២ពង្សាវតារក្សត្រ

ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រទី២

ពាក្យលំនាំ

កណ្ឌគម្ពីរពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រទី ២ រៀប‌រាប់អំពីព្រឹត្តិ‌ការណ៍ផ្សេងៗ ដែលកើតមានក្នុងរជ្ជ‌កាលរបស់ស្តេចស្រុកយូដា និងស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល បន្តពីកណ្ឌគម្ពីរពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រទី ១។

ផ្នែកទីមួយ (ចំពូក ១‑១៧) មានបរិយាយអំពីអាណា‌ចក្រអ៊ីស្រា‌អែល គ្រប់‌គ្រងដោយស្តេចនានា ដែលមានចិត្តមិនស្មោះ‌ត្រង់ចំពោះព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជាហេតុ‌បណ្តាលឲ្យកើតវឹក‌វរ រំជើប‌រំជួលក្នុងស្រុក រហូតដល់អ៊ីស្រា‌អែលត្រូវបែកស្រុក។ ពីជំនាន់មួយ ទៅជំនាន់មួយ ស្តេចរបស់អាណា‌ចក្រអ៊ីស្រា‌អែលនាំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះដទៃ និងនាំប្រជា‌រាស្ដ្រឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាបសព្វបែបយ៉ាង។ ទាំងស្តេច ទាំងប្រជា‌រាស្ដ្រតាំងចិត្តរឹង‌រូស មិនព្រមវិលមករកព្រះ‌ជាម្ចាស់វិញទេ។ ហេតុនេះ ព្រះ‌ជាម្ចាស់អនុញ្ញាតឲ្យព្រះ‌ចៅសាលម៉ានេ‌ស៊ែរ ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីវាយយកក្រុងសាម៉ារី រាជ‌ធានីរបស់អាណា‌ចក្រអ៊ីស្រា‌អែល។ កង‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីដណ្ដើមយកបានក្រុងសាម៉ារី នៅឆ្នាំ ៧២២ ឬ៧២១ មុនគ្រីស្ត‌សករាជ ហើយកៀរប្រជាជនទៅជាឈ្លើយសឹក។ ក្នុងផ្នែកនេះក៏មានរៀប‌រាប់អំពីប្រវត្តិ និងកិច្ច‌ការផ្សេងៗរបស់ព្យាការីអេលីសេ ដែលជាសាវ័ករបស់ព្យាការីអេលីដែរ (ចំពូក ២‑១៣)។

ផ្នែកទីពីរ (ចំពូក ១៨‑២៥) បរិយាយអំពីប្រវត្តិរបស់អាណា‌ចក្រយូដា ដែលនៅស្ថិត‌ស្ថេរប្រមាណ ១៣០ ឆ្នាំទៀត។ ក្រោយមក នៅឆ្នាំ ៥៨៧មុនគ្រីស្ត‌សករាជ ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ ជាស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន វាយយកបានក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ កង‌ទ័ពបាប៊ីឡូនបានកម្ទេចព្រះ‌វិហារ ហើយកៀរស្តេច ព្រមទាំងមេដឹក‌នាំ និងប្រជាជនមួយចំនួនយកទៅជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន(ចំពូក ២៥)។

ព្រះ‌ជាម្ចាស់ដាក់ទោសព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា

១ ក្រោយពីព្រះ‌បាទអខាប់សោយទិវង្គត ជនជាតិម៉ូអាប់បានបះ‌បោរប្រឆាំងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។ ២ ថ្ងៃមួយ ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ាបានធ្លាក់ពីរាន‌ហាលបន្ទប់ជាន់លើបំផុតនៃព្រះ‌ដំណាក់នៅក្រុងសាម៉ារី ហើយមានរបួសជាទម្ងន់។ ស្តេចបានចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅទូលសួរព្រះបាល-‌សេប៊ូប ជាព្រះរបស់ក្រុងអេក្រូន ដើម្បីចង់ដឹងថា តើស្ដេចអាចជាសះ‌ស្បើយពីរបួសនេះឬទេ?។ ៣ ពេលនោះ ទេវទូតរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ថ្លែងទៅកាន់លោកអេលី ជាអ្នកស្រុកទីសបេថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ទៅជួបអ្នកនាំសាររបស់ស្តេចក្រុងសាម៉ារី ហើយសួរថា “តើនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលគ្មានព្រះទេឬ បានជាអ្នកនាំគ្នាទៅទូលសួរព្រះបាល-‌សេប៊ូប ជាព្រះរបស់ក្រុងអេក្រូនដូច្នេះ?”។ ៤ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលថា “អ្នកនឹងមិនអាចក្រោកពីគ្រែដែលអ្នកដេកនោះឡើយ អ្នកពិតជាស្លាប់!”»។ លោកអេលីក៏ចាក‌ចេញទៅ។ ៥ ពួកអ្នកនាំសារវិលមកគាល់ស្តេចវិញ ហើយស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាវិលមកវិញដូច្នេះ?»។ ៦ ពួកគេទូលថា៖ «មានបុរសម្នាក់មកជួបយើងខ្ញុំ ព្រមទាំងប្រាប់យើងខ្ញុំដូចតទៅ: “ចូរវិលទៅទូលស្តេច ដែលបានចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យមកនោះថា ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: តើនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលគ្មានព្រះទេឬ បានជាអ្នកចាត់គេឲ្យទៅទូលសួរព្រះបាល-‌សេប៊ូប ជាព្រះរបស់ក្រុងអេក្រូនដូច្នេះ?។ ហេតុនេះ អ្នកនឹងមិនអាចក្រោកពីគ្រែដែលអ្នកដេកនោះឡើយ អ្នកពិតជាស្លាប់!”»។ ៧ ស្តេចសួរអ្នកនាំសារថា៖ «តើបុរសដែលមកជួបអ្នករាល់គ្នា ហើយពោលពាក្យទាំងនេះ មានរូប‌រាងដូចម្ដេច?»។ ៨ ពួកគេទូលស្តេចថា៖ «បុរសនោះស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់ធ្វើពីរោមសត្វ ហើយពាក់ខ្សែក្រវាត់ធ្វើពីស្បែកនៅចង្កេះផង»។ ពេលនោះ ស្តេចក៏មានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «គឺពិតជាអេលី អ្នកស្រុកទីសបេ!»។

ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ារកចាប់ព្យាការីអេលី

៩ ស្តេចក៏ចាត់មេ‌កងម្នាក់ឲ្យនាំពល‌ទាហានហា‌សិបនាក់ ទៅរកចាប់លោកអេលី។ គេនាំគ្នាឡើងទៅរកចាប់លោកអេលី ដែលកំពុងអង្គុយនៅលើកំពូលភ្នំ។ មេ‌កងនោះនិយាយទៅកាន់លោកថា៖ «អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់អើយ ចូរចុះមក! នេះជាបញ្ជារបស់ព្រះ‌រាជា»។ ១០ លោកអេលីមានប្រសាសន៍ទៅកាន់មេ‌កងនោះថា៖ «ប្រសិនបើខ្ញុំពិតជាអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មែន សូមឲ្យភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃ មកឆេះលោក និងពល‌ទាហានទាំងហា‌សិបនាក់របស់លោកចុះ!»។ ភ្លើងក៏ធ្លាក់ពីលើមេឃមក ឆេះមេ‌កង និងពល‌ទាហានទាំងហា‌សិបនាក់នោះមែន។ ១១ ស្តេចចាត់មេ‌ទ័ពម្នាក់ទៀតឲ្យនាំពល‌ទាហានហា‌សិបនាក់ទៅរកចាប់លោកអេលី។ មេ‌កងនោះនិយាយទៅកាន់លោកថា៖ «អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់អើយ ចូរប្រញាប់ចុះមក! នេះជាបញ្ជារបស់ព្រះ‌រាជា!»។ ១២ លោកអេលីមានប្រសាសន៍មកពួកគេថា៖ «ប្រសិនបើខ្ញុំពិតជាអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មែន សូមឲ្យភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃមក ឆេះលោក និងពល‌ទាហានទាំងហា‌សិបនាក់របស់លោកចុះ!»។ ភ្លើងក៏ធ្លាក់ពីលើមេឃ មកឆេះមេ‌កង និងពល‌ទាហានទាំងហា‌សិបនាក់នោះមែន។ ១៣ ស្តេចចាត់មេ‌កងទីបីឲ្យនាំពល‌ទាហានហា‌សិបនាក់ទៅសាជាថ្មី។ ពេលមេ‌កងទីបីនេះឡើងទៅដល់លើកំពូលភ្នំ គាត់លុតជង្គង់នៅមុខលោកអេលី រួចអង្វរថា៖ «អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់អើយ! សូមអាណិតមេត្តាទុកជីវិតឲ្យខ្ញុំប្របាទ និងពល‌ទាហានទាំងហា‌សិបនាក់នេះផង។ ១៤ មានភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃមកឆេះមេ‌កងទាំងពីរ និងពល‌ទាហានរបស់ពួកគេដែលមកមុនៗនោះអស់ហើយ ឥឡូវនេះ សូមអាណិតមេត្តាទុកជីវិតឲ្យខ្ញុំប្របាទផង!»។ ១៥ ទេវទូត*របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ប្រាប់លោកអេលីថា៖ «ចូរទៅជាមួយគេចុះ កុំភ័យ‌ខ្លាចឡើយ!»។ លោកអេលីក្រោកឡើង ហើយទៅជាមួយគេ ចូលគាល់ស្តេច ១៦ ទូលថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: “ដោយអ្នកបានចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅសួរព្រះបាល-‌សេប៊ូប ជាព្រះរបស់ក្រុងអេក្រូន ធ្វើហាក់ដូចជានៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលគ្មានព្រះដែលគេអាចសួរបាន។ ហេតុនេះ អ្នកនឹងមិនអាចក្រោកពីគ្រែ ដែលអ្នកដេកនោះឡើយ អ្នកពិតជាស្លាប់!”»។

១៧ ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ាសោយទិវង្គតស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលលោកអេលីបានថ្លែង។ ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ាគ្មានបុត្រទេ ដូច្នេះ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ជាអនុជ ឡើងស្នងរាជ្យនៅឆ្នាំទីពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាត ស្តេចស្រុកយូដា។ ១៨ រីឯរាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា និងអ្វីៗដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិ‌សាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។

ព្រះ‌អម្ចាស់លើកព្យាការីអេលីទៅស្ថានបរម‌សុខ

១ នៅគ្រាដែលព្រះ‌អម្ចាស់ឲ្យខ្យល់កួចលោកអេលីឡើងទៅស្ថានបរម‌សុខនោះ លោកអេលី និងលោកអេលីសេចាក‌ចេញពីគីល‌កាល់ទៅជាមួយគ្នា។ ២ លោកអេលីមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកអេលីសេថា៖ «ចាំខ្ញុំនៅទីនេះហើយ ដ្បិតព្រះ‌អម្ចាស់ចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅបេត‌អែល»។ លោកអេលីសេតបថា៖ «ខ្ញុំសូមស្បថក្នុងនាមព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ និងក្នុងនាមលោកផ្ទាល់ដែលនៅមានជីវិតថា ខ្ញុំនឹងមិនឃ្លាតចាកពីលោកឡើយ»។ លោកទាំងពីរក៏ធ្វើដំណើរទៅបេត‌អែល។

៣ មានព្យាការីមួយក្រុមនៅបេត‌អែលចេញមកជួបលោកអេលីសេ ជម្រាបថា៖ «តើលោកជ្រាបឬទេថា ថ្ងៃនេះ ព្រះ‌អម្ចាស់លើកគ្រូរបស់លោកឡើងទៅលើមេឃ»។ លោកឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំក៏ដឹងដែរ មិនបាច់ប្រាប់ទេ!»។ ៤ លោកអេលីមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «អេលីសេអើយ ចូរចាំខ្ញុំនៅទីនេះហើយ ដ្បិតព្រះ‌អម្ចាស់ចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅក្រុងយេរីខូ»។ លោកអេលីសេតបថា៖ «ខ្ញុំសូមស្បថក្នុងនាមព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ និងក្នុងនាមលោកផ្ទាល់ ដែលនៅមានជីវិតថា ខ្ញុំនឹងមិនឃ្លាតចាកពីលោកឡើយ»។ លោកទាំងពីរក៏ទៅដល់ក្រុងយេរីខូ។

៥ មានព្យាការីមួយក្រុមនៅក្រុងយេរីខូនាំគ្នាមកជិតលោកអេលីសេ ជម្រាបថា៖ «តើលោកជ្រាបទេថា ថ្ងៃនេះ ព្រះ‌អម្ចាស់លើកគ្រូរបស់លោកឡើងទៅលើមេឃ»។ លោកឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំក៏ដឹងដែរ មិនបាច់ប្រាប់ទេ!»។ ៦ លោកអេលីមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរចាំខ្ញុំនៅទីនេះហើយ ដ្បិតព្រះ‌អម្ចាស់ចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅទន្លេយ័រដាន់»។ លោកអេលីសេតបថា៖ «ខ្ញុំសូមស្បថក្នុងនាមព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ និងក្នុងនាមលោកផ្ទាល់ដែលនៅមានជីវិតថា ខ្ញុំនឹងមិនឃ្លាតចាកពីលោកឡើយ»។ លោកទាំងពីរក៏បន្តដំណើរទៅមុខទៀត។

៧ មានព្យាការីហា‌សិបនាក់ដើរតាមពីក្រោយ ហើយឈរពីចម្ងាយ។ លោកទាំងពីរឈប់នៅមាត់ទន្លេយ័រដាន់។ ៨ ពេលនោះ លោកអេលីយកអាវធំរបស់លោកមកមូរ ហើយវាយទឹកទន្លេ ទឹកក៏ញែកចេញពីគ្នា។ លោកទាំងពីរដើរកាត់បាតទន្លេ។ ៩ កាលលោកទាំងពីរឆ្លងផុតហើយ លោកអេលីមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកអេលីសេថា៖ «បើអ្នកចង់បានអ្វីពីខ្ញុំ ចូរសុំឲ្យបានមុនពេលព្រះ‌អម្ចាស់លើកខ្ញុំឡើងទៅឆ្ងាយពីអ្នក!»។ លោកអេលីសេឆ្លើយថា៖ «សូមមេត្តាឲ្យវិញ្ញាណដែលស្ថិតនៅលើលោក មកសណ្ឋិតលើខ្ញុំមួយជាទ្វេ!»។ ១០ លោកអេលីមានប្រសាសន៍ថា៖ «សំណូមពររបស់អ្នកពិបាកណាស់!។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកមើលឃើញខ្ញុំ ក្នុងពេលដែលព្រះ‌អម្ចាស់លើកខ្ញុំឡើងទៅឆ្ងាយពីអ្នក នោះសំណូមពររបស់អ្នកពិតជាបានសម្រេច។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើអ្នកមើលមិនឃើញខ្ញុំទេ សំណូមពររបស់អ្នកក៏ពុំបានសម្រេចដែរ»។

១១ ក្នុងពេលលោកទាំងពីរដើរបណ្តើរនិយាយគ្នាបណ្តើរ ស្រាប់តែមានរទេះជាភ្លើង ទឹមដោយសេះភ្លើង មកញែកលោកទាំងពីរឲ្យឃ្លាតចេញពីគ្នា។ ពេលនោះ ខ្យល់ក៏កួចលោកអេលីឡើងទៅស្ថានបរម‌សុខ។ ១២ កាលលោកអេលីសេឃើញដូច្នេះ លោកស្រែកថា៖ «លោកឪពុក! លោកឪពុកអើយ! លោកប្រៀបដូចជារទេះចម្បាំង និងទ័ព‌សេះរបស់អ៊ីស្រា‌អែល!»។ បន្ទាប់មក លោកមើលលោកអេលីលែងឃើញទៀត។ លោកយកសម្លៀក‌បំពាក់របស់លោកមកហែកជាពីរ ១៣ រួចរើសអាវធំរបស់លោកអេលីដែលជ្រុះមកលើលោកនោះ ហើយត្រឡប់ទៅមាត់ទន្លេយ័រដាន់វិញ។ ១៤ លោកអេលីសេយកអាវធំរបស់លោកអេលីវាយទឹកទន្លេ ទាំងមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់លោកអេលីគង់នៅទីណា?»។ ពេលលោកវាយទឹកនោះ ទឹកក៏ញែកចេញពីគ្នា ហើយលោកដើរឆ្លងកាត់ទៅ។

១៥ ក្រុមព្យាការីដែលឈរមើលពីត្រើយម្ខាងក្បែរក្រុងយេរីខូ ពោលឡើងថា៖ «វិញ្ញាណរបស់លោកអេលី មកសណ្ឋិតលើលោកអេលីសេហើយ!»។ ពួកគេទៅជួបលោកអេលីសេ រួចនាំគ្នាក្រាបចុះនៅចំពោះមុខលោក ១៦ ទាំងពោលថា៖ «ក្នុងចំណោមយើងខ្ញុំប្របាទ មានមនុស្សពូកែអង់‌អាចហា‌សិបនាក់ សូមលោកអនុញ្ញាតឲ្យគេចេញទៅរកគ្រូរបស់លោកចុះ ក្រែង‌លោព្រះ‌វិញ្ញាណរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់នាំយកគាត់ទៅទម្លាក់នៅលើភ្នំ ឬក្នុងជ្រោះណាមួយ»។ លោកអេលីសេឆ្លើយថា៖ «កុំចាត់គេឲ្យទៅអី!»។ ១៧ ប៉ុន្តែ ដោយគេទទូចខ្លាំងពេក លោកក៏យល់ព្រម ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរចាត់ពួកគេឲ្យទៅចុះ!»។ គេចាត់មនុស្សទាំងហា‌សិបនាក់នោះឲ្យទៅរកលោកអេលី អស់‌រយៈពេលបីថ្ងៃ តែរកមិនឃើញសោះ។ ១៨ អ្នកទាំងនោះក៏វិលត្រឡប់មកជួបលោកអេលីសេ ដែលស្នាក់នៅក្រុងយេរីខូ។ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយថា កុំទៅរកធ្វើអ្វី!»។

ព្យាការីអេលីសេធ្វើឲ្យប្រភពទឹកនៅក្រុងយេរីខូល្អឡើងវិញ

១៩ អ្នកក្រុងយេរីខូជម្រាបលោកអេលីសេថា៖ «លោកម្ចាស់ឃើញស្រាប់ហើយថា ក្រុងនេះមានទីតាំងប្រសើរណាស់ ប៉ុន្តែ ទឹកពុំល្អទេ ដូច្នេះ ដីមិនបង្កើតភោគ‌ផលឡើយ»។ ២០ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរទៅយកចាន‌គោមថ្មីមួយមកឲ្យខ្ញុំ ហើយដាក់អំបិលផង!»។ គេក៏ទៅយកមកជូនលោក។

២១ លោកចេញទៅឯប្រភពទឹក ហើយចាក់អំបិលក្នុងទឹក ទាំងមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលថា “យើងនឹងធ្វើឲ្យទឹកនេះល្អឡើងវិញ គឺមិនបង្កឲ្យអ្វីៗស្លាប់ ឬក៏ធ្វើឲ្យដីឥតបង្កើតភោគ‌ផលទៀតដែរ”»។ ២២ ទឹកក៏ល្អរហូតដល់សព្វថ្ងៃ ស្របតាមពាក្យដែលលោកអេលីសេបានថ្លែង។

ព្រះ‌អម្ចាស់ដាក់ទោសដល់ក្មេងៗ ដែលប្រមាថព្យាការីអេលីសេ

២៣ លោកអេលីសេធ្វើដំណើរពីទីនោះឡើងទៅបេត‌អែល។ ពេលកំពុងតែឡើងទៅនោះ មានក្មេងៗមួយក្រុមចេញពីទី‌ក្រុងមក ហើយស្រែកប្រមាថលោកថា៖ «ឡើងទៅ តាទំពែក! ឡើងទៅ តាទំពែក!»។ ២៤ លោកបែរមកមើលក្មេងទាំងនោះ ហើយដាក់បណ្ដាសាវា ក្នុងនាមព្រះ‌អម្ចាស់។ ស្រាប់តែមានមេខ្លា‌ឃ្មុំពីរចេញពីព្រៃមក ហែកក្មេងទាំងនោះអស់សែ‌សិបពីរនាក់។ ២៥ លោកធ្វើដំណើរចេញពីទីនោះឆ្ពោះទៅកាន់ភ្នំការម៉ែល រួចត្រឡប់ទៅក្រុងសាម៉ារីវិញ។

ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមសោយរាជ្យនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល សង្គ្រាមរវាងអ៊ីស្រា‌អែល និងម៉ូអាប់

១ នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំបីនៃរជ្ជកាលរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាត ជាស្តេចស្រុកយូដា ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទអខាប់ ឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល នៅក្រុងសាម៉ារី បានដប់‌ពីរឆ្នាំ។ ២ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ តែមិនស្មើមាតា‌បិតាទេ។ ស្តេចបានផ្តួលរំលំរូបព្រះបាលដែលបិតាបានកសាង។ ៣ ប៉ុន្តែ ស្តេចមិនបានលះ‌បង់អំពើបាបចោលទេ គឺស្ដេចប្រព្រឹត្តអំពើបាបដូចព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត ហើយនាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាបដែរ។

៤ ព្រះ‌បាទមេសា ជាស្តេចរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ មានហ្វូងសត្វជាច្រើន។ រៀង‌រាល់ឆ្នាំ ស្តេចតែង‌តែនាំកូនចៀមមួយសែនក្បាល និងចៀមឈ្មោលមួយសែនក្បាល ព្រមទាំងរោមចៀម មកថ្វាយជាសួយ‌សារ‌អាករដល់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ៥ ក្រោយពេលព្រះ‌បាទអខាប់សោយទិវង្គតផុតទៅ ស្តេចស្រុកម៉ូអាប់ក៏បះ‌បោរប្រឆាំងនឹងស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ៦ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមយាងចេញពីក្រុងសាម៉ារី ទៅត្រួតពល‌ទ័ពអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល។ ៧ បន្ទាប់មក ស្តេចចេញដំណើរទៅ ទាំងចាត់គេឲ្យទៅទូលព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាត ជាស្តេចស្រុកយូដាថា៖ «ស្តេចរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់បះ‌បោរប្រឆាំងនឹងទូល‌បង្គំ តើព្រះ‌ករុណាសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យយាងចេញទៅច្បាំងនឹងជនជាតិម៉ូអាប់ជាមួយទូល‌បង្គំឬទេ?»។ ព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាតមានរាជ‌ឱង្ការតបថា៖ «ទូល‌បង្គំយល់ព្រមទៅជាមួយព្រះ‌ករុណាដែរ! ពល‌ទ័ពរបស់ទូល‌បង្គំក៏ដូចជាពល‌ទ័ពរបស់ព្រះ‌ករុណា ហើយសេះរបស់ទូល‌បង្គំក៏ដូចជាសេះរបស់ព្រះ‌ករុណាដែរ»។ ៨ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការទៀតថា៖ «តើយើងនឹងចេញទៅច្បាំងតាមផ្លូវណា?»។ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមតបថា «តាមផ្លូវវាលរហោ‌ស្ថានស្រុកអេដុម»។

៩ ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ស្តេចស្រុកយូដា និងស្តេចស្រុកអេដុមនាំគ្នាចាក‌ចេញទៅ។ លុះធ្វើដំណើរតាមផ្លូវវាងបានប្រាំពីរថ្ងៃ ពួកគេខ្វះទឹកសម្រាប់កង‌ទ័ព និងហ្វូងសត្វដែលមកជាមួយ។ ១០ ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ពិតជាព្រះ‌អម្ចាស់ហើយ ដែលហៅយើងទាំងបីនាក់មក ដើម្បីប្រគល់យើងទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់»។ ១១ ព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាតមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «តើនៅទីនេះ គ្មានព្យាការីណាម្នាក់ដែលអាចឲ្យយើងទូលសួរព្រះ‌អម្ចាស់ទេឬ?»។ មេ‌ទ័ពអ៊ីស្រា‌អែលម្នាក់ទូលថា៖ «ក្រាបទូល នៅទីនេះ មានលោកអេលីសេ ជាកូនរបស់លោកសាផាត និងជាសិស្សជំនិតរបស់លោកអេលី»។ ១២ ព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាតមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «លោកពិតជាអាចនាំព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់មកប្រាប់យើងមិនខាន»។ ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាត ព្រមទាំងស្តេចអេដុម ក៏នាំគ្នាយាងទៅជួបលោកអេលីសេ។ ១៣ លោកអេលីសេទូលស្តេចអ៊ីស្រា‌អែលថា៖ «តើព្រះ‌ករុណាយាងមករកទូល‌បង្គំធ្វើអ្វី? ម្ដេចក៏មិនយាងទៅរកពួកព្យាការីរបស់មាតា‌បិតាព្រះ‌ករុណាទៅ!»។ ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលមានរាជ‌ឱង្ការទៅកាន់លោកថា៖ «ទេ ដ្បិតព្រះ‌អម្ចាស់ហើយដែលបានហៅយើងទាំងបីនាក់មក ដើម្បីប្រគល់យើងទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់»។ ១៤ លោកអេលីសេទូលថា៖ «ទូល‌បង្គំសូមស្បថ ក្នុងនាមព្រះ‌អម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូល ជាព្រះដែលទូល‌បង្គំគោរពបម្រើ និងជាព្រះដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅថា បើទូល‌បង្គំមិនយល់ដល់ព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាត ជាស្តេចស្រុកយូដាទេ ទូល‌បង្គំមិនអើពើ ឬក្រឡេកមើលព្រះ‌ករុណាឡើយ។ ១៥ ឥឡូវនេះ សូមនាំអ្នកភ្លេងម្នាក់មកឲ្យទូល‌បង្គំ!»។ កាលអ្នកភ្លេងកំពុងតែប្រគំតន្ដ្រី ឫទ្ធិ‌បារមីរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ក៏មកសណ្ឋិតលើព្យាការីអេលីសេ។ ១៦ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: “ចូរជីកប្រឡាយនៅតាមជ្រលងភ្នំនេះឲ្យបានច្រើន”។ ១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលទៀតថា “ទោះ‌បីអ្នករាល់គ្នាមិនឃើញមានខ្យល់ មានភ្លៀងក្តី ជ្រលងភ្នំនេះនឹងមានទឹកពោរ‌ពេញ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងមានទឹកបរិភោគ ព្រមទាំងទឹកសម្រាប់ហ្វូងសត្វ និងជំនិះរបស់អ្នករាល់គ្នាផង”។ ១៨ ប៉ុន្តែ នេះជាការតូច‌តាច នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះ‌អង្គនឹងប្រគល់ជនជាតិម៉ូអាប់មកក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ព្រះ‌ករុណា។ ១៩ ព្រះ‌ករុណាត្រូវបំផ្លាញទី‌ក្រុងដែលមានកំពែងដ៏រឹង‌មាំ និងទី‌ក្រុងសំខាន់ៗទាំងអស់ចោល។ ព្រះ‌ករុណាត្រូវកាប់រំលំដើមឈើល្អៗ បិទប្រភពទឹកទាំងអស់ ហើយបំផ្លាញដីស្រែចម្ការទាំងអស់ចោល ដោយយកថ្មទៅចាក់លើដីទាំងនោះ»។ ២០ លុះព្រឹកឡើង ពេលថ្វាយយញ្ញ‌បូជា មានទឹកហូរមកពីស្រុកអេដុម ពាស‌ពេញតំបន់នោះ។ ២១ កាលជនជាតិម៉ូអាប់ដឹងថា ស្តេចទាំងបីអង្គលើកទ័ពមកច្បាំងនឹងពួកគេ ពួកគេប្រមូលផ្តុំអស់អ្នកដែលមានវ័យអាចបម្រើទ័ពបាន ទាំងក្មេង ទាំងចាស់ ហើយបញ្ជូនទ័ពនោះទៅដាក់តាមព្រំ‌ដែន។ ២២ ជនជាតិម៉ូអាប់ក្រោកពីព្រលឹម ហើយឃើញព្រះ‌អាទិត្យចាំងនៅលើផ្ទៃទឹក មានពណ៌ក្រហមដូចជាឈាម ២៣ ពួកគេស្រែកថា៖ «មើល៍ សុទ្ធតែឈាម! ស្តេចទាំងនោះពិតជាប្រយុទ្ធកាប់សម្លាប់គ្នាទៅវិញទៅមកស្លាប់អស់ហើយ! មក៍! ពួកម៉ូអាប់យើងនាំគ្នាទៅរឹបអូសយកជ័យ‌ភ័ណ្ឌ ឥឡូវនេះ!»។ ២៤ ជនជាតិម៉ូអាប់នាំគ្នាទៅដល់ជំរំរបស់អ៊ីស្រា‌អែល កង‌ទ័ពអ៊ីស្រា‌អែលក៏ចេញមកវាយប្រហារជនជាតិម៉ូអាប់ដែលបាក់ទ័ពរត់នៅចំពោះមុខពួកគេ។ កង‌ទ័ពអ៊ីស្រា‌អែលដេញតាមប្រហារជនជាតិម៉ូអាប់ ចូលរហូតដល់ក្នុងស្រុក ហើយវាយពួកគេឲ្យបរា‌ជ័យយ៉ាងធ្ងន់។ ២៥ កង‌ទ័ពអ៊ីស្រា‌អែលបំផ្លាញទី‌ក្រុងទាំងប៉ុន្មានចោល ព្រមទាំងនាំគ្នាយកដុំថ្ម ទៅបោះពេញក្នុងស្រែចម្ការដ៏ល្អៗទាំងអស់។ ពួកគេបិទប្រភពទឹកទាំងអស់ចោល និងកាប់រំលំដើមឈើដ៏ល្អៗទាំងអស់ចោលដែរ។ ទីបំផុត មានតែក្រុងគៀរ-‌ហា‌រេសេត ប៉ុណ្ណោះដែលនៅមានកំពែងព័ទ្ធជុំ‌វិញ។ ពល‌ទាហានកាន់ដង្ហក់នាំគ្នាឡោម‌ព័ទ្ធ និងវាយយកក្រុងនោះ។ ២៦ កាលស្តេចស្រុកម៉ូអាប់ដឹងច្បាស់ថា ខ្លួនគ្មានកម្លាំងទប់‌ទល់បាន ស្ដេចក៏ប្រមូលទ័ពដែលកាន់ដាវបានចំនួនប្រាំពីរ‌រយនាក់ វាយបើកផ្លូវសម្រុកទៅលើស្តេចអេដុម ប៉ុន្តែ មិនបានសម្រេចឡើយ។ ២៧ ដូច្នេះ ស្តេចស្រុកម៉ូអាប់យករាជ‌បុត្រច្បងដែលត្រូវស្នងរាជ្យ មកធ្វើយញ្ញ‌បូជានៅលើកំពែងក្រុង បណ្តាលឲ្យកង‌ទ័ពអ៊ីស្រា‌អែលរន្ធត់‌ចិត្តជាខ្លាំង ហើយនាំគ្នាដកទ័ពវិលទៅកាន់ស្រុករបស់ខ្លួនវិញ។

ព្យាការីអេលីសេជួយស្ត្រី‌មេម៉ាយម្នាក់

១ មានស្ត្រី‌មេម៉ាយម្នាក់ជាភរិយារបស់បុរសមួយរូប ដែលជាសមាជិករបស់ក្រុមព្យាការី បានមកជួបលោកអេលីសេ ហើយអង្វរលោកថា៖ «ប្ដីរបស់នាងខ្ញុំ ជាអ្នកបម្រើរបស់លោកស្លាប់ផុតហើយ។ លោកក៏ជ្រាបដែរថា អ្នកបម្រើរបស់លោក គោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់ណាស់។ ឥឡូវនេះ ម្ចាស់បំណុលបានមកទាម‌ទារយកកូនប្រុសទាំងពីរនាក់របស់នាងខ្ញុំ ទៅធ្វើជាបាវបម្រើរបស់គេ»។ ២ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើនាងចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើដូចម្ដេចចំពោះនាង? ចូរប្រាប់ខ្ញុំមកមើល នៅក្នុងផ្ទះនាងមានអ្វីខ្លះ?»។ នាងឆ្លើយតបថា៖ «នៅក្នុងផ្ទះនាងខ្ញុំ គ្មានអ្វីក្រៅពីប្រេងមួយកូនដបប៉ុណ្ណោះ»។ ៣ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរទៅខ្ចីដបទំនេរ ពីអ្នកជិតខាងឲ្យបានច្រើន គឺកុំខ្ចីតិចពេក។ ៤ ពេលមកដល់វិញ ត្រូវនាំគ្នាទាំងម្ដាយ ទាំងកូន ចូលទៅក្នុងផ្ទះ បិទទ្វារឲ្យជិត ហើយយកប្រេងចាក់ក្នុងដបទាំងនោះ។ ដបណាពេញត្រូវទុកដោយឡែក»។ ៥ នាងក៏ចាក‌ចេញពីលោកទៅ ហើយនាំកូនចូលក្នុងផ្ទះបិទទ្វារជិត។ កូនទាំងពីរហុចដបមកឲ្យម្ដាយ រួចម្ដាយយកប្រេងមកចាក់ក្នុងដប។ ៦ លុះដបទាំងអស់ពេញហើយ នាងប្រាប់កូនថា៖ «ហុចដបមួយទៀតមក!»។ កូនឆ្លើយថា៖ «អស់ដបហើយម៉ែ!»។ ពេលនោះ ប្រេងក៏ឈប់ហូរ។ ៧ នាងនាំដំណឹងនេះទៅជម្រាបអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ លោកមានប្រសាសន៍មកកាន់នាងថា៖ «ចូរយកប្រេងនេះទៅលក់សងបំណុលគេ រីឯប្រាក់ដែលនៅសល់ ចូរទុកចិញ្ចឹមជីវិតម្ដាយ និងកូនចុះ»។

ព្យាការីអេលីសេនៅភូមិស៊ូណែម

៨ ថ្ងៃមួយ លោកអេលីសេដើរកាត់តាមភូមិស៊ូណែម។ ភូមិនោះ មានស្ត្រីម្នាក់ជាអភិជន បានឃាត់លោក ឲ្យនៅពិសាបាយក្នុងផ្ទះរបស់នាង។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក កាលលោកធ្វើដំណើរកាត់ភូមិនេះ លោកតែង‌តែអញ្ជើញទៅពិសាបាយនៅផ្ទះរបស់នាង។ ៩ នាងបាននិយាយទៅកាន់ប្ដីថា៖ «ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាបុរសដែលតែង‌តែអញ្ជើញមកផ្ទះយើងជារឿយៗនោះ ពិតជាអ្នកជំនិតដ៏‌វិសុទ្ធរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ ១០ ដូច្នេះ ចូរយើងរៀប‌ចំបន្ទប់តូចមួយនៅជាន់ខាងលើ ព្រមទាំងដាក់គ្រែ តុ កៅអី និងចង្កៀង ទុកជូនលោកផង។ កាលណាលោកអញ្ជើញមកផ្ទះយើង លោកអាចសម្រាកក្នុងបន្ទប់នោះ»។

១១ ថ្ងៃមួយ លោកអេលីសេបានអញ្ជើញមកផ្ទះនោះ លោកឡើងទៅសម្រាន្ដនៅបន្ទប់ខាងលើ។ ១២ លោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់កេហា‌ស៊ី ជាក្មេងបម្រើថា៖ «ចូរទៅហៅស្ត្រីភូមិស៊ូណែមមក!»។ កេហា‌ស៊ីចេញទៅហៅនាង ហើយនាងក៏មកឈរនៅមុខលោក។ ១៣ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកបម្រើថា៖ «ចូរប្រាប់នាងថា បានទទួលយើងយ៉ាងរាក់‌ទាក់បំផុត តើយើងអាចតបស្នងអ្វីដល់នាងវិញ? តើចង់ឲ្យយើងទៅទូលព្រះ‌រាជា ឬនិយាយជាមួយមេ‌ទ័ពជំនួសនាង?»។ នាងឆ្លើយថា៖ «នាងខ្ញុំមិនត្រូវការអ្វីទេ នាងខ្ញុំរស់នៅដោយសុខ‌សាន្ត ក្នុងចំណោមញាតិមិត្តរបស់នាងខ្ញុំហើយ»។ ១៤ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «បើដូច្នេះ តើត្រូវតបស្នងអ្វីដល់នាង?»។ កេហា‌ស៊ីឆ្លើយថា៖ «នាងគ្មានកូនទេ ហើយប្ដីនាងក៏ចាស់ដែរ»។ ១៥ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរហៅនាងមក»។ កេហា‌ស៊ីក៏ហៅនាង ហើយនាងមកឈរនៅមាត់ទ្វារបន្ទប់។ ១៦ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឆ្នាំក្រោយក្នុងខែនេះ នាងនឹងមានកូនប្រុសពនៅក្នុងដៃ»។ នាងឆ្លើយថា៖ «ទេ លោកម្ចាស់ជាអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ សូមកុំធ្វើឲ្យនាងខ្ញុំខកចិត្តឡើយ»។

