- បេសកកម្មសាសនទូត
Ad Gentes - ក្រុមលោកគង្វាល
Presbyterorum Ordinis - បេសកកម្មគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតា
Apostolicam Actuositatem - ការប្រែប្រួលរបស់ព្រះសហគមន៍
Optatam Totius Ecclesiae - សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពេញលក្ខណៈ
Perfectae Caritatis - ព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់
Christus Dominus - គ្រីស្តបរិស័ទត្រូវរួបរួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ
Unitatis Redintegratio - ព្រះសហគមន៍នៅបូព៌ាប្រទេស
Orientalium Ecclesiarum - ក្នុងចំណាមការអស្ចារ្យ
Inter Mirifica
ព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់
DEI VERBUM
ខ្ញុំប៉ូលជាអភិបាល ជាអ្នកបម្រើនៃអ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់ រួមជាមួយអស់លោកអភិបាលក្នុងមហាសន្និបាតដ៏វិសុទ្ធនេះ សូមប្រកាសធម្មនុញ្ញនេះ ដើម្បីឱ្យគេនឹកចងចាំរហូតតរៀងទៅ។
ធម្មនុញ្ញគោលលទ្ធិ
អំពីព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់
១- បុព្វកថា
ពេលមហាសន្និបាតដ៏វិសុទ្ធ ស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយគោរព និងប្រកាសព្រះបន្ទូលនេះដោយអង់អាច អស់លោកអភិបាលរួមចិត្តគំនិតជាមួយសន្តៈយ៉ូហានដែលមានប្រសាសន៍ថា៖ “យើងសូមជូនដំណឹងមកបងប្អូនអំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដែលបែរទៅរកព្រះបិតាបានលេចមកឱ្យយើងឃើញហើយ។ យើងសូមជូនដំណឹងអំពីព្រះបន្ទូលដែលយើងបានឃើញ និងបានឮនោះមកបងប្អូន ដើម្បីឱ្យបងប្អូនបានចូលរួមរស់ជាមួយយើង។ រីឯយើងវិញ យើងក៏រួមរស់ជាមួយព្រះបិតា និងជាមួយព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះអង្គដែរ” (១យហ ១,២-៣)។ ហេតុនេះហើយ បានជាយើងសូមអនុវត្តតាមមហាសន្និបាតត្រែនតូ និងមហាសន្និបាត វ៉ាទីកង់ទី១ ដែលមានបំណងពន្យល់ពីលទ្ធិដ៏ពិតប្រាកដ អំពីព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គ និងអំពីព្រះសហគមន៍បញ្ជូនបន្តសេចក្តីដែលព្រះអង្គបានសម្តែងឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់នោះ។ ដូច្នេះ ពិភពលោកទាំងមូល ឮពាក្យប្រកាសដំណឹងស្តីពីការសង្រោ្គះ និងជឿដំណឹងនេះ។ ដោយគេមានជំនឿ គេក៏បានសេចក្តីសង្ឃឹមដោយគេមានសេចក្តីសង្ឃឹម គេក៏មានចិត្តស្រឡាញ់ផងដែរ។
ជំពូក ១
ព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់
២- អំពីលក្ខណៈព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់
ព្រះជាម្ចាស់ប្រកបដោយព្រះហឫទ័យសប្បុរស និងដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យសម្តែងព្រះអង្គផ្ទាល់ និងសម្តែងគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់ (អភ ១,៩)។ តាមគម្រោងនេះ មនុស្សលោកអាចចូលទៅកាន់ព្រះបិតាបានដោយសារព្រះគ្រីស្ត ជាព្រះបន្ទូលប្រសូតជាមនុស្ស និងដោយរួមជាមួយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធផង មនុស្សក៏រួមចំណែកក្នុងសភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ដែរ (អភ ២,១៨; ២សល ១,៤)។ ព្រះជាម្ចាស់ដែលមនុស្សមើលមិនឃើញ (កូឡ ១,១៥; ១ធម ១,១៧) សម្តែងព្រះអង្គឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់ គឺព្រះអង្គប្រកបដោយព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់ដ៏ទូលំទូលាយ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលមករកមនុស្សដូចជាមករកមិត្តសម្លាញ់ (សរ ៣៣,១១; យហ ១៥,១៤-១៥) ព្រះអង្គសន្ទនាជាមួយពួកគេ (បារ ៣,៣៨) អញ្ជើញគេ ឱ្យរួមរស់ជាមួយ និងប្រោសរំលែកព្រះជន្មផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គឱ្យគេ។ ព្រះអង្គសម្តែងព្រះអង្គដោយសារព្រឹត្តិការណ៍ និងព្រះបន្ទូលដែលភ្ជាប់ជាមួយគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។ ហេតុនេះ ស្នាព្រះហស្តដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រព្រឹត្តតាមប្រវត្តិនៃការសង្រោ្គះបានបញ្ជាក់ និងពង្រឹងទាំងលទ្ធិ ទាំងអត្ថន័យដែលព្រះបន្ទូលថ្លែង។ រីឯព្រះបន្ទូលវិញ ក៏ប្រកាសអំពីស្នាព្រះហស្តទាំងនោះ និងបកស្រាយគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យ ដែលកប់ទុកក្នុងស្នាព្រះហស្តទាំងនោះដែរ។ របៀបព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គនេះ គឺបង្ហាញសេចក្តីពិតដ៏ជ្រាលជ្រៅអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងអំពីការសង្រោ្គះរបស់មនុស្ស។ សេចក្តីពិតចាំងពន្លឺក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្តសម្រាប់យើង គឺព្រះគ្រីស្តជាស្ពានមេត្រីផង និងបំពេញសេចក្តីទាំងអស់ដែលព្រះជាម្ចាស់សម្តែងឱ្យបានពេញលក្ខណៈ។
៣- ការរៀបចំមាគ៌ាជូនដំណឹងល្អ
ព្រះជាម្ចាស់ប្រតិស្ឋាន (យហ ១,៣) និងថែរក្សាអ្វីៗទាំងអស់ឱ្យបានគង់វង្សដោយសារព្រះបន្ទូល។ ព្រះអង្គមិនឈប់ឈរប្រទានសក្ខីភាពអំពីព្រះអង្គតាមរយៈសត្វលោកទាំងអស់ ដែលព្រះអង្គបានប្រតិស្ឋានមកនោះ (រម ១,១៩-២០)។ ព្រះអង្គក៏សព្វព្រះហឫទ័យ បើកមាគ៌ានៃការសង្រោ្គះដ៏ប្រសើរជាង ទើបទ្រង់បានសម្តែងព្រះអង្គផ្ទាល់តាំងពីដើមដំបូងបង្អស់ឱ្យឪពុកម្តាយដើមស្គាល់។ បន្ទាប់ពីឪពុកម្តាយដើមបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ព្រះអង្គប្រោសឱ្យគេងើបឡើងវិញ ដោយមានព្រះបន្ទូលសន្យាថា នឹងរំដោះគេ ដើម្បីឱ្យគេមានសេចក្តីសង្ឃឹមថា នឹងទទួលការសង្រោ្គះ (កណ ៣,១៥)។ ព្រះអង្គនៅតែថែទាំមនុស្សជាតិដោយឥតឈប់ឈរ ដើម្បីប្រោសប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដល់អស់អ្នកដែលស្វែងរកការសង្រ្គោះនេះ ដោយព្យាយាមប្រព្រឹត្តអំពើល្អ (រម ២,៦-៧)។ ព្រះអង្គត្រាស់ហៅលោកអប្រាហាំតាមពេលកំណត់ ដើម្បីបង្កើតប្រជាជនមួយដ៏ធំដោយសារលោក (កណ ១២,២)។ បន្ទាប់ពីអស់បុព្វបុរស ព្រះអង្គអប់រំប្រជាជននេះដោយសារលោកម៉ូសេ និងអស់លោកព្យាការីទាំងឡាយ ដើម្បីឱ្យប្រជាជនទទួលស្គាល់ថា ព្រះអង្គពិតជាព្រះជាម្ចាស់តែមួយព្រះអង្គគត់ ដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ និងជាព្រះដ៏ពិតប្រាកដ ជាព្រះបិតាដែលផ្គត់ផ្គង់មនុស្សលោក ហើយជាចៅក្រមដ៏សុចរិត។ ព្រះអង្គក៏អប់រំប្រជាជននោះឱ្យទន្ទឹងរង់ចាំព្រះសង្គ្រោះ តាមព្រះបន្ទូលសន្យា ទាំងរៀបចំមាគ៌ាតាមរបៀបនេះ ជូនដំណឹងល្អតាមដំណើរសតវត្សរ៍នានា។
៤- ព្រះគ្រីស្តបំពេញការសម្តែងព្រះជាម្ចាស់
