លេវីវិន័យ - Catholic Faith Cambodia

លេវី‌វិន័យ

ពាក្យលំនាំ

លោកលេវីជាកូនម្នាក់ ក្នុងចំណោមកូនទាំងដប់‌ពីររបស់លោកយ៉ាកុប។ សមាជិកនៃកុល‌សម្ព័ន្ធលេវីទទួលមុខ‌ងាររៀប‌ចំពិធីបុណ្យផ្សេងៗក្នុងទីសក្ការៈ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ «លេវី‌វិន័យ» នេះមានកត់‌ត្រាទុកច្បាប់ និងក្បួនតម្រាផ្សេងៗ សម្រាប់រៀប‌ចំពិធីទាំងនោះ។

នៅខដំបូងនៃកណ្ឌគម្ពីរលេវី‌វិន័យ មានរៀប‌រាប់អំពីព្រះ‌ជាម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ ពីពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ បន្ទាប់មក ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះទាំងមូល ព្រះ‌ជាម្ចាស់ថ្លែងប្រាប់លោកម៉ូសេអំពីវិន័យ និងច្បាប់មួយចំនួន សម្រាប់ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលប្រតិ‌បត្តិតាម ហើយព្រះ‌អង្គក៏ប្រទានព្រះ‌បន្ទូលសន្យាជាមួយផង: «អ្នកដែលប្រតិ‌បត្តិតាមនឹងមានជីវិតដោយ‌សារវិន័យ និងច្បាប់ទាំងនោះ» (១៨.៥ រ៉ូម ១០.៥)។ សរុបសេចក្ដីមក ព្រះ‌ជាម្ចាស់ពន្យល់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលអំពីរបៀបដែលត្រូវប្រព្រឹត្ត ដើម្បីកុំឲ្យមានឧបសគ្គមករា‌រាំងទំនាក់‌ទំនងរវាងព្រះ‌ជាម្ចាស់ និងប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ព្រះ‌អង្គ។

ដើម្បីឲ្យ «ពន្លា» ស្ថិតនៅជាកន្លែងដែលព្រះ‌អម្ចាស់យាងមកជួបជាមួយប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ព្រះ‌អង្គ

• អ្នកមានមុខ‌ងារថ្វាយយញ្ញ‌បូជាត្រូវថ្វាយតាមក្បួនតម្រា (ចំពូក ១‑៧)

• បូជា‌ចារ្យត្រូវមានឥរិយា‌បថថ្លៃ‌ថ្នូរ ហើយប្រជាជនត្រូវតែគោរពពួកលោក (ចំពូក ៨‑១០)

• សមាជិកនៃប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់មិនត្រូវបណ្តោយឲ្យខ្លួនទៅជាសៅ‌ហ្មង (ចំពូក ១១‑១៦)

• មិនត្រូវឲ្យមានសៅ‌ហ្មងផ្នែកខាងសីល‌ធម៌ និងការគោរពបម្រើព្រះ‌ជាម្ចាស់ (ចំពូក ១៧‑២៧)។

ព្រះដ៏‌វិសុទ្ធបំផុត ព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះ‌អម្ចាស់នៃជីវិត សព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យប្រោសឲ្យប្រជាជនរបស់ព្រះ‌អង្គបានវិសុទ្ធដូចព្រះ‌អង្គដែរ (១៩.២) ដើម្បីឲ្យគេផ្សព្វ‌ផ្សាយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងជីវិតដែលមកពីព្រះ‌អង្គ។ ព្រះ‌អង្គប្រទានវិន័យដ៏សំខាន់មកប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់ព្រះ‌អង្គ ជាវិន័យដែលក្រោយមក ព្រះ‌យេស៊ូរំឭកអំពីគោលដ៏សំខាន់ គឺ «ត្រូវស្រឡាញ់អ្នកដទៃឲ្យដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង»។ (១៩.១៨ ម៉ាថាយ ២២.៣៩)។

វិន័យទាំងនេះរំឭកអ្នកជឿគ្រប់ជំនាន់ និងគ្រប់ទីកន្លែង ឲ្យចងចាំជា‌និច្ចថា ព្រះ‌ជាម្ចាស់ជាព្រះដ៏‌វិសុទ្ធ ហើយមនុស្សយើងត្រូវការមានទំនាក់‌ទំនងជាមួយព្រះ‌អង្គយ៉ាងចាំ‌បាច់បំផុត។

ក្បួនតម្រាស្ដីអំពីយញ្ញ‌បូជាផ្សេងៗ

តង្វាយដុតទាំងមូល

១ ព្រះ‌អម្ចាស់ត្រាស់‌ហៅលោកម៉ូសេពីក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយមានព្រះ‌បន្ទូលមកលោកថា៖ ២ «ចូរប្រកាសប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ:

ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ចង់យកតង្វាយមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ គេអាចថ្វាយគោ ឬចៀមជាតង្វាយបាន។ ៣ ប្រសិនបើតង្វាយនោះជាគោ ដែលត្រូវថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល គេត្រូវយកគោឈ្មោលល្អឥតខ្ចោះមួយក្បាល នាំទៅត្រង់ទ្វារនៃពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីទូលសូមព្រះ‌អង្គទទួលយក។ ៤ ម្ចាស់តង្វាយដាក់ដៃលើក្បាលសត្វ ដែលត្រូវថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល ព្រះ‌អម្ចាស់នឹងទទួលតង្វាយនោះ ហើយរំដោះគាត់ឲ្យរួចពីបាប។ ៥ គេចាក់កគោនោះនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយពួកបូជា‌ចារ្យ*ដែលជាកូនរបស់លោកអរ៉ុន យកឈាមគោថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ រួចប្រោះឈាមនោះទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ ដែលស្ថិតនៅត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ៦ គេត្រូវពន្លាត់ស្បែកគោនោះ ហើយកាប់សាច់ជាដុំៗ។ ៧ ពួកបូជា‌ចារ្យដែលជាកូនរបស់លោកអរ៉ុន យកភ្លើងដាក់នៅលើអាសនៈ រួចបង្គរអុសពីលើ ៨ ព្រមទាំងដាក់ដុំសាច់ ក្បាល និងខ្លាញ់ លើគំនរអុសដែលឆេះនៅលើអាសនៈ។ ៩ គេត្រូវយកទឹកលាងពោះ‌វៀន និងជើងគោ រួចបូជា‌ចារ្យដុតទាំងអស់នៅលើអាសនៈ។ នេះជាតង្វាយដុតទាំងមូល ដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។

១០ ប្រសិនបើតង្វាយនោះជាចៀម ឬពពែដែលត្រូវថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល គេត្រូវយកកូនចៀមឈ្មោល ឬកូនពពែឈ្មោលមួយល្អឥតខ្ចោះ។ ១១ គេត្រូវចាក់កសត្វនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ប៉ែកខាងជើងអាសនៈ។ ពួកបូជា‌ចារ្យដែលជាកូនរបស់លោកអរ៉ុន ប្រោះឈាមសត្វនោះទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ១២ គេកាប់សាច់ជាដុំៗ ហើយបូជា‌ចារ្យដាក់ដុំសាច់ ក្បាល និងខ្លាញ់ លើគំនរអុសដែលឆេះនៅលើអាសនៈ។ ១៣ គេត្រូវយកទឹកមកលាងពោះ‌វៀន និងជើងសត្វ ហើយបូជា‌ចារ្យថ្វាយអ្វីៗទាំងអស់ទៅព្រះ‌អម្ចាស់ រួចដុតនៅលើអាសនៈ។ នេះជាតង្វាយដុតទាំងមូល ដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។

១៤ ប្រសិនបើតង្វាយនោះជាសត្វស្លាប ដែលត្រូវថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូលចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់ គេត្រូវយកលលក ឬព្រាបជំទើរមកថ្វាយ។ ១៥ បូជា‌ចារ្យយកសត្វនោះទៅថ្វាយនៅលើអាសនៈ គាត់ត្រូវកាត់ក្បាលវាចេញ រួចដុតនៅលើអាសនៈ។ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវសម្រក់ឈាមសត្វនោះ នៅលើគែមរបស់អាសនៈ។ ១៦ គាត់ត្រូវយកគែវាចេញ ព្រមទាំងបោចរោមវា ហើយបោះចោលនៅខាងកើតអាសនៈ ត្រង់កន្លែងដាក់ផេះ។ ១៧ គាត់ត្រូវពុះសត្វត្រង់ចន្លោះស្លាប តែមិនផ្ដាច់វាចេញជាពីរចំណែកទេ រួចហើយបូជា‌ចារ្យត្រូវដុតសត្វនោះលើអុសដែលឆេះនៅលើអាសនៈ។ នេះជាតង្វាយដុតទាំងមូល ដែលមានក្លិនឈ្ងុយ ជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់»។

តង្វាយធញ្ញ‌ជាតិ

១ «ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ចង់យកម្សៅមកថ្វាយជាតង្វាយ ចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់ គេត្រូវយកម្សៅម៉ដ្តលាយជាមួយប្រេង ព្រមទាំងដាក់គ្រឿងក្រអូបផង ២ ហើយយកតង្វាយនោះមកជូនពួកបូជា‌ចារ្យ* ជាកូនលោកអរ៉ុន។ គេត្រូវយកម្សៅពេញមួយក្តាប់ ដែលលាយជាមួយប្រេង និងគ្រឿងក្រអូបទាំងអស់មក រួចបូជា‌ចារ្យម្នាក់យកតង្វាយនេះទៅដុតនៅលើអាសនៈ ដើម្បីទុកជាទីរំឭក*។ នេះជាតង្វាយដុត ដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣ រីឯតង្វាយដែលនៅសល់ត្រូវបានទៅលោកអរ៉ុន និងកូនរបស់លោក គឺជាចំណែកដ៏‌វិសុទ្ធបំផុតនៃយញ្ញ‌បូជាដែលគេថ្វាយចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់។

៤ ប្រសិនបើតង្វាយដែលអ្នកយកមកថ្វាយនោះ ជានំដុតចម្អិនក្នុងឡ ត្រូវធ្វើនំពីម្សៅម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេង ឥតមេ ឬធ្វើនំក្រៀបពីម្សៅឥតមេ ហើយច្រួចប្រេងពីលើ។

៥ ប្រសិនបើតង្វាយដែលអ្នកយកមកថ្វាយនោះ ជានំចម្អិនដោយប្រើពុម្ព ត្រូវធ្វើនំពីម្សៅម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេង ឥតមេ។ ៦ ត្រូវកាត់នំនោះជាដុំៗ ហើយច្រួចប្រេងពីលើ។ នេះជាតង្វាយធញ្ញ‌ជាតិ។

៧ ប្រសិនបើតង្វាយដែលអ្នកយកមកថ្វាយនោះ ជានំចៀន ត្រូវធ្វើនំពីម្សៅម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេង។

៨ អ្នកត្រូវនាំយកតង្វាយជាធញ្ញ‌ជាតិដែលចម្អិនហើយនោះ មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ គឺលើកជូនបូជា‌ចារ្យ ហើយបូជា‌ចារ្យយកតង្វាយនោះឆ្ពោះទៅអាសនៈ។ ៩ លោកបូជា‌ចារ្យយកតង្វាយមួយចំណែកដុតនៅលើអាសនៈ ទុកជាទីរំឭក*។ នេះជាតង្វាយដុត ដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។ ១០ រីឯតង្វាយនៅសល់ត្រូវបានទៅលោកអរ៉ុន និងកូនរបស់លោក គឺជាចំណែកដ៏‌វិសុទ្ធបំផុតនៃយញ្ញ‌បូជា ដែលគេថ្វាយចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់។

១១ មិនត្រូវយកតង្វាយម្សៅដែលមានមេ មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ទេ គឺតង្វាយទាំងប៉ុន្មានដែលអ្នករាល់គ្នាដុតថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ មិនត្រូវមានមេ ឬទឹកឃ្មុំឡើយ។ ១២ អ្នកអាចថ្វាយតង្វាយទាំងនេះចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់ ជាតង្វាយផលដំបូង។ ប៉ុន្តែ មិនត្រូវយកទៅថ្វាយនៅលើអាសនៈ ទុកជាតង្វាយដុតដែលមានក្លិនឈ្ងុយឡើយ។ ១៣ ត្រូវលាយអំបិលជាមួយតង្វាយធញ្ញ‌ជាតិទាំងប៉ុន្មាន ដែលអ្នកយកមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ កុំភ្លេចលាយអំបិលជាមួយតង្វាយរបស់អ្នកឡើយ ដ្បិតអំបិលជានិមិត្ត‌រូបពីសម្ពន្ធ‌មេត្រីដែលព្រះ‌ជាម្ចាស់បានចងជាមួយអ្នក។ ហេតុនេះ ត្រូវយកអំបិលមកថ្វាយជាមួយតង្វាយទាំងប៉ុន្មានរបស់អ្នក។

១៤ ប្រសិនបើអ្នកយកផលដំបូងនៃចម្រូតរបស់អ្នកមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រូវយកគ្រាប់ស្រូវទៅលីង រួចបុកគ្រាប់ស្រូវនោះទុកជាតង្វាយផលដំបូង។ ១៥ ត្រូវចាក់ប្រេងពីលើ ហើយដាក់គ្រឿងក្រអូបផង។ នេះជាតង្វាយធញ្ញ‌ជាតិ។ ១៦ បូជា‌ចារ្យយកអំបុកមួយចំណែក ដែលលាយជាមួយប្រេង និងគ្រឿងក្រអូបទាំងអស់ ទៅដុតនៅលើអាសនៈទុកជាទីរំឭក។ នេះជាតង្វាយដែលគេដុតថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់»។

យញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព

១ «ប្រសិនបើនរណាម្នាក់យកគោមកថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព ទោះ‌បីគោនោះឈ្មោល ឬញីក្តី គេត្រូវយកគោដ៏ល្អឥតខ្ចោះមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ២ គេត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលគោនោះ ហើយចាក់កវានៅត្រង់មាត់ទ្វារនៃពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ពួកបូជា‌ចារ្យដែលជាកូនរបស់លោកអរ៉ុន ប្រោះឈាមគោនោះទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ៣ យញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពមួយចំណែក ត្រូវថ្វាយជាតង្វាយដុតចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់ គឺខ្លាញ់ដែលជាប់នឹងពោះ‌វៀន និងខ្លាញ់ទាំងអស់នៅលើពោះ‌វៀន ៤ ក្រលៀនទាំងពីរ និងខ្លាញ់ដែលជាប់ក្រលៀន រហូតដល់ចង្កេះ ព្រមទាំងអ្វីៗជាប់នឹងថ្លើមដែលគេផ្ដាច់ចេញមកជាមួយក្រលៀន។ ៥ បូជា‌ចារ្យជាកូនរបស់លោកអរ៉ុន ដុតចំណែកទាំងនោះនៅលើអាសនៈ រួមជាមួយនឹងតង្វាយដុតទាំងមូល នៅលើគំនរអុសដែលកំពុងឆេះ។ នេះជាយញ្ញ‌បូជា ដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។

៦ ប្រសិនបើតង្វាយដែលគេយកមកថ្វាយនោះជាចៀម គេត្រូវយកចៀមឈ្មោល ឬញីល្អឥតខ្ចោះមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ទុកជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព។ ៧ ប្រសិនបើតង្វាយរបស់គេជាកូនចៀម គេត្រូវយកវាមកថ្វាយនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ៨ គេត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលសត្វដែលជាតង្វាយរបស់ខ្លួន ហើយចាក់កវានៅមុខពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ បន្ទាប់មក ពួកបូជា‌ចារ្យដែលជាកូនរបស់លោកអរ៉ុន យកឈាមប្រោះទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ៩ យញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពមួយចំណែក ត្រូវថ្វាយជាតង្វាយដុតចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់ គឺខ្លាញ់ កន្ទុយទាំងមូលដែលកាត់ផ្ដាច់ចេញពីឆ្អឹងខ្នង ខ្លាញ់ដែលជាប់នឹងពោះ‌វៀន និងខ្លាញ់ទាំងអស់នៅលើពោះ‌វៀន ១០ ក្រលៀនទាំងពីរ និងខ្លាញ់ដែលជាប់ក្រលៀន រហូតដល់ចង្កេះ ព្រមទាំងអ្វីៗជាប់នឹងថ្លើមដែលគេផ្ដាច់ចេញមកជាមួយក្រលៀន។ ១១ បូជា‌ចារ្យដុតចំណែកទាំងនោះនៅលើអាសនៈ។ នេះជាអាហារដែលគេដុតថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។

១២ ប្រសិនបើតង្វាយរបស់គេជាពពែញី គេត្រូវយកវាមកថ្វាយ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៣ គេត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលសត្វ ដែលជាតង្វាយរបស់ខ្លួន ហើយចាក់កវានៅមុខពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ បន្ទាប់មក ពួកបូជា‌ចារ្យដែលជាកូនរបស់លោកអរ៉ុន យកឈាមប្រោះទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ១៤ តង្វាយមួយចំណែកត្រូវថ្វាយជាតង្វាយដុតចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់ គឺខ្លាញ់ដែលជាប់នឹងពោះ‌វៀន និងខ្លាញ់ទាំងអស់នៅលើពោះ‌វៀន ១៥ ក្រលៀនទាំងពីរ និងខ្លាញ់ដែលជាប់ក្រលៀនរហូតដល់ចង្កេះ ព្រមទាំងអ្វីៗជាប់នឹងថ្លើម ដែលគេផ្ដាច់ចេញមកជាមួយក្រលៀន។ ១៦ បូជា‌ចារ្យដុតចំណែកទាំងនោះនៅលើអាសនៈ។ នេះជាអាហារដុតដែលមានក្លិនឈ្ងុយ។ ខ្លាញ់ទាំងអស់ជាចំណែករបស់ព្រះ‌អម្ចាស់។

១៧ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវអនុវត្តតាម គ្រប់ជំនាន់រហូតតទៅ គឺអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគខ្លាញ់ ឬឈាមសត្វសោះឡើយ ទោះ‌បីអ្នករាល់គ្នាទៅរស់នៅកន្លែងណាក៏ដោយ»។

យញ្ញ‌បូជារំដោះបាបរបស់មហា‌បូជា‌ចារ្យ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេដូចតទៅ៖ ២ «ចូរប្រាប់កូនចៅអ៊ីស្រា‌អែលថា: ពេលនរណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយអចេតនា គឺបំពានលើបញ្ញាត្តិណាមួយដែលព្រះ‌អម្ចាស់ហាមឃាត់ ត្រូវធ្វើដូចតទៅ:

៣ ប្រសិនបើមហា‌បូជា‌ចារ្យ*បានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដែលបណ្តាលឲ្យប្រជាជនទាំងមូលមានទោស នោះលោកត្រូវយកគោឈ្មោលស្ទាវមួយល្អឥតខ្ចោះ មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប។ ៤ លោកនាំគោស្ទាវនោះមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ នៅមាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ លោកត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលគោនោះ ហើយចាក់កវានៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ៥ លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យត្រូវយកឈាមគោ ចូលមកក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ ៦ រួចយកម្រាមដៃជ្រលក់ក្នុងឈាម ហើយប្រោះចំនួនប្រាំពីរដង នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ខាងមុខវាំងននទីសក្ការៈ។ ៧ លោកយកឈាមនោះទៅលាបលើស្នែងអាសនៈដុតគ្រឿងក្រអូប នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ បន្ទាប់មក លោកយកឈាមដែលនៅសល់ទៅចាក់ត្រង់ជើងអាសនៈធ្វើយញ្ញ‌បូជា ដែលស្ថិតនៅមាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ៨ លោកយកខ្លាញ់ទាំងអស់របស់គោឈ្មោល ដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបនោះ គឺខ្លាញ់ដែលជាប់នឹងពោះ‌វៀន និងខ្លាញ់ទាំងអស់នៅលើពោះ‌វៀន ៩ ក្រលៀនទាំងពីរ និងខ្លាញ់ដែលនៅជាប់ក្រលៀនរហូតដល់ចង្កេះ ព្រមទាំងអ្វីៗជាប់នឹងថ្លើម ដែលគេផ្ដាច់ចេញមកជាមួយក្រលៀន។ ១០ បូជា‌ចារ្យត្រូវដុតចំណែកទាំងនោះនៅលើអាសនៈថ្វាយយញ្ញ‌បូជា ដូចគេដុតចំណែករបស់យញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពដែរ។ ១១ រីឯស្បែកគោ សាច់ទាំងអស់ ក្បាល ជើង ពោះ‌វៀន និងលាមក ១២ ពោលគឺគោទាំងមូលត្រូវយកចេញទៅក្រៅជំរំ ត្រង់កន្លែងបរិសុទ្ធ សម្រាប់ចាក់ផេះ ហើយដុតវានៅលើអុសដែលកំពុងឆេះ ត្រង់កន្លែងចាក់ផេះនោះ»។

យញ្ញ‌បូជារំដោះបាបរបស់សហគមន៍

១៣ «ប្រសិនបើសហគមន៍អ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូលប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយអចេតនា ហើយក្រុម‌ជំនុំមិនបានដឹង គឺប្រព្រឹត្តអំពើណាមួយរំលោភលើបញ្ញាត្តិរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលបណ្តាលឲ្យខ្លួនមានទោស ១៤ នៅពេលសហគមន៍ដឹងពីកំហុសរបស់ខ្លួន ពួកគេត្រូវយកគោបាមួយទៅថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបនៅមុខពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៥ អស់លោកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ*របស់សហគមន៍ដាក់ដៃលើក្បាលគោបានោះ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយព្រឹទ្ធា‌ចារ្យមួយរូបចាក់កវានៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៦ លោកមហា‌បូជា‌ចារ្យ*យកឈាមគោបាចូលទៅក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៧ លោកយកម្រាមដៃជ្រលក់ក្នុងឈាម ហើយប្រោះចំនួនប្រាំពីរដង នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ខាងមុខវាំងនន។ ១៨ លោកយកឈាមនោះលាបលើស្នែងអាសនៈ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ បន្ទាប់មក លោកយកឈាមដែលនៅសល់ទៅចាក់ត្រង់ជើងអាសនៈធ្វើយញ្ញ‌បូជា ដែលស្ថិតនៅមាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។

១៩ លោកយកខ្លាញ់ទាំងអស់របស់គោបាដុតនៅលើអាសនៈ។ ២០ លោកធ្វើពិធីថ្វាយយញ្ញ‌បូជាគោបានេះ ដូចលោកធ្វើចំពោះគោបាសម្រាប់រំដោះបាបដែរ គឺធ្វើតាមរបៀបដូចគ្នា។ លោកបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីនេះ ដើម្បីរំដោះបាបប្រជាជន ហើយពួកគេក៏បានរួចពីបាប។ ២១ បន្ទាប់មក លោកយកគោបានោះចេញទៅក្រៅជំរំ រួចដុតវា ដូចដុតគោសម្រាប់រំដោះបាបដែរ។ នេះជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបរបស់សហគមន៍អ៊ីស្រា‌អែល»។

យញ្ញ‌បូជារំដោះបាបរបស់មេដឹកនាំ

២២ «ប្រសិនបើមេដឹកនាំណាមួយប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយអចេតនា គឺប្រព្រឹត្តអំពើណាមួយរំលោភលើបញ្ញាត្តិរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់គាត់ ដែលបណ្តាលឲ្យខ្លួនមានទោស ២៣ នៅពេលគាត់ដឹងពីកំហុសរបស់ខ្លួនហើយ នោះគាត់ត្រូវយកពពែឈ្មោលមួយល្អឥតខ្ចោះ មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ២៤ គាត់ដាក់ដៃលើក្បាលពពែឈ្មោលនោះ ហើយចាក់កវានៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រង់កន្លែងដែលគេចាក់កសត្វ សម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ នេះជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប។ ២៥ លោកបូជា‌ចារ្យយកម្រាមដៃជ្រលក់ក្នុងឈាមសត្វ ដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប ហើយលាបឈាមនោះលើស្នែងអាសនៈ សម្រាប់ថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល រួចលោកយកឈាមទៅចាក់ត្រង់ជើងអាសនៈនោះ។ ២៦ លោកដុតខ្លាញ់ទាំងអស់នៅលើអាសនៈ ដូចលោកដុតខ្លាញ់របស់សត្វដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពដែរ។ លោកបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីនេះ ដើម្បីរំដោះបាបមេដឹកនាំ ហើយគាត់ក៏បានរួចពីបាប»។

យញ្ញ‌បូជារំដោះបាបរបស់ប្រជាជនធម្មតា

២៧ «ប្រសិនបើប្រជាជនណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយអចេតនា គឺប្រព្រឹត្តអំពើណាមួយរំលោភលើបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលបណ្តាលឲ្យខ្លួនមានទោស ២៨ នៅពេលគាត់ដឹងពីកំហុសរបស់ខ្លួនហើយ នោះគាត់ត្រូវយកពពែញីមួយល្អឥតខ្ចោះ មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីសូមឲ្យរួចពីបាប។ ២៩ គាត់ដាក់ដៃលើក្បាលសត្វ ដែលត្រូវថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប រួចចាក់កវា នៅត្រង់កន្លែងគេចាក់កសត្វ សម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ ៣០ លោកបូជា‌ចារ្យយកម្រាមដៃជ្រលក់ក្នុងឈាមរបស់សត្វ ហើយលាបឈាមនោះលើស្នែងអាសនៈ សម្រាប់ថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល រួចលោកយកឈាមទាំងអស់ទៅចាក់ត្រង់ជើងអាសនៈនោះ។ ៣១ លោកពន្លះខ្លាញ់ទាំងអស់របស់ពពែញី ដូចគេពន្លះខ្លាញ់របស់សត្វដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពដែរ។ លោកដុតខ្លាញ់ទាំងនោះនៅលើអាសនៈ ធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយ ជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។ លោកបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីនេះ ដើម្បីរំដោះបាបរបស់អ្នកនោះ ហើយគាត់ក៏បានរួចពីបាប។

៣២ ប្រសិនបើអ្នកនោះចង់ថ្វាយចៀមជាតង្វាយរំដោះបាប គេត្រូវថ្វាយចៀមញីល្អឥតខ្ចោះ។ ៣៣ គាត់ដាក់ដៃលើក្បាលសត្វ ដែលត្រូវថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប រួចចាក់កវានៅត្រង់កន្លែងគេចាក់កសត្វ សម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ ៣៤ លោកបូជា‌ចារ្យយកម្រាមដៃជ្រលក់ក្នុងឈាមរបស់សត្វ ដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប រួចលាបឈាមនោះលើស្នែងអាសនៈ សម្រាប់ថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល ហើយលោកយកឈាមទាំងអស់ទៅចាក់ត្រង់ជើងអាសនៈនោះ។ ៣៥ លោកពន្លះខ្លាញ់ទាំងអស់របស់ចៀមញី ដូចគេពន្លះខ្លាញ់របស់កូនចៀម ដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពដែរ។ លោកដុតខ្លាញ់ទាំងនោះនៅលើអាសនៈ រួមជាមួយតង្វាយដែលគេដុតថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ លោកបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីនេះ ដើម្បីរំដោះបាបរបស់អ្នកនោះ ហើយគាត់ក៏បានរួចពីបាប។

១ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ជាសាក្សី បានឮមនុស្សម្នាក់ទៀតនិយាយស្បថបំពាន ហើយមិនព្រមប្រាប់ពីហេតុ‌ការណ៍ដែលខ្លួនបានឃើញ និងបានឮទេនោះ គាត់មានបាប ហើយត្រូវទទួលទោស ។ ២ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ប៉ះ‌ពាល់អ្វីមួយដែលមិនបរិសុទ្ធ ដូចជាប៉ះ‌ពាល់ខ្មោច សត្វព្រៃ ឬសត្វស្រុកដែលមិនបរិសុទ្ធ ឬខ្មោចសត្វលូនវារដែលមិនបរិសុទ្ធ ទោះ‌បីគេប៉ះ‌ពាល់ដោយអចេតនាក្តី ក៏គេត្រូវសៅ‌ហ្មង បណ្តាលឲ្យខ្លួនមានទោសដែរ ។ ៣ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ប៉ះ‌ពាល់មនុស្សមិនបរិសុទ្ធដោយអចេតនា ធ្វើឲ្យខ្លួនឯងទៅជាមិនបរិសុទ្ធដែរនោះ នៅពេលគេដឹងខ្លួន គេនឹងត្រូវទទួលទោស ។ ៤ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ស្បថលេងដោយអចេតនា ជាសម្បថដែលមានប្រយោជន៍ ឬអត់ប្រយោជន៍ ទោះ‌បីអំពីរឿងអ្វីក៏ដោយ នៅពេលគេដឹងខ្លួន គេនឹងត្រូវទទួលទោស ។

៥ ពេលនរណាម្នាក់មានទោស ដោយប្រព្រឹត្តកំហុសណាមួយដូចខាងលើនេះ គេត្រូវសារភាពអំពើបាបដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្ត។ ៦ បន្ទាប់មក គេត្រូវនាំចៀមញីមួយ ឬពពែញីមួយ មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ជាយញ្ញ‌បូជាសម្រាប់រំដោះបាបដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្ត។ ពេលនោះ បូជា‌ចារ្យត្រូវធ្វើពិធីរំដោះបាបឲ្យគេ»។

យញ្ញ‌បូជារបស់ជនក្រីក្រ

៧ «ប្រសិនបើនរណាម្នាក់គ្មានលទ្ធ‌ភាពនឹងថ្វាយចៀមញីមួយ ឬពពែញីមួយទេនោះ គេអាចយកលលកពីរ ឬព្រាបជំទើរពីរ មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីរំដោះបាបដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្ត គឺសត្វមួយថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប និងមួយទៀតជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ ៨ គាត់ត្រូវយកសត្វទាំងនោះទៅជូនលោកបូជា‌ចារ្យ។ មុនដំបូង លោកត្រូវថ្វាយសត្វមួយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប គឺលោកមួលកសត្វនោះ តែមិនផ្ដាច់ក្បាលវាចេញពីខ្លួនទេ។ ៩ លោកយកឈាមខ្លះរបស់សត្វដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបនោះ ប្រោះទៅលើជញ្ជាំងអាសនៈ ហើយចាក់ឈាមដែលនៅសល់ត្រង់ជើងរបស់អាសនៈ។ នេះជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប។ ១០ បន្ទាប់មក លោកបូជា‌ចារ្យថ្វាយសត្វទីពីរជាតង្វាយដុតទាំងមូល ស្របតាមច្បាប់។ លោកបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីនេះ ដើម្បីរំដោះបាបរបស់អ្នកនោះ ហើយគាត់ក៏បានរួចពីបាប។

១១ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់គ្មានលទ្ធ‌ភាពនឹងថ្វាយលលកពីរ ឬព្រាបជំទើរពីរទេនោះ គេអាចយកម្សៅម៉ដ្តមួយភាគដប់នៃអេផា* មកថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប។ ប៉ុន្តែ គេមិនត្រូវចាក់ប្រេង ឬដាក់គ្រឿងក្រអូបពីលើម្សៅនោះទេ ព្រោះជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប។ ១២ គេយកម្សៅនោះទៅជូនលោកបូជា‌ចារ្យ។ លោកបូជា‌ចារ្យ យកម្សៅពេញមួយក្តាប់ ទុកជាទីរំឭក* ហើយដុតម្សៅនោះនៅលើអាសនៈ រួមជាមួយយញ្ញ‌បូជាឯទៀតៗដែលគេដុតនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ នេះជាតង្វាយរំដោះបាប។ ១៣ លោកបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីនេះ ដើម្បីរំដោះបាបណាមួយដែលអ្នកនោះបានប្រព្រឹត្ត ហើយគាត់ក៏បានរួចពីបាប។ បូជា‌ចារ្យធ្វើដូច្នេះ ដូចថ្វាយតង្វាយម្សៅឯទៀតៗដែរ»។