១៧ ស្ត្រីនោះក៏មានផ្ទៃពោះ ហើយសម្រាលបានកូនប្រុសមួយ នៅឆ្នាំបន្ទាប់ ក្នុងខែដដែលនោះ ដូចលោកអេលីសេប្រាប់នាង។ ១៨ កូនប្រុសនោះមានវ័យចម្រើនធំឡើង។ ថ្ងៃមួយ កូននោះទៅលេងជាមួយឪពុក ដែលកំពុងត្រួតពិនិត្យអ្នកច្រូតស្រូវ។ ១៩ ស្រាប់តែក្មេងនោះប្រាប់ឪពុកថា៖ «ពុកអើយ កូនឈឺក្បាល កូនឈឺក្បាលណាស់!»។ ឪពុកស្រែកប្រាប់ទៅអ្នកបម្រើថា៖ «ចូរបីយកទៅឲ្យម្ដាយវាឆាប់ឡើង!»។ ២០ អ្នកបម្រើបីក្មេងនោះយកទៅប្រគល់ឲ្យម្ដាយ។ កូននោះដេកលើភ្លៅម្ដាយរហូតដល់ថ្ងៃត្រង់ រួចក៏ស្លាប់ទៅ។ ២១ នាងបីកូនឡើងទៅក្នុងបន្ទប់លោកអេលីសេ នាងផ្តេកកូននៅលើគ្រែរបស់លោក រួចបិទទ្វារបន្ទប់។ នាងរត់ទៅតាមប្ដីនៅឯស្រែ ២២ ស្រែកប្រាប់ថា៖ «សូមបងចាត់ក្មេងបម្រើម្នាក់ ព្រមទាំងលាមួយឲ្យមកខ្ញុំ! ខ្ញុំប្រញាប់ទៅផ្ទះអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ រួចខ្ញុំវិលមកវិញ»។ ២៣ ប្ដីរបស់នាងសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជានាងចង់ទៅផ្ទះលោកនៅថ្ងៃនេះ? ព្រោះថ្ងៃនេះមិន‌មែនជាថ្ងៃបុណ្យដើមខែ ឬថ្ងៃសប្ប័ទ*ទេ»។ នាងឆ្លើយថា៖ «សូមកុំបារម្ភអ្វីឡើយ!»។ ២៤ នាងឲ្យគេចងកែបលា ហើយបញ្ជាទៅក្មេងបម្រើថា៖ «ចូរដឹកលាទៅ បើខ្ញុំមិនប្រាប់ឲ្យឈប់ទេ កុំឈប់តាមផ្លូវឲ្យសោះ!»។ ២៥ នាងក៏ចេញដំណើរទៅ ជួបអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់នៅភ្នំការម៉ែល។ កាលអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ឃើញនាងពីចម្ងាយ លោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់កេហា‌ស៊ី ជាក្មេងបម្រើថា៖ «មើល៍ស្ត្រីនៅភូមិស៊ូណែមទេតើ! ២៦ ចូររត់ទៅទទួលនាង ហើយសួរថា “នាងសុខសប្បាយឬទេ? ប្ដីរបស់នាងសុខសប្បាយឬទេ? កូនរបស់នាងសុខសប្បាយឬទេ?”»។ នាងឆ្លើយថា៖ «សុខសប្បាយជាទេ!»។ ២៧ កាលនាងទៅដល់ភ្នំការម៉ែល ជួបអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ នាងក្រាបសំពះឱបជើងលោក។ កេហា‌ស៊ីចង់ចូលទៅទាញនាងចេញ តែអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំរំខាននាងអី! ព្រោះនាងកំពុងតែព្រួយចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះ‌អម្ចាស់បានលាក់មិនឲ្យខ្ញុំដឹងហេតុ‌ការណ៍នោះឡើយ»។ ២៨ នាងពោលឡើងថា៖ «លោកម្ចាស់! នាងខ្ញុំពុំបានសុំកូនពីលោកទេ នាងខ្ញុំជម្រាបលោកម្ចាស់ហើយថា សូមកុំធ្វើឲ្យនាងខ្ញុំខកចិត្តឡើយ»។

២៩ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ទៅកាន់កេហា‌ស៊ីថា៖ «ចូររៀប‌ចំខ្លួន ហើយយកដំបងរបស់ខ្ញុំចេញដំណើរទៅចុះ!។ ប្រសិនបើជួបអ្នកណាម្នាក់តាមផ្លូវ ចូរកុំជម្រាបសួរគេ ហើយបើនរណាជម្រាបសួរអ្នក កុំតបវិញឡើយ។ ត្រូវយកដំបងរបស់ខ្ញុំដាក់លើមុខកូនក្មេងនោះ»។ ៣០ ប៉ុន្តែ ម្ដាយរបស់ក្មេងនោះពោលថា៖ «នាងខ្ញុំសូមស្បថក្នុងនាមព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ និងក្នុងនាមលោកផ្ទាល់ដែលនៅមានជីវិតថា នាងខ្ញុំមិនចាក‌ចេញពីលោកទេ!»។ លោកអេលីសេក្រោកឡើង ដើរតាមនាងទៅ។ ៣១ កេហា‌ស៊ីទៅដល់មុនគេ គាត់យកដំបងទៅដាក់លើមុខក្មេងនោះ ប៉ុន្តែ ពុំមានឮសូរសំឡេង ឬមានចលនាអ្វីឡើយ។ កេហា‌ស៊ីវិលមកជួបលោកអេលីសេជម្រាបថា៖ «ក្មេងនោះពុំភ្ញាក់ទេ»។

៣២ កាលលោកអេលីសេចូលទៅក្នុងផ្ទះ ក្មេងនោះដេកស្លាប់លើគ្រែផុតទៅហើយ។ ៣៣ លោកអេលីសេចូលទៅក្នុងបន្ទប់ ហើយបិទទ្វារជិត។ លោកនៅតែពីរនាក់ជាមួយក្មេងនោះ ដើម្បីទូល‌អង្វរព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣៤ បន្ទាប់មក លោកក៏ទ្រោបលើក្មេងនោះ ដោយយកមាត់ដាក់លើមាត់ ភ្នែកទល់នឹងភ្នែក ហើយដៃដាក់លើដៃដែរ។ លោកទ្រោបលើក្មេងនោះ ធ្វើឲ្យខ្លួនរបស់វាមានកម្ដៅឡើងវិញ។ ៣៥ លោកអេលីសេចុះមកវិញ ហើយដើរចុះដើរឡើងនៅក្នុងផ្ទះ រួចក៏ឡើងទ្រោបលើខ្លួនក្មេងនោះសាជាថ្មី។ ស្រាប់តែក្មេងនោះកណ្តាស់ប្រាំពីរដង រួចបើកភ្នែក។ ៣៦ លោកអេលីសេហៅកេហា‌ស៊ីមក ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរហៅស្ត្រីអ្នកភូមិស៊ូណែមមក!»។ គាត់ក៏ទៅហៅនាង នាងចូលមកជិតលោកអេលីសេ លោកប្រាប់នាងថា៖ «ចូរយកកូននាងទៅចុះ!»។ ៣៧ នាងចូលទៅជិតលោក ហើយក្រាបចុះដល់ដីនៅជើងលោក រួចយកកូនចេញមក។

បបរមានជាតិពុល

៣៨ លោកអេលីសេវិលត្រឡប់ទៅគីល‌កាល់វិញ ហើយពេលនោះ មានកើតទុរ្ភិក្សនៅក្នុងស្រុក។ ក្រុមព្យាការីអង្គុយនៅមុខលោកអេលីសេ លោកមានប្រសាសន៍ប្រាប់អ្នកបម្រើថា៖ «ចូរដាំបបរមួយថ្លាងទទួលក្រុមព្យាការី»។ ៣៩ មានម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ ចេញទៅរកបន្លែនៅឯវាល។ គាត់ប្រទះឃើញវល្លិព្រៃម្យ៉ាង ក៏បេះផ្លែវាបានពេញមួយថ្នក់។ លុះត្រឡប់វិញ គាត់កាត់ផ្លែនោះជាដុំៗ បង់ចូលក្នុងថ្លាងបបរ ប៉ុន្តែ គ្មាននរណាម្នាក់ស្គាល់ផ្លែនោះទេ។ ៤០ បន្ទាប់មក គេដួសបបរជូនក្រុមព្យាការីគ្រប់គ្នាៗ។ ពេលក្រុមព្យាការីភ្លក់បបរនោះ ពួកគេស្រែកឡើងថា៖ «អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់អើយ! បបរនេះមានជាតិពុលហើយ!»។ ពួកគេពុំអាចបរិភោគទេ។ ៤១ លោកអេលីសេប្រាប់គេឲ្យយកម្សៅមកជូនលោក លោកបង់ម្សៅនោះទៅក្នុងថ្លាង ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរដួសបបរឲ្យអ្នកទាំងនេះបរិភោគចុះ!»។ ពេលនោះ គ្មានជាតិពុលនៅក្នុងបបរទៀតឡើយ។

ព្យាការីអេលីសេចែកអាហារដល់មនុស្សមួយ‌រយនាក់

៤២ មានបុរសម្នាក់មកពីស្រុកបាលសាលី‌សា ដោយយកនំបុ័ងធ្វើពីម្សៅថ្មីចំនួនម្ភៃដុំ ព្រមទាំងស្រូវថ្មីដាក់នៅក្នុងថង់ មកជូនអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរយកទៅចែកឲ្យអ្នកទាំងនោះបរិភោគចុះ»។ ៤៣ ប៉ុន្តែ អ្នកបម្រើរបស់លោកឆ្លើយថា៖ «តើខ្ញុំអាចយកអាហារតែប៉ុណ្ណេះចែកជូនមនុស្សដល់ទៅមួយ‌រយនាក់គ្រាន់ឬ?»។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរយកចែកឲ្យពួកគេបរិភោគចុះ ដ្បិតព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលថា “ពួកគេនឹងបរិភោគឆ្អែត ហើយនៅសេស‌សល់ទៀតផង”»។ ៤៤ អ្នកបម្រើក៏យកអាហារចែកជូនមនុស្សទាំងអស់នៅទីនោះ។ ពួកគេបរិភោគឆ្អែត ហើយមានអាហារនៅសេស‌សល់ ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់។

លោកមេ‌ទ័ពណាម៉ាន់បានជាពីរោគឃ្លង់

១ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះលោកណាម៉ាន់ ជាមេ‌ទ័ពរបស់ស្តេចស្រុកស៊ីរី។ ស្តេចសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យនឹងលោកណាស់ ដ្បិតព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានជ័យ‌ជម្នះដល់ស្រុកស៊ីរី ព្រោះតែលោក។ ប៉ុន្តែ មេ‌ទ័ពដ៏ខ្លាំងពូកែនេះកើតរោគឃ្លង់។

២ គ្រានោះ កង‌ទ័ពស៊ីរីបានចេញមកច្បាំងនឹងស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ហើយចាប់បានក្មេងស្រីម្នាក់នាំយកទៅជាឈ្លើយ។ ក្មេងស្រីនេះនៅបម្រើភរិយារបស់លោកណាម៉ាន់។ ៣ នាងជម្រាបម្ចាស់ស្រីថា៖ «ប្រសិនបើលោកម្ចាស់អាចទៅជួបព្យាការីនៅក្រុងសាម៉ារី លោកមុខជាជួយលោកម្ចាស់ឲ្យបានជាសះ‌ស្បើយពីរោគឃ្លង់ពុំ‌ខាន!»។ ៤ លោកណាម៉ាន់នាំយកពាក្យក្មេងស្រីពីស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលនោះទៅទូលស្តេចស្រុកស៊ីរី។ ៥ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «សូមលោកអញ្ជើញទៅក្រុងសាម៉ារីចុះ! យើងនឹងសរសេរសំបុត្រមួយផ្ញើទៅថ្វាយស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល»។ លោកណាម៉ាន់ចេញដំណើរទៅ ដោយនាំយកប្រាក់ដប់ហាប មាសប្រាំមួយពាន់ស្លឹង និងសម្លៀក‌បំពាក់ដប់បន្លាស់ទៅជាមួយផង។ ៦ លោកយកសំបុត្ររបស់ស្តេចស្រុកស៊ីរីថ្វាយស្តេចអ៊ីស្រា‌អែល សំបុត្រនោះមានសេចក្ដីដូចតទៅ៖ «សូមព្រះ‌ករុណាជ្រាបថា អ្នកដែលនាំសំបុត្រនេះមកថ្វាយ គឺលោកណាម៉ាន់ ជាមន្ត្រីរបស់ទូល‌បង្គំ សូមព្រះ‌ករុណាមេត្តាជួយព្យាបាលលោក ឲ្យជាសះ‌ស្បើយពីរោគឃ្លង់ផង»។ ៧ កាលស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលអានសំបុត្រនេះចប់ ព្រះ‌អង្គហែកព្រះ‌ភូសាហើយមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «តើយើងនេះជាព្រះដែលអាចធ្វើឲ្យមនុស្សស្លាប់ និងរស់កើតឬ បានជាស្តេចបញ្ជូនមនុស្សឃ្លង់មកឲ្យយើងព្យាបាលដូច្នេះ? សូមជួយពិចារណាមើលចុះ! ស្តេចស្រុកស៊ីរីពិតជារកលេស បង្កជម្លោះជាមួយយើងហើយ!»។

៨ កាលព្យាការីអេលីសេជាអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ជ្រាបថា ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលហែកព្រះ‌ភូសា លោកក៏ចាត់គេឲ្យទៅទូលសួរស្តេចថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាព្រះ‌ករុណាហែកព្រះ‌ភូសាដូច្នេះ? សូមប្រាប់ឲ្យលោកណាម៉ាន់មកជួបនឹងទូល‌បង្គំចុះ នោះគាត់នឹងដឹងថា នៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលមានព្យាការីម្នាក់មែន!»។ ៩ លោកណាម៉ាន់ជិះរទេះសេះមកឈប់នៅមុខផ្ទះលោកអេលីសេ។ ១០ ព្យាការីអេលីសេចាត់គេឲ្យទៅជម្រាបលោកថា៖ «សូមអញ្ជើញទៅមុជទឹកទន្លេយ័រដាន់ឲ្យបានចំនួនប្រាំពីរដងចុះ នោះស្បែករបស់លោកនឹងជាសះ‌ស្បើយ ហើយលោកនឹងបានបរិសុទ្ធមិនខាន»។ ១១ លោកណាម៉ាន់ក៏ខឹង ហើយដើរចេញទៅ ទាំងរអ៊ូថា៖ «ខ្ញុំនឹកស្មានថាព្យាការីមុខជាចេញមកទទួលខ្ញុំ ហើយឈរទូល‌អង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់លោក រួចដាក់ដៃលើដំបៅរបស់ខ្ញុំឲ្យជាសះ‌ស្បើយ។ ១២ នៅក្រុងដាម៉ាសក៏មានទន្លេដែរ គឺទន្លេអាម៉ា‌ណា និងទន្លេប៉ាផារ បើគ្រាន់តែមុជទឹក ហើយខ្ញុំបានជាសះ‌ស្បើយនោះ ខ្ញុំទៅមុជទឹកទន្លេនៅស្រុកខ្ញុំ ប្រសើរជាងមុជទឹកក្នុងទន្លេទាំងប៉ុន្មាន នៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលនេះ!»។ លោកណាម៉ាន់ចាក‌ចេញទៅ ទាំងក្រេវ‌ក្រោធ។ ១៣ ប៉ុន្តែ អ្នកបម្រើរបស់លោកចូលទៅជិតលោក ជម្រាបថា៖ «លោកឪពុក! ប្រសិនបើព្យាការីបង្គាប់ឲ្យធ្វើកិច្ច‌ការអ្វីពិបាក នោះលោកប្រាកដជាធ្វើតាមមិនខាន ពេលនេះ ព្យាការីគ្រាន់តែសុំឲ្យលោកមុជទឹក ដើម្បីជាស្អាតបរិសុទ្ធ ម្ដេចក៏លោកមិនធ្វើតាម?»។ ១៤ លោកណាម៉ាន់ក៏ចុះទៅក្នុងទន្លេយ័រដាន់ ហើយមុជក្នុងទឹកចំនួនប្រាំពីរដង តាមពាក្យដែលអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានប្រាប់ ស្រាប់តែសាច់របស់លោកឡើងស្អាត ដូចសាច់កូនក្មេង លោកក៏ជាស្អាតបរិសុទ្ធ។

១៥ លោកត្រឡប់មកជួបអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ជាមួយពួកបម្រើរបស់លោក។ ពេលទៅដល់ លោកឈរនៅមុខព្យាការី ជម្រាបថា៖ «ខ្ញុំប្របាទដឹងច្បាស់ថា នៅលើផែន‌ដីទាំងមូល ក្រៅពីព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល គ្មានព្រះណាផ្សេងទៀតឡើយ!។ ឥឡូវនេះ សូមលោកមេត្តាទទួលជំនូនពីខ្ញុំប្របាទផងចុះ»។ ១៦ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍តបវិញថា៖ «ខ្ញុំសូមស្បថ ក្នុងនាមព្រះ‌អម្ចាស់ដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ ហើយដែលខ្ញុំគោរពបម្រើថា ខ្ញុំមិនទទួលជំនូនអ្វីពីលោកទេ!»។ លោកណាម៉ាន់ទទូចអង្វរសូមឲ្យព្យាការីទទួល តែលោកមិនព្រមទទួលជាដាច់ខាត។ ១៧ លោកណាម៉ាន់ក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «បើលោកមិនព្រមទេនោះ សូមមេត្តាអនុញ្ញាត ឲ្យខ្ញុំប្របាទយកដី ផ្ទុកលើខ្នងលាពីរ ដឹកទៅផង ដ្បិតពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំប្របាទមិនថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល ឬយញ្ញ‌បូជាចំពោះព្រះដទៃ ក្រៅពីព្រះ‌អម្ចាស់ឡើយ។ ១៨ ប៉ុន្តែ សូមព្រះ‌អម្ចាស់មេត្តាអត់‌ទោសឲ្យខ្ញុំប្របាទ នៅពេលណាព្រះ‌រាជារបស់ខ្ញុំប្របាទយាងចូលទៅថ្វាយ‌បង្គំព្រះរីម៉ូនក្នុងព្រះ‌វិហារ ស្តេចតែង‌តែទប់ព្រះ‌កាយលើដៃរបស់ខ្ញុំប្របាទ នោះខ្ញុំប្របាទត្រូវតែក្រាបនៅចំពោះមុខព្រះ‌រីម៉ូនដែរ។ ដូច្នេះ កាលណាខ្ញុំប្របាទក្រាបនៅចំពោះមុខព្រះ‌រីម៉ូន សូមព្រះ‌អម្ចាស់មេត្តាអត់‌ទោសឲ្យខ្ញុំប្របាទផង»។ ១៩ ព្យាការីអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមលោកអញ្ជើញទៅដោយសុខ‌សាន្តចុះ»។

កំហុសរបស់កេហា‌ស៊ី

កាលលោកណាម៉ាន់ចាក‌ចេញពីព្យាការីអេលីសេបានឆ្ងាយបន្តិច ២០ កេហា‌ស៊ី ជាអ្នកបម្រើរបស់លោកអេលីសេ អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ នឹកគិតថា៖ «ម្ចាស់របស់ខ្ញុំប្រកែកមិនព្រមទទួលជំនូនពីលោកណាម៉ាន់ ជាជនជាតិស៊ីរីសោះ។ ខ្ញុំសូមស្បថ ក្នុងនាមព្រះ‌អម្ចាស់ដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅថា ខ្ញុំនឹងរត់ដេញតាមលោកណាម៉ាន់ ដើម្បីសុំរបស់ខ្លះពីគាត់!»។ ២១ កេហា‌ស៊ីក៏រត់តាមលោកណាម៉ាន់។ កាលលោកណាម៉ាន់ឃើញកេហា‌ស៊ីរត់មកតាមលោក លោកក៏ប្រញាប់ចុះពីលើរទេះមកទទួល ហើយសួរថា៖ «តើមានហេតុ‌ការណ៍អ្វី?»។ ២២ កេហា‌ស៊ីឆ្លើយថា៖ «គ្មានហេតុ‌ការណ៍អ្វីទេ! ប៉ុន្តែ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំប្របាទចាត់ខ្ញុំប្របាទឲ្យមកជម្រាបលោកថា “មានសមាជិកនៃក្រុមព្យាការីពីររូបមកពីតំបន់ភ្នំអេប្រា‌អ៊ីម ទើបនឹងមកដល់ផ្ទះខ្ញុំ សូមលោកមេត្តាជួយផ្តល់ប្រាក់មួយហាប និងសម្លៀក‌បំពាក់ពីរបន្លាស់សម្រាប់គេទាំងពីរផង”»។ ២៣ លោកណាម៉ាន់មានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមទទួលយកប្រាក់ពីរហាបចុះ»។ លោកបង្ខំកេហា‌ស៊ីឲ្យទទួលប្រាក់ពីរហាប ព្រមទាំងសម្លៀក‌បំពាក់ពីរបន្លាស់ដាក់ក្នុងថង់ពីរ រួចចាត់អ្នកបម្រើពីរនាក់ឲ្យលីទៅជាមួយកេហា‌ស៊ី។ ២៤ លុះមកដល់កន្លែងដែលមានទួល កេហា‌ស៊ីទទួលថង់ទាំងពីរពីដៃអ្នកបម្រើ យកទៅទុកក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ ហើយប្រាប់អ្នកទាំងពីរឲ្យវិលត្រឡប់ទៅវិញ។ ២៥ បន្ទាប់មក គាត់ចូលទៅជួបលោកអេលីសេ ជាម្ចាស់របស់គាត់ លោកសួរគាត់ថា៖ «កេហា‌ស៊ី តើឯងទើបនឹងមកពីណា?»។ ២៦ គាត់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំប្របាទពុំបានទៅណាទេ លោកម្ចាស់»។ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចិត្តគំនិតរបស់ខ្ញុំទៅតាមឯងជាប់ នៅពេលលោកមេ‌ទ័ពចុះពីរទេះមកទទួលឯង។ ពេលនេះ មិន‌មែនជាពេលដែលត្រូវទទួលយកប្រាក់ សម្លៀក‌បំពាក់ ឬផ្លែអូលីវ ផ្លែទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ចៀម គោ ឬអ្នកបម្រើប្រុសស្រីឡើយ។ ២៧ ដូច្នេះ រោគឃ្លង់របស់លោកណាម៉ាន់នឹងកើតដល់ឯង ព្រមទាំងកូនចៅឯងរហូតតទៅ!»។

កាលកេហា‌ស៊ីចាក‌ចេញពីព្យាការីអេលីសេទៅ គាត់ក៏កើតរោគឃ្លង់ ហើយខ្លួនប្រាណរបស់គាត់ឡើងសដូចសម្លី។

ផ្លែពូថៅអណ្ដែត

១ ថ្ងៃមួយ ក្រុមព្យាការីជម្រាបលោកអេលីសេថា៖ «កន្លែងដែលយើងស្នាក់នៅជាមួយលោកនេះចង្អៀតណាស់ សម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។ ២ សូមអនុញ្ញាតឲ្យយើងនាំគ្នាទៅទន្លេយ័រដាន់ កាប់កូនឈើម្នាក់មួយដើមៗ យកមកធ្វើកន្លែងស្នាក់នៅ»។ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «ទៅចុះ!»។ ៣ មានម្នាក់ក្នុងចំណោមព្យាការីពោលថា៖ «សូមលោកអញ្ជើញទៅជាមួយយើងខ្ញុំផង!»។ លោកឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំយល់ព្រមទៅជាមួយ»។ ៤ លោកធ្វើដំណើរទៅជាមួយពួកគេ។ លុះទៅដល់ទន្លេយ័រដាន់ ពួកគេនាំគ្នាកាប់ដើមឈើ។ ៥ ពេលនោះ មានម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានកាប់ដើមឈើ ហើយផ្លែពូថៅរបស់គាត់របូតធ្លាក់ទៅក្នុងទឹក។ គាត់ស្រែកឡើងថា៖ «វីវរហើយលោកម្ចាស់! ពូថៅនេះខ្ញុំខ្ចីគេផង!»។ ៦ អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មានប្រសាសន៍ថា៖ «តើផ្លែពូថៅនោះធ្លាក់នៅកន្លែងណា?»។ គាត់ចង្អុលបង្ហាញកន្លែងដែលផ្លែពូថៅធ្លាក់។ លោកអេលីសេកាត់ឈើមួយកង់បោះទៅក្នុងទឹក ផ្លែពូថៅក៏ផុសពីទឹកអណ្ដែតឡើង។ ៧ លោកបង្គាប់ថា៖ «ចូរស្រង់មក!»។ បុរសនោះលូកដៃទៅចាប់ផ្លែពូថៅស្រង់ឡើង។

ព្យាការីអេលីសេចាប់ទាហានស៊ីរីមកជាឈ្លើយ

៨ ក្នុងពេលស្តេចស្រុកស៊ីរីកំពុងតែធ្វើសង្គ្រាមជាមួយជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ស្ដេចកោះហៅពួកមេ‌ទ័ពមករួមប្រជុំពិភាក្សាគ្នា រួចមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «យើងនឹងបោះទ័ពនៅកន្លែងមួយនោះ»។ ៩ អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ចាត់គេឲ្យទៅទូលស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលថា៖ «សូមព្រះ‌ករុណាប្រុង‌ប្រយ័ត្ន កុំយាងកាត់តាមកន្លែងមួយនោះឲ្យសោះ ដ្បិតកង‌ទ័ពស៊ីរីចុះមកតាមនោះហើយ!»។ ១០ ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលចាត់មនុស្សឲ្យទៅស៊ើប‌ការណ៍ នៅកន្លែង ដែលអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រាប់។ ហេតុ‌ការណ៍កើតមានជាច្រើនលើកច្រើនសា ដូចពាក្យលោកអេលីសេទូលស្តេចឲ្យប្រុង‌ប្រយ័ត្នជាមុន។

១១ ស្តេចស្រុកស៊ីរីមានព្រះ‌ហឫ‌ទ័យខ្វល់‌ខ្វាយជាខ្លាំងចំពោះហេតុ‌ការណ៍នេះ ស្ដេចកោះហៅពួកមេ‌ទ័ពមក ហើយមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអស់លោកមិនប្រាប់ឲ្យខ្ញុំដឹងថា ក្នុងចំណោមពួកយើង មានម្នាក់ចូលដៃជាមួយស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល?»។ ១២ មានមេ‌ទ័ពម្នាក់ទូលថា៖ «បពិត្រព្រះ‌ករុណាជាអម្ចាស់! គ្មាននរណាក្បត់ទេ! ប៉ុន្តែ អ្វីៗដែលព្រះ‌ករុណាមានរាជ‌ឱង្ការក្នុងក្រឡា‌បន្ទំ ព្យាការីអេលីសេនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល យកទៅទូលស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលទាំងអស់»។ ១៣ ស្តេចស្រុកស៊ីរីមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ចូរទៅរកមើលកន្លែងដែលគាត់នៅ យើងនឹងចាត់មនុស្សឲ្យទៅចាប់!»។ គេទូលស្តេចថា៖ «លោកនៅក្រុងដូតន»។ ១៤ ស្តេចស្រុកស៊ីរីចាត់ពល‌ទាហានយ៉ាងច្រើន មានទាំងពល‌សេះ និងរទេះចម្បាំងផង។ កង‌ទ័ពស៊ីរីទៅដល់ក្នុងពេលយប់នោះ ហើយឡោម‌ព័ទ្ធទី‌ក្រុង។ ១៥ លុះព្រឹកឡើង អ្នកបម្រើរបស់អ្នកជំនិតព្រះ‌ជាម្ចាស់បានភ្ញាក់ពីព្រលឹម ចេញមកក្រៅ ឃើញមានពល‌ទាហាន មានទ័ព‌សេះ និងរទេះចម្បាំងឡោម‌ព័ទ្ធទី‌ក្រុង។ អ្នកបម្រើនោះជម្រាបអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ! តើយើងត្រូវធ្វើដូចម្ដេច?»។ ១៦ លោកឆ្លើយថា៖ «កុំខ្លាចអ្វីឡើយ! ដ្បិតអ្នកដែលនៅខាងយើង មានគ្នាច្រើនជាងពួកគេទៅទៀត»។ ១៧ លោកអេលីសេអធិស្ឋានថា៖ «បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! សូមមេត្តាបើកភ្នែកគេឲ្យមើលឃើញផង!»។ ព្រះ‌អម្ចាស់បើកភ្នែកអ្នកបម្រើនោះ ហើយគេក៏មើលឃើញ នៅលើភ្នំ មានសុទ្ធតែទ័ព‌សេះ និងរទេះចម្បាំងជាភ្លើង ជុំ‌វិញលោកអេលីសេ។

១៨ ពល‌ទាហានស៊ីរីចុះតម្រង់មករកលោកអេលីសេ លោកអធិស្ឋានព្រះ‌អម្ចាស់ថា៖ «សូមព្រះ‌អង្គមេត្តាធ្វើឲ្យពួកគេស្រវាំងភ្នែកទៅ!»។ ព្រះ‌អម្ចាស់ក៏ធ្វើឲ្យពល‌ទាហានស៊ីរីស្រវាំងភ្នែក តាមពាក្យសុំរបស់លោកអេលីសេ។ ១៩ លោកអេលីសេប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាច្រឡំផ្លូវហើយ មិន‌មែនក្រុងនេះទេដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវទៅនោះ។ សូមមកតាមខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងនាំអ្នករាល់គ្នាទៅជួបមនុស្ស ដែលអ្នករាល់គ្នាកំពុងស្វែងរក»។ លោកនាំពួកគេចូលក្រុងសាម៉ារី។ ២០ លុះពួកគេចូលក្នុងក្រុងសាម៉ារីហើយ លោកអេលីសេអធិស្ឋានថា៖ «បពិត្រព្រះ‌អម្ចាស់! សូមមេត្តាប្រោសឲ្យភ្នែករបស់អ្នកទាំងនេះបានភ្លឺផង!»។ ព្រះ‌អម្ចាស់ធ្វើឲ្យភ្នែករបស់ពួកគេភ្លឺ ហើយពួកគេឃើញថា ខ្លួនកំពុងស្ថិតនៅកណ្ដាលក្រុងសាម៉ារី។ ២១ ពេលស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលទតឃើញទាហានស៊ីរី ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការសួរលោកអេលីសេថា៖ «លោកឪពុក! តើយើងត្រូវប្រហារជីវិតពួកគេឬ?»។ ២២ លោកទូលស្តេចថា៖ «សូមកុំប្រហារជីវិតពួកគេធ្វើអ្វី តើព្រះ‌ករុណាគួរប្រហារជីវិតឈ្លើយសឹកដោយមុខដាវ ឬដោយព្រួញ? សូមព្រះ‌ករុណាប្រទាននំបុ័ង និងទឹកឲ្យពួកគេបរិភោគ រួចលែងពួកគេឲ្យវិលទៅជួបម្ចាស់របស់ខ្លួនវិញចុះ»។ ២៣ ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលរៀប‌ចំពិធីជប់‌លៀងមួយយ៉ាងធំ ទទួលទាហានស៊ីរីទាំងនោះ។ កាលពួកគេបរិភោគរួចហើយ ស្តេចឲ្យពួកគេវិលទៅរកម្ចាស់របស់ខ្លួនវិញ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ទាហានស៊ីរីលែងឈ្លាន‌ពានចូលមកក្នុងទឹកដីអ៊ីស្រា‌អែលទៀត។

ទុរ្ភិក្សនៅក្រុងសាម៉ារី

២៤ លុះក្រោយមក ព្រះ‌បាទបេន‌ហា‌ដាដ ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី ប្រមូលកង‌ទ័ពទាំងអស់ ឡើងទៅឡោម‌ព័ទ្ធក្រុងសាម៉ារី។ ២៥ ដូច្នេះ នៅក្រុងសាម៉ារី មានកើតទុរ្ភិក្សយ៉ាងខ្លាំង។ កង‌ទ័ពស៊ីរីឡោម‌ព័ទ្ធទី‌ក្រុងយ៉ាងយូរ រហូតដល់ក្បាលសត្វលាមួយឡើងថ្លៃជាប្រាក់សុទ្ធប៉ែត‌សិបតម្លឹង ហើយសណ្តែកមួយរង្វាល់ថ្លៃប្រាំតម្លឹង។

២៦ ថ្ងៃមួយ ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលកំពុងយាងនៅលើកំពែង ស្រាប់តែមានស្ត្រីម្នាក់ស្រែកទូលថា៖ «បពិត្រព្រះ‌ករុណាជាអម្ចាស់! សូមជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង!»។ ២៧ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ប្រសិនបើព្រះ‌អម្ចាស់មិនជួយនាងទេនោះ ធ្វើម្ដេចឲ្យយើងជួយនាងបាន? ស្រូវ យើងក៏គ្មាន ស្រាទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ក៏គ្មានដែរ»។ ២៨ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការទៀតថា៖ «តើនាងមានរឿងអ្វី?»។ នាងទូលថា៖ «កាលពីថ្ងៃមុន ស្ត្រីម្នាក់នោះបបួលខ្ញុំម្ចាស់ថា “ចូរយកកូនរបស់នាងមក យើងចែកគ្នាបរិភោគនៅថ្ងៃនេះ ហើយស្អែកយើងនឹងបរិភោគកូនរបស់ខ្ញុំវិញ”។ ២៩ យើងទាំងពីរក៏យកកូនរបស់ខ្ញុំម្ចាស់ទៅស្ងោរបរិភោគ។ លុះស្អែកឡើង ខ្ញុំម្ចាស់ប្រាប់នាងនោះថា “ចូរយកកូនរបស់នាងមក យើងចែកគ្នាបរិភោគ” ប៉ុន្តែ នាងនោះបានយកកូនរបស់ខ្លួនទៅលាក់»។ ៣០ កាលស្តេចឮពាក្យរបស់ស្ត្រីនោះ ស្ដេចក៏ហែកព្រះ‌ភូសា។ ពេលនោះ ស្តេចកំពុងតែយាងនៅលើកំពែងក្រុង ដូច្នេះ ប្រជាជនឃើញព្រះ‌រាជាស្លៀកបាវ។ ៣១ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «យើងសូមស្បថថា ថ្ងៃនេះ ប្រសិនបើយើងមិនកាត់កអេលីសេ ជាកូនរបស់លោកសាផាតទេនោះ សូមព្រះ‌ជាម្ចាស់ដាក់ទោសយើងយ៉ាងធ្ងន់ចុះ!»។

៣២ ពេលនោះ លោកអេលីសេកំពុងអង្គុយជុំគ្នាជាមួយអស់លោកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ នៅក្នុងផ្ទះរបស់លោក។ ស្តេចចាត់មនុស្សម្នាក់ឲ្យទៅសម្លាប់លោកអេលីសេ ប៉ុន្តែ មុនពេលអ្នកនោះទៅដល់ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អស់លោកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យថា៖ «សូមអស់លោកមើលចុះ ឃាតកនោះចាត់មនុស្សឲ្យមកកាត់កខ្ញុំហើយ។ សូមប្រយ័ត្ន! កាលណារាជបម្រើមកដល់ ត្រូវបិទទ្វារឲ្យជិត កុំឲ្យគេចូល។ ប៉ុន្តែ សូរសំរិបជើងរបស់ម្ចាស់គេ ក៏មកដល់តាមក្រោយហើយដែរ»។ ៣៣ លោកអេលីសេកំពុងមានប្រសាសន៍នៅឡើយ រាជបម្រើចូលមកដល់ពោលថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់បានធ្វើឲ្យយើងរងទុក្ខវេទនាដូច្នេះ តើឲ្យយើងសង្ឃឹមអ្វីលើព្រះ‌អង្គទៀត?»។

១ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរស្ដាប់ព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់! ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: ស្អែកពេលថ្មើរនេះ នៅមាត់ទ្វារក្រុងសាម៉ារី អង្ករមួយតៅថ្លៃតែមួយកាក់ ហើយពោតមួយថាំងក៏ថ្លៃតែមួយកាក់ដែរ»។ ២ អង្គ‌រក្សរបស់ស្តេចឆ្លើយទៅអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់វិញថា៖ «ទោះបីព្រះ‌អម្ចាស់បើកទ្វារមេឃក្តី ក៏ហេតុ‌ការណ៍នោះមិនអាចកើតមានដែរ?»។ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចាំមើលចុះលោកមុខជាឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក តែលោកពុំបានបរិភោគទេ»។

