរដែលជាមេ‌ទ័ពរបស់ជនជាតិអាស្ស៊ីរី មានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកអឃីយ័រនៅចំពោះមុខជនជាតិដទៃ និងជនជាតិម៉ូអាប់ទាំងអស់ថា៖ « ២ លោកអឃីយ័រ និងអស់អ្នកដែលលក់ខ្លួនឲ្យអ៊ីស្រា‌អែល! តើអស់លោកស្មានថាខ្លួនជានរណា បានជាហ៊ានទាយដូច្នេះ? ហើយហានទូន្មានយើងមិនឲ្យធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ព្រោះព្រះរបស់ពួកគេមុខជាការ‌ពារពួកគេមិនខាន។ តើមានព្រះឯណាទៀតក្រៅពីព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌កាសារ? ព្រះ‌រាជានឹងចាត់កង‌ទ័ពមកវាយកម្ទេចពួកគេ ឲ្យអស់ពីផែនដី។ ព្រះរបស់ពួកគេមិនអាចរំដោះពួកគេឡើយ។ ៣ ចំណែកយើងជាអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេចវិញ យើងនឹងរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយវាយពួកគេ ហើយពួកគេមិនអាចទប់ទល់នឹងទ័ព‌សេះរបស់យើងឡើយ។ ៤ យើងនឹងដុតគេទាំងរស់។ ភ្នំដែលពួកគេរស់នៅ មុខជាជោកជាំដោយឈាមរបស់ពួកគេ ហើយនឹងមានសាកសពរបស់ពួកគេនៅពាសពេញតាមវាលទំនាបដែរ។ ពួកគេមិនអាចតទល់នឹងយើង ហើយត្រូវវិនាសអន្ត‌រាយ គ្មានសេសសល់អ្វីឡើយ។ នេះជារាជ‌ឱង្ការរបស់ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ជា‌ម្ចាស់នៃផែនដីទាំងមូល។ ព្រះ‌រាជាមានព្រះ‌រាជ‌ឱង្ការហើយ ត្រូវតែសម្រេចជាមិនពុំខាន។ ៥ រីឯអឃីយ័រឯង ដែលជាជនជាតិអាំម៉ូន ស៊ីឈ្នួលច្បាំងវិញ ឯងក្បត់ដោយហ៊ាននិយាយសេចក្ដីទាំងនេះ។ ឯងនឹងលែងឃើញមុខខ្ញុំ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនេះទៅ ទាល់តែខ្ញុំសងសឹកពូជសាសន៍ ដែលរត់ពីស្រុកអេស៊ីបនេះ។ ៦ ពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ កង‌ទ័ពខ្ញុំ ព្រមទាំងនាយទាហានរបស់ខ្ញុំ នឹងយកលំពែងមកចាក់ទម្លុះដើមទ្រូង ប្រហារជីវិតឯង! គេនឹងចោលឯង នៅក្នុងចំណោមជនរងគ្រោះអ៊ីស្រា‌អែលដែរ។ ៧ ឥឡូវនេះ ទាហានរបស់ខ្ញុំនឹងនាំយកឯងទៅតំបន់ភ្នំនោះ ហើយទុកឯងចោលក្នុងក្រុងមួយតាមជម្រាលភ្នំ។ ៨ ទីកន្លែងនោះហើយ ដែលឯងរង់ចាំគេប្រហារជីវិតរួមជាមួយពួកអ៊ីស្រា‌អែល។ ៩ ប្រសិនបើឯងជឿជាក់ក្នុងចិត្តថា ពួកគេមិនបរា‌ជ័យទេ ចូរកុំព្រួយបារម្ភអ្វីឡើយ! ខ្ញុំនិយាយយ៉ាងណា ពាក្យរបស់ខ្ញុំក៏នឹងសម្រេចយ៉ាងនោះដែរ»។ ១០ ខណៈនោះ លោកហូឡូភែរបញ្ជាឲ្យទាហាន ដែលនៅក្នុងជំរំរបស់គាត់ ចាប់លោកអឃីយ័រ នាំយកទៅក្រុងបេតធូលី ដើម្បីបញ្ជូនគាត់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។ ១១ ទាហានទាំងនេះក៏ចាប់គាត់នាំចេញពីជំរំ តម្រង់ទៅវាលទំនាប ឆ្ពោះទៅតំបន់ភ្នំ។ គេទៅដល់ប្រភពទឹកនៅខាងក្រោមក្រុងបេតធូលី។ ១២ ពេលអ្នកយាមការ‌ពារទីក្រុង ឃើញពួកទាហានអាស្ស៊ីរី ពួកគេក៏ទៅយកអាវុធរៀងៗខ្លួន ហើយនាំគ្នាចេញពីក្រុងបេតធូលី ដែលស្ថិតនៅលើកំពូលភ្នំ។ យុទ្ធជនកាន់ដង្ហក់គ្រប់ៗដៃ បាញ់គ្រាប់ថ្មរារាំងទាហានអាស្ស៊ីរី មិនឲ្យឡើងបានឡើយ។ ១៣ ពួកទាហានអាស្ស៊ីរីថយចុះទៅជើងភ្នំ ហើយទុកលោកអឃីយ័រចោលនៅទីនោះ ទាំងជាប់ចំណង រួចវិលត្រឡប់ទៅរកម្ចាស់គេវិញ។ ១៤ រីឯជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលក៏ចុះពីក្រុងបេតធូលី មករកលោកអឃីយ័រ ហើយស្រាយចំណង ព្រមទាំងនាំលោកចូលក្រុងបេត‌ធីលី ដើម្បីទៅបង្ហាញ នៅចំពោះមុខពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងរបស់គេ។ ១៥ ក្នុងសម័យនោះ ពួកអ្នកដឹកនាំក្រុងមានលោកអសា‌រីយ៉ា ជាកូនរបស់លោកមីខា នៃកុល‌សម្ព័ន្ធស៊ីម៉ូន លោកកាព្រីស ជាកូនរបស់លោក អូថនី‌អែល ព្រមទាំងលោកកាមី ជាកូនរបស់លោកមែល‌ឃីអែល។ ១៦ អ្នកដឹកនាំទាំងបីនាក់នេះ កោះហៅព្រឹទ្ធា‌ចារ្យទាំងអស់មកប្រជុំ។ យុវជន និងស្ត្រីទាំងអស់ ក៏រត់មករួមប្រជុំដែរ។ ពួកគេនាំលោកអឃីយ័រ មកឈរនៅកណ្ដាលចំណោមប្រជាជនទាំងមូល រួចលោកអសា‌រីយ៉ាសាកសួរគាត់ ពីហេតុ‌ការណ៍ដែលកើតមាននោះ។ ១៧ លោកអឃីយ័ររៀបរាប់ប្រាប់ពួកគេពីសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលពួកមេ‌ទ័ពបានពិគ្រោះជាមួយលោកហូឡូភែរ។ គាត់ក៏រៀបរាប់ពាក្យទាំងប៉ុន្មាន ដែលលោកហូឡូភែរបានលើកក្នុងអង្គប្រជុំ ពួកមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិអាស្ស៊ីរី ព្រមទាំងពាក្យក្រអឺតក្រទម ដែលលោកហូឡូភែរបានប្រកាស ប្រឆាំងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដែរ។ ១៨ ពេលនោះ ប្រជាជននាំគ្នា ក្រាបថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយស្រែកអង្វរថា៖ ១៩ «ឱព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះនៃស្ថាន‌បរម‌សុខអើយ! សូមទតមើលសត្រូវដ៏ព្រហើនរបស់យើងខ្ញុំ! សូមអាណិត‌អាសូរយើងខ្ញុំដែលត្រូវអាម៉ាស់នៅពេលនេះ។ យើងខ្ញុំជាប្រជា‌រាស្ត្ររបស់ព្រះ‌អង្គផ្ទាល់ សូមមេត្តាអាណិត‌អាសូរយើងខ្ញុំផង»។ ២០ បន្ទាប់មក ពួកគេលើកទឹកចិត្តលោកអឃីយ័រ ហើយសរសើរគាត់យ៉ាងខ្លាំង។ ២១ លោកអសា‌រីយ៉ានាំគាត់ចេញពីអង្គប្រជុំចូលទៅក្នុងផ្ទះ ហើយអញ្ជើញក្រុមព្រឹទ្ធា‌ចារ្យនៅទីនោះ ចូលរួមក្នុងពិធីជប់លៀងជាមួយ។ ពួកគេអង្វរព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល សូមព្រះ‌អង្គយាងមករំដោះពួកគេពេញមួយយប់។

កង‌ទ័ពរបស់លោកហូឡូភែរឡោមព័ទ្ធក្រុងបេតធូលី

១ ស្អែកឡើង លោកហូឡូភែរបញ្ជាកង‌ទ័ពទាំងមូល និងប្រជាជនទាំងអស់ដែលមកចូលរួមជួយច្បាំង ឲ្យចេញដំណើរឆ្ពោះទៅវាយក្រុងបេតធូលី ហើយកាន់កាប់ផ្លូវទៅកាន់តំបន់ភ្នំ ព្រមទាំងប្រយុទ្ធជាមួយជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលផង។ ២ នៅថ្ងៃនោះ ប្រុសៗដែលមានកម្លាំងមាំ‌មួន អាចច្បាំងបាន ក៏ចេញដំណើរទៅដែរ។ កង‌ទ័ពនោះមានពល‌ថ្មើរជើងចំនួនមួយសែនប្រាំពីរ‌ម៉ឺននាក់ ពល‌សេះចំនួន មួយសែន‌ពីរ‌ម៉ឺននាក់ ដោយមិនរាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកដែលដឹកសម្ភារៈទេ គឺមានចំនួនច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។ ៣ កង‌ទ័ពបានបោះជំរំនៅតាមវាលទំនាបក្បែរប្រភពទឹក ជិតក្រុងបេតធូលី រួចពួកគេកាន់កាប់តំបន់ទាំងមូល ដែលលាតសន្ធឹងចាប់ពីដូតា‌អ៊ីម រហូតដល់បែល‌បាអ៊ីម និងចាប់ពីក្រុងបេតធូលីរហូតដល់ក្រុងគីយ៉ា‌ម៉ូន ដែលស្ថិតនៅទល់មុខ នឹងស្រុកអេស្រ្ត‌ឡូន។ ៤ កាលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលឃើញកង‌ទ័ព ដែលមានចំនួនសន្ធឹកសន្ធាប់បែបនេះ គេជ្រួលច្របល់ជាខ្លាំង ហើយនិយាយគ្នាថា៖ «ទាហានទាំងនេះចូលមកបំផ្លាញស្រុកទេសយើងទាំងមូល ទាំងភ្នំធំភ្នំតូច ទាំងជ្រលងភ្នំក៏មិនអាចទប់ទល់បានដែរ»។ ៥ ពួកគេប្រដាប់អាវុធគ្រប់ដៃដុតភ្នក់‌ភ្លើងនៅលើកំពូលប៉ម ហើយនាំគ្នាយាមពេញមួយយប់។ ៦ ថ្ងៃបន្ទាប់មក លោកហូឡូភែរបញ្ជាឲ្យកង‌ទ័ពសេះទាំង‌មូល ចេញទៅប្រឈមមុខនឹងជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល នៅក្រុងបេតធូលី។ ៧ លោកហូឡូភែរត្រួតពិនិត្យផ្លូវនានាឡើងទៅទីក្រុង និងប្រភពទឹកទាំងប៉ុន្មាន។ លោកចាត់គេឲ្យកាន់កាប់ និងយាមប្រភពទឹកទាំងនោះ រួចលោកត្រឡប់ចូលជំរំវិញ។ ៨ ពួកនាយទាហានរបស់ជនជាតិអេដុម និងពួកនាយទាហានជនជាតិម៉ូអាប់ ព្រមទាំងពួកអ្នកដឹក‌នាំប្រជាជន ដែលរស់នៅក្នុងតំបន់តាមឆ្នេរសមុទ្រ ចូលមកជម្រាបលោកហូឡូភែរថា៖ ៩ «សូមលោកម្ចាស់មេត្តាស្ដាប់យើងខ្ញុំផង! សូមកុំឲ្យកង‌ទ័ពលោកណាម្នាក់ត្រូវបាត់‌បង់ជីវិតឡើយ។ ១០ ប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលនេះមិនពឹងផ្អែកលើគ្រឿងសាស្ត្រា‌វុធរបស់គេទេ គឺគេពឹងផ្អែកទីតាំងនៅលើកំពូលភ្នំដ៏ខ្ពស់ ជាកន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ ព្រោះកំពូលភ្នំនោះមិនងាយឡើងទេ។ ១១ ឥឡូវ‌នេះ សូមលោកម្ចាស់កុំប្រយុទ្ធនឹងពួកគេ ដូចយើងធ្លាប់ប្រយុទ្ធនឹងកង‌ទ័ពឯទៀតៗឡើយ ធ្វើដូច្នេះ ទើបលោកម្ចាស់មិនបាត់‌បង់កង‌ទ័ព សូម្បីតែទាហានម្នាក់ក៏ដោយ។ ១២ សូមលោកម្ចាស់ទុកកង‌ទ័ពទាំងមូលនៅក្នុងជំរំនេះសិនចុះ។ យើងខ្ញុំនឹងយាមប្រភពទឹកដែលហូរចេញពីជើងភ្នំមក ១៣ ព្រោះអ្នកក្រុងបេតធូលីធ្លាប់មកដងទឹកនៅកន្លែងនេះ។ ពេលពួកគេស្រេកទឹកខ្លាំង ពួកគេមុខជាសុំចុះចាញ់យើងមិនខាន។ រីឯយើងខ្ញុំ និងប្រជាជនរបស់យើងខ្ញុំ នឹងឡើងទៅបោះទ័ពនៅលើកំពូលភ្នំដែលនៅជិតខាង ហើយហាមឃាត់មិនឲ្យនរណាចេញពីក្រុងបានទេ។ ១៤ ចំណែកឯពួកគេ ព្រមទាំងប្រពន្ធ និងកូន មុខជាស្លាប់ដោយអត់អាហារជាមិនខាន។ សាកសពរបស់ពួកគេ មុខជាមានពាសពេញតាមផ្លូវទីក្រុង មុនពេលយើងចូលកាប់សម្លាប់គេទៅទៀត។ ១៥ ពេលនោះ លោកម្ចាស់នឹងដាក់ទោសពួកគេយ៉ាងធ្ងន់បំផុត ព្រោះពួកគេ បានប្រឆាំងនឹងលោក ហើយមិនព្រមមកចរចាសុំសន្តិ‌ភាព»។

