សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរព្យាការីសាមូអែល ២សម ១៥,១៣-១៤.៣០, ១៦,​៥-១៣ក

ពេលនោះ មានគេនាំដំណឹងមកទូលព្រះបាទដាវីឌថា៖ «ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនាំគ្នា​ចូលដៃជាមួយសម្តេចអាប់សាឡុមហើយ!»។ ព្រះបាទដាវីឌក៏មានរាជឱង្ការទៅកាន់មន្ត្រីទាំងអស់នៅក្រុងយេរូសាឡឹមថា៖«ចូរនាំគ្នារត់ចេញទៅ! ដ្បិតយើងមិនអាចគេចផុតពីកណ្តាប់ដៃរបស់អាប់សាឡុមបានទេ។ ចូរប្រញាប់ប្រញាល់រត់ភៀសខ្លួនចេញទៅក្រែងលោអាប់សាឡុមមកទាន់ ហើយប្រហារយើង និងអ្នកក្រុងនេះដោយមុខដាវ»។ ព្រះបាទដាវីឌយាងឡើងភ្នំដើមអូលីវ ដោយទ្រង់ព្រះកន្សែងផង ទ្រង់ទទូរព្រះសិរសាហើយយាងដោយព្រះបាទទទេ។ រីឯបណ្តាជនទាំអស់ដែលឡើងទៅជាមួយស្តេច​ក៏ទទូរក្បាល ហើយឡើងទៅទាំងយំដែរ។ ពេលព្រះបាទដាវីឌយាងទៅដល់ភូមិ បាហ៊ូរីម ​មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ាយ ជាកូនរបស់លោកកេរ៉ា ក្នុងអំបូររបស់ស្តេចសាអ៊ូលចេញពីភូមិមក ហើយជេរប្រទេចផ្តាសាព្រះបាទដាវីឌ។ គាត់យកដុំថ្មចោល​ទៅលើព្រះបាទដាវីឌ និងនាម៉ឺនមន្រ្តី ទោះបីមានបណ្តាជន និងពលទាហាននៅអមសង​ខាងស្តេចក៏ដោយ។ គាត់ជេរប្រទេសផ្តាសាស្តេចថា៖ «ចេញទៅ! ចេញទៅ! អា​ឃាតករ! អាចោលម្សៀត!។ ព្រះអម្ចាស់ដាក់ទោសឯង ដើម្បីសងសឹកជំនួសរាជវង្ស​របស់ព្រះបាទសាអ៊ូល ដែលឯងបានដណ្តើមយករាជ្យ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះ​អម្ចាស់ដករាជ្យនេះពី​ឯង ប្រគល់ទៅឱ្យសម្តេចអាប់សាឡុមជាកូនវិញ។ ឥឡូវនេះ​​ឯងត្រូវរងទុក្ខវេទនា ដ្បិតឯងជាឃាតករ»។ លោកអប៊ីសាយ ជាកូនរបស់អ្នកស្រី​សេរូយ៉ា ទូលព្រះបាទដាវីឌថា៖«បពិត្រព្រះករុណា! ម្តេចក៏ទុកឱ្យអាឆ្កែងាប់នេះជេរប្រទេចផ្តាសាព្រះករុណាជាអម្ចាស់ដូច្នេះ? ទូលបង្គំសូមទៅកាត់កវា»។ ព្រះបាទ​ដាវីឌមានរាជឱង្ការថា៖ «លោកអប៊ីសាយ និងលោកយ៉ូអាប់ ជាកូនរបស់អ្នកស្រី​សេរូយ៉ាអើយ! ចូរកុំលូកដៃក្នុងរឿងនេះ។ ប្រសិនបើព្រះអម្ចាស់បង្គាប់ ឱ្យគេដាក់​បណ្តាសាយើង មិនត្រូវឱ្យនរណាម្នាក់ស្តីបន្ទោសគេឡើយ»។ ព្រះបាទដាវីឌមាន​រាជឱង្ការទៅកាន់លោកអប៊ីសាយ និងមន្រ្តីទាំងអស់ថា៖«សូម្បីតែបុត្របង្កើត ដែល​​ជាសាច់ឈាមរបស់យើង វារកសម្លាប់យើងទៅហើយ ចុះទម្រាំបើបេនយ៉ាមីនម្នាក់នេះវិញ ទុកឱ្យគេជេរប្រទេចផ្តាសាយើងទៅ ប្រសិនបើព្រះអម្ចាស់បង្គាប់ ឱ្យគេជេរ​ដូច្នេះ។ ប្រហែលជាព្រះអម្ចាស់ទតឃើញទុក្ខវេទនារបស់យើង ហើយធ្វើឱ្យពាក្យ​បណ្តាសា នៅថ្ងៃនេះ ប្រែមកជាពាក្យជូនពរទៅវិញ»។ ព្រះបាទដាវីឌនិងពលទាហានបន្តដំណើរតាមផ្លូវទៅមុខ»។

ទំនុកតម្កើងលេខ ៣,២-៧ បទបន្ទោលកាក

ពិធីអបអរសាទរព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាម លូកា ៧,១៦

អលេលូយ៉ា! អាលេលូយ៉ា!
មានព្យាការីដ៏ប្រសើរឧត្តមម្នាក់ បានកើតឡើងនៅក្នុងចំណោមយើង ហើយព្រះជាម្ចាស់យាងមករំដោះប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។ អាលេលូយ៉ា!