យញ្ញ‌បូជាសម្រាប់លោះបាប

១៤ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ១៥ «ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយអចេតនា គឺបំពានលើវិន័យស្តីអំពីវត្ថុសក្ការៈដែលត្រូវថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ នោះគាត់ត្រូវនាំយកចៀមឈ្មោលមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ពីហ្វូងសត្វរបស់ខ្លួនមកថ្វាយព្រះ‌អង្គ ដើម្បីរំដោះខ្លួនឲ្យរួចពីបាប។ សត្វនោះត្រូវមានតម្លៃគិតតាមប្រាក់ដែលគេប្រើនៅក្នុងទីសក្ការៈ។ ១៦ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកនោះត្រូវតែសងវត្ថុសក្ការៈដែលខ្លួនបានយកទៅជូនបូជា‌ចារ្យវិញ ដោយបន្ថែមមួយភាគប្រាំនៃតម្លៃវត្ថុនោះផង។ លោកបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីរំដោះបាបឲ្យគាត់ ដោយយកចៀមឈ្មោលទៅធ្វើយញ្ញ‌បូជាលោះបាប ហើយព្រះ‌ជាម្ចាស់នឹងអត់‌ទោសឲ្យគាត់។

១៧ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដោយមិនដឹងខ្លួន គឺប្រព្រឹត្តអំពើណាមួយរំលោភលើបញ្ញាត្តិរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលបណ្តាលឲ្យខ្លួនមានទោស ១៨ គាត់ត្រូវនាំចៀមឈ្មោលមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ពីហ្វូងសត្វរបស់ខ្លួន មកជូនលោកបូជា‌ចារ្យ ដោយគិតតាមតម្លៃយញ្ញ‌បូជា សម្រាប់រំដោះខ្លួនឲ្យរួចពីបាប។ លោកបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីរំដោះបាបដែលគាត់បានប្រព្រឹត្តដោយអចេតនា ហើយគាត់ក៏បានរួចពីបាប។ ១៩ នេះជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប ដ្បិតអ្នកនោះពិតជាបានប្រព្រឹត្តខុសចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់»។

២០ (៦.១) ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២១ (២) «ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយបំពានលើវិន័យព្រះ‌អម្ចាស់ គឺបំបាត់វត្ថុអ្វីមួយពីជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន ដូចជាបន្លំយករបស់ដែលគេយកមកផ្ញើទុក ឬលួចយករបស់គេ ឬកំហែងយកទ្រព្យជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន ២២ (៣) ឬបានរើសរបស់ដែលគេបាត់ តែប្រកែកថាមិនឃើញ ឬក៏ស្បថបំពាន ដើម្បីបិទ‌បាំងអំពើបាបណាមួយដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្ត ២៣ (៤) មនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើបាបបណ្តាលឲ្យខ្លួនមានទោស ដូច្នេះ ត្រូវសងវត្ថុដែលខ្លួនបានលួច ឬកំហែងយក ឬសងវត្ថុដែលគេយកមកបញ្ចាំ ឬវត្ថុដែលខ្លួនរើសបាននោះ ទៅឲ្យម្ចាស់ដើមវិញ។ ២៤ (៥)អ្នកនោះ ក៏ត្រូវសងវត្ថុដែលខ្លួនបានស្បថបំពានយកផងដែរ។ នៅពេលគាត់ដឹងខ្លួនថាមានទោស នោះគាត់មិនគ្រាន់តែសងវត្ថុទាំងអស់ទៅម្ចាស់ដើមប៉ុណ្ណោះទេ គឺត្រូវបន្ថែមតម្លៃមួយភាគប្រាំពីលើតម្លៃរបស់វត្ថុនោះទៀតផង។ ២៥ (៦) បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវនាំចៀមឈ្មោលមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ពីហ្វូងសត្វរបស់ខ្លួន ទៅជូនបូជា‌ចារ្យ សម្រាប់ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយគិតតាមតម្លៃយញ្ញ‌បូជាលោះបាប។ ២៦ (៧) នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ លោកបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីរំដោះបាបដែលអ្នកនោះបានប្រព្រឹត្ត ហើយព្រះ‌អង្គនឹងអត់‌ទោសឲ្យគាត់ ទោះ‌បីគាត់មានកំហុសអ្វីក៏ដោយ»។

ច្បាប់សម្រាប់បូជា‌ចារ្យ:

ការថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល

១ (៨) ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២ (៩) «ចូរបង្គាប់អរ៉ុន និងកូនៗរបស់គាត់ដូចតទៅ:

នេះជាវិន័យស្តីអំពីតង្វាយដុតទាំងមូល*: ត្រូវទុកតង្វាយដុតទាំងមូលនៅលើអាសនៈ ពេញមួយយប់រហូត‌ទល់ភ្លឺ ហើយត្រូវថែភ្លើងឲ្យឆេះរហូត។ ៣ (១០) បូជា‌ចារ្យត្រូវពាក់អាវវែង និងស្លៀកខោខ្លីធ្វើពីក្រណាត់ទេស‌ឯក ហើយកើបផេះដែលបានមកពីការបូជាតង្វាយដុតទាំងមូលនោះចេញពីអាសនៈ យកវាទៅដាក់នៅក្បែរអាសនៈ។ ៤ (១១) បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវផ្លាស់សម្លៀក‌បំពាក់ រួចយកផេះនោះចេញទៅក្រៅជំរំ ចាក់នៅកន្លែងមួយបរិសុទ្ធ*។ ៥ (១២) ត្រូវឲ្យភ្លើងនៅលើអាសនៈឆេះរហូត គឺមិនត្រូវឲ្យរលត់ឡើយ។ រាល់ព្រឹក បូជា‌ចារ្យត្រូវតែថែមអុស ហើយដាក់តង្វាយដុតទាំងមូលពីលើ ព្រមទាំងដុតខ្លាញ់នៃយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពថែមទៀតផង។ ៦ (១៣) ត្រូវទុកភ្លើងឲ្យឆេះនៅលើអាសនៈជា‌និច្ច គឺមិនត្រូវឲ្យរលត់ឡើយ»។

ការថ្វាយតង្វាយម្សៅ

៧ (១៤) «នេះជាវិន័យស្តីអំពីតង្វាយម្សៅ: កូនៗរបស់អរ៉ុនត្រូវថ្វាយតង្វាយម្សៅ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់នៅមុខអាសនៈ។ ៨ (១៥)បូជា‌ចារ្យមួយរូបយកម្សៅម៉ដ្តមួយក្តាប់ ព្រមទាំងប្រេង និងគ្រឿងក្រអូបទាំងអស់ រួចដុតនៅលើអាសនៈ ទុកជាទីរំឭក ដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។ ៩ (១៦)រីឯម្សៅដែលនៅសល់ត្រូវបានទៅអរ៉ុន និងកូនរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ពួកគេត្រូវបរិភោគនំបុ័ងធ្វើពីម្សៅនេះ ដោយឥតមានមេឡើយ។ ពួកគេត្រូវបរិភោគនៅត្រង់កន្លែងដ៏សក្ការៈ ក្នុងទី‌លានពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ១០ (១៧) មិនត្រូវដុតនំបុ័ងនេះលាយជាមួយមេឡើយ ដ្បិតជាចំណែកដែលព្រះ‌អម្ចាស់យកចេញពីតង្វាយដុត សម្រាប់ពួកគេ។ នេះជាចំណែកដ៏‌វិសុទ្ធ*បំផុត ដូចយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប និងយញ្ញ‌បូជាលោះបាបដែរ។ ១១ (១៨) មានតែប្រុសៗក្នុងចំណោមកូនចៅរបស់អរ៉ុនប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសិទ្ធិបរិភោគនំបុ័ងនេះ។ នេះជាចំណែកដែលត្រូវញែកចេញពីតង្វាយរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ទុកសម្រាប់ពួកគេរហូតតទៅ។ អ្វីៗដែលប៉ះតង្វាយទាំងនេះនឹងបានវិសុទ្ធ»។

១២ (១៩) ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ១៣ (២០) «នៅពេលអរ៉ុន និងកូនៗរបស់គាត់ទទួលការចាក់ប្រេងតែង‌តាំងជាបូជា‌ចារ្យ ពួកគេត្រូវយកម្សៅម៉ដ្តទម្ងន់មួយភាគដប់នៃអេផា* មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ទុកជាតង្វាយអចិន្ត្រៃយ៍ គឺពាក់កណ្ដាលថ្វាយពេលព្រឹក ហើយពាក់កណ្ដាលទៀតថ្វាយពេលល្ងាច។ ១៤ (២១)ត្រូវយកម្សៅម៉ដ្តលាយជាមួយប្រេង រួចចាក់វាដុតក្នុងពុម្ព។ លុះនំឆ្អិនហើយ ត្រូវកាត់ជាដុំៗ មុននឹងលើកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ជាតង្វាយដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អង្គ។

១៥ (២២)កូនរបស់អរ៉ុន ដែលទទួលការចាក់ប្រេងតែង‌តាំងជាមហា‌បូជា‌ចារ្យ*បន្តពីគាត់ ត្រូវថ្វាយតង្វាយនេះដែរ គឺជាតង្វាយដែលត្រូវតែដុតទាំងអស់ ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ជារៀងរហូត។ ១៦ (២៣)នៅពេលបូជា‌ចារ្យថ្វាយតង្វាយម្សៅ ត្រូវតែដុតទាំងអស់ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ គឺមិនត្រូវទុកបរិភោគឡើយ»។

ការថ្វាយយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប

១៧ (២៤) ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ១៨ (២៥) «ចូរប្រាប់អរ៉ុន និងកូនៗរបស់គាត់ដូចតទៅ:

នេះជាវិន័យ*ស្តីអំពីការថ្វាយយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប: ចូរចាក់កសត្វដែលត្រូវថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប នៅកន្លែងដែលគេចាក់កសត្វសម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រោះជាតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធ*បំផុត។ ១៩ (២៦) បូជា‌ចារ្យដែលថ្វាយយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប ត្រូវបរិភោគតង្វាយនេះ នៅកន្លែងដ៏សក្ការៈ ក្នុងទី‌លាននៃពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ២០ (២៧) អ្វីៗដែលប៉ះនឹងសាច់របស់សត្វនោះនឹងបានវិសុទ្ធ។ ប្រសិនបើមានឈាមខ្ទាតប្រឡាក់អាវ ត្រូវលាងកន្លែងប្រឡាក់នោះនៅក្នុងទីដ៏សក្ការៈ។ ២១ (២៨) ប្រសិនបើគេចម្អិនសាច់ក្នុងថ្លាងដី ក្រោយពីចម្អិនរួច ត្រូវតែបំបែកថ្លាងនោះចោល។ ប្រសិនបើគេចម្អិនសាច់ក្នុងថ្លាងលង្ហិនក្រោយពីចម្អិនរួច ត្រូវតែយកថ្លាងទៅដុស និងលាងក្នុងទឹក។ ២២ (២៩) ក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់បូជា‌ចារ្យ មានតែប្រុសៗប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិបរិភោគសាច់នេះ ព្រោះជាតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធបំផុត។ ២៣ (៣០) រីឯសាច់របស់សត្វដែលគេយកឈាមចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈនៃពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ សម្រាប់ពិធីរំដោះបាបនោះ មិនត្រូវបរិភោគទេ គឺត្រូវដុតទាំងអស់»។

ការថ្វាយយញ្ញ‌បូជាលោះបាប

១ «នេះជាវិន័យស្តីអំពីយញ្ញ‌បូជាលោះបាប គឺជាយញ្ញ‌បូជាដ៏‌វិសុទ្ធ*បំផុត។ ២ ចូរចាក់កសត្វ ដែលត្រូវថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប នៅកន្លែងដែលគេចាក់កសត្វ សម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល រួចប្រោះឈាមសត្វនោះទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ៣ គេថ្វាយខ្លាញ់ទាំងអស់ កន្ទុយ និងខ្លាញ់ដែលជាប់ពោះ‌វៀន ៤ ក្រលៀនទាំងពីរ និងខ្លាញ់ដែលជាប់ក្រលៀនរហូតដល់ចង្កេះ ព្រមទាំងអ្វីៗជាប់នឹងថ្លើម ដែលគេផ្ដាច់ចេញមកជាមួយក្រលៀន។ ៥ លោកបូជា‌ចារ្យដុតចំណែកទាំងនោះលើអាសនៈ ជាតង្វាយដុត នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ នេះជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប។ ៦ ក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់បូជា‌ចារ្យ មានតែប្រុសៗប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិបរិភោគសាច់នេះ។ គេត្រូវបរិភោគសាច់នេះនៅកន្លែងដ៏សក្ការៈ ព្រោះជាតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធបំផុត។ ៧ វិន័យទាំងប៉ុន្មានស្តីអំពីយញ្ញ‌បូជាលោះបាប ក៏ដូចវិន័យស្តីអំពីយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបដែរ។ សាច់របស់សត្វត្រូវបានជាចំណែករបស់បូជា‌ចារ្យ ដែលធ្វើពិធីរំដោះបាប»។

ចំណែកនៃតង្វាយដែលត្រូវបានទៅបូជា‌ចារ្យ

៨ «ប្រសិនបើបូជា‌ចារ្យថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូលរបស់នរណាម្នាក់ ស្បែកសត្វដែលគេថ្វាយនោះ ត្រូវបានជាចំណែករបស់បូជា‌ចារ្យ។

៩ តង្វាយម្សៅទាំងអស់ ទោះ‌បីនំដែលដុតក្នុងឡ ឬដុតក្នុងពុម្ព ឬនំចៀន ត្រូវបានជាចំណែករបស់បូជា‌ចារ្យដែលធ្វើពិធីនោះ។ ១០ រីឯតង្វាយម្សៅទាំងប៉ុន្មាន ដែលលាយជាមួយប្រេង ឬមិនទាន់លាយក្តី ត្រូវបានជាចំណែកស្មើៗគ្នា សម្រាប់កូនទាំងអស់របស់អរ៉ុន»។

ការថ្វាយយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព

១១ «នេះជាវិន័យស្តីអំពីយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព ដែលគេថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ១២ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ថ្វាយតង្វាយ សម្រាប់សម្ដែងការអរ‌ព្រះ‌គុណ ត្រូវយកនំធ្វើពីម្សៅឥតមេ លាយជាមួយប្រេង នំក្រៀប លាយជាមួយប្រេង និងធ្វើពីម្សៅម៉ដ្តលាយជាមួយប្រេង មកថ្វាយជាមួយយញ្ញ‌បូជាសម្រាប់អរ‌ព្រះ‌គុណ។ ១៣ គេត្រូវយកនំបុ័ងដែលមានមេមកថ្វាយ រួមជាមួយយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពសម្រាប់អរ‌ព្រះ‌គុណដែរ។ ១៤ ត្រូវរំលែកនំដែលគេយកមកថ្វាយ ក្នុងប្រភេទនីមួយៗយកនំមួយ ទុកសម្រាប់ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺជាចំណែករបស់បូជា‌ចារ្យ ដែលធ្វើពិធីប្រោះឈាមសត្វ ថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព។ ១៥ រីឯសាច់សត្វដែលគេថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព សម្រាប់អរ‌ព្រះ‌គុណ ត្រូវតែបរិភោគឲ្យអស់នៅថ្ងៃនោះ គឺមិនត្រូវទុកឲ្យនៅសល់រហូតដល់ស្អែកឡើយ។

១៦ ប្រសិនបើយញ្ញ‌បូជាដែលគេយកមកថ្វាយជាតង្វាយលាបំណន់ ឬជាតង្វាយស្ម័គ្រចិត្ត ត្រូវបរិភោគសាច់ដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជា នៅថ្ងៃនោះ ហើយសាច់នៅសល់ក៏អាចបរិភោគរហូតដល់ថ្ងៃស្អែកដែរ។ ១៧ ប៉ុន្តែ បើមានសាច់នៃយញ្ញ‌បូជានេះនៅសល់រហូតដល់ថ្ងៃទីបី គេត្រូវតែដុតវា។ ១៨ នៅថ្ងៃទីបី ប្រសិនបើនរណាម្នាក់បរិភោគសាច់ដែលខ្លួនបានថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព អ្នកនោះនឹងនាំឲ្យខ្លួនមានទោស។ ព្រះ‌អម្ចាស់មិនព្រមទទួលយញ្ញ‌បូជារបស់គេទេ ព្រោះជាយញ្ញ‌បូជាឥតបានការ ហើយជាសាច់សៅ‌ហ្មង។

១៩ ប្រសិនបើសាច់នោះទៅប៉ះនឹងវត្ថុមិនបរិសុទ្ធ មិនត្រូវបរិភោគវាឡើយ គឺត្រូវតែដុតចោល។ មានតែអ្នកបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចបរិភោគសាច់នៃយញ្ញ‌បូជាបាន។ ២០ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់មិនបរិសុទ្ធ ហើយបរិភោគសាច់នៃយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពដែលគេថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រូវតែបណ្តេញអ្នកនោះចេញពីកុល‌សម្ព័ន្ធរបស់ខ្លួន។ ២១ រីឯអ្នកដែលប៉ះ‌ពាល់វត្ថុមិនបរិសុទ្ធ មនុស្សមិនបរិសុទ្ធ ឬសត្វមិនបរិសុទ្ធ ឬអ្វីៗមិនបរិសុទ្ធ គួរស្អប់ខ្ពើម រួចបរិភោគសាច់របស់យញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព ដែលគេថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ក៏ត្រូវតែបណ្តេញចេញពីកុល‌សម្ព័ន្ធរបស់ខ្លួនដែរ»។

បញ្ញត្តិសម្រាប់ប្រជាជន

២២ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២៣ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: “អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគខ្លាញ់គោ ខ្លាញ់ចៀម ឬខ្លាញ់ពពែជាដាច់ខាត។ ២៤ រីឯខ្លាញ់របស់សត្វដែលងាប់ដោយជំងឺ ឬដោយសត្វព្រៃហែកសម្លាប់ នោះអ្នករាល់គ្នាអាចយកទៅធ្វើអ្វីក៏បាន តែមិនត្រូវបរិភោគឡើយ។ ២៥ ប្រសិនបើនរណាបរិភោគខ្លាញ់សត្វ ដែលគេបានថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាចំពោះព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រូវបណ្តេញអ្នកនោះចេញពីកុល‌សម្ព័ន្ធរបស់ខ្លួន។ ២៦ ទោះ‌បីអ្នករាល់គ្នាទៅរស់នៅទីណាក្តី មិនត្រូវបរិភោគឈាមរបស់សត្វចតុប្បាទ ឬសត្វស្លាបឡើយ។ ២៧ អ្នកណាបរិភោគឈាម អ្នកនោះនឹងត្រូវបណ្តេញចេញពីកុល‌សម្ព័ន្ធរបស់ខ្លួន”» ។

២៨ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២៩ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ថ្វាយយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព គេត្រូវយកចំណែករបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ថ្វាយព្រះ‌អង្គ។ ៣០ គេត្រូវយកតង្វាយដុតដែលជាចំណែករបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ មកថ្វាយព្រះ‌អង្គ ដោយផ្ទាល់ដៃ គឺមានខ្លាញ់ និងសាច់ទ្រូង ដែលត្រូវលើកថ្វាយព្រះ‌អង្គ។ ៣១ បូជា‌ចារ្យដុតខ្លាញ់នៅលើអាសនៈ រីឯសាច់ទ្រូងត្រូវបានទៅលោកអរ៉ុន និងកូនៗរបស់គាត់។ ៣២ ត្រូវរំលែកភ្លៅស្តាំរបស់សត្វដែលអ្នករាល់គ្នាថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពនោះ ជូនទៅបូជា‌ចារ្យផងដែរ។ ៣៣ ភ្លៅស្តាំនេះត្រូវបានជាចំណែករបស់បូជា‌ចារ្យណាដែលថ្វាយខ្លាញ់ និងឈាមនៅលើអាសនៈ។ ៣៤ យើងនឹងយកសាច់ទ្រូងដែលគេលើកថ្វាយ និងភ្លៅដែលគេរំលែកពីយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ប្រគល់ឲ្យបូជា‌ចារ្យអរ៉ុន និងកូនចៅរបស់គាត់។ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលត្រូវប្រគល់ចំណែកទាំងនេះជូនបូជា‌ចារ្យរហូតតរៀងទៅ។ ៣៥ នេះជាចំណែកនៃយញ្ញ‌បូជាដែលត្រូវបានទៅលោកអរ៉ុន និងកូនចៅរបស់គាត់ ចាប់ពីថ្ងៃដែលពួកគេបានទទួលការតែង‌តាំងជាបូជា‌ចារ្យបម្រើព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣៦ ព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ឲ្យប្រគល់ចំណែកទាំងនេះដល់ពួកគេ ចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលពួកគេបានទទួលការចាក់ប្រេងតែង‌តាំងជាបូជា‌ចារ្យ។ នេះជាច្បាប់ដែលត្រូវតែអនុវត្តតាមគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ ឥតប្រែ‌ប្រួលឡើយ»។

៣៧នេះជាវិន័យទាំងប៉ុន្មានស្តីអំពីតង្វាយដុតទាំងមូល តង្វាយម្សៅ យញ្ញ‌បូជារំដោះបាប យញ្ញ‌បូជាលោះបាប យញ្ញ‌បូជាសម្រាប់តែង‌តាំងបូជា‌ចារ្យ និងយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព។ ៣៨ ព្រះ‌អម្ចាស់ប្រគល់វិន័យទាំងនេះមកលោកម៉ូសេ នៅភ្នំស៊ីណៃ នាថ្ងៃដែលព្រះ‌អង្គបង្គាប់ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលយកតង្វាយមកថ្វាយព្រះ‌អង្គ នៅវាលរហោស្ថានស៊ីណៃ។

ការតែង‌តាំងក្រុមបូជា‌ចារ្យដំបូងបង្អស់

ពិធីតែង‌តាំងបូជា‌ចារ្យ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរនាំអរ៉ុន និងកូនប្រុសរបស់គាត់ទាំងអស់ ដោយយកសម្លៀក‌បំពាក់បូជា‌ចារ្យ ប្រេងសម្រាប់ធ្វើពិធីតែង‌តាំង ព្រមទាំងគោបាសម្រាប់យញ្ញ‌បូជារំដោះបាប ចៀមឈ្មោលពីរ និងល្អីដែលដាក់នំបុ័ងឥតមេ ៣ រួចប្រមូលសហគមន៍អ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូលឲ្យមកជួប‌ជុំគ្នា នៅត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់»។ ៤ លោកម៉ូសេធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺលោកប្រមូលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ឲ្យមកជួប‌ជុំគ្នានៅត្រង់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។

៥ លោកប្រកាសប្រាប់សហគមន៍ថា៖ «នេះជាការដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់ឲ្យធ្វើ»។ ៦ លោកនាំលោកអរ៉ុន និងកូនៗមក ហើយយកទឹកធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យពួកគេ។ ៧ លោកពាក់អាវវែងជូនលោកអរ៉ុន យកខ្សែក្រវាត់មកក្រវាត់ចង្កេះ ពាក់អាវធំ ហើយពាក់អាវអេផូដ*ពីលើ ព្រមទាំងចងខ្សែអេផូដផង។ ៨ លោកយកប្រដាប់ពាក់លើទ្រូងមកបំពាក់ជូនលោកអរ៉ុន ដែលនៅក្នុងនោះមានដាក់អ៊ូរីម និងទូមីម*។ ៩ លោកពាក់ឆ្នួតក្បាល ដែលមានខ្ទាស់គ្រឿងអលង្ការនៅផ្នែកខាងមុខឆ្នួតនោះជូនលោកអរ៉ុន ស្របតាមបញ្ជារបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ។

១០ លោកម៉ូសេយកប្រេងសម្រាប់ធ្វើពិធីតែង‌តាំងមក ហើយប្រើប្រេងនោះញែកព្រះ‌ពន្លា និងវត្ថុទាំងអស់នៅក្នុងព្រះ‌ពន្លា ទុកជាសក្ការៈ។ ១១ លោកប្រោះប្រេងប្រាំពីរដងទៅលើអាសនៈ ដើម្បីញែកអាសនៈ គ្រឿងបរិក្ខាររបស់អាសនៈ ព្រមទាំងអាងសម្រាប់ធ្វើពិធីជម្រះកាយ និងកំណល់របស់អាងនោះ ទុកជាសក្ការៈ។ ១២ លោកចាក់ប្រេងលើក្បាលលោកអរ៉ុន ដើម្បីញែកលោកឲ្យវិសុទ្ធ*។ ១៣ លោកម៉ូសេបាននាំកូនៗរបស់លោកអរ៉ុនចូលមក ហើយលោកបំពាក់អាវវែងឲ្យពួកគេ រួចក្រវាត់ខ្សែក្រវាត់ និងពាក់ឆ្នួតក្បាលឲ្យពួកគេ ស្របតាមបញ្ជាដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។

១៤ លោកម៉ូសេនាំគោបាសម្រាប់ធ្វើយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបចូលមក ហើយលោកអរ៉ុន និងកូនៗដាក់ដៃលើក្បាលគោបានោះ។ ១៥ លោកម៉ូសេចាក់កគោយកឈាម រួចជ្រលក់ម្រាមដៃទៅក្នុងឈាម លាបលើស្នែងនៅតាមមុមទាំងបួនរបស់អាសនៈ ដើម្បីជម្រះអាសនៈឲ្យបរិសុទ្ធ។ លោកយកឈាមចាក់នៅត្រង់ជើងអាសនៈ និងធ្វើពិធីរំដោះបាប ដើម្បីញែកអាសនៈជាសក្ការៈ ។ ១៦ លោកយកខ្លាញ់ទាំងអស់ដែលជាប់នឹងពោះ‌វៀន ថ្លើម ក្រលៀនទាំងពីរ ព្រមទាំងខ្លាញ់ដែលជាប់នឹងក្រលៀន មកដុតនៅលើអាសនៈ។ ១៧ រីឯស្បែកគោ សាច់ និងលាមក លោកយកទៅដុតនៅខាងក្រៅជំរំ ស្របតាមបញ្ជាដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។

១៨ លោកនាំចៀមឈ្មោលសម្រាប់ធ្វើតង្វាយដុតទាំងមូលចូលមក ហើយលោកអរ៉ុន និងកូនៗដាក់ដៃលើក្បាលចៀមនោះ។ ១៩ លោកម៉ូសេចាក់កចៀម រួចប្រោះឈាមសត្វនោះទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ២០ លោកម៉ូសេកាប់ចៀមជាដុំៗ រួចដុតទាំងក្បាល ទាំងដុំសាច់ ទាំងខ្លាញ់ផង។ ២១ លោកយកទឹកលាងពោះ‌វៀន និងលាងជើងរបស់វា ហើយដុតទាំងអស់នៅលើអាសនៈ។ នេះជាតង្វាយដុតទាំងមូល ជាយញ្ញ‌បូជាដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ ស្របតាមបញ្ជាដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។

២២ លោកនាំចៀមឈ្មោលទីពីរចូលមក គឺចៀមសម្រាប់ធ្វើពិធីតែង‌តាំងបូជា‌ចារ្យ។ លោកអរ៉ុន និងកូនៗដាក់ដៃលើក្បាលចៀមនោះ។ ២៣ លោកម៉ូសេចាក់កចៀម រួចយកឈាមលាបលើស្លឹកត្រចៀកស្តាំ មេដៃស្តាំ និងមេជើងស្តាំរបស់លោកអរ៉ុន។ ២៤ បន្ទាប់មក លោកក៏នាំកូនៗលោកអរ៉ុនចូលមក ហើយយកឈាមលាបលើស្លឹកត្រចៀកស្តាំ មេដៃស្តាំ និងមេជើងស្តាំរបស់ពួកគេ។ លោកប្រោះឈាមដែលនៅសល់ទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ២៥ លោកយកខ្លាញ់ កន្ទុយ ខ្លាញ់ទាំងអស់ដែលជាប់នឹងពោះ‌វៀន អ្វីៗដែលជាប់នឹងថ្លើម ក្រលៀនទាំងពីរ ខ្លាញ់ដែលជាប់នឹងក្រលៀន និងភ្លៅស្តាំ ២៦ រួចយកនំបុ័ងឥតមេនៅក្នុងល្អីដែលតម្កល់នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ នំធ្វើពីម្សៅលាយជាមួយប្រេង និងនំក្រៀប ទៅដាក់នៅលើខ្លាញ់ និងភ្លៅស្តាំ។ ២៧ លោកម៉ូសេយកតង្វាយទាំងអស់នោះដាក់លើដៃលោកអរ៉ុន និងកូនៗ រួចបង្គាប់ឲ្យពួកគេលើកតង្វាយនោះ ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ២៨ បន្ទាប់មក លោកទទួលតង្វាយពីដៃរបស់ពួកគេ យកទៅដុតលើអាសនៈ ពីលើតង្វាយដុតទាំងមូល។ នេះជាយញ្ញ‌បូជាសម្រាប់តែង‌តាំងបូជា‌ចារ្យ ជាយញ្ញ‌បូជាដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។

២៩ លោកម៉ូសេយកសាច់ទ្រូងរបស់ចៀម ដែលជាយញ្ញ‌បូជាសម្រាប់តែង‌តាំងបូជា‌ចារ្យ លើកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ សាច់នេះត្រូវបានជាចំណែករបស់លោក ស្របតាមសេចក្ដីដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។

៣០ លោកម៉ូសេយកប្រេងសម្រាប់ធ្វើពិធីតែង‌តាំង និងឈាមខ្លះនៅលើអាសនៈ ប្រោះលើលោកអរ៉ុន ព្រមទាំងសម្លៀក‌បំពាក់របស់លោក ហើយប្រោះលើកូនៗរបស់លោកអរ៉ុន ព្រមទាំងសម្លៀក‌បំពាក់របស់ពួកគេ។ ធ្វើរបៀបនេះ លោកញែកលោកអរ៉ុន និងកូនប្រុសរបស់លោក រួមទាំងសម្លៀក‌បំពាក់របស់ពួកគេ ឲ្យទៅជាវិសុទ្ធ។

៣១ លោកម៉ូសេពោលទៅកាន់លោកអរ៉ុន និងកូនៗរបស់គាត់ថា៖ «ចូរចម្អិនសាច់នៅត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគនៅកន្លែងនោះ ជាមួយនំបុ័ងនៅក្នុងល្អី ដែលប្រើសម្រាប់ពិធីតែង‌តាំងជាបូជា‌ចារ្យ ដូចខ្ញុំបានបង្គាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបរិភោគ។ ៣២ សាច់ និងនំបុ័ងដែលនៅសល់ ត្រូវដុតចោល។ ៣៣ អ្នករាល់គ្នាត្រូវនៅត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ អស់‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ មិនត្រូវចាក‌ចេញពីទីនេះមុនថ្ងៃទីប្រាំពីរ ដែលជាថ្ងៃចុងក្រោយនៃពិធីតែង‌តាំងអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ៣៤ ព្រះ‌អម្ចាស់ផ្ទាល់បញ្ជាឲ្យធ្វើពិធីដូចយើងបានធ្វើនៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីរំដោះអ្នករាល់គ្នាពីអំពើបាប។ ៣៥ អ្នករាល់គ្នាត្រូវនៅត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ ទាំងយប់ ទាំងថ្ងៃ ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានៅបម្រើព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយមិនត្រូវស្លាប់ឡើយ។ នេះជាបញ្ជាដែលខ្ញុំបានទទួលពីព្រះ‌ជាម្ចាស់»។

៣៦ លោកអរ៉ុន និងកូនប្រុសរបស់លោក ធ្វើតាមព្រះ‌បន្ទូលទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មកតាម‌រយៈលោកម៉ូសេ។

លោកអរ៉ុន និងកូនៗថ្វាយយញ្ញ‌បូជាលើកដំបូង

១ នៅថ្ងៃទីប្រាំ‌បី លោកម៉ូសេកោះហៅលោកអរ៉ុន កូនប្រុសរបស់លោក និងអស់លោកព្រឹទ្ធា‌ចារ្យអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យមក។ ២ លោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកអរ៉ុនថា៖ «ចូរយកកូនគោឈ្មោលមួយល្អឥតខ្ចោះ សម្រាប់ធ្វើយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប និងចៀមឈ្មោលមួយល្អឥតខ្ចោះ សម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល ហើយនាំសត្វទាំងពីរទៅថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣ បន្ទាប់មក ត្រូវបង្គាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលថា: “ចូរនាំយកពពែឈ្មោល សម្រាប់ធ្វើជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប ព្រមទាំងកូនគោ និងកូនចៀមមួយ ដែលមានអាយុមួយខួប ល្អឥតខ្ចោះ សម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល ៤ ហើយយកគោឈ្មោលមួយ និងចៀមឈ្មោលមួយថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព រួមជាមួយតង្វាយម្សៅលាយនឹងប្រេង ដ្បិតនៅថ្ងៃនេះ ព្រះ‌អម្ចាស់នឹងបង្ហាញព្រះ‌អង្គនៅចំពោះមុខអ្នករាល់គ្នា”»។