១៦ លោកហូឡូភែរ និងមេ‌ទ័ពទាំងប៉ុន្មាន ពេញចិត្តនឹងពាក្យទាំងនេះ ហើយបញ្ជាឲ្យពួកគេធ្វើតាម។ ១៧ កង‌ទ័ពរបស់ជនជាតិអាំម៉ូន និងទាហានជនជាតិអាស្ស៊ីរី ចំនួនប្រាំ‌ពាន់នាក់ បានបោះជំរំតាមវាលទំនាប ហើយកាន់កាប់ប្រភពទឹករបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។ ១៨ ជនជាតិអេដុម និងជនជាតិអាំម៉ូន ឡើងទៅបោះជំរំតាមតំបន់ភ្នំទល់មុខនឹងក្រុងដូតន។ គេចាត់ទាហានខ្លះឲ្យទៅប៉ែកខាងត្បូង និងប៉ែកខាងកើត នៅទល់មុខភូមិអេគី‌បែល ដែលនៅជិតភូមិឃូស ស្ថិតនៅតាមមាត់ស្ទឹងម៉ុកមួរ។ រីឯពួកទាហានអាស្ស៊ីរីដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាន បោះជំរំតាមទីវាល។ ជំរំ និងឃ្លាំងផ្ទុកសម្ភារៈរបស់ពួកគេ នៅពាសពេញតាមទីវាល មានច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។ ១៩ គ្រានោះ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលនាំគ្នាស្រែកអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់គេ ព្រោះគេបាក់ទឹកចិត្តដោយឃើញខ្មាំងសត្រូវឡោម‌ព័ទ្ធជុំជិត គ្មានច្រកអាចរត់គេចបានឡើយ។ ២០ កង‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីទាំងមូល ទាំងពលថ្មើរជើង ទាំងពល‌សេះ ទាំងរទេះចម្បាំង បានឡោម‌ព័ទ្ធជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល អស់‌រយៈពេលសាមសិប‌បួនថ្ងៃ។ ក្រោយមក អ្នកក្រុងបេតធូលីអស់ទឹកប្រើ។

២១ អាងក៏រីងស្ងួត ពួកគេគ្មានទឹកបរិភោគគ្រប់គ្រាន់ ព្រោះគេចែកទឹកតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។ ២២ ទារកកាន់តែស្គមទៅៗ ស្ត្រី និងយុវជនស្រេកទឹកយ៉ាងខ្លាំង ដួលតាមផ្លូវក្បែរទ្វារទីក្រុង ព្រោះពួកគេអស់កម្លាំង។ ២៣ ប្រជាជនទាំងមូល យុវជនយុវ‌នារី និងក្មេងចាស់ប្រុសស្រី បានប្រមូលផ្ដុំគ្នាជុំវិញលោកអសា‌រីយ៉ា និងអស់មេ‌ដឹកនាំក្រុង។ ពួកគេស្រែកតវ៉ានៅចំពោះមុខព្រឹទ្ធា‌ចារ្យទាំង‌ឡាយថា៖ ២៤ «សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់រកខុសត្រូវរវាងអស់លោក និងពួកយើងខ្ញុំផង!។ អស់លោកបានធ្វើបាបពួកយើងយ៉ាងខ្លាំង ដោយមិនព្រមទៅចរចាសុំសន្តិ‌ភាពពីជនជាតិអាស្ស៊ីរី។ ២៥ គ្មាននរណាម្នាក់ អាចជួយពួកយើងបានទេ! ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានប្រគល់ពួកយើងឲ្យទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកគេ ហើយយើងមុខជាដាច់ទឹកស្លាប់យ៉ាងវេទនា មិនខានឡើយ! ២៦ ឥឡូវនេះ ចូរហៅពួកគេមក! ប្រគល់ក្រុងទាំងមូលឲ្យកង‌ទ័ពរបស់លោកហូឡូភែរ ហើយឲ្យគេរឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិចុះ។ ២៧ ប្រសិនបើយើងធ្លាក់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកគេ នោះប្រសើរជាងស្លាប់ដោយអត់ទឹក! ពួកយើងនឹងក្លាយជាទាស‌កររបស់ពួកគេ តែពួកយើងនៅមានជីវិតរស់តទៅទៀត ដោយមិនឃើញកូនចៅ និងប្រពន្ធរបស់ពួកយើងត្រូវវិនាសដែរ។ ២៨ ដោយមានមេឃ និងដីជាសាក្សី ព្រមទាំងក្នុងព្រះ‌នាមព្រះរបស់យើង ជាព្រះ‌អម្ចាស់នៃបុព្វ‌បុរស ដែលតែងតែដាក់ទោសពួកយើង ស្របតាមអំពើបាបរបស់យើង និងដូន‌តា សូមមេត្តាប្រ‌ព្រឹត្តតាមសំណូម‌ពររបស់យើងនៅថ្ងៃនេះ។

២៩ អង្គប្រជុំទាំងមូលនាំគ្នាត្អូញ‌ត្អែរ ហើយស្រែកអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់យ៉ាងខ្លាំង។ ៣០ ពេលនោះ លោកអូ‌ស្យាសមានប្រសាសន៍ប្រាប់គេថា៖ «បង‌ប្អូនអើយ! ចូរក្លា‌ហានឡើង យើងត្រូវទ្រាំប្រាំថ្ងៃទៀត ព្រះ‌ជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើងមុខជាអាណិតមេត្តាដល់យើងមិនខាន ដ្បិតព្រះ‌អង្គមិនបោះ‌បង់ចោលយើងរហូតទេ។ ៣១ លុះផុតប្រាំ‌ថ្ងៃហើយ ប្រសិនព្រះ‌អង្គមិនសង្គ្រោះយើងទេ ខ្ញុំនឹងធ្វើតាមសំណូម‌ពររបស់បង‌ប្អូន!»។ ៣២ លោកអសា‌រីយ៉ា សូមឲ្យប្រជាជនវិលទៅកាន់កន្លែងរៀងៗខ្លួន គឺបុរសៗទៅយាមនៅលើកំពែង និងលើប៉មក្រុង ហើយស្រីៗ និងក្មេងៗត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ អ្នកក្រុងបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។

នាងយូឌីត

១ នៅគ្រានោះ នាងយូឌីតឮដំណឹងពីព្រឹត្តិ‌ការណ៍នេះ។ នាងជាកូនរបស់លោកមេរ៉ារី ដែលជាកូនរបស់លោកអូស ជាកូនរបស់លោកយ៉ូសែប ជាកូនរបស់លោកអូស៊ីអែល ជាកូនរបស់លោកអែល‌គីយ៉ា ជាកូនរបស់លោកអាណនី ជាកូនរបស់លោកកេដេអូន ជាកូនរបស់លោករ៉ាផាអ៊ីន ជាកូនរបស់លោកអាគីតូប ជាកូនរបស់លោកអេលី ជាកូនរបស់លោកខេលគីយ៉ា ជាកូនរបស់លោកអេលីយ៉ាប ជាកូនរបស់លោកណាថា‌ណាអែល ជាកូនរបស់លោកសាឡា‌មីអែល ជាកូនរបស់លោកសារ៉ា‌សាដៃ ជាកូនរបស់លោកអ៊ីស្រា‌អែល។

២ ស្វាមីរបស់នាងយូឌីតឈ្មោះម៉ាណាសេ ដែលស្ថិតនៅក្នុងកុល‌សម្ព័ន្ធតែមួយ ហើយត្រូវជាសាច់ញាតិនឹងនាងផង។ លោកម៉ាណា‌សេបានទទួលមរណ‌ភាពនៅរដូវចម្រូត។ ៣ ពេលលោកដើរពិនិត្យមើលពួកអ្នកចងកណ្ដាប់ស្រូវ ដោយត្រូវកម្ដៅថ្ងៃខ្លាំង គាត់ក៏ឈឺទៅសម្រាកនៅឯផ្ទះ។ លោកទទួលមរណ‌ភាពនៅក្រុងបេតធូលី ជាក្រុងដែលគាត់រស់នៅ។ គេបញ្ចុះសព លោករួមជាមួយដូន‌តារបស់លោកក្នុងចម្ការ ដែលស្ថិតនៅចន្លោះក្រុងដូតន និងបាឡាម៉ូន។ ៤ នាងយូឌីតរស់នៅជាស្ត្រីមេ‌ម៉ាយ អស់‌រយៈពេលបីឆ្នាំ បួនខែកន្លងមកហើយ។ ៥ នាងតែងតែស្លៀកបាវពីក្រោមសម្លៀក‌បំពាក់របស់ស្ត្រីមេ‌ម៉ាយ។ នាងតែងតែនៅក្នុងបន្ទប់មួយ ដែលនាងសង់នៅលើផ្ទះរបស់នាង។ ៦ តាំងពីប្ដីរបស់នាងទទួលមរណ‌ភាពមក នាងតែងតែតមអាហារជារៀងរាល់ថ្ងៃ លើកលែងតែថ្ងៃសប្ប័ទ ថ្ងៃមុនថ្ងៃសប្ប័ទ ថ្ងៃចូលខែថ្មី ថ្ងៃដាច់ខែ ថ្ងៃបុណ្យ និងថ្ងៃដែលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលនាំគ្នាសប្បាយរីករាយ។ ៧ នាងមានរូបឆោមស្រស់ល្អ គួរឲ្យចាប់ចិត្ត។ លោកម៉ាណាសេជាស្វាមី បានបន្សល់ទុកនូវមាសប្រាក់ អ្នកបម្រើស្រីប្រុស ហ្វូងសត្វ ស្រែចម្ការ សម្រាប់នាងប្រើ‌ប្រាស់ជាច្រើន។ នាងបានថែរក្សាទ្រព្យ‌សម្បត្តិទាំងនោះ ដោយប្រយ័ត្នប្រយែងជាទីបំផុត។ ៨ គ្មាននរណានិយាយអាក្រក់ពីនាងទេ ព្រោះនាងគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌ជាម្ចាស់យ៉ាងខ្លាំង។

៩ នាងបានឮដំណឹងថា ប្រជាជនក្រុងបេតធូលីពោលពាក្យរិះគន់លោកអសា‌រីយ៉ា ដែលជាអ្នកដឹកនាំ ព្រោះពួកគេបាក់ទឹកចិត្តដោយគ្មានទឹក។ នាងយូឌីតក៏ដឹងពីសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលលោកអសា‌រីយ៉ាបានឆ្លើយតបទៅពួកគេ ដោយសន្យាថាប្រាំថ្ងៃទៀត លោកសុខចិត្តប្រគល់ក្រុងទៅឲ្យជនជាតិអាស្ស៊ីរី។ ១០ នាងចាត់អ្នកបម្រើ ដែលមើលការខុសត្រូវលើទ្រព្យ‌សម្បត្តិ ឲ្យទៅអញ្ជើញលោកអសា‌រីយ៉ា លោកខាព្រីស និងលោកខារមី ជាព្រឹទ្ធា‌ចារ្យនៅទីក្រុងនោះមកផ្ទះនាង។

១១ ពេលមេ‌ដឹកនាំទាំងបីនាក់មកដល់ នាងនិយាយទៅកាន់លោកទាំងបីថា៖ «អស់លោកមេ‌ដឹកនាំក្រុងបេតធូលីអើយ សូមស្ដាប់ខ្ញុំផង! ពាក្យដែលអស់លោកនិយាយទៅកាន់ប្រជាជន នៅថ្ងៃនេះ មិនស្មោះ‌ត្រង់ទេ អស់លោកបានស្បថក្នុងនាមព្រះ‌ជាអម្ចាស់ ប្រសិនបើព្រះ‌អម្ចាស់ មិនសង្គ្រោះយើងក្នុង‌រយៈពេលប្រាំថ្ងៃទេ អស់លោកនឹងប្រគល់ក្រុងនេះទៅឲ្យខ្មាំងសត្រូវ។ ១២ តើអស់លោកជានរណា បានជាហ៊ានល្បង‌លព្រះ‌ជាម្ចាស់នៅថ្ងៃនេះដូច្នេះ? អស់លោកចង់ធ្វើកិច្ច‌ការជំនួសព្រះ‌អង្គឫ...? ១៣ ឥឡូវនេះអស់លោកល្បងនឹងព្រះ‌អម្ចាស់ដ៏មានតេជា‌នុភាពសព្វប្រការ តែអស់លោកមិនស្គាល់គម្រោង‌ការ របស់ព្រះ‌អង្គទេ។ ១៤ អស់លោកមិនស្គាល់ជម្រៅចិត្តរបស់មនុស្ស និងមិនយល់ពីការត្រិះរិះពិ‌ចារណារបស់មនុស្សផង! តើអស់លោកអាចយល់ពីព្រះ‌ជាម្ចាស់ដែលបង្កើតអ្វីៗសព្វសារ‌ពើបានឬ? តើអស់លោកអាចយល់ពីព្រះ‌តម្រិះ និងគម្រោង‌ការរបស់ព្រះ‌អង្គដូចម្ដេចកើត? ទេ! បង‌ប្អូនអើយ! កុំធ្វើឲ្យព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើង ព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធឡើយ! ១៥ ប្រសិនបើព្រះ‌អង្គមិនសព្វព្រះ‌ហឫទ័យមកសង្គ្រោះយើងក្នុង‌រយៈពេលប្រាំថ្ងៃនេះទេ ព្រះ‌អង្គមុខជាមានអំណាចការ‌ពារយើង នៅពេលណាដែលព្រះ‌អង្គសព្វព្រះ‌ហឫទ័យ ឬមួយព្រះ‌អង្គធ្វើឲ្យយើងវិនាសអន្ត‌រាយ នៅមុខខ្មាំងសត្រូវ។ ១៦ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចកំណត់ពេលបង្ខំព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើង ឲ្យសង្គ្រោះយើងបានទេ ដ្បិតព្រះ‌ជាម្ចាស់មិនដូចមនុស្សទេ គ្មាននរណាអាចគំរាម ឬបង្ខំព្រះ‌អង្គឲ្យចរចាបានឡើយ។ ១៧ ហេតុនេះហើយ នៅពេលដែលយើងរង់ចាំការសង្គ្រោះរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ យើងនាំគ្នាអង្វរព្រះ‌អង្គ ព្រះ‌អង្គមុខជាស្ដាប់សូរសំឡេងរបស់យើង ប្រសិន‌បើព្រះ‌អង្គសព្វព្រះ‌ហឫទ័យ។