“នៅជំនាន់ដើម ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់បុព្វបុរសយើងជាច្រើនលើកច្រើនសា ដោយប្រើរបៀបផ្សេងៗជាច្រើនតាមរយៈអស់លោកព្យាការី។ នៅគ្រានេះ ជាគ្រាចុងក្រោយបំផុត ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកយើងតាមរយៈព្រះបុត្រា” (ហប ១,១-២)។ ព្រះអង្គចាត់ព្រះបុត្រាជាព្រះបន្ទូលដែលមានព្រះជន្មអស់កល្បជានិច្ច ហើយដែលបំភ្លឺមនុស្សគ្រប់ៗគ្នា ដើម្បីឱ្យព្រះបុត្រាគង់នៅជាមួយមនុស្សលោក និងសម្តែងការអាថ៌កំបាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យគេស្គាល់ (យហ ១,១-១៨)។ ហេតុនេះ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជា “ព្រះបន្ទូលប្រសូតជាមនុស្ស” “ជាមនុស្សដែលព្រះបិតាចាត់ឱ្យមករកមនុស្សលោក” “ថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់” (យហ ៣,៣៤) ទ្រង់បង្ហើយកិច្ចសង្រោ្គះដែលព្រះបិតាបានផ្ញើឱ្យព្រះអង្គប្រព្រឹត្ត (យហ ៥,៣៦; ១៧,៤)។ ហេតុនេះ អ្នកដែលឃើញព្រះគ្រីស្ត ក៏ឃើញព្រះបិតាដែរ (យហ ១៤,៩)។ ពេលព្រះយេស៊ូរស់នៅជាមួយមនុស្សលោក ទ្រង់បង្ហាញព្រះអង្គផ្ទាល់តាមព្រះបន្ទូល និងតាមកិច្ចការ តាម ទីសម្គាល់ និងតាមការអស្ចារ្យ ហើយជាពិសេស ដោយទ្រង់សោយទិវង្គត ហើយក្រោកឡើងពីចំណោមមនុស្សស្លាប់ និងមានព្រះជន្មថ្មីដ៏រុងរឿង។ នៅទីបញ្ចប់ ទ្រង់ចាត់ព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិត។ ដោយព្រះគ្រីស្តប្រព្រឹត្តការទាំងនោះ ព្រះអង្គបង្ហើយ និងបង្រ្គប់សេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងអំពីព្រះអង្គផ្ទាល់ ព្រះគ្រីស្តក៏បញ្ជាក់ពីការសម្តែងព្រះជាម្ចាស់នេះដែរ។ ព្រះគ្រីស្តក្នុងឋានៈជាព្រះជាម្ចាស់បញ្ជាក់ទៀតថា ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់គង់នៅជាមួយយើង ដើម្បីដកយើងឱ្យរួចផុតពីភាពងងឹតនៃអំពើបាប និងនៃសេចក្តីស្លាប់ ព្រម ទាំងទ្រង់ប្រោសឱ្យយើងក្រោកឡើង និងទទួលព្រះជន្មដែលស្ថិតនៅអស់កល្បជានិច្ច។
ការចាត់ចែងការសង្រ្គោះដោយសារព្រះគ្រីស្តបែបនេះ ពិតជាសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីចុងក្រោយបំផុតដែលមិនត្រូវកន្លងផុតទៅទេ។ មនុស្សយើងក៏មិនត្រូវរង់ចាំព្រះជាម្ចាស់សម្តែងព្រះអង្គសារជាថ្មីជាសាធារណៈទៀតដែរ រហូតដល់ពេលព្រះយេស៊ូគ្រីស្តជាអម្ចាស់នៃយើងនឹងសម្តែងព្រះអង្គយ៉ាងរុងរឿង (១ធម ៦,១៤ និង ទក ២,១៣)។
៥- ត្រូវទទួលសេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់សម្តែងនេះដោយផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ
មនុស្សយើងត្រូវតែ “គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាម្ចាស់ដោយផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ” ដែលសម្តែងព្រះអង្គ (រម ១៦,២៦; រម ១,៥; ២ករ ១០,៥-៦)។ ដោយសារជំនឿ មនុស្សផ្ញើជីវិតទាំងស្រុង និងដោយសេរីទៅលើព្រះជាម្ចាស់ គឺគេ “យកប្រាជ្ញា និងបំណងទាំងស្រុងរបស់ខ្លួនមកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជាម្ចាស់ដែលសម្តែងព្រះអង្គ”។ អ្នកជឿក៏សម្រេចចិត្តទទួលសេចក្តីដែលព្រះអង្គសម្តែងនោះថែមទៀតផង។ ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែប្រណីសន្តោសគេ ជួយបំភ្លឺចិត្តមនុស្សជាមុនសិន ទើបគេអាចផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គបាន ព្រមទាំងដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជួយគេពីខាងក្នុង គឺព្រះវិញ្ញាណប្រោសឱ្យគេរំភើបចិត្ត និងប្រែចិត្តគេទៅរកព្រះជាម្ចាស់ ព្រះវិញ្ញាណក៏បើកភ្នែកនៃវិញ្ញាណរបស់គេ និងប្រទានឱ្យ “អស់អ្នកជឿមានចិត្តកក់ក្តៅដោយយល់ស្រប និងសុខចិត្តជឿសេចក្តីពិត“។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនៅតែប្រោសឱ្យជំនឿនេះបានកាន់តែប្រសើរឡើងៗ ដោយព្រះអង្គប្រទានព្រះអំណោយទានផ្សេងៗ ដើម្បីឱ្យគេយល់កាន់តែជ្រៅនូវសេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងមកនោះ។
៦- ប្រាជ្ញាមនុស្សអាចស្គាល់សេចក្តីខ្លះអំពីព្រះជាម្ចាស់បាន
ព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យសម្តែងព្រះអង្គ និងចែករំលែកព្រះជន្មព្រះអង្គព្រមទាំងបង្ហាញ និងប្រកាសក្រិត្យវិន័យដែលស្ថិតនៅអស់កល្បជានិច្ច ស្តីអំពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គដែលចង់សង្រោ្គះមនុស្សលោក គឺ “ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យចែករំលែកសម្បត្តិរបស់ព្រះអង្គឱ្យមនុស្សលោក ជាសម្បត្តិហួសពីសមត្ថភាពនៃប្រាជ្ញារបស់មនុស្សអាចគិតយល់បាន”។
មហាសន្និបាតដ៏វិសុទ្ធប្រកាសថា “ដោយសារប្រាជ្ញារបស់ខ្លួន មនុស្សមានសមត្ថភាពអាចស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងជាក់ច្បាស់ តាមរយៈសត្វលោកដែលព្រះអង្គបានប្រតិស្ឋានមក ព្រោះព្រះអង្គជាដើមកំណើត និងជាចុងបំផុតនៃអ្វីៗទាំងអស់” (រម ១,២០)។ ប៉ុន្តែ មហាសន្និបាតបង្រៀនទៀតថា “ទោះបីជាមនុស្សមានសមត្ថភាពអាចស្គាល់ សេចក្តីខ្លះអំពីព្រះជាម្ចាស់តាមប្រាជ្ញារបស់ខ្លួនបានក្តី ក៏ប៉ុន្តែក្នុងសភាពការណ៍បច្ចុប្បន្ននៃមនុស្សជាតិ ព្រះអង្គបានសម្តែងសេចក្តីទាំងនោះ ដើម្បីឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់យ៉ាងស្រួល យ៉ាងជាក់ច្បាស់ ដោយមិនវង្វេងត្រង់ណាឡើយ”។
ជំពូក ២
ការបញ្ជូនបន្តសេចក្ដីដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្ដែងឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់
៧- ក្រុមគ្រីស្តទូត និងអ្នកបន្តមុខងាររបស់អស់លោកជាអ្នកប្រកាសដំណឹងល្អ
ព្រះជាម្ចាស់បានសម្ដែងព្រះអង្គដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍។ ដោយព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យសប្បុរសយ៉ាងខ្លាំង ព្រះអង្គក៏ចាត់ចែងឱ្យសេចក្តីដែលព្រះអង្គបានសម្តែងនោះស្ថិតនៅគង់វង្សឥតប្រែប្រួល និងត្រូវឱ្យគេបញ្ជូនបន្តទៅមនុស្សនៅគ្រប់ជំនាន់ ក្រោយតទៅទៀត។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់ដែលបង្គ្រប់សេចក្តីគ្រប់បែបយ៉ាង ដែលព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតសម្តែងនោះ (២ករ ១,៣០; ៣,១៦-៤,៦) ទ្រង់ក៏បានប្រកាសដំណឹងល្អដោយផ្ទាល់ព្រះឱស្ឋ និងធ្វើឱ្យដំណឹងល្អនេះកើតជារូបរាង ដោយព្រះអង្គផ្ទាល់ ជាដំណឹងល្អដែលអស់លោកព្យាការីបានសន្យាទុកកាលពីមុនមកនោះ។ បន្ទាប់មក ព្រះគ្រីស្តបញ្ជាឱ្យក្រុមគ្រីស្តទូតប្រកាសដំណឹងល្អនេះឱ្យមនុស្សទាំងអស់ ទុកជាប្រភពនៃសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាង ដែលអាចសង្រោ្គះគេបាន និងទុកជាក្បួននៃសីលធម៌គ្រប់យ៉ាងដែរ ដោយប្រទានព្រះអំណោយទានផ្សេងៗទៀតផង។ អស់លោកប្រព្រឹត្តតាមព្រះបញ្ជានេះយ៉ាងស្មោះ គឺម្យ៉ាងក្រុមគ្រីស្តទូតបញ្ជូនបន្តសេចក្តីដែលគេបានរៀនដោយស្តាប់ព្រះបន្ទូលព្រះគ្រីស្តផ្ទាល់ ដោយរស់នៅជាមួយព្រះអង្គ និងដោយឃើញកិច្ចការដែលព្រះអង្គប្រព្រឹត្ត ព្រមទាំងបញ្ជូនបន្តសេចក្តីដែលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបំភ្លឺអស់លោកឱ្យដឹងទៀតផង។ អស់លោកបញ្ជូនបន្តសេចក្តីទាំងនោះដោយប្រកាសដំណឹងល្អ ដោយធ្វើជាគំរូល្អដល់គេ ឬដោយចាត់ចែងស្ថាប័នផ្សេងៗទៀតផង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ក្រុមគ្រីស្តទូត ឬអ្នកដែលរស់នៅជាមួយក្រុមគ្រីស្តទូត បានកត់ត្រាទុកជាលាយលក្ខណ៍អក្សរនូវសារស្តីអំពីការសង្រោ្គះ ដោយមានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដដែលនេះបំភ្លឺចិត្តគំនិតគេឱ្យសរសេរផង។