៣ នៅមាត់ទ្វារក្រុង មានមនុស្សឃ្លង់បួននាក់ជជែកគ្នាថា៖ «ហេតុដូចម្ដេចបានជាយើងនាំគ្នាអង្គុយរង់‌ចាំសេចក្ដីស្លាប់នៅទីនេះ? ៤ ប្រសិនបើយើងសម្រេចគ្នាថាចូលទៅក្នុងក្រុង យើងមុខជាអត់បាយស្លាប់ ព្រោះនៅក្នុងក្រុង គ្មានអ្វីបរិភោគឡើយ។ ប្រសិនបើយើងនៅទីនេះ យើងក៏ស្លាប់ដែរ។ ដូច្នេះ គួរយើងនាំគ្នារត់ទៅចុះចូលនឹងកង‌ទ័ពស៊ីរីទៅ ក្រែង‌លោគេទុកជីវិតឲ្យយើង ហើយយើងនឹងបានរស់រានមានជីវិត! ប្រសិនបើពួកគេសម្លាប់ យើងក៏ស្លាប់ដូចតែគ្នា!»។ ៥ នៅពេលថ្ងៃលិច ពួកគេក្រោកឡើង នាំគ្នាដើរឆ្ពោះទៅទីតាំងទ័ពស៊ីរី។ កាលមនុស្សឃ្លង់ទាំងបួននាក់ទៅជិតដល់ទីតាំងទ័ព ពួកគេពុំប្រទះឃើញមាននរណាម្នាក់សោះ។ ៦ ពីមុននោះ ព្រះ‌អម្ចាស់បានធ្វើឲ្យកង‌ពលស៊ីរីនៅក្នុងទីតាំងទ័ព ឮស្នូរសន្ធឹករទេះចម្បាំង និងទ័ព‌សេះ ព្រមទាំងកង‌ទ័ពមួយយ៉ាងធំ។ ពួកគេនិយាយគ្នាថា៖ «ពិតជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលទៅពឹងទ័ពរបស់ស្តេចជនជាតិហេត និងទ័ពរបស់ស្តេចស្រុកអេស៊ីប ឲ្យមកច្បាំងនឹងយើងហើយ!»។ ៧ នៅពេលថ្ងៃលិច កង‌ទ័ពស៊ីរីនាំគ្នាក្រោកឡើង រត់ប្រាស‌អាយុ ដោយបោះ‌បង់ចោលតង់ត៍ ព្រមទាំងសេះ និងលាផង។ ពួកគេទុកអ្វីៗទាំងអស់ចោលនៅក្នុងជំរំ ហើយរត់យកតែរួចខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ ៨ ក្រោយពីដើរមើលជុំ‌វិញកន្លែងបោះទ័ពរួចហើយ មនុស្សឃ្លង់ទាំងនោះក៏ចូលទៅក្នុងតង់ត៍មួយ នាំគ្នាស៊ីផឹក រួចជញ្ជូនយកមាសប្រាក់ និងសម្លៀក‌បំពាក់ទៅលាក់ទុក។ លុះត្រឡប់មកវិញ ពួកគេចូលទៅក្នុងតង់ត៍មួយទៀត ប្រមូលរបស់របរ ដែលមាននៅទីនោះយកទៅលាក់ទៀត។

ចុងបញ្ចប់នៃទុរ្ភិក្ស

៩ មនុស្សឃ្លង់ទាំងបួននាក់និយាយគ្នាថា៖ «ពួកយើងធ្វើដូច្នេះមិនសមទេ ដ្បិតថ្ងៃនេះ ពួកយើងដឹងដំណឹង‌ល្អ ប្រសិនបើយើងនៅស្ងៀមរង់‌ចាំរហូតដល់ភ្លឺ ព្រះ‌ជាម្ចាស់ពិតជាដាក់ទោសយើងមិនខាន។ ដូច្នេះ ចូរយើងនាំដំណឹង‌ល្អនេះទៅប្រាប់អ្នកនៅក្នុងវាំង»។ ១០ មនុស្សឃ្លង់ទាំងបួននាក់នាំគ្នាទៅហៅអ្នកយាមទ្វារក្រុង ហើយប្រាប់ថា៖ «ពួកយើងបានចូលទៅក្នុងទីតាំងទ័ពរបស់ពួកស៊ីរី តែពុំប្រទះឃើញនរណាម្នាក់ ឬក៏ឮសូរសំឡេងមនុស្សណាសោះឡើយ។ ពួកយើងឃើញមានតែសេះ លា ដែលគេចងទុក និងតង់ត៍ដែលគេបោះ‌បង់ចោលប៉ុណ្ណោះ»។ ១១ អ្នកយាមទ្វារស្រែកប្រាប់អ្នកនៅខាងក្នុង ឲ្យនាំដំណឹងនេះទៅប្រាប់អ្នកនៅក្នុងវាំង។ ១២ ស្តេចតើនឡើងទាំងយប់ រួចមានរាជ‌ឱង្ការទៅកាន់ពួកមន្ត្រីថា៖ «សូមអស់លោកជ្រាបថា នេះជាឧបាយ‌កលរបស់ពួកស៊ីរីប្រឆាំងនឹងយើង។ ពួកគេដឹងថា យើងទាំងអស់គ្នាកំពុងតែអត់ឃ្លាន ដូច្នេះ ពួកគេចេញពីទីតាំងទ័ពទៅលាក់ខ្លួននៅឯវាល ដោយនឹកគិតថា កាលណាពួកយើងចេញពីទី‌ក្រុង នោះពួកគេនឹងចាប់ពួកយើងទាំងរស់ រួចចូលមកក្នុងក្រុង»។ ១៣ មានមន្ត្រីម្នាក់ទូលស្តេចថា៖ «សូមឲ្យគេយកសេះប្រាំក្បាល ដែលនៅសល់ក្នុងទី‌ក្រុងមក ហើយចាត់អ្នកខ្លះឲ្យទៅជាមួយសេះទាំងនោះ ដើម្បីពិនិត្យមើលហេតុ‌ការណ៍។ ទោះ‌បីយ៉ាងណាក្តី ក៏សេះទាំងនេះមុខជាងាប់ ដូចប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលទាំងប៉ុន្មានដែលនៅក្នុងក្រុងដែរ»។ ១៤ គេយករទេះចម្បាំងពីរគ្រឿងទឹមដោយសេះ មកថ្វាយស្តេច ហើយស្តេចក៏ចាត់មនុស្សចេញទៅតាមកង‌ទ័ពស៊ីរី ដោយមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ចូរចេញទៅពិនិត្យមើលហេតុ‌ការណ៍នោះចុះ!»។ ១៥ ពួកគេចេញទៅតាមកង‌ទ័ពស៊ីរីរហូតដល់ទន្លេយ័រដាន់ ហើយនៅតាមផ្លូវឃើញមានសុទ្ធតែខោ‌អាវ និងរបស់របរដែលកង‌ទ័ពស៊ីរីដោះបោះចោលរប៉ាត់‌រប៉ាយ ព្រោះប្រញាប់រត់យករួចជីវិត។ អ្នកដែលស្តេចចាត់ឲ្យទៅ ក៏វិលមកវិញរាយ‌ការណ៍ថ្វាយស្តេច។

១៦ ពេលនោះ ប្រជាជននាំគ្នាចេញពីទី‌ក្រុង ទៅដណ្ដើមយករបស់របរនៅក្នុងទីតាំងទ័ពស៊ីរី។ ដូច្នេះ អង្ករមួយតៅថ្លៃតែមួយកាក់ ហើយពោតមួយថាំងក៏ថ្លៃតែមួយកាក់ ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៧ ស្តេចបញ្ជាអង្គ‌រក្សឲ្យចេញទៅត្រួតពិនិត្យមើលខុសត្រូវ នៅមាត់ទ្វារក្រុង ប៉ុន្តែ មហា‌ជនបានជាន់គាត់ស្លាប់នៅទីនោះ ស្របតាមពាក្យដែលអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ថ្លែង នៅពេលស្តេចទៅជួបលោក។

១៨ ហេតុ‌ការណ៍នេះកើតមាន ដូចអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានទូលស្តេចថា “ស្អែក ពេលថ្មើរនេះ នៅមាត់ទ្វារក្រុងសាម៉ារី អង្ករមួយតៅថ្លៃតែមួយកាក់ ហើយពោតមួយថាំងក៏ថ្លៃតែមួយកាក់ដែរ”។ ១៩ ពេលនោះ អង្គ‌រក្សរបស់ស្តេចឆ្លើយទៅអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់វិញថា “ទោះបីព្រះ‌អម្ចាស់បើកទ្វារមេឃក្តី ក៏ហេតុ‌ការណ៍បែបនេះមិនកើតមានដែរ!”។ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ថា “ចាំមើលចុះ លោកមុខជាឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក តែលោកពុំបានបរិភោគទេ”។ ២០ ហេតុ‌ការណ៍នេះក៏កើតមានចំពោះគាត់មែន គឺមហា‌ជនបានជាន់គាត់ស្លាប់នៅមាត់ទ្វារក្រុង។

ស្តេចអ៊ីស្រា‌អែលរកយុត្តិ‌ធម៌ជូនស្ត្រីអ្នកភូមិស៊ូណែម

១ ថ្ងៃមួយ លោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ប្រាប់ស្ត្រី ដែលលោកបានធ្វើឲ្យកូនប្រុសរស់ឡើងវិញនោះថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ចាក‌ចេញពីទីនេះជាមួយគ្រួសាររបស់នាង ហើយទៅស្នាក់នៅស្រុកណា ដែលនាងអាចនៅបាន ដ្បិតព្រះ‌អម្ចាស់ធ្វើឲ្យស្រុកនេះកើតទុរ្ភិក្ស ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំ»។ ២ ស្ត្រីនោះក្រោកឡើង ធ្វើតាមពាក្យដែលអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់បានប្រាប់។ នាងនាំគ្រួសារទៅរស់នៅស្រុកភីលី‌ស្ទីនអស់‌រយៈពេលប្រាំពីរឆ្នាំ។ ៣ លុះគ្រប់ប្រាំពីរឆ្នាំ នាងក៏ត្រឡប់មកពីស្រុកភីលី‌ស្ទីន ហើយចូលទៅគាល់ស្តេច ដើម្បីទាម‌ទារផ្ទះសំបែង និងដី‌ធ្លីរបស់នាងវិញ។ ៤ ពេលនោះ ស្តេចកំពុងសំណេះ‌សំណាលជាមួយកេហា‌ស៊ី ជាអ្នកបម្រើរបស់អ្នកជំនិតព្រះ‌ជាម្ចាស់ ស្ដេចមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ចូររៀប‌រាប់ប្រាប់យើងពីការអស្ចារ្យផ្សេងៗដែលលោកអេលីសេបានធ្វើ!»។ ៥ នៅពេលកេហា‌ស៊ីរៀប‌រាប់ថ្វាយស្តេច អំពីលោកអេលីសេធ្វើឲ្យក្មេងម្នាក់រស់ឡើងវិញ ស្ត្រីជាម្ដាយក៏ចូលមកគាល់ស្តេច ដើម្បីទាម‌ទារទូលសូមផ្ទះសំបែង និងដី‌ធ្លីរបស់នាង។ កេហា‌ស៊ីទូលថា៖ «បពិត្រព្រះ‌ករុណាជាអម្ចាស់ នេះហើយស្ត្រីដែលជាម្ដាយ ព្រមទាំងកូនរបស់នាង ដែលលោកអេលីសេបានធ្វើឲ្យមានជីវិតរស់ឡើងវិញ!»។ ៦ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការសួរនាង ហើយនាងក៏រៀប‌រាប់ទូលស្តេចតាមដំណើររឿង។ ពេលនោះ ស្តេចបញ្ជាទៅមន្ត្រីម្នាក់ថា៖ «ចូរប្រគល់ទ្រព្យ‌សម្បត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់នាងឲ្យនាងវិញ ព្រមទាំងប្រគល់ភោគ‌ផលពីស្រែចម្ការរបស់នាង តាំងពីពេលដែលនាងចាក‌ចេញពីស្រុក រហូតមកដល់ពេលនេះផង»។

ព្យាការីអេលីសេ និងលោកហាសា‌អែល

៧ លោកអេលីសេធ្វើដំណើរទៅក្រុងដាម៉ាស។ ពេលនោះ ព្រះ‌បាទបេន‌ហា‌ដាដ ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី កំពុងតែប្រឈួន។ គេទូលស្តេចថា៖ «អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ អញ្ជើញមកដល់ហើយ»។ ៨ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការទៅកាន់លោកហាសា‌អែលថា៖ «ចូរនាំយកជំនូនទៅជូនអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ រួចទូលសួរព្រះ‌អម្ចាស់តាម‌រយៈលោកថា តើយើងនឹងបានជាសះ‌ស្បើយពីជំងឺនេះឬទេ?»។

៩ លោកហាសា‌អែលក៏ទៅជួបលោកអេលីសេ ដោយនាំយកជំនូនដ៏ល្អៗបំផុត ដែលមាននៅក្រុងដាម៉ាស ផ្ទុកលើអូដ្ឋសែ‌សិបក្បាល ដឹកទៅជូន។ ពេលទៅដល់ លោកហាសា‌អែលចូលជួបលោកអេលីសេ ជម្រាបថា៖ «ព្រះ‌បាទបេន‌ហា‌ដាដជាស្តេចស្រុកស៊ីរី ជាកូនរបស់លោក ចាត់ខ្ញុំប្របាទឲ្យមកជម្រាបសួរលោកថា តើស្តេចនឹងជាសះ‌ស្បើយពីជំងឺឬទេ?»។ ១០ លោកអេលីសេឆ្លើយថា៖ «ចូរទៅទូលព្រះ‌ករុណាវិញថា ស្តេចនឹងបានជាសះ‌ស្បើយពិតមែន! ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់សម្ដែងឲ្យខ្ញុំដឹងថា ព្រះ‌ករុណាមុខជាសោយទិវង្គតជាក់ជាមិនខាន»។ ១១ អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ សម្លឹងមុខលោកហាសា‌អែលមិនដាក់ភ្នែក រួចលោកយំ។ ១២ លោកហាសា‌អែលសួរព្យាការីថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាលោកម្ចាស់យំ?»។ លោកអេលីសេឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំយំ ព្រោះខ្ញុំដឹងពីអំពើអាក្រក់ ដែលលោកនឹងប្រព្រឹត្តទៅលើជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល គឺលោកនឹងដុតបំផ្លាញទី‌ក្រុងរបស់គេ លោកនឹងសម្លាប់ពួកយុវ‌ជនដោយមុខដាវ លោកនឹងបោកសម្លាប់កូនក្មេង ព្រមទាំងវះពោះស្ត្រីមានគភ៌ផង»។ ១៣ លោកហាសា‌អែលតបថា៖ «ខ្ញុំប្របាទនេះប្រៀបដូចជាឆ្កែ តើខ្ញុំប្របាទអាចធ្វើកិច្ច‌ការដ៏សម្បើមបែបនេះកើតឬ?»។ លោកអេលីសេឆ្លើយថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់បានសម្ដែងឲ្យខ្ញុំដឹងថា លោកនឹងឡើងធ្វើជាស្តេចលើស្រុកស៊ីរី»។

១៤ លោកហាសា‌អែលចាក‌ចេញពីលោកអេលីសេ វិលត្រឡប់ទៅរកម្ចាស់របស់ខ្លួនវិញ។ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការសួរថា៖ «តើលោកអេលីសេមានប្រសាសន៍ដូចម្ដេច»។ លោកហាសា‌អែលឆ្លើយថា៖ «លោកប្រាប់ទូល‌បង្គំថា ព្រះ‌ករុណានឹងជាសះ‌ស្បើយពិតមែន»។ ១៥ ស្អែកឡើង លោកហាសា‌អែលយកភួយជ្រលក់ទឹក រួចយកទៅខ្ទប់ព្រះ‌ភ័ក្ត្រស្តេច។ ស្តេចសោយទិវង្គត ហើយលោកហាសា‌អែលក៏ឡើងសោយរាជ្យជំនួសវិញ។

ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមសោយរាជ្យនៅស្រុកយូដា

(២របា‌ក្សត្រ ២១.២-២០)

១៦ នៅឆ្នាំទីប្រាំនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទអខាប់ និងជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ជាបុត្រព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាត បានឡើងសោយរាជ្យនៅស្រុកយូដា ១៧ ក្នុងព្រះ‌ជន្មាយុសាម‌សិបពីរវស្សា ស្ដេចសោយរាជ្យបានប្រាំបីឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ១៨ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមដើរតាមមាគ៌ារបស់ស្តេចទាំង‌ឡាយនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល និងប្រព្រឹត្តដូចរាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទអខាប់ដែរ ព្រោះព្រះ‌អង្គបានរៀបអភិសេកជាមួយបុត្រីរបស់ព្រះ‌បាទអខាប់ ហើយព្រះ‌អង្គប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៩ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់មិនសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យលុបបំបាត់រាជា‌ណា‌ចក្រយូដាទេ ព្រោះព្រះ‌អង្គបានសន្យានឹងព្រះ‌បាទដាវីឌ ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ‌អង្គថា ព្រះ‌អង្គប្រោសប្រទានឲ្យពូជ‌ពង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ ឡើងសោយរាជ្យរហូតតទៅ។

២០ ក្នុងរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ជនជាតិអេដុមបានបះ‌បោរប្រឆាំងនឹងការត្រួត‌ត្រារបស់ជនជាតិយូដា ហើយនាំគ្នាតែង‌តាំងស្តេចមួយអង្គឲ្យឡើងគ្រងរាជ្យលើពួកគេ។ ២១ ពេលនោះ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមយាងចេញទៅក្រុងសាអៀរ ដោយនាំរទេះចម្បាំងទាំងអស់ទៅជាមួយផង។ កង‌ទ័ពអេដុមបានឡោម‌ព័ទ្ធស្តេច និងពួកមេបញ្ជាការកងរទេះចម្បាំង។ ស្តេចក៏តើនឡើងនៅពេលយប់ ហើយវាយបើកផ្លូវ រីឯពល‌ទាហានយូដាបាក់ទ័ព រត់ទៅកាន់ទីលំ‌នៅរៀងៗខ្លួនវិញ។ ២២ តាំងពីពេលនោះមក ជនជាតិអេដុមបានរំដោះខ្លួនពីការត្រួត‌ត្រារបស់ជនជាតិយូដា រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ នៅគ្រានោះ ក្រុងលីបណាក៏បះ‌បោរដែរ។

២៣ រាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិ‌សាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ២៤ លុះព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមសោយទិវង្គត គេបានយកសពទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូររបស់រាជ‌វង្ស នៅបុរីព្រះ‌បាទដាវីឌ ហើយព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ជាបុត្រ បានឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ាសោយរាជ្យនៅស្រុកយូដា

(២របា‌ក្សត្រ ២២.១-៦)

២៥ នៅឆ្នាំទីពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទអខាប់ និងជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា ២៦ ក្នុងព្រះ‌ជន្មាយុម្ភៃពីរវស្សា ព្រះ‌អង្គសោយរាជ្យបានមួយឆ្នាំនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថា អថាលី ជាចៅរបស់ព្រះ‌បាទអូមរី ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ២៧ ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ាដើរតាមមាគ៌ារបស់រាជ‌វង្សព្រះ‌បាទអខាប់ ហើយប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចរាជ‌វង្សព្រះ‌បាទអខាប់ដែរ ព្រោះព្រះ‌អង្គបានរៀបអភិ‌សេកជាមួយញាតិ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទអខាប់។ ២៨ ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ាយាងចេញទៅច្បាំងនឹងព្រះ‌បាទហាសា‌អែល ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី នៅក្រុងរ៉ាម៉ូត ក្នុងស្រុកកាឡាដ ដោយមានព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលយាងទៅជាមួយផង។ នៅពេលប្រយុទ្ធ កង‌ទ័ពស៊ីរីវាយព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមឲ្យរបួស។ ២៩ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមត្រឡប់មកក្រុងយីស‌រេ‌អែលវិញ ដើម្បីព្យាបាលរបួសដែលកង‌ទ័ពស៊ីរីបានវាយនៅភូមិរ៉ាម៉ា ក្នុងពេលស្តេចប្រយុទ្ធជាមួយព្រះ‌បាទហាសា‌អែល ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី។ ពេលនោះ ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ជាបុត្រព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ស្តេចស្រុកយូដា យាងចុះទៅក្រុងយីស‌រេ‌អែល សួរសុខទុក្ខព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ជាបុត្រព្រះ‌បាទអខាប់ ដែលកំពុងតែប្រឈួនយ៉ាងខ្លាំង។

លោកយេហ៊ូទទួលពិធីចាក់ប្រេងអភិ‌សេកជាស្តេច

១ ព្យាការីអេលីសេបានហៅបុរសម្នាក់ដែលជាសមាជិកក្រុមព្យាការីមក រួចមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ចេញដំណើរទៅកាន់ក្រុងរ៉ាម៉ូត ក្នុងស្រុកកាឡាដ ហើយយកដបប្រេងទៅជាមួយផង។ ២ ពេលទៅដល់ អ្នកត្រូវជួបលោកយេហ៊ូ ជាកូនរបស់លោកយ៉ូ‌សា‌ផាត និងជាចៅរបស់លោកនឹមស៊ី។ អ្នកត្រូវចូលទៅហៅលោកឲ្យក្រោកចេញពីចំណោមបង‌ប្អូនរបស់លោក ហើយនាំទៅបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុត។ ៣ ចូរយកដបប្រេងមកចាក់បង្ហូរលើក្បាលរបស់លោក ទាំងពោលថា ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: “យើងចាក់ប្រេងអភិ‌សេកអ្នកជាស្តេចលើជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល”។ បន្ទាប់មក អ្នកត្រូវបើកទ្វាររត់ចេញទៅ កុំបង្អែ‌បង្អង់ឡើយ»។ ៤ យុវ‌បុរសជាព្យាការីនោះក៏ចេញដំណើរទៅក្រុងរ៉ាម៉ូត ក្នុងស្រុកកាឡាដ។ ៥ កាលទៅដល់ គាត់ឃើញពួកមេ‌ទ័ពកំពុងអង្គុយជុំគ្នា។ គាត់ពោលឡើងថា៖ «លោកមេ‌ទ័ព ខ្ញុំប្របាទមានកិច្ច‌ការមួយជម្រាបលោក!»។ លោកយេហ៊ូសួរថា៖ «ក្នុងចំណោមពួកយើង តើអ្នកចង់ជួបនរណា?»។ គាត់ជម្រាបថា៖ «បាទ! គឺលោកហ្នឹងហើយ!»។ ៦ លោកយេហ៊ូក្រោកឡើង ហើយចូលទៅក្នុងផ្ទះ។ យុវ‌បុរសនោះក៏យកប្រេងចាក់បង្ហូរលើក្បាលលោក ទាំងពោលថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: “យើងចាក់ប្រេងអភិ‌សេកអ្នកជាស្តេចលើជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ជាប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់យើង។ ៧ អ្នកត្រូវប្រហារពូជ‌ពង្សអខាប់ជាម្ចាស់របស់អ្នក ហើយយើងនឹងសងបំណុលឈាមឲ្យពួកព្យាការី ជាអ្នកបម្រើរបស់យើង និងសងបំណុលឈាមពួកអ្នកបម្រើឯទៀតៗរបស់យើង ដែលយេសា‌បិលបានសម្លាប់។ ៨ ពូជ‌ពង្សអខាប់ទាំងមូលនឹងត្រូវវិនាស ហើយយើងនឹងប្រហារកូនប្រុសៗនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារអខាប់ ទាំងអ្នកជា ទាំងអ្នកងារឲ្យអស់ពីស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ៩ យើងនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះក្រុមគ្រួសារអខាប់ ដូចយើងបានប្រព្រឹត្តចំពោះក្រុមគ្រួសារយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់នេបាត និងក្រុមគ្រួសារបាសា ជាកូនរបស់អហ៊ីយ៉ា។ ១០ ឆ្កែនឹងហែកសាច់យេសា‌បិលស៊ី នៅក្នុងចម្ការយីសរេ‌អែល ហើយគ្មាននរណាកប់សពនាងទេ”»។ យុវ‌បុរសជាព្យាការីក៏បើកទ្វារ ហើយរត់ចេញទៅ។

១១ ពេលលោកយេហ៊ូចេញមកជួបពួកមេ‌ទ័ពរបស់ស្តេចវិញ គេសួរលោកថា៖ «តើមានការអ្វី? ហេតុដូចម្ដេចបានជាមនុស្សចំកួតនេះមករកលោក?»។ លោកយេហ៊ូឆ្លើយថា៖ «អស់លោកធ្លាប់ដឹងថាព្យាការីចំពូកនេះតែង‌តែថ្លែងពីរឿងអ្វីស្រាប់ហើយ»។ ១២ ពួកមេ‌ទ័ពតបថា៖ «លោកនិយាយមិនពិតទេ! សូមប្រាប់ពួកយើងឲ្យត្រង់មក!»។ លោកឆ្លើយថា៖ «ព្យាការីនោះប្រាប់ខ្ញុំថា ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: “យើងចាក់ប្រេងអភិ‌សេកអ្នកជាស្តេចលើជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល”»។ ១៣ ពួកមេ‌ទ័ពប្រញាប់‌ប្រញាល់ដោះអាវរៀងៗខ្លួន ក្រាលលើក្បាលជណ្ដើរ ជូនលោកយេហ៊ូអង្គុយ រួចនាំគ្នាផ្លុំស្នែងឡើង ហើយស្រែកថា៖ «ជយោ! ព្រះ‌បាទយេហ៊ូ!»។

ព្រះ‌បាទយេហ៊ូធ្វើគុតព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម និងព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា

១៤ លោកយេហ៊ូ ជាកូនរបស់លោកយ៉ូ‌សា‌ផាត និងជាចៅរបស់លោកនឹមស៊ី មានគំនិតក្បត់នឹងព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម។ គ្រានោះ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម និងកង‌ទ័ពអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល កំពុងតែការ‌ពារក្រុងរ៉ាម៉ូត ក្នុងស្រុកកាឡាដ ត‌ទល់នឹងព្រះ‌បាទហាសា‌អែល ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី។ ១៥ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមបានត្រឡប់ទៅកាន់ក្រុងយីស‌រេ‌អែលវិញ ដើម្បីព្យាបាលរបួសដែលកង‌ទ័ពស៊ីរីបានវាយ នៅពេលប្រយុទ្ធជាមួយព្រះ‌បាទហាសា‌អែល ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី។

លោកយេហ៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រសិនបើអស់លោកគាំ‌ទ្រខ្ញុំមែន! សូមប្រយ័ត្ន កុំឲ្យនរណាម្នាក់ចេញពីទី‌ក្រុង នាំដំណឹងទៅប្រាប់អ្នកក្រុងយីស‌រេ‌អែលឡើយ!»។ ១៦ លោកយេហ៊ូឡើងជិះរទេះ ចេញដំណើរទៅកាន់ក្រុងយីស‌រេ‌អែល។ ពេលនោះ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមកំពុងសម្រាកព្យាបាលរបួស ហើយព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដា ក៏យាងមកសួរសុខទុក្ខព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមដែរ។ ១៧ រីឯអ្នកយាមដែលស្ថិតនៅលើប៉មកំពែងក្រុងយីស‌រេ‌អែល ឃើញពល‌ទាហានកំពុងធ្វើដំណើរសំដៅមកជាមួយលោកយេហ៊ូ គាត់ស្រែកឡើងថា៖ «មានមនុស្សមួយក្រុមកំពុងតែចូលមក!»។ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ចូរចាត់ពល‌ទាហានម្នាក់ឲ្យជិះសេះទៅជួបពួកគេ សួរថា៖ តើអ្នករាល់គ្នាមកដោយសន្តិ‌ភាពឬ?»។ ១៨ អ្នកដែលជិះសេះទៅនោះបានជួបលោកយេហ៊ូ ពោលថា៖ «ព្រះ‌ករុណាឲ្យសួរថា តើលោកមកដោយសន្តិ‌ភាពឬ?»។ លោកយេហ៊ូឆ្លើយថា៖ «សន្តិ‌ភាព ឬមិនសន្តិ‌ភាព គ្មានអ្វីពាក់‌ព័ន្ធដល់អ្នកទេ! ចូរបកក្រោយ ហើយមកតាមខ្ញុំ»។ អ្នកយាមរាយ‌ការណ៍ថា៖ «អ្នកដែលព្រះ‌ករុណាចាត់ឲ្យទៅជួបគេនោះ បានទៅដល់ហើយ តែមិនត្រឡប់មកវិញទេ»។ ១៩ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមចាត់ពល‌ទាហានម្នាក់ទៀតឲ្យជិះសេះទៅ។ ពេលទៅដល់ អ្នកនោះពោលថា៖ «ព្រះ‌ករុណាឲ្យសួរថា តើលោកមកដោយសន្តិ‌ភាពឬ?»។ លោកយេហ៊ូឆ្លើយថា៖ «សន្តិ‌ភាព ឬមិនសន្តិ‌ភាព គ្មានអ្វីពាក់‌ព័ន្ធដល់អ្នកទេ! ចូរបកក្រោយ ហើយមកតាមខ្ញុំ»។ ២០ អ្នកយាមរាយ‌ការណ៍ថា៖ «អ្នកនោះបានទៅដល់ហើយ តែមិនត្រឡប់មកវិញទេ។ រីឯអ្នកដែលបររទេះនោះមើលទៅដូចលោកយេហ៊ូ ជាចៅរបស់លោកនឹមស៊ី ព្រោះលោកបររទេះលឿន ដូចមនុស្សកំរោលចូល»។ ២១ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមបញ្ជាឲ្យគេទឹមរាជ‌រថ ហើយឡើងគង់លើរាជ‌រថនោះ។ រីឯព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ាក៏ឡើងគង់លើរាជ‌រថរបស់ស្តេចដែរ។ ព្រះ‌រាជាទាំងពីរអង្គយាងចេញទៅរកលោកយេហ៊ូ ហើយជួបគ្នានៅត្រង់ចម្ការរបស់លោកណាបុត ជាអ្នកស្រុកយីស‌រេ‌អែល។

២២ កាលព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមទតឃើញលោកយេហ៊ូ ស្ដេចមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «តើលោកមក ដោយសន្តិ‌ភាពឬ?»។ លោកយេហ៊ូឆ្លើយថា៖ «គ្មានសន្តិ‌ភាពទេ ដរាបព្រះ‌ករុណានៅតែប្រព្រឹត្តអំពើពេស្យា‌ចារ និងអំពើអាប‌ធ្មប់យ៉ាងច្រើន ដូចម្ចាស់ក្សត្រិយ៍យេសា‌បិលជាមាតា!»។ ២៣ ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាមទាញបង្ហៀរសេះឲ្យបកក្រោយ រួចបំបោលចេញទៅ ទាំងមានរាជ‌ឱង្ការប្រាប់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ាថា៖ «ព្រះ‌ករុណាអើយ! នេះជាការក្បត់ទេ!»។ ២៤ លោកយេហ៊ូយឹតធ្នូបាញ់ចំខ្នងរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម។ ព្រួញចាក់ទម្លុះបេះ‌ដូងរបស់ស្តេច រួចធ្លុះចេញមកក្រៅ ហើយស្តេចដួលក្នុងរាជ‌រថ។ ២៥ លោកយេហ៊ូប្រាប់លោកប៊ីឌ‌ការ ជាអ្នកជំនួយការរបស់លោកថា៖ «ចូរលើកសពនេះបោះទៅក្នុងចម្ការរបស់លោកណាបុត ជាអ្នកស្រុកយីស‌រេ‌អែលទៅ! តើលោកនឹកចាំទេ កាលលោក និងខ្ញុំជិះក្នុងរទេះជាមួយគ្នា ដង្ហែស្តេចអខាប់ ជាបិតារបស់ស្តេចយ៉ូរ៉ាម ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់ស្តេចថា ២៦ “ម្សិល‌មិញ យើងបានឃើញឈាមរបស់ណាបុត និងឈាមកូនប្រុសៗរបស់គាត់។ ដូច្នេះ យើងនឹងធ្វើឲ្យឈាមរបស់អ្នកហូរនៅក្នុងចម្ការនេះដែរ - នេះជាព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់!”។ ឥឡូវនេះ ចូរលើកសពរបស់ស្តេចយ៉ូរ៉ាមបោះទៅក្នុងចម្ការ ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់»។

ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ស្តេចស្រុកយូដាសោយទិវង្គត

(២របា‌ក្សត្រ ២២.៧-៩)

២៧ កាលព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដា ឃើញដូច្នេះ ស្តេចរត់ឆ្ពោះទៅបេត‌កាន តែលោកយេហ៊ូដេញតាម ហើយបញ្ជាថា៖ «ចូរប្រហារស្តេចនេះទៅ!» គេក៏ប្រហារស្តេចនៅក្នុងរទេះ។ ពេលនោះ ស្តេចកំពុងឡើងតាមផ្លូវទៅភូមិកួរ ជិតក្រុងយីប‌ឡាម។ ស្តេចភៀសខ្លួនទៅដល់ក្រុងមេគីដូ ហើយសុគតនៅទីនោះ។ ២៨ ពួកមន្ត្រីរបស់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ានាំសពដាក់ក្នុងរទេះមកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម រួចបញ្ចុះក្នុងផ្នូររបស់រាជ‌វង្សនៅបុរីព្រះ‌បាទដាវីឌ។ ២៩ ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ាឡើងសោយ‌រាជ្យលើស្រុកយូដា នៅឆ្នាំទីដប់មួយនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទអខាប់។

ព្រះ‌នាងយេសា‌បិលសោយទិវង្គត

៣០ បន្ទាប់មក លោកយេហ៊ូចូលមកដល់ក្រុងយីស‌រេ‌អែល។ កាលព្រះ‌នាងយេសា‌បិលដឹងដំណឹងនេះ ព្រះ‌នាងផាត់រង្វង់ភ្នែក និងតុប‌តែងសក់ រួចទតមើលតាមបង្អួច។ ៣១ ពេលលោកយេហ៊ូកំពុងចូលតាមទ្វារក្រុង ព្រះ‌នាងយេសា‌បិលពោលថា៖ «នែ៎ ស៊ីមរី ជាឃាតកម្ចាស់របស់ខ្លួនអើយ តើអ្នកមកដោយសន្តិ‌ភាពឬ?»។ ៣២ លោកយេហ៊ូងើបមុខឡើងមើលទៅបង្អួច រួចពោលថា៖ «តើអ្នកណាស្ម័គ្រចិត្តចុះចូលមកខាងខ្ញុំ?»។ ពេលនោះ មានមហា‌តលិកពីរបីនាក់អើតមើលមកលោក។ ៣៣ លោកបញ្ជាថា៖ «ចូរបោះនាងចុះមក!»។ ពួកគេក៏បោះនាងចុះមក ឈាមរបស់នាងខ្ទាតប្រឡាក់ជញ្ជាំង និងសេះ ហើយលោកយេហ៊ូបររទេះកិនសាក‌សពនោះ។ ៣៤ បន្ទាប់មក លោកយេហ៊ូចូលទៅក្នុងវាំង រួចបរិភោគ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមអស់លោកយកសាក‌សពស្ត្រីដែលត្រូវបណ្ដាសានេះទៅកប់ផង ព្រោះគាត់ក៏ជាកូនស្តេចដែរ»។ ៣៥ ពួកគេចេញទៅយកសពនោះមកកប់ ប៉ុន្តែ ឃើញនៅសល់តែលលាដ៍ក្បាល ជើង និងដៃប៉ុណ្ណោះ។ ៣៦ ពួកគេនាំដំណឹងមកជម្រាបលោកយេហ៊ូវិញ លោកក៏មានប្រសាសន៍ថា៖ «ហេតុ‌ការណ៍នេះកើតមានស្របតាមព្រះ‌បន្ទូល ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានថ្លែងតាម‌រយៈព្យាការីអេលី ជាអ្នកស្រុកទីសបេថា ឆ្កែនឹងហែកស៊ីសាច់យេសា‌បិលក្នុងចម្ការយីស‌រេ‌អែល។ ៣៧ សាក‌សពរបស់នាងយេសា‌បិលនឹងក្លាយជាជី ក្នុងចម្ការយីស‌រេ‌អែល។ ដូច្នេះ គ្មាននរណាអាចពោលថា នេះជាផ្នូររបស់យេសា‌បិលបានទេ»។

រាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទអខាប់ត្រូវរលត់

១ ព្រះ‌បាទអខាប់មានបុត្រាចិត‌សិបអង្គ រស់នៅក្រុងសាម៉ារី។ លោកយេហ៊ូផ្ញើសារ ទៅជូនអស់លោក ដែលជាមេដឹកនាំរបស់ទី‌ក្រុង ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ និងគ្រូបាធ្យាយរបស់បុត្រព្រះ‌បាទអខាប់ ដែលនៅក្រុងសាម៉ារី។ ក្នុងសារនោះមានសេចក្ដីដូចតទៅ៖ ២ «អស់លោកមានបុត្រារបស់ស្តេច ព្រមទាំងរទេះចម្បាំងទ័ព‌សេះ ទី‌ក្រុងដ៏រឹង‌មាំ និងគ្រឿងសាស្ត្រា‌វុធស្រាប់ហើយ។ ដូច្នេះ ពេលណាអស់លោកបានទទួលសារនេះ ៣ ចូរជ្រើសតាំងបុត្រណាមួយដែលប្រសើរជាងគេ ឲ្យឡើងគ្រងរាជ្យជំនួសបិតា ហើយត្រៀមខ្លួនប្រយុទ្ធការ‌ពាររាជ‌វង្ស នៃម្ចាស់របស់អស់លោកទៅ»។ ៤ ពួកគេភ័យ‌ខ្លាចជាខ្លាំង ហើយនិយាយគ្នាថា៖ «ស្តេចទាំងពីរអង្គនោះពុំអាចត‌ទល់នឹងលោកយេហ៊ូបានផង ចុះទម្រាំបើយើងវិញ តើយើងអាចត‌ទល់នឹងលោកដូចម្ដេចបាន?»។ ៥ អ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងវាំង ចៅហ្វាយក្រុង ពួកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ និងពួកគ្រូបាធ្យាយ ចាត់គេឲ្យទៅជម្រាបលោកយេហ៊ូថា៖ «យើងខ្ញុំប្របាទជាអ្នកបម្រើរបស់លោកម្ចាស់ យើងខ្ញុំសុខចិត្តធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ តាមតែលោកម្ចាស់បង្គាប់។ យើងខ្ញុំមិនជ្រើសតាំងនរណាម្នាក់ជាស្តេចទេ សូមលោកម្ចាស់ប្រព្រឹត្តតាមតែលោកម្ចាស់យល់ឃើញថាល្អចុះ!»។