១៨ កាលពីជំនាន់មុនៗ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ គ្មានកុល‌សម្ព័ន្ធណា ក្រុមគ្រួសារណា ឬអ្នកភូមិ អ្នកក្រុងណាម្នាក់ ថ្វាយបង្គំព្រះ‌ក្លែង‌ក្លាយ ដែលមនុស្សបានធ្វើនោះទេ។ កាលពីដើម ដូន‌តារបស់យើងបានប្រព្រឹត្តបែបនោះ! ១៩ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រគល់ដូន‌តារបស់យើង ឲ្យខ្មាំងសត្រូវសម្លាប់ដោយមុខដាវ ព្រមទាំងរឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិទៀតផង។ ដូន‌តារបស់យើងត្រូវបរា‌ជ័យយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅមុខខ្មាំងសត្រូវ។

២០ ចំពោះយើង យើងមិនដែលគោរពបម្រើព្រះណាក្រៅពីព្រះ‌អម្ចាស់ឡើយ។ ដូច្នេះយើង សង្ឃឹមថាព្រះ‌អង្គមិនបោះ‌បង់ចោលយើងទេ ព្រះ‌អង្គមុខជាអាណិត‌អាសូរ សង្គ្រោះដល់ជាតិសាសន៍យើងជាពុំខាន។ ២១ ប្រសិនបើខ្មាំងសត្រូវដណ្ដើមក្រុងរបស់យើង ពួកវាមុខជាដណ្ដើមយកស្រុកយូដាទាំងមូលដែរ។ ពួកគេរឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិពីទីសក្ការៈរបស់យើង ហើយព្រះ‌អង្គនឹងដាក់ទោសយើង ព្រោះពួកគេបង្អាប់បង្ឱនទីសក្ការៈនោះ។ ២២ ប្រសិនបើខ្លាំងសត្រូវកាប់សម្លាប់ជនរួមជាតិយើង កៀរប្រជាជនទៅជាឈ្លើយ និងបំផ្លាញទឹកដីរបស់យើង ព្រះ‌អង្គនឹងដាក់ទោសយើង។ យើងនឹងទៅជាទាស‌កររបស់ជនជាតិដទៃ ហើយអ្នកដែលត្រួត‌ត្រាលើយើងមុខជាជេរប្រមាថមើល‌ងាយយើង។ ២៣ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាណិត‌អាសូរយើង ដែលជាទាស‌កររបស់គេ រីឯព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើងក៏នឹងធ្វើឲ្យយើងអាម៉ាស់មុខដែរ។ ២៤ បង‌ប្អូនអើយ! ឥឡូវនេះ យើងត្រូវបង្ហាញឲ្យបង‌ប្អូនដឹងថា ជីវិតរបស់ពួកគេស្ថិតនៅលើយើង! ទីសក្ការៈ ព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ និងអាសនៈក៏អា‌ស្រ័យនៅលើយើងដែរ។ ២៥ ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវតែនាំគ្នាអរព្រះ‌គុណព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើង ដែលព្រះ‌អង្គល្បង‌លយើង ដូចព្រះ‌អង្គបានល្បង‌លបុព្វ‌បុរសរបស់យើងដែរ។ ២៦ ចូរនឹកគិតពីការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានប្រ‌ព្រឹត្ត ដើម្បីល្បង‌លលោកអប្រាហាំ លោកអ៊ីសាក! ចូរនឹកគិតដល់អ្វីៗដែលកើតឡើងចំពោះលោកយ៉ា‌កុប នៅស្រុកមេសូប៉ូ‌តាមី កាលលោកឃ្វាលចៀមលោកឡាបាន់ ជាឪពុក‌មារបស់លោក។ ២៧ ព្រះ‌អង្គប្រើភ្លើង ដើម្បីល្បងលចិត្តអស់លោក ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គមិនបានប្រ‌ព្រឹត្តចំពោះយើងដូចអស់លោកទេ ព្រះ‌អង្គមិនដាក់‌ទោសយើងឡើយ គឺព្រះ‌អង្គគ្រាន់តែដាស់តឿនថា ព្រះ‌អង្គតែង‌តែធ្វើទោសអស់អ្នកដែលមកនៅជិតព្រះ‌អង្គ»។ ២៨ លោកអសា‌រីយ៉ាឆ្លើយតបមកនាងយូឌីតថា៖ «សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលនាងនិយាយនេះសុទ្ធតែមានអត្ថន័យល្អណាស់! គ្មាននរណាម្នាក់អាចជំទាស់ឡើយ។ ២៩ ថ្ងៃនេះ មិន‌មែនជាលើកដំបូង ដែលនាងបានបង្ហាញប្រាជ្ញាដ៏ឈ្លាសវៃទេ គឺប្រជាជនទាំងអស់បានស្គាល់ប្រាជ្ញា និងឆន្ទៈល្អរបស់នាងតាំងពីនាងនៅក្មេងម្ល៉េះ។ ៣០ ប៉ុន្តែ ប្រជាជនស្រេកទឹកខ្លាំងពេក ពួកគេបង្ខំយើងឲ្យប្រព្រឹត្ត និងពោលពាក្យដូចយើងបានប្រាប់គេ ព្រមទាំងស្បថជាឱឡា‌រិកផង។ យើងមិនអាចបំពានពាក្យសម្បថនោះឡើយ។ ៣១ ដូច្នេះ សូមនាងអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ឲ្យយើងផង ព្រោះនាងជាស្ត្រីដែលគោរពប្រណិ‌ប័តន៍ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ សូមព្រះ‌អម្ចាស់ប្រោស‌ប្រទានឲ្យភ្លៀងធ្លាក់មកបំពេញអាងរបស់យើង នោះយើងមានកម្លាំងវិញហើយ!»។ ៣២ នាងយូ‌ឌីតឆ្លើយថា៖ «សូមស្ដាប់ខ្ញុំសិន! ខ្ញុំនឹងធ្វើកិច្ច‌ការមួយដែលប្រជាជនជំនាន់ក្រោយមិនអាចបំភ្លេចបាន។ ៣៣ នៅយប់នេះ សូមអ្នករាល់គ្នាចេញទៅមុខទ្វារក្រុង ហើយអនុញ្ញាតឲ្យនាងខ្ញុំ ព្រមទាំងអ្នកបម្រើចេញទៅ។ ព្រះ‌អម្ចាស់នឹងសង្គ្រោះប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល តាម‌រយៈខ្ញុំ មុនពេលកំណត់ដែលលោកទាំងបីប្រគល់ក្រុងនេះឲ្យខ្មាំងស‌ត្រូវ។ ៣៤ ប៉ុន្តែ សូមកុំចង់ដឹងពីកិច្ច‌ការដែលខ្ញុំបម្រុងនឹងធ្វើនោះ ខ្ញុំមិនជម្រាបអស់លោកទេ មុនពេលខ្ញុំធ្វើការនេះបានសម្រេច»។ ៣៥ លោកអសា‌រីយ៉ា និងមេ‌ដឹកនាំពីរនាក់ទៀតពោលទៅកាន់នាងថា៖ «សូមអញ្ជើញទៅដោយសុខ‌សាន្តចុះ! សូមព្រះ‌ជាអម្ចាស់នាំផ្លូវនាងហើយដាក់ទោសបច្ចាមិត្តរបស់យើងផង»។ ៣៦ បន្ទាប់‌មកលោកទាំងបីនាក់ចាកចេញពីផ្ទះនាងយូឌីត ហើយត្រឡប់ទៅកាន់កន្លែងរៀងខ្លួនវិញ។

ពាក្យអង្វររបស់នាងយូឌីត

១ នៅពេលគេនាំគ្នាថ្វាយគ្រឿងក្រអូបពេលល្ងាចក្នុងព្រះ‌វិហារ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម នាងយូឌីតក្រាបមុខដល់ដី រោយផេះនៅលើក្បាល ហើយលេចចេញអាវធ្វើពីបាវ ដែលនាងតែងតែពាក់ជាប់ក្នុងសម្លៀក‌បំពាក់របស់នាង។ ២ នាងបន្លឺសំឡេងខ្លាំងៗ ទូលអង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ថា៖ «ឱព្រះ‌អម្ចាស់អើយ! ព្រះ‌អង្គជាព្រះរបស់លោកស៊ីម៉ូន ជាបុព្វ‌បុរសរបស់នាងខ្ញុំ។ ព្រះ‌អង្គបានប្រទានដាវមកក្នុងដៃលោក ដើម្បីដាក់ទោសជនជាតិដទៃ ដែលរំលោភលើរូបកាយ ប្អូន‌ស្រីរបស់លោក។ ពួកវាបានហែកសម្លៀក‌បំពាក់របស់នាង ហើយធ្វើឲ្យនាងអាម៉ាស់ ពួកវារំលោភនាងយ៉ាងព្រៃ‌ផ្សៃ គឺប្រ‌ព្រឹត្តអំពើដែលព្រះ‌អង្គមិនឲ្យប្រ‌ព្រឹត្ត។ ៣ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះ‌អង្គប្រគល់មេ‌ដឹកនាំរបស់ពួកគេ ឲ្យលោកស៊ីម៉ូនបញ្ឆោតយកទៅប្រហារជីវិតចោលអស់។ រីឯគ្រែដែលជាកន្លែងដែលពួកវាបានបញ្ឆោតនាងនោះ ត្រូវជោក‌ជាំដោយឈាមរបស់គេដែរ។ ព្រះ‌អង្គបានប្រហារជីវិតទាំងខ្ញុំបម្រើ ទាំងចៅហ្វាយរបស់ពួកគេ ព្រះ‌អង្គក៏បានប្រហារជីវិតមេ‌ដឹកនាំ នៅលើរាជបល្ល័ង្កដែរ។ ៤ ព្រះ‌អង្គបានប្រគល់ប្រពន្ធ និងកូន‌ស្រីរបស់ពួកគេឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលកៀរយកទៅជាឈ្លើយ និងជាទាសី។ ព្រះ‌អង្គក៏បានប្រគល់ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ជាប្រជា‌រាស្ត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះ‌អង្គ ដែលខិតខំគោរពបម្រើព្រះ‌អង្គ រឹបអូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិរបស់ពួកគេមកចែកគ្នា ដ្បិតគេស្អប់ ហើយនាំគ្នាអង្វរព្រះ‌អង្គរ។

ឱព្រះ‌ជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់នាងខ្ញុំអើយ! សូមព្រះ‌អង្គមេត្តាស្ដាប់ពាក្យអង្វររបស់នាងខ្ញុំ ជាស្ត្រីមេ‌ម៉ាយផង! ៥ មានតែព្រះ‌អង្គទេដែលធ្វើឲ្យព្រឹត្តិ‌ការណ៍ជំនាន់ដើម ព្រឹត្តិ‌ការណ៍សព្វថ្ងៃ‌នេះ និងព្រឹត្តិ‌ការណ៍អនាគតកើតឡើងបាន។ ព្រឹត្តិ‌ការណ៍ទាំង‌អស់កើតឡើង តាមគម្រោង‌ការរបស់ព្រះ‌អង្គ។ ៦ ព្រឹត្តិ‌ការណ៍ទាំង‌អស់ដែលព្រះ‌អង្គគ្រោងទុកបានមកដល់ ហើយទូលព្រះ‌អង្គថា៖ «យើងមកដល់ហើយ»។ រាល់កិច្ច‌ការរបស់ព្រះ‌អង្គសុទ្ធតែបានគ្រោងទុកជាមុន។ ហើយព្រះ‌អង្គតែងជ្រាបអ្វីៗទាំងអស់ជាមុន។ ៧ ឥឡូវនេះ សូមព្រះ‌អង្គទតមើលជនជាតិអាស្ស៊ីរីលើកទ័ពទាំងអស់ មកទីនេះ។ ពួកគេអួតអាងដោយមានកង‌ទ័ព‌សេះជាច្រើន។ គេវាយឫកដោយអាងកម្លាំងថ្មើរជើង គេពឹងផ្អែកលើគ្រឿងសាស្ត្រា‌វុធគ្រប់ធុនរបស់គេ។ ប៉ុន្តែ ពួក‌គេមិនស្គាល់ថាព្រះ‌អង្គពិតជាព្រះ‌អម្ចាស់ដែលអាចពន្លត់ភ្លើងសង្គ្រាមឡើយ។ ៨ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌នាមថា “ព្រះ‌អម្ចាស់”។ សូមព្រះ‌អង្គមេត្តាសម្ដែងឫទ្ធា‌នុភាព មកបំបាត់ភាពឃោរ‌ឃៅរបស់ពួក‌គេផង សូមព្រះ‌អង្គព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធ បង្ក្រាបកម្លាំងរបស់ពួក‌គេដោយព្រះ‌ចេស្ដារបស់ព្រះ‌អង្គ។ ពួក‌គេមានគម្រោងបន្ទាបបន្ថោកព្រះ‌វិហារដ៏‌វិសុទ្ធរបស់ព្រះ‌អង្គ ហើយធ្វើឲ្យព្រះ‌ពន្លាជាកន្លែងតាំងព្រះ‌នាមដ៏រុង‌រឿងរបស់ព្រះ‌អង្គគង់នៅ ត្រូវសៅហ្មង ព្រមទាំងរំលំអាសនៈរបស់ព្រះ‌អង្គចោលទៀតផង។ ៩ សូមព្រះ‌អង្គទតមើលចុះ ពួក‌គេអួតអាងខ្លាំងណាស់! សូមព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធបង្ក្រាបពួកគេផង! សូមប្រោសប្រទានឲ្យនាងខ្ញុំជាស្រ្តីមេ‌ម៉ាយ មានកម្លាំងអនុវត្តគម្រោង‌ការដែលនាងខ្ញុំបានរៀបចំ ១០ សូមប្រហារទាំងទាសាទាសី ទាំងចៅ‌ហ្វាយ ទាំងមេ‌ទ័ព និងទាំងពល‌ទាហានរបស់គេ ដោយសារតែពាក្យបញ្ឆោតរបស់នាងខ្ញុំផង។ សូមឲ្យការអួតបំប៉ោងរបស់ពួកគេ ត្រូវកម្ទេចដោយ‌សារតែដៃស្ត្រីម្នាក់។ ១១ ឫទ្ធា‌នុភាពរបស់ព្រះ‌អង្គ មិនមែនស្ថិតលើពល‌ទាហានដ៏ច្រើននោះទេ ឫទ្ធិ‌បារមីរបស់ព្រះ‌អង្គក៏មិនអា‌ស្រ័យលើអ្នកកាន់អំណាចដែរ គឺព្រះ‌អង្គពិតជាព្រះរបស់មនុស្សទន់ទាប ព្រះ‌អង្គតែងសង្គ្រោះអ្នកតូចតាច ការ‌ពារជនទន់ខ្សោយ គាំទ្រជនដែលគ្មានទីពឹង ហើយសង្គ្រោះ ជនដែលអស់សង្ឃឹម។ ១២ ឱព្រះរបស់ដូន‌តាឪពុកនាងខ្ញុំអើយ! ព្រះ‌អង្គជាព្រះរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល ដែលជាប្រជា‌រាស្ត្រផ្ទាល់របស់ព្រះ‌អង្គ! ព្រះ‌អង្គជា‌ម្ចាស់ផ្ទៃមេឃ និងផែន‌ដីព្រះ‌អង្គបានបង្កើតទឹក ហើយជាព្រះ‌មហាក្សត្រនៃសត្វលោកទាំង‌ឡាយ! សូមព្រះ‌អង្គព្រះ‌សណ្ដាប់ពាក្យអង្វររបស់នាងខ្ញុំផង។ ១៣ សូមឲ្យអស់អ្នកដែលមានគម្រោង‌ការដ៏អា‌ក្រក់ ចង់ប្រឆាំងនឹងសម្ពន្ធ‌មេត្រីរបស់ព្រះ‌អង្គ ចង់បំផ្លាញព្រះ‌វិហារដ៏‌វិសុទ្ធរបស់ព្រះ‌អង្គ ចង់បំផ្លាញកំពូលភ្នំស៊ីយ៉ូន និងទឹកដីរបស់ប្រជាជនព្រះ‌អង្គ ត្រូវរបួស និងស្លាប់ដោយសារពាក្យសម្ដីដែលនាងខ្ញុំបញ្ឆោតគេ។ ១៤ សូមព្រះ‌អង្គប្រោសប្រទានឲ្យប្រជា‌ជាតិ និងកុល‌សម្ព័ន្ធទាំង‌ឡាយទទួលស្គាល់ថា ព្រះ‌អង្គពិតជាព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រកបដោយឫទ្ធានុភាព និងព្រះ‌ចេស្ដាគ្រប់បែបយ៉ាង គ្មានព្រះឯណាក្រៅពីព្រះ‌អង្គ ដែលតាមថែរក្សា ការ‌ពារជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលឡើយ»។