៥ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលនាំយកតង្វាយទាំងប៉ុន្មានដែលលោកម៉ូសេបានបង្គាប់ មកដាក់នៅខាងមុខពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ សហគមន៍ទាំងមូលនាំគ្នាចូលមកឈរ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ៦ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្វីៗដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់ ចូរនាំគ្នាធ្វើតាមទៅ នោះព្រះ‌អម្ចាស់នឹងសម្ដែងសិរី‌រុងរឿងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឃើញ»។ ៧ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកអរ៉ុនថា៖ «ចូរទៅជិតអាសនៈ ធ្វើយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបរបស់បង និងរំដោះបាបរបស់ប្រជាជន ហើយថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល ដើម្បីសូមព្រះ‌អង្គលើក‌លែងទោសបង និងប្រជាជន ឲ្យបានរួចពីបាបដែរ។ ចូរថ្វាយតង្វាយរបស់ប្រជាជន ហើយធ្វើពិធីរំដោះបាបឲ្យពួកគេ ស្របតាមបញ្ជារបស់ព្រះ‌អម្ចាស់» ។

៨ លោកអរ៉ុនក៏ចូលទៅជិតអាសនៈ ហើយចាក់កកូនគោ សម្រាប់រំដោះបាបរបស់លោកផ្ទាល់។ ៩ កូនរបស់លោកលើកឈាមសត្វជូនលោក ហើយលោកក៏ជ្រលក់ម្រាមដៃក្នុងឈាម រួចលាបលើស្នែងអាសនៈ។ បន្ទាប់មក លោកចាក់ឈាមដែលនៅសល់ត្រង់ជើងអាសនៈ។ ១០ លោកដុតខ្លាញ់ ក្រលៀន និងអ្វីៗដែលជាប់នឹងថ្លើមរបស់សត្វ សម្រាប់ធ្វើយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបនោះ នៅលើអាសនៈ ដូចព្រះ‌អម្ចាស់បានបង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។ ១១ រីឯសាច់ និងស្បែក លោកយកទៅដុតនៅក្រៅជំរំ។

១២ លោកអរ៉ុនចាក់កចៀមឈ្មោល ដែលជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ កូនរបស់លោកយកឈាមជូនលោក ហើយលោកក៏ប្រោះឈាមនោះទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ១៣ ពួកគេយកសាច់ដែលកាប់ជាដុំៗ និងក្បាល មកជូនលោក ហើយលោកដុតវានៅលើអាសនៈ។ ១៤ លោកលាងពោះ‌វៀន និងលាងជើងរបស់វា រួចដុតទាំងអស់នៅលើអាសនៈ ពីលើតង្វាយដុតទាំងមូល។

១៥ បន្ទាប់មក លោកយកតង្វាយរបស់ប្រជាជនថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ គឺលោកយកពពែឈ្មោលដែលប្រជាជនថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបមក ហើយចាក់កវា ថ្វាយដូចយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបមុនដែរ។ ១៦ លោកថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល តាមក្បួនច្បាប់។ ១៧ លោកថ្វាយតង្វាយម្សៅ ដោយយកម្សៅមួយក្តាប់ដុតនៅលើអាសនៈ បន្ថែមពីលើតង្វាយដុតទាំងមូល ដែលគេថ្វាយនៅពេលព្រឹក។ ១៨ លោកចាក់កគោបា និងចៀមឈ្មោល ដែលប្រជាជនយកមកថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព។ កូនរបស់លោកយកឈាមជូនលោក ហើយលោកក៏ប្រោះឈាមនោះទៅលើជ្រុងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ១៩ ពួកគេយកខ្លាញ់របស់គោបា និងចៀមឈ្មោល ព្រមទាំងកន្ទុយ ខ្លាញ់ដែលជាប់នឹងពោះ‌វៀន ក្រលៀន និងថ្លើម ២០ ដាក់នៅលើសាច់ទ្រូង ហើយលោកអរ៉ុនដុតខ្លាញ់ទាំងនោះនៅលើអាសនៈ។ ២១ បន្ទាប់មក លោកអរ៉ុនលើកសាច់ទ្រូង និងភ្លៅស្តាំ ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ដូចលោកម៉ូសេបានបង្គាប់។ ២២ ក្រោយពីបានថ្វាយយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប តង្វាយដុតទាំងមូល និងយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព ចប់សព្វគ្រប់ហើយ លោកអរ៉ុនលើកដៃជូនពរប្រជាជន រួចចុះមកវិញ។

២៣ លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុន នាំគ្នាចូលក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ រួចចេញមកវិញ ជូនពរប្រជាជន។ ពេលនោះ សិរី‌រុងរឿងរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់លេចមកឲ្យប្រជាជនទាំងមូលឃើញ ២៤ គឺមានភ្លើងចេញពីព្រះ‌អម្ចាស់ឆេះតង្វាយដុតទាំងមូល និងដុំខ្លាញ់ នៅលើអាសនៈ។ ពេលប្រជាជនទាំងមូលឃើញដូច្នេះ ពួកគេបន្លឺសំឡេងអបអរ‌សាទរ រួចក្រាបចុះឱនមុខដល់ដី។

លោកណាដាប់ និងលោកអប៊ី‌ហ៊ូបាត់‌បង់ជីវិត វិន័យស្តីអំពីការកាន់ទុក្ខបូជា‌ចារ្យ

១ កូនប្រុសរបស់លោកអរ៉ុន ឈ្មោះណាដាប់ និងអប៊ី‌ហ៊ូ បានកាន់ភាជន៍ម្នាក់មួយ ដោយដាក់រងើកភ្លើងក្នុងនោះ ព្រមទាំងដាក់គ្រឿងក្រអូបពីលើទៀតផង។ ពួកគេយកភ្លើងពីខាងក្រៅចូលទៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ផ្ទុយពីបញ្ជារបស់ព្រះ‌អង្គ។ ២ ពេលនោះ មានភ្លើងចេញពីព្រះ‌អម្ចាស់ ឆេះពួកគេស្លាប់ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្ររបស់ព្រះ‌អង្គ។

៣ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកអរ៉ុនថា៖ «ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលស្រាប់ហើយថា “យើងចង់ឲ្យអស់អ្នកដែលចូលមកជិតយើង គោរពនូវភាពវិសុទ្ធ*របស់យើង ហើយឲ្យពួកគេលើកតម្កើងសិរី‌រុងរឿងរបស់យើង នៅចំពោះមុខប្រជាជនទាំងមូល”»។ លោកអរ៉ុនក៏នៅស្ងៀម។

៤ លោកម៉ូសេហៅលោកមីកា‌អែល និងលោកអែលសា‌ផាន ជាកូនរបស់លោកអ៊ូស៊ី‌អែល ដែលត្រូវជាឪពុកមាលោកអរ៉ុនមក ហើយបង្គាប់ពួកគេថា៖ «ចូរនាំគ្នាមកយកសាក‌សពបង‌ប្អូនរបស់អ្នកពីទីសក្ការៈ ចេញទៅក្រៅជំរំ»។ ៥ ពួកគេធ្វើតាមបង្គាប់លោកម៉ូសេ ដោយរុំសាក‌សពនឹងអាវវែង ហើយសែងចេញទៅក្រៅជំរំ។

៦ បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកអរ៉ុន ព្រមទាំងលោកអេឡាសារ និងលោកអ៊ីតាម៉ា ជាកូនរបស់លោកអរ៉ុនថា៖ «មិនត្រូវកោរសក់ ឬហែកសម្លៀក‌បំពាក់ ដើម្បីកាន់ទុក្ខឡើយ ក្រែងលោអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្លាប់ ដោយព្រះ‌អម្ចាស់ព្រះ‌អង្គព្រះ‌ពិរោធជាមួយសហគមន៍ទាំងមូល។ ចូរទុកឲ្យកូនចៅអ៊ីស្រា‌អែលទាំងអស់ ជាបង‌ប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នា កាន់ទុក្ខអ្នកដែលស្លាប់ ដោយ‌សារភ្លើងរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ចុះ។ ៧ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ មិនត្រូវចាក‌ចេញពីមាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ឡើយ ក្រែងលោអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្លាប់ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាបានទទួលការចាក់ប្រេងតែង‌តាំងឲ្យនៅបម្រើព្រះ‌អម្ចាស់»។ លោកអរ៉ុន និងកូនរបស់លោក ក៏ធ្វើតាមបង្គាប់លោកម៉ូសេ។

ច្បាប់សម្រាប់បូជា‌ចារ្យ

៨ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកអរ៉ុនថា៖ ៩ «មុនពេលចូលក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ អ្នក និងកូនរបស់អ្នក មិនត្រូវផឹកស្រាទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ឬគ្រឿងស្រវឹងណាឡើយ ក្រែងលោអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្លាប់។ នេះជាវិន័យសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាគ្រប់ដំណតរៀងទៅ ឥតប្រែ‌ប្រួលឡើយ។ ១០ ធ្វើដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាចេះបែងចែកអ្វីដែលសក្ការៈ និងអ្វីដែលមិនសក្ការៈ អ្វីដែលមិនបរិសុទ្ធ និងអ្វីដែលបរិសុទ្ធ ១១ ហើយអ្នករាល់គ្នាអាចបង្រៀនជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលនូវវិន័យទាំងប៉ុន្មាន ដែលយើងប្រគល់ឲ្យពួកគេ តាម‌រយៈម៉ូសេ»។

១២ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកអរ៉ុន ព្រមទាំងកូនរបស់លោក ឈ្មោះអេឡាសារ និងអ៊ីតាម៉ា ដែលនៅរស់ថា៖ «ក្រោយពីថ្វាយតង្វាយម្សៅ ដែលដុតនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់រួចហើយ ចូរយកម្សៅដែលនៅសល់ទៅធ្វើជានំបុ័ងឥតមេ ហើយបរិភោគនំបុ័ងនេះនៅជិតអាសនៈ ដ្បិតនំបុ័ងនេះជាអាហារដ៏‌វិសុទ្ធបំផុត។ ១៣ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគនំបុ័ងនេះក្នុងកន្លែងសក្ការៈ ព្រោះជាចំណែករបស់បង និងកូនរបស់បង បានមកពីតង្វាយដែលគេដុតថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ តាមបញ្ជាដែលខ្ញុំទទួលពីព្រះ‌អង្គ។ ១៤ រីឯសាច់ទ្រូង និងភ្លៅរបស់សត្វ ដែលគេលើកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ គឺយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល នោះត្រូវតែបរិភោគនៅក្នុងកន្លែងបរិសុទ្ធជាមួយកូនប្រុសកូនស្រីរបស់បង ព្រោះជាចំណែកសម្រាប់បង និងកូនរបស់បង។ ១៥ ពេលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលយកខ្លាញ់មកដុតថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ពួកគេត្រូវយកសាច់ភ្លៅ និងសាច់ទ្រូង លើកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ រួចប្រគល់ឲ្យបង និងកូនៗរបស់បង ទុកជាចំណែកដែលបងត្រូវទទួលរហូតតរៀងទៅ ដូចព្រះ‌អម្ចាស់បានបង្គាប់»។

១៦ លោកម៉ូសេសួររកពពែឈ្មោល ដែលជាតង្វាយរំដោះបាប រួចលោកជ្រាបថាគេបានដុតវាផុតទៅហើយ។ លោកក៏ខឹងនឹងលោកអេឡាសារ ព្រមទាំងលោកអ៊ីតាម៉ា ជាកូនរបស់លោកអរ៉ុនដែលនៅរស់។ លោកសួរពួកគេថា៖ ១៧ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនបរិភោគសាច់ដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប នៅក្នុងកន្លែងសក្ការៈ? ដ្បិតសាច់នេះជាអាហារដ៏‌វិសុទ្ធបំផុត ដែលព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានមកអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាដកបាបចេញពីសហគមន៍ និងធ្វើពិធីរំដោះបាបពួកគេ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៨ ដោយអ្នករាល់គ្នាមិនបានយកឈាមរបស់សត្វ ចូលមកក្នុងកន្លែងសក្ការៈទេ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគសាច់នៅក្នុងកន្លែងដ៏សក្ការៈ ដូចខ្ញុំបានបង្គាប់»។ ១៩ លោកអរ៉ុនមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកម៉ូសេថា៖ «សូមស្ដាប់បងសិន ថ្ងៃនេះ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលបាននាំយកយញ្ញ‌បូជា ដើម្បីរំដោះបាប និងយកតង្វាយទាំងមូល មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ប្អូនជ្រាបអំពីរឿងដែលកើតមានដល់បងស្រាប់ហើយ ថ្ងៃនេះ ប្រសិនបើបងទទួលទានសាច់ដែលគេយកមកថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប តើព្រះ‌អម្ចាស់សព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យដែរឬ?»។ ២០ លោកម៉ូសេយល់ស្របនឹងពាក្យនេះ។

វិន័យស្តីអំពីភាពបរិសុទ្ធ និងភាពមិនបរិសុទ្ធ

វិន័យស្តីអំពីសត្វបរិសុទ្ធ និងសត្វមិនបរិសុទ្ធ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុនថា៖ ២ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: ក្នុងចំណោមសត្វដែលរស់នៅលើផែន‌ដី សត្វដែលអ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគបាន ៣ គឺសត្វដែលមានក្រចកឆែក ហើយទំពា‌អៀងផង។ ៤ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគសត្វណា ដែលគ្រាន់តែមានក្រចកឆែក ឬសត្វណាដែលគ្រាន់តែទំពា‌អៀងនោះឡើយ។ សត្វដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកជាសត្វមិនបរិសុទ្ធមានដូចតទៅ: គឺសត្វអូដ្ឋ ដ្បិតវាទំពា‌អៀងតែគ្មានក្រចកឆែកទេ ដូច្នេះ ត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ។ ៥ ទន្សាយថ្ម ដ្បិតវាទំពា‌អៀង តែគ្មានក្រចកឆែកទេ ដូច្នេះ ត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ។ ៦ ទន្សាយព្រៃ ដ្បិតវាទំពា‌អៀង តែគ្មានក្រចកឆែកទេ ដូច្នេះ ត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ។ ៧ ជ្រូក ដ្បិតវាមានក្រចកឆែក តែមិនទំពា‌អៀងទេ ដូច្នេះ ត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ។ ៨ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគសាច់សត្វទាំងនោះឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវប៉ះ‌ពាល់ខ្មោចវាដែរ គឺត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ។

៩ ក្នុងចំណោមសត្វដែលរស់នៅក្នុងទឹក ទោះ‌បីទឹកសមុទ្រក្តី ទឹកទន្លេក្តី អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគបានតែសត្វណាមានព្រុយ និងមានស្រកាប៉ុណ្ណោះ។ ១០ រីឯសត្វគ្មានព្រុយ គ្មានស្រកា ទោះ‌បីជាពពួកសត្វល្អិតដែលរស់‌រវើកក្នុងទឹក ឬសត្វឯទៀតៗដែលរស់នៅក្នុងសមុទ្រ ឬទន្លេក្តី អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ គួរស្អប់ខ្ពើម។ ១១ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្អប់ខ្ពើមសត្វទាំងនោះ កុំបរិភោគសាច់របស់វា ហើយក៏មិនត្រូវប៉ះ‌ពាល់ខ្មោចរបស់វាដែរ។ ១២ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្អប់ខ្ពើមសត្វទាំង‌ឡាយណាដែលរស់នៅក្នុងទឹក តែគ្មានស្រកា និងគ្មានព្រុយ។

១៣ ក្នុងចំណោមសត្វស្លាប ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកជាសត្វគួរស្អប់ខ្ពើម បរិភោគមិនបានមានដូចតទៅ: ខ្លែង ស្ទាំង ខ្លែង‌ស្រាក ១៤ រអាត ត្មាតគ្រប់ប្រភេទ ១៥ ក្អែកគ្រប់ប្រភេទ ១៦ អូទ្រុស មៀម រំពេ និងប្រមង់គ្រប់ប្រភេទ ១៧ ទីទុយ ក្អែកទឹក ក្រៀល ១៨ គូក ទុង ស្មោញ ១៩ កុក ក្រសារគ្រប់ប្រភេទ ត្រសេះ និងប្រចៀវ។

២០ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្អប់ខ្ពើមសត្វល្អិតដែលមានស្លាប និងមានជើង។ ២១ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគសត្វល្អិត ដែលមានស្លាប និងមានជើងអាចលោតលើដី ២២ ដូចជាកណ្ដូប និងចង្រិតគ្រប់ប្រភេទ។ ២៣ រីឯសត្វល្អិតផ្សេងទៀតដែលមានស្លាប និងជើង នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវតែចាត់ទុកវាជាសត្វគួរស្អប់ខ្ពើមវិញ។ ២៤ សត្វទាំងនោះនឹងបណ្តាលឲ្យអ្នករាល់គ្នាទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។ អ្នកណាប៉ះ‌ពាល់ខ្មោចរបស់វា អ្នកនោះនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ២៥ អ្នកកាន់ខ្មោចសត្វនោះ ត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់របស់ខ្លួន ហើយស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។

២៦ សត្វដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ មានដូចតទៅ: គឺសត្វគ្មានក្រចកឆែក និងមិនទំពា‌អៀង អ្នកប៉ះ‌ពាល់សត្វនោះនឹងក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។ ២៧ សត្វចតុ‌ប្បាទទាំងអស់ដែលដើរលើបាតជើង គឺជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ ហើយអ្នកប៉ះ‌ពាល់ខ្មោចរបស់វានឹងក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ២៨ អ្នកកាន់ខ្មោចសត្វនោះត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់របស់ខ្លួន ហើយស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ២៩ ក្នុងចំណោមសត្វលូនវារនៅលើដី ពពួកសត្វដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ មានដូចតទៅ: ស្កា កណ្តុរ បង្កួយគ្រប់ប្រភេទ ៣០ តុក‌កែ ជីង‌ចក់ ថ្លែន ជាស។ ៣១ អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកសត្វទាំងនោះជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ ហើយអ្នកប៉ះ‌ពាល់ខ្មោចវានឹងក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ៣២ ប្រសិនបើសត្វណាមួយងាប់ ហើយធ្លាក់មកលើវត្ថុអ្វីមួយ ដូចជាសម្ភារៈធ្វើអំពីឈើ សម្លៀក‌បំពាក់ស្បែក ថង់ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលជាគ្រឿងប្រើ‌ប្រាស់ ត្រូវយកទឹកមកលាង តែវត្ថុនោះនៅមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច ក្រោយមក ទើបគេអាចប្រើ‌ប្រាស់បានវិញ។ ៣៣ ប្រសិនបើសត្វណាមួយធ្លាក់ចូលទៅក្នុងក្អមធ្វើអំពីដី អ្វីៗដែលនៅក្នុងនោះនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ ហើយក្អមនោះក៏ត្រូវតែបំបែកចោលដែរ។ ៣៤ ប្រសិនបើគេចាក់ទឹកពីក្អមនោះ ទៅលើអាហារសម្រាប់បរិភោគ អាហារនោះនឹងក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ ហើយទឹកសម្រាប់ផឹកក៏នឹងក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធដែរ។ ៣៥ ប្រសិនបើមានខ្មោចសត្វធ្លាក់ទៅលើវត្ថុប្រើ‌ប្រាស់ណាមួយ ទោះ‌បីចង្ក្រាន ឬឡក្តី វត្ថុនោះនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ ហើយអ្នករាល់គ្នាត្រូវតែកម្ទេចចោល ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកវត្ថុទាំងនោះជាវត្ថុមិនបរិសុទ្ធ។ ៣៦ ប្រសិនបើខ្មោចសត្វធ្លាក់ទៅក្នុងប្រភពទឹក ឬអណ្ដូងទឹក នោះទឹកនៅតែបរិសុទ្ធដដែល ប៉ុន្តែ អ្នកដែលយកខ្មោចសត្វនោះចេញនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។ ៣៧ ប្រសិនបើខ្មោចសត្វធ្លាក់ទៅលើគ្រាប់ធញ្ញ‌ជាតិ ដែលទុកសម្រាប់សាប‌ព្រោះ គ្រាប់ទាំងនោះនៅតែបរិសុទ្ធដដែល។ ៣៨ ប៉ុន្តែ បើវាធ្លាក់ទៅលើគ្រាប់ធញ្ញ‌ជាតិដែលត្រាំទឹករួចហើយ គ្រាប់ទាំងនោះនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។

៣៩ ចំពោះសត្វដែលអ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគបាន ប្រសិនបើវាងាប់ អ្នកដែលប៉ះ‌ពាល់ខ្មោចសត្វនោះនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ៤០ អ្នកដែលបរិភោគសាច់របស់ខ្មោចសត្វនោះ ត្រូវតែបោកសម្លៀក‌បំពាក់របស់ខ្លួន ហើយស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច រីឯអ្នកដែលកាន់ខ្មោចសត្វនោះ ត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់របស់ខ្លួន ហើយស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។

៤១ កុំបរិភោគសត្វលូនវារនៅលើដី ត្រូវចាត់ទុកជាសត្វគួរស្អប់ខ្ពើម។ ៤២ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគសត្វដែលលូន ឬសត្វដែលវារនៅលើដីឡើយ ទោះ‌បីជាសត្វជើងបួន ឬសត្វជើងច្រើនក្តី ព្រោះជាសត្វគួរស្អប់ខ្ពើម។ ៤៣ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបណ្តោយឲ្យសៅ‌ហ្មង ដោយប៉ះ‌ពាល់សត្វទាំងនោះឡើយ ព្រោះវានឹងបណ្តាលឲ្យអ្នកទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។ ៤៤ យើងព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែរក្សាខ្លួនឲ្យបានវិសុទ្ធ ដ្បិតយើងជាព្រះដ៏‌វិសុទ្ធ។ ហេតុនេះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបណ្តោយខ្លួនឲ្យទៅជាមិនបរិសុទ្ធ ដោយ‌សារសត្វដែលលូនវារនៅលើដីនោះឡើយ។ ៤៥ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដើម្បីធ្វើជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាញែកខ្លួនឲ្យបានវិសុទ្ធ ដ្បិតយើងជាព្រះដ៏‌វិសុទ្ធ ។

៤៦ នេះសុទ្ធ‌សឹងជាវិន័យស្តីអំពីពួកសត្វជើងបួន សត្វស្លាប សត្វដែលរស់‌រវើក‌រវ័ណ្ឌនៅក្នុងទឹក និងសត្វលូនវារទាំងប៉ុន្មាននៅលើដី។ ៤៧ វិន័យនេះនាំឲ្យអ្នករាល់គ្នាចេះបែងចែករវាងសត្វបរិសុទ្ធ និងសត្វមិនបរិសុទ្ធ សត្វដែលអាចបរិភោគបាន និងសត្វដែលបរិភោគមិនបាន»។

ពិធីជម្រះកាយស្ត្រីក្រោយពេលឆ្លងទន្លេ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: ប្រសិនបើស្ត្រីម្នាក់មានផ្ទៃពោះ ហើយសម្រាលបានកូនប្រុស នោះនាងនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ ដូចពេលនាងមានរដូវដែរ។ ៣ នៅថ្ងៃទីប្រាំ‌បី គេត្រូវធ្វើពិធីកាត់ស្បែកឲ្យកូនប្រុសនោះ។ ៤ បន្ទាប់មក នាងត្រូវរង់‌ចាំអស់‌រយៈពេលសាម‌សិបបីថ្ងៃទៀត ដើម្បីធ្វើពិធីជម្រះកាយដោយ‌សារការធ្លាក់ឈាម ក្នុងឱកាសដែលនាងសម្រាលកូន។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ នាងមិនត្រូវប៉ះ‌ពាល់អ្វីដែលវិសុទ្ធ ឬចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈឡើយ រហូតទាល់តែផុតពេលកំណត់នៃពិធីជម្រះកាយឲ្យបរិសុទ្ធ។ ៥ ប្រសិនបើនាងសម្រាលបានកូនស្រី នោះនាងនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ ក្នុង‌រយៈពេលពីរសប្តាហ៍ ដូចពេលដែលនាងមានរដូវដែរ។ បន្ទាប់មក នាងត្រូវរង់‌ចាំអស់‌រយៈពេលហុក‌សិបប្រាំមួយថ្ងៃទៀត ដើម្បីធ្វើពិធីជម្រះកាយ ដោយ‌សារការធ្លាក់ឈាមក្នុងឱកាសសម្រាលកូន។ ៦ លុះផុតពេលកំណត់ដែលនាងធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យបរិសុទ្ធ ព្រោះតែការសម្រាលកូនប្រុស ឬកូនស្រីរបស់ខ្លួនហើយ នោះនាងត្រូវទៅជួបបូជា‌ចារ្យ នៅត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយនាំកូនចៀមអាយុមួយខួប សម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល និងព្រាបជំទើរមួយ ឬលលកមួយ សម្រាប់ថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប។ ៧ បូជា‌ចារ្យថ្វាយសត្វទាំងនេះចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ រួចធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យនាងរួចពីបាប។ ដូច្នេះ នាងបានបរិសុទ្ធរួចពីភាពសៅ‌ហ្មង ដោយ‌សារការធ្លាក់ឈាម នៅពេលសម្រាលកូន។ នេះជាវិន័យសម្រាប់ស្ត្រីដែលសម្រាលកូនប្រុស ឬកូនស្រី។

៨ ប្រសិនបើនាងគ្មានលទ្ធ‌ភាពថ្វាយកូនចៀមទេ នោះនាងអាចនាំយកលលកមួយគូ ឬព្រាបជំទើរមួយគូ គឺមួយសម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល និងមួយទៀតសម្រាប់ថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប។ ក្រោយពីបូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យនាងរួចហើយ នាងនឹងបានបរិសុទ្ធវិញ»។

វិន័យស្តីអំពីជំងឺសើ‌ស្បែក

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុនថា៖ ២ «កាលណាមនុស្សម្នាក់មានកន្ទួលនៅលើស្បែក កើតស្រែង ឬកើតភ្លឺ ហើយក្លាយទៅជាជំងឺសើ‌ស្បែក ដូចកើតឃ្លង់ គេត្រូវនាំមនុស្សនោះមកជួបបូជា‌ចារ្យ*អរ៉ុន ឬកូនប្រុសណាម្នាក់របស់គាត់។ ៣ បូជា‌ចារ្យពិនិត្យស្នាមនៅលើស្បែក ប្រសិនបើរោមដែលដុះនៅត្រង់នោះប្រែជាមានពណ៌ស រីឯស្បែកហាក់ដូចជាស្រុតចុះ បានសេចក្ដីថាអ្នកនោះកើតឃ្លង់ហើយ។ ក្រោយពីបានពិនិត្យរួច បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ។ ៤ ប្រសិនបើជំងឺនោះគ្រាន់តែជាស្នាមភ្លឺពណ៌ស ស្បែកមិនស្រុត ហើយរោមក៏មិនប្រែទៅជាពណ៌សដែរនោះ បូជា‌ចារ្យត្រូវនាំអ្នកជំងឺឲ្យទៅនៅដាច់តែឯង ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ៥ លុះគម្រប់ប្រាំពីរថ្ងៃ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យមើលម្ដងទៀត ប្រសិនបើសង្កេតឃើញថា ស្នាមដែលកើតឡើងនោះពុំបានប្រែ‌ប្រួល ហើយមិនរាលធំទៅលើស្បែកថែមទៀតនោះ បូជា‌ចារ្យត្រូវឲ្យអ្នកជំងឺនៅដាច់តែឯង ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃទៀត។ ៦ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យសាជាថ្មីម្ដងទៀត ប្រសិនបើស្នាមនោះប្រែជាស្រអាប់ ហើយមិនរាលទៅលើស្បែកទេ បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា អ្នកនោះជាមនុស្សបរិសុទ្ធ គឺគ្រាន់តែកើតស្រែងប៉ុណ្ណោះ។ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់របស់ខ្លួន ហើយគាត់បានបរិសុទ្ធ។ ៧ ប៉ុន្តែ ក្រោយពេលបូជា‌ចារ្យប្រកាសថាគាត់បានបរិសុទ្ធហើយ ស្រាប់តែស្រែងរាលធំឡើងថែមទៀត អ្នកនោះត្រូវត្រឡប់មកជួបបូជា‌ចារ្យវិញ។ ៨ បូជា‌ចារ្យពិនិត្យជំងឺរបស់គេសាជាថ្មី ហើយពេលគាត់សង្កេតឃើញស្រែងបានរាលធំនៅលើស្បែក លោកត្រូវប្រកាសថា អ្នកនោះជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ គឺកើតឃ្លង់។

៩ កាលណាមនុស្សម្នាក់កើតឃ្លង់ គេត្រូវនាំអ្នកនោះទៅជួបបូជា‌ចារ្យ ១០ ហើយបូជា‌ចារ្យពិនិត្យអ្នកជំងឺនោះ។ ប្រសិនបើលោកសង្កេតឃើញមានកន្ទួលពណ៌សនៅលើស្បែក ហើយកន្ទួលនោះធ្វើឲ្យរោមប្រែជាមានពណ៌ស និងមានសាច់ខ្ចីដុះចេញពីកន្ទួល ១១ នោះបានសេចក្ដីថាអ្នកជំងឺកើតរោគឃ្លង់រ៉ាំរ៉ៃ។ បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា គាត់ជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ។ ក្នុងករណីនេះ បូជា‌ចារ្យមិនចាំ‌បាច់ឲ្យគាត់នៅដាច់តែឯងទេ ដ្បិតគាត់មិនបរិសុទ្ធរួចទៅហើយ។ ១២ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើបូជា‌ចារ្យឃើញថា រោគឃ្លង់កើតពេញនៅលើស្បែក ហើយរាល‌ដាលពេញខ្លួនអ្នកជំងឺ តាំងពីក្បាលដល់ជើងនោះ ១៣ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យមើលដោយម៉ត់‌ចត់។ បើលោកសង្កេតឃើញថារោគឃ្លង់កើតពេញខ្លួនអ្នកជំងឺ លោកត្រូវប្រកាសថា អ្នកជំងឺនេះជាមនុស្សបរិសុទ្ធ ដ្បិតរូបកាយរបស់គាត់ប្រែជាមានពណ៌សទាំងអស់ដូច្នេះ បានសេចក្ដីថាគាត់បរិសុទ្ធ។ ១៤ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃណា គេសង្កេតឃើញមានសាច់ខ្ចីដុះចេញពីខ្លួនគាត់ នោះគាត់នឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។ ១៥ បូជា‌ចារ្យឃើញសាច់ខ្ចី លោកត្រូវប្រកាសថា អ្នកនោះជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ ដ្បិតសាច់ខ្ចីបញ្ជាក់ពីភាពមិនបរិសុទ្ធទេ ដូច្នេះ អ្នកនោះកើតឃ្លង់ហើយ។ ១៦ ប្រសិនបើសាច់ខ្ចីនោះប្រែជាមានពណ៌សវិញ អ្នកជំងឺត្រូវទៅជួបបូជា‌ចារ្យ។ ១៧ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យមើលគាត់ ប្រសិនបើឃើញថាដំបៅប្រែជាមានពណ៌ស បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា អ្នកជំងឺនោះជាមនុស្សបរិសុទ្ធ។