៦ លោកយេហ៊ូធ្វើសារមួយទៀតផ្ញើជូនអស់លោកទាំងនោះ មានសេចក្ដីដូចតទៅ៖ «ប្រសិនបើអស់លោកចូលមកខាងខ្ញុំ និងស្ដាប់តាមបញ្ជារបស់ខ្ញុំ ចូរកាត់កបុត្រាទាំងអស់របស់ម្ចាស់អស់លោក ហើយយកក្បាលមកឲ្យខ្ញុំនៅក្រុងយីស‌រេ‌អែល នាថ្ងៃស្អែក ពេលថ្មើរនេះ!»។ ពេលនោះ បុត្រាទាំងចិត‌សិបអង្គរស់នៅតាមផ្ទះរបស់នាម៉ឺនធំៗ ក្នុងក្រុងសាម៉ារី ហើយលោកទាំងនោះចិញ្ចឹមពួកគេ។ ៧ ពេលពួកមេដឹកនាំនៃក្រុងសាម៉ារីទទួលសាររបស់លោកយេហ៊ូ គេនាំគ្នាចាប់បុត្រារបស់ស្តេចទាំងចិត‌សិបអង្គនោះ មកកាត់ក យកក្បាលដាក់ក្នុងកព្ឆោ នាំទៅជូនលោកយេហ៊ូនៅក្រុងយីស‌រេ‌អែល។ ៨ អ្នកនាំសារម្នាក់រត់ទៅជម្រាបលោកយេហ៊ូថា គេនាំក្បាលរបស់កូនស្តេចមកហើយ។ លោកយេហ៊ូបញ្ជាថា៖ «ចូរយកក្បាលទាំងនោះទៅដាក់ជាពីរគំនរ នៅត្រង់មាត់ទ្វារក្រុង រហូតដល់ព្រឹកស្អែក»។ ៩ លុះព្រឹកឡើង លោកយេហ៊ូចេញទៅឈរនៅមាត់ទ្វារក្រុង ហើយប្រកាសប្រាប់ប្រជាជនទាំងមូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាគ្មានទោសអ្វីទេ! គឺខ្ញុំទេតើដែលបានបះ‌បោរប្រឆាំងនឹងស្តេច ព្រមទាំងធ្វើគុតស្តេចទៀតផង។ រីឯអ្នកទាំងនេះវិញ តើនរណាជាអ្នកសម្លាប់? ១០ ដូច្នេះ សូមអ្នករាល់គ្នាជ្រាបថា ព្រះ‌បន្ទូលទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អម្ចាស់ថ្លែងប្រឆាំងនឹងរាជ‌វង្សរបស់ស្តេចអខាប់ សុទ្ធតែបានសម្រេចឥតខ្វះត្រង់ណាឡើយ! ព្រះ‌អម្ចាស់បានសម្រេចតាមសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលតាម‌រយៈលោកអេលី ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ‌អង្គ»។

១១ លោកយេហ៊ូប្រហារជីវិតញាតិ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទអខាប់ ដែលនៅសេស‌សល់ក្នុងក្រុងយីស‌រេ‌អែល ព្រមទាំងពួកនាម៉ឺនធំៗ អស់អ្នកដែលជិតស្និទ្ធនឹងស្តេច ពួកបូជា‌ចារ្យរបស់ស្តេច ដោយពុំទុកនរណាម្នាក់ឲ្យរួចជីវិតឡើយ។

លោកយេហ៊ូប្រហារជីវិតរាជ‌វង្សរបស់ស្តេចយូដា

(២របា‌ក្សត្រ ២២.៨)

១២ បន្ទាប់មក លោកយេហ៊ូក្រោកឡើង ធ្វើដំណើរទៅកាន់ក្រុងសាម៉ារី។ ពេលធ្វើដំណើរទៅដល់សាលាសំណាក់របស់ពួកគង្វាល ១៣ លោកបានជួបនឹងបង‌ប្អូនរបស់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដា។ លោកសួរពួកគេថា៖ «តើអស់លោកជានរណាដែរ?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «ពួកយើងជាបង‌ប្អូនរបស់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ពួកយើងនាំគ្នាចុះមកធ្វើគារវ‌កិច្ចចំពោះបុត្ររបស់ព្រះ‌មហាក្សត្រ និងបុត្ររបស់ព្រះ‌មហាក្សត្រិ‌យានី»។ ១៤ លោកយេហ៊ូបញ្ជាថា៖ «ចូរចាប់ពួកគេទាំងរស់!»។ គេក៏ចាប់អ្នកទាំងនោះ ទាំងរស់ នាំយកទៅសម្លាប់ ហើយបោះសាក‌សពទៅក្នុងអណ្ដូងទឹកនៃសាលាសំណាក់នោះ។ អ្នកទាំងនោះមានគ្នាចំនួនសែ‌សិបពីរនាក់ លោកយេហ៊ូឥតទុកនរណាម្នាក់ឲ្យរត់រួចឡើយ។

លោកយេហ៊ូជួបនឹងលោកយ៉ូណា‌ដាប់

១៥ កាលលោកយេហ៊ូចេញដំណើរពីទីនោះទៅ លោកបានជួបនឹងលោកយ៉ូណា‌ដាប់ ជាកូនរបស់លោករេកាប ដែលដើរតម្រង់មករកលោក។ លោកយេហ៊ូជម្រាបសួរគាត់ ហើយសួរថា៖ «តើលោកមានចិត្តស្មោះចំពោះខ្ញុំ ដូចខ្ញុំមានចិត្តស្មោះចំពោះលោកដែរឬទេ?»។ លោកយ៉ូណា‌ដាប់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមានចិត្តស្មោះមែន»។ លោកយេហ៊ូមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «បើដូច្នោះមែន សូមហុចដៃមក៍!»។ លោកយ៉ូណា‌ដាប់ក៏ហុចដៃ ហើយលោកយេហ៊ូចាប់ដៃគាត់ ទាញឡើងជិះរទេះជាមួយលោក។ ១៦ លោកយេហ៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «សូមមកជាមួយខ្ញុំ នោះលោកនឹងឃើញចិត្តស្រឡាញ់មោះ‌មុតរបស់ខ្ញុំចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់!»។ លោកយេហ៊ូក៏នាំលោកយ៉ូណា‌ដាប់ឡើងជិះរទេះទៅជាមួយលោក។

១៧ លុះទៅដល់ក្រុងសាម៉ារី លោកយេហ៊ូបានសម្លាប់ញាតិ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទអខាប់ ដែលនៅសេស‌សល់ក្នុងក្រុងនោះ។ លោកសម្លាប់ពួកគេឲ្យផុតពូជ ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានថ្លែង តាម‌រយៈលោកអេលី។

លោកយេហ៊ូលុបបំបាត់ការថ្វាយ‌បង្គំព្រះបាល

១៨ លោកយេហ៊ូប្រមូលប្រជាជនទាំងមូលនៅក្រុងសាម៉ារី ហើយប្រកាសថា៖ «ព្រះ‌បាទអខាប់ធ្លាប់គោរពព្រះបាលតែបន្តិច‌បន្តួចទេ រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំនឹងគោរពព្រះបាលយ៉ាងម៉ត់‌ចត់បំផុត។ ១៩ ឥឡូវនេះ ចូរប្រមូលពួកព្យាការី ពួកអ្នកគោរពបម្រើ និងពួកបូជា‌ចារ្យទាំងអស់របស់ព្រះបាល ឲ្យមកជួប‌ជុំជាមួយយើង។ សូមកុំឲ្យនរណាម្នាក់អវត្ត‌មានឡើយ ដ្បិតខ្ញុំចង់ថ្វាយយញ្ញ‌បូជាមួយយ៉ាងធំចំពោះព្រះបាល។ បើនរណាម្នាក់អាក់‌ខាននឹងត្រូវប្រហារជីវិត»។ លោកយេហ៊ូប្រើឧបាយ‌កលដូច្នេះ ដើម្បីលុបបំបាត់ពួកអ្នកគោរពបម្រើព្រះបាលឲ្យអស់។ ២០ លោកយេហ៊ូបញ្ជាឲ្យគេរៀប‌ចំអង្គប្រជុំដ៏សក្ការៈមួយ ថ្វាយព្រះបាល។ គេក៏ប្រកាសដំណឹងនេះ ២១ ដោយចាត់អ្នកនាំសារទៅគ្រប់ទិស‌ទី ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល។ អស់អ្នកគោរពបម្រើព្រះបាលមកចូលរួមទាំងអស់គ្នា ឥតមាននរណាម្នាក់អវត្ត‌មានឡើយ។ ពួកគេចូលទៅក្នុងវិហាររបស់ព្រះបាលពេញណែនតាន់‌តាប់ទាំងអស់។ ២២ លោកយេហ៊ូបញ្ជាដល់អ្នកគ្រប់‌គ្រងផ្នែកសម្លៀក‌បំពាក់សម្រាប់ថ្វាយ‌បង្គំព្រះបាលថា៖ «ចូរចែកសម្លៀក‌បំពាក់ជូនអស់អ្នកដែលបំពេញមុខ‌ងារបម្រើព្រះបាលចុះ!»។ គេយកសម្លៀក‌បំពាក់មកចែកឲ្យអ្នកទាំងនោះគ្រប់ៗគ្នា។ ២៣ លោកយេហ៊ូអញ្ជើញមកដល់វិហាររបស់ព្រះបាលជាមួយនឹងលោកយ៉ូណា‌ដាប់ ជាកូនរបស់លោករេកាប ហើយលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អស់អ្នកដែលគោរពបម្រើព្រះបាលថា៖ «ចូរពិនិត្យមើល កុំឲ្យមានអ្នកបម្រើព្រះ‌អម្ចាស់ស្ថិតនៅទីនេះឡើយ គឺឲ្យមានតែអស់អ្នកដែលគោរពបម្រើព្រះបាលប៉ុណ្ណោះ»។ ២៤ ពេលនោះ លោកយេហ៊ូ និងលោកយ៉ូណា‌ដាប់ក៏ចូលទៅក្នុងវិហារ ដើម្បីថ្វាយយញ្ញ‌បូជា និងតង្វាយដុតទាំងមូលដែរ។

លោកយេហ៊ូបានដាក់ទាហានប៉ែត‌សិបនាក់ឲ្យចាំនៅខាងក្រៅ ដោយបញ្ជាថា៖ «ខ្ញុំប្រគល់អ្នកទាំងនេះមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់អ្នករាល់គ្នាហើយ អ្នកណាបណ្តោយឲ្យមនុស្សម្នាក់រត់រួច អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់ជំនួស»។

២៥ ពេលថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូលរួចស្រេចហើយ លោកយេហ៊ូបញ្ជាទៅពល‌ទាហាន និងនាយទាហានទ័ព‌សេះថា៖ «ចូរចូលទៅប្រហារពួកគេទាំងអស់គ្នា កុំឲ្យនរណាម្នាក់រត់រួចឡើយ!»។ ទាហានទាំងនោះក៏ប្រហារពួកគេដោយមុខដាវ ហើយបោះសាក‌សពចេញមកក្រៅ រួចចូលទៅខាងក្នុងទីសក្ការៈនៃវិហាររបស់ព្រះបាល។ ២៦ ពួកគេយកស្តូបនៅក្នុងវិហាររបស់ព្រះបាលចេញមកដុតនៅខាងក្រៅ។ ២៧ ក្រោយពីបានដុតបំផ្លាញស្តូបរបស់ព្រះបាលចោលហើយ ពួកគេរំលំវិហាររបស់ព្រះបាល រួចយកទីនោះធ្វើជាកន្លែងបន្ទោរ‌បង់រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។

ព្រះ‌បាទយេហ៊ូសោយ‌រាជ្យនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

២៨ ព្រះ‌បាទយេហ៊ូលុបបំបាត់ការគោរពព្រះបាលចេញពីស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ២៩ ប៉ុន្តែ ស្ដេចពុំបានងាកចេញពីអំពើបាប ដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត បាននាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្ត ដោយគោរពរូបគោមាសនៅបេត‌អែល និងក្រុងដាន់ឡើយ។

៣០ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់ព្រះ‌បាទយេហ៊ូថា៖ «ដោយអ្នកបានបំពេញតាមបញ្ជារបស់យើងយ៉ាងល្អត្រឹម‌ត្រូវ ហើយអ្នកបានប្រព្រឹត្តចំពោះកូនចៅរបស់អខាប់ ស្របតាមបំណងរបស់យើងទាំងស្រុងដូច្នេះ កូនចៅរបស់អ្នកនឹងគ្រងរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល រហូតដល់បួនតំណ»។ ៣១ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌បាទយេហ៊ូពុំព្យាយាមកាន់តាមវិន័យរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ៊ីស្រា‌អែលដោយស្មោះអស់ពីចិត្តទេ គឺស្ដេចពុំបានងាកចេញពីអំពើបាប ដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត បាននាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តនោះឡើយ។

៣២ តាំងពីពេលនោះមក ព្រះ‌អម្ចាស់ចាប់ផ្តើមកាត់បន្ថយទឹកដីអ៊ីស្រា‌អែល។ ព្រះ‌បាទហាសា‌អែលជាស្តេចស្រុកស៊ីរី វាយតាមព្រំ‌ប្រទល់ទាំងប៉ុន្មានដែលជាប់នឹងស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ៣៣ គឺចាប់តាំងពីត្រើយខាងកើតទន្លេយ័រដាន់ ស្រុកកាឡាដទាំងមូល ស្រុកកាដ រូបេន និងម៉ាណាសេ ហើយចាប់តាំងពីអារូ‌អ៊ែរដែលស្ថិតនៅមាត់ស្ទឹងអារណូន ព្រមទាំងស្រុកកាឡាដ និងបាសានផង។

៣៤ រីឯរាជកិច្ចផ្សេងទៀតរបស់ព្រះ‌បាទយេហ៊ូ និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលស្តេចបានធ្វើ ព្រមទាំងវីរ‌ភាពដ៏អង់‌អាចគ្រប់យ៉ាងរបស់ស្តេច សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិ‌សាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ៣៥ ព្រះ‌បាទយេហ៊ូសោយ‌ទិវង្គត គេបានយកសពទៅបញ្ចុះនៅក្រុងសាម៉ារី ហើយព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស ជាបុត្រ ឡើងស្នងរាជ្យ។ ៣៦ ព្រះ‌បាទយេហ៊ូសោយ‌រាជ្យបានម្ភៃប្រាំបីឆ្នាំ នៅក្រុងសាម៉ារី។

ព្រះ‌នាងអថាលីដណ្ដើមអំណាចនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម

(២របា‌ក្សត្រ ២២.១០-១២)

១ កាលព្រះ‌នាងអថាលី ជាមាតារបស់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ជ្រាបថា ព្រះរាជ‌បុត្រសោយ‌ទិវង្គតហើយ ព្រះ‌នាងចេញបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់រាជ‌វង្សា‌នុវង្សទាំងអស់។ ២ ពេលនោះ ព្រះ‌នាងយេហូ‌សេបា ជាបុត្រីរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម និងជាអនុជរបស់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា បានយកព្រះ‌អង្គម្ចាស់យ៉ូអាស ជាបុត្រារបស់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ពីក្នុងចំណោមបុត្រារបស់ស្តេចដែលត្រូវគេសម្លាប់នោះទៅលាក់ទុក។ ព្រះ‌នាងនាំបុត្រនោះទៅលាក់នៅបន្ទប់ដេកមួយក្នុងព្រះ‌វិហារ ព្រមទាំងឲ្យមេ‌ដោះនៅជាមួយផង។ គេបានលាក់រាជ‌កុមារមិនឲ្យព្រះ‌នាងអថាលីឃើញ ដូច្នេះ រាជ‌កុមារក៏រួចពីស្លាប់។ ៣ ក្នុងពេលព្រះ‌នាងអថាលីគ្រងរាជ្យ រាជ‌កុមារបានលាក់ខ្លួនជាមួយមេ‌ដោះក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ អស់‌រយៈពេលប្រាំមួយឆ្នាំ។

ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសឡើងគ្រងរាជ្យ

(២របា‌ក្សត្រ ២៣.១-២១)

៤ លុះដល់ឆ្នាំទីប្រាំពីរ លោកបូជា‌ចារ្យយេ‌ហូ‌យ៉ា‌ដាចាត់គេទៅអញ្ជើញពួកនាយទាហានហ្លួង ដែលជាជនជាតិការី និងពល‌ទាហានមកជួបនឹងលោកនៅព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ លោកបានចុះកិច្ច‌សន្យាជាមួយពួកគេ ព្រមទាំងសុំឲ្យពួកគេស្បថក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ រួចលោកនាំបុត្រារបស់ស្តេចមកបង្ហាញឲ្យពួកគេឃើញ។ ៥ បន្ទាប់មក លោកបញ្ជាពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើដូចតទៅ: ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែលត្រូវវេនយាមនៅថ្ងៃសប្ប័ទ* មួយភាគបីត្រូវយាមដំណាក់ស្តេច ៦ មួយភាគបីត្រូវយាមនៅត្រង់មាត់ទ្វារស៊ូរ និងមួយភាគបីទៀតត្រូវយាមនៅទ្វារខាងក្រោយកន្លែងប្រចាំការ។ ក្រុមទាំងបីនេះត្រូវប្ដូរវេនគ្នាយាមព្រះ‌ដំណាក់។ ៧ រីឯអ្នករាល់គ្នាពីរក្រុមទៀត ដែលមិនត្រូវវេនយាមនៅថ្ងៃសប្ប័ទ ត្រូវយាមព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីការ‌ពារព្រះ‌មហាក្សត្រ។ ៨ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រដាប់អាវុធគ្រប់ដៃ នៅការ‌ពារជុំ‌វិញមហាក្សត្រ។ បើនរណាម្នាក់ហ៊ានចូលមកជិតជួរទ័ពរបស់អ្នករាល់គ្នា ត្រូវសម្លាប់ចោល។ ចូរនៅជាប់ជាមួយព្រះ‌មហាក្សត្រជា‌និច្ច ទោះ‌បីព្រះ‌អង្គយាងចេញ ឬចូលក៏ដោយ»។

៩ ពួកមេ‌ទ័ពនាំគ្នាធ្វើតាមបញ្ជាទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកបូជា‌ចារ្យយេហូ‌យ៉ាដា ម្នាក់ៗនាំកូនទាហានរបស់ខ្លួន ទាំងអ្នកត្រូវវេនយាមនៅថ្ងៃសប្ប័ទ ទាំងអ្នកមិនត្រូវវេនយាម ហើយទៅជួបលោកបូជា‌ចារ្យយេហូ‌យ៉ាដា។ ១០ លោកបូជា‌ចារ្យចែកលំពែង ព្រមទាំងខែលរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ ដែលតម្កល់ទុកក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ជូនពួកមេ‌ទ័ពទាំងនោះ។ ១១ ពល‌ទាហានប្រដាប់អាវុធគ្រប់ៗដៃ ឈរយាមនៅមុខព្រះ‌ដំណាក់ និងនៅជិតអាសនៈចាប់ពីប៉ែកខាងស្តាំរហូតដល់ប៉ែកខាងឆ្វេងព្រះ‌ដំណាក់ ដើម្បីការ‌ពារព្រះ‌មហាក្សត្រ។ ១២ ពេលនោះ លោកបូជា‌ចារ្យយាងព្រះរាជ‌បុត្ររបស់ស្តេចចេញមក ហើយយកមកុដ‌រាជ្យមកបំពាក់ ព្រមទាំងថ្វាយឯក‌សារនៃសម្ពន្ធ‌មេត្រីផង រួចគេចាក់ប្រេងអភិ‌សេករាជ‌កុមារតែង‌តាំងជាស្តេច។ គេនាំគ្នាទះដៃស្រែកជយ‌ឃោសថា៖ «ជយោ! ព្រះ‌មហាក្សត្រ!»។

១៣ កាលព្រះ‌នាងអថាលីឮសម្រែកពល‌ទាហាន និងប្រជាជន ព្រះ‌នាងក៏យាងទៅមើលពួកគេនៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៤ ព្រះ‌នាងទតឃើញព្រះ‌មហាក្សត្រថ្មី ឈរនៅលើវេទិកា តាមទំនៀម‌ទម្លាប់ ដោយមានមេ‌ទ័ព និងអ្នកផ្លុំត្រែឈរអមផង។ ប្រជាជនទាំងមូលនៅក្នុងស្រុកនាំគ្នាអប‌អរសាទរ ហើយគេក៏ផ្លុំត្រែឡើង។ ព្រះ‌នាងអថាលីហែកព្រះ‌ភូសា ស្រែកថា៖ «នេះជាអំពើក្បត់! នេះជាអំពើក្បត់!»។ ១៥ លោកបូជា‌ចារ្យយេហូ‌យ៉ាដាបញ្ជាពួកមេ‌ទ័ពដែលគ្រប់‌គ្រងលើពល‌ទ័ពថា៖ «ចូរនាំព្រះ‌នាងចេញទៅក្រៅ! បើនរណាគាំ‌ទ្រព្រះ‌នាង ចូរសម្លាប់ដោយមុខដាវទៅ!»។ លោកបូជា‌ចារ្យមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «មិនត្រូវប្រហារជីវិតព្រះ‌នាងនៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ឡើយ!»។ ១៦ គេចាប់ព្រះ‌នាងនាំទៅវាំងវិញ។ កាលមកដល់ខ្លោងទ្វារសេះ គេប្រហារជីវិតព្រះ‌នាងនៅទីនោះ។

១៧ លោកយេហូ‌យ៉ាដាចងសម្ពន្ធ‌មេត្រីរវាងព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រះ‌មហាក្សត្រ និងប្រជា‌រាស្ដ្រ ដើម្បីឲ្យពួកគេធ្វើជាប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ លោកក៏បានចងសម្ពន្ធ‌មេត្រីរវាងព្រះ‌មហាក្សត្រ និងប្រជា‌រាស្ដ្រដែរ។ ១៨ ប្រជាជនទាំងមូលនៅក្នុងស្រុកនាំគ្នាចូលទៅបំផ្លាញវិហាររបស់ព្រះបាល ហើយវាយកម្ទេចអាសនៈ និងរូបសំណាក ព្រមទាំងសម្លាប់លោកម៉ាត់‌ថាន ជាបូជា‌ចារ្យរបស់ព្រះបាល នៅមុខអាសនៈទៀតផង។ លោកយេហូ‌យ៉ាដាបានចាត់ចែងឲ្យមានអ្នកមើលខុសត្រូវលើព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។

១៩ បន្ទាប់មក លោកនាំពួកមេ‌ទ័ព ពួកនាយទាហានហ្លួងដែលជាជនជាតិការី និងពល‌ទាហាន ព្រមទាំងប្រជាជនទាំងមូលនៅក្នុងស្រុក ដង្ហែព្រះ‌មហាក្សត្រពីព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ចូលវាំង តាមខ្លោងទ្វារនៃពួកអ្នកយាម រួចហើយព្រះ‌បាទយ៉ូអាសឡើងគង់លើបល្ល័ង្ករាជ្យ។ ២០ ប្រជាជនទាំងមូលនៅក្នុងស្រុកនាំគ្នាអបអរសាទរ ហើយទី‌ក្រុងក៏បានសុខ‌សាន្ត។ គេបានប្រហារជីវិតព្រះ‌នាងអថាលីនៅក្នុងវាំង។

ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសសោយ‌រាជ្យនៅស្រុកយូដា

(២របា‌ក្សត្រ ២៤.១-៣)

១ (១១.២១) ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសឡើងសោយរាជ្យក្នុងជន្មាយុប្រាំពីរវស្សា ២ (១) គឺនៅឆ្នាំទីប្រាំពីរក្នុងរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយេហ៊ូ ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌អង្គសោយ‌រាជ្យបានសែ‌សិប‌ឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ រីឯមាតារបស់ស្តេចមាននាមថា ស៊ីបយ៉ាជាអ្នកស្រុកបៀរ‌សេបា។ ៣ (២) ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត ជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ អស់មួយជីវិត ដូចលោកបូជា‌ចារ្យយេហូ‌យ៉ាដាបានបង្ហាត់បង្រៀន។ ៤ (៣) ប៉ុន្តែ ស្តេចមិនបានលុបបំបាត់កន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗទេ។ ប្រជាជននៅតែថ្វាយយញ្ញ‌បូជា និងដុតគ្រឿងក្រអូប តាមទួលខ្ពស់ៗដដែល។

ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសជួស‌ជុលព្រះ‌វិហារ

(២របា‌ក្សត្រ ២៤.៤-១៤)

៥ (៤) ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសមានរាជ‌ឱង្ការទៅកាន់ពួកបូជា‌ចារ្យថា៖ «ចំពោះប្រាក់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលគេយកមកថ្វាយជាតង្វាយ ក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺប្រាក់ដែលប្រជាជនយកមកបង់ពន្ធសម្រាប់ព្រះ‌ដំណាក់ ប្រាក់បានមកពីតង្វាយលោះមនុស្ស ស្របតាមការវាយតម្លៃ និងតង្វាយស្ម័គ្រចិត្ត ដែលគេយកមកថ្វាយព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ៦ (៥) នោះឲ្យក្រុមបូជា‌ចារ្យទទួលយក គឺម្នាក់ៗត្រូវទទួលយកចំណែករបស់ខ្លួនពីអ្នកដែលខ្លួនស្គាល់ ដើម្បីជួស‌ជុលកន្លែងបាក់‌បែកទាំងប៉ុន្មាននៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់ ដែលគេយល់ថាចាំ‌បាច់គួរតែជួស‌ជុល»។ ៧ (៦) ប៉ុន្តែ រហូតមកដល់ឆ្នាំទីម្ភៃបីនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ក្រុមបូជា‌ចារ្យពុំទាន់បានជួស‌ជុលកន្លែងបាក់‌បែកក្នុងព្រះ‌ដំណាក់នៅឡើយទេ។ ៨ (៧) ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសកោះហៅលោកបូជា‌ចារ្យយេហូ‌យ៉ាដា ព្រមទាំងបូជា‌ចារ្យឯទៀតៗមក រួចមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអស់លោកមិនជួស‌ជុលកន្លែងបាក់‌បែកក្នុងព្រះ‌ដំណាក់? ចាប់ពីពេលនេះតទៅ អស់លោកមិនត្រូវទទួលប្រាក់ពីអ្នកស្គាល់ទៀតឡើយ តែត្រូវបង្វិលប្រាក់នេះសម្រាប់ការជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់វិញ»។ ៩ (៨) ដូច្នេះ ពួកបូជា‌ចារ្យក៏ឈប់ទទួលប្រាក់ពីប្រជាជន និងលែងទទួលបន្ទុកលើការជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់ទៀត។ ១០ (៩) លោកបូជា‌ចារ្យយេហូ‌យ៉ាដាយកហិបមួយចោះរន្ធលើគម្រប រួចដាក់នៅខាងស្តាំអាសនៈ ត្រង់មាត់ទ្វារចូលព្រះ‌ដំណាក់។ ពួកបូជា‌ចារ្យជាអ្នកយាមនៅមាត់ទ្វារ ដាក់ប្រាក់ទាំងអស់ដែលគេយកមកថ្វាយព្រះ‌ដំណាក់ ក្នុងហិបនោះ។ ១១ (១០) កាលណាគេឃើញមានប្រាក់ច្រើននៅក្នុងហិបហើយ លោកស្មៀនហ្លួង និងមហា‌បូជា‌ចារ្យក៏មកទទួលប្រាក់ នៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់យកទៅរាប់ រួចទុកក្នុងថង់មួយ។ ១២ (១១) បន្ទាប់មក លោកប្រគល់ប្រាក់នោះឲ្យពួកមេជាងដែលទទួលបន្ទុកលើការ‌ងារជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ គេប្រើប្រាក់នោះសម្រាប់ជួលជាងឈើ និងជាងសំណង់ដែលត្រូវជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ១៣ (១២) ព្រមទាំងជួលជាងកំបោរ ជាងដាប់ថ្ម ហើយទិញឈើ និងថ្ម‌ដាប់សម្រាប់ជួស‌ជុលកន្លែងបាក់‌បែកក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ប្រាក់នេះក៏ប្រើសម្រាប់ការចំណាយគ្រប់ប្រភេទ ក្នុងការជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់ឡើងវិញ។ ១៤ (១៣) ប៉ុន្តែ គេពុំបានប្រើប្រាក់ដែលប្រជាជនយកមកថ្វាយក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ទៅធ្វើពានប្រាក់ កាំបិត ថូ ត្រែ ឬប្រដាប់‌ប្រដាអ្វីផ្សេងទៀតអំពីមាស ប្រាក់ សម្រាប់ព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ឡើយ។ ១៥ (១៤) គេប្រគល់ប្រាក់នេះ ឲ្យអស់អ្នកដែលទទួលបន្ទុកលើការ‌ងារ សម្រាប់ប្រើ‌ប្រាស់ជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៦ (១៥) គេពុំបានត្រួតពិនិត្យអស់អ្នកដែលយកប្រាក់នោះ ទៅបើកឲ្យពួកជាងទេ ដ្បិតពួកគេធ្វើការនេះដោយចិត្តស្មោះ‌ស្ម័គ្របំផុត។

១៧ (១៦) រីឯប្រាក់តង្វាយដែលប្រជាជនយកមកថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាសុំលើក‌លែងទោស និងយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប គេពុំបានទុកសម្រាប់ព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ទេ គឺប្រាក់នោះត្រូវបានជាចំណែករបស់ពួកបូជា‌ចារ្យវិញ។

ចុងបញ្ចប់នៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូអាស

(២របា‌ក្សត្រ ២៤.២៣-២៧)

១៨ (១៧) នៅគ្រានោះ ព្រះ‌បាទហាសា‌អែល ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី ឡើងមកវាយ និងដណ្ដើមយកបានក្រុងកាថ។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌បាទហាសា‌អែលលើកទ័ពតម្រង់ឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹមទៀត។ ១៩ (១៨) ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ស្តេចស្រុកយូដា ប្រមូលវត្ថុមានតម្លៃទាំងប៉ុន្មាន នៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ និងនៅក្នុងវាំង ជាវត្ថុដែលស្តេចស្រុកយូដា ជាអយ្យ‌កោ គឺព្រះ‌បាទយ៉ូសា‌ផាត ព្រះ‌បាទយ៉ូរ៉ាម និងព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា បានថ្វាយជាតង្វាយ ព្រមទាំងវត្ថុដែលស្តេចផ្ទាល់បានថ្វាយជាតង្វាយ ហើយចាត់គេឲ្យនាំយកទៅថ្វាយព្រះ‌បាទហាសា‌អែល ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី។ ហេតុនេះ ស្តេចក្រុងស៊ីរីក៏ដកទ័ពថយ ឈប់វាយក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។

២០ (១៩) រីឯរាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលស្តេចបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុក ក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិ‌សាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ២១ (២០) មេ‌ទ័ពរបស់ស្តេចបានក្រោកឡើងរួមគំនិតគ្នាក្បត់នឹងព្រះ‌បាទយ៉ូអាស។ ពួកគេធ្វើគុតស្តេច នៅបេត‌មីឡូ តាមផ្លូវចុះទៅស៊ីឡា។ ២២ (២១) មេ‌ទ័ពដែលបានធ្វើគុតស្តេច គឺលោកយ៉ូសាបាដ ជាកូនរបស់លោកស៊ីម៉ាត និងលោកយេហូ‌សេបាដ ជាកូនរបស់លោកសូមែរ។ គេបានបញ្ចុះសពស្តេចក្នុងផ្នូររបស់រាជ‌វង្ស នៅបុរីព្រះ‌បាទដាវីឌ ហើយព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាបុត្រ បានឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាសសោយ‌រាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

១ នៅឆ្នាំទីម្ភៃបីនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ស្តេចស្រុកយូដា ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយេហ៊ូ បានឡើងសោយ‌រាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល នៅក្រុងសាម៉ារី ព្រះ‌អង្គសោយ‌រាជ្យបានដប់ប្រាំពីរឆ្នាំ។ ២ ស្តេចប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ គឺព្រះ‌អង្គប្រព្រឹត្តអំពើបាបដូចព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត ដែលនាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាបដែរ ស្តេចមិនងាកចេញពីផ្លូវនោះទេ។ ៣ ព្រះ‌អម្ចាស់ព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធទាស់នឹងជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ហើយប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ព្រះ‌បាទហាសា‌អែល ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី និងព្រះ‌បាទបេន‌ហា‌ដាដ ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទហា‌សែល ក្នុងអំឡុងពេលដ៏យូរ។ ៤ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាសទូល‌អង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រះ‌អម្ចាស់ព្រះ‌អង្គព្រះ‌សណ្ដាប់ពាក្យទូល‌អង្វរនេះ ដ្បិតព្រះ‌អង្គទតឃើញស្តេចស្រុកស៊ីរីជិះ‌ជាន់សង្កត់‌សង្កិនប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល ៥ ព្រះ‌អម្ចាស់ប្រោសប្រទានឲ្យមានអ្នកដឹកនាំមួយរូបមកសង្គ្រោះជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ជនជាតិស៊ីរី និងឲ្យពួកគេរស់នៅដោយសុខ‌សាន្តក្នុងស្រុករបស់ខ្លួនដូចកាលពីមុន។ ៦ ប៉ុន្តែ ពួកគេពុំបានងាកចេញពីអំពើបាប ដែលរាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោមនាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តនោះឡើយ។ ពួកគេនៅតែប្រព្រឹត្តអំពើបាបនោះតទៅទៀត គឺសូម្បីតែបង្គោលរបស់ព្រះអាសេរ៉ាក៏មាននៅក្នុងក្រុងសាម៉ារីដែរ។ ៧ កង‌ទ័ពរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាសមាននៅសល់ត្រឹមតែទ័ព‌សេះហា‌សិបនាក់ រទេះចម្បាំងដប់ និងកង‌ពលថ្មើរជើងមួយ‌ម៉ឺននាក់ប៉ុណ្ណោះ ដ្បិតស្តេចស្រុកស៊ីរីបានបំផ្លាញស្ទើរតែទាំងអស់ ទុកទ័ពឲ្យនៅសេស‌សល់បន្តិច‌បន្តួច ប្រៀបដូចជាធូលីដែលគេដើរជាន់។ ៨ រាជកិច្ចផ្សេងទៀតរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលស្តេចបានធ្វើ ព្រមទាំងវីរ‌ភាពដ៏អង់‌អាចរបស់ស្តេច សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ៩ កាលស្តេចសោយ‌ទិវង្គត គេយកសពទៅបញ្ចុះនៅក្រុងសាម៉ារី ហើយព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាបុត្រ ឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសសោយ‌រាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

១០ នៅឆ្នាំទីសាម‌សិបប្រាំពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាស្តេចស្រុកយូដា ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស បានឡើងសោយ‌រាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល នៅក្រុងសាម៉ារី ព្រះ‌អង្គសោយ‌រាជ្យបានដប់ប្រាំមួយឆ្នាំ។ ១១ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយពុំបានងាកចេញពីអំពើបាបដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត នាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តនោះទេ គឺស្តេចប្រព្រឹត្តតាមផ្លូវអាក្រក់ដូចគេដែរ។ ១២ រីឯរាជកិច្ចផ្សេងទៀតរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ ព្រមទាំងវីរ‌ភាពដ៏អង់‌អាចរបស់ស្តេច និងសង្គ្រាមជាមួយព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដា សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិ‌សាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ១៣ កាលព្រះ‌បាទយ៉ូអាសសោយទិវង្គត គេយកសពទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរនៃរាជ‌វង្សរបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលនៅក្រុងសាម៉ារី ហើយព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោមឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្យាការីអេលីសេទទួលមរណ‌ភាព