នាងយូឌីតចូលដល់ជំរំរបស់លោកហូឡូភែរ

១ កាលនាងយូឌីតស្រែកអង្វរព្រះនៃប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល ចប់រួចរាល់ហើយ ២ នាងក្រោកឡើងហៅអ្នកបម្រើ។ នាងក៏ចុះដើរមកចូលក្នុងផ្ទះ ត្រង់កន្លែង ដែលនាងធ្លាប់មកនៅថ្ងៃសប្ប័ទ និងថ្ងៃបុណ្យ។ ៣ នាងដោះអាវធ្វើពីបាវ និងសម្លៀក‌បំពាក់មេ‌ម៉ាយចេញ រួចងូតទឹកសំអាតខ្លួន ហើយយកទឹកអប់យ៉ាងក្រអូបមកលាបខ្លួននាង។ នាងសិតសក់ ហើយយកឈ្នួតយ៉ាងល្អបំផុតមកពាក់ ព្រមទាំងស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់យ៉ាងល្អប្រណីត ដែលនាងធ្លាប់ស្លៀក‌ពាក់ កាលដែលលោកម៉ាណាសេជាប្ដីរបស់នាងនៅរស់នៅឡើយ។ ៤ នាងក៏យកស្បែកជើងមកពាក់ ព្រមទាំងយកខ្សែ‌ក ខ្សែ‌ដៃ ចិញ្ចៀន ក្រវិល និងគ្រឿងអលង្ការទាំងប៉ុន្មាន មកតុបតែងខ្លួនយ៉ាងស្រស់ស្អាតបំផុត ដើម្បីទាក់ទាញអារម្មណ៍ប្រុសៗដែលឃើញរូបនាង។ ៥ នាងយកថូប្រេង និងថង់ស្បែកស្រាឲ្យស្រីបម្រើទូល។ នាងក៏យកម្សៅនំ ដំណាប់នំបុ័ងដាក់ពេញថង់មួយ។ នាងខ្ចប់ស្បៀងអាហារទាំងនេះ ដោយប្រយ័ត្ន‌ប្រយែង ហើយប្រគល់ឲ្យអ្នកបម្រើយួរដែរ។ ៦ បន្ទាប់មក អ្នកទាំងពីរចាកចេញពីផ្ទះ តម្រង់ទៅកាន់ទ្វារក្រុងបេតធូលី។ នៅទីនោះ នាងបានជួបនឹងលោកអសា‌រីយ៉ា លោកខាព្រីស និងលោកខារមីស ជាព្រឹទ្ធា‌ចារ្យនៅទីនោះ។ ៧ ពេលលោកទាំងបីឃើញនាងតុប‌តែងខ្លួន និងផ្លាស់‌ប្ដូរសម្លៀក‌បំពាក់ដូច្នេះ គេនាំគ្នាសរសើរសម្ផស្សរបស់នាងយ៉ាងខ្លាំង។ លោកទាំងបីមានប្រសាសន៍ទៅកាន់នាងថា៖ ៨ «សូមព្រះនៃបុព្វ‌បុរសរបស់យើង ប្រោសប្រទានឲ្យនាងបានជាទីគាប់ចិត្តរបស់គេ ព្រមទាំងសម្រេចតាមគម្រោង‌ការរបស់នាង ដើម្បីជាកិត្តិ‌យសរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល និងលើក‌តម្កើងក្រុងយេរូ‌សាឡឹមផង»។ ៩ នាងយូឌីតក្រាបថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហើយមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោក ទាំងបីថា៖ «សូមបញ្ជាគេឲ្យបើកទ្វារក្រុងឲ្យនាងខ្ញុំផង ដើម្បីឲ្យនាងខ្ញុំ អាចចេញទៅធ្វើកិច្ច‌ការដែលយើង បាននិយាយជាមួយគ្នានោះ»។ អស់លោកក៏បញ្ជាឲ្យឆ្មាំបើកទ្វារជូនតាមសម្ដីរបស់នាង។ ១០ នាងយូឌីត និងអ្នកបម្រើចេញទៅជាមួយគ្នា។ អ្នកក្រុងមើលនាងរហូតទាល់តែនាងចុះទៅដល់ជើងភ្នំ ហើយឆ្លងជ្រលងភ្នំផុតដាច់កន្ទុយភ្នែក មើលនាងលែងឃើញ។ ១១ នាងទាំងពីរនាក់កំពុងតែដើរកាត់ជ្រលងភ្នំត្រង់ទៅមុខ ស្រាប់តែក្រុមទាហានជនជាតិអាស្ស៊ីរី ដែលនៅការ‌ពារតាមខ្សែត្រៀម ចេញមកស្ទាក់ដំណើរនាងទាំងពីរ។ ១២ ពួក‌គេចាប់នាងយូឌីត ហើយសួរថា៖ «តើនាងជាជនជាតិអ្វី? មកពីណា? ទៅណា?»។ នាងយូឌីតឆ្លើយតបថា៖ “«ខ្ញុំជាជនជាតិហេប្រឺ ខ្ញុំរត់ចោលពួក‌គេមក ព្រោះបន្តិចទៀត ពួក‌គេត្រូវធ្លាក់ក្នុងកណ្ដាប់‌ដៃរបស់អ្នករាល់គ្នាជាពុំខាន។ ១៣ នាងខ្ញុំមកជួបលោកហូឡូភែរ ជាមេបញ្ជាការកង‌ទ័ពរបស់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីនាំព័ត៌‌មានច្បាស់លាស់ មកជម្រាបលោក។ នាងខ្ញុំនឹងបង្ហាញផ្លូវដែលលោកត្រូវដើរ ដើម្បីទៅកាន់កាប់តំបន់ភ្នំ ទាំងមូលនេះដោយមិនបាច់ចំណាយជីវិតទាហានណាម្នាក់ឡើយ»។ ១៤ ពួកគេស្ដាប់ពាក្យរបស់នាង ទាំងសម្លឹងមើលនាងមិនដាក់ភ្នែក ពីព្រោះនាងមានរូបឆោមស្អាតណាស់។ ពួក‌គេតបទៅវិញថា៖ ១៥ «នាងប្រញាប់មកជួបលោកម្ចាស់យើងដូច្នេះ ពិតជាបានរួចជីវិតហើយ។ ឥឡូវនេះ អញ្ជើញទៅជួបលោកចុះ! យើងនឹងចាត់គ្នាយើងខ្លះ ដើម្បីជូនដំណើរនាងទៅជួបលោកម្ចាស់យើងផ្ទាល់។ ១៦ ពេលនាងនៅចំពោះមុខម្ចាស់យើង ចូរនាងកុំភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ! នាងត្រូវតែជម្រាបលោក ដូចដែលសេចក្ដីដែលនាងបានប្រាប់យើងនេះ លោកមុខជាទទួលនាងយ៉ាងរាក់‌ទាក់មិនខាន!»។ ១៧ ពួកគេចាត់ចែងឲ្យពល‌ទាហានចំនួនមួយ‌រយនាក់ ជូនដំណើរនាងយូឌីត និងស្រ្តីបម្រើរបស់នាងទៅជំរំរបស់លោកហូឡូភែរ។ ១៨ ពេលនោះ ទាហានរត់មកពីគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងជំរំ ដ្បិតពួក‌គេបានឮពីមាត់មួយទៅមាត់មួយ ពីការមកដល់របស់នាង។ ទាហានទាំងនោះ មកចោមរោមមើលនាងដែលកំពុងឈរនៅខាងក្រៅជំរំរបស់លោកហូឡូភែរ រង់ចាំគេទៅជម្រាបលោក។ ១៩ ពួក‌គេនាំគ្នាស្ងើចសរសើរពីសម្ផស្សរបស់នាងយ៉ាងខ្លាំង ហើយស្ងើចសរសើរជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដោយសារនាង គឺគេនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «តើនរណាហ៊ានមើលងាយប្រជាជនដែលមានស្ត្រីរូបស្អាតយ៉ាងនេះ? មិនគួរឲ្យបុរសជាតិអ៊ីស្រា‌អែលណាម្នាក់មានជីវិតឡើយ ព្រោះអ្នកដែលសេសសល់ពីស្លាប់ មុខជាអាចបញ្ឆោតពិភព‌លោកទាំងមូលបាន»។ ២០ ពល‌ទាហានរបស់លោកហូឡូភែរ និងនាយទាហានទាំងប៉ុន្មានក៏ចេញមក ហើយនាំនាងចូលទៅក្នុងជំរំ។ ២១ លោកហូឡូភែរកំពុងសម្រាន្តនៅលើគ្រែក្នុងមុងធ្វើពីអំបោះ លាយខ្សែមាស មានដាំត្បូងមរកត និងពេជ្រឯទៀតៗជាប់តាមសាច់ក្រណាត់ផង។ ២២ កាលគេជម្រាបលោកថា នាងយូឌីតមកហើយ លោកក៏ចេញទៅមាត់ទ្វារជំរំ ដោយមានអ្នកបម្រើកាន់ចន្លុះមានជើង ធ្វើពីប្រាក់ដើរបំភ្លឺផ្លូវពីមុខ។ ២៣ ពេលនាងយូឌីតមកដល់មុខលោកហូឡូភែរ និងនាយទាហាន ពួក‌គេនាំគ្នា ស្ងើចសរសើរសម្ផស្សរបស់នាង។ នាងក៏ឱនមុខក្រាបដល់ដីនៅចំពោះមុខលោកហូឡូភែរ ប៉ុន្តែអ្នកបម្រើរបស់លោកបានមកលើកនាងឲ្យក្រោកឈរឡើង។