១៨ ពេលមនុស្សម្នាក់កើតដំបៅនៅលើស្បែក រួចបានជាវិញ ១៩ ហើយប្រសិនបើឃើញមានកន្ទួលពណ៌ស ឬស្នាមក្រហមព្រឿងៗ លេចឡើងត្រង់កន្លែងដែលកើតដំបៅនោះ អ្នកជំងឺត្រូវតែទៅជួបបូជា‌ចារ្យ។ ២០ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យអ្នកជំងឺ ប្រសិនបើស្នាមនោះខូងចូលទៅក្នុងស្បែក ហើយរោមប្រែជាមានពណ៌ស បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា អ្នកជំងឺជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ ព្រោះមានរោគឃ្លង់កើតនៅកន្លែងដែលមានដំបៅ។ ២១ ប៉ុន្តែ បើបូជា‌ចារ្យមិនឃើញមានរោមពណ៌សនៅកន្លែងដែលមានស្នាម ហើយដំបៅមិនខូងចូលទៅក្នុងស្បែក រីឯស្នាមនៅលើស្បែកក៏មិនស្រអាប់ទេនោះ បូជា‌ចារ្យត្រូវឲ្យអ្នកជំងឺនៅដាច់តែឯង ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ២២ ប្រសិនបើស្នាមនោះរាលនៅលើស្បែក បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា អ្នកជំងឺជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ គឺគេកើតរោគឃ្លង់។ ២៣ ផ្ទុយទៅវិញ បើស្នាមនោះនៅដដែល គឺមិនរាល‌ដាលទេ បានសេចក្ដីថាគ្រាន់តែជាស្នាមដំបៅប៉ុណ្ណោះ។ បូជា‌ចារ្យត្រូវតែប្រកាសថា គាត់ជាមនុស្សបរិសុទ្ធទេ។

២៤ ពេលមនុស្សម្នាក់រលាកស្បែកដោយ‌សារភ្លើង ហើយត្រង់កន្លែងរលាកនោះប្រែជាមានស្នាមពណ៌ស ឬពណ៌ក្រហមព្រឿង ២៥ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យមើលអ្នកជំងឺ ប្រសិនបើរោមប្រែជាមានពណ៌ស ហើយមានស្នាមខូងចូលទៅក្នុងស្បែក នោះជារោគឃ្លង់កើតត្រង់កន្លែងរលាក។ ដូច្នេះ បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា អ្នកនោះជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ។ ២៦ ប៉ុន្តែ បើបូជា‌ចារ្យមិនឃើញមានរោមពណ៌សនៅកន្លែងមានស្នាម ហើយដំបៅមិនខូងចូលទៅក្នុងស្បែក រីឯស្នាមនៅលើស្បែកក៏មិនស្រអាប់ទេនោះ បូជា‌ចារ្យត្រូវឲ្យអ្នកជំងឺនៅដាច់តែឯង ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ២៧ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ ពេលបូជា‌ចារ្យពិនិត្យអ្នកជំងឺ ប្រសិនបើស្នាមនោះរាលនៅលើស្បែក បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា អ្នកជំងឺជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ គឺគេកើតរោគឃ្លង់។ ២៨ ផ្ទុយទៅវិញ បើស្នាមនោះនៅដដែល គឺមិនរាល‌ដាលនៅលើស្បែក ហើយប្រែទៅជាស្រអាប់ បានសេចក្ដីថាជាស្នាមរលាក។ បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា គាត់ជាមនុស្សបរិសុទ្ធ ព្រោះគ្រាន់តែជាស្នាមរលាកប៉ុណ្ណោះ។

២៩ ពេលបុរស ឬស្ត្រីម្នាក់ កើតជំងឺសើ‌ស្បែកនៅលើក្បាល ឬនៅត្រង់ចង្កា ៣០ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យត្រង់កន្លែងដែលឈឺ ប្រសិនបើមានស្នាមខូងចូលទៅក្នុងស្បែក រោមប្រែជាមានពណ៌លឿង ហើយជ្រុះនៅសល់រង្វើលៗ នោះបូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា អ្នកជំងឺជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ គឺកើតអង្គែ ដែលជារោគឃ្លង់ម្យ៉ាងនៅលើក្បាល ឬនៅត្រង់ចង្កា។ ៣១ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើបូជា‌ចារ្យសង្កេតឃើញថា រោគអង្គែនោះគ្មានស្នាមខូងចូលទៅក្នុងស្បែក ហើយក៏គ្មានរោមពណ៌ខ្មៅទេនោះ លោកត្រូវឲ្យអ្នកជំងឺនៅដាច់តែឯង ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ៣២ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យមើលអ្នកជំងឺ ប្រសិនបើលោកសង្កេតឃើញថាស្នាមអង្គែពុំបានរាល‌ដាល ព្រមទាំងគ្មានរោមពណ៌លឿង ហើយគ្មានស្នាមខូងចូលទៅក្នុងស្បែកទេនោះ ៣៣ អ្នកជំងឺត្រូវកោរសក់របស់ខ្លួន តែមិនត្រូវកោរត្រង់កន្លែងកើតអង្គែឡើយ។ បូជា‌ចារ្យត្រូវឲ្យអ្នកជំងឺនៅដាច់តែឯង ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃទៀត។ ៣៤ លុះគម្រប់ពេលប្រាំពីរថ្ងៃហើយ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យកន្លែងកើតអង្គែម្ដងទៀត បើអង្គែមិនរាល‌ដាលទៅលើស្បែក ហើយគ្មានស្នាមខូងទេ បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា គាត់ជាមនុស្សបរិសុទ្ធ។ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់របស់ខ្លួន ហើយគាត់នឹងបានបរិសុទ្ធ។ ៣៥ ផ្ទុយទៅវិញ ក្រោយពីពេលបូជា‌ចារ្យប្រកាសថាអ្នកនោះជាមនុស្សបរិសុទ្ធ ស្រាប់តែរោគអង្គែរាល‌ដាល ៣៦ នោះបូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យឡើងវិញ។ ប្រសិនបើអង្គែនោះពិតជារាល‌ដាលនៅលើស្បែកមែន បូជា‌ចារ្យមិនចាំ‌បាច់រកមើលរោមពណ៌លឿងទេ ដ្បិតអ្នកនោះជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ។ ៣៧ ប្រសិនបើស្នាមអង្គែនៅដដែលឥតប្រែ‌ប្រួល ហើយបើមានរោមពណ៌ខ្មៅដុះឡើង នោះបានសេចក្ដីថារោគអង្គែជាសះ‌ស្បើយហើយ រីឯអ្នកជំងឺក៏បរិសុទ្ធដែរ។ ដូច្នេះ បូជា‌ចារ្យត្រូវតែប្រកាសថា គាត់ជាមនុស្សបរិសុទ្ធទេ។

៣៨ ពេលបុរស ឬស្ត្រីម្នាក់ មានស្នាមពណ៌សនៅលើស្បែក ៣៩ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យមើលគាត់។ ប្រសិនបើស្នាមសនៅលើស្បែកប្រែជាស្រអាប់វិញ នោះគ្រាន់តែជារោគសើ‌ស្បែកធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។ គាត់ជាមនុស្សបរិសុទ្ធទេ។

៤០ កាលណាបុរសម្នាក់ជ្រុះសក់ទៅជាទំពែក នោះគេនៅជាមនុស្សបរិសុទ្ធដដែល។ ៤១ ប្រសិនបើគេជ្រុះសក់ផ្នែកខាងមុខ គេមានក្បាលឆក ហើយគេក៏នៅបរិសុទ្ធដែរ។ ៤២ ប៉ុន្តែ បើត្រង់កន្លែងទំពែក ទោះ‌បីនៅកណ្ដាលក្បាល ឬនៅផ្នែកខាងមុខក្តី គេឃើញមានស្បែកឡើងពណ៌ក្រហមព្រឿងៗ នោះបានសេចក្ដីថាគាត់កើតរោគឃ្លង់ហើយ។ ៤៣ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យអ្នកនោះ ប្រសិនបើមានកន្ទួលពណ៌ក្រហមព្រឿងៗដូចជារោគឃ្លង់ នៅត្រង់កន្លែងទំពែក ទោះ‌បីនៅកណ្ដាលក្បាល ឬនៅផ្នែកខាងមុខក្តី ៤៤ បានសេចក្ដីថាគាត់កើតឃ្លង់ហើយ គាត់ក្លាយទៅជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ។ បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រកាសថា គាត់ជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ ព្រោះគាត់កើតឃ្លង់នៅលើក្បាល។

៤៥ អ្នកដែលកើតឃ្លង់ត្រូវស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់រហែក ទុកក្បាលឲ្យនៅទទេ ឃ្លុំមុខនៅត្រង់កន្លែងដែលមានពុកមាត់ ហើយស្រែកថា “ខ្ញុំជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ! ខ្ញុំជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ!”។ ៤៦ ក្នុងពេលដែលគាត់កើតរោគឃ្លង់នោះ គាត់ជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ ដូច្នេះ គាត់ត្រូវរស់នៅដាច់ឡែកពីគេ គឺនៅខាងក្រៅជំរំ»។

សម្លៀក‌បំពាក់ដុះផ្សិត

៤៧ «ប្រសិនបើមានស្នាមដុះផ្សិតកើតឡើងនៅលើសម្លៀក‌បំពាក់ ទោះ‌បីសម្លៀក‌បំពាក់ធ្វើពីក្រណាត់រោមចៀមក្តី សំពត់ទេស‌ឯកក្តី ៤៨ ឬស្នាមលើក្រណាត់ លើអំបោះរោមចៀម អំបោះឆៅ សម្លៀក‌បំពាក់ និងវត្ថុធ្វើអំពីស្បែក ៤៩ ហើយប្រសិនបើស្នាមទាំងនោះឡើងពណ៌បៃតង ឬពណ៌ក្រហមព្រឿងៗ នោះជាស្នាមដុះផ្សិតហើយ។ គេត្រូវតែយកសម្លៀក‌បំពាក់ និងវត្ថុទាំងនោះទៅជូនបូជា‌ចារ្យពិនិត្យ។ ៥០ ក្រោយពីបានពិនិត្យហើយ បូជា‌ចារ្យត្រូវយកវត្ថុទាំងនោះទៅទុក ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ៥១ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ លោកត្រូវពិនិត្យម្ដងទៀត ប្រសិនបើមានស្នាមរាល‌ដាលលើសម្លៀក‌បំពាក់ ឬវត្ថុនោះ បានសេចក្ដីថាមានដុះផ្សិតហើយ ដូច្នេះ របស់ទាំងនោះជាវត្ថុមិនបរិសុទ្ធ។ ៥២ បូជា‌ចារ្យត្រូវដុតសម្លៀក‌បំពាក់ ក្រណាត់ អំបោះរោមចៀម អំបោះឆៅ និងវត្ថុធ្វើអំពីស្បែក ដែលមានដុះផ្សិតនោះចោល ព្រោះជាវត្ថុដុះផ្សិតមិនអាចបំបាត់ឡើយ គឺត្រូវតែដុតចោល។ ៥៣ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើបូជា‌ចារ្យពិនិត្យមើលឃើញថា ផ្សិតនោះមិនរាល‌ដាលនៅលើសម្លៀក‌បំពាក់ និងលើវត្ថុទាំងនោះទេ ៥៤ លោកត្រូវបញ្ជាឲ្យគេលាងសំអាតវត្ថុដែលដុះផ្សិតនោះ រួចយកវាទៅទុកក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃទៀត។ ៥៥ ក្រោយពីលាងសំអាតហើយ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យមើលវត្ថុទាំងនោះសាជាថ្មី។ ប្រសិនបើស្នាមដុះផ្សិតនៅតែដដែល ទោះ‌បីមិនរាល‌ដាលក៏ដោយ វត្ថុទាំងនោះជារបស់មិនបរិសុទ្ធ ហើយត្រូវតែដុតវាចោល ព្រោះមានដុះផ្សិតទាំងខាងក្នុង ទាំងខាងក្រៅ។ ៥៦ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើបូជា‌ចារ្យពិនិត្យមើលក្រោយពេលលាងសំអាត ហើយឃើញថាស្នាមដុះផ្សិតនោះបានរលុប នោះលោកត្រូវកាត់ត្រង់កន្លែងដែលមានស្នាមចេញពីសម្លៀក‌បំពាក់ ស្បែក ឬអំបោះនោះ។ ៥៧ ក្រោយមក ប្រសិនបើមានស្នាមដុះផ្សិតលេចឡើងវិញ នៅលើសម្លៀក‌បំពាក់ ក្រណាត់ អំបោះ ឬលើវត្ថុអំពីស្បែក នោះមានផ្សិតបានកើតឡើងជាថ្មីទៀតហើយ។ ដូច្នេះ ត្រូវតែដុតវត្ថុទាំងនោះចោល។ ៥៨ ពេលណាគេបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ក្រណាត់ អំបោះ ឬវត្ថុធ្វើអំពីស្បែកដែលមានដុះផ្សិត ហើយស្នាមដុះផ្សិតនោះរលុបបាត់ គេត្រូវយកវត្ថុនោះទៅបោកម្ដងទៀត ទើបវត្ថុនោះទៅជាបរិសុទ្ធ។

៥៩ នេះជាច្បាប់ស្តីអំពីស្នាមដុះផ្សិតនៅលើសម្លៀក‌បំពាក់ធ្វើពីរោមចៀម ឬពីអំបោះធ្មៃ នៅលើក្រណាត់ លើអំបោះរោមចៀម ឬលើវត្ថុធ្វើអំពីស្បែក។ ច្បាប់នេះអាចជួយឲ្យគេសន្មតបានថា វត្ថុដែលដុះផ្សិតនោះបរិសុទ្ធ ឬមិនបរិសុទ្ធ»។

ពិធីជម្រះកាយមនុស្សឃ្លង់

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២ «នេះជាច្បាប់សម្រាប់ពិធីជម្រះកាយមនុស្សឃ្លង់ឲ្យបរិសុទ្ធ: នៅថ្ងៃធ្វើពិធីជម្រះកាយ គេត្រូវនាំមនុស្សឃ្លង់មកជួបបូជា‌ចារ្យ។ ៣ បូជា‌ចារ្យត្រូវចេញពីជំរំទៅពិនិត្យមើលមនុស្សឃ្លង់។ ប្រសិនបើឃើញមនុស្សឃ្លង់នោះបានជាហើយ ៤ បូជា‌ចារ្យត្រូវបញ្ជាឲ្យគេយកសត្វស្លាបពីរក្បាលនៅរស់ ហើយបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងយកឈើតា‌ត្រៅ អំបោះ រោមចៀមពណ៌ក្រហមទុំ និងមែកហ៊ី‌សុប*។ ៥ បូជា‌ចារ្យត្រូវឲ្យគេអារ កសត្វស្លាបមួយ ពីលើផើងធ្វើអំពីដី ដែលដាក់ទឹកជ្រោះ។ ៦ បូជា‌ចារ្យយកសត្វស្លាបមួយទៀត ដែលនៅរស់ ព្រមទាំងយកឈើតា‌ត្រៅ អំបោះរោមចៀមពណ៌ក្រហមទុំ និងមែកហ៊ី‌សុប ជ្រលក់ទៅក្នុងឈាមរបស់សត្វដែលគេបានអារក នៅពីលើផើងទឹកជ្រោះនោះ។ ៧ បន្ទាប់មក លោកត្រូវប្រោះចំនួនប្រាំពីរដងទៅលើមនុស្សទទួលពិធីជម្រះកាយ។ បូជា‌ចារ្យប្រកាសថា មនុស្សឃ្លង់នោះបានបរិសុទ្ធហើយ រួចលែងសត្វស្លាបដែលនៅរស់ឲ្យហើរទៅវាល។ ៨ អ្នកទទួលពិធីជម្រះកាយនោះត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ហើយកោររោមទាំងអស់ រួចងូតទឹកជម្រះកាយ ទើបគាត់បានបរិសុទ្ធ។ បន្ទាប់មក គាត់ចូលទៅក្នុងជំរំវិញ តែត្រូវស្នាក់នៅក្រៅទីលំ‌នៅរបស់ខ្លួន អស់‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ៩ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ គាត់ត្រូវកោរសក់ ពុកចង្កា រោមចិញ្ចើម និងរោមទាំងអស់របស់ខ្លួនសាជាថ្មីម្ដងទៀត។ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ហើយងូតទឹក ទើបគាត់បានបរិសុទ្ធ។ ១០ នៅថ្ងៃទីប្រាំ‌បី គាត់ត្រូវយកកូនចៀមពីរល្អឥតខ្ចោះ និងចៀមញីអាយុមួយខួបល្អឥតខ្ចោះ ព្រមទាំងម្សៅម៉ដ្តបីរង្វាល់លាយជាមួយប្រេង និងយកប្រេងកន្លះលីត្រទៀតមក។ ១១ បូជា‌ចារ្យដែលធ្វើពិធីជម្រះកាយនាំសាមីខ្លួន និងតង្វាយរបស់គាត់ ចូលទៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ១២ បូជា‌ចារ្យយកកូនចៀមមួយ និងប្រេងកន្លះលីត្រ មកថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប រួចលើកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៣ បូជា‌ចារ្យចាក់កកូនចៀមត្រង់កន្លែងដែលគេចាក់កសត្វ សម្រាប់ថ្វាយយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប ឬតង្វាយដុតទាំងមូល នៅក្នុងទីសក្ការៈ ដ្បិតយញ្ញ‌បូជាលោះបាបក៏ដូចជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាបដែរ សាច់របស់វាត្រូវបានជាចំណែករបស់បូជា‌ចារ្យ ព្រោះជាតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធបំផុត។ ១៤ បូជា‌ចារ្យយកឈាមសត្វដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប លាបលើស្លឹកត្រចៀកស្តាំ លើមេដៃស្តាំ និងមេជើងស្តាំរបស់អ្នកទទួលពិធីជម្រះកាយនោះ។ ១៥ បូជា‌ចារ្យយកប្រេងចាក់ក្នុងបាតដៃឆ្វេងរបស់លោក ១៦ រួចយកម្រាមដៃស្តាំរបស់លោកជ្រលក់ទៅក្នុងប្រេង ដែលស្ថិតនៅក្នុងបាតដៃឆ្វេងរបស់លោក ហើយប្រោះប្រាំពីរដងនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៧ បន្ទាប់មក បូជា‌ចារ្យយកប្រេងដែលនៅសល់ក្នុងដៃ លាបលើស្លឹកត្រចៀកស្តាំ មេដៃស្តាំ និងមេជើងស្តាំរបស់អ្នកទទួលពិធីជម្រះកាយ គឺលាបពីលើឈាមរបស់សត្វដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប។ ១៨ រីឯប្រេងដែលនៅសល់ក្នុងបាតដៃរបស់បូជា‌ចារ្យ លោកត្រូវចាក់ទៅលើក្បាលអ្នកទទួលពិធីជម្រះកាយ ហើយធ្វើពិធីរំដោះបាបឲ្យគេនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៩ បូជា‌ចារ្យថ្វាយយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប ហើយធ្វើពិធីលោះគេឲ្យរួចផុតភាពសៅ‌ហ្មង។ បន្ទាប់មក លោកចាក់កសត្វ ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ ២០ បូជា‌ចារ្យថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល និងតង្វាយម្សៅនៅលើអាសនៈ បន្ទាប់មក លោកធ្វើពិធីរំដោះបាបម្ដងទៀត ទើបអ្នកនោះបានបរិសុទ្ធ។ ២១ ប្រសិនបើសាមីខ្លួនជាអ្នកក្រ គ្មានលទ្ធ‌ភាពនឹងថ្វាយតង្វាយគ្រប់ចំនួនទេ គាត់ត្រូវយកកូនចៀមមួយថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប ដើម្បីឲ្យបូជា‌ចារ្យលើកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ សម្រាប់លោះបាបគាត់។ គាត់ត្រូវយកម្សៅម៉ដ្តតែមួយរង្វាល់លាយជាមួយប្រេង ទុកជាតង្វាយម្សៅ និងយកប្រេងកន្លះលីត្រទៀត។ ២២ គាត់ត្រូវយកលលកពីរ ឬព្រាបជំទើរពីរ តាមលទ្ធ‌ភាពរបស់គាត់ គឺមួយសម្រាប់ថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប និងមួយទៀតជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ ២៣ នៅថ្ងៃទីប្រាំបី គាត់ត្រូវនាំយកតង្វាយទាំងនោះមកជូនបូជា‌ចារ្យ នៅត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ គឺនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អង្គ ដើម្បីធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យបរិសុទ្ធ។ ២៤ បូជា‌ចារ្យយកកូនចៀមដែលត្រូវថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប និងយកប្រេងលើកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ២៥ បូជា‌ចារ្យចាក់កកូនចៀមដែលត្រូវថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាបនោះ ហើយយកឈាមសាច់នោះលាបលើស្លឹកត្រចៀកស្តាំ មេដៃស្តាំ និងមេជើងស្តាំរបស់អ្នកទទួលពិធីជម្រះកាយ។ ២៦ បូជា‌ចារ្យចាក់ប្រេងក្នុងបាតដៃឆ្វេងរបស់លោក ២៧ ហើយយកម្រាមដៃស្តាំរបស់លោកជ្រលក់ទៅក្នុងប្រេង ដែលស្ថិតនៅក្នុងបាតដៃឆ្វេងរបស់លោក រួចប្រោះចំនួនប្រាំពីរដងនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ២៨ បន្ទាប់មក បូជា‌ចារ្យយកប្រេងដែលនៅក្នុងដៃ លាបលើស្លឹកត្រចៀកស្តាំ មេដៃស្តាំ និងមេជើងស្តាំរបស់អ្នកទទួលពិធីជម្រះកាយ គឺលាបពីលើឈាមរបស់សត្វដែលថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប។ ២៩ រីឯប្រេងនៅសល់ក្នុងបាតដៃ បូជា‌ចារ្យត្រូវចាក់ទៅលើក្បាលរបស់អ្នកទទួលពិធីជម្រះកាយ ហើយធ្វើពិធីរំដោះបាបឲ្យគេ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣០ បន្ទាប់មក បូជា‌ចារ្យយកលលកមួយ ឬព្រាបជំទើរមួយ តាមលទ្ធ‌ភាពដែលសាមីខ្លួនអាចរកបាន ៣១ ថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប រួចលោកយកសត្វមួយទៀតថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល រួមជាមួយតង្វាយម្សៅ។ បន្ទាប់មក បូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីរំដោះបាបឲ្យសាមីខ្លួន នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។

៣២ នេះជាច្បាប់សម្រាប់ធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យអ្នកដែលមានរោគឃ្លង់ ហើយគ្មានលទ្ធ‌ភាពគ្រប់‌គ្រាន់»។

ករណីស្លែនៅលើជញ្ជាំងផ្ទះ

៣៣ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុនថា៖ ៣៤ «ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅដល់ទឹកដីកាណាន ដែលយើងប្រគល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាទុកជាកម្ម‌សិទ្ធិ ប្រសិនបើយើងធ្វើឲ្យមានស្លែនៅតាមផ្ទះ ក្នុងស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅកាន់កាប់ ៣៥ នោះម្ចាស់ផ្ទះត្រូវតែទៅប្រាប់បូជា‌ចារ្យថា: “ខ្ញុំបានឃើញដូចជាមានស្នាមម្យ៉ាងនៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំ”។ ៣៦ បូជា‌ចារ្យត្រូវបញ្ជាឲ្យគេរើអីវ៉ាន់ចេញពីក្នុងផ្ទះ មុនពេលលោកចូលទៅពិនិត្យស្នាមនៅផ្ទះនោះ។ ធ្វើបែបនេះ អ្វីៗដែលនៅក្នុងផ្ទះ នៅតែបរិសុទ្ធដដែល។ បន្ទាប់មក បូជា‌ចារ្យចូលទៅក្នុងផ្ទះ ដើម្បីពិនិត្យមើល។ ៣៧ ប្រសិនបើលោកឃើញស្នាមនៅតាមជញ្ជាំងផ្ទះនោះ មានសភាពខូងពណ៌បៃតង ឬក្រហមព្រឿងៗ ឬប្រសិនបើស្នាមនោះរូងចូលទៅក្នុងជញ្ជាំងផ្ទះ ៣៨ បូជា‌ចារ្យត្រូវចេញពីផ្ទះ។ ពេលមកដល់មាត់ទ្វារ លោកត្រូវបិទទ្វារផ្ទះនោះ ក្នុង‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ៣៩ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ បូជា‌ចារ្យត្រឡប់មកពិនិត្យសាជាថ្មី។ បើស្នាមនោះរាលលើជញ្ជាំងផ្ទះថែមទៀត ៤០ បូជា‌ចារ្យបញ្ជាឲ្យគេដកដុំថ្មដែលមានដុះស្លែនោះ យកទៅបោះចោលនៅកន្លែងមិនបរិសុទ្ធ ខាងក្រៅទី‌ក្រុង។ ៤១ លោកត្រូវឲ្យគេកោសជញ្ជាំងខាងក្នុងផ្ទះ ហើយយកកម្ទេចទៅបោះចោលនៅកន្លែងមិនបរិសុទ្ធ ខាងក្រៅទី‌ក្រុង។ ៤២ បន្ទាប់មក ត្រូវយកដុំថ្មផ្សេងទៀតមកដាក់ជំនួស រួចយកបាយ‌អ មកបូកសាជាថ្មី។

៤៣ ក្រោយពីដកថ្ម កោសជញ្ជាំង និងបូកបាយ‌អរួចហើយ ប្រសិនបើស្នាមស្លែលេចឡើងសាជាថ្មីនៅក្នុងផ្ទះនោះ ៤៤ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យម្ដងទៀត។ បើលោកឃើញស្នាមរាល‌ដាលនៅក្នុងផ្ទះ បានសេចក្ដីថាជាស្លែដែលមិនអាចបំបាត់បាន ហើយផ្ទះនោះមិនបរិសុទ្ធ។ ៤៥ គេត្រូវកម្ទេចផ្ទះនោះ ទាំងដុំថ្ម ទាំងឈើ ទាំងបាយ‌អ រួចយកទៅបោះចោលនៅកន្លែងមិនបរិសុទ្ធ ខាងក្រៅទី‌ក្រុង។ ៤៦ អ្នកណាចូលផ្ទះនេះក្នុងអំឡុងពេលដែលគេបិទទ្វារ អ្នកនោះនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ៤៧ អ្នកដេកនៅក្នុងផ្ទះនោះត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់របស់ខ្លួន ហើយអ្នកបរិភោគអាហារនៅក្នុងផ្ទះនោះ ក៏ត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់របស់ខ្លួនដែរ។

៤៨ ផ្ទុយទៅវិញ ក្រោយពីគេបូកបាយ‌អឡើងវិញហើយ ប្រសិនបើបូជា‌ចារ្យចូលទៅពិនិត្យមើលឃើញថា ស្នាមមិនចេញមកទៀតទេ លោកត្រូវប្រកាសថាផ្ទះនោះបរិសុទ្ធ ព្រោះលែងដុះស្លែទៀតហើយ។ ៤៩ បូជា‌ចារ្យត្រូវយកសត្វស្លាបពីរក្បាល ឈើតា‌ត្រៅ អំបោះរោមចៀមពណ៌ក្រហមទុំ និងមែកហ៊ីសុប* មកធ្វើពិធីជម្រះបាបពីក្នុងផ្ទះនោះ។ ៥០ លោកត្រូវ អារ កសត្វស្លាបមួយពីលើផើងធ្វើអំពីដី ដែលដាក់ទឹកដងមកពីជ្រោះ។ ៥១ បូជា‌ចារ្យយកឈើតាត្រៅ មែកហ៊ីសុប អំបោះរោមចៀមពណ៌ក្រហមទុំ និងសត្វស្លាបមួយទៀតដែលនៅរស់ ជ្រលក់ក្នុងឈាមសត្វដែលគេបានអារ កលាយជាមួយទឹកជ្រោះ ៥២ ហើយប្រោះចំនួនប្រាំពីរដងទៅលើផ្ទះនោះ ដើម្បីជម្រះឲ្យបរិសុទ្ធ ជ្រះ‌ស្រឡះពីអំពើបាប។ ៥៣ បូជា‌ចារ្យត្រូវលែងសត្វនៅរស់ ឲ្យហើរពីទី‌ក្រុងចេញទៅវាល។ លោកធ្វើពិធីរំដោះបាបចេញពីផ្ទះ ហើយផ្ទះនោះនឹងបានបរិសុទ្ធ។

៥៤ នេះជាច្បាប់ស្តីអំពីរោគឃ្លង់គ្រប់យ៉ាង រោគអង្គែស៊ី ៥៥ ការកើតកន្ទួល កើតភ្លឺ និងកើតស្រែង ៥៦ ស្តីអំពីការដុះផ្សិតនៅលើសម្លៀក‌បំពាក់ និងដុះស្លែនៅតាមជញ្ជាំងផ្ទះ។ ៥៧ ច្បាប់នេះអាចជួយឲ្យគេសន្មតអំពីមនុស្ស ឬវត្ថុដែលបរិសុទ្ធ ឬមិនបរិសុទ្ធ។ នេះជាច្បាប់ស្តីអំពីរោគឃ្លង់»។

វិន័យស្តីអំពីភាពមិនបរិសុទ្ធផ្នែកភេទរបស់បុរស

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ និងលោកអរ៉ុនថា៖ ២ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: កាលណាបុរសម្នាក់មានជំងឺកាមរោគ ហើយមានខ្ទុះហូរចេញមក បណ្តាលឲ្យគាត់ទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។ ៣ ខ្ទុះដែលហូរចេញមក ឬក៏ស្ទះមិនហូរក្តី សុទ្ធតែមិនបរិសុទ្ធ ហើយបណ្តាលឲ្យមនុស្សមិនបរិសុទ្ធដែរ។ ៤ ដូច្នេះ គ្រែបុរសនោះដេក ឬកន្លែងបុរសនោះអង្គុយនឹងក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធ។ ៥ អ្នកប៉ះនឹងគ្រែនោះត្រូវតែបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ៦ អ្នកអង្គុយលើកៅ‌អីដែលអ្នកជំងឺបានអង្គុយត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ៧ អ្នកដែលប៉ះអ្នកជំងឺត្រូវតែបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ៨ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺស្តោះទឹកមាត់ទៅលើមនុស្សបរិសុទ្ធ អ្នកបរិសុទ្ធនោះត្រូវតែបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ៩ រីឯកែបសេះ ឬកែបលាដែលអ្នកជំងឺជិះ ក៏ក្លាយទៅជាមិនបរិសុទ្ធដែរ។ ១០ អ្នកណាប៉ះ‌ពាល់វត្ថុដែលគេដាក់នៅក្រោមអ្នកជំងឺ អ្នកនោះនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ អ្នកកាន់វត្ថុនេះត្រូវតែបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ១១ បើអ្នកជំងឺពុំបានលាងដៃ ហើយទៅពាល់នរណាម្នាក់ អ្នកនោះត្រូវតែបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ១២ ផើងធ្វើអំពីដីដែលអ្នកជំងឺប៉ះ‌ពាល់ ត្រូវតែបំបែកចោលទាំងអស់ តែបើជាផើងធ្វើពីឈើវិញ នោះត្រូវតែយកទឹកមកលាងសំអាត។

១៣ កាលណាខ្ទុះរបស់អ្នកកើតជំងឺកាមរោគនោះឈប់ហូរ គាត់ត្រូវរង់‌ចាំប្រាំពីរថ្ងៃ ទើបគាត់អាចធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យបានបរិសុទ្ធ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ហើយដងទឹកជ្រោះយកមកលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ រួចហើយទើបគាត់បរិសុទ្ធ។ ១៤ នៅថ្ងៃទីប្រាំបី គាត់ត្រូវយកលលកពីរ ឬព្រាបជំទើរពីរ ទៅថ្វាយនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ គាត់ត្រូវជូនសត្វនោះទៅបូជា‌ចារ្យ ត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៥ បូជា‌ចារ្យយកសត្វមួយថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប និងសត្វមួយទៀតថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ បន្ទាប់មក បូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីជម្រះបាបឲ្យបុរសដែលមានកាមរោគនោះ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។

១៦ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់ហូរទឹកកាម គេត្រូវលាងសំអាតខ្លួនប្រាណទាំងមូល ហើយស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ១៧ សម្លៀក‌បំពាក់ ឬកម្រាលដែលប្រឡាក់ទឹកកាមនោះ ត្រូវតែបោកសំអាត ហើយស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។

១៨ កាលណាបុរសម្នាក់ និងស្ត្រីម្នាក់រួមរ័កជាមួយគ្នា នោះគេទាំងពីរនាក់ត្រូវលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច»។