១៤ នៅគ្រានោះ លោកអេលីសេមានជំងឺជាទម្ងន់ ហៀបនឹងស្លាប់។ ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល យាងមកសួរសុខទុក្ខលោក ស្តេចយំសម្រក់ទឹកភ្នែកលើមុខលោក ហើយមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «លោកឪពុក! លោកឪពុកអើយ លោកប្រៀបដូចជារទេះចម្បាំង និងទ័ព‌សេះរបស់អ៊ីស្រា‌អែល!»។ ១៥ លោកអេលីសេទូលព្រះ‌រាជាថា៖ «សូមព្រះ‌ករុណាយកធ្នូ និងព្រួញមក!»។ ស្តេចក៏យកធ្នូ និងព្រួញមកកាន់។ ១៦ ព្យាការីទូលព្រះ‌រាជាថា៖ «សូមព្រះ‌ករុណាលើកធ្នូឡើងយឹតទៅ!»។ ព្រះ‌រាជាក៏លើកធ្នូឡើង ហើយយឹត។ លោកអេលីសេដាក់ដៃលើព្រះ‌ហស្ដស្តេច ១៧ រួចទូលថា៖ «សូមព្រះ‌ករុណាបើកបង្អួចដែលបែរទៅទិសខាងកើត!»។ ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសក៏បើកបង្អួចនោះ។ លោកអេលីសេទូលថា៖ «សូមបាញ់ទៅ!» ស្តេចក៏បាញ់។ លោកអេលីសេទូលថា៖ «នេះជាព្រួញជ័យ‌ជម្នះមកពីព្រះ‌អម្ចាស់ គឺព្រួញជ័យ‌ជម្នះលើជនជាតិស៊ីរី។ ព្រះ‌ករុណានឹងប្រហារកង‌ទ័ពស៊ីរីនៅក្រុងអាផេក រហូតដល់ពួកគេវិនាសសូន្យ»។ ១៨ លោកអេលីសេទូលព្រះ‌រាជាទៀតថា៖ «សូមយកព្រួញទាំងនោះមក!»។ ស្តេចក៏យកព្រួញទាំងនោះមកកាន់។ ព្យាការីទូលថា៖ «សូមវាយលើដី!» ស្តេចវាយលើដីបីដង ហើយឈប់។ ១៩ អ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ក្រេវ‌ក្រោធនឹងព្រះ‌រាជា ហើយទូលថា៖ «គួរតែវាយឲ្យបានប្រាំ ឬប្រាំមួយដង នោះព្រះ‌ករុណាពិតជាច្បាំងឈ្នះជនជាតិស៊ីរី រហូតដល់បំផ្លាញពួកគេឲ្យវិនាសសូន្យ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ ព្រះ‌ករុណាវាយពួកគេឈ្នះបានត្រឹមតែបីដងប៉ុណ្ណោះ»។

២០ បន្ទាប់មក លោកអេលីសេទទួលមរណ‌ភាព ហើយគេក៏យកសពលោកទៅបញ្ចុះ។

ជារៀង‌រាល់ឆ្នាំ ទាហានជនជាតិម៉ូអាប់តែង‌តែចូលមកទន្ទ្រានក្នុងស្រុក។ ២១ ថ្ងៃមួយ អ្នកស្រុកបានយកសពមនុស្សម្នាក់ទៅបញ្ចុះ ស្រាប់តែជួបប្រទះនឹងទាហានជនជាតិម៉ូអាប់ ពួកគេក៏បោះសពនោះក្នុងផ្នូររបស់ព្យាការី។ ពេលសពនោះធ្លាក់ទៅប៉ះលើធាតុរបស់លោកអេលីសេ គេក៏រស់ឡើងវិញ ហើយក្រោកឈរ។

២២ ក្នុងរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស ព្រះ‌បាទហាសា‌អែល ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី តែង‌តែជិះ‌ជាន់សង្កត់‌សង្កិនជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលជា‌និច្ច។ ២៣ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់ប្រណីសន្ដោសដល់កូនចៅអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌អង្គអាណិត‌អាសូរ និងសម្ដែងព្រះ‌ហឫ‌ទ័យមេត្តាករុណាចំពោះពួកគេ ដោយយល់ដល់សម្ពន្ធ‌មេត្រី ដែលព្រះ‌អង្គបានចងជាមួយលោកអប្រាហាំ លោកអ៊ីសាក និងលោកយ៉ាកុប។ ព្រះ‌អង្គមិនសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យបំផ្លាញពួកគេទេ ហើយរហូតដល់ពេលនេះ ព្រះ‌អង្គក៏មិនបោះ‌បង់ចោលពួកគេឲ្យទៅឆ្ងាយពីព្រះ‌អង្គដែរ។

២៤ ព្រះ‌បាទហាសា‌អែល ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី សោយទិវង្គត ហើយព្រះ‌បាទបេន‌ហា‌ដាដជាបុត្រឡើងស្នងរាជ្យ។ ២៥ ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស បានដណ្ដើមក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់អ៊ីស្រា‌អែលពីព្រះ‌បាទបេន‌ហា‌ដាដ ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទហាសា‌អែល យកមកវិញ គឺក្រុងទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌បាទហាសា‌អែលបានវាយដណ្ដើមយកពីព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស ជាបិតា ក្នុងពេលធ្វើសង្គ្រាម។ ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសវាយព្រះ‌បាទបេន‌ហា‌ដាដបីលើក រួចដណ្ដើមយកទី‌ក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់អ៊ីស្រា‌អែលមកវិញ។

ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ាសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(២របា‌ក្សត្រ ២៥.១-៤, ១១-១២, ១៧-២៨, ២៦.១-២)

១ នៅឆ្នាំទីពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា។ ២ ពេលឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ជន្មម្ភៃប្រាំវស្សា ហើយសោយរាជ្យបានម្ភៃប្រាំបួនឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតាមាននាមថា យ៉ូអា‌ដាន ជាអ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ៣ ស្តេចប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត ជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ តែពុំបានដូចព្រះ‌បាទដាវីឌ ជាអយ្យ‌កោឡើយ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើគ្រប់យ៉ាង ដូចព្រះ‌បាទយ៉ូអាសជាបិតាដែរ។ ៤ ប៉ុន្តែ ស្តេចមិនបានលុបបំបាត់កន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗទេ។ ប្រជាជននៅតែថ្វាយយញ្ញ‌បូជា និងដុតគ្រឿងក្រអូបតាមទួលខ្ពស់ៗដដែល។

៥ ក្រោយពីឡើងគ្រងរាជ្យ និងពង្រឹងអំណាចហើយ ស្ដេចប្រហារជីវិតពួកមេ‌ទ័ពដែលបានធ្វើគុតព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាបិតា។ ៦ ប៉ុន្តែ ស្ដេចពុំបានប្រហារជីវិតកូនចៅរបស់ពួកឃាតកទេ ដោយគោរពតាមព្រះ‌បន្ទូលដែលមានចែងទុក ក្នុងគម្ពីរ‌វិន័យរបស់លោកម៉ូសេ គឺព្រះ‌អម្ចាស់បានបង្គាប់ថា «មិនត្រូវប្រហារជីវិតឪពុក ព្រោះតែទោសរបស់កូន ហើយក៏មិនត្រូវប្រហារជីវិតកូន ព្រោះតែទោសរបស់ឪពុកដែរ គឺត្រូវប្រហារជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗ តាមអំពើបាបដែលខ្លួនប្រព្រឹត្ត»។

៧ ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ាបានប្រហារកង‌ទ័ពអេដុមមួយ‌ម៉ឺននាក់នៅជ្រលងភ្នំអំបិល ហើយនៅពេលច្បាំងគ្នានោះ ស្តេចដណ្ដើមយកបានក្រុងសេឡា ដែលស្តេចដាក់ឈ្មោះថាក្រុងយុគ‌តេ‌អែល គឺឈ្មោះដែលមានរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ៨ គ្រានោះ ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ាចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅទូលព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស និងជាចៅរបស់ព្រះ‌បាទយេហ៊ូថា៖ «ចូរចេញមក យើងប្រយុទ្ធត‌ទល់គ្នា»។ ៩ ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ចាត់មនុស្សឲ្យមកទូលព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដាវិញថា៖ «គ្រាមួយនោះ គុម្ពបន្លាដែលដុះនៅភ្នំលីបង់ ចាត់គេឲ្យទៅប្រាប់ដើមតាត្រៅនៅភ្នំលីបង់ថា “ចូរលើកកូនស្រីរបស់អ្នក ឲ្យមកធ្វើជាប្រពន្ធរបស់កូនប្រុសយើង”។ ប៉ុន្តែ មានសត្វព្រៃដើរកាត់តាមនោះ ហើយជាន់គុម្ពបន្លាខ្ទេច‌ខ្ទីអស់។ ១០ ព្រះ‌ករុណាវាយឈ្នះជនជាតិអេដុមមែន ហេតុនេះហើយបានជាព្រះ‌ករុណាមានមោទន‌ភាព។ ចូរអបអរសាទរនឹងជ័យ‌ជម្នះ រួចគង់ក្នុងដំណាក់ទៅ! ហេតុអ្វីបានជាព្រះ‌ករុណាចង់ធ្វើសង្គ្រាម ដែលបង្កឲ្យវេទនាដូច្នេះ? ព្រះ‌ករុណា និងប្រជាជនយូដាមុខជាបរា‌ជ័យមិនខាន»។ ១១ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ាពុំព្រមស្ដាប់តាមសេចក្ដីព្រមាននេះទេ។ ពេលនោះ ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ក៏ឡើងមកប្រយុទ្ធត‌ទល់នឹងព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដា នៅក្រុងបេត‌សេ‌មេស ជាក្រុងរបស់យូដា។ ១២ កង‌ទ័ពអ៊ីស្រា‌អែលវាយឈ្នះកង‌ទ័ពយូដា ហើយពល‌ទាហានយូដាបាក់ទ័ព រត់មកកាន់ទីលំ‌នៅរៀងៗខ្លួនវិញ។ ១៣ ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ចាប់ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស និងជាចៅរបស់ព្រះ‌បាទអហា‌ស៊ីយ៉ា ធ្វើជាឈ្លើយ នៅបេត‌សេ‌មេស។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌បាទយ៉ូអាសយាងទៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ហើយវាយបំបែកកំពែងក្រុង ចាប់តាំងពីទ្វារអេប្រា‌អ៊ីមរហូតដល់ទ្វារនៅជ្រុងកំពែង ដែលមានប្រវែងបួន‌រយហត្ថ។ ១៤ ស្តេចប្រមូលយកមាសប្រាក់ និងវត្ថុមានតម្លៃទាំងប៉ុន្មាន នៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ និងក្នុងឃ្លាំងព្រះ‌រាជ‌ទ្រព្យ ព្រមទាំងនាំចំណាប់ខ្មាំងវិលត្រឡប់ទៅក្រុងសាម៉ារីវិញ។

១៥ រាជកិច្ចផ្សេងទៀតរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលស្តេចបានធ្វើ ព្រមទាំងវីរ‌ភាពដ៏អង់‌អាចរបស់ស្តេច និងសង្គ្រាមជាមួយព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ស្តេចស្រុកយូដា សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិ‌សាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ១៦ កាលព្រះ‌បាទយ៉ូអាសសោយទិវង្គត គេបានយកសពទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ នៃរាជ‌វង្សរបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល នៅក្រុងសាម៉ារី ហើយព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាបុត្រ ក៏ឡើងស្នងរាជ្យ។

១៧ ក្រោយពីព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល សោយទិវង្គត ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ស្តេចស្រុកយូដា មានព្រះ‌ជន្មគង់នៅបានដប់ប្រាំវស្សាទៀត។ ១៨ រាជកិច្ចផ្សេងៗរបស់ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ាសុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុក ក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ១៩ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម មានមនុស្សឃុប‌ឃិតគ្នាក្បត់ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ដូច្នេះ ស្តេចក៏ភៀសខ្លួនទៅឯក្រុងឡាគីស តែពួកគេចាត់មនុស្សឲ្យដេញតាមព្រះ‌រាជា រហូតដល់ក្រុងឡាគីសទៀត ហើយធ្វើគុតស្តេចនៅទីនោះ។ ២០ គេយកសពរបស់ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ាដាក់លើខ្នងសេះ នាំមកបញ្ចុះនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ក្នុងផ្នូរនៃរាជ‌វង្ស នៅបុរីព្រះ‌បាទដាវីឌ។ ២១ ប្រជាជននៅស្រុកយូដាទាំងមូលនាំគ្នាលើកព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា ដែលមានព្រះ‌ជន្មដប់ប្រាំមួយវស្សា ឲ្យឡើងគ្រងរាជ្យ តពីព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាបិតា។ ២២ ក្រោយពេលព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ាសោយទិវង្គត ព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ាសង់ក្រុងអេឡាតឡើងវិញ ហើយដាក់ឲ្យនៅក្រោមការគ្រប់‌គ្រងរបស់ស្រុកយូដា។

ព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោមទី២សោយរាជ្យនៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

២៣ នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ស្តេចស្រុកយូដា ព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ឡើងសោយរាជ្យនៅក្រុងសាម៉ារី ព្រះ‌អង្គសោយរាជ្យបានសែ‌សិបមួយឆ្នាំ។ ២៤ ស្តេចប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយពុំបានងាកចេញពីអំពើបាប ដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត នាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តនោះឡើយ។ ២៥ ព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោមបានកំណត់ព្រំ‌ប្រទល់ទឹកដីរបស់អ៊ីស្រា‌អែលឡើងវិញ ចាប់តាំងពីច្រកចូលហាម៉ាត់ រហូតដល់សមុទ្រអារ៉ាបា ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលដែលព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ថ្លែងតាម‌រយៈអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ‌អង្គ គឺព្យាការីយ៉ូណាស ជាកូនរបស់លោកអមីតៃ ជាអ្នកស្រុកកាថ-‌ហេភែរ។ ២៦ ព្រះ‌អម្ចាស់ទតឃើញអ៊ីស្រា‌អែលរងនូវភាពអាម៉ាស់យ៉ាងធ្ងន់‌ធ្ងរ គឺទាំងអ្នកជា ទាំងអ្នកងារ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់សង្គ្រោះពួកគេឡើយ។ ២៧ ព្រះ‌អម្ចាស់ពុំសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យលុបឈ្មោះអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យបាត់ពីផែន‌ដីទេ។ ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គសង្គ្រោះប្រជាជននេះ តាម‌រយៈព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូអាស។

២៨ រាជកិច្ចផ្សេងទៀតរបស់ព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលស្តេចបានធ្វើ ព្រមទាំងវីរ‌ភាពដ៏អង់‌អាចក្នុងការធ្វើសឹកសង្គ្រាម ការវាយដណ្ដើមយកក្រុងដាម៉ាស និងក្រុងហាម៉ាត់ពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ជនជាតិយូដា មកដាក់ក្រោមការគ្រប់‌គ្រងរបស់ស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ២៩ ព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោមសោយទិវង្គត ហើយគេបញ្ចុះសពនៅក្នុងផ្នូររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ព្រះ‌បាទសាការី ជាបុត្រ ឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ាសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(២របា‌ក្សត្រ ២៦.៣-៤, ២១-២៣)

១ នៅឆ្នាំទីម្ភៃប្រាំពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា បានឡើងសោយ‌រាជ្យលើស្រុកយូដា ២ ក្នុងព្រះ‌ជន្មាយុដប់ប្រាំមួយវស្សា ស្ដេចសោយរាជ្យបានហា‌សិបពីរឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថា យេកូ‌លីយ៉ា ជាអ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ៣ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតគ្រប់យ៉ាង ជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចព្រះ‌បាទអម៉ា‌ស៊ីយ៉ា ជាបិតាដែរ។ ៤ ប៉ុន្តែ ស្តេចមិនបានលុបបំបាត់កន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗទេ ប្រជាជននៅតែថ្វាយយញ្ញ‌បូជា និងដុតគ្រឿងក្រអូបតាមទួលខ្ពស់ៗដដែល។ ៥ ព្រះ‌អម្ចាស់បានធ្វើឲ្យព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ាកើតឃ្លង់ រហូតដល់ថ្ងៃដែលស្តេចអស់ព្រះ‌ជន្ម។ ស្តេចត្រូវគង់ក្នុងដំណាក់មួយដាច់ឡែកពីគេ។ សម្តេចយ៉ូថាម ជាបុត្រ មានភារ‌កិច្ចមើលខុសត្រូវកិច្ច‌ការក្នុងវាំង និងទទួលបន្ទុកគ្រប់‌គ្រងប្រជាជននៅក្នុងស្រុក។

៦ រាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលស្ដេចបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ៧ ព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ាសោយទិវង្គត គេបានយកសពទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរនៃរាជ‌វង្ស នៅបុរីព្រះ‌បាទដាវីឌ ហើយព្រះ‌បាទយ៉ូថាម ជាបុត្រ ឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទសាការីសោយរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

៨ នៅឆ្នាំទីសាម‌សិបប្រាំ‌បីនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដា ព្រះ‌បាទសាការី ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ឡើងសោយ‌រាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ស្ដេចសោយ‌រាជ្យបានប្រាំមួយខែនៅក្រុងសាម៉ារី។ ៩ ស្តេចប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចពួកអយ្យ‌កោដែរ គឺស្តេចពុំបានងាកចេញពីអំពើបាបដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត នាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តនោះឡើយ។ ១០ គ្រានោះ លោកសាលូម ជាកូនរបស់លោកយ៉ាបេស បានក្បត់ស្តេច ហើយធ្វើគុតស្តេចនៅចំពោះមុខប្រជាជន រួចឡើងសោយរាជ្យជំនួស។

១១ រាជកិច្ចផ្សេងៗរបស់ព្រះ‌បាទសាការី សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុក ក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ១២ ហេតុ‌ការណ៍នេះកើតមាន ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលដែលព្រះ‌អម្ចាស់ថ្លែងមកកាន់ព្រះ‌បាទយេហ៊ូថា៖ «កូនចៅរបស់អ្នកនឹងគ្រងរាជ្យលើជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលបានបួនតំណ»។

ព្រះ‌បាទសាលូមសោយរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

១៣ ព្រះ‌បាទសាលូម ជាកូនរបស់លោកយ៉ាបេស ឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល នៅឆ្នាំទីសាម‌សិបប្រាំ‌បួន នៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដា ព្រះ‌អង្គសោយរាជ្យបានមួយខែ នៅក្រុងសាម៉ារី។ ១៤ លោកមេណា‌ហិម ជាកូនរបស់លោកកាឌី បានឡើងពីក្រុងទៀរសាមកក្រុងសាម៉ារី ធ្វើគុតព្រះ‌បាទសាលូម ជាបុត្ររបស់លោកយ៉ាបេស ហើយក៏ឡើងសោយរាជ្យជំនួស។ ១៥ រាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទសាលូម និងគម្រោង‌ការក្បត់ ដែលស្តេចរៀប‌ចំប្រឆាំងនឹងព្រះ‌បាទសាការី សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុក ក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។

១៦ គ្រានោះ ព្រះ‌បាទមេណា‌ហិមបានវាយយកក្រុងធីបសា និងសម្លាប់រង្គាលអ្នកក្រុងនោះ ព្រមទាំងអ្នកស្រុកដែលរស់នៅតំបន់ជុំ‌វិញ ចាប់តាំងពីក្រុងទៀរសារហូតមក។ ស្តេចវាយប្រហារក្រុងនេះ ព្រោះគេមិនបើកទ្វារក្រុងទទួលស្តេច។ ស្តេចបានវះពោះស្ត្រីទាំងអស់ដែលមានគភ៌ នៅក្នុងក្រុងនោះចោលផង។

ព្រះ‌បាទមេណា‌ហិមសោយរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

១៧ នៅអំឡុងឆ្នាំទីសាម‌សិបប្រាំបួននៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកយូដា ព្រះ‌បាទមេណា‌ហិម ជាកូនរបស់លោកកាឌី ឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌អង្គសោយរាជ្យបានដប់ឆ្នាំ នៅក្រុងសាម៉ារី។ ១៨ ស្តេចប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។ ក្នុងអំឡុងពេលសោយរាជ្យនោះ ស្តេចពុំបានងាកចេញពីអំពើបាប ដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត នាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តនោះឡើយ។ ១៩ គ្រានោះ ព្រះ‌ចៅពូល ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី បានវាយលុកចូលស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល តែព្រះ‌បាទមេណា‌ហិម យកប្រាក់មួយពាន់ហាបថ្វាយព្រះ‌ចៅពូល សូមឲ្យស្តេចនោះជួយពង្រឹងអំណាចរបស់ខ្លួន។ ២០ ព្រះ‌បាទមេណា‌ហិមទារពន្ធពីប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលទាំងប៉ុន្មាន ដែលជាអ្នកមានទ្រព្យ‌សម្បត្តិ គឺម្នាក់ៗត្រូវបង់ពន្ធហា‌សិបណែន ដើម្បីឲ្យបានប្រាក់យកទៅថ្វាយស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី។ ដូច្នេះ ស្តេចអាស្ស៊ីរីក៏ចាក‌ចេញពីស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល វិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញ។

២១ រីឯរាជកិច្ចផ្សេងៗរបស់ព្រះ‌បាទមេណា‌ហិម និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ២២ កាលព្រះ‌បាទមេណា‌ហិមសោយទិវង្គត ព្រះ‌បាទពេកាយ៉ា ជាបុត្រ បានឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទពេកាយ៉ាសោយរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

២៣ នៅឆ្នាំទីហា‌សិបនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា ស្តេចស្រុកយូដា ព្រះ‌បាទពេកាយ៉ា ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទមេណា‌ហិម បានឡើងសោយរាជ្យ នៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។ ស្តេចសោយរាជ្យបានពីរឆ្នាំ នៅក្រុងសាម៉ារី។ ២៤ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ គឺស្ដេចពុំបានងាកចេញពីអំពើបាប ដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត នាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តនោះឡើយ។ ២៥ លោកពេកាជាកូនរបស់លោករេម៉ា‌លីយ៉ា ហើយជាអង្គរក្សរបស់ស្តេច បានឃុប‌ឃិតជាមួយលោកអេកុប និងលោកអើរីយេធ្វើគុតស្តេច ក្នុងដំណាក់មួយនៃរាជ‌វាំង នៅក្រុងសាម៉ារី។ ពេលនោះ លោកមានពល‌ទាហានហា‌សិបនាក់ ជាអ្នកស្រុកកាឡាដចូលរួមជាមួយដែរ។ លោកបានធ្វើគុតព្រះ‌បាទពេកាយ៉ា ហើយឡើងសោយរាជ្យជំនួស។

២៦ រីឯរាជកិច្ចផ្សេងៗរបស់ព្រះ‌បាទពេកាយ៉ា និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។

ព្រះ‌បាទពេកាសោយរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

២៧ នៅឆ្នាំទីហា‌សិបពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា ជាស្តេចយូដា ព្រះ‌បាទពេកា ជាកូនរបស់លោករេម៉ា‌លីយ៉ាបានឡើងសោយរាជ្យ នៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌អង្គសោយរាជ្យបានម្ភៃឆ្នាំ នៅក្រុងសាម៉ារី។ ២៨ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ គឺស្ដេចពុំបានងាកចេញពីអំពើបាប ដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត នាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យប្រព្រឹត្តនោះឡើយ។ ២៩ ក្នុងរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទពេកា ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌ចៅទីក‌ឡាត-‌ពីលេ‌ស៊ែរ ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី បានវាយដណ្ដើមយកទី‌ក្រុងអ៊ីយ៉ូន ក្រុងអបិល-‌បេត-‌ម៉ាកា ក្រុងយ៉ាណូអា ក្រុងកាដេស ក្រុងហាស៊រ ស្រុកកាឡាដ ស្រុកកាលីឡេ និងស្រុកណែប‌ថា‌លីទាំងមូល ព្រមទាំងកៀរអ្នកស្រុកនោះយកទៅជាឈ្លើយនៅស្រុកអាស្ស៊ីរី។ ៣០ លោកហូសេ ជាកូនរបស់លោកអេឡា បានឃុប‌ឃិតក្បត់នឹងព្រះ‌បាទពេកា ជាកូនរបស់លោករេម៉ា‌លីយ៉ា លោកធ្វើគុតស្តេច ហើយឡើងសោយ‌រាជ្យជំនួស នៅឆ្នាំទីម្ភៃនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូថាម ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា ស្តេចស្រុកយូដា។ ៣១ រីឯរាជកិច្ចផ្សេងៗរបស់ព្រះ‌បាទពេកា និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល។

ព្រះ‌បាទយ៉ូថាមសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(២របា‌ក្សត្រ ២៧.១-៣, ៧-៩)

៣២ នៅឆ្នាំទីពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទពេកា ជាកូនរបស់លោករេម៉ា‌លីយ៉ា ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌បាទយ៉ូថាម ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទអសា‌រីយ៉ា ឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា។ ៣៣ កាលព្រះ‌បាទយ៉ូថាមឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ជន្មាយុម្ភៃប្រាំវស្សា ហើយសោយរាជ្យបានដប់ប្រាំមួយឆ្នាំនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថា យេរូសា ជាកូនរបស់លោកសាដុក។ ៣៤ ស្តេចប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតគ្រប់យ៉ាង ជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចព្រះ‌បាទអូស្យ៉ាសជាបិតាដែរ។ ៣៥ ប៉ុន្តែ ស្តេចមិនបានលុបបំបាត់កន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗទេ។ ប្រជាជននៅតែថ្វាយ‌យញ្ញ‌បូជា និងដុតគ្រឿងក្រអូប តាមទួលខ្ពស់ៗដដែល។ ព្រះ‌បាទយ៉ូថាមបានសង់ទ្វារខាងលើព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣៦ រាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូថាម និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិ‌សាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។

៣៧ នៅគ្រានោះ ព្រះ‌អម្ចាស់បានចាប់ផ្តើមចាត់ព្រះ‌បាទរេស៊ីន ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី និងព្រះ‌បាទពេកាជាកូនរបស់លោករេម៉ា‌លីយ៉ា ឲ្យមកលុក‌លុយស្រុកយូដា។ ៣៨ ព្រះ‌បាទយ៉ូថាមសោយទិវង្គត គេបានយកសពទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរនៃរាជ‌វង្ស នៅបុរីព្រះ‌បាទដាវីឌ ហើយព្រះ‌បាទអខាស ជាបុត្រ ឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទអខាសសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(២របា‌ក្សត្រ ២៨.១-២៧)

១ នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទពេកា ជាកូនរបស់លោករេម៉ា‌លីយ៉ា ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌បាទអខាស ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូថាម ឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា។ ២ កាលព្រះ‌បាទអខាសឡើងសោយ‌រាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ជន្មាយុម្ភៃវស្សា ហើយសោយរាជ្យបានដប់ប្រាំមួយឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ស្តេចពុំបានប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត ជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ស្តេច ដូចព្រះ‌បាទដាវីឌជាអយ្យ‌កោឡើយ ៣ ប៉ុន្តែ ស្តេចដើរតាមផ្លូវរបស់ស្តេចនានានៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល គឺស្តេចហ៊ានរហូតដល់យកបុត្រទៅបូជាយញ្ញ តាមទំនៀម‌ទម្លាប់គួរស្អប់ខ្ពើមរបស់ប្រជា‌ជាតិទាំង‌ឡាយ ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានបណ្តេញចេញពីមុខកូនចៅអ៊ីស្រា‌អែល។ ៤ ស្តេចបានធ្វើយញ្ញ‌បូជា និងដុតគ្រឿងក្រអូបនៅកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗ នៅតាមភ្នំ និងនៅក្រោមដើមឈើដែលមានស្លឹកខៀវខ្ចីផង។

៥ ពេលនោះ ព្រះ‌បាទរេស៊ីន ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី និងព្រះ‌បាទពេកា ជាកូនរបស់លោករេម៉ា‌លីយ៉ា ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល នាំគ្នាឡើងមកវាយលុកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ពួកគេឡោម‌ព័ទ្ធព្រះ‌បាទអខាស តែមិនអាចយកជ័យ‌ជម្នះទេ។ ៦ នៅគ្រាដដែលនោះ ព្រះ‌បាទរេស៊ីន ជាស្តេចស្រុកស៊ីរី ដណ្ដើមយកក្រុងអេឡាតបានវិញ រួចបណ្តេញជនជាតិយូដាចេញពីក្រុងនោះ។ ជនជាតិអេដុមក៏វិលមកតាំងទីលំ‌នៅក្នុងក្រុងអេឡាត រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ៧ ព្រះ‌បាទអខាសចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅទូលព្រះ‌ចៅទីក‌ឡាត-‌ពីលេ‌ស៊ែរ ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីថា៖ «ទូល‌បង្គំជាអ្នកបម្រើ និងជាកូនចៅរបស់ព្រះ‌ករុណា សូមព្រះ‌ករុណាយាងមករំដោះទូល‌បង្គំ ឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្តេចស្រុកស៊ីរី និងស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ដែលលើកគ្នាមកវាយទូល‌បង្គំផង»។ ៨ ព្រះ‌បាទអខាសយកមាស ប្រាក់ដែលមានក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ និងនៅក្នុងឃ្លាំងរាជ‌ទ្រព្យ ផ្ញើទៅថ្វាយស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី។ ៩ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីយល់ព្រមតាមសំណើរបស់ព្រះ‌បាទអខាស។ ស្តេចយាងទៅវាយក្រុងដាម៉ាស ដណ្ដើមយកបានក្រុងនោះ រួចកៀរអ្នកក្រុងនោះទៅជាឈ្លើយនៅស្រុកគៀរ ព្រមទាំងធ្វើគុតព្រះ‌បាទរេស៊ីនទៀតផង។

១០ ព្រះ‌បាទអខាសយាងទៅគាល់ព្រះ‌ចៅទីក‌ឡាត-‌ពីលេ‌ស៊ែរ ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី នៅក្រុងដាម៉ាស។ ស្តេចទតឃើញអាសនៈមួយដែលស្ថិតនៅក្រុងដាម៉ាស ស្តេចក៏ផ្ញើគំរូ និងគម្រោងសង់អាសនៈនោះ ជូនលោកបូជា‌ចារ្យអ៊ូរី។ ១១ លោកបូជា‌ចារ្យអ៊ូរីសង់អាសនៈមួយ តាមគំរូ ដែលព្រះ‌បាទអខាសផ្ញើពីក្រុងដាម៉ាស។ លោកបូជា‌ចារ្យអ៊ូរីបានសង់អាសនៈនេះរួចជាស្រេច មុនពេលព្រះ‌បាទអខាសយាងមកពីក្រុងដាម៉ាសវិញ។ ១២ កាលស្តេចយាងត្រឡប់មកវិញ ទតឃើញអាសនៈនោះ ព្រះ‌អង្គក៏យាងឡើងទៅអាសនៈ ១៣ រួចថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល រួមជាមួយតង្វាយម្សៅ និងធ្វើពិធីច្រួច‌ស្រា ព្រមទាំងប្រោះឈាមរបស់សត្វ ដែលស្តេចថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពផង។ ១៤ រីឯអាសនៈធ្វើពីលង្ហិន ដែលស្ថិតនៅខាងមុខទីសក្ការៈរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ស្តេចឲ្យគេលើកចេញពីកន្លែងដើម ដែលស្ថិតនៅចន្លោះអាសនៈថ្មី និងទីសក្ការៈរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ យកទៅដាក់នៅខាងជើងអាសនៈថ្មីវិញ។ ១៥ ព្រះ‌បាទអខាសចេញបញ្ជាដល់លោកបូជា‌ចារ្យអ៊ូរីដូចតទៅ៖ «លោកត្រូវថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូលនៅពេលព្រឹក និងតង្វាយម្សៅនៅពេលល្ងាច លើអាសនៈធំនេះ គឺតង្វាយដុតទាំងមូល និងតង្វាយម្សៅរបស់ស្តេច ព្រមទាំងតង្វាយដុតទាំងមូលរបស់ប្រជា‌រាស្ដ្រ រួមជាមួយតង្វាយម្សៅ និងពិធីច្រួច‌ស្រា។ ត្រូវប្រោះឈាមទាំងអស់របស់សត្វ ដែលថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល និងយញ្ញ‌បូជានៅលើអាសនៈនេះដែរ។ រីឯអាសនៈពីលង្ហិនវិញ ទុកឲ្យយើងចាត់ចែងចុះ»។ ១៦ លោកបូជា‌ចារ្យអ៊ូរីធ្វើតាមបញ្ជាទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះ‌បាទអខាស។

១៧ ព្រះ‌បាទអខាសបានកម្ទេចបន្ទះលង្ហិនរបស់រទេះ និងយកអាងដែលនៅលើរទេះនោះចេញ ហើយលើកអាងធំដែលទ្រដោយរូបគោលង្ហិន ចុះមកដាក់លើឥដ្ឋវិញ។ ១៨ ព្រះ‌បាទអខាសបានរើថែវសប្ប័ទ ដែលស្ថិតនៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ចេញ ដើម្បីផ្គាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី គឺថែវដែលគេសង់នៅខាងក្នុងព្រះ‌ដំណាក់ និងថែវច្រកចូលរបស់ស្តេចដែលនៅខាងក្រៅ។ ១៩ រាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទអខាស និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិ‌សាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ២០ ព្រះ‌បាទអខាសសោយទិវង្គត គេបានយកសពទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរនៃរាជ‌វង្សនៅបុរីព្រះ‌បាទដាវីឌ ហើយព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ជាបុត្រ ឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទហូសេជាស្តេចចុងក្រោយបង្អស់នៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល

១ នៅឆ្នាំទីដប់‌ពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអខាសជាស្តេចស្រុកយូដា ព្រះ‌បាទហូសេ ជាកូនរបស់លោកអេឡា ឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល នៅក្រុងសាម៉ារី ព្រះ‌អង្គសោយរាជ្យបានប្រាំបួនឆ្នាំ។ ២ ស្តេចប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ តែពុំអាចប្រៀបស្មើនឹងស្តេចអ៊ីស្រា‌អែលមុនៗទេ។ ៣ គ្រានោះ ព្រះ‌ចៅសាល‌ម៉ា‌នេស៊ែរ ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី បានលើកទ័ពមកច្បាំងនឹងព្រះ‌បាទហូសេ។ ព្រះ‌បាទហូសេក៏សុំចុះចូល ព្រមទាំងនាំសួយ‌សារ‌អាករទៅថ្វាយស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីផង។ ៤ ប៉ុន្តែ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីជ្រាបថា ព្រះ‌បាទហូសេមានគំនិតក្បត់ ដ្បិតព្រះ‌បាទហូសេចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅគាល់ព្រះ‌ចៅសូ ជាស្តេចស្រុកអេស៊ីប ព្រមទាំងលែងនាំសួយ‌សារ‌អាករ ទៅថ្វាយស្តេចជារៀង‌រាល់ឆ្នាំដូចមុនទៀតហើយ។ ដូច្នេះ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីឲ្យគេឃុំ‌ឃាំងព្រះ‌បាទហូសេក្នុងគុកមួយ ដោយដាក់ច្រវាក់ផង។ ៥ បន្ទាប់មក ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីឡើងមកវាយស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល ហើយឡោម‌ព័ទ្ធក្រុងសាម៉ារីអស់‌រយៈពេលបីឆ្នាំ។ ៦ នៅឆ្នាំទីប្រាំបួននៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទហូសេ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីវាយយកបានក្រុងសាម៉ារី ហើយកៀរជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទៅស្រុកអាស្ស៊ីរី ឲ្យពួកគេរស់នៅក្រុងហាឡា និងនៅតាមដងទន្លេហាប៊រ ជាទន្លេនៃស្រុកកូសាន ព្រមទាំងនៅតាមក្រុងនានារបស់ជនជាតិម៉ែដផង។