នាងយូឌីតនៅចំពោះមុខលោកហូឡូភែរ

១ លោកហូឡូភែរនិយាយទៅកាន់នាងយូឌីតថា៖ «ចូរនាងទុក‌ចិត្តចុះកុំភ័យខ្លាចឡើយ! ខ្ញុំមិនធ្វើបាបជនណាម្នាក់ដែលសុខចិត្តបម្រើព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ជាព្រះ‌មហាក្សត្រនៃផែនដីទាំងមូលទេ។ ២ តាមពិត ប្រសិន‌បើប្រជាជនរបស់នាង ដែលរស់នៅតាមតំបន់ភ្នំនេះ មិនបានមើល‌ងាយខ្ញុំទេ ខ្ញុំក៏មិនកាន់អាវុធមកច្បាំងនឹងគេដែរ ពួកអ៊ីស្រា‌អែលខ្លួនឯងទេតើ ដែលធ្វើបាបខ្លួននោះ! ៣ ឥឡូវនេះ សូមប្រាប់ខ្ញុំមក ហេតុអ្វីបានជានាងរត់ចោលពួក‌គេ ហើយមកសុំចុះចូលខាងខ្ញុំទៅវិញ? នាងរត់មកដូច្នេះរួចខ្លួនហើយ! ចូរទុកចិត្តចុះ ចាប់ពីយប់នេះតទៅ ជីវិតនាងនឹងរស់រានជារៀងរហូត។ ៤ គ្មាននរណាធ្វើបាបនាងទេ ផ្ទុយទៅវិញ គេនឹងធ្វើល្អ ចំពោះនាង ដូចគេធ្លាប់ធ្វើចំពោះអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ជា‌ម្ចាស់របស់ខ្ញុំដែរ»។ ៥ នាងយូឌីតពោលទៅកាន់លោកមេបញ្ជា‌ការថា៖ «សូមលោកមេត្តាស្ដាប់ពាក្យរបស់ខ្ញុំសិន សូមលោកអនុញ្ញាតឲ្យនាងខ្ញុំជម្រាបផង! អ្វីៗដែលនាងខ្ញុំជម្រាបលោកម្ចាស់នៅពេលយប់នេះ គឺសុទ្ធតែជាពាក្យពិតទាំងអស់ គ្មានកុហកភូតភរឡើយ។ ៦ ប្រសិនបើលោកម្ចាស់សុខចិត្តធ្វើតាមពាក្យដែលនាងខ្ញុំជម្រាបនោះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់មុខជាជួយលោកម្ចាស់ឲ្យសម្រេចការអស្ចារ្យពុំខាន ហើយលោកម្ចាស់ត្រូវតែទទួលជោគ‌ជ័យជា‌និច្ចដែរ។ ៧ នាងខ្ញុំសូមស្បថក្នុងនាមព្រះ‌ចៅនេប៊ូកា‌នេសារ ជាព្រះ‌មហាក្សត្រនៃផែនដីទាំងមូល ដែលព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ និងមានអំណាចដ៏ខ្លាំងក្លាថា ព្រះ‌រាជាបានចាត់លោកម្ចាស់ឲ្យមកតំរែតម្រង់សត្វលោកទាំងអស់ ឲ្យដើរតាមមាគ៌ាដ៏ត្រឹមត្រូវ ហើយដោយសារលោកម្ចាស់ មនុស្សទាំងអស់នឹងបម្រើព្រះ‌រាជា។ មិនតែប៉ុណ្ណោះសោត សត្វព្រៃ សត្វស្រុក បក្សា‌បក្សី នឹងស្ថិតនៅក្រោមអំណាចរបស់ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ និងរស់ដោយសារអំណាចលោកដែរ។ ៨ យើងខ្ញុំទាំង‌អស់គ្នាបានឮគេនិយាយគ្រប់មាត់ ពីប្រាជ្ញាឈ្លាស‌វៃរបស់លោកម្ចាស់នៅលើផែនដីទាំងមូល គេរៀបរាប់ថាក្នុងរាជា‌ណាចក្រទាំងមូល មានតែលោកម្ចាស់ទេដែលមានចិត្តសប្បុរស ចេះដឹង ស្ទាត់ជំនាញ ព្រមទាំងចំណានក្នុងការធ្វើសង្គ្រាមទៀតផង។ ៩ ចំពោះពាក្យសម្ដីដែលលោកអឃីយ័របានពោលនៅចំពោះមុខក្រុមប្រឹក្សា យើងខ្ញុំក៏បានឮដែរ ដ្បិតអ្នកស្រុកបេតធូលី បានសង្គ្រោះជននោះ ហើយគាត់បានប្រាប់យើងខ្ញុំនូវអ្វីៗ ដែលគាត់បាននិយាយនៅចំពោះមុខលោកម្ចាស់។ ១០ បពិត្រលោកម្ចាស់ដ៏ជាទីគោរព! សូមលោកយកចិត្តទុកដាក់នឹងពាក្យសម្ដីរបស់លោកអឃីយ័របានជម្រាប។ សូមចងចាំពាក្យរបស់គាត់ ព្រោះសេចក្ដីទាំងនោះជាការពិត។ ប្រសិនបើជាតិសាសន៍យើងខ្ញុំមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ទាស់នឹងព្រះ‌ហឫទ័យព្រះ‌ជាម្ចាស់ទេ គ្មាននរណាអាចធ្វើទោសជាតិសាសន៍យើងខ្ញុំ ឬគ្មាននរណាអាចកាប់សម្លាប់យើងខ្ញុំដោយដាវបានឡើយ។ ១១ ប៉ុន្ដែឥឡូវនេះ ពួក‌គេបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប បណ្ដាលឲ្យព្រះរបស់គេ ព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធ ដូចពេលពួក‌គេប្រព្រឹត្តបទល្មើស ជារៀងរាល់លើកដែរ។ ដូច្នេះ ពួក‌គេមុខជាត្រូវស្លាប់មិនខាន ហើយលោកនឹងមានជ័យ‌ជម្នះអាចត្រឡប់ទៅស្រុកវិញទៀតផង។ ១២ ពួកគេខ្វះស្បៀងអាហារយ៉ាងខ្លាំង ហើយទឹកក៏កាន់តែជិតអស់ ពួក‌គេបានសម្រេចចិត្តសម្លាប់សត្វរបស់គេដើម្បីបរិភោគ ដែលនាំឲ្យប្រាសចាកពីវិន័យរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ហាមឃាត់មិនឲ្យសម្លាប់សត្វធ្វើជាអាហារ។ ១៣ សូម្បីតែផលស្រូវដំបូង ព្រម‌ទាំងចំណែកមួយភាគដប់នៃស្រា និងប្រេងចំនួនមួយភាគដប់ ដែលពួក‌គេទុកសម្រាប់បូជា‌ចារ្យ ជាអ្នកបម្រើនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្រ្តរបស់ព្រះនៃយើង នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ក៏ពួក‌គេសម្រេចយកទៅបរិភោគដែរ។ តាមវិន័យ គ្មាននរណាម្នាក់ ក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងអស់មានសិទ្ធិប៉ះពាល់អាហារទាំងនោះជាដាច់ខាត។ ១៤ ប៉ុន្តែ អ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមបានធ្វើដូច្នេះហើយ ទើបអ្នកក្រុងបេតធូលីចាត់គ្នាឲ្យទៅជួបក្រុមប្រឹក្សាព្រឹទ្ធា‌ចារ្យនៃក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ដើម្បីសុំច្បាប់អនុញ្ញាតធ្វើបែបនេះ។ ១៥ នៅថ្ងៃណាពួក‌គេបានច្បាប់អនុញ្ញាតហើយ ពួក‌គេនឹងបរិភោគអាហារទាំងនេះ។ នៅថ្ងៃនោះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងប្រគល់ពួក‌គេ មកក្នុងកណ្ដាប់‌ដៃលោកម្ចាស់ ហើយលោកម្ចាស់នឹងបំផ្លាញពួក‌គេ ឲ្យវិនាសអន្ត‌រាយ។

១៦ នាងខ្ញុំដឹងសេចក្ដីទាំងនេះហើយ ទើបនាងខ្ញុំរត់ចោលពួក‌គេ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានចាត់ឲ្យនាងខ្ញុំមកទីនេះ រួមជាមួយលោកម្ចាស់ ដើម្បីសម្រេចកិច្ច‌ការមួយ ដែលមនុស្សនៅលើផែនដីគ្រប់ៗរូបនឹងស្រឡាំង‌កាំងពេលគេឮដំណឹងនេះ។ ១៧ នាងខ្ញុំតែង‌តែស្មោះស្ម័គ្រគោរពប្រណិ‌ប័តន៍ និងបម្រើព្រះ‌ជាម្ចាស់នៅស្ថាន‌បរមសុខ ទាំងថ្ងៃទាំងយប់។ ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ នាងខ្ញុំនឹងស្នាក់នៅក្នុងជំរំរបស់លោកម្ចាស់។ ប៉ុន្តែរៀងរាល់យប់ នាងខ្ញុំនឹងចេញទៅជ្រលងភ្នំ ដើម្បីសុំអង្វរព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ពេលណាពួក‌គេប្រព្រឹត្តអំពើបាប ព្រះ‌អង្គ មុខជាមានព្រះ‌បន្ទូលប្រាប់នាងខ្ញុំមិនខាន។ ១៨ ពេលនោះ នាងខ្ញុំនឹងនាំដំណឹងនោះមកជម្រាបលោកម្ចាស់ ហើយលោកម្ចាស់នឹងនាំទ័ពទាំងអស់ទៅវាយសម្រុកពួក‌គេ ក្នុងចំណោមពួកគេគ្មាននរណាម្នាក់ អាចទប់ទល់នឹងលោកម្ចាស់ឡើយ។ ១៩ នាងខ្ញុំនឹងនាំផ្លូវលោកម្ចាស់ឲ្យដើរកាត់ស្រុកយូដា រហូតដល់ស្រុកយេរូ‌សាឡឹម។ នាងខ្ញុំនឹងតាំងបល្ល័ង្ករបស់លោកម្ចាស់នៅកណ្ដាលក្រុងនោះ។ លោកម្ចាស់នឹងដឹកនាំពួក‌គេដូចសត្វចៀមដែលគ្មានគង្វាល ហើយក៏គ្មានឆ្កែណាមួយហ៊ានព្រូសប្រឆាំងនឹងលោកម្ចាស់ដែរ។ ព្រះ‌ជាម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់នាងខ្ញុំ ព្រះ‌អង្គប្រោសប្រទានឲ្យនាងខ្ញុំ ដឹងសេចក្ដីទាំងនេះជាមុន ហើយព្រះ‌អង្គក៏ចាត់នាងខ្ញុំឲ្យមកជម្រាបលោកម្ចាស់ដែរ»។

២០ លោកហូឡូភែរ និងនាយទាហានរបស់លោកពេញចិត្តនឹងសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលនាងយូឌីតពោលនោះ ហើយនាំគ្នាសរសើរប្រាជ្ញាដ៏ឈ្លាស‌វៃរបស់នាង។ អស់លោកនិយាយគ្នាថា៖ ២១ «ក្នុងពិភព‌លោកទាំងមូលមិនអាចរកស្ត្រីណាដែលស្អាត ហើយមានប្រាជ្ញាដូចនាងនេះទេ»។ ២២ លោកហូឡូភែរ មានប្រសាសន៍ទៅកាន់នាងយូឌីតថា៖ «ព្រះ‌ជាម្ចាស់ចាត់នាងឲ្យមកទីនេះ ឃ្លាតឆ្ងាយពីប្រជាជនរបស់នាង ព្រះ‌អង្គនឹងប្រទានជ័យ‌ជម្នះមកយើង ព្រះ‌អង្គនឹងបំផ្លាញអ្នកដែលមើលងាយព្រះ‌ចៅនេប៊ូកា‌នេសារ ជាម្ចាស់របស់ខ្ញុំ ព្រះ‌អង្គប្រព្រឹត្តដូច្នេះប្រសើរណាស់។ ២៣ ចំណែកនាងវិញ នាងមិនត្រឹមតែស្អាតប៉ុណ្ណោះទេ គឺថែមទាំងអាចនិយាយបានល្អទៀតផង។ ប្រសិនបើនាងធ្វើដូចពាក្យដែលនាងប្រាប់មែន ព្រះរបស់នាងនឹងទៅជាព្រះរបស់ខ្ញុំដែរ។ នាងនឹងទៅរស់នៅក្នុងរាជ‌វាំង របស់ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ ហើយនាងនឹងមានឈ្មោះល្បីក្នុងពិភព‌លោកទាំងមូលដែរ»។

នាងយូឌីតស្នាក់អា‌ស្រ័យនៅក្នុងជំរំខ្មាំងសត្រូវ

១ លោកហូឡូភែរនាំនាងទៅកាន់តុរបស់លោក ដែលមានសុទ្ធតែចាន និងកែវដែលធ្វើពីប្រាក់។ លោកបញ្ជាឲ្យគេយកម្ហូបអាហារ និងស្រារបស់លោកផ្ទាល់ មកជូននាងពិសា។ ២ ប៉ុន្តែ នាងយូឌីតពោលថា៖ «នាងខ្ញុំមិនអាចបរិភោគអាហាររបស់លោកទេ ក្រែងនាំឲ្យនាងខ្ញុំប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងវិន័យ។ នាងខ្ញុំនឹងបរិភោគអាហារ ដែលនាងខ្ញុំបានយកមកជាមួយ»។ ៣ លោកហូឡូភែរសួរថា៖ «នៅពេលស្បៀងអាហារទាំងនេះអស់ តើឲ្យយើងទៅរកអាហារដូចនេះសម្រាប់នាងឯណា! បើគ្មានជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលណាម្នាក់នៅក្នុងជំរំនេះផង?»។ ៤ នាងយូឌីតតបវិញថា៖ «ក្នុងនាមលោកម្ចាស់ដែលមានជីវិត ព្រះ‌អម្ចាស់នឹងសម្រេចគម្រោង‌ការរបស់ព្រះ‌អង្គដោយសារនាងខ្ញុំ មុនពេលដែលត្រូវអស់ស្បៀងអាហារនេះទៅទៀត»។ ៥ នាយទាហានរបស់លោកហូឡូភែរនាំនាងចូលទៅក្នុងជំរំ ហើយនាងក៍សម្រាន្ដលក់រហូតដល់កណ្ដាលអធ្រាត្រ។ លុះថ្ងៃជិតរះ នាងក្រោកពីដំណេក ៦ ហើយឲ្យគេទៅជម្រាបលោកហូឡូភែរថា៖ «សូមលោកម្ចាស់ អនុញ្ញាតឲ្យនាងខ្ញុំចេញទៅក្រៅ ដើម្បីអធិដ្ឋាន»។ ៧ លោកហូឡូភែរបញ្ជាដល់អង្គ‌រក្សរបស់លោកអនុញ្ញាតឲ្យនាងចេញទៅ។ នាងយូឌីតស្នាក់ក្នុងជំរំអស់‌រយៈពេលបីថ្ងៃ។ នៅពេលយប់ នាងតែងតែចេញពីជំរំទៅជ្រលងភ្នំក្បែរក្រុងបេតធូលី នាងតែងតែចុះងូតទឹកនៅត្រង់ប្រភពទឹកនោះ។ ៨ ពេលនាងឡើងមកវិញ នាងអង្វរព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល សូមព្រះ‌អង្គនាំផ្លូវនាង ដើម្បីសង្គ្រោះជន‌ជាតិអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យមានសេរីភាពឡើងវិញ។ ៩ បន្ទាប់ពីជម្រះកាយឲ្យបរិសុទ្ធហើយ នាងក៏ត្រឡប់មកជំរំវិញ ហើយស្នាក់នៅទីនោះ រហូតដល់ពេលគេយកអាហារសម្រាប់ពេលល្ងាច មកជូននាងបរិភោគ។