វិន័យស្តីអំពីភាពមិនបរិសុទ្ធផ្នែកភេទរបស់ស្ត្រី

១៩ «កាលណាស្ត្រីម្នាក់ធ្លាក់ឈាម ដោយមានរដូវ នាងត្រូវនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ អស់‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ អ្នកដែលប៉ះនាងនឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ២០ ពេលមានរដូវនោះគ្រែដែលនាងដេក ឬកៅ‌អីដែលនាងអង្គុយ ក៏ទៅជាមិនបរិសុទ្ធដែរ។ ២១ អ្នកដែលប៉ះគ្រែនោះត្រូវតែបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ២២ អ្នកប៉ះនឹងកៅ‌អីដែលនាងបានអង្គុយត្រូវតែបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ២៣ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់ប៉ះនឹងវត្ថុអ្វីមួយនៅលើគ្រែ ឬកៅ‌អីដែលនាងអង្គុយ អ្នកនោះត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ ២៤ ប្រសិនបើមានបុរសម្នាក់រួមដំណេកជាមួយនាង ក្នុងអំឡុងពេលនាងមានរដូវ បុរសនោះក៏ទៅជាមិនបរិសុទ្ធ អស់‌រយៈប្រាំពីរថ្ងៃ ហើយគ្រែដែលគេដេកនោះក៏មិនបរិសុទ្ធដែរ។

២៥ កាលណាស្ត្រីម្នាក់ធ្លាក់ឈាមខុសពីធម្មតា ឬធ្លាក់ឈាមច្រើនថ្ងៃជាងពេលមានរដូវ នាងត្រូវស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ ក្នុងអំឡុងពេលធ្លាក់ឈាមនោះ ដូចគ្រានាងមានរដូវដែរ។ ២៦ ពេលនោះ គ្រែដែលនាងដេក ឬកៅ‌អីដែលនាងអង្គុយ នឹងទៅជាមិនបរិសុទ្ធដូចពេលនាងមានរដូវដែរ។ ២៧ អ្នកដែលប៉ះនឹងគ្រែនោះត្រូវតែបោកសម្លៀក‌បំពាក់ ព្រមទាំងលាងសំអាតខ្លួនប្រាណ ហើយស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។

២៨ កាលណានាងឈប់ធ្លាក់ឈាមហើយ នាងត្រូវរង់‌ចាំអស់‌រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃទៀត ទើបនាងអាចធ្វើពិធីជម្រះកាយឲ្យបរិសុទ្ធ។ ២៩ នៅថ្ងៃទីប្រាំ‌បី នាងត្រូវយកលលកពីរ ឬព្រាបជំទើរពីរ ទៅជូនបូជា‌ចារ្យនៅត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣០ បូជា‌ចារ្យយកសត្វមួយ ថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប និងសត្វមួយទៀតថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ បន្ទាប់មក បូជា‌ចារ្យធ្វើពិធីជម្រះបាបឲ្យស្ត្រីធ្លាក់ឈាម ដែលបណ្តាលឲ្យនាងទៅជាមិនបរិសុទ្ធនោះ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។

៣១ ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលឲ្យនៅដាច់ឆ្ងាយពីយើង ក្នុងពេលដែលពួកគេស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ។ ធ្វើដូច្នេះ ពួកគេនឹងរួចផុតពីស្លាប់ ព្រោះតែភាពមិនបរិសុទ្ធ គឺពួកគេមិនធ្វើឲ្យដំណាក់របស់យើងដែលស្ថិតនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ទៅជាសៅ‌ហ្មងឡើយ។

៣២ នេះជាច្បាប់ស្តីអំពីបុរសដែលមានជំងឺកាមរោគ ឬហូរទឹកកាមបណ្តាលឲ្យខ្លួនទៅជាមិនបរិសុទ្ធ ៣៣ និងស្តីអំពីស្ត្រីដែលធ្លាក់ឈាមក្នុងពេលមានរដូវ ព្រមទាំងបុរស និងស្ត្រីដែលរួមដំណេកជាមួយគ្នា នៅពេលស្ត្រីស្ថិតក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ»។

វិន័យស្តីអំពីពិធីរំដោះបាបប្រចាំឆ្នាំ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ ក្រោយគ្រាកូនប្រុសទាំងពីររបស់លោកអរ៉ុនស្លាប់ នៅពេលចូលទៅគាល់ព្រះ‌អម្ចាស់។

២ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ «ចូរប្រាប់អរ៉ុនជាបងរបស់អ្នក កុំឲ្យចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈគ្រប់ពេលវេលាឡើយ ពោលគឺចូលទៅខាងក្រោយវាំងនន ដែលនៅពីមុខគម្របហិប*នៃសម្ពន្ធ‌មេត្រី* បើមិនដូច្នោះទេ ក្រែងលោគាត់ត្រូវស្លាប់ ដ្បិតយើងនឹងលេចមកក្នុងពពកនៅលើគម្របហិប។

៣ ពេលអរ៉ុនចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈត្រូវធ្វើដូចតទៅ គឺយកគោឈ្មោលស្ទាវមួយសម្រាប់ថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប និងចៀមឈ្មោលមួយសម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ ៤ គាត់ត្រូវពាក់អាវវែងសក្ការៈធ្វើពីអំបោះធ្មៃ និងស្លៀកខោខ្លីខាងក្នុងធ្វើពីអំបោះធ្មៃ ពាក់ខ្សែក្រវាត់ធ្វើពីអំបោះធ្មៃ ហើយពាក់ឆ្នួតក្បាលធ្វើពីអំបោះធ្មៃ។ ដោយសម្លៀក‌បំពាក់ទាំងនេះសក្ការៈ មុននឹងស្លៀកពាក់ គាត់ត្រូវយកទឹកមកធ្វើពិធីជម្រះកាយជាមុនសិន។ ៥ គាត់ត្រូវទទួលពពែឈ្មោលពីរពីសហគមន៍អ៊ីស្រា‌អែល សម្រាប់ថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប និងចៀមឈ្មោលមួយសម្រាប់ថ្វាយជាតង្វាយដុតទាំងមូល។ ៦ អរ៉ុនត្រូវថ្វាយគោឈ្មោលរបស់គាត់ជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប សម្រាប់ខ្លួនគាត់ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ ៧ គាត់នាំពពែឈ្មោលទាំងពីរទៅដាក់នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ៨ អរ៉ុនត្រូវចាប់ឆ្នោតជ្រើស‌រើសពពែឈ្មោលទាំងពីរ គឺមួយថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ មួយទៀតឲ្យអាសា‌អែល។ ៩ ពេលចាប់ឆ្នោតរួចហើយ អរ៉ុនយកពពែឈ្មោលដែលត្រូវថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ទៅធ្វើជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប។ ១០ រីឯពពែឈ្មោលដែលត្រូវបានទៅអាសា‌អែល ក៏ត្រូវយកមកទាំងរស់ ដាក់នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ សម្រាប់លោះបាប ហើយប្រគល់ឲ្យអាសា‌អែល នៅវាលរហោ‌ស្ថាន។ ១១ អរ៉ុនត្រូវថ្វាយគោបាជាតង្វាយរំដោះបាប ដើម្បីលោះបាបគាត់ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ គាត់ត្រូវចាក់កគោបានោះ សម្រាប់រំដោះបាបរបស់ខ្លួន។ ១២ គាត់ត្រូវយកភាជន៍ពេញទៅដោយរងើកភ្លើង ដែលយកពីអាសនៈនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ព្រមទាំងយកគ្រឿងក្រអូបម៉ដ្តចំនួនពីរក្តាប់មកជាមួយ ចូលទៅក្នុងវាំងននសក្ការៈ។ ១៣ គាត់ត្រូវដុតគ្រឿងក្រអូបនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីផ្សែងហុយទៅលើគម្របហិប ដែលគ្របពីលើបន្ទះថ្មនៃសន្ធិ‌សញ្ញា។ ធ្វើដូច្នេះ គាត់នឹងមិនត្រូវស្លាប់ឡើយ។ ១៤ គាត់ត្រូវយកឈាមគោបាមក ហើយជ្រលក់ម្រាមដៃទៅក្នុងឈាមនោះ ប្រោះពីមុខគម្របហិបដែលនៅជ្រុងខាងកើត។ គាត់ត្រូវយកម្រាមដៃធ្វើពិធីប្រោះឈាមលើផ្នែកខាងមុខហិបដូច្នេះ ចំនួនប្រាំពីរដង។ ១៥ គាត់ត្រូវចាក់កពពែឈ្មោល សម្រាប់រំដោះបាបរបស់ប្រជាជន ហើយយកឈាមចូលទៅខាងក្រោយវាំងនន។ គាត់ត្រូវប្រោះឈាមពពែឈ្មោលនេះ ទៅលើគម្របហិប និងផ្នែកខាងមុខគម្របហិប ដូចគាត់បានប្រោះឈាមគោបាដែរ។ ១៦ គាត់ធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីជម្រះទីសក្ការៈឲ្យបរិសុទ្ធ រួចផុតពីភាពសៅ‌ហ្មងរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ព្រមទាំងអំពើទុច្ចរិត និងអំពើបាបទាំងប៉ុន្មានរបស់ពួកគេ។ គាត់ក៏ត្រូវធ្វើពិធីប្រោះឈាមបែបនេះលើពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលស្ថិតនៅកណ្ដាលចំណោមពួកគេ ជាមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ។ ១៧ ពេលគាត់ចូលទៅធ្វើពិធីជម្រះបាបនៅក្នុងទីសក្ការៈ រហូតដល់ពេលគាត់ចេញមកវិញ មិនត្រូវឲ្យនរណាម្នាក់ស្ថិតនៅក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ឡើយ។ គាត់ត្រូវធ្វើពិធីរំដោះបាបឲ្យខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ ឲ្យក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ និងឲ្យសហគមន៍អ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល។ ១៨ គាត់ត្រូវចេញមកខាងមុខអាសនៈ ដែលស្ថិតនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយធ្វើពិធីជម្រះអាសនៈ គឺគាត់ត្រូវយកឈាមគោបា និងឈាមពពែឈ្មោល ទៅលាបជុំ‌វិញស្នែងទាំងបួនរបស់អាសនៈ។ ១៩ គាត់ត្រូវយកម្រាមដៃជ្រលក់ក្នុងឈាម ហើយប្រោះឈាមទៅលើអាសនៈចំនួនប្រាំពីរដង។ គាត់ជម្រះអាសនៈឲ្យបរិសុទ្ធ រួចផុតពីភាពសៅ‌ហ្មងរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល រួចញែកអាសនៈឲ្យវិសុទ្ធ។

២០ ពេលគាត់ធ្វើពិធីជម្រះទីសក្ការៈ ជម្រះពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ និងជម្រះអាសនៈរួចរាល់ហើយ គាត់ត្រូវយកពពែឈ្មោលមួយទៀតដែលនៅរស់ ចូលមក។ ២១ អរ៉ុនត្រូវដាក់ដៃទាំងពីរលើក្បាលរបស់ពពែដែលនៅរស់ដោយលន់‌តួកំហុស ព្រមទាំងអំពើទុច្ចរិត និងអំពើបាបទាំងអស់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល រួចបញ្ចេរទៅលើក្បាលពពែនោះ។ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវឲ្យបុរសម្នាក់ដែលគាត់បានជ្រើស‌រើសជាមុន ដេញពពែនោះទៅវាលរហោ‌ស្ថាន។ ២២ ពពែនោះនាំយកអំពើបាបទាំងអស់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ឆ្ពោះទៅទីស្មសាន។ កាលដេញពពែនោះទៅវាលរហោ‌ស្ថានផុតហើយ ២៣ អរ៉ុនត្រូវចូលទៅក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់វិញ រួចដោះសម្លៀក‌បំពាក់ធ្វើពីអំបោះធ្មៃ ដែលគាត់ពាក់សម្រាប់បំពេញមុខ‌ងារក្នុងទីសក្ការៈនោះទុកនៅក្នុងទីសក្ការៈ។ ២៤ គាត់យកទឹកលាងដៃ ជម្រះកាយនៅក្នុងទីដ៏សក្ការៈ រួចស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់របស់គាត់វិញ។ បន្ទាប់មក ទើបគាត់ចេញមកក្រៅ ថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូលរបស់គាត់ និងតង្វាយដុតទាំងមូលរបស់ប្រជាជន ដើម្បីលោះបាបរបស់គាត់ និងបាបរបស់ប្រជាជន។ ២៥ គាត់ត្រូវដុតខ្លាញ់របស់សត្វនៅលើអាសនៈ ដើម្បីរំដោះបាប។

២៦ រីឯបុរសដែលដេញពពែទៅឲ្យអាសា‌អែលនៅវាលរហោ‌ស្ថាននោះ ក៏ត្រូវយកទឹកលាងជម្រះសម្លៀក‌បំពាក់ និងរូបកាយរបស់ខ្លួនដែរ។ បន្ទាប់មក ទើបគាត់អាចចូលមកក្នុងជំរំវិញបាន។ ២៧ រីឯគោបា និងពពែឈ្មោល ដែលគេសម្លាប់ ដើម្បីរំដោះបាប ហើយយកឈាមរបស់វាចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈសម្រាប់លោះបាបនោះ គេត្រូវយកវាចេញទៅខាងក្រៅជំរំ ហើយដុតវា ទាំងស្បែក ទាំងសាច់ និងគ្រឿងក្នុង។ ២៨ អ្នកដុតវាត្រូវយកទឹកលាងជម្រះសម្លៀក‌បំពាក់ និងរូបកាយរបស់ខ្លួន។ បន្ទាប់មក ទើបគាត់អាចចូលមកក្នុងជំរំវិញបាន។

២៩ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់រហូតតទៅ ឥតប្រែ‌ប្រួលឡើយ។ នៅថ្ងៃទីដប់ ខែទីប្រាំពីរ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតមអាហារ ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ គឺទាំងអ្នករាល់គ្នាដែលជាម្ចាស់ស្រុក ទាំងជនបរទេសដែលរស់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា ៣០ ដ្បិតថ្ងៃនោះ គេធ្វើពិធីលោះបាបអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីជម្រះអ្នករាល់គ្នាឲ្យបរិសុទ្ធ។ ពេលនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងបានបរិសុទ្ធនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ រួចផុតពីបាបទាំងប៉ុន្មានរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៣ ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃសប្ប័ទ* គឺជាថ្ងៃដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវសម្រាក ហើយតមអាហារ។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់រហូតតទៅ ឥតប្រែ‌ប្រួលឡើយ។

៣២ មានតែបូជា‌ចារ្យ*ដែលបានទទួលការចាក់ប្រេងតែង‌តាំង ឲ្យបំពេញមុខ‌ងារជាបូជា‌ចារ្យស្នងឪពុករបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ទើបមានសិទ្ធិធ្វើពិធីលោះបាប។ បូជា‌ចារ្យនោះត្រូវស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់ធ្វើពីអំបោះធ្មៃ ដែលជាសម្លៀក‌បំពាក់សក្ការៈ។ ៣៣ គាត់ត្រូវធ្វើពិធីជម្រះទីសក្ការៈដ៏‌វិសុទ្ធ ជម្រះពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ និងជម្រះអាសនៈ ឲ្យបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងរំដោះបាបបូជា‌ចារ្យ និងប្រជាជនទាំងអស់ក្នុងសហគមន៍។

៣៤ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់រហូតតទៅ ឥតប្រែ‌ប្រួលឡើយ ដើម្បីឲ្យរៀង‌រាល់ឆ្នាំ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលបានរួចផុតពីអំពើបាបទាំងប៉ុន្មាន» ។

គេក៏ធ្វើតាមព្រះ‌បន្ទូល ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។

ភាពវិសុទ្ធរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល

កន្លែងដែលត្រូវថ្វាយយញ្ញ‌បូជា

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេដូចតទៅ៖ ២ «ចូរប្រាប់អរ៉ុន និងកូនប្រុសរបស់គាត់ ព្រមទាំងជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូលថា ព្រះ‌អម្ចាស់បានបង្គាប់ដូចតទៅ:

៣ ក្នុងចំណោមកូនចៅអ៊ីស្រា‌អែល បើបុរសណាម្នាក់ចង់ចាក់កគោ ចៀម ឬពពែក្នុងជំរំ ឬក្រៅជំរំ ៤ ត្រូវតែនាំសត្វនោះមកត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីថ្វាយជាតង្វាយដល់ព្រះ‌អង្គ នៅមុខព្រះ‌ពន្លា។ ប្រសិនបើអ្នកនោះមិនធ្វើដូច្នេះទេ ត្រូវទារឈាមដែលគាត់បានបង្ហូរ ដោយដកគាត់ចេញពីក្នុងចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន។ ៥ ធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីឃាត់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលមិនឲ្យសម្លាប់សត្វធ្វើយញ្ញ‌បូជា នៅតាមទីវាល។ គេត្រូវនាំសត្វយកមកជូនបូជា‌ចារ្យ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយថ្វាយដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ទុកជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព។ ៦ បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រោះឈាមសត្វលើអាសនៈរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ នៅមាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ បូជា‌ចារ្យត្រូវដុតខ្លាញ់សត្វនោះ ដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។ ៧ ធ្វើដូច្នេះ ពួកគេនឹងលែងក្បត់យើង ដោយថ្វាយយញ្ញ‌បូជាទៅព្រះក្លែង‌ក្លាយ ដែលមានរូប‌រាងដូចពពែឈ្មោលទៀតហើយ។ នេះជាច្បាប់ដែលពួកគេ និងពូជ‌ពង្សរបស់ពួកគេ ត្រូវកាន់រហូតតទៅ ឥតប្រែ‌ប្រួលឡើយ។ ៨ ចូរប្រាប់ពួកគេថា ក្នុងចំណោមកូនចៅអ៊ីស្រា‌អែល ឬជនបរទេសដែលរស់នៅជាមួយពួកគេ ប្រសិនបើមានបុរសណាម្នាក់ថ្វាយតង្វាយដុតទាំងមូល ឬយញ្ញ‌បូជាអ្វីមួយ ៩ តែមិននាំសត្វនោះមកថ្វាយជាយញ្ញ‌បូជាដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ទេ ត្រូវដកបុរសនោះចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន»។

ការហាមឃាត់បរិភោគឈាម

១០ «ក្នុងចំណោមកូនចៅអ៊ីស្រា‌អែល ឬជនបរទេសដែលរស់នៅជាមួយពួកគេ ប្រសិនបើមានបុរសណាម្នាក់បរិភោគឈាមអ្វីក៏ដោយ យើងនឹងដាក់ទោសអ្នកដែលបរិភោគនោះ ហើយដកគេចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន ១១ ដ្បិតជីវិតរបស់សត្វលោកស្ថិតនៅក្នុងឈាម។ ហេតុនេះហើយបានយើងឲ្យអ្នករាល់គ្នាបង្ហូរឈាមនៅលើអាសនៈ ដើម្បីធ្វើពិធីរំដោះបាប។ ឈាមអាចរំដោះបាបបាន ព្រោះនៅក្នុងឈាមមានជីវិត។ ១២ ហេតុនេះ យើងហាមជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលថា: ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា និងជនបរទេសដែលនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា មិនត្រូវឲ្យនរណាម្នាក់បរិភោគឈាមជាដាច់ខាត។ ១៣ ក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល និងជនបរទេសដែលរស់នៅជាមួយពួកគេ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់បរបាញ់សត្វចតុ‌ប្បាទ ឬសត្វស្លាបណាមួយដែលអាចបរិភោគបាន គេត្រូវសម្រក់ឈាមសត្វនោះលើដី ហើយយកធូលីដីលុបពីលើ។ ១៤ ជីវិតរបស់សត្វលោកទាំងអស់ស្ថិតនៅក្នុងឈាមរបស់ខ្លួន។ ហេតុនេះហើយបានជាយើងហាមជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលថា “អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគឈាមរបស់សត្វលោកណាមួយឡើយ ដ្បិតជីវិតរបស់សត្វលោកទាំងអស់ស្ថិតនៅក្នុងឈាមរបស់ខ្លួន។ អ្នកណាបរិភោគឈាម ត្រូវដកអ្នកនោះចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន”។

១៥ មនុស្សទាំងអស់ក្នុងចំណោមម្ចាស់ស្រុក ឬជនបរទេស ដែលបរិភោគសត្វងាប់ដោយជំងឺ ឬដោយសត្វព្រៃហែក ត្រូវយកទឹកលាងសំអាតសម្លៀក‌បំពាក់ និងរូបកាយរបស់ខ្លួន គេនៅមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច រួចទើបបរិសុទ្ធឡើងវិញ។ ១៦ ប្រសិនបើគេមិនលាងសម្លៀក‌បំពាក់ និងរូបកាយរបស់ខ្លួនទេ គេមានកំហុសហើយ»។

វិន័យផ្សេងៗស្តីអំពីភាពបរិសុទ្ធ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៣ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវប្រព្រឹត្តដូចជនជាតិអេស៊ីបធ្លាប់ប្រព្រឹត្ត នៅក្នុងស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់រស់នៅ ហើយក៏មិនត្រូវប្រព្រឹត្តដូចជនជាតិកាណាននៅក្នុងស្រុក ដែលយើងនាំអ្នករាល់គ្នាចូលទៅរស់នៅដែរ។ កុំកាន់តាមច្បាប់របស់ពួកគេ។ ៤ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រព្រឹត្តតាមច្បាប់ ហើយកាន់តាមវិន័យរបស់យើង។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៥ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមក្រឹត្យ‌វិន័យ និងច្បាប់ទាំងប៉ុន្មានរបស់យើង។ អ្នកប្រតិ‌បត្តិតាមនឹងមានជីវិត ដោយ‌សារក្រឹត្យ‌វិន័យ និងច្បាប់ទាំងនោះ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

៦ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មិនត្រូវឲ្យនរណាម្នាក់រួមរ័កជាមួយសាច់‌ញាតិរបស់ខ្លួនឡើយ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។ ៧ មិនត្រូវបន្ថោកឪពុករបស់ខ្លួន ដោយរួមរ័កជាមួយម្ដាយរបស់អ្នកឡើយ។ គាត់ជាម្ដាយរបស់អ្នក ដូច្នេះ កុំបន្ថោកម្ដាយរបស់អ្នកឲ្យសោះ។ ៨ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយប្រពន្ធចុងរបស់ឪពុកអ្នកឡើយ ធ្វើដូច្នេះ ដូចជាបន្ថោកឪពុករបស់អ្នកដែរ។ ៩ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយបងស្រី ឬប្អូនស្រីរបស់អ្នកឡើយ ទោះ‌បីនាងជាបង‌ប្អូនឪពុកតែមួយ ឬបង‌ប្អូនរួមផ្ទៃជាមួយអ្នកក្តី ទោះ‌បីជាកូនមានខាន់‌ស្លា ឬឥតខាន់‌ស្លាក្តី។ ១០ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយចៅស្រីរបស់អ្នកឡើយ ទោះ‌បីនាងនោះជាកូនរបស់កូនប្រុស ឬកូនស្រីរបស់អ្នកក្តី ព្រោះធ្វើដូច្នេះ អ្នកបន្ថោកខ្លួន។ ១១ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយកូនស្រីរបស់ប្រពន្ធចុងឪពុកអ្នកឡើយ នាងក៏ជាកូនរបស់ឪពុកអ្នកដែរ ដូច្នេះ នាងជាប្អូនស្រីរបស់អ្នក។ ១២ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយបងស្រី ឬប្អូនស្រីរបស់ឪពុកអ្នកឡើយ ព្រោះគាត់ជាសាច់ឈាមបង្កើតរបស់ឪពុកអ្នក។ ១៣ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយបងស្រី ឬប្អូនស្រីរបស់ម្ដាយអ្នកឡើយ ព្រោះគាត់ជាសាច់ឈាមបង្កើតរបស់ម្ដាយអ្នក។ ១៤ មិនត្រូវបន្ថោកបងប្រុស ឬប្អូនប្រុសរបស់ឪពុកអ្នក ដោយរួមរ័កជាមួយប្រពន្ធរបស់គាត់ឡើយ ព្រោះនាងត្រូវជាម្ដាយមីងរបស់អ្នក។ ១៥ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយកូនប្រសាស្រីរបស់អ្នកឡើយ ព្រោះនាងជាប្រពន្ធរបស់កូនប្រុសអ្នក ដូច្នេះ កុំរួមរ័កជាមួយនាងឲ្យសោះ។ ១៦ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយប្រពន្ធរបស់បង ឬប្អូនអ្នកឡើយ។ ១៧ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយម្ដាយផង និងកូនស្រីផងឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយចៅស្រីជាកូនរបស់កូនប្រុស ឬកូនស្រីគាត់ ព្រោះជាសាច់ឈាមរបស់គាត់។ ធ្វើដូច្នេះ ជាអំពើដ៏ថោក‌ទាបបំផុត។ ១៨ ក្នុងពេលប្រពន្ធអ្នកនៅរស់ មិនត្រូវយកបងថ្លៃ ឬប្អូនថ្លៃរបស់អ្នក មកធ្វើជាប្រពន្ធចុង ជាហេតុបង្កឲ្យមានជម្លោះទាស់‌ទែងគ្នារវាងនាង និងប្រពន្ធរបស់អ្នកឡើយ។

១៩ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយស្ត្រីដែលមានរដូវឡើយ ដ្បិតនាងស្ថិតនៅក្នុងភាពមិនបរិសុទ្ធ។ ២០ កុំរួមរ័កជាមួយប្រពន្ធរបស់អ្នកដទៃ ជាហេតុបណ្តាលឲ្យអ្នកទៅជាសៅ‌ហ្មងជាមួយនាងឡើយ។

២១ មិនត្រូវយកកូនចៅរបស់អ្នកទៅឲ្យគេធ្វើយញ្ញ‌បូជាចំពោះព្រះម៉ូឡុកឡើយ កុំបង្អាប់ព្រះ‌នាមនៃព្រះរបស់អ្នកឲ្យសោះ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។ ២២ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយប្រុសៗដូចគ្នា ដូចគេរួមរ័កជាមួយស្ត្រីឡើយ ដ្បិតនេះជាអំពើគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមបំផុត។

២៣ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយសត្វធាតុ ដែលជាហេតុនាំឲ្យខ្លួនត្រូវសៅ‌ហ្មងឡើយ។ រីឯស្ត្រីក៏មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយសត្វដែរ ព្រោះជាអំពើមួយដ៏ថោក‌ទាបបំផុត។

២៤ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាសៅ‌ហ្មងដោយ‌សារអំពើណាមួយ ក្នុងបណ្តាអំពើទាំងនេះឲ្យសោះ ដ្បិតយើងបានដេញប្រជា‌ជាតិនានាចេញពីមុខអ្នករាល់គ្នា ព្រោះតែពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើទាំងនេះដែលបណ្តាលឲ្យខ្លួនទៅជាសៅ‌ហ្មង។ ២៥ ស្រុកទេសបានក្លាយទៅជាសៅ‌ហ្មង ហេតុនេះហើយបានជាយើងដាក់ទោសអ្នកស្រុក ធ្វើឲ្យពួកគេខ្ចាត់‌ខ្ចាយចេញពីទឹកដីរបស់ខ្លួន។ ២៦ ត្រូវប្រតិ‌បត្តិតាមក្រឹត្យ‌វិន័យ និងច្បាប់របស់យើង គឺទាំងអ្នករាល់គ្នាដែលជា‌ម្ចាស់ស្រុកទាំងជនបរទេសដែលរស់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា មិនត្រូវប្រព្រឹត្តអំពើគួរស្អប់ខ្ពើមណាមួយក្នុងចំណោមអំពើទាំងនោះឡើយ។ ២៧ ជាតិសាសន៍ដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនេះមុនអ្នករាល់គ្នា បានប្រព្រឹត្តអំពើគួរស្អប់ខ្ពើមទាំងនេះ ជាហេតុបណ្តាលឲ្យស្រុកទៅជាសៅ‌ហ្មង។ ២៨ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្វើឲ្យស្រុកទៅជាសៅ‌ហ្មងទេ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនត្រូវខ្ចាត់‌ខ្ចាយចេញពីទឹកដី ដូចប្រជា‌ជាតិដែលរស់នៅទីនេះមុនអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ២៩ អស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើណាមួយ ក្នុងចំណោមអំពើគួរស្អប់ខ្ពើមទាំងនេះ នឹងត្រូវដកចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន។ ៣០ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រតិ‌បត្តិតាមបញ្ជារបស់យើង ដោយឥតប្រព្រឹត្តអំពើគួរស្អប់ខ្ពើមណាមួយ ដូចអស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនេះមុនអ្នករាល់គ្នា ធ្លាប់ប្រព្រឹត្តឡើយ។ កុំបណ្តោយខ្លួនឲ្យសៅ‌ហ្មង ដោយប្រព្រឹត្តអំពើទាំងនេះឲ្យសោះ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា»។

វិន័យផ្សេងៗ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរប្រាប់សហគមន៍អ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូលដូចតទៅ: អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែវិសុទ្ធ ព្រោះយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា យើងជាព្រះដ៏‌វិសុទ្ធ។

៣ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ម្នាក់ៗត្រូវគោរពមាតា‌បិតារបស់ខ្លួន ត្រូវគោរពថ្ងៃសប្ប័ទ*របស់យើង។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។

៤ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបែរទៅគោរពព្រះក្លែង‌ក្លាយ ហើយក៏មិនត្រូវសិតរូបព្រះសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។

៥ ពេលណាអ្នករាល់គ្នាធ្វើយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាពថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រូវថ្វាយតាមរបៀបគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អង្គ។ ៦ ត្រូវបរិភោគសាច់របស់សត្វ ដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើយញ្ញ‌បូជា នៅថ្ងៃនោះ និងថ្ងៃបន្ទាប់។ រីឯសាច់ដែលនៅសល់រហូតដល់ថ្ងៃទីបីត្រូវយកទៅដុត។ ៧ ប្រសិនបើបរិភោគសាច់នេះនៅថ្ងៃទីបី មិនល្អទេ ហើយក៏មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ដែរ។ ៨ នរណាបរិភោគសាច់នេះនៅថ្ងៃទីបី នឹងមានទោស ដ្បិតគេប្រមាថរបស់ដែលគេបានញែកជាសក្ការៈថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ អ្នកប្រព្រឹត្តដូច្នេះ នឹងត្រូវដកចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន។

៩ ពេលណាអ្នករាល់គ្នាច្រូតស្រូវ នៅក្នុងស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា កុំច្រូតរហូតដល់ភ្លឺស្រែឡើយ ហើយក៏កុំរើសកួរស្រូវដែលជ្រុះដែរ។ ១០ មិនត្រូវបេះផ្លែទំពាំងបាយ‌ជូរ ដែលនៅសេស‌សល់ក្នុងចម្ការរបស់អ្នកឲ្យសោះ ហើយផ្លែដែលជ្រុះលើដីក៏មិនត្រូវរើសដែរ គឺត្រូវទុកឲ្យជនទុរគត និងជនបរទេសរើសបរិភោគ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។

១១ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវលួចទ្រព្យរបស់អ្នកដទៃ ហើយក៏មិនត្រូវបោក‌ប្រាស់ និងបញ្ឆោតយកទ្រព្យជនរួមជាតិរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ ១២ មិនត្រូវយកនាមយើងទៅស្បថបំពានឡើយ ធ្វើដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាបន្ថោកព្រះ‌នាមនៃព្រះរបស់អ្នក។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

១៣ មិនត្រូវជិះ‌ជាន់សង្កត់‌សង្កិនជនរួមជាតិរបស់អ្នកឡើយ កុំប្លន់យកទ្រព្យគេ ហើយក៏កុំទុកប្រាក់ឈ្នួលរបស់កម្មករ រហូតដល់ថ្ងៃស្អែកដែរ។ ១៤ មិនត្រូវជេរប្រមាថមនុស្សថ្លង់ ហើយក៏កុំយកអ្វីទៅដាក់នៅពីមុខមនុស្សខ្វាក់ បណ្តាលឲ្យគេជំពប់ដួលឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរគោរពកោតខ្លាចព្រះរបស់អ្នក។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

១៥ ពេលវិនិច្ឆ័យទោស កុំកាត់ក្តីដោយអយុត្តិ‌ធម៌ កុំរើសមុខនរណាឲ្យសោះ គឺកុំយោគ‌យល់អ្នកតូច ឬអ្នកធំ តែត្រូវវិនិច្ឆ័យឲ្យជនរួមជាតិរបស់អ្នក ដោយយុត្តិ‌ធម៌។