សូមថ្លែងព្រះគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសន្តម៉ាកុស មក ៥,១-២០

ព្រះយេស៊ូ និងសាវ័កទៅដល់ត្រើយម្ខាងក្នុងតំបន់កេរ៉ាសា។ កាលព្រះអង្គយាងឡើង​ពីទូកភ្លាម មានបុរសខ្មោចចូលម្នាក់ចេញពីទីបញ្ចុះសព ​ដើរតម្រង់មករកព្រះអង្គ។ បុរសនេះស្នាក់នៅតែតាមទីបញ្ចុះសព គ្មាននរណាអាចចងគាត់បានឡើយ សូម្បីតែយក​ច្រវាក់មកចងក៏មិនជាប់ដែរ។ គេដាក់ខ្នោះជើង និងយកច្រវាក់ចងគាត់ច្រើនដង​ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែកាច់បំបាក់ច្រវាក់ និងខ្នោះទាំងនោះបានជានិច្ច គ្មាននរណាអាចបង្រ្កាប​គាត់បានឡើយ។ គាត់រស់នៅតាមទីបញ្ចុះសព និងតាមភ្នំ ទាំងយប់ ទាំងថ្ងៃ ហើយចេះ​តែស្រែក ព្រមទាំងយកថ្មមកអារសាច់ខ្លួនឯងថែមទៀតផង។ កាលគាត់ឃើញព្រះ​យេស៊ូពីចម្ងាយ គាត់ក៏រត់មកក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ ហើយស្រែកយ៉ាងខ្លាំងថា៖«ឱព្រះ​​យេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតអើយ! តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីដល់ទូលបង្គំ? ទូលបង្គំសូមអង្វរព្រះអង្គក្នុងព្រះនាមព្រះជាម្ចាស់ សូមមេត្តាកុំធ្វើទុក្ខទោស​ទូលបង្គំអី!»។ ខ្មោចនិយាយដូច្នេះ ព្រោះព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាវាថា៖«នែ៎! ខ្មោច​បិសាច! ចូរចេញពីអ្នកនេះទៅ!»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរទៅខ្មោចថា៖«ឯង​ឈ្មោះអ្វី?»។ ខ្មោចទូលឆ្លើយថា៖ «ទូលបង្គំឈ្មោះកងទ័ព ដ្បិតយើងខ្ញុំមានគ្នា​ច្រើន»។ វាទទូចអង្វរ សូមកុំឱ្យព្រះអង្គបណ្តេញពួកវាចេញពីស្រុកនោះ។ នៅ​ក្បែរនោះ មានជ្រូកមួយហ្វូងធំកំពុងរកស៊ី នៅតាមចង្កេះភ្នំ។ ពួកខ្មោចអង្វរព្រះយេស៊ូ​ថា៖«សូមបញ្ជូនយើងខ្ញុំឱ្យទៅចូលក្នុងជ្រូកទាំងនោះទៅ!»។ ព្រះយេស៊ូក៏យល់ព្រម ខ្មោចចេញពីបុរសនោះ ទៅចូលក្នុងជ្រូក ហ្វូងជ្រូកដែលមានចំនួនប្រមាណជា​ពីរពាន់ក្បាល ក៏បោលចុះតាមជម្រាលភ្នំ តម្រង់ទៅសមុទ្រ លង់ទឹកងាប់អស់។ ពួកអ្នកថែរក្សាហ្វូងជ្រូក យករឿងនេះរត់ទៅប្រាប់អ្នកនៅទីក្រុង និងអ្នកនៅស្រុក​ស្រែ។ មនុស្សម្នាក៏នាំគ្នាមកមើលហេតុការណ៍នោះ។ គេចូលមករកព្រះយេស៊ូឃើញបុរសដែលមានខ្មោចកងទ័ពចូលកាលពីមុន អង្គុយមានសម្លៀកបំពាក់​ ហើយដឹងស្មារតីនោះ គេក៏កោតស្ញប់ស្ញែង។ អស់អ្នកដែលបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកនាំគ្នារៀបរាប់ប្រាប់គេអំពីហេតុការណ៍ដែលកើតមានដល់បុរសនោះ និងអំពីហ្វូង​ជ្រូក។ គេទូលអង្វរព្រះយេស៊ូ ឱ្យចាកចេញពីស្រុកភូមិរបស់គេ។ ពេលព្រះអង្គ​កំពុងយាងចុះទូក បុរសដែលខ្មោចចូលពីមុន អង្វរសុំនៅជាមួយព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូ​​មិនយល់ព្រមទេ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅផ្ទះទៅនៅជាមួយក្រុមគ្រួសារវិញចុះ ហើយរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះអម្ចាស់បានអាណិតអាសូរប្រោសដល់អ្នក»។ បុរសនោះក៏ចេញទៅ ហើយចាប់ផ្តើមប្រកាសប្រាប់ឱ្យប្រជាជនក្នុងស្រុកដេកាប៉ូលដឹង អំពីការទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូ​បាន​ប្រោសដល់គាត់។ អស់អ្នកដែលឮពាក្យគាត់ ក៏កោតស្ញប់ស្ញែងក្រៃលែង។