ពិធីជប់លៀងរបស់លោកហូឡូភែរ

១០ ដល់ថ្ងៃទីបួន លោកហូឡូភែរអញ្ជើញតែនាយទាហាន ដែលជាសហការីជិតដិតនឹងលោកតែប៉ុណ្ណោះ។ លោកមិនបានអញ្ជើញនាយទាហានឯទៀតៗទេ។ ១១ លោកមានប្រសាសន៍ ទៅកាន់លោកបាកូអាស ដែលជាមហាតលិកទទួលខុសត្រូវលើកិច្ច‌ការទាំងអស់របស់លោកថា៖ «សូមទៅនិយាយលួង‌លោម បញ្ចុះបញ្ចូល ស្ត្រីជនជាតិហេប្រឺដែលលោកមើលថែរក្សា ឲ្យមកពិសាអាហារ និងស្រាជាមួយពួកយើង។ ១២ ប្រសិន‌បើយើងបណ្ដោយឲ្យស្ត្រីដ៏ល្អស្អាតបែបនេះរួចខ្លួន ដោយមិនបានឆក់ឱកាសសប្បាយជាមួយនាងទេនោះគួរឲ្យអាម៉ាស់ខ្លាំងណាស់។ បើយើងមិនបានឆ្លៀតឱកាសទេ នាងប្រាកដជាសើចចំអកដាក់យើងមិនខាន»។ ១៣ ពេលនោះ លោកបាកូអាសក៏ចាកចេញពីលោកហូឡូភែរ ទៅជួបនាងយូឌីត ហើយប្រាប់នាងថា៖ «ស្រស់ស្រីអើយ! ម្ចាស់ខ្ញុំអញ្ជើញនាងទៅជំរំរបស់លោក កុំរួញរាឡើយ! សូមនាងអញ្ជើញចូលរួមពិសាស្រាជាមួយពួកយើង នាងនឹងទទួលកិត្តិ‌យស ហើយបានសប្បាយដូចពួកស្រីៗរបស់ជនជាតិអាស្ស៊ីរីនៅក្នុងរាជ‌វាំងរបស់ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារដែរ»។ ១៤ នាងយូឌីតឆ្លើយតបវិញថា៖ «តើនាងជានរណា ទើបហ៊ានបដិសេធការអញ្ជើញរបស់ម្ចាស់នាងខ្ញុំកើត!។ នាងខ្ញុំមិនរារែកធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ ដែលគាប់ចិត្តលោកម្ចាស់ ដោយសប្បាយរីករាយអស់មួយជីវិត!»។ ១៥ នាងក្រោកឡើង យកសម្លៀក‌បំពាក់ដ៏ល្អប្រណីត និងគ្រឿងអលង្ការមកពាក់។ ស្រីបម្រើរបស់នាងចូលទៅក្នុងជំរំលោកហូឡូភែរ ហើយយកស្បែកចៀមដែលលោកបាកូអាសបានប្រគល់ឲ្យនាងប្រើ‌ប្រាស់ជារៀង‌រាល់ថ្ងៃ នៅពេលបរិភោគ។ ១៦ នាងយូឌីតចូលទៅក្នុងជំរំ ហើយទម្រេតខ្លួនលើស្បែកចៀមនោះ។ ពេលនោះ លោកហូឡូភែររំភើប‌ចិត្ត ហើយស្រើប‌ស្រាលជាខ្លាំង ដោយចង់រួមរស់ជាមួយនាង។ តាំងពីលោកឃើញនាងជាលើកដំបូងម្ល៉េះ លោកតែងរង់ចាំឱកាសល្អ ដើម្បីលួងលោមបញ្ចុះបញ្ចូលនាង។ ១៧ លោកហូឡូភែរ មានប្រសាសន៍ទៅកាន់នាងថា៖ «សូមនាងពិសាស្រាសប្បាយជាមួយយើង»។ ១៨ នាងយូឌីតតបវិញថា៖ «លោកម្ចាស់ ថ្ងៃនេះនាងខ្ញុំយល់ព្រមផឹកស្រា ព្រោះតាំងពីកើតមករហូតដល់សព្វថ្ងៃ នាងខ្ញុំពុំដែលមានកិត្តិ‌យសដូចថ្ងៃ‌នេះទេ!»។ ១៩ នាងយូឌីតបរិភោគម្ហូបអាហារដែលអ្នកបម្រើបានរៀបចំពីផ្ទះនៅទល់មុខលោកហូឡូភែរ។ ២០ លោកហូឡូភែរសប្បាយចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះតែនាងយូឌីត។ លោកផឹកស្រាយ៉ាងច្រើនលើសពីពេលណាៗទាំងអស់។

នាងយូឌីតកាត់ក្បាលលោកហូឡូភែរ

១ លុះដល់យប់ជ្រៅ ពួកអ្នកបម្រើរបស់លោកនាំគ្នាប្រញាប់‌ប្រញាល់ចេញទៅរៀងៗខ្លួន។ លោកបាកូអាសបិទជំរំរបស់លោកហូឡូភែរពីខាងក្រៅ ហើយប្រាប់អ្នកយាមនៅទីនោះឲ្យថយចេញ។ ពួកគេក៏ចូលទៅសម្រាករៀងៗខ្លួន ព្រោះគេអស់កម្លាំងដោយផឹកស្រាច្រើនពេក។ ២ គេទុកនាងយូឌីតនៅតែម្នាក់ឯង ក្នុងជំរំក្បែរលោកហូឡូភែរដែលដេកមិនដឹងខ្លួន ព្រោះគាត់បានផឹកស្រាច្រើនពេក។ ៣ នាងយូឌីតប្រាប់ស្រីបម្រើនាងឲ្យចេញទៅខាងក្រៅរង់ចាំនាង ព្រោះនាងចង់ទៅអធិដ្ឋាន ដូចនាងធ្លាប់ធ្វើជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ នាងក៏ប្រាប់លោកបាកូអាសដូច្នោះដែរ។ ៤ ពួកគេចេញទៅអស់ តាំងពីអ្នកតូចរហូតដល់អ្នកធំ គ្មាននរណាម្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់លោកហូឡូភែរសម្រាន្តនោះឡើយ។ ពេលនោះ នាងយូឌីតឈរក្បែរគ្រែរបស់លោកហូឡូភែរ ហើយអង្វរក្នុងចិត្តថា៖ «ឱព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះដ៏មានឫទ្ធា‌នុភាពសព្វប្រការអើយ! នៅពេលនេះ សូមមេត្តាជួយឲ្យកិច្ច‌ការដែលនាងខ្ញុំបម្រុងនឹងធ្វើ ដើម្បីលើកកិត្តិ‌យសដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹមបានសម្រេចផង។ ៥ ដល់ពេលដែលព្រះ‌អង្គត្រូវសង្គ្រោះប្រជា‌រាស្រ្ដផ្ទាល់របស់ព្រះ‌អង្គហើយ! សូមព្រះ‌អង្គមេត្តាជួយឲ្យគម្រោង‌ការកម្ទេចខ្មាំងសត្រូវ ដែលលើកគ្នាប្រឆាំងនឹងយើង បានសម្រេចដោយជោគ‌ជ័យ»។ ៦ បន្ទាប់មក នាងដើរតម្រង់ទៅក្បាលដំណេកលោកហូឡូភែរ នាងក៏ហូតដាវរបស់លោកដែលទុកនៅក្បែរនោះ។ ៧ នាងដើរតម្រង់មកជិតគ្រែ ចាប់ក្របួចសក់លោកឡើង ហើយនិយាយថា៖ «ឱព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះនៃប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលអើយ! សូមព្រះ‌អង្គប្រោសប្រទានឲ្យនាងខ្ញុំមានកម្លាំង និងក្លាហាននៅពេលនេះផង»។ ៨ នាងក៏លើកដាវ កាប់‌ករបស់លោកហូឡូភែរពីរដាវយ៉ាងអស់ទំហឹង ក្បាលរបស់លោកក៏ដាច់ចេញពីខ្លួន។ ៩ នាងរុញសពរបស់លោកហូឡូភែរឲ្យរមៀលចេញពីគ្រែ ហើយបោចកន្ត្រាក់មុងពីបង្គោល មកចងរំក្បាលលោកហូឡូភែរ រួចនាងចេញមកក្រៅ ហុចក្បាលលោកហូឡូភែរឲ្យស្រីបម្រើ។ ១០ ស្រីបម្រើបានដាក់ក្បាលលោកក្នុងថង់សម្រាប់ដាក់ស្បៀងអាហារ។ ក្រោយមក នាងទាំងពីរក៏ចាកចេញជាមួយគ្នាដូចសព្វដង តាមទម្លាប់ដែលពួកនាងធ្លាប់ចេញទៅអធិ‌ដ្ឋាន។ បន្ទាប់ពីដើរកាត់ជំរំពួកនាងដើរវាងស្ទឹង រួចឡើងលើភ្នំ ហើយមកដល់ក្លោងទ្វារក្រុងបេតធូលី។

នាងយូឌីតត្រឡប់មកក្រុងបេតធូលីវិញ

១១ នាងយូឌីតបានបន្លឺសំឡេងពីចម្ងាយ ប្រាប់អ្នកយាមទ្វារថា៖ «សូមបើកទ្វារ! សូមបើកទ្វារ! ព្រះ‌ជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើង គង់នៅជាមួយយើង។ ព្រះ‌អង្គបានបង្ហាញឫទ្ធិ‌បារមីនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលហើយ។

នៅថ្ងៃ‌នេះ ព្រះ‌អង្គសម្ដែងព្រះ‌ចេស្តារបស់ព្រះ‌អង្គប្រឆាំងនឹងខ្មាំងសត្រូវ»។ ១២ ពេលអ្នកក្រុងបេតធូលីបានឮសំឡេងរបស់នាង គេក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ចុះទៅកាន់ទ្វារក្រុងភ្លាម។ ពួកគេអញ្ជើញព្រឹទ្ធា‌ចារ្យមក ១៣ ហើយអ្នកក្រុងក៏មកជួបជុំទាំងអស់គ្នា ទាំងក្មេងទាំងចាស់ ព្រោះគេមិនជឿថា នាងយូឌីតអាចត្រឡប់មកវិញដូច្នេះសោះ។ ពួកគេបើកទ្វារ ហើយមកទទួលនាង ទាំងដុតភ្លើង ដើម្បីឲ្យមានពន្លឺ ហើយនាំគ្នាចោមរោមនាងទាំងពីរ។ ១៤ នាងយូឌីតបានបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងៗឡើងថា៖ «សូមសរសើរតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់! សូមសរសើរលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ! សូមសរសើរតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់! ដ្បិតព្រះ‌អង្គតែងតែអាណិតមេត្តាដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលជា‌និច្ច។ ព្រះ‌អង្គបានប្រើដៃរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីកម្ទេចខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង នៅយប់នេះហើយ»។

១៥ ពេលនោះ នាងយកក្បាលលោកហូឡូភែរចេញពីថង់ មកបង្ហាញឲ្យពួកគេឃើញ ហើយនិយាយថា៖ «នេះគឺជាក្បាលរបស់លោកហូឡូភែរជាមេ‌ទ័ពជនជាតិអាស្ស៊ីរី! នេះជាមុងរបស់គាត់កាលគាត់ដេកស្រវឹងស្រា។ ព្រះ‌អម្ចាស់បានប្រហារគាត់ដោយដៃស្រីម្នាក់។ ១៦ ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានថែរក្សាការ‌ពារនាងខ្ញុំ ឲ្យបំពេញគម្រោង‌ការរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានប្រើសម្ផស្សរបស់ខ្ញុំទាក់ទាញចិត្តគាត់ ដើម្បីឲ្យគាត់វិនាសអន្ត‌រាយ។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបជាមួយខ្ញុំសោះឡើយ ខ្ញុំបានចៀសផុតពីភាពសៅ‌ហ្មង និងការអាម៉ាស់»។ ១៧ ប្រជាជនទាំងអស់ស្រឡាំង‌កាំងជាខ្លាំង ហើយនាំគ្នាឱនកាយក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះ‌ជាម្ចាស់ដោយពោលព្រមៗគ្នាថា៖ «បពិត្រព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជាព្រះរបស់យើងខ្ញុំ នៅថ្ងៃនេះ ព្រះ‌អង្គបានកម្ទេចខ្មាំងសត្រូវ នៃប្រជាជនរបស់ព្រះ‌អង្គ យើងខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ»។

១៨ លោកអសា‌រីយ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់នាងយូឌីតថា៖ «កូនស្រីអើយ! សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតប្រទាន‌ពរដល់នាង លើសស្រីនានានៅលើផែនដី។ សូមលើកតម្កើងព្រះ‌ជាអម្ចាស់ដែលបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី គឺព្រះ‌អង្គបាននាំផ្លូវនាង ទៅវាយក្បាលរបស់មេដឹក‌នាំខ្មាំងសត្រូវយើង។

១៩ មនុស្សជំនាន់ក្រោយនឹងមិនភ្លេចសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់នាងឡើយ ហើយចងចាំស្នាព្រះ‌ហស្តរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ប្រកបដោយតេជា‌នុភាពអស់កល្ប‌ជា‌និច្ច។ ២០ សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រទានឲ្យនាងមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បី‌ល្បាញជាដរាបតទៅ សូមព្រះ‌អង្គប្រទានសេចក្ដី‌សុខសាន្តឲ្យនាង ព្រោះនាងបានប្រថុយជីវិតក្នុងពេលដែលជនជាតិយើង កំពុងទទួលនូវក្ដីអាម៉ាស់។ នាងធ្វើឲ្យយើងរួចផុតពីគ្រោះមហន្ត‌រាយដោយប្រព្រឹត្តយ៉ាងទៀង‌ត្រង់ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្រ្តព្រះ‌ជាម្ចាស់របស់យើង»។ ប្រជាជនទាំងមូលឆ្លើយថា៖ «អាម៉ែន! អាម៉ែន!»។