១៦ មិនត្រូវដើរបរិហារកេរ្តិ៍ប្រជាជនរបស់អ្នកឡើយ ហើយក៏កុំចោទប្រកាន់អ្នកដទៃ ធ្វើឲ្យគេទទួលទោសប្រហារជីវិតដែរ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៧ មិនត្រូវមានចិត្តស្អប់បង‌ប្អូនរបស់អ្នក តែត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ស្តីបន្ទោសជនរួមជាតិរបស់អ្នក ធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងមិនរួមគំនិតជាមួយអ្នកនោះ ក្នុងការប្រព្រឹត្តអំពើបាបឡើយ។ ១៨ កុំសង‌សឹកឲ្យសោះ ហើយក៏មិនត្រូវចងគំនុំនឹងជនរួមឈាមរបស់អ្នកដែរ។ ចូរស្រឡាញ់អ្នកដទៃឲ្យបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

១៩ ចូរប្រតិ‌បត្តិតាមក្រឹត្យ‌វិន័យរបស់យើង។ មិនត្រូវយកសត្វពីរប្រភេទខុសគ្នា មកបង្កាត់គ្នាឡើយ។ នៅក្នុងស្រែរបស់អ្នក ក៏មិនត្រូវយកពូជស្រូវពីរប្រភេទ មកព្រោះជាមួយគ្នាដែរ។ កុំស្លៀកសម្លៀក‌បំពាក់ ដែលត្បាញដោយអំបោះពីរប្រភេទខុសគ្នា។

២០ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់រួមដំណេកជាមួយស្ត្រីម្នាក់ ហើយនាងនោះជាខ្ញុំបម្រើដែលត្រូវជាគូដណ្ដឹងរបស់បុរសម្នាក់ទៀត តែមិនទាន់មាននរណាលោះនាងឲ្យទៅជាអ្នកជានៅឡើយ អ្នកទាំងពីរនឹងត្រូវទទួលពិន័យ តែមិនទទួលទោសដល់ស្លាប់ទេ ដ្បិតនាងនោះមិនទាន់ទៅជាអ្នកជានៅឡើយ។ ២១ បុរសដែលបានប្រព្រឹត្តខុស ត្រូវនាំយកចៀមឈ្មោលមួយទៅថ្វាយជាតង្វាយលោះបាប នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រង់មាត់ទ្វារពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់។ ២២ បូជា‌ចារ្យត្រូវធ្វើពិធីរំដោះបាបឲ្យបុរសនោះ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្រ្ដព្រះ‌អម្ចាស់ គឺបូជា‌ចារ្យត្រូវថ្វាយចៀមឈ្មោលជាយញ្ញ‌បូជាលោះបាប នោះព្រះ‌អម្ចាស់នឹងលើក‌លែងទោសឲ្យគេរួចពីបាប។

២៣ ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងស្រុក ហើយដាំដើមឈើហូបផ្លែគ្រប់មុខ ត្រូវចាត់ទុកផ្លែឈើទាំងនោះជាផ្លែមិនបរិសុទ្ធ ក្នុងអំឡុងពេលបីឆ្នាំ គឺកុំបរិភោគឡើយ។ ២៤ នៅឆ្នាំទីបួន ត្រូវញែកផ្លែឈើទាំងអស់ជាសក្ការៈថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះ‌អង្គ។ ២៥ នៅឆ្នាំទីប្រាំ អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគផ្លែឈើទាំងនេះ។ ធ្វើដូច្នេះ ភោគ‌ផលរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងកើនចំនួនច្រើនឡើង។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។

២៦ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគសាច់សត្វណាដែលនៅមានឈាមឡើយ។ មិនត្រូវប្រព្រឹត្តអំពើមន្ត‌អាគម ហើយក៏មិនត្រូវគន់‌គូរមើលជោគ‌រាសីដែរ។ ២៧ កុំកាត់ជើងសក់របស់អ្នករាល់គ្នាឲ្យមានរាងមូល កុំកោរជាយពុកចង្ការបស់អ្នកឡើយ។ ២៨ មិនត្រូវធ្វើពិធីឆូតសាច់របស់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីកាន់ទុក្ខមនុស្សស្លាប់ ហើយក៏មិនត្រូវសាក់លើរូបកាយរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

២៩ មិនត្រូវបន្ថោកកូនស្រីរបស់អ្នក ដោយជំរុញនាងឲ្យធ្វើជាស្រីពេស្យាឡើយ ដើម្បីកុំឲ្យស្រុកទេសពោរ‌ពេញទៅដោយភាពពេស្យា‌ចារ និងអំពើថោក‌ទាប។

៣០ ត្រូវគោរពបុណ្យសប្ប័ទ និងទីសក្ការៈរបស់យើង។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

៣១ មិនត្រូវទៅរកគ្រូអន្ទងខ្មោច ឬគ្រូទាយឡើយ កុំស្វែងរកពួកគេឲ្យសោះ ក្រែងលោអ្នករាល់គ្នាប្រែជាសៅ‌ហ្មងរួមជាមួយពួកគេដែរ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។

៣២ ត្រូវចេះឱនលំ‌ទោននៅចំពោះមុខចាស់ជរា និងលើកកិត្តិ‌យសចាស់ព្រឹទ្ធា‌ចារ្យ។ ចូរគោរពកោតខ្លាចព្រះរបស់អ្នក។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣៣ ប្រសិនបើមានជនបរទេសមករស់នៅក្នុងស្រុកជាមួយអ្នករាល់គ្នា កុំជិះ‌ជាន់គេឡើយ។ ៣៤ ចូរប្រព្រឹត្តចំពោះជនបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា ដូចប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដែលជា‌ម្ចាស់ស្រុកដែរ។ ត្រូវស្រឡាញ់ជនបរទេសនោះឲ្យបានដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាក៏ធ្លាប់រស់ជាជនបរទេស នៅស្រុកអេស៊ីបដែរ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។

៣៥ ទោះ‌បីក្នុងការកាត់ក្តី ឬក្នុងការវាស់ ការថ្លឹង និងការវាល់ក្តី មិនត្រូវប្រព្រឹត្តទុច្ចរិតឡើយ។ ៣៦ ចូរប្រើជញ្ជីងត្រឹម‌ត្រូវ កូនជញ្ជីងត្រឹម‌ត្រូវ រង្វាស់រង្វាល់ត្រឹម‌ត្រូវ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា យើងបានរំដោះអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេស៊ីប។

៣៧ ចូរប្រតិ‌បត្តិតាមវិន័យ និងច្បាប់ទាំងប៉ុន្មានរបស់យើង។ ចូរនាំគ្នាប្រតិ‌បត្តិតាម។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់»។

ទោសសម្រាប់បទ‌ឧក្រិដ្ឋផ្សេងៗ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេដូចតទៅ៖ ២ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលថា: ក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ឬក្នុងចំណោមជនបរទេសដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល បើនរណាម្នាក់ប្រគល់កូនចៅរបស់ខ្លួនទៅឲ្យគេបូជាសែនព្រះម៉ូឡុក អ្នកនោះត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់ គឺប្រជាជននៅក្នុងស្រុកត្រូវយកដុំថ្មគប់សម្លាប់អ្នកនោះ។ ៣ រីឯយើង យើងនឹងដាក់ទោសបុរសនោះ យើងនឹងដកគេចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន ព្រោះគេបានប្រគល់កូនចៅរបស់ខ្លួនទៅឲ្យព្រះម៉ូឡុក ជាហេតុបណ្តាលឲ្យទីសក្ការៈរបស់យើងទៅជាសៅ‌ហ្មង ហើយបង្អាប់‌បង្អោននាមដ៏‌វិសុទ្ធរបស់យើងទៀតផង។ ៤ ប្រសិនបើប្រជាជននៅក្នុងស្រុកធ្វើមិនដឹងមិនឮអំពីរឿងបុរស ដែលប្រគល់កូនចៅទៅឲ្យព្រះម៉ូឡុក គឺពួកគេមិនព្រមសម្លាប់បុរសនោះទេ ៥ យើងនឹងដាក់ទោសបុរសនោះ ព្រមទាំងអំបូររបស់គេផង។ យើងនឹងដកគេចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន ហើយយើងក៏ដកអស់អ្នកដែលក្បត់យើងទៅគោរពព្រះម៉ូឡុក ដូចអ្នកនោះដែរ។ ៦ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់ក្បត់យើង ដោយបែរទៅរកគ្រូអន្ទងខ្មោច និងគ្រូទាយជោគ‌រាសី យើងនឹងដាក់ទោសអ្នកនោះ ហើយដកគេចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន។ ៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវញែកខ្លួនឲ្យវិសុទ្ធ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានទៅជាប្រជាជនដ៏‌វិសុទ្ធ ព្រោះយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៨ ត្រូវកាន់ និងអនុវត្តតាមបទបញ្ជារបស់យើង។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលប្រោសអ្នករាល់គ្នាឲ្យវិសុទ្ធ។

៩ អ្នកជេរប្រមាថឪពុកម្ដាយត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់។ អ្នកនោះទទួលខុសត្រូវលើការស្លាប់របស់ខ្លួន ព្រោះបានជេរប្រមាថឪពុកម្ដាយ។

១០ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ជាមួយស្ត្រីដែលមានប្ដីហើយ អ្នកនោះផិតក្បត់ជាមួយប្រពន្ធអ្នកដទៃ។ បុរស និងស្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដូច្នេះ ត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់។

១១ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់រួមរ័កជាមួយប្រពន្ធចុងរបស់ឪពុកខ្លួន គឺបន្ថោកកិត្តិ‌យសឪពុក បុរស និងស្ត្រីនោះត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់។ អ្នកទាំងពីរទទួលខុសត្រូវលើការស្លាប់របស់ខ្លួន។ ១២ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់រួមរ័កជាមួយកូនប្រសាស្រីរបស់ខ្លួន អ្នកទាំងពីរត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់ ព្រោះគេបានប្រព្រឹត្តអំពើដ៏ថោក‌ទាបបំផុត។ អ្នកទាំងពីរទទួលខុសត្រូវលើការស្លាប់របស់ខ្លួន។ ១៣ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់រួមរ័កជាមួយបុរសម្នាក់ទៀត ដូចគេរួមដំណេកជាមួយស្ត្រី អ្នកទាំងពីរប្រព្រឹត្តអំពើមួយគួរស្អប់ខ្ពើមបំផុត គេត្រូវតែទទួលទោសដល់ស្លាប់។ អ្នកទាំងពីរទទួលខុសត្រូវលើការស្លាប់របស់ខ្លួន។ ១៤ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់យកស្ត្រីពីរនាក់ ទាំងម្ដាយ ទាំងកូនស្រីមកធ្វើជាប្រពន្ធ គឺជាអំពើមួយដ៏ថោក‌ទាប។ ត្រូវយកជននោះ និងស្រីទាំងពីរទៅដុត ដើម្បីបំបាត់អំពើដ៏ថោក‌ទាបនេះ ចេញពីចំណោមអ្នករាល់គ្នា។ ១៥ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់រួមរ័កជាមួយសត្វ អ្នកនោះត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់។ រីឯសត្វក៏ត្រូវសម្លាប់ចោលដែរ។ ១៦ ប្រសិនបើស្ត្រីម្នាក់ទៅរួមរ័កជាមួយសត្វ ត្រូវសម្លាប់ទាំងស្ត្រីនោះ ទាំងសត្វ។ គេទទួលខុសត្រូវលើការស្លាប់របស់ខ្លួន។

១៧ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់យកប្អូនស្រី ឬបងស្រីរបស់ខ្លួនមកធ្វើជាប្រពន្ធ ទោះ‌បីនាងជាបង‌ប្អូនឪពុកតែមួយ ឬបង‌ប្អូនពោះមួយក្តី ប្រសិនបើអ្នកទាំងពីររួមរ័កជាមួយគ្នា គេប្រព្រឹត្តអំពើដ៏អាម៉ាស់បំផុត។ ត្រូវដកអ្នកទាំងពីរចេញពីក្នុងចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន នៅចំពោះមុខមនុស្សទាំងអស់។ បុរសដែលរួមរ័កជាមួយប្អូនស្រី ឬបងស្រីខ្លួនដូច្នេះ ត្រូវទទួលខុសត្រូវលើកំហុសរបស់ខ្លួន។ ១៨ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់រួមរ័កជាមួយស្ត្រីដែលកំពុងមានរដូវ ប្រសិនបើអ្នកនោះឃើញឈាមនាងហូរ ហើយនាងក៏បង្ហាញឈាមរបស់ខ្លួនហូរដែរនោះ ត្រូវដកអ្នកទាំងពីរចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន។ ១៩ មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយបងស្រី ឬប្អូនស្រីរបស់ម្ដាយអ្នក ហើយក៏មិនត្រូវរួមរ័កជាមួយបងស្រី ឬប្អូនស្រីរបស់ឪពុកអ្នកដែរ។ អ្នកដែលរួមរ័កជាមួយសាច់‌ញាតិដ៏ជិត‌ដិតរបស់ខ្លួនដូច្នេះ ត្រូវទទួលខុសត្រូវលើកំហុសរបស់ខ្លួន។ ២០ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់រួមរ័កជាមួយប្រពន្ធឪពុកមារបស់ខ្លួន អ្នកនោះបន្ថោកកិត្តិ‌យសឪពុកមារបស់ខ្លួន។ អ្នកទាំងពីរត្រូវទទួលទោស ព្រោះតែអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយពួកគេនឹងស្លាប់ទាំងគ្មានកូន។ ២១ ប្រសិនបើបុរសម្នាក់រួមរ័កជាមួយបងថ្លៃ ឬប្អូនថ្លៃរបស់ខ្លួន គឺជាអំពើមួយដ៏សៅ‌ហ្មង អ្នកនោះបន្ថោកកិត្តិ‌យសបង‌ប្អូនរបស់ខ្លួន ហើយគេនឹងគ្មានកូនឡើយ។

២២ ចូរកាន់តាមដំបូន្មាន និងច្បាប់ទាំងប៉ុន្មានរបស់យើង ព្រមទាំងប្រតិ‌បត្តិតាមទៀតផង។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនខ្ចាត់‌ខ្ចាយចេញពីទឹកដី ដែលយើងនាំអ្នករាល់គ្នាទៅរស់នៅនោះឡើយ។ ២៣ ចូរកុំធ្វើតាមទំនៀម‌ទម្លាប់របស់ប្រជា‌ជាតិនានា ដែលយើងនឹងដេញចេញពីមុខអ្នករាល់គ្នាឲ្យសោះ ដ្បិតពួកគេបានធ្វើឲ្យយើងស្អប់ខ្ពើម ព្រោះតែអំពើទាំងនេះ។ ២៤ យើងបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នករាល់គ្នានឹងកាន់កាប់ស្រុករបស់ពួកគេ យើងប្រគល់ស្រុកនោះឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាកម្ម‌សិទ្ធិ គឺជាស្រុកដ៏សម្បូរ‌សប្បាយ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា យើងបានញែកអ្នករាល់គ្នាចេញពីចំណោមជាតិសាសន៍ទាំង‌ឡាយ។

២៥ អ្នករាល់គ្នាត្រូវចេះសម្គាល់មើលសត្វបរិសុទ្ធ និងសត្វមិនបរិសុទ្ធ បក្សា‌បក្សីបរិសុទ្ធ និងបក្សា‌បក្សីមិនបរិសុទ្ធ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាក្លាយទៅជាមនុស្សអាស្រូវ ព្រោះតែសត្វជើងបួន សត្វស្លាប និងសត្វលូនវារ ដែលយើងចាត់ទុកជាសត្វមិនបរិសុទ្ធសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ ២៦ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែវិសុទ្ធសម្រាប់យើង ដ្បិតយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះដ៏‌វិសុទ្ធ។ យើងបានញែកអ្នករាល់គ្នាចេញពីជាតិសាសន៍នានា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាប្រជាជនរបស់យើង។

២៧ ប្រសិនបើបុរស ឬស្ត្រីម្នាក់ចេះអន្ទងខ្មោច ឬទស្សន៍‌ទាយជោគ‌រាសី ត្រូវតែទទួលទោសដល់ស្លាប់។ ចូរយកដុំថ្មគប់សម្លាប់ពួកគេ ហើយពួកគេទទួលខុសត្រូវលើការស្លាប់របស់ខ្លួន»។

ច្បាប់សម្រាប់បូជា‌ចារ្យ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ «ចូរប្រាប់ពួកបូជា‌ចារ្យដែលជាកូនចៅរបស់អរ៉ុនដូចតទៅ: បូជា‌ចារ្យមិនត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនសៅ‌ហ្មង ដោយ‌សារប៉ះ‌ពាល់សាក‌សពនរណាម្នាក់ ក្នុងចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួនឡើយ ២ លើក‌លែងតែគ្រួសារជិត‌ដិតបំផុត ដូចជាម្ដាយឪពុក កូនប្រុសកូនស្រី និងបង‌ប្អូនប្រុស។ ៣ គាត់ក៏មានសិទ្ធិប៉ះ‌ពាល់សពរបស់បង‌ប្អូនស្រី ដែលនៅក្រមុំមិនទាន់មានគូ‌ស្រករដែរ ព្រោះនាងនៅក្រោមអាណា‌ព្យាបាលរបស់គ្រួសារគាត់នៅឡើយ តែគាត់អាចទៅជាសៅ‌ហ្មងដោយ‌សារប៉ះ‌ពាល់សាក‌សពរបស់នាង។ ៤ បូជា‌ចារ្យមានមុខ‌ងារជាមេដឹកនាំក្នុងចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន ដូច្នេះ គាត់មិនត្រូវបន្ទាបបន្ថោកខ្លួនឯង ដោយបណ្តោយឲ្យខ្លួនទៅជាសៅ‌ហ្មងឡើយ។ ៥ បូជា‌ចារ្យមិនត្រូវកោរសក់ មិនត្រូវកោរជាយពុកចង្កា ឬធ្វើពិធីឆូតសាច់របស់ខ្លួនឡើយ។ ៦ ពួកគេត្រូវតែវិសុទ្ធសម្រាប់ព្រះរបស់ខ្លួន ហើយមិនបន្ថោកព្រះ‌នាមព្រះរបស់ខ្លួនទេ ដ្បិតពួកគេមានមុខ‌ងារថ្វាយយញ្ញ‌បូជា និងអាហារដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះ ពួកគេត្រូវតែវិសុទ្ធ។ ៧ បូជា‌ចារ្យមិនត្រូវយកស្ត្រីពេស្យា ឬស្ត្រីខូចមកធ្វើជាភរិយាឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវយកស្ត្រីប្ដីលែងដែរ ព្រោះបូជា‌ចារ្យត្រូវរក្សាខ្លួនឲ្យវិសុទ្ធ ថ្វាយព្រះរបស់ខ្លួន។ ៨ ចូរចាត់ទុកបូជា‌ចារ្យជាមនុស្សវិសុទ្ធ ព្រោះគេយកអាហារទៅថ្វាយព្រះរបស់អ្នក។ គេជាមនុស្សវិសុទ្ធសម្រាប់យើង ដ្បិតយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះដ៏‌វិសុទ្ធ ដែលប្រោសអ្នករាល់គ្នាឲ្យវិសុទ្ធ។ ៩ ប្រសិនបើកូនស្រីរបស់បូជា‌ចារ្យបង្ខូចខ្លួន ដោយប្រព្រឹត្តអំពើពេស្យា‌ចារ នាងនោះបន្ថោកឪពុករបស់ខ្លួន ដូច្នេះ ត្រូវយកនាងទៅដុតទាំងរស់។

១០ មហា‌បូជា‌ចារ្យដែលជាប្រមុខលើពួកបូជា‌ចារ្យ ហើយបានទទួលពិធីចាក់ប្រេងតែង‌តាំងសម្រាប់បំពេញមុខ‌ងារនេះ និងសម្រាប់ពាក់អាវសក្ការៈ មិនត្រូវដកឆ្នួតក្បាលចេញ ឬហែកសម្លៀក‌បំពាក់ខ្លួនឯងឡើយ។ ១១ មហា‌បូជា‌ចារ្យមិនត្រូវចូលទៅជិតសាក‌សព គឺសូម្បីតែសាក‌សពឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ផ្ទាល់ក៏គាត់មិនត្រូវប៉ះ‌ពាល់ដែរ ព្រោះបណ្តាលឲ្យខ្លួនទៅជាសៅ‌ហ្មង។ ១២ គាត់មិនត្រូវចេញពីទីសក្ការៈ ហើយបង្អាប់‌បង្អោនទីសក្ការៈព្រះរបស់ខ្លួនទេ ដ្បិតគាត់បានទទួលពិធីតែង‌តាំងដោយប្រេងនៃព្រះរបស់គាត់។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៣ គាត់ត្រូវរៀប‌ការតែនឹងស្ត្រីព្រហ្ម‌ចារី ១៤ គឺមិនត្រូវរៀប‌ការជាមួយស្ត្រីមេ‌ម៉ាយ ស្ត្រីប្ដីលែង ស្ត្រីពេស្យា ឬស្ត្រីខូចខ្លួនឡើយ តែត្រូវរៀប‌ការជាមួយស្ត្រីព្រហ្ម‌ចារី ក្នុងអំបូររបស់គាត់។ ១៥ ធ្វើដូច្នេះ គាត់មិនបង្ខូចពូជ‌ពង្សរបស់គាត់ នៅក្នុងចំណោមប្រជាជនរបស់គាត់ឡើយ ដ្បិតយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ យើងប្រោសគាត់ឲ្យវិសុទ្ធ»។

១៦ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ១៧ «ចូរប្រាប់អរ៉ុនដូចតទៅ: ក្នុងចំណោមពូជ‌ពង្សរបស់គាត់ នៅគ្រប់ជំនាន់ មិនត្រូវឲ្យនរណាម្នាក់ដែលមានរូប‌រាងកាយមិនធម្មតា នាំយកតង្វាយចូលទៅថ្វាយព្រះរបស់ខ្លួនឡើយ។ ១៨ មនុស្សមានរូប‌រាងកាយមិនធម្មតា ពុំអាចចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈទេ គឺមនុស្សខ្វាក់ មនុស្សខ្ញើចជើង ច្រមុះក្រពឹត ដៃជើងមិនស្មើគ្នា ១៩ មនុស្សកំបុតដៃ ឬកំបុតជើង ២០ មនុស្សគម កើតអុត មានស្នាមនៅលើភ្នែក កើតរមាស់ កើតស្រែង ខូចពង។ ២១ ក្នុងចំណោមពូជ‌ពង្សរបស់បូជា‌ចារ្យអរ៉ុន អ្នកមានរូប‌រាងកាយមិនធម្មតា មិនត្រូវចូលទៅថ្វាយតង្វាយដុតដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ឡើយ។ ដោយគេមានរូប‌រាងកាយមិនធម្មតាដូច្នេះ គេមិនអាចនាំយកអាហារចូលទៅថ្វាយព្រះរបស់ខ្លួនទេ។ ២២ គេអាចបរិភោគម្ហូបអាហាររបស់ព្រះ‌ជាម្ចាស់ ដែលជាអាហារដ៏‌វិសុទ្ធ និងអាហារដ៏‌វិសុទ្ធបំផុតនោះបាន ២៣ តែគេពុំអាចចូលទៅជិតវាំងនន ឬចូលទៅជិតអាសនៈជាដាច់ខាត ក្រែងលោគេបង្អាប់ទីសក្ការៈរបស់យើង ព្រោះគេមានរូប‌រាងកាយមិនធម្មតា ដ្បិតយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ដែលបានធ្វើឲ្យទីនោះទៅជាវិសុទ្ធ»។ ២៤ លោកម៉ូសេនាំយកព្រះ‌បន្ទូលនេះទៅជម្រាបលោកអរ៉ុន និងកូនចៅរបស់គាត់ ព្រមទាំងជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូល។

តង្វាយមិនអាចបរិភោគបាន

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេដូចតទៅ៖ ២ «ចូរប្រាប់អរ៉ុន និងកូនចៅរបស់គាត់ថា ក្នុងករណីខ្លះ ពួកគេមិនអាចបរិភោគតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធ ដែលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលថ្វាយជាសក្ការបូជាដល់យើងឡើយ ក្រែងលោគេបង្អាប់នាមដ៏‌វិសុទ្ធរបស់យើង។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

៣ ចូរប្រាប់ពួកគេថា: ក្នុងចំណោមពូជ‌ពង្សរបស់អ្នករាល់គ្នាគ្រប់ជំនាន់ អ្នកដែលមានភាពមិនបរិសុទ្ធ ហើយប៉ះ‌ពាល់តង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធ ដែលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលថ្វាយជាសក្ការៈ‌បូជាដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រូវដកអ្នកនោះកុំឲ្យបំពេញមុខ‌ងារនៅចំពោះមុខយើងទៀត។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

៤ ក្នុងចំណោមពូជ‌ពង្សរបស់អរ៉ុន អ្នកកើតឃ្លង់ ឬជំងឺកាមរោគ មិនអាចបរិភោគអាហារដ៏‌វិសុទ្ធទេ គឺលុះត្រាណាតែគេជាបរិសុទ្ធឡើងវិញ។ រីឯអ្នកដែលប៉ះ‌ពាល់នឹងមនុស្សសៅ‌ហ្មងដោយ‌សារពាល់សាក‌សព ឬមនុស្សដែលហូរទឹកកាម ក៏មិនអាចបរិភោគដែរ។ ៥ អ្នកប៉ះ‌ពាល់សត្វលូនវារ ដែលបណ្តាលឲ្យខ្លួនទៅជាសៅ‌ហ្មង ឬប៉ះ‌ពាល់មនុស្សណាម្នាក់ដែលមិនបរិសុទ្ធដោយប្រការណាក៏ដោយ ជាហេតុបណ្តាលឲ្យខ្លួនសៅ‌ហ្មងដែរនោះ ក៏មិនអាចបរិភោគបានទេ។ ៦ អ្នកប៉ះ‌ពាល់មនុស្ស ឬសត្វមិនបរិសុទ្ធបែបនេះ ត្រូវនៅមិនបរិសុទ្ធ រហូតដល់ល្ងាច។ គេគ្មានសិទ្ធិបរិភោគអាហារដ៏‌វិសុទ្ធទេ លុះត្រាតែយកទឹកមកធ្វើពិធីជម្រះកាយជាមុនសិន។ ៧ លុះថ្ងៃលិចផុតទៅ ទើបគេបានបរិសុទ្ធ ហើយអាចបរិភោគតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធ ជាអាហាររបស់ខ្លួនបាន។ ៨ បូជា‌ចារ្យមិនត្រូវបរិភោគសាច់សត្វដែលងាប់ដោយជំងឺ ឬដោយសត្វព្រៃខាំឡើយ ដើម្បីកុំឲ្យខ្លួនត្រូវសៅ‌ហ្មង ព្រោះតែសត្វនោះ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

៩ បូជា‌ចារ្យត្រូវប្រតិ‌បត្តិតាមបញ្ញត្តិរបស់យើង ដើម្បីកុំឲ្យខ្លួនមានទោស ហើយស្លាប់ ព្រោះតែរំលោភលើបញ្ញត្តិរបស់យើងស្តីអំពីអាហារ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលញែកពួកគេឲ្យវិសុទ្ធ។ ១០ មិនត្រូវឲ្យអ្នកផ្សេង ក្រៅពីក្រុមគ្រួសាររបស់បូជា‌ចារ្យបរិភោគអាហារដ៏‌វិសុទ្ធឡើយ សូម្បីតែភ្ញៀវ ឬអ្នកធ្វើការឲ្យបូជា‌ចារ្យ ក៏គ្មានសិទ្ធិបរិភោគអាហារដ៏‌វិសុទ្ធដែរ។ ១១ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកបម្រើដែលបូជា‌ចារ្យបានទិញមក មានសិទ្ធិបរិភោគដូចអ្នកបម្រើ ដែលកើតនៅក្នុងផ្ទះរបស់បូជា‌ចារ្យដែរ។ ១២ កូនស្រីរបស់បូជា‌ចារ្យ ដែលរៀប‌ការជាមួយអ្នកមិន‌មែនជាបូជា‌ចារ្យ គ្មានសិទ្ធិបរិភោគអាហារដែលយកពីតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធឡើយ។ ១៣ ប៉ុន្តែ កូនស្រីរបស់បូជា‌ចារ្យដែលជាស្ត្រីមេ‌ម៉ាយ ឬត្រូវប្ដីលែង ហើយគ្មានកូនចៅទេ ពេលនាងវិលត្រឡប់ទៅនៅជាមួយឪពុកវិញ ដូចគ្រានៅពីក្មេង នាងមានសិទ្ធិបរិភោគម្ហូបអាហាររបស់ឪពុកនាងបាន។ រីឯអ្នកក្រៅគ្មានសិទ្ធិបរិភោគម្ហូបអាហារនេះឡើយ។ ១៤ ប្រសិនបើនរណាបរិភោគតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធដោយមិនដឹងខ្លួន ត្រូវយកអាហារមកសងបូជា‌ចារ្យ ស្របតាមតម្លៃតង្វាយនោះ ព្រមទាំងបន្ថែមមួយភាគប្រាំផង។ ១៥ បូជា‌ចារ្យមិនត្រូវធ្វើឲ្យតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធ ដែលជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលយកមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ក្លាយទៅជាសៅ‌ហ្មងឡើយ។ ១៦ ប្រសិនបើបូជា‌ចារ្យបរិភោគតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធ*ដោយមិនសម‌រម្យ ពួកគេនឹងធ្វើឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលមានទោស។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលញែកពួកគេឲ្យវិសុទ្ធ»។

ការជ្រើស‌រើសសត្វសម្រាប់ធ្វើយញ្ញ‌បូជា

១៧ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ១៨ «ចូរប្រាប់អរ៉ុន និងកូនចៅរបស់គាត់ ព្រមទាំងជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូលដូចតទៅ: ក្នុងចំណោមកូនចៅអ៊ីស្រា‌អែល ឬជនបរទេសរស់នៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រា‌អែល អ្នកណានាំយកសត្វមកថ្វាយជាតង្វាយដុតដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ ទោះ‌បីតង្វាយលាបំណន់ ឬតង្វាយស្ម័គ្រចិត្តក្តី ១៩ ដើម្បីឲ្យគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់ គេត្រូវយកគោឈ្មោល កូនចៀម និងកូនពពែ ដែលល្អឥតខ្ចោះមកថ្វាយ។ ២០ មិនត្រូវថ្វាយសត្វណាមួយដែលពិការឡើយ ដ្បិតព្រះ‌អង្គមិនសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យទទួលពីអ្នកទេ។ ២១ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់យកគោ ឬចៀមមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព ដើម្បីលាបំណន់ ឬជាតង្វាយស្ម័គ្រចិត្ត សត្វនោះត្រូវតែល្អឥតខ្ចោះ ទើបគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អង្គ គឺសត្វនោះមិនត្រូវមានភាពពិការឡើយ។ ២២ មិនត្រូវថ្វាយសត្វខ្វាក់ភ្នែក ខូចជើង ឬកំបុតជើង អង្គែស៊ី កើតរមាស់ ឬកើតស្រែងឡើយ។ កុំយកសត្វរបៀបនេះធ្វើជាតង្វាយដុតលើអាសនៈ ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ឲ្យសោះ។ ២៣ អ្នកអាចយកគោ ឬកូនចៀម ដែលមានជើងវែងពេក ឬខ្លីពេក មកថ្វាយជាតង្វាយស្ម័គ្រចិត្តបាន តែបើជាតង្វាយលាបំណន់វិញ ព្រះ‌អម្ចាស់មិនគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យទទួលសត្វបែបនេះទេ។ ២៤ អ្នកមិនត្រូវយកសត្វដែលគេដំកម្ទេច កាត់ ឬក្រៀវពង មកថ្វាយឡើយ។ ក្នុងស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា កុំធ្វើរបៀបនេះឲ្យសោះ។ ២៥ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវទទួលសត្វប្រភេទនេះពីជនបរទេស មកថ្វាយជាអាហារដល់ព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ ព្រោះជាសត្វមិនគ្រប់លក្ខណៈ មកពីគេក្រៀវ។ ដូច្នេះ ព្រះ‌អង្គមិនព្រមទទួលពីអ្នករាល់គ្នាឡើយ»។ ២៦ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២៧ «គោ ចៀម ឬពពែដែលកើតមក ត្រូវនៅជាមួយមេវាចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ។ ចាប់ពីថ្ងៃទីប្រាំ‌បីទៅ សត្វនោះអាចធ្វើជាតង្វាយដុត ដែលព្រះ‌អម្ចាស់សព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យនឹងទទួល។ ២៨ មិនត្រូវសម្លាប់គោ ឬចៀម ទាំងមេ ទាំងកូន ក្នុងថ្ងៃតែមួយឡើយ។ ២៩ ពេលណាអ្នករាល់គ្នាយកយញ្ញ‌បូជាមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីលើកតម្កើងព្រះ‌អង្គ ត្រូវថ្វាយតាមរបៀបដែលព្រះ‌អង្គគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ។ ៣០ ចូរបរិភោគសាច់របស់សត្វនោះ នៅថ្ងៃធ្វើយញ្ញ‌បូជា គឺមិនត្រូវទុករហូតដល់ព្រឹកស្អែកឡើយ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