ប៉ុន្តែ ក្រុមគ្រីស្តទូតបានតែងតាំងអភិបាលឱ្យបន្តមុខងារពីអស់លោក ដើម្បីរក្សាទុកដំណឹងល្អនេះឱ្យនៅគង់វង្សជានិច្ចមិនប្រែប្រួលឡើយ និងឱ្យមានជីវិតរស់រវើកក្នុងព្រះសហគមន៍។ ក្រុមគ្រីស្តទូតបាន “ផ្ញើមុខងារបង្រៀនរបស់ខ្លួនឱ្យអភិបាលទាំងនោះ “។ ហេតុនេះ ការបញ្ជូនបន្តដ៏វិសុទ្ធនេះ និងព្រះគម្ពីរនៃសម្ពន្ធមេត្រីទាំងពីរប្រៀបដូចជាកញ្ចក់មួយសម្រាប់ឱ្យព្រះសហគមន៍ឆ្លុះមើលព្រះជាម្ចាស់ ទាំងស្មឹងស្មាធិ៍នៅពេលធ្វើដំណើរនៅនាលោកនេះ គឺព្រះសហគមន៍ទទួលអ្វីៗទាំងអស់ពីព្រះអង្គ ទម្រំាព្រះអង្គប្រោសឱ្យឃើញ ព្រះភ័ក្រ្តផ្ទាល់របស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គមានភាពយ៉ាងណា ព្រះសហគមន៍នឹងឃើញយ៉ាងនោះដែរ (១យហ ៣,២)។
៨- ការបញ្ជូនបន្តដ៏វិសុទ្ធ
ហេតុនេះហើយ បានជាសេចក្តីដែលក្រុមគ្រីស្តទូតបានប្រកាសមានកត់ត្រាទុកយ៉ាងពិសេសក្នុងព្រះគម្ពីរ ដោយព្រះវិញ្ញាណបំភ្លឺអ្នកនិពន្ធ ហើយត្រូវរក្សាទុកតៗគ្នាកុំឱ្យដាច់ នៅគង់រហូតដល់អវសានកាលនៃពិភពលោក។ ក្រុមគ្រីស្តទូតបានបញ្ជូនបន្តនូវសេចក្តីដែលអស់លោកបានទទួលដោយផ្ទាល់ ហើយដាស់តឿនគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យរក្សាទុកសេចក្តី ដែលគេទទួលយកដោយស្តាប់ ឬដោយទទួលជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ (២ថស ២,១៥)។ អស់លោកដាស់តឿនគ្រីស្តបរិស័ទឱ្យតយុទ្ធដើម្បីជំនឿដែលគេបានទទួលម្តងជាស្រេច (យដ ៣)។ រីឯសេចក្តីដែលគ្រីស្តបរិស័ទទទួលពីក្រុមគ្រីស្តទូតបញ្ជូនបន្តមក មានអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលអាចជួយណែនាំប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឱ្យរស់នៅយ៉ាងវិសុទ្ធ និងដែលអាចជួយពង្រីកជំនឿរបស់គេ។ ដូច្នេះ ដោយព្រះសហគមន៍បង្រៀនលទ្ធិដោយរស់នៅតាមជំនឿ និងដោយធ្វើពិធីគោរពបម្រើព្រះជាម្ចាស់ ព្រះសហគមន៍បញ្ជូនបន្តលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ខ្លួន និងអ្វីៗដែលខ្លួនជឿឱ្យមនុស្សគ្រប់ជំនាន់តទៅទៀតផង។
ការបញ្ជូនបន្តមកពីក្រុមគ្រីស្តទូតនោះក៏នៅតែមានបន្តក្នុងព្រះសហគមន៍សព្វថ្ងៃ ក្រោមការឧបត្ថម្ភនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដែរ គឺគ្រីស្តបរិស័ទយល់អ្វីទាំងអស់ និងយល់ព្រះបន្ទូលកាន់តែច្បាស់ឡើងៗ ដោយអ្នកជឿយកព្រះបន្ទូលនេះមកស្មឹងស្មាធិ៍ សិក្សា នឹកសញ្ជឹងក្នុងចិត្តទៀតផង (លក ២,១៩.៥១)។ ម្យ៉ាងគេយល់អំពីសម្បត្តិសួគ៌កាន់តែច្បាស់ក្នុងជម្រៅចិត្តគេ។ ម្យ៉ាងទៀតគេស្តាប់សេចក្តីអស់ លោកអភិបាលដែលបន្តមុខងារពីក្រុមគ្រីស្តទូតមកតែងតែប្រកាស ព្រោះអស់លោកពិតជាបានទទួលព្រះអំណោយទាននៃសេចក្តីពិត។ ដូច្នេះ ទោះបីសតវត្សរ៍ចេះតែកន្លងផុតទៅក្តី ក៏ព្រះសហគមន៍ខិតខំស្វែងរកសេចក្តីពិតដ៏ពេញលេញរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ច រហូតដល់ពេលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គកើតជារូបរាងក្នុងព្រះសហគមន៍ជាស្ថាពរ។
ការប្រៀនប្រដៅរបស់គ្រូបាធ្យាយដ៏វិសុទ្ធ ផ្តល់សក្ខីភាពបញ្ជាក់ថា ការបញ្ជូនបន្តនេះធ្វើឱ្យព្រះសហគមន៍មានជីវិតរស់រវើក។ ការបញ្ជូនបន្តនេះមានតម្លៃដ៏ថ្លៃថ្នូរ គឺមានឥទ្ធិពលក្នុងការប្រតិបតិ្ត និងក្នុងការរស់នៅរបស់ព្រះសហគមន៍ដែលជឿ និងអធិដ្ឋាន។ ការបញ្ជូនបន្តដដែលនេះនាំឱ្យព្រះសហគមន៍ស្គាល់បញ្ជីកណ្ឌនៃព្រះគម្ពីរទាំងអស់។ ការបញ្ជូនបន្តដដែលនេះ ធ្វើឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទក្នុងព្រះសហគមន៍យល់អំពីអត្ថន័យនៃព្រះគម្ពីរ និងធ្វើឱ្យគម្ពីរនេះបង្កើតផលតទៅជានិច្ច។ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់ដែលមានព្រះបន្ទូលកាលពីដើមមក នៅតែសន្ទនាជាមួយមហេសីនៃព្រះបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់ជានិច្ចនិរន្តរ៍។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធធ្វើឱ្យសូរសៀងនៃដំណឹងល្អមានជីវិតលាន់ឮក្នុងព្រះសហគមន៍ ហើយក៏លាន់ឮនៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូលដោយសារព្រះសហគមន៍ដែរ។ ព្រះវិញ្ញាណក៏ណែនាំអ្នកជឿទាំងប៉ុន្មានឱ្យស្គាល់សេចក្តីពិតគ្រប់ជំពូក និងប្រោសឱ្យតម្លៃដ៏ថ្លៃថ្នូរនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគ្រីស្ត ស្ថិតនៅក្នុងគេយ៉ាងបរិបូណ៍ (កូឡ ៣,១៦)។
៩- ការបញ្ជូនបន្ត និងព្រះគម្ពីរពាក់ព័ន្ធគ្នាទៅវិញទៅមក
ការបញ្ជូនបន្តដ៏វិសុទ្ធ និងព្រះគម្ពីរជាប់ពាក់ព័ន្ធគ្នា និងមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយគ្នា។ ការបញ្ជូនបន្ត និងព្រះគម្ពីរផុសចេញមកពីប្រភពតែមួយ ពោលគឺ ពីព្រះជាម្ចាស់។ គម្ពីរ និងការបញ្ជូនបន្តក៏ហាក់ដូចជារួមជាធ្លុងតែមួយ និងមានទិសដៅតែមួយដែរ។ ព្រះគម្ពីរជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលកត់ត្រាទុកជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ ដោយព្រះវិញ្ញាណបំភ្លឺចិត្តគំនិតអ្នកនិពន្ធ។ រីឯការបញ្ជូនបន្តដ៏វិសុទ្ធវិញ ក៏នាំព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់ និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានផ្ញើទុកឱ្យក្រុមគ្រីស្តទូត រួចបញ្ជូនបន្តគ្រប់សេចក្តីទាំងអស់ដល់អ្នកបន្តមុខងារពីអស់លោក។ ពេលអស់លោកដែលបន្តមុខងាររបស់គ្រីស្តទូតទាំងឡាយ នោះប្រកាសព្រះបន្ទូលអស់លោករក្សាទុកបកស្រាយ និងផ្សព្វផ្សាយព្រះបន្ទូលនោះយ៉ាងស្មោះ ដោយព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិតបំភ្លឺចិត្តគំនិតគេ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះសហគមន៍មានជំនឿយ៉ាងជាក់ច្បាស់ទៅលើសេចក្តីទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងមកនោះ ពុំមែនដោយសំអាងតែលើព្រះគម្ពីរប៉ុណ្ណោះទេ។ ហេតុនេះ ត្រូវទទួលស្គាល់ និងលើកតម្កើងការបញ្ជូនបន្ត និងព្រះគម្ពីរដោយចិត្តស្រឡាញ់ និងគោរពស្មើគ្នា។
១០- ការបញ្ជូនបន្តព្រះគម្ពីរ និងការណែនាំព្រះសហគមន៍
ការបញ្ជូនបន្តដ៏វិសុទ្ធ និងព្រះគម្ពីរ ជាបញ្ញើដ៏សក្ការៈតែមួយនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលផ្ញើទុកឱ្យព្រះសហគមន៍។ បើប្រជាជនដ៏វិសុទ្ធទាំងមូលរួបរួមជាមួយអស់គង្វាលរបស់ខ្លួន ភ្ជាប់ចិត្តទៅនឹងបញ្ញើនេះ គេមុខជានឹងនៅតែព្យាយាមជានិច្ច ស្តាប់ការប្រៀនប្រដៅរបស់ក្រុមគ្រីស្តទូតរួបរួមគ្នាទុកជាបងប្អូនធ្វើពិធីកាច់នំប៉័ង និងអធិដ្ឋាន (កក ២,៤២)។ ហេតុនេះហើយ បានជាអស់គង្វាល និងអស់អ្នកជឿរួមគ្នាជាចិត្តគំនិតតែមួយយ៉ាងស្អិតរមួតក្នុងកិច្ចរក្សាជំនឿដែលគេបានទទួល ក្នុងកិច្ចប្រតិបត្តិតាមជំនឿ និងក្នុងការប្រកាសជំនឿដែលគេទទួលតមក។
ព្រះជាម្ចាស់បានផ្ញើបន្ទុកបកស្រាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងពិតប្រាកដ ទោះបីជាព្រះបន្ទូលកត់ត្រាទុកជាលាយលក្ខណ៍អក្សរក្តី ឬបញ្ជូនបន្តមកក្តី ឱ្យការណែនាំដែលមានជីវិតក្នុងព្រះសហគមន៍អាចបកស្រាយបាន។ មានតែការណែនាំនោះប៉ុណ្ណោះដែលមានអំណាចបកស្រាយក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។ ប៉ុន្តែ ការណែនាំនេះគ្មានអំណាចលើសពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ តែបម្រើព្រះបន្ទូលទៅវិញ។ ការណែនាំក៏បង្រៀនតែសេចក្តីដែលគេបានទទួលតមក ហើយស្តាប់ព្រះបន្ទូលនេះដោយចិត្តស្រឡាញ់ តាមបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងដោយមានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជួយឧបត្ថម្ភផង។ ការណែនាំថែរក្សាព្រះបន្ទូលយ៉ាងល្អបំផុត និងពន្យល់ព្រះ បន្ទូលយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ហើយស្រង់យកពីបញ្ញើនៃជំនឿតែមួយនេះនូវអ្វីៗទាំងប៉ុន្មាន ដែលក្រុមណែនាំជូនឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទជឿទុកជាសេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់។
ដូច្នេះ យើងឃើញជាក់ច្បាស់ថា ការបញ្ជូនបន្តដ៏វិសុទ្ធ និងព្រះគម្ពីរ ហើយនិងការណែនាំព្រះសហគមន៍ជាប់ពាក់ព័ន្ធគ្នា និងរួមគ្នាតាមព្រះជាម្ចាស់ចាត់ចែងយ៉ាងឈ្លាសវៃ។ ក្នុងកត្តាទាំងបីនេះ គ្មានអ្វីណាមួយដែលអាចស្ថិតស្ថេរដោយឯកឯងបានទេ គឺអ្វីទាំងបីនោះរួមគ្នាយ៉ាងសកម្ម ដើម្បីសង្រោ្គះមនុស្សលោកតាមរបៀបរៀងៗខ្លួន ក្រោមការឧបត្ថម្ភនៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធតែមួយព្រះអង្គ។
ជំពូក ៣
ព្រះជាម្ចាស់បំភ្លឺអ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរ និងការបកស្រាយព្រះគម្ពីរ
១១- ព្រះគម្ពីរមកពីព្រះវិញ្ញាណបំភ្លឺចិត្តគំនិតអ្នកនិពន្ធ
ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានបំភ្លឺចិត្តគំនិតអ្នកនិពន្ធឱ្យកត់ត្រាទុកជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ នូវសេចក្តីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងមក ហើយដែលមានរៀបរាប់ក្នុងកណ្ឌទាំងប៉ុន្មាននៃព្រះគម្ពីរ។ ព្រះសហគមន៍កាតូលិកជាមាតារបស់យើង សំអាងទៅលើជំនឿរបស់ក្រុមគ្រីស្តទូតជាគ្រឹះ ហើយចាត់គ្រប់ផ្នែកនៃកណ្ឌទាំងប៉ុន្មានក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ក្តី សម្ពន្ធមេត្រីថ្មីក្តី ទុកជាសក្ការៈ និងទុកជាសាសនបញ្ញត្តិរបស់ខ្លួន ព្រោះព្រះវិញ្ញាណបំភ្លឺចិត្តគំនិតអ្នកនិពន្ធឱ្យសរសេរ (យហ ២០,៣១; ២ធម ៣,១៦; ២សល ១,១៩-២១) គឺព្រះជា ម្ចាស់បាននិពន្ធកណ្ឌទាំងនោះ ហើយព្រះសហគមន៍ក៏បានទទួលកណ្ឌគម្ពីរទាំងនោះដោយយល់ដូច្នោះដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសមនុស្សខ្លះ ដើម្បីនិពន្ធកណ្ឌព្រះគម្ពីរទាំងនោះ គឺព្រះអង្គឱ្យអ្នកទាំងនោះប្រើចំណេះប្រាជ្ញា ទេពកោសល្យ និងបច្ចេកទេសរបស់ខ្លួនយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយទ្រង់មានសកម្មភាពក្នុងអ្នកទាំងនោះ និងដោយសារអ្នកទាំងនោះ ព្រះអង្គឱ្យគេកត់ត្រាទុកជាលាយលក្ខណ៍អក្សរនូវសេចក្តីទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឱ្យគេសរសេរ គឺសរសេរតែសេចក្តីណាដែលព្រះអង្គសព្វព្រះ ហឫទ័យប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ គេជាអ្នកនិពន្ធយ៉ាងពិតប្រាកដ (ហប ១,១ និង ៤,៧; ២សម ២៣,២; មថ ១,២២)។
ហេតុនេះហើយ បានជាត្រូវរាប់សេចក្តីទាំងអស់ដែលអ្នកនិពន្ធ និងអ្នកតំណាលរឿងនិទានបានកត់ត្រានោះទុកជាសេចក្តីដែលព្រះវិញ្ញាណបានបញ្ជាក់ ព្រោះព្រះវិញ្ញាណបានបំភ្លឺចិត្តគំនិតអ្នកនិពន្ធ។ យើងក៏ត្រូវតែប្រកាសថា ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរមានបង្រៀនយ៉ាងប្រាកដប្រជា យ៉ាងត្រឹមត្រូវ ដោយគ្មានកំហុសនូវសេចក្តីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យ ឱ្យគេកត់ត្រាទុកជាលាយលក្ខណ៍អក្សរក្នុងព្រះគម្ពីរសម្រាប់សង្រោ្គះយើង។ ហេតុនេះ “គ្រប់អត្ថបទគម្ពីរសុទ្ធតែព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះវិញ្ញាណមកបំភ្លឺឱ្យនិពន្ធ និងមានប្រយោជន៍សម្រាប់បង្រៀន រកខុសត្រូវកែតម្រង់ និងអប់រំឱ្យរស់នៅតាមសេចក្តីសុចរិត ក្នុងគោលបំណងឱ្យអ្នកបម្រើរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានសមត្ថភាព និងប្រុងប្រៀបខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីប្រព្រឹត្តអំពើល្អគ្រប់ជំពូក” (២ធម ៣,១៦-១៧)។
១២- របៀបបកស្រាយព្រះគម្ពីរ
ក្នុងព្រះគម្ពីរព្រះជាម្ចាស់ពិតជាមានព្រះបន្ទូលតាមរយៈមនុស្ស និងបានប្រើពាក្យសម្តីរបស់មនុស្ស។ ហេតុនេះ អ្នកបកស្រាយព្រះគម្ពីរត្រូវស្វែងរកដោយពិនិត្យពិច័យ នូវសេចក្តីដែលអ្នកនិពន្ធទាំងនោះមានបំណងនិយាយប្រាប់ និងសេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យសម្តែងតាមរយៈពាក្យរបស់គេ។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកបកស្រាយនឹងដឹងច្បាស់នូវសេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់សព្វព្រះហឫទ័យសម្តែងឱ្យយើងស្គាល់នោះ។
ក្នុងគោលបំណងចង់ស្គាល់គំនិតរបស់អ្នកនិពន្ធ អ្នកបកស្រាយត្រូវចាប់អារម្មណ៍នឹងប្រការផ្សេងៗ មាន “របៀបនិពន្ធ” ឬ “រចនាបទអក្សរសិល្ប” ជាដើម។ អស់លោកបង្ហាញសេចក្តីពិតតាមរបៀបផ្សេងៗពីគ្នាក្នុងអត្ថបទរៀបរាប់អំពីប្រវត្តិសាស្ត្រក្នុងសេចក្តីប្រកាសរបស់ព្យាការី ក្នុងពាក្យកាព្យ ឬក្នុងអត្ថបទនិពន្ធតាមរបៀបផ្សេងៗទៀត។ ហេតុនេះហើយ អ្នកបកស្រាយត្រូវស្វះស្វែងរកសេចក្តីដែលអ្នកនិពន្ធចង់ប្រាប់ និងបានប្រាប់ហើយតាមកាលៈទេសៈ តាមសភាពការណ៍នៃសម័យរបស់គាត់រស់នៅ តាមអារ្យធម៌ និងតាមវប្បធម៌របស់គាត់ ព្រមទាំងតាមរបៀបនិពន្ធដែលអ្នកស្រុកធ្លាប់ប្រើនៅជំនាន់នោះ។ អ្នកបកស្រាយត្រូវយល់យ៉ាងច្បាស់អំពីរបៀបដែលអ្នកស្រុកតែងគិតគូរជាទូទៅអំពីជីវិត អំពីរបៀបដែលគេធ្លាប់និយាយ ឬការតំណាលនិទានរឿងក្នុងសម័យអ្នកនិពន្ធនោះ ព្រមទាំងអំពីរបៀបដែលមនុស្សរស់នៅតាមកន្លែងផ្សេងៗ នៅសម័យនោះធ្លាប់ប្រើក្នុងការទាក់ទងគ្នាទៅវិញទៅមក។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកបកស្រាយអាចរកឃើញនូវសេចក្តីដែលអ្នកនិពន្ធដ៏សក្ការៈមានបំណងចង់ប្រាប់ ដោយចែងកណ្ឌជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ។
ដោយព្រះវិញ្ញាណបានបំភ្លឺចិត្តគំនិតអ្នកនិពន្ធឱ្យចែងជាលាយលក្ខណ៍អក្សរត្រូវអាន និងបកស្រាយព្រះគម្ពីរក្រោមពន្លឺនៃព្រះវិញ្ញាណដែរ។ ត្រូវចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះសេចក្តីទាំងអស់ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងមូល ហើយដែលសម្តែងសេចក្តីពិតដដែលដូចគ្នាដែរ។ ត្រូវចាប់អារម្មណ៍អំពីការបញ្ជូនបន្តដ៏រស់រវើកនៃព្រះសហគមន៍ទាំងមូល និងអំពីលក្ខណៈប្រៀបធៀបនៃជំនឿផង។ ធ្វើដូច្នេះ ទើបអ្នកបកស្រាយរកអត្ថន័យដ៏ពិតប្រាកដនៃព្រះគម្ពីរឃើញ។ អ្នកវិភាគគម្ពីរមានភារកិច្ចខិតខំពិនិត្យពិច័យ និងពន្យល់អត្ថ ន័យនៃព្រះគម្ពីរឱ្យកាន់តែជ្រៅទៅៗតាមគោលការណ៍ទាំងនោះ ដើម្បីឱ្យព្រះសហគមន៍មានយោបល់កាន់តែល្អប្រសើរឡើងៗ។ ដោយការសិក្សារបស់ខ្លួន អ្នកវិភាគទាំងនោះដូចជារៀបចំផ្លូវឱ្យព្រះសហគមន៍អាចកំណត់អត្ថន័យឱ្យកាន់តែច្បាស់ឡើងបាន។ អ្វីៗទាំងអស់ដែលមានទាក់ទិននឹងរបៀបបកស្រាយព្រះគម្ពីរ គឺស្ថិតនៅលើព្រះសហគមន៍ដែលត្រូវរិះគិតពិចារណាដោះស្រាយ ព្រោះព្រះសហគមន៍ទទួលមុខងារបម្រើពីព្រះជាម្ចាស់មក និងក្នុងនាមព្រះអង្គ ពោលគឺរក្សាទុក និងបកស្រាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
១៣- ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា
ហេតុនេះ ទោះបីយើងត្រូវតែគោរពសេចក្តីពិត និងលក្ខណៈដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ចក្តី ក៏ក្នុងព្រះគម្ពីរ ព្រះអង្គសម្តែងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាយ៉ាងអស្ចារ្យនៃព្រះប្រាជ្ញាញាណដែលស្ថិតនៅអស់កល្បជានិច្ច “ដើម្បីឱ្យយើងស្គាល់ព្រះហឫទ័យសប្បុរសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលរកថ្លែងពុំបាន និងដឹងថា ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលស្របតាមរបៀបមនុស្សយើងនិយាយ ព្រោះព្រះអង្គណែនាំ និងថែទាំមនុស្សជាតិយើងជាមុន”។
ជំពូក ៤
គម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់
១៤- ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃការសង្រោ្គះក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនៃសម្ពន្ធមេត្រីចាស់
ព្រះជាម្ចាស់ប្រកបដោយព្រះហឫទ័យស្រឡាញ់អាណិតមនុស្សលោកហួសប្រមាណ ព្រះអង្គគ្រោងទុក និងរៀបចំការសង្គ្រោះគេ ទើបព្រះអង្គជ្រើសរើសប្រជាជនមួយ ដើម្បីផ្ញើព្រះបន្ទូលសន្យាតាមការចាត់ចែងយ៉ាងពិសេសរបស់ព្រះអង្គ។ បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់ចងសម្ពន្ធមេត្រីជាមួយលោកអាប្រាហាំ (កណ ១៥,១៨) និងជាមួយប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដោយសារលោកម៉ូសេមក (សរ ២៤,៨) ព្រះអង្គក៏សម្តែងព្រះអង្គដោយមានព្រះបន្ទូល និងដោយប្រព្រឹត្តកិច្ចការផ្សេងៗឱ្យប្រជាជនដែលទ្រង់បានជ្រើសរើសនោះដឹងថា ព្រះអង្គជាព្រះជាម្ចាស់តែមួយព្រះអង្គគត់ដ៏ពិតប្រាកដ និងដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ។ ដូច្នេះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលមានបទពិសោធន៍អំពី “មាគ៌ា” របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលយាងមករកមនុស្សលោក។ ដោយព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលផ្ទាល់ព្រះអង្គ តាមរយៈអស់លោកព្យាការី ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ក៏យល់មាគ៌ាទាំងនោះកាន់តែច្បាស់ឡើងៗ និងកាន់តែជ្រៅទៅៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ ព្រមទាំងផ្តល់សក្ខីភាពពីព្រះអង្គកាន់តែខ្លាំងឡើងៗក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានា (ទំន ២១,២៨-២៩; ៩៥,១-៣; អស ២,១-៤; យរ ៣,១៧)។ ការចាត់ចែងការសង្រោ្គះ ដែលព្រះអង្គប្រទានដំណឹងជាមុន និងដែលអ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរបាននិទានតំណាលហើយពន្យល់នោះ លេចចេញមកក្នុងកណ្ឌទាំងប៉ុន្មាននៃគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ទុកជាព្រះបន្ទូលដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ហេតុនេះហើយ បានជាកណ្ឌគម្ពីរនៃសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ដែលព្រះជាម្ចាស់បំភ្លឺចិត្តគំនិតអ្នកនិពន្ធឱ្យចែងនោះ នៅតែមានតម្លៃដ៏ថ្លៃថ្នូរមិនអាចសាបសូន្យបានឡើយ “ដ្បិតអ្វីៗដែលមានចែងទុកពីមុនមក គឺចែងទុកសម្រាប់អប់រំយើង ដើម្បីឱ្យយើងមានសេចក្តីសង្ឃឹម ដោយគម្ពីរជួយសម្រាលទុក្ខយើង និងឱ្យយើងចេះស៊ូទ្រាំ” (រម ១៥,៤)។
១៥- គម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់មានសារសំខាន់សម្រាប់គ្រីស្តបរិស័ទ
ព្រះជាម្ចាស់ចាត់ចែងសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ជាពិសេស សម្រាប់រៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះគ្រីស្តជាព្រះសង្រោ្គះនៃពិភពលោកយាងមក និងរៀបចំព្រះរាជ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ត ព្រះអង្គក៏ប្រទានដំណឹងជាមុនតាមរបៀបព្យាការីអំពីព្រះគ្រីស្តយាងមកនោះ (លក ២៤,៤៤; យហ ៥,៣៩; ១សល ១,១០) ព្រមទាំងផ្តល់និមិត្តសញ្ញាផ្សេងៗជាប្រផ្នូលអំពីព្រះគ្រីស្តថែមទៀតផង (១ករ ១០,១១)។ ព្រះជាម្ចាស់ឈ្វេងយល់ដល់សភាពការណ៍មនុស្សលោកមុនព្រះគ្រីស្តសង្រោ្គះគេ។ ដូច្នេះ កណ្ឌគម្ពីរនៃសម្ពន្ធមេត្រីចាស់សម្តែងឱ្យមនុស្សទាំងអស់បានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្គាល់សភាពរបស់ខ្លួនជាមនុស្ស ព្រមទាំងស្គាល់របៀបព្រះអង្គប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សលោក ដោយព្រះហឫទ័យសុចរិត និងមេត្តាករុណា។ ទោះបីក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទាំងនោះមានចែងសេចក្តីមិនពេញលក្ខណៈដែលត្រូវបាត់ទៅក្តី ក៏កណ្ឌទាំងនោះបង្ហាញគរុកោសល្យដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលអប់រំមនុស្សលោក។ ហេតុនេះហើយ បានជាគ្រីស្តបរិស័ទត្រូវទទួលកណ្ឌគម្ពីរទាំងនោះដោយគោរពប្រណិប័តន៍ ព្រោះក្នុងគម្ពីរទាំងនោះមានចែងគំនិតយ៉ាងច្បាស់អំពីព្រះអម្ចាស់ មានបង្រៀនលទ្ធិយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីព្រះអង្គ មានចែងអំពីប្រាជ្ញាញាណពោរពេញដោយសប្បុរសធម៌ចំពោះការរស់នៅរបស់មនុស្សយើង មានចែងពាក្យអធិដ្ឋានមួយចំនួនដ៏មានតម្លៃដ៏ប្រសើរបំផុត។ មិនតែប៉ុណ្ណោះសោត ក្នុងក័ណ្ឌគម្ពីរទាំងនោះមានបង្កប់ទុកនូវគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យនៃការសង្គ្រោះរបស់យើងផង។
១៦- គម្ពីរនៃសម្ពន្ធមេត្រីទាំងពីររួមគ្នាជាធ្លុងតែមួយ
ព្រះជាម្ចាស់បានបំភ្លឺចិត្តគំនិតអស់អ្នកនិពន្ធកណ្ឌទាំងអស់នៃគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីទាំងពីរ ព្រះអង្គក៏ជាអ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរទាំងមូលដែរ។ ព្រះអង្គក៏ចាត់ចែងគម្ពីរទាំងពីរនោះតាមព្រះប្រាជ្ញាញាណ គឺបង្កប់ទុកគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ ហើយគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ក៏ទទួលអត្ថន័យយ៉ាងពេញលេញដោយសារគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីដែរ។ ទោះបីព្រះគ្រីស្តចងសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីដោយសារព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គក្តី (លក ២២,២០; ១ករ ១១,២៥) ក៏ព្រះអង្គលើកយកសេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលមានបង្កប់ទុកក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់បញ្ចូលក្នុងព្រះបន្ទូលប្រកាសដំណឹងល្អ។ កណ្ឌគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ទទួល និងបង្ហាញអត្ថន័យយ៉ាងពេញលេញក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី (មថ ៥,១៧; លក ២៤,២៧; រម ១៦,២៥-២៦; ១ករ ៣,១៤,១៤-១៦) ហើយក៏ជួយបំភ្លឺ និងពន្យល់កណ្ឌគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីទៀតផង។
ជំពូក ៥
គម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី
១៧- ព្រះគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីមានតម្លៃដ៏ថ្លៃបំផុត
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអង្គ សម្រាប់សង្រោ្គះអស់អ្នកផ្ញើជីវិតលើព្រះអង្គ (រម ១,១៦)។ ព្រះបន្ធូលនេះមានចែងទុកក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ហើយបង្ហាញឫទ្ធានុភាពយ៉ាងពិសេសក្នុងគម្ពីរនេះ។ ដល់ពេលកំណត់ គឺនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ (កាឡ ៤,៤) ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រសូតជាមនុស្ស ហើយតាំងទីលំនៅក្នុងចំណោមពួកយើងពោរពេញដោយព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោស និងដោយសេចក្តីពិត (យហ ១,១៤)។ ព្រះគ្រីស្តតែងតាំងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅលើផែនដី។ ព្រះអង្គសម្តែងទាំងព្រះបិតា ទាំងព្រះអង្គផ្ទាល់ដោយប្រព្រឹត្តព្រះរាជកិច្ចនានា និងដោយមានព្រះបន្ទូល។ ដោយព្រះអង្គសោយទិវង្គត មានព្រះជន្មថ្មី យាងឡើងស្ថានបរមសុខយ៉ាងរុងរឿង ព្រមទាំងចាត់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធឱ្យយាងមក គឺព្រះអង្គបង្ហើយព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះអង្គ។ ដោយគេលើកព្រះគ្រីស្តពីដីឡើង (យហ ១២,៣២) ព្រះអង្គទាញមនុស្សទាំងអស់ទៅឯព្រះអង្គ។ មានតែព្រះអង្គទេដែលមានព្រះបន្ទូលផ្តល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច (យហ ៦,៦៨)។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានសម្តែងគម្រោងការដ៏អស្ចារ្យនេះមកមនុស្សជំនាន់មុនៗ ដូចព្រះអង្គបានសម្តែងនៅពេលនេះឱ្យក្រុមគ្រីស្តទូត និងព្យាការីរបស់ព្រះអង្គស្គាល់ដោយសារព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនោះទេ (អភ ៣,៤-៦) ហេតុនេះ អស់លោកត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អ ដាស់តឿនមនុស្សឱ្យផ្ញើជីវិតលើព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត និងជាព្រះអម្ចាស់ ព្រមទាំងអស់លោកត្រូវប្រមែប្រមូលព្រះសហគមន៍ព្រះអង្គផង។ កណ្ឌគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីផ្តល់សក្ខីភាពអំពីព្រឹត្តការណ៍ទាំងនេះ ជាសក្ខីភាពអចិន្ត្រៃយ៍មកពីព្រះជាម្ចាស់។
១៨- កណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អហូរចេញមកពីក្រុមគ្រីស្តទូត
មនុស្សណាក៏ទទួលស្គាល់ថា ក្នុងចំណោមកណ្ឌគម្ពីរទាំងអស់ សូម្បីតែក្នុងចំណោមកណ្ឌគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី គឺកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អជាកណ្ឌដ៏ប្រសើរជាងគេបំផុត ព្រោះកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អជាសក្ខីភាពពិសេសអំពីជីវប្រវត្តិ និងអំពីសេចក្តីប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះបន្ទូលដែលប្រសូតជាមនុស្ស និងជាព្រះសង្រោ្គះនៃយើង។
ជានិច្ចកាល និងនៅគ្រប់ទីកន្លែង ព្រះសហគមន៍បានចាត់ទុក ហើយនៅតែចាត់ទុកថា កណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អទាំងបួននេះហូរចេញពីក្រុមគ្រីស្តទូតមក។ សេចក្តីដែលក្រុមគ្រីស្តទូតបានប្រកាសតាមព្រះបញ្ជារបស់ព្រះគ្រីស្ត អស់លោកផ្ទាល់ និងអ្នករស់នៅជាមួយបានកត់ត្រាទុកជាលាយលក្ខណ៍អក្សរក្នុងសំណេរដែលជាគ្រឹះនៃជំនឿ ដោយមានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបំភ្លឺចិត្តគំនិតអស់លោក ហើយបញ្ជូនបន្តមកយើង គឺគម្ពីរដំណឹងល្អទាំងបួន ពោលគឺ គម្ពីរដំណឹងល្អតាមលោកម៉ាថាយ តាមលោកម៉ាកុស តាមលោកលូកា និងតាមលោកយ៉ូហាន។
១៩- គម្ពីរដំណឹងល្អមានលក្ខណៈជាប្រវត្តិសាស្ត្រ
ព្រះសហគមន៍ដ៏វិសុទ្ធជាមាតារបស់យើងបានចាត់ទុក ហើយនៅតែចាត់ទុកយ៉ាងរឹងមាំមិនដែលងាករេថា គម្ពីរដំណឹងល្អទាំងបួននោះ បញ្ជូនបន្តយ៉ាងពិតប្រាកដនូវកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់បានប្រព្រឹត្ត និងសេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះអង្គបានបង្រៀននៅពេលព្រះអង្គរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សលោក ដើម្បីសង្រោ្គះមនុស្សលោកអស់កល្បជានិច្ច រហូតដល់ថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់បានលើកព្រះអង្គឡើងស្ថានបរមសុខ (កក ១,១-២)។ ព្រះសហគមន៍ប្រកាសបញ្ជាក់ដោយមិនងាករេថា កិច្ចការក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទាំងបួននោះពិតជាកើតតាមប្រវត្តិសាស្ត្រមែន។ ក្រោយពេលព្រះជាម្ចាស់បានលើកព្រះអម្ចាស់យេស៊ូឡើងស្ថានបរមសុខ ក្រុមគ្រីស្តទូតក៏បានបញ្ជូនបន្តសេចក្តីដែលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលនោះ និងអំពីកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះអង្គបានប្រព្រឹត្តឱ្យអ្នកដទៃស្តាប់។ អស់លោកយល់អត្ថន័យបានជ្រៅជាងពីមុន ព្រោះព្រឹត្តិការណ៍ដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះគ្រីស្តបានសម្តែងឱ្យអស់លោកយល់អត្ថន័យនេះ ដោយមានពន្លឺនៃព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិតបំភ្លឺចិត្តគំនិតអស់លោកដែរ (យហ ១៤,២៦; ១៦,១៣)។ ហេតុនេះ អ្នកនិពន្ធដ៏សក្ការៈកត់ត្រាទុកកណ្ឌគម្ពីរទាំងបួននោះដោយជ្រើសរើសឯកសារខ្លះក្នុងចំណោមឯកសារជាច្រើន ដែលអស់លោកបានទទួលតៗពីគេដោយស្តាប់ឮគេរៀបរាប់ក្តី ឬជាឯកសារចែងជាលាយលក្ខណ៍អក្សររួចជាស្រេចមកហើយក្តី។ គេក៏សង្ខេបឯកសារខ្លះៗទៀត ឬពន្យល់ឯកសារខ្លះស្របតាមសភាពការណ៍នៃព្រះសហគមន៍នានា។ គេចែងគម្ពីរដូចជាធម្មទេសនាម៉្យាង ដើម្បីចែកចាយជានិច្ចនូវសេចក្តីដ៏ពិតប្រាកដ និងត្រឹមត្រូវអំពីព្រះយេស៊ូ។ ទោះបីអ្នកនិពន្ធបានចែងកណ្ឌទាំងបួននោះតាមសេចក្តីដែលគេចងចាំដោយផ្ទាល់ក្តី តាមអនុស្សាវរីយ៍របស់គេក្តី ឬតាមសក្ខីភាពរបស់ “អស់អ្នកដែលបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកតាំងពីដំបូងមក និងដែលទៅជាអ្នកបម្រើព្រះបន្ទូលក្តី ក៏អស់លោកនិពន្ធកណ្ឌទាំងបួននោះដោយមានបំណងឱ្យយើងដឹងថា ការប្រៀនប្រដៅដែលយើងបានទទួលនោះ ជាសេចក្តីត្រឹមត្រូវពិតមែន” (លក ១,២-៤)។
២០- កណ្ឌឯទៀតៗនៃគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី
ក្នុងក្បួនបញ្ជីនៃកណ្ឌគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ក្រៅពីគម្ពីរដំណឹងល្អទាំងបួន ក៏មានលិខិតរបស់គ្រីស្តទូតប៉ូល និងសំណេរឯទៀតៗដែលក្រុមគ្រីស្តទូតបាននិពន្ធ ដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបំភ្លឺចិត្តគំនិតអស់លោកឱ្យនិពន្ធដែរ។ តាមព្រះជាម្ចាស់គ្រោងទុកដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ កណ្ឌទាំងនេះបញ្ជាក់សេចក្តីដែលទាក់ទិននឹងព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់នៃយើង គឺលាតត្រដាងលទ្ធិដ៏ពិតប្រាកដរបស់ព្រះអង្គកាន់តែច្បាស់ នាំឱ្យមនុស្សលោកស្គាល់ព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះគ្រីស្ត ដែលមានឫទ្ធានុភាពអាចសង្រោ្គះគេបាន។ កណ្ឌទាំងនោះរៀបរាប់អំពីដើមកំណើត និងការពង្រីកយ៉ាងអស្ចារ្យនៃព្រះសហគមន៍ ហើយជូនដំណឹងជាមុនអំពីព្រះសហគមន៍ដ៏ពេញលក្ខណៈយ៉ាងរុងរឿងនៅពេលចុងក្រោយបំផុត។
ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូជួយគាំទ្រក្រុមគ្រីស្តទូតរបស់ព្រះអង្គ (មថ ២៨,២០) តាមព្រះបន្ទូលសន្យា ហើយចាត់ព្រះវិញ្ញាណដែលជួយការពារយាងមកណែនាំឱ្យគេស្គាល់សេចក្តីពិតគ្រប់ជំពូក (យហ ១៦,១៣)។
ជំពូក ៦
ព្រះគម្ពីរក្នុងជីវិតរបស់ព្រះសហគមន៍
២១- ព្រះគម្ពីរមានសារសំខាន់សម្រាប់ព្រះសហគមន៍
តាំងពីដើមរៀងមក ព្រះសហគមន៍តែងតែគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះគម្ពីរជានិច្ច ដូចព្រះសហគមន៍ធ្លាប់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះកាយផ្ទាល់របស់ព្រះអម្ចាស់ដែរ។ ជាពិសេស ក្នុងពិធីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះសហគមន៍នៅតែយកអាហារដែលផ្តល់ជីវិត ពីតុនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជាតុនៃព្រះកាយព្រះគ្រីស្តផងដែរ ទៅជូនគ្រីស្តបរិស័ទជានិច្ច។ តាំងពីដើមរៀងមក ព្រះសហគមន៍បានចាត់ទុក ហើយនៅតែចាត់ទុកព្រះគម្ពីរជាក្បួនដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់តែមួយនៃជំនឿរបស់ខ្លួន រួមជាមួយការបញ្ជូនបន្តដ៏វិសុទ្ធផងដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបំភ្លឺចិត្តគំនិតអ្នកនិពន្ធគម្ពីរ ដែលបានកត់ត្រាទុកសេចក្តីជាលាយលក្ខណ៍អក្សរម្តងជាស្រេច។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះគម្ពីរចែងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ដោយមិនប្រែប្រួល ហើយធ្វើឱ្យព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះវិញ្ញាណលាន់ឮឡើង ដោយសារពាក្យសម្តីរបស់អស់លោកព្យាការី និងរបស់ក្រុមគ្រីស្តទូត។ ហេតុនេះ ធម្មទេសនានៃព្រះសហគមន៍ និងគ្រីស្តសាសនាផ្ទាល់ត្រូវយកព្រះគម្ពីរធ្វើជាអាហារ និងជាក្បួនមាត្រា។ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ព្រះបិតាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតយាងមកជួបបុត្រធីតាដោយព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា និងយាងមកសន្ទនាជាមួយគេ។ ឫទ្ធានុភាព និងព្រះចេស្តាបង្កប់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅបំផុតរហូតដល់ព្រះសហគមន៍អាចយកព្រះគម្ពីរធ្វើជាទីពំនឹងដ៏រឹងមាំ និងធ្វើជាកម្លាំងរបស់ខ្លួន ធ្វើជាកម្លាំងនៃជំនឿរបស់បុត្រធីតានៃព្រះសហគមន៍ ជាអាហារខាងវិញ្ញាណរបស់គេ និងធ្វើជាប្រភពដ៏ថ្លៃថ្លាដែលមិនចេះរីងស្ងួតនៃជីវិតតាមវិញ្ញាណរបស់គេទៀតដែរ។ ហេតុនេះហើយ បានជាពាក្យដែលចែងថា “ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់មានជីវិត និងមានមហិទ្ធិឬទ្ធិ” (ហប ៤,១២) “ព្រះបន្ទូលអាចកសាងព្រះសហគមន៍ និងផ្តល់ចំណែកមត៌ករួមជាមួយអស់អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសឱ្យបានវិសុទ្ធ” (កក ២០,៣២; ១ថស ២,១៣) ពិតជាសំដៅទៅលើព្រះគម្ពីរប្រាកដមែន។
២២- ត្រូវតែបកប្រែគម្ពីរតាមរបៀបផ្សេងៗជាចំាបាច់
ត្រូវឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទអាចឈានទៅកាន់ព្រះគម្ពីរយ៉ាងស្រួលបំផុត។ ហេតុនេះហើយ បានជាតាំងពីដើមរៀងមក ព្រះសហគមន៍បានទទួលគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់ដែលប្រែជាភាសាក្រិកពីបុរាណហៅថា “គម្ពីរចិតសិប” (LXX ) ទុកជាគម្ពីររបស់ខ្លួន។ ព្រះសហគមន៍នៅតែគោរពគម្ពីរដែលប្រែតាមរបៀបផ្សេងៗទៀត ជាភាសាបូព៌ា ឬជាភាសាឡាតាំង ជាពិសេស គម្ពីរប្រែជាភាសាឡាតាំងហៅថា “របស់ប្រជាជនសាមញ្ញទូទៅ” (Vulgate)។ ប៉ុន្តែ ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាឱ្យមនុស្សនៅគ្រប់សម័យមានសមត្ថភាពអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ ហេតុនេះ ព្រះសហគមន៍ជាមាតាដែលតែងតែថែរក្សាកូន យកចិត្តទុកដាក់ឱ្យមានគេបកប្រែគម្ពីរជាភាសាផ្សេងៗយ៉ាងសមរម្យ និងត្រឹមត្រូវដោយយកឯកសារដើមមកបកប្រែផង។ ប្រសិនបើមានតម្រូវការ បងប្អូនគ្រីស្តបរិស័ទនិកាយផ្សេងៗសហការបកប្រែគម្ពីរអន្តរនិកាយឱ្យគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់អាចប្រើបាន លុះត្រាតែអស់លោកជាអ្នកមានសមត្ថកិច្ចក្នុងព្រះសហគមន៍អនុញ្ញាត។
២៣- ទេវវិទូកាតូលិកមានភារកិច្ចជាគ្រីស្តទូត
ព្រះសហគមន៍ជាព្រះមហេសីនៃព្រះបន្ទូលប្រសូតជាមនុស្ស។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធអប់រំព្រះសហគមន៍ឱ្យខិតខំស្វះស្វែងរក ឱ្យយល់ព្រះគម្ពីរកាន់តែជ្រៅទៅៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីជូនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាអាហារដល់បុត្រធីតារបស់ខ្លួនជានិច្ចនិរន្តរ៍។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះសហគមន៍ក៏គាំទ្រការសិក្សាអំពីសេចក្តីប្រៀនប្រដៅរបស់គ្រូបាធ្យាយដ៏វិសុទ្ធដែរ ទាំងគ្រូបាធ្យាយនៅបូព៌ាប្រទេស ទាំងគ្រូបាធ្យាយនៅបស្ចិមប្រទេស ព្រមទាំងគាំទ្រការសិក្សាក្បួននៃពិធីគោរពប្រណិប័តន៍ទាំងឡាយ។ ត្រូវឱ្យអ្នកវិភាគគម្ពីរ និងអស់ទេវវិទូកាតូលិករួមកម្លាំងគ្នា ខិតខំពិនិត្យពិច័យយ៉ាងល្អិតល្អន់ ដោយប្រើគ្រប់វិធីស្របតាមសេចក្តីត្រូវការ និងក្រោមការណែនាំរបស់អស់លោកមានបន្ទុកបង្រៀនព្រះសហគមន៍ផង។ គេក៏ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់បកស្រាយព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឱ្យអ្នកបម្រើព្រះបន្ទូល ភាគច្រើនអាចយកព្រះបន្ទូលធ្វើជាអាហារមកជូនជាប្រយោជន៍ដល់ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺព្រះបន្ទូលដែលបំភ្លឺចិត្តគំនិតមនុស្ស ពង្រឹងបំណងប្រាថ្នា និងធ្វើឱ្យមនុស្សស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ដោយចិត្តស្មោះ។ មហាសន្និបាតដ៏វិសុទ្ធសូមលើកទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដល់អស់បុត្រធីតានៃព្រះសហគមន៍ ដែលយកចិត្តទុកដាក់សិក្សា និងពិនិត្យពិច័យព្រះគម្ពីរ សូមបន្តកិច្ចការដែលខ្លួនចាប់ផ្តើមនោះរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ដោយមានចិត្តអង់អាចថ្មីជារៀងរាល់ថ្ងៃ និងចិត្តក្លៀវក្លាយ៉ាងខ្លាំងស្របតាមគោលគំនិតនៃព្រះសហគមន៍។
២៤- ព្រះគម្ពីរ និងទេវវិទ្យា
ទេវវិទ្យាដ៏វិសុទ្ធសម្អាងលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចែងជាលាយលក្ខណ៍អក្សរ ដែលមិនអាចបំបែកពីការបញ្ជូនបន្តដ៏វិសុទ្ធបាន ទុកជាសម្អាងលើគ្រឹះដែលនៅស្ថិតស្ថេររហូតមក។ ទេវវិទ្យាពង្រឹងខ្លួនឯងកាន់តែថ្មីឡើងៗក៏ដោយសារព្រះគម្ពីរដែរ គឺនៅពេលទេវវិទូពិនិត្យពិច័យនូវសេចក្តីពិតទាំងមូល ដែលលាក់ទុកក្នុងគម្រោងដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្តដោយយកជំនឿធ្វើជាពន្លឺ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរមានកត់ត្រាទុកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដោយព្រះអង្គបានបំភ្លឺចិត្តគំនិតអ្នកនិពន្ធ ព្រះគម្ពីរពិតជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គមែន។ សូមចាត់ទុកការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាដួងព្រលឹងនៃទេវវិទ្យា។ សូមឱ្យអស់អ្នកបម្រើព្រះបន្ទូល គឺអ្នកធ្វើពិធីអត្ថាធិប្បាយក្នុងឋានៈជាគង្វាល អ្នកអប់រំជំនឿ អ្នកបង្រៀនគ្រីស្តបរិស័ទគ្រប់យ៉ាង ជាពិសេស អ្នកធ្វើពិធីអត្ថាធិប្បាយក្នុងពិធីគោរពប្រណិប័តន៍នានា ជាកិច្ចដែលប្រសើរជាងគេ យកព្រះបន្ទូលដែលកត់ត្រាទុកក្នុងព្រះគម្ពីរធ្វើជាអាហារដ៏ឆ្ងាញ់ពិសា និងមានកម្លាំងដ៏វិសុទ្ធផង។
២៥- ការផ្តាំឱ្យអានព្រះគម្ពីរ
ហេតុនេះហើយ បានជាអស់អ្នកដែលបំពេញមុខងារមួយក្នុងព្រះសហគមន៍ មានអស់បូជាចារ្យរបស់ព្រះគ្រីស្តជាដើម ព្រមទាំងអស់លោកឧបដ្ឋាក និងអ្នកអប់រំជំនឿដែលធ្លាប់បម្រើព្រះបន្ទូលយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ត្រូវភ្ជាប់ចិត្តនឹងព្រះគម្ពីរព្យាយាមអាន និងសិក្សាព្រះគម្ពីរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ស្វែងរកអត្ថន័យតាមព្រះវិញ្ញាណ ក្រែងលោនរណាម្នាក់ក្លាយទៅជា “អ្នកប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែបបូរមាត់ខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ តែមិនស្តាប់ព្រះបន្ទូលនេះខាងក្នុងចិត្តគេទេ“។ ផ្ទុយទៅវិញ អស់លោកមានភារកិច្ចចែករំលែកព្រះបន្ទូលជាទ្រព្យសម្បត្តិដ៏មានតម្លៃហួសកម្រិត ជាពិសេស នៅពេលធ្វើពិធីគោរពប្រណិប័តន៍នានា។ មហាសន្និបាតដ៏វិសុទ្ធក្រើនរំឭកដាស់តឿនគ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់យ៉ាងខ្លាំងជាទីបំផុត ជាពិសេស បព្វជិតបព្វជិតាឱ្យរៀន “ចំណេះដ៏វិសេសវិសាលដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ត” (ភីល ៣,៨) ដោយអានព្រះគម្ពីរជាញឹក ដ្បិត “អ្នកដែលមិនស្គាល់ព្រះគម្ពីរ ក៏មិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្តដែរ“។ ទោះនៅពេលធ្វើពិធីបុណ្យនានាដែលជ្រួតជ្រាប ដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្តី ទោះបីអានគម្ពីរម្នាក់ឯងដោយគោរពប្រណិប័តន៍ក្តី ទោះគេរៀនតាមសាលា ឬតាមរបៀបផ្សេងក្តី ដូចមានចាត់ចែងនៅគ្រប់កន្លែងសព្វថ្ងៃ សូមឱ្យពួកគេចូលចិត្តអានគម្ពីរដោយផ្ទាល់ដែរ។ សូមចាត់ចែងការសិក្សាគួរឱ្យសរសើរនេះ ដូចមានផ្សព្វផ្សាយសព្វថ្ងៃនៅគ្រប់កន្លែង តាមសេចក្តីអនុញ្ញាត និងតាមការគាំទ្ររបស់អស់លោកអភិបាលជាគង្វាលព្រះសហគមន៍។ សូមឱ្យអ្នកសិក្សាទាំងនោះនឹកចងចាំជានិច្ចថា ត្រូវអានព្រះគម្ពីរទាំងអធិដ្ឋានផង ទើបមនុស្ស និងព្រះជាម្ចាស់អាចសន្ទនាជាមួយគ្នាបាន ដ្បិត “ពេលណាយើងអធិដ្ឋាន ពេលនោះយើងនិយាយទូលព្រះអង្គ ហើយពេលយើងអានព្រះបន្ទូល យើងស្តាប់ព្រះអង្គវិញ“។
អស់លោកអភិបាល “ដែលទទួលបញ្ញើនៃលទ្ធិមកពីក្រុមគ្រីស្តទូត ” មានភារកិច្ចបង្រៀនគ្រីស្តបរិស័ទក្នុងភូមិភាគរបស់ខ្លួនយ៉ាងសមគួរ ឱ្យគេចេះប្រើកណ្ឌព្រះគម្ពីរយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ជាពិសេស គម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី មានគម្ពីរដំណឹងល្អជាដើម។ សូមចាត់ឱ្យមានគេបកប្រែគម្ពីរទាំងនោះ។ សូមដាក់កំណត់អត្ថាធិប្បាយតាមសេចក្តីត្រូវការឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ពិតប្រាកដមែន ដើម្បីឱ្យបុត្រធីតានៃព្រះសហ គមន៍មានលទ្ធភាពអានព្រះគម្ពីរដោយមិនខ្លាចវង្វេង និងទទួលផលប្រយោជន៍បាន ព្រមទាំងឱ្យព្រះបន្ទូលជ្រួតជ្រាបក្នុងចិត្តគំនិតរបស់គេផង។
មិនតែប៉ុណ្ណោះសោត សូមបោះពុម្ពគម្ពីរសម្រាប់អ្នកដែលមិនកាន់គ្រីស្តសាសនាយើងទៀតផង ដោយដាក់កំណត់អត្ថាធិប្បាយតាមសេចក្តីត្រូវការ ស្របតាមសភាពការណ៍របស់អ្នកអាន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ សូមអស់គង្វាលដែលមានភារកិច្ចណែនាំ និងគ្រីស្តបរិស័ទទាំងឡាយ ទោះជាបព្វជិតបព្វជិតា ឬគ្រីស្តបរិស័ទធម្មតាក៏ដោយ ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ផ្សព្វផ្សាយគម្ពីរដោយរិះគិតពិចារណាផង។
២៦- សេចក្តីបញ្ចប់
ហេតុនេះ “សូមឱ្យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បង្ហើយកិច្ចការរបស់ខ្លួន និងបានរុងរឿង” (២ថស ៣,១) ដោយគេអាន និងសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ សូមឱ្យកំណប់ដ៏ថ្លៃថ្លានៃសេចក្តីដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងមក និងផ្ញើឱ្យព្រះសហគមន៍នោះបំពេញបំណងចិត្តរបស់មនុស្សឱ្យកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ ព្រះសហគមន៍ទទួលជីវិតកាន់តែច្រើនឡើងៗដោយព្យាយាមថ្វាយអភិបូជាយ៉ាងណា យើងសង្ឃឹមថា គ្រីស្តបរិស័ទក៏នឹងមានជីវិតតាមវិញ្ញាណចម្រើនឡើងជាថ្មី ដោយព្យាយាមគោរពព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងនោះដែរ ព្រោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ “ស្ថិតនៅអស់កល្បជានិច្ច” (តាម អស ៤០,៨; ១សល ១,២៣-២៥)។
អស់លោកអភិបាលដែលចូលរួមក្នុងមហាសន្និបាត ពេញចិត្តនឹងធម្មនុញ្ញគោលលទ្ធិទាំងមូលខាងលើនេះ ព្រមទាំងគោលការណ៍នីមួយៗនៃធម្មនុញ្ញនេះផងដែរ។ រីឯយើងវិញ គឺស្របតាមអំណាចជាគ្រីស្តទូតដែលព្រះគ្រីស្តបានប្រគល់ឱ្យ រួមជាមួយអស់លោកអភិបាល ដោយមានព្រះវិញ្ញាណចូលរួមជាមួយផង យើងក៏យល់ព្រម ហើយសម្រេចចេញជាក្រឹត្យក្រមដែរ។ យើងបង្គាប់ឱ្យសេចក្តីដែលមហាសន្និបាតបានចាត់ចែងនេះត្រូវផ្សព្វផ្សាយ ដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ចនិរន្តរ៍តរៀងទៅ។
ធ្វើនៅក្រុងរ៉ូម ព្រះវិហារសន្តសិលា ថ្ងៃទី១៨ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៦៥
ខ្ញុំប៉ូល អភិបាលនៃព្រះសហគមន៍កាតូលិក
(ហត្ថលេខា របស់លោកអភិបាល)