១ នាងយូឌីតប្រាប់ទៅពួកគេថា៖ «បង‌ប្អូនអើយ! សូមស្ដាប់នាងខ្ញុំ! សូមយកក្បាលនេះ ទៅព្យួរនៅកំពែងរបស់យើង។ ២ ពេលព្រឹកព្រលឹម គឺនៅពេលដែលព្រះ‌អាទិត្យរះ សូមបង‌ប្អូនប្រដាប់អាវុធគ្រប់ៗគ្នា។ សូមឲ្យប្រុសៗដែលមានកម្លាំងអាចច្បាំងបាន ត្រូវចេញពីទីក្រុង។ ចូរតែងតាំងមេ‌ដឹកនាំម្នាក់ឲ្យដើរខាងមុខ ធ្វើហាក់ដូចជាអ្នករាល់គ្នាកំពុងទៅទីវាល គឺដើរតម្រង់ទៅកាន់ខ្សែត្រៀមរបស់កង‌ទ័ពអាស្ស៊ីរី ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវចុះទៅទេ។ ៣ នៅពេលនោះ ពួកគេយកអាវុធរត់សំដៅទៅជំរំដាស់មេ‌ទ័ពរបស់គេ មេ‌ទ័ពរត់ទៅដាស់លោក ហូឡូភែរ តែរកលោកមិនឃើញ។ ពួកគេភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង ហើយរត់ប្រាសអាយុឆ្ងាយពីអ្នក រាល់គ្នាមិនខាន។ ៤ រីឯអ្នករាល់គ្នា និងប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលទាំងអស់ ត្រូវដេញតាម ហើយសម្លាប់ពួកគេចោលនៅតាមផ្លូវ។ ៥ ប៉ុន្តែ មុននឹងធ្វើដូច្នេះ សូមហៅលោកអឃីយ័រជាជនជាតិអាំម៉ូនមកទីនេះសិន ដើម្បីឲ្យគាត់ឃើញ និងស្គាល់ក្បាលអ្នកដែលមើលងាយប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល ហើយចាត់គាត់ឲ្យមកស្លាប់ជាមួយយើងនៅទីនេះ»។ ៦ គេក៏ទៅហៅលោកអឃីយ័រដែលនៅផ្ទះលោកអសា‌រីយ៉ា។ កាលគាត់មកដល់ហើយឃើញក្បាលលោកហូឡូភែរនៅដៃបុរសម្នាក់ក្នុងអង្គប្រជុំ គាត់ស្លុតស្មារតី ហើយសន្លប់ដួលលើដី។ ៧ គេក៏ជួយលើកគាត់ឲ្យក្រោកឡើង រួចគាត់ក៏ក្រាបសំពះបាតជើងនាងយូឌីត ហើយពោលថា៖ «សូមឲ្យគ្រប់គ្រួសារទាំងអស់នៅស្រុកយូដាជូនពរនាង! សូមឲ្យមនុស្សគ្រប់ជនជាតិ ដែលឮឈ្មោះរបស់នាង នាំគ្នាព្រឺខ្លាចដោយសារសេចក្ដីក្លាហានរបស់នាង។ ៨ ឥឡូវនេះ សូមរៀបរាប់ប្រាប់ខ្ញុំបាទឲ្យដឹងផង តើនាងបានប្រព្រឹត្តអ្វីខ្លះ នៅថ្ងៃនោះ»។ នាងយូឌីតរៀបរាប់ប្រាប់នៅមុខប្រជាជនទាំងមូល នូវគ្រប់កិច្ច‌ការដែលនាងបានប្រព្រឹត្ត តាំងពីថ្ងៃដែលនាងចេញពីក្រុង មកដល់ពេលដែលនាងនិយាយជាមួយគាត់។ ៩ លុះនាងរៀបរាប់ចប់សព្វគ្រប់ហើយ ប្រជាជនទាំងអស់អបអរសាទរចំពោះនាងយ៉ាងខ្លាំង ហើយស្រែកហ៊ោកញ្ជ្រៀវពេញទីក្រុង ដោយអំណរសប្បាយ។ ១០ លោកអឃីយ័រយល់ពីកិច្ច‌ការទាំងអស់ដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលបានប្រព្រឹត្តនោះ គាត់ជឿជាក់លើព្រះ‌ជាម្ចាស់ជាខ្លាំង ហើយក៏ព្រមទទួលពិធីកាត់ស្បែក។ តាំងពីពេលនោះមក គាត់ចូលជាសមាជិករបស់ប្រជាជន អ៊ីស្រា‌អែលរហូតតទៅ។

ជ័យ‌ជម្នះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល

១១ ស្អែកឡើងពេលព្រឹកព្រលឹម ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលយកក្បាលលោកហូឡូភែរ ទៅព្យួរនៅលើកំពែងក្រុង។ បុរសទាំងអស់ប្រដាប់អាវុធគ្រប់ដៃ ហើយចេញជាកងៗតម្រង់ទៅចង្កេះភ្នំ។ ១២ ពេលជនជាតិអាស្ស៊ីរីឃើញដូច្នេះ ពួកគេក៏ចាត់មនុស្សឲ្យទៅជម្រាបនាយទាហានរបស់គេ។ នាយទាហាននេះក៏ទៅប្រាប់មេកង និងមេ‌បញ្ជាការទ័ពទាំងអស់ ១៣ ហើយនាំគ្នាទៅជំរំរបស់លោកហូឡូភែរប្រាប់លោកបាកូអាស ដែលជាអ្នកទទួល‌ខុសត្រូវលើកិច្ច‌ការទាំងអស់របស់លោកហូឡូភែរថា៖ «ចូរទៅដាស់លោកម្ចាស់របស់យើងមក ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលហ៊ានចុះពីលើភ្នំមក ដើម្បីឲ្យយើងកម្ទេចវាហើយ!»។ ១៤ លោកបាកូអាសស្ទុះចូលទៅក្នុងជំរំ ហើយគោះទ្វារបន្ទប់ដេករបស់លោកហូឡូភែរ ព្រោះគាត់នឹកស្មានថា លោកកំពុងតែដេកជាមួយនាងយូឌីត។ ១៥ ប៉ុន្តែ គ្មាននរណាឆ្លើយតប គាត់ក៏ហែកវាំង‌នន ហើយដើរចូលទៅក្នុង ពេលនោះ គាត់ឃើញសាកសពកំបុតក្បាល ទុកចោលនៅលើគ្រែមួយ។ ១៦ លោកបាកូអាសស្រែកយ៉ាងខ្លាំង ទាំងទ្រហោយំ និងហែកសម្លៀក‌បំពាក់របស់គាត់ផង។ ១៧ លោកដើរចូលទៅក្នុងជំរំដែលនាងយូឌីតស្នាក់នៅពីមុន តែរកនាងមិនឃើញសោះ។ លោកក៏រត់ចេញទៅរកប្រជាជន ទាំងស្រែកថា៖ ១៨ «ពួកទាស‌ករបានបះបោរហើយ! ស្ត្រីជនជាតិហេប្រឺតែម្នាក់ បានធ្វើឲ្យព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារ និងរាជការទាំងអស់ទទួលការអា‌ម៉ាស់ សូមមើលសពរបស់លោកហូឡូភែរកំបុតក្បាលដេកលើដីនេះ»។ ១៩ ពេលមេ‌ទ័ពទាំងអស់របស់ជនជាតិអាស្ស៊ីរីឮសេចក្ដីទាំងនេះ ពួកគេរន្ធត់‌ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយនាំគ្នាស្រែកទ្រហោយំពេញជំរំ។

១ ពល‌ទាហាននៅក្នុងជំរំបានឮ ស្រឡាំង‌កាំងគ្រប់ៗគ្នា។ ២ ពួកគេភ័យញាប់‌ញ័រ ហើយរត់បែក‌ខ្ញែកចោលជំរំទាំងអស់គ្នា ខ្លះរត់ទៅតាមផ្លូវវាល និងតាមតំបន់ភ្នំ ដោយរត់ប្រាសអាយុទាំងអស់គ្នា។ ៣ ទាហានដែលត្រៀមតាមតំបន់ភ្នំជុំវិញក្រុងបេតធូលី ក៏នាំគ្នារត់ដែរ។ ពេលនោះជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលប្រដាប់អាវុធគ្រប់ដៃ នាំគ្នាសម្រុកដេញតាមវាយពួកគេ ដោយគ្មានសំចៃ។ ៤ លោកអសា‌រីយ៉ាចាត់អ្នកនាំសារទៅក្រុងបេតូមេស‌តាអ៊ីម បេបៃ‌ខូបាកូឡា និងក្នុងក្រុងអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល ដើម្បីប្រកាសប្រាប់ពីព្រឹត្តិ‌ការណ៍ដែលបានកើតឡើង។ អំពាវនាវឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ដេញវាយខ្មាំង ដើម្បីសម្លាប់ចោលទាំងអស់។ ៥ កាលបានទទួលដំណឹងនេះ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលរួមគ្នាសម្រុកទៅរកសត្រូវ វាយកម្ចាត់ពួកគេឲ្យវិនាសរហូតដល់ក្រុងខូបា។ អ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម និងប្រជាជនដែលរស់តាមតំបន់ភ្នំ ចូលមកជួយវាយដែរ ព្រោះគេបានដឹងព្រឹត្តិ‌ការណ៍ដែលកើតឡើងនៅក្នុងជំរំខ្មាំង។ អ្នកស្រុកកាឡាដ និងអ្នកស្រុកកាលី‌ឡេ ក៏វាយសម្រុកយ៉ាងខ្លាំង ហើយដាក់ទោសពួកគេយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ដេញពួកគេរហូតដល់ក្រុងដាម៉ាស់ និងតំបន់នៅជុំវិញទីក្រុងនោះផង។ ៦ ចំណែកអ្នកក្រុងបេតធូលីទាំងអស់ដែលនៅសេសសល់ ក៏ចូលមកជំរំរបស់ជនជាតិអាស្ស៊ីរី ហើយនាំគ្នារឹបអូសយកជយ‌ភណ្ឌជាច្រើន។ ៧ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលវិលត្រឡប់ពីដេញសម្លាប់សត្រូវវិញ ពួកគេប្រមែប្រមូលទ្រព្យ‌សម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានដែលនៅសេសសល់ក្នុងជំរំ។ អ្នកភូមិនៅតាមតំបន់ភ្នំ និងតាមវាល ក៏រឹបអូសបានជយ‌ភណ្ឌយ៉ាងច្រើន ព្រោះក្នុងជំរំមានទ្រព្យ‌សម្បត្តិច្រើនអនេក។

ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលអរ‌ព្រះ‌គុណព្រះ‌ជាម្ចាស់

៨ មហាបូជា‌ចារ្យយ៉ូ‌អាគីម និងក្រុមប្រឹក្សានៃប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម អញ្ជើញមកក្រុងបេតធូលី ដើម្បីចង់ឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកនូវរបៀប ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានសង្គ្រោះប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល និងមកសួរសុខទុក្ខនាងយូឌីតដែរ។ លុះចូលដល់ផ្ទះនាង អស់លោកលើកសរសើរនាងថា៖ ៩ «នាងផ្ដល់សិរី‌រុងរឿងដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម! នាងធ្វើឲ្យប្រជា‌ជាតិអ៊ីស្រា‌អែលមានមោទន‌ភាព! នាងធ្វើឲ្យជាតិសាសន៍របស់យើងមានកិត្តិយសយ៉ាងខ្លាំង! ១០ នាងបានប្រព្រឹត្តការទាំងនេះដោយដៃនាងផ្ទាល់! នាងនាំសុភមង្គលមកឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល ហើយព្រះ‌ជាម្ចាស់ ក៏សព្វព្រះ‌ហឫទ័យនឹងកិច្ច‌ការដែលនាងបានធ្វើនោះដែរ។ សូមព្រះ‌អម្ចាស់ដែលមានតេជា‌នុភាពសព្វ‌ប្រការប្រទាន‌ពរឲ្យនាងរហូតតរៀងទៅ»។ ប្រជាជនទាំងមូលឆ្លើយថា៖ «អា‌ម៉ែន!»។

១១ ប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូលរឹបអូសយកជយ‌ភណ្ឌក្នុងជំរំអស់‌រយៈពេលសាម‌សិបថ្ងៃ។ គេយកពន្លារបស់លោកហូឡូភែរ ព្រមទាំងប្រដាប់ប្រដាធ្វើអំពីប្រាក់ គ្រែ ចានមាស តុ ទូទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកហូឡូភែរ ប្រគល់ឲ្យនាងយូឌីត។ នាងក៏យកគ្រឿងបរិក្ខារទាំងនោះមួយចំនួនដាក់លើខ្នងលារបស់នាង ហើយយកគ្រឿងដែលសេសសល់ដាក់លើរទេះដឹកចេញទៅ។ ១២ ស្ត្រីអ៊ីស្រា‌អែលទាំងអស់រត់មកមើល និងជូនពរនាង។ មានស្ត្រីខ្លះ នាំគ្នាច្រៀង ហើយរាំជូនជាកិត្តិ‌យសដល់នាង។ នាងយូឌីតយកកម្រងស្លឹកឈើមកបំពាក់ឲ្យស្ត្រីដែលដើរជាមួយនាង។ នាងយូឌីត និងស្ត្រីដែលនៅជាមួយនាង ក៏យកមែកតូចៗនៃដើមអូលីវ មកក្រងជាភួងពាក់លើក្បាល រួចដង្ហែជាក្បួននៅមុខប្រជាជនទាំងអស់។ ប្រុសៗនៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទាំងប៉ុន្មាន ដើរតាមពួកនាងទាំងប្រដាប់អាវុធ និងពាក់ភួងជ័យលើក្បាលផង ហើយនាំគ្នាច្រៀងបទសរសើរ។ ១៣ ពេលនោះនៅនាងយូឌីតចាប់ច្រៀងបទអរ‌ព្រះ‌គុណព្រះ‌ជាម្ចាស់ នៅកណ្ដាលចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល។ ប្រជាជនទាំងមូលបន្លឺសំឡេងរួមជាមួយនាងយូឌីត សរសើរព្រះ‌ជាអម្ចាស់។

១ នាងយូឌីតច្រៀងថា៖ «ចូរច្រៀងតម្កើងព្រះ‌ជាម្ចាស់របស់នាងខ្ញុំដោយវាយស្គរផង! ចូរច្រៀងសរសើរព្រះ‌អង្គដោយវាយឈឹង។ ចូរច្រៀងបទសរសើរតម្កើងព្រះ‌អង្គ! សូមលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ និងអង្វររកព្រះ‌នាមព្រះ‌អង្គផង! ២ ព្រះ‌អម្ចាស់ពិតជាព្រះដែលពន្លត់ភ្លើងសង្គ្រាមមែន ព្រះ‌អង្គបានរំដោះនាងខ្ញុំឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ខ្មាំង ដែលដេញតាមនាងខ្ញុំ។ ព្រះ‌អង្គនាំនាងខ្ញុំឲ្យវិលត្រឡប់មកវិញ ដោយសុខ‌សាន្ត ក្នុងចំណោមប្រជាជនរបស់ព្រះ‌អង្គ។ ៣ កង‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីមកពីភ្នំខាងជើង គឺកង‌ទ័ពដែលមានទាហានច្រើនឥតគណនា។ ទាហានទាំងនោះនៅពាសពេញជ្រលងភ្នំ ពល‌សេះរបស់គេនៅពាស‌ពេញមីរដេដាស តាមតំបន់ភ្នំទាំងប៉ុន្មាន ៤ ពួកខ្មាំងមានបំណងដុតបំផ្លាញទឹកដីរបស់យើង បម្រុងនឹងកម្ទេចយុវជនរបស់យើង ដោយមុខដាវឲ្យអស់ បម្រុងបោកសម្លាប់ទារកនៅនឹងដី ចាប់កូនយើងយកទៅធ្វើជាឈ្លើយ ព្រមទាំងចាប់ពង្រាត់យុវ‌នារីរបស់យើង យកទៅទៀតផង។ ៥ តែព្រះ‌អម្ចាស់ដែលមានតេជា‌នុភាពសព្វប្រការ បានប្រើដៃស្ត្រីម្នាក់មកឃាត់ពួកគេ។ ៦ មិនមែនយុវជនពេញកម្លាំងទេ ដែលបានផ្តួលរំលំមេដឹកនាំដ៏ខ្លាំងក្លារបស់គេ! មិន‌មែនពល‌ទាហានទេដែលវាយសម្លាប់គេ! មិនមែនប្រុសៗមានមាឌមាំទេ ដែលបង្ក្រាបគេ! គឺនាងយូឌីតកូនស្រីរបស់លោកមេរ៉ារីទេតើ ដែលបានយកជ័យលើគេ ដោយគ្រាន់តែប្រើសម្ផស្សរបស់នាងប៉ុណ្ណោះ។ ៧ នាងបានផ្លាស់សម្លៀក‌បំពាក់ស្រីមេ‌ម៉ាយចេញ ដើម្បីរំដោះប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យរួចពីការកៀបសង្កត់ នាងយកគ្រឿងក្រអូបមកលាបមុខ ៨ ហើយពាក់ក្បាំងជាប់នឹងសក់នាង។ នាងស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់ធ្វើអំពីក្រណាត់សំពត់ដ៏ល្អ ដើម្បីទាក់ទាញទឹកចិត្តខ្មាំង។ ៩ ស្បែកជើងរបស់នាង ទាក់ទាញភ្នែករបស់គេ ហើយសម្ផស្សរបស់នាងធ្វើឲ្យគេវង្វេងស្មារតី នាងយកដាវរបស់គេមកកាប់ផ្ដាច់កគេ។ ១០ ជនជាតិពែរ្សភ័យញាប់‌ញ័រ ដោយសារសេចក្ដីក្លាហានរបស់នាង ជនជាតិម៉ែដ ក៏ភ័យតក់ស្លុតដោយសារ ចិត្តអង់អាចរបស់នាងដែរ។ ១១ ពេលនោះ ប្រជាជនយើងដែលត្រូវគេមើលងាយ បានស្រែកជយ‌ឃោស ហើយទាហានអាស្ស៊ីរីភិត‌ភ័យតក់ស្លុត! ប្រជាជនដែលទន់ខ្សោយស្រែកឡើង ហើយខ្មាំងសត្រូវ ដ៏ខ្លាំងក្លាត្រូវបាក់ស្មារតី។ ប្រជាជនបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំង ហើយពួកគេក៏ជ្រួលច្របល់! ១២ អ្នកដែលខ្មាំងមើលងាយ បានចាក់ទម្លុះ ហើយវាយពួកគេឲ្យរបួសជិតស្លាប់ ព្រមទាំងរត់គេចខ្លួនដូចមនុស្សកំសាក។ ខ្មាំងសត្រូវវិនាសអន្ត‌រាយដូច្នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់របស់ខ្ញុំបានរួមប្រយុទ្ធជាមួយដែរ។ ១៣ នាងខ្ញុំនឹងច្រៀងបទថ្មីថ្វាយព្រះ‌ជាម្ចាស់របស់នាងខ្ញុំ។ បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! ព្រះ‌អង្គពិតជាប្រសើរឧត្ដុង្គ‌ឧត្ដម ប្រកបដោយសិរី‌រុងរឿងមែន! ព្រះ‌អង្គមានឫទ្ធិ‌បារមីខ្លាំងអស្ចារ្យលើសអ្វីៗទាំងអស់។ ១៤ សូមឲ្យសត្វលោកទាំងអស់ដែលព្រះ‌អង្គបានបង្កើតមក សុខចិត្តបម្រើព្រះ‌អង្គ។ គ្រាន់តែព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលនោះអ្វីៗទាំងអស់ក៏កើតមានភ្លាម គ្រាន់តែព្រះ‌អង្គចាត់ព្រះ‌វិញ្ញាណមក នោះ អ្វីៗទាំងអស់ក៏ត្រូវរៀបចំឡើងដែរ គ្មាននរណាម្នាក់ជំទាស់ នឹងព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អង្គឡើយ។ ១៥ ពេលព្រះ‌អង្គយាងមក ភ្នំទាំង‌ឡាយត្រូវរង្គើរហូតដល់គ្រឹះ ហើយធ្លាក់ក្នុងសមុទ្រ សូម្បីតែដុំថ្ម ក៏ត្រូវរលាយ ដូចក្រមួនត្រូវថ្ងៃដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អង្គតែងតែអាណិត‌អាសូរដល់អស់អ្នកដែលគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អង្គ។ ១៦ គ្មានយញ្ញ‌បូជាណាអាចគាប់ព្រះ‌ហឫទ័យព្រះ‌អង្គឡើយ ទោះបីគេយកសាច់ចំឡកមកដុតថ្វាយព្រះ‌អង្គ ក៏មិនសមដែរ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់ ប្រសើរឧត្ដមជាដរាប។ ១៧ ប្រជា‌ជាតិទាំងប៉ុន្មានដែលប្រឆាំងនឹងជនជាតិរបស់នាងខ្ញុំ មុខជាត្រូវវេទនាជាពុំខាន! ព្រះ‌អម្ចាស់ដ៏មានតេជា‌នុភាពសព្វប្រការ ព្រះ‌អង្គនឹងផ្តន្ទា‌ទោសពួកគេ នៅថ្ងៃដែលព្រះ‌អង្គវិនិច្ឆ័យ។ ព្រះ‌អង្គធ្វើឲ្យភ្លើងឆេះពួកគេ និងធ្វើឲ្យដង្កូវចោះសាច់គេ ធ្វើឲ្យគេស្រែកឈឺចុក‌ចាប់ អស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ»។ ១៨ ពេលក្បួនដង្ហែមកដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម គេនាំគ្នាចូលព្រះ‌វិហារក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ប្រជាជនធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យបរិសុទ្ធ រួចធ្វើយញ្ញ‌បូជា ព្រមទាំងថ្វាយតង្វាយដោយស្មោះ‌ស្ម័គ្រ និងតង្វាយផ្សេងៗទៀត។ ១៩ រីឯនាងយូឌីតវិញ នាងយកប្រដាប់‌ប្រដាទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកហូឡូភែរ ដែលប្រជាជនបានប្រគល់ឲ្យនាង មកថ្វាយទាំងអស់។ នាងយកមុងដែលនាងយកពីលើគ្រែលោកហូឡូភែរមកថ្វាយ ទុកជាជយ‌ភណ្ឌផ្ទាល់របស់ព្រះ‌អង្គ។ ២០ ប្រជាជននៅតែបន្តការសប្បាយនៅមុខព្រះ‌វិហារក្រុងយេរូ‌សាឡឹមអស់‌រយៈពេលបីខែ នាងយូឌីតក៏ស្នាក់នៅទីនោះ ជាមួយនឹងពួកគេដែរ។

២១ បន្ទាប់មក គេត្រឡប់ទៅលំនៅ‌ដ្ឋានរៀងៗខ្លួន នាងយូឌីតក៏វិលត្រឡប់ទៅក្រុងបេតធូលី ហើយរស់នៅលើដីជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់នាងវិញ។ នាងមានឈ្មោះល្បីទូទាំងស្រុក ក្នុងអំឡុងពេលដែលនាងមានជីវិតនៅឡើយ។ ២២ បុរសជាច្រើននាក់ចង់រៀបការជាមួយនាង ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយពីលោកម៉ាណាសេជាប្តីនាងទទួលមរណ‌ភាពទៅ នាងមិនព្រមរៀបការជាមួយបុរសណាទៀតទេ។ ២៣ នាងយូឌីតមានអាយុវែងណាស់ ព្រមទាំងមានកិត្តិ‌យសយ៉ាងខ្ពង់‌ខ្ពស់ផង។ នាងរស់នៅលើផ្ទះប្តីរបស់នាង រហូតដល់អាយុមួយ‌រយប្រាំឆ្នាំ។ នាងឲ្យស្រីបម្រើរបស់នាងមានសេរី‌ភាពទៅជាអ្នកជា រួចនាងក៏ទទួលមរណ‌ភាពនៅក្រុងបេតធូលី។ គេបានបញ្ចុះសពរបស់នាងក្នុងផ្នូរប្តីនាង។ ២៤ ប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលបានកាន់ទុក្ខនាងយូឌីតអស់‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ មុននឹងទទួលមរណ‌ភាព នាងចែកទ្រព្យ‌សម្បត្តិ ឲ្យញាតិសន្តានរបស់លោកម៉ាណាសេជាស្វាមីនាង និងញាតិសន្តានរបស់នាងផ្ទាល់។ ២៥ ក្នុងអំឡុងពេលដែលនាងយូឌីតនៅរស់ និងច្រើនឆ្នាំក្រោយមកទៀត គ្មាននរណាហ៊ានគំរាម‌កំហែងប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលទៀតឡើយ។

១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16

៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7

៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18

១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1

៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13

៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5

៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4

^{កណ្ឌគម្ពីរ}
យ៉ូឌីត

នាងយូឌីត

ពាក្យលំនាំ

នាងយូឌីត

ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារធ្វើសង្គ្រាមឈ្នះព្រះ‌បាទអរផាសាដ

សង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងប្រជាជននៅភូមិភាគប៉ែកខាងលិច

ជនជាតិយូដាមានគម្រោង‌ការការ‌ពារខ្លួន

លោកហូឡូភែរពិ‌ភាក្សាជាមួយមេ‌ទ័ព

សុន្ទរ‌កថាលោកអឃីយ័រ

កង‌ទ័ពរបស់លោកហូឡូភែរឡោមព័ទ្ធក្រុងបេតធូលី

នាងយូឌីត

ពាក្យអង្វររបស់នាងយូឌីត

នាងយូឌីតចូលដល់ជំរំរបស់លោកហូឡូភែរ

នាងយូឌីតនៅចំពោះមុខលោកហូឡូភែរ

នាងយូឌីតស្នាក់អា‌ស្រ័យនៅក្នុងជំរំខ្មាំងសត្រូវ

ពិធីជប់លៀងរបស់លោកហូឡូភែរ

នាងយូឌីតកាត់ក្បាលលោកហូឡូភែរ

នាងយូឌីតត្រឡប់មកក្រុងបេតធូលីវិញ

ជ័យ‌ជម្នះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល

ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលអរ‌ព្រះ‌គុណព្រះ‌ជាម្ចាស់

១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16

៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7

៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18

១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1

៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13

៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5

៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4

កណ្ឌគម្ពីរ​យ៉ូឌីត

នាង​យូឌីត

ពាក្យ​លំនាំ

នាង​យូឌីត

ព្រះ‌បាទ​នេប៊ូកា‌នេសារ​ធ្វើ​សង្គ្រាម​ឈ្នះ​ព្រះ‌បាទ​អរផាសាដ

សង្គ្រាម​ប្រឆាំង​នឹង​ប្រជាជន​នៅ​ភូមិ​ភាគ​ប៉ែក​ខាង​លិច

ជនជាតិ​យូដា​មាន​គម្រោង‌ការ​ការ‌ពារ​ខ្លួន

លោក​ហូឡូភែរ​ពិ‌ភាក្សា​ជា​មួយ​មេ‌ទ័ព

សុន្ទរ‌កថា​លោក​អឃីយ័រ

កង‌ទ័ព​របស់​លោក​ហូឡូភែរ​ឡោម​ព័ទ្ធ​ក្រុង​បេតធូលី

នាង​យូឌីត

ពាក្យ​អង្វរ​របស់​នាង​យូឌីត

នាង​យូឌីត​ចូល​ដល់​ជំរំ​របស់​លោក​ហូឡូភែរ

នាង​យូឌីត​នៅ​ចំពោះ​មុខ​លោក​ហូឡូភែរ

នាង​យូឌីត​ស្នាក់​អា‌ស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ជំរំ​ខ្មាំង​សត្រូវ

ពិធី​ជប់​លៀង​របស់​លោក​ហូឡូភែរ

នាង​យូឌីត​កាត់​ក្បាល​លោក​ហូឡូភែរ

នាង​យូឌីត​ត្រឡប់​មក​ក្រុង​បេតធូលី​វិញ

ជ័យ‌ជម្នះ​របស់​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល

ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រា‌អែល​អរ‌ព្រះ‌គុណ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់

^{កណ្ឌគម្ពីរ}
យ៉ូឌីត

នាងយូឌីត

ពាក្យលំនាំ

នាងយូឌីត

ព្រះ‌បាទនេប៊ូកា‌នេសារធ្វើសង្គ្រាមឈ្នះព្រះ‌បាទអរផាសាដ

សង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងប្រជាជននៅភូមិភាគប៉ែកខាងលិច

ជនជាតិយូដាមានគម្រោង‌ការការ‌ពារខ្លួន

លោកហូឡូភែរពិ‌ភាក្សាជាមួយមេ‌ទ័ព

សុន្ទរ‌កថាលោកអឃីយ័រ

កង‌ទ័ពរបស់លោកហូឡូភែរឡោមព័ទ្ធក្រុងបេតធូលី

នាងយូឌីត

ពាក្យអង្វររបស់នាងយូឌីត

នាងយូឌីតចូលដល់ជំរំរបស់លោកហូឡូភែរ

នាងយូឌីតនៅចំពោះមុខលោកហូឡូភែរ

នាងយូឌីតស្នាក់អា‌ស្រ័យនៅក្នុងជំរំខ្មាំងសត្រូវ

ពិធីជប់លៀងរបស់លោកហូឡូភែរ

នាងយូឌីតកាត់ក្បាលលោកហូឡូភែរ

នាងយូឌីតត្រឡប់មកក្រុងបេតធូលីវិញ

ជ័យ‌ជម្នះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល

ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលអរ‌ព្រះ‌គុណព្រះ‌ជាម្ចាស់