៣១ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់ និងប្រតិ‌បត្តិតាមបទ‌បញ្ជារបស់យើង។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

៣២ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបន្ថោកនាមដ៏‌វិសុទ្ធ*របស់យើងឡើយ តែត្រូវឲ្យប្រជាជនទាំងអស់នៅស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលទទួលស្គាល់ថា យើងជាព្រះដ៏‌វិសុទ្ធ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលញែកអ្នករាល់គ្នាឲ្យវិសុទ្ធ។ ៣៣ យើងបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដើម្បីធ្វើជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់»។

ពិធីបុណ្យផ្សេងៗ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: ពិធីបុណ្យដ៏សំខាន់ៗជាឱកាសមួយ ដែលអ្នករាល់គ្នាជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់។ ពិធីបុណ្យដ៏សំខាន់ៗរបស់យើងមានដូចតទៅ:

៣ អ្នករាល់គ្នាធ្វើការប្រាំមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃទីប្រាំពីរជាថ្ងៃសប្ប័ទ* ជាថ្ងៃសម្រាក ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់។ គ្រប់ទីកន្លែងដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីនៅថ្ងៃនោះឡើយ ព្រោះជាថ្ងៃសប្ប័ទរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់។

៤ បុណ្យដ៏សំខាន់ៗរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកំណត់ពេលជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អង្គ មានដូចតទៅ:

៥ នៅខែទីមួយ ថ្ងៃទីដប់‌បួន ក្រោយពេលថ្ងៃលិច ជាបុណ្យចម្លង*ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ៦ នៅថ្ងៃទីដប់‌ប្រាំក្នុងខែដដែលនោះ ជាបុណ្យនំបុ័ងឥតមេថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគនំបុ័ងឥតមេចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ។ ៧ នៅថ្ងៃទីមួយ ត្រូវជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់ កុំធ្វើការអ្វីនឿយ‌ហត់នៅថ្ងៃនោះឡើយ។ ៨ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកតង្វាយដុតមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ។ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ ត្រូវជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់ គឺមិនត្រូវធ្វើការអ្វីនឿយ‌ហត់នៅថ្ងៃនោះឡើយ»។

៩ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ ១០ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: ពេលណាអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងស្រុកដែលយើងប្រគល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ហើយពេលអ្នករាល់គ្នាច្រូតស្រូវ ត្រូវយកកណ្ដាប់ស្រូវដែលអ្នករាល់គ្នាច្រូតមុនគេបង្អស់ មកជូនបូជា‌ចារ្យ។ ១១ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ពីថ្ងៃសប្ប័ទ* បូជា‌ចារ្យត្រូវលើកកណ្ដាប់ស្រូវនេះថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ដើម្បីឲ្យព្រះ‌អង្គសព្វព្រះ‌ហឫ‌ទ័យទទួលយកពីអ្នករាល់គ្នា។ ១២ នៅថ្ងៃដែលអ្នករាល់គ្នាលើកកណ្ដាប់ស្រូវថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រូវថ្វាយកូនចៀមមួយអាយុមួយខួប ល្អឥតខ្ចោះ ជាតង្វាយដុតទាំងមូលដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ ១៣ ព្រមទាំងយកម្សៅម៉ដ្តពីរភាគដប់នៃអេផា*លាយជាមួយប្រេង មកថ្វាយជាមួយកូនចៀមនោះ ជាតង្វាយដុត មានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។ ចូរយកស្រាទំពាំង‌បាយ‌ជូរមួយភាគបួននៃហ៊ីន* មកថ្វាយសម្រាប់ពិធីច្រួច‌ស្រាដែរ។ ១៤ អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគនំបុ័ង លាជ ឬស្រូវថ្មីបាន លុះត្រាណាតែអ្នករាល់គ្នានាំយកតង្វាយមកថ្វាយព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា តាមពេលកំណត់ជាមុនសិន។ នេះជាច្បាប់ដែលត្រូវអនុវត្តតាមរហូតតទៅ នៅគ្រប់ជំនាន់ និងគ្រប់ទីកន្លែងដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅ។

១៥ ចាប់ពីថ្ងៃដែលអ្នករាល់គ្នាលើកកណ្ដាប់ស្រូវថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ គឺថ្ងៃបន្ទាប់ពីថ្ងៃសប្ប័ទ ត្រូវកំណត់ពេលពេញប្រាំពីរអាទិត្យ។ ១៦ អ្នករាល់គ្នាត្រូវគិតហា‌សិបថ្ងៃ រហូតដល់ថ្ងៃបន្ទាប់ពីថ្ងៃសប្ប័ទទីប្រាំពីរ ថ្ងៃនោះត្រូវយកតង្វាយពីស្រូវថ្មីមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកនំបុ័ងពីរដុំពីផ្ទះរបស់អ្នករាល់គ្នា មកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ត្រូវប្រើម្សៅម៉ដ្តពីរភាគដប់នៃអេផាដុតជាមួយមេនំបុ័ង សម្រាប់ធ្វើជានំបុ័ងដំបូងបង្អស់ ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៨ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកកូនចៀមប្រាំពីរអាយុមួយខួបល្អឥតខ្ចោះ គោស្ទាវមួយ និងចៀមឈ្មោលពីរ ថែមពីលើនំបុ័ងនេះ ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ជាតង្វាយដុតទាំងមូល ព្រមទាំងយកម្សៅ និងស្រាទំពាំង‌បាយ‌ជូរសម្រាប់ពិធីច្រួច‌ស្រា មកថ្វាយជាតង្វាយដុត ដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យព្រះ‌អម្ចាស់។ ១៩ អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយ ជាយញ្ញ‌បូជារំដោះបាប ព្រមទាំងកូនចៀមពីរអាយុមួយខួប ជាយញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព។ ២០ បូជា‌ចារ្យលើកសត្វទាំងនោះ ព្រមទាំងនំបុ័ងដែលជាផលដំបូង និងកូនចៀមទាំងពីរ ថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ តង្វាយទាំងនោះត្រូវថ្វាយជាតង្វាយដ៏សក្ការៈដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយប្រគល់ជូនបូជា‌ចារ្យ។ ២១ នៅថ្ងៃនោះ អ្នករាល់គ្នាជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់ មិនត្រូវធ្វើការអ្វីនឿយ‌ហត់ឡើយ។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវអនុវត្តតាមរហូតតទៅ នៅគ្រប់ជំនាន់ និងគ្រប់ទីកន្លែងដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅ។ ២២ ពេលណាអ្នករាល់គ្នាច្រូតស្រូវនៅក្នុងស្រែរបស់អ្នករាល់គ្នា កុំច្រូតរហូតដល់ភ្លឺស្រែឡើយ ហើយក៏កុំរើសកួរស្រូវដែលជ្រុះដែរ។ ត្រូវទុកឲ្យជនទុរគត និងជនបរទេសរើសបរិភោគ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នក»។

២៣ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២៤ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: នៅថ្ងៃទីមួយក្នុងខែទីប្រាំពីរ គឺជាថ្ងៃសម្រាក។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រារព្ធពិធីបុណ្យរំឭក និងស្រែកជយ‌ឃោស ដោយជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់។ ២៥ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីនឿយ‌ហត់ឡើយ តែត្រូវថ្វាយយញ្ញ‌បូជាជាតង្វាយដុតដល់ព្រះ‌អម្ចាស់»។

២៦ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២៧ «នៅថ្ងៃទីដប់ក្នុងខែទីប្រាំពីរនេះ ជាថ្ងៃបុណ្យរំដោះបាប ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់។ ត្រូវតមអាហារ ហើយថ្វាយយញ្ញ‌បូជា ជាតង្វាយដុតដល់ព្រះ‌អម្ចាស់។ ២៨ នៅថ្ងៃនោះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ ដ្បិតជាថ្ងៃបុណ្យរំដោះបាប ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើពិធីជម្រះបាបនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ២៩ អ្នកដែលពុំតមអាហារនៅថ្ងៃនោះ នឹងត្រូវដកចេញពីចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន។ ៣០ អ្នកដែលធ្វើការអ្វីមួយនៅថ្ងៃនោះ យើងនឹងធ្វើឲ្យគេវិនាសនៅក្នុងចំណោមប្រជាជនរបស់ខ្លួន។ ៣១ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវអនុវត្តតាមរហូតតទៅ នៅគ្រប់ជំនាន់ និងគ្រប់ទីកន្លែងដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅ។ ៣២ ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវសម្រាក ដូចថ្ងៃសប្ប័ទ ហើយត្រូវតមអាហារ។ នៅថ្ងៃទីប្រាំ‌បួនក្នុងខែនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវសម្រាកដូចថ្ងៃសប្ប័ទ ចាប់ពីពេលល្ងាចនៃថ្ងៃនោះ រហូតដល់ល្ងាចថ្ងៃបន្ទាប់»។

៣៣ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ៣៤ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: នៅថ្ងៃទីដប់ប្រាំក្នុងខែទីប្រាំពីរនេះ ជាថ្ងៃបុណ្យបារាំ*សម្រាប់លើកតម្កើងព្រះ‌អម្ចាស់ ចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ។ ៣៥ នៅថ្ងៃទីមួយ ត្រូវជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីនឿយ‌ហត់ឡើយ។ ៣៦ អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយតង្វាយដុតដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ។ នៅថ្ងៃទីប្រាំ‌បី ត្រូវជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយថ្វាយតង្វាយដុតដល់ព្រះ‌អង្គ។ ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃបង្ហើយបុណ្យ ដែលអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីនឿយ‌ហត់ឡើយ។ ៣៧ នេះជាបុណ្យសំខាន់ៗរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ជាថ្ងៃដែលអ្នករាល់គ្នាជួប‌ជុំគ្នាថ្វាយ‌បង្គំព្រះ‌អង្គ ដើម្បីថ្វាយតង្វាយដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ គឺមានតង្វាយដុតទាំងមូល តង្វាយម្សៅ យញ្ញ‌បូជាមេត្រី‌ភាព និងពិធីច្រួច‌ស្រា។ ត្រូវថ្វាយតង្វាយនីមួយៗតាមថ្ងៃកំណត់។ ៣៨ ក្រៅពីធ្វើបុណ្យសប្ប័ទរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើពិធីបុណ្យទាំងនេះថែមទៀត ហើយថ្វាយតង្វាយសម្រាប់ពិធីបុណ្យទាំងនេះ ថែមពីលើតង្វាយផ្សេងៗ តង្វាយលាបំណន់ និងតង្វាយស្ម័គ្រចិត្តទាំងប៉ុន្មាន ដែលអ្នករាល់គ្នាថ្វាយដល់ព្រះ‌អម្ចាស់។

៣៩ នៅថ្ងៃទីដប់‌ប្រាំក្នុងខែទីប្រាំពីរ ពេលអ្នករាល់គ្នាប្រមូលភោគ‌ផលនៅក្នុងស្រុកចប់សព្វគ្រប់ហើយ ត្រូវធ្វើពិធីបុណ្យមួយថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ។ ថ្ងៃទីមួយ និងថ្ងៃទីប្រាំ‌បី ជាថ្ងៃសម្រាក។ ៤០ នៅថ្ងៃទីមួយ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកផ្លែឈើដ៏ល្អ ធាងចាក មែកឈើត្រសុំ‌ត្រសាយ ព្រមទាំងស្លឹកត្រែងដែលដុះនៅតាមស្ទឹង មកប្រារព្ធធ្វើបុណ្យយ៉ាងសប្បាយចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៤១ រៀង‌រាល់ឆ្នាំ ត្រូវប្រារព្ធពិធីបុណ្យនេះថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវអនុវត្តតាមគ្រប់ជំនាន់រហូតតទៅ គឺត្រូវប្រារព្ធពិធីបុណ្យនេះនៅខែទីប្រាំពីរ។ ៤២ អ្នករាល់គ្នាត្រូវរស់នៅក្នុងបារាំចំនួនប្រាំពីរថ្ងៃ គឺម្ចាស់ស្រុកទាំងអស់ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រា‌អែលត្រូវរស់នៅក្នុងបារាំនោះ ៤៣ ដើម្បីឲ្យកូនរបស់អ្នករាល់គ្នាដឹងថា ពេលយើងនាំជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលចេញពីស្រុកអេស៊ីប យើងបានឲ្យគេរស់ក្នុងបារាំ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា»។

៤៤ លោកម៉ូសេរៀប‌រាប់ប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលអំពីរបៀបធ្វើពិធីបុណ្យដ៏សំខាន់ៗ សម្រាប់លើកតម្កើងព្រះ‌អម្ចាស់។

បទ‌បញ្ជាស្តីអំពីជើងចង្កៀង និងការតម្កល់នំបុ័ង

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរបង្គាប់កូនចៅអ៊ីស្រា‌អែល ឲ្យយកប្រេងអូលីវដ៏ល្អបំផុត មកសម្រាប់ដុត ដើម្បីឲ្យចង្កៀងនៅឆេះរហូត។ ៣ អរ៉ុនត្រូវតម្កល់ចង្កៀងក្នុងពន្លាជួបព្រះ‌អម្ចាស់ ខាងមុខវាំងនននៃបន្ទប់ដែលគេតម្កល់ហិបនៃសន្ធិ‌សញ្ញា ហើយទុកឲ្យចង្កៀងនោះឆេះរហូត តាំងពីល្ងាចទល់ព្រឹក នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ នេះជាច្បាប់ដែលត្រូវអនុវត្តតាមគ្រប់ជំនាន់រហូតតទៅ។ ៤ អរ៉ុនត្រូវរៀបចង្កៀងទាំងអស់ នៅលើជើងចង្កៀង ដែលធ្វើពីមាសសុទ្ធ ដូច្នេះ ចង្កៀងឆេះនៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ជា‌និច្ច។

៥ ចូរយកម្សៅម៉ដ្តដប់‌ពីរគីឡូ‌ក្រាមមកធ្វើនំចំនួនដប់‌ពីរ ៦ រួចតម្កល់នំទាំងនោះជាពីរជួរ លើតុធ្វើពីមាសសុទ្ធ នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ក្នុងមួយជួរៗមាននំប្រាំមួយ។ ៧ ចូរដាក់គ្រឿងក្រអូបដ៏ល្អបំផុតនៅលើជួរនីមួយៗ ហើយដុតគ្រឿងក្រអូបជំនួសនំបុ័ងទាំងនោះ ទុកជាទីរំឭក នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់។ ៨ រៀង‌រាល់ថ្ងៃសប្ប័ទ* ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលត្រូវយកនំបុ័ងមកតម្កល់នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ជា‌និច្ច ស្របតាមសម្ពន្ធ‌មេត្រី ដែលនៅស្ថិត‌ស្ថេររហូតតទៅ។ ៩ នំបុ័ងទាំងនោះត្រូវបានទៅលើអរ៉ុន និងកូនៗរបស់គាត់។ ពួកគេបរិភោគនំបុ័ងទាំងនោះនៅក្នុងកន្លែងដ៏សក្ការៈ ព្រោះជាតង្វាយដ៏‌វិសុទ្ធបំផុតយកចេញពីតង្វាយដែលគេដុត នៅចំពោះព្រះ‌ភ័ក្ត្រព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយបានជាចំណែករបស់ពួកគេរហូតតទៅ»។

ទោសសម្រាប់អ្នកប្រមាថព្រះ‌ជាម្ចាស់ និងឃាតក

១០ មានស្ត្រីម្នាក់ជាជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល មានប្ដីជនជាតិអេស៊ីប ហើយបានកូនប្រុសមួយ។ កូនប្រុសនោះចេញទៅកណ្ដាលចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ហើយឈ្លោះគ្នាជាមួយជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល នៅក្នុងជំរំ។ ១១ កូនប្រុសរបស់ស្ត្រីនោះបានប្រមាថព្រះ‌នាមព្រះ‌ជាម្ចាស់ ព្រមទាំងដាក់បណ្ដាសាព្រះ‌អង្គទៀតផង។ គេក៏នាំអ្នកនោះមកជួបលោកម៉ូសេ។ ម្ដាយរបស់អ្នកនោះឈ្មោះនាងសេឡូ‌មីត ជាកូនរបស់ឌីបរី ក្នុងកុល‌សម្ព័ន្ធដាន់។ ១២ គេបានឃុំអ្នកនោះទុក រហូតដល់បានទទួលបញ្ជាពីព្រះ‌អម្ចាស់។

១៣ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ ១៤ «ចូរយកអ្នកប្រមាថយើងចេញពីជំរំ។ អស់អ្នកដែលដឹងឮ ត្រូវដាក់ដៃពីលើក្បាលអ្នកនោះ ហើយសហគមន៍ទាំងមូលយកដុំថ្មគប់សម្លាប់វាទៅ។ ១៥ ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលថា: អ្នកណាដាក់បណ្ដាសាព្រះរបស់ខ្លួន អ្នកនោះត្រូវទទួលទោស ព្រោះតែអំពើបាបដែលគេបានប្រព្រឹត្ត។ ១៦ អ្នកណាប្រមាថព្រះ‌នាមព្រះ‌អម្ចាស់ អ្នកនោះមានទោសដល់ស្លាប់។ សហគមន៍អ៊ីស្រា‌អែលទាំងមូលត្រូវយកដុំថ្មគប់សម្លាប់មនុស្សបែបនេះ ទោះ‌បីគេជា‌ម្ចាស់ស្រុក ឬជាជនបរទេសក្តី គេត្រូវតែស្លាប់ ព្រោះគេបានប្រមាថព្រះ‌នាមព្រះ‌អម្ចាស់។

១៧ អ្នកណាវាយមនុស្សម្នាក់រហូតដល់បាត់‌បង់ជីវិត អ្នកនោះនឹងមានទោសដល់ស្លាប់។ ១៨ អ្នកណាវាយសត្វមួយរហូតដល់ងាប់ អ្នកនោះត្រូវយកសត្វរស់ប្រភេទដដែលនោះមកសងវិញ។ ១៩ អ្នកណាធ្វើឲ្យជនរួមជាតិរបស់ខ្លួនមានរបួសត្រង់កន្លែងណាមួយ ត្រូវធ្វើឲ្យអ្នកនោះរបួសត្រង់កន្លែងនោះដែរ ២០ គឺបើអ្នកនោះធ្វើឲ្យគេបាក់ដៃបាក់ជើង ត្រូវបំបាក់ដៃបំបាក់ជើងអ្នកនោះវិញ បើវាយភ្នែកគេម្ខាង ត្រូវវាយភ្នែកម្ខាងវិញ បើវាយគេបាក់ធ្មេញមួយ ត្រូវវាយអ្នកនោះឲ្យបាក់ធ្មេញមួយដែរ។ ត្រូវធ្វើឲ្យអ្នកនោះរបួសដូចគេបានធ្វើឲ្យអ្នកដទៃរបួស។

២១ អ្នកណាវាយសម្លាប់សត្វមួយក្បាល ត្រូវឲ្យអ្នកនោះយកសត្វមួយក្បាលមកសងវិញ តែអ្នកណាវាយសម្លាប់មនុស្សម្នាក់ អ្នកនោះត្រូវទទួលទោសដល់ស្លាប់។ ២២ ត្រូវមានច្បាប់តែមួយ សម្រាប់ជនបរទេស និងម្ចាស់ស្រុក ដ្បិតយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា»។

២៣ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។ គេក៏នាំគ្នាយកអ្នកប្រមាថព្រះ‌ជាម្ចាស់ចេញពីជំរំ ហើយយកដុំថ្មគប់សម្លាប់។ ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលធ្វើតាមព្រះ‌បន្ទូល ដែលព្រះ‌អម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។

ឆ្នាំសប្ប័ទ

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ នៅលើភ្នំស៊ីណៃថា៖ ២ «ចូរប្រាប់កូនចៅអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: កាលណាអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងស្រុកដែលយើងប្រគល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាហើយ រៀង‌រាល់ប្រាំពីរឆ្នាំ ចូរទុកដីឲ្យនៅទំនេរមួយឆ្នាំ ដែលជាឆ្នាំសប្ប័ទថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣ ក្នុងអំឡុងពេលប្រាំមួយឆ្នាំ អ្នកអាចសាប‌ព្រោះនៅក្នុងស្រែចម្ការរបស់អ្នក ក្នុងអំឡុងពេលប្រាំមួយឆ្នាំ អ្នកអាចថែទាំចម្ការទំពាំង‌បាយ‌ជូរ និងបេះយកផ្លែបាន។ ៤ ប៉ុន្តែ ឆ្នាំទីប្រាំពីរជាឆ្នាំសប្ប័ទ ត្រូវទុកដីឲ្យនៅទំនេរទាំងស្រុង ព្រោះជាឆ្នាំសប្ប័ទថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ អ្នកមិនត្រូវសាប‌ព្រោះនៅក្នុងស្រែចម្ការ ហើយក៏មិនត្រូវថែទាំចម្ការទំពាំង‌បាយ‌ជូរដែរ។ ៥ អ្នកមិនត្រូវច្រូតយកផលពីគ្រាប់ដែលធ្លាក់ទៅលើដីកាលពីរដូវចម្រូតមុន ហើយក៏មិនត្រូវបេះផ្លែទំពាំង‌បាយ‌ជូរពីដើមដែលអ្នកទុកចោលនោះដែរ ព្រោះជាឆ្នាំដែលត្រូវទុកឲ្យដីនៅទំនេរទាំងស្រុង។ ៦ ទោះ‌បីដីទំនេរនៅឆ្នាំសប្ប័ទនោះក៏ដោយ ក៏នៅតែផ្តល់អាហារគ្រប់‌គ្រាន់ដល់អ្នក និងអ្នកបម្រើប្រុសស្រីរបស់អ្នក ព្រមទាំងកូនឈ្នួល និងមនុស្សដែលស្នាក់នៅជាបណ្តោះ‌អាសន្នជាមួយអ្នក។ ៧ រីឯសត្វពាហនៈ និងសត្វព្រៃនៅក្នុងស្រុករបស់អ្នក ក៏ទទួលភោគ‌ផលពីដីជាចំណីដែរ»។

ឆ្នាំដែលត្រូវលោះកម្ម‌សិទ្ធិ

៨ «ចូររាប់ឆ្នាំសប្ប័ទប្រាំពីរដង គឺប្រាំពីរឆ្នាំប្រាំពីរដង សរុបទាំងអស់សែ‌សិប‌ប្រាំ‌បួនឆ្នាំ។ ៩ នៅខែទីប្រាំពីរ ថ្ងៃទីដប់ ត្រូវផ្លុំស្នែង និងស្រែកយ៉ាងរំពងពាស‌ពេញស្រុកទាំងមូល ព្រោះជាថ្ងៃរំដោះបាប។ ១០ អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកឆ្នាំទីហា‌សិបនោះជាឆ្នាំដ៏‌វិសុទ្ធ ត្រូវប្រកាសសេរី‌ភាពនៅក្នុងស្រុកទាំងមូល។ ឆ្នាំនោះត្រូវមានឈ្មោះថា “ឆ្នាំមេត្តាករុណា”។ ពេលនោះ ម្នាក់ៗវិលត្រឡប់ទៅកាន់ស្រុកភូមិ ទៅជួប‌ជុំនឹងអំបូររបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ។

១១ ឆ្នាំទីហា‌សិបជាឆ្នាំមេត្តាករុណានោះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវសាប‌ព្រោះ ឬច្រូតកាត់ភោគ‌ផលដុះពីគ្រាប់ដែលធ្លាក់ទៅលើដី កាលពីរដូវចម្រូតមុនឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវបេះផ្លែទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ដែលអ្នករាល់គ្នាទុកចោលនោះដែរ។ ១២ អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកឆ្នាំមេត្តាករុណាជាឆ្នាំសក្ការៈ។ អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគអ្វីៗដែលដុះនៅក្នុងចម្ការ។

១៣ នៅឆ្នាំមេត្តាករុណា អ្នករាល់គ្នាអាចវិលទៅកាន់កាប់កម្ម‌សិទ្ធិរបស់ខ្លួនវិញ។ ១៤ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាលក់ ឬទិញអ្វី ពីជនរួមជាតិរបស់អ្នករាល់គ្នា មិនត្រូវកេងបន្លំគេឡើយ។ ១៥ ពេលទិញដីពីជនរួមជាតិរបស់អ្នក ត្រូវគិតតម្លៃចាប់ពីឆ្នាំមេត្តាករុណាទៅ ហើយគេត្រូវលក់ឲ្យអ្នកដោយគិតតម្លៃតាមចំនួនឆ្នាំ ដែលអ្នកអាចច្រូតយកផលបាន រហូតដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណាខាងមុខ។ ១៦ ប្រសិនបើនៅសល់ច្រើនឆ្នាំមុននឹងដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណា អ្នកអាចលក់ដីនោះថ្លៃ តែបើនៅសល់តិចឆ្នាំទេ នោះត្រូវបញ្ចុះតម្លៃ ដោយគិតដល់ចំនួនឆ្នាំដែលអាចច្រូតកាត់នៅសល់តិច។ ១៧ មិនត្រូវឲ្យនរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា កេង‌ប្រវ័ញ្ចជនរួមជាតិរបស់ខ្លួនឡើយ ធ្វើដូច្នេះបានសេចក្ដីថា អ្នកគោរពកោតខ្លាចព្រះរបស់អ្នក។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។

១៨ ចូរប្រតិ‌បត្តិតាមវិន័យរបស់យើង ចូរធ្វើតាមវិន័យរបស់យើង នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅយ៉ាងសុខ‌សាន្តក្នុងស្រុក។ ១៩ ដីនឹងផ្តល់ភោគ‌ផល អ្នករាល់គ្នានឹងមានអាហារបរិភោគយ៉ាងបរិបូណ៌ ហើយរស់នៅយ៉ាងសុខ‌សាន្តក្នុងស្រុក។ ២០ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាពោលថា “នៅឆ្នាំទីប្រាំពីរ តើពួកយើងនឹងបានអ្វីបរិភោគ បើពួកយើងមិនសាប‌ព្រោះ មិនច្រូតកាត់ដូច្នេះ!”។ ២១ នៅឆ្នាំទីប្រាំមួយ យើងនឹងឲ្យពរអ្នករាល់គ្នា គឺក្នុងឆ្នាំនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងទទួលភោគ‌ផលគ្រប់‌គ្រាន់សម្រាប់បីឆ្នាំ។ ២២ អ្នករាល់គ្នាសាប‌ព្រោះសាជាថ្មី នៅឆ្នាំទីប្រាំ‌បី តែអ្នករាល់គ្នាបរិភោគ‌ផលដែលប្រមូលបានពីមុន រហូតដល់ឆ្នាំទីប្រាំ‌បួន។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគ‌ផលចាស់ រហូតទាល់តែបានទទួលភោគ‌ផលថ្មី។

២៣ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចលក់ដីផ្ដាច់ឲ្យគេរហូតទេ ដ្បិតស្រុកនេះជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់យើង អ្នករាល់គ្នាប្រៀបដូចជាជនបរទេស ដែលស្នាក់នៅជាបណ្តោះ‌អាសន្នលើដីរបស់យើង។

២៤ នៅក្នុងស្រុកទាំងមូលដែលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅចាប់យក ត្រូវបង្កើតឲ្យមានច្បាប់លោះដី។ ២៥ ប្រសិនបើបង‌ប្អូនរបស់អ្នកធ្លាក់ខ្លួនក្រ ហើយត្រូវលក់ដីមួយចំណែករបស់ខ្លួន អ្នកដែលមានសិទ្ធិលោះដី គឺសាច់‌ញាតិដ៏ជិត‌ដិត ត្រូវមកលោះយកដីដែលបង‌ប្អូននោះលក់។ ២៦ ប្រសិនបើអ្នកនោះគ្មានសាច់‌ញាតិមកលោះយកដីទេ ហើយប្រសិនបើគាត់ធូរ‌ធារអាចលោះដីនោះដោយខ្លួនឯងបាន ២៧ គាត់ត្រូវរាប់ចំនួនឆ្នាំ ចាប់ពីឆ្នាំដែលខ្លួនបានលក់ដីនោះ រហូតដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណា រួចបង់ប្រាក់ទៅឲ្យអ្នកទិញតាមចំនួនឆ្នាំទាំងនោះ ហើយកាន់កាប់ទឹកដីរបស់ខ្លួនវិញ។ ២៨ ប្រសិនបើគេគ្មានប្រាក់លោះដីនោះទេ ដីនោះត្រូវនៅជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់អ្នកទិញ រហូតដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណា។ នៅឆ្នាំមេត្តាករុណា អ្នកទិញត្រូវចាក‌ចេញពីដីនោះ ហើយម្ចាស់ដីអាចវិលមកកាន់កាប់ដីរបស់ខ្លួនវិញ។ ២៩ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់លក់ផ្ទះរបស់ខ្លួននៅក្នុងក្រុងមួយដែលមានកំពែង គេមានសិទ្ធិលោះយកផ្ទះនោះមកវិញ ក្នុងអំឡុងមួយឆ្នាំក្រោយពេលលក់ គឺគេមានសិទ្ធិលោះក្នុង‌រយៈពេលមួយឆ្នាំ។ ៣០ លុះផុតកំណត់ពេលមួយឆ្នាំហើយ ប្រសិនគេមិនលោះផ្ទះនៅក្នុងក្រុងទេ ផ្ទះនោះនឹងបានជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់អ្នកទិញ និងពូជ‌ពង្សរហូត សូម្បីតែនៅឆ្នាំមេត្តាករុណាក៏ម្ចាស់ដើមមិនអាចយកវិញដែរ។ ៣១ ចំណែកឯផ្ទះស្ថិតនៅតាមភូមិត្រូវគិតដូចដីឯទៀតៗដែរ គឺគេអាចលោះយកពេលណាក៏បាន ហើយទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកទិញត្រូវចាក‌ចេញពីផ្ទះនោះនៅឆ្នាំមេត្តាករុណា។ ៣២ ចំណែកក្រុងរបស់ពួកលេវីវិញ ពួកលេវីអាចលោះយកផ្ទះដែលគេមាននៅក្នុងក្រុងទាំងនោះ នៅពេលណាក៏បាន។ ៣៣ ទោះ‌បីអ្នកទិញផ្ទះនោះជាពួកលេវីក្តី នៅឆ្នាំមេត្តាករុណា ផ្ទះនោះនឹងទៅជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់ម្ចាស់ដើមវិញ ដ្បិតផ្ទះដែលស្ថិតនៅក្រុងរបស់ពួកលេវីជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់ពួកគេ នៅក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។ ៣៤ រីឯស្រែចម្ការដែលស្ថិតនៅជុំ‌វិញក្រុងរបស់ពួកលេវីមិនអាចលក់បានទេ ព្រោះជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់ពួកគេ រហូតតទៅ»។

ច្បាប់អំពីការឲ្យប្រាក់អ្នកក្រខ្ចី

៣៥ «ពេលបង‌ប្អូនណាម្នាក់របស់អ្នកធ្លាក់ខ្លួនក្រ និងខ្វះខាត ទោះ‌បីអ្នកនោះជាជនបរទេស ឬជាអ្នកស្នាក់នៅបណ្តោះ‌អាសន្នក្តី អ្នកត្រូវតែជួយគេ ដើម្បីឲ្យគេអាចរស់នៅក្បែរអ្នកតទៅមុខទៀត។ ៣៦ កុំយកការប្រាក់ ឬចង់បានសគុណអ្វីពីគេឡើយ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកគោរពកោតខ្លាចព្រះរបស់អ្នក ហើយទុកឲ្យបង‌ប្អូននោះរស់នៅជាមួយអ្នក។ ៣៧ បើអ្នកនោះខ្ចីប្រាក់ កុំគិតការប្រាក់ឲ្យសោះ ហើយបើអ្នកឲ្យអាហារទៅគេ កុំចង់បានសគុណអ្វីឡើយ។ ៣៨ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នក ដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដើម្បីប្រគល់ស្រុកកាណាននេះឲ្យអ្នករាល់គ្នា និងដើម្បីឲ្យយើងធ្វើជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។