មូលហេតុនៃការវិនាសរបស់អាណា‌ចក្រអ៊ីស្រា‌អែល

៧ ហេតុ‌ការណ៍នេះកើតឡើង ព្រោះតែជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ទាស់នឹងព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះរបស់គេ ព្រះ‌អង្គបាននាំពួកគេចេញពីស្រុកអេស៊ីប និងរំដោះពួកគេឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ព្រះ‌ចៅផារ៉ោន ជាស្តេចស្រុកអេស៊ីប តែពួកគេបែរជាគោរពថ្វាយ‌បង្គំព្រះដទៃទៅវិញ។ ៨ ពួកគេធ្វើតាមទំនៀម‌ទម្លាប់របស់ប្រជា‌ជាតិនានាដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានបណ្តេញចេញពីមុខជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ព្រមទាំងធ្វើតាមទម្លាប់ផ្សេងៗ ដែលស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលបានបង្កើតឡើងនោះផង។ ៩ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលបានប្រព្រឹត្តអំពើមិនគួរគប្បីដោយលួចលាក់ ប្រឆាំងនឹងព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ខ្លួន។ ពួកគេបានសង់កន្លែងសក្ការៈនៅតាមទួលខ្ពស់ៗ នៅគ្រប់ទី‌ក្រុងរបស់គេ គឺចាប់តាំងពីក្រុងដែលមានប៉មចាំយាម រហូតដល់ក្រុងដែលមានកំពែងដ៏រឹង‌មាំ។ ១០ ពួកគេនាំគ្នាដំឡើងស្តូប និងបង្គោលថ្វាយព្រះអាសេរ៉ា នៅលើកំពូលភ្នំទាំង‌ឡាយ និងនៅក្រោមដើមឈើដែលមានស្លឹកខៀវខ្ចី។ ១១ នៅកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗទាំងអស់ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលនាំគ្នាធ្វើយញ្ញ‌បូជា និងដុតគ្រឿងក្រអូប ដូចប្រជា‌ជាតិនានា ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានបណ្តេញចេញពីមុខពួកគេ។ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ធ្វើឲ្យព្រះ‌អម្ចាស់ព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធ។ ១២ ពួកគេនាំគ្នាគោរពបម្រើព្រះក្លែង‌ក្លាយ ជាអំពើដែលព្រះ‌អម្ចាស់ហាមមិនឲ្យធ្វើ។ ១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់ព្រមានជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល និងជនជាតិយូដា តាម‌រយៈព្យាការី និងគ្រូទាយឆុតទាំងអស់ថា «ចូរបោះ‌បង់ចោលផ្លូវអាក្រក់ ហើយកាន់តាមបទ‌បញ្ជា និងវិន័យរបស់យើង ព្រមទាំងប្រព្រឹត្តតាមទាំងស្រុងនូវវិន័យ ដែលយើងបានប្រគល់ឲ្យដូន‌តារបស់អ្នករាល់គ្នា និងអ្នករាល់គ្នាផ្ទាល់ តាម‌រយៈពួកព្យាការី ជាអ្នកបម្រើរបស់យើង»។ ១៤ ប៉ុន្តែ ពួកគេពុំស្ដាប់តាមទេ ពួកគេមានចិត្តរឹងចចេសដូចដូន‌តារបស់ពួកគេ ដែលមិនព្រមជឿលើព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ខ្លួន។ ១៥ ពួកគេបានបោះ‌បង់ចោលវិន័យរបស់ព្រះ‌អង្គ ពួកគេផ្ដាច់សម្ពន្ធ‌មេត្រី ដែលព្រះ‌អង្គបានចងជាមួយដូន‌តារបស់ពួកគេ ពួកគេមិនអើពើនឹងព្រះ‌បន្ទូលដែលព្រះ‌អង្គព្រមានពួកគេ ហើយនាំគ្នាបែរទៅគោរពព្រះឥតបានការ ដែលបណ្តាលឲ្យខ្លួនទៅជាឥតបានការដែរ។ ពួកគេជាប់ពាក់‌ព័ន្ធនឹងប្រជា‌ជាតិនានាដែលនៅជុំ‌វិញ ជាប្រជា‌ជាតិដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានហាមឃាត់មិនឲ្យពួកគេយកតម្រាប់តាម។ ១៦ ពួកគេបោះ‌បង់ចោលបទ‌បញ្ជាទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ខ្លួន ហើយនាំគ្នាសិតធ្វើរូបកូនគោពីរ ដំឡើងបង្គោលថ្វាយព្រះអាសេរ៉ា ព្រមទាំងនាំគ្នាក្រាបថ្វាយ‌បង្គំផ្កាយទាំងប៉ុន្មាន នៅលើមេឃ និងគោរពបម្រើព្រះបាល។ ១៧ ពួកគេយកកូនប្រុសកូនស្រីទៅធ្វើបូជា‌យញ្ញ ពួកគេតែង‌តែបញ្ជាន់រូប និងប្រើមន្ត‌អាគម។ ពួកគេបណ្តោយខ្លួនប្រព្រឹត្តអំពើដ៏អាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ជាហេតុបណ្តាលឲ្យព្រះ‌អង្គព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធ។ ១៨ ពេលនោះ ព្រះ‌អម្ចាស់ព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធយ៉ាងខ្លាំង ទាស់នឹងជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌អង្គដេញពួកគេចេញឆ្ងាយពីព្រះ‌ភ័ក្ត្ររបស់ព្រះ‌អង្គ នៅសល់តែកុល‌សម្ព័ន្ធយូដាមួយប៉ុណ្ណោះ។ ១៩ រីឯប្រជាជនយូដាវិញក៏ដូច្នោះដែរ ពួកគេពុំបានកាន់តាមវិន័យរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ខ្លួនទេ តែពួកគេបែរជានាំគ្នាធ្វើតាមទម្លាប់ដែលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលបានបង្កើតទៅវិញ។ ២០ ដូច្នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់បោះ‌បង់ចោលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល ព្រះ‌អង្គធ្វើឲ្យពួកគេអាម៉ាស់ ដោយប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ ហើយដេញពួកគេចេញឆ្ងាយពីព្រះ‌ភ័ក្ត្ររបស់ព្រះ‌អង្គ។

២១ កាលព្រះ‌អម្ចាស់ផ្ដាច់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលចេញពីរាជ‌វង្សរបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលបានតែង‌តាំងព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាត ឡើងជាស្តេច។ ព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោមបានអូសទាញជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រមទាំងនាំពួកគេឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាបយ៉ាងធ្ងន់ទៀតផង។ ២២ កូនចៅអ៊ីស្រា‌អែលប្រព្រឹត្តអំពើបាបទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោមបានប្រព្រឹត្ត គឺពួកគេពុំបានងាកចេញពីអំពើទាំងនោះឡើយ។ ២៣ ហេតុនេះ ព្រះ‌អម្ចាស់បណ្តេញជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលចេញឆ្ងាយពីព្រះ‌ភ័ក្ត្ររបស់ព្រះ‌អង្គ ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលដែលព្រះ‌អង្គថ្លែងតាម‌រយៈព្យាការីទាំងអស់ ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ‌អង្គ។ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលត្រូវគេកៀរចេញឆ្ងាយពីទឹកដីរបស់ខ្លួន នាំទៅស្រុកអាស្ស៊ីរីរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។

ដើមកំណើតរបស់ជនជាតិសាម៉ារី

២៤ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីជន្លៀសប្រជាជនពីក្រុងបាប៊ីឡូន ក្រុងគូតា ក្រុងអវ៉ា ក្រុងហាម៉ាត់ និងក្រុងសេផា‌វ៉ា‌អ៊ីម ឲ្យមករស់នៅតាមក្រុងនានាក្នុងស្រុកសាម៉ារី ជំនួសជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។ អ្នកទាំងនោះចាប់យកស្រុកសាម៉ារីមកធ្វើជាកម្ម‌សិទ្ធិ ហើយតាំងទីលំ‌នៅតាមក្រុងនានា។ ២៥ នៅគ្រាដំបូងដែលពួកគេមកតាំងទីលំ‌នៅក្នុងស្រុកសាម៉ារី ពួកគេមិនគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់ទេ ព្រះ‌អម្ចាស់ក៏ប្រើសឹង្ហឲ្យមកប្រហារពួកគេ។

២៦ មានគេទូលស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីថា៖ «ប្រជា‌ជាតិទាំង‌ឡាយដែលព្រះ‌ករុណាជន្លៀសឲ្យទៅតាំងទីលំ‌នៅតាមក្រុងនានា ក្នុងស្រុកសាម៉ារី ពុំស្គាល់របៀបគោរពថ្វាយ‌បង្គំព្រះរបស់ស្រុកនោះទេ។ ព្រះនៅស្រុកនោះប្រើសឹង្ហឲ្យមកប្រហារពួកគេ ដ្បិតពួកគេពុំស្គាល់របៀបគោរពថ្វាយ‌បង្គំព្រះរបស់ស្រុកនោះ»។ ២៧ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីបង្គាប់ថា៖ «ចូរនាំបូជា‌ចារ្យសាម៉ារីម្នាក់ ដែលអ្នករាល់គ្នាកៀរយកទៅ ឲ្យវិលមកស្រុកវិញ ដើម្បីបង្ហាត់បង្រៀនរបៀបគោរពថ្វាយ‌បង្គំព្រះរបស់ស្រុកនោះ»។ ២៨ ដូច្នេះ គេទៅនាំបូជា‌ចារ្យម្នាក់ដែលគេបានកៀរពីស្រុកសាម៉ារី ឲ្យវិលមករស់នៅបេត‌អែលវិញ។ បូជា‌ចារ្យនោះបង្ហាត់បង្រៀនពួកគេអំពីរបៀប ដែលត្រូវគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់។ ២៩ ប៉ុន្តែ ប្រជា‌ជាតិនីមួយៗបានធ្វើរូបសំណាកព្រះរបស់ខ្លួន យកទៅតម្កល់ក្នុងកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗ ដែលអ្នកស្រុកសាម៉ារីពីមុនបានសង់។ ប្រជា‌ជាតិនីមួយៗធ្វើដូច្នេះ នៅតាមក្រុងនានាដែលពួកគេរស់នៅ។ ៣០ អ្នកក្រុងបាប៊ីឡូនធ្វើរូបព្រះស៊ូកូត‌បេ‌ណូត អ្នកក្រុងគូតាធ្វើរូបព្រះនែរ‌កាល់ អ្នកក្រុងហាម៉ាត់ធ្វើរូបព្រះអស៊ីម៉ា។ ៣១ អ្នកក្រុងអវ៉ាធ្វើរូបព្រះនីប-‌ហាស និងព្រះតារ‌តាក់ អ្នកក្រុងសេផា‌វ៉ា‌អ៊ីមយកកូនប្រុសរបស់ខ្លួន ទៅធ្វើបូជា‌យញ្ញ ថ្វាយព្រះអាដ្រា‌មេ‌ឡេក និងព្រះអាណា‌ម៉ាឡេក ជាព្រះនៃក្រុងសេផា‌វ៉ា‌អ៊ីម។ ៣២ ប្រជា‌ជាតិទាំងនោះក៏គោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់ដែរ ព្រមទាំងតែង‌តាំងអ្នកខ្លះ ក្នុងចំណោមពួកគេ ឲ្យធ្វើជាបូជា‌ចារ្យនៅកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗ ដើម្បីថ្វាយយញ្ញ‌បូជាក្នុងនាមរបស់ពួកគេ នៅតាមកន្លែងទាំងនោះ។ ៣៣ ពួកគេគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់ផង និងគោរពព្រះរបស់ពួកគេ តាមទំនៀម‌ទម្លាប់ជាតិដើមរបស់ពួកគេផង។

៣៤ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ពួកគេនៅតែប្រព្រឹត្តតាមទម្លាប់ដើមដដែល ពួកគេមិនប្រាកដជាគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់ មិនប្រាកដជាប្រតិ‌បត្តិតាមក្រឹត្យ‌វិន័យ និងទំនៀម‌ទម្លាប់របស់ខ្លួន ហើយក៏មិនប្រាកដជាកាន់តាមវិន័យ និងបទ‌បញ្ជាដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មកកូនចៅលោកយ៉ាកុប ដែលព្រះ‌អង្គប្រទានឈ្មោះថាអ៊ីស្រា‌អែល។ ៣៥ ព្រះ‌អម្ចាស់បានចងសម្ពន្ធ‌មេត្រីជាមួយកូនចៅលោកយ៉ាកុប ព្រមទាំងបញ្ជាដល់ពួកគេថា៖ «មិនត្រូវគោរពកោតខ្លាចព្រះដទៃ ហើយក៏មិនត្រូវក្រាបថ្វាយ‌បង្គំព្រះទាំងនោះដែរ។ មិនត្រូវគោរពបម្រើ និងថ្វាយយញ្ញ‌បូជាដល់ព្រះទាំងនោះឡើយ។ ៣៦ ផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដោយឫទ្ធិ‌បារមី និងតេជា‌នុភាពដ៏ខ្លាំងពូកែ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវគោរពថ្វាយ‌បង្គំ និងថ្វាយយញ្ញ‌បូជាដល់ព្រះ‌អម្ចាស់តែមួយប៉ុណ្ណោះ។ ៣៧ រីឯបញ្ញត្តិ ច្បាប់ វិន័យ និងបទ‌បញ្ជាដែលព្រះ‌អង្គបានចែងទុកសម្រាប់អ្នករាល់គ្នានោះ ត្រូវប្រតិ‌បត្តិតាមជារៀង‌រាល់ថ្ងៃ ហើយមិនត្រូវគោរពកោតខ្លាចព្រះដទៃឡើយ។ ៣៨ កុំបំភ្លេចសម្ពន្ធ‌មេត្រីដែលយើងបានចងជាមួយអ្នករាល់គ្នាឲ្យសោះ ហើយមិនត្រូវគោរពកោតខ្លាចព្រះដទៃឡើយ។ ៣៩ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នករាល់គ្នាត្រូវគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា នោះព្រះ‌អង្គនឹងរំដោះអ្នករាល់គ្នា ឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវទាំងប៉ុន្មាន»។ ៤០ ប៉ុន្តែ ពួកគេពុំស្ដាប់តាមទេ គឺពួកគេនៅតែប្រព្រឹត្តតាមទំនៀម‌ទម្លាប់ដើមរបស់ខ្លួនដដែល។ ៤១ ប្រជា‌ជាតិទាំងនោះគោរពកោតខ្លាចព្រះ‌អម្ចាស់ផង គោរពបម្រើរូបព្រះរបស់គេផង។ កូនចៅរបស់ពួកគេនៅតែធ្វើរបៀបនេះរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ដូចដូន‌តារបស់ខ្លួនដែរ។

ស្តេចជំនាន់ចុងក្រោយនៃរាជាណា‌ចក្រយូដា ចាប់ពីព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស រហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃរាជាណា‌ចក្រយូដា

ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(២របា‌ក្សត្រ ២៩.១-២, ៣១.១)

១ នៅឆ្នាំទីបីនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទហូសេ ជាកូនរបស់លោកអេឡា និងជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទអខាស បានឡើងសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា។ ២ កាលស្តេចឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ជន្មាយុម្ភៃប្រាំវស្សា ហើយសោយរាជ្យបានម្ភៃប្រាំបួនឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថាអប៊ី ជាកូនរបស់លោកសាការី។ ៣ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត ជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចព្រះ‌បាទដាវីឌ ជាអយ្យ‌កោ ឥតចន្លោះត្រង់ណាឡើយ។ ៤ ស្តេចបានលុបបំបាត់កន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗ វាយបំបាក់ស្តូបព្រះក្លែង‌ក្លាយ កាប់រំលំបង្គោលរបស់ព្រះអាសេរ៉ា ព្រមទាំងកម្ទេចរូបពស់លង្ហិន ដែលលោកម៉ូសេបានធ្វើផង ដ្បិតរហូតមកដល់គ្រានោះ កូនចៅអ៊ីស្រា‌អែលនាំគ្នាដុតគ្រឿងក្រអូបថ្វាយរូបពស់ ហើយហៅរូបនោះថា«នេហូ‌សេ‌ថាន»។ ៥ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសផ្ញើជីវិតលើព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។ ក្នុងចំណោមស្តេចស្រុកយូដាទាំងប៉ុន្មាន គឺស្តេចដែលសោយរាជ្យមុន ឬស្តេចដែលសោយរាជ្យក្រោយមកទៀត គ្មានស្តេចអង្គណាប្រៀបស្មើនឹងព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសបានទេ។ ៦ ព្រះ‌រាជាជំពាក់ចិត្តលើព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយឥតងាក‌រេឡើយ។ ស្តេចកាន់តាមបទ‌បញ្ជាទាំង‌ឡាយ ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មក តាម‌រយៈលោកម៉ូសេ។ ៧ ព្រះ‌អម្ចាស់គង់នៅជាមួយស្តេច ដូច្នេះ ស្តេចទទួលជោគ‌ជ័យក្នុងគ្រប់កិច្ច‌ការដែលស្តេចធ្វើ។ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសបានបះ‌បោរប្រឆាំងនឹងស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី ហើយរំដោះខ្លួនរួចផុតពីនឹមរបស់ស្តេចនោះ។ ៨ ស្តេចបានវាយយកស្រុកភីលី‌ស្ទីន រហូតដល់ក្រុងកាសា និងទឹកដីដែលនៅជុំ‌វិញ គឺចាប់តាំងពីក្រុងដែលមានតែប៉មចាំយាម រហូតដល់ក្រុងដែលមានកំពែងរឹង‌មាំ។

ការវាយដណ្ដើមយកក្រុងសាម៉ារី

៩ នៅឆ្នាំទីបួននៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ត្រូវនឹងឆ្នាំទីប្រាំពីរនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទហូសេ ជាបុត្ររបស់លោកអេឡា ស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល ព្រះ‌ចៅសាល‌ម៉ា‌នេស៊ែរ ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី បានឡើងមកច្បាំង និងឡោម‌ព័ទ្ធក្រុងសាម៉ារី។ ១០ កង‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីឡោម‌ព័ទ្ធក្រុងនេះ អស់‌រយៈពេលបីឆ្នាំ។ នៅឆ្នាំទីប្រាំមួយនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ត្រូវនឹងឆ្នាំទីប្រាំបួននៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទហូសេជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល កង‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីវាយយកបានក្រុងសាម៉ារី។ ១១ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីបានកៀរប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល នាំទៅជាឈ្លើយនៅស្រុកអាស្ស៊ីរី ឲ្យពួកគេរស់នៅក្រុងហាឡា និងនៅតាមដងទន្លេហាប៊រ ជាទន្លេនៃស្រុកកូសាន ព្រមទាំងនៅតាមក្រុងនានារបស់ជនជាតិម៉ែដផង។ ១២ ហេតុ‌ការណ៍នេះកើតមាន ព្រោះតែជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលមិនបានស្ដាប់តាមព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ខ្លួន ពួកគេក្បត់នឹងសម្ពន្ធ‌មេត្រីរបស់ព្រះ‌អង្គ ដ្បិតពួកគេពុំព្រមស្ដាប់ ឬប្រតិ‌បត្តិតាមសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះ‌អង្គបានបង្គាប់មកលោកម៉ូសេ ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ‌អង្គ។

ព្រះ‌ចៅសេណា‌ខេ‌រីបឈ្លាន‌ពានអាណា‌ចក្រយូដា

(អេសាយ ៣៦.១, ២របា‌ក្សត្រ ៣២.១)

១៣ នៅឆ្នាំទីដប់‌បួននៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ព្រះ‌ចៅសេណា‌ខេ‌រីប ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីបានលើកទ័ពមកវាយដណ្ដើមយកក្រុងទាំងប៉ុន្មានដែលមានកំពែងរឹង‌មាំរបស់ស្រុកយូដា។ ១៤ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ជាស្តេចស្រុកយូដា ចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅទូលស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីនៅក្រុងឡាគីសថា៖ «ទូល‌បង្គំប្រព្រឹត្តខុសហើយ សូមកុំវាយទូល‌បង្គំទៀតឡើយ។ ទូល‌បង្គំសុខចិត្តធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះ‌ករុណា»។ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីក៏បង្គាប់ឲ្យព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ជាស្តេចស្រុកយូដា បង់ពន្ធជាប្រាក់សុទ្ធប្រាំបួនតោន និងមាសសុទ្ធប្រាំបួន‌រយគីឡូ‌ក្រាម។ ១៥ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសប្រមូលប្រាក់ទាំងអស់ ដែលមាននៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ និងក្នុងឃ្លាំងរាជ‌ទ្រព្យ ទៅថ្វាយស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី។ ១៦ នៅគ្រានោះ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសគាស់មាសដែលស្តេចបានស្រោបនៅខ្លោងទ្វារ និងក្របទ្វារនៃព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ យកទៅថ្វាយស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី។

ការគំរាម‌កំហែងរបស់ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីមកលើក្រុងយេរូ‌សាឡឹម

(អេសាយ ៣៦.២-២២, ២របា‌ក្សត្រ ៣២.៩-១៦)

១៧ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីបានចាត់មេ‌ទ័ព មេបញ្ជា‌ការ និងរាជ‌បម្រើផ្ទាល់របស់ស្តេច ពីកន្លែងបោះទ័ពនៅឡាគីស ឲ្យមកជួបព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ទាំងនាំកង‌ពលយ៉ាងច្រើនមកជាមួយផង។ ពួកគេឡើងមកដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ពេលមកដល់ ពួកគេឈរនៅក្បែរព្រែកជីកដែលនៅជាប់នឹងស្រះខាងលើ តាមផ្លូវទៅចម្ការរបស់អ្នកជ្រលក់ល័ក្ខ ១៨ ហើយស្រែកហៅស្តេចស្រុកយូដា។ ពេលនោះ លោកអេលី‌យ៉ា‌គីម ជាកូនរបស់លោកហ៊ីល‌គីយ៉ា ដែលជាអ្នកមើលខុសត្រូវលើព្រះ‌បរមរាជវាំង បានចេញទៅជួបពួកគេ ដោយមានលោកសិបណា ជាស្មៀនហ្លួង និងលោកយ៉ូអា កូនរបស់លោកអសាភ ជាអ្នកនាំពាក្យរបស់ស្តេច ទៅជាមួយផង។ ១៩ មេ‌ទ័ពរបស់ព្រះ‌ចៅសេណា‌ខេ‌រីបពោលថា៖ «សូមអស់លោកទូលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសដូចតទៅ: ព្រះ‌មហាក្សត្រា‌ធិរាជ គឺព្រះ‌មហាក្សត្ររបស់ស្រុកអាស្ស៊ីរី មានរាជ‌ឱង្ការថា “តើព្រះ‌ករុណាពឹងផ្អែកលើអ្វីបានជាមានព្រះ‌ហឫ‌ទ័យអង់‌អាចបែបនេះ? ២០ តើព្រះ‌ករុណាស្មានថា ពាក្យសម្ដីអាចជំនួសក្រុម‌ប្រឹក្សាយោធា និងកម្លាំងទ័ពក្នុងការធ្វើសឹកសង្គ្រាមបានឬ? តើព្រះ‌ករុណាពឹងផ្អែកលើនរណាបានជាហ៊ានបះ‌បោរនឹងយើងដូច្នេះ? ២១ ព្រះ‌ករុណាទុកចិត្តលើស្រុកអេស៊ីប ដែលប្រៀបដូចជាដើមត្រែងបាក់ឬ?។ អស់អ្នកដែលទុកចិត្តលើព្រះ‌ចៅផារ៉ោន ជាស្តេចស្រុកអេស៊ីប ប្រៀបបាននឹងមនុស្សដែលច្រត់ដៃលើដើមត្រែងបាក់ គឺនាំឲ្យតែធ្លុះបាតដៃប៉ុណ្ណោះ។ ២២ ព្រះ‌ករុណាប្រហែលជាមានរាជ‌ឱង្ការថា “យើងទុកចិត្តលើព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់យើង!”។ ប៉ុន្តែ តើព្រះ‌ករុណាពុំបានឲ្យគេកម្ទេចកន្លែងសក្ការៈ និងអាសនៈរបស់ព្រះនេះ ហើយថែមទាំងបញ្ជាឲ្យអ្នកស្រុកយូដា និងអ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ក្រាបថ្វាយ‌បង្គំតែនៅមុខអាសនៈនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹមនេះទេឬ?”។ ២៣ ឥឡូវនេះ សុំព្រះ‌ករុណាសាកល្បងភ្នាល់ជាមួយព្រះ‌ចៅក្រុងអាស្ស៊ីរី ជាអម្ចាស់របស់ទូល‌បង្គំទៅ នោះទូល‌បង្គំនឹងថ្វាយសេះពីរ‌ពាន់ក្បាល ប្រសិនបើព្រះ‌ករុណារកអ្នកជិះបាន!។ ២៤ ទោះ‌បីព្រះ‌ករុណាពឹងលើរទេះចម្បាំង និងកង‌ទ័ព‌សេះរបស់ស្រុកអេស៊ីបក្តី សូម្បីតែមេ‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីម្នាក់ដែលខ្សោយជាងគេ ក៏ព្រះ‌ករុណាវាយមិនឈ្នះផង។ ២៥ មួយវិញទៀត យើងលើកទ័ពមកវាយកម្ទេចកន្លែងនេះ ស្របតាមព្រះ‌ហឫ‌ទ័យរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដ្បិតព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់ឲ្យយើងមកវាយកម្ទេចក្រុងនេះ»។

២៦ ពេលនោះ លោកអេលី‌យ៉ា‌គីម ជាកូនរបស់លោកហ៊ីល‌គីយ៉ា លោកសិបណា និងលោកយ៉ូអា ពោលទៅកាន់មេ‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីថា៖ «សូមលោកមេត្តាមានប្រសាសន៍មកយើងខ្ញុំជាភាសាអារ៉ាមចុះ ដ្បិតយើងខ្ញុំស្ដាប់ភាសាលោកបាន តែសូមកុំមានប្រសាសន៍ជាភាសាយូដា ក្រែងប្រជាជននៅតាមកំពែងក្រុងឮ»។ ២៧ មេ‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីតបមកវិញថា៖ «ព្រះ‌មហាក្សត្ររបស់យើងប្រើយើងឲ្យមកនេះ មិន‌មែនគ្រាន់តែនាំពាក្យមកទូលស្តេចរបស់អស់លោក ឬក៏ប្រាប់អស់លោកផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះទេ គឺព្រះ‌រាជាឲ្យយើងមកប្រាប់ជនទាំងអស់ ដែលស្ថិតនៅតាមកំពែងនេះ។ អ្នកទាំងនោះមុខតែស៊ីលាមកខ្លួនឯង ហើយផឹកទឹកនោមខ្លួនឯង ដូចអស់លោកដែរ»។

២៨ បន្ទាប់មក មេ‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីនោះក្រោកឈរ និងស្រែកក្តែងៗយ៉ាងអស់ទំហឹង ជាភាសាយូដាថា៖ «ចូរនាំគ្នាស្ដាប់រាជ‌ឱង្ការរបស់ព្រះ‌មហាក្សត្រា‌ធិរាជ គឺព្រះ‌ចៅក្រុងអាស្ស៊ីរីដូចតទៅ: ២៩ ព្រះ‌ករុណាមានរាជ‌ឱង្ការថា កុំទុកឲ្យស្តេចអេសេ‌ខ្យាសបោក‌ប្រាស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ ដ្បិតស្តេចនេះពុំអាចរំដោះអ្នករាល់គ្នា ឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃរបស់យើងជាដាច់ខាត។ ៣០ កុំទុកឲ្យស្តេចអេសេ‌ខ្យាសនាំអ្នករាល់គ្នា ទៅទុកចិត្តលើព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយពោលថា “ព្រះ‌អម្ចាស់ពិតជានឹងរំដោះយើង ព្រះ‌អង្គមិនបណ្តោយឲ្យក្រុងនេះធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីឡើយ”។ ៣១ កុំស្ដាប់ស្តេចអេសេ‌ខ្យាសឲ្យសោះ ដ្បិតព្រះ‌ចៅក្រុងអាស្ស៊ីរីមានរាជ‌ឱង្ការថា “ចូរនាំគ្នាចុះសន្ធិ‌សញ្ញាសុំសន្តិ‌ភាពពីយើង ចូរនាំគ្នាមកចុះចូលនឹងយើងទៅ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានបរិភោគផ្លែទំពាំង‌បាយ‌ជូរ និងផ្លែឧទុម្ពរ*របស់ខ្លួន ព្រមទាំងបានផឹកទឹកពីអណ្ដូងរបស់ខ្លួនដែរ”។ ៣២ បន្ទាប់មក យើងនឹងមកនាំអ្នករាល់គ្នាយកទៅស្រុកមួយទៀត ដែលសម្បូណ៌‌សប្បាយ ដូចស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា គឺស្រុកដែលមានពោរ‌ពេញដោយស្រូវ និងស្រាទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ជាស្រុកដែលសម្បូណ៌អាហារ និងចម្ការទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ជាស្រុកសម្បូណ៌ផ្លែអូលីវយកប្រេង និងទឹកឃ្មុំ។ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងបានរស់រានឥតស្លាប់ឡើយ។ កុំស្ដាប់ស្តេចអេសេ‌ខ្យាសឲ្យសោះ ដ្បិតស្តេចនេះបញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នា ដោយពោលថា “ព្រះ‌អម្ចាស់នឹងរំដោះយើង”។ ៣៣ ក្នុងចំណោមព្រះរបស់ប្រជា‌ជាតិទាំង‌ឡាយ គ្មានព្រះណារំដោះស្រុកគេឲ្យរួចពីព្រះ‌ហស្ដរបស់ព្រះ‌ចៅក្រុងអាស្ស៊ីរីទាល់តែសោះ! តើព្រះរបស់ក្រុងហាម៉ាត និងក្រុងអារប៉ាដ ទៅណាបាត់អស់ហើយ? ៣៤ តើព្រះរបស់ក្រុងសេផា‌វ៉ា‌អ៊ីម ក្រុងហេណា និងក្រុងអ៊ីវ៉ា ទៅណាបាត់អស់ហើយ? ម្ដេចក៏មិនឃើញព្រះទាំងនោះរំដោះក្រុងសាម៉ារី ឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃរបស់យើង?។ ៣៥ ក្នុងចំណោមព្រះទាំងប៉ុន្មានរបស់ស្រុកទាំងនោះ គ្មានព្រះមួយណាបានរំដោះស្រុករបស់ខ្លួន ឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃរបស់យើងឡើយ។ ដូច្នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់ក៏ពុំអាចរំដោះក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃរបស់យើងបានដែរ!»។

៣៦ ប្រជាជននៅស្ងៀម‌ស្ងាត់ទាំងអស់គ្នា គ្មាននរណាឆ្លើយទៅមេ‌ទ័ពអាស្ស៊ីរីឡើយ ដ្បិតព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសបានបង្គាប់ពួកគេមិនឲ្យឆ្លើយតបនឹងមេ‌ទ័ពនោះជាដាច់ខាត។ ៣៧ លោកអេលី‌យ៉ា‌គីមជាកូនរបស់លោកហ៊ីល‌គីយ៉ា ហើយជាអ្នកមើលខុសត្រូវលើព្រះ‌បរមរាជវាំង លោកសិបណាជាស្មៀនហ្លួង និងលោកយ៉ូអា កូនរបស់លោកអសាភ ជាអ្នកនាំពាក្យរបស់ស្តេច នាំគ្នាវិលទៅគាល់ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសវិញ ទាំងហែកសម្លៀក‌បំពាក់ ហើយទូលថ្វាយព្រះ‌រាជានូវពាក្យរបស់មេ‌ទ័ពស្រុកអាស្ស៊ីរី។

ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសសួរយោបល់លោកអេសាយ

(អេសាយ ៣៧.១-៧)

១ កាលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសទទួលដំណឹងនេះ ព្រះ‌អង្គហែកព្រះ‌ភូសាចោល យកបាវមកស្លៀក រួចយាងទៅព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ២ ព្រះ‌រាជាចាត់លោកអេលី‌យ៉ា‌គីម ដែលជាអ្នកមើលខុសត្រូវលើព្រះ‌បរម‌រាជវាំង និងលោកសិបណា ជាស្មៀនហ្លួង ព្រមទាំងលោកបូជា‌ចារ្យចាស់ៗ ដែលស្លៀកបាវទាំងអស់គ្នា ឲ្យទៅជួបព្យាការីអេសាយ ជាកូនរបស់លោកអម៉ុស។ ៣ ពួកគេជម្រាបលោកដូចតទៅ៖ «ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសមានរាជ‌ឱង្ការថា: ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃមានទុក្ខ ជាថ្ងៃដែលយើងទទួលទណ្ឌ‌កម្ម និងអាម៉ាស់មុខ គឺប្រៀបដូចជាថ្ងៃដែលទារកត្រូវកើត តែម្ដាយគ្មានកម្លាំងបង្កើតវាមកទេ។ ៤ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីបានចាត់មេ‌ទ័ពឲ្យមកជេរប្រមាថព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះដែលមានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ។ ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់លោកប្រហែលជាឮពាក្យទាំងប៉ុន្មានរបស់មេ‌ទ័ពនោះដែរ ហើយព្រះ‌អង្គមុខជាដាក់ទោសគេ ព្រោះតែពាក្យដែលព្រះ‌អង្គបានឮ។ ហេតុនេះ សូមទូល‌អង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់លោក សូមព្រះ‌អង្គមេត្តាប្រណីដល់ប្រជាជនដែលនៅសេស‌សល់នេះផង»។

៥ មន្ត្រីរបស់ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសក៏នាំគ្នាទៅជួបលោកអេសាយ ៦ ហើយលោកអេសាយប្រាប់ពួកគេថា៖ «អស់លោកត្រូវទូលព្រះ‌ករុណាថា ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: “កុំភ័យ‌ខ្លាចព្រោះតែពាក្យដែលអ្នកបានឮ គឺពាក្យដែលពួកអាស្ស៊ីរីបានប្រមាថមាក់ងាយយើងនោះឡើយ។ ៧ បន្តិចទៀត ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីនឹងទទួលដំណឹងមួយ យើងនឹងធ្វើឲ្យស្តេចនេះវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញ ហើយត្រូវគេធ្វើគុតដោយមុខដាវ នៅស្រុកនោះ”»។

ការគំរាម‌កំហែងសាជាថ្មីពីសំណាក់ស្តេចសេណា‌ខេ‌រីប

(អេសាយ ៣៧.៨-១៣; ២របា.៣២.១៧)

៨ មេ‌ទ័ពបានវិលទៅជួបស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីវិញ ក្នុងពេលដែលព្រះ‌អង្គកំពុងតែលើកទ័ពចេញពីក្រុងឡាគីសទៅវាយយកក្រុងលីបណា។ ៩ ពេលនោះ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីទទួលដំណឹងថា កង‌ទ័ពអេស៊ីបដឹកនាំដោយព្រះ‌ចៅទីរ៉ាកា ជាជនជាតិអេត្យូពី កំពុងតែចេញមកធ្វើសឹកនឹងទ័ពអាស្ស៊ីរី ១០ ព្រះ‌អង្គក៏ចាត់អ្នកនាំសារឲ្យទៅទូលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ជាស្តេចស្រុកយូដាថា៖ «សូមកុំបណ្តោយឲ្យព្រះរបស់ព្រះ‌ករុណា គឺព្រះដែលព្រះ‌ករុណាទុកចិត្ត បញ្ឆោតព្រះ‌ករុណា ដោយអះ‌អាងថា “ក្រុងយេរូ‌សាឡឹមនឹងមិនធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីទេ”។ ១១ ព្រះ‌ករុណាជ្រាបស្រាប់ហើយថា ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីនៅជំនាន់មុនៗ បានបំផ្លាញនគរទាំងប៉ុន្មានថ្វាយផ្ដាច់*ដល់ព្រះរបស់យើង។ ចុះព្រះ‌ករុណាវិញ តើព្រះ‌ករុណាស្មានថានឹងរួចខ្លួនកើតឬ?។ ១២ ពេលពួកអយ្យ‌កោរបស់យើងកម្ទេចនគរកូសាន ហារ៉ាន រ៉េតសេប និងក្រុងរបស់ពួកអេដែន នៅស្រុកតេឡាសារ គ្មានព្រះណាមួយរបស់ប្រជា‌ជាតិទាំងនោះរំដោះពួកគេបានឡើយ។ ១៣ រីឯស្តេចទាំង‌ឡាយរបស់ក្រុងហាម៉ាត ក្រុងអារប៉ាដ ក្រុងសេផា‌វ៉ា‌អ៊ីម ក្រុងហេណា និងក្រុងអ៊ីវ៉ា ក៏ត្រូវវិនាសអស់គ្មានសល់ដែរ!»។

ពាក្យទូល‌អង្វររបស់ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស

(អេសាយ ៣៧.១៤-២០)

១៤ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសទទួលលិខិតពីអ្នកនាំសារមកអាន រួចព្រះ‌អង្គយាងឡើងទៅព្រះ‌វិហារ យកលិខិតនោះទៅបង្ហាញព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៥ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសទូល‌អង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ថា៖

«ឱព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ដែលគង់នៅលើពួកខេរូ‌ប៊ីម*អើយ! មានតែព្រះ‌អង្គមួយគត់ ដែលជាព្រះរបស់នគរទាំងប៉ុន្មាននៅលើផែន‌ដី ព្រះ‌អង្គបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែន‌ដី។ ១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់អើយ សូមផ្ទៀងព្រះ‌កាណ៌ស្ដាប់ទូល‌បង្គំ! ព្រះ‌អម្ចាស់អើយ សូមបើកព្រះនេត្រទតមើលផង! សូមព្រះ‌អង្គព្រះ‌សណ្ដាប់សេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលស្តេចសេណា‌ខេ‌រីបផ្ញើមកជេរប្រមាថព្រះដ៏មានព្រះ‌ជន្មគង់នៅ! ១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់អើយ ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរីពិតជាបានកម្ទេចប្រជា‌ជាតិទាំងប៉ុន្មាន និងបំផ្លាញទឹកដីរបស់គេ ១៨ ព្រមទាំងយកព្រះរបស់គេទៅដុតឲ្យវិនាសសូន្យថែមទៀតផង។ ប៉ុន្តែ ព្រះទាំងនោះមិន‌មែនជាព្រះទេ គឺគ្រាន់តែជារូបឈើ ឬថ្ម ដែលជាស្នាដៃរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ ១៩ ឥឡូវនេះ ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះនៃយើងខ្ញុំអើយ សូមសង្គ្រោះយើងខ្ញុំឲ្យរួចផុត ពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្តេចសេណា‌ខេ‌រីបផង ដើម្បីឲ្យនគរទាំងប៉ុន្មាននៅផែន‌ដីទទួលស្គាល់ថា មានតែព្រះ‌អម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលពិតជាព្រះ‌ជាម្ចាស់!»។

លោកអេសាយនាំព្រះ‌បន្ទូលមកថ្លែងប្រាប់ព្រះ‌រាជា

(អេសាយ ៣៧.២១-៣៥)

២០ ពេលនោះ លោកអេសាយ ជាកូនរបស់លោកអម៉ុស បានចាត់គេឲ្យទៅទូលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់ជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលមានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: “យើងបានឮពាក្យដែលអ្នកទូល‌អង្វរយើងស្តីអំពីសេណា‌ខេ‌រីប ជាស្តេចរបស់ស្រុកអាស្ស៊ីរីហើយ”។

២១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលប្រឆាំងនឹងស្តេចនោះថា:

សេណា‌ខេ‌រីបអើយ

ក្រុងស៊ីយ៉ូន ដែលប្រៀបដូចជាស្ត្រីព្រហ្ម‌ចារី

ប្រមាថមើល‌ងាយអ្នក

អ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមគ្រវីក្បាល ចំអកឲ្យអ្នក។

២២ តើអ្នកបានជេរ និងត្មះ‌តិះ‌ដៀលនរណា?

តើអ្នកស្រែកក្តែងៗប្រឆាំងនឹងនរណា?

គឺអ្នកហ៊ានព្រហើនដាក់ព្រះដ៏‌វិសុទ្ធ*

របស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល!

២៣ អ្នកបានចាត់ពួកនាំសាររបស់អ្នក

ឲ្យមកជេរព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយអ្នកពោលថា:

ដោយអញមានរទេះចម្បាំងដ៏ច្រើន

អញឡើងទៅលើកំពូលភ្នំ

អញចូលទៅដល់ព្រៃជ្រៅនៅស្រុកលីបង់

ដើម្បីកាប់ដើមតាត្រៅ និងដើមស្រឡៅដ៏ល្អៗ

អញនឹងឡើងទៅដល់ចុងកំពូល

ហើយចូលទៅដល់ព្រៃស្រោង។

២៤ អញបានជីកអណ្ដូង

ហើយផឹកទឹករបស់សាសន៍ដទៃ

ពេលអញឈានជើងជាន់តំបន់ទន្លេនីល

នោះទឹកទន្លេរីងអស់ជាមិនខាន។

២៥ សេណា‌ខេ‌រីបអើយ អ្នកមិនដឹងទេឬថា

យើងបានគ្រោងទុក និងរៀប‌ចំព្រឹត្តិ‌ការណ៍

ទាំងនេះ តាំងពីបុរាណកាលមកម៉្លេះ!

ឥឡូវនេះ យើងធ្វើឲ្យសម្រេច

ដើម្បីកម្ទេចក្រុងដែលមានកំពែងដ៏រឹង‌មាំ

ឲ្យក្លាយទៅជាគំនរឥដ្ឋ។

២៦ អ្នកក្រុងទាំងនោះគ្មានកម្លាំងត‌ទល់ទេ

ពួកគេភ័យ‌ខ្លាច ហើយអាម៉ាស់មុខ

ពួកគេប្រៀបបីដូចជាស្មៅនៅតាមទីវាល

ឬដូចរុក្ខ‌ជាតិនៅតាមចម្ការ

និងដូចស្មៅដុះនៅលើដំបូលផ្ទះ

ឬដូចស្រូវកំពុងតែក្រៀមស្វិតទៅ

មុនពេលមានពន្លកលូតចេញមក។

២៧ ចំណែកឯយើងវិញ អ្នកធ្វើអ្វីក៏ដោយ

យើងដឹងទាំងអស់!

ពេលណាអ្នកអង្គុយ ពេលណាអ្នកចេញ ឬចូល

ពេលអ្នកច្រឡោតខឹងនឹងយើង ក៏យើងដឹងដែរ

២៨ ដ្បិតអ្នកច្រឡោតខឹងនឹងយើង

យើងបានឮពាក្យសម្ដីព្រហើនៗរបស់អ្នក

ហេតុនេះហើយបានជាយើងយកកន្លុះ

មកដាក់ច្រមុះអ្នក

និងយកបង្ហៀរមកដាក់មាត់អ្នក

ហើយដឹកអ្នកវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់អ្នកវិញ

តាមផ្លូវដែលអ្នកបានធ្វើដំណើរមក។

២៩ ចំពោះអ្នកវិញ អេសេ‌ខ្យាសអើយ យើងនឹងបង្ហាញទីសម្គាល់មួយឲ្យអ្នកឃើញ គឺឆ្នាំនេះ អ្នករាល់គ្នាបរិភោគស្រូវធ្លាក់មកពីលើ ឆ្នាំក្រោយ អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគស្រូវដែលដុះចេញពីដីមកដោយឯកឯង តែឆ្នាំក្រោយមួយទៀត អ្នករាល់គ្នាត្រូវសាប‌ព្រោះច្រូតកាត់ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដាំទំពាំង‌បាយ‌ជូរ រួចបរិភោគ‌ផលនោះទៅ។ ៣០ អ្នកស្រុកយូដាដែលបានរួចជីវិត និងនៅសេស‌សល់ប្រៀបដូចជាដើមឈើ ដែលចាក់ឫសទៅក្នុងដី ហើយមានមែកពេញទៅដោយផ្លែ។ ៣១ ដោយព្រះ‌ហឫ‌ទ័យស្រឡាញ់ដ៏លើស‌លប់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូល ព្រះ‌អង្គនឹងទុកឲ្យប្រជាជនមួយចំនួនសេស‌សល់នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ហើយឲ្យប្រជាជនមួយចំនួនរួចជីវិតនៅភ្នំស៊ីយ៉ូន។

៣២ ចំពោះស្តេចអាស្ស៊ីរីវិញ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលថា “ស្តេចនោះនឹងមិនចូលមកក្នុងក្រុងយេរូ‌សាឡឹមទេ ហើយក៏មិនបាញ់ព្រួញចូលមក ឬប្រើខែល និងលើកដី ដើម្បីវាយលុកក្រុងនេះដែរ”។ ៣៣ ស្តេចនោះនឹងវិលត្រឡប់ទៅវិញ តាមផ្លូវដែលគេធ្វើដំណើរមក គឺគេនឹងមិនចូលក្នុងក្រុងនេះឡើយ -នេះជាព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ៣៤ យើងនឹងការ‌ពារ ហើយសង្គ្រោះក្រុងនេះ ដោយយល់ដល់នាមរបស់យើង និងយល់ដល់ដាវីឌ ជាអ្នកបម្រើរបស់យើងដែរ»។

ជនជាតិអាស្ស៊ីរីដកទ័ពថយ ស្តេចសេណា‌ខេ‌រីបសោយទិវង្គត

(អេសាយ ៣៧.៣៦-៣៨, ២របា.៣២.២១-២២)

៣៥ នៅយប់នោះ ទេវទូត*របស់ព្រះ‌អម្ចាស់បានចេញមកវាយទីតាំងទ័ពរបស់ពួកអាស្ស៊ីរី ហើយប្រហារជីវិតពួកគេអស់មួយសែនប្រាំបី‌ម៉ឺនប្រាំ‌ពាន់នាក់។ លុះព្រឹកឡើង ពេលភ្ញាក់ពីដំណេក គេឃើញមានសាក‌សពនៅពាស‌ពេញទីតាំងទ័ព។ ៣៦ ព្រះ‌ចៅសេណា‌ខេ‌រីប ជាស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី ក៏ដកទ័ពចេញពីទីនោះ វិលត្រឡប់ទៅគង់នៅក្រុងនីនីវេវិញ។ ៣៧ ថ្ងៃមួយ ពេលស្តេចកំពុងតែថ្វាយ‌បង្គំព្រះនីស‌រ៉ុក នៅក្នុងវិហារ នោះបុត្របង្កើតពីរអង្គរបស់ស្តេច គឺអដ្រា‌មេ‌ឡេក និងសារ៉េតសេ បានធ្វើគុតស្តេចដោយមុខដាវ រួចនាំគ្នាគេចខ្លួនទៅតំបន់អារ៉ារ៉ាត។ ព្រះ‌រាជបុត្រមួយអង្គទៀតព្រះ‌នាមអេសារ‌ហាដូន ឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសប្រឈួន ហើយព្រះ‌ជាម្ចាស់ប្រោសស្តេចឲ្យជា

(អេសាយ ៣៨.១-៨, ២របា.៣២.២៤)

១ នៅគ្រានោះ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសប្រឈួនជាទម្ងន់ ហៀបនឹងសុគត។ ព្យាការីអេសាយ ជាកូនរបស់លោកអម៉ុស មកគាល់ស្តេច ទូលថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលថា សូមព្រះ‌ករុណាផ្តែ‌ផ្តាំរាជ‌វង្សា‌នុវង្សឲ្យហើយទៅ ដ្បិតព្រះ‌ករុណាមិនរស់រានតទៅទៀតទេ ព្រះ‌ករុណាជិតសោយទិវង្គតហើយ»។ ២ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសបែរព្រះ‌ភ័ក្ត្រទៅរកជញ្ជាំង ទូល‌អង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ដូចតទៅ៖ ៣ «ឱ! ព្រះ‌អម្ចាស់អើយ សូមកុំភ្លេចឡើយថា ទូល‌បង្គំបានដើរតាមមាគ៌ារបស់ព្រះ‌អង្គ ដោយចិត្តស្មោះ‌ស្ម័គ្រ និងចិត្តទៀងត្រង់ ទូល‌បង្គំប្រព្រឹត្តតែអំពើដែលព្រះ‌អង្គគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យប៉ុណ្ណោះ!»។ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសបង្ហូរជល‌នេត្រយ៉ាងខ្លាំង។

៤ ពេលនោះ ព្យាការីអេសាយមិនទាន់ចេញផុតពីធ្លាធំនៃរាជវាំងផង ស្រាប់តែព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកដូចតទៅ៖ ៥ «ចូរវិលទៅប្រាប់ស្តេចអេសេ‌ខ្យាស ជាអ្នកដឹកនាំប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់យើងថា: ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលជាអយ្យ‌កោរបស់ព្រះ‌ករុណា ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: “យើងឮពាក្យអង្វររបស់អ្នក ហើយយើងក៏បានឃើញទឹកភ្នែករបស់អ្នកដែរ។ យើងនឹងប្រោសអ្នកឲ្យបានជា ហើយនៅថ្ងៃទីបី អ្នកនឹងឡើងទៅកាន់ដំណាក់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ៦ យើងនឹងបន្ថែមអាយុឲ្យអ្នកដប់ប្រាំឆ្នាំទៀត។ យើងនឹងរំដោះអ្នក ព្រមទាំងរំដោះក្រុងយេរូ‌សាឡឹមនេះឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី។ យើងក៏នឹងការ‌ពារក្រុងនេះដោយយល់ដល់នាមរបស់យើង និងយល់ដល់ដាវីឌ ជាអ្នកបម្រើយើង”»។

៧ ព្យាការីអេសាយបង្គាប់ទៅរាជបម្រើថា៖ «ចូរយកម្សៅឧទុម្ពរមួយកញ្ចប់លាបលើដំបៅ នោះព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសនឹងបានរស់រានមិនខាន»។

៨ ពេលនោះ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសមានរាជ‌ឱង្ការទៅកាន់លោកអេសាយថា៖ «តើមានទីសម្គាល់អ្វី ដែលនាំឲ្យយើងដឹងថា យើងនឹងបានជាសះ‌ស្បើយ ហើយឡើងទៅព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់នៅថ្ងៃទីបី?»។ ៩ ព្យាការីអេសាយទូលស្តេចថា៖ «នេះជាទីសម្គាល់ដែលព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានមកព្រះ‌ករុណា ដើម្បីឲ្យព្រះ‌ករុណាជ្រាបថា ព្រះ‌អម្ចាស់នឹងសម្រេចតាមព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អង្គ។ តើស្រមោលថ្ងៃដែលជះទៅលើរង្វាស់ម៉ោង នឹងដើរទៅមុខដប់កាំ ឬថយក្រោយដប់កាំ?»។ ១០ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ស្រមោលដើរទៅមុខដប់កាំ ជាការងាយស្រួលទេ។ ដូច្នេះ សូមឲ្យស្រមោលដើរថយក្រោយដប់កាំវិញ»។ ១១ ពេលនោះ ព្យាការីអេសាយទូល‌អង្វរព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រះ‌អង្គក៏ធ្វើឲ្យស្រមោលដែលជះទៅលើរង្វាស់ម៉ោងរបស់ព្រះ‌បាទអខាស ដើរថយក្រោយដប់កាំ។

ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសទទួលទូតរបស់ស្រុកបាប៊ីឡូន

(អេសាយ ៣៩)

១២ នៅគ្រាដដែលនោះ ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន គឺព្រះ‌ចៅបេរ៉ូដាក-‌បាឡា‌ដន ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌ចៅបាឡា‌ដន បានផ្ញើរាជ‌សារ និងតង្វាយមកថ្វាយព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ដ្បិតស្តេចជ្រាបដំណឹងថា ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសព្រះ‌អង្គប្រឈួន។ ១៣ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសទទួលរាជ‌ទូតស្រុកបាប៊ីឡូនឲ្យចូលសវនា‌ការ ហើយនាំពួកគេទៅទស្សនាកន្លែងដែលស្តេចតម្កល់វត្ថុដ៏មានតម្លៃ ធ្វើពីមាស និងប្រាក់ ព្រមទាំងគ្រឿងក្រអូប ប្រេងដ៏មានតម្លៃ គ្រឿងសព្វា‌វុធផ្សេងៗ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលមាននៅក្នុងឃ្លាំងរាជ‌ទ្រព្យ។ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសបង្ហាញអ្វីៗទាំងអស់ ដែលមាននៅក្នុងរាជវាំង និងក្នុងនគរ ឲ្យរាជ‌ទូតរបស់ស្តេចបាប៊ីឡូនឃើញ ឥតមានចន្លោះអ្វីសោះឡើយ។

១៤ បន្ទាប់មក ព្យាការីអេសាយចូលមកគាល់ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ទូលសួរថា៖ «អ្នកទាំងនោះមកពីណា? តើគេទូលព្រះ‌ករុណាដូចម្ដេចខ្លះ?»។ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ពួកគេមកពីស្រុកឆ្ងាយ ដើម្បីមកគាល់យើង គឺមកពីស្រុកបាប៊ីឡូន»។ ១៥ លោកអេសាយសួរព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសទៀតថា៖ «តើពួកគេបានឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងព្រះ‌បរមរាជវាំង?»។ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសតបវិញថា៖ «ពួកគេបានឃើញអ្វីៗទាំងប៉ុន្មាននៅក្នុងវាំងរបស់យើង ដ្បិតយើងបានបង្ហាញភោគ‌ទ្រព្យទាំងអស់ ឲ្យពួកគេឃើញ ឥតមានលាក់‌លៀមអ្វីឡើយ»។

១៦ ពេលនោះ លោកអេសាយទូលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសថា៖ «សូមព្រះ‌ករុណាព្រះ‌អង្គព្រះ‌សណ្ដាប់ព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចតទៅ: ១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលថា នៅគ្រាខាងមុខ រាជទ្រព្យទាំងអស់ ដែលស្ថិតនៅក្នុងវាំងរបស់ព្រះ‌ករុណា និងភោគសម្បត្តិដែលព្រះ‌អយ្យ‌កោរបស់ព្រះ‌ករុណាបានសន្សំទុក នឹងត្រូវគេដឹកជញ្ជូនយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន ឥតមានសេស‌សល់អ្វីឡើយ។ ១៨ គេក៏នាំរាជ‌វង្សា‌នុវង្សរបស់ព្រះ‌ករុណាយកទៅធ្វើជាមហា‌តលិក នៅក្នុងវាំងរបស់ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូនដែរ»។ ១៩ ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសមានរាជ‌ឱង្ការតបទៅលោកអេសាយវិញថា៖ «ព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ដែលលោកថ្លែងនេះ ល្អហើយ»។ ព្រះ‌រាជាមានរាជ‌ឱង្ការទៀតថា៖ «ក្នុងពេលយើងនៅមានជីវិត នោះនៅតែមានសន្តិ‌ភាព និងសុខ‌សាន្ត‌ត្រាណ មែនទេ?»។

២០ រាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស និងវីរ‌ភាពដ៏អង់‌អាចទាំងប៉ុន្មាន ហើយការជីកស្រះ និងប្រឡាយ ដើម្បីបង្ហូរទឹកចូលក្នុងក្រុងយេរូ‌សាឡឹម សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ២១ កាលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាសសោយទិវង្គត ព្រះ‌បាទម៉ាណាសេ ជាបុត្រ បានឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទម៉ាណាសេសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(២របា.៣៣.១-១០, ១៨-២០)

១ កាលព្រះ‌បាទម៉ាណាសេឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ជន្មាយុដប់‌ពីរវស្សា ព្រះ‌អង្គសោយ‌រាជ្យបានហា‌សិបឆ្នាំនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថាព្រះ‌នាងហែប‌ស៊ីបា។ ២ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយប្រព្រឹត្តតាមអំពើគួរស្អប់ខ្ពើមរបស់ប្រជា‌ជាតិនានា ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានបណ្តេញចេញពីមុខកូនចៅអ៊ីស្រា‌អែល។ ៣ ស្តេចបានសង់កន្លែងសក្ការៈនៅតាមទួលខ្ពស់ៗឡើងវិញ គឺកន្លែងដែលព្រះ‌បាទអេសេ‌ខ្យាស ជាបិតា បានលុបបំបាត់។ ស្តេចបានសង់អាសនៈរបស់ព្រះបាល និងដំឡើងបង្គោលថ្វាយព្រះ‌អាសេរ៉ា ដូចព្រះ‌បាទអខាប់ ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលបានប្រព្រឹត្តដែរ។ ស្តេចក្រាបថ្វាយ‌បង្គំ និងគោរពបម្រើផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃ។ ៤ ស្តេចបានសង់អាសនៈរបស់ព្រះដទៃក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺនៅកន្លែងដែលព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌បន្ទូលថា “យើងនឹងយកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមនេះ ទុកជាកន្លែងសម្រាប់នាមយើង”។ ៥ ព្រះ‌បាទម៉ាណាសេសង់អាសនៈ សម្រាប់ផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃ ក្នុងទី‌លានទាំងពីរនៃព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ៦ ស្តេចបានយកបុត្រាទៅធ្វើបូជាយញ្ញ ស្តេចបានរកគ្រូមើលជោគ‌រាសី ប្រព្រឹត្តមន្ត‌អាគម ព្រមទាំងតែង‌តាំងឲ្យមានគ្រូអន្ទងខ្មោច និងគ្រូទស្សន៍‌ទាយផង។ ស្តេចប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ដែលមិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ធ្វើឲ្យព្រះ‌អង្គព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធ។ ៧ ព្រះ‌បាទម៉ាណាសេបានធ្វើរូបបដិមារបស់ព្រះ‌អាសេរ៉ា យកទៅតម្កល់ក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ថ្វី‌ដ្បិតតែព្រះ‌អម្ចាស់ធ្លាប់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់ព្រះ‌បាទដាវីឌ និងព្រះ‌បាទសាឡូម៉ូន ជាបុត្រថា «យើងជ្រើស‌រើសព្រះ‌ដំណាក់ និងក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ពីចំណោមកុល‌សម្ព័ន្ធទាំងប៉ុន្មាននៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ទុកជាកន្លែងសម្រាប់នាមយើងរហូតតទៅ។ ៨ ប្រសិនបើប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែលកាន់តាមវិន័យទាំងប៉ុន្មានដែលយើងបានបង្គាប់មក តាម‌រយៈម៉ូសេជាអ្នកបម្រើរបស់យើង នោះយើងមិនឲ្យពួកគេខ្ចាត់‌ព្រាត់ចេញឆ្ងាយពីទឹកដី ដែលយើងប្រគល់ឲ្យដូន‌តារបស់គេឡើយ»។ ៩ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនព្រមស្ដាប់ទេ ព្រះ‌បាទម៉ាណាសេនាំពួកគេឲ្យវង្វេងរហូតដល់ប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ជាងប្រជា‌ជាតិនានា ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានបំផ្លាញ នៅចំពោះមុខកូនចៅអ៊ីស្រា‌អែលទៅទៀត។ ១០ ពេលនោះ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលតាម‌រយៈពួកព្យាការី ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ‌អង្គថា៖ ១១ «ម៉ាណាសេ ជាស្តេចស្រុកយូដា បានប្រព្រឹត្តអំពើគួរស្អប់ខ្ពើមទាំងនេះ គឺគេប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ទាំងប៉ុន្មាន ច្រើនជាងជនជាតិអាម៉ូរី កាលពីមុន ហើយគេក៏បាននាំជនជាតិយូដាប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដោយគោរពរូបព្រះក្លែង‌ក្លាយដែរ។ ១២ ហេតុនេះ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: យើងនឹងធ្វើឲ្យទុក្ខវេទនាកើតមានដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម និងស្រុកយូដា ហើយនរណាក៏ដោយ ឲ្យតែឮគេនិយាយអំពីហេតុ‌ការណ៍នេះ ក៏តក់‌ស្លុតដែរ។ ១៣ យើងនឹងបំផ្លាញក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ដូចយើងបានបំផ្លាញក្រុងសាម៉ារី និងរាជ‌វង្សអខាប់ដែរ។ យើងនឹងបោសសំអាតក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ឥតទុកឲ្យនៅសល់អ្វីឡើយ។ ១៤ យើងនឹងបោះ‌បង់ចោលប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់យើងដែលនៅសេស‌សល់ គឺយើងនឹងប្រគល់គេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនៃពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ។ ខ្មាំងសត្រូវនឹងប្លន់រឹបអូសយកអ្វីៗទាំងអស់ចេញពីពួកគេ ១៥ ដ្បិតពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ដែលយើងមិនពេញចិត្ត គឺពួកគេធ្វើឲ្យយើងក្រេវ‌ក្រោធ តាំងពីថ្ងៃដែលដូន‌តារបស់ពួកគេចាក‌ចេញពីស្រុកអេស៊ីប រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ»។

១៦ ក្រៅពីអំពើបាបដែលព្រះ‌បាទម៉ាណាសេនាំប្រជាជនយូដាឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ដែលមិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ស្តេចក៏បានបង្ហូរឈាមជនស្លូតត្រង់ជាច្រើន រហូតដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹមមានពាស‌ពេញទៅដោយឈាម។

១៧ រាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទម៉ាណាសេ និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ គឺអំពើបាបសុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ១៨ កាលព្រះ‌បាទម៉ាណាសេសោយទិវង្គត គេបានយកសពរបស់ស្តេចទៅបញ្ចុះក្នុងសួនឧទ្យាននៃរាជវាំង គឺសួនរបស់លោកអ៊ូសា ហើយព្រះ‌បាទអាំម៉ូន ជាបុត្រ បានឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទអាំម៉ូនសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(២របា.៣៣.២១-២៥)

១៩ កាលព្រះ‌បាទអាំម៉ូនឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ជន្មាយុម្ភៃពីរវស្សា ហើយសោយរាជ្យបានពីរឆ្នាំនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថា ម៉េស៊ូ‌លេ‌ម៉េត ជាកូនរបស់លោកហារូស ជាអ្នកស្រុកយ៉ុតបា។ ២០ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចព្រះ‌បាទម៉ាណាសេ ជាបិតា។ ២១ ស្តេចប្រព្រឹត្តអំពើគ្រប់យ៉ាង គឺគោរពបម្រើ និងថ្វាយ‌បង្គំព្រះក្លែង‌ក្លាយដូចបិតាដែរ។ ២២ ស្តេចបានបោះ‌បង់ចោលព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ពួកអយ្យ‌កោ គឺមិនដើរតាមមាគ៌ារបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ឡើយ។ ២៣ ពួកមន្ត្រីរបស់ព្រះ‌បាទអាំម៉ូនបានឃុប‌ឃិតគ្នាក្បត់នឹងស្តេច ហើយធ្វើគុតស្តេចក្នុងរាជវាំង។ ២៤ ប៉ុន្តែ ប្រជាជនយូដានាំគ្នាប្រហារពួកក្បត់ ដែលបានឃុប‌ឃិតគ្នាធ្វើគុតព្រះ‌បាទអាំម៉ូន ហើយតែង‌តាំងព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស ជាបុត្រ ឲ្យឡើងស្នងរាជ្យ។

២៥ រាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទអាំម៉ូន និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ២៦ គេបានយកសពរបស់ស្តេចទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរនៅសួនរបស់លោកអ៊ូសា ហើយព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស ជាបុត្រ ឡើងស្នងរាជ្យ។

ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(២របា.៣៤.១-២)

១ កាលព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានព្រះ‌ជន្មាយុប្រាំបីវស្សា ហើយសោយរាជ្យបានសាម‌សិបឆ្នាំនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថា យេឌីដា ជាកូនរបស់លោកអដាយ៉ា ជាអ្នកស្រុកបូស‌កាថ។ ២ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត ជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយដើរតាមមាគ៌ារបស់ព្រះ‌បាទដាវីឌ ជាអយ្យ‌កោឥតខ្ចោះ ដោយមិនងាកទៅស្តាំ ឬទៅឆ្វេងឡើយ។

លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យរកឃើញគម្ពីរ‌វិន័យ

(២របា.៣៤.៨-១៨)

៣ នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំបីនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស ព្រះ‌អង្គចាត់លោកសាផាន ជាស្មៀនហ្លួង ដែលត្រូវជាកូនរបស់លោកអសា‌លីយ៉ា និងជាចៅរបស់លោកមេស៊ូ‌ឡាម ឲ្យទៅកាន់ព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ ៤ «ចូរទៅជួបលោកមហា‌បូជា‌ចារ្យហ៊ីល‌គីយ៉ា សុំឲ្យលោកបូកសរុបប្រាក់ ដែលគេយកមកថ្វាយក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺប្រាក់ក្រុមយាមទ្វារបានទទួលពីប្រជាជន។ ៥ ចូរឲ្យគេប្រគល់ប្រាក់នោះ ទៅពួកមេជាង ដែលទទួលខុសត្រូវជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីបង់ថ្លៃឈ្នួលរបស់ពួកកម្មករជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់ ៦ គឺពួកជាងឈើ ជាងសំណង់ ជាងកំបោរ និងសម្រាប់ទិញឈើ ថ្ម‌ដាប់ ដើម្បីជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់។ ៧ ប៉ុន្តែ ចូរកុំសួរនាំពីប្រាក់ដែលប្រគល់ទៅឲ្យពួកមេជាងឡើយ ដ្បិតពួកគេធ្វើការនេះដោយចិត្តស្មោះបំផុត»។

៨ ពេលនោះ លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យហ៊ីល‌គីយ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកសាផាន ជាស្មៀនហ្លួងថា៖ «ខ្ញុំបានរកឃើញគម្ពីរ‌វិន័យ នៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់!»។ លោកហ៊ីល‌គីយ៉ាជូនគម្ពីរនេះទៅលោកសាផាន ហើយលោកសាផានក៏អាន។ ៩ បន្ទាប់មក លោកសាផាន ជាស្មៀនហ្លួង ក៏វិលមកគាល់ស្តេចវិញ ទូលរៀប‌រាប់ដូចតទៅ៖ «យើងខ្ញុំបានប្រគល់ប្រាក់តង្វាយដែលប្រមូលនៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់ ទៅឲ្យពួកមេជាងជាអ្នកទទួលខុសត្រូវជួស‌ជុលព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ហើយ»។ ១០ លោកសាផាន ជាស្មៀនហ្លួង ទូលស្តេចទៀតថា៖ «លោកបូជា‌ចារ្យហ៊ីល‌គីយ៉ាបានប្រគល់គម្ពីរមួយក្បាលឲ្យទូល‌បង្គំ» រួចលោកក៏អានថ្វាយព្រះ‌រាជាស្ដាប់។

ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសសុំឲ្យព្យាកា‌រិនីហ៊ូលដាទូលសួរព្រះ‌អម្ចាស់

(២របា.៣៤.១៩-២៨)

១១ កាលព្រះ‌រាជាឮសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលមានចែងក្នុងគម្ពីរ‌វិន័យ ស្តេចក៏ហែកព្រះ‌ភូសា។

១២ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គបញ្ជាទៅលោកបូជា‌ចារ្យហ៊ីល‌គីយ៉ា លោកអហ៊ីកាម ជាកូនរបស់លោកសាផាន លោកអាក់ប៊រ ជាកូនរបស់លោកមីកា លោកសាផាន ជាស្មៀនហ្លួង និងលោកអសាយ៉ា ជារាជបម្រើថា៖ ១៣ «សូមអស់លោកអញ្ជើញទៅទូលសួរព្រះ‌អម្ចាស់ឲ្យយើង និងប្រជាជនស្រុកយូដាទាំងមូល ពីសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានក្នុងគម្ពីរដែលទើបរកឃើញនេះផង។ ព្រះ‌អម្ចាស់មុខជាព្រះ‌ពិរោធនឹងយើងយ៉ាងខ្លាំង ដ្បិតពួកដូន‌តារបស់យើង មិនបានស្ដាប់តាមសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរនេះទេ ហើយក៏មិនប្រតិ‌បត្តិតាមដែរ»។

១៤ លោកបូជា‌ចារ្យហ៊ីល‌គីយ៉ា លោកអហ៊ីកាម លោកអាក់ប៊រ លោកសាផាន និងលោកអសាយ៉ា នាំគ្នាទៅជួបព្យាកា‌រិនីហ៊ូល‌ដា ជាភរិយារបស់លោកសាលូម ជាកូនរបស់លោកទីកវ៉ាឮ ជាចៅរបស់លោកហារ៉ាស់ និងជាអ្នកថែ‌រក្សាសម្លៀក‌បំពាក់បូជា‌ចារ្យ។ នាងរស់នៅក្នុងសង្កាត់ថ្មីនៃក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ កាលរាជបម្រើទាំងនោះរៀប‌រាប់ប្រាប់នាងចប់សព្វគ្រប់ហើយ ១៥ នាងមានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: ចូរប្រាប់មនុស្សដែលចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យមករកយើងថា ១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: “យើងនឹងធ្វើឲ្យទុក្ខវេទនាកើតមានដល់ក្រុងនេះ ព្រមទាំងប្រជាជន ស្របតាមសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដូចមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរដែលស្តេចស្រុកយូដាបានអាន។ ១៧ ដោយពួកគេបានបោះ‌បង់ចោលយើង ហើយដុតគ្រឿងក្រអូបថ្វាយព្រះដទៃ និងបញ្ឆេះកំហឹងរបស់យើង ព្រោះតែអំពើទាំងប៉ុន្មានរបស់ពួកគេប្រព្រឹត្ត នោះយើងនឹងដាក់ទោសក្រុងនេះ គឺយើងមិនអាចអត់‌ឱនបានឡើយ!”។ ១៨ ប៉ុន្តែ ចូរទៅប្រាប់ស្តេចស្រុកយូដា ដែលចាត់អស់លោកឲ្យមកទូលសួរព្រះ‌អម្ចាស់ថា ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល មានព្រះ‌បន្ទូលដូចតទៅ: អ្នកបានស្ដាប់ឮសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរនេះហើយ។ ១៩ ពេលអ្នកឮសេចក្ដីដែលយើងថ្លែងទាស់នឹងក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ព្រមទាំងទាស់នឹងប្រជាជននៅក្រុងនេះថា “ពួកគេនឹងត្រូវវិនាសអន្តរាយ ហើយសាសន៍ដទៃនឹងយកឈ្មោះពួកគេទៅដាក់បណ្ដាសាគ្នា” នោះអ្នកក៏បានបើកចិត្តទទួល ហើយដាក់ខ្លួននៅចំពោះមុខយើង ទាំងហែកសម្លៀក‌បំពាក់ យំសោក ដូច្នេះ យើងក៏ស្ដាប់អ្នកដែរ -នេះជាព្រះ‌បន្ទូលរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ២០ ហេតុនេះហើយបានជាយើងនឹងឲ្យអ្នកទៅជួប‌ជុំដូន‌តារបស់អ្នក អ្នកនឹងចែកស្ថានទៅដោយសុខ‌សាន្ត គេនឹងបញ្ចុះសពអ្នក។ អ្នកពុំឃើញទុក្ខវេទនាទាំងប៉ុន្មាន ដែលយើងនឹងធ្វើឲ្យកើតមានដល់ក្រុងនេះឡើយ»។ រាជបម្រើក៏នាំយកចម្លើយនេះទៅទូលស្តេចវិញ។

ការកែទម្រង់នៅរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស

(២របា.៣៤.២៩-៣៣, ៣-៧)

១ ព្រះ‌រាជាចាត់គេឲ្យទៅអញ្ជើញអស់លោកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ នៅស្រុកយូដា និងនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹមមកគាល់។ ២ បន្ទាប់មក ស្តេចយាងទៅកាន់ព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាមួយប្រជាជនទាំងអស់នៅស្រុកយូដា និងអ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមទាំងមូល គឺមានអស់លោកបូជា‌ចារ្យ ព្យាការី និងប្រជាជនទាំងអស់ គ្រប់ជាន់ថ្នាក់។ ព្រះ‌រាជាអានព្រះ‌បន្ទូលទាំងប៉ុន្មានក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធ‌មេត្រី ដែលគេរកឃើញក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ឲ្យប្រជាជនស្ដាប់។ ៣ ព្រះ‌រាជាឈរនៅលើវេទិកា នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយចងសម្ពន្ធ‌មេត្រីជាមួយព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយសន្យាថា សុខចិត្តដើរតាមព្រះ‌អម្ចាស់ និងកាន់តាមបទ‌បញ្ជា ដំបូន្មាន និងវិន័យរបស់ព្រះ‌អង្គ ដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត និងអស់ពីស្មារតី ដើម្បីគោរពតាមសេចក្ដីក្នុងសម្ពន្ធ‌មេត្រី ដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរនេះ។ ប្រជាជនទាំងមូលក៏ចូលរួមក្នុងសម្ពន្ធ‌មេត្រីនេះដែរ។

៤ ស្តេចចេញបញ្ជាដល់លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យហ៊ីល‌គីយ៉ា និងពួកបូជា‌ចារ្យថ្នាក់បន្ទាប់ ព្រមទាំងក្រុមយាមទ្វារ ឲ្យយកវត្ថុទាំងប៉ុន្មានដែលគេថ្វាយព្រះបាល ព្រះអាសេរ៉ា និងផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃ ចេញពីព្រះ‌វិហាររបស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ គេយកវត្ថុទាំងនោះទៅដុតចោលនៅក្រៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ក្នុងជ្រោះកេដ្រូន រួចយកផេះទៅចោលនៅបេត‌អែល។ ៥ ស្តេចលុបបំបាត់ពួកបូជា‌ចារ្យដែលស្តេចស្រុកយូដាបានលើកបន្តុប សម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប នៅកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗនៃក្រុងទាំង‌ឡាយក្នុងស្រុកយូដា និងនៅជុំ‌វិញក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ស្តេចលុបបំបាត់អស់អ្នកដែលដុតគ្រឿងក្រអូបថ្វាយព្រះបាល ព្រះ‌អាទិត្យ ព្រះ‌ច័ន្ទ តារា‌និករ និងហ្វូង‌តារាទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃ។ ៦ ស្តេចយកបង្គោលរបស់ព្រះអាសេរ៉ាចេញពីព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ទៅចោលក្រៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម រួចដុតនៅជ្រោះកេដ្រូន។ គេដុតកម្ទេចបង្គោលនោះឲ្យទៅជាផេះ ហើយយកផេះទៅបាចលើផ្នូររបស់ប្រជាជន។ ៧ ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសកម្ទេចកន្លែងសម្រាប់ប្រព្រឹត្តអំពើពេស្យា‌ចារ ដែលស្ថិតក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ និងជាកន្លែងដែលពួកស្ត្រីត្បាញក្រណាត់ ធ្វើសម្លៀក‌បំពាក់ថ្វាយព្រះ‌អាសេរ៉ាដែរ។ ៨ ស្តេចកោះហៅបូជា‌ចារ្យទាំងអស់ពីក្រុងទាំង‌ឡាយ ក្នុងស្រុកយូដា។ ស្តេចបានបំផ្លាញកន្លែងសក្ការៈនៅតាមទួលខ្ពស់ៗ ចាប់ពីក្រុងកេបារហូតដល់បៀរ‌សេបា ជាកន្លែងដែលបូជា‌ចារ្យទាំងនោះធ្លាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប។ ស្តេចក៏រំលំកន្លែងសក្ការៈនៅតាមទ្វារក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ដូចជាកន្លែងសក្ការៈដែលស្ថិតនៅខាងឆ្វេងទ្វារលោកយ៉ូស៊ូអា ជាអភិ‌បាលក្រុង។ ៩ ពួកបូជា‌ចារ្យនៃកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗ គ្មានសិទ្ធិឡើងទៅថ្វាយយញ្ញ‌បូជានៅលើអាសនៈរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹមទេ តែពួកគេអាចបរិភោគនំបុ័ងឥតមេជាមួយបូជា‌ចារ្យដទៃទៀតបាន។

១០ ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសបានបំផ្លាញកន្លែងធ្វើបូជាយញ្ញនៅតូផែត ក្នុងជ្រលងភ្នំបេន‌ហ៊ី‌ណូម ដើម្បីកុំឲ្យនរណាម្នាក់យកកូនប្រុស កូនស្រីរបស់ខ្លួន ទៅធ្វើបូជាយញ្ញថ្វាយព្រះម៉ូឡុកទៀតឡើយ។ ១១ ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសយករូបសេះទាំងប៉ុន្មាន ដែលស្តេចស្រុកយូដាធ្វើថ្វាយព្រះ‌អាទិត្យ ចេញពីមាត់ទ្វារព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ រូបទាំងនោះស្ថិតក្បែរបន្ទប់របស់លោកមហា‌តលិកនេតាន‌មេឡេក គឺនៅក្នុងបន្ទប់អម។ ស្តេចក៏បានដុតរទេះរបស់ព្រះ‌អាទិត្យចោលដែរ។ ១២ ស្តេចរំលំអាសនៈទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌បាទអខាស់ និងស្តេចនានានៃស្រុកយូដាបានសង់ នៅតាមថែវនៃបន្ទប់ខាងលើ។ ស្តេចក៏រំលំអាសនៈទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌បាទម៉ាណាសេបានសង់ ក្នុងទី‌លានទាំងពីរនៃព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីបំផ្លាញអាសនៈទាំងនោះហើយ ស្តេចយកកម្ទេចទៅបោះចោលនៅជ្រលងភ្នំកេដ្រូន។ ១៣ ស្តេចបំផ្លាញកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅទល់មុខនឹងក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ប៉ែកខាងត្បូងភ្នំដើមអូលីវ។ ព្រះ‌បាទសាឡូម៉ូន ជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល បានសង់កន្លែងសក្ការៈទាំងនោះថ្វាយព្រះ‌អាស្តា‌រ៉ូត ជាព្រះគួរស្អប់ខ្ពើមនៃជនជាតិស៊ីដូន ព្រះ‌កេម៉ូស ជាព្រះគួរស្អប់ខ្ពើមនៃជនជាតិម៉ូអាប់ ព្រះមីល‌កូម ជាព្រះគួរស្អប់ខ្ពើមនៃជនជាតិអាំម៉ូន។ ១៤ ស្តេចវាយបំបាក់ស្តូប និងកាប់រំលំបង្គោលរបស់ព្រះអាសេរ៉ា ហើយយកធាតុមនុស្សមករាយពាស‌ពេញទីនោះវិញ។

១៥ ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសរំលំអាសនៈនៅបេត‌អែល ជាកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗ ដែលព្រះ‌បាទយេរ៉ូ‌បោម ជាកូនរបស់លោកនេបាតបានសង់ ដើម្បីនាំប្រជាជនអ៊ីស្រា‌អែល ឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ ស្តេចបានរំលំអាសនៈ និងកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗនេះ គឺស្តេចដុតឲ្យទៅជាផេះ ហើយក៏ដុតបង្គោលរបស់ព្រះអាសេរ៉ាដែរ។ ១៦ ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសងាកទៅឃើញកន្លែងបញ្ចុះសពនៅលើភ្នំ ក៏បញ្ជាឲ្យគេយកឆ្អឹងខ្មោចក្នុងផ្នូរទាំងនោះ ទៅដុតនៅលើអាសនៈ។ ស្តេចធ្វើឲ្យអាសនៈនោះទៅជាសៅ‌ហ្មង ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលដែលអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ថ្លែងទុក។ ១៧ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «មើល! ផ្នូរនោះជាអ្វី?»។ ពួកអ្នកក្រុងទូលថា៖ «គឺផ្នូរអ្នកជំនិតរបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ដែលមកពីស្រុកយូដា ដើម្បីថ្លែងពីការទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះ‌ករុណាទើបនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះអាសនៈនៅបេត‌អែលនេះ»។ ១៨ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការថា៖ «ចូរទុកផ្នូរនេះ កុំប៉ះ‌ពាល់ធាតុរបស់លោកឡើយ»។ ដូច្នេះ គេមិនគាស់យកធាតុរបស់លោក ព្រមទាំងធាតុរបស់ព្យាការីដែលមកពីស្រុកសាម៉ារីទេ។

១៩ កាលពីដើម ស្តេចនានានៃស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលបានសង់កន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗ ក្នុងក្រុងទាំង‌ឡាយនៅស្រុកសាម៉ារី បណ្តាលឲ្យព្រះ‌អម្ចាស់ព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធ។ ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសលុបបំបាត់កន្លែងសក្ការៈទាំងនោះដូចព្រះ‌អង្គបានធ្វើនៅបេត‌អែលដែរ។ ២០ ស្តេចបានប្រហារបូជា‌ចារ្យទាំងអស់នៅកន្លែងសក្ការៈតាមទួលខ្ពស់ៗ ព្រមទាំងដុតឆ្អឹងខ្មោចនៅលើនោះផងដែរ។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌អង្គយាងត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹមវិញ។

ជនជាតិយូដាប្រារព្ធពិធីបុណ្យចម្លង

(២របា.៣៥.១, ១៨-១៩)

២១ ព្រះ‌រាជាបង្គាប់ដល់ប្រជាជនទាំងមូលថា៖ «ចូរនាំគ្នាប្រារព្ធបុណ្យចម្លងថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ស្របតាមសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលមានចែងទុក ក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធ‌មេត្រី»។ ២២ តាំងពីជំនាន់ពួកវិរ‌បុរស និងក្នុងជំនាន់ស្តេចនានានៃស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល និងស្រុកយូដា គេមិនដែលប្រារព្ធបុណ្យចម្លងរបៀបនេះទេ។ ២៣ នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំបីនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស គេនាំគ្នាប្រារព្ធពិធីបុណ្យចម្លងបែបនេះថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។

ដំណាក់ចុងក្រោយនៃរាជ្យព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស

(២របា.៣៥.២០-២៧, ៣៦.១)

២៤ ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសលុបបំបាត់គ្រូបញ្ជាន់រូប គ្រូទាយជោគ‌រាសី រូបតេរ៉ា‌ភីម*សម្រាប់បូល រូបព្រះក្លែង‌ក្លាយ និងវត្ថុទាំងប៉ុន្មានគួរស្អប់ខ្ពើមដែលមាននៅស្រុកយូដា និងនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ដើម្បីឲ្យបានស្របតាមសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ចែងទុកក្នុងគម្ពីរ ដែលលោកបូជា‌ចារ្យហ៊ីល‌គីយ៉ាបានរកឃើញនៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់។

២៥ កាលពីមុន ពុំដែលមានស្តេចអង្គណាមួយវិលមករកព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត អស់ពីស្មារតី និងអស់ពីកម្លាំង ស្របតាមសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរ‌វិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ដូចព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសឡើយ ហើយក្រោយមក ក៏គ្មានដែរ។

២៦ ប៉ុន្តែ ព្រះ‌អម្ចាស់ព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធប្រឆាំងនឹងអ្នកស្រុកយូដាយ៉ាងខ្លាំងដូចមុនដដែល ព្រោះតែអំពើអាក្រក់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះ‌បាទម៉ាណាសេបានប្រព្រឹត្តទាស់នឹងព្រះ‌ហឫ‌ទ័យរបស់ព្រះ‌អង្គ។ ២៧ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលថា៖ «យើងនឹងបណ្តេញជនជាតិយូដាចេញឲ្យឆ្ងាយពីមុខយើង ដូចយើងបានបណ្តេញជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដែរ។ យើងនឹងបោះ‌បង់ចោលយេរូ‌សាឡឹម ជាក្រុងដែលយើងបានជ្រើស‌រើស ព្រមទាំងបោះ‌បង់ចោលដំណាក់ ជាកន្លែងដែលយើងសម្ដែងនាមរបស់យើង»។

២៨ រាជកិច្ចផ្សេងៗរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ២៩ ក្នុងរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស ព្រះ‌ចៅផារ៉ោន‌នេកូ ជាស្តេចស្រុកអេស៊ីប បានលើកទ័ពទៅកាន់ទន្លេអឺប្រាត ដើម្បីជួយស្តេចស្រុកអាស្ស៊ីរី។ ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសបានលើកទ័ពមកវាយស្ទាក់ផ្លូវ តែកាលព្រះ‌ចៅផារ៉ោនទតឃើញ ក៏ធ្វើគុតព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាសនៅមេគីដូ។

៣០ ពួកនាយទាហានលើកសពរបស់ស្តេចដាក់លើរទេះ នាំពីមេគីដូមកក្រុងយេរូ‌សាឡឹមវិញ ហើយបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូររបស់ស្តេច។ ប្រជាជននៅស្រុកយូដានាំគ្នាជ្រើស‌រើសព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស មកចាក់ប្រេងអភិ‌សេកឲ្យស្នងរាជ្យបិតា។

ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស់សោយរាជ្យនៅស្រុកយូដា

(២របា.៣៦.២-៤)

៣១ កាលព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាសឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានជន្មាយុម្ភៃបីព្រះ‌វស្សា ហើយសោយ‌រាជ្យបានបីខែនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថាហាមូ‌តាល ជាកូនរបស់លោកយេរេមី ជាអ្នកស្រុកលិប‌ណា។ ៣២ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចពួកអយ្យ‌កោ ឥតចន្លោះត្រង់ណាឡើយ។ ៣៣ ព្រះ‌ចៅផារ៉ោន‌នេកូចាប់ព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាសដាក់ច្រវាក់នៅក្រុងរីបឡា ក្នុងស្រុកហាម៉ាត់ ដើម្បីកុំឲ្យស្តេចសោយរាជ្យនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹមតទៅទៀត។ ព្រះ‌ចៅផារ៉ោន‌នេកូតម្រូវឲ្យស្រុកយូដាបង់សួយ‌សារ‌អាករជាប្រាក់ហា‌សិប‌ហាប និងមាសកន្លះហាប។ ៣៤ ព្រះ‌ចៅផារ៉ោន‌នេកូតែង‌តាំងព្រះ‌បាទអេលី‌យ៉ា‌គីម ជាបុត្ររបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូស្យាស ឲ្យស្នងរាជ្យបិតា ហើយដូរនាមថា យ៉ូយ៉ា‌គីមវិញ។ រីឯព្រះ‌បាទយ៉ូអា‌ខាស ព្រះ‌ចៅផារ៉ោននាំយកទៅជាឈ្លើយ នៅស្រុកអេស៊ីប ហើយព្រះ‌អង្គក៏សោយទិវង្គតនៅទីនោះ។ ៣៥ ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីមបានហូតពន្ធពីប្រជាជននៅក្នុងស្រុក គឺស្តេចបង្ខំពួកគេឲ្យបង់ជាមាស ជាប្រាក់ ដូចព្រះ‌ចៅផារ៉ោនបានកំណត់ទុក។ លុះបានគ្រប់ចំនួនហើយ ស្តេចក៏យកទៅថ្វាយព្រះ‌ចៅផារ៉ោន‌នេកូ។

ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីមសោយរាជ្យនៅស្រុកយូដា

(២របា.៣៦.៥-៨)

៣៦ កាលព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីមឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានជន្មាយុម្ភៃ‌ប្រាំព្រះ‌វស្សា ហើយព្រះ‌អង្គសោយរាជ្យបានដប់មួយឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថា សេប៊ូដា ជាកូនរបស់លោកពេដាយ៉ា ជាអ្នកស្រុករូម៉ា។ ៣៧ ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីមប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចពួកអយ្យ‌កោ ឥតចន្លោះត្រង់ណាឡើយ។

១ ក្នុងរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីម ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ ជាស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន បានលើកទ័ពចេញមកច្បាំង។ ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីមសុំចុះចូល ហើយធ្វើជារណបស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូនអស់‌រយៈពេលបីឆ្នាំ។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីមក៏បះ‌បោរប្រឆាំងនឹងស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន។ ២ គ្រានោះ ព្រះ‌អម្ចាស់ចាត់ពួកចោរព្រៃ ជាជនជាតិខាល់ដេ ជនជាតិស៊ីរី ជនជាតិម៉ូអាប់ និងជនជាតិអាំម៉ូន ឲ្យប្រឆាំងនឹងព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីម។ ព្រះ‌អង្គចាត់ពួកគេឲ្យមកបំផ្លាញស្រុកយូដា ស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលដែលព្រះ‌អង្គបានថ្លែងតាម‌រយៈពួកព្យាការី ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះ‌អង្គ។ ៣ ព្រះ‌អម្ចាស់ធ្វើឲ្យទុក្ខវេទនាទាំងនេះកើតមានដល់ស្រុកយូដា ដើម្បីបណ្តេញពួកគេចេញឆ្ងាយពីព្រះ‌ភ័ក្ត្ររបស់ព្រះ‌អង្គ ព្រោះតែអំពើបាបទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះ‌បាទម៉ាណាសេបានប្រព្រឹត្ត

៤ ហើយស្តេចក៏បានបង្ហូរឈាមជនស្លូតត្រង់ពាស‌ពេញក្រុងយេរូ‌សាឡឹមដែរ។ ដូច្នេះ ព្រះ‌អម្ចាស់មិនសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យអត់‌ទោសឲ្យឡើយ។

៥ រាជកិច្ចផ្សេងៗទៀតរបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីម និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះ‌អង្គបានធ្វើ សុទ្ធតែមានកត់‌ត្រាទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្តេចស្រុកយូដា។ ៦ កាលព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីមសោយទិវង្គត ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីន ជាបុត្រ បានឡើងស្នងរាជ្យ។ ៧ ស្តេចស្រុកអេស៊ីបមិនហ៊ានចាក‌ចេញពីស្រុករបស់ខ្លួនទេ ដ្បិតស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន ដណ្ដើមយកបានទឹកដីស្រុកអេស៊ីប ចាប់តាំងពីជ្រោះអេស៊ីប រហូតដល់ទន្លេអឺប្រាត។

ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីនសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(២របា.៣៦.៩-១០)

៨ កាលព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីនឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានជន្មាយុដប់‌ប្រាំ‌បីព្រះវស្សា ហើយសោយរាជ្យបានបីខែនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ មាតារបស់ស្តេចមាននាមថា នេហ៊ូសតា ជាកូនរបស់លោកអែល‌ណា‌តាន អ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ៩ ស្តេចបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចបិតា ឥតចន្លោះត្រង់ណាឡើយ។

១០ នៅគ្រានោះ កង‌ទ័ពរបស់ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ ជាស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន ឡើងមកច្បាំងនឹងក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ហើយឡោម‌ព័ទ្ធក្រុងនោះ។ ១១ ក្នុងពេលដែលកង‌ទ័ពឡោម‌ព័ទ្ធក្រុងយេរូ‌សាឡឹមនោះ ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ បានយាងមកបញ្ជាកង‌ទ័ពដោយផ្ទាល់។ ១២ ពេលនោះ ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីន ព្រមទាំងមាតា ពួកមន្ត្រី ពួកនាយទាហាន និងពួកមហា‌តលិក ចេញមកសុំចុះចាញ់ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន។ ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូនចាប់អ្នកទាំងនោះធ្វើជាឈ្លើយ នៅឆ្នាំទីប្រាំបីនៃរជ្ជ‌កាលរបស់ស្តេចផ្ទាល់។ ១៣ ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូនរឹប‌អូសយកទ្រព្យ‌សម្បត្តិក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ និងរាជ‌ទ្រព្យនៅក្នុងវាំង ព្រះ‌អង្គវាយកម្ទេចគ្រឿងបរិក្ខារធ្វើអំពីមាស ដែលព្រះ‌បាទសាឡូម៉ូនជាស្តេចស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលបានធ្វើ សម្រាប់ប្រើ‌ប្រាស់ក្នុងព្រះ‌វិហាររបស់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ហេតុ‌ការណ៍នេះកើតមានស្របតាមព្រះ‌បន្ទូលដែលព្រះ‌អម្ចាស់បានថ្លែងទុក។ ១៤ ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ កៀរអ្នកក្រុងយេរូ‌សាឡឹម គឺមន្ត្រីទាំងអស់ អ្នកមុខអ្នកការទាំងអស់ ព្រមទាំងពួកសិប្បករ និងជាងដែកទាំងអស់ ដែលមានចំនួនមួយ‌ម៉ឺននាក់ យកទៅជាឈ្លើយ គឺទុកឲ្យនៅសល់តែប្រជាជនតូច‌តាចប៉ុណ្ណោះ។ ១៥ ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ ក៏បានកៀរព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីន ព្រមទាំងមាតា មហេសី ស្រីស្នំ ពួកមេដឹកនាំ និងពួកមេ‌ទ័ព ពីក្រុងយេរូ‌សាឡឹមទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។ ១៦ ស្តេចបានកៀរពួកអភិជនចំនួនប្រាំពីរ‌ពាន់នាក់ ព្រមទាំងពួកសិប្ប‌ករ និងជាងដែកចំនួនមួយពាន់នាក់ ជាមនុស្សពេញកម្លាំងដែលអាចច្បាំងបាន នាំទៅជាឈ្លើយ នៅស្រុកបាប៊ីឡូនផងដែរ។

១៧ ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូនតែង‌តាំងសម្តេចម៉ាតា‌នីយ៉ា ជាព្រះ‌បិតុលារបស់ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីន ឲ្យឡើងគ្រងរាជ្យជំនួស ហើយដូរនាមថា ព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាស។

ព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាសសោយរាជ្យលើស្រុកយូដា

(យេរេមី ៥២.១-៣, ២របា.៣៦.១១-១២)

១៨ ពេលព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាសឡើងសោយរាជ្យ ព្រះ‌អង្គមានជន្មាយុម្ភៃមួយព្រះ‌វស្សា។ ស្តេចសោយរាជ្យបានដប់មួយឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម មាតារបស់ស្តេចមាននាមថាហាមូ‌តាល់ ជាកូនរបស់លោកយេរេមី ជាអ្នកស្រុកលិប‌ណា។ ១៩ ព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាសប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីមដែរ។

២០ ហេតុ‌ការណ៍ទាំងនេះកើតមាន មកពីព្រះ‌អម្ចាស់ព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធចំពោះក្រុងយេរូ‌សាឡឹម និងស្រុកយូដា។ ព្រះ‌អង្គបោះ‌បង់ចោលពួកគេ ឆ្ងាយពីព្រះ‌ភ័ក្ត្ររបស់ព្រះ‌អង្គ។

ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ ឡោម‌ព័ទ្ធក្រុងយេរូ‌សាឡឹម

(យេរេមី ៣៩.១-៧, ៥២.៣-១១)

នៅគ្រានោះ ព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាសបានបះ‌បោរប្រឆាំងនឹងស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន។

១ ក្នុងឆ្នាំទីប្រាំបួននៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាស នៅថ្ងៃទីដប់នៃខែទីដប់ ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ ជាស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន បានលើកទ័ពទាំងមូលមកវាយក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ពួកគេបោះ‌ទ័ព និងលើកទួលព័ទ្ធជុំ‌វិញក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ២ ពួកគេឡោម‌ព័ទ្ធក្រុងនេះរហូតដល់ឆ្នាំទីដប់មួយនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាស។

៣ នៅថ្ងៃទីប្រាំបួននៃខែបួន ពេលដែលទុរ្ភិក្សកើតមានយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងទី‌ក្រុង ហើយប្រជាជននៅក្នុងស្រុកលែងមានអាហារបរិភោគទៀតនោះ ៤ ពួកខ្មាំងបានទម្លុះកំពែងក្រុងមួយកន្លែង។ ទោះ‌បីកង‌ទ័ពខាល់ដេឡោម‌ព័ទ្ធទី‌ក្រុងក្តី ពួកទាហានរត់ចេញពីទី‌ក្រុងនៅពេលយប់ តាមទ្វារដែលស្ថិតនៅចន្លោះកំពែងទាំងពីរ ក្បែរឧទ្យានហ្លួង ហើយរត់តាមផ្លូវឆ្ពោះទៅវាលអារ៉ាបា។ ៥ កង‌ទ័ពខាល់ដេនាំគ្នាដេញតាមទាន់ព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាស នៅវាលទំនាបជិតក្រុងយេរីខូ។ ពេលនោះ កង‌ទ័ពទាំងមូលរបស់ស្តេចរត់បែក‌ខ្ញែកគ្នាអស់។ ៦ ពួកគេក៏ចាប់ស្តេចបញ្ជូនទៅព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ នៅក្រុងរីបឡា ហើយគេប្រកាសកាត់ទោសព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាស។ ៧ គេបានអារកបុត្រទាំងអស់របស់ព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាស នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាស។ បន្ទាប់មក ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ ឲ្យគេចាក់ភ្នែករបស់ព្រះ‌បាទសេដេ‌ខ្យាស រួចដាក់ច្រវាក់លង្ហិនពីរជាន់ នាំយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។

ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ វាយយកបានក្រុងយេរូ‌សាឡឹម

(យេរេមី ៣៩.៨-១០,៥២.១២-៣០, ២របា.៣៦.១៧-១២)

៨ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ ខែប្រាំ ក្នុងឆ្នាំទីដប់ប្រាំបួននៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន លោកនេប៊ូ‌សារ៉ា‌ដន ជារាជ‌ប្រតិភូ ដែលបម្រើស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន បានមកដល់ក្រុងយេរូ‌សាឡឹម។ ៩ លោកដុតកម្ទេចព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដំណាក់របស់ស្តេច ព្រមទាំងផ្ទះនៅក្រុងយេរូ‌សាឡឹម ជាពិសេសផ្ទះរបស់ពួកអភិជន។ ១០ កង‌ទ័ពខាល់ដេទាំងមូល ដែលនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់លោករាជ‌ប្រតិភូ ក៏បានរំលំកំពែងជុំ‌វិញក្រុងយេរូ‌សាឡឹមចោលដែរ។

១១ លោកនេប៊ូ‌សារ៉ា‌ដន ជារាជ‌ប្រតិភូ កៀរប្រជាជននៅសេស‌សល់ក្នុងទី‌ក្រុង អស់អ្នកដែលបានរត់ទៅចុះចូលនឹងស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន ព្រមទាំងបណ្តា‌ជនដែលនៅសេស‌សល់ យកទៅជាឈ្លើយសឹក។ ១២ ប៉ុន្តែ លោករាជ‌ប្រតិភូទុកឲ្យប្រជាជនតូច‌តាចខ្លះរស់នៅក្នុងស្រុក ដើម្បីដាំទំពាំង‌បាយ‌ជូរ និងភ្ជួរស្រែ។

១៣ ជនជាតិខាល់ដេកម្ទេចសសរលង្ហិន នៅទ្វារចូលព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែកកំណល់ និងអាងធំធ្វើពីលង្ហិន ដែលស្ថិតនៅក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយយកលង្ហិនទាំងប៉ុន្មានទៅក្រុងបាប៊ីឡូន។ ១៤ ពួកគេយកឆ្នាំង វែក កាំបិត ពែង និងរបស់ឯទៀតៗធ្វើពីលង្ហិន សម្រាប់ប្រើ‌ប្រាស់ក្នុងព្រះ‌វិហារទៅជាមួយ។ ១៥ លោករាជ‌ប្រតិភូក៏យកចង្ក្រាន ភាជន៍ និងវត្ថុទាំងប៉ុន្មានដែលធ្វើពីមាស ពីប្រាក់ ទៅជាមួយដែរ។ ១៦ រីឯសសរទាំងពីរ អាងធំ និងកំណល់ ដែលព្រះ‌បាទសាឡូម៉ូនបានធ្វើ សម្រាប់ប្រើ‌ប្រាស់ក្នុងព្រះ‌ដំណាក់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺវត្ថុទាំងប៉ុន្មានដែលធ្វើពីលង្ហិននោះ គ្មាននរណាដឹងថាមានទម្ងន់ប៉ុន្មានទេ។ ១៧ សសរទីមួយមានកម្ពស់ដប់ប្រាំបីហត្ថ ហើយនៅពីលើសសរមានក្បាច់ក្បាលសសរមួយធ្វើពីលង្ហិន ដែលមានកម្ពស់បីហត្ថ។ នៅជុំ‌វិញក្បាច់ក្បាលសសរមានក្បាច់ក្រឡា‌អួន និងផ្លែទទឹមជាច្រើន ដែលធ្វើពីលង្ហិនទាំងអស់។ រីឯសសរទីពីរ និងក្បាច់ក្រឡា‌អួន ក៏ដូចគ្នាដែរ។

១៨ លោករាជ‌ប្រតិភូបានចាប់លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យសេរ៉ាយ៉ា និងលោកសេ‌ផា‌នី ជាបូជា‌ចារ្យរង ព្រមទាំងអ្នកយាមទ្វារព្រះ‌វិហារបីរូប យកទៅជាមួយ។ ១៩ លោកក៏ចាប់មហា‌តលិកមួយរូប ដែលជាអ្នកទទួលខុសត្រូវលើពល‌ទាហាន ព្រមទាំងពួកនៅក្នុងវាំងប្រាំរូប ស្មៀនរបស់មេ‌ទ័ពដែលមានភារ‌កិច្ចកេណ្ឌទាហាន និងប្រជាជនហុក‌សិបនាក់ទៀត ដែលស្ថិតនៅក្នុងទី‌ក្រុងនាពេលនោះ។ ២០ លោកនេប៊ូ‌សារ៉ា‌ដន ជារាជ‌ប្រតិភូ ចាប់អ្នកទាំងនោះនាំទៅថ្វាយស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន នៅក្រុងរីបឡា។ ២១ ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូនប្រហារជីវិតអ្នកទាំងនោះ នៅក្រុងរីបឡា ក្នុងស្រុកហាម៉ាត់។ ជនជាតិយូដាត្រូវគេកៀរចេញឆ្ងាយពីទឹកដីរបស់ខ្លួនបែបនេះឯង។

២២ ព្រះ‌ចៅនេប៊ូ‌កានេសារ ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន ទុកឲ្យប្រជាជនមួយចំនួនរស់នៅក្នុងស្រុកយូដា ហើយតែង‌តាំងលោកកេដេ‌លីយ៉ា ជាកូនរបស់លោកអហ៊ីកាម និងជាចៅរបស់លោកសាផន ឲ្យគ្រប់‌គ្រងលើពួកគេ។ ២៣ កាលពួកមេទាហាន និងពល‌ទាហានទាំងអស់ ដែលមិនបានចុះចូលកង‌ទ័ពបាប៊ីឡូន ឮដំណឹងថា ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូនតែង‌តាំងលោកកេដេ‌លីយ៉ាឲ្យគ្រប់‌គ្រងលើស្រុក ពួកគេក៏នាំគ្នាមកជួបនឹងលោកកេដេ‌លីយ៉ា នៅមីសប៉ា។ អ្នកទាំងនោះ គឺលោកអ៊ីស្មា‌អែល ជាកូនរបស់លោកនេតា‌នីយ៉ា លោកយ៉ូហាណាន ជាកូនរបស់លោកការ៉ា លោកសេរ៉ាយ៉ា ជាកូនរបស់លោកតាន់‌ហ៊ូ‌ម៉េត ជាអ្នកស្រុកនេតូផា និងលោកយា‌សា‌នា ជាកូនរបស់ពួកម៉ាកាទី ព្រមទាំងពល‌ទាហានរបស់ពួកគេ។ ២៤ លោកកេដេ‌លីយ៉ាបានប្រកាសយ៉ាងឱឡា‌រិកចំពោះមេទាហាន និងពល‌ទាហានទាំងនោះថា៖ «កុំខ្លាចមន្ត្រីខាល់ដេធ្វើអ្វី ចូររស់នៅក្នុងស្រុក ហើយបម្រើព្រះ‌ចៅក្រុងបាប៊ីឡូនទៅ នោះអស់លោកនឹងបានសុខជាមិនខាន»។ ២៥ នៅខែទីប្រាំពីរ លោកអ៊ីស្មា‌អែល ជាកូនរបស់លោកនេតា‌នីយ៉ា ជាចៅរបស់លោកអេលី‌សាម៉ា ដែលជាប់ពូជស្តេច បានមកជាមួយទាហានដប់នាក់ ហើយសម្លាប់លោកកេដេ‌លីយ៉ា ព្រមទាំងជនជាតិយូដា និងជនជាតិខាល់ដេ ដែលនៅជាមួយលោកកេដេ‌លីយ៉ា នៅមីសប៉ា។ ២៦ ពេលនោះ ប្រជាជនទាំងមូល ចាប់ពីអ្នកតូចរហូតដល់អ្នកធំ ព្រមទាំងពួកមេទាហាន នាំគ្នាក្រោកឡើង ភៀសខ្លួនទៅស្រុកអេស៊ីប ព្រោះខ្លាចជនជាតិខាល់ដេ។

២៧ នៅថ្ងៃទីម្ភៃប្រាំពីរ ខែដប់‌ពីរ ក្នុងឆ្នាំទីសាម‌សិបប្រាំពីរ ដែលព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីន ជាស្តេចស្រុកយូដា ត្រូវគេចាប់យកទៅជាឈ្លើយសឹក ត្រូវនឹងឆ្នាំទីមួយនៃរជ្ជ‌កាលព្រះ‌ចៅអេវីល-‌ម៉ារ៉ា‌ដុក ជាស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូន ព្រះ‌ចៅអេវីល-‌ម៉ារ៉ា‌ដុកដោះលែងព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីន ឲ្យមានសេរី‌ភាព។ ២៨ ស្តេចមានរាជ‌ឱង្ការទៅកាន់ព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីនដោយស្និទ្ធ‌ស្នាល ព្រមទាំងប្រទានកន្លែងកិត្តិ‌យសជាងស្តេចឯទៀតៗ ដែលជាប់ជាឈ្លើយនៅក្រុងបាប៊ីឡូន។ ២៩ ស្តេចអនុញ្ញាតឲ្យព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីនលែងស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់ឈ្លើយសឹក ហើយព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីនសោយព្រះស្ងោយរួមតុជាមួយស្តេចគ្រប់ពេល រហូតដល់អស់ព្រះ‌ជន្ម។ ៣០ ស្តេចស្រុកបាប៊ីឡូនតែង‌តែទំនុកបម្រុងព្រះ‌បាទយ៉ូយ៉ា‌គីន ជារៀង‌រាល់ថ្ងៃ អស់មួយជីវិត។

១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16

៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7

៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18

១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1

៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13

៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5

៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4

កណ្ឌគម្ពីរពង្សាវតារក្សត្រទី២

ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ​ទី២

ពាក្យ​លំនាំ

ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ដាក់​ទោស​ព្រះ‌បាទ​អហា‌ស៊ីយ៉ា

ព្រះ‌បាទ​អហា‌ស៊ីយ៉ា​រក​ចាប់​ព្យាការី​អេលី

ព្រះ‌អម្ចាស់​លើក​ព្យាការី​អេលី​ទៅ​ស្ថាន​បរម‌សុខ

ព្យាការី​អេលីសេ​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រភព​ទឹក​នៅ​ក្រុង​យេរីខូ​ល្អ​ឡើង​វិញ

ព្រះ‌អម្ចាស់​ដាក់​ទោស​ដល់​ក្មេងៗ ដែល​ប្រមាថ​ព្យាការី​អេលីសេ

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូរ៉ាម​សោយ​រាជ្យ​នៅ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល សង្គ្រាម​រវាង​អ៊ីស្រា‌អែល និង​ម៉ូអាប់

ព្យាការី​អេលីសេ​ជួយ​ស្ត្រី‌មេម៉ាយ​ម្នាក់

ព្យាការី​អេលីសេ​នៅ​ភូមិ​ស៊ូណែម

បបរ​មាន​ជាតិ​ពុល

ព្យាការី​អេលីសេ​ចែក​អាហារ​ដល់​មនុស្ស​មួយ‌រយ​នាក់

លោក​មេ‌ទ័ព​ណាម៉ាន់​បាន​ជា​ពី​រោគ​ឃ្លង់

កំហុស​របស់​កេហា‌ស៊ី

ផ្លែ​ពូថៅ​អណ្ដែត

ព្យាការី​អេលីសេ​ចាប់​ទាហាន​ស៊ីរី​មក​ជា​ឈ្លើយ

ទុរ្ភិក្ស​នៅ​ក្រុង​សាម៉ារី

ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ទុរ្ភិក្ស

ស្តេច​អ៊ីស្រា‌អែល​រក​យុត្តិ‌ធម៌​ជូន​ស្ត្រី​អ្នក​ភូមិ​ស៊ូណែម

ព្យាការី​អេលីសេ និង​លោក​ហាសា‌អែល

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូរ៉ាម​សោយ​រាជ្យ​នៅ​ស្រុក​យូដា

ព្រះ‌បាទ​អហា‌ស៊ីយ៉ា​សោយ​រាជ្យ​នៅ​ស្រុក​យូដា

លោក​យេហ៊ូ​ទទួល​ពិធី​ចាក់​ប្រេង​អភិ‌សេក​ជា​ស្តេច

ព្រះ‌បាទ​យេហ៊ូ​ធ្វើ​គុត​ព្រះ‌បាទ​យ៉ូរ៉ាម និង​ព្រះ‌បាទ​អហា‌ស៊ីយ៉ា

ព្រះ‌បាទ​អហា‌ស៊ីយ៉ា ស្តេច​ស្រុក​យូដា​សោយ​ទិវង្គត

ព្រះ‌នាង​យេសា‌បិល​សោយ​ទិវង្គត

រាជ‌វង្ស​របស់​ព្រះ‌បាទ​អខាប់​ត្រូវ​រលត់

លោក​យេហ៊ូ​ប្រហារ​ជីវិត​រាជ‌វង្ស​របស់​ស្តេច​យូដា

លោក​យេហ៊ូ​ជួប​នឹង​លោក​យ៉ូណា‌ដាប់

លោក​យេហ៊ូ​លុប​បំបាត់​ការ​ថ្វាយ‌បង្គំ​ព្រះ​បាល

ព្រះ‌បាទ​យេហ៊ូ​សោយ‌រាជ្យ​នៅ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្រះ‌នាង​អថាលី​ដណ្ដើម​អំណាច​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូអាស​ឡើង​គ្រង​រាជ្យ

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូអាស​សោយ‌រាជ្យ​នៅ​ស្រុក​យូដា

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូអាស​ជួស‌ជុល​ព្រះ‌វិហារ

ចុង​បញ្ចប់​នៃ​រជ្ជ‌កាល​ព្រះ‌បាទ​យ៉ូអាស

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូអា‌ខាស​សោយ‌រាជ្យ​លើ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូអាស​សោយ‌រាជ្យ​លើ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្យាការី​អេលីសេ​ទទួល​មរណ‌ភាព

ព្រះ‌បាទ​អម៉ា‌ស៊ីយ៉ា​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​យូដា

ព្រះ‌បាទ​យេរ៉ូ‌បោម​ទី​២​សោយ​រាជ្យ​នៅ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្រះ‌បាទ​អសា‌រីយ៉ា​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​យូដា

ព្រះ‌បាទ​សាការី​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្រះ‌បាទ​សាលូម​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្រះ‌បាទ​មេណា‌ហិម​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្រះ‌បាទ​ពេកាយ៉ា​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្រះ‌បាទ​ពេកា​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូថាម​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​យូដា

ព្រះ‌បាទ​អខាស​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​យូដា

ព្រះ‌បាទ​ហូសេ​ជា​ស្តេច​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់​នៅ​ស្រុក​អ៊ីស្រា‌អែល

មូល​ហេតុ​នៃ​ការ​វិនាស​របស់​អាណា‌ចក្រ​អ៊ីស្រា‌អែល

ដើម​កំណើត​របស់​ជន​ជាតិ​សាម៉ារី

ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​យូដា

ការ​វាយ​ដណ្ដើម​យក​ក្រុង​សាម៉ារី

ព្រះ‌ចៅ​សេណា‌ខេ‌រីប​ឈ្លាន‌ពាន​អាណា‌ចក្រ​យូដា

ការ​គំរាម‌កំហែង​របស់​ស្តេច​ស្រុក​អាស្ស៊ីរី​មក​លើ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡឹម

ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​សួរ​យោបល់​លោក​អេសាយ

ការ​គំរាម‌កំហែង​សា​ជា​ថ្មី​ពី​សំណាក់​ស្តេច​សេណា‌ខេ‌រីប

ពាក្យ​ទូល‌អង្វរ​របស់​ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស

លោក​អេសាយ​នាំ​ព្រះ‌បន្ទូល​មក​ថ្លែង​ប្រាប់​ព្រះ‌រាជា

ជន​ជាតិ​អាស្ស៊ីរី​ដក​ទ័ព​ថយ ស្តេច​សេណា‌ខេ‌រីប​សោយ​ទិវង្គត

ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ប្រឈួន ហើយ​ព្រះ‌ជាម្ចាស់​ប្រោស​ស្តេច​ឲ្យ​ជា

ព្រះ‌បាទ​អេសេ‌ខ្យាស​ទទួល​ទូត​របស់​ស្រុក​បាប៊ីឡូន

ព្រះ‌បាទ​ម៉ាណាសេ​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​យូដា

ព្រះ‌បាទ​អាំម៉ូន​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​យូដា

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូស្យាស​សោយ​រាជ្យ​លើ​ស្រុក​យូដា

លោក​មហា‌បូជា‌ចារ្យ​រក​ឃើញ​គម្ពីរ‌វិន័យ

ព្រះ‌បាទ​យ៉ូស្យាស​សុំ​ឲ្យ​ព្យាកា‌រិនី​ហ៊ូលដា​ទូល​សួរ​ព្រះ‌អម្ចាស់

ការ​កែ​ទម្រង់​នៅ​រជ្ជ‌កាល​ព្រះ‌បាទ​យ៉ូស្យាស

ជន​ជាតិ​យូដា​ប្រារព្ធ​ពិធី​បុណ្យ​ចម្លង

^{កណ្ឌគម្ពីរ}
ពង្សាវតារក្សត្រទី២