៣៩ ពេលបង‌ប្អូនណាម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនក្រ ហើយមកសុំលក់ខ្លួនបម្រើអ្នក មិនត្រូវបង្ខំឲ្យគេធ្វើការដូចទាសករឡើយ។ ៤០ ត្រូវឲ្យគេធ្វើការក្នុងឋានៈជាអ្នកបម្រើ ឬដូចអ្នកដែលស្នាក់នៅជាបណ្តោះ‌អាសន្ន។ គេត្រូវនៅធ្វើការជាមួយអ្នក រហូតដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណា។ ៤១ ពេលនោះ គេ និងកូនចៅរបស់គេអាចចាក‌ចេញពីផ្ទះអ្នក វិលត្រឡប់ទៅនៅក្នុងអំបូរ និងក្នុងទឹកដីដែលជាកេរ‌អាកររបស់គេវិញ ៤២ ដ្បិតអស់អ្នកដែលយើងបាននាំចេញពីស្រុកអេស៊ីប សុទ្ធតែជាអ្នកបម្រើរបស់យើង ហេតុនេះ មិនត្រូវលក់ពួកគេដូចលក់ទាសករឡើយ។ ៤៣ កុំជិះ‌ជាន់ធ្វើបាបពួកគេឲ្យសោះ ធ្វើដូច្នេះ ទើបអ្នកគោរពកោតខ្លាចព្រះរបស់អ្នក។ ៤៤ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាត្រូវការខ្ញុំបម្រើប្រុសស្រី ត្រូវទិញពួកគេពីចំណោមប្រជា‌ជាតិនានា ដែលនៅជុំ‌វិញអ្នករាល់គ្នា។ ៤៥ អ្នករាល់គ្នាអាចទិញខ្ញុំបម្រើពីចំណោមកូនចៅរបស់ជនបរទេស ដែលរស់នៅក្នុងស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា ឬពីចំណោមពូជអំបូររបស់គេ ដែលកើតក្នុងស្រុកនេះ មកធ្វើជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់អ្នក។ ៤៦ អ្នករាល់គ្នាអាចចែកខ្ញុំបម្រើទាំងនោះឲ្យកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នា នៅជំនាន់ក្រោយ ទុកជាកេរ‌មត៌ក។ អ្នករាល់គ្នាអាចទុកពួកគេជាខ្ញុំបម្រើរហូតតទៅ។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មិនត្រូវឲ្យនរណាម្នាក់ជិះ‌ជាន់ធ្វើបាបជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល ដែលជាបង‌ប្អូនរបស់ខ្លួនឡើយ។

៤៧ ប្រសិនបើជនបរទេស ឬអ្នកដែលស្នាក់នៅក្នុងស្រុករបស់អ្នក ជាអ្នកមាន ហើយប្រសិនបើមានបង‌ប្អូនរបស់អ្នកធ្លាក់ខ្លួនក្រ លក់ខ្លួនទៅឲ្យជនបរទេស ឬអ្នកដែលស្នាក់នៅបណ្តោះ‌អាសន្ន ឬលក់ខ្លួនឲ្យពូជ‌ពង្សរបស់ជនបរទេសនោះ ៤៨ បង‌ប្អូនរបស់អ្នកក្រមានសិទ្ធិលោះអ្នកក្រនោះយកមកវិញ ក្រោយពេលគាត់បានលក់ខ្លួន។ ៤៩ ឪពុកមារបស់គាត់ កូនរបស់ឪពុកមា ឬសាច់‌ញាតិជិត‌ដិតណាម្នាក់ អាចលោះគាត់យកមកវិញ ឬគាត់ត្រូវរកប្រាក់លោះខ្លួនឯងក៏បាន។ ៥០ គាត់ត្រូវគិតចំនួនឆ្នាំជាមួយម្ចាស់ដែលទិញគាត់នោះ ដោយរាប់ចាប់ពីឆ្នាំដែលគាត់បានលក់ខ្លួនរហូតដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណា ហើយបង់ប្រាក់ទៅឲ្យម្ចាស់តាមចំនួនឆ្នាំនោះ គិតដូចប្រាក់ឈ្នួលរបស់អ្នកបម្រើ។ ៥១ ប្រសិនបើនៅសល់ច្រើនឆ្នាំ ត្រូវបង់ប្រាក់លោះខ្លួនទៅឲ្យម្ចាស់ គិតតាមចំនួនឆ្នាំដែលនៅសល់នោះ។ ៥២ ប្រសិនបើនៅសល់តិចឆ្នាំ មុននឹងដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណា ក៏ត្រូវគិតប្រាក់លោះខ្លួនបង់ទៅឲ្យម្ចាស់ តាមចំនួនឆ្នាំដែលនៅសល់នោះដែរ។ ៥៣ ត្រូវរាប់គាត់ទុកដូចជាអ្នកស៊ីឈ្នួលប្រចាំឆ្នាំ នៅក្នុងផ្ទះរបស់ម្ចាស់ គឺមិនត្រូវជិះ‌ជាន់ធ្វើបាបគាត់ឡើយ។ ៥៤ ប្រសិនបើក្នុងឆ្នាំដែលគាត់នៅបម្រើគេនោះ គាត់ពុំអាចលោះខ្លួនបានទេ នៅឆ្នាំមេត្តាករុណា គាត់ និងកូនចៅរបស់គាត់ អាចចាក‌ចេញពីផ្ទះរបស់ម្ចាស់ ៥៥ ដ្បិតជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលជាអ្នកបម្រើរបស់យើង យើងបាននាំពួកគេចាក‌ចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដើម្បីឲ្យពួកគេបម្រើយើង។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា»។

ព្រះ‌ពរ និងបណ្ដាសា

១ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើរូបព្រះក្លែង‌ក្លាយ មិនត្រូវធ្វើរូបបដិមា ឬស្តូប ហើយក៏មិនត្រូវបញ្ឈរថ្មរចនានៅក្នុងស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា សម្រាប់ថ្វាយ‌បង្គំឡើយ ដ្បិតយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។

២ ចូរប្រារព្ធពិធីបុណ្យសប្ប័ទរបស់យើង ហើយគោរពទីសក្ការៈរបស់យើង ដ្បិតយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់។

៣ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមវិន័យរបស់យើង ហើយគោរព និងប្រតិ‌បត្តិតាមបទ‌បញ្ជារបស់យើង ៤ នោះយើងនឹងធ្វើឲ្យមានភ្លៀងធ្លាក់មកលើស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា តាមរដូវកាល។ ដីនឹងផ្តល់ភោគ‌ផល ហើយដើមឈើក៏ផ្តល់ផ្លែដែរ។ ៥ អ្នករាល់គ្នានឹងបោក‌បែនស្រូវ រហូតដល់ពេលបេះផ្លែទំពាំង‌បាយ‌ជូរ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងបេះផ្លែទំពាំង‌បាយ‌ជូរ រហូតដល់ពេលសាប‌ព្រោះ។ អ្នករាល់គ្នាមានអាហារបរិភោគយ៉ាងបរិបូណ៌ ហើយរស់នៅក្នុងស្រុករបស់ខ្លួនយ៉ាងសុខ‌សាន្ត។ ៦ យើងនឹងធ្វើឲ្យស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នាមានសុខសន្តិ‌ភាព អ្នករាល់គ្នានឹងសម្រាកយ៉ាងសុខស្រួល គ្មាននរណាមកធ្វើឲ្យភ័យ‌ខ្លាចឡើយ។ យើងកម្ចាត់សត្វសាហាវឲ្យអស់ពីក្នុងស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយក៏គ្មានសង្គ្រាមកើតមាននៅស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ ៧ អ្នករាល់គ្នាដេញតាមខ្មាំងសត្រូវ ពួកគេនឹងដួលស្លាប់ដោយមុខដាវនៅមុខអ្នករាល់គ្នា។ ៨ អ្នករាល់គ្នាតែប្រាំនាក់នឹងដេញប្រហារសត្រូវមួយ‌រយនាក់ ហើយអ្នករាល់គ្នាមួយ‌រយនាក់នឹងដេញប្រហារសត្រូវមួយ‌ម៉ឺននាក់។ ខ្មាំងសត្រូវនឹងដួលស្លាប់ដោយមុខដាវ នៅមុខអ្នករាល់គ្នា។ ៩ យើងនឹងសម្ដែងចិត្តមេត្តាចំពោះអ្នករាល់គ្នា ហើយធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាបង្កើតកូនចៅ និងកើនចំនួនច្រើនឡើង។ យើងនឹងរក្សាសម្ពន្ធ‌មេត្រី*ដែលយើងបានចងជាមួយអ្នករាល់គ្នា។ ១០ អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគស្រូវចាស់ បន្ទាប់មក អ្នករាល់គ្នាយកស្រូវចាស់ចេញពីជង្រុក ដើម្បីដាក់ស្រូវថ្មីវិញ។ ១១ យើងនឹងរស់នៅកណ្ដាលចំណោមអ្នករាល់គ្នា យើងនឹងមិនឃ្លាតឆ្ងាយពីអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ១២ យើងនឹងស្ថិតនៅកណ្ដាលចំណោមអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីធ្វើជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាប្រជា‌រាស្ដ្ររបស់យើង។ ១៣ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា យើងបាននាំអ្នករាល់គ្នាចាក‌ចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាទាសករនៅស្រុកនោះទៀតឡើយ។ យើងបានកាច់បំបាក់នឹមដែលស្ថិតនៅលើអ្នករាល់គ្នា ហើយឲ្យអ្នករាល់គ្នាដើរដោយខ្ពស់មុខ។

១៤ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនស្ដាប់តាមយើង ហើយមិនប្រតិ‌បត្តិតាមបទ‌បញ្ជាទាំងប៉ុន្មានរបស់យើងទេ ១៥ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាបោះ‌បង់ចោលវិន័យរបស់យើង ហើយមិនរវី‌រវល់នឹងច្បាប់របស់យើង គឺមិនប្រតិ‌បត្តិតាមបទ‌បញ្ជាទាំងប៉ុន្មានរបស់យើង ព្រមទាំងផ្ដាច់សម្ពន្ធ‌មេត្រីរបស់យើង ១៦ យើងនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នករាល់គ្នាដូចតទៅ: យើងនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាជួបគ្រោះភ័យ គឺជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ និងជំងឺគ្រុន ដែលធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្រវាំងភ្នែក និងគ្រាំ‌គ្រាចិត្ត។ អ្នករាល់គ្នាសាប‌ព្រោះ តែមិនបានផលអ្វីទេ ដ្បិតខ្មាំងនឹងមកស៊ីបង្ហិនអស់។ ១៧ យើងប្រឆាំងនឹងអ្នករាល់គ្នា ហើយខ្មាំងសត្រូវនឹងមានជ័យ‌ជម្នះលើអ្នករាល់គ្នា អស់អ្នកដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នានឹងត្រួត‌ត្រាលើអ្នករាល់គ្នា ហើយទោះ‌បីគ្មាននរណាដេញតាមក្តី ក៏អ្នករាល់គ្នារត់គេចខ្លួនដែរ។

១៨ ទោះ‌បីយ៉ាងនេះក្តី ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នានៅតែពុំព្រមស្ដាប់យើងទេ យើងនឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាខ្លាំងជាងនេះប្រាំពីរដង ព្រោះតែអំពើបាបដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត។ ១៩ យើងនឹងបំបាក់អំនួត ដែលនាំឲ្យអ្នករាល់គ្នាទុកចិត្តលើកម្លាំងខ្លួនឯង។ យើងនឹងធ្វើឲ្យមេឃរាំងស្ងួត ធ្វើឲ្យដីបែកក្រហែង។ ២០ អ្នករាល់គ្នាខំប្រឹងធ្វើការ តែមិនបានផលអ្វីទេ ព្រោះដីមិនផ្តល់ភោគ‌ផល ហើយដើមឈើក៏គ្មានផ្លែដែរ។

២១ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នានៅតែជំទាស់នឹងយើង ហើយមិនព្រមស្ដាប់យើងទេ យើងនឹងវាយអ្នករាល់គ្នាខ្លាំងជាងនេះប្រាំពីរដង ស្របតាមអំពើបាបដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត។ ២២ យើងនឹងឲ្យសត្វព្រៃមកយាយីអ្នករាល់គ្នា វានឹងប្រហារកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នា វានឹងបំផ្លាញហ្វូងសត្វរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នានៅសល់ចំនួនតិច‌តួច រហូតដល់ផ្លូវរបស់អ្នករាល់គ្នាគ្មានមនុស្សដើរ។

២៣ ទោះ‌បីយ៉ាងនេះក្តី ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមកែខ្លួនតាមការប្រដៅរបស់យើង ហើយនៅតែមានចិត្តមានះប្រឆាំងនឹងយើង ២៤ យើងក៏ប្រឆាំងនឹងអ្នករាល់គ្នាវិញដែរ យើងវាយអ្នករាល់គ្នាប្រាំពីរដងខ្លាំងជាងនេះ ព្រោះតែអំពើបាបដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត។ ២៥ យើងនឹងធ្វើឲ្យសង្គ្រាមកើតឡើងនៅក្នុងស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានផ្ដាច់សម្ពន្ធ‌មេត្រី។ ពេលអ្នករាល់គ្នាជួប‌ជុំគ្នានៅតាមទី‌ក្រុង យើងនឹងធ្វើឲ្យជំងឺរាតត្បាតកើតមានក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ។ ២៦ ពេលណាយើងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាខ្វះខាតម្ហូបអាហារ ស្ត្រីដប់នាក់នឹងដុតនំបុ័ងនៅក្នុងឡតែមួយ។ គេនឹងចែករបបនំបុ័ងឲ្យអ្នករាល់គ្នា អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគ តែមិនឆ្អែតឡើយ ។

២៧ ទោះ‌បីយ៉ាងនេះក្តី បើអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមស្ដាប់យើង ហើយមានចិត្តមានះប្រឆាំងនឹងយើង ២៨ យើងក៏ប្រឆាំងនឹងអ្នករាល់គ្នាវិញយ៉ាងខ្លាំងដែរ។ យើងនឹងវាយប្រដៅអ្នករាល់គ្នាប្រាំពីរដងខ្លាំងជាង ព្រោះតែអំពើបាបដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត។ ២៩ អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគសាច់កូនប្រុស កូនស្រីរបស់ខ្លួន។ ៣០ យើងនឹងកម្ទេចកន្លែងសក្ការៈរបស់អ្នករាល់គ្នានៅតាមទួលខ្ពស់ៗ យើងនឹងផ្តួលរំលំបង្គោលសក្ការៈរបស់អ្នករាល់គ្នា យើងនឹងឲ្យសាក‌សពរបស់អ្នករាល់គ្នា ដួលដេកជាមួយកម្ទេចរូបព្រះក្លែង‌ក្លាយរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ហើយយើងឃ្លាតចេញពីអ្នករាល់គ្នា។ ៣១ យើងនឹងកម្ទេចក្រុងរបស់អ្នករាល់គ្នាឲ្យក្លាយទៅជាទីស្ម‌សាន យើងនឹងបំផ្លាញទីសក្ការៈរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយយើងមិនស្រង់ក្លិននៃគ្រឿងក្រអូបរបស់អ្នករាល់គ្នាទៀតឡើយ។ ៣២ យើងនឹងបំផ្លាញស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា ធ្វើឲ្យខ្មាំងសត្រូវដែលមករស់នៅក្នុងស្រុកនោះស្រឡាំង‌កាំង។ ៣៣ យើងនឹងកម្ចាត់‌កម្ចាយអ្នករាល់គ្នា ឲ្យទៅនៅក្នុងចំណោមប្រជា‌ជាតិនានា យើងនឹងយកដាវដេញតាមពីក្រោយអ្នករាល់គ្នា។ ស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នានឹងនៅស្ងាត់‌ជ្រងំ ហើយក្រុងរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងគ្មាននរណារស់នៅ។

៣៤ ស្រុកទេសនឹងបានសម្រាក ក្នុងពេលដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវខ្មាំងចាប់យកទៅជាឈ្លើយសឹក។ ទឹកដីនឹងបានសម្រាកជំនួសឆ្នាំសប្ប័ទ ដែលអ្នករាល់គ្នាពុំបានគោរព។ ៣៥ ក្នុងពេលស្រុកស្ងាត់‌ជ្រងំនោះ ទឹកដីនឹងបានសម្រាក ដ្បិតកាលអ្នករាល់គ្នារស់នៅក្នុងស្រុក ដីពុំបានសម្រាកទេ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនគោរពឆ្នាំសប្ប័ទសោះឡើយ។ ៣៦ រីឯអស់អ្នកដែលរួចពីស្លាប់ ហើយត្រូវខ្មាំងចាប់ទៅជាឈ្លើយនោះ យើងនឹងធ្វើឲ្យចិត្តរបស់គេភ័យបាក់‌ស្បាត សូម្បីតែសំឡេងស្លឹកឈើជ្រុះក៏ធ្វើឲ្យគេភ័យ ហើយរត់ដូចរត់គេចពីមុខដាវ។ ពួកគេនឹងដួលស្លាប់ ដោយគ្មាននរណាដេញតាមពីក្រោយ។ ៣៧ ពួកគេនឹងជំពប់ដួលគរលើគ្នាដូចដួលនៅមុខដាវ ដោយឥតមាននរណាដេញតាមក្រោយឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចត‌ទល់នឹងខ្មាំងសត្រូវទេ។ ៣៨ អ្នករាល់គ្នានឹងវិនាសនៅក្នុងស្រុករបស់ប្រជា‌ជាតិនានា ហើយគេនឹងបញ្ចុះសពអ្នករាល់គ្នា នៅក្នុងទឹកដីរបស់ខ្មាំងសត្រូវ។ ៣៩ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អស់អ្នកដែលរួចពីស្លាប់ នឹងត្រូវវិនាសនៅក្នុងទឹកដីរបស់ខ្មាំងសត្រូវ ព្រោះតែអំពើបាបរបស់ខ្លួន និងអំពើបាបរបស់ដូន‌តា។

៤០ ពេលពួកគេទទួលសារ‌ភាពកំហុសរបស់ខ្លួន និងកំហុសរបស់ដូន‌តាខ្លួន ហើយទទួលសារ‌ភាពថា គេមិនបានស្មោះ‌ត្រង់ចំពោះយើង ព្រមទាំងមានចិត្តមានះប្រឆាំងនឹងយើង ៤១ ពេលពួកគេយល់ថា យើងបានប្រឆាំងនឹងពួកគេ ហើយនាំពួកគេទៅរស់នៅលើទឹកដីរបស់ខ្មាំង ពួកគេដែលធ្លាប់តែមានចិត្តរឹង‌រូស បែរជាឱនលំ‌ទោន និងយល់ព្រមទទួលទណ្ឌ‌កម្ម។ ៤២ ពេលនោះ យើងនឹងនឹកដល់សម្ពន្ធ‌មេត្រី ដែលយើងបានចងជាមួយយ៉ាកុប អ៊ីសាក និងអប្រាហាំ ហើយយើងក៏នឹកដល់ទឹកដីរបស់ពួកគេដែរ។ ៤៣ ក្នុងពេលពួកគេមិនរស់នៅក្នុងស្រុក គឺពេលដែលទឹកដីស្ងាត់‌ជ្រងំនោះ ទឹកដីនឹងបានសម្រាកដូចនៅឆ្នាំសប្ប័ទ។ ពួកគេទទួលទណ្ឌ‌កម្ម ព្រោះគេបានបោះ‌បង់ចោលច្បាប់របស់យើង និងបែកចិត្តចេញពីក្រឹត្យ‌វិន័យរបស់យើង។ ៤៤ ប៉ុន្តែ ពេលពួកគេរស់នៅក្នុងស្រុករបស់ខ្មាំង យើងនឹងមិនបោះ‌បង់ចោលពួកគេ ហើយយើងក៏មិនបែកចិត្តចេញឆ្ងាយពីពួកគេ រហូតដល់ទៅលុបបំបាត់ពួកគេទាំងស្រុង ឬផ្ដាច់សម្ពន្ធ‌មេត្រីជាមួយពួកគេដែរ ដ្បិតយើងជាព្រះ‌អម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ៤៥ យើងនឹងជួយពួកគេ ដោយនឹកដល់សម្ពន្ធ‌មេត្រី ដែលយើងបានចងជាមួយដូន‌តារបស់ពួកគេ កាលពីមុន ក្នុងពេលយើងបាននាំដូន‌តារបស់ពួកគេចាក‌ចេញពីស្រុកអេស៊ីប នៅចំពោះមុខប្រជា‌ជាតិនានា ដើម្បីឲ្យយើងធ្វើជាព្រះរបស់គេ។ យើងជាព្រះ‌អម្ចាស់»។

៤៦ នេះជាវិន័យ ព្រមទាំងបទ‌បញ្ជា និងច្បាប់ដែលព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានមកជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលតាម‌រយៈលោកម៉ូសេ នៅលើភ្នំស៊ីណៃ។

អំពីបំណន់ និងតង្វាយមួយភាគដប់

១ ព្រះ‌អម្ចាស់មានព្រះ‌បន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែលដូចតទៅ: ប្រសិនបើមានគេបន់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយសន្យាថ្វាយនរណាម្នាក់ទៅព្រះ‌អង្គ គេអាចរួចពីបំណន់របស់ខ្លួនបានដោយបង់ប្រាក់ តាមការវាយតម្លៃរបស់មនុស្ស។ ៣ ត្រូវវាយតម្លៃមនុស្សដូចតទៅ: មនុស្សប្រុសដែលមានអាយុពីម្ភៃឆ្នាំទៅហុក‌សិបឆ្នាំ ត្រូវគិតជាប្រាក់ដប់‌ប្រាំតម្លឹង តាមទម្ងន់ដែលប្រើ‌ប្រាស់ក្នុងទីសក្ការៈ។ ៤ ប្រសិនបើជាស្ត្រី ត្រូវគិតជាប្រាក់ប្រាំ‌បួនតម្លឹង។ ៥ ចំពោះមនុស្សមានអាយុពីប្រាំទៅម្ភៃឆ្នាំ បើក្មេងប្រុសត្រូវគិតជាប្រាក់ប្រាំមួយតម្លឹង ហើយក្មេងស្រីបីតម្លឹង។ ៦ ក្មេងមានអាយុពីមួយខែទៅប្រាំឆ្នាំ ត្រូវគិតជាប្រាក់មួយតម្លឹងកន្លះសម្រាប់ក្មេងប្រុស ហើយប្រាំបួនជីសម្រាប់ក្មេងស្រី។ ៧ ចំពោះចាស់ៗមានអាយុពីហុក‌សិបឆ្នាំឡើងទៅ ត្រូវគិតបួនតម្លឹងកន្លះសម្រាប់មនុស្សប្រុស ហើយបីតម្លឹងសម្រាប់មនុស្សស្រី។ ៨ ប្រសិនបើអ្នកបន់នោះជាជនក្រីក្រពេក ពុំអាចបង់ប្រាក់តាមការវាយតម្លៃនេះ ត្រូវនាំអ្នកដែលខ្លួនសន្យាថ្វាយនោះ ទៅជួបបូជា‌ចារ្យ ហើយបូជា‌ចារ្យនឹងវាយតម្លៃគាត់ ដោយគិតតាមកម្រិតជីវ‌ភាពរបស់អ្នកបន់។

៩ ប្រសិនបើគេបន់ដោយសន្យាយកសត្វមកថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រូវចាត់ទុកសត្វទាំងនោះជាសក្ការៈថ្វាយព្រះ‌អង្គ។ ១០ មិនត្រូវយកអ្វីមកដោះ‌ដូរសត្វដែលត្រូវថ្វាយព្រះ‌អង្គឡើយ គឺមិនត្រូវយកសត្វល្អ មកដូរយកសត្វអាក្រក់ ឬយកសត្វអាក្រក់មកដូរយកសត្វល្អទេ។ បើអ្នកណាយកសត្វមួយមកដូរសត្វមួយទៀត ត្រូវចាត់ទុកសត្វទាំងពីរជាសក្ការៈ។ ១១ ប្រសិនបើគេបន់ដោយសន្យាថ្វាយសត្វមិនបរិសុទ្ធ គឺសត្វដែលមិនត្រូវថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រូវនាំសត្វនោះទៅជូនបូជា‌ចារ្យ ១២ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យមើលគុណ‌ភាពរបស់សត្វនោះ រួចវាយតម្លៃ។ ១៣ ប្រសិនបើម្ចាស់សត្វចង់លោះសត្វយកទៅវិញ ត្រូវបង់ប្រាក់មួយភាគប្រាំថែមពីលើតម្លៃដែលបូជា‌ចារ្យបានគិត។

១៤ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ចង់ញែកផ្ទះរបស់ខ្លួនទុកជាសក្ការៈថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ បូជា‌ចារ្យត្រូវពិនិត្យមើលសភាពផ្ទះនោះនៅល្អ ឬមិនល្អ រួចវាយតម្លៃ។ ១៥ ប្រសិនបើម្ចាស់ផ្ទះចង់លោះផ្ទះរបស់ខ្លួន គាត់ត្រូវបង់ប្រាក់មួយភាគប្រាំថែមពីលើតម្លៃដែលបូជា‌ចារ្យបានគិត ហើយផ្ទះនោះនឹងបានជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់ខ្លួនវិញ។

១៦ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ចង់ញែកដី‌ធ្លីរបស់ខ្លួនទុកជាសក្ការៈថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ ត្រូវវាយតម្លៃដីដោយគិតតាមចំនួនស្រូវដែលសាប‌ព្រោះ គឺស្រូវដប់‌ពីរថាំងគិតជាប្រាក់ដប់ប្រាំតម្លឹង។ ១៧ ប្រសិនបើអ្នកនោះញែកដីរបស់ខ្លួនទុកជាសក្ការៈ នៅឆ្នាំមេត្តាករុណា ត្រូវវាយតម្លៃដីទៅតាមនោះដែរ។ ១៨ ប្រសិនបើគេញែកដីរបស់ខ្លួនទុកជាសក្ការៈ ក្រោយឆ្នាំមេត្តាករុណា ត្រូវគិតតម្លៃតាមចំនួនឆ្នាំដែលនៅសល់ រហូតដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណាខាងមុខ។ ១៩ បើម្ចាស់ដីចង់លោះដីរបស់ខ្លួន គេត្រូវបង់ប្រាក់មួយភាគប្រាំថែមពីលើតម្លៃដី ហើយដីនោះនឹងបានជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់គេវិញ។ ២០ ប្រសិនបើគេមិនចង់លោះដីទេ តែលក់ទៅឲ្យអ្នកផ្សេង នោះគេមិនអាចលោះយកដីរបស់ខ្លួនមកវិញឡើយ។ ២១ នៅឆ្នាំមេត្តាករុណា ពេលអ្នកទិញត្រូវចាក‌ចេញ ដីនោះនឹងទៅជាដីដ៏សក្ការៈរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែលគេថ្វាយផ្ដាច់ដល់ព្រះ‌អង្គ ហើយបានទៅជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់បូជា‌ចារ្យ។

២២ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ញែកដីមួយដុំថ្វាយជាសក្ការៈដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ ហើយដីនោះជាដីដែលគាត់ទិញ គឺមិន‌មែនជាកេរ‌អាករ ២៣ បូជា‌ចារ្យត្រូវគិតតម្លៃតាមចំនួនឆ្នាំដែលនៅសល់ រហូតដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណា ម្ចាស់ដីត្រូវបង់ប្រាក់នៅថ្ងៃនោះតាមតម្លៃដែលបូជា‌ចារ្យបានគិត ហើយប្រាក់ថ្លៃដីត្រូវទុកជាសក្ការៈថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ២៤ លុះដល់ឆ្នាំមេត្តាករុណា ដីនោះនឹងបានទៅជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់ម្ចាស់ដើមវិញ។ ២៥ ការវាយតម្លៃទាំងអស់ត្រូវគិតតាមទម្ងន់ដែលប្រើ‌ប្រាស់ក្នុងទីសក្ការៈ គឺឯក‌តានីមួយៗស្មើនឹងម្ភៃកេរ៉ា*។

២៦ មិនត្រូវឲ្យនរណាម្នាក់ញែកកូនដំបូងពីហ្វូងសត្វរបស់ខ្លួនថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់ឡើយ ដ្បិតកូនដំបូងរបស់សត្វ គឺទាំងកូនគោ ទាំងកូនចៀម ជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់ព្រះ‌អម្ចាស់ រួចស្រេចទៅហើយ។ ២៧ ប្រសិនបើសត្វនោះជាសត្វមិនបរិសុទ្ធ ត្រូវឲ្យគេលោះតាមតម្លៃដែលអ្នកបានគិត ដោយបន្ថែមតម្លៃមួយភាគប្រាំពីលើ។ ប្រសិនបើគេមិនចង់លោះទេ ត្រូវលក់សត្វនោះទៅឲ្យអ្នកផ្សេង តាមតម្លៃដែលបូជា‌ចារ្យបានគិត។

២៨ បើនរណាម្នាក់ថ្វាយរបស់អ្វីមួយ ដែលជាកម្ម‌សិទ្ធិរបស់ខ្លួនផ្ដាច់ដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ គេពុំអាចលក់ ឬក៏លោះយកតង្វាយនោះឡើយ ទោះ‌បីតង្វាយនោះជាមនុស្ស ជាសត្វ ជាដី‌ធ្លីក៏ដោយ។ អ្វីៗដែលគេថ្វាយផ្ដាច់ដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ នឹងបានទៅជាសក្ការៈថ្វាយព្រះ‌អង្គរហូត។ ២៩ រីឯមនុស្សដែលគេថ្វាយផ្ដាច់ដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ គ្មាននរណាមានសិទ្ធិលោះឡើយ គឺត្រូវតែប្រហារជីវិត។

៣០ តង្វាយមួយភាគដប់ទាំងអស់ គឺភោគ‌ផលដែលកើតចេញពីដី ឬផ្លែឈើក្តី ត្រូវទុកជាសក្ការៈថ្វាយព្រះ‌អម្ចាស់។ ៣១ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ចង់លោះតង្វាយមួយភាគដប់មកវិញ ត្រូវបង់ប្រាក់ចំនួនមួយភាគប្រាំថែមពីលើ។ ៣២ ចំពោះហ្វូងគោ និងហ្វូងចៀម ក៏ត្រូវថ្វាយសត្វមួយភាគដប់ទុកជាសក្ការៈដល់ព្រះ‌អម្ចាស់ដែរ។ ៣៣ ម្ចាស់មិនត្រូវរើសសត្វល្អ ឬមិនល្អ សម្រាប់ថ្វាយព្រះ‌អង្គទេ ហើយក៏មិនត្រូវយកសត្វផ្សេងមកដោះដូរសត្វដែលត្រូវថ្វាយនោះដែរ។ ប្រសិនបើគេយកសត្វមួយមកដូរយកសត្វមួយទៀត ត្រូវចាត់ទុកសត្វទាំងពីរជាសក្ការៈ ហើយមិនអាចលោះយកទៅវិញទេ»។

៣៤ នេះហើយជាបទ‌បញ្ជា ដែលព្រះ‌អម្ចាស់ប្រទានមកលោកម៉ូសេនៅលើភ្នំស៊ីណៃ សម្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រា‌អែល។

១. គម្ពីរធម្មវិន័យ | Pentateuch 5

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 16

៣. គម្ពីរប្រាជ្ញាញាណ | Wisdom 7

៤. គម្ពីរព្យាការី | Prophet 18

១. គម្ពីរដំណឹងល្អ | Gospels 4

២. គម្ពីរប្រវត្តិសាស្រ្ត | History 1

៣. លិខិតសន្តប៉ូល | Paul Letter 13

៤. សំណេរសកល | Catholic Letter 5

៥. សំណេរសន្តយ៉ូហាន | John Writing 4

កណ្ឌគម្ពីរលេវីវិន